Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς o ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ γεννήθηκε το 1772 στο χωριό Αναστάσοβα και μεγάλωσε στο χωριό Τουρκολέκα της Επαρχίας Μεγαλοπόλεως.

Από τις αρχές του 1821 όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε διαρκή συναγερμό, έξαψη και αναστάτωση. Τα επεισόδια διαδέχονταν το ένα το άλλο και ουδείς πλέον συγκρατιόταν για να περιμένει την καθορισμένη ημερομηνία της 25ης Μαρτίου για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. 

Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε η τελευταία μάχη του Αγώνα για την Ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα στην Πέτρα της Βοιωτίας, μεταξύ Θήβας και Λιβαδειάς όπου την εποχή εκείνη ήταν μία στενή δίοδος, που σχημάτιζαν οι όχθες της Λίμνης Κωπαΐδας και το βουνό Ζαγαρά (Ελικών). Επικεφαλής των Ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, που κατά περίεργη συγκυρία έθεσε τέρμα στον Αγώνα, τον οποίον είχε αρχίσει ο αδελφός του, Αλέξανδρος, με την διάβαση του Προύθου στις 24 Φεβρουαρίου 1821.

Ο Μακρυγιάννης, όταν ξέσπασε η επανάσταση, βρέθηκε στην Άρτα, προσποιούμενος τον πραματευτή. Εκεί συνελήφθη από τους Τούρκους και βασανίστηκε άγρια, επί 75 ημέρες, όπως αναφέρει. Γλίτωσε δύο φορές τον θάνατο και τελικά διασώθηκε, μέσω ενός συγγενή του Αλή πασά, ο οποίος πολεμούσε κατά των Τούρκων. Αφού έμεινε κοντά του για ένα διάστημα, τον Αύγουστο του 1821, εντάχθηκε στο σώμα του καπετάνιου Γώγου Μπακόλα.

(Καλεί ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τους προκρίτους Σπετσών «να εβγάλουν τα θεοφρούρητα πλοία τους στην περιοχή» από Γαστούνην «έως των αντίκρυ μερών της Ηπείρου» εναντίον του εχθρικού στόλου).

Φιλογενέστατοι άρχοντες και πρόκριτοι της Νήσου Σπετζών γνωστός σας ο εις Μαθοκώρωνα ερχομός του εχθρικού στόλου διά τον οποίον οι προύχοντες της πατρίδος μας άμα και ο πρίγκηψ Υψηλάντης σας έδωκεν επίτηδες αυτήν την είδησιν παρακαλούντες την φιλογένειάν σας ίνα εβγάλητε τα θεοφρούρητα πλοία σας εναντίον αυτού του εχθρικού στόλου εις αντιπαράταξιν και εξωλοθρευμόν αυτού και είμεν ευέλπιδες ότι ηθέλατε δείξη το ανέκαθεν φιλότιμόν σας, ήδη όμως παρ’ ελπίδα πάσαν παρά τινών ελθόντων εκ των παραλίων αυτού των πλησιαζόντων έμαθον ότι έως ώρας ευρίσκονται αυτού ακίνητα τα πλοία σας, η οποία είδησις ού μόνον εμέ ελύπησεν αλλά και πάντας τους πατριώτας, επειδή και συγχρόνως επληροφορήθημεν παρά τινών χριστιανών φυγόντων από το κάστρον της Κορώνης ότι ο εχθρικός στόλος ο προ οκτώ ημερών εκείθεν αναχωρήσας πηγαίνει κατ’ ευθείαν ως εβεβαιώθησαν παρά τινών ομογενών ευρισκομένων εν τω εχθρικώ στόλω και εις το κάστρον εκεί ελθόντων εις την Γουμένιτζαν και Μούρτον επί σκοπώ πρώτον, ίνα παρελάβωσι μεθ’ εαυτών τον εκείσε στόλον, δεύτερον ίνα δώσωσι την δυνατήν χείρα βοηθείας εις Πρέβεζαν, καθώς και εις τα Μοθοκόρωνα εδώ άφησαν ικανούς ζαχιρέδες (σ), και επομένως να βάλωσι στράτευμα από Δολτζίνι και Σκόδραν περίπου δέκα χιλιάδας, ομού και τον Χουρσίτ πασάν μετά του στρατεύματός του να τους φέρωσι και νατους ευγάλωσιν επάνω εδώ εις την πατρίδα μας τα αυτά πληροφορούμαι και παρ’ ενός φίλου από Ζάκυνθον και προς τούτους ότι ο εχθρικός στόλος έχων σκοπόν διά βασιλεύουσαν επροσκαλέσθη από τον εν την Γουμένιτζαν στόλον εις την Κώ με επίτηδες καήκι έχον γράμματα και παρά τον Χουρσίτ πασά και ούτως έχον την προσταγήν του έστρεψε κάτω και πηγαίνουσιν.
Αυτά εις ψύχραν προς πάντας έφερον και απελπισίαν σχεδόν και εγώ μεγάλως εταράχθην διά το τούτον ιδού επίτηδες στέλλω τον παρόντα και παρακαλώ την φιλογένειάν σας ίνα διά την αγάπην του Θεού και πατρίδος καθώς απ’ αρχής εδείξατε υπέρ πάντα άλλον τόπον και άνθρωπον, άφραστον φιλοτιμίαν και αμίμητον γενναιότητα και ήδη εν τη παρούση περιστάσει φιλογένεια κινούμενοι να φιλοτιμηθήτε ευγάζοντες τα θεοφρούρητα πλοία σας διατάττοντες τα ίνα προκαταλάβωσι το μέρος από Γαστούνη έως το αντίκρυ μερών της Ηπείρου εις αντιπαράταξιν τούτο μετά του εχθρικού στόλου, τούτο δε και εις εμπόδιον και του ενδεχομένου εις την πατρίδα μας δισμπάρκου των υποπτευομένων στρατευμάτων και τούτο εις διάστημα είκοσι ημερών εγώ σας υπόσχομαι έως τότε αναμφιβόλως την πτώσιν της Τριπολιτζάς της οποίας πεσούσης εάν εξ εναντίας επιπέσωσιν εις την πατρίδα μας είτε πολλά είτε ολίγα εχρθικά στρατεύματα ημπορούμεν και να ανθέξωμεν και να τους εξολοθρεύσωμεν, η δε πριν της πτώσεως της Τριπολιτζάς, ό μη γένοιτο και επισυμβή εναντίον τι τοιούτον έπεται και ως πολιορκίας πάντας να διαλυθώσι, και το παν της πατρίδος να αφανισθή λοιπόν φιλοτιμούμενοι προθυμοποιηθήτε διά την τιμήν της πατρίδος την ελευθερίαν δια την αγάπην του Θεού να τα ξεκινήσετε παρακαλώ και εγώ μία ώραν αρχίτερα χωρίς να καταδεχθήτε διά να μην συνδράμητε και εις αυτήν την καιριωτάτην περίστασιν, ήτις επέφερε τον όλεθρον της πατρίδος αλλ’ ως φιλογενείς να κάμητε εκείνο που απαιτή η φήμη του ονόματός σας, ήτις και αυτά τα ευρωπαϊκά έθνη εκίνησεν εις το να παρατηρώσιν με ανοικτόν όμμα τας αρετάς και ανδραγαθήματα σας και εκθειάζωσι την γενναιότητά σας και περιμένωσι απόκρισιν σας χαροποιάν της ξεκινήσεως των πλοίων σας σύν τη δηλώσει της αγαθής σας υγείας.

1821 Σεπτεμβρίου 9, Άγιος Βλάσιος της φιλογενείας σας πρόθυμος εις τας προσταγάς
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Πηγή: Αβέρωφ

Η Ελλάδα στις παραμονές των γεγονότων της 3ης Σεπτεμβρίου παρουσίαζε μια εικόνα εσωτερικής πολιτικής αναταραχής. Κύρια αιτία της αναταραχής ήταν τα λάθη των Βαυαρών αξιωματούχων (κυρίως του Αρμανσμπέργκ) που κυβερνούσαν την Ελλάδα σαν γερμανικό κρατίδιο αδιαφορώντας για τις ιδιαιτερότητες της.

Η συμπλήρωση διακοσίων δύο  ετών από το (άγνωστο) Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης την 1η Σεπτεμβρίου του 1821, αποτελεί το αποκορύφωμα της επαναστατικής συμβολής του νησιού της Θράκης στην εθνεγερσία.

O ἑλληνικὸς εὐεργετισμὸς ἀποτελεῖ φαινόμενο μὲ ἰδιαίτερη θέση στὴ νεοελληνικὴ ἱστορία, καθὼς συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν πορεία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Μετά από τό «χαστούκι» πού έφαγε από τόν Μπότσαρη ο Μουσταή πασάς, αναγκάστηκε νά παραμείνει στό Καρπενήσι καί νά περιμένει τήν κάθοδο τού Ομέρ Βρυώνη από τό Μακρυνόρος, ώστε νά ενώσουν τίς δυνάμεις τους γιά μία κοινή πορεία πρός τό Μεσολόγγι. Η ανακήρυξη τού Κώστα Μπότσαρη ως αρχηγού τών Σουλιωτών ερέθισε τόν Ζυγούρη Τζαβέλα μέ αποτέλεσμα νά ξαναρχίσουν οι έριδες μεταξύ τών Σουλιωτών.

Είναι φορές που ο χρόνος σταματάει και αυτομάτως μετατρέπεται σε Ιστορία. Ιστορία που μένει όχι απλά για να θυμίζει το παρελθόν, αλλά για να διδάσκει στο μέλλον.