Το Ισλάμ προ των πυλών – Η τωρινή Ευρώπη δεν το βλέπει;

Σχόλιο "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους": Μέχρι στιγμής η Ελληνική Πολιτεία, δια των αρμοδίων οργάνων της, καθώς και η κυβέρνηση, δεν έχουν απαντήσει σε σειρά καίρων ερωτημάτων σχετιζομένων τόσο με την λειτουργία του τζαμιού (υπάρχουν αρκετές διαφορετικές ομάδες μουσουλμάνων), όσο και με ζητήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας (χώροι συνάντησης και οργάνωσης ισλαμιστών τρομοκρατών).

Η έκταση στην οποία θα κατασκευαστεί είναι ο παλαιός Κεντρικός Σταθμός Αυτοκινήτων του Ναυτικού. Εκτός από το τζαμί, θα κατασκευαστούν δύο βοηθητικοί χώροι που θα χρησιμοποιούνται ως γραφεία των ιμάμηδων.

Σχόλιο "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους": Μέχρι στιγμής η Ελληνική Πολιτεία, δια των αρμοδίων οργάνων της, καθώς και η κυβέρνηση, δεν έχουν απαντήσει σε σειρά καίρων ερωτημάτων σχετιζομένων τόσο με την λειτουργία του τζαμιού (υπάρχουν αρκετές διαφορετικές ομάδες μουσουλμάνων), όσο και με ζητήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας (χώροι συνάντησης και οργάνωσης ισλαμιστών τρομοκρατών).

Λογική, λοιπόν, η ερώτηση: Το ότι προχωρά η ανέγερση του τζαμιού, παρά τα κενά που ήδη έχουν επισημανθεί, και σε περίπτωση που υπάρξουν αρνητικές συνέπειες, ποιός θα φέρει την ποινική ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί; Ή, μήπως, δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες (νομοθετικό κενό) όταν ικανοποιούνται απαιτήσεις τρίτων (βλ. Ευρώπη και Ερντογάν) ή ιδεοληψίες πολιτικών;

Έως τον Απρίλιο του 2017 αναμένεται να είναι έτοιμο το ισλαμικό τέμενος της Αθήνας, το οποίο θα κατασκευαστεί στον Βοτανικό ύστερα από πολλές περιπέτειες, καθυστερήσεις και αντιδράσεις.

Η σχετική σύμβαση υπεγράφη και αναρτήθηκε χθες στη «Διαύγεια». Το κόστος του έργου ανέρχεται στο ποσό των 886.963,17 ευρώ, ενώ η συνολική προθεσμία του έχει καθοριστεί σε έξι μήνες από την υπογραφή της σύμβασης. Η σύμβαση διέπεται από τα τεύχη δημοπράτησης, ενώ η ανάδοχος κατέθεσε εγγυητική επιστολή ύψους 76.630 ευρώ.

Η απόφαση για να «ξεμπλοκάρει» η ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα είχε οριστικά ληφθεί με την ψήφιση το περασμένο καλοκαίρι ειδικής νομοθετικής διάταξης. Στην αιτιολογική της έκθεση μάλιστα επισημαινόταν ότι η Αθήνα είναι πλέον η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν διαθέτει ισλαμικό τέμενος για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαμένουν στη χώρα μας.


Tα σχέδια

Βάσει των υφιστάμενων σχεδίων, το ισλαμικό τέμενος θα αναγερθεί σε μια έκταση περίπου επτά στρεμμάτων στον Ελαιώνα, η οποία εξυπηρετείται από σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το κτίριο του τεμένους θα είναι 850 τ.μ. με στόχο η χωρητικότητά του να φτάνει τα 350 άτομα (υπολογίζονται 300 άνδρες και 50 γυναίκες). Το μέγεθός του δεν θα ξεπερνά έναν μεσαίου μεγέθους ενοριακό ναό και δεν θα διαθέτει μιναρέ.

Η έκταση στην οποία θα κατασκευαστεί είναι ο παλαιός Κεντρικός Σταθμός Αυτοκινήτων του Ναυτικού και θα καλύψει περί τα 2/3 της. Εκτός από το τζαμί, θα κατασκευαστούν δύο βοηθητικοί χώροι που θα χρησιμοποιούνται ως γραφεία των ιμάμηδων.

Δίπλα προβλέπεται να δημιουργηθεί μια παιδική χαρά, ενώ μπροστά από το τζαμί θα υπάρχει ένα σιντριβάνι με τις παραδοσιακές βρύσες στα πρότυπα του θρησκευτικού τελετουργικού.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Παιδείας, το τέμενος της Αθήνας θα είναι αποκλειστικά ελληνική υπόθεση, καθώς θα διοικείται από επταμελές συμβούλιο που θα διορίζεται από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η σύνθεση του συμβουλίου θα περιλαμβάνει τρεις δημοσίους υπαλλήλους καριέρας, δύο εκπροσώπους του Δήμου Αθηναίων και δύο εκπροσώπους των μουσουλμανικών κοινοτήτων.

Η αρχιτεκτονική του κτιρίου θα είναι απλή, καθώς στόχος είναι να ικανοποιήσει λειτουργικές ανάγκες, και ο σχεδιασμός του θα έχει λιτές γραμμές.


Σε λειτουργία

Από τη στιγμή που θα λειτουργήσει το τέμενος θα αποτελεί τον βασικό λατρευτικό χώρο των μουσουλμάνων της Αθήνας. Ωστόσο, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, αυτό δεν σημαίνει ότι από την επόμενη ημέρα θα κλείσουν διά νόμου τα άτυπα τζαμιά που υπάρχουν στις πόλεις.

Προκειμένου να παραμείνουν σε λειτουργία όμως θα απαιτηθεί αδειοδότηση, καθώς σήμερα από το σύνολο των 65-67 άτυπων τζαμιών που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Αττική, τις απαραίτητες άδειες διαθέτουν μόνο τρία.


Πηγή: Έθνος, Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Σε αυτή την εποχή της γενικής αποστασίας, που τα πάντα γύρω μας βιώνονται εικονικά, λόγω του καύσωνος της υποκρισίας, σε αυτή την εποχή αποφασίστηκε να συνέλθη η λεγόμενη «Αγία και Μ. Σύνοδος», με φανερά ελλιπή όχι μόνο σε αριθμό επισκόπων, αλλά και ελλιπή σε αριθμό ορθοδόξων Πατριαρχείων. Μήπως ήταν επιτακτική ανάγκη να συνέλθη Σύνοδος έστω και ελλιπής, για να ενώσει την αγία Ορθοδοξία μας, που την ταλανίζει εδώ και εκατό χρόνια το ημερολογιακό σχίσμα;

Μήπως ήταν επιτακτική ανάγκη να συνέλθη Σύνοδος, έστω και ελλιπής, για να καταδικάση την παναίρεση του οικουμενισμού; Το όχι εδώ μπαίνει αντάμα με τη λέξη ΝΤΡΟΠΗ. Αλλά συνήλθε όμως έστω και με πατερίτσες και υποβασταζομένη λόγω μη απαρτίας, καίτοι υπέφερε από θανατηφόρες ασθένειες, τουτέστιν της συνοδικότητας και της λειτουργικότητας, για να φέρη εις πέρας πάση θυσία το θεμέλιο θέμα της «Συνόδου» «σχέσεις ορθοδόξου εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο» ο εστί μεθερμηνευόμενον δια «Συνόδου» αναγνωρίσεως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, ο οποίος οικουμενισμός εργάζεται νυχθημερόν για την ενσάρκωση της Πανθρησκείας. Για να περάση πιο εύκολα την πύλην της «Μ. Συνόδου» η παναίρεση του Οικουμενισμού κατεπατήθη η συνοδικότητα και λειτουργικότητα της «Συνόδου».

Στο υποκριτικό αυτό θέμα της «Συνόδου» «σχέσεις ορθοδόξου εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο» έχω να πω τα εξής: Τόσα χρόνια ο κατήφορος της οικουμενιστικής λαίλαπας από τα ορθόδοξα δόγματα, μας έχει φέρει ένα βήμα προ του Κοινού Ποτηρίου με την αιρετική παπική εκκλησία, και τώρα διερωτάτε υποκριτικώς δια τις μελλοντικές σχέσεις! Αν αφαιρεθή η μάσκα της υποκρισίας βλέπουμε καθαρά πλέον το οικουμενιστικό πρόσωπο της παναιρέσεως του οικουμενισμού, που πέρασε πανηγυρικά δια πύλης «Μ. Συνόδου». Στο εξής ο οικουμενιστικός ορίζοντας είναι ανοικτός δια τον διακαή πόθο των οικουμενιστών, που είναι η ενότητα και το κοινό ποτήριο.
Τέτοια είδους ενότητα θα είναι πέρα ως πέρα εικονική ενότητα. Και τέτοιου είδους «Σύνοδο» σαν αυτή που συνήλθε, στην συνείδηση των πιστών είναι νεκρά, και θάπτεται εκτός ορθοδόξου κοιμητηρίου εις τόπον τον καλούμενον της λήθης. Πρώτη φορά στην δισχιλιόχρονη ιστορία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, συμβαίνει αυτό, να μη ασχολήται Σύνοδος με προβλήματα αιρέσεων και σχισμάτων, και να ασχολήται με την παρουσία μάλιστα αιρετικών, για την προσέγγιση προς αυτούς! Μήπως, πατέρες άγιοι, έγινε κάτι το πρωτοφανές στη Σύνοδο, έφυγαν δηλαδή τα Ιμαλάϊα όρη, και εστάθησαν στο Κολυμπάρι της Κρήτης και δεν είδατε για να επουλώσετε το ημερολογιακό σχίσμα των εκατό ετών; Μήπως τα δύο θέματα της πρόσφατης ελλιπούς «Συνόδου των προκαθημένων» τουτέστι των μικτών γάμων, και «σχέσεις ορθοδόξου εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικό κόσμο» μας οδηγούν ακάθεκτα προς την οδό της πανθρησκείας;

Η σημερινή γενική αποστασία που είναι γέννημα και θρέμμα της πονηράς και ακαθάρτου αλώπεκος της υποκρισίας, η οποία υποκρισία έχει δεχθή τα περισσότερα ουαί από τον Δεσπότη Χριστό, μετά των δύο διδύμων θυγατέρων της, ήτοι της διπλωματίας, και της εικονικής αγάπης, ο,τι είναι η μήτηρ είναι και τα τέκνα της, που εργάζονται νυχθημερόν και στο χώρο της πολιτείας με την δαιμονική παγκοσμιοποίηση, και στο χώρο της Εκκλησίας, δια της παναιρέσεως του οικουμενισμού, για την δήθεν ειρήνη και ενότητα όλων των χριστιανικών «εκκλησιών» κατ’ αρχήν, και μετά με όλο το συνονθύλευμα των θρησκειών του κόσμου, με το σύνθημα «ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν τον άνθρωπο προ τον ένα θεόν». Και επίσης με την πονηράν εργασίαν αυτών έχουν κατορθώσει, τις εν Χριστώ και Αγίω Πνεύματι αρετές να τις αλλοιώσουν και να τις κάνουν εικονικές. Όταν λόγω Ν. Εποχής πρεσβεύεις οικουμενιστικά, ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν τον άνθρωπο, προς τον ένα Θεόν, αυτό είναι βλασφημία κατά της θείας οικονομίας και ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου, και λυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους.

Ας κάνουμε τώρα μία ιστορική αναδρομή από τη γέννηση του παγκάκιστου και δαιμονικού οικουμενισμού μέχρι σήμερα. Η δηλητηριώδης αυτή οχιά εγεννήθη το 1902 με τη γνωστή αιρετική εγκύκλιο, που εξαπέλυσε το οικουμενικό Πατριαρχείο ονομάζοντας τας αιρετικάς ομολογίας αδελφάς εκκλησίας. Και μόλις ανθρώθηκε το παγκάκιστο τέκνο του οικουμενισμού ευθύς έβαλε την πρώτη οικουμενιστική ταχύτητα προς τας «αδελφάς εκκλησίας» το 1923 για κοινό εορτασμό, με την αντίχριστη αλλαγή του Ιουλιανού με το παπικό ημερολόγιο, από τον αρχιμασώνο Μ. Μεταξάκη. Η δεύτερη οικουμενιστική ταχύτητα έγινε έργο από τον ερχόμενο εξ Αμερικής με το προεδρικό αεροπλάνο, αρχιμασώνο επίσης Αθηναγόρα, με την παράνομη άρση των αναθεμάτων. Η τρίτη οικουμενιστική ταχύτητα έγινε από τον σημερινό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, δεικνύοντας όλο το μεγαλείο της εικονικής του «αγάπης» προς τους αιρετικούς παπικούς, και εισάγοντάς τους σε Ορθόδοξο Ναό, εν ώρα ορθοδόξου λατρείας, με μνημόνευση του ονόματος του αιρεσιάρχου πάπα με λειτουργικούς ασπασμούς με απαγγελία του Πάτερ ημών, με δοξολογικές τιμές κ.λπ. βαπτίζοντας δε τους προπάτορας ημών ως αιτίους του σχίσματος, ως θύματα του αρχεκάκου όφεως, και οδηγώντας την ορθόδοξο αλήθεια με ανεξέλεκτη ταχύτητα προς την παπική αίρεση. Όσες οικουμενιστικές και υποκριτικές προσπάθειες και αν κάνετε, η ορθόδοξος αλήθεια δεν μπορεί ποτέ να στοιχηθή πίσω από το ψεύδος της παπικής αιρέσεως, διότι το ψεύδος της αιρέσεως ζη μέσα στο σκοτάδι και είναι ζυμωμένο με την σατανική υπερηφάνεια.

Οι προπάτορες ημών όχι μόνο μας παρέδωσαν μια λαμπρή και ανόθευτο ορθόδοξο πίστη, αλλά και νόμους που δεν απαξιώνουν την ηθική ζωή των πιστών. Εμείς τι θα κληροδοτήσουμε στους μέλλοντας πιστούς; Ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν τον άνθρωπο προς τον ένα Θεόν; Τμήμα ισλαμικών σπουδών; Σύμφωνο συμβίωσης των Σοδομιτών; Αποτέφρωση των νεκρών; Αυτόματο διαζύγιο; Αποποινικοποίηση της μοιχείας και βλασφημίας; τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων; κ.λπ. ων ουκ έστι αριθμός. Όλα τα παραπάνω παράνομα που πέρασαν τα τελευταία χρόνια μέσα στο ποίμνιο, πέρασαν πρώτα κάτω από τα ράσα μας. Όταν δεν επισκοπήτε στην καταπάτηση των ορθοδόξων δογμάτων, και όταν καθημερινώς απαξιώνεται η ηθική, τότε προς τι το όνομα επίσκοπος; Η οικουμενιστική τετάρτη ανεξέλεκτη και χαώδης ταχύτητα, που η πυξίδα δείχνει προς τον Αντίχριστο έλαβε σάρκα και οστά στις ημέρες μας με διπλή ενέργεια, στο χώρο της Εκκλησίας, με την πρόσφατη «Σύνοδο», που ψήφισε την παναίρεση του οικουμενισμού και έπεται η συνέχεια. Και η δεύτερη ενέργεια που έλαβε σάρκα και οστά, είναι το σχέδιο από τους εργάτας της Ν. Εποχής, που είναι το απαίσιο πρόσωπο της δαιμονικής παγκοσμιοποίησης, με την ενεξέλεκτη είσοδο των μεταναστών και προσφύγων, για την σύντομη αλλαγή στα ήθη και έθιμα των ορθοδόξων πιστών, και για σαλατοποίηση των εθνών, την οποία είσοδο αυτή την ευλόγησαν στο αγιονή­σι της Λέσβου ο αιρεσιάρχης πάπας και οι ημέτεροι προκαθήμενοι. Για τους θιασώτες της παγκοσμιοποίησης η είσοδος των προσφύγων ήταν βούτυρο στο ψωμί τους, διότι εύκολα τώρα θα προφασιστούν προφάσεις εν αμαρτίαις, για κατάργηση της προσευχής, των παρελάσεων, της αλλαγής των θρησκευτικών, την κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων κ.λπ. Όλα όσα επικαλούνται οι εραστές της Ν. Εποχής, περί ειρήνης, αγάπης, αδελφοσύνης, ελευθερίας, δικαιοσύνης, κατάργηση συνόρων κ.λπ. μας παραπέμπουν στα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών. Πίσω από τα συνθήματα της Ν. Εποχής, πίσω από τον άθεο οικουμενισμό, πίσω από την ισοπέδωση της αποστασίας και πίσω από την υποκρισία των εικονικών αρετών, κρύβεται η Νέα Τάξις Πραγμάτων της Ν. Εποχής, που σπρώχνει με διάφορες προφάσεις την ανθρωπότητα να μη επιθυμή πλέον Αυτόν που ήλθε εν τω ονόματι του Πατρός του, και θυσιάστηκε και ηγίασε την γην, αλλά τον υιόν της ανομίας τον Αντίχριστο, ο οποίος Αντίχριστος με την τελευταία ανεξέλεκτη και παραπλανητική και χαώδη πέμπτη ταχύτητα θα επιχειρήση να πλανήση ει δυνατόν και τους εκλεκτούς. Και όποιος τον ακολουθήσει, θα κληρονομήση το αιώνιο και αφόρητο σκοτάδι της αβύσσου.

«Πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκά 18-8).

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Ακτίνες

Στήν πρόσφατη Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού συζητήσαµε τό µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, πολλοί Ἱεράρχες ἐπέµεναν νά ἀποδεχθῶ τήν πρόταση νά συγκαταλέγοµαι στήν Ἐπιτροπή πού θά κάνη διάλογο µέ τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς γιά τό νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν πού ἔχει εἰσαχθῆ στά Σχολεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας καί γιά τά βιβλία τά ὁποῖα θά συγγραφοῦν.

Μέ πολλή λύπη ἀρνήθηκα νά συµµετάσχω σέ αὐτήν τήν Ἐπιτροπή, ὄχι ἀπό κάποια ἀντίδραση, ἀλλά γιατί διεπίστωσα ὅτι δέν ὑπάρχει σαφής εἰκόνα πάνω στό θέµα αὐτό, καί ἕνας διάλογος πού θά γίνη σέ ἄλλη βάση θά εἶναι ἀτελέσφορος.

Ἔχω µελετήσει ἐπισταµένως πάρα πολλά κείµενα, ἤτοι τόν ὀγκώδη φάκελλο ἀπό τίς Συνεδριάσεις τῆς ∆ιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν τελευταίων ἐτῶν, τά ὑπάρχοντα βιβλία καί τό νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν, ἀλλά καί κείµενα πού προῆλθαν ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς...

Πολιτικῆς, τούς ἐµπειρογνώµονες τοῦ Ὑπουργείου, τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων καί τήν Ἕνωση Θεολόγων Καιρός, διατριβές, γνωµοδοτήσεις νοµικῶν καί πανεπιστηµιακῶν, ἀποφάσεις τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν κλπ.

Παρατήρησα ὅτι ἡ Πολιτεία εἶχε ἕνα συγκεκριµένο στόχο, τόν ὁποῖον ἐφήρµοζε, τόν ὁποῖο παρακολουθοῦσε καί τελικά τόν ὑλοποίησε ἄσχετα ἀπό τίς ἀλλαγές στά Κυβερνητικά σχήµατα καί στήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.

Στήν συνέχεια θά ἀναφέρω ἕνα µικρό χρονικό θέσεων γιά τό θέµα αὐτό κατά τήν διάρκεια τοῦ ἔτους πού διερχόµαστε.

1. Ἡ ∆ιαρκής Ἱερά Σύνοδος τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016, ὕστερα ἀπό κοινή Συνεδρίαση µέ τούς Κοσµήτορας καί τούς Προέδρους τῶν δύο Θεολογικῶν Σχολῶν καί τούς ἐκπροσώπους τῶν συνδικαλιστικῶν ὀργανώσεων τῶν θεολόγων, κατέληξε στήν ἑξῆς ἀπόφαση:
«Νά ἐπικεντρωθεῖ τό ἐνδιαφέρον στό τρέχον Πρόγραµµα Σπουδῶν µέ τήν δική του θεµατική µεθοδολογία, στό ὁποῖο ὅµως νά γίνουν µερικές βελτιώσεις, ἐντάσσοντάς το στά σύγχρονα παιδευτικά δεδοµένα,  ὁπότε νά εἰσαχθοῦν σέ κάθε βιβλίο –ὄχι σέ κάθε µάθηµα– µερικά κεφάλαια θρησκειολογικά, ἀνάλογα µέ τήν θεµατολογία τοῦ βιβλίου, ἀφοῦ ὅµως δοθεῖ προτεραιότητα στήν ὀρθόδοξη παράδοση, τήν ὁποία ἀκολουθεῖ ἡ πλειοψηφία τῶν ἑλλήνων πολιτῶν, ἀλλά καί νά χρησιµοποιηθοῦν ὡς ἐφαρµογές καί τά καλά στοιχεῖα τοῦ Νέου Προγράµµατος Σπουδῶν» (∆ελτίον Τύπου Ἱερᾶς Συνόδου, 13-1-2016).

2. Ἡ ∆ιαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀπέστειλε ἐπιστολή στόν Ὑπουργό Παιδείας (ὑπ' ἀριθ. Πρωτ. 881/391/22.02.2016), στήν ὁποία µεταξύ τῶν ἄλλων, περιλάµβανε καί τήν ἑξῆς ἀπόφασή της:
«Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προτίθεται νά συνεργαστεῖ περαιτέρω, στή βάση τῆς ἐπιστηµονικῆς βελτίωσης τοῦ ὑπάρχοντος µαθήµατος καί τῆς στήριξης τῶν καθηγητῶν του. Ἀντιτίθεται στήν κατάργηση καί ἀντικατάστασή τουἀπό ἕνα µάθηµα «γεωγραφίας τῶν θρησκειῶν» ἤ «θρησκευτικοῦ ἐγκυκλοπαιδισµοῦ» µέ κάποια ἁπλῶς ἰδιαίτερη παρουσίαση τῆς παρουσίας τῆς Ὀρθοδοξίας στόν ἑλλαδικό χῶρο».

3. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τήν 8η Μαρτίου 2016 σύµφωνα µέ τό ∆ελτίο Τύπου υἱοθέτησε τήν ἀπόφαση τῆς ∆ιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, πού παρατέθηκε προηγουµένως.
Ἐπίσης «ἔγινε ἀποδεκτή ἡ πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου γιά "τήν ὑποχρεωτικότητα τοῦ µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν τήρηση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας στό τρέχον πρόγραµµα καί τόν Ὀρθόδοξο χαρακτήρα του"». Ἡ πρόταση αὐτή ἐντάσσεται µέσα στήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας.

4. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυµος µετά τήν συνάντησή του µέ τούς ἐκπροσώπους τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων µεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε:
«Βεβιασµένα τώρα ἀκοῦµε τά νέα προγράµµατα τά ὁποῖα ξέρουµε πῶςἐλήφθησαν καί πώς προωθήθηκαν καί µέ σφραγίδα ποίων ἀνθρώπων προωθήθηκαν αὐτά τά προγράµµατα", εἶπε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί συµπλήρωσε: "Ἐγώ µέ µιά λέξη θά ἔλεγα σήµερα ἐπειδή διάβασα τά καινούρια προγράµµατα καί τά εἶδα: εἶναι ἀπαράδεκτα! Εἶναι ἐπικίνδυνα!Εἶναι πράγµατα πού δέν θά ἀποδώσουν καρπούς ἀλλά µεγάλη ζηµιά στήν Παιδεία γενικότερα, στήν κοινωνία καί ρήξη στίς σχέσεις Ἐκκλησίας-Πολιτείας. Γι’ αὐτό καί ἀπό αὐτή τή θέση σήµερα, θά τά πῶ καί στήν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου, κάνω ἔκκληση πρός τόν πρωθυπουργό κ. Τσίπρα νά σταµατήσει αὐτήν τήν προσπάθεια, νά ἀναβάλει κάθε µιά πρωτοβουλίαἑνός ἢ µερικῶν ἀνθρώπων καί σέ µιά βάση µεγάλη Ἐκκλησίας καί Πολιτείας νά συνεργαστοῦµε σοβαρά ἐπιτέλους σέ ἕναν τόπο πού ἀκούγονται λόγια, λόγια, λόγια καί λείπει ὁ λόγος!» (skai.gr, 20-09-2016, 14:20).

5. Ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυµος σέ ἐπιστολή του πρός τόν Πρωθυπουργό καί τούς Ἀρχηγούς τῶν Κοινοβουλευτικῶν Ὁµάδων, ἔγραψε, µεταξύ τῶν ἄλλων:
«Το αἴτηµα αὐτό δέν ἀπαντήθηκε ποτέ ἀπό τό Ι.Ε.Π., οὔτε ὑπῆρξε πρόσκληση γιά ἄλλη συνάντηση. Τό αἴτηµά µας γιά ἀνοικτό καί οὐσιαστικό διάλογο παραµένει σέ ἐκκρεµότητα, ἀλλά µέ προαπαιτούµενο τήνἔναρξή του ἀπό µηδενική βάση».

6. Ὁ Μακαριώτατος στήν εἰσήγησή του κατά τήν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου 2016 εἶπε γιά τό µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν, µεταξύ ἄλλων:
«Ὁ τρόπος µέ τόν ὁποῖο πρωτοστάτησε ἡ Πολιτεία, τά καινούργια προγράµµατα τά ὁποῖα µελέτησα, µέ ἔπεισαν ὅτι δέν πρόκειται γιά Θρησκευτικά, ἀλλά γιά µιά ἐπιχείρηση ἀλλοιώσεως τῆς πίστεώς µας.
Γιά τό θέµα αὐτό παραπέµπω στήν πολυσέλιδη ἐπιστολή τήν ὁποία ἀπηύθυνα στόν Πρωθυπουργό καί τούς Ἀρχηγούς τῶν Κοµµάτων καί τήν ὁποία πρό ὀλίγων ἡµερῶν σας κοινοποίησα.
Πρότασίς µου: Ἐξ ἀρχῆς ἀντιµετώπιση κάθε ἀναγκαίας ἀλλαγῆς σέ συνεργασία πραγµατική Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ὅπως προβλέπει τό Σύνταγµα καί ὁ Καταστατικός µας Χάρτης».
Καί στίς τελικές προτάσεις του συµπεριέλαβε καί τήν ἑξῆς:
«Ὑλοποίηση τῆς ληφθείσης ἀποφάσεως στή Βουλή τήν Τετάρτη 28 Σεπτεµβρίου 2016 σύµφωνα µέ τήν ὁποία θά συνεχισθῆ ἡ συνεργασία µέσα ἀπό ἀµοιβαῖο διάλογο ἀπό µηδενική βάση Ἐκκλησίας – Πολιτείας γιά τό περιεχόµενο τοῦ µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν».

7. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατά τήν συνεδρίασή της τήν 5-10-2016, ἀπεφάσισε, ὅπως καταγράφηκε στό ∆ελτίον Τύπου, µεταξύ ἄλλων, «νά ζητηθεῖ συνάντηση τοῦ Μακαριωτάτου µετά τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ ἐντός τῆς ἡµέρας προκειµένου νά τοῦ ἐκθέσει τίς ἀπόψεις καί τήν σύµφωνη γνώµη τῆς Ἱεραρχίας σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐπίσης γιά τό ἴδιο θέµα ἔχει ζητήσει συνάντηση καί µέ τόν Πρόεδρο τῶν ΑΝ.ΕΛ. κ. Πάνο Καµµένο».
Ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Ἱεραρχίας Μητροπολίτης ∆ηµητριάδος κ. Ἰγνάτιος, ἀπαντώντας σέ ἐρωτήσεις τῶν δηµοσιογράφων, προσδιόρισε τήν πρόταση τήν ὁποία θά ὑπέβαλλε ἡ Ἐπιτροπή τῆς Ἱεραρχίας στήν συνάντησή της µέ τόν Πρωθυπουργό καί τούς Ὑπουργούς. Μεταξύ τῶν ἄλλων εἶπε: «Αὐτό πού ζητᾶµε εἶναι γιά τή χρονιά πού ἄρχισε νάἀνασταλεῖ τό Πρόγραµµα Σπουδῶν τοῦ µαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν»(Desk Vimaorthodoxias, 5-10-2016, 14:51).

8. Ὁ Μακαριώτατος µετά τήν συνάντηση µέ τόν Πρωθυπουργό καί τούς Ὑπουργούς εἶπε στούς δηµοσιογράφους, µεταξύ τῶν ἄλλων:
«∆ηµοσιογράφος: Μηδενική βάση, δηλαδή;
∆ηµοσιογράφος: Φέτος θά ἰσχύση τό πρόγραµµα;
Ἀρχιεπίσκοπος: Θά χρησιµοποιηθοῦν τά παλιά βιβλία καί ἡ προσπάθεια τῶν διορθώσεων θά γίνη ἀπό τώρα καί ἕως ὅτου γραφοῦν τά καινούρια βιβλία θά χρησιµοποιοῦνται τά βιβλία τά σηµερινά».

9. Ὁ Ὑπουργός Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευµάτων κ. Φίλης µετά τήν συνάντηση µέ τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἱεραρχίας καί τόν Μακαριώτατο ἀνέφερε µεταξύ τῶν ἄλλων:
«∆ΗΜ: Συνεχίζετε µέ τά νέα προγράµµατα φέτος κανονικά;
ΝΦ : Βεβαίως συνεχίζουµε καί δέν ὑπάρχει ζήτηµα διαφωνίας αὐτή τή στιγµή γιά τό ζήτηµα αὐτό. Ἤδη ἔχουν ἐκδοθεῖ τά νέα προγράµµατα, γίνονται οἱ ἐπιµορφώσεις τῶν καθηγητῶν. Ἀλλά ἐπαναλαµβάνω: ∆έν ἔχουµε µία ἀντίληψη δογµατική. Θέλουµε τό διάλογο, θά ξανακούσουµε τίς ἀπόψεις πού θά διατυπωθοῦν ἐπί τῶν συγκεκριµένων προγραµµάτων ἀπό παράγοντες ἐκκλησιαστικούς καί θά προχωρήσουµε στήν ἀξιολόγηση τοῦ µαθήµατος στό τέλος τῆς χρονιᾶς.
∆ΗΜ: Πάγωµα τῶν προγραµµάτων σπουδῶν δέν ὑπάρχει;
ΝΦ: Σᾶς εἶπα ὅτι ἐφαρµόζονται» (ἀπό τήν ἱστοσελίδα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας).

10. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τήν Συνεδρίαση τῆς 6ης Ὀκτωβρίου, ἀφοῦ ἐνηµερώθηκε ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τούς Ἱεράρχες πού συναντήθηκαν µέ τόν Πρωθυπουργό καί τούς Ὑπουργούς ἀπεφάνθη, σύµφωνα µέ τό ∆ελτίον Τύπου τῆς ἡµέρας ἐκείνης:
«Γιά τήν τρέχουσα χρονιά θά ἀξιοποιηθοῦν τά ὑπάρχοντα βιβλία Θρησκευτικῶν, τά ὁποῖα ἔχουν ἤδη διανεµηθεῖ στούς µαθητές. [...].
Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερε ὅτι σέ τηλεφωνική ἐπικοινωνία πού εἶχε νωρίς τό πρωί τό Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου µέ τήν Ὑφυπουργό παρά τῷ Πρωθυπουργῷ καί Κυβερνητική Ἐκπρόσωπο κ. Ὄλγα Γεροβασίλη, ἐδόθη ἡ διαβεβαίωση ὅτι γιά τό µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶνἰσχύουν τά ὅσα εἰπώθηκαν στή χθεσινή συνάντηση µέ τόν Πρωθυπουργό καί γι’ αὐτό κάθε ἄλλη ἐνέργεια εἶναι προσωπικέςἑρµηνεῖες τοῦ καθενός».

∆ιαβάζοντας κανείς ὅλες αὐτές τίς ἀποφάσεις καί τίς δηλώσεις, διαπιστώνει µερικά χαρακτηριστικά σηµεῖα.

α) Ἡ Ἱεραρχία ἀποφάσισε νά κάνη διάλογο στό παλαιό Ἀναλυτικό Πρόγραµµα, ἐπί τῇ βάσει τοῦ ὁποίου γράφηκαν τά βιβλία. Ὅµως, ἡ Κυβέρνηση µέ ὑπουργική ἀπόφαση ἀπέστειλε σέ ὅλα τά Σχολεῖα τό νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν γιά νά ἐφαρµοσθῆ, µέ τήν ὁδηγία νά χρησιµοποιήσουν ὑλικό ἀπό τά παλαιά βιβλία:
«Κατά τή φετινή σχολική χρονιά, ἔχουν διανεµηθεῖ στούς µαθητές τά σχολικά βιβλία τῶν παλαιῶν Προγραµµάτων Σπουδῶν. Οἱ ἐκπαιδευτικοί µποροῦν νά τά ἀξιοποιοῦν κατά τήν κρίση τους, ὡς πηγές στή διδασκαλία, µέ βάση τά νέα Προγράµµατα Σπουδῶν, ἀποκλειστικά στήν περίπτωση πού τά θέµατα τῶν νέων Προγραµµάτων Σπουδῶν σχετίζονται µέ τά περιεχόµενά τους» (Ὑπουργεῖο Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευµάτων: Οδηγίες εφαρµογής των νέων Προγραµµάτων Σπουδών του µαθήµατος των Θρησκευτικών στο ∆ηµοτικό, στο Γυµνάσιο και στο Λύκειο, 27-9-2016).

β) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔµενε σταθερός στίς ἀπόψεις του καί τίς θέσεις τῆς Ἱεραρχίας, ἀφοῦ ἔκανε λόγο γιά παραµονή τῶν βιβλίων πού ἐγράφησαν µέ τό παλαιό Ἀναλυτικό Πρόγραµµα, καί ἔκανε λόγο γιά διάλογο ἀπό µηδενική βάση, ἀναφερόµενος στό νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν. Ἐπίσης, ὁ ἐκπρόσωπος Τύπου τῆς Ἱεραρχίας, ἐνηµέρωσε τούς δηµοσιογράφους ὅτι θά προταθῆ ἡἀναστολή τοῦ νέου Προγράµµατος.

γ) Ἡ Κυβέρνηση παρέµεινε στήν ἀπόφασή της νά ἐφαρµοσθῆ τό νέο Πρόγραµµα, νά γίνουν Σεµινάρια Ἐπιµορφώσεως καί οἱ θεολόγοι καθηγητές νά χρησιµοποιήσουν τά παλαιά βιβλία, τά ὁποῖα εἶχαν ἤδη διανεµηθῆ, στήν προοπτική τοῦ νέου Προγράµµατος Σπουδῶν.

δ) Τελικά, ἀπό ὅ,τι καταλαβαίνω θά γίνη διάλογος µεταξύ ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς ὄχι πάνω στά βιβλία τοῦ παλαιοῦ Προγράµµατος, ὅπως ἀρχικά ἀποφάσισε ἡ Ἐκκλησία, ἀλλά πάνω στό νέο Πρόγραµµα Σπουδῶν, πού ἤδη ἐφαρµόζεται, γιά νά βελτιωθοῦν, ὥστε νά καταρτισθοῦν τά νέα βιβλία.

Παρακαλουθώντας τήν ἐξέλιξη τῆς πορείας τοῦ θέµατος, διεπίστωσα ὅτι ἀποφασίσθηκε κάτι πού εἶναι ἀντικείµενο σεµιναρίου διπλωµατίας καί γι' αὐτό οἱ ἀναλυτές τοῦ γεγονότος αὐτοῦ ἔχουν συγκεχυµένες ἀπόψεις.Ἄλλοι ἀπό αὐτούς ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Κυβέρνηση ἐπέβαλε τίς ἀπόψεις της καί ἄλλοι ὅτι ὑποχώρησε ἡ Κυβέρνηση στίς ἀπόψεις τῆς Ἐκκλησίας.

Πάντως, κάποιος Ἀρχιερεύς πού συµµετεῖχε στήν συζήτηση πού ἔγινε στό Πρωθυπουργικό Μέγαρο εἶπε ὅτι «τό συµπέρασµα εἶναι ὅτι δέν βγάζω κανένα συµπέρασµα» (kathimerini.gr, 07-10-2016, 10:47). Νοµίζω ὑπάρχουν συµπεράσµατα, τά ὁποῖα ἐξάγονται ἄν δοῦµε τό θέµα µέσα ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνιά.

Ἐπειδή, ὅµως, ἤµουν εἰσηγητής καί στήν ∆ιαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπου ἐλήφθη καθαρή ἀπόφαση, εἶχα τήν ἄποψη ὅτι δέν πρέπει νά γίνη νέος ἀτελέσφορος διάλογος καί γι' αὐτό δέν ἀποδέχθηκα νά συµµετάσχω σέ ἕναν διάλογο, ὁ ὁποῖος δέν θά εὐδοκιµήση ὅσον ἀφορᾶ τίς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.–

Ὀκτώβριος 2016

Πηγή: Ἐκκλησιαστικὴ Παρέμβαση, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ, ὅτι ἡἙλλάδα περνάει ἀπό μία βαθύτατη ἠθική κρίση, ἡὁποία εἶναι καί ἡ οὐσιαστική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης πού κλονίζει τήν χώρα ἤδη παραπάνω ἀπό μιά 5ετία. Ἐπίσης γίνεται ἀπό ὅλους δεκτό, ὅτι βαρύτατη εὐθύνη γιά τήν κρίση αὐτή, τόσο τήν ἠθική ὅσο καί τήν οἰκονομική, φέρουν τά πολιτικά κόμματα τῆς πατρίδας μας πού ἐκπροσωποῦνται στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο.

Καί ἐνῶ εἶναι φανερό, ὅτι σχεδόν ἀποκλειστικά αὐτά εὐθύνονται, ἔχουν τό θράσος καί ὑπόσχονται ὅτι θά βγάλουν τήν χώρα ἀπό αὐτή τήν δεινή κατάσταση. Σέ μία τέτοια κρίση τό πιό φυσικό πού ἔχει νά κάνει κανείς εἶναι ὁ τονισμός τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἡἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης τῆς χώρας, ἡ παροχή κάθε βοήθειας στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἡἐνίσχυση τῆς παιδείας μέσῳ τῆς καλλιέργειας ἰδίως τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) πού μέ μοναδικό τρόπο καλλιεργεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔχει ἐπισημάνει μιά μεγάλη ἀλήθεια λέγοντας: «Ὅταν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται». Πέφτουν ὅλοι οἱἠθικοί φραγμοί. Ἡ Ρωσσία πού ἐπί 70 χρόνια ἔζησε στή δύνη τῆς ἀθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι τό δρόμο της μέ τόν ἐπανευαγγελισμό τῆς χώρας. Στήν Ἑλλάδα ὅμως τά πράγματα μοιάζουν νά ἀκολουθοῦν ἄλλη πορεία. Δέν ἐπιχειρεῖται αὐτό τό αὐτονόητο, ἡἐπιστροφή στόν θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν ὁποῖο τρεφόταν ἐπί χιλιετίες ὁ λαός της. Ἀντίθετα ἡ χώρα ὠθεῖται ἀπό τίς πολιτικές ἐξουσίες ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅλο καί περισσότερο στόν ἀποχριστιανισμό της, στήν ἀθεΐα. Κυριολεκτικά μέ μανία γκρεμίζεται ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπό Χριστό στόν τόπο αὐτό.

Χαρακτηριστικό δεῖγμα αὐτῆς τῆς μανίας τῶν πολιτικῶν ἐξουσιῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ περιπέτειες τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά τελευταῖα χρόνια. Φθάνει δέ ἡ μανία αὐτή στή κορύφωσή της μέ τή σημερινή ἡγεσία τοῦὙπουργείου Παιδείας. Ὁ τωρινός Ὑπουργός ἔχει συνυφάνει μέ τό πρόσωπό του σέ μοναδικό βαθμό τόν ἀμοραλισμό, τήν ἀπάτη καί τά ἀσύστολα ψεύδη, προκειμένου νά παρουσιάζει τά ἄσπρα μαῦρα καί τά μαῦρα ἄσπρα.

Μερικά μόνο δείγματα αὐτῆς τῆς «ἱκανότητας» τοῦ κ. Ὑπουργοῦ:

Διακηρύττει κάθε τόσο, ὅτι τό σχολεῖο στήν Ἑλλάδα εἶναι «κοσμικό», ἐνῶὁ βασικός νόμος τῆς χώρας, τό Σύνταγμα, ξεκινάει μέ τήν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐδῶ μόνο δύο δυνατότητες ἑρμηνείας ὑπάρχουν: Ἤ ὁ κ. Ὑπουργός δέν ἔχει ἀνοίξει καθόλου τό Σύνταγμα, πρᾶγμα ὅμως πού τό θεωροῦμε ἐντελῶς ἀπίθανο, ἤ τό κάνει ἀπόλυτα ἐνσυνείδητα μέ βαθύτατη περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό πού ἔχει δώσει στόν ἑαυτό του αὐτόν τόν βασικό νόμο καί ἐπιθυμεῖ τήν ἐθνική του συγκρότηση καί τήν λειτουργία τῆς κοινωνίας του νά τήν ρυθμίζει σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ περιφρόνηση πρός τόν Ἑλληνικό λαό συνδέεται, βέβαια, στήν περίπτωση αὐτή μέ ἕναν ἀσύλληπτο αὐταρχισμό καί ἀλαζονεία, ἐπειδή παρά τήν τόσο ρητή ἐπιθυμία τοῦ λαοῦ, ὁ κ. Ὑπουργός ὄχι μόνο διατυμπανίζει συνεχῶς αὐτό τόν κοσμικό χαρακτῆρα τοῦ σχολείου ἀλλά ζητεῖ καί νά τό κάνει πραγματικότητα.

Διακηρύττει καί διαφημίζει ἀπό τηλεόρασης πρός τόν Ἑλληνικό λαό, ὅτι μέ τή διατύπωση «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» πού ἀναφέρεται στό ἄρθρο 16, παρ. 2 τοῦ Συντάγματος μεταξύ ἄλλων ὡς σκοπός τῆς παιδείας, ἐννοεῖται ἀόριστα κάποια θρησκευτική συνείδηση πού πρέπει νά καλλιεργηθεῖ στούς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες μαθητές. Καί στό σημεῖο αὐτό σχετικά μέ τήν ἑρμηνεία πού δίνει, θά μποροῦσε πάλι νά ἐπικαλεσθεῖ κανείς τήν ἄγνοια τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ἤδη ὅμως παραπάνω ἀπορρίψαμε αὐτή τήν ἐκδοχή ὡς ἰδιαίτερα ἀπίθανη. Ἔτσι μένει μόνο νά διαπιστώνουμε τό ἑξῆς: Ὁ κ. Ὑπουργός πρέπει νά γνωρίζει πολύ καλά, ὅτι ἁρμόδιο γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ Συντάγματος εἶναι τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ). Καί ἡἑρμηνεία αὐτῆς τῆς διατύπωσης «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης» ἔχει δοθεῖ μέ ἀπόλυτη σαφήνεια στίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998 καί στήν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ ΔιοικητικοῦἘφετείου Χανίων 115/2012. Σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις αὐτές ὁὅρος «θρησκευτική συνείδηση» ἑρμηνεύεται λόγῳ τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος, δηλ. τῆς ἐπίκλησης τῆς Ἁγίας Τριάδος καί λόγῳ τοῦἄρθρου 3 ὅπου ὁρίζεται ἡὈρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία, ὡς ἡὈρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Ὅμως ἀπόλυτα συνειδητά διαστρέφει τό νόημα τοῦ Συντάγματος, καί μέ περιφρόνηση πρός τήν ἴδια τήν ἔννοια τῆς δημοκρατίας, πού περικλείει τόν διαχωρισμό τῶν ἐξουσιῶν, ἀκυρώνει στήν πράξη τή δικαστική ἐξουσία ὁρίζοντας ὁἴδιος μέ ἀπολυταρχικό τρόπο, τί μέλει γενέσθαι: Γιά νά ἐκπληρωθεῖἡ συνταγματική ἀπαίτηση γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης ὡς σκοποῦ τῆς παιδείας, ὅπως τήν ἐννοεῖὁἴδιος, πρέπει νά προσφέρεται στά Ὀρθόδοξα παιδιά ἡ θρησκειολογική σούπα τῶν νέων Ἀναλυτικῶν Προγραμμάτων Σπουδῶν (ΑΠΣ) στό ΜτΘ, δηλ. νά διδάσκονται παράλληλα μέ τήν ἀληθινή πίστη τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλες ἕξι θρησκεῖες καί δύο χριστιανικές ὁμολογίες, ἐξισώνοντας ἔτσι τά πάντα. Μέχρι τώρα γινόταν ὄχι διδασκαλία ἀλλά ἐνημέρωση καί ἐξήγηση τῆς πίστης ὅπως καί τοῦ πολιτισμοῦ τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί ὁμολογιῶν. Ἀπό τώρα ὅμως ὁ στόχος προφανῶς θά εἶναι, καί τονίζω πάλι γιά τά Ὀρθόδοξα παιδιά, ἡὤθηση τῶν παιδιῶν ἀπό τήν τρυφερή ἡλικία τῶν 8 χρονῶν στή ἀθεΐα, διότι αὐτή εἶναι ἡ συνέπεια τῆς σχετικοποίησης τῶν πάντων πού ἐπιχειρεῖται μέ τά νέα ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ ἀπό τήν ἡγεσία τοῦὙπουργείου.

Διακηρύττει, ὅτι προηγήθηκε ἐπί μῆνες διάλογος, πρίν ληφθεῖἡἀπόφαση γιά τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ στό ΜτΘ. Ὁ διάλογος, τόν ὁποῖο διαφημίζει τόσο ὁ κ. Ὑπουργός, ἐννοεῖται ὅτι διεξήχθη στό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) ἀπό μιά ἐπιτροπή πού εἶχε συσταθεῖ μέ ἀπόφαση τοῦἴδιου τοῦὙπουργοῦ καί ἀποτελεῖτο ἐκτός ἀπό τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ ἀποκλειστικά ἀπό νεωτεριστές Θεολόγους τοῦ Πανελληνίου Θεολογικοῦ Συνδέσμου «Καιρός», ὁὁποῖος ἀποδεδειγμένα συστάθηκε γιά τήν προώθηση καί ἐφαρμογή αὐτῶν τῶν προγραμμάτων καί μέ τόν ὁποῖο παρά τήν ἰσχνή μειοψηφία τῶν μελῶν του διαλέγεται ἀποκλειστικά τό Ὑπουργεῖο καί τό ΙΕΠ. Μάλιστα τά πέντε ἀπό τά 7 μέλη τῆς ἐπιτροπῆς εἶχαν συμμετάσχει στήν ἐπιτροπή ἐμπειρογνωμόνων τῶν νέων ΑΠΣ καί ἄρα εἶχαν ἄμεσο προσωπικό συμφέρον ἀπό τήν ἔκβαση τῆς κρίσης τῆς ἐπιτροπῆς. Γι’ αὐτό καί ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ) μέ αἴτησή της στόν Ὑπουργό εἶχε ζητήσει τήν ἐξαίρεσή τους, χωρίς φυσικά νά εἰσακουστεῖ (βλ. petheol.gr )

Ποιά ὅμως μορφή ἔλαβε αὐτός ὁ τόσο διαφημισμένος διάλογος στήν ἐπιτροπή τοῦ ΙΕΠ, ὅπου κλήθηκαν τόσο ἡἹερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί ἡ ΠΕΘ νά καταθέσουν τίς προτάσεις τους; Φυσικά τήν μορφή πού εἶχε προκαθοριστεῖἀπό τόν ἴδιο τόν Ὑπουργό μέ τήν ἐντολή του πρός τήν ἐπιτροπή, νά μή συζητήσει καμία ἄλλη πρόταση πέραν τῶν πολυθρησκειακῶν νέων ΑΠΣ. Ἡ ΠΕΘ πού ἐκπροσωπεῖ τή συντριπτική πλειοψηφία τοῦ θεολογικοῦ κόσμου στήν Ἑλλάδα κατόπιν αὐτῶν ἀρνήθηκε σέ ἐπιστολή της πρός τόν πρόεδρο τοῦ ΙΕΠ νά συμμετάσχει σ’ αὐτήν τήν παρωδία διαλόγου, ὑπογραμμίζοντας ταὐτόχρονα ὅτι τά τελευταῖα χρόνια «δέν κλήθηκε ποτέ νά συμμετάσχει, παρά τά διαρκῆ αἰτήματά της περί αὐτοῦ, σέ καμία ἐπιτροπή διαλόγου πού ἀφοροῦσε τή σύνταξη ἤ τήν ἀναμόρφωση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν» (βλ. petheol.gr ).

Παραπάνω τονίσαμε, ὅτι τά νέα ΑΠΣ προορίζονται οὐσιαστικά μόνο γιά τούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Πῶς καταλήγουμε σ’ αὐτό τό συμπέρασμα; Πρίν ἀποφασιστεῖὁριστικά ἡἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ὁ κ. Ὑπουργός εἶχε τονίσει ἐπανειλημμένα , ὅτι ἐάν διατηρεῖτο ὁὈρθόδοξος χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, δέν θά μποροῦσε νά διατηρηθεῖὁὑποχρεωτικός χαρακτῆρας τοῦ μαθήματος, ἐννοώντας προφανῶς μέ αὐτό ὅτι θά ἔδινε πάλι τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς καί στούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλ. ἕνα καθεστώς παρόμοιο μέ αὐτό πού ἴσχυε ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015. Στόχος προφανῶς αὐτῶν τῶν δηλώσεων ἦταν νά ἐκφοβίσει τούς Θεολόγους καθηγητές, οἱὁποῖοι εἶχαν ὑποφέρει ἀπό τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν, βλέποντας τό μάθημά τους νά ἐξευτελίζεται, νά συμφωνοῦν χωρίς καμία ἀντίσταση μέ τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ. Τό καθεστώς αὐτό τῶν ἀθρόων ἀπαλλαγῶν πού ἦταν σέ ἰσχύ μέχρι τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 εἶχε βέβαια καταδικαστεῖ τελεσίδικα ὡς ἀντισυνταγματικό ἀπό τό Διοικητικό Ἐφετεῖο τῶν Χανίων (ἀπόφαση 115/2012). Ἀλλά, ὅπως εἴδαμε καί παραπάνω, ὁ κ. Ὑπουργός δέν δίνει καί ἰδιαίτερη σημασία στή δικαστική ἐξουσία, ἡὁποία, ὅπως φαίνεται, γι’ αὐτόν εἶναι περισσότερο διακοσμητική.

Ἐπίσης στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπαναφέρουμε στή μνήμη μας ὅτι ἀρχικά αὐτά τά προγράμματα εἶχαν προβληθεῖἀπό τούς νεωτεριστές θεολόγους πού τά συντάξανε ὡς ἡ μεγάλη εὐκαιρία γιά τήν ἀναβάθμιση τοῦ ΜτΘ. Ἰσχυρίζονταν, ὅτι μέ αὐτά θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τούς ἀμφισβητίες τά ἐπιχειρήματα ὑπέρ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα, ὅτι θά ἦταν ἕνα μάθημα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους καί δέν θά ὑπῆρχε καθόλου ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, ἀφοῦ θά διδάσκονται οἱ βασικές θρησκεῖες μέ βαρύτητα στή θρησκεία τοῦ τόπου, πού εἶναι ἀπόλυτα λογικό καί θεμιτό. Ὅλα αὐτά βλέπουμε σήμερα ὅτι ἦταν ἁπλή διαφήμιση γιά τά νέα ΑΠΣ. Διότι παρά τήν καθιέρωση τῶν νέων ΑΠΣ στήν σχολική πράξη ἡ δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ συνεχίζει νά ὑπάρχει. Μέχρι σήμερα βρίσκεται σέ ἰσχύ ἡἐγκύκλιος τῆς 23-1-2015, ἡὁποία περιορίζει τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό ΜτΘ αὐστηρά στούς «μή Χριστιανούς Ὀρθόδοξους μαθητές, δηλαδή ἀλλόθρησκους ἤἑτερόδοξους ἤἄθρησκους, πού ἐπικαλοῦνται λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης».

Ἔτσι προκύπτει τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον στοιχεῖο: Ὅσο τό ΜτΘ εἶχε τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χαρακτῆρα, ἡἡγεσία τοῦὙπουργείου ἀπό τό 2008 ἔδινε μέ ἀσαφεῖς διατυπώσεις, ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, σέ Ὀρθόδοξους μαθητές τήν δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, μαθαίνοντάς τους στή ἀπάτη μέ ψευδεῖς δηλώσεις καί χρησιμοθηρία, ἀφοῦ εἶχαν ἕνα μάθημα λιγότερο νά διαβάζουν. Τώρα πού ὁ κ. Ὑπουργός καθόρισε, πάλι ἐντελῶς ἀντισυνταγματικά, μέ τά νέα ΑΠΣ τόν πολυθρησκειακό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ καί μέ τόν τρόπο αὐτό καθιερώνει πλέον ἐλεύθερα τόν προσηλυτισμό καί ὠθεῖ τούς μαθητές στήν ἀθεΐα ἀποκλείει πιά μέ ἀπόλυτη σαφήνεια καί αὐστηρότητα τήν ἀπαλλαγή Ὀρθόδοξων μαθητῶν ἀπό τό ΜτΘ, ἐπιτρέποντας αὐτή τήν ἀπαλλαγή μόνο σέ ἀλλόθρησκους, ἑτερόδοξους ἤἄθεους μαθητές. Τώρα πού μέ βάση τούς ἐμπνευστές «θεολόγους» τῶν νέων ΑΠΣ τό μάθημα θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποχρεωτικό γιά ἀνεξαιρέτως ὅλους τούς μαθητές, ἐπειδή δέν ὑπάρχουν πλέον λόγοι θρησκευτικῆς συνείδησης πού θά μποροῦσαν νά ἐπικαλεστοῦν, ἡἡγεσία τοῦὙπουργείου δίνει πάλι σέ μή Ὀρθόδοξους μαθητές τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, προφανῶς γιά νά μή «προσηλυτίζονται» αὐτοί κατά λάθος στήν Ὀρθοδοξία καί γιά νά εἶναι σέ πλεονεκτική θέση ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων συμμαθητῶν τους μέ ἕνα μάθημα λιγότερο. Στούς δέ Ὀρθόδοξους μαθητές ἐπιβάλλει τό μάθημα, γιά νά ὑποστοῦν μέ τήν θρησκειολογική σούπα πού θά διδάσκεται πλύση ἐγκεφάλου καί νά στραφοῦν ἐπί τέλους στόν νέο παράδεισο τῆς ἀθεΐας πού ἐπαγγέλλεται ἐκεῖνος καί τό κόμμα τοῦ (βλ. τίς δηλώσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ στίς 25/7/2016 γιά μιά «Νέα Ἑλλάδα. Τήν Ἑλλάδα τοῦ 2021», ἡὁποία θά προκύψει ἀπό τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί τήν μετατροπή τῆς χώρας σέ οὐδετερόθρησκο κράτος).

Σέ ὅλα τά παραπάνω προστίθεται ἕνα ἀκόμα στοιχεῖο πού ἐπιβεβαιώνει μέ ἀκλόνητο τρόπο τή θέση μας, ὅτι τά νέα ΑΠΣ στοχεύουν βασικά στούς Ὀρθόδοξους μαθητές. Τήν ἴδια ἐποχή πού προωθοῦσε ὁ κ. Ὑπουργός τήν ἐφαρμογή τῶν νέων ΑΠΣ ψηφίστηκε στό Κοινοβούλιο ὁ νόμος 4386/11-5-16 (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), ὅπου στό ἄρθρο 55 «Ρύθμιση θεμάτων τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦὙπουργείου Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων» καί στήν παρ. 5 νομοθετήθηκαν τά ἀκόλουθα: «5. Στό ἄρθρο 16 τοῦ Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ὡς ἀκολούθως: «4. Κατ’ ἐξαίρεση, ἐφόσον στά δημόσια δημοτικά σχολεῖα των μέ ἀριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) καί 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων τῶν Ὑπουργῶν Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων καί Οἰκονομικῶν δέν ὑπηρετεῖ δάσκαλος τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας γιά τήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τῶν μαθητῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος ἤ τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας καί γλώσσας ἀντίστοιχα, μετά ἀπό σχετική εἰσήγηση τῶν ἁρμοδίων Περιφερειακῶν Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, εἶναι δυνατή ἡ πρόσληψη, ἀνά σχολικό ἔτος, ἐκπαιδευτικοῦἐκτός τῶν οἰκείων πινάκων ἀναπληρωτῶν ἐκπαιδευτικῶν γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τοῦ Καθολικοῦ δόγματος καί γιά τή διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί γλώσσας τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας. Ἡἐπιλογή καί πρόσληψη τοῦἐκπαιδευτικοῦ γίνεται μέ ἀπόφαση τοῦὙπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων, ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) καί τοῦ ΚεντρικοῦἸσραηλιτικοῦ Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) ἀντίστοιχα». Τά δικαιώματα αὐτά, τά ὁποῖα ἡ κυβέρνηση πολύ καλῶς σύμφωνα μέ τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης (ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος) καθιερώνει μέ τόν παραπάνω νόμο γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας Ἑλλάδος καί γιά τό Κεντρικό Ἰσραηλιτικό Συμβούλιο καί πού ἤδη ἰσχύουν γιά τή μουσουλμανική κοινότητα στή Θράκη, γιατί δέν ἰσχύουν καί γιά τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τούς Ὀρθόδοξους μαθητές; Μήπως στά μάτια τῆς Κυβέρνησης ἡἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα καί οἱ πιστοί της εἶναι ὑποδεέστεροί τῶν παραπάνω θρησκευτικῶν μειονοτήτων; Γιατί αὐτός ὁ θρησκευτικός ρατσισμός εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν πιστῶν της; Γιατί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, Ἑβραῖοι καί Μουσουλμάνοι Ἕλληνες μαθητές νά ἔχουν τό δικαίωμα νά διδάσκονται τή δική τους θρησκεία, καί μάλιστα μέ ἐκπαιδευτικούς τῆς ἐπιλογῆς τῶν θρησκευτικῶν τους κοινοτήτων, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μαθητές νά ταΐζονται μέ αὐτή τή θρησκειολογική σούπα τῶν νέων ΑΠΣ τοῦ ΜτΘ; Αὐτή εἶναι ἡ Νέα Ἑλλάδα πού ἐπαγγέλλεται ὁὙπουργός Παιδείας Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων καί ἡ Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ;

Πηγή: («ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 170 , Ὀκτώβριος 2016), Θρησκευτικά

Ταπεινῶς εὔχομαι ὅπως ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ἡ Προστάτις, Ἔφορος καί Πολιοῦχος τῶν Κυθήρων πρεσβεύῃ ἀκαταπαύστως ὑπέρ εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σκέπῃ δέ, περιφρουρῇ καί διασώζῃ, ταῖς ἀκοιμήτοις Αὐτῆς ἱκεσίαις, τήν Ὑμετέραν λογικήν Ποίμνην καί τόν σύμπαντα κόσμον εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε»[Ρωμ. ιδ' 15].

Ἐν Κυθήροις τῇ 24ῃ Σεπτεμβρίου 2016

ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ.: 469

Πρός Τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάννου Γενναδίου 14
115 21 Ἀθήνας

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί Πατέρες,

Ταπεινῶς εὔχομαι ὅπως ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ἡ Προστάτις, Ἔφορος καί Πολιοῦχος τῶν Κυθήρων πρεσβεύῃ ἀκαταπαύστως ὑπέρ εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σκέπῃ δέ, περιφρουρῇ καί διασώζῃ, ταῖς ἀκοιμήτοις Αὐτῆς ἱκεσίαις, τήν Ὑμετέραν λογικήν Ποίμνην καί τόν σύμπαντα κόσμον εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε»[Ρωμ. ιδ' 15].

Κατόπιν τούτου εὐσεβάστως προάγομαι, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς ἐπικειμένης Τακτικῆς Συνελεύσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό 4ης ἕως 7ης Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., νά θέσω ὑπ' ὄψιν Ὑμῶν καί τῆς Ι.Σ.Ι. τούς ἀκολούθους προβληματισμούς μου καί τήν ταπεινήν μου πρότασιν καί τοποθέτησιν.

Μελετῶν τά θέματα τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως προβληματίζομαι δισσῶς : α) Κατά τό διαρρεῦσαν ἀπό 1ης Ἰουνίου 2016 καί ἀπό τῆς ὑπ' ἀριθ. 3148/1457/11-7-2016 Πράξεως τοῦ Μακ. Προέδρου καί Προκαθημένου ἡμῶν κ.Ἱερωνύμου, ἔχομεν ἁλματώδεις καί ῥαγδαίας ἐξελίξεις εἰς τά θέματα Παιδείας καί δή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μετά τῶν παρεπομένων  τούτου, ὑπό τοῦ πρό οὐδενός, ὡς φαίνεται, ὀρρωδοῦντος ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ ΥΠΕΠΘ καί δέν ὑπάρχει εἰς τήν καταρτισθεῖσαν Ἡμερησίαν Διάταξιν εἰδική ἀναφορά, ἐνασχόλησις καί διεξοδική συζήτησις ἐπί τοῦ ἐν λόγῳ φλέγοντος θέματος. Θέλω δέ νά πιστεύω ὅτι εἰς τήν Εἰσήγησιν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου καί Προέδρου τῆς Ι.Σ.Ι. κ.Ἱερωνύμου μέ θέμα : «Ἐκκλησιαστικοί Προβληματισμοί» -τήν ὁποίαν χαιρετίζω, μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ, ὡς μίαν ἰδιαιτέρας σημασίας πρωτοβουλίαν Αὐτοῦ - ὅτι τό θέμα τῆς Παιδείας, ἀναφορικῶς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, θά ἔχῃ κεντρικήν θέσιν καί θά ληφθοῦν αἱ δέουσαι Ἀποφάσεις, ἀφοῦ μάλιστα εἰς τό πρόγραμμα τῶν θεμάτων τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως καταλαμβάνει τάς Συνεδριάσεις μιᾶς καί ἡμίσεος ἡμέρας καί

β) Καταθέτω, ὡσαύτως, τόν προβληματισμόν μου καί διά τήν ἐπάρκειαν ἤ μή τῆς διεξαγωγῆς τῆς μετά τό διάλειμμα τῆς Συνεδριάσεως τῆς Πέμπτης (6-10-2016) καί ἀπό ὥρας 11.30 π.μ. -14.00 περίπου (ἐκτός ἀπροβλέπτων καθυστερήσεων) Εἰσηγήσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σερρῶν καί Νιγρίτης κ.Θεολόγου μέ θέμα : «Ἐνημέρωσις περί τῶν διεξαχθεισῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καί τῆς ἐπ' αὐτῆς συζητήσεως. Δέν πρόκειται περί ἁπλῆς καί πληροφοριακῆς ἐνημερώσεως, ἀλλά περί ἀναφορᾶς εἰς τά πεπραγμένα τῆς ἐν Κρήτῃ Α. Μ. Συνόδου, ἐν ἀναφορᾷ πρός τά ἀποφασισθέντα καί δι' ἅ ἐξουσιοδοτήθη ἡ 25μελής Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τῆς Ι.Σ.Ι., ὅπερ καθίσταται δυσχερές, δεδομένου ὅτι ἡ σαφής πληροφόρησις τοῦ Ἱεροῦ Σώματος, πέρα τῶν ἀποσταλέντων ἡμῖν παρά τῆς Δ.Ι.Σ. ἐνημερωτικῶν ἐντύπων μετά τῶν δι' ἕνα ἕκαστον τῶν θεμάτων τῆς Α.Μ.Σ. Ἀποφάσεων Αὐτῆς, καί αἱ συζητήσεις καί τοποθετήσεις τῶν Συνοδικῶν Συνέδρων προφανῶς δέν δύνανται νά καλυφθοῦν εἰς αὐτό τό δίωρον. Καί ἐάν ὡρίζετο δι' Ἀποφάσεως τῆς Ι.Σ.Ι. καί ἀπογευματινή Συνεδρίασις τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης (6/10) -ὅπερ καί εἰσηγοῦμαι- θά ἦτο ζήτημα ἐάν θά ἐπήρκει καί αὐτός ὁ χρόνος, δεδομένου ὅτι ὡρισμένα ἀκανθώδη θέματα, καί δή τό περί τῶν «Σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», κατέστη προδήλως, ὡς μή ὤφειλε, «σημεῖον ἀντιλεγόμενον»[1] κείμενον, δυστυχῶς, «εἰς πτῶσιν καί (μή) εἰς ἀνάστασιν πολλῶν»[2], μέ ἀπροβλέπτους διαστάσεις καί συνεπείας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Διά τοῦ ὑπ' ἀριθ. 75/25-2-2016 ἡμετέρου ὑπομνήματος πρός τήν Ι.Σ.Ι., ἀφορῶντος εἰς τήν ἐπικειμένην σύγκλησιν τῆς Α.Μ.Σ. ἐν Κρήτῃ καί τά διαφαινόμενα τότε προβλήματα ὡς πρός τήν λειτουργίαν Αὐτῆς, ἀνεφέρθην διεξοδικῶς εἰς αὐτά εἰς τό 13σέλιδον ἐκεῖνο κείμενον, τά ὁποῖα καί ἐξ ὑστέρου ἀκροθιγῶς θά ὑπομνήσω, ἀφοῦ μετά τό πέρας καί τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν ἐργασιῶν Αὐτῆς, ἐπεβεβαιώθησαν καί ἀποτελοῦν ἤδη πρόσκομμα, ὄχι μόνον διά μίαν μεγάλην μερίδα πιστῶν, ἀλλά καί διά τετράδα ὅλην Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν - Πατριαρχείων, ἅτινα συναριθμοῦν τά πολυαριθμότερα πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Καί ἐπειδή ἕνα τόσον σοβαρόν, κρίσιμον καί εὐρυδιάστατον θέμα δέν θά ἦτο δυνατόν νά ἐκτεθῇ δεόντως ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου διά παρεμβάσεως πέντε ἤ δέκα λεπτῶν -διότι ἐπιβάλλεται νά ὁμιλήσουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἀδελφοί- διά τοῦτο ἐπέλεξα τήν μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ καί ἐπιγνώσεως τῶν Ἀρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν ὑποβολήν τοῦ παρόντος ὑπομνήματος εἰς τήν Ἀνωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν (Ι.Σ.Ι.) ἐκ προτέρου καί τήν κοινοποίησιν τούτου εἰς τά Μέλη τῆς Ι.Σ.Ι. διά τήν ἔγκαιρον ἐνημέρωσιν Αὐτῶν καί τήν ἔμφρονα καί θεάρεστον λῆψιν Ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι εὔχομαι νά ἀναπαύσουν ἐν Κυρίῳ τό πνεῦμα καί τήν καρδίαν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν καί νά ἀποτρέψουν διαιρέσεις, σκάνδαλα ἤ καί τό χειρότερον σχίσματα, τά ὁποῖα «οὐδέ αἷμα μαρτυρίου δύναται νά ἀποπλύνῃ», κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον[3]. «Καί τό νά σχίσῃ τινάς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι χειρότερον κακόν τοῦ νά πέσῃ εἰς αἵρεσιν»[4].

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἅγιοι Συνοδικοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Τά βλέμματα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, καί ἰδιαιτέρως τῶν μή συμμετασχουσῶν εἰς τήν ἐν Κρήτῃ Α.Μ.Σ. Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐστραμμένα πρός τήν Ι.Σ.Ι. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προσδοκῶντα τήν Ἱεροκανονικήν καί Ἁγιοπατερικήν τοποθέτησιν ἡμῶν εἰς τό λίαν εὐαίσθητον καί κρίσιμον θέμα : «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Ἐπ' αὐτοῦ τοῦ καιρίου καί νευραλγικοῦ θέματος ἐπιτραπήτω μοι νά κάμω Ὑμᾶς κοινωνούς τῶν ἀκολούθων σκέψεών μου :

1. Ἡ 25μελής Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου μας κ.Ἱερωνύμου μετέβη εἰς Κρήτην διά νά ἐκπροσωπήσῃ τήν Ι.Σ.Ι. καί κομίσῃ τάς Ἀποφάσεις της ἐπί τῶν ἕξ (6) θεμάτων τῆς Α.Μ.Σ. καί ὄχι διά νά διαπραγματευθῇ ἐπί τῶν ἀποφασισθέντων ὑπό τῆς Ι.Σ.Ι. Καί ἐνῷ εἰς τό πολύκροτον καί ἐπίμαχον ζήτημα τῶν σχέσεών μας μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον προέβαλε σθεναρῶς τήν ὀρθόδοξον θέσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν ἑτεροδόξων καί αἱρετικῶν ὡς χριστιανικῶν κοινοτήτων καί ὁμολογιῶν (συμφώνως πρός τήν Ἀπόφασιν τῆς Ι.Σ.Ι.) καί ὄχι ὡς χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, τελικῶς κατέθεσε τήν ἀρχικήν πρότασιν μετηλλαγμένην ὑπό τήν διατύπωσιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ' αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν. Αὐτή, ὅμως, ἡ ἀλλοίωσις τῆς Ἀποφάσεως τῆς Ι.Σ.Ι. ἐν ἀγνοίᾳ Αὐτῆς -καί ἐνταῦθα διαπιστοῦται τό σοβαρόν ἔλλειμμα τῆς Συνοδικότητος τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ἐκ τῆς μή συμμετοχῆς ἁπάντων τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων - ἔδωκε τήν ἐκκλησιαστικότητα, ἀναγνωρίζουσα ὡς Ἐκκλησίας τούς Ρωμαιοκαθολικούς, τούς Μαρωνίτας, τούς Νεστοριανούς, τούς Μονοφυσίτας Ἀντιχαλκηδονίους, τούς Μονοθελήτας, καταδικασθέντας διά τήν Χριστολογικήν των αἵρεσιν ἀπό τῆς Γ' ἕως καί τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά καί τήν πανσπερμίαν τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν εἰς τό καλούμενον Π.Σ.Ε., ὅπερ ἐν τῇ πράξει λογίζεται ὡς ἄκρατος συγκρητισμός καί Οἰκουμενισμός (παναίρεσις).

2. Ἡ ἐπί 19 αἰῶνας ἐπίμονος καί ἀστασίαστος ἄρνησις τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Μιᾶς, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας νά χαρακτηρίσῃ καί ἀποκαλέσῃ διαχρονικῶς τάς πάσης φύσεως αἱρετικάς ἤ σχισματικάς παρασυναγωγάς ὡς Χριστιανικάς Ἐκκλησίας, ὅπερ διατυποῦται ἀριδήλως εἰς τάς Οἰκουμενικάς καί Τοπικάς Συνόδους (συγκαταλεγομένας ὡς Οἰκουμενικάς ὑπό τῆς συνειδήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος τῆς Η' ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί τῆς Θ' ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), ἀλλά καί εἰς τάς Ἁγίας Συνόδους ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀνατολῇ ἀπό τοῦ 15ου ἕως καί τοῦ 19ου αἰῶνος, οὐδόλως δηλοῖ σκληρότητα ἤ ἀπέχθειαν καί ἐχθρικήν διάθεσιν ἔναντι τῶν κατά καιρούς διαφόρων αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, εἰ μή μόνον τήν ἐπιβαλλομένην περιθρίγκωσιν καί περιχαράκωσιν τῆς θεοπαραδότου Ἁγίας καί ἀμωμήτου Πίστεως καί Παραδόσεως τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καί ἐν ταυτῷ τήν ἐνδεδειγμένην φιλανθρωπίαν πρός τούς ἐν πλάνῃ, αἱρέσει καί κακοδοξίᾳ ὄντας συνανθρώπους μας αὐτούς, τούς ὁποίους δέν ἀφήνομεν νά ἐφησυχάζουν εἰς τήν πλάνην καί τό πνευματικόν σκότος, ἀλλά διακριτικῶς ἐπαναλαμβάνομεν πρός αὐτούς τόν Κυριακόν λόγον˙ «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»[5].

3. Ἀπό τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἠλλοιώθη ἡ ὡς ἄνω μακραίων ἐκκλησιαστική παράδοσις καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διά τοῦ Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Προύσης Δωροθέου ἀπηυθύνθη διά διαγγέλματος «Πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» (1920) καί ἠκολούθησαν οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι, αἱ Προσυνοδικαί Ἐπιτροπαί καί Διασκέψεις, ἡ ἵδρυσις τοῦ λεγομένου Π.Σ.Ε. καί αἱ Συνελεύσεις τοῦ Balamand, τοῦ Porto Alegre, τῆς Ραβέννας καί τοῦ Pussan μέ σοβαράς ἐκκλησιολογικάς ἀποκλίσεις καί αἱρέσεις. Αὐτό τό μετηλλαγμένον «κλῖμα» τοῦ 20οῦ καί τοῦ 21ου αἰῶνος ἐξώθησε εἰς τήν ἀπόδοσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας εἰς τούς ἐν πλάνῃ καί αἱρέσει ὄντας ἑτεροδόξους.

4. Προβάλλεται συνήθως ἡ εὐλογοφανής ἔνστασις ὅτι ὁ ὅρος Ἐκκλησία ἀποδίδεται καί εἰς τούς ἑτεροδόξους, ὄχι κατ' ἀκρίβειαν, ἀλλά συμβατικῶς, ὡς ἕνας τρόπος ἐκφράσεως καί συνεννοήσεως. Καί φέρονται ὡς παραδείγματα αἱ φράσεις «ἐκκλησία τοῦ Δήμου» εἰς τήν ἀρχαιότητα καί εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην «ἐκκλησία λαοῦ πᾶσα», «ἐκκλησία Ἰσραήλ», «ἐκκλησία ὁσίων», «ἐκκλησία πονηρευομένων» κ.λπ., ὅπου δηλοῦται ἡ σύναξις καί συνάθροισις τοῦ λαοῦ ἤ τῶν πιστῶν. Ἡ διαφορά τῆς μιᾶς ἀπό τήν ἄλλην περίπτωσιν εἶναι τεραστία.

Οἱ ἑτερόδοξοι καί κακόδοξοι συνάμα δέν θεωροῦν ἑαυτούς, οὔτε θεωροῦνται ἁπλῶς ὑπό τῶν ἄλλων ὡς μία θρησκευτική συνάθροισις, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δηλ. Ἐκκλησία μέ κεφαλήν τόν Χριστόν. Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, φερ' εἰπεῖν, πιστεύουν ὅτι ἀποτελοῦν τήν Μίαν καί μόνην Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἐνῷ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θεωροῦν ὡς ἐλλειματικήν, διότι δέν δέχεται τό Παπικόν πρωτεῖον! Καί παρά ταῦτα ὑποστηρίζουν τήν «περί δύο πνευμόνων» τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικήν θεωρίαν των. Καί ἐντός τοῦ Προτεσταντικοῦ χώρου παρομοίως χαρακτηρίζεται ἡ Ὀρθοδοξία ὡς ἐλλειματική καί μειονεκτική, διότι δέν ἀναγνωρίζει τάς χειροτονίας τῶν γυναικῶν καί τόν «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων!

Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ὅταν τούς χαρακτηρίζομεν ὡς Ἐκκλησία δέν τούς ἀποκοιμίζομεν καί δέν συντελοῦμεν εἰς τόν ἐφησυχασμόν των, καθώς τούς ἀποκρύπτομεν τήν ἀλήθειαν, τό φῶς τοῦ Χριστοῦ; Καί δέν θά λογοδοτήσωμεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐν ἡμερᾳ Κρίσεως διά τήν πνευματικήν αὐτήν «Βαβέλ» καί τήν νόθευσιν ἤ ἀπόκρυψιν τῆς σῳζούσης Θείας Ἀληθείας τῆς θεόθεν ἀποκαλυφθείσης διά τῶν Προφητῶν καί ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι καί μιᾶς ἑκάστης τῶν ἄλλων φερομένων καί αὐτοαποκαλουμένων ὡς «Ἐκκλησιῶν»;

5. Ὅμως ἡ ἀλλοτρίωσις καί ἡ σοβαρά αὕτη ἀλλοίωσις προῆλθεν ἐκ τῆς παραδοχῆς θεωριῶν τινων ἀσυμβάτων πρός τήν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καί Κληρονομίαν. Ἀνεφέραμεν ἤδη τήν περί «δύο πνευμόνων θεωρίαν» καί ἕπονται : ἡ «θεωρία τῶν κλάδων», ἡ ὁποία ἐφαρμόζεται ἐν τοῖς πράγμασιν, ἀφοῦ ἐξ ἐπισήμων χειλέων διακηρύσσεται ὅτι ὅλες οἱ «ἐκκλησίες», ὁμολογίες καί θρησκεῖες ἀποτελοῦν «ὁδόν σωτηρίας», ἐνῷ ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί τῆς σωτηρίας ἡμῶν εὐτόνως διακηρύσσει : «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δι'ἐμοῦ»[6]. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Δομήτωρ καί ἡ Κεφαλή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἱδρύθη μέ τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν μεγάλην ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, καί οὐδεμιᾶς ἄλλης ψευδωνύμου καί ψευδεπιγράφου «ἐκκλησίας». Ὀφείλεται ἀκόμη (ἡ ἀλλοίωσις αὕτη καί ἀλλοτρίωσις) καί εἰς τήν ἐκ Πατριαρχικῶν χειλέων διακηρυχθεῖσαν καί μή ἀνακληθεῖσαν εἰσέτι ἐπισήμως ἄποψιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, ἀλλά διεσπασμένη ἐν χρόνῳ Ἐκκλησία», ὅπερ εἰσάγει καινοφανῆ ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί εἰς τόν χαρακτηρισμόν τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ὡς «Ἁγιωτάτου Πρεσβυτέρου Ἀδελφοῦ» καί τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὡς «Ἀδελφῆς Ἐκκλησίας», ἐνῷ ἐκεῖνος μέν ὡς ἰσόβιος ἀρχηγός Κράτους θεωρεῖται ὡς καθαιρετέος ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὀπαδοί δέ αὐτοῦ ὡς ἀπεσχισμένοι ὄντες καί ἀκοινώνητοι, λόγῳ τῶν σοβαρῶν αἱρετικῶν ἀποκλίσεών των εἰς τά θέματα Πίστεως καί Παραδόσεως (ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὡς γνωστόν, διεκήρυξεν ὅτι τούς Ὀρθοδόξους χωρίζουν ἀπό τούς Λατίνους οὐσιώδεις διαφοραί καί ὄχι ἀσήμαντα πράγματα ἤ ὀνόματα), δέν δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν ἀπό δογματικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως ὡς Ἐκκλησία.

6. Διά τήν Α.Μ.Σ. τῆς Κρήτης ἐγράφησαν καί γράφονται πολλά ἀπό ἐκκλησιαστικούς καί θεολογικούς κύκλους. Καί ἡ ταπεινότης μου εἰς τό προμνημονευθέν ὑπ' ἀριθ. 75/25-2-2016 Ὑπόμνημα ἐξέθεσε μέ εὐκρίνεια τά προσήκοντα. Τοῦτο μόνον νά προσθέσω ἐκ τῶν ὑστέρων. Παραθεωρηθείσης τῆς ἀρχῆς τῆς ὁμοφωνίας, ἡ ὁποία προβλέπεται εἰς τόν Κανονισμόν λειτουργίας τῆς Α.Μ.Σ., διεξήχθησαν αἱ ἐργασίαι Αὐτῆς, ἄνευ τῆς παρουσίας καί συμμετοχῆς 4 Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ἡ πρότασις τῆς ἡμετέρας Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν ἑτεροδόξων ὡς χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί κοινοτήτων ἀπερρίφθη, διότι θά ἔπρεπε νά ὑπάρχῃ ὁμοφωνία ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν υἱοθέτησιν τῆς προτάσεως αὐτῆς.

Ὅμως, διά τήν ἀλήθειαν πρέπει νά ἐπισημανθῇ ὅτι, παρά τό γεγονός ὅτι ἐσημειώθησαν σοβαραί ἐκκλησιολογικαί ἀποκλίσεις, παραχαράσσουσαι τήν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν μέ ὅ,τι καί ὅσα αὐτό συνεπάγεται, ἀναφορικῶς πρός τά θέματα: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον» καί «Τό Μυστήριον τοῦ Γάμου καί τά Κωλύματα αὐτοῦ», κραδαίνεται «ἄνωθεν» (ἀπό τόν ἐγκέφαλον τῆς Α.Μ.Σ.) ἡ μάχαιρα τῆς καθαιρέσεως διά τούς διαφωνοῦντας Κληρικούς καί τοῦ ἀφορισμοῦ διά τούς ἐνισταμένους λαϊκούς, Καθηγητάς ὄντας τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν, διότι «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι» ἀρθρώνουν ὑπεύθυνον καί ἄρτιον θεολογικόν λόγον ὡς πιστά μέλη καί τέκνα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Διατί αὐτή ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ ἀξιολόγου αὐτοῦ θεολογικοῦ δυναμικοῦ μας, Μακαριώτατε καί ἅγιοι Ἀδελφοί Συνοδικοί; «Εἰ κακῶς ἐλάλησαν»[7] ἄς μαρτυρήσουν (οἱ κατήγοροι) περί τοῦ κακοῦ... Ἄς καταδείξουν μίαν ἀντιευαγγελικήν, ἀντιπατερικήν ἤ ἀντικανονικήν τοποθέτησιν καί διδασκαλίαν των. Ὁ Ὁμότιμος, ἤδη, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.Δημήτριος Τσελεγγίδης μᾶς ἀπέστειλε μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ τήν ἀπό 20/7/2016 ἐπιστολήν του, διά τῆς ὁποίας ὡς εἰδήμων Δογματολόγος κάμνει σύντομον ἀποτίμησιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Α.Μ.Σ. καί χρησιμοποιεῖ καθαρόν καί ἀπερίτμητον λόγον. Θά «ἀνταμειφθῇ» ὁ κ.Καθηγητής διά τοῦ ἀφορισμοῦ; Ὁμοίως καί οἱ Ὁμότιμοι Καθηγηταί Πρωτ/ροι : ὁ π.Γεώργιος Μεταλληνός καί ὁ π.Θεόδωρος Ζήσης (Πανεπιστημιακοί μου διδάσκαλοι καί οἱ τρεῖς), προσκληθέντες τόν παρελθόντα Μάρτιον ὑπό τριῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί ἐμοῦ εἰς τήν διεξαχθεῖσαν Θεολογικήν Ἡμερίδα εἰς τό Στάδιον Εἰρήνης καί Φιλίας, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Α.Μ.Σ., καί κατέθεσαν θεολογικόν - ἐκκλησιολογικόν λόγον, ὁ ὁποῖος κατεχωρίσθη εἰς τά Πρακτικά τῆς Ἡμερίδος. Θά λάβουν ὡς ἀνταπόδομα τῆς προσφορᾶς των αὐτῆς τήν ποινήν τῆς καθαιρέσεως; Καί ἐάν, παρ' ἐλπίδα, τοῦτο ἀντικανονικῶς διαπραχθῇ, ἐκεῖνοι οὐδόλως θά ζημιωθοῦν πνευματικῶς, «ἀλλά τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς Ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» κατά τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου[8], ἐνῷ θά προκληθῇ σάλος εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Πλήρωμα,  καί

7. Καί, ἐπειδή τά θέματα, τά ὁποῖα ἀνεφύησαν ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῆς Α.Μ.Σ. τῆς Κρήτης εἶναι μεγάλα καί σοβαρά, εὐλαβῶς προτείνω, ἐάν δέν ὁλοκληρωθῇ σφαιρικῶς ἡ συζήτησις, νά μή σπεύσωμεν νά τά συγκλείσωμεν, ἀλλ' ἄς ἀναβληθῇ ἡ διεξαγωγή των δι' ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ι.Σ.Ι. Θά ἦτο δέ πάνυ ὠφέλιμον, ἀντί νά τεθοῦν ὑπό κατηγορίαν οἱ προαναφερθέντες Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, νά κληθοῦν ἐνώπιον τῆς Ι.Σ.Ι. διά νά ἀναπτύξουν τήν θεολογικήν ἐπιχειρηματολογίαν των, νά δεχθοῦν τά ἐρωτήματά μας καί νά διεξαχθῇ ἕνας γόνιμος καί ἐποικοδομητικός διάλογος. Καί εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους ἐκαλοῦντο Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι, ἀλλά καί διά θέματα Παιδείας ἡ Δ.Ι.Σ. ἔχει πραγματοποιήσει εἰς τό παρελθόν παρομοίας συναντήσεις. Εἶναι γνωστόν ὅτι καί ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος γίνονται δι' αὐτά τά φλέγοντα ἐκκλησιολογικά θέματα Συνάξεις καί συζητήσεις, ὅπως καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν πρέπει ἐπ' οὐδενί ἐκ τῆς ὑποθέσεως αὐτῆς νά ἐπωφεληθῇ ὁ ἀλάστωρ, ἀλλ' ἡ Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία νά ἐξέλθῃ ἐνδυναμωμένη καί δεδιδαγμένη.

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἀδελφοί καί Πατέρες ἅγιοι Συνοδικοί,

Σᾶς κατεπόνησα διά τῆς ἐκτεταμένης μου αὐτῆς ἐπιστολῆς, ἡ ὁποία βαθυσεβάστως ἐπεσήμανε τά ἀνωτέρω βαρυσήμαντα καί περισπούδαστα θεολογικῶς θέματα, τά ὁποῖα κατ' αὐτόν τόν καιρόν ἐξόχως ἀπασχολοῦν τόν Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν κόσμον.

Εὑρισκόμεθα, κατά κοινήν ὁμολογίαν, πρό μιᾶς κρισίμου καμπῆς τῆς θαλασσοδρομίας τῆς νοητῆς Νηός τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία χρῄζει σοφῶν καί διακριτικῶν χειρισμῶν πρός ἀποφυγήν προσκρούσεων εἰς ὑφάλους ... Προέχει ἡ Ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἡμῶν καί ἡ πορεία μας ἐπί τῆς ὀρθῆς καί ἀσαλεύτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογικῆς βάσεως καί κατευθύνσεως. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Παλαμᾶς, διακρίνων τρία εἴδη ἀθεΐας, ἐφιστᾷ τήν προσοχήν τῶν ποιμένων καί διδασκάλων εἰς τήν ἀποφυγήν τοῦ τρίτου εἴδους, ἰδιαιτέρως. Δέν ἀρκεῖ, δηλαδή, τό νά μήν εἴμεθα ἄθεοι (τό νά μή δηλώνωμεν ἄθεοι - ἄπιστοι καί τό νά μή ἀρνούμεθα τήν πατρῴαν πίστιν, προσχωροῦντες εἰς ἄλλην θρησκείαν, αὐτά εἶναι τά δύο πρῶτα εἴδη ἀθεΐας), ἀλλά πρέπει νά ἀποφεύγωμεν καί τό τρίτον εἶδος ἀθεΐας˙ τό νά μή ὁμολογῶμεν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν ἡμῶν καί νά μή προασπιζώμεθα ταύτην, ὑπερμαχοῦντες αὐτῆς, ἐνώπιον τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν.

Ὁ ἑκασταχοῦ Ἐπίσκοπος καί ἡ ὑπ' αὐτόν Ἐπισκοπή δέον νά διέπωνται ὑπό τοῦ Θείου Νόμου τῆς Ἁγιογραφικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς Διδασκαλίας, νά φυλάσσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν Θεοπαράδοτον Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν, «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι» καί «μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο» καί νά σέβωνται τήν Δογματικήν Διδασκαλίαν καί τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς γνωστόν, κατά τήν Ὁμολογίαν Πίστεως, τήν ὁποίαν κάμνει ὁ Ἐπίσκοπος πρό τῆς χειροτονίας του, ὁμολογεῖ «ἵνα τηρῇ τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, πάντα μέν, ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει ... μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων, ἀλλά τούτοις ἐμμένων καί ταῦτα μετά φόβου Θεοῦ καί ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καί κηρύττων, πάντα δέ ὅσα Ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα (κἀκεῖνος) ἀποδοκιμάζει ἀποδιοπομπούμενος διά παντός»[9].

Ὅ,τι συνᾴδει καί δέν προσκρούει εἰς τά ἀνωτέρω καθομολογηθέντα πρό τῆς φρικτῆς ὥρας τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας,  θά φυλάξῃ χάριτι Θεοῦ καί ἡ μικρά καί παραμεθόριος πρός νότον Ἐπισκοπή τῶν Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων καί ὁ ταπεινός Ἐπίσκοπος αὐτῆς ἀντί πάσης θυσίας.

Κατακλείων τήν παροῦσαν παραθέτω τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου˙ «Εἰμί μέν ποιμήν ὀλίγος, καί ποιμνίου μικροῦ προεστηκώς, καί πολλοστός ἐν ὑπηρέταις τοῦ Πνεύματος. Ἡ Χάρις δέ οὐ στενή, οὐδέ τόποις περιγραπτή»[10].

Ἐπί δέ τούτοις ὑποσημειοῦμαι,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Κοινοποίησις εἰς ἅπαντα τά Μέλη τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

______________________

[1] Πρβλ. Λουκ. β' 34. 

[2] Αὐτόθι.

[3] Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁμιλία ια' εἰς τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν (βλ. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερόν Πηδάλιον, σελ.19, ὑποσημ. 2).

[4] Ἔνθ' ἀνωτέρω.

[5] Ἱωάν. η' 32.

[6] Ἰωάν. ιδ' 6.

[7] Πρβλ. Ἰωάν. ιη' 23.

[8] Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερόν Πηδάλιον, Κανών ΙΕ' τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, σελ. 206.

[9] Ἀρχιερατικόν Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1999, Τάξις γινομένη ἐπί χειροτονίᾳ Ἐπισκόπου, σελ. 111.

[10] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, PG 37, Ἐπιστ. ΜΑ', σελ. 84.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Ἑορτάζουν οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σχετικὸ εἶνεκαὶ τὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε μία παραβολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁμιλεῖ περὶ σπορέως· διότι σπορεῖς ἦταν καὶ οἱ πατέρες.

Ἕνα νέο σχέδιο νόμου μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἐπιτρέπεται ἠ ευθανασία καὶ ἀπὸ ἄτομα ποὺ νιώθουν ὅτι ἔχουν «ὁλοκληρώσει τὴ ζωή τους». ἀλλὰ δὲν βρίσκονται ἀπαραίτητα στὸ τελευταῖο στάδιο κάποιας θανατηφόρου ασθενειας, ἑτοιμάζει ἠ ολλανδική κυβερνηση. Σὲ ἐπιστολή τους πρὸς τὸ κοινοβούλιο, οἱ ὑπουργοὶ Ὑγείας καὶ Δικαιοσύνης εἶπαν ὅτι οἱ λεπτομέρειες τοῦ νομοσχεδίου ποὺ σκοπεύουν νὰ παρουσιάσουν δὲν ἔχουν ἀποσαφηνιστεῖ ἀκόμα, ἀλλὰ τὰ ἄτομα ποὺ «ἔχουν μιὰ σταθμισμένη γνώμη ὅτι ἡ ζωὴ τοὺς ἔχει ὁλοκληρωθεῖ θὰ πρέπει, ὑπὸ αὐστηρὰ καὶ προσεκτικὰ κριτήρια, νὰ πάρουν τὴν ἄδεια νὰ τελειώσουν τὴ ζωή τους μὲ ἀξιοπρέπεια".

Ἡ Ὀλλανδία εἶναι ἡ πρώτη χώρα στὸν κόσμο ποὺ νομιμοποίησε τὴν εὐθανασία, τὸ 2002, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὶς περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ ἀφόρητους πόνους χωρὶς καμία προοπτικὴ θεραπείας. Οἱ ἐπικριτὲς τῆς πρότασης θεωροῦν ὅτι ἡ πρακτικὴ αὐτὴ ἔχει ἤδη ἐξαπλωθεῖ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια γιὰ τὰ ὁποῖα εἶχε σχεδιαστεῖ ἀρχικά, καὶ ὅτι ὁ ὅρος «ἀφόρητος πόνος ἢ βάσανο» ἔχει ἐφαρμοστεῖ ὄχι μόνο σὲ περιπτώσεις ἀτόμων σὲ τελικὰ στάδια ἀσθενειῶν, ἀλλὰ καὶ σὲ....
ἄτομα μὲ ψυχικὲς νόσους ἢ ἄνοια.

Ἡ ὑπουργὸς Ὑγείας Ἔντιθ Σίπερς ἔγραψε στὴν ἐπιστολή της πρὸς τὸ Κοινοβούλιο,  ὅτι "ἐπειδὴ ἡ ἐπιθυμία γιὰ μιὰ προσωπικὴ ἐπιλογὴ τερματισμοῦ ζωῆς συναντᾶται κυρίως στοὺς ἡλικιωμένους, τὸ νέο σύστημα θὰ περιοριστεῖ σὲ αὐτούς". Παρόλα αὐτά, ἡ ὑπουργὸς δὲν ἀνέφερε τὸ κατώτερο ὅριο ἡλικίας.

Ὁ νέος νόμος θὰ χρειαστεῖ «προσεκτικὴ καθοδήγηση καὶ ἔγκριση ἐκ τῶν προτέρων μὲ πάροχο βοήθειας στὸ θάνατο ποὺ θὰ ἔχει ἰατρικὴ ἐκπαίδευση, μαζὶ μὲ συμπληρωματικὴ ἐκπαίδευση».
Μεταξὺ ἄλλων, θὰ περιλαμβάνει καὶ μηχανισμοὺς ἀσφαλείας, ὅπως ἐλέγχους ἀπὸ τρίτους, ἐπανεξετάσεις καὶ ἐποπτεία. Ἡ κυβέρνηση προσδοκᾶ νὰ ἔχει τὸ σχέδιο νόμου ἕτοιμο μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2017, μετὰ ἀπὸ διαβουλεύσεις μὲ εἰδικούς.

Ἡ πολιτικὴ τῆς εὐθανασίας στηρίζεται ἀπὸ μεγάλο μέρος τῆς ὀλλανδικῆς κοινωνίας, καὶ οἱ περιπτώσεις ἐφαρμογῆς τῆς αὐξάνονται μὲ διψήφια ποσοστὰ κάθε χρόνο γιὰ πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαετία, καθὼς τὴν ἀποζητοῦν περισσότεροι ἀσθενεῖς καὶ παράλληλα περισσότεροι γιατροὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὴν ἐξασκήσουν.

Τὸ 2015 ἡ εὐθανασία ἐφαρμόστηκε στὴν Ὀλλανδία σὲ 5.516 περιπτώσεις, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 3,9% ὅλων των θανάτων στὴ χώρα.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ὁ ἁγίας μνήμης καί ἀμερικανικῆς καταγωγῆς π. Σεραφείμ Ρόουζ (†1982) λέγει κάπου ὅτι εἶναι πιό ἀργά ἀπ᾽ ὅσο φανταζόμαστε.

Αὐτό ἰσχύει ἰδιαίτερα γιά τά θέματα τῆς παιδείας στήν Ἑλλάδα σήμερα, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται γιά νά γκρεμίσει ψυχές, θεσμούς καί ὅ,τι ἔχει μείνει ἀκόμη ὄρθιο σ᾽αὐτόν τόν τόπο. Καί τοῦτο σέ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό ἰσχύον ἑλληνικό σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2 προβλέπει: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».

«Τά ἄθεα γράμματα», γιά τά ὁποῖα μέ πόνο μιλοῦν ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Παπουλᾶκος καί ὅσοι ἀγαποῦσαν καί ἀγαποῦν αὐτόν τόν τόπο, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν παιδεία χωρίς Χριστό καί ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τέλει δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν λεγομένη Νέα Ἐκπαίδευση, πού ἔχει σχεδιάσει καί ὑλοποιεῖ ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή καί ἡ συνακόλουθη Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ κατεδαφιστική Παγκοσμιοποίηση.

Ἡ προσπάθεια τῆς κατεδάφισης δέν εἶναι καινούργια. Ξεκίνησε μέ τήν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κρατιδίου καί τή Βαυαροκρατία. Κοντεύουν διακόσια χρόνια τώρα.

Νά τί γράφει ὁ Παπουλᾶκος, ἄλλος Πατροκοσμᾶς καί αὐτός. «Τ᾽ ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τούς ἅγιους καί ἀγωνιστές καί βάλανε στό κεφάλι τοῦ ἔθνους ξένους κι ἄπιστους γραμματισμένους, πού πᾶνε νά νοθέψουνε τή ζωή μας. Τ᾽ ἄθεα γράμματα κόψανε τό δρόμο τοῦ ἔθνους καί τ᾽ ἀμποδᾶνε νά χαρεῖ τή λευτεριά του. Εἶναι ντροπή μας, ἕνα γένος πού μέ τό αἷμα του πύργωσε τή λευτεριά του, πού πορπάτησε τή δύσκολη ἀνηφοριά, νά παραδεχτεῖ πώς δέ μπορεῖ νά πορπατήσει στόν ἴσιο δρόμο ἅμα εἰρήνεψε κι ὅτι δέν ξέρουμε μεῖς νά συγυρίσουμε τό σπίτι, πού μέ τό αἷμα μας λευτερώσαμε, ἀλλά ξέρουν νά τό συγυρίσουν ἐκεῖνοι πού δέν πολέμησαν, ἐκεῖνοι πού δέν πίστεψαν στόν ἀγώνα, ἐκεῖνοι πού πᾶνε νά μᾶς ἀποκόψουνε ἀπό τό Χριστό, καί πασχίζουνε νά μᾶς ρίξουνε στή σκλαβιά ἄλλων ἀφεντάδων, ποὖναι πιό δαιμονισμένοι ἀπό τούς Τούρκους. Γιατί καί κεῖνα πού σεβάστηκεν ὁ Τοῦρκος, τ᾽ ἄθεα γράμματα τά πετᾶνε καί πᾶνε νά τά ξερριζώσουνε. Ἀφανίζουνε μοναστήρια, πομπεύουνε τούς καλογέρους καί τίς καλόγριες, κλέβουνε τ᾽ ἅγια δισκοπότηρα καί τά πουλᾶνε γι᾽ ἀσήμι πού θά στολίσει τίς βρωμογυναῖκες. Ἁρπάζουνε τ᾽ ἅγια τῶν ἁγίων καί τά βάζουνε κάτω ἀπό τά πόδια τῆς ἐξουσίας τους, πού τά ὁρίζει κατά τά νιτερέσια της (=συμφέροντα). Τ᾽ ἄθεα γράμματα ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ γένους. Αὐτά λοιπόν τά γράμματα θά μάθουμε στά παιδιά μας;» (ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Μπαστιᾶ, Ὁ Παπουλάκος, Ἐκδοτική Ἀθηνῶν ¹⁰1997, σ. 145-146).

Ὅμως τά τότε «ἄθεα γράμματα», δηλαδή ἡ προσπάθεια γκρεμίσματος καί πετάγματος τῶν –κατά Κόντογλου– πολυτίμητων τζιβαϊρικῶν τῆς παραδόσεώς μας στά ἀζήτητα τῆς Ἱστορίας σέ σχέση μέ τό δαιμονικό κακό, πού γίνεται σήμερα, δέν συγκρίνεται!

Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε τήν πολύ-πολύ πρόσφατη μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ πανθρησκειακή σαλάτα, ὅπου ὁ Χριστός ἐξισώνεται μέ τόν Βούδδα, τόν Μωάμεθ κ.ο.κ. Πρός ἀπόδειξιν αὐτοῦ θά ἀναφέρουμε χαρακτηριστικά σημεῖα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική ὁμιλία τῆς θεολόγου καθηγήτριας κ. Ἑλένης Βασάλου στήν Ἡμερίδα πού ὀργάνωσε στήν Ἀθήνα (23.09.2016) γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν», τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ π. Σαράντης Σαράντος. Ἡ κ. Βασάλου ἀποδεικνύει μέ ντοκουμέντα ὅτι οἱ «ἐγκέφαλοι» τῆς μετάλλαξης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν («προοδευτικοί» θεολόγοι Γιαγκάζογλου, Βαλλιανᾶτος κ.ἄ.) ἐμπνεύστηκαν τίς ἀλλαγές ἀπό πρόγραμμα γιά τά Θρησκευτικά τῆς Νεο-Βουδδιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou, ἡ ὁποία χρηματοδοτεῖται ἀπό τή δυναστεία τῶν Ροκφέλλερς. Ἡ κ. Ἑλένη Βασάλου ἀντιπαραβάλλει τό πρόγραμμα  τοῦ «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά» (GNRC) τῆς Arigatou μέ τό «Νέο Πρόγραμμα», πού ἐξεπόνησε ἡ ὁμάδα τῶν ἀποδομητῶν θεολόγων (Γιαγκάζογλου Βαλλιανάτου καί τῶν ὁμοϊδεατῶν τους) καί ἐνομοθέτησε ἡ συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου μέ ὑπουργό ἀ-Παιδείας τόν ἀπόφοιτο Λυκείου κ. Νίκο Φίλη! Ἡ κ. Βασάλου βρίσκει καταπληκτικές ὁμοιότητες μεταξύ Arigatou καί «Νέου Προγράμματος». Σέ πολλές περιπτώσεις ὄχι μόνο τό νόημα ἀλλά καί ἡ διατύπωση εἶνα πανομοιότυπη, μέχρι καί στήν τελεία καί στό κόμμα. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τό ἑξῆς:  Στό πρόγραμμα τοῦ Arigatou διαβάζουμε: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Arigatou, σ. 113). Τό ἴδιο ἐπακριβῶς ἀναφέρεται στό «Νέο Πρόγραμμα» ὡς ἑξῆς: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά, σσ. 68-69). Καλά, οὔτε ἀντιγραφή δέν μποροῦν νά κάνουν;

Τό Νέο Πρόγραμμα τῶν Γιαγκάζογλου – Φίλη μυεῖ κυριολεκτικά τούς μαθητές, ἤ-δη ἀπό τό Δημοτικό, στίς θρησκεῖες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς καί κυρίως στή δαιμονική συγ-κρητιστική πανθρησκεία! Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν γίνεται ἁπλῶς θρησκειο-λογικό ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο: Οἱ μαθητές καλοῦνται νά διαλογισθοῦν (γιόγκα καί διαλογισμός), νά κατασκευάσουν μία «μαντάλα», πού χρησιμοποιεῖται στόν ἰν-δουϊστικό καί βουδδιστικό διαλογισμό, νά «κατασκευάσουν καί ἀναρτήσουν ἡμερολό-γιο μέ τίς ἑορτές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν» καί ἄλλα πέραν πάσης φαντασίας.

Καί ἀκόμη, τό πιό ἐξωφρενικό εἶναι ὅτι αὐτή τή μύηση στήν πανθρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καλοῦνται νά ὑποστοῦν μόνο τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἐνῶ οἱ μαθητές ἑβραϊκοῦ, μωαμεθανικοῦ καί παπικοῦ θρησκεύματος θά διδάσκονται τά δικά τους καί μάλιστα ἀπό δασκάλους καί καθηγητές, οἱ ὁποῖοι θά προσληφθοῦν ἀπό τό Ὑπουργεῖο ἀ-Παιδείας μετά ἀπό ὑπόδειξη ἀντιστοίχως τῶν ἐν Ἑλλάδι ἑβραίων, μωαμεθανῶν καί παπικῶν καί καθ᾽ ὑπέρβαση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν κανονικῶς διοριζομένων δασκάλων καί καθηγητῶν! Αὐτό κι᾽ ἄν εἶναι σκάνδαλο! Τό ἀποκαλύπτει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ ἐπιστολή του πρός τόν πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα (20 Σεπτεμβρίου 2016), ἡ ὁποία ὅμως ἐπιστολή –ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο– δέν ἔκανε νά ἱδρώσει τό «αὐτί» τοῦ κ. Τσίπρα, ἀλλ᾽ οὔτε ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (4-7.10.2016) χρησιμοποιήθηκε, δυστυχῶς, ὅπως θά ἔπρεπε, μέ ἀποτέλεσμα ἁπλῶς νά συσταθεῖ μία Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας, πού θά συζητήσει τό θέμα μέ τήν Πολιτεία. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐν τῷ μεταξύ θά διδαχθεῖ μέ βάση τό ἀπαράδεκτο καί ἐπικίνδυνο «Νέο Πρόγραμμα», καί βλέπουμε. Δηλαδή θρίαμβος Φίλη – Γιαγκάζογλου.

Οἱ ἀποδομητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί οἱ ἐθνομηδενιστές ἀντιστρέφουν καί διαστρέφουν ἐκτός ἀπό τά Θρησκευτικά καί τήν Ἱστορία. Νά τί διαβάζουμε στό «Βιβλίο Γλώσσας» τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, τεῦχος α´, σελ. 44.  Μᾶς τά ἀποκαλύπτει ὁ γνωστός δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός στό ἀφυπνιστικότατο βιβλίο του «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». Εἶναι ἕνα ἀπό τά ἄπειρα δείγματα ἀντιστροφῆς – διαστροφῆς. Διαλέξαμε τό συγκεκριμένο λόγῳ τῆς ἐγγιζούσης ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τό κείμενο ἔχει τίτλο:

«Ἡ Ἰταλία μᾶς κήρυξε τόν πόλεμο!» (καί ὑπότιτλο «Κι ἐμεῖς πήγαμε στό ὑπόγειο»). Καί ἀφοῦ κρύφτηκαν στό ὑπόγειο, διαμείβονται οἱ ἑξῆς ἄθλιοι διάλογοι: «Μετά γύρισε (ὁ μπαμπᾶς) στή μαμά καί τῆς εἶπε πώς θά τρέξει στήν τράπεζα νά σηκώσει λεφτά. "Δέν ἔχουμε δραχμή", εἶπε κι ἔφυγε τρέχοντας στή σκάλα...». Ὅταν ὁ προκομμένος ὁ μπαμπᾶς γύρισε ἀπό τήν τράπεζα ἀπογοητευμένος, γιατί ἡ τράπεζα ἦταν κλειστή καί δέν μπόρεσε «νά σηκώσει λεφτά», πῆγαν σ᾽ ἕνα ὑπόγειο, «στῆς κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί τό σπίτι της ἔχει ὑπόγειο καί τό λιακωτό της εἶναι τσιμεντένιο καί δέν μποροῦν νά τό τρυπήσουν οἱ μπόμπες». Καί ὁ μπαμπᾶς –πρότυπο ἥρωα– πῆρε στήν ἀγκαλιά του τόν ἀφηγητή, παιδί μικρό καί τοῦ εἶπε:

«–Ἄκη, ἀπό σήμερα θά γίνεις ἄνδρας». Καί ὁ Ἄκης, ἐμπνεόμενος ἀπό τήν «γενναιότητα» τοῦ πατέρα του, ἀπάντησε:

«Ἐγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δέν ἤθελα νά γίνω σήμερα ἄντρας....». Βεβαίως, γιατί οἱ ἄντρες στρατεύονται καί πολεμοῦν! Ἐνῶ ὅσοι δέν θέλουν νά γίνουν ἄντρες, παίρνουν τό Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί ἀπόλυσης καί σπεύδουν στά ὑπόγεια καί ἄσε τά κορόϊδα νά κατασκοτώνονται γιά τήν τιμή τῆς πατρίδας! (Δημήτρης Νατσιός «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος Παιονίας, 2015, σ. 203).

Θά ρωτήσει κάποιος –καί δικαιολογημένα– γιατί ὅλο αὐτό τό μίσος, ἡ διαστρέβλωση, τό ψέμα;

Οἱ ἀπάνθρωποι σχεδιαστές τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θέλουν νά φτιάξουν σχολεῖα χωρίς Χριστό, χωρίς ψυχή καί χωρίς πατρίδα καί ἀπό ἐκεῖ νά βγαίνουν οἱ μεταλλαγμένοι ὑπήκοοι τῆς παγκόσμιας ἀπολυταρχικῆς διακυβέρνησης, πού ὀνειρεύονται. Μισοῦν θανάσιμα τόν Χριστό καί τόν ἄνθρωπο. Καί ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν, διότι κατά τόν μεγάλο Ντοστογιέφσκι «Χωρίς Χριστό ὅλα ἐπιτρέπονται»!

Τό σχέδιό τους προωθοῦν μέ τρόπο συστηματικό καί «ἐπιστημονικό».

Βασικοί τρόποι, πού χρησιμοποιοῦν γιά νά διαλύσουν Παιδεία, κοινωνία καί κυρίως νεολαία εἶναι καί οἱ παρακάτω:

1. Ἡ μετατροπή τῶν κοινωνιῶν σέ πολυπολιτισμικές, πολυφυλετικές καί πολυθρησκευτικές.

Ἐπειδή κανένας ἐλεύθερος ἄνθρωπος δέν θά ἤθελε νά ζήσει σέ μιά, «κοινωνία» (κοινωνία ἐντός εἰσαγωγικῶν) τύπου Big Brother (βλ. «1984» τοῦ Τζώρτζ Ὄργουελ), γι᾽ αὐτό ὁ στόχος εἶναι νά διαλυθοῦν οἱ κοινωνίες.

Πῶς θά γίνει αὐτό; Μέσῳ τῆς πολυπολιτισμικότητας, πολυφυλετικότη­τας καί πολυθρησκευτικότητας.

Αὐτές οἱ ἐπίμονες στοχεύσεις γιά τή μετάλλαξη τῶν κοινωνιῶν δημιουργοῦν γκετοποιήσεις καί διαλύουν τόν κοινωνικό ἱστό. Πάρτε τό παράδειγμα τῶν σημερινῶν εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν καί κυρίως τοῦ Παρισιοῦ καί τῶν γκετοποιημένων προαστίων του.

Τά τραγικά γεγονότα τῆς 13ης Νοεμβρίου 2015 στό Παρίσι θά πρέπει νά ἀνοίξουν τά μάτια ὅσων θέλουν νά βλέπουν.

Ἡ multi culti (πολυ-πολιτισμική) ἐκπαίδευση εἶναι στίς προτεραιότητες τοῦ «νέου σχολείου», τῆς «νέας ἐκπαίδευσης» ἤ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», ὅπως τά ὀνομάζουν οἱ ἅγιοί μας.

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ στόχος τῆς Νέας Τάξης εἶναι ἡ δημιουργία ἄ–ριζων ἀνθρώπων μέσα σέ μία διαλυμένη κοινωνία. Ἀπρόσωπων καί ἀνέστιων ἀνθρώπων σέ μιά ἀπρόσωπη κοινωνία, ὅπου θά κυριαρχεῖ ὁ φόβος (βλ. ἄνθηση τρομοκρατίας), μέ στόχο νά ἐκχωρήσουμε τήν προσωπική, πολιτική καί ἐθνική ἐλευθερία μας, γιά νά ἐξασφαλίσουμε τάχα ἀσφάλεια. Ὅποιος ὅμως θυσιάζει τήν ἐλευθερία γιά χάρη τῆς ἀσφάλειας, δέν ἀπολαμβάνει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο οὔτε καί εἶναι ἄξιος γι᾽ αὐτά, λόγῳ τῆς δουλοφροσύνης του!

2. Ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Ἡ ὁμοφυλοφιλική «ἀτζέντα», ἔχει μιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις στίς προτεραιότητες τῆς ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐδήλωσε τό 2014 ὁ ἴδιος ὁ Ἀμερικανός Ἀντιπρόεδρος Τζό Μπάιντεν, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς.

Τά παιδιά πρέπει νά υἱοθετήσουν τή διαστροφική ἄποψη ὅτι τό φύλο ἐπιλέγεται (ἐννοεῖται μετά τή γέννηση).

Θυμηθεῖτε τίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» πού προωθοῦνται παγκοσμίως μέ σπόνσορες τίς κορυφαῖες πρεσβεῖες τῶν χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου, μέ πρῶτες-πρῶτες τίς Η.Π.Α.

Στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, αὐτοῦ τοῦ νέου φασισμοῦ, δέν θά πρέπει κανείς νά εἶναι «ὁμοφοβικός». «Ὁμοφοβία», σύμφωνα μέ τούς νεοταξίτες ἰνστρούχτορες εἶναι μιά νοσηρή, μιά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά ἀρνητισμοῦ καί δυσανεξίας ἀπέναντι στή «διαφορετική» σεξουαλική ἐπιλογή.

Ὁπότε τά πράγματα ἀντιστρέφονται. Δέν εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, πού θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἄσχημα καί ἐνδεχομένως νά κρύβουν τήν παρέκκλισή τους, ἀλλά καλλιεργοῦνται αἰσθήματα ἐνοχῆς στούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, γιατί δῆθεν καταπιέζονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι, καί ἐν τέλει καλλιεργοῦνται στούς φυσιολογικούς αἰσθήματα ἐνοχῆς, ἐπειδή δέν εἶναι καί αὐτοί ὁμοφυλόφιλοι!

Τό προβαλλόμενο πρότυπο ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἀμφισεξουαλικός (ὁ ἀνδρόγυνος ἄνθρωπος). Θυμηθεῖτε τήν Κοντσίτα, πού τῆς δώσανε πρό τριετίας τό βραβεῖο τραγουδιοῦ στή Γιουροβίζιον.

3. ῾Η «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ»

Ὁ κατάλογος τῶν κατασκευασμένων ἀπό τή Νέα Τάξη «φοβιῶν» εἶναι ἀρκετά πλούσιος. Ὅμως οἱ πιό ἐπικίνδυνες «φοβίες» ἀπέναντι στό «διαφορετικό» εἶναι –κατ᾽ αὐτούς– ἡ ὁμοφοβία, ἡ ἰσλαμοφοβία καί ἡ φοβία ἀπέναντι στό ἐθνικά διαφορετικό, ἡ ὁποία, αὐτή ἡ τελευταία, βαφτίζεται «ρατσισμός».

Θά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Νέα Τάξη ἔχει καί τή δική της γλῶσσα, τή «νέα γλῶσσα». Τά ἔχει πεῖ ὅλα αὐτά ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ στό γνωστό του βιβλίο «1984», τό ὁποῖο ἔγινε καί ταινία· σᾶς συνιστῶ νά τή δεῖτε (ὑπάρχει σέ ἀντι-νεοταξικά blogs).

Στή νέα γλῶσσα λοιπόν ἀλλάζει ἡ τρέχουσα σημασία τῶν λέξεων. Ἔτσι «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» (ἕνας ἀπό τούς κύριους στόχους τῆς σύγχρονης προπαγάνδας καί τοῦ «νέου σχολείου» τῶν («ἄθεων γραμμάτων») εἶναι ἡ ἀπενεργοποίηση τῶν ὑγιῶν ἀντανακλαστικῶν προστασίας τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς, ἱστορικῆς, φυλετικῆς καί βιολογικῆς συνέχειας καί αὐτοσυντήρησής του, πού ἔχει ὁ Ἕλληνας καί γενικῶς ὁ δυτικός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ στόχος ὅλης αὐτῆς τῆς πολυ-πολιτισμικῆς κλπ. προπαγάνδας.

Εἶναι ἐκφραστικό ἕνα σκίτσο: Ἴσως τό ἔχετε δεῖ. Ἕνα μαυράκι λέγει σ᾽ ἕνα συνομήλικό του λευκό παιδάκι «Εἶμαι περήφανος πού εἶμαι μαῦρος». Ὁ ἄλλος ἀπαντᾶ: «Αὐτό εἶναι ὑπέροχο».

Καί ἀπό κάτω: Λέγει ὁ μικρός λευκός: «Καί ἐγώ εἶμαι περήφανος γιά τήν καταγωγή μου». Καί τό μαυράκι τόν «καρφώνει»: «Εἶσαι ρατσιστής»!

Ἡ Νέα Τάξη μέ τήν ἐπικόλληση ἐτικέτας –«ρετσινιᾶς», σάν κι αὐτή τοῦ «ρατσιστῆ», ἐπιδιώκει νά ἀπομονώσει ὅσους γίνονται ἐνοχλητικοί.

4. Βομβαρδίζουν τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο. Στόχος τους εἶναι ἡ κατάργηση νοῦ καί λογικῆς.

Στή μάχη γιά νά δημιουργηθεῖ ὁ «νέος ἄνθρωπος» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» μέσῳ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», δηλαδή τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης», ὁ ἄνθρωπος πού θά ἔχει ἀπενεργοποιημένη τή σκέψη καί τήν κρίση (αὐτό κάνουν καί οἱ νέες αἱρέσεις ἤ σέκτες), ἐκτός ἀπό τήν Πίστη στόν Χριστό, ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, ἐκτός ἀπό τήν ἱστορική ἀλήθεια βομβαρδίζουν καί τή λογική (τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο).

Ἔτσι προωθοῦνται στήν ἐκπαίδευση ἡ «πλάγια σκέψη», ἡ «σκέψη χαμηλῶν πιθανοτήτων» (ἔχουν καί ἐπιστημονικοφανῆ ὀνόματα), ἡ συναισθηματική νοημοσύνη (πού εἶναι πολύ τῆς μόδας), ἡ ἐκπαίδευση στόν «Νοῦ τῆς Νύκτας» κ.ἄ. (βλ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη, «Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ Χειραγώγηση;», σσ. 297, 301, 252 κ.ἄ.)

Οἱ ἐπιχειρήσεις αὐτές «κατεδάφισης» τῆς λογικῆς καί τῶν προαναφερθέντων συνδυάζονται μέ τήν ἐπιχείρηση ἐναντίον τῆς γλώσσας, πού ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν γλωσσική ἀνεπάρκεια τῶν μαθητῶν, πού καί αὐτό δέν εἶναι «ἀτύχημα», ἀλλά ἔγκλημα ἐκ προμελέτης.

Γιά τό θλιβερό ἐπίπεδο τῆς γλώσσας τῶν νέων παιδιῶν σήμερα στήν Ἑλλάδα καί στή Δύση εὐθύνονται ἐκτός τῶν ἄλλων καί δύο συνειδητές ἐπιλογές τοῦ «νέου σχολείου», πού εἶναι: α) Ἡ προτεραιότητα στήν προφορική καί ὄχι στή γραπτή γλῶσσα καί β) Τό γεγονός ὅτι δέν γίνεται συστηματική διδασκαλία τῆς Γραμματικῆς καί τοῦ Συντακτικοῦ.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά παραπάνω προωθοῦνται πιό εὔκολα καί ἀποτελεσματικά καθώς ἡ ταλαίπωρη χώρα μας κυβερνᾶται μέ «ντιρεκτίβες» πού ἔρχονται ἀπ᾽ ἔξω. Τό διευθυντήριο τῶν Βρυξελλῶν καί ἄλλα παρόμοια κέντρα σχεδιάζουν καί οἱ δικοί μας ὡς πρόθυμοι Ναί-Ναί-κοι ὑλοποιοῦν. Πολλές φορές μάλιστα γίνονται καί βασιλικώτεροι τοῦ βασιλέως.

Τά ἀποτελέσματα

Τά ἀποτελέσματα ὅλης αὐτῆς τῆς ἐργώδους προωθήσεως τῆς διάλυσης εἶναι αὐτό πού εἶχε πεῖ ὁ μέγας διδάχος μας Πατροκοσμᾶς, ὁ ἅγιος τῶν ἀδούλωτων σκλάβων τῆς Τουρκοκρατίας: «Θά βγοῦν πράγματα ἀπό τά σχολεῖα πού δέν τό βάνει ὁ νοῦς σας» καί «Τό κακό θά σᾶς ἔρθει ἀπό τούς διαβασμένους» καί παραμορφωμένους –θά συμπληρώσουμε ἐμεῖς– ἀπό τά «ἄθεα γράμματα».

Κατά τήν εὔστοχη ἐπισήμανση τοῦ δασκάλου Δημήτρη Νατσιοῦ «Οὐδέποτε ὑπῆρχαν στόν κόσμο καί στόν τόπο μας τόσοι ἐγγράμματοι καί τέτοια φτώχεια πνευματική».

Μέ τά «ἄθεα γράμματα» τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης» ἑτοιμάζονται νέοι γενίτσαροι τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Μακάρι ὅλα αὐτά, πού ἐπισημάναμε, νά ἦσαν «φοβίες» καί «συνωμοσιολογίες», ὅπως θά σπεύσουν νά ἀποφανθοῦν ἀπαξιωτικά οἱ πλουσίως ἀμειβόμενοι διαμορφωτές γνώμης καί ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἡ πραγματικότητα ὅμως μιλᾶ ἀπό μόνη της καί μᾶς πληγώνει.

«Ὅσο προχωρεῖ ὁ καιρός καί τά γεγονότα», ἔλεγε τό 1936 ὁ Γιῶργος Σεφέρης, «ζῶ ὁλοένα μέ τό ἐντονότερο συναίσθημα πώς δέν εἴμαστε στήν Ἑλλάδα· πώς αὐτό τό κατασκεύασμα πού τόσο σπουδαῖοι καί ποικίλοι ἀπεικονίζουν καθημερινά, δέν εἶναι ὁ τόπος μας, ἀλλά ἕνας ἐφιάλτης μέ ἐλάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μέ μιά πολύ βαριά νοσταλγία. Νά νοσταλγεῖς τόν τόπο σου, ζῶντας στόν τόπο σου, τίποτε δέν εἶναι πιό πικρό...». (Κατά παράθεση Δημήτρη Νατσιοῦ, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σ. 78).

Ἀντιμετώπιση

«Καί τώρα τί κάνουμε;» θά ρωτήσετε δικαιολογημένα.

Καί ἀπαντοῦμε:

• Ἡ λύση εἶναι κάθε ἐνορία καί κάθε μοναστήρι νά γίνει ἕνα μετερίζι ἀντίστασης στήν ἐπέλαση τοῦ κακοῦ καί τῆς νεοταξικῆς βαρβαρότητας.

• Νά ξαναβροῦμε τόν καλό μας ἑαυτό μέ τά πολυτίμητα τζιβαϊρικά τῆς παραδόσεώς μας: πίστη, πατρίδα, οἰκογένεια, γλώσσα, φιλότιμο, σεβασμό, καθῆκον, ὑπομονή, ἀγωνιστικότητα καί τόσα ἄλλα.

• Νά λειτουργήσει ξανά τό Κρυφό Σχολειό.

• Οἱ δάσκαλοι καί καθηγητές, πού ἀγαποῦν τά παιδιά, νά βάλουν στήν ἄκρη τά «Βιβλία γλώσσας», πού κατήντησαν κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ περιοδικά ποικίλης ὕλης καί συνταγές μαγειρικῆς, καί νά δώσουν στά παιδιά Χριστό καί Ἑλλάδα, χρησιμοποιώντας ἄλλα διδακτικά βιβλία, πού ἔχουν ἀποσυρθεῖ ἀπό τούς ἀποδομητές Νεοταξίτες.

• Νά δοθεῖ τό βάρος τῆς ἀγωγῆς στήν Οἰκογένεια καί στήν Ἐκκλησία (ἀφοῦ τό σχολεῖο εἶναι τό κύριο μέσο τῆς πνευματικῆς γενοκτονίας τῶν παιδιῶν μας).

• Νά δουλέψει κυρίως τό Παράδειγμα.

• Περισσότερο νά μιλοῦμε στόν Θεό γιά τά παιδιά καί ὄχι στά παιδιά γιά τόν Θεό καί μάλιστα χωρίς παράδειγμα.

• Σέ ὅλη αὐτή τή διαδικασία πνευματικῆς ἀντίστασης σπουδαῖο ρόλο ἔχει νά παίξει ὁ δάσκαλος. Νά τί μᾶς λέγει ὁ θεοφώτιστος ἀγαπημένος ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστός δάσκαλος, ἰδίως στίς μέρες μας! Τά παιδιά εἶναι ἄγραφες κασσέττες· ἤ θά γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἤ βυζαντινή μουσική. Τό ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἕχει μεγάλη εὐθύνη καί, ἄν προσέξη, μπορεῖ νά πάρη μεγάλο μισθό ἀπό τόν Θεό. Νά φροντίζη νά διδάσκη στά παιδιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοί νά περνᾶνε κάποια μηνύματα στά παιδιά γιά τόν Θεό καί γιά τήν Πατρίδα. Ἄς σπείρουν αὐτοί τόν σπόρο, καί ἄς μήν τόν δοῦν νά βλαστάνη. Τίποτε δέν πάει χαμένο· κάποια στιγμή θά πιάση τόπο. Καί πάντα μέ τό καλό, μέ ἐπιείκεια, μέ ἀγάπη νά φέρωνται στά παιδιά. Νά προσπαθοῦν νά ξυπνᾶνε τό φιλότιμό τους. Τό παιδί θέλει ἀγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά τήν στεροῦνται τελείως στό σπίτι. Ἂν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν τά παιδιά, θά τούς ἀγαπήσουν καί ἐκεῖνα, καί τότε θά κάνουν πιό εὔκολα τό ἔργο τους.

Ἐμᾶς ὁ δάσκαλος μέ τήν βέργα μᾶς χτυποῦσε, ὅταν ἔβλεπε ἀταξία, ἀλλά ἀγαποῦσε τά παιδιά καί τά παιδιά τόν ἀγαποῦσαν. Δέν εἶχε δικά του παιδιά καί τά ἀγαποῦσε τά παιδιά πολύ. Γι᾽ αὐτό λέω ὅτι καλοί εἶναι οἱ γονεῖς πού γεννοῦν πολλά παιδιά καί γίνονται πολύτεκνοι, ἀλλά καλύτεροι εἶναι οἱ σωστοί ἐκπαιδευτικοί πού ἀναγεννοῦν τοῦ κόσμου τά παιδιά καί γίνονται ὑπέρ-ὑπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν ἀναγεννημένους ἀνθρώπους στήν κοινωνία, καί ἔτσι γίνεται καλύτερη». (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, σ. 307)

Καί γιά νά κλείσουμε μέ τόν ἰσαπόστολο καί ἱερομάρτυρα Πατροκοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν ἀνεπανάληπτο Διδάσκαλο τοῦ Γένους μας μέ τοῦ ὁποίου τά ἀφυπνιστικά κηρύγματα ἱδρύθηκαν 1.100 σχολεῖα κατώτερα καί 210 ἀνώτερα, ὅπου διδασκόταν καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς θά ἔκλεινε τά σημερινά σχολεῖα μέ τά ἄθεα γράμματα, γιά νά φτιάξει πραγματικά σχολεῖα μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

Νά τί λέγει σέ μιά ἀπό τίς Διδαχές του:

«Καλά, χριστιανοί μου, μοῦ ἐχαρίσετε τά παιδιά σας, ἀμή νά ἰδοῦμεν, ἔχετε καί σχολεῖον ὁπού νά διαβάζουν, νά μανθάνουν γράμματα τά παιδιά μας; –Δέν ἔχομε, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.– Τέτοια παιδιά ἀγράμματα μοῦ ἐχαρίσετε; Τί τά θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιά ὡσάν τά γουρουνόπουλα νά ἔχω δέν τό καταδέχομαι, διατί εἶμαι ὑπερήφανος. Χάρισμά σας. Ὡσάν θέλετε χαρίσετέ μου καί ἕνα σχολεῖον ἐδῶ εἰς τήν χώραν σας νά μανθάνουν τά παιδά μας γράμματα, νά ἠξεύρουν ποῦ περιπατοῦνε καί τότε νάν τά εὔχωμαι νά ζήσουν, νά προκόψουν.

Ἀμή δέν εἶναι καλά νά βάλετε ὅλοι σας νά κάμετε ἕνα ρεφενέ, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους νάν τό κυβερνοῦν τό σχολεῖον, νά βάνουν διδάσκαλον νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά καί πλούσια καί πτωχά χωρίς νά πληρώνουν; Διατί ἀπό τό σχολεῖον μανθάνομεν τό κατά δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τό ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τά πάντα ἀπό τό σχολεῖον τά μανθάνομεν, διατί χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος. Καλύτερα νά ἔχης εἰς τήν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικόν παρά νά ἔχης βρύσες καί ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τό σῶμα, τό δέ σχολεῖον ποτίζει τήν ψυχήν, τό σχολεῖον ἀνοίγει τές ἐκκλησίες, τό σχολεῖον ἀνοίγει τά μοναστήρια. Ἀνίσως καί δέν ἤτανε σχολεῖα, ποῦ ἤθελα ἐγώ νά μάθω νά σᾶς διδάσκω;» [Βλ. Ἰωάννου Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές (καί Βιογραφία), Διδαχή Α1, ἐκδ. «Τῆνος», Ἀθήνα, χ.χ., σ. 142].

Ἄς εὐχηθοῦμε μέ τίς πρεσβεῖες του καί πάντων τῶν Ἁγίων καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου νά βροῦμε καί πάλι τόν δρόμο μας.

Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστικοί καί αἰσιόδοξοι. Ἡ νίκη, «μέ μαθηματική ἀκρίβεια», θά εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως προφήτεψε ὁ Πατροκοσμᾶς, ἀναφερόμενος καί στίς σημερινές μεγάλες δυσκολίες καί στήν ἐξοντωτική φορομπηχτική πολιτική, ὅπου «θά φορολογήσουν ἀκόμη καί τά κοτέτσια», στό τέλος λέγει ὅτι «δέν θά προλάβουν»!

Σᾶς εὐχαριστῶ  

Πηγή: (Ἱερός Ναός Ἁγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης, Κυριακή 9 Ὀκτωβρίου 2016, Συνδιοργάνωση Ἱ. Ν. Ἁγίου Φωτίου καί Συλλόγου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη»), Ακτίνες

Την Πέμπτη 6 Οκτώβριου 2016, στον μεθοριακό σταθμό του Καπετάν Αντρέεβο της Βουλγαρίας, στα σύνορα με την Τουρκία, έγιναν τα εγκαίνια της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (European Border and Coast Guard – EBCG), που αντικαθιστά την FRONTEX με σκοπό να ενισχύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, προσφέροντας περισσότερη ασφάλεια.

Τα εγκαίνια έγιναν από τον Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και ΙθαγένειαςτηςΕυρωπαϊκής Ένωσης κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο.

***

Όταν η Ελλάδα σπάει κάθε ρεκόρ από την «εισβολή», μέσω Τουρκίας, των περισσότερων παράτυπα εισερχομένων πρόσωπων, από κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν το 2015 στην Ελλάδα εισήλθαν από την Τουρκία 856.723 πρόσφυγες- μετανάστες.

Όταν λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια, μπήκαν στο Έβρο περισσότεροι από 200 μετανάστες – πρόσφυγες.

Όταν οι μεταναστευτικές ροές, τον Απρίλιο του 2016, «έφεραν» στη Ελλάδα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πάπα Φραγκίσκο να βρεθούν από κοινού με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, και τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Όταν η Βουλγαρία, η οποία έχει σηκώσει συρματόπλεγμα σε μήκος 130 από τα 259 χλμ. των συνόρων της με την Τουρκία, κατέγραψε τους επτά πρώτους μήνες του 2016 μόλις 2.573 αφίξεις μεταναστών-προσφύγων ενώ στην Ελλάδα μόνο τους τρεις πρώτους μήνες του 2016, ο αντίστοιχος αριθμός, με στοιχεία της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ, έφτασε τα 151.453 άτομα !!!

Θα περίμενε κανείς τα εγκαίνια της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής να γίνουν στην Ελλάδα.

Δεν είναι η Ελλάδα η πρώτη από τις ευρωπαϊκές χώρες που δέχεται το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών και προσφύγων ;

Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά και στην πρώτη αξιολόγηση των αδυναμιών λειτουργίας της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, που θα γίνει μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, όπως δήλωσε σήμερα (12-10-2016) ο εκτελεστικός διευθυντής του νέου οργανισμού, Φαμπρίτσε Λετζέρι θα συμμετάσχουν μόνο τρεις χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Σλοβενία, Φινλανδία).

Και εδώ, απούσα η Ελλάδα λες και εδώ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις μεταναστευτικές ροές.

***

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, και δυστυχώς, χρησιμοποιώντας τον Έλληνα Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας –αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι λειτουργεί εις βάρος της χώρας μας, δίνοντας προτεραιότητα σε άλλες χώρες (Βουλγαρία, Γερμανία, Σλοβενία, Φινλανδία) που δεν έχουν το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας, αφήνοντας τη χώρα μας απροστάτευτη στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της και χωρίς να έχει λόγο στα τεκταινόμενα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον τρόπο της, εγκλωβίζει στην Ελληνική επικράτεια τους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που είχαν αρχική επιδίωξη να αναζητήσουν μια αξιοπρεπή και χωρίς φόβο ζωή, μακριά από πολέμους, στην Ευρώπη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ένα ανίκανο και υποτελές εγχώριο πολιτικό σύστημα, συνεχίζει να παραδίδει την Εθνική μας κυριαρχία και να συναινεί – ενεργά και παθητικά - στην μετατροπή της πατρίδας μας σε τριτοκοσμική αποικία.

Αλεξανδρούπολη, 12 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)

Σχετική Συνέντευξη:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κατερίνη 10-10-2016

Την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε συνάντηση των μελών της ένωσής μας και ύστερα από πολύωρη συζήτηση και με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Πολιτεία και την Εκκλησία αποφασίσαμε ομόφωνα τα εξής:

1. Αρνούμαστε να διδάξουμε τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης. Είναι πολύ επιεικής ο χαρακτηρισμός «επικίνδυνα και απαράδεκτα» που απέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε αυτά. Αντλούμε αυτό το δικαίωμα από το Σύνταγμα της Ελλάδας και συγκεκριμένα από το άρθρο 103, παράγραφο 1 του Συντάγματος και άρθρο 24 του ν. 3528/2007 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και  σύμφωνα με τον ίδιο νόμο άρθρο 25, παράγραφο 3.

2. Αποφασίσαμε να διδάξουμε το μάθημα, σύμφωνα με τα βιβλία των μαθητών, τα οποία διανεμήθηκαν κανονικά και βρίσκονται στην διάθεση των καθηγητών αλλά και των μαθητών όπως ακριβώς τόνισαν στις δηλώσεις τους τόσο ο υπουργός όσο και ο Αρχιεπίσκοπος.

3. Αρνούμαστε μια μικρή μειοψηφία του παράνομου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός» εντελώς αντιδημοκρατικά και αυθαίρετα να καθορίζει αποκλειστικά το περιεχόμενο και τις μεθόδους διδασκαλίας του μαθήματός μας. Είναι εντελώς ανέντιμο να μην συμμετέχει στο σχεδιασμό των νέων προγραμμάτων το Πανελλήνιο όργανο που εκπροσωπεί τον κλάδο μας και είναι η ΠΕΘ  (Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων) αλλά και η Εκκλησία.

4. Ήταν  σκόπιμη και εντελώς προσχεδιασμένη η προσπάθεια επιβολής των νέων προγραμμάτων ξαφνικά τον Σεπτέμβριο για  να προκαλέσει αναστάτωση στους καθηγητές, στους μαθητές και στα σχολεία ώστε να φανεί σαν αίτημα «δικό μας» δηλαδή των Θεολόγων εκπαιδευτικών η συγγραφή νέων βιβλίων. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών σε «θρησκειολογική σούπα».  Αποτελεί πάγιο αίτημά μας η αναμόρφωση των σχολικών εγχειριδίων γιατί πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Άλλο πράγμα όμως νέα βιβλία και άλλο πράγμα αυτή η ανιστόρητη και παράνομη επιβολή ενάντια στο Σύνταγμα τους Νόμους και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης νέων προγραμμάτων που ωθούν και προσηλυτίζουν τους ορθόδοξους μαθητές στην αθεΐα και την πολυθρησκεία.

5. Απαιτούμε όπως ακριβώς η κυβέρνηση με το νόμο που ψήφισε τον Μάιο και ορίζει πως οι Έλληνες Μουσουλμάνοι, οι Έλληνες Εβραίοι και οι Έλληνες Ρωμαιοκαθολικοί  μπορούν και έχουν το δικαίωμα να κάνουν το δικό τους ξεχωριστό ομολογιακό μάθημα να ισχύσει ακριβώς το ίδιο και για τους Έλληνες Ορθόδοξους μαθητές που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών μας. Με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση συντηρεί και προωθεί μια τέτοια κατάφορη ανισότητα εις βάρος των ορθοδόξων μαθητών;

6. Καλούμε τις ενώσεις των Γονέων, τους συλλόγους γονέων και όλους τους πολίτες να αντιδράσουν σε αυτή την κατάφορη αδικία εις βάρος των παιδιών μας. Είναι απαραβίαστο δικαίωμα από τις διεθνείς συνθήκες να διδαχθούν τα παιδιά μας την πίστη των γονέων τους.

7. Δεν έχουμε επιμορφωθεί και είμαστε ουσιαστικά έξω από την διαδικασία διδασκαλίας του νέου προγράμματος. Είναι απαραίτητο να προηγηθεί ενημέρωση και πρότυπη διδασκαλία από τους συμβούλους ώστε να κατανοήσουμε το νέο τρόπο και την ουσία των αλλαγών που προτείνει το υπουργείο παιδείας και αυτό διότι η πράξη πολλές φορές δίνει άλλη οπτική, σε σχέση με αυτήν την πρώτη ματιά που δίνει η προφορική και πρόχειρη, βιαστικά δοσμένη ενημέρωση.

8. Τέλος είναι σημαντικό να έχουμε οι  καθηγητές και  οι μαθητές τα νέα βιβλία, τα οποία θα είναι καρπός της συνεργασίας όλων όσων εμπλέκονται σε αυτή την διαδικασία Εκκλησίας, ΠΕΘ και Πολιτείας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να ορίζουμε το περιεχόμενο, την ουσία και τους στόχους του μαθήματος «οι καθηγητές της τάξης» και όχι οι «θεωρητικοί» του ΙΕΠ και του Υπουργείου.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ

Ο Πρόεδρος                    Η Γραμματέας

Μπεϊνάς Ιωάννης               Τολιοπούλου Άννα

Πηγή: Ακτίνες