Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως. Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η Ιανουαρίου 2017

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ «ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΟΛΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥΣ»;

Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου της Κρήτης εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα, μετά παρέλευση επτά περίπου μηνών από την σύγκλησή της, στην κορυφή της εκκλησιαστικής επικαιρότητος και να αποτελεί το «αντιλεγόμενο σημείο», όχι μόνον πανελληνίως αλλά και πανορθοδόξως. Ένα πλήθος δημοσιευμάτων στο διαδίκτυο και τα Μ.Μ.Ε. κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα.

Μια ατμόσφαιρα οργής και αναβρασμού, που συνεχώς αυξάνει, κυριαρχεί μεταξύ του πιστού λαού του Θεού, για όσα απεφασίσθησαν στην εν λόγω «Σύνοδο». Ο λαός όλο και περισσότερο αρχίζει και συνειδητοποιεί, ότι η «Σύνοδος» αυτή τελικά δεν ήταν μια αληθινή Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά μια ψευδοσύνοδος. Εν τω μεταξύ οι θιασώτες της, καθώς βλέπουν την αντίδραση του λαού, καθώς βλέπουν γύρω τους σχίσματα και αποτειχίσεις, με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, προσπαθούν απεγνωσμένα με νύχια και δόντια να περισώσουν το κύρος της και να την παρουσιάσουν ως γνήσια Ορθόδοξη Σύνοδο. Μη δυνάμενοι όμως να το αποδείξουν με πειστικά θεολογικά επιχειρήματα, καταφεύγουν σε απειλές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων εμμένουν στην γραμμή των Αγίων Πατέρων και αγωνίζονται να παραμείνει η αγία Ορθόδοξη Πίστη ανόθευτη και απαραχάρακτη.

Έχει ήδη τονιστεί από πολλούς και είναι πλέον κοινός τόπος, ότι πολλά σημεία των συνοδικών κειμένων έχουν ασάφειες και αντιφάσεις και δεν εναρμονίζονται με άλλα σημεία των αυτών κειμένων. Το γεγονός αυτό βεβαίως είναι πρωτόγνωρο στη ιστορία των αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, οι οποίες διακρίνονται για την σαφήνεια και την ακριβολογία των δογματικών αποφάσεών των. Στις αποφάσεις των δεν αφήνονται περιθώρια για παρερμηνείες. Σ’ αυτές ορίζεται επακριβώς το «ναι ναι και το ου ου» (Ματθ.5,37).

Ωστόσο στα συνοδικά κείμενα δεν έχουμε μόνο ασάφειες και αντιφάσεις, αλλά και κακόδοξες διατυπώσεις. Συγκεκριμένα στο κείμενο με τίτλο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» εισάγεται μια αιρετική εκκλησιολογία, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος σε εκτενέστατη θεολογική παρέμβαση, (33 σελίδων), την οποία κατέθεσε στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, (23 και 24 Νοεμβρίου του 2016). Ο ως άνω ιεράρχης σχολιάζοντας την τελική πρόταση που κατέθεσε η Εκκλησία της Ελλάδος στη «Σύνοδο» της Κρήτης ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών», παρατηρεί τα εξής: «Όμως η νέα αυτή πρόταση της πλειοψηφίας της αντιπροσωπείας μας, αφ’ ενός μεν απομακρύνεται από την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας μας, αφ’ ετέρου δε είναι κακόδοξη και αντορθόδοξη» .[1] Και αποδεικνύει στη συνέχεια με αδιάσειστα θεολογικά επιχειρήματα ότι: «ή θα υπάρχει εκκλησία χωρίς αιρετικές διδασκαλίες, η οποία σώζει τους ανθρώπους, ή θα είναι αιρετική ομάδα, η οποία δεν μπορεί να αποκαλείται Εκκλησία. Το να ενώνονται οι δύο αυτές λέξεις – ετερόδοξη και Εκκλησία - σε μια ενότητα και η μία είναι κοσμητικό επίθετο της άλλης, είναι γεγονός εσφαλμένο, γιατί τότε εμπαίζονται και οι ετερόδοξοι και οι Ορθόδοξοι».[2] Στην θεολογική του ανάλυση παρουσιάζει και αποδεικνύει, ότι η παρά πάνω κακόδοξη διατύπωση προέρχεται από την αιρετική προτεσταντική θεωρία περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας: «Η νέα αυτή πρόταση, [με την οποία γίνεται αποδεκτός ο όρος ‘ετερόδοξη εκκλησία’], εκφράζει την προτεσταντική άποψη περί αοράτου και ορατής Εκκλησίας, που είναι μια ‘νεστοριανική εκκλησιολογία’».[3] Ωστόσο τις παρά πάνω κρυστάλλινες και πέρα για πέρα Ορθόδοξες θεολογικές θέσεις, δεν μπορούν να τα δεχθούν οι υποστηρικτές της «Συνόδου» . Ισχυρίζονται, «διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους», ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης είναι μια ορθόδοξος Σύνοδος και οι αποφάσεις της σύμφωνες με την ορθόδοξη παράδοση.

Με πολλή λύπη πληροφορηθήκαμε από το διαδίκτυο για όσα διατύπωσε πρόσφατα, (18.1.2017) Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σε λόγο του κατά την εορτή των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, τον οποίον δημοσιοποίησε το ιστολόγιο «orthodoxiaonline». Ο εν λόγω ιεράρχης επί τη ευκαιρία της ως άνω εορτής εξαπέλυσε δριμύτατη κριτική εναντίον όσων δεν συμμερίζονται τις απόψεις του. Μεταξύ άλλων είπε: «Ομολογητής αληθινός είναι ο Μέγας Αθανάσιος και δεν μπορεί κανείς να έρθει και να σταθεί δίπλα στην Μεγάλη Αυτή Μορφή, που αποτελεί ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας ….εν αντιθέσει με κάποιους που θεολογούν μέσα από το θολό τους το μυαλό και μέσα από την πλάνη τους, υβρίζοντας και κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Ο Μέγας Αθανάσιος όντως υπήρξε «ένα Πνευματικό Κάτοπτρο, που ορθοτόμησε τον Λόγο της Αληθείας….». Μέχρις εδώ όλα καλά, συμφωνούμε απόλυτα. Στη συνέχεια όμως επιτίθεται με πρωτοφανή μανία και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όσους αντιτάσσονται στις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Ρωτάμε: Άραγε Σεβασμιώτατε «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Προκαθήμενοι και οι Επίσκοποι των τεσσάρων Πατριαρχείων, (Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίοι άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν αιτιολογημένα να συμμετάσχουν στη «Σύνοδο» της Κρήτης, επειδή διαπίστωσαν ότι τα προσυνοδικά κείμενα έχουν ανάγκη διορθώσεων; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι δύο Εκκλησίες της Βουλγαρίας και Γεωργίας, οι οποίες μετά την διεξαγωγή της «Συνόδου» της Κρήτης και αφού μελέτησαν τις συνοδικές αποφάσεις της, κατέληξαν με ιδικές των επίσημες συνοδικές αποφάσεις ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης δεν είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία, ούτε Σύνοδος; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, δεκαεπτά επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας και πέντε της Εκκλησίας της Κύπρου, οι οποίοι έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο», αλλά δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γλυφάδας κ. Παύλος, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» ως απαράδεκτες και κακόδοξες; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους», εγνωσμένου κύρους και παγκοσμίου εμβελείας πανεπιστημιακοί Καθηγητές, όπως ο πρωτ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, κ.α., οι οποίοι άσκησαν κριτική και όρθωσαν τεκμηριωμένο θεολογικό λόγο κατά της «Συνόδου» και των αντορθοδόξων αποφάσεών της; «Θεολογούν μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» οι Καθηγούμενοι και οι Πατέρες από τις Ιερές Μονές Κωνσταμονίτου αγίου Όρους, αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, (Φλωρίνης), Αγίου Νικοδήμου Γουμενίσσης, Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Μεταμορφώσεως Σοχού, Ιερές Μονές από την Ρουμανία, Μολδαυΐα και Ουκρανία, οι Πατέρες της Ρουμανικής Σκήτης αγίου Όρους και μια πλειάδα ιερομονάχων και μοναχών εγνωσμένης αρετής και πνευματικής ακτινοβολίας από το Άγιο Όροςκαι όχι μόνον, οι οποίοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης; «Θεολογούν», τέλος «μέσα στο θολό μυαλό τους και μέσα στην πλάνη τους» επιφανείς κληρικοί και θεολόγοι, αλλά και ο πιστός λαός, (χιλιάδες τον αριθμό), οι οποίοι υπέγραψαν το ομολογιακό κείμενο «Ανοικτή επιστολή - Ομολογία» της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών», για να δηλώσουν έμπρακτα, ότι δεν αποδέχονται τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης;

Κατηγορεί επίσης ο Σεβασμιώτατος όλους τους παρά πάνω μνημονευθέντας, ότι πέφτουν στο αμάρτημα της κατακρίσεως: «…κατακρίνοντας συνεχώς Ιερές Συνόδους, Ιεράρχες, Κληρικούς αλλά και λαϊκούς». Αγνοεί φαίνεται ότι την ευθύνη για την διαφύλαξη της πίστεως από την αίρεση δεν έχουν μόνον οι επίσκοποι, αλλά όλο το σώμα της Εκκλησίας, κλήρος και λαός. Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι ιδιοκτησία των Επισκόπων, την οποία μπορούν να διαχειρίζονται κατά το δοκούν, αλλά κτήμα όλων. Αν ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησιαστική μας ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι στα θέματα της πίστεως ήταν πάντοτε ενεργός η συμμετοχή του λαού του Θεού.[4]Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης τονίζει κατηγορηματικά ότι: «Είναι εντολή του Κυρίου να μη σιωπάμε όταν κινδυνεύει η Πίστη... όταν πρόκειται για την πίστη, δεν μπορούμε να πούμε· Εγώ ποιός είμαι; Είμαι ιερέας; Όχι. Άρχοντας; Ούτε. Στρατιώτης; Από που; Γεωργός; Ούτε και αυτό. Είμαι φτωχός, εξασφαλίζοντας μόνο την καθημερινή μου τροφή. Δεν έχω λόγο ούτε ενδιαφέρον για το θέμα αυτό. Αλλοίμονο! Οι πέτρες θα κράξουν, και συ μένεις σιωπηλός και αδιάφορος;... Ώστε ακόμα και ο φτωχός την ημέρα της κρίσεως δεν θα έχει καμιά δικαιολογία, αν τώρα δεν μιλά, γιατί θα κριθεί και μόνο γι’ αυτό».[5] Ο πιστός λαός του Θεού είναι ο έσχατος κριτής της ορθότητος και της εγκυρότητος των αποφάσεων οποιασδήποτε Συνόδου· είναι αυτός, που με την γρηγορούσα εκκλησιαστική και δογματική του συνείδηση επικυρώνει, ή απορρίπτει αυτά, που αποφαίνονται οι Σύνοδοι. Όπως τονίζει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: «...και οι λαϊκοί είναι μάρτυρες της αληθείας, είναι ποιμένες (εμμέσως) του λαού του Θεού, είναι συνεργοί των Ποιμένων, ακόμα συμμετέχουν ως σύμβουλοι στις Οικουμενικές Συνόδους και επί πλέον δέχονται η απορρίπτουν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Ο λαός, (κλήρος και λαϊκοί), δεν δέχθηκαν την ένωση των ‘Εκκλησιών’, που έγινε στην Φερράρα Φλωρεντία».[6] Η Εγκύκλιος των πατριαρχών της Ανατολής του 1848 καταλήγει με την διακήρυξη ότι: «Παρ ημίν ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού».[7] Έχουμε πάμπολλες περιπτώσεις στην εκκλησιαστική μας ιστορία, στις οποίες συνέβη να πλανηθούν Πατριάρχες και Επίσκοποι και την Ορθόδοξη πίστη κράτησαν απλοί παπάδες και μοναχοί, (βλέπε άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς κ.α.).

Ισχυρίζεται επίσης ο Σεβασμιώτατος ότι: «αυτοί κατακρίνουν τους πάντες, με την δικαιολογία ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανεγνώρισε ως Εκκλησίες τους αιρετικούς. Αυτό αποτελεί την μεγαλύτερη ψευδή πλάνη και διαστροφή της αλήθειας που διακηρύσσουν οι κύριοι αυτοί. Ουδεμία εκκλησιαστικότητα δεν αναγνωρίσθη προς τους αιρετικούς, είτε αυτοί λέγονται παπικοί, είτε προτεστάντες, απεναντίας κατεδικάσθη η Ουνία». Πως μπορεί όμως να αποδείξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του; Τα συνοδικά κείμενα τον διαψεύδουν. Η αναγνώριση εκκλησιαστικότητος στους ετεροδόξους αιρετικούς είναι σαφέστατη, όπως καταδείξαμε παρά πάνω και δεν χρειάζεται να επανέλθουμε.

Παρά κάτω προσθέτει: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αμάρτημα από το να διασπά κανείς την ενότητα για χάρη της εγωπαθούς αντιλήψεως του, του εγωισμού και της πλάνης του, όπως πράττουν κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές». Και στο σημείο αυτό δεν ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας ο Σεβασμιώτατος. Διότι εκείνοι που στην πραγματικότητα διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας δεν είναι «κάποιοι κύκλοι που αποκαλούνται και ομολογητές»,αλλά η ίδια η «Σύνοδος» της Κρήτης, η οποία δίχασε τον ορθόδοξο κόσμο με τα αντορθόδοξα δόγματα, τα οποία εθέσπισε και συνοδικώς επεκύρωσε. Η αγιοπνευματική ενότης της Εκκλησίας διασφαλίζεται πρωτίστως και κυρίως, όπως πολύ ωραία διακηρύσσει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, εν τη ενότητι της πίστεως: «Όταν δε πάντες ομοίως πιστεύομεν, τότε ενότης εστίν».[8] Δίχασε η «Σύνοδος» τις Ορθόδοξες Εκκλησίες σε εκείνες που την αποδέχονται και σε εκείνες που την απορρίπτουν. Δίχασε τους ιεράρχες των δέκα εκκλησιών, που συμμετείχαν στη «Σύνοδο», σε εκείνους που την αποδέχονται και σε εκείνους που την απορρίπτουν. Δίχασε το Άγιον Όρος και πολλά Μοναστήρια από την Ελλάδα και άλλες Ορθόδοξες χώρες. Δίχασε τέλος τον πιστό λαό του Θεού.

Παρά κάτω ισχυρίζεται: «Ιστορικά και μόνο αν το δούμε, πως μπορούμε αλλιώς να τους αποκαλέσουμε αφού αυτό είναι το όνομα τους. Στην Παραβολή του Ασώτου Υιού, ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;»! Χρέος και αποστολή της «Συνόδου» της Κρήτης δεν ήταν να γράψει εκκλησιαστική ιστορία, αλλά να δογματίσει ορθοδόξως. Τον παρακαλούμε να αναγνώσει το «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» κείμενο της Δ.Ι.Σ., διότι αποκαλεί τους ετεροδόξους αιρέσεις. Η «Σύνοδος» της Κρήτης εκλήθη να εκφράσει την δογματική της αυτοσυνειδησία, όπως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν σε όλες τις οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Χρέος της ήταν να οριοθετήσει με σαφή εκκλησιολογικά όρια την Εκκλησία από τις αιρέσεις, την Ορθοδοξία από την ετεροδοξία, η οποία σφετερίζεται την αποστολική αλήθεια. Κάνετε μεγάλος λάθος, Σεβασμιώτατε, αν νομίζετε ότι το όνομα των ετεροδόξων είναι «Εκκλησία», δηλαδή Σώμα Χριστού, (Εφ.1,22-23). Οι ετερόδοξοι καταδικάσθηκαν από πλήθος Ορθοδόξων Συνόδων από του σχίσματος και εντεύθεν ως αιρετικοί. Αυτό είναι το όνομά τους. Αν αμφιβάλλετε, κάνετε τον κόπο να διαβάσετε την κορυφαία και περισπούδαστη δίτομη Δογματική του αειμνήστου καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Καρμίρη με τίτλο: «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας» και εκεί θα πεισθείτε, ότι έχουμε απόλυτο δίκαιο.

Πέρα για πέρα άστοχη, επίσης, θεωρούμε την προσπάθειά του να στηρίξει τον παρά πάνω ισχυρισμό του στην παραβολή του Ασώτου. Ο άσωτος, καθ’ ο άσωτος, (από το στερητικό α και το ρήμα σώζω), δεν είχε καμία ελπίδα σωτηρίας εν’ όσω παρέμενε στην κατάσταση της αποστασίας, μακράν της πατρικής οικίας. Μόνον όταν επέστρεψε, του εδόθη «δακτύλιος εις τη χείρα αυτού», (Λουκ.15,22), που συμβολίζει τον αρραβώνα του αγίου Πνεύματος, την αποκατάστασή του στη θέση του Υιού, την οποία είχε απολέσει λόγω της αποστασίας του. Όπως διδάσκει ο απόστολος Παύλος: «όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, ούτοίεισιν υιοί Θεού» (Ρωμ. 8,14). Όσοι οδηγούνται και κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι οι πραγματικοί υιοί του Θεού. Ο άσωτος φυσικά δεν μπορεί να συγκαταριθμηθεί μεταξύ εκείνων που κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και άρα δεν μπορεί να ονομασθεί πραγματικός υιός του Θεού, (εν όσω παρέμενε, εννοείται, στην κατάσταση της ασωτίας). Παρά κάτω συμπληρώνει: «αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. 8,16-17). Ο άσωτος αφού δεν ήταν κληρονόμος, ούτε τέκνο μπορεί να ήταν.

Και ας έρθουμε τώρα στους ετεροδόξους. Οι ετερόδοξοι μοιάζουν με τον άσωτο υιό, διότι πλανήθηκαν, έχασαν την αποστολική πίστη και λατρεύουν ένα ψεύτικο, έναν ανύπαρκτο Χριστό. Αποκόπηκαν από την Εκκλησία ως μη μετανοήσαντες και ως «ανιάτως νοσήσαντες», εν όσω δε παραμένουν εκτός της Εκκλησίας, δεν έχουν καμία ελπίδα σωτηρίας και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ονομάσουμε «Εκκλησίες». Έπαυσαν να καθοδηγούνται και να κατευθύνονται από το Πνεύμα του Θεού και κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους παρά πάνω λόγους του αποστόλου έπαυσαν να είναι τέκνα Θεού. Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του Σεβασμιώτατου: «ο υιός όταν απομακρύνθηκε εκ της πατρώας οικίας απώλεσε την ιδιότητα του ως Υιός;» είναι ότι ναι, πράγματι την απώλεσε.

Τελειώνει ο Σεβασμιώτατος με την εξής θέση: «Η Εκκλησία είναι η Φιλόστοργος Μητέρα και αναμένει την επιστροφή, και των πεπλανημένων, και των πεπτωκότων και των αμαρτωλών. Η Εκκλησία είναι Ιατρείο και η αγκαλιά της Αγάπης του Θεού….». Συμφωνούμε μαζί του. Όμως δεν το έκανε αυτό η «Σύνοδος» της Κρήτης. Δεν κατονόμασε και δεν στηλίτευσε τις αιρέσεις ως οδούς απώλειας. Δεν κάλεσε τους ετεροδόξους- αιρετικούς να αποβάλλουν τις κακόδοξες πλάνες τους και να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, την αληθινή Εκκλησία του Χριστού για να σωθούν.

Περαίνοντας το σχόλιό μας στα λεγόμενα του Σεβασμιωτάτου, (τον οποίο, κατά τα άλλα και αγαπούμε και τιμούμε), εκφράζουμε τη λύπη μας, διότι οι παρά πάνω λόγοι του υπήρξαν πέρα για πέρα άστοχοι και παραπλανητικοί για το ορθόδοξο πλήρωμα. Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στο θλιβερό κατάντημα να θεωρείται η προάσπιση της Ορθοδόξου πίστεως απαξία και ύβρις. Παρακαλούμε λοιπόν τον Σεβασμιώτατο, κατ’ αρχήν να καθίσει και να ξαναδιαβάσει Εκκλησιαστική Ιστορία και Δογματική, (κατά προτίμηση των καθηγητών Ι. Καρμίρη, και Ι. Ρωμανίδη). Και στη συνέχεια τον παρακαλούμε ταπεινά να ανασκευάσει τα λεγόμενά του, για να τον δοξάσει ο Πανάγιος Θεός.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών

[1] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση και κείμενο στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, (Νοέμβριος 2016), σελ. 23.

[2] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 25.

[3] Βλ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεου, «Παρέμβαση…», ο.π. σελ. 5.

[4] Οἱ λαϊκοί και οἱ κληρικοί ἀποτελοῦν τον Ὀρθόδοξο λαό! Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ με ἄλλα λόγια δεν εἶναι μόνον οἱ κληρικοί οὔτε ἁπλῶς οἱ λαϊκοί, ἀλλά ἡ ἑνότητακαί ἡ κοινωνία ἐν Χριστῷτῶνλ αϊκῶν, μοναχῶν και κληρικῶν (Μητροπολίτου Ναυπάκτου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 88).

[5] Φιλοκαλία 18Γ,  Ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, Ἐπιστολή πα΄, σελ. 77

[6] Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ἀνατολικά, Τόμος Α΄, σελ. 94

[7] Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τ. ΙΙ, Graz Austria 1968, σελ. 920[1000]

[8] Ερμηνεία στην προς Εφεσίουςεπιστολήν, PG 62,83.

Πηγή: Ακτίνες

Η αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή…

Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».

«Πόσο χρήσιμο θα ‘ταν να βρισκόταν κάποιος να σας κατηγορή. Να χαίρεσθε, αν ποτέ συμβή αυτό. Είναι πολύ επικίνδυνο να σας επαινούν όλοι και κανείς να μην σας λέει την αλήθεια. Είναι νομίζετε δύσκολο να πλανηθή ή να σκοντάψη κανείς; Απέχετε πολύ από το να θεωρήτε τον εαυτό σας άγιο και άξιο να συμβουλεύη τους άλλους;».

«Στο Κίεβο ασκήτευε κάποτε κάποιος με πολλή νηστεία και μόνωσι. Τον πολέμησε όμως ο εγωισμός και άλλα πάθη. Πήγε λοιπόν και εξωμολογήθηκε τους λογισμούς του στον μακαριστό στάρετς Παρθένιο. Εκείνος του έδωσε χρήματα και τον έστειλε στην αγορά λέγοντας: «Αγόρασε κρέας και φάγε το μπροστά στους άλλους». Ο ασκητής ακολούθησε την συμβουλή του στάρετς και όλοι οι πειρασμοί του φύγανε. Να πώς οι Πατέρες πολεμούσαν την υπερηφάνεια.

Συχνά να ελέγχετε και σεις τον εαυτό σας στο σημείο αυτό. Γιατί δεν είναι μικρή συμφορά… Λένε ότι η υπερηφάνεια είναι κλέφτης που βρίσκεται μέσα στο σπίτι. Έρχεται συχνά σε συνεννόησι με τους εξωτερικούς κλέφτες, τους ανοίγει πόρτες και παράθυρα, κι εκείνοι μπαίνουν και αρπάζουν κάθε θησαυρό».

«Αγωνισθήτε, ενώ συναναστρέφεσθε με άλλους και φροντίζετε για τις βιοτικές υποθέσεις, συγχρόνως να σκέπτεσθε τον Θεό και να έχετε την συναίσθησι ότι βρίσκεται κοντά σας και σας κατευθύνει σύμφωνα με το άγιό Του θέλημα. Έτσι δεν θα διασπάσθε στην εσωτερική σας εργασία. Η διάσπασις είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου.

Η δεύτερη επιτυχία του είναι η προσκόλλησις της καρδιάς σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων και των σκέψεων σ’ αυτό. Αυτή είναι χειρότερη επιτυχία του εχθρού.

Προσπαθήστε ν’ αποδεσμεύεσθε από κάθε αιχμαλωσία της καρδιάς και από κάθε διάσπασι της εσωτερικής σας εργασίας. Ο τρόπος είναι ένας: Να μην απομακρύνεται η προσοχή από τον Κύριο και την συναίσθησι της παρουσίας Του.

Οι υπερβολές δεν οδηγούν ποτέ σε καλό. Το πρώτο βήμα για την υπερηφάνεια είναι η κενοδοξία, η πεποίθησις δηλαδή ότι είμαι κάτι. Το δεύτερο είναι η οίησις, η συναίσθησις δηλαδή του ότι όχι απλώς είμαι κάτι, αλλά κάτι σπουδαίο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Από την κενοδοξία και την οίησι γεννιέται πλήθος υπερήφανων λογισμών, βδελυκτών στον Θεό. Η αυτογνωσία και η βίωσι της μηδαμινότητός μας μπορεί εδώ να βοηθήση. Συχνά ας φέρνουμε στην μνήμη μας σφάλματα του παρελθόντος και ας κατακρίνουμε τον εαυτό μας γι΄ αυτά».

«Τιμιώτατε πρωτοπρεσβύτερε. Σας ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη διδασκαλία σας. Απλή και βαθειά, σύντομη και ολοκληρωμένη, μεστή και απέριττη. Ας ευλογήση ο Κύριος τους ποιμαντικούς σας κόπους σ’ όλο το πλάτος τους. Σας δόθηκε η χάρις όχι μόνο να διδάσκετε, αλλά και να πράττετε. Ας σας ενισχύη ο Κύριος να υπηρετήτε καρποφόρα τους αδελφούς χριστιανούς.

Εσείς βρίσκεσθε σε δράσι. Για μένα ήλθε ο καιρός να παραδώσω τα όπλα. Εσείς είσθε ο ποιμένας ο καλός, εγώ ο αρχιποιμένας ο άχρηστος. Για τις αμαρτίες μου αδυνάτισα σωματικά και ακόμη περισσότερο πνευματικά. Πίσω μου τίποτε καλό δεν φαίνεται, μπροστά μου τίποτε αξιόλογο δεν ελπίζεται. Μένει μόνο: «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Είθε να ευδοκήση ο Κύριος, έστω κι αυτή η κραυγή να βγαίνη μέσ’ απ’ την καρδιά».

«Να καλλιεργήτε μέσα σας τον φόβο του Θεού και την ευλάβεια ενώπιον του απερίγραπτου μεγαλείου Του. Να έχετε καρδιά συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. Να θεωρήτε όλους ανώτερούς σας. Ν’ αγαπάτε την σιωπή, την μόνωσι, την συνομιλία με τον Κύριο, που θα γίνη χειραγωγός και διδάσκαλός σας.

Τα άγια δάκρυα αποτελούν εκδήλωση θείου ελέους και ασφάλεια στην πνευματική ξηρασία και στην σκλήρυνσι των αισθημάτων. Μην τα περιφρονήτε και μην τα διώχνετε.

Τα αμαρτωλά δάκρυα προκαλούν οίησι, αγαπούν την επίδειξι και παρέρχονται σύντομα.

Όταν σας πλησιάζη η υπερηφάνεια διώξτε την και τοποθετήστε στην θέσι της το ταπεινό φρόνημα και την συντριβή».

«Δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω ότι το απόρθητο φρούριό μας είναι η ταπείνωσις. Δύσκολα την αποκτά κανείς. Μπορεί να θεωρή ταπεινό τον εαυτό του και να μην έχη ίχνος απ’ αυτή. Ο σωστότερος ή ο μοναδικός δρόμος για την ταπείνωσι είναι η υπακοή και η απάρνησις του ιδίου θελήματος. Χωρίς αυτά είναι δυνατόν ν’ αναπτύξη κανείς εσωτερικά εωσφορικό εγωισμό, παρά την εξωτερική ταπεινή συμπεριφορά και τις ταπεινολογίες.

Σταθήτε λοιπόν και αναρωτηθήτε, αν έχετε υποκοή και απάρνησι του ιδίου θελήματος».

«Αγωνισθήτε ν’ αποκτήσετε ταπείνωσι. Η ταπείνωσις είναι ευωδία Χριστού και ένδυμα Χριστού. Για χάρι της όλα θα τα συγχωρήση ο Θεός. Δεν θα εξετάση τις ελλείψεις που είχε ο αγώνας μας. Ενώ χωρίς ταπείνωσι καμιά άσκησι δεν μπορεί να μας βοηθήση.

Με το ταπεινό φρόνημα μπορεί ο άνθρωπος να σωθή. Χωρίς όμως αυτό το εισητήριο δεν θα του επιτρέψουν να μπη στον παράδεισο που είναι γεμάτος από ταπεινούς».

«Η ταπείνωσις πρέπει ν’ αποτελή το φόντο της ζωής σας, όπως και του καθενός που ζη ειλικρινά την εν Χριστώ ζωή».

«Αγωνισθήτε στον εαυτό σας με όλες σας τις δυνάμεις και ο Θεός θα σας βοηθήση. Έχετε σαν σκοπό ν’ αποκτήσετε «πνεύμα συντετριμμένον», «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» (Ψαλμ. 50, 19). Όταν υπάρχουν αυτά, σημαίνει ότι βρίσκεσθε σε καλή κατάστασι. Τότε έχετε την σκέπη και την βοήθεια του Θεού. Τότε η προσήλωσις στον Θεό είναι σταθερή και η ενθύμησίς Του αδιάλειπτη».

«Προσπαθήστε να παλέψετε με το ευέξαπτο του χαρακτήρος σας. Το πάθος αυτό εκδηλώνεται όταν κάποιος ενεργήση αντίθετα με την δική σας θέλησι, επιθυμία ή εντολή. Όσο όμως ζη μέσα σας η υπερηφάνεια τίποτε δεν θα κατορθώσετε. Αυτή όλα τα κυβερνά. Αν μπορήτε πετάξτε την πέρα από την εξώπορτα του σπιτιού σας και απαγορέψτε της να ξαναπαρουσιασθή.

Να σκέπτεσθε την πανταχού παρουσία του Θεού, καθώς και την ώρα του θανάτου. Η μνήμη του Θεού και του θανάτου είναι οι καλύτεροι διδάσκαλοι για την θεραπεία των παθών».

«Είθε να σας διατηρήση ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων για πάντα. Αυτά μαλακώνουν την καρδιά και χαρίζουν την κατάνυξι. Πρέπει όμως να τα κρύβετε. Διότι η υπερηφάνεια ολόγυρά τους περιφέρεται, όπως ο σκύλος γύρω από την τροφή».

Πηγή: (Από το βιβλίο: «Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ», Μετάφρασις από τα ρωσικά, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ), Η άλλη όψη

ΤΟΡΟΝΤΟ – Μια εκστρατεία υπό την ηγεσία γονέων για να κρατήσει τα παιδιά στο σπίτι από την τάξη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νέο αναλυτικό πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής του Οντάριο απέκτησε από νωρίς δημοτικότητα τη Δευτέρα, καθώς το σχολικό συμβούλιο της επαρχίας ανέφερε χιλιάδες απουσιών.

Διαδηλωτής κρατά μια ταμπέλα σε συγκέντρωση στο Πάρκο Queen’s του Οντάριο σε διαμαρτυρία για το νέο πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής του Οντάριο στο Τορόντο του Καναδά.

ΤΟΡΟΝΤΟ – Μια εκστρατεία υπό την ηγεσία γονέων για να κρατήσει τα παιδιά στο σπίτι από την τάξη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το νέο αναλυτικό πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής του Οντάριο απέκτησε από νωρίς δημοτικότητα τη Δευτέρα, καθώς το σχολικό συμβούλιο της επαρχίας ανέφερε χιλιάδες απουσιών.

Ο Ryan Bird, ένας εκπρόσωπος με το Σχολικό Συμβούλιο του Τορόντο, είπε ότι 34,762 μαθητές του δημοτικού ήταν απόντες από την πρώτη ημέρα της εκστρατείας, η οποία σε μεγάλο βαθμό οργανώθηκε μέσω του Facebook. Αυτό είναι περισσότερο από το διπλάσιο των 14.191 απουσιών που σημειώθηκαν την περασμένη Δευτέρα.

Τουλάχιστον ένα από τα δημοτικά σχολεία της πόλης είχαν ποσοστό απουσιών περισσότερο από 90%, δήλωσε ο Bird. Το σχολείο του Thorncliffe Park ανέφερε ότι 1220 φοιτητές από τους 1350 δεν ήταν στην τάξη, προσθέτοντας ότι περίπου 100 γονείς είχαν συγκεντρωθεί για να πραγματοποιήσουν διαδήλωση έξω από το κτίριο.

Πολλές από τις αντιρρήσεις για το νέο πρόγραμμα σπουδών ήταν για θρησκευτικούς λόγους. Οι αντίπαλοι υποστηρίζουν ότι το νέο πρόγραμμα, το οποίο θα διδάξει τους μαθητές σχετικά με έννοιες συμπεριλαμβανομένης της ταυτότητας φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού και τον αυνανισμό, δεν ευθυγραμμίζεται με τις αρχές τους και δεν είναι κατάλληλο για παιδιά σχολικής ηλικίας.

Η Sihu Yahaira, η οποία έχει αποσύρει τα τρία παιδιά της από το σχολείο για την εβδομάδα, είπε ότι τα θέματα ισότητας των φύλων είναι ιδιαίτερα αντίθετα με την χριστιανική της πίστη.

Ο John Cassels, του οποίου τα παιδιά παρακολουθούν το δημοτικό σχολείο στο Georgina του Οντάριο, φοβάται ότι το νέο πρόγραμμα σπουδών θα έχει καταστρεπτική επίδραση στις μελλοντικές γενιές.
“Θα προωθήσει την πρώιμη σεξουαλικοποίηση των παιδιών. Θα προωθήσει στάσεις και συμπεριφορές που θεωρούμε απαράδεκτες,”. Ο Cassels είπε για το νέο πρόγραμμα. “Ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία. Εμείς απλά θέλουμε η φωνή μας να ακουστεί.”

Υποστηρικτές του προγράμματος σπουδών, πάντως, υποστηρίζουν ότι οι επικαιροποιημένες κατευθυντήριες γραμμές έχουν φέρει το Οντάριο στις ίδιες γραμμές με τις υπόλοιπες επαρχίες του Καναδά, καθώς και με διάφορες δικαιοδοσίες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Alex McKay, εκτελεστικός διευθυντής της Πληροφορίας Φύλου και Συμβουλίου Εκπαίδευσης του Καναδά, λέει ότι το πρόγραμμα σπουδών είναι για απόλυτα ενδεδειγμένη ηλικία.
«Για τη σεξουαλική εκπαίδευση σε θέματα υγείας για να είναι αποτελεσματική, οι νέοι πρέπει να είναι οπλισμένοι με αυτές τις πληροφορίες, καθώς πλησιάζουν τις ηλικίες όπου ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς θα αρχίσουν να γίνονται σεξουαλικά ενεργοί», δήλωσε ο McKay. «Η παροχή βασικών πληροφοριών … καθώς τα παιδιά πλησιάζουν στην ήβη είναι εξελικτικά κατάλληλη.”

Οι προσπάθειες της αντιπολίτευσης έγιναν πιο έντονες τις τελευταίες εβδομάδες με την έλευση της ομάδας του Facebook που ονομάζεται «Γονείς & Φοιτητές σε απεργία: Μία εβδομάδα χωρίς σχολείο». Το γκρουπ ενθάρρυνε τους γονείς οι οποίοι αντιτίθενται στην διδακτέα ύλη να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ακόμα προσφέροντας ένα πρότυπο επιστολής για να δικαιολογήσουν την απουσία των παιδιών τους.

Το Σχολικό Συμβούλιο του Τορόντο ανέφερε ότι οποιεσδήποτε απουσίες που σχετίζονται με τη διαμαρτυρία θα αντιμετωπίζονται ακριβώς όπως οποιεσδήποτε άλλες και οι μαθητές ήταν υπεύθυνοι για να αναπληρώσουν οποιαδήποτε χαμένη εργασία στην τάξη.

Σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα σπουδών, οι μαθητές τρίτης τάξης θα μάθουν για τις σχέσεις του ιδίου φύλου, τα παιδιά στην τέταρτη τάξη και πάνω θα μάθουν περισσότερα σχετικά με τους κινδύνους του online εκφοβισμού, ενώ οι κίνδυνοι του sexting θα έρθουν στην έβδομη τάξη.

Τα μαθήματα για την εφηβεία θα μεταφερθούν από την πέμπτη στην τέταρτη τάξη, ενώ ο αυνανισμός και η ”έκφραση φύλου” αναφέρονται στο πρόγραμμα σπουδών της έκτης τάξης. Το πρωκτικό σεξ είναι μέρος του προγράμματος της έβδομης τάξης, στο πλαίσιο του να επιλέγουν να απέχουν απ’ αυτό ή να καθυστερήσουν ορισμένες δραστηριότητες για να αποφύγουν τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις.

Σημείωση: Υπενθυμίζουμε ότι ο πρώην Υπουργός Παιδείας του Καναδά Benjamin Levin ο οποίος και αρχικά συνέταξε αυτό το πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής, καταδικάστηκε με τρείς κατηγορίες παιδικής πορνογραφίας.

Πηγή: ctvnews.ca, Huffington Post, Off The Record

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.

Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό. Ο Δημιουργός προτιμά τους ανθρώπους που ομολογούν στο Θεό τις αμαρτίες τους, όχι τα καλά τους έργα.

Ο Θεός είναι γιατρός. Πλησιάζει στο κρεβάτι όπου κείτεται ο καθένας μας και ρωτάει: «Που πονάς;» Ο άνθρωπος που αξιοποιεί την παρουσία του γιατρού κοντά του και του φανερώνει όλους τους πόνους και τις αδυναμίες του, είναι σοφός. Εκείνος που κρύβει τις αμαρτίες του και καυχιέται μπροστά στο γιατρό πως είναι υγιής, είναι ανόητος. Λες κι ο γιατρός επισκέπτεται τον άνθρωπο για να δει πόσο καλά είναι κι όχι από τι πάσχει. Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος:

«Το ν’ αμαρτάνεις είναι κακό, όταν όμως το ομολογείς, μπορείς να λάβεις βοήθεια. Όταν όμως αμαρτάνεις και δεν το παραδέχεσαι, δεν υπάρχει ελπίδα να βοηθηθείς».

Γι’ αυτό ας γίνουμε σοφοί, συνετοί. Όταν στεκόμαστε για να προσευχηθούμε μπροστά στο Θεό, πρέπει να νιώθουμε πως βρισκόμαστε μπροστά στον πιο καλό και πιο ελεήμονα γιατρό. Εκείνος ρωτάει τον καθένα μας με αγάπη και μέριμνα: «Που πονάς;» Εμείς ας μην αμελήσουμε καθόλου να του αποκαλύψουμε την αρρώστια μας, να του φανερώσουμε τις πληγές και τις αμαρτίες μας.

***

Ο Κύριός μας Ιησούς μας μιλάει γι’ αυτά τα πράγματα στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Στο ευαγγέλιο διαβάζουμε πως ο Χριστός είπε την παραβολή αυτή «πρός τινας πεποιθότας εφ’ εαυτοίς ότι εισί δίκαιοι, και εξουθενούντας τους λοιπούς», προς εκείνους που είχαν την αλαζονική αυτοπεποίθηση πως είναι δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους. Μήπως κι εμείς συγκαταλεγόμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που ο Κύριος τους απηύθυνε την παραβολή αυτή;

Μην αντιδράς σ’ αυτά που σου λέω. Ομολόγησε καλύτερα την αρρώστια σου, ταπεινώσου γι’ αυτήν και πάρε το φάρμακο που σου δίνει ο πανεύσπλαχνος γιατρός. Σ’ ένα νοσοκομείο βρίσκονταν πολλοί άρρωστοι κρεβατωμένοι. Μερικοί είχαν πυρετό κι ανυπομονούσαν, περίμεναν με αγωνία πότε θά ‘ρθει ο γιατρός. Άλλοι έκοβαν βόλτες, γιατί νόμιζαν πως ήταν υγιείς και δεν είχαν ανάγκη το γιατρό. Ένα πρωινό ο γιατρός έκανε επίσκεψη στους αρρώστους. Μαζί του ήταν κι ένας φίλος του, που κρατούσε δώρα για να τους δώσει. Ο φίλος του γιατρού είδε εκείνους που υπόφεραν από πυρετό και τους λυπήθηκε.

– Θα γίνουν καλά; ρώτησε το γιατρό.

Εκείνος του ψιθύρισε στο αυτί:

– Αυτοί εδώ οι εμπύρετοι, ναι, μπορούν να γίνουν καλά. Το ίδιο κι οι άλλοι που κείτονται στα κρεβάτια τους. Αυτοί που κόβουν βόλτες όμως, όχι, δε γίνονται καλά. Αυτοί υποφέρουν από ανίατες αρρώστιες, έχει προχωρήσει η σήψη μέσα τους.

Ο φίλος του γιατρού έμεινε κατάπληκτος. Η έκπληξή του στρεφόταν προς δύο κατευθύνσεις: προς το μυστήριο που κρύβουν οι αρρώστιες και προς την οφθαλμαπάτη των ανθρώπων.

Φαντάσου τώρα πως είμαστε άρρωστοι στο νοσοκομείο του κόσμου. Η αρρώστια που έχει προσβάλει όλους μας έχει το ίδιο όνομα: αδικία. Η λέξη αυτή καλύπτει όλα τα πάθη, όλες τις επιθυμίες, όλες τις αμαρτίες και τις αδυναμίες που αγγίζουν την καρδιά, την ψυχή και το νου μας. Οι άρρωστοι χωρίζονται σε κατηγορίες. Μερικοί μόλις προσβλήθηκαν από την αρρώστια, άλλοι βρίσκονται σε προχωρημένη κατάσταση κι υπάρχουν κι αυτοί που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης. Τα χαρακτηριστικά των ασθενειών αυτών στον εσωτερικό άνθρωπο όμως είναι τέτοια, ώστε μόνο όσοι θεραπεύτηκαν μπορούν να κατανοήσουν πόσο σοβαρή ήταν η ασθένεια από την οποία είχαν προσβληθεί. Οι πιο σοβαρά άρρωστοι είναι κι αυτοί που έχουν λιγότερη επίγνωση της κατάστασής τους. Στις σωματικές αρρώστιες ο άνθρωπος που υποφέρει από ψηλό πυρετό δεν ξέρει τίποτα για τον εαυτό του ή για την αρρώστια του. Ούτε ο τρελός καταλαβαίνει την τρέλα του.

Εκείνοι που αρχίζουν να διαπράττουν ανομίες, για λίγο καιρό ντρέπονται γι’ αυτές. Όταν το κακό όμως συνεχίζεται, ο άνθρωπος συνηθίζει στην αμαρτία, που του γίνεται έξη και σιγά σιγά οδηγείται σε παραλήρημα και μέθη, φτάνει σε τέτοια κατάσταση, ώστε η ψυχή του γίνεται αναίσθητη και δεν καταλαβαίνει την αρρώστια της.

Φαντάσου τώρα ένα γιατρό να πηγαίνει σε νοσοκομείο και να ρωτάει: «Τι έχετε; Από τι υποφέρετε;» Εκείνοι που η αρρώστια τους βρίσκεται στο πρώτο στάδιο ντρέπονται να παραδεχτούν πως είναι άρρωστοι κι απαντούν: «Τίποτα». Οι άλλοι που η αρρώστια τους βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο εκνευρίζονται με την ερώτηση κι όχι μόνο απαντούν «δεν έχουμε τίποτα», αλλ’ αρχίζουν και να καυχιούνται πως είναι υγιείς. Μόνο αυτοί που βρίσκονται στο στάδιο της θεραπείας αναστενάζουν κι απαντούν στο γιατρό: «Απ’ όλα υποφέρουμε. Λυπήσου μας και βοήθησέ μας».

Γράφει ο Τερτυλλιανός σε μια ομιλία του «Περί μετανοίας»: «Αν ντρέπεσαι να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου, σκέψου τη φωτιά της κόλασης, που μόνο η εξομολόγηση μπορεί να σβήσει».

Αναλογίσου όλ’ αυτά λοιπόν, άκουσε την παραβολή του Χριστού και σκέψου πόσο αφορά και σένα. Αν κραυγάσεις με έκπληξη πως «η παραβολή αυτή δε με αφορά», σημαίνει πως έχεις προσβληθεί από την (πνευματική) ασθένεια που ονομάζεται ανομία ή αδικία. Αν διαμαρτυρηθείς και πεις πως «εγώ είμαι δίκαιος, η παραβολή αυτή αφορά τους αμαρτωλούς γύρω μου», σημαίνει πως η αρρώστια έχει προχωρήσει πολύ. Αν όμως χτυπήσεις το στήθος σου με μετάνοια και πεις «αλήθεια είναι. Είμαι άρρωστος, έχω ανάγκη από γιατρό», σημαίνει πως βρίσκεσαι σε καλό δρόμο για να θεραπευτείς. Τότε μη φοβασαι. Θα γίνεις καλά.

***

«Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το ιερόν προσεύξασθαι, ο εις Φαρισαίος και ο έτερος τελώνης». Δυο άνθρωποι, δυο αμαρτωλοί, ανέβηκαν στο ιερό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Δυο άνθρωποι, δυο αμαρτωλοί, με τη διαφορά πως ο Φαρισαίος δεν έβλεπε τον εαυτό του σαν αμαρτωλό, ενώ ο τελώνης το παραδεχόταν. Ο Φαρισαίος ανήκε στην υψηλότερη κοινωνική τάξη της εποχής, ο τελώνης στην πιο περιφρονημένη.

«Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· Ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης· νηστεύω δις του Σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι». Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά, για να προκαλεί εντύπωση, κι έλεγε τα εξής λόγια στην προσευχή του: Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ γιατί δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους που είναι άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Εγώ τηρώ κατά γράμμα το νόμο, νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα και δίνω ελεημοσύνη το ένα δέκατο απ’ όλα όσα κερδίζω.

Ο Φαρισαίος στάθηκε μπροστά ακριβώς από το ιερό. Ήταν συνήθεια των Φαρισαίων να κάθονται στην πρώτη θέση. Το ότι ο Φαρισαίος καθόταν στην πρώτη θέση, φαίνεται κι από το γεγονός πως ο τελώνης έστεκε «μακρόθεν». Η υπερηφάνεια του Φαρισαίου κι η σιγουριά του πως ήταν δίκαιος, δηλαδή πνευματικά υγιής, ήταν τέτοια, ώστε δεν απαίτησε την πρώτη θέση μόνο από τους ανθρώπους, για να τον βλέπουν όλοι, αλλά κι από το Θεό. Την απαιτούσε όχι μόνο όταν συμμετείχε σε γεύματα και σε συναθροίσεις, μα ακόμα και στο ναό, την ώρα της προσευχής. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να δείξει πόσο άρρωστος ήταν πνευματικά ο Φαρισαίος, πόσο η αρρώστια της αδικίας και της αλαζονείας τον είχαν διαφθείρει.

Γιατί λέει προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο; Γιατί δεν προσευχόταν δυνατά; Επειδή ο Θεός ακούει πιο προσεχτικά αυτά που η καρδιά λέει, όχι όσα προφέρουν τα χείλη. Αυτά που σκέφτεται κι αυτά που αισθάνεται ο άνθρωπος την ώρα που προσεύχεται έχουν περισσότερη σημασία για το Θεό από τα λόγια που προφέρει η γλώσσα. Η γλώσσα μπορεί να εξαπατήσει, η καρδιά όμως όχι. Αυτή φανερώνει καθαρά πώς είναι ο άνθρωπος μέσα του, αν είναι μαύρος ή άσπρος, αν είναι ειλικρινής ή υποκριτής.

Ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων. Ένας αμαρτωλός άνθρωπος τολμά να το πει αυτό στην εκκλησία, μπροστά στο Θεό! Τι είναι η Εκκλησία; Δεν είναι ο χώρος όπου οι άρρωστοι συναντούν το γιατρό τους; Εκείνοι που είναι άρρωστοι πνευματικά, αμαρτωλοί, πηγαίνουν εκεί για να εξομολογηθούν την αρρώστια τους στο Θεό, το γιατρό. Ν’ αναζητήσουν τη θεραπεία τους από Εκείνον που είναι ο αληθινός γιατρός για όλες τις αρρώστιες, για όλα τα βάσανα των ανθρώπων, που είναι ο χορηγός όλων των αγαθών.

Στο νοσοκομείο δεν πηγαίνουν οι υγιείς, για να καυχηθούν στο γιατρό πόσο καλή υγεία έχουν. Ο Φαρισαίος αυτός όμως δεν πήγε στο ναό απόλυτα υγιής ψυχικά, για να κομπάσει για την υγεία του. Αυτός ήταν σοβαρά άρρωστος, υπόφερε από την αρρώστια της αδικίας και της αλαζονείας. Στον πυρετό της αρρώστιας του αυτής όμως δεν καταλάβαινε πόσο σοβαρά άρρωστος ήταν.

Κάποτε επισκέφτηκα ένα ψυχιατρείο. Ο γιατρός με οδήγησε μπροστά από ένα συρμάτινο πλέγμα, κατά μήκος του δωματίου του πιο σοβαρά άρρωστου από τους ασθενείς του. «Πώς αισθάνεσαι;», τον ρώτησα. Κι εκείνος μου απάντησε αμέσως: «Πώς νομίζεις ότι μπορώ να αισθάνομαι, ανάμεσα σ’ όλους αυτούς τους τρελούς;».

Τι έλεγε ο Φαρισαίος; Ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα δεν ευχαριστεί το Θεό επειδή αναγνωρίζει ότι σ’ Εκείνον οφείλεται το ότι δεν είναι σαν τους άλλους ανθρώπους. Όχι. Τα λόγια, Ο Θεός, ευχαριστώ σοι, δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα θαυμασμό, μια αυτοεγκωμιαστική προσέγγισή του στο Θεό, ώστε Εκείνος ν’ ακούσει την κομπορρημοσύνη του. Απ’ όλα όσα λέει, προκύπτει πως δεν ευχαριστεί το Θεό για τίποτα. Αντίθετα, βλασφημεί το Θεό, με το να βλασφημεί όλη την υπόλοιπη δημιουργία Του. Για τίποτα δεν ευχαριστεί το Θεό. Όσα λέει για τον εαυτό του τ’ αποδίδει σε δικές του ενέργειες, στα κατορθώματα που μόνος αυτός πέτυχε, χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Δε θα πει σε καμιά περίπτωση πως δεν είναι άρπαγας, άδικος, μοιχός ή τελώνης επειδή ο Θεός τον προφύλαξε από τις αμαρτίες και τα πάθη αυτά με τη δύναμη και το έλεός Του. Είναι αυτός που είναι, επειδή ο ίδιος αποτιμά έτσι τον εαυτό του, δηλαδή έναν άξιο άνθρωπο με εξαιρετικό χαρακτήρα, που δεν έχει το ταίρι του σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Αυτός ο εξαιρετικός χαρακτήρας κάνει προσπάθειες και θυσίες για να διατηρηθεί στο υψηλό αυτό επίπεδο, ψηλότερα απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους. Αυτό θέλει να πει όταν κομπάζει πως νηστεύει δυο φορές την εβδομάδα και δίνει το δέκατο απ’ όλα όσα κερδίζει.

Πόσο εύκολο τρόπο διάλεξε για να σωθεί ο Φαρισαίος! Ευκολότερο κι από τον πιο εύκολο τρόπο που οδηγεί στην καταστροφή! Απ’ όλες τις εντολές που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους, μέσω του Μωυσή, αυτός διάλεξε τις δυο ευκολότερες. Στην πραγματικότητα όμως δεν τηρεί καμιά. Ο Θεός δεν έδωσε τις δυο αυτές εντολές επειδή ο ίδιος είχε ανάγκη να νηστεύουν και να δίνουν το δέκατο της περιουσίας τους οι άνθρωποι. Αυτό είναι το μόνο που δε χρειάζεται ο Θεός. Δεν έδωσε τις εντολές αυτές στους ανθρώπους σαν αυτοσκοπό, αλλά – όπως και τις άλλες εντολές- για να καρποφορήσουν στην ταπείνωση, στην υπακοή στο Θεό, στην αγάπη για Εκείνον και για τον άνθρωπο.

Με λίγα λόγια, τις εντολές ο Θεός τις έδωσε για να διεγείρουν, να μαλακώσουν και να φωτίσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Ο Φαρισαίος τηρούσε τις εντολές χωρίς σκοπό. Νήστευε κι έδινε το δέκατο της περιουσίας του αλλά μισούσε τους άλλους, τους περιφρονούσε, στάθηκε με αλαζονεία μπροστά στο Θεό. Παρέμεινε ένα άκαρπο δέντρο. Ο καρπός δεν έγκειται στη νηστεία, αλλά στην καρδιά. Ο καρπός δεν προκύπτει από τη συγκεκριμένη εντολή αλλ’ από την καρδιά. Όλες οι εντολές κι όλοι οι νόμοι υπάρχουν για να βελτιώνουν την καρδιά. Να τη θερμαίνουν, να τη φωτίζουν, να την ποτίζουν, να την περιχαρακώνουν, να τη σπέρνουν, να την καλλιεργούν. Κι όλ’ αυτά μόνο και μόνο για να καρποφορήσει ο αγρός της καρδιάς, ν’ αναπτυχθεί και να ωριμάσει ο καρπός.

Όλα τα καλά έργα είναι μέσα, δεν είναι σκοπός· είναι η μέθοδος, όχι ο καρπός. Σκοπός είναι η καρδιά που φέρει τον καρπό.

Ο Φαρισαίος με την προσευχή του δεν πέτυχε τον επιδιωκόμενο σκοπό. Δεν αποκάλυψε το κάλλος της ψυχής του, αλλά την ασχήμια της. Δε φανέρωσε την υγεία του, αλλά την αρρώστια. Ο Χριστός θέλησε με την παραβολή αυτή να μας δείξει πως, όχι μόνο ο συγκεκριμένος Φαρισαίος, αλλά το σύνολο των Φαρισαίων εκείνη την εποχή ήθελε να εξουσιάζει τον ισραηλιτικό λαό. Θέλησε με την παραβολή Του ο Κύριος να μας δείξει πως η διεστραμένη ευσέβεια κι ο πλανεμένος φαρισαϊσμός ανήκουν και σε μας, σε όλες τις γενιές των χριστιανών μέχρι τις μέρες μας. Δεν υπάρχουν σήμερα ανάμεσά μας χριστιανοί που προσεύχονται στο Θεό με τον ίδιο τρόπο, όπως ο Φαρισαίος; Δεν είναι πολλοί αυτοί που αρχίζουν την προσευχή τους με κατηγορίες και μομφές κατά του πλησίον τους και τελειώνουν με αυτοεγκωμιασμούς; Δεν είναι πολλοί εκείνοι που στέκονται μπροστά στο Θεό ως δανειστές μπροστά στον οφειλέτη τους; Δε λένε πολλοί από μας, «Θεέ μου, εγώ νηστεύω, πηγαίνω στην εκκλησία, πληρώνω τους φόρους μου, κάνω δωρεές στην εκκλησία· δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους εγώ, σαν τους άρπαγες και τους συκοφάντες, σαν τους άπιστους και τους μοιχούς. Αυτοί με στενοχωρούν εμένα. Εσύ, τι κάνεις, Θεέ μου; Γιατί δεν τους αφανίζεις αυτούς, γιατί δεν επιβραβεύεις εμένα για όλ’ αυτά που κάνω για Σένα; Δε βλέπεις, Θεέ, πόσο αγνή είναι η καρδιά μου, πόσο υγιής είναι η ψυχή μου;».

Πρέπει να ξέρεις πως, όπως λέει ο όσιος Μάξιμος, «ο Θεός δεν μπορεί να σε εξαπατήσει, μα ούτε και συ Εκείνον. Όλοι κάνουν το σταυρό τους, μα δεν προσεύχονται όλοι». Ο Φαρισαίος είναι «Αβραάμ ως προς τη γενειάδα του, μα Χαμ ως προς τα έργα του».

Μ’ αυτόν τον τρόπο μιλάνε οι Φαρισαίοι. Κι ο Θεός τους ακούει και τους στέλνει πίσω κενούς, άδειους. Τους απαντά: «Δεν αναγνωρίζω την περιγραφή που κάνετε στον εαυτό σας». Στην τελική κρίση θα τους πει: «Ουκ οίδα υμάς». Δεν σας ξέρω. Ο Θεός δεν αναγνωρίζει τους φίλους Του από τα λόγια τους, αλλ’ από τις καρδιές τους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν εκτιμά τη συκιά από τα φύλλα της, αλλ’ από τους καρπούς της.

***

Πώς θά ‘πρεπε να προσευχηθεί ένας αληθινός άνθρωπος της προσευχής; Ιδού, πώς: «Και ο τελώνης μακρόθεν εστώς ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων· ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Ο τελώνης έστεκε μακριά από το θυσιαστήριο και δεν ήθελε ούτε τα μάτια του να σηκώσει προς τον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: Θεέ μου, σπλαχνίσου κι ελέησέ με τον αμαρτωλό.

Ο πραγματικός άνθρωπος της προσευχής δεν πηγαίνει μπροστά, στην πρώτη θέση μέσα στην εκκλησία. Τι ανάγκη έχει να το κάνει αυτό; Ο Θεός τον βλέπει και στο πίσω μέρος της εκκλησίας το ίδιο, όπως κι αν στεκόταν μπροστά. Ο αληθινός άνθρωπος της προσευχής βρίσκεται πάντα σε πραγματική μετάνοια. «Η μετάνοια του ανθρώπου είναι πανηγύρι για το Θεό», λέει ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος. Ο ταπεινός άνθρωπος στέκεται μακριά. Νιώθει τη μηδαμινότητά του ενώπιον του Θεού, γεμίζει με ταπείνωση μπροστά στη μεγαλοσύνη Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο «μείζων εν γεννητοίς γυναικών», ομολόγησε έμφοβος όταν τον πλησίασε ο Χριστός: «Ουκ ειμί ικανός κύψας λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού» (Μάρκ. α’ 7). Η αμαρτωλή γυναίκα έπλυνε τα πόδια του Χριστού με τα δάκρυά της. Ο αληθινός άνθρωπος της προσευχής είναι πολύ ταπεινός, νιώθει ευτυχής μόνο από το γεγονός ότι ο Θεός του επιτρέπει να πλησιάσει στα πόδια Του.

Ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι. Γιατί; Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Τις ψυχικές αμαρτίες μπορείς να τις διαβάσεις στα μάτια. Δεν διαπιστώνεις κάθε μέρα πως, όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει, χαμηλώνει τα μάτια του μπροστά στους άλλους; Πώς θα μπορούσαν τα μάτια ενός αμαρτωλού να μη χαμηλώσουν ενώπιον του Θεού, του παντογνώστη; Κάθε αμαρτία που διαπράττεται μπροστά στους ανθρώπους, διαπράττεται κι ενώπιον του Θεού. Δεν υπάρχει αμαρτία στη γη που να παραμείνει απαρατήρητη από το Θεό. Ο αληθινός άνθρωπος της προσευχής το γνωρίζει αυτό και γι’ αυτό ταπεινώνεται βαθιά, στέκεται με ντροπή μπροστά στο Θεό. Γι’ αυτό και η παραβολή λέει, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι.

Αλλά γιατί χτυπούσε το στήθος του; Για να δείξει μ’ αυτόν τον τρόπο πως το σώμα είναι το όργανο με το οποίο αμαρτάνει ο άνθρωπος. Οι σωματικές επιθυμίες οδηγούν τον άνθρωπο στις μεγαλύτερες αμαρτίες. Η λαιμαργία οδηγεί στη λαγνεία. Η λαγνεία οδηγεί στην οργή κι αυτή στο φόνο. Η σωματική ψύχωση χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό, τον εξασθενίζει και σκοτώνει τον θεϊκό ηρωισμό που ενυπάρχει στον άνθρωπο. Αυτός είναι ο λόγος που ο τελώνης χτυπάει το σώμα του. Ξέρει καλά την αμαρτία του, την ταπείνωσή του και την ντροπή που πρέπει να νιώθει μπροστά στο Θεό.

Γιατί όμως χτυπάει κυρίως το στήθος του κι όχι το κεφάλι του ή τα χέρια του; Επειδή η καρδιά βρίσκεται στο στήθος. Κι η καρδιά είναι πηγή κάθε αμαρτίας και κάθε αρετής. Είπε ο ίδιος ο Κύριος: «το εκ του ανθρώπου εκπορευόμενον, εκείνο κοινοί τον άνθρωπον, έσωθεν γαρ εκ της καρδίας των ανθρώπων οι διαλογισμοί οι κακοί εκπορεύονται, μοιχείαι, πορνείαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια, οφθαλμός πονηρός, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη· πάντα ταύτα τα πονηρά έσωθεν εκπορεύεται και κοινοί τον άνθρωπον» (Μάρκ. ζ’ 20-23). Γι’ αυτό ο τελώνης χτυπούσε το στήθος του.

Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Θεέ μου, σπλαχνίσου κι ελέησέ με τον αμαρτωλό. Αυτά έλεγε ο τελώνης. Δεν απαριθμούσε ούτε τα καλά του έργα ούτε τα κακά. Ο Θεός τα γνωρίζει όλα. Κι ο Θεός δεν επιθυμεί την απαρίθμηση των αμαρτιών, αλλά την ταπείνωση και τη μετάνοια για όλ’ αυτά. Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.

Τα λόγια αυτά τα λένε όλα. Θεέ μου, Εσύ είσαι ο γιατρός κι εγώ ο άρρωστος. Μόνο Εσύ μπορείς να με θεραπεύσεις, σε Σένα μόνο ανήκω. Ο γιατρός είσαι Εσύ, θεραπεία είναι το έλεός Σου. Λέγοντας ο άρρωστος, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, είναι σα να λέει με ειλικρινή μετάνοια: «Γιατρέ, δώσε τη θεραπεία σε μένα τον άρρωστο. Κανένας άλλος στον κόσμο δεν μπορεί να με θεραπεύσει παρά μόνο Εσύ, Θεέ μου. «Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα» (Ψαλμ. ν’ 6). Από τους ανθρώπους δεν υπάρχει βοήθεια για μένα, όσο δίκαιοι κι αν είναι αυτοί. Μόνο Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις. Τίποτ’ άλλο δεν μπορεί να με βοηθήσει. Ούτε η νηστεία μου, ούτε το δέκατο της περιουσίας μου που δίνω ούτε όλα τα καλά μου έργα. Μόνο το ελεός Σου μπορεί να γειάνει τις πληγές μου σαν φάρμακο σωστικό. Ο έπαινος των ανθρώπων δεν μπορεί να θεραπεύσει τα τραύματά μου, μάλλον τα χειροτερεύει. Εσύ μόνο γνωρίζεις την αρρώστια μου κι Εσύ έχεις και τη θεραπεία. Είναι άσκοπο για μένα να πάω οπουδήποτε αλλού ή να προσευχηθώ σε οποιονδήποτε άλλον. Αν Εσύ με απορρίψεις, ο κόσμος ολόκληρος δεν μπορεί να με συγκρατήσει από την καταστροφή. Εσύ, μόνο Εσύ, Κύριε, μπορείς, αν το θέλεις. Θεέ μου, συχώρεσέ με, σώσε με. Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.

***

Τι λέει ο Κύριος τώρα, πώς απαντάει σ’ αυτού του είδους την προσευχή; «Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού ή γαρ εκείνος» (Λουκ. ιη’ 14). Σε ποιον απευθύνει τα λόγια αυτά ο Κύριος; Σε όλους εμάς, που νομίζουμε πως είμαστε δίκαιοι. Ο τελώνης είναι αυτός που γύρισε στο σπίτι του δικαιωμένος, όχι ο Φαρισαίος. Ο άνθρωπος που ομολογεί με ταπείνωση τις αμαρτίες του γυρίζει στο σπίτι του δικαιωμένος, όχι ο άδικος και αλαζόνας. Ο ταπεινός και μετανιωμένος άνθρωπος δικαιώνεται, όχι ο αυθάδης, ο ματαιόδοξος και υπερήφανος. Ο γιατρός ελεεί και θεραπεύει τον άρρωστο που ομολογεί την αρρώστια του κι αναζητά θεραπεία, ενώ στέλνει άδειο στο σπίτι του εκείνον που επισκέπτεται το γιατρό για να κομπάσει πως είναι υγιής.

Ο Κύριος τελειώνει τη θαυμάσια παραβολή Του με την εξής διδαχή: «ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. ιη’14). Ποιος είναι ο υψών εαυτόν και ποιος ο ταπεινών; Κανένας δεν μπορεί να υψωθεί ούτε όσο το φάρδος μιας τρίχας, αν ο Θεός δεν τον σηκώσει. Εδώ όμως εννοεί εκείνον που νομίζει πως υψώνεται με το να σπεύδει να καταλάβει την πρώτη θέση, μπροστά σε Θεό και ανθρώπους· εκείνον που κομπάζει για τα καλά του έργα· εκείνον που υπερηφανεύεται ακόμα και μπροστά στο Θεό· αυτόν που ταπεινώνει και περιφρονεί τους άλλους, ώστε ο ίδιος να φαίνεται ανώτερος. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, εκείνοι που πιστεύουν πως υψώνονται, στην ουσία ταπεινώνονται. Όσο ανώτεροι φαντάζουν στα δικά τους τα μάτια ή και στα μάτια των άλλων, τόσο μικρότεροι φαίνονται στα μάτια του Θεού. Τέτοιους ανθρώπους θα τους ταπεινώσει ο Θεός. Κάποια μέρα θα τους κάνει να νιώσουν την ταπείνωση αυτή. «Ωσότου ο άνθρωπος αποκτήσει ταπείνωση, δε θα λάβει την ανταπόδοση των έργων του. Η ανταπόδοση δεν δίδεται για τα έργα αλλά για την ταπείνωση», λέει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος (Λόγος λδ’).

Ποιος είναι αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του; Όχι βέβαια εκείνος που προσπαθεί να φαίνεται ταπεινότερος, μα εκείνος που βλέπει την ταπεινότητά του επειδή είναι αμαρτωλός. Ο Θεός δεν απαιτεί άλλη ταπείνωση από μας, παρά μόνο την αίσθηση και την ομολογία της αμαρτωλότητάς μας. Ο άνθρωπος που αισθάνεται κι ομολογεί το βάθος όπου τον βύθισε η αμαρτία, είναι αδύνατο να βυθιστεί περισσότερο. Η αμαρτία μας τραβάει πάντα χαμηλά, στο βάθος της καταστροφής, πιο βαθιά απ’ ό,τι μπορούμε να φανταστούμε. Λέει ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: «Ο ταπεινός άνθρωπος δεν πέφτει ποτέ. Πού μπορεί να πέσει, αφού βρίσκεται πιο χαμηλά απ’ όλους; Η ματαιότητα είναι μεγάλη αισχύνη, ενώ η ταπείνωση είναι ύψος μεγάλο, τιμή και αξία» (Ομιλ. 19).

Με λίγα λόγια: Εκείνος που ενεργεί όπως ο τελώνης, τιμάται. Ο πρώτος (ο Φαρισαίος) δεν μπορεί να θεραπευτεί, γιατί δε βλέπει πως είναι άρρωστος. Ο δεύτερος (ο τελώνης) είναι άρρωστος, αλλά βρίσκεται στο στάδιο της θεραπείας επειδή γνωρίζει την αρρώστια του, παρακολουθείται από το γιατρό και κάνει τη θεραπεία του. Ο πρώτος είναι σαν το λείο και ψηλό δέντρο που μέσα του όμως είναι σάπιο και γι’ αυτό άχρηστο στον οικοδεσπότη. Ο δεύτερος είναι σαν το δέντρο που έχει ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του είναι στραβός, μα ο οικοδεσπότης το κατεργάζεται, φτιάχνει δοκάρια και τα χρησιμοποιεί για το σπίτι του.

Ο Θεός να ελεήσει όλους τους αμαρτωλούς που μετανοούν, να θεραπεύσει από την αρρώστια της αμαρτίας όλους αυτούς που προσεύχονται με φόβο και δοξάζουν τον πανεύσπλαχνο Πατέρα, τον μονογενή Του Υιό και το Πανάγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Πηγή: («Καιρός Μετανοίας» Ομιλίες Β’, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επιμέλεια – Μετάφραση – Κεντρική διάθεση: Πέτρος Μπότσης), Η άλλη όψη

Ντοκιμαντέρ για την Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Αριζόνας που περιλαμβάνει μαρτυρίες πιστών και συνοδεύεται με τη φωνή του Γέροντα Εφραίμ.

Υπάρχει μια άκρως προβληματική χώρα στα ευρωπαϊκά σύνορα η οποία από τότε που ο (κυρίαρχος, υποτίθεται) λαός που την αποτελεί εμφανίστηκε στην περιοχή, «πουλάει νταηλίκι». Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες: είναι η Τουρκία. Έχει αναστατώσει τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Και η διεθνής κοινότητα την παρακολουθεί χωρίς να την θεωρεί παρία του διεθνούς συστήματος, και χωρίς να της επιβάλει διεθνείς κυρώσεις.

Το πρώτο ζήτημα που τίθεται είναι μήπως ήρθε η ώρα να υπάρξει συντονισμένη διεθνής προσπάθεια όλων των λαών της περιοχής που απειλούνται από τον τουρκικό «τσαμπουκά», προς τον ΟΗΕ, όπου υποτίθεται εκφράζεται η νόμιμη βούληση της διεθνούς κοινότητας.

Η Τουρκία όμως δεν καταλαβαίνει και πολλά από συμπεριφορές στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας. Η μόνη γλώσσα που αντιλαμβάνεται και στην οποία υποχωρεί είναι η ισχύς των όπλων. Μια τέτοια ισχύ συνάντησε από αποφασισμένους ανθρώπους στη Συρία (ανεξαρτήτως ποιοι είναι) και σκέφτεται την υποχώρηση.

Τουρκικά F-16 στο Αιγαίο

Έχει συνειδητοποιήσει όμως πως δίπλα της, και στα δυτικά της, έχει έναν λαό που η ευμάρεια των τελευταίων σαράντα χρόνων τον κατέστησε μαλθακό και φοβισμένο. Έναν λαό που, λόγω των αντιλήψεων της πολιτικής του ηγεσίας, αντικατέστησε τη διαχρονική –από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος– αρχή πως ο καθένας κρατά ό,τι μπορεί, με την αίσθηση πως «τώρα που είμαστε στο ευρωπαϊκό μαντρί, μπορούμε να τα εγκαταλείψουμε όλα».

Ήταν η ομάδα Σημίτη που από τότε που ανέλαβε την εξουσία άλλαξε το δόγμα της χώρας. Μέχρι τότε, μαζί με τις ευρωπαϊκές προσπάθειες η χώρα φρόντιζε την άμυνά της. Από εποχής Σημίτη και μετά, κυριάρχησε η αντίληψη ότι η αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικότητας θα είναι πιο αποτελεσματική –και πιο συμφέρουσα– μέσα στην Ευρώπη και με τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Έτσι, θα υπήρχαν και οι οικονομικές δυνατότητες για την προσαρμογή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικονομική ενοποίηση.

Η τουρκική πρόκληση με την παρουσία, την Κυριακή, του συνόλου της στρατιωτικής ηγεσίας της στα Ίμια, είναι σαφής ως προς το τι θέλει να διαμηνύσει. Η γειτονική χώρα δηλώνει με τον πλέον σαφή τρόπο πως αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και τα διεκδικεί στρατιωτικά. Και το διαχρονικά αποτυχημένο πολιτικό απαράτ της Αθήνας, χάνει τον ύπνο του. Γιατί γνωρίζει πως διέλυσε τη χώρα (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, δομικά), και με τη συμπεριφορά του έχει διαμορφώσει έναν λαό καθ’ εικόνα και ομοίωσιν.

Ο Τούρκος αρχηγός Χουλουσί Ακάρ ήταν επικεφαλής των κομάντο που προσέγγισαν τα Ίμια (φωτ.: haberturk.com)

Περιορίζεται στο να κάνει ακαδημαϊκού τύπου δηλώσεις, σαν και αυτές του προέδρου της Δημοκρατίας, ή του υπουργείου Άμυνας που νιώθει ικανοποιημένο επειδή γνώριζε την τουρκική προκλητική διάθεση από το Σάββατο (λες και πρόκειται για δημοσιογραφικό οργανισμό) και έστειλε στην περιοχή πολεμικό πλοίο. Ε, και;

Θα αναρωτηθείτε, τι θα μπορούσε να γίνει; Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η μόνη επιλογή είναι η περίφημη «αθηναϊκή ψυχραιμία». Για να δικαιολογήσουν την αδυναμία τους να κάνουν οτιδήποτε μιλούν για ψυχραιμία, κατακεραυνώνοντας, έτσι, τους… θερμόαιμους. Όσους, δηλαδή, νιώθουν πως η αξιοπρέπειά τους ως πολιτών μιας χώρας θίγεται.

Όταν ένας λαός βλέπει πως το μόνο ενδιαφέρον των κυβερνήσεων που εναλλάσσονται στην εξουσία είναι το βόλεμα των ημετέρων και η διαφθορά, δεν έχει τη διάθεση να συμμετάσχει σε μια ουτοπική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, του κράτους και της κοινωνίας. Και κανείς… «ηγέτης» δεν είναι διατεθειμένος –ούτε έχει τις ικανότητες και το εκτόπισμα– να αναλάβει τέτοια προσπάθεια. Η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Κυρίως λείπει η ηγεσία. Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό απαράτ. Οι πολυκατοικίες έχουν μεγαλύτερες αξιώσεις για την ανάθεση της διαχείρισής τους σε πρόσωπα, από τις δυνατότητες των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών.

(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Ορέστης Παναγιώτου)

Στην εύλογη ερώτηση τι προτείνετε, η απάντηση είναι: να θεωρηθεί ως το μεγαλύτερο έγκλημα η διαφθορά και το πολιτικό βόλεμα (π.χ. προδοσία της πατρίδας σε καιρό πολέμου), εθνική συνεννόηση για την οικονομική ανάκαμψη και την αμυντική θωράκιση. Μέχρι τότε, επίμονη προσπάθεια για τη διαμόρφωση διεθνών συμμαχιών –κυρίως αυτό–, προετοιμασία, με τις δυνάμεις που διαθέτουμε, για την αντιμετώπιση ακραίων καταστάσεων, συνειδητοποίηση από το λαό πως μια σύγκρουση με την Τουρκία δεν βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας, και διάδοση στη διεθνή κοινότητα των ελληνικών θέσεων.

Και επειδή η κύρια απειλή προέρχεται από μια ηθικά υπόλογη στη διεθνή κοινότητα (διαχρονικά) δύναμη όπως η Τουρκία, γιατί το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν βάζει στην ατζέντα του το θέμα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολής; Μήπως πρέπει να το σκεφτεί, εξετάζοντας όλες τις παραμέτρους που το ίδιο γνωρίζει πως θα συναντήσει σε μια τέτοια προσπάθεια;

Πηγή: Pontos News

Ανθρωποδαίμονες!

Σκοτώσατε την εθνική συνείδηση μέσα στα παιδιά της Ελλάδος, ώστε να μην αναγνωρίζουν πατρίδα. Καταργήσατε τις εθνικές γιορτές στα σχολεία -τύποις υπάρχουν, όπου υπάρχουν. 

Κατεβάσατε τις φωτογραφίες των ηρώων του '21 που κοσμούσαν τους τοίχους σε όλα τα σχολεία και όλα τα αρχαία ρητά “Αιέν αριστεύειν”, “Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης” και τόσα άλλα.

Ξαναγράψατε την πρόσφατη Ιστορία των Ελλήνων κατά τα κελεύσματα των αφεντάδων σας. Τώρα προσπερνάτε διδακτικά επί τροχάδην και την ευκλεά αρχαία Ιστορία μας, μέχρις ότου την καταργήσετε και αυτήν.

Εξαϋλώσατε τον “Επιτάφιο” και την “Αντιγόνη”, τα πήρατε όλα σβάρνα και δεν αφήσατε τίποτα όρθιο. 

Θάψατε τη γλωσσική συνείδηση των παιδιών μας, ώστε ο Έλληνας να μην μπορεί να σκέφτεται, αφού γλώσσα και σκέψη είναι αδέρφια δίδυμα.

Διαστρέψατε την ελληνική γλώσσα, μέχρι να γίνει αγνώριστη, (όπως αυτήν που ακούμε από τις τηλεοπτικές περσόνες).

Καταργήσατε την πολυτονία, τη γραμματική, το συντακτικό, πετάξατε τα διαμάντια της δημοτικής μας ποίησης από τα σχολεία και αξιόλογα κείμενα Ελλήνων συγγραφέων. Αντ' αυτών, τα παιδιά μαθαίνουν ανάγνωση και “κατανόηση”, διαβάζοντας δαιμονικά σκουπίδια: “Ο Αη-Βασίλης που απλώνει τα εσώρουχά του να στεγνώσουν...” 

Αυτό και τα παρόμοια κείμενα στα σχολικά βιβλία αναδεικνύουν όλη τη γελοιότητά σας και το μίσος σας εναντίον του σύνολου Ελληνισμού. Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος απλώνει τα εσώρουχά του! Αλλά θέλετε να ταυτίσετε μέσα στη συνείδηση των παιδιών τον Μέγα αυτόν με μια γενειοφόρο, ασπροκόκκινη καρικατούρα.

Σκοτώνετε τη θρησκευτική συνείδηση στα παιδιά μας. Σας ενοχλεί ακόμα και να ξεκινήσουν τη μέρα τους με Θεό και καταργήσατε την πρωινή προσευχή. Αλλά αν η μέρα δεν ξεκινάει με Θεό, αν η ζωή δεν ξεκινάει με Θεό, τότε ξεκινάει με δαίμονες σαν τα μούτρα σας, στους οποίους προσπαθείτε να παραδώσετε όλη την ελληνική κοινωνία.

Τώρα προσπαθείτε να σκοτώσετε την αθωότητα μέσα στα παιδιά, την αυθόρμητη και υγιή ψυχικά ταύτιση με το εκ γενετής φύλο τους, επιχειρώντας να τα διδάξετε την “ελευθερία” επιλογής του φύλου τους, γιατί εκεί τελικά το πάτε, εσείς, εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας και των Ελλήνων.

Έχοντας σκοτώσει όλες τις ταυτότητες που σταθεροποιούν την προσωπικότητα του παιδιού (του μελλοντικού ανθρώπου), τώρα επιτίθεστε στην τελευταία που του έχει απομείνει: την ισχυρή, την πηγαία, την αυθεντική ταυτότητα του φύλου του.

Και δεν κινδυνεύουν μόνον να γίνουν οι αυριανοί κίναιδοι και αρσενοκοίτες, όπως τους χαρακτηρίζουν οι Απόστολοι του Χριστού ή αμφίφυλα “παρδαλά” υβριδικά “μη-όντα”, κινδυνεύουν να διαταραχθεί ολόκληρη η προσωπικότητά τους. Όχι κινδυνεύουν, είναι σίγουρο ότι θα διαταραχθεί. 

Επειδή το παιδί για να αναπτύξει σωστά την προσωπικότητά του έχει ανάγκη από “στηρίγματα”, από ισχυρές ταυτότητες. 

Από την ταυτότητα που του δίνει η οικογένειά του, το “επώνυμό” του, οι πρόγονοί του και η ιστορία τους. Όσο πιο “καθαρή” και δυνατή είναι αυτή η ταυτότητα και κάθε άλλη, τόσο καλύτερα για το παιδί. Η “θολούρα” το βλάπτει!

Από την ταυτότητα που του προσφέρει η σχέση του με το Θεό, όπως του την δίνει η οικογένεια, το περιβάλλον (ως ομόθρησκη συνάθροιση/συλλογικότητα), το σχολείο, έστω και...λειψά. Αν υπάρχει ρίζα, μπορεί ως ενήλικας ν' αναζητήσει την ολοκλήρωση ή και την απόρριψη αυτής της ταυτότητας, είναι δικό του θέμα. Ο “άρριζος” όμως ούτε αυτό δεν μπορεί να κάνει, αφού του είναι εντελώς ξένες οι έννοιες του Θείου και του Ιερού.

Από την ταυτότητα που του δίνει η πατρίδα του με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θετικά ή αρνητικά, δεν κρίνουμε την ποιότητα αλλά την ισχυρή εθνική ταυτότητα ως τέτοια. Αυτή γεννάει και την αγάπη προς την Πατρίδα και συνεπώς την έφεση προς ολοκλήρωση του εθνικού προτύπου, απαλείφοντας τα αρνητικά στοιχεία. Γι' αυτό και τα παιδιά έχουν ανάγκη από τα μεγάλα εθνικά Πρότυπα.

Από την ταυτότητα, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, της γλώσσας. Όσες γλώσσες και αν μιλήσει ο άνθρωπος, με μία είναι ταυτισμένος εσωτερικά, με τη μητρική του γλώσσα. Κι όσοι δεν έχουν ισχυρή αυτήν την ταυτότητα, δεν μπορούν να πάνε “πολύ μακριά” στη ζωή, για το λόγο ότι και η σκέψη τους είναι αδύναμη. Δεν μπορούν να ανέβουν στις κορυφές κυρίως του Στοχασμού και της Τέχνης ή και της επιστήμης. 

Νεοταξίτικα ανθρωπάρια, αφού τσακίσατε μέσα στο παιδί όλες αυτές τις ταυτότητες, έρχεσθε τώρα να μπείτε στο πιο άδυτο οχυρό της προσωπικότητάς του: στην ταυτότητα του φύλου του. Κι αν μπορέσετε να εφαρμόσετε το πρόγραμμά σας, το παιδί θα αιωρείται χωρίς “βεβαιωμένη” ταυτότητα φύλου και θ' αναρωτιέται: τι είμαι; είμαι αγόρι, είμαι κορίτσι, είμαι και τα δύο;

Είναι ο ασφαλέστερος δρόμος να οδηγήσετε τα παιδιά στην τρέλα. Κι αν όχι στην τρέλα, οπωσδήποτε σε αστάθεια προσωπικότητας, με όλες τις ψυχο-σωματικές διαταραχές που αυτό συνεπάγεται. 

Ανθρωποδαίμονες, κάτω τα χέρια από την αθωότητα και την ψυχική υγεία των παιδιών των Ελλήνων. Αρκετά σας ανεχτήκαμε. Κι αν εσείς είστε τέκνα του σκότους, υπάρχουν και τέκνα Φωτός σ' αυτή τη χώρα και ώρα είναι να σας νικήσουμε.

Καλούνται , ως εκ τούτων, να λάβουν θέση επί του θέματος:

Α. Ο Αρχιεπίσκοπος , η Ιερά Σύνοδος και οι επίσκοποι ένας προς ένας, ώστε να γνωρίζει το ποίμνιό τους ποια θέση πήραν -ή δεν πήραν!

Σεβαστοί πατέρες (συγγνώμη, αλλά το “άγιος” το κρατώ μόνον για τον Θεό και τους κεκοιμημένους αγίους Του), δεν είναι μόνον το μάθημα των θρησκευτικών “Θρησκεία”. Θρησκεία για το παιδί είναι τα πάντα: πώς αναπτύσσεται, τι μαθαίνει, πώς στεριώνει μέσα στη Θεία Χάρη και μέσα στην κοινωνία. Μπορείτε να μην διδάξετε ούτε μια αράδα “θρησκευτικών μαθημάτων” κι όμως να εκμαιεύσετε μέσα στο παιδί την πηγαία θρησκευτικότητα και την έφεση προς το αγνό και το άγιο, που από την παιδική φύση του έχει.

Ο Ιησούς Χριστός έστησε ένα παιδί στη μέση και είπε: “Αν δε γίνετε σαν αυτό, δεν μπορείτε να μπείτε στην βασιλεία των Ουρανών”.
Τώρα οι ανθρωποδαίμονες επιχειρούν το αντίστροφο: να βάλουν το παιδί μέσα στην κόλαση μέσα στην οποία οι ίδιοι ζουν και την οποία προορίζουν για όλη την ανθρωπότητα.

Δεν θα αντιδράσετε σε αυτό; Αν όχι, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ευχάριστα για κανέναν και θα τα υφιστάμεθα “ες αεί”...

Έχετε την εντύπωση ότι αν τους επιτρέψουμε να αρχίσουν, θα σταματήσουν πριν εκφυλίσουν (βγάλουν από το φύλο τους) αμετάκλητα τα Ελληνόπαιδα; Και τι ποίμνιο θα έχετε τότε καλοί ποιμένες; Το μεν εκφυλισμένο, το δε με τέτοια μομφή προς εσάς ώστε να διαρρηγνύεται η αμοιβαία σχέση εμ-πιστ(η/ο)-σύνης, που ήδη παραπαίει, ιδίως στους νέους ανθρώπους.

Β. Όλοι οι θεολόγοι της Ελλάδος, είτε διδάσκουν είτε όχι.

Γ. Όλοι οι εκπαιδευτικοί σύλλογοι της πατρίδος μας.

Δ. Όλοι οι σύλλογοι γονέων. 

Ε. Οι σύλλογοι εισαγγελέων και δικαστών και οι νομικοί σύλλογοι,  επειδή αυτό που επιχειρείται από τον Γαβρ-όγλου (“αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψης” ) είναι αντισυνταγματικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. (Και ο Γαβρ-όγλου δεν είναι βουλευτής!).

Ζ. Καλείται τέλος κάθε άνθρωπος, που κρατάει μέσα του ζωντανή έστω λίγη από την Ελλάδα που μας παρέδωσαν οι γονείς και οι προ-γονείς μας, να χρησιμοποιήσει ή να διαδώσει αυτό το κείμενο με όποιον τρόπο επιθυμεί.

Η. Θα πρόσθετα τους βουλευτές, αλλά τι να περιμένει κανείς από “πουλημένες ψυχές”; (και να πεις ότι ζήτησαν κάποιο σπουδαίο τίμημα, ένα μισθούλη των 6χιλ. Ευρώ, άντε 20 μαζί με τα τυχερά). Τίποτα δεν μπορεί να περιμένει το καλό, το υψηλό , το ευγενές, το ωραίο... Σκύβαλα, κοπριά μόνον!

“Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα”... αλλά η σωτηρία της ψυχής των παιδιών μας -η ψυχική τους υγεία εν προκειμένω- ακόμα μεγαλύτερο! Ας δώσουμε όλοι μαζί τον αγώνα για χάρη τους.

Υ.Γ. Επειδή πιο σημαντική από όλες θεωρώ την αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος και των δικαστών-εισαγγελέων, θα στείλω αυτό το κείμενο προς τον Αρχιεπίσκοπο, την Ιερά Σύνοδο και τους συλλόγους δικαστών και εισαγγελέων. 

Μια Ελληνίδα μητέρα

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους, Ακτίνες

Αλήθεια τι είμαστε;

Είμαστε Έλληνες, Ορθόδοξοι, απόγονοι μεγάλων προγόνων που μέσα στις φλέβες μας κυλάει ηρώων και μαρτύρων αίμα!

Είμαστε λαός αρχαίος και σοφός, σε όλα πρώτοι! Έχουμε τους πρώτους σε όλες τις επιστήμες και τις τέχνες; Έχουμε 15 εκατομμύρια συμπατριωτών μας που ζούν και ευδοκιμούν στη διασπορά. Γιατί τότε νάχουμε μειονεξία και ηττοπάθεια; Ας έχουμε το θάρρος της υπάρξεως, του λόγου, της γνώμης…

Αντ΄ αυτού όμως υπάρχουν κόμματα που υπηρετούν όλα τα αντεθνικά και αντορθόδοξα μέτρα και νομοθετήματα. Αλλοιθωρίζουν με την αίρεση και την εκκοσμίκευση, τον αμοραλισμό και τη διαστροφή, την ξενομανία και την αντιεκκλησιαστικότητα, λες και έχουν αναλάβει εργολαβία το έργο της κατεδαφίσεως.

Υπάρχουν κανάλια και ραδιόφωνα, δημοσιογραφικοί οργανισμοί, έντυπα και κάλαμοι, μικρόφωνα και παρουσιαστές, οι οποίοι αβασάνιστα υιοθετούν και προβάλλουν ό,τι προκαλεί και ερεθίζει, ότι αισχρόν εστιν και λέγειν, συμπλέουν με μειονότητες και μη κυβερνητικές οργανώσεις, αποσιωπούν ό,τι καλό και ορθόδοξο, χριστιανικό και ελληνικό.

Υπάρχουν βουλευτές, πολιτευτές, κρατικοί παράγοντες, εκκλησιαστικά πρόσωπα, που εύκολα εγκαταλείπουν παραδοσιακές γραμμές και αποδέχονται ελαφρά τη καρδία κάθε τι μοντέρνο και ακραίο, πικάντικο και ελευθεριάζον αποφεύγοντας συστηματικά να θίξουν τα κακώς κείμενα, να πάρουν θέση και να ορθοτομίσουν το λόγο της αληθείας.

Υπάρχουν γονείς που κάνουν τα στραβά μάτια, φίλοι που καταπίνουν τη γλώσσα τους, για να μη γίνουν δυσάρεστοι, ιερείς που ένοχα σιωπούν για να μη τα χαλάσουν δήθεν με τον κόσμο και την εξουσία και να θεωρούνται καλοί για τους πολλούς, άλλοι που αποσκοπούν στα σκαλοπάτια της εξουσίας και φοβούνται το πολιτικό κόστος και μερικοί που εφαρμόζουν την τακτική της κολοβής αλεπούς και ζητούν και οι άλλοι να κόψουν τις ουρές τους χάριν επαισχύντου και ισοπεδωτικής ομοιομορφίας.

Πλείστοι όσοι όμως τον τελευταίο καιρό με κλειστά τα μάτια προσυπογράφουν ό,τι προέρχεται από την Ευρώπη και ικανοποιούν όλες τις υπερβολικές, παράλογες και ανεφάρμοστες απαιτήσεις των ευρωπαίων. Τούτο συμβαίνει όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον χώρο του πνεύματος και του αξιακού συστήματος που αιώνες τώρα διέπει και γαλουχεί τις γενιές των Ελλήνων.

Κατάντια και ντροπή, εξευτελισμός και υποδούλωση.

Γιατί τέτοια δουλοπρέπεια;

Γιατί τόση προκλητική ξενομανία;

Γιατί τόσο ένοχη και αχάριστη και αχαρακτήριστη άγνοια και επιλησμοσύνη της παραδόσεώς μας και των διδαγμάτων του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας μας;

Δυστυχώς εμείς οι Έλληνες ξεχνάμε εύκολα και θέλουμε πάλιν και πολλάκις να λέμε τα ίδια και τα ίδια ώστε να τα έχουμε πρόχειρα, ζωντανά και ζωηρά μπροστά στα μάτια μας.

Είναι δυνατόν μετά από 2000 χρόνια εμείς οι Έλληνες μετά από τόσες επιστημονικές μελέτες και γνωματεύσεις να αποδεχόμαστε και να διδάσκουμε την ομοφυλοφιλία, τις εκτρώσεις, το διαζύγιο και το σύμφωνο συμβίωσης;

Πως γινόμαστε πάλι χώμα και κυλιόμαστε στο βούρκο του υλισμού, ενώ κληθήκαμε να γίνουμε αετοί ψηλά στα ουράνια;

Στο δημογραφικό παίρνουμε τα χειρότερα μέτρα, στο μεταναστευτικό είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων, στη διαχείριση των Εξαρχείων τελείως αναποτελεσματικοί, στα οικονομικά ναυαγήσαμε από καιρό, στο στράτευμα αποδυναμωτικοί, στην αστυνομία διασκεδαστικοί, στην παιδεία κλωθογυρίζουμε συνεχώς γύρω από μεταρρυθμίσεις, στην οικογένεια τα ισοπεδώσαμε όλα, στην Εκκλησία ασεβείς, στις μειονότητες γελοίοι, στους μισθούς και τις συντάξεις απρογραμμάτιστοι, στις αποκρατικοποιήσεις άσχετοι, στη νεολαία αστείοι, στις Πανελλήνιες αγχωτικοί... Παντού αποτυχημένοι εξαιτίας του ιδεολογικού υποβάθρου των ενεργειών μας που είναι όλο ουτοπικό, ανθελληνικό καί αντίχριστο. Είμαστε οι χειρότεροι στην Ευρώπη δυστυχώς στη σύλληψη και εκτέλεση του πρακτέου κάθε φορά.

Είναι συνεπώς μεγάλη η ευθύνη της πνευματικής ηγεσίας στη χώρα μας ιδίως τώρα στον καιρό των μνημονίων, που εδώ και μια δεκαετία περίπου έχει αρκεστεί και εφησυχάσει μόνο στον ανώδυνο ρόλο των συσσιτίων και αρνείται να διαδραματίσει σοβαρό πρόσωπο στην αλήθεια, να επανευαγγελίσει το λαό του Θεού και να χρησιμοποιήσει όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τα μέσα της Εκκλησίας.

Είναι φαίνεται και αυτό ελάττωμα της φυλής μας και σύμπτωμα της κατάπτωσης των καιρών μας, δηλαδή η από καιρού εις καιρόν εμφανιζόμενη υποτονικότητα, ένα πνεύμα συμβιβασμού και υποχωρητικότητος, ένας φόβος και μια ατολμία στο να πούμε το θέλημα του Θεού στη γενεά των ανθρώπων.

Ο μωσαϊκός νόμος, ο οποίος επρόσταζε να προσφέρεται κάθε πρωτότοκο αρσενικό βρέφος στον Ναό του Σολομώντος την τεσσαρακοστή ημέρα από της γεννήσεώς του, απέβλεπε στο να προετοιμάση τον Ισραηλιτικό λαό, όπως και άλλες διατάξεις του Νόμου, για την έλευσι του Μεσσίου. Για εκείνον τον μοναδικό πρωτότοκο Υιό τής Παρθένου, ο οποίος θα ήτο ολοκληρωτικά αφιερωμένος εις τον Θεόν, δηλαδή τον Μεσσίαν. Είχε λοιπόν μεσσιανικό χαρακτήρα αυτή η εντολή. Και με παρόμοιες εντολές διατηρήθηκε στον Ισραηλιτικό λαό η συνείδησις της ανεπαρκείας του Νόμου για την σωτηρία των ανθρώπων και της προσδοκίας του ερχομένου Μεσσίου, ο οποίος θα επλήρωνε τον Νόμο και θα έφερε το πλήρωμα της σωτηρίας και της αιωνίου ζωής στους ανθρώπους.

Αφορούσε λοιπόν τον Χριστόν η διάταξις αυτή, και ο Κύριος, προς τον οποίον κατέτεινε αυτή η εντολή, δεν εχρειάζετο να προσφερθή εις τον Ναόν, διότι ήτο ο ίδιος ο Ναός της Θεότητος. Ηθέλησε όμως αυτός ο Ποιητής του Νόμου να πληρώση τον Νόμον, τιθέμενος υπό τον Νόμον. Και ως δούλος και αυτός να προσφερθή εις τον Ναόν από την Μητέρα Του και τον θετό πατέρα Του και να γίνουν τα ειθισμένα και υπό του Νόμου προβλεπόμενα, οι τελετουργίες και οι προσφορές ζεύγους τρυγόνων ή δύο νεοσσών περιστερών.

Έτσι ο Κύριος, όπως και με την Περιτομή και με το Βάπτισμά Του στον Ιορδάνη ποταμό και με άλλες πράξεις Του, κατέστησε τον εαυτό Του υπό τον Νόμον, ώστε να υπερβή τον Νόμον διά της υπακοής του εις τον Νόμον, να πληρώση τον Νόμον και να χαρίση εις τους ανθρώπους, δι’ αυτής της υποταγής Του εις τον Νόμον, την αληθινή ελευθερία. Δεν είχε ανάγκη Εκείνος να κερδίση την ελευθερία υποτασσόμενος εις τον Νόμον, διότι ήτο ο Ίδιος ο χορηγός της ελευθερίας, η όντως Ελευθερία. Αλλά για να δώση σε μας ελευθερία, εμπήκε υπό τον Νόμον. Συγχρόνως δε, για να δώση και σε μας παράδειγμα ότι, εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την αληθινή ελευθερία, πρέπει να μπούμε και εμείς εκουσίως υπό τον Νόμον του Χριστού. Όχι βέβαια τώρα υπό τον Νόμον του γράμματος της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά υπό τον Νόμον της Χάριτος της Καινής Διαθήκης.

Αυτός είναι και ο σκοπός του Μοναχού. Ο Μοναχός εκουσίως θέτει τον εαυτό του υπό τον νόμον της υπακοής, για να αποκτήση την αληθινή ελευθερία. Και όσο καλυτέρα υπακοή κάνει, τόσο πιο ελεύθερος γίνεται. Ελεύθερος από τα πάθη, ελεύθερος από τον εγωισμό, ελεύθερος από κάθε δουλεία, ελεύθερος τελικά και από αυτόν τον θάνατον.

Θυμάστε τον μακαριστό πατέρα Αυξέντιο, ο οποίος είχε φθάσει σε υψηλά μέτρα αρετής; Όταν του λέγαμε ότι είναι πια γεροντάκι και να μη πηγαίνη στην Εκκλησία, διότι τα πόδια του δεν τον βαστούσαν, αυτός απαντούσε: «δεν είναι κατά Θεόν στην Εκκλησία αισθάνομαι ελευθερία». Αυτή την ελευθερία αισθάνεται ο Μοναχός, όταν κάνη την αδιάκριτο υπακοή, όπως την θέλει ο Θεός. Εάν ταλαιπωρούμεθα από λογισμούς ή από ακαταστασίες πνευματικές, αυτό συμβαίνει διότι δεν κάνουμε την υπακοή που πρέπει. Και γνωρίζετε και εσείς εκ πείρας, ότι, οσάκις κάνετε υπακοή όπως την θέλει Θεός, τότε αισθάνεσθε ελευθερία. Ας το υποσημειώσωμε λοιπόν αυτό σήμερα επ’ ευκαιρία της υπακοής που έκανε ο Κύριος -και που δεν εχρειάζετο να την κάνη για τον εαυτό Του, αλλά την έκανε για μας- στον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, για να πορευώμεθα και εμείς διά της πιστής υπακοής στην αληθινή ελευθερία των τέκνων του Θεού, την οποία ο ίδιος ο Κύριος μας εχάρισε.

Πηγή: (Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη, Προηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου «Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές (των ετών 1981-1991) Α’, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, 2015), Η άλλη όψη, Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

«Όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του» λέει μια παροιμία της Κύπρου. Όποιος είναι απών δηλαδή κατά τη διαμοίραση των πάσης φύσεως προσόδων ή κατά τη λήψη των αποφάσεων, χάνει το δικαίωμα της διεκδίκησης μέρους αυτών. Η μοίρα εδώ, έχει διπλή έννοα. Από τη μία είναι η μοίρα ως κομμάτι (βλέπε μοιρασιά) και από την άλλη είναι η μοίρα ως προδιαγραφόμενη πορεία στον χρόνο, σχετιζόμενη με τις χαρές και τις λύπες που αυτή η πορεία θα επιφυλάσσει.

Το θέμα της παρουσίας ή της απουσίας στην πολιτική ζωή έχει μεγάλη σημασία. Για παράδειγμα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, άπαντες σχεδόν οι πολιτικοί ήθελαν να συσχετίσουν τις υπάρξεις τους με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ήταν όλοι εκεί! Όλοι πάλεψαν κατά της Χούντας! Όλοι συνέβαλαν αγωνιστικά στον διωγμό της! Είχαν επομένως και αυτοί ένα μερίδιο (η μοίρα που λέγαμε πριν) στην «επανάσταση». Άρα, δικαιούνται να έχουν ως πεπρωμένο (=η κατάληξη της μοίρας κατά την δεύτερη της έννοια) την αέναή τους παρουσία στην πολιτική ζωή του τόπου. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί για χάριν της ιστορικής αληθείας, ότι το Πολυτεχνείο έγινε τον Νοέμβριο του 1973 ενώ η Χούντα έπεσε (ουσιαστικά από μόνη της) τον Ιούλιο του 1974 ως αποτέλεσμα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο.

Κάθε επανάσταση όμως, για να τελεσφορήσει, απαιτεί θυσίες πολλές. Και σε αυτές τις θυσίες μεγαλύτερο ειδικό βάρος στην πιλάντζα (=η ζυγαριά στην κυπριακή) της ιστορίας κατέχει το αίμα των νεκρών. Η εποχή μας, είναι η εποχή της παράνοιας και της αντιστροφής των όρων. Παντού κυριαρχεί η προστυχιά των ειδώλων. Σχεδόν τα πάντα είναι εικονικά, ανύπαρκτα, ψεύτικα. Ζούμε ζωές μέσα από οθόνες υπολογιστών, μέσα από κινητά, μέσα από μια νιρβάνα ετεροπροσδιορισμού ξιπασιάς και φαινομενικής χλιδής. Απατηλά είδωλα στον βωμό της νωθρότητας και του διανοητικού ευνουχισμού. Έχει ωστόσο και η δική μας εποχή τους νεκρούς της. Και είναι αναρίθμητοι. Και είναι χωρίς τάφους με σκαλιστούς σταυρούς. Είναι οι νεκροί που δεν γεννήθηκαν ποτέ. Είναι αυτοί που δεν πρόλαβαν ούτε καν να γίνουν ένα όνομα στα κατάστιχα κάποιου ληξιαρχείου. Είναι τα παιδάκια που δεν ήρθαν ποτέ στον κόσμο. Αυτά που χάριν της απάτης των ειδώλων, έλειψε η μοίρα τους χωρίς καν να τους δοθεί η ευκαιρία να την διεκδικήσουν. Κάπως έτσι όμως, μπαίνει η ταφόπλακα των λαών…

Σήμερα, αρκετές χιλιάδες ελληνόπουλα, παρότι εν καιρούς απείρως πιο ευνοϊκούς σε σχέση με άλλες εποχές, χάνουν τις ζωές τους προτού καν γεννηθούν. Ο δήμιος τους όμως δεν είναι βέβαια ούτε η πείνα, αλλά ούτε και η έλλειψη των χρημάτων ή οι κακουχίες των ημερών. Δήμιός τους είναι οι πιεστικοί παππούδες, οι πατεράδες της μιας βραδιάς αλλά και δυστυχώς, οι ίδιες τους οι μητέρες. Το αγιασμένο θηλυκό σώμα που φέρει τους μαστούς της θρέψης, υποκύπτει στις προσωπικές αδυναμίες, στην ελαφρότητα των εφήμερων απολαύσεων, στις πιέσεις τρίτων, αλλά και στις προσταγές μιας βρώμικης κοινωνίας. Υποκύπτει και αποφασίζει να διακόψει την κύηση…

Πέραν των προσωπικών όμως παραμέτρων, πέραν των ηθικών φραγμών ή πεποιθήσεων, υπάρχει και η ωμή γεωπολιτική παράμετρος που περικλείει μέσα της τα πάντα. Είναι προφανές ότι για να είσαι παρών στις γεωπολιτικές εξελίξεις, πρέπει πρώτα να υπάρχεις! Το να ζεις, είναι απείρως σημαντικότερο από το να έχεις λεφτά, πετρέλαια, κανόνια ή αεροπλάνα. Χωρίς ανθρώπους, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Είναι ωστόσο σαφές, ότι εμείς οι Έλληνες, στο άμεσο μέλλον, κινδυνεύουμε να υποστούμε μια οδυνηρή συρρίκνωση του πληθυσμού μας. Εάν κατοικούσαμε σε έναν τόπο χωρίς καμία γεωπολιτική αξία, ίσως αυτό να μην αποτελούσε κανένα πρόβλημα. Δεν είμαστε όμως μόνοι. Ζούμε σε μια γειτονιά που τυγχάνει να είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό γήινο και θαλάσσιο περιφερειακό κράσπεδο ανάμεσα στους αντιμαχόμενους ισχυρούς πόλους του πλανήτη. Ήδη, τα τελευταία χρόνια ζούμε πολλές ιδιόμορφες συγκρούσεις (οικονομικές, εδαφικές, μεταναστευτικές) που ως απώτερο στόχο έχουν την ανακατανομή της ισχύος ανάμεσα στους ισχυρούς αφέντες της περιοχής μας.

Μία χώρα με υποπληθυσμό, στερείται εργατικών και μαχητικών χεριών, δεν εκδηλώνει πλήρη εκμετάλλευση του πλούτου της και διακινδυνεύει να πληγεί από μαζική εισροή μεταναστών ή την υποταγή της σε ισχυρότερο αντίπαλο. Χρειαζόμαστε επειγόντως χέρια, πόδια και κεφάλια ελληνικά ούτως ώστε να παλέψουμε για την αυριανή μας επιβίωση. Χωρίς αυτά, η οικονομία (αφού αυτή είναι που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας) δεν ανακάμπτει ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια.

Από τα ανωτέρω, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι αποτελεί ύψιστο εθνικό συμφέρον η άμεση εξάσκηση μιας σοβαρής πληθυσμιακής πολιτικής που, μέσα σε αυτήν, θα περιλαμβάνεται οπωσδήποτε και μια εμπνευσμένη προσπάθεια αποτροπής των διακοπών κυήσεως. Ίσως, εάν δοθούν υπολογίσιμα κίνητρα για τεκνοποιία και εάν το κράτος γίνει έμπρακτος αρωγός σε μονογονεϊκές οικογένειες ή σε ανήλικες μητέρες, τότε, ενδεχομένως, πολλοί από αυτούς τους αγέννητους νεκρούς, να γεννηθούν και να συνεισφέρουν αργότερα με παραγωγικό τρόπο στην ευημερία μας.

Είναι γεγονός ότι ως κράτος και ως πολίτες, έχουμε αποτύχει παταγωδώς σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Είμαστε σε πλήρη τρικυμία εν κρανίω. Το ενθαρρυντικό είναι ότι πολλές φορές κατά την μακραίωνη μας ιστορία, έχουμε βρεθεί σε αυτά, αλλά και σε χειρότερα χάλια και εν τέλει, κάποτε ανακάμπταμε. Το δυσοίωνο είναι ότι μόνον σήμερα κινδυνεύουμε από ολιγανθρωπία και από πληθυσμιακή γήρανση. Ίσως, εάν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί για μερικά χρόνια ακόμα, και με τους ρυθμούς των μεταναστευτικών κυμάτων που παρατηρούνται στη χώρα μας σε συνδυασμό με την καταφανή ανικανότητα των εφαρμοζόμενων εθνικών στρατηγικών για την επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν, η εθνολογική σύσταση του κράτους μας να αλλοιωθεί πλήρως. Υπό αυτές τις συνθήκες όμως, είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι μέρες ζωής του έθνους μας, θα είναι μετρημένες. Και όπως επισημάναμε στην αρχή: «όποιος λείπει, λείπει τζ’ η μοίρα του».

Πηγή: dotnews.gr

Και μία ακόμη "παράλειψη" της επίσημης καταγραφής του γεγονότος: Στο βιβλίο ιστορίας της Γ' Γυμνασίου δεν υπάρχουν τα ονόματα των πεσόντων στα Ίμια Χ. Καραθανάση, Π. Βλαχάκου και Έ. Γιαλοψού, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, υπερασπιζόμενοι σημαία, εθνική κυριαρχία και θαλάσσια σύνορα, που κάποιοι αγνοούσαν και συνεχίζουν να αγνοούν.

Αντιθέτως εμφανίζεται η φωτογραφία του τότε πρωθυπουργού που χειρίστηκε με το γνωστό τρόπο το ζήτημα των Ιμίων και αντί να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ για τις πράξεις του, προτρέπει τους νέους να φύγουν στο εξωτερικό!

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων που διανέμονται στα Ελληνόπουλα και των όσα καταγράφονται εκεί. Από την προσέγγιση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, μέχρι την αντιμετώπιση των ηρώων μας και των Αγίων μας καθώς και της μεθόδου γνώσης των "γραμμάτων", που έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γίνονται πλέον από συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης καφετιέρας και επιδιόρθωσης κλιματιστικού!

Ωστόσο το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων, τα οποία τα πληρώνουμε με ακριβά για να ανταποκρίνονται στις επιταγές του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας (άρθρο 16), συνεχίζει να αποτελεί μείζον στην πτωχευμένη Ελλάδα.

Ειδικότερα, με τη συμπλήρωση 21 ετών από την απώλεια τριών συμπατριωτών μας, των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου που έπεσε στα Ίμια Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και  Έκτορα Γιαλοψού, αναδεικνύουμε το ζήτημα της αναφοράς του σημαντικού αυτού γεγονότος στο βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου.

Εκεί όταν καταγράφεται το θέμα των Ιμίων  στη σελίδα 163 αναφέρεται ότι με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, χωρίς να γίνεται αναφορά στους πεσόντες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού.

Ούτε Ελληνικά Ίμια, ούτε Έλληνες που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος, υπερασπιζόμενοι σημαία, εθνική κυριαρχία και  θαλάσσια σύνορα, που κάποιοι αγνοούσαν και συνεχίζουν να αγνοούν και να υποτιμούν τη σημασία τους.
Η τότε υπουργός (Άννα Διαμαντοπούλου) με απόφασή της στις 19/10/2009, κατόπιν εισήγησης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, είχε εγκρίνει την ανατύπωση του βιβλίου με βελτιώσεις.

Μάλιστα είχε ανακοινωθεί ότι  στη νέα έκδοση η αναφορά θα άλλαζε από την πρόταση «με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια» στην πρόταση «με αφορμή τη διεκδίκηση από την Τουρκία της βραχονησίδας Ίμια» χωρίς όμως να γίνεται και πάλι μνεία στη πτώση του ελικοπτέρου και την απώλεια των Αντιπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, Αντιπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και Σημαιοφόρου Έκτορα Γιαλοψού.

Σήμερα, παρά τις τότε διαβεβαιώσεις στο βιβλίο δεν έχει γίνει καμία απολύτως αλλαγή! Το παραπάνω ντοκουμέντο είναι αδιάψευστος μάρτυρας.....

Υ.Γ. Το επιπλέον δυστύχημα είναι ότι η αναφορά για τα Ίμια στο σχολικό βιβλίο, συνοδεύεται με τη φωτογραφία του τότε πρωθυπουργού. Αυτός που χειρίστηκε με το γνωστό τρόπο την ελληνική εθνική κυριαρχία στα Ίμια, τώρα αντί να ζητήσει ΣΥΓΝΩΜΗ και να σιωπήσει, προτρέπει τους νέους ανθρώπους να φύγουν στο εξωτερικό!

Πηγή: Θε­ο­φά­νης Μαλ­κί­δης

Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του ανάθεσε την εξουσία σε μια αριστερή κυβέρνηση δύο φορές τα τελευταία χρόνια με την εντολή της διορθώσεως των οικονομικών δεικτών κυρίως και της αλλαγής ενός φαυλεπίφαυλου παρελθόντος και αμαρτωλού καθεστώτος, ψευδολογίας, ευνοιοκρατίας, οικογενειοκρατίας, διαφθοράς και ρουσφετολογίας.

Ασφαλώς και παραξενεύτηκε βεβαίως από την πολιτική ορκωμοσία και τη εμφανή διαφορά στάσης ζωής πέρα από τα καθιερωμένα πολλών νέων μελών της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά είπε μέσα του να κάνει υπομονή, μήπως και το εξαγγελμένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης υλοποιηθεί και επέλθει κάθαρση στον πολιτικό βίο της χώρας και ανασάνουν οι φτωχοί.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι διά των προσφάτων εκλογών και του δημοψηφίσματος θέλησαν με την ψήφο τους να βγάλουν κυρίως την πατρίδα μας από τη μέγγενη του σάπιου πολιτικού συστήματος και να την ελευθερώσουν από τον ευρωπαϊκό ζυγό του σκληρού νομίσματος και των απαράδεκτων απαιτήσεων των δανειστών και των ευρωπαϊκών οδηγιών, που έμπαιναν μέσα στα σπίτια και στις ψυχές των συνελλήνων. Ήθελε να κάνει την επανάστασή του ξανά στις μέρες μας.

Ο ελληνικός λαός λοιπόν πιστός στην οικογένεια, στην  πατρίδα και στο ορθόδοξο θρήσκευμά του δεν έδωσε εντολή στην πρώτη φορά αριστερά να του αλλάξει τα φώτα και του αποδομήσει το ελληνορθόδοξο σύστημα αξιών. Δηλ. να του αλλοιώσει τη δομή της οικογενείας και τα θέσμια γύρω από το γάμο, να τον αποκόψει από τη Μητέρα Εκκλησία και να του καταστρέψει την ιστορία, την παράδοση και την ελληνορθόδοξη παιδεία.

Μπορεί ο Πρωθυπουργός να έχει μια διαφορετική άποψη για την οικογένεια, μπορεί να δηλώνει άθεος και να βλέπει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μας στατικά και μηχανικά… Μπορεί ο Υπουργός Παιδείας να είναι μαρξιστής και υλιστής και να μη δέχεται τον ρόλο της πίστεως και της Εκκλησίας στη ζωή των Ελλήνων…κλπ… Δικαίωμά τους αυτά ασφαλώς… Έτσι έμαθαν, έτσι μεγάλωσαν… Οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται… Κανένας δεν είναι κορακοζώητος. Δημοκρατία έχουμε... Θάρθουν και οι επόμενες εκλογές… Μακάρι να φωτιστούν οι άνθρωποι και  να μετανοήσουν.

Αυτό όμως απέχει πολύ από την άχαρη προσπάθεια που επιχειρούν τώρα με το θράσος της εξουσίας τους να αλλάξουν τον εθνικό, πολιτισμικό, θεολογικό και γενετήσιο προσανατολισμό των μαθητών στα σχολεία της χώρας, ιδίως στην ευαίσθητη ηλικία του Γυμνασίου. Δηλαδή να αλλάξουν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, το μάθημα των θρησκευτικών, να εξοβελίσουν την παρουσία των κληρικών και των ιερών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες, να αφελληνίσουν το σχολείο και να εξωραϊσουν την ιστορία κάνοντάς την αναίμακτη και λουλουδάτη.

Από που πηγάζει αυτό το θράσος και η ορμή τους. Είναι η αλαζονεία της εξουσίας, οι αριστερές τους καταβολές ή κάποια μυστική πηγή εντολών και κονδυλίων, η οποία έχει στοχοποιήσει την παραδοσιακή Ελλάδα και θέλει να ελαχιστοποιήσει τον ρόλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη σύγχρονη εποχή κατά το σχέδιο του Κίσσιγκερ;

Εάν μάλιστα είναι αληθινό το δημοσιευμένο τη φετινή χρονιά ότι η Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης ήταν απαίτηση εξωθεσμικών παραγόντων και υπηρεσιών του εξωτερικού, καθόλου απίθανο και οι άνθρωποι της κυβέρνησης να κατευθύνονται έξωθεν. Δυστυχώς αντί να κάνουν μεταρρυθμίσεις στα οικονομικά δρώμενα εισέρχονται τελείως αναρμόδια σε χώρους που ανήκουν στον κυρίαρχο λαό και όχι σε μια δράκα υπουργών.

Οι κύριοι αυτοί ξεχνούν κάτι. Ξεχνούν ότι την παιδεία μας, όπως και όλη την πατρίδα μας, την πήραμε από τους μάρτυρες και ήρωες της φυλής μας, από τους αιώνες και τους αγώνες τους, από την κλεφτουριά και τα κρυφά σχολειά, από τις Εθνοσυνελεύσεις και τους Συνεταιρισμούς της Τουρκοκρατίας, από τον Πατροκοσμά και τον Καποδίστρια και τη χρωστάμε στις επόμενες γενεές. Η πατρίδα και η θρησκεία, ο θεσμός της οικογένειας και η διαδικασία  της Εκπαίδευσης δεν είναι αμπελοχώραφα του πατέρα τους, για να κάνουν ό,τι θέλουν ούτε είναι πεδίον της κομματικής τους κοπτορραπτικής για να επιβεβαιώσουν τις πολιτικές τους ιδεοληψίες.

Εξάλλου είναι πολύ χαρακτηριστικός ο λόγος του Πατροκοσμά, του Μεγάλου Διδασκάλου του Γένους, ο οποίος ήταν από μόνος του Υπουργός Παιδείας και Εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής. Αυτός ο άγιος λοιπόν στην  προσπάθειά του να εξημερώσει το εξαγριωμένο από τη δουλεία και την αμάθεια γένος των Ελλήνων απευθυνόταν στους γονείς και κηδεμόνες και αυτούς πρωτίστως καλούσε να δραστηροποιηθούν για να φτιάξουν σχολείο, να βάλουν δάσκαλο για να μαθαίνουν τα παιδιά τους την ελληνική γλώσσα και με αυτήν το Ευαγγέλιο, την Εκκλησία και την Παράδοση.

Με ποιό δικαίωμα οι τωρινοί θλιβεροί εξουσιαστές – αλλά και οι προηγούμενοι μέχρι ένα σημείο - προχωρούν με βέβηλα πόδια και βηματίζουν ετσιθελικά στον ιερό χώρο της γονικής μέριμνας; Καθ΄ ύλην αρμόδιοι είναι οι γονείς, οι ανάδοχοι και οι πνευματικοί των παιδιών και με ανάθεση συγκεκριμένου έργου οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έρχονται μετά με έξοδα των σπιτιών, συμπληρώνοντας την αδυναμία και ανεπάρκεια των γονέων, να χτίσουν πάνω στα θεμέλια της αρχικής οικογενειακής πίστεως και όχι να γκρεμίσουν στο σχολείο, λές και είναι χωράφι τους και μπορούν να δρούν ανεξέλεγκτα, ερήμην της οικογενείας, ό,τι έχει χτίσει τα πρώτα χρόνια η οικογένεια και η Εκκλησία στις ψυχές  των  παιδιών.

Με ποιό δικαίωμα; Μήπως νομίζουν ότι βρίσκονται “εις τύπον και τόπον” της αντιεκκλησιαστικής Γαλλικής Επαναστάσεως ή της άθεης Σοβιετικής κρατικής μηχανής και μπορούν να αλλάζουν την πίστη των μαθητών σαν να είναι κτήμα τους και να ανατρέπουν όχι μόνο το δόγμα, αλλά και το ήθος της χριστιανικής ζωής σε ανήλικα παιδιά;

Μήπως νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα τέτοιων ρυθμίσεων και επεμβάσεων επειδή έχουν μια καρέκλα κι ένα στυλό και υπογράφουν; Εντολοδόχοι είναι ένός λαού που έχει κάνει από πολύ παλιά τις επιλογές του, τις ορθόδοξες και ελληνικές, και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάνε ποτέ.

Κινδυνεύουν οι άνθρωποι αυτοί να βρεθούν εκτός ιστορίας και κοινωνίας, στο περιθώριο της ζωής, αν νομίζουν ότι πέθανε ο Θεός της Ελλάδος και σβήσαν οι προσευχές της Ορθοδοξίας; Η Αγία Γραφή, την οποία αγνοούν, το λέγει καθαρά: “σε μια μέρα ξεμπερδεύον οι άρχοντες”. Οπως και το άλλο”, από τον 36ο Ψαλμό του προφητάνακτα Δαβίδ: “9 οἱ πονηρευόμενοι ἐξολοθρευθήσονται,  οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπολοῦνται, οἱ δὲ ἐχθροὶ τοῦ Κυρίου ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐτοὺς καὶ ὑψωθῆναι ἐκλείποντες ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπον. 2 ἄνομοι δὲ ἐκδιωχθήσονται, καὶ σπέρμα ἀσεβῶν ἐξολοθρευθήσεται. 35 εἶδον τὸν ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ἐπαιρόμενον ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου· 36 καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα αὐτόν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὁ τόπος αὐτοῦ.”  

Με ποιό δικαίωμα λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι παίζουν με τις ψυχές των παιδιών και σκανδαλίζουν αθώες υπάρξεις βάζοντάς τους σε μια ευαίσθητη ηλικία νέες δομές σκέψεως και νέα κριτήρια  συμπεριφοράς και ήθους αντίθετα με το νόμο του Θεού, την ελληνοχριστιανική παράδοση και την ηθική συνείδηση; Που είναι ο συνήγορος του παιδιού; Δεν έχουν ακούσει ποτέ τί λέγει ο Κύριος για τους σκανδαλοποιούς; Τους ανθρώπους δεν τους ντρέπονται, τον Θεό δεν τον φοβούνται;

Στις 29 Ιανουαρίου, 21η «επέτειο» της κρίσης των Ιμίων, ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ, έκανε μια βόλτα γύρω από τη μια Ίμια και αφού τράβηξε και τις… αναμνηστικές φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο, αποχώρησε για τα περαιτέρω!

Ο πρώτος λόγος είναι η απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδώσει τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας.

Η Τουρκία θεωρεί, όπως έχει δηλωθεί από τα πιο επίσημα χείλη, ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι πολιτική, ισχυρισμός που ενισχύεται από τη δήλωση του ίδιου του Ερντογάν ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός του υποσχέθηκε προσωπικά μετά την τηλεφωνική τους συνομιλία, που έγινε τις 18 Ιουλίου, τρεις μέρες μετά το πραξικόπημα, ότι λίγες μέρες μετά οι οκτώ θα παραδοθούν από την Ελλάδα στις τουρκικές Αρχές. Άρα, η καχυποψία αυτή, είναι ένας ισχυρός παράγοντας που οδηγεί την Τουρκία σε οργίλες δηλώσεις και αντιδράσεις εναντίον της Ελλάδας, μια από τις οποίες και η… βόλτα στα Ίμια.

Προφανώς οι Τούρκοι βρήκαν τη μέρα και την ευκαιρία να επιβεβαιώσουν αυτά που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συμφωνήθηκαν το βράδυ της 31ης Ιανουαρίου 1996, μεταξύ του κ. Κώστα Σημίτη, της Τανσού Τσιλέρ και του Μπιλ Κλίντον. Ότι δηλαδή τα Ίμια δεν αποτελούν μέρος της Ελληνικής επικράτειας, ότι στην καλύτερη για μας περίπτωση αποτελούν μια ουδέτερη ζώνη, την οποία μπορεί να επισκέπτεται ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ, χωρίς να θεωρεί ότι παραβιάζει τα ελληνικά χωρικά ύδατα, άρα μέρος της Ελληνικής επικράτειας. Ένα στοιχείο που ενισχύει το παραπάνω σκεπτικό, είναι το γεγονός ότι μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, απόγευμα Δευτέρας, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, δεν είχε εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για την πρόκληση του Τούρκου ΓΕΕΘΑ.

Επίσης, ένα άλλο ενισχυτικό στοιχείο, είναι η ίδια η επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού ΓΕΕΘΑ, η οποία λέει τα εξής: «Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Χουλουσί Ακάρ, συνοδευόμενος από τους αρχηγούς ΓΕΝ και ΓΕΑ, τις 29 Ιανουαρίου 2017, επιθεώρησε πλοία της Διοίκησης Ναυτικής Βάσης του Ακσάζ και της Διοίκησης Στόλου. Στη διάρκεια της επίσκεψης-επιθεώρησης, έγινε πλους με δυο ταχύπλοα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή των βραχονησίδων Καρντάκ*. Ο στρατηγός Ακάρ, δήλωσε ότι όλες τις δραστηριότητες που κάνουμε ως Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ), στη θάλασσα του Αιγαίου, και σχετίζονται με την προστασία των συμφερόντων μας στη θάλασσα, τις κάνουμε λαμβάνοντας πάντα υπόψη τη φιλία και την ειρήνη. Επιπροσθέτως, τόνισε ότι οι ΤΕΔ, συνεχίζουν με αυτοθυσία, αποφασιστικότητα και αυξανόμενο ρυθμό τις προσπάθειες για προστασία των δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας και του έθνους μας στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα». Αυτοί είναι οι δυο κύριοι λόγοι της κίνησης του Ακάρ. 

Οι επιδιώξεις της κίνησης
Να δούμε τώρα ποιες είναι οι επιδιώξεις και οι επιπτώσεις της κίνησης αυτής. Ο Ακάρ, κάνοντας την κίνηση αυτή, δεν αποσκοπούσε στην πρόκληση μιας ελληνοτουρκικής στρατιωτικής κρίσης.

Η παρουσία της ηγεσίας όλων των κλάδων των ΤΕΔ στο ταχύπλοο, δείχνει την αποφασιστικότητα της Τουρκίας να υπερασπιστεί τα «κεκτημένα», είτε αυτά εντοπίζονται στην περιοχή των Ιμίων, είτε σε ολόκληρο το Αιγαίο, στο οποίο ο κ. Σημίτης αναγνώρισε ότι έχει η Τουρκία και μάλιστα ζωτικά, όπου ζωτικά, δικαιολογείται και το Casus Belli αλλά και ο ίδιος ο πόλεμος!

Άρα, για να κάνουμε ένα «ταμείο», η Ελλάδα είναι εκτεθειμένη σε σοβαρότατους κινδύνους στο Αιγαίο, ως αποτέλεσμα καταστροφικών συμφωνιών που υπέγραψε ο κ. Σημίτης, μετά την κρίση των Ιμίων, το 1996, κινδύνους που φρόντισε να μας θυμίσει η Τουρκία, με την βόλτα του κ. Ακάρ στα Ίμια, σε μια περίοδο που η Ελλάδα φάνηκε να σηκώνει κεφάλι, να μη λαμβάνει υπόψη της και να αντιστέκεται στις πιέσεις και τις απειλές της Άγκυρας. Έτσι εξέλαβε η τουρκική κυβέρνηση την απόφαση για τους «οκτώ», με αυτόν τον τρόπο φρόντισε να μας… συνετίσει.

Συμπερασματικά, η Ελλάδα έχει ακολουθήσει ένα εξαιρετικά ολισθηρό δρόμο, ο οποίος δεν την κατέστησε υποχείριο και προτεκτοράτο μόνο των δανειστών, αλλά και της Τουρκίας.

Όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση, που οδηγεί την Ελλάδα κατευθείαν στην καταστροφή, μπορεί να αλλάξει μόνο με έναν τρόπο. Να αλλάξει το σύστημα διαχείρισης εξουσίας και να συμμετέχει ενεργά ο πολίτης σε όλες τις φάσεις και όλες τις πτυχές των μηχανισμών λήψεως αποφάσεων και διαχείρισης της εξουσίας, με ταυτόχρονη λογοδοσία εκείνων που την ασκούν.

Πηγή: Pontos News

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας μας!

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτὴ —διὰ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἐνδόξου Ἀναστάσεώς Του, διὰ τοῦ Τιμίου καὶ Παναγίου καὶ Ζωοποιοῦ Αἵματός Του— μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἄφεση τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν του. Ἡ Ἁ­γί­α μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει ληστές, φονιάδες καὶ ἐγκληματίες· ἔκφυλους, πόρνους καὶ μοιχούς· φιλάργυρους, φίλαυτους καὶ ὑπερήφανους· καὶ νὰ τοὺς μεταπλάθει σὲ δικαίους καὶ ἁγίους. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, ἔχει τὴ δύναμη νὰ παίρνει σκιὲς ἀνθρώπων, συντρίμματα ψυχῶν· νὰ παίρνει λάσπη καὶ βοῦρκο καὶ μὲ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ νὰ δημιουργεῖ καλλιτεχνήματα, ἀνθρώπινα πρότυπα. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ μόνον αὐτή, μπορεῖ νὰ παίρνει βαρυποινίτες ἀπὸ τὰ κάτεργα τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ τοὺς ἀναδεικνύει ἀσκητὲς καὶ ὁσίους, μάρτυρες καὶ ὁμολογητές. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμάσια μὲ μοναδικὸ ἀντίτιμο ἕνα δάκρυ· ἕναν λόγο, «ἁμάρτησα, Κύριε»· ἕνα «Θεέ μου, ἐλέησέ με καὶ συγχώρησέ με τὸν ἁμαρτωλό»· ἕνα ταπεινὸ γονάτισμα καὶ μία ταπεινὴ, εἰλικρινή καί ἐκ βάθους ψυχῆς ὁμολογία ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν μας, κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ.

Κι ὅμως αὐτή τή Μάνα, μέ τίς ἄπειρες εὐεργεσίες, ὄχι μόνο δέν τήν εὐχαριστοῦμε καί δέν τήν εὐγνωμονοῦμε, ὅσο θά τῆς ἄξιζε, ἀλλά πολλές φορές καί τήν ἀγνοοῦμε καί τή λησμονοῦμε καί τήν πικραίνουμε. Ἀδικοῦμε πραγματικά τούς ἴδιους τούς ἑαυτούς μας, ὅταν ἀρνούμαστε τήν μητρική ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας μας ἤ μετέχουμε σ’ Αὐτή μέ ἕνα ἀλλοτριωμένο κοσμικό καί ὀρθολογιστικό τρόπο, χωρίς οὐσιαστικό βίωμα, χωρίς συνειδητή συμμετοχή στά Ἱερά Μυστήριά Της, χωρίς ἀποδοχή καί τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας.

Ἀγνοώντας, ὅμως, καί λησμονώντας τήν Ἐκκλησία, ἀγνοοῦμε καί λησμονοῦμε τόν ἴδιο τό Χριστό, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, Αὐτός ἐνεργεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία, Αὐτός μᾶς ἀγαπᾶ, μᾶς σώζει καί μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς δοξάζει καί τελικά μᾶς θεώνει διά τῆς Ἐκκλησίας.

Κι ἐνῶ ὁ Κύριος καί Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, πού ταπεινώθηκε, σαρκώθηκε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε καί ἀναλήφθηκε γιά νά θεώσει τήν ἀνθρώπινη φύση μας, εἶναι τό κέντρο τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τό κέντρο τῆς Ἱστορίας καί τῆς Πίστεώς μας, τό κέντρο τῶν Θείων Γραφῶν καί τῆς Θείας Λατρείας, δυστυχῶς, δέν ἀποτελεῖ πάντοτε καί τό κέντρο τῆς ψυχῆς μας, τῆς διανοίας μας, τῆς καρδιᾶς μας, τό κέντρο τοῦ εἶναι μας. Δέν γίνεται ὁ κύριος σκοπός τῆς ζωῆς μας, τό ἀγαλλίαμά μας, ὁ πόθος μας καί ἡ λαχτάρα μας. Πολλές φορές ἐκθρονίζουμε στήν πράξη τόν Χριστό ἀπό τή ζωή μας, ἀπό τίς συναναστροφές μας, τίς συζητήσεις μας καί τίς ἀναζητήσεις μας, ἀπό τή σκέψη μας καί τή γλώσσα μας, ἀκόμα κι ἀπ’ τήν προσευχή μας. Ἡ πρώτη ἐντολή Του, τό «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου» (Μάρκ. ιβ´, 30) δέν δονεῖ τό εἶναι μας, δέν ἀποτελεῖ τήν κύρια μέριμνά μας, τήν πεμπτουσία τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα.

Ἀλλά, παρά τή δική μας ἀμέλεια, τή ραθυμία, τή χλιαρότητα καί τήν περί τά πνευματικά νωθρότητά μας, ὁ ἐράσμιος Νυμφίος τῶν ψυχῶν μας, ὁ γλυκύτατος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, δέν παύει νά κρούει τή θύρα τῆς ψυχῆς μας καί νά μᾶς ἀπευθύνει στοργικά, ἐπίμονα, ἀλλά καί διακριτικά τόν παρήγορο λόγο Του ζητώντας τήν ἐπιστροφή μας στό σπίτι τοῦ Πατέρα μας.

Ἀλήθεια, πόσο ἀγνώμονες, πόσο ἄσοφοι ἀοδεικνυόμαστε, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός τοῦ Παντός, ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ ἀνενδεής καί Παντοδύναμος Κύριος, ὁ φοβερός Θεός, «Ὅν φρίσσει καί τρέμει τά Χερουβείμ», ὁ Πλάστης καί Θεός μας, ἔρχεται τόσο κοντά μας! Γίνεται ὁ πολυεύσπλαγχνος Πατέρας μας, ὁ ἀδελφός μας καί ὁ πιστός φίλος μας, ἕτοιμος νά μᾶς προσφέρει τά πάντα, θυσιάζοντας τόν ἴδιο τόν ἑαυτό Του! Ἔρχεται νά μᾶς ὑπηρετήσει «ὡς ὁ διακονῶν», νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά βάρη καί τίς θλίψεις, νά μᾶς χαρίσει τά παρόντα καί τά μέλλοντα ἀγαθά Του! Κι ἐμεῖς —ὤ τῆς παραφροσύνης!— τολμοῦμε πολλάκις νά Τόν ἀγνοοῦμε, νά τόν περιφρονοῦμε, δυστυχῶς, ἀκόμη καί νά Τόν ὑβρίζουμε καί νά Τόν βλασφημοῦμε, κατόπιν βέβαια τῆς ὑποκινήσεως τοῦ διαβόλου! Ὤ τῆς μεγάλης σου εὐσπλαχνίας Κύριε!

Ἀδελφοί, «ἰδοὺ νῦν (τώρα, σήμερα, ὄχι αὔριο) καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν (τώρα, σήμερα, ὄχι αὔριο) ἡμέρα σωτηρίας», μᾶς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Β´ Κο­ρ. ϛ´, 2). Τώρα νά μετανοήσουμε, σ’ αὐτή τή ζωή μόνο ὑπάρχει τό ἔλεος καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ὁ θάνατος καραδοκεῖ ἀνά πᾶσα στιγμή, ἡ αὐλαία πέφτει ὁσονούπω, ἡ Κρίσις ἐγγύς, ἀκριβοδίκαιη καί ἀδέκαστη.

Ἀδελφοί μας ἀγαπητοί καί περιπόθητοι!

 «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου»! Εἶναι φοβερή ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως καί ἡ κόλαση ἡ μεγαλύτερη συμφορά, τό φοβερώτερο κακό. Τά δεινά τῆς κολάσεως δέν ἔχουν καμμία σύγκριση μέ τίς συμφορές τῆς παρούσης ζωῆς. Ἄς εὐχόμαστε κανείς ἄνθρωπος στόν κόσμο νά μήν δοκιμάσει τήν ἄφατη ὀδύνη της. Ἄς μή παίζουμε «ἐν οὐ παικτοῖς». Τό διακυβευόμενο εἶναι ἡ ἀθάνατη ψυχή μας καί τό αἰώνιο μέλλον μας. Δυστυχῶς, πολλοί ἄνθρωποι, ἀκόμη καί χριστιανοί, δέν πιστεύουν ἤ ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξη τῆς ἄλλης ζωῆς, δέν πιστεύουν στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, δέν πιστεύουν ὅτι ὑπάρχει Παράδεισος καί Κόλαση. Εἶναι πραγματικά φοβερό! Στήν μέλλουσα κρίση τά σώματα ὅλων τῶν κεκοιμημένων θά ἀναστηθοῦν καί θά ἐπανασυνδεθοῦν τό καθένα μέ τήν ψυχή του καί θά ἀνασυγκροτηθεῖ, ἔτσι, ὁ ὅλος ἄνθρωπος ἀνακαινισμένος καί ἀφθαρτοποιημένος.

Στήν ἄλλη ζωή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά δοῦμε τόν Θεό, θά δοῦμε τήν ἄκτιστη δόξα, τό ἄκτιστο φῶς τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό ἔνδοξο φῶς καί τήν ἄκτιστη δόξα πού εἶδαν οἱ τρεῖς μαθητές στό ὄρος Θαβώρ κατά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας. Τό ἄκτιστο αὐτό φῶς εἶναι ἀνέσπερο, γλυκύτατο, χαριέστατο, αἰώνιο, καί πληροῖ τόν ἄνθρωπο ψυχοσωματικά μέ ὑπερκόσμια καί ἀκατάληπτη εὐφροσύνη καί ἀνέκφραστη ἡδονή, εἰρήνη καί χαρά. Ὅσοι, ὅμως, δέν θά εἶναι κατάλληλα προετοιμασμένοι ἀπό αὐτή τήν ζωή, μᾶς τονίζουν οἱ Πατέρες, αὐτοί θά δοῦν αὐτή τήν δόξα, αὐτό τό φῶς ὡς πῦρ καταναλίσκον, δηλαδή ὡς πνευματική φωτιά πού κατακαίει. Εἶναι ἕνα θέμα τεράστιο, δύσκολο, ἀλλά κεφαλαιώδους καί μοναδικῆς σημασίας, γιά τό ὁποῖο ταπεινά προτείνουμε, ὁ Σύλλογός σας, κύριε Πρόεδρε, νά διοργανώσει σύντομα μία εἰδική ὁμιλία ἤ μᾶλλον ἡμερίδα στήν ὁποία θά μποροῦν νά ὑποβληθοῦν καί ἐρωτήσεις.

Καλό θά ἦταν, λοιπόν, καί στίς εὐχές μας, σέ γιορτές ἤ διάφορες ἄλλες περιστάσεις, νά χρησιμοποιεῖται κι ἀπό τούς λαϊκούς ἀδελφούς μας, ἡ εὐχή τῶν Μοναχῶν: «Καλή μετάνοια, καλόν Παράδεισο» καί νά μήν κτυποῦμε ξύλο, ὅταν ἀκοῦμε τήν λέξη θάνατος, ἀφοῦ αὐτός εἶναι τό πιό βέβαιο γεγονός πού θά μᾶς συμβεῖ. Ἄλλωστε, δέν εἴμαστε μόνιμοι κάτοικοι αὐτῆς τῆς γῆς, ἀλλά πάροικοι, ἔνοικοι τῆς γῆς. Εἴμαστε ὁδίτες καί ὄχι πολίτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ δρόμος γιά τόν Παράδεισο, ἀδελφοί, εἶναι ἕνας. Εἶναι ὁ δρόμος πού βάδισαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι: ὁ δρόμος τῆς μετανοίας, τῆς θεογνωσίας, τῆς ἐπιστροφῆς στό σπίτι τοῦ Πατέρα μας. Ὁ δρόμος τῆς ἐπιστροφῆς στήν Ἐκκλησία μας καί στήν Ἁγία Παράδοσή της.

Ἡ σύγχρονη κοινωνία ἔχει περιέλθει σέ ἀφάνταστο βαθμό καταπτώσεως καί ἀποστασίας. Γι’ αὐτό καί πρέπει νά ἐπανέλθουμε στήν παλιά εὐσέβεια, στό φόβο τοῦ Θεοῦ, στήν ἁγία ἁπλότητα. Νά ἐπανέλθουμε ὅλοι, Κληρικοί, Μοναχοί καί λαϊκοί, στήν πραότητα, στήν ταπείνωση, στήν ἀκακία, στήν ἀφελότητα τῆς καρδίας, στήν κατά Θεόν γνώση καί σοφία. Καί ν’ ἀρχίσουμε ἀπό ἁπλά, μικρά καί ἴσως τυπικά, κατά τό φαινόμενο, πράγματα· ἀλλά στήν πραγματικότητα πολύ σπουδαῖα καί οὐσιαστικά.

Καί ἄν ἡ μετάνοια καί ἡ πνευματική ἐγρήγορση εἶναι ἀπαραίτητη γιά κάθε περίοδο τῆς ζωῆς μας, εἶναι πολύ περισσότερο ἀπαραίτητες σήμερα, πού τό κύμα τῆς ἀθεΐας, τῆς ἀντιθεΐας, τοῦ νεοπαγανισμοῦ, τῆς εἰδωλολατρείας, τῆς σύγχυσης, τοῦ θρησκευτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ, τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας τῆς Νέας Ἐποχῆς μᾶς κατακλύζει καί σάν πνευματικός λίβας μαραίνει καί κατακαίει τά ἄνθη καί τούς καρπούς τῆς πατροπαράδοτης εὐλάβειας, τῆς παράδοσης, τῶν ἀξιῶν καί τῶν ἰδανικῶν τοῦ λαοῦ μας.

Ἐδῶ βρίσκεται, πιστεύουμε, ἡ βασική αἰτία τῆς σύγχρονης ἀπαξίας καί παρακμῆς, πού βιώνουμε ὡς λαός καί ὡς χώρα. Ἀπεμπολήσαμε ἀρχές καί ἀξίες, ἀλλάξαμε ἤθη, ἔθιμα καί συμπεριφορές, θέσαμε ἄλλους στόχους καί προτεραιότητες, νοθεύσαμε τά μέσα καί τίς διαδικασίες, ἀπωλέσαμε τό μέτρο, ἐγκαταλείψαμε τήν χαρμολύπη. Βγάλαμε τόν Θεό ἀπό τήν ζωή μας καί θεοποιήσαμε τούς ἑαυτούς μας, τήν λογική μας, τήν ἀτομική μας κρίση, τίς ἀτομικές μας δεξιότητες, τό ἀτομικό μας θέλημα, τό ὑπερτροφικό καί θεοποιημένο ΕΓΩ μας. Κι ὅλα αὐτά μέ τίμημα τήν ἀπώλεια τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς συνειδήσεώς μας, τῆς ψυχικῆς μας ἠρεμίας καί ἰσορροπίας, τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς καί κοινωνικῆς μας γαλήνης καί εὐτυχίας.

Καί εἶναι πραγματικά ὀξύμωρο τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ἡ σύχρονη ἐποχή τῆς συνεχοῦς ροῆς πληροφοριῶν καί εἰδήσεων μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα νά κατέχουμε σέ καθημερινή βάση ἀμέτρητες γνώσεις γιά κάθε τί πού συμβαίνει σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη μας, νά μένουμε ἀδαεῖς καί ἀπληροφόρητοι γιά τά καίρια καί σωτηριολογικῆς καί αἰώνιας σημασίας ζητήματα τῆς ζωῆς μας, λόγῳ τῆς πολυμέριμνας καί τῶν ἀπαιτήσεων τῆς καθημερινότητας, πού συνεχῶς αὐξάνουν. Αὐτή ἡ καθημερινότητα μᾶς ἀπορροφᾶ καί καταλήγουμε νά ταυτιζόμαστε μαζί της σέ βαθμό, πού εἶναι πλέον δύσκολο νά ἀπεγκλωβιστοῦμε καί μάλιστα ὅταν ἔχουν περάσει καί τά χρόνια, καθώς δύσκολα ἀλλάζει ὁ ἄνθρωπος σέ μεγάλη ἡλικία. Ζῶντας ἔτσι, οὐσιαστικά δέν προλαβαίνουμε νά γνωρίσουμε καί νά μάθουμε γιατί ζοῦμε, ποιός εἶναι ὁ τελικός σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἄν ὑπάρχει ἄλλη ζωή καί τί θά συναντήσουμε σ’ αὐτή, τί εἶναι ἡ ψυχή μας καί ποιά εἶναι τά γνωρίσματά της, τί εἶναι ἡ Κόλαση καί τί ὁ Παράδεισος.

Γι’ αὐτό καί εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη:

Α´. Νά πάρουμε καί πάλι στά χέρια μας τόν Συναξαριστή, τούς βίους τῶν Ἁγίων μας, πού κατά τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο τόν Πόποβιτς εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐγκυκλοπαίδεια, τόν Εὐεργετινό, τά Γεροντικά, τήν Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία, τόν Ἅγιο Νικόδημο, τόν Ἀββᾶ Δωρόθεο, τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν Παπουλάκο… Καί κυρίως καί πρωτίστως νά ἀρχίσουμε νά μελετᾶμε τακτικά καί εὐλαβικά τήν Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, καί τά πατερικά κείμενα, πού ἑρμηνεύουν καί ἀναλύουν τήν Ἁγία Γραφή.

Β´. Νά ἔχουμε εὐπρεπισμένο εἰκονοστάσι στό σπίτι μας —ὄχι στό σαλόνι γιά ἐπίδειξη—, ἀλλά σέ ἰδιαίτερο χῶρο, ἄν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα, ὅπου θά μποροῦμε νά ἀποσυρθοῦμε γιά προσευχή. Εἰκονοστάσι μέ εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων, τῶν ὁποίων φέρουμε τά ὀνόματα, μέ Σταυρό, μέ ἀναμμένη κανδήλα, μέ τή Σύνοψη, τό Συνέκδημο, τά Προσευχητάρια. Εἰκονοστάσι, ὅπου, ὅπως οἱ παλιές εὐλαβεῖς οἰκογένειες, θά φυλάσσουμε καί ὅλα τά ἁγιαστικά (τά βάγια, τόν βασιλικό, λάδι ἤ μῦρο ἀπό προσκυνήματα, τό Μεγάλο ἁγιασμό κ.λπ.). Τό ἀναμμένο καντήλι, ὅπως λένε οἱ γεροντάδες, δείχνει τήν ζωντανή μας σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.

Γ´. Νά μάθουμε νά λέμε τήν ἁγιασμένη, πολύ θεολογική καί περιεκτική μονολόγιστη εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, δηλαδή τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό». Νά τήν λέμε μέ πόθο καί λαχτάρα, ἐπικαλούμενοι τό γλυκύτατο Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τήν εἰρήνευση καί τήν προκοπή τήν δική μας, τῆς οἰκογενείας μας, γιά τήν ὑγεία καί τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν μας, γιά τήν ἴαση τῶν ἀσθενῶν, γιά τήν ἀνάπαυση καί τήν σωτηρία τῶν κεκοιμημένων μας, γιά τήν ἐπίλυση τῶν ποικίλων προβλημάτων καί δυσκολιῶν μας, γιά τήν σωτηρία τῆς πατρίδος μας καί τήν εἰρήνη ὁλόκληρου τοῦ κόσμου.

Ἄς προσπαθοῦμε νά διατηροῦμε τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τό Πανάγιο Ὄνομά Του στό νοῦ καί τήν καρδιά μας, ἀκόμη καί μέσα στίς μέριμνες, ἀκόμη καί μέσα στήν πίεση καί τήν κόπωση τῆς καθημερινότητος, ὅπου κι ἄν βρισκόμαστε καί ὅσο μποροῦμε. Ὁ χαριτωμένος ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ Καντουνακιώτης μᾶς προέτρεπε: «Νὰ λέγῃς παιδί μου τὴν εὐχή, “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με”, ἡμέρα καὶ νύχτα συνέχεια. Ἡ εὐχὴ θὰ τὰ φέρῃ ὅλα. Ἡ εὐχὴ περιέχει τὰ πάντα, περικλείει τὰ πάντα, αἴτησι, παράκλησι, πίστι, ὁμολογία, θεολογία κλπ. Ἡ εὐχὴ νὰ λέγεται χωρὶς διακοπή. Ἡ εὐχὴ θὰ φέρῃ ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον εἰρήνη, γλυκύτητα, χαρά, δάκρυα».

Καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει μέ γλαφυρότητα γιά τήν μονολόγιστη εὐχή: «Μέγα γάρ ὅπλον εὐχή, θησαυρός ἀνελλιπής, πλοῦτος μηδέποτε δαπανώμενος, λιμήν ἀκύμαντος, γαλήνης ὑπόθεσις, καί μυρίων ἀγαθῶν ῥίζα καί πηγή καί μήτηρ ἐστίν ἡ εὐχή, καί αὐτῆς τῆς βασιλείας δυνατωτέρα. Εὐχή χειμαζομένων λιμήν, κλυδωνιζομένων ἄγκυρα, σαλευομένων βακτηρία, πενήτων θησαυρός, πλουτούντων ἀσφάλεια, νοσημάτων ἀναίρεσις, ὑγιείας φυλακή· εὐχή καί τά ἀγαθά ἡμῖν ἀκίνητα διατηρεῖ, καί τά κακά μεταβάλλει ταχέως· κᾄν πειρασμός ἐπέλθῃ, ῥᾳδίως ἀποκρούεται· κᾄν ζημία χρημάτων, κᾄν ὁτιοῦν ἕτερον τῶν λυπούντων ἡμῶν τήν ψυχήν, ἅπαντα ἀπελαύνει ταχέως· εὐχή λύπης ἁπάσης φυγαδευτήριον, εὐθυμίας ὑπόθεσις, διηνεκοῦς ἡδονῆς ἀφορμή, φιλοσοφίας μήτηρ· ὁ δυνάμενος εὔχεσθαι μετά ἀκριβείας, κᾄν ἁπάντων πενέστερος ᾖ [κι ἄν εἶναι φτωχότερος ὅλων], πάντων ἐστί πλουσιώτερος· ὥσπερ ὁ τῆς εὐχῆς πάλιν ἐστερημένος, κᾄν ἐν αὐτῷ καθέζηται τῷ θρόνῳ τῷ βασιλικῷ πάντων ἐστί πενέστερος [ἔτσι, αὐτός πού δέν κάνει τήν εὐχή, ἀκόμη κι ἄν κάθεται σέ βασιλικό θρόνο, εἶναι φτωχότερος ἀπό ὅλους]».

Ἀδελφοί, σᾶς βεβαιώνω ὅτι τά προβλήματά μας καί τά θέματά μας τά λύνει ὁ Χριστός μας, διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας, καί ὄχι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἴτε κληρικοί εἴτε μοναχοί εἴτε λαϊκοί. Εἶναι κατεπείγουσα ἀνάγκη νά μάθουμε νά προσευχόμαστε καί γιά τά δικά μας προβλήματα καί γιά αὐτά τῶν συγγενῶν καί φίλων μας. Ἡ ἔμπονη καί ἐπίμονη προσευχή εἶναι αὐτή πού θά δώσει τίς, κατά Θεόν καί συμφέρουσες γιά μᾶς, λύσεις σέ ὅλα τά ζητήματά μας, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί μεῖς, στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ, δέν θά παύουμε νά βοηθοῦμε καί νά συμπαραστεκόμαστε στούς συνανθρώπους μας. Δέν θά ἀντικαθιστοῦμε, ὅμως, τόν Πάνσοφο καί Πανελεήμονα Κύριό μας καί Θεό μας.

Δ´. Νά μάθουμε νά ἐκκλησιαζόμαστε μέ εὐλάβεια, τακτικότατα -ὄχι μόνο στίς κηδεῖες, τούς γάμους καί τίς βαπτίσεις- καί μέ προσοχή στά τελούμενα. Νά μήν ἀπουσιάζουμε ἀπό τίς θεῖες Λειτουργίες τῶν Κυριακῶν καί τῶν μεγάλων ἑορτῶν ἐπικαλούμενοι ἄτοπες δικαιολογίες. Νά προετοιμαζόμαστε ἀπό τήν προηγούμενη ἡμέρα, μέ σωματική καί ψυχική καθαρότητα καί προετοιμασία, μέ περισυλλογή, μέ ἀνάπαυση, μέ προσευχή καί μελέτη τῶν βίων τῶν Ἁγίων, τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἀποστολικῶν Ἀναγνωσμάτων καί τῶν ὑποθέσων τῶν μεγάλων Ἑορτῶν.

Ε´. Νά τελοῦμε, κατά διαστήματα, τόν Μικρό Ἁγιασμό καί –μιά φορά τουλάχιστον τόν χρόνο– τό Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου στά σπίτια μας γιά νά ἀποτρέπουμε μέ αὐτά, ὡς θεῖα ἀλεξικέραυνα, τήν ἐπήρεια καί τήν ἐνέργεια τῶν δαιμόνων ἀπό τήν οἰκογένειά μας καί τό σπίτι μας, καθώς καί τήν βασκανία, τήν ζηλοφθονία καί τήν βοή τῶν πονηρῶν καί κακοποιῶν ἀνθρώπων. Ἐπισημαίνουμε στό σημεῖο αὐτό καί ἐπιμένουμε ἰδιαιτέρως: ὅτι ὁ Χριστιανός δέν πρέπει ποτέ, σέ καμμία περίπτωση, νά καταφεύγει γιά τήν ἐπίλυση προβλημάτων (ἀρρώστιες παιδιῶν, συγγενῶν, ἀποκατάσταση κ.λπ.) σέ μάγους, φωτισμένους, φωτισμένες ἀστρολόγους, χαρτορίχτρες, μέντιουμ κ.λπ.). Εἶναι μεγίστη ἁμαρτία καί μέγας κίνδυνος, τό νά προστρέχουμε σέ τέτοια πρόσωπα τοῦ Σατανᾶ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τό θεωρεῖ μάλιστα «ξεβάπτισμα». Εἶναι προτιμώτερο νά πεθάνει τό παιδί μέσα στήν Ἐκκλησία, μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ἅγιος, νά μήν παντρευτεῖ τό παιδί, παρά νά ζήσει ἤ νά ἀποκατασταθεῖ, μέ τή βοήθεια τοῦ Σατανᾶ —κι αὐτό, βεβαίως, ἀμφίβολο— παρά νά χάσει τήν ψυχή του. Οἱ ἐξαρτημένοι, ἄλλωστε, ἀπό τήν μαγεία καί τόν σατανισμό, ἄν δέν ἀπελευθερωθοῦν μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό τήν ἐξάρτηση αὐτή, καταλήγουν τελικά καί ψυχασθενεῖς.

Νά μήν παραλείπουμε τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ —καί μάλιστα σωστά— καί τήν προσευχή πρίν καί μετά τό φαγητό. Δέν εἶναι καθόλου μιά τυπική συνήθεια αὐτό· εἶναι εὐλογία καί προστασία ἀπό κάθε ἐπήρεια δαιμονική καί βασκανία (πολλές φορές φαγητά ἤ γλυκίσματα, πού μᾶς προσφέρθηκαν, ἦταν μολυσμένα ἀπό μαγικά)… Ἀλλά ἀποτελεῖ καί εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία πρός τόν δωρεοδότη καί τροφοδότη Κύριό μας καί Θεό μας.

Νά κάνουμε πολλές φορές κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας καί σωστά τό σημεῖο τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ —εἶναι ὁμολογία αὐτό καί πολύ δυνατή προσευχή—, κατά τήν εἴσοδο καί ἔξοδο ἀπό τό σπίτι μας, ἀπό τό χῶρο τῆς ἐργασίας μας, ἀπό τό αὐτοκίνητό μας, σέ στιγμές δύσκολες πού χρειαζόμαστε περισσότερο τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Μήν κυκλοφοροῦμε ποτέ χωρίς τόν ἐπιστήθιο σταυρό ἐπάνω μας.

Νά μάθουμε νά βαδίζουμε τόν ἴσιο δρόμο καί μέ τό σταυρό στό χέρι καί νά εἴμαστε σίγουροι —παρά τά λεγόμενα περί τοῦ ἀντιθέτου— ὅτι θά ἔχουμε σ’ αὐτή τή ζωή τή διαρκή εὐλογία καί προστασία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στήν ἄλλη ζωή θά μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός τῶν ἐπουρανίων Του ἀγαθῶν.

Ϛ´. Νά ἀρχίσουν οἱ νοικοκυρές, ὅσες δέν τό κάνουν, νά ζυμώνουν πρόσφορα μέ εὐλάβεια καί μέ εἰδική προετοιμασία, νά προσφέρουν τό νᾶμα, τό καθαρό κερί καί τό θυμίαμα γιά τήν Θεία Λειτουργία, μαζί μέ τά ὀνόματα, ζώντων καί κεκοιμημένων, σημειώνοντας καί ὑπογραμμίζοντας τό ὄνομα μέ ἰδιαίτερη ἀνάγκη (καλό θά ἦταν καί μέ τό αἴτημά του). Ἡ μνημόνευση τῶν ὀνομάτων καί ἡ προσφορά τῶν δώρων γιά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀποδίδουν τή μεγαλύτερη ὠφέλεια σέ ζῶντες καί κεκοιμημένους, ὅση ὠφέλεια δέν μπορεῖ νά προσφέρει καμμία ἄλλη προσευχή ἐπί τῆς γῆς. Ἰδίως γιά τούς κεκοιμημένους μας, πού δέν ἔχουν πλέον τή δυνατότητα νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους καί περιμένουν μόνον ἀπό ἐμᾶς. Καλές οἱ δωρεές καί τά στεφάνια, ἀλλά ἡ Θεία Λειτουργία γιά τούς ἀνθρώπους μας εἶναι ἡ ἀναντικατάστατη ἀνακούφιση καί παρηγοριά τους.

Πολύ ὠφέλιμο θά ἦταν νά τελοῦμε καί Θεῖες Λειτουργίες (ν’ ἀνοίγουμε τίς Ἐκκλησιές, ὅπως συνηθίζει νά τό λέει ὁ λαός μας) ὑπέρ τῶν οἰκογενειῶν μας, τῶν συγγενῶν μας, τῶν φίλων μας καί τῶν κεκοιμημένων μας, μή παραλείποντας καί ὅλα τά διατεταγμένα (κόλλυβα καί ὑψώματα γιά τούς Ἁγίους μας, ἀρτοκλασίες, μνημόσυνα, τρισάγια καί κόλλυβα γιά τούς κεκοιμημένους μας).

Ζ´. Νά ἀφήνουμε στόν Θεό μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα τόν ἑαυτό μας, τήν οἰκογένειά μας, τήν ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων καί τῶν ὑποθέσεών μας, ἀποφεύγοντας τήν ὀρθολογιστκή ὀργάνωση καί ἀντιμετώπιση τῆς προσωπικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς.

Νά διδάξουμε στά παιδιά μας ἀπό μικρά τό φόβο τοῦ Θεοῦ, τίς Ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, τό σκοπό τῆς ζωῆς μας, τό ἐφήμερο τῶν ἐγκοσμίων, τή μεταφυσική-ὑπερβατική πραγματικότητα, τήν ἀγάπη στήν Ἐκκλησία, στά Ἱερά Μυστήρια καί στήν προσευχή. Μαζί μέ τή μόρφωση τοῦ ἐγκεφάλου καί τῶν σωματικῶν δεξιοτήτων, πού θεωρεῖται σήμερα πανάκεια, νά μορφώσουμε συγχρόνως καί τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας, τόν νοῦ τους καί τήν καρδιά τους, γιά νά διαπλάσουμε ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες καί νά τούς δώσουμε τά σημαντικώτερα ἐφόδια.

Νά τά μάθουμε ἀπό μικρά νά εἶναι ταπεινά, ὄχι ἐγωκεντρικά καί φίλαυτα, νά ἔχουν σεβασμό στούς γονεῖς καί στούς μεγαλυτέρους, γενικώτερα. Εἶναι σημαντικό ἀπό μικρά νά μάθουν νά φιλοῦν τό χέρι τῶν γονέων καί τῶν παπούδων, ἄν ὑπάρχουν, κάθε βράδυ καί νά ζητοῦν συγχώρηση γιά τυχόν ἀταξίες, ὅπως καί νά δίνουν πρόθυμα συγχώρεση στά ἀδέλφια τους, ἀλλά καί στούς γονεῖς τους γιά τυχόν παραλείψεις, αὐστηρότητες καί προστριβές. Ἔχει μεγάλη σημασία, ἀδελφοί, νά γνωρίζουν τά παιδιά ὅτι παντοῦ καί μέσα στήν οἰκογένεια ὑπάρχει τάξη καί ἱεραρχία καί ὅτι οἱ γονεῖς εἶναι, μετά τόν Θεό καί τούς Ἁγίους, τά πιό σεβαστά καἱ ἱερά πρόσωπα. Γι’ αὐτό καί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε μέ ἀσέβεια πρός τούς γονεῖς μας, ἤ νά τούς ὑβρίζουμε καί νά τούς ἀπειλοῦμε ἤ καί τό πιό φοβερό νά «σηκώσουμε χέρι» ἐπάνω τους, ὅσο ἁμαρτωλοί καί ἄν εἶναι. Τά πρόσωπα τῶν γονέων μας εἶναι κάτω ἀπό τά εἰκονίσματα τῶν Ἁγίων μας. «Εὐχαί γονέων στηρίζουσι τέκνα».

Θά θέλαμε νά ἐπιμείνουμε μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση στό ζήτημα τῆς συγχωρήσεως, καθώς καί τῆς φιλοτιμίας, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀνοικτοκαρδίας. Οἱ δύο αὐτές ἀρετές, ἡ φιλανθρωπία καί ἡ συγχώρηση, μᾶς κάνουν νά ὁμοιάζουμε μέ τόν Θεό μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι, κυρίως, φιλάνθρωπος καί συγχωρητικός. Ὅσοι διαθέτουν αὐτές τίς δύο ἀρετές ποτέ δέν θά τούς ἀφήσει ὁ Θεός νά φύγουν ἀμετανόητοι ἀπό αὐτή τήν γῆ. Ἡ ἀγάπη Του θά τούς συντροφεύει καί σέ αὐτή τήν ζωή καί στήν ἄλλη ζωή.

Νά μιλοῦμε περισσότερο στόν Θεό γιά τά παιδιά μας, παρά στά παιδιά μας γιά τόν Θεό. Ἡ μεγαλύτερη περιουσία πού θά τούς ἀφήσουμε εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καί ζωή, ἡ ἐλπίδα τους στόν Θεό καί ἡ βαθειά συναίσθηση ὅτι χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει προκοπή καί εὐτυχία.

Ἡ ὑπερβολική μέριμνα νά ἐξασφαλίσουμε τό μέλλον τῶν παιδιῶν μας μέ ὅσα περισσότερα μποροῦμε χρήματα, κτήματα, οἰκήματα κ.λπ. ὄχι μόνο δέν συμβαδίζει μέ τό γνήσιο χριστιανικό φρόνημα, ἀλλά συσσωρεύει στούς μέν γονεῖς ἄγχος, ὑπερπροστασία, ὑπερεργασία, ὑπερκόπωση, συχνά καί ἀπροθυμία στή φιλανθρωπία, ἀλλά καί στά παιδιά καλλιεργεῖ τή φιλοκτημοσύνη, τήν φιλαργυρία, τήν ὀκνηρία, τήν πονηρία, τήν ἀχαριστία, τίς διαρκεῖς ἀπαιτήσεις, ἀλλά καί τήν ἀδυναμία νά ἐκτιμήσουν τούς κόπους τῶν γονέων τους καί γι᾿ αὐτό συχνά ὁδηγοῦνται στήν κατασπατάληση τῶν ἀγαθῶν πού κληρονομοῦν καί ὄντας ἀνίκανα νά σταθοῦν στή ζωή ἐξαθλιώνονται.

Μή ζητᾶμε εὐτυχία κοσμικοῦ τύπου, πολλά χρήματα, κτήματα, οἰκήματα καί ἐπιτυχίες. Εἶναι πλάνη φοβερή νά ἐκζητοῦμε ἄλυπο, ἄκοπο καί ἀναίμακτο βίο. «Οὐδείς ἀνέβη εἰς τόν Οὐρανόν μετ’ ἀνέσεως», μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος.

Νά ἐπιμείνουμε στίς Ἑορτές τῶν Ἁγίων μας· μή καταλύοντας, τιμώντας τόν Ἅγιο, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρουμε, καί τήν νηστεία, ὅταν εἶναι ἡμέρα νηστείας. Νά καταργήσουμε τά πάρτι καί τά γενέθλια, τά ἐκ τῆς Δύσεως προερχόμενα καί γιά λόγους ἐμπορικούς προβαλλόμενα καί ἐπιβαλλόμενα, ἀλλά καί γιά λόγους οἰκογενειακῆς προβολῆς προτιμώμενα…

Η´. Φοβερές πληγές γιά τίς οἰκογένειες, ἀκόμη καί τίς χριστιανικές, εἶναι ἡ πανούργα καί πλανερή μόδα, τό ἀκριβό ντύσιμο, πού κρύβει κοσμικότητα, φιλαρέσκεια, ἐνίοτε καί ἀνηθικότητα, τό πολυτελές σπίτι καί αὐτοκίνητο, τά ἄφθονα καί ἐξεζητημένα ξενικά φαγητά καί ποτά, ἡ κοσμική ζωή καί διασκέδαση, ἡ ἄσκοπη ἐνασχόληση μέ θέματα ἀνούσια καί συχνά ἐπιβλαβῆ (χόμπυ, πολυέξοδα παιχνίδια κ.λπ.), ἡ σπατάλη χρημάτων καί χρόνου, πού ἀφαιρεῖται πάντοτε ἀπό τό χρόνο πού ἀνήκει στήν ψυχή μας, ἄν ὑπάρχει τέτοιος χρόνος, καί πολλά ἄλλα. Ὅλα αὐτά, ἀλλότρια τῆς εὐλαβείας καί τοῦ χριστιανικοῦ τρόπου ζωῆς, πέραν τοῦ ὅτι μᾶς ἀποπροσανατολίζουν, καθηλώνοντάς μας σέ φθηνά καί ἀνάξια λόγου γήϊνα πράγματα, γίνονται πολλές φορές αἰτίες τραγωδιῶν μέσα στίς οἰκογένειες: γιά νά ἱκανοποιηθοῦν ἀπαιτήσεις προτιμᾶται τό εὔκολο κέρδος διά τῆς πλαγίας ὁδοῦ, κλοπές, χρηματιστήρια, συζυγικές ἀπιστίες, διαζύγια, κ.λπ.

Γνώμη μας εἶναι —θά φανεῖ ἴσως σκληρή καί γιά πολλούς ἀνεφάρμοστη- ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά βγεῖ ἡ τηλεόραση ἀπό τό σπίτι ἤ ἔστω νά ἐλέγχεται πολύ αὐστηρά ἡ χρήση της. Εἶναι τό μεγαλύτερο κακό μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι, στό ἴδιο μας τό δωμάτιο, πού εἶναι τό ἱερό καί τό ἄσυλό μας. Πόσο διορατικός καί προφητικός εἶναι ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός! Ἡ τηλεόραση δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ διάβολος μές στό κουτί μέ τά κέρατά του στίς στέγες τῶν σπιτιῶν μας· εἶναι λεγεῶνες διαβόλων μέσα στά σπίτια μας καί μέ τή θέλησή μας καί μέ τήν πληρωμή μας. Εἶναι σχολεῖο τοῦ κακοῦ, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς διαφθορᾶς, τῆς κάθε εἴδους διαστροφῆς, τοῦ νεοεποχίτικου τρόπου σκέψεως καί ζωῆς, τοῦ σατανισμοῦ…. Εἶναι φοβερή ἡ ἀλλοίωση ἀπό τήν τηλεόραση, ὄχι μόνο στά παιδιά καί στούς νέους, ἀλλά καί στούς ἐνηλίκους καί στούς γέρους.

Τά ἴδια, βεβαίως, ἰσχύουν καί γιά τά κινητά τηλέφωνα καί τό internet καί κυρίως γιά τά λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ὅπως τό facebook (φέισμπουκ) κ.ἄ. πού ἀποτελοῦν μία ἀνοικτή πληγή καί μία συνεχή ἀπειλή γιά τά παιδιά, ἀλλά πολλές φορές καί γιά τούς ἐνήλικες.

Ἡ τηλεόραση, τό internet, τά κινητά τηλέφωνα (ρόζ τηλέφωνα κ.λπ.) ἀποτελοῦν τά σύγχρονα διαφθορεῖα πού ἀναπαράγουν καί προβάλλουν ὅλες τίς ἔκφυλες καί διεστραμμένες καταστάσεις, τήν ὁμοφυλοφιλία, τούς γκέι γάμους, τίς ἐλεύθερες σχέσεις, τά σύμφωνα συμβίωσης καί τόσα ἄλλα.

Εἶναι, ἐπίσης, τραγικό αὐτό πού συμβαίνει καί γιά τό ὁποῖο κατά μέγα μέρος εὐθύνονται ἡ τηλεόραση, τό internet καί τά κινητά τηλέφωνα: ἡ ἔλλειψη ἐπικοινωνίας καί διαλόγου μεταξύ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας καί κυρίως μεταξύ τῶν συζύγων. Ἡ ὑπεραπασχόληση, ἡ ὑπερεργασία πού συμπληρώνεται μέ τήν ἐπί ὧρες καθήλωση μπροστά στήν τηλεόραση, στό κινητό ἤ τόν ὑπολογιστή, μέχρι καί τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες, οἱ ὁποῖες ἀφαιροῦν καί τόν ἐλάχιστο ἐλεύθερο χρόνο ἀπό τούς συζύγους καί τά παιδιά, δημιουργοῦν συνεχή ἐκνευρισμό, κόπωση, ἀποξένωση καί μύρια ὅσα δεινά. Γιά νά εἴμαστε, ὅμως, εἰλικρινεῖς, τήν ἀπομόνωση, τόν ἐκνευρισμό, τίς ἀτέλειωτες λογομαχίες καί τόν τραυματισμό τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν τά δημιουργοῦν καί τά καλλιεργοῦν κυρίως ὁ ἐγωϊσμός τῶν γονέων, ἡ φιλαυτία τους καί ἡ αὐτοδικαίωσή τους, ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ἀγάπη, δέν γνωρίζει συγχώρηση, δέν γνωρίζει σιωπή καί ὑπομονή. Σπίτι χωρίς συγγνώμη τό ἐπισκέπτεται συχνά ἤ μᾶλλον κατοικεῖ μονίμως μέσα σ᾿ αὐτό ὁ σατανᾶς.

Νά ἔχουμε συναίσθηση τῆς μηδαμινότητός μας. Ἀκόμη κι ἄν εἴχαμε τηρήσει ὅλο τό Νόμο —πρᾶγμα δύσκολο γιά τόν ἄνθρωπο— καί πάλι ἀχρεῖοι δοῦλοι θά εἴμασταν, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου. Σαφέστατα καί κατηγορηματικώτατα μᾶς τό βεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ἐὰν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν οὐκ ἔχομεν, ἑαυτοὺς πλανῶμεν καὶ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν… ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν (τὸν Θεὸν), καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν» (Α´ Ἰωάν. 1, 8-10). Ἔτσι καλλιεργοῦμε τήν πραγματική ταπείνωση, στήν ὁποία ἀναπαύεται ὁ Θεός καί ὄχι τήν ταπεινολογία καί τήν ταπεινοσχημία. Κατά τό πατερικό λόγιο, ὁ Θεός εὐλογεῖ ὅλο τόν κόσμο κάθε μέρα μέ τό ἕνα Του χέρι, τόν ταπεινό, ὅμως, τόν εὐλογεῖ μέ τά δυό Του χέρια. Ἔτσι ἐξηγεῖται αὐτό πού τόνιζε συχνά-πυκνά ὁ Γέροντας Γερμανός, ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ καί σώζει τόν ταπεινό ἁμαρτωλό καί ἀποστρέφεται τόν ἀσεβή καί ὑπερήφανο δίκαιο. Γι’ αὐτό καί νά μήν κάνουμε φίλους αὐτούς πού νομίζουν καί ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ἔχουν ἁμαρτίες. Εἶναι ψεύτες, ἀνόητοι καί ἀλαζόνες.

Θ´. Ἀφήσαμε τελευταῖο τό σπουδαιότατο ζήτημα τῆς τακτικῆς, εἰλικρινοῦς καί ἐν μετανοίᾳ Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, χωρίς τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε πνευματική ζωή καί, κατά συνέπειαν, σωτηρία καί ἁγιασμό, καί μετοχή στήν Θεία Κοινωνία, στήν ὁποία πρέπει νά προσερχόμαστε τακτικά κι ἐμεῖς καί τά παιδιά μας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ. Αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο κεφάλαιο, πού θά τό ἀνοίξουμε, ὅμως, σέ μιά ἄλλη εὐκαιρία.

Προσφιλέστατοι ἀδελφοί μας,

Ὅλα αὐτά τά ἐπισημαίνουμε ὄχι γιά νά σᾶς ἀπελπίσουμε, ἀλλά γιά νά βάλουμε νέα ἀρχή μετανοίας, σύν Θεῷ, διά πρεσβειῶν καί δι’ εὐχῶν. Κι ἄν ἀκόμη δέν μποροῦμε νά τά ἐπιτύχουμε ὅλα αὐτά, τοὐλάχιστον νά ἔχουμε τήν αἴσθηση τῆς πνευματικῆς μας πενίας, τῶν πολλῶν μας ἐλλείψεων, τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί νά ζητοῦμε διαρκῶς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ καλός Θεός, βλέποντας τήν συναίσθηση αὐτή, θά ἀναπληρώσει τά ἐλλείποντα, ἀρκεῖ νά δεῖ καί τόν δικό μας συνεχή καί φιλότιμο ἀγώνα.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί φίλοι,

Καλή ἀρχή στόν ἀγώνα μας, μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τῆς Παναγίας μας καί τῶν Ἁγίων μας. Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά, καλή Μετάνοια, καλόν Παράδεισο. Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ἐγκάρδια ἀγάπη σας καί τήν θυσιαστική παρουσία σας.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σᾶς γράφω μέ πόνο πολύ καί ἀνησυχία μεγάλη στήν παροῦσα μου ἐγκύκλιο πρός σᾶς. Τά Σχολεῖα μας ἀγαπητοί μου, εἶναι χῶροι ἱεροί, στά ὁποῖα πηγαίνουν τά ἀγαπητά καί χαριτωμένα σας παιδιά, γιά νά μορφωθοῦν καί νά διαπλάσουν καλό καί ἐνάρετο χαρακτήρα, γιά νά γίνουν καλοί καί ὠφέλιμοι ἄνθρωποι στήν κοινωνία. Ναί! Στήν εὐλογημένη μας πατρίδα, τήν ἔνδοξη καί ἀθάνατη Ἑλλάδα μας, ἡ παιδεία άπό παλαιά δέν θεωρεῖτo μόνον ὡς προσφορά γνώσεων, ἀλλά ἀπέβλεπε καί στό νά μορφώσει τήν ψυχή τοῦ μαθητοῦ, στό νά τόν διαπλάσει ἐνάρετο ἄνθρωπο καί χρηστό πολίτη. Εἶναι ὡραῖο τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο ρητό πού χαρακτηρίζει τήν ἑλληνική μας παιδεία: «Πᾶσα παιδεία χωριζομένη ἀρετῆς, πανουργία καί οὐ σοφία φαίνεται».

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ & ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ   22007

Ἀριθμ. Πρωτ.  31

Ἐν Δημητσάνῃ τῇ  27ῃ  Ἰανουαρίου  2017

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί χριστιανοί
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως,

1. Σᾶς γράφω μέ πόνο πολύ καί ἀνησυχία μεγάλη στήν παροῦσα μου ἐγκύκλιο πρός σᾶς. Τά Σχολεῖα μας ἀγαπητοί μου, εἶναι χῶροι ἱεροί, στά ὁποῖα πηγαίνουν τά ἀγαπητά καί χαριτωμένα σας παιδιά, γιά νά μορφωθοῦν καί νά διαπλάσουν καλό καί ἐνάρετο χαρακτήρα, γιά νά γίνουν καλοί καί ὠφέλιμοι ἄνθρωποι στήν κοινωνία. Ναί! Στήν εὐλογημένη μας πατρίδα, τήν ἔνδοξη καί ἀθάνατη Ἑλλάδα μας, ἡ παιδεία άπό παλαιά δέν θεωρεῖτo μόνον ὡς προσφορά γνώσεων, ἀλλά ἀπέβλεπε καί στό νά μορφώσει τήν ψυχή τοῦ μαθητοῦ, στό νά τόν διαπλάσει ἐνάρετο ἄνθρωπο καί χρηστό πολίτη. Εἶναι ὡραῖο τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο ρητό πού χαρακτηρίζει τήν ἑλληνική μας παιδεία: «Πᾶσα παιδεία χωριζομένη ἀρετῆς, πανουργία καί οὐ σοφία φαίνεται».

2. Ἀλλά τί εἶναι, χριστιανοί μου, αὐτή ἡ ἐγκύκλιος, πού μᾶς ἦρθε τώρα τελευταῖα στά Σχολεία μας ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας; Κατά τήν ἐγκύκλιο αὐτή οἱ μαθητές τῶν σχολείων μας, τά δικά σας, δηλαδή, καλά παιδιά, ὦ γονείς, καί τά ἀγαπητά σας ἐγγόνια, ὦ γιαγιές, πρέπει νά ἀκούσουν μαθήματα γιά τή λεγόμενη «ὁμοφυλοφιλία», γιά νά μήν αἰσθάνονται τάχα ἀποτροπιασμό καί ἀποστροφή πρός τό ἁμάρτημα αὐτό, ἀλλά καί νά μήν νοιώθουν ἀργότερα καί ἐνοχή, ἄν τυχόν πέσουν στό ἁμάρτημα αὐτό. Ἀλλά ἡ ὁμοφυλοφιλία τό ξέρουμε ὅλοι ὅτι εἶναι ἀφύσικο πράγμα. Εἶναι τό ἁμάρτημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρων, πού κατεστράφησαν οἰκτρά γιά τίς ἀσέλγειές τους, ὅπως τό διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή (Γεν. κεφ. 19). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει τό πάθος αὐτό μέ πολύ φοβερές ἐκφράσεις γιά τούς πρό Χριστοῦ ἀνθρώπους, λέγοντας γι’ αὐτούς ὅτι «παραδόθηκαν σέ αἰσχρές ἐπιθυμίες… καί σέ ἀτιμωτικά πάθη.

Γιατί οἱ γυναῖκες ἄλλαξαν τή φυσική σχέση καί χρήση στήν πάρα φύση καί ἐξευτελίστηκαν μέ ἀκατανόμαστες ἀσέλγειες. Κατά τόν ἴδιο τρόπο – συνεχίζει νά λέει ὁ ἀπόστολος – καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τήν φυσική σχέση καί χρήση μέ τήν γυναίκα καί ἄναψαν ἀπό φλόγα ἀσυγκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, πράττοντες ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς ἄτιμες πράξεις» (Ρωμ. 1,24-27). Αὐτό εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία. Καί τώρα, ἀγαπητοί μου, μέ ἐγκύκλιο τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, στήν Ἑλλάδα μας μάλιστα αὐτό τό φρικτό καί φοβερό, τώρα, λέγω, καλοῦνται τά παιδιά μας νά διδαχθοῦν καί νά μαθητευθοῦν τό τί εἶναι ἡ ἀφύσικη αὐτή αἰσχρότητα καί νά τήν δεχθοῦν στήν ζωή τους ὡς κάτι τό φυσικό.

3. Ἐμεῖς χριστιανοί μου, ἐγώ ὁ ἐπίσκοπος σας καί ὅλοι οἱ κληρικοί τῆς Μητροπόλεώς μας, πού ἀγωνιοῦμε γιά σᾶς καί τίς οἰκογένειές σας, ἐμεῖς, λέγω, σάν τοπική Ἐκκλησία, ὄχι ἁπλῶς πονοῦμε ἀλλά καί ἀγανακτοῦμε γιά τό κακό πού πρόκειται νά γίνει μέ τήν ἐγκύκλιο αὐτή τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας στήν μαθητιώσα νεολαία μας.

Ἀλλά τήν δυναμική μάχη στό θέμα αὐτό πρέπει νά τήν δώσετε σεῖς, οἱ γονείς. Τά παιδιά σας εἶναι ἀποκλειστικά δικά σας. Ἐσεῖς ἀγωνιᾶτε καί χύνετε καί ἱδρώτα καί αἷμα γιά τά παιδιά σας, γιά νά τά καμαρώσετε αὔριο καλούς ἄνθρωπους στήν κοινωνία. Πῶς θά ἐπιτρέψετε, λοιπόν, τώρα, αὐτά τά καλά σας παιδιά, πού ζῆτε γι᾽ αὐτά, νά διδάσκονται τέτοια πράγματα στό Σχολεῖο;

Σᾶς πληροφορῶ ὅτι βάσει τοῦ ἰσχύοντος νόμου ἔχετε τό δικαίωμα νά διαμαρτυρηθεῖτε καί νά ἀσκήσετε τό καθῆκον σας ὡς γονείς.

Σᾶς προτρέπω νά ὑποβάλετε, ὅσο τό δυνατόν τό γρηγορότερο, στόν Διευθυντή τοῦ Σχολείου σχετική αἴτηση, μέ τήν ὁποία θά ἀπαιτεῖτε ὅτι δέν δέχεσθε τό παιδί σας νά ἀκούσει σχετική πληροφόρηση γιά τήν ὁμοφυλοφιλία.

Ὅσα εἶναι ἀνάγκη νά ξέρει τό παιδί γιά τό θέμα αὐτό θά τοῦ τά πεῖτε ἐσεῖς οἱ γονείς καλύτερα ἀπό τόν κάθε ἕνα. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι τήν σχετική αἴτηση, γιά νά τήν ὑποβάλετε στό Σχολεῖο τῶν παιδιῶν σας, θά μπορεῖτε νά τήν λαμβάνετε ἀπό τούς ἱερεῖς τῆς ἐνορίας σας.

Παρακαλῶ, ὦ χριστιανοί γονεῖς, μήν ἀδιαφορήσετε γιά αὐτά πού σᾶς ἔγραψα, κατά καθῆκον μου, σάν ἐπίσκοπός σας στήν ἐγκύκλιό μου αὐτή. Πρόκειται γιά τό πιό μεγάλο ἀγαθό πού ἔχουμε. Πρόκειται γιά ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ & ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ Ι Ε Ρ Ε Μ Ι Α Σ

Πηγή: Ακτίνες

Ἐπιτρέψτε μου παρακαλῶ σήμερα μία δημόσια ἐξομολόγηση - ἂν καὶ θὰ μποροῦσα νὰ πῶ πὼς ὅλα τα κείμενα ποὺ ὑπογράφω εἶναι ἄλλα λιγότερο καὶ ἄλλα περισσότερα ἐξομολογητικά.

Σὲ κάποιο προηγούμενο ἄρθρο μου εἶχα γράψει γιὰ μία ἀνεπίτρεπτη σιωπὴ τῶν ἰθυνόντων. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει μία ἰσχυρὴ πλειοψηφία ποὺ σιωπᾶ καὶ παρακολουθεῖ ἀπὸ μακριά. Ἡ ἠχηρὴ οὐδετερότητα κάποιων -πολλῶν- καλοβολεμένων εἶναι ἀρκετὰ ἐνοχλητική. Πρόκειται γιὰ καλοὺς ἀνθρώπους ποὺ λένε “ναὶ” σὲ ὅλα, γιὰ νὰ τὰ πηγαίνουν καλὰ μὲ ὅλους καὶ νὰ περνᾶνε καλά.

Δὲν γνωρίζω, ἀλήθεια, πόσο καλοὶ μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μάλιστα ἔχουν καὶ ὑπεύθυνες θέσεις καὶ δὲ θέλουν νὰ τὰ χαλάσουν μὲ κανέναν. Νὰ μὴν ἔχεις ἄποψη γιὰ τίποτε, νὰ σιωπᾶς συνεχῶς, νὰ συμφωνεῖς καὶ ὅταν δὲν συμφωνεῖς, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ περνᾶς καλά, εἶναι ἄνανδρο καὶ ἀνέντιμο. Ἀκόμη καὶ ὅταν προσκαλοῦνται γιὰ νὰ μιλήσουν καὶ κοιτοῦν πῶς νὰ....

περάσει ἡ ὥρα γιὰ νὰ μὴ μιλήσουν εἶναι τραγικό. Ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι γιὰ νὰ παρουσιάζονται καλοντυμένοι σὲ πανηγύρια, ἑορτὲς καὶ τελετές, χρόνια τώρα, δίχως καμία ἀναφορὰ στὴν κατηφόρα τοῦ τόπου.

Ὁ κόσμος νὰ περιμένει ἐναγώνια νὰ ὑψωθεῖ μιὰ φωνὴ σοβαρή, συνετή, σεμνή, διακριτική, γνήσια, ἀληθινή, ὅταν ὅλα γύρω καταστρέφονται, καὶ νὰ ἀκοῦς λόγους περὶ ὡραίας καὶ ἱερῆς σιωπῆς. Ὁ φόβος νὰ κατατεθεῖ νηφάλια γνώμη, ποὺ δὲν θὰ χαϊδεύει αὐτιά, δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ κρίσιμες στιγμές. Δὲν εἶναι ὥρα γιὰ κρυφτὸ καὶ ἀπομόνωση. Δὲν μπορεῖ νὰ ψηφίζεις δίχως γνώση, μελέτη καὶ προσοχή. Νὰ συμφωνεῖς συνεχῶς μὲ τοὺς προλαλήσαντες σὲ ἕνα διαβουλευμένο σῶμα δὲν νομίζω ὅτι εἶναι σοβαρό. Νὰ ἀπέχεις ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες τῶν ἐπαγγελματικῶν κλάδων, νὰ δίνεις χῶρο σ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν θέλεις νὰ ἀκοῦς καὶ νὰ σὲ ἐκπροσωποῦν.
Ὅσοι δὲν μιλοῦν δίνουν τὴ θέση τους σὲ αὐτοὺς ποὺ δὲν πρέπει νὰ μιλοῦν. Ἀπὸ καιρὸ ἔχουν γεμίσει τὰ τηλεοπτικὰ παράθυρα ἀπὸ “μαϊντανούς” καὶ “παπαγαλάκια” ποὺ μιλοῦν ἀκατάσχετα, κρίνοντας εὔκολά τους πάντες καὶ τὰ πάντα. Εἶναι ἀνάγκη νὰ λύσουν τὴ σιωπὴ τοὺς ὁρισμένοι ἰθύνοντες, γιὰ νὰ πληροφορήσουν ὑπεύθυνά τους σὲ μεγάλη ἀπορία εὑρισκόμενους. Ὑπάρχει σιωπὴ κακή, νοσηρή, φοβισμένη, ἔνοχη, ἀδικαιολόγητη. Ὁ κόσμος δὲν εἶναι κουτός. Δὲν ξεγελιέται εὔκολα πάντοτε. Νὰ τὴ χαρακτηρίζεις τὴ σιωπὴ ὡς προερχόμενη ἀπὸ σεμνότητα καὶ ταπεινότητα δὲν πείθεις, ὅταν ὅλα καίγονται γύρω σου τόσο γρήγορα.
Ἡ φλυαρία, ἡ κενολογία, ἡ ἀερολογία, ἡ περιττολογία καὶ ἡ κουτοπονηρία κάποιων ἀφελῶν δὲν δικαιολογεῖ τὴν ἐπικίνδυνη σιωπὴ ἄλλων. Ἡ σιωπὴ δὲν εἶναι πάντοτε ἡ καλύτερη στάση, λύση, ἄμυνα καὶ ἐπιλογή. Ἡ ἀπεραντολογία δὲν εἶναι ἔξυπνη τοποθέτηση, ἀλλὰ κουράζει, φθείρει καὶ ἐκθέτει. Οἱ τοιουτοτρόπως σιωποῦντες καὶ φλυαροῦντες λαθεύουν σίγουρα καὶ ἀφήνουν τὸ χῶρο γιὰ ἄλλους ἐπιτήδειους πονηρούς. Εἶναι καιρὸς νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε τὸ μέτρο, τὴ μέση ὁδό, τὴν ἰσορροπία. Τὴ λογική, τὴ σοβαρότητα, τὴ σύνεση, τὴν ἁρμονία καὶ τὴ συνεννόηση.

Ὁ δολοφονημένος στὴν Ἀμερική, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, νέγρος πάστορας Μάρτιν Λοῦθερ Κὶγκ εἶχε πεῖ μιὰ σοφὴ κουβέντα: “Ἡ γενιά μας θὰ πρέπει νὰ ἀπολογηθεῖ, ὄχι τόσο γιὰ τὶς κακὲς πράξεις τῶν μοχθηρῶν ἀνθρώπων, ὅσο γιὰ τὴν ἀποτρόπαιη σιωπὴ τῶν καλῶν ἀνθρώπων…”. Δὲν πρέπει νὰ ἀπολογηθοῦμε; Ὑπερβάλλει; Δὲν ἔχει δίκιο; Γιὰ τὶς κακίες τῶν συνανθρώπων μᾶς ἔχουμε ἕνα ποσοστὸ εὐθύνης, γιατί δὲν τοὺς συνδράμαμε στὸ ἀγαθὸ καθόλου.

Ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι καλοί, γιατί δὲν ἀφήσαμε τὴν ἀνεμελιά, τὴ νωθρότητα, τὸ χουζούρι, τὸ βόλεμα, τὴν ἡσυχία μας ἀπέναντι στὰ μεγάλα προβλήματα τῶν γύρω δυστυχισμένων, ἀναγκεμένων, πονεμένων καὶ ταλαιπωρημένων ἀδελφῶν μας; Ἐμεῖς, οἱ τόσο καλοί, συχνὰ ἀκολουθήσαμε μία καλὰ ἐπιλεγμένη σιωπή, ἡ ὁποία τελικὰ ἦταν ἀποτρόπαιη, ἀφοῦ βασάνισε παραμελημένους πλησίον.

Ἡ σιωπὴ μερικὲς φορὲς σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα ἀνθρώπων εἶναι χειρότερη ἀπὸ τὴ βλασφημία. Νὰ μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴν αὐθόρμητη αὐτὴ ἐξομολόγηση. Ἀπὸ καιρὸ τὰ σκεφτόμουν καὶ ἤθελα νὰ τὰ πῶ. Ἔχει δίκιο ὁ Μάρτιν Λοῦθερ Κίγκ. Βέβαια ὡς μοναχὸς θὰ ἔπρεπε νὰ σιωπῶ. Νὰ ποὺ σιωποῦν ἄλλοι, ποὺ δὲν εἶναι μοναχοί. Μετανιώνεις πάλι ποὺ μίλησαν, γιατί τὰ ἔκαναν θάλασσα. Ἃς κινεῖται κανεὶς κατὰ συνείδηση καὶ ὄχι φοβούμενος, ντρεπόμενος καὶ δειλιάζοντας συνεχῶς, καταθέτοντας λόγο ἀνυπόκριτο, ἐγκάρδιο, ἀληθινό, δίχως ἐκπτώσεις, χαϊδολογήματα γλυκανάλατα καὶ ἀναμασήματα κουραστικά.
 

Πηγή: (Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης, Ἐφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 31/01/2010), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Στις 27 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 28 χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Ιεραποστόλου του Κονγκό π. Κοσμά Γρηγοριάτη, που σε ηλικία 47 ετών σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα στο Κονγκό της Αφρικής.

Ο πατήρ Κοσμάς, που έζησε και μεγάλωσε στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης, υπήρξε ο πρώτος Ιεραπόστολος του Κολουέζι του Κονγκό και ο εμπνευστής ενός μεγάλου πνευματικού και κοινωνικού έργου στην καρδιά της Αφρικανικής Ηπείρου. Κατήχησε και βάπτισε περισσότερους από 15.000 ιθαγενείς. Πέραν της ανέγερσης Ιερών Ναών και Ιδρυμάτων, προχώρησε στην ανοικοδόμηση Δημοτικών Σχολείων. Επίσης, για την ανάβαθμιση του βιωτικού και πολιτισμικού επιπέδου του λαού του Κονγκό ίδρυσε Τεχνική Αγροτική Σχολή, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα γεωργικά και κτηνοτροφικά προγράμματα στο Νότιο Κονγκό.

Η ζωή, η ακάματη ιεραποστολική διακονία και ο αιφνίδιος θάνατος του π. Κοσμά συγκλόνισαν, αφύπνισαν και παρεκίνησαν πλειάδα κληρικών και λαϊκών να συμμετάσχουν ενεργά στο ιεραποστολικό έργο που η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτελεί ανά τον κόσμο.

Ο π. Κοσμάς αποδείχθηκε θησαυρός ανεκτίμητος στα σπλάχνα της Αφρικής. Αγνός, ευαίσθητος αλλά και δυναμικός έγραφε προφητικά για τον εαυτό του: «Το δόσιμο να είναι αληθινό, ολοκληρωτικό, δίχως κρατούμενα, με διάθεση αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως και με σκοπό ν' αφήσουμε τα κόκαλά μας μεταξύ των ιθαγενών επί του Ιεραποστολικού πεδίου».

Πηγή: thestival

Η Ελλάδα και ο ορυκτός της πλούτος. Μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης σε μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά.

Μελετώντας και παρουσιάζοντας τις οικονομικές δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας είχαμε κάνει μια πρώτη προσέγγιση σε σχετικό άρθρο μας. Ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος τομέας του πλούτου της είναι ο ορυκτός πλούτος της.

Με το παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε μια προσέγγιση του ορυκτού πλούτου της πατρίδας μας, όσον αφορά -τα άγνωστα σε πολλούς ακόμη και για την ύπαρξή τους στην Ελλάδα- μεταλλικά ορυκτά και τα επιλεγόμενα ως κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία ορυκτά.

Για την προσέγγιση μας θα βασιστούμε –σε ένα πρώτο γενικό πλαίσιο- στο σύγγραμμα του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου και σε άρθρα του δρ. Μηχανικού Μεταλλείων κ. Πέτρου Τζεφέρη. Επιπλέον όσον αφορά κάποιες τοποθεσίες ύπαρξης των μεταλλευμάτων και ορυκτών βασιζόμαστε σε άρθρο του καθηγητή Γεωχημείας κ. Ακίνδυνου Κεπελερτζή. 

Όπου χρειάζεται παρεμβαίνουμε με κάποιες διευκρινιστικές σημειώσεις (του γράφοντος), ενώ παραπομπές και υπερσυνδέσεις θα υπάρχουν για τις πηγές άντλησης του συγκεκριμένου υλικού. Οι μικρές επικεφαλίδες υποδεικνύουν την αλλαγή των θεματικών ενοτήτων.

Είναι σημαντικό στην μελέτη που ακολουθεί ο ρεαλισμός, που θα πρέπει να μας διακρίνει στην εκτίμηση του ορυκτού μας πλούτου –όπως εύστοχα επισημαίνει ο δρ. Πέτρος Τζεφέρης, ώστε να μην γίνονται υπερεκτιμήσεις, υποεκτιμήσεις ή αντιεπιστημονικές απλουστεύσεις όσον αφορά την αποτίμηση των αποθεμάτων του ορυκτού μας πλούτου.

***

Α. Ο Σωτ. Σοφιανόπουλος γράφει συνοπτικά για τον ορυκτό μας πλούτο.

Γράφει λοιπόν, ο Σωτ. Σοφιανόπουλος (στο εξής Σ.Σ.) στο πόνημα του ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία’’ (2003) ένα συνοπτικό κείμενο, από το οποίο αντλούμε τα πρώτα ερεθίσματα σχετικά με τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας:

“Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο και κατέχει ξεχωριστή θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε μεταλλεύματα όπως ο βωξίτης, ο μαγνησίτης, οι λατερίτες, τα μάρμαρα, ο μπεντονίτης, ο περλίτης, κ.α. (1) Επειδή, η μεταλλευτική δραστηριότητα αποτελεί υποδομή της οικονομίας και την βάση της βαρείας βιομηχανίας, όπως εξάλλου διαπίστωσαν και κορυφαίοι επιστήμονες, όπως ο Δημήτριος Μπάτσης (2) στο περίφημο βιβλίο που συνέγραψε το 1947, «Η βαρεία βιομηχανία στην Ελλάδα» (Εκδόσεις Κέδρος, 1977), αλλά και οι συγγραφείς του σημαντικού βιβλίου «Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος» (Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων(3), Αθήνα, 1979), η οποία όμως εξαρτάται από την ηλεκτρική ενέργεια. Οι υδατοπτώσεις της Ελλάδος και τα λιγνιτικά μας αποθέματα, άνω των 20 δις τόνων μέχρι σήμερα διαπιστωμένα (σημερινή παραγωγή μας 70 εκατομμύρια τόνοι ετησίως) δίδουν την δυνατότητα στη χώρα μας να έχει ένα τεράστιο μεταλλευτικό και μη μεταλλευτικό βιομηχανικό πλούτο, ο οποίος—εάν εξαιρέσει κανείς την ΠΕΣΙΝΕ (4), η οποία κερδίζει εις βάρος της Ελλάδος—δεν υπάρχει.

Πρέπει ο ελληνικός λαός να αντιληφθεί ότι ζει στην πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία όμως εκ των προδοτικών ενεργειών των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως της ονομασίας των είναι όλες κεντροαριστερές και έχουν καταπροδώσει την πατρίδα μας και από πρώτη την έχουν κάνει τελευταία.

Πρέπει επίσης να πατήσουμε πόδι και να λειτουργήσουμε την υψικάμινο της οικογενείας Αγγελοπούλου, αλλά να κατασκευάσουμε και άλλες για να εκμεταλλευτούμε τα 100 εκατομμύρια τόνους σιδηρομετάλλευμα της Ελλάδος. Αυτά μπορείτε όλοι να τα δείτε στα δύο προαναφερθέντα βιβλία.’’

Σημείωση 1 : Σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές του ο Σ.Σ. εξηγούσε ότι είναι αδιανόητο να μην υπάρχει καθετοποιημένη παραγωγή στην αξιοποίηση των πρώτων υλών της πατρίδας μας, όπως στον βωξίτη, τη στιγμή μάλιστα που είμαστε μια από τις πρώτες βωξιτοπαραγωγές χώρες στον κόσμο. Εκτός από τις σκανδαλώδεις, αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις που εκμεταλλεύτηκαν τον ορυκτό πλούτο της πατρίδας μας (βλέπε ΠΕΣΙΝΕ) η πατρίδα μας έχασε και εξακολουθεί να χάνει τεράστια ποσά από την πώληση πρώτων υλών σε ακατέργαστη μορφή.

Το ελληνικό κράτος στάθηκε απέναντι σε πολλές προσπάθειες που έγιναν για να δημιουργηθεί βαρειά βιομηχανία, να αξιοποιήσει η πατρίδα μας τον ορυκτό πλούτο και όπως επισημαίνει και ο δρ. Π.Τζεφέρης να έχουμε προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας αλλά και τεράστιο κύκλο μικρότερων βιομηχανιών και βιοτεχνιών οι οποίες θα εμπλέκονταν στην επεξεργασία και μεταποίηση των πρώτων υλών. Αυτό θα σήμαινε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, περιορισμό εισαγωγών, αύξηση εξαγωγών, ισχυροποίηση του βασικού παραγωγικού “κορμού” της οικονομίας (που σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτος) και τόσα άλλα πολλαπλασιαστικά οφέλη.  Σημειώνουμε για παράδειγμα ότι η Ιαπωνία δεν έχει καμία πρώτη ύλη στο υπέδαφός της αλλά έχει βαρειά βιομηχανία, αυτοκινητοβιομηχανίες κλπ.  Γιατί όχι και η πατρίδα μας που διαθέτει τον τεράστιο αυτό ορυκτό πλούτο;

Σημείωση 2 :  Σχετικά με τον εξαίρετο οικονομολόγο-νομικό Δημήτριο Μπάτση και το μνημειώδες έργο του “Η βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα” βλέπε εδώ.

Σημείωση 3: (είναι από το βιβλίο του Σ.Σ.) Πρόεδρος ήταν ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης Μποδοσάκης, το οποίον σκότωσε η 17 Νοέμβρη. Τον Δημ. Μπάτση τον σκότωσε η πατρίδα μας (ήτοι το ελληνικό κράτος) με ψέμματα, όπως πήγε να κάνει και με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Σημείωση 4: ΠΕΣΙΝΕ, πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών. Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος με πρόσχημα την προσέλκυση της επένδυσης παραχώρησε το 1960 το σκανδαλώδες προνόμιο να μπορεί να αγοράζει η ΠΕΣΙΝΕ ρεύμα από τη ΔΕΗ σε τιμή χαμηλότερη του κόστους. Η ΠΕΣΙΝΕ πλήρωνε 7 δρχ. την κιλοβατώρα τη στιγμή που οι αγρότες για την παραγωγή τους (αντλιοστάσια) πλήρωναν 14 δρχ, ενώ οι οικιακοί καταναλωτές 22 δρχ! την κιλοβατώρα.

***

Β. Μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης η πατρίδα μας σε μεταλλικά και βιομηχανικά ορυκτά

Σύμφωνα με τον κ. Πέτρο Τζεφέρη (δρ. Μηχανικός μεταλλείων) από άρθρο του εδώ :

Με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε βασικά και πολύτιμα μέταλλα (χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, νικέλιο κλπ.) η Χώρα μας είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και μπορεί με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων αυτών να δημιουργήσει θέσεις εργασίας άμεσης απασχόλησης για την ανάπτυξη της χώρας. 

Στην Ελλάδα απαντώνται και ορυκτά από εκείνα (14 τον αριθμό) που θεωρούνται κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία: είναι το Αντιμόνιο (Sb), τα Πλατινοειδή μέταλλα (PGE), οι Σπάνιες γαίες (REE), τα Ga (Γάλλιο) – Ge (Γερμάνιο) – In (Ίνδιο) αλλά και ο Γραφίτης. 

Η πατρίδα μας, διαθέτει επιπλέον μεταλλικά ορυκτά με ειδικό στρατηγικό ενδιαφέρον για τον τόπο μας όπως: βωξίτη-αλουμίνιο, λατερίτη, νικέλιο κλπ, βιομηχανικά ορυκτά και μάρμαρα με παγκόσμιες περγαμηνές όπως: περλίτης, χουντίτης, ατταπουλγίτης, λευκόλιθος-μαγνησία, άστριος, κλπ επίσης αδρανή δομικά, πολλά υποσχόμενο γεωθερμικό δυναμικό, πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε χερσαίους ή και υποθαλάσσιους ορίζοντες κλπ. 

Λατομείο στην Πεντέλη. Το παγκοσμίου φήμης Πεντελικό μάρμαρο. (φώτο από Μάρμαρα Διονύσου ΑΕΒΕ)

Στα 28 δισ. ευρώ αποτιμάται από το ΙΓΜΕ το μεταλλευτικό απόθεμα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους στο υπέδαφος της Ελλάδας. Στα 30 δις. εκτιμήθηκε η ίδια αξία σε πρόσφατο άρθρο του προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), ενώ η εκτίμηση αυτή «ξεπέρασε» τα 40 δισ. ευρώ σε επίσης πρόσφατες δηλώσεις εκπροσώπων του Υ.ΠΕ.ΚΑ στον τύπο αλλά και σε ημερίδα(5) στο τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου της Κρήτης.

Από αυτά τα 27,6 δισ. ευρώ είναι εκείνα των μεταλλικών ορυκτών που προαναφέρθηκαν (εκ των οποίων τα 18 δισ. πιστώνονται στα χρυσοφόρα κοιτάσματα) και που εκτείνονται κυρίως σε διάφορες περιοχές της Κεντρικής-Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Σε 10 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των ορυκτών που αξιολογήθηκαν μέχρι τώρα από το Υ.ΠΕ.ΚΑ, σε μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια καταγραφής και αξιολόγησης του συνόλου των 100 δημόσιων μεταλλευτικών χώρων για τους οποίους υπάρχουν κοιτασματολογικά δεδομένα, μια προσπάθεια όμως που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες. Επτά (7) από τους χώρους αυτούς, ανακοίνωσε, ότι επιδιώκει να εκμισθώσει το ΥΠΕΚΑ με άμεσους διεθνείς διαγωνισμούς. 

Αν συμπεριληφθούν και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πετρελαίων τα παραπάνω νούμερα ωχριούν. Ξεκινούν από 1,5 ή και 2 τρις ευρώ ποσό στο οποίο εκτιμώνται τα ορυκτά μας αποθέματα από ομάδα γεωλόγων καθηγητών για να φτάσουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσό [βλέπε 7^η παράγραφο τους ισχυρισμούς (;) Έλληνα δημοσιογράφου (από το Σύδνεϋ) απαντώντας μάλιστα σε δημόσια διαβούλευση για την εθνική μεταλλευτική πολιτική, χωρίς φυσικά (!) να αποκαλύπτει τις πηγές του (σημ .πρόκειται βέβαια για υπερβολή)]

Σημείωση 5: Η εν λόγω ημερίδα πραγματοποιήθηκε το 2011 και διοργανώθηκε από το Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις και εισηγήσεις των επιστημόνων η ελληνική κοινωνία μπορεί να βασίσει την ανάπτυξή της στην βέλτιστη αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου.

Ο μεταλλευτικός κλάδος είναι σημαντικός οικονομικός τομέας της χώρας απαραίτητος για σειρά βιομηχανικών κλάδων, εξωστρεφής, έντονα εξαγωγικός και συμβάλλει ουσιαστικά στην περιφερειακή απασχόληση και ανάπτυξη.

Η αξία των βεβαιωμένων κοιτασμάτων μεταλλικών ορυκτών ανέρχεται σε 40 δισεκατομμύρια ευρώ με τις τρέχουσες τιμές των μετάλλων, τα εναπομένοντα λιγνιτικά κοιτάσματα υπερβαίνουν τα 3 δισεκατομμύρια τόνους, ενώ ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα αποθέματα και η αξία των παραγόμενων βιομηχανικών ορυκτών και λατομικών προϊόντων. 

Η αξία των εξαγωγών ανέρχεται σε 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως, ενώ στον κλάδο απασχολούνται άμεσα 23.000 εργαζόμενοι και έμμεσα 100.000.

Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας, μετά και την νέα ευρωπαϊκή πολιτική για τις πρώτες ύλες που δίνει προτεραιότητα στην εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών πρώτων υλών με αντίστοιχη σωστή διαχείριση αποβλήτων, αποκτά νέες σαφώς ευνοϊκότερες προοπτικές. (Πηγή: http://www.thebest.gr/ )

***

Γ. Οι περιοχές της Ελλάδας στις οποίες υπάρχουν βιομηχανικά ορυκτά, μεταλλεύματα και λατερίτες.

Σημειώνει σε σχετικό άρθρο του ο καθηγητής Γεωχημείας κ. Ακίνδυνος Κεπελερτζής ότι τα μικτά θειούχα μεταλλεύματα  περιέχουν μόλυβδο, ψευδάργυρο και σίδηρο με τη μορφή θειούχων ενώσεων. Τα μεταλλεύματα αυτά περιέχουν και προσμείξεις σε σημαντικό ποσοστό αργύρου και χρυσού, οπότε έχουν μεγάλη οικονομική αξία. Μεταλλεύματα του τύπου αυτού υπάρχουν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, αλλά τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι περιοχές Χαλκιδικής (Στρατώνι, Στρατονίκη, Ολυμπιάδα) (6) και Ποντοκερασιάς του Νομού Κιλκίς. Στην περιοχή του κοιτάσματος Στρατωνίου, όπου γίνεται εξόρυξη και εκμετάλλευση των μικτών θειούχων, υπάρχουν και μεγάλα αποθέματα σιδηροπυρίτη.

Τα Σιδηρονικελιούχα μεταλλεύματα απαντούν στη λεγόμενη ζώνη ανατολικής Ελλάδας και αναφέρονται με το όνομα λατερίτες. Η Ελλάδα είναι πλούσια στα μεταλλεύματα αυτά από τα οποία εξάγεται το νικέλιο και αποτελεί τη σημαντικότερη χώρα παραγωγής νικελίου της δυτικής Ευρώπης. Περιοχές που απαντούν τα μεταλλεύματα αυτά είναι οι παρακάτω: Εύβοια, Λάρυμνα, Αταλάντη, Τρίκαλα, Έδεσσα. Ένα μικρό κοίτασμα σιδερονικελιούχου μεταλλεύματος απαντά και στη Λέσβο. Από τα μεταλλεύματα αυτά εξάγεται το νικέλιο, το οποίο έχει διάφορες χρήσεις στη βιομηχανία αυτοκινήτων, αεροπλάνων, οικιακών συσκευών κ.τ.λ.

Εμφανίσεις χρυσού με ιδιαίτερο μεταλλευτικό ενδιαφέρον: Σημαντικές εμφανίσεις χρυσού με χαλαζιακές φλέβες απαντούν στην περιοχή Κιλκίς, Ποντοκερασιάς και χρήζουν περαιτέρω έρευνας. Εμφανίσεις χρυσού σε θειούχα μεταλλεύματα με ιδιαίτερη σημασία απαντούν στην περιοχή Στρατωνίου Χαλκιδικής, στο όρος Παγγαίο, στην περιοχή του όρους Σύμβολο Καβάλας και Θράκης. Επίσης θα πρέπει να ερευνηθούν και περιοχές για προσχωματικά κοιτάσματα χρυσού, όπως στο Γαλλικό Ποταμό, στη Νιγρίτα Σερρών και σε άμμους παράκτιων περιοχών.

Εμφανίσεις χαλκού: Πορφυρικά μεταλλεύματα χαλκού περιέχουν χαλκό και χρυσό και έχουν ιδιαίτερη οικονομική αξία. Ένα τέτοιο μετάλλευμα είναι το κοίτασμα στις Σκουριές Χαλκιδικής που περιέχει χαλκό και χρυσό. Μικρότερες εμφανίσεις χαλκούχων μεταλλευμάτων απαντούν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως π.χ. στο Περιβόλι Γρεβενών, και χρήζουν περαιτέρω έρευνας.

Εμφανίσεις χρωμίτη με ιδιαίτερο μεταλλευτικό ενδιαφέρον συνδέονται με τα υπερβασικά πετρώματα του Βούρινου Κοζάνης και του Δομοκού. Χρησιμοποιείται στη βιομηχανία χρωμιούχων πρώτων υλών.

Βιομηχανικά ορυκτά και πετρώματα: Πρόκειται για ορυκτά που μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τη χρήση τους σε άμμους χυτηρίων, δομικά υλικά, ηλεκτρονικές και οπτικές εφαρμογές, κεραμικά, λιπάσματα, ορυκτά για πολφό γεωτρήσεων, οπτικές χρωστικές ουσίες, πληρωτικά, φίλτρα, πολύτιμοι λίθοι, πρώτες ύλες υαλουργίας, πρώτες ύλες χημικής βιομηχανίας, πυρίμαχα υλικά, συλλιπάσματα.

Η νήσος Μήλος χαρακτηρίζεται από τη σημαντική παρουσία βιομηχανικών ορυκτών, τα οποία τυγχάνουν εκμετάλλευσης. Τα ορυκτά αυτά είναι ο μπεντονίτης, ο περλίτης, ο καολίνης, ο βαρύτης, ο χαλαζίας, ποζολάνες. Επίσης η νήσος Λέσβος είναι πλούσια σε εμφανίσεις βιομηχανικών ορυκτών όπως καολίνη, μπεντονίτη, περλίτη, τα οποία δεν έχουν τύχει καμμίας εκμετάλλευσης, αλλά έχουν καλές προοπτικές.Σημαντικές εμφανίσεις φωσφοριτών απαντούν στην Ήπειρο.Σημαντικές εμφανίσεις χαλαζία και χαλαζιοαστριοειδούς υλικού εντοπίζονται στο νησί Ίος.Κοιτάσματα μαγνησίτη απαντούν στην Εύβοια, τη Χαλκιδική και σημαντικά επίσης κοιτάσματα μαγνησίτη – χουντίτη στην περιοχή Νεράιδας Σερβίων Κοζάνης.

Βωξιτικά αποθέματα: Ο βωξίτης αποτελεί το κυριότερο μετάλλευμα παραγωγής αλουμινίου. Η Ελλάδα είναι πλούσια σε βωξίτη, οι σπουδαιότερες εμφανίσεις βωξίτη απαντούν στη ζώνη Παρνασσού – Γκιώνας και στη ζώνη ανατολικής Ελλάδας.

Ουρανιούχα μεταλλεύματα: Είναι γνωστή η χρήση του ουρανίου σε πυρηνικούς αντιδραστήρες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι σπουδαιότερες εμφανίσεις ουρανιούχων ορυκτών απαντούν στο Παρανέστι Δράμας και στη λεκάνη των Σερρών, όπου το ουράνιο απαντά στους λιγνίτες και στις ανθρακομιγείς αργίλους του Νεογενούς. Δεν πρόκειται για εμφανίσεις με μεγάλα αποθέματα, διότι είναι και μικρής περιεκτικότητας σε ουράνιο. Εμφανίσεις κυρίως θορίου και λιγότερο ουρανίου απαντούν στην περιοχή των λιμνών Πρέσπας Φλώρινας και χρήζουν περαιτέρω έρευνας.

Σημείωση 6:

Δ. Η πολυεθνική εταιρεία Eldorado Gold παίρνει τον εθνικό ορυκτό πλούτο μας έναντι αστείου τιμήματος και μη καταβάλλοντας τους φόρους που της αναλογούν. Ο ηρωϊκός αγώνας των κατοίκων της περιοχής.

Το μεταλλείο της Ολυμπιάδας με τα πολύ μεγάλα αποθέματα σε μεταλλεύματα : χρυσό, άργυρο, μόλυβδο και ψευδάργυρο βρίσκεται υπό τον έλεγχο της ιδιωτικής πολυεθνικής Eldorado Gold. Με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε επιβληθεί η παύση εργασιών. Τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας ενέκρινε την συνέχιση των εργασιών. [Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα άρθρο του Αρχιμ. Χριστόδουλου Αγγελόγλου σχετικά με την ολομέλεια του ΣτΕ και τις αποφάσεις έγκρισης των εργασιών κλπ Ο π. Χριστόδουλος έχει δώσει τον δικό του μεγάλο αγώνα δίπλα στους κατοίκους της περιοχή. Στο ίδιο blog θα βρείτε και παλαιότερες σχετικές ενημερώσεις].  Η εν λόγω εταιρεία προχωράει στην κατασκευή σήραγγας μήκους 9 χλμ που θα συνδέει τα κοιτάσματα της Ολυμπιάδας με το εργοστάσιο εμπλουτισμού που θα ανεγερθεί στην περιοχή Μάντεμ Λάκκου.  

Όπως είναι γνωστό -από την ενημέρωση και τις αντιδράσεις των κατοίκων- η Eldorado Gold εξαγόρασε -το 2012- την Ελληνικός Χρυσός (του Άκτωρα) σε ποσοστό 95%. Έτσι απέκτησε τα εξορυκτικά δικαιώματα σε μια έκταση 317.000 στρεμμάτων (μεταλλεία Σκουριών, Ολυμπιάδας, Στρατωνίου). Η “Ελληνικός Χρυσός” με ένα τίμημα περί των 11 εκατ.ευρώ (μόνο!) είχε αγοράσει -από το ελληνικό δημόσιο- τα εξορυκτικά δικαιώματα στην ανωτέρω περιοχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε παράνομη τη μεταβίβαση εφόσον έγινε με απευθείας ανάθεση και πολύ κάτω από την αγοραία αξία. Μόνο στην περιοχή των Σκουριών τα βεβαιωμένα αποθέματα μεταλλευμάτων ανέρχονται σε 16 δις ευρώ!

Το ίδιο ισχύει και για το μεταλλείο Μαύρων Πετρών στο Στρατώνι. Στο Στρατώνι υπάρχουν άνω του 1 εκατ. τόνους μετάλλευμα (άργυρος, μόλυβδος, ψευδάργυρος).

Εδώ μπορείτε να δείτε την δράση ενός από τα πιο δυναμικά κινήματα πολιτών ενάντια στην Eldorado Gold. Δείτε το βίντεο αξίζει να ενημερωθούμε όλοι μας!. Πραγματικά συγκλονίζει ο ηρωϊσμός των κατοίκων της Ιερισσού, Μεγάλης Παναγιάς, Νέων Ρόδων και άλλων χωριών της βόρειο-Ανατολικής Χαλκιδικής.Η ολοκληρωτικού τύπου αντιμετώπιση των κυβερνώντων, του ελληνικού κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στους πολίτες είναι καταθλιπτική. Ωστόσο ο αγώνας τους -όπως τόσες άλλες φορές μάς έχει διδάξει η ιστορία- θα δικαιωθεί. Συγχαρητήρια στους αγωνιζόμενους συμπολίτες μας. 

Σε ενημερωτικό – επιστημονικό σύγγραμμά που κυκλοφορήθηκε από τους αγωνιζόμενους κατοίκους της περιοχής Μεγάλης Παναγιάς και των λοιπών χωριών και υπογράφει το ”Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων” , (σωματείο με έτος ίδρυσης το 2006) και υπό τον τίτλο ”Μια τεκμηριωμένη Πρόταση για αναστροφή της Σύμβασης της Ελληνικός Χρυσός‘‘ και υπότιτλο: ”Η Απάτη της Μεταλλουργίας Flash Smelting” αποδεικνύονται –συν τοις άλλοις- οι παράνομες μεθοδεύσεις της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός για να πάρει την σχετική άδεια, οι χωρίς αιτιολόγηση απορριπτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας έναντι των αιτιάσων και του δικαστικού αγώνα των κατοίκων και το κυριότερο: η καταλήστευση του δημόσιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας και η φυγάδευση αφορολόγητων κερδών για την εν λόγω εταιρεία που ξεπερνούν τα 13,68 δις ευρώ. 

Επιπλέον, η Eldorado Gold παραποίησε επιστημονικά δεδομένα της Outotec για να πετύχει έγκριση επενδυτικού σχεδίου ενώ σοβαρότατο ζήτημα υπάρχει και με την Περιβαλλοντική μελέτη. Το δε προηγούμενο σχήμα της εταιρείας ήτοι η TVX είχε καταδικαστεί δυο φορές για καταστροφή αρχαιοτήτων ενώ και η αρχική απόφαση (22.3.2007) της ΙΣΤ’ Εφορίας Αρχαιοτήτων ήταν απορριπτική για έναρξη εργασιών μεταλλείου χρυσού.

***

***

Ε. Απαιτείται προσοχή και σοβαρότητα στην χρηματική αποτίμηση του ορυκτού μας πλούτου.

Επανερχόμαστε τώρα στον ρεαλισμό και την επιστημονικότητα που θα πρέπει να μας διακρίνει όσον αφορά την εκτίμηση των αποθεμάτων των εν λόγω ορυκτών. Ο δρ. Πέτρος Τζεφέρης επισημαίνει ότι: 

-χρειάζεται προσοχή στην αποτίμηση του ορυκτού πλούτου σε χρηματική αξία καθώς η μεταλλευτική εκτιμητική είναι μια εξειδικευμένη επιστήμη. 

-στις εκτιμήσεις για την περιεχόμενη στα κοιτάσματα συνολική μεταλλική αξία με βάση τις τρέχουσες χρηματιστηριακές συναλλαγές των μετάλλων δεν έχουν -πολλές φορές- υπολογιστεί ενδεχόμενα σφάλματα στην αποτίμηση, σφάλματα που φορούν την αποτίμηση των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων όταν επιλεγεί κι εφαρμοστεί συγκεκριμένη μέθοδος εκμετάλλευσης για συγκεκριμένο κοίτασμα, ούτε οι απώλειες επεξεργασίας του μεταλλεύματος (εμπλουτισμού, μεταλλουργίας κλπ.) με σκοπό την ανάκτηση συγκεκριμένου προϊόντος.

Για παράδειγμα, ο περίφημος χουντίτης/υδρομαγνησίτης στα Λεύκαρα Κοζάνης, ακατέργαστος έχει αξία 30-40 ευρώ ενώ κατεργασμένος με πολλές χρήσεις ως πληρωτική ή χρωστική ύλη, 300 ευρώ. Και από τα δύο όμως νούμερα πρέπει να αφαιρεθούν τα κόστη εξόρυξης και επεξεργασίας αντίστοιχα.

-Κι ακόμη σε όλους τους παραπάνω υπολογισμούς γίνεται ένα λογικό άλμα, προεξοφλούμε δηλαδή ότι θα καθετοποιήσουμε την παραγωγή και θα έχουμε τελικά προϊόντα με την μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία. Αυτό μπορεί να είναι το δέον γενέσθαι δεν αποτελεί όμως το σύνηθες.  Ο βωξίτης, για παράδειγμα, και οι πάνω από 2 εκατ. τον. που εξορύσσονται ετησίως, στην μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγό χώρα της ΕΕ, την Ελλάδα μας, δεν οδηγούνται όλοι στην καθετοποιημένη παραγωγή αλουμινίου αλλά πάνω από 800 χιλ. εξάγονται αυτούσιοι χωρίς επεξεργασία. Το ίδιο συμβαίνει και στα περισσότερα βιομηχανικά ορυκτά και φυσικά στο λιγνίτη που ούτως ή άλλως οδηγείται στους ΘΗΣ της ΔΕΗ ΑΕ και δεν τιμολογείται.

Η Ελλάδα είναι από τις μεγαλύτερες βωξιτοπαραγωγές χώρες στον κόσμο και 1η στην Ευρώπη.

– Στην περίπτωση της γεωθερμίας, ελλείψει περιεχομένου μετάλλου, έχει αποφευχθεί η προσπάθεια αποτύπωσης της προσδοκώμενης αξίας του ενεργειακού ρευστού πριν την αξιοποίησή του. Τέλος, στα κοιτάσματα πετρελαίου-φυσικού αερίου τα προβλήματα εκτίμησης είναι ακόμη δυσκολότερα, ελλείψει ερευνητικών δεδομένων, διότι το ελληνικό υπέδαφος χαρακτηρίζεται ως ανεξερεύνητο (terra incognita!), στο οποίο έχουν γίνει συνολικά ελάχιστες γεωτρήσεις (180 περίπου αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο στην Αλβανία έχουμε πάνω από 2.500) ενώ οι σεισμικές έρευνες που κι αυτές μόνο για το Ιόνιο έχουν προκηρυχθεί, δεν επιτρέπουν ασφαλείς εκτιμήσεις.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απευθύνεται σε όλους τους πιστούς προκειμένου να τους ενημερώσει για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία συνήλθε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη. Κύριος σκοπός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ήταν η ενίσχυση και η φανέρωση της ενότητας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών αλλά και η αντιμετώπιση διαφόρων συγχρόνων ποιμαντικών ζητημάτων.

Με βάση τα συμπεράσματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου:

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει την ενότητα και την καθολικότητά Της δια των Ιερών Μυστηρίων. Η συνοδικότητα υπηρετεί την ενότητα και διαπνέει την οργάνωση της Εκκλησίας, τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις Της και καθορίζει την πορεία Της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η Αγία Σύνοδος δεν αναφέρθηκε μόνον στο κύρος των γνωστών Οικουμενικών Συνόδων, αλλά σε αυτήν για πρώτη φορά αναγνωρίσθηκαν ως Σύνοδοι «καθολικού κύρους», δηλαδή ως Οικουμενικές, η Μεγάλη Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (879-880), οι επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Μεγάλες Σύνοδοι (1341, 1351, 1368), και οι εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλες και Αγίες Σύνοδοι για την αποκήρυξη της ενωτικής Συνόδου της Φλωρεντίας (1438-1439), των προτεσταντικών δοξασιών (1638, 1642, 1672, 1691) και του εθνοφυλετισμού ως εκκλησιολογικής αιρέσεως (1872).

• Οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν αποτελούν συνομοσπονδία Εκκλησιών, αλλά την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Για την Ορθόδοξη Διασπορά στις διάφορες χώρες του κόσμου αποφασίσθηκε να συνεχισθεί η λειτουργία των Επισκοπικών Συνελεύσεων με εκπροσώπους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών προκειμένου να διασφαλίζεται η αρχή της συνοδικότητας, μέχρι να εφαρμοσθεί η κανονική ακρίβεια.

• Για την ορθόδοξη Εκκλησία η οικογένεια αποτελεί καρπό της «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» μυστηριακής ενώσεως ανδρός και γυναικός και είναι η μόνη εγγύηση της γεννήσεως και της ανατροφής των τέκνων.

• Η Εκκλησία τονίζει διαρκώς την αξία της εγκρατείας, της χριστιανικής ασκήσεως. Η χριστιανική άσκηση δεν διακόπτει την σχέση του ανθρώπου με την ζωή και τον συνάνθρωπο, αλλά τον συνδέει με την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Δεν αφορά μόνον τους μοναχούς. Το ασκητικό ήθος είναι χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής.

• Η Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει τους διωγμούς, την εκδίωξη και δολοφονία μελών θρησκευτικών κοινοτήτων, τον εξαναγκασμό σε αλλαγή θρησκευτικής πίστεως, την εμπορία προσφύγων, τις απαγωγές, τα βασανιστήρια, τις απάνθρωπες εκτελέσεις, τις υλικές καταστροφές. Ιδιαίτερα εκφράζει την αγωνία Της για την κατάσταση των Χριστιανών και όλων των διωκωμένων μειονοτήτων στην Μέση Ανατολή και σε άλλα σημεία του κόσμου.

• Βασικό έργο της Εκκλησίας είναι η Ιεραποστολή, δηλαδή ο αγώνας Της να δίνει συνεχώς την μαρτυρία της πίστεως και να κηρύττει το ευαγγέλιο είτε στους πιστούς που ζουν μέσα στις σύγχρονες εκκοσμικευμένες κοινωνίες είτε σε όσους δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τον Χριστό.

Ο διάλογος κυρίως με τους ετεροδόξους χριστιανούς (άλλες χριστιανικές ομολογίες – αιρέσεις) γίνεται με βάση το χρέος της Εκκλησίας να μαρτυρεί προς κάθε κατεύθυνση την αλήθεια και την αποστολική πίστη. Έτσι γίνεται γνωστή σε αυτούς η γνησιότητα της Ορθόδοξης Παράδοσης, η αξία της πατερικής διδασκαλίας, η λειτουργική εμπειρία και η πίστη των Ορθοδόξων. Οι διάλογοι δεν σημαίνουν ούτε και θα σημαίνουν ποτέ οποιονδήποτε συμβιβασμό σε ζητήματα πίστεως.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αυτή ομολογείται στο Σύμβολο της Πίστεως. Δεν νοείται αγιότητα του ανθρώπου εκτός του Σώματος του Χριστού, δηλαδή εκτός της Εκκλησίας (Εφ. α 23). Η αγιότητα είναι μετοχή στο μυστήριο της Εκκλησίας και στα ιερά μυστήριά της με επίκεντρο την Θεία Ευχαριστία. Οι άγιοι εικονίζουν την Βασιλεία του Θεού.

Η Εκκλησία είναι μία, η Ορθόδοξη. Κατά τον Μ. Βασίλειο «εις λαός πάντες οι εις Χριστόν ηλπικότες και μία Εκκλησία νυν οι Χριστού, καν εκ διαφόρων τόπων προσαγορεύηται». Η Εκκλησία αναμένει πάντοτε την επιστροφή όλων των ανθρώπων, ετεροδόξων και αλλοδόξων σε Αυτήν.

Τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελούν αντικείμενο εμβαθύνσεως και περαιτέρω μελέτης. Αυτό ισχύει για όλες τις Συνόδους της Εκκλησίας. Ο θεολογικός διάλογος δεν διακόπτεται. Προϋπόθεση απαραίτητη βεβαίως είναι να διατηρείται αλώβητη η θεολογική αλήθεια και ο διάλογος αυτός να πραγματοποιείται χωρίς φανατισμούς και διαιρέσεις, χωρίς παρασυναγωγές και σχίσματα, τα οποία πληγώνουν την ενότητα της Εκκλησίας. Τα σχίσματα είναι δυσίατες πνευματικές ασθένειες. Σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο: «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και διχοστασίας εμποιείν, και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν, ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (PG 48, 872). Γι αυτό προτρέπονται οι πιστοί να μη δίνουν βαρύτητα στα λόγια εκείνων που τους παρακινούν να απομακρυνθούν από Αυτήν προκειμένου να αποτελέσουν ξεχωριστή ομάδα έξω από το πλήρωμα της Εκκλησίας, επικαλούμενοι φανταστικούς λόγους δογματικής ακριβείας.

Κατακλείοντας το μήνυμα αυτό, επιθυμούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι όλοι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος αγρυπνούμε και παραμένουμε αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη πίστη και αφοσιωμένοι στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

«Αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ ημών.» (Β Κορ. 13,11)

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η Suzanne Bolton, μια μητέρα από τη Νέα Υόρκη, προειδοποιεί όλους τους γονείς τι σημαίνει η “σεξουαλική αγωγή” που έρχεται σύντομα στα νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και κάθε δυτικής χώρας:

“Επισκέφθηκα το Γυμνάσιο GW Williams το βράδυ της Τετάρτης σχετικά με το σχέδιο ανάπτυξης του Geranium.

Το πιο ενοχλητικό πράγμα σχετικά με την επίσκεψή μου εκεί ήταν ο λευκός πίνακας στο μπροστινό φουαγιέ. Την περασμένη εβδομάδα, τα σχολεία τίμησαν την ΡΟΖ ΜΕΡΑ. Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό, ενημερωθείτε.

Η μία πλευρά του λευκού πίνακα συζητούσε την “ταυτότητα φύλου”. Υπήρχε ένας χάρακας / κλίμακα για να εντοπίσετε πού ταιριάζετε. Οι προτεινόμενες επιλογές είναι άφυλος, μη-δυαδικός, ρευστό φύλο, queer φύλο, διπλό φύλο, τριπλό φύλο, ουδέτερο, ανδρόγυνο, ημι-κορίτσι, ημι-αγόρι. Είναι τρομακτικό το ότι δεν μπορώ απλά να είμαι κορίτσι. Δεν θέλω τα οκτάχρονα να τα μαθαίνουν αυτά στο σχολείο.

Από την άλλη πλευρά ο λευκός πίνακας έγραφε “προσανατολισμούς έλξης“. Αυτό ήταν ακόμη πιο ανησυχητικό. Παραθέτω: “Πολυγαμία-σχέσεις – αυτό περιλαμβάνει πολλαπλά πρόσωπα. Υγιής πολυγαμία! Όλα τα άτομα γνωρίζουν και συναινούν.”

Σας παρακαλώ γονείς, μη νομίζετε ότι όλοι οι γονείς που μάχονται το νέο πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής στα δημοτικά σχολεία είναι όλοι φανατικοί της θρησκείας.

Πρέπει να πετάξουμε αυτές τις ανοησίες της ταυτότητας φύλου και να διδάξουμε την επόμενη γενιά μας για τεκνοποίηση, την οικογένεια μιας μητέρας και ενός πατέρα, την αξία των παιδιών.

Αν τα παιδιά, ως ενήλικες, απορρίψουν αυτή τη διδασκαλία, είναι η επιλογή τους. Έχουμε αποτύχει, ως κοινωνία, εάν δεν διδάξουμε στα παιδιά μας για την αγάπη και το γάμο και τη φυσική οικογένεια.”

Πηγή: York Region, Off the record

Μας είπαν ότι δεν θα πουλήσουν δημόσια περιουσία, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ… αλλά, από τον Ιούνιο του 2016, ξεκίνησαν το αντίθετο. Ήδη, πούλησαν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών ( 67%) του ΟΛΠ ΑΕ (και όχι μόνο το 23,1% που προέβλεπε το πρώτο μνημόνιο) , στην Κινέζικη COSCO . Και σήμερα, στον Πειραιά, στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας, Διευθύνων Σύμβουλος είναι Κινέζος, ο Captain Fu Chengqiu ενώ στο δεκαμελές Διοικητικό Συμβούλιο, έχουν την πλειοψηφία οι Κινέζοι (έξη), έναντι των Ελλήνων (τέσσερις) …

Και συνεχίζουν με την πώληση των μετοχών του ΟΛΘ ΑΕ καθώς και άλλων λιμένων που λειτουργούν ως ΑΕ, καθώς το ΤΑΙΠΕΔ οφείλει να ρευστοποιεί περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα. (βλέπε σελ. 1030 του Ν. 4336/2015, 3^ου μνημονίου ).

Μας είπαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την αθρόα εισβολή προσφύγων και μεταναστών στη χωρά μας … Απλά, είναι διερχόμενοι και απολαμβάνουν τον ήλιο της Ελλάδος σε πάρκα και πλατείες … αλλά, γέμισε η Ελλάδα από δεκάδες Κέντρα Υποδοχής και Διαχείρισης Προσφύγων και Μεταναστών, τα γνωστά Hot spot , με τα όσα δεινά υφίστανται οι μετανάστες - πρόσφυγες και μαζί τους οι τοπικές κοινωνίες…

Μας είπαν ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ ιδιωτικής και δημοσίας σημαίας… παραγνωρίζοντας ότι είτε δημόσια είτε ιδιωτική είναι η σημαία, είναι πάνω απ’ όλα εθνικό σύμβολο και χρήζει πάντοτε απονομής τιμής και σεβασμού …

Μας είπαν ότι τα μνημόνια της λιτότητας θα είναι παρελθόν… αλλά υπέγραψαν τρίτο μνημόνιο και επίκειται και τέταρτο…

Μας είπαν ότι δεν θα παραβιάσουν τη συνταγματική και νομοθετική κανονικότητα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις… αλλά οι ίδιοι, με ΠΝΠ (21-4-2015) δέσμευσαν τα ταμειακά διαθέσιμα των Δήμων και Περιφερειών, Νοσοκομείων, Πανεπιστημίων και λοιπών φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, καθώς επίσης και την επιβολή περιορισμών της κίνησης των κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα (capital controls)…

Μας είπαν στις 13 Ιουνίου 2015, να ξεχάσουμε κάθε σκέψη για εκλογές και δημοψήφισμα αλλά, δυο εβδομάδες αργότερα προκήρυξαν δημοψήφισμα…

Μας είπαν στις 15 Αυγούστου 2015, μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, ότι θα πάνε για ψήφο εμπιστοσύνης στις 20 Αυγούστου στη Βουλή, αλλά την ίδια μέρα, προκήρυξαν πρόωρες εκλογές…

Μας είπαν ότι δεν υφίσταται κανένας κίνδυνος για μισθούς και συντάξεις…αλλά οι κύριες συντάξεις μειώθηκαν κατά 3-4% και οι επικουρικές κατά 6%, όπως άλλωστε προέβλεπε το τρίτο μνημόνιο με την αναδρομική αύξηση των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης…

Μας είπαν ‘’κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη’’ και ο κόσμος, κάθε Τετάρτη, δεινοπαθεί στα Ειρηνοδικεία…

Μας είπαν, ότι από τη σχολική περίοδο 2016-17, θα αλλάξει το μάθημα των Θρησκευτικών σε όλες τις βαθμίδες, ώστε τα Θρησκευτικά, στην Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα, «να μην είναι μάθημα ομολογιακό, κατηχητικό αλλά μάθημα γνώσης όλων των θρησκειών»…τορπιλίζοντας την Παιδεία και τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας.

Και την ώρα που αναζητείται συναίνεση, μέσα από το διάλογο των δύο πλευρών, για το περιεχόμενο των νέων προγραμμάτων σπουδών των Θρησκευτικών, όπως συμφωνήθηκε ανάμεσα στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Την ώρα που η πατρίδα μας είναι στο στόχαστρο των γειτόνων μας. Την ώρα που δεν γνωρίζουμε τι γίνεται με τις αξιολογήσεις… έρχεται μια νέα τορπίλη στη δεινοπαθούσα κοινωνία μας. Μάλλον είναι το κερασάκι στην τούρτα των γενεθλίων της κυβέρνησης.

Είναι η Εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας,   προς τα Γυμνάσια της χώρας, με θέμα την Υλοποίηση Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού, Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων» με γενικό τίτλο: «Σώμα και Ταυτότητα».

Οι μαθητές των Γυμνασίων και οι γονείς τους, καλούνται να ενημερωθούν γύρω από το φύλο τους. Αντιγράφω κάποια από τα θέματα του συγκεκριμένου θεματικού άξονα: «Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο», «Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα», «Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα», «Ομοφοβία καὶ Τρανφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο».

Προσχωρεί λοιπόν και η παρτίδα μας, δηλαδή η κυβέρνησή μας, που έλυσε τόσα όσα προβλήματα, στην παγκόσμια κίνηση που θέλει τους ανθρώπους,   και μάλιστα τα παιδιά, να διαλέγουν αυτά το κοινωνικό τους φύλο, ανεξάρτητα από το βιολογικό τους …

Πως , μπορεί να χαρακτηριστεί μια κυβέρνηση με όλα τα παραπάνω στοιχεία ;

Κατά την προσωπική μου άποψη, Άθεη, Αριστερή και Ανάλγητη.

Αλεξανδρούπολη Ιανουάριος 2017

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Ὁ ὅσιος Ἐφραίμ γεννήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. στήν Νίσιβη τῆς Συρίας ἀπό γονεῖς Ὁμολογητές καί Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι τήν περίοδο τῶν σκληρῶν διωγμῶν ἐπί Διοκηλητιανοῦ ἔδωσαν μέ παρρησία τήν ὁμολογία τους γιά τόν ἀληθινό Θεό καί τήν σφράγισαν μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου τους. Γι’ αὐτό καί ὁ ὅσιος, ὅταν ἀναφερόταν σέ αὐτούς, ἔλεγε: «Μαρτύρων συγγενής εἰμί». Διδάσκαλο εἶχε τόν Ἐπίσκοπο Ἰάκωβο, ἄνδρα μεγάλης θεολογικῆς παιδείας, ὁ ὁποῖος τόν χειροτόνησε διάκονο. Ἄλλη χειροτονία δέν ἔλαβε. Ὑπῆρξε γνήσιος ἀσκητής, φλογερός ρήτορας καί περίφημος συγγραφέας. Τόν ἀπεκάλεσαν προφήτη τῶν Σύρων, στύλο τῆς Ὀρθοδοξίας, στόμα καί κιθάρα τοῦ Πνεύματος, καί κρατήρα κατανύξεως. Λίγο πρίν ἀπό τήν κοίμησή του ἐπισκέφθηκε στήν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας τόν Μέγα Βασίλειο.

Ἐτελειώθη ἐν εἰρήνῃ.

Στήν συνέχεια, θά προσπαθήσουμε νά εἰσέλθουμε στόν εὐώδη λειμώνα τῶν θεοπνεύστων γραφῶν του, προκειμένου νά δρέψουμε μερικά ἄνθη, τά ὁποῖα εἶναι γεμάτα μέ θεσπέσιο μεθυστικό ἄρωμα, γιά νά τά προσφέρουμε σέ ἐκείνους πού εἶναι ἐθισμένοι στά οὐράνια ἀρώματα. Μέ ἄλλες λέξεις, θά παρατεθοῦν, ἀποσπάσματα ἀπό τούς λόγους τοῦ Ὁσίου, οἱ ὁποῖοι εἶναι πάντοτε ἐπίκαιροι, διδακτικοί καί ὠφέλιμοι.

- «Ἀπό τό χωράφι προέρχεται ἡ χαρά τοῦ θερισμοῦ, ἀπό τό ἀμπέλι οἱ καρποί πού τρῶμε, καί ἀπό τίς Γραφές ἡ διδασκαλία πού ζωογονεῖ. Τό χωράφι ἔχει θερισμό μιά φορά τόν χρόνο, καί τό ἀμπέλι ἔχει τρύγο μιά φορά τόν χρόνο, ἡ Γραφή ὅμως ὅταν ἀναγινώσκεται, ἀναβλύζει πάντοτε διδασκαλία πού ζωογονεῖ. Τό χωράφι ὅταν θερισθῆ, ἀδειάζει, καί τό ἀμπέλι ὅταν τρυγηθῆ χάνει τόν καρπό του, ἡ Γραφή, ὅμως, καί ἄν ἀκόμη θερίζεται κάθε ἡμέρα, δέν λείπουν ἀπό αὐτήν τά στάχυα ἐκείνων πού τήν ἑρμηνεύουν∙ κάθε ἡμέρα τήν τρυγοῦν, καί ὅμως τά σταφύλια τῆς ἐλπίδας, πού ὑπάρχουν σέ αὐτήν, δέν ἐξαντλοῦνται».

Εἶναι φανερό ὅτι θέλει νά τονίση τήν μεγάλη ἀξία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν ὠφέλεια πού ἀποκομίζει κανείς ἀπό τήν μελέτη της. Πράγματι, ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι βρώση καί πόση πνευματική, πού τρέφει, δροσίζει καί ζωογονεῖ τόν ἄνθρωπο, τόν «μεθᾶ» κυριολεκτικά, καί τοῦ πτερώνει τήν ἐλπίδα. Ἀλλά ὅσους καρπούς της καί νά δρέψη κανείς, αὐτή παραμένει ἀνεξάντλητη σέ οὐράνια νοήματα καί ἐλπιδοφόρα μηνύματα.

«Ὀκτώ εἶναι ὅλοι οἱ λογισμοί πού προξενοῦν τίς ἁμαρτίες∙ ἡ γαστριμαργία, ἡ πορνεία, ἡ φιλαργυρία, ὁ θυμός, ἡ ἄκαιρη λύπη, ἡ ἀκηδία, ἡ κενοδοξία καί ἡ ὑπερηφάνεια»

- «Ὀκτώ εἶναι ὅλοι οἱ λογισμοί πού προξενοῦν τίς ἁμαρτίες∙ ἡ γαστριμαργία, ἡ πορνεία, ἡ φιλαργυρία, ὁ θυμός, ἡ ἄκαιρη λύπη, ἡ ἀκηδία, ἡ κενοδοξία καί ἡ ὑπερηφάνεια». Δηλαδή, οἱ λογισμοί μέ τούς ὁποίους μᾶς πολεμᾶ ὁ διάβολος εἶναι ὀκτώ καί ἔχουν σχέση μέ τά παραπάνω πάθη. Καί ὅσο τά πάθη  αὐτά νικῶνται καί καταπραΰνονται, τόσο ἀτονεῖ καί ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου μέ τούς λογισμούς. Ὁ ὅσιος, ὅμως, δέν ἀρκεῖται στήν ἀπαρίθμησή τους, ἀλλά ὡς ἔμπειρος πνευματικός ἰατρός ὑποδεικνύει καί τόν τρόπο θεραπείας τους, ὁ ὁποῖος εἶναι διαφορετικός γιά τό κάθε πάθος, ἀφοῦ «ἡ γαστριμαργία θεραπεύεται μέ τήν ἐγράτεια καί τόν φόβο τοῦ Θεοῦ∙ ἡ πορνεία μέ τήν ἀγρυπνία, τήν δίψα καί τήν μνήμη τοῦ θανάτου∙ ἡ φιλαργυρία μέ τήν ἀκτημοσύνη καί τήν λιτότητα∙ ὁ θυμός μέ τήν πραότητα, τήν μακροθυμία, τήν προσευχή καί τήν συγχώρηση∙ ἡ ἄκαιρη λύπη μέ τό νά μή λυπᾶται κανείς γιά τά πρόσκαιρα πράγματα. Ἐπίσης, ἄν δαρῆ ἤ ἐξευτελισθῆ ἤ καταδιωχθῆ νά μή λυπηθῆ, ἀλλά νά χαίρεται, καί νά λυπᾶται μόνον ὅταν διαπράξη κάποια ἁμαρτία. Ἀλλά καί τότε νά λυπᾶται μέ μέτρο, γιά νά μή πέση στήν ἀπελπισία καί ὁδηγηθῆ στήν ἀπώλεια∙ ἡ ἀκηδία μέ τήν ἐργασία, τήν μελέτη, τήν προσευχή καί τήν διαρκῆ παραμονή κοντά στόν Θεό∙ ἡ κενοδοξία μέ τό νά μή ἀγαπᾶ κανείς τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, οὔτε τήν πρωτοκαθεδρία, καί μέ τήν αὐτομεμψία∙ καί ἡ ὑπερηφάνεια μέ τό ὅ,τι καί νά κάνη κανείς, νά μήν λέη ὅτι μέ τόν δικό του κόπο ἔγινε ἤ μέ τήν ἀνδρεία του, ἀλλά μέ τήν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ».

Ὅποιος ἐνίκησε τά πάθη του αὐτός διατηρεῖ τόν νοῦ του καθαρό ἀπό τούς λογισμούς. Καί ὁ καθαρός νοῦς φωτίζεται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἀποκτᾶ μνήμη Θεοῦ καί ἀδιάλειπτη προσευχή.

- «Ἡ ὑπομονή δέν εἶναι μία, ἀλλά ἀναζητεῖται μέσα σέ πολλές ἀρετές. Διότι ὁ ὑπομονετικός σχετίζεται μέ ὅλες τίς ἀρετές. Χαίρεται, δηλαδή, μέσα στίς θλίψεις καί προοδεύει μέσα στίς ταλαιπωρίες∙ ἀγάλλεται μέσα στούς πειρασμούς... στήν μακροθυμία εἶναι ὥριμος, στήν ἀγάπη εἶναι τέλειος, στίς προσβολές πού τοῦ γίνονται εὐλογεῖ... στίς νηστεῖες εἶναι πρόθυμος, στήν προσευχή ὑπομονετικός, στίς ὑπηρεσίες πρός τούς ἄλλους εὐγενικός, στίς συσκέψεις εὐχάριστος. Αὐτός πού ἀπέκτησε ὑπομονή, ἀπέκτησε ἐλπίδα, διότι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι στολισμένος μέ κάθε καλό ἔργο».

Χωρίς ὑπομονή τίποτε δέν μπορεῖ νά κατορθωθῆ, οὔτε ὑλικό οὔτε πνευματικό. Ἡ ὑπομονή γεννᾶται ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί γεννᾶ τήν ἐλπίδα. Διώχνει τό ἄγχος, τήν σύγχρονη αὐτή μάστιγα, καί χαρίζει τήν ἐσωτερική εἰρήνη. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος γίνεται εὐγενικός καί εὐχάριστος.

- «Νά λές στόν Θεό πολλά, καί στούς ἀνθρώπους λίγα. Καί ἄν ἀκόμη ἁπλώνεις τό χέρι σου σέ ἐργασία, τό στόμα σου ἄς ψάλλει, καί ὁ νοῦς σου ἄς προσεύχεται. Ἡ ψαλμωδία εἶναι γαλήνη τῆς ψυχῆς καί χορηγός τῆς εἰρήνης∙ ἡ ψαλμωδία εἶναι σύνδεσμος τῆς φιλίας, ἕνωση τῶν ἀπομακρυσμένων, συμφιλίωση αὐτῶν πού ἐχθρεύονται μεταξύ τους. Ἡ ψαλμωδία εἶναι προσέλκυση τῆς βοήθειας τῶν Ἀγγέλων, ὅπλο γιά τούς νυκτερινούς φόβους, ἀνάπαυση γιά τούς κόπους τῆς ἡμέρας, ἀσφάλεια γιά τά νήπια, κόσμημα γιά τούς γέρους, παρηγοριά γιά τούς ἡλικιωμένους, πολύ ταιριαστό στολίδι γιά τίς γυναῖκες... Συνετίζει τά πλήθη τῶν πόλεων. Εἶναι τό ἀλφάβητο γιά τούς ἀρχάριους, ἡ αὔξηση γι’ αὐτούς πού προοδεύουν, τό στήριγμα γι’ αὐτούς πού προχωροῦν στήν τελειότητα, φωνή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή λαμπρύνει τίς γιορτές∙ αὐτή προξενεῖ τήν λύπη, πού εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, διότι ἡ ψαλμωδία βγάζει δάκρυα ἀκόμη καί ἀπό πέτρινη καρδιά. Ἡ ψαλμωδία εἶναι ἔργο τῶν ἀγγέλων, τό οὐράνιο πολίτευμα, τό πνευματικό θυμίαμα. Ἡ ψαλμωδία εἶναι ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν, ὁ ἁγιασμός τῶν σωμάτων».

Ἐμεῖς, συνήθως, κάνουμε τό ἀντίθετο. Δηλαδή λέμε στούς ἀνθρώπους πολλά καί στόν Θεό λίγα ἤ καί καθόλου. Ἄν θέλουμε νά προκόψουμε θά πρέπει νά μάθουμε νά προσευχόμαστε πολύ καί νά μιλᾶμε λίγο. Καί κατά τήν ὥρα τῆς ἐργασίας καλόν θά εἶναι νά ψάλλουμε, κυρίως ὅταν ἐργαζόμαστε χειρωνακτικά. Τότε ὁ νοῦς μας θά ἐλευθερώνεται ἀπό τούς  ἐμπαθεῖς λογισμούς και ἡ ψυχή μας θά γαληνεύη.

Πηγή: Αγιος Παντελεήμων Δραπετσώνας

«Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν» (Ματθ. 15,23) 

Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, ἔχει μιὰ ἀδυναμία· θέλει νὰ τὸν ἐπαινοῦν καὶ νὰ τὸνκολακεύουν. Αὐτὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν κούνια καὶφθάνει ὣς τὰ γηρατειά. Τὸ παιδὶ στὸ σπίτι θέλει χάδι καὶ ἔπαινο περισσότερο ἀπὸ τὸ νὰ τοῦδώσῃς μιὰ σακκούλα καραμέλλες. Ὁ μαθητὴς στὸ σχολεῖο χαίρεται ὅταν ὁ δάσκαλος τὸν ἐπαινῇ. Ὁ στρατιώτης στὸ στρατὸ φιλοτιμεῖται ὅταν ὁ ἀξιωματικὸς τὸν ἐπαινῇ. Ὁ ὑπάλληλος περιμένει τὸν ἔπαινο τῶν προϊσταμένων του.Καὶ ὁ νέος καὶ ὁ γέρος, ὅλοι θέλουν ἔπαινο. Ζοῦμε μέσα στὸν ἔπαινο.

Ἀλλ᾿ ἂν πάρουμε ζυγαριὰ καὶ ζυγίσουμε τοὺς ἐπαίνους τοῦ κόσμου, τί ἀξία ἔχουν; Πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς μοιάζουν μὲ κίβδηλα νομίσματα. Εἶνε ἐπιπόλαιες κρίσεις ἀνθρώπων ποὺ λίγο μᾶς γνωρίζουν. Εἶνε προϊόντα ἄθλια μιᾶςαἰσχρῆς βιομηχανίας ποὺ λέγεται κολακεία. Πόσοι ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους δὲν ἔγιναν παγίδες, πρὸ παντὸς γιὰ τοὺς νέους; Συχνὰ ἡ διαφθορά, ἰδίως τῶν νεανίδων, ἀρχίζει ἀπὸ ἕνα κοπλιμέντο, ἀπὸ ἕναν ἔπαινο· καὶ σιγὰ - σιγά, ἂνδὲν καταλάβουν τὸν κίνδυνο, πέφτουν στὴνκα ταστροφή. Πόσοι δὲν ἔπαθαν ἐκεῖνο ποὺλέει ὁ Αἴσωπος· ἡ ἀλεποῦ, λέει, εἶδε τὸν κόρα κα πάνω στὸ δέντρο νὰ κρατάῃ στὸ ῥάμφος του ἕνα κομμάτι κρέας. Πῶς νὰ τοῦ τὸ πάρῃ; Ἄρχισε νὰ τὸν κολακεύῃ, ὅτι ἔχει «ὡραίαφωνή». Ἔτσι ὁ ἀνόητος ἄνοιξε τὸ στόμα νὰ«τραγουδήσῃ», καὶ τὸ κρέας ἔπεσε…

Ἀλλ᾿ ἐὰν οἱ ἔπαινοι τοῦ κόσμου εἶνε χωρὶςἀξία ἢ γίνωνται καὶ παγίδες, ὑπάρχουν ὅμωςἄλλοι ἔπαινοι ποὺ ἀξίζουν καὶ πρέπει νὰ τοὺς προσέξουμε. Εἶνε οἱ ἔπαινοι τιμίων ἀνθρώπων, ποὺ δὲν κολακεύουν. Εἶνε ὁ ἔπαινος τῆς συνειδήσεως, ποὺ δὲν λέει ψέματα. Εἶνε ὁ ἔπαινος τῶν ἁγίων καὶ τῶν ἀγγέλων. Εἶνε πάνω ἀπ᾿ ὅλα
ὁ ἔπαινος τοῦ Θεοῦ. Ὤ ὁ ἔπαινος τοῦ Θεοῦ! Ἂς μ᾿ ἐπαινέσῃ ὁ Θεός, κι ἂς μὲ κατηγορῇ ὅλος ὁ κόσμος. Καὶ ἂν μ᾿ ἐπαινῇ ὅλος ὁκόσμος ἀλλὰ μὲ κατηγορήσῃ ὁ Θεός, καμμιάἀξία δὲν ἔχω. Ἂν σ᾿ ἐπαινέσῃ ὁ Θεός, παράδει σο ἔχεις· ἂν σὲ κατηγορήσῃ ὁ Θεός, κόλασι ἔχεις. Τί νὰ τοὺς κάνῃς τοὺς ἐπαίνους τοῦματαίου τούτου κόσμου; Τοῦ Θεοῦ ὁ ἔπαινος ἀξίζει.

* * *

Ἕναν τέτοιο ἔπαινο ἔχει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Σήμερα ὁ Κύριός μας ἐπαινεῖ. Ποιόν ἐπαινεῖ; βασιλιᾶ; στρατηγό; σοφό; ἐπιστήμονα;Ὄχι. Ἐπαινεῖ μιὰ γυναῖκα. Ποιά γυναῖκα; ΤὴΧαναναία, ποὺ ἔπεσε μπροστὰ στὰ πόδια τουκαὶ ζητοῦσε τὴ θεραπεία τῆς θυγατέρας της.Μὰ γιὰ νὰ τὴν ἐπαινῇ ὁ Χριστός, σημαίνει ὅτι αὐτὴ εἶχε ἀξία. Καὶ πράγματι ἡ γυναίκα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου ἦταν διαμάντι. Ἦταν ἀξία ἐπαίνου. Τί εἶδε ἆραγε ὁ Χριστὸς στὴ Χαναναία καὶ εἵλκυσε τὸ θαυμασμό του;

Τὸ πρῶτο ποὺ εἶδε ἦταν ἡ πίστι της. Τί ἦ τανἡ Χαναναία; Εἰδωλολάτρισσα. Ἡ χώρα της, ἡΧαναάν, ἦταν χώρα αἰσχρῆς εἰδωλολατρίας,μὲ μάγους καὶ μάγισσες. Δὲν ἔζησε αὐτὴ στὰἸεροσόλυμα, δὲν εἶχε ἀκούσει τὸ Χριστό, δὲνεἶδε τὰ θαύματά του. Καὶ ὅμως, μόλις τῆς εἶπαν ὅτι αὐτὸς ποὺ περνάει εἶνε ὁ Χριστός, μιὰ ἐσωτερικὴ πεποίθησι τὴν ἔκανε νὰ πῇ· Αὐτὸς εἶνε ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, αὐτὸς εἶνε ὁ μοναδικὸς γιατρὸς καὶ γιὰ τὴ θυγατέρα μου!… Ἀμέσως ἔπεσε μπροστὰ στὰ πόδια του. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ἔσβησαν μέσα στὴν καρδιά της ὅλοι οἱ ψεύτικοι θεοί· ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη προσκολλήθηκε στὸ Χριστό. Αὐτὴ τὴνπίστι βράβευσε ὁ Χριστός.

Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς ἔχουμε αὐτὴτὴν πίστι; Ὅταν ἀρρωστήσουμε ποῦ τρέχουμε; Πολλοί, λεγόμενοι Χριστιανοί, τρέχουν σὲμάγους. Ἀκόμη καὶ σήμερα, στὸν αἰῶνα αὐ τόν. Καὶ ὄχι μόνο στὰ χωριὰ ἀλλὰ καὶ στὰ μεγάλα κέντρα. Ὀργιάζει ἡ μαγεία καὶ ξαφρίζει πορτοφόλια… Θὰ πῇ κανείς· Κ᾿ οἱ παπᾶδες ζητᾶνε τυχερά. Δὲν τὸ ἐγκρίνω. Θέλω ὁ παπᾶς νὰ εἶνε στὸ ὕψος του καὶ τὰ μυστήρια νὰ τελοῦνται δωρεάν. Δὲν τὸ ἐγκρίνω λοιπὸν αὐτό. Ἀλλὰ δὲν ἐγκρίνω καὶ τὸ ἄλλο· ὅταν ὁ παπᾶς ζητήσῃ κάτι, τὸν περνοῦν «γενεὲς δεκατέσσερις»· στοὺς μάγους ὅμως ἀδειάζουν τὰπορτοφόλια χωρὶς διαμαρτυρία. Λὲς καὶ δὲνὑ πάρχει Χριστός, λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία, λὲς καὶ δὲν ὑπάρχουν μυστήρια, λὲς καὶδὲν κάνει θαύματα ἡ πίστι μας.

Βλέπετε λοιπὸν τί πίστι εἶχε ἡ Χαναναία, ἐνσυγκρίσει μὲ τοὺς σημερινοὺς Χριστιανούς;

Ἐπαίνεσε ὁ Χριστὸς τὴ Χαναναία γιὰ τὴν πίστι της. Ἀλλὰ τὴν ἐπαίνεσε καὶ γιὰ τὴν ταπείνωσί της. Τῆς λέει· «Δὲν εἶνε σωστό, τὸ ψωμὶποὺ προορίζεται γιὰ τὰ παιδιὰ νὰ τὸ ῥίξω στὰσκυλιά» (Ματθ. 15,26). «Παιδιὰ» ἐννοοῦσε τοὺς Ἰουδαίους, καὶ «σκυλιὰ» τοὺς εἰδωλολάτρες ποὺζοῦσαν μιὰ ἀκάθαρτη καὶ αἰσχρὴ ζωή. Ἡ Χαναναία ἄκουσε αὐτὸ τὸ λόγο, καὶ δὲν τὸ πῆρεὡς προσβολὴ τοῦ γένους καὶ τῆς φυλῆς της·πῆρε τὴ λέξι «σκυλί», ποὺ θεωρεῖται ὑβριστική –ἐδῶ εἶνε τὸ μεγαλεῖο της–, καὶ τὴν ἔκανεὅ πλο, καὶ μ᾿ αὐτὴν πολέμησε – ποιόν; Τὸ Χριστό· καὶ Τὸν ἐνίκησε. Ὤ θαῦμα! νίκησε τὸν Ἀήττητο. «Ναί, Κύριε», λέει (ἔ.ἀ.15,27)· ἂν ἄλλοι εἶνε παιδιά σου, ἐγὼ εἶμαι σκυλάκι σου. Δῶσετὸ ψωμὶ στὰ παιδιά σου· ἐγὼ θὰ περιμένω νὰπάρω τὰ ψίχουλα. Ἕνα ψίχουλο, Χριστέ μου,φτάνει γιὰ μένα…

Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· Ἔχουμε ἐμεῖς τέτοια ταπείνωσι; Δεχόμαστε παρατηρήσεις καὶἐλέγχους; Οἱ περισσότεροι εἶστε οἰκογενειάρ χες καὶ ἔχετε σπίτια. Τολμᾷ σήμερα ὁ ἄντρας νὰ κάνῃ παρατήρησι στὴ γυναῖκα; Καὶτολμᾷ ἡ γυναίκα νὰ κάνῃ παρατήρησι στὸνἄν τρα; Ἔτσι τὸ ἀντρόγυνο ζῇ μέσα σὲ μιὰ κολακεία, ὄχι στὴν ἀλήθεια. Ποῦ εἶνε ἡ ταπείνωσι; Μᾶς ἔφαγε ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ ὑπερηφάνεια, ποὺ εἶνε τὸ χειρότερο ἁμάρτημα, μεγαλύτερο κι ἀπὸ τὴν πορνεία κι ἀπὸ τὴ μοιχείακι ἀπὸ ὅλα. Αὐτὴ γκρέμισε τὸν ἑωσφόρο καὶτὸν ἔκανε διάβολο. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἅγιος Κοσμᾶςὁ Αἰτωλὸς λέει· Ὅταν βλέπω ἄντρα ὑπερήφανο ἢ γυναῖκα ὑπερήφανη, μοῦ φαίνεται πὼςβλέ πω τὸ διάβολο· κι ὅταν βλέπω ταπεινὸ ἄνθρωπο, μοῦ φαίνεται σὰν ἄγγελος… Τέτοια ταπείνωσι εἶχε ἡ Χαναναία. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς τὴν ἐπαίνεσε· «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!» (ἔ.ἀ. 15,28) καὶ μεγάλη σου ἡ ταπείνωσις.

Ἀλλὰ ἡ γυναίκα αὐτὴ εἶνε ἀξιοθαύμαστη καὶ γιὰ κάποια ἄλλη μεγάλη ἀρετή. Ποιά; Ἔπεσε στὰ πόδια καὶ παρακαλοῦσε· «Κύριε, ἐλέησον» (ἔ.ἀ. 15,22). Καμμιά σημασία ὁ Χριστός! «Κύριε, ἐλέησον»· καμμιά ἀπάντησις! Μὰ δὲν ἄκουγε ὁ Χριστός; Ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔφτειαξεμηχανήματα κι ἀκούῃ μακριά, τὸ αὐτὶ τοῦ Θεοῦ ἀκούει ὅλες τὶς φωνὲς καὶ ὅλους τοὺς ψιθύρους. Καὶ ὅμως ἐδῶ καμμιά σημασία! Τί ἔκανε τότε αὐτή; Ὁ ἕνας εὐαγγελιστὴς λέει ὅτι ἔκραζε «ἔμπροσθεν» (βλ. Μᾶρκ. 7,25), ὁ ἄλλος λέει ὅτι ἔκραζε «ὄπισθεν» (Ματθ. 15,23). Ἔχετε δεῖ σκυλιὰ ποὺ τριγυρίζουν τὸ ἀφεντικό τους πότεμπροστὰ καὶ πότε πίσω, ὥσπου νὰ τοὺς δώσῃ κάτι; Ἔτσι κι αὐτή. Μιὰ πίσω, μιὰ μπροστά, δὲν κουράστηκε, ἕως ὅτου ἀνάγκασε τὸ Χριστὸ ν᾿ἀνοίξῃ τὸ στόμα του καὶ νὰ μιλήσῃ. Ἡ Χαναναία ἐπιμένει. Ἐπιμένει ὄχι σὲ κάτι κακό, ὄχιστὴν ἀτιμία, ὄχι στὸ ἔγκλημα· ἐπιμένει στὸ καλό. Εἶνε ἀρετή, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐμπόδια, νὰ ἐπιμένῃς στὸ καλό. Αὐτὸς ποὺ ἐπιμένει νικᾷ.

Ἕνα ἰνδικὸ παραμύθι λέει, ὅτι κάποτε ἕναςναύτης ταξίδευε. Ἦταν στὸ ἄκρο τοῦ πλοίου,κρατοῦσε στὰ χέρια του ἕνα δαχτυλίδι καὶ τὸἔπαιζε στὰ δάχτυλά του. Σὲ μιὰ στιγμὴ ὅμωςτὸ δαχτυλίδι τοῦ φεύγει καὶ πέφτει στὴ θάλασσα. Δὲν ἀπελπίστηκε. Τί ἔκανε; Πῆρε ἕνακουβᾶ κι ἄρχισε νὰ …ἀδειάζῃ τὴ θάλασσα!Τό τε, λέει, ἄκουσε τὴ θάλασσα· –Τί κάνεις ἐκεῖ; –Ἄχ, ἄτιμη θάλασσα, λέει, μοῦ ᾿κλεψεςτὸ δαχτυλίδι μου. Θὰ σὲ ἀδειάσω νὰ τὸ πάρω!… Ὅταν τ᾿ ἄκουσε ἡ θάλασσα, φοβήθηκε. –Ἐσύ, λέει, ἔχεις κακὸ σκοπό· πάρε τὸ δαχτυλίδι σου, γιατὶ σὲ βλέπω ὅτι εἶσαι ἐπίμονος…

Ἀκοῦτε ἐπιμονή; Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Ἐπιμονὴστὸ καλό, καὶ θὰ νικήσουμε.

* * *

Ἀγαπητοί μου! Ἂν κάτι ποὺ ζητοῦμε εἶνεσύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε νὰ τὸ ζητοῦμε ὅπως ἡ Χαναναία. Μὴ μοιάσουμε σὰν κάτι ἀλητόπαιδα, ποὺ χτυποῦν στὰ σπίτια τὸκουδούνι μιὰ φορὰ καὶ μετὰ φεύγουν· φεύγουν, γιατὶ θέλουν νὰ πειράξουν. Ὄχι λοιπὸνμιὰ φορά, ἀλλὰ συνεχῶς, μέχρι ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ πόρτα τοῦ Θεοῦ. Ἠλεκτρικὸ κουδούνι γιὰ μᾶς εἶνε ἡ προσευχή, τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ἂς ἐπιμένουμε· Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντωντῶν ἁγίων ἐλέησον ἡμᾶς. Ἅμα αὐτὸ τὸ λέμεμὲ ἐπιμονή, τότε καὶ τὰ πιὸ μεγάλα καὶ θαυμαστὰ πράγματα θὰ γίνουν, καὶ θ᾿ ἀκούσουμεκ᾿ ἐμεῖς· «Μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω ὡς θέλεις»(ἔ.ἀ. 15,28).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

«Εις τους καιρούς μας βλέπομεν ότι πολλά πιστά τέκνα της Εκκλησίας μας μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από αυτήν εξαιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλόν να αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φοράν που θα πταίη ο Πατριάρχης», έγραφε στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, ο Όσιος Παΐσιος.

Με Ορθόδοξη έγνοια τόνιζε, ότι «εάν δια την α ή την β λοξοδρόμηση των κατά καιρούς Πατριαρχών χωριζώμεθα και κάνωμε δικές μας Εκκλησίες – Θεός φυλάξει! θα ξεπεράσωμε και τους Προτεστάντες ακόμη»*.

«Δυστυχώς, έχουμε πολλές ‘’εκκλησίες’’ στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή και ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ δια τα εν Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάνουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία», σημείωνε στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, επισημαίνοντας τον μεγάλο κίνδυνο να περιπέσει ο διακόπτων το μνημόσυνο σε σχίσμα. Στο Άγιο Όρος ο Όσιος Γέροντας είχε γίνει μάρτυρας τέτοιων λυπηρών καταστάσεων.

Αναφέρεται ο Όσιος Παΐσιος στη διακοπή του μνημοσύνου και στον κίνδυνο να περιπέσει σε σχίσμα, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Προς τούτο σημείωνε τη συμβουλή και την έγνοια του στην εν λόγω επιστολή, με τα εξής λόγια : «Αλλά από μέσα, κοντά στην Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσι ο καθένας ν’ αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήση ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό νομίζω, είναι παράλογον»*. Χωρίς περιστροφές ο Άγιος Γέροντας αναφέρεται στην περίπτωση όπου τη διακοπή μνημοσύνου ακολουθεί το σχίσμα. Οι ύβρεις προδίδουν τόσο την εμπάθεια όσο και το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ίσως να είναι λόγος εκ περισσού να λεχθεί, ότι οι αναφορές αυτές γίνονται σε μια επιστολή Ορθόδοξης ομολογίας, όπου αναφέρει και το ‘’μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό’’*.

Οι αναφορές αυτές του Οσίου Παϊσίου δεν επιδέχονται διάφορες ερμηνείες. Ή συμφωνεί κανείς με αυτά που λέγει ο Άγιος Γέροντας ή διαφωνεί. Μιλά ξεκάθαρα για το θέμα τούτο. Γι’ αυτό με πόνο αναφέρει ότι «εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει…»*. Με διάκριση ομιλεί ο Όσιος Παΐσιος. Γι’ αυτό καταληκτικά αναφέρει ότι «εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο»*.

*Από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η ορθογραφία και τα σημεία στίξεως από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου έχουν παραμείνει όπως ήταν.

Πηγή: Ακτίνες

Ο Θεός αγαπάει και φροντίζει ιδιαίτερα τους πολυτέκνους. Σε μια μεγάλη οικογένεια δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν κανονικά, εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί βοηθάει το άλλο. Ή μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα, το δεύτερο παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.λπ. Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης. Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια.

Γι' αυτό, όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δυο παιδιά, οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν πώς θα τα μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν να μην τους λείψει τίποτε, οπότε τα παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως. Πάρε μια κοπέλα μοναχοκόρη που τα έχει όλα. Έχει την υπηρέτρια, που θα της φέρει το φαγητό στην ώρα του, που θα της νοικοκυρέψει το δωμάτιο της κ.λπ. Ή υπηρέτρια πληρώνεται, αλλά καλλιεργείται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ενώ αυτή, αν δεν κάνη καμιά θυσία, μένει κούτσουρο, ακαλλιέργητη. Εγώ συνιστώ στους νέους να πάρουν σύζυγο από πολύτεκνη οικογένεια, γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν με οικονομική δυσκολία συνηθίζουν στην θυσία, επειδή σκέφτονται πώς να βοηθήσουν τους γονείς. Αυτό σπάνια το συναντάς στα καλομαθημένα παιδιά.

Αλλά και οι πολύτεκνοι γονείς έχουν πλούσια καρδιά. Θυμάμαι στην Κατοχή ήταν στην γειτονιά μας ένα παιδάκι ορφανό, που είχε μείνει τελείως μόνο του. Ένας πολύτεκνος οικογενειάρχης, με δέκα παιδιά, το λυπήθηκε, το πήρε στο σπίτι του και το μεγάλωσε και αυτό μαζί με τα δικά του παιδιά. Και ξέρετε έπειτα τι ευλογίες είχε από τον Θεό! Θα τον άφηνε ό Θεός αβοήθητο με τέτοιο φιλότιμο που, είχε;

Ένας πολύτεκνος μπορεί στις αρχές να αντιμετώπιση δυσκολίες, αλλά ό Θεός δεν θα τον αφήσει. Να σας πω και για μια άλλη περίπτωση: Ένας πολύτεκνος, που είχε έξι παιδιά, μου είπε μια φορά να κάνω προσευχή να φωτίζει ό Θεός τους νοικοκυραίους να μην τον βγάζουν από το σπίτι. Δυστυχώς, πολλοί ιδιοκτήτες, ενώ νοικιάζουν το σπίτι τους σε οικογένειες με δύο ανθρώπους και πέντε σκύλους ή γατιά, που το μουρνταρεύουν, δεν θέλουν οικογένειες με πολλά παιδιά, για να μην τους χαλάσουν δήθεν το σπίτι τους. Αυτό λοιπόν ο οικογενειάρχης είχε κουραστεί ο καημένος να τον διώχνει ο ένας ιδιοκτήτης, να μην του νοικιάζει το σπίτι του ο άλλος και να μεταφέρει τα παιδάκια του και τα πράγματα του από σπίτι σε σπίτι με πολλή αγωνία. Εργαζόταν σκληρά, οικονομούσε τα απαραίτητα για την οικογένεια του και δεν έκανε παζάρια για το ενοίκιο, αρκεί να τον άφηναν οι ιδιοκτήτες να μείνει λίγα χρόνια, για να μην ταλαιπωρούνται με τις μετακομίσεις. Όταν τα άκουσα αυτά, τον πόνεσα και του είπα: «Μη στενοχωριέσαι ο Θεός έχει στον λογαριασμό Του και τα δικά σου παιδιά. Αυτός είναι ο Δημιουργός που δίνει στα παιδιά το κυριότερο, την ψυχή, ενώ εσύ με την σύζυγο, σαν συνδημιουργοί, δίνετε το σώμα. Επομένως ο Θεός ενδιαφέρεται πιο πολύ από σας για τα παιδιά σας». Δεν πέρασαν δύο-τρεις μήνες, έρχεται χαρούμενος και μου λέει: «Δόξα τω Θεώ, ό Θεός μου οικονόμησε και σπίτι και μου περισσεύουν και αρκετά χρήματα».

Τον ρώτησα τι συνέβη και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
«Πηγαίνοντας για το χωριό μου, κάθισα λίγο στο πρακτορείο, μέχρι να έρθει ή ώρα να φυγή το λεωφορείο. Με πλησιάζει λοιπόν ένας λαχειοπώλης και μου λέει να πάρω λαχεία. Εγώ, επειδή είχα την αρχή ως Χριστιανός να μην παίρνω λαχεία, του είπα ότι δεν ήθελα. Όταν όμως είδα τον λαχειοπώλη να φεύγει, σκέφτηκα μήπως είχε μεγάλη ανάγκη, γι' αυτό τον φώναξα πάλι και έβγαλα χρήματα να του πληρώσω ένα λαχείο, χωρίς να το πάρω. Μα ο λαχειοπώλης ήταν φιλότιμος και δεν το δέχθηκε αυτό. Πάλι στενοχωρήθηκα και, επειδή ήθελα να τον βοηθήσω, του είπα: «Δώσ' μου ένα λαχείο" ίσως μου χρειασθεί». Και αγόρασα ένα λαχείο με σκοπό να χάρη ο άλλος και εγώ να στενοχωρηθώ και λίγο, που παρέβηκα το τυπικό μου. Εκείνο λοιπόν το λαχείο κέρδισε ένα μεγάλο ποσό, αγόρασα σπίτι και μου περίσσεψαν και χρήματα, για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Έμαθα και που έμενε ο λαχειοπώλης και πήγα αθόρυβα και του άφησα στην θυρίδα του έναν φάκελο με αρκετά χρήματα, επειδή ήξερα πώς δεν θα τα δεχόταν, εάν του τα έδινα στα χέρια». Είναι φοβερό πώς ενεργεί στους φιλότιμους ή αγάπη του Θεού!

Πηγή: Καινή Κτίσις

Με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε για την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας[1] με θέμα «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης», με τίτλο «Σώμα και ταυτότητα». Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2016οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τα Γυμνάσια της χώρας, οι υπεύθυνοι αγωγής υγείας και οι υπεύθυνοι συμβουλευτικών σταθμών νέων έλαβαν επείγουσα εγκύκλιο για την υλοποίηση θεματικής εβδομάδας, η οποία περιλαμβάνει τρεις θεματικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες.

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

της καθ᾿ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

Με μεγάλη έκπληξη πληροφορηθήκαμε για την πρόσφατη εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας[1] με θέμα «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης», με τίτλο «Σώμα και ταυτότητα». Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2016οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, τα Γυμνάσια της χώρας, οι υπεύθυνοι αγωγής υγείας και οι υπεύθυνοι συμβουλευτικών σταθμών νέων έλαβαν επείγουσα εγκύκλιο για την υλοποίηση θεματικής εβδομάδας, η οποία περιλαμβάνει τρεις θεματικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες.

Η εγκύκλιος αυτή, ειδικά με την ενότητα «έμφυλες ταυτότητες», ζητά από τους εκπαιδευτικούς να παρουσιάσουν σε παιδιά ηλικίας 12-15 ετών θέματα που προσεγγίζουν τη σεξουαλικότητα και μάλιστα με τρόπο διαστρεβλωτικό. Η θεματική αυτή εβδομάδα, η οποία αναμένεται να υλοποιηθεί σε πρώτη φάση στα Γυμνάσια ολόκληρης της χώρας, φαίνεται ότι αποτελεί τραγική συνέχεια παλαιότερων δηλώσεων του τ. αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, ο οποίος είχε δηλώσει το 2015, στο πλαίσιο του 4ου ομοφυλοφιλικού «Thessaloniki Pride – Φεστιβάλ Υπερηφάνειας»: «Πρέπει να μάθουν τα παιδιά στα σχολεία της χώρας ότι η διαφορετικότητα είναι πλούτος και ότι δεν πρέπει να αισθάνονται συστολή και φόβο»!

Το 2017 οι εκπαιδευτικοί καλούνται να διακόψουν τη μαθησιακή διαδικασία για μια ολόκληρη εβδομάδα, ώστε να κάνουν, χωρίς την έγγραφη συγκατάθεση των γονέων, βιωματικά εργαστήρια και βιωματικές ασκήσεις πάνω σε θέματα, όπως: «βιολογικό και κοινωνικό φύλο, αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα, ομοφοβία και τρανσφοβία στην κοινωνία και το σχολείο» κ.ά. Στο σχετικό υλικό του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που διατίθεται στα σχολεία για εκπαιδευτική χρήση, βρήκαμε, μεταξύ άλλων:

1. συζητήσεις για θέματα σεξουαλικής συμπεριφοράς και σεξουαλικών σχέσεων (στις δραστηριότητες του θεματικού άξονα «πρόληψη εθισμού και εξαρτήσεων»),

2. αναλύσεις για «φαλλικά σύμβολα» (στο θεματικό άξονα «έμφυλες ταυτότητες»),

3. δραστηριότητα με τίτλο «“Κακές” λέξεις!!!», όπου οι μαθητές καλούνται «να καταγράψουν στο φύλλο εργασίας όλες τις υβριστικές εκφράσεις και λέξεις που θα ακούσουν να χρησιμοποιούνται στο χώρο του σχολείου ή έξω από αυτό από τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές τους» και «να συγκεντρώσουν υβριστικές εκφράσεις από την τηλεόραση και τα περιοδικά» (στις δραστηριότητες του θεματικού άξονα «έμφυλες ταυτότητες»),

4. δραστηριότητα με τίτλο «Σεξουαλικότητα στην εφηβεία» με ερωτήσεις για συζήτηση, οι οποίες περιλαμβάνουν: «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η εμφάνιση της σεξουαλικότητας, σεξουαλική επαφή (ορισμός, η πρώτη φορά, φόβοι-ανασφάλειες κ.λπ.), έκφραση της σεξουαλικότητας, γονείς και εφηβική σεξουαλικότητα, ομοφυλοφιλία, σεξουαλικές ταυτότητες και στερεότυπα φύλου» (στον θεματικό άξονα «έμφυλες ταυτότητες»).

Είναι απορίας άξιον, πώς χωρίς την άδεια των γονέων επιχειρείται η προσέγγιση τόσο ευαίσθητων θεμάτων, η οποία σε καμμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται μαζικά, χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι ιδιαιτερότητες και η ωριμότητα κάθε παιδιού, πράγμα που συνεπάγεται τη δημιουργία ψυχικών τραυμάτων. Με τρόπο ανεπίτρεπτα παρεμβατικό, τα παιδιά μας βομβαρδίζονται με στρεβλές ιδέες και κατευθύνονται σε διαμόρφωση μη υγιών στάσεων ζωής. Στην όλη διαδικασία μάλιστα, παροτρύνονται οι εκπαιδευτικοί να οργανώσουν και «προβολή ταινιών με σχετικό περιεχόμενο», κάτι που παραπέμπει σε αντίστοιχες ταινίες απροκάλυπτης προώθησης της ομοφυλοφιλίας και των «διαφορετικών» αποκαλούμενων οικογενειών, οι οποίες προβάλλονται στο εξωτερικό. Όπως δηλώνει διευθύντρια σχολείου στο εξωτερικό, μετά την προβολή σχετικής ταινίας, «οι μαθητές μπόρεσαν να αποδομήσουν τις ιδέες περί οικογένειας».

Ως γονείς οφείλουμε να αντιδράσουμε σε οποιαδήποτε προσπάθεια χειραγώγησης της συνείδησης των παιδιών μας και καταπάτησης της θρησκευτικής ελευθερίας μας. Δεν δεχόμαστε τη συμμετοχή των παιδιών μας σε θεματικές εβδομάδες με το προαναφερθέν περιεχόμενο. Για τον σκοπό αυτό μπορούμε να συμπληρώσουμε τη σχετική δήλωση απαλλαγής του παιδιού μας ΕΔΩ . Ως εκπαιδευτικοί αρνούμεθα να διδάξουμε οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την πίστη μας και τις αρχές του Ευαγγελίου. Ειρήσθω εν παρόδω, ότι η Ο.Λ.Μ.Ε. ανακοίνωσε[2] ότι απαιτεί από το Υπουργείο Παιδείας να αποσύρει την υποχρεωτικότητα της θεματικής εβδομάδας.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί καλούνται να βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση, προσευχόμενοι και αγωνιζόμενοι εν χάριτι, αγάπη και αληθεία.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης, Βάρης και Βαρκίζης

Κατόπιν ερωτημάτων, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε σήμερα ότι τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017, ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, στις σχολικές μονάδες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δύνανται να πραγματοποιηθούν δραστηριότητες που σχετίζονται με τη συμβολή των Τριών Ιεραρχών στα Γράμματα, με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων.

Να υπενθυμίσουμε ότι με παλαιότερη ανακοίνωση του το υπουργείο Παιδείας σχετικά με τον εορτασμό της θρησκευτικής γιορτής των Τριών Ιεραρχών, γίνεται γνωστό ότι την 30η Ιανουαρίου, εορτή των Τριών Ιεραρχών, τα νηπιαγωγεία δε θα λειτουργήσουν. Την ημέρα αυτή, το διδακτικό προσωπικό θα πάρει μέρος στις σχετικές εκδηλώσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας της περιοχής.

Η χρονική διάρκεια και ο τρόπος εορτασμού των εκδηλώσεων στα Δημοτικά Σχολεία της χώρας θα καθοριστούν με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Οι μαθητές που παρακολουθούν το Ολοήμερο Πρόγραμμα θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του σχολείου και θα αποχωρήσουν με τους άλλους μαθητές. Με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων, ειδοποιούνται οι γονείς και οι κηδεμόνες για την ώρα αποχώρησης των μαθητών από το σχολείο.

‘’Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό’’*.  Με αυτά τα λόγια ο Όσιος Παΐσιος τόνιζε τη λύπη του για τις ενέργειες τότε του Πατριάρχη Αθηναγόρα.  

Και φυσικά αυτά τα λόγια δεν είναι έκφραση ακρότητας, αλλά λόγια που μεθερμηνεύουν με την ασκητική απλότητα του Οσίου Γέροντα, το ολίσθημα της ανθρωπάρεσκης αγάπης, καταδεικνύοντας παράλληλα το κάλλος της εν αληθεία αγάπης.  Η  εν αληθεία αγάπη αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας.

Η αγάπη Ορθοδόξως,  νοείται  εν αληθεία.   Αγάπη και αλήθεια στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή αλληλοπεριχωρούνται.  Ουδέποτε η αγάπη εργάζεται  σε βάρος της αλήθειας  και ουδέποτε η αλήθεια σε βάρος της αγάπης.   Οποιαδήποτε έκπτωση είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, αποτελεί στρέβλωση.  Εκπτώσεις είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, δεν συνάδουν με την εν Χριστώ ζωή.  Αν κανείς αντιλαμβάνεται την αγάπη ή την αλήθεια εμπαθώς, θα οδηγηθεί σε εκπτώσεις και ως εκ τούτου σε στρεβλώσεις. Η έκπτωση από την εν Χριστώ αγάπη, την εν αληθεία δηλαδή αγάπη, είναι καρπός της εμπαθούς ανθρωπαρέσκειας.   Η εν αληθεία αγάπη είναι κανών ακριβείας στην εν Χριστώ ζωή. 

‘’Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα’’ έγραφε στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο ο Όσιος Παΐσιος.

‘’Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη  Ρώμη.  Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά.  Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας που έχουν φόβο Θεού…’’, έγραφε με πόνο στην επιστολή του ο Όσιος Παΐσιος.  Η εν Χριστώ αγάπη, είναι  εν η εν αληθεία αγάπη. «Πίστις ουν δι’ αγάπης ενεργουμένη το μέγα των αρετών», αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. 

Δεν διασπούσε ο Όσιος Γέροντας την ενότητα της Εκκλησίας, αλλά καθόριζε την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα, η οποία είναι ενότητα εν αληθεία.  Η Εκκλησιαστική ενότητα νοείται εν αγάπη και εν αληθεία.  Δεν νοείται Εκκλησιαστική ενότητα χωρίς την εν αληθεία αγάπη.  Το κάλλος της εν αληθεία αγάπης, αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας και η ενότητα εν αληθεία, την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα.  Γιατί αγνοούν τούτη την έγνοια του Οσίου Γέροντα της Παναγούδας;

*Από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η ορθογραφία και τα σημεία στίξεως από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου έχουν παραμείνει όπως ήταν.

Πηγή: Ακτίνες

Σήμερα ὁ Σατανᾶς σηκώνει πάλι μὲ αὐθάδεια τὸ κεφάλι καὶ ἀπειλεῖ νὰ καταστρέψει ὅ,τι ὡραῖο, ὑψηλό, ἠθικό, πνευματικό, χριστιανικό, εὐαγγελικό, ἀποστολικό καί πατερικό, ἔχει κατορθωθεῖ κατὰ τὸ δισχιλιετὲς διάστημα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νά ἐκτροχιάσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σκοπὸ τῆς δημιουργίας του πού εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα, ἡ πνευματοποίηση καὶ ἡ κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο, ἡ σαρκοποίηση, ἡ ὑποταγὴ τοῦ πνεύματος στὴ σάρκα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ σχεδίου τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντικείμενος Σατανᾶς θέλει τὸν ἄνθρωπο δοῦλο τῆς σάρκας, τῆς ἡδονῆς, τῆς ἁμαρτίας, ὄχι πνευματικό, ἀλλὰ ὑλικὸ δημιούργημα, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ
 

Ἀκολουθεῖ ἡ Ἐγκύκλιος τήν ὁποίαν ἀπέστειλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ νά ἀναγνωσθῆ στούς Ἱερούς Ναούς τῆς Μητροπολιτικῆς του  Περιφερείας τήν Κυριακή 29 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. μέ τήν ὁποία καλοῦνται οἱ γονεῖς καί κηδεμόνες μαθητῶν Γυμνασίου νά ὑποβάλουν δηλώσεις ἀπαλλαγῆς τῶν παιδιῶν τους ἀπό τήν θεματική ἑβδομάδα γιά τήν «ἀποδόμηση τῶν ἐμφύλων στερεοτύπων» τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Κων/νον Γαβρόγλου.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

᾿Αριθμ. Πρωτ. 91

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 24ῃἸανουαρίου 2017

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Ν    Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α  15
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
 Π ρ ό ς
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν φιλόχριστον λαόν
τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Μητροπόλεως
 

Νά ἀναγνωσθῇ εὐκρινῶς ἀντί κηρύγματος κατά τήν Κυριακή 29η Ἰανουαρίου ἐ.ἔ καί νά εὑρίσκωνται εἰς τό Ἐπιτροπᾶτο φωτοτυπημένες οἱ συνημμένες δηλώσεις γιά νά παραληφθοῦν ἀπό τούς πιστούς γονεῖς ἤ κηδεμόνες μαθητῶν Γυμνασίου:

Τέκνα μου ἀγαπητά,
 

Σήμερα ὁ Σατανᾶς σηκώνει πάλι μὲ αὐθάδεια τὸ κεφάλι καὶ ἀπειλεῖ νὰ καταστρέψει ὅ,τι ὡραῖο, ὑψηλό, ἠθικό, πνευματικό, χριστιανικό, εὐαγγελικό, ἀποστολικό καί πατερικό, ἔχει κατορθωθεῖ κατὰ τὸ δισχιλιετὲς διάστημα τῆς ζωῆς καὶ δράσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Προσπαθεῖ νά ἐκτροχιάσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν σκοπὸ τῆς δημιουργίας του πού εἶναι ἡ ὑποταγὴ τῆς σάρκας στὸ πνεῦμα, ἡ πνευματοποίηση καὶ ἡ κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο, ἡ σαρκοποίηση, ἡ ὑποταγὴ τοῦ πνεύματος στὴ σάρκα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ σχεδίου τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντικείμενος Σατανᾶς θέλει τὸν ἄνθρωπο δοῦλο τῆς σάρκας, τῆς ἡδονῆς, τῆς ἁμαρτίας, ὄχι πνευματικό, ἀλλὰ ὑλικὸ δημιούργημα, σὰν τὰ ἄλογα ζῶα.
 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν καί ἡ χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν, καί ὄχι τῶν σατανικῶς καί ἀμετανοήτως ἐμμενόντων στήν διαστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί ὀντολογίας.
 

Διαχρονικά, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζομένη ἐπί τῆς Γῆς, στηλιτεύει τήν πολυποίκιλη τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας, ὡς ἀποκοπῆς καί σχάσης ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Ζῶντα Θεό, τόν Δημιουργό τῆς ζωῆς, καί ὄχι τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, τόν ὁποίο περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της καί περιβάλλει μέ ἄφατη στοργή καί συμπάθεια, ἐφαρμόζοντας κατά περίπτωση καί τήν οἰκονομία, μέσω τῆς ὁποίας ρυθμίζει τήν ἐπιστροφή καί ἀνάνηψή του.
 

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχει πρόθεση οὔτε νά ἐπέμβει ρατσιστικά οὔτε νά ἀναστείλει δικαιώματα καί ἐλευθερίες.
 

Ἡ ἀπενοχοποίηση, ὅμως, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει στήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.
 

Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ Γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τό ὁποῖο τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα καί ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου.
 

Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καί ἀποτελεῖ τορπίλλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται.
 

Στὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ποὺ πραγματοποιεῖται μέσα στὴν ἱστορικὴ πορεία καὶ ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐγκαταλείπονται τὰ παλαιὰ πάθη, τὰ γήϊνα, τὰ σαρκικά, καὶ βιώνεται ἀπὸ τώρα, κατὰ τὶς δυνατότητες κάθε πιστοῦ, εἴτε μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου ὡς ἐγκράτεια καὶ σωφροσύνη, εἴτε στὸν ἰσάγγελο βίο τῶν μοναχῶν μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς παρθενίας, ἡ πορεία ἀπὸ τὸ «κατ᾽ εἰκόνα» στό «καθ᾽ ὁμοίωσιν», ἡ νίκη τοῦ πνεύματος ἐπὶ τῆς σάρκας, ἡ ἀγγελοποίηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ θέση τοῦ φθονεροῦ καὶ ἐκπεσόντος ἀπὸ τὴν ἀγγελικὴ τάξη Ἑωσφόρου. Ἀναφερόμενος ὁ Χριστὸς στὴν αἰφνιδιαστικὴ ἔλευση τῆς ἡμέρας τῆς κρίσεως, ποὺ θὰ ξαφνιάσει ὅσους ἀνέμελα καὶ ἀφρόντιστα ζοῦν μέσα στὶς ὑλικὲς καὶ σαρκικὲς ἀπολαύσεις, λέγει ὅτι θὰ πάθουν αὐτὸ, ποὺ ἔπαθαν πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ οἱ ἄνθρωποι, δίνοντάς μας ἔτσι ἀκριβέστατη εἰκόνα τῆς ὑλιστικῆς καὶ σαρκικῆς ζωῆς τους : «Ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ Νῶε ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, ... ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου». Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσθέτει καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Σοδομιτῶν, ὅμοιο πρὸς τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ : «Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας». Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστὴς παρουσιάζει τὸν Σωτῆρα Χριστὸ νὰ ἐξαγγέλλει τὸν νέο αἰώνα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὰ σαρκικὰ καὶ ζοῦν ὡς ἄγγελοι˙ «Οἱ δὲ καταξιωθέντες τοῦ αἰῶνος ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς ἐκ νεκρῶν… ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες».
 

Μέσα, λοιπὸν, στὴν καινὴ κτίση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁ καινὸς, ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ κτίσθηκε ἐν Χριστῷ, θάπτει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νεκρώνει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα τῆς μεταμορφώσεώς του κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἡ ἄγονη πρὶν καὶ στεῖρα ἀνθρωπότητα γέννησε καὶ καρποφόρησε ἑκατομμύρια ἁγίων ἀνθρώπων, ὁσίων, ἀσκητῶν, παρθένων, νέων καὶ νεανίδων, ποὺ κατόρθωσαν μὲ τοὺς πνευματικούς τους ἀγῶνες ὄχι νὰ ἀποφύγουν ἁπλῶς τὸ παρὰ φύσιν καὶ νὰ μείνουν στὸ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ νὰ φθάσουν καὶ στὸ ὑπὲρ φύσιν, ἐκπλήττοντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ἔβλεπαν ἀνθρώπους συνδεδεμένους μὲ σάρκα νὰ κατανικοῦν τὸν ἄσαρκο Σατανᾶ καὶ νὰ συναγωνίζονται τοὺς ἀγγέλους. Οἱ ὕμνοι πρὸς τοὺς ὁσίους ἀσκητές αὐτὰ τὰ κατορθώματα ἐξυμνοῦν. Διδάσκουν οἱ ὅσιοι ἄνδρες καὶ οἱ ὅσιες γυναῖκες «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Ἔζησαν ὡς «ἄσαρκοι» ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς «ἐν σώματι ἄγγελοι», «τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν».

Οἱ σαρκικές πράξεις, ἐκτός τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου, χωματοποιοῦν ἀναπόδραστα τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί καταστρέφουν τίς πνευματικές του ἐφέσεις, σκοτίζοντας τόν ἀνθρώπινο νοῦ, καί καταλύουν τήν δυνατότητα κοινωνίας μέ τόν Πανάγιο Θεό, πού διασαλπίζει διαχρονικά «οὐ μὴ μείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας».

Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι βέβαια θέμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς. Ὁ Πανάγιος, ὅμως, Θεός, στό ἐπέκεινα, στήν ἄλλη, τήν αἰώνια ζωή, ὅταν ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης θά ὑποστεῖ τήν κοινή καί καθολική κρίση, ὅπου «οὐκ ἔστι μετάνοια», θά στηλιτεύσει, ὅπως ἀποδεικνύεται μέσω τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τήν ἁμαρτία καί τόν ἁμαρτωλό. Οἱ φρικώδεις λόγοι τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένο τω διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ», ἀποδεικνύουν τά πράγματα.

Ὅλα τά προαναφερθέντα ἔχουν ἄμεση καί ἄρρηκτη σχέση μέ τήν σωτηρία, τόν ἐξαγιασμό, τήν κατά χάριν θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχουν δηλ. σωτηριολογικές συνέπειες. Εἶναι θέμα ζωῆς καί θανάτου, μετοχῆς τοῦ Παραδείσου ἤ τῆς κολάσεως. Ὅποιος διακατέχεται ἀπό τά αἰσχρά καί ἄτιμα πάθη καί δέν τά καταπολεμᾶ ἐν μετανοία, ἀλλά ἀντιθέτως ὑπερηφανεύεται γι’ αὐτά καί προσπαθεῖ νά τά νομιμοποιήσει ἐπίσημα καί θεσμικά ὡς φυσιολογικά, δέν σώζεται, χάνει τόν Παράδεισο. Ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου, πού εἶναι τό στόμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σαφέστατος, καθαρός καί ξάστερος˙ «μή πλανᾶσθε˙ οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε κλέπται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδωροι, οὐχ ἄρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».

Ἀπό τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά «ἀνθρώπινα δικαιώματα» καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράρθρωση καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας «ἄνθρωπος», πού στήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα «ἄνω» καί τό ρῆμα «θρώσκω», πού σημαίνει «ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι».

Τά ἀνωτέρω αὐτονόητα μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀναφέρωμε στήν ἀγάπη Σας ἡ πρόσφατη ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνου Γαβρόγλου μέ τήν ὁποία ἐντέλλεται ὅλα τά Γυμνάσια τῆς χώρας νά ὑλοποιήσουν θεματική ἑβδομάδα γιά τούς μαθητές μέ ἐξέτασι μαζί μέ ἄλλα ζητήματα καί τῆς ἑνότητος: «Ἔμφυλες ταυτότητες» μέ τήν ὁποία ἐπιδιώκεται ἡ ἀπενοχοποίησι στίς συνειδήσεις τῶν μικρῶν μαθητῶν Γυμνασίου τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ ἐμπέδωσι στίς συνειδήσεις τους τῆς δυνατότητος ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας ὥστε τά ἀγόρια καί τά κορίτσια νά μήν θεωροῦν ὡς δεδομένο τό φῦλο πού ὁ Θεός τούς δώρισε κατά τήν σύλληψη καί γέννηση τους ἀλλά καλοῦνται νά ἀποφασίσουν νά διαλέξουν τό φῦλο πού νομίζουν ὅτι προτιμοῦν. Ἀντιλαμβάνεσθε τό μέγεθος τοῦ ἐγκλήματος κατά τῶν παιδιῶν μας πού ἐπιχειρεῖ στό ὄνομά μας καί χωρίς τή γνώμη μας, αὐταρχικά καί ἀντιδημοκρατικά ἡ Ἑλληνική Πολιτεία καί μάλιστα διά τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας.

Ἑπομένως εἶναι ἡ ὥρα μηδέν γιά τούς γονεῖς καί κηδεμόνες νά προστατεύσουν τήν ψυχοσωματική ὑγεία τῶν παιδιῶν τους ἀπό αὐτή τήν ἄμεση ἐπίθεση στή διαμόρφωση τῶν χαρακτήρων τους καί στίς ρίζες τῆς κοινωνίας μας καί τοῦ Ἔθνους μας.

Γι’ αὐτό καλῶ ὅλους τούς γονεῖς καί κηδεμόνες μαθητῶν καί μαθητριῶν Γυμνασίου τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας νά προμηθευτοῦν ἀπό τίς Ἐνορίες τους δηλώσεις ἀπαλλαγῆς ἀπό τήν θεματική ἑβδομάδα πού περιλαμβάνει τά ἀκόλουθα.

ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ

που απορρέει από το Ν.Δ. 53/1974 - ΦΕΚ 256/Α' που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ ή Σύμβαση της Ρώμης) και σύμφωνα με το άρθρο 2 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής "Δικαίωμα στην εκπαίδευση" που ορίζει ότι: "Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι τιην μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις"

ΔΗΛΩΝΩ

ότι δεν επιθυμώ το τέκνο στο οποίο ασκώ ως γονέας νομίμως την επιμέλεια και γενικώς τη γονική μέριμνα να παρακολουθήσει και να συμμετέχει καθ' οιονδήποτε τρόπο στην παρουσίαση του τρίτου άξονα με τίτλο "Έμφυλες ταυτότητες" διότι το περιεχόμενό του είναι αντίθετο με τις κοινωνικές μου αντιλήψεις, τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, βάσει των οποίων διαπαιδαγωγώ το ως άνω τέκνο και επιπλέον προσβάλλει ευθέως το άρθρο 16 του Συντάγματος.

Κατά την ώρα της ανάπτυξης του εν λόγω "άξονα", θα πρέπει το τέκνο να απασχοληθεί στο σχολείο με εναλλακτικό τρόπο, σύμφωνα με ενδεδειγμένες παιδαγωγικές μεθόδους, που δεν θα θίγει την προσωπικότητά του, ούτε την διαφορετικότητά του από άλλους μαθητές. Σε περίπτωση που ο "άξονας" αυτός υλοποιηθεί τις τελευταίες ώρες του σχολικού ωραρίου, δίνω τη συγκατάθεσή μου να φύγει το τέκνο νωρίτερα από το σχολείο, αφού πρώτα ενημερωθώ τηλεφωνικώς στον αριθμό επικοινωνίας, που ήδη σας έχω δηλώσει.

Με όλο το σεβασμό στο κοπιώδες έργο σας που επιτελείτε για τα παιδιά μας και κατανοώντας ότι δεν είναι δική σας πρωτοβουλία ο θεματικός αυτός άξονας, οφείλω να σας υπενθυμίσω ότι έχετε υποχρέωση να κάνετε δεκτή την παρούσα δήλωσή μου.

Σε διαφορετική περίπτωση, για οποιαδήποτε βλάβη υποστούμε είτε ο υπογράφων, είτε ο/η άνω μαθητής/τρια, επιφυλάσσομαι να ζητήσω αστικές, ποινικές και πειθαρχικές ευθύνες από κάθε υπαίτιο που συνέπραξε.
 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές προστατεύστε τά παιδιά μας ἀπό τήν λαίλαπα χωματοποίησης τῆς ψυχῆς τους καί διαστροφῆς τῆς προσωπικότητός τους. Δυστυχῶς εἶναι ἐσχάτη ὥρα!

Προσευχηθεῖτε θερμά στόν Κύριο νά σώσει τήν νεότητα ἀπό τήν νέα αὐτή ἐπίθεση τοῦ διαβόλου καί τῶν ὀργάνων του.

Μετ’ εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου