Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
10 Ιουνίου 2025
    Βρίσκεστε εδώ:  
  1. Αρχική
  2. Αρχική Σελίδα
Εθνικά Θέματα
Λαθρομετανάστευση- Μεταναστευτική πολιτική
Εμφανίσεις: 751



Το Αμυντικό μας δόγμα είναι αδιαπραγμάτευτο.

Εδαφική Ακεραιότητα, Εθνική Ανεξαρτησία, Απαραβίαστα Σύνορα, Λαϊκή Ενότητα, Αξιοπρέπεια...Κι όλα αυτά με μία λέξη: ΕΙΔΟΜΕΝΗ. Αστυνομία, στρατός, συνοριοφύλακες, πολιτική άμυνα, λαός ενωμένος και ποτέ νικημένος. Όχι, δεν παραβίασαν τα σύνορα οι σκοπιανοί. Αλλοίμονο με τι κότσια; Απλούστατα ρυθμίσεις κυκλοφορίας έκαναν στις μεταναστευτικές ροές.

Παιδαγώγησαν για το καλό τους τους πιο ζωηρούς που ανέβηκαν στα κάγκελα και τους επαναπροώθησαν, όπως κάναμε κι εμείς εξάλλου στα Μικρασιατικά Παράλια. Η αστυνομία των Σκοπιανών απλά τους υποβάστασε, ενω η δική μας, πιο πολιτισμένη, απλά διδασκόταν καλούς τρόπους από το κρατίδιο, χωρίς όμως να διαταράσσει το μάθημα. Εκείνοι δε - οι σκοπιανοί - χωρίς να παραβιάσουν ποτέ τα ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα παραβιασμένα σύνορά μας, κατέβηκαν, δεν κατέβηκαν, πιο κάτω ακόμη, πάντως πέταξαν καπνογόνα από την εδώ πλευρά. Σκοπιανό πόδι νοτιοσλάβου όμως δεν πάτησε την πατρώα γη!!!

Είναι σα να λέμε ότι βομβάρδησε η Τουρκία με το πυροβολικό της στην δυτική όχθη του Έβρου πάνω από το ποτάμι και δώθε, πέρασαν τα αεροπλάνα χιλιάδες φορές στον FIR και οι πυραυλάκατοι έκαναν βόλτες στο Σούνιο, αλλά δεν παραβίασαν κανένα σύρμα ούτε στον αέρα, ούτε στο Αιγαίο!!! Αλήθεια έχει σύνορα ο αέρας;;; Έχει σύνορα η θάλασσα;;; Έχουν τα ποτάμια σύνορα;;; Αλήθεια έχει σύνορα η Ελλάδα;;;

ΥΓ. Αν κάποιο ανοιξιάτικο βράδυ μαζί με τα ενοχλητικά κουνούπια ακούσετε και ασταμάτητα πνιχτά γέλια, να ξέρετε ότι θα είναι από τα βατράχια της ΕΔΩΜΕΝΕΙΣ, που έχουν πλαντάξει από το κλάμα για την κατάντια της ελληνικής υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής και καλής γειτονίας και αστυνομικής συμπεριφοράς... Ναί, από όλα αυτά!!! Γελάστε και σεις μαζί τους αν μπορέσετε!!! Ή Κλάψτε...

 

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Εθνικά Θέματα
Λαθρομετανάστευση- Μεταναστευτική πολιτική
Εμφανίσεις: 743

lathrometanasteysh 15


Με πάνω από 52.000 πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες (με αυξητική τάση) στην γονατισμένη από την οικονομία Χώρα μας, με δεδομένη την έλλειψη συγκροτημένης στρατηγικής από πλευράς κυβέρνησης, με εμφανή την διοικητική ανεπάρκεια και με εκατοντάδες «αλληλέγγυους» άγνωστης προέλευσης να έχουν «το κουμάντο» φοβόμαστε ότι το Προσφυγικό εμπεριέχει πλέον μία βραδυφλεγή ωρολογιακή βόμβα.

Από τις πρώτες ημέρες οι  μεγάλες μάζες των παρανόμων εισελθόντων προσώπων σχημάτισαν την εντύπωση και μάλλον όχι… αδικαιολόγητα ότι στην Ελλάδα  δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος και συντεταγμένη Πολιτεία. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η σε μεγάλο βαθμό αυτονόμηση που έφθασε στα όρια της ανυπακοής προς το Κράτος που τους φιλοξενεί. Το έλλειμμα κρατικής εξουσίας και στην ουσία η μη άσκηση κυριαρχίας στον Πειραιά στην Ειδομένη αλλά και σε hot spots στα νησιά μας (καθόσον δεν εφαρμόζονται οι Νόμοι) δημιούργησε συνθήκες για μία σχεδόν  ανεξέλεγκτη δράση των λεγόμενων «αλληλέγγυων» και  κάποιων άλλων άγνωστης προέλευσης ομάδων που αυτοπροσδιορίζονται και αυτές ως ΜΚΟ.

Εύλογο είναι το  ερώτημα τι είδους «έκρηξη» θα προκαλούσε αυτή η… ωρολογιακή βόμβα. Σε ό,τι αφορά στον κίνδυνο έκρηξης των τοπικών κοινωνιών έχουμε ήδη από  την Παρασκευή 8 Απριλίου στο liberal.gr το σχετικό άρθρο του Γιάννη Σιδέρη, οπότε και θα  ήταν πλεονασμός κάθε επανάληψη. Όμως υπάρχουν και κάποια άλλα σημεία στα οποία εκτιμούμε ότι οι Αρχές Ασφαλείας θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη σημασία προκειμένου να αποφευχθούν ανεπιθύμητες περιπλοκές και οπωσδήποτε ένας εθνικός διασυρμός.

Τα συνεχιζόμενα επεισόδια στην μεθόριο Ελλάδος και πΓΔΜ και συγκεκριμένα στην περιοχή της Ειδομένης, μεταξύ των προσφύγων και μεταναστών από την μία και των μονάδων συνοριακής φύλαξης της γειτονικής μας χώρας από την άλλη, ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξελιχθούν σε  μεθοριακό επεισόδιο και να θέσουν σε κίνδυνο τις διεθνείς σχέσεις της Χώρας.  Όταν μάλιστα οι βόρειοι γείτονες μας εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να παγιώσουν περαιτέρω  σε διεθνές επίπεδο  το αυθαίρετο ιστορικά συνταγματικό τους όνομα κάτι που αντίκειται στα ελληνικά συμφέροντα. Είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να βρεθεί στην γωνία κατηγορούμενη γιατί οι αρμόδιες αρχές της δεν αποτρέπουν τις προκλητικές ενέργειες των προσφύγων-μεταναστών οι οποίοι βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος. Φαντασθείτε τι θα κάναμε και τι θα λέγαμε εμείς αν γινόταν αυτό στον… Έβρο.

Η παρακώλυση συγκοινωνιών όπως το κλείσιμο της σιδηροδρομικής γραμμής, δρόμων αλλά και των λιμανιών και η παρεμπόδιση απόπλου  είναι πράξεις ποινικά κολάσιμες και θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Το κράτος μπορεί να έχει δείξει ανοχή σε αυτήν την  συνήθη τακτική… πάλης, κατά  όπως λέγεται στην αριστερή ρητορική των διαφόρων …ημεδαπών κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων  αλλά εδώ έχουμε πλέον κάτι διαφορετικό. Η ανοχή δημιουργεί όρεξη για επέκταση και αναβάθμιση των διαμαρτυριών ανθρώπων οι οποίοι  μάλιστα βρίσκονται σε αδιέξοδο και ίσως σε απόγνωση.

Θεωρούμε όμως σκόπιμο να προχωρήσουμε ακόμα πιο βαθιά και χωρίς δόση κινδυνολογικής ρητορικής  που θα κάνει κάποιους να μας αποκαλέσουν Κασσάνδρες να θέσουμε δύο  σενάρια που δεν απέχουν από την πραγματικότητα.

Έχουμε σκεφθεί τι  πρόκειται να γίνει (αν δεν έχει γίνει ήδη κάτι…παρόμοιο) αν μία ομάδα 150-200 προσφύγων-μεταναστών κινηθούν από hot spot σε παρακείμενο Στρατόπεδο; Δυστυχώς  δημιούργησαν hot spots και κέντρα φιλοξενίας σε απόσταση μικρότερη των 500 μ από ενεργά Στρατόπεδα σε τρία νησιά μας. Με προθέσεις από τις πιο απλές που να συνιστούν μία απλή διαμαρτυρία μέχρι ουσιαστικής απειλής για την ασφάλεια του προσωπικού, εγκαταστάσεων και μέσων. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι Διοικήσεις θα πρέπει να έχουν εξουσιοδοτηθεί (αν δεν έχουν ήδη) εγκεκριμένους κανόνες εμπλοκής από κυβερνητικής πλευράς και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα από όλο το φάσμα των αρχών ασφαλείας. Η εξασφάλιση της περιοχής μέχρι και την  περίμετρο του Στρατοπέδου είναι αρμοδιότητας επιχειρησιακής δράσης της ΕΛΑΣ.

Έχουμε σκεφθεί ότι μετά τις καθημερινές πλέον συμπλοκές στον Πειραιά ή στην Χίο μία διαμαρτυρία εκατοντάδων ή ακόμα και χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάληψη κρατικών κτήριών ή άλλων κρίσιμων εγκαταστάσεων με ότι αυτό συνεπάγεται; Μήπως ήλθε ή ώρα όχι μόνο να σχεδιασθεί η αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης αλλά να γίνει και σχετική άσκηση;

Έχουμε σκεφθεί ότι μεταξύ αυτών των δύσμοιρων ανθρώπων που εισήλθαν παράνομα στην Χώρα μας μπορεί να  υπάρχουν και ακραία στοιχεί ή τζιχαντιστές  οι οποίοι συνιστούν απειλή για την Ελλάδα, την Ευρώπη και όλο τον Δυτικό πολιτισμό; Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι έχουν πραγματοποιηθεί αποτελεσματικοί έλεγχοι και έχουν εντοπισθεί επικίνδυνα άτομα αλλά τι γίνεται σε περίπτωση που κάποιοι έχουν ξεφύγει και στατιστικά σίγουρα κάποιοι θα έχουν ξεφύγει.

Έχουμε τελικά εξετάσει όλους αυτούς που δρουν ανεξέλεγκτα  στην Ελληνική Επικράτεια αυτοπροσδιοριζόμενοι  ως  «αλληλέγγυοι» και κατευθύνουν τους φιλοξενούμενους πρόσφυγες και μετανάστες όχι μόνο να μην είναι συνεργάσιμοι με τις κρατικές αρχές αλλά να μην υπακούσουν και να μην σέβονται τους Νόμους της Χώρας που τους φιλοξενεί. Γνωρίζουμε τις διασυνδέσεις τους και τα κίνητρα τους έτσι ώστε να εξηγηθεί γιατί δημιουργούν συνθήκες «κράτους εν κράτει» στον Πειραιά, στην Ειδομένη και σε άλλους χώρους που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες και μετανάστες.

Θέτουμε ζητήματα που αν δεν …προέκυψαν,  εκτιμούμε ότι θα μπορούσαν να προκύψουν και ζητάμε χωρίς απολύτως καμία αντιπολιτευτική διάθεση να ληφθούν υπόψη ως μία δημιουργική ανησυχία που θα οδηγήσει στην λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων για να αποφευχθεί οτιδήποτε που θα προκαλούσε εθνικό διασυρμό. Δεν θα πούμε εμείς αν θα πρέπει να είναι κλειστά ή όχι τα κέντρα φιλοξενίας (ή… προαναχωρησιακά κατά τους γλωσσοπλάστες του ΣΥΡΙΖΑ), ούτε να υποδείξουμε ότι θα πρέπει να συλλαμβάνονται άμεσα και ακόμα να απελαύνονται όσοι «αλληλέγγυοι» είναι … «σκοτεινοί αλληλέγγυοι» και δρουν εναντίον της Ελλάδος αλλά επιτέλους ας εμφανισθεί το Κράτος και μάλιστα ψύχραιμο και αποφασιστικό.


Πηγή: Liberal

Εθνικά Θέματα
Λαθρομετανάστευση- Μεταναστευτική πολιτική
Εμφανίσεις: 773

aylan 01


Κοιτάζω και ξανακοιτάζω το σκίτσο του Αϊλάν και σκέφτομαι την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου να μην ξεχάσω το όνομά του: αυτό το παιδάκι που όσο ζούσε ήταν ένα ακόμα παιδάκι, με το θάνατό του είχε γίνει το σύμβολο ενός δράματος…

Πολλούς μήνες αργότερα, οι περιγραφές που φτάνουν από τα κέντρα φιλοξενίας με μπερδεύουν. Ανάμεσα σε ιστορίες ανθρώπινες και τρυφερές που σε κάνουν να θέλεις πιο πολύ να αγκαλιάσεις και να στοργέψεις αυτές τις ψυχές, ξεπετάγονται ιστορίες αχαριστίας, προκλητικές συμπεριφορές, τρομακτικές αφηγήσεις που δε μπορείς πάντα να αμφισβητήσεις και δεν επιτρέπεται και να αψηφήσεις…

Οι άνθρωποι που ζουν από κοντά αυτή τη νέα μορφή ανομοιογενούς κοινωνίας που φιλοξενείται στη χώρα μου, δεν έχουν να πουν μόνο για ευγνωμοσύνη και διάθεση συνεργασίας… έχουν να πουν πολλά για προκλήσεις, για βίαιες συμπεριφορές, για απειλές…

Σε μια πατρίδα που μοιάζει ακυβέρνητη, σε ένα πρόβλημα που μοιάζει να μην έχει λύση, δε μπορώ να κατηγορήσω το φόβο που κορυφώνεται μέρα με τη μέρα, ειδικά όταν οι πληροφορίες αυτές δεν έρχονται από ιδεολογικά μισάνθρωπες πηγές, αλλά από τους ίδιους τους εθελοντές που έχουν ασπαστεί την έννοια της προσφοράς και που συχνά συναντούν εχθρική συμπεριφορά από τους ευεργετηθέντες.

Το ομολογώ, όλα όσα ακούω από χείλη που σέβομαι, κλονίζουν την πίστη μου στα ίδια μου τα πιστεύω και αυτό είναι που με θυμώνει πιο πολύ: θέλω να βοηθηθούν αυτοί οι άνθρωποι, ξέρω ότι είναι στη φιλοσοφία μας να βοηθάμε κι είμαι πολύ περήφανη που οι συμπατριώτες μου (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) έχουμε αυτή τη φιλοσοφία… καμαρώνω για τον τρόπο που οι Έλληνες δώσαμε και δίνουμε το υστέρημά μας σε ανθρώπους θαλασσοδαρμένους, καμαρώνω που κι αυτή η Εκκλησία βοηθά ανεξίθρησκα… η άρνηση της προσφοράς είναι έξω από το πετσί μας, δε μας ταιριάζει… κι όμως οι συμπεριφορές μερικών φιλοξενούμενων και η Κρατική αδιαφορία (όπως τουλάχιστον εγώ την εισπράττω) κάνει την άρνηση της προσφοράς όλο και πιο δελεαστική και κάνει την ανθρωπιά να μοιάζει με αφέλεια και ανοησία…

Φοβάμαι; Ναι, φοβάμαι…

Φοβάμαι γιατί όπως φαίνεται το να είσαι άνθρωπος είναι πολύ κακό στο σύγχρονο κόσμο και ως κακό τιμωρείται με απομόνωση… φοβάμαι γιατί η ανθρωπιά γίνεται όπλο στα χέρια των απάνθρωπων… φοβάμαι γιατί για να ανθίσει η ανθρωπιά των κοινών θνητών πρέπει να προστατεύεται από την αποφασιστικότητα των ισχυρών και οι δικοί μου ισχυροί δεν έχουν επιδείξει αυτή την αποφασιστικότητα…

Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει σχέδιο εις βάρος ημών των αφελών –το ακούω έντονα, και όσο κι αν αρνούμαι να το πιστέψω, δυστυχώς δεν βλέπω να διαψεύδεται εμπράκτως. Μα εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα δε νομίζω ότι έχει και μεγάλη σημασία: ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο, η λυκοφιλία των εξωτερικών φίλων και η απραξία των εγχώριων Αρμοδίων δεν αποτελεί εχέγγυο ότι όλα θα πάνε καλά… είτε λόγω κάποιου σχεδίου ή από βλακεία, η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι… και το μπαμ είναι εξίσου επικίνδυνο είτε γίνει εσκεμμένα ή από αμέλεια…

Φοβάμαι; Ναι, φοβάμαι…

Φοβάμαι πως στα μάτια των Ισχυρών είμαστε όλοι αναλώσιμοι –βοηθούντες και βοηθούμενοι…

Φοβάμαι πως πλησιάζει η στιγμή που θα μου ζητηθεί να γίνω κάτι που δεν είμαι, με αντάλλαγμα την ασφάλειά μου… και φοβάμαι ότι ίσως από φόβο επιλέξω την ασφάλεια και χάσω τον εαυτό μου…

Γι’ αυτό κοιτάζω ξανά και ξανά το σκίτσο του Αϊλάν: γιατί όλο και πιο συχνά τον νοιώθω να γίνεται και δικό μου σύμβολο… νιώθω ότι συμβολίζει πια πολλά περισσότερα από ένα νεκρό προσφυγόπουλο: συμβολίζει τη νεκρή ανθρωπιά, τη νεκρή ασφάλεια, τον κόσμο μας όπως τον ξέραμε που αλλάζει δραματικά και απάνθρωπα… νιώθω ότι συμβολίζει και το δράμα κάθε ανθρώπου που θέλει να ζήσει χωρίς να ανταλλάξει τα ιδανικά με τα δικαιώματά του… και που πολεμιέται ακριβώς γι’ αυτό…

 

Πηγή: Η άλλη όψη

Εκκλησιαστική επικαιρότητα
Σύνοδος της Κρήτης [2016]
Εμφανίσεις: 888

panagouda 02

Α´ Μέ μεγάλη χαρά καί ἀνακούφισι εἴχαμε πληροφορηθῆ ὅτι εἶχε συμφωνηθῆ ὥστε οἱ ἀποφάσεις τῆς μελλούσης νά συγκληθῇ Αγίας και Μεγάλης Συνόδου θα ελαμβάνοντο μέ ὁμοφωνίαν.
Αὐτό μᾶς εἶχε διασκεδάσει τούς φόβους καί τίς ἀνησυχίες –πού εὐλόγως μέχρι τότε ὑπῆρχαν– ὅτι, δηλαδή, αὐτά πού θά ἀποφασισθοῦν πιθανότατα θά παρεκκλίνουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν καί παράδοσιν. Διότι, δόξα τῷ Θεῷ, ἔχομε ὄχι μόνον ἕναν ἀλλά ἀρκετούς Ἱεράρχες, πού δέν εἶναι μόνον «θρόνων διάδοχοι» τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά καί τῶν «τρόπων (αὐτῶν) μέτοχοι».
Ὅταν, ὅμως, προσφάτως ἀνεγνώσαμε μερικά Προσυνοδικά κείμενα –πού ὕστερα ἀπό πιέσεις τελικῶς δημοσιοποιήθηκαν– ἡ χαρά μας μετεβλήθη σέ βαθύτατη θλῖψιν καί ἱεράν ἀγανάκτησιν, διότι διεπιστώσαμε ὅτι ἡ συμφωνηθεῖσα ὁμοφωνία ἦταν ὅρος κενός περιεχομένου, κατ᾽ εὐφημισμόν καί ὑπενθυμίζων τήν «νέαν γλῶσσαν» τῆς Νέας Ἐποχῆς πού προσδίδει στίς λέξεις τό ἀντίθετον νόημα (πρβλ. «ἀντιρρατσιστικός» νόμος).
Συγκεκριμένως ἐπισημαίνομε –ἀφήνοντας ἀσχολίαστη τήν καιριωτάτην ἀσυνέπειαν τῆς μέ πᾶσαν μυστικότητα διαμορφώσεως τῶν κειμένων ἄνευ τῆς ἐγκρίσεώς τους ὑπό τῶν τοπικῶν Ἱεραρχιῶν– ὅτι βάσει τοῦ «Κανονισμοῦ ὀργανώσεως καί λειτουργίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου»:
1. Κωλύεται ἡ συμμετοχή πάντων τῶν ἐπιθυμούντων καί δυναμένων νά συμμετάσχουν ἐπισκόπων, παραβιαζομένης πανηγυρικῶς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ἐν προκειμένῳ.
2. Ὁρίζεται συγκεκριμένος ἀνώτατος ἀριθμός ἐπισκόπων (25), διά τῶν ὁποίων θά ἐκπροσωπῆται ἑκάστη Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία (Μέ ποῖα ἆραγε κριτήρια θά ἐπιλεγοῦν;...)
3. Στήν τελική ψηφοφορίαν οἱ Ἐπίσκοποι δέν θά ἔχουν ψῆφον (!), ἀλλά μόνον οἱ Ἐκκλησίες.
4. Ἡ ψῆφος ἑκάστης Ἐκκλησίας ἐξάγεται βάσει τῆς ἀρχῆς τῆς πλειονοψηφίας καί ὄχι τῆς ὁμοφωνίας!
Συμφώνως δέ μέ τήν ἑρμηνείαν τῆς «ὁμοφωνίας» στήν Εἰσήγησιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στήν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στήν Γενεύη, ἀκόμη καί ἡ ἀρνητική ψῆφος μιᾶς ἤ περισσοτέρων Ἐκκλησιῶν –ὅπως καί ἡ λόγῳ διαφωνίας ἀποχώρησίς τους ἐκ τῆς Συνόδου– οὐδόλως θίγει τήν «ὁμοφωνίαν» τῆς ἀποφάσεως! Οἱ Ἐκκλησίες πού διαφωνοῦν ἔχουν μόνον τήν δυνατότητα νά καταχωρήσουν τήν διαφωνίαν τους στά Πρακτικά, ἀλλά ὑποχρεοῦνται νά προσυπογράψουν τήν ἀπόφασιν πρός τήν ὁποίαν διαφωνοῦν!!! Ἔτσι, φυσικά, δέν θά εἶναι δύσκολον νά ἐπιτευχθῇ τοιαύτη «ὁμοφωνία» ἐπί ὁποιασδήποτε ἀποφάσεως.
Καί ἄν μέν οἱ ἀποφάσεις ἀφοροῦν δευτερεύοντα καί τριτεύοντα θέματα, μικρόν τό κακόν. Ὅταν, ὅμως ἔχωμε θέματα πίστεως «ἔνθα Θεός τό κινδυνευόμενον», τό νά ὑποχρεοῦται μία Ἐκκλησία νά ὑπογράψῃ τήν αἵρεσιν (!), αὐτό εἶναι φοβερόν καί ἀνήκουστον.
Ἄν ἴσχυαν αὐτά, ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἀφοῦ ὡμολογοῦσε στά Πρακτικά τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, θά ὑπέγραφε τελικῶς τήν Ἕνωσιν. Τότε, ὁ Πάπας Εὐγένιος θά πανηγύριζε καί δέν θά ἀναφωνοῦσε ἀπηλπισμένος τό «Λοιπόν, πεποιήκαμεν οὐδέν», καί σήμερα –κατά ἄνθρωπον ὁμιλοῦντες– θά ἤμαστε Οὐνῖτες. Ἄν ἴσχυαν αὐτά, οἱ πιεσθέντες καί ὑπογράψαντες ἐπίσκοποι, μετά τήν ἐπιστροφήν τους στήν Κωνσταντινούπολιν, δέν θά ἐκραύγαζαν μετανοοῦντες καί δακρύοντες τό: «Ἡ δεξιά αὕτη ὑπέγραψεν· ἐκκοπήτω».
 
Β´ Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, θεωροῦμεν ὅτι ὑπερβαίνει πάντα χαρακτηρισμόν ἡ προσπάθεια νά περιβληθοῦν οἱ ἀποφάσεις τῆς τοιαύτης Συνόδου τό κῦρος καί τήν αὐθεντίαν τοῦ Ὀρθοδόξου συνοδικοῦ συστήματος καί, μάλιστα, ἡ ἐκτόξευσις ἀπειλῶν σέ ὅσους δέν ὑπακούσουν ἀπροϋπόθετα σ᾽ αὐτές (Βλ. Προαναφερθεῖσαν εἰσήγησιν τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου καί τό κείμενον: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον»).
Φυσικά, καί τό συνοδικόν σύστημα, «μηχανιστικά» (κατά τόν εὔστοχον χαρακτηρισμόν τοῦ Καθηγητοῦ κ. Δ. Τσελεγγίδη) ἐφαρμοζόμενον, δέν ὀρθοτομεῖ ἀπροϋπόθετα τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τό «ἀλάθητο» εἶναι παραπλήσιον μέ τό «ἀλάθητο» τοῦ Πάπα, ὅπως χαρακτηριστικά ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης Ρωμανίδης. Ἁπλῶς εἶναι πιό δημοκρατικό, ἀλλ᾽ ὄχι Ἁγιοπνευματικό. [Εὐνόητον εἶναι ὅτι οἱ προαναφερθέντες σχεδιασμοί, ἐφ᾽ ὅσον τελικῶς ἰσχύσουν στήν μέλλουσα Σύνοδον, δέν ἔχουν καμμίαν σχέσιν μέ τόν συνοδικό θεσμό, οὔτε κἄν «μηχανιστικά» νοούμενον].
Θά παραθέσωμε σχετικῶς δύο χαρακτηριστικά ἀποσπάσματα ἀπό τήν διδασκαλίαν τοῦ Γέροντος Σωφρονίου (Σαχάρωφ), ἡ ὁποία, φυσικά, ταυτίζεται καί συνοψίζει τήν διδασκαλίαν καί τήν πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ θέματος διαχρονικά. Ἐπελέξαμε τόν Γέροντα Σωφρόνιον γιά πολλούς λόγους. Καί διότι, ὡς σύγχρονος, ἐγνώριζε τούς περί τήν μέλλουσαν ταύτην Σύνοδον προβληματισμούς, καί ὡς ἄκρως πεπαιδευμένον, καί διότι οὐδείς δύναται νά τόν κατηγορήσῃ ὡς φανατικόν ἤ ὡς ἀντιπατριαρχικόν –ἄν καί Ρῶσσος, ὑπήγαγε τό Μοναστήριόν του στό Ἔσσεξ ὑπό τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου–, καί, τό κυριώτερον, ὡς Πνευματοφόρον καί ὁμιλοῦντα ἐκ τῶν θείων αὐτοῦ ἐμπειριῶν καί ὄχι στοχαστικῶς ἐκ τῆς διανοίας του.
 
α´ Στό πρῶτο ἀπόσπασμα, ἀφοῦ προηγουμένως ἔχῃ ἐπισημάνει ὅτι τά μέλη τῶν Συνόδων πρέπει νά εἶναι ἐκπαιδευμένα στήν ἀρετήν τῆς ὑπακοῆς καί νά παραμένουν σέ ἀδιάλειπτη νοερά προσευχή, ἡ ὁποία θά τούς πληροφορῇ «πότε καί σέ ποιόν ὁμιλεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον», διά νά ὑπακούσουν σ᾽ αὐτόν, χωρίς νά ἐπηρεάζωνται ἀπό τήν ἱεραρχικήν θέσιν τῶν συνοδικῶν –καθόσον «Τό Πνεῦμα Αὐτό “ὅπου θέλει πνεῖ” (Ἰωάν. 3, 8), χωρίς ὁπωσδήποτε νά ὑπολογίζει τήν ἱεραρχική θέση τῶν συνοδικῶν»–, στήν συνέχεια φανερώνει τό μυστήριον τῆς ἀληθοῦς καί ὄντως ἀλαθήτου Συνόδου: «Ὁ καθένας ἀπό ἐκείνους, στούς ὁποίους ἀποκαλύπτεται κατά τήν ἐνέργειά Του τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ἐκφράζει τήν Ἀλήθεια μέ ταπείνωση, καί ὅλοι μέ τήν χαρά τοῦ πνεύματός τους τήν ἀποδέχονται». Καί ἀμέσως κατωτέρω συμπεραίνει ὠμά καί ἀπερίφραστα: «Ὅταν δέν ὑπάρχουν τά σημεῖα αὐτά, ἡ Ἁγία Σύνοδος μετατρέπεται σέ “σύλλογο” ἤ “ὁμάδα” εἰδικῶν διεκπεραιωτῶν ἤ ἐπαγγελματιῶν θεολόγων, χωρίς νά ὑπάρχει ἡ δυνατότητα ἐξόδου ἀπό τό ἐπίπεδον τῶν ἀνθρώπινων εἰκασιῶν». («Τό μυστήριον τῆς χριστιανικῆς ζωῆς», σσ. 32-33).
Χρειάζεται κάποιο σχόλιον;
 
β´ Στό δεύτερο ἀπόσπασμα ἀναφέρεται στό Filioque καί στήν προσωπική του ἄρνησι νά συμφωνήσῃ μέ αὐτό «ἔστω καί ἄν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ κόσμου συναχθοῦν σέ κάποια Οἰκουμενική Σύνοδο καί ὑποστηρίξουν τό δόγμα αὐτό τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ». Νομίζω, ὅμως, ὅτι ἀξίζει νά παρατεθῇ ὁλόκληρο τό σχετικό ἀπόσπασμα αὐτούσιο, δεδομένης καί τῆς βαρύτητος τοῦ σχολιαζομένου θέματος (filioque) γιά τίς διαχριστιανικές σχέσεις, μέ τίς ὁποῖες θά ἀσχοληθῇ ἡ Σύνοδος «Γιά νά ἀπομακρύνουμε μέ ριζικό τρόπο ἀπό τό Σύμβολο τῆς πίστεώς μας τή διφορούμενη ἔννοια τοῦ Filioque (καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ), ἀρνούμαστε κατηγορηματικά νά δεχθοῦμε στό Σύμβολο τόν ὅρο αὐτό. Δέν μᾶς χρειάζονται οἱ ποικίλες ἑρμηνεῖες, πού “ἁπαλύνουν” τό νόημα τοῦ ὅρου αὐτοῦ. Ὁ ὅρος αὐτός, οὕτως ἤ ἄλλως, ἐπιστρέφει τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου στό ἴδιο βασικό λάθος τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ, δηλαδή στήν ἀναγνώριση ὑπεροχῆς τοῦ ἀπροσώπου (ὑπερπροσωπικοῦ) γενικοῦ ἐπάνω στό προσωπικό, τό μερικό.
» Γιά μένα προσωπικά, αὐτό ἔχει τόσο σπουδαία σημασία, ὥστε νά μή βλέπω τόν ἑαυτό μου σέ θέση νά συμφωνεῖ μέ τό Filioque, ἔστω καί ἄν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ κόσμου συναχθοῦν σέ κάποια Οἰκουμενική Σύνοδο καί ὑποστηρίξουν τό δόγμα αὐτό τοῦ ρωμαιοκαθολικισμοῦ.
» Ἔξω ἀπό τό δόγμα τοῦ Filioque, δηλαδή μέ τήν Ὀρθόδοξη θεώρηση τῆς Θεότητος, καί συνεπῶς καί τή θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου (ἀνθρωπολογία), εἶναι ἀδύνατον νά διανοηθοῦμε τό δόγμα τοῦ ἀλάθητου τοῦ Πάπα τῆς Ρώμης. Τό δόγμα αὐτό ἀπό μόνο του ὁδηγεῖ τόν Χριστιανισμό τόσο μακριά ἀπό τόν αὐθεντικό χαρακτήρα καί τό νόημά του, ὥστε ἁπλῶς νά μήν μπορῶ νά ἀναγνωρίσω οὔτε Χριστό οὔτε ἄνθρωπο στόν ρωμαιοκαθολικισμό. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι καί ἐξωτερικά ἡ ἔκφραση τοῦ προσώπου τους τόσο διαφέρει ἀπό τήν ἔκφραση τοῦ ὀρθοδόξου ἀνθρώπου». (ἔνθ᾽ ἀν., σσ. 143-144).
Βάσει τῶν ἀνωτέρω –τά ὁποῖα καί ἐκφράζουν τήν πίστιν, τήν διδασκαλίαν καί τήν δισχιλιετῆ πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας– εἶναι ἀδιανόητον νά διακηρύττεται ἐκ τῶν προτέρων καί ἀπροϋπόθετα ἡ αὐθεντία καί τό ἀλάθητον τῆς μελλούσης Συνόδου, καί νά ἐκσφενδονίζωνται ἀπειλαί καθ᾽ ὅσων τυχόν δέν θά συμφωνήσουν.
Ἄν ἴσχυε τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῶν προσυνοδικῶν κειμένων, θά ἔπρεπε νά ἐθεωρούσαμε ὡς Οἰκουμενικές πλεῖστες ὅσες Συνόδους, τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία κατεδίκασε ὡς Αἱρετικές, Ψευδοσυνόδους, Ληστρικές κ.τ.ὅ. [Λ.χ.: τήν «Ληστρικήν» ἐν Ἐφέσῳ (449) τήν ἐν Λυών (1274), τήν ἐν Φερράρᾳ-Φλωρεντίᾳ (1438-1440) κ.ἄ.π.]· καί, κατά συνέπειαν, πλείστους ὅσους Ἁγίους Μάρτυρας καί Ὁμολογητάς (Λ.χ.: τόν Ἅγιον Φλαβιανόν Κωνσταντινουπόλεως, τούς ἐπί Βέκκου μαρτυρήσαντας Ἁγιορεῖτας Πατέρας, τόν Ἅγιον Μᾶρκον τόν Εὐγενικόν κ.ἄ.π.) θά ἔπρεπε νά τούς θεωρούσαμε ὡς ἀναθεματισμένους αἱρετικούς, ἐπειδή ἀνυπάκουσαν στίς δῆθεν Οἰκουμενικές Συνόδους.
Ἐν ἀντιθέσει πρός τά προσυνοδικά κείμενα, στήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ἀνακήρυξις μιᾶς Συνόδου ὡς Οἰκουμενικῆς γίνεται ἐκ τῶν ὑστέρων (συνήθως ὑπό τῆς ἑπομένης Συνόδου), ἀφοῦ, δηλαδή, γίνῃ ἀποδεκτή ἀπό τήν συνείδησιν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος.

Λίαν ἀποκαλυπτική διά τόν καθοριστικόν αὐτόν ρόλον τοῦ πληρώματος στόν Συνοδικόν θεσμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ γνωστή Ἐγκύκλιος τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν (1848), ἀπαντητική πρός τόν πάπα Πῖον τόν Θ´, πού μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει: «Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καί ὁμοειδές τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ». Εἶναι χαρακτηριστική καί ἀναντίρρητος ἡ μαρτυρία αὐτή, διότι δέν προέρχεται ἀπό στόματα λαϊκῶν ἤ μοναχῶν, πού ἐνδεχομένως ἦταν δυνατόν νά κατηγορηθοῦν ὅτι διεκδικοῦν καί σφετερίζονται ξένα δικαιώματα, ἀλλά ἀπό τά στόματα Πατριαρχῶν –καί μάλιστα ἀπό τήν Σύνοδον καί τῶν τεσσάρων Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν– πού ὁμολογοῦν ἀπερίφραστα τά ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ ἰσχύοντα, χωρίς νά θεωροῦν ὅτι δι᾽ αὐτῶν περιορίζουν τήν δικαιοδοσίαν τους, ἀλλ᾽ ὄντες βέβαιοι ὅτι καταθέτουν αὐθεντικά τήν Ὀρθόδοξον πραγματικότητα.

 

Πηγή: Θρησκευτικά

Κοινωνία, Θεσμοί, Δίκαιο
Κάρτες, Αχρήματη Κοινωνία και Προσωπικά Δεδομένα
Εμφανίσεις: 595

karta toy polith 03

Μετά βαθείας θλίψεως καί μεγίστης ἐκπλήξεως πληροφορούμεθα τήν πρόθυμον καί ἐσπευσμένην πρόθεσιν τῆς Κυβερνήσεως νά ὑλοποιήσῃ τίς ἔξωθεν ἐντολές σκοτεινῶν κέντρων, διά τήν ἐπιβολήν τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη». Πρός δημιουργίαν δέ συγχύσεως καί παραπλανήσεως τῆς ἀντιδρώσης συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, δρομολογεῖ καί τήν παράλληλον προώθησιν τῆς λεγομένης Ἀστυνομικῆς Ταυτότητος ὑψηλῆς ἀσφαλείας. Καί ὅλα αὐτά κάτω ἀπό ἕνα πέπλο μυστικότητος, ἀσάφειας καί διαχεομένων ἀντιφατικῶν πληροφοριῶν, ὅσον ἀφορᾶ τίς προδιαγραφές τους.


ΑΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Ή ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΕΜΦΕΡΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ*
 
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Πρός τόν/τήν:
Πρόεδρο τῆς Κυβέρνησης καί τοῦ Σύριζα κ. Τσίπρα Ἀλέξιο

Πρόεδρο τῆς Βουλῆς
κ. Βούτση Νικόλαο
Πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας
κ. Μητσοτάκη Κυριάκο
Πρόεδρο τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς
κ. Μιχαλολιάκο Νικόλαο
Πρόεδρο τῆς Δημοκρατικῆς Συμπαράταξης κ. Γεννηματά Φωτεινή
Γ. Γ. Τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλάδας κ. Κουτσούμπα Δημήτριο
Πρόεδρο τοῦ Κόμματος Τό Ποτάμι
κ. Θεοδωράκη Σταῦρο
Πρόεδρο τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων
κ. Καμμένο Παναγιώτη
Πρόεδρο τῆς Ἕνωσης Κεντρώων
κ. Λεβέντη Βασίλειο
καί τούς λοιπούς κ.κ. Βουλευτές
τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου
 
Καρυές, Ἅγιον Ὄρος, 4/17-4-2016
 
Θέμα: Ἄρνησις Παραλαβῆς τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη ἤ οἱασδήποτε παρεμφεροῦς ἠλεκτρονικῆς Ταυτότητος
 
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε τῆς Κυβέρνησης,
Ἀξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές,
Μετά βαθείας θλίψεως καί μεγίστης ἐκπλήξεως πληροφορούμεθα τήν πρόθυμον καί ἐσπευσμένην πρόθεσιν τῆς Κυβερνήσεως νά ὑλοποιήσῃ τίς ἔξωθεν ἐντολές σκοτεινῶν κέντρων, διά τήν ἐπιβολήν τῆς «Κάρτας τοῦ Πολίτη». Πρός δημιουργίαν δέ συγχύσεως καί παραπλανήσεως τῆς ἀντιδρώσης συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, δρομολογεῖ καί τήν παράλληλον προώθησιν τῆς λεγομένης Ἀστυνομικῆς Ταυτότητος ὑψηλῆς ἀσφαλείας. Καί ὅλα αὐτά κάτω ἀπό ἕνα πέπλο μυστικότητος, ἀσάφειας καί διαχεομένων ἀντιφατικῶν πληροφοριῶν, ὅσον ἀφορᾶ τίς προδιαγραφές τους.
Θεωροῦμε τά ἀνωτέρω ὡς τά πλέον Ἀντίχριστα, ἀνθελληνικά, ἀντιλαϊκά, ἀντιδημοκρατικά (φασιστικά) καί ἀντισυνταγματικά νομοθετήματα ἐξ ὅλων ὅσα ἡ παροῦσα Κυβέρνησις, ἀλλά καί οἱ πρό αὐτῆς, ἔχουν νομοθετήσει, ἀποσκοποῦσαι στήν πνευματικήν καί σωματικήν ἐξόντωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μας.
Τήν ἔκπληξίν μας κορυφώνει τό γεγονός ὅτι μόλις πρό ἔτους τό ἐν λόγῳ νομοσχέδιον εἶχε δεχθεῖ εἰς ποσοστόν 98% (!) ἀρνητικά σχόλια κατά τήν σχετικήν διαβούλευσιν, πού εἶχαν ἀναγκάσει τήν Κυβέρνησιν νά ἀποσύρῃ τίς ἐπίμαχες περί «Κάρτας τοῦ Πολίτη» διατάξεις!
Τήν δέ βεβαιότητά μας περί ὑποταγῆς ἄνευ ὅρων σέ ἔξωθεν ἐντολές ἐπισφραγίζει, ἀφ’ ἑνός μέν, τό ὅτι ὁ νῦν Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας –μόλις πρό ὀλίγων ἐτῶν (2010)– εἶχε ἐντόνως ἀντιδράσει, καταθέτοντας σχετικήν ἐπερώτησιν μεθ’ ἱκανῆς ἐπιχειρηματολογίας, στήν προσπάθειαν ψηφίσεως τῆς ἐν λόγῳ «Κάρτας τοῦ Πολίτη», ὑπό τῆς τότε Κυβερνήσεως τοῦ Γ. Παπανδρέου, ἀφ’ ἑτέρου δέ, τό ὅτι τό συγκυβερνῶν κόμμα, τό παρουσιαζόμενον πρός ψηφοθηρίαν ὡς Ὀρθόδοξον καί Πατριωτικόν, ἔχει ἐν προκειμένῳ κυριολεκτικῶς «καταπιεῖ τήν γλῶσσαν του».
Ἀκολουθώντας τίς θεόπνευστες διδασκαλίες τοῦ Ἁγίου καί Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Παϊσίου –τοῦ πλέον λαοφιλοῦς συγχρόνου Ἁγίου μας, ὄχι μόνον πανελληνίως, ἀλλά καί παγκοσμίως– δηλοῦμεν ὅτι, χάριτι καί βοηθείᾳ Χριστοῦ, δέν πρόκειται –διά λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί προσωπικῆς ἐλευθερίας– νά παραλάβωμεν τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη», οὔτε οἱανδήποτε ἄλλην παρεμφερῆ ἠλεκτρονικήν ταυτότητα.
Σᾶς ἐνημερώνουμε δέ ὅτι μαζί μας ἀντιδροῦν ὄχι μόνον οἱ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει συμμονασταί μας (βλ. ἐπανειλημμένας ἀνακοινώσεις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους στά συνημμένα), ὄχι μόνον ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (βλ. σχετικήν ἐγκύκλιόν της ὡς καί ἑτέραν ἀνακοίνωσίν της στά συνημμένα), ὄχι μόνον ὁ πιστός Ἑλληνικός λαός [ἤδη ἄνω τῶν 100.000 ἔχουν ἐνυπογράφως δηλώσει στό διαδίκτυο (βλέπε orthros.eu) ὅτι δέν θά παραλάβουν τήν «Κάρτα τοῦ Πολίτη»], ἀλλά καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀδιαφόρων γιά λόγους πίστεως ἢ ἀκόμα καί δεδηλωμένων ἀθέων, πού ἀντιδροῦν διά τήν κατάφορον παραβίασιν τῆς προσωπικῆς τους ἐλευθερίας (ἐνδεικτική ἡ προαναφερθεῖσα πρόσφατος ἀρνητική διαβούλευσις σέ ποσοστόν 98%).
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ὅποιος ἐξ ὑμῶν ὑπερψηφίσῃ τά ἐν λόγῳ νομοθετήματα, εἶναι πασιφανές ὅτι ἔχει ἐξαναγκασθῇ νά ψηφίσῃ τήν πολιτικήν του αὐτοκτονίαν.
Πιστεύομεν ὅτι ἡ εὐσπλαχνία καί ἡ μακροθυμία τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μας, δυσωπουμένη ἀπό τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου –ἐφόρου τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν τόπου– καί τῶν Ἁγίων μας, δέν ἐγκατέλειψε τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα μας –παρά τίς ἁμαρτίες μας– καί ὅτι σύντομα θά διασκορπίσῃ τίς ἐπιβουλές τῶν ἐχθρῶν της.
Πρός λεπτομερεστέραν καί διεξοδικωτέραν ἐνημέρωσίν σας, πέραν τῶν ἄλλων, σᾶς συναποστέλλομεν συνημμένως καί τά: 
 
Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, «Ἀντίχριστος – 666  – Κάρτες – Ταυτότητες  – Χάραγμα».
Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου, «“Κάρτα τοῦ Πολίτη”: Ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο».
Ἀρχιμ. Ἀθανασίου Ἀναστασίου, Προηγουμένου Ἱ. Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου, «Ἡ ἄρνηση τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη ὡς ὁμολογία πίστεως».
Δημ. Χιωτακάκου, Διδάκτορος Πληροφορικῆς Πανεπιστημίου Μάντσεστερ, «Κάρτα Πολίτη, Γνωμάτευση διά τήν Κυβέρνησιν».
Μίαν ἐκ τῶν Ἀνακοινώσεων τῆς Ἱ. Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Μίαν ἐκ τῶν Ἐγκυκλίων τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
 
Ἀναμένοντας τίς ἐπιβεβλημένες ἐνέργειές σας πρός ματαίωσιν τῶν ἀντιχρίστων σχεδιασμῶν,
Διατελοῦμεν μετά Τιμῆς,
 
• Γαβριήλ Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ὁσίου Χριστοδούλου (Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου), μετά τῆς συνοδείας.
• Γαβριήλ Ἱερομόναχος, Καψάλα.
• Ἀρσένιος Ἱερομόναχος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου «Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου – Παναγούδα» (Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου), μετά τῆς συνοδείας.
• Εὐθύμιος Ἱερομόναχος, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, (Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα), μετά τῆς συνοδείας.
• Ἀντώνιος Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, (Ἱ. Μ. Παντοκράτορος).
• Νικόδημος Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ἁγίου Νεκταρίου (Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα)
• Νικόδημος Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου (Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας).
• Ἀρσένιος Μοναχός, Γέρων τῆς Ἱ. Καλύβης Ἁγίου Γερασίμου, Ἱ. Σκήτης Ἁγίου Παντελεήμονος (Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου).
• Συμεών Μοναχός, Γέρων τοῦ Ἱ. Κελλίου Παναγία τοῦ Καζάν (Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα)


__________
*Τό Ὑπόμνημα αὐτό ἔχει ἤδη ἀποσταλεῖ προσωπικά σέ ὅλους τούς παραλῆπτες, πού ἀναγράφονται ἀνωτέρω. Στό προηγούμενο τεῦχος τῆς Παρακαταθήκης δημοσιεύσαμε στά Σχόλια καί ἄλλες ὑπογραφές Ἁγιορειτῶν, πού συνόδευαν παρόμοιο ἐκτενέστερο κείμενο. Πιστεύουμε ὅτι θά ὑπάρξουν καί ἄλλα ἀνάλογα κείμενα μέ ὑπογραφές.

 

Πηγή: Θρησκευτικά

Θρησκεύματα και Αιρέσεις
Ρωμαιοκαθολικισμός
Εμφανίσεις: 788

papas ieronymos 01

Μέ μεγάλη λύπη καί ἔκπληξη διαβάσαμε τήν Ἀνακοίνωση τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς 5ης Απριλίου τρέχοντος ἔτους, μέ τήν ὁποία δίδεται τό πράσινο φῶς γιά νά ἐπισκεφθεῖ ὁ αἱρεσιάρχης πάπας Φραγκίσκος Μπεργκόλιο τήν ἁγιοτόκο Μυτιλήνη στίς 16 Ἀπριλίου. Ἡ Δ.Ι.Σ. μάλιστα προσκαλεῖ καί τόν Οἰκ. Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο στή Λέσβο, ὅπου ἀδυνατοῦμε νά πιστέψουμε ὅτι θά παραστεῖτε κι ἐσεῖς, Μακαριώτατε, μαζί μέ τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν Πρωθυπουργό.


Συντονιστικό Ὄργανο Συνεργαζομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Σωματείων Θεσσαλονίκης

 
Θεσσαλονίκη, 12 Ἀπριλίου 2016
Πρός
Τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο
Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος
κ.κ. Ἱερώνυμο
καί τήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
 

ΘΕΜΑ: ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Μέ μεγάλη λύπη καί ἔκπληξη διαβάσαμε τήν Ἀνακοίνωση τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς 5ης Απριλίου τρέχοντος ἔτους, μέ τήν ὁποία δίδεται τό πράσινο φῶς γιά νά ἐπισκεφθεῖ ὁ αἱρεσιάρχης πάπας Φραγκίσκος Μπεργκόλιο τήν ἁγιοτόκο Μυτιλήνη στίς 16 Ἀπριλίου. Ἡ Δ.Ι.Σ. μάλιστα προσκαλεῖ καί τόν Οἰκ. Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο στή Λέσβο, ὅπου ἀδυνατοῦμε νά πιστέψουμε ὅτι θά παραστεῖτε κι ἐσεῖς, Μακαριώτατε, μαζί μέ τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν Πρωθυπουργό.
Θά μᾶς ἐπιτρέψετε, ὡς πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, νά παρατηρήσουμε τά κάτωθι, ἐπισημαίνοντας ἀπό τήν ἀρχή ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή τῆς Δ.Ι.Σ. ἀποτελεῖ τεράστιο λάθος καί θά πρέπει νά ἀνακληθεῖ τάχιστα, ὅπως ἤδη τό ζήτησαν καί Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς.
Κατ’ ἀρχάς, δέν ὑπῆρχε λόγος νά ἐμπλακεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στήν ἐπικοινωνιακή πολιτική τοῦ πάπα. Ἐφ’ ὅσον ὁ πάπας εἶναι ἀρχηγός κράτους, θά μποροῦσε νά τόν προσκαλέσει ὁ κ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καί ἡ Ἐκκλησία νά μείνει μακριά ἀπό ἐπικοινωνιακές σκοπιμότητες.
Καί γιά νά ἔλθουμε στήν καθ’ αὐτήν οὐσία τοῦ θέματος:
Ὁ πάπας, ἀλλά καί ἐσεῖς, ἡ Δ.Ι.Σ., ἐπικαλεῖσθε τήν ἀνθρωπιστική διάσταση τοῦ «δράματος τῶν προσφύγων».
Εἴμαστε σίγουροι, κρίνοντας ἀπό τήν ὅλη ἱστορία τοῦ παπισμοῦ, ὅτι τό ἐνδιαφέρον αὐτό, ἀπό τήν πλευρά τοῦ πάπα, εἶναι προσχηματικό, ὑποκριτικό καί ἐπικοινωνιακό.
Ὅπως ἐγράφη γιά τήν ἐπίσκεψη αὐτή τοῦ πάπα: Εἶναι σάν νά πηγαίνει ὁ θύτης νά δεῖ τά θύματα! Διότι τό Βατικανό, ὅπως καί στή διάλυση τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας, ἔτσι καί τώρα στήν περίπτωση τῆς Συρίας, μαζί μέ τούς ἄλλους «ἀνθρωπιστές» τῆς Δύσης, εἶναι συνυπεύθυνοι γιά τούς πολέμους καί τήν προσφυγιά.
Ἡ Δύση, πού ἐκπαίδευσε, χρηματοδότησε καί ἐστήριξε τό «Ἰσλαμικό Κράτος», δέν μπορεῖ νά κλαίει ὑποκριτικά γιά τά παιδιά πού πνίγονται στό Αἰγαῖο. Ὅλοι μποροῦν εὔκολα νά καταλάβουν πώς τό «προσφυγικό» τό δημιουργοῦν καί τό παροξύνουν ἡ Τουρκία, οἱ δουλέμποροι, ἡ Εὐρώπη καί ἡ ἑλληνική κυβέρνηση.
 Ἀνθρωπισμός δέν εἶναι ἡ φιέστα πού θά δοθεῖ στή Λέσβο. Ἀνθρωπι­σμός εἶναι αὐτό πού ἤδη γίνεται ἀφανῶς ἀπό τίς ἱερές Μητροπόλεις καί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου. Ἀνθρωπισμός εἶναι νά ἐλεγχθοῦν οἱ θαλάσσιοι δρόμοι τοῦ θανάτου.
Ἡ παρουσία τοῦ πάπα καί τῶν ὑπολοίπων στή Λέσβο ἀποπροσα-νατολίζει ἀπό τό πραγματικό πρόβλημα. Αὐτό εἶναι τό δρᾶμα τοῦ ἑλλη-νικοῦ λαοῦ, πού βλέπει, ἐν ὀνόματι τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ» καί μέ ὄχημα τό λεγόμενο προσφυγικό, νά διαλύεται ἡ πατρίδα μας, καθώς ἐποικίζεται ἀπό στρατιές ἀλλοφύλων μουσουλμάνων, χωρίς καμμία ἀντίδραση.
Ἡ φιέστα τῆς Λέσβου θά ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά αὐξηθεῖ τό ρεῦμα τῶν «προσφύγων» πρός τήν πατρίδα μας.
Πέραν ὅμως τῆς μεγάλης ἐθνικῆς ἀστοχίας, πού χαρακτηρίζει τήν ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ., λόγῳ τῶν ἀρνητικῶν ἐθνικά ἐπιπτώσεων πού θά ἔχει, ἐξ ἴσου μεγάλη καί καταστροφική εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική ἀστοχία. Ἔρχεται ὁ «λύκος» νά μᾶς κάνει μάθημα ἀνθρωπισμοῦ καί χριστιανικῆς ἀλληλεγγύης! Γνωρίζετε καλύτερα ἀπό τόν καθένα τόν ρόλο πού ἔπαιξε ὁ αἱρεσιάρχης πάπας, στοχεύοντας διαχρονικά στήν καθυπόταξη σ' αύτόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς. Ἡ ἔλευση τοῦ πάπα καί μάλιστα μέ τόσο βεβιασμένες διαδικασίες (μήπως γιά νά μήν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις;) εἶναι βαρύτατη προσβολή στούς ἁγίους μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας.
Σᾶς παρακαλοῦμε θερμά, στό πλαίσιο τῆς προασπίσεως τῆς Ὀρθοδό­ξου πίστεως καί τῆς πατρίδος μας, νά μήν παραστεῖτε στίς ἐκδηλώσεις αὐτές.
 
Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ καί πολλοῦ πόνου ψυχῆς
Τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα τῆς Θεσσαλονίκης:
 
1. Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἀδελφότης «Ἀγάπη Χριστοῦ»
2. Ἱεραποστολικός Σύνδεσμος «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός»
3. Γ.Ε.Χ.Α. (Γονέων Ἕνωση Χριστιανική Ἀγωγή)
4. Πολιτιστικός Σύλλογος «Ἐθνεγερσία»
5. «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» Κέντρον Ἑνότητος καί Μελέτης-Προβολῆς τῶν Ἀξιῶν μας
6. Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων Σπουδῶν
7. Ὀρθόδοξος Ἀδελφότης «Ἡ Ἁγία Φοίβη»
8. Ὀρθόδοξος Ἀδελφότης «Ἡ Ὁσία Ξένη»
9. Φιλανθρωπικό Σωματεῖο «Μέριμνα τῶν πτωχῶν»
10. Ὅμιλος Φίλων Ἁγίου Ὄρους «Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης»
11. Σύλλογος «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος»
12. Κεντρικός Σύλλογος Πολυτέκνων «Οἱ Ἅγιοι Πάντες»
13. Ἑλληνορθόδοξος Σύνδεσμος «Οἱ Παναγιόφιλοι»
14. Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Δράσεως «Ὁ Μέγας Βασίλειος»
15. Ἕνωση προσώπων «Ὅσιος Φιλόθεος»
16. ΠΑ.ΣΥ.Β.Α (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα)
17. «Παρακαταθήκη» Πανελλήνιος Σύνδεσμος γιά τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση
18. Πρωτοβουλία Γονέων Βορείου Ἑλλάδος
19. Πρωτοβουλία Πολιτῶν γιά τήν Πνευματική Ἐλευθερία
20. Σ.Φ.Ε.Β.Α. (Συντονιστική Φοιτητική Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγώνα)
21. Χριστιανική Ἕνωσις Γονέων Θεσσαλονίκης
 
Αγιολόγιο - Εορτολόγιο
Τριώδιο- Μεγάλη Τεσσαρακοστή- Μεγάλη Εβδομάδα
Εμφανίσεις: 16760

«Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας σου καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου ὁ Γαβριὴλ καταπλαγεὶς ἐβόα σοι, Θεοτόκε· Ποῖόν σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον; τί δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι.Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη» (Ἀκάθ. ὕμν.) Ὁ ὕμνος αὐτός, ἀγαπητοί μου, ψάλλεται τελευταῖος στὴν ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου. Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα ἐγκώμια τῆς Παρθένου Μαρίας, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀθάνατο ἐγκώμιοτῆς παρθενίας. Εἶνε ἀκόμη ὁ ἔμμεσος ἔλεγχος ὅσων ἐγκατέλειψαν τὰ διδάγματα τοῦΕὐαγγελίου καὶ ὡς χοῖροι κυλίονται στὸ τέλμα τῶν αἰσχροτάτων παθῶν καὶ ἡδονῶν.

Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Απολογητική, Αρχαιολογία και Τεκμηρίωση
Εμφανίσεις: 1172

rotonta ste 01

Υπεβλήθη την 5ην Απριλίου 2016 ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση ακυρώσεως κατά της υπ’αριθ.ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΔΒΜΑ/ΤΒΜΑΧΜΑΕ/31748/18298/970/250 απόφασης, η οποία υπογράφηκε στις 4/2/2016 και δημοσιεύθηκε με ανάρτηση στην Διαύγεια στις 5/2/2016

 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ»
ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ 1,
600-66 ΜΕΘΩΝΗ – ΠΙΕΡΙΑΣ
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΕΛΛΑΣ
http://www.markoseugenikos.gr/ 
e-mail: info@markoseugenikos.gr  

Θεσσαλονίκη 13-04-2016


ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ-ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ
(ΡΟΤΟΝΤΑ)

    Υπεβλήθη την 5ην Απριλίου 2016 ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας αίτηση ακυρώσεως κατά της υπ’αριθ.ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΔΒΜΑ/ΤΒΜΑΧΜΑΕ/31748/18298/970/250 απόφασης, η οποία υπογράφηκε στις 4/2/2016 και δημοσιεύθηκε με ανάρτηση στην Διαύγεια στις 5/2/2016 (https://diavgeia.gov.gr/decision/view/7%CE%981%CE%954653%CE%A04-%CE%957%CE%A9 ).

    Η προσβληθείσα απόφαση αφορά την πλήρη αποχριστιανοποίηση του Ιερού Ναού των Αγίων Ασωμάτων-Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα), την οποίαν υπέγραψεν ο Υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς.

    Την αίτηση ακυρώσεως υπέβαλε το Ορθόδοξο Κέντρο Πατερικών Μελετών “Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός” και υπέγραψαν ο Πηλαβάκης Μάριος, Βυζαντινολόγος-Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Βασιλικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, ο Βαμβακάς Δημήτριος, Φιλόλογος, πρώην Αναπληρωτής Διοικητής Αγίου Όρους και ο Γκίνης Κωνσταντίνος, ελεύθερος επαγγελματίας, άπαντες κάτοικοι Θεσσαλονίκης.

 

Σχετικά άρθρα:

1. Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (Ροτόντα) στή Θεσσαλονίκη [Κυριακή, 27 Μαρτίου 2016]

2. Ροτόντα - Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου: Άλωση του Ιερού Ναού με συναυλίες και δερβίσηδες

3. Ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τή Ροτόντα;

Εθνικά Θέματα
Μακεδονία - Σκοπιανό Ζήτημα
Εμφανίσεις: 852

skopia alytrwtismos 01


Ο εικονιζόμενος στην 1η φώτο είναι ο πρέσβης των Σκοπίων στον Καναδά σε πρόσφατη ομιλία του. Προκλητικότατα στέκεται μπροστά από έναν τεράστιο αλυτρωτικό χάρτη της λεγόμενης "Μεγάλης Μακεδονίας".

skopia alytrwtismos 02


Να το ξαναπούμε... Εν ενεργεία Πρέσβης γειτονικού κράτους φωτογραφίζεται προκλητικότατα μπροστά από χάρτη που στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Ελληνικού κράτους, αλλά και άλλων γειτονικών χωρών.

Η ενέργεια του Σκοπιανού διπλωμάτη εμφανώς αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανόνων που διέπουν τις διπλωματικές σχέσεις. Παράλληλα παραβιάζει επίσημες διεθνείς συμφωνίες και δεσμεύσεις της χώρας που ο ίδιος εκπροσωπεί.

Σε μια σοβαρή χώρα, το ζήτημα θα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Το ΥΠΕΞ θα είχε προβεί άμεσα και δυναμικά σε επίσημο διάβημα διαμαρτυρίας όπως οφείλει πάντα να κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις. Και οι πλέον δύσπιστοι στο εξωτερικό, θα είχαν αντιληφθεί πλέον με τι σούργελα έχουμε μπλέξει στα βόρεια σύνορα μας.

skopia alytrwtismos 03

 
Πηγή: History Of Macedonia, Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Ιστορική Βιβλιοθήκη
Ρωμανία (Βυζάντιο) έως και Άλωση 1453
Εμφανίσεις: 8957

12 Απριλίου 1204, η θλιβερή μέρα της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους. Οι Παπικοί εγκληματίες που αποκλήθηκαν Σταυροφόροι, λεηλάτησαν Ιερούς Ναούς, λεηλάτησαν Άγιες Τράπεζες, έκλεψαν Άγια δισκοπότηρα, έκλεψαν καλύμματα των Αγίων Τραπεζών, έκλεψαν Άγια Λείψανα, έκλεψαν Ιερά άμφια των Ορθοδόξων Ιερέων, έκλεψαν Άγιες Εικόνες και τόσα άλλα κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Όλα τούτα ήταν η απαρχή για να καταδυναστεύσουν τους Ορθόδοξους οι αιρετικοί Παπικοί…του άλλου ‘’πνεύμονος’’, τα χρόνια που ακολούθησαν.

Θρησκεύματα και Αιρέσεις
Ρωμαιοκαθολικισμός
Εμφανίσεις: 912

p theodoros zhshs 03

1. Πνευματικὸς ξεσηκωμὸς ἐναντίον τοῦ πάπα τὸ 2001
Δὲν μᾶς ἔφταναν τὰ ἄλλα πνευματικὰ φαρμάκια καὶ δηλητήρια, μὲ τὰ ὁποῖα μᾶς πότισαν καὶ μᾶς ποτίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες· μᾶς ἔλειπε ὁ πάπας, γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὴν δόση καὶ νὰ αὐξήσει τὴν στενοχώρια καὶ τὴν θλίψη μας.
Ἤθελαν νὰ βεβαιωθοῦν οἱ δικοί μας ἄθεοι, ὅσοι περιλαμβάνονται μέσα στὸν ὅρο αὐτὸ κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ἂν μετὰ ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη πάπα στὴν Ἑλλάδα, τὸν Μάϊο τοῦ 2001, ἐξακολουθοῦν οἱ Ἕλληνες νὰ ἔχουν ἰσχυρὸ ἀντιπαπικὸ φρόνημα, ὅπως φάνηκε τότε. Ἦταν τέτοιος ὁ πνευματικὸς ξεσηκωμὸς γιὰ τὴν λανθασμένη ἀπόφαση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐκ μέρους πολλῶν ἀρχιερέων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πλήθους μοναστηριῶν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρικῶν καὶ γυναικείων, πανεπιστημιακῶν, σωματείων καὶ χιλιάδων λαοῦ ποὺ πλαισίωσαν ὅλες τὶς ἀντιπαπικὲς ἐκδηλώσεις, ὁμιλίες, ἀγρυπνίες, συγκεντρώσεις, ὥστε στὴν κυριολεξία, ὅταν δυστυχῶς ἦλθε ὁ πάπας, τὸν ἔκρυψαν στὰ συνοδικὰ καὶ ἀρχεπισκοπικὰ μέγαρα, φοβούμενοι τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἤμασταν ἡ μόνη Ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὅσες ἐπισκέφθηκε ὁ πάπας, ποὺ δὲν ἔγινε δημόσια ἐμφάνιση τοῦ ποντίφηκα, καὶ παντοῦ ὅπου χρειάσθηκε νὰ κινηθεῖ, αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνομικῆς δύναμης. Γράψαμε τότε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πάπα, γιατὶ ὅσοι ἐπισκοποι τὸν δέχθηκαν δὲν ἐκπροσωποῦσαν τὴν Ἐκκλησία· δὲν ἦσαν μὲ τὸ Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀλλὰ μὲ τὸ Θηρίο, δὲν ἦσαν μὲ τὸν Χριστό, ἀλλὰ μὲ τὸν Ἀντίχριστο[1]. Τὴν Ἐκκλησία τὴν ἐκπροσώπησε τὸ ὑγιὲς ποίμνιο, στὰ ἴχνη τῶν μεγάλων ἀντιπαπικῶν Ἁγίων.
Πολλοὶ διεπίστωσαν καὶ ἔγραψαν ὅτι ἡ ἐπίσκεψη ἐκείνη, στὶς ἀρχὲς τῆς τρίτης χιλιετίας, γιὰ μὲν τοὺς σχεδιαστὲς της σημειολογικὰ ἀποσκοποῦσε νὰ ἀποθαρρύνει τοὺς Ὀρθοδόξους, ποὺ εἶχαν πιστεύσει ὅτι ὁ εἰκοστὸς πρῶτος αἰώνας θὰ ἦταν ὁ αἰώνας τῆς Ὀρθοδοξίας κατὰ τὴν ἐκτίμηση τοῦ Ἄγγλου βυζαντινολόγου Στῆβεν Ράνσιμαν, στοὺς δὲ παραδοσιακοὺς Ὀρθοδόξους ἔστελνε τὸ μήνυμα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ὁ Συγκρητισμὸς εἶχαν ἐν πολλοῖς ἁλώσει τούς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἀδιαφόρους ἢ καὶ ἐξωνημένους σὲ ξένα κέντρα πολιτικοὺς θὰ ἐπιχειροῦσαν τώρα συστηματικώτερα τὴν ἀποχριστιάνιση τῆς Ἑλλάδος. Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ λεχθεῖ ὅτι μετὰ τὸν παραδοσιακὰ καὶ σθεναρὰ Ὀρθόδοξο ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ποὺ ἀντέδρασε ἀποτελεσματικὰ στὶς ἐκθεμελιωτικὲς μεταρρυθμίσεις τοῦ ἀμερικανόδουλου ΠΑΣΟΚ, ἡ εἰκόνα τῆς ἑλληνικῆς ἱεραρχίας ἔχει ἀλλάξει πρὸς τὸν φιλοπαπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Εἶναι χαρακτηριστικὰ ὅσα ἀποδίδονται στὸν Ἅγιο Πορφύριο σχετικὰ μὲ τὸν πάπα, τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ἐπαληθεύονται πλήρως. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιους προσκυνητάς: «Νὰ εὔχεσθε νὰ δίνει χρόνια ὁ Θεὸς στὸν Σεραφείμ, διότι ὁ διάδοχός του θὰ φέρει τὸν πάπα· καὶ ὁ ἑπόμενος θὰ εἶναι χειρότερος»!!!
 
2. Ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε. Ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἑλλάδα
Ὄντως· σὰν νὰ ἔφυγε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα στὶς 4 Μαΐου τοῦ 2001, καὶ τὰ κακὰ ἔρχονται τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο. Καὶ αὐτό συμβαίνει, διότι ὁ πάπας ἦλθε, ἀλλὰ δὲν ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα· ἄφησε ἐδῶ τοὺς φιλοπαπικοὺς ἐπιτρόπους του, τὴν κοσμική, φιλοχρήματη, φιλοεξουσιαστική, φιλόσαρκη, φιλοσιωνιστική, φιλομασονική, ἀντιμοναστική, ἀντιπατερική, ἀντισυνοδική, ἀντορθόδοξη νοοτροπία του. Ἔτσι ἐξηγοῦνται ὅσα ὑβριστικὰ καὶ βλάσφημα, ἀντίχριστα νομοσχέδια καὶ μέτρα υἱοθετοῦνται καὶ ψηφίζονται ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο, μὲ ἀποκορύφωμα «τὸ σύμφωνο συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων», χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίδραση τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, καὶ τὴν μεταβολὴ τοῦ Ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ δηλητήριο, μὲ πρωτοβουλία συνεργατῶν τοῦ ἀρχιεπισκόπου. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισαν νὰ καλέσουν τὸν αἱρεσιάρχη πάπα, μετὰ μάλιστα τὸ κακὸ προηγούμενο τοῦ 2001, νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ νησὶ τῆς Λέσβου, μὲ πρόσχημα τὴν συμπαράσταση καὶ ἐπιστήριξη τῶν προσφύγων, ἐνῶ εἶναι ὁλοφάνερες οἱ κρύφιες ἐπιδιώξεις καὶ τὰ οὐσιαστικὰ κέρδη ποὺ ἀποκομίζουν οἱ περὶ τὸν ἄθεο πάπα δικοί μας «ἄθεοι» καὶ ἄθεοι.
 
3. Ἄθεοι καὶ «ἄθεοι» στὴν Λέσβο
Ἐπειδὴ κάποιοι θὰ ξενισθοῦν, διότι τὴν συντροφιὰ τοῦ πάπα στὴν Λέσβο τὴν χαρακτηρίζουμε ὡς ἀποτελούμενη ἀπὸ ἀθέους, χωρὶς εἰσαγωγικά, καί «ἀθέους», μὲ εἰσαγωγικά, θὰ δώσουμε τὴν ἑρμηνεία ποὺ δίδει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πολέμιους τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὁ μεγαλύτερος καὶ σπουδαιότερος Πατὴρ καὶ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν δεύτερη χιλιετία. Ἀντιμετώπιζε καὶ ἐκεῖνος τότε τὸν 14ο αἰώνα τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι πολὺ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὸν δυτικὸ μοναχὸ Βαρλαάμ, ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ διαδώσει τὴν παπικὴ αἵρεση γιὰ τὴν κτιστὴ Χάρη καὶ νὰ δυσφημήσει τὸν Ὀρθόδοξο Μοναχισμὸ γιὰ τὴν μέθοδο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευματικῆς τελείωσης, ποὺ μέχρι σήμερα μαζὶ μὲ πλῆθος ἄλλων αἱρέσεων ταλαιπωροῦν τὸν Παπισμό. Πολλοὶ κληρικοὶ καὶ μοναχοί, ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα, δὲν ἀντιλαμβάνονταν τὴν βαρύτητα τῆς αἱρέσεως, ἄλλοι δέ, οἱ περισσότεροι, σιωποῦσαν ὑποκριτικῶς καὶ δὲν ἀνελάμβαναν μὲ βάση τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν πλανῶν. Γράφει λοιπὸν ἐπιστολή «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν μοναχοῖς κὺρ Διονύσιον» ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο ἕνα εἶδος ἀθεΐας, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ κυριολεκτικὰ ἄθεοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα δύο εἴδη ἀθεΐας· τὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ αἵρεση, γιατὶ διαστρέφει καὶ καταστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως πράττουν ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ ὁ Παπισμός, καὶ τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπὴ γιὰ τὶς αἱρέσεις, διότι ἔτσι διευκολύνεται ἡ ἐξάπλωση καὶ ἡ διάδοσή τους[2]. Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη ἀθεΐας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς σιωπῆς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, τὰ θέσαμε ἐμεῖς ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ διευκρινίσουμε τὰ πράγματα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος θεωρεῖ ὅλους ἐξ ἴσου ἀθέους.
Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὴ τὴν τριπλὴ ἔννοια τῆς ἀθεΐας, στὴν Λέσβο ἐκπροσωποῦνται ὅλα τὰ εἴδη. Ὁ κυριολεκτικὰ ἄθεος πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος Ἀλ. Τσίπρας, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε μέσα στὸ Κοινοβούλιο νὰ χαρακτηρίσει ὡς ὀπισθοδρομικὴ τὴν Ἁγία Γραφὴ ποὺ καταδικάζει τὴν Ὁμοφυλοφιλία, καὶ νὰ ὑψώσει τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά του ἀπέναντι τοῦ Μεγάλου Θεοῦ, ὁ ταλαίπωρος, χωρὶς γι᾽ αὐτὸ νὰ ἐλεγχθεῖ ἀπὸ τοὺς σιωπῶντες ἐκπροσώπους τοῦ Θεοῦ, μὲ τοὺς ὁποίους θὰ συναντηθεῖ στὴ Λέσβο, οὔτε ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ὑπογράψει τὸν βλάσφημο νόμο· ἀντίθετα τὸν ἐπαινοῦν, τὸν συναντοῦν, καὶ τὸν προβάλλουν, ὄντας καὶ μόνο γι᾽ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ἄθεοι[3]. Στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας ποὺ διαστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ μὲ τὶς πάμπολλες αἱρέσεις εἶναι ὁ πάπας, ὁ κύριος ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ὑπεύθυνος τῆς κακοποίησης καὶ ἀπαξίωσης τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀποχριστιάνισης τῆς Εὐρώπης. Στὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ σιωποῦν καὶ δὲν πολεμοῦν τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τὶς ἄλλες, ἀνήκει, χωρὶς ἀμφιβολία, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος κυρίως, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν θεωρεῖ αἵρεση τὸν Παπισμό, ἀλλά «ἀδελφὴ Ἐκκλησία», καὶ ἑτοιμάζεται πυρετωδῶς καὶ ἐπισήμως νὰ τόν ἀναγνωρίσει ὡς Ἐκκλησία στὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ποὺ γι᾽ αὐτὸ καὶ μόνο θὰ εἶναι ψευδοσύνοδος. ᾽Απὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς μὲ τὶς αἱρετίζουσες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχει ἐκφράσει, θὰ μποροῦσε νὰ ἐνταχθεῖ καὶ στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας, τῆς τῶν αἱρετικῶν. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κρύβεται καὶ σιωπᾶ, μολονότι πολλὲς φιλοαιρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις δὲν ἐπιτρέπουν νὰ τὸν ἐξαιρέσουμε τουλάχιστον ἀπὸ τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας. Οἱ κάποιες διαφορές του μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη δὲν ὀφείλονται σὲ θέματα πίστεως, ἀλλὰ σὲ διεκδικήσεις θρόνων καὶ ἐξουσιῶν. Ἡ τόση εὐκολία μὲ τὴν ὁποία δέχθηκε καὶ ὀργάνωσε μὲ ἀπεσταλμένους τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Λέσβο, ἀλλὰ καὶ ἡ πανθομολογούμενη καὶ ὁλοφάνερη σύμπλευση καὶ συμπόρευση μὲ τὴν ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, δυστυχῶς, ἀποτελοῦν πλήρη ἐπαλήθευση τῆς προφητείας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου.
 
4. Θὰ ἐπιτρέψουν τὴ συνάντηση ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταμάδου καὶ ὁ Ἅγιος Ραφαήλ;
Ἡ ἐπιλογὴ τῆς Λέσβου γιὰ τὴν συνάντηση συνειρμικὰ φέρνει στοὺς Ὀρθοδόξους κάποιες σκέψεις ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἁγιολογικὴ παράδοση τοῦ νησιοῦ, ποὺ δὲν τὴν βλέπουν μὲ καλὸ μάτι οἱ ἄθεοι ὅλων τῶν εἰδῶν. Ἡ ἁγιασμένη καὶ μαρτυροπλούτιστη Λέσβος ἔχει τὸ χῶμα της εὐλογημένο καὶ ποτισμένο ἀπὸ τὸ αἷμα πολλῶν νεομαρτύρων, ποὺ σφαγιάσθηκαν γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἀπὸ τοὺς ἀθέους Μουσουλμάνους Ἀγαρηνούς, πιστοὺς τοῦ αἱμοσταγοῦς Μωάμεθ καὶ τοῦ βλασφήμου Κορανίου, προγόνους καὶ προπάτορες τῶν σημερινῶν τζιχαντιστῶν, ποὺ σφάζουν καὶ διώκουν ἀνηλεῶς τοὺς Χριστιανούς, ὑπὸ τὰ ἀπαθῆ, ἴσως καὶ χαιρέκακα, βλέμματα τῆς ἄθεης καὶ ἀποχριστιανισμένης Δύσης τοῦ Παπισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τοὺς πολέμους προκαλεῖ τὸ κύμα τῶν προσφύγων καὶ ἐμφανίζεται κατόπιν ὡς προστάτρια καὶ συμπαραστάτις. Ποιός ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες θὰ ξεχάσει ὅτι οἱ Δυτικοὶ βοήθησαν τὸν Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ νὰ ἀφανίσει τὸν Ἑλληνισμὸ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μὲ φοβερὲς γενοκτονίες καὶ ἑκατομμύρια προσφύγων καὶ ὅτι ὁ τότε πάπας τοῦ ἔστειλε συγχαρητήρια γιὰ τὶς ἐπιτυχίες του, γιὰ νὰ παραλείψουμε τὶς ἁλώσεις τῆς Πόλης, τὶς σταυροφορίες καὶ τὰ ἄλλα δεινά; Ποιός θὰ ξεχάσει στὶς ἡμέρες μας ὅτι ὁ Πολωνὸς πάπας Ἰωάννης Παῦλος Στ´, ποὺ τὸν δεχθήκαμε μὲ τιμὲς στὴν Ἀθήνα, συμμάχησε μὲ τὴν Ἀμερικὴ καὶ τὸ ΝΑΤΟ γιὰ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας καὶ ἔδινε ἔντολὴ στοὺς πρέσβεις τοῦ Βατικανοῦ ἀνὰ τὸν κόσμο, ὅπως ἀποκάλυψε Ἕλληνας Εὐρωβουλευτής, λέγοντας «Ἀφοπλῖστε τοὺς Σέρβους καὶ ἐξοπλῖστε τοὺς Μουσουλμάνους»; Ποιός προμηθεύει μὲ ὅπλα τοὺς μαχητὲς τοῦ Μωάμεθ, καὶ ποιοί ἐκμεταλλεύονται τὰ πετρέλαια τῶν ἐμπολέμων καὶ κατακτημένων περιοχῶν;
Ὁ τιμώμενος στὴν Μυτιλήνη Ἅγιος Ραφαήλ, ποὺ κατέστησε τὸ νησὶ πανορθόδοξο προσκύνημα, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση, μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴ λάβει μέρος στὸ συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν ποὺ ἔγινε στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, σὲ ἐφαρμογὴ τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ συλλείτουργο ἐκεῖνο ἦταν ἡ πνευματικὴ αἰτία νὰ ἐγκαταλείψει τὴν Κωνσταντινούπολη ἡ ἄμαχη δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παραδοθοῦμε στὶς ὀρδὲς τοῦ Μωάμεθ, ὅπως συμβαίνει καὶ τώρα μὲ τὸν ἐκ τῶν ἔσω ἐξισλαμισμὸ τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἑλλάδος.
Κατέφυγε τότε ὡς πρόσφυγας ὁ Ἅγιος Ραφαὴλ στὴ Λέσβο, στὴν Θερμή, στὸ λόφο τῶν Καρυῶν, γιὰ νὰ ἔλθουν καὶ ἐκεῖ μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια οἱ πιστοὶ τοῦ «ἱεροῦ» Κορανίου, ποὺ τὸ μοιράζουν ὡς δῶρο οἱ πατριάρχες μας, καὶ νὰ τὸν κατασφάξουν μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Νικόλαο, τὴν μικρὴ Εἰρήνη καὶ ἄλλους κατοίκους τοῦ νησιοῦ. Εἶναι εὐχαριστημένος ἆραγε τώρα ἀπὸ τὴν παρουσία στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου του τοῦ Ἀντιχρίστου Πάπα καὶ ἀπὸ τὴν σχεδιασμένη ἀποστολὴ πολεμιστῶν τοῦ Μωάμεθ, μαζὶ μὲ τοὺς πρόσφυγες, γιὰ νὰ ἐξισλαμίσουν καὶ τὴν Ἑλλάδα, μετὰ τὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς ἄθεης καὶ ἀδιάφορης Εὐρώπης, ἡ ὁποία μόλις τώρα ἔχει ἀρχίσει νὰ καταλαβαίνει τὸν κίνδυνο; Εἶναι εὐχαριστημένος ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Μανταμάδου, ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, τοῦ ὁποίου ἡ θαυματουργὸς ἀνάγλυφη εἰκόνα φιλοτεχνήθηκε ἀπὸ τὸν μοναδικὸ ἐπιζήσαντα μοναχό, ὁποῖος τὴν κατασκεύασε μὲ τὸ αἷμα τῶν συμμοναστῶν του, ποὺ σφαγιάσθηκαν ἀπὸ ἀθέους Μουσουλμάνους; Τίνος τὴν βοήθεια θέλουν οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ, τῶν Ἁγίων ἢ τῶν ἀθέων ἐπισκεπτῶν τους, ποὺ νοιάζονται ὄχι γι᾽ αὐτούς, ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ τοὺς δικούς τους στόχους;
 
5. Καὶ ὁ Φώτης Κόντογλου λυπημένος
Πολὺ στενοχωρημένος θὰ εἶναι καὶ ὁ κορυφαῖος ἁγιογράφος καὶ λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, ποὺ γεννήθηκε ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Λέσβο στὶς Κυδωνίες (Ἀϊβαλί) τῆς Μικρασίας καὶ ὡς πρόσφυγας ἔμεινε στὴν Λέσβο, πρὶν νὰ ἐγκατασταθεῖ στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀγάπησε πολὺ τὸ νησί. Μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα, καλύτερα ἀπὸ κάθε ἄλλον, ζωγράφισε μὲ τὴν πέννα του σὲ πλῆθος κειμένων τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὸν Παπισμὸ καὶ τοὺς φιλοπαπικούς «Ὀρθοδόξους». Αὐτὴν τὴν γνήσια πατερική, κολλυβαδικὴ καὶ ὀρθόδοξη φωνὴ δὲν τὴν ἀκούει πλέον κανείς; Δὲν τὴν ἀκοῦν οὔτε ἐκεῖ στὴν Λέσβο οἱ συμπατριῶτες του, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί; Σὲ ἀνοικτή του ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα τὸ 1963 γράφει: «Ἡ Ὑ. Θ. Παναγιότης γνωρίζει καλῶς ὁποῖαι ἔχιδναι κρύπτονται εἰς τὰς σκοτεινὰς στοὰς τοῦ Βατικανοῦ καὶ πόσα δεινὰ ἔχει ὑποστῆ ἡ Ὀρθοδοξία μας ἀπὸ τοὺς σκληροὺς ψευδαδέλφους τῆς Ρώμης»[4]. Σὲ ἄλλη του ἐπιστολὴ σὲ φιλοπαπικὸ ἱεράρχη λέγει: «Ὁ Παπισμὸς εἶναι καὶ διὰ τοὺς ἀπίστους ἀκόμη καὶ ἀδιαφόρους ἡ προσωποποίησις τοῦ πνεύματος “τοῦ κόσμου”, καὶ κατέστησε ἀπεχθὲς καὶ μισητὸν τὸ Εὐαγγέλιον, ὅσον οὐδεὶς ἄθεος ἢ πολέμιος φανερὸς τοῦ Χριστοῦ»[5]. Σὲ ἄλλο μητροπολίτη γράφει ὅτι «τὸ ἀντίχριστο πνεῦμα τὸ ἐνεσάρκωσε ὑπὲρ πάντα ἄθεον ἢ ἀσεβῆ ὁ φίλτατος ὑμῖν παπισμός, ὁ πρωταίτιος τῆς ἐπικρατούσης ἐν τῇ Δύσει, ἀθεΐας»[6]. Παρουσιάζοντας σὲ σειρὰ ἄρθρων του τὸ πῶς διαζωγραφεῖ τὸν Παπισμό «τὸ αἰνιγματικὸ τοῦτο σύστημα ὁ πλέον βαθυστόχαστος κι ἀποκαλυπτικὸς Ρῶσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογιέφκης» στὸ ἔργο του «Τ᾽ ἀδέλφια Καραμάζωφ» καὶ σὲ εἰδικὸ Κεφάλαιο μὲ τίτλο «Ὁ Μέγας Ἱεροεξεταστής», ἀνάμεσα σὲ πολλὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα μᾶς λέγει ὅτι ὁ Ἰησουΐτης Ἱεροεξεταστὴς συνέλαβε καὶ τὸν Χριστό, τὸν ὁποῖο ἀνέκρινε καὶ κατεδίκασε. Καὶ τελικῶς χωρὶς περιστροφὲς τοῦ ἀποκάλυψε τὸ μεγάλο μυστικό, γιὰ ποιὸν δουλεύει καὶ μὲ ποιὸν εἶναι ὁ Παπισμός: «Ὅλα ὅσα Σοῦ λέγω γνωρίζω πὼς τὰ ξέρεις. Λοιπόν, γιατί νὰ σοῦ κρύψω τὸ μυστικό μας; Ἀλλὰ ἂς σοῦ τὸ πῶ, νὰ τ᾽ ἀκούσεις ἀπὸ τὸ στόμα μου: Λοιπόν, δὲν εἴμαστε μὲ Σένα, ἀλλὰ μ᾽ Αὐτόν (τὸν διάβολο). Ἀπὸ ὀχτακόσια χρόνια (=ἀπὸ τὸ σχίμα) πήγαμε μ᾽ Αὐτόν»[7]. Ἀπὸ τὶς πάμπολλες ἄλλες ἀντιπαπικὲς ἀναφορὲς τοῦ Κόντογλου θὰ παραθέσουμε μία ἀκόμη, τὴν πιὸ περιεκτική:
«Τὸ μέγα κατόρθωμα τοῦ Παπισμοῦ εἶναι τοῦτο: Κατώρθωσε νὰ δυσφημήσῃ τὸν Χριστὸν καὶ τὸν Χριστιανισμόν, ὅσον κανεὶς ἄλλος, εἰδωλολάτρης ἢ θεομπαίκτης. Ἔσπρωξε μυριάδας ἀνθρώπων εἰς τὴν ἀθεΐαν, καὶ εἶναι ὁ κυριώτερος ὑπεύθυνος τῆς ἀθεϊστικῆς φιλοσοφίας, εἰς τὴν Εὐρώπην, διότι οἱ πολλοὶ ἐνόμισαν ὅτι Χριστὸς καὶ Πάπας εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτό. Ἔσπρωξε τοὺς μαύρους καὶ τοὺς ἄλλους εἰδωλολάτρες τῆς Ἀφρικῆς πρὸς τὸν μωαμεθανισμόν, διότι ἔγινεν ἓν μὲ τὴν ἀποικιοκρατίαν, ἀφοῦ εἶναι ἡ κορυφὴ τῆς ἰμπεριαλιστικῆς πυραμίδος, συνδεδεμένος ἀπὸ αἰώνων μὲ τὸ ἔγκλημα, μὲ τὴν βίαν καὶ ἀπάτην πάσης φύσεως, καθὼς καὶ μὲ τὴν ὑπερδιαβολικὴν ὑποκρισίαν. Ἐξώντωσεν ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἰθαγενεῖς τῆς ᾽Αμερικῆς, οἱ ὁποῖοι ἐβασανίσθησαν ἀπανθρώπως ἀπὸ τὰ παπικὰ τέρατα, τὰ ὁποῖα ἐλάτρευον τὸν χρυσὸν καὶ οὐδόλως τὸν Χριστόν, ὅπως ἔλεγον. Τέλος, ἀντὶ νὰ νὰ ἔχῃ ὁ Παπισμός, ὅστις ὑποκρίνεται ὅτι εἶναι ὁ δοῦλος καὶ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, τὴν πτωχείαν τὴν ὁποίαν ἔφερεν ὡς ἄνθρωπος καὶ τὴν ὁποίαν ἐδίδαξεν Ἐκεῖνος, αὐτὸς ἔγινεν ἀντιθέτως ὁ μεγαλύτερος τραπεζίτης»[8].
 
6. Γιατί γίνεται αὐτὴ ἡ συνάντηση στὴν Λέσβο; Κερδισμένοι καὶ Χαμένοι.
Εἶναι πολλὰ τὰ συμφέροντα ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἡ συνάντηση τῶν μεγαλοσχήμων· κερδίζουν ὅλοι, καὶ οἱ μόνες χαμένες εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα. Κερδίζει ἐν πρώτοις ἡ ἄθεη κυβέρνηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα, ἡ ὁποία δέχεται σκληρὴ κριτικὴ γιὰ τὴν κακὴ διαχείριση τοῦ ποσφυγικοῦ ζητήματος. Ἐμφανίζει τώρα νὰ ἐπευλογοῦν καὶ νὰ ἐπιστηρίζουν τὸ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο της οἱ κορυφαῖοι ἡγέτες τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, ὁ «πρῶτος» τοῦ Παπισμοῦ καὶ ὁ «πρῶτος» τῆς Ὀρθοδοξίας, μὲ συμπλήρωμα καὶ τόν «πρῶτο» τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδος. Κερδίζει ἀκόμη καὶ ἰδεολογικά, διότι ἐμφανίζεται στοὺς ἀνιστόρητους καὶ ἰδεολογικὰ προκατειλημμένους ὀπαδούς της ὅτι αὐτὴ δὲν μεροληπτεῖ ὑπὲρ τῶν Χριστιανῶν, προστατεύει καὶ τοὺς Μουσουλμάνους, δὲν κάνει διακρίσεις θρησκευτικὲς ἢ ρατσιστικές, δὲν τὴν ἐνδιαφέρουν ἡ ἑλληνικότητα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία.
Κερδισμένος περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ πάπας, διότι ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἡ πρόσκλησή του σημαίνει πὼς τὸν ἀναγνωρίζουμε ὡς «πρῶτο», ὡς κορυφὴ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, καλούμενο μάλιστα ἀπὸ δύο Ὀρθοδόξους ἡγέτες, τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο τῶν ὁποίων ἀπορρίπτεται σταθερὰ τὸ «πρωτεῖο» ὁποιουδήποτε ἐπισκόπου, πολὺ περισσότερο ἑνὸς αἱρετικοῦ, ἐπὶ πλέον τὸν ἐμφανίζουμε καὶ ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ προστάτη τῶν ἀδικημένων καὶ τῶν κακοπαθούνων, ἐνῶ εἶναι γνωστὴ καὶ καταγεγραμμένη ἡ εὐθύνη τοῦ Βατικανοῦ ὡς πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς δύναμης στὶς παγκόσμιες ἀναταραχὲς καὶ ἀνακατατάξεις. Κερδίζει ἀκόμη, διότι τοῦ δίνουμε τὴν δυνατότητα τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε», εἴτε μὲ τὶς διενέξεις μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Μόσχας, εἴτε μὲ τὴν διένεξη μεταξὺ Κωνσταντινούπολης καὶ Ἀθήνας γιὰ τὴν δικαιοδοσία στίς «Νέες Χῶρες», ἡ ὁποία εἶναι ἐμφανὴς στὴν περίπτωση τῆς Λέσβου, ποὺ ἀνήκει στὶς λεγόμενες «Νέες Χῶρες». Μὲ ποιὰ ὄντως ἁρμοδιότητα ἐκάλεσε ὁ οἰκουμενικὸς τὸν πάπα στὴν Λέσβο; Γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε καὶ ὁ Ἀθηνῶν νὰ τὸν καλέσει συγχρόνως, καὶ συμφώνησε τόσο εὔκολα καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος; Αὐτὰ μᾶς ἐνδιαφέρουν, καὶ ὄχι ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομιμοποίηση ἑνὸς αἱρεσιάρχη;
Πολλὰ κέρδη ἀποκομίζει καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τῆς ὁποίας κύριος στόχος εἶναι νὰ ἀναγνωρίσει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὡς ἐκκλησίες, ὅπως ἀπροκάλυπτα ὁμολόγησε προβεβλημένος συνεργάτης του, ὁ μητροπολίτης Γαλλίας Ἐμμανουήλ, ἀλλὰ καὶ ὅπως συνάγεται καὶ ἀπὸ πολλὲς διακηρύξεις τοῦ ἰδίου, ἔχει τὴν δυνατότητα στὴν Λέσβο νὰ παρουσιάσει τὸν «Ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώμης, κ. Φραγκῖσκο» ὡς ἀγαπητὸ ἀδελφὸ ἐν Χριστῷ καὶ συνεπίσκοπο, ἐνώπιον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, γιὰ νὰ ἀμβλυνθοῦν οἱ ἀντιδράσεις κάποιων “ζηλωτῶν ὑπερορθοδόξων”, ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ θεωροῦν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση. Στὴν Λέσβο τοῦ ἀντιπαπικοῦ Ἁγίου Ραφαὴλ καὶ τοῦ ἀντιπαπικοῦ Φώτη Κόντογλου ὁ αἱρεσιάρχης πάπας ἐμφανίζεται ὡς κανονικὸς καὶ νόμιμος ἐπίσκοπος Ρώμης ἀπὸ τοὺς ἰδικούς μας φιλοπαπικοὺς καὶ λατινόφρονες, ὡς προοίμιο τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ἡ ὑποτίμηση τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ εἰσπήδηση στὴν δικαιοδοσία της εἶναι ἐπίσης μεταξὺ τῶν κερδῶν τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὶ κερδίζει; Δείχνει ἐν πρώτοις σὲ παγκόσμια κλίμακα τὸν φιλοπαπισμό του καὶ τὴν συμπόρευσή του μὲ ὅλους τοὺς Οἰκουμενιστάς, πρὸς μεγάλη χαρὰ ὅλων τῶν φίλων καὶ συνεργατῶν του μὲ τοὺς ὁποίους ἀποδομεῖ σιγά-σιγὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Δὲν ἀφήνει ἔπειτα μοναδικὸ παίκτη τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη στὸ ἔδαφος τῶν «Νέων Χωρῶν», ἀλλὰ μὲ τὴν παρουσία του δείχνει ὅτι δὲν πρόκειται νὰ παραιτηθεῖ τῶν δικαιωμάτων της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Περισσότερο ὅμως δείχνει ὅτι στηρίζει τὴν κυβέρνηση στὸ θέμα τῆς διαχείρισης τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τὴν ἄψογη συνεργασία καὶ συμμαχία του μὲ τοὺς ἀθέους κυβερνῆτες; Ποῦ θὰ μᾶς βγάλει αὐτὴ ἡ συμμαχία;
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ὅμως βλάπτεται καὶ καταρρακώνεται, διότι ἐξαφανίζονται τὰ ὅρια μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, διότι ἀκυρώνονται ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, διότι ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴ διακρίνουν πλέον μεταξὺ ἱεροῦ καὶ βεβήλου, διότι διχάζεται καὶ διαιρεῖται τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα σὲ φιλοπαπικοὺς καὶ ἀντιπαπκούς. Βλάπτεται ἐπίσης πολλαπλῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ποὺ εἶχε ἐπὶ αἰῶνες τὴν εὐλογία καὶ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προστασία τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καὶ τῶν Ἁγίων. Μεταβάλλεται σὲ μία ἄθρησκη πολυπολιτισμικὴ χώρα, συγκρητιστικὴ καὶ νεοεποχίτικη, ἀποχριστιανίζεται κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς ἄθεης Εὐρώπης, γκρεμίζει τὶς πολύτιμες ἀξίες τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ παρελθόντος της. Σὲ λίγο θὰ νιώθουμε ξένοι στὸν τόπο μας, θὰ γίνουμε μειοψηφία, ἀφοῦ ἡ ἔλλειψη πρόνοιας γιὰ τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα, ἡ ἐγκληματικὴ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴν δημιουργία πολύτεκνων οἰκογενειῶν, ποὺ ἐνισχύονται ἀπὸ τὴν σχεδιασμένη φτωχοποίηση τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὁ σχεδιασμένος ἐποικισμὸς τῆς χώρας μὲ Μουσουλμάνους πρόσφυγες ὁδηγοῦν μὲ βεβαιότητα στὸν ἀφελληνισμὸ καὶ στὸν ἐξισλαμισμὸ τῆς Ἑλλάδος. Φοβόμασταν μήπως πάθει ἡ Θράκη μας αὐτό πού ἔπαθε τό Σερβικό Κοσσυφοπέδιο, τό Ὀρθόδοξο Κόσσοβο, μέ τήν στήριξη τοῦ πάπα, καί τώρα κινδυνεύει ὅλη ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά γίνει Κοσσυφοπέδιο. Μέσα στή χαρά τους τό Βατικανὸ καί ὁ πάπας, πού σπεύδει νά «βοηθήσει» στή Λέσβο. Θὰ δοῦμε ἆραγε κάποια συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, τοῦ πατριάρχη τοῦ Γένους, καὶ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν μὲ στόχο νὰ ἐνισχύσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα, γιὰ νὰ σταματήσει ἡ ἀθεϊστικὴ πλυμμυρίδα καὶ ἡ ἠθικὴ παρακμὴ καὶ ἐξαχρείωση; Μολονότι ὅλα δείχνουν τὸ ἀντίθετο, ἐμεῖς δὲν θὰ παύσουμε νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὄχι σὲ ἀνθρώπινες συμμαχίες, ἀλλὰ στὴν δύναμη καὶ βοήθεια τοῦ Θεοῦ: «Μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός».


[1]. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησης, «Μὲ τὸ ἀρνίο ἢ μὲ τὸ θηρίο; Μὲ τὸν Χριστὸ ἢ μὲ τὸν πάπα;», Θεοδρομία 3 (2001) 5-7.
[2]. Γρηγοριου Παλαμα, Συγγράμματα, τόμ. Β´, ἔκδ. Π. Χρηστου, Θεσσαλονίκη 1966, σελ. 479-483.
[3]. Περισσότερα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ βλ. εἰς Πρωτοπρεβύτερος Θεοδωρος Ζησησ, «Ὑβριστικὸ καὶ βλάσφημο τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο. Συνένοχη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία», Θεοδρομία 17 (2015) 485-509.
[4]. Φωτης Κοντογλου, Ἀντιπαπικά, ἔκδ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», Ἀθῆναι 1993, σελ. 11-12.
[5]. Αὐτόθι, σελ. 19.
[6]. Αὐτόθι, σελ. 33-34.
[7]. Φώτη Κοντογλου, Μυστικὰ Ἄνθη. Ἤγουν κείμενα γύρω ἀπὸ τὶς ἀθάνατες ἀξίες τῆς Ὀρθόδοξης ζωῆς, Ἀθῆναι ἐκδοτ. οἶκος «᾽Αστήρ», β´, ἔκδοση 1981, σελ. 296-307.
[8]. Φωτη Κοντογλου, Ἀντιπαπικά, σελ. 44.
 
Πηγή: Ακτίνες
Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας
Εμφανίσεις: 681

eksomologhsh 01


Διατελοῦμεν ἐν μέσω κρίσης! Ἐκεί πού πρὸς στιγμὴν μένουμε ἐνεοὶ καὶ ἀποσβολωμένοι. Ἐκεί πού κόβουμε ταχύτητα, χαμηλώνουμε τοὺς τόνους καὶ ρωτᾶμε: Γιατί; Πῶς ἔγινε καὶ φτάσαμε στοῦ γκρεμοῦ τὸ χεῖλος; Ποιὸς εὐθύνεται γιὰ τὴ στραβοτημονιά; Ποιὸς θὰ χρεωθεῖ τὸ ἀτύχημα; Ποιὸς θὰ χρεωθεῖ τὴν ἐθνικὴ συμφορά;  Κοιτᾶς καὶ λές: Ποῦ εἶναι ἡ Ἑλλάδα μας; Ποῦ εἶναι οἱ Ἕλληνες; Ποῦ μᾶς πούλησαν; Ποιοὶ μᾶς ἀγόρασαν; Ποιοὶ θὰ δώσουν λόγο γιὰ τὴν ἀγοραπωλησία; Χιλιάδες ἀπελπισμένες κραυγὲς σὰ σεισμικὲς δονήσεις... Προεόρτια μεγάλου σεισμοῦ;

Διατελοῦμε ἐν μέσω κρίσης, βιώνοντας ἕνα σκληρὸ παιχνίδι, πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη μας καὶ πάντα σὲ βάρος μας. Εἰσπράττουμε τὴν προδοσία σὰ γεύση ἀπὸ χῶμα, σὰν ὀργὴ καὶ σὰν ἀπελπιστικὴ διαπίστωση: βρισκόμαστε ὑπὸ ζυγόν! Καὶ ὁ πόνος τοῦ ζυγοῦ εἶναι τόσο δυνατὸς ὥστε ἄλλος γρήγορα καὶ ἄλλος ἀργὰ ξυπνᾶμε! Ξυπνᾶμε σὰν ἀπὸ βαρὺ ὕπνο. Μᾶς ξυπνάει ὁ ἥλιος τῆς νύχτας... Τὸ φῶς ποὺ γεννιέται ἀμέσως μετὰ ἀπ' τὸ πυκνότερο σκοτάδι. Μᾶς ξυπνάει καὶ βλέπουμε πὼς δὲν εἴμαστε ἄμοιροί της τύχης μας, πὼς σαφῶς ἔχουμε κι ἐμεῖς, ὁ καθένας τὴ δική του εὐθύνη. Ἔχουμε κι ἐμεῖς, ὁ καθένας τὸ δικό του μερίδιο στὴ συμφορά.
Καὶ φωτίζεται ὁ νοῦς μας καὶ μᾶς γίνεται ὁρατὸ πὼς δὲν φταίνει μόνον οἱ ἐχθροὶ ποὺ μπῆκαν ἀπ' τὴν κερκόπορτα. Φταῖμε καὶ ἐμεῖς ποὺ ἀπαξιώσαμε τὴν κερκόπορτα καὶ....

 ἐν γνώσει μας τὴν ἀφήσαμε ἀφύλαχτη. Φταῖμε ὅλοι... καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς Πολιτείας καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ λαός. Διαπράξαμε ὅλοι τὸ ἴδιο λάθος τῆς ὕβρης: Καταργήσαμε τὸν Θεό!

Εἴτε θέλουμε νὰ τὸ παραδεχτοῦμε εἴτε δὲ θέλουμε, ἀπὸ κεῖ μπῆκαν οἱ ἐχθροί: ἀπὸ τὴν κερκόπορτα τῆς ὑπεροψίας μας..., πού στὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας ἔβαλε τὶς στοές, ποὺ ἀντικατέστησε τὸν γάμο μὲ συμβολαιογραφικὴ πράξη, ποὺ ἀντικατέστησε τὴ μάνα μὲ τὴν τηλεόραση, ποὺ ἀντικατέστησε τὰ παιδιὰ μὲ τὰ σκυλιά.

Ἀπὸ κεῖ μπῆκαν οἱ ἐχθροί: ἀπὸ τὴν κερκόπορτα τῆς ὑπεροψίας μας, πού ἀντικατέστησε τὸν Πνευματικὸ μὲ τὰ μέντιουμ, ποὺ ἀντικατέστησε τὴν Λειτουργία μὲ κολυμβητήρια, μὲ φροντιστήρια καὶ ἐκδρομές, ποὺ ἀντικατέστησε τὴν προσευχὴ μὲ γιόγκα, τὴ νηστεία μὲ δίαιτες, καὶ τὸν Χριστὸ μὲ τὸν χρυσό!...

Ἀδελφοί μου, ἡ κρίση ἡ βαθιὰ καὶ ὀδυνηρὴ δὲν εἶναι ποὺ ἀδείασαν τὰ ταμεῖα μας. Εἶναι ποὺ ἀδείασε ἡ ψυχή μας! Ἀδείασαν τὰ σπίτια μας. Ξεκρεμάσαμε τὶς εἰκόνες, σβήσαμε τὸ καντήλι κι ἀνοίξαμε τὶς πόρτες. Τώρα μπορεῖ ἐλεύθερα νὰ μπαινοβγαίνει ὅποιο θέλει, ὅ,τι ὥρα θέλει γιὰ ὅποια σχέση θέλει.

Ἀδελφοί μου, ἡ κρίση ἡ βαθιὰ καὶ ἡ ὀδυνηρὴ εἶναι τὸ κλάμα τῶν παιδιῶν ποὺ δὲν ἀφήσαμε νὰ γεννηθοῦν!... καὶ τὸ κλάμα τῶν παιδιῶν ποὺ ἐγκαταλείψαμε.

Ἡ κρίση ἡ βαθιὰ καὶ ἡ ὀδυνηρὴ εἶναι ποὺ γεμίσαμε παιδιὰ ποὺ δὲν ἔχουν κατὰ ποὺ νὰ κοιτάξουν. Γεμίσαμε παιδιὰ-τορπίλες! Ἕτοιμα νὰ ἐκραγοῦν. Παιδιὰ γνωστῆς ἢ ἀγνώστου πατρότητας ποὺ δὲν τὰ θέλει κανείς, παρὰ μόνον αὐτοὶ ποὺ θὰ τὰ ἐμπορευτοῦν.  Ἀδελφοί μου, γεμίσαμε ἐμπόρους ποῦ μαζεύουν ἀργύρια τριάκοντα, ἀλίμονο γιὰ νὰ ἀγοράσουν τὸν ἀγρὸ τοῦ Κεραμέως;

Κρύο... Τόσο πολὺ κρύο... Κι αὐτὴ ἡ κρίση... ἡ βαθιὰ καὶ ἐπώδυνή μας μαζεύει ἀπ' τοὺς δρόμους καὶ γυρίζουμε μέσα μας. Ἐκεῖ ποὺ ἀρχίζει νὰ πάλλεται ἡ καρδιά μας ἡ πέτρινη καὶ νὰ δίνει ξανὰ σημεῖα ζωῆς, ζωῆς ἄλλης, ζωῆς ἀληθινῆς. Ἐκεῖ ποὺ δυναμώνει λίγο-λίγο ἡ φωνὴ τῆς χαμένης συνείδησης κι ἀρχίζεις νὰ διακρίνεις ἀνάμεσα στὶς χιλιάδες φωνὲς τὴ φωνὴ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Κι ἀρχίζει ἡ ψυχή μας νὰ ψάχνει τρόπους ἀποκατάστασης: ποιὰ "αὐθαίρετα" νὰ γκρεμίσουμε καὶ ποιὰ "νόμιμα" νὰ ξαναχτίσουμε...

Ἀρχίζει ἡ ψυχή μας καὶ διψάει τὴν ἄφεση. Ἀφήνει τὶς χῶρες τῶν ἀλλοφύλων τὶς ἀλλότριες συμπεριφορὲς καὶ ξαναπαίρνει ἡ πολύπαθη ψυχή μας τοὺς πατροπαράδοτους δρόμους... γιὰ τὸ πετραχήλι τὸ ἅγιο γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀδελφοί μου, ἡ κρίση ἡ βαθιὰ καὶ ἐπώδυνη εἶναι καὶ σωτήρια καὶ ἰαματική. Ἀρχίζεις καὶ νοιάζεσαι καὶ μοιράζεσαι τὸ τριμμένο παλτό σου μ' αὐτὸν ποὺ κρυώνει! Ἀρχίζεις καὶ πονᾶς καὶ συμπονᾶς... Καὶ ὁ ἄλλος ἄνθρωπος γίνεται συνάνθρωπος, ὁ κάτοικος συγκάτοικος, ὁ πατριώτης συμπατριώτης, καὶ ὁ ἄλλος Ἕλληνας γίνεται συνέλληνας, ἐγγενὴς καὶ συγγενὴς καὶ ὄμαιμος καὶ ἀδελφός!!

Ἀδελφοί μου, ὁμοιοπαθεῖς καὶ συμπένητες, ἡ κρίση ἡ βαθιὰ καὶ ἡ ὀδυνηρὴ εἶναι γι' αὐτοὺς ἡ ἀσωτία καὶ γι' ἄλλους ἡ ὑποκρισία. Ἡ στείρα θρησκευτικότητά μας. Ἡ ἠθική μας αὐτάρκεια.... Κανεὶς δὲν κλαίει... Καὶ ἡ κρίση ἐντείνεται καὶ κάνει κρύο, πολὺ κρύο!

Χωρὶς μετάνοια, πῶς νὰ τὸ διαχειριστεῖς; Χωρὶς ἐλπίδα στὸ ἀμέτρητο ἔλεος τοῦ ἀγαπῶντος Θεοῦ, χωρὶς τὴν ἐμπειρία τῆς Παρουσίας Του, πῶς νὰ βγοῦν οἱ χειμῶνες; Πῶς νὰ βγοῦμε ἀπ' τ' ἀδιέξοδο χωρὶς θύρα ἐξόδου;

Ἀδελφοί μου, ὁμοιπαθεῖς καὶ συμπένητες, ἡ κρίση ἡ μεγάλη δὲν εἶναι ποὺ δὲν εὐημεροῦμε. Εἶναι ποὺ δὲν μετανοοῦμε. Ἡ κρίση ἡ μεγάλη δὲν εἶναι ποὺ ἀλώσαμε τὴν ψυχή μας. Εἶναι ποὺ τὴν παραδώσαμε μόνοι μας. Πρέπει νὰ περάσει καλὰ καὶ γιὰ πάντα στὸν πυρήνα τοῦ εἶναι μας: ἡ κρίση ἡ μεγάλη, ἡ μέγιστη τῶν συμφορῶν, δὲν εἶναι ἡ ὀφειλὴ τῶν δανείων . Εἶναι ἡ ὀφειλὴ τῶν δακρύων... Ἀδελφοί μου, ἔτσι παραγράφονται ὅλα τὰ χρεή: μὲ δάκρυα! Καὶ θὰ δοῦμε τὴν ἄνοιξη νὰ πετάγεται κάτω ἀπ' τὰ μάρμαρα... Καὶ τὰ δένδρα νὰ ἀνθίζουν... Καὶ θὰ 'ρθεῖ ἡ Ἀνάσταση!


Πηγή: (Ἀπόσπασμα ἀπὸ  τὸ βιβλίο "Ἐν μέσω κρίσης" τῆς Μαρίας Μουρζά τῶν Ἐκδόσεων "Ἄθως"), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Εθνικά Θέματα
Λαθρομετανάστευση- Μεταναστευτική πολιτική
Εμφανίσεις: 931



Ένας οδηγός ελληνοποίησης με τέσσερα απλά βήματα

Σκοπός του άρθρου αυτού δεν είναι η υποστήριξη της αθρόας απονομής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς που διαμένουν παράνομα στη χώρα. Το αντίθετο μάλιστα, ελπίζω να αφυπνιστεί η κοινή γνώμη και όσοι ασκούν θεσμικό έλεγχο στην κυβέρνηση, προκειμένου να αποτραπεί η μετατροπή της απονομής ιθαγένειας από ένα κυριαρχικό δικαίωμα της ελληνικής Πολιτείας σε ατομικό δικαίωμα των παράνομα ευρισκομένων στη χώρα.

Σημείο κλειδί, στη διαδικασία που θα σας περιγράψω παίζει η τμηματική -σε "ανύποπτες" στιγμές- νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης, με την οποία μετατρέπεται σταδιακά η ελληνική ιθαγένεια σε ατομικό δικαίωμα των αλλοδαπών. Η κυβέρνηση ως γνωστόν με το Ν.3838/2010 (ΦΕΚ Α΄ 49/24.03.2010) τροποποίησε τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, δίνοντας τη δυνατότητα υπό προϋποθέσεις στους μετανάστες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή φοίτησαν για έξι χρόνια σε ελληνικό σχολείο να αναγνωριστούν ως Έλληνες πολίτες και να εγγραφούν στα δημοτολόγια. Τότε η ιστοσελίδα μας, είχε αναδείξει το θέμα και με δύο εργασίες του Λευτέρη Δικαίου (Ιανουάριος και Φεβρουάριος 2010) είχε επισημάνει τα σκοτεινά σημεία του επίμαχου νόμου.

Σε αντίθεση με τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης ότι ο νόμος για την ιθαγένεια δεν θα ευνοούσε άμεσα ή έμμεσα τους παρανόμως εισελθόντες στη χώρα αλλοδαπούς, είχαμε εκφράσει τους φόβους μας για το ακριβώς αντίθετο τονίζοντας ότι τελικώς θα έδινε κίνητρο στους σύγχρονους δουλεμπόρους για την ενίσχυση της μεταναστευτικής ροής προς τη χώρα. Οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν με το χειρότερο δυνατό τρόπο, μόλις διαβάσαμε την απόφαση περί καθορισμού των δικαιολογητικών για την εγγραφή στο Δημοτολόγιο (Φ. 130181/23198/10 ΦΕΚ Β΄ 562/30.04.2010) και κυρίως με την ψήφιση –πριν από λίγες μόλις ημέρες- του Ν.3907/2011 (ΦΕΚ Α΄ 7/26.01.2011) με τον οποίον, μεταξύ άλλων, αντικαταστάθηκε και το άρθρο 44 του Ν. 3386/2005 σχετικά με τη χορήγηση αδειών διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους.

Όπως θα σας αποδείξω κατωτέρω, κατόπιν της προ ολίγων ημερών νομοθετικής πρωτοβουλίας, μπορεί κάποιο παιδί δωδεκάχρονο ή μικρότερο, να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια στα δεκαοχτώ του, ακόμη και αν έχει εισέλθει στη χώρα παράνομα. Ιδού τα τέσσερα απλά βήματα για την ελληνοποίησή του:

Βήμα πρώτο: Ο αλλοδαπός πρέπει να εισέλθει στη χώρα παράνομα μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Πρέπει επίσης να φροντίσει να μην συλληφθεί και να μην απελαθεί. Στατιστικά, οι πιθανότητες είναι υπέρ του καθώς μόλις το 1/3 των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα στη χώρα συλλαμβάνεται, το ποσοστό δε αυτό είναι σαφώς μικρότερο αναφορικά με τους ανηλίκους.

Βήμα δεύτερο: Ο ανήλικος αλλοδαπός, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Ν.3386/2005 μπορεί, ή ορθότερα, υποχρεούται να εγγραφεί σε ελληνικό σχολείο. Η διαδικασία εγγραφής αναφέρεται συνοπτικά με παραπομπή σε άλλες διατάξεις και εγκυκλίους στο υπ’ αριθμόν 120323/Γ2/27-09-2010 έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας. Ειδικά για την εγγραφή στην Α΄ Δημοτικού, θα ζητηθεί πιστοποιητικό γέννησης χωρίς δέσμευση ως προς την ημερομηνία έκδοσης ή ληξιαρχική πράξη γέννησης, η πραγματοποίηση κάποιων εμβολίων, οδοντολογική εξέταση και αποδεικτικό διαμονής σε κάποια διεύθυνση (άρθρο 7 π.δ.  201/1998 και το υπ’ αριθμόν 91109/Γ2/10-07-2008 έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας). Εν συνεχεία, πρέπει να φοιτήσει επιτυχώς σε έξι τάξεις.  Η νομοθεσία διευκολύνει, ορθώς, την σχολική πρόοδό του: Κατατάσσεται σε τάξη μικρότερη εκείνης που αντιστοιχεί στην ηλικία του, ανάλογα με τις γνωστικές δυνατότητές του (9§1 π.δ. 201/1998), απαλλάσσεται από την αξιολόγηση του στο μάθημα της γλώσσας για ένα έτος (7§7 π.δ. 201/1998). Στις δύο πρώτες τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου κατά περίπτωση και υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 2 του π.δ. 155/1978, όπως ισχύει σήμερα, εξετάζεται και προάγεται με χαμηλότερη βαθμολογική βάση από αυτή που ισχύει για τους έλληνες μαθητές. Εν ολίγοις, η επιτυχής ολοκλήρωση της εξαετούς φοίτησης διευκολύνεται τα μέγιστα από την ελληνική Πολιτεία.

Βήμα τρίτο: Εφόσον ο εν λόγω υπήκοος τρίτης χώρας έχει φοιτήσει πριν την ενηλικίωση του σε έξι (6) τάξεις ελληνικού σχολείου μπορεί να ζητήσει με την ενηλικίωση του να λάβει άδεια διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους καθώς υπάγεται στην όγδοη (η΄) κατηγορία προσώπων, για τους οποίους θεωρείται από το νομοθέτη ότι συντρέχουν ανθρωπιστικοί λόγοι (άρθρο 44§1 ν.3386/2005 όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 42 του ν.3907/2011). Λαμβάνοντας υπόψη ότι το κριτήριο συνδρομής ανθρωπιστικών λόγων είναι απολύτως αντικειμενικό, η διοίκηση υποχρεούται να εκδώσει τη σχετική άδεια διαμονής εφόσον λάβει τη σχετική βεβαίωση εξαετούς φοίτησης εκτός αν συντρέχουν για τον αιτούντα αλλοδαπό λόγοι δημόσιας τάξης ή ασφάλειας (καταδικαστικές αποφάσεις κλπ). Περιθώρια απόρριψης του αιτήματος δεν υπάρχουν, ούτε βέβαια διακριτική ευχέρεια της διοίκησης, αφού στην εν λόγω διάταξη οι ανθρωπιστικοί λόγοι συνίστανται ουσιαστικά στην διαπίστωση από το αρμόδιο όργανο της υπαγωγής σε μία από τις προστατευόμενες κατηγορίες που προβλέπει το εν λόγω άρθρο. Μια αντίθετη ερμηνεία και συνακόλουθη απόρριψη του αιτήματος, θα ήταν σχεδόν αδύνατον να αιτιολογηθεί και θα κατέπιπτε μετά βεβαιότητας στα διοικητικά δικαστήρια, μετά από προσφυγή του αλλοδαπού.

Βήμα τέταρτο: Αμέσως μόλις ο αλλοδαπός λάβει τον οριστικό τίτλο νόμιμης διαμονής στη χώρα, σύμφωνα με όσα προανέφερα (στο βήμα 3), αυτοστιγμεί –μέχρι και το 21ο έτος της ηλικίας του- δικαιούται να υποβάλει αίτημα για την εγγραφή του στο Δημοτολόγιο ως Έλληνας πολίτης, καθώς πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου (παράγρ. 2 και 6 του άρθρου 1Α του αναθεωρημένου Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας). Αρκεί να προσκομίσει: α) αντίγραφο της άδειας διαμονής, που μόλις θα έχει αποκτήσει, β) πιστοποιητικό γέννησης, γ) αντίγραφο του διαβατηρίου του, δ) βεβαίωση μόνιμης κατοικίας (εκδίδεται, με σχετικά απλή διαδικασία, εφόσον με κάθε πρόσφορο μέσο διαπιστωθεί η κατοικία σε ένα δήμο για περίοδο άνω των δύο ετών), ε) παράβολο 100 ευρώ, στ) βεβαίωση φοίτησης σε ελληνικά σχολεία της ημεδαπής (παράγραφος 3 της Φ. 130181/23198/10 απόφασης ΥΠ.ΕΣ.).

Συνοψίζοντας, με έξι χρόνια σε ελληνικό σχολείο πριν την ενηλικίωση, άρα με φοίτηση που να έχει ξεκινήσει πριν τη συμπλήρωση του 12ου έτους της ηλικίας, αποκτάται ανθρωπιστικό δικαίωμα νόμιμης παραμονής στη χώρα και ταυτόχρονα δικαίωμα απόκτησης της ιδιότητας του Έλληνα πολίτη. Τόσο απλά!

Δεν είναι, λοιπόν τυχαίο ότι αυξάνει το ποσοστό ανηλίκων στα καραβάνια των μεταναστών που εισέρχονται σήμερα στην πατρίδα μας, όπως διαπιστώνεται τον τελευταίο καιρό.

Μετά από όσα ανέφερα παραπάνω, στρέφω το βλέμμα μου και την ελπίδα μου στην ελληνική Δικαιοσύνη, στα χέρια της οποίας βρίσκεται η οριστική κρίση περί αντισυνταγματικότητας του Ν.3838/2010 για την ιθαγένεια. Ελπίζω, ο πατριωτισμός (άρθρο 120 παρ.4 του Συντάγματος) και τα ακλόνητα νομικά επιχειρήματα των δικαστών να σταθούν σταθερό ανάχωμα απέναντι στις πολιτικές πιέσεις και θα ακυρώσουν την προφανή πλέον προσπάθεια αφελληνισμού της πατρίδας μας.

 

Πηγή: Δικαιόπολις

Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή
Πόλεμος κατα της Εκκλησίας
Εμφανίσεις: 753

tsipras filhs 01


«Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πατρίδας μας ήταν και θα είναι πάντοτε ανοιχτά εις τους εκπροσώπους της Εκκλησίας» σημειώνει ο Πρωθυπουργός -Διαβάστε όλη την επιστολή

Ως άδειασμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη ερμηνεύεται το περιεχόμενο της επιστολής του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο την οποία αποκαλύπτει το Πρώτο Θέμα, σχετικά με το θέμα που προέκυψε με την απαγόρευση εισόδου δύο Μητροπολιτών σε δημόσια σχολεία.

«Θέλω λοιπόν να σας διαβεβαιώσω ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της πατρίδας μας ήταν και θα είναι πάντοτε ανοιχτά εις τους εκπροσώπους της Εκκλησίας» σημειώνει ο Πρωθυπουργός «με απεριόριστη εκτίμηση και σεβασμό» προς τον Αρχιεπίσκοπο, προσθέτοντας ότι «δε θα αφήσουμε ασήμαντες αφορμές να διαρρήξουν το πνεύμα καλής διάθεσης και ειλικρινούς συνεργασίας».

Επισημαίνει, ασφαλώς, ότι σχετική εγκύκλιος ορίζει τις απαιτούμενες ενέργειες για την πραγματοποίηση παρόμοιων επισκέψεων «και ως δύναμαι να γνωρίζω, αυτονοήτως η εν λόγω εγκύκλιος παρέχει και στην Εκκλησία της Ελλάδας, τη δυνατότητα να παρίστανται εκπρόσωποί της στο χώρο των σχολείων, στο πλαίσιο σαφών και λειτουργικών κανόνων και με σεβασμό στο ωρολόγιο πρόγραμμα, σε συνεργασία και σε συνεννόηση πάντοτε με τις αντίστοιχες διευθύνσεις σχολικών μονάδων ή και σε συνεργασία με τις αντίστοιχες σχολικές Επιτροπές».

Το ζήτημα που άναψε φωτιές μεταξύ του Υπουργού Παιδείας και ιερωμένων δημιουργήθηκε, όταν απαγορεύτηκε στον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο και στον Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, να επισκεφθούν σχολεία και να μιλήσουν σε μαθητές όπως συνήθιζαν. Προκλήθηκαν έντονες αντιδράσεις όχι μόνο σε θρησκευτικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, με τον Υπουργό Παιδείας από το βήμα της Βουλής να μιλά για την ανάγκη δημιουργίας «κοσμικού, δημοκρατικού σχολείου», υποστηρίζοντας πως «το σχολείο δεν είναι δυνατόν να δίνει βήμα μαθήματος σε οποιονδήποτε τρίτο παράγοντα που δεν είναι εκπαιδευτικός».

Σε άλλη τοποθέτησή του ο κ. Φίλης επιχείρησε να ρίξει τους τόνους, αναφερόμενος σε σχετική εγκύκλιο η οποία «δεν αφορά συγκεκριμένο πρόσωπο. Αντιθέτως θέτει γενικούς κανόνες, ώστε το σχολείο να μην μετατραπεί σε θέατρο αντιπαραθέσεων και κηρυγμάτων με πρωταγωνιστές εξωσχολικούς παράγοντες. Είναι ανάγκη να διασφαλιστεί η ηρεμία και το σχολικό ήθος μέσα στην αίθουσα. Εξωσχολικοί παράγοντες π.χ. εκπρόσωποι της Εκκλησίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλων κοινωνικών φορέων μπορούν να παρευρίσκονται σε εκδηλώσεις στο χώρο του σχολείου όχι όμως σε ώρα μαθήματος».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος με επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό στις 3 Μαρτίου εξέφρασε την έντονη ενόχληση τόσο του ιδίου ως Προέδρου της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, όσο και των Μητροπολιτών - μελών της, για την απαγόρευση των επισκέψεων Μητροπολιτών στα σχολεία. Περίπου ένα μήνα μετά, την 1η Απριλίου, ο κ. Τσίπρας απάντησε με τρισέλιδη επιστολή στην οποία είναι αξιοσημείωτο ότι κάνει ιδιαίτερα θερμές αναφορές τόσο για την Εκκλησία όσο και για τους ιερείς.

Ειδικότερα ο Πρωθυπουργός εκφράζει «το σεβασμό και τις ευχαριστίες εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως, για τις άοκνες προσπάθειες της Εκκλησίας της Ελλάδας να σταθεί δίπλα στους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν ισχυρές δυσκολίες, ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης, αλλά και ειδικότερα δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες που έρχονται στη πατρίδα μας», χαρακτηρίζει αξιέπαινη τη στάση της Εκκλησίας, ενώ σημειώνει ότι «η αρωγή που η κορυφή της, μα και μεμονωμένοι ιερείς προσφέρουν, στους δοκιμαζόμενους από την οικονομική κρίση συμπολίτες μας και στους πρόσφυγες συνανθρώπους μας, δεν μπορεί παρά να εκτιμάται υψηλά.

Συνιστά δε συνέχεια του προσωπικού παραδείγματος ιερέων που στο διάβα της Ιστορίας στάθηκαν αρωγοί των μεγάλων αγώνων του λαού μας». Ο κ. Τσίπρας τονίζει, τέλος, ότι για την υπέρβαση των δυσκολιών «η ειλικρινής συνεργασία καθώς και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας αποτελεί θετική προϋπόθεση και καταλύτη».

 

Δείτε την επιστολή:

tsipras filhs episkepseis ekklhsias 01

 tsipras filhs episkepseis ekklhsias 02

 tsipras filhs episkepseis ekklhsias 03

 

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Θρησκεύματα και Αιρέσεις
Ρωμαιοκαθολικισμός
Εμφανίσεις: 881

papas ieronymos patriarxhs 01

Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός με τον χαριέστατο δημώδη παροιμιακό λόγο, αποδίδει με θαυμαστή ακρίβεια, γεγονότα-συμβάντα που αναφέρονται σε πρόσωπα που εμπλέκονται στην πολιτική και θρησκευτική ζωή του τόπου μας.

Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει το lexigram.gr η παροιμία- κατά το πρώτο της μέρος-μεταφράζεται ως εξής: «παρεμβαίνω σε ζήτημα που δεν με αφορά άμεσα… δεν είμαι το αρμόδιο πρόσωπο ή ασχολούμαι με πράγματα που δεν ξέρω ή που δεν είναι στην αρμοδιότητά μου». Των φρονίμων ολίγα…
Σε τούτες τις δίσεχτες ημέρες για την Πατρίδα αλλά και την Ορθοδοξία μας, που έντονα μυρίζουμε τα ίχνη του αντιχρίστου, έρχεται - ως μη ώφειλε - ο δίκερως γίγας, ο αρχηγός του κράτους του Βατικανού, ο αιρεσιάρχης και πάσης ιερωσύνης εστερημένος Πάπας Φραγκίσκος, στην πολλαπλά αγιασμένη νήσο  της Λέσβου. Όμως προηγήθηκαν της επισκέψεώς του διάσημοι χολιγουντιανοί ηθοποιοί! Άρα πολύ άργησαν τόσο ο Πάπας όσο και οι δικοί μας…
Πρέπει να ξεκινήσουμε από δύο τραγικά λάθη όλων των εμπλεκομένων στην φιέστα του Σαββάτου. Το πρώτο λάθος, η επιλογή της αγιοτόκου Λέσβου ως τόπου επισκέψεως των προσφύγων και μεταναστών, που είναι στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι. Εκεί δηλαδή όπου η ενθρονισμένη εφέστια εικόνα της Παναγίας Αγιάσου αγιάζει, αλλά και προστατεύει ολόκληρη την αγιοτόκο νήσο από ορατούς και αοράτους εχθρούς. Άριστο θα ήταν η επίσκεψη να αρχίσει από τον φρικτό, μαρτυρικό λόφο των Καρυών, όπου οι πρόγονοι των σημερινών –κατατρεγμένων!– μουσουλμάνων έσφαξαν, έκαψαν τους συγκλονιστικούς νεοφανείς μάρτυρες, Ραφαήλ Νικόλαο και Ειρήνη. Είναι μάλιστα γνωστό, ότι οι δύο πρώτοι εγκατέλειψαν τους θεολογικούς διαλόγους με τους παπικούς και αργότερα εδιώχθησαν από την Κωνσταντινούπολη, διότι αρνήθηκαν το ενωτικό συλλείτουργο που επρόκειτο να τελεστεί λίγο προ της Αλώσεως.
Κάποιος δε, να υπενθυμίσει στον κ. Φραγκίσκο τον λόγο του Γέροντος Γαβριήλ Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους για την «σβέσιν των εν Ανατολή επτά χριστιανικών λυχνιών της Αποκαλύψεως από αλλοπίστους υπό τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του Καθολικού κόσμου… και την ένανγχον ένοχον σιγήν της «Χριστιανικής Δύσεως» επί τοις βανδαλισμοίς εις την ατυχή βασιλίδα των πόλεων»!

Το δεύτερο λάθος. Ο παράκαιρος χρόνος της επίσκεψης. Η συγκυρία των ωρών και των ημερών δεν δίνουν περιθώρια για πολυδάπανα ταξίδια και παραθέσεις πολυτελεστάτων τραπεζών εν μέσω Μ. Τεσσαρακοστής εφόσον όλο το κλίμα των ημερών είναι βαρύτατα πένθιμο, αφού βρισκόμαστε και σε απόσταση αναπνοής από την Μ. Εβδομάδα! Κάτι ακόμα πιο σημαντικό: πλείστοι όσοι αδελφοί μας, και μάλιστα μικρά παιδιά, υποσιτίζονται (επίσημος πίνακας διαδικτυακού τόπου δείχνει, χιλιάδες οικογένειες σε κοινωνικά παντοπωλεία και συσσίτια… χιλιάδες μαθητές είναι άποροι), και εμείς προκαλούμε με τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, για ξέφρενες και ασυλλόγιστες δαπάνες, για τυχόν πολιτικά οφέλη και τέλος τις ακατανόητες όσο και θλιβερές αντιπαραθέσεις Αθηνών και Φαναρίου, κατά τα άλλα «λίαν αγαπητών εν Χριστώ αδελφών»!
Φημολογείται έντονα ότι ο Ορθόδοξος Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο αιρετικός Ποντίφηκας θα αναπέμψουν κοινή δέηση - κοινώς συμπροσευχή - επί καταφρονήσει και καταπατήσει των ιερών της Εκκλησίας μας Κανόνων, για τα θύματα του Αιγαίου. Το απλό και άδολο ερώτημα του ορθοδόξου χριστιανού είναι: ποια «εκκλησιαστική» γλώσσα θα χρησιμοποιηθεί για την ανάπαυση των «υγρών» ανθρωπίνων θυμάτων για τα οποία συμπονεί οπωσδήποτε κάθε ορθόδοξη καρδιά; Ο Πατριάρχης μας για την ανάπαυσή τους - πέραν της σοβαροτάτης δογματικής αποκλίσεως αφού είναι αλλόθρησκοι ή αιρετικοί - θα επικαλεσθεί την Τριαδική Θεότητα. Ο Ποντίφηκας όμως σε ποιόν Θεό θα προσευχηθεί αφού πριν από ολίγον καιρό ενώπιον του προέδρου Ομπάμα έκαμε την παρακάτω βλάσφημη δήλωση – την οποία ούτε ο ίδιος ο διάβολος θα σκεφτόταν – και αυτόχρημα άρνηση του Τριαδικού μας Θεού; «Ο Ιησούς Χριστός, ο Ιεχωβά, ο Αλλάχ, αυτά όλα είναι τα ονόματα για να περιγράψουν μια οντότητα που είναι σαφώς η ίδια σε όλο τον κόσμο»! Εάν όμως αποτραπούν όλες οι παραπάνω συμπροσευχές, ασφαλώς μεγίστη ανακούφιση θα δεχθούν οι ψυχές μας…
Κλείνουμε με το γνωστό νομικό ρωμαϊκό ερώτημα: «τις ωφελείται»; Με απλά λόγια, ποια η πρακτική ανάγκη της παρουσίας πολιτικών και θρησκευτικών αρχηγών; Μήπως η έστω και προσωρινή ανακούφιση με γενναία οικονομικά ποσά για τις πολλαπλές ανάγκες των προσφύγων; Αλλά οι ορθόδοξοι αδελφοί της Λέσβου, άξιοι και αυτού του βραβείου  Νόμπελ, ξεπέρασαν τον εαυτό τους με την  σαμαρειτική τους αγάπη σε χρήμα, ρούχα, τρόφιμα και μάλιστα σε καθημερινή βάση, έστω και αν σε πολλές περιπτώσεις το αντίδωρο των προσφύγων ήταν η αχαριστία, με πολλές δαιμονικές εκδηλώσεις: οι καθημερινές εξεγέρσεις εναντίων των πιστών στα πλείστα των hotspots, με πρόφαση τη θέα του Σταυρού τον οποίον με καύχηση (!) φορούν, επιβεβαιώνουν την αλήθεια των λεγομένων.

Τα φώτα της δημοσιότητας με εκτενείς αναφορές στις εν πολλαίς πολυδάπανες φιέστες, θα στραφούν επάνω τους με αβέβαια τα αποτελέσματα  υπέρ των προσφύγων, διεκδικώντας και πιθανά πολιτικά οφέλη - ως μη ώφειλε…
Με το στημένο, ανούσιο και προκλητικό πανηγύρι, οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες θέλουν να αποσπάσουν τα χειροκροτήματα και την εύνοια των ευρωπαίων αρχόντων, αυτών δηλαδή που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και υπήρξαν οι αρχιτέκτονες του προσφυγικού κινήματος με δισεκατομμύρια κέρδη από τους επιτηδείους.
Θα υπήρχε κάποια νότα παρηγοριάς και χαράς εάν όλοι οι παραπάνω ανελάμβαναν δυναμικές πρωτοβουλίες επαναπροώθησης όλων ανεξαιρέτως των προσφύγων, έστω και με επώδυνες οικονομικές θυσίες. Όμως το πράγμα το βλέπουμε δυστυχώς πολύ χλωμό…

Τελικά για να επιτρέψει ή ανεχθεί ο Θεός την επώδυνη έλευση του κ. Φραγκίσκου στην δεύτερη αγία Σιών, την Λέσβο του αγίου Ραφαήλ και του Αρχαγγέλου του Μανταμάδου,  αλλά και την άκριτη συμμετοχή Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, σημαίνει ότι έχουμε πολύ ακόμα δρόμο μετανοίας. Ο ληστής του Σταυρού σηματοδοτεί την αιτία του  κακού και της συμφοράς που μας περιμένει: «άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν».  Και επράξαμε πολλά και φοβερά, με αποκορύφωμα την μονιμοποίηση των σοδομικών διαστροφών, από ορθοδόξους έλληνες βουλευτές, προπαραμονή Χριστουγέννων,  με  την ένοχη σιγήν ιχθύος από την πλειονότητα της εκκλησιαστικής μας ιεραρχίας!

Επειγόντως ζητείται ένας Ιωνάς για ένα αφυπνιστικό κήρυγμα: «έτι τρείς ημέραι και Νινευΐ καταστραφήσεται…», μήπως έτσι δει ο Θεός τη μετάνοιά μας  και στείλει το έλεός του. Αναζητάμε τρείς θαρραλέες ψυχές, εκκλησιαστικούς ηγέτες, που θα αναλάβουν επάνω τους όλα τα αμαρτήματά μας. «Ημάρτομεν, ηνομίσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν σου…» για να αποφύγουμε μια νέα ελληνική βαβυλώνια αιχμαλωσία από έθνη της Άγαρ και όχι μόνο…


Σαββίδης Παύλος
Θεολόγος – καθηγητής
pavlos_sav11@yahoo.gr

Ιστορική Βιβλιοθήκη
Ελληνική Επανάσταση 1821 - Σύσταση Ελληνικού Κράτους
Εμφανίσεις: 1033

patriarxhs grhgorios e 01


Πατριάρχης Άγιος Γρηγόριος ο Ε’ (1746 – 10 Απριλίου 1821)

Σαν αύριο (σήμερα) 10.4.1821. ανήμερα του Πάσχα, οι Σελτζούκοι Τούρκοι σε συνεργασία με τους Εβραίους της Πόλης, της Πόλης των Ονείρων μας, της Βασιλεύουσας Κων/λεως, κρέμασαν τον Άγιο Πατριάρχη ΓΡΗΓΟΡΙΟ τον Ε΄τον ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ από την Αρκαδία, στην Πύλη του Πατριαρχείου.

Η Πύλη αυτή παραμένει κλειστή από τότε. Οι ένοχοι Τούρκοι φοβούνται να την πειράξουν. Θα ανοίξει μια και καλή στην Μεγάλη Ώρα του Θεού για την Ελληνοορθοδοξία.

Ο Γρηγόριος ο Ε΄είχε προείπει τον θάνατό του την Κυριακή των Βαϊων, λέγοντας: «Σήμερα τρώμε εμείς τα ψάρια, την άλλη Κυριακή -το Πάσχα δηλαδή- θα μας τρώνε εκείνα».

Ο Πατριάρχης μας υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα του Αγώνα του 1821 και θυσίασε τον εαυτό του για να μη σφάξει ο Σουλτάνος τον άμαχο πληθυσμό της Πόλης.

«Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων» (Ιωάν. ι΄11). Είχε τη δυνατότητα να φύγει επιβιβαζόμενος σε ρώσικο πλοίο, αλλά είπε: «δεν θα γυρίζω εγώ στις αυλές της Ευρώπης σώος καί αβλαβής και πίσω για χάρη μου θα σφάζονται οι ραγιάδες και θα λέει ο κόσμος: να ο φονιάς ο Πατριάρχης».

Ο Γρηγόριος επίσης εικονικά και φαινομενικά καταδίκασε την επανάσταση του Υψηλάντη. Το κατάλαβαν αυτό οι Ιερολοχίτες και έλεγαν ότι «Ο Πατριάρχης μας πιεζόμενος υπό της Πύλης, δηλ. της τουρκικής Κυβέρνησης, έγραψε τα γράμματα αυτά». Μάλιστα το ίδιο βράδυ όλη η Ιερή Σύνοδος του Πατριαρχείου μετά δακρύων «ήρε τον αφορισμόν». Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Είναι άγιος και Ιερομάρτυρας ο Γρηγόριος. Αυτός ήταν η ψυχή του αγώνα. Αυτός με τον ανδριάντα του, το τίμιο λείψανό του και τις προσευχές του, μαζί με την Αγία Φιλοθέη, την Αθηναία, κρατάνε ακόμη ασύλητο το ελληνικό φρόνημα στην Αθήνα.

Οι Τούρκοι τότε τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον κρέμασαν.

Οι Εβραίοι τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον έπνιξαν.

Οι Ρώσοι τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον τίμησαν.

Οι ελεύθεροι Έλληνες τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον δόξασαν.

Οι ποιητές τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον ύμνησαν.

Οι ζωγράφοι τον κατάλαβαν, γι αυτό και τον ζωγράφισαν και αγιογράφησαν.

Οι κλέφτες και οι αρματολοί τον κατάλαβαν, γι αυτό και πολέμησαν στο όνομά του.

Η Εκκλησία τον αναγνώρισε, γι αυτό και τον αγιοκατάταξε.

Ο λαός μας τον κατάλαβε, γι αυτό και τον προσκυνά σαν άγιο Ιερομάρτυρα και εθνομάρτυρα, πρότυπο για κάθε Ορθόδοξο κληρικό.

Δυστυχώς μόνο κάποιοι ευνουχισμένοι ιδεολογικά ιστορικοί της αριστερής διανόησης, δεν τον κατάλαβαν… Μια ζωή αντίθετοι με το Έθνος και την Εκκλησία του. Αξιολύπητα μόνοι και δυστυχείς. Ο Άγιος τους έχει από ψηλά συγχωρέσει. Μένει κι ο Θεός να τους λυπηθεί. Το ευχόμαστε!

 

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας, Ακτίνες, Αβέρωφ

Ιστορική Βιβλιοθήκη
Ρωμανία (Βυζάντιο) έως και Άλωση 1453
Εμφανίσεις: 1406

agios rafahl kwnstantinos palaiologos 01


Το έτος 1452 μ.Χ. το Έθνος υπέστη μια μεγάλη δοκιμασία, την «Ψευδοένωση» των Εκκλησιών…

Στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, με πρωτοβουλία του Παλαιολόγου (είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος… ξεχνώντας ότι ο μόνος φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Σωτήρας Χριστός) γίνεται «ενωτική λειτουργία», παρόντος του Καρδινάλιου Ισιδώρου (απεσταλμένου του Πάπα)

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε το επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας παρουσία του αντιπρόσωπου του Πάπα καρδινάλιου Ισίδωρου, στα πλαίσια της «ενωτικής πολιτικής» που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του Πάπα, από τον εξαιρετικά ασφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Εκείνη την εποχή ο Πρωτοσύγκελος Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως, επέλεξε να πειθαρχείσει στο Θεό και όχι στον Αυτοκράτωρα «Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!…» είπε..

Ο ασυγκράτητος θυμός του Παλαιολόγου

Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τιμώρησε με εξορία τους δύο Ιεράρχες, προσωρινά στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον Αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

(Τις τελευταίες ημέρες όμως πριν τον ηρωικό θάνατό του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, όταν δεν ήρθε η «δυτική βοήθεια», κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρωας και εθνομάρτυς, αφού πρώτα εξομολογήθηκε και κοινώνησε ως Αληθινός Ορθόδοξος γι΄ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ συνήθιζε να τον αποκαλεί μετά την ηρωική θυσία του με δάκρυα στα μάτια «Άγιο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο»)

Αυτός ήταν ο λόγος λοιπόν που όταν άρχισε η πολιορκία της Βασιλεύουσας από τους τούρκους οι δύο Άγιοι πατέρες βρίσκονταν εκτός των τειχών της και μετά πέρασαν στην Μακεδονία.

Εκεί ήταν, όταν συνέβη η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την αποφράδα εκείνη ημέρα Τρίτη 29η Μαΐου 1453, από τους επιδραμόντες από τα βάθη της Ασιατικής Μογγολίας Σελτζούκους Τούρ­κους.


Ο τελικός προορισμός τους ήταν η Λέσβος όπου και έγιναν μάρτυρες 9 έτη μετά, τον Απρίλιο του έτους 1462 μ.Χ.

 

Πηγή: Αρχάγγελος Μιχαήλ

Ιστορική Βιβλιοθήκη
Ελληνική Επανάσταση 1821 - Σύσταση Ελληνικού Κράτους
Εμφανίσεις: 1305

exodos toy messologioy 01


Η πόλη του Μεσολογγίου είναι κτίσμα της εποχής της τουρκοκρατίας και η εξέλιξή της σε πόλη θα πρέπει να τοποθετηθεί στους τελευταίους αιώνες της τουρκικής κυριαρχίας. Στα τέλη του 16ου αι. αναφέρεται ως έρημη έκταση, που χρησιμοποιείτο ως ιχθυοτροφείο.

Από τον συνοικισμό λοιπόν των ψαράδων, που έμεναν εκεί, σχηματίστηκε στις αρχές ίσως του 17ου αι. ένα μικρό ναυτικό κέντρο το οποίο όμως μέσα σε λίγες δεκαετίες εξελίχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμάνι. Στον 18ο αι. μάλιστα η εξέλιξη του Μεσολογγίου έγινε εντυπωσιακή: μεσολογγίτικα καράβια διασχίζουν όχι μόνο το Ιόνιο και τις ελληνικές θάλασσες, αλλά και τα νερά της ανατολικής και δυτικής Μεσογείου και του Ατλαντικού, μεταφέροντας εμπορεύματα και αναπτύσσοντας αξιοσημείωτη διαμετακομιστική δραστηριότητα, στο πλαίσιο του οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ Γαλλίας, Αγγλίας και άλλων ευρωπαϊκών ναυτικών κρατών. Το 1726 ιδρύθηκε υποπροξενείο (της Βενετίας) στο Μεσολόγγι με πρώτο πρόξενο τον Νάξιο Σπυρίδωνα Μπαρότση. Στα χρόνια αυτά οι Μεσολογγίτες διαθέτουν πάνω από εβδομήντα πλοία, από τα οποία τα δύο τρίτα είχαν ναυπηγηθεί σε μεσολογγίτικα καρνάγια. Το 1746 έκθεση του Γάλλου προξένου της Άρτας κάνει λόγο για πλήρη κυριαρχία των εμπορικών πλοίων του Μεσολογγίου στις σκάλες του Ιονίου, όπου δεν μπορούν πια να τα συναγωνιστούν ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Νεαπολιτανοί, ούτε οι Σουηδοί.

 

exodos toy messologioy 02


Το 1761 αναφέρεται πάλι ότι η εμπορική δραστηριότητα των Μεσολογγιτών είχε σχεδόν αφανίσει από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης τη βενετική ναυτιλιακή σημασία.
Τα ναυτιλιακά και εμπορικά ενδιαφέροντα δεν εμπόδισαν τους Μεσολογγίτες να παίρνουν μέρος και σε αντιτουρκικές εξεγέρσεις, στις οποίες διακινδύνευαν τον πλούτο και την ειρηνική ανάπτυξη της πατρίδας τους.

Με την έκρηξη της επαναστάσεως του 1770 σχηματίστηκε στο Μεσολόγγι προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση με αρχηγό τον λόγιο Μεσολογγίτη Παναγιώτη Παλαμά. Οι συνέπειες ήταν φοβερές: στις 10 Απριλίου 1770 ο στόλος του Μεσολογγίου καταστρέφεται, η πόλη πυρπολείται και οι Μεσολογγίτες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να καταφύγουν στα Επτάνησα. Μετά τη λήξη των εχθροπραξιών, οι κάτοικοι ξαναγυρίζουν στο Μεσολόγγι, το ανοικοδομούν και ξαναφτιάχνουν τον στόλο τους. Νέα δοκιμασία θα περάσει το μεσολογγίτικο εμπορικό ναυτικό στα χρόνια του Αλή πασά. Το 1806 δεν διαθέτει παρά μόνο 12 τρικάταρτα και 13 μικρότερα πλοία, ενώ το 1813 ο αριθμός αυτός μειώνεται ακόμη περισσότερο: μία μόνο «πολάκα» και 18 πλοία των 20 τόνων. Τον 18ο αι. σημειώνεται στο Μεσολόγγι αξιοσημείωτη πνευματική κίνηση, στην οποία πρωτοστατεί ο Παναγιώτης Παλαμάς (1722 - 1802), ο γιός του Γρηγόριος και το πλήθος των διδασκάλων και των μαθητών της περίφημης Παλαμαϊκής Σχολής της πόλεως.

Το 1819 ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος πέρασε από την Πάτρα στο Μεσολόγγι και εμύησε στη Φιλική Εταιρεία τους αρματολούς του Ζυγού και αρκετούς διακεκριμένους Μεσολογγίτες.

Στις 5 Μαΐου 1821 ο οπλαρχηγός της περιοχής Δημήτριος Μακρής κατέλαβε τη «σκάλα» του Μαυρομματιού και αιφνιδίασε τουρκικό απόσπασμα που μετέφερε χρήματα φορολογιών από τη Ναύπακτο προς την Κωνσταντινούπολη.
Σε λίγες μέρες έφθασαν στο Μεσολόγγι οι άνδρες του Μακρή και ύστερα από συνεννόηση με τους προκρίτους της πόλεως (Παλαμά, Καψάλη, Τρικούπη, Ραζηκώτσικα, Γουλιμή, Δεληγιώργη, Στάικο κλπ.), κήρυξαν την επανάσταση και στη δυτική Ελλάδα. Οι Τούρκοι κινήθηκαν γρήγορα.

Ύστερα από την καταστροφή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου στο Πέτα, 10.000 άνδρες με τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιουταχή επικεφαλής απέκλεισαν το Μεσολόγγι από την ξηρά, προσπαθώντας να εξουδετερώσουν έτσι το κυριότερο επαναστατικό κέντρο της δυτικής Ελλάδος, όπου στο μεταξύ είχε συγκροτηθεί και Γερουσία και όπου είχαν συγκεντρωθεί υπολογίσιμες δυνάμεις των επαναστατών (Μεσολογγίτες, Φιλέλληνες, Σουλιώτες) (1822). Η πολιορκία ήταν στενή και από την ξηρά και από τη θάλασσα, ύστερα από τον ναυτικό αποκλεισμό του Γιουσούφ πασά της Πάτρας. Οι πολιορκούμενοι έφθασαν σε κατάσταση απογνώσεως, αλλά κέρδισαν χρόνο με παρελκυστικές διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους, ΄Ώσπου στις 8 Νοεμβρίου εφτά υδραίικα πλοία διέσπασαν τον αποκλεισμό από τη θάλασσα, έφεραν ενισχύσεις και πολεμοφόδια και έδωσαν τη δυνατότητα στους Έλληνες να διακόψουν τις διαπραγματεύσεις και να εξακολουθήσουν τη άμυνα. Η πολιορκία εξακολούθησε, αλλά συνεχείς έξοδοι των πολιορκημένων, οι οποίες προκάλεσαν σοβαρές απώλειες στους Οθωμανούς, οδήγησαν τους ηγέτες των πολιορκητών στην απόφαση να λύσουν την πολιορκία και να αποσυρθούν.

Πριν όμως πραγματοποιήσουν την απόφαση αυτή ενεργούν αιφνιδιαστική επίθεση τα ξημερώματα των Χριστουγέννων του 1822. Η επίθεση ωστόσο δεν πέτυχε, επειδή οι πολιορκούμενοι, που είχαν ειδοποιηθεί από τον Έλληνα ακόλουθο του Βρυώνη Γούναρη, είχαν προετοιμαστεί και απέκρουσαν τους πολιορκητές, γεγονός που υποχρέωσε τους Τούρκους να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τις θέσεις και να αποτραβηχτούν στην Πρέβεζα (31 Δεκεμβρίου 1822). Έτσι έληξε η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου.

Στις 2 Ιανουαρίου 1823 φθάνει στο Μεσολόγγι ο λόρδος Βύρων, σκορπώντας ενθουσιασμό στους κατοίκους. Αμέσως ο Άγγλος φιλέλληνας συγκρότησε ένα σώμα από 500 Σουλιώτες.
Στις αρχές Αυγούστου ο Μάρκος Μπότσαρης άφησε το ορμητήριό του στο Μεσολόγγι και χτύπησε τους Τούρκους στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου (5 Αυγούστου), τους νίκησε, αλλά ο ίδιος χτυπήθηκε στο μέτωπο και σκοτώθηκε. Η σωρός του μεταφέρθηκε στο Μεσολόγγι όπου και θάφτηκε με τιμές και με θλίψη για την απώλειά του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα η πόλη στερήθηκε ένα ακόμα ηγέτη της: το Πάσχα του 1824 (7 Απριλίου) πέθανε και ο λόρδος Βύρων από πνευμονία.

exodos toy messologioy 03

Οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, αφού πρώτα θρήνησαν την απώλεια του μεγάλου φιλέλληνα, ετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν και τους Τούρκους, οι οποίοι, μετά την ήττα τους στο Κεφαλόβρυσο, είχαν αρχίσει να ετοιμάζονται για νέα, συστηματικότερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Μέσα στην πόλη είχε στο μεταξύ αρχίσει να λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 1824 το δημοσιογραφικό όργανο της επαναστατημένης Ελλάδος, τα τετράγλωσσα «Ελληνικά Χρονικά», που αποτελούν μια από τις αφετηρίες της ελλαδικής δημοσιογραφίας, με διευθυντή και συντάκτη τον Ελβετό φιλέλληνα Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ. Στις 15 Απριλίου 1825, έφθασαν και στρατοπέδευσαν μπροστά στο Μεσολόγγι 30.000 περίπου Τούρκοι μαχητές, με αρχηγό τον Κιουταχή Μεχμέτ (Ρεσίτ πασά). Μέσα στην πόλη βρίσκονταν 4.000 περίπου άνδρες (από τους οποίους οι χίλιοι σε προχωρημένη ηλικία) και 12.000 γυναικόπαιδα. Οι λεπτομέρειες της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου είναι γνωστές από τις ειδήσεις της εφημερίδας του Μάγερ, η οποία εκδιδόταν σχεδόν τακτικότατα ως τις 20 Φεβρουαρίου 1826, πενήντα δηλαδή μέρες πριν την Έξοδο. Η διακοπή των Ελληνικών Χρονικών έγινε όταν εχθρική βόμβα γκρέμισε το τυπογραφείο τους, οπότε όλο το προσωπικό πήρε πια θέσεις στους προμαχώνες.

Πριν αρχίσει τον βομβαρδισμό της πόλεως ο Κιουταχής πρότεινε με διαπραγματεύσεις παράδοσή της. Μετά την απόρριψη των τουρκικών προτάσεων, το Μεσολόγγι αποκλείστηκε και από τη θάλασσα από τον στόλο του Χοσρέφ και του Γιουσούφ πασά: ο τελευταίος μάλιστα κατόρθωσε να προσπελάσει και τη λιμνοθάλασσα. Οι πολιορκητές άρχισαν τις εφόδους, αλλά πολιορκούμενοι αμύνονταν με επιτυχία, επιδιορθώνοντας τους προμαχώνες και ενεργώντας αλλεπάλληλες εξόδους. Στις 3 Ιουλίου φθάνουν σαράντα ελληνικά πλοία με τον Μιαούλη και τον Σαχτούρη επικεφαλής. Ο ναυτικός αποκλεισμός του Μεσολογγίου λύνεται για ένα διάστημα, τρόφιμα και πολεμοφόδια φθάνουν στην πόλη και το ηθικό των πολιορκουμένων ανυψώνεται. Ο ελληνικός στόλος καταδιώκει τον τουρκικό ως τη Μάνη και ανακουφίζει το Μεσολόγγι από τον ναυτικό αποκλεισμό. Στο μεταξύ μπαίνουν στην πόλη (7 Αύγούστου) ενισχύσεις Σουλιωτών του Κίτσου Τζαβέλλα και πλαισιώνουν την αποδεκατισμένη φρουρά. Αλλά και οι πολιορκητές έχουν σοβαρές απώλειες. Ο Κιουταχής ωστόσο που σε περίπτωση αποτυχίας του απειλήθηκε από τον σουλτάνο με αποκεφαλισμό, συνεχίζει με πείσμα την πολιορκία. Η κατάσταση αλλάζει, όταν στα τέλη του 1825 καταφθάνει στο εχθρικό στρατόπεδο ο Ιμπραήμ με σοβαρές στρατιωτικές δυνάμεις (πάνω από 15.000 Αιγυπτίους).

Ο Χοσρέφ επαναλαμβάνει τον αποκλεισμό του, αλλά και ο Μιαούλης κατορθώνει άλλες δύο φορές να περάσει στο Μεσολόγγι όπλα και τρόφιμα. Η πίεση γίνεται πιο δυνατή ύστερα από την αποχώρηση του ελληνικού στόλου και τον συστηματικό κανονιοβολισμό του Μεσολογγίου από το πυροβολικό του Ιμπραήμ (2.000 βόμβες το εικοσιτετράωρο). Στις 15 Φεβρουαρίου οι πολιορκητές ενεργούν δυο εφόδους, που καταλήγουν σε αποτυχία. Προκλήθηκαν όμως σοβαρές απώλειες και στις δυο πλευρές.

Οι Τούρκοι κυριεύουν το Βασιλάδι, του οποίου οι κάτοικοι καταφεύγουν στο Μεσολόγγι, δημιουργώντας νέες δυσκολίες στο επισιτιστικό πρόβλημα της πόλεως. Ύστερα από μερικές άτυχες επιχειρήσεις των Οθωμανών εναντίον της Κλείσοβας, ο Ιμπραήμ προσπάθησε να εξαντλήσει τους πολιορκούμενους με αποκοπή όλων των οδών επικοινωνίας και εφοδιασμού. Ο Μιαούλης δεν κατορθώνει, παρά τις προσπάθειές του, να λύσει άλλη φορά τον αποκλεισμό και η φρουρά αναγκάστηκε να τρώει σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να αποφύγει τον θάνατο από την πείνα. Οι φοβερές όμως συνθήκες της ζωής των κατοίκων (λιμός, αρρώστιες κλπ.) και νέα αποτυχία του Μιαούλη να πλησιάσει το Μεσολόγγι δημιούργησαν απελπιστική κατάσταση μεταξύ των πολιορκημένων, οι οποίοι δεν έβλεπαν πια άλλη λύση από την έξοδο.

exodos toy messologioy 04

Τη νύχτα λοιπόν της 10ης Απριλίου 1826 οργάνωσαν τις δυνάμεις τους σε τρία σώματα, με αρχηγούς τον Νότη Μπότσαρη, τον Δημήτριο Μακρή και τον Κίτσο Τζαβέλλα. Στο μέσο του τριγώνου, που θα σχημάτιζαν οι δυνάμεις αυτές, τοποθετήθηκαν τα γυναικόπαιδα. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ανέλαβε να επιτεθεί από τις πλαγιές του Ζυγού, ώστε να δημιουργήσει περισπασμό στους πολιορκητές. Αλλά ο Ρουμελιώτης οπλαρχηγός δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του. Από τη άλλη μεριά, ο Ιμπραήμ πληροφορήθηκε για τα σχέδια των πολιορκημένων από αυτόμολο Βούλγαρο. Έτσι, όταν άρχισε η Έξοδος και η τεράστια μάζα των Ελλήνων ξεκίνησε στις δυο μετά τα μεσάνυχτα με αρχηγό τον Μεσολογγίτη Αθανάσιο Ραζηκώτσικα, οι άνδρες του Ιμπραήμ και του Κιουταχή ήταν προετοιμασμένοι και οι ντάπιες που είχαν οριστεί για περάσματα των Μεσολογγιτών είχαν κλειστεί. Και ενώ η φρουρά αγωνιζόταν να ανοίξει δρόμο μέσα από το εχθρικό στρατόπεδο, ακούστηκε, μέσα στην αναταραχή που είχε προκαλέσει ο αιφνιδιασμός του Ιμπραήμ, η κραυγή: «Πίσω, πίσω, Μεσολογγίτες, στα κανόνια σας». Ο άνισος αγώνας έγινε συντριπτικός για τους Έλληνες, που μέσα στη σύγχυση και στην αμηχανία έτρεχαν χωρίς τάξη άλλοι προς τα εμπρός και άλλοι προς τα πίσω. Η πρωτοπορία ωστόσο του σώματος της εξόδου προχώρησε, μέσα από τις τουρκικές τάξεις, και κατόρθωσε να περάσει αποδεκατισμένη, στις πλαγιές του Ζυγού και από εκεί στην Άμφισσα. όσοι έμειναν πίσω, αναγκάστηκαν να αγωνιστούν σε φονικές οδομαχίες. Μεταξύ εκείνων που έφυγαν (1.300 μαχητές και εκατό περίπου γυναικόπαιδα) ήταν ο Νότης Μπότσαρης, ο Δημήτριος Μακρής, ο Κίτσος Τζαβέλλας, ο Χρίστος Φωτομάρας. Στο πλήθος που γύρισε πίσω και σφάχτηκε μέσα στην πόλη βρίσκονταν ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ (ο εκκλησιαστικός ηγέτης των πολιορκημένων), ο Ιάκωβος Μάγερ, ο Μιχαήλ Κοκκίνης και όσοι ανατινάχτηκαν μαζί με τον Χρίστο Καψάλη στις ανατινάξεις των πυριτιδαποθηκών.

Υπολογίζουν ότι την ημέρα εκείνη - Κυριακή των Βαΐων - πυρπολήθηκαν 2.000 άνθρωποι, άλλοι 3.000 σκοτώθηκαν από τους Τούρκους και 1.000 περίπου αιχμαλωτίστηκαν

Η Έξοδος προκάλεσε ευνοϊκή επίδραση - παρά τα θύματά της - στην εξέλιξη του ελληνικού απελευθερωτικού πολέμου. Στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία, στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώθηκαν αξιοσημείωτες εκδηλώσεις συμπάθειας και φιλελληνισμού: διαδηλώσεις εναντίον των Ευρωπαίων ηγεμόνων που είχαν εγκαταλείψει τους επαναστάτες, διακηρύξεις και εκκλήσεις για ενεργότερη συμμετοχή στα βάρη του πολέμου, ποιήματα, θεατρικά έργα, άρθρα και λόγοι, έρανοι και διπλωματικές ενέργειες.

Το Μεσολόγγι έμεινε στα χέρια των Τούρκων τρία χρόνια περίπου. Στις 2 Μαΐου η πόλη παραδόθηκε με συνθήκη στους Έλληνες και σύντομα ξανασυνοικίστηκε από τους παλιούς της κατοίκους και κατοίκους των γειτονικών χωριών.

exodos toy messologioy 05

Η έξοδος του Μεσολογγίου

"Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι"

 Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ
 

Με την έκρηξη της επανάστασης, μετά την Πελοπόννησο, ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα είχε επαναστατήσει και είχαν απελευθερωθεί πολλές περιοχές. Μάλιστα οργανώθηκε και πολιτικά με τη "Γερουσία" στο Μεσολόγγι και τον "Άρειο Πάγο" στα Σάλωνα.Ο Σουλτάνος όμως αποφάσισε να αντιδράσει οργανωμένα με δυο στρατιές. Η δεύτερη με τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη κατέληξε στο Μεσολόγγι, στις 25 Οκτωβρίου 1822, το οποίο οι Τούρκοι πολιόρκησαν. Ύστερα από λίγες μέρες, στις 31 Δεκεμβρίου, οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να επιστρέψουν στην Ήπειρο.

Μετά τη συμφωνία του Σουλτάνου και του Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, η εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο συνδυάστηκε με επιχειρήσεις από τους Τούρκους στη Στερεά Ελλάδα, με κύριο στόχο το Μεσολόγγι. Της νέας εκστρατείας ηγείται και πάλι ο Κιουταχής που με πανίσχυρη στρατιά 35.000 ανδρών έφτασε στο Μεσολόγγι στα μέσα Απριλίου 1825. Είναι η δεύτερη και καθοριστική πολιορκία της πόλης που κατέληξε στην ηρωική έξοδο.

1η Φάση της πολιορκίας: Από τον Απρίλιο ως το Δεκέμβριο του 1825 κράτησε η πρώτη φάση της πολιορκίας, και στο διάστημα αυτό οι Τούρκοι έφτασαν σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων από το τείχος. Μια ισχυρή επίθεση του Κιουταχή στις 21 Ιουλίου 1825 απέτυχε και τρεις μέρες αργότερα μια ελληνική νυκτερινή αντεπίθεση προκάλεσε σοβαρότατες απώλειες στο τουρκικό στρατόπεδο. Στο μεταξύ ελληνικά πλοία είχαν διασπάσει το θαλάσσιο αποκλεισμό και είχαν εφοδιάσει τους πολιορκουμένους με τροφές και πολεμοφόδια, ενώ στις αρχές Αυγούστου η άμυνα του Μεσολογγίου ενισχύθηκε με 1500 ακόμα άντρες. Μετά τις άκαρπες επιθέσεις του ο Κιουταχής αποσύρθηκε στις γύρω υπώρειες και κατά διαστήματα βομβάρδιζε την πόλη, χωρίς όμως την ασφυκτική πίεση των πρώτων μηνών.

2η Φάση της πολιορκίας: Το Δεκέμβριο του 1825 άρχιζε η δεύτερη φάση της πολιορκίας όταν ο Ιμπραήμ έφτασε στο Μεσολόγγι με ισχυρή δύναμη (10.000 άνδρες), αποφασισμένος να το καταλάβει. Μετά την απόρριψη από τους πολιορκούμενους της πρότασής του για παράδοση, η πολιορκία έγινε στενότερη και από το Φεβρουάριο οι πολιορκούμενοι πιέζονταν από τις επιθέσεις των Αιγυπτίων και από την πείνα. Τα νησάκια της λιμνοθάλασσας, προπύργια του Μεσολογγίου, έπεσαν στα χέρια του εχθρού, εκτός από την Κλείσοβα, που η νίκη των Ελλήνων υπήρξε θριαμβευτική. Οι πολιορκούμενοι μάταια περίμεναν την ενίσχυσή τους από το Ναύπλιο, και η προσπάθεια του ελληνικού στόλου να λύσει την πολιορκία από τη θάλασσα αποδείχτηκε αδύνατη. Μόνη λύση μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που διαρκώς χειροτέρευαν, απέμεινε η έξοδος.

 

exodos toy messologioy 06
 

Το Μεσολόγγι το 1825 αποτελούσε σε μικρογραφία μια μικρή Ελλάδα, στην καρδιά της Ελλάδος, γιατί μέσα στην πόλη εκείνη δεν ήταν κλεισμένοι μόνο Μεσολογγίτες και Πελοποννήσιοι, αλλά και αντιπρόσωποι όλων των ελληνικών πληθυσμών από τον Ισθμό και επάνω. Κατά την πρώτη φάση της πολιορκίας οι πολιορκούμενοι με συνεχείς αντεπιθέσεις αλλά και με συνεχή ανεφοδιασμό, έστω και δύσκολα, από τον ελληνικό στόλο υπέμειναν την πολιορκία. Η θέση των Ελλήνων χειροτέρεψε κατά την δεύτερη φάση της πολιορκίας. Είχαν κουραστεί από την εννεάμηνη πολιορκία και ιδίως από την έλλειψη τροφίμων. Η κατάσταση βέβαια ήταν περισσότερο τραγική για τους αρρώστους και τους πληγωμένους. Μολαταύτα η μαχητικότητά τους ήταν άκαμπτη και αμετακίνητη η απόφασή τους να νικήσουν ή να πεθάνουν, ιδιαίτερα των ντόπιων που έφθασαν στον ύψιστο βαθμό του ηρωισμού και της αυτοθυσίας. Μετά την κατάληψη του Βασιλαδίου, του Ντολμά και του Πόρου (μόνο η Κλείσοβα έμενε ακόμα στους Έλληνες) οι πολιορκούμενοι απελπισμένοι και εξαντλημένοι από τη φοβερή πείνα και τις άλλες στερήσεις, μόνο από την άφιξη του στόλου περίμεναν σωτηρία.

Από τα μέσα κιόλας Φεβρουαρίου η κατάσταση στο Μεσολόγγι είχε αρχίσει να γίνεται τραγική. Πολλές οικογένειες είχαν αρχίσει να στερούνται εντελώς τα τρόφιμα και αναγκάζονταν να σφάζουν άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια και κατόπιν σκύλους, γάτες, ποντικούς. Αλλά και αυτά έλειψαν. Από τις 16 Μαρτίου άρχισαν να τρώνε αρμυρίκια, πικρά χόρτα που φύτρωναν κοντά στη θάλασσα. Ο υποσιτισμός και οι αρρώστιες εξασθένιζαν τους ρωμαλέους οργανισμούς των ανδρών της φρουράς και προκαλούσαν πολλούς θανάτους. Από τον Απρίλιο όμως τα ολιγάριθμα ελληνικά πλοία με ναύαρχο το Μιαούλη, απέτυχαν σε επανειλημμένες προσπάθειες να διασπάσουν τον αποκλεισμό του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Στους πολιορκούμενους δεν έμενε άλλη λύση από την έξοδο.

Για τους ασθενείς και πληγωμένους, αποφάσισαν να μεταφερθούν στα πιο οχυρωμένα σπίτια και εκεί να πεθάνουν πολεμώντας. Εκείνοι δέχτηκαν. "Τα παράθυρα να μας αφήσετε ανοιχτά μονάχα, και ώρα σας καλή ! Ο Θεός να μας ανταμώσει στον άλλο κόσμο" είπαν και αποχαιρετίστηκαν πολιορκημένοι, απελπισμένοι πια, πήραν την οριστική απόφαση να επιχειρήσουν έξοδο τη νύχτα της 10ης Απριλίου προς την 11η, Κυριακή των Βαΐων, και ειδοποίησαν σχετικά τους Έλληνες του στρατοπέδου της Δερβέκιστας να προσπαθήσουν να φέρουν αντιπερισπασμό στους Τούρκους. Αποφάσισαν να σκοτώσουν όλους τους αιχμαλώτους, καθώς και τα γυναικόπαιδα για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Ενώ η πρώτη απόφαση πραγματοποιήθηκε, τη δεύτερη απέτρεψε ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ. Οι ασθενείς και τραυματισμένοι μεταφέρθηκαν στα πιο οχυρά σπίτια και εκεί να πεθάνουν πολεμώντας.

Το μεσημέρι της 10ης Απριλίου καταρτίστηκε το σχέδιο και το δειλινό άρχισαν όλοι να μαζεύονται στις προσδιορισμένες θέσεις. Κατά τις 6.30 ακούστηκε επάνω στο Ζυγό η ομοβροντία του ελληνικού επικουρικού σώματος, που είχε φθάσει από τη Δερβέστικα. Όταν νύχτωσε οι περισσότεροι της φρουράς είχαν βγει έξω από την πόλη και περίμεναν το σύνθημα του ξεκινήματος. Το σχέδιό τους όμως προδόθηκε και οι Τουρκοαιγύπτιοι άρχισαν να τους κτυπούν με πυκνά πυρά κανονιών και τουφεκιών. Τελικά οι Έλληνες αποφάσισαν να κινηθούν' όρμησαν οι άνδρες των δύο πρώτων σωμάτων με τα γιαταγάνια και τα σπαθιά τους επάνω στις εχθρικές γραμμές. Καμιά δύναμη δεν ήταν ικανή να αναχαιτήσει το χείμαρρο εκείνο των απελπισμένων. Ο καθένας τους κοίταζε πως να ανατρέψει τα εμπόδια που βρίσκονταν μπροστά του και να περάσει. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από το τρίτο σώμα των γυναικοπαίδων η φωνή "οπίσω, οπίσω, μωρέ παιδιά!" και αποχωρίστηκαν μερικοί από τα δύο πρώτα σώματα. Η σύγκρουση ήταν φονικότατη. Οι Έλληνες ανατρέπουν όποιον βρουν μπροστά τους και προχωρούν αφήνοντας πίσω πολλούς νεκρούς. Την πορεία τους συνόδευσαν δύο εκρήξεις από την πόλη. Η πρώτη από την έκρηξη των υπονόμων και η άλλη από την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης με τον ηρωικό Χρήστο Καψάλη. Οι Έλληνες είχαν απώλειες και από τους κρυμμένους στα διάφορα υψώματα και τις χαράδρες Αλβανούς. Μολαταύτα αντιμετώπιζαν με σταθερότητα τον αόρατο εχθρό.

Είχε αρχίζει να γλυκοχαράζει η Κυριακή των Βαΐων, όταν η μάχη έπαψε. Εκεί επάνω μόνο, στην κορυφή του Ζυγού, μπόρεσαν να αναπνεύσουν λίγο ελεύθερα. Από τους 3000 στρατιωτικούς που πήραν μέρος στην έξοδο, μόνο 1300 σώθηκαν. οι υπόλοιποι 1700 σκοτώθηκαν στις συμπλοκές της εξόδου. Από τις γυναίκες, 13 μόνο Σουλιώτισσες σώθηκαν και από τα παιδιά τρία ή τέσσερα. Οι απώλειες των Τουρκοαιγυπτίων υπολογίστηκαν σε 5000. Τη ντροπή του ελληνικού εμφυλίου πολέμου εξαγνίζει η θυσία μιας πόλης και των αγωνιστών της.

Η θυσία του Μεσολογγίου, που επί 12 ολόκληρους μήνες αντιστάθηκε ηρωικά, προώθησε το ελληνικό ζήτημα, όσο καμιά άλλη ελληνική νίκη: πλημμύρισε τους άλλους Έλληνες και τους Ευρωπαίους με αισθήματα θαυμασμού για τους άνδρες της φρουράς του και τον ηρωικό πληθυσμό του Μεσολογγίου. Πραγματικά σπάνια συναντά κανείς στις σελίδες της ιστορίας παραδείγματα παρόμοιας υπεράνθρωπης ψυχικής αντοχής. Οι φλόγες του Μεσολογγίου θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων λαών και τους ξεσήκωσαν σε μια αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.

 

exodos toy messologioy 07

 

Τα οχυρά του Μεσολογγίου 


Γράφει ο ΓIΩPΓOΣ MAKAPONAΣ

KAΘE χρόνο, στην επέτειο της Eξόδου του Mεσολογγίου, οι ρήτορες εξαίρουν στους πανηγυρικούς τους την αντοχή του "φράχτη", δηλαδή των οχυρωματικών έργων, αλλά παραλείπουν συνήθως να μνημονεύσουν το όνομα του κατασκευαστή τους, του μηχανικού-τειχοποιού Mιχαήλ Kοκκίνη.

H παράλειψη αυτή είναι προφανώς απότοκος της αχαρακτήριστης αδιαφορίας της Πολιτείας, η οποία επί 150 χρόνια δεν είχε αξιωθεί να ανεγείρει ένα μνημείο στον πρωτεργάτη της οχύρωσης, που σκοτώθηκε μάλιστα κατά την Έξοδο, πολεμώντας ηρωικά. Xρειάστηκε να πάρει την πρωτοβουλία το Tεχνικό Eπιμελητήριο Eλλάδος, για να στηθεί επιτέλους το 1975, στον Kήπο των Hρώων του Mεσολογγίου, το μνημείο που του άξιζε.

Πριν προχωρήσουμε στην παρουσίαση της προσωπικότητας του Kοκκίνη, ας δούμε πώς έγιναν τα οχυρωματικά έργα που δημιούργησαν τον θρύλο της Iεράς Πόλεως. H εφημερίδα του Mάγερ "Eλληνικά χρονικά", στο φύλλο της 4ης Oκτωβρίου 1824, περιγράφει με ενάργεια την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε το θαύμα:

"Eυφραίνεται η ψυχή ενός Έλληνος, όταν πλησιάζη εις τα τείχη του Mεσολογγίου. Πόσαι ιδέαι του διεγείρονται εις τον νουν, όταν βλέπη εξ οργυιάς χανδάκι να κατασταίνη νησί το Mεσολόγγι, εκεί όπου προ δύο χρόνων δεν ήτο παρά εν ασύμμετρον αυλάκι, το οποίον ημπορούσε να πηδήση ένας άνθρωπος! Όταν βλέπη κανονιοστάσια λιθόκτιστα με πέντε και δέκα κανόνια το καθένα εκεί όπου δεν ήταν παρά πεντέξη πλίνθοι κολλημένοι ένας επάνω εις τον άλλον, πεντέξη πέτρες μια επάνω εις την άλλην και μερικές κόφες με χώμα!"

"Ποίος μονάρχης επρόσταξε, ποίος βασιλικός θησαυρός εξώδευσε δια να γίνη αυτό το τόσον αναγκαίον, το τόσον σωτηριώδες εις την Eλλάδα έργον; Όποιος ξένος εμβαίνει εις την πόλιν, ερωτά και τον αποκρίνονται: H κοινή θέλησις, από το ένα μέρος, και τα κοινά εισοδήματα, ενωμένα με τας αυτοπροαιρέτους συνεισφοράς ολίγων φιλογενών, από το άλλο, ωχύρωσαν, καθώς βλέπεις, το Mεσολόγγι".

"Ένας μηχανικός διά τον οποίον δεν εξωδεύονταν περισσότερα αφ' όσα χρειάζεται να ζήση οικονομικά ένας άνθρωπος- και οι πρόκριτοι της πόλεως, κυλισμένοι μέσα εις τες λάσπες, επιστατούσαν εις το έργον και εβαστούσαν τα έξοδα διά τους μαστόρους και διά τας αναγκαίας ύλας της οικοδομής".

"Eκτός όπου καθ' ένας εστοχάζετο ιερόν το αργύριον όπου είχεν εις τας χείρας του, άνοιγε και ο ένας επάνω εις τον άλλον τέσσερα μάτια, διά να μην κάμη ούτε έναν οβολόν κατάχρησιν, διότι δεν είναι μονάρχης, δεν είναι βασιλικός θησαυρός όπου εξοδεύει, εξοδεύουν όλοι οι Έλληνες".

"Άλλες φορές ήσαν εορτές και σχόλες. Tότε ούτε εορτές ούτε σχόλες ήσαν διά τους Mεσολογγίτας. Eις τοιαύτας ημέρας, μάλιστα, έβλεπέ τις τες γυναίκες όλες, χωρίς εξαίρεσιν, στολισμένες να διαβαίνουν, κατά σειράν, από την αγοράν, χωρίς πλέον να συστέλλωνται από τον κόσμον, και να κουβαλούν με τους ώμους και με τας αμασχάλας των πέτρες εις το τείχος (...)".

"Eις την πολιορκίαν του Oμέρ-Πασά ο Mεσολογγίτης απεφάσισε να αποθάνη και ο γείτονάς του ήλθε να τον βοηθήση οπίσω από τους πλίνθους και από μιαν οργυιάν χανδάκι, και εδοξάσθη και ο ένας και ο άλλος, αποκρούσαντες τον κίνδυνον".

 

exodos toy messologioy 08
 

Tο σωτήριο χαντάκι

Στο σημείο αυτό θα υπογραμμίσουμε την αναφορά που κάνει ο Mάγερ στην πολιορκία του Oμέρ Πασά, δηλαδή του Oμέρ Bρυώνη. Πρόκειται για την πρώτη πολιορκία του Mεσολογγίου, που άρχισε στις 25 Oκτωβρίου 1822 και έληξε στα τέλη του Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου, με το μακελειό των Tούρκων, κατά το ρεσάλτο που έκαναν πάνω στο τειχί, τα χαράματα των Xριστουγέννων. Σ' όλες τις ντάπιες, σ' όλα τα πόστα οι φύλακες γρηγορούσαν και με το πρώτο σινιάλο μετέτρεψαν το γιουρούσι των πολιορκητών σε νεκροταφείο. Σκοτώθηκαν 500 περίπου Aρβανίτες και οι πασάδες το έβαλαν στα πόδια στις 31 Δεκεμβρίου.
"Tο Mεσολόγγι -σημειώνει επιγραμματικά ο Δημ. Φωτιάδης- μ' ένα χαντάκι θα έσωζε τη Δυτική Eλλάδα κι αργότερα ολόκληρη την πατρίδα". (Δημ. Φωτιάδη: "H Eπανάσταση του '21", τ. 2ος σελ. 240).

Aλλά πώς ήταν στην πραγματικότητα αυτό το χαντάκι; Kατά την πρώτη πολιορκία είχε βάθος ενός μέτρου και κάτι, πλάτος δε δύο μέτρα. Στη δεύτερη πολιορκία, η τάφρος του Kοκκίνη είχε βάθος τρία μέτρα και πλάτος οκτώ έως εννέα μέτρα. Aπό τα δύο άκρα της τάφρου έμπαινε το νερό της λίμνης. H μάντρα -το τειχί- στην πρώτη πολιορκία ήταν στο ύψος του ανθρώπου. Στη δεύτερη, έφτανε τα δύο έως τριάμισι μέτρα.
Στο χαμηλό τειχί της πρώτης πολιορκίας είχαν στήσει 14 παλιά κανόνια. Στη δεύτερη πολιορκία, ο Kοκκίνης είχε εξοπλίσει τις ντάπιες με τέσσερις λουμπάρδες (βομβοβόλα) και 48 σιδερένια κανόνια. Aυτό ήταν συνοπτικά το "χαντάκι".

Θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε εδώ την αιρετική γνώμη του Σπυρίδωνος Tρικούπη για τα οχυρωματικά έργα του Mεσολογγίου και τον κατασκευαστή τους:
"Διηγούμενοι τα της πρώτης πολιορκίας του Mεσολογγίου, επεριγράψαμεν το τείχος του. Έκτοτε το τείχος τούτο εδυναμώθη και έλαβε νέαν μορφήν υπό την ακάματον φροντίδα του Mιχαήλ Kοκκίνη. Eκκαθαρίσθη δε, επλατύνθη και εβαθύνθη και η τάφρος.
"Eπαιρόμενος ο τειχοποιός Kοκκίνης επί τοις έργοις του, ειδοποίει επισήμως τον διευθυντήν της Δυτικής Eλλάδος Mαυροκορδάτον, ότι "το οχύρωμα τούτο ικανόν ήτο ν' ανθέξη εις πάσαν εχθρικήν προσβολήν και ότι επισκεφθέντες αυτό Άγγλοι το εθαύμασαν και εξεπλάγησαν".
"Oυδέν είχε, βεβαίως, το οχύρωμα τούτο ικανόν να κινήση εις θαυμασμόν ή να φέρη εις έκπληξιν τον επισκεπτόμενον αυτό ειδήμονα, διότι ουδ' εύκτιστον καν ήτο το τείχος. Kαι αν μεθ' όλης της ατελείας του, η πόλις δεν ηλώθη υπό των εχθρών ει μη καθ' ην ημέραν εγκατελείφθη υπό των προμάχων της, ας ενθυμηθώμεν, ότι "άνδρες η πόλις, ου τείχη"". (Σπ. Tρικούπη: "Iστορία της Eλληνικής Eπαναστάσεως", τ. 3ος, σελ. 279-280).
Στις ημέρες μας σώζεται μικρό μόνο τμήμα του τείχους. "H κυβέρνησις -γράφει ο N. Mακρής- επέφερε την καταστροφήν εν τω ιστορικωτέρω σημείω διά της ανεγέρσεως του κεντρικού σταθμού του σιδηροδρόμου Bορειοδυτικής Eλλάδος". (Nικολάου Mακρή: "Iστορία του Mεσολογγίου". Έκδοση 1908).

 

exodos toy messologioy 09


Mαθηματικά και Γεωδαισία

O N. Mακρής στο προαναφερόμενο βιβλίο του, ο καθηγητής Σωκράτης Kουγέας ("Eκατονταετηρίς του Mεσολογγίου"), ο στρατηγός I. Iωαννίδης ("Πολιορκίαι του Mεσολογγίου"), ο Kων. Στασινόπουλος ("Tο Mεσολόγγι"), ο βιογράφος του Kοκκίνη Πάνος Nτούλης ("Πρώτοι Έλληνες Tεχνικοί Eπιστήμονες Περιόδου Aπελευθέρωσης", έκδοση Tεχνικού Eπιμελητηρίου Eλλάδος, Aθήνα 1976) και άλλοι αναφέρουν ως τόπον καταγωγής του Mιχαήλ Kοκκίνη τη Xίο. "Aυτόχθων Έλλην" γράφει ο Σπυρομίλιος (Στρατηγού Σπυρομίλιου: "Aπομνημονεύματα").

Kατά τον Π. Nτούλη, είχε σπουδάσει μηχανικός "κατά πάσαν πιθανότητα εις την Γαλλίαν" κι εγνώριζε, εκτός των γαλλικών, ιταλικά, γερμανικά και πιθανώς ρουμάνικα. Πριν από την Eπανάσταση, από το 1810 κι έπειτα, δίδαξε μαθηματικά, γεωδαισία, σχέδιο και γερμανικά στην ανωτέρα ελληνική σχολή του Bουκουρεστίου.

Στη Pουμανία, ο Kοκκίνης είχε προσφέρει τις υπηρεσίες του και στην αποτυχούσα επανάσταση των Παραδουναβίων Xωρών. Kατά τα μέσα του 1822 πήρε την απόφαση να κατέβει στην Eλλάδα, για να βοηθήσει τον Aγώνα. Tον Φεβρουάριο του 1823 φθάνει στο Mεσολόγγι μέσω Iταλίας. Aμέσως ο Aλέξανδρος Mαυροκορδάτος του αναθέτει την εκπόνηση μελέτης και τη διεύθυνση κατασκευής των οχυρωματικών έργων.
O Kοκκίνης άρχισε την κατασκευή στις 7 Mαρτίου 1823 και ολοκλήρωσε τα έργα στα τέλη του 1824. Ήταν άθλος, κατά γενική ομολογία. Oι Mεσολογγίτες ανακήρυξαν τον Kοκκίνη επίτιμο πολίτη του Mεσολογγίου με ψήφισμα της 17ης Iανουαρίου 1825. Tο Yπουργείο Πολέμου, του απένειμε τον βαθμό του χιλιάρχου και τον διόρισε αρχηγό του φρουρίου του Mεσολογγίου στις 4 Mαρτίου 1825.

Tελευταίο έργο του Kοκκίνη ήταν οι γέφυρες της Eξόδου της 10ης Aπριλίου 1826. Όταν πραγματοποιήθηκε η γεφύρωση της τάφρου, δόθηκε το σύνθημα για το άλμα προς τη ζωή ή τον θάνατο. O ήρωάς μας θα δώσει και τη ζωή του για την πατρίδα.
O Kασομούλης θα γράψει αργότερα: "Aπό τους σημαντικούς έμειναν και δεν εφάνησαν εκεί, φονευθέντες... ο Mιχ. Π. Kοκκίνης, τειχοποιός-αρχιτέκτων". (Nικ. Kασομούλη: "Eνθυμήματα Στρατιωτικά", τ. 2ος, σελ. 282).


Kαι ο Παπαρρηγόπουλος αναφέρει ότι έπεσε στην Έξοδο "ο πλείστον συντελέσας εις την άμυναν μηχανικός Mιχαήλ Kοκκίνης" (Kων. Παπαρρηγόπουλου: "Iστορία του Eλληνικού Έθνους", τ. 5ος, σελ. 892).

Στο έμμετρο ιστορικό έπος "Mεσολογγιάς" διαβάζουμε:

"Tότ' έπεσεν ο ένδοξος μηχανικός Kοκκίνης,
οι ακουσμένοι αρχηγοί Σαδήμας και Στουρνάρας
και σύμπασα των Γερμανών η μεγαλόφρων
φάλαγξ, η κορυφαίον έχουσα τον Mάγερ..."

Eυλόγως φαντάζεται κανείς, ότι η Πολιτεία θα φρόντιζε την οικογένειά του, μετά τον θάνατο ενός τέκνου της που πρόσφερε τόσα πολλά στην πατρίδα. Συνέβη το αντίθετο.
Mετά την Έξοδο, η χήρα Mαρία Kοκκίνη, με αναφορά της από 4 Mαΐου 1826, ζητεί από τη Διοίκηση βοήθεια: "Δέομαι μετά δακρύων ελεεινών και προστρέχω εις την υμετέραν φιλογένειαν να λάβητε συμπάθειαν προς εμέ την ξένην και εις τα ανήλικα τέκνα μου, όπου πεινώμεν και ελεεινώς κατατηκόμεθα, υστερημένη και αυτού του συζύγου μου".
Mε άλλη αναφορά της από 9 Σεπτεμβρίου 1829 ικετεύει και πάλι να της δοθεί βοήθεια. Kαι, τέλος, με τρίτη αναφορά της από 7 Nοεμβρίου 1832 διαμαρτύρεται για την καθυστέρηση του γλίσχρου επιδόματος που απεφάσισε η Διοίκηση να της δοθεί.

Mητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα!..
 

exodos toy messologioy 10

Η ΛΑΪΚΗ ΜΟΥΣΑ

"Ποιος θε ν΄ ακούσει κλάηματα"

Ποιος θε ν΄ ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια;
Ας πάει ν΄ από τη Ρούμελη κι από το Μεσολόγγι,
κι εκεί ν΄ ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια,
πως κλαιν οι μάνες για παιδιά και τα παιδιά για μάνες.
Δεν κλαίνε για το σκοτωμό, που θε να σκοτωθούνε,
μόν΄ κλαίνε για το σκλαβωμό, που θε να σκλαβωθούνε.

 

"Το δόλιο Μεσολόγγι"

Τ' έχεις, καημένε κόρακα, και σκούζεις και φωνάζεις.
Μην είν' τ' αυγά σου μελανά και τα πουλιά μαύρα;
Δεν είν' τ' αυγά μου μελανά, ουδέ τα πουλιά μου μαύρα.
Εγώ, πουλί μ' , διψώ για αίματα, εγώ διψώ για λέσια.
Έβγα ψηλά στον Κόζιακα, ψηλά στο Κορφοβούνι
κι αγνάντεψε τη Λιβαδειά, το δόλιο Μεσολόγγι,
να ιδείς κορμιά τ' απίστωμα παλικάρια ξαπλωμένα.

* * *


Η λαϊκή μούσα έκλαψε τον πρωτεργάτη της Άμυνας του Μεσολογγιού Θανάση Ραζηκότσικα με τον περιπαθή στίχο:


Παιδιά μ΄, μας λείπει ο Κότσικας, μας λείπει ο αρχηγός μας

Εκκλησιαστική επικαιρότητα
Σύνοδος της Κρήτης [2016]
Εμφανίσεις: 821

mhtropoliths gortynos ieremias 01

Στό προηγούμενο κήρυγμά μου, ἀδελφοί χριστιανοί, σᾶς μίλησα γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ὅπως τήν ὀνόμασαν, αὐτήν πού πρόκειται νά συνέλθει ἐφέτος τήν Πεντηκοστή. Στό κήρυγμα αὐτό σᾶς εἶπα ὅτι πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας συγκαλεῖ Οἰκουμενικές Συνόδους, γιά νά καταδικάσει τίς ἐμφανιζόμενες αἱρέσεις καί γιά νά διευθετήσει διάφορα προβλήματα καί θέματα. Καί σᾶς εἶπα ἀκόμη στό προηγούμενο κήρυγμά μου ὅτι ἤδη ἔχει ἀργήσει νά συγκληθεῖ στά χρόνια μας ἡ Οἰκουμενική Σύνο­δος, γιατί μᾶς ἔχει ἐμφανιστεῖ, μέ δυναμισμό μάλιστα, ἡ μεγάλη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί περιμένουμε τήν καταδίκη της ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο. Γι᾽ αὐτό καί ἀκούσαμε μέ χαρά τήν σύγκληση μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου.  


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 10 Ἀπριλίου 2016
 
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ» (α)
 

1. Στό προηγούμενο κήρυγμά μου, ἀδελφοί χριστιανοί, σᾶς μίλησα γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», ὅπως τήν ὀνόμασαν, αὐτήν πού πρόκειται νά συνέλθει ἐφέτος τήν Πεντηκοστή. Στό κήρυγμα αὐτό σᾶς εἶπα ὅτι πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας συγκαλεῖ Οἰκουμενικές Συνόδους, γιά νά καταδικάσει τίς ἐμφανιζόμενες αἱρέσεις καί γιά νά διευθετήσει διάφορα προβλήματα καί θέματα. Καί σᾶς εἶπα ἀκόμη στό προηγούμενο κήρυγμά μου ὅτι ἤδη ἔχει ἀργήσει νά συγκληθεῖ στά χρόνια μας ἡ Οἰκουμενική Σύνο­δος, γιατί μᾶς ἔχει ἐμφανιστεῖ, μέ δυναμισμό μάλιστα, ἡ μεγάλη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί περιμένουμε τήν καταδίκη της ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο. Γι᾽ αὐτό καί ἀκούσαμε μέ χαρά τήν σύγκληση μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

2. Ὅμως εἴπαμε γιά τήν Σύνοδο αὐτή, πού πρόκειται τώρα σύντομα νά συγκληθεῖ, ἐπικρατεῖ σέ πολλούς μία ἀμφιβολία, γιατί δέν δίνουν καλή ἐγγύηση οἱ γενόμενες γι᾽ αὐτήν Διασκέψεις, ἀφοῦ βλέπουν σ᾽ αὐτές μία ἀτμόσφαιρα οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος. Γι᾽ αὐτό καί στό προηγούμενο κήρυγμά μας προέτρεψα σέ προσευχή, γιά νά φωτισθοῦν οἱ πατέρες Ἐπίσκοποι, πού θά μετάσχουν στήν Σύνοδο, νά μιλήσουν καί νά ἀποφασίσουν κατά τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν προηγουμένων Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἔτσι καί ἡ δική μας αὐτή Οἰκουμενική Σύνοδος θά εἶναι στήν ἴδια γραμμή μέ αὐτές. Εἴπαμε ὅμως καί τό ξαναλέμε ὅτι, ἄν ἡ Σύνοδος πού πρόκειται νά συγκληθεῖ ἔχει ἀποφάσεις ἐνάντιες πρός τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, θά τήν ἀποκηρύξουμε καί δέν θά τήν κάνουμε δεκτή.

3. Γιά νά εἶναι σύμφωνη μέ τήν γραμμή τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ μέλλουσα Σύνοδος, θά πρέπει νά εἶναι διάδοχος τῆς Θ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη τό 1351 στήν Κωνσταντινούπολη καί κατεδίκασε τήν αἵρεση τοῦ παπικοῦ Βαρλαάμ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ εἶναι κτιστές. Εἶναι μεγάλη καί σοβαρή ἡ αἵρεση αὐτή. Ὅπως ὁ Ἄρειος τόν 4ο αἰώνα ἔλεγε τήν βλασφημία ὅτι ὁ Χριστός εἶναι κτίσμα, ἔτσι καί ὁ δυτικός Βαρλαάμ ἔλεγε ὅτι οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ δηλαδή, εἶναι κτιστές. Ἀλλά, ἄν εἶναι κτιστή ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, πῶς θά πετύχουμε τήν σωτηρία μας καί πῶς θά θεωθοῦμε; Τό κτιστό δέν σώζει. Ἔτσι, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς σοβαρῆς αὐτῆς αἱρέσεως συνῆλθε ἐν Κωνσταντινουπόλει τό 1351 Οἰκουμενική Σύνοδος καί τήν καταδίκασε καί δικαίωσε τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος μέ βάση τήν Ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν προηγουμένων ἁγίων Πατέρων κήρυττε ὅτι οἱ θεῖες ἐνέργειες εἶναι ἄκτιστες. Ἡ Σύνοδος δέ αὐτή τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι Οἰκουμενική, γιατί κατέγινε μέ τό σοβαρό δογματικό θέμα τῶν θείων ἐνεργειῶν. Στό θέμα αὐτό συγκεφαλαιώνεται ὅλη ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, καί στό θέμα αὐτό συγκρούεται ἡ Ὀρθόδοξη μέ τήν φραγκολατινική παράδοση. Εἶναι ἀκόμη Οἰκουμενική ἡ Σύνοδος αὐτή τοῦ 1351, γιατί ἀποδέχθηκε τίς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Συνόδων. Ἔτσι, λοιπόν, καί ἡ μέλλουσα τώρα τήν Πεντηκοστή νά συν­έλθει Οἰκουμενική Σύνοδος πρέπει νά δεχθεῖ τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς τῆς Κωνταντινουπόλεως καί νά τήν ἀναγνωρίσει ὡς Οἰκουμενική. Δηλαδή: Πρέπει νά καταδικάσει τίς πλάνες τοῦ παπισμοῦ, πού καταδικάστηκαν καί ἀπό τήν ἀκόμη προηγούμενη Η´ Οἰκουμενική Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπί Πατριάρχου Φωτίου τό 879-880. Τότε μόνο, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ Σύνοδος πού ἀναμένουμε θά εἶναι πραγματικά «Ἁγία» καί θά φέρει τά χαρακτηριστικά μιᾶς «Οἰκουμενικῆς» Συνόδου ὅταν θά ἔλθει ὡς διάδοχος τῶν δύο προηγουμένων Συνόδων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Η´ καί Θ´, οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν τίς πλάνες τοῦ παπισμοῦ. Καί τότε ἡ Σύνοδος αὐτή θά μᾶς εἶναι ὁλόκαρδα ἀποδεκτή καί προσκυνητή.

4. Προσωπικά, ἀδελφοί, γιά νά ὁμιλήσω μέ εἰλικρίνεια σέ σᾶς τό ποίμνιο, πού μοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός νά ποιμαίνω, σᾶς λέγω ὅτι συντάσσομαι μέ ἐκείνους πού ἔχουν κάποια ἀμφιβολία πρός τήν ἐγγύς νά συγκληθεῖ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» καί ζητοῦν νά ἀναβληθεῖ, γιά νά ἔχουμε καλύτερες προϋποθέσεις. Ἀκοῦστε τί ἔγραφε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς γιά τήν Σύνοδο αὐτή, πού ἐμελετᾶτο ἀπό τήν ἐποχή του νά γίνει:

«Εἶναι γνωστόν... ὅτι εἰς αὐτήν τήν ἀποκαλυπτικήν ἐποχήν εἶναι δύσκολον ἤ μᾶλλον ἀδύνατον εἰς πολλούς Ἱεράρχας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, λόγῳ ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν, νά ὁμολογήσουν ὀρθοδόξως καί ἁγιοπατερικῶς εἰς αὐτήν τήν ἐνδεχομένην μέλλουσαν νά συνέλθῃ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, τά Ὀρθόδοξα Δόγματα καί τάς κανονικάς ἀληθείας. Ἕνεκα τούτου τό Ὀρθοδοξότερον θά ἦτο νά μή συγκληθῇ καθόλου ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἤ τοὐλάχιστον νά μή συμμετάσχῃ τις εἰς αὐτήν...» .

Παρακαλῶ, ὦ χριστιανοί, νά λάβουμε ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι αὐτά τά γράφει ἅγιος. Ἐντύπωση σέ μένα ἀπό τά παραπάνω κάνει ὁ λόγος τοῦ ἁγίου πατρός ὅτι σέ πολλούς Ἱεράρχες θά εἶναι δύσκολο καί ἀδύνατο νά ὁμολογήσουν ἐλεύθερα τά Ὀρθόδοξα Δόγματα. Γιατί θά εἶναι δύσκολο; Ὅπως φαίνεται ἀπό ἄλλη περικοπή λόγου τοῦ ἁγίου πατρός, ἡ φοβία αὐτή τῶν Ἱεραρχῶν θά ἦταν λόγω τοῦ Πατριάρχου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος εἶχε ἄλλη γραμμή καί τακτική πρός τούς αἱρετικούς, καί ὄχι τήν γραμμή τήν χαρασσομένη ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀκοῦστε ὅμως, ἁπλός ἱερομόναχος ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, πῶς ἐκφράζεται, ὁμολογιακά καί θαρρετά, μιλώντας γιά τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Παρακαλῶ νά προσέξουμε ἰδιαίτερα τά λόγια του, γιατί εἶναι λόγια ἁγίου:

«Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας; Αὐτός μέ τήν νεοπαπιστική συμπεριφορά του εἰς τούς λόγους καί εἰς τάς πράξεις σκανδαλίζει ἐπί μία ἤδη δεκαετία τάς Ὀρθοδόξους συνειδήσεις, ἀρνούμενος τήν μοναδική καί πανσωστική Ἀλήθεια τῆς Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀναγνωρίζων τάς Ρωμαϊκάς καί ἄλλας αἱρέσεις ὡς ἰσοτίμους μέ τήν Ἀλήθεια, ἀναγνωρίζων τόν Ρωμαῖο Ποντίφηκα μέ ὅλη τήν δαιμονική ἀντιεκκλησιαστική ὑπερηφάνειά του. Καί προετοιμάζει μέ αὐτοκτονική ταχύτητα καί ἐπιπολαιότητα, κατά τό παράδειγμα τοῦ Βατικανοῦ, αὐτή τήν ἰδικήν του λεγομένη «Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον», ὄχι ὅμως μέ τό βασικό εὐαγγελικό καί ἁγιοπαραδοσιακό θέμα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἀλλά μέ καθαρῶς σχολαστική-προτεσταντική θεματολογία... Οἱ Ἁγιορεῖτες δικαίως τόν ὀνομάζουν αἱρετικό καί ἀποστάτη εἰς τάς ἐπιστολάς των, τάς ἀπευθυνομένας πρός αὐτόν ἀνοικτῶς διά τοῦ τύπου...» (Στό Ὑπόμνημά του, «Περί τήν μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

Ἔτσι, χριστιανοί μου, ὁμιλοῦν οἱ ἅγιοι! Ἄς μᾶς δώσει ὁ Κύριος τόν Χάρη Του γιά νά ἔχουμε καθαρότητα βίου καί γνώση θεολογίας, γιά νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ἐκφράζουμε σαφῶς καί ἄνευ φόβου τήν ὀρθόδοξη ὁμολογία μας. Πραγματικά! Ὁ Ὀρθόδοξος ὁμολογητής πρέπει νά ἔχει αὐτά τά δύο: Καθαρή καρδιά καί θεολογία. Ἄς μᾶς τά δώσει ὁ Χριστός μας διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ΑΜΗΝ.

 
Μέ πολλές εὐχές,
 
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

 

Σχετικό άρθρο: Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίας: Αγία και Μεγάλη Σύνοδος (α)

Εκκλησιαστική επικαιρότητα
Σύνοδος της Κρήτης [2016]
Εμφανίσεις: 1066

mhtropoliths gortynos ieremias 01

Παρακαλῶ, ἀδελφοί χριστιανοί, νά προσέξετε ἰδιαίτερα αὐτά πού θά σᾶς πῶ στό σημερινό μου κήρυγμα, γιατί εἶναι πολύ σοβαρά! Θά ἔχετε ἀκούσει ὅτι τώρα τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς πρόκειται νά γίνει μία Οἰκουμενική Σύνοδος, τήν ὁποία ἔχουν ὀνομάσει «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος». Σάν βαπτισμένοι καί μυρωμένοι χριστιανοί πού εἶστε, ἀνήκετε στήν Οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, πού λέγεται «Ἐκκλησία», εἶστε ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, καί πρέπει λοιπόν νά γνωρίζετε γιά τό θέμα πού θά σᾶς μιλήσω σήμερα, γιά τήν μέλλουσα νά συγκληθεῖ Οἰκουμενική Σύνοδο. Γιά τήν ἐγκυρότητα τῶν Ἱερῶν Συνόδων ἀπαιτεῖται ἡ ἀναγνώρισή τους ἀπό τόν λαό, ἀπό Σᾶς, δηλαδή! Ἄν ὁ εὐσεβής λαός ἀπορρίψει μία Σύνοδο δέν ἰσχύει πιά αὐτή, γιατί, ὅπως τό εἶπαν παλαιά οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς μέ ἐγκύκλιό τους, «ὁ Φύλακας τῆς Ὀρθόδοξης πίστης εἶναι ὁ λαός».


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

 
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 3 Ἀπριλίου 2016
 
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ» (α)
 
1. Παρακαλῶ, ἀδελφοί χριστιανοί, νά προσέξετε ἰδιαίτερα αὐτά πού θά σᾶς πῶ στό σημερινό μου κήρυγμα, γιατί εἶναι πολύ σοβαρά!
Θά ἔχετε ἀκούσει ὅτι τώρα τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς πρόκειται νά γίνει μία Οἰκουμενική Σύνοδος, τήν ὁποία ἔχουν ὀνομάσει «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος». Σάν βαπτισμένοι καί μυρωμένοι χριστιανοί πού εἶστε, ἀνήκετε στήν Οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, πού λέγεται «Ἐκκλησία», εἶστε ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, καί πρέπει λοιπόν νά γνωρίζετε γιά τό θέμα πού θά σᾶς μιλήσω σήμερα, γιά τήν μέλλουσα νά συγκληθεῖ Οἰκουμενική Σύνοδο. Γιά τήν ἐγκυρότητα τῶν Ἱερῶν Συνόδων ἀπαιτεῖται ἡ ἀναγνώρισή τους ἀπό τόν λαό, ἀπό Σᾶς, δηλαδή! Ἄν ὁ εὐσεβής λαός ἀπορρίψει μία Σύνοδο δέν ἰσχύει πιά αὐτή, γιατί, ὅπως τό εἶπαν παλαιά οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς μέ ἐγκύκλιό τους, «ὁ Φύλακας τῆς Ὀρθόδοξης πίστης εἶναι ὁ λαός».
 
2. Κατά πρῶτον, χριστιανοί μου, πρέπει νά σᾶς πῶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἔκανε Συνόδους, καί σήμερα λοιπόν πρέπει νά κάνει τό ἴδιο. Εἶναι λάθος νά πιστεύουμε ὅτι οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι εἶναι ἑπτά καί σταματᾶμε ἐκεῖ. Ὄχι! Πάντοτε στήν Ἐκκλησία ἀναφαίνονται αἱρέσεις καί διάφορα προβλήματα γύρω ἀπό τήν πολιτεία καί τήν διοίκηση τῶν χριστιανῶν· καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά συγκαλοῦνται Οἰκουμενικές Σύνοδοι γιά τήν καταδίκη τῶν αἱρέσεων καί γιά τήν λύση τῶν παρουσιαζομένων προβλημάτων. Καί ἐπειδή, ὅπως τό λέει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, τό πρῶτο γιά τό ὁποῖο συγκαλεῖται ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων εἶναι γιά τήν καταδίκη μιᾶς κάποιας αἵρεσης, ὁπωσδήποτε πρέπει, στίς μέρες μας τουλάχιστον, νά συνέλθει Οἰκουμενική Σύνοδος, γιά νά καταδικάσει τήν μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις τῶν αἰώνων, τόν Οἰκουμενισμό. Πρέπει, λοιπόν, νά συγκληθεῖ καί τώρα στήν Ἐκκλησία μας μία πανορθόδοξη Οἰκουμενική Σύνο­δος καί ἤδη ἔχει ἀργήσει.
 
3. Ἀλλά ἐνῶ, χριστιανοί μου, θεωροῦμε ἀναγκαία τήν σύγκληση μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅμως γιά τήν σύγκληση τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ὅπως τήν ἐκάλεσαν, εἰδικά γι᾽ αὐτήν τήν Σύνοδο ἔχουμε κάποια ἀμφιβολία καί δυσπιστία, πρίν ἀκόμη συγκληθεῖ. Καί ἡ ἀμφιβολία μας δημιουργεῖται ἀπό τίς Προσυνοδικές Διασκέψεις πού ἔγιναν, γιά νά ἑτοιμάσουν τά θέματα, τό ὑλικό γιά τήν Μεγάλη αὐτή Σύνοδο. Γιά τήν Σύνοδο αὐτή πραγματικά ἔγινε μεγάλη-μεγάλη προετοιμασία πολλῶν ἐτῶν. Οἱ ἑτοιμασίες ἄρχισαν ἀπό τό 1932! Πρίν ἀπό 85 περίπου χρόνια δηλαδή! Καί ἐνῶ ἔγινε τόσων ἐτῶν προετοιμασία, δέν μᾶς εἶναι καθόλου ἐλπιδοφόρα ἡ προετοιμασία αὐτή. Γιά νά μή σᾶς κουράσω μέ πολλά ἀναφέρομαι μόνο στήν σημαντική Γ´ Προσυνοδική Διάσκεψη στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης τό 1986. Δυστυχῶς στήν Διάσκεψη αὐτή πάρθηκαν ἀποφάσεις ξένες πρός τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀποφάσεις πού ἀπηχοῦν τό πνεῦμα τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γιά παράδειγμα:
 
(α) Σέ κάποιο θέμα τῆς Διάσκεψης αὐτῆς οἱ αἱρέσεις παπισμός καί προτεσταντισμός λέγονται «Χριστιανικές Ἐκκλησίες». Γιατί στήν Διάσκεψη ἔγινε θέμα γιά τήν σχέση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας «μετά τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν», ὅπως ἀκριβῶς γράφεται. Τό θέμα εἶναι σοβαρό, γιατί ἡ ἴδια ἔκφραση ἐπαναλήφθηκε καί σήμερα, τό 2016, σέ σχετική Διάσκεψη. Ὥστε οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν «Ἐκκλησία»; Ὄχι, χριστιανοί μου! Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ καί αὐτή εἶναι ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό, γιατί ἄν καί οἱ αἱρετικοί ἀποτελοῦν «Ἐκκλησία», τότε ποιά τέλος πάντων εἶναι ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία, γιά τήν ὁποία λέγουμε στό «Πιστεύω» μας, «εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν»; Οἱ αἱρετικοί εἶναι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Δέν εἶναι Ἐκκλησία.
 
(β) Ἀκόμη κατά τήν συζήτηση στήν Γ´ αὐτή Διάσκεψη στό Σαμπεζύ τῆς Γενεύης εἰπώθηκε ὅτι εἶναι καλοί οἱ διάλογοι μέ τούς αἱρετικούς Ἀγγλικανούς, γιατί ἀποτέλεσμα τῶν διαλόγων αὐτῶν ἦταν ἡ ἀναγνώριση τῶν ἀγγλικανικῶν χειροτονιῶν. Καί ἡ ἀναγνώριση αὐτή θεωρήθηκε ὡς βῆμα προόδου! ᾽Αλλά δέν σκέφθηκαν οἱ Σύνεδροι τῆς Διάσκεψης ὅτι εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀναγνώριση τῆς ἱερωσύνης σέ αἱρετικούς, ἄν αὐτοί πρῶτα δέν ἀποκηρύξουν τήν αἵρεσή τους καί τήν πλάνη τους;
 
(γ) Θά γνωρίζετε, χριστιανοί μου, ὅτι γίνονται διάλογοι μέ τούς Παπικούς (τούς «Καθολικούς», ὅπως ἐπικράτησε νά λέγονται), μέ σκοπό νά ἀρνηθοῦν αὐτοί τίς αἱρέσεις τους καί νά ἐπανέλθουν πάλι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Νά ἑνωθοῦμε δηλαδή πάλι μέ αὐτούς. Οἱ διάλογοι αὐτοί ἄρχισαν μετά τό Σχίσμα τό 1054 μ.Χ. Οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ὅμως ἀπό παλαιά σάν βάση, ἀπαράβατη βάση, τῆς ἕνωσής μας μέ τούς Καθολικούς ἔθεσαν τόν ὅρο αὐτοί νά ἀπαρνηθοῦν τίς αἱρετικές διδασκαλίες τους καί νά ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθοδοξία. Ἐπειδή ὅμως οἱ Καθολικοί ἐπιμένουν στίς πλάνες τους, γι᾽ αὐτό καί οἱ διάλογοι εἶναι χωρίς ἀποτέλεσμα. Ἀλλά στήν Γ´ Διάσκεψη στό Σαμπεζύ, γιά τήν ὁποία μιλᾶμε, εἰπώθηκε καί ὅτι αἰτία τῆς ἀποτυχίας τῶν διαλόγων μας μέ τούς Καθολικούς εἶναι ὅτι οἱ διάλογοι στηρίχθηκαν σέ ὄχι ὀρθή δική μας βάση καί διεξήχθηκαν σέ ὄχι γνήσιο δικό μας χριστιανικό πνεῦμα!... Ἐδῶ δηλαδή κατηγοροῦνται οἱ ἅγιοι Πατέρες καί αὐτός ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅτι δέν εἶχαν σωστή βάση διαλόγου μέ τούς αἱρετικούς. Καί ἔρχονται τώρα νέοι πατέρες αὐτοί (!..) – «νεοπατερική θεολογία» – νά θέσουν ἄλλη βάση καί ὄχι τά ὀρθόδοξα δόγματα, πού ἦταν ἡ βάση τῶν ἁγίων Πατέρων. Ποιά θά εἶναι ἡ νέα βάση τῶν διαλόγων; Αὐτή πού λέει ὁ Οἰκουμενισμός: Ἡ ἀγαπολογία! Καί ἀκόμη εἰπώθηκε στήν Διάσκεψη, ὡς Προσυνοδική Διάσκεψη γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο πού πρόκειται νά γίνει, εἰπώθηκε, λέγω, ὅτι στόν διάλογό μας μέ τούς Καθολικούς θά γνωρίσουμε ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τήν «σοβαρότητα τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δύσεως»!... Ἀλλά οἱ αἱρέσεις οὔτε «Ἐκκλησίες» εἶναι, οὔτε «σοβαρότητα» ἔχουν, ἀλλά μόνο πλάνες καί γελοιότητες.
 
4. Μέ τέτοιο λοιπόν πνεῦμα πού ἐπικρατεῖ σέ προδιασκέψεις γιά τήν μέλλουσα νά συγκροτηθεῖ Μεγάλη Σύνοδο, φοβούμεθα γιά τίς ἀποφάσεις της. Ὅμως, ἀποβλέποντες στήν ἁγιότητα καί τήν θεολογία τῶν Ἱεραρχῶν, πού θά συμμετάσχουν σ᾽ αὐτήν, καί, πρό παντός, πιστεύοντες στόν Ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, εὐχόμεθα ἡ Σύνοδος αὐτή νά εἶναι συνέχεια τῶν προηγουμένων μεγάλων Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
 
Τό δικό σας ἔργο, ἀδελφοί χριστιανοί, εἶναι πρῶτον μέν νά κάνετε προσευχή στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού εἶναι ἡ κορυφή τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων, κατά τό «Χαῖρε τῶν δογμάτων Αὐτοῦ (δηλαδή τοῦ Χριστοῦ) τό κεφάλαιον», καί «τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος», νά φωτίσει ὅλους τούς Ἱεράρχας νά θεολογήσουν ὀρθῶς κατά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» πού πρόκειται νά συνέλθει. Στήν προσευχή σας δέ, χριστιανοί μου, νά λέτε ἀκόμη ὅτι «ἄν, Παναγία μου, ἡ Σύνοδος αὐτή πρόκειται νά μήν εἶναι σέ ὅλα της ὀρθόδοξη, νά μή γίνει». Ἀλλά καί ἄν, χριστιανοί μου, γίνει ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος», ὅπως τήν ὀνόμασαν, καί φανεῖ καθαρά ὅτι οἱ ἀποφάσεις της εἶναι ἐνάντιες πρός τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, πρός τήν διδασκαλία δηλαδή τῶν προηγουμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε, ἁπλούστατα, δέν θά τήν δεχθοῦμε. Θά τήν ἀποκηρύξουμε. Στήν Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία ἔχουν συμβεῖ τέτοια γεγονότα. Σεῖς ὁ εὐσεβής λαός πρέπει νά ἀγρυπνεῖτε μέ προσευχή καί νά ὑπακούετε στούς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Στούς ἄλλους, τούς οἰκουμενιστές, ἀνυπακοή!
Τό θέμα δέν τελείωσε. Θά τό συνεχίσουμε καί μέ τό ἑπόμενο κήρυγμα.
 
Μέ πολλές εὐχές,

 

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
 
Πηγή: Ακτίνες
  1. Ελλάδα και Ε.Ε. στο... έλεος της Άγκυρας για το προσφυγικό
  2. Το 2015 μπήκαν στην Ελλάδα 804.465 μετανάστες - Από ποιες χώρες ήρθαν [λίστα] Το 2015 μπήκαν στην Ελλάδα 804.465 μετανάστες - Από ποιες χώρες ήρθαν (λίστα)
  3. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεος Βλάχος: Ἡ Σύνοδος τῶν Τριῶν Πατριαρχῶν τοῦ ἔτους 1756
  4. Γνωμοδότηση έγκριτων νομικών και επίτιμων δικαστικών λειτουργών, επί ερωτημάτων σχετικών με το μάθημα των Θρησκευτικών
  5. Η πολεμική φύση της πίστης μας
  6. ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ στη Λέσβο ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ πάπας Φραγκίσκος
  7. Κυριακή Δ' Νηστειών: Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς- Ομιλία εις την Δ’ Κυριακήν των Νηστειών [1965]
  8. Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν: (†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει
  9. Δ΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν: (†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Ὁ νοητὸς Ἥλιος
  10. Κυριακή Β΄ Νηστειῶν: (†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Ή αμαρτία ρίζα όλων των κακών

Δεν ξεχνώ

ΕΛΛΗΝΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τα προϊόντα εταιρειών που αφαιρούν…

Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017

Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...

1974: Η προδοσία της Κύπρου!

TIDEON 12-10-2016

Σύμφωνο Διαστροφικής Συμβίωσης

TIDEON 21-12-2015

Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Δεν θα γίνω ευκολόπιστο θύμα!

Tideon 14-12-2015

Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...

Η καταιγίδα των αντιδράσεων για το «αντιρατσιστικό»

TIDEON 27-08-2014

  Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...

Δεν θα γίνω «δωρητής» οργάνων χωρίς να το θέλω! …

tideon.org 02-05-2013

  Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές...

Tideon 31-12-2012

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...

Όχι, δεν θα φύγω

Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012

Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων…

tideon 07-11-2011

  ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...

Ποιοι πολεμούν την Πολύτεκνη Οικογένεια και τη Δημογραφική ανάπτυξη της…

ΑΣΠΕ κλπ 07-11-2011

Η γενοκτονία των Ελλήνων ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ…

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 27-06-2011

 

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ...;

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011

   Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;    Για να...

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου…

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...