«Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν,
καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις...
ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,
οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος,
καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε·
Ἐγώ εἰμί μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν»
(Ἀφοῦ ἐκπλήρωσες τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας μας
καὶ ἀφοῦ ἔνωσες τοὺς ἐπὶ γῆς μὲ τὰ οὐράνια,
ἀνελήφθης μὲ δόξα, Χριστέ, ποὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
χωρὶς νὰ χωρίζεσαι ἀπὸ πουθενά, ἀλλὰ μένων πανταχοῦ παρὼν,
καὶ διαλαλεῖς σὲ ὅσους Σὲ ἀγαποῦν:
Ἐγὼ εἶμαι μαζί σας καὶ κανὲνας δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς βλάψει)