Σχόλιο Κ.Ο.: Κάθε χρόνο, στις 31 Οκτωβρίου, ο δυτικός κόσμος γιορτάζει το ‘Halloween’. Μία γιορτή που θυμίζει τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική χροιά. Το πιο γνωστό σύμβολο είναι η κολοκύθα. Η γιορτή ‘ALL HALLOWS' EVE’ (όλων των αγίων) ή Hallows, προέρχεται από τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Εορτάζονταν στις 13 Μαΐου και ήταν μια νύχτα μνήμης των νεκρών αγίων και μαρτύρων. Η ημερομηνία άλλαξε αργότερα και έγινε 1 Νοεμβρίου, προκειμένου η δυτική εκκλησία να ‘εκχριστιανίσει’ τις παγανιστικές γιορτές Beltane και Samhain - του καλοκαιριού, του χειμώνα και της φωτιάς. Η γιορτή είναι πολύ δημοφιλής στις ΗΠΑ, με 7 στους 10 Αμερικάνους να συμμετέχουν (γίνεται προσπάθεια να εδραιωθεί και στην Ευρώπη), ενώ ακόμα και ανάμεσα στους χριστιανούς στις ΗΠΑ έχει γίνει αποδεκτή η γιορτή με πολλές διαμαρτυρόμενες εκκλησίες να διοργανώνουν επίσημες γιορτές. Τελευταία, το Halloween έχει συνδεθεί με θυσίες μαύρων γατών και "σέξι" ντυσίματα ακόμα και μικρών κοριτσιών ηλικίας 7 ή 8 ετών που ντύνονται σαν πόρνες. Διάβασε σχετικά: Η σκοτεινή πλευρά του Halloween.

Παρακάτω σχετικό άρθρο του Richard Evans (Henrymakow.com) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το Halloween ήταν το 1959. Ήμουν 4 χρονών. Η γιαγιά μου, μου επιτρέψτε να επιλέξω ένα κοστούμι και πήγα κατευθείαν και αγόρασα μια λαστιχένια κόκκινη μάσκα διαβόλου.

Όταν φόρεσα τη μάσκα, ένιωθα ότι είχα μετατραπεί σε κάτι πιο ισχυρό από ένα τετράχρονο παιδί που ήμουν. Μετά την νύχτα του Χάλοουιν, η γιαγιά μου, μου την πήρε γιατί επέμενα να την φοράω συνέχεια. Οι γείτονες είχαν αρχίσει να το συζητούν.

Χρόνια αργότερα έμαθα σε ένα μάθημα ανθρωπολογίας ότι οι μάσκες, τα τραγούδια και οι χοροί χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο κόσμο για να επικαλούνται πνεύματα. "Το άτομο που φοράει τη μάσκα αισθάνεται εσωτερικά ότι έχει μετατραπεί και έχει πάρει προσωρινά τις ιδιότητες του θεού ή του δαίμονα που αντιπροσωπεύεται από τη μάσκα» (Biedermann, Hans. Dictionary of Symbolism, σ. 218)

Τώρα έχω αηδιάσει με το Halloween. Με ενοχλεί αφάνταστα για το πόσο άνετα οι Αμερικανοί παρακολουθούν το καθημερινό όργιο σφαγής που ονομάζεται «ειδήσεις». Αληθινό αίμα και πτώματα εναλλάσσονται με βία και κωμωδία επί της οθόνης υψηλής ευκρίνειας. Και τώρα είναι έτοιμοι να γιορτάσουν το Halloween.

Η ‘Σατανική Βίβλος’ του Anton Lavey, κατατάσσει το Halloween ως μια από τις δύο πιο σημαντικές γιορτές στο σατανικό ημερολόγιο.

Στους ρωμαϊκούς χρόνους

Η γιαγιά μου εξήγησε ότι το Halloween είναι μέρος της κληρονομιάς της οικογένειάς μας. Ήταν η αρχαία γιορτή της συγκομιδής που ονομάζεται ‘Samhain’. Ήρθε από την παλιά θρησκεία των Δρυίδων και μου έδειξε μια φωτογραφία του Στόουνχεντζ σε μια παλιά εγκυκλοπαίδεια.

Ο Ιούλιος Καίσαρας περιέγραψε την Δρυιδική γιορτή συγκομιδής Samhain στους «Γαλατικούς Πολέμους». Περιέγραψε τους Δρυίδες ότι λειτουργούσαν ως θεοκρατία που είχαν υποδουλώσει τον αγροτικό πληθυσμό μέσω του τρόμου. Η χαρά της γιορτής της συγκομιδή είχε συνδεθεί με μαζικές ανθρωποθυσίες, όταν χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά καίγονταν ζωντανοί σε τεράστια σκιάχτρα, που είναι γνωστά ως “Wicker Man”.

Ο Καίσαρας έγραψε, "Οι Δρυίδες διαχειρίζονται αυτές τις θυσίες. Μεγάλα ανθρώπινα ομοιώματα καμωμένα από κλαδιά, τα άκρα των οποίων είχαν γεμίσει με ζωντανούς ανθρώπους στους οποίους έβαζαν φωτιά από κάτω, και οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στις φλόγες."

Ο Ρωμαίος ιστορικός του πρώτου αιώνα Στράβων έγραψε στην «Γεωγραφία» του:

"Οι Ρωμαίοι έθεσαν ένα τέρμα σε αυτά τα έθιμα και σε αυτά που συνδέονται με θυσίες και μαντεία, καθώς ήταν σε σύγκρουση με τους δικούς μας τρόπους."

Έτσι, ήταν οι Ρωμαίοι - όχι οι Χριστιανοί - που έσπασαν την θεοκρατία των Δρυίδων. Μερικούς αιώνες μετά την κατάρρευση των Δρυίδων, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε και αντικαταστάθηκε από την Ρωμαϊκή Εκκλησία, η οποία με τη σειρά της προσπάθησε να «εκχριστιανίσει» τις περισσότερες από τις γιορτές. Η πεποίθηση που υπήρχε στο Samhain, ότι τα πνεύματα των νεκρών και των δαιμόνων περιφέρονται τις νύχτες της Γιορτής της Συγκομιδής έγινε η γιορτή των «Αγίων Πάντων».

(ΚΟ: Στην Ορθόδοξη κινητή εορτή των Αγίων Πάντων, εορτάζουν όλοι οι άγιοι και ομολογητές του Χριστιανισμού, οι οποίοι κατέθεσαν την ομολογία του με πράξεις  αυτοθυσίας, μαρτυρίου και με έργα).

Σύγχρονοι Δρυίδες

Οι μασκοφόροι και τυλιγμένοι σε κάπες Δρυίδες ιερείς του παλαιού κόσμου αντικαταστάθηκαν με αγρότες με μάσκες και κοστούμια. Αντί να ζητούν ένα μέλος της οικογένειας σε αντάλλαγμα για τη μαγική προστασία από τα πνεύματα, ο ‘εκχριστιανισμένος’ επισκέπτης ζητούσε τρόφιμα ως αντάλλαγμα μιας προσευχής που θα πει για τα μέλη του νοικοκυριού που είχαν πεθάνει. Αλλά η γιορτή των Αγίων Πάντων δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Αγία Γραφή.

Για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, οι βάρβαρες δρυικές τελετές απαγορεύτηκαν. Δεν ξέρω πως θα σας φανεί εάν μάθετε ότι η γαλατική δρυιδική παράδοση των μαζικών θυσιών αναστήθηκε από τους Illuminati κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Ποταμοί χριστιανικού αίματος πλημμύρισαν τις υδρορροές του Παρισιού. Ο Ροβεσπιέρος προήδρευσε ο ίδιος στην "Γιορτή του Υπέρτατου Όντος" στις 8 Ιουνίου 1794 εν μέσω μιας δεκάμηνης ασταμάτητης ανθρωποθυσίας.

Δεκαέξι Καρμελίτισες μοναχές στο Compiègne αποκεφαλίστηκαν στις 17 Ιουλίου του 1794 για το έγκλημά τους να αρνηθούν να εγκαταλείψουν τις συνήθειές τους και να αποκηρύξουν τους όρκους τους. Από τότε, οι αρχαίες γιορτές έχουν αδυσώπητα αναστηθεί κάτω από διάφορες καλύψεις.

ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα υπάρχει πληθώρα μασκών του Halloween. Θα πω και πάλι ότι το άτομο που φοράει τη μάσκα αισθάνεται εσωτερικά να μετατρέπεται και να παίρνει προσωρινά τις ιδιότητες του θεού ή του δαίμονα που εκπροσωπείται από την μάσκα.

«Είναι μια ευκαιρία για να ενεργήσει κάποιος έξω τις επιθυμίες ή τις φαντασιώσεις του ... Το Halloween είναι αναμφισβήτητα μια νύχτα αντιστροφής.» (Rogers, Nicholas. Halloween: From Pagan Ritual to Party Night, σ. 137.)

"Η ταυτότητα κάποιου μπορεί να απορριφθεί ατιμώρητα. Άνδρες ντυμένοι σαν γυναίκες, και το αντίστροφο. Κάθε αρχή μπορεί να ειρωνευτεί και να παρακαμφθεί." (Skal, David J. Death Makes a Holiday: The Cultural History of Halloween σ. 17)

Από το Halloween του 1974 έχω δει αρκετές περιπτώσεις δρ. Τζέκιλ και κ. Χάιντ σε Halloween πάρτυ.

Το φιλο-παγανιστικό βιβλίο του «Pagan Book of Halloween» της Wiccan Gerina. Dunwich, παραδέχεται, «Μερικοί λένε ότι το Halloween αναδεικνύει την κακή πλευρά της ανθρώπινης φύσης σε ορισμένα άτομα. Ο αριθμός των πράξεων βανδαλισμών που διαπράττονται κάθε χρόνο στο Halloween φαίνεται σίγουρα να το υποστηρίζει αυτό." . .  (The Pagan Book of Halloween, σ. 23)

Υπάρχει επίσης μια στατιστική αύξηση των βιασμών που σχετίζονται με πάρτι μασκαρεμένων, ειδικά αν εμπλέκονται και ναρκωτικά.

Η λεγόμενη «Νύχτα του Διαβόλου» (‘Devil's Night’) ή «Νύχτα της Κόλασης» (‘Hell Night’) είναι ένα κύμα εγκληματικότητας, βίας και βανδαλισμών του Halloween. Η πιο γνωστή περίπτωση ήταν η «Νύχτα Κόλασης» στο Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν από τη δεκαετία του '70 μέχρι τη δεκαετία του '90 όπου λάμβαναν χώρα σπασίματα παραθύρων, εκτεταμένοι εμπρησμοί, συμπλοκές με όπλα και δολοφονίες.

Και αν κάποιος αναγνώστης αναρωτιέται, όχι δεν υπήρξε ποτέ κάποια εβραϊκή σύνδεση με το Halloween. Οι Εβραϊκές θρησκευτικές σχολές προειδοποιούν τους γονείς για τη γιορτή και τα πάρτι του Halloween, διότι «η τήρηση του Halloween είναι ειδωλολατρική και ως εκ τούτου καταστροφική για την ιουδαϊκή κατήχηση».

Προφανώς, το Halloween είναι καταστροφικό και για τη χριστιανική κατήχηση επίσης - αλλά βλέπω κάθε χρόνο περισσότερες εκκλησίες και κατηχητικά να διοργανώνουν μεγάλες γιορτές Halloween.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το Halloween σχεδιάστηκε για να είναι ένα πλαίσιο για την μύηση στον εωσφορικό τρόπο σκέψης. Παρατηρήστε ότι καθώς το Halloween άνθισε από το 1966, το ίδιο άνθισε η εμμονή και η «επανάσταση» του διεστραμμένου σεξ, του αποκρυφισμού και του θαυμασμού των serial killers και των ψυχωτικών.

Αν οι Εβραίοι προειδοποιούν τους γονείς ότι η τήρηση του Halloween είναι ειδωλολατρική και ως εκ τούτου καταστροφική για την κατήχηση των παιδιών, το ίδιο ισχύει και για χριστιανούς και μουσουλμάνους γονείς. Το Halloween είναι η θρησκευτική κατήχηση στον Δρυιδισμό, τον παγανισμό, την μαγεία και τον σατανισμό.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Yπ’ αριθμόν 5 πολεμικό ανακοινωθέν [Πέμπτη - Βράδυ, 31 Οκτωβρίου 1940]

Ο άνθρωπος που υπέμεινε καρτερικά τα βασανιστήρια στις τουρκικές φυλακές των Αδάνων και ξεψύχησε μια μέρα αφότου πάτησε το πόδι του στο ελεύθερο κομμάτι της πατρίδας μας, το 1974.

Ό Ιερομάρτυς άγιος Ιωάννης γεννήθηκε το 1869.Ηταν γιος του ιερέως Αλεξάνδρου Κοτσούροφ. Ό π. Αλέξανδρος -εφημέριος στο ναό των Θεοφανείων, στο χωριό Βιγκελτινοσούρκ-ήταν ταπεινός και είχε εμφυσήσει το φόβο του Θεού στα παιδιά του,ιδιαίτερα στον Ιωάννη, πού ήταν το πιο ευαίσθητο. Ό Ιωάννης το 1891 αποφοίτησε από το Θεολογικό Σεμινάριο της πόλεως Ριαζάν.

Πρόκειται για μια από τις πλέον γνωστές μάχες και τραγικές, ελέω του κατοχικού εμφυλίου, όπου δυνάμεις του Εκστρατευτικού Σώματος Ηπείρου του ΕΛΑΣ, υπό την διοίκηση και καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη επιτέθηκαν στον ΕΔΕΣ, την ίδια στιγμή που η γερμανική μεραρχία Αλπινιστών της Εντελβάϊς στρεφόταν κατά των δυνάμεων του ΕΔΕΣ με σκοπό την πλήρη εξολόθρευσή του.

Σαν πραγματικό θαύμα, χωρίς μεταγωγικά μέσα, με πεζοπορία ατελείωτων ωρών, νηστικοί και άυπνοι έφθασαν οι Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο!

Το κρίσιμο πρόβλημα της Ελληνικής αντίστασης στην επίθεση των ιταλικών στρατευμάτων ήταν η Πίνδος. Οι λιγοστοί άνδρες του Αποσπάσματος Πίνδου με Διοικητή τον Δαβάκη ήταν εντελώς ανεπαρκείς για να υπερασπιστούν ένα μέτωπο 70 χιλιομέτρων, από την Κόνιτσα ως το Επταχώρι όπου βρισκόταν και ο Σταθμός Διοικήσεως.

Ο Δαβάκης Είχε αναλάβει την διοίκηση του τομέα της Πίνδου μόλις δύο μήνες πριν και είχε υπό τις διαταγές του όλα κι όλα τρία τάγματα ή μάλλον δύο, αφού το ένα, στις 28 Οκτωβρίου, βρισκόταν καθ' οδόν προς το Επταχώρι από τον Πεντάλοφο.

Έτσι, όταν τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου εμφανίστηκαν οι αλπινιστές της μεραρχίας «Τζούλια», σε ένα μέτωπο από τον Γράμμο ως την Κόνιτσα, ο Δαβάκης, εκτός από το πεζικό, διέθετε μόνο έξι διμοιρίες πυροβολικού, ελάχιστα πολυβόλα στους λόχους και ακριβώς μιάμιση ορεινή πυροβολαρχία. Είχε επίσης και δύο σωλήνες όλμων, χωρίς όμως βλήματα, μια και τους όλμους τους μετέφερε το τάγμα που ερχόταν από τον Πεντάλοφο στο Επταχώρι.

Οι ειδήσεις που έφθαναν στο Επταχώρι ήταν απελπιστικές! Τα λιγοστά φυλάκια προκάλυψης που είχε ο Δαβάκης δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον εχθρό, ο οποίος προχωρούσε ακάθεκτος στην διείσδυσή του στην Πίνδο. Τι μπορούσαν να κάνουν οι λίγοι αυτοί στρατιώτες, εκ των οποίων μάλιστα οι περισσότεροι έβλεπαν για πρώτη φορά πόλεμο;;

Ο Δαβάκης κρατώντας την ψυχραιμία του προσπάθησε να εμψυχώσει τους άνδρες του λέγοντάς τους ότι σε λίγο θα έφθαναν ενισχύσεις. Ωστόσο τις τρεις επόμενες ημέρες (29, 30 και 31 Οκτωβρίου) οι Ιταλοί έμοιαζαν αήττητοι! Από το βόρειο μέρος του μετώπου προσπαθούσαν να ανοίξουν δίοδο προς την Καστοριά, στο κέντρο το 8ο Σύνταγμα της «Τζούλια» ήθελε να περάσει ανάμεσα στον Γράμμο και στον Σμόλικα προς το Κεράσοβο και την Σαμαρίνα και στα νότια το 9ο Σύνταγμα βάδιζε προς την Βωβούσα για να φθάσει από εκεί στο Μέτσοβο. Ο Δαβάκης ήξερε ότι μόνο η έγκαιρη άφιξη ενισχύσεων μπορούσε να ανακόψει την προέλαση των Ιταλών και να αποτρέψει την κατάρρευση του μετώπου. Με τις λιγοστές δυνάμεις του προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο ούτως ώστε να φθάσουν οι ενισχύσεις....

Με δύναμη περίπου 2.500 ανδρών και με 4 πυροβόλα, συγκράτησε την προέλαση των Ιταλών και ενήργησε σειρά ορμητικών και θυελλωδών αντεπιθέσεων, οι οποίες συνεχίστηκαν επί τριημέρου και κατέληξαν στην αποσύνθεση της Ιταλικής Μεραρχίας, δυνάμεως 15.000 ανδρών, μετά 20 πυροβόλων και αεροπορίας!

Οι απώλειες των Ιταλών υπήρξαν βαρύτατες. Συνελήφθησαν πολλοί αιχμάλωτοι και εκυριεύθη άφθονο πολεμικό υλικό.

Η νίκη του αποσπάσματος του Δαβάκη είχε αποφασιστική σημασία στην έκβαση του πολέμου. Μάλιστα θεωρήθηκε η πρώτη ήττα του άξονα! Η επιτυχία του Δαβάκη συνίσταται στην άμεση διάγνωση ενός τακτικού λάθους, που έκανε ο Ιταλός μέραρχος να προχωρήσει γοργά προς την Σαμαρίνα, χωρίς να καλύψει το πλευρό της φάλαγγάς του. Ο Δαβάκης το είδε αμέσως και από την δεύτερη μέρα του σκληρού αγώνα ήταν σίγουρος ότι χάρη σ' αυτό το λάθος θα μάντρωνε τους Ιταλούς.

Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης υπήρξε από τους πρωτοπόρους της ιδέας της μηχανοκίνησης του πεζικού και της χρησιμοποίησης αρμάτων ως κύριου όπλου για την διάσπαση και καταδίωξη του εχθρού, καθώς πρόκρινε την ευελιξία των μηχανοκίνητων μονάδων έναντι της γραμμής οχυρών.

Πηγή: Περί Πάτρης

Με την έναρξη του πολέμου αποφασίστηκε το Πολεμικό Ναυτικό, πέραν της κύριας αποστολής του, η οποία ήταν η κάλυψη των θαλασσίων μεταφορών των επιστρατευμένων μονάδων του Στρατού, να δράσει και επιθετικά. 

Οι ιστορικές συνεννοήσεις  που προηγήθηκαν της  20^ης Ιουλίου 1974 μεταξύ Τούρκου πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ και της μισής του κυβέρνησης στρατιωτικής και πολιτικής και Βρετανού πρωθυπουργού

Ο Άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος μαρτύρησε στις 31 Οκτωβρίου 1754 μ.Χ. και ώρα έκτη, στη θέση Βουνάκι της Χίου.

Δεν θα παραλείψω να σου διηγηθώ και την ιστορία του Ησύχιου του Χωρηβίτη. Αυτός ζούσε πάντα με αμέλεια, μη φροντίζοντας καθόλου για τη σωτηρία της ψυχής του,

Yπ’ αριθμόν 4 πολεμικό ανακοινωθέν [Τετάρτη - Βράδυ, 30 Οκτωβρίου 1940]

Η περίφημη ομιλία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά αμέσως μετά τη φασιστική εισβολή, στους δημοσιογράφους στις 30 Οκτωβρίου 1940, στην οποία εξηγεί την απόφαση του να απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο, αποκαλύπτει το καθαρό βλέμμα αυτής της ιστορικής προσωπικότητας απέναντι στις γεωπολιτικές ισορροπίες εκείνου του καιρού… παρότι κατηγορείται για «φασιστικές εκλεκτικές συγγένειες», αλλά και το γεγονός της στρατιωτικής του εκπαίδευσης στη Γερμανία, δεν στάθηκαν ικανά να τον παρεμποδίσουν να διακρίνει, ότι το μέλλον της χώρας ήταν με τις ναυτικές δυνάμεις…

Ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεσε στον πόλεμο του 1940-41 ήταν ο υποσμηναγός Ευάγγελος Γιάνναρης. Ο Γιάνναρης γεννήθηκε στην Αθήνα ,το 1916 και τον Σεπτέμβριο του 1936 κατατάχθηκε στο Τμήμα Αξιωματικών της Σχολής Αεροπορίας.

Τελευταίως επανέρχεται στο προσκήνιο ο ισχυρισμός α) ότι ο Ε. Αβέρωφ πρώτος πρότεινε διχοτόμηση και β) ανάμειξη του ΝΑΤΟ στο Κυπριακό…

Τήν επανάσταση στή Μακεδονία τήν είχε ξεκινήσει ο πάμπλουτος έμπορος Εμμανουήλ Παπάς τόν Μάρτιο τού 1821. Δυστυχώς όμως οι εμπειροπόλεμοι Κλέφτες τού Ολύμπου δέν βοήθησαν τόν Παπά, ο οποίος προσπάθησε νά εξαπλώσει τήν επανάσταση στηριζόμενος μόνο στούς κατοίκους τών πόλεων καί στούς μοναχούς τού Αγίου Όρους. Από τήν άλλη μεριά, οι Τούρκοι διατηρούσαν ισχυρές δυνάμεις στή Μακεδονία, οι οποίες μπορούσαν νά δράσουν ταχύτατα στό πεδινό έδαφός της.

Ο Εμμανουήλ Παπάς, αξιοποιώντας τήν προσωπική του περιουσία, κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες νά καλύψει τίς μεγάλες ελλείψεις σέ όπλα καί πολεμοφόδια. Ωστόσο η περιουσία ενός ανδρός δέν ήταν αρκετή. Οι μονές τού Αγίου Όρους προσέφεραν πολύ λιγότερα από τίς δυνατότητές τους καί η επανάσταση στή Μακεδονία από τίς πρώτες ημέρες φαινόταν καταδικασμένη. Ο Παπάς έστειλε επιστολή πρός τόν Δημήτριο Υψηλάντη αλλά καί πρός τούς Υδραίους ζητώντας επειγόντως βοήθεια.

Στό ελληνικό στρατόπεδο δέν έφθασαν ενισχύσεις σέ αντίθεση μέ τό τουρκικό στρατόπεδο, όπου στά μέσα Ιουνίου 1821 έφθασε ο Μπαϋράμ πασάς από τήν Θράκη καί αιφνιδιαστικά επιτέθηκε στό σώμα τού Παπά στά στενά τής Ρεντίνας σκορπίζοντας τούς άνδρες του, καίγοντας τά χριστιανικά χωριά καί σφάζοντας ανελέητα τούς κατοίκους τους. Ο πασάς έφθασε στήν Θεσσαλονίκη, όπου κήρυξε γενική επιστράτευση καί κατάφερε νά συγκεντρώσει μιά δύναμη 30000 πεζών καί 5000 ιππέων, στήν οποία συμπεριλαμβάνονταν καί οι Εβραίοι κάτοικοι τής πόλης.

Επόμενος στόχος τών Τούρκων ήταν τό χωριό Βασιλικά, πού βρίσκεται στόν δρόμο Θεσσαλονίκης Πολύγυρου. Οι Μακεδόνες επιχείρησαν νά εκκενώσουν τήν κωμόπολη από τά γυναικόπαιδα καί νά τά στείλουν στή Μονή τής Αγίας Αναστασίας στή Γαλάτιστα. Ωστόσο τό τουρκικό ιππικό πρόλαβε τά γυναικόπαιδα. Άλλα κατέσφαξε καί άλλα αιχμαλώτισε γιά νά τά πουλήσει αργότερα στά σκλαβοπάζαρα τής Σμύρνης, τής Αλεξάνδρειας καί τής Βεγγάζης.

Ο καπετάν Χάψας μέ 200 μόλις άνδρες επεδίωξε νά σταματήσει τόν προελαύνοντα Μπαϋράμ πασά στούς Χάψας πρόποδες τού όρους Βούζιαρη, έξω από τά Βασιλικά. Η μάχη όμως ήταν άνιση. Ο καπετάνιος απέκρουσε τούς βαρβάρους, αλλά έβλεπε τούς άνδρες του νά πέφτουν ο ένας μετά τόν άλλο. Τελικά μπήκε επικεφαλής τών πολεμιστών του καί μαζί μέ τούς Χαλάτη, Τουρλάκη καί Καραγιάννη ρίχτηκε στό μέσο τού τουρκικού στρατού. Εκεί χάθηκε. Εξήντα δύο παλληκάρια έπεσαν στά Βασιλικά Χαλκιδικής στίς 13 Ιουνίου τού 1821. Ο Μπαϋράμ πασάς συνέχισε τό καταστροφικό του έργο στή Γαλάτιστα καί τόν Πολύγυρο ενώ σέ αναφορά του, καμάρωνε γιά τήν καταστροφή 42 χωριών τών απίστων. Η Θεία Δίκη θά τιμωρούσε λίγο αργότερα τόν πασά σέ κάποια άλλα Βασιλικά. Αυτά τής Φθοιώτιδας.

Τό θέατρο τών συγκρούσεων μετατοπίσθηκε στήν χερσόνησο τής Κασσάνδρας, όπου ο Παπάς θά οργάνωνε άμυνα μέχρις εσχάτων στή διώρυγα τής Ποτείδαιας. Τόν ακολούθησαν χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες, ενώ προσήλθαν καί μερικές εκατοντάδες ένοπλοι υπό τόν Κωνσταντίνο Μπίνο, τόν Μήτρο Λιάκο καί τόν Νικόλαο Διαμαντή.

«Αυτοκρατορικό φιρμάνι, 3 Μαΐου 1821

"Τό παράγγελμα τού Ιερού Σερή επιβάλλει όπως, αυτοί μέν οι άπιστοι διαπερνώνται εν στόματι ρομφαίας, τά τέκνα καί αι γυναίκαι εξανδραποδίζονται (αιχμαλωτίζονται), τά υπάρχοντα των διανέμονται μεταξύ τών πιστών νικητών τού Ισλάμ, αι δε εστίαι των παραδίδονται εις τό πύρ καί τήν τέφραν ούτως ώστε αλέκτορος φωνή νά μή ακουσθεί πλέον εν αυτοίς."»

Ιωάννης Βασδραβέλης - Οι Μακεδόνες εις τούς υπερ τής ανεξαρτησίας αγώνες

Ο Μαχμούτ Β' επειγόταν νά ξεκαθαριστεί η κατάσταση στή Μακεδονία ώστε νά μπορούν νά διέρχονται απερίσπαστα τά στρατεύματά του μέ κατεύθυνση τίς κύριες επαναστατικές εστίες τής Στερεάς Ελλάδας καί τής Πελοποννήσου. Γι' αυτό έδωσε εντολή στόν Αβδούλ Αμπούδ πού ήταν διορισμένος στό Ντιαρμπακίρ τού Κουρδιστάν νά σπεύσει στή Μακεδονία καί νά καταστείλει τήν επανάσταση.

Ο φοβερός Αβδούλ Αμπούδ πασάς, επικεφαλής 14000 ανδρών, έφθασε στό νέο του διορισμό καί κινήθηκε αμέσως εναντίον τής Κασσάνδρας. Παράλληλα φρόντισε νά αποκλείσει τό Άγιον Όρος. Στήν έφοδο πού διενήργησε στήν διώρυγα τής Ποτείδαιας, δέν κατάφερε τίποτα καί πρότεινε τήν παράδοση τών επαναστατών μέ αντάλλαγμα γενική αμνηστία. Η πρόταση απορρίφθηκε καί οι Τούρκοι επανέλαβαν τίς προσπάθειες. Αρχικά η επίθεση περιορίστηκε στό ένα άκρο τής διώρυγας. Ωστόσο επρόκειτο γιά παραπλανητική ενέργεια. Σύντομα εκδηλώθηκε έφοδος καί στό άλλο άκρο, η οποία συνάντησε ελάχιστη αντίσταση.

«Η Πύλη εις ενίσχυσιν τών πολεμικών της κινημάτων απέστειλεν ηγεμόνα εις Θεσσαλονίκην φέροντα τίτλον γενικού αρχηγού Μακεδονίας καί Θεσσαλίας τόν Αβδουλαβούδπασαν, δραστήριον, εύτολμον καί πολλής ικανότητος άνδρα, δεικνύοντα κατά τάς περιστάσεις ποτέ μέν υπό τήν λεοντήν τήν ωμότητα τής ψυχής του, ποτέ δε υπό τήν αλωπεκήν τήν υπουλότητα τού χαρακτήρος του.

Ο νέος ούτος στρατάρχης φθάσας εις Θεσσαλονίκην τόν Σεπτέμβριον εξέδωκε προκήρυξιν, δι' ης εξύμνει τήν πρός τούς ραγιάδας γενναιοφροσύνην τού σουλτάνου, εμέμφετο τήν πρός αυτόν αγνωμοσύνην τών ονειροπολούντων τήν ανόρθωσιν τής προγονικής των αυτοκρατορίας Γραμματόσημο καί διέταττε νά οπλοφορήσωσιν όλοι οι επέκεινα τού 16ου μέχρι τού 60ου έτους μουσουλμάνοι· καί οι μέν εντός τού 50ου νά τρέξωσιν εις τά πεδία τής μάχης οδηγούμενοι υπό τής χειρός τού προφήτου, οι δε λοιποί νά διατηρώσι τήν εσωτερικήν ευταξίαν. Μετά τήν προκήρυξιν ταύτην ο Αβδουλαβούδης εξεστράτευσεν αυτοπροσώπως εις Κασσάνδραν.

Ο πασάς επροσπάθησε κατ' αρχάς διά μεγάλων καί επανειλημμένων υποσχέσεων νά πείση τους εν Κασσάνδρα νά προσκυνήσωσιν· αλλ' ούτοι, άν καί τόσον ολίγοι, απέρριψαν τάς προτάσεις του. Γενομένης δέ γνωστής αυτώ τής διαθέσεως καί τής αδυναμίας των, απεφασίσθη η έφοδος. Τήν 30ην Οκτωβρίου 1821 πρίν εξημερώση εφώρμησαν ιππείς καί πεζοί εφ' όλην τήν γραμμήν τής τάφρου, καί ευρόντες μέρος αυτής ολοτελώς εγκαταλειφθέν, τό παρεγέμισαν ερρίψαντες ξύλα καί άλλην ύλην, καί πρώτοι οι ιππείς εισήλθαν δι' αυτού εις τήν χερσόνησον, μετ' αυτούς δέ καί οι πεζοί, έτρεψαν όλους τούς κατέχοντας τά άλλα μέρη τής τάφρου, πολλούς αυτών εφόνευσαν, επροχώρησαν εις τά ενδότερα μηδενός εναντιουμένου, έσφαξαν καί ηνδραπόδισαν καί αυτούς τούς ησύχους κατοίκους, εξ ών μόνοι διεσώθησαν όσοι ευτύχησαν νά επιβώσιν είς τινα παρευρεθέντα πλοία τής Σκιάθου καί τής Σκοπέλου, καί κατέκαυσαν όλα σχεδόν τά χωρία. Δεκακισχίλιοι υπελογίσθησαν οι φονευθέντες καί ανδραποδισθέντες άνδρες καί γυναίκες πάσης ηλικίας.»

Σπυρίδων Τρικούπης - Ελληνική Επανάστασις 1821

Εάν η Ύδρα καί τά Ψαρά είχαν στείλει πλοία γιά νά βοηθήσουν, η Κασσάνδρα δέν θά έπεφτε. Όμως οι νησιώτες ζητούσαν λεφτά από τούς μοναχούς τού Αγίου Όρους, οι οποίοι αρνήθηκαν νά τά δώσουν. Η στάση αυτή τόσο τών μοναχών όσο καί τών νησιωτών είχε ως αποτέλεσμα νά καταστραφεί η Κασσάνδρα καί νά χαθούν δέκα χιλιάδες ψυχές. Οι Μακεδόνες αγωνιστές τής Κασσάνδρας δέν ήταν δυνατόν νά αντέξουν τήν πίεση τού οθωμανικού στρατού καί έπεσαν σχεδόν όλοι. Ο Αβδούλ Αμπούδ πασάς, αντίθετα μέ τίς υποσχέσεις του, παρέδωσε τήν χερσόνησο τής Κασσάνδρας σέ ένα όργιο αίματος καί λεηλασιών, ικανοποιώντας έτσι καί τό στράτευμά του, πού διψούσε γιά λεηλασία καί γυναίκες.

Ο Εμμανουήλ Παπάς μόλις καί μετά βίας διέφυγε στό Άγιον Όρος. Εκεί επιχείρησε νά οργανώσει εκ νέου αντίσταση. Εμμανουήλ Παπάς Όμως τώρα οι μοναχοί είχαν αλλάξει γνώμη. Αφού δέν έδωσαν τά χρήματα τών μοναστηριών, πώς θά μπορούσαν νά δώσουν τή ζωή τους; Οι ηγούμενοι, είχαν ήδη έλθει σε επαφή μέ τόν Αβδούλ Αμπούδ καί επιθυμούσαν όχι μόνο νά υποταχτούν αλλά καί νά τού παραδώσουν καί τόν ίδιο τόν Παπά, ως πρωταίτιο τής επανάστασης.

Ο Εμμανουήλ Παπάς απογοητευμένος, επιβιβάστηκε μαζί μέ τούς συνεργάτες του καί μερικούς μοναχούς στό πλοίο τού Χατζή Βισβίζη καί αναχώρησε γιά τήν Ύδρα. Εκείνος ήταν λαϊκός καί διέθεσε όλη του τήν περιουσία (500.000 γρόσια) γιά τήν Ελευθερία καί εκείνοι οι καλόγεροι, οι απαρνηθέντες υποτίθενται τά υλικά αγαθά, έδωσαν ελάχιστα. Εκείνος αφιέρωσε καί τά δώδεκα παιδιά του γιά τήν Επανάσταση, Εκείνοι προτίμησαν νά μήν κάνουν παιδιά. Εκείνος έδωσε τή ζωή του. Εκείνοι έδωσαν τήν τιμή τους.

Ενώ τό πλοίο περιέπλεε στόν Καφηρέα, ο Παπάς εξαντλημένος από τίς κακουχίες καί τίς συγκινήσεις υπέστη καρδιακή προσβολή καί πέθανε. Η σορός του ενταφιάσθηκε μέ τιμές στήν Ύδρα καί η Μακεδονία του θά περίμενε άλλα 100 χρόνια γιά νά επιστρέψει στήν αγκαλιά τής μητέρας Ελλάδας. (Βέβαια, 200 χρόνια μετά, - εποχή τών πολυπολιτισμικών Γιωργάκη καί Τσίπρα - παραδίδουμε τήν Μακεδονία μας στήν αγκαλιά τών Σλαβόφωνων Βουλγάρων ή αλλιώς Σκοπιανών).

Πηγή: Αγία Σοφία 

Yπ’ αριθμόν 3 πολεμικό ανακοινωθέν [Τρίτη - Βράδυ, 29 Οκτωβρίου 1940]

Ανάμεσα στα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου που αφιέρωσαν όλη την επίγεια ζωή τους στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και που λάμπουν ως φαεινοί αστέρες μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας μας είναι και η τιμώμενη στις 29 Οκτωβρίου ένδοξος και καλλιπάρθενος Αγία Αναστασία η Ρωμαία,

Η Ισπανία εξετάζει το ενδεχόμενο να παράσχει ειδική «ανθρώπινη» προστασία στους πιθήκους, τη στιγμή που αγνοεί τα ανθρώπινα δικαιώματα των αγέννητων μωρών και επιτρέπει να θανατώνονται.

Η γυναίκα του τούρκεψε

Ο Οσιομάρτυς Τιμόθεος, καταγόταν από το χωριό Παράορα, της Ανατολικής Θράκης. Πρωτύτερα ονομαζόταν Τριανιάφυλλος. Όταν έφτασε σε ηλικία, πανδρεύτηκε και απέκτησε δύο κορίτσια. Δυστυχώς όμως υστέρα από λίγα χρόνια, η γυναίκα του, με την συνεργασία του διαβόλου αγάπησε ένα Αγαρηνό (Τούρκο), και εγκατέλειψε και τον σύζυγο και τα παιδιά της. Ύστερα τούρκεψε η δυστυχισμένη και παντρεύτηκε τον Αγαρηνό. Ο Τριαντάφυλλος λυπόταν για την ψυχή της. Προνόησε και πήγε τα κορίτσια του σε ένα χωριού με τους συγγενείς του ώστε να είναι προστατευμένα να μην τα παραπλανήσουν και αυτά.
Το τολμηρό σχέδιο

Πέρασε λίγος καιρός, και η γυναίκα κατάλαβε τι είχε κάνει. Όμως δεν μπορούσε να ξεφύγει από τα χέρια των Αγαρηνών. Τότε ο Θεός που είδε την μετάνοια της την βοήθησε με ένα σχέδιο. Έπρεπε να τουρκέψει τον πρώτο της άνδρα και αυτός να ζητήσει πίσω την γυναίκα του, να ζήσουν κάποιο διάστημα μαζί με τους Αγαρηνούς για να μην τους καταλάβουν και έπειτα να βρουν μια δικαιολογία για να φύγουν στον Αίνο ώστε η γυναίκα να πάει σε ένα Μοναστήρι και ό Άγιος να πάει να γίνει μοναχός στο Άγιον Όρος.

Έτσι και έγινε. Ο Τριαντάφυλλος δέχτηκε να την βοηθήσει. Και αφ’ ότου του έκαναν περιτομή και του έδωσαν την γυναίκα του αυτοί έμεινα 6 μήνες εκεί και μετά έφυγαν.
Κατευθύνθηκαν προς τις Κυδωνιές και εκεί η γυναίκα του αποκαταστάθηκε σε ένα γυναικείο Μοναστήρι. Ύστερα και αυτός πήγε στο Αγιον Όρος.

Έχει πόθο να μαρτυρήσει

Κατά πρώτον πήγε στο Μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας, όπου έγινε κηπουρός. Μετά από ολίγον καιρό, έλαβε το μικρό Σχήμα και μετονομάστηκε Τιμόθεος. Έμεινε εκεί έξι έτη, εκτελώντας όλα τα καθήκοντα του Μοναχού, τις νηστείες, τις προσευχές. Είχε, τέλεια υπακοή, πραότητα, ταπείνωση, και όλες τις λοιπές αρετές. Είχε όμως ο μακάριος πόθο εγκάρδιο να μαρτυρήσει. Ζήτησε λοιπόν άδεια από τούς προεστώτες της Λαύρας, και πήγε στο Ιερό Κοινόβιο του Εσφιγμένου και έβαλε μετάνοια. Ύστερα από ολίγον έγινε και Μεγαλόσχημος, όποτε αύξησε τον κανόνα και τις λοιπές υποχρεώσεις της Μοναχικής ζωής. Τις αρετές του τις μεγάλωσε. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ευχαριστημένος ψυχικώς.

Ποθούσε το Μαρτύριο. Ο πόθος του αυτός αύξανε από ημέρα, σε ημέρα, ώσπου φανέρωσε τον σκοπό του στον Ηγούμενο και τον παρακαλούσε να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει τον πόθο του.

Ο Τιμόθεος στέλλεται στο μαρτύριο

Οι παρακλήσεις αυτές έγιναν πολλές φορές, έως ότου ο Ηγούμενος υποχώρησε και παραδέχθηκε την αίτηση του. Τότε τον εφοδίασε με γράμματα, και τον απέστειλε προς τον ιεροδιδάσκαλο Γερμανό, πού έμενε στα παράλια της Προποντίδος. Με τα γράμματα αυτά τον παρακαλούσε ο Ηγούμενος, να συνοδεύσει τον Τιμόθεο εις το Μαρτύριο του, να τον υποστηρίζει και να τον συμβουλεύει στην άθληση.

Όταν έφθασε στον Ελλήσποντο, όπου βρισκόταν ο Ιεροδιδάσκαλος Γερμανός, έτυχε να είναι εκεί και ένας άλλος ιερομόναχος, πού λεγόταν Ευθύμιος Βυζάντιος. Αυτός, όταν άκουσε τα σχέδια του Τιμοθέου, επιθύμησε παρακινηθείς από τον εαυτόν του, να τον συνοδεύσει στο Μαρτύριο, και αν είναι δυνατόν να μαρτυρήσουν μαζί.

Έτσι μαζί έφυγαν για το Κισσάνιον. Εκεί προσπαθούσαν να επαναφέρουν στη σωστή πίστη αρνησίχριστους. Τους πρόδωσαν όμως και αφού τους συνέλαβαν τους μετέφεραν στις φυλακές της Αδριανούπολης.

Στην Αδριανούπολη

Στην φυλακή της Ανδριανούπολης ήταν ο Βαρνάβας ο Μοναχός και ο Νικόλαος ο Ιερομόναχος. Για αυτούς είχαν δε διαταγή πάρει οι δήμιοι, να τούς δέρνουν κάθε βράδυ, δημιουργώντας σ’ αυτούς κάθε βράδυ τριάντα οκτώ πληγές στα πόδια, και αυξάνοντας κάθε βράδυ τις πληγές, έως το τέλος της σελήνης εκείνης. Και αν επιμένουν στην ομολογία τους, να τούς θανατώσουν, στην αρχή της νέας σελήνης.

Όταν έφθασαν και οι δύο αυτοί ο Τιμόθεος και ο Ευθύμιος, παρουσιάστηκαν στον πασά. Εκεί ομολόγησαν την πίστη των, χωρίς κανένα φόβο, και δέχθηκαν αμέσως την τιμωρία τους, μέσα στη ίδια φυλακή του Βαρνάβα. Δέχθηκαν τα ίδια δηλ. τούς ασφάλισαν τα πόδια μέσα στο τιμωρητικό ξύλο, όπως θα λέγαμε σήμερα στη φάλαγγα, μαζί με τον ιερομόναχο Βαρνάβα.

Η καταδίκη τού Τιμοθέου

Αλλά συνέβαινε το έξης παράδοξο. Τον μεν Βαρνάβα έδερναν κάθε μέρα, τον Τιμόθεο όμως όχι. Τού είπαν μόνον, ότι η καταδίκη έλεγε ότι εάν δεν επιστρέψει στην θρησκεία των Αγαρηνών θα τον εκτελέσουν μαζί με τους άλλους στην αρχή της νέας σελήνης.

Στην φυλακή ο Ιερομόναχος Γερμανός

Ο Ιερομόναχος Γερμανός έμαθε ότι ήταν επιθυμία των ομολογητών να κοινωνήσουν τα Άχραντα Μυστήρια. Όμως οι Χριστιανοί φοβούμενοι μην πέσουν στα χέρια των Αγαρηνών κρυβόντουσαν. Τότε ο Ιερομόναχος Γερμανός έμαθε ότι όποιος δεν είχε πληρώσει κεφαλικό φόρο τον έβαζαν στην φυλακή μαζί με τους ομολογητές. Φρόντισε να μαθευτεί ότι δεν έχει πληρώσει τον φόρο και έτσι τον έβαλαν στην φυλακή με τους ομολογητές. Εκεί στην φυλακή το βράδυ έψαλλαν αγρυπνία ολονύκτια, εξομολογήθηκαν στον Γερμανό και κοινώνησαν από αυτόν τα Άχραντα Μυστήρια.

Η εκτέλεση του Τιμοθέου

Κατά το τέλος τού μηνός Οκτωβρίου τού 1820, όταν ήλθε η νέα Σελήνη, έβγαλαν τον Τιμόθεο από την φυλακή και τον παρουσίασαν στον πασά, ο οποίος αφού τον εξέτασε, προσπάθησε να τον πείσει να επιστρέψει στον Μωαμεθανισμό. Επειδή όμως δεν κατόρθωσε να τον μεταπείσει, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Τότε τον έδεσαν οι δήμιοι και τον έφεραν στον τόπον της καταδίκης. Εκεί έκλινε τα γόνατα και ο δήμιος έκοψε την τίμια του κεφαλή την 29ην Οκτωβρίου του 1820.

Ο θάνατος του Τιμοθέου καταντρόπιασε τον πασά, τόσο πολύ, ώστε τούς άλλους τρεις δηλ. τον ιερέα Ευθύμιο, τον ιερέα Νικόλαο και τον Βαρνάβα, τούς άφησαν ελεύθερους, χωρίς να τούς κακοποιήσουν. Ο ιερεύς Ευθύμιος δεν ήθελε κατ’ ουδένα λόγο να φύγει. Ζητούσε να πάρει το σώμα τού Τιμοθέου, αλλά δεν τού το έδιναν. Για να απαλλαγούν λοιπόν απ αυτόν, τον έβαλαν, με την βία στο πλοίο και τον έστειλαν στον Αίνο. Τούς άλλους δύο τούς έδιωξαν.

Επειδή δεν δέχθηκαν να πωλήσουν το σώμα τού Μακαρίου Τιμοθέου, για να εκδικηθούν, το έριξαν στο ποτάμι.

Όλα αυτά έγιναν πριν φύγει ο Γερμανός. Έτσι ο Γερμανός κατάφερε να αγοράσει τα ματωμένα ενδύματα τού Τιμοθέου, και έτσι έφυγε κάπως ικανοποιημένος, και έφθασε στην Αδριανούπολη. Περνώντας από το χωριό ΓΙαράορα, πού ήταν η πατρίδα τού Τιμοθέου και έμεναν τα παιδιά του, επήγε και έδωσε ένα μέρος από αυτά στα κορίτσια του. Από εκεί προχώρησε στον προορισμό του και έφθασε στην Μονή του Εσφιγμένου, οπού τον δέχθηκαν με μεγάλη συγκίνηση και τιμή λόγω των κειμηλίων πού έφερε.

Στίχος
Τομήν κεφαλής Τιμόθεος υπέστη, Τιμών κεφαλήν Χριστόν, όν περ’ ηγάπα Εικάδι αμφ’ ενάτη άορ Τιμόθεον κατέπεφνε.

Πηγή: Ορθόδοξη Δικτυακή Παρουσία

Με το συγκινητικό μήνυμα του πιλότου του F16 σμηναγού Γιώργου Σωτηρίου της περίφημης ομάδας επιδείξεων ΖΕΥΣ ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 13:30 το μεσημέρι η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.