Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε, στίς 4 Μαΐου 2025, στήν Ἱερά Μονή Παντοκράτορος ΤΑΩ (Νταοῦ) Πεντέλης, στά πλαίσια τῆς 14ης Πανελλήνιας Σύναξης Νεότητας τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης ἡ ὁποία ἀνέδειξε τή σημασία τῆς παράδοσης τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ὡς ζωντανῆς μνήμης τοῦ λαοῦ καί τό ρόλο τῶν νέων στή διατήρησή της.

Στα πλαίσια της προκλητικής παραχάραξης της Ιστορίας απ'τους κάθε λογής αριστερούς, έχει κυκλοφορήσει ένας ακόμη μύθος. Σύμφωνα με αυτόν, οι κομμουνιστές που ήταν φυλακισμένοι στην Ακροναυπλιά απ΄το μεταξικό καθεστώς όταν έγινε η ιταλική επίθεση τον Οκτώβριο του '40 ζήτησαν να πάνε στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να πολεμήσουν.

Την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης!
Η εφημερίδα "The Times" θα γράψει: "Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε το συναρπαστικότερο γεγονός του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και η αποθέωση του ανθρώπινου ηρωισμού".
Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν: 3.500 νεκροί, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμάλωτοι. Οι Γερμανοί, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοουμένους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Σύμφωνα, όμως, με συμμαχικούς υπολογισμούς, οι γερμανικές απώλειες ξεπέρασαν τις 16.000!


Από τις αρχές Ιουνίου 1941 δημιουργούνται πλήθος από αντιστασιακές οργανώσεις σε ολόκληρη την Κρήτη, όπως του Μανώλη Μπαντουβά στον Αγ. Σύλλα, του Πετρακογιώργη στις Καμάρες, η ομάδα του Αδάμη Κρασανάκη στην Δίκτη, η Οργάνωση Ανωγείων, η οργάνωση του Ραφτόπουλου στην Βιάννο, η Οργάνωση του Αντ. Γρηγοράκη στον Κρουσώνα, η Οργάνωση του Γ. Κατσιά στα Σφακιά, η οργάνωση του Μάντακα στα Λευκά όρη, του Γιώργη Κατσιρντάκη στα Χουστουλιανά, κ.α.

Οι απόψεις, τα συμπεράσματα για την Μάχη της Κρήτης…

Η κατάληψη της Κρήτης ήταν αναμφίβολα ένα εντυπωσιακό στρατιωτικό επίτευγμα των Γερμανών, αλλά δεν είχε στρατηγικό αντίκρισμα αντίστοιχο των απωλειών τους, επιτρέποντας έτσι το συμπέρασμα ότι χάθηκαν τόσοι πολλοί, για να κερδηθούν τόσα λίγα...

Κατά τον Τσόρτσιλ, ο Χέρμαν Γκέρινγκ, αρχηγός της Luftwaffe, "ήταν ηλίθιος", καθώς για μια "πύρρειο νίκη" θυσίασε "αναντικατάστατες δυνάμεις", με τις οποίες θα μπορούσε να είχε καταλάβει "την Κύπρο, το Ιράκ, την Συρία, ίσως ακόμη και την Περσία". Ο ίδιος ο Στουντέντ δήλωσε μετά τον πόλεμο ότι η Κρήτη έγινε "ο τάφος" των Γερμανών αλεξιπτωτιστών.

Επιπλέον, η στρατηγική σημασία της Κρήτης, παρότι σημαντική, ήταν μάλλον υπερεκτιμημένη. Οι Γερμανοί σωστά θεώρησαν πως η κατοχή της θα απομάκρυνε τον κίνδυνο βρετανικών βομβαρδισμών των ρουμανικών πετρελαιοπηγών, θα παρεμπόδιζε το βρετανικό ναυτικό στην ανατολική Μεσόγειο και θα προστάτευε την "Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα". Η Luftwaffe όμως θα μπορούσε να ελέγξει αποτελεσματικά το Αιγαίο και από τις βάσεις της στην Ελλάδα, ενώ η κατάληψη της Μάλτας αντί της Κρήτης, θα προσέφερε περισσότερα οφέλη. Από άποψη τακτικής, μια τόσο εκτεταμένη εναέρια απόβαση ήταν υπερβολικά φιλόδοξο εγχείρημα και οφειλόταν εν μέρει στην νευρωτική ανάγκη της Luftwaffe να εξιλεωθεί από την αποτυχία της Μάχης της Αγγλίας με μια συντριπτική νίκη.

Για τους Βρετανούς, εκτός από τις βαρύτατες ναυτικές απώλειες, οι στρατηγικές επιπτώσεις της ήττας ήταν σχετικά περιορισμένες, επιτρέποντας στον Τσόρτσιλ να δηλώσει τον Ιούνιο, αν και όχι χωρίς υπερβολή, ότι η κατάσταση στη Μεσόγειο είχε βελτιωθεί για την Βρετανία σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Ήταν επίσης σημαντικό ότι η "Ultra" είχε προστατευτεί.

Ο Τσόρτσιλ είχε αρχικά εξετάσει το ενδεχόμενο να στείλει στον Φρέιμπεργκ το πλήρες σχέδιο της επίθεσης, αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη. Με δεδομένη την σημασία της "Ultra", λίγοι θα διαφωνούσαν με την απόφασή του. Κανείς όμως δεν επρόκειτο να διαφωνήσει με την άποψη του Χίτλερ, ο οποίος τον Ιούλιο τόνισε στον Στουντέντ: "Γνωρίζετε βέβαια, στρατηγέ, ότι δεν θα επιχειρήσουμε ποτέ άλλη μία αερομεταφερόμενη επιχείρηση. Η Κρήτη απέδειξε ότι η εποχή των αλεξιπτωτιστών τελείωσε".

Και το συμπέρασμα του ίδιου του Τσόρτσιλ για την Μάχη της Κρήτης, λέει:

"Οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί, οι Ουαλοί και οι Άγγλοι, μαζί με τους αφάνταστα ηρωϊκούς και πεισματάριδες Κρητικούς, που επολέμησαν στον αποκαρδιωτικόν μάταιο αυτόν αγώνα, μπορούν, δίκαια νομίζω, να αισθάνονται ότι έπαιξαν αποτελεσματικό ρόλο, σε μια μάχη, που μας ανακούφισε σοβαρά.

Η απώλεια των πιο καλών Γερμανών πολεμιστών απομάκρυνε το τρομερό όπλο των αλεξιπτωτιστών από κάθε περαιτέρω συμμετοχή στα γεγονότα που διεδραματίσθησαν στην Μέση Ανατολή. Ο Γκαίριγκ κέρδισε μόνο μια ΠΥΡΡΕΙΑ ΝΙΚΗ στην Κρήτη. Η αντίσταση στην Κρήτη προκάλεσε την καταστροφή επίλεκτων γερμανικών δυνάμεων, που θα μπορούσαν να παίξουν κεφαλαιώδη ρόλο στα μεταγενέστερα γεγονότα της Μέσης Ανατολής… Στην Κρήτη ο Goering με τις δυνάμεις που σπατάλησε εκεί θα μπορούσε εύκολα να κατακτήσει την Κύπρο, την Συρία, το Ιράκ και ίσως ακόμη και την Περσία… Διέπραξε την ανοησία να αφήσει να του ξεφύγουν αυτές οι μεγάλες ευκαιρίες, με το να θυσιάσει τις αναντικατάστατες αυτές δυνάμεις σε έναν θανάσιμο αγώνα που διεξαγόταν συχνά σώμα με σώμα…".

Ο Πτέραρχος Φον Στούντεντ θα πει: "Δι εμέ ως διοικητής των Γερμανικών μονάδων αλεξιπτωτιστών που κατέλαβαν την Κρήτη, το όνομα της νήσου αυτής συνδέεται με πικρές αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επλανήθηκα στους υπολογισμούς μου όταν συνεβούλευσα αυτήν την επίθεση. Αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να χάσω πολύτιμους αλεξιπτωτιστές, τους οποίους θεωρούσα παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχα δημιουργήσει ο ίδιος".

Ο στρατηγός Φράιμπεργκ θα δηλώσει: "…Ολίγα έθνη έχουν τα ευγενικά προτερήματα των Κρητικών…".

Και ο ίδιος ο Χίτλερ θα πει την ιστορική του φράση: "Η Κρήτη απέδειξε ότι οι μεγάλες μέρες των αλεξιπτωτιστών τελείωσαν".

Πηγή: Περί Πάτρης

Ἀδελφοί μου, ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπιλογή.

Καράπας Νικόλαος (1886 - † 01 Ιουνίου 1944). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Αττάλη Ευβοίας, στην Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος.

Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://holy-martyrs.com/index.php?title=Νικόλαος_Καράπας

Κιάντος Γεώργιος (1878 - 01 Ιουνίου 1945) Εργάστηκε ως Διδάσκαλος. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Β΄ Τάξεως.

 
Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://macedonian-fighters.com/index.php?title=Γεώργιος_Κιάντος

Ἀφιέρωμα στόν μακαριστό πατέρα Σαράντη Σαράντo. Θά πραγματοποιηθεῖ ἀπό τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν στό Πολεμικό Μουσεῖο τήν Κυριακή 1 Ἰουνίου καί ὥρα 4μ.μ.

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών δηλώνουν τον έντονο προβληματισμό τους απέναντι στην επιβολή του προσωπικού αριθμού στους Έλληνες πολίτες από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης.

Ἐπιθυμία, ἀγαπητοί μου, ἐπιθυμία μου ἦταν νὰ βρίσκωμαι σ᾽ ἕνα χωριό. Ἀλλὰ παρουσιάζομαι ἐνώπιον τῆς ἀγάπης σας καὶ παρακαλῶ νὰ ἀκούσετε μερικὰ ἁπλᾶ λόγια.Σήμερα ἑορτάζουν τριακόσοι δεκαοκτὼ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Σαρασίτης Γερβάσιος (01 Ιανουαρίου 1867 - 31 Μαΐου 1934) Διετέλεσε Μητροπολίτης Κορυτσάς.

 
Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://macedonian-fighters.com/index.php?title=Γερβάσιος_Σαρασίτης

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις πίσω από μεγάλους ‘Αγίους βρίσκεται μια ‘Αγία μητέρα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε μεταφέρει τον ελληνικό πολιτισμό στις εσχατιές της Ασίας. Στην κοιλάδα της Φεργκάνα, στο σημερινό Τατζικιστάν, είχε ιδρύσει την Αλεξάνδρεια Εσχάτη, στον ποταμό Ιαξάρτη (σημερινό Σιρ Νταριά) την οποία αποίκησε με Έλληνες.

Σγούρος Νικόλαος († 30 Μαΐου 1948). Διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στα Άρματα Ιωαννίνων, στην Ιερά Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης.

Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://holy-martyrs.com/index.php?title=Νικόλαος_Σγούρος

Κακουλίδης Γεώργιος (Καπετάν Μιχαήλ Δράγας, Χρηστίδης, Μιχαήλ Αριστείδου) (10 Μαΐου 1871 - 30 Μαΐου 1946) Διετέλεσε Πρόξενος Σερρών. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Οργανωτής Αρχηγός.

 
Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://macedonian-fighters.com/index.php?title=Γεώργιος_Κακουλίδης

Ἔτσι καθὼς ἐστέκονταν ὀρθὸς μπροστὰ στὴν Πύλη κι ἄπαρτος μὲς
στὴ λύπη του 

Summer Campus Στρατιωτικών Σχολών

Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα, έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παιδιά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγγνώμη από όλους. Ποιος μπορεί να περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.

Ο Κωνσταντίνος Κόρκας, Έλληνας εθνικιστής και μαχητικός αντικομμουνιστής, ανώτατος αξιωματικός, με το βαθμό του Αντιστρατήγου (ε.α.),

Κάποιος όπου κυνηγούσε στην έρημο άγρια ζώα, είδε τον Αββά Αντώνιο να αστειεύεται με τους αδελφούς και σκανδαλίσθηκε. Θέλοντας δε ο γέροντας να τον διδάξει ότι είναι ανάγκη που και που να συγκαταβαίνει κάποιος στους αδελφούς, του λέει: «Βάλε μια σαΐτα στο τόξο σου και τέντωσε το». Το έκανε εκείνος.

Ο βίος του Αγίου Ανδρέου συντάχθηκε από τον πρεσβύτερο Νικηφόρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, περί τα μέσα του 10ου αιώνος μ.Χ. (956 - 959 μ.Χ.), επί βασιλείας του Κωνσταντίνου Ζ' Πορφυρογέννητου.