Ο Γυρισμός

 Κάνει κάτι εξαιρετικά απλό : 

Ταπεινώνεται και αφήνεται στον Θεό Του.

Του λέει: " Είμαι εδώ με όλα μου τα χάλια. Γύρισα και δεν αντέχω.

Κάνε με ό, τι θέλεις."

Ίσως και να μην Του λέει κάτι. 

Μπορεί και απλά να σωπαίνει και να κλαίει.

Είναι αποκαμωμένος. Σαν εμάς.

Έχει επιστρέψει όμως! Εμείς;

 Υ.Γ. Η εικόνα είναι η πρότασή μας για την ερχόμενη Κυριακή.

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ στις 3:20 π.μ. 

Δείτε το βίντεο με το συγκλονιστικό μήνυμα εφήβων προς όλους τους ψηφοφόρους. Τι ζητούν από τους πολίτες ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου ;
Μήνυμα στους ψηφοφόρους, στέλνουν 17χρονα παιδιά μέσω ενός βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο.

Τα παιδιά με σύνθημα το "Μην με κρεμάσεις", καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν έχοντας στο μυαλό τους τη νέα γενιά και να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος, κατηγορώντας τους ότι με τις επιλογές καταδίκασαν τη νέα γενιά σε μια ζωή χωρίς μέλλον.
"Εμείς είμαστε η νέα γενιά. Η γενιά που θα πεινάσει, αν δεν πεινάει ήδη" αναφέρουν στο μήνυμά τους και τονίζουν ότι τα παιδιά είναι αθώα.
"Εμείς όμως είμαστε αθώοι, δεν διαλέξαμε αυτή την κοινωνία. Δεν διαλέξαμε τη φτώχεια. Εσύ όμως εσύ τους πίστεψες και κατέστρεψες πολλές ζωές. Τώρα ήρθε η ώρα να πάρεις πάλι απόφαση. Οι λάθος αποφάσεις δεν συγχωρούνται".
Το βίντεο απεικονίζει το παιχνίδι "κρεμάλα". Όσο περνάει η ώρα σχηματίζονται οι λέξεις "Μη με κρεμάσεις" και καταλήγει με την έκκληση να ακούσουν οι μεγάλοι τους νέους, πριν ρίξουν την ψήφο τους στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΠΗΓΗ:http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekloges-gr/akouste_th_fwnh_twn_newn_kai_pshfiste_ypeuthyna.1756046.html

Ἀληθινὴ κι᾿ὄχι ψεύτικη χαρὰνοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰτὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸτὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸὁποῖο δὲν τὸγνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰτὸν ἅγιο λόγο ποὺεἶπε τὸστόμα τοῦΚυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ἀλλοῦ λέγει:…«Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶθὰγελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Ὅποιος λυπᾶται καὶ ὑποφέρνει γιὰτὸν Χριστό, πέρνει παρηγοριὰο ὐράνια καὶ εἰρήνη ἀθόλωτη. Παράκληση δὲν θὰπεῖπαρακάλεσμα, ἀλλὰπαρηγοριά. Γι᾿αὐτὸκαὶτὸἍγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος, δηλαδὴΠαρηγορητής, ἐπειδὴὅποιος τὸπάρει, παρηγοριέται σὲκάθε θλίψη του καὶβεβαιώνεται καὶδὲν φοβᾶται τίποτα. Κι᾿αὐτὴἡβεβαιότητα ποὺδέχεται μυστικά, τὸν κάνει νὰχαίρεται πνευματικά. Καὶπάλι λέγει ὁΚύριος παρακάτω στὴν ἐπὶτοῦὌρους ὁμιλία: «Μακάριοι ἐστὲὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶδιώξωσι καὶεἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ,» (Ματθ. ε´ 11). Καὶκατὰτὸν μυστικὸΔεῖπνο εἶπε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶθρηνήσετε ὑμεῖς, ὁδὲκόσμος χαρήσεται•ὑμεῖς δὲλυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ἡλύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.» (Ἰω.ιστ´ 20).

Ὅλα τὰἄλλα ποὺτὰλένε χαρὲς οἱἄνθρωποι, δὲν εἶναι ἀληθινὲς χαρές•μιὰεἶναι ἡἀληθινὴχαρά, τούτη ἢἡπονεμένη χαρὰτοῦΧριστοῦ, ποὺξαγοράζεται μὲτὴθλίψη, γιὰτοῦτο κι᾿ὁΚύριος τη λέγει «πεπληρωμένη», δηλ. τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη. (Ἰω. ιστ´ 25). Κι᾿ὁἅγιος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του λέγει πολλὰγι᾿αὐτὴτὴβλογημένη θλίψη ποὺεἶναι συμπλεγμένη μὲτὴχαρά: «Ἡλύπη γιὰτὸν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιὰτὴσωτηρία (δηλ. ἡλύπη ποὺνοιώθει ὅποιος πιστεύει στὸν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνος ὁἄνθρωπος νὰμετανοιώσει καὶνὰσωθεῖ, χωρὶς νὰἀλλάξει γνώμη καὶνὰγυρίσει πίσω στὴν ἁμαρτία), ἐνῶἡλύπη τοῦκόσμου φέρνει τὸν θάνατο.» (Κορινθ. Β´, ζ´ 10).

Κι᾿ἀλλοῦλέγει πὼς οἱχριστιανοὶφαίνουνται στοὺς ἀσεβεῖς πὼς εἶναι λυπημένοι, μὰστ᾿ἀληθινὰχαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεὶδὲχαίροντες, ὡς πτωχοὶπολλοὺς δὲπλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶπάντα κατέχοντες,» (Κορινθ. Β´, στ´ 10). Ἀπ᾿αὐτὴτὴν παντοτινὴχαρὰφτερωμένος ὁἅγιος Παῦλος, γράφει ὁλοένα στοὺς μαθητάδες του: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳπάντοτε!» (Φιλιπ. δ´ 4). «Πάλιν χαρῆτε.» (Φιλιπ. β´ 28). «Πάντοτε χαίρετε.» (Θεσσαλ. ε´ 16).

«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε.» (Κορινθ. Ζ΄16)

Ὅταν περπατᾶς ἀμέριμνος στόν δρόμο καί ξαφνικά πέφτουν ἐπάνω σου, σέ ρίχνουν βίαια κάτω, σέ βρίζουν μέ τόν χειρότερο τρόπο, σέ πλακώνουν στό ξύλο  χωρίς καμία λύπηση καί ἐσύ ἀντί νά ἀμυνθεῖς, ἀντί νά διαμαρτυρηθεῖς, λές καί ἀπό πάνω εὐχαριστῶ, τότε αὐτό λέγετε μαζοχισμός. Ὅταν ἐμπιστεύεσαι σέ κάποιον τά οἰκονομικά σου, τήν ἀσφάλεια τῆς οἰκογενείας σου, τό μέλλον τῶν παιδιῶν σου, τά ἰδανικά σου καί τά θρησκευτικά σου πιστεύω καί αὐτός ἀντί νά τά προστατεύσει τά διαλύει ὅλα, ἀφήνει ξένους νά μπαίνουν στό σπίτι σου καί νά τά κάνουν λίμπα,   ἀφήνει νηστικά χωρίς σχολεῖα τά παιδιά σου,  δέν δίνει φάρμακα καί γιατρούς στούς γονεῖς σου,  καταστρέφει καί κλείνει  τήν δουλειά σου,  σέ πετάει ἔξω στόν δρόμο, περιφρονεῖ ἀκόμα καί βρίζει μέ τόν χειρότερο τρόπο τήν θρησκεία σου τά ἰδανικά σου καί ἐσύ ἐπιμένεις νά τόν ξανά ἐμπιστεύεσαι, τότε ἄν αὐτό δέν εἶναι μαζοχισμός, τί ἄλλο μπορεῖ  νά εἶναι;

Ὅταν σέ ἁρπάζουν ἔτσι ὅπως σέ ἔκαναν,  χτυπημένος, γεμάτος πληγές, χωρίς μία στήν τσέπη σου, μέ τά ροῦχα σου ξεσκισμένα, μέ τά παιδιά σου νά κλαῖνε νηστικά καί σέ περιφέρουν στίς πλατειές σάν ἕνα εἶδος ἀξιοθέατου, σάν τό παράδειγμα πρός ἀποφυγή τρομοκρατώντας τούς ἄλλους νά μήν πάθουν τά ἴδια ἄν δέν συμμορφωθοῦν καί ἐσύ ἀντί νά.....

Στὸ ἔγκριτο περιοδικὸ «Διάλογος» πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ δημοσιεύθηκε ἐκτενὲς ἄρθρο μὲ τὸν παραπάνω τίτλο, ὅπου μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε:

«Ἐξωτερικὰ μοιάζουν ἀθῶες. Ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ φύση καὶ τὸ περιβάλλον, προβάλλονται ὡς πολιτιστικές, ἔχουν διασκεδαστικὸ καὶ συνάμα οἰκολογικὸ χαρακτήρα κτλ. Συνηθίζουν δὲ νὰ αὐτοαποκαλοῦνται ‘‘φεστιβὰλ’’ ἢ καὶ ‘‘ἐναλλακτικὰ φεστιβάλ’’! Ἔτσι ἡ ‘‘δουλειὰ’’ γίνεται μὲ τὸ γάντι! Στὸ βάθος τους ὅμως κρύβεται ἡ προσπάθεια ἀναβίωσης ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν... μεγαλείων!»

«Τὸ 6ο ἀπ’ τὰ 10 ἄρθρα τοῦ ‘‘Πιστεύω’’ τῆς ‘‘Νέας Ἐποχῆς’’ ἀναφέρει: ‘‘Τὴ θεὰ Γαία θὰ τὴν λατρεύεις μὲ πίστη’’!

Ἀκριβῶς σ’ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση, δηλαδὴ τῆς λατρείας τῆς ‘‘θεᾶς Γαίας’’, εἶναι δρομολογημένες διάφορες ἑορτὲς οἱ ὁποῖες καὶ ἀποκαλοῦνται ‘‘Ἑορτὲς τῆς Γῆς’’, οἱ ὁποῖες συνήθως διοργανώνονται, ὑποστηρίζονται καὶ προβάλλονται ἀπὸ οἰκολογικὲς ὀργανώσεις, τὸ μέγα μέρος τῶν ὁποίων (ἂν ὄχι ὅλες) ἐκεῖ ἀποβλέπουν: Στὴ λατρεία τῆς Γαίας-Γῆς, τῆς... μητέρας πάντων τῶν θεῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τροφοῦ τους! Οἱ παγανιστὲς μάλιστα τὴν ἐκλαμβάνουν ὡς ζωντανὴ ὕπαρξη, ἡ ὁποία καὶ ἀπαιτεῖ λατρεία!

Ὅλα αὐτὰ ὑπάγονται στὶς ‘‘σύγχρονες’’ ἀντιλήψεις τοῦ Νεοπαγανισμοῦ ποὺ μὲ διάφορους τρόπους καὶ διαδικασίες θέλει νὰ τὶς προωθήσει στὴν παγκόσμια κοινωνία καὶ ἰδιαίτερα στὴ δική μας ὡς Ὀρθόδοξη ποὺ εἶναι» (Τεῦχος 66/ Ὀκτ.-Δεκ. 2011).

Ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτει στὴ συνέχεια ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου διαπιστώνουμε ὅτι οἱ «Ἑορτὲς τῆς Γῆς» ξεκίνησαν στὴ χώρα μας τὸ καλοκαίρι τοῦ 2001 στὸ ὀρεινὸ χωριὸ Βλάστη τῆς Κοζάνης καὶ προβάλλονται «ὡς ‘‘ἡ ἄλλη πρόταση τοῦ καλοκαιριοῦ’’ (...), ἐκεῖνοι δὲ ποὺ μποροῦν νὰ τὶς παρακολουθήσουν εἶναι μόνο ‘‘σκεπτόμενοι ἄνθρωποι’’!». Σήμερα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ «Ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης καὶ Τροφίμων», παρόμοιες ἑορτὲς πραγματοποιοῦνται σὲ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

Τὸ ἀξιόλογο ἄρθρο καταλήγει ὡς ἑξῆς: «Τελικά, λοιπόν, τί γίνεται; Μὰ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καταργοῦνται, ἢ ἔστω περιθωριοποιοῦνται οἱ ἐκκλησιαστικές μας ἑορτὲς καὶ μάλιστα μὲ τρόπους καὶ διαδικασίες ποὺ δὲν τοὺς ἀντιλαμβανόμαστε καὶ πολύ (καὶ πολλοί!), μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει».

Τὰ τεκμηριωμένα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει λεπτομερῶς ὁ ἀρθρογράφος μᾶς βεβαιώνουν ὅτι οἱ ἐχθροὶ τῶν ἑλληνορθόδοξων παραδόσεών μας βρίσκονται «ἐντὸς τῶν τειχῶν»!  Ἀντιλαμβανόμαστε τὴν εὐθύνη ποὺ φέρουμε γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τοῦ ἔθνους μας;

Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»

Οι φετινές Εκλογές στις 6 Μαϊου 2012 είναι οι πιο δύσκολες. Ο πολιτικός χάρτης και τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Κομματικοί πληθυσμοί μετακινούνται από το ένα κόμμα σε κάποιο άλλο. Και στο καινούριο κόμμα που πηγαίνουν, όλο και κάτι σαθρό κι εκεί ανακαλύπτουν. «Ουδείς καθαρός από <πολιτικού> ρύπου».

Κάθε πρωί και ένα νέο στοιχείο προστίθεται στη διαδικασία ωρίμανσης της τελικής αποφάσεως του εκλογικού σώματος.

Άλλοτε θετικό άλλοτε αρνητικό.

–    Πολλοί βλέπουν τα πράγματα παραδοσιακά.

Θα ψηφίσουν για λόγους ανταποδοτικούς.

Ίσως και για λόγους επενδυτικούς.

Για το μέλλον. Δεν ξέρεις τι γίνεται…

–    Πλείστοι ψηφίζουν ή θα ψηφίσουν «κληρονομικώ δικαίω».

–    «Κατά μάνα κατά κύρη».

–    Άλλοι θα ψηφίσουν με θυμό έστω κι αν κάνουν κάποια αβαρία στη συνείδησή τους. Δεν πειράζει όποιος και νάναι, αρκεί να μη έχει υπογράψει και δεσμευτεί στους ξένους.

–    Αρκετοί θα πιάσουν τα άκρα. Έχουν απογοητευτεί πλέον.

–    Όχι λίγοι μιλάνε για τη μέση οδό και εννοούν τον συμβιβασμό.

–    Μια μερίδα που δεν έχει πληγεί πολύ από το Μνημόνιο, θα συνεχίσουν όπως ήξεραν.

–    Κάποιοι σκέφτονται μόνο την επόμενη μέρα και διστάζουν να κάνουν μια αλλαγή.

Σε όλο αυτό το ανακάτεμα ιδεών, ιδεολογιών, προσώπων, συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, η Πατρίδα πάει πίσω. Τα κριτήρια είναι μόνο οικονομικά. Ο λαός είναι τυπωμένος μόνο στα προεκλογικά κομματικά έντυπα. Σε όλα! «Εν ονόματι του λαού», όλοι! Ψηφίζονται και ψηφίζουν. Το βασικό όμως ερώτημα είναι: Που υπάρχει η Αλήθεια; Η αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο από προκαταλήψεις και δεσμεύσεις. Εξασφαλίζει ορθή κρίση και απόφαση. Ποια είναι η αλήθεια περί της ζωής του τόπου. Περί του λαού και του λαϊκού συμφέροντος. Κάνει εντύπωση: Η εξουσία, ή όποια εξουσία, δεν ενδιαφέρεται για την Αλήθεια. Δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός της ο Πιλάτος και το Ιουδαϊκό Ιερατείο. Ο πρώτος ενδιαφέρεται για τη θέση του, αδιαφορώντας για την Αλήθεια. Οι δεύτεροι συσκοτίζουν την αλήθεια με ψευδομάρτυρες. Δυστυχώς τα παραμορφωτικά γυαλιά του κομματισμού, αλλοιώνουν την αγαθή έννοια της πολιτικής και δεν αφήνουν τον λαό να ψηφίσει σωστά και κατά συνείδηση. Πατριωτικά.

Λοιπόν. Θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα, αν μας λεγόταν:

–    Ήταν αναγκαίο το Μνημόνιο;

–    Έπρεπε να μπούμε στο ΔΝΤ;

–    Δεν μπορούσαμε από αλλού να βρούμε λεφτά;

–    Γιατί δεν δανειστήκαμε με μικρότερο επιτόκιο;

–    Τι υπογράψαμε;

–    Ξεπουλάμε την Πατρίδα για να ανταποκριθούμε;

–    Ποιός έχει δίκηο;

–    Γιατί έρχονται τώρα οι ένοχοι; Να μας πούν τί;

–    Ξέρουμε αν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα;

–    Πόσο θα κρατήσει όλος αυτός ο γύρος του θανάτου;

–    Υπήρχε; Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

–    Γιατί οι μέν ψήφισαν το πρώτο και όχι το δεύτερο;

–    Γιατί οι δε δεν ψήφισαν το πρώτο, αλλά μόνο το δεύτερο.

–    Γιατί κάποιοι ψήφισαν και τα δύο;

–    Αλλοι γιατί κανένα;

–    Θα υπάρξει τρίτο μνημόνιο;

–    Οι αντιμνημονιακοί θα απορρίψουν ή  θα υπηρετήσουν το μνημόνιο;

–    Οι μνημονιακοί θα διαπραγματευθούν;

–    Γιατί δεν τόκαναν πρίν;

–    Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά; Η Αμερική; Η Γερμανία;

–    Μήπως θέλουν να μας τσιπάρουν όλους;

–    Την Ορθοδοξία θέλουν να χτυπήσουν;

–    Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία;

–    Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τι θα γίνει;

–    Τι σημαίνει πτώχευση;

–    Γιατί όμως παρά ταύτα δεν μειώθηκαν οι βουλευτικές αποζημιώσεις;

(Αποζημιώσεις; Για τη ζημιά που μας έκαναν, δηλαδή.

Κουράστηκαν να μας σώσουν)

–    Γιατί δεν τα ξέρουμε καλά όλα αυτά; Ασφαλώς μέσες – άκρες κάτι έχουμε ακούσει, διαβάσει, δεί… Δηλ. «άκρες λύπες».

–    Γιατί όμως να μη ξέρουμε καθαρά την Αλήθεια, για να ψηφίσουμε;

–    Τι έγινε στα άλλα Κράτη με το μνημόνιο;

–    Γιατί θέλουν τόσο πολύ κάποιοι να κυβερνήσουν;

–    Γιατί κάποιοι άλλοι είναι τόσο γαντζωμένοι στην εξουσία και κάνουν το παν για να μη τη χάσουν;

«Αχ, Πατρίδα μου γλυκειά…»

Στο διαδίκτυο γίνεται παρέλαση ιδεών και απόψεων. Στην Τηλεόραση προσώπων. Σύγχυση φρενών.

–    Πολλοί αναιρούν τώρα τους εαυτούς τους.

–    Λένε ότι τους παρέσυρε ο Αρχηγός τους και έκαναν λάθη.

–    Άλλοι αθωώνουν τον ηγέτη και επικαλούνται το σύνολο του κόμματος.

–    Όσοι δεν υπέγραψαν, τώρα ξαναμπήκαν πάλι στο κομματικό μαντρί.

Αυτοί είναι οι ασπόνδυλοι. Οι καιροσκόποι.

–    Πολλοί κατεβαίνουν τώρα στις εκλογές για να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Στην πλάτη του λαού.

Βέβαια ένα είναι το αποτέλεσμα και είναι φανερό: Ο λαός μας καταστρέφεται.

Οι γέροντες φυτοζωούν. Ως λύτρωση βλέπουν μόνο τα κυπαρίσια.

Οι μεσήλικες αγωνιούν. Δεν τολμούν να σκεφθούν λίγο πιο χαλαρά.

Οι νέοι αδυνατούν. Απαγορεύεται να ονειρεύονται.

Οι ευάλωτοι αιχμαλωτίζονται στο κακό.

Οι αδύναμοι αυτοκτονούν.

Η γενική κατήφεια και η γενικευμένη ανέχεια καθημερινά παρελαύνουν. Αραγε γιατί να μη υπάρχει κάποιος να μας πεί με απλά λόγια την αλήθεια; Όποιος πεί την αλήθεια, αυτός θα κερδίσει το λαό. Όμως, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: «δυσθήρατος η αλήθεια». Σήμερα είναι αδύνατο να βρεί κάποιος την αλήθεια. Αλήθεια λόγων, προθέσεων, απόψεων, διαβεβαιώσεων… Είναι τόσο μπερδεμένα τα οικονομικά θέματα που και οι καλύτεροι εγκέφαλοι δυσκολεύονται. Η ανικανότητα των αναλυτών – υποψηφίων οδηγεί σε αμηχανία τους ψηφοφόρους. Τότε πως θα ψηφίσουν οι εχέφρονες; Κατά προσέγγιση; Κατά τη διαίσθησή τους; Το έδαφος μιας τέτοιας προσεγγίσεως είναι πολύ ολισθηρό. Γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνο!

Θα χρειαζόμασταν έναν άγιο με διορατικό και προορατικό χάρισμα, να μας υποδείξει περί του πρακτέου. Ο π. Παϊσιος έλεγε να διαλέγουμε τις ελιές με το λιγότερο δάκο. Ακόμη φοβόμαστε και την προπαγάνδα και τη νοθεία και την αποχή. Φοβόμαστε και τους έξω, αλλά και τους μέσα. Πιστεύουμε βέβαια στο Άγιο Πνεύμα! Μόνο το άγιο Πνεύμα μπορεί να μας «οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν». Αυτό ερευνά τα βάθη των καρδιών όλων μας. Αυτό θα συνταιριάσει τις ψήφους, τις προθέσεις και τις αποφάσεις όλων των βαπτισμένων Ορθοδόξων, για να βγεί ο κατάλληλος και να λάμψει η Αλήθεια. Μέσα από τις πολιτικές συμπληγάδες και τα πολιτικά εκλογικά διλήμματα μόνο ένας Θεός τώρα μπορεί να μας γλυτώσει και οδηγήσει. Με μια προϋπόθεση: να αδειάσουμε το μυαλό μας από τον στείρο κομματισμό. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Να πιστέψουμε ότι με την ψήφο μας πρέπει να υπηρετήσουμε την Πατρίδα και το λαό μας. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Και να παρακαλέσουμε το Θεό στην βραδυνή μας προσευχή, να μας φωτίσει. Να φωτίσει τους Έλληνες να κάνουν το σωστό.

Τουλάχιστον αυτή τη φορά.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ  - 2012

Πόσοι ἄραγε ἀπό μᾶς τούς ὑποτιθέμενους εὐσεβεῖς χριστιανούς γονατίζουμε γιά νά προσευχηθοῦμε πρίν ρίξουμε τήν ψῆφο μας;

Τοῦ κ. Λυκούργου Νάνη

 Δυστυχῶς ἐξ ὅσων συνάγεται ἄπ τό βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου διευθυντῆ τοῦ ἐκλεκτοῦ περιοδικοῦ ΕΝΟΡΙΑ Ἀνδρέα Κεραμίδα μέ τίτλο “ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ” ἡ σχέση τῶν τελευταίων μέ τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ εἶναι μᾶλλον τυπική,ἐθιμική, χαλαρή καί ὑποτυπώδης πλήν φυσικά ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων ὅπως π.χ. ὁ ἀοίδιμος Ἰωάννης Καποδίστριας. Πιθανότατα οἱ πολιτικοί μας ἐκλαμβάνουν καί θεωροῦν τήν Ἐκκλησία σάν ἕναν κοινωνικό καί πολιτιστικό θεσμό ἀπαραίτητο γιά τή διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί τῆς ἐθνικῆς καί πολιτιστικῆς μας ὁμοιογένειας. Ἕνα σχῆμα μέ ἐγκοσμιοκρατική προέλευση, ἀποστολή καί προορισμό. Ἐπιπλέον καί μία εὐρύχωρη δεξαμενή ἀντλήσεως προσωπικῶν καί κομματικῶν κερδῶν ἀπότοκό της καπηλείας γιά ψηφοθηρικούς λόγους τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων του λαοῦ μας.

Ὑπάρχει βέβαια καί μία ὄλενα καί διογκούμενη ἀριθμητικά μερίδα πολιτικῶν πού γιά λόγους πολιτικοιδεολογικούς διατηροῦν ἐχθρική στάση ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία καί προωθοῦν παντί σθένει τήν περιθωριοποίησή της ἀπ’ τή δημόσια ζωή τῶν νεοελλήνων. Αὐτοί εἶναι φανεροί καί δέν μποροῦν νά καμουφλαρισθοῦν ὅπως κάποιοι θρησκειοκάπηλοι πού ἐπί ἔτη ἐλάμβαναν τίς ψήφους πολλῶν πιστῶν χριστιανῶν καί ἀπό τήν ἄλλη νομοθετοῦσαν ἀπαίσια νομοθετήματα, ὅπως γιά παράδειγμα αὐτά τοῦ.... αὐτομάτου διαζυγίου, τῆς ἀόπλου θητείας τῶν χιλιαστῶν, τοῦ ἐνταφιασμοῦ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί προσφάτως τῆς ὑπερψηφίσεως τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένους.

Καί τί πρέπει νά γίνει λοιπόν; Ποιά τά κριτήρια τῆς ψήφου τῶν χριστιανῶν; Φρονῶ ὅτι μονοσήμαντη καί γενικόλογη ἀπάντηση δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Πρωτίστως ἐπιβάλλεται πρό τῆς προσφυγῆς στίς κάλπες ἡ καταφυγή στό Θεό διά τῆς θερμῆς προσευχῆς. Πόσοι ἄραγε ἀπό μᾶς τούς ὑποτιθέμενους εὐσεβεῖς χριστιανούς γονατίζουμε γιά νά προσευχηθοῦμε πρίν ρίξουμε τήν ψῆφο μας στήν ψηφοδόχο; Ἀπό κεῖ καί πέρα θά πρέπει τά κριτήρια τῆς ψήφου μας νά εἶναι ἀμιγῶς πνευματικά καί ὄχι ὠφελιμιστικά-χρησιμοθηρικά. Τό σύνθημα ψηφίστε Σούλα γιά μία θεσούλα δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ τήν κινητήρια γραμμή τῶν χριστιανῶν στό ὑπεύθυνο ζήτημα τῆς ψήφου.

Αὐτονόητο ἐπίσης τυγχάνει ὅτι σχηματισμοί πού ἔχουν σάν κοσμοθεωριακή ἀφετηρία τούς τόν ἀθεισμό καί τό διεθνισμό πρέπει ἀσυζητητί νά ἀπορρίπτονται ἄπ τή χριστιανική συνείδηση. Ἐπίσης ἔχω τή γνώμη ὅτι δέν πρέπει νά κυριαρχήσουν οἱ συμπάθειες καί οἱ συναισθηματισμοί σέ πρόσωπα καί σχήματα εἰς βάρος τοῦ ρεαλισμοῦ, τουτέστιν θεωρῶ ὅτι θά πρέπει νά ἔχουμε πειστεῖ μέσα μας ὅτι ἡ ψῆφος σέ κάποιο σχηματισμό θά ὠφελήσει ὄντως τήν πατρίδα μας καί δέ θά ἀποτελέσει μόνο μία ψῆφο ἀποκλειστικῶς ἑδραζόμενη στό θυμικό μας καί τήν ἀγανάκτησή μας ἱκανή ὅμως νά περιπλέξει τά προβλήματα τῆς χώρας μας.

anastasiosk

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/04/blog-post_629.html 

Η  ΜΕΓΑΛΗ  ΚΡΙΣΗ  ΚΑΙ  Η ΨΗΦΟΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ   ΑΠΟ  ΤΟ  ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δρ Φιλόλαος  Δημητρίου.

«Ει τα παρεληλυθότα μνημονεύης

άμεινον περί των  μελλόντων βουλεύσει»

Ευριπίδης

Η Πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια ζεί μια βαθειά κρίση.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι εστιάζουν την κρίση μόνον εις την οικονομική σφαίρα της καθημερινής ζωής.Ισως διότι αυτή μας στοιχίζει και μας πονάει πιό πολύ!

Το γεγονός ότι η κρίση έχει κτυπήσει όλους σχεδόν τους τομείς της εθνικής και κοινωνικής ζωής, σαν κρίση πνευματική, κρίση αξιών, με διάχυτη την αναξιοκρατία και την διαφθορά να έχει διεισδύσει εις ολόκληρο τον κοινωνικ  ό ιστόν της ΅Ελληνικής Κοινωνίας, δεν θα μας επροβλημάτιζε αν δεν βιώναμε την οικονομική κρίση, την επάρατη  λιτότητα, την ανέχεια, που ένα μεγάλο τμήμα του Λαού μας ζεί σαν στην εποχή του 1941-44, στά χρόνια της κατοχής!                          Όπως ακριβώς δεν μας επροβλημάτιζε τις τελευταίες μετά την μεταπολίτευση δεκαετίες! Και δεν μας επροβλημάτιζε γιατί σαν πλειονότητα κατακρακυλίσαμε, δυστυχώς, σε ένα τρόπο υλιστικής ζωής.

Παραμερίσαμε ή ξεχάσαμε τα Ιδανικά της Πατρίδος μας…

Θέσαμε σαν ιδανικό «επιτυχημένης ζωής» τον μαμμωνά, το χρήμα,  το:

“Φάγωμεν και πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκωμεν!

Το παράδειγμα βέβαια το έδωσαν οι λεγόμενοι «πολιτικοί ηγέτες» μας.Και όχι μόνο οι  «πολιτικοί», αλλά και οι διάφοροι «ηγετίσκοι» σε κάθε βαθμίδα και θεσμόν της διοικήσεως!  Γι’αυτό και σε όλους τους τόνους (σε σαλόνια, καφενεία, τόπους εργασίας και κοινωνικών αναστροφών) ακούγεται η παροιμιώδης πλέον φράση:                                              «Σάποιο πολιτικό κατεστημένο», που λέγεται με οργή και θυμό και εκδικητικό πνεύμα!

Τώρα όμως εφθάσαμε εις την «Ωρα του Λαού»!Θα μιλήσει ο Λαός με την γλώσσα της ΨΗΦΟΥ!

Και τίθεται το ερώτημα: ΠΩΣ θα μιλήσει; ΠΩΣ θα ψηφίσει; ΠΩΣ θα επιλέξει αυτούς, στη ΚΡΙΣΗ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των οποίων θα εμπιστευθεί τις τύχες του;

Εχει μεγάλη σημασία το «ΠΩΣ» θα σκεφθεί ο κάθε Ελληνας και η κάθε Ελληνίδα πρίν φθάσει στο «Παραβάν» για να θέσει τον σταυρόν προτιμήσεως!

1^ον ) Εχει μεγάλη σημασία, με «Ποιά Κριτήρια» θα επιλέξει το ΕΝΑ από τα…32 (!) κόμματα! Και

2^ον ) Εχει μεγάλη σημασία με «Ποιά Κριτήρια» θα ζυγίσει  το «Βάρος», «την ικανότητα» του υποψηφίου. Στόχος πρέπει να είναι και όχι  μ ό ν ο ν ΠΩΣ θα τιμωρήσει τους αναξίους και ανικάνους καταστροφείς της Ελληνικής Κοινωνίας!ΟΧΙ μόνονΑΡΝΗΣΗ αλλά και ΘΕΣΗ: Ποιός θα ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙ!

Εχει μεγάλη σημασία ΠΩΣ θα διοικηθεί από εδώ και πέρα η Ελλάδα και με ποιές ηθικές αρχές! Αξίζει να ακούσουμε μια ισχυρή φωνή από το…παρελθόν!

Αυτό μας «συμβουλεύει» άλλως τε και ο Ευριπίδης, λέγοντας:

«Μελέτησε σωστά τα παρελθόντα για να διδαχθείς

και (έτσι)  θα κρίνεις σωστά για τά μέλλοντα»

Είναι, λοιπόν, μια φωνή από την εποχή του Ησιόδου του Βοιωτού, γιατί η αναξιοκρατία και η διαφθορά των διοικούντων είναι «αρρώστεια ενδημική από το παρελθόν». Και φαίνεται ότι στην εποχή του Ησιόδου (750-700 π.Χ.) ήταν σε έξαρση, αφού σε «Πνευματικό Αθλημα» που ετέθηκε στους Αθλητικούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στην Χαλκίδα, προς τιμήν του βασιλέως  Αμφιδάμαντος, το θέμα ήταν:

“Πως άν άριστ’ οικοίντο πόλεις και εν ήθεσι ποίοις ?”.

(Κατά ποίον τρόπον ημπορεί να διοικηθούν άριστα οι πολιτείες-τα κράτη και με ποιές ηθικές αρχές).

Εις τον διαγωνισμόν  επί του θέματος τούτου, έλαβε μέρος και ο Ησίοδος, ο οποίος και ανεδείχθη νικητής, με την πιό επιτυχημένη απάντηση πού έδωσε.                                Ο Ησίοδος απάντησε θαυμάσια τονίζοντας επιγραμματικά:

“Ει μη κερδαίνειν από των αισχρών εθέλειεν,

οι δε αγαθοί τιμώντο, δίκη δ’  αδίκοισιν επείη.”

(Εάν (οι άρχοντες) αποφεύγουν να αποκτούν κέρδη από αισχρές συναλλαγές (διαφθορά), οι ενάρετοι τιμώνται και αναδεικνύονται (αξιοκρατία), εις τους παρανομούντας δε απονέμεται δικαία τιμωρία (υγιής δικαιοσύνη)!
 

OMΩΣ, Hγέτης που:

1^ον. Αποφεύγει την διαφθοράν (Χρηματισμόν)-Δηλαδή: ΔΕΝ μπαίνει φτωχός  και

βγαίνει πλούσιος από την Πολιτική σκηνή. ΑΛΛΑ το αντίθετο!

2^ον. Θυσιάζει το άξιο παιδί του χάριν της Πατρίδος και ΟΧΙ την Πατρίδα χάριν του

αναξίου παιδιού του! (Αναξιοκρατία-Νεποτισμός).

3^ον.  ΔΕΝ θέλει την Δικαιοσύνη θεραπαινίδα των όποιων συμφερόντων (ατομικών,

οικογενειακών, κομματικών κλπ.) ΑΛΛΑ την Λειτουργία της θεμέλιο της

Κοινωνικής Συνοχής και Αξιοκρατίας.Τέτοιος Ηγέτης :

ΔΕΝ είναι ο «λαοπλάνος», ο «λαϊκιστής», ο «βίαιος και υβριστής».

Ο αποτυχημένος εις την οικογενειακήν του ζωήν. Ο «μη φοβούμενος – μη σεβόμενος Θεόν και μη εντρεπόμενος τους ανθρώπους». Ο ανήθικος εις την προσωπικήν του ζωήν,  άστοργος εις την οικογενειακήν και ανέντιμος εις την κοινωνικήν και επαγγελματικήν του ζωήν!

Είσαι, αγαπητέ Συν- Ελληνα. Είσαι αγαπητέ Συμ-Πατριώτη ετοιμασμένος να ρίξεις την ψήφον σου με βάση τα κριτήρια αυτά, που από το απώτερο παρελθόν βροντοφωνούν οι σοφοί Πρόγονοί σου; Θα μπορέσεις να υπερβείς τον εαυτό σου, τούς μικροϋπολογισμούς και τα μικροσυμφέροντά σου και να ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ, να ΨΑΞΕΙΣ, να  ΒΡΕΙΣ:  Το κόμμα που σέβεται και ασπάζεται τα Ιδανικά μας, τα Ιδεώδη των Ελλήνων για να εκλέξεις;

Να ΒΡΕΙΣ  τους ΑΞΙΟΥΣ και  ΕΝΤΙΜΟΥΣ για να ΨΗΦΙΣΕΙΣ!

Γνώριζε ότι οι Αξιοι και Εντιμοι και Ικανοί ΔΕΝ φωνασκούν! Δεν εκλιπαρούν!

ΔΕΝ διαφημίζονται! Τά «άδεια ντεπόζιτα κάνουν θόρυβο.Οχι τα γεμάτα»!

Γι’αυτό : Ψάξε, ερεύνησε, πληροφορήσου με σιγουριά για να τους βρείς!

Γνώριζε, τέλος, ότι από τον τρόπον που θα ψηφίσεις εξαρτάται το μέλλον ΟΧΙ μόνον το δικό σου αλλά και των παιδιών και των εγγόνων σου!

Εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδος μας!

Σού εύχομαι Καλόν Φωτισμόν!

Δρ Φιλόλαος  Δημητρίου.  2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Τελικά για τα προβλήματα της Ελλάδος δεν φταίνε τόσο οι ξένοι, αλλά το κακό μας το κεφάλι και τα λάθη μας. Εξ οικείων τα βέλη έλεγαν οι Αρχαίοι. Βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας λέει σήμερα ο λαός μας. Η αποθράσυνση του τουρκικού εθνικισμού στη Θράκη, η παράδοση των Μουσουλμάνων ελλήνων υπηκόων στην αγκάλη της Άγκυρας και η έλλειψη κινήτρων για την παραμονή του Χριστιανικού πληθυσμού έχουν ανοίξει πληγή στην βορειοανατολική εσχατιά της πατρίδας μας. Χαρακτηριστική των ελληνικών σφαλμάτων είναι η κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας, την οποία διατυπώνουν με δημόσια τοποθέτησή τους οι τέσσερις Ορθόδοξοι Μητροπολίτες της Θράκης και συγκεκριμένα ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός, ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων, ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και ο Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός.

Παρέμβαση Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως για την Θράκη

ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ & ΦΥΛΑΞΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
(Απόσπασμα από κήρυγμα στις 1/4/2012 στην Δράμα)

Ποιά είναι η κατάσταση στη Θράκη σήμερα;

Το πρόβλημά μας μέχρι σήμερα, πλήν των εξωτερικών παρεμβάσεων που εκδηλώνονται με τον εσωτερικό αμφιλεγόμενο φορέα, είναι το δημογραφικό, όπως μάλιστα οξύνεται με την εσωτερική μετανάστευση του χριστιανικού πληθυσμού, σε αναζήτηση εργασίας και καλύτερης τύχης.

Εκείνο που χρειάζεται, είναι η όποιας μορφής ανάπτυξη, έστω επί ζημία του Κράτους, για να παραμείνει ο χριστιανικός πληθυσμός εδώ. Όποιοι χριστιανοί φεύγουν σήμερα, δεν θα επιστρέψουν πια. Η σύσταση θέσεων εργασίας στη Θράκη είναι εθνική υπόθεση και αδήριτη ανάγκη.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

Διαβάστε τον συγκλονιστικό βίο του αγίου που αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους πιστούς όλων των εποχών ...

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.

Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. Ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του.

Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Όχι μόνον αυτά που αναφέρονται στο μικρό αυτό φυλλάδιο, αλλά και πολλά άλλα που πάντοτε και σήμερα εκτελεί σ' όσους προσφεύγουν με πίστι στις πρεσβείες του. Πολλοί ναοί τιμώνται επ' ονόματι του Αγίου Γεωργίου, δείγμα κι' αυτό της αγάπης του λαού προς τον Άγιον, και πολλοί φέρουν το όνομά του. Δείγμα τιμής από μέρους μας προς τον Άγιον, αγαπητέ αναγνώστα, είναι βέβαια και ο εορτασμός της μνήμης του και αι πανηγύρεις, αλλά πιο μεγάλο δείγμα τιμής είναι η μίμησις της αγίας ζωής του, γιατί «τιμή μάρτυρος» είναι η «μίμησις μάρτυρος». Μίμησις της ομολογίας, της μαρτυρικής, της αγίας ζωής του.

Ομολογητής ο κόμης Γεώργιος

Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς, και έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικίαν δέκα ετών. Η μητέρα του τον έφερε μαζί της στην Παλαιστίνη όπου ήταν η Πατρίδα της και είχε και τα κτήματά της. Ο Γεώργιος καίτοι νεαρός κατατάχθηκε στο στρατό, όπου μάλιστα προήχθη σε μεγάλα αξιώματα, ώστε να παίρνη μέρος και στις συνελεύσεις των ανωτάτων αξιωματούχων του Κράτους. Ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Μην μελαγχολείς· το δικό μας Πάσχα δεν τελειώνει ποτέ !!

Θυμάμαι πάντα Κυριακή του Πάσχα μετά την Αγάπη και το κάψιμο του Ιούδα ένα μικρό παιδί μελαγχολικό, σχεδόν δακρυσμένο, να ρωτά τον πατέρα του : Τελείωσε το Πάσχα πατέρα ;;;

Kι  αυτόν με ένα πλατύ χαμόγελο να του απαντά : Τελείωσε λέει ; Ακόμα δεν άρχισε!!!

Κάθε μέρα της Λαμπροβδομάδας, παιδί μου, είναι Πάσχα ! Έχουμε και του Αη Γιωργιού τις περισσότερες φορές και τον νέο τον Άγιο Ραφαήλ από την Μυτιλήνη και την Παναγία της Βραμπάς που γιορτάζει την Παρασκευή και του Θωμά ...

Το πρόσωπο του παιδιού έλαμπε τότε , κι ας έμενε μονάχο του δίχως παρέα στο χωριό, μιας και όλοι οι άλλοι Αθηναίοι και πρωτευουσιάνοι μέχρι την Τρίτη του Πάσχα πάντα έφευγαν. Και ερχόταν η Πέμπτη το απόγευμα και γυναίκες και άντρες με δρεπάνια καθάριζαν από το αγρίεμα το μονοπάτι που οδηγούσε από τον αμαξωτό τον δρόμο στην Παναγιά την Ζωοδόχο Πηγή , στο μανιάτικο λαγκάδι της Βραμπάς. Και με ασβέστη, που η μυρωδιά του σε τέτοια μέρη δεν ενοχλεί, μάλλον μοιάζει με λιβανιού το μύρισμα, τα έκαναν όλα να λάμπουν λίγο πριν τον Εσπερινό , προσμένοντας καρτερικά το ξημέρωμα της Παρασκευής .

Νέα Προγράμματα Σπουδών. Το τέλος της ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας

των μαθητών της Ελλάδος.

του Πρωτοπρ. Αποστόλου Μανώλη

Τα νέα Προγράμματα  Σπουδών Δημοτικού και Γυμνασίου που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών αποτελούν μια αρνητική εξέλιξη γύρω από το χαρακτήρα του μαθήματος. Σχολικοί Σύμβουλοι σε συναντήσεις εκπαιδευτικών κάνουν λόγο για εφαρμογή τους σε όλα τα σχολεία ήδη από την επόμενη σχολική χρονιά (2012-2013).

Παρεμβαίνοντας στο δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε μετά τη συνάντηση των Θεολόγων του Ν. Τρικάλων, μεταξύ του Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου και του Καθηγητή Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Ηρακλή Ρεράκη, θεωρώ ότι πλέον με δεδομένη την σύνταξη και πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος Σπουδών, το βασικό ζήτημα είναι η νόθευση και  η αλλαγή της θεματολογίας του μαθήματος.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ

και περί της Επιστολής καθηγητών της Θεολογικής ΑΠΘ προς τη Σύνοδο

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 19ῃ Ἀπριλίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ αἰσθήματα ἀπεριγράπτου πικρίας καί ἀφαντάστου ὀδύνης ἀναγκάζομαι μέσα στήν παγχαρμόσυνον πασχάλιον περίοδον, τήν λαμπροφόρον καί φωτοειδῆ, νά ὑψώσω ὡς ἔσχατος διάκονος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας διά μίαν εἰσέτι φοράν φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας, ὡς δικαιοῦμαι ἐκ τῆς θεσμικῆς μου εὐθύνης, διά τά ὅ,σα ἀσεβῆ, ψευδέστατα, πλαστογραφημένα, βλάσφημα καί κατασκευασμένα κατά τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προέβαλε καί αὖθις, κατά τήν προλαβοῦσα Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2012 ἀπό Μ. Τρίτης (10/4) ἕως καί Μ. Παρασκευῆς (13/4) ὁ τηλεοπτικός δίαυλος ΣΚΑΪ, ἰδιοκτησίας τοῦ ὁμίλου Ἀλαφούζου, διευκρινίζων τά ἀκόλουθα:..

ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΓΙΟΡΤΗ ΧΑΡΑΣ

Ἀνάσταση!  Ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ χαρμόσυνη, ἡ πιὸ εὐφρόσυνη γιορτὴ τῆς χριστιανοσύνης. Ἡ «ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων» κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. «Ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία» κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό. Εἶναι ὅ,τι καὶ ἡ ἄνοιξη ἀνάμεσα στὶς ἐποχές, ὁ ἥλιος ἀνάμεσα στ’ ἀστέρια, τὸ χρυσάφι ἀνάμεσα στὰ μέταλλα καὶ ἡ βασίλισσα ἀνάμεσα στὶς ἡμέρες τοῦ χρόνου, κατὰ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη. Εἶναι ἡ μόνη γιορτὴ ποὺ τὴ γιορτάζουμε οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ σαράντα συνεχόμενες ἡμέρες ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα μέχρι τὸν ἑσπερινὸ τῆς Ἀναλήψεως, ἀλλὰ καὶ ὅλες τὶς Κυριακὲς τοῦ χρόνου.

Ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς ὑδρογείου ἀκούεται ὁ νικητήριος παιάνας: «Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!» Χτυποῦν οἱ ἀργυρόηχες καμπάνες καὶ διαλαλοῦν τὸ τρισχαρούμενο μήνυμα. Ὁ Λυτρωτὴς ἀναστημένος καὶ τοῦ θανάτου νικητής. Σκύβουν οἱ ἄγγελοι στὸν ἄδειο Τάφο. «Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ’ ἠγέρθη» (Λουκ. κδ΄ 6)). Ὅλη ἡ δημιουργία συνεορτάζει. Λάμπουν τὰ πρόσωπα, σκιρτοῦν οἱ καρδιές. «Ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος πανήγυρις τῶν Ὀρθοδόξων ἀγάλλεται»! «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς ἀνέστη καὶ ᾅδης ἐσκυλεύθη»! «Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται τῆς ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότα»!

Στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως συμμετέχει ὅλος ὁ ἀόρατος κόσμος τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων. «Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι»! Δοξάζουν τὸν Ἀναστάντα μὲ «ᾆσμα καινόν»! Τέρπεται καὶ ἀγάλλεται ἡ θεοχαρίτωτος Ἁγνὴ «ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου της», ἡ «μητρικῶς πάντων ὑπεραλγήσασα» κατὰ τὸ θεῖο Πάθος του. Ἀγάλλεται, διότι τὸν ὑπεραγαποῦσε «ὡς γέννημα τῶν σπλάγχνων της, ἀλλὰ καὶ ὡς μονογενῆ αὐτῆς υἱὸν καὶ ὡς μόνη οὖσα μήτηρ αὐτοῦ χωρὶς πατρός», καθὼς λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Συγχαίρουν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες πήγαιναν κλαίγοντας στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ μυρώσουν «νεκρόν, καὶ ἠπήντησαν ζῶντα Θεόν, καὶ Πάσχα τὸ μυστικὸν τοῖς μαθηταῖς εὐηγγελίσαντο»! Συγχαίρουν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ κάνουν φτερὰ «οἱ ὡραῖοι πόδες» τους, γιὰ νὰ εὐαγγελισθοῦν στοὺς ἐγγὺς καὶ στοὺς μακρὰν τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως! Συγχαίρουν οἱ Ἅγιοι, οἱ Ὅσιοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Νεομάρτυρες καὶ οἱ σύγχρονοι Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος ὑπέμειναν τροχούς, τηγάνια πυρακτωμένα καὶ ἄφησαν τὴν τελευταία ἀναπνοή τους ψάλλοντας τὸ «Χριστὸς ἀνέστη»! Συγχαίρουν οἱ ἐν τῷ ἅδῃ προπάτορες, διότι ὁ ἀναστὰς Κύριος «πύλας χαλκᾶς συνέτριψε· ψυχάς, ἃς κατεῖχε τὸ πρὶν ὁ ᾍδης, Θεὸς ὢν ἀνέστησε»! Μπροστὰ στὸ θάνατο ἔτρεμαν οἱ πάντες, ἀλλὰ μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀχρηστεύθηκε τὸ θανατερὸ κεντρί του. «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ. ιε΄ 55). Ποῦ εἶναι, θάνατε, τὸ φαρμακερὸ κεντρί σου; Ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου; «Ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι»!

Στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως συμμετέχει καὶ σύμπασα ἡ δημιουργία. «Σ’ ὅλη τὴν πλάση λαμπρὸ γιορτάσι, ἡ φύση ἁπλώνεται σὰ χοροστάσι». Γράφει ὁ Φώτης Κόντογλου στὸ βιβλίο του Μυστικὰ ἄνθη: «Τὸ Πάσχα τὸ μοσχοβόλημα ποὺ βγάζουνε τὰ ἄνθια καὶ τὰ βότανα, τὸ κελάηδημα τῶν πουλιῶν, τὸ λεπτὸ ἀγέρι ποὺ σαλεύει τὰ χλωρὰ κλαριά, τ’ ἀλαφρὸ κύμα ποὺ γλυκομουρμουρίζει στὴν ἀκρογιαλιά, ὅλα τὰ νιώθεις νὰ πανηγυρίζουνε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ…  Ὡς καὶ οἱ ξέρες τοῦ πελάγου κι ἐκεῖνες γιορτάζουνε. Οἱ πέτρες θαρρεῖς πὼς εἶναι κι ἐκεῖνες

ζωντανὲς καὶ χαρούμενες. Τίποτα δὲν εἶναι νεκρὸ καὶ ἄψυχο. Πουθενὰ δὲν ὑπάρχει πιὰ θάνατος, πουθενὰ δὲν ἀπόμεινε σκοτάδι».

Ἂς εἶναι πεπληρωμένες καὶ οἱ δικές μας καρδιὲς ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Διότι «ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια», ὅλη μας τὴ ζωὴ τὴν ἔκανε γιορτή, γιορτὴ χαρᾶς, καθὼς λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἂς εἶναι καὶ ἡ δική μας χαρὰ ἀνεκλάλητη καὶ δεδοξασμένη, διότι μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νικήθηκε ὁ θάνατος, νικήθηκε ὁ διάβολος, νικήθηκε ἡ ἁμαρτία, νικήθηκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Σκιρτοῦμε ἀπὸ χαρὰ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ «καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον»! Ἀκόμη καὶ ὅταν θλιβόμαστε, μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ μὴ στενοχωρούμεθα. Κι ὅταν βρισκόμαστε σὲ δύσκολη θέση, νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε. Κι ὅταν διωκόμαστε, νὰ μὴν πανικοβαλλόμαστε, διότι δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ ἀναστὰς Κύριος. Φαίνεται ὅτι μᾶς κατανικοῦν καὶ μᾶς ρίχνουν κάτω στὴ γῆ σὰν τοὺς παλαιστές, ἀλλὰ δὲν χανόμαστε (Β΄ Κορ. δ΄ 8)! Κι ὅταν ἀδικούμαστε, νὰ ἀνοίγουμε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες καὶ νὰ ἀλληλοσυγχωρούμαστε! Νὰ δίνουμε καὶ νὰ παίρνουμε ὁλόψυχη τὴ συγγνώμη μας. Ὅ,τι λυπηρὸ συνέβη μεταξύ μας, νὰ τὸ ξεχνοῦμε. Δὲν ὑπάρχει πιὸ χαρούμενη ἡμέρα ἀπὸ τὴ Λαμπρή. Δὲν ταιριάζει νὰ τὴ γιορτάζουμε μὲ σκυθρωπὰ πρόσωπα καὶ πικραμένες καρδιές. Νὰ δίνουμε τὰ χέρια καὶ νὰ ἀλληλοσυγχωρούμαστε. Νὰ λέμε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ἐχθροὶ καὶ φίλοι!

Ἀνάσταση, γιορτὴ τῆς χαρᾶς, γιορτὴ τῆς ἀγάπης! Στὸν Ἀναστάντα τὰ χέρια ὑψώνει κάθε ψυχὴ σ’ ὅποια φυλή. Μαζὶ κι ἐμεῖς νὰ ὑψώσουμε τὰ χέρια μας στὸν Ἀναστάντα καὶ νὰ Τοῦ ποῦμε: Ἀναστημένε Κύριε, ἀνάστησε κι ἐμᾶς σὲ νέα ζωὴ εἰρήνης καὶ χαρᾶς. Κι ἀξίωσέ μας νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ἀναστάσιμη πορεία σου στὸν οὐρανό, αἰώνια νὰ ζήσουμε μαζί σου, θεῖε Λυτρωτή. Ἀμήν.

(πιέστε ἐπάνω στή φωτογραφία γιά τό video)

Τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ Στέργιος Σάκκος, ὁμότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου ΑΠΘ καί διδάσκαλος τῶν ἀδελφοτήτων "Ἀπολύτρωσις" καί "Χριστιανική Ἐλπίς".

Ὁ Κύριος τόν κάλεσε κοντά Του ἀνήμερα τοῦ Πάσχα, μέσα στό άναστάσιμο φῶς !

Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τελέσθηκε στόν Ἱερό Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀδελφότητος "Χριστιανική Ἐλπίς"

στό Φίλυρο Θεσσαλονίκης, τήν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου.

Τό video πού παραθέτουμε συνοψίζει σέ λίγα λεπτά τή ζωή του, τήν προσφορά του καί τό πολυσχιδές ἔργο του.

Ὁ Θεός νά τόν ἀναπαύσει ἔν σκηναῖς δικαίων.

Τράπεζα Ἰδεῶν

Πηγή: εφημερίδα Διψώ, τ. 77