«Ὅποτε καθίσω καὶ λογαριάσω τί γερό, τί ἀκατάλυτο ἔχω στὴν βιβλιοθήκη μου,
τί θὰ μποροῦσα νὰ πιάσω σὲ μίαν ὥρα ἀνάγκης καὶ νὰ στυλωθῶ, πιάνω τὸν Κόντογλου…»
(Γιῶργος Ἰωάννου)
Στὶς 13 Ἰουλίου τοῦ 1965 κλείνει γιὰ πάντα τὰ μάτια του ὁ Φώτης Κόντογλου, ὁ Δάσκαλος τοῦ Γένους, ὁ «ἀρχαῖος» ἄνθρωπος τῆς Ἀνατολῆς. Κατὰ τὸ ξόδι του, ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Χρυσόστομος, εἶπε μεταξὺ ἄλλων: «Τοιοῦτον ἄνδρα προπέμπομεν σήμερον, ἀδελφοί, ἄνδρα, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ καταταγή, χωρὶς ὑπερβολήν, μεταξὺ τῶν ἁγίων καὶ ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως. Διότι οἱ ὁμολογηταὶ τῆς Πίστεως αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκαμνον, ὅ,τι ἔκαμνε καὶ ὁ ἀείμνηστος Φώτιος. Ἐστάθη εὐθυτενής, ἐστάθη γενναῖος ἀπέναντι τῶν πολεμίων τῆς Ὀρθοδόξου ἠμῶν Πίστεως καὶ ἐγκατάλειψεν εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν μίαν παράδοσιν, ἀλλὰ καὶ…
γραπτὸν λόγον, ἴνα ἡ νεωτέρα γενεὰ ἐκπαιδεύεται εἰς τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ νάματα…».
Ὅταν αὐτὰ λέγονται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Χατζησταύρου, Μακεδονομάχου, ἀρχιδιακόνου καὶ δεξὶ χέρι τοῦ ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀλλὰ καὶ προμάχου καὶ ὑπερασπιστὴ τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, τότε «τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων»;
Ὄντως ἔζησε ὀσιακά, ὀρθόδοξα ὁ μαστρο-Φώτης, ποὺ φέτος τιμᾶμε τὰ 50 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
Ἀφήνουμε ὅμως τὸν ἴδιο νὰ διηγηθεῖ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, σὲ ἐπιστολή του στὶς 5 Αὐγούστου τοῦ 1964 στὸν ἐπίσης μακαριστὸ γέροντα Θεοκλητὸ Διονυσιάτη. Περιλαμβάνεται στὴν ἐξαίρετη ἔκδοση τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Παιονίας Κιλκίς, «Ὁ Φώτης Κόντογλου στὴν τρίτη διάστασή του». (Γουμένισσα 2003, σελ. 64-66):
«Εἰς τὴν ζωήν μου, ποτὲ δὲν ἐσκέφθην διὰ τὴν ἐξασφάλισίν μας οἰκονομικῶς. Μοῦ ἦλθαν καὶ μοῦ ἔρχονται εὐκαιρίαι διὰ νὰ ἀποκτήσω πολλὰ χρήματα (προτάσεις ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸν νὰ ζωγραφήσω ναοὺς καὶ μέγαρα, δι’ ἐκδόσεις βιβλίων προπάντων κοσμικῆς γνώσεως καὶ τέχνης, διὰ δημοσιεύματα παντὸς εἴδους, ἱστορικά, λαογραφικά, αἰσθητικά, περιγραφικὰ ταξειδίων, κλπ). Τίποτε δὲν δέχομαι. Θέλω νὰ μείνω ἀκτήμων καὶ ν’ ἀποθάνω τοιοῦτος. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ μὴν συνδέεται μὲ τίποτα μὲ τοῦτον τὸν κόσμον. Οὔτε εἰς τὴν Ἀκαδημίαν δὲν ἐδέχθην νὰ ἔμπω, παρ’ ὄλας τὰς προσκλήσεις ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν. Ὄχι ἀξιώματα. Ὄχι πρωτοκαθεδρίαι. Ἐπάνω εἰς τὸ ἰκρίωμα ἐργάζομαι σκληρῶς, ἱδρώνω, τσακίζομαι, ἀκόμα σήμερα, μὲ πόδι τσακισμένο.
Πέρασα τὸ ἥμισυ τῆς ζωῆς μου ἐπάνω στὴν σκαλωσιάν, ὡς στυλίτης. Μὲ χαρὰν ὑπηρετῶ τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ὑπῆρξεν ἀδιάφορος διὰ τὸ ἔργον τῆς ἁγιογραφίας, ἀκόμη καὶ ἐχθρική. Τώρα δέ, μὲ τὰ παπικά, οἱ πλεῖστοι τῶν προϊσταμένων τῶν ναῶν, ὄντες φιλοπαπικοί, δὲν μὲ θέλουν ὡς ἁγιογράφον καὶ μόλις ζῶ ἀπὸ τὴν μίαν ἐκκλησίαν ποὺ ἔχω, ἐνῶ τιποτένιοι μπογιατζῆδες καὶ ἀνάξιοι μαθηταί μου ἔχουν ἐργασίαν ποὺ δὲν προφθάνουν, πλουτίζουν, καθ’ ὅσον συναλλάσσονται μὲ τοὺς ἐπιτρόπους καὶ προϊσταμένους τῶν ναῶν καὶ μουντζουρώνουν τοὺς τοίχους, μὴ πατῶντες εἰς τὴν λειτουργίαν, συχνὰ δὲ καὶ σαρκάζοντες τὰ τῆς θρησκείας. Ἐγὼ εἰς αὐτᾶς τὰς ἐπιφορᾶς τοῦ σατανᾶ ἀντιτάσσω τὴν πίστιν μου. Καὶ ἐνῶ διασαλπίζεται ἀνὰ τὸν κόσμον ἡ φήμη μου ὡς «πρυτάνεως» τῆς β.(=βυζαντινῆς) τέχνης κ.τ.(=κ.τ.λπ.), ἐγὼ πολλάκις δὲν ἔχω ἐργασίαν. Οἱ Ζωϊκοί, παρ’ ὅτι ἔρχονται νὰ μὲ ἰδοῦν, δὲν μὲ χωνεύουν. Οἱ καθηγηταὶ τοῦ Πανεπ. (θεολόγοι) μὲ μισοῦν, καὶ μὲ ἐδίωξαν ἀπὸ τὴν ἁγιογράφησιν τῆς Καπνικαρέας καὶ πῆραν ἕναν ἄθλιον μαθητήν μου. Οἱ Οὐνίτες μοῦ πρότειναν νὰ ζωγραφήσω τὴν ἐκκλησίαν των καὶ τοὺς ἐδίωξα, ἀλλὰ ἔσπευσε νὰ τὴν ζωγραφήση ὁ Κοψίδης, πρ. μαθητής μου. Οὐδεὶς ἀνθίσταται εἰς τὸν μαμωνᾶν. Βασιλεία αὐτοῦ καὶ ὄχι τοῦ Χριστοῦ…
…Λοιπόν, πάτερ Θεόκλητε, δὲν ἀφήνομεν τίποτε ἀπὸ ὅσα κερδίζω ἀπὸ τὴν ἐργασίαν μου, τόσον, ὥστε συχνὰ νὰ δανειζόμεθα διὰ νὰ βοηθήσωμεν ἄλλους. Ὅταν ἐπάθαμεν τὸ δυστύχημα, ἀπεκαλύφθη ἡ ἀπενταρία μας, καὶ ἔτσι ἐπίστευσαν καὶ κάποιοι φίλοι μας ὅτι ὄντως δὲν εἴχαμεν χρήματα. Ἐπιρρίπτομεν τὴν μέριμνάν μας ἐπὶ τὸν Κύριον τὸν Θεόν μας. Αὐτά, σᾶς παρακαλῶ, νὰ φυλαχθοῦν μεταξύ μας.
Ὁ Κόντογλου ἀνήκει στοὺς λίγους, τοὺς ἐλάχιστους πνευματικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ὅσο ζοῦσε δὲν φιλοῦσε «κατουρημένες» ποδιές, ἀλλὰ μάστιζε ἀλύπητα μὲ τὴν μάχαιρα τῆς ρωμαίικης παράδοσης τοὺς Γραικύλους τῆς σήμερον, τοὺς προσκυνημένους εὐρωλιγούρηδες.
Τρεῖς κυρίως ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν εὐλογημένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21 καὶ ἐντεῦθεν εἶχαν συλλάβει ἐναργέστατα καὶ μὲ ἀξιοθαύμαστη συνέπεια λόγου καὶ πράξης τὸν πνευματικό μας ἐξανδραποδισμό: ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Παπαδιαμάντης καὶ ὁ Κόντογλου, σὰν νὰ παρέδιδε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὴν σκυτάλη τῆς γνήσιας παράδοσης τοῦ Γένους καὶ τὰ ὄπλα γιὰ τὴν ἀπόσειση τῶν μιασμάτων τοῦ Φραγκολεβαντινισμοῦ καὶ τῆς δυτικολαγνείας, ποὺ σάπισαν -τὸ βλέπουμε στὶς ἡμέρες μας- τὸ «ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας».
Γράφει γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς σπουδαγμένους στὴν σκοτεινὴ καὶ δυσώδη Εὐρώπη, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν φτωχὴ πατρίδα καὶ λεηλατοῦν κυρίως τὴν ψυχή της:
Οἱ περισσότεροι σπουδαστές μας, μόλις πατήσουνε στὴν Εὐρώπη ἀπομένουνε ἐμβρόντητοι ἀπὸ τὶς ψευτοφιλοσοφίες ποὺ διδάσκουνε κάποιοι σπουδαῖοι καθηγητές, καὶ μάλιστα σὲ ξένη γλώσσα. Ἡ ξένη γλώσσα τοὺς κάνει μεγάλη ἐντύπωση! Κατάπληξη τοὺς κάνουνε καὶ οἱ μεγάλες πολιτεῖες, οἱ φαρδιοὶ δρόμοι, τὰ μεγάλα χτίρια, οἱ λεωφόροι, τὰ τραῖνα, οἱ λογῆς-λογῆς μηχανές, οἱ ἀγορές, τὸ πολὺ χρῆμα, τὰ βλοσυρὰ Πανεπιστήμια. Κι αὐτὸ γίνεται, γιατί οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς σπουδαστὲς εἶναι χωριατόπουλα, ποὺ νοιώθουνε μέσα τους ντροπὴ γιὰ τὸ χωριό τους, κι ὅ,τι βλέπουνε κι ἀκοῦνε, εἶναι γι’ αὐτοὺς οὐρανοκατέβατο!
Τοὺς ξέρω καλὰ αὐτοὺς τοὺς σπουδαστές, γιατί καὶ ἐμεῖς περάσαμε ἀπὸ κεῖνες τὶς χῶρες, καὶ ζήσαμε σ’ αὐτὲς κάμποσα χρόνια. Ὅποτε ἐρχόντανε στὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἤτανε, στὴν ἀρχή, σαστισμένοι καὶ ζαρωμένοι, σὰν καὶ κεῖνα τὰ μαντρόσκυλα ποὺ ἀκολουθήσανε τὸν τσομπάνο καὶ βρεθήκανε στὸ κέντρο τῆς πολιτείας, μέσα στὴν ὀχλοβοὴ κι ἀνάμεσα στ’ αὐτοκίνητα, καὶ σαστίσανε, τὰ κακόμοιρα, καὶ βάζουνε τὴν οὐρὰ τους ἀνάμεσα στὰ σκέλια τους, τρομοκρατημένα. Μὰ σὰν γυρίσουνε στὸ μαντρί, τὴν ξανασηκώνουνε περήφανα, καὶ γίνουνται θηρία ἀνήμερα. Μ’ αὐτὰ τὰ σκυλιὰ μοιάζανε, στὰ μάτια τὰ δικά μας, ποὺ εἴχαμε ζήσει πρὶν ἀπὸ χρόνια στὶς μεγάλες πολιτεῖες, ἐκεῖνα τὰ νεοφερμένα Ἑλληνόπουλα, ποὺ μᾶς θεωρούσανε στὴν ἀρχὴ σὰν προστάτες τους. Κ’ ἤτανε ταπεινὰ καὶ φρόνιμα. Μὰ μὲ τὸν καιρὸ ξεθαρρεύανε, καὶ πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ παίρνανε στὸ τέλος ἕναν ἐγωϊσμὸ σιχαμερόν, μιλώντας μὲ καταφρόνηση γιὰ τὴν πατρίδα τους. Καὶ πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ σὰν γυρίζανε πίσω στὴν Ἑλλάδα, κάνανε τὰ θηρία, κάνανε τοὺς πάνσοφους, κάνανε τοὺς προφέσσορας, μιλώντας ὁλοένα γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ γιὰ τὴν κακομοιριὰ τὴ δική μας σὲ ὅλα τὰ πράγματα.
Γι’ αὐτὸ λέγω, πὼς ἡ Εὐρώπη εἶναι ἡ δοκιμαστικὴ πέτρα γιὰ κάθε ἕναν ἀπό μας, ποὺ θὰ πάει σὲ κάποια χώρα της: ἢ θὰ γίνει πίθηκος ξενόδουλος, θαυμάζοντας σὰν οὐρανοκατέβατα ὅλα ὅσα βλέπει κι ἀκούει σὲ κείνη τὴ χώρα, καὶ θ’ ἀρνηθεῖ τὸ γάλα τῆς μάνας του, ἢ θὰ καταλάβει πόσο ψεύτικα εἶναι τὰ φανταχτερὰ στολίδια της, καὶ πόση βαρβαρότητα ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὴν πολιτισμένη ἐπιφάνειά της, καὶ θὰ ἀγαπήσει μὲ πάθος τὸν τόπο του, νοιώθοντας «μὲ ἐπίγνωση», τὴν πνευματική της εὐγένεια καὶ τὴν ὑπεροχή μας, μπροστὰ σὲ κεῖνες τὶς ἀνθρωπομερμηγκιές.» (Εὐλογημένο καταφύγιο, ἔκδ. «Ἀκρίτας», σελ. 226-227).
Ἀτίμητη καὶ ἀνυπολόγιστη ὅμως εἶναι ἡ συμβολή του στὴν ἀναχαίτιση τῶν παπικῶν καὶ προτεσταντικῶν κακοηθειῶν στὸ ἦθος καὶ τὸ δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας. «Ὁ παπισμὸς εἶναι ἡ πιὸ σατανικὴ διαστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ὁ Ἀντίχριστος» θὰ γράψει σὲ ἐπιστολή του στὸν Γέροντα Θεόκλητο.
Χωρὶς ὑπερβολὴ ὑπῆρξε ὁ πρῶτος εὐαγγελιστὴς καὶ διδάσκαλος στὴν Ἑλλάδα τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας. Ἐπαναφέρει τὴν ἁγιογραφία στὴν ὀρθόδοξη περπατησιά της, γιατί «εἶχεν ἀλωθεῖ ἀπὸ τὶς χαλκομανίες τοῦ δυτικοῦ ἀνθρωπισμοῦ, τὶς «γενοβέφες» -ὅπως τὶς ἔλεγε-, ποὺ εἶχαν κυριαρχήσει στοὺς ἁγιορεῖτες ἁγιογράφους μέσω τῶν ρωσικῶν παραγγελιῶν». (Ὁ Φώτης Κόντογλου στὴν τρίτη διάστασή του, σελ. 204).
Μὲ ἀγωνία διαβλέπει τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ Γένους σ’ ὅλες τὶς καλλιτεχνικές του φανερώσεις ἐξαιτίας τῆς πνευματικῆς πανούκλας ποὺ ὀνομάζεται ἐξευρωπαϊσμός.
Καμαρῶστε τί «ἔργα» παρουσιάζουν οἱ «τέχνες» σήμερα. Εἶναι νὰ φράζει κανένεας τὰ μάτια του. Ὅλα αὐτὰ τὰ πασαλείμματα ἀπάνω στοὺς μουσαμάδες, ποὺ λέγονται «ἔργα ζωγραφικῆς», ὅλα αὐτὰ τὰ παλιοσίδερα ἢ τὰ νταμαροκοτρώνια ποὺ παρουσιάζονται γιὰ «ἔργα γλυπτικῆς» σὲ κάνουνε ὄχι μονάχα νὰ ἀηδιάσεις γιὰ τὸ κατάντημά μας, ἀλλὰ καὶ νὰ θυμώσεις γιὰ τὴν ἀδιαντροπιὰ ποὺ φανερώνουν αὐτὰ τὰ τερατουργήματα…». (Μυστικὰ Ἄνθη, ἔκδ. «Ἀστήρ», σελ. 14).
Δὲν ξεφεύγει ἀπὸ τὸ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του γιὰ τὸ Γένος καὶ τὸ τυμπανιαίας ἀποφορᾶς -σήμερα- πτῶμα τῆς Παιδείας.
Τώρα, ἂς ποῦμε καὶ τὰ σημερινά μας. Τὰ σχολειά, ἂν βγάλει κανένας λίγα στὴν μπάντα, τ’ ἄλλα ὅλα δουλεύουν γιὰ νὰ βγάλουνε λεβαντίνους κι ὄχι Ἕλληνες, μ’ ὅλα τὰ ψευτοελληνικὰ ἐξωτερικὰ πασαλείμματα. Οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ διδάσκουνε τὰ παιδιὰ μας κινήσανε ἀπὸ τὸ χωριό, καὶ πέσανε μὲ τὰ μοῦτρα στὰ «μοντέρνα». Γινήκανε θεριακλῆδες τοῦ μοντερνισμοῦ. Ὁ νοῦς καὶ ὁ λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στὶς μοντέρνες ἀνοησίες. Τὴν Ἑλλάδα δὲν θέλουνε μηδὲ νὰ τὴν ἀκούσουνε, τὴν «Ψωροκώσταινα»! Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀντιπαθητικὸ καὶ πιὸ μικρόμυαλο πλάσμα ἀπὸ τὸν ξιπασμένο ἄνθρωπο, ποὺ ἀρνήθηκε τὸ γάλα τῆς μάνας του καὶ ρεμπεύεται κιόλας γι’ αὐτὸ τὸ κατόρθωμα.
Λοιπόν, ἀπὸ τέτοιους δασκάλους τί θὰ μάθουνε τὰ παιδιά μας, τὰ κακόμοιρα τὰ παιδιά μας; Θὰ μάθουνε, πὼς γιὰ νὰ γίνει κανένας σπουδαῖος καὶ γιὰ νὰ φαίνεται πὼς εἶναι ἔξυπνος, πρέπει νὰ μὴν ἔχει τίποτα ἑλληνικὸ ἀπάνω του. Ἀκόμα καὶ τὸ μόρτικο ὕφος, ποὺ εἶναι σήμερα τῆς μοντέρνας μόδας, πρέπει νὰ εἶναι ξενικό, τεντυμποϊκό.
Εἴτε βιβλίο, εἴτε τραγούδι, εἴτε παιδικὸ θέατρο, εἴτε χορός, εἴτε προσευχή, ὅλα πρέπει νὰ μὴν εἶναι ἑλληνικά, γιὰ νὰ εἶναι καλὰ γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν σκολειῶν μας.
Στὰ βιβλία, στὰ παιδικὰ θέατρα, στὰ παραμύθια καὶ στὰ βλακώδη ἀναγνώσματα, ὅλα εἶναι ξανθά. Ὅλα! Ἄνθρωποι, ζῶα, σύννεφα, τοποθεσίες. Ἂν ἤτανε μπορετὸ νὰ γίνει κ’ ἡ θάλασσα ξανθιά». (Εὐλογημένο Καταφύγιο, σελ. 183-184).
Δασκάλους «θεριακλῆδες τοῦ μοντερνισμοῦ», «ἀναγνώσματα βλακώδη» ἐντοπίζει μὲ ἐκπληκτικὴ διορατικότητα ὁ Κόντογλου στὶς «σημερινὲς -καὶ διαχρονικὲς- γάγγραινες τῆς πολύπαθης Παιδείας!
Κορφολουγοῦμε, ὡς ἐπίλογο, ἀπὸ τὸν πνευματικό του ἀνθώνα τοῦτα τὰ ἐλάχιστα (τίποτε ἄλλο, ἐξάλλου, δὲν «ζωγραφίζει» καλύτερα τὸν Φώτη Κόντογλου ἀπ’ ὅτι τὰ ἴδια τὰ γραψίματά του): «Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ’ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε τὴν Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο! Ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη». (Ἡ Πονεμένη Ρωμιοσύνη, ἔκδ. «Ἀστήρ», σελ. 324).
Κατάντησε ἡ πατρίδα μας κουφάρι ἄψυχο, παίγνιο τῶν Εὐρωπαίων κακεργετῶν. Τὸν δρόμο γιὰ νὰ βροῦμε τὰ φτερὰ τὰ πρωτινά μας, τὰ μεγάλα, μᾶς τὸν δίδαξε ὁ Φώτης Κόντογλου: πίσω στὴν Παράδοσή μας. Ἕως πότε θὰ εἴμεθα ἀχαρακτήριστοι Γραικύλοι;
.
Πηγή: Ρωμαίικο Οδοιπορικό
Το grooming (αποπλάνηση ανηλίκου) είναι η διαδικασία κατά την οποία, παιδόφιλοι, προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι, χρησιμοποιούν τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας (chat rooms), τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλους χώρους διαδικτυακής επικοινωνίας για να προσελκύσουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν.
Child grooming
Συχνά τέτοιου είδους ιστοχώροι θεωρούνται από τα παιδιά ασφαλείς τόποι συνομιλίας στο Διαδίκτυο, τόσο εξαιτίας της δημόσιας φύσης της συζήτησης, αλλά και της λανθασμένης εκτίμησης των παιδιών ότι διατηρείται η ανωνυμία τους. Οι παιδόφιλοι ξεκινούν συζητήσεις με τα πιθανά θύματα με σκοπό να αναπτύξουν φιλική σχέση με αυτά και να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής τους, τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες. Οι συζητήσεις μπορεί να διαρκέσουν ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι ο παιδόφιλος να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παιδιού.
Μέσα από την σχέση αυτή προκαλούν σιγά - σιγά συζητήσεις σεξουαλικής φύσεως και πολλές φορές οι παιδόφιλοι στέλνουν στα υποψήφια θύματα φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας αλλά και πορνογραφίας ενηλίκων για να δώσουν την αίσθηση ότι αυτό είναι κάτι το αποδεκτό και φυσιολογικό. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει την απροθυμία των παιδιών στο να λάβουν μέρος σε σεξουαλική επαφή. Χρησιμοποιείται επίσης για να αποτρέψει το θύμα από το να ζητήσει προστασία από τους γονείς και τους δασκάλους του, αφού καταλήγει να νιώθει ένοχο που έχει ανταλλάξει τέτοιου είδους φωτογραφίες.
Ποιοι απειλούνται περισσότερο;
Οι έφηβοι εμφανίζονται ως η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε ότι αφορά το φαινόμενο του grooming. Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Journal of Adolescent Health», το 76% των ατόμων που υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση η οποία ξεκίνησε μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 13 έως 15 ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι κορίτσια.
Κατά την περίοδο της εφηβείας τα νεαρά άτομα εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, κάνοντας την «προσωπική τους επανάσταση». Αυτή η στάση ανεξαρτησίας και η αναζήτηση νέων γνωριμιών μέσω Διαδικτύου, ως αγαπητού μέσου επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν τους εφήβους την πιο ευαίσθητη ομάδα στο ζήτημα της πορνογραφίας αλλά και της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Τι πρέπει να κάνετε:
* Συζητήστε με το παιδί το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο μπορούν να υπάρχουν και άνθρωποι που να επιθυμούν να το βλάψουν.
* Παροτρύνετέ το να είναι επιφυλακτικό με τις ηλεκτρονικές του γνωριμίες καθώς δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρο για την πραγματική ταυτότητα των εικονικών φίλων.
* Ρωτήστε το παιδί ποιους ιστοχώρους ηλεκτρονικής επικοινωνίας χρησιμοποιεί. Ελέγξτε αν οι χώροι αυτοί είναι κατάλληλοι για τα παιδιά και αν υπάρχει επίβλεψη (moderation).
* Ερευνήστε στο Διαδίκτυο και προτείνετε στο παιδί chat rooms με αυστηρό έλεγχο σε ιστοχώρους που εμπιστεύεστε.
* Υποδείξετε στο παιδί πώς μπορεί να κρατά αντίγραφο των συνομιλιών του στα chat rooms. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για να μπορέσετε να κάνετε κάποια καταγγελία στην περίπτωση που κάποιος προσπαθεί να παρενοχλήσει το παιδί.
* Τονίστε στο παιδί την αξία των προσωπικών δεδομένων, κυρίως αυτών που βοηθούν στον εντοπισμό του στο φυσικό κόσμο ενημερώνοντας το ότι δεν είναι ασφαλές να δίνει τα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας σε ένα chat room. Άλλωστε, αν κάποιος επιτήδειος γνωρίζει το (κινητό) τηλέφωνο, τη διεύθυνση κατοικίας ή το σχολείο του παιδιού, μπορεί εύκολα να το εντοπίσει στο φυσικό κόσμο, ακόμη και αν το παιδί αποφασίσει να αποφύγει τη διαδικτυακή επικοινωνία.
* Τονίστε στο παιδί ότι δεν πρέπει να κανονίζει συναντήσεις με άτομα που γνωρίζει μόνο μέσω Διαδικτύου. Εάν όμως επιμένει να γνωρίσει κάποιο διαδικτυακό του φίλο, τότε η συνάντηση θα λάβει χώρα μόνο σε δημόσιο χώρο και μόνο υπό τη δική σας συνοδεία ή τη συνοδεία ατόμου της απολύτου εμπιστοσύνης σας.
Πηγή: Ιερός Ναός Αγία Βαρβάρας Πατρών
Το grooming (αποπλάνηση ανηλίκου) είναι η διαδικασία κατά την οποία, παιδόφιλοι, προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι, χρησιμοποιούν τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας (chat rooms), τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλους χώρους διαδικτυακής επικοινωνίας για να προσελκύσουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν.
Child grooming
Συχνά τέτοιου είδους ιστοχώροι θεωρούνται από τα παιδιά ασφαλείς τόποι συνομιλίας στο Διαδίκτυο, τόσο εξαιτίας της δημόσιας φύσης της συζήτησης, αλλά και της λανθασμένης εκτίμησης των παιδιών ότι διατηρείται η ανωνυμία τους. Οι παιδόφιλοι ξεκινούν συζητήσεις με τα πιθανά θύματα με σκοπό να αναπτύξουν φιλική σχέση με αυτά και να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής τους, τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες. Οι συζητήσεις μπορεί να διαρκέσουν ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι ο παιδόφιλος να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παιδιού.
Μέσα από την σχέση αυτή προκαλούν σιγά - σιγά συζητήσεις σεξουαλικής φύσεως και πολλές φορές οι παιδόφιλοι στέλνουν στα υποψήφια θύματα φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας αλλά και πορνογραφίας ενηλίκων για να δώσουν την αίσθηση ότι αυτό είναι κάτι το αποδεκτό και φυσιολογικό. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει την απροθυμία των παιδιών στο να λάβουν μέρος σε σεξουαλική επαφή. Χρησιμοποιείται επίσης για να αποτρέψει το θύμα από το να ζητήσει προστασία από τους γονείς και τους δασκάλους του, αφού καταλήγει να νιώθει ένοχο που έχει ανταλλάξει τέτοιου είδους φωτογραφίες.
Ποιοι απειλούνται περισσότερο;
Οι έφηβοι εμφανίζονται ως η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε ότι αφορά το φαινόμενο του grooming. Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Journal of Adolescent Health», το 76% των ατόμων που υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση η οποία ξεκίνησε μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 13 έως 15 ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι κορίτσια.
Κατά την περίοδο της εφηβείας τα νεαρά άτομα εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, κάνοντας την «προσωπική τους επανάσταση». Αυτή η στάση ανεξαρτησίας και η αναζήτηση νέων γνωριμιών μέσω Διαδικτύου, ως αγαπητού μέσου επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν τους εφήβους την πιο ευαίσθητη ομάδα στο ζήτημα της πορνογραφίας αλλά και της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Τι πρέπει να κάνετε:
* Συζητήστε με το παιδί το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο μπορούν να υπάρχουν και άνθρωποι που να επιθυμούν να το βλάψουν.
* Παροτρύνετέ το να είναι επιφυλακτικό με τις ηλεκτρονικές του γνωριμίες καθώς δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρο για την πραγματική ταυτότητα των εικονικών φίλων.
* Ρωτήστε το παιδί ποιους ιστοχώρους ηλεκτρονικής επικοινωνίας χρησιμοποιεί. Ελέγξτε αν οι χώροι αυτοί είναι κατάλληλοι για τα παιδιά και αν υπάρχει επίβλεψη (moderation).
* Ερευνήστε στο Διαδίκτυο και προτείνετε στο παιδί chat rooms με αυστηρό έλεγχο σε ιστοχώρους που εμπιστεύεστε.
* Υποδείξετε στο παιδί πώς μπορεί να κρατά αντίγραφο των συνομιλιών του στα chat rooms. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για να μπορέσετε να κάνετε κάποια καταγγελία στην περίπτωση που κάποιος προσπαθεί να παρενοχλήσει το παιδί.
* Τονίστε στο παιδί την αξία των προσωπικών δεδομένων, κυρίως αυτών που βοηθούν στον εντοπισμό του στο φυσικό κόσμο ενημερώνοντας το ότι δεν είναι ασφαλές να δίνει τα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας σε ένα chat room. Άλλωστε, αν κάποιος επιτήδειος γνωρίζει το (κινητό) τηλέφωνο, τη διεύθυνση κατοικίας ή το σχολείο του παιδιού, μπορεί εύκολα να το εντοπίσει στο φυσικό κόσμο, ακόμη και αν το παιδί αποφασίσει να αποφύγει τη διαδικτυακή επικοινωνία.
* Τονίστε στο παιδί ότι δεν πρέπει να κανονίζει συναντήσεις με άτομα που γνωρίζει μόνο μέσω Διαδικτύου. Εάν όμως επιμένει να γνωρίσει κάποιο διαδικτυακό του φίλο, τότε η συνάντηση θα λάβει χώρα μόνο σε δημόσιο χώρο και μόνο υπό τη δική σας συνοδεία ή τη συνοδεία ατόμου της απολύτου εμπιστοσύνης σας.
Υπάρχει η άποψη σε ορισμένους Θεολογικούς κύκλους ότι δεν είναι δυνατόν να δούμε τον αόρατο, άπειρο και ασχημάτιστο Θεό και συνεπώς δεν μπορούμε να τον εικονίσουμε. Επίσης οι κύκλοι αυτοί ισχυρίζονται ότι οι αναφερόμενες Θεοφάνειες της Βίβλου δεν είναι πραγματικές Θεοφάνειες αλλά Αγγελοφάνειες και ότι η μόνη πραγματική Θεοφάνεια είναι ο Σαρκωμένος Υιός του Θεού.
Λέγει η Γραφή :
«καὶ εἶπεν· οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται» Έξοδος 33:20
«Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε» Ιωάννης 1:18
«καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε» Ιωάννης 5:37
«Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν» Α Τιμόθεον 1:17
«ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν» Α Τιμόθεον 6:16
«Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται» Α Ιωάννου 4: 12
Επίσης όμως η Γραφή λέγει:
«ὤφθη Κύριος τῷ ῞Αβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου» Γένεση 17:1
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ Θεὸς πρὸς τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ» Γένεση 18:1
«καὶ ἐκάλεσεν᾿Ιακὼβ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Εἶδος Θεοῦ· εἶδον γὰρ Θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐσώθη μου ἡ ψυχή. ἀνέτειλε δὲ αὐτῷ ὁ ἥλιος, ἡνίκα παρῆλθε τὸ εἶδος τοῦ Θεοῦ· αὐτὸς δέ ἐπέσκαζε τῷ μηρῷ αὐτοῦ» Γένεση 32: 30-31
«καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον» Έξοδος 33:11
«εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ. καὶ Σεραφὶμ εἱστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ, ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνὶ καὶ ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνί, καὶ ταῖς μὲν δυσὶ κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον, ταῖς δὲ δυσὶ κατεκάλυπτον τοὺς πόδας καὶ ταῖς δυσὶν ἐπέταντο. καὶ ἐκέκραγεν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. …..καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. ……..καὶ ἤκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος· τίνα ἀποστείλω, καὶ τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;» Ησαϊας 6: 1-8
«καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ» Ιωάννης 1: 32-33
«καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου» Πράξεις 2:3-4
«ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
«λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Β Πέτρου 1:17-18
Πως συμβιβάζονται τα πρώτα χωρία προς τα δεύτερα ; Μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε τον Θεό ; Αντιφάσκει μήπως η Γραφή όπως μωρολογούν οι άθεοι;
Όχι αγαπητοί αναγνώστες δεν αντιφάσκει η θεόπνευστη Γραφή. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός :
«Οἴδαμεν οὖν, ὅτι οὔτε Θεοῦ, οὔτε ψυχῆς, οὔτε δαίμονος δυνατόν θεαθῆναι φύσιν, ἀλλ᾽ ἐν μετασχηματισμῷ τινί θεωροῦνται ταῦτα, τῆς Θείας Προνοίας τύπους καί σχήματα περιτιθείσης τοῖς ἀσωμάτοις καί ἀτυπώτοις…Μή θέλων οὖν ὁ Θεός παντελῶς ἀγνοεῖν ἡμᾶς τά ἀσώματα, περιέθηκεν αὐτοῖς τύπους, καί σχήματα, καί εἰκόνας κατά τήν ἀναλογίαν τῆς φύσεως ἠμῶν, σχήματα σωματικά ἐν ἀΰλῳ ὁράσει νοός ὁρώμενα· καί ταῦτα σχηματίζομεν καί εἰκονίζομεν. Ἐπεί, πῶς ἐσχηματίσθη καί εἰκονίσθη τά Χερουβίμ; ἀλλά καί Θεοῦ σχήματα καί εἰκόνες ἡ Γραφή ἔχει» Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G. 94, 1344-1345.
Ο Θεός αυτός καθ΄ εαυτόν ως θεία ουσία, ως γυμνή θεότης δεν μπορεί να γίνει ορατός και να εικονιστεί. Μπορεί όμως ως Παντοδύναμος που είναι να πάρει μία μορφή, ένα σχήμα ώστε να μπορούμε να τον δούμε.
Το ίδιο άλλωστε δεν συμβαίνει με τους Αγγέλους και τις ανθρώπινες ψυχές; Οι Άγγελοι και οι ανθρώπινες ψυχές είναι αόρατες υπάρξεις αλλά μπορούν να γίνουν ορατές όταν το επιτρέπει ο Θεός.
«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον» Αποκάλυψη 6:9
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος» Λουκάς 1:11
Η λέξη «ὤφθη» σημαίνει ότι παρουσιάστηκε ο Άγγελος ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΩΣ. Ομοίως το ίδιο σημαίνει η λέξη«ὤφθη» σε εδάφια σαν και αυτό: «ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
Οι Άγγελοι και οι Ψυχές δεν είναι ανώτεροι από τον Θεό…..και ο Θεός μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορες μορφές-σχήματα. Το Άγιο Πνεύμα Θεός δεν είναι; Παρουσιάστηκε όμως με την μορφή Περιστεράς και Φλόγας. Στην μελέτη αυτή θα δούμε και άλλες εμφανίσεις του Θεού.
Στο 6ο κεφάλαιο του Ησαϊα η Αγία Γραφή περιγράφει μία εμφάνιση του Θεού ο οποίος δορυφορείται από Σεραφίμ. Έχουμε δηλαδή ταυτόχρονα Θεοφάνεια και Αγγελοφάνεια. Η Γραφή λοιπόν δεν ψεύδεται, περιέχει και Αγγελοφάνειες και Θεοφάνειες και πολύ κακώς κάποιοι παρουσιάζουν τις Θεοφάνειες ως Αγγελοφάνειες! Η Γραφή είναι σαφής, σαφέστατη : «τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου»!
Πηγή: Ακτίνες
Σὲ τί λυκοσυμμαχία ἔχεις μπλέξει Ἑλλάδα μας; Ἂν αὐτοὶ εἶναι οἱ "σύμμαχοί " μας τί νὰ τοὺς κάνεις τοὺς ἐχθρούς;
Ἡ Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ ἀπὸ μόνη της, χωρὶς τὴν στήριξη τῆς Τουρκίας, νὰ φυλάξει τὰ ἐξωτερικὰ σύνορά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τόνισε η καγκελάριος τῆς Γερμανίας Ἄγγελα Μέρκελ, κατὰ τὴ διάρκεια κοινῶν δηλώσεων μὲ τὸν Φινλανδὸ πρωθυπουργὸ Γιούχα Σίπιλα.
Ἐνόψει τῆς αὐριανῆς ἔκτακτης Συνόδου Κορυφῆς τῆς ΕΕ γιὰ τὴν προσφυγικὴ κρίση, ἡ καγκελάριος Μέρκελ κάλεσε ὅλα τα κράτη-μέλη νὰ σεβαστοῦν τὴν «ἠθική τους ὑποχρέωση» καὶ νὰ συνεισφέρουν στὴν προσπάθεια, ἐκτιμώντας πὼς γιὰ τὴν ὥρα ἡ διαχείριση τῶν προσφυγικῶν ροῶν γίνεται ἄτακτα. «Τώρα ὅμως ἔχουμε πρῶτα τὴν ἀποστολὴ νὰ δώσουμε καταφύγιο στοὺς ἀνθρώπους μὲ ἀξιοπρέπεια», πρόσθεσε.
Ἐπαναλαμβάνοντας τὴν ἀνάγκη νὰ....
συζητηθεῖ «συνολικὰ» ἡ κατάσταση καὶ μὲ τὴν Τουρκία, ἡ Ἀνγκέλα Μέρκελ διευκρινισε ὅτι ὅποιος βρίσκεται σὲ κίνδυνο ἢ ὑπὸ διωγμό, ἔχει δικαίωμα προστασίας ἀλλὰ «ὅποιος ἔρχεται γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, θὰ πρέπει νὰ ξαναφύγει».
«Πρέπει νὰ δοῦμε τοὺς λόγους τῆς φυγῆς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ παγκοσμιοποίηση ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ὅτι διενέξεις ποὺ μᾶς φαίνονται μακριὰ ἔχουν ἐπιπτώσεις καὶ σὲ μᾶς», συνέχισε ἡ κ. Μέρκελ τονίζοντας ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πρέπει μελλοντικὰ νὰ ἀσχοληθεῖ περισσότερο μὲ την αναπτυξιακὴ βοήθεια καὶ τὶς δίκαιες συνθῆκες ἐπιβίωσης τῶν ἀνθρώπων ἐκτὸς Εὐρώπης.
Ἡ Γερμανίδα καγκελάριος ἐπέμεινε πὼς μία ἀπὸ κοινοῦ προσπάθεια μὲ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Ρωσία, θὰ μποροῦσαν νὰ καταπολεμηθοῦν τὰ αἴτια τῆς φυγῆς τῶν ἀνθρώπων σὲ περιπτώσεις ὅπως αὐτῆς τῆς Συρίας.
Ἀπὸ τὴν πλευρὰ του ὁ κ. Σίπιλα νὰ ἐπισήμανε ὅτι ἡ Φινλανδία θὰ ἀναλάβει τὸ βάρος ποὺ τῆς ἀναλογεῖ, ὑποδεχόμενη περίπου 2.400 πρόσφυγες. Απαντώντας σὲ ἐρώτηση σχετικὰ μὲ τὸ ἐὰν ἡ χώρα του σκοπεύει νὰ κλείσει τὰ σύνορά της πρὸς τὴν Ρωσία ἢ πρὸς τὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ὁ κ. Σίπιλα τόνισε πὼς οἱ ἔλεγχοι θὰ αὐξηθοῦν ἀλλὰ δὲν θὰ κλείσουν τὰ σύνορα.
Οἱ δύο ἡγέτες ἐξέφρασαν κοινὴ θέση σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἀναγκη εγκατάστασης «hot spots» σὲ χῶρες ποὺ βρίσκονται στὰ ἐξωτερικὰ σύνορά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὅπως ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ἰταλία.
Κλείνοντας ἡ Ἄγγελα Μέρκελ ἐπανέλαβε τὴν ἔκκληση γιὰ σεβασμὸ τοῦ Χάρτη τῶν Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς ΕΕ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀνταπόκριση τῶν κρατῶν-μελῶν στὴν ἠθική τους εὐθύνη: «Κάθε Εὐρωπαῖος ἑταῖρος ὀφείλει νὰ συνεισφέρει τὸ δικό του μερίδιο. Καὶ ἡ Γερμανία εἶναι βεβαίως μιὰ μεγάλη χώρα -εἴμαστε ἡ μεγαλύτερη οἰκονομία- ἀλλὰ ἡ ἠθικὴ ὑποχρέωση τῶν 28 κρατῶν-μελῶν ἐπιβάλλει νὰ μὴν ἀναλαμβάνουν αὐτὴ τὴν εὐθύνη μόνο οἱ λίγοι, νὰ συμμετέχουν ὅλοι».
Πηγή: ΣΚΑΪ, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα.
Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ.: 125
Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)
σχετικά με δηλώσεις
της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ
για το μάθημα των Θρησκευτικών
Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.
Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα.
Η εν λόγω Εγκύκλιος του τ. Υπουργού Παιδείας Α. Λοβέρδου για τις απαλλαγές αποτελεί ακριβώς συμμόρφωση της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας με το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων που προέκυψε μετά από εντατική ενασχόληση με το ζήτημα στελεχών του Υπουργείου Παιδείας και τις σχετικές απαραίτητες παρεμβάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων.
Εάν η Ένωση Αθέων που αποτελείται από 15-20 μέλη, θεωρεί «Ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας» τις δηλώσεις της Αν. Υπουργού, τούτο θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για το ποιοι είναι εκείνοι που ανακινούν ένα ζήτημα που έχει οριστικά επιλυθεί και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων περίμενε από όσους στελεχώνουν αυτήν την Κυβέρνηση να έχουν την διάθεση να διαλέγονται με τους κλάδους των εκπαιδευτικών, πριν να αποφασίζουν για θέματα που τους αφορούν άμεσα. Πιστεύουμε ότι αποφάσεις που παίρνονται εν βρασμώ και χωρίς συζήτηση και αναζήτηση λύσεων σε άμεση συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς, μόνον σε κακά αποτελέσματα για την παιδεία μας μπορούν να οδηγήσουν.
Η παιδεία μας έχει ανάγκη από σοβαρούς και εμπεριστατωμένους, από παιδαγωγικής πλευράς, χειρισμούς και σε κάθε περίπτωση δεν αντέχει σε άλλους επιπόλαιους πειραματισμούς.
Για όλα τα παραπάνω η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων:
1. Εκφράζει την αντίθεσή της σε αποφάσεις που αφορούν το Μάθημα των Θρησκευτικών και λαμβάνονται αυθαίρετα και αυταρχικά και εν αγνοία των Θεολόγων εκπαιδευτικών.
2. Δηλώνει έτοιμη να συνεργασθεί στενά με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ώστε να υπάρξει σαφής και εμπεριστατωμένη ενημέρωση σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από τα Θρησκευτικά, επί τη βάσει των όσων έχουν προκύψει από το 2008 και εξής οπότε και δημιουργήθηκε, ως μη όφειλε, το εν λόγω ζήτημα. Είμαστε βέβαιοι ότι ο διάλογος και η ενημέρωση με τη νέα Αν. Υπουργό Παιδείας είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει γόνιμα για αποφάσεις του Υπουργείου που αφορούν άμεσα τους εκπαιδευτικούς.
3. Λυπούμαστε για την διοίκηση της ΟΛΜΕ που αποφάσισε να μην συνεργάζεται με τον κλάδο μας για θέματα που μας αφορούν, αλλά να ενεργεί αυθαίρετα σε βάρος και εν αγνοία μας, κάτι το οποίο θεωρούμε ότι δεν τιμά καθόλου το ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός. Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε.
Ὁ πατήρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος κάνει μία μνημειώδη ἀναφορὰ στὴν εὐρωζώνη, τὸ εὐρώ, τὶς ἀδηφάγες τράπεζες ὡς μασωνο - δαιμονικὲς δομὲς καὶ στὴν ἀντίδρασή μας ἔναντί τους.
Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα:
Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός.
Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε.
Θέλω νὰ σᾶς τονίσω τὰ ἑξῆς. Πρῶτα-πρῶτα, ἡ θέση μου γιὰ τὰ μνημονιακὰ εἶναι σαφέστατη, τὴν ἔχω πεῖ χίλιες φορές. Τὸ εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, τὸ θεωρῶ βαθύτατη προδοσία τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ τόπου. Αὐτὸ εἶναι δεδομένο. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μοῦ ἀρκεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασική μου ἀντίδραση. Τί παρακάτω ἔχω νὰ προσθέσω, γιὰ νὰ προσέξει ὁ λαός.
Κοιτάξτε, τὸ δαιμονομασωνικὸ κίνημα τὸ ὁποῖο διοικεῖ τὴν Εὐρώπη, ὅπως τὸ λέω εἶναι -καθαρὰ ἔτσι- δὲν εἶναι μία γενικὴ ἱστορία.
Ἡ Εὐρώπη διοικεῖται ἀπὸ κατεξοχὴν κέντρα μασωνικά, πρόσωπα μασωνικά· ἀπόδειξη ὅλοι ὅσοι προβάλλονται μέσα ἀπὸ τὴν ταραχή, τὴ βαβούρα, ὡς ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ τῶν διαφόρων χωρῶν τῆς Εὐρώπης ἀνήκουν σὲ μασονικὲς λέσχες....
Κοιτάξτε, κι ἂν ἀκόμη γιὰ μία στιγμὴ ξεφύγω ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ μνημονίου - ποὺ δὲν...
μπορῶ νὰ ξεφύγω, μὲ κυνηγάει συνέχεια γιατί εἶναι ἡ δουλεία τοῦ ἐργάτη, ὅπως εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, καὶ δὲν μπορῶ νὰ δεχτῶ νοήμονα Ἕλληνα ποὺ δέχεται τὴν ὑποδούλωση τῆς Ἑλλάδος σὲ συστήματα, προσέξτε, τὰ ὁποῖα οὔτε τὰ σκέφτηκε, σὲ συστήματα ποὺ δὲν τὰ σκέφτηκε ποτέ.
Δὲν θὰ ἐπικαλεστῶ τὸ ἄρθρο 120 τοῦ σημερινοῦ Συντάγματος. Δὲν θὰ τὸ ἐπικαλεστῶ. Ἐγὼ τὸ Χριστὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ ἁπλῶς θυμίζω ὅτι αὐτὸ τὸ ἄρθρο λέει ὅτι ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος αὐτοῦ ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων.
Δὲν τὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ τὸ λέει τὸ Σύνταγμα, ἁπλῶς τὸ θυμίζω, ἦταν τὸ παλιὸ 114, εἶναι στὸ ἄρθρο 20, ὄχι ὡς ἀκροτελεύτιο. Ἄρα ἐδῶ ὑπάρχει μία ἐπίκληση γιὰ τὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων.
Πρέπει νὰ ἀναλογιστεῖ ὁ καθένας πόσο ἔχει πατριωτισμό.
Ἂν αὐτὸς ὁ τόπος προετοιμάζεται νὰ ἐνταχθεῖ σὲ ἕνα γενικότερο σύστημα δαιμονομασωνικό, ὅπως τὸ ἀποκάλεσα ὑπεύθυνα -γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ κέντρα σήμερα, εἶναι αὐτὰ τὰ κέντρα ποὺ λειτουργοῦν τὸ σήμερα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ὡς καίριο, προσέξτε δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄξονά τους τὸ τραπεζικὸ σύστημα.
Μὴν ξεχνᾶτε τὴν Ἀποκάλυψη ὅτι θὰ ἔρθει ἕνα σύστημα τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι τελείως ἐγκλωβιστικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ σηκώσει κεφάλι καὶ δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ψωνίσει ἢ νὰ ἀγοράσει.
Ὅλα τὰ χρήματα σήμερα λειτουργοῦν μέσα ἀπὸ τὶς τράπεζες. Γι' αὐτὸ οἱ τράπεζες εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ τῆς ἱστορίας.
Ἐν μέσω κρίσεως δὲν ξέρω πόσα δισεκατομμύρια πῆραν αὐτὸ τὸν καιρὸ οἱ τράπεζες στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ αὐτοῦ τοῦ συστήματος.
Εὐχαριστῶ, δὲν θὰ πάρω.
Σημαίνει πὼς αὐτὴ ἡ Εὐρώπη, μὲ αὐτὸ τὸ εὐρώ, εἶναι πουλημένη ἐκ προοιμίου.
Κι ἐγὼ συντασσόμενος μαζί τους, παίρνω τὴν εὐθύνη, ἡ Ἑλλάδα νὰ ἔρθει σὲ αὐτὸ τὸ σύστημα τὸ ὁποῖο ἑτοιμάζει τὴν κόλαση καὶ τὴν πολιτεία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Καὶ νιώθω ὅτι πρέπει νὰ τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Ὅποιος ἀντιδράσει, θὰ πονέσει. Ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω ὅτι σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὑπάρχει μία ἱστορία ἀντιδράσεως καὶ δὲν ζητῶ νὰ ἀντιδράσετε σὲ ὁτιδήποτε.
Νὰ ἀντιδράσετε σὲ αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Τί σᾶς εἶπα;
Δαιμονο-μασωνοκρατία σᾶς εἶπα καὶ τὸ λέω ὑπεύθυνα.
Ὅλοι οἱ κεντρικοὶ φορεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τῆς Εὐρώπης εἶναι αὐτοὶ καὶ ἀπεργάζονται αὐτὸ τὸ σχέδιο γιὰ τὴν Εὐρώπη. Ἡ Εὐρώπη, ἐγκλωβισμένη σὲ ἕνα παγκόσμιο δῆθεν κράτος τὸ ὁποῖο ἐξυπηρετεῖ ἄλλα συμφέροντα μὲ ἄξονα τὸ τραπεζικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν Ἁγία Γραφή, στὴν Ἀποκάλυψη.
Ἐγὼ δὲν θὰ πάρω, εὐχαριστῶ.
Ὑπ' αὐτὴ τὴν ἔννοια, φυσικὰ δὲν δέχομαι τὰ κόμματα τὰ μνημονιακά, δὲν δέχομαι ὁποιονδήποτε θέλει ἡ Ἑλλάδα νὰ συνεχίζει μὲς στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ εὐρώ.
Τὸ φωνάζω ἐπίσημα. Εἶναι κι αὐτὸ πούλημα τῆς Ἑλλάδας.
Δὲν μπορῶ ἐγὼ προσωπικὰ νὰ συνεργήσω καὶ νὰ μὴν τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἔχετε εὐθύνη. Γιὰ τὸ αὔριο, τὸ ὁποιοδήποτε τραγικό, δὲν μὲ φοβίζει ἡ φτώχεια. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια. Ὄχι, αὐτὸς ὁ λαὸς ἔζησε καὶ φτωχός.
Ἀλλὰ ἐγὼ κινοῦμαι μέσα ἀπ΄ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια κάθε μέρα. Αὐτὸ σας λένε: τί θὰ πάθει ἡ Ἑλλάδα.
Ἡ Ἑλλάδα θὰ ΄ναί ἐλεύθερη, ἀλλὰ θὰ ΄ναι πιὸ φτωχιά. Ἂν δέχεστε αὐτὴ τὴ σύμβαση, μὴν πουλήσετε τὴν Ἑλλάδα πιὰ στὶς καρδιές σας, ἔχετε εὐθύνη.
Δὲν μπορεῖτε νὰ κρυφτεῖτε πιά. Δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε αὐτὸ τὸ πράγμα πιά.
Ἔχετε εὐθύνη γιὰ τὸ αὔριο τῆς Ἑλλάδας ἂν παιχθεῖ αὐτὴ ἡ ἱστορία τοῦ ὁποιουδήποτε Ἀντιχρίστου μέσα καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ποῦμε ὄχι. Δὲν ξέρω τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι.
Ἄρα ἀντιδρῶ καὶ στὰ μνημονιακὰ καὶ σὲ ὅσους χαϊδεύοντας καὶ τὰ αὐτιὰ τῶν ψηφοφόρων, λένε εἴμαστε ἀντιμνημονιακοί, ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ μείνουμε ἐκεῖ.
Μᾶς κοροϊδεύουν καὶ αὐτοί. Συγχωρέστε με.
Ἐγὼ δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ ἒνιωσα σ' αὐτὴ τὴν τελευταία συνάντηση σήμερα -δὲν ξέρω πὼς θὰ εἴμαστε τὸν Ὀκτώβριο- ἒνιωσα ὅτι πρέπει αὐτὸ νὰ τὸ πῶ.
Ἄλλο τίποτε δὲν θὰ πῶ, δὲν ἔχω νὰ κάνω ἄλλο κήρυγμα, ἐγὼ σωπαίνω, εἶπα ὅ,τι εἶπα, πεῖτε με ἠλίθιο, πεῖτε με βλάκα, ἀλλὰ μπρὸς στὴν τρομοκρατία ποὺ σᾶς κάνουν κάθε μέρα, ἐγὼ δὲν σᾶς τρομοκρατῶ, σᾶς ἐλευθερώνω.
Καὶ θέλω ἕνα λαὸ ποὺ εἶναι στὴν Ἐκκλησία καὶ εἶναι ἐλεύθερος καὶ δὲν τρέμει τὸ φυλλοκάρδι του γιατί φοβᾶται τὶς καταθέσεις του, ποὺ θὰ κρύψει τὰ δικά του, ποὺ θὰ κρύψει ὅ,τι ἔχει. Ἐδῶ δὲν μπορεῖς νὰ κρυφτεῖς πιά....
Τὸ σύστημα εἶναι δαιμονιῶδες. Τί θὰ ψηφίσετε θὰ πάρετε τὴν εὐθύνη του!
Πηγή: (Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ποὺ ἔγινε στὰ πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων τῆς πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, στὸ χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχοι 6-11, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τὴν Πέμπτη 24-05-2012.), Φλόγα , Μακκαβαίος , Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015
ΚΑΤΗΧΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
1. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω γιά τό Ἀντίδωρο, πού παίρνουμε στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας. Λέγεται «Ἀντίδωρο», γιατί τό παίρνουμε ἀντί τῶν «Δώρων». «Δῶρα», «τίμια Δῶρα», καλοῦμε τήν θεία Κοινωνία. «Δωρεάν» μᾶς δίνει ὁ Χριστός τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του στήν θεία Κοινωνία, «δωρεάν» χωρίς νά μᾶς ἀξίζει, γι᾽ αὐτό καί τά λέμε «Δῶρα». Τό Ἀντίδωρο, λοιπόν, οἰκονομήθηκε γι᾽ αὐτούς, πού γιά διάφορους λόγους δέν μπορεῖ νά κοινωνήσουν καί ἔτσι, ἀντί τῆς θείας Κοινωνίας, ἀντί τῶν Τιμίων Δώρων, παίρνουν γιά εὐλογία τό Ἀντίδωρο.
2. Πραγματικά, χριστιανοί μου, εἶναι μεγάλη εὐλογία τό Ἀντίδωρο. Εἶναι εὐλογία γιατί «περνάει» πρῶτα ἀπό ὀλόκληρη ἱερή Ἀκολουθία, τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς. Κατά τήν Ἀκολουθία αὐτή, ἀπό τό πρόσφορο, πού ἐτοιμάζουν τά εὐλογημένα χέρια τῶν εὐσεβῶν γυναικῶν, ὁ ἱερεύς ἀποχωρίζει τήν κεντρική μερίδα πού γράφει «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ » τήν βάζει πάνω στό ἅγιο Δισκάριο, καί τό ὑπόλοιπο μέρος τοῦ προσφόρου, ξέρετε, χριστιανοί μου τί συμβολίζει; Συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Παναγίας! Ἔτσι λέγει ὁ ἅγιος Γερμανός, ὁ Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Γιατί, ὅπως ἀπό τήν Κοιλία τῆς Παναγίας μας βγῆκε ὁ Χριστός, ἔτσι καί ἀπό τήν «κοιλία» τοῦ προσφόρου βγαίνει ἀπό τόν ἱερέα στήν Προσκομιδή ἡ κεντρική μερίδα «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ ». Αὐτή ἡ μερίδα στήν θεία Λειτουργία μέ τήν εὐχή πάλι τοῦ ἱερέα, ὦ μέγιστο θαῦμα!, θά γίνει Χριστός, θά γίνει τό Σῶμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ!
3. Τό ὑπόλοιπο, λοιπόν, πρόσφορο, πού εἴπαμε ὅτι συμβολίζει τήν Παναγία μας, κόπτεται γιά Ἀντίδωρο. Πραγματικά, δέν εἶναι μεγάλη εὐλογία τό νά πάρετε μερίδα καί νά φᾶτε ἀπό αὐτό τό πρόσφορο; Οἱ παλαιοί ἔλεγαν τό Ἀντίδωρο «Ὕψωμα τῆς Παναγίας»! Τό ἔλεγαν «ὕψωμα», γιατί πραγματικά ὁ ἱερέας ὑψώνει τό πρόσφορο, μέχρι τό μέτωπό του, ὅταν ἀρχίζει τήν Προσκομιδή λέγοντας μάλιστα καί ἕνα εἰδικό τροπάριο (τό «ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου...»). Καί τό λέμε «τῆς Παναγίας» ὕψωμα, γιατί εἴπαμε ὅτι τό πρόσφορο συμβολίζει τήν Κοιλία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὅπως τό καταλαβαίνετε, χριστιανοί μου, γιά νά φᾶτε τό Ἀντίδωρο πρέπει νά εἶστε νηστικοί. Γιατί τό Ἀντίδωρο «πέρασε» ἀπό τήν Ἀκολουθία τῆς Προσκομιδῆς, ἡ ὁποία δέν εἶναι ὅπως ἡ Ἀρτοκλασία, πού τρῶμε τούς ἄρτους καί ἄς ἔχουμε φάει προηγουμένως· ἀλλά ἡ Προσκομιδή λέγω, εἶναι Ἀκολουθία πού συνδέεται μέ τήν θεία Λειτουργία. Καί τήν λέγουν μάλιστα τήν Προσκομιδή «λειτουργία ἐν ἐμβρύῳ»!
4. Μέ τό Ἀντίδωρο, χριστιανοί, παίρνετε καί μία ἄλλη εἰδική εὐλογία. Ἀκοῦστε: Πόσο θά τό θέλατε να μπεῖτε μέσα στό Ἱερό καί νά προσκυνήσετε τήν Ἁγία Τράπεζα!... Δέν ἐπιτρέπεται ὅμως αὐτό γιά σᾶς τούς λαϊκούς καί γιά σᾶς τίς γυναίκες ἰδιαίτερα. Ἀλλά, ἐνῶ δέν ἐπιτρέπεται ἐσεῖς οἱ λαϊκοί νά μπεῖτε στό Ἱερό, γιά νά ἀσπαστεῖτε τήν Ἁγία Τράπεζα, παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἀσπάζεσθε τό χέρι τοῦ ἱερέα, πού ἀγγίζει τήν Ἁγία Τράπεζα. Ἀλλά θά πεῖτε, μπορῶ καί στό δρόμο νά ἀσπαστῶ τό χέρι τοῦ ἱερέα καί νά πάρω τήν εὐλογία αὐτή. Ὄχι, προσέχετε! Τήν ὤρα πού παίρνετε τό Ἀντίδωρο εἶναι μιά εἰδική εὐλογία ἀπό τό χέρι τοῦ ἱερέα. Γιατί εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὥρα μετά τήν θεία Λειτουργία, πού τό χέρι τοῦ ἱερέα ἄγγιξε πρίν ἀπό λίγο τά ἅγια, καί στάζει Αἷμα, τοῦ Χριστοῦ τό Αἷμα, εἶναι χέρι «αἱμοσταγές»! Ἔτσι, ἀσπαζόμενοι τό χέρι τοῦ ἱερέα, ὄταν παίρνετε τό Ἀντίδωρο αὐτή τήν στιγμή, εἶναι σάν νά ἀσπάζεστε τήν ἴδια τήν Ἁγία Τράπεζα, γιά νά μήν πῶ ὅτι εἶναι καί ἀκόμη περισσότερο.
Γι᾽ αὐτήν ὅμως τήν τελευταία εὐλογία πού εἶπα ὅτι λαμβάνετε παίρνοντας τό Ἀντίδωρο, ἐννοεῖται ὅτι πρέπει νά παίρνετε τό Ἀντίδωρο ἀπό τόν λειτουργοῦντα ἱερέα καί ὄχι νά τό παίρνετε μόνοι σας ἀπό τό παγκάρι.
5. Τέλος, σᾶς συνιστῶ τό Ἀντίδωρο πού λαμβάνετε ἀπό τόν ἱερέα τήν Κυριακή, μήν τό τρῶτε ὄλο (ἤ ζητῆστε καί διπλό)· ἀλλά κρατᾶτε λίγο, γιά νά τρῶτε μόνοι σας κάθε μέρα στό σπίτι σας ἔνα μικρό θρύμμα κάθε πρωί (νηστικοί), μέ τόν ἁγιασμό τοῦ μηνός μαζί. Ἀλλά πρῶτα θά τρῶτε τό Ἀντίδωρο καί μετά θά πίνετε τόν Ἁγιασμό, γιατί τό Ἀντίδωρο συνδέεται μέ τήν Θεία Λειτουργία. Ξαναλέγω ὅμως ὅτι κανονικό Ἀντίδωρο εἶναι αὐτό πού κόβεται ἀπό τό πρόσφορο πού προσκομίστηκε ἀπό τόν ἱερέα. Αὐτό ἀπό τό ὁποῖο βγῆκε ἡ μερίδα «ΙΗΣΟΥΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΑ » καί τέθηκε στό Ἅγιο Δισκάριο καί ὄχι αὐτό που κόβεται ἀπό ἄλλο πρόσφορο.
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Οσοι, ἀγαπητοί μου, κατοικοῦμε στὴ γωνία αὐτὴ τῶν Βαλκανίων, ποὺ λούζεται ἀπὸ τὰ κύματα τῆς Μεσογείου, θὰ ἔχουμε δεῖ τὸ ὡραῖο θέαμα ποὺ παρουσιάζει ἡ ἁλιεία, τὸ ψάρεμα. Περιγραφὴ τῆς ἁλιείας ἔδωσε ὁ Ὅμηρος κι ἄλλοι ἀρχαῖοι ποιηταί.
Στην πρώτη της συνέντευξη "Στο Κόκκινο" η αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου αναφέρθηκε και στο ζήτημα των απαλλαγών από τα Θρησκευτικά απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου.
Η κ. Αναγνωστοπούλου προανήγγειλε αλλαγή του καθεστώτος κρίνοντας ως λανθασμένη την πρόβλεψη της ισχύουσας εγκυκλίου για την αναφορά σε Υπεύθυνη Δήλωση του κηδεμόνα ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Ανέφερε σχετικά η Αναπληρώτρια Υπουργός "Δεν πρέπει να δηλώνει κανείς σε δημόσιο έγγραφο τι είναι ή τι δεν είναι. Θα πρέπει να δηλώνει ένας γονιός ότι θα ήθελε το παιδί του να μην κάνει Θρησκευτικά" χωρίς καμία αναφορά θετική ή αρνητική στο θρήσκευμα. Κατέληξε μάλιστα λέγοντας ότι "Κακώς δεν το αλλάξαμε ως τώρα, θα το αλλάξουμε".
Σχόλιο ιστολογίου: Προφανώς η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός αγνοεί τις σχετικές με το θέμα δικαστικές αποφάσεις που είναι δεσμευτικές για τη διοίκηση και επομένως και για το Υπουργείο Παιδείας. Ερμηνεύει τα πράγματα όπως ίσως θα επιθυμούσε εκείνη να ισχύουν αλλά δεν έχει πλήρη γνώση του ζητήματος που απασχόλησε εκτενώς την εκπαίδευση από το 2008 και εντεύθεν, επιλύθηκε δε οριστικά και αμετάκλητα με δικαστικές αποφάσεις και την ισχύουσα τελευταία εγκύκλιο Λοβέρδου που αποτέλεσε ενσωμάτωση των δικαστικών αποφάσεων σε υπουργική απόφαση. Οποιαδήποτε ανακίνηση του ζητήματος θα φέρει άμεσα την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σε ευθεία σύγκρουση με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια. 1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ
Ὁσιώτατοι Πατέρες καί Μητέρες, Ἱερομόναχοι, Μοναχοί καί Μοναχές
τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως,
Εὐλογεῖτε!
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια.
1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
2. Τό πρῶτο, πού εἶναι ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τοῦ Ἱερομονάχου, τοῦ Μοναχοῦ καί τῆς Μοναχῆς, εἶναι νά κλίνει τόν νοῦ του σταθερά στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ὁποῖο νά σκέπτεται συνεχῶς μέ πολλή ἀγάπη, ὡς γλυκό του ἔρωτα. «Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καί ἠλλοίωσας τῷ θείῳ Σου ἔρωτι»! Τό ἄν ἀγαπᾶμε πολύ τόν Χριστό, περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, φαίνεται ἀπό τά λόγια πού λέμε ὅταν συναντιώμαστε μέ ἄλλους. Ἄν ἀγαπᾶμε τόν Ἰησοῦ Χριστό περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, θά πρέπει νά λαχταρᾶμε νά μιλᾶμε συνέχεια μ᾽ Αὐτόν, ἀκόμη καί στόν δρόμο περπατώντας καί στό κρεββάτι ξαπλωμένοι. «Προσευχή» λέγεται ἡ συνομιλία αὐτή μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Τό πρῶτο λοιπόν χαρακτηριστικό τοῦ Μοναχοῦ εἶναι ἡ ὄρεξή του γιά προσευχή. Καί ὅταν λέγω προσευχή ἐννοῶ βέβαια, κατά πρῶτο λόγο, τίς ἱερές Ἀκολουθίες. Δέν νοεῖται Ἱερομόναχος, Μοναχός ἤ Μοναχή, ἄν δέν κάνει τίς ἱερές Ἀκολουθίες, τίς στοιχειώδεις τουλάχιστον, καί κομποσχοίνι μέ τήν πεντάλογο προσευχή στόν Ἰησοῦ Χριστό («εὐχή»).
Ἀλλά ὅταν λέγω «προσευχή», δέν ἐννοῶ μόνο τήν προσευχή τῶν Ἀκολουθιῶν. Ἐννοῶ καί τό νά στεκόμεθα κατά μόνας μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς καί νά ἀφήνουμε τήν καρδιά νά μιλάει γλυκά σ᾽ Αὐτήν καί νά λέμε καί νά λέμε τά διάφορα αἰτήματά μας, τά γύρω ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Τήν Παναγία, πού ἔχει τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά Της, Αὐτήν νά παρακαλοῦμε νά Τόν βάλει καί στήν καρδιά μας. Γιά νά νοιώθουμε τά γλυκά χτυποκάρδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.
3. Τό ἄλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Ἱερομονάχου καί τῆς Μοναχῆς εἶναι ἡ ἄσκηση. Ὅλοι οἱ χριστιανοί πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιατί χωρίς τήν ἄσκηση, πού ὁ Κύριός μας τήν εἶπε «στενή καί τεθλιμμένη ὁδό», δέν θά πᾶμε στόν Παράδεισο. Οἱ ἀθλητές κάνουν ἀσκήσεις γιά γερό σῶμα καί τά παιδιά τῶν σχολείων μας κάνουν καί αὐτά ἀσκήσεις, γιά νά μάθουν τά μαθηματικά καί τίς ξένες γλῶσσες. Καί οἱ χριστιανοί, μά ἰδιαίτερα οἱ Μοναχοί καί οἱ Μοναχές, πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιά νά φτιάξουμε ὡραία τήν ψυχή μας, γιά τόν ὡραῖο Νυμφίο Χριστό. Ἔτσι, γιά τήν ἀσκητικότητά μας ἔχουμε τίς νηστεῖες καί τίς γονυκλισίες καί τά διάφορα ἄλλα ἀσκητικά παλαίσματα. Πατέρες μου καί μητέρες μου, ἄς προσέξουμε ἰδιαίτερα τό ἀσκητικό, πού πρέπει νά χαρακτηρίζει τόν Ἱερομόναχο καί τήν Μοναχή. Νά ἀποφεύγουμε τήν πολυφαγία καί τά ἡδονικά φαγητά. Ἐγώ ἐξομολόγησα γυναίκα, ἡ ὁποία μοῦ εἶπε ὅτι γιά μιά ἁμαρτία πού ἔκανε, ἔβαλε κανόνα στόν ἑαυτό της νά μή φάει ποτέ γλυκό. Ἐξομολογῶ ἄλλον ἄνδρα, οἰκογενειάρχη, πού σηκώνεται καθημερινά 3 ἡ ὥρα τήν νύχτα καί κάνει μακρά προσευχή στήν Θεοτόκο καί διαβάζει ἔπειτα πατερικά βιβλία. Ἐγνώρισα λαϊκούς χριστιανούς στήν Ἀθήνα, πού γιά ἄσκηση, περπατοῦν μέ τά πόδια μεγάλη ἀπόσταση (ἀπό τόν Πειραιά μέχρι τόν Χολαργό, γιά παράδειγμα) λέγοντας συγχρόνως Χαιρετισμούς, Παράκληση, Ἀπόδειπνο καί ἄλλες προσευχές περπατώντας. Καί ἄν τέτοια ἀσκητικά ἀθλήματα κάνουν οἱ λαϊκοί, γιά πόσο πρέπει νά πολλαπλασιάσουμε τήν ἀσκητικότητά μας ἐμεῖς οἱ Μοναχοί; Ὁ καθένας, πού ξέρει τά πάθη του καί τήν ἀντοχή του, ἄς καθυποτάξει τόν ἑαυτό του («ἐδῶ τομάριον», νά ποῦμε στόν ἑαυτό μας!) σέ κάποιο ἀσκητικό ἐπιτίμιο. Στήν ἀρχή θά μᾶς φανεῖ δύσκολο αὐτό, ἀλλά ἔπειτα, θά μᾶς ἔλθει πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί θά νοιώθουμε ὡραῖα.
4. Τό ἄλλο, πού θέλω νά πῶ καί μάλιστα νά τό τονίσω, εἶναι ὅτι ὁ Μοναχός καί ἡ Μοναχή πρέπει νά διαβάζουν τά ἱερά κείμενα τῆς πίστης μας. Ἡ πίστη μας δέν εἶναι ὅπως τά ἀνατολίτικα θρησκεύματα, πού εἶναι ὅλο «μπουρπουρίσματα» πρός μιά ὑπέρπέραν δύναμη, ἀλλά ἡ πίστη μας, Πατέρες καί Μητέρες, ἔχει κείμενα πού πρέπει νά τά μελετοῦμε. Καί μάλιστα πρέπει νά ξέρουμε ὅτι τά κείμενα αὐτά εἶναι τῶν μοναχῶν δημιουργήματα. Καί γενικά ὅ,τι ὡραῖο ἔχει ἡ πίστη μας τό ἔγραψαν καί μᾶς τό παρέδωσαν μοναστικοί πατέρες. Ἀνεπίτρεπτο λοιπόν ἐμεῖς σήμερα νά περιφρονοῦμε τά ἱερά τους δημιουργήματα καί νά μήν τά μελετοῦμε.
Κατά πρῶτον λόγο Σᾶς παρακαλῶ, Πατέρες καί Μητέρες, νά ἀρχίσετε νά διαβάζετε τήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Δέν τήν ἔχουμε διαβάσει οὔτε μία φορά! Τό σωστό εἶναι νά διαβάζουμε κάθε χρόνο ὅλη τήν Ἁγία Γραφή. Ἔχουν καταρτήσει καθημερινούς ὑπολογισμούς περικοπῶν γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ ἀνάγνωση ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς σέ ἕνα ἔτος. Ἀλλά τό καλύτερο, Πατέρες καί Μητέρες, εἶναι μόνοι σας, μέ δικό σας πρόγραμμα, πού τό ρυθμίζουν τά διακονήματά σας, μόνοι σας, λέγω, νά ὑπολογίσετε τό καθημερινό σας ἀνάγνωσμα στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ μέθοδος εἶναι νά ἀρχίσετε ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο πρῶτα καί ἔπειτα μέ τήν σειρά τά ἄλλα Εὐαγγέλια καί τά ἄλλα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μετά τήν Καινή Διαθήκη νά διαβάσετε τήν Παλαιά Διαθήκη ἀρχίζοντας ἀπό τό Ψαλτήριο, ἔπειτα τούς Προφῆτες καί ἔπειτα τά ἄλλα ἱστορικά καί σοφιολογικά της βιβλία. Καί μετά ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πάλι στήν Καινή Διαθήκη, γιά νά τήν κατανοήσετε καλύτερα μέ τήν δεύτερη αὐτή ἀνάγνωση.
Πάντως, ἄν τό σκεφτοῦμε σοβαρά αὐτό πού συμβαίνει, τό ὅτι, δηλαδή, ὑπάρχουν Μοναχοί καί Μοναχές, πού δέν διαβάσαμε οὔτε μία φορά τήν Ἁγία Γραφή εἶναι πρός ἐντροπή μας!... Τό λιγώτερο πού ἔχω νά πῶ. Ναί, εἶναι πρός ἐντροπή μας!...
5. Παρά τήν πολλή διακονία μου, ἐπιθυμῶ νά εὑρίσκω χρόνο καί νά ἔρχομαι ἅπαξ τοῦ μηνός στήν Ἱερά Σας Μονή, διά νά κάνω σειρά βιβλικῶν μαθημάτων, πρός γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τά μαθήματα θά εἶναι θεολογικά, ἀλλά θά λέγονται μέ ἁπλότητα. Ἄν σεῖς θέλετε τά μαθήματα αὐτά νά τά ἀκροῶνται καί κάποια ἄλλα πρόσωπα, συνδεόμενα στενά μέ τήν ἱερά Σας Μονή, πρόσωπα ἔχοντα πνευματικά καί θεολογικά ἐνδιαφέροντα, δύνασθε νά τά καλεῖτε. Μήν καταλήξει ὅμως καί γίνει λαϊκό τό ἀκροατήριο.
Παρακαλῶ εὔχεσθε δι᾽ ἐμέ τόν ἀνάξιο Ἐπίσκοπό Σας, νά μοῦ δίδει ὁ Κύριος μετάνοια, νά Τόν ἀγαπῶ θερμά, Αὐτόν καί τόν ἅγιό Του λόγο, καί νά Τόν ὑπηρετῶ μέ καθαρότητα καρδιᾶς. Καλό Παράδεισο!
Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Υ.Γ.: Εἶμαι πολύ ἐνοχλημένος καί στενοχωρημένος μέ μερικούς Ἱερομονάχους γιά τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, πού ζητοῦν. Ἔχουν κοσμική τοποθέτηση στό θέμα, γιατί τό θεωροῦν ὡς ἀφορμή προβολῆς, γιά νά προΐστανται τῶν ἄλλων Ἱερέων καί μάλιστα καί γερόντων Ἱερέων, «γιατί αὐτή εἶναι ἡ τάξη», λένε. Ἡ «τάξη» ὅμως – λέω καί ἐγώ – εἶναι Ἀρχιμανδρίτης νά γίνεται ὁ Ἱερομόναχος σέ μεγάλη ἡλικία, ὅταν ἔχει ἀποδείξει τήν ὁσιακή του ζωή μέ ἀσκήσεις καί ἀρετές καί μέ ταπεινή καί εὐάρεστη στόν Θεό διακονία καί ἔχοντας θεολογική μόρφωση. Δηλῶ ὅτι θά τηρῶ αὐτήν τήν γραμμή γιά τήν χειροθεσία σέ Ἀρχιμανδρίτη, ὅπως ἔτσι μέ συνεβούλευσαν καί οἱ ἀνώτεροί μου νά κάνω. Ἔπειτα, ὅποιος Ἱερομόναχος τό ζητάει μόνος του νά γίνει Ἀρχιμανδρίτης, αὐτό καί μόνον εἶναι δεῖγμα ὅτι δέν πρέπει νά γίνει. Δηλῶ πάλι γιά τούς λίγους Ἀρχιμανδρίτες πού χειροθέτησα, ὅτι, ἄν διαπιστώσω ἔπαρση γιά τήν τιμή πού τούς δόθηκε, θά τούς ἄρω τό ὀφφίκιο. Ἄκουσε, καλογερόπαπα: Τό πᾶν εἶναι νά προσέχεις τήν ἁγνότητά σου, νά ζεῖς ὁσιακό βίο καί νά γεύεσαι τήν θεία Λειτουργία. Ἄν ἔτσι ζεῖς, οἱ ἄγγελοι σέ ντύνουν μέ μανδύα καί εἶσαι Πατριάρχης! Δέν προτίμησες, Ἱερομόναχε, τόν ἄγαμο βίο, γιά νά γίνεις Ἀρχιμανδρίτης!... Ἔπειτα, γιά νά ποῦμε τήν ἀλήθεια, ἀφοῦ, ὦ καλογερόπαπα, δέν μένεις στήν «Μάνδρα», δηλαδή στό Μοναστήρι, πῶς νά σέ κάνω καί ἀρχηγό Μάνδρας, καί νά σέ λέμε «Ἀρχιμανδρίτη»! Πολύ ἀνώτερη εἶναι ἡ προσφώνηση «ἱερομόναχος» καί «καλογερόπαπας»! Τί μεγαλεῖο κρύβει, πραγματικά, ἡ ὑπογραφή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στίς ἐπιστολές του: «Κοσμᾶς ἱερομόναχος»!!! – Ἐπίσης, ἀναφέρω ὅτι ἀπό τούς Ἱερομονάχους ἐπανωκαλύμμαυχο θά φέρουν ΜΟΝΟΝ ὅσοι ἔχουν καρεῖ ὡς Μοναχοί καί ὄχι ἁπλῶς ὅσοι εἶναι ἄγαμοι. Γιατί τό ἐπανωκαλύμμαυχο εἶναι δηλωτικό τοῦ Μοναχοῦ μόνο.
Μαζί με τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας τίμησε και μία δεύτερη «ύψωση». Την ύψωση της αληθείας της Πίστεώς μας κατά της πλάνης και του ψεύδους. Όπως διαβάσαμε στο συναξάριο της εορτής του Σταυρού επιτελείται η μνήμη της Αγίας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου των 170 Αγίων Πατέρων που καταδίκασαν την αίρεση του μονοθελητισμού. Οι εορτές της μνήμης των Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι μία απλή ενθύμηση ενός γεγονότος, αλλά κυρίως υπενθύμιση της ζωντανής παρακαταθήκης στην αγιοπνευματική πορεία της Εκκλησίας του Χριστού.
Επειδή η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού υποβιβάζει αναγκαστικά την εορτή προς τιμήν της Αγίας και Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου, για να τιμηθεί πρεπόντως η εορτή, οι Πατέρες όρισαν να μετατίθεται κατά την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση (Τυπικό Αγ. Συμεών Θεσσαλονίκης). Έτσι και η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος όπως και η Α΄, η Δ΄ και η Ζ΄ τιμώνται κατά την αναστάσιμη και πανηγυρική ημέρα της Κυριακής.
Πριν εμβαθύνουμε στην εκκλησιολογική διάσταση της Στ΄ Οικουμ. Συνόδου, ας δούμε κάποια ιστορικά στοιχεία : συνεκλήθη το Νοέμβριο του 680 μ.Χ. στο Παλάτι, εν Τρούλλω, στην Κωνσταντινούπολη με τη συμμετοχή 170 Πατέρων από Ανατολή και Δύση. Η Σύνοδος επανέλαβε τη θεολογική διατύπωση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και θεολόγησε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, σε μία Υπόσταση (ένα πρόσωπο), είναι Θεάνθρωπος.
Στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού ενώνεται υποστατικά, σε ένα πρόσωπο δηλαδή, στο Πρόσωπο του Θεού Λόγου, η θεία και η ανθρώπινη φύση αχωρίστως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και ασυγχύτως. Επίσης, εδογμάτισε ότι επειδή ο Χριστός έχει τέλειες τις δύο φύσεις, θεία και ανθρώπινη, έχει και δύο φυσικές θελήσεις και δύο ενέργειες (θεία και ανθρώπινη), όπως προκύπτει και από τις ίδιες τις Ευαγγελικές διηγήσεις. Δηλαδή, στο πρόσωπο του Θεανθρώπου διασώζεται πλήρως ακέραιη και η θεία και η ανθρώπινη θέληση και ενέργεια.
Η Σύνοδος των Αγίων Πατέρων κατεδίκασε τη χριστολογία των Μονοθελητών, οι οποίοι κήρυτταν ότι ο Χριστός έχει μόνο μία, τη θεία θέληση και ενέργεια, και όχι την ανθρώπινη, με άλλα λόγια δεν είναι τέλειος άνθρωπος. Η Έκτη Σύνοδος ουσιαστικώς δικαίωσε τη θεολογία και τους αγώνες του Αγ. Σωφρονίου Πατριάρχου Ιεροσολύμων και ιδιαιτέρως του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού κατά της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (580-662), ήταν αρχικά Ηγούμενος της Μονής Χρυσουπόλεως κοντά στην Κωνσταντινούπολη και αγωνίσθηκε για πολλά χρόνια χωρίς «ανώτερη» εκκλησιαστική υποστήριξη, τη στιγμή που τα Πατριαρχεία της Ανατολής (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας) είχαν αποδεχθεί την αίρεση κάτω από πίεση του μονοθελήτου Αυτοκράτορα Κώνσταντος Β΄ (641-668).
Ο Άγιος Μάξιμος, χωρίς να κατέχει κάποια ιδιαίτερη θέση στην εκκλησιαστική ιεραρχία - ήταν ένας απλός μοναχός, ούτε καν ιερέας - ύψωσε το θεολογικό του ανάστημα ένας αυτός, εναντίον όλης της «επισήμου Εκκλησίας». Ο Άγιος Μάξιμος υπήρξε «μέγιστος θεολόγος, ο οποίος εσφράγισε με το αγωνιστικό του σθένος και την πλούσια συγγραφική του προσφορά τη θεολογική αναίρεση της μονοθελητικής αιρέσεως».
Ο Άγιος Μάξιμος με τον πιστό του μαθητή και συναγωνιστή, τον ιερέα Αναστάσιο, περιήλθε γη και θάλασσα από την ΚΠολη μέχρι τη Ρώμη για να προασπιστεί την Αλήθεια και να πετύχει συνοδική καταδίκη της αιρέσεως από την Σύνοδο στην Ρώμη υπό τον Ορθόδοξο πάπα Άγ. Μαρτίνο τον Ομολογητή. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη συνελήφθη, υπέστη φρικτά βασανιστήρια (του έκοψαν τη γλώσσα και τα δάκτυλα του δεξιού χεριού του) και πέθανε μετά από πολλές κακουχίες στην εξορία. Δεν έζησε για να παραστεί στην Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο, όμως δια των μαρτυρικών του αγώνων υπέρ της Ορθοδοξίας και δια της θεοπνεύστου θεολογίας του αποτέλεσε τον εμπνευστή και το θεμέλιο αυτής της Συνόδου. Τα ίδια βασανιστήρια με τον Άγιο Μάξιμο υπέστη και ο συναγωνιστής του ιερέας Αναστάσιος και οι μαθητές του Θεόδωρος, Ευπρέπειος και Αναστάσιος μοναχός, την μνήμη των οποίων σήμερα (20 Σεπτεμβρίου) τιμά η Εκκλησία μας.
Όπως διαβάζουμε στο συναξάριο της εορτής, η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε ως αιρετικούς επτά (7) πατριάρχες και άλλους επισκόπους. Αναθεματίστηκαν, καθαιρέθηκαν και εκδιώχθηκαν από την Εκκλησία του Χριστού ως αιρετικοί :
· ο πάπας Ρώμης Ονώριος (625-638)
· οι τέσσερις Οικουμενικοί Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος (610-638), Πύρρος (638-641, 654), Παύλος Β΄ (641-653) και Πέτρος (654-666),
· ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύρος (630-642),
· ο Πατριάρχης Αντιοχείας Μακάριος (650-685), και
· οι επίσκοποι Στέφανος, Πολυχρόνιος και Κωνσταντίνος.
Η Σύνοδος δικαίωσε μετά θάνατον τον απλό μοναχό Μάξιμο τον Ομολογητή, τον οποίο είχαν καταδικάσει οι ανωτέρω αιρετικοί μεγαλοσχήμονες επίσκοποι και πατριάρχες.
Ας προσέξουμε στο σημείο αυτό αδελφοί : Η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος μας δίνει ένα από τα σπουδαιότερα μαθήματα Ορθόδοξης εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε σήμερα: Η Εκκλησία δεν συγκροτείται μόνο από τους πατριάρχες, τους επισκόπους και τους κληρικούς εν γένει. Οι επίσκοποι είναι όντως οι αξιωματούχοι Της. Είναι, πρέπει να είναι, οι Πατέρες και Ποιμένες τής «λογικής ποίμνης» που φέρουν τον υπέρτατο βαθμό της ιερωσύνης ως διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων. Είναι, πρέπει να είναι, οι εκφραστές του φρονήματος της Εκκλησίας. Αυτοί διασώζουν, πρέπει να διασώζουν και να μεταδίδουν ανόθευτη την ευαγγελική, αποστολική και πατερική διδασκαλία.
Αυτό είναι το πρώτιστο και υψηλότερο έργο και η κύρια αποστολή τους. Γι’ αυτό και κάθε επίσκοπος, όχι ο ιερέας και ο διάκονος, μόνο ο επίσκοπος, κατά τη στιγμή της χειροτονίας του ομολογεί το Σύμβολο της Πίστεως και υπόσχεται ότι θα κρατήσει και θα μεταδώσει ακέραιη και ανόθευτη τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Έτσι και σε κάθε Θ. Λειτουργία στην ιερότερη στιγμή της ευχόμαστε και προσευχόμαστε, και πρέπει να προσευχόμαστε με ιδιαίτερη θέρμη για τον επίσκοπό μας, να μας τον χαρίζει ο Θεός «ορθοτομούντα τον λόγον της αυτού αληθείας»! Οι επίσκοποι έχουν, λοιπόν, την υπερέχουσα, την πολύ υψηλή θέση, τη μοναδική αποστολή μέσα στην Εκκλησία μας.
Συγχρόνως όμως είναι και μέλη του σώματος της Εκκλησίας που μόνη κεφαλή έχει τον Θεάνθρωπο Χριστό. Εάν η συμπεριφορά τους ή οι διδασκαλίες τους είναι ανάρμοστες προς την Κεφαλή - και συνεπώς προς όσα θέσπισαν οι Άγιοι εν Αγίω Πνεύματι - τότε με συνοδική απόφαση αποκόπτονται από σώμα ως μολυσμένα μέλη. Ναι! Και ο επίσκοπος και ο αρχιεπίσκοπος και ο πατριάρχης μπορεί να σφάλει και υπόκειται και αυτός στην εκκλησιαστική κρίση.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν αναγνωρίζουμε κανένα πάπα, ούτε έχουμε κανέναν αλάθητο και υπέρ άνω κριτικής. Εάν κάποιος, όποιος και αν είναι αυτός, είτε ιερέας, είτε επίσκοπος, ακόμα και πατριάρχης, εάν με τα λόγια του και τις ενέργειές του παρεκκλίνει από την Παράδοση των Αγίων μας αποκόπτεται ως επικίνδυνο και μολυσμένο μέλος για να μην μεταδώσει τον μολυσμό της ετεροδιδασκαλίας και στα υπόλοιπα μέλη του Σώματος του Χριστού.
Η ιστορία και η διδασκαλία της Εκκλησίας μας μάς έχει επιφορτίσει με την ιερή υποχρέωση, ανάλογα με το χάρισμα και τη θεολογική του κατάρτιση ο καθένας μας, να ενδιαφερόμαστε και να αγωνιούμε για τα θέματα πίστεως και, αν έχουμε τη δυνατότητα και τις γνώσεις, με τον δέοντα σεβασμό, την αναγκαία νηφαλιότητα αλλά και με παρρησία και ειλικρίνεια να επισημαίνουμε τις εκτροπές. Αυτό έκαναν πάντοτε στη ζωή της Εκκλησίας μας οι Άγιοι. Αυτό έκανε και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Απλός μοναχός αυτός, αψήφησε όχι μόνον την κοσμική, αυτοκρατορική εξουσία, αλλά και πατριάρχες και επισκόπους τής εποχής του, με τους οποίους διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία, δηλ. δεν τους αποδεχόταν ως Ποιμένες της Εκκλησίας, αλλά ως λύκους βαρείς, αφού δυστυχώς αυτοί πρώτοι είχαν περιφρονήσει την ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Ασφαλώς δεν διακατεχόταν από αυθάδεια ή φανατισμό. Ήξερε να υπακούει και να ταπεινώνεται πρωτίστως ενώπιον των εκκλησιαστικών αρχών. Τιμούσε και σεβόταν υπέρμετρα - όπως κάθε άγιος - την ιερωσύνη και τους ταγούς τής Εκκλησίας, όμως είχε την διάκριση να αντιτίθεται και να διακόπτει την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, όταν αυτοί οι ίδιοι είχαν αντιταχθεί στο Θείο θέλημα. Εκεί έχει εφαρμογή το αποστολικό «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Τότε απαιτείται ομολογία. Η πίστη και η αγάπη του στον Θεό έκανε τον Άγιο αδιαπραγμάτευτο σε θέματα Πίστεως.
Είναι χαρακτηριστικό ένα περιστατικό που διασώζεται από τους αγώνες του Αγ. Μαξίμου: Όταν σε ανάκριση μετά την πρώτη του εξορία ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Πέτρος του είπε να ενωθεί με την Καθολική (παγκόσμια) Εκκλησία που είχε δεχθεί την αίρεσι, διότι τελικά, «ποιος είσαι εσύ ένας απλός καλόγερος να εναντιώνεσαι σε όλη την Εκκλησία;» ο Άγιος Μάξιμος απάντησε: «Ο Θεός των όλων (ο Χριστός), μακαρίζοντας τον Πέτρο, είπε ότι Καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της πίστεως σ' Αυτόν (και όχι η ενότητα μέσα στην αίρεση, μέσα στην ψευδή πίστη)».
Γι’ αυτή τη σταθερότητα της ομολογίας του ο Άγιος υπέστη πολλούς διωγμούς και μαρτύρια και στο τέλος θυσίασε και την ίδια του τη ζωή, αλλά ήλθε ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδος και τον δικαίωσε πανηγυρικά, γιατί πάνω στη θεολογία του απλού μοναχού Μαξίμου στηρίχτηκε για να καταδικάσει τους 7 μεγαλοσχήμονες πατριάρχες !
Αγαπητοί, ας προσέξουμε: στην Εκκλησία μας το κάθε μέλος έχει τη δική του διακονία και καλείται να αξιοποιήσει το δικό του χάρισμα. Υπάρχει όμως μία διακονία-υποχρέωση την οποία έχουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας μας, ο καθένας μας ανάλογα με το χάρισμα και τη θέση του, από τους πατριάρχες μέχρι τον τελευταίο πιστό: και αυτή είναι η αγωνία για τη διαφύλαξη της παραδοθείσης πίστεως. Το 1848, σε μία ιστορική κοινή τους δήλωση πανορθοδόξως οι τέσσερις Πατριάρχες της Ανατολής απάντησαν στις παπικές αξιώσεις, συγκεφαλαιώνοντας την ορθόδοξη εκκλησιολογία : «σε μας, γράφουν στον πάπα, φύλακας της πίστεως δεν είναι ένα πρόσωπο, αλλά ο λαός του Θεού», δηλ. οι επίσκοποι, οι ιερείς και όλοι οι πιστοί ενωμένοι διασώζουμε την αλήθεια της μαρτυρίας της Ορθόδοξης πίστης.
Είπα προ ολίγου ότι «η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος μας δίνει μαθήματα Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, που δυστυχώς λησμονούμε σήμερα». Πολλοί πιστοί νομίζουν λανθασμένα ότι Εκκλησία είναι μόνο ο πατριάρχης και οι κληρικοί και ό,τι αυτοί διδάσκουν είναι αλάνθαστο και δεν επιτρέπεται η παραμικρή κριτική στις θεολογικές τους απόψεις για θέματα πίστεως! Μια τέτοια αντίληψη είναι ξένη στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας και μας οδηγεί στην παπική εκκλησιολογία. Μόνο ο Πάπας λέει ότι ό,τι διδάσκω εγώ ex cathedra είναι σωστό και αλάνθαστο! Η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος καταδικάζοντας επτά Πατριάρχες ξεκαθάρισε τα πράγματα και φωνάζει και σε μας σήμερα:
Προσέξτε, μας λέει, κριτήριο για το αν κάποιος φρονεί ως πραγματικός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν αποτελεί η θέση την οποία κατέχει στην Εκκλησία, αλλά η πιστότητά του στην τήρηση της εκκλησιαστικής παραδόσεως. Κανένας δεν είναι αλάθητος, κανένας δεν είναι υπέρ άνω κριτικής σε θέματα πίστεως. Αλίμονο σε όποιον συστηματικά περιφρονεί την παράδοση των Αγίων, όποιος και αν είναι αυτός, ακόμα και ιερέας και επίσκοπος και αρχιεπίσκοπος και πατριάρχης!
Εύχεσθε, παρακαλώ, αγαπητοί, και προσεύχεσθε ο Θεός με τις πρεσβείες των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου να φωτίζει όλους μας και ιδιαιτέρως εμάς τους κληρικούς, ιερείς, επισκόπους και πατριάρχες να τηρούμε και να μεταδίδουμε ανόθευτη την παρακαταθήκη τής πίστεώς μας.
Πηγή: (Ιερός Ναός Αγ. Νικολάου Πατρών, Κυριακή μετά την Ύψωσιν 20.9.2015, Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών), Ακτίνες
