Ἠκούσαμεν, ἀδελφοὶ, ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ λέγοντος, ὅτι Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν, καὶ πληγὰς ἐπιθέντες κατέλιπον ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Ἱερεὺς δὲ καὶ Λευΐτης διερχόμενοι διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης, καὶ ἰδόντες αὐτὸν, ἀντιπαρῆλθον. Σαμαρείτης δέ τις ἐλθὼν ἐπὶ τὸν τόπον, καὶ ἰδὼν αὐτὸν, ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτὸν, καὶ σὺν ἐλαίῳ οἶνον βαλὼν καὶ ἀναμίξας ἐπέχεεν αὐτῷ, καὶ κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ, καὶ ἀναλαβὼν αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος, ἤγαγεν εἰς πανδοχεῖον, καὶ ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ δύο δηνάρια, εἰπών· Ἐπιμελήθητι τοῦ ἀνθρώπου τούτου, καὶ εἴ τι προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.

Ἴδωμεν οὖν τὴν τούτων παραβολὴν, ἵνα συνιέντες καρδίᾳ συνετῇ, γνωρίσωμεν τοῦ Θεοῦ τὰ μυστήρια. Ἄνθρωπός ἐστιν ὁ Ἀδὰμ, Ἱερουσαλὴμ δὲ ἡ ἐπουράνιος πολιτεία καὶ ἡ φρόνησις, Ἱεριχὼ δὲ ὁ κόσμος. Ἐφ' ὅσον τοίνυν ὁ Ἀδὰμ πρὸ τῆς παρακοῆς εἶχε τὸ ἐπουράνιον φρόνημα, καὶ τὴν ἰσάγγελον πολιτείαν, ἀκώλυτον εἶχε τὴν εἴσοδον ἐν τῇ ἐπουρανίῳ πόλει Ἱερουσαλὴμ, καὶ τὴν κατοικίαν καὶ διατριβὴν ἐν ταῖς ἐντολαῖς τοῦ Θεοῦ ποιούμενος, ὑπ' οὐδενὸς ἐνικᾶτο, οὐδὲ ἐτραυματίζετο· ὅτε δὲ παρήκουσε τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἐντολὴν οὐκ ἐφύλαξεν, ἀλλ' ἀπηνέχθη τῇ ἀπάτῃ τοῦ ὄφεως, τότε κατέβη εἰς Ἱεριχὼ, τουτέστιν, εἰς τὴν γῆν, καὶ τὰ τῆς γῆς εἰργάζετο· Ἱερουσαλὴμ γὰρ ἀνάβασις ἑρμηνεύεται, Ἱεριχὼ δὲ κατακλυσμός. Κατέβη οὖν ὡς ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχὼ, οὕτως ἀπὸ τοῦ ἐπουρανίου πολιτεύματος, ἐπὶ τὸ τῆς ἀπάτης τοῦ διαβόλου πολίτευμα.

Ὅτε γάρ τις φυλάσσει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, τότε ἐν οὐρανοῖς πολιτεύεται, καθά φησιν ὁ Ἀπόστολος, Ἡμῶν δὲ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει. Κατέβη ἀπὸ δόξης εἰς ἀδοξίαν, ἀπὸ παραδείσου τρυφῆς εἰς ἀκανθηφόρον γῆν, ἀπὸ ζωῆς εἰς θάνατον· Ἐν ᾧ γὰρ, φησὶ, φάγεσθε ἐκ τοῦ ξύλου, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· τουτέστι, τῇ ἁμαρτίᾳ· θάνατος γὰρ ψυχῆς ἁμαρτία τὸ παρακοῦσαι Θεῷ. Κατέβη ἀπὸ δικαιοσύνης τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ, ἀπὸ ἁγιωσύνης τῆς ἐν οὐρανοῖς, καὶ ἦλθεν εἰς Ἱεριχὼ, τουτέστιν, εἰς τὸ πτῶμα τῆς παρακοῆς, εἰς τὸν θάνατον τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ἐμπίπτει εἰς τοὺς λῃστὰς, τουτέστιν, εἰς τὸν διάβολον καὶ τὰς ἀντικειμένας αὐτῷ δυνάμεις. Ὁδὸς δέ ἐστιν ὁ βίος οὗτος, ὅπου περιπατήσας ὁ Ἀδὰμ ἔπεσεν εἰς τοὺς λῃστὰς, καὶ ἐκδιδύσκουσιν αὐτόν. Καὶ τί αὐτὸν ἐξέδυσαν; Τὴν στολὴν τῆς ὑπακοῆς, τὴν μετ' ἀγγέλων φιλίαν, τὴν ἀκήρατον δόξαν, τὴν μετὰ Χριστοῦ διατριβὴν, τὴν ἐν παραδείσῳ τρυφὴν, τὴν ἐπουράνιον ζωήν. Ταύτην αὐτὸν ἐξέδυσαν τὴν στολήν. Καὶ πληγὰς αὐτῷ ἐπέθηκαν, τουτέστι, τὰς ἁμαρτίας, πορνείας, μοιχείας, εἰδωλολατρείας, φαρμακείας, φόνους, φθόνους, ἔρεις, θυμὸν, καὶ πᾶσαν τὴν λοιπὴν τῶν κακῶν ἐργασίαν. Ταῦτα γὰρ τὰ ἔργα μαστιγοῦσι τὸν ἄνθρωπον, ταῦτα δυσωδίαν καὶ φθορὰν ἐμποιοῦσι.

Καὶ ὅτι ἔστι τοῦτο ἀκριβῶς, μάθε παρὰ τοῦ ∆αυῒδ, πῶς τὰς τοῦ Ἀδὰμ πληγὰς εἰς ἑαυτὸν εἰκονογραφῶν, μώλωπας αὐτὰς καλῶς λέγων· Προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου ἀπὸ προσώπου τῆς ἀφροσύνης μου. Πᾶσα δὲ ἁμαρτία μώλωπα καὶ τραῦμα ἐργάζεται. Ἐτραυματίσθη τοίνυν διὰ τῆς παρακοῆς, ἐπλήγη διὰ τῶν ἀνομιῶν, ὥς φησιν ὁ προφήτης· Ἐπλήγην ὡσεὶ χόρτος, καὶ ἐξηράνθη ἡ καρδία μου, ὅτι ἐπελαθόμην τοῦ φαγεῖν τὸν ἄρτον μου· τουτέστι, τοῦ φυλάξαι τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ. Ἡμιθανῆ δὲ, φησὶ, τοῦτον κατέλιπον, οὐχ ὡς μὴ βουλόμενοι τοῦτον ἀναιρεῖν, ἀλλ' ὡς τοῦ Θεοῦ μὴ συγχωροῦντος. Οὐ βούλομαι γὰρ, φησὶ, τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τὴν μετάνοιαν. Καὶ ποῦ αὐτὸν καταλείπουσιν; Εἰς τὴν ὁδὸν, τουτέστιν, εἰς τὸν βίον τοῦτον· ὁδὸς γὰρ λέγεται ὁ αἰὼν οὗτος, ἐπειδὴ πάντες ἄνθρωποι δι' αὐτοῦ διέρχονται. Καταλαβὼν δὲ, φησὶν ὁ ἱερεὺς ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν, ἀντιπαρῆλθεν. Ἱερέα δὲ λέγει τὸν μακάριον Μωϋσῆν καὶ Ἀαρών. Μαρτυρεῖ γὰρ ὁ ∆αυῒδ λέγων, Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ, καὶ Σαμουὴλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Οὗτος οὖν ὁ θαυμαστὸς Μωϋσῆς ἔνδοξος γενόμενος, ὁ δεκαπλήγῳ μάστιγι τοὺς Αἰγυπτίους ἐτάσας, ὁ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν σχίσας καὶ ἀποξηράνας καὶ διαγαγὼν τὸν λαὸν δι' αὐτῆς, ὁ τὸ ἐν Μαῤῥᾷ ὕδωρ γλυκάνας, ὁ τῷ Θεῷ διὰ νέφους προσομιλήσας, ὁ πολλὰ θαύματα ἐργασάμενος, ὁδεύων τὴν ὁδὸν τοῦ βίου τούτου, καὶ ἰδὼν τὸν ἄνθρωπον κείμενον τετραυματισμένον, παρῆλθεν αὐτὸν, καὶ οὐκ ἀνέστησεν. Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης, τουτέστι, τὸ προφητικὸν τάγμα.

Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι ὕστερον μετὰ τὸν Μωϋσῆν γενόμενοι, καὶ τὴν αὐτὴν ὁδὸν τοῦ βίου βαδίσαντες, εὑρόντες τετραυματισμένον ἄνθρωπον τὸν Ἀδὰμ, οὐκ ἀνέστησαν. Οὔτε Μωϋσῆς διὰ νόμου, οὔτε προφῆται διὰ σημείων τὸ τοῦ Ἀδὰμ τραῦμα ἐθεράπευσαν. Οὐδεὶς αὐτὸν ἤγειρεν, οὐδεὶς αὐτῷ ζωὴν ἐχαρίσατο, οὐδεὶς αὐτὸν ἐκ θανάτου ἐλυτρώσατο, οὐδεὶς ἔστειλε τῆς ἁμαρτίας τὸ τραῦμα· καὶ γὰρ αὐτοὶ ἐν ἁμαρτίαις κατείχοντο. Εἰ καὶ διὰ σεμνὴν πολιτείαν Θεοῦ φίλοι ἐγένοντο, ἀλλὰ διὰ τὸ ὁμοσάρκους εἶναι τῷ Ἀδὰμ, καὶ ἀπὸ τῆς ῥίζης τῆς νεκρᾶς φέρεσθαι, οὐκ ἠδύναντο κλάδοι ὄντες τὴν ῥίζαν ἀνασπάσαι ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.

Σαμαρείτης δέ τις, φησὶ, σπουδαῖος τοῖς ἔργοις, εὔσπλαγχνος τὴν προαίρεσιν, συμπαθὴς περὶ τοὺς ὁμοδούλους, ἐλθὼν ἐπὶ τὸν τόπον, καὶ ἰδὼν αὐτὸν τετραυματισμένον, ἐσπλαγχνίσθη, καὶ ἐπέθηκεν ἔλαιον καὶ οἶνον, καὶ κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ, τουτέστι, τούτου τὰς ἁμαρτίας. Πρόσωπον καὶ εἰκόνα ἀναλαμβάνει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς Σαμαρείτου. Ἀλλ' ἐρεῖ τις τῶν ἀκροατῶν, τί; τὸν Κύριον Σαμαρείτην λέγεις; Ναὶ, Σαμαρείτην λέγω αὐτὸν, οὐ τῇ φύσει τῆς θεότητος, ἀλλὰ τῇ μιμήσει τῆς εὐσπλαγχνίας. Ὥσπερ γὰρ ὁ Σαμαρείτης τῇ μὲν φύσει τοῦ σώματος ὅμοιος τοῖς ἄλλοις ὑπῆρχε, τῇ δὲ προαιρέσει τῆς εὐσπλαγχνίας οὐχ ὅμοιος, ἀλλὰ κρείττων ἐφάνη· οὕτω καὶ ὁ Κύριος ἄνθρωπος μὲν τῇ θεωρίᾳ τοῦ σώματος ἐφάνη ὅμοιος προφήταις, πατριάρχαις κατὰ τὸν ἐκ Μαρίας ἄνθρωπον, τῇ δυνάμει δὲ τῆς θεότητος μείζων πάντων ἀνεδείχθη· ἴσος τῷ ἀνθρωπίνῳ σχήματι. οὐκ ἴσος τῇ ὑπερκοσμίῳ δόξῃ. Ἐκεῖνοι ἀμελείᾳ καὶ ἀσπλαγχνίᾳ χρησάμενοι, ἀνηλεῶς παρῆλθον τὸν τετραυματισμένον· ὁ δὲ Σαμαρείτης εὐσπλαγχνότερος καὶ εὐσεβέστερος καὶ ἐλεήμων ἐφάνη. Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς, πατριαρχῶν καὶ προφητῶν ὑπεριδόντων τὸν διὰ παρακοῆς ἐκπεσόντα ἄνθρωπον, μόνος οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ἐφάνη, κατὰ τὸν προφήτην τὸν λέγοντα· Οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος· καὶ πάλιν, Ὅτι σὺ, Κύριε, εὔσπλαγχνος. Καὶ ὥσπερ ὁ Σαμαρείτης οὐκ ἦν τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, ἄλλ' ἐξ ἄλλης χώρας ὡρμᾶτο, οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐκ ἦν ἀπὸ κόσμου, ἀλλ' ἐξ οὐρανοῦ.

Ἦλθεν ἐπὶ τῆς γῆς· Θεὸς ὢν, ἄνθρωπος γέγονε δι' ἡμᾶς· ∆εσπότης ὢν, τὴν τοῦ δούλου μορφὴν ἐνεδύσατο. Ἐσπλαγχνίσθη περὶ ἡμῶν, κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ ἐπὶ τῆς γῆς, εἶδε τὸν ἄνθρωπον ἐῤῥιμμένον, ἐσκυλμένον, τετραυματισμένον ἐν πορνείαις, εἰδωλολατρείαις, μοιχείαις, φόνοις· εἶδε, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπὶ τὸ ἴδιον πλάσμα, καὶ ἐπέβαλεν οἶνον σὺν ἐλαίῳ· τουτέστι, καὶ μίξας ἀμφότερα ἐποίησε βροχὴν, καὶ ἐπέθηκε τῷ ἀνθρώπῳ. Τί ἐστι, μίξας οἶνον σὺν ἐλαίῳ; Τουτέστι, μίξας τὴν θεότητα μετὰ τῆς ἀνθρωπότητος, μίξας τὴν εὐσπλαγχνίαν μετὰ τῆς σωτηρίας, ἔσωσε τὸν ἄνθρωπον. Μίξας οἶνον σὺν ἐλαίῳ, τουτέστι, μίξας Πνεῦμα ἅγιον τῷ αἵματι αὐτοῦ, ἐζωοποίησε τὸν ἄνθρωπον. Τοῦ γὰρ αἵματος τοῦ Κυρίου στάξαντος ἀπὸ τῆς πλευρᾶς ἐπὶ τὴν γῆν, ἀπέπλυνεν ἡμῶν τὸ χειρόγραφον ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν. Τί δέ ἐστι, Κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ; Τουτέστιν, ἔδησε τὸν διάβολον, καὶ ἔλυσε τὸν ἄνθρωπον· ἔδησε τὸ σκάφος, καὶ ἐζωοποίησε τὸ ναυαγῆσαν πλοῖον· κατέδησε καὶ ἐδούλωσε τὰς δυνάμεις τοῦ πονηροῦ, καὶ ἠλευθέρωσε τὸν ἄνθρωπον. Εἰ δὲ θέλεις καὶ ἑτέρως νοεῖν, ἄκουε. Μίξας οἶνον σὺν ἐλαίῳ· ἔλαιον ἐπάγει τὸν παρακλητικὸν λόγον, οἶνον δὲ τὸν στυπτικὸν καταδευόμενος, τὴν διδασκαλίαν τὴν συνάγουσαν τὴν διεσκορπισμένην διάνοιαν, κατὰ τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου· Ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον. Ἔθηκε δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος· τουτέστι, λαβὼν ὁ Χριστὸς τὴν σάρκα ἐπὶ τοὺς ἰδίους ὤμους τῆς θεότητος, ἀνήνεγκε τῷ Πατρὶ εἰς οὐρανούς. Οὐ γὰρ χρυσὸν, ἢ ἄργυρον, ἢ λίθους τιμίους ἀνήνεγκεν, ἀλλὰ τὸν κατ' εἰκόνα ἄνθρωπον ἀνήνεγκεν ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανοὺς, εἰς τὸ μέγα καὶ θαυμαστὸν καὶ εὐρύχωρον πανδοχεῖον, εἰς ταύτην τὴν καθολικὴν Ἐκκλησίαν.

Καὶ παρέδωκε τῷ πανδοχεῖ, τῷ μακαρίῳ Παύλῳ, τῷ στύλῳ τῶν Χριστιανῶν, τῷ γνησίῳ πανδοχεῖ, δοὺς αὐτῷ δύο δηνάρια· διὰ δὲ Παύλου τοῖς καθ' ἑκάστην Ἐκκλησίαν ἀρχιερεῦσι καὶ διδασκάλοις καὶ λειτουργοῖς· δύο δηνάρια, Παλαιάν τε καὶ Καινὴν ∆ιαθήκην, εἰπών· Ἐπιμελήθητι τοῦ ἀνθρώπου τούτου, καὶ εἴ τι δ' ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐλθὼν ἀποδώσω σοι. Ὁ δὲ λέγει, τοῦτό ἐστιν· Ἐπιμέλησαι, φησὶ, τοῦ λαοῦ τοῦ ἐξ ἐθνῶν, ὅν σοι παρέδωκα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐπειδὴ ἀσθενοῦσιν οἱ ἄνθρωποι τετραυματισμένοι ὑπὸ τῶν ἁμαρτιῶν, θεράπευσον αὐτοὺς, ἐπιτιθεὶς αὐτοῖς λίθον ἐμπλάστρου, τὰ προφητικὰ ῥήματα καὶ τὰ εὐαγγελικὰ διδάγματα, ὑγιαίνων αὐτοὺς διὰ τῶν τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας ∆ιαθήκης νουθεσιῶν καὶ παρακλήσεων, πείθων αὐτοὺς ἀποστῆναι τῆς ἁμαρτίας, καὶ καταλεῖψαι τὴν τοῦ διαβόλου πλάνην. Ἐὰν δὲ καὶ οὕτως ἀδιόρθωτοι μείνωσι, πεῖσον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν σῶν κατορθωμάτων, κάμψον αὐτοὺς διὰ τῶν αὐστηρῶν σου λόγων· τύπος αὐτῶν γενοῦ, καὶ ὑπογραμμὸς ἀγαθὸς, ἐν λόγῳ, ἐν ἔργῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν πίστει, ἐν ἀγάπῃ, ἐν σεμνότητι, ἵνα τῷ σῷ τύπῳ ἐξακολουθήσωσι, καὶ μιμηταί σου γίνωνται τῆς ἀγαθῆς πολιτείας. Καὶ τοῦτο ἂν ποιήσῃς, καὶ ἰδίαν τινὰ προσθήκην λόγων ἢ ἔργων παράσχῃς, εἴ τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐπανελθὼν ἀποδώσω σοι· τουτέστιν, ἐν τῇ δευτέρᾳ μου παρουσίᾳ τῆς ἀνταποδόσεως ἄξιον τῶν καμάτων σου ἀποδώσω σοι τὸν μισθόν.

∆ιὰ τοῦτο Παῦλος θαῤῥῶν ταῖς ὑποσχέσεσι ταύταις λέγει· Ἐγὼ δὲ ἥδιστα ὑπὲρ Χριστοῦ δαπανήσω, καὶ ἐκδαπανήσομαι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν· τὴν εἰς τὰ ἔθνη λέγων διδασκαλίαν καὶ τὴν διακονίαν τοῦ λόγου. Αὐτὸς γάρ ἐστιν ὁ τὰς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐποικοδομῶν καὶ στηρίζων, καὶ πάντας ἀνθρώπους θεραπεύων διὰ τῶν πνευματικῶν νουθεσιῶν, ἑκάστῳ τὰ πρόσφορα νέμων, ὁδηγεῖ τὰς ψυχὰς ἡμῶν εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τοῖς πᾶσι γὰρ, φησὶ, γέγονα τὰ πάντα, ἵνα τοὺς πάντας σώσω.

Οὗτός ἐστιν ὁ καλὸς τῆς Ἐκκλησίας πανδοχεὺς, πάντας δέχεται καὶ πάντας ἐπιμελεῖται· οὐ πόρνον ἀπωθεῖται, οὐ μέθυσον, οὐ λοίδορον, οὐχ ἅρπαγα ἀποστρέφεται, οὐκ εἰδωλολάτρην βδελύσσεται, οὐχ ἕτερόν τινα ἀσεβῆ καὶ ἀκάθαρτον ἀποδιώκει, ἀλλὰ τοὺς πάντας δέχεται. Καθάπερ ἰατρὸς ἀποπλύνει τὰ τραύματα, καὶ διὰ λουτροῦ τῆς ἀναγεννήσεως ἀποσμήχει καὶ καθαίρει, καὶ προσφέρει τὰ στυπτικὰ ῥήματα, ὥσπερ οἶνον. πρὸς τὸ μὴ ἄγεσθαι ταῖς κατὰ ἄγνοιαν πραχθείσαις ἁμαρτίαις ἤτοι κακίαις.

Καὶ πάλιν θεραπεύει διὰ παρακλήσεως, δίκην ἐλαίου ἀλείφων τὰς ψυχὰς ἡμῶν· λέγει γὰρ οὗτος· Παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοὶ, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν. Ὅσοι τοίνυν τῶν τοῦ Παύλου ῥημάτων μαθηταὶ τυγχάνετε, τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ φυλάξωμεν· ἵνα μὴ τῆς ἐπουρανίου Ἱερουσαλὴμ ἐκπέσωμεν καὶ πόλεως Θεοῦ ζῶντος.

Γένοιτο δὲ θεραπευθέντας ἡμᾶς καὶ ψυχῆς καὶ σώματος τραύματα, ἐν ὑγείᾳ καὶ τελειότητι πίστεως παραστῆναι τῷ Χριστῷ σώους καὶ ἀνεκλύτους, μὴ λειπομένους ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ, καὶ ἀπολαῦσαι τῆς ἐν οὐρανοῖς ἀγαθῆς ἐπαγγελίας, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μεθ' οὗ τῷ Πατρὶ δόξα, σὺν τῷ παναγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: (Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006. Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού με αναφορά στην πηγή προέλευσής του.), http://www.orthodoxfathers.com/logos/paravolin-tou-empesontos-tous-listas

Παναγιώτατε, μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθῇ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθῇ εἴς τινα ἔρημον νησίδα τοῦ Πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθῇ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἢ νὰ ἐπιχειρηθῇ ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».

Αἱ ἑπτὰ λυχνίαι τῆς Ἀποκαλύψεως, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐσβέσθησαν πρὸ πολλοῦ. Ἑπτὰ Ἐκκλησίαι ἀποστολικαί, Ἐκκλησίαι σχοῦσαι τὴν ὑψίστην τιμὴν νὰ λάβωσιν, εἰδικῶς αὗται, Γράμματα ἐξ Οὐρανοῦ μέσῳ τοῦ θεοπνεύστου τῆς Πάτμου Ὁραματιστοῦ, ἐξέλιπον ἐκ τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς καὶ ἐκεῖ, ἔνθα ἄλλοτε ἐτελεῖτο ἡ φρικωδεστάτη Θυσία καὶ ὁ Τριαδικὸς ἀνεμέλπετο Ὕμνος, σήμερον ἴσως κρώζουν νυκτικόρακες ἢ «ὀρχοῦνται ὀνοκένταυροι». Καὶ ὅμως ἡ Νύμφη τοῦ Κυρίου δὲν ἀπέθανεν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν ἐξηφανίσθη. Συνεχίζει, τετραυματισμένη καὶ καθῃμαγμένη ὡς ὁ Ἱδρυτὴς αὐτῆς, ἀλλ᾿ ἀείζωος καὶ ἀκατάβλητος, τὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων πορείαν αὐτῆς, φωτίζουσα, θάλπουσα, ζωογονοῦσα, σῴζουσα. Δὲν θὰ ἀποθάνῃ λοιπὸν αὕτη καὶ ἂν μετακινηθῇ ἢ καὶ ἀποθάνῃ ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος.

Οὐδεὶς Ὀρθόδοξος εὔχεται τὴν μετακίνησιν ἢ τὸν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Μὴ γένοιτο! Ἀλλὰ καὶ οὐδεὶς θὰ θυσιάσῃ χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἓν ἢ μίαν κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀγωνίσασθε ὑπὲρ αὐτοῦ πάσῃ δυνάμει. Ὄχι ἁπλῶς ἔχετε δικαίωμα, ἀλλ᾿ ὀφείλετε νὰ στηρίξητε αὐτόν, τὸ καθ᾿ Ὑμᾶς. Θυσιάσατε χάριν αὐτοῦ ὁτιδήποτε: χρήματα, κτήματα, τιμάς, δόξας, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Ἐπισκόπους· ἀκόμη καὶ τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν! Ἓν μόνον κρατήσατε, ἓν φυλάξατε, ἑνὸς φείσασθε, ἓν μὴ θυσιάσητε: τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν!

Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀξίαν καὶ χρησιμότητα μόνον καὶ μόνον ὅταν ἐκπέμπῃ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς τὸ γλυκὺ καὶ ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. Οἱ Φάροι εἶνε χρήσιμοι ἐὰν καὶ ἐφ᾿ ὅσον φωτίζωσι τοὺς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τοὺς σκοπέλους. Ὅταν τὸ φῶς αὐτῶν σβεσθῇ, τότε δὲν εἶνε μόνον ἄχρηστοι, ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καὶ αὐτοὶ εἰς σκοπέλους…

Πηγή: («Τὰ Δύο Ἄκρα – Οἰκουμενισμὸς & Ζηλωτισμός», Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, Ἔκδοσις Γ΄, 2008, σελίδες 17-18, καὶ «Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι», φύλλον Δεκεμβρίου 1965) Αβέρωφ

Τώρα ποὺ κοιμήθηκε τὸ μικρὸ θαυματάκι μας, μπορῶ κι ἐγὼ νὰ σᾶς περιγράψω (ὅσο γίνεται νὰ περιγραφοῦν τὰ συναισθήματα..) τὴν περιπέτεια ποὺ ζήσαμε μαζὶ μὲ τὸν ἄντρα μου, τὸ μαρτύριο τῶν ἓξι μηνῶν.

Ὅλα ξεκίνησαν λίγο πρὶν τὸ Πάσχα ἀπὸ ἕνα θετικὸ τέστ ἐγκυμοσύνης! Ἀπρόσμενα ἐντελῶς, καθότι τὰ γυναικολογικά μου προβλήματα κάθε ἄλλο παρὰ γόνιμη μὲ καθιστοῦσαν. Ἡ χαρά μας Ἀπερίγραπτη!

Περνοῦσαν οἱ ἑβδομάδες, οἱ πρῶτες ἀδιαθεσίες εἶχαν ἤδη ξεκινήσει· ἡ νέα ζωὴ ποὺ κουβαλοῦσα μέσα μου εἶχε ἤδη κάνει αἰσθητὴ τὴν παρουσία της! Ἀκούγαμε ἤδη καὶ τὴν καρδούλα του στὸν ὑπέρηχο, τί ὄμορφος ἦχος!

Πολὺ γρήγορα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ κάνουμε τὴν περίφημη ἐξέταση α ἐπιπέδου-αὐχενικὴ διαφάνεια καὶ τὶς ἀντίστοιχες εἰδικὲς ἐξετάσεις αἵματος. Σὰν χαρούμενοι μελλοντικοὶ γονεῖς ἐνθουσιαζόμασταν μὲ κάθε ἐξήγηση τοῦ γιατροῦ σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν εἰκόνα ποὺ βλέπαμε γιὰ τὸ μωράκι μας. Φύγαμε πανευτυχεῖς ἀπὸ τὸ ἰατρεῖο, ὁ ὑπέρηχος τὰ εἶχε δείξει ὅλα μιὰ χαρά. Περιμέναμε τὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὶς ἐξετάσεις αἵματος …

Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῶν τῶν ἐξετάσεων σηματοδότησαν τὴν ἀρχὴ τῆς δοκιμασίας μας: αὐξημένη πιθανότητα γιὰ σύνδρομο down, σὲ σχέση μὲ τὴν ἡλικία μου. Ὁ γιατρὸς νὰ ἐπιμένει νὰ κάνω ἀμνιοπαρακέντηση. Ὁ ἄντρας μου κι ἐγὼ δὲν θέλαμε, ἤμασταν ἀποφασισμένοι νὰ μὴν ὑποστῶ οὔτε ἐγὼ ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸ παιδὶ αὐτὴν τὴ διαδικασία (γνωρίζαμε ὅτι τὸ ἔμβρυο τρομάζει πάρα πολὺ μὲ τὴν ἀμνιοπαρακέντηση, κάνει τρομερὴ ταχυκαρδία ἐκείνη τὴν ὥρα). Πάνω ἀπὸ ὅλα ἤμασταν ἀποφασισμένοι πὼς τὸ παιδί μας τὸ θέλαμε ἄνευ ὅρων.

Ἡ ἐπιμονὴ τοῦ γιατροῦ ἦταν τεράστια: «Θὰ ρισκάρετε νὰ φέρετε στὸν κόσμο ἕνα ἄρρωστo παιδί;». Ἐμᾶς δὲν μᾶς ἐνδιέφερε ὅμως. Καὶ ἡ κύηση συνεχίστηκε κανονικά. Εἶχα ἤδη συμπληρώσει τὸν 3ο μήνα. Κανονικὰ εἶπα; Λάθος. Σὲ κάθε τυπικὴ ἐξέταση ὑπερήχου ὅλα τὰ ἔβρισκαν ἀνησυχητικὰ καὶ ὅλα τὰ συνέδεαν μὲ τὴν ὕπαρξη κάποιου συνδρόμου. Ὑπολειπόμενη ἀνάπτυξη, πάντα τὸ ἔμβρυο μικρότερο ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα κύησης. Πέρασαν ἔτσι δύο μῆνες. Τὸ μωράκι μας μεγάλωνε, ἡ κοιλιά μου φούσκωνε, σὲ κάθε ὑπέρηχο βλέπαμε ὅλο καὶ πιὸ καθαρὰ τὰ μέλη του (λέγαμε ὅτι μοῦ μοιάζει κιόλας!!). Ἡ ἐξέταση β ἐπιπέδου ἦταν μιὰ καταστροφή: ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πρόβλημα στὰ νεφρὰ (τὸ ὁποῖο ἐπίσης τὸ συσχέτιζαν μὲ τὴν ὕπαρξη κάποιου συνδρόμου), ἐμφανίστηκε πρόβλημα στὴν καρδιὰ τοῦ ἐμβρύου. Τὸ θέμα τῆς ἀμνιοπαρακέντησης ξανὰ ἦρθε στὸ προσκήνιο. Ἡ ἐπιμονὴ τοῦ γιατροῦ ἦταν ἀνυπόφορη. Τὰ καρδιακὰ προβλήματα ἐμφανίζονται κατ’ ἐξοχὴν σὲ παιδάκια μὲ σύνδρομο. Ἔπρεπε νὰ βιαστοῦμε γιὰ τὴν ἀμνιοπαρακέντηση, γιὰ νὰ διακόψουμε τὴν κύηση σὲ περίπτωση ἄρρωστου (;) μωροῦ. Διακοπὴ κύησης στὸν 6ο μήνα; Δηλαδή; Βίαιη πρόκληση τοκετοῦ καὶ ἀφήνουμε τὸ μωρὸ νὰ πεθάνει, ἀφοῦ ἀκόμα δὲν εἶναι ἕτοιμο νὰ ζήσει μόνο του…. Λογική τοῦ Καιάδα. Εἶναι ὑγιὲς τὸ παιδί; Ἂς τὸ κρατήσουμε, τὸ ἀγαπᾶμε! Ἔχει κάποιο πρόβλημα; Διακοπὴ κύησης. Καὶ τὸ χειρότερο εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα ἀντίληψη ὅτι τὸ σκοτώνεις (γιατί γιὰ θάνατο πρόκειται) γιὰ τὸ δικό του καλό, γιὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ποὺ θὰ εἶναι ἄρρωστο!! Ἂς ρωτήσουμε λοιπὸν ὅλα τὰ παιδάκια ποὺ ἔχουν κάποιο σύνδρομο ἂν θὰ προτιμοῦσαν νὰ μὴν ζοῦν καὶ ἂς μᾶς δώσουν αὐτὰ τὴν ἀπάντηση…

Ὄχι, δὲν θὰ κάναμε τὴν ἀμνιοπαρακέντηση, δὲν ὑπῆρχε κανένας λόγος. Ἡ κατακραυγὴ τῶν φίλων (εἶναι ὄντως φίλοι;) καὶ τῶν γνωστῶν ἦταν ἤδη ἐμφανής. Κατὰ αὐτούς, ἦταν ἀπαράδεκτη ἡ ἀπόφασή μας. Κατὰ ἄλλους, ἁπλὰ εἴχαμε ἤδη καταστρέψει τὴ ζωή μας. Δὲν μᾶς ἐνδιέφερε οὔτε αὐτὸ ὅμως. Ἡ συνείδησή μας ἦταν καθαρή, τὸ παιδὶ μας ἔπρεπε νὰ τὸ φροντίσουμε κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο, τὸ ἀγαπούσαμε ἤδη. Ἑπόμενο βῆμα ἦταν νὰ νοιαστοῦμε γιὰ τὸ πρόβλημα στὴν καρδούλα της (κοριτσάκι, σᾶς τὸ εἶπα;). «Τὸ πρόβλημα στὴν καρδιὰ εἶναι πολὺ σοβαρό, ἐγὼ δὲν σᾶς ἀναλαμβάνω, εἴμαστε ἐπαρχία ἐδῶ, νὰ πᾶτε στὴν Ἀθήνα, σὲ μεγάλα νοσοκομεῖα νὰ σᾶς ἀναλάβουν», ἦταν τὰ λόγια τοῦ γυναικολόγου, στὸν 7ο πλέον μήνα τῆς κύησής μου. Ἔμεινα λοιπὸν καὶ χωρὶς γυναικολόγο.

Τὰ ταξίδια στὴ Ἀθήνα πολλαπλά. Ψάχναμε τοὺς καλύτερους ἐμβρυοκαρδιολόγους νὰ ἐξετάσουν τὸ ἔμβρυο καὶ νὰ μᾶς κατευθύνουν. Τὸ θέμα τοῦ συνδρόμου ὅλοι τὸ ἐπανέφεραν. Τὸ πρόβλημα στὴν καρδιὰ τοῦ ἐβρύου ἦταν ἐμφανές, ὅλοι μᾶς τὸ εἶπαν. Βρήκαμε καὶ παιδοχειρουργό, νὰ εἶναι σὲ ἑτοιμότητα, ὅταν γεννηθεῖ τὸ μωράκι μας νὰ τὸ ἀναλάβει.

Ἡ ψυχολογία μας δὲν ἦταν καλή. Τὸ μωράκι δὲν ἔπαιρνε βάρος. Δὲν εἶχα διάθεση νὰ ψωνίσω πραγματάκια γιὰ τὸ ἐπερχόμενο μωράκι μας- τὸ ὁποῖο κλωτσοῦσε ἀσύστολα πλέον κάνοντας τὴν κοιλιά μου νὰ κυματίζει! Μόνο διάβαζα συνεχῶς ἰατρικὰ ἄρθρα. Πόσο μικρὴ ψυχὴ ἔχω.. Πόσο μετανιώνω γιὰ αὐτό..Τελικὰ δὲν εἶχα ἀποδεχτεῖ ἐντελῶς κι ἐγὼ τὸ παιδί μας..

Ὁ καιρὸς περνοῦσε, τὸ ἄγχος μας γιγαντωνόταν. Τί θὰ περιμέναμε σὲ αὐτὸν τὸν τοκετό; Μετακομίσαμε στὴν Ἀθήνα, κοντὰ στὰ μεγάλα ἰατρικὰ κέντρα. Στὸν τελευταῖο μήνα μᾶς βρῆκαν ἕναν ὑπέροχο γυναικολόγο. Δημήτριος Χασιάκος. Μὲ ἀνέλαβε χωρὶς δεύτερη σκέψη-παρόλο τὸν τρομερὸ φόρτο ἐργασίας του. Δὲν τὸν ἀπασχόλησε κανένα σύνδρομο. Καμία προηγούμενη ἐξέταση. Γιὰ θρομβοφιλία μοῦ μίλησε καὶ εἶχε δίκιο. Μὲ λίγες ἐνέσεις ἡπαρίνης ποὺ πρόλαβα νὰ κάνω, τὸ μωράκι μεγάλωσε. Μὲ γέμιζε γαλήνη αὐτὸς ὁ Ἄνθρωπος. Γέννησα μὲ καισαρική, δὲν πιέστηκε καὶ τὸ μωράκι. Μπήκε στὴν ἐντατική. Προληπτικά. Γεννήθηκε ὑγιέστατο. Καμία ὑπολειπόμενη ἀνάπτυξη. Τὰ νεφρὰ του πιὸ καλὰ κι ἀπὸ ἐνήλικα. Ἡ καρδούλα του κανένα πρόβλημα, καμία ἔνδειξη, τίποτα ἀπολύτως, ὅλα ἀπολύτως φυσιολογικά. Όσο γιὰ σύνδρομο, οὔτε λόγος. Τὸ θαῦμα εἶχε γίνει. Ὁ Χασιάκος πέθανε. Ἔζησε μέχρι νὰ σώσει τὸ μωράκι μας, δὲν τὸν ξεχνᾶμε ποτέ. Τώρα κρατᾶμε στὴν ἀγκαλιὰ μας ἕνα ὑγιέστατο κοριτσάκι. Σ’ ἀγαπᾶμε μωράκι μας.

Νὰ σημειώσω ὅτι καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας ζωῆς, γνωρίσαμε ὑπέροχους ἀνθρώπους. Μπορῶ νὰ δώσω πληροφορίες ὅποιος χρειαστεῖ. Νὰ ‘ναι καλὰ ὅλοι τους.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Με συντομία και συνδυαστικά, θα εστιάσω την προσοχή σε τρία ζητήματα.

ΠΡΩΤΟΝ, στο γεγονός ότι επειδή το σύγχρονο διεθνές σύστημα αποτελείται από δύο εκατοντάδες κράτη άνισης ισχύος, άνισου μεγέθους και άνισης ανάπτυξης θέτει ζωτικά επί τάπητος το ζήτημα των μεταξύ ισόρροπων ή ανισόρροπων σχέσεων κάθε είδους.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, το γεγονός ότι η τύχη της Ελλάδας προσδιορίστηκε σε μια εποχή μια μόλις δεκαετία μετά το Κογκρέσο της Βιέννης του 1815 όταν οι ηγεμονικές δυνάμεις αποφάσισαν μια ηγεμονική τάξη πραγμάτων εντός της οποίας θα καταστέλλονται α) οι επαναστάσεις και β) οι δημοκρατικές αξιώσεις 2.

ΤΡΙΤΟΝ, συντομογραφικά, θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε μερικές περιπτώσεις που αναδεικνύουν τις διπλωματικές δεξιότητες του Καποδίστρια στην προσπάθειά του να δημιουργήσει, βασικά εκ του μηδενός, ένα σύγχρονο κράτος που θα είναι δημοκρατικό και θεσμικά, ισχυρό και ταυτόχρονα θα ενσωμάτωνε τον απέραντο κόσμο των Ελληνικών κοινοτήτων. Ο Καποδίστριας, προσωπικότητα και Υπουργός εξωτερικών μιας από τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, βρέθηκε να κυβερνά ένα μόνο κατ’ όνομα κράτος που δεν είχε ακόμη γεννηθεί, διαμορφωθεί και στερεωθεί 3.

Ως προς το τρίτο σημείο επισημαίνεται συμπληρωματικά ότι η κρατική κυριαρχία ως καθεστώς θεμελιώθηκε στην Βεστφαλία το 1648 κωδικοποιήθηκε στην Βιέννη το 1815 και επικυρώθηκε από όλους στον ΟΗΕ το 1945 4.

Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα νεφελωδών μετακρατικών/διεθνιστικών παραδοχών, διόλου αμελητέων, το εθνικά ανεξάρτητο κράτος πριν και μετά την Ελληνική Επανάσταση αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αναγκαία και μη εξαιρετέα προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας μιας κοινωνίας5.

Το στοίχημα για τους νεοέλληνες ήταν και συνεχίζει να είναι το κατά πόσο μέσα σε ένα ανελέητα ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο θα διαθέτει ισχυρούς θεσμούς, σιδερένια πολιτική και στρατιωτική οργάνωση και ρητά προσδιορισμένα και ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα στην βάση των οποίων θα αναπτύσσει μια εθνική στρατηγική εκπλήρωσής τους.

Υπέρτατο και έσχατο συμφέρον είναι η εθνική ασφάλεια και η εθνική επιβίωση του κράτους και των ομοεθνών εκτός του νεοελληνικού κράτους.

Η ουσία των πάντων και η κοσμοθεωρία που προσφέρει κοινό στρατηγικό προσανατολισμό στα μέλη μιας κοινωνίας είναι η εθνική ανεξαρτησία.

Στο σημείο αυτό χρήζει να υπογραμμιστεί ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι η μόνη κοινή κοσμοθεωρία όλων των εθνών.

Κατοχυρώθηκε πανηγυρικά στον ΟΗΕ στο κεφάλαιο Ι και εμπράγματα αποτελεί αξίωση η οποία καθημερινά εκδηλώνεται από όλες τις συνεκτικές και βιώσιμες κοινωνίες οι οποίες θέλουν να είναι αυτεξούσιες και πολιτικά κυρίαρχες.

Αυτό σημαίνει εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία με τρόπο που επιτρέπει  απρόσκοπτη πολιτική αυτοδιάθεση στην βάση της ιστορικής κοινωνικοανθρωπολογικής και πολιτικοανθρωπολογικής ετερότητας κάθε έθνους.

Καλό είναι να τονιστεί εξαρχής πως η Ευρώπη τον 18ο και 19ο αιώνα όταν συγκροτούνταν τα Ευρωπαϊκά κράτη –κατά την διάρκεια των οποίων μπήκε στην πλάστιγγα το Ελληνικό ζήτημα– αμφιταλαντεύθηκε σε πεδία εξόχως αντιφατικά όπως η civita maxima6 που θα εξομοίωνε την εσωτερική και διεθνή ζωή πλην –πέραν του ιδεολογικού φαινομένου που περιέπλεξε τις πολιτικές συζητήσεις και τον πολιτικό στοχασμό, ιδιαίτερα τους τρεις τελευταίους αιώνες–, οδήγησε σε πολλές εκδοχές ιδεών για την έννοια Ευρώπη7:

Κατά πρώτον, η Γαλλική εξέγερση δημιούργησε στους μετά-Μεσαιωνικούς ηγεμόνες ισχυρά αντί-επαναστατικά και αντί-δημοκρατικά σύνδρομα. Ήδη, οι ευρωπαϊκές μετά-Μεσαιωνικές δυνάμεις εξελίχθηκαν σε αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες.

Υπό αυτές τις ιστορικές προϋποθέσεις, στην Βιέννη το 1815 θεμελιώθηκε όχι ένα Ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πολιτικό σύστημα αλλά ένα αυστηρά κρατοκεντρικό σύστημα το οποίο επιπλέον ήταν και ηγεμονικό, με σκοπό στον μακροχρόνιο ορίζοντα την δημιουργία ενός ηγεμονικού κονσέρτου. Σωστά ο Μπίσμαρκ λίγες δεκαετίες μετά προειδοποίησε ότι ένα ηγεμονικό κονσέρτο είναι επισφαλές εάν όχι ανέφικτο 8.

Ενώ γύρω από την ιδέα μας ευρωπαϊκής πολιτικής κοινωνίας συμπλέκονταν ετερόκλητες απόψεις και συμφέροντα, για να καταστεί εφικτή απαιτείτο να υπάρξει κάποιου είδους ανασύσταση του κοσμοσυστήματος της Βυζαντινής Οικουμένης9.

Το γεγονός της ύπαρξης πολλών κοινωνιών και κοινοτήτων στην Ευρώπη διαφορετικών πολιτισμών, πολιτικών παραδόσεων και καταγωγικών διαμορφώσεων σήμαινε ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί κοινός πολιτικός τόπος μόνο εντός ενός ανθρωπολογικά και πολιτικά μη εξομοιωτικού και μη εξισωτικού μετακρατοκεντρικού κοσμουστήματος που αφενός θα άφηνε την πολιτική αυτοδιάθεση και την πολιτική συγκρότηση στις κοινωνίες και αφετέρου τα νήματά τους θα ενώνονταν με μη δεσποτικό τρόπο στο επίπεδο της αυτοκρατορίας.

Παρενθετικά εκτιμώ ότι αυτό ακριβώς ήταν και συνεχίζει να είναι το ζήτημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μεταξύ δηλαδή μιας εξισωτικής και εξομοιωτικής δομής ωφελιμιστικά προσανατολισμένοι ως και οι άνθρωποι να μην έχουν πνεύμα και πολιτισμούς και μιας Ευρώπης των πατρίδων όπως υποστήριζε ο πρόεδρος ντε Γκολ που σημαίνει, βασικά κοσμοσύστημα 10.

Όμως, για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθούν, το Βυζαντινό πρότυπο ήταν ο μεγάλος αντίπαλος τόσο της Ρωμαιοκαθολικής Αυτοκρατορίας όσο και των Αυτοκρατοριών που την διαδέχθηκαν, και που όπως γνωρίζουμε αφενός εξελίχθηκαν σε ανταγωνιστικά κινούμενες δυναστικές αποικιοκρατικές δυνάμεις και αφετέρου στο ευρωπαϊκό επίπεδο τα κράτη πέτυχαν εσωτερική κοινωνική συνοχή με αβάστακτες εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες11.

Ακριβώς, το μεγάλο στοίχημα του Καποδίστρια ως Έλληνα ηγέτη και κυβερνήτη, και όχι μόνο αυτού, ήταν κατά πόσο παρά τις αντιξοότητες τις δεκαετίες του 1820 και 1830, αφενός, θα δημιουργούσε ένα κράτος θεσμικά ισχυρό παρόμοια με τα άλλα κράτη της Δύσης, και αφετέρου, θα επέτρεπε τόσο την συνέχιση της δημοκρατικής αυτοκυβέρνησης των Κοινοτήτων όσο και την αντιπροσώπευσή τους στο κρατικό επίπεδο με τρόπο που θα συμψηφιζόταν δημοκρατικά οι πολιτικές τους βουλήσεις και τα πολιτικά τους συμφέροντα 12.

Αναμφίβολα, ένας εξαιρετικά δύσκολος σκοπός, ιδιαίτερα τόσο λόγω των αντί-δημοκρατικών τάσεων στις ηγεμονικές δυνάμεις όσο και λόγω κατάστασης των νεοελλήνων μετά την κατά βάση αποτυχία της Επανάστασης.

Στο σημείο αυτό, καλό είναι να τονιστεί ότι η δημιουργία του νεοελληνικού κράτους απαιτούσε τόσο συσσωμάτωση των Ελληνικών κοινοτήτων όσο και ορθή εκτίμηση για την κρατοκεντρική θεμελίωση του σύγχρονου διεθνούς συστήματος πριν και μετά το Κογκρέσο της Βιέννης το 1815.

Κατά την διάρκεια της ιστορικής φάσης μετά την Βιέννη οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων οδήγησαν στην ύπαρξη σήμερα δύο εκατοντάδων κρατών και διεθνών θεσμών. Η κατανόηση της θέσης ενός κράτους στην διεθνή πολιτική, εν τούτοις, είναι ελλειμματική εάν δεν είναι πλήρως κατανοητό πως σε ένα οποιοδήποτε κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα (συμπεριλαμβανομένου του κλασικού των Πόλεων) η διεθνής τάξη και σταθερότητα ήταν και συνεχίζει να είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων. Οι ηγεμονικοί ανταγωνισμοί, προστίθεται, συμπεριλαμβανομένων των ανταγωνισμών στο Συμβούλιο Ασφαλείας μετά το 1945, ακυρώνουν τόσο μια παγκόσμια ηγεμονική τάξη όσο και κάθε έννοια συλλογικής ασφάλειας 13.

Μελετώντας τον Καποδίστρια γίνεται σαφές ότι ως πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος μιας μεγάλης δύναμης γνώριζε επαρκώς την δομή, τις λειτουργίες και την εξέλιξη το διεθνούς συστήματος. Ίσως και να ήταν και ο μόνος που το γνώριζε τόσο καλά στην Ελλάδα.

Η κατάρρευση των δύο μεγάλων αυτοκρατοριών της πριν τον 16ο αιώνα και στην συνέχεια των αυτοκρατορικών δομών της περιόδου μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας, συνάμα και οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, οδήγησαν στην δημιουργία ενός διεθνούς συστήματος δύο εκατοντάδων κυρίαρχων κρατών, διαφορετικού μεγέθους, διαφορετικής ισχύος, διαφορετικής ανάπτυξης και διαφορετικών δυνατοτήτων.

Επειδή επί δύο αιώνες διαρκείς αποτυχίες και εθνικές καταστροφές έχουν ως αίτιο την ελλειμματική γνώση της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής, καλό είναι να επιμείνουμε στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου διεθνούς συστήματος, τις εγγενείς λειτουργίες του, στον αθέσπιστο χαρακτήρα των διανεμητικών λειτουργιών της ισχύος και την μηδενική πολιτική ηθική. Ως προς το τελευταίο, ουκ ολίγοι, και όχι μόνο στην Ελλάδα, αγνοούν την  εξαιρετικά ορθολογική και λογική παρατήρηση του Μακιαβέλλι ότι «η ηθική είναι προϊόν πολιτικής» και ότι είναι ένα πράγμα η προσωπική, άγνωστη και κυμαινόμενη ατομική ηθική του καθενός και άλλο η πολιτική ηθική η οποία εκπορεύεται από μια κοινωνία και το κοινωνικοπολιτικό της σύστημα.

Το γεγονός ότι το διεθνές σύστημα είναι εξ ορισμού άναρχο είναι, κατά τα άλλα, ορατό με γυμνό οφθαλμό και καταμαρτυρείται τόσο από τα γραφόμενα στους καταστατικούς χάρτες των διεθνών θεσμών όσο και από την καθημερινή και ορατή διεθνή πολιτική. Πώς να συμβαίνει αλλιώς όταν όλοι γνωρίζουμε ότι απουσιάζει μια παγκόσμια κοινωνία, μια παγκόσμια εξουσία οποιουδήποτε είδους ή μια παγκόσμια κυβέρνηση των κυβερνήσεων.

Εξ ορισμού, λοιπόν, οι διεθνείς θεσμοί είναι θεσμοί διεθνούς τάξης και η τήρησή της όπως όλοι ξέρουμε αφορά την διεθνή ασφάλεια και όχι κάποιο κριτήριο παγκόσμιας πολιτικής ηθικής επειδή όπως μόλις υπογραμμίσαμε απουσιάζει μια παγκόσμια κοινωνία και ένα παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που θα μπορούσε αν υπήρχε να ορίσει μια παγκόσμια πολιτική ηθική. Η επίκληση, κατά συνέπεια, κάποιων κριτηρίων πολιτικής ηθικής πέραν αυτών που ορίζονται εντός κάθε κράτους και που είναι διαφορετικά για κάθε κοινωνία, δεν είναι μόνο ανορθολογική και παράλογη, αλλά και πολιτικά επικίνδυνη για το κράτος του οποίου η πλειονότητα των μελών νεφελοβατεί. Βασικά, αυτό είναι κάθε είδους διεθνισμός/οικουμενισμός και τα συναρτημένα ιδεολογικά δόγματα τα οποία ιστορικά πάντα ήταν μεταμφιέσεις των ηγεμονικών αξιώσεων ισχύος14.

Η μετά-Επαναστατική εποχή η ηγεμονική τάξη όπως ορίστηκε στην Βιέννη δεν σχετιζόταν με κάποια διεθνή ηθική αλλά με συμφέροντα και ο Ιωάννης Καποδίστριας ως Υπουργός Εξωτερικών μιας μεγάλης δύναμης το γνώριζε πολύ καλά. Τα ίδια βέβαια ισχύουν και στις μέρες μας. Όσον αφορά την κατ’ όνομα συλλογική ασφάλεια στο πλαίσιο του ΟΗΕ ακυρώνεται από τους ηγεμονικούς ανταγωνισμούς, ενεργοποιείται εάν και όταν συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις του ΣΑ και η εμπειρία δείχνει πως αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια και δεν αφορά κάποια ανιδιοτελή στάση αλλά συναλλαγές αυτών των μεγάλων δυνάμεων 15.

Συνοψίζουμε λοιπόν το πολύ σημαντικό ζήτημα της ηθικής στην διεθνή πολιτική μετά την Ελληνική Επανάσταση αλλά και στις μέρες μας υπογραμμίζοντας ότι η πολιτική ηθική ορίζεται μόνο στο εσωτερικό κάθε κράτους όπου υπάρχει κοινωνία και κοινωνικοπολιτικό σύστημα που διαρκώς ορίζει την ανά πάσα στιγμή διανεμητική δικαιοσύνη και τις συναρτημένες με αυτή κανονιστικές δομές 16. Ασφαλώς, πολιτικές ομάδες διεθνικές και άλλες εμφανίζονται να έχουν κοινές παραδοχές πολιτικής ηθικής. Αυτό όμως δεν είναι πολιτικά άξιο λόγου γιατί για να αποκτήσουν πολιτική σημασία απαιτείται να διαθέτουν κράτος (και όταν δεν διαθέτουν το πιο λογικό είναι να συνειδητά ή ανεπίγνωστα να μετατρέπονται σε εξαρτημένες μεταβλητές του ενός ή άλλου κρατικού συμφέροντος 17). Στην κρατοκεντρική διεθνή πολιτική η θέσπιση των διανεμητικών λειτουργιών της ισχύος είναι ανέφικτη, εξ ου και στην διεθνή πολιτική κανείς μπορεί να μιλά μόνο για διεθνή τάξη, σχέσεις ισχύος και ισορροπία δυνάμεων και «όταν αυτό δεν ισχύει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» ή και εξοντώνεται 18.

Δεδομένου ότι υπήρξε υψηλόβαθμος διπλωμάτης μιας μεγάλης δύναμης της εποχής, η εμβληματική παρουσία του Ιωάννη Καποδίστρια στην νεοελληνική ιστορία χαρακτηρίζεται, ακριβώς, από το γεγονός ότι γνώριζε πως θα πρέπει όχι να επιδίδεται σε ηθικολογίες αλλά να ελίσσεται στα περιθώρια των ανταγωνισμών των μεγάλων δυνάμεων. Αυτό στην στρατηγική ανάλυση ονομάζεται πελατειακές σχέσεις (patron-client relations).
Η στρατηγική θεωρία διαχειρίζεται τα πιο πάνω ζητήματα υπό το πρίσμα δύο αλληλένδετων προσεγγίσεων.

Αφενός, υπό ένα ευρύτερο πρίσμα, των δυνατοτήτων εσωτερικής και εξωτερικής εξισορρόπησης, δηλαδή αύξησης των εσωτερικών συντελεστών ισχύος και συγκρότησης συμμαχιών, και αφετέρου, των πελατειακών σχέσεων (patron-client relations) για τις οποίες θα πούμε δύο λόγια εδώ 19.

Η θεωρία πελατειακών σχέσεων ως κλάδος της στρατηγικής θεωρίας διαχειρίζεται την ασυμμετρία ισχύος μεταξύ ισχυρών και συγκριτικά λιγότερο ισχυρών κρατών. Τα λιγότερο ισχυρά κράτη επιχειρούν, λογικά, να επιτύχουν ισόρροπες σχέσεις, ισόρροπες συναλλαγές και παραστάσεις πάνω στην πλάστιγγα κόστους-οφέλους που θα οδηγήσουν το ισχυρό κράτος σε ευνοϊκές για αυτό αποφάσεις.

Η εμπειρική μελέτη των ζητημάτων αυτών προκαλεί εντύπωση για το πόσο μπορούν να ωφεληθούν καλά οργανωμένα λιγότερο ισχυρά κράτη όταν κινούνται με δεξιότητα και εξεζητημένα στα περιθώρια των ηγεμονικών ανταγωνισμών και του κόστους-οφέλους του ισχυρού κράτους, ανάλογα με την συμμαχία, ουδετερότητα ή αμφίσημες κινήσεις του λιγότερο ισχυρού κράτους 20.

Τονίζεται και υπογραμμίζεται, και αυτό ενέχει μεγάλη σημασία όταν μελετάμε τον ρόλο του Ιωάννη Καποδίστρια. Τότε, αμέσως μετά την Ελληνική Επανάσταση όπως και δύο αιώνες μετά, ότι η επιτυχία των λιγότερο ισχυρών κρατών εξαρτάται από την κυρίαρχη πολιτική και στρατηγική κουλτούρα και από την κατανόηση της διεθνούς πολιτικής σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Επιτυχείς συναλλαγές στην διεθνή πολιτική, βέβαια, απαιτούν καλά οργανωμένο κράτος, ομοφωνία για ζητήματα έσχατων λογικών που αφορούν την επιβίωση της κοινωνίας και στρατηγικά σχέδια που στηρίζουν όλοι ή η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και της πολιτικής ηγεσίας.

Μετά την Επανάσταση και όταν ανάλαβε ο Καποδίστριας ενώ υπήρξε πρωτοπόρος αυτού που σήμερα στην στρατηγική θεωρία ονομάζουμε πελατειακές διαπραγματεύσεις οι αποφάσεις του και οι κινήσεις του δυσχεραίνονταν αφάνταστα για αντικειμενικούς λόγους:

1^ον Βασικά κράτος δεν υπήρχε,

2^ον Η επί αιώνες αυτοτελής κίνηση των Κοινοτήτων εδραζόταν μεν πάνω σε μια μεγάλη κοσμοθεωρία επανασύστασης ενός ευρύτερου κοσμοσυστήματος πλην ως πολιτικά οργανωμένες κοινότητες με μακραίωνες σχέσεις με υπέρτερες εξουσίες ανάπτυξαν δικά τους ένστικτα αυτοσυντήρησης που δεν συνέκλιναν πάντα, κατ’ ανάγκη,

3^ον  Στις Εθνοσυνελεύσεις μετά την Επανάστασσ ναι μεν βάραινε η Ελληνικότητα και οδηγούσε σε συλλογικές αξιώσεις λίγο πολύ προσανατολισμένες προς την Ιθάκη της δημοκρατικής συγκρότησης στην βάση των Ελληνικών –πολιτικών παραδόσεων, πλην απουσίαζε μια ενοποιός δομή που χάρασσε στρατηγική εκπλήρωσης αυτών των μεγάλων για την εποχή εκείνη σκοπών.

4^ον Ο Καποδίστριας έπρεπε να περνά ταυτόχρονα μέσα από τις ηγεμονικές Συμπληγάδες και τις Συμπληγάδες των συχνά ανταγωνιστικών Κοινοτήτων. Επειδή απουσίαζε ένας κεντρικός πολιτικός και θεσμικός άξονας όταν ο Καποδίστριας ανέλαβε την εξουσία γρήγορα συνειδητοποίησε ότι καθόταν πάνω σε ένα ανύπαρκτο κράτος, πάνω στις κινούμενες σεισμικές πλάκες των Ελληνικών κοινοτήτων ή και των άτοπων προσωπικών φιλοδοξιών οι οποίες όπως συχνά συμβαίνει στην ιστορία υπερφαλάγγιζαν το κοινό συμφέρον.

5^ον Παρά την νίκη του στο πεδίο των διπλωματικών ελιγμών η επιβλητική του παρουσία ακυρώθηκε, εκτιμώ, για αντικειμενικούς λόγους: Οι μεγάλες δυνάμεις και πιο συγκεκριμένα η Μεγάλη Βρετανία εκμεταλλεύτηκε την ροπή ανεξάρτητων συναλλαγών των κοινοτήτων με υπέρτερες δυνάμεις και το αποτέλεσμα είναι η δολοφονία του. Ναι μεν τελικά το νεοελληνικό κράτος ιδρύθηκε πλην εξαρχής τέθηκε σε τροχιά εξάρτησης και ακύρωσης των αφετηριακών μετά-Επαναστατικών αξιώσεων για δημοκρατική πολιτική συγκρότηση βασισμένη στις ιστορικά μιλώντας δημοκρατικά συγκροτημένες Κοινότητες 21.

Με κάθε αντικειμενικό κριτήριο ήταν εξαιρετικά δυσχερές να ανατραπεί η πρόνοια του Πρωτοκόλλου της Αγίας Πετρούπολης των Μεγάλων δυνάμεων για μια ημι-αυτόνομη και φόρου υποτελή στον Σουλτάνο περιοχή, βασικά στην Πελοπόννησο. Αυτή βασικά ήταν η θέση των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα της Μεγάλης Βρετανίας 22. Της μεγάλης δηλαδή ναυτικής δύναμης από τον 16 μέχρι τον 20 αιώνα η οποία ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο πάνω στην Περίμετρο της Ευρασίας. Την γεωπολιτική δηλαδή ζώνη που αρχίζει από την Ευρώπη και καταλήγει στην Κίνα 23. Η Βρετανία, και η μελέτη της στρατηγικής της απέναντι στην αξίωση των Ελλήνων μετά την Επανάσταση, καταμαρτυρεί ότι δεν ήθελε να διαδεχθεί την Οθωμανική Αυτοκρατορία κάποιο ισχυρό κράτος σε κεντρικό σημείο που θα μπορούσε μελλοντικά να αμφισβητήσει την κυριαρχία της ή να συμμαχήσει με την Ρωσία.

Οι Έλληνες όμως ήθελαν ανεξαρτησία εξ ου και οι κύριοι σκοποί της στρατηγικής του Καποδίστρια ήταν, ΠΡΩΤΟΝ, πλήρως ανεξάρτητο κράτος, ΔΕΥΤΕΡΟΝ, εκτεταμένη Επικράτεια 24 και ΤΡΙΤΟΝ, δημοκρατική συγκρότηση σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με τις μακραίωνες Ελληνικές παραδόσεις.

Το πέρασμα μέσα από πολλές συμπληγάδες που δημιουργούσαν αρνητικές για τους Έλληνες αντιπαραθέσεις ή συγκλίσεις των ηγεμονικών δυνάμεων, ιδιαίτερα όταν η ισχυρότερη δύναμη ήταν η ΜΒ η οποία ήταν αρνητική στην ανάδειξη ενός ισχυρού Ελληνικού κράτους πάνω στο κρίσιμο αυτό σημείο της Ευρασίας, ήταν για τον Καποδίστρια ένα στοίχημα και μια επικίνδυνη σχοινοβασία.

Μπορεί η διπλωματική δεξιότητα του Καποδίστρια να ενόχλησε και να έφερε τον θάνατό του, αλλά σχοινοβάτησε επιτυχώς και κέρδισε το στοίχημα με μεθοδικές κινήσεις που έγινε αποδεκτή αντί ένα υποτελές κρατίδιο μόνο στην Πελοπόννησο η διεύρυνση από τον Θερμαϊκό μέχρι τον Αμβρακικό με συμπερίληψη της Εύβοιας και των Κυκλάδων.

ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ αυτό τον σκοπό τον κατάθεσε εξαρχής με τρόπο αριστουργηματικό: Στερημένος ρητορικών δημαγωγικών συνθημάτων γνώριζε ότι με μέριμνα να μην θίγεις ευαίσθητες χορδές και ζωτικά συμφέροντα καταθέτεις εξαρχής και αποφασιστικά αυτή την αξίωση και ταυτόχρονα θολώνεις επιδέξια τα νερά για να κατευνάσεις ανησυχίες των μεγάλων δυνάμεων.

Για παράδειγμα, χωρίς να το θέσει επιτακτικά επί τάπητος μίλησε για το λογικό, το ιστορικά δίκαιο και στρατηγικά ορθολογιστικό να βρεθούν όλοι οι Έλληνες κάτω από το Ελληνικό κράτος.

Γενικεύοντας μίλησε και για την ανάγκη συμπερίληψης της Κύπρου, της Κρήτης και περιοχών της Μικράς Ασίας όπου κατοικούσαν Έλληνες 25.

Ο Καποδίστριας γνώριζε ότι μια σημαντική διπλωματική μεθόδευση είναι να καταθέτεις στην διεθνή αρένα αξιώσεις στις οποίες βοηθούντος και του ενδιαφερόμενου οι μεταλλαγές συμφερόντων, στάσεων και συμπεριφορών δημιουργούν ευκαιρίες εκπλήρωσής τους.

Το αντίθετο συμβαίνει εάν και αυτό που οι άλλοι έστω και αν δεν το θέλουν το θεωρούν αυτονόητο εσύ καταθέτεις αξιώσεις που κάνουν τους άλλους να σε θεωρούν αναλώσιμο οδηγώντας σε με την πρώτη ευκαιρία στην Κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων.

Όντας σε εξαιρετικά αδύναμη θέση η Ελλάδα ο Καποδίστριας κατόρθωσε να σχοινοβατήσει επιτυχώς επί χρόνια. Χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων.

• «Δια βαθμών προχωρείν» σύμφωνα με τα ισχύοντα κάθε πολιτικής συγκυρίας χωρίς εν τούτοις να εγκαταλείπει τον τελικό σκοπό 26.
• Κατεύναζε τις Βρετανικές ανησυχίες λόγω της παρελθούσας θέσης του στην Ρωσική διπλωματία αλλά ταυτόχρονα μεριμνούσε με χωριστούς παράλληλους διαλόγους να διασπάσει το μέτωπο Λονδίνου – Παρισιού που η ΜΒ κατόρθωσε να δημιουργήσει όσον αφορά τα εδαφικά όρια.
• Χαρακτηριστικά, κινούμενος ευέλικτα και επιδέξια και για να ανατρέψει τα σχέδια της Βρετανίας που δεν ήθελε ανεξάρτητο κράτος ή ραγδαία αποδυνάμωση των Οθωμανών λόγω Ρωσικών κινήσεων, ο Καποδίστριας έπεισε την Γαλλία με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η αποστολή Γαλλικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο 27.
• Ακόμη πιο σημαντικό επιτυγχάνει το ακατόρθωτο: Σε μια εποχή που Λονδίνο και Παρίσι συνομιλούσαν για μείωση της Ρωσικής επιρροής προωθεί την ειρηνική αποχώρηση των Αιγυπτίων με παράλληλες επαφές με τις δύο μεγάλες δυνάμεις, για παράδειγμα μεταβαίνοντας στην Ζάκυνθο και πείθοντας τον Κόδριγκτον να πάει στην Αίγυπτο τον Αύγουστο του 1828 και να υπογράψει συνθήκη αποχώρησης των στρατευμάτων από την Πελοπόννησο.
• Λίγο μετά στην συνάντηση των τριών Πρέσβεων των μεγάλων δυνάμεων στον Πόρο ενώ οι οδηγίες προς τους Πρέσβεις προνοούσαν αποφάσεις κοντά στις Αγγλικές θέσεις με μοναδική διπλωματική δεξιότητα και με πλήρη γνώση των συμφερόντων και των στρατηγικών επιλογών των τριών ηγεμονικών δυνάμεων προτάσσει ήπια επιχειρήματα περί σταθερότητας επικαλούμενος τα Τουρκικά σχέδια με αποτέλεσμα οι πρέσβεις να προτείνουν σύνορα από τον κόλπο του Βόλου μέχρι την Άρτα, απόδοση της Εύβοιας, της Σάμου και της Κρήτης.
  • Ο Καποδίστριας ήταν εκεί παρών στον Πόρο και εκμεταλλεύτηκε την παλιά στενή φιλία του όταν ήταν διπλωμάτης με τον Βρετανό πρέσβη Κάνιγκ
• Οι προτάσεις των Πρέσβεων στον Πόρο, βέβαια, προσέκρουσαν στον Ουέλλιγκτων πλην η βήμα-βήμα επιδέξια και μεθοδική προώθηση της Ελληνικής υπόθεσης κέρδιζε έδαφος με τον Καποδίστρια να ελίσσεται διαρκώς με επιχειρήματα και επαφές που ενθάρρυναν φιλικές τάσεις και αποδυνάμωναν εχθρικές για την υπόθεση των Ελλήνων στάσεις.
• Τέλος του 1829 αρχές του 1830 η διπλωματική δεινότητα και οι επιτυχίες του Καποδίστρια προκαλεί ταλαντεύσεις της Βρετανικής στάσης που τάσσεται μεν υπέρ της πλήρους ανεξαρτησίας αλλά πείθει τις άλλες δυνάμεις να περιορίσουν τα όρια.
  • Ο Καποδίστριας και πάλι σχοινοβατεί επιτυχώς: όταν οι δυνάμεις αξιώνουν αποχώρηση των στρατευμάτων από μερικές περιοχές η στάση του ήταν ένα επιτυχές μίγμα επίκλησης των συμφωνιών, επίκλησης της κατάστασης στο έδαφος και όρους απόσυρσης των Τούρκων που επειδή ήταν δύσκολοι κατοχύρωναν τις δικές του προτάσεις για τα σύνορα.

Ενώ βήμα-βήμα ο Καποδίστριας προωθούσε τους Ελληνικούς σκοπούς η Βρετανία μετά την αλλαγή στην Γαλλία τον Ιούλιο που έφερε το Παρίσι πιο κοντά στο Λονδίνο παρά στην Μοσχα ο νέος Υπέξ της Βρετανίας Πάλμερστον ναι μεν δέχεται την συμπερίληψη της Στερεάς Ελλάδας στο νέο κράτος αλλά αποφασίζουν ταυτόχρονα την απαλλαγή από τον Καποδίστρια.

Στην Ελλάδα βρήκαν εύκολο έδαφος: Ακριβώς, επειδή το σχέδιο του Καποδίστρια ήταν ένα ισχυρό κράτος πολλοί προύχοντες και προεστοί των κοινοτήτων τόσο λόγω φόβων ότι θα χάσουν εξουσίες όσο και επειδή τους καλλιέργησαν οι μεγάλες δυνάμεις, αλλάζουν ένα κλίμα σχετικής συναίνεσης τριών περίπου χρόνων γύρω από κεντρικά ζητήματα και αποδυναμώνουν τον Έλληνα κυβερνήτη στις διαπραγματεύσεις του.

Οι κινήσεις του Καποδίστρια βέβαια πέτυχαν γιατί στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου στις 24 Σεπτεμβρίου 1831 τα σύνορα προσεγγίζουν τις προτάσεις του Έλληνα κυβερνήτη πλην δεκατρείς μέρες μετά δολοφονείται. Οι μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα η Βρετανία ναι μεν οδηγήθηκαν σε αλλαγή θέσης πλην ο Καποδίστριας ήταν πολύ μεγάλος ηγέτης που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες ανατρέποντας τις στρατηγικές επιλογές για το πώς θα εξελισσόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η περιφέρειά μας. Η δολοφονία του οδηγεί ευθέως στην ξένη εξάρτηση και στην ξενοκρατία. Δεν μιλώ μόνο για τότε αλλά από τότε μέχρι σήμερα.

Οφείλεται πρωτίστως στην ταυτόχρονη κατάργηση αφενός της αυτοδιοίκησης των κοινοτήτων που στέρησε τους Έλληνες της δυνατότητα πολιτικής αυτοδιάθεσης την οποία εν μέρει διέθεταν ακόμη και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και αφετέρου της αποτυχίας δημιουργίας ενός πραγματικά ανεξάρτητου κράτους με πλήρη εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία εντός του οποίου οι πολίτες θα επιδίδονταν στο άθλημα του Κοινωνικού και Πολιτικού γεγονότος. Εξάρτηση και απουσία πολιτικής σημαίνει εξώθηση των πολιτών προς την ιδιωτεία.

1 Ομιλία σε ημερίδα της Σχολής Εθνικής ‘Αμυνας και του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών & Σπουδών «Ιωάννης Καποδίστριας»,

2 Για το Κογκρέσο της Βιέννης βλ. την εισήγηση «Το Κογκρέσο της Βιέννης και σύγχρονη διεθνής πολιτική», http://www.ifestosedu.gr/130concert_of_powers.htm.

3 Ο Διονύσης Τσιριγώτης παραθέτει το εξής πολύ σημαντικό απόσπασμα συνομιλίας του Καποδίστρια με τον πρόεδρο της αντικυβερνητικής επιτροπής Γ. Μαυρομιχάλη τον Ιανουάριο του 1828. Αυτή ήταν η κατάσταση των Επαναστατημένων Ελλήνων μια δεκαετία μετά την έναρξη της Επανάστασης όπως εδώ την καταγράφει ο Καποδίστριας: «[…] … Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου δώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας. Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ο Ιμπραϊμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας τη Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιο στρατιώτη και από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα καράβια μας είναι αραγμένα ξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειωτέρους των Ελλήνων. Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους; Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινού έτους, πρίν σπαρθεί ακόμα το γέννημα× ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια× το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, αλλά τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Άγγλους δανειστάς× ανάγκη να την ελευθερώσουμε με την ίδια απόφαση ως την ελευθερώσαμε και από τα άρματα του Κιουταγιά και του Αιγυπτίου.[…]» «Ένα μόνο φοβούμαι πολύ και με δέρνει υποψία, τρέμω την απειρία σας. Αν η νέα κυβέρνηση τύχει να συγκρουσθεί με συμφέροντα ξένων δυνάμεων-επειδή κάθε τόπος έχει χωριστά το μυστήριο της ζωής του, το νόμο της ευτυχίας του- αν πλανεθεί ο ελληνισμός και σηκώσει σκοτάδι μεταξύ μας ώστε εσείς να μη διαβάζετε εις την καρδίαν μου, θολωθούν και εμένα οι οφθαλμοί, ποιος ηεξύρει;… που θα πάμε, τι θα γένουμε; ετινάξατε το καβούκι των αλλοφύλων, αλλ’ οι πλεκτάνες της διπλωματίας έχουν κλωστές πλανήτριες, φαρμακερές, κλωστές θανάτου, άφαντες και εσείς δεν τις εννοείτε. Κατεβαίνω πολεμιστής εις το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων που είναι φυτευμένος εις ψυχάς πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, το φιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύση εις την καρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό× φιλήκοος των ξένων είναι προδότης». Βλ. Διονύσης Τσιριγώτης, «Ο Ιωάννης Καποδίστριας κα η Μεγάλη ιδέα» (δοκίμιο υπό έκδοση σε συλλογικό τόμο το 2018). Το κείμενο που παραθέτει ο Δ. Τσιριγώτης αντλείται από το Τάσος Βουρνάς, Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, Αθήνα: εκδόσεις αδελφών Τολίδη, 1974, σ. 212-214.

4 Για την διαδρομή και την συγκρότηση το σύγχρονου διακρατικού συστήματος βλ. την εισήγηση «ο μεταβατικό σύστημα της Βεστφαλίας και του ΟΗΕ», αναρτημένο στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/105Ethnokratos.htm. Επίσης την εισήγηση Tο εθνοκρατοκεντρικό διεθνές σύστημα και η διαδρομή της ανθρωποκεντρικής πολιτικής θεμελίωσης http://wp.me/p3OlPy-1id.

5 Το γεγονός ότι το κράτος είναι ο θεσμός συλλογικής ελευθερίας μιας κοινωνίας αποτελεί βασική θέση του βιβλίου Κοσμοθεωρία των Εθνών (Εκδόσεις Ποιότητα) αλλά και άλλων μονογραφιών του υπογράφοντος. Βλ. επίσης

6 Αυτά τα ρεύματα σκέψης εξετάζονται με εξαίρετο τρόπο στο εμβληματικό βιβλίο Martin Wight, Διεθνής Θεωρία, Τα Τρία Ρεύματα Σκέψης  (Εκδόσεις Ποιότητα, Αθήνα, 1998), σελ. 41.

7 Εκτιμώντας την επιβλητική ιστορική παρουσία του Ιωάννη Καποδίστρια απαιτείται να λαμβάνονται υπόψη κάποιες ειδοποιοί διαφορές. Πιο συγκεκριμένα, ενώ ήταν εμποτισμένος με τις Ελληνικές πολιτικές παραδόσεις ήταν ταυτόχρονα και διπλωμάτης μιας εκ των μεγάλων δυνάμεων που σύναψαν το ηγεμονικό κονσέρτο της Βιέννης. Κατά βάση, λογικό είναι ο σκοπός του για συνένωση των Ελλήνων κάτω από ένα θεσμικά ισχυρό και δημοκρατικά συγκροτημένο κράτος να τον υποχρέωνε να κάνει ελιγμούς και αναβολές για να μην βηματίζει ενάντια στο κλίμα της εποχής. Λογικό είναι να ειπωθεί ότι αφού αυτός ήταν ο σκοπός η επιτυχία του εγχειρήματός του και των νεοελλήνων στο σύνολό τους εξαρτώνταν από αυτούς τους ελιγμούς.

8 Το άτοπο μιας τέτοιας προσδοκίας προσδιορίστηκε από τον Μπίσμαρκ και οι δύο τελευταίοι αιώνες τον επιβεβαίωσαν. Όταν ένας Ρώσος διπλωμάτης χρησιμοποίησε την λέξη «χριστιανοσύνη» ο Βίσμαρκ τον ρώτησε: «Τι εννοείς με την λέξη χριστιανοσύνη;». Ο διπλωμάτης απάντησε: «Ορισμένες Μεγάλες Δυνάμεις». Ο Βίσμαρκ απάντησε: «Και τι συμβαίνει αν δεν συμφωνούν μεταξύ τους;». Παρατίθεται στο Martin Wight, Διεθνής Θεωρία, Τα Τρία Ρεύματα Σκέψης ό.π

9 Για το κοσμοσύστημα υπό γνωσιολογικό πλαίσιο βλ. τα έργα του Γιώργου Κοντογιώργη, ιδι. το Ελληνικό Κοσμοσύστημα, τ. Α και Β (Εκδόσεις Σιδέρη) και το Η δημοκρατία ως ελευθερία (Εκδόσεις Πατάκη).

10 Τα ζητήματα αυτά εξετάστηκαν σε πολλές μονογραφίες και δοκίμια του γράφοντος. Βλ., ιδ. το κεφ. 6 του Κοσμοθεωρία των Εθνών, ό.π. όπου και αποκρυσταλλώνονται κάποια πράγματα. Επίσης, το κεφ. 3 του Διπλωματία και στρατηγική των μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων (Εκδόσεις Ποιότητα) όπου αναπτύσσονται οι θέσεις του προέδρου Ντε Γκολ γύρω από το ζήτημα αυτό. Επίσης βλ. το δοκίμιο Π. Ήφαιστος, «εθνοκράτος versus ωφελιμιστικός διεθνισμός και το θολό ιδεολογικό Βασίλειο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», http://wp.me/p3OlPy-1kW. Επίσης του ιδίου «EE: Το «ιδεαλιστικό» παρελθόν προσδιορίζει το παρόν, το μέλλον και την νεκρανάσταση του Δαρβίνου» http://wp.me/p3OlPy-1gC , «Ευρωπαϊκή ένωση: Πρότυπο ενός εθνοκρατοκεντρικού κόσμου ή μιας υπερκρατικής δεσποτείας; http://wp.me/p3OlPy-Nl, «Περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; Απάντηση: Όση πρέπει σύμφωνα με την εθνοκρατοκεντρική της φύση» http://wp.me/p3OlPy-PI. 

11 Βλ. το Adam Watson, Η εξέλιξη της διεθνούς κοινωνίας (Εκδόσεις Ποιότητα). Στο κεφ. 6 περιγράφει το πώς συντελέστηκε η «εσωτερική συνοχή».

12 Για τα ζητήματα αυτά βλ. την εμπεριστατωμένη ανάλυση του Γιώργου Κοντογιώργη στο δοκίμιο «Το “κράτος” του Καποδίστρια. Μια συγκριτική αποτίμηση σε σχέση με την απολυταρχία της εποχής και το κράτος-έθνος», Πάπυροι, Τόμος 3, 2014.

13 Όσο προχωράμε στον 21ο αιώνα, επιπλέον, και το διεθνές σύστημα, καθίσταται πολυπολικο και η ηγεμονική διαπάλη για την πλανητική κατανομή ισχύος οξύτερη και βαθύτερη. Βλ. Π. Ήφαιστος, «Στρατηγική αντιπαράθεση στην μεταψυχροπολεμική εποχή και αστάθμητοι ανθρωπολογικοί παράγοντες της μετά-αποικιακής εποχής»* στο Μάζης Ι. (επιμ.) Εξεγέρσεις στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο: Ζητήματα Ειρήνης και Σταθερότητας στη Μεσόγειο (Εκδόσεις ΛΕΙΜΩΝ 2013).

14 Βλ. ΗΘΙΚΗ και ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ, Η μη θεσπισμένη ισχύς στην διεθνή πολιτική. Πολιτική θεολογία versus πολιτική θεωρία και η σημασία της αξιολογικά ελεύθερης περιγραφής και ερμηνείας των διεθνών φαινομένων ­– http://wp.me/p3OlPy-1bH – http://wp.me/p3OqMa-13c. Επίσης «ΕE: ΤΟ «ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟ» ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ» http://wp.me/p3OlPy-1gC – http://wp.me/p3OqMa-19E, όπου και σχετικά παραθέματα από τον Edward H. Carr κ.α.

15 Βλ. το δοκίμιο, «Διεθνές δίκαιο και θανατηφόρες (για το διεθνές δίκαιο) αιτιολογήσεις Συλλογική ασφάλεια υπό το πρίσμα των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου και τα αίτια πολέμου»,   http://www.ifestosedu.gr/36IRIL.htm

16 Μια ειδοποιός διαφορά που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι μια κοινωνία ή Κοινότητα θα μπορούσε εντός ενός κράτους να διαθέτει επαρκή περιθώρια να αυτοθεσπίζεται αυτεξούσια για τις δικές της υποθέσεις. Αυτό ίσχυε για τις Πόλεις και τα Κοινά της Βυζαντινής Οικουμένης και εν μέρει των ίδιων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το ίδιο και στις μέρες μας ενίοτε δίνεται μια τέτοια δυνατότητα σε μερικές μειονότητες, πχ στην Καταλονία, στην Κορσική, στους Βάσκους και στους Γαλλόφωνους του Καναδά, πλην το κεντρικό κράτος καταμαρτυρούμενα καιροφυλαχτεί αυτό να μην οδηγήσει σε απόσχιση.

17 Βλ. δοκίμια στο «στρατηγική μαλακής ισχύος – soft power και διεθνικοί δρώντες». http://www.ifestosedu.gr/47SoftPower.htm

18 Θουκυδίδης στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στον διάλογο Μήλιων – Αθηναίων.

19 Για δοκίμιο όπου αναφέρονται τα βασικά ζητήματα της θεωρίας πελατειακών σχέσεων βλ, το δοκίμιο «Πελατειακές σχέσεις» (patron-clientrelations) μεταξύ ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών στο σύγχρονο … http://wp.me/p3OlPy-wB . Το δοκίμιο αυτό αντλεί από το κεφάλαιο 6 του βιβλίου Διπλωματία και Στρατηγική των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων ό.π. και το αγγλικό άρθρο «Patron-Client Relations in the Emerging Security Environment” που παρατίθεται αυτούσιο (στο εν λόγω δοκίμιο).

20 Για την παραδειγματική περίπτωση του κράτους του Ισραήλ βλ. το «Patron-Client Relations in the Emerging Security Environment”, ό.π.

21 Για το ζήτημα αυτό βλ. Κοντογιώργης ό.π. αλλά και πολλά άλλα κείμενα του ίδιου συγγραφέα. Για ένα σχετικά σύντομο κείμενο όπου αναλύονται αυτές οι τάσεις βλ. του ιδίου, ΕΘΝΟΣ και εκσυγχρονιστική νεοτερικότητα (Εναλλακτικές Εκδόσεις, 2006)

22 Για μια σύντομη και περιεκτική αφήγηση της διαδρομής μέχρι και την δολοφονία του ΙΚ βλ. Κ. Χατζηαντωνίου, «οι διπλωματικοί αγώνες του Καποδίστρια και χάραξη των συνόρων του νεοελληνικού κράτους», εισήγηση συνεδρίου, αναρτημένο στο www.academia.edu.

23 Βλ. Για ανάλυση αυτού του θέματος βλ. τα σχετικά κεφάλαια περί γεωπολιτικής στο P. Ifestos, NuclearStrategy and European Security Dilemmas (Gower, UK). Επίσης το πρώτο κεφάλαιο του υπογράφοντος στο Αρβανιτόπουλος Κ. / Π. Ήφαιστος, Ευρωατλαντικές σχέσεις (Εκδόσεις Ποιότητα). Επίσης τις εισηγήσεις σε συνέδριο Π. Ήφαιστος, «ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ: ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ». (Σημειώσεις διάλεξης σε ημερίδα με θέμα την θαλάσσια στρατηγική. ΙΔΙΣ / Σχολή Εθνικής Άμυνας – παράρτημα ορισμών, βασικών πτυχών και σύνδεση με Ελλάδα) http://wp.me/p3OlPy-1iU και Π. Ήφαιστος, «Το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα και ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες: Ανατολική Μεσόγειος, Μέση και Μείζονα Ανατολή». http://wp.me/p3OlPy-1CO

24 Μια ιστορική εκτίμηση για τις τάσεις και τους προσανατολισμούς μετά την Επανάσταση είναι η εξής: Α) Οι μεγάλες δυνάμεις όπως και ευρύτερα έβλεπαν με επιφύλαξη τις αξιώσεις των εθνών για κυρίαρχη ύπαρξη. Β) Οι μεγάλες δυνάμεις δεν μπορεί παρά να γνώριζαν την παρουσία των Ελληνικών κοινοτήτων, την πολύ πιθανή διαδοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από ένα νέο Κοσμοσύστημα παρόμοιο με την Βυζαντινή Οικουμένη που θα άλλαζε τους συσχετισμούς όχι μόνο πάνω στην Περίμετρο της Ευρασίας αλλά και ευρύτερα. Αυτό γιατί οι αξιώσεις των Ελλήνων ρητά και καταμαρτυρούμενα δεν ήταν μια νέα δεσποτεία αλλά πολιτική συγκρότηση στην βάση των κυρίαρχων παραδοχών της διαχρονικής Ελληνικότητας, δηλαδή του πολιτισμού και των πολιτικών παραδόσεων για Δημοκρατία και Ελευθερία. Γ) Ο μόνος όπως γίνεται φανερό από την μελέτη αυτής της εποχής που γνώριζε το αρνητικό σκεπτικό των μεγάλων δυνάμεων ήταν ο Καποδίστριας ο οποίος ταυτόχρονα ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε να τις διαχειριστεί. Όμως, δολοφονήθηκε. Δ) Η αφετηρία που δημιούργησε και παρά το τι ακολούθησε (ξένη βασικά επικυριαρχία μέχρι και τις μέρες μας) δρομολόγησε δυνατότητες για να εκπληρωθεί το σύνολο των σκοπών, δηλαδή της συμπερίληψης εντός ενός εκτεταμένου δημοκρατικά συγκροτημένου νεολληνικού κράτους το πλείστο των Ελληνικών κοινοτήτων. Ε) Εάν το τελευταίο ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η ιδέα του Καποδίστρια για το μέλλον, ναι μεν επεκτάθηκαν τα σύνορα στα σημερινά όρια της νεοελληνικής Επικράτειας πλην η καταστροφή του 1922, η εγκατάλειψη των Ελλήνων των Βαλκανίων και των Ελλήνων της Κύπρου, πλην οι Έλληνες από μεσαία ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη που θα μπορούσαν να γίνουν, καθηλώθηκαν εντός ενός εξαρτημένου και θεσμικά, πολιτικά και πνευματικά αδύναμου κράτους, με κατάληξη τους εμφύλιους, τις υποκινούμενες από ξένους δικτατορίες, την καταστροφή των Ελλήνων της Κύπρου και τις συμφορές της δεκαετίας του 2010.

25 Βλ. Χατζηαντωνίου, ό.π., Κοντογιώργης, «το κράτος του Καποδίστρια», ό.π. Τσιριγώτης ό.π.

26 Βλ. Χατζηαντωνίου, ό.π.

27 Βλ. Κοντογιώργης, ό.π.

Πηγή: Θέματα Ελληνικής Ιστορίας

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε: «Πρέπει νά ὁμολογοῦμε μέ παρρησία τό “πιστεύω” μας, γιατί φέρουμε εὐθύνη, ἄν δέν μιλήσουμε... Σ᾿ αὐτά τά δύσκολα χρόνια, ὁ καθένας μας πρέπει νά κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως, καί ὅ,τι δέν γίνεται ἀνθρωπίνως, νά τό ἀφήνει στόν Θεό. Ἔτσι θά ἔχουμε ἥσυχη τήν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο πού μπορούσαμε. Ἄν δέν ἀντιδράσουμε, θά σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπό τούς τάφους. Ἐκείνοι ὑπέφεραν τόσα γιά τήν πατρίδα καί ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μέ τήν παράδοσή Της, τούς Ἁγίους καί τούς ἥρωές Της, νά πολεμεῖται ἀπό τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες καί ἐμεῖς νά μή μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό!... Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογήσουν, δέν ἀντιδράσουν, αὐτοί θά κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἄν ἀντιδράσουν, θά τό σκεφθοῦν... Ἐδῶ ὁ Χριστός σταυρώθηκε, γιά νά ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καί ἐμεῖς νά ἀδιαφοροῦμε! Ἄν ἡ Ἐκκλησία, στό σύνολό της, Κλῆρος καί λαός, δέν μιλάει, γιά νά μήν ἔρθει σέ ρήξη μέ τό κράτος, ἄν δέν μιλούν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τότε ποιός θά μιλήσει;».

Ἐν Βούλᾳ τῇ 26ῃ Ὀκτωβρίου 2017

Ἀριθμ. Πρωτ. 1335

Πρός

τούς Εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς

καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε: «Πρέπει νά ὁμολογοῦμε μέ παρρησία τό “πιστεύω” μας, γιατί φέρουμε εὐθύνη, ἄν δέν μιλήσουμε... Σ᾿ αὐτά τά δύσκολα χρόνια, ὁ καθένας μας πρέπει νά κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως, καί ὅ,τι δέν γίνεται ἀνθρωπίνως, νά τό ἀφήνει στόν Θεό. Ἔτσι θά ἔχουμε ἥσυχη τήν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο πού μπορούσαμε. Ἄν δέν ἀντιδράσουμε, θά σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπό τούς τάφους. Ἐκείνοι ὑπέφεραν τόσα γιά τήν πατρίδα καί ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μέ τήν παράδοσή Της, τούς Ἁγίους καί τούς ἥρωές Της, νά πολεμεῖται ἀπό τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες καί ἐμεῖς νά μή μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό!... Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογήσουν, δέν ἀντιδράσουν, αὐτοί θά κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἄν ἀντιδράσουν, θά τό σκεφθοῦν... Ἐδῶ ὁ Χριστός σταυρώθηκε, γιά νά ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καί ἐμεῖς νά ἀδιαφοροῦμε! Ἄν ἡ Ἐκκλησία, στό σύνολό της, Κλῆρος καί λαός, δέν μιλάει, γιά νά μήν ἔρθει σέ ρήξη μέ τό κράτος, ἄν δέν μιλούν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τότε ποιός θά μιλήσει;».

Συστοιχούμενοι κι ἐμεῖς στίς φωτισμένες προτροπές αὐτοῦ τοῦ μεγάλου σύγχρονου Ἁγίου μας, ἀπευθυνόμαστε πατρικά, σέ σᾶς τούς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, τά πνευματικά μας παιδιά, γιά νά μιλήσουμε γιά τό μεγάλο θέμα τῶν ἡμερῶν μας, πού ἀφορᾶ στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας. Στά σχολεία τῆς πατρίδας μας, γιά πρώτη φορά φέτος, τά παιδιά μας ἔλαβαν ἔντυπο ὑλικό γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού φέρει τήν ὀνομασία «Φάκελος Μαθητῆ». Πρόκειται, κατ᾿ οὐσίαν, γιά τά νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν. Μελετήσαμε ἐπισταμένως τό νέο πρόγραμμα σπουδῶν καί τά βιβλία αὐτά καί συμπεράναμε ὅτι τά βιβλία αὐτά χρησιμοποιοῦνται ὡς ἐργαλεῖα ἀποορθοδοξοποίησης τῶν παιδιῶν μας, καθώς ἐπιφέρουν καίρια ἀνατροπή στόν ὀρθόδοξο προσανατολισμό πού εἶχε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἀπό συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέχρι σήμερα.

Συγκεκριμένα:

1. Περιέχουν ὑλικό ἀπό διδασκαλίες πολλῶν θρησκειῶν, (πολυθρησκειακό), οἱ ὁποῖες συνεξετάζονται μέ τήν Ὀρθοδοξία, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπέρχεται σύγχυση στήν Ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μας ἀλλά καί στή δογματική τους συνείδηση, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀφού τούς διδάσκει αἱρετικές θέσεις ἄλλων θρησκειῶν, πού, ἀφενός, ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση πρός τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τή χριστιανική τους ἀγωγή.

2. Μέ τό ὡς ἄνω ὑλικό καί τήν πολυθεϊστική του δομή, σπείρονται στήν θρησκευτική συνείδηση τῶν παιδιῶν μας πρακτικές ἀμφισβήτησης καί ἀμφιβολίες γιά τήν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καί τῶν βιωμάτων, μέ τά ὁποῖα ἔχουν γαλουχηθεῖ ἀπό τήν οἰκογένειά τους, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐνεργεῖ καταφανῶς προσηλυτιστικά ἡ γνωσιολογική καί παιδαγωγική σύγχυση πού τούς δημιουργεῖται, ὁδηγῶντας τά παιδιά μας σἐ ἀλλότριους πνευματικούς δρόμους.

3. Σέ κάθε περίπτωση, δέν εἶναι δυνατόν καί ὡς ἐνεργοί Ἕλληνες πολίτες νά δεχθοῦμε τήν ἄνιση μεταχείρισή μας, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, σέ σχέση μέ ἄλλες θρησκευτικές κοινότητες στήν Ἑλλάδα, ὅπως τῶν Μουσουλμάνων, Καθολικῶν, Προτεσταντῶν καί Ἰουδαίων Ἑλλήνων Πολιτῶν, πού ἔχουν τήν εὐχέρεια, βάσει τοῦ νόμου (ἄρθ. 68 τοῦ Ν. 4235/2014 καί ἄρθ. 55 τοῦ Ν. 4386/2016), νά ἐπιλέγουν τά διδακτικά τους ἐγχειρίδια γιά τήν ὁμολογιακή διδασκαλία τῆς θρησκείας τους στά Ἑλληνικά Δημόσια Σχολεία, ἐνῶ ἐμεῖς, πού ἀνήκουμε στήν θρησκευτική πλειονοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, νά μήν ἔχουμε τέτοια δυνατότητα νά διδάσκουμε ἀμιγῶς τήν Ὀρθόδοξη πίστη στά παιδιά μας. Ἡ ἄδικη αὐτή μεταχείρισή μας καταφανῶς ἀντίκειται στήν Συνταγματική Ἀρχή τῆς Ἰσότητας καί τῆς Ἀνεξιθρησκείας. Ἐξ ἄλλου, ἡ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση γιά τά δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ὁρίζει ρητά ὅτι κάθε κράτος ὀφείλει νά παρέχει στούς μαθητές του Παιδεία σύμφωνη μέ τίς θρησκευτικές καί φιλοσοφικές πεποιθήσεις τῶν γονέων τους.

Ἀπό τά προαναφερόμενα συνάγεται ἀβίαστα τό συμπέρασμα ὅτι τά βιβλία αὐτά εἶναι ἀντισυνταγματικά, ἀντιπαιδαγωγικά καί ἀντορθόδοξα, ὡς πρός τό περιεχόμενό τους, καί, ὡς ἐκ τούτου, ἀπαιτοῦμε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων νά σεβαστεῖ τή νομιμότητα καί τό θρησκευτικό πιστεύω τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, νά σταματήσει τήν προσβολή, τήν ὑποβάθμιση, τή διάβρωση, τή στοχοποίηση καί τόν διωγμό τοῦ Ὀρθόδοξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, νά ἀποσύρει ἄμεσα τά τωρινά βιβλία, μαζί μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν στά Θρησκευτικά, καί νά συνταχθοῦν νέα μέ Ὀρθόδοξο χαρακτῆρα, πού νά ἀνταποκρίνονται στή χριστιανική πίστη τῶν παιδιῶν καί τῶν γονέων τους.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, πῶς εἶναι δυνατόν καί ἐμεῖς, ὅπως μάλιστα πρόσφατα ἔπραξε καί ἡ Ἱερά Ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νά μήν ἀκούσουμε τίς αὐθόρμητες διαμαρτυρίες τῶν γονέων, νά μήν σταθοῦμε ὁλόψυχα στό πλευρό τους καί νά μήν ἐπικροτήσουμε τήν ἀπόφασή τους νά ἐπιστρέψουν αὐτά τά βιβλία στό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὡς ἀκατάλληλα, ἀπαράδεκτα καί ἐπικίνδυνα γιά τά παιδιά τους;

Εἶναι καιρός, πλέον, νά ἀντιδράσουμε ἐν Χριστῷ καί νά περιφρουρήσουμε τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας ἀπό τά «ἄθεα γράμματα», ὅπως ἔλεγε ὁ μέγας Διδάχος τοῦ Γένους μας, Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἱτωλός, ἀλλά καί ἀπό κάθε ἐνέργεια πού στοχεύει στήν ἀλλοίωση τῆς Ἑλληνορθόδοξης ταυτότητάς μας καί, ἔμμεσα ἤ ἄμεσα, στήν ἀποχριστιανοποίηση τῶν παιδιῶν μας. Γι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο καί σᾶς προτρέπουμε πατρικά περί τούτου.

Ἐπιστρέψτε τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα ἤ στό Ὑπουργεῖο, ὡς ἀπαράδεκτα.

Ὁ Μητροπολίτης καί Ποιμενάρχης σας

† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

ΠΑΥΛΟΣ ὁ Α΄

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης, Βάρης και Βαρκίζης

Ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε: «Πρέπει νά ὁμολογοῦμε μέ παρρησία τό “πιστεύω” μας, γιατί φέρουμε εὐθύνη, ἄν δέν μιλήσουμε... Σ᾿ αὐτά τά δύσκολα χρόνια, ὁ καθένας μας πρέπει νά κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως, καί ὅ,τι δέν γίνεται ἀνθρωπίνως, νά τό ἀφήνει στόν Θεό. Ἔτσι θά ἔχουμε ἥσυχη τήν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο πού μπορούσαμε.

Σκοπός της μετεκπαίδευσης είναι η συντήρηση των στρατιωτικών ικανοτήτων των Εφέδρων κατά το χρόνο παραμονής τους στην εφεδρεία. Οι Έφεδροι καλούνται σταδιακά να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες είτε της Μονάδος όπου είναι εντεταγμένοι, είτε σε σχολεία για την βελτίωση των γνώσεών τους ή την απονομή νέας ειδικότητας.

Ειδικά για το έτος 2017 έχουν προγραμματιστεί και υλοποιούνται οι παρακάτω κύριες εκπαιδευτικές δραστηριότητες:

- Σημαντικός αριθμός Εφέδρων κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε Εθνικές και Διακλαδικές ασκήσεις.

- Έφεδροι εκπαιδεύονται σε κρίσιμες ειδικότητες και θα τους αποδοθεί β΄ ειδικότητα.

- Μεγάλος αριθμός Εφέδρων όλων των Σχηματισμών του Στρατού Ξηράς κλήθηκαν να ενημερωθούν, για την αποστολή των Μονάδων στις οποίες εντάσσονται επιστρατευτικά και θα τους αναλυθούν τα καθήκοντα που θα τους ανατεθούν να εκτελέσουν.

- Ειδική βαρύτητα δόθηκε στην εκπαίδευση των Εφέδρων Αξιωματικών με την κλήση τους στα σχολεία των Όπλων και Σωμάτων τους, για εμπλουτισμό των γνώσεων τους.

- Τέλος οι Έφεδροι Αξιωματικοί, που είναι ενταγμένοι σε Μονάδες Εθνοφυλακής, συμμετέχουν σε δραστηριότητες των Μονάδων τους μαζί με τους Εθνοφύλακες.

Πηγή: Γενικό Επιτελείο Στρατού

Ο Αλβανός πρωθυπουργός στοχεύει στον πλήρη αφελληνισμό της περιοχής.

Με αυθαίρετες κατεδαφίσεις απαλλοτριώνονται περιουσίες ομογενών με πρόσχημα την ανάπλαση της περιοχής και την ανοικοδόμηση «τουριστικών χωριών» σε αγαστή συνεργασία με καρτέλ μεγαλοεργολάβων

Η Ομογένεια στην Αλβανία περνάει δύσκολες ώρες. Παράνομη αφαίρεση τίτλων ιδιοκτησίας, κατεδαφίσεις ακινήτων και λεηλασία περιουσιών των Ελλήνων της Χειμάρρας συνθέτουν το τρίπτυχο των μεθοδεύσεων του Αλβανού πρωθυπουργού. Στόχος του Εντι Ράμα είναι ο αφελληνισμός της περιοχής της «Αλβανικής Ριβιέρας» και η αποψίλωση από εκεί της δυναμικής μειονότητας που με την ψήφο της εκλέγει Ελληνα βουλευτή στο αλβανικό κοινοβούλιο. 

Στριμωγμένος από το τεράστιο σκάνδαλο διακίνησης ναρκωτικών στο οποίο εμπλέκεται ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Σαϊμίρ Ταχίρι, στενός συνεργάτης του Ράμα, ο Αλβανός πρωθυπουργός επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την αλβανική κοινή γνώμη πουλώντας άρρωστο εθνικισμό κατά των Ελλήνων της Χειμάρρας. Οι πρόσφατες νέες κατεδαφίσεις ακινήτων ομογενών αποτελούν συνέχεια ενός μεθοδικού σχεδίου που στοχεύει στην εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού από τις πατρογονικές του εστίες και στη λεηλασία των περιουσιών του από μεγαλοεργολάβους φίλους του, ενίοτε και εμπόρους ναρκωτικών. 
Το «ΘΕΜΑ» βρέθηκε στη Χειμάρρα και κατέγραψε τις συνεχιζόμενες προκλήσεις των Τιράνων κατά της εκεί Ομογένειας, οι οποίες καταπατούν κάθε έννοια δικαίου. Τα Τίρανα θεωρούν την περιοχή «προβληματικό φιλέτο» λόγω του ελληνικού πληθυσμού. Αυτό που δεν πέτυχαν προπολεμικά ο μονάρχης Αχμέτ Ζόγου, στη συνέχεια ο κομμουνιστής δικτάτορας Ενβέρ Χότζα και ο διάδοχός του Ραμίζ Αλία έως το 1991 -οπότε και κατέρρευσε το κομμουνιστικό καθεστώς-, επιχειρεί να το πράξει σήμερα ο πρωθυπουργός της Αλβανίας. Με τις πλάτες του νεοσουλτάνου Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με τον οποίο διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας, ο Ράμα φαντασιώνεται τον εαυτό του ως νέο Σκεντέρμπεη (εθνικό ήρωα των Αλβανών) που υποτίθεται θα λύσει οριστικά το πολιτικό-εθνικό ζήτημα της Χειμάρρας. Ηδη από το βήμα της αλβανικής Βουλής έχει δηλώσει προκλητικά ότι «η Χειμάρρα είναι ένα πρόβλημα για την Αλβανία, που με την καινούρια διοικητική διαίρεση θα το λύσω μια για πάντα».


Η πόλη της Χειμάρρας 

Διακρίνονται (σκιαγραφημένες) οι περιοχές με τα σπίτια Ελλήνων ομογενών που κατεδαφίζονται με απόφαση της κυβέρνησης Ράμα. Το περιβόητο master plan στοχοποιεί 70 ακίνητα που ανήκουν (τυχαία;) σε Ελληνες της Χειμάρρας

Τουριστικά χωριά και στο βάθος εποικισμός 

Ηδη η αλβανική κυβέρνηση, αιφνιδιαστικά, έχει επιδώσει τελεσίγραφο σε ελληνικές οικογένειες της Χειμάρρας να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους προκειμένου αυτά να κατεδαφιστούν. Με πρόσχημα το αμφίβολης αποδοτικότητας σχέδιο αστικής ανάπλασης του κέντρου της Χειμάρρας και της ανάπτυξης της τουριστικής παραθαλάσσιας ζώνης, η κυβέρνηση Ράμα έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή δέκα υπερσύγχρονων τουριστικών συγκροτημάτων σε εκτάσεις που κρατικοποιούνται με διαδικασίες εξπρές, οι οποίες ανήκουν είτε σε ομογενείς, είτε στην τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάθε συγκρότημα θα έχει έκταση 7.000-10.000 στρεμμάτων και θα αποτελείται από 300 διώροφες μεζονέτες, 140 τ.μ. εκάστη. Οι εκτάσεις που απαλλοτριώνονται προβλέπεται ότι μπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες επενδυτές ακόμη και έναντι 1 ευρώ μόνο. Προκειμένου μάλιστα να διευκολυνθεί ακόμη περισσότερο το εργολαβικό καρτέλ των συμφερόντων που επιβουλεύεται τις ελληνικές περιουσίες, η αλβανική κυβέρνηση ψήφισε νόμο με τον οποίο νομιμοποιεί την άμεση απαλλοτρίωση ιδιωτικής γης και την κατεδάφιση της ιδιωτικής περιουσίας που βρίσκεται μέσα σε αυτήν. Επί της ουσίας πρόκειται για συγκροτήματα που σε βάθος χρόνου θα εξελιχθούν σε μόνιμους οικισμούς, με κατοίκους συνταξιούχους δημόσιους υπαλλήλους και στρατιωτικούς -και όχι μόνο- από τα Τίρανα και άλλες περιοχές της βόρειας Αλβανίας, ή ακόμη και από το Κοσσυφοπέδιο. 

Ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα (δεξιά) με τον ελληνικής καταγωγής Γιώργο Γκόρο,  ο οποίος μιλά με πάθος για τη Νέα Χειμάρρα που ονειρεύονται να δημιουργήσουν, καθιστώντας την πόλη «Αλβανική Ριβιέρα» 

Τα «φιλέτα» της παραλίας 

Ηδη στην παραθαλάσσια περιοχή των Δρυμάδων ξεκίνησε αυθαίρετα η κατασκευή συγκροτημάτων χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης. Σε άλλη περίπτωση, όπως στο χωριό Παλάσα, η παραλιακή ζώνη απαλλοτριώνεται ολοκληρωτικά, ενώ σε ορισμένες περιοχές, οικόπεδα-φιλέτα που υπερβαίνουν το 50% της περιουσίας των ομογενών θα περάσουν αυθαίρετα στα χέρια των μεγαλοεργολάβων με ένα απλό «ΟΚ» της κυβέρνησης Ράμα. Συνολικά, στα 10 συγκροτήματα που έχουν ανακοινωθεί στην περιοχή και στα χωριά Δρυμάδες (4), Παλάσα (2), Χειμάρρα (2) Γυάλι (1) και Κηπαρό (1) αναμένεται να κατασκευαστούν συνολικά 3.500 οικίες-μεζονέτες, οι οποίες, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, θα μπορούν να στεγάσουν νέο πληθυσμό 14.000 ατόμων. Ο αριθμός αυτός με μαθηματική ακρίβεια εκτιμάται ότι θα αλλάξει άρδην τη σημερινή δημογραφική ισορροπία στην περιοχή κατά του ελληνικού στοιχείου που πλειοψηφεί συντριπτικά, αλλά και θα αποφέρει συντριπτικό πλήγμα στην ιδιόκτητη γη του. Τα κατασκευαστικά συνεργεία εργάζονται πλέον μέρα-νύχτα για την ολοκλήρωση των πρώτων συγκροτημάτων έως το καλοκαίρι του 2018, ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει οι πωλήσεις διώροφων κατοικιών, με τις τιμές να ξεκινούν από 1.200 ευρώ το τ.μ. σύμφωνα με πινακίδες και διαφημιστικές καταχωρήσεις.

Οπλο δημογραφικής αλλοίωσης 

Στο στόχαστρο της κυβέρνησης της Αλβανίας δεν έχουν μπει μόνο εκτάσεις-φιλέτα ομογενών στην παραθαλάσσια ζώνη, αλλά και μέσα στην πόλη της Χειμάρρας, η οποία αποτελεί την καρδιά του κυρίως αστικού ιστού της περιοχής και το προπύργιο της Ομογένειας. Το περιβόητο σχέδιο προβλέπει την αυθαίρετη κατεδάφιση συνολικά 70 ακινήτων, τα οποία όλως τυχαίως ανήκουν μόνο σε ομογενείς, ώστε να δημιουργηθούν χώροι πρασίνου, αλλά και οικοδομικά τετράγωνα όπου θα κατασκευαστούν τουριστικές κατοικίες. Επεμβάσεις που αφορούν τόσο την παλιά πόλη, το Κάστρο, που βρίσκεται μέσα και γύρω από το παλιό κάστρο της Χειμάρρας, όσο και την παραλιακή τουριστική περιοχή της Σπηλιάς. Παράλληλα τροποποιήθηκε ολοκληρωτικά ο συντελεστής δόμησης, ο οποίος πλέον επιτρέπει στους εργολάβους να κατασκευάζουν πολυώροφες πολυκατοικίες, εξασφαλίζοντας μακροχρόνια τη δημογραφική αλλαγή και μέσα στην πόλη, αφού η πλειονότητα των αγοραστών των νέων διαμερισμάτων θα είναι Αλβανοί από τα Τίρανα και από άλλες περιοχές της χώρας. Στο περιβόητο master plan του Δήμου Χειμάρρας που αποκαλύπτει το «ΘΕΜΑ», παρουσιάζονται σκιαγραφημένες οι ελληνικές περιουσίες που θα απαλλοτριωθούν υπέρ του Αλβανικού Δημοσίου και στη συνέχεια θα δοθούν σε μεγαλοεργολάβους για τις αναμφίβολα κερδοφόρες επενδύσεις τους. Να σημειωθεί επίσης ότι το σχέδιο τροποποιείται συνεχώς. «Πρόκειται για ένα συνεχιζόμενο έγκλημα της κυβέρνησης Ράμα, το οποίο αποσκοπεί να κερδίσει συμμάχους στα καρτέλ των μεγαλοεργολάβων, καταπατώντας και λεηλατώντας την περιουσία των Ελλήνων της Χειμάρρας, και ταυτόχρονα να μας οδηγήσει σε οικονομικό στραγγαλισμό και να μας μετατρέψει σε ασήμαντη μειοψηφία που θα κατέχουμε μόνο τα σπίτια που θα μένουμε», λέει στο «ΘΕΜΑ» ο πρόεδρος του παραρτήματος της «Ομόνοιας» στη Χειμάρρα Φρέντης Μπελέρης.


Nοέμβριος 2017
Τελεσίγραφο 
Η αλβανική κυβέρνηση έχει δρομολογήσει νέες κατεδαφίσεις κατοικιών και επιχειρήσεων ομογενώντης Χειμάρρας, δίπλα στη θάλασσα

Τίρανα: «Δίγλωσσοι Αλβανοί» 
οι Χειμαρραίοι

Η περιοχή της Χειμάρρας είναι μια λωρίδα μήκους 20 και πλάτους 5 περίπου χιλιομέτρων, με επιμήκεις λευκές αμμώδεις παραλίες στο Ιόνιο πέλαγος και παραθαλάσσιους λόφους φυτεμένους με ελαιόδεντρα και οπωροφόρα. Τα οκτώ συνολικά χωριά τη περιο­χής (Χειμάρρα, Παλάσα, Δρυμάδες, Βούνο, Πύλιουρι, Κηπαρό, Αγιος Βασίλειος, Κούδεσι, Λιάτες) είναι σκαρφαλωμένα στις πλαγιές της οροσειράς των Κεραυνίων Ορέων. Αν και η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι ελληνικής καταγωγής, δεν συμπεριλαμβάνεται στην επίσημη μειονοτική ζώνη που αναγνωρίζει η Αλβανία και καλύπτει μόλις 99 χωριά της επαρχίας Αργυροκάστρου. Τα Τίρανα θεωρούν τους Χειμαρριώτες «δίγλωσσους Αλβανούς». Εως το 1945 η Χειμάρρα υπαγόταν στην αναγνωρισμένη μειονοτική ζώνη. Ωστόσο η αποχή των Ελλήνων της περιοχής από το δημοψήφισμα του Ενβέρ Χότζα σήμανε την αρχή των μεθοδεύσεων που συνεχίζονται έως σήμερα, κόντρα στις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις που έχει υπογράψει η Αλβανία για τις μειονότητες. Μόνιμος στόχος των Τιράνων, η ανατροπή της ισχύουσας δημογραφικής κατάστασης στην περιοχή, όπου υπερτερεί το ελληνικό στοιχείο. Από τους 13.500 εγγεγραμμένους δημότες -του παλαιού Δήμου Χειμάρρας-, το 85% είναι ελληνικής καταγωγής και μόλις το 15% Αλβανοί, κυρίως συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι και απόστρατοι που υπηρέτησαν επί Χότζα στην περιοχή και επέλεξαν στη συνέχεια να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. 

Η κυβέρνηση Ράμα μετά το 2013 έθεσε σε εφαρμογή ένα οργανωμένο σχέδιο αποδυνάμωσης και αποψίλωσης της ελληνικής πλειονότητας στην περιοχή, ακολουθώντας το πετυχημένο παράδειγμα των Αγίων Σαράντα -κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα- τη δεκαετία του ’90. Η αρχή έγινε με τον πλήρη έλεγχο της δημοτικής αρχής Χειμάρρας με δήμαρχο-μαριονέτα. Οπως αποδείχτηκε, ο -ελληνικής καταγωγής- Γιώργος Γκόρος, αλβανιστί Γκιέργκι Γκόρο, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση. Η πλήρης ταύτισή του με την πολιτική των Τιράνων, κατά των εθνικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων της Χειμάρρας, οδήγησε, επιτέλους, την Ελλάδα να του αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια τον περασμένο Ιούνιο. Απόφοιτος της Αλβανικής Στρατιωτικής Ακαδημίας ο Γκόρο, που δηλώνει σκληρός εθνικιστής Αλβανός και «αλλεργικός» σε καθετί που θυμίζει Ελλάδα, είχε πολιτογραφηθεί Ελληνας δηλώνοντας ψευδώς ως μόνιμο τόπο κατοικίας του τα Ιωάννινα. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος το 1990 ακολούθησε το μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Ελλάδα ως Ελληνας Βορειοηπειρώτης. Του παραχωρήθηκε μάλιστα από την Ελλάδα Ειδικό Δελτίο Ταυτότητας Ομογενή (ΕΔΤΟ) με το οποίο περνούσε ελεύθερα και ανενόχλητος τα σύνορα. Εχοντας τη στήριξη του κρατικού μηχανισμού, εξελέγη από το 2010 για δύο συνεχόμενες φορές δήμαρχος, επικρατώντας του ομογενή Βασίλη Μπολάνου. Την ίδια στιγμή τα κόμματα που εκπροσωπούν την ελληνική μειονότητα στη γειτονική χώρα έκαναν ευθέως λόγο για «εκλογικό αποτέλεσμα βίας και νοθείας». Επί της αυτοδιοικητικής θητείας του προέβη σε πράξεις που έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της κοινότητας, αλλά και με τα εθνικά και θρησκευτικά της δικαιώματα με την απόφασή του να κατεδαφιστεί η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Ενας ναός που ο πρωθυπουργός Εντι Ράμα αποκαλούσε προκλητικά «γκαράζ αυτοκινήτων». 

Αύγουστος 2018 
Ανοικοδόμηση-εξπρές 
Αν και οι απαλλοτριώσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί, τα «τουριστικά χωριά» του Ράμα ξεφυτρώνουν σε παραλίες-φιλέτα της Χειμάρρας. Οι φαραωνικές μακέτες μαρτυρούν το μέγεθος της αρπαγής

«Αλβανική Ριβιέρα» πάνω στα χαλάσματα 

Σύμφωνα με πληροφορίες, έπεται και συνέχεια στην επιχείρηση αλλοίωσης της εθνοτικής και πολιτιστικής σύνθεσης της περιοχής. Στο πλαίσιο του αλβανικού «Καλλικράτη», και με στόχο τη μόνιμη εκλογή «ελεγχόμενου» δημάρχου, η αλβανική κυβέρνηση προχώρησε το 2014 στη συνένωση του έως τότε Δήμου Χειμάρρας με τους γειτονικούς δήμους του Λούκοβου -με πληθυσμό επίσης ελληνικής καταγωγής- και της Βρανίστας που κατοικείται από Αλβανούς μουσουλμάνους. Υπενθυμίζεται στις τότε ιδιοτελείς μανούβρες της αλβανικής κυβέρνησης η χλιαρή αντίδραση της Ελλάδας και του τότε Ελληνα πρεσβευτή στην Αλβανία Λεωνίδα Ροκανά, ο οποίος «διαφήμιζε» από τηλεοπτικό σταθμό ιδιοκτησίας του μεγαλοκατασκευαστή, καναλάρχη και καταπατητή της περιουσίας των ομογενών στη Χειμάρρα, Σαμίρ Μάνε, τη νέα πρεσβευτική κατοικία στα Τίρανα. Με τέτοια υποτονική απόκριση απέναντι στις ερεθιστικές μεθοδεύσεις, σχολιάζουν παράγοντες της Ομογένειας, ήταν μάλλον προδιαγραμμένο   στις δημοτικές εκλογές του 2016 να επικρατήσει άνετα ο Γκόρο, που μαζί με τον Ράμα, μιλούν με πάθος, σε κάθε ευκαιρία, για τη Νέα Χειμάρρα που ονειρεύονται να δημιουργήσουν, καθιστώντας την πόλη «Αλβανική Ριβιέρα». 

Ηδη στην παραθαλάσσια περιοχή των Δρυμάδων ξεκίνησε αυθαίρετα η κατασκευή συγκροτημάτων χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης 

Διεθνείς αντιδράσεις και ανθρώπινα δικαιώματα 

 Το μεγαλεπήβολο σχέδιο, όμως, φαίνεται να σκοντάφτει και στις διεθνείς αντιδράσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην προσφατη δίωρη συνάντηση που είχε ο Ράμα με τους πρεσβευτές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην Αλβανία για να τους ενημερώσει για το ζήτημα, δεν τελεσφόρησε η προσπάθειά του να τους πείσει ότι περίπου 50 άνθρωποι φωνάζουν χωρίς λόγο δημιουργώντας προβλήματα. Ο Αμερικανός πρεσβευτής τόνισε ότι θα πρέπει να γίνουν γνωστά πρώτα τα όρια των περιουσιών, συμφωνώντας με την άποψη που έχει εκφράσει και η ελληνική πλευρά. Ταυτόχρονα η Κροάτισσα πρέσβειρα της Ε.Ε. στα Τίρανα, Ρομάνα Βλαχούτιν, παρότι ο Σέρβος σύζυγός της συστηματικά παίρνει δημόσια έργα στην Αλβανία, επισήμανε αυστηρά στον Αλβανό πρωθυπουργό ότι «αν ο νόμος δεν κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να αλλάξει». Σε αυτές δύσκολες συνθήκες για την ελληνική μειονότητα και παρά την επιδρομή από μπουλντόζες στην περιοχή, το όνειρο για χτίσιμο της «Αλβανικής Ριβιέρας» προϋποθέτει το γκρέμισμα της σημερινής Χειμάρρας. Της πόλης των περήφανων και πεισματάρηδων Ελλήνων κατοίκων της που τραγουδάνε και θρηνούν στα ελληνικά, που τηρούν τα πατρογονικά ήθη και έθιμά τους και κυρίως διεκδικούν το αυτονόητο. Το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίω­μα της ιδιοκτησίας.

Πέτρος Νεράντζης του Λέανδρου και Γιώργος Πάνος του Παναγιώτη. 
Πριν από 30 χρόνια το δικτατορικό καθεστώς του Ραμίζ Αλία, λίγο πριν από την πτώση του, συνέλαβε και εξαφάνισε τους πατεράδες τους, τους οποίους δεν γνώρισαν ποτέ και εξακολουθούν να αγνοούνται. Σήμερα η κυβέρνηση Ράμα κατεδαφίζει τις ιδιοκτησίες τους και τους ξεσπιτώνει

Ηδη τα κατασκευαστικά συνεργεία εργάζονται μέρα-νύχτα στις Δρυμάδες για την ολοκλήρωση των πρώτων συγκροτημάτων έως το καλοκαίρι του 2018. Πινακίδες ενημερώνουν πως ήδη έχουν ξεκινήσει οι πωλήσεις των πολυτελών κατοικιών, με τιμές που ξεκινούν από 66.000 ευρώ

Πηγή: Πρώτο Θέμα

ΟΧΙ στον χωρίς τον αληθινό Θεό ετοιμαζόμενο ‘νέο άνθρωπο’.

ΟΧΙ στους ασελγείς απογόνους των πιθήκων.

ΟΧΙ στον εξωστρακισμό της θεανθρώπινης παιδείας.

ΟΧΙ στην μεταβολή της χώρας των Ορθοδόξων σε σφαγείο ψυχών με ιδεολογικές θεωρίες ορισμένων πνευματικών συμβούλων πολιτικών ηγετών.

ΟΧΙ σε αντιορθόδοξα και αθεϊστικά διδάγματα για την δημιουργία δήθεν του ‘ολοκληρωμένου ανθρώπου’, προβάλλοντας ισότιμα με τον Χριστό, τον Βούδα της αναισθησίας, τον Μωυσή της αναμονής του Μεσσία, τον Μωάμεθ του φιλήδονου παραδείσου και του φανατισμού.

ΟΧΙ στην εξαφάνιση των Ευαγγελικών αρετών πίστεως, αγάπης, προσευχής, αλήθειας, δικαιοσύνης.

ΟΧΙ στην θεοκτονία που καταλήγει πάντοτε στην αυτοκτονία.

ΟΧΙ στην εξάλειψη της αγάπης στην Πατρίδα και τους ήρωές της. (κυρίως τους ήρωες, όλο τον αντιήρωα προβάλλουν)

ΟΧΙ στον αυτοπροσδιορισμό των παιδιών αφήνοντας άστεγη την ψυχή τους. (στην κρατική τηλεόραση μας είχανε πει, φτάνει πια με τους πολεμιστές και τους ήρωες, εμείς θέλουμε τους σεξουαλικά ομοφυλόφιλους και στα σχολικά βιβλία λένε ότι στον πόλεμο δεν υπάρχουν ήρωες, υπάρχουν μαυραγορίτες)

ΟΧΙ στο παραλλήρρημα του Ινστιτούτου λεγομένου ‘Εκπαιδευτικής Πολιτικής’.

ΟΧΙ στην υποτίμηση και ισοπέδωση της Ελληνικής Επανάστασης με την εξομοίωσή της, κατά τον πρωθυπουργό σε δημόσια δήλωσή του, με τον Γαλλικό, τον Κουβανέζικο ή τον Ρώσσικο εμφύλιο. (για φαντάσου, η Ελληνική Επανάσταση ίδια με αυτούς)

ΟΧΙ στην απαλλοτρίωση του νου των παιδιών και της ψυχής τους.

ΟΧΙ στους νόμους τους εμποτισμένους με δαιμονική πανουργία και ψεύδη.

ΟΧΙ στους εθνομηδενιστές και πολέμιους της Εκκλησίας.

ΟΧΙ στον εκφοβισμό αυτών που υπερασπίζονται τα θρησκευτικά και εθνικά τους σύμβολα.

ΟΧΙ στον προωθούμενο νέο διχασμό από τους νεοταξίτες σφετεριστές της ‘προόδου’.

ΟΧΙ στη διαστροφή και διάλυση της οικογένειας και του γάμου που προστατεύονται από το άρθρο 21 του Συντάγματος.

ΟΧΙ στην θρησκειολογική σούπα, κατά την εύστοχη χρήση του Πειραιώς Σεφαφείμ, που οδηγεί σε απόλυτη σύγχυση και κατηχητικό προπαγάνδας στην αθεΐα και την εκκοσμίκευση των μικρών παιδιών και που ψευδώνυμα λέγεται μάθημα θρησκευτικών.

ΟΧΙ στην βίαιη πολιτική επιβολή στα παιδιά για να αποδομήσουν τα ‘έμφυλα στερεότυπα’ και στην προτροπή με εγκυκλίους στα σχολεία να δούνε μήπως είναι άλλο φύλο από αυτό που είναι.

ΟΧΙ στην καταστρατήγηση της ηθικής και θρησκευτικής μόρφωσης των Ελληνοπαίδων.

ΟΧΙ στην αμφισβήτηση των παραδοσιακών συστατικών της ταυτότητάς μας.

ΟΧΙ στην υπονόμευση και αποδυνάμωση των Πατριαρχείων, του Αγίου Όρους και των Ιερών Μονών της Ελλάδος με τον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας. (ο πόλεμος αυτός έχει αντίκτυπο στην Μέση Ανατολή, δεν είναι απλά έτσι πόλεμος μόνο για θρησκευτικά [θέματα], έχει άλλες γεωπολιτικές στρατηγικές [πίσω του] αυτός ο πόλεμος).

ΟΧΙ στα ναρκωτικά.

ΟΧΙ στην κατάρρευση της πληθυσμιακής συνοχής και της ασφάλειας της χώρας.

ΟΧΙ στην νέκρωση της εθνικής συνείδησης.

Βίντεο [από 38:38 έως τέλος]

Πηγή: Αβέρωφ

29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνειδήσεων συνιστούν: Η μάνα του μικρού Αμίρ δεν πρέπει να γελά αφηγούμενη μια δυσάρεστη εμπειρία της

O σοι από εσάς έχετε πρόσβαση στο διαδίκτυο και πρόθεση να αποκτήσετε μερικές ιδιαίτερες… εμπειρίες (αλλά και απορίες)

Θα δείτε τη μητέρα του μικρού Αμίρ να αφηγείται με γέλια και φαρδιόπλατα χαμόγελα τη φρικτή εμπειρία της ρατσιστικής επίθεσης. Ακόμα κι ο μεταφραστής της δεν μπορεί, με τον πηγαίο τρόπο της, που παραπέμπει σε ξεκαρδιστικές κωμωδίες του ελληνικού σινεμά του ’60, να συγκρατήσει τα γέλια του.

Ο οπερατέρ τραβάει το πλάνο και ο δημοσιογράφος (ή κάποιος άλλος, άραγε;) λέει αυστηρά: «Πες της να μη γελάει, όμως! Σε όλα γελάει!»
Ωωωω, οποία έκπληξις! Σε όλα τα πλάνα γελάει; Παράξενο δεν είναι; Μειδιά ακόμα και τη στιγμή που επιδεικνύει στην κάμερα την πέτρα που της έσπασε το παράθυρο (φωτό 3, 4).

Τι ήταν τελικά όσα είδαμε; Πλάνα από δελτία ειδήσεων ή σκηνές από το σίκουελ της ταινίας «Το κυνήγι της ευτυχίας» με τον Γουίλ Σμιθ; Ποιος σκηνοθετεί τις εντυπώσεις μας; Ο τύπος που τσαντίστηκε επειδή η μητέρα του Αμίρ δεν λειτουργούσε σύμφωνα με το… σενάριο ποιος είναι; Με τι ασχολείται; Είναι δημοσιογράφος; Αν ναι, δεν πρέπει να δώσει μια διάλεξη στην ΕΣΗΕΑ για τη διαφορά μεταξύ κινηματογραφικής ταινίας και δελτίου ειδήσεων; Ποιος θέλει σώνει και καλά να δημιουργήσει συναισθήματα αυτοενοχοποίησης στον ελληνικό λαό, ώστε να παραμείνει απαθής, παραδομένος στις τύψεις που του καλλιεργούν τα ΜΜΕ, στον εποικισμό της χώρας μας;

Αν αυτός που έδωσε σκηνοθετικές οδηγίες στη μητέρα του Αμίρ ασκεί το δημοσιογραφικό λειτούργημα (το οποίο, καθώς είδαμε, το θάβει αλειτούργητο), πρέπει να μάθουμε το όνομά του. Αν εργάζεται σε τηλεοπτικό σταθμό, να μας εξηγήσει ο διευθυντής του τον δεοντολογικό κώδικα βάσει του οποίου συντάσσει το δελτίο του. Αν είναι υπάλληλος υπηρεσίας, μυστικής ή φανερής, δημόσιας ή ιδιωτικής, ντόπιας ή ξένης, πάλι πρέπει να μάθουμε ποιος είναι. Θα γίνει περιζήτητος στη βιομηχανία της παραγωγής εντυπώσεων.

Αξιος ο μισθός του σκηνοθέτη, μεγάλο το ταλέντο του!

Πηγή: Εφημερίδα "Δημοκρατία"

Ὁ π. Βασ. Θερμός βάλθηκε μέσα ἀπό τό βιβλίο του «Ἕλξη καί πάθος» νά «κατηχήσει» τούς ἀναγνῶστες του στήν ἀμφισβήτηση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, προβάλλοντας ἑρμηνεῖες ἀπό τό φιλικό του «ἑπιστημονικό» περιβάλλον. Ἀθετώντας τήν ἑρμηνεία καί διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων φθάνει στήν στρέβλωση τῶν νοημάτων καί σ΄αὐτή τήν ἀμφισβήτηση τῶν ἁγίων Γραφῶν. (η συνέχεια του άρθρου... )

Θά προσπαθήσουμε στά παρακάτω άρθρα νά ἀναιρέσουμε τίς ἐσφαλμένες θέσεις του:

Πάθος κτηνῶδες βδελυρὸ () Στὸ τελευταῖο κεφάλαιο (22ο) τοῦ τελευταίου βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ ὑπέροχου βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως, περιγράφεται ὁ οὐράνιος Παράδεισος, ἡ αἰώνια καὶ μακαρία ζωὴ τῶν δικαίων. Ὅμως μετὰ τὸν ἕβδομο καὶ τελευταῖο μακαρισμό, μετὰ τὴν εὐλογημένη λέξη «μακάριοι», ποὺ ἀφορᾶ ὅσους θὰ εὐφραίνονται στὸ ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: «Ἕλξη καί πάθος» τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ γιά τό ζήτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας () Κάποιες πρῶτες παρατηρήσεις γιά τό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος» τοῦ π. Βασιλειου Θερμοῦ. Ι . Διεπιστημονικότητα; Τό βιβλίο τοῦ π. Βασιλείου Ἕλξη καί πάθος καί ὑπότιτλο Μιά διεπιστημονική προσέγγιση τῆς ὁμοφυλοφιλίας τῶν ἐκδόσεων «Ἐν Πλῷ»  ἀριθμεῖ 700 σελίδες! Ἄν καί ὁ ὅρος «διεπιστημονικός» εἶναι ἀπροσδι ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Τά φροϋδικά δόγματα, ἀταλάντευτο κριτήριο καί ἐργαλεῖο ἔρευνας καί θεραπευτικῆς τῶν ὀρθοδόξων «ψυχοθεραπευτῶν» ἤ : καημένε μου Οἰδίποδα τί σοῦ ‘μελλε νά πάθεις! () (μέ ἀφορμή τό βιβλίο Ἕλξη καί Πάθος τοῦ π. Β. Θερμοῦ) Εἶναι γνωστή ἀπό τά μαθητικά μας χρόνια ἡ ἱστορία τοῦ Οἰδίποδα. Ἄς τή θυμηθοῦμε περιληπτικά. Τό μωρό Οἰδίποδας ἐγκαταλείπεται δεμένο στό δάσος ἀπό τούς γονεῖς του, τό βασιλιᾶ τῆς Θήβας Λάϊο καί τή σύζυγό του Ἰοκάστη, γιά φαγωθεῖ ἀπό τά θηρία. Αὐτ ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Παραχάραξη τῶν θείων Γραφῶν γιά ἀμνήστευση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος» () Οὐαί οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν. Οὐαί οἱ συνετοί ἐν ἑαυτοῖς καί ἐνώπιον ἑαυτῶν ἐπιστήμονες. (Ἡσαΐας, 5, 20-21)Ὁ π. Βασ. Θερμός βάλθηκε μέσα ἀπό τό βιβλίο του «Ἕλξη καί πάθος» νά «κατηχήσει» τούς ἀναγνῶστες του στήν ἀμφισβήτηση τῆς Ἁγί ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Ἡ Καινή Διαθήκη ἀνατρέπει τούς ἰσχυρισμούς τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος» ὅτι ἡ καταστροφή τῶν Σοδόμων εἶναι ἄσχετη ἀπό τήν ὁμοφυλόφιλη μανία τῶν κατοίκων της. () «ὁρισμένα ἐπιχειρήματα τους [τῶν φιλελεύθερων προτεσταντῶν] ὀφείλει κανείς νά μήν τά προσπεράσει ἀβασάνιστα, ἀκόμη καί ἄν καταρρίπτουν στερεότυπα μέ τά ὁποῖα πορεύθηκαν γιά αἰῶνες οἱ χριστιανοί. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ περίπτωση τῶν βιβλικῶν χωρίων γιά τά Σὀδομα. Πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν συνδέονται ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Παραχάραξη, καί ὄχι μόνο, τῶν θείων Γραφῶν καί ὁ ἰσχυρισμός τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος» ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀγνοοῦσε τό βάθος τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. () Οὐσία γάρ τῆς καθ΄ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστί τά θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινή ἐπιστήμη, καθώς ὁ μέγας ἀπεφήνατο Διονύσιος∙εἰ δέ ἀμφισβητοίη, καί μή ἀσμενίζοι οὕτω ποιεῖν τε καί διδάσκειν, μή χειροτονεῖσθαι... (Β΄Κανών τῆς Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου)Τά «θεοπαράδοτα λόγια», ἡ «ἀληθινή ἐπιστήμη» ...

π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Δάσκαλοί μας στήν ζωή, σύμφωνα μέ τό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος», δέν εἶναι οἱ θεοφόροι, γλυκύτατοι Πατέρες μας, ἀλλά οἱ παπικοί, οἱ προτεστάντες, οἱ ὁμοφυλόφιλοι, ὅλα τά ξόανα τῆς Νέας ἐποχῆς. () Ι. Ἄδηλοι σκοποί τῆς Μεγάλης Συνόδου τῶν Οἰκουμενιστῶν.Συνεχίζουμε νά ἔχουμε τά μάτια μας στραμμένα στά ὅσα ἐλέχθησαν, ἐπράχθησαν καί ἐγράφησαν στή λεγόμενη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο»(ἐφεξῆς Α.Μ.Σ.). Φοβούμεθα ὅτι ἡ ἀρξαμένη ἀλλοίωση στό ὀρθόδοξο ἐκκλησιολογικό φρόνημα καί στίς διατυπώσεις τῶν ψηφισθέ ...

π. Ἰωάννης Φωτόπουλος: Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τήν ὁμοφυλοφιλία καί τήν ἐν Χριστῷ θεραπεία της () Ἔχοντας ὑπομείνει τή δυσωδία τῶν φρικτῶν συγγραφέων πού παρατίθενται στό βιβλίο «Ἕλξη καί πάθος» εἶναι, φρονῶ, ἀναγκαῖο νά παραθέσουμε τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων σχετικά μέ τή μανία τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Βέβαια λίγα πράγματα ἀναφέρουν σχετικῶς οἱ Πατέρες ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο πού γράφει «τά γά ...

Ἅγιος Παΐσιος ό Ἁγιορείτης: Αὐτοί πού δέν εἶναι καλά πνευματικά, εἶναι μερικοί ἱερωμένοι πού σπουδάζουν ψυχολογία, γιά νά βοηθήσουν τίς ψυχές (μέ ἀνθρώπινες τέχνες) () Αὐτοί πού δέν εἶναι καλά πνευματικά, εἶναι μερικοί ἱερωμένοι πού σπουδάζουν ψυχολογία, γιά νά βοηθήσουν τίς ψυχές (μέ ἀνθρώπινες τέχνες). Καί τό παράξενο εἶναι πού οἱ δάσκαλοί τους, οἱ ψυχολόγοι, δέν πιστεύουν στόν Θεό καί δέν παραδέχονται οὔτε ψυχή, ἤ τήν παραδέχονται μέ ἕνα δικό τους τρόπο (σχεδόν ...

Περνώντας τὰ χρόνια, ἐννόησα ὅσο κανένα ἄλλο πρᾶγμα, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλληνικὴ Ἐκκλησία εἶναι –μὴ θεωρηθῆ ὑπερβολή– τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ εἰσοδεύεται μέσα στὸν κόσμο ἀπὸ τοὺς ἔχοντες ἀκώλυτο τὴν ἱερωσύνη. Βλέποντας στὴν μία ὄψη τοῦ Εὐαγγελίου τὸν Σταυρὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν Ἀνάσταση, λέγω καθ᾽ ἑαυτόν: «Ἡ ὡραιότερη σύζευξη ποὺ ἔγινε στὸν κόσμο εἶναι τοῦ Ἑλληνισμοῦ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Ἂν δὲν δοῦμε ἔτσι τὰ πράγματα, καθόλου δὲν θὰ πονέση ἡ ψυχή μας γιὰ ὅσα γίνονται στὸν κόσμο καὶ στὴν Ἐκκλησία.

Οἱ μουσουλμάνοι ὑψώνουν τὸ κοράνιο καὶ οἱ χριστιανοὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ κοράνιο δὲν εἶναι μόνον ἡ διδασκαλία τοῦ Μωάμεθ, ἀλλὰ καὶ ἡ σύσταση τῶν ἰσλαμικῶν χωρῶν. Ποτὲ δὲν θὰ μπορέση ἡ καρδιά μου νὰ βάλη τὸ Εὐαγγέλιο δίπλα στὸ κοράνιο καὶ ποτὲ δὲν θὰ πιστέψω ὅτι θὰ ὑπάρξη βιβλίο ποὺ θὰ ἔχη ὑψηλότερη καὶ ἀληθινότερη διδασκαλία ἀπὸ τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἂν ὁ Ἕλληνας δὲν θεωρήση τὰ πράγματα αὐτὰ ὅπως εἶναι στὴν πραγματική τους διάσταση, δὲν θὰ μπορέση νὰ πονέση γιὰ τὰ σημερινὰ τεκταινόμενα, οὔτε θὰ κατανοήση γιατὶ ἕνας καλόγερος σηκώνει μαῦρες σημαῖες γιὰ τοὺς ἀντιχρίστους, καὶ θὰ τὸν χαρακτηρίση περιθωριακὸ καὶ ἐχθρὸ καὶ πολέμιο τῶν κρατούντων. Ἔτσι ὅμως, εἶμαι σίγουρος ὅτι δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιβιώσουμε ὡς ὀρθόδοξο Ἔθνος καὶ Ἐκκλησία.

Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ εἰσοδεύουμε στὴν ἐκκλησία, πρέπει νὰ τὸ λατρεύουμε, νὰ τὸ προσκυνοῦμε καὶ νὰ τὸ ἐγκολπωνώμαστε ὡς τὸν θησαυρὸ τὸν ἀδαπάνητο, ποὺ μᾶς τὸν δώρησε ὁ ἴδιος ὀ ἀληθινὸς Θεὸς ὡς ἀληθινὸ κώδικα τῆς ζωῆς μας. Οἱ παλιοὶ ἱερεῖς ποὺ βίωναν αὐτὴν τὴν διδασκαλία, στὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία», τὸ σήκωναν πολὺ ψηλὰ τὸ Εὐαγγέλιο ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης καὶ μετὰ σταυροσημείωναν μὲ αὐτὸ τὴν ἁγία Τράπεζα. Τώρα, μὲ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία», εὐθὺς σταυροσημειώνουν, χωρὶς νὰ τὸ ὑψώνουν, γιατὶ ἔπαυσαν νὰ πιστεύουν ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δὲν εἶναι λεπτομέρειες αὐτές, ἀλλ᾽ ἡ οὐσία ποὺ ὑπογραμμίζει τὴν ζωή μας. Παρακαλῶ ἂς σταθοῦμε σ᾽ αὐτὴν τὴν θεώρηση τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ μὴ κλαύσουμε καὶ θρηνήσουμε σὰν τὸν Ἱερεμία μετὰ τὴν βαβυλώνια αἰχμαλωσία, ποὺ ἤδη τὴν προγευόμαστε, τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μεσουρανοῦντος. Ἡ ἄρνηση αὐτῆς τῆς πίστης θὰ ἐπιθέση ἐπὶ τοὺς τραχήλους μας τὴν χειρότερη σκλαβιὰ ποὺ ἐδοκίμασαν ἄνθρωποι ποτὲ στὴν γῆ.

Δὲν εἶμαι οὔτε πάνω ἀπὸ κάθε Ἕλληνα οὔτε πάνω ἀπὸ κάθε ὀρθόδοξο χριστιανὸ. Εἶμαι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἐλαχιστοτέρων, ποὺ προσπαθῶ νὰ ζῶ μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ κλίμα, ποὺ δημιούργησε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ Ἑλληνισμός. Χρόνια προσπαθοῦνε νὰ διαλύσουν αὐτὸν τὸν δεσμό, νὰ καταστρέψουν αὐτὴν τὴν ἁγιασμένη συμπόρευση. Γι᾽ αὐτό, κι ἂν δὲν ὑπάρχει παπᾶς νὰ τὸ εἰσοδεύη στὴν πόλη σας καὶ στὸ χωριό σας, ἔχετε δικαίωμα νὰ τὸ εἰσοδεύσετε ἐσεῖς. Ὄχι ὅμως ὑπὸ μάλης τὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως τὸ ἔχουν οἱ Ἰεχωβάδες, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν βραχιόνων μας νὰ τὸ ὑψώνουμε καὶ στὸ ὕψος τῆς κεφαλῆς μας, λέγοντας τὴν εὐχὴ τῆς Ἐκκλησίας «Εὐλογημένη ἡ εἴσοδος τῶν ἁγίων σου πάντοτε, νῦν καὶ ἀεί…». Τὸ τονίζω αὐτό, γιατὶ μερικοὶ ἱερεῖς εἰσοδεύουν τὸ Εὐαγγέλιο στὸ ὕψος τῆς κοιλιᾶς τους, σὰν νὰ εἶναι κάτι ποὺ τὸ βαρέθηκαν. Ἔλεγε ἡ μάμμη μου: «Ἐτοῦτος ὁ παπᾶς σὰν νὰ βαριέται νὰ λειτουργήση». Ὁ ζωντανὸς τρόπος λειτουργίας τοῦ παπᾶ ἐξεγείρει ὅλο τὸν κόσμο σὲ ἀληθινὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ.

Ὅπου εἰσοδεύεται τὸ Εὐαγγέλιο, ἐκεῖ ὑπάρχουν ἅγιοι, ὑπάρχει αὐτὴ ἡ μεγάλη δημιουργία τῆς ἁγιότητος. Μὴ χαμηλώσετε ποτὲ τὰ χέρια σας καὶ ἀφήσετε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν ἄκρη καὶ καταπιαστεῖτε μὲ ἄκαρπες φιλοσοφίες.

Ἐκμεταλλευθεῖτε, ἀγαπημένοι μου χριστιανοί, τὸ γεγονὸς ὅτι εἴμαστε «βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον», καὶ κάμνετε ὅ,τι κάνει ὁ παπᾶς, πλὴν τῶν μυστηρίων. Αὐτὰ θέλουν εἰδικὴ ἱερωσύνη. Ἀλλὰ μὲ τὴν γενικὴ ἱερωσύνη ποὺ ἔχουμε ὅλοι, μποροῦμε πολλὰ πράγματα νὰ ἱερουργοῦμε μέσα στὸν κόσμο. Γίνετε ἱερεῖς καὶ προφῆτες καὶ διδάσκαλοι, καὶ συνεχῶς στοχάζεστε ὅ,τι ἡ Ἐκκλησία μᾶς παρέδωσε. Εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε ὄχι, ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὸν δικό της κόσμο, τὴν δική της πορεία. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς σιτίζει καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἡ Ἐκκλησία ζητᾶ νὰ ζοῦμε ὑπὸ τὸ κράτος της. Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ συντελοῦνται εἴτε φανερὰ εἴτε μυστικὰ καὶ ἐν παραβύστῳ, εἶναι τὰ ἀγκάθια ποὺ ἔσπειρε ὁ ἐχθρὸς διάβολος, ὅταν ὁ σπορέας ἀποκοιμήθηκε. Βάλτε δρεπάνι, κλῆρος καὶ λαός, καὶ κάποιο χειρόβολο θὰ θερίσετε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ φτιάξετε δεμάτια, γιὰ νὰ γεμίσετε τοὺς σιτοβολῶνες σας. Φτωχὸς εἶναι μόνον ὁ διάβολος. Ἡ χρηστότητα ἐνέπλησε τὰ σύμπαντα. Ἐργαστεῖτε νὰ κάνετε τοὺς κρατοῦντες φτωχούς, ἄκαρπα στάχυα. Ἀδειάστε τοὺς σιτοβολῶνες τῆς ἀπιστίας, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀκολασίας.

Ὅταν ρώτησα τὸν παπα-Δαμιανό, τὸν οἰκονόμο τῆς Μονῆς Λογγοβάρδας, στὰ τέλη τῆς ζωῆς του

– Τί θὰ γίνη μὲ τὸν παράδεισο;

μοῦ ἀπήντησε

– Ὅλος δικός μας.

Βεβαία ἀπάντηση πίστεως καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό. «Ὅλος δικός μας.» Σ᾽ αὐτὴν τὴν περίπτωση δὲν ψάχνουμε γωνιὲς καὶ καντούνια τοῦ παραδείσου, ἀλλὰ τὴν θέα τοῦ Θεοῦ.

Τελειώνοντας αὐτοὺς τοὺς ταπεινούς μου στοχασμούς, παρακαλῶ ὅλοι νὰ εἰσοδεύουμε τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ εἶναι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεὸς ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 Στὸν κάβο τῆς Μονῆς Δοχειαρίου μπορεῖ νὰ δῆτε δυὸ σημαῖες, οἱ ὁποῖες κυματίζουν, γιὰ νὰ ἐκφράζουν στὸν κόσμο ὅλα αὐτὰ ποὺ γράψαμε σ᾽ αὐτὸ τὸ ἀρθρίδιο. Πιστὲ λαέ, φωτογράφισέ τες καὶ ἀνάρτησέ τες στὸν τόπο τῆς ἐργασίας σου. Ἐκκλησία καὶ Ἑλλάδα. Συμπορευθῆτε. Μὴν ἀποκάμετε. Ὅλα δικά μας εἶναι.

Πηγή: Τρελογιάννης

Τους γνωρίζουμε καλά!

Είναι οι επίγονοι των αρχιτεκτόνων του ολοκληρωτισμού Εμβέρ Χότζα και Αλία.

Είναι οι επίγονοι εκείνων που ύψωναν ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, στην Ελληνική Βόρειο Ήπειρο και δολοφονούσαν πισώπλατα τους Έλληνες δραπέτες του «Παραδείσου» τους.

Τους  γνωρίζουμε καλά!

Είναι τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων, που συμμάχησαν με τον Ιταλικό φασισμό στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της Ελλάδος και συνεργάστηκαν με τους Τσάμηδες για τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων της Θεσπρωτίας.

Είναι τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων, που για δεκάδες χρόνια, ποινικοποιούσαν την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και  την Ελληνική Εθνική καταγωγή.

Τους γνωρίζουμε καλά!

Είναι οι απόγονοι εκείνων που αποσχημάτιζαν ιερείς, που μετέτρεπαν εκκλησίες σε χαρτοπαικτικές λέσχες και έφτιαχναν γήπεδα πάνω στα αγιασμένα κόκκαλα των Ελλήνων ηρώων του 1940-41.

Είναι οι απόγονοι εκείνων που κατασκεύασαν τα ναζιστικού τύπου κολαστήρια του Σπατς και του Μπουρέλ.

Τους γνωρίζουμε καλά!

Είναι εκείνοι, που πριν από λίγα χρόνια δολοφόνησαν τον Αριστοτέλη, γιατί μιλούσε ελληνικά.

Είναι εκείνοι που πλαστογραφούν συστηματικά την Ιστορία , βυσσοδομούν  διαχρονικά κατά της Ελλάδος, και «διεκδικούν» ανερυθρίαστα ελληνική γη.

Τους γνωρίζουμε καλά!

Σήμερα στη Χιμάρα γκρεμίζονται οι τοίχοι, όχι οι ψυχές!

Η ώρα της Χιμάρας, η ώρα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού θα έλθει!

Αυτό, το τελευταίο, ας το γνωρίζουν καλά!

ΑΘΗΝΑ, 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Πηγή: Σ.Φ.Ε.Β.Α.

Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και αντίθεσή μας ως προς τον ψηφισθέντα νόμο με τον οποίον οδηγούνται ακόμη και ανήλικα παιδιά στην αλλαγή «ταυτότητας» φύλου.

Δηλώνουμε ότι ο νόμος αυτός:

α) αποκαλύπτει την έλλειψη ενδιαφέροντος και πραγματικής αγάπης για τα παιδιά μας, αλλά και για κάθε άνθρωπο,

β) οδηγεί σε κακοποίηση των παιδιών,

γ) απεικονίζει μια κοινωνία η οποία όχι μόνο δεν προστατεύει τα μέλη της, αλλά τα αδικεί και τα καταστρέφει,

δ) δεν αντιπροσωπεύει τις αξίες της πλειονότητος του λαού μας,

ε) αντιστρατεύεται ευθέως τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό,

στ) παραθεωρεί ότι το φύλο είναι δοσμένο από τον Θεό και δεν είναι επιλέξιμο,

ζ) κατηχεί σε διδασκαλίες πλάνης,

η) οδηγεί σε ψυχική και σωματική φθορά της εικόνας του Θεού,

θ) τυχόν απώλεια ψυχών θα βαραίνει όλους εκείνους, οι οποίοι ευθύνονται για την ψήφιση και επικύρωση του εν λόγω νόμου.

Ως εκ τούτου, ζητούμε την κατάργηση του επαίσχυντου αυτού νόμου. Αν δεν υπάρξει μετάνοια, οι συνέπειες θα είναι τραγικές για όλους τους εμπλεκομένους και για την κοινωνία μας.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης, Βάρης και Βαρκίζης

Εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία και αντίθεσή μας ως προς τον ψηφισθέντα νόμο με τον οποίον οδηγούνται ακόμη και ανήλικα παιδιά στην αλλαγή «ταυτότητας» φύλου.

Ζητήματα που αφορούν στην ασφάλεια στο διαδίκτυο, αλλά και μεμονωμένες περιπτώσεις κυβερνο-εγκλήματος στην Ελλάδα συζητήθηκαν στην Ημερίδα της Dome Consulting firm "The 72 Hours".

"Μπορεί κάποιος δίνοντας το e-mail του, να δώσει το κλειδί για το σπίτι του;". Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε ο Μανώλης Σφακιανάκης, ένας από τους ομιλητές της ημερίδας.

Επικοινωνίες, e-mail, βάσεις προσωπικών δεδομένων και συνομιλίες πωλούνται στην τιμή των 100 ευρώ αυτή τη στιγμή στην Ελλαδα με σκοπό να χτυπήσουν τον ανταγωνισμό των εταιρειών στην αγορά, όπως επισήμαναν ο ίδιος και ο συνεργάτης του. Μάλιστα, έκαναν λόγο για DVDs και CDs που πωλούνται στην Ομόνοια και στο Μοναστηράκι, προσθέτοντας ότι το 10% των κυβερνο-εγκλημάτων σχετίζεται με βιομηχανική κατασκοπεία.

Στη συνέχεια, ο Μ. Σφακιανάκης τόνισε ότι οι νέοι κυβερνο-εγκληματίες απαιτούν λύτρα σε Bitcoins από τα θύματά τους, είτε πρόκειται για απλούς πολίτες είτε για επιχειρήσεις. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι το ηλεκτρονικό νόμισμα δεν αφήνει ίχνη για τον εντοπισμό τους.

Έπειτα, περιέγραψαν την πραγματική ιστορία για το πώς ένας 13χρονος Έλληνας χάκερ "γονάτισε" το Facebook με ένα κακόβουλο λογισμικό (malware), αλλά και πώς ένας Έλληνας βιομήχανος βρέθηκε μπλεγμένος όταν απλώς έδωσε την εταιρική κάρτα του με το e-mail του. Ο βιομήχανος έλαβε mail με κακόβουλο λογισμικό, το άνοιξε η γραμματέας του και αυτο σηματοδότησε το κλείσιμο του οργανισμού του.

Επίσης, υπογράμμισαν ότι ο ευρωπαϊκός κανονισμός GTPR βρίσκεται ήδη σε ισχύ και σιγά-σιγά θα πρέπει όλες οι διαδικτυακές επιχειρήσεις να συμμορφωθούν σε αυτόν για την ασφάλειά τους. Σύμφωνα με τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκο Παππά, κάθε ιστοσελίδα που διαχειρίζεται προσωπικά δεδομένα χρηστών υποχρεώνεται να ακολουθεί το νέο νομοθετικο πλαισιο. Σε περίπτωση παραβάσεων τα πρόστιμα φτάνουν μέχρι και τα 300.000 ευρώ. Ο ευρωπαϊκός κανονισμός θα έχει εφαρμογή σε ιδιωτικο και δημόσιο τομέα.

Κάθε ιστοσελίδα θα πρέπει να συμβουλευτεί τον αρμόδιο δημόσιο τομέα για το αν υπόκειται ή όχι στις υποχρεώσεις του κανονισμού.

Νωρίτερα, ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς, προειδοποίησε ότι ειναι σημαντικό οι πολίτες να αντιληφθούν τους κινδύνους του διαδικτύου γιατί απειλείται η προσωπική μας ασφάλεια. Νέα έρευνα έδειξε ότι η πλειοψηφία πολιτών πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότητα να πέσουν θύματα κυβερνο-εγκλημάτων, σύμφωνα με τον υπουργό.

Μόνο το 2016 υπήρξαν πάνω 4.000 περιπτώσεις κυβερνοεπιθέσεων, ανέφερε ο Νίκος Παππάς και συμπλήρωσε ότι οι κυβερνοεπιθέσεις δεν αφορούν μόνο μεμονωμένα κράτη μέλη, αλλά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η θέσπιση ενός συστήματος πιστοποίησης είναι σημαντική για την ορθή και ασφαλή χρήση των τεχνολογιών, δήλωσε ο υπουργός και τόνισε ότι το 70% δεν γνωρίζει τους κινδύνους και τις απειλές του διαδικτύου λόγω ελλειπής ενημέρωσης.

Ένα από τα μεγάλα ελλείμματα στις επιχειρήσεις ότι πάρα πολύ μικρό ποσοστό επιχειρήσεων, το ένα τρίτο, χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για την ανάπτυξη του, πρόσθεσε.

Τέλος, επισήμανε ότι το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής στοχεύει στην ανάπτυξη πλατφόρμας για την προστασία των πληροφοριακών συστημάτων.

Πηγή:  Το Ποντίκι, ID-on't renounce my freedom

Η φωτογραφία ελήφθη το 2016 όταν βρέθηκε στο Καστελλόριζο για λίγες ώρες το υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού «Ματρώζος». Φωτογραφία ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Από …συμπτώσεις το Καστελλόριζο «γλύτωσε» από την Τουρκία, στην οποία μάλιστα προσφέρονταν οικειοθελώς από την Ελλάδα στο πλαίσιο του παζαριού για το Κυπριακό, βάσει της πρότασης Άτσεσον.

Όπως αποκαλύπτεται σε απόρρητα έγγραφα της CIA που αποχαρακτηρίσθηκαν πρόσφατα ο Άτσεσον διαπίστωνε κάποιο ενδιαφέρον των Τούρκων για το Καστελλοριζο, αλλά μόνο στο πλαίσιο μιας γενικότερης φόρμουλας.

Στο έγγραφο του Αυγούστου του 1964 οι αναλυτές της CIA αφού κάνουν εκτενή παρουσίαση του Καστελλόριζου, εκτιμούν ότι η προσφορά του στην Τουρκία από την Ελλάδα «δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη».

Ίσως αν το 1964 ήταν γνωστός ο στρατηγικής σημασίας ρόλος του Καστελόριζου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία θα είχε δεχθεί ασμένως την ελληνική προσφορά και το Καστελλοριζο θα είχε περάσει στην τουρκική κυριαρχία ανατρέποντας κρίσιμες ισορροπίες σε ολόκληρη την περιοχή.

Τα δυο έγγραφα της CIA, το πρώτο αφορά στην παρουσίαση και αποτίμηση των γεωγραφικών, πολιτικών και οικονομικών δεδομένων του Καστελλόριζου ώστε να εκτιμηθεί εάν αποτελεί ικανοποιητικό «δώρο» στην Τουρκία και το δεύτερο αποτελεί την καταγραφή της πρότασης Ατσεσον στην υποεπιτροπή Άμυνας του Κογκρέσου (Vinson)

ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo01
CIA/RR GB 64-29 – August 1964
CASTELLORIZO (KASTELLORIZON) ISLAND
(Turkish –Meis, Italian– Castelrosso, French– Chateau-Rouse)

Το νησί του Καστελλόριζου είναι το πιο ανατολικό από τα Δωδεκάνησα αποκτήθηκε από την Ελλάδα από την Ιταλία το 1947.  Βρίσκεται 70 μίλια ανατολικά της Ρόδου και σχεδόν 4 μίλια νοτίως του λιμανιού Andifli στην νότια ακτή της Τουρκίας. Τα βόρεια και Ανατολικά ακρωτήρια του Καστελόριζου απέχουν λιγότερο από 2 μίλια από τα ακρωτήρια της Ηπειρωτικής Τουρκίας.

Το όνομα του Καστελόριζου αναφέρεται συχνά για ένα σύμπλεγμα νησιών που περιλαμβάνουν εκτός του Καστελόριζου και τα ακόλουθα μικρά νησιά:

1. Νήσος Άγιος Γεώργιος 3 μίλια δυτικά από το Καστελοριζο
2. Gurmenli Adasi(Marathi Island) 2-1/4 του μιλίου βορειοανατολικά του Αγίου Γεωργιου ( σ.σ. το νησι εχει περιέλθει στην Τουρκία)
3. Βράχοι Βουτζάκι , ¾ του μιλίου νότια -νοτιοανατολικά του Μαραθι
4. Νήσος Υψηλή (Στρογγυλή) 2-1/4 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου στην ίδια απόσταση δυτικά-νοτιοδυτικά του Tugh Burnu(Ulu Burun) που είναι το νοτιοτερο μερος της Τουρκίας και σχηματίζει την ανατολική πλευρά του Κόλπου του Καστελόριζου. Οι νησίδες μεταξύ του νησιου και της ακτής είναι Τουρκικές.”

Στο Έγγραφο της CIA περιγράφεται αναλυτικά η μορφολογία του εδάφους ,τα πληθυσμιακά στοιχεία , οι κλιματικές συνθήκες του νησιου οι παραγωγικές δυνατότητες του. Η ελληνικότητα του νησιου επιβεβαιώνεται από τις αναφορές που υπάρχουν στην ιστορία του νησιου .

«..Το νησι είναι βραχώδες και άγονο με σκληρό ασβεστόλιθο .,περιγράφονται οι απόκρημνες ακτές και προστίθεται ότι εχει τυπικό Μεσογειακό κλίμα και το νησι δεν διαθέτει πηγές η ποτάμια .σε περιόδους ξηρασίας τροφοδοτείσαι με νερό και με βάρκες από τις πήγες στην απέναντι τουρκική ακτή.

Αφού αναλύεται η ιστορία του νησιου ,γινεται αναφορά στον πληθυσμό με την επισήμανση ότι είναι Έλληνες αλλά ο πληθυσμός μειώθηκε λόγω της μετανάστευσης με τον αριθμό των κάτοικων να πέφτει σε 2,218 το 1937 και σε 574 το 1960 ,ενώ 8000 περίπου έχουν μεταναστεύσει στην ηπειρωτική Ελλαδα, στην Αίγυπτο στην Νοτιά Αφρική ,την Αυστραλία και στις ΗΠΑ.

Γινεται επίσης ειδική αναφορά στην παρουσία στην Υψηλή του μοναδικού κατοίκου του νησιου του φύλακα του φάρου.

«Σύνοψη και Συμπέρασμα

Μια προσφορά του Καστελλόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα, δεν θα θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει αξιοσημείωτη γεωργία η βιομηχανία και έχει έναν φθίνοντα πληθυσμό

Διαθέτει ένα μικρό προστατευμένο λιμάνι αλλα δεν είναι εξοπλισμένο με μοναδες επισκευής πλοίων η χώρους αποθήκευσης. Το Καστελοριζο δεν είναι κατάλληλο για αεροπορικές εγκαταστάσεις.»

ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo02
«DRAFT DCI Breifing for Vinson Subcommittee

Κύπρος

Ι. Στην Κυπρο η εικόνα εχει αλλάξει δραστικά από τις αρχές Ιουνίου όταν μια τουρκική εισβολεί αποφεύχθηκε οριακά.

Α. Οι Έλληνες που έδειξαν να αιφνιδιάζονται τον Ιούνιο μεταφέρουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο τις τελευταίες έξι εβδομάδες που ξεφορτώνονται νύκτα με μετρά ασφαλείας στην Λεμεσό.

Β. Υπάρχουν 7-8.000 άνδρες στο νησι ,πολλοί εξ αυτών με χαρτιά ελληνοκυπρίων .Πιστεύουμε οτι υπάρχουν τρία συντάγματα πεζικού ,με πρόσθετες μοναδες πυροβολικού και ειδικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Τρόοδος….

1. C. Ελληνοκυπριακές ανεπίσημες δυνάμεις διάσπαρτες σε όλο το νησι φθάνουν τους 30-35 χιλιάδες και είναι εχθρικές τόσο στις σχέσεις με τις δυνάμεις του ΟΗΕ όσο και με τους Τούρκους.

ΙΙ. Οι τούρκοι έχουν ανεπίσημους όχι περισσοτέρους από 13.000 και στερούνται μεταφορικών μέσων ,όπλων και εξοπλισμό.

Α. Και οι τούρκοι διοχετεύουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο αλλα δεν συγκρίνονται με αυτά που στέλνουν οι Ελληνοκύπριοι. Δεν υπάρχουν πιθανότατα περισσότεροι από 1000 τούρκοι από το όριο των 650 ανδρών που προβλέπει η Συνθήκη .

Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι πολύ δυσκολότερη τώρα η όποια τουρκική παρέμβαση από ότι ηταν τον Ιούνιο.

Οι συνομιλίες Άτσεσον στην Γενεύη με εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας μετά από παρέμβαση του προέδρου Τζόνσον .

Ο Ατσεσον προσφέρει όχι ένα «αμερικανικό σχέδιο» αλλά προκαταρκτικές προτάσεις.

Προβλέπει την δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κυπρο μεγάλο βαθμό τοπικής αυτοκυβέρνησης για ητν τουρκική μειονοτητα και διεθνή παρουσία για την διασφάλιση της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων .Η προτεινόμενη τουρκική βάση θα βρισκεται στην Καρπασία . Αυτή η βάση θα εξυπηρετεί τόσο την τουρκική εθνική ασφάλεια και σε έκτακτη κατάσταση θα προσφέρει ασφαλή περιοχή για την τουρκοκυπριακή μειονότητα.

Ο Ατσεσον πρότεινε μια επιτροπή του ΟΗΕ που θα εγκατασταθεί στο νησί και θα εγγυάται τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Τουρκοκυπριακής μειονότητας

Οι Έλληνες και οι Τούρκοι έδειξαν θέλησή να διαπραγματευθούν στα περισσότερα θέματα αλλα ακομη οι θέσεις τους απέχουν πολύ.

-Οι τούρκοι ενώ επιμένουν για κάτι που θα μοιάζει με πλήρη διχοτόμηση , έχουν δείξει ελαστικότητα στις γραμμές συνόρων.

Επιμένουν πάντως για το δικαίωμα της Τουρκίας για κυριαρχία σε ένα τμήμα της Κυπρου και ότι αυτή η περιοχή πρέπει να είναι αρκετα μεγάλη ώστε να ανταποκρίνεται στις ς ανάγκες κύρους και ασφάλειας της Τουρκίας.

Για λόγους στρατιωτικών αναγκών ,απαιτούν κάθε πρόταση για την Βάση να περιλαμβάνει ολη την Καρπασία και μια σημαντική λωρίδα γης κατά μήκος της βορειοανατολικής πτέρυγας του νησιου…

Οι τούρκοι έδειξαν κάποιο προκαταρκτικό ενδιαφέρον για την ελληνική προσφορά του μικρού νησιου του Καστελόριζου ακριβώς εξω από τις την νοτιοανατολική ακτή της Τουρκίας αλλα μόνο ως μέρος μιας συνολικότερης φόρμουλας.

Ο τούρκος στρατιωτικός που συμμετέχει στις συνομιλιες , που αντανακλά τις απόψεις του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, επεμεινε ότι η Τουρκία θα πρεπει να εχει τουλάχιστον ένα λιμάνι , με προτίμηση την Κυρήνεια και επίσης να εχει δικαιώματα και στην Αμμόχωστο.

Οι Έλληνες σύμφωνα με το Έγγραφο απορρίπτουν την ιδέα της κυρίαρχης τουρκικής βάσης και αντιπροτείνουν μια Βάση έναντι μακροχρόνιας μίσθωσης….».

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα ἀναφέρθηκαν ἀπό μας, ἀγαπητοί, ὅπως καί ἐσεῖς καλῶς γνωρίζετε, στηρίζονται στήν Θεόπνευστη Γραφή, σύμφωνα πρός τήν ἑρμηνεία καί ὑγιῆ διδασκαλία καί διασάφηση τῶν ἁγίων θεολόγων μας.

Διότι δέν εἶναι δυνατόν σέ μᾶς, ὅταν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στή δική μας ἐξήγηση (ἑρμηνεία), νά ἐννοήσουμε ἤ νά κατανοήσουμε ἤ νά ἑρμηνεύσουμε τελείως κάτι ἀπό τούς λόγους τῆς Θεοπνεύστου Γραφῆς, παρά μόνο σύμφωνα μέ τήν ἄποψη τῶν θεολόγων (Πατέρων), οἱ ὁποῖοι ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἔχουν ἐπιδοκιμαστεῖ ἀπό τίς ἁγίες συνόδους ὡς κατάλληλοι πρός τόν εὐσεβῆ αὐτόν σκοπό, γιά νά μή στριφογυρίζει ὁ νοῦς μας ἀπό ἐδῶ καί ἀπό ἐκεῖ κατά τήν συνήθεια τοῦ Πρωτέα (θαλάσσια θεότητα, πού προσλάμβανε ἀλλοδιαδόχως διάφορες μορφές), ἀφοῦ ἐμεῖς ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τήν ὀρθή εὐαγγελική διδασκαλία καί τήν ἀληθινή σοφία καί σύνεση.

Ἀλλά, θά μποροῦσε κανείς νά πεῖ, ποιά ἐπαναφορά στήν ὀρθή θέση θά ὑπάρξει σέ αὐτούς, ποία; Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἡ ἑξῆς: τίποτα νά μή μεταχειριζόμαστε ἤ νά μήν παραδεχόμαστε στό νοῦ μᾶς ἀντίθετα πρός ὅσα ἔχουν διαταχθεῖ ἀπό τούς ἱερούς ἀποστόλους καί τίς ἁγίες συνόδους. Διότι ὅποιος φυλάει ὀρθά τόν ὄρο αὐτόν, θά εἶναι σύντροφος μαζί μας, θά ἐπικοινωνεῖ μαζί μας καί θά ἔχει τήν ἴδια πίστη μέ μας.

Διότι ὅποιος ἀπαρνεῖται τούς κανόνες, γιά τούς ὁποίους ἔχουμε μιλήσει προηγουμένως, καί ὁρμᾶ ἐναντίον τῶν ἀποστόλων καί συμπεριφέρεται ἀνεμπόδιστα ἐναντίον τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ποιά ἐπικοινωνία θά μποροῦσε νά ἔχει μέ μας; Ποιό μερίδιο θά ἔχει αὐτός μαζί μας;

Πηγή: Περικοπῆ ἐκ τῆς Α΄ἀποκρίσεως Ἱερεμίου Β΄ πρός τούς Βυρτεμβεργίους Λουθηρανούς θεολόγους, Δ.Μ.Σ. 502.

Αυτές τις μέρες στη Χειμάρρα επικεντρώνεται όλος ο μισελληνισμός του σύγχρονου αλβανικού κράτους. Είναι σε εξέλιξη το σχέδιο των Αλβανών για μία «γενοκτονία χαμηλής έντασης» με την εκδίωξη των γηγενών Βορειοηπειρωτών.

Όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες, αυτές τις μέρες, έχουμε στραμμένη την προσοχή μας στα ιερά χώματα της Βορείου Ηπείρου. Εκεί που είναι ακόμη άταφοι οι παππούδες μας ήρωες του 1940, εκεί που τα αδέρφια μας δοκιμάζονται σήμερα.

Στους προσφιλείς μας Βορειοηπειρώτες και ειδικότερα στους Χειμαρραίους μεταφέρουμε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας για συνέχιση του αγώνα τους και τους διαβεβαιώνουμε ότι όχι μόνο η ΣΦΕΒΑ αλλά και όλος ο Ελληνισμός είναι στο πλευρό τους.

Χρέος της Ελλάδας είναι να μην περιοριστεί σε δηλώσεις αλλά εμπράκτως να δείξει στη γειτονική χώρα ότι δεν θα επιτραπεί η αλλοίωση του ελληνικού χαρακτήρα της Χειμάρρας. Να μην επιτρέψουμε επ’ ουδενί την επανάληψη του φαινομένου των Αγίων Σαράντα, όπου ο Ελληνικός πληθυσμός από μία πλειοψηφία του 55% το 1991 κατέληξε με την «τουριστική» και «οικονομική» ανάπλαση της περιοχής μειοψηφία στο ίδιο τους το σπίτι.

ΣΦΕΒΑ, 1/11/2017

Πηγή: Σ.Φ.Ε.Β.Α.

Η υπόθεση έφτασε στα χέρια του εισαγγελέα μετά την αποκάλυψη του «Πρώτου Θέματος» που είχε φέρει στο φως τις καταγγελίες υπαλλήλων του οργανισμού που υποστήριζαν ότι η κυρία Γιαννακοπούλου είχε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων μια εικόνα της Παναγίας

Λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη του «Πρώτου Θέματος» για τη διευθύνουσα σύμβουλο του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ), 'Ελενα Γιαννακοπούλου, που είχε πετάξει την εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια η εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας προχώρησε στην άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της.

Πλέον, με βάση τη δίωξη που ασκήθηκε από την εισαγγελία, η κ. Γιαννακοπούλου αντιμετωπίζει κατηγορίες για προσβολή θρησκεύματος και παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί πως ο αντιρατσιστικός νόμος εφαρμόζεται πρώτη φορά για υπόθεση η οποία σχετίζεται με θρησκευτικές διακρίσεις!
Η συγκεκριμένη υπόθεση μπήκε στο «μικροσκόπιο» της εισαγγελίας Πρωτοδικών έπειτα από έγγραφη καταγγελία προς το υπουργείο Παιδείας, στην οποία εργαζόμενοι στον ΕΟΠΠΕΠ (υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας) ανέφεραν ότι η κ. Γιαννακοπούλου, είχε ξεκινήσει διωγμούς εναντίον όσων φορούν ή έχουν στους χώρους της εργασίας τους χριστιανικά σύμβολα απαιτώντας την απομάκρυνσή τους. 

Ακόμη, οι εργαζόμενοι ανέφεραν - όπως είχε αποκαλύψει το Πρωτο Θέμα τον περασμένο Αύγουστο - ότι η διευθύνουσα σύμβουλος παραμονές Δεκαπενταύγουστου πέταξε εικόνες της Παναγίας στο καλάθι των αχρήστων και προσπάθησε μάλιστα να αφαιρέσει σταυρό από τον λαιμό υπαλλήλου της. 

Τα όσα αναφέρονταν στην καταγγελία ακούγονται απίστευτα, αλλά διατυπώθηκαν επωνύμως και ενυπογράφως από δύο υπαλλήλους, οι οποίοι ανέφεραν για την κ. Γιαννακοπούλου: «Την στιγμή που διαπίστωσε την ύπαρξη της ιερής εικόνας της Παναγίας Θεοτόκου πάνω στο γραφείο της, την άρπαξε και την πέταξε σε καλάθι σκουπιδιών, λέγοντας ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες στα γραφεία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μέρος μου και μόλις διαπίστωσε ότι φέρω σταυρό στο λαιμό μου φώναξε “τι είναι αυτά που φοράς”, άρπαξε τον σταυρό που φορούσα, ρωτώντας με aν νομίζω ότι θα με σώσει αυτό που φορώ. Συνεχίζοντας προχώρησε στο γραφείο εργασίας μου, λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται».

Χαρακτηριστικά, στην καταγγελία της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών, αναφέρονταν ότι η  διευθύνουσα σύμβουλος την απείλησε ότι θα την οδηγήσει στο Διοικητικό Συμβούλιο με το ερώτημα της απόλυσης χωρίς να εξηγήσει τον λόγο. Η προϊσταμένη στην καταγγελία της ανέφερε ακόμη για την κ. Γιαννακοπούλου:

«Αυτό που με συγκλόνισε βαθύτατα ήταν η στάση και η εντολή σχετικά με τις ιερές εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, καθόσον έπληξε το θρησκευτικό μου συναίσθημα. Από καμία διάταξη νόμου ή κανονισμού δεν υποχρεούμαι να αποκρύπτω στον χώρο της εργασίας μου ότι είμαι μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ούτε υποχρεούμαι να ανέχομαι μέσα στον χώρο της εργασίας μου την προσβολή ιερών αντικειμένων της Εκκλησίας όπου ανήκω. Εχω το δικαίωμα, όπως κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασχέτως θρησκεύματος, να φέρω πάνω μου θρησκευτικά σύμβολα της πίστης μου και να τα ’χω στη θέση εργασίας μου εφόσον δεν κωλύουν την εκτέλεση των υπηρεσιών μου (τέτοιο ζήτημα άλλωστε ουδείς προϊστάμενος μου έθεσε μέχρι σήμερα). Καμία επίσης ιεραρχική εξουσία δεν χορηγεί σε κανέναν προϊστάμενο το δικαίωμα να καταφέρεται με έργα ή λόγια εναντίον της θρησκευτικής πίστης, να προσβάλει ή να απαγορεύει θρησκευτικά σύμβολα- αντικείμενα που ανήκουν σε οποιονδήποτε εργαζόμενο του Οργανισμού».

Πηγή: Πρώτο Θέμα

«Κουρασμένη, ἔχοντας χάσει σχεδόν κάθε ἐνδιαφέρον ἔκανα τίς ἀσκήσεις μου yoga, τίς mantra. Καταλαβαίνεις, μέχρις ἐκείνη τήν στιγμή, δέν εἶχα ποτέ προσευχηθῆ, δέν ἤξερα καμμιά προσευχή. Καί νά πού ἕνα ἐγχειρίδιο τῆς yoga πρότεινε νά κάνω μιά ἄσκησι μέ τό Πάτερ ἡμῶν, τήν Κυριακή προσευχή. Βάλθηκα νά τήν λέω σάν ἕνα mantra, χωρίς ἔκφρασι, μέ αὐτόματο τρόπο. Ἀφοῦ τήν διάβασα περίπου ἕξι φορές, ξαφνικά ἀναστατώθηκα. ῎Οχι μόνο ἡ κουτή λογική μου, ἀλλά ὁλόκληρο τό εἶναι μου κατάλαβε ὅτι Αὐτός ὑπῆρχε, Αὐτός ὁ ζῶν Θεός, ὁ προσωπικός, πού μέ ἀγαπᾶ, πού ἀγαπᾶ ὁλόκληρη τήν δημιουργία, ὁ Θεός πού δημιούργησε αὐτό τόν κόσμο καί πού ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό ἀγάπη, ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστημένος Θεός. Σ᾽ ἕνα λεπτό τό “μυστήριο” τοῦ χριστιανισμοῦ μοῦ ἀποκαλύφθηκε καθώς καί ἡ ἀληθινή ζωή καί ἡ θέσι μου σ᾽ αὐτή τή ζωή. Πραγματικά σώθηκα.

Τά πάντα μέσα μου ἄλλαξαν Ὁ παλαιός ἄνθρωπος πέθανε. ῎Οχι μόνο ἀπέρριψα κάθε τι πού εἶχε ἀξία γιά μένα, τά ἰδανικά μου, ἀλλά καί ὅλες οἱ παλιές μου συνήθειες καί ἰδιαιτερότητες τοῦ χαρακτῆρα μ᾽ ἐγκατάλειψαν».

«Αὐτό πού τό καλύτερο κήρυγμα δέν θά μποροῦσε νά φέρη σέ πέρας σέ περίοδο εἰρήνης [τή μεταστροφή], τό κάνουν σέ μᾶς ἁπλᾶ ἀντικείμενα. Τό πρῶτο χωρίο τοῦ Εὐαγγελίου τό ὁποῖο βρίσκουμε σ᾽ ἕνα βιβλίο ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας εἶναι ἱκανό νά ἀναστατώση τή ζωή μας».

Πολλές φορές ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, δέν βοηθᾶμε στήν ἱεραποστολή. «Θυμᾶμαι ἕναν ἱερέα σέ μιά ἐκδρομή στή Γερμανία, πού εἶχε ὀργανωθῆ ἀπό μιά ἐνορία χωριοῦ. Κατά τή διάρκεια τῶν δύο ἡμερῶν κατά τίς ὁποῖες διήρκεσε ἡ ἐκδρομή ὁ νέος ἱερέας ἀθλητικός καί χαρούμενος μᾶς μίλησε γιά ὅλα, γιά ἀεροπλάνα καί ποδόσφαιρο, γιά τίς ἐκλογές καί τή διατροφή· γέλασε πολύ, προσπάθησε νά ψυχαγωγήση ὅλο τόν κόσμο. Μέ λίγα λόγια ἦταν σάν ἕνας ὑπεύθυνος ψυχαγωγίας. Ἐνῶ ὁ τόσο ὄμορφος κόσμος πίσω ἀπό τά τζάμια, μέ τίς ἀπότομες πλαγιές του καί τή λάμψι τῶν μπλέ καί μώβ χρωμάτων του μοῦ ἔφερνε στό νοῦ αὐθόρμητα τούς στίχους τῶν ψαλμῶν: “Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα Σου Κύριε! Πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας”.
Μόλις ἐπιστρέψαμε, τόν ρώτησα:

› Γιατί δέν μιλήσατε μιά φορά γιά τό Θεό γιά τήν ὀμορφιά τῆς δημιουργίας;

Μοῦ ἀπάντησε:

› ῎Αν μιλοῦσα γιά τό Θεό θά ἔχανα τούς ἀνθρώπους μου, θά ἔμενα μόνος.

› Μά ἡ μοναξιά ποτέ δέν ἦταν ἁμαρτία, τοῦ εἶπα σκεπτόμενη ὅτι δέν ἦταν ἀλήθεια, ὅτι θά ἔχανε τούς ἀνθρώπους του.

Οἱ χωρικοί πάντα μέ ἄκουγαν εὐχάριστα ὅταν μιλοῦσα γιά τήν Ἐκκλησία, γιά τήν προσευχή. Μοῦ ξαναζητοῦσαν νά πάω νά τούς δῶ».

«Τό ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, ἐμεῖς τό γνωρίζουμε χωρίς τήν παραμικρή ἀμφιβολία. Πολλοί ἀπό μᾶς ἔγιναν χριστιανοί χωρίς καθόλου νά τό περιμένουν καί δέχθηκαν ἰδιαίτερες ἀποκαλύψεις. ῎Εζησαν τέτοιες καταστάσεις, πού μοιάζουν πολύ μέ ἐκεῖνες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν πήγαινε στή Δαμασκό. Δέν ἤμασθαν ἐμεῖς πού ἀναζητούσαμε τό Θεό· ὁ Θεός μᾶς ἀναζητοῦσε καί μᾶς βρῆκε. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀλήθειες στή μεταστροφή μας. Αὐτή εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξι γιά τήν ὕπαρξι τοῦ Θεοῦ».

«Ἀρκετές φορές μέ βασάνιζε ἡ πλήρης ἀδιαφορία τῶν yogi γιά τά προβλήματα τοῦ πλησίον, σάν νά μήν ὑπῆρχε γι᾽ αὐτούς κανένας ἄλλος, παρά μόνο τό δικό τους “Ἐγώ”. Ὁ μόνος λόγος, γιά τόν ὁποῖο δέν ἔπρεπε κανείς νά ἐξοργίζη τούς ἄλλους ἦταν, διότι ἔτσι σπαταλιόταν πολύτιμη ἐνέργεια. Τήν ἀρνητική συμπεριφορά δέν τήν ἀξιολογοῦσαν ἠθικά, ἀλλά ἀπό τήν ἄποψι τῆς ἐνεργείας. Τελικά μέ ἀποδέσμευσε ἀπό τούς yogi τό ἀκόλουθο σημαντικό περιστατικό.

Ὁ φίλος μου Β. [ὁ ὁποῖος καί τήν ὁδήγησε στή yoga] ἐργαζόταν σ᾽ ἕνα σταθμό Πρώτων Βοηθειῶν. Μιά φορά μοῦ διηγήθηκε, ὅτι στή διάρκεια μιᾶς στοχαστικῆς περισυλλογῆς εἶδε, στήν ὄχθη τῆς λίμνης, ἕνα μεθυσμένο νά πέφτη μέσα καί νά κινδυνεύη νά πνιγῆ. Ὁ Β. σκέφθηκε, ὅτι δέν ἦταν δυνατόν νά διακόψη τό στοχασμό του καί ὁ ἄνθρωπος πνίγηκε.

Ἡ διήγησι αὐτή τοῦ φίλου μου σήμανε τό τέλος τῆς φιλίας μας. Μέ ἔκανε νά φρίξω».

Σε άλλη της επιστολή (2 Απριλίου, 1981) γράφει:

Παρευρέθηκα στη σύναξη των προτεσταντικών εκκλησιών του Αμβούργου. Μου κτύπησε άσχημα η πολιτικάντικη δραστηριοποίηση των νέων. Εκείνη την ημέρα της Εκκλησίας μιλήσανε τόσο λίγο για την πίστη και την Εκκλησία. Είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουνα σε μια τεράστια συνάντηση κομμουνιστικών νεολαιών (όπως υπήρχαν στη Ρωσία τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση), όπου βασιλεύει το πνεύμα της αγέλης, όπου δεν υπάρχουν πρόσωπα, παρά μόνον μάσκες, ούτε ανθρώπινες φωνές, ούτε ιδέες, μοναχά η δημαγωγία.

Εκείνη την ημέρα γνώρισα τον γερμανικό ειρηνισμό. Η επιθυμία να παλέψεις για την ειρήνη δεν είναι άσχημη καθ' εαυτή. Όλος ο κόσμος θέλει την ειρήνη. Αλλά για τους ρώσους χριστιανούς είναι φανερό ότι χωρίς την εσωτερική ειρήνη κι ελευθερία η εξωτερική ειρήνη και ελευθερία είναι αδύνατες. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ είπε: "Να έχετε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες ανθρώπων θα σωθούν δίπλα σας". Αλλά, γι' αυτούς τους νέους, απ' ότι φαίνεται δεν τους ενδιαφέρει να ζήσουν, αλλά να επιζήσουν. Ήταν ντροπή ν' ακούς χριστιανούς να λένε: "Καλύτερα κόκκινος παρά νεκρός".

Για τη ρώσικη νεολαία ισχύει το αντίθετο, είναι έτοιμη να χάσει τη φυσική ζωή για να μην πεθάνει πνευματικά.
Στη Δύση όπου οι άνθρωποι υποφέρουν, λιγότερο από αλλού, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες του πόνου έξω από τον ίδιο τον άνθρωπο: για παράδειγμα στις δομές της κοινωνίας. Στις χώρες που γενικά, υποφέρουν, οι άνθρωποι προσδιορίζουν τις αιτίες των οδυνών τους στον εσωτερικό τους εαυτό. Έτσι η οδύνη φωτίζει. Η Δύση έχει ακόμη την αυταπάτη ότι αλλάζοντας τις εξωτερικές συνθήκες μπορούμε και πρέπει να εξαφανίσουμε τελείως τον πόνο από την γη. Η ρωσική εμπειρία αντιλέγει σε μια τέτοια ιδέα. Ικανός αριθμός χριστιανών αισθάνονταν ευτυχείς μέσα στη φυλακή και οι μάρτυρες αισθάνθηκαν πραγματική χαρά. Μπορεί κανείς να είναι ευτυχής στο Γκουλάγκ και δυστυχής μέσα σ' ένα παλάτι.

Η δραστηριοποίηση και η ανησυχία των νέων ειρηνιστών παίρνει άσχημη μορφή. Αυτό που φοβίζει είναι  ότι μέσα σ' αυτό το κίνημα το άτομο εξαφανίζεται. Εκεί αρχίζει ο ολοκληρωτισμός.

Πηγή: (Ἀρχίμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ὁ Ἧχος τῶν Θεϊκῶν Βημάτων, ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἀθήνα 2011) Αβέρωφ, Ορθόδοξη Κελτική και Αγγλοσαξονική Εκκλησία

Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος ἔλεγε τότε στὸν (ἢ στὴν) σύζυγο:

– Ποιὸς φταίει γιὰ τὰ προβλήματα στὶς σχέσεις σας;

Ἀπάντηση: ἡ γυναίκα μου (ἢ ὁ ἄντρας μου)!

Γέροντας Σωφρόνιος: ἐσὺ δὲν φταῖς καθόλου;

Ἀπάντηση: φταίω κι ἐγώ, ἀλλὰ τὸ μεγάλος φταίξιμο εἶναι στὴν γυναίκα μου (ἢ στὸν ἄντρα μου)!

Γέροντας: πόσο τοῖς ἑκατὸ φταῖς ἐσὺ καὶ πόσο φταίει ἡ γυναίκα σου (ἢ ὁ ἄντρας σου);

Ἀπάντηση: 90% αὐτὴ (ἢ αὐτὸς) καὶ 10% ἐγώ!

Γέροντας: διόρθωσε ἐσὺ τὸ 10% ποὺ φταῖς καὶ τότε θὰ δεῖς ἂν θὰ παραμείνει τὸ 90% τῆς γυναίκας σου (ἢ τοῦ ἄντρα σου)!

Τόνιζε ὁ ἅγιος Γέροντας ὅτι βασικὸ στοιχεῖο γιὰ νὰ.... μπορέσει νὰ κρατηθεῖ σωστὰ ἡ σχέση μεταξύ των συζύγων εἶναι νὰ ἀναλαμβάνει ὁ καθένας τὶς δικές του εὐθύνες γιὰ τὰ τυχὸν σφάλματά του καὶ νὰ μὴν τὶς μεταθέτει ὅλες στὸν ἄλλον.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό