Το Άγιον Όρος είναι ένας μοναδικός τόπος με πολλές ιδιαιτερότητες. Η διαστρέβλωση της αλήθειας, ότι δηλαδή η σημερινή εικόνα της Μονής Βατοπαιδίου δεν έχει σχέση με αυτό που φαντάζεται ο μέσος άνθρωπος,

είναι ανεξήγητη, σε εμένα τουλάχιστον που γνωρίζω όσο ελάχιστοι την Ιστορία της στις τελευταίες 10ετίες.

Διαβάζοντας τις κρίσεις και τις περιγραφές για τη σημερινή κατάσταση, με θλίψη θυμήθηκα την εικόνα που αντίκρισα στην πρώτη μου επίσκεψη στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου τον Αύγουστο του 1987.

Περνώντας τότε το κατώφλι της μονής, έμεινα άφωνος και ένιωσα το φόβο αντικρίζοντας ένα τεράστιο αλλά ουσιαστικά έρημο μοναστήρι με μόνο 5 μοναχούς, που ήταν κλεισμένοι λόγω γήρατος στα κελιά τους (κάποτε είχε 1.000 μοναχούς), ιδιόρρυθμο, χωρίς ηγούμενο επί 5 αιώνες, με κλειστές τις 50 υπέροχες εκκλησίες του, με χορταριασμένες αυλές, βουλιαγμένες σκεπές, ετοιμόρροπα άδεια κτίρια και φυσικά, όπως όλα τα παλαιά βυζαντινά μοναστήρια, με κειμήλια, που δεν είχε όμως τη δυνατότητα να προσκυνήσει κανείς.

Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πως βρισκόμουν σε μια νεκρή πολιτεία όπου έμοιαζε να έχει εγκαταλειφθεί λόγω κάποιας... επιδημίας.

Έχει αναλογιστεί κανείς για ποιους σκοπούς χρειάζονται οι ιερές μονές τα χρήματα γενικώς, που μέρος αυτών προκύπτει και από την εκποίηση ακίνητης περιουσίας;

Στη συγκεκριμένη περίπτωση καθημερινά το μοναστήρι αυτό φροντίζει για την τροφή και την παραμονή 300 ατόμων (100 μοναχοί - 100 επισκέπτες – 100 εργάτες).

Αναστήλωσε εγκαταλειμμένα τεράστια κτιριακά συγκροτήματα συνολικής επιφάνειας 45.000 τ.μ., που επί αιώνες είχαν μείνει ασυντήρητα και ήταν υπό κατάρρευση, και έφερε στο φως, συντηρώντας παράλληλα, ανεκτίμητους θρησκευτικούς θησαυρούς, που επί αιώνες φθείρονταν σε σκοτεινά υπόγεια.

Καθημερινά ενισχύει -αγνώστους στην πλειοψηφία τους- αναξιοπαθούντες με ετήσιο κόστος εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, έχει πραγματοποιήσει εκδόσεις σπάνιων πολύτιμων βιβλίων και πραγματοποιεί θρησκευτικά συνέδρια σε πολυπληθέστερα ακροατήρια με εξαιρετική επιτυχία.

Επίσης, έχει συμβάλει καταλυτικά στην απεξάρτηση νέων ανθρώπων από τα ναρκωτικά. Εχει όμως να καλύψει και το κόστος ενός τεράστιου ιεραποστολικού έργου στο εξωτερικό.

Αν ήταν σε θέση το κράτος να συνειδητοποιήσει τη σημασία του ιεραποστολικού έργου, όχι απλώς θα έδινε με ανταλλαγή αλλά θα χάριζε ένα μικρό έστω κομμάτι της δημόσιας περιουσίας στα μοναστήρια για να αξιοποιηθεί αυτή για έναν τέτοιο τεράστιο εθνικό σκοπό.

Όμως, εμείς το ασύλληπτο αυτό έργο το αφήσαμε σε άλλους. Ο ηγούμενος του Βατοπαιδίου γέροντας Εφραίμ, πέρα από το βαρύ σταυρό της αναστηλώσεως της μονής και το τεράστιο εξωτερικό ιεραποστολικό έργο, έπρεπε παράλληλα να βάλει τάξη και να αξιοποιήσει την επί χρόνια εγκαταλειμμένη και ανεκμετάλλευτη περιουσία της μονής, που περιήλθε σε αυτή από συγκεκριμένες δωρεές ανά τους αιώνες, τις οποίες σεβάστηκαν -αλλόθρησκοι και μη- κατακτητές (Τούρκοι, Άραβες, Βούλγαροι, Γερμανοί και Ιταλοί).

Στην Αγγλία όσο πιο βαθιές είναι οι ρίζες μιας δωρεάς τόσο περισσότερο αυτή προστατεύεται. Αν ο ηγούμενος άφηνε τα περιουσιακά στοιχεία της μονής να ρημάξουν και να καταπατηθούν, με αποτέλεσμα να περιοριστούν σημαντικά τα έσοδα της μονής και το αναστηλωτικό της έργο, τότε δεν θα υπήρχε καμία κριτική, άσχετα αν το μοναστήρι παρήκμαζε.

Στην περίπτωση αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας θαυμάζω την Καθολική Εκκλησία -στο μοναδικό αυτό σημείο- γιατί μεθοδικά θεμελίωσε όλη την ανάπτυξη και τη δράση της σε ένα σοβαρό οικονομικό υπόβαθρο, δεκαπλασιάζοντας έτσι το ποίμνιό της έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πραγματοποιώντας παράλληλα ένα τεράστιο, αξιοθαύμαστο κοινωνικό έργο.

Όπως οι περισσότεροι ηγούμενοι του Αγίου Όρους, που είχα την τύχη να γνωρίσω, έτσι και ο γέροντας Εφραίμ πτωχός γεννήθηκε, πτωχός έζησε και ζει και θα πεθάνει με μόνη περιουσία το ράσο του.

Οι ηγούμενοι είναι διαχειριστές ξένων χρημάτων. Δεν αγωνίζονται για να φτιάξουν, όπως εμείς, σπίτια και περιουσίες αλλά τα μοναστήρια των πιστών.

Αλίμονο, αν ο ηγούμενος Εφραίμ δεν διεκδικούσε την περιουσία της μονής με ό,τι στοιχεία είχε στα χέρια του (χρυσόβουλα, κρατικές αποφάσεις, νόμους 1903, 1926, 1951 κ.ά.).

Γιατί φυσικά αυτοί οι τίτλοι υπάρχουν. Το κράτος -η μάνα μας- που κόβει και ράβει νόμους, αναλόγως, με μελλοντική ή αναδρομική ισχύ, έκρινε καλώς ή κακώς ότι αυτά ανήκουν στη μονή.

Τώρα μελετά να αναθεωρήσει τις επιλογές και τις αποφάσεις του. Αυτό έχει τη δύναμη, αυτό θα αποφασίσει. Το μοναστήρι να ’ναι καλά, όπως λέει και ο λαός, και θα αντέξει, όπως άντεξε μία χιλιετία σε πολύ πιο σοβαρές επιθέσεις.

* Ο Κωνσταντίνος Λούλης είναι τέως πολιτικός διοικητής Αγίου Όρους.

Πήγη : http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1695

Γράφει ο/η Εφημερίδα "Σημερινή" (Μιχάλης Παπαδόπουλος)

19.10.08

Το μεγαλύτερο όπλο στον άνθρωπο είναι η αλήθεια, και, όταν κανείς έχει την αλήθεια μαζί του, μπορεί και να αγωνίζεται και να παραμένει όρθιος σε όλη αυτή την καταιγίδα του ψεύδους»... Λόγια του Γέροντα Αθανάσιου,

που υπήρξαν, αρχήθεν, ο σηματωρός της πνευματικής του πορείας.

Με αυτά οδηγό, όρθιος «σ' όλη αυτή την καταιγίδα του ψεύδους» που μαίνεται γύρω μας, μιλά για την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου και το φερόμενο ως σκάνδαλο της εκκλησιαστικής περιουσίας της, την εμπειρία της μοναστικής ζωής, τον καρπό της οποίας γεύτηκε με «νηφάλιο μέθη», αλλά και την εν τω κόσμω διακονία της Εκκλησίας, σε μια εποχή που είδε όλες τις αλήθειες να καταρρέουν, πάρεξ την αλήθεια που είναι ο ίδιος ο Χριστός, όπως λέει…

Γέροντα, εσείς έχετε μια βαθιά πνευματική σχέση με το Άγιον Όρος και ειδικότερα με την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου. Θα σας ζητούσα, αν μπορείτε, να καταθέσετε, κατ' αρχάς, τα συναισθήματά σας και, κατά δεύτερον, την εκτίμησή σας, για όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, με επίκεντρο την περιουσία της Μονής.

Από το 1987 ήμουν ανάμεσα στους πρώτους μοναχούς που επάνδρωσαν την ιερά μονή Βατοπαιδίου. Έτσι γνωρίζω τα πράγματα πολύ καλά, και τον υπεράνθρωπο αγώνα που κάναμε, προκειμένου η μονή αυτή να αναστηθεί και να μετατραπεί από ιδιόρρυθμος, σε κοινόβια. Με τον πατέρα Εφραίμ είμαστε φίλοι και γνωριζόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια…

Γνωριστήκαμε πρώτη φορά το 1973, στην ιερά μονή Σταυροβουνίου, και έπειτα αναπτύξαμε μια στενή φιλική σχέση. Παρακολουθώντας όλον αυτόν τον θόρυβο, πραγματικά λυπάμαι πάρα πολύ, διότι γίνεται μια αδικία εις βάρος της μονής Βατοπαιδίου, και η κορυφαία αδικία γίνεται εις βάρος του Ηγουμένου Εφραίμ. Ο οποίος, παρουσιάζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σαν ένας αδίσταχτος οικονομικός εγκληματίας, που μόνο σκοπό της ζωής του έχει τον πλουτισμό, την άνεση και την καλοπέραση.

Πράγματα που ουδόλως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, αφ' ης στιγμής το εξετάζει η δικαιοσύνη, έπρεπε τα ΜΜΕ να το χειριστούν με περισσότερη ευθύνη και σύνεση. Γιατί να βιαστούμε εμείς να βγάλουμε συμπεράσματα ή να καταδικάζουμε ή να στιγματίζουμε ανθρώπους, τη στιγμή που του θέματος έχει επιληφθεί η δικαιοσύνη; Ας αφήσουμε τη δικαιοσύνη να αποφανθεί. Και, είμαι βέβαιος, πως δεν θα αποδειχθεί τίποτε από όλες αυτές τις κατηγορίες, γιατί δεν είναι έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα.

Όμως, όλην αυτήν την ψυχική ταλαιπωρία που προκαλούμε στους μοναχούς, οι οποίοι, βεβαίως, ως πνευματικοί, θα την αντιπαρέλθουν πνευματικά, αλλά και την ψυχική οδύνη που προκαλείται σε εκατομμύρια ψυχές πιστών, την υπολογίζουν αυτοί που καλλιεργούν το θέμα αυτό; Υπολογίζουν την τεράστια ζημιά που κάνουν στις ψυχές των νέων ανθρώπων; Αλλά, κι αν ακόμη υποπτευθεί κανείς ότι κάποιο λάθος έχει γίνει, γιατί δεν περιμένουν τη δικαιοσύνη να αποφανθεί; Όμως, εδώ εγείρεται και ένα άλλο θέμα: Προς τι όλη αυτή η προβολή και η διαφήμιση του κακού;

Πλήττουν την Ορθοδοξία

Για ποιο λόγο, κατά τη γνώμη σας, ασκείται αυτή η πολεμική; Πού αποσκοπεί; Έχει στόχο την ίδια την Εκκλησία, το Άγιον Όρος, την παράδοση του μοναχισμού εν γένει, την ιερά μονή Βατοπαιδίου ή κάποια πρόσωπα;

Θεωρώ ότι, κατ' αρχάς, το θέμα έχει και πολιτικές διαστάσεις. Αυτό είναι ξεκάθαρο και το αντιλαμβάνεται κανείς παρακολουθώντας καθημερινά τα γενόμενα στις εκπομπές στα ΜΜΕ. Αλλά, πέραν τούτου, είναι και μια πολεμική, η οποία αποσκοπεί στο να πλήξει την Ορθόδοξη Εκκλησία κτυπώντας κατ' ευθείαν στο κέντρο της Ορθοδοξίας, που είναι το Άγιον Όρος. Η αλήθεια είναι ότι, η ιερά μονή Βατοπαιδίου, στην αγιορείτικη πολιτεία κατέχει μιαν από τις πρώτες θέσεις.

Ως μοναστήρι και ως αδελφότητα, είναι το μεγαλύτερο. Αριθμεί πέραν των 110 μοναχών, έχει ένα τεράστιο κοινωνικό, φιλανθρωπικό, πνευματικό και ιεραποστολικό έργο, ακτινοβολεί το φως της Ορθοδοξίας στα πέρατα του κόσμου, και προσελκύει πολλούς ανθρώπους, που αναζητούν εκεί ανάπαυση και γαλήνη. Από τους πιο απλούς μέχρι τους πιο ισχυρούς, μέχρι και βασιλείς την επισκέπτονται. Αναρωτήθηκε κανείς, γιατί πάνε εκεί αυτοί οι άνθρωποι;

Έχουν στα παλάτια τους όλες τις ανέσεις. Η απάντηση είναι ότι πάνε εκεί, γιατί αναζητούν και βρίσκουν πνευματική τροφή. Όλα αυτά φαίνεται ότι ενοχλούν κάποιους, οι οποίοι δεν θέλουν η Εκκλησία να έχει λόγο.

Κυκλοφορούν, στα ΜΜΕ, συνεχώς αντικρουόμενες πληροφορίες, οι οποίες δημιουργούν μια πολύ συγκεχυμένη εικόνα, για το εάν η Μονή ενήργησε νόμιμα ή παράνομα, παρότι, όπως υποστηρίζει η μοναστική Αδελφότητα του Βατοπαιδίου, διεκδίκησε, με βάση έγγραφους τίτλους και νόμιμα μέσα, την περιουσία της…

Το μοναστήρι δεν ενήργησε παράνομα. Με αποφάσεις υπουργικές και δικαστικές, διεκδίκησε την ανταλλαγή της περιουσίας του με το Ελληνικό Δημόσιο, μάλιστα έπειτα από πρωτοβουλία του ίδιου του κράτους. Πού έγκειται το κακό, και ποια είναι η παρανομία; Το να συναντήσεις έναν υπουργό για κάποιο θέμα που σε αφορά είναι αξιόμεμπτο ή σημαίνει ότι υπάρχει δολοπλοκία; Αν είναι έτσι, τότε να μην έχουμε καμιά σχέση με τις κυβερνήσεις ούτε με τους υπουργούς. Πού αλλού θα αποταθεί ένας Ηγούμενος, για τέτοιου είδους θέματα, εκτός από ένα θεσμικό εκπρόσωπο του κράτους; Πού βρίσκεται, λοιπόν, το μεμπτόν;

Η εκκλησιαστική περιουσία

Αναπτύσσεται μια έντονη επιχειρηματολογία στην Ελλάδα, και από αρθρογράφους αλλά και από πολιτικά πρόσωπα, ότι πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, καθώς και το ζήτημα των σχέσεων μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας. Πιστεύετε ότι το θέμα του Βατοπαιδίου είναι μια έμμεση οδός, ώστε να τεθούν τέτοιου είδους ζητήματα;

Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται, λέει ένα σοφό γνωμικό. Ανοίγοντας το θέμα της περιουσίας του Βατοπαιδίου, αυτοί που το θέτουν οπωσδήποτε θίγουν και όλα αυτά τα ζητήματα, σε μια προσπάθεια να προσποριστούν οφέλη. Σίγουρα, θα ακούσουμε πάρα πολλά πράγματα. Αλλά, ένα πράγμα πρέπει να ξέρουμε: Ότι η Εκκλησία ζει χωρίς περιουσία, ο λαός, όμως, δεν ζει χωρίς Εκκλησία. Και αυτό έπρεπε να το ξέρουν πολύ καλά.

Η Εκκλησία στην ιστορία της και φτωχή υπήρξε και ακτήμων υπήρξε και καταδιωγμένη υπήρξε, αλλά ουδέποτε έπαψε να υπάρχει. Και αν η Εκκλησία έχει κάποια περιουσία, δεν την έχει για να ζούνε οι άνθρωποί της με χλιδή, αλλά για να αντεπεξέρχεται στο μεγάλο έργο το οποίο επιτελεί. Ειδικώς, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει καθόλου μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία. Πολλές μητροπόλεις και πολλές μονές είναι πάμπτωχες, αλλά και στην Κύπρο, όπου θεωρούμε ότι η Εκκλησία έχει σημαντική περιουσία, εκτός από δυο-τρεις εκκλησιαστικούς οργανισμούς, οι υπόλοιποι αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε και να ανταποκριθούμε στο έργο που έχουμε να επιτελέσουμε.

Η πραγματικότητα δεν είναι έτσι όπως τη διαζωγραφίζουν μερικοί. Έχουμε μεγάλες ανάγκες, τεράστιες υποχρεώσεις, και δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε μόνο με τα υπάρχοντα έσοδα.

Αδικαιολόγητες αντιδράσεις

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια μακραίωνη παράδοση μοναστικής εμπειρίας, με μεγάλες ασκητικές μορφές, που κόσμησαν τόσο την ίδια, όσο και τον πολιτισμό μας γενικότερα. Σήμερα, ωστόσο, καλλιεργείται μια καχυποψία όσον αφορά το μοναχισμό. Άλλωστε, και εσείς ο ίδιος προσωπικά έχετε γίνει στόχος αρκετών επιθέσεων, όσον αφορά αυτό το θέμα. Τι απαντάτε σ' αυτά;

Ο μοναχισμός δεν είναι ένα φαινόμενο του 20ού αιώνα, αλλά υπάρχει από τη στιγμή που ο Χριστός ενανθρωπίστηκε. Ο ίδιος ο Χριστός έκανε την πρώτη μοναστική αδελφότητα με τους αγίους Αποστόλους, και διακόνησε ως πατέρας πνευματικός ανάμεσά τους. Στη συνέχεια, κυρίως όταν έπαψαν οι διωγμοί, από τον 3ο αι. και μετά, οργανώθηκε ο μοναχισμός, και είχαμε μια ολόκληρη χορεία οσίων, ασκητών και αγίων, οι οποίοι κόσμησαν, πράγματι, την Εκκλησία μας.

Αντιδράσεις και καχυποψίες υπήρχαν πάντα. Έχουμε αναφορές στο Γεροντικό, στα έργα του Ιερού Χρυσοστόμου κ.ά., που μιλούν για αντιδράσεις γονέων, κτλ. Μπορούμε να πούμε πως οι αντιδράσεις προέρχονται από δύο κατηγορίες ανθρώπων: η πρώτη, που είναι και η πλέον συμπαθής, είναι οι άνθρωποι που έχουν κάποιον δικό τους, συνήθως το παιδί τους, ο οποίος αποφασίζει να αφιερώσει τη ζωή του στο Θεό και εντάσσεται σε μια μοναστική κοινότητα.

Στη Μονή Μαχαιρά, όπου υπάρχουν σήμερα γύρω στους 25 μοναχούς, μόνο για δυο-τρεις περιπτώσεις είχαμε τέτοιες αντιδράσεις. Οι υπόλοιποι είτε ήρθαν με την ευχή των γονιών τους, είτε ήρθαν με κάποιες επιφυλάξεις από την πλευρά των γονέων, οι οποίοι, βεβαίως, σεβάστηκαν την επιλογή των παιδιών τους. Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο των ανθρώπων αυτών και την πικρία τους, επειδή τα παιδιά τους έχουν επιλέξει στη ζωή τους ένα δρόμο που οι ίδιοι δεν ήθελαν, χρησιμοποιούν αυτήν την ευκαιρία, για να κτυπήσουν το μοναχισμό και την Εκκλησία, γιατί, ουσιαστικά, ενοχλούνται από την παρουσία των μοναχών και των μοναστηριών.

Γι' αυτό, αν προσέξει κανείς, στα άρθρα που γράφουν, δεν κρίνουν ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά βάλλουν γενικά κατά του μοναχισμού και της Εκκλησίας. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις, που γονείς, οι οποίοι αρχικώς είχαν αντιδράσει στην επιλογή των παιδιών τους να γίνουν μοναχοί, στη συνέχεια, έγιναν οι ίδιοι ένθερμοι θιασώτες του μοναχισμού και εντάχθηκαν και οι ίδιοι σε μια μοναστική κοινότητα. Βέβαια, ο μοναχός έχει ως αρχή του να ζει έξω από τον κόσμο, να ζει μέσα στην προσευχή και την ταπείνωση, οπότε είναι ευκολότερο στον καθένα να ασχολείται με τη ζωή του.

Εάν, όμως, ένας άνθρωπος επέλεγε να πάει μόνος του να ζήσει σ' ένα έρημο χωριό, μακριά από τον κόσμο, καλλιεργώντας ένα χωράφι, θα γίνονταν η επιλογή και η ζωή του, αντικείμενο σχολιασμού, ειρωνείας και κατασυκοφάντησης; Δεν είναι ύβρις να λες ότι ένας άνθρωπος που επέλεξε να γίνει μοναχός είναι πλανεμένος, ψυχοπαθής και θύμα άλλων ανθρώπων; Επειδή οι μοναχοί, λόγω ταπεινότητας, δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους, συνεχίζουν να γίνονται θύματα αυτής της κατασυκοφάντησης. Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή που ακόμη και τα ζώα και τα φυτά έχουν δικαιώματα, και αρνούμαστε σ' έναν άνθρωπο, μορφωμένο και ενήλικα, να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο ζωής του;

Ελεύθερη η επιλογή του μοναχού

Θεωρείτε ότι αυτό συνιστά αναίρεση της προσωπικής ελευθερίας;

Βεβαίως είναι αναίρεση της προσωπικής ελευθερίας. Ποιος επιτρέπει στους άλλους να αμφισβητούν και να αναιρούν τις επιλογές και την ελευθερία του;

Πρόσφατα, ο Μητροπολίτης Κύκκου ανέφερε ότι, από τους νέους που προσέρχονται στη μονή, ζητώντας να γίνουν μοναχοί, αποδέχεται μόνον αυτούς που πάνε με τους γονείς τους και έχουν την απόλυτη συγκατάθεσή τους. Θα θέλατε να το σχολιάσετε;

Σέβομαι το μητροπολίτη Κύκκου, τον αγαπώ και τον εκτιμώ, αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς να περιμένεις από έναν άνθρωπο 25, 30, 35 χρονών να έρθει στο μοναστήρι με τη συνοδεία και τη συγκατάθεση των γονιών του. Ας το παραλληλίσουμε αυτό με μιαν άλλη κατάσταση: Εδώ στη μητρόπολη έρχονται καθημερινά πολλοί νέοι, για να βγάλουν άδεια γάμου. Θα έπρεπε να τους λέω ότι πρέπει να φέρουν και τους γονείς τους μαζί ή να τους ρωτώ, αν οι γονείς τους το εγκρίνουν, για να τους εκδώσω άδεια;

Υπάρχουν, πολύ συχνά, περιπτώσεις γονέων, που έρχονται στη μητρόπολη και μου λένε ότι δεν θέλουν ο γιος τους να παντρευτεί την τάδε γυναίκα, ή η κόρη τους τον τάδε άντρα, είτε γιατί είναι… μαύροι είτε γιατί δεν είναι καλής ηθικής ποιότητας κτλ. Μα δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν μπορεί να αρνηθείς στον άλλο, τη στιγμή μάλιστα που το προνοεί ο νόμος, το δικαίωμα να παντρευτεί. Και, στο κάτω - κάτω, αν αποτύχει ένας μοναχός, αποτυγχάνει μόνον ένας άνθρωπος. Αν αποτύχει, όμως, ένας γάμος, αποτυγχάνει μια ολόκληρη οικογένεια, ένας ολόκληρος κόσμος.

Αφού λοιπόν στο θέμα του γάμου η Εκκλησία δεν υποχωρεί και αποδέχεται το νόμιμο της ηλικίας χωρίς να ζητά τη γονική συγκατάθεση, γιατί να το ζητούμε αυτό στο μοναχισμό; Βεβαίως, κατανοώ απολύτως τους γονείς που αντιδρούν. Όμως, από την άλλη, δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε το δικαίωμα σ' έναν ενήλικα άνθρωπο, που η πολιτεία τού παρέχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να έχει και να διαθέτει την ελευθερία του, να επιλέγει τον τρόπο ζωής του.

Έχετε βιώσει, όπως όλοι οι μοναχοί, όλη την πνευματική, ψυχική και σωματική δοκιμασία από την οποία διέρχεται ένας μοναχός.

Υπάρχει, όμως, μια έντονη επιχειρηματολογία από αρκετούς, σύμφωνα με την οποία, πολλοί μοναχοί, παραμένουν στα μοναστήρια, έστω κι αν δεν μπορούν να ανθέξουν το βάρος της μοναστικής ζωής, επειδή αποξενώνονται από την εν τω κόσμω ζωή τους, τους φίλους, τις δραστηριότητές τους, τη δουλειά τους, κτλ., και εξαρτώνται αποκλειστικά από τους πνευματικούς τους.

Με αποτέλεσμα, στο τέλος, να αποπροσανατολίζονται από τον πραγματικό στόχο του μοναχού, που είναι η διά της ταπεινώσεως θέωσις.

Πώς το σχολιάζετε;

Το μόνο που έχω να πω γι' αυτό είναι να επισκεφθούν οι άνθρωποι τα μοναστήρια. Να πάνε στο Άγιον Όρος, να πάνε και στα μοναστήρια της Κύπρου, και αν διαπιστώσουν ότι οι μοναχοί είναι αποπροσανατολισμένοι και καταναγκασμένοι να ζουν εκεί, είμαι δεκτικός να το ακούσω. Εγώ έζησα τόσα χρόνια στα μοναστήρια, αλλά τέτοιες καταστάσεις δεν είδα. Είχαμε περιπτώσεις μοναχών, που κάποια στιγμή διέκοψαν τη μοναχική εμπειρία και επέστρεψαν στον κόσμο, χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ποτέ δεν εμποδίσαμε κάποιον να φύγει, αν το ήθελε. Αντιθέτως, υπήρξαν περιπτώσεις, που παροτρύναμε ανθρώπους να εγκαταλείψουν το μοναστικό βίο, όταν διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούσαν να γίνουν μοναχοί. Ενθαρρύναμε την επιστροφή τους στον κόσμο. Αλλά δεν έμεινε ποτέ μοναχός με το ζόρι στο μοναστήρι, γιατί, απλούστατα, δεν μπορεί να γίνει αυτό.

Ποιος άνθρωπος μπορεί να μείνει εξαναγκαστικά, μέσα στο πλαίσιο μιας τόσο σκληρής και επίμοχθης ζωής;

Οι μοναχοί είναι ελεύθεροι άνθρωποι, και μιλούν με τον καθένα ελεύθερα. Κανείς ποτέ δεν τους απαγόρευσε να φύγουν, αν το ήθελαν. Αλλά, το να αντιμετωπίζουμε τους μοναχούς με αυτήν τη νοοτροπία, είναι απαράδεκτο.

Δεν πρόκειται για έναν ή δύο ανθρώπους. Μιλάμε για ολόκληρες κοινότητες, για ανθρώπους μορφωμένους και καλλιεργημένους πνευματικά.

Σε μια εποχή που σε όλο τον κόσμο υπάρχει ισχυρή κίνηση επιστροφής στην παράδοση, στον πολιτισμό και στη θρησκεία, για τη συγκρότηση μιας ταυτότητας ενάντια στην κιμαδοποίηση της παγκοσμιοποίησης, στην Ελλάδα κουτσουρεύουμε τα πόδια μας.

Στη Ρωσία γίνεται επισταμένη προσπάθεια από την ίδια την πολιτεία η εκκλησία να έχει δύναμη και απήχηση στο λαό. Η πολιτεία πρωτοστατεί στην αναδιοργάνωση και ενίσχυση της εκκλησίας. Ο πρόεδρος Πούτιν δηλώνει θαρρετά πως στηρίζει την εκκλησία, όπως και ο πρωθυπουργός Μεντβέντεφ.
Στην Ελλάδα αναδιοργανώνεται η επίθεση κατά της εκκλησίας. Θεωρείται περιττή και αχρείαστη η πίστη. Διενεργείται συστηματικά το γκρέμισμά της. Γίνεται...
πλήρης απαξίωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την εκκλησία την θέλουν μόνο φτωχή, ανίκανη και δίχως αποστολή, ως ειπώθηκε. Είναι σαν να αρνούμαστε την ιστορία μας, την παράδοσή μας, τον ίδιο τον εαυτό μας. Είναι ανόητη η πολεμική κατά της εκκλησίας και είναι σίγουρα εθνοκτόνος. Έφθασαν φιλόδοξοι πολιτικοί να χαρακτηρίζουν το Άγιον Όρος “μαφία”.
Ο κ. Α. Αλαβάνος, πριν από δέκα ακριβώς έτη, στο αφιέρωμα του περιοδικού “Άρδην” για το Άγιο Όρος, έγραφε μεταξύ άλλων γι’ αυτό και το άβατο: “Δεν είναι χώρος σύγκρουσης μια χωροταξικά περιορισμένη, μακραίωνη, όμως, ιστορική, πολιτιστική και θρησκευτική εστία, όπως είναι το Άγιον Όρος... Η κάθε κοινωνία έχει τους δικούς της ρυθμούς και τον δικό της τρόπο να προχωρεί στην εξέλιξή της. Ας διατυπώσει ο καθένας υπεύθυνα και με σεμνότητα τις απόψεις του, ας αφήσουμε όμως τις μοναστικές κοινότητες να παίρνουν οι ίδιες τις αποφάσεις τους, που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν καμία επιθυμία να εξαγάγουν στην υπόλοιπη κοινωνία. Ας τους αναγνωρίσουμε, τουλάχιστον, σε αυτόν τον μικρό χώρο τους με το μεγάλο όμως ιστορικό του φορτίο, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, της ελεύθερης επιλογής για τη ζωή τους, τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι ίδιοι για την πολιτιστική τους ταυτότητα και ιδιαιτερότητα... Ας δώσουμε τις μεγάλες μάχες της γυναικείας απελευθέρωσης και ας αφήσουμε το Άγιον Όρος στην ηρεμία του”.
Μέσα σε δέκα έτη ο κ. Α. Αλαβάνος άλλαξε... άρδην. Δεν γνωρίζουμε ποιος άνεμος τον παρέσυρε. Η κ. Αμανατίδου, βουλευτής του κόμματός του, καταπάτησε υπερήφανα το αθωνικό άβατο. Ο ίδιος ηγείται ενός ανίερου πολέμου κατά του μοναχισμού, του κλήρου και της εκκλησίας. Είναι διατύπωση υπεύθυνη και σεμνή ενός πολιτικού ανδρός, προέδρου κόμματος, να ονομάζει το Άγιον Όρος “μαφία”; Δεν θα πω εγώ τι είναι ο Άγιον Όρος. Αν στο περιβόλι του υπάρχει και κανένα αγκάθι, δεν το καίμε όλο. Θα αφήσω να μιλήσει μια κυρία του αριστερού χώρου. Η κ. Λ. Κανέλλη, που γράφει στο “Άρδην” βλέποντας τον ιερό Άθωνα από ένα αεροπλάνο: “Να περιδιαβαίνουν τις κατοικίες των αγγέλων. Να βλέπουν μ’ όλα τα κύτταρα του φθαρτού σώματός τους την προσευχή ως αύρα χαρμολύπης να εγκολπώνεται σκήτες και μοναστήρια, τις κατοικίες των εραστών μιας ταπεινότητας που αντέχει χίλια χρόνια τώρα να υπερασπίζεται με πίστη κι αγάπη τους πολλούς και απίστους”.
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους δι’ ανοιχτής επιστολής της στις 3.10.2008 εκφράζει τη βαθιά λύπη της για λόγους και πράξεις ανθρώπων του κόμματος του κ. Α. Αλαβάνου κατά του Αγίου Όρους και καταλήγει: “Σεβόμενοι το νομικόν και θεσμικόν καθεστώς του αγιωνύμου ημών τόπου φροντίσητε διά την αποφυγήν ενεργειών θιγουσών την ιερότητα της αθωνικής χερσονήσου. Εν περιπτώσει καθ’ ην δεν γίνει σεβαστόν το νομικόν και θεσμικόν καθεστώς του ιερού ημών τόπου, η καθ’ ημάς Ιερά Κοινότης είναι υποχρεωμένη να ενεργήση τα δέοντα προς διασφάλισιν του απ’ αιώνων απολάβοντος σεβασμού καθεστώτος αυτού”.
Το Άγιον Όρος έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το Άγιον Όρος έχει κάτι να δώσει. Χρειάζεται. Θα χρειασθεί περισσότερο. Η αμαύρωσή του θα χαρακτηρίσει τους κατηγόρους του. Λυπούμεθα και προβληματιζόμεθα για το σκανδαλισμό του κόσμου. Πρόβλημα έχει πάντως ο σκανδαλίζων, ο σκανδαλοθήρας, αλλά και ο ευκολοσκανδαλιζόμενος".

Πήγη : http://troktiko.blogspot.com/2008/11/blog-post_6593.html

Αποκλειστικό - Η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, συναισθανόμενη την ευθύνη της έναντι τού ελληνικού λαού, τής ιστορίας της, της πνευματικής της παράδοσης και του πνευματικού

και ηθικού κύρους της στην Ορθοδοξία και την ελληνική κοινωνία και λόγω της άδικης επίθεσης και του δημόσιου διασυρμού πού δέχεται από διάφορους παράγοντες, αναγκάζεται να ενημερώσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Μονές της χώρας μας κατά του νόμου 1700/87.

Κάθε Μονή με την κινητή και ακίνητη περιουσία της εξασφαλίζει τα τρέχοντα έξοδα σίτισης, φιλοξενίας, κτιριακών αναστηλώσεων, συντηρήσεων κειμηλίων, αλλά και μπορεί να επιτελεί ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο.

Η Μονή Βατοπαιδίου όπως φαίνεται ιστορικά ήταν ευλογημένη από την θεία Πρόνοια να επιτελεί διπλό ρόλο, να βιώνει τον ησυχασμό και να προσφέρει ιεραποστολικό έργο όχι μόνο εντός της ελληνικής επικράτειας, αλλά και εκτός αυτής.

Μέσα στο διάβα των αιώνων αναδείχθηκε σε ορθόδοξο προμαχώνα, σε κάστρο της Ορθοδοξίας, του ασκητισμού, της θεολογίας, της ιεραποστολής, της ομολογίας και του μαρτυρίου, σε λαμπρό κοινόβιο του αγιότεκνου, πολύτεκνου και καλλίτεκνου Αγίου Όρους.

Στην Μονή έζησαν την ησυχαστική ζωή πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μας, όπως ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο όσιος Νικόδημος ο Ησυχαστής, ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος μετέπειτα πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο άγιος Σάββας ο διά Χριστόν Σαλός, αλλά και κάποιοι άλλοι πού ανέλαβαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού να μεταφέρουν την ακραιφνή Ορθόδοξη Παράδοση και εκτός Αγίου Όρους σε άλλα ορθόδοξα έθνη, όπως ο άγιος Σάββας Νεμάνια ο πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, ο άγιος Μάξιμος ο Γραικός ο φωτιστής των Ρώσων.

Κατά την Τουρκοκρατία η Μονή ιδρύει το 1749 την Αθωνιάδα Ακαδημία, από την οποία προήλθαν άγιες προσωπικότητες, όπως ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ο ιεραπόστολος, ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο ιερομάρτυς Αγάπιος, ο νεομάρτυς Αθανάσιος Κουλακιώτης και πολλοί διδάσκαλοι του Γένους.

Η Μονή συμβάλλει στην επανίδρυση της Μεγάλης του Γένους Σχολής (στόν κατάλογο των ευεργετών-δωρητών αναγράφεται δεύτερη κατά σειρά μετά τον Πατριάρχη Ιωακείμ τον Β΄).

Δίνει μεγάλες χορηγίες στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στην Εκκλησιαστική Σχολή της Λευκωσίας (τό σημερινό Παγκύπριο Γυμνάσιο), στην Γεωργική Σχολή της Δράμας, αναλαμβάνει την ανέγερση στην Κωνσταντινούπολη της Σχολής των Γλωσσών, ενώ ενισχύει οικονομικά όλα τα Εκπαιδευτήρια του Ελληνικού Βασιλείου.

Αναγκαζόμαστε κάτω από τις παρούσες συνθήκες δυσφήμισης να μιλήσουμε για την ιεραποστολική και φιλανθρωπική δραστηριότητα της νέας αδελφότητας, παρόλο πού θα έπρεπε να αποκρυβεί, διότι έτσι ταιριάζει στο μοναχικό σχήμα, και θα έπρεπε οι επόμενες γενεές να αξιολογήσουν το έργο της. Κάθε χρόνο περίπου δύο εκατομμύρια ευρώ διατίθενται για υποτροφίες, βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, αρρώστους και φυλακισμένους, κατασκηνώσεις και Ιδρύματα, εκκλησιαστικούς οργανισμούς στην Ελλάδα, Κύπρο, Ρωσία, Ρουμανία, Σερβία, Αφρική και σε μοναστήρια και εκκλησιαστικούς οργανισμούς στην Αμερική και σε πολλές επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Το πρώτο μεγάλο έργο είναι σε εξέλιξη: γηροκομείο προϋπολογισμού πέντε εκατομμυρίων ευρώ. Εκτός από την προσπάθεια αυτή, πρέπει να τονισθεί ότι το Βατοπαίδι έγινε κοινόβιο το 1990 και κλήθηκε να αναστηλώσει τα 35.000 τετρ. μέτρα του κτηριακού συγκροτήματος της Ιεράς Μονής πού χρονολογείται από τον 10ο αιώνα, έχει την ευθύνη για την αναστήλωση Ιερών Σκητών και Κελλιών πού ανήκουν στην Μονή τα οποία ανέρχονται σε άλλα 30.000 τετρ. μέτρα. Επίσης ανέλαβε να συντηρήσει και να διασώσει τα ανεκτίμητης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας κειμήλια, την συντήρηση και ανάδειξη του ιστορικού περιβάλλοντος χώρου της Μονής, την παροχή δωρεάν φιλοξενίας και σίτισης 25.000 επισκεπτών κατ΄ έτος και των 150 εργατών της. Τα καθημερινά έξοδα σίτισης κυμαίνονται μεταξύ 4.000 και 5.000 ευρώ.

Επίσης έναν άλλο τομέα προσφοράς της Μονής αποτελούν οι εκδόσεις ψυχωφελών κειμένων, θεολογικών και επιστημονικών συγγραμμάτων, η διοργάνωση διορθοδόξων θεολογικών Συνεδρίων για την προβολή της ορθοδόξου παραδόσεως και η έκδοση των πρακτικών τους.

Σχετικά τώρα με την ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλιμνίων εκτάσεών της η Μονή διά των εκπροσώπων της επιδίωξε και επιδιώκει, όπως έχει ευθύνη και καθήκον από τους κοινοβιακούς κανόνες, την προστασία των νομίμων δικαιωμάτων της, με νόμιμους τρόπους και διαφανείς διαδικασίες ενώπιον των θεσμοθετημένων οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου.

Η Ιερά  Μονή δεν έχει συμμετοχή σε καμμία παράνομη συναλλαγή ή παράνομη πράξη.

Η κυριότητα της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεων και νησίδων αυτής είναι αδιαμφισβήτητη και νομικά πλήρως τεκμηριωμένη. Όλοι οι τίτλοι της Μονής στην λίμνη Βιστωνίδα αναγνωρίζονται παγίως από τα ελληνικά δικαστήρια ως τίτλοι κυριότητος. Οι τίτλοι έχουν επικυρωθεί στα χρυσόβουλλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων Νικηφόρου Βοτανειάτη το  1080, Ανδρόνικου Παλαιολόγου του Γ’ το 1329, Ιωάννου Παλαιολόγου το 1357 και του Ηγεμόνος Ιωάννου Ούγγλεση το 1371.

Στην συνέχεια οι Οθωμανοί κατακτητές σεβάστηκαν τα προνόμια της Εκκλησίας και των Ιερών Μονών. Με σειρά φιρμανίων των Σουλτάνων και τον «Αχτιναμέ», με τον οποίο ο Μωάμεθ ο Πορθητής χορήγησε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο τα γνωστά σε όλους «Προνόμια» και διασφάλισε το αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας,  αναγνωρίστηκαν στις Μονές του Αγίου Όρους όλα τα προνόμια πού είχαν επί Βυζαντίου.

Η κυριότητα της Ιεράς Μονής επί της λίμνης και της εν γένει περιοχής της, επιβεβαιώνεται και με συνοδικά έγγραφα και σιγίλλια των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1731, 1808, 1835, 1839, 1919. Τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Μονής στην λίμνη Βιστωνίδα δεν ήταν ποτέ αντικείμενο της πολεμικής λείας πού περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο.

Αναγνωρίστηκαν και από το Οθωμανικό Δημόσιο και ουδέποτε περιήλθαν σε αυτό, όπως δεν περιήλθαν και στο Βουλγαρικό Δημόσιο.  Ως εκ τούτου τα δικαιώματα αυτά παρέμειναν στην Μονή έως την απελευθέρωση του τόπου από τους κατακτητές.

Τα δικαιώματα της Μονής επιβεβαιώνονται και από δυο γνωμοδοτήσεις των Καθηγητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1922 πού ήταν οι επιφανέστεροι εκπρόσωποι της νομικής επιστήμης στην Ελλάδα την εποχή εκείνη.

Οι ανωτέρω τίτλοι, οι οποίοι εφαρμόστηκαν επί του εδάφους από τις αρμόδιες Κτηματικές Υπηρεσίες Ξάνθης και Ροδόπης, οδήγησαν απολύτως νόμιμα το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας να γνωμοδοτήσει ομοφώνως, με τέσσερις (4) γνωμοδοτήσεις του σε διαφορετικά χρονικά σημεία από το 1998 ώς το 2004, με διαφορετικές συνθέσεις και επί διαφορετικών Κυβερνήσεων, υπέρ της κυριότητος της Ιεράς Μονής.

Θεωρούμε ότι οι δεκάδες Ανώτατοι Κρατικοί Λειτουργοί υψηλού κύρους, ήθους και γνώσεων (Υπουργοί προερχόμενοι και από τα δύο μεγάλα κόμματα, μέλη του Ανωτάτου Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μέλη Ειδικών Γνωμοδοτικών Συμβουλίων, ειδήμονες Καθηγητές Πανεπιστημίων, Εισαγγελείς αλλά ακόμη και απλοί Δημόσιοι Υπάλληλοι) πού υπέγραψαν Γνωμοδοτήσεις και αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις δεν παραπλανήθησαν.

Η ανταλλαγή της λίμνης και της εν γένει περί αυτήν έκτασης με άλλα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν επιλογή του Ελληνικού Δημοσίου και όχι της Ιεράς Μονής. Η εκτίμηση της αξίας των προς ανταλλαγή εκτάσεων και της λίμνης ανατέθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στο αρμόδιο θεσμοθετημένο όργανο, το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών, πού είναι ανεξάρτητο και δεν ανήκει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και έγινε με βάση τα διεθνή και ευρωπαϊκά εκτιμητικά πρότυπα, χωρίς συμμετοχή, επέμβαση ή δυνατότητα επέμβασης από την Ιερά Μονή.

Η Μονή Βατοπαιδίου, με επιστολή της στο αρμόδιο Υπουργείο έχει δηλώσει ότι, όχι μόνο δεν έχει οποιαδήποτε αντίρρηση, αλλά είναι έτοιμη, εφόσον αυτό επιθυμεί το Ελληνικό Δημόσιο, να επιστρέψει στο Δημόσιο όσα εκ των ακινήτων περιήλθαν σε αυτήν στο πλαίσιο των ανταλλαγών και δεν έχουν μεταβιβαστεί σε τρίτους, ανταλλασσόμενα με άλλα ισάξια ακίνητα πού το Ελληνικό Δημόσιο θα επιλέξει. Αν το Δημόσιο δεν επιθυμεί την ανταλλαγή, και πάλι η Ιερά Μονή δεν έχει αντίρρηση στην ανατροπή των ανωτέρω ανταλλαγών και την επιστροφή στην προτέρα, προ της ανταλλαγής κατάσταση, δηλαδή την επιστροφή στην Ιερά Μονή των ποσοστών της λιμνιαίας έκτασης Βιστωνίδας.

Η αμφισβήτηση των τίτλων της Ιεράς Μονής πλήττει ιδιοκτησιακά δικαιώματα πού εμπίπτουν στο πεδίο της συνταγματικής προστασίας της ιδιοκτησίας και των προστατευτικών της ιδιωτικής περιουσίας ρυθμίσεων του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Επιπλέον θέτει σε επικίνδυνη αμφισβήτηση το στηριζόμενο σε τίτλους από το Βυζάντιο και την Οθωμανική Περίοδο δικαιϊκό καθεστώς, πού ισχύει για την κυριότητα και τα λοιπά εμπράγματα δικαιώματα σε αρκετές περιοχές της Ελλάδος, όπως τα Δωδεκάνησα και οι Κυκλάδες, δημιουργεί μεγάλη αναταραχή για τα ίδια δικαιώματα στις λεγόμενες «Νέες Χώρες», πού απελευθερώθηκαν με τους αγώνες του 1912 – 1913 και ύστερα, και θέτει εν αμφιβόλω την δυνατότητα διεκδίκησης της εκκλησιαστικής περιουσίας εκτός της ελληνικής επικράτειας (π.χ. διεκδικήσεις Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κ.λ.π.).

Η αναζήτηση ευθυνών κατά των οργάνων του Δημοσίου για τις διαδικασίες πού ακολουθήθηκαν πλήττει επίσης σοβαρά την αρχή της προστασίας της εμπιστοσύνης των διοικουμένων και τα συμφέροντα των καλοπίστως συναλλασσομένων με το Ελληνικό Δημόσιο, όπως είναι η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και όσοι απέκτησαν στην συνέχεια δικαιώματα, εμπιστευόμενοι τις πράξεις του Ελληνικού Δημοσίου.

Οι μοναχοί ούτε ίδια συμφέροντα έχουν, ούτε συμφέροντα άλλων εξυπηρετούν. Είναι αυτονόητο αλλά πρέπει συνεχώς πλέον να το επισημαίνουμε ότι τόσο οι κοινοβιάτες μοναχοί, όσο και οι ηγούμενοι καμμία ιδιωτική περιουσία δεν διαθέτουν, οπότε σχετικοί ισχυρισμοί περί προσωπικών λογαριασμών είναι παντελώς αστήρικτοι και αδικαιολόγητοι.

Η αποστολή του μοναχού είναι πνευματική και όλες οι σχέσεις του με τους ανθρώπους διέπονται από τις ορθόδοξες πατερικές αρχές της ανιδιοτέλειας και της ειλικρινούς αγάπης. Κάθε προσκυνητής του Αγίου Όρους το αισθάνεται αυτό, γι' αυτό καί, όπως οι ίδιοι μάς ομολογούν, αισθάνονται να είναι ενωμένοι με τους μοναχούς πιο πολύ από τους εξ αίματος συγγενείς τους, αισθάνονται το μοναστήρι σάν το σπίτι τους.

Από το μοναστήρι παίρνουν εκείνη την πνευματική ζύμη και την μεταφέρουν στις οικογένειές τους και έτσι ευλογείται και αγιάζεται η οικογένεια, η κοινωνία, ο κόσμος. Το πρότυπο του μοναχού είναι ο άγιος. Στο Άγιον Όρος βιώνεται η αγιότητα.

Το Άγιον Όρος είναι ο κατεξοχήν τόπος αγιότητος, πού δεν διέκοψε, από την στιγμή της ιδρύσεώς του ώς και σήμερα, την αποστολή του μέσα στην Εκκλησία και τον κόσμο. Η αποστολή αυτή είναι να δημιουργεί αγίους, να μεταλαμπαδεύει την ζώσα παράδοση της Ορθοδοξίας και την εμπειρία της θεώσεως στον άνθρωπο.

Το Άγιον Όρος δίνει το πρότυπο αγιότητος για την κοινωνία, τον κόσμο, όσο και αν προσπαθούν μερικοί να υποβιβάσουν τον ρόλο του. Και είναι ποτέ δυνατόν αυτός πού έχει ως μοναδικό στόχο και σκοπό την απόκτηση του αγιασμού να βλάψει την κοινωνία; Το πρότυπο πού προσφέρει ο ορθόδοξος μοναχισμός και κατ’ επέκταση η Εκκλησία στην ανθρωπότητα είναι πολύ υψηλότερο από αυτό πού μπορεί να προσφέρει η πολιτεία.

Δεν ομιλούμε απλά για έναν σωστό πολίτη, αλλά για έναν θεούμενο άνθρωπο, για έναν άγιο, ένα ολοκληρωμένο αιώνιο πρόσωπο κατά εικόνα του απολύτου αιωνίου προσώπου του Χριστού.

Οι υποσχέσεις των μοναχών ενώπιον του Θεού για ακτημοσύνη δεν αναιρούνται με τις οποιεσδήποτε συναλλαγές, γιατί δεν αποβλέπουν στην προσωπική τους ανάπαυση αλλά με θυσιαστική διάθεση επιτελούν το διακόνημα πού τους έταξε η θεία Πρόνοια. Πρέπει να διαχωρίσουμε σαφώς μεταξύ της ακτημοσύνης του κοινοβιάτου μοναχού και της περιουσίας της Μονής του.

Και φυσικά πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ των αναγκών πού έχει ένα αγιορείτικο κελλί, ένα ησυχαστήριο και της Μονής Βατοπαιδίου πού είναι σάν ένα μικρό χωριό 300 περίπου κατοίκων με τα ανάλογα οικήματα και τις καθημερινές δαπάνες. Οι Αγιορείτες μοναχοί είναι άμισθοι φρουροί και διάκονοι των ιερών αυτών χώρων, οι οποίοι δεν είναι μόνο πανορθόδοξα προσκυνήματα αλλά και μοναδικά ταμεία πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η προσπάθεια στέρησης της περιουσίας της Ιεράς Μονής αποβαίνει αποκλειστικά σε βάρος του κοινωφελούς, ιεραποστολικού και φιλανθρωπικού της έργου, καθώς επίσης και της προσπάθειάς της να διατηρήσει την πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά και αυτονομία της.

Πολλοί φιλόχριστοι προσκυνητές αναρωτιούνται αν όλος αυτός ο σάλος εναντίον της Μονής έχει επηρεάσει τους ρυθμούς της ζωής των πατέρων και έχει προκαλέσει αναστάτωση στην Μονή. Όταν επισκέπτονται το μοναστήρι όμως, διαπιστώνουν «ιδίοις όμμασιν» ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει, δεν διακρίνουν καμμία ανησυχία στους πατέρες και στον Ηγούμενο της Μονής για τις μελλοντικές εξελίξεις της υπόθεσης των ανταλλαγών.

Οι ακολουθίες τελούνται, όπως συνήθως, κατανυκτικά, τα διακονήματα με υπακοή και προσευχή και στο κελλί η ευχή και η ανάγνωση, όλα εν ειρήνη και με την ενότητα της πίστεως. Αυτό όμως πού ίσως κυριαρχεί είναι η προσευχή. Αυτή την περίοδο η προσευχή έχει αυξηθεί· έχει πάρει μία μορφή «κραυγής ισχυράς» (Εβρ. 5,7). Η «παθητική» αυτή αντίδραση –μέ προσευχή και ανάθεση των πάντων στα χέρια του Θεού– στα όσα λέγονται και γράφονται δεν κατανοείται εύκολα από αυτούς πού δεν γνωρίζουν το πνεύμα της ορθόδοξης πνευματικής ζωής και δή της μοναστικής.

Αναπαύει όμως και ενθαρρύνει τους αγωνιζόμενους χριστιανούς, οι οποίοι καταλαβαίνουν περισσότερα από την σιωπή της Μονής σε αντίθεση με την ψευδολόγο και συκοφαντική φλυαρία πού επικρατεί.

Ο λόγος της στάσης αυτής, η οποία αποτελεί στάση ζωής, είναι από τη μια η απόλυτη εμπιστοσύνη των πατέρων της Μονής στην πατρική Πρόνοια του Θεού και από την άλλη η ανάπαυση πού πρόερχεται από την ακατάκριτη συνείδηση. Ανάπαυση πού προέρχεται από την βεβαιότητα ότι όλες οι διαδικασίες των ανταλλαγών, αλλά και οποιαδήποτε άλλη διαδικασία μέχρι σήμερα, έγιναν με διαφάνεια και πλήρη νομιμότητα.

Ο Ηγούμενος και οι πατέρες της Μονής επιμένουν να βλέπουν το όλο θέμα υπό πνευματικό πρίσμα, παρότι εμπλέκονται στην υπόθεση πολλά και ποικίλα συμφέροντα.

Η αδελφότητα της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου είναι πεπεισμένη εν Χριστώ για τα δίκαιά της. Τώρα αν κάποιοι θέλουν να πλήξουν τις αξίες της Ορθοδοξίας, του μοναχισμού και του Αγίου Όρους, την αξία των πολιτικών του τόπου μας, των Ανωτάτων Κρατικών Λειτουργών, καθώς και την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην Δημόσια Διοίκηση και στους θεσμούς της χώρας μας, αυτό θα το κρίνει η ιστορία και ο χρόνος.

Εκ της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου

Εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης :: H καθημερινή σας ενημέρωση

Με αφορμή κάποια πρόσφατα γεγονότα, ξανάρχισε μια παλιά συζήτηση περί χωρισμού

εκκλησίας και κράτους.

Για να μην πάω αμέσως στην άλλη πλευρά, θα απευθυνθώ στη δική μας. Θέλω να

πιστεύω ότι αυτό δεν θα γίνει, τουλάχιστον σύντομα, όμως θα πρέπει να είμαστε

έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο. Οι πολέμιοι της εκκλησίας δεν θα

πρέπει εύκολα και αμέσως να χαρακτηρίζονται εχθροί της. Είναι και αυτά παιδιά

της, ζωηρά, ατίθασα, ανυπάκουα, αλλά πάντως παιδιά της. Ίσως δεν ένοιωσαν ποτέ

την αγάπη της μητέρας εκκλησίας, ίσως δεν γνώρισαν την ουσία και το βάθος της.

Ίσως έμειναν σε σκάνδαλα και αστοχίες λαθεμένων εκφραστών της.

Όπως και να είναι, ο ιεροκήρυκας δεν επιτρέπεται με πάθος, θυμό και οργή, και

μάλιστα μέσα στη μυσταγωγία της θείας λειτουργίας, να καταφέρεται κατά των

όποιων εχθρών της εκκλησίας. Ο λειτουργικός χώρος και χρόνος δεν ευνοούν καθόλου

τέτοιες επιθετικές ενέργειες. Το θείο κήρυγμα ας νουθετεί, κατηχεί, ενισχύει και

παραμυθεί τούς εντός της εκκλησίας, που καλούνται να συνδεθούν με την πηγή της

αλήθειας, της αγάπης και της ζωής, τον ειρηνοδότη και ειρηνοποιό Χριστό.

Όσους μερικές φορές θεωρούμε ασεβείς και άθεους δεν είναι πάντοτε. Υπάρχουν

διαφορές και σύγχυση σε αυτούς. Πιστεύουν στο Θεό αλλά όχι στους αγίους και στα

μυστήρια της εκκλησίας. Είναι μια μορφή προτεσταντισμού αυτή. Οι διαφωτιστές,

που ήταν αγνωστικιστές, δεν ήταν ακριβώς άθεοι, αλλά δεν πίστευαν στον τριαδικό

Θεό, όπως πιστεύουμε όλοι εμείς.

Ας μη δυσκολευτούμε όμως να πούμε πως, κατά τη διδασκαλία των αγίων πατέρων της

εκκλησίας μας, μορφή αθέων υπάρχει και εντός της εκκλησίας. Πρόκειται για

εκείνους που δεν έχουν εμπειρία, προσωπική γνώση του ζώντος Θεού, δεν τους

μίλησε ο Θεός στη ζωή τους. Επίσης δεν θα πρέπει να λησμονάμε ότι άθεοι μπορούν

να βρίσκονται σε όλα τα κόμματα, όπως και πιστοί βέβαια. Κανένα κόμμα δεν

μονοπωλεί την πίστη ούτε η εκκλησία επιτρέπεται ποτέ να ταυτίζεται με κόμματα.

Δεν έχουμε θεοκρατία. Απόλυτα χριστιανικό δεν θα μπορούσε να είναι κανένα

κράτος.

Ακόμη θα πρέπει να πούμε πως ένας σήμερα “εχθρός” της εκκλησίας μπορεί αύριο να

είναι άγιος. ¶πειρα τα παραδείγματα διωκτών της εκκλησίας που μετανόησαν και

μάλιστα άγιασαν. Ο απόστολος Παύλος, ο όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας, ο ιερός

Αυγουστίνος και πολλοί άλλοι. Οι σφοδρές επιθέσεις κατά “εχθρών” και “αθέων”

είναι, νομίζουμε, εύκολες αλλά όχι αποδοτικές. Δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε

μίσος και εμπαθή αντιπαράθεση. Μπορούμε να ανεχόμαστε την αθεΐα των “αθέων” και

αν μην τους τοποθετούμε στο στρατόπεδο των “εχθρών”. Μπορούν όμως και εκείνοι να

σέβονται και να μην ειρωνεύονται την πίστη μας. Δεν αποκλείεται με την αγάπη μας

και με μια διακριτική ποιμαντική “άθεοι” και “εχθροί” να γίνουν πιο πιστοί και

από εμάς. Θαύματα πάντοτε γίνονται.

Είναι κρίμα όμως με τόσο φοβερό πάθος, που να καταντά στα όρια της μανίας, να

κτυπιέται η εκκλησία, που μόνο καλό έκανε και μόνο το καλό διδάσκει. Για τα

όποια λάθη κάποιων εκφραστών της δεν ευθύνεται ούτε η εκκλησία ούτε ο Χριστός.

Ας χαμηλώσουν οι τόνοι και ας επικρατήσει ψυχραιμία και νηφαλιότητα σε όλες τις

πλευρές. Η εκκλησία δεν εχθρεύεται κανένα, την εχθρεύονται όμως πολλοί.

Πηγή:  http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=25680

Το τελευταίο μέρος του άρθρου του κ. Εμμανουήλ Σαρίδη. Δείτε τα προηγούμενα στο:

Τι κρύβεται πίσω από το Βατοπαίδι; (#5) - action!

Εστιατόριο “Το ωραίο ΠΑΣΟΚ”

Για να ριξει την κυβερνηση Καραμανλη ο Γιωργακης χρειαζεται σκανδαλα και για την παραγωγη τους ενα μαγειρειο, ας το πουμε εστιατοριο „Το ωραιο ΠΑΣΟΚ“, ειδικευμενο στην παρασκευη σπεσιαλιτε. Οι σπεσιαλιτε αυτες περιεχουν ομως πολυ βλαπτικες ουσιες που δημιουργουν παρενεργειες για την κυβερνηση και την Ελλαδα. Προερχονται απο το βιβλιο μαγειρικης των εκδοσεων CANVAS του Srdja Popovic και απο τα εγχειριδια διαφορων αλλων μυστικων υπηρεσιων των ΗΠΑ, του Ισραηλ κα αλλων δυτικων κρατων.

Απο το μαγειρειο „Το ωραιο ΠΑΣΟΚ“ τα σκανδαλωδη αυτα γευματα πηγαινουν, ζεστα-ζεστα και με Delivery, στα μεγαλα συγκροτηματα των Μπομπολα, Κυριακου, Λαμπρακη, Κοντομηνα, ακομη και στην κρατικη ΕΡΤ, τα οποια ενεργοποιουν παραυτα οσα ΜΜΕ εχουν στη διαθεση τους,… και αυτα με τη σειρα τους τους διαφορους κονδυλοφορους και αγροικους φασαριατζηδες των τηλεπαραθυρων, οπου τα σκανδαλα δραματοποιουνται και γαρνιρονται με επιπροσθετες ειδικες σαλτσες. Στο τραινο που ξεκινησε πηδανε και τα υπολοιπα κομματα της αντιπολιτευσεως, οπως εγω το 1955 στο τραμ της Τσιμισκη στη Θεσσαλονικη, και μαζι τους οι πρασινιζοντος χρωματος Bloggers και - λογω της περιραιουσας πλεον ατμοσφαιρας - οι θερμοαιμοι φοιτητες και αλλοι ευεξαπτοι, που αναλαμβανουν ad hoc την οργανωση διαδηλωσεων, καταληψεων και καταστροφων. Στον χαμο που δημιουργειται συνοστιζονται και οι εταιριες δημοσκοπησεων, οι οποιες διαπιστωνουν μια αυξανουσα δυσαρεσκεια του πολιτη εναντι του κυβερνωντος κομματος και η αρνητικη ατμοσφαιρα ανακυκλωνεται περαιτερω, με τα σκανδαλα να πηγαινουν πλεον απο τον εναν στον αλλο και να επιστρεφουν αναθεωρημενα και συμπληρωμενα, οπως εγραφαν πριν τα βιβλια, δημιουργωντας ενα αυτοσυντηρουμενο συστημα, που συντομα γινεται στροβιλος και τσουναμι, παρασερνοντας τα παντα στο περασμα του.

Τα σκανδαλα που παρηγε μεχρι σημερα το μαγειρειο του Γιωργακη καταλογιζονται μεν στην κυβερνηση της Νεας Δημοκρατιας, αυτο ομως δεν ειναι απολυτα σωστο, γιατι πολλα απο αυτα ησαν παλια σκανδαλα του ΠΑΣΟΚ και αλλα προερχονται απο την διαφθορα που επικρατουσε παντα στο κυβερνων κομμα. Παντως ο Γιωργος Κρογιας, ΠΑΣΟΚ, τα συγκεντρωσε σ’ εναν καταλογο που δημοσιευσε με τον τιτλο „εδω ολα τα σκανδαλα της κυβερνησης: 54 μηνες – 45 σκανδαλα“, οπου μεταξυ αλλων αναφερει και τα εξης: Τσιτουριδης, βασικος μετοχος, προσλήψεις εκτος ΑΣΕΠ, απαγωγές και ανακρίσεις των Πακιστανών, πτώση στρατιωτικού ελικοπτέρου Σινούκ, καρτέλ γάλατος – κουμπάροι, καρτέλ γάλατος – ΜΕΒΓΑΛ, υποκλοπες Vodafone, Μαριέττα και Πολύδωρας, ομόλογα, Μαγγίνας, Ζαχοπουλος, αυθαίρετο Σουφλιά, εξαγορά ΟΤΕ από DT, Λιμάνια (ΟΛΠ) και Κινέζοι, νοθεια στη διαδικασία αναθεώρησης του συντάγματος, SIEMENS, Λιάπης, Χριστοφοράκος, SIEMENS, αποπομπή Ζορμπά, σκάνδαλο ΟΣΕ, υπόθεση Παυλίδη, ΜΟΝΗ Βατοπεδίου κλπ. κλπ. (βλεπε και ολα τα σκανδαλα της κυβερνησης). Και, οπως ειπαμε, τα σκανδαλα αυτα δεν τα παρηγε ο Καραμανλης, οπως ειπε ο ευτραφης κυριος Βενιζελος στην Βουλη στις 23.10.08, στο σπιτι του κρεμασμενου δεν μιλαν για σκοινι.

Οπως και ναχει το πραμμα, η σκανδαλολογια δημιουργησε μια γενικη δυσαρεσκεια, γκρινια και μιζερια και αυτες την σημερινη κριση και την πληρη αποσταθεροποιηση της κοινωνικης και πολιτικης ζωης της χωρας. Ο Ελληνας βρισκεται πλεον σε μια κατασταση αναμονης, περιμενοντας τον Μεσσια που θα τον σωσει. Τα δυτικα κεντρα τριβουν τα χερια τους, περιμενοντας να πεσει η κυβερνηση σαν σκουληκοφαγωμενο μηλο απ’ την μηλια. Και ο Γιωργακης, σιγουρος, οτι αυτος θα ειναι ο αναμενομενος Μεσσιας, ξεκινησε ηδη τις περιοδειες του στην επαρχια, υποσχομενος στον κοσμο λαγους με πετραχειλια: Μια νεα συμφωνια κρατους-κοινωνιας, την γνωστη συμμετοχικη Δημοκρατια, „ενα new deal, μια νεα πολιτικη συμφωνια με τους κοινωνικους εταιρους”, οπως ειπε σε μια ομιλια του στο Ηρακλειο την 12.10.08, καθαρες πομφολυγες, κουβεντες ανευ περιεχομενου. Και ενα οικονομικο προγραμμα με πολλα λεφτα: Για την Παιδεια, για την οικονομια και για τις „αγαθοεργιες“ που υποσχεται στους φτωχους (φτου να μην αβασκαθει, θα ζηλεψε τον μπαμπα του!). Τσιμουδια ομως, που θα βρεθουν τα χρηματα που χρειαζονται για τους „υψηλους“ αυτους σκοπους, κουβεντα για την ενισχυση της παραγωγης που βασιζεται ακομη στις επιδοτησεις της ΕΕ, απιαστα πουλια, οπως ελεγε η γιαγια μου. Και ομως με τετοια φουμαρα ταλαιπωρει τον κοσμο που τον ακουει και εκεινον που τα διαβαζει ανακυκλωμενα και με ενα σωρο εξτρα καρικευματα στα ΜΜΕ.

Πηγές χρηματοδοτήσεως

Ο τεραστιος πλουτος που εχει αποκτησει το Παπανδρεικο για τις υπηρεσιες που προσφερει τοσα χρονια στο εθνος και τους προστατες του θα αρκουσε πληρως για την χρηματοδοτηση της εκστρατειας που ξεκινησε ο Γωργακης για να ριξει τον Καραμανλη. Ομως για τετοιες δραστηριοτητες, που καλλιστα εντασσονται στα προγραμματα της Δυσεως για εκδημοκρατισμο της Υφηλιου και για δρασεις εναντιον δυστροπων ηγετων, δεν ειναι αναγκη να φαμε απ’ τα ετοιμα, υπαρχουν πηγες, που διαθετους για τετοιους σκοπους ιλλιγιωδη ποσα, λεφτα με τη σεσουλα, που λεμε. Αρκει κανεις να „συμμορφωθει προς τας υποδειξεις“.

Κατ’ αρχας υπαρχει η κλασσικη χρηματοδοτηση ατομων και οργανωσεων απο τα παραγεματα ταμεια των μυστικων υπηρεσιων και των πρεσβειων των ΗΠΑ και αλλων κρατων της Δυσεως. Απο το 2001 και μετα ομως, απο τοτε που ο George W. Bush ξεκινησε τον αγωνα του για την «καταπολεμηση της τρομοκρατιας» και την „εγκατασταση δημοκρατικων κυβερνησεων“ ανα την Υφηλιο, τα ταμεια των πρεσβειων ειναι Peanuts. Μονο για την περιοδο 2001-2004 διεθεσε ο Bush για τον σκοπο αυτο 4,6 δισεκατομμυρια δολλαρια, για το 2006 προβλεπονταν αλλα 1,3 δισεκατομμυρια δολλαρια (βλεπε και
http://www.marxismuskonferenz.de/beitraege.php?art_id=1014). Ολες οι οργανωσεις οπως ΜΚΟ και αλλες, εχουν ενταχθει απο τοτε στα διαφορα επιχειρησιακα τμηματα της CIA, ιδιαιτερα σ’ εκεινα, που εχουν στο στοχαστρο τους την Ανατολικη Ευρωπη, τον Καυκασο και την Κεντρικη Ασια (οπως φαινεται και απο τις επισημες εκθεσεις της United States Agency for International Development (USAID), το οποιο, ειρησθω εν παροδω, ανηκει στο State Department της κυριας Condoleezza Rice.

Ενα απο τα σημαντικοτερα κεντρα προπαγανδας που εχει απλωσει τα πλοκαμια του σ’ ολοκληρο τον κοσμο, ειναι το Open Society Institute & Soros Foundations Network (OSI) του Εβραιου δισεκατομμυριουχου ουγκρικης καταγωγης και αμερικανικης υπηκοοτητας György η George Soros. Το Open Society, Institute, που ιδρυθηκε το 1993, συντηρει σημερα τρια διαφορετικα Open Society Ινστιτουτα καθως και το Eurasia Foundation για την Κεντρικη Ασια. Η οικονομικη και πολιτικη δυναμη του Soros ειναι τεραστια, αρκει να αναφερθει, οτι πριν μερικα χρονια λιγο ελειψε να ανατιναξει στον αερα το Europäisches Währungssystem (EWS). Το οτι τα λεφτα του Soros δεν γινονται απο μονα τους ειναι ευνοητο, αγνωστη ομως ειναι η συνεργασια του με τους μεγαλους σπεκουλαδορους της Wall Street, την εβραιικη τραπεζα Lehman Brothers που χρεωκοπησε, την Federal Reserve Bank, την Κεντρικη Τραπεζας των ΗΠΑ (που ειναι ιδιωτικη και την διοικουσε πριν ο Alan Greenspann και σημερα ο Ben Bernanke, και οι δυο Εβραιοι), που καθοριζουν την χρηματοπιστωτικη τυχη της Γης, δουλευουν με παραγωγα οπως στο καζινο και παραγουν που και που και καμμια κριση που μαζι με το χρημα, ευνοει και την πολιτικη ποδηγετηση της Υφηλιου.

Ολα αυτα τα ιδρυματα προπαγανδιζουν ιδεολογηματα και συνθηματα περι εκδημοκρατισμου και υπερασπισεως των ανθρωπινων δικαιωματων με θυματα ιδιαιτερα την νεολαια, που ανυποπτη πεφτει στην παγιδα τους. Το Slogan που χρησιμοποιουν, «Building a global Alliance for open Society“, λεει, οτι στην πραγματικοτητα εργαζονται για την παγκοσμιοποιηση. Το τι ειναι αυτη η open Society και τι ευαγγελιζεται, δεν μας το λενε και τοσο καθαρα, οποιος ομως εχει εχει εμβαθυνει στο θεμα της παγκοσμιοποιησης μπορει να δει πισω απο τις δραστηριοτητες της οχι μονο τους Neocons αλλα και την παραλληλη κυβερνηση του Bernd Greiner απο το Hamburger Institut für Sozialforschung που ανεφερα παραπανω (βλεπε και www.soros.org).

Ενα αλλο ειναι το Freedom House, ειναι ιδιαιτερα γνωστο για τις ετησιες εκθεσεις που συντασσει για τον βαθμο των δημοκρατικων ελευθεριων που επικρατουν στα διαφορα κρατη και με τις οποιες οι ΗΠΑ μετρουν τις πολιτικες και δημοκρατικες ελευθεριες των πολιτων του – και καθοριζουν την πορεια αναμιξεως τους στα εσωτερικα του. Οι εκθεσεις αυτες λαμβανονται σοβαρα υπ’ οψιν και χρησιμοποιυνται ακομη και απο πανεπιστημιακους για την συγγραφη μελετων και αναλυσεων. Χρηματοδοτειται κατα τα δυο τριτα απο την κυβερνηση των ΗΠΑ και απο διαφορα ιδρυματα, ιδιαιτερα το Soros Foundation. Για τις δραστηριοτητες του Freedom House στην Ελλαδα βλεπε και στο http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=1.

Η εκστρατεια του Γιωργακη εναντιον της κυβερνησης Καραμανλη εκπληρει ολες της προυποθεσεις χρηματοδοτησεως της απο καποια ταμεια, του Soros, του Friedrich-Ebert-Stiftung, του Bertrelsmann-Stiftung η οποιουδηποτε αλλου ιδρυματος που „αγωνιζεται“ για την συμμετοχικη Δημοκρατια και τα ανθρωπινα δικαιωματα η για την καταπολεμηση διεφθαρμενων, δυστροπων και μη επιθυμητων στη Δυση ηγετων. Απο ποιο η ποια ακριβως ιδρυματα παιρνει ο Γιωργακης τα λεφτα που χρειαζεται για την εκστρατεια του, δεν μου ειναι γνωστο, εγω ανεφερα μερικες πιθανες πηγες. Ας μας το πει ο ιδιος. Και αν πει, οτι προερχονται απο συνδρομες των μελων του κομματος η απο την κρατικη ενισχυση για το ΠΑΣΟΚ του, θα του απαντησω, οτι δεν τον πιστευω.

Επίλογος

Η Ελλαδα καλειται ακομη μια φορα να πληρωσει για σφαλματα των πολιτικων της, κι’ ας αυτα να οφειλονται στην απειρια τους σε θεματα εσωτερικης και εξωτερικης πολιτικης, στην παντελη ελλειψη ελληνικων πολιτικων, κοινωνικων και οικονομικων δομων και στις προσωπικες τους φιλοδοξιες για δοξα και χρημα. Καποια σχηματα οργανωμενου κρατους που υπαρχουν, δεν μπορει να θεωρηθουν σαν ελληνικες δομες. Πολιτικα κομματα, ραδιοφωνα, τηλεορασεις, μυστικες υπηρεσιες, ολα τους μοιαζουν να ειναι ελληνικα, χωρις να εχουν ομως ιχνος ελληνικοτητας, γιατι πουθενα δεν βλεπεις ελληνικα συμφεροντα να βρισκονται στο κεντρο της λειτουργιας και των δραστηριοτητων τους. Συμφεροντα Ελληνων βλεπεις, αλλα αυτα δεν ωφελουν σε καμμια περιπτωση το εθνικο συνολο.

Τι μας λενε οι ειδησεις της ΕΡΤ, φερ’ ειπειν, με την διαρκη αντιπαραθεση των πολιτικων κομματων, με τραμπουκους συνδικαλιστες να γκαριζουν η με μαθητες που καταλαμβανουν το σχολειο τους; Ειναι παραστασεις Καραγκιοζη η μας λενε, οτι στην Ελλαδα επικρατει χαος; Και γιατι τοτε να μας το λενε συνεχεια, για να μας πριξουν τελειως, να συγχιστουμε, να νευριασουμε, να δειρουμε τη γυναικα μας η για να καυγαδιζουμε την αλλη μερα με τον γειτονα; Ειναι ενα τετοιο δελτιο ειδησεων κατι το αναλογο με το δελτιο ειδησεων ενος τηλεοπτικου σταθμου της Γερμανιας, κρατικου η ιδιωτικου, που πρωτα θα δειξει τι κανουν οι γερμανοι πολιτικοι στον κοσμο για να προωθησουν τα γερμανικα συμφεροντα και αφηνουν την εξελιξη των τιμων καταναλωτη για ενα αλλο, ειδικο προγραμμα και δεν ασχολουνται με την διαφημιση νεων φαρμακων, που ακομη δεν εχουν κλινικα δοκιμαστει;

Και πως να δικαιολογηθουν οι δρασεις των πολιτικων κομματων και των βουλευτων, που εχουν μεταφρασει αυθαιρετα την εντολη που ελαβαν απο το Συνταγμα, να εργαστουν για το καλο της Ελλαδος, και αντ’ αυτου αναλωνονται στο αλληλοφαγωμα και στην αρνηση και το μπλοκαρισμα καθε πρωτοβουλιας της κυβερνησης να μεταρρυμισει τα κακως και ψυχρως κειμενα; Εινε μηπως αναλογες με τις δραστηριοτητες του Sarkozy η της Merkel στην Ευρωβουλη η στην Κινα, οπου κατω απο αυτα που διατυπωνουν εν ονοματι της ΕΕ κρυβονται οι δικες τους, εθνικες θεσεις και απαιτησεις; Καταλαβαμε τελος παντων, οτι η Ελλαδα, οπως λειτουργει σημερα, ειναι μια απλη καρικατουρα κρατους της Δυσεως, οτι αποτελει μια σκωληκοειδη αποφυση της ΕΕ και των ΗΠΑ, χωρις δικη της πυξιδα, χωρις καπετανιο και πληρωμα, που θα κυβερνα με πυγμη και με συνεση;

Τα πολιτικα κομματα εκλεγονται για να συνεισφερουν για το καλο της Ελλαδος. Οπως ομως λειτουργουν σημερα, κρατουν τον τοπο σε στασιμοτητα, εμποδιζοντας καθε ειδους εξελιξη, καθε προσπαθεια για μια μεταρρυθμιση. Κι’ αυτο, γιατι ενα μεγαλο μερος των βουλευτων τους εχουν μια περιεργη αντιληψη περι σοσιαλισμου, κατι σαν τις ιδεες του Ανδρεα Παπανδρεου, που ζουσε στον δικο του σοσιαλιστικο κοσμο, οπου ολοι ζουν καλα, κανενας δεν δουλευει και τα λεφτα δανειζονται , κατα τον γιοκα του Γιωργακη σημερα, απο τις τραπεζες των Αμερικανοεβραιων. Εξανισταμαι πραγματι, οταν βλεπω βουλευτες που πληρωνονται απο το ελληνικο δημοσιο, και μαλιστα αδροτατα, να απεργαζονται μερα-νυχτα σχεδια για την καταδολιευση και την κατασυκοφαντιση της κυβερνησεως και για την δημιουργια κοινωνικης αναστατωσης που οδηγει μονο στο μπλοκαρισμα των εθνικων δυναμεων. Οι περισσοτεροι τους δε παραβλεπουν, οτι στην Ελλαδα δεν υπαρχει το μεγαλο κεφαλαιο (της κυριας Παπαρηγα), οτι ο μονος κεφαλαιουχος ειναι το κρατος και οτι το κρατος αυτο δανειζεται για να ικανοιποιησει τις συνεχως διευρυνομενες απαιτησεις των πολιτων του, υποθηκευοντας το παρον και το μελλον του τοπου. Προς μεγαλη ομως χαρα των δυτικων κεντρων, που δεν προλαβαινουν να μας πουλανε οτι παραγουν τα εργοστασια τους, εμεις, σαν καταναλωτικη κοινωνια που γιναμε, θα σπευσουμε να τα αγορασουμε. Και μετα να φωναζουμε, οτι δεν μας φτανουν τα λεφτα. Νοοτροπια της Μεσης Ανατολης, που βλεπω εδω στο Βερολινο να την εχουν οι μεταναστες και προσφυγες απο τις περιοχες εκεινες.

Γι’ αυτο: Οχι πια στους μικρονους, ανικανους, διεφθαρμενους, φαφλαταδες και τσαμπουκαληδες πολιτικους, δεν τους θελω να κυβερναν την πατριδα μου. Με προσβαλουν. Δεν θελω να βλεπω τον Ακη, που εκανε, λεει, αντιδικτατορικο αγωνα στα χαρτοπαικτικα κουτουκια του Μοναχου, τον „κυριο προεδρο“ Κακλαμανη, που επισκευθεις επι ΠΑΣΟΚ το Βερολινο αρνηθηκε να μου δωσει μια δημοσιογραφικη συνεντευξη (εκανα τοτε την τηλεοπτικη εκπομπη Kalimera-TV), γιατι, οπως ειπε, το προγραμμα παραμονης του τοχαν καταρτισει οι γερμανικες αρχες (!), τον φλυαρο Παγκαλο που προδωσε τον Öcalan, τον τσαμπουκαλη Καστανιδη και αλλους τετοιους μαργαριτες. Και σε καμμια περιπτωση τον χαφιφη Γιωργακη πρωθυπουργο, να φλυαρει περι συμμετοχικης Δημοκρατιας, ανθρωπινων δικαιωματων και αγαθοεργων πραξεων, με λεφτα που δεν μας λεει που θα τα βρει (αλλα εμενα μου το ειπε ενα πουλακι: Στις διεθνεις εβραιοκρατουμενες τραπεζες, σαν τον μπαμπακα του, τον σοφο εκεινο προφεσορα της οικονομιας - ας ειναι λαφρυ το χωμα που τον σκεπαζει – που μας καταχρεωσε και μας εδεσε στις τραπεζες αυτες χειροποδαρα).

Ουτε θελω να βλεπω πλεον αγριανθρωπους συνδικαλιστες, να μπουκαρουν σε δημοσιες υπηρεσιες και οργανισμους, να προπηλακιζουν κοσμο και να διαλυουν συνελευσεις. Ουτε την αστυνομια να υποχωρει μπροστα σ’ενα αφιονισμενο πληθος και να ειναι ανικανη να το εμποδισει απο την εκτελεση ποινικα κολασιμων πραξεων δια τον φοβο των Ιουδαιων. Υπουργοι του Καραμανλη: Οποιος φοβαται, καθεται σπιτι του.

Η Ελλαδα εχει ενα ανησυχο, εξυπνιο και δημιουργικο εμψυχο υλικο. Η Ελλαδα ειναι και μια ομορφη χωρα. Ειναι κριμα να χαραμιζεται απο ανικανους και διεφθαρμενους πολιτικους. Οι πραγματικα ανικανοι και διεφθαρμενοι ανηκουν στο ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτο παραμενω στην γνωμη μου: Ζητω την στηριξη του Καραμανλη απο ολους, οσους σκεφτονται πριν απο την τσεπη και τις προσωπικες τους φιλοδοξιες τον τοπο τους.

Σχετικά άρθρα:

Βατοπαίδι: Στρατηγικά συμφέροντα

Κούγιας: «Το θέμα με το Βατοπαίδι έχει πίσω τις μυστικές υπηρεσίες»

Από μικρό και από…τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Ο Αλέξης Κούγιας είναι…μικρός σε ηλικία και ξέρει πρόσωπα και πράγματα. Γνωρίζει ποιοι δικηγόροι και ποια πρόσωπα συνοδεύουν τους μάρτυρες στην υπόθεση του Βατοπαιδίου. Ξέρει τι λέει όσο και να θέλουμε να λέμε ότι υπερβάλει. Αυτό που είπε στον Αυτιά είναι το σωστό:….

“Πίσω από την υπόθεση κρύβονται μυστικές υπηρεσίες και γνωρίζω τα πρόσωπα που συνόδευαν μάρτυρες. Μην ξεχνάτε τι έκανε τελευταία ο Καραμανλής… με τον αγωγό και τον Πούτιν”. Αυτό είπε και έχει δίκιο. Μην το συζητάμε. Ας λέτε ότι βλέπουμε φαντάσματα. Τόσα γεγονότα σε τόσο μικρό διάστημα και μια περίεργη εμμονή με το Βτοπαίδι για 3 μήνες; Εδώ έφαγαν τις συντάξεις του κόσμου με τα ομόλογα και το έκλεισαν το θέμα. Μιλάμε ότι τρώγαμε ορυκτέλαιο και το έθαψαν το θέμα. Και το Βατοπαίδι κρατάει τόσο πολύ που να παραιτείται και να κινδυνεύει η μισή κυβέρνηση;

Όσο για τον Γιώργο Αυτιά καταντάει εμμονή να χτυπάς έναν άνθρωπο με τέτοια μανία όταν έχει πέσει κάτω. Είναι αρρώστια του καναλιού. Τίποτα δνε είναι τυχαίο. Ο Αυτιάς πρέπει να λέει και όσα του λένε αλλά κουράζει και θα χάσει σε λίγο διάστημα. Σημαντικό πράγμα να είσαι αντικειμενικός.

Πηγή: troktiko

Για τον Αλέξη Κούγια : http://www.xronos.gr/detail.php?ID=15215

Πήγη :

http://vatopaidi.wordpress.com/2008/10/24/%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%b9_%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b5%cf%82/

Οι προκαταλήψεις  -  Οι μύθοι  -  Η αλήθεια

Το θέμα της λεγόμενης «εκκλησιαστικής περιουσίας» απετέλεσε για πολλές δεκαετίες αφορμή να απασχοληθεί επί μακρόν η Κοινή Γνώμη, να γίνουν έντονες συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων Εκκλησίας και Πολιτείας, να ψηφισθούν νόμοι, να εξαφθεί η φαντασία των πολλών για δήθεν «αμύθητης αξίας» εκτάσεις Μονών και ευκαίρως-ακαίρως να ψέγεται η Εκκλησία πότε για «κατασπατάληση» και πότε για μη αξιοποίηση της περιουσίας της.

1) Ταιριάζει στην Εκκλησία να έχει περιουσία; Από την ίδρυση της η Εκκλησία οργανώθηκε σε ένα σύνολο φυσικών προσώπων, τα όποια κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα είχαν το ότι ήταν βαπτισμένοι στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και πίστευαν στον Χριστό. Ως τέτοιο σύνολο, ήταν ικανή να αποκτήσει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Να οργανώσει το φιλανθρωπικό της έργο. Να μεριμνά για τους έχοντες ποικίλες πνευματικές αλλά και υλικές ανάγκες. Να ανεγείρει ναούς για την τέλεση της θείας λατρείας, κτίρια για τη στέγαση των φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων της, με μια λέξη να αποκτά περιουσία. Άλλοτε από δωρεές των μελών της, άλλοτε από αγορές. Έτσι σιγά σιγά η Εκκλησία (ναοί, μονές, επισκοπές, και μητροπόλεις, πανάγια προσκυνήματα κ.λπ.) απέκτησε την λεγόμενη «εκκλησιαστική περιουσία».

2) Νομική προστασία της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η κινητή και η ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας ανέκαθεν απελάμβανε ένα καθεστώς πού είχε το στοιχείο του αναπαλλοτρίωτου. Οι Αποστολικές Διαταγές (Β' 24), οι Αποστολικοί κανόνες (ΛΗ', ΟΗ'), πολλοί κανόνες ιερών Συνόδων (ΙΕ' Άγκυρας, ΚΔ', ΚΕ' Αντιοχείας, ΚΣΤ', ΛΓ' Καρθαγένης, ΚΔ' Χαλκηδόνος, ΜΘ' Τρούλλου, Γ Πρωτοδευτέρας κ.ά.) θεμελιώνουν το αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας «εις το διηνεκές», διότι την χαρακτηρίζουν πράγμα ιερό πού ανήκει στον Θεό. Καθόλη τη διάρκεια της ένδοξης Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ήδη από τους χρόνους του Ιουστινιανού (6ος αιώνας), απαγορευόταν η εκποίηση ακινήτων της Εκκλησίας, ιδίως των ευαγών ιδρυμάτων και των μονών της, καθώς και κάθε πράξη πού θα είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η αξία της ιδιοκτησίας αυτής, εκτός αν γινόταν για προφανές όφελος της, η από αδήριτη ανάγκη. Τα ανήκοντα στην Εκκλησία κινητά και ακίνητα χαρακτηρίζονταν «πράγματα αφιερωθέντα τω Θεώ», άρα «αναπόσπαστα», «α­ναφαίρετα», «αμείωτα». Αρχή πού, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, έγινε σεβαστή και στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας.

3) Μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία του ελληνικού Κράτους (1828), ενώ διατηρείται στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας η πίστη στο ιερό και αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας, με διάφορα νομοθετήματα επι­βάλλεται κατά καιρούς η αναγκαστική απαλ­λοτρίωση τμημάτων της:

α. Η Αντιβασιλεία του Οθωνος (αλλοεθνής και προτεσταντική), πιστεύοντας ότι η περιουσία της Εκκλησίας αποτελεί θησαυρό πού κληροδοτήθηκε από τους προγόνους στο ελληνικό Έθνος και λησμονώντας (;) την ανεκτίμητη προσφορά των ορθόδοξων Μοναστηριών στους παλαιότερους και τους ακόμα νωπούς τότε αγώνες της εθνικής Παλιγγενεσίας, με τα βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 απεφάσισε τη διάλυση 416 Μοναστηριών και τη διάθεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους, με το πρόσχημα να συσταθεί το «Εκκλησιαστικό Ταμείο». Ήταν όμως τόσο κακή η σύσταση και οργάνωση του Ταμείου αυτού, ώστε το μόνο πού συνέβη ήταν η διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και η πώληση -εκ μέρους επιτηδείων— ιερών σκευών και κειμηλίων στα παζάρια... Το 1836 η απαλλοτριωτική διάθεση της Αντιβασιλείας επεκτάθηκε και στην περιουσία των Μοναστηριών πού διατηρήθηκαν σε λειτουργία, «χάριν θεαρέστων έρ­γων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοερ­γών καταστημάτων». Έτσι απαλλοτριώθηκαν αναγκαστικά και άλλες μοναστηριακές εκτάσεις, ενώ σε όσες απέμειναν επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία.

β. Στη διάρκεια της β' και γ' δεκαετίας του 20οϋ αιώνος, μετά τους βαλκανικούς και τον α' παγκόσμιο πόλεμο, κυρίως δε έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το ελληνικό Κράτος επέτεινε την απαλλοτριωτική του επιβολή σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 («αγροτικός νόμος») και άλλους μεταγενέστερους, απαλλοτριώ­θηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους «προφανούς ανάγκης και δημοσίας ασφαλείας». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο 1917 μέχρι 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του 1.000.000.000 προπολεμικών δραχμών, και το Κράτος κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο 40.000.000 δρχ. Τα υπόλοιπα 960.000.000 οφείλονται ακόμα! Τα περισσότερα Μοναστήρια καταδικάστηκαν με τον τρόπο αυτό σε μαρασμό και λειψανδρία!

γ. Με τον κωδ. νόμο 4684/1931 «περί Οργανισμού Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής περιουσίας», αποφασίστηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών, παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση, σχεδόν στό σύνολο του, εξανεμίσθηκε, όταν η εθνική μας οικονομία καταποντίστηκε εξαιτίας του β' παγκόσμιου πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44).

δ. Με την από 18.9.1952 «Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της ...Εκκλησίας... προς αποκατάστασιν ακτημόνων καλλιεργητών και ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων», η Εκκλησία της Ελλάδος υ­ποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος τα 4/5 (80%) της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της, με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δρχ. νέας (τότε) εκδόσεως. Στη Σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακήρυξη του Κράτους, ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη ατό μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία της.

4) Άλλα,  με σειρά διοικητικών μέτρων, το ελληνικό Κράτος δεν επέτρεψε στην Εκκλησία να αξιοποιήσει την περιουσία της,

ώστε να αναπτύξει ανάλογα το πνευματικό και φιλανθρωπικό της έργο: Άλλοτε αμφισβητώντας την κυριότητα, άλλοτε χαρακτηρίζοντας ως δασικές ή διακατεχόμενες τις μοναστηριακές εκτάσεις, στην ουσία οι κρατικές Υπηρεσίες εμπόδισαν και εμποδίζουν την Εκκλησία να αξιοποιήσει την περιουσία της, με αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να στερείται της δυνατότητας να δεχθεί την ευεργετική στοργή της πνευματικής Μητέρας του, η οποία, παρά ταύτα, λειτουργεί περισσότερα από 400 πάσης φύσεως φιλανθρωπικά Ιδρύματα! Από την άλλη μεριά καλλιεργείται συστηματικά η εντύπωση, ότι η Εκκλησία έχει στην κατοχή της αμύθητη περιουσία, την οποία δήθεν δεν αξιοποιεί για το καλό του λαού!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;

Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση), πού αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε η αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο «Ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα» (περιοδικό «Εκκλησία», 1-15.4.1987, σσ. 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένα σε μελέτη των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα, πού εκδόθηκε από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (το 1986), αποδεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν:

στο Δημόσιο                   43.598.000      στρέμμ.

στην Τοπ. Αυτοδιοίκηση  15.553.200           »

στην Εκκλησία                1.292.300             »

στους Συνεταιρισμούς     1.098.400             »

Από αυτά τα 1.292.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικής εκτάσεις, τα 735.300 βοσκότοποι και μόνο τα 189.900 γεωργική (καλλιεργήσιμη) γη. Δηλαδή, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0,48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας!

Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-83 «εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 στρέμ. αγροτικής γης» ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα. Το 1983 υπολογίστηκαν σε 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλειμμένες εκτάσεις αγροτικής γης (σχεδόν 3,5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης πού ανήκει στην Εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς μεγαλύτερο το ποσοστό).

Παρά ταύτα, στα μάτια κάποιων και η εναπομείνασα περιουσία φαντάζει μεγάλη. Δεν λαμβάνεται, όμως, υπόψη ότι αυτή δεν ανήκει στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκ­κλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα κ.λπ.), το καθένα από τα οποία αγωνίζεται —μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμεύσεων— να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος της Εκκλησίας.

Δηλαδή κάθε Μονή και κάθε ιερός Ναός, πού είναι ν.π.δ.δ., μεριμνούν για τη συνήθως μικρή περιουσία πού έχουν, φροντίζοντας για την έντιμη διαχείριση της και τηρώντας τις αυστηρές διατάξεις πού ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα. Η διαχείριση αυτή υπόκειται σε τακτικό έλεγχο τόσον από την Εκκλησία, όσο και από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς, όχι και το μοναδικό, αποτελεί η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Έχοντας στην κατοχή της σημαντική περιουσία πού την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Σε δωρηθέντα ακίνητα της έχουν ανεγερθεί: η Ριζάρειος Σχολή, η Ακαδημία Αθηνών, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Σκοπευτήριο, το Πτωχοκομείο, η Μαράσλειος Ακαδημία, το Θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός», το Αρεταίειο Νοσοκομείο, η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων, το Νοσοκομείο Παίδων, το Νοσοκομείο Συγγρού, το Λαϊκό Νοσοκομείο, η «Σωτηρία», το Ασκληπιείο Βούλας, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης, το ΠΙΚΠΑ Βούλας και πολλά άλλα.

Το δε Δημόσιο έχει γίνει πολλές φορές αποδέκτης εκτάσεων μεγάλης αξίας, τις οποίες παρεχώρησε η Εκκλησία, προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα, ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού.

Αυτή, εν συντομία, είναι η αλήθεια. Η Εκκλησία δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεων τους όχι μόνο ελληνικά Δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν ορθόδοξες Μονές κατά του νόμου 1700/87. Και είναι σε θέση να την αξιοποιήσει επωφελώς για τον ελληνικό λαό, αρκεί να αφαιρεθούν τα νομικά και διοικητικά δεσμά πού της έχουν κατά καιρούς επιβληθεί.

«ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ». Έκδοση του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου δαπάναις του περιοδικού «ΕΚΚΛΗΣΙΑ». Διανέμεται δωρεάν με τη φροντίδα των Ιερών Μητροπόλεων.

Τύποις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Το να μην παρασυρθείς από την κατακραυγή των μέσων και το λιθοβολισμό του πλήθους δεν είναι σήμερα τόσο εύκολο.

Θα επιχειρήσουμε το τόλμημα απτόητα και άφοβα χάρη της αλήθειας. Δεν θα εισέλθουμε στην ουσία του θέματος, την οποία βέβαια δεν γνωρίζουμε, Θα μιλήσουμε για κάποιες παραμέτρους, για κάποιες δηλώσεις που έγιναν, για κάποιες υπόνοιες που έχουμε και για ένα κλίμα που επικρατεί.

Πρόκειται για το θέμα της μονής Βατοπεδίου. Καταρχάς η μονή Βατοπεδίου θεωρείται και είναι μία από τις σπουδαιότερες μονές της Ορθοδοξίας.

Έχει υπερχιλιόχρονη λαμπρή ιστορία, ανέδειξε αγίους, διαθέτει μεγάλο κειμηλιακό πλούτο, αριστοτεχνική αρχιτεκτονική, 35.000 τ.μ. οικοδομών συνολικά, 2.000 πορτοπαράθυρα, 100 μοναχούς, οι περισσότεροι νέοι και μορφωμένοι, περισσότερους από 150 εργαζόμενους, αρχιτέκτονες, μηχανικούς, εργολάβους, τεχνίτες και εργάτες, που μαζί με τους φιλοξενούμενους σημαίνει περίπου 600 πιάτα φαγητό ημερησίως.

Η σημερινή αδελφότητα, υπό τον ηγούμενο αρχιμανδρίτη Εφραίμ, θεολόγο από την Κύπρο, μετέτρεψε το ιδιόρρυθμο μοναστήρι σε κοινόβιο, το οργάνωσε καλά, το ανακαίνισε, συντήρησε και κατέγραψε τα κειμήλια, εξέδωσε σειρά αξιόλογων βιβλίων, διοργάνωσε σημαντικά συνέδρια και ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση.

Την περιουσία της μονής οι μοναχοί τη βρήκαν και ήταν υποχρεωμένοι να τη διαφυλάξουν. Η περιουσία αυτή είναι από αιώνων. Ευσεβείς βυζαντινοί αυτοκράτορες και βαλκάνιοι ηγεμόνες πρόσφεραν κτήματα δι’ επισήμων εγγράφων με διαρκή και απαραχάρακτη νομική ισχύ προς αιώνια μνημόνευσή τους.

Η μονή Βατοπεδίου πρόσφερε χιλιάδες στρέμματα σε ακτήμονες μετά τη μικρασιατική καταστροφή στη Χαλκιδική και αλλού. Όλο το Άγιον Όρος πρόσφερε 1.500.000 στρέμματα στους πρόσφυγες.

Πολλά βατοπεδινά μετόχια στη Ρουμανία και τη Ρωσία δημεύθηκαν και χάθηκαν. Ας σημειωθεί ότι όλη αυτή τη μεγάλη περιουσία τη σεβάστηκαν και αυτοί οι τούρκοι κατακτητές, φοβούμενοι να πειράξουν τα βακούφια.

Από το 1998, σε συνεννόηση με την τότε κυβέρνηση, συζητήθηκε και αργότερα πραγματοποιήθηκε η ανταλλαγή των στρεμμάτων της λίμνης Βιστωνίδας (Μπουρού), παρά την Ξάνθη, με άλλα κτήματα σε διάφορα μέρη. Τις τιμές ανταλλαγής των στρεμμάτων δεν τις όρισε η μονή, αλλά οι επί τούτω αρχές και υπηρεσίες του κράτους. Εμείς ποτέ δεν θα υποστηρίξουμε ό,τι το παράνομο και άδικο.

Ό,τι παράτυπο μπορεί και πρέπει να διορθωθεί με όποιο κόστος, όπου υπάρχει και αν υπάρχει. Η διαφάνεια, η αλήθεια, η τιμιότητα αξίζει και πρέπει να λάμψει.

Είναι αρκετά λυπηρό όμως για τους Αγιορείτες να βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορούν Αγιορείτες δημόσια και εύκολα. Με προσοχή, σύνεση, σοβαρότητα, γνώση, υπομονή και νηφαλιότητα θα πρέπει να ιδωθεί το πρόβλημα. Δεν θα πρέπει τόσο σοβαρά θέματα να αντιμετωπίζονται πρόχειρα και επιπόλαια. Σήμερα δυστυχώς οι πάντες έχουν γνώμη επί παντός επιστητού.

Ήδη άρχισαν να αναφέρονται ονόματα και άλλων αγιορείτικων μονών. Δηλαδή τι συμβαίνει, έχει αρχίσει το πλιάτσικο κάθε μοναστηριακής και εκκλησιαστικής περιουσίας;

Φοβάμαι ότι υπάρχει μια καλά ενορχηστρωμένη προσπάθεια κατά της εκκλησίας και του Αγίου Όρους. Τόσο κακό έκανε η εκκλησία σε αυτόν τον τόπο; Έγιναν δηλώσεις ότι, ακόμη και αν είναι νόμιμες οι ανταλλαγές, θα πρέπει να παρθούν από τις μονές τα ακίνητα. Επιστρέφουμε δηλαδή σε αρπαγές άλλων καιρών;

Δεν υπάρχουν νόμοι, κράτος, δικαίωμα περιουσίας και κυριότητας; Γίνεται ένας συναγωνισμός ποιος θα κτυπήσει πιο σκληρά. Αν κάποιοι θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, για να επισπεύσουν τη σύμπραξη και το συνασπισμό προς πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, ας κάνουν υπομονή και ας μη νομίζουν ότι με τη διόγκωση, τις υπερβολές, τις κραυγές και τη σκανδαλοθηρία θα τα καταφέρουν σύντομα.

Κι εκείνοι που χρησιμοποιούσαν την εκκλησία απογοήτευσαν. Το δημιουργούμενο από οργανωμένες μειοψηφίες αντιεκκλησιαστικό μένος δεν θα βγει σε καλό για τον τόπο μας.

Επίσης πιστεύω πως, επειδή το Άγιον Όρος έχει πλούσια ιστορία, μεγάλη προσφορά και σημαντική παρουσία στο παρόν, γίνεται προσπάθεια να διαβληθεί, για να υποτονιστεί η πνευματικότητά του. Βάλθηκαν μερικοί να μη μείνει τίποτα το ιερό όρθιο.

Αξίζει να προστατεύσουμε με κάθε τρόπο το Άγιον Όρος από εμπαθή, ανίερα βέλη. Είναι ένα τελευταίο οχυρό αντιστάσεως. Για τα όποια λάθη υπάρχει διόρθωση και μετάνοια.

Το Άγιον Όρος έχει πολλά να προσφέρει σε έναν κόσμο ανοημάτιστο και αγχώδη, ανέραστο και περιπετειώδη. Το Άγιον Όρος δεν φοβάται, μόνο λυπάται για το σκανδαλισμό και προσεύχεται για το φωτισμό όλων. Μην τα ισοπεδώσουμε όλα, προς Θεού!

Ο φθηνός λαϊκισμός και τα πυροτεχνήματα-σλόγκαν δεν θα φέρουν την προσδοκώμενη διαφάνεια. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: Πρόσεξε μήπως κτυπώντας την αμαρτία κτυπήσεις τον αμαρτωλό.

Ας σεβαστούμε την ιερότητα των προσώπων, όποια και αν είναι. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Καταντήσαμε χώρα ανθρωποφάγων. Ας συνέλθουμε. Σήμερα κερδίζει όποιος πιο χυδαία βρίζει.

Ο Χριστιανισμός σήμερα στις χώρες των χθεσινών παραδείσων του υλισμού ανθεί. Η εκκλησία δεν φοβάται το μαρτύριο. Συγχωρεί τους σταυρωτές. Πονά για τον παρασυρμό τους και ελπίζει.

Το Άγιον Όρος μπορεί να ζήσει δίχως περιουσία, ο κόσμος όμως δεν μπορεί να ζήσει δίχως την εκκλησία.

Πήγη: Ρομφαία

ΒΟΣΤΩΝΗ. «Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησαν οι συμφωνίες για την περιουσία της Μονής», δήλωσε, ανάμεσα στα άλλα, σε αποκλειστική του συνέντευξη στον «Εθνικό Κήρυκα»,

ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίτης Εφραίμ.

Ως γνωστόν, το Μοναστήρι και ο ίδιος έχουν βρεθεί στο επίκεντρο ευρείας δημοσιότητας λόγω των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους στον τομέα των ακινήτων και ανταλλαγής ακίνητης περιουσίας της Μονής με ολυμπιακά έργα στην Αθήνα.

Ο αρχιμανδρίτης Εφραίμ, υποστηρίζει ότι «όλα έγιναν έννομα», δίνει τη δική του εκδοχή και εξήγηση στα όσα έγιναν και στα διαμειβόμενα αυτές τις μέρες, τα οποία έχουν αποκτήσει και πολιτικές διαστάσεις. Αποδίδει το θέμα «σε υπερδιόγκωση από τα Μέσα Ενημερώσεως» και υποστηρίζει ότι τα αμφιλεγόμενα ακίνητα στη λίμνη Βιστωνίδα «ανήκουν στην κυριότητα της Μονής» και ότι απλώς η Μονή τα διεκδικεί, ενώ συνάμα ζητά συγνώμη από τον ελληνικό λαό «για τον σκανδαλισμό».

Στην ερώτηση τι ακριβώς συμβαίνει με την Μονή του, μας είπε ότι «δυστυχώς τα μεγαλοποίησαν οι δημοσιογράφοι με μία ανέλπιστη και απροσδόκητη διάθεση», και εξήγησε ότι «εμείς δεν κάναμε τίποτε απολύτως, παρά διεκδικούμε την περιουσία της Μονής Βατοπαιδίου.

Ακριβώς το Μετόχι μας στη λίμνη Βιστωνίδα, στην περιοχή Ξάνθης, κι αυτή η υπόθεση ήταν ανοικτή και σε εκκρεμότητα από το 1924 κι εμείς με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τώρα τα διεκδικούμε.

Ξεκινήσαμε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και άρχισαν ευτυχώς οι υπουργοί μετά από γνωμοδοτήσεις των νομικών συμβουλίων του κράτους να αποδέχονται αυτές τις γνωμοδοτήσεις που ήταν αληθείς κι αρχίσαμε έτσι να γίνεται μία συμφωνία για την περιουσία της Μονής, αυτό κάναμε».

Συμπλήρωσε ακόμη, πως «μ’ έναν τρόπο έννομο δημοκρατικό διεκδικούμε την περιουσία μας. Εδώ η Μονή μας είναι 35 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα οικοδομημένη, παραπάνω από μισή είναι ένα ερείπιο κι εμείς δεν θέλαμε να κλέψουμε, ούτε να δολιευθούμε, αλλά θέλαμε την περιουσία της Μονής που είχαμε τους τίτλους μας.

Ήταν από το Δημόσιο πολύ αδικημένη η Μονή σ’ αυτό το Μετόχι, και τώρα που μπήκαν νέοι και μορφωμένοι αδελφοί, έχομε και νομικούς αδελφούς και διάφορους επιστήμονες, αρχίσαμε να βρίσκουμε τα αρχεία της Μονής την περιουσία μας εκ παραδόσεως.

Εκεί στην Ξάνθη όλοι οι γέροντες μου έλεγαν αυτή η περιουσία είναι Βατοπεδινή, την ξέραμε από τους παππούδες μας. Αλλά εμείς δεν μείναμε σ’ αυτά, αλλά στους τίτλους που τους επικύρωσε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων».

«Αυτό κάναμε, πρόσθεσε, και σιγά–σιγά κι αυτή η κυβέρνηση άρχισε να βλέπει και να επικυρώνει και να αποδέχονται οι υπουργοί αυτές τις αποφάσεις που ήταν της Ολομελείας του Νομικού και το Γνωμοδοτικού Συμβουλίου του Κράτους και φτάσαμε σχεδόν στο τέλος». Υπογράμμισε επίσης ότι «η διαδικασία αυτή ξεκίνησε επί κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ», ενώ στην ερώτηση ποιοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ έχουν προσυπογράψει, ανέφερε ότι «ο κ. Φωτιάδης, ο κ. Δρυς και μάλιστα είναι τρεις κι όχι δύο υπογραφές των δύο υπουργών, επίσης ο κ. Μπασιάκος, ο κ. Δούκας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και φτάσαμε στο τέλος».

«Μας μέμφονται ότι δήθεν χρηματοδοτούσαμε και υπουργούς κ.λπ., αυτό το πράγμα είναι πολύ άθλιο για μένα, δεν έγινε ποτέ τέτοιο πράγμα», τόνισε και συμπλήρωσε ότι «εντός των νομίμων πλαισίων και μιας διαφάνειας προσπαθήσαμε να πάρουμε την περιουσία διότι για να φτιαχτεί το Βατοπέδι εντός και εκτός των τειχών χρειάζονται περίπου τριακόσια εκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με την οικονομοτεχνική μελέτη που έχομε».

Όπως είπε χαρακτηριστικά, «εδώ έχομε διακόσιους εργάτες και τεχνίτες που εργάζονται, κάθε μέρα χρειαζόμαστε οκτακόσιες μερίδες φαγητού για τους μοναχούς, τους προσκυνητές, τους εργάτες και τους τεχνίτες». Στην ερώτηση τι ακριβώς συνέβη με την αγοραπωλησία μέρους των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, μας είπε:

«Μας κατηγόρησαν ότι τα πήραμε αυθαιρέτως, ότι δωροδοκήσαμε και τα πήραμε, αυτό το πράγματα δεν έγινε και λέγω ας έλθει η Δικαιοσύνη να δει ότι δεν έχουν γίνει αυτά τα πράγματα», ενώ όταν του ζητήσαμε να μας εξηγήσει πώς τα απέκτησαν, μας είπε ότι «τα πήραμε δια των νομίμων κυβερνητικών μέσων, δια των αρμοδίων κυβερνητικών οργάνων».

- Πληρώσατε κανονικά; «Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε να πάρει το Μετόχι μας στη λίμνη Βιστωνίδα στην περιοχή Ξάνθης, ογδόντα χιλιάδες στρέμματα, αξίας εξήντα πέντε εκατομμυρίων ευρώ, κι εμείς ζητήσαμε να μας δώσουν χρήματα.

Είπε η κυβέρνηση ότι δεν έχομε να σας δώσουμε χρήματα. Τους είπαμε δώστε μας κρατικά ομόλογα, μας είπαν δεν έχομε αλλά το μόνο που μπορούμε να σας δώσουμε είναι κομμάτια γης σ’ όλη την επικράτεια κι έτσι πήραμε αυτά κι ένα ακίνητο μέσα στην Αθήνα που μας το πρότεινε η τωρινή ελληνική κυβέρνηση να μας το δώσει, δηλαδή η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου».

- Εγιναν όλα νόμιμα; «Ολα νόμιμα. Μα, είναι δυνατόν εμείς οι μοναχοί, εγώ είμαι μοναχός, είμαι ακτήμων, δεν έχω τίποτε, ούτε προσωπικούς λογαριασμούς έχω, ούτε δολιεύθηκα ποτέ χρήματα, ούτε τίποτε. Είμαι Γέροντας και πρέπει να είμαι το πρότυπο ακτημοσύνης στους μοναχούς. Οι μοναχοί σήμερα δεν έρχονται στη Μονή διότι ήταν παιδιά φτωχών οικογενειών, όπως παλιά, για να φάνε ένα κομμάτι ψωμί, αλλά έρχονται και θέλουν να τους εμπνέει ένας Γέροντας, να τους διδάσκει, να τους νουθετεί, να τους καθοδηγεί στην ατόφια πατερική ζωή.

Με κατηγορούν ότι είμαι δόλιος επιχειρηματίας, εγώ δεν είμαι ούτε επιχειρηματίας, ούτε δόλια φέρθηκα». Στην επισήμανση πώς διερωτώνται πολλοί ότι η Μονή και εσείς ασχολείστε με οικονομικά, με επιχειρηματικά, σε τέτοιον μάλιστα βαθμό που είναι πλέον εκκοσμίκευση των εσχάτων, είπε «όχι δεν ασχολούμαι. Πώς; Εγώ που εξομολογώ όλους τους μοναχούς, τους διδάσκω, εξομολογώ συνεχώς τους προσκυνητές και δεν έχω χρόνο; Αλλά και να θέλω, δεν μπορώ, δεν θέλω».

Στην ερώτηση ποιος ασχολείται με τα επιχειρηματικά, μας εξήγησε:

«Έχουμε οικονομικούς συμβούλους οι οποίοι μας καθοδηγούν σ’ αυτόν τον τομέα, διότι εμείς δεν τα ξέρουμε αυτά, ιδιαίτερα εγώ και μας βοηθούν σ’ αυτά τα πράγματα για να βγαίνουν τα οικονομικά, να φτιάχνουμε το μοναστήρι και να κάνουμε και φιλανθρωπία συν τοις άλλοις».

- Σε ποιους τομείς κάνετε φιλανθρωπία;

«Κάνουμε κάθε χρόνο τρία εκατομμύρια ευρώ φιλανθρωπία σε φτωχές οικογένειες, αποφυλακίζουμε φυλακισμένους, έχομε αναλάβει ένα παγκήπριο γηροκομείο κληρικών και πρεσβυτέρων στην Κύπρο που το εξήγγειλε η Μονή για περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ, σε διάφορα σωματεία, εκκλησίες, υποτροφίες σε άπορους φοιτητές, φέτος δώσαμε τριακόσιες χιλιάδες ευρώ και βγάλαμε φυλακισμένους οι οποίοι για χίλια ευρώ ήταν μέσα στη φυλακή».

- Εδώ μιλούμε για μεγάλη περιουσία, 65 εκατομμύρια ευρώ… «…αλλά και τα χρήματα, απάντησε, που θέλει το Βατοπαίδι να φτιαχτεί είναι κι αυτό μεγάλη ανάγκη, δεν τα θέλουμε για να δώσουμε στα αδέλφια μας και στους φίλους μας, εμείς είμαστε διαχειριστές της περιουσίας. Πρέπει εμείς ως μοναχοί που είμαστε εδώ και υπεύθυνοι να διεκδικήσουμε με έννομο τρόπο την περιουσία της Μονής μας, χωρίς αυτό να μας ξεφεύγει και να πάμε στον εκκοσμικευμένο τρόπο ζωής όπως μερικοί νομίζουν».

Στην επισήμανση πώς αιτιάζουν ότι εσείς στη Μονή φιλοξενείτε προύχοντες, δικαστικούς, πολιτικούς, μας είπε: «Φιλοξενούμε όσους έλθουν, είτε είναι προύχοντες, είτε απλοί άνθρωποι, κάθε χρόνο φιλοξενούμε στο Βατοπέδι 25 χιλιάδες ανθρώπους».

Στην ερώτηση αν είχε ο υπουργός Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος κάποια ανάμειξη στην ανταλλαγή που έγινε ανάμεσα στη Μονή και στο ολυμπιακό ακίνητο, ο αρχιμανδρίτης Εφραίμ μας είπε ότι:

«ο κ. Ρουσόπουλος έρχεται στο Άγιο Όρος ως ευλαβής προσκυνητής, όχι μόνο τώρα που είναι υπουργός, αλλά από πριν που ήταν δημοσιογράφος, για πρώτη φορά ήλθε πριν από δώδεκα χρόνια». Και συμπλήρωσε ότι «ο κ. Ρουσόπουλος δεν είναι ο αρμόδιος υπουργός να βοηθήσει σ’ αυτά, βοήθησαν οι αρμόδιοι υπουργοί, ο κ. Ρουσόπουλος είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος».

- Αισθάνεστε κάποια ευθύνη για όλον τον θόρυβο και τον σκανδαλισμό που έχει γίνει; «Δεν ήθελα ποτέ να προκαλέσω τέτοιο πράγμα, θλίβομαι που σκανδαλίζεται ο κόσμος, προσεύχομαι ο Θεός να φωτίσει τον κόσμο να καταλάβει ότι εμείς οι μοναχοί είμαστε οι άμισθοι φύλακες εφ’ όρου ζωής και θυσιαζόμαστε κάθε μέρα και νύχτα για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τις μοναχικές μας υποσχέσεις και να διακονήσουμε το λαό του Θεού».

- Εσείς προσωπικά έχετε λογαριασμούς σε τράπεζες; «Επ’ ουδενί λόγο». - Συγγενικά σας πρόσωπα έχουν; «Επ’ ουδενί, επ’ ουδενί, ούτε κατά φαντασία». Αναφορικά με την Ομογένεια, είπε πως «το μήνυμα προς τους αδελφούς της Αμερικής είναι να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας». Αρνήθηκε ότι ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος δεν του επιτρέπει να κηρύττει και ιερουργεί στην Κύπρο.

«Είναι λάθος, πέρυσι ήμουν στην Κύπρο και λειτούργησα και μάλιστα με κάλεσε ο ίδιος και πήγα την κάρα του Αγίου Χρυσοστόμου και τώρα έχομε μία νέα πρόσκληση να πάω την Αγία Ζώνη και είπα ότι μπορώ να πάω το 2010 δεν μπορώ φέτος».

- Μήπως αυτή η περιφορά της κάρας του ιερού Χρυσοστόμου, ή της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου, δίνει λανθασμένα μηνύματα θρησκεμπορίας προς τα έξω; «Εμείς όταν πάμε εκεί δεν παίρνουμε ποτέ χρήματα, όσα χρήματα αφήνει ο λαός πηγαίνουν στις επί μέρους Μητροπόλεις για τις επί μέρους ανάγκες των Μητροπόλεων». - Καταθέσατε τα χρήματα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων όπως εξαγγείλατε; «Το είπα αυτό για την εκτόνωση της καταστάσεως, ότι αυτά που πήραμε από την ανταλλαγή η Μονή είναι πρόθυμη να τα καταθέσει στο ταμείο παρακαταθηκών και δανείων για να είναι εκεί, διότι διέδιδαν ότι τα δώσαμε από εδώ και από εκεί, εμείς δεν δώσαμε πουθενά διότι κατ’ αρχήν δεν είναι δικά μας, ναι τα καταθέσαμε».

Αναφορικά με το τι σκέπτεται να κάνει για την εκτόνωση της κρίσης, είπε, «προσευχόμαστε», ενώ αν είναι στα σχέδιά του να παραιτηθεί από την ηγουμενία, απάντησε αρνητικά: «Οχι, για όνομα του Θεού».

- Εσείς έχετε κάνει τίποτε μεμπτό; «Οχι με τη χάρη Του Θεού δεν έχω κάνει τίποτε μεμπτό. Αδόλως και με μία αγνή διάθεση διεκδίκησα την περιουσία της Μονής μου που ήμουν υπόχρεος να την διεκδικήσω. Μήτε θέλω να θίξω ή να ψέξω κανέναν, εξελίχθηκε μ’ έναν απροσδόκητο τρόπο και ζητούμε συγνώμη από όλον τον λαό για τον όλον σκανδαλισμό, εμείς δεν τον προκαλέσαμε, ούτε μας χαροποιεί αυτό το πράγμα», κατέληξε.

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1690&Itemid=1