Έχει διαπιστωθεί ότι, μεγάλο ποσοστό ατόμων που δυσανασχετούν να παραμείνουν στάσιμοι σε μια τελετή επί 10 λεπτά, ή να μείνουν τρία λεπτά και να τρυπηθούν μία φορά, για να δώσουν αίμα, υπομένουν αδιαμαρτύρητα – καρτερικά – για πολλά λεπτά, ώρες ή και μέρες, στην πολυθρόνα ενός artist tattoo, να τους τρυπήσει και να τους πονέσει πολλές φορές, κάνοντας τατουάζ «μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος». Δημοφιλείς «tattoo artists» έχουν λίστα αναμονής!
Όσοι αντιτίθενται στα τατουάζ, υποστηρίζουν ότι: Το σώμα δεν είναι εμπόρευμα για πούλημα, ώστε να μπει ετικέτα «φίρμα», ούτε καμβάς και τοίχος περίφραξης, για να ζωγραφίσει και να αναδείξει ο κάθε καλλιτέχνης του δρόμου, το έργο του.
Τα «ποικιλμένα» με τατουάζ σώματα, (ειδικά στις παραλίες) δείχνουν μάλλον λερωμένα, παρά διακοσμημένα. Ορισμένα από αυτά, ενοχλούν – προσβάλλουν – «την αισθητική» όσων τα αντικρίζουν.
Το τατουάζ, «δερματοστιξία», είναι ένα ανούσιο, ανώφελο και επίπονο κάψιμο, (κακοποίηση) και βάψιμο της επιδερμίδας του δέρματος, μετά από μια αφελή «μωρή», άλογη και συνήθως παρορμητική σκέψη και απόφαση, που εμπεριέχει επικινδυνότητα, για την μελλοντική ψυχολογία, σε αυτούς που αργότερα θα μετανιώσουν, για μια τωρινή πράξη, της κακώς νοούμενης, ελεύθερης αυτοδιαχείρισης, του σώματος τους.
Είναι μια άσκοπη ενέργεια, μια περιττή σπατάλη χρόνου και χρήματος, και μια εκούσια παράδοση της φυσικής εικόνας του δέρματος κάποιου, στα χέρια και πολλές φορές στην βούληση, ενός νεοφανέντα (επαγγελματικά) αυτοαποκαλούμενου καλλιτέχνη (art tattoo), ο οποίος θα καθοδηγηθεί ή και θα καθοδηγήσει για το πώς θα αποτυπωθεί, σε κάποιο σημείο του, ένα «ισόβιο» σκίτσο καλλιτέχνημα – μαρκάρισμα – σημάδι.
Είναι ένα τζούφιο διεγερτικό του έρωτα, μια απατηλή αίσθηση σεξουαλικότητας, και ένας άκριτος μιμητισμός, σε μια παρωδία της μόδας, που τα «μελανά σημάδια της» περισσότερο τρομάζουν παρά θαυμάζονται και ερεθίζουν. Τα τατουάζ ενισχύουν ψευδός την εικόνα του «φαίνομαι» και φυσικά καθόλου, την εικόνα του είμαι (Erix From).
Είναι ένα αμφιλεγόμενο «τεχνητό σημάδι», που οι απανταχού celebrities της «show biz» κατάφεραν «μοστράροντάς το» υπερήφανα – επιδεικτικά, να το εξαγνίσουν, από την παγανιστική και φυλακόβια καταγωγή του και μάλλον έχουν την αίσθηση ότι, επάνω τους μετουσιώνεται, σε πολύτιμο, και περικαλλές νεοαποκτηθέν στολίδι!
Οι δικαιολογίες που προβάλλουν οι «artist tattoo», για την συνυπευθυνότητα τους, στον ευτελισμό του δέρματος και σε τυχόν αποτυχία, μοιάζουν πολύ με αυτές που προβάλουν οι detectives, αν κατηγορηθούν πως εξ αιτίας τους, κάποια ζευγάρια χωρίζουν, «εγώ δεν φταίω» ‘’αυτοί ήρθαν σε μένα’’ «κάτι τους έτρωγε».

ΥΓ. Το (Λευιτικό 19:28 εδ.) της Βίβλου, δεν συνηγορεί στο τατουάζ, ενώ ο Lombroso, όπως και ο Δαρβίνος, θεωρούσαν την επαναφορά σε αυτό πράξη «αταβισμού».

Πηγή: VimaOnline.gr, Η άλλη όψη