Νέα Προγράμματα Σπουδών. Το τέλος της ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας

των μαθητών της Ελλάδος.

του Πρωτοπρ. Αποστόλου Μανώλη

Τα νέα Προγράμματα  Σπουδών Δημοτικού και Γυμνασίου που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών αποτελούν μια αρνητική εξέλιξη γύρω από το χαρακτήρα του μαθήματος. Σχολικοί Σύμβουλοι σε συναντήσεις εκπαιδευτικών κάνουν λόγο για εφαρμογή τους σε όλα τα σχολεία ήδη από την επόμενη σχολική χρονιά (2012-2013).

Παρεμβαίνοντας στο δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε μετά τη συνάντηση των Θεολόγων του Ν. Τρικάλων, μεταξύ του Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου και του Καθηγητή Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Ηρακλή Ρεράκη, θεωρώ ότι πλέον με δεδομένη την σύνταξη και πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος Σπουδών, το βασικό ζήτημα είναι η νόθευση και  η αλλαγή της θεματολογίας του μαθήματος.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ

και περί της Επιστολής καθηγητών της Θεολογικής ΑΠΘ προς τη Σύνοδο

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Ἀπριλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ αἰσθήματα ἀπεριγράπτου πικρίας καί ἀφαντάστου ὀδύνης ἀναγκάζομαι μέσα στήν παγχαρμόσυνον πασχάλιον περίοδον, τήν λαμπροφόρον καί φωτοειδῆ, νά ὑψώσω ὡς ἔσχατος διάκονος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας διά μίαν εἰσέτι φοράν φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας, ὡς δικαιοῦμαι ἐκ τῆς θεσμικῆς μου εὐθύνης, διά τά ὅ,σα ἀσεβῆ, ψευδέστατα, πλαστογραφημένα, βλάσφημα καί κατασκευασμένα κατά τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προέβαλε καί αὖθις, κατά τήν προλαβοῦσα Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2012 ἀπό Μ. Τρίτης (10/4) ἕως καί Μ. Παρασκευῆς (13/4) ὁ τηλεοπτικός δίαυλος ΣΚΑΪ, ἰδιοκτησίας τοῦ ὁμίλου Ἀλαφούζου, διευκρινίζων τά ἀκόλουθα:..

ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΟΡΤΗ ΧΑΡΑΣ

Ἀνάσταση!  Ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ χαρμόσυνη, ἡ πιὸ εὐφρόσυνη γιορτὴ τῆς χριστιανοσύνης. Ἡ «ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων» κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. «Ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία» κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό. Εἶναι ὅ,τι καὶ ἡ ἄνοιξη ἀνάμεσα στὶς ἐποχές, ὁ ἥλιος ἀνάμεσα στ’ ἀστέρια, τὸ χρυσάφι ἀνάμεσα στὰ μέταλλα καὶ ἡ βασίλισσα ἀνάμεσα στὶς ἡμέρες τοῦ χρόνου, κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη. Εἶναι ἡ μόνη γιορτὴ ποὺ τὴ γιορτάζουμε οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ σαράντα συνεχόμενες ἡμέρες ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μέχρι τὸν ἑσπερινὸ τῆς Ἀναλήψεως, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς Κυριακὲς τοῦ χρόνου.

Ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς ὑδρογείου ἀκούεται ὁ νικητήριος παιάνας: «Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!» Χτυποῦν οἱ ἀργυρόηχες καμπάνες καὶ διαλαλοῦν τὸ τρισχαρούμενο μήνυμα. Ὁ Λυτρωτὴς ἀναστημένος καὶ τοῦ θανάτου νικητής. Σκύβουν οἱ ἄγγελοι στὸν ἄδειο Τάφο. «Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ’ ἠγέρθη» (Λουκ. κδ΄ 6)). Ὅλη ἡ δημιουργία συνεορτάζει. Λάμπουν τὰ πρόσωπα, σκιρτοῦν οἱ καρδιές. «Ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος πανήγυρις τῶν Ὀρθοδόξων ἀγάλλεται»! «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾅδης ἐσκυλεύθη»! «Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται τῆς ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότα»!

Στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως συμμετέχει ὅλος ὁ ἀόρατος κόσμος τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων. «Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι»! Δοξάζουν τὸν Ἀναστάντα μὲ «ᾆσμα καινόν»! Τέρπεται καὶ ἀγάλλεται ἡ θεοχαρίτωτος Ἁγνὴ «ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου της», ἡ «μητρικῶς πάντων ὑπεραλγήσασα» κατὰ τὸ θεῖο Πάθος του. Ἀγάλλεται, διότι τὸν ὑπεραγαποῦσε «ὡς γέννημα τῶν σπλάγχνων της, ἀλλὰ καὶ ὡς μονογενῆ αὐτῆς υἱὸν καὶ ὡς μόνη οὖσα μήτηρ αὐτοῦ χωρὶς πατρός», καθὼς λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Συγχαίρουν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες πήγαιναν κλαίγοντας στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ μυρώσουν «νεκρόν, καὶ ἠπήντησαν ζῶντα Θεόν, καὶ Πάσχα τὸ μυστικὸν τοῖς μαθηταῖς εὐηγγελίσαντο»! Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ κάνουν φτερὰ «οἱ ὡραῖοι πόδες» τους, γιὰ νὰ εὐαγγελισθοῦν στοὺς ἐγγὺς καὶ στοὺς μακρὰν τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως! Συγχαίρουν οἱ Ἅγιοι, οἱ Ὅσιοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Νεομάρτυρες καὶ οἱ σύγχρονοι Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος ὑπέμειναν τροχούς, τηγάνια πυρακτωμένα καὶ ἄφησαν τὴν τελευταία ἀναπνοή τους ψάλλοντας τὸ «Χριστὸς ἀνέστη»! Συγχαίρουν οἱ ἐν τῷ ἅδῃ προπάτορες, διότι ὁ ἀναστὰς Κύριος «πύλας χαλκᾶς συνέτριψε· ψυχάς, ἃς κατεῖχε τὸ πρὶν ὁ ᾍδης, Θεὸς ὢν ἀνέστησε»! Μπροστὰ στὸ θάνατο ἔτρεμαν οἱ πάντες, ἀλλὰ μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀχρηστεύθηκε τὸ θανατερὸ κεντρί του. «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ. ιε΄ 55). Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ φαρμακερὸ κεντρί σου; Ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου; «Ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι»!

Στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως συμμετέχει καὶ σύμπασα ἡ δημιουργία. «Σ’ ὅλη τὴν πλάση λαμπρὸ γιορτάσι, ἡ φύση ἁπλώνεται σὰ χοροστάσι». Γράφει ὁ Φώτης Κόντογλου στὸ βιβλίο του Μυστικὰ ἄνθη: «Τὸ Πάσχα τὸ μοσχοβόλημα ποὺ βγάζουνε τὰ ἄνθια καὶ τὰ βότανα, τὸ κελάηδημα τῶν πουλιῶν, τὸ λεπτὸ ἀγέρι ποὺ σαλεύει τὰ χλωρὰ κλαριά, τ’ ἀλαφρὸ κύμα ποὺ γλυκομουρμουρίζει στὴν ἀκρογιαλιά, ὅλα τὰ νιώθεις νὰ πανηγυρίζουνε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ…  Ὡς καὶ οἱ ξέρες τοῦ πελάγου κι ἐκεῖνες γιορτάζουνε. Οἱ πέτρες θαρρεῖς πὼς εἶναι κι ἐκεῖνες

ζωντανὲς καὶ χαρούμενες. Τίποτα δὲν εἶναι νεκρὸ καὶ ἄψυχο. Πουθενὰ δὲν ὑπάρχει πιὰ θάνατος, πουθενὰ δὲν ἀπόμεινε σκοτάδι».

Ἂς εἶναι πεπληρωμένες καὶ οἱ δικές μας καρδιὲς ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Διότι «ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια», ὅλη μας τὴ ζωὴ τὴν ἔκανε γιορτή, γιορτὴ χαρᾶς, καθὼς λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἂς εἶναι καὶ ἡ δική μας χαρὰ ἀνεκλάλητη καὶ δεδοξασμένη, διότι μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νικήθηκε ὁ θάνατος, νικήθηκε ὁ διάβολος, νικήθηκε ἡ ἁμαρτία, νικήθηκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Σκιρτοῦμε ἀπὸ χαρὰ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ «καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον»! Ἀκόμη καὶ ὅταν θλιβόμαστε, μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ μὴ στενοχωρούμεθα. Κι ὅταν βρισκόμαστε σὲ δύσκολη θέση, νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε. Κι ὅταν διωκόμαστε, νὰ μὴν πανικοβαλλόμαστε, διότι δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ ἀναστὰς Κύριος. Φαίνεται ὅτι μᾶς κατανικοῦν καὶ μᾶς ρίχνουν κάτω στὴ γῆ σὰν τοὺς παλαιστές, ἀλλὰ δὲν χανόμαστε (Β΄ Κορ. δ΄ 8)! Κι ὅταν ἀδικούμαστε, νὰ ἀνοίγουμε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες καὶ νὰ ἀλληλοσυγχωρούμαστε! Νὰ δίνουμε καὶ νὰ παίρνουμε ὁλόψυχη τὴ συγγνώμη μας. Ὅ,τι λυπηρὸ συνέβη μεταξύ μας, νὰ τὸ ξεχνοῦμε. Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρούμενη ἡμέρα ἀπὸ τὴ Λαμπρή. Δὲν ταιριάζει νὰ τὴ γιορτάζουμε μὲ σκυθρωπὰ πρόσωπα καὶ πικραμένες καρδιές. Νὰ δίνουμε τὰ χέρια καὶ νὰ ἀλληλοσυγχωρούμαστε. Νὰ λέμε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἐχθροὶ καὶ φίλοι!

Ἀνάσταση, γιορτὴ τῆς χαρᾶς, γιορτὴ τῆς ἀγάπης! Στὸν Ἀναστάντα τὰ χέρια ὑψώνει κάθε ψυχὴ σ’ ὅποια φυλή. Μαζὶ κι ἐμεῖς νὰ ὑψώσουμε τὰ χέρια μας στὸν Ἀναστάντα καὶ νὰ Τοῦ ποῦμε: Ἀναστημένε Κύριε, ἀνάστησε κι ἐμᾶς σὲ νέα ζωὴ εἰρήνης καὶ χαρᾶς. Κι ἀξίωσέ μας νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ἀναστάσιμη πορεία σου στὸν οὐρανό, αἰώνια νὰ ζήσουμε μαζί σου, θεῖε Λυτρωτή. Ἀμήν.

(πιέστε ἐπάνω στή φωτογραφία γιά τό video)

Τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Στέργιος Σάκκος, ὁμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου ΑΠΘ καί διδάσκαλος τῶν ἀδελφοτήτων "Ἀπολύτρωσις" καί "Χριστιανική Ἐλπίς".

Ὁ Κύριος τόν κάλεσε κοντά Του ἀνήμερα τοῦ Πάσχα, μέσα στό άναστάσιμο φῶς !

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τελέσθηκε στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος "Χριστιανική Ἐλπίς"

στό Φίλυρο Θεσσαλονίκης, τήν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου.

Τό video πού παραθέτουμε συνοψίζει σέ λίγα λεπτά τή ζωή του, τήν προσφορά του καί τό πολυσχιδές ἔργο του.

Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει ἔν σκηναῖς δικαίων.

Τράπεζα Ἰδεῶν

Πηγή: εφημερίδα Διψώ, τ. 77

Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα ...

Φώτης Κόντογλου

Στο αποκαλυπτικό αυτό κείμενο του Κόντογλου γίνεται λόγος όχι μόνο για τη δύναμη του Αναστάντος Χριστού που δια του θείου φωτός Του καθαρίζει και αγιάζει τα πνευματικά μας αισθητήρια, αλλά και για την αιτία που κάποιοι πολεμούν και καταφρονούν την αγία ορθόδοξη παράδοση.

Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σήμερα μας κράζει ο θεόγλωσσος υμνωδός, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγοντας «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως Χριστόν εξαστράπτοντα και χαίρετε φάσκοντα τρανώς ακουσόμεθα, επινίκιον άδοντες». Μας κράζει λοιπόν να καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας, για να μπορέσουμε να δούμε το Χριστό τον αναστημένο από τον τάφο. Να καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας, γιατί είναι ακάθαρτες, βρωμισμένες, επειδή τις μεταχειριζόμαστε για σαρκικά και υλικά πράγματα. Και πώς, άραγε καθαρίζονται οι αισθήσεις; Αμα, καθαρισθεί η καρδιά και η διάνοιά μας με την πνευματική τροφή και με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, θα καθαρισθούνε κ’ οι αισθήσεις μας και θα γίνουνε από σαρκικές, πνευματικές. Ο υμνωδός το λέει αυτό γιατί το διδάχθηκε από τον ίδιο τον Κύριο και Σωτήρα του που είπε στους Μακαρισμούς: «Μακάριοι οι καθαροί τη καρ­δία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και αν καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας, λέει πως θα δούμε το Χριστό «εξαστράπτοντα», με αστραπή, όχι θαμπά, αλλά καθαρότατα, αστραφτερό από το απλησίαστο φως της Αναστάσεως, «τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως». Κι’ όχι μονάχα θα τον δούμε «τηλαυγώς», αλλά και θα τον ακούσουμε κιόλας (γι’ αυτό πρέπει νάναι καθαρές όλες οι αισθήσεις μας) , κ’ η φωνή του δεν θάρχεται από μακρυά, να αμφιβάλλουμε αν τον ακούσαμε ή δεν τον ακούσαμε, αλλά «τρανώς», δυνατά.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ,

ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

    Όσο κι αν ο άνθρωπος προσπαθεί να κρατά τα μάτια του, πεισματικά κλειστά, ποτέ δεν θα μπορέσει να εξαφανίσει τη λάμψη του ηλίου. Και όσο κι αν προσπάθησαν οι Εβραίοι να κρατήσουν σφραγισμένο τον τάφο του Κυρίου Ιησού, τελικώς το μόνο που κατόρθωσαν είναι, με τα ανόητα καμώματά τους, ολοένα και περισσότερο να αποδεικνύουν το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το πανθαύμαστο γεγονός της Αναστάσεως.Το να κάνει κανείς λόγο για την Ανάσταση του Χριστού, είναι σα να θέλει να αποδείξει ότι ο ήλιος είναι λαμπερός και καταυγάζει τα πέρατα της οικουμένης... 

Εμείς θα δούμε ένα γεγονός μοναδικό που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, σε σχέση με τις αντιρρήσεις και ενστάσεις που προβάλλονται. Ένα γεγονός που κάνει τους πιστούς της κάθε εποχής να χαίρονται, να αγάλλονται και να πλημμυρίζουν από το Ανέσπερο Φως του Ζωοδόχου τάφου, ενώ από την άλλη, κάνει τους απίστους και τους αρνητές να λυσσούν εκφράζοντας την κακία τους και την απερισκεψία τους. Φυσικά, το ίδιο γεγονός κάνει τις λεγόμενες χριστιανικές ομολογίες που αντιτίθενται στην ορθοδοξία, με την ένοχη σιωπή τους επί του θέματος, να δηλώνουν εκ των πραγμάτων ότι η Εκκλησία μας είναι η αυθεντική και μοναδική έκφραση του Χριστιανισμού. Και το μοναδικό αυτό γεγονός είναι η αφή του Αγίου Φωτός στον πανάγιο τάφο κατά την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου.

Βέβαια, για το θέμα αυτό έχουν γραφεί και έχουν λεχθεί τόσα πολλά από αυτόπτες μάρτυρες, και παλαιότερους αλλά και σύγχρονους, ώστε ο κάθε καλοπροαίρετος αναζητητής να έχει την δυνατότητα να ερευνήσει όλες τις πτυχές του, συν το ότι μπορεί οποιοσδήποτε να επισκεφτεί το ναό της Αναστάσεως στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και όχι μόνον, του λόγου το Αληθές.

Εδώ τώρα θα σταθούμε σε μια ένσταση που ακούγεται κατά κόρον τα τελευταία έτη, κυρίως τέτοιες ημέρες, νομίζοντας όσοι την προβάλλουν ότι καταρρίπτουν την αλήθεια του Αγίου Φωτός. Βέβαια και στην περίπτωση αυτή, όπως και σε τόσες άλλες παρόμοιες, το μόνο που κατορθώνουν είναι να κάνουν την αλήθεια να λάμψει έτι πλέον. Και τι λένε οι «σοφές αυτές κεφαλές»; Ότι δήθεν το Άγιο Φως βγαίνει με ακτίνες laser. Αλλ’ ώ «αγαθοί» άνθρωποι! Πώς ομιλείτε χωρίς να σκέπτεστε; Πότε αγαπητοί μου οι ακτίνες laser παρουσιάστηκαν στον επιστημονικό χώρο, και πόσους αιώνες πριν το Άγιο Φως διατράνωνε την αλήθεια της Αναστάσεως; Πότε, όχι οι εν λόγω ακτίνες, αλλά και αυτό το ηλεκτρικό ρεύμα εφευρέθηκε, και από πότε το Άγιο Φως καταυγάζει με τη λάμψη του και αποδεικνύει την αυθεντικότητα της Ορθοδοξίας μας; Αλλά εάν υποθέσουμε προς στιγμήν ότι έτσι έχουν τα πράγματα, προσέξατε τώρα πόσα προβλήματα κατορθώνετε να ρίξετε πάνω στο τραπέζι της συζητήσεως, που ως μπούμερανγκ σας επιστρέφουν κατακέφαλα.

Επτά λόγοι του Χριστού από το Σταυρό

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Οδηγείται ο Χριστός στον Γολγοθά και καρφώνεται στον σταυρό. Από τον σταυρό ο Χριστός είπε επτά λόγους μεγάλης σημασίας και αξίας:

α) «Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τί ποιούσι». Δικαιολογεί ο Σταυρωμένος τους σταυρωτές Του. Δεν κακιώνει μαζί τους ούτε αυτή την ώρα του φρικτού μαρτυρίου Του. Ο πόνος ήταν βαθύς και μεγάλος. Πρόκειται για λόγο άφθαστου μεγαλείου. Μόνο ένας Θεός μπορούσε να τον πει. Η μεγαλειώδης ανεξικακία απέναντι στην αδικαιολόγητη ανθρώπινη θρασύτητα, αυθάδεια, κακία και μοχθηρία. Η μεγαλόστομη κι ανυπέρβλητη αγάπη της συγχωρητικότητας μπροστά στη βαρβαρότητα της πώρωσης. Η σταυρωμένη αγάπη αντίκρυ στον επηρμένο φθόνο. Λόγια με πνεύμα και αίμα μέσα από την άφατη οδύνη, που τα έλεγε πριν, αλλά τα λέγει και τώρα από το ύψος του σταυρού· αγάπη προς δόλους και προς τους εχθρούς, ακόμη και τους σταυρωτές, ορισμένοι από τους οποίους αργότερα θα μετανοήσουν.

β) «Αμήν, λέγω σοι. σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». Ο αναμάρτητος Χριστός σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο αμαρτωλούς, σε δύο ληστές. Ό,τι έβλεπε κι άκουγε ο ένας, έβλεπε κι άκουγε κι ο άλλος. Ληστές κι οι δύο, σταυρωμένοι κι οι δύο. Ο ένας προκαλεί, βλασφημεί, ειρωνεύεται, αυθαδιάζει. Ο άλλος κάμπτεται, λυγίζει, επανορθώνει, παρακαλεί, μετανοεί. Σαν να εκπροσωπούν οι δύο συσταυρούμενοι τη σύμπασα ανθρωπότητα, τους αμετανόητους και τους μετανοημένους. Ο λόγος του Χριστού στον εκ δεξιών Του ληστή είναι λίαν παραμυθητικός για όλους τους αμαρτωλούς. Ας μην απογοητεύεται κανένας πια. Η φράση αυτή χαρίζει φτερά, κουράγια, ελπίδες σε όλους τους πολλούς αμαρτωλούς. Με πολύ λίγα λόγια αυτός ο ληστής φανέρωσε την ειλικρινή του μετάνοια, παραδέ-χθηκε την αμαρτωλότητά του απροφάσιστα, θέλησε να διορθώσει ταπεινά και τον συναμαρτωλό του, έστω την τελευταία αυτή ώρα, ομολόγησε τον Χριστό αναμάρτητο, Τον παρακάλεσε να τον δεχθεί στην ουράνια βασιλεία Του. Με τη γεύση του καρπού του δένδρου της γνώσεως καλού και κακού, του ξύλου εκείνου, έκλεισε ο παράδεισος για τον πρώτο Αδάμ. Με το ξύλο του σταυρού άνοιξε ο παράδεισος και πρώτος του οικήτορας έγινε ένας μετανοημένος ληστής. Πόση ενίσχυση λαβαίνουν τώρα όλοι οι αμαρτωλοί.

Τῇ Ἁγία καὶ Μεγάλῃ Παρασκευῇ...

Ἡλία Μηνιάτη, Ἐπισκόπου Κερνίτσης καὶ Καλαβρύτων.

Πῶς ἔκαμεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ πῶς ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεόν! Ὁ Θεὸς μέσα εἰς τὸν παράδεισον τῆς τρυφῆς ἔλαβε χῶμα ἀπὸ τῆς γῆς, τὸ ἔπλασε μὲ τὰς χεῖράς του, τὸ ἐμψύχωσε μὲ τὴν πνόην του, τὸ ἐτίμησε μὲ τὴν εἰκόνα του, καὶ ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον. Ὁ ἄνθρωπος ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τοῦ Γολγοθᾶ ἐκατάστησε τὸν Θεὸν χωρὶς μορφήν, χωρὶς πνοήν, ὅλον αἷμα, ὅλον πληγάς, προσηλωμένον εἰς ἕνα ξύλον.

Μεγάλη Τετάρτη εσπέρας (Όρθρος Μ. Πέμπτης)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

Τή Μεγάλη Πέμπτη οἱ Πατέρες μας, μᾶς παρέδωσαν νά ἑορτάζουμε τέσσερα πράγματα: τόν ἱερό Νιπτήρα, τόν Μυστικό Δεῖπνο, τήν ὑπερφυᾶ προσευχή καί ἀκόμη τήν προδοσία τοῦ ᾽Ιούδα. ᾽Εκεῖνο τό τροπάριο πού συγκεφαλαιώνει καί συνδέει τά περισσότερα ἀπό αὐτά, ἐπισημαίνοντας τίς προεκτάσεις τους καί στή δική μας ζωή, εἶναι κυρίως ὁ οἶκος τοῦ κοντακίου τοῦ ὄρθρου τῆς ἡμέρας: ῾Τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ, ἵνα ἴδωμεν τούς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν, καί ἐκμάσσει τῷ λεντίῳ, καί ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες καί ἀλλήλων τούς πόδας ἐκπλύνοντες. Αὐτός γάρ ὁ Χριστός οὕτως ἐκέλευσε τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς ὡς προέφησεν. ᾽Αλλ᾽ οὐκ ἤκουσεν ᾽Ιούδας ὁ δοῦλος καί δόλιος᾽.

1. ῾Τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα᾽: Ὁ ὑμνογράφος, ἐκφράζοντας τήν πίστη τῆς ᾽Εκκλησίας, μᾶς καλεῖ νά προσεγγίσουμε τή μυστική Τράπεζα, προκειμένου νά κοινωνήσουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ κέντρου τῆς ᾽Εκκλησίας μας, τοῦ μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο συνέστησε ὁ Κύριος ἀκριβῶς τήν ἡμέρα αὐτή, κατά τό Μυστικό Δεῖπνο.

"Στάθηκε δίπλα μας σάν στοργικός πατέρας, μέ ἀγάπη καί κατανόηση"!
Ὁ φυλακισμένος Ἀντώνης Παπαδάτος, ἐκπροσωπώντας τούς κρατουμένους τῆς 6ης πτέρυγας μέ ἐπιστολή του πρός τόν Γέροντα Ἐφραίμ εὐχαριστεῖ τόν Θεό πού τόν ἔφερε κοντά τους! Ἡ ἐπιστολή ἀναφέρεται καί στά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουν οἱ κρατούμενοι, ὅπως ὁ μεγάλος συνωστισμός πού ἔχει ὡς συνέπεια νά ὑπάρχουν κελιά-θαλάμοι ἀκόμα καί μέ 25 κρατουμένους μέσα ἀλλά καί στίς συνθῆκες ὑγιεινῆς πού ὅπως ἀναφέρουν, ὁ κίνδυνος μετάδοσης ἀσθενειῶν ὅπως τύφου, χολέρας φυματίωσης εἶναι μεγάλος.
«Μέ τήν ἐπιστολή αὐτή θέλουμε νά εὐχαριστήσουμε δημοσίως τόν Γέροντα Ἐφραίμ, πού στάθηκε δίπλα μας σάν πατέρας μας μέ τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση ἀλλά καί τήν ἠρεμία πού μᾶς μετέφερε ὅλο αὐτό τό διάστημα. Μέ λίγα λόγια καί σταράτα, παρά τίς ἄθλιες συνθῆκες διαβίωσης στό Κορυδαλλό, σέ μία φυλακή πού δέν χωράει πάνω ἀπό 800 κρατουμένους καί σήμερα ξεπερνᾶμε τούς 2500 μέ συνέπεια νά κοιμόμαστε ὁ ἕνας πάνω στόν ἄλλο σέ κελιά-θαλάμους μέ 25 ἄτομα μέσα, παρέα μέ στρατό ἀπό κατσαρίδες καί ποντίκια καί γάτες πού ἔχουν τύφο, μέσα στό κρύο χωρίς θέρμανση σέ μουχλιασμένους τοίχους ἀπό τήν ὑγρασία πού χτίστηκαν πρίν ἀπό 50 χρόνια, τρώγοντας φαγητό πού δέν θά ἔπρεπε νά τρῶνε οὔτε τά σκυλιά, καί κάνοντας μπάνιο μέ παγωμένο νερό, φωνάζουμε πώς ὑπάρχει Θεός καί Τόν εὐχαριστοῦμε πού ἔφερε κοντά μας τόν....
Γέροντα Ἐφραίμ νά μᾶς στηρίξει ψυχολογικά μέ τή στάση του καί τόν καθένα χωριστά μέ τήν πατρική στοργή του.

Υ.Γ. Ἀλήθεια, ὁ Γέροντας ἦρθε μόνος του στή φυλακή γιά νά μᾶς βοηθήσει σέ μία ἐποχή ποῦ τό κράτος εἶναι ἀνύπαρκτο γιά μᾶς ἤ ὄντως ἦρθε ὡς προφυλακισμένος;;; Δηλαδή ὑπάρχουν τόσο ἀνεγκέφαλοι δικαστές πού τόν εἶδαν ἀπό κοντά καί ἔστειλαν αὐτόν τόν ἄνθρωπο στόν Κορυδαλλό;;; Ἥμαρτον… (ὅπως μᾶς ἔμαθε καί ὁ Γέροντας νά λέμε…) .

Κρατούμενος Ἀντώνης Παπαδάτος καί ὅλη ἡ 6η πτέρυγα τοῦ Κορυδαλλοῦ.

ΠΗΓΗ:http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/04/blog-post_03.html#more

Η Έξοδος του Μεσολογγίου και η σημερινή κρίση

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Την Κυριακή των Βαίων του 1826 οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγίου απετόλμησαν την θρυλική Έξοδο και πέρασαν στην αιωνιότητα. Με πίστη στον Θεό, με τον Ορθόδοξο κλήρο επικεφαλής, με σώφρονα πατριωτισμό, με αυτοθυσία και με στρατηγική σκέψη οι έγκλειστοι αποφάσισαν να σπάσουν τον κλοιό των Τουρκοαιγυπτίων και να αποδείξουν ότι είναι συνεχιστές των μεγάλων ΟΧΙ της ελληνικής ιστορίας. Το Μεσολόγγι ήταν ο φράχτης που γκρέμισε την αλαζονεία του Ιμπραήμ και του Κιουταχή. Ήταν η εστία του παγκοσμίου θαυμασμού και μία από τις ενδοξότερες σελίδες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Οι πολιορκημένοι άντεξαν τον πόλεμο και την πείνα σε σημείο που ο Διονύσιος Σολωμός να διαπιστώνει: «Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, μα έγινε πνοή τους». Τους χτυπούσαν αλύπητα επί μήνες «Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπι Άγγλου», αλλά δεν παραδόθηκαν. Σε κάθε πρόταση για παράδοση απαντούσαν με το αγέρωχο ΟΧΙ της Ελληνικής Διάρκειας.

ΜΕΓΑΛΗ   ΕΒΔΟΜΑΔΑ   1941

στο  Θωρηκτό - Καταδρομικό  «ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΑΒΕΡΩΦ»

Το Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ» είναι το μοναδικό πλοίο στον κόσμο που, έχοντας πάρει μέρος σε δυο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζει, πάνω από ένα αιώνα, να έχει υψωμένη την ελληνική σημαία και να γράφει ιστορία.

( Καθελκύστηκε στο Λιβόρνο το 1910 και παραδόθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό το 1911).

***

Ο πόλεμος του 1940 βρήκε το Θ/Κ Αβέρωφ σε περιορισμένη επιχειρησιακή ικανότητα. Για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή του μεθόρμισε στον κόλπο της Ελευσίνας όπου παρείχε με επιτυχία  αντιαεροπορική προστασία στο Ναύσταθμο και στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

Από την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) μέχρι και την κατάληψη της Αθήνας (27 Απριλίου 1941) το Ναυτικό μας υπέστη μεγάλες απώλειες (χτυπήθηκαν ή βυθίστηκαν 25 πλοία) από τη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία:. Έτσι, αποφασίστηκε ο υπόλοιπος στόλος να καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Για το θωρηκτό “ΑΒΕΡΩΦ”, στο Υπουργείο Ναυτικών, μέρες πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, επικρατούσε η άποψη να το βουλιάξουν, αφενός για να μη πέσει στα χέρια των Γερμανών και αφετέρου γιατί υπήρχε κίνδυνος να βυθισθεί από τις νάρκες που  ήταν στο δίαυλο, και να τον κλείσει

Ορισμένοι αξιωματικοί και μέλη του πληρώματος αρνήθηκαν να το βυθίσουν και αποφάσισαν να αποπλεύσουν για την Κρήτη μαζί με τα υπόλοιπα Ελληνικά και Αγγλικά πλοία. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό ως η ''Βασιλική Ανταρσία του Αβέρωφ''.

.  Ο ιερέας του “ΑΒΕΡΩΦ”, Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Παπανικολόπουλος, αισθάνθηκε την καρδιά του να σπαράζει. Ένα τέτοιο τέλος για το θρυλικό καράβι; Δεν το βαστούσε η καρδιά του. Ήταν ο ίδιος στρατιωτικός ιερέας που μεταξύ άλλων είχε πρωταγωνιστήσει και στην εξύψωση του πατριωτικού φρονήματος των ανδρών του ηρωικού  9^ου Συντάγματος  Καλαμάτας.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 1941. Λίγο πριν βραδιάσει, κάλεσε γύρω του το πλήρωμα του καραβιού. Το  Εκκλησάκι του πλοίου ήταν έτοιμο για την Ιερά  Ακολουθία των Παθών. Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα. Γενική συγκίνηση σε όλο το πλήρωμα. «Παιδιά -είπε- θέλουν να μας βουλιάξουν το θρυλικό μας καράβι. Το βαστάει η ψυχή σας να έχει τέτοιο τέλος το πιο δοξασμένο καράβι μας; Θα μας καταριούνται από τον ουρανό οι ψυχές των ηρώων μας ναυτικών, του Μιαούλη, του Κανάρη, του Κουντουριώτη και άλλων. Τι λέτε;». Οι ναύτες και οι αξιωματικοί, όσοι είχαν απομείνει, σκέφτηκαν λίγο και έπειτα με μια φωνή είπαν «Παπά, θα κάνουμε ό,τι μας πεις». Ο ιερέας συνέχισε . «Πρέπει να πάρουμε τον Αβέρωφ και να φύγουμε. Πρέπει να σώσουμε την τιμή του». «Σύμφωνοι όλοι», φώναξε το πλήρωμα. Και ο ιερέας τους αποκάλυψε τι του συνέβη. Είδα σήμερα όραμα, παιδιά! Ένας γέρος ασπρομάλλης παρουσιάσθηκε εμπρός μου. «Είμαι ο Άγιος Νικόλαος και ήρθα να σου πω ότι θα είμαι μαζί σας». Οι ναύτες ανατριχιασμένοι έκαναν το Σταυρό τους και φώναξαν: «Ο Θεός μαζί μας» και έτρεξαν όλοι να ετοιμάσουν το καράβι. Τελείωσε η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου και ο ιερέας πέρασε τον Εσταυρωμένο από όλα τα διαμερίσματα του πλοίου, τις αποθήκες των πυρομαχικών, τα κανόνια, τους πύργους και τέλος  τον στερέωσε στον πύργο της πρώρας  φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη: «Παιδιά μου, έχουμε κυβερνήτη τον ίδιο τον Χριστό»!

Πασχαλινό …  ονειροδρόμιο

Μεγάλη Εβδομάδα στο ιερό του Ταξιάρχη.

Την καρτέραγε , μικρό παιδάκι , αυτήν την Εβδομάδα , την Μεγάλη, και, « μακάρι»,  έλεγε πάντα, « να μην τελείωνε ποτέ…».  Τόσο πολύ τις αγάπαγε εκείνες τις ανοιξιάτικες μέρες τις πρώτες,  τις μεγάλες, που άρχιζε να νυχτώνει αργά και ο αέρας να μυρίζει λουλούδια…

Τότε στο αγαπημένο του χωριό, το Νίκοβο  Εξωχωρίου,  ζούσε την κάθε στιγμή μοναδική, να χαράσσεται βαθιά μες στην αλώβητη ακόμα ψυχούλα του .

Από το πρωί του Σαββάτου, που τόσο το πρόσμενε να φτάσει κάθε φορά που έκοβε ένα πόδι της Κυρά Σαρακοστής , του Σαββάτου του φίλου του Χριστού, που έκλαψε ως τέλειος άνθρωπος,  όταν έμαθε πως εκείνος πέθανε , του τετραημέρου Λαζάρου,  που άκουγε πάντα τον παπά –Μιχάλη να τον μνημονεύει στην απόλυση , έπαιρνε την σταθερή του θέση στην γωνιά του ιερού,  στριμωγμένος μαζί με άλλα ευτυχισμένα παιδιά πάνω στο μεγάλο μπαούλο με τα άμφια και τα κειμήλια του Ταξιάρχη- θυμιατά , σκεύη και υφάσματα πολυλιβανισμένα - φορώντας το πορφυρό του παπαδάκι μαζί με όλα τα αγόρια της ηλικίας του, αλλά και τα πιο μεγάλα που κρατούσαν το θυμιατό, τους Σταυρούς και τα εξαπτέρυγα. Και έφτανε και η Κυριακή με τις δυο βαγίτσες της πλατείας να προσφέρουν το μυρωδάτο «Ωσαννά»  στον Ερχόμενο Κύριο . Έναν ολόκληρο χρόνο πρόσμεναν να αγκαλιάσουν με τα φύλλα τους τα πρώτα μαρτυρικά βήματα του Θεανθρώπου …
Και ξεκίναγαν οι ακολουθίες .

Και στο πρώτο σουρούπωμα,  τα κεριά έμεναν μόνα να φωτίζουν τον Γλυκό και παραπονεμένο Νυμφίο …

Κι αυτό που ένιωθε τότε σαν ανατριχίλα και σαν φόβο, όταν όλοι τους στέκονταν πομπή,  βγαίνοντας απ’  το ιερό πίσω απ την μεγάλη εικόνα που ο παπά –Μιχάλης κρατούσε ψέλνοντας με σπαστή φωνή , αργότερα κατάλαβε πως ήτανε συγκίνηση …

Και μέσα του σκεφτόταν πότε θα μεγάλωνε να υψώνει και αυτός στο «Σοφία ορθοί» αγγελόμορφο εξαπτέρυγο …

Ώρες αμέτρητες που πάντα κύλαγαν σαν μια στιγμή μέσα του κάθε ιερή μέρα στην εκκλησία των Ταξιαρχών … 
Συχνά έβγαζε απ την τσέπη του το μικρό εγκόλπιο με τον Εσταυρωμένο και την κόκκινη κορδέλα, το απίθωνε μπροστά του και μέτραγε με το μάτι τις μέρες τις περασμένες και χαιρότανε άμα τις έβγαζε λιγότερες από αυτές που ήταν εμπρός τους .

Στα νηπιαγωγεία μας γιορτάζονται μουσουλμανικές γιορτές !

Πλήρης επιβεβαίωση του «ΕΚ» από το υπουργείο.
Πριν λίγο καιρό, στο πρωτοσέλιδο του “Ελεύθερου Κόσμου”, δημοσιεύσαμε ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ, σχετικά με τον εορτασμό του “Κουράν Μπαϊράμ” σε νηπιαγωγείο του κέντρου των Αθηνών.

Πριν το ρεπορτάζ και επειδή μας φαινόταν πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε το επίπεδο της κατάντιας στο οποίο έχει φτάσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, φροντίσαμε να το διασταυρώσουμε με κάθε δυνατό τρόπο.

Και όλα τα στοιχεία έδειχναν ακριβώς αυτό, το οποίο μας είχε καταγγελθεί: ότι δηλαδή στο νηπιαγωγείο, έγινε η συγκεκριμένη γιορτή.

Δημοσιεύσαμε το θέμα ως πρωτοσέλιδο και ακολούθησε η διάδοσή του, κυρίως μέσω διαδικτύου.
Το θέμα έπαιξε σε πάρα πολλές ιστοσελίδες και όλες ακριβώς με την ίδια έκπληξη αναρωτιούνταν από πότε το ελληνικό κράτος άρχισε να εορτάζει και το “μπαιράμι” των τούρκων και γενικότερα των μουσουλμάνων.

Εμείς μεγαλώνοντας ξέραμε το μπαϊράμι, μόνο σαν την ευκαιρία που άδραξε ο Κανάρης για να κάψει τη ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου. Το ζήτημα έφερε στην Βουλή ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Μάκης Βορίδης, με ερώτησή του προς την αρμόδια υπουργό Παιδείας.

Και ξαφνικά ως εκ θαύματος, μόλις πριν λίγες ημέρες απήντησε στην ερώτησή του η υφυπουργός κ. Χριστοφιλοπούλου.

Στην απάντησή της, η υπουργός, επιβεβαιώνει πλήρως το ρεπορτάζ μας, προσπαθώντας να το διαψεύσει. Θαυμάστε τι ακριβώς λέει: “στην τελετή για τον εορτασμό του ‘Κουρμπάν Μπαϊράμ’ στο 7ο Ν/Γ Αθηνών, όπως μας πληροφόρησε ο Προϊστάμενος του 1ου Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθήνας, ουδέποτε συνέβη τέτοιο περιστατικό”.

Η κ. Υφυπουργός δηλαδή, επιβεβαιώνει δίχως την παραμικρή αμφιβολία πλέον, ότι ο εορτασμός του “μπαϊραμ” στα νηπιαγωγεία της Αθήνας είναι γεγονός και μάλιστα ότι συμβαίνει, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας.

Διαδικτυακή πρόσκληση και εκστρατεία για την

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΙΚΕΣΙΑ ΣΤΟΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ 2012 ΒΡΑΔΥ

Καλούμαστε οι απανταχού της γης Ορθόδοξοι Έλληνες,

(κάτοικοι της Ελλάδας, απόδημος Ελληνισμός, Κύπριοι και Ελλαδίτες, όσοι βρισκόμαστε  σε ταξίδι, υπηρεσία, βάρδια  κλπ) να συμμετέχουμε στην ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ και ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ  ΙΚΕΣΙΑ στον Εσταυρωμένο Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Παρακαλούμε και τους Σεβαστούς μας Αρχιερείς και Ιερείς να κηρύξουν Εθνικό πένθος !

Την Μ. Πέμπτη  12-4-2012 προσκυνώντας  τον Εσταυρωμένο να Του ζητήσουμε :

• να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας 
• να προστατεύσει την Πατρίδα μας από τον έσχατο κίνδυνο και
• να μας δώσει μετάνοια και φωτισμό για να κάνουμε ενωμένοι νέο ξεκίνημα...

...και μην ξεχνούμε : Η πιο όμορφη Θεία Λειτουργία όλου του χρόνου είναι η Αναστάσιμη, στην οποία αξίζει να ξενυχτήσουμε μέχρι τέλους μαζί με Αυτόν  που πάτησε τη φθορά και το θάνατο !

Καλή Ανάσταση !  

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ - tideon.org  

ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ

Απρίλιος  1912   -    Απρίλιος  2012

«Απωσάμενοι  περί  τήν  πίστιν  εναυάγησαν» (Α Τιμ. 1, 19).

Επί ένα αιώνα, η μνήμη της Ευρώπης και ολόκληρης της Δύσης, έχει σφραγιστεί από το τραγικό ναυάγιο του Τιτανικού.

Μετά από αυτό, οι λέξεις τιτανικός και ναυάγιο κατέστησαν πλέον συνώνυμες .

Ο Τιτανικός (R.M.S Royal Mail Steamer  ή S.S Steamer Ship TITANIC) ήταν ένα βρετανικό υπερωκεάνιο που παραγγέλθηκε από την εταιρία "White Star Line", χωρίς να τεθεί κανένα όριο κόστους, στα ναυπηγεία Harland και Wolff του Μπέλφαστ. Εκεί καθελκύστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα και διθυραμβικά σχόλια, την  31 Μαΐου 1911. Ναυπηγικά είχε δυο αδελφά σκάφη, τον "Βρετανικό" και τον "Ολυμπιακό" αλλά  υπερτερούσε σε εξοπλισμό και  εσωτερική πολυτέλεια.

Ο "Βρετανικός", στον  Α' Παγκόσμιο Πόλεμο επιτάχτηκε από το Βρετανικό Ναυτικό για πλωτό νοσοκομείο και  στις 21 Νοεμβρίου 1917 βυθίστηκε στο Αιγαίο (στο στενό της Κέας). μετά από πρόσκρουση  σε νάρκη.

Ο "Ολυμπιακός", στις 11 Οκτωβρίου 1935, παραδόθηκε στα διαλυτήρια της Thomas Ward Company στην Σκωτία, και μεταβλήθηκε σε παλιοσίδερα. Όλα τα αντικείμενά του, είδη πολυτελείας, διακοσμητικά, έπιπλα και σκεύη, βγήκαν σε δημόσιο πλειστηριασμό.

Ἀντὶ νὰ θηλάζουμε... δαγκώνουμε

Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος σὲ συνέντευξή του τὸν περασμένο Φεβρουάριο εἶπε πράγματα πολὺ σημαντικά, ἀλήθειες ποὺ ἐξηγοῦν ὅλη τὴ σημερινὴ καταστροφικὴ πορεία τοῦ τόπου μας.

Στὸ ἐρώτημα: «Νιώθετε ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὴν πορεία καὶ τὶς ἐξελίξεις στὴ χώρα, ἀλλὰ καὶ τὴ στάση τῆς Εὐρώπης;», ἀπάντησε: «Δὲν εἶναι καὶ τόσο εὐχάριστες οἱ ἐξελίξεις. Νομίζω ὅτι ὁδηγούμαστε σὲ ἱστορικὴ ἐθνικὴ καταστροφή. Δὲν περίμενα καὶ κάτι καλύτερο ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι δὲν φαίνονται σημεῖα ἀφύπνισης σὲ μᾶς».

Στὸ ἐρώτημα: «Ποιὲς εἶναι οἱ εὐθύνες τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας;», ἀπάντησε: «Νομίζω μεγάλες. Αὐτὸ ὅμως ποὺ τώρα χρειαζόμαστε εἶναι σύμπνοια, ἡρωισμός, ἐπιστροφὴ στὶς πνευματικὲς σταθερές μας καὶ σύνεση. Θεωρῶ ὅτι ὁδηγηθήκαμε στὴν παρούσα τραγικὴ κατάσταση, γιατὶ καταστρέψαμε τὴν παιδεία μας, ἀρνηθήκαμε τὶς ἀξίες καὶ τὶς παραδόσεις μας, χάσαμε τὸν Θεὸ καὶ τὴν πίστη μας, χαλάσαμε τὴ γλώσσα καὶ τὴν ἱστορία μας, ζοῦμε δίχως ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια. Ποιὸς φταίει καὶ τελικὰ τὸ τρίπτυχο θρησκεία - πατρίδα - οἰκογένεια ἢ τὸ δίδυμο Ὀρθοδοξία - Ἑλλάδα ἔχουν ἀποκτήσει ἀρνητικὴ διάσταση στὴν καθημερινή μας διάλεκτο; Αὐτὰ ὅλα ἀποτελοῦν ἀποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικῶν ἐπιλογῶν».

Καίριες καὶ σημαντικότατες οἱ ἐπισημάνσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου. Ἀποτελοῦν ἀκριβέστατη περιγραφὴ τῶν μεγάλων μας προβλημάτων, ἀκριβέστατη ἐπίσης διάγνωση τῶν αἰτίων ποὺ ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργοῦνται προβλήματα, καὶ ταυτόχρονα ὑποδεικνύουν τὴ μόνη σωστὴ λύση.

Ναί, βρισκόμαστε σὲ περίοδο ἀποστασίας. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερο. Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ γινόμαστε δοῦλοι τῶν ξένων.

Ἀλλὰ ἡ μεγάλη μας τραγωδία βρίσκεται ἀκριβῶς σ᾿ αὐτὸ ποὺ ὁ Σεβασμιώτατος ἐπισήμανε: «Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι δὲν φαίνονται σημεῖα ἀφύπνισης σὲ μᾶς». Σημεῖα ποὺ νὰ δείχνουν οὐσιαστικὴ ἀλλαγὴ νοοτροπίας, στόχων καὶ διαθέσεων, ὄντως δὲν φαίνονται. Οὔτε στοὺς πολιτικούς μας ἡγέτες οὔτε δυστυχῶς στὴν πλειονότητα τοῦ λαοῦ μας.

Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε στὸ τέλος: «Ἀντὶ νὰ θηλάζουμε ἀπὸ τὸ στῆθος τῆς Ἐκκλησίας, ἐμεῖς τὸ δαγκώνουμε». Ἀκόμη καὶ στὶς τόσο τραγικὲς ὧρες τοῦ τόπου διαπιστώνει κανεὶς τὴν ἴδια μανία καταφορᾶς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, τῆς πίστεως, τῆς παραδόσεώς μας. Οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες συχνὰ δίνουν τὴν ἐντύπωση ὅτι ζοῦν σὲ ἄλλο τόπο, ὅτι δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν παράδοση, τὴν ἱστορία καὶ τὴν εὐσέβεια τῶν πατέρων μας.

Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἀπαιτεῖται ἐπειγόντως ριζικὴ ἀλλαγὴ ἀπὸ ὅλους μας πρὶν εἶναι ἀργά.

Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»