Ο όρκος των Κυπρίων να πολεμήσουν τους Άγγλους για να απελευθερωθούν. Ο ιστορικός «Όρκος των 12» που θύμιζε τη Φιλική Εταιρεία και τον αριθμό των Αποστόλων

Όταν ο άνθρωπος πονάει για το συνάνθρωπό του, ο Θεός κατά κάποιον τρόπο συγκινείται, χαίρεται, γιατί ο άνθρωπος αυτός, με την αγάπη που έχει, συγγενεύει μαζί Του και του δίνει θεία παρηγοριά. Αλλιώς δε θα μπορούσε να αντέξει τον πόνο για το συνάνθρωπό του.

Χιλιάδες εκκλησιαστικά κείμενα, από τα οποία δεχόταν επιδράσεις το ευσεβές γένος μας, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821, εξυμνούν την εν Χριστώ απελευθέρωση του ανθρώπου από την δουλεία του εχθρού,

«Το θαύμα της ιατρικής επιστήμης είναι η παράταση της  ποιοτικής επιβίωσης αυτών των ατόμων, πολλοί εκ των οποίων είναι οι  μανάδες και οι πατεράδες μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας…»,

Η ύψωση της πρώτης ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη έχει την δική της ιστορία στην οποία εμπλέκεται λίγο ή πολύ και ο Πειραιάς μας, έστω κι αν δεν ήταν σχηματισμένος δήμος ακόμη.

Η Ακρόπολη παρέμενε μέχρι και τον Μάρτιο του 1833 υπό τον έλεγχο Τουρκικής Φρουράς, σε μια Αθήνα που ήταν όμως ελεύθερη. Οι ενέργειες του Καπποδίστρια να γίνει η μεταβίβαση της Ακροπόλεως σε ελληνική δύναμη δεν είχαν φέρει αποτέλεσμα αφού οι Τούρκοι κατά την προσφιλή τους συνήθεια ανέβαλαν την παράδοση. Οι διαπραγματεύσεις καρποφόρησαν με την άφιξη του Όθωνα και την παρέμβαση των Βαυαρών. Συμφωνήθηκε λοιπόν η Ακρόπολη να παραδοθεί σε Βαυαρούς.

Ένα βαυαρικό τάγμα κινείται από τις 15 Μαρτίου για τον σκοπό αυτό. Το Τάγμα αυτό φτάνει για στρατωνισμό στην Μονή Δαφνίου και στις 1 Απριλίου φτάνει στην Αθήνα όπου και αντικρύζει ότι έχει απομείνει από αυτήν δηλαδή ερείπια. Η μόνη αξιοπρεπής οικία που είχε διασωθεί ήταν του πρόξενου της Ρωσίας Παπαρρηγόπουλου στην Πλάκα, στην οποία διέμεινε ο Όθωνας όταν πρωτομπήκε στην Αθήνα. Όταν ενεφανίσθη το τάγμα στην πόλη οι λιγοστοί κάτοικοι με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, στο ύψος του Θησείου, το υποδέχθησαν με κλάδους ελαίας ενώ στους στρατιώτες έρριχναν άνθη και κλαδιά δάφνης.

Για πρώτη φορά οι βαυαροί στρατιώτες έκπληκτοι αντίκρυσαν την Αθήνα. Τότε η πόλη της Αθήνας ήταν ακόμα περιτειχισμένη και είχε 5 πύλες. Πρώτη ήταν λεγομένη πύλη της Ελευσίνας κοντά στο Θησείο, δεύτερη πύλη στην Πατησίων, τρίτη η λεγομένη των Πέντε Αδελφών, τέταρτη πύλη η γνωστή μέχρι σήμερα Πύλη του Αδριανού και τέλος η λεγομένη πύλη του Φαλήρου δυτικά της Ακροπόλεως.

Πρέπει να πούμε ότι αντίθετα με ότι έχουμε στο μυαλό μας οι περισσότεροι, στην Ακρόπολη δεν ήταν υψωμένη η Τουρκική σημαία, η γνωστή σε όλους ερυθρά ημισέληνος, αλλά η πράσινη σημαία του Προφήτου, αφού ο Οθωμανικός στρατός ήταν μουσουλμανικός και όχι τουρκικός.

Η φτωχή και μόνη Ελλάδα να θυμήσουμε πάλι γιατί πολλοί το έχουμε ξεχάσει, δεν επαναστάτησε κατά ενός κράτους, αλλά κατά μιας αυτοκρατορίας που εκπροσωπούσε σχεδόν όλους τους μουσουλμάνους και που αποτελούσαν τον τότε στρατό κατοχής. Αυτή η Οθωμανική Φρουρά της Ακρόπολης λοιπόν, αποτελούμενη από 250 μουσουλμάνους διαφόρων εθνικοτήτων είχε την όψη ληστών.

Το γνωρίζουμε αυτό, όπως και άλλες λεπτομέρειες, από το προσωπικό ημερολόγιο που κρατούσε ο Βαυαρός Ταγματάρχης Πάλλιγγεν (ή Πάλιγκαν) που γράφει ότι «τα ενδύματά των αν και ήσαν άθλια και τετριμμένα οι ίδιοι έφεραν μακρά ισπανικά τυφέκια, επάργυρα πιστόλια και πλατείαι μάχαιραι».

Ο τελευταίος φρούραρχος Τούρκος των Αθηνών ήτο ο Οσμάν Εφένδης , ο οποίος στις 09.00 το πρωί της 1^ης Απριλίου, παρέδωσε στους Βαυαρούς την Ακρόπολη και έγινε η ανταλλαγή των έγγραφων συμφωνιών. Οι Τούρκοι ήταν σκυθρωποί και θυμωμένοι και μετά βίας απέδωσαν στρατιωτικό χαιρετισμό στο εισερχόμενο εντός της Ακροπόλεως Βαυαρικό Τάγμα.

Ο Πάλιγγεν τη νύκτα της 1ης Απριλίου, όπως και το υπόλοιπο τάγμα, έστησαν τις σκηνές τους μέσα στην ακρόπολη και ο ίδιος μεταξύ πολλών γράφει:

«Την νύκτα η πανσέληνος επιχύσασα το μελιχρόν φως ανά την αττικήν και τα υπερήφανα ερείπια επαρουσίασε φαντασμαγορικήν εικόνα. Εγώ έστησα την σκηνήν μου υπό τας στήλας του Παρθενώνος. Τμήμα κίονος μοι εχρησίμευσεν ως προσκεφάλαιον και ψίαθος ως στρωμνή. Την νύκτα με ανοικτούς οφθαλμούς εθεώμην έκπληκτος να λαμβάνουν σάρκα όλοι οι πόθοι της νεότητός μου Έβλεπον τον Περικλέα επί της Ακροπόλεως των Αθηνών, τον Σωκράτην μετά των μαθητών του, τον Δημοσθένην και τον Ευριπίδην εισερχομένους εις τον ναόν της Παλλάδος. Ούτω δια μιαν νύκτα έζησα μέσα εςι τον κόσμον του αρχαίου ελληνικού βίου και η νυξ εκείνη υπήρξεν η ευτυχεστέρα της ζωής μου».

Και πολλοί άλλοι Βαυαροί που κρατούσαν ημερολόγια, περιγράφουν αναλόγως τις στιγμές εκείνες όπως ο Χριστόφορος Νεέζερ (1808 – 1883) –που ήταν τότε Υπολοχαγός βοηθός και αναπληρωτής του Ταγματάρχη Πάλιγκαν- (απόγονοί του οι γνωστοί μας ηθοποιοί Μαρίκα και Χριστόφορος Νέζερ).

Όμως οι Βαυαροί αν και εκπροσωπούσαν το νέο Ελληνικό Βασίλειο δεν διακατέχονταν από ελληνικό αίσθημα και έτσι δεν σκέφτηκαν ότι όφειλαν να υψώσουν την Ελληνική Σημαία στις επάλξεις της Ακρόπολης. Αυτό όμως το αντελήθηκε ένας Χιώτης Καπετάνιος που ο Πάλιγγεν τον αναφέρει δυστυχώς απλά ως «Καπετάν Δημήτρης» . Αυτός ο Χιώτης καπετάνιος βλέποντας ότι στην Ακρόπολη δεν εκυμάτιζε η Ελληνική Σημαία, πήγε στο πλοίο του που ναυλοχούσε στο λιμάνι του Πειραιά, έλαβε τη σημαία του πλοίου του, ανέβηκε στην Ακρόπολη και άρχισε να ικετεύει τους στρατιώτες ώστε να γίνει η έπαρση της Σημαίας. Ο Πάλιγγεν γράφει ότι ο ίδιος απουσίαζε εκείνη την ώρα αλλά ο βαυαρός υπολοχαγός που τον ανεπλήρωνε (πρόκειται για τον Νέζερ) βρήκε δικαιολογημένο το αίτημα του Χιώτη Πλοιάρχου. Πράγματι ο ίδιος ο Καπετάν Δημήτρης εκ Χίου ανήψωσε την σημαία του πλοίου του στον Παρθενώνα ενώ ο γιός του που στέκονταν δίπλα του εφώναζε «Ζήτω η Ελλάς».

Η πρώτη ελληνική σημαία λοιπόν που υψώθηκε στην ελεύθερη Ακρόπολη ήταν στις 2 Απριλίου του 1833 , εκ πλοίου ναυλοχούντος στο λιμάνι του Πειραιά, από Χιώτη Πλοίαρχο και επρόκειτο δια σημαία του εμπορικού μας ναυτικού. Τον ίδιο μήνα, Απρίλιο, αλλά μετά από 108 χρόνια, Γερμανοί θα εισβάλλουν (1941) για να κατεβάσουν αυτή την φορά από τον ιστό την ελληνική σημαία.

Πηγή: Pireorama ιστορίας και πολιτισμού, Αβέρωφ

Σε άριστο προπαγανδιστή των τουρκικών θέσεων αναδεικνύεται το μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αλέξης Ηρακλείδης, εξυπηρετώντας με εντυπωσιακή προθυμία την τουρκική προπαγανδιστική μηχανή.

Το αναμενόμενο γεγονός το αναμενόμενο έγκλημα σήμερα πήρε σάρκα και οστά.

Μετά το πέρας του χειμώνα που ολοκλήρωσε την τρίτη χρονιά του πελοποννησιακού πολέμου, «την εποχή που το στάρι ωρίμαζε», οι Λακεδαιμόνιοι, μαζί με τους συμμάχους τους, εκστρατεύσανε στην Αττική «κι άρχισαν να καταστρέφουν την ύπαιθρο»:

Πλήθος Ελλήνων έπεσαν με τα μούτρα στα σούπερ μάρκετ να στοκάρουν τρόφιμα, άλλα αδιαφορούν να εφοδιάσουν τις ψυχές τους...

Τα πρώτα κρούσματα του κωρονοϊού έχουν ήδη εμφανιστεί στην Ελλάδα. Επικρατεί ένας πανικός. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν με ρεπορτάζ μέσα από τα νοσοκομεία για την τιτάνια μάχη των υγειονομικών.

Ἡ δίκαιη ἀγανάκτηση γιά τόν ἀπάνθρωπο τρόπο πού ἀντιμετωπίζονται οἱ ἀνεμβολίαστοι ὑγειονομικοί στή χώρα μας, μᾶς ἀναγκάζει νά ἐπανέλθουμε στό θέμα τῆς ἀναστολῆς ἐργασίας τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, ἡ ὁποία ἀντί νά ἀνακληθεῖ ὡς ἔπρεπε, παρατάθηκε μέχρι τό τέλος τοῦ ἔτους!

1. Ὁ θεῖος Ἀπόστολος διδάσκει νὰ προσευχόμαστε ἀδιαλείπτως καὶ νὰ ἐπιμένουμε στὴν προσευχή. Ὁ Κύριος ἐπίσης μ' ἐκεῖνο ποὺ εἶπε• «Πόσο περισσότερο ὁ Θεὸς θ' ἀποδώσει τὸ δίκαιο σ' ἐκείνους ποὺ Τὸν παρακαλοῦν νύχτα—μέρα;».

Το δημοσίευμα συνδέει τα συγκεκριμένα εργαστήρια με αυτό της Ουχάν, από το οποίο φέρεται να διέρρευσε ο Covid-19! 

… είναι το χειρότερο καθεστώς μακράν που έχει περάσει ποτέ από την Ελλάδα, απόλυτα εγκληματικό, σαδιστικό, μισανθρωπικό και μισελληνικό. Κάθε του ενέργεια εντάσσεται στη δηλωμένη πρόθεσή του (που βέβαια δεν είναι αποκλειστικά δική του αλλά όλης της μεταπολιτευτικής κομματικής χούντας) να πολεμήσει το νατιβισμό: δηλαδή τους Έλληνες.

Να βρούμε το θάρρος και να δώσουμε το σωστό όνομα σε  αυτό που γίνεται: Είναι μια προσπάθεια για την εξάλειψη των φτωχών, αντί για την εξάλειψη της φτώχειας. Να σκοτώσει κυριολεκτικά τις ευκαιρίες και τα όνειρα των φτωχότερων παιδιών πριν καν τους δοθεί η ευκαιρία να γεννηθούν.

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη της Κυριακής 27 Μαρτίου 2022.

Κύρα Αδάμ: Ελληνοτουρκική ενεργειακή συνεργασία με αποδοχή Γαλάζιας Πατρίδας και αξιώσεων Τουρκίας

Το ψευτορωμαίικο μπορεί να φαίνεται πως κυριαρχεί σήμερα. Όμως το αίμα των ηρώων που χύθηκε στην επαναστατημένη Ελλάδα, χτυπά ακόμα στις φλέβες του λαού.

«Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» Ἡ διαδικτυακή ἐκπομπή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν

Ο Ανθυπολοχαγός Θεόδωρος Κανδηλάπτης , τέκνο του σπουδαίου εκπαιδευτικού και συγγραφέα Γεωργίου Κανδηλάπτη (Κάνις) γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1918 στην Αργυρούπολη του Πόντου.