Ὁ γιὸς σας ἔπεσε μὲ τὸ ἀεροπλάνο καὶ σκοτώθηκε. Γράφετε, πώς τώρα σκέπτεστε ἕνα μόνο πρᾶγμα: «Ὁ γιὸς μου ζεῖ;». Ὑπάρχει ζωὴ μετὰ τὸν θάνατο, καὶ ποιός μπορεῖ νὰ μᾶς βεβαιώσει γι’ αὐτό;

Είπε πάλι: «Όποιος κάθεται στην έρημο και ησυχάζει, από τρεις πολέμους είναι απαλλαγμένος: της ακοής, της ομιλίας και της δράσεως. Και ένα μόνο πόλεμο έχει: τον πόλεμο της καρδιάς».

Ο θάνατος είναι χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Η ψυχή και το σώμα, ενωμένα με τη βούληση του Θεού, χωρίζονται πάλι με τη βούληση του Θεού. Ο χωρισμός αυτός είναι συνέπεια της πτώσεώς μας, εξαιτίας της οποίας το σώμα έπαψε να είναι άφθαρτο, όπως πλάστηκε από τον Πλάστη του. Ο θάνατος του ανθρώπου, που ήταν δυνητικά αθάνατος, είναι η συνέπεια της παρακοής του στην εντολή του Θεού.

Είπε πάλι: «Καθώς τα ψάρια, αν χρονοτριβήσουν στη στεριά, πεθαίνουν, έτσι και οι μοναχοί, χρονοτριβώντας έξω από το κελλί τους ή με λαϊκούς περνώντας την ώρα τους,

Ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ ποιητῆ τοῦ Χριστοῦ Γ. Βερίτης, τοῦ μεγάλου διανοητῆ καὶ ἀνθρώπου Ἀλέξανδρου Γκιάλα (1915-1948)

Πηγή: Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων

Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.

Είπε πάλι: «Από τον πλησίον μας εξαρτάται η ζωή και ο θάνατος. Αν κερδίσουμε τον αδελφό μας, τον Θεό κερδίζουμε. Αν σκανδαλίσουμε τον αδελφό μας, στον Χριστό αμαρτάνουμε».

Ὁ κατὰ κόσμον Ἀνδρέας Τρεμπέλας γεννήθηκε στὴν πόλη τῶν Πατρῶν τὸ 1939. Ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν τὸ 1963. Χειροτονήθηκε Διάκονος τὸ 1968 καὶ Πρεσβύτερος τὸ 1969 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Γέροντά του Μητροπολίτη Σεβαστιανό. Ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροκήρυκας στὴν Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως ἀπὸ τὸ 1967 (ἀρχικὰ ὡς λαϊκός, κατόπιν ὡς Διάκονος καὶ ἔπειτα ὡς Πρεσβύτερος – Ἀρχιμανδρίτης) μέχρι τὸ 1995.

Επειδή θα γεννηθή ίσως το ερώτημα σε μερικούς ανθρώπους, γιατί να επιτρέπη ο Θεός να ταλαιπωρούνται με δοκιμασίες, συκοφαντίες κ.τ.λ. δίκαιοι άνθρωποι, όπως και ο άνθρωπος του Θεού Χατζη-Γεώργης, ενώ ήταν εξαγνισμένη ψυχή κι από μικρό παιδάκι, θεώρησα καλό να γράψω αυτό που νιώθω.

Είπε πάλι: «Είναι μερικοί που έλειωσαν τα σώματα τους με την άσκηση, επειδή όμως τους έλειπε η διάκριση, μακριά από τον Θεό βρέθηκαν».