Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία μιλά για την παρουσία και θέση της Εκκλησίας στα σύγχρονα προβλήματα όπως την οικονομική κρίση, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ομοφυλοφιλία κ.ά.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

ΛΙΑΝ ΚΑΥΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ

ΣΕ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΓΑΓΓΡΑΙΝΕΣ

 1. Τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες γίνεται τεράστιος θόρυβος πάλι μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, τὶς νομάδες ΡΟΜΑ ἢ ἀθίγγανους ἢ κοινῶς τσιγγάνους-γύφτους.

Ὡς γνωστόν, τὸν νομαδικὸ αὐτὸ λαὸ τὸν ἔχουν ἐγκαταλείψει πλήρως ἡ Πολιτεία, Δῆμοι, Κοινότητες, ἡ πνευματικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, κοπτόμενοι μόνον ὑπὲρ ἀλλοφύλων ἐπιδρομέων καὶ οὐδόλως γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὑπηκοόυς ΡΟΜΑ. Τοιουτοτρόπως ζοῦν ἄλλοι μὲν σὲ μόνιμους καταβλυσμούς, ἄλλοι δὲ εἶναι περιπλανωμένοι, ζώντας σὲ σκηνὲς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο καὶ ἔτσι διατυμπανίζουν τὴν μεγίστη κοινωνικὴ ἀναλγησία τῶν ἰθυνόντων.

2. Οἱ ἐν λόγῳ δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας εἶναι παραγκωνισμένοι ἀπὸ τὴν Πολιτεία καὶ ἐν γένει τὴν κοινωνία καὶ ἄκρως ἐγκαταλελειμμένοι.

 3. Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν εἶναι ἀγαθοπροαίρετοι καὶ εἰδικεύονται σὲ μερικὰ ἐπαγγέλματα, ὅπως π.χ. τῶν παλιατζήδων, οἱ ὁποῖοι διέρχονται τὶς ὁδοὺς τῶν διαφόρων συνοικιῶν καὶ γειτονιῶν καὶ περισυλλέγουν ὅ,τι εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνακυκλωθῇ.

Δηλαδὴ εἶναι μεγίστη προσφορὰ στὴν κοινωνία, καθαρίζοντας τὶς διάφορες γωνίες μὲ τὴν περισυλλογὴ τῶν ἀνακυκλούμενων (εἶναι οἱ καλλίτεροι «οἰκολόγοι» καὶ «περιβαλλοντολόγοι»), ἀπομακρύνουν ὅλα αὐτὰ τὰ πρὸς χρῆσι ἀντικείμενα καὶ συμβάλλουν ἐμμέσως στὴν οἰκονομία.

Διότι π.χ. γιὰ τὴν παραγωγὴ χάρτου ἀπαιτεῖται ἡ κοπὴ ἑκατοντάδων δένδρων καὶ ἡ κατανάλωσι τόννων νεροῦ καὶ ἐνεργείας.

Ἄλλοι δὲ γίνονται καρεκλάδες, καλαθοποιοί, πιλοποιοί (καπελάδες) καὶ κάνουν λοιπὰ χειρωνακτικὰ καὶ ὑποτιμημένα ἐπαγγέλματα, ἄρα εἶναι λίαν ἐποικοδομητικὰ στελέχη στὴν κοινωνία.

 4. Ἀπὸ αὐτούς, ὅμως, οἱ ἄκρως ἐγκαταλελειμμένοι καὶ μὴ ἱκανοὶ γιὰ τὰ ἀνωτέρω ἐπαγγέλματα, δυστυχῶς, πέφτουν στὴν παρανομία καὶ ὑποτροπιάζουν συνεχῶς, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπασχολοῦν συνεχῶς τὴν Ἀστυνομία, τὰ Δικαστήρια καὶ ἐν γένει τὴν Διοίκησι καὶ νὰ καθίστανται ἐπικίνδυνα ἄτομα γιὰ τοὺς κοινοὺς θνητοὺς καὶ καταλυτικὰ ἄτομα γιὰ τὴν καθόλου κοινωνία.

 5. Οἱ ἀθίγγανοι τῆς Φλωρίνης καὶ τῶν ἄλλων περιοχῶν ἦταν νομάδες, ποὺ ἔρρεπαν πρὸς τὴν ἐγκληματικότητα.

 6. Ὁ εἰς πάντα διαπρέψας ἀείμνηστος θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος Καντιώτης, τότε Μητροπολίτης Φλωρίνης, σὰν ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν ἀπευθύνθη στὴν Ἀστυνομία καὶ λοιπὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὴν περιστολὴ τῆς ἐγκληματικότητος, ἀλλὰ κινήθηκε πρὸς οὐσιαστικὴ καὶ ὁριστικὴ ἄρσι τῆς αἰτίας τῶν ἐγκληματικῶν τους πράξεων. Πρὸς τοῦτο τοὺς ἐπλησίασε, τοὺς ἔδειξε ἀπεριόριστη ἀγάπη καὶ στοργὴ σὰν πνευματικά του τέκνα καὶ ἐκεῖνοι τὸν σεβάστηκαν καὶ τὸν ἀγάπησαν καὶ πειθαρχοῦσαν στὶς ὑποδείξεις του. Ἀφοῦ τοὺς ἐκατήχησε σωστά - καὶ ὄχι ὅπως κατηχοῦνται ἐλλειπέστατα σήμερα οἱ περισσότεροι τῶν ἀνθρώπων -, ὅπως ἐπιβάλλεται νὰ κατηχῆται ὁ κάθε Χριστιανός, ὅρισε τὴν ὁμαδική τους βάπτισι στὸν ποταμό.

Περίπου 600 λεωφορεῖα μὲ εὐλαβεῖς καὶ ταπεινοὺς προσκυνητὲς ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα κατευθύνονταν στὴν Φλώρινα νὰ ἀπολαύσουν τὸ σπουδαιότατο αὐτὸ γεγονὸς καὶ νὰ εὐχηθοῦν καὶ προσευχηθοῦν μαζὶ μὲ τὸν θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο ὑπὲρ τῶν Νεοφωτίστων ἀδελφῶν μας ΡΟΜΑ.

 7. Δυστυχῶς ὅμως ὁ ἀνεγκέφαλος Στρατηγὸς Πατίλης, ὁ «σατράπης» τῆς Βορείου Ἑλλάδος, κατὰ τὴν περίοδο τῶν Συνταγματαρχῶν, ἀπαγόρευσε τὴν προσπέλασι τῶν 600 λεωφορείων μὲ τοὺς περίπου 30.000 εὐλαβεῖς προσκυνητές. Ἐὰν πραγματικὰ οἱ Συνταγματάρχες ἐπίστευαν ἀπολύτως στὸ «Ἑλλὰς Ἑλλήνων Χριστιανῶν» ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐμπόδιζαν τοὺς εὐλαβεῖς προσκυνητές, ἀλλὰ ἀπεναντίας θὰ καλοῦσαν τὰ διεθνῆ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, γιὰ νὰ διαδώσουν τὸ μέγιστο κοινωνικὸ ἔργο τοῦ θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου ἀνὰ τὴν ὑφήλιο καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ καυχηθοῦν: «μέχρι τώρα καὶ οἱ Ἕλληνες ζοῦσαν σὰν ΡΟΜΑ - γύφτικα, ἐνῷ τώρα ἀκόμη στὴν Ἑλλάδα καὶ οἱ ΡΟΜΑ ἐκπολιτίζονται καὶ δὲν συμπεριφέρονται πλέον γύφτικα, ἀλλὰ ὡς πρότυπα τάξεως, καθαριότητος, εὐπρέπειας, εὐσυνειδησίας, εἶναι εὐλαβῆ καὶ ταπεινὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἐποικοδομητικὰ στελέχη τῆς πολιτείας».

 8. Ὡς γνωστὸ τὸ αἴσχιστο κατεστημένο ὄχι μόνο δὲν συνέδραμε τὸν θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο στὴν ἀποκατάστασι τῶν ΡΟΜΑ, ἀλλὰ ἀπεναντίας τὸν ἔσερναν στὰ Δικαστήρια γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικά του κτήματα καὶ τὸν ἐμπόδισαν νὰ κατασκευάσῃ ἐκεῖ κτίρια γιὰ τὴν στέγασι τῶν ἀθιγγάνων. Ὅμως ὁ θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος δὲν ἐκάθησε μὲ «σταυρωμένα τὰ χέρια», ὅπως οἱ περισσότεροι ἄλλοι Μητροπολίτες, ἀλλὰ ἀπεναντίας προσέφυγε καὶ αὐτὸς στὰ Δικαστήρια καὶ τοῦ ἐπεδικάσθησαν ὅτι αὐτὰ εἶναι ὄντως ἐκκλησιαστικὴ περιουσία καὶ κατασκεύασε ἐκεῖ τὰ οἰκήματα γιὰ τοὺς ἀθίγγανους. Οἱ ἀθεόφοβοι ἰθύνοντες ἀπαγόρευσαν στὸν θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο νὰ τὰ δωρήσῃ στοὺς ἀθίγγανους, διότι δὲν ἦταν ἑλληνικῆς ἰθαγενείας, ἀλλὰ μόνον Ἕλληνες ὑπήκοοι. Τότε ὁ Γέρων Αὐγουστῖνος ξεπέρασε καὶ αὐτὸν τὸν σκόπελο νοικιάζοντάς τους τὰ οἰκήματα μὲ ἕνα εὐτελὲς τίμημα, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τὸ ἐπλήρωνε ὁ ἴδιος ὡς φιλοδώρημα στοὺς Νεοφώτιστους ΡΟΜΑ …

 9. Ἐὰν εἶχαν ἴχνος φιλότιμου, εὐσυνειδησίας, ἤθους ἐργασίας καὶ πνεῦμα εὐποιΐας καὶ οἱ περισσότεροι τῶν Μητροπολιτῶν, τότε θὰ εἶχε ἐπιλυθῆ τὸ μακροχρόνιο καυτὸ πρόβλημα τῶν ΡΟΜΑ καὶ θὰ δίδασκαν καὶ ἐμᾶς νὰ μὴ ζοῦμε σὰν «γύφτοι» πετώντας τὰ μισοφαγωμένα φαγητά ἢ μισοπιωθέντα ἀναψυκτικά, καφέδες  κ.λπ. καὶ τὰ τσιγάρα μολύνοντας καὶ καταστρέφοντας τὸ περιβάλλον, ἀλλὰ θὰ εἴμεθα καὶ ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι Ἕλληνες σὰν τοὺς ἀθίγγανους Φλωρίνης, πολιτισμένοι, εὐσυνείδητοι, φιλότιμοι, τίμιοι καὶ σωτῆρες τοῦ περιβάλλοντος…

 10. Τὸ ἁμαρτωλὸ κράτος, πέραν τῶν τεράστιων φόρων, ποὺ εἰσέπραττε ἀπὸ τὸν βαρύτατα φορολογούμενο πτωχὸ ἑλληνικὸ λαό, ἔπαιρνε καὶ τεράστια ποσὰ ἀπὸ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη γιὰ πληθώρα προγραμμάτων, τὰ ὁποῖα ἐξανεμίσθηκαν, διότι τὰ διάφορα ποσὰ τὰ ἔδιδαν μὲ τὸ ἀζημείωτο στὸν συρφερτὸ τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης παρατάξεως καὶ τοὺς ἀδηφάγoυς κομματικούς συνδικαλιστές (πράγματα τὰ ὁποῖα εἶναι ἡ συμφορὰ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας) . . .

Οἱ διάφοροι αὐτοὶ «ἀετονύχηδες» καὶ «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» δὲν τὰ χρησιμοποιοῦσαν ἀποκλειστικὰ καὶ κυρίως γιὰ παραγωγικὰ ἔργα καὶ ἐπενδύσεις, ἀλλά, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, γιὰ βίλλες, κότερα, πολυτελέστατα ἐξοχικὰ καὶ γιὰ τὴν καλοπέρασι. Πολλοὶ δὲ ἐλεεινότατοι δῆθεν ἐπιχειρηματίες τὰ ἐπένδυαν ἀντὶ γιὰ ἐκπαιδευτήρια γιὰ τὴν παραγωγή, σὲ ξενυκτάδικα γιὰ τὴν προαγωγὴ τῆς νεολαίας στὰ ξενυκτάδικα καὶ τὰ ἄνδρα διαφθορᾶς.

Ποῦ νὰ περισσεύσουν λοιπὸν χρήματα γιὰ προγράμματα γιὰ τὸν ἐκπολιτισμὸ τῶν ΡΟΜΑ ; ; ; ;

 11. Τὸ ἴδιο περίπου ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Τὴν ἀμύθητη περιουσία τὴν ἐξανέμισαν οἱ διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησία σὲ «ἡμετέρους», ἢ τὴν ἐσφετερίσθηκαν ἢ ἦσαν ἀνίκανοι νὰ τὴν διαχειρισθοῦν, καὶ ἔτσι ἀπεγυμνώθη ἡ Ἐκκλησία τῆς περιουσίας της καὶ τώρα δὲν ἔχει νὰ πληρώσῃ οὔτε τὸν συρφετό, ποὺ διόριζαν καὶ στὸν Ρ.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 12. Παρ᾿ ὅλον ὅτι ὁ γέρων Αὐγουστῖνος δὲν ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Πολιτεία καὶ τὴν Ἐκκλησία οὔτε μία δεκάρα, ἐν τούτοις οἱ ἰθύνοντες τὸν κατέτρεχαν καὶ ἔβαζαν καὶ τοὺς τρισάθλιους δημοσιογράφους τοῦ κίτρινου τύπου νὰ τὸν διασύρουν, ἐφαρμοζομένων τῶν Γραφικῶν χωρίων :   

«…ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. Τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; » (Β΄ Κορινθίους 11, 26-29)

«…μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἤ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν,… » (Ἑβραίους 11, 25),

ὅπως καὶ ἔχουμε ἀναπτύξει σὲ διάφορα περιοδικά μας, ὡς π.χ.

 τεῦχος 39, σελ. 67-75

(http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id)

 τεῦχος 44, σελ. 1-9,

 τεῦχος 49, σελ. 37-49

(http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id) κ.λπ.

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀργυρώνητοι καὶ ἰδιοτελέστατοι δημοσιογράφοι, ἀδίστακτοι καὶ πανοῦργοι φασίστες, ποὺ τὸ παίζουν δημοκράτες καὶ σοσιαλιστὲς, ἐνορχηστρωμένα ἐλασπολογοῦσαν καὶ διέσυραν ἀφαντάστως τὸν θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο ὡς «Χομενιί», ὡς «καθυστερημένο», ὡς «ὀπισθοδρομικό», «φασίστα», «ἐθνικιστή», «ναζιστή» καὶ πληθώρα ἄλλων φρικτῶν χαρακτηρισμῶν…

 13. Ἐὰν εἶχαν ἴχνος εὐσυνειδησίας, ἤθους, ἀρετῆς οἱ ἰθύνοντες τῆς Πολιτείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, θὰ πρότειναν τὸν θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο νὰ βραβευθῇ κυρίως γιὰ τὸ κοινωνικό του ἔργο καὶ εἰδικώτερα, διότι κατώρθωσε νὰ ἐκπολιτίσῃ καὶ νὰ μετατρέψῃ τοὺς ρέποντες πρὸς τὴν ἐγκληματικότητα ΡΟΜΑ σὲ πρότυπα τῆς πολιτείας καὶ τῆς κοινωνίας, γιὰ νὰ ἔπαιρνε τὸ βραβεῖο Νόμπελ.

 Ἀξίζει ἡ τιμὴ αὐτὴ νὰ τοῦ ἀποδοθῇ, ἔστω καὶ τώρα. Τὸ ἔργο του πρέπει νὰ συμπληρωθῇ μὲ ἐκπαίδευσι διδασκάλων καὶ ἱερέων, ποὺ θέλουν νὰ ἐκπαιδεύσουν καὶ καθοδηγοῦν τοὺς ΡΟΜΑ.

 14. Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, μήπως οἱ ἰθύνοντες τῆς πολιτείας καλύπτουν μερικὰ κοινωνικὰ φαινόμενα καὶ πληγὲς καὶ τὰ ὑποθάλπουν, γιὰ νὰ τὰ ἀνασύρουν ἐν καιρῷ, γιὰ νὰ ἀποπροσανατολίζουν τὴν κοινωνία ἀπὸ πληθώρα ἄλλων καυτῶν κοινωνικῶν, ἐθνικῶν καὶ οἰκονομικῶν προβλημάτων καὶ νὰ διευκολύνουν πονηρὰ σχέδια τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων ;

Π.χ. ἐν προκειμένῳ νὰ πετύχουν νὰ ὑπερψηφισθῇ ἀκωλύτως καὶ ὁ ἀντιχριστιανικὸς - ἀντιρατσιστικὸς νόμος - τὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, γιὰ νὰ βάζουν στὰ νεογέννητα τὰ τσιπς, γιὰ νὰ δύνανται νὰ μᾶς ἐντοπίζουν και κατευθύνουν ἀνὰ πᾶσα στιγμή.

Οἱ ἰθύνοντες καυχῶνται ὅτι τὸ Νομοσχέδιο τὸ ἔχουν πρὸ πολλοῦ ἕτοιμο. Καὶ συμπεριλαμβάνουν μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀντικοινωνικῶν μέτρων καὶ ἐξέτασι DNA, καὶ σὲ ὅσες γυναῖκες δὲν ἔχουν τὴν πολυτέλεια νὰ γεννήσουν σὲ κλινικὲς καὶ γεννοῦν στὰ χωράφια, στὰ βουνὰ καὶ στὰ λαγκάδια, ὡς ἀγρότισσες ἢ τσοπάνες. Αὐτὰ τὰ πανάκριβα ἔξοδα γιὰ αὐτὲς τὶς ἐξετάσεις πρέπει νὰ τὰ ἀναλαμβάνῃ τὸ κράτος, γιὰ νὰ μὴ ἀναγκασθῇ ἡ πτωχιὰ τσοπάνα νὰ πουλήσῃ ὅλη τὴν στάνη της καὶ ἡ πτωχιὰ ἀγρότισσα νὰ πουλήσῃ γιὰ πινάκιο φακῆς τὰ χωράφια της καὶ τὸ σπίτι της, γιὰ νὰ πληρώνωνται αὐτὲς οἱ πανάκριβες ἐξετάσεις.

 15. Μήπως καὶ αὐτὸν τὸν ἀνεγκέφαλο, ποὺ διέπραξε τὸ στυγερότατο ἔγκλημα ἐναντίον τοῦ ἀριστεροῦ ὀργανοπαίκτη, τὸν ἔβαλαν ἀρχικῶς στὸ Κ.Κ.Ε. καὶ μετὰ στὴν ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ καὶ τοῦ ὑποσχέθηκαν ὅτι θὰ προσπαθήσουν νὰ τὸν βγάλουν ὡς διανοητικῶς ἀνάπηρο, γιὰ νὰ ἔχουν τὴν προβοκάτσια καὶ νὰ περάσουν τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο ἀκωλύτως ; ; ;

 16. Μήπως καὶ τοὺς 500 γνωστοὺς ἄγνωστους τοὺς ὑποθάλπουν οἱ διάφορες ὑπηρεσίες, γιὰ νὰ τοὺς χρησιμοποιοῦν κατὰ βούλησι ἀναλόγως τῶν περιστάσεων ; 

Μᾶς εἶναι τελείως ἀδιανόητον νὰ μὴ δύνανται νὰ ἀντιμετωπίζουν 35 ὁλόκληρα χρόνια αὐτοὺς τοὺς γνωστοὺς ἄγνωστους, γιὰ νὰ τοὺς χρησιμοποιοῦν ἑκάστοτε στὴν ἀναστάτωσι τῆς κοινωνίας καὶ νὰ τοὺς ἐπιβάλλει ἡ ἑκάστοτε κυβερνώσα κλίκα.

 17. Δεκάδες χιλιάδες νουνεχεῖς Ἕλληνες πιστεύουν ἀπολύτως ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ «παρατράγουδα» εἶναι καθαρὲς σκηνοθεσίες τῶν πανούργων ἰθυνόντων, γιὰ νὰ ἀποπροσανατολίζουν τὸν λαὸ καὶ νὰ ἐπιβάλλουν τὰ καταχθόνια σατανικὰ σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τὶς ὁποῖες ὑπηρετοῦν.

 18. Ἀνάγκη λοιπὸν νὰ ἀφυπνισθοῦν ὅλοι καὶ νὰ ἀντιδράσουμε ἐγκαίρως καὶ εὐκαίρως προτοῦ αὔριο θὰ εἶναι πάρα πολὺ ἀργά, δηλαδὴ «ζήτω ποὺ καήκαμε» ! ! !

 19. Παρακαλοῦνται τὰ Μ.Μ.Ε., ἠλεκτρονικὰ καὶ ἔντυπα, νὰ συμβάλλουν στὴν σωτηρία τοῦ τόπου καὶ νὰ ἐπανέλθουμε στὶς ρίζες μας, γιὰ νὰ δυνηθοῦμε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀφόρητη αὐτὴ κατάστασι, ποὺ μᾶς ὁδήγησαν οἱ ἰθύνοντες.

 20. Ὅλοι οἱ κοινωνικοὶ θεσμοὶ ἔχουν ἀνάγκη νὰ ὑπηρετοῦνται ἀπὸ ἱκανούς, ἐλευθερόφρονες καὶ ἀνεξάρτητους ἀνθρώπους καὶ φιλανθρώπους ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ, στην ΕΛΛΑΔΑ, ποὺ πρέπει νὰ βρῇ τοὺς θεσμούς, ποὺ ἀποβάλλουν τὴν διαίρεσι καὶ τὴν διχόνοια καὶ ἀνυψώνουν τὸν ἄνθρωπο σύμφωνα μὲ τὴν θελησι ΤΟΥ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ …

 22.ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΑΝ ΤΟ ΑΓΡΟΙΚΟΝ ΛΑΤΙΟ. ΙΔΟΥ Η ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΤΟΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΙΤΑΛΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ, ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ. ΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΑΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙΝ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ…ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΑΣ...

Η κρίση που ταλανίζει κάποια χρόνια τώρα τον τόπο μας σημαδεύτηκε και από μια εξόχως τραγική διάσταση. Tην αύξηση των αυτοκτονιών. Oσων τουλάχιστον γίνονται γνωστές, αφού οι ειδικοί πιστεύουν ότι πάντοτε ο αριθμός τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Θεωρώ αναγκαίο μέρος της πατρικής μου αποστολής το να αρθρώσω κάποιο σχετικό λόγο.

Mαθαίνουμε από τους ψυχιάτρους και ψυχολόγους πως η αφαίρεση της ίδιας της ζωής κάποιου λαμβάνει χώρα όταν αυτός χάνει την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Oταν αισθάνεται αβοήθητος και ανίκανος να έχει κάποιον έλεγχο πάνω στα γεγονότα που κατέκλυσαν τη ζωή του. Oταν στενεύει ο «γνωστικός του ορίζοντας», όταν δηλαδή παραμορφώνεται η ικανότητα σκέψης και έτσι ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει εναλλακτικές λύσεις. Aλλά επίσης συνυπάρχει το διάβημα αυτό και με μια κίνηση οιονεί καταγγελίας και «τιμωρίας» εκείνων οι οποίοι έφεραν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Συνδέεται ακόμη και με μιαν απόπειρα συμβολικής «αποκατάστασης» της αξίας κάποιου, αφού από «αποτυχημένος» έναντι του κύκλου του γίνεται πάλι με την απώλειά του οδυνηρά ακριβός και ποθητός.

Oι ψυχολογικές ερμηνείες μάς είναι πολύτιμες διότι μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των κινήτρων, όμως δεν εξαντλούν τις αιτίες και τη δυναμική των αυτοκτονιών. Στο βάθος τους μπορούμε να διακρίνουμε την απώλεια στήριξης στο Πρόσωπο του Θεού, την αποτυχία μιας προσωπικής σχέσης μαζί Tου (αν αυτή υπήρξε ποτέ), ή ακόμη και τον θυμό εναντίον Tου. Προς έναν Θεό, όμως, –ας μην το ξεχνάμε– ο Oποίος έγινε άνθρωπος, όχι για να μας λύσει τα βιοτικά προβλήματα (δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο) αλλά για να εμφυσήσει νέες υπαρξιακές προοπτικές και νέο νόημα ζωής. Nόημα το οποίο να έχει τη δύναμη να διαπερνά (και τελικά να ξεπερνά) την ίδια την απελπισία και τον θάνατο. Γι’ αυτό και, μελετώντας τη ζωή των αγίων μας, βλέπουμε ότι με την πίστη τους δεν είδαν να λύνονται οι οικονομικές τους δυσχέρειες, αλλά τους μεταγγίζεται αγάπη και δύναμη ουράνια.

Δεν θέλω να μακρύνω τον λόγο στο σημείο αυτό για να μη δοθή η εσφαλμένη εντύπωση ότι κρίνω αυστηρά όσους κατέφυγαν στην εν λόγω ενέργεια. O σεβασμός προς τη μνήμη τους και η αγάπη προς τη μοναδικότητα του προσώπου τους πρέπει να παραμείνουν αμείωτα. Aλλωστε ελάχιστοι είναι εκείνοι των οποίων η πίστη παραμένει αδιατάρακτη και όλοι πάσχουμε ως προς τη σχέση μας με τον Θεό, με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας. Eχω όμως ευθύνη και καθήκον απαράγραπτο να τοποθετηθώ στο επώδυνο αυτό ζήτημα προκειμένου να προλάβουμε άλλες παρόμοιες απόπειρες, προκειμένου να αποσοβήσουμε άλλες απώλειες του θεϊκού δώρου της ζωής.

Eδώ η ευθύνη των MME και των πολιτικών μας είναι τεράστια. Kαι τούτο διότι η αυτοκτονία λόγω οικονομικής στενότητας ποτέ δεν είναι πράξη αξιοπρέπειας, όπως δυστυχώς διαφημίστηκε από μερίδα δημοσιογράφων και από κάποιους πολιτικούς. Θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίζει πράξη φυγομαχίας, ή και ανικανότητας να διακρίνει ο επιχειρών τις επιπτώσεις της ενέργειάς του στους άλλους. Πράγματι, οι δικοί μας άνθρωποι μας έχουν ανάγκη πάντοτε, ακόμη και άρρωστους ή και ανάπηρους όπως διαπιστώνουμε από άλλες περιστάσεις της ζωής. Aραγε ζήτησαν οι αυτόχειρες τη γνώμη και την έγκριση των αγαπημένων τους προσώπων πριν προβούν στην πράξη τους;

Tο επιχείρημα πως η ζωή είναι δική μας και την κάνουμε ό,τι θέλουμε δεν ευσταθεί, δεδομένου ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση βρίσκεται έμφυτη η αρχή της αλληλεξάρτησης. O σύζυγος και η σύζυγος δεν ανήκουν πια στον εαυτό τους αλλά στον άλλο. Δεν δικαιούνται η μητέρα και ο πατέρας να διαθέτουν τον εαυτόν τους όπως θέλουν αλλά οφείλουν στα παιδιά τους να διαφυλάξουν όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και την υγεία τους. Kαι, συνολικότερα μιλώντας, όλοι αποτελούμε μέλη αναπόσπαστα της κοινωνίας μας, του έθνους μας, της ανθρωπότητας, ιδιότητα από την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να παραιτηθούμε.

Aν ο πόλεμος είναι κακός και όλοι τον αποστρεφόμαστε, αν είμαστε ενάντιοι στις εκτρώσεις και στην ευθανασία, αν καταδικάζουμε τη βιαιοπραγία και την εγκληματικότητα, είναι επειδή απλά κανείς δεν περισσεύει. H αξία του ανθρώπινου προσώπου, όπως μάλιστα μας τη δίδαξαν οι μεγάλοι θεολόγοι και Πατέρες της Eκκλησίας, είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, απλούστατα επειδή κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο πιο διαλυμένος, κατεστραμμένος, απελπισμένος κ.ο.κ. αποτελεί εικόνα του Θεού με προοπτική αιωνιότητας.

Oι καθολικές πλέον σήμερα αρχές της ατομικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης προφανώς δεν μπορούν και δεν είναι επιτρεπτό να αμφισβητηθούν, εκείνο όμως που χρειάζεται να επισημανθή είναι ότι έχουν όρια. Δεν είναι δυνατό να παραμένουν απεριόριστες όταν εφαρμοζόμενες με λάθος τρόπο προκαλούν τόσο πόνο. H αδιαφορία μας για το αν μια πράξη μας κάνει άλλους να υποφέρουν δίνει εγωιστική χροιά στις ενέργειές μας και γι’ αυτό δεν δικαιούται να επαινείται όπως κάποιοι επιπόλαια πράττουν.

H ανθρώπινη φύση έχει την τάση να μιμείται, και για το καλό και για το κακό. Θέλουμε λοιπόν να απευθύνουμε έκκληση προς τα MME να αποφεύγουν την προβολή αυτοκτονιών. Kαι όταν αυτό είναι ανέφικτο, να μην τις ηρωοποιούν τουλάχιστον.

Προς όλους εκείνους που η απελπισία τους χτυπά την πόρτα της ψυχής, έχουμε να πούμε ότι τα δεινά έρχονται και παρέρχονται. Mε πίστη στον Θεό (έναν Θεό που δεν βρίσκεται μακριά ή «απέναντί» μας αλλά που γνώρισε ο Iδιος τον πόνο), αλλά και στις κρυμμένες δυνατότητες που ο καθένας μας διαθέτει, θα δώσουν τη μάχη και θα καταφέρουν να φθάσουν κάποτε σε ένα σημείο όπου η παλιά επιθυμία να δώσουν τέλος στη ζωή τους θα φαίνεται σαν ένα εφιαλτικό όνειρο που ευτυχώς τελείωσε.

Kαι προς όλους μας ανεξαιρέτως, χριστιανούς, αλλόθρησκους, αδιάφορους, άθεους, έχω να πω ότι κάθε αυτοκτονία (ακόμη και μια αποτυχημένη απόπειρα) μας χρεώνει όλους με την ενοχή ότι δεν μπορέσαμε να την αποτρέψουμε, επειδή ούτε καν μάθαμε το πρόβλημα του αδελφού μας, ή δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ποιος έχει ανάγκη τη συμπαράστασή μας. Kάθε απόπειρα να τελειώσει μια ζωή με αυτοχειρία είναι πλήγμα στην καρδιά του πολιτισμού μας και της δήθεν προόδου μας, η οποία εξαντλείται σε επιστημονικούς και τεχνολογικούς θριάμβους αλλά κατέληξε στο πάγωμα της αγάπης μέσα στις καρδιές μας.

Πηγή: "Καθημερινή" 20/10/2013, http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2900 

Πολλοί σκεφτόμαστε τις πολιτικές και κομματικές παραμέτρους ενός γεγονότος, μιας δολοφονίας. Τα αίτια και τις αφορμές. Είναι και αυτά. Χρειάζονται για την ανθρώπινη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. Το βασικότερο όμως είναι αυτό που είπε ο Χριστός: "Ου φονεύσεις". Και για να μη φονεύσεις, δεν πρέπει να θυμώνεις και να οργίζεσαι. Πρέπει να ξέρεις που να σταματάς την αγανάκτησή σου. Αυτό όμως δε φτάνει. Για να γίνει όλο αυτό χρειάζεται πνευματικό και θεολογικό υπόβαθρο. Ο άλλος άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και έχει μέσα του αθάνατη ψυχή, η οποία συνεχίζει το αιώνιο ταξίδι της μετά θάνατο. Ο άνθρωπος έχει αρχή, αλλά δεν έχει ουσιαστικά τέλος. Τήν αρχή του όμως και το βιολογικό του τέλος τα καθορίζει μόνο ο Θεός. Κανένας άνθρωπος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Ο Θεός ορίζει την ημερομηνία της εξόδου μας από αυτό τον κόσμο ως Καρδιογνώστης, παίρνοντας τον άνθρωπο στην κατάλληλη στιγμή για να τον σώσει και να τον βάλει στον Παράδεισο. Η δαιμονική επέμβαση του ανθρώπου στη διαδικασία του θανάτου, πέραν του πένθους και της απωλείας, συνιστά αντιποίηση αρχής έναντι του Θεού. Ο διάβολος ασφαλώς είναι ο ανθρωποκτόνος και αυτός συνδέει τα νήματα μιας δολοφονίας εκμεταλλευόμενος τα πάντα για να στείλει τον άλλον αδιάβαστο κυριολεκτικά. Μίση προσωπικά, ιδεολογίες ακραίες, νοοτροπία της μάζας, ομαδικό ντοπάρισμα, ψυχολογικά προβλήματα, συμβόλαια θανάτου, μειωμένη αντίληψη της ζωής και της πίστης, προληπτικοί πόλεμοι και εμφύλιοι σπαραγμοί, όλα αυτά μπαίνουν στο μίξερ του διαβόλου για να επιφέρουν το κακό. Ο Θεός ενίοτε παραχωρεί γιά τους δικούς Του λόγους. Πάντοτε όμως ισχύει το αγιογραφικό: "άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος" και το σπουδαιότερο, που ειπώθηκε τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης από το στόμα του Κυρίου στον απόστολο Πέτρο: "Βάλε τη μάχαιρα στη θέση της. Μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λάβης. Πάντες οι λαβόντες μάχαιραν με μάχαιρα θα χαθούν". Δηλαδή δίπλα από κάθε φονιά, αλλά και δίπλα στους ηθικούς αυτουργούς των φονιάδων, στον ώμο τους ακριβώς, κάθεται ο άγγελος του θανάτου. Πέραν των τύψεων της συνειδήσεως και του φόβου, πέραν της καταστροφής δύο οικογενειών, ήδη τα πόδια τους ετοιμάζονται να βαδίσουν την οδόν του κοιμητηρίου. Μπορεί κάποτε όχι αυτοί οι ίδιοι προσωπικά να τιμωρηθούν με θάνατο, αλλά να δούν τον χάρο σε προσφιλή τους πρόσωπα και να νιώσουν πιο πολύ στην καρδιά τους το μαχαίρι που έμπηξαν οι ίδιοι στην καρδιά του αδελφού τους. Ο Θεός ρωτάει πάντοτε από ψηλά σε τέτοιες περιπτώσεις: "Κάϊν που είναι ο αδελφός σου;..." Το θέμα τέλος έχει και την εκκλησιαστική του διάσταση: ένα μέλος της Εκκλησίας μας, αλλοιώθηκε τόσο και απομακρύνθηκε από την αλήθεια και την αγάπη τόσο πολύ ώστε έκανε ένα τόσο μεγάλο κακό, σκότωσε τον αδελφό του, βαπτισμένου και αυτού μέλους της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ανέκοψε την πορεία της μετανοίας του φονευθέντος. Οι φονιάδες ξανασταυρώνουν στο πρόσωπο των φονευμένων τέκνων του Χριστού τον ίδιο τον Κύριο. Ο Χριστός θα ζητήσει τις ψυχές των παιδιών Του από τα ματωμένα χέρια τους. "Φοβερό είναι να πέσει κάποιος στα χέρια του ζωντανού και δίκαιου Θεού"!

Επίσης κάθε μας πράξη, κάθε μας λόγος, ποτέ δεν χάνεται μέσα στο σύμπαν. Εμείς νομίζουμε ότι τα γραπτά μόνο μένουν. Ότι "έπεα πτερόεντα" δεν φορολογούνται. Θα δώσουμε λόγο στο Θεό και για κάθε λόγο άχρηστο, σάπιο, δόλιο, αμαρτωλό, εχθρικό, σατανικό. "Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικασθείς", λέγει ο Κύριος. Γιατί; Διότι βγαίνουν από την καρδιά μας και τις πεποιθήσεις μας και παράγουν έργο άγιο, δημιουργικό ή βλαπτικό. Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται: "Παύσον την γλώσσαν σου από κακού και χείλη σου του μη λαλήσαι δόλον". Ο βασιλιάς μάλιστα Δαβίδ δεν ανεχόταν με τίποτε όσους "συκοφαντούσαν λάθρα τους πλησίον τους".

Στην όλη υπόθεση των λόγων μας δεν εμπλέκεται μόνο ο Θεός ή οι άνθρωποι. Εμπλέκεται και ο διάβολος. Ο διάβολος ποτέ δεν ξέρει την ψυχή του ανθρώπου. Ούτε το μέλλον. Μαθαίνει για μας από αυτά που βλέπει και ακούει σε μάς και από μας. Π.χ. ένας που φωνάζει από το πρωί μέχρι το βράδυ: "αίμα και τιμή..." ή "τσακίστε τους, φάτε τους, χτυπάτε τους...", ή ένας που εκπαιδεύεται στα πιστόλια και τα μαχαίρια ή στην κατασκευή Μολότωφ και λοιπών άλλων ευγενών υγρών, εύκολα συμπεραίνει ο δαίμονας ότι οι εν λόγω άνθρωποι οικοδομούν μέσα τους φονική διάθεση. Τους βλέπει να οργανώνονται και να ορμούν και τρίβει τα χέρια του. Δεν χάνει χρόνο ο τρισκατάρατος να οργανώσει μετά εντάσεις και συμπλοκές, να οπλίσει χέρια και να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα.

Ο διάβολος διψάει για αίμα. Εκμεταλλεύεται λοιπόν κάθε επιθετική συμπεριφορά για να πλήξει και να οδηγήσει σε θάνατο ψυχικό και σωματικό. Μετά φεύγει ή μάλλον δίνει τη σκυτάλη στο δαίμονα της απελπισίας, τύπου Ιούδα, ή στο δαίμονα της εκδικήσεως τύπου Εβραίων.

Δεν είμαστε λοιπόν μόνοι και ανεπηρέαστοι μέσα στο σύμπαν. Να προσέχουμε τα λόγια μας, τα τραγούδια μας, τα ποιήματά μας, τις σφιγμένες γροθιές μας και τα τροχισμένα μαχαίρια μας. Το κακό δεν αργεί να γίνει. Όποιος έχει μαχαίρια και ξύλα δίπλα του κερνάει το διάβολο και το θάνατο.

Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις λένε οι Κινέζοι και στην περίπτωση της επισκέψεως της Προέδρου της Ρωσικής Άνω Βουλής στον Αρχιεπίσκοπο αυτό ισχύει επακριβώς...

Η εικόνα της κας Ματβιένκο να υποκλίνεται με ευλάβεια και σεβασμό μπροστά στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στέλνει πολλά και ποικίλα μηνύματα...

Αλήθεια πόσοι από τους Έλληνες πολιτικούς έχουν κάνει κάτι τέτοιο, εννοώντας το όμως, όχι για το θεαθήναι...Πόσοι Έλληνες πολιτικοί διακρίνονται για το σεβασμό τους όχι τόσο στο πρόσωπο, αλλά κυρίως σε ό,τι αντιπροσωπεύει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος;

Πόσοι από τους δικούς μας εθνοπατέρες σκύβουν με ταπεινότητα μπροστά στον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο; Δυστυχώς ελάχιστοι...Κάποιοι περιορίζονται στο να του φιλήσουν το χέρι κι αυτό πιο πολύ για τις κάμερες...

Και βέβαια δε μιλάμε για τους πολιτικούς εκείνους που αποφεύγουν όπως "ο διάβολος το λιβάνι" ό,τι έχει να κάνει με τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη...Δε μιλάμε για τους πολιτικούς εκείνους, όπως για παράδειγμα ο κ. Τσίπρας, που από τη μία δηλώνουν άθεοι και από την άλλη γίνεται πρώτο θέμα το γεγονός ότι φίλησε το Σταυρό στον Αγιασμό....

Και να πούμε και μερικές αλήθειες ακόμη; Αυτά που οι Ρώσοι θεωρούν αυταπόδεικτα σε σχέση πάντα με την Ορθοδοξία, εμείς τα θεωρούμε....παλιομοδίτικα...

Πότε είδαμε στην Ελλάδα ουρές σαν κι αυτές στη Μόσχα για το προσκύνημα του Σταυρου΄του Αγίου Ανδρέου;

Αλλά και όταν ήρθε ο Ρώσος Πατριάρχης στην Αθήνα, όπου κι αν λειτούργησε, οι ναοί ήταν γεμάτοι από Ρώσους και από σαφώς λιγότερους Έλληνες...

Έτσι απλά κάποια εναύσματα για προσβληματισμό με αφορμή την επίσκεψη της κας Ματβιένκο στον Αρχιεπίσκοπο...

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/arxeio/28654-oi-eulabeis-r%CE%BF

Κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, όπου τελέστηκε για τέταρτη συνεχή χρονιά η Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Στην Θεία Λειτουργία παρέστησαν προσκυνητές από κάθε γωνιά της γης, για τιμήσουν για τέταρτη συνεχή χρονιά την Παναγία Σουμελά.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του, μεταξύ άλλων ανέφερε: "Το όρος τούτο του Σουμελά, το οποίον επί αιώνας εφιλοξένησε το μέχρι σήμερον διασωθέν ιερόν και θαυματουργόν Εικόνισμα της Παναγίας μας, και ηγιάσθη και εχαριτώθη από αυτήν."

"Βεβαίως δεν έχομεν σήμερον, όπως θα ευχόμασταν, συνεχή την εδώ ανθρωπίνην παρουσίαν, μίαν ζωντανήν δηλαδή μοναστικήν αδελφότητα, όπως πριν από ένα αιώνα", πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Βαρθολομαίος.

Ακολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη:

Πατέρες, ἀδελφοί καί εὐλογημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἠγαπημένοι ὅπου γῆς Πόντιοι,

«Ξυπνᾶ κι᾿ ὁ γερο γούμενος, τόν ὄρθρο του σημαίνει

​καί μουρμουρίζοντας σιγά, στήν ἐκκλησιά πηγαίνει,

​τήν ἅγια Εἰκόνα τῆς Κυρᾶς σκυφτά νά προσκυνήσει.

​Κι᾿ ἐκεῖ πού ἐτέντων ὁ παπᾶς τά χείλη νά φιλήσει

​τοῦ κάστηκε πώς ἔλειπε –παράδοξη ἱστορία-

​ἀπ᾿ τό θρονί της τό χρυσό ἡ Δέσποινα Μαρία...

​Ἐτρομαξ΄ὁ καλόγερος... Στήν πλάκα γονατίζει,

​χτυπᾶ τό μέτωπο στή γῆ, παρακαλεῖ, δακρύζει...

​Μέ μιᾶς ἀστράφτ᾿ ἡ ἐκκλησιά κι᾿ αἰσθάνετ᾽ ἕνα χέρι

​ὅπου τόν ἀνασήκωνε...Μοσχοβολάει τ᾿ ἀγέρι...

​Τά μάτια του ἄνοιξ᾿ ὁ παπᾶς...Στό κάτασπρό του γένι

​τό δάκρυ του ἔσταζε βροχή. Κοιτάζει...καθισμένη

​στό Θρόνο βλέπει τήν Κυρά, πού τοῦ χαμογελοῦσε

​καί τό Παιδί πού ἐχαίρετο καί πού τόν εὐλογοῦσε.

​-Σέ ποιό καλύβι ἀγνώριστο, σέ ποιά καρδιά θλιμμένη

​νά πέρασες τή νύχτα Σου, Κυρά Φανερωμένη;»,

θά ἐτραγουδοῦσε καί θά ὑμνοῦσε μαζί μέ ὅλους μας σήμερα ἐδῶ, σήν Σουμελᾶν τήν Παναΐαν, ὁ Λευκαδίτης ποιητής Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης.

Μεγαλύνει, λοιπόν, ἡ ψυχή μας τόν Κύριον μέ πολλήν εὐγνωμοσύνην, διότι διά τετάρτην φοράν μᾶς ἀξιώνει νά συναχθῶμεν πανταχόθεν τῆς οἰκουμένης, ὅπως τότε ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων, ἐν νεφέλαις, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, διά νά ἀποδώσωμεν τήν ὀφειλετικήν τιμήν εἰς τήν πάναγνον Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ, εἰς τόν ἡγιασμένον τοῦτον τόπον τῆς περιπύστου Ἱερᾶς Αὐτοκρατορικῆς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ὄρους Μελᾶ, τοῦ συμβόλου τῆς βαθείας πίστεως τῶν ὀρθοδόξων Ποντίων.

«Φῶς σ᾿ ὀμμάτια μας», λοιπόν!

Ὅμως, τί τό ἰδιαίτερον ἔχει ὁ τόπος αὐτός, ἀφοῦ τοῦ Κυρίου πᾶσα ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς, καί μάλιστα μετά ἀπό μίαν ἑκατονταετίαν περίπου σιωπῆς;

Τό ἰδιαίτερον εἶναι ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔχει ἁγιάσει τόν χῶρον τοῦτον διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς χαρισματικῆς ἀκτινοβολίας τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί ἐλάτρευσαν εἰς αὐτόν τόν Κύριον καί τήν Θεοτόκον ἀπό τῶν ἡμερῶν τῶν ἐνθέων Σωφρονίου καί Βαρνάβα τῶν ἱδρυτῶν μέχρι τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1923, ὁπότε καί ἠναγκάσθησαν νά ἐγκαταλείψουν τόν ἱερόν βράχον οἱ τελευταῖοι Σουμελιῶται μοναχοί.

Τό ὄρος τοῦτο τοῦ Σουμελᾶ, τό ὁποῖον ἐπί αἰῶνας ἐφιλοξένησε τό μέχρι σήμερον διασωθέν ἱερόν καί θαυματουργόν Εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας, καί ἡγιάσθη καί ἐχαριτώθη ἀπό αὐτήν, ἀποτελεῖ, διά σύμπασαν τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος τῶν Ρωμαίων, διαχρονικόν σύμβολον καί προσκύνημα, εἰς τό ὁποῖον ἀμέτρητα πλήθη μακαρίων προγόνων μας κατέθεσαν τά δάκρυα, τούς στεναγμούς, τά προβλήματα, τάς εὐχαριστίας καί τούς μυχιαιτάτους πόθους των.

Βεβαίως δέν ἔχομεν σήμερον, ὅπως θά εὐχόμασταν, συνεχῆ τήν ἐδῶ ἀνθρωπίνην παρουσίαν, μίαν ζωντανήν δηλαδή μοναστικήν ἀδελφότητα, ὅπως πρίν ἀπό ἕνα αἰῶνα. Ζοῦν ὅμως ἐν χερσί Κυρίου αἱ ψυχαί τῶν πολυπληθῶν Σουμελιωτῶν Ἁγίων πατέρων, αἱ ὁποῖαι ἀοράτως συνεχίζουν, μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, τήν ἀέναον λατρευτικήν δοξολογίαν των μετά τῶν ἀγγελικῶν χορῶν, καί τοῦ πλήθους τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων τοῦ Πόντου καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, καί μετά πάντων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι σήμερα λατρεύουμε ἐδῶ τόν Θεόν τῶν πατέρων μας ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ.

Ὑπέρ πάντα, ὅμως, ζῇ καί ἐνεργεῖ ἐδῶ ἡ Κυρία τοῦ Τόπου τούτου, ἡ ὑπέραγνος καί κεχαριτωμένη Θεομήτωρ, ἡ ὁποία ἐπέλεξεν ὡς κατοικητήριόν της αὐτόν τόν  πελώριον κατακόρυφον βράχον, τό εὐλογημένον τοῦτο Ὄρος, καί τό κατέστησε μυστικόν κῆπον καί θαυμαστόν περίβολόν της, ὅπως καί τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ κλεινοῦ Ἄθωνος.

Ἡ Δέσποινα Παναγία, «θρονιασμένη εἰς τήν καρδιάν μας»,  πηγάζει πολυτρόπως, ἀοράτως καί μυστικῶς, ἀλλ᾿ ὅμως καί πραγματικῶς, τάς χάριτάς της καί ἐνεργεῖ τάς θαυματουργίας της εἰς τούς πρός αὐτήν καταφεύγοντας ἐν πίστει.

Ἀδελφοί καί Πατέρες καί φίλτατα τέκνα ἁπανταχοῦ τῆς δεσποτείας Κυρίου Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,

«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται». Αὐτό τό καλοκαιρινό Πάσχα, ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Καί εἶναι ὄντως  πάσχα. Εἶναι ἀνάστασις.

Μετέστη πρός τήν Ζωήν, ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς, ἡ κατά σάρκα Μήτηρ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Καί ἀντί λύπης διά τήν κοίμησίν της, τά πάντα πεπλήρωται χαρᾶς καί φωτός καί ἀναστάσεως.

Διαχρονικῶς ἀσπαζόμεθα ἀλλήλους εἰς τάς συναναστροφάς μας μέ τόν χαροποιόν χαιρετισμόν «Χαίρετε». Τόν ἴδιον χαιρετισμόν ἀπηύθυνε καί ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ὅταν ἀπεκάλυψεν εἰς τήν Ἁγνήν Παρθένον τό εὐαγγέλιον τῆς χαρᾶς λέγων πρός αὐτήν «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Καί ὁ Υἱός της, ὁ Ἀναστάς Κύριος, ἐμφανισθείς εἰς τάς Μυροφόρους μετά τήν Ἀνάστασίν Του, ἀπηύθυνε πρός αὐτάς καί τόν κόσμον μίαν λέξιν, ἕνα β ί ω μ α, τό «Χαίρετε» καί τό «Εἰρήνη».

Εἰρήνη ὑπάρχει ἐφ᾿ ὅσον ὑπάρχει χαρά. Καί χαράν ἔχομεν ὅταν εἴμεθα ἱκανοποιημένοι μέ τά «δῶρα» τοῦ Θεοῦ, καί δέν ζητοῦμε συνεχῶς. Χαρά καί εἰρήνη, εἰρήνη καί χαρά, βιώματα καί καταστάσεις ἀλληλένδετοι καί ἀλληλοσυμπληρούμεναι καί ἀλληλοπεριχωρού-μεναι.

Εἶναι, λοιπόν, ὅλα τά γεγονότα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς πρόξενα μόνον χ α ρ ᾶ ς. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι κεκλημένος νά μετάσχῃ εἰς τήν χ α ρ ά ν αὐτήν, γινόμενος μέλος τῆς οὐρανίου βασιλείας. Θάνατος οὐκέτι κυριεύει.

Εἰς τήν ε ἰ κ ό ν α  τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως εἰκονίζεται ἡ Παναγία, περιστοιχιζομένη ὑπό τῶν θείων Ἀποστόλων, καί τοῦ Υἱοῦ της παραλαμβάνοντος τήν ψυχήν της. «Σήν κορφήν κάθεται ὁ Χριστός, ἡ Παναγιά σή᾽ ρίζαν, σ᾽ ἄκρας κάθουν οἱ Ἄγγελοι, σά φύλλα οἱ Προφητάδες». Καί ὅπως ἡ φυσική μητέρα μας προσπαθεῖ νά ἐκπληρώσῃ κάθε ἐπιθυμίαν τοῦ παιδιού της, ἔτσι καί ἡ Παναγία ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τούς οὐρανούς, ἐκπληρώνει πᾶσαν καλήν ἐπιθυμίαν μας.

Ἰδιαιτέρως ὅταν αὐτή ἡ ἐπιθυμία μας καί αὐτή ἡ προσευχή μας τῆς ἀπευθύνεται ὅπως σήμερα ἀπό τόν ἀγαπημένον της αὐτόν τόπον, ἀπό ἐδῶ πού εὑρισκόμεθα μεταξύ ούρανοῦ καί γῆς, ἀπό τά βοσκοτόπια τῆς Μονῆς Σουμελᾶ, μέσα ἀπό τά δάση τῆς μαυροπεύκης καί τῆς ἀζαλέας τῆς ποντικῆς, τίς κρανιές καί τά ροδόδενδρα καί τά χλοερά λιβάδια τοῦ Πόντου πού περιγράφει τόσο ὄμορφα ἡ Μαριάννα Κορομηλᾶ: ὅταν ἀναπέμπωνται οἱ προσευχές μας μέσα εἰς τό θρόϊσμα τῶν φύλλων καί τόν παφλασμόν τῶν ὑδάτων πού ρέουν νύκτα καί ἡμέραν, χειμῶνα-καλοκαίρι, ἐδῶ εἰς τάς παρυφάς τοῦ Ὄρους Μελᾶ, εἰς τόν Πυξίτην, τό ποτάμι τῆς Παναγίας, τό Χρυσοπόταμο, τό Altındere.    

Ἡ «ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος καί ἐν προστασίαις ἀμετάθετος ἐλπίς» μας, ἡ Σουμελιώτισσα, ἡ κοιμηθεῖσα καί μεταστᾶσα εἰς τήν Ζωήν Παναΐα, εὐχόμεθα νά δίδῃ εἰς ὅλους τούς φυλάσσοντας θ ε ρ μ ά ς  π ύ λ α ς, αὐτήν τήν χ α ρ ά ν  καί τήν εἰρήνην τοῦ Υἱοῦ της.

Ἡ Παναγία μ ε τ έ σ τ η πρός τήν Ζωήν!

Καί πρεσβεύει καί μεσιτεύει καί ἱκετεύει καί παρακαλεῖ τόν Υἱόν Της ὑπέρ ἡμῶν!

Καί ᾄδεται παντοῦ καί πάντοτε ὁ νικητήριος π α ι ά ν  τῆς Σοφίας, τῆς Δυνάμεως καί τῆς Εἰρήνης τοῦ Θεοῦ, τό  Χριστός Ἀνέστη!

Καί εἰς τό ὄρος Μελᾶ, οἱ «προσδοκῶντες ἀνάστασιν» κεκοιμημένοι τῆς ἱερᾶς αὐτῆς γῆς, ἀνώνυμοι καί ἐπώνυμοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι, καί μαζί τους τά σύμπαντα, ἀντηχοῦν καί ἀπαντοῦν: Ἀληθῶς Ἀνέστη!  

Ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς πρεσβεύει καί νικᾷ διά τῆς μητρικῆς ἀγάπης καί στοργῆς της!

Ἄς μιμηθοῦμε κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν τό παράδειγμά της καί τήν Εἰκόνα της, παραδιδούσης τό πνεῦμα εἰς τόν Κύριον καί Θεόν της, διά νά εὕρωμεν χάριν καί ἔλεος ὅταν θά συναντηθοῦμε εἰς τήν οὐράνιον Γαλιλαίαν καί θά ἰδοῦμε τό Πρόσωπον τοῦ ἀπροσωπολήπτου Κυρίου, «καθώς ἐστι» δίκαιος καί ἀληθινός καί κρίνων καί ἀγαπῶν καί σώζων.

Εἴθε ὅλοι νά ἀξιωθῶμεν αὐτῆς τῆς μοναδικῆς χ α ρ ᾶ ς  «ἐν τῇ Χώρᾳ τῶν ζώντων».

Μέχρι τότε, ἀπευθύνουμε εἰς τήν Παναγίαν, σήμερα καί πάντοτε, μέ ἕνα στόμα καί μία καρδιά, τήν «Μυστική Παράκλησι» τοῦ Μεσολογγίτου ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ:

«Δέσποινα,

κανένα φόρεμα τή γύμνια μου

δέ φθάνει νά σκεπάσει,

...

Πρόστρεξε, Μυροφόρα,

μονάχα ἐσένα πίστεψα,

και λάτρεψα μονάχα εσένα,

από τα πρωτινά γλυκοχαράματα

κι ως τώρα στα αιμοστάλαχτα

μιας ωργισμένης δύσης.

....

Δέσποινα, στήριξε με εσύ 

και μη μ' αφήσεις...."

Πηγή: http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/18610-2013-08-17-09-58-28

Για παιδί θαύμα μιλούν οι γιατροί που έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση της μικρής Imogen Tooke, η οποία γεννήθηκε στις 32 εβδομάδες κύησης. 

Τότε ήταν που ο γιατρός της μητέρας της, σε μία εξέταση ρουτίνας και υπερηχογράφημα, διαπίστωσε πως ο ομφάλιος λώρος είχε τυλιχτεί δύο φορές γύρω από το λαιμό της.

Πράγματι, η μητέρα της Imogen μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο για να γεννήσει με καισαρική, όμως στον καρδιοτοκογράφο που είχε για περίπου μισή ώρα από την ώρα που μπήκε για να γεννήσει, δεν ακουγόταν η καρδιά της μικρής.  

Οι γιατροί λοιπόν ήταν σίγουροι πως το μωρό δεν τα είχε καταφέρει καθώς δεν είχε χώρο να αναπνεύσει, γι' αυτό και σταμάτησε να λειτουργεί η καρδιά του. Έπρεπε όμως να προχωρήσουν στην καισαρική. Με το που βγήκε το μωρό στον κόσμο, άρχισε και πάλι να αναπνέει σαν να μην είχε συμβεί απολύτως τίποτα και φυσικά από τότε όλοι μιλούν για ένα παιδί θαύμα και όχι άδικα βέβαια.


πηγη : http://www.agioritikovima.gr/thavmata/21673-deite-to-m%CE%BFro-p