Με την πάροδο των ετών, η τεχνολογία εξελίσσεται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Η επαφή του ανθρώπου με αυτήν μεγαλώνει, ενώ παράλληλα μειώνεται η επαφή των ανθρώπων μεταξύ τους. Δεν αναφέρομαι στην επαφή μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διότι αυτή είναι ελλειμματική και επιφανειακή. Δεν μπορούμε να γνωριστούμε σε βάθος με τον συνάνθρωπο και να υπάρξει μια ειλικρινής και αληθινή επικοινωνία προσώπων. 

Ἡ κατάσταση σήμερα

Μπαράζ μελετῶν καί δημιοσιευμάτων τά τελευταῖα χρόνια παρουσιάζουν τή δημογραφική γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ στήν Εὐρώπη, ὅσο καί στήν Ἑλλάδα. Ἐνδεικτικές περιπτώσεις πρόσφατων τέτοιων δημοσιευμάτων εἶναι τά κατωτέρω:

• Iefimerida.gr (4.11.2017): Δυσοίωνες προβλέψεις: Μείωση καί γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ μέ γρήγορους ρυθμούς τά ἑπόμενα 35 χρόνια, δείχνει ὁ καθηγητής Δημογραφίας τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βύρωνας Κοτζαμάνης σέ σχετική μελέτη του.

• huffingtonpost.gr (30.9.2017): Ρεκόρ γηράνσεως τοῦ πληθυσμοῦ καί ὑπογεννητικότητος ὁδηγοῦν σέ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ στήν Ἑλλάδα μέχρι τό 2050. Ἑλληνική Γεροντολογική καί Γηριατρική Ἑταιρεία μέ ἀφορμή τήν 1^η Ὀκτωβρίου, Παγκόσμια Ἡμέρα τῶν Ἡλικιωμένων.

• Euro2day.gr (29.7.2017): «Βόμβα» στίς συντάξεις ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ. Καμπανάκι ἀπό τό Γραφεῖο Προϋπολογισμοῦ καί γιά τό ἀσφαλιστικό. Ἡ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ κινδυνεύει νά τινάξει στόν ἀέρα τίς συντάξεις καί τό πρόγραμμα δημοσιονομικῆς προσαρμογῆς.

• New York Times (16.4.2017): After Economic Crisis, Low Birthrates Challenge Southern Europe (Μετά τήν οἰκονομική κρίση, ὁ χαμηλός δείκτης γονιμότητος ἀποτελεῖ τήν ἑπόμενη μεγάλη πρόκληση τῆς Νότιας Εὐρώπης. Γίνονται ἐκτενεῖς ἀναφορές στήν Ἑλλάδα).

• Newsbomb.gr (8.3.2017): Στοιχεῖα «σόκ» ἀπό τήν Eurostat γιά τήν ὑπογεννητικότητα στήν Ἑλλάδα.

Ἀπό τά λίγα αὐτά ἄρθρα καί δεκάδες ἄλλα, μπορεῖ πανεύκολα κάποιος νά ἀντιληφθεῖ ὅτι τό πρόβλημα εἶναι πολύ σημαντικό καί βαίνει ἐπιδεινούμενο. Στόν παρακάτω χάρτη μπορεῖτε νά δεῖτε τήν μελέτη πού ἔκανε ὁ Jakub Marian, Τσέχος γλωσσολόγος καί μαθηματικός, «ὁ ὁποῖος συλλέγει στατιστικά στοιχεῖα καί τά μετατρέπει σέ χάρτες πού τά ἀπεικονίζουν. Στό μεγαλύτερο μέρος τῆς Ε.Ε. τά στοιχεῖα δείχνουν ὅτι τά ποσοστά γονιμότητος δέν ἐπαρκοῦν κἄν γιά τήν ἀντικατάσταση τοῦ πληθυσμοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Εὐρώπη ἐκτός τοῦ ὅτι γερνᾶ, δέν κάνει καί ἀρκετά παιδιά γιά νά ἀντικαταστήσει τόν πληθυσμό της. Εἰδικά γιά τήν Ἑλλάδα, τά πράγματα εἶναι μᾶλλον ἄσχημα, καθώς σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τῆς Eurostat, τά ὁποῖα ὁ Marian ἀπεικονίζει, ἡ γονιμότητα κινεῖται μεταξύ ἑνός καί 1,28 παιδιῶν, ὅταν ὁ ἐλάχιστος ἀριθμός παιδιῶν γιά ἀντικατάσταση τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι 2,1 παιδιά» (topontiki.gr 6/4/2017, jakubmarian.com/).

Τόν χάρτη τόν δημιούργησε τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2017 χρησιμοποιώντας στοιχεῖα τοῦ 2015. Μέ κόκκινο εἶναι οἱ χῶρες μέ πρόβλημα ὑπογεννητικότητας. Ἀντιλαμβάνεται κανείς ὅτι μετά 2 χρόνια, ὁ ἴδιος χάρτης θά ἔχει γίνει πιό κόκκινος καί ὄχι πιό πράσινος. Δυστυχῶς ἡ Ἑλλάδα μας βρίσκεται στό κόκκινο κυριολεκτικά καί μεταφορικά.

Κίνδυνοι ὑπογεννητικότητας καί ἡ πολυτεκνία ὡς προοπτική

Οἱ κίνδυνοι ἀπό αὐτή τήν κατάσταση εἶναι ἀναρίθμητοι: Οἰκονομικές συνέπειες, ἀποβιομηχάνιση τῆς χώρας, μείωση τοῦ ΑΕΠ, φτωχοποίηση τοῦ πληθυσμοῦ, ἐπιπτώσεις στήν κοινωνική σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ, ἐπιπτώσεις στήν ψυχολογική κατάσταση τῶν νέων, τῶν γονέων καί τῶν γερόντων, συνέπειες στήν ἄμυνα καί στήν ἐθνική ἀσφάλεια, στήν ἀπασχόληση καί τήν ἀνεργία κ.ο.κ. Ἐπίσης πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὅσο βαθαίνει ἡ πληγή, τόσο πιό δύσκολη θά εἶναι καί ἡ ἀνάταξη αὐτῆς τῆς δραματικῆς πραγματικότητας. Ἡ ἀνάπτυξη πού εὐαγγελίζονται οἱ κυβερνῶντες θά μείνει γράμμα κενό ἤ ἁπλά δέν θά ἀφορᾶ τόν ἁπλό πολίτη.

Ἕνα πρόσθετο πρόβλημα στήν προσπάθεια ἐπιλύσεως τοῦ δημογραφικοῦ ἀποτελεῖ καί ἡ ὁπτική γωνία, ἀπό τήν ὁποία τό προσεγγίζει ἡ ἑκάστοτε διακυβέρνηση. Ἐάν θεωρεῖ πώς τό πρόβλημα τῆς μειώσεως τοῦ πληθυσμοῦ «λύνεται» μέ τήν ἀθρόα ἑλληνοποίηση ὅσων περνώντας ἀπό τήν Ἑλλάδα «εἶδαν φῶς καί μπῆκαν», δέν ἔχουμε κάποια προοπτική ὡς ἔθνος. Πρέπει ὁπωσδήποτε ἡ Διακυβέρνηση νά ἀγωνιᾶ καί γιά τήν πληθυσμιακή σύνθεση ἐτούτου ἐδῶ τοῦ τόπου καί ὄχι μέ ἐλαφριά τήν καρδία νά βλέπει τό θέμα αὐστηρά ὡς στατιστικό μέγεθος, πού λύνεται μέ τήν βελτίωση τοῦ ἰσοζυγίου τῶν «εἰσαγωγῶν» ἔναντι τῶν «ἐξαγωγῶν», εἴτε πρός «τά ἄνω», εἴτε πρός τό ἐξωτερικό (brain drain) τοῦ πληθυσμοῦ.

Ἡ πολυτεκνία καί ἡ ἐπέκτασή της σαφῶς καί ἀποτελοῦν τρόπο ἀνασχέσεως αὐτῆς τῆς ὀλισθηρῆς καταστάσεως. Βεβαίως πρέπει νά ξεκινήσουμε ἀπό τά βασικά. Σήμερα μιλᾶμε γιά ζευγάρια πού δέν παντρεύονται, καί νά παντρευτοῦν δέν κάνουν παιδιά. Εἶναι σημαντικό, λοιπόν, κάθε ζευγάρι ἀπό τή θέση στήν ὁποία βρίσκεται, νά δεῖ μπροστά του ποιό εἶναι τό ἑπόμενο βῆμα πού πρέπει νά κάνει καί νά τό κάνει. Ὅποιοι εἶναι ἀνύπαντροι νά παντρευτοῦν, ὅποιοι δέν ἔχουν παιδιά νά κάνουν τουλάχιστον ἕνα, οἱ ἄλλοι δύο κ.ο.κ. Ἔτσι πλησιάζοντας τήν πολυτεκνία, νά ὠθηθοῦν καί μέ τή βοήθεια καταλλήλων μέτρων καί νά γίνουν πολύτεκνοι καί φυσικά καί ὑπερπολύτεκνοι.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τό θέμα τῶν παιδιῶν πρωτίστως θέλει ψυχή καί πνεῦμα αὐτοθυσίας καί δευτερευόντως ὅλα τά ἄλλα μέτρα, στά ὁποῖα θά ἀναφερθοῦμε κατωτέρω. Κι αὐτό τό λέμε, γιατί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶχε πληθυσμιακή ἔκρηξη ἀμέσως μετά τόν πόλεμο καί μέσα σέ συνθῆκες ἔνδειας δημιούργησε τήν γενιά, ἡ ὁποία στίς μέρες μας συμπληρώνει τά 70 ἔτη ζωῆς.

Ἡ πολυτεκνία εἶναι εὐλογία γιά τήν οἰκογένεια πού τήν βιώνει. Παιδικές φωνές ἀκούγονται διαρκῶς στό σπίτι, δημιουργώντας κλίμα εὐχάριστου τιτιβίσματος. Μουσικές, διαβάσματα, κατανομή ἐργασιῶν, ἀνάληψη εὐθυνῶν, χωρίς νά χάνεται ἡ παιδικότητα, καλλιέργεια φρονήματος ἀλληλοβοηθείας καί ἀλληλοϋποστηρίξεως, χαρές, γιορτές, ἀσθένειες, ἐπιτυχίες, ἀποτυχίες, συνθέτουν τήν καθημερινότητα μιᾶς πολύτεκνης οἰκογένειας. Μιᾶς οἰκογένειας, ἡ ὁποία στό τέλος κάθε μέρας κάνοντας τόν ἀπολογισμό της βλέπει πόσα πολλά πράγματα πέτυχε καί μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό βάζει τελεία στήν ἡμέρα πού πέρασε καί περιμένει τή νέα ἡμέρα γιά νέα πρόοδο καί δημιουργία. Ἔτσι ἡ ζωή ἀποκτᾶ νόημα καί ἡ δημιουργία τέκνων εἶναι κάτι φυσιολογικό καί αὐταπόδεικτο.

Στό πλαίσιο αὐτό, ναί, ἡ ἐπέκταση τῆς πολυτεκνίας συνιστᾶ κεντρικό μοχλό στήν ἀνακοπή τοῦ κατήφορου τῆς ὑπογεννητικότητας. Ὅπως προείπαμε, οἱ ἄτεκνες οἰκογένειες οἱ ἔχουσες ἕνα ἤ δύο παιδιά, πρέπει καί αὐτές νά κάνουν ἕνα βῆμα, πρέπει κι αὐτές νά τυγχάνουν τῆς προνοίας καί τῆς ὑποστηρίξεως τοῦ κράτους καί ὅλων μας, ἡ προοπτική ὅμως τῆς πολυτεκνίας ἀπό κοσμική πλευρά, πρέπει μέ τά κατάλληλα μέτρα νά καταστεῖ δελεαστικός στόχος γιά ὅσο τό δυνατόν περισσοτέρους Ἕλληνες.

Μέτρα ἐνισχύσεως τῆς γεννητικότητας καί τῆς πολυτεκνίας

Ποιά, λοιπόν, μπορεῖ νά εἶναι αὐτά τά μέτρα; Θά τά χωρίσουμε σέ τρεῖς μεγάλες κατηγορίες: α) τί μπορεῖ νά κάνει τό κράτος, β) τί μπορεῖ νά κάνει ἡ Ἐκκλησία ὡς θεσμός, γ) τί μποροῦμε νά κάνουμε ἐμεῖς ὡς γονεῖς.

α) ἀπό τήν πλευρά τοῦ κράτους: Ἡ συγκρότηση Ὑφυπουργείου Οἰκογενείας καί Δημογραφικῆς Πολιτικῆς. Ἁρμοδιότητά του θά εἶναι ὁ σχεδιασμός καί ἡ ὑλοποίηση μιᾶς σταθερᾶς δημογραφικῆς πολιτικῆς σέ βάθος τουλάχιστον 30ετίας. Ὁ ἔλεγχος τῆς ἀποτελεσματικότητας τῶν μέτρων θά εἶναι ἐπίσης ἁρμοδιότητα αὐτοῦ τοῦ Ὑφυπουργείου, καθώς καί οἱ προσαρμογές/βελτιώσεις τῶν ληφθέντων μέτρων.

Αὐτή ἡ στρατηγική πρέπει ὁπωσδήποτε νά περιλαμβάνει:

1. Τήν δημιουργία μιᾶς ἐπικοινωνιακῆς «ἐπιθέσεως» ὑπέρ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας μέ τήν χρήση ὅλων τῶν πρόσφορων μέσων: α) τηλεοπτικῶν σπότ, β) καταχωρίσεων σέ ἐφημερίδες, γ) χορηγιῶν γιά τήν διοργάνωση Συνεδρίων/Ἡμερίδων κ.ἄ. Ἔτσι ἡ δημιουργία οἰκογένειας καί ἡ συμβολή της στήν ἐπίλυση τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος, θά τεθεῖ στό ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος τῶν πολιτῶν.

2. Μιά γενναία ἐπιδοματική πολιτική σέ συνδυασμό μέ φοροελαφρύνσεις, οἱ ὁποῖες θά ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τόν ἀριθμό τῶν τέκνων.

3. Τήν δημιουργία ἑνός καταλλήλου δικτύου στοχευμένων ἐκπτώσεων καί δωρεῶν ἀπό ἰδιωτικές ἐπιχειρήσεις (π.χ. ἐνδύσεως, ὑποδήσεως, τροφίμων, ἐκπαιδεύσεως κ.λπ.), στό πλαίσιο ἑνός μνημονίου συνεργασίας μέ τούς Ἐπιχειρηματικούς Συλλόγους τῆς χώρας (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ κ.ο.κ.).

4. Τήν ἀναγνώριση σειράς δικαιωμάτων στήν μητέρα καί εἰδικότερα στήν ἐργαζόμενη μητέρα. Προϋπόθεση εἶναι ἡ δημιουργία/ἐπέκταση τῶν κατάλληλων ὑποδομῶν, ὅπως: Βρεφονηπιακοί σταθμοί, δημιουργία εἰδικοῦ μηχανισμοῦ γιά τή μητέρα, ἀντιστοίχου μέ τό πρόγραμμα «βοήθεια στό σπίτι», ἐπέκταση τῆς ἄδειας ἀνατροφῆς καί στίς ἐργαζόμενες μητέρες τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, ἡ δυνατότητα πολυετοῦς ἀπομακρύνσεως τῆς μητέρας ἀπό τήν ἐργασία της καί ἡ ἀντικατάσταση τοῦ μισθοῦ της μέ εἰδικό ἐπίδομα κ.ο.κ.

5. Ἐπειδή τελικά «ὅλα εἶναι θέμα Παιδείας», ὁ ἐμπλουτισμός τῶν σχολικῶν ἐγχειριδίων μέ εἰκόνες καί κείμενα, τά ὁποῖα θά ἐμφυσήσουν στούς μικρούς μαθητές τήν ἀξία τοῦ κοινωνικοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας καί τήν εὐλογία τῆς τεκνοποιίας. Ἐπίσης ποικίλα ἐκπαιδευτικά προγράμματα, μποροῦν νά ἐκπονηθοῦν καί νά ὑλοποιηθοῦν στά πλαίσια τῶν ζωνῶν μαθημάτων project ἤ καί ἐντός πολλῶν σχολικῶν μαθημάτων.

6. Ἐπειδή τό πρόβλημα τῆς ὑπογεννητικότητος εἶναι πανευρωπαϊκό, ἡ προσπάθεια ὑλοποιήσεως πανευρωπαϊκῶν στρατηγικῶν, θά διευκολύνει καί τίς ἐθνικές στρατηγικές. Βλέπουμε δισεκατομμύρια χρημάτων νά δίδωνται σέ ἀμφιβόλου ἀποτελεσματικότητας ΜΚΟ. Ἡ ἐκπόνηση ἑνός εἰδικοῦ προγράμματος, κάτι σάν ΕΣΠΑ Οἰκογενείας, μπορεῖ καί πρέπει νά ὑλοποιηθεῖ ἀπό τήν Ε.Ε. Ἄλλωστε ἐάν δέν ὑπάρχει πληθυσμός, ποιός θά καρπωθεῖ τήν ἀνάπτυξη πού ἐπιδιώκουν τά προγράμματα ΕΣΠΑ;

7. Ἡ ἐξεύρεση τρόπων γιά τήν ἀντιστροφή τῆς «φυγῆς τῶν μυαλῶν» (braid drain), δηλαδή, τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων μορφωμένων νέων πρός ἀνεύρεση καλυτέρων καί καλύτερα ἀμειβομένων θέσεων ἐργασίας στό ἐξωτερικό. Ἀποτελεῖ ἀντικίνητρο στήν τεκνοποιία ὁ φόβος τῶν γονέων, ὅτι τά παιδιά τους δέν θά βροῦν ἐργασία στόν τόπο πού γεννήθηκαν. Πρωτίστως ἀπό τούς πατριῶτες ἐπιχειρηματίες καί δευτερευόντως ἀπό τό κράτος μέ τήν δημιουργία καταλλήλων ὑποδομῶν, ἐκπόνηση μελετῶν καί χορήγηση ἐπιδοτήσεων, πρέπει νά χαραχθεῖ μία ὁλοκληρωμένη στρατηγική παραγωγικῆς ἀνασυγκροτήσεως. Δημιουργώντας τίς κατάλληλες ἐπιτροπές μέ καταξιωμένους ἐπιστήμονες, πρέπει νά βρεθοῦν παραγωγικοί τομεῖς –πέραν τοῦ τουρισμοῦ– καί πρωτίστως τοῦ πρωτογενοῦς καί δευτερογενοῦς τομέως, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι ἀνταγωνιστικοί καί ὑψηλῆς προστιθέμενης ἀξίας.

β) Ἀπό τήν πλευρά τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐνδυνάμωση τῶν δομῶν πού ὑπάρχουν μέσῳ τῶν Ἐνοριακῶν Νεανικῶν Ἑστιῶν καί τῶν Κατηχητικῶν. Μέ σχεδιασμό καί πρόγραμμα, μποροῦν νά περιοριστοῦν διάφορα ἄλλα ἔξοδα καί νά διατεθοῦν κονδύλια στήν ἐνδυνάμωση δράσεων καί δραστηριοτήτων, πού δέν μποροῦν οἰκονομικά νά ἀναλάβουν οἱ γονεῖς μόνοι τους.

Στό πλαίσιο, λοιπόν, τῶν Κατηχητικῶν σχολείων, μποροῦν νά ὀργανωθοῦν ποικίλης θεματολογίας ἐξωσχολικές δραστηριότητες, οἱ ὁποῖες καλλιεργοῦν τό πνεῦμα, τίς γνώσεις καί τήν ἠθική τῶν παιδιῶν, ὅπως: Μαθήματα μουσικῆς, παραδοσιακῆς, βυζαντινῆς καί εὐρωπαϊκῆς, μουσικῶν ὀργάνων κατά βάση παραδοσιακῶν, ζωγραφικῆς καί ἁγιογραφίας, θεάτρου μέ ὑγιές καί ἠθικοπλαστικό περιεχόμενο, ἀθλητικῶν δραστηριοτήτων πού καλλιεργοῦν τήν ἅμιλλα καί τήν εὐγενική συμπεριφορά, ἐκδρομῶν πνευματικοῦ καί πολιτιστικοῦ περιεχομένου κ.ο.κ.

Ὅταν φυσικά μιλᾶμε γιά δράσεις ἐννοοῦμε ἄρτια ὀργανωμένες, ὄχι βασιζόμενοι μόνο σέ ἐθελοντές καί περιστασιακά, ἀλλά ὅπου ὑπάρχει πρόβλημα νά ὑπάρχει ἄμεση παρέμβαση μέ ἐπαγγελματίες προκειμένου νά γίνονται συστηματικά καί μέ ἀξιοπιστία ἐπαγγελματική. Αὐτές οἱ δράσεις καί μόνο τό Σαββατοκύριακο νά γίνονται, ἀποτελοῦν μεγάλη ἀνακούφιση καί παρηγοριά γιά τούς γονεῖς καί ἀποτελοῦν ἀπαραίτητο συμπλήρωμα στίς ἄοκνες προσπάθειες τῶν γονέων γιά ὀρθή καί ὑγιῆ ἀνάπτυξη τῶν τέκνων τους.

Ἐπισημαίνουμε τήν ἀνάγκη ὁ πυρήνας αὐτῶν τῶν δράσεων νά εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ὄχι τό κράτος, γιατί μέ τήν Ἐκκλησία ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀσφάλεια γιά τά εἴδη τῶν δράσεων πού θά ἐπιλεγοῦν σέ σχέση μέ αὐτές πού ἐπιλέγουν οἱ δομές τοῦ κράτους. Ἐπίσης δέν εἶναι ἀνάγκη σέ κάθε ἐνορία νά γίνονται αὐτά τά προγράμματα. Γειτονικές ἐνορίες θά μποροῦσαν νά συνεργάζονται προκειμένου νά ἐπιτευχθεῖ ὁ μέγιστος δυνατός ἀριθμός παιδιῶν. Οἱ γονεῖς δέν ἔχουν πρόβλημα νά μετακινηθοῦν λίγο πιό μακριά, προκειμένου νά δώσουν τό καλύτερο δυνατόν στά παιδιά τους.

γ) Ἀπό τήν πλευρά τῶν ἰδίων τῶν γονέων: Ἡ δημιουργία δικτύων γονέων μέ πυρήνα κυρίως τήν Ἐνορία γιά τόν σχεδιασμό δράσεων προκειμένου νά ὑπάρχει προσφορά διεξόδων ἀπασχολήσεως τῶν παιδιῶν στόν ἐλεύθερό τους χρόνο. Ἀντικείμενο αὐτῶν τῶν δικτύων θά εἶναι ἡ συνεργασία σέ εὐρύτερο κύκλο γιά τήν ἀνταλλαγή ἐμπειριῶν καί λύσεων, πού ἔχουν ἐφαρμοστεῖ ἤδη καί λειτουργοῦν ἀποτελεσματικά. Δόξα τῷ Θεῷ καί ἡ τεχνολογία μπορεῖ νά βοηθήσει ἐδῶ, γιά νά βρεθοῦν οἱ προσφορότεροι τρόποι ἐπικοινωνίας.

Συμπέρασμα

«Σύν Θεῷ καί χείρᾳ κίνει». Θά εἴμαστε ἀναπολόγητοι ἐάν ὁ καθένας ἀπό τή θέση του δέν κάνει αὐτό πού μπορεῖ νά κάνει. Τά ἀφήνουμε ὅλα στόν Θεό, ἀλλά κάνουμε κι αὐτό πού μᾶς πρέπει. Οἱ παπποῦδες, οἱ γονεῖς, οἱ ἐκπαιδευτικοί, οἱ ἐπιχειρηματίες/βιομήχανοι/ἔμποροι/ἐφοπλιστές, οἱ Ἱερεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Δήμαρχοι, οἱ βουλευτές, ὁ καθείς ἀπό τό πόστο του φέρει μερίδιο εὐθύνης. Πρέπει νά τό ἀναλάβουμε καί ὅλοι μαζί, νά βγάλουμε αὐτή τήν δόλια Χώρα ἀπό τό τέλμα στό ὁποῖο ἔχει πέσει.

Πηγή: (Περιοδ. «Ἐρῶ», Ἰούλ.–Σεπτ. 2018, τεῦχ. 35, σελ. 60–65. Ὅλο τό τεῦχος εἶναι ἀφιερωμένο στό Δημογραφικό Πρόβλημα, www.enromiosini.gr), (Αναδημοσίευση από: Περιοδικό Πολύτεκνη Οικογένεια τ. 160/2018)

Σχόλια μέ ἀφορμή μία βράβευση

Στίς 15 Μαΐου 2018, στόν ἱστότοπο PRONEWS ἀναρτήθηκε ἡ ἀκόλουθη εἴδηση: «Τό Βραβεῖο Ἀριστείας Κλινικοῦ–Ἐργαστηριακοῦ Ἔργου καί Ἐφαρμογῆς Καινοτόμων Μεθόδων καί Τεχνικῶν ἀπονέμεται στήν ἐπίκουρη Καθηγήτρια Ἐμβρυολογίας–Γενετικῆς στήν Ὑποβοηθούμενη Ἀναπαραγωγή τοῦ Τμήματος Ἰατρικῆς τοῦ ΑΠΘ Αἰκατερίνη Χατζημελέτη. Ἡ τιμώμενη πραγματοποίησε γιά πρώτη φορά παγκοσμίως ἐφαρμογή κυτταροσκελετικῆς ἀνάλυσης φρέσκων ἀνθρώπινων ἐμβρύων σέ ὅλα τά στάδια τῆς προεμφυτευτικῆς ἀνάπτυξης καί ἐφαρμογή γιά πρώτη φορά παγκοσμίως κυτταροσκελετικῆς ἀνάλυσης ἀνθρωπίνων ἐμβρύων μετά ἀπό κατάψυξη μέ τή μέθοδο τῆς ὑαλοποίησης*...

Στήν ἐρευνήτρια δωρήθηκαν γιά ἐρευνητικούς σκοπούς 110 ἀνθρώπινες βλαστοκύστεις (ἔμβρυα στήν 5η μετά τή γονιμοποίηση ἡμέρα)...».

Ἡ ἔρευνα σέ ζῶντα ἀνθρώπινα ἔμβρυα ὁπωσδήποτε δημιουργεῖ πολλά ἐρωτήματα καί ζητήματα νομικά, δεοντολογικά, βιοηθικά καί θεολογικά. Τά αὐστηρά νομικά ζητήματα καλύπτονται ἀπό τό ἄρθρο 11 τοῦ νόμου 3305 τοῦ 2005 καί ἀπό τά ἄρθρα 13 καί 14 τοῦ Κώδικα Δεοντολογίας Ἰατρικῶς Ὑποβοηθουμένης Ἀναπαραγωγῆς τῆς Ἐθνικῆς Ἀρχῆς Ἰατρικῶς Ὑποβοηθουμένης Ἀναπαραγωγῆς. Βεβαίως ὁ νόμος ἀπαιτεῖ τήν συναίνεση τῶν δοτῶν τῶν ἐμβρύων μετά ἀπό ἐνημέρωσή τους γιά τούς στόχους τῆς ἔρευνας. Τό ἐρώτημα εἶναι: Τί εἴδους ἐνημέρωση καί μέ ποιόν τρόπο αὐτή δίνεται στούς δότες ὥστε νά ἐξασφαλιστεῖ ἡ συναίνεσή τους; Μάλιστα στό ἄρθρο 14 τοῦ Κώδικα Δεοντολογίας ἀπαιτεῖται ἡ ἔγγραφη συναίνεση καί τῶν δύο γονέων, ἡ ὁποία, πρῶτον, παραχωρεῖ τά πλεονάζοντα ἔμβρυα κατά προτεραιότητα σέ ἄλλο πρόσωπο πού ἐπιλέγει ὁ ἰατρός γιά ἐρευνητικούς σκοπούς, καί δεύτερον, ἀποδέχεται τήν καταστροφή τῶν ἐμβρύων, καθιστώντας ἔτσι τούς γονεῖς συνυπεύθυνους καί συνένοχους τῆς καταστροφῆς τῶν ζώντων ἐμβρύων τους. Ἐκ τῶν ἀνωτέρω συνάγεται ὅτι ἡ ἔρευνα σέ ζῶντα ἀνθρώπινα ἔμβρυα εἶναι, ὑπό προϋποθέσεις νόμιμη. Εἶναι ὅμως καί ἠθική;

Τά βιοηθικά–βιολογικά ζητήματα πού συνδέονται μέ τήν ἔρευνα σέ ἀνθρώπινα ἔμβρυα εἶναι καί τά σπουδαιότερα. Τό βασικότερο ζήτημα εἶναι ὁ καθορισμός τῆς ὑπόστασης τοῦ ἀνθρωπίνου ἐμβρύου στήν ἀρχή τῆς ζωῆς του. Τί ἀκριβῶς εἶναι τό ἀνθρώπινο ἔμβρυο στήν ἀρχή τῆς ζωῆς του; Εἶναι μιά ζῶσα βιολογική ὀντότητα; Εἶναι ἕνας ἐν δυνάμει ἄνθρωπος ἤ μία ἔμψυχη ἀνθρώπινη ὕπαρξη σέ ἀρχικό στάδιο ἀνάπτυξης; Στίς δυτικές κοινωνίες, στίς ὁποῖες περισσεύει ἡ ὑποκρισία, οἱ νομοθεσίες τους ἐπιτρέπουν τήν ἔρευνα σέ ἀνθρώπινα ἔμβρυα μέχρι τήν 14η ἡμέρα ἀπό τή γονιμοποίηση, ἐνῶ ὑποστηρίζουν τήν προστασία τους μετά τήν 14η ἡμέρα. Ὅμως οἱ ἴδιες δυτικές νομοθεσίες ἐπιτρέπουν τήν ἔκτρωση, δηλαδή τή θανάτωση τοῦ ἐμβρύου, σέ πολύ μεταγενέστερο στάδιο ἀνάπτυξης, τότε πού ἡ ἀνθρώπινη ἰδιότητα τοῦ ἐμβρύου δέν ἀμφισβητεῖται ἀπό κανέναν. Ὁ ὁρισμός τῆς 14ης ἡμέρας ὡς νομικοῦ ὁρίου γιά τόν πειραματισμό στά ἀνθρώπινα ἔμβρυα εἶναι ἐν πολλοῖς αὐθαίρετος καί στηρίζεται στούς ἰσχυρισμούς κάποιων συγχρόνων βιολόγων πού ὑποστηρίζουν ὅτι τό ἔμβρυο στά ἀρχικά στάδια ἀνάπτυξής του δέν διαθέτει ἀναπτυξιακή ἀτομικότητα, χαρακτηρίζοντάς το πρό-ἔμβρυο γιά τίς 2-3 πρῶτες ἑβδομάδες. Κατ’ αὐτούς τό πρό-ἔμβρυο δέν εἶναι ἀνθρώπινη ὕπαρξη μέ ἀτομικότητα καί ἄρα μέ πλήρη δικαιώματα προστασίας τῆς ζωῆς του, ἀλλά ἕνα «βιολογικό ὑπόστρωμα» μέ γενετική μοναδικότητα, χωρίς ἀναπτυξιακή ἀτομικότητα, πού ὅμως ἀποκτᾶ τήν ἀνθρώπινη ἀτομικότητα μετά τήν ἐμφύτευσή του στή μήτρα.

Ὅμως, σέ ἀντίθεση μέ τά παραπάνω, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ σύλληψη ἀναμφίβολα δημιουργεῖ ἕνα νέο καί πλήρη, ἄν καί ἀνώριμο, ὀργανισμό πού κατέχει ὅλες τίς γενετικές πληροφορίες καί τά ἐπιγενετικά θεμέλια γιά μία αὐτο-διευθυνόμενη ἀνάπτυξη. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἐμβρύου χαρακτηρίζεται ἀπό μία κανονική, προβλέψιμη καί σύνθετη ἀλληλουχία γεγονότων, καί δέν ὑπάρχει κάποια εἰδική στιγμή πού ἡ ἀνθρώπινη ζωή γίνεται πιό ἄξια σεβασμοῦ καί ἀπόκτησης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἡ ἀξία της εἶναι ἐγγενής. Τό ἔμβρυο στήν ἀρχή τῆς ζωῆς του δέν εἶναι ἕνας ἐν δυνάμει ἄνθρωπος, ἀλλά ἕνας ἄνθρωπος ἐν ἐξελίξει καί μάλιστα ἔμψυχος σέ πρώιμο στάδιο ἀνάπτυξης.

Στό ζήτημα τῆς ἀρχῆς τῆς ζωῆς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει σαφή τοποθέτηση. Πρεσβεύει τήν «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» ἐμψύχωση τοῦ ἀνθρωπίνου ἐμβρύου. Τό ταυτόχρονο τῆς δημιουργίας τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς ὑποστηρίζει τόσο ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης¹ ὅσο καί ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης². Τό κύτταρο πού προκύπτει ἀπό τή συνένωση σπερματοζωαρίου καί ὠαρίου, τό ζυγωτό, εἶναι ἔμψυχη ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι μιά ψυχοσωματική ὀντότητα καί ὁλότητα. Ἡ συμφυΐα αὐτή σώματος καί ψυχῆς εἶναι ἕνα μυστήριο. Ἀρχίζει ἀπό τή σύλληψη, ὅπου, κατά τήν ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, «ἡ ψυχὴ συνκτίζεται γηίνῳ σώματι» κατά τρόπο μυστικό, μή πλήρως κατανοητό καί μή ἐπιδεχόμενο ἐπιστημονικῆς ἔρευνας. Μάλιστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στό βιβλίο του «Ἔπη Θεολογικά»³ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ψυχή εἶναι τελεία καί ὅταν ἀκόμη βρίσκεται στό ἔμβρυο, δέν μπορεῖ ὅμως νά φανερώσει ὅλη της τήν ἐνέργεια λόγῳ τῆς σωματικῆς ἀτέλειας τοῦ ἐμβρύου. Ἔτσι ἡ ψυχή στήν ἀρχή σιωπᾶ, μετά ἀκοῦμε τήν ἄτονη φωνή της καί μετά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ σώματος ἀφήνει νά ξεχύνεται ὅλη ἡ δύναμη, ἡ σοφία, ἡ σύνεση καί ἡ ἀρετή της. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θέτουν ὡς προϋπόθεση τῆς βιολογικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου τήν ὕπαρξη ψυχῆς ἐντός τοῦ σώματος. Ἡ ψυχή εἶναι ἡ ζωοποιητική τοῦ σώματος δύναμη. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ^4,5 θεωρεῖ ὅτι ἡ λογική καί ἡ νοερά φύση τῆς ψυχῆς ἔχει ὄχι μόνο οὐσία της τή ζωή, ἐξαιτίας τῆς ὁποίας παραμένει ἀθάνατος, μή ἐπιδεχόμενη διαφθορά, ἀλλά καί τήν ἐνέργεια, πού ζωοποιεῖ τό συνημμένο σῶμα, γι’ αυτό καί λέγεται ζωή του. Τήν ἴδια γνώμη ἔχει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ⁶. Ἡ ζωοποιητική δύναμη τῆς ψυχῆς ἐνεργεῖ διαμέσου τῶν σωματικῶν ὀργάνων. Κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τό Σιναΐτη⁷ καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης ⁸ ἡ ψυχή δείχνει τίς κινήσεις της ἐνεργώντας καί κινώντας τά τοῦ σώματος μέλη καί ὄργανα, τό καθένα πρός τή δική του ἐνέργεια. Σύμφωνα λοιπόν μέ τίς πιό πάνω θέσεις τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ψυχή ὑπάρχει ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς σύλληψης, παραμένει στό σῶμα, ἀσκώντας τήν ζωοποιό της ἐνέργεια, μέχρι τή στιγμή πού ἡ ἀναχώρησή της ἀπό αὐτό σηματοδοτεῖ τόν θάνατο τοῦ σώματος. Ἑπομένως, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ζωή χωρίς τήν ὕπαρξη ψυχῆς στό σῶμα, εἴτε αὐτό εἶναι τό μονοκύτταρο σῶμα τοῦ ζυγωτοῦ εἴτε τό πολυκύτταρο σῶμα τοῦ ἐνήλικα. Θά πρέπει πάντως νά σημειωθεῖ ὅτι ἅπαξ καί δημιουργεῖται ἕνα ἀνθρώπινο ἔμβρυο, αὐτό εἶναι προορισμένο νά ζήσει στήν αἰωνιότητα, γιατί ἡ ψυχή του οὔτε καταστρέφεται οὔτε χάνεται, ὅπως μαρτυρεῖ καί ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης: «καὶ γὰρ καὶ ἐκ τῶν ἐμβρύων ἢ ἐκτρωμάτων, αἱ ψυχαὶ οὐ θανατοῦνται, οὐδὲ ἀπόλλυνται, ἀλλὰ σὺν ἡμῖν πρὸς τὸν Θεὸν ἐν τῇ ἀναστάσει ἐπισυνάγονται τῇ ἀρρήτῳ ἐνεργείᾳ καὶ παντοδυνάμῳ τοῦ Θεοῦ»⁹. Εἶναι σίγουρο ὅτι τά καθ’ οἱονδήποτε τρόπο καταστραφέντα ἀνθρώπινα ἔμβρυα θά συναντήσουν στήν αἰωνιότητα καί τούς γονεῖς τους καί τούς καταστροφεῖς τους.

_________________________________________

* Ἡ μέθοδος ταχείας κρυοσυντήρησης ὠαρίων καί ἐμβρύων πού ἀλλιῶς ὀνομάζεται ὑαλοποίηση (Vitrification) ἀποτελεῖ μιά σχετικά πρόσφατη μέθοδο σέ ἀντίθεση μέ τήν παραδοσιακά χρησιμοποιούμενη προοδευτική ἐλεγχόμενη κατάψυξη. Ὁ γρήγορος ρυθμός ψύξης μειώνει σημαντικά τή δημιουργία κρυστάλλων.
1. Γρηγορίου Νύσσης, Περὶ ψυχῆς καὶ Ἀναστάσεως, PG 46, 125.
2. Ἀναστασίου Σιναΐτου, Ἐρωτήσεις καί Ἀποκρίσεις, Ἐρωτ. 91η, PG 89, 724.
3. Γρηγορίου Θεολόγου, Ἔπη Θεολογικά, Βιβλ. Α΄, Ἔπη Δογματικά, Ἢ Περὶ Ψυχῆς, PG 37, 453–454.
4. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Κεφάλαια Φυσικά, Θεολογικά κλπ., Φιλοκαλία, ἐκδ. ΑΣΤΗΡ, τόμος Δ΄, κεφ. Λ΄, σ. 143.
5. Γρηγορίου Παλαμᾶ, ὅπ. π., κεφ. ΛΗ΄, σ. 146.
6. Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσις Ὀρθοδόξου Πίστεως, Βιβλ. Β΄, κεφ. 12, PG 94, 924.
7. Γρηγορίου Σιναΐτου, Κεφάλαια Πάνυ Ὠφέλιμα, Φιλοκαλία, τόμ. Δ΄, κεφ. ΠΑ΄, 42.
8. Γρηγορίου Νύσσης, ὅπ. π., PG 46, 29.
9. Ἀναστασίου Σιναΐτου, ὅπ. π., PG 89, 725.

Πηγή: (Περιοδ. «Ἡ Δράση μας», Ὀκτώβριος 2018, τεῦχ. 562, σελ. 307–309), (Αναδημοσίευση από: Περιοδικό Πολύτεκνη Οικογένεια τ. 160/2018), Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σε μια χώρα που βρίσκεται στο στόμα του λύκου (Τουρκίας) με καθημερινές παραβιάσεις, παρενοχλήσεις, εκβιασμούς, απειλές και  αντιμετωπίζει από τα χερσαία σύνορά της εχθρικές διαθέσεις για την εδαφική της ακεραιότητα, σχέδια αλλαγής της Ιστορίας της εντός και εκτός συνόρων, ενοχλήθηκαν κάποιοι επιτήδειοι (ελαφρυντικός ο χαρακτηρισμός) γιατί ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκε η μαθητιώσα νεολαία να διαμαρτυρηθεί!!

Διαδήλωση μαθητών στην Κύπρο, υπέρ του αγώνα της ΕΟΚΑ - Τότε οι Άγγλοι αποικιοκράτες έκαναν συλλήψεις μαθητών - Σήμερα κάνει συλλήψεις η αστυνομία του αρχικαταληψία πρωθυπουργού

Σε μια χώρα που βρίσκεται στο στόμα του λύκου (Τουρκίας) με καθημερινές παραβιάσεις, παρενοχλήσεις, εκβιασμούς, απειλές και  αντιμετωπίζει από τα χερσαία σύνορά της εχθρικές διαθέσεις για την εδαφική της ακεραιότητα, σχέδια αλλαγής της Ιστορίας της εντός και εκτός συνόρων, ενοχλήθηκαν κάποιοι επιτήδειοι (ελαφρυντικός ο χαρακτηρισμός) γιατί ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκε η μαθητιώσα νεολαία να διαμαρτυρηθεί!! 

Ξεσηκώθηκαν λοιπόν οι μαθητές στη Βόρεια Ελλάδα «κατά της προδοσίας των πολιτικών και του ξεπουλήματος της Μακεδονίας, είναι μια πραγματική Ελληνική «ιντεφάντα» (στα Αραβικά σημαίνει «σεισμός», έγραψε ο Αιμίλιος Σάλαζαρ 1.12.2018 στον Ινφογνώμων.  Το οποίο άρθρο τιτλοφόρησε η ιστοσελίδα ως «Εκπληκτικό, διαβάστε και διαδώστε το παντού! Η γενιά της Μακεδονίας θα σώσει τη χώρα από τη γενιά του πολυτεχνείου…».

«Υπάρχει κάτι πιο αχρείο, άθλιο και αισχρό από το να κατηγορεί κανείς μαθητές 15-16 χρονών για φασισμό και τραμπουκισμό;» έγραψε ο αρθρογράφος. 

Το εθνικό ξεσήκωμα της μαθητιώσας νεολαίας μας  μπορεί να θεωρηθεί και ως μια βαρυσήμαντη προειδοποίηση προς όλους. Από  εκείνους στους οποίους ανήκει το αύριο. Και οι οποίοι θυμούνται εκείνους που θυσιάστηκαν παλαιότερα για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αυτού του τόπου που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ. Και γιατί  ντρέπονται για το βιασμό της Ιστορίας από ξένους με δικούς μας εγκάθετους. Και το πώς κατάντησαν οι σημερινοί ‘ηγέτες’ του Ελληνισμού τα ιερά χώματα για τα οποία θυσιάστηκαν τόσες εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές Ελλήνων και άλλων.

Τα νεαρά μας παιδιά έχουν κάθε δικαίωμα να ξεσηκωθούν. Γιατί με τους «άθλιους και αισχρούς» που κυβερνούν σήμερα το τόπο, θα χάσουν την πατρίδα τους, τα δικαιώματά τους, την κληρονομιά τους, που τους ανήκει και δεν θέλουν να επιτρέψουν σ΄αυτούς να τους τα στερήσουν όλα αυτά για τα οποία πολέμησαν οι πρόγονοί μας. 

Εφόσον δε η χώρα δέχεται να βρίσκεται εγκλωβισμένοι σε  κομματικά, οικονομικά και άλλα συμφέροντα με μια μερίδα μάλιστα, αποβλακωμένη στο καναπέ απολαμβάνοντας τουρκικές προπαγανδιστικές ταινίες στην μικρή οθόνη καθώς η Τουρκία προειδοποιεί σε όλα τα επίπεδα, σε αυτά τα παιδιά εναπόκεινται προφανώς πλέον το ξύπνημα των υπολοίπων. 

Φωτογραφίες μαθητών διαδηλωτών τον καιρό της ΕΟΚΑ 1955=59

Αυτά τα παιδιά το 1955 ενόχλησαν τους αποικιοκράτες Βρετανούς στην Κύπρο για τις διαδηλώσεις τους για Ένωση με την Ελλάδα 

...και αυτά τα παιδιά εν έτη 2018 ενόχλησαν τους επιτήδειους στην Ελλάδα για την διεκδίκηση της Μακεδονίας ως Ελληνικής

Οι επιθέσεις εναντίον της μαθητιώσας νεολαίας, θυμίζουν τις επιθέσεις που δέχονταν οι μαθητές/τριες της αποικίας Κύπρου το 1955 με την έναρξη του Αγώνος της ΕΟΚΑ 1955-59 για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Με αποτέλεσμα να τιμωρούνται για το ‘αμάρτημά’ τους να ζητούν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ της πατρίδας τους. Τιμωρούσαν και  ανήλικα παιδιά οι αποικιοκράτες, με Corporal punishment – σωματική τιμωρία και στο Λονδίνο ερευνούσαν στο Γραφείο Αποικιών και Υπουργείο Εξωτερικών να βρουν και άλλες χώρες που τιμωρούσαν ανήλικους,  για να δικαιολογούν τις αντιδημοκρατικές των πράξεις και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Σήμερα στην Κύπρο

Σήμερα, βέβαια δεν εξασκείται η ίδια τακτική, αλλά, και επειδή γνωρίζουν ότι η ΝΕΟΛΑΙΑ είναι το βασικό στοιχείο που πρέπει να φοβούνται για ένα ξεσηκωμό, τι έκαναν; Εμπνεύστηκαν την δημιουργία (με ξένες χρηματοδοτήσεις επί τω πλείστον)  λεγόμενους μη κυβερνητικούς οργανισμούς/συνδέσμους (τους οποίους και προβάλουν με κάθε ευκαιρία) και δελεάζοντάς τους με διάφορες δι-κοινοτικές εκδηλώσεις,  χρηματικά και άλλα βραβεία τους πουλούν πλύση εγκεφάλου για τάχατες λύση επανένωσης, με την βρετανο-τουρκική Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία, όπου όλοι θα ζουν σε ένα ονειρεμένο … χρηματικό παράδεισο δίχως προβλήματα αγκαλιά η μια κοινότητα στην άλλη! Και εξέδωσαν και ένα κατάπτυστο λεγόμενο γλωσσάρι για να μην χρησιμοποιούν πλέον τις λέξεις ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ, ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ΕΞΩ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ να μην μιλούν για τουρκικά εγκλήματα πολέμου που διεπράχθησαν από τους βάρβαρους εισβολείς Τούρκους. Και όλα για να διαγραφούν τα τουρκικά εγκλήματα και να χρησιμοποιούν ουσιαστικά  την νεολαία εναντίον των ιδίων των γονιών, αδελφών παππούδων και γιαγιάδων της που έζησαν και ακόμα θυμούνται τις τουρκικές θηριωδίες. 

Να γιατί τους ενοχλεί το ξεσήκωμα της μαθητιώσας νεολαίας για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.  Την φοβούνται την νεολαία. Φοβούνται το αγνό της αίσθημα να μην τους χαλάσει τις απαράδεκτες των δραστηριότητες. Το ίδιο ισχύει τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα… Το κίνητρο παραμένει το ίδιο. Όπως και το  κλισέ της επίθεσης… 

Η Μακεδονία είναι Ελληνική όπως και η Κύπρος. 

Βέβηλοι οι βιαστές και πλαστογράφοι της Ιστορίας, υποκινούμενοι  από ξένα συμφέροντα συγγραφείς αλλαγής των ιστορικών βιβλίων…

Όσο υπάρχουν αυτοί οι νέοι, μπορούμε να λέμε υπάρχει Ελπίδα. Γιατί όπως ορθώς λέγεται, η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Βροχή τά συγχαρητήρια ἀπό τή διεθνῆ κοινότητα πρός τά δύο «μέ­ρη» προσπαθοῦν νά ἐπισπεύσουν τά διαδικαστικά βήματα γιά τήν ἐπικύρωση τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν (17/6/ 2018). Ἡ μεγάλη, ὅμως, πλειο­ψηφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καί οἱ ἁ­πανταχοῦ τῆς γῆς ὁμογενεῖς μας, αἰσθανόμαστε ἀνήσυχοι καί προδομένοι μέ τήν ὅλη ἐξέλιξη.

Εὔλογο τό ἐρώτημα: Εἶναι δυνατό νά ἀκυρώνονται συμφωνίες πού μέ τόση ἐπισημότητα ὑπογράφονται; Τήν ἀπάντηση μπορεῖ νά μᾶς τή δώσει ὡς μάρτυρας τῶν καιρῶν καί δασκάλα τῆς ζωῆς ἡ ἱστορία, ἀπό τίς δέλτους τῆς ὁποίας ἀντλοῦμε παραδείγματα ἐνθαρρυντικά καί διαφωτιστικά γιά τήν περίπτωσή μας.

Γνωστή ἡ συνθήκη τῶν Σεβρῶν. Ὑπογράφεται μεταξύ τῶν κρατῶν-νικητῶν τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πο­λέμου καί τῆς σουλτανικῆς κυβέρνησης τῆς Τουρκίας στίς 10 Αὐγούστου 1920, στό προάστιο Σέβρ (Sevres) τοῦ Παρισιοῦ. Προέβλεπε τήν ἀπόσπαση τμημάτων τῆς Τουρκίας, Συρίας, Λιβάνου, Παλαιστίνης καί Ἰ­ράκ καί τή μετατροπή τους σέ ἀποικίες τῆς Ἀγγλίας καί τῆς Γαλλίας. Ἡ Ἑλλάδα κατοχύρωνε ἐπίσημα τή Δυτική Θράκη καί ἐνσωμάτωνε τήν Ἀνατολική. Ἔ­παιρνε τά νησιά Ἴμβρο καί Τένεδο καί ἐπισημοποιοῦσε τήν παρουσία της στήν περιοχή τῆς Σμύρνης καί στήν ἐνδοχώρα της. Φαινόταν μάλιστα ὅτι ἐξασφάλιζε ἤδη τά Δωδεκάνησα ἐ­κτός ἀπό τή Ρόδο.

Ἡ συνθήκη τῶν Σεβρῶν χαιρετίστηκε στήν Ἑλλάδα ὡς ἐθνική νίκη καί προσωπικός θρίαμβος τοῦ Βενι­ζέ­λου. Τελικά, μέ τή Μικρασιατική Κα­ταστροφή τέθηκε τέρμα στή Συνθήκη τῶν Σεβρῶν καί οὐσιαστικά πο­τέ δέν ἐφαρμόστηκε.

Μία ἄλλη περίπτωση: Στίς 29 Σεπτεμβρίου 1924 ἡ Ἑλλάδα μέ ἐπιστατοῦσα ἀρχή τήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ὑποχρεώθηκε νά ὑπογράψει μέ τή Βουλγαρία συμφωνία περί μειονοτήτων. Ἀντιπρόσωποι τῶν δύο χωρῶν ὁ Νικόλαος Πολίτης, διακεκριμένος κα­θηγητής τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου σέ γαλλικά πανεπιστήμια, καί ἀντίστοιχα ὁ Καλφώφ ἀπό τή Βουλγαρία. Μέ τή συμφωνία αὐτή, γνωστή ὡς Πρωτόκολλο Πο­λίτη-Καλφώφ, ἀναγνωριζόταν ὡς βουλγαρική μειονότητα οἱ Σλαβόφωνοι-δίγλωσσοι Ἕλληνες τῆς Μακεδονίας. Ἀσφαλῶς μέ τό φοβερό αὐτό λάθος διαστρεβλωνόταν ἡ ἱστορική πραγματικότητα. Ἡ πλειονότητα τῶν ἀκριτῶν, γιά τούς ὁποίους ἀποφάσιζαν, εἶχε ἀγωνισθεῖ κατά τόν Μακεδονικό Ἀγώνα ὑπέρ τοῦ Ἑλλη­νι­σμοῦ καί εἶχε χύσει πολύ αἷμα πολεμώντας κατά τῶν βουλγάρων κομιταζήδων.

Πάραυτα ὁ Βενιζέλος ἔπαυσε τούς πρωτεργάτες τοῦ Πρωτοκόλλου ΝικόλαοΠολίτη καί Ἀνδρέα Ἀνδρεάδη, καταλογίζοντάς τους ὅτι «ἐνήργησαν ἀφελῶς καί μετά πλήρους πε­- ρι­φρονήσεως πρός τήν πρα­γμα­τι­κό­τητα τῆς ζωῆς»! Ὅταν τό Πρω­τόκολλο συζητήθηκε στή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, ἀπορρίφθηκε ὡς ἐ­θνικῶς ἐπιζήμιο καί ἡ Ἑλλάδα ἀποδεσμεύθηκε ἀπέναντι στήν Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἀπό τίς ὑ­πο­χρεώσεις της, ὅπως ἡ λειτουργία βουλγαρικῶν σχολείων στίς ἀκριτικές αὐτές περιοχές.

Μιά μαρτυρία ἐκ τοῦ ἀντιθέτου: Στίς 29 Ἰουλίου 1919 ὑπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος Ἐλευθερίου Βενι­ζέ­λου καί τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐξω­τερικῶν τῆς Ἰταλίας Τιττόνι, μέ τήν ὁποία ἡ Ἑλ­λάδα θά προσαρτοῦσε τή Βόρειο Ἤπειρο καί ἡ Ἰταλία τήν Αὐ­λώνα μέ τό λιμάνι της. Ἕνα χρόνο ἀργότερα, στίς 27 Ἰουλίου 1920, ἡ νέα κυβέρνηση τῆς Ἰταλίας κατήγ­γει­λε τή συμφωνία Βενιζέλου-Τιττόνι, ἐπειδή προσέκρουε στά ἐθνικά της συμφέροντα.

Παράδειγμα ἀπό τήν εὐρωπαϊκή ἱστορία ἀποτελεῖ τό «Σύμφωνο τοῦ Μονάχου». Ὑπογράφεται στή Γερμανία στίς 30 Σεπτεμβρίου 1938. Σύμφω­να μέ αὐτό ἀποσποῦσαν μιά πε­ριοχή τῆς Τσεχοσλοβακίας, τή Σουδητία, καί τήν παραχωροῦσαν στή Γερμανία. Στή συνδιάσκεψη πῆραν μέρος οἱ πρωθυπουργοί Βρετανίας Τσάμπερλεν καί Γαλλίας Νταλαντιέ καί οἱ γνωστοί δικτάτορες Χίτλερ καί Μουσολίνι, ἐνῶ ἀποκλείστηκαν τά μέ­λη τῆς τσεχοσλοβακικῆς κυβέρνησης, στήν ὁποία ἀνῆκε ἡ Σουδητία.

Μέ τό Σύμφωνο αὐτό οἱ κυβερνήσεις τῆς Ἀγγλίας καί τῆς Γαλλίας, με­τά ἀπό προτροπή τῆς κυβέρνησης τῶν ΗΠΑ, ἱκανοποίησαν ὅλες τίς ἀ­παι­τήσεις τῆς Γερμανίας. Ἀπό τήν Τσε­χο­σλοβακία ἀφαιρέθηκε μία ἐδαφική ἔκταση 41.098 τετραγωνικῶν χιλιο­μέτρων μέ 5 ἑκατομμύρια περίπου κατοίκους. Στά χέρια τῶν Γερμανῶν ἔ­πεσαν βιομηχανικές περιοχές μέ σπουδαῖα μεταλλουργικά καί χημικά ἐργοστάσια, μεθοριακά ὀχυρά καί σημαντική ποσότητα ὁπλισμοῦ. Ἔτσι, στήν οὐσία ἡ Τσεχοσλοβακία ἦταν ἀ­φοπλισμένη καί ἀντιμέτωπη μέ τούς ἐπιδρομεῖς, πού περίμεναν μόνο τήν κατάλληλη στιγμή, γιά νά τήν ὑποδουλώσουν ὁριστικά.

Ἀσφαλῶς ἐπρόκειτο γιά κατά­πτυ­στη συμφωνία. Ἡ μόνη χώρα πού προσπάθησε νά τήν ἀποτρέψει ἦταν ἡ Σοβιετική Ἕνωση, ἀλλά προσέ­κρου­σε στήν ἐνδοτική πολιτική τῆς κυβέρνησης τῆς Τσεχοσλοβακίας. Ἡ συμφωνία, ὅμως, δέν κράτησε πολύ, ἀφοῦ λίγους μῆνες ἀργότερα ξέσπα­σε ὁ Β´Παγκόσμιος πόλεμος. Στίς 30 Σεπτεμβρίου 1940 ὁ πρωθυπουργός τῆς Ἀγγλίας Τσώρτσιλ, σέ μήνυμά του πρός τόν τσεχοσλοβακικό λαό, ἀνακοίνωσε τήν ἀκύρωση τῆς «Συμφωνίας τοῦ Μονάχου».

Γενικά, ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας μᾶς ὁδηγεῖ στό συμπέρασμα ὅτι οἱ συμ­φω­νίες μποροῦν νά ἀκυρωθοῦν, ὅ­ταν εἶναι ἐπιζήμιες ἐθνικά. Ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν ψυχωμένοι ἀγωνιστές καί πολιτικοί, πού ἀντιλαμβάνονται τό ἐ­θνικό συμφέρον καί τό ὑπερασπί­ζον­ται. Συνε­πῶς, ὅσον ἀφορᾶ στό θέμα τῶν Σκοπίων τίποτε ἀκόμη δέν τελείωσε. Ὁ ἑλληνικός λαός δέν ὑπέγρα­ψε τίποτε.

Κανένα χαρτί, ὑπογραμμένο ἀπό δύο ΥΠΕΞ, δέν μπορεῖ νά ὑποκαταστήσει τή βούληση τῶν λα­ῶν. Γιά νά ἀποκτήσει ἰσχύ τό προσύμφωνο, χρειάζεται νά κυρωθεῖ καί ἀπό τίς δύο πλευρές. Ὅλα τά ἄλλα εἶ­ναι μόνον… προπαγάνδα, τήν ὁποία θά ζήλευε καί ὁ Γκαῖμπελς. Ἐξάλλου, ὁ ἑλληνοαμερικανός πολιτικός ἡ­γέτης κ. Κρίς Σπύρου δήλωσε: «Ἡ Μό­σχα θά βάλει veto στή “Συμ­φωνία τῶν Πρε­σπῶν”, ὅταν αὐτή ὑποχρεωτικά θά πάει γιά ἔγκριση στό Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ!».

Ὁ ἀγώνας, λοιπόν, συνεχίζεται. Μή μᾶς ρίξει τό ἠθικό ἡ ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση, πού ἀπό κάθε πλευρά ἐπιχειρεῖται λυσσαλέα καί προσπαθεῖ νά σπιλώσει τή συγκινητική προσπάθεια πού ξεκινήσαμε. Ἐπιβάλλεται ἀντίσταση ἱε­ρή! Ἑνωμένοι, ἀποφεύγοντας διχασμούς καί μιζέριες τοῦ παρελθόντος, θά νικήσουμε!

«Ἄλλωστε,
«Κατακλυσμούς ποτέ δέ λογα­ριά­σα­με,
μπήκαμε μές στά ὅλα καί περάσα­με.
Κι ἔχουμε στό κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τόν Ἥλιο τόν Ἡλιάτο­ρα!»,

λέγει ὁ νομπελίστας ποιητής μας Ὀ­δυσ­σέας Ἐλύτης στό «Τρελοβάπορο», αἰσθητοποιώντας τήν πολυκύμαντη ζωή τῆς πα­τρίδος μας. Ἔτσι, καί αὐτή τή φο­ρά θά ἀγωνισθοῦμε καί θά νικήσου­με! Καί ἡ ἐ­π­αί­σχυντη «συμφωνία τῶν Πρε­σπῶν» θά πέ­σει, γιατί εἶναι ἄδικη καί ἀνίερη καί γιατί ἔχουμε μαζί μας τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού ἀ­γα­πᾶ τήν Ἑλλάδα κι ἔβαλε τήν ὑπογρα­φή του γιά τήν ἐλευθερία της.

Πηγή: Ακτίνες, Αβέρωφ

Με προτροπή ενός φίλου, διάβασα ένα σημείωμα από τον Ιούνιο του 2018, το οποίο παρέπεμπε σε αρκετούς γεωγραφικούς και εθνολογικούς χάρτες και του 18^ου και 19^ου αιώνα, καθώς και σε ένα βιβλίο του 1919 ενός αμερικανού Ιστορικού, το οποίο ανέφερε ότι στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου η «Μακεδονία» μοιράστηκε σε τρία κράτη. Δεν το λέει έτσι ακριβώς, αλλά αυτό είναι το νόημα. Οι χάρτες είναι αποδεκτοί. Το πνεύμα του κειμένου όχι. Οι αντιρρήσεις μου είναι οι εξής:

Πρώτον, είναι πράγματι αποδεκτό ότι ορισμένοι χαρτογράφοι ή ιστορικοί χρησιμοποιούσαν το όνομα «Μακεδονία» για να περιγράψουν μία συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Αυτό δεν το αρνείται κανείς. Ταυτόχρονα όμως, είναι επίσης αποδεκτό ότι ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος επισήμως. Ο όρος «Μακεδονία» δεν αναφέρεται πουθενά στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου, δεν αναφέρεται σε κανένα Οθωμανικό έγγραφο από τον 15^ο ως τον 20^ο αιώνα. Χρησιμοποιούσαν τα βιλαέτια (Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Αδριανούπολης, Κοσσυφοπεδίου).  Το ότι σε 2-3 χάρτες του 18^ου αιώνα αναγράφεται το όνομα «Μακεδονία» είναι επιλογή του χαρτογράφου. Το ότι ένας ιστορικός το 1918 (Handbook for the diplomatic history of Europe, Asia, and Africa, 1870-1914, σελίδα 440) αναφέρει ότι «η Ελλάδα πήρε εδάφη της νότιας Μακεδονίας από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου» είναι επιλογή του ιστορικού, επειδή ήθελε να δώσει ένα χρώμα στο κείμενό του. Οι χώρες οι οποίες υπέγραψαν την Συνθήκη μέσω των επισήμων αντιπροσωπειών τους δεν υπέγραψαν το κείμενο με την έννοια ότι «τώρα μοιράζουμε την Μακεδονία». Το αναμασούμενο επιχείρημα αρκετών είναι περίπου ότι «αποδεχτήκαμε το μοίρασμα της Μακεδονίας στα τρία με τα συγκεκριμένα ποσοστά, άρα δεν έχουμε μονοπώλιο στη Μακεδονία, άρα ας τους δώσουμε ένα σύνθετο όνομα». Ε λοιπόν ποτέ δεν αποδεχτήκαμε το μοίρασμα της Μακεδονίας στα τρία. Αποδεχτήκαμε τα σημερινά σύνορα, τα οποία ορίστηκαν από τις πόλεις, χωριά, ποταμούς, λίμνες και βουνά που αναφέρονται στην Συνθήκη. Επίσης, ακόμα και να είχαμε αποδεχτεί ότι κατοικούν σε ένα τμήμα της Μακεδονίας (πράγματι κατοικούν!), αυτό δεν τους δίνει δικαίωμα χρήσης του ονόματος για το κράτος τους, πόσο μάλλον για το έθνος τους! Εδώ η γέφυρα για τη δεύτερη αντίρρηση.

Δεύτερον, κανένας, μα κανένας από τους εθνολογικούς χάρτες που παρουσιάζονται στο κείμενο δεν αναφέρει «μακεδονική» εθνότητα, ούτε χρωματίζει διαφορετικά κάποια περιοχή ως περιοχή που κατοικείται από «Μακεδόνες». Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε ακόμα και να δεχόμασταν ότι η Συνθήκη του Βουκουρεστίου διαμοίρασε μία υποτιθέμενη ευρύτερη, γεωγραφική, αόριστη «Μακεδονία» λέγοντας πολύ συγκεκριμένα «στην παρούσα συνθήκη διαμοιράζεται η Μακεδονία στις τάδε χώρες», θα χρησιμοποιούσε τον όρο με αυστηρή και απόλυτη περιγραφική έννοια περί των εδαφών, χωρίς δηλαδή να αποδίδει σ’ αυτήν χαρακτηριστικά κράτους ή έθνους. Αν, για παράδειγμα, διαμοιραστεί σε μία Συνθήκη το βουνό του Ολύμπου και γραφτεί ότι «οι Λαρισαίοι παίρνουν το 51% του Ολύμπου και οι Πιερείς το 38% και οι Κοζανίτες το 11%», δεν σημαίνει ότι κάποιος από τους τρεις δικαιούται να ονομαστεί Ολύμπιος. (πόσο μάλλον όταν δεν γραφτεί καν, και απλώς ένας ιστορικός 5 χρόνια μετά πρωτογράψει τα ποσοστά και τον όρο «Όλυμπος»).

Τρίτον, στην διεθνή βιβλιογραφία ο όρος έθνος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Δεν είναι λέξη που αποδίδεται έτσι εύκολα. Ουδέποτε υπήρξε στην Ιστορία έθνος «Μακεδόνων», κάτω από κανέναν ορισμό. Χιλιάδες βιβλία και εκατοντάδες ακαδημαϊκές έδρες ασχολούνται με τον «εθνικισμό», όχι με την λέξη-καραμέλα που ρίπτεται δεξιά κι αριστερά σε ιδεολογικούς αντιπάλους, αλλά με την επιστημονική εκδοχή του, δηλαδή με το φαινόμενο του έθνους. Στις πρώτες σελίδες αυτών των βιβλίων θα δούμε μία ποικιλία κριτηρίων για να γίνει αποδεκτός ο όρος έθνος για ένα συλλογικό υποκείμενο. Σε κανέναν από αυτούς τους ορισμούς, κανένας από αυτούς τους ειδικούς πολιτικούς επιστήμονες δεν θα δεχόταν ότι η πολιτική απόφαση, για πολύ συγκεκριμένα εθνικά συμφέροντα ενός κράτους πριν από μερικές μόνο δεκαετίες, συγκροτούν αρκετά στοιχεία ώστε να γίνει αποδεκτός ο όρος «μακεδονικό έθνος». Μέχρι και η συγκρότηση της ΕΜΕΟ (VMRO) το 1893 δεν μιλούσε για «Μακεδόνες» στο έθνος. Μιλούσε για την ανεξαρτησία των κατοίκων της Μακεδονίας ανεξαρτήτως εθνότητας, θρησκείας και γλώσσας. Απευθυνόταν σε όλους τους κατοίκους της Μακεδονίας και όχι στους Σλαβόφωνους μόνο.

Τέταρτον, ομοίως και για τον όρο γλώσσα. Να διακρίνουμε λοιπόν τους φιλολόγους από τους γλωσσολόγους. «Μακεδονική γλώσσα» δεν υφίσταται. Πρόκειται για τεχνητό δημιούργημα της ίδιας περιόδου από τον Τίτο, ώστε να καλυφθεί στο μέλλον ένα ακόμη κριτήριο συγκρότησης έθνους. Στο σημείο αυτό να πούμε και το εξής, διότι και ως προς αυτό υπάρχει είτε σύγχυση, είτε εσκεμμένη παραπληροφόρηση του ελληνικού λαού. Το σλαβικό ιδίωμα που μιλούσαν οι πληθυσμοί στη Μακεδονία στις αρχές του 20^ου αιώνα ΔΕΝ είναι το ίδιο με την λεγόμενη «μακεδονική» γλώσσα που έφτιαξε ο Τίτο μετά το 1943. Δεν είναι το ίδιο. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν γραπτά μνημεία του ιδιώματος αυτού, ενώ υπήρχαν πολλές ομοιότητες με τα βουλγάρικα (και τα σέρβικα), ο Τίτο εργάστηκε στην μορφοποίηση μίας γλώσσας, η οποία θα την διέκρινε όσο πιο πολύ γινόταν από αυτές, και ειδικά από τα βουλγάρικα. Έτσι, δημιούργησε στην γραπτή εκδοχή της γλώσσας ορισμένες τεχνητές διαφορές. Αυτές, πέρασαν απαρατήρητες από τους λιγοστούς σλαβόφωνους της Ελλάδας. Δεν τις γνώριζαν, δεν τις αντιλήφθηκαν. Η διάδοση του ιδιώματος αυτού από γενιά σε γενιά έγινε με βάση την προφορική διάλεκτο που μιλούσαν οι παππούδες τους πριν 100 χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος, που ακόμα και όταν ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Φλώρινας βγήκε να πανηγυρίσει την ημέρα της υπογραφής του πλαισίου Συμφωνίας των Πρεσπών, εκτός του ότι ξεχνούσε («έτρωγε») ορισμένες λέξεις, μιλούσε λίγο διαφορετικά από τους ψευδο-«μακεδόνες» των Σκοπίων. Με κάθε επιφύλαξη, οι διαφορές του προφορικού ιδιώματος στην Ελλάδα με την επίσημη γλώσσα στα Σκόπια ίσως είναι μεγαλύτερες και από τις διαφορές μεταξύ της βουλγαρικής γλώσσας από την επίσημη γλώσσα στα Σκόπια.

Οι χάρτες του κειμένου

Χάρτης του 1771 (wikipedia)

Χάρτης του 1799 (wikipedia)

Χάρτης του 1855 (wikipedia)

Χάρτης του 1885 (wikipedia)

Χάρτης του 19ου αιώνα (1851)

Εθνολογικός χάρτης του 1847 (wikipedia)

Εθνολογικός χάρτης του 1882 (wikipedia)

Εθνολογικός χάρτης του 1893 (Cassel) – με ζωγραφισμένα τα σημερινά σύνορα

Εθνολογικός χάρτης του 1918 (wikipedia)

Πηγή: Αντίβαρο

Καταθέτουμε στους αναγνώστες μας τις 475 σελίδες της απογραφής του 1921 στο «Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων», όπως ήταν τότε η επίσημη ονομασία του κράτους και τους σχετικούς πίνακες.

Η απογραφή την ολόκληρη εδώ.

Δείτε το εξώφυλλο

Πίνακας 1 – σελίδα 2 της Απογραφής. Πληθυσμός όλου του βασιλείου με βάση την θρησκεία

Πίνακας 2 – σελίδα 3 της Απογραφής. Πληθυσμός όλου του βασιλείου με βάση την μητρική γλώσσα

Πίνακας 3 – σελίδα 112 της Απογραφής. Πληθυσμός της πόλης των Σκοπίων με βάση την θρησκεία

Πίνακας 4. - σελίδα 113 της Απογραφής. Πληθυσμός της πόλης των Σκοπίων με βάση την μητρική γλώσσα.

Συμπέρασμα

Το 1921 στην (μετέπειτα) Γιουγκοσλαβία, δεν βρέθηκε ούτε ένας «Μακεδόνας», ούτε ένας που να μιλάει την «μακεδονική» γλώσσα. Ούτε στα Σκόπια, τα οποία σχεδόν κατά το ήμισυ ήταν μουσουλμανική πόλη.

Αν αναρωτιέστε πού βρισκόταν οι παππούδες των σημερινών πολιτικών των Σκοπίων, θα αναφέρω τα εξής

• ο παππούς του Νικόλα Γκρουέφσκι (πρώην πρωθυπουργός με το VMRO) ήταν από την Αχλάδα Φλωρίνης, γεννήθηκε το 1911 και πέθανε το 1940 μετά από τραύμα στα ελληνοαλβανικά σύνορα πολεμώντας με τον ελληνικό στρατό τους Ιταλούς. Ο πατέρας του επίσης γεννήθηκε στην Αχλάδα Φλωρίνης. Το 1948 έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στα Σκόπια.
• Ο παππούς του Νικόλα Δημητρώφ (υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Ζάεφ) λεγόταν Νικόλαος Δημητρίου και καταγόταν από το χωριό Χρυσή Αριδαίας του Νομού Πέλλας. Ο παππούς, πήρε τον γιο του Δημήτριο Δημητρίου (πατέρα του υπουργού εξωτερικών Νικόλα Δημητρώφ), ο οποίος είχε γεννηθεί κι αυτός στο χωριό στις 13/11/1937, και το 1948 έφυγαν κι αυτοί από την Ελλάδα για τα Σκόπια.
• Ο Λιούμπκο Γκεοργιέφσκι, πρώην πρωθυπουργός με το VMRO (1998-2002), και μάλιστα ιδρυτής του κόμματος το 1990 και πρόεδρός του μέχρι το 2003, μετά τη λήξη της θητείας του, απέκτησε βουλγαρικό διαβατήριο και έγινε πρέσβης της Βουλγαρίας στην πΓΔΜ! Μάλιστα, προπαγανδίζει από την βουλγαρική τηλεόραση εναντίον του «μακεδονισμού» και δηλώνει ανοιχτά ότι οι (ψευδο)-«μακεδόνες» είναι βούλγαροι.

Οι παππούδες λοιπόν των σημερινών (ψευδο)-«μακεδόνων» το 1921 ήταν είτε Έλληνες, είτε Βούλγαροι, είτε Σέρβοι. Αλβανοί δεν ήταν, διότι οι Αλβανοί παρέμειναν Αλβανοί και απαρτίζουν σήμερα το 30% του πληθυσμού της πΓΔΜ. Η δε πρωτεύουσα της πΓΔΜ, τα Σκόπια, από το 1888 μέχρι το 1913 και την κατάκτηση της πόλης από τον στρατό της Σερβίας ήτανε πρωτεύουσα του Βιλαετίου του Κοσσυφοπεδίου. Καμία απολύτως σχέση με την Μακεδονία, κάτω από οποιονδήποτε ορισμό.

Σειρά ιστορικών αποκαλύψεων στο Αντίβαρο

• Αναπαραγωγή του βιβλίου του Γιώργου Ρωμανού με χορηγία των Παμμακεδονικών «Μακεδονία – Μία και Ελληνική»

• Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1931 όπου δεν υπήρχε πουθενά ο όρος Μακεδονία,

• το πρώτο άρθρο κατά του «μακεδονισμού» σε ελληνική εφημερίδα στις 15.6.1945

• το άρθρο του Γιάννη Μαρίνου το 1993 με πλήθος ντοκουμέντων για το «Σλαβομακεδονικό και το ΚΚΕ»

• Απορίες για τη Συμφωνία των Πρεσπών – φύλλο και φτερό. Για να ξέρετε για ποιο πράγμα μιλάμε

• Δέκα μύθοι και αλήθειες για το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία»

• Κοροϊδία Ζάεφ με τις Συνταγματικές τροπολογίες [ο αλυτρωτισμός ενδημικό δομικό στοιχείο της ταυτότητάς τους] (και εκτενέστερη αναφορά)

• Οι ρίζες του Μακεδονικού ζητήματος και το σπάσιμο του προφράγματος. [Νικολάι Πάβλοβιτς Ιγνάτιεφ] Ανίχνευση από το 1864 μέχρι σήμερα.

Πηγή: Ἀντίβαρο

Σχόλιο Αφήστε με να ζήσω!: Συγχαρητήρια στον αρθρογράφο κ. Χρίστο Παναγιώτου για την ωραία και με επιχειρήματα απάντησή του στην «αντιρατσιστική» ανακοίνωση της «Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας» κατά της Ημερίδας «Αφήστε με να ζήσω!» στην Λάρισα. Ενώ η εν λόγω ανακοίνωση ήταν ανώνυμη, ο κ. Παναγιώτου απάντησε ευθαρσώς, υπογράφοντας το κείμενό του. Νομίζουμε ότι αξίζει να αναδημοσιευθεί και σε άλλα ιστολόγια, ώστε η αλήθεια να διαδοθεί όσο γίνεται περισσότερο. Το Κίνημά μας «Αφήστε με να ζήσω!» τον ευχαριστεί ιδιαίτερα, όπως και το θαυμάσιο ιστολόγιο «Αβέρωφ».

Συμπληρωματικές απλές, ταπεινές και κυρίως λογικές σκέψεις, με αφορμή την «αντιρατσιστική» ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Λάρισας[1]. Άς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ένα – ένα:

«Αν κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν αιώνες πίσω δεν θα το επιτρέψουμε. Το σώμα είναι δικό μας. Και έχουμε κάθε δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του.». Θέλετε να αυτοδιαθέτετε το σώμα σας· από που προκύπτει τέτοιο δικαίωμα; Μήπως εσείς το δημιουργήσατε; Δεν είστε (και δεν είμαστε) ικανοί να κατασκευάσετε ούτε μία τρίχα! Ας δεχτούμε όμως, ότι μπορείτε να το κάνετε ό,τι θέλετε· θα καταφέρετε να βλάψετε τον εαυτό σας και μόνο! Τι γίνεται όμως με το νέο άνθρωπο τον οποίο φιλοξενείτε και του οποίου το σώμα δεν σας ανήκει;

«Σε όλο το κόσμο εκατομμύρια γυναίκες αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για να κατακτήσουν το δικαίωμα στην άμβλωση, που είναι δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος τους. Σε κάποιες χώρες όπως και στην Ελλάδα το έχουμε κατακτήσει πριν από μερικά χρόνια. Αλλά φαίνεται πλέον ότι τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο.». Τώρα τι σχέση έχει η άμβλωση (έκτρωση) με την αυτοδιάθεση του σώματος, μόνο εσείς ίσως, το καταλαβαίνετε. Η λέξη άμβλωση ή, αλλιώς, έκτρωση (εκ του αρχαίου ρήματος εκτιτρώσκω) σημαίνει, «τραυματίζω, φονεύω». Αυτοί οι αγώνες μάς γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω, τότε που η ζωή δεν είχε καμμία αξία, τότε που η γυναίκα δεν θεωρούνταν καν άνθρωπος, προ Χριστού. Ψάξτε να βρείτε, υπάρχει κάπου η αγάπη στο «δικαίωμα» που «κατακτήσατε»;

«Οι σκοταδιστικές απόψεις επανέρχονται και μάλιστα προβάλλονται σε αμφιθέατρο σχολείου, στα πλαίσια εκδήλωσης «υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού», την Κυριακή..». Ευτυχώς θα μάθουν κάποια παιδιά για το δώρο της ζωής. Θα διακρίνουν τις σκοταδιστικές από τις υγιείς απόψεις. Σήμερα κακοποιείς ένα σκυλί, και πολύ σωστά έρχεσαι αντιμέτωπος με το νόμο. Ούτε σαν ένα σκυλί δεν αξίζει ο εμβρυακός άνθρωπος!

«Στόχος της εκδήλωσης η ενοχοποίηση της γυναίκας. Αποτελεί κατ’ αρχήν πρόκληση οι θεσμικοί φορείς που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να προστατεύουν τα κατοχυρωμένα από τον νόμο δικαιώματα, να δίνουν άδεια για τέτοιες εκδηλώσεις που στόχο έχουν να τα άρουν. Πόσο δε μάλιστα όταν αυτές πραγματοποιούνται σε σχολεία.». Κάνετε μεγάλο λάθος. Ο στόχος όλων μας είναι να προστατεύσουμε τις αθώες υπάρξεις, αλλά και τις ίδιες τις μητέρες τους που ίσως δε γνωρίζουν τις τεράστιες διαστάσεις του εγχειρήματός τους. Θέλουμε να γίνουμε η φωνή τους και να φωνάξουμε στις μητέρες, οι οποίες ίσως και να χειραγωγούνται, όντας βρισκόμενες σε αδιέξοδο, να τα αφήσουν να ζήσουν για να έχουν και αυτά το δικό τους δικαίωμα, να αποφασίσουν για την ζωή τους! Εσείς μιλάτε για ενοχές!

«Και δεν μπορούμε να δεχτούμε το επιχείρημα ότι «δημοκρατία έχουμε ας ακουστούν όλες οι απόψεις». Στην δική σας «δημοκρατία» θέλετε να ακούγεται μόνο η δική σας φωνή. Ωραία δημοκρατία, της έχετε αλλάξει και αυτής την έννοια του ονόματός της, όπως και την έννοια του αντιρατσισμού. Τέτοια δημοκρατία, θα την ζήλευαν και τα πιο σκληρά ολοκληρωτικά καθεστώτα.

«Γιατί πάνω σε αυτό το επιχείρημα στήθηκε η ανοχή για ρατσιστικές, ομοφοβικές και φασιστικές απόψεις με ορατά πλέον αποτελέσματα. Δεν αποδεχόμαστε την αυθεντία κανενός γιατρού, δικαστή, πόσο δεν μάλλον ενός ιερομόναχου. Είμαστε εμείς οι γυναίκες που έχουμε πριν από όλους αυτούς την ευαισθησία, τα συναισθήματα αλλά και την ευθύνη. Και όταν παίρνουμε μια απόφαση για διακοπή της κύησης τα σταθμίζουμε όλα και θέλουμε να προστατεύεται αυτό το δικαίωμα. Γιατί χιλιάδες γυναίκες έχουν χάσει την ζωή τους ή έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες κάνοντας έκτρωση με ανασφαλείς μεθόδους, όταν αυτή είναι παράνομη. Πάει πολύ λοιπόν να μας ενοχοποιούν ως δολοφόνους.». Στην μοναδική αυθεντία στην οποία πιστεύετε είναι ο εαυτός σας! Εσείς τα ξέρετε όλα. Ορίζετε ζωή και θάνατο. Εσείς μόνο έχετε το «ευγενικό» δικαίωμα και την εξουσία να «διακόπτετε τις κυήσεις». Εάν όμως έτυχε να δείτε κάποια φορά, το κατακρεουργημένο «πράγμα» του οποίου την κύηση έχετε διακόψει στο πρώτο στάδιο της ζωής του (του ανθρώπου), ίσως αλλάξετε γνώμη. Βλέπετε οι δικές σας μητέρες, δεν εφάρμοσαν την δική τους εξουσία και αυθεντία και σας επέτρεψαν να ζήσετε, μη «διακόπτωντας την κύησή» τους.

«Πέρασαν εκατοντάδες χρόνια από τότε που η κρατική και η εκκλησιαστική εξουσία, την περίοδο της ανάδυσης του καπιταλισμού, εξαπέλυσε το κυνήγι μαγισσών. Χιλιάδες γυναίκες κάηκαν στην πυρά, βασανίστηκαν, στιγματίστηκαν με στόχο την καθυπόταξη τους, την πειθάρχηση τους, την αφαίρεση γνώσεων και πρακτικών, τον έλεγχο των σωμάτων τους, ώστε να γίνουν αποδοτικά αναπαραγωγικά εργαλεία για το αναδυόμενο οικονομικό σύστημα. Τότε η εκκλησία όριζε τι απαιτούνταν για να κατηγορηθούν οι γυναίκες σαν μάγισσες, οι γιατροί τις εξέταζαν, τις βασάνιζαν, οι νομικοί απήγγειλαν κατηγορίες και οι κρατικοί υπάλληλοι οργάνωναν τις εκτελέσεις. Επομένως καθόλου τυχαίο και το πάνελ της αυριανής εκδήλωσης. Αν κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν αιώνες πίσω δεν θα το επιτρέψουμε. Το σώμα είναι δικό μας. Και έχουμε κάθε δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του.». Μιλάτε για μάγισσες και για πυρά. Μην ανησυχείτε· εδώ είναι Ορθόδοξη Ελλάδα και όχι η παπική Δύση. Εδώ δεν καίμε ούτε βασανίζουμε ανθρώπους· κανέναν άνθρωπο, σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής του κι αν βρίσκεται. Τους αγαπάμε όλους: νέους, γέρους, βρέφη, έμβρυα! Μιλάτε και για βασανιστήρια· σας προκαλώ: κάνετε τον κόπο να μάθετε πως αντιδρά ένα έμβρυο την ώρα της έκτρωσης, πως κτυπά η καρδιά του, πως απομακρύνεται από τα εκτρωτικά μέσα, πως φοβάται! Και μετά μιλήστε μου για βασανιστήρια.

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε μια διαφορετική άποψη από την δική σας!

1. [Λάρισα] Δικαίωμα στην αυτοδιάθεση

(Πηγή: Αβέρωφ)

[ακολουθεί το δημοσίευμα...]

(Πηγή: athens.indymedia.org)

Ὁ Ἅγιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος ἐγεννήθη τὸ ἔτος 439 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους γονεῖς εἰς τὴν πόλιν Μουταλάσκην τῆς Καππαδοκίας.

ΠΕΡΙΓΕΛΩΣ τῶν Βαλκανίων ἔχει καταστεῖ ἡ «ἰσχυρή Ἑλλάς» τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Ἡ χώρα ὑφίσταται ταπεινώσεις σέ ὅλα τά μέτωπα μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει συγκεντρώσει ὅλες τίς ἁρμοδιότητες –καί συνακολούθως ὅλες τίς εὐθύνες– παίρνοντας στά χέρια του καί τό χαρτοφυλάκιο τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Τήν ἴδια στιγμή φαίνεται ὅτι εὑρίσκεται ἐν ἐξελίξει μιά ἐκστρατεία συσκοτίσεως, ἀφοῦ ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως τῶν Σκοπίων πληροφορούμεθα τά προβλήματα πού ἀνακύπτουν ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας τῆς γειτονικῆς χώρας στίς ἐπί μέρους διαπραγματεύσεις. Ἡ Ἑλλάς χλευάζεται ἀπό τήν Ἀλβανία, ὅπου ἀναβιώνουν οἱ πλέον ἐφιαλτικές ἐποχές τῆς στυγνῆς δικτατορίας τοῦ Ἐμβέρ Χότζα. Ἡ δολοφονία τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα σήμανε τήν ἔναρξη ἑνός νέου κύκλου διώξεων κατά τῶν Βορειοηπειρωτῶν, μέ τήν ἀδράνεια τῶν Ἀθηνῶν νά ἀποθρασύνει τό καθεστώς τῶν Τιράνων.

Ὁ χάρτης τῶν Σκοπίων μέ τά ἑλληνικά ἐδάφη

Ἐρυθρά δελτία ἀπαγορεύσεως σέ Βορειοηπειρῶτες

ΠΕΡΙΓΕΛΩΣ τῶν Βαλκανίων ἔχει καταστεῖ ἡ «ἰσχυρή Ἑλλάς» τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Ἡ χώρα ὑφίσταται ταπεινώσεις σέ ὅλα τά μέτωπα μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει συγκεντρώσει ὅλες τίς ἁρμοδιότητες –καί συνακολούθως ὅλες τίς εὐθύνες– παίρνοντας στά χέρια του καί τό χαρτοφυλάκιο τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Τήν ἴδια στιγμή φαίνεται ὅτι εὑρίσκεται ἐν ἐξελίξει μιά ἐκστρατεία συσκοτίσεως, ἀφοῦ ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως τῶν Σκοπίων πληροφορούμεθα τά προβλήματα πού ἀνακύπτουν ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας τῆς γειτονικῆς χώρας στίς ἐπί μέρους διαπραγματεύσεις. Ἡ Ἑλλάς χλευάζεται ἀπό τήν Ἀλβανία, ὅπου ἀναβιώνουν οἱ πλέον ἐφιαλτικές ἐποχές τῆς στυγνῆς δικτατορίας τοῦ Ἐμβέρ Χότζα. Ἡ δολοφονία τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα σήμανε τήν ἔναρξη ἑνός νέου κύκλου διώξεων κατά τῶν Βορειοηπειρωτῶν, μέ τήν ἀδράνεια τῶν Ἀθηνῶν νά ἀποθρασύνει τό καθεστώς τῶν Τιράνων.

Μετά τίς ἀπειλές ἀπολύσεων καί τίς πολύωρες διακοπές τῆς ἠλεκτροδοτήσεως στά ἑλληνικά χωριά ἡ ἀλβανική κυβέρνησις εἶναι ἕτοιμη νά ἐπαναφέρει τά «ἐρυθρά δελτία», διά τῶν ὁποίων θά ἐπιβληθεῖ στούς Βορειοηπειρῶτες ἀπαγόρευσις εἰσόδου στήν χώρα καί ἄλλων μετακινήσεων. Σύσσωμο τό πολιτικό σύστημα τῆς γείτονος ἔχει ἐπιστρατευθεῖ σέ ἕναν ἀγῶνα ἐξοντώσεως τῶν Ὁμογενῶν μας, ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖται μέ ἐπιθετικές δηλώσεις καί ἀπειλές προερχόμενες ἀπό ὅλες τίς πτέρυγες τῆς Βουλῆς. Ἀκόμη καί ὁ ἐπιχειρησιακά ἀνύπαρκτος ἀλβανικός στρατός βγῆκε ἀπό τόν λήθαργο καί ἀπειλεῖ ὅτι μπορεῖ νά ἰσοπεδώσει τήν Ἑλλάδα. Καί ὁμιλοῦμε γιά ἕναν στρατό πού δέν διαθέτει ἐπαρκῆ ἀεροπορία γιά νά ἐλέγχει τόν ἐναέριο χῶρο του. Καί τό ἔργο αὐτό ἀσκεῖται ἐναλλάξ ἀπό τήν Ἑλλάδα καί τήν Ἰταλία, πού ἐπιβαρύνονται καί τό σχετικό κόστος. Παρ’ ὅλα ταῦτα οἱ Ἀλβανοί προκαλοῦν καί ἐμεῖς σιωποῦμε. Αὐτή εἶναι ἡ «ἰσχυρή Ἑλλάς» τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Τό μόνο βέβαιον εἶναι ὅτι τά πράγματα θά ὀξυνθοῦν περαιτέρω. Καί ὅσο ἡ Ἀθήνα ἀδρανεῖ οἱ κίνδυνοι ἐντείνονται. Ἀκόμη καί γιά νέα θύματα στά Βορειοηπειρωτικά χωριά προειδοποιοῦν οἱ γνῶστες τῆς καταστάσεως. Τήν χλεύη τῶν Σκοπιανῶν ὑφίσταται ταυτοχρόνως ἡ Ἑλλάς. Καί τό μαθαίνουμε ἀπό ξένα μέσα ἐνημερώσεως. Οἱ Σκοπιανοί πού θά ἀναιροῦσαν τόν ἀλυτρωτισμό τους ἀπαιτοῦν νά ἀλλοιώσουμε τήν Ἱστορία μας. Σέ ἀδιέξοδο ἔφθασε ἡ μεικτή διεπιστημονική ἐπιτροπή γιά τήν ἀναθεώρηση τῶν σχολικῶν βιβλίων καί ὁ Πρωθυπουργός τῆς «ἰσχυρῆς Ἑλλάδος» νόμιζε ὅτι μποροῦσε νά κρατήσει ἐν κρυπτῶ τήν σχετική ἐπικοινωνία του μέ τόν ἁρμόδιο ὑφυπουργό Μᾶρκο Μπόλαρη. Ἐφοβεῖτο τήν ἀποκάλυψη, ὅτι ἡ συμφωνία του στίς Πρέσπες ἦταν τελικῶς ἐθνικῶς ἐπιζήμια; Ὅσο δραστήρια ὅμως καί ἄν ἐργασθοῦν οἱ προπαγανδιστές του, ἡ πραγματικότης δέν κρύβεται. Ἀμέσως μετά τήν πανηγυρική ὑπογραφή τῆς συμφωνίας, τά φερέφωνα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπεδύθησαν σέ μιά προσπάθεια νά μᾶς πείσουν ὅτι ὁ δρόμος πλέον εἶναι ἀνοικτός καί εὔκολος. Ἡ Ἑλλάς θά ἐξησφάλιζε τήν προστασία τῆς ἱστορικῆς μακεδονικῆς κληρονομίας μας καί θά καθίστατο κυρίαρχος στά Βαλκάνια. Ἀντιθέτως, οἱ Σκοπιανοί ἀπαιτοῦν νομιμοποίηση μέσω τῆς διεπιστημονικῆς ἐπιτροπῆς τῆς πλαστογραφήσεως τῆς Ἱστορίας καί μέσω αὐτῆς τήν διαιώνιση τῶν «ἀλυτρωτικῶν» ἐπεκτατικῶν διεκδικήσεών τους. Ἐν ὀλίγοις ἀπαιτοῦν νά παραιτηθεῖ ἡ Ἑλλάς ἀπό τήν ἱστορία τῆς Μακεδονίας, ὥστε αὐτό τό πεδίο νά μείνει ἀνοικτό στήν μελλοντική δική τους διεκδίκηση. Καί ἀντί νά ἀποσύρουμε ἀμέσως τούς δικούς μας ἐκπροσώπους ἀπό τήν ἁρμοδία ἐπιτροπή, καθόμαστε καί τό συζητᾶμε. Ἀντί νά κηρύξουμε ἄκυρη τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἐπικαλούμενοι τήν ἀδιαλλαξία τῶν Σκοπίων, προσπαθοῦμε νά τήν περισώσουμε. Ἀποτέλεσμα εἶναι νά ὑφιστάμεθα καθημερινῶς ἀπώλειες ἐθνικοῦ κύρους ὑπό τά βλέμματα ἐπιδοκιμασίας κάποιων ἐπιβούλων, ὅσο καί ἀνιστορήτων «συμμάχων». Ἐάν πράγματι, ὅπως γράφουν οἱ ἐφημερίδες τῶν Σκοπίων, ἀναμένεται νά τεθεῖ τό θέμα στούς Πρωθυπουργούς Τσίπρα καί Ζάεφ καί νά ζητηθεῖ ἀπό αὐτούς νά διευθετήσουν τά πράγματα, ἡ Ἑλλάς κινδυνεύει νά περιέλθει σέ πλήρη ἀνυποληψία.

Τόσο ἡ Ἀλβανία ὅσο καί τά Σκόπια ἔχουν τήν ἀνάγκη τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἀλβανία γιά νά προχωρήσουν οἱ διαδικασίες ἐντάξεώς της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί τά Σκόπια γιά νά ἐνταχθοῦν στό ΝΑΤΟ καί δευτερευόντως γιά νά συνδεθοῦν μέ τήν ΕΕ. Ἡ Ἑλλάς ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὀφείλει νά ἀπαιτήσει ἀπό τήν Ἀλβανία νά σεβασθεῖ τά δικαιώματα τῶν ὁμοεθνῶν μας στήν Βόρειο Ἤπειρο καί ἀπό τά Σκόπια νά παραιτηθοῦν ἀπό τίς ψευδεπίγραφες διεκδικήσεις τους. Ἄν δέν συμμορφωθοῦν μπορεῖ νά καταστήσει καί τούς δύο κράτη-παρίες τῆς Εὐρώπης. Αὐτό γνωρίζουν καί ὅλοι οἱ σύμμαχοι καί ἑταῖροι πού μπορεῖ νά μᾶς ἐνθαρρύνουν νά εὐθυγραμμιζόμεθα μέ τήν ἐθνικῶς ἐπιζήμια δική τους «πολιτική ὀρθότητα». Εἶναι οἱ ἴδιοι ὅμως πού ταυτοχρόνως πίσω ἀπό τήν πλάτη μας μᾶς χλευάζουν.

Πηγή: Εστία