Την ώρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία στη Σύνοδο της Κρήτης αποδείχθηκε διχασμένη, ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέπτεται την Ορθόδοξη Γεωργία την 30ή Σεπτεμβρίου και 1^η Οκτωβρίου 2016. Η είδηση ανακοινώθηκε στις 11 Ιουλίου από το Ραδιόφωνο του Βατικανού.

Σε συνεννόηση με τις κυβερνήσεις των εν λόγω καυκασίων χωρών και με την επιβολή, για λόγους «πολιτικού ρεαλισμού», της αποδοχής ή ανοχής  των θρησκευτικών ηγεσιών, ο Πάπας μετά τη μονοφυσιτική Αρμενία επισκέπτεται την Ορθόδοξη Γεωργία και θα ακολουθήσει η επίσκεψη στο μουσουλμανικό Αζερμπαϊτζάν.

Οι Αρμένιοι κέρδισαν από την επίσκεψη του Πάπα την εκ μέρους του αναγνώριση της γενοκτονίας των Ομοθρήσκων τους από τους Οθωμανούς και τους Τούρκους κατά τα έτη 1915 – 1923. Ο ηγέτης των Βατικανού δεν έγινε γνωστό αν πήρε  ανταλλάγματα και αν ναι ποιά. Η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν συμπληρώνουν τις παρακαυκάσιες χώρες που θα επισκεφθεί. Με σημαντική γεωστρατηγική σημασία η Αρμενία και η Γεωργία και ασφαλώς με  μεγαλύτερη το Αζερμπαϊτζάν, με τον πετρελαϊκό πλούτο του στην Κασπία.

Το ερώτημα παραμένει: Τί αποζητεί ο Πάπας στην Αρμενία, στη Γεωργία και στο Αζερμπαϊτζάν; Δεν υπάρχουν ρωμαιοκαθολικοί παρά ελάχιστοι Ουνίτες στις τρεις αυτές χώρες, άρα δεν είναι «ποιμαντική επίσκεψη». Το άλλο επιχείρημα, πως οι επισκέψεις αυτές γίνονται στα πλαίσια της «οικουμενικής και διαθρησκειακής συνεννόησης» δεν ισχύει, αφού το Βατικανό έχει τις διασκέψεις της Ασίζης... Ο πρωθυπουργός και Νο 2 του Βατικανού, καρδινάλιος Πιέτρο Παρολίν σε δηλώσεις του στο δημοσιογραφικό όργανο του Βατικανού « Osservatore Romano» και στο φύλλο του της 13^ης Ιουλίου, σημείωσε ότι ο Πάπας πηγαίνει στη Γεωργία και στο Αζερμπαϊτζάν ως «φορέας ειρήνης» και πως «θα ακούσει και θα ενθαρρύνει κάθε πρωτοβουλία διαθρησκειακού διαλόγου». Πολύ αόριστες δηλώσεις, που δεν μπορούν να κρύψουν ότι κάτι άλλο ώθησε το Βατικανό να οργανώσει τις συγκεκριμένες κοπιαστικές και χωρίς «θέαμα» επισκέψεις του επικοινωνιακού Πάπα.

Θα επιχειρήσουμε να εκθέσουμε τα δεδομένα, που είναι γνωστά. Η Αρμενία είναι μια χώρα της οποίας η μονοφυσιτική Ομολογία είναι βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της.  Οι Αρμένιοι έχουν δύο θρησκευτικά κέντρα, το Ετσμιατζίν στην Αρμενία και αυτό της Κιλικίας, με έδρα τη Βηρυττό. Αυτά ήσαν άλλοτε με διαφορετικό προσανατολισμό και σε οξύ ανταγωνισμό, το της Αρμενίας υπό Σοβιετικό έλεγχο, το της Κιλικίας με δυτικό προσανατολισμό και αμερικανική υποστήριξη. Σήμερα έχει παρατηρηθεί μια προσέγγιση, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα θεολογικό χάσμα. Οι του Ετσμιατζίν είναι πιο παραδοσιακοί, ενώ της Κιλικίας έχουν ενστερνιστεί και κινούνται στο πνεύμα του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης.

Στρατηγική του Βατικανού είναι στις μονοφυσιτικές «ανατολικές Εκκλησίες», επομένως και στην Αρμενική, να δημιουργήσει καταστάσεις τύπου Μαρωνιτών. Να εξακολουθήσουν δηλαδή να έχουν το δικό τους τυπικό και το δικό τους κανονικό και εκκλησιαστικό δίκαιο, αλλά να αναγνωρίζουν το Πρωτείο του Πάπα. Η παντοδυναμία του Πάπα και η παγκόσμια κυριαρχία του στους χριστιανούς είναι ο στρατηγικός σκοπός του Βατικανού. Για να επιτευχεί το Βατικανό κάνει οποιαδήποτε αβαρία και χρησιμοποιεί κάθε μέσο...    

Στη Γεωργία το 85% των πολιτών της είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κληρικοί της είναι παραδοσιακοί. Αυτός ήταν ο λόγος που η Εκκλησία της Γεωργίας δεν συμφώνησε με το κείμενο της Συνόδου στην Κρήτη, που αναγνώριζε ως Εκκλησία, μεταξύ των άλλων, τη Ρωμαιοκαθολική και απουσίασε από αυτήν. Θα περάσει λοιπόν μια δοκιμασία ο Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ηλίας όταν συναντήσει τον Πάπα. Δοκιμασία που ήδη προκαλεί τριγμούς στο εσωτερικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας. Οι δυο τους δεν έχουν τίποτε κοινό να πούνε και το μόνο που τους απομένει είναι οι γενικόλογες ευχές... Αυτό θέλει ο Πάπας; Τη δημιουργία αναταραχής στους κόλπους της συντηρητικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας;

Αρμενία, Γεωργία και Αζερμπαϊτζάν συνορεύουν ή είναι κοντά στην πολύ εύφλεκτη περιοχή του Βορείου Καυκάσου. Στην περιοχή υπάρχουν αυτόνομες περιοχές, με μουσουλμανικό πληθυσμό στη μεγάλη τους πλειονοψηφία, υπό την κεντρική διοίκηση της Ρωσίας. Τσετσενία, Νταγκεστάν, Ινγκουσετία, Καμπαρντίνο Μπαλκάρ, Οσετία, Αμπχαζία είναι οι περιοχές στον Καύκασο, που τους έχουν επιβληθεί φιλορωσικά καθεστώτα, αλλά που αποτελούν ενεργά ηφαίστεια. Αυτές οι περιοχές προσβλέπουν στη Δύση, αν και στους κατοίκους τους πολλοί είναι φανατικοί ισλαμιστές, που πολεμούν στο πλευρό του Ισλαμικού Στρατού... Η Γεωργία και η Αρμενία, φιλοδυτικές χώρες σήμερα, προσπαθούν να κρατούν ισορροπίες μεταξύ των επιδιώξεων της Δύσης και της θέλησης της Ρωσίας... Το Αζερμπαϊτζάν έχει φιλορωσικό καθεστώς, αλλά και συμφέροντα με τη Δύση... Ο Πάπας Φραγκίσκος με τις επισκέψεις του ασφαλώς εξυπηρετεί τα σχέδια της Δύσης στον Καύκασο, όπως παλαιότερα ο Πολωνός Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ στην Ανατολική Ευρώπη. Πάντοτε με ανταλλάγματα, άγνωστα σε εμάς και στη διεθνή κοινή γνώμη.

Πηγή: Θρησκευτικά

Θυμάστε την Πάππισα Ιωάννα; Γνωρίστε τώρα τον πατέρα Patricia.

Δημοσιογράφος της βρετανικής ‘The Sun’ αποκάλυψε ότι ένας καθολικός ιερέας στη μητρόπολη του Hexham και του Newcastle ήταν στην πραγματικότητα γυναίκα. Ο "πατέρας Daniel Fitzpatrick" ζούσε κάτω από μια ψεύτικη ταυτότητα από τότε που εισήλθε στην ιερατική σχολή το 2008. Ο «πατέρας» είναι στην πραγματικότητα η Patricia Fitzdaniel από το Leeds.
 

Το πώς η κυρία Fitzdaniel (αριστερά στην ΦΩΤΟ) μπόρεσε και απέκρυψε την αληθινή ταυτότητά της για τόσο πολύ καιρό, ειδικά στο κλειστό αρσενικό περιβάλλον μιας σχολής παραμένει ένα μυστήριο, αν και σε συνεντεύξεις τους συνάδελφοί της ιεροσπουδαστές ανέφεραν ότι, κάποιοι σπουδαστές σχολίαζαν συχνά την θηλυκή εμφάνιση και συμπεριφορά του "Δανιήλ", αλλά απλά υπέθεταν ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

Τα τελευταία χρόνια «ο νεαρός» ιερέας είχε γίνει μια μικρή διασημότητα στα μέσα ενημέρωσης μαζί με τους συνάδελφό του ιερέα, Fr. Marc Lyden-Smith. Το δίδυμο είχε ένα podcast, με μια σειρά από θρησκευτικές ομιλίες και εμφανίστηκαν σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι του BBC μαζί και ήταν γνωστοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως "προοδευτικοί" Καθολικοί που υποστήριζαν «προοδευτικές» θέσεις, όπως τον «γάμο» των ομοφυλοφίλων.

Κατά ειρωνικό τρόπο, «ο πατέρας Dan» (όπως η Patricia Fitzdaniel έλεγε τον εαυτό της) συμμετείχε σε μια πρόσφατη φασαρία στα social media, όπου απειλούσε να μηνύσει έναν συνάδελφο καθολικό blogger για «δυσφήμηση». Ο blogger είχε επικρίνει τον «πατέρα Dan» ότι έγραψε στο tweeter ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν στην πραγματικότητα «θηλυκό».

Λίγες ώρες μετά την συγκλονιστική αποκάλυψη, ενορίτες που έφθασαν στην εκκλησία βρήκαν ένα σημείωμα στην μπροστινή πόρτα που ζητούσε συγνώμη από το ποίμνιο για το γεγονός ότι η λειτουργία δεν θα τελείται από τον πατέρα Dan στο άμεσο μέλλον. Είχε την υπογραφή «Patricia» και έλεγε «Σας ευχαριστώ για τα τρία υπέροχα χρόνια. Ζήτω ο Πάπας Φραγκίσκος και οι αληθινοί άνθρωποι του Θεού! Να θυμάστε πάντα, ο Θεός έκανε άνδρες ΚΑΙ γυναίκες. Άνδρες ΚΑΙ γυναίκες Εκείνος τους έκανε».

Σε μια εποχή όπου κάποιοι Καθολικοί έχουν αμφισβητήσει την απόλυτη απαγόρευση της χειροτονίας των γυναικών από την εκκλησία, μερικοί bloggers και δημοσιογράφοι έχουν αναρωτηθεί δημοσίως αν η περίπτωση του «πατέρα Dan», μπορεί να είναι μια θετική εξέλιξη στις επιδιώξεις των φιλο-φεμινιστικών «προοδευτικών» της εκκλησίας. Ο «πατέρας Dan» ήταν δημοφιλής σε όλα τα social media και στους ενορίτες «του».

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Στα Γιαννιτσά, την πόλη αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας, η Ουνία εδραιώνεται και καραδοκεί.  Η πρόσφατη αποστολή του ουνίτη παπικού ‘’επισκόπου’’ Εμμανουήλ ισπανικής καταγωγής στα Γιαννιτσά, σε τι αποσκοπεί;  Μάλιστα η ‘’χειροτονία’’ του που έγινε στη Ρώμη, έγινε με παπική βούλα και με εντολή του Πάπα Φραγκίσκου.  Στα Γιαννιτσά υπάρχει ναός των ουνιτών, ο ναός των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. 

Το τμήμα του γυναικείου ‘’Τάγματος των Μικρών Αδελφών του Ιησού’’ που υπάγεται στους ουνίτες, δραστηριοποιείται  και στα Γιαννιτσά.

 Με τη Μικρασιατική καταστροφή οι ουνίτες της Ανατολικής Θράκης και συγκεκριμένα εκείνοι των Μαλγάρων, είχαν εγκατασταθεί στα Γιαννιτσά και δημιούργησαν  δική τους ενορία, την ενορία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.  Υπάγονται όπως όλοι οι ουνίτες στον Πάπα.

 Η ουνία στα Γιαννιτσά καραδοκεί. Στην εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στα Γιαννιτσά, δεν προσήλθαν στο ναό μόνο ουνίτες των Γιαννιτσών, αλλά και άλλοι προσκυνητές.  Αυτό δεν προβληματίζει; 

 Οι ουνίτες ‘’ιερείς’’ ενδύονται με άμφια όμοια των Ορθοδόξων και   ξεγελούν έτσι τον ανυποψίαστο Ορθόδοξο Χριστιανό.  Χρησιμοποιούν τους λειτουργικούς τύπους των Ορθοδόξων.  Συνήθως χρησιμοποιούν και το βυζαντινό μέλος, παράλληλα με το μέλος που χρησιμοποιούν οι Παπικοί.  Μετά τη Β΄ Βατικανή σύνοδο, σε κάποιες δεήσεις οι εκφωνήσεις γίνονται στα ελληνικά. Οι ναοί των είναι αγιογραφημένοι όπως και των Ορθοδόξων.  Χρησιμοποιούν και ένζυμο άρτο οι ουνίτες, αυτοί που υπάγονται τους Παπικούς που τόσους Ορθόδοξους οδήγησαν στο μαρτύριο για τη μη χρήση αζύμου άρτου. Οι ουνίτες ακολουθούν δήθεν το Βυζαντινό τυπικό. Το  Βυζαντινό τυπικό μόνο Ορθοδόξως ακολουθείται.

Θα γίνει διαμαρτυρία στον Πάπα για την ουνία;  Το πολύ-πολύ το Βατικανό ‘’υποκριτικά να την καταδικάσει’’ όπως έλεγε ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης.  Να αρκεσθούμε σε Παπικές διαβεβαιώσεις;  Να υπενθυμίσουμε τις παλαιότερες διαβεβαιώσεις των Παπικών στην Αθήνα το έτος 1975, τόσο του καρδιναλίου  Johannes Willebrands, όσο και του ‘’αρχιεπισκόπου’’ Pierre Duprey, στην  Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας, ότι δεν θα διαδεχόταν τον τότε παπικό ‘’επίσκοπο’’ Αθηνών, άλλος παπικός ‘’επίσκοπος’’, οι οποίες ουδέ επ’ελάχιστον πραγματοποιήθηκαν.

Για τη δράση της ουνίας αναγκάστηκε να συνέλθει Πανορθόδοξη σύνοδος στη Κωνσταντινούπολη το έτος 1722.  Το έτος 1838 Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Στ΄, στην τότε συγκληθείσα Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τους αποκάλεσε «λύκους βαρείς φθοροποιούς και ολεθρίους εν σχήματι προβάτων». Το έτος 1903 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, επί Αρχιεπισκόπου Αθηνών Θεοκλήτου του Α΄, είχε εκδώσει σχετική εγκύκλιο για τον κίνδυνο από τους ουνίτες. «Λύκους εν σχήματι προβάτων», τους ονόμασε ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄  σε εγκύκλιό του το έτος 1907.  Πρέπει να τεθεί λοιπόν με περισσότερη επιμονή και πιο ουσιαστικά, το μεγάλο πρόβλημα  της ουνίτικης δολιότητας, στους διαλόγους με τον Παπισμό.

Πηγή: Ακτίνες

Δυστυχώς το πρόβλημα της Ουνίας, ολοένα αυξάνεται και  οξύνεται.  Οι Παπικοί Ουνίτες, εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται τα πολιτειακά προβλήματα που ανακύπτουν κυρίως μετά τη πτώση των αντιθέων κομμουνιστικών καθεστώτων, και μεταχειρίζονται διάφορους τρόπους για να οδηγήσουν στη αίρεση του Παπισμού ανυποψίαστους Ορθόδοξους Χριστιανούς. 

Να υπενθυμίσομε ότι ο Πάπας Πίος ΧΙΙ (1939 - 1958), με εγκύκλιό του για την ένταξη των Ουνιτών της Ρουθηνίας στον Παπισμό, οι οποίοι στις ΗΠΑ παρουσιάζονται ως ‘’Βυζαντινή καθολική εκκλησία’’, δεν αρκείται μόνο να αναφερθεί στην υποδοχή των ουνιτών αυτών στον Παπισμό, αλλά εκφράζει και την λύπη του ότι δεν έχει έρθει η ‘’ευτυχισμένη μέρα όπου όλοι οι λαοί της Ανατολής θα ‘’επιστρέψουν’’ στην παπική ‘’ποίμνη’’.  Δεν παρέλειψε φυσικά να αναφερθεί και στο παπικό πρωτείο  εξουσίας, την ‘’προεδρία του Πέτρου’’ ως το κέντρο της ‘’Καθολικής ενότητας’’ όπως την χαρακτήρισε.  Σημείωσε επίσης στην εγκύκλιό του, την αγωνία του προκατόχου του Πίου Χ, λόγω της μετανάστευσης των Ουνιτών της Ρουθηνίας στις ΗΠΑ, επειδή δεν γνώριζαν τις λατινικές τελετές.

Προστάτης της Ουνίας έχει αναδειχθεί  ο Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ (1958 – 1963), με το σχετικό Διάταγμα της Β΄ Βατικανής συνόδου, «Orientalium Ecclesiarum», για τις ‘’Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες’’, όπως καλούν οι Παπικοί τις Ουνιτικές εκκλησίες. 

Ο Πάπας Παύλος VI (1963 – 1978) σε διάταγμά του (21/11/1964), για τις ιεροτελεστίες των καλουμένων ‘’Ανατολικών εκκλησιών’’, των Ουνιτών δηλαδή, στο οποίο προεξάρχει η πρόταξη του  Παπικού εξουσιαστικού πρωτείου και η ‘’υπεροχή του Ρωμαίου Ποντίφηκος’’, αναφέρεται στο ρόλο των Ουνιτών στην ‘’προώθηση της ενότητας των χριστιανών’’. 

Να υπενθυμίσομε ότι ο  νυν Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος ακύρωσε συνάντηση του τότε Πατριάρχη Μόσχας Αλεξίου Β΄ στο Γκράτς της Αυστρίας με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄, λόγω της προσέλκυσης Ορθοδόξων στην Ουνία.  Ο Πάπας Βενέδικτος  ΙΣΤ΄ (2005 – 2013) το έτος  2008 για ολίγιστους ουνίτες στην Αθήνα διώρισε Παπικό ‘’επίσκοπο. Να σημειώσουμε ότι οι Ουνίτες, δεν αρκούνται μόνο σε αυτή τη δόλια τακτική, αλλά και  πολλούς Ναούς Ορθοδόξων έχουν αρπάξει με βίαιο τρόπο.

Γέλωτος αξία είναι η προσφάτως εκφρασθείσα λύπη των Ουνιτών της Ουκρανίας για την αναφορά σε συμφιλίωση στην Ουκρανία, στη συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο στην Κούβα. 

Προστρέχοντας  κανείς σε Παπικές πηγές, θα αντιληφθεί το δόλιο της δημιουργίας των ουνιτών. Οι  ουνιτικές ‘’εκκλησίες’’, στο Das Typisch Κatholisch Lexicon, αναφέρονται δολίως ως ‘’εκκλησίες που έχουν την ορθόδοξη παράδοση’’, προσθέτοντας ότι είναι ενωμένοι με τη Ρώμη.    

Δυστυχώς ενώ καταδικάστηκε η Ουνία στη Βιέννη στη συνάντηση Ορθοδόξων και Παπικών (1990) και στο Freising (1990), με το κείμενο του Balamand, οι Ουνίτικες ‘’εκκλησίες’’ καλούνται «Καθολικές  Ανατολικές Εκκλησίες», αναιρώντας την προηγούμενη καταδίκη τους.  Δυστυχώς η Παπική ‘’προστασία’’ της Ουνίας, δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας για αλλαγή της στάσης των Παπικών στο θέμα αυτό.

Πηγή: Ακτίνες

1. Μιλώντας, ἀγαπητοί μου, γιά τήν Ἁγία Τριάδα, τόν Θεό μας, σήμερα θά πῶ γιά μιά μεγάλη διαφορά μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Θά σᾶς μιλήσω γιά τό Φιλιόκβε. Εἶναι μεγάλη καί σημαντική ἡ διαφορά αὐτή, ἄν καί μερικοί τήν λέγουν μικρή καί ἀσήμαντη. Ξέρουμε ὅτι τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι ὁμοούσια.

Ἀλλά ξέρουμε πάλι ὅτι τό καθένα Πρόσωπο ἔχει καί ἕνα ἰδικό του, ἕνα προσωπικό ἰδίωμα, πού τό διακρίνει ἀπό τό ἄλλα Πρόσωπα. Δηλαδή, ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι καί ἀμέριστη, ἀλλά εἶναι καί μερισμένη. Ὅπως τό λέγει ἀκριβῶς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἀμέριστος ἐν μεμερισμένοις ἡ θεότης»!1 Τά προσωπικά ἰδιώματα τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως λέγαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας, εἶναι τά ἑξῆς: Ὁ Πατέρας εἶναι ἀγέννητος, εἶναι «αὐτογενής», καί εἶναι καί ἡ πηγή γιά τήν ὕπαρξη τῶν δύο ἄλλων Προσώπων.
Ὁ Υἱός γεννᾶται ἀπό τόν Πατέρα καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα. Δηλαδή, ὁ Υἱός ἔχει διαφορετική σχέση μέ τόν Πατέρα ἀπό αὐτή τήν σχέση πού ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τόν Πατέρα. Ὁ μέν Υἱός γεννᾶται ἀπό τόν Πατέρα, τό δέ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα. Ἄλλο τό «γεννᾶται» καί ἄλλο τό «ἐκπορεύεται».2

2. Σ᾽ αὐτό τό σημεῖο, ἀδελφοί μου, συγκρουόμαστε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς· γιατί αὐτοί πιστεύουν καί ὁμολογοῦν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ὄχι μόνο ἀπό τόν Πατέρα, ἀλλά «καί ἀπό τόν Υἱόν». «Φιλιόκβε» (Filioque) λέγεται στήν λατινική γλώσσα ἡ ἔκφραση αὐτή.
Τήν πίστη αὐτή, ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Υἱό, τήν ἐξέφρασε στά γραπτά του ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος καί τήν χρησιμοποίησε ἡ Σύνοδος πού ἔγινε στήν Φλωρεντία τό 1438 γιά τήν ἕνωσή μας μέ τούς Δυτικούς.
Δηλαδή, ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, καί μαζί του οἱ Δυτικοί, πιστεύουν δύο προαιώνιες ἐκπορεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Μία ἀπό τόν Πατέρα καί μία ἀπό τόν Υἱό.

3. Θά μιλήσω ἀμέσως γιά τήν πλάνη καί τήν αἵρεση αὐτή τῶν Δυτικῶν. Γιά νά τήν νοήσουμε ὅμως καλύτερα τήν πλάνη αὐτή, θέλω νά ξεκαθαρίσω πρῶτα τήν δική μας πίστη γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά πῶ ὅτι: Καί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύουμε γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι, ὅπως ἐκπορεύεται προαιώνια μόνο ἀπό τόν Πατέρα (βλ. Ἰωάν. 15,26), ἔτσι ἀποστέλλεται καί φανερώνεται ἐν χρόνῳ στον κόσμο ἀπό τόν Υἱό (βλ. πάλι Ἰωάν. 15,26).
Ναί, ἀδελφοί μου. Ἀκοῦστε: Γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό πιστεύουμε δύο γεννήσεις. Ἡ μία εἶναι ἀπό τόν Θεό Πατέρα προαιώνια, «πρό πάντων τῶν αἰώνων». Ἡ δεύτερη ὅμως γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἐν χρόνῳ ἀπό τήν Παναγία Μητέρα Του, στίς ἡμέρες τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη.
Ἔτσι, λοιπόν, καί γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα: Πιστεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται προαιώνια ἀπό τόν Θεό Πατέρα, ἀλλά στόν κόσμο στέλνεται ἐν χρόνῳ ἀπό τόν Υἱό.
Τό λάθος τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν εἶναι ὅτι αὐτή τήν ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο ἀπό τόν Υἱό πού γίνεται ἐν χρόνῳ, αὐτοί τήν νομίζουν ὡς αἰώνια ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τόν Υἱό καί μιλᾶνε ἔτσι γιά Φιλιόκβε.

4. Θά ποῦμε λίγα λόγια γιά τήν πλάνη τοῦ Φιλιόκβε, γιά νά φανεῖ πόσο σοβαρή εἶναι. Εἶναι αἵρεση.

(α) Ἐνῶ, εἴπαμε, μία εἶναι ἡ ἀρχή θεότητας, ὁ Πατέρας («Μοναρχία» θεότητας, τό λέμε αὐτό), πιστεύοντες οἱ Καθολικοί τό Φιλιόκβε δέχονται δύο ἀρχές στήν θεότητα: καί τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀπό τούς ὁποίους ἐκπορεύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. «Διαρχία», λέγεται αὐτό, «διθεϊσμός». Δύο Θεοί!

(β) Ἐπειδή ὅμως δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθοῦν οἱ Καθολικοί τόν «διθεϊσμό», λέγουν ὅτι ὁ Πατέρας καί ὁ Υἱός, ἀπό τούς ὁποίους, κατ᾽ αὐτούς, ἐκπορεύεται τό Πνεῦμα, ἀποτελοῦν μία ἀρχή καί ἑπομένως δέν εἶναι διθεϊστές. Δηλαδή, τώρα μέ αὐτό πού λένε σύγχυσαν καί συγχώνευσαν τά δύο θεῖα Πρόσωπα, πού εἶναι ἀσύγχυτα· αὐτό πάλι ἀποτελεῖ ἄλλη αἵρεση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τόν ἡμισαβελλιανισμό, γιά τόν ὁποῖο θά μιλήσουμε ἄλλη φορά.3

(γ) Πῶς κατάφεραν οἱ Καθολικοί νά συγχύσουν τά δύο θεῖα Πρόσωπα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό (πού εἶναι διαφορετικά Πρόσωπα), γιά νά ποῦν ὅτι αὐτά ἀποτελοῦν μία ἀρχή, καί ἑπομένως τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Υἱό; Ἁπλούστατα: Τόνισαν τήν κοινή θεία Οὐσία, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ὁμοούσια. Αὐτό πάλι ἀποτελεῖ φοβερό λάθος, πού ἔκανε λανθασμένο τόν θεό τῶν Καθολικῶν. Οἱ Καθολικοί πραγματικά τονίζοντες τήν θεία Οὐσία σέ βάρος τῶν Προσώπων, ὅπως τό εἴπαμε παραπάνω, μετέτρεψαν τόν Θεό σέ μιά ἀφηρημένη οὐσία.
Ὁ Θεός γιά τούς Καθολικούς εἶναι ἕνα ἀπόμακρο καί ἀπρόσωπο ὄν καί πρέπει νά ὑπάρξουν ἔξυπνοι στό μυαλό ἄνθρωποι, γιά νά μᾶς πείσουν μέ μεταφυσικά ἐπιχειρήματα ὅτι ὑπάρχει.
Ὁ Θεός γιά τούς Καθολικούς εἶναι ὁ θεός τῶν φιλοσόφων καί ὄχι ὁ προσωπικός Θεός, ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ.
Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γευόμαστε τόν Θεό μέ τήν καρδιά, νοιώθουμε αὐτό πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τόν Θεό μας, ὅτι δηλαδή εἶναι αὐτά τά δύο: ΠΡΟΣΩΠΟ καί ΑΓΑΠΗ..

(δ) Οἱ Καθολικοί μέ τό Φιλιόκβε ὑποτάσσουν τό Ἅγιο Πνεῦμα στόν Υἱό καί γι᾽ αὐτό ἡ Δύση δέν δίνει μεγάλη σημασία στό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ᾽Εκκλησία καί στήν καθημερινή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ.
Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία γι᾽ αὐτούς εἶναι ἕνας κοσμικός θεσμός καί κυβερνᾶται σάν ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός. Γι᾽ αὐτό καί τονίζεται ἡ παπική ἐξουσία καί αὐθεντία.

5. Γιά τόν ἱερό Αὐγουστῖνο, πού ἀνέφερα, εἴπαμε καί ἄλλοτε ὅτι ἡ μεγάλη ἔλλειψή του ἦταν τό ὅτι δέν γνώριζε τήν ἑλληνική γλώσσα καί δέν ἐμελέτησε λοιπόν τούς Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ σωστή ἑρμηνεία τῶν ἁγίων Γραφῶν, λέγουμε οἱ Ὀρθόδοξοι, γίνεται διά τῶν ἁγίων Πατέρων. Στό θέμα ὅμως πού ἀναφερθήκαμε σήμερα ἔχω νά πῶ ὅτι ναί μέν ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος δέχεται ἐσφαλμένα τήν ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προαιωνίως καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἀλλά λέγει ὅτι ἡ ἐκπόρευση αὐτή γίνεται «μέσῳ τῆς δωρεᾶς τοῦ Πατρός».
Ἀκόμη δέχεται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα «πρωταρχικά» καί «κύρια» ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα.4 Ἡ δοξασία αὐτή τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου, ἔρχεται πιό κοντά στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Σημειώσεις:

1. Γρηγ. Ναζιανζηνοῦ, Λόγοι, 31,14.
2. Γιά τήν διαφορά τῶν δύο ὅρων «γέννησις» καί «ἐκπόρευσις» βλ. Χ. Ἀνδρούτσου, Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, σ. 79.
3. Ὁ Σαβέλλιος ἦταν ἕνας αἱρετικός τοῦ 2ου αἰ., ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί το Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι τρία διακεκριμένα πρόσωπα, ἀλλ᾽ ἁπλῶς διάφοροι «τρόποι» τῆς Θεότητας.
4. Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος δέχεται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα principaliter, «πρωταρχικά» καί «κύρια», ἀπό τόν Υἱό ἐκπορεύεται μόνο per donum Patris, «μέσω τῆς δωρεᾶς τοῦ Πατρός». Ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τόν Υἱό, δηλαδή, εἶναι κάτι πού ὁ ἴδιος ὁ Πατήρ ἔχει κατά ἰδιαίτερο τρόπο μεταδώσει στόν Υἱό. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Υἱός λαμβάνει τά πάντα ὡς δῶρο ἀπό τόν Πατέρα Του, ἔτσι λαμβάνει καί τήν δύναμη νά «πνευματώνει» καί νά «ἐμφυσᾶ» τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπο γιά τόν Αὐγουστῖνο, ὅπως καί γιά τούς Καππαδόκες, ὁ Πατήρ παραμένει ἡ «πηγή τῆς θεότητος», ἡ μοναδική ἀρχή καί ἡ ἐσχάτη ἀφετηρία τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτσι ἡ διδασκαλία τοῦ Αὐγουστίνου πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀλλά μέ τήν ἐπιφύλαξη πώς δέν ἐκπορεύεται ἀπό τόν Υἱό «πρωταρχικά», ἀλλά «μέσω τοῦ δώρου πού ἔλαβε ἀπό τόν Πατέρα», δέν διαφέρει καί τόσο ἀπό τήν ἄποψη τοῦ Γρηγορίου Νύσσης πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα μέσω τοῦ Υἱοῦ. Βλ. Ἐπισκόπου Καλλίστου Γουέαρ, Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, Ἔκδ. Ἀκρίτας, σελ. 342-343.

Πηγή: (Ὁμιλία Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία στήν Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, Κυριακή 5 Ἰουνίου 2011, Τεύχος Μάϊος -Ἰούνιος Ἀριθμός 51), Αναβάσεις, Αβέρωφ

Το Βατικανόν είναι ένα παγκόσμιον κέντρον εισροής χρημάτων, όπου τα ανθρώπινα πάθη κυριαρχούν. Θεωρούν τιμήν τους οι Οικουμενισταί να συγχρωτίζωνται και να επιθυμούν επαφάς με μίαν κοσμικήν εξουσίαν, εις την οποίαν υπάρχει διαφθορά με προκάλυμμα την πίστιν; Αποκαλυπτικόν δια την κατάστασιν είναι το άρθρον της εφημερίδος theguardian.com της 21ης Απριλίου 2016:

«Το Βατικανό έχει αναστείλει τον πρώτο έλεγχό του από μία μεγάλη λογιστική εταιρεία σε μία κίνηση που εγείρει νέα ερωτήματα σχετικά με τη δέσμευση της Καθολικής Εκκλησίας για το ξεκαθάρισμα των οικονομικών της. Ο επικεφαλής εκπρόσωπος του Βατικανού, Φεντερίκο Λομπάρντι, δήλωσε ότι ο έλεγχος από την PricewaterhouseCoopers έχει διακοπεί εν αναμονή της ανάλυσης «ορισμένων πτυ­χων» σχετικά με τη συμφωνία του ελέγχου.

Η απόφαση-έκπληξη έχει εκθέσει ένα βαθύ ρήγμα μεταξύ της παλιάς φρουράς της Εκκλησίας – μία ισχυρή ανθεκτική έναντι μιας μεγαλύτερης διαφάνειας ιταλική γραφειοκρατία – και υποστηρικτές της δημοσιονομικής μεταρρύθμισης, με επικεφαλής τον αυστραλιανό καρδινάλιο George Pell. Pell, μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που διάλεξε ο Πάπας, για να οδηγήσει στη μεταρρύθμιση.

Τα οικονομικά της Αγίας Έδρας έχουν εδώ και καιρό θεωρηθεί ως ένα μυστήριο, με τον ίδιο τον Pell να αναγνωρίζει το 2014 ότι «εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ» ανακαλύφθηκαν «κρυμμένα» και εκτός των ισολογισμών της πόλης-κράτους του Βατικανού.

Το 2014, όταν ο Pell επιλέχθηκε να γίνει γραμματέας των οικονομικών, σ’ ένα νέο ρόλο, ο κ. Φραγκίσκος ενέκρινε ένα σχέδιο για το Βατικανό: να υιοθετήσει διεθνώς αποδεκτά λογιστικά πρότυπα και καλύτερους εσωτερικούς ελέγχους, διαφάνεια και διακυβέρνηση των τεράστιων οικονομικών ποσών της Εκκλησίας. Αυτό περιελάμβανε μία απόφαση να επιτρέψει «ανωτέρους και έμπειρους ειδικούς» στην οικονομική διοίκηση, για να βοηθήσουν στη διαχείριση και στην επίβλεψη των οικονομικών.

Αποκαλύψεις

Αλλά αυτό που τότε θεωρείτο ως η πρώτη μεγάλη διαρθρωτική μεταρρύθμιση της παποσύνης του Φραγκίσκου αντιμετωπίζει μεγάλες αντιξοότητες, παρά την πρόσφατη έξαρση των ενοχλητικών αποκαλύψεων για την υποτιθέμενη κακοδιαχείριση κεφαλαίων της εκκλησίας από ανώτερους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρισμών σε δύο πρόσφατα βιβλία που περιγράφουν πολυτελείς ρυθμίσεις διαβίωσης για τον ανώτατο κλήρο στη Ρώμη.

Την Πέμπτη το Βατικανό αναγκάστηκε να επιβεβαιώσει ότι ο έλεγχος είχε ανασταλεί μετά την διαρροή της είδησης ότι ένας αρχιεπίσκοπος που ονομάζεται Angelo Becciu είχε γράψει ένα γράμμα σε κάθε φορέα του Βατικανού στις 12 Απριλίου, όπου ανακοίνωνε την παύση της διαδικασίας. Η επιστολή Becciu ενημέρωνε τους φορείς του Βατικανού ότι στην PwC είχε δοθεί εξουσιοδότηση για τη συλλογή οικονομικών πληροφοριών από τις αρμόδιες ομάδες, αλλά ότι η εξουσιοδότηση, που είχε εκδοθεί από Pell, είχε έκτοτε ανακληθεί.

Το γραφείο Pell δήλωσε ότι ο Αυστραλός καρδινάλιος ήταν «λίγο έκπληκτος» από την επιστολή Becciu και ότι αναμένει πλήρως ότι ο έλεγχος θα αρχίσει πάλι, όταν αποσαφηνιστούν ορισμένα θέματα.

Ένα πρόσωπο εξοικειωμένο με το θέμα στο εσωτερικό του Βατικανού, ο οποίος ζήτησε ανωνυμία, δήλωσε ότι ο αγώνας κατά του ελέγχου της PwC φανερώνει ένα ευρύτερο αγώνα για την εξουσία μεταξύ ανωτέρων αξιωματούχων του Βατικανού που θέλουν να εξασφαλίσουν ότι οι λεπτομέρειες των οικονομικών της Εκκλησίας δεν θα εκτεθούν σε εξωτερικό έλεγχο και εκείνων που επιδιώκουν τη μεταρρύθμιση. Η επιστολή εστάλη κατόπιν εντολής του ιταλού καρδινάλιου Pietro Parolin, του γραμματέα του κράτους.

Εκείνοι που αντιτίθενται στον έλεγχο ισχυρίζονται ότι ανησυχούν ότι το Βατικανό θα μπορού­σε να εκτεθεί σε μεγάλο εξωτερικό έλεγχο, και αν μπορούσαν όντως να εμπιστευθούν την PwC ότι θα διατηρήσει το απόρρητο των πληροφοριών.

Ο αμφιλεγόμενος καρδινάλιος

Ο αγώνας αντανακλά επίσης τις αμφιβολίες και τις εικασίες για το μέλλον του Pell εντός της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Ο αυστραλιανός καρδινάλιος διορίστηκε ως κορυφαίος οικονομικός αξιωματούχος της εκκλησίας από τον Πάπα Φραγκίσκο μετά την εκλογή του τελευταίου το 2013. Στη Ρώμη, ο Pell θεωρείται από την ιταλική γραφειοκρατία ως απότομος και ερχόμενος απέξω, λένε παρατηρητές του Βατικανού.

Αλλά μία ξεχωριστή διαμάχη που σχετίζεται με την ιστορία Pell στην Αυστραλία, και ισχυρισμούς ότι αγνόησε την ευρύτατη σεξουαλική κακοποίηση των ανηλίκων στην πατρίδα του το Ballarat στη δεκαετία του 1970 και του 1980, άνοιξαν την πόρτα για τους επικριτές του στην Ιταλία, να αμφισβητήσουν την παραμονή του Pell στη θέση του.

Στις 8 Ιουνίου ο Pell θα γίνει 75, ηλικία, κατά την οποία, σύμφωνα με τους κανόνες του Βατικανού, θα πρέπει να υποβάλει την παραίτησή του. Δεν είναι σαφές αν η παραίτηση θα γίνει δεκτή από τον Φραγκίσκο η όχι. Η θητεία στη γραμματεία είναι για πέντε χρόνια, και έτσι θα κρατήσει τον Pell σε αυτή τη θέση μέχρι το 2019, αλλά ένα άρθρο στην Italia Oggi αυτή την εβδομάδα πρότεινε ότι ο Pell θα φύγει, και ότι η αποχώρησή του θα προκαλέσει επίσης την αποπομπή του Jean Baptiste de Franssu, ενός Γάλλου επιχειρηματία που έφερε ο Pell, για να διευθύνει την τράπεζα του Βατικανού.

Ο Edward Pentin, ένας δημοσιογράφος του Βατικανού της συντηρητικής National Catholic Register, η οποία είναι υποστηρικτική των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών του Pell, δήλωσε: «Είναι ολοένα σαφέστερο ότι η αυστηρότητα του ελέγχου, σε μία προσπάθεια να αυξηθεί η οικονομική διαφάνεια σύμφωνα προς τα διεθνή πρότυπα, εκνευρίζει κάποιους στο Βατικανό».

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος