Ἡ ἡμιμάθεια εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴν ἀ­­­­μάθεια. Κατὰ τὸν μεγάλο Ρῶσο συγγραφέα Φεοντὸρ Ντοστογιέφσκη «εἶναι ἡ τρομερότερη μάστιγα τῆς ­ἀνθρωπότητας... Εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴν πανού­κλα, τὴν πείνα καὶ τὸν πόλεμο».
Μὲ τὴν ἴδια ἀναλογία ἡ ἄγνοια τῆς Ἱστορίας εἶναι θλιβερή, ἡ διαστρέβλωσή της ὅμως συνιστᾶ πνευματικὴ ἀναπηρία. Κι εἶναι τραγικὸ αὐτὴ τὴν ἀναπηρία νὰ τὴν ἐμφανίζουν πρόσωπα ποὺ κατευθύνουν τὴν πορεία τοῦ τόπου.
Αὐτὲς τὶς μελαγχολικὲς σκέψεις κάναμε, ὅταν ἦλθαν «εἰς γνῶσιν» μας οἱ ἀντιλή­ψεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Ἀλέξη Τσί­­πρα κατὰ τὴν ὁμιλία του στὸ ­Πανεπιστήμιο τῶν Ἀθηνῶν τὴν 25η Μαρτίου καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ, Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἀριστείδη Μπαλτᾶ ἀπὸ τὴν Ἐ­­γ­κύκλιό του πρὸς τοὺς καθηγητὲς καὶ τοὺς μαθητές. Καὶ οἱ δύο ὑποστήριξαν ὅτι «ἡ ἑλληνικὴ ­ἐπανάσταση ὑπῆρξε τέκνο τοῦ διαφωτισμοῦ».
Δὲν θὰ κρίνουμε ἐμεῖς τὶς λανθασμένες αὐτὲς ἀντιλήψεις. Θὰ ἀφήσουμε νὰ μιλήσει τὸ στέλεχος καὶ ὑποψήφιος βουλευτὴς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στὶς τελευταῖες ἐκλογές, ὁ γνωστὸς σκιτσογράφος «Στάθης» (Σταυρόπουλος). Γράφει μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ «Στάθης» στὸ ἱστολόγιο «enikos.gr»:
«Ὁ κύριος Μπαλτᾶς ἀποφαίνεται ὅτι “ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση ὑπῆρξε τέκνο τοῦ διαφωτισμοῦ”. Μόνον; Δὲν ὑπῆρξε στὶς γενεσιουργὲς αἰτίες τῆς ­Ἐπανάστασης ἡ λαϊκὴ ἰδιοπροσωπία; Δὲν ὑπῆρξε ἡ λαϊκὴ παράδοση, οἱ θρύλοι τοῦ ­μαρμαρωμένου βασιλιᾶ; Δὲν ὑπῆρξε ἡ κλεφτουριά; Οὔτε ἡ κιβωτὸς τῶν κοινοτήτων μὲ τὰ ἐκκλησιαστικὰ κολλυβογράμματα; Ἦταν ἡ “ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τέκνο τοῦ διαφωτισμοῦ” ὀρφανὴ ἀπ’ τὶς προγενέστερες ἐπαναστάσεις, ἤδη ἀπ’ τὶς ἀρχὲς τοῦ 1600, ὅπως ἡ ἐξέγερση τοῦ Διονυσίου τοῦ Σκυλόσοφου, ἢ ἀργότερα τοῦ Κατσαν­τώνη, ἢ τῶν Ὀρλοφικῶν; Μόνον μὲ τὸν διαφωτισμὸ ἔχει νὰ κάνει ἡ Ἐπανάσταση, οὔτε μὲ τὸν θρῆνο τῆς Ἅλωσης; οὔτε μὲ τοὺς χιλιάδες νεομάρτυρες; Καὶ ὁ Ρήγας τέκνο τοῦ διαφωτισμοῦ, καὶ ἡ Φιλικὴ Ἑταιρεία στὸ φῶς τοῦ διαφωτισμοῦ στημένη, ἄμοιροι ἦταν ὅλης τῆς ὑπόλοιπης ἰδιοσυστασίας τοῦ Γένους; Δὲν γνώριζαν ἀπὸ δημοτικὰ τραγούδια; Γιατί τέτοια αἰδώς, κύριε Ὑπουργέ, γιὰ τὴ λαϊκὴ καταγωγὴ τῆς Ἐπανάστασης;».
Καὶ κλείνει μὲ τραγικὴ εἰρωνεία τὶς ση­μαντικότατες παρατηρήσεις του ὁ «Στά­­θης»: «Κύριε Ὑπουργέ, σᾶς ὁμολογῶ ὅτι κουράστηκα καὶ βαρέθηκα νὰ κάνω τὴν ἀσπιρίνη ἀπέναντι στὸν καρκίνο. Μία ἀκόμα ἡττημένη φωνὴ εἶναι οἱ ἐθνολαϊκιστὲς φαιοκόκκινοι σὰν καὶ τοῦ λόγου μου. Κάντε δουλειά σας, ­κάν­τε δουλειά σας! καὶ ζήτωσαν ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Μάξιμος ὁ Γραικὸς καὶ ἡ φυλ­­λάδα τοῦ Μεγαλέξανδρου, ὅλοι τους ἔν­δοξα τέκνα τοῦ διαφωτισμοῦ...»!
Ἐμεῖς δὲν θὰ προσθέσουμε τίποτε ἄλ­λο!

Πηγή: Ο Σωτήρ

«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις... Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε» Γ. Σεφέρης

Η λέξη βωμολοχία έχει ενδιαφέρουσα ετυμολογική ερμηνεία. Για τα γενέθλιά της, ως συνήθως, θα καταφύγουμε στην αρχαία Ελλάδα. Θα μας βοηθήσει αυτή η περιήγηση στο να κατανοήσουμε ποιοι άνθρωποι, ποιοι εθνοπατέρες και ποιες εθνομητέρες, όπως ευφημιστικώς λέγονται οι βουλευτές, κάθονται στα έδρανα της Βουλής.

Στην αρχαιότητα, όταν γίνονταν θυσίες, οι διάφοροι χασομέρηδες και κοπροσκυλιάζοντες κηφήνες, συγκεντρώνονταν γύρω από τους βωμούς, για να πάρουν, μετά το τέλος των θυσιών, τα απομένοντα εκ των θυσιών κρέατα, τα ειδωλόθυτα, όπως λέγονται (εκ του θύω, θυσιάζω εις τα είδωλα). Αλλά ήταν τόσοι πολλοί, ώστε οι «ιερείς» δεν ήξεραν σε ποιόν να πρωτοδώσουν. Όσοι δεν προλάβαιναν να πάρουν μερίδιο, διαπληκτίζονταν και αλληλοϋβρίζονταν με όσους τυχερούς έπαιρναν. Όπως ακριβώς παλαιότερα, έξω από τα κρεοπωλεία, «τρώγονταν» τα λεγόμενα χασαπόσκυλα, για το ποιος θα αρπάξει το κόκκαλο που πετούσε ο πάλαι ποτέ... μακελλάρης και νυν κρεοπώλης. Από την λέξη, λοιπόν, βωμός και το ρήμα ελλοχεύω, που σημαίνει ενεδρεύω, παραφυλάω, παράγεται το βωμολοχώ. Και επειδή οι ελλοχεύοντες έβριζαν ασυστόλως, η λέξη κατάντησε να σημαίνει τον χυδαιολόγο. Μάλιστα, ο λαός, «για να σπάσει πλάκα», κατά το κοινώς λεγόμενο, μαζευόταν κατά τις θυσίες στους βωμούς για να διασκεδάσει, να ξεχάσει «τα πάθια και τους καημούς του», με τους σκυλοκαβγάδες των βωμολόχων.

Κάτι παρόμοιο ισχύει στις μέρες μας με τον «ναό» ή καλύτερα τον «βωμό της δημοκρατίας. Μέσω της αδηφάγου τηλεοπτικής οθόνης, εμείς ο λαός, παρακολουθούμε εμβρόντητοι τις βωμολοχίες των βουλευτών. Πλην των τιμητικών εξαιρέσεων, κατανοούμε όλοι μας τι είδους άνθρωποι κάθονται στα εδώλια της Βουλής.

«Συνήχθησαν, λοιπόν, εν τω βουλευτηρίω και θηρία και κτήνη και ερπετά. Άνθρωποι παντός εστερημένοι διανοητικού προτερήματος παρακάθηνται εκεί, έχοντες ανήκουστον θράσος αμαθείας... εξευτελίζουσι δε και καταρυπαίνουσι το βουλευτικόν βήμα, επιβαίνοντες αυτού ανά πάσαν στιγμήν και φλυαρούντες άνευ αισχύνης ό,τι και αν τοις κατεβή εις την μεστήν αμαθείας και μωρίας κεφαλήν των», γράφει ο πάντοτε δηκτικός Κυρ. Σιμόπουλος στο βιβλίο του «η διαφθορά της εξουσίας», αναφερόμενος σε Βουλή του 19ου αιώνα (σελ. 393. Στην ίδια σελίδα διαβάζουμε και μία παραπομπή, την οποία, κατόπιν έντονου προβληματισμού, παραθέτω αδιστάκτως: «Βουλευτής τις, εκ των τιμιωτέρων, μας έλεγε προχθές ότι με ολιγωτέραν εντροπήν εισήρχετο εις τα μπορντέλα, όταν ήτο νέος, παρά τώρα εις την Βουλήν. Και είχε δίκαιον. Τα καταστήματα των Κοινών Γυναικών είναι ναός απέναντι του καταστήματος της Βουλής των Ελλήνων»).

Η τελευταία, εντός παρενθέσεως, αντιπαραβολή των δύο... καταστημάτων, των Κοινών Γυναικών και της Βουλής των Ελλήνων, αν και αναφέρεται σε παρελθόντα έτη, τα οποία ευτυχώς παρήλθαν ανεπιστρεπτί, ως γνωστόν ο νυν πολιτικός και παραπολιτικός κόσμος έχει εκπολιτιστεί, εν τούτοις, λέγω, ανησυχία με κατέλαβε λόγω του διδασκαλικού μου αξιώματος. (Έτσι το έλεγαν παλιά: αξίωμα. Ζητώ συγγνώμη, για το ψευτοκαθαρευουσιάνικο ύφος, αλλά, όπως λέει και ο ποιητής, «φτιάξε μια κρούστα τρέλλας γύρω από το μυαλό σου για να μπορέσεις να αντέξεις»).

Το σχολείο μας, η Στ’ Δημοτικού, όπως και εκατοντάδες άλλα σχολεία της Ελλάδας, προγραμματίζει προς το τέλος της σχολικής χρονιάς, διδακτική επίσκεψη στην Αθήνα, πράγμα που ενθουσιάζει τους μαθητές και τους συνοδούς γονείς τους. Η Ακρόπολη, ο Παρθενών, το μουσείο, το μετρό για μας τους «επαρχιώτες», όπως συνεχίζουν σχετλιαστικώς να μας αποκαλούν τα κακομαθημένα μειράκια των καναλιών και λοιποί τζιτζιφιόγκοι... εξ Αθηνών, συνιστούν πράγματι ιδανικό προορισμό για τα παιδιά. Η διδακτική όμως εκδρομή γίνεται κυρίως και έτσι τιτλοφορείται-«εκπαιδευτική δράση» καταπώς την ονοματοδοτούν σήμερα- για να γνωρίσουν οι μαθητές την Βουλή των Ελλήνων. Αν, σκέφτομαι, συμπέσει, την ημέρα που θα πάνε οι μαθητές μου στην Βουλή, να συζητούν οι «αντιπρόσωποι του λαού» για μνημόνια, θεσμούς και τα συμπαρομαρτούντα, τι θα συμβεί; Να αγορεύει, για παράδειγμα, ο κυρ-Βούτσης και να του απαντά ο ελλοχεύων κυρ-Άδωνις. Με τις τόσες χυδαιολογίες και ευτελολογίες που θα ακούσουν οι μαθητές θα λάβουν, δία βίου, ένα «λαμπρό μάθημα» δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, από τις μεστές αμαθείας και μωρίας κεφαλές του έθνους. Οπότε, θα συμπεράνουν τα παιδιά, αν ετούτος ο χώρος, που κλαυσαχενίζεται ότι είναι ο ναός της δημοκρατίας και του ελεύθερου διαλόγου, ρυπαίνεται από τόσα και τέτοια... γαλλικά, στην ζωή μας και εμείς έτσι θα λύνουμε τις διαφορές μας. (Πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά, μήπως η σχολική βία, πέραν των άλλων, οφείλεται και στην εικόνα που παρουσιάζουν στην Βουλή όλοι αυτοί οι καντιποτένιοι και ημιμαθείς υβρεοχυδαιολόγοι).

Να παραθέσουμε και ένα νόστιμο ανέκδοτο που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκό περιοδικό του 1875, το οποίο υποδηλώνει και εξεικονίζει αριστοτεχνικά την ποταπότητα και την αχρειότητα των τότε κοινοβουλευτικών ανδρών.

Ο σουλτάνος διόρισε βεζύρη έναν άνθρωπό του, ολότελα αστοιχείωτο, κακοήθη, ένα χαμένο κορμί, ονόματι Χασάνης. Αρρωσταίνει ο πατέρας του Χασάνη, του θανατά, και καλεί τον γιο του, τον ασπάζεται περιπαθώς και του λέει:

- Παιδί μου, τώρα που θα πάω στον Κάτω Κόσμο, αν με ρωτήσουν πώς πάει το δοβλέτι (=εξουσία) τι να τους πω;

- Πες τους ότι ο Χασάνης έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!...». Μπορεί ο καθένας μας στη θέση του Χασάνη να βάλει πολλά ονόματα σύγχρονων βεζύρηδων...

Κλείνω με το περίφημο έργο του Μ. Φωτίου «Ο ηγεμών», γραμμένο την εποχή που κάναμε αυτοκρατορίες και μοιράζαμε πολιτισμό στους βάρβαρους λαούς, γιατί είχαμε ηγέτες, που φιλοτιμούσαν με το παράδειγμά και το ήθος τους το λαό.

«Όσω δε τις προέχει τη αρχή, τοσούτω χρεωστεί πρωτεύειν και τη αρετή. Ο δε τουναντίον ποιών, τρία άμα, και κάκιστα, επιτελεί: απόλλυσιν εαυτόν, τους ορώντας εις κακίαν παρακαλεί, βλασφημείσθαι παρασκευάζει τον Θεόν, ότι τοιούτω τηλικαύτην ενεχείρισεν αρχήν. Διά τούτο παντί μεν ανθρώπω φευκτέον η κακία, μάλιστα δε τοις εν τη αρχή».

Δηλαδή: «Όσο πιο μεγάλη εξουσία αποκτά κάποιος, τόσο πιο πολύ οφείλει να διακρίνεται και στην αρετή. Εκείνος που κάνει το αντίθετο, καταφέρνει τρία πράγματα, τα χειρότερα δυνατά: Καταστρέφει τον εαυτό του. Ωθεί όσους τον βλέπουν στην κακία. Τους κάνει να βλασφημούν το Θεό, που εμπιστεύτηκε στα χέρια τέτοιου ανθρώπου, τόσο μεγάλη εξουσία. Γι’ αυτό κάθε άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει την κακία, προπάντων όμως όσοι έχουν εξουσία».

Πηγή: Ακτίνες

Δια να καταργήση τον θάνατον, να φωτίση τους ανθρώπους να ακολουθούν δρόμους που ανυψώνουν αυτούς και τους συνανθρώπους τους· Δια να μας προλαμβάνη από ελλείψεις, ελαττώματα και πράξεις, που μας δημιουργούν δυσκολίες και πόνους στην ζωή, αλλά και δια να μας ολοκληρώνη ως ανθρώπους και πολίτας.

Προς τον αξιότιμον Διευθυντήν της Εφημερίδος ΠΑΤΡΙΣ Πύργου

Ενταύθα

Αγαπητέ μου κ. Διευθυντά,

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,

Δια να καταργήση τον θάνατον, να φωτίση τους ανθρώπους να ακολουθούν δρόμους που ανυψώνουν αυτούς και τους συνανθρώπους τους· Δια να μας προλαμβάνη από ελλείψεις, ελαττώματα και πράξεις, που μας δημιουργούν δυσκολίες και πόνους στην ζωή, αλλά και δια να μας ολοκληρώνη ως ανθρώπους και πολίτας.

Αγαπητέ μου κ. Διευθυντά ,

Η επιστολή μου αυτή οφείλεται στο γεγονός, ότι εδιάβασα στο χθεσινό Φύλλο της ΠΑΤΡΙΔΟΣ (24-4-2015) και στην Στήλη: ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΝΤΟΥ, δημοσίευμά σας με τίτλον: Ο Πατέρας του 18χρονου Μαθητού που έγδυσαν στην Πενθήμερη εκδρομή, «λύνει» την σιωπή του».

Επειδή το φαινόμενο τούτο της σχολικής βίας από μαθητάς σε συμμαθητάς των, δυστυχώς, ΔΕΝ είναι το μόνον. Κάτι παρόμοιο προ καιρού έγινε και σε μαθητή Σχολείου του Πύργου σε σχολική εκδρομή, δια το οποίο εγράψατε και εσείς στην ΠΑΤΡΙΔΑ. Και επειδή βλέπω ότι η σχολική βία - ξενόφερτο και αυτό φρούτο - όλο και περισσότερο λαμβάνει διαστάσεις - κοντεύει να γίνη μόδα-μάστιγα των Μαθητών – αισθάνθηκα την ανάγκη, ως πνευματικός Πατέρας, να κάνω ένα εποικοδομητικό σχόλιο δια την αντιμετώπισι του τρομερού αυτού φαινομένου, που βασανίζει πολλούς μαθητάς και έφθασε μέχρι να προκαλέση και θάνατο. Λοιπόν:

1. Επιθυμώ να τονίσω, ότι το φαινόμενον παρατηρείται σε παιδιά -αγόρια και κορίτσια – που ΔΕΝ είναι ζωντανά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και δεν ζουν Χριστιανική ζωή. Και ο άνθρωπος που ζει μακρυά από τον Θεόν, πράττει συνήθως όλα τα κακά στους άλλους, αλλά και πολλές φορές και στον ίδιο του τον εαυτόν.

2. Το Υπουργείο Παιδείας από την δεκαετίαν του 1980 εχαλάρωσε την σχολική πειθαρχία και αφήρεσε τα ειδικά διακριτικά των παιδιών (ποδιά και πηλίκιον)· Τα άφησε απαιδαγώγητα στο καλό, στην αρετή και στην πρόοδο, και ακόμη τα εχάϊδεψε πονηρά με τις κατά καιρούς οδηγίες του και τα άφησε στην τύχη τους και στην προαίρεσί τους. Έτσι εγκαταλελειμμένα ενόμισαν και νομίζουν ότι πλέον είναι ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν. Ο άνθρωπος όμως από βρέφος ρέπει προς το κακό και αν δεν διαπαιδαγωγηθή χριστιανικά θα πράξη το κακό, οπότε ασφαλώς θετικά ή άρνητικά πάσχει και υποφέρει και ο ίδιος.

Θα ενθυμήσθε ακόμη, ότι το Υπουργείον Παιδείας εσκέπτετο να κάμη στα Σχολεία δια τους Μαθητάς ειδικά καπνιστήρια – δια να μη καπνίζουν δήθεν στα αποχωρητήρια - , αντί να δώση εντολή στους Υπευθύνους των Σχολείων ότι στους Μαθητάς απαγορεύεται το κάπνισμα. Αργότερα μάλιστα Υπουργός Παιδείας εζήτησε δημοσίως και άρχισε και στην Βουλή συζήτησις, να αποφασισθή να αφήσουν τα ελαφρά ναρκωτικά ελεύθερα. Όπως όλοι γνωρίζουμε όμως όλοι οι χρήστες των σκληρών ναρκωτικών, τα οποία οδηγούν τον άνθρωπο στην αθλιότητα και τελικά στον θάνατον, ξεκίνησαν από τα ελαφρά ναρκωτικά.

Και στις ημέρες μας τα ίδια όργανα άρχισαν να παίζουν. Εδιάβασα στον Τύπο ότι «στις 9 Μαΐου θα γίνη Συλλαλητήριο υπέρ της Κάναβης στο Σύνταγμα ... από την Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και από τον τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ ...». Ασφαλώς οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν!! Προφανώς όμως αυτά είναι και προσυνεννοημένα , ώστε με τις ενέργειές τους αυτές να βρη αφορμή τάχα ο αρμόδιος ομοϊδεάτης τους Υπουργός να πραγματοποιήση τώρα και τούτο, όπως απεφάσισαν ήδη και πριν λυθούν τα σοβαρά θέματα που απασχολούν όλους τους Έλληνες, την κατάργησι της φυλακής υψίστης ασφαλείας και την έξοδο από τις Φυλακές του τρομοκράτη Ξηρού. Όμως δικαιώματα έχει και η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού και όχι μόνον οι τεμπέληδες και οι εγκληματίες.

Άλλος Υπουργός πάλιν απαγόρευσε παλαιότερα την εξομολόγησι των Μαθητών στα Σχολεία, περιώρισε τις ώρες των Θρησκευτικών σ’αυτά – σε κάποιες τάξεις δεν κάνουν καθόλου θρησκευτικά - και ανέθεσε την υπευθυνότητα του Εκκλησιασμού των Μαθητών στον Σύλλογο των Καθηγητών, ώστε σήμερα να υπάρχουν Σχολεία που πολύ σπάνια εκκλησιάζονται ή ένα – δύο Σχολεία έβγαλαν και τις εικόνες του Χριστού από τις Σχολικές Αίθουσες.

Δεν είναι πολύς καιρός μάλιστα που συζητείται στο Υπουργείο Παιδείας το θέμα, το μάθημα των θρησκευτικών να γίνη θρησκειολογικό, ώστε τα παιδιά να μη μαθαίνουν την πίστι των γονέων τους , όπως επιτάσσει το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίον στο άρθρο 16, παράγραφον 2, ορίζει: «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες», και δεν λέει ότι μπορεί κάθε Υπουργός να αποφασίζει ό,τι θέλει.

Επίσης ο ισχύων Νόμος 1566/1985 περί Εκπαιδεύσεως στο άρθρον 1 ορίζει:«Σκοπός της Πρωτοβαθμίου και Δευτεροβαθμίου Εκπαιδεύσεως είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν την δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά. Ειδικώτερα υποβοηθεί τους μαθητές : α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, ... και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της Ορθόδοξης Χριστιανικής παραδόσεως. . .».

3. Θέλω όμως επίσης να επισημάνω επικριτικά, κ. Διευθυντά, και το γεγονός ότι ο σημερινός Υπουργός Παιδείας, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, πρώτο μέλημα είχε να διατάξη την κατάργησι των Σχολικών Βραβείων, δηλαδή την από τους αρχαιοτάτους Ελληνικούς χρόνους θεσπισθείσαν ευγενή άμιλλα, και να καταργήση τον νόμον δια τους αιωνόβιους φοιτητάς. Δηλαδή τους εκάλεσε να ξαναέλθουν στα Πανεπιστήμια, προφανώς για να αναστατώνουν κάθε τόσο τα Πανεπιστήμια με τις καταλήψεις, να κάνουν πορείες για να σπάνε τις τζαμαρίες των καταστημάτων, να καίνε σπίτια και αυτοκίνητα, οι δε γονείς τους να εξοδεύουν χρήματα διά το φαγητό και την διαμονή τους!!

4. Δια τούτο, κ. Διευθυντά μου, έγραψα παλαιότερα στον τότε Υπουργό Παιδείας, ότι εφ ’ όσον δεν θέλετε τα θρησκευτικά και τους Κληρικούς στα Σχολεία, τότε ασφαλώς θα αναγκασθήτε να διορίσετε στα Σχολεία μας«ψυχιάτρους». Και ιδού σήμερα εκεί έχουμε φθάσει· Να θέλουν οι μαθηταί ψυχολογική στήριξη!!

Αγαπητέ μου κ. Διευθυντά.

Αν θέλουν οι Κυβερνώντες να παύση η βία στα Σχολεία και να είναι, και να γίνουν αν δεν είναι, οι Μαθητές και οι Φοιτητές αληθινές προσωπικότητες, χρήσιμες δια τον εαυτόν τους, την οικογένειά τους και την Κοινωνία μας, πρέπει Κράτος και Κοινωνία να μη βοηθούν στην απομάκρυσι των Μαθητών από τον Θεόν και την Εκκλησία μας. Άλλωστε οι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων ήσαν θεοφοβούμενοι - έτσι τους βρήκε ο Απόστολος Παύλος τους Αθηναίους (ίδετε Πράξεις Αποστόλων, Κεφάλαιον ΙΖ , στίχοι 16-34)- και γι΄αυτό έλεγαν: «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Γιατί ο Χριστός κάνει τον άνθρωπον αληθινά ελεύθερον, ολοκληρώνει την προσωπικότητά του, αλλά και τον διδάσκει να αγαπά τον συνάνθρωπόν του «ως τον εαυτόν του», να εργάζεται δια την ειρήνην του σύμπαντος κόσμου και αν χρειασθή να θυσιάση προς τούτο και τον εαυτόν του.

Δια τούτο, αν θέλουν οι Κυβερνώντες και η Κοινωνία να παύση και το κακό της βίας στα Σχολεία, ας βοηθήσουν να έλθουν τα παιδιά μας κοντά στον Χριστό. Άλλως θα έχουν αυτοί ολόκληρη την ευθύνη της σχολικής βίας και κάποτε-αργά ή γρήγορα -η ευθύνη αυτή θα τους αποδοθή.

Με ευχές, ευχαριστίες και εκτίμησι

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Πηγή: Θρησκευτικά 

Με πόνο ψυχής και ανησυχία παρατηρούμε ότι η λεγόμενη «Ακαδημαϊκή Θεολογία» ολισθαίνει δυστυχώς ολοένα και περισσότερο στον οικουμενιστικό κατήφορο. Οι Θεολογικές μας Σχολές, ενώ θα έπρεπε να είναι οι κυματοθραύστες και τα προπύργια της Ορθοδοξίας έναντι της πλάνης και των αιρέσεων, έγιναν δυστυχώς οι «κεκρόπορτες», μέσω των οποίων  εισέρχεται στην Εκκλησία η πλάνη και εδραιώνεται ο Θρησκευτικός Συγκρητισμός, ντυμένος μάλιστα με τον μανδύα της επιστημονικής εγκυρότητας και αυθεντίας!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η  Απριλίου 2015

ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

Με πόνο ψυχής και ανησυχία παρατηρούμε ότι η λεγόμενη «Ακαδημαϊκή Θεολογία» ολισθαίνει δυστυχώς ολοένα και περισσότερο στον οικουμενιστικό κατήφορο. Οι Θεολογικές μας Σχολές, ενώ θα έπρεπε να είναι οι κυματοθραύστες και τα προπύργια της Ορθοδοξίας έναντι της πλάνης και των αιρέσεων, έγιναν δυστυχώς οι «κεκρόπορτες», μέσω των οποίων  εισέρχεται στην Εκκλησία η πλάνη και εδραιώνεται ο Θρησκευτικός Συγκρητισμός, ντυμένος μάλιστα με τον μανδύα της επιστημονικής εγκυρότητας και αυθεντίας! 

Και φθάσαμε στο τραγικό κατάντημα να διδάσκουν στους φοιτητές μας την πλάνη και την αίρεση, αντί να δίδουν την μαρτυρία της αληθείας της Ορθοδόξου πίστεως. Το δε τραγικότερο είναι ότι όλα αυτά συντελούνται όχι απλώς με την ανοχή, αλλά με την ολόθυμη συμπαράσταση και σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας των Ιεραρχών μας.
 Πριν από μερικούς μήνες με έκπληξη και οδύνη πληροφορηθήκαμε από τα ιστολόγια και τις εφημερίδες, την απόφαση των καθηγητών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. για την ίδρυση, εντός της εν λόγω Σχολής, κατευθύνσεως ισλαμικών σπουδών, ώστε να διδάσκεται και η πλάνη του Ισλάμ, ο νεοαρειανισμός, που αρνείται τον Τριαδικό Θεό και στη θέση του τοποθετεί τον πρωτιστεύοντα του Αραβικού πολυθεϊστικού συστήματος του «Ιλάχ Αλλάχ». Και σαν να μην έφθανε το οδυνηρό αυτό πλήγμα στο σώμα της Εκκλησίας, ήρθε και δεύτερο πλήγμα από το ίδιο Τμήμα της ίδιας Σχολής: Η διοργάνωση Διεθνούς Επιστημονικής Ημερίδας από κοινού με τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Graz με θέμα: «Πρότυπα Θρησκευτικών Ηγετών στον 21^ο αιώνα». Η ημερίδα αυτή δεν στόχευε απλώς στην διεθνή προβολή και ανάδειξη του Πάπα Φραγκίσκου του Α΄ και του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ως «Προτύπων Θρησκευτικών Ηγετών». Κυρίως και πρωτίστως στόχευε στην ανατροπή του αρνητικού κλίματος και της αρνητικής εικόνος, που δημιουργήθηκε πανελληνίως και διεθνώς,για τα δύο αυτά πρόσωπα, μετά την δημοσίευση και κυκλοφορία από την «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών», πριν από μερικούς μήνες του ομολογιακού κειμένου με τίτλο: «Η νέα Εκκλησιολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου» και της ανοικτής επιστολής του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ προς τον Πάπα Φραγκίσκο τον Α΄.

Από την μέχρι τώρα ζωή και πολιτεία των δύο αυτών ανδρών, από τα λόγια και τις πράξεις των μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι υπήρξαν πρότυπα Θρησκευτικών Ηγετών; Κάθε άλλο. Αντίθετα μάλιστα. Διότι ποιά είναι τα αληθινά πρότυπα, τα οποία οφείλουν να μιμηθούν οι σημερινοί εκκλησιαστικοί μας ηγέτες; Ασφαλώς οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι συνδύασαν στη ζωή τους το πατριαρχικό, ή το αρχιερατικό αξίωμα, με την αγία και ενάρετη ζωή, με την ορθή πίστη και το ομολογιακό τους φρόνημα, με τους αγώνες των εναντίον των αιρέσεων της εποχής των, με τους διωγμούς και τις θλίψεις που υπέφεραν υπέρ της Ορθοδοξίας. Και τέτοιοι υπήρξαν, όπως γνωρίζουμε ο Μέγας Αθανάσιος, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και πολλοί άλλοι. Το παρά πάνω μνημονευθέν  κείμενο της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών» είναι ένα κείμενο που υπέγραψαν μέχρι στιγμής έξι επίσκοποι, εκατοντάδες κληρικοί, ηγούμενοι Ιερών Μονών, αρχιμανδρίτες, εφημέριοι Ιερών Ναών, μοναχοί και μοναχές και χιλιάδες λαϊκοί, είναι ένα κείμενο που κανείς, μα απολύτως κανείς, ούτε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, ούτε κάποιος Αρχιερεύς, ή κληρικός των κύκλων του Φαναρίου, ούτε ακαδημαϊκός διδάσκαλος των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ούτε κάποιοι από τους εισηγητές της διοργανωθείσης Ημερίδος, που με τις εισηγήσεις των έσπευσαν να εγκωμιάσουν τον Οικουμενικό, δεν τόλμησε να ανατρέψει και που αποδεικνύει τα πράγματα ουσιωδώς! Έχει ήδη καταγραφεί στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στην ιστορία του αντιαιρετικού αγώνος κατά του Οικουμενισμού. Το κείμενο αυτό είναι ένα αγκάθι, ένας δρυμύτατος έλεγχος, ένας καταπέλτης της πλάνης, ένα κείμενο, το οποίο επειδή δεν μπορούν να ανατρέψουν και εξουδετερώσουν, απλώς το προσπερνούν αδιάφορα. Και επιδίδονται σε Ημερίδες με εγκώμια, νομίζοντας έτσι, ότι θα εξαπατήσουν τον πιστό λαότου Θεού. Πλανώνται όμως πλάνη οικτρά, διότι ο  πιστός λαός  του Θεού έχει ήδη αφυπνιστεί.

 Τι να πούμε τώρα και για τον «Πάπα» κ. Φραγκίσκο τον Α΄; Πραγματικά φρίττει κανείς,όταν βλέπει ακαδημαϊκούς διδασκάλους της Θεολογίας να εγκωμιάζουν και να προβάλλουν ως πρότυπο θρησκευτικού ηγέτη έναν αιρεσιάρχη και διερωτάται, μέχρι ποίου άραγε βαθμού έχει προχωρήσει η διάβρωση των Θεολογιών μας Σχολών; Θα μπορούσε ποτέ κανείς να διανοηθεί τον Μέγα Αθανάσιο να εγκωμιάζει τον Άρειο, ή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά να εγκωμιάζει τον Βαρλαάμ; Θα μπορούσε ποτέ κανείς να διανοηθεί τους αγίους Πατέρες, να ονομάζουν τις αιρετικές παρασυναγωγές ως Ορθόδοξες εκκλησιαστικές κοινότητες; Να θεωρούν τον Παπισμό, που καταδικάστηκε ως αίρεση από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων, ως αληθή Εκκλησία, με έγκυρα μυστήρια και αποστολική διαδοχή; Και όμως αυτά που για τους αγίους Πατέρες είναι αδιανόητα, δεν είναι καθόλου αδιανόητα για τους καθηγητές των Θεολογικών μας Σχολών. Άραγε έμεινε τίποτε όρθιο στην Ορθόδοξη Ακαδημαϊκή Θεολογία, ή μήπως τα πάντα κατεδαφίστηκαν;

Συγκλονιστικές είναι οι αποκαλύψεις, που μας δίδει σχετικά με το πρόσωπο του σημερινού «Πάπα» Φραγκίσκου του Α΄ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ, σε μια σχετικά πρόσφατα, (13.11.2013), δημοσιευθείσα πολυσέλιδη επιστολή του προς αυτόν. Αποκαλύψεις ανατριχιαστικές, που μαρτυρούν και αποδεικνύουν, ότι πρόκειται περί ενός σκοτεινού και διαβεβλημένου προσώπου, περί ενός προσώπου, που κατηγορήθηκε στο παρελθόν για αξιόποινες πράξεις και επομένως υπόλογου όχι μόνον έναντι της Θείας, αλλά και της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Εσείς, Εκλαμπρότατε, ο τότε ‘έπαρχος’ Αργεντινής για την Societas Jesu, (Τάγμα Ιησουϊτών),Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και σήμερα Φραγκίσκος Α΄  σχετιζόσασταν άμεσα με την απαγωγή και τα βασανιστήρια των Ιησουϊτών Ορλάντο Γιόριο και Φρανσίσκο Γιάλικς από την στρατιωτική Χούντα τον Μάϊο του 1976. Το ίδιο θέμα ανέφερε και η γνωστή εφημερίδα Los Angeles Times την 1.4.2005, όπου περιεχόταν και η πληροφορία ότι ο Ιησουΐτης Ορλάντο Γιόριο Σας κατηγόρησε ευθέως, τον τότε έπαρχο του Τάγματος Χόρχε Μπεργκόλιο, ότι κυριολεκτικά τον παραδώσατε στα τάγματα θανάτου της Χούντας, αρνούμενος να προσφέρετε κάλυψη στον ίδιο και στον Ιησουΐτη Γιάλικς ενώπιον του καθεστώτος για το κήρυγμά τους στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άϊρες. Τον ίδιο χρόνο η γνωστή δικηγόρος Μύριαμ Μπρέγκμαν κατέθεσε μήνυση εναντίον Σας, του Καρδιναλίου Χόρχε Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου, με την κατηγορία της συνομωσίας με την εγκληματική χούντα του στρατηγού Βιντέλα, κατηγορία που επανέλαβαν το 2010 οι επιζώντες του βρώμικου πολέμου της στρατιωτικής Χούντας της Αργεντινής, όπως προβλήθηκε στην Εφημερίδα El Mundo. Κατά την πορεία της δίκης, που ξεκίνησε μετά την μήνυση της Μύριαμ Μπρέγκμαν, Εσείς, ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο, αρνηθήκατε να παραστείτε σε ανοικτή δίκη και οι απαντήσεις Σας, όταν τελικά καταθέσατε, ήταν γεμάτες υπεκφυγές και αοριστίες. […] Το 2006 ο Αργεντινός δημοσιογράφος Οράσιο Βερμπίτσκι στο βιβλίο του ‘Σιωπή’ Σας καταγγέλλει, τον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκο Α΄, ως άμεσο συνεργάτη της Χούντας του Βιντέλα, βασιζόμενος στις προσωπικές μαρτυρίες πέντε παπικών ‘κληρικών’, από τους οποίους αφαιρέσατε ως ο τότε ‘επίσκοπος’ Μπουένος Άϊρες και ‘έπαρχος’ Αργεντινής της ‘Εταιρείας του Ιησού’ Μπεργκόλιο, την άδεια για άσκηση ιεραποστολικού έργου στις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άϊρες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην Χούντα του Βιντέλα να τους συλλάβουν. Είναι σημαντική η πληροφορία, που δίνει η γνωστή δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Μύριαμ Μπρέγκμαν και που στηρίζεται στις καταθέσεις των Ιησουϊτών Γιόριο και Γιάλικς, ότι μετά τα βασανιστήρια στις φυλακές της Χούντας, τους έριξαν από ελικόπτερο, για να τους δολοφονήσουν, αλλά αυτοί επέζησαν για να διηγούνται τα κατορθώματα και την ‘αγάπη’ Σας, του εμφανιζομένου ως ανθρωπιστού κ. Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο και νυν Φραγκίσκου Α΄. […] Η ημερήσια εφημερίδα ‘Η Ελλάδα αύριο’ της 15ης έως και 17ης Μαρτίου 2013 κατέρριψε την προπαγάνδα του Βατικανού για Σας, Εκλαμπρότατε, με πρωτοσέλιδο κύριο θέμα της, το οποίο τεκμηρίωνε με φωτογραφίες, έγγραφα και πολυσέλιδο ρεπορτάζ ότι Εσείς, Εκλαμπρότατε, ήσαστε ο αγαπημένος της μυστικής Αμερικανικής υπηρεσίας CIA και του ανθέλληνος υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. Χένρυ Κίσσινγκερ κατά την εποχή, την οποία κηρύχθηκε δικτατορία στην Αργεντινή κατά την δεκαετία του 1970, υπό τον στρατηγό Χόρχε Βιντέλ, ο οποίος το 1985 καταδικάσθηκε σε ισόβια κάθειρξη».

Επίσης σύμφωνα με την ειδησεογραφία «η εκδήλωση για τους δύο θρησκευτικούς ηγέτες είναι μια παράλληλη εκδήλωση του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ., 20 και 21 Απριλίου, με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Καθολικής Εκκλησίας και με θέμα: “Ο Πάπας Λέων Α΄, ως γέφυρα διαλόγου Ανατολής και Δύσης”. Το διήμερο Συνέδριο αναμένεται να φωτίσει ενδιαφέρουσες πτυχές της δράσης του πάπα Λέοντα, (440-461 μ. Χ.), ο οποίος στις Ορθόδοξες πηγές χαρακτηρίζεται ως στύλος της Ορθοδοξίας και άγιος της Εκκλησίας, καθώς υπήρξε μέγας θεολόγος, πολυγραφότατος, με μεγάλη κατάρτιση, ήθος και προσήλωση στην Ορθόδοξη παράδοση».

 Η επιλογή από την οργανωτική επιτροπή του εν λόγω Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου του Αγίου Πάπα Λέοντα του Α΄, πιστεύουμε, ότι  είναι ατυχέστατη. Διότι ο Άγιος Λέων ο Α΄, καθώς και όλοι οι άγιοι Πάπες, που έζησαν την πρώτη χιλιετηρίδα μέχρι της καταλήψεως του Πατριαρχείου της Δύσεως από τους αιρετικούς Φράγκους το 1009 μ. Χ., υπήρξαν προασπιστές και ομολογητές της Ορθοδόξου Πίστεως. Εν προκειμένω ο Άγιος Λέων ο Α΄ υπήρξε ο υπέρμαχος της Ορθοδόξου πίστεως κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών, διότι με τον περίφημο «Τόμο» του, στηλίτευσε τον Μονοφυσιτισμό και συνέβαλε στην διατύπωση του Ορθόδοξου δόγματος στην Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδο. Είναι δε βέβαιο, ότι αν ζούσε σήμερα ο άγιος, όχι μόνον δεν θα δεχόταν να παίξει το ρόλο μιας γέφυρας για έναν ατέρμονα «διάλογο Ανατολής και Δύσης», που εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε άκαρπος και επιζήμιος, αλλά θα έκανε το ακριβώς αντίθετο. Κατ’ αρχήν θα έκανε το παν για την επάνοδο του Παπισμού στους κόλπους της Μιας, Αγίας, Καθολικής, Ορθοδόξου Εκκλησίας. Θα αγωνιζόταν για την αποβολή κάθε αιρετικής διδασκαλίας, που επισώρευσε ο Παπισμός μέχρι των ημερών μας. Προ πάντων θα όρθωνε το ανάστημά του και θα αγωνιζόταν με όλες του τις δυνάμεις μέχρι θανάτου για την καταπολέμηση της αιρέσεως του Οικουμενισμού. Θα κατέβαλε συντονισμένες προσπάθειες για την σύγκληση Οικουμενικής Πανορθοδόξου Συνόδου, στην οποία θα πρωτοστατούσε για την καταδίκη του Οικουμενισμού.

 Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, φέρνουμε στη μνήμη μας τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής: «Όταν έλθη ασεβής εις βάθος κακών, καταφρονεί, επέρχεται δε αυτώ ατιμία και όνειδος» (Παροιμ.18,3). Όταν ο ασεβής, μετά από αλλεπάλληλες πτώσεις στην αμαρτία, φθάσει σε βάθος κακών, πωρώνεται πλέον και περιφρονεί τα πάντα. Επακολουθεί δε σ’ αυτόν ντροπή και καταισχύνη. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σχολιάζοντας το παρά πάνω χωρίο παρατηρεί: «Η ψυχή ώσπερ ύς (όπως ο χοίρος), εγκυλιομένη βορβόρω ήδεται, (που αισθάνεται ευχαρίστηση, να κυλιέται στον βούρκο), ούτω και αυτή υπό της κακής συνηθείας καταχωσθείσα, ουδέ αίσθησιν λαμβάνει της δυσωδίας των αμαρτημάτων» (ούτε καν αισθάνεται την δυσωδία των αμαρτημάτων της).Όταν ο άνθρωπος αρχίζει, να κατρακυλάει στο βόθρο της αιρέσεως του Οικουμενισμού και του Θρησκευτικού Συγκρητισμού, και προσθέτει την μία πτώση μετά την άλλη, χωρίς να μετανοεί, τότε φθάνει σε βάθος κακών, δεν αισθάνεται το πνευματικό του κατάντημα, διότι  πωρώνεται η συνείδησή του. Στην κατάσταση αυτή καταφρονεί τα πάντα, δεν δέχεται νουθεσίες, επιμένει στην αίρεση, είναι πρακτικά αθεράπευτος. Όταν μάλιστα συμβαίνει να κατέχει και πανεπιστημιακούς τίτλους, που τον φουσκώνουν με έπαρση και τρέφουν μέσα του την αυτοπεποίθηση στις γνώσεις του, τότε πραγματικά είναι των αδυνάτων αδύνατον η μετάνοια των ανθρώπων αυτών. Μπορούμε άραγε να έχουμε ελπίδες μετανοίας για τους καθηγητές μας, οι οποίοι λησμονούν, ως αποδεικνύεται, τον λόγον του Σωτήρος μας «μηδέ κληθήτε καθηγηταί, είς γαρ υμών εστιν ο καθηγητής ο Χριστός» (Ματθ.23,10), ώστε να μαθητεύσουν διά της προσωπικής μετοχής και εμπειρίας εις Αυτόν;

Εκ του Γραφείου επί τω Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ακτίνες 

Σε θρυαλλίδα που αναμένεται να τινάξει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στον αέρα εξελίσσεται το δημογραφικό. Στην αναλογιστική μελέτη που έχει ολοκληρώσει η Εθνική Αναλογιστική Αρχή, έχει κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και βρίσκεται στα χέρια της νέας ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, φαίνεται η δραματική συρρίκνωση του πληθυσμού της Ελλάδας, από 11,045 εκατ. άτομα σε 8,5 εκατ. το 2060. Η εικόνα που αποκαλύπτεται μέσω της μελέτης για την εξέλιξη του δημογραφικού προβλήματος της χώρας είναι τρομακτική. Το όχι και τόσο μακρινό 2060, έξι στα δέκα άτομα του ενεργού πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών, ενώ ένας στους τέσσερις Ελληνες ηλικίας από 65 έως 74 ετών, θα  εργάζεται. Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα είναι 71,9, ενώ το άθροισμα της κύριας και επικουρικής σύνταξης θα έχει μειωθεί δραματικά. Το ποσοστό αναπλήρωσης για το σύνολο των συνταξιοδοτικών δαπανών, από 80% σήμερα θα πέσει στο 56,8%. Η σημαντική μείωση μάλιστα, ξεκινά από το πολύ πιο κοντινό μας 2020 όταν, το ποσοστό αναπλήρωσης θα έχει ήδη μειωθεί στο 64,6%. Και όλα αυτά, χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε νέα παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα, ούτε επί τα χείρω, ούτε πολύ περισσότερο επί τα βελτίω, όπως σχεδιάζει η νέα κυβέρνηση.

Αναλυτικά, η μελέτη δείχνει συνεχή μείωση του πληθυσμού, με δραματική αύξηση του δείκτη εξάρτησης των ηλικιωμένων. Το 2013, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 11,045 εκατ. άτομα, και θα βαίνει μειούμενος για όλη την περίοδο έως το 2060. Σύμφωνα με τη μελέτη, ένας από τους κύριους λόγους για την προβλεπόμενη συρρίκνωση του πληθυσμού, είναι η μείωση της καθαρής μετανάστευσης έως το 2030. Η μείωση του πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση των ηλικιωμένων, ώστε το 2060, 6 στα 10 άτομα που συμπεριλαμβάνονται στον ενεργό πληθυσμό να είναι άνω των 65 ετών, από 3 στους 10 σήμερα. Ακόμη μεγαλύτερη αναμένεται η συμμετοχή των ηλικιωμένων μεταξύ 55 - 64 ετών (78% το 2060 από 42,4% το 2013). Η επικίνδυνη γήρανση του πληθυσμού θα έχει ως αποτέλεσμα να παραμένουν στην αγορά εργασίας ολοένα και μεγαλύτερα σε ηλικία άτομα. Ετσι, ενώ το 2013 μόλις 4,9% του εργατικού δυναμικού ήταν ηλικίας από 65 έως 74 ετών, το 2030 το ποσοστό αυτό αυξάνεται σε 14,3% και το 2060 εκτινάσσεται σε 24,4%. Το 2026, η μέση ηλικία του εργατικού δυναμικού της χώρας θα είναι 44 ετών, από 39 σήμερα. Η μέση πραγματική ηλικία εισόδου στην αγορά εργασίας θα παραμείνει σταθερή τόσο για τους άνδρες (22,4 ετών) όσο και για τις γυναίκες (24,7 ετών), ενώ λόγω των πρόσφατων αλλαγών στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης (Νόμος 3863/2010) η μέση πραγματική ηλικία συνταξιοδότησης για τους άνδρες θα αυξηθεί από 61 ετών το 2013 σε 64,9 το 2020, 65,9 το 2030 και 67,5 το 2060 και για τις γυναίκες, από 61,2 το 2013, σε 64,8 το 2020, 65,5 το 2030 και θα φθάσει τα 67,1 το 2060. Την ίδια στιγμή βέβαια, σύμφωνα με τη μελέτη, το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων θα βαίνει μειούμενο. Ενώ το 2014, το ποσοστό αναπλήρωσης για κύρια και επικουρική σύνταξη ήταν 79,68% (64,42% η κύρια και 15,26% η επικουρική), το 2020 πέφτει σε 53,02% για την κύρια και 11,66% για την επικουρική (σύνολο 64,68%) και μειώνεται στο 56,8% το 2060.

Βέβαια, η νέα ηγεσία του υπουργείου Εργασίας δεσμεύεται ότι θα ακυρώσει άμεσα την εφαρμογή των νόμων που οδηγούν σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και μείωσης των συντάξεων, καθιστώντας αφενός άκυρη και τη μελέτη, επιδεινώνοντας όμως κατά πολύ τους ήδη ανησυχητικούς δείκτες...

Πηγή: Εφημερίδα "Η Καθημερινή"

Εάν ελέγχει κανείς το πετρέλαιο, κυριαρχεί στις χώρες, ενώ εάν ελέγχει τα τρόφιμα, κυριαρχεί επάνω στους ανθρώπους – οπότε τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι ένα είδος βιολογικών όπλων, με στόχο τη διεξαγωγή πολέμων  

Άρθρο

Η γεωργία αποτελεί τα θεμέλια κάθε κοινωνίας – αφού χωρίς τρόφιμα δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ζωή σε μία χώρα, ούτε εθνική ανεξαρτησία. Το αυτονόητο αυτό γεγονός γίνεται δυστυχώς αντιληπτό από ελάχιστους ανθρώπους, καθώς επίσης από μερικά μόνο κράτη – με αποτέλεσμα να μην δίνεται η απαιτούμενη σημασία από κανέναν (κάτι που ισχύει πολύ συχνά και για το νερό – το δεύτερο βασικό συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης).
Στα πλαίσια αυτά υποτιμούνται οι τοποθετήσεις, οι επενδύσεις ευρύτερα στην αγροτική γη, παρά το ότι, σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, θα είναι οι πλέον κερδοφόρες – ειδικά σε χώρες, όπως η Ελλάδα, στις οποίες οι τιμές της αγροτικής γης έχουν καταρρεύσει, σαν αποτέλεσμα της κρίσης χρέους, καθώς επίσης της υπερβολικής φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας.
Περαιτέρω, με βάση μία έρευνα που δημοσιεύθηκε το Μάιο, εκ μέρους της οργάνωσης GRAIN (πηγή), οι μικρές αγροτικές επιχειρήσεις παράγουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων παγκοσμίως – επειδή λειτουργούν πολύ πιο αποδοτικά και παραγωγικά, σε σχέση με τις μεγάλες εταιρείες. Εάν δε ενισχύονταν σωστά από ένα κατάλληλο πολιτικό πλαίσιο, θα μπορούσαν σχετικά εύκολα να εκθρέψουν τον παγκόσμιο πληθυσμό – παρά την αλματώδη αύξηση του.
Εν τούτοις, πάντοτε κατά την σοβαρότατη επιστημονική έρευνα, οι μικρές αγροτικές επιχειρήσεις έχουν στην κατοχή τους λιγότερο από το 25% των εδαφών, τα οποία χρησιμοποιούνται διεθνώς για τη γεωργική καλλιέργεια - ενώ, λόγω της συνεχώς αυξανόμενης συγκέντρωσης της γης στα χέρια των μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων, όλο και περισσότεροι γεωργοί, καθώς επίσης μικρές επιχειρήσεις εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες τους, αδυνατώντας να επιβιώσουν.
Εάν λοιπόν δεν δοθεί ένα τέλος στην επικίνδυνη αυτή εξέλιξη, εκ μέρους των κρατών, ο πλανήτης δεν θα είναι σύντομα σε θέση να παράγει αρκετά τρόφιμα, για να εκθρέψει τον ανθρώπινο πληθυσμό – γεγονός που έχουμε επισημάνει με την ανάλυση μας «Επισιτιστική απειλή».
Πόσο μάλλον όταν ληστεύεται παγκοσμίως η αγροτική γη με διάφορες μεθόδους (αρπαγή γης), από τους πλούσιους και ισχυρούς του πλανήτη – οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τα εδάφη για καταστροφικές μονοκαλλιέργειες (όπως, για παράδειγμα, με στόχο την παραγωγή βιοκαυσίμων), μολύνοντας τα επί πλέον με γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους.
Συνεχίζοντας, μία αγροτική οικογένεια παράγει κατά κανόνα κυρίως τρόφιμα για την κάλυψη των δικών της αναγκών, αυτών της τοπικής κοινωνίας ή της εσωτερικής αγοράς της χώρας της. Αντίθετα, οι πολυεθνικοί όμιλοι τροφίμων εξαγοράζουν τη γόνιμη αγροτική γη, η οποία είναι περιορισμένη, παράγοντας είτε πρώτες ύλες και αγαθά, τα οποία δεν ανήκουν στον τομέα των τροφίμων, είτε αγροτικά προϊόντα, τα οποία εξάγουν με κέρδος στις διεθνείς αγορές – με γνώμονα συχνά τις ανάγκες διατροφής των πλουσίων.
Η διαδικασία αυτή οδηγεί τις μικρές αγροτικές κοινότητες στη φτώχεια και στην εξαθλίωση ενισχύοντας την ανασφάλεια, όσον αφορά τη διατροφή των μαζών. Η GRAIN λοιπόν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η συγκέντρωση της γόνιμης αγροτικής γης σε συνεχώς λιγότερα χέρια, είναι σε άμεση σχέση με τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των ανθρώπων, οι οποίοι υποφέρουν από διαρκή πείνα (γράφημα – με κόκκινο τρίγωνο οι χώρες με υπερβολικό υποσιτισμό του πληθυσμού τους).
 

Εμπόριο γης - οι χώρες που αγοράζουν ή νοικιάζουν γη (κίτρινη επιφάνεια) και οι χώρες που πωλούν ή νοικιάζουν γη σε τρίτους (γαλάζια επιφάνεια).

Κατάσταση υποσιτισμού (τρίγωνα) – οι λαοί σε κατάσταση ελάχιστου υποσιτισμού (λευκό), σε κατάσταση πείνας (πορτοκαλί) και σε κατάσταση ακραίας πείνας σε βαθμό που καταλήγει στο θάνατο (κόκκινο).

Προφανώς συνδέεται και με την ανεργία, αφού ο μοναδικός τρόπος καταπολέμησης της είναι η αύξηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων - επειδή οι πολυεθνικές μειώνουν σταθερά τις θέσεις απασχόλησης, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους, αντικαθιστώντας παράλληλα όσο μπορούν τους ανθρώπους με μηχανές.
Η νόμιμη φοροδιαφυγή δε εκ μέρους τους, με νόμους που καταφέρνουν να επιβάλλουν με τη βοήθεια του χρηματισμού της πολιτικής εξουσίας, δεν στερεί μόνο έσοδα από τα κράτη – αλλά, κυρίως, λειτουργεί «αθέμιτα ανταγωνιστικά», εις βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Εάν λοιπόν δεν αντιστραφεί η τάση, τόσο στον τομέα της γεωργίας, όσο και στα υπόλοιπα, ο πλανήτης θα περάσει πολύ δύσκολες ημέρες – παρά το ότι έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ένα καλό βιοτικό επίπεδο στους κατοίκους του. Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από την απλή διαίρεση του παγκόσμιου ΑΕΠ (περί τα 70 τρις $), με τον παγκόσμιο πληθυσμό (περί τα 7 δις) – η οποία δίνει ένα μέσο κατά κεφαλή εισόδημα της τάξης των 10.000 $.
Ολοκληρώνοντας, το αμερικανικό ινστιτούτο Oakland (πηγή) ανέφερε πρόσφατα ότι, τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα θα χαρακτηριστούν στην ιστορία ως ένας άνευ προηγουμένου αγώνας ταχύτητας, με στόχο την ιδιοκτησία της αγροτικής γης.
Μεταξύ των ετών 2000 και 2001, αγοράστηκε ή ενοικιάστηκε μία συνολική έκταση 2 εκ. τετραγωνικών μέτρων (οκτώ φορές όσο είναι η Αγγλία), εκ μέρους των μεγάλων επιχειρήσεων – συχνά εις βάρος της εξασφάλισης τροφής των τοπικών κοινωνιών, καθώς επίσης των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας τους.

Η Monsanto στην Ινδία

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σήμερα, όσον αφορά την παγκόσμια διατροφή (πάντοτε εξαιρείται η ανώτατη εισοδηματική τάξη, η οποία διαμορφώνει άλλους κανόνες για τον εαυτό της, καθώς επίσης διαφορετικούς για τις «ανόητες μάζες»), είναι τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα – με τον αμερικανικό όμιλο Monsanto να θεωρείται ως η «απειλή νούμερο ένα» για τους απλούς ανθρώπους, στο συγκεκριμένο τομέα.
Στο παράδειγμα της Ινδίας, οι μικρές αγροτικές επιχειρήσεις αποτελούν το 92% του συνόλου, καλλιεργώντας μόλις το 40% της συνολικής αγροτικής γης που χρησιμοποιείται για την παραγωγή τροφίμων – συνιστώντας το θεμέλιο της διατροφής του πληθυσμού.
Στη σημερινή εποχή όμως γίνονται προσπάθειες με όλα τα διαθέσιμα μέσα, με στόχο την εκδίωξη των αγροτών από τη γη τους – ενώ, από το 1997 και μετά, εκατοντάδες χιλιάδες Ινδοί αγρότες έχουν αυτοκτονήσει. Αρκετοί δε άλλοι είναι βυθισμένοι σε τεράστιες οικονομικές δυσκολίες ή έχουν εγκαταλείψει τις ιδιοκτησίες τους, λόγω της υπερχρέωσης τους – γεγονός που διευκόλυνε την καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (GMO), καθώς επίσης την «απορρύθμιση» της γεωργίας της χώρας.
Περαιτέρω, ο βιοτεχνολογικός όμιλος Monsanto κυριαρχεί ήδη στην ινδική παραγωγή και βιομηχανία βαμβακερών προϊόντων, καθορίζοντας όλο και περισσότερο την αγροτική πολιτική της χώρας - ενώ μέσω γενναιόδωρης χρηματοδότησης, επιβάλλει ήδη τα δικά του μοντέλα και κατευθύνσεις, στους ερευνητικούς οργανισμούς και στα Πανεπιστήμια της Ινδίας που ασχολούνται με τη γεωργία.
Λόγω του τρόπου, με τον οποίο λειτουργεί, καθώς επίσης της συστηματικής επιρροής και ελέγχου όλων των ινστιτούτων της χώρας, ο όμιλος παρομοιάζεται με τη  βρετανική φημισμένη επιχείρηση του παρελθόντος, η οποία κυριαρχούσε εξ ολοκλήρου στην Ινδία – με τη «Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών» (East India Company). Φυσικά δε κάνει ότι θέλει στη χώρα, όσον αφορά τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα – ανεξαρτήτως του τρομακτικού κόστους για τον εγχώριο πληθυσμό.
Την ίδια στιγμή τόσο η Monsanto, όσο και η υπόλοιπη γενετική βιομηχανία διαδίδουν ένα τεράστιο, ανήθικο κυριολεκτικά ψέμα - το ότι δηλαδή τα γενετικά τροποποιημένα δηλητήρια είναι απαραίτητα, για να εξασφαλιστεί η διατροφή του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού του πλανήτη και ειδικά της Ινδίας.
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού, από μία άλλη μελέτη της «GRAIN», η οποία χρηματοδοτήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα και δημοσιεύθηκε το 2008 (International Assessment of Agricultural Knowledge Science and Technology for Development, IAASTD), διαπιστώθηκε ότι, οι μικρές παραδοσιακές αγροτικές επιχειρήσεις ιδιωτικής ιδιοκτησίας, σε χώρες με χαμηλά εισοδήματα μπορούν, μέσω των αγροτικών-οικολογικών συστημάτων, να εξασφαλίζουν τη συνεχή διατροφή των κατοίκων τους, χωρίς κανένα πρόβλημα.
Η «Διαρκής Επιτροπή Αγροτικών Υποθέσεων» τώρα της βουλής της Ινδίας συμφώνησε ομόφωνα στο ότι, οι γενετικά μεταλλαγμένοι σπόροι, καθώς επίσης τα αντίστοιχα λιπάσματα και τρόφιμα, είναι βλαβερά για την υγεία των ανθρώπων, των ζώων και του περιβάλλοντος – δίνοντας στην εντολή στον προηγούμενο πρωθυπουργό της χώρας να τα απαγορεύσει.
Εν τούτοις, παρά την απόφαση της Βουλής, τα αποδεικτικά στοιχεία, καθώς επίσης τις προσπάθειες να απαγορευθούν, δεν έχει συμβεί ακόμη τίποτα – αφού οι όμιλοι βρίσκουν τρόπους για να το αποφύγουν. Η πρόταση να απαγορευθούν οι γενετικές έρευνες επιβεβαιώθηκε επίσης από τους τεχνικούς ειδικούς του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας – το οποίο είχε συγκληθεί για το συγκεκριμένο σκοπό.

Το έγκλημα

Η βιοτεχνολογία, καθώς επίσης οι πολυεθνικοί όμιλοι παραγωγής γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, προσπαθούν μαζικά να επηρεάσουν την επιστήμη – χρηματοδοτώντας κρυφά και παράγοντας σκόπιμα λανθασμένες έρευνες υπέρ των συγκεκριμένων προϊόντων, σαμποτάροντας παράλληλα τις μελέτες ανεξάρτητων ινστιτούτων, σύμφωνα με τις οποίες τα μεταλλαγμένα δηλητήρια είναι εξαιρετικά επιβλαβή για την ανθρώπινη υγεία.
Μεταξύ άλλων, παραποιούν τα στοιχεία και δυσφημίζουν σκόπιμα εκείνους τους σοβαρούς επιστήμονες, οι έρευνες των οποίων δεν είναι προς όφελος τους. Εν τούτοις δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι, στην περίπτωση της υιοθέτησης γενετικά τροποποιημένων μεθόδων, οι αγροτικές σοδειές μειώνονται σε μακροπρόθεσμη βάση, η ποιότητα των εδαφών χειροτερεύει, ενώ η υγεία των ανθρώπων επιδεινώνεται σε μεγάλο βαθμό.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται μερικές από τις μεγαλύτερες συμφωνίες εξαγοράς αγροτικής γης σε ορισμένες χώρες, από τους ισχυρούς πολυεθνικούς ομίλους – μία τάση που συνεχίζεται, ενώ διευκολύνεται από την κρίση υπερχρέωσης των μικρών κυρίως χωρών, μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η ραγδαία μείωση των τιμών της γης.

Μερικές από τις μεγαλύτερες συμφωνίες εξαγοράς αγροτικής γης σε ορισμένες χώρες, από τους ισχυρούς πολυεθνικούς ομίλους.

Περαιτέρω, στην περίπτωση της Ρωσίας η GRAIN διαπίστωσε ότι, το 56% των αγροτικών προϊόντων παράγεται από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν στην ιδιοκτησία τους λιγότερο από το 9% της χρησιμοποιούμενης αγροτικής γης.
Την ίδια στιγμή η Ρωσία, η οποία δεν είναι εξαρτημένη από τις πολυεθνικές, όπως η Ινδία, ανακοίνωσε ότι δεν θέλει και δεν χρειάζεται τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα – ενώ ο προηγούμενος πρόεδρος της τα χαρακτήρισε ως ένα είδος βιολογικού όπλου, με στόχο τη διεξαγωγή πολέμων εναντίον χωρών και ανθρώπων.
Εδώ οφείλουμε ίσως να υπενθυμίσουμε τα λόγια του Henry Kissinger, σύμφωνα με τα οποία «εάν ελέγχει κανείς το πετρέλαιο, κυριαρχεί στις χώρες – ενώ εάν ελέγχει τα τρόφιμα, κυριαρχεί επάνω στους ανθρώπους». Επομένως, οι επιχειρήσεις παραγωγής γενετικά τροποποιημένων δηλητηρίων δεν αποτελούν αναγκαιότητα για την εξασφάλιση της διατροφής των ανθρώπων, αλλά όπλα, με τα οποία μπορεί κανείς να κυριαρχήσουν επάνω τους – στην «ανάγκη», στέλνοντας στο θάνατο αυτούς που, κατά την ελίτ, περισσεύουν στον πλανήτη.

Επίλογος

Είναι γνωστό πως πολλά αμερικανικά ιδρύματα, μεταξύ των οποίων αυτά των Rockefeller, καθώς επίσης του Gates, συνεργάζονται στενά με την Monsanto στην Αφρική – έχοντας παράλληλα αναφερθεί στο δήθεν πρόβλημα του υπερπληθυσμού στις χώρες του τρίτου κόσμου. Γνωρίζουμε επίσης πως η Monsanto διαθέτει μία «πατέντα» που έχει σχέση με το γονίδιο Epicyte – με το οποίο επιτυγχάνεται η στείρωση των ανθρώπων.
Οι υποθέσεις λοιπόν, σύμφωνα με τις οποίες η αρπαγή γης από χώρες με μεγάλο πληθυσμό, όπως η Ινδία, οφείλει να συνοδευθεί από τη μείωση του πληθυσμού τους, με τεχνητούς τρόπους, δεν είναι ίσως τόσο «συνωμοτικές», όσο ακούγονται – ενώ οι αυτοκτονίες εκατοντάδων χιλιάδων Ινδών, οι οποίες συνεχίζονται, δεν είναι τόσο απίθανο να προκαλούνται από τα «ψυχολογικά γονίδια», στα οποία επεμβαίνουν οι όμιλοι παραγωγής γενετικά τροποποιημένων προϊόντων.
Ακόμη όμως και να πρόκειται για υπερβολές, είναι ασφαλώς καλύτερα να αποφεύγεται η χρήση αυτών των προϊόντων – όπως πολύ σωστά αποφάσισε η Ρωσία, καθώς επίσης πολλές άλλες δυτικές χώρες.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη γεωργία, καθώς επίσης στις μικρές αγροτικές επιχειρήσεις από όλες τις χώρες – κυρίως βέβαια από την πατρίδα μας, αφού η γεωργία είναι ένας από τους βασικότερους πυλώνες της οικονομίας της, μαζί με τον τουρισμό και τη ναυτιλία.

Υστερόγραφο: Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή μία επιστημονική έρευνα, η οποία συνδέει τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους, οπότε τα τρόφιμα που παράγονται από αυτούς, με τη μεγάλη επιδημία ψυχικών ασθενειών, καθώς επίσης με την παχυσαρκία στις Η.Π.Α. – η οποία οφείλεται σε κάτι που ονομάζεται «υπέρ ανάπτυξη μαγιάς μυκήτων» (Candida Albicans).
Επιβεβαιώθηκε δε ότι, η υπερβολική έκθεση σε φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, όπως τα μεταλλαγμένα που παράγονται από την Monsanto, από τη Bayer, καθώς επίσης από άλλες εταιρείες, επιδεινώνουν το πρόβλημα – όπως και τα γρήγορα τρόφιμα (fast food) ή τα «τρόφιμα ευκολίας».

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Ο Πνευματισμός τόσο στην κλασική του μορφή όσο και στη μεταγενέστερη εξέλιξή του, σε όλες τις παραλλαγές, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται (επιστημονικός - υλιστικός – θρησκευτικός) ανήκει στον σκληρό πυρήνα του Αποκρυφισμού και αποτελεί μία από τις πλέον γνωστές μορφές έκφρασής του.

Και στον εν λόγω αποκρυφιστικό χώρο δεν απουσιάζουν περιπτώσεις όπου διάφορα γεγονότα και χωρία της Αγίας Γραφής προσάγονται από τούς Πνευματιστές ως μαρτυρίες - αποδείξεις για την υποτιθέμενη αξιοπιστία των ισχυρισμών τους.

Στο σημερινό άρθρο μας θα κάνουμε μία ενδεικτική αναφορά σε ορισμένες τέτοιες αποκρυφιστικές ερμηνείες – προσεγγίσεις βιβλικών δεδομένων, για να δούμε πού μπορεί να οδηγήσει η πλάνη, όταν η πνευματική σύγχυση και ο σκοτασμός του νοός έχουν διαβρώσει κυριολεκτικά την ανθρώπινη ύπαρξη. Σε όλες τις περιπτώσεις θα διαπιστώσουμε χρήση αποκρυφιστικής ορολογίας στην προσέγγιση των γεγονότων.

Η πρώτη περίπτωση αφορά στον Προφήτη Δανιήλ (Κεφ.2). Τι ισχυρίζονται γι’ αυτό οι Πνευματιστές; Αναφέρουν ότι ο Προφήτης Δανιήλ: « ἐν ὑπνωτιστικῇ καταστάσει εὑρισκόμενος, ἀνέγνωσε ἀπό τόν αἰθερικόν ἐγκέφαλον τοῦ βασιλέως Ναβουχοδονόσορος τό ὄνειρον, τό ὁποῖον εἶχε λησμονήσει».

Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στη φυλάκιση του Αποστόλου Πέτρου (Πράξ. 12, 7-11). Πώς ελευθερώθηκε; Απαντούν: «Ἄγγελος Κυρίου προυκάλεσεν ἐξαΰλωσιν τοῦ σώματός του καί οὕτω τον ἠλευθέρωσεν καί ἀπό τάς ἁλύσεις του (…) καί ὅτε ἦτο ἐν πλήρῃ ἀσφαλείᾳ τότε τόν ἐπανέφερε εἰς τό ὑλικόν καί γήϊνον σῶμα του».

Η τρίτη περίπτωση αφορά στη συνομιλία του Κυρίου κατά τη Μεταμόρφωσή Του στο όρος Θαβώρ, προ του εκουσίου Πάθους Του, μετά του Μωυσέως και του Ηλιού. Κατά τους Πνευματιστές εδώ έχουμε: «σαφές πνευματιστικόν φαινόμενον νεκρών υλοποιηθέντων και συνομιλούντων».

Η τέταρτη περίπτωση αναφέρεται στο Ματθ. 27, 52-54 όπου γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή ότι μετά τον θάνατο του Κυρίου, μεταξύ των εκτάκτων και θαυμαστών γεγονότων που ακολούθησαν ανήκει και η περίπτωση ότι: «πολλά σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» και εμφανίστηκαν σε πολλούς στα Ιεροσόλυμα, αφού είχε προηγηθεί η Ανάσταση του Κυρίου. Για τους Πνευματιστές δεν υπήρξε πραγματική ανάσταση των κεκοιμημένων. Τι υπήρξε; Απαντούν: «επρόκειτο περί υλοποιήσεως θανόντων».

Τι διαπιστώνουμε μετά απʼ όλα αυτά; Όχι μόνο θεμελιώδη λογικά σφάλματα σε επίπεδο συλλογισμών και τεκμηρίωσης, όχι μόνο αφόρητη ερμηνευτική κακοποίηση των αγιογραφικών μαρτυριών, αλλά και το ότι ευρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση προκρούστειας τακτικής. Όπως όμως στην περίπτωση του Προκρούστη, που ανεξαρτήτως της επιλογής ο θάνατος ήταν η τελική κατάληξη, έτσι και εδώ η Πνευματιστική θεώρηση των βιβλικών δεδομένων είναι νοσηρή ως προς τη σύλληψή της και θνησιγενής ως προς τα αποτελέσματά της.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2066, 24 Απριλίου 2015), Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος

Το υπ’ αριθμόν ένα Εθνικό μας πρόβλημα σήμερα δεν είναι ούτε τα οικονομικά μας ελλείμματα ούτε οι απάνθρωπες φοβέρες των αδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Είναι πάνω απ’ όλα η υφιστάμενη ήδη δημογραφική μας συρρίκνωση και η επιχειρούμενη τελευταίως αλλοίωση της δημογραφικής μας ομοιογένειας.

Στις ημέρες μας, δυστυχώς, η δημογραφική εικόνα της Πατρίδας μας έχει περιέλθει σε κατάσταση τραγική! Το βεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα:

1^ον). Πέρυσι, για πρώτη φορά στα χρονικά της σύγχρονης ιστορίας μας, οι θάνατοι ήσαν περισσότεροι από τις γεννήσεις.

2^ον). Για την απλή και μόνον διαδοχή των γενεών και όχι βεβαίως για την αύξηση του πληθυσμού απαιτείται ένας δείκτης γεννητικότητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, όμως, ο δείκτης αυτός στην Πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των τοκετών από μητέρες αλλοδαπές, είναι στο 0,9. Αυτό σημαίνει, ότι ο πληθυσμός της χώρας μας όχι μονάχα μειώνεται δραματικά, αλλά και αλλοιώνεται δημογραφικά και πολιτισμικά ως προς την ομοιογένεια και την συνοχή του.

3^ον). Στα δημόσια μαιευτήρια των Αθηνών οι τοκετοί των αλλοδαπών μητέρων, σε απόλυτους αριθμούς, έχουν ξεπεράσει τους τοκετούς των Ελληνίδων.

4^ον). Οι λαθρέως κατά χιλιάδες εισερχόμενοι στην πατρίδα μας Αφρικανοί και Ασιάτες, στην πλειονότητά τους, είναι νέοι άνθρωποι και μάλιστα μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται πάνω στο ζωτικότατο θέμα του δημογραφικού μας μαρασμού.

5^ον). Η αρμόδια στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε., με δεδομένο τους σημερινούς δείκτες γεννητικότητας, μας δίνει ένα όριο επιβίωσης, ως έθνους, το πολύ μέχρι 65 χρόνια.

Μπροστά σ’ αυτήν την πρόκληση του δημογραφικού μας αφανισμού, τί έχουμε πράξει ως λαός; Η απάντηση είναι, ότι, δυστυχώς, δεν επράξαμε σχεδόν τίποτε το ουσιαστικό. Και όχι μόνον ολιγωρήσαμε και αδρανήσαμε, αλλά, σε κάποιες περιπτώσεις, σπρώξαμε κιόλας τα πράγματα, ώστε να επιταχύνουμε ακόμα περισσότερο την επέλευση της δημογραφικής μας καταστροφής.

Εμείς οι ίδιοι, με τα ίδια μας τα χέρια, υπογράψαμε και εφαρμόσαμε την σημερινή μας δημογραφική κατάντια, όχι βεβαίως γιατί σαλέψανε ξαφνικά τα μυαλά μας, αλλά διότι εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε πετάξει στο καλάθι των αχρήστων την Πατροπαράδοτη πνευματική μας κατάσταση.

Με άλλα λόγια, τα πραγματικά αίτια του σημερινού δημογραφικού μας προβλήματος δεν πρόκειται να τα βρούμε ούτε στις αποφάσεις των τραγικών Βουλευτηρίων της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας, ούτε και στον ξύλινο λόγο της εκκοσμικευμένης εκκλησιαστικής μας ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι η δημογραφική μας κατάρρευση είναι προϊόν της πνευματικής κατάστασης ολόκληρου του λαού μας.

Έχει να κάνει, δηλαδή, αποκλειστικά και μόνον με την υπακοή μας στο θέλημα του Θεού, την μυστηριακή μας ζωή και το ενδιαφέρον μας για ενεργό συμμετοχή στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας.

Στον βαθμό, λοιπόν, που θα ξαναμπούμε στον στίβο της καθ’ ημάς Ασκητικής, αγωνιζόμενοι για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση, θα κατορθώσουμε, εκτός των άλλων, και την ποθούμενη δημογραφική μας σωτηρία.

Άλλωστε, πότε οι Έλληνες αναδείχθηκαν συλλογικώς φιλότεκνοι, φιλότιμοι και φιλοπάτριδες; Μονάχα όταν ήσαν φιλόθεοι και η ζωή τους στόχευε στην αγιότητα.

23.4.2015

Προλειαίνουν οἱ “Πρίγκηπες” τῆς Ἐκκλησίας τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ   παρακαθίση ὁ  «Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης» εἰς τὴν προετοιμαζομένην Σύνοδον; 

Ἡ θλιβερὴ καὶ ἀποκρουστικὴ γιὰ τοὺς ἐνσυνειδήτους Ὀρθοδόξους πιστοὺς προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου συνεχίζεται μὲ ‘’χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια’’ ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα  –ὅπως ἀποκαλύπτεται ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ– στεροῦνται στοιχειώδους ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους,  ἀληθοῦς Θεολογικῆς γνώσεως καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας.

Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν θεματολογία τῆς σχεδιαζομένης Συνόδου, ἡ ὁποία φανερώνει τελεία ἄγνοια τοῦ νοήματος καὶ τῆς Θεολογικῆς σημασίας τῶν προηγουμένων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἐν γένει κοσμικὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν οἱ ἰθύνοντες «ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».

Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἐκκοσμικεύσεως ἡ πρόσφατη Διεθνὴς Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα  τῆς 21ης Ἀπριλίου 2015 ὑπὸ τὴν Αἰγίδα τῆς Κοσμητείας τοῦ Α.Π.Θ. μὲ θέμα «Πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στὸν 21ο αἰώνα Φραγκίσκος ὁ Ἃ΄ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ Βαρθολομαῖος ὁ Α΄ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης», ἡ ὁποία μᾶς προσέθεσε «λύπην ἐπὶ λύπης», ἀφοῦ, πέραν τοῦ ὅτι ἦταν ὁ ὁρισμὸς τοῦ «δόξαν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντες», εἰσήγαγε καὶ νέες μεθόδους  «μείξεως τῶν ἀμίκτων» μὲ τὸ νὰ θέτη  τὸν ἐκπεσόντα καὶ αἱρετικὸν  τιτλοφορούμενον Ἐπίσκοπον Ρώμης ἐκ παραλλήλου μὲ τὸν Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καί, μάλιστα, νὰ τὸν ἀναφέρη πρῶτον, ὡσὰν νὰ ἔχη ἀποκατασταθῆ  ἐκκλησιαστικῶς στὴν Πρωτόθρονη  Οἰκουμενική του Καθέδρα!

Ἡ ὅλη θεματολογία τῆς Ἡμερίδος ἦταν σχεδιασμένη ἀπὸ τὰ ἀκαδημαϊκὰ πρόσωπα ποὺ ἔκαμαν τὶς Εἰσηγήσεις, πρόσωπα ταυτισμένα μὲ τὸ συγκρητιστικὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὑπηρετοῦν μὲ πάθος, γιατί αὐτὸ καὶ μόνο πληρώνεται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς κορβανάδες, ἀφοῦ τὸ Οἰκουμενιστικὸ (γράφε Παγκοσμιοποιημένο) πνεῦμα εἶναι ποὺ ἐξυπηρετεῖ πέρα γιὰ πέρα τοὺς Πολιτικοὺς σχεδιασμοὺς τῆς ἐποχῆς μας γιὰ μιὰ Παγκοσμιοποιημένη Κυβέρνηση μὲ ὑποταγμένα πιόνια τοὺς λαούς.

Ποιὰ σοβαρὴ  Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα; Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι «ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης», ἁγίους ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ἀντίθεσή τους στὸν «Ἀντίθεο» Πάπα, καὶ ἰδιαιτέρως ἐκεῖνον τὸν Μέγαν Ἅγιον, Γρηγόριον Παλαμᾶν, ποὺ ὑπερυψώνει ἡ Ἐκκλησία μας μετὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ ἀναβιωτῆ τῆς Ἀρειανικῆς αἱρέσεως Πάπα;

Μίλησαν γιὰ τὴν Χριστοκεντρικότητα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, δηλαδὴ τὸν Ἀληθινὸ Χριστό. Ἀπὸ πότε καὶ μὲ ποιὸν πνευματικὸ τρόπο ἀπέκτησε ὁ Πάπας τὴν γνώση τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοῦ χωρὶς νὰ ὑγιαίνη στὴν Πίστη; Ἀπὸ πότε ὁ Παπισμὸς ποὺ ἐξεδίωξε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἐπίνοιες καὶ τοὺς  βρώμικους σχεδιασμοὺς τοῦ ἑκάστοτε Κονκλαβίου, ἀναδεικνύει πνευματικοὺς ἡγέτες καί, μάλιστα, «Πρότυπα» πνευματικῶν ἡγετῶν; 

Σαφῶς, μὲ αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντη  Ἡμερίδα ἔκαμαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ “Πρίγκηπες” μιὰ «πρόβα τζενεράλε» γιὰ τὴν Σύνοδό τους, καὶ δι’ ὅλου ἀπίθανο εἶναι νὰ ἑτοιμάσουν καὶ τὸν «Ἑωσφόρο τῆς Ρώμης» νὰ παρακαθίση στὴ Σύνοδο αὐτή, γιατί ἀκούσθηκε καὶ αὐτὸ τὸ φαιδρὰ ἀνατριχιαστικό, ὅτι δὲν θὰ εἶναι τάχα μιὰ Σύνοδος Οἰκουμενικὴ ἂν ἀπουσιάζη ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης!

Τελικά, ὁ Θεὸς ἔχει μείνει πολὺ πίσω! Δὲν ἔχει τὴν Θεολογικὴ εὐαισθησία τῶν δικῶν μας Ἀκαδημαϊκῶν Θεολόγων γιὰ νὰ φροντίση νὰ ὀργανώση διαλόγους μὲ τοὺς διαβόλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, ὥστε νὰ συμφιλιωθοῦν, ἐπὶ τέλους, οἱ Ἀρχάγγελοι τῶν ἐννέα Ταγμάτων μὲ τὸν ἕνα Ἑωσφόρο! Γι’ αὐτὸ οἱ δικοί μας Τοῦ παραδίδουν μαθήματα. Φραγκῖσκος καὶ Βαρθολομαῖος συμφιλιώθηκαν! Τί παιδεύονταν τόσοι ἅγιοι τόσους αἰῶνες; Κρίμα στὰ γράμματα ποὺ γνώριζαν καὶ στὴν ἁγιότητα ποὺ εἶχαν καὶ νὰ μὴν μποροῦν νὰ φθάσουν τὰ Πρότυπα Ἡγετῶν Φραγκίσκου (μὴ ξεχνᾶμε νὰ τὸν γράφουμε πρῶτον, αὐτὸ εἶναι τὸ πολιτικὰ ὀρθὸν) καὶ Βαρθολομαίου!

Εἶχαν ἄραγε ἄδικο μόνο οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ  Φαρισαῖοι ποὺ εἶπαν τὸν Χριστὸ βλάσφημο ἐπειδὴ ἔλεγε ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ  καὶ οἱ δικοί μας Ἀρχιερεῖς τὸν εἶπαν –‘’εὐγενικά’’, βέβαια, καὶ ὄχι κατὰ πρόσωπον– Θεὸ ποὺ συντηρεῖ τὸ μίσος καὶ τὴν ἔχθρα;

Εὐτυχῶς, ποὺ σὲ κάθε κρίσιμη στιγμὴ πολιτικῆς παρακμῆς, ὅπως τότε «τῷ καιρῶ ἐκείνῳ» ἔτσι καὶ σήμερα, βρίσκονται πάντοτε οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον καὶ σώζουν τὴν πολιτικὴ παρτίδα!

Σὰ δὲ ντρεπόμαστε!

Πηγή: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 24 Ἀπριλίου 2015, Θρησκευτικά

Οἱ κυβερνήσεις ἀλλάζουν, οἱ ἄν­θρωποι ποὺ χειρίζονται τὶς τύχες τῆς χώρας βρίσκονται σὲ ἰδεολογι­κὰ στρατόπεδα ἀντίθετα, ἡ ἐπιδίωξη ὅμως τῶν ἀόρατων κυβερνητῶν τοῦ τόπου παραμένει πάν­τα ἡ ἴδια:

Μὲ πρόσχημα πάντοτε τὸ ἴδιο – τὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας καὶ τῆς φοροδιαφυγῆς, στὸ ὁποῖο προστίθενται τώρα καὶ τὰ μέτρα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς «ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως» – μεθοδεύεται ἡ ἠλεκτρονικὴ ὑποδούλωση τοῦ ἀδούλωτου λαοῦ τῆς χώρας μας.

Καὶ τώρα… τραγικὴ εἰρωνεία!

Μιὰ ἀριστερὴ κυβέρνηση προθυμοποιεῖται νὰ ὑλοποιήσει τὴν ἀπόκρυφη ἐπιθυμία τῶν διεθνῶν κέντρων ἐλέγχου τοῦ χρήματος καὶ ἐπιβάλλει στοὺς πολίτες τὰ ἠλεκτρονικὰ δεσμὰ ποὺ ἔχουν χαλκεύσει οἱ νεοταξικοὶ ὑποψήφιοι τύραννοι τῆς γῆς.

Ὅ,τι ἀπέτυχαν νὰ πραγματοποιήσουν οἱ κυβερνήσεις τῶν τελευταίων πέντε ἐτῶν, ὅπως ἔχουμε γράψει ἐκτενῶς καὶ κατ᾿ ἐπανάληψιν, ἔρχεται τώρα νὰ τὸ ἐπιβάλει μιὰ ἀριστερὴ κυβέρνηση, ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἔχει ὑψώσει σημαία ἀντιστάσεως κατὰ τῶν ἐξωτερικῶν ἐξουσιαστῶν τῆς Ἑλλάδος.

Τὸ σχετικὸ ἄρθρο (16) τοῦ ἑτοιμαζόμενου νομοσχεδίου ἔχει συγκεντρώσει τὴν ἀπόλυτη ἀποδοκιμασία τῶν πολιτῶν. Στὰ 1.500 καὶ πλέον σχόλια τῆς διαβουλεύσεως ἐπὶ τοῦ ἄρθρου 16 μετροῦνται στὰ δάχτυλα σχεδὸν τοῦ ἑνὸς μόνο χεριοῦ οἱ ὑπὲρ αὐτοῦ τοποθετήσεις. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἀπορριπτικά. Δὲν θὰ ἀκούσει τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ ὁ ὑπουργός; Ἂς ἀκούσει τουλάχιστον τὴν κραυγὴ ἀγωνίας τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ μὲ εὐγένεια ἀλ­λὰ καὶ σταθερότητα τοῦ γράφει μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:

«Πληροφορηθέντες τὴν πρόθεσιν τῆς κυβερνήσεως διὰ τὴν ὑλοποίησιν τῆς ἠλεκτρονικῆς “Κάρτας τοῦ Πολίτη”, μὲ διακηρυσσόμενον στόχον τὴν πάταξιν τῆς γραφειοκρατίας καὶ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως, ἐπιθυμοῦμεν ὅπως ἐκφράσωμεν τὴν ἀνησυχίαν ἡμῶν διὰ τὸν ἀπειλούμενον ἔλεγχον εὐαισθήτων προσωπικῶν δεδομένων καὶ τὴν δυνατότητα παραβιάσεως καὶ προσβολῆς τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἐλευθεριῶν.

Παρακαλοῦμεν θερμῶς νὰ λάβητε ὑπ’ ὄψιν ὅτι ἡ ἠλεκτρονικὴ “Κάρτα τοῦ Πολίτη” ὑποβαθμίζει τὴν ­προσωπικότητα τῶν πολιτῶν μὲ τὴν ταύτισίν των μὲ ἕνα ἀριθμὸν τοῦ συστήματος διακυβερνήσεως καὶ οὐσιαστικῶς προσβάλλει τὴν θεόσδοτον ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου…».

Ἡ ἔκκληση τῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων εἶναι καὶ ἔκκληση ὅλων μας. Παρακαλοῦμε τοὺς ἁρμόδιους ὑπουργοὺς νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ στάση τους. Μὴ θελήσουν νὰ γίνουν νεκροθάφτες τῶν ἐλευ­θεριῶν τοῦ λαοῦ μας!

Πηγή: Ο Σωτήρ

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ χριστιανοί τῆς ἐποχῆς μας, ἐπηρεασμένοι ἀπό τή νοοτροπία τοῦ κόσμου, δέν ἔχουν τήν πρέπουσα εὐαισθησία σέ θέματα πίστεως καί ἤθους. Τούς ἀρέσει ἡ ἁμαρτωλή χαλάρωση, τό κοσμικό φρόνημα καί ἡ ἄμβλυνση τῶν θείων ἐντολῶν. Ἐπιδιώκουν τό συμβιβασμό μέ ὅλους, γιά νά περνοῦν καλά, δηλαδή νά ζοῦν χωρίς ἠθικούς φραγμούς.

Θέλουν νά ξεχάσουν καί τά βασικά δόγματα τῆς πίστεως, ἀλλά καί τίς μεγάλες διαφορές πού ἔχουμε μέ τούς ἑτερόδοξους παπικούς καί προτεστάντες. Τά δέχονται ὅλα καί ἐντυπωσιάζονται ἀπό τίς θεατρικές ἐμφανίσεις τοῦ πάπα, τόν ὁποῖο δυστυχῶς τά μέσα ἐνημέρωσης προβάλλουν μέ τρόπο προκλητικό ὡς τόν μοναδικό θρησκευτικό ἡγέτη πού μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τίς τύχες ὅλου τοῦ κόσμου! Αὐτή ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη κυριαρχεῖ καί ἐπαναλαμβάνεται κάθε φορά πού ὁ πάπας κά- νει τήν παραμικρή κίνηση ἤ δήλωση.

Ὅλοι αὐτοί οἱ χριστιανοί προφανῶς δέν ἀκολουθοῦν τό δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἡ πίστη δέν τούς μεταμορφώνει. Οἱ ἐντολές δέν τούς συγκινοῦν καί τό σοβαρότερο δέν ἔχουν τήν δύναμη νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους, γι᾿ αὐτό πρέπει νά παραδειγματιστοῦν ἀπό τούς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι χάριν τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεώς τους δέχτηκαν τόν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Εἶναι ἀνάγκη νά καλλιεργεῖται στό λαό ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία. Ἡ εὐθύνη ἀνήκει κυρίως στούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι ὅμως πολλές φορές ἀσχολοῦνται μέ ἄλλα θέματα δευτερεύοντα ἤ μέ τόν οἰκουμενισμό, συγχρωτιζόμενοι καί συμπροσευχόμενοι μέ τούς ἑτερόδοξους, διατυπώνοντας συγχρόνως προκλητικές θεωρίες, μέ τίς ὁποῖες ἐξισώνουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τίς «ἐκκλησίες» τῶν παπικῶν καί προτεσταντῶν καί πάντα μέ τίς εὐλογίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καί μερικῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἕνας εὐσεβής θεολόγος σημειώνει σχετικά μέ τήν ὁμολογία πίστεως, πού πρέπει νά διακρίνει τόν κάθε ὀρθόδοξο χριστιανό, τά ἑξῆς: «Αὐτή τήν πίστη ὁμολογοῦμε οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, ὅπως τή λάβαμε ἀπό τούς πατέρες μας, καί τή ζοῦμε στήν ἁγία Ἐκκλησία μας. Εἶναι ἡ πίστη πού μᾶς ζωογονεῖ καί μᾶς τρέφει, ὁ αἰώνιος θησαυρός καί ἡ σωτηρία μας. Μέ αὐτή τήν πίστη ἔζησε πάντα ἡ Ὀρθοδοξία καί ἀντίκρισε νικηφόρα τούς πάμπολλους ἐχθρούς της. Δυστυχῶς στίς μέρες μας καί σ᾿ ἕνα μέρος, εὐτυχῶς μικρό, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὀρθόδοξη αὐτή αἴσθηση ἀρχίζει νά ὑποχωρεῖ. Πολλοί σύγχρονοι, καί μάλιστα θεολόγοι(!), δέν πιστεύουν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑποβαθμίζουν τά δόγματα καί τήν παράδοσή της καί ἐρω- τοτροποῦν ἀσύστολα μέ τίς αἱρετικές “ἐκκλησίες” τῆς Δύσης, σπεύδοντας σέ μιά κακότεχνη “ἕνωση” τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσει καί νά τούς φωτίσει» (Ἀνδρέα Θεοδώρου, «Τά σά ἐκ τῶν σῶν», Ἀθήνα 2000, σελ. 160).

Παράλληλα μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως χρειάζεται καί ἡ συνέπεια στήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐπιβεβαιώνει τήν πίστη καί ἀναδεικνύει τό μεγαλεῖο της. Ἡ πίστη χωρίς τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν δέν ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία. Δέν βοηθάει σέ τίποτα καί βέβαια δέν ἐξασφαλίζει τή σωτηρία. Τό νά ἰσχυρίζεται κάποιος ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος χριστιανός, χωρίς νά ἔχει πνευματική ζωή, εἶναι προκλητικό καί σκανδαλῶδες. Οὐσιαστικά εἶναι ἄρνηση τῆς πίστεως. Πρέπει λοιπόν νά ζοῦμε τήν Ὀρθοδοξία καί νά τήν προασπιζόμαστε πάντα, χωρίς τόν παραμικρό ἐνδοιασμό.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 24/4/2015, Θρησκευτικά

Δύο χιλιάδες θηλυκά βρέφη θανατώνονται καθημερινά στην Ινδία τα περισσότερα με άμβλωση ή με θανάτωση μόλις γεννηθούν, εξαιτίας της προτίμησης των Ινδών στα αρσενικά βρέφη δήλωσε σήμερα η υπουργός αρμόδια για τις Γυναίκες και την Ανάπτυξη των Παιδιών.

Παρά τους νόμους που απαγορεύουν τις εξετάσεις για να διαπιστωθεί το φύλο του εμβρύου, οι επιλεκτικές αμβλώσεις παραμένουν μία κοινή πρακτική σε περιοχές της Ινδίας με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί ο αριθμός των θηλυκών βρεφών σε σχέση με τα αρσενικά.

"Εχουμε 2.000 θηλυκά βρέφη που δολοφονούνται καθημερινά μέσα στη μήτρα. Κάποια γεννιούνται και τα πνίγουν με το μαξιλάρι", δήλωσε αργά χθες το βράδυ στο ειδησεογραφικό δίκτυο NDTV η Μανέκα Γκάντι.

Η υπουργός είπε ότι η κυβερνητική εκστρατεία "Beti Bachao Beti Padhao" (Σώστε την Κόρη, Ενημερώστε την Κόρη), που έχει στόχο να αντιστρέψει τον αριθμό των κοριτσιών που μειώνεται, έχει ήδη αποφέρει καρπούς από τον Ιανουάριο που ξεκίνησε.

Η πρωτοβουλία, η οποία εφαρμόζεται σε 100 περιοχές, όπου ο αριθμός των αγοριών ξεπερνάει κατά πολύ τον αριθμό των κοριτσιών, στοχεύει να επιβάλει την εφαρμογή των νόμων που ποινικοποιούν την προγεννητική επιλογή και βελτιώνουν την πρόσβαση των κοριτσιών στην εκπαίδευση.

«Δεν αναμέναμε να υπάρξουν ορατά αποτελέσματα για τουλάχιστον ένα ή δύο χρόνια ή και να μην υπάρξουν καθόλου, όπως συμβαίνει με ζητήματα που αφορούν την αλλαγή νοοτροπίας", είπε η Γκάντι στην πρώτη τηλεοπτική της συνέντευξη από τον Μάιο του περασμένου χρόνου που ανέλαβε τα καθήκοντά της.

Η ίδια πρόσθεσε ότι η εκστρατεία έχει οδηγήσει σε αύξηση στον αριθμό των ανεπιθύμητων κοριτσιών που γεννιούνται και καταλήγουν σε ορφανοτροφεία, αλλά χαρακτήρισε αυτή την εξέλιξη θετική καθώς υποδηλώνει ότι "έχουν πάψει πλέον να δολοφονούνται και ναπετιούνται».

«Το αποτέλεσμα είναι εκατοντάδες θηλυκά βρέφη να καταλήγουν σε ορφανοτροφεία σε αυτές τις 100 περιοχές. Στην πόλη Αμριτσάρ, δέχθηκαν αυτό τον μήνα 89. Στην Ταμίλ Νάντου, είπαν ότι συνέβη το ίδιο. Σε όλες τις περιοχές που επιλέξαμε, υπάρχουν πολλά κορίτσια που καταλήγουν σε palnas (κρατικά ορφανοτροφεία)", είπε η υπουργός.

Σε έρευνα του 2011 που δημοσιεύτηκε στη βρετανική ιατρική επιθεώρηση Lancet διαπιστωνόταν ότι έως και 12 εκατομμύρια θηλυκά βρέφη στην Ινδία έπεσαν θύματα άμβλωσης τα τελευταία 30 χρόνια.

Πηγή: Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ»

(Όπου και αναφέρεται ότι πρώτη ή Θεοτόκος είδε τον Κύριο μετά την εκ νεκρών ανάστασί του)
Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασις και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή. 

Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον).

Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν και τον δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς, κανένας άνθρωπος δεν τον είδε (αφού κανείς δικός του δεν παρευρισκόταν εκεί και οι στρατιώτες πού φύλαγαν το μνήμα, ταραγμένοι από τον φόβο, είχαν γίνει ωσεί νεκροί). Μετά την ανάσταση όμως, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μία γυναίκα, όπως ακούσαμε να μας ευαγγελίζεται σήμερα ό Μάρκος. Διότι λέγει: αναστάς ο Ιησούς πρωί πρώτη Σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τη Μαγδαληνή.

Βέβαια ό Ευαγγελιστής φαίνεται σαν να δήλωσε σαφώς και την ώρα πού αναστήθηκε ό Κύριος, δηλαδή το πρωί, και ότι πρώτα εμφανίσθηκε στην Μαρία την Μαγδαληνή και ότι

εμφανίσθηκε την ίδια την ώρα της αναστάσεως. Όμως δεν λέει έτσι, όπως θα γίνει φανερό αν προσέξουμε λίγο. Διότι λίγο πιο πάνω και σε συμφωνία με τους άλλους Ευαγγελιστές λέγει κι αυτός ότι αυτή ή ίδια Μαρία έχοντας μαζί της και τις άλλες Μυροφόρες ήλθε και νωρίτερα στον τάφο και τον είδε αδειανό και έφυγε. 

Αρα ό Κύριος αναστήθηκε πολύ νωρίτερα από το πρωί πού τον είδε αύτη. Επισημαίνοντας μάλιστα και την ώρα εκείνη ό Ευαγγελιστής, δεν είπε απλώς πρωί, όπως εδώ, αλλά λίαν πρωί. Επομένως ανατολή ηλίου ονομάζει εκεί το αμυδρό φως πού πρωτοεμφανίζεται στον ορίζοντα, το οποίο υπονοώντας και ό Ιωάννης λέγει ότι ή Μαρία ή Μαγδαληνή ήλθε πρωί σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείον και είδε τον λίθον ηρμένον εκ του μνημείου.

Και κατά τον Ιωάννη, αυτή τότε δεν ήλθε μόνο προς το μνήμα, άλλα και έφυγε από το μνήμα, χωρίς να εχη δει ακόμη τον Κύριο. Διότι τρέχει και έρχεται προς τον Πέτρο και τον Ιωάννη και αναγγέλλει όχι ότι αναστήθηκε ό Κύριος, αλλά ότι τον πήραν από τον τάφο. Αρα δεν γνώριζε ακόμη την ανάστασι. Συνεπώς ή Μαρία δεν ήταν άπλα ή πρώτη στην οποία εμφανίσθηκε ό Κύριος, αλλά ή πρώτη μετά την πλήρη έλευση της ημέρας.

Υπάρχει λοιπόν κάτι πού αναφέρεται συγκεκαλυμμένα από τους Ευαγγελιστές, το όποιο και θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Διότι το ευαγγέλιο της αναστάσεως του Κυρίου, πρώτη από όλους τους άλλους ανθρώπους, όπως ήταν και πρέπον και δίκαιο, ή Θεοτόκος το δέχθηκε από τον Κύριο και αυτή πριν από όλους Τον είδε αναστημένο και απόλαυσε τη θεία Του ομιλία. Και όχι μόνο τον είδε με τα μάτια της και τον άκουσε με τα αυτιά της, αλλά και άγγισε, πρώτη αυτή και μόνη, τα άχραντα πόδια Του, έστω κι αν δεν τα λένε φανερά όλα αυτά οί Ευαγγελιστές, μη θέλοντας να παρουσιάσουν την μητέρα σαν μάρτυρα της αναστάσεως και δώσουν έτσι αφορμή υποψίας στους απίστους. 

Εμείς όμως τώρα με την χάρι του Άναστάντος ομιλούμε σε πιστούς και ή υπόθεσης της εορτής μας αναγκάζει να διευκρινίσουμε τα σχετικά με τις Μυροφόρες. Για αυτό, αφού μας παρέχει την άδεια του λόγου εκείνος πού είπε ουδέν κρυπτόν ό ου φανερόν γεννήσεται, θα κάνουμε ώστε και αυτό το κρυπτόν νά φανερωθή.

Μυροφόρες είναι λοιπόν οί γυναίκες πού ακολουθούσαν μαζί με την Μητέρα του Κυρίου και παρέμειναν μαζί της κατά τον καιρό του σωτηρίου πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. 

Τον καιρό δηλαδή πού ό Ιωσήφ και ό Νικόδημος ζήτησαν και έλαβαν από τον Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το ξεκρέμασαν από τον σταυρό, το περιέκλεισαν σε σάβανα μαζί με πολύ παχύρρευστα αρώματα, το τοποθέτησαν μέσα σε λαξευτό μνημείο κι έβαλαν μία μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν εκεί κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο και παρακολουθούσαν ή Μαρία ή Μαγδαληνή και ή άλλη Μαρία καθήμεναι απέναντι του τάφου. Με την φράση και ή άλλη Μαρία υποδηλώνεται αναμφίβολα ή Θεομήτωρ.

Διότι αυτή εκαλείτο και Ιακώβου και Ίωση μήτηρ, επειδή εκείνοι ήταν γιοι του Ιωσήφ του Μνήστορος. 

Δεν παρευρίσκονταν δε μόνο αυτές εκεί παρατηρώντας, όταν ενταφιάζονταν ό Κύριος, άλλα και άλλες γυναίκες, όπως εξιστόρησε ό Λουκάς γράφοντας: κατακολουθήσασαι δε γυναίκες, αίτινες ήσαν συνεληλυθυίαι ούτω εκ της Γαλιλαίος, εθεάσαντο το μνημείον και ως ετέθη το σώμα αυτού· ήσαν δε ή Μαγδαληνή Μαρία και Ιωάννα και Μαρία Ίακώβον και αι λοιποί συν αυταίς.
Αφού δε επέστρεψαν, λέει, αγόρασαν αρώματα και μύρα. Διότι ακόμη δεν είχαν καταλάβει ακριβώς ότι Αυτός είναι στ' αλήθεια ή οσμή της ζωής για όσους τον πλησιάζουν με πίστη (όπως ακριβώς είναι και οσμή θανάτου για όσους μένουν έως τέλους απειθείς), και οσμή ιματίων αυτού, δηλαδή του ιδίου του σώματος Του, είναι όπερ πάντα τα αρώματα και μύρον εκκενωθέν όνομα αυτώ, με το οποίο και γέμισε από θεία εύωδία την οικουμένη. 

Αλλά ετοιμάζουν μύρα και αρώματα, άφ' ενός μεν για να τιμήσουν τον κείμενο νεκρό, άφ' ετέρου δε επινοώντας με το άλειμμα αυτό και κάποια παρηγοριά γι' αυτούς πού θα ήθελαν να παραμείνουν κοντά στο σώμα, καθώς αυτό θα ανέδιδε την δυσωδία της σήψεως.

Αφού λοιπόν ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα, το μεν Σάββατο ησύχασαν κατά την εντολή . Διότι ακόμη δεν είχαν καταλάβει τα αληθινά Σάββατα ούτε είχαν γνωρίσει εκείνο το υπερευλογημένο Σάββατο πού μεταβιβάζει την ανθρώπινη φύση μας από τα σπήλαια του Αδη στο ολόφωτο και θειο και ουράνιο ύψος. 

Τη δε μια των Σαββάτων, όρθρου βαθέως, όπως λέγει ό Λουκάς, ήλθον επί το μνήμα, φέρουσαι α ετοίμασαν αρώματα. Ό δε Ματθαίος λέγει: όψε Σαββάτων, τη επιφωσκούση εις μίαν Σαββάτων και ότι δύο ήταν αυτές πού προσήλθαν ενώ ό Ιωάννης: πρωί σκοτίας έτι ούσης και ότι μία, ή Μαγδαληνή Μαρία, ήταν αυτή πού προσήλθε ό δε Μάρκος: λίαν πρωί της μιας Σαββάτων και ότι τρεις ήταν αυτές που προσήλθαν.

«Μίαν Σαββάτων» λοιπόν ονομάζουν όλοι οι ευαγγελιστές την Κυριακή. «Οψέ Σαββάτων» δε και «όρθρον βαθύν» και «λίαν πρωί» και «πρωί σκοτίας έτι ούσης» ονομάζουν περίπου τον χρόνο του όρθρου, όταν το φως είναι ανάμικτο με το σκοτάδι. 

Είναι δε όρθρος από την στιγμή που θα αρχίσει να φωτίζει το ανατολικό μέρος του ορίζοντος προαναγγέλλοντας έτσι τον ερχομό της ημέρας. Αυτό το σημείο παρατηρώντας κανείς από μακριά, μπορεί να το δη να αρχίζει να ροδίζει με φως γύρω στην ενάτη ώρα της νυκτός, έτσι ώστε μέχρι την πλήρη ήμερα να υπολείπονται άλλες τρεις ώρες.

Βέβαια κατά κάποιο τρόπο, οι ευαγγελιστές φαίνονται να διαφωνούν μεταξύ τους, τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών. Κι αυτό, γιατί όπως είπα, και πολλές ήταν οι Μυροφόρες, και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, άλλα και δεύτερη και τρίτη, και καθ' ομάδας μεν, άλλ' όχι πάντοτε οί ίδιες, και όλες μεν κατά τον όρθρο, όχι όμως την ίδια ακριβώς στιγμή ή Μαγδαληνή δε ξεχώρισε και ήλθε και πάλι μόνη της και έμεινε περισσότερο. 

Λοιπόν κάθε ευαγγελιστής αναφέρει μία προσέλευση κάποιας ομάδος και παραλείπει τις άλλες. Όπως δε εγώ αναμετρώ και συμπεραίνω από όλους τους ευαγγελιστές και όπως το είπα και προηγουμένως, πρώτη από όλες τις άλλες ήλθε στον τάφο του Υιού και Θεού της ή Θεοτόκος, έχοντας μαζί της και την Μαγδαληνή Μαρία. Και αυτό κυρίως το συμπεραίνω από τον ευαγγελιστή Ματθαίο. 

Διότι αυτός λέγει: ήλθε ή Μαγδαληνή Μαρία και ή άλλη Μαρία (ή οποία ασφαλώς ήταν ή Θεομήτωρ) θεωρείσαι τον τάφον. Και ιδού σεισμός εγένετο μέγας· άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισε τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου και εκάθητο επάνω αυτού· ην δε ή ιδέα αυτόν ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ώσει χιών· από δε του φόβου αυτού εσείσθησαν οί τηρούντες και εγένοντο ώσει νεκροί .

Όλες λοιπόν οί άλλες γυναίκες ήλθαν μετά τον σεισμό και την φυγή των φυλάκων και βρήκαν τον τάφο ανοιγμένο και τον λίθο παραμερισμένο. 

Ενώ ή Παρθενομήτωρ ήταν εκεί την στιγμή πού γινόταν ό σεισμός και παραμεριζόταν ό λίθος και ανοιγόταν ό τάφος και παρευρίσκονταν οί φύλακες (αν και συγκλονισμένοι βέβαια από τον φόβο γι' αυτό και μετά τον σεισμό, μόλις συνήλθαν, κοίταξαν αμέσως πώς να φύγουν και έτσι ή Θεομήτωρ απολάμβανε πιο άφοβα τη θέα). 

Έμενα δε μου φαίνεται ακόμη ότι γι' αυτήν πρώτη ανοίχθηκε εκείνος ό ζωηφόρος τάφος (διότι γι' αυτήν πρώτη και δι' αυτής όλα μας ανοίχθηκαν, όσα είναι επάνω στον ουρανό και όσα είναι εδώ κάτω στη γη) και ότι γι' αυτήν έλαμψε έτσι ό άγγελος ώστε αυτή δηλαδή, αν και ήταν ακόμη σκοτεινά, με πλούσιο το φως του αγγέλου, όχι μόνο τον τάφο να δη κενό, άλλα και τα εντάφια τακτοποιημένα, έτσι πού να μαρτυρούν με κάθε τρόπο την έγερση του ενταφιασθέντος.

Προφανώς δε ό ευαγγελιστής άγγελος ήταν αυτός ό ίδιος ό Γαβριήλ. Διότι μόλις την είδε να σπεύδει έτσι προς τον τάφο, αυτός πού παλιότερα της είχε πει, μη φόβου, Μαριάμ ευρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ, σπεύδει και τώρα και κατεβαίνει να πει και πάλι το ίδιο στην Αειπάρθενο και να της ευαγγελιστεί την εκ νεκρών άνάστασι εκείνου πού γεννήθηκε άσπορος από αυτήν να σήκωση τον λίθο, να επίδειξη κενό τον τάφο και τα εντάφια και έτσι να την διαβεβαίωση για την χαρμόσυνη είδηση. 

Διότι λέγει: αποκριθείς ό άγγελος είπε ταίς γυναιξί: μη φοβήσθε υμείς· Ιησούν ζητείτε τον εσταυρωμένον; ήγέρθη, ίδε ό τόπος όπου εκείτο ό Κύριος. Δηλαδή με αλλά λόγια: Αν και βλέπετε τους φύλακες συγκλονισμένους από τον φόβο, εσείς όμως μη φοβήσθε. Διότι γνωρίζω ότι ζητείτε τον Ιησούν, πού σταυρώθηκε. 

Σηκώθηκε, δεν βρίσκεται εδώ. Διότι αυτός, όχι μόνο δεν κρατιέται από του αδη και του θανάτου και του τάφου τις κλειδαριές και τους μοχλούς και τις σφραγίδες, αλλά είναι και Κύριος ημών των αθανάτων και ουρανίων αγγέλων και μόνος αυτός είναι Κύριος του σύμπαντος. Διότι, λέγει, ίδετε τον τόπον όπου εκείτο ό Κύριος και ταχύ πορευθείσαι είπατε τοις μαθηταίς αυτού ότι ηγέρθη από των νεκρών.

Εξελθούσαι δε, λέγει, μετά φόβου και χαράς μεγάλης. Έμενα μου φαίνεται και πάλι ότι τον μεν φόβο τον είχαν ακόμη ή Μαγδαληνή Μαρία και οί άλλες γυναίκες πού είχαν έως τότε συγκεντρωθεί. Διότι αυτές δεν κατάλαβαν την σημασία των λόγων του αγγέλου ούτε μπόρεσαν να προλάβουν καλά-καλά το φως, ώστε να δουν και να αντιληφθούν με ακρίβεια το γεγονός.

Ενώ την μεγάλη χαρά την δέχθηκε ή Θεομήτωρ, διότι κατενόησε τα λόγια του αγγέλου και δόθηκε ολόκληρη σ' εκείνο το φως (ως άκρως κεκαθαρμένη πού ήταν και θεϊκώς κεχαριτωμένη) και από όλα αυτά γνώρισε με βεβαιότητα την αλήθεια και πίστεψε στον αρχάγγελο, αφού αυτός και από πολύ παλιότερα της είχε φανεί αξιόπιστος με τα έργα. Πώς άλλωστε από τέτοια γεγονότα στα όποια παρευρέθηκε, να μη καταλάβει ή θεόσοφος Παρθένος το τι είχε συντελεστεί; 

Όταν είδε σεισμό, και μάλιστα μεγάλο; Όταν είδε άγγελο να κατεβαίνει από τον ουρανό, και μάλιστα αστραποβόλο; Όταν είδε τη νέκρωση των φυλάκων και του λίθου την μετακινήση και την κένωση του τάφου και το μεγάλο θαύμα των ενταφίων, που παρέμεναν αξετύλιχτα και συγκρατημένα από την σμύρνα και την αλόη και φαίνονταν σαν αδειανά από το σώμα; κι όταν ακόμη είδε την χαρμόσυνη εμφάνιση και αγγελία του αγγέλου προς αυτήν;
Αλλά αφού βγήκαν έξω μετά από αυτήν την χαρμόσυνη είδηση, ή μεν Μαγδαληνή Μαρία, σαν να μην είχε καν ακούσει τον άγγελο (αφού άλλωστε κι εκείνος δεν μίλησε γι' αυτήν), διαπιστώνει μόνο την κένωση του τάφου, χωρίς καθόλου να ενδιαφερθεί για τα εντάφια, και τρέχει προς τον Σίμωνα Πέτρο και τον άλλο μαθητή, όπως λέγει ό Ιωάννης.

Ή δε Θεομήτωρ Παρθένος, αφού ενώθηκε με άλλο όμιλο γυναικών, επέστρεφε πάλι εκεί από όπου είχε έλθει. Και ιδού, όπως λέγει ό Ματθαίος, ό Ιησούς υπήντησεν αυταίς λέγων, χαίρετε. Βλέπετε λοιπόν ότι πριν κι από την Μαγδαληνή Μαρία ή Θεομήτωρ είδε αυτόν που για την σωτηρία μας έπαθε σωματικά και ενταφιάστηκε και αναστήθηκε; 

Αί δε προσελθούσαι, λέγει, εκράτησαν αυτού τους πόδας και προσεκύνησαν αύτω. Όπως δε, όταν ή Θεοτόκος άκουσε μαζί με την Μαγδαληνή Μαρία την χαρμόσυνη είδηση της αναστάσεως από τον άγγελο, μόνη αυτή κατάλαβε την σημασία εκείνων των λόγων, Έτσι και τώρα, που ήταν μαζί με τις άλλες γυναίκες, όταν συνάντησε τον Υιό και Θεό της, πρώτη από όλες τις άλλες είδε και αναγνώρισε τον άναστάντα και προσπίπτοντας άγγισε τα πόδια του και έγινε απόστολος του προς τους Αποστόλους.

Ότι δε ή Μαγδαληνή Μαρία δεν ήταν μαζί με τη Μητέρα του Θεού, όταν την συνάντησε και της εμφανίσθηκε και της μίλησε ό Κύριος, καθώς επέστρεφε από τον τάφο, το διδασκόμαστε από τον Ιωάννη. 

Διότι λέει: τρέχει αυτή προς Σίμωνα Πέτρο και προς τον άλλον μαθητή όν εφίλη ό Ιησούς και λέγει αυτοίς: ήραν τον Κύριον εκ του μνημείου και ουκ οίδαμεν πού έθηκαν αυτόν. Αν πράγματι τον είχε δει και τον είχε αγγίσει με τα χέρια της και τον είχε ακούσει να μιλά, πώς θα έλεγε τέτοια πράγματα; ότι δηλαδή τον σήκωσαν και τον μετέθεσαν, το που όμως δεν το γνωρίζουμε; Άλλα και μετά το τρέξιμο του Πέτρου και του Ιωάννη προς τον τάφο και την εκεί θέα των οθονίων και την επιστροφή τους λέγει: Μαρία δε ειστήκει προς τω μνημείω κλαίουσα έξω. 

Βλέπετε ότι όχι μόνο δεν τον είχε δει ακόμη, αλλά ούτε και εξ ακοής δεν είχε πληροφορηθεί τίποτε; Και όταν την ρώτησαν οι εμφανισθέντες άγγελοι: γύναι, τι κλαίεις, εκείνη αποκρίνεται και πάλι σαν να επρόκειτο για νεκρό. Και όταν πάλι στράφηκε και είδε τον Ιησού, ούτε και τότε δεν κατάλαβε, άλλα ερωτώμενη από αυτόν γιατί κλαίει απαντά παρομοίως. 

Εως ότου εκείνος καλώντας την με το όνομα της , της έδειξε ότι είναι αυτός ό ίδιος. Τότε λοιπόν προσπίπτοντας και αυτή και ζητώντας να προσφέρει τον ασπασμό στα πόδια του, άκουσε από αυτόν τις λέξεις: μη μου άπτου.

Από το όποιο μαθαίνουμε ότι, όταν προηγουμένως φάνηκε στην Μητέρα και τις γυναίκες πού ήταν μαζί της, σε εκείνη μόνη επέτρεψε να αγγίσει τα πόδια του (παρ' όλο πού ό Ματθαίος το αναφέρει αυτό γενικά και για τις άλλες γυναίκες, μη θέλοντας για τον λόγο πού είπαμε στην αρχή να προβάλει φανερά την Μητέρα σ' ένα τέτοιο θέμα).

Και αφού πρώτη ήλθε στον τάφο ή αειπάρθενος Μαρία και πρώτη δέχθηκε το μήνυμα της αναστάσεως, έπειτα ήλθαν και άλλες, πού ήταν πολλές μαζί, και είδαν κι εκείνες τον λίθο μετατοπισμένο και άκουσαν τους αγγέλους και, καθώς επέστρεφαν μετά από αυτό το άκουσμα και την θέα, διαμοιράστηκαν.

Άλλες, όπως λέγει ό Μάρκος, έφυγαν οπό του μνημείου και ειχεν αύτάς φόβος και έκστασις και ουδενί ουδέν ειπών, εφοβούντο γαρ. Άλλες ακολούθησαν την Μητέρα του Κυρίου, οι οποίες και αξιώθηκαν της θέας και συνομιλίας του Δεσπότου. 

Ή δε Μαγδαληνή πήγε στον Πέτρο και τον Ιωάννη, μαζί με τους οποίους έρχεται και πάλι αυτή μόνη προς τον τάφο. Κι όταν εκείνοι αναχώρησαν, αυτή παραμένοντας εκεί αξιώνεται της θέας του Δεσπότου και αποστέλλεται και αυτή προς τους Αποστόλους και έρχεται πάλι προς αυτούς, για να αναγγείλει σε όλους, όπως λέγει ό Ιωάννης, ότι έώρακε τον Κύριον και ταύτα ειπεν αυτή. 

Αυτή λοιπόν ή εμφάνισις λέγει και ό Μάρκος ότι έγινε το πρωί, δηλαδή κατά την πλήρη έναρξη της ημέρας και αφού είχε περάσει ολόκληρος ό όρθρος, χωρίς όμως να ισχυρίζεται ότι τότε έγινε και ή άνάστασις του Κυρίου ή πρώτη εμφάνισις του.

Λοιπόν έχουμε τώρα τα περί των Μυροφόρων εξηγημένα με σαφήνεια, καθώς και την περί αυτών συμφωνία των τεσσάρων Ευαγγελιστών πού ζητούσαμε στην αρχή. Οι δε μαθητές, όταν κατ' αυτή την ίδια μέρα της αναστάσεως άκουσαν από τις Μυροφόρες και τον Πέτρο και τον Λουκά και τον Κλεόπα ότι ό Κύριος ζή και τον είδαν, απίστησαν. 

Γι' αυτό και ονειδίζονται από αυτόν, όταν υστέρα τους εμφανίσθηκε, καθώς ήταν συγκεντρωμένοι. 'αφού δε μέσω πολλών προσώπων και με πολλούς τρόπους φανέρωσε τον εαυτό του ότι ζή, όχι μόνο πίστεψαν όλοι, αλλά και κήρυξαν παντού: Εις πάσαν την Γήν έξήλθεν ό φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων.

Διότι, έως ότου κηρυχθεί ό λόγος σε όλη τη γη, τα θαύματα ήταν αναγκαιότατα.

Και χρειάζονται μεν σημεία και υπερφυσικά θαύματα, για να φανεί και να βεβαιωθεί ή αλήθεια του κηρύγματος. Χρειάζονται δε «σημεία», όχι όμως και υπερφυσικά θαύματα, για να φάνουν εκείνοι πού δέχθηκαν τον λόγο κατά πόσον δηλαδή πίστεψαν με βεβαιότητα. Και ποια είναι αυτά τα «σημεία»; 

Τα σημεία των έργων. Διότι λέγει: δείξον μοι την πίστιν σον εκ των έργων σου, και τίς πιστός, δειξάτω εκ της καλής αναστροφής τα έργα αυτού . Διότι ποιος να πιστεύση για κάποιον, ότι έχει πράγματι θείους και μεγάλους και υψηλούς και θα λέγαμε ουράνιους λογισμούς (πού ακριβώς τέτοια είναι ή ευσέβεια), όταν αυτός επιδίδεται σε έργα ανήθικα και είναι προσηλωμένος στη γη και στα γήινα;

Δεν ωφελεί λοιπόν τίποτε, αδελφοί, το να λέγει κανείς ότι έχει πίστη θεϊκή και να μην εχη έργα πού να ταιριάζουν στην πίστη του. τι ωφέλησαν οί λαμπάδες στις μωρές παρθένες, την στιγμή πού δεν είχαν έλαιο, έργα δηλαδή αγάπης και συμπαθείας; τι ωφέλησε σ' εκείνον τον πλούσιο, πού τηγανιζόταν στην άσβεστη φλόγα εξ αιτίας της ασυμπαθείας του προς τον Λάζαρο, το ότι κάλεσε τον Αβραάμ «πατέρα»; τι ωφέλησε σ' εκείνον τον άνθρωπο, πού δεν είχε αποκτήσει δια των καλών έργων ένδυμα κατάλληλο για τον θείο γάμο και τον νυμφώνα εκείνο της αφθαρσίας, ή δήθεν ευπείθεια προς την πρόσκληση; 

Προσκλήθηκε μεν και προσήλθε (διότι αναμφιβόλως πίστεψε) και παρεκάθησε μαζί με τους αγίους εκείνους συνδαιτυμόνες. Όταν όμως ξεσκεπάστηκε και καταισχύνθηκε, γιατί ήταν ντυμένος την αθλιότητα των ηθών και των πράξεων του, δένεται χωρίς έλεος χειροπόδαρα και ρίχνεται στη γέεννα του πυρός, οπού είναι ό κλαυθμός και ό βρυγμός των οδόντων.

Αυτήν είθε να μη την δοκιμάσει κανένας από μας πού καλούμεθα Χριστιανοί, αλλά επιδεικνύοντας βίο ανάλογο προς την πίστη μας, να εισέλθουμε στον νυμφώνα της άφθαρτης ευφροσύνης και να ζήσουμε αιωνίως μαζί με τους Αγίους εκεί οπού είναι ή κατοικία όλων των ευφραινομένων. Αμήν.

Πηγή: (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ ΆΓΙΟΥ ΌΡΟΥΣ. ΤΕΥΧΟΣ 6), Πηγή Ζωής, Αναβάσεις

«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα». Τον άνθρωπο, θα ισχυρισθεί η γυναίκα, κατά τί αφορά εμένα;

Mεγάλοι σταθμοὶ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπῆρξαν τρεῖς κῆποι: ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ, ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ καὶ ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως. Παραμένουν τρία ἀν­­­­εξίτηλα ὁρόσημα τῆς ­πανανθρώπινης ἱστορίας.

Ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ θεία Γραφή, «ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε» (Γεν. β΄ 8). Ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς διέταξε καὶ φύτρωσε κῆπος, παράδεισος, μὲ πλούσια καὶ ποικίλη βλάστηση, στὴν Ἐδέμ, ποὺ βρίσκεται πρὸς τὴν Ἀνατολή. Ἐκεῖ τοποθέτησε τὸν ἄνθρωπο ποὺ δημιούργησε. Ὁ κῆπος τῆς Ἐδὲμ εἶναι ὁ κῆπος τῆς ἄδολης χαρᾶς, τῆς ἀληθινῆς εὐ­φροσύνης καὶ τῆς πραγματικῆς εὐτυχίας τοῦ ἀν­θρώπου. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμε­σα στοὺς πρώτους ἀν­θρώπους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, ἡ ἀναστρο­φή Του μὲ αὐτούς, τὸ μεγαλεῖο καὶ τὸ πλῆθος τῶν ­δημιουργημάτων, ὅλα συντελοῦσαν στὸ νὰ κάνουν ὅλο καὶ μεγαλύτερη τὴν εὐ­τυχία καὶ τὴ χαρά τους.
Ὅμως αὐτὸς ὁ ἅγιος τόπος μεταβλή­θηκε σὲ πεδίο μάχης μεταξὺ τοῦ διαβό­λου καὶ τῶν πρωτοπλάστων. ­Ἀκολούθησε ἡ ὑποχώρηση τῆς Εὕας καὶ τοῦ Ἀδὰμ στὶς ὑποβολὲς τοῦ Πονηροῦ καὶ τελικὰ ἡ ἔξωσή τους ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας. Μετὰ τὴν ἔξωσή τους ὑφίστανται τὶς συνέπειες τῆς παρακοῆς τους: «Εἰς τὸ ἑξῆς μὲ τὸν ἱδρώτα τοῦ προσώπου σου θὰ ­κερδίζεις καὶ θὰ τρῶς τὸ ψωμί σου μέχρις ὅτου πεθάνεις. Ὁ κόπος καὶ ὁ μόχθος, οἱ ἀσθένειες θὰ εἶναι ὁ ­καθημερινὸς σύν­τροφός σου» (Γεν. γ΄ 19). Ὅλες αὐτὲς οἱ ὀδυνηρὲς συνέπειες τοῦ δράματος τῆς παρακοῆς θὰ ­συνοδεύουν πλέον καὶ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἀδάμ. Καὶ πρὸς τὴν Εὔα εἶπε ὁ Θεός: «Μὲ ὀδύνες καὶ πόνους θὰ γεννᾶς τὰ τέκνα σου. Ὁ σύζυγός σου θὰ εἶναι ὁ κηδεμόνας, ἡ καταφυγή, ἡ προστασία καὶ ἡ ἀσφάλειά σου στὰ βάσανα ποὺ θὰ σὲ συναν­τοῦν» (Γεν. γ΄ 16).

Ὁ δεύτερος κῆπος εἶναι ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ. Εἶναι ὁ κῆπος μέσα στὸν ὁποῖο ἀρχίζει ἡ θυσία τοῦ Γολγοθᾶ, ποὺ θὰ ὁλοκληρωθεῖ ἐπάνω στὸ Σταυρό. «Ταῦτα εἰπὼν ὁ Ἰησοῦς ἐξῆλθε σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ πέραν τοῦ χειμάρ­ρου τῶν Κέδρων, ὅπου ἦν κῆπος, εἰς ὃν εἰσῆλθεν αὐτὸς καὶ οἱ ­μαθηταὶ αὐ­τοῦ» (Ἰω. ιη΄ [18] 1). «Κι ἐκεῖνος ἀπομακρύνθηκε ἀπ᾿ αὐτοὺς σὲ ­ἀπόσταση πετροβολιᾶς, κι ἐκεῖ γονατιστὸς προσ­εύχεται: Πάτερ, ἐὰν εἶναι θέλημά σου νὰ ἀπομακρύνεις τὸ ποτήριο αὐτὸ τοῦ θανάτου ἀπὸ μένα, ­ἀπομάκρυνέ το. Ἂς μὴ γίνει ὅμως αὐτὸ ποὺ θέλει ἡ ἀνθρώπινη φύση μου λόγῳ τῆς ­φυσι­κῆς ἀποστροφῆς πρὸς τὸν ­θάνατο, ἀλ­λὰ αὐτὸ ποὺ θέλεις ἐσύ... Καὶ ὁ ἱδρώ­τας του ­ἔγινε ἄφθονος καὶ πηχτὸς σὰν ­κομμάτια πηγμένου αἵματος ποὺ πέφτουν στὴ γῆ» (Λουκ. κβ΄ [22] 41-44).

Στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ ὁ νέος Ἀ­­­δάμ, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴν πλήρη καὶ τελεία ὑπακοὴ στὸν οὐ­ράνιο Πατέρα Του καὶ μὲ τὴ θυσία Του ἐπάνω στὸ Σταυρό, θὰ ἐπανόρθωσε τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἀνυπακοῆς τοῦ πρώτου Ἀδὰμ στὸν κῆπο τῆς Ἐδέμ.
Ὑπάρχει καὶ τρίτος κῆπος. Εἶναι ὁ κῆ­­πος τῆς Ἀναστάσεως μὲ τὸν Τάφο τοῦ Κυρίου. «Ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐ­­­­σταυρώθη κῆπος καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη» (Ἰω. ιθ΄ [19] 41). Ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ στὸν κῆπο καὶ ἡ Ἀνάστασή Του θὰ συντελέσουν ὥ­σ­τε νὰ μεταβληθεῖ αὐτὸς ὁ κῆπος σὲ νέο κῆπο τῆς Ἐδὲμ καὶ ἀνώτερο ἀπὸ ἐ­­­κεῖ­νον.
Ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως μὲ τὸν κενὸ Τάφο τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ πηγὴ χαρᾶς καὶ πραγματικῆς εὐτυχίας. Τώρα πλέον ὁ θάνατος καταργεῖται, καὶ ὁ παλαιὸς Ἀδὰμ ἀνασταίνεται διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ.

Τρεῖς κῆποι, τρεῖς σταθμοὶ τῆς ἀν­θρω­πότητας. Ὁ πρῶτος κῆπος, τῆς Ἐ­­­δέμ, εἶναι ὁ κῆπος τῆς παρακοῆς τοῦ Ἀδὰμ στὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ μὲ ὅλες τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἁμαρτίας γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ δεύτερος κῆπος, τῆς Γεθσημανῆ, εἶναι ὁ κῆπος τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς μέχρι θανάτου ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ τελείας ὑποταγῆς τοῦ Κυρίου στὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του, προκειμένου νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο Του στὴ γῆ. Καὶ ὁ τρίτος κῆπος, ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως, προσφέρει τὸ μεγαλύτερο μήνυμα καὶ χάρισμα στὸν ἄνθρωπο, τὸ μήνυμα καὶ χάρισμα τῆς νίκης κατὰ τοῦ θανάτου: «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»! (Μάρκ. ις΄ [16] 6).
Τώρα ζοῦμε μέσα στὴ χαρά, τὸ φῶς, τὴν εὐτυχία τοῦ τρίτου κήπου. Νὰ μᾶς συγκλονίζει αὐτὸ καὶ νὰ μᾶς παρακινεῖ νὰ ἀνταποκρινόμαστε στὴν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ μας.

Πηγή: Ο Σωτήρ 

«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μη τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε ολότελα» Φώτης Κόντογλου

Ερωτώ: Θα μπορούσε να διοργανωθεί στη Δράμα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κατάλληλο για να το παρακολουθήσουν και μαθητές του Δημοτικού, με θέμα τον Δράμαλη πασά; Θυμίζω ότι ο Μαχμούτ πασάς, καταγόταν από την Δράμα, γι’ αυτό έμεινε κοινώς γνωστός ως Δράμαλης. «Διέπρεψε» ως σφαγέας Χριστιανών και στην Δράμα και στην Λάρισα, όπου είχε μετατεθεί, για να λάβει, τέλος, τον «μισθό» που του άξιζε, από το γιαταγάνι του Κολοκοτρώνη, στα Δερβενάκια.

Καυχώνται, λοιπόν, και επαίρονται οι Δραμινοί για την καταγωγή του θηρίου; θα επέτρεπαν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν εκπαιδευτική «δράση», η οποία θα εξυμνεί τον Δράμαλη; Ο κοινός νους λέει όχι. Αλλά πού να βρεις σήμερα κοινό νου, λογική, ιδίως στο υπουργείο Παιδείας και στο αμαρτωλό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο πρέπει να καταργηθεί!

Θα ανεχόταν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, να συμβεί κάτι παρόμοιο με την αιμοσταγή τύραννο Αλή πάσα; (Τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κάποια σκύβαλα της νεοταξικής ιστοριογραφίας, προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως «Βοναπάρτη της Ηπείρου»).

Το ίδιο ισχύει και για τον γενοκτόνο μας Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ψευδώς τον παρουσιάζουν ως καταγόμενο από την Θεσσαλονίκη. (Αν και με τον νυν ανεκδιήγητο δήμαρχό της όλα τα περιμένει κανείς).

Και όμως βρέθηκε πόλη της Ελλάδας, η οποία τιμά «ευκλεές» τέκνο της, σφαγέα και εξολοθρευτή του Γένους μας. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ τους κατοίκους ή την δημοτική αρχή της πόλης, αλλά εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας.

Εξηγώ. Στην Καβάλα, κατοικοεδρεύει το Ινστιτούτο Μωχάμετ Αλι, επονομαζόμενο «IMARET», το οποίο στοχεύει στην «Έρευνα της Ανατολικής Παράδοσης». ( Τι θα πει ανατολική παράδοση;).  Το εν λόγω Ινστιτούτο εκπόνησε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Στα ίχνη του Μωχάμετ Αλι» και πέτυχε την έγκριση του υπουργείου, όπερ σημαίνει ότι σχεδόν υποχρεώνονται να το παρακολουθήσουν και παιδιά του δημοτικού σχολείου.

Και αυτό συνέβη, παραμονές της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου. Το τι περιλαμβάνει η παρακολούθηση από μαθητές και δασκάλους της εν λόγω δράσης θα το δούμε παρακάτω. Ας «βαδίσουμε» όμως, παρενθετικά, στα «ίχνη του Μωχάμετ Άλι», να δούμε ποιον τιμά η ελληνική εκπαίδευση.

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1769, από οικογένεια Τουρκαλβανών. Κατόρθωσε, με τις πολεμικές του ικανότητες, να αναγνωρισθεί το 1805 «Σελίμ πασάς» (τοπάρχης) της Αιγύπτου. Κατά την Επανάσταση το ’21, ανταποκρίθηκε στην έκκληση του σουλτάνου Μαχμούτ, να τον βοηθήσει στην κατάπνιξη της εξέγερσης των Ελλήνων. Γράφει ο Σπ. Τρικούπης στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»: «Ελέγετο δε και επιστεύετο ότι συνωμολογήθη να κρατήση, ο σατράπης ούτος, υπό την εξουσία του όσους εν αποστασία τόπους υποτάξη και του μεν κατοίκους χριστιανούς ν’ απαγάγη αιχμαλώτους εις Αίγυπτον ή αλλού, αυτούς δε τους τόπους να κατοικίση υπό Αιγυπτίων και άλλων Μωαμεθανών». (τομ. Γ’, εκδ. «Γιοβάνης», σελ. 127). Έτσι την 7η Ιουλίου του 1824 αναθέτει στον γιο του Ιμπραήμ, την υλοποίηση του σατανικού σχεδίου: να απαγάγει, όσους Έλληνες γλιτώσουν την σφαγή, από την Ελλάδα και να την «κατοικίση» υπό Μωαμεθανών. Σχέδιο που τότε απέτυχε, γιατί σε τούτο τον τόπο ζούσαν Κολοκοτρωναίοι και Καραϊσκάκηδες, ενώ τώρα επιτυγχάνεται, γιατί μας κυβερνούν κυρά-Τασίες και λοιποί Νενέκοι, Γραικύλοι προσκυνημένοι. Ας το χωνέψουμε μ’ αυτά που γίνονται με τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες ακυρώνεται η Επανάσταση του ’21. Τα εγκλήματα των δυτικών συμμοριών τύπου Μπους, Κάμερον και Σαρκοζί σε Ιράκ και Λιβύη και Συρία, τα πληρώνει η πατρίδα μας, η οποία και εν μέσω φρικτής κρίσης διατηρεί την ανθρωπιά της. Όμως, όπως δηλώνει η κυρία Τασία, θα τους «κατοικίση» τους μουσουλμάνους σ’ όλη την Ελλάδα, για να απλωθεί ο τρόμος σ’ όλη την Επικράτεια και όσοι το αρνούνται αυτό είναι-δεν βρίσκω άλλη πιο ανώδυνη λέξη- ηλίθιοι.

(Και... βγάλτε το σκασμό όλοι σας γιατί είστε ρατσιστές, χρυσαυγίτες και θα κατηγορηθείτε για Ισλαμοφοβία!!

«Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες/

γιατί το τζάκισες το χέρι σου/

το τζάκισες για να χορεύουν σέικ

τα… κουκουλόπαιδα», για να παραλλάξουμε τον ποιητή.

Καημένη πατρίδα... θρηνώ και οδύρομαι για την κατάντια σου...). 

Αυτές τις διαταγές είχε το αιμοσταγές κτήνος, ο Μπραΐμης, από τον πατέρα του. Και ποιός ήταν ο Ιμπραήμ; «Ήταν ο Μπραΐμης μεθυσμένος πίνει ρούμι και κρασί μποτίλιες. Μπεκρής πολύ και παραλυμένος εις γυναίκες και παιδιά», γράφει ο Μακρυγιάννης. («Απομνημονεύματα», εκδ. Ζαχαρόπουλος, σελ. 396).

Παλαιότερα στο Μοριά, όταν ήθελαν να περιγράψουν εμφατικώς κάποια θεομηνία, έλεγαν: «Μπραΐμης πέρασε!» Χιλιάδες γυναίκες και παιδιά, μαγάρισε ο διεστραμμένος και τα έστελνε στα χαρέμια του πατέρα του.

Όταν ο Καποδίστριας αργότερα θέλησε να ελευθερώσει κάποιες Ελληνίδες, πληρώνοντας για την εξαγορά τους, αυτές αρνήθηκαν. Η ντροπή δεν τις άφηνε... Αυτούς, λοιπόν, τους κτηνανθρώπους αποφάσισε να τιμήσει το υπουργείο εθνοκτόνου παιδαγωγίας, και βρέθηκαν, δυστυχώς, σχολεία και δάσκαλοι, στην Καβάλα, που έσπευσαν, παραμονές της εθνεγερσίας να οδηγήσουν Έλληνες μαθητές στο μουσείο του Μωχάμετ Άλι. Διαβάζω από την επιστολή διαμαρτυρίας γονέων και εκπαιδευτικών του νομού Καβάλας.

«Εκεί τους υποδέχτηκε η ορισμένη εμψυχώτρια του προγράμματος μία ελληνίδα δασκάλα, η οποία ντύθηκε με ισλαμική στολή και μάλιστα ζήτησε να απευθύνονται σε αυτήν οι δάσκαλοι και οι μαθητές όχι με το ελληνικό-χριστιανικό όνομά της, αλλά με το τουρκικό-μουσουλμανικό όνομα ΝΑΣΙΦ και ανάμεσα στις ερωτήσεις που υπήρχαν προτυπωμένες και τις οποίες υπέβαλαν τα παιδιά, στις 18 Μαρτίου 2015, στον νεκρό εδώ και δύο αιώνες ΜΩΧΑΜΕΤ ΑΛΙ ήταν και η εξής 8η ερώτηση: “Δεν σε κορόιδευαν που είχες σκούρο δέρμα, δεν σε μισούσαν που ήσουν ΤΟΥΡΚΟΣ”; Αυτές οι ερωτήσεις έγιναν στα πλαίσια  ενός θεατρικού δρώμενου που αφορούσε ένα ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ προς τον Μωχάμετ Άλι.

Εν συνεχεία έγινε περιήγηση στο Μουσείο του Μωχάμετ Άλι, που είναι η παλιά οικία του στην Καβάλα, επισκέφτηκαν στους χώρους ενδιαίτησης ανδρών και γυναικών (σαλαμλίκ-ανδρώνας και χαρεμλίκ-γυναικωνίτης) και το δωμάτιο του χαρεμιού όπου ξάπλωναν όλες οι παλλακίδες, τα ιδιαίτερα δωμάτια του πασά και το δωμάτιο της ευνοούμενης του παλλακίδας».

Βεβαίως, για να εξοικειωθούν τα παιδιά με την τύχη που τους περιμένει. Είμαι περίεργος να μάθω, τι έλεγε η ΝΑΣΙΦ-δασκάλα στα κοριτσάκια-μαθήτριες για την «διαθεματική δράση» του χαρεμιού;

Στην δε μεθοδολογία του προγράμματος, διαβάζουμε μεταξύ άλλων νεοταξικών αερολογιών περί «βιωματικής εμπειρίας και τεχνικών αναστοχασμού, σημειολογιών και διακειμενικών αναφορών» τα κάτωθι: «Θέλοντας να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από τον αναμενόμενο σκοπό του προγράμματος, την ανάδειξη, δηλαδή, του προσώπου, του έργου και της εποχής του Μωχάμετ Άλι, επιδιώξαμε η προσωπικότητά του να λειτουργήσει ως ερέθισμα, μέσω του οποίου οι μαθητές-τριες καλούνται να αναμετρηθούν με τα δικά τους όρια, την δική τους επιθυμία για γνώση, περιπέτεια, ζωή... και να αναδειχθούν καθολικά και πανανθρώπινα νοήματα». Μάλιστα. Πρότυπο, λοιπόν, για τα παιδιά, τους μαθητές μας ο Μωχάμετ Άλι, ο πατέρας του παραλυμένου παιδεραστή Ιμπραήμ, που του έστελνε μικρά παιδιά από το Μοριά και το Μεσολόγγι για να ικανοποιήσει τις διαστροφές του.

«Επήγε ο Ιμπραΐμης εις το Χελμό και τουφέκι δεν απάντησε πουθενά, και εσκλάβωσε περίπου δύο χιλιάδες γυναίκες και παιδιά...», λέει ο Κολοκοτρώνης στη «Διήγησιν Συμβάντων». (εκδ. ΙΔΕΒ, σελ. 207). Για το υπουργείο και τα ποικιλώνυμα Ινστιτούτα  γνωρίζουμε από πού παίρνουν γραμμή. Η Στοά προωθεί τα πειθήνια ενεργούμενά της σε καίριες θέσεις. Όμως, οι σύλλογοι διδασκόντων, οι δάσκαλοι συνάδελφοί μου, γιατί μπλέκονται, σε τέτοιες παγίδες; Ντροπή να ντροπιαζόμαστε. Ψυχή και Χριστό θέλουν οι μαθητές μας και όχι τα σκύβαλα που ρίχνουν στα σχολεία οι μαυραγορίτες του πνεύματος.

Τζαμιά στην Αθήνα, τμήματα Ισλαμικών Σπουδών στην Θεολογική Θεσσαλονίκης, «προσκυνήματα» στο σπίτι του Μωχάμετ Άλι στην Καβάλα, μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες σ’ όλη την Ελλάδα... ας ετοιμαστούμε για την νέα Τουρκοκρατία.

Πηγή: Ακτίνες 

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, προανήγγειλε στούς Μαθητές Tου τήν ἀνάστασή Του, ὅταν τούς ἔλεγε ὅτι «μέλλει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καί ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. ιζ΄, 22). Οἱ Μαθητές ἀγνοοῦσαν τί σημαίνει ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά θανατωθῆ καί θά ἀναστηθῆ τρεῖς ἡμέρες μετά τόν θάνατό Του, καί ἐπί πλέον «ἐφοβοῦντο αὐτόν ἐπερωτῆσαι (Μάρκ. θ΄, 31-32).

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος τοῦ Πάσχα

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί ἀδελφοί, προανήγγειλε στούς Μαθητές Tου τήν ἀνάστασή Του, ὅταν τούς ἔλεγε ὅτι «μέλλει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καί ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται» (Ματθ. ιζ΄, 22). Οἱ Μαθητές ἀγνοοῦσαν τί σημαίνει ὅτι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά θανατωθῆ καί θά ἀναστηθῆ τρεῖς ἡμέρες μετά τόν θάνατό Του, καί ἐπί πλέον «ἐφοβοῦντο αὐτόν ἐπερωτῆσαι (Μάρκ. θ΄, 31-32).

Ἡ φράση «υἱός Θεοῦ» καί «υἱός ἀνθρώπου» δηλώνουν τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, θεία καί ἀνθρωπίνη πού ἐνεργοῦσαν μαζί στόν Χριστό, χωρίς νά χάνη ἡ καθεμιά τίς ἰδιότητές της.

Ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του, ἐμφανίσθηκε πρῶτα στίς Μυροφόρες γυναῖκες οἱ ὁποῖες πῆγαν πολύ πρωί στόν τάφο γιά νά ἀλείψουν μέ ἀρώματα τό σῶμα Του, καί ἔπειτα ἐμφανίσθηκε τήν ἴδια ἡμέρα στούς Μαθητές Του. Θά περίμενε κανείς νά ἐμφανισθῆ στούς σταυρωτές Του, στούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, στούς Ἀρχιερεῖς, στόν Ἡρώδη καί τόν Πιλάτο καί σέ ὅσους συνέβαλαν στό νά πάθη καί νά σταυρωθῆ καί μέ αὐτό τόν τρόπο νά τούς κάνη νά πιστεύσουν. Δέν τό ἔκανε, ὅμως, αὐτό γιατί ὑπάρχει εἰδικός λόγος.

 Κατ’ ἀρχάς ὁ Χριστός δέν κάνει ἐνέργειες ἁπλῶς γιά κοινωνικούς λόγους οὔτε γιά νά φανερώση τήν θεότητά Του σέ ἀνθρώπους πού δέν πιστεύουν. Ἀκόμη καί ὅταν θαυματουργοῦσε καί θεράπευε τούς ἀνθρώπους τό ἔκανε ἀφοῦ πρῶτα ἔβλεπε τήν πίστη τους.

Ἔπειτα, ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ σέ κάθε ἄνθρωπο εἶναι γεγονός μέ αἰώνιες διαστάσεις καί συνταρακτικές συνέπειες γιά τόν ἄνθρωπο . Τό νά συναντήση κανείς τόν Θεό συνιστᾶ τήν καταδίκη του, ἐάν δέν εἶναι κατάλληλα προετοιμασμένος. Ὅπως ὅταν κανείς ἀτενίση τόν ἥλιο χωρίς καμμιά προστασία, ἀπό τήν ὑπερβολική λάμψη τοῦ φωτός τοῦ ἡλίου καταστρέφονται οἱ ὀφθαλμοί του, ἔτσι ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει κατάλληλο πνευματικό ὀφθαλμό, δέν μπορεῖ νά ἀντέξη τό δυνατό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἑπομένως, ἀπό ἀγάπη καί φιλανθρωπία δέν ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστός στούς σταυρωτές Του γιά νά μή ὑποστοῦν κάποιο κακό. Αὐτοί ἔπρεπε νά πληροφορηθοῦν τήν ἀνάσταση ἀπό τρίτους μήπως πιστεύσουν καί σωθοῦν. Ὑπῆρχε ἀκόμη καιρός νά πιστεύσουν μέ τήν ἐλευθερία τους, νά διορθωθοῦν, ὥστε ὅταν θά Tόν δοῦν τελικά κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του μέσα στήν δόξα Του νά σωθοῦν καί νά μή καταδικαστοῦν. Πάντως, ἡ συνάντηση μέ τόν Χριστό εἶναι ἕνα κρίσιμο σημεῖο, συνιστᾶ τήν αἰώνια ζωή ἤ τήν αἰώνια κόλαση.

Ἀκόμη, ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάστασή Του ἐμφανίσθηκε στούς Μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προετοιμασθῆ, καί παρά τίς πτώσεις τους ἦταν κατάλληλοι γιά νά δοῦν τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Τό κυριότερο εἶναι ὅτι ὁ Χριστός ἐμφανίσθηκε μετά τήν ἀνάστασή Του στούς Μαθητές Του, ὄχι ἁπλῶς γιά νά πιστεύσουν, ἀλλά γιά νά τούς ὁδηγήση στήν θέωση. Αὐτός ἦταν ὁ βαθύτερος σκοπός τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στούς Μαθητές Του, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προηγουμένως καθαρισθῆ καί φωτισθῆ καί ἔπρεπε νά φθάσουν στήν θέωση. Βεβαίως, κατά τίς σαράντα ἡμέρες τούς προετοίμασε κατάλληλα, ὥστε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νά λάβουν τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά γίνουν μέλη τοῦ Σώματός Του.

Αὐτό πού ἔγινε μέ τούς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ γίνεται μέ πολλούς ἀνθρώπους διά μέσου τῶν αἰώνων . Ἤδη, ἀμέσως μετά τήν Πεντηκοστή ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶδε τόν Ἀναστάντα Χριστό (Πρ. θ΄, 3-9), ὁ Πρωτομάρτυς Στέφανος «εἶδε δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἐστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Πρ. ζ΄, 55), καί ἑκατομμύρια Χριστιανοί μέχρι σήμερα ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά προετοιμάζεται κατάλληλα, μέ τήν ἄσκηση, τά Μυστήρια, τήν κάθαρση, τήν προσευχή γιά νά δῆ τόν Ἀναστάντα Χριστό καί νά ὁδηγηθῆ στήν θέωση.

Αὐτός εἶναι ὁ βαθύτερος σκοπός τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία δέν εἶναι φιλοσοφική, στοχαστική, ἠθική, ἀλλά μυστηριακή καί ἀσκητική .Καί ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποβλέπει ἁπλῶς στήν ἐκπλήρωση τῶν κοινωνικῶν καί ὑλικῶν ἀναγκῶν τοῦ ἀνθρώπου, ἄν καί τό κάνει καί αὐτό συνεκδοχικῶς, ἀλλά ἔχει σκοπό νά ἁγιάση τόν ἄνθρωπο, νά δῆ τόν Ἀναστάντα Χριστό καί νά τόν ὁδηγήση στήν θέωση.

Μέσα σέ αὐτή τήν προοπτική πρέπει νά δοῦμε τήν ζωή τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, ἤτοι Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Πατέρων, Ἀσκητῶν, καί γενικά Χριστιανῶν πού ζοῦν τήν κατά Χριστόν συζυγία. Ὅλοι αὐτοί εἶναι μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς ὑποδεικνύουν πῶς καί ἐμεῖς θά δοῦμε τόν Ἀναστάντα Χριστό, ὁ Ὁποῖος θά μᾶς δωρήση τήν θέωση καί τόν ἁγιασμό.

Εἶναι ἀνάγκη νά δοῦμε τόν σκοπό τῆς Ἐκκλησίας καί τό νόημα τῶν ἑορτῶν μέσα στά πλαίσια αὐτά, ὥστε νά μή ἐκκοσμικεύουμε τό ἔργο καί τόν σκοπό τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς , καί νά ἔχουμε βεβαία ἐλπίδα στήν καρδιά μας ὅτι δέν ζοῦμε μόνο γιά τά ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά νά αἰσθανθοῦμε τήν δύναμη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.

Η πηγή με τα δύο νερά είναι ο άνθρωπος. Με το ένα νερό ζωντανεύει, με το άλλο νεκρώνει. Μ’ ένα πλένει, με το άλλο λερώνει. Και τα δύο νερά ρέουν ἀπό το ίδιο στόμα. Ο ἂνθρωπος μπορεῖ με το στόμα να παινεύη την αρετή, αλλά μπορεί και να τη μαλώνη, μπορεί να δοξάζη τον Θεό, αλλά μπορεί και να Τον υβρἰζη, μπορεί να σηκώση τον πεσμένο, αλλά μπορεί και να ρίξη τον όρθιο, μπορεί να ενθαρρύνη, αλλά μπορεί και να αποδυναμώση, μπορεί να οδηγήση, αλλά μπορεί και να αποπλανήση.

Σήμερα η ζωή μας κατακλύζεται από οικονομικούς όρους αμέτρητους, εν πολλοίς ακατανόητους ή δυσνόητους. Όλοι τους επιδίδονται στην περιγραφή των οικονομικών δεδομένων και γενικότερα στην οικονομική κατάσταση προσώπων, οργανισμών, εταιρειών αλλά και κρατών και όλης της ανθρωπότητας.

Δυο απ΄ αυτούς, το «έλλειμμα» και το «πλεόνασμα», παίζουν  πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, όχι μόνο ως οικονομικοί όροι αλλά και ως τρόποι του ζειν και αγωνίζεσθαι στο στίβο της πολυκύμαντης πραγματικότητας αυτής ταύτης της ζωής.

 Οι όροι αυτοί έχουν προσλάβει μέσα μας ανεπαίσθητα κάποια ιερότητα, ένα περιεχόμενο παγανιστικό  θα μπορούσαμε να πούμε και εμείς είμαστε στραμμένοι, προσηλωμένοι  προς αυτούς ψυχή τε και σώματι. Καθώς προβάλλονται μάλιστα και παρουσιάζονται  και αναλύονται από τους ειδικούς, πολιτικούς και οικονομολόγους, καθορίζουμε σύμφωνα μ’ αυτά την οικονομική μας αλλά και όλη μας τη  συμπεριφορά προς τις καταστάσεις και τα πρόσωπα που μας περιβάλλουν.

Επειδή όμως είμαστε κληρονόμοι μιας παράδοσης και ιστορίας πλούσιας σε αρχές και ιδανικά και σε πνευματικό περιεχόμενο, που πηγάζει από τους Αγίους και τους ήρωές μας ( εθνικούς, επιστημονικούς, φιλανθρωπικούς, κοινωνικούς, κ.λπ.), έχουμε και την παρακαταθήκη και την εμπειρία και την υποχρέωση να δούμε τα πράγματα και από την άλλη σκοπιά. Αυτή των πατέρων μας, δηλαδή την πάτρια.

Στις αμέτρητες δοκιμασίες που έζησε το Γένος μας ανά τους αιώνες, υπήρξαν στιγμές που αντιμετώπισαν οι πατέρες μας αυτό το «δίλημμα»: «ΕΛΛΕΙΜΜΑ» ή «ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ».

Βεβαίως, ως μη έχοντες αμφότεροι οι όροι στην παρούσα αναφορά μόνο οικονομικο-διαχειριστικό περιεχόμενο, εννοείται πως προβλήθηκαν  και ως πρόκληση , ως απειλή, με την ανάλογη μορφή σε κάθε περίσταση.

Όταν οι κάθε είδους επίβουλοι εχθροί χτυπούσαν την πατρίδα και δεν είχαν αποτέλεσμα στα πεδία των μαχών σώμα με σώμα, κατέφευγαν και σ’ αυτόν τον δόλιο τρόπο, για να επικρατήσουν, να  υποτάξουν το αδούλωτο φρόνημα, που ουσιαστικά συνοψιζόταν στο «δίλημμα»: «Έλλειμμα» ή « πλεόνασμα».

Πραγματικά, δεν μπορεί παρά να ήταν φοβερή η πρόκληση και ο πειρασμός.

Αυτοί που έδιναν τις δελεαστικές υποσχέσεις στις ώρες της δοκιμασίας, των παντοειδών κινδύνων, της δίψας, της πείνας, των ασθενειών, της απώλειας των αγαπημένων προσώπων, της άμεσης απειλής του θανάτου, της ατίμωσης, της βεβήλωσης των ιερών, έβρισκαν απέναντί τους ψυχές που ποτέ δε φαντάζονταν. Κατατροπώνονταν, κατανικιόνταν, υφίστατο ταπείνωση και προσβολή η δαιμονική πολλές φορές έπαρσή τους, εισπράττοντας την άρνηση  στη  δόλια υπόσχεση ανταλλαγής του «πλεονάσματος», για την ικανοποίηση των  επιθυμιών τους και όλων των  προσδοκώμενών  τους.

Κι αν σε κάποιους είχε απομείνει λίγη ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, λίγος σεβασμός στον άνθρωπο, αυτοί ντρέπονταν, εκπλήσσονταν, θαύμαζαν το μεγαλείο αυτών των ψυχών.

Αλλά γιατί αυτή η άρνηση στο «πλεόνασμα»; Γιατί αυτή η «παράλογη», η «τρελή», η «μωρή», η «ανόητη» στάση των Σπαρτιατών, των Μεσολογγιτών, των Σουλιωτών, των Ναουσαίων, των Μακεδονομάχων, των αγωνιστών του 1940, των Κυπρίων (1955-1959), και τόσων άλλων;

Αιώνες ο Έλληνας γαλουχήθηκε, διδάχτηκε, προβληματίστηκε και έδωσε απάντηση σε τέτοιου είδους καταστάσεις  προβαλλόμενες ως αδιέξοδα. Διότι τράφηκε πνευματικά κατά τέτοιον τρόπο, ώστε  η τροφή που πήρε διοχετεύτηκε απευθείας στην καρδιά και δημιούργησε, όπως θα έλεγαν οι γιατροί «καρδιακή πνευματική υπερτροφία» ή «πνευματική μεγαλοκαρδία». Η πνευματική τροφή είχε προορισμό την πνευματική καρδιά κι όχι τη λογική. Η λογική παρέμενε πάντοτε «ελλειμματική» σε σχέση με την καρδιά, που είχε το «πλεόνασμα» και εν τέλει έπαιρνε τις μεγάλες αποφάσεις, στα πλαίσια πάντοτε της διάκρισης. Έτσι, στις δύσκολες στιγμές πάντοτε είχε το προβάδισμα η καρδιά. Κι έτσι προτίμησαν το «έλλειμμα» για την υπεράσπιση υψίστων αγαθών. Την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την τιμή και διαφύλαξη όλων των ιερών και των αγίων του τόπου τους. Και η ιστορία τους δικαίωσε. Έγιναν οι οδηγοί μας, τα πρότυπά μας.

Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως, όταν λειτουργεί η καρδιά, καταλύονται ακόμα και οι νόμοι της φύσης. Λειτουργεί το μυστήριο. Διότι εκεί κρύβεται το μυστήριο. Και ενεργεί και γίνονται τα θαύματα, σαν αυτά που έχει να παρουσιάσει αμέτρητα η ευλογημένη μας Ιστορία και Παράδοση.

Σήμερα υποχρεώνεται ο ελληνικός λαός να ζήσει με το «έλλειμμα» το οικονομικό αλλά και με το «έλλειμμα» της συμπάθειας (συν- πάσχω, συμμετέχω στον πόνο του άλλου) των λεγομένων φίλων και εταίρων.

Εδώ δοκιμάζεται, καθώς και οι πρόγονοί του. Δοκιμάζεται και το της καρδιάς του «πλεόνασμα». Παρόλα τα χτυπήματα, έχει και διαθέτει απ’ αυτό. Στο συνάνθρωπό του, όποιος κι αν είναι, ό,τι κι αν πιστεύει, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δίκαια τον πιάνει το παράπονο, αλλά αυτό το κάτι άλλο, το οποίο τρέχει στο αίμα του, τον κρατάει όρθιο.

«Πλεόνασμα» και «Έλλειμμα». Πού βρίσκεται όμως το όριό τους; Μέχρι πού τελειώνει  το καθένα, ώστε να μη γίνει βάσανο στη ζωή και αυτοσκοπός; Ανάμεσά τους βρίσκεται η διακριτική αρετή της «ΑΥΤΑΡΚΕΙΑΣ», την οποία διδάσκει  το Ευαγγέλιο.

Ως επίρρωση των προαναφερθέντων παραθέτουμε ένα χωρίο από την προς Φιλιππησίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, την  επιστολή της χαράς όπως λέγεται, παρόλο που είναι γραμμένη μέσα από τη φυλακή, από το τέταρτο κεφάλαιο, καθόσον το Άγιο Ευαγγέλιο και οι βίοι των Αγίων υπήρξαν οι οδηγοί και οι τροφείς του Γένους και η παράκληση και η ελπίδα.

Λέει λοιπόν ο Απόστολος:

«Εχάρην δὲ ἐν Κυρίῳ μεγάλως ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν· ἐφ’ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε, ἠκαιρεῖσθε δέ.

Οὐχ ὅτι καθ’ ὑστέρησιν λέγω· ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷς εἰμι αὐτάρκης εἶναι.

Οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσι μεμύημαι καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾶν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι·

πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ.

Πλὴν καλῶς ἐποιήσατε συγκοινωνήσαντές μου τῇ θλίψει».

Και η μετάφραση:

«Χάρηκα επίσης πολύ εν Κυρίω, γιατί τώρα επιτέλους ξαναβλάστησε η φροντίδα σας για μένα, για την οποία και φροντίζατε, αλλά δεν είχατε ευκαιρία να την εκδηλώσετε.  Όχι ότι το λέω κάτω από στέρηση, γιατί εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε αυτά που έχω.  Ξέρω να ζω με στέρηση, ξέρω και να ζω και με αφθονία. Σε καθετί και σε όλα έχω μάθει το μυστικό, και να χορταίνω και να πεινώ, και να έχω αφθονία  και να στερούμαι. Όλα έχω τη δύναμη να τα κάνω διά του Χριστού, που με ενδυναμώνει.  Όμως καλά κάνατε που συμμετείχατε στη θλίψη μου».

Στον Απόστολο το «έλλειμμα» είναι το «ταπεινούσθαι», το «πεινάν», το «υστερείσθαι». Το δε «πλεόνασμα» το «περισσεύειν» και  το «χορτάζεσθαι». Τη συντονιστική, τη ρυθμιστική , τη μετριαστική αρετή όμως την αναφέρει στην αρχή: «εγώ έμαθον εν οις ειμί αυτάρκης είναι».

Δεν μπορεί παρά σύμφωνα με τα δεδομένα της ιστορίας και σύμφωνα με τους πνευματικούς νόμους να βγει δικαιωμένος ο ελληνικός λαός. Εξάλλου , πάλι  έτερος λόγος λέγει: «Το άδικον ουκ ευλογείται» .

Αυτά είναι αποδεδειγμένα ως ήδη γενόμενα. Είναι δικά μας, κληρονομιά μας. Είναι το αίμα  μας, το «πεπρωμένο» μας. Και στο χέρι μας είναι να συνεχίσουμε. Διότι θα τα παραδώσουμε με ευθύνη στους επερχομένους, αλλά θα δώσουμε λόγο και στο Θεό.

Δε θα αποκάμομε. Όχι. Δεν είμαστε μόνοι!

Ηλιάδης Σάββας, Διά βίου δάσκαλος

Πηγή: Ακτίνες