Σε μια στιγμή τον πλησίασε (τον Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό) κι ένας νεαρός ευνούχος, δούλος κάποιου πλούσιου άρχοντα. Το πρόσωπό του ήταν ροδαλό και το δέρμα του λευκό. Όμορφος, ξανθός και λεπτεπίλεπτος, φορούσε ρούχα πολυτελή και μύριζε από μακριά αρώματα. Ήταν συνομήλικος, γείτονας και φίλος του Επιφανίου (φίλου και μαθητή του Αγίου). Στο χέρι του κρατούσε μια αρμαθιά χουρμάδες. Βλέποντας τον όσιο γυμνό, απόρησε και ρώτησε ταραγμένος τον Επιφάνιο:

- Ποιός είναι αυτός φίλε μου; Γιατί γυρίζει γυμνός μέσα στο κρύο και κάθεται κάτω σαν θαλασσοδαρμένος;

- Τι να σου πω, δεν ξέρω. Φαίνεται πως τον νου του τον έχει αιχμαλωτίσει ο πονηρός, γι’ αυτό γυρίζει εδώ κι εκεί σαν τρελός (ο Επιφάνιος γνώριζε ότι ο όσιος παριστάνει τον σαλό, αλλά δεν είχε ευλογία από τον Άγιο να τον φανερώσει στον κόσμο). Όλοι οι δαιμονισμένοι έτσι κάνουν, ξεσκίζουν τα ρούχα τους και κυκλοφορούν γυμνοί, χωρίς να αισθάνονται το κρύο ή τη ζέστη.

Ο ευνούχος συμπόνεσε τον όσιο και του έδωσε τους χουρμάδες.

- Πάρε αυτά για την ώρα, του είπε, δεν έχω τίποτ’ άλλο μαζί μου.

Ο όσιος, όμως, που με τα νοερά μάτια έβλεπε την κατάσταση της ψυχής του, τον κοίταξε βλοσυρά και του είπε:

- Οι σαλοί δεν δέχονται δώρα από κωλοφονίους (εννοώντας τους ομοφυλόφιλους, κάνοντας λογοπαίγνιο με την λέξη κολοφώνιο που είναι είδος λάχανου).

Εκείνος δεν κατάλαβε το υπονοούμενο και είπε:

- Είσαι πραγματικά τρελός. Χουρμάδες βλέπεις και για κολοφώνια τους περνάς;

- Πήγαινε, δόλιε, στο δωμάτιο του κυρίου σου, του αποκρίθηκε ο μακάριος, και κάνε μαζί του την βδελυρή αμαρτία των Σοδομιτών, για να σου δώσει κι άλλους χουρμάδες. Ταλαίπωρε! Ούτε το φως της Βασιλείας των Ουρανών βλέπεις, ούτε την αγριότητα της γέεννας γνωρίζεις, ούτε τον άγγελό σου, που σε ακολουθεί καταλυπημένος, ντρέπεσαι. Τι θα γίνει μ’ εσένα, βρωμερέ, που συχνάζεις στις γωνιές μαζί με άλλους και κάνεις πράξεις αφύσικες, πράξεις που ούτε τα σκυλιά τις ξέρουν, ούτε οι χοίροι, ούτε τα φίδια; Από που τα έμαθες αυτά, ακάθαρτε; Κρίμα στα νιάτα σου, που τα πλήγωσε ο σατανάς και τα γκρέμισε εύκολα στα τρίσβαθα του άδη. Πρόσεξε, μη συνεχίσεις έτσι, για να μη ρίξει φωτιά ο Θεός και σε κάψει, κι έτσι από τη μια φωτιά πέσεις πρόωρα στην άλλη, την αιώνια!

Η ταραχή του ευνούχου ήταν φανερή. Είχε κατακοκκινίσει από την ντροπή του.

- Αλίμονό μου! μπόρεσε μόνο να ψελλίσει.

- Τι έπαθες φίλε μου; τον ρώτησε ο Επιφάνιος. Γιατί κοκκίνισες έτσι; Ωστόσο μην περιφρονήσεις τα λόγια του. Αν η συνείδησή σου σε ελέγχει για κάτι απ’ αυτά που σου είπε, φρόντισε να διορθωθείς. Είσαι νέος κάι εύκολα ξεγελιέσαι από τον σατανά. αυτός είναι φοβερός, είναι πανούργος και μοχθηρός συνάμα. Μας σπρώχνει στην αμαρτία, για να έχει κι εμάς μαζί του στη φωτιά της γέεννας και να παρηγοριέται.

Ο ευνούχος έφυγε με το κεφάλι κατεβασμένο, δίχως να πει τίποτα.

Ο Επιφάνιος σήκωσε τον όσιο και μπήκαν στο σπίτι του. Βρήκαν το τραπέζι στρωμένο. Κάθησαν κι έφαγαν. Όταν τελείωσαν, ο Επιφάνιος ρώτησε τον όσιο:

- Γιατί, κύριέ μου, μίλησες τόσο σκληρά στον φίλο μου;

- Επειδή ακριβώς είναι φίλος σου, γι’ αυτό του μίλησα έτσι. Αν δεν ήταν φίλος σου, δεν θα του έλεγα ούτε μια λέξη. Σκοπός μου δεν είναι να ελέγχω τους αμαρτωλούς, αλλά να βαδίζω στον ίσιο δρόμο, που οδηγεί στον ουρανό.

- Αφού, όμως, είναι δούλος και βιάζεται από τον αφέντη του, τι μπορεί να κάνει ο καημένος;

- Το ξέρω πως είναι δούλος, είπε ο όσιος, πρέπει να υπηρετεί τον αφέντη του μόνο στις υλικές του ανάγκες, όχι στα έργα του διαβόλου και στις άνομες πράξεις, και μάλιστα σ’ αυτό το σιχαμερό, σ’ αυτό το καταραμένο αμάρτημα, που ούτε στα άλογα ζώα το συναντάμε! Τι άνθρωπος είναι, αφού δεν αισθάνεται τη δυσοσμία της κοπριάς και δεν φεύγει μακριά της;

- Αν, όμως, ο αφέντης του, ξαναείπε ο Επιφάνιος, τον προστάξει να κάνει κάποια υπηρεσία, ακόμα και αμαρτωλή, και ως δούλος δεν υπακούσει, ξέρεις τι τον περιμένουν-και βρισιές και ξύλο και τόσα άλλα βάσανα.

- Αυτό, παιδί μου, είναι το μαρτύριο του Χριστού. Αυτό εννοούσε ο Κύριος, όταν έλεγε: «Μακάριοι είναι όσοι διώκονται για την αρετή, γιατί σ’ αυτούς ανήκει η Βασιλεία του Θεού” (Ματθ. 5, 10). Αν οι δούλοι δεν υποκύπτουν στη βδελυρή σοδομιτική επιθυμία των κυρίων τους, είναι μακάριοι και τρισμακάριοι, γιατί με τα βάσανα που θα υποφέρουν, θα στεφανωθούν από τον Κύριο σαν μάρτυρες.

Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο δια Χριστόν σαλός. Ιερά Μονή Παρακλήτου.

Να σημειώσουμε βέβαια, πως όλοι σχεδόν οι ομοφυλόφιλοι των ημερών μας, δεν είναι δούλοι σε κάποιο αφεντικό όπως ο ευνούχος στο περιστατικό με τον Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό. Αντίθετα, είναι ελεύθεροι και δυστυχώς δούλοι μόνο στα πάθη τους. Παρόλ’ αυτά, υπάρχει πάντα η μετάνοια όσο υπάρχει καιρός ζωής, που είναι άγνωστον πόσος είναι για τον καθένα μας, γι’ αυτό δεν σηκώνει καθυστέρηση κι αναβολή…

Πληκτρολόγηση του κειμένου: ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Πηγή: http://fdathanasiou.wordpress.com 

Με κατανυκτική αγρυπνία (9μμ – 1:30 πμ), πάνω από 2500 Θεσσαλονικείς -στην πλειοψηφία τους νέοι-ες, κατέκλυσαν έναν από τους μεγαλύτερους ναούς, αυτόν της Αχειροποίητου και δήλωσαν την αντίθεσή τους στο gay pride.

Μεγάλη έκπληξη και χαρά σε όλους προκάλεσε η απρόοπτη εμφάνιση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.Άνθιμου ο οποίος συμπροσευχήθηκε για 1 περίπου ώρα και μίλησε για το θέμα.

Στο τέλος της αγρυπνίας, μίλησε και ο πατήρ Θεόδωρος Ζήσης. Είπε ότι τα Ορθόδοξα σωματεία ενώθηκαν με μια ξεχωριστή σύμπνοια για να δηλώσουν ότι η πόλη ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ. Τόνισε ότι ακόμη και τα χειρότερα αμαρτήματα όπως η μοιχεία και η πορνεία είναι αμαρτήματα σύμφωνα με την ανθρώπινη φύση, σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία που αποτελεί μεγάλη διαστροφή. Αναφέρθηκε στην προπαγάνδα υπέρ της ομοφυλοφιλίας ακόμη και στα Δημοτικά σχολεία. Επαίνεσε τις χώρες που αντέδρασαν και δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση των gay pride, όπως Σερβία, Γεωργία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, την στάση του Προέδρου της Ρωσίας κ. Πούτιν και την Ιερά Σύνοδο της Κύπρου που επίσης τοποθετήθηκε-αντέδρασε ξεκάθαρα στο θέμα.

Οι παρευρισκόμενοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για αύριο Παρασκευή, στις 8μμ, στο προαύλιο του Αγίου Δημητρίου, στην εκδήλωση όπου αναμένεται να παραβρεθούν για να εκφράσουν την διαμαρτυρία- αντίστασή τους ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ Θεσσαλονικέων.

Πηγή: http://www.hellasforce.com/blog/i-thessaloniki-antistekete-pano-apo-2500-thessalonikis-chthes-vradi-stin-agripnia-1i-sinaxi-diamartirias-enantia-sto-gay-pride/  

Φωτογραφίες:

Πηγή: http://www.katanixis.blogspot.gr/2014/06/h-gay-pride.html#more

Δημοσιεύτηκε στόν Τύπο καί σέ ἄλλα Μέσα Ἐνημέρωσης ὅτι τόν Μάιο θά πραγματοποιηθεῖ στή Λευκωσία, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Δημάρχου Λευκωσίας τό λεγόμενο «Φεστιβάλ Ὑπερηφάνειας», Ὁμοφυλοφίλων, Λεσβιῶν, Ἀμφισεξουαλικῶν, Τρανσέξουαλ κ.λπ.

Γιά τό θέμα αὐτό, τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, ἔχουν λεχθεῖ καί γραφεῖ πάρα πολλά. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς πιό πάνω ἐκδήλωσης θά ἤθελα νά ἐκφράσω καί τίς δικές μου ἀπόψεις, συμβάλλοντας ἔτσι σ’ ἕνα ὑγιή διάλογο μέ σκοπό τό γενικό καλό.

Τό πρῶτο τό ὁποῖο θά ἤθελα νά σημειώσω εἶναι ὅτι ὑπάρχει τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τοῦ καθενός νά ζεῖ ὅπως θέλει. Τό δικαίωμα αὐτό δέν μπορεῖ νά τοῦ τό στερήσει κανείς. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἐδημιούργησε ἐλεύθερους, μᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα τῆς αὐτοδιαχείρησης. Συνεπῶς, μποροῦμε νά πᾶμε ἐνάντια στόν ἴδιο τόν Θεό, ἐνάντια στήν ἴδια τή φύση μας, στούς φυσικούς καί πνευματικούς νόμους, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι αὐτοπραγματωνόμαστε καί ἐκπληρώνουμε τόν προορισμό μας ὡς ἄνθρωποι.

Ταυτόχρονα μέ τό δικαίωμα τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς ἔχουμε καί τήν εὐθύνη, τήν προσωπική, γι’ αὐτή τήν ἐπιλογή ἀφοῦ εἴμαστε λογικά ὄντα καί ἐλεύθερα ἀποφασίζουμε νά ἀκολουθήσουμε μία συγκεκριμένη πορεία στή ζωή μας.

Ἡ εὐθύνη καί τά ἀποτελέσματά της, σέ μιά τέτοια περίπτωση προσωπικῆς ἐπιλογῆς, πού εἶναι κατά πάντα σεβαστή, βαραίνει προσωπικά καί μόνον ἐκεῖνον πού τήν κάνει. Φυσικά ἐπειδή εἶναι μέλος μίας εὐρύτερης κοινωνίας ἀνθρώπων καί ἡ κοινωνία εἶναι προέκταση τοῦ ἑαυτοῦ μας, βραχυπρόθεσμα ἤ μακροπρόθεσμα ἔχει καί γενικότερες κοινωνικές ἐπιπτώσεις.

Ὅταν, ὅμως, ἡ προσωπική μας ἐπιλογή, ἡ ὁποία εἶναι καθαρά ὑποκειμενική ὑπόθεση, γίνεται ἰδεολογία καί καταβάλλεται προσπάθεια ἐπιβολῆς της, γίνεται κοινωνικά και προσωπικά ἐπικίνδυνη. Εἶναι δέ ἐπικίνδυνη διότι ἡ ἰδεολογία, ὡς ἰδιοτροπία (ἴδιος τρόπος ζωῆς), προβάλλεται ὡς φυσικός καί γενικός τρόπος ζωῆς, ὁ ὁποῖος πρέπει νά γίνει χωρίς καμία συζήτηση ἀποδεκτός, ἀνεξαρτήτως τῶν συνεπειῶν πάνω στήν εὐρύτερη κοινωνία (οἰκογένεια, σχολεῖο, δομές κοινωνικές κ.λπ).

Γιά παράδειγμα τό γεγονός ὅτι μέ ἔντεχνο τρόπο γίνεται προσπάθεια νά μεταδωθεῖ ἡ ἰδιοτροπία τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς φυσική, ἀκόμη καί μέσα στά σχολεῖα ἤ νά ποινικοποιηθεῖ ἡ ἀμφισβήτηση τῆς φυσικότητάς της, δείχνει ὅτι πρόκειται, γιά ἰδεολογία πού ἐπιδιώκει ἀκόμα καί τήν κατάργηση ἀναφαίρετων προσωπικῶν δικαιωμάτων, ὅπως εἶναι αὐτό τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης τοῦ λόγου. (Βλ. Φιλελεύθερος, 8 Μαρτίου 2014, «σημειώνεται μάλιστα ἀπό τούς διοργανωτές τό γεγονός ὅτι λίγο πρίν ἀπό τήν ἐπικείμενη νομιμοποίηση τοῦ Συμφώνου Συμβίωσης καί τήν ποινικοποίηση τῆς ὁμοφοβικῆς ρητορικῆς μίσους, θεωροῦμε ὅτι ἡ στιγμή εἶναι κατάλληλη γιά τήν ἐπίτευξη τοῦ μέχρι σήμερα ἄπιαστου ὀνείρου μας, τή διοργάνωση τοῦ 1ου Φεστιβάλ Ὑπερηφανείας (Pride) Κύπρου»).

Συνεπῶς, τό πρῶτο τό ὁποῖο θά ἤθελα να σημειώσω εἶναι ὅτι, κατά τήν ἄποψή μου, τό κίνημα τῶν Ὁμοφυλοφίλων δέν ὑπερασπίζεται ἁπλῶς τό δικαίωμα τῶν μελῶν του νά ζοῦν σύμφωνα μέ τήν δική τους ἐπιλογή, ἀλλά ἔχει θέσει ὡς στόχο τήν προβολή καί ἐπιβολή μίας ἰδεολογίας - ἰδιοτροπίας μέ ἐπικίνδυνες κοινωνικές καί προσωπικές προεκτάσεις. Αὐτό φαίνεται – διαφαίνεται μέσα ἀπό τά μανιφέστα, διακηρύξεις, μαζικές ἐκδηλώσεις καί συνασπισμούς. Δέν μπορῶ νά κατανοήσω γιατί πρέπει νά πορεύονται σέ δημόσιους χώρους μέ τήν ὑποστήριξη δημόσιων προσώπων καί φορέων προβαίνοντας σέ πράξεις καί ἐκδηλώσεις (δημόσια sic) πού ἀφοροῦν, ὅπως ἰσχυρίζονται, τήν ἰδιωτική τους ζωή!!!

Μάλλον μπορεῖ νά κατανοηθεῖ ἐάν λάβει κάποιος ὑπόψη του ὅτι «τό οὐσιαστικό ἰδιοτροπία, ὅπως καί τό ἐπίθετο ἰδιότροπος, χρησιμοποιεῖται εἰς τήν νέαν ἑλληνικήν γλῶσσαν εὐρέως διά τόν χαρακτηρισμόν ἀνθρώπων καί τῆς συμπεριφορᾶς αὐτῶν.

Ἡ ἐτυμολογική παραγωγή τῶν λέξεων τούτων δηλοῖ χαρακτηριστικῶς τό περιεχόμενόν των («suppositum»). Ὁ ἀντίστοιχος παλαιότερος ὅρος, ὁ ὁποῖος ἀπαντᾶ καί εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας πρός δήλωσιν τῆς ἀρνητικῆς σχέσεως τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν, εἶναι ἡ λέξις δυστροπία. Συνώνυμος φαίνεται ὅτι εἶναι περίπου καί ὁ ὅρος δυσβουλία. Ἐάν οἱ ὅροι ἰδιοτροπία καί δυστροπία εἶναι πράγαματι συνώνυμοι, τοῦτο θά σημαίνει ὅτι τό «ἴδιον» τῆς ἰδιοτροπίας συμπίπτει μέ τό κακόν τοῦ τρόπου, τό ὁποῖον ἐκφράζει ὁ ὅρος δυστροπία. Εἰς τήν περίπτωσιν ταύτην, τό «ἴδιον» καί τό κακόν («δύσ-») θά συμπίπτουν» (Κωνστ. Ε. Παπαπέτρου, «Ἡ ἰδιοτροπία, ὡς πρόβλημα ὀντολογικῆς ἠθικῆς», Ἀθῆναι 1973, σελ. 5).

Ἔχοντες καί ἐμεῖς τό προσωπικό δικαίωμα, ὄχι τῆς ἐπιβολῆς μίας ἰδεολογίας - ἰδιοτροπίας προσωπικῆς ἤ ἔστω συλλογικῆς, ἀλλά τῆς ἔκφρασης τοῦ λόγου – γνώμης - ἄποψης, στή συνέχεια θά ἐπιχειρήσουμε νά μεταφέρουμε, ὡς Θεολόγος - Ἐπίσκοπος, τήν ἄποψή μας, ἡ ὁποία ταυτίζεται μέ τήν ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Σώματος Χριστοῦ.

   Πρίν προχωρήσουμε στήν καθαρά θεολογική προσέγγιση τοῦ θέματος, θεωρῶ ὅτι θά ἦταν ὀρθό νά σχολιάσουμε κάποιες ἀπόψεις, πού παρουσιάζονται γιά νά δικαιολογήσουν τήν ὁμοφυλοφιλία.

Κατ’ ἀρχάς γίνεται ἀποδεκτό ἐπιστημονικά ὅτι, μέ βάση τίς νευροενδοκρινικές μελέτες πού ἔχουν γίνει, δέν ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ τάση αὐτή ὀφείλεται σέ γενετικά ἤ παθολογικά αἴτια. Περισσότερο, ὑπάρχει ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ὀφείλεται σέ περιβαλλοντικούς λόγους, σεξουαλικές παρεκκλίσεις, διαταραχές ταυτότητας φύλου ἤ σεξουαλικές διαταραχές: «Τελικά θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ ὅτι οἱ διάφορες θεωρίες, ψυχολογικές καί βιολογικές, πού προτάθηκαν γιά τήν ἐξήγηση τῶν αἰτιῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας δέν ἔχουν ἀποδειχθεῖ ἀκόμη» (βλ. Psychologia.gr, «Διαταραχές»).

Συνεπῶς, ἡ ἄποψη τῆς ἐπιστημονικῆς θεμελίωσης τῆς ἰδεολογίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας δέν τεκμηριώνεται. Δέν ὑπάρχει στή ζωή μας τρίτο φύλο. Γι’ αὐτό καί πολλοί ἀπό ψυχολογικές παρεκκλίσεις καί διαταραχές ταυτότητας φύλου, πού δέν αἰσθάνονται «καλά» μέ τό φύλο τους (ἴδιος-τρόπος=ἰδιοτροπία) προβαίνουν σέ ἐγχειρητικές ἐπεμβάσεις ἀλλαγῆς φύλου.

Ἀκόμη προβάλλεται ὁ ἰσχυρισμός ὅτι πάνω ἀπό 1500 εἴδη ζώων συμπεριφέρονται ὁμοφυλοφιλικά καί κατά συνέπεια αὐτό δεικνύει ὅτι πρόκειται περί φυσικῆς ἐνέργειας ἤ πράξης. Ἐδώ θά πρέπει νά τονίσουμε ὅτι τα ζώα ἐνεργοῦν μέ βάση τά ἔνστικτά τους, ἐνώ οἱ ἄνθρωποι μέ βάση τή λογική τους. Συνεπῶς, θά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ἄν θέλουμε νά ἐνεργοῦμε στή ζωή μας ἐνστικτωδῶς (ζωωδῶς) ἤ λογικά (ἀνθρώπινα).

Ἐπίσης, φέρεται ἀπό πολλούς τό ἐπιχείρημα ὅτι στούς ἀρχαίους πολιτισμούς ἦταν κοινωνικά ἀποδεκτή ἡ ὁμοφυλοφιλία καί καθιερωμένη ὡς τρόπος ζωῆς. Αὐτό δέν εἶναι ἀπόλυτα ὀρθό. Ἡ ἀλήθεια ἔγκειται στό γεγονός, τό ὁποῖο ἐπισημαίνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του, ὅτι «αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες»(Ρωμ. α΄, 26-27).

Τήν ἴδια θέση μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶχαν καί οἱ ἀρχαῖοι Φιλόσοφοι, οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπιζαν τό φαινόμενο αὐτό ὡς παρά φύσιν κατάσταση. Ὁ Πλάτωνας ἀναφέρει: «Εἶναι λοιπόν κατανοητό ὅτι ἡ φύσις ὠθεῖ τά θηλυκά νά εἶναι σέ ἐπαφή μέ τά ἀρσενικά ἀπό τή γέννησή τους καί ἡ ἡδονή σέ αὐτά εἶναι φανερό ὅτι ἔχει δοθεῖ σύμφωνα μέ τήν φύσιν, ἐνώ τῶν ἀρσενικῶν μέ τά ἀρσενικά καί τῶν θηλυκῶν μέ τά θηλυκά παρά φύσιν» (Νόμοι 636C. Bλέπε Βικιπαίδεια).

Ὁ δέ Ξενοφώντας στά Ἀπομνημονεύματά του ἀναφέρει τήν ἄποψη τοῦ Σωκράτη γράφοντας: «Ἀντιθέτως ὅμως ὅταν ἀντελήφθη πώς ὁ Κριτίας ἦταν ἐρωτευμένος μέ τόν Εὐθύδημο καί ἐπροσπαθοῦσε νά τόν χρησιμοποιήσει καθώς ἐκείνοι πού ἀπολαμβάνουν τά σώματα ἀφροδισιακά, τόν ἀπέτρεπεν ὁ Σωκράτης λέγοντας ὅτι καί ἀνάξιο γιά ἐλεύθερον ἄνθρωπο εἶναι καί ἀνάρμοστο γιά ἕναν ἄνδρα μορφωμένο ἐνάρετα, ἐκεῖνον πού ἀγαπᾶς, χάριν τοῦ ὁποίου θέλει νά φαίνεται πώς ἀξίζει πολύ, νά τόν ζητιανεύει ἱκετεύοντάς νά τόν στηρίξει σέ κάτι πού μάλιστα κάθε ἄλλο παρά ἀγαθό εἶναι. Ἐπειδή ὁ Κριτίας δέν ἄκουσε αὐτά τά λόγια καί δέν ἀπομακρυνόταν ἀπό τό σκοπό του, λέγεται ὅτι ὁ Σωκράτης παρουσία καί πολλῶν ἄλλων καί τοῦ Εὐθύδημου εἶπεν ὅτι τοῦ φαίνεται πώς ὁ Κριτίας ὑποφέρει ἀπό κάτι πού παθαίνουν οἱ χοίροι, ἀφού ἐπιθυμεῖ νά τρίβεται στόν Εὐθύδημο ὅπως ἀκριβῶς τρίβονται τά χοιρίδια στίς πέτρες. Ἐξ αἰτίας αὐτῶν ἀκριβῶς ὁ Κριτίας ἐμισοῦσε τόν Σωκράτη (Ξενοφῶντος Ἀπομνημονεύματα, Α1130. Βλέπε ό.π.).

Συνεπῶς, εἶναι ἀλήθεια ὅτι στήν ἀρχαία εἰδωλολατρική Ἑλλάδα καί Ρώμη ἐπικρατοῦσε καί ἴσως νά ἦταν διαδεδομένος τρόπος ζωῆς ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὡς ἐκτροπή πρός τήν ἡδονή καί ὄχι ὡς φυσική κατάσταση. Γι’ αὐτό καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, οἱ καλλιεργημένοι πνευματικά, βλέποντας αὐτή τήν ἐκτροπή τήν ἐπεσήμαναν καί προσπαθοῦσαν νά τήν θεραπεύσουν. Ἔτσι, μέ τήν ἔξοδο ἀπό τήν εἰδωλολατρεία (ἀπολυτοποίηση τῆς ἡδονῆς καί τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ ἀνθρώπου) καί τήν ἀνάπτυξη τῆς πνευματικῆς καλλιέργειας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἴδια ἡ κοινωνία ἀπέβαλε καί θεώρησε ὡς παρά φύσιν κατάσταση τήν ὁμοφυλοφιλία. Ἄρα ἀπό κοινωνιολογική ἄποψη, ὅλους αὐτούς τούς αἰῶνες, ἡ ἴδια ἡ κοινωνία μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο στιγμάτιζε ὡς παρά φύσιν κατάσταση τόν ἴδιον αὐτό τρόπο ζωῆς.

Αὐτό τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖται σήμερα εἶναι ἡ ἰδεολογικοποίηση τῆς ἡδονῆς καί μάλιστα αὐτῆς πού προέρχεται ἀπό παρά φύσιν σχέσεις καί ἐνέργειες. Ὅπως ἀναφέραμε καί πιό πάνω εἶναι δικαίωμα κάποιου νά ἀκολουθήσει τόν δικό του προσανατολισμό. Ὅμως δέν μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε γιατί ὅλοι πρέπει, ἀκόμη καί διά νομοθεσίας, νά τόν δεχθοῦμε ὡς ὀρθό ἤ ἀκόμα καί κοινωνικά ὠφέλημο. Μήπως αὐτό ἀποτελεῖ μία σύγχρονη ἐκτροπή ἀπό τήν πνευματική ὠριμότητα στήν νεο-ειδωλολατρία (ἀπολυτοποίηση τῶν παθῶν καί ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν);

Ἀπό καθαρά Θεολογική ἄποψη, ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία. Γιά νά κατανοήσουμε τή θέση αὐτή τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἑρμηνεύσουμε τά σχετικά χωρία τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου, πού ἀναφέρονται σ’ αὐτό τό θέμα καί γενικά στήν αἰχμαλωσία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά λεγόμενα σαρκικά πάθη.

Τό πρῶτο χωρίο προέρχεται ἀπό τήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του (Ρωμ. α΄, 18-32). Ἡ τοποθέτηση τοῦ Ἀπ. Παῦλου ξεκινᾶ ἀπό τό γεγονός τῆς νοητικῆς διαστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος ἐπειδή δέν μπόρεσε νά νοήσει (κατανοήσει) ὀρθά τόν Θεό, ἀπολυτοποίησε – θεοποίησε τά φθαρτά καί ὑλικά πράγματα τοῦ κόσμου αὐτοῦ. Αὐτό εἶχε καί ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά στραφεῖ ὁ ἄνθρωπος ἐρωτικά (παθιασμένα) πρός αὐτά, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀδειάσει ἐσωτερικά ἀπό κάθε ἔννοια πνευματική, ἀνώτερη καί νά ἀγνοεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Θεο-εγκατάλειψη, ἡ πνευματική ἄγνοια, ἐπιφέρει μέσα στό κέντρο τῆς καρδιᾶς τοῦ ἀνθρῶπου ἐπιθυμίες, πού εἶναι στήν οὐσία τους ἀκαθαρσίες, πού τόν ἀτιμάζουν ὡς προσωπικότητα. Ὁπότε ὁ ἄνθρωπος λατρεύει (ὑπηρετεῖ, ποθεῖ, ἐπιδιώκει) τήν κτίση παρά τόν Κτίσαντα. Τό ἐσωτερικό κενό, πού δημιουργεῖται μέσα στόν ἄνθρωπο, πού ἀπό τή φύση του εἶναι δημιουργημένος νά βιώνει τήν ἄκτιστη χάρη τοῦ Θεοῦ, τόν καταλαμβάνουν τά «πάθη τῆς ἀτιμίας». Δηλαδή πρόκειται γιά ἐσωτερικές –ψυχικές-πνευματικές ἀσθένειες πού διαστρέφουν τήν ἐπιθυμία (ψυχική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου): «διό καί παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τά σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς», μέ ἀποτέλεσμα νά ἀλλάζει τό φρόνημα καί ὁ τρόπος ζωῆς.

Συνεπῶς, εἶναι ἁμαρτία διότι ἀπολυτοποιεῖται μία σαρκική ἐπιθυμία, ἡ ὁποία γίνεται πάθος (ἀρρώστια, κατάσταση) τῆς ψυχῆς, τό ὁποῖο ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπο νά φθάσει στήν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ (ἀφοῦ ἤδη ἔχει Θεο-ποιήσει τό σαρκικό πάθος) καί στερεῖται τῆς ἀφθάρτου δόξης καί ἐμπειρίας τοῦ ὄντος Θεοῦ. Ἡ ψυχική αὐτή κατάσταση ἔχει, σύμφωνα μέ τον Ἀπ. Παῦλο ὑπαρξιακά καί ὀντολογικά ἀποτελέσματα πάνω στήν ψυχοσωματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου: «καί καθώς οὐκ ἐδοκίμασαν τόν Θεόν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός (λόγῳ τῆς κατάστασης πού δημιούργησαν διά τοῦ ἰδίου τρόπου ζωῆς) εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τά μή καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστούς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετάς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας».

Ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἡδονῆς, ὠς σκοποῦ καί στόχου τῆς ζωῆς ὁδηγεῖ στήν ὁδύνη. Ἡ ὀδυνή ἀρχίζει ἐσωτερικά, ἀλλοιώνει τή ψυχική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ὑποφέρει μέσα του (βλέπε ἀθεράπευτα ψυχολογικά προβλήματα) καί ἡ ἐσωτερική αὐτή κατάσταση μεταφέρεται ὡς πράξη-ἐνέργεια μέσα στήν κοινωνία μας. Μελετώντας κάποιος προσεκτικά τήν πιό πάνω ψυχική ἀκτινογραφία τοῦ Ἀποστόλου ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι περιγράφει μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια, τήν παθολογκή κατάσταση τῆς ἐποχῆς μας. Δέν εἶναι πιστεύω, τυχαίο τό γεγονός ὅτι πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι τά χειρότερα ἐγκλήματα εἶναι τά λεγόμενα σεξουαλικά, πού προέρχονται κυρίως ἀπό παρά φύσιν ἐνέργειες.

Δεύτερον, ἡ ἁμαρτία (πράξη, λόγος, ἐπιθυμία, αἰχμαλωσία τοῦ νοῦ πού γίνεται ψυχική κατάσταση) ἀποκλείει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διευκρινίζει ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τρία βασικά πράγματα, πού διαμορφώνουν τήν ψυχικήν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου: Εἰρήνη ἐσωτερική, δικαιοσύνη (δηλαδή ἡ ἐνάρετη ζωή ἡ ὁποία μᾶς δικαιώνει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ) καί ἁγιασμός (μετοχή τοῦ ἀνθρώπου στή Χάρη τοῦ Θεοῦ). Ἡ ἀλλοίωση τῆς ἐσωτερικῆς κατάστασης τοῦ ἀνθρώπου, λόγω τῆς αἰχμαλωσίας ἀπό τά διάφορα πάθη, ἀποτελεῖ τήν κόλαση τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ὑποφέρει λόγω στέρησης τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καί τοῦ ἁγιασμοῦ. Γι’ αὐτό καί γράφει μέ βεβαιότητα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Μή πλανᾶσθε• οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται (ὁμοφυλόφιλοι), οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. στ΄, 1-11).

Τρίτον, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθυνόμενος πρός τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι ἐβαπτίσθηκαν, τούς ὑπενθυμίζει μία πνευματική πραγματικότητα. Μέσα τους ἐνεργεῖ ὀντολογικά ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κατά συνέπεια τά σώματα τους εἶναι Ναός τοῦ Θεοῦ.

Ἀκόμη παρατηρεῖ ὅτι τά σώματα μας δέν τά ἐξουσιάζουμε, γιά νά τά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε, διότι δέν εἶναι αὐτοδημιούργητα. Τά ἔχουμε ἀπό τόν ἴδιον τόν Θεό. Συνεπῶς, τά σώματά μας, δέν εἶναι σκεῦος ἡδονῆς καί ἐνδοκοσμικῶν ἀπολαύσεων, ἀλλά μέσον, ἐργαλεῖον πού μᾶς ὁδηγεῖ στό νά πραγματώσουμε τή φύση μας. Νά τήν καταστήσουμε γνήσια, αὐθεντική, ἁγία, ὅπου θά συνδοξάζεται μέσα στή δόξα τοῦ Θεοῦ. «Φεύγετε τήν πορνείαν...ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι τό σῶμα ὑμῶν ναός τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματος ἐστίν, οὗ ἔχετε ἀπό Θεοῦ, καί οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν, ἠγοράσθητε γάρ τιμῆς• δοξάσατε δή τόν Θεόν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καί ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινα ἐστι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. στ΄, 14-20).

Ὡς ἐπίλογο τῶν πιό πάνω θέσεων θά ἤθελα νά χρησιμοποιήσω τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου, ὁ ὁποῖος σεβόμενος τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου γράφει: «Πάντα μοι ἔξεστιν» (ὅλα μου ἐπιτρέπονται). «Ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει» (ὅμως δέν εἶναι ὅλα πρός τό συμφέρον μου).

Ἡ ἰδεολογικοποίηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς φιλαυτίας τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει αἰχμαλωτιστεῖ στά πλοκάμια τῆς σύγχρονης ἐκκοσμικευμένης – εἰδωλολατρικῆς μαγείας. Ἡ δομή τῆς σύγχρονης ἐκκοσμικευθεῖσας κοινωνίας μοιάζει περισσότερο μέ τή δομή μίας μηχανῆς, πού παράγει ἡδονή, παρά ἑνός ζωντανοῦ ὀργανισμοῦ, πού δημιουργεῖ προοπτική μέσα στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁπότε ὁ μηχανοποιημένος ἄνθρωπος ἀγνοεῖ ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἐνέργεια τῆς ἀνθρώπινης βούλησης, πού στήν οὐσία της εἶναι ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου νά ἐπιτελέσει τή φύση του ὡς πρόσωπο καί ὄχι ὡς μία ἀπλή δυνατότητα, τήν ὁποῖα ἔχει στή φύση του καί μπορεῖ νά τή χρησιμοποιήσει ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας. Ἀγνοεῖ ὅτι τό κακό, δηλαδή ἡ ἁμαρτία εἶναι ἐνέργεια ὄχι κατά φύσιν, ἀλλά κατά (ἐνάντια) τῆς φύσεως.

Κατά συνέπεια, τό δικαίωμα νά κινηθεῖ κάποιος ἐνάντια στή φύση του παραμένει ἀναφαίρετο. Μήπως ὅμως πρέπει νά μελετηθεῖ καί ἡ δυνατότητα τῆς ὑπέρβασης (ὄχι κατάργησης) ἤ καλύτερα τῆς θεραπείας τῆς φύσεως, ὥστε νά κινεῖται κάποιος φυσικά καί ὑπέρ φύση καί νά εἶναι ἀναπαυμένος γι’ αὐτό πού κάνει καί νά μή ζητᾶ δικαίωση μέσῳ διαδηλώσεων «Ὑπερηφανείας» καί νομοθετικῶν ρυθμίσεων.

Διότι ἐάν μιλοῦμε γιά κάτι τό ὁποῖο εἶναι φυσικό καί κοινωνικά ἀποδεκτό, τότε γιατί χρειάζονται τά κινήματα καί οἱ ἀγῶνες φυσικῆς καί κοινωνικῆς θεμελίωσης καί ἀποδοχῆς του;

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7823.html#more

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι θεμιτή σεξουαλική επιλογή, αλλά παρέκκλιση και διαστροφή της φύσεως", αναφέρει ο Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών.

"Είναι κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου βαρύ, θανάσιμο σαρκικό αμάρτημα το οποίο, αν ο άνθρωπος που το διαπράττει δεν μετανοήσει, τον αποκλείει από τη βασιλεία του Θεού (Α’ Κορ. 6, 9-10)."

Τονίζει ακόμη πως η θέση της Εκκλησίας είναι ξεκάθαρη και σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνεί να τίθεται σε ισότιμη λίγο-πολύ θέση ο χριστιανικός γάμος ανδρός και γυναικός και η «ελεύθερη συμβίωση» είτε ετεροφυλόφιλων είτε ομοφυλόφιλων.

Τέλος θέτει προ των ευθυνών τους και τους πολιτικούς...

Ολόκληρο το μήνυμα έχει ως εξής: 

"Αγαπητοί μου αδελφοί,

Πρώτη ημέρα του 2014 σήμερα! Από τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι το νέο έτος να είναι ευλογημένο, ειρηνικό και ευφρόσυνο για όλους· τις οικογένειές σας, την πατρίδα μας, τον κόσμον ολόκληρο.

Ημέρα χαράς η σημερινή ημέρα. Θερμές οι ευχές που ανταλλάσσουμε οι απλοί άνθρωποι· πληθωρικά και υπεραισιόδοξα συνήθως τα μηνύματα που διατυπώνουν κάθε λογής ηγέτες.

Αυτή την ευφρόσυνη ημέρα επέλεξε η ταπεινότητά μου για να απευθυνθώ στην αγάπη σας για ένα κρίσιμης σημασίας ζήτημα. Και το κάνω όχι για να μειώσω την εορταστική χαρά που συνοδεύει την εναλλαγή του χρόνου, αλλά γιατί αυτό μου υπαγορεύει η επισκοπική μου συνείδηση. 

Να πληροφορήσω τους αδελφούς μου χριστιανούς. Να καταθέσω τη μαρτυρία της Εκκλησίας. Να υπομνήσω με πατρική αγάπη προς όλους το θέλημα του ζώντος και αληθινού Θεού.

1. Ποιό είναι το κρίσιμης σημασίας ζήτημα; Ο λεγόμενος «γάμος» μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου. Ή, αλλοιώτικα, το Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, που νομοθετήθηκε στη χώρα μας με τον νόμο 3719/2008 για τα ετερόφυλα ζευγάρια, να επεκταθεί και στα ομόφυλα.

Η ιστορία είναι αρκετά παλιά. Ισχνές μειοψηφίες καλά οργανωμένες με γερές προσβάσεις στα Μ.Μ.Ε., έντυπα και ηλεκτρονικά, πιέζουν εδώ και χρόνια κυβερνήσεις και κόμματα για νομοθετική αναγνώριση της σεξουαλικής τους παρέκκλισης.

Αυτό έγινε και τελευταία εξ αφορμής μιας πρωτόδικης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κόμματα, ακόμα και κυβερνητικά, έσπευσαν να καταθέσουν προτάσεις νόμου προκειμένου να κατοχυρωθεί νομοθετικά ο περιλάλητος «γάμος» των ομοφύλων.

2. Οι Χριστιανοί —ακόμη κι εκείνοι που διατηρούν χαλαρή σχέση με την Εκκλησία— γνωρίζουμε ότι ο Θεός δημιούργησε δύο φύλα, τον άνδρα και τη γυναίκα. Τρίτο φύλο δεν υπάρχει.

Κατά τη φυσική τάξη που εγκαθίδρυσε ο Θεός, ο άνδρας έλκεται από τη γυναίκα και η γυναίκα από τον άνδρα. Η έλξη αυτή ανοίγει τον δρόμο του γάμου που στη χριστιανική Εκκλησία θεωρείται «μυστήριον μέγα», μυστήριο αγάπης, πηγή και λίκνο της ανθρώπινης ζωής και οδός που οδηγεί στη χριστιανική τελειότητα συζύγους και παιδιά.

Η Εκκλησία ευλογεί αυτή την έγγαμη σχέση και θεωρεί την οικογένεια, που ο χριστιανικός γάμος εγκαινιάζει, μικρή «κατ᾽ οίκον» εκκλησία.

Είναι πολύ φυσικό, λοιπόν, εκτός από τον ευλογημένο χριστιανικό γάμο η Εκκλησία να μην αποδέχεται κανενός είδους άλλο γάμο για τα μέλη της, τους χριστιανούς. 

Ειδικότερα για το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας η «θέση» της από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρη: Η ομοφυλοφιλία δεν είναι θεμιτή σεξουαλική επιλογή, αλλά παρέκκλιση και διαστροφή της φύσεως.

Είναι κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου βαρύ, θανάσιμο σαρκικό αμάρτημα το οποίο, αν ο άνθρωπος που το διαπράττει δεν μετανοήσει, τον αποκλείει από τη βασιλεία του Θεού (Α’ Κορ. 6, 9-10).

Η Εκκλησία είναι μητέρα. Μακροθυμεί, ανέχεται και προσεύχεται για την επιστροφή στους κόλπους της και στην ευλογημένη κατά Χριστόν ζωή κάθε παιδιού της που απομακρύνθηκε απ᾽ αυτήν.

Σε καμιά περίπτωση όμως δεν αποδέχεται και δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία. Σε καμιά περίπτωση δεν συναινεί η εκτροπή από τους νόμους της φύσης που όρισε ο Θεός να γίνει «ελεύθερη επιλογή» και «δικαίωμα» του ανθρώπου. 

Σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνεί να τίθεται σε ισότιμη λίγο-πολύ θέση ο χριστιανικός γάμος ανδρός και γυναικός και η «ελεύθερη συμβίωση» είτε ετεροφύλων είτε ομοφυλοφίλων· η ευλογημένη χριστιανική οικογένεια και κάθε λογής «εναλλακτικές μορφές» οικογένειας, εισαγόμενα υποπροϊόντα αποχριστιανισμένων κοινωνιών.

3. Ως ελάχιστος επίσκοπος της Εκκλησίας απευθύνομαι με σεβασμό αλλά και με παρρησία προς την Κυβέρνηση, τα κόμματα και τους βουλευτές μας.  Το θέμα,  κύριοι, δεν  είναι  παρωνυχίδα. Προωθώντας και ψηφίζοντας, όσοι τελικά θα το πράξετε, μια τέτοια ρύθμιση αναλαμβάνετε τεράστια ευθύνη

Δεν επικαλούμαι το Σύνταγμα, τους νόμους ή τις υφιστάμενες σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας.

Άλλωστε δεν είμαι νομικός. Επικαλούμαι την ιστορία και την πνευματική παράδοση αυτού του τόπου· το ήθος του λαού μας. Ακόμη, θα προσέθετα, και τη γλώσσα του. Και αντιλαμβάνεσθε τι εννοώ.

Προτού αποφασίσετε τι θα κάνετε σκεφθείτε καλά το μέλλον της πατρίδας μας. Κοιτάξτε κατάματα τους γονείς σας που σας έφεραν στον κόσμο και τα παιδιά σας που ανατρέφετε. Ως χριστιανοί, όσοι είστε, δεν μπορείτε να νομοθετείτε ερήμην της χριστιανικής συνειδήσεώς σας!

Η σχέση σας με τον Θεό και την Εκκλησία δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην επιδεικτική παρουσία σας στις δοξολογίες και τις λιτανείες για ευνόητους λόγους. 

Επιβάλλεται για λόγους συνέπειας και από σεβασμό προς τον χριστιανικό λαό που σας τιμά με την ψήφο του, η σχέση αυτή να εκφράζεται και στη Βουλή· την ώρα της ψηφοφορίας επί κρισίμων ζητημάτων που συνδέονται με τη χριστιανική πίστη και την ευαγγελική ηθική.

4. Αλλά και εσείς, αγαπητοί αδελφοί, έχετε χρέος να γνωρίζετε τι πρεσβεύει για το σοβαρό αυτό θέμα η κοινή μητέρα όλων μας, η Εκκλησία. 

Κι αυτό γιατί, δυστυχώς, πολλοί απ᾽ αυτούς που έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη είτε διαστρέφουν τις απόψεις της είτε προσπαθούν να τις διακωμωδήσουν.

Παράλληλα, καλείσθε και να υπερασπίζεστε το χριστιανικό μας πιστεύω όπου αυτό απαιτείται.

Και όσοι μπορείτε, να πιέσετε τους πολιτικούς που γνωρίζετε και τους βουλευτές που ψηφίζετε, να αρνηθούν την ψήφο τους σ᾽ ένα σχέδιο νόμου, που προσκρούει ευθέως στη χριστιανική ηθική και συνιστά εν τέλει «ύβριν» προς τον δημιουργό των πάντων Θεό.

Κάποτε κι εμείς οι χριστιανοί θα πρέπει να γίνουμε μαχητικότεροι στην υπεράσπιση της πίστεως, του χριστιανικού ήθους, της ιερής κληρονομιάς των πατέρων μας, της ιστορίας αυτού του τόπου, που μάρτυρες και ήρωες πότισαν με το αίμα τους.

Εύχομαι ο Κύριος Ιησούς να φωτίζει όλους μας και να μας χαρίζει μετάνοια, που σημαίνει αλλαγή νού, φρονημάτων, αντιλήψεων, τρόπου ζωής...

Και πάλι ευλογημένο,

ειρηνικό και δημιουργικό το νέον έτος !
Ο Επίσκοπός σας
†  Ο  Νέας Σμύρνης ΣΥΜΕΩΝ"

(agioritikovima)

Ἄλλο ἡ ἀνοχή πρός ὅσους ἐπιμένουν νά ἁμαρτάνουν ἐν γένει, καί ἄλλο ἡ κατοχύρωση δικαιώματός τους νά ἐκμαυλίζουν τά χρηστά κοινωνικά ἤθη παραβιάζοντας μέ... "δικαίωμα" τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, μολύνοντας τούς ὀφθαλμούς τῶν παιδιῶν, δηλητηριάζοντας τήν συνείδηση τῶν νέων, προσβάλλοντας τήν εὐπρέπεια τῶν γερόντων, καταπατώντας κάθε συναίσθηση ἀγαθότητος καί ἁγνότητος πού ἀκόμη περισσεύει στόν ἄνθρωπο. Ἄν τέτοια εἶναι τά "ἀνθρώπινα δικαιώματα" κατά τό Ε.Δ.Α.Δ. καί τῆς "πολιτισμένης" Εὐρώπης, τότε δέν θέλουμε τόν δαιμονκεντρικό ἀνθρωπισμό τους. Οὔτε ὡς ἔθνη, οὔτε ὡς λαοί τῆς Εὐρώπης, οὔτε ὡς ἄτομα. Αὐτά δέν εἶναι δικαιώματα ἀνθρώπων, διότι εἶναι κατώτερα καί ἀπό τά φυσικά δικαιώματα τῶν ζώων. (Ν.Σ.)

8/11/13

Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: Παράνομος ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα

Παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έκρινε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ότι συνιστά στην Ελλάδα ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο συμβίωσης.

Η απόφαση που εξέδωσε την Πέμπτη στην έδρα του στο Στρασβούργο το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αφορά στον νόμο 3719/2008 με τον οποίο εισαγόταν στη χώρα μας ο θεσμός του «συμφώνου συμβίωσης» με τον οποίο ζευγάρια μπορούν να επισημοποιήσουν τη σχέση τους με πιο ευέλικτο τρόπο απ' ότι η τέλεση γάμου. Στον νόμο όμως δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για τα ομόφυλα ζευγάρια - αντιθέτως ο νόμος μιλά ρητώς για ζευγάρια αντίθετου φύλου, κάτι που από την πρώτη στιγμή στηλίτευσαν οργανώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων στη χώρα μας. 

Αυτός ο αποκλεισμός συνιστά παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και συγκεκριμένα του άρθρου 14 (Απαγόρευση Διακρίσεων) και του άρθρου 8 (Δικαίωμα στον Σεβασμό της Ιδιωτικής και Οικογενειακής ζωής). 

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπήρξε κόλαφος για την ελληνική πολιτεία καθώς όπως σημειώνει χαρακτηριστικά από τις 19 χώρες που έχουν εισάγει αυτή τη μορφή ένωσης ζευγαριών με νομική προστασία, μόνο στην Λιθουανία και στην Ελλάδα έχει χορηγηθεί το δικαίωμα αυτό αποκλειστικά σε ζευγάρια διαφορετικού φύλου. 

Το Δικαστήριο επανέλαβε ότι τα ζευγάρια του ιδίου φύλου είναι εξίσου ικανά με τα ζευγάρια διαφορετικού φύλου να εισέρχονται σε σταθερές σχέσεις. Οπότε τα ομόφυλα ζευγάρια βρίσκονται σε παρόμοια θέση με τα ζευγάρια αντίθετου φύλου σε σχέση με την ανάγκη προστασίας και νομικής αναγνώρισης των σχέσεών τους. 

Σύμφωνα με το Δικαστήριο, μολονότι δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ των μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης για το θέμα, υπάρχει μια σαφής τάση για νομική αναγνώριση των σχέσεων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. 

Τέλος το Δικαστήριο τονίζει ότι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση είναι ένα «ζωντανό εργαλείο» που πρέπει να ερμηνεύεται υπό τις παρούσες συνθήκες, οπότε το κράτος της Ελλάδας, σύμφωνα με το άρθρο 8, έπρεπε να είχε λάβει υπόψη εξελίξεις στην κοινωνία μεταξύ των οποίων και το γεγονός ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος ή μία επιλογή ως προς το πως διαλέγει κάποιος να δημιουργήσει οικογένεια και να ζήσει στην προσωπική του ζωή. Το Δικαστήριο υποχρεώνει την Ελλάδα να πληρώσει στο κάθε πρόσωπο πίσω από την αγωγή (σύνολο έξι) από 5.000 ευρώ.

Το «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ)» και η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Σύνθεση-Ενημέρωση, Ευαισθητοποίηση, Ερευνα για το HIV/AIDS», μετά την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου του Στρασβούργου στις υποθέσεις Βαλλιανάτος, Μυλωνάς και C.S. και λοιποί κατά Ελλάδος, εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Το "Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ)" και η ΜΚΟ "Σύνθεση-Ενημέρωση, Ευαισθητοποίηση, Έρευνα για το HIV/AIDS" εκφράζουν την ικανοποίησή τους, γιατί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου, με απόφαση της Ολομέλειάς του (17μελής σύνθεση), δικαίωσε τη θέση τους σε ένα ζήτημα αρχής: είναι ανεπίτρεπτη κάθε διάκριση σε βάρος ομόφυλων ζευγαριών ως προς το δικαίωμά τους να επιλέγουν το σύντροφό τους και να διαμορφώνουν από κοινού την οικογενειακή τους ζωή. 

Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα διότι ο νόμος 3719/2008 έδωσε τη δυνατότητα μόνο σε πρόσωπα διαφορετικού φύλου να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το δικαίωμα σε οικογενειακή ζωή (άρθρο 8 ΕΣΔΑ) και την απαγόρευση των διακρίσεων (άρθρο 14 ΕΣΔΑ).
Αναμένεται, ως εκ τούτου, η άμεση τροποποίηση του νόμου αυτού, ώστε να μπορούν να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης και ζευγάρια του ιδίου φύλου. 

Τις ανωτέρω οργανώσεις και τα 4 ομόφυλα ζευγάρια που είχαν προσφύγει στο Στρασβούργο εκπροσώπησαν ενώπιον του Δικαστηρίου, η Γαλλίδα δικηγόρος Caroline Mécary, ο καθηγητής Νομικής Ν.Κ. Αλιβιζάτος, ο Διδάκτωρ Νομικής Βαγγέλης Μάλλιος και ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς. Στη δίκη είχε παρέμβει ο καθηγητής στο King’s College Robert Wintemute, εκ μέρους των διεθνών ΜΚΟ FIDH, ICJ, AIRE Centre και ILGA-Europe».

ΠΗΓΗ: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4466.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:

Ψήφισμα της Ειρηνικής Διαμαρτυρίας για τις εκδηλώσεις «Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας» (Gay Pride), Θεσσαλονίκη, προαύλιος χώρος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, 14 Ιουνίου 2013

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα στίς 14 Ἰουνίου τοῦ 2013, ἡμέρα Παρασκευή καί ὥρα 18:30, στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πολιούχου καί προστάτη τῆς Θεσσαλονίκης, μέ τήν πρωτοβουλία χριστιανικῶν καί πολιτιστικῶν συλλόγων, σωματείων καί ὀργανώσεων, πλῆθος λαοῦ, γιά νά διαμαρτυρηθοῦμε εἰρηνικά ἐναντίον τῶν δημόσιων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων τῆς «Ὁμοφυλοφιλικῆς Ὑπερηφάνειας» (Gay Pride), πού λαμβάνουν χώρα σήμερα καί αὔριο (14 καί 15 Ἰουνίου) στήν ἁγιοτόκο πόλη μας, ὑπό τήν στήριξη καί ἐποπτεία τοῦ δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρη.

Μετά τούς χαιρετισμούς καί τίς ὁμιλίες πού ἀκούσθηκαν δηλώνουμε ὅτι:

1. Σεβόμαστε τήν προσωπική ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν εἴχαμε οὔτε ἔχουμε πρόθεση νά ἐπεμβοῦμε ρατσιστικά καί νά ἀναστείλουμε δικαιώματα καί ἐλευθερίες, ἀφοῦ ἄλλωστε ὅλοι εἴμαστε, λιγώτερο ἤ περισσότερο, ἁμαρτωλοί καί ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό θεῖο ἔλεος.

2. Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύση ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα.

3. Ἡ πανανθρώπινη ὅμως συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύση ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, διότι καὶ στὰ ἑρμαφρόδιτα ζῶα ἡ σαρκικὴ σχέση εἶναι γιὰ ἀναπαραγωγή.

4. Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τιμωρηθέν αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Διά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα.

5. Ἡ ὑποστήριξη καί ἀθώωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου. Ποιοί εἶναι αὐτοί, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς νεωτερικότητας, πού τολμοῦν καί βάζουν τούς ἑαυτούς των πάνω ἀπό τόν Θεό καί καταργοῦν τό Εὐαγγέλιο καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων;

6. Ἡ δημόσια, μέ ὑπερηφάνια, προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καί μάλιστα μέ αἰσχρές ἐμφανίσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων σέ παρελάσεις καί ἅρματα, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς, πού ἀποτελεῖ τορπίλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται.

7. Καλοῦμε γι᾽ αὐτό τόν κ. Δήμαρχο, νά παύσει νά διαφθείρει τά ἤθη τῆς πόλεως καί νά μολύνει τό πνευματικό της περιβάλλον, νά καταργήσει καί νά ἀκυρώσει τίς ἁμαρτωλές πανηγύρεις καί παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, πρίν νά ἐπέμβει ὁ Θεός.

8. Παρακαλοῦμε ἰδιαίτερα τήν Ἱερά Σύνοδο, ὅλους τούς ἐπισκόπους, καί τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά ἐπέμβουν ἀποφασιστικά, νά κηρύξουν πανστρατιά τῶν πιστῶν, ὥστε νά ἀποδυναμωθοῦν ὅσοι, ὄργανα τοῦ Διαβόλου τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς νεωτερικότητας, ἐξωθοῦν τούς ἀνθρώπους στήν ἀκολασία καί στήν διαφθορά.

9. Ἐπαινοῦμε τούς Ὀρθόδοξους πιστούς τῆς Γεωργίας, τῆς Ρουμανίας καί τῆς Σερβίας, πού μέ δυναμικό ξεσηκωμό ἐξωπέταξαν τούς ὀργανωμένους ἀπό ξένα κέντρα ὀπαδούς τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας, καί ἰδιαίτερα τήν κυβέρνηση τῆς Μεγάλης Ὀρθόδοξης Ρωσίας, ἡ ὁποία πρό ὀλίγων ἡμερῶν ψήφισε νόμο μέ τόν ὁποῖο θά ἀπελαύνονται ἀπό τή χώρα ὅσοι ξένοι ἀκτιβιστές προωθοῦν μέ διάφορες ἐκδηλώσεις τήν ὁμοφυλοφιλική προπαγάνδα καί θά φυλακίζονται ὅσοι προσβάλλουν τά θρησκευτικά συναισθήματα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ.

10. Εὐχαριστοῦμε τέλος τούς ἐλαχίστους ἐπισκόπους πού μᾶς ἐστήριξαν σ᾽ αὐτόν τόν ἀγῶνα. Περιμένουμε τοῦ χρόνου ὅλοι μαζί μέ περισσότερη δύναμη καί καλύτερη ὀργάνωση νά ἀποδιώξουμε ὅσους ἐπιβουλεύονται καί καταστρέφουν αἰώνιες ἠθικές καί πνευματικές ἀξίες, οἱ ὁποῖες συντήρησαν καί συντηροῦν τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες καί διασώζουν τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ, καί ὄχι ὡς δοῦλο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς σάρκας.

Η συγκλονιστική ομιλία του Δημήτρη Νατσιού

Χαιρετισμός π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη

Ομιλία Ορθόδοξων πολιτών

Ψήφισμα της Ειρηνικής Διαμαρτυρίας

Το υλικό ελήφθη από την πηγή : http://anavaseis.blogspot.gr