Οἱ ὀργανωμένες ὁμοφυλοφιλικὲς ὁμάδες, μὲ τὸ ψευδοεπιχείρημα τῆς καταπατήσεως δῆθεν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους, ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλουν στὴν κοινωνικὴ ζωὴ νέα δικτατορία. Φίμωση δηλαδὴ ὅσων ἔχουν διαφορετικὴ ἀντίληψη, καὶ ἐπιβολὴ ἀπόλυτης λογοκρισίας, τέτοιας ποὺ μόνο οἱ πιὸ μαῦρες δικτατορίες ἔχουν ἐπινοήσει.

Δὲν διστάζουν νὰ καταθέτουν μηνύσεις ἐναντίον ἐπισκόπων καὶ ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ἀπαιτώντας τὴν τιμωρία τους βάσει τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου, ὅταν αὐ­τοὶ ὁμολογοῦν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ τὴν διαστροφὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

Ἔτσι τὸ περασμένο ἔτος στράφηκαν ἐν­αντίον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου γιὰ δηλώσεις ποὺ εἶχε κάμει τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2015 σχετικὰ μὲ τὸν νόμο περὶ Συμφώνου συμβιώσεως ὁμοφυλοφίλων. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐρωτήθηκε δημοσίως γιὰ τὸ θέμα καί, ὅπως ὄφειλε, ἀπάντησε εὐθαρσῶς ὡς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης. Εἶπε: «Ἡ Ἐκκλησία ἀκολουθεῖ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κατάσταση τῆς φύσεως. Ἐδῶ ἔχουμε παρὰ φύση κίνηση καὶ εἶναι καταδικαστέα». Τόνισε ἀκόμη ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι «εἶναι ἄρ­ρωστοι καὶ ἔχουν πάθος, καὶ θὰ πρέπει νὰ προσ­παθήσουν νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀρ­ρώστια τους... Τοὺς λυπᾶμαι, προσεύχομαι νὰ τοὺς ἐλεήσει ὁ Θεός, νὰ μετανοήσουν, νὰ ἀλλάξουν τακτικὴ καὶ νὰ γίνουν τίμια μέλη τῆς κοινωνίας μας».

Λόγια ξεκάθαρα, χωρὶς ἴχνος μίσους ἢ ἐμ­πάθειας, ἀλλὰ μὲ πόνο καὶ ἀγάπη ἐκφερόμενα γιὰ τοὺς δυστυχεῖς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ὑποδουλωθεῖ στὸ δυσῶδες αὐτὸ πάθος. Πάθος ποὺ καταδικάζεται ἀπερίφραστα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴ δισχιλιετὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὑπῆρξαν δικαιότατες οἱ ἀ­πο­φάσεις τῆς Εἰσαγγελίας Τριπόλεως (4-11-2016) καὶ τῆς Εἰσαγγελίας Ἐφετῶν Ναυπλίου (20-12-2016) ποὺ ἐξέτασε τὸ θέμα σὲ δεύτερο βαθμό, νὰ θέσουν τὴν ὑπόθεση στὸ ἀρχεῖο, μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος δὲν διέπραξε κάποιο ἀδίκημα μὲ τὴν τοποθέτησή του ἐκείνη, σύμφωνη κατὰ πάντα μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ποὺ ὡς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης ὀφείλει νὰ διαγγέλλει. Ὑπάρχουν δικαστὲς στὸν τόπο! Καὶ οἱ δίκαιες ἀποφάσεις τους συντρίβουν τὶς μεθόδους ὁλοκληρωτισμοῦ ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ὁμάδες κατατρομοκρατήσεως τῆς κοινωνίας μας.

Ἡ ὑπόθεση ὅμως αὐτὴ φανερώνει τὸ τραγικὸ κατάντημα, στὸ ὁποῖο ὁδηγεῖται μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα ἡ κοινωνία μας, ποὺ ὄχι μόνο ἀλλάζει παγκόσμιους νόμους χιλιάδων ἐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπειλεῖ μὲ δικτατορικὴ φίμωση τοὺς πολίτες.

Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι τοῦτο: Πῶς ἀνέχον­ται οἱ πολιτικοὶ καὶ τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης, ποὺ κόπτονται γιὰ τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς, αὐτὴ τὴν ὕπουλα προωθούμενη νέα ἐφιαλτικὴ δικτατορία;

Πηγή: Ο Σωτήρ

Πρωτοφανής απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της κομητείας Suffolk της Νέας Υόρκης έδωσε την επιμέλεια 10χρονου αγοριού από κοινού σε τρεις ενήλικες που είχαν μεταξύ τους «πολυσυντροφική» ή «polyamorous» σχέση πριν από μια δεκαετία.

Συγκεκριμένα το ζευγάρι, ο Michael (Μάικλ) και η Dawn (Ντον) Marano ξεκίνησαν πρώτα να έχουν φιλικές σχέσεις με την γειτόνισσα Audria Garcia (Όντρια Γκαρσία), η οποία τότε ζούσε με το φίλο της. Αλλά όταν η Γκαρσία τον χώρισε, μετακόμισε στους Maranos, όπου άρχισε να συμμετάσχει σε "στενές σχέσεις" και με τους δύο.

Κάποια στιγμή η Όντρια τεκνοποίησε με τον Μάκιλ, καθώς η σύζυγός του δεν μπορούσε να κάνει παιδί. Όπως ανέφερε ο δικαστής, είχε συμφωνηθεί πριν τη γέννηση του παιδιού ότι θα το μεγάλωσαν και οι τρείς από κοινού. Τους πρώτους 18 μήνες μετά τη γέννηση του αγοριού όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που η Ντον και η Όντρια αποφάσισαν να ζήσουν μόνες τους και μετακόμισαν. Ο Μάικλ ζήτησε την επιμέλεια του παιδιού, ενώ η Ντον ζήτησε διαζύγιο από τον Μάικλ. Ο Μάικλ και η Όντρια συμφώνησαν από κοινού να έχουν την επιμέλεια ως βιολογικοί γονείς, αλλά η Ντον φοβήθηκε ότι θα μείνει εκτός, δεδομένου ότι ούτε βιολογική, ούτε θετή μητέρα ήταν και έτσι δεν είχε αυτοδικαίως νομικό δικαίωμα επιμέλειας, γι αυτό το λόγο έκανε αγωγή για να εξασφαλίσει τα δικαιώματα επιμέλειας επειδή φοβόταν ότι χωρίς κοινή επιμέλεια, η δυνατότητά της να βλέπει και να μεγαλώνει το παιδί θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την έγκριση είτε της Όντρια είτε του Μάικλ. Το δικαστήριο την δικαίωσε αναφέροντας για τον πατέρα του παιδιού ότι κανείς δεν του είπε να κάνει παιδί με την καλύτερη φίλη της γυναίκας του!   Κατά την ανάθεση της κοινής επιμέλειας και στους τρεις, ο δικαστής αναφέρθηκε σε πρόσφατη απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου που επέτρεψε σε μη βιολογικούς ή θετούς γονείς να ζητήσουν την επιμέλεια του τέκνου, αν είχαν προηγούμενη "σχέση" με το παιδί.

«Η επιμέλεια σε τρεις είναι η λογική εξέλιξη της απόφασης του Εφετείου στην υπόθεση Brooke S.B., και την ψήφιση του νόμου “Marriage Equality Act and DRL” (Νόμος για την «Ισότητα» στο Γάμο και τις Οικιακές Σχέσεις) §10 - που επιτρέπει σε ζευγάρια του ίδιου φύλου να παντρεύονται στη Νέα Υόρκη», έγραψε στην απόφασή του ο δικαστής H. Patrick Leis III του Ανώτατου Δικαστηρίου της κομητείας Suffolk (φώτο).

Ο δικαστής εξέτασε και το ίδιο το τέκνο προκειμένου να βγάλει αυτή την ιστορική απόφαση. Ερωτηθείς ο μικρός ανέφερε ότι "αναγνωρίζει" και τις δύο γυναίκες ως μητέρες του. Η απόφαση ωστόσο δυσαρέστησε τον πατέρα, ο οποίος δήλωσε ότι θα ασκήσει έφεση. "Είναι ενθουσιασμένη με την απόφαση, απόλυτα ενθουσιασμένη," δήλωσε η δικηγόρος της Ντον, Karen Silverman, η οποία σημείωσε ότι είναι η πρώτη φορά που ένας δικαστής στην πολιτεία χορηγεί επιμέλεια τέκνου σε τρεις γονείς. Διάβασε: Ξεχάστε τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων. Τα media έχουν ξεκινήσει την προώθηση του Polyamory

"Polyamorist" σημαίνει "εραστής πολλών". Οι polyamorists διατηρούν περισσότερες από μία σεξουαλικές σχέσεις ταυτόχρονα, με την πλήρη συναίνεση και τη γνώση όλων των ερωτικών συντρόφων. Κάποιοι είναι παντρεμένοι με έναν σύντροφο, αλλά διατηρούν και ένα σταθερό αριθμό εραστών. Άλλοι ενώνονται για να σχηματίσουν ένα τρίο ή μια τετράδα (που αποκαλούν ‘triads’ και ‘quads’), όπου όλα τα μέρη έχουν σεξουαλικές σχέσεις με διάφορους συνδυασμούς - ετεροφυλοφιλικούς, ομοφυλοφιλικούς ή και τα δύο. Οι ομοφυλόφιλοι στις σχέσεις τους έχουν έναν "σύντροφο" (“partner”). Τα άτομα στα “polyamorous ζευγάρια” (αποτελούνται από τρεις ή περισσότερους ‘συντρόφους’, ασχέτως φύλου), σαν την Diana Adams, η οποία διευθύνει ένα νομικό γραφείο στο Μπρούκλιν που παλεύει για να προσφέρει τα δικαιώματα του «παραδοσιακού» γάμου σε «μη παραδοσιακούς» εραστές, έχει έναν «πρωταρχικό σύντροφο» (“primary partner”). «Πραγματικά πιστεύω ότι για μένα το polyamory είναι ένας ‘προσανατολισμός’, όπως να είσαι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος» δήλωσε η Adams. «Οι άνθρωποι σε γενικές γραμμές δυσκολεύονται με τη μονογαμία. Αυτό είναι πάντα το θέμα. Συνηθίζαμε να έχουμε μια αίσθηση ότι είναι αποδεκτό για τους συζύγους να έχουν άλλες ερωμένες, αλλά δεν είναι το ίδιο όταν η γυναίκα το κάνει». Το Polyamory είναι ήδη ένα νομοθετικό ζήτημα στον Καναδά. Είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλες χώρες, όπως έγινε με τον «ομοφυλοφιλικό γάμο».

Ήδη στη Νέα Ζηλανδία μόλις ψηφίστηκε ο νόμος για τον «γάμο» των ομοφυλόφιλων, αμέσως εμφανίστηκε μια ομάδα προώθησης της «νομιμοποίησης του polyamory», της οποίας ο στόχος είναι «να αναγνωρισθεί νομικά στη Νέα Ζηλανδία ο polyamorous γάμος». «Με τον όρο "polyamorous γάμος" εννοούμε – την υπεύθυνη, μη-μονογαμική δέσμευση ενηλίκων, για γάμο ή αστική ένωση», λέει η ομάδα. «Πιστεύουμε ότι όλες οι σχέσεις αγάπης μεταξύ ενηλίκων, ανεξάρτητα από τον αριθμό πρέπει να γίνονται σεβαστές και να δοθεί νομική αναγνώριση». Ο τελικός στόχος βέβαια, είναι ο πλήρης εξευτελισμός του γάμου. Που ήδη τον έχουν υποβιβάσει λεκτικά, ονομάζοντάς τον «παραδοσιακό». Περιμένετε σύντομα ανάλογες κινήσεις και οσονούπω ανάλογες «αποφάσεις σταθμούς» στην Ελλάδα. Εμείς να μείνουμε πίσω; Νομίζω ότι οι τατιάνες ήδη έχουν κάνει σχετικά «αφιερώματα».

Ο Woody Allen το 2008 στην ταινία του “Vicky Cristina Barcelona” εξύμνησε μια polyamorous σχέση. Αργά και σταθερά, το polyamory προωθείται μέσα από τα μέσα ενημέρωσης, με πολλούς τρόπους, χρησιμοποιώντας την ίδια «συνταγή» με την αυτήν της ομοφυλοφιλικής ατζέντας ("ισότητα", "δικαιώματα", "αγάπη" κλπ).

Σειρά μετά έχει η «νομική αναγνώριση» αιμομικτικών σχέσεων «αγάπης» και ακόμα παιδοφιλικών και κτηνοβατικών «σχέσεων». Η «αγάπη» δεν είναι το ζητούμενο; Αλλά εμάς μη μας ακούτε. Είμαστε «συνομωσιολόγοι», έτσι;

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Μην πλανάσθε! Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτοι εκθηλυμένοι, ούτε οι αρσενοκοίτες (δηλ. σοδομίτες, αυτοί που κοιμούνται με άντρες), ούτε οι πλεονέκτες, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε οι υβριστές, ούτε οι άρπαγες δεν πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας. Αλλά πλυθήκατε, αλλά αγιασθήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ΄ 9-11).

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι όλες οι αμαρτίες σκόπιμες και ηθελημένες, και δεν είναι όλες οι αμαρτωλές πράξεις συνειδητές σε εκείνους που τις διαπράττουν. Τουλάχιστον όχι εξαρχής. Με μια λέξη, η αμαρτία δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο αμαρτωλός είναι απαραίτητα πλήρως και συνειδητά ένοχος. Υπάρχουν αμαρτίες που προκαλούνται από άγνοια ή από το πάθος στο οποίο υπόκειται κάποιος, αμαρτίες που “ενεργούν στα μέλη μας,” όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, ακόμη και ενάντια στη λογική και συνειδητή μας θέληση (δείτε Ρωμ. κεφ. 6-8). Τέτοιες είναι οι αμαρτίες οι οποίες αναφέρονται στις προσευχές της Εκκλησίας μας και στις οποίες οι πιστοί ικετεύουν το Θεό για συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο των εν γνώσει, αλλά και των εν αγνοία, όχι μόνο των εκουσίων, αλλά και των ακούσιων.

Υπάρχουν αμαρτίες που είναι ακούσιες, αθέλητες, ανεπίλεκτες. Αμαρτίες που υπερνικούν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν μέσα από παράλογες ορμές και εξαρτήσεις, μέσα από την αδυναμία της σάρκας, τις συναισθηματικές παρορμήσεις και τις άκριτες επιθυμίες σε ενέργειες που οι ίδιοι δε θέλουν, και τις οποίες συχνά περιφρονούν και αποστρέφονται – ακόμα και όταν επιδίδονται σε αυτές. Αυτές είναι γνωστές από την παράδοση ως αμαρτωλά πάθη. Το γεγονός ότι αυτές οι αμαρτίες δεν επιλέγονται ελεύθερα δεν τις καθιστά ούτε στο ελάχιστο λιγότερο αμαρτωλές. Αμαρτάνω σημαίνει χάνω το στόχο, βγαίνω από τη διαδρομή, παρεκκλίνω, βεβηλώνω, παραβιάζω… Είτε η πράξη είναι συνειδητά ηθελημένη και σκόπιμα ενεργούμενη είτε όχι. Είτε ο παραβάτης προσωπικά πέφτει ελεύθερα και πλήρως στην αμαρτία, είτε όχι.
Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερη με την απρόσεκτη, αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό ούτε από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της.
Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας – ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν.

Με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Όταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους – καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός – ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει.

Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που “υπομένουν μέχρι τέλους” κατά μήκος αυτού του “δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη Zωή” σίγουρα “θα σωθούν”.

π.Thomas Hopko

“O υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται" (Ματθ. ζ΄ 13, κδ΄ 13).

Η Εκκλησία λοιπόν βλέπει τον ομοφυλόφιλο, όπως και τον ετερόφυλο άνθρωπο -ο οποίος είναι «κολλημένος» στην σάρκα- ως ασθενή και προσπαθεί να το θεραπεύσει. Η ομοφυλοφιλία είναι μεγάλο αμάρτημα, όπως μεγάλο αμάρτημα είναι η έπαρση, η πορνεία, η φιλαργυρία κτλ. Όλα όμως αυτά τα αμαρτήματα συγχωρούνται, αρκεί να υπάρχει μετάνοια.

Η αμετανοησία είναι τελικά το "μόνο Θανάσιμο Αμάρτημα", διότι τελικά μόνο δια της αμετανοησίας αυτοκαταδικαζόμαστε να ζήσουμε αιωνίως στο σκοτάδι της αμαρτία μας.

Μόνο την αμετανοησία δεν μπορεί να συγχωρέσει ο Θεός, μιας και σ' αυτήν την κατάσταση ο άνθρωπος επιμένει δαιμονικά στην διαστροφή του και δεν ζητά συγχώρεση. Αντιθέτως, αυτοδικαιώνεται και προσκυνεί το αυτοείδωλό του, όπως και οι δαίμονες.

Η Εκκλησία δεν απορρίπτει τον άνθρωπο, όπως και ο Θεός, ότι κι να έχει κάνει. Τον δέχεται και δια των μυστηρίων της Μετανοίας και της Θείας Ευχαριστίας τον προάγει πνευματικά.
Η Εκκλησία απορρίπτει και μισεί την αμαρτία, όχι τον αμαρτωλό άνθρωπο!

Η Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχτεί την αμαρτία, όπως και ο Θεός δεν μπορεί να δώσει την Χάρη του σε κάποιον αμετανόητο αμαρτωλό. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αμαρτωλοί, όμως κάποιοι μετανοούν και κάποιοι επιμένουν στην αμαρτία τους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά προβάλλουν την αμαρτία τους σαν μια φυσιολογική κατάσταση!

Ο Θεός όλους τους ανθρώπους τους δέχεται, αρκεί και αυτοί ταπεινά να παραδεχτούν τα λάθη τους, την αμαρτία τους και να ζητήσουν την βοήθειά Του.

Όταν όμως ο άνθρωπος θεωρεί την διαστροφή του, την αμαρτία του ως φυσιολογική, όταν δεν βλέπει ότι πάσχει πνευματικά και δεν θέλει πνευματική θεραπεία τότε ο θεραπευτικός- σωτηριολογικός ρόλος της Εκκλησίας δεν υφίσταται γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Δεν μπορεί να βοηθήσει η Εκκλησία κάποιον ο οποίος απορρίπτει τον τρόπο της πνευματικής θεραπείας που έχει η Εκκλησία, όπως δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιος ιατρός έναν άρρωστο ο οποίος δεν αποδέχεται την θεραπεία που του προτείνει ο συγκεκριμένος ιατρός.

Μπορεί να λέει κάποιος άνθρωπος ότι πιστεύει στον Θεό, μπορεί να αποδέχεται κάποια πράγματα από την διδασκαλία του Χριστού, όμως σίγουρα –από μόνος του- έχει βγει εκτός του Σώματος της Εκκλησίας, εκτός του δρόμου ο οποίος δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος οδηγεί προς της κατά Χάριν Θεώση, εάν δεν αποδεχτεί ταπεινά τα λάθη του, την διαστροφή του, την αμαρτία του, είτε είναι φανερή ή όχι, είτε γίνεται δημόσια είτε κατ’ οίκον.

Η Εκκλησία του Χριστού είναι το Πνευματικό Νοσοκομείο της Αγάπης και δέχεται τους πάντες ώστε να τους προσφέρει Αιώνια Ζωή με τον Χριστό δια του Χριστού.
Το θέμα είναι ποιοι θέλουν και αποδέχονται την θεραπεία που προσφέρει η Εκκλησία…

Πηγή: Με παρρησία...

 
Ὁ Ἔινταμ Χοὺντ ἀφηγεῖται τὸ πὼς κατάφερε μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τὰ ΜΜΕ καὶ ἡ παγκόσμια τάξη ἔχουν κάνει πλύση ἐγκεφάλου στὸν λαὸ ὅτι ὁμοφυλόφιλος γεννιέσαι κι εἶναι κάτι φυσικὸ καὶ πλανοῦν τὸν κόσμο στὴν ἁμαρτία.

Ἔινταμ Χούντ: «Εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένος ποὺ ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ἀγάπη γιὰ μία γυναίκα, εἶναι ἕνα ἀληθινὸ θαῦμα!» καὶ συνεχίζει λέγοντας πὼς σήμερα βοηθάει καὶ ἄλλους ὁμοφυλόφιλους νὰ ἀλλάξουν καὶ ἐκεῖνοι πορεία.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ὁ ἀπεσταλμένος τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιὰ τὰ «δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων» δήλωσε  ὅτι ὅταν ὑπάρχει σύγκρουση μεταξύ των δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλόφιλων καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας πρέπει νὰ γίνει ξεκάθαρο ὅτι «ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας δὲν εἶναι ἀπόλυτα δικαιώματα καὶ μποροῦν νὰ περιοριστοῦν ἐὰν εἶναι ἀπαραίτητο».

Σὲ μιὰ πρόσφατη δημόσια διαβούλευση, ὁ νεοδιορισθεῖς «ἀνεξάρτητος ἐμπειρογνώμονας» τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν «δικαιωμάτων τῶν LGTB», Vitit Muntarbhorn, εἶπε ὅτι οἱ ἀρνητικὲς ἠθικὲς κρίσεις γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλικὴ δραστηριότητα εἶναι ἕνα πρόσφατο φαινόμενο, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν "ἀποικιακὴ νομοθεσία."

Ὅταν ὑπάρχει σύγκρουση μεταξύ τῶν δικαιωμάτων τῶν ΛΟΑΤ καὶ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ὁ Muntarbhorn εἶπε ὅτι ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία δὲν εἶναι ἀπόλυτη καὶ θὰ πρέπει νὰ δώσει τὴν προτεραιότητα στὰ δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων.

«Ὑπάρχουν κάποια ἀπόλυτα δικαιώματα», εἶπε σὲ μιὰ προφανῆ ἀναφορὰ στὰ δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤ, «ἀλλὰ ὑπάρχουν μερικὰ ποὺ δὲν εἶναι ἀπόλυτα». Καὶ ἐξήγησε ὅτι «ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καὶ ἡ ἔκφραση τῆς θρησκείας» δὲν εἶναι ἀπόλυτα δικαιώματα καὶ ὅτι μποροῦν νὰ περιοριστοῦν ὅταν εἶναι ἀπαραίτητο.

Ὁ ἀνεξάρτητος ἐμπειρογνώμονας τόνισε ἐπισης το ρόλο τῆς ἐκπαίδευσης, ὥστε τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ «γεννιόνται καὶ νὰ ἀνατρέφονται ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία» μὲ τις σωστὲς στάσεις απεναντι στὸν «σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ καὶ τὴν ταυτότητα τοῦ φύλου», μιὰ πρακτικὴ ποὺ ὁρισμένοι ἔχουν καταγγείλει ὅτι ἀποτελεῖ κατήχηση ἢ ἀκόμα καὶ «ἰδεολογία τοῦ φύλου» ἢ «ἰδεολογικὴ ἀποικιοκρατία».

Τὸ περασμένο καλοκαίρι, τὸ Συμβούλιο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ἐνέκρινε τὸ διορισμὸ ἑνὸς ἀνεξάρτητου ἐμπειρογνώμονα σχετικὰ μὲ τὴν ὑπεράσπιση τῶν LGTB, καὶ τὸν Ὀκτώβριο, τὸ Συμβούλιο ἐπέλεξε τὸν Vitit Muntarbhorn ἀπὸ τὴν Ταϊλάνδη γιὰ τὴν πλήρωση τῆς θέσης.

Τὸν ἑπόμενο μήνα, ἕνας συνασπισμός 54 ἀφρικανικῶν κρατώναμφισβητησε τὴ νομιμότητα τοῦ διορισμοῦ, ζητώντας ὁ διορισμός του νὰ τεθεῖ σὲ ἀναμονή. Ὑπέβαλαν ἕνα ψήφισμα ζητώντας τὴν ἀναστολὴ τοῦ ἐμπειρογνώμονα τῶν ΛΟΑΤ στὸν ΟΗΕ, σημειώνοντας ὅτι ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου καὶ ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς δὲν ἔχουν θέση στὶς διεθνεῖς πράξεις γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα.
Πολλοὶ κριτικοὶ προτείνουν ὅτι ὁ διορισμός του θὰ ἀποτελέσει παρέμβαση στοὺς νόμους πολλῶν χωρῶν τοῦ ΟΗΕ.

Ἑβδομήντα τρεῖς χῶρες σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ σχεδὸν τὸ 40 τοῖς ἑκατὸ ὅλων τῶν κρατῶν μελῶν τοῦ ΟΗΕ, σήμερα ἔχουν νόμους κατὰ τοῦ σοδομισμοῦ. Μόνο στὴν Ἀφρική, 33 κράτη ἔχουν νόμους ὅπου οἱ ὁμοφυλοφιλικὲς πράξεις ἀποτελοῦν ἔγκλημα, συμπεριλαμβανομένης τῆς Οὐγκάντας, τῆς Νιγηρίας, τοῦ Σουδᾶν καὶ τῆς Μαυριτανίας.

Μιλώντας ἐκ μέρους τῶν ἀφρικανικῶν ἐθνῶν, ὁ πρέσβης τῆς Μποτσουάνα δήλωσε σὲ μιὰ ἐπιτροπὴ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῆς Γενικῆς Συνέλευσης τὸ Νοέμβριο ὅτι τὰ ἀφρικανικὰ ἔθνη «ἀνησυχοῦν» ὅτι τὸ Συμβούλιο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων θὰ χωθεῖ στὰ ἐθνικὰ θέματα. Ὁ Πρέσβης Charles Ntwaagae είπε ὅτι τὸ Συμβούλιο δὲν ἔχει καμιὰ δουλειὰ νὰ ἀσχολεῖται μὲ «τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ καὶ τὴν ταυτότητα φύλου», κάτι πουαπουσιάζει εμφανως ἀπὸ τὸ ἔγγραφό τοῦ Χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, τήν Οικουμενικῆ Διακήρυξη τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου.

Ὁ ΟΗΕ δὲν ἔχει υἱοθετήσει μιὰ ἐπίσημη θέση σχετικὰ μὲ τὰ ὑποτιθέμενα δικαιώματα τῆς ταυτότητας φύλου ἢ τοῦ γενετήσιου προσανατολισμοῦ, ἂν καὶ ἐγγυᾶται τὰ δικαιώματα τῆς ζωῆς, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀσφάλειας, τῆς ἰδιοκτησίας καὶ τῆς ἴσης προστασίας σὲ ὅλα τα πρόσωπα χωρὶς διάκριση.

Σημείωση Συντάκτη: Τὸ παρακάτω εἶναι ἕνα ἐξαιρετικὸ σχόλιο ἀπὸ ἕνα σχετικὸ ἄρθρο στο Katehon:
Αὐτὴ εἶναι μιὰ τυπικὴ περίπτωση ἀτζέντας "Πολιτιστικοῦ μαρξισμοῦ" τῶν λίμπεραλ παγκοσμιοποιητῶν ποὺ προωθεῖται στὸν ΟΗΕ. Ο Donald Trump μὲ τὸ ποὺ ἔγινε πρόεδρος τῶν ΗΠΑ διέταξε νὰ ἀποσυρθοῦν τὰ τόσο εὐνοημένα ἀπὸ τοὺς παγκοσμιοποιητὲς τμήματα γιὰ τὰ «δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤ» καὶ τὸν «ἔλεγχο τοῦ κλίματος» ἀπὸ τὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα τοῦ Λευκοῦ Οἴκου. Ὡστόσο, οἱ παγκοσμιοποιητὲς συνεχίζουν τὴν ἐκστρατεία τους γιὰ τὴν ἄσκηση πίεσης τοῦ LGBT-ὁλοκληρωτισμοῦ στὸν ΟΗΕ. Ἡ ἀτζέντα τοὺς ἔχει δύο βασικοὺς στόχους. Τὴν καταστροφὴ τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν καὶ τὴν ἀντικατάστασή τους μὲ τὴν λίμπεραλ διαφθορά, καθὼς καὶ τὴν διασφάλιση ὅτι οἱ παραδοσιακὲς οἰκογενειακὲς ἀξίες καὶ οἱ ρόλοι τῶν δύο φύλων θὰ ἑξασθενίσουν προκειμένου νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ τεχνητή μειωσή τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ὀνομαστεῖ γενοκτονία.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Male and female behavioral patterns are biological in origin and the “gender neutral” fad is futile against this reality, Debra W. Soh, a sexual neuroscientist at York University in Toronto and writer for the Globe and Mail, Harpers, the Wall Street Journal, Scientific American, the L. A. Times, and Playboy magazine, has said.

In an article published by the L.A. Times—an adventurous newspaper which often breaks ranks with the controlled media—Soh said that “In steadfast pursuit of gender equality and to promote nonconformity,” it had become popular to start “raising young children in a gender-neutral way.”

The article, titled “The futility of gender-neutral parenting,” went on to list these “gender neutral” child-raising patterns as “not revealing the baby’s sex at birth, dressing them and their bedroom in various shades of oatmeal, [and] encouraging them to play with gender-neutral toys.”

There is also pressure on corporations to help, Soh continued, saying that “parental complaints” had led a major U.S. retailer to “stop sex-segregating its toys.”

All this was, however, she pointed out, a waste of time because “the scientific reality is that it’s futile to treat children as blank slates with no predetermined characteristics. Biology matters.”

A large and long-standing body of research literature shows that toy preferences, for example, are innate, not socially constructed or shaped by parental feedback.

Most girls will gravitate toward socially interesting toys, like dolls, that help social and verbal abilities develop. Most boys will gravitate toward toys that are mechanically interesting, like cars and trucks, fostering visuo-spatial skills.

Soh went on to point out that an “immense body of neuroimaging research has shown brain differences between the sexes.”

One study, published in Infant and Child Development (“Preferences for ‘Gender-typed’ Toys in Boys and Girls Aged 9 to 32 Months”) showed that these preferences emerge as early as nine months of age—“before children are developmentally aware that gender differences exist, at around 18 months.”

Soh went on to write that “another piece of evidence comes from studying girls who were exposed to high levels of testosterone prenatally, in the case of a genetic condition called congenital adrenal hyperplasia, or CAH.”

Girls with CAH tend to be gender nonconforming, and will prefer toys that are typical to boys, even when their parents offer more praise for playing with female-typical ones. This speaks to the vital role of hormones in developing gender preferences and sex differences in behavior, more broadly (Prenatal Hormones and Postnatal Socialization by Parents as Determinants of Male-Typical Toy Play in Girls With Congenital Adrenal Hyperplasia,” Child Development, 10.1111/j.1467-8624.2005.00843.x).

Furthermore, she continued, an equally “immense body of neuroimaging research has shown brain differences between the sexes.”

One meta-analysis of 126 studies found that men have larger total brain volumes than women (“A meta-analysis of sex differences in human brain structure,” Neuroscience & Biobehavioral Reviews, Volume 39, February 2014).

Men also show greater white matter connectivity running from the front to the back of the brain, while women have more of these connections running between the two hemispheres.

Additionally, when researchers reanalyzed the same brain data from the “no sex differences” study, they found that it was possible to correctly identify whether a given brain was male or female 73 percent of the time.

Soh went on:

I hear from many well-meaning parents who raised their children in gender-neutral homes and were surprised to find that they nevertheless gravitated toward stereotypical interests and toys.

Little boys who were given pots and pans to play with turned them into makeshift toy cars, complete with self-generated engine sounds. Little girls turned to one another and started playing house.

She went on to say that all parents wanted their children to develop to the best of their potential, and should be given all possible opportunities, but “whether your child leans toward gender-atypical traits will likely have more to do with the prenatal environment—testosterone levels in utero—than a perfectly balanced upbringing.

“Besides, so long as children are given the option to take part in activities they find interesting, there’s nothing wrong with being gender-typical,” Soh continued, concluding by saying that “acknowledging inherent sex differences isn’t harmful or sexist; differences don’t necessitate one sex being better than the other.”

It is unusual to find such an honest and factual assessment of biological differences appearing in any of the controlled media outlets, and Soh and the L. A. Times have broken new ground by daring to write and publish this article.

Soh did not, however, go on to take these scientific facts to their logical conclusion, which is that all the “transgender” propaganda is made-up nonsense being imposed on society by mentally-ill people who are also pretending that the biological facts of gender distinction do not exist.

Source: Νew Οbserver Οnline