Μόνο αποστροφή και αηδία θα μπορούσαν να προκαλέσουν εικόνες σαν και αυτές που είδαμε χθες στο Σύνταγμα, το οποίο έκλεισε για χάρη των Ομοφυλόφιλων την Κυριακή το απόγευμα!

Ξεκαθαρίζουμε εξαρχής ότι σεβόμαστε όλες τις ιδιαιτερότητες και τις επιλογές του καθενός, αλλά μέχρι το σημείο που αυτές θίγουν ή προσβάλλουν τη Δημοκρατία, το Σύνταγμα, την αξιοπρέπεια, την αισθητική, τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας.

Δυστυχώς, για ακόμη μια φορά γίναμε διεθνώς ρεζίλι, με τις εικόνες που σας μεταφέρει το 24ωρο … Και οι οποίες για μια ελάχιστη μειοψηφία, αντιπροσωπεύουν την πρόοδο και την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους!

Εικόνες με τη βεβηλωμένη πολύχρωμη ελληνική σημαία, για την οποία χιλιάδες Ελλήνων έχουν δώσει και τη ζωή τους. Κανένας Εισαγγελέας δεν έκρινε σκόπιμο να παρέμβει!

Ο Υπουργός οικονομικών μαζί με Βουλευτές και Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Τσακαλώτος, Καρανίκας, Ζαχαριάδης κλπ), παρόντες, να νομιμοποιούν και να επισφραγίζουν με την παρουσία τους, τον απόλυτο ξεπεσμό της Ελλάδας εν έτει 2017.

 Τα κόμματα της αντιπολίτευσης τσιμουδιά, υπό τον φόβο μην τους κολλήσουν οι “Φασίστες της Μειοψηφίας” ταμπέλες τύπου “ομοφοβικός”, ρατσιστής κλπ κλπ.

Χθες, ενώ έπρεπε η χώρα να έχει κηρυχθεί σε Εθνικό Πένθος, αφού η πολιτεία και η επί δεκαετίες ανοχή της, φέρει ακέραια την ευθύνη για τον χαμό του μικρού Μάριου από το Μενίδι, ούτε ένας πολιτικός δεν παρέστη στην κηδεία του μικρού.

Αντιθέτως οι του ΣΥΡΙΖΑ, μη νιώθοντας βέβαια κανένα βάρος για αυτή την απώλεια, το διασκέδασαν με τους ομοφυλόφιλους, νομιμοποιώντας με την παρουσία τους κάθε πράξη καταπάτησης του Ελληνικού Συντάγματος και των Αρχών της Δημοκρατίας.

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ “ΚΥΡΙΕΣ” και “ΚΥΡΙΟΙ”.

Και ας μας κολλήσετε όποια “ταμπέλα” θέλετε!

Στο τέλος θα επικρατήσει η Δημοκρατία των πολλών έναντι του Φασισμού των ολίγων.

Δεχόμαστε οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα ή διαφορετικότητα, αλλά η ανοχή έχει και τα όριά της.

Άλλο η ανοχή και η αποδοχή της ιδιαιτερότητας και άλλο το να επιθυμεί κάποιος αυτή να αποτελέσει πρότυπο για τη νέα γενιά!

Καλούμε όλα τα κόμματα της Ελληνικής Δημοκρατίας να τοποθετηθούν επισήμως για τις εικόνες που όλη η Ελλάδα είδε χθες, κυρίως μέσω του Διαδικτύου.

Ο λαός χρειάζεται ξεκάθαρες κουβέντες και όχι άλλα “ναι μεν αλλά…”.

Υ.Γ: Και να θυμόμαστε πότε πότε ότι σε αυτή τη ζωή δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Όπως επίσης ότι ο σεβασμός κερδίζεται, δεν τον απαιτούμε!

Η στρατιωτικός Βάσιλική Μπουμπουλούδη (Λοχίας ΕΠΟΠ), που έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες, με την πατριωτική της στάση να σκαρφαλώσει πάνω στον ιστό της ελληνικής σημαίας που βρίσκεται μπροστά στο ΚΑΠΗ της Αλεξανδρούπολης...

...και αφού την ξεμπέρδεψε για να κυματίζει όπως πρέπει τις απέδωσε τιμές, προκαλώντας πανελλήνια συγκίνηση και τεράστιο ενδιαφέρον σήμερα με μια ανάρτηση της στα κοινωνικά δίκτυα τοποθετείται για την αλλοίωση της Ελληνικής Σημαίας.

Έγραψε συγκεκριμένα:

Νιώθω ντροπή αντικρίζοντας την ελληνική σημαία πολύχρωμη.

Η ελληνική σημαία διαθέτει συμβολισμούς που αναδεικνύουν τον πολιτισμό και την ιστορία μας.

Σέβομαι όλες τις ιδιαιτερότητες και τις επιλογές του καθενός, αλλά μέχρι ένα σημείο.

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ!!!

(Ἡ παροῦσα εἰσήγηση ἐκφωνήθηκε στό συνέδριο μέ θέμα «Μελέτες τοῦ Ἁγίου Ιωάννου», πού πραγματοποιήθηκε ὑπό τήν εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Σόφιας καί Πατριάρχου Βουλγαρίας κ. Νεοφύτου, στή Σόφια Βουλγαρίας, στίς 9 καί 10 Ἰουνίου 2017, καί τό ὁποῖο διοργάνωσε ἡ ἐνορία τοῦ ἀρχαίου Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου (Ροτόντα). 

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Πρώτα ἀπ’ὅλα, θά θέλαμε νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Αὐτοῦ Μακαριότητα, τόν Μητροπολίτη Σόφιας καί Πατριάρχη Βουλγαρίας κ.κ. Νεόφυτο.

Δεύτερον, θά θέλαμε νά εὐχαριστήσουμε τήν Ὀργανωτική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου «Μελέτες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου» γιά τήν τιμή τῆς πρόσκλησής μας σ’αὐτό τό Συνέδριο.

Τέλος, θά θέλαμε νά ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπός μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρέχει τήν εὐλογία του στό Συνέδριό μας καί εὔχεται σέ ὅλους μας τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τό θέμα, τό ὁποῖο θά ἀναπτύξουμε στήν ἀγάπη σας εἶναι «Πῶς ἡ Ὀρθοδοξία ξεπέρασε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας».

Στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, κατά τόν 15ο αἰώνα, πρίν τήν ἄλωση τῆς Πόλεως τό 1453, διαμορφώθηκαν κυρίως δύο ἀντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Τό πρῶτο στρατόπεδο, αὐτό τῶν λατινοφρόνων καί παποφίλων, μέ ἡγέτη τόν ἀποστάτη καί λατινόφρονα Βησσαρίωνα Νικαίας, ὁ ὁποῖος τελικῶς ἐνσωματώθηκε πλήρως στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί ἔγινε Καρδινάλιος, πρότεινε τήν συμμαχία μέ τήν Δύση πρός ἀπόκρουση τοῦ τουρκικοῦ κινδύνου, καί ἐπηρέασε ἀποφασιστικά τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η' Παλαιολόγο, πού ἀγωνιοῦσε γιά τήν τύχη τῆς αὐτοκρατορίας, τόν ὁποῖο παρέσυρε στήν ταπεινωτική ὑπογραφή τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439), δεκατέσσερα μόλις χρόνια πρίν ἀπό τήν ἅλωση.

Τό δεύτερο στρατόπεδο, αὐτό τῶν Ὀρθοδόξων, μέ ἡγέτη τόν ἅγιο Μᾶρκο Ἀρχιεπίσκοπο Ἐφέσου τόν Εὐγενικό, ἀγωνίστηκε νά ἀποτρέψει τήν ψευδοένωση μέ τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί ἐπηρέασε τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ. Ἤθελε τό Ἔθνος νά διασώσει πρό παντός τήν πολιτιστική του ὀντότητα καί αὐτοσυνειδησία, γιατί γνώριζε τήν ἀναμφισβήτητη ἱστορική ἀλήθεια ὅτι τά ἔθνη χάνονται, ὄχι ὅταν χάσουν τήν κρατική τους ὀντότητα, ἀλλά ὅταν χάσουν τήν πολιτιστική τους ταυτότητα, τήν ψυχή τους. Ἐφ' ὅσον ἡ ὁποιαδήποτε βοήθεια τῆς Δύσεως στίς διπλωματικές διαπραγματεύσεις προϋπέθετε τόν ἐκλατινισμό τῶν Ὀρθοδόξων, ἔπρεπε τό Ἔθνος νά στηριχθεῖ στίς δικές του δυνάμεις. Καί μολονότι προέβλεπαν ὡς ἀναπότρεπτη τήν ὑποταγή στούς ἀλλοθρήσκους, πίστευαν ὅτι θά δημιουργοῦνταν οἱ συνθῆκες τῆς ἀναβιώσεως καί τῆς παλιγγενεσίας. Ὑπό τό πρόσχημα τῆς βοηθείας, οἱ Δυτικοί οὐσιαστικῶς θά κατακτοῦσαν καί πάλι τήν Κων/λη. Κατάκτηση καί ἡ μία, κατάκτηση καί ἡ ἄλλη. Στήν ὑπό τούς Τούρκους, ὅμως, κατάκτηση θά παρέμενε τό πλεονέκτημα τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρεπείας, τό ὅτι δηλ. τό Ἔθνος δέν θά πρόδιδε οἰκειοθελῶς τίς παραδόσεις του, δέν θά θυσίαζε τήν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τό οὐσιαστικώτερο στοιχεῖο τῆς ἐθνικῆς του ταυτότητας. Ἐπιπλέον, ἡ μεγάλη πολιτιστική ὑπεροχή ἔναντι τῶν Τούρκων καί τό παντελῶς ἀνόμοιο τοῦ θρησκεύματος θά ἀποτελοῦσαν δυσμενεῖς παράγοντες γιά τόν πλήρη ἐξισλαμισμό, ἐνῶ ἀντίθετα μέ τούς Φράγκους ὁ ἐκλατινισμός θά ἦταν εὐκολώτερος.

Ἡ ψευδοένωση Φερράρας-Φλωρεντίας ἐπιβλήθηκε ἐκ τῶν ἄνω καί εἶχε πολιτικά κίνητρα, τελείως ξένα πρός τόν πνευματικό στόχο τῆς ἀληθινῆς εἰρήνης καί τῆς ἀληθινῆς ἑνώσεως. Γι' αὐτό καί ἀνατράπηκε ἐκ τῶν κάτω καί εἶναι πλέον, ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κ. Heussi, ἕνα ἁπλό χαρτί^[1] . Οἱ Ὀρθόδοξοι, λόγῳ τῆς κατεπείγουσας καί ἀγωνιώδους ἀνάγκης νά λάβουν βοήθεια, ἀντί νά μεταβοῦν στή πόλη τῆς Βασιλείας καί νά στηρίξουν τήν ἐκεῖ ἀντιπαπική Σύνοδο, σύρθηκαν σέ μία λεγομένη «σύνοδο» ἀσυνήθους διαδικασίας καί διάρκειας, ὑποχώρησαν σ’ ὅλες τίς ἀπαιτήσεις τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, καί προσέφεραν στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀνεκτίμητη βοήθεια καί ἀναγνώριση, χωρίς νά λάβουν τά συμφωνηθέντα ἀνταλλάγματα. Ἐνίσχυσαν, ἐν πρώτοις, μέ τήν συμμετοχή τους τό κῦρος τοῦ αἱρεσιάρχη «Πάπα» Εὐγενίου τοῦ Δ', τόν ὁποῖο ἡ μεταρρυθμιστική Σύνοδος τῆς Βασιλείας εἶχε καθαιρέσει, καί συνετέλεσαν ἔτσι στή διάλυση αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀλλά καί τῶν ἐλπίδων γιά ἐκδημοκρατισμό τῆς ἀπολυταρχικῆς μοναρχίας τοῦ αἱρεσιάρχη «Πάπα». Νομιμοποίησαν κατόπιν, μέ ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου, τίς ἐπιδιώξεις τῶν «Παπῶν», περί πρωτείου καί κυριαρχίας ἐπί τῆς καθόλου Ἐκκλησίας. Κυρίως, ὅμως, προσέφεραν στήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ τήν βάση, πάνω στήν ὁποία στηρίχθηκαν οἱ ἑπόμενες ψευδοσύνοδοι τοῦ Τριδέντου (1545-1563) καί τῆς Α' Βατικανῆς (1870) γιά τήν δογματοποίηση τοῦ πρωτείου καί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ «Πάπα». Αὐτό, πού ἐπί αἰῶνες ἐπεδίωκε νά ἐπιτύχει ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ μέ συστηματική νόθευση κειμένων, τό προσέφεραν οἱ λατινόφρονες καί παπόφιλοι «Ὀρθόδοξοι» στήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας.

Αὐτή, λοιπόν, τήν προσφορά τῶν λατινοφρόνων πρός τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀγωνίστηκαν καί πέτυχαν νά ἀκυρώσουν ὁ φύλακας τῆς πίστεως, Ὀρθόδοξος λαός τῆς Κων/λεως, ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος^[2] 

1. Ἡ ὀργή τοῦ φύλακα τῆς πίστεως, Ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς Κων/λεως

Στήν Κων/λη ὁ Ὀρθόδοξος λαός δέν εἶχε κάνει δεκτή τήν ψευδοένωση, γιατί ἤθελαν τήν καλή ἕνωση μέ τούς Παπικούς, ἐπί τῇ βάσει τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως καί Ζωῆς^[3] . Ἔτσι, τό πλῆθος ἦταν ἐνθουσιασμένο μέ τή σθεναρή στάση, πού κράτησε ὁ ἅγιος Μᾶρκος κατά τή διάρκεια τῆς ψευδοσυνόδου. Τόν ὑποδέχθηκε θριαμβευτικά, θεωρώντας τον πραγματικό ὑπέρμαχο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἔβλεπε τόν ἅγιο Μᾶρκο ὡς τόν μοναδικό Ἱεράρχη, πού εἶχε τό θάρρος καί τήν ἱκανότητα νά ὑπερασπισθεῖ τήν ὀρθή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἐπιστροφή τῆς ὀρθόδοξης ἀντιπροσωπίας στήν Κων/λη ὑπῆρξε ἐρέθισμα γιά τή γενικότερη ἔκφραση τῆς δυσφορίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως. Τήν 1η-2-1440 ἀποβιβάζονταν στήν Κων/λη, ἐπανακάμπτοντας ἀπό τήν Φλωρεντία, οἱ λατινόφρονες Ἕλληνες Ἀρχιερεῖς, τούς ὁποίους, μέ ἔκδηλη ἀγωνία, ἀνέμεναν τά πλήθη τοῦ λαοῦ. Ὁ λαός τῆς Βασιλεύουσας γιά δύο ὁλόκληρα χρόνια δέν δοκίμαζε τόση ἀγωνία ἀπό τήν ἀπειλή τῶν Τούρκων, ὅση ἀπό τούς ἀόριστους φόβους του, μήπως στήν Φλωρεντία κινδυνεύσουν τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς πίστεως τῶν Πατέρων του. Ὁ λαός ζητοῦσε νά μάθει, ἄν στήν Φλωρεντία νίκησε ἡ Ὀρθοδοξία. Οἱ προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας, διαισθανόμενοι τήν ὀργή τοῦ λαοῦ, ἀπαντοῦσαν, μεταμελημένοι : «πουλήσαμε τήν πίστη μας˙ ἀνταλλάξαμε τήν εὐσέβεια μέ τήν ἀσέβεια˙ προδίδοντας τήν καθαρή θυσία, γίναμε ἀζυμῖτες…»^[4]. Σύμφωνα μέ τόν Δούκα, οἱ ἐφιάλτες τῆς Ὀρθοδοξίας, κατάμεστοι αἰσχύνης καί τρέμοντας τήν κατακραυγή τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, καταριόντουσαν τήν ὥρα, κατά τήν ὁποία ὑπέγραψαν τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς Φλωρεντίας : «ἡ δεξιά αὐτή ὑπέγραψε, ἔλεγαν, νά κοπεῖ˙ ἡ γλώσσα ὡμολόγησε, νά ἐκριζωθεῖ»^[5].

Ὀ λαός τῆς Κων/λεως ἀπό τήν πρώτη στιγμή συντάχθηκε μέ τό μέρος τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ἀνάγκασε τούς ἀργυρώνητους προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας νά χτυποῦν τά στήθη τους, ἐπιδεικνύοντας μεταμέλεια, ἐπειδή συνέπραξαν στήν τραγωδία τῆς Φλωρεντίας. Ἤδη ὁ λαός εἶχε ἀκούσει ἀπό τό στόμα τοῦ ἁγίου Μάρκου ὅτι ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Φλωρεντίας θά ἀνατραπεῖ καί ἡ ψευδοένωση θά ἀκυρωθεῖ^[6] . Καί αὐτός ἀκόμη ὁ αὐτοκράτορας Ἰωάννης, φοβούμενος τήν ἐξέγερση τοῦ λαοῦ, δέν μίλησε ὑπέρ τοῦ ὅρου τῆς Φλωρεντίας^[7]. Ὁ λαός, στοιχώντας στίς ὁδηγίες τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, οὔτε τόν Πατριάρχη οὔτε τόν Αὐτοκράτορα φοβόταν. Ὁ Σύλβεστρος Συρόπουλος γράφει ὅτι «οἱ πιστοί τῆς Κων/λης περισσότερο στηρίζονταν καί καταφρονοῦσαν τά γεγονότα στή Σύνοδο καί παρασιωποῦσαν καί τό μνημόσυνο τοῦ Βασιλιᾶ»^[8]. Οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί τῆς Κων/λεως ἀρνοῦνταν νά συλλειτουργήσουν μέ τούς λατινόφρονες. Στήν Κων/λη «οὔτε ὁ πάπας μνημονεύονταν, οὔτε ὁ ὅρος ἀναγνώσθηκε, οὔτε κάτι ἄλλο καινοτομήθηκε»^[9].

Ἡ ἐξέγερση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ κατά τοῦ πραξικοπήματος τῆς Φλωρεντίας ἦταν τέτοια, ὥστε σύντομα ἀναγκάστηκαν ὅλοι σχεδόν οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι, πού ὑπέγραψαν τήν ψευδῆ ἕνωση, ν’ ἀνακαλέσουν τήν ὑπογραφή τους μέ νεώτερη δήλωση^[10] . Ἡ ἀντίδραση τοῦ λαοῦ τῆς Κων/λεως κατά τῶν λατινοφρόνων, μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ἐμφανιζόταν μεγαλύτερη καί περισσότερο ὀργανωμένη. «Οἱ λατινόφρονες ἀποφεύγονταν. Οἱ ὑποστηρικτές τῆς ψευδοενώσεως βρίσκονταν ὅλο καί περισσότερο ἀπομονωμένοι. Στούς ναούς, πού λειτουργοῦσαν, δέν σύχναζαν πιστοί. Ἀκόμη καί αὐτοί, πού τούς ἐπισκέπτονταν ἀπό περιέργεια, οἱ φίλοι τους τούς ἀπέφευγαν»^[11]. Ὁ Ὀρθόδοξος λαός δέν ἤθελε νά ἔχει ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς λατινόφρονες Ἐπισκόπους καί κληρικούς. Ὁ ἅγιος Μᾶρκος σέ ἐπιστολή του ἀπό τήν Λῆμνο, ὅπου ἦταν ἐξόριστος, πρός τόν ἱερομόναχο Θεοφάνη στόν Εὔριπο περιγράφει αὐτήν τήν ἀντίδραση τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ: «Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀδελφούς, παίρνοντας θάρρος ἀπό τήν ἐξορία μου, ἐλέγχουν τούς ἀλιτήριους καί παραβάτες τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῶν πατρικῶν θεσμῶν, καί τούς δυσφημίζουν παντοῦ ὡς καθάρματα, χωρίς νά ἀνέχονται οὔτε νά συλλειτουργοῦν μ’αὐτούς, οὔτε νά τούς μνημονεύουν ὡς Χριστιανούς»^[12].

Ἀπό τήν ἀνωτέρω περιγραφή καταδεικνύεται ἡ στάση τοῦ λαοῦ καί ἡ συμβολή του στήν ἀποκατάσταση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ λαός, ὄχι μόνο γνώριζε τήν πίστη του, ἀλλά καί τήν στάση, πού ἔπρεπε νά κρατήσει, ὅταν αὐτή προδιδόταν. Καί ἡ στάση αὐτή ἧταν ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τους λατινόφρονες.

2. Ἅγιος Μᾶρκος Ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός, ὁ ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὅπως ὅλοι οἱ μετά τό σχίσμα ἅγιοι Πατέρες, ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ἐκμεταλλευόμενος τήν παντελῆ ἐξασθένηση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, θέλησε νά ὑποτάξει τήν Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία θά τοῦ δινόταν ἐκ τῶν προτέρων ὡς ἀντάλλαγμα, προκειμένου νά βοηθήσει, ὅπως ἔλεγε, στρατιωτικά και οἰκονομικά τήν καταρρέουσα αὐτοκρατορία. Εἶναι γεγονός ὅτι, ἄν δέν ὑπῆρχε, κατ’ εὐδοκίαν Θεοῦ, σ’ αὐτήν τήν κρίσιμη γιά τήν Ὀρθοδοξία περίοδο ὁ ἅγιος Μᾶρκος, θά εἶχε φραγκέψει, ἐκλατινιστεῖ ὅλη ἡ Ἀνατολή καί ἡ ἀληθινή πίστη θά εἶχε ἐξαλειφθεῖ ἀπό τή γῆ.

Τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Μᾶρκος δέν ἀγωνίσθηκε μόνο κατά τή ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας-Φερράρας, πρᾶγμα πού εἶναι σέ πολλούς γνωστό, ἀλλά ἀγωνίσθηκε καί μετά τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας καί τήν ἐπάνοδο στήν Κων/λη. Αὐτοί μάλιστα οἱ τελευταῖοι ἀγῶνες του, οἱ ὁποῖοι σέ πολλούς εἶναι ἄγνωστοι, ἔχουν ἴσως μεγαλύτερη σημασία, διότι θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι οἱ κατά τήν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας ἀγῶνες του δέν τελεσφόρησαν, ἐφ’ὅσον ὑπογράφτηκε τελικῶς ἡ ψευδοένωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ἐνῶ οἱ μετά τήν ψευδοσύνοδο ἀγῶνες του εἶχαν πλήρη ἐπιτυχία, ἐπειδή ἔγιναν αἰτία νά ἐπανέλθει ἡ Ὀρθοδοξία καί νά καταδικασθεῖ συνοδικῶς ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Φλωρεντίας καί μαζί ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ.

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός, ἀφοῦ ἐπέστρεψε ἀπό τήν Φλωρεντία, ἕνα καί μοναδικό σκοπό ἔθεσε. Ν’ ἀγωνιστεῖ καί ν’ ἀποδείξει παράνομη, ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη καί ἄκυρη τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας καί τόν ὅρο τῆς ψευδοῦς ἑνώσεως Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ, πού ὑπογράφτηκε ἀπ’ὅλους. Τό καϊαφικό συνέδριο τῆς Φλωρεντίας ἔπρεπε μέ κάθε θυσία ν’ ἀποκηρυχθεῖ ἀπό ὅλο τό ὀρθόδοξο πλήρωμα. Ὁ γενναῖος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου ἔθεσε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας καί τόν «ἑνωτικό» ὅρο της στήν κρίση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως τοῦ φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας ὀρθοδόξου λαοῦ.

Ἐπίσης, ὁ ἅγιος Μᾶρκος διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ ὅλους ὅσους ὑπέγραψαν τήν ψευδοένωση στήν Φλωρεντία καί ὅσους τούς ἀκολουθοῦσαν. Ἀρνήθηκε νά ἔλθει σέ ὁποιαδήποτε ἐπαφή μέ τόν νέο λατινόφρονα Πατριάρχη Κων/λεως Μητροφάνη καί τούς ὁμόφρονές του.

Ἀναφέρει ὁ ἴδιος: «ἐγώ, λοιπόν, ἀφοῦ χωρίστηκα ἀπ'αὐτούς (τούς λατινόφρονες), γιά νά εἶμαι ἑνωμένος μέ τούς ἁγίους πατέρες καί διδασκάλους, κάνω σέ ὅλους φανερή τήν γνώμη μου μέ τά γραφόμενά μου, ὥστε νά μπορεῖ ὁ καθένας, πού θέλει, νά κρίνει, ἄν ἔχαιρα γιά τά ὑγιῆ δόγματα ἤ ἄν δέχθηκα τήν γενομένη ἕνωση μέ διεστραμμένα δόγματα καί διδασκαλίες»^[13].

Ὁ Σ. Συρόπουλος, ἀναφερόμενος στήν διαδικασία γιά τήν ἐκλογή τοῦ νέου Πατριάρχου, λέγει ὅτι ὁ ἅγιος Μάρκος δέν εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία οὔτε μέ τή Σύνοδο. «Ὁ βασιλιάς καί οἱ ἄρχοντες δέν ἔκαναν καθόλου λόγο γιά τόν Ἐφέσου, γιά νά παραστεῖ στήν ψηφοφορία, ἐπειδή τόν βρῆκαν νά εἶναι χωρισμένος ἀπό ὅλους, πού ἀποτελοῦσαν τήν Σύνοδο»^[14].

Ἐκτός ἀπό τήν προσωπική του παύση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς λατινόφρονες, ὁ ἅγιος Μᾶρκος παρότρυνε τόν κλῆρο καί τόν λαό οὔτε αὐτοί νά ἔχουν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τόν αἱρεσιάρχη «Πάπα» καί τούς γραικολατίνους.

Λέγει ὁ ἴδιος: «Νά ἀποφεύγετε, λοιπόν, κι ἐσεῖς, ἀδελφοί, τήν κοινωνία μέ τούς ἀκοινώνητους καί τή μνημόνευση τῶν ἀμνημονεύτων. Νά, ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός Μᾶρκος, σᾶς λέω ὅτι αὐτός, πού μνημονεύει τόν πάπα ὡς ὀρθόδοξο ἀρχιερέα, εἶναι ἔνοχος, ὥστε νά ἐκπληρώσει ὅλο τόν λατινισμό, καί νά φτάσει μέχρι τό σημεῖο νά κουρέψει ἀκόμη καί τά γένεια του. Ὁ λατινόφρων θά κριθεῖ μαζί μέ τούς Λατίνους καί θά λογισθεῖ ὡς παραβάτης τῆς πίστεως»^[15]. «Νά ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, τούς εἰσηγητές καί ἐπιβεβαιωτές τῆς λατινικῆς καινοτομίας»^[16]. «Νά τούς ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί (τούς λατινόφονες) καί τήν κοινωνία μ'αὐτούς. Γιατί αὐτοί εἶναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι ἐργάτες, πού μετασχηματίζονται σέ ἀποστόλους Χριστοῦ». Καί καταλήγει: «Νά στέκεστε, κρατώντας τίς ἔγγραφες καί ἄγραφες παραδόσεις, πού παραλάβατε, γιά νά μήν συναρπαχθεῖτε ἀπό τήν πλάνη τῶν ἀθέσμων καί ἐκπέσετε ἀπό τόν ἐπιστηριγμό σας»^[17].

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἔχει, θά λέγαμε, στό θέμα τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας κάτι τό μοναδικό, τό ὁποῖο, ἀφ’ ἑνός μέν θά εἶναι μεγίστη ἀπώλεια, ἄν δέν σημειωθεῖ, ἀφ’ ἑτέρου δέ δεικνύει τήν βεβαιότητα καί τήν ἀσφάλεια, πού ἔνοιωθε, ἀπομακρυνόμενος ἀπό τούς φορεῖς τῆς αἱρέσεως. Αὐτό τό μοναδικό εἶναι ὅτι ἤθελε νά διατηρήσει τήν διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, ὄχι μόνο ἐν ὅσῳ ζοῦσε, ἀλλά καί μετά θάνατον.

Ὅταν, λοιπόν, πλησίασε τό τέλος τοῦ ἁγίου Μάρκου καί βρίσκονταν πλησίον του οἱ Ὀρθόδοξοι συναγωνιστές του, καθώς ἐπίσης καί πολλοί ἄλλοι ἐπίσημοι καί μή, ἄφησε τίς τελευταῖες ὁδηγίες, οἱ ὁποῖες μιλοῦν γιά τήν μετά θάνατον διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας του. Τό κείμενο αὐτό εἶναι ἕνα ὁμολογιακό κειμήλιο, τό ὁποῖο καί μόνο του χαρακτηρίζει τόν ἅγιο. Δείχνει ὅτι, ἐνῶ βρίσκεται στό τέλος τῆς ζωῆς του, ἔχει νεανικό παλμό καί δύναμη. Δείχνει τό πόσο εἶχε κατανοήσει ὁ ἅγιος τήν ἀξία τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καί τήν ἀσφάλεια, πού ἔνοιωθε σ’αὐτήν, καί ἐπιπλέον ὅτι, ἀναχωρῶντας ὁ ἴδιος ἀπό τήν παροῦσα ζωή, εἶχε τήν καθαρή καί ἀνόθευτη πίστη ὡς τό μεγαλύτερο ἐφόδιο πρός συνάντηση τοῦ Κυρίου. Εἶχε τήν συναίσθηση ὅτι, ὡς διακόψας τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία ἀπό’δῶ, θά συναντοῦσε τούς διακόψαντας τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία ἁγίους, τούς διωγμένους γιά τήν πίστη, τούς μάρτυρες τῆς ἀληθείας καί ὅλους ὅσους ἀγάπησαν τήν καθαρότητα καί ἀκεραιότητα τῆς πίστεως καί ὅσους ἔπαθαν γι’αὐτήν. Μέ ὅλους αὐτούς εἶχε ταυτισθεῖ στήν παροῦσα ζωή καί γι’αὐτό καί μετά θάνατον ἤθελε νά γνωρίζουν ὅτι παραμένει σ’αὐτή τήν πίστη.

Τά βασικά σημεῖα τῆς ὁμιλίας εἶναι τά ἑξῆς : Μέ ὅλους ὅσους εἶχε διακόψει τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία γιά τά θέματα τῆς πίστεως, δέν ἤθελε οὔτε στήν κηδεία του οὔτε στό μνημόσυνό του νά παρευρεθοῦν, οὔτε πολύ περισσότερο νά φορέσουν ἄμφια, τάχα γιά νά τόν τιμήσουν, ὁ Πατριάρχης δηλ. καί οἱ Ἀρχιερεῖς του. Δέν ἤθελε νά νομισθεῖ ἀπό τούς πολλούς, ἔστω καί ὡς ὑπόνοια, ὅτι κρυφά εἶχε ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους. Δέν ἐπιθυμοῦσε μέ τούς λατινόφρονες, Πατριάρχη καί Ἀρχιερεῖς, καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία, οὔτε καί μετά θάνατον. Δήλωνε ὅτι ἧταν πεπεισμένος ὅτι, ὅσο ἀπομακρυνόταν ἀπ’ αὐτούς ἐκκλησιαστικά, τόσο προσέγγιζε τόν Θεό, ἑνωνόταν μέ τήν ἀλήθεια καί τούς ἁγίους. Ὅσο ἀπεναντίας πλησίαζε αὐτούς, τόσο ἀπομακρυνόταν ἀπό τόν Θεό καί τούς διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἤθελε, ἀναφέρει τελειώνοντας, καμμία κοινωνία ἐκκλησιαστική, γιά να μήν ἀναμιχθοῦν στήν πίστη τά ἄμικτα^[18] .

Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ἀσφάλισε τούς πιστούς ἀπό τόν κίνδυνο τοῦ ἐκλατινισμοῦ καί διήγειρε κάθε ὀρθόδοξη συνείδηση ἐναντίον τῆς παπικῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία μηχανευόταν τά παντα, γιά νά ὑποδουλώσει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι συμμορφώνονταν πρός τά σαλπίσματα τοῦ ἀρχηγοῦ, ἁγίου Μάρκου, καί δέν συλλειτουργοῦσαν μέ τούς λατινόφρονες, δέν ἐπικοινωνοῦσαν μ’αὐτούς, καί δέν μνημόνευαν τούς ψευδεπισκόπους, πού ὑπέγραψαν τήν ψευδῆ ἕνωση τῆς Φλωρεντίας.

3. Γεννάδιος Σχολάριος. Ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κων/λεως μετά τήν Ἅλωση

Στό πλευρό τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ στάθηκε ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, ὄχι ὡς ἕνας ἁπλός ὀπαδός ἤ σημαντικό μέλος. Εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Μάρκου, ἡ ἀπαράλλακτη εἰκόνα του. Γι' αὐτό καί ὁ ἅγιος Μᾶρκος τόν ἐπέλεξε ἐπισήμως, λίγο πρίν πεθάνει, ὡς συνεχιστή τῶν ἀγώνων του. Πίστευε μάλιστα καί δικαιώθηκε ὅτι ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος θά διεξήγαγε ἐπιτυχέστερα τόν ἀγώνα, λόγῳ τῶν πολλῶν καί ἀναμφισβητήτων προσόντων του, τῆς μεγάλης πολιτικῆς καί διοικητικῆς ἐμπειρίας καί τῆς δυνατότητας νά ἐπηρεάζει τόν αὐτοκράτορα, ὡς ἀνώτατος κρατικός ἀξιωματοῦχος καί σύμβουλος. Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος μέ τούς σθεναρούς καί ἐπίμονους ἀγῶνες του κατέστησε στήν πράξη ἀνεφάρμοστο τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας, ἐπηρεάζοντας τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Παλαιολόγο καί ἐκφράζοντας τήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι, ἐκτός ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, πού ἄντεξε στούς ἐξευτελισμούς καί στίς πιέσεις καί δέν ὑπέγραψε τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς ψευδοσυνόδου, τρία ἀκόμη πρόσωπα ἔφυγαν κρυφά, λίγο πρίν ἀπό τήν ὑπογραφή, γιά νά μή δεχθοῦν πιέσεις. Ὁ ἀδελφός τοῦ αὐτοκράτορα, δεσπότης Δημήτριος Παλαιολόγος, ὁ γνωστός φιλόσοφος τοῦ Μυστρᾶ Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός καί ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος καί ὁρισμένοι ἄλλοι.

Θά περίμενε κανείς ὅτι, μετά τήν ἐπιστροφή τῆς ἀντιπροσωπείας στήν Κων/λη, ὁ Γεννάδιος θά ἔπεφτε στή δυσμένεια τοῦ βασιλέως καί θά ἔχανε τά ὑψηλά διοικητικά ἀξιώματα, πού κατεῖχε, ὡς καθολικός σεκρετάριος τοῦ βασιλέως, γενικός γραμματέας δηλ. τῶν ἀνακτορικῶν ὑπηρεσιῶν, καί καθολικός κριτής τῶν Ρωμαίων, γενικός δικαστής, δηλ., κάτι σάν πρόεδρος του Ἀρείου Πάγου ἤ τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Συνέβη, ὅμως, τό ἀντίθετο. Κράτησε ἀκόμη καί τήν θέση του ὡς ἐπισήμου ὁμιλητῆ κάθε Παρασκευή σέ αἴθουσα τῶν ἀνακτόρων, ἐπί θεολογικῶν καί ἠθικῶν θεμάτων, μέ τήν παρουσία τοῦ βασιλιᾶ καί τῆς συγκλήτου.

Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς εὐνοϊκῆς ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων στάσεως τοῦ αὐτοκράτορα ἧταν ὅτι ἐπέτρεψε στόν Σχολάριο νά ἀντιπαραταχθεῖ ἐλευθέρως πρός τόν ἀπεσταλμένο τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» θεολόγο, λεγόμενο «ἐπίσκοπο» Κορτώνης Βαρθολομαῖο Lapacci, κατά τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ, οἱ ὁποῖες διεξήχθησαν κατ’ἄλλους μέν τό 1444, κατ’ἄλλους δέ τό 1445^[19] . Κατά τίς συζητήσεις αὐτές ἐπιδίωξη τῶν αἱρετικῶν παπικῶν ἦταν ἡ ἀνανέωση τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Γι’αὐτό παρίσταντο ὁ καρδινάλιος καί ἀνηψιός τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» Francesco Condulmer καί πολλοί ἀπό τους λατινόφρονες. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἦταν συντριπτική. Ὁ ἐπίσημος θεολόγος τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» ὑπέστη δεινή ἧττα καί κανείς ἀπό τούς παρισταμένους δέν τόλμησε νά τείνει χεῖρα βοηθείας πρός τόν λεγόμενο «ἐπίσκοπο», πού δεχόταν ἰσχυρά χτυπήματα. Συντετριμμένος ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Γενναδίου ὁ Ἰσίδωρος Ρωσίας, καρδινάλιος πλέον, ἐπιδόθηκε σέ πολυχρόνια προσπάθεια συλλογῆς ὑλικοῦ ἀπό τά πρακτικά τῶν συνόδων, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Γεννάδιο, χωρίς ὅμως νά τό ἀποτολμήσει, ὅταν κατά τό 1452 ἔγινε νέα ἀπόπειρα ἀνανεώσεως τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου.

Τό ἀποτέλεσμα τῶν συζητήσεων στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ δέν ἧταν ἁπλῶς μία θεαματική νίκη στόν θεολογικό διάλογο μέ προσωρινές ἐντυπώσεις. Ἧταν οὐσιαστικῶς διόρθωση καί ἀνάκληση τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς Φλωρεντίας. Μετά τίς συζητήσεις συνετάγη τόμος, ὁ ὁποῖος ὑπογράφτηκε ἀπό τό μεγαλύτερο μέρος ὅσων ὑπέγραψαν τόν ὅρο τῆς Φλωρεντίας, τόν ὁποῖο γιά δεύτερη φορά ἀποκήρυτταν, μετά τήν πρώτη ἀποκήρυξη ἀμέσως μετά τήν ἐπιστροφή ἀπό τήν Ἰταλία. Ἡ σκέψη περί ὑπογραφῆς νέου λιβέλλου πίστεως ἀνήκει στόν βασιλιά, ὁ ὁποῖος θέλησε, μ’αὐτή του τήν ἐνέργεια, ν’ ἀπορρίψει ἀπό τήν συνείδησή του τό βάρος τῶν ταπεινωτικῶν συνθηκῶν τῆς Φλωρεντίας^[20] .

Ἡ ἔκβαση τῶν συζητήσεων τοῦ Ξυλαλᾶ, ἀλλά καί ἡ σαφῶς φιλορθόδοξη στάση τοῦ αὐτοκράτορα, παρά τήν προσποίηση τοῦ λατινισμοῦ, ἀποτελοῦν δικαίωση τῆς ἀποφάσεως τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου νά διατηρήσει τίς θέσεις του καί νά ἐπηρεάζει ἐκ τοῦ σύνεγγυς τίς ἀποφάσεις τοῦ βασιλιᾶ.

Μέ τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ ἄρχισε ὁ Γεννάδιος Σχολάριος τό νέο ρόλο του ὡς ἡγέτη τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐγκατέλειψε πλέον τήν σιωπή καί τήν ἀπόκρυψη πίσω ἀπό τήν σκιά τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ἐμφανῶς κατῆλθε στόν ἀνοικτό στίβο, ἀναγνωρισμένος ἀπ’ὅλους ἡγέτης, ὄχι μόνο λόγῳ τῆς ὑποδείξεώς του ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, ἀλλά καί λόγῳ τῶν ἀναμφισβήτητων προσόντων καί τῆς στερεᾶς καί ἀκλόνητης εὐσέβειας, ἡ ὁποία τόν κατέστησε ἀληθῆ διάδοχο τοῦ ἁγίου Μάρκου. Ἀπό τό 1445 μέχρι τήν πτώση τῆς Πόλεως τό 1453, κάτω ἀπό δύο αὐτοκράτορες, τόν Ἰωάννη Παλαιολόγο, μέχρι τό 1448, καί τόν Κων/νο Παλαιολόγο, ἀπό τό 1449 μέχρι τό 1453, καί κάτω ἀπό δύο καταστάσεις βίου, τοῦ λαϊκοῦ, μέχρι τό 1450, καί τοῦ μοναχοῦ, ἀπό’κεῖ κι ἔπειτα, ἀγωνίστηκε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις, γιά νά ἐπιτευχθοῦν δύο στόχοι. Ν’ ἀνατραπεῖ ἀφ’ἑνός ἡ ἐφαρμογή τοῦ ταπεινωτικοῦ ὅρου τῆς Φλωρεντίας καί νά πεισθοῦν ἀφ’ἑτέρου ἄρχοντες καί λαός ὅτι ἡ σωτηρία τῆς Πόλεως εἶναι περισσότερο ἐξασφαλισμένη, ἐάν στηριχθοῦν στίς δικές τους δυνάμεις καί ὀργανώσουν τήν ἄμυνα καί ὀχύρωση τῆς Πόλεως μέ τά δικά τους οἰκονομικά μέσα, ὅσες θυσίες κι ἄν ἀπαιτήσει αὐτό, παρά ἀναμένοντας τήν ἀμφίβολη βοήθεια τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα», μέ τό ἀντάλλαγμα τῆς προδοσίας τῆς πίστεως^[21] .

4. Ἡ Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας

Οἱ ἐκτεθέντες ἀγῶνες τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου καί λαοῦ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἔφεραν τό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ πανορθόδοξη συνοδική ἐξέγερση ἀποκήρυξε καί κατέκρινε τόν «ἑνωτικό» ὅρο καί τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Φλωρεντίας ὡς «ληστρική, ἐναγῆ, μιαρά, ἄθεσμη, ψευδοσύνοδο κ.τ.ὅ.»^[22]. Αὐτό ἔγινε μέ τήν Σύνοδο τῆς Μόσχας τοῦ 1441^[23], τήν Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ 1443^[24], τήν Ἀπολογία τοῦ Κλήρου τῆς Κων/λεως πρός τόν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η΄ τόν Παλαιολόγο τό 1443^[25], τίς Ἐκκλησίες Μολδοβλαχίας, Σερβίας καί Ἰβηρίας, οἱ ὁποῖες μέ εἰδικές πράξεις, κατεδίκασαν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Φλωρεντίας^[26], τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1450^[27], τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1484^[28], τήν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, Κων/λεως Ἱερεμία, Ἀντιοχείας Ἀθανασίου καί Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου, πρός τούς Ἀγγλικανούς Ἀνωμότους (1716-1725), μέ τήν ὁποία ἀπορρίπτεται ἡ ἐν Φλωρεντίᾳ Σύνοδος, χαρακτηριζομένη ὡς «καϊαφικόν συνέδριον, ὡς ληστρικόν τε καί βίαιον κ.τ.λ.»^[29], καί τέλος τήν Σύνοδο τῆς Κων/λεως τοῦ 1727^[30] .

Ἐπίλογος - Προτάσεις 

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χρσιτῷ ἀδελφοί,

Δέν θά ἦταν καθόλου τολμηρό καί ὑπερβολικό νά ὑποστηρίξουμε ὅτι στις ἡμέρες μας ζοῦμε μία ἀναβίωση τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας. Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, πού συνεκλήθη στά τέλη τοῦ Ἰουνίου 2016, εἶναι μία νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Δέν εἶναι οὔτε ἁγία, οὔτε μεγάλη, οὔτε σύνοδος. Εἶναι μία ληστρική, Φλωρεντινή, αἱρετική, οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδος. Γι’αὐτό μέ βάση τά ὅσα ἀναπτύξαμε θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀδήριτη ἡ ἀνάγκη οἱ Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, καί μάλιστα ὅσες δέν ἔλαβαν μέρος σ’αὐτήν, ἀλλά καί μία νέα Πανορθόδοξη Σύνοδος α) νά καταδικάσουν τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Κρήτης ὡς ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική σύνοδο, β) νά ἀπορρίψουν τά κείμενά της ὡς αἱρετικά, ἰδιαίτερα τό κείμενο γιά τίς σχέσεις μέ τούς ἑτεροδόξους, γ) νά καταδικάσουν τούς διοργανωτές, τούς πρωταγωνιστές, τούς συμμετέχοντες σ'αὐτήν, τούς ὑπογράψαντας καί ἀποδεχομένους τά αἱρετικά κείμενά της, δ) νά καταδικάσουν τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό συγκρητιστικό Οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση, ε) νά ἀποφασίσουν τήν ἀποχώρηση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἀπό τό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλ. αἱρέσεων, στ) νά τερματίσουν κάθε κοινή ἐμφάνιση τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς, καί ζ) νά ἀποχωρήσουν ἀπό τόν ἄγονο διάλογο τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς.

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός νά μᾶς ἀξιώσει νά ζήσουμε τήν Πανορθόδοξη Συνοδική καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, δι'εὐχῶν Σας.

Σᾶς εὐχαριστῶ!

 Πηγή: Κατάνυξις

Θα ξεκινήσω ζητώντας συγγνώμη από τους Σλάβους που είμαι μιγάδα. Εκτός του ότι είμαι Ουκρανή, είμαι και Ελληνίδα.

Κι ενώ συνήθως έχω στο μυαλό μου Σλάβους να κάθονται κάτω με φόρμες πίνοντας, σχεδιάζοντας τις φλυαρίες μου, το υπόλοιπο βίντεό μου είναι αφιερωμένο στους συμπατριώτες μου Έλληνες.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι από κούραση μετά από την οικονομική κρίση η λιτότητα κι όλη η κόλαση που αμόλησαν εκεί, αλλά φαίνεται ότι όλοι οι αναλυτές στην Δύση μιλάνε διαρκώς για τον θάνατο της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Σουηδίας από την ισλαμική παγκοσμιοποίηση και ξέχασαν την Ελλάδα.

Αν θέλετε, αφήστε με πέντε λεπτά να σας πω γιατί η καρδιά μου ραγίζει για την Ελλάδα. Αυτήν την εβδομάδα οι Έλληνες παντού γιορτάζουν την ημέρα ανεξαρτησίας τους και κάποτε κι εγώ ήμουν μία από αυτούς.  Φέτος όμως αρνούμαι. Γιατί; Όχι επειδή δεν σέβομαι την ιστορία της χώρας μας, αλλά γιατί είμαι τσαντισμένη. Γιατί η αλήθεια είναι πλέον ότι οι Έλληνες δεν είναι ανεξάρτητοι πια.

Η Ελλάδα έχασε την ανεξαρτησία της. Η ειρωνική αδικία είναι προφανής, για σκεφτείτε το λιγάκι. Λοιπόν οι Έλληνες γιορτάζουν την ημέρα ανεξαρτησίας τους. Με λίγα λόγια, οι Έλληνες πατριώτες πάλεψαν και νίκησαν στην Επανάσταση εναντίον των Τούρκων μουσουλμάνων δυναστών. Πριν την ανεξαρτησία τους, οι Οθωμανοί εξουσίαζαν τους Έλληνες με την ισλαμική σιδερένια γροθιά τους, εγκαθιστώντας ένα καθεστώς απαρτχάιντ και σκλαβώνοντας ολόκληρους τους πληθυσμούς των προγόνων μας για 400 χρόνια.

Για πάνω από 10 χρόνια ο πόλεμος της Επανάστασης γινόταν με σφαγές ολοκληρωτικές Ελλήνων στην Ιωνία, στην Κρήτη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Μακεδονία, στα νησιά του Αιγαίου κι αλλού όπου συνέβησαν ολόκληρες κοινότητες εξολοθρεύτηκαν. Λουτρό αίματος χύθηκε στο όνομα της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τους μουσουλμάνους τούρκους.

Έτσι, όταν τελικά οι τούρκοι ανετράπησαν τελειωτικά οι Έλληνες ξεκίνησαν μια νέα εποχή ανάπτυξης και ακλόνητου πατριωτισμού. Μεγάλο μέρος των οποίων έγιναν χάρις στις προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν θέλω να σας κάνω να βαρεθείτε με πιο πολύ ιστορία. Να πω μόνο αυτό: Οι Έλληνες έχουν πολλά για τα οποία μπορούν να είναι υπερήφανοι, μια μακριά ιστορία χιλιάδων ετών.

Η Ελλάδα ήταν η κοιτίδα του Δυτικού Πολιτισμού με κορυφαία επιτεύγματα στον χώρο της διοίκησης, είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία φυσικά και οι Επιστήμες, τα Μαθηματικά, η Φιλοσοφία, η Αρχιτεκτονική και οι Τέχνες, τα περισσότερα από τα οποία επηρεάζουν τις ζωές μας σήμερα.

Και τα όρη της και η Μεσόγειος, το φαγητό της και… και τα μωρά της επιπέδου μοντέλων εντείνουν τον Ελληνικό πατριωτισμό. Σήμερα όμως η ιστορία είναι διαφορετική. Βεβαίως οι Έλληνες εξακολουθούν να αγαπούν την ιστορία τους και την χώρα τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι δική τους πλέον. Την πούλησαν και την επέτρεψαν να κατακτηθεί.

Η ανεξαρτησία της Ελλάδος είναι ένα κούφιο φάντασμα του παρελθόντος μας που κάθε χρόνο αντιμετωπίζουμε σαν μια άλλη πραγματικότητα που μας στοιχειώνει. Η πραγματικότητα ότι οι κάποτε ανεξάρτητοι Έλληνες έγιναν σκλάβοι ξανά. Ναι σκλάβοι ενός χρέους από μια Αυτοκρατορία που έχει για άλλη μια φορά ισλαμοφιλικη απόχρωση.

Μια γρήγορη ματιά στο οικονομικό θέμα, δεν θα φάω πολύ χρόνο, θα πω αυτό: Μπαίνοντας στην προβλεπόμενη συστημική κρίση η Ευροζώνη σε μια προσπάθεια να ενώσει 19 χώρες με διαφορετικές δημοσιονομικές πολιτικές, διαφορετικούς δείκτες ανεργίας, με κενά παντού που φαίνεται κι από το ότι απέτυχαν να έχουν κοινούς συμβολισμούς κι έχουν κάτι ουδέτερες γέφυρες πάνω στα χαρτονομίσματα.

Ακολουθεί η ανικανότητα της Ελλάδος να συμβαδίσει, ακολουθούν οι πιο τρελοί όροι διάσωσης που έγιναν ποτέ, η Ελλάδα την έχει μόνιμα πατήσει από οικονομικής πλευράς. Μετά από χρόνια ανθελληνικών όρων που υπογράφηκαν από την κυβέρνηση του Σύριζα και την Νέα Δημοκρατία πριν αυτούς.

Τα μνημόνια παραδίδουν τον εθνικό πλούτο της Ελλάδος για τον επόμενο αιώνα σε ξένα χέρια. Ξένοι θα ελέγχουν το ηλεκτρικό ρεύμα, τις επικοινωνίες, το νερό, τα λιμάνια και του Πειραιά, τους αρχαιολογικούς χώρους, μαρίνες, όλα τα αεροδρόμια, συγκοινωνίες, τουριστική και δημόσια περιουσία, φυσικό αέριο και πετρέλαιο κι οποιεσδήποτε άλλες εθνικές πηγές πλούτου.

Χάρις στο ΔΝΤ, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στην ΕΕ και στους προδότες της Ελληνικής κυβέρνησης που έχουν γίνει οι πόρνες πολυτελείας των ξένων τοκογλύφων, η Ελλάδα έχει χάσει την οικονομική και Εθνική της κυριαρχία. Η χώρα δεν είναι ανεξάρτητη. Έχει γίνει προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων όπου οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι, οι παραγωγοί τελικά πληρώνουν το τίμημα με περικοπές συντάξεων και οι φόροι κατανάλωσης ν’ ανεβαίνουν ακόμη και 25%

Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, με το καλοκαίρι να ’ρχεται σε λίγο δεν μ’ ανησυχεί τόσο η σκλαβιά χρέους όσο η μετανάστευση. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε τοπικό γκέτο παρανόμων μεταναστών. Χάρις στην καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, στο σούπερ κράτος της ΕΕ και στους άπιστους πουλημένους του Ελληνικού Κοινοβουλίου, η Ελλάδα κατάληξε να είναι αποθήκη παρανόμων μεταναστών.

Εξαιτίας της τοποθεσίας που βρίσκεται η Ελλάδα, είναι το σημείο εισόδου κυρίως μουσουλμάνων ανδρών, που δέχτηκαν την πρόσκληση της Μέρκελ, για τα ευρωπαϊκά προνοιακά επιδόματα. Πριν δύο χρόνια ξέρετε είχα σκοπό να επισκεφτώ την Σάμο και την Λέσβο με τον πατέρα μου, αλλά πήγαμε να αγοράσουμε τα εισιτήρια πλοίου στο τουριστικό γραφείο κι ο άνθρωπος εκεί μας είπε:

«Α, όχι, μη τυχόν και πάτε εκεί,οι άνθρωποι κάνουν την ανάγκη τους στον δρόμο εκεί τώρα…

Όλο το νησί καταστράφηκε… μπορεί να σας επιτεθούν… ούτε οι ντόπιοι δεν θέλουν να είναι εκεί, δεν είναι καλό μέρος για να πάτε»

Αυτό έγινε πριν δύο χρόνια. Σήμερα η Λέσβος, η Κως, η Σάμος, η Λέρος, η Κάλυμνος, η Ρόδος, η Σύμη, Χίος Αγαθονήσι, όλα αυτά τα νησιά κατελήφθησαν εντελώς. Είναι μερικά από τα πιο όμορφα νησιά, όχι μόνο της χώρας, αλλά και του κόσμου.

Νησιά που έσφυζαν από τουρισμό, το στήριγμα της Ελληνικής οικονομί ας, τώρα έχουν γίνει μίνι Συρίες και Αφγανιστάν. Αυτό δεν είναι ανεξαρτησία! Αυτή είναι μία μουσουλμανική αυτοκρατορία. Αυτή είναι μία μουσουλμανική κατάκτηση μέσω της παράνομης μετανάστευσης. Μετανάστευση στην οποία συναίνεσε η Ελληνική κυβέρνηση υπό τις διαταγές της Γερμανίας και της ΕΕ.

Ναι είναι μια θλιβερή ιστορία κι αν είσαι Έλληνας όπως εγώ τότε είναι διπλά θλιβερό.

Λοιπόν, υπάρχει ελπίδα στον ορίζοντα; Στο θέμα της μετανάστευσης μπορεί.

Αυτήν την εβδομάδα ο Έλληνας υπουργός μετανάστευσης προειδοποίησε την ΕΕ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει άλλους μετανάστες πια.

Μπορεί να σκέφτεστε: θα είναι για λίγο, στο κάτω κάτω όλοι αυτοί οι μετανάστες απλά περνάνε από την Ελλάδα, κατευθυνόμενοι σε πλουσιότερα κράτη στην Βόρεια και Δυτική Ευρώπη. Όχι ακριβώς. Το Βερολίνο τώρα δηλώνει ότι θέλει να επιστρέψει στην αμφιλεγόμενη συμφωνία του Δουβλίνου, η οποία όταν επιβληθεί στέλνει τους μετανάστες στην ευθύνη της πρώτης χώρας εισόδου, η οποία αν ξέρετε από γεωγραφία, σημαίνει το τέλος της Ελλάδας. Οι μετανάστες που φθάνουν στην Γερμανία ή στην Σουηδία μέσω Ελλάδας, δεν θα πάρουν το άσυλο που ζητούν από αυτές τις χώρες, τότε σύμφωνα με την συμφωνία του Δουβλίνου, επιστρέφονται στην Ελλάδα αντί να απελαύνονται στις χώρες καταγωγής τους.

Εντελώς τερατώδες σύστημα, το οποίο θα καταρρεύσει αμέσως στην επόμενη καταιγίδα μεταναστών.

Το μήνυμά μου για τους Έλληνες και την Ελληνική κυβέρνηση: «Καθώς θυμόμαστε την χαμένη μας ανεξαρτησία αυτήν την εβδομάδα, πείτε ΟΧΙ στη συμφωνία του Δουβλίνου. Πείτε στην καγκελάριο Μέρκελ ότι οι μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη είναι εκεί επειδή τους προσκάλεσε, έτσι ας τους κρατήσει.

Μακάρι οι Έλληνες να είχαν φύγει από την ΕΕ όταν είχαν την ευκαιρία. Μακάρι να μπορούσαμε να διεκδικήσουμε την Εθνική μας κυριαρχία. Την κυριαρχία σ’ ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της γης και θάλασσας στον πλανήτη.

Είναι ώρα να σταματήσουμε να προσποιούμαστε.

Είναι ώρα να σταματήσουμε να ζούμε στο παρελθόν.

Είναι ώρα να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των προγόνων μας, να κοιτάξουμε τους κατακτητές μας στα μάτια και να τους πούμε ΟΧΙ. Και τότε ίσως έρθει η μέρα που να μπορούμε να γιορτάσουμε στ’ αλήθεια την ημέρα της ανεξαρτησίας μας ξανά.

Είμαι η Faith Goldy για την Rebel. media

Πηγή: YouTube , Αβέρωφ

Η Μαρία Παντίσκα (1925-2009) με την εικόνα της στο «Life» έγινε η γυναίκα σύμβολο του Διστόμου

Συμπληρώνονται 73 χρόνια από την αποφράδα μέρα (10-6-1944) κατά την οποία οι ναζιστικές ορδές εκτέλεσαν εν ψυχρώ 218 κατοίκους κάθε ηλικίας του Διστόμου Βοιωτίας. Ειδικότερα, από τους 218 εκτελεσθέντες (114 θήλεα), 20 ήταν νήπια ηλικίας εως 5 ετών, 45 άτομα ηλικίας από 5 έως 20 ετών, 111 άτομα από 20 έως 60 ετών και 42 άνω των 60 ετών.

Οι Γερμανοί, μετά τη σφαγή  των ανθρώπων, έκαψαν και τα σπίτια τους

Εκείνο το πρωϊνό της 10^ης Ιουνίου, σύμφωνα με τις τότε μαρτυρίες, οι Γερμανοί, αφού είχαν επιτάξει δυο φορτηγά αυτοκίνητα ( αρ. κυκλ. 33257 και 24321) που ανήκαν στους Εμμ. Χασούρα και Σπ. Πελεκάνο, επιβίβασαν στρατιώτες ντυμένους με τις ενδυμασίες φυλακισμένων των εκεί φυλακών, παριστάνοντας τους… μαυραγορίτες. Τα φορτηγά σταμάτησαν για λίγο στο Δίστομο και ο επί κεφαλής αξιωματικός ζήτησε πληροφορίες για την ύπαρξη εκεί ανταρτών. Μετά από λίγο έφυγαν, αφού προηγουμένως συνέστησαν στους κατοίκους όταν θα επιστρέψουν να ευρίσκονται όλοι στα σπίτια τους.Οι Γερμανοί με τα δύο φορτηγά έφτασαν στη θέση «Καταβόθρα» στο ενδιάμεσο Διστόμου με το χωριό Στείρι και δέχτηκαν τότε από τα διπλανά υψώματα κατόπιν ενέδρας τα αιφνιδιαστικά πυρά των ανταρτών του ΕΛΑΣ από δύο πλευρές. Τα δύο φορτηγά έπαθαν βλάβες στους τροχούς, κατέβηκαν οι Γερμανοί και άρχισαν να βάλουν κατά των ανταρτών. Μετά την ολιγόλεπτη μάχη, οι αντάρτες ετράπησαν σε φυγή, όταν στο σημείο κατέφθασαν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις που ακολουθούσαν. Σκοτώθηκαν 6 γερμανοί στρατιώτες και ένας αξιωματικός, μαζί και ο οδηγός Σπ. Πελεκάνος, 15 τραυματίσθηκαν βαριά, ενώ από τους αντάρτες 15 ηταν οι νεκροί και άλλοι τόσοι οι τραυματίες.

Οι Γερμανοί, έκαψαν τα δύο φορτηγά, έστειλαν τους τραυματίες στη Λιβαδειά και επέστρεψαν στο Δίστομο. Κατά τη διάρκεια της πορείας τους προς το Βοιωτικό χωριό, άρχισε η τραγωδία του αίματος. Ανύποπτοι οδοιπόροι ή έφιπποι χωριάτες έπεφταν νεκροί απροειδοποίητα από τις σφαίρες των Γερμανών. Γεωργοί που βρίσκονταν στα χωράφια ή στ’ αμπέλια χωρίς διάκριση εφονεύοντο! Στο χωριό σχηματίσθηκαν σωροί πτωμάτων. Όταν οι Γερμανοί κατέβηκαν από τα αυτοκίνητα στην πλατεία του χωριού, άρχισαν τις λεηλασίες, επιτίθεντο και ατίμαζαν γυναίκες, ενώ από ορισμένες απέκοπταν τους μαστούς και η χαριστική βολή που ακολουθούσε, ηταν η λύτρωση τους! Έμπαιναν στα σπίτια και εκτελούσαν εν ψυχρώ, πρώτα τον πατέρα , μετά τη μητέρα και κατόπιν τα παιδιά...

Της σκότωσαν  παιδιά κι εγγόνια και απόμεινε  έρημη και μόνη

Βρέφη εσφάγησαν την ώρα που θήλαζαν, ενώ βρέθηκε βρέφος νεκρό, που είχε στο στόμα του κομμένο κομμάτι από το μαστό της μητέρας!!! Το βρέφος αυτό είχε σπασμένο το κρανίο και είχε μαχαιριά στο λαιμό! (Χριστέ μου!!!)

Τέσσερις χωρικοί που βρέθηκαν σφαγμένοι, είχαν τα έντερα τους τυλιγμένα γύρω από το λαιμό τους! Ο ιερέας του χωριού βρέθηκε ακέφαλος! Το κεφάλι του ήταν πεταμένο μερικά μέτρα μακρύτερα, ενώ του είχαν βγάλει τους οφθαλμούς! Χωριανοί που κατέφυγαν στο σπίτι του ειρηνοδίκη πιστεύοντας ότι θα σωθούν, κατεσφάγησαν! Κάθε σπίτι μετεβλήθη σε σφαγείο!!!

Ο τότε νομάρχης Βοιωτίας Ιωάννης Γεωργόπουλος στην υπ’ αριθ. 101/12-6-44 εμπιστευτική του έκθεση σημείωνε: « Τα συμβαίνοντα εις την περιφέρειαν μου κατά τας δυο τραγικάς αυτάς ημέρας, υπερβαίνουν εις ωμότητα και αγριότητα και αυτήν την νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου και αυτούς τους Σικελικούς Εσπερινούς. Είναι απερίγραπτος η ενεργηθείσα σφαγή από μέρους των οργάνων των αρχών κατοχής κατά του αμάχου πληθυσμού… Λυσσαλέα η αγριότης δεν εφείσθη ούτε των νηπίων!... Ολόκληρον το χωρίον Δίστομον κατεστράφη. Οι εναπομείναντες κάτοικοι αλλόφρονες πλανώνται ανά τας απροσίτους κρύπτας των ορέων…» Τα είπε όλα ο Νομάρχης…

Στην πρώτη επέτειο της σφαγής στις 10-6-1945, τελέστηκε στο Δίστομο το πρώτο ετήσιο μνημόσυνο των σφαγιασθέντων μαζί με εκείνο του προέδρου Ρούσβελτ που συνέπεσαν. Παρέστησαν, εκπρόσωπος του αντιβασιλέως Δαμασκηνού, ο υπουργός Εσωτερικών Κων. Τσάτσος, ο αμερικανός πρέσβης Μακ Βη με τη σύζυγο του και άλλοι επίσημοι. Παρόντα και τα λιγοστά μέλη της οικογένειας Σφουντούρη με τον 5χρονο Αργύρη, που θρηνούν 32 νεκρούς!

Στον επιμνημόσυνο λόγο του ο υπουργός Κων. Τσάτσος είπε ότι « η ελληνική κυβερνησις θα πράξη το παν όπως ανεύρη τους δύο υπευθύνους της πρωτοφανούς ομαδικής σφαγής ταγματάρχη Ρίχαρντ και λοχαγό Κόπφλερ, περιλαμβανομένων μεταξύ των εγκληματιών πολέμου και θα αξιώση την σκληράν τιμωρίαν των»

Το πρώτο μνημόσυνο στο Δίστομο το 1945, με ομιλητή τον Κων. Τσάτσο

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Τα τυχόν λάθη δικά μου, τα ελάχιστα ίσως σωστά του Χριστού μας.

Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας (homosexuality) είναι πολλά και ψυχοσωματικά.

Σύμφωνα με σύγχρονους άγιους (Άγιος Πορφύριος ο Αγιορείτης, Γέροντας Αναστάσιος της ιεράς μονής Κουδουμά στην Κρήτη και άλλους) ο κάθε άνθρωπος ορίζεται σαν ψυχοσωματική οντότητα (30% σωματική και 70% ψυχική). Η σωματική ανθρώπινη διάσταση αφορά την γονιδιακή κληρονομικότητα των προγόνων μας (κυτταρική μνήμη, D.N.A.). Και η σύγχρονη Γενετική μοριακή βιολογία παραδέχεται αυτό που οι Ορθόδοξοι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν σωματικά αδιάβλητα (=ακατηγόρητα) πάθη, που κληρονομούνται από τους προγόνους στους απογόνους μέσω D.N.A.

Η χαρτογράφηση του ανθρώπινου D.N.A. που ολοκληρώθηκε σχεδόν απόλυτα, από το 1995-2005 μ.Χ. κατέπληξε όλον τον κόσμο γιατί επιβεβαίωσε ότι τα 24.000 (περίπου) ανθρώπινα γονίδια, που κληρονομούμε άκοντες (=μη θέλοντες) από τις αλλεπάλληλές γενιές των φυσικών μας προγόνων ευθύνονται αμεσότατα για τις ροπές που έχουμε σε γήρας, θάνατο σωματικό, πάθη, διάφορες αρρώστιες (σχεδόν όλες τις αρρώστιες) όλων των σωματικών ανθρωπίνων συστημάτων: κυκλοφορικό, νευρικό, γενετικό κλπ). Μέσα σε αυτές τις κληρονομούμενες γενετικές ροπές, συμπεριλαμβάνονται και τάσεις για εγκληματική και αντικοινωνική παραβατικότητα (ροπή για έγκλημα, για βία, για αλκοολισμό, ναρκωτικά και σεξουαλική διαστροφή).

Θυμάμαι χαρακτηριστικά, που γεννήθηκαν δυο δίδυμα ετεροζυγωτικά (διαφορετικό ωάριο και σπερματοζωάριο) αγοράκια στην γειτονιά μου –μέσα στην δεκαετία του 1960-1970. Το ένα αγοράκι έγινε υπέρ-γυναικάς και το άλλο το αδελφάκι του ασυναίσθητα ‘’ενστικτωδώς’’ έβαζε ‘’χέρι’’ σε άλλα αγοράκια και εξελίχθηκε σε μεγάλο ομοφυλόφιλο. Και οι δυο μάλιστα ζουν ακόμη και είναι και ευλαβέστατοι και ορθοδοξότατοι, δηλαδή αμαρτωλοί μεν αλλά ασυμβίβαστοι και αγωνιζόμενοι μετανοούντες δε.

Κάθε ένας μας, σίγουρα, έχει παρόμοιες εμπειρίες στο οικογενειακό ή το οικείο περιβάλλον του! Στην τραγική περίπτωση των δυο ετεροζυγωτικών δίδυμων αγοριών υπήρχαν από ‘’γεννησιμιού’’ τους και ορμονικές διαφορές. Το ομοφυλόφιλο αγοράκι είχε ελάχιστη αδρεναλίνη και τεστοστερόνη και περισσότερα οιστρογόνα (γυναικείες ορμόνες). Εδώ, ολοφάνερα, έχουμε κληρονομημένη γενετική ανωμαλία που ο Χριστός επιτρέπει για λόγους που ξέρει Αυτός1. Επίσης, όπως μας έλεγε ο Άγιος Πορφύριος ο Αγιορείτης στο Μήλεσι, όλα τα αγοράκια και τα κοριτσάκια κάπου στην αρχή της εφηβείας τους (περίπου από 11-13 ετών) και για ένα εξάμηνο, περίπου, έχουν μια μικρή αύξηση των αντιθέτων του φύλου τους ορμονών για να ομορφαίνουν (τα αγοράκια μικρή αύξηση οιστρογόνων – τα κοριτσάκια μικρή αύξηση αδρεναλίνης και τεστοστερόνης).

Σε εκείνη ακριβώς την προσωρινή σωματική ‘’φάση’’ τα ταγκαλάκια (οι δαίμονες) πολεμούν εντονότατα τους αθώους και απονήρευτους έφηβους με πονηρούς λογισμούς ομοφυλοφιλίας για να τους δώσουν μπερδεμένη δισεξουαλική κατεύθυνση.

Αυτό το ξέρανε από παλιά στην Κρήτη γι’ αυτό, και σήμερα ακόμη, πολλοί γονείς αγοριών, κυρίως, στα πρώιμα εφηβικά τους στάδια τα οδηγούν –δυστυχώς- να πορνεύσουν για να τα σιγουρέψουν, να ΄΄αντρέψουν΄΄ γιατί φοβούνταν μη τους εξελιχθούν, τα αγόρια τους σε ‘’αδελφές’’. Ο αντίστοιχος μικρότερος φόβος για τα κορίτσια τους, οδηγούσε τους γονείς τους να τα προξενέψουν και να τα παντρέψουν νωρίς.

Αυτές τις πρόωρες ανωμαλίες σεξουαλικής τάσης τις φοβόταν πολύ και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) και στους περίφημους λόγους του περί γάμου συνιστούσε στους γονείς της εποχής του να παντρέψουν το ταχύτερο δυνατό τα παιδιά τους. Αν και, όπως παραπονιόταν ο Άγιος ιεράρχης μας, μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης (έζησε σχεδόν όλο τον 20ο αιώνα, κοιμήθηκε σε ηλικία 104 ετών) μόνον οι τσιγγάνοι (αθίγγανοι) εφαρμόζουν την Χρυσοστομική συμβουλή και παντρεύουν τα παιδιά τους μέχρι το πολύ 16 ετών. Στην εποχή μας αυτό πια σπανιότατα εφαρμόζεται γιατί προέχουν οι σπουδές των παιδιών. Και λόγω οικονομικής καχεξίας και οι ενήλικες άνω των 20 ετών δύσκολα παντρεύονται και πανεύκολα χωρίζουν (λόγω ελλιπούς πνευματικότητας κλπ)

Σημείωνε ο Άγιος Πορφύριος (ο Καυσοκαλυβίτης) ότι οι παρά φύσιν σχέσεις των γονέων (πρωκτικός και στοματικός έρωτας) επειδή είναι ομοφυλοφιλικές (συνειδητά ή ασυνείδητα) διαστροφές αλλοιώνουν το D.N.A. των γεννητόρων και προκαλούν πολλές φορές την γέννηση παιδιών με ροπή προς την έκφυλη σεξουαλική ζωή (ομοφυλόφιλη ή ετεροφυλόφιλη). Τούτο διότι οι γενετήσιες σεξουαλικές ανδρόγυνες σχέσεις όταν για ‘’ποικιλία’’ ερωτικής απόλαυσης παρεκτρέπονται σε παρά φύσιν ανώμαλες σαρκικές σχέσεις εκφυλίζουν την κυτταρική μνήμη του D.N.A. των δυο γονέων. Εξού το Αγιοπατερικό χωρίο: ‘’αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα’’, πασίγνωστη αγιογραφική ρήση.

Ομοίως, όπως πληροφορούμαστε από ζεύγη Αθηναίων, που είχαν επισκεφτεί τον σύγχρονο μεγάλο όσιο Γέροντα Αναστάσιο (της Ιεράς Μονής Κουδουμά 1925-2013 μ.Χ.) παρόμοιες ήταν και οι δικές του τοποθετήσεις. Μάλιστα, ο όσιος Γέροντας Αναστάσιος έλεγε ό,τι ο σκοπός του γάμου είναι να διασώσει το κατά φύσιν και να οδηγήσει στο υπέρ φύσιν, δηλαδή στην θέωση. Όταν (ο γάμος) παρεκτρέπεται στο παρά φύσιν όχι απλώς δεν έχει όφελος (πνευματικό) αλλά αποδεικνύεται και πολλαπλώς επιζήμιος γιατί συγκαλύπτει την διαστροφή κάτω από τον φυσιολογικό μανδύα (του γάμου) και μας ταυτίζει με τον διεστραμμένο δαίμονα, γεγονός που έχει επιπτώσεις τόσο στην ψυχική αρμονία των συζύγων όσο και στην γενετική τους συνέχεια (τα τέκνα τους, τους απογόνους τους). Αυτές οι αμαρτίες μας υποβιβάζουν χαμηλότερα και από τα επίπεδα των ζώων τα οποία έχουν σιδηρούς φραγμούς που διέπουν την λειτουργία του γενετήσιου ενστίκτου και ουδέποτέ εκτρέπονται στο παρά φύσιν. Ο σύγχρονος Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα (ο Φιλοθεΐτης) υποστηρίζει και εκείνος, όπως και ο προαναφερθής Γέροντας Αναστάσιος, ό,τι η ιταμή (ιταμός=αυθάδης, θρασύς, αναιδής) διακύβευση (=διακινδύνευση) της Θεοσύστατης ανθρωπολογίας (ανθρώπινης οντολογίας) και φυσιολογίας θα αποτελέσει την αιτία του επερχόμενου Γ’ παγκοσμίου πολέμου.

Για τους λόγους αυτούς οι σύγχρονοι Άγιοι Πορφύριος2, ο Γέροντας Αναστάσιος ο Κρητικός (της Ιεράς Μονής Κουδουμά), ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης3 και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης4 συνιστούν εξαγιασμό των γονέων, προ και κατά τον γάμο τους με τακτική εξομολόγηση, υπακοή, Θεία Κοινωνία για να εξαγιάζονται ψυχοσωματικά οι γονείς και να μην γεννούν διεστραμμένα, έκφυλα παιδιά.

Απόλυτο παράδειγμα εξαγιασμένων γονέων αποτελούν οι Άγιοι Γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου δηλαδή ο Άγιος Ιωακείμ (=Θεός Γιατρός) και η Αγία Άννα (=Χάρις) –οι οποίοι καθαγιασμένοι όντες πρόσφεραν με την ενδοοικογενειακή γαμική σαρκική τους συνάφεια- στην Υπεραγία Θεοτόκο εξαγιασμένο D.N.A. δηλαδή υγειή, καλή, κληρονομική σωματική προδιάθεση. Αυτά, τηρουμένων των αναλογιών, μπορούν να τα ζήσουν όλοι οι ορθόδοξοι γονείς που πριν και κατά τον ορθόδοξο γάμο τους εξαγιάζονται με την ορθόδοξη ασκητική και μυστηριακή κοινή ζωή τους –όσα αμαρτήματα και πάθη να έχουν από την τυχόν παρελθούσα ζωή τους ή την άρρωστη κληρονομικότητα των προγόνων τους-.

Ο άγιος μακαριστός σύγχρονός μας αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος μας τόνιζε σε διάφορες ομιλίες του, μέσα από την Παλαιά Διαθήκη ότι η κακή κληρονομικότητα, λόγω σαρκικής αμαρτωλότητας επηρεάζει αρνητικά κληρονομικά τους απογόνους μας μέχρι 7ης γενεάς. Πολλοί γονείς, που υπέφεραν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, όταν συμβουλεύονταν σύγχρονους προορατικούς και διορατικούς ορθοδόξους γεροντάδες (για παράδειγμα τους Αγίους Πορφύριο, Παΐσιο, τον Γέροντα Αναστάσιο και λοιπούς) επληροφορούντο, κατάπληκτοι, ότι φταίνε οι ίδιοι και οι προγονοί τους για τα ψυχοσωματικά άρρωστα ή έκφυλα παιδιά τους.

Στην συγχυσμένη εποχή μας πολλοί έκφυλοι άνθρωποι ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι, οι δισεξουαλικοί (gays), δικαιολογούν σαν φυσιολογική την σεξουαλική τους συμπεριφορά. Τούτο διότι αγνοούν την ορθόδοξη πνευματικότητα ή για να μη νιώθουν ενοχές ή γιατί δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής – γιατί είναι φροϋδιστές – και θεωρούν τον άνθρωπο άψυχο λογικό ζώο ‘’body’’ που άγεται και φέρεται μόνο από ζωώδη ένστικτα (π.χ. η γενετήσια ορμή-libido). Για τους φροϋδιστές θεωρείται η libido πανάκια που εξηγεί και δικαιολογεί -για τους άθεους φροϋδιστές- κάθε ψυχοσωματική διαστροφή σε ορμονικό επίπεδο και σε νευρώσεις και ψυχώσεις. Προς τιμήν του ο ίδιος ο Φρόϋντ θεωρούσε την ομοφυλοφιλία σαν σιχαμερή, εγκληματική διαστροφή5.

Στις 28 Μαΐου 2017 ημέρα Κυριακή, στις 4 μ.μ. στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών εδώθη διάλεξη για τις έμφυλες ταυτότητες. Συντονιστής ήταν ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου. Ανάμεσα στους τρεις κύριους ομιλητές ήταν ο ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στον τομέα της Νευρολογίας ο κ. Σταύρος Μπαλογιάννης.

Ο εν λόγω καθηγητής κ. Στ. Μπαλογιάννης κατέδειξε, με πρόσφατα ιατρικά πορίσματα, ό,τι ο Χριστός μας, μέσω κληρονομικότητας, ξεχωρίζει και στην εγκεφαλική κατασκευή με σημαντικότατες φυλετικές διαφορές το αγόρι από το κορίτσι, από την ώρα της σύλληψης του ανθρωπίνου εμβρύου. Αν υποθέσουμε ότι στατιστικά και σπανιότατα γεννιέται ένα παιδί ‘’αγοροκόριτσο’’ (ερμαφρόδιτο ή με διαταραχή ορμονών) στο 98% των περιπτώσεων η ομοφυλοφιλία είναι περισσότερο επίκτητη και λιγότερο κληρονομική.

Τα επίκτητα αίτια της ομοφυλοφιλίας είναι τα παρά φύσιν αμαρτήματα μέσα στο γάμο και κυρίως η βία μεταξύ των γονέων και μεταξύ γονέων και παιδιών (ενδοοικογενειακή βία). Ρωτήστε οποιονδήποτε ψυχίατρο πιστό ή άπιστο σχετικά! Θα σας διαβεβαιώσει κατηγορηματικά ότι 98% των παιδιών με παραβατική, σκληρή συμπεριφορά ή συμπτώματα ψυχικής ανισορροπίας έχουν σαν αιτία βίαιους και ανώμαλους ψυχοσωματικά γονείς! Ρωτήστε γνωστούς σας ομοφυλόφιλους, θα σας βεβαιώσουν εξομολογητικά, ό,τι είχαν κτητικούς γονείς, υπερβολικά ηθικιστές, ευσεβιστές και καταπιεστές που έζησαν τον γάμο τους χωρίς αγιότητα ή έστω ισορροπία και αγάπη. Αποτέλεσμα ήταν να μεταδώσουν στα παιδιά τους ψυχικό ‘’βιασμό’’ και ‘’ευνουχισμό’’ και να τα κάνουν να μισήσουν την φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά από αντίδραση και φόβο προς τους γονείς τους6.

Είτε κληρονομικά είναι τα αίτια της ομοφυλοφιλίας είτε επίκτητα: Δεν πρέπει σαν χριστιανοί ορθόδοξοι να δεχόμαστε σαν φυσιολογική έκφραση της σεξουαλικότητας την ομοφυλοφιλία αλλά να την θεωρούμε σαν ψυχοσωματική (διαβλητή και αδιάβλητη7) ψυχοσωματική ασθένεια-πάθος και να μετανοούμε ορθόδοξα για να μας απαλλάξει ο Χριστός από αυτήν αγιοποιώντας μας. Είναι ολοφάνερο ό,τι ο Χριστός μας ξέρει ότι το 30% του κακού εαυτού μας είναι κληρονομικότητα, για την οποία δεν φταίμε! Φταίμε όμως όταν αφήνουμε τους δαιμονικούς λογισμούς να μας δαιμονοποιούν οδηγώντας μας σε δικαιολογία και αμετανοησία, να ορίζουμε δηλαδή την αμαρτωλότητά μας φυσιολογική επιλογή ή ‘’φυσική’’ αναμάρτητη κατάσταση. Ο Χριστός μας ξέρει πόσο αμαρτωλοί και άρρωστοι είμαστε ψυχοσωματικά. Να μη δεχόμαστε δαιμονικούς λογισμούς απελπισίας. Αναμάρτητος ουδείς!

Ο Χριστός μας, μας προσκαλεί διακριτικά, ταπεινά, όλος αγάπη να τον αφήσουμε να μας θεραπεύσει ψυχοσωματικά δηλαδή να μας ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΙ! Αν πιστέψουμε τους δαιμονικούς λογισμούς, τότε ο διάβολος ή θα μας απελπίσει ό,τι δήθεν δεν μπορεί να μας θεραπεύσει ο Χριστός μας ή ό,τι δεν μας κάνει κακό η αμαρτία. Αλλά κάθε ψυχοσωματική αμαρτωλότητα μάς κάνει αιωνία αμετανόητους, κακούς και εγωιστές! Έτσι πορωμένοι και αμετανόητοι κινδυνεύουμε να ζήσουμε αιώνια το Άκτιστο φως του Χριστού, που είναι πλήρως ταπεινής αγάπης εκ μέρους Του, σαν σκοτάδι και άσβεστη κόλαση φωτιάς εκ μέρους μας8!

Καλή μετάνοια, καλό παράδεισο για όλους μας ορθοδόξους, ετεροδόξους, αλλοδόξους, ομοφυλοφίλους, ετεροφυλοφίλους κλπ.

Συγχωρέστε με και ο Χριστός να μας θεραπεύει, να μας αγιάζει αιώνια όλους.

Αμήν Γένοιτο.

Τέλος και τω Θεώ Δόξα.

Συγχωρέστε με που σας ζάλισα με την πολυλογία μου.

Μοναχός Ιωάννης

Αττική, Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Υστερόγραφο 1: Τα τυχόν λάθη είναι δικά μου και τα σπερματικά και σπάνια σωστά του Χριστού μας και του Σώματός Του της ορθόδοξης Εκκλησίας Του. Ο Χριστός δια της Υπεραγίας Θεοτόκου θα μας αγιάζει όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς αρκεί να μετανοούμε δηλαδή να συμμετέχουμε στην ασκητική και μυστηριακή παγκόσμια ορθόδοξη Θεία Λειτουργία μαζί με όλους τους Αγίους Αγγέλους και ανθρώπους. Αμήν9.

Υστερόγραφο 2: Και μη ξεχνάμε. Φταίμε όλοι για όλους, γι’ αυτό ας μετανοούμε ορθόδοξα όλοι για όλους, χωρίς να κατακρίνουμε κανέναν για τίποτε10!

___________________________________
1 Ο Χριστός μας επιτρέπει να κληρονομείται το κακό D.N.A. σαν ψυχοσωματική αρρώστια που μας ταπεινώνει και μας βοηθά να μετανοούμε ισοβίως.
2 Βλέπε σχετικά ‘’Βίος και Λόγοι’’ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβιτης, έκδοση Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων, Κρήτη
3 Βλέπε σχετικά ‘’Με Πόνο και Αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο’’, Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, Λόγοι Α’, έκδοση Ιερό Ησυχαστήριο ‘’Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος’’ Σουρωτή Θεσσαλονίκης
4 Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο -Ή περί της φυλακής των πέντε αισθήσεων-, εκδόσεις Ρηγόπουλος
5 Βλέπε σχετικά: ‘’Ψυχανάλυση’’ Σίγκμουντ Φρόϋντ, εκδόσεις Γκοβόστη και επίσης Σιγκ. Φρόϋντ ‘’Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση’’ (2005), εκδόσεις Γκοβόστη
6 Βλέπε σχετικά: ‘’Το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας’’ Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλος έκδοση Φωτοδότες, Αθήνα 1994
7 Δηλαδή ακατηγόρητη, σωματικά κληρονομούμενη μέσω D.N.A. σαν ροπή
8 Βλέπε και: ‘’Η Ζωή μετά τον Θάνατο’’, Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ.Ιεροθέου Βλάχου, έκδοση Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ακραίφνιο Βοιωτίας
9 Βλέπε και: ‘’Άνθρωπος και Θεάνθρωπος’’, Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς, έκδοση Αστήρ (2001)
10 Βλέπε και: ‘’Οψόμεθα τον Θεόν καθώς έστι’’ Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Essex-England

Πηγή: Αβέρωφ

Σειρὰ ἔχει τώρα, μετὰ τὸ μάθημα τῶν Θρη­σκευτικῶν, τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας. Πρόσ­φατα ἡ εἰδικὴ ἐπιτροπὴ ὑπὸ τὸν καθηγητὴ Π. Βόγλη, στὴν ὁποία ἀνετέθη ἀπὸ τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) ἡ ἐκπόνηση νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας, κατέθεσε τὸ Σχέδιο Προγραμμάτων Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα αὐτό, τὸ ὁποῖο καὶ ἐτέθη σὲ δημόσια διαβούλευση.

Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰσηγητὲς τοῦ νέου προγράμματος, οἱ γενικοὶ σκοποί του πρέπει «νὰ βασιστοῦν στὴν ἀναζήτηση τοῦ παρελθόντος στὴ βάση τῆς ὑποκειμενικῆς ἀφήγησης καὶ σχετικῆς ἀλήθειας καὶ τῆς νέας ἀντίληψης γιὰ τὸ χρόνο (...). Νὰ ὑπάρχει διαφορετικὴ ροὴ τῶν γεγονότων, ἀντίθετη ἀπὸ τὴ γραμμικὴ ἱστορία καὶ ὑπέρβαση τοῦ ἐθνοκεντρισμοῦ καὶ τῆς μοναδικῆς ἀλήθειας». Τὸ πρόγραμμα πρέπει νὰ εἶναι «μαθητοκεντρικό, νὰ ἔχει αὐτονομία σὲ μεγάλο βαθμὸ καὶ νὰ στηρίζεται στὴ δημοκρατικὴ συνεργασία μέσα στὴν τάξη. Βασικὸ ἐργαλεῖο δὲν θὰ εἶναι τὸ ἐγχειρίδιο Ἱστορίας, ἀλλὰ οἱ θεματικοὶ φάκελοι (...)». Σημειωτέον ὅτι τὸ σχέδιο τοῦ νέου προγράμματος προβλέπει κατὰ κύριο λόγο τὴν ἐνασχόληση μὲ τὴ Νεότερη καὶ ἰδίως τὴ Σύγχρονη Ἱστορία, σὲ βάρος τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καὶ τῆς Βυζαντινῆς. Ἀπὸ τὴ Νεότερη Ἱστορία ὑποβαθμίζεται ἡ Τουρκοκρατία καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση.

Πολὺ σημαντικὲς εἶναι οἱ παρατηρήσεις τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Φιλολόγων» (ΠΕΦ) ἐπὶ τοῦ σχεδίου τοῦ νέου προγράμματος. Ἡ ΠΕΦ «ἐκφράζει τὴ συνολική της ἀντίθεση στὸ προτεινόμενο σχέδιο, τὸ ὁποῖο μεταβάλλει ριζικὰ τὸν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας ἐκτρέποντάς το πρὸς κατευθύνσεις ποὺ δὲν πληροῦν τοὺς ἐπιστημονικοὺς καὶ παιδαγωγικούς του στόχους». Ἡ ΠΕΦ ἀσκεῖ ἐποικοδομητικὴ κριτικὴ σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σχεδίου μὲ θέσεις πολὺ ἀξιόλογες, ὅπως οἱ παρακάτω:

«Σύμφωνα μὲ τὸ προτεινόμενο ΠΣ (Πρόγραμμα Σπουδῶν) κάθε ἐκπαιδευτικὸς μπορεῖ νὰ διδάσκει ὅ,τι τοῦ εἶναι ἀρεστό (...). Ἡ ἐπιλογὴ θεμάτων μόνο φαινομενικὰ εἶναι δημοκρατικὴ ἐνέργεια. Στὴν πραγματικότητα ἀ­ποδομεῖ τὸν ἑλληνικὸ ἱστορικὸ κορμό, προβάλλει τὰ ἐπιμέρους καὶ τὰ περιφερειακὰ ἔν­αντι τῶν βασικῶν ἱστορικῶν ζητημάτων.

Τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπισημαίνουν: “Θέλουμε πολίτες μὲ ἱστορικὴ σκέψη καὶ συνείδηση”. Τοὺς διαφεύγει ὅμως ὅτι πρώτιστο μέλημα τῆς Πολιτείας εἶναι ἡ διαμόρφωση πολιτῶν μὲ ἱστορικὴ σκέψη καὶ ἐθνικὴ συνείδηση, παράλληλα μὲ τὴν ἱστορική.

Ἡ ἀναφορὰ σὲ “πλουραλιστικὴ καὶ ἀνεκτικὴ ἐθνικὴ ταυτότητα” συνιστᾶ διατύπωση ἀντιφατικὴ καὶ ἀμφιλεγόμενη. Ὁ πλουραλισμὸς τῶν ἀπόψεων καὶ ἡ ἀνεκτικότητα τοῦ διαφορετικοῦ εἶναι ἀξίες, ποὺ πρέπει νὰ καλλιεργηθοῦν στοὺς μαθητὲς παράλληλα μὲ τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα.

Θεωροῦμε παιδαγωγικὰ ἀναγκαία τὴ γραμμικὴ χρονικὰ διάταξη τῆς ὕλης ἀπὸ τὸ ἀπώτατο παρελθὸν πρὸς τὴ σύγχρονη ἐποχή, γιατὶ αὐτὴ ἡ μέθοδος παρουσιάζει ἀδιάσπαστη τὴν ἱστορικὴ συνέχεια, διευκολύνει τὴν κατανόηση τοῦ χρόνου ἀπὸ τοὺς μαθητὲς καὶ συνεισφέρει στὴν καλλιέργεια τῆς ἱστορικῆς συνείδησης καὶ τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας».

Καὶ καταλήγουν οἱ ὀξύτατες παρατηρήσεις τῆς ΠΕΦ: «Τελικὰ σκοπὸς τῆς διδασκαλίας τῆς Ἱστορίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἀποδόμηση καὶ ἡ ἰδεολογικὴ κατασκευὴ τῆς Ἱστορίας, γιατὶ ἀποκλίνει ἀπὸ τὴ μάθηση καὶ γνώση καὶ ὁδηγεῖ στὴ σύγχυση, τὸ χάος» (www.esos.gr, 15 καὶ 17-5-2017).

Ἐνορχηστρωμένη λοιπὸν ἐπίθεση ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ τὸ ΙΕΠ σὲ ὅλα τὰ μέτωπα γιὰ ἀποδομήσεις ταυτοτήτων: θρησκευτικῆς, ἱστορικῆς, ἐθνικῆς, μέχρι καὶ ἔμ­φυλης. Ἀλλὰ πόσο ἀκόμη θὰ ἐπιχειροῦν τὶς ἐθνικὲς βεβηλώσεις τους; Ἂς σηκωθοῦμε ἐ­πά­νω ἀπὸ τὸ μούδιασμα ποὺ μᾶς διακατέχει. Ἂς βρεθοῦμε οἱ θεματοφύλακες τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τῆς Φυλῆς μας. Τῆς Φυλῆς τούτης, τῆς τίμιας.

Πηγή: Ο Σωτήρ

ΟΧΙ στις Ηλεκτρονικές Υπογραφές που σας λένε "βάλτε μια υπογραφούλα εκεί". 

ΠΡΟΣΟΧΗ !!!!

Πείτε τους: Δεν είμαστε σε νηπιαγωγείο, να μιλάνε κανονικά ως ενήλικοι και όχι με υποκοριστικά, δήθεν για σύσφιξη, των σχέσεων !!! που φέρανε το σήμερα.

Ξέρουμε ότι η λαμπρότητα των τραπεζών περιέχει το αποτέλεσμα της σημερινής Ελλάδας και ότι τα ηλεκτρονικά αρχεία, αυτές οι υπογραφούλες στο τζαμάκι που σας λένε, είναι στον αέρα και στα χέρια των επιτήδειων όπως και όλα και κάθε ηλεκτρονικό αρχείο και της κάθε καλοσυνάτης !!!! τράπεζας. 

Είναι όλο και συχνότερες και μεγαλύτερες οι υφαρπαγές ηλεκτρονικών στοιχείων όπως και η υπογραφούλα που σας προτείνουν και, η πρότασή τους αυτή είναι πολύ περισσότερο και ουσιαστικότερα επικίνδυνη από όλες τις προηγούμενες. Η παραπλανητική διαφήμιση πάει σύννεφο κε Γραμματέα. 

Οι υπάλληλοι που σας το προτείνουν δεν είναι μόνιμοι, κανείς δεν τους αλυσοδένει, εκτός από την συνείδησή τους, να μην τις πάρουν και να τις πουλήσουν όπου τα πιάσουν χοντρά, πολύ χοντρά!!.

Με την ηλεκτρονική υπογραφή σας στο τζαμάκι, μπορεί να γίνουν ασύλληπτου ύψους και περιεχομένου συναλλαγές χωρίς να πάρετε είδηση, μόνο βέβαια αν οι αρμόδιες υπηρεσίες θα έχουν ξεκαθαρίσει πως δεν το ξέρατε. Αυτά με την πολιτεία κοιμωμένη.

Γιατί να παρέχετε διευκόλυνση για ασύλληπτου ύψους και είδους συναλλαγές, έστω και αν θα προκύψει !!!!! πως δεν το ξέρατε !!!!.

Στην υπόδειξη: υπογράψτε στο τζαμάκι, Αρνηθείτε, Ζητήστε και Υπογράψτε και πάρτε αντίγραφο το έντυπο: ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΧΡΗΣΗΣ SIGNATURE.

Αν ουδέποτε υπογράψατε σε τζαμάκι, μην υπογράψετε ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΔΗΛΩΣΗΣ ΧΡΗΣΗΣ SIGNATURE, αν επιμένουν δε, ζητήστε: 1. Αποδεικτική εκτύπωση της υπογραφής που επικαλούνται ότι είχατε βάλει σε τζαμάκι, 2. Της έντυπης ενημέρωσης που είχατε πριν εκείνη την υπογραφή σε τζαμάκι, 3. Την ολική καταστροφή της ηλεκτρονικής υπογραφής σας στα τζαμάκια τους και υπογράψτε χάρτινες αποδείξεις, μόνο αν κάνατε εσείς πράγματι εκείνες τις συναλλαγές. Ότι θέλουν να σώσουν τα δέντρα, είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Ο παράδεισος δεν είναι εδώ !!!!!, η προφύλαξη που σας ζητούν να παραλείψετε !!!! ενθαρρύνει και πολλαπλασιάζει το χάος !!! και κοντύνει την καταστροφή του πλανήτη στο έλεος πλέον της ηλεκτρονικής τρύπας.

Πηγή: Ελεύθεροι Έλληνες, ID-on't renounce my freedom

Είναι Ηλίου φαεινότερο πως το 2010 ξεκίνησαν παγκόσμιες τεκτονικές ανακατατάξεις οι οποίες συμβαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια. Τα παγκόσμια γεωπολιτικά γεγονότα τρέχουν ραγδαία και δεν τα προλαβαίνουμε. Οι Sykes και Picot είναι τόσο επίκαιροι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.

Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας στις υποθαλάσσιες γεωτρήσεις κοντεύει να καταστεί ο βασικότερος επιταχυντής γεωπολιτικών εξελίξεων οι οποίες μέχρι και πριν λίγα χρόνια φαινόταν σε ορισμένους απίστευτες έως και «ψεκασμένες».

Κοιτάσματα τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν μπορούσε καν να πλησιάσει ο άνθρωπος σήμερα αντλούνται με ανταγωνιστικό κόστος. Η παρουσία πετρελαϊκών μεγαθήριων στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου δεν αφήνει περιθώρια αμφισβητήσεων: Δεν χρειαζόταν κανείς το 2010 να έχει πτυχίο γεωλόγου πετρελαίου ή γεωφυσικού για να κατανοήσει πως «κάτι τρέχει».

Το 2050 στον πλανήτη μας θα κατοικούν 3 δισ. επιπλέον άνθρωποι (= καταναλωτές) σε σχέση με σήμερα. Επίσης, θα υπάρξει και μία σημαντική αύξηση του παγκόσμιου ΑΕΠ. Τα 10 δισ. ανθρώπων του 2050 θα πρέπει να τραφούν, να ζεσταθούν, να μετακινηθούν, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να ικανοποιήσουν ταυτόχρονα όλες τις υπόλοιπες καταναλωτικές τους ανάγκες.

Στις 19 Αυγούστου 2014 η National Academy Press (NAP) των ΗΠΑ ανακοίνωσε τη δημοσίευση «μελέτης» (“Workshop Summary”) με τίτλο: “Can Earth’s and Society’s Systems Meet the Needs of 10 Billion People?: Summary of a Workshop”. Η NAP ανήκει στην Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών (NAS).

Στη μελέτη καταδεικνύεται ακριβώς αυτή η αγωνία των επιστημόνων για τη διαχείριση του κόσμου το 2050. Η ανθρωπότητα οδεύοντας προς το 2050 βρίσκεται λοιπόν μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Είναι λογικό ίσως να πραγματοποιήσει κάποιος την εκτίμηση πως οι αλλαγές που βλέπουμε τριγύρω μας έπρεπε να ξεκινήσουν αρκετά πριν το 2020-2025.

Προκειμένου να καλυφθεί η ζήτηση σε ενέργεια το 2050, και με δεδομένο πως μέχρι να επιβεβαιωθούν τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, να εκτιμηθεί η οικονομική τους αξία, να ξεκαθαρισθούν οι γεωπολιτικές τριβές, και να έρθουν αυτά στην επιφάνεια, θα περνούσε αρκετό χρονικό διάστημα. Είναι γνωστό άλλωστε πως τέτοιου είδους projects (υδρογονάνθρακες & ορυχεία), απαιτούν πολλά έτη μέχρι να υλοποιηθούν.

Η γεωπολιτική κουζίνα κοχλάζει λοιπόν. Οποτεδήποτε συμβαίνουν μεγάλες παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές αυτές συμπιέζουν πάντα το εσωτερικό των κοινωνιών-χωρών προκαλώντας με τη σειρά τους άλλες εσωτερικές αλλαγές. Όταν αλλάζει το έξω, σίγουρα θα αλλάξει και το μέσα.

Η Ελλάδα πιθανώς (;) θα καταστεί χώρα παραγωγός υδρογονανθράκων. Ωστόσο, το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την παρουσία διαφθοράς οριζοντίως και καθέτως μπορεί να αποβεί επικίνδυνο μείγμα για τη χώρα μας. Το έχουμε ξαναγράψει: η διαφθορά σε συνδυασμό με ορυκτούς πόρους αποτελούν κίνδυνο για την Εθνική Ασφάλεια της χώρας.

Αν δεν ξεμπερδέψουμε με την Ελληνική ολιγαρχική διαφθορά υπάρχει ο κίνδυνος κάποιοι εκεί «έξω» να θεωρήσουν τις εντός Ελλάδος ολιγαρχικές ελίτ ως επικίνδυνες για τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και ως εκ τούτου, επικίνδυνες για την Εθνική Ασφάλεια άλλων κρατών… Ουδείς θα ήθελε Έλληνες «Καντάφηδες» μέσα στην ΕΕ…

Από την πλευρά μας ως απλοί πολίτες ας οπλιστούμε με θάρρος και αισιοδοξία και ας εξασκήσουμε όση διορατικότητα και προσαρμοστικότητα διαθέτουμε για να καλλιεργήσουμε το καινούριο… Το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Πηγή: defence-point

… Επειδή πολλές φορές θελήσατε νά μάθετε πῶς ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματικός, σύμφωνα με τόν ἀπόστολο (βλ. Ρωμ. 7:14), καί τί πρέπει νά γνωρίζουν καί νά κάνουν ὅσοι θέλουν νά τόν τηρήσουν, θα σᾶς πῶ γι’ αὐτό κατά τή δύναμή μου.

Πρῶτα-πρῶτα γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡμεσότητα καί τό τέλος κάθε καλοῦ. Τό καλό εἶναι ἀδύνατο νά πράττεται ἤ νά πιστεύεται παρά μόνο μέ τήν ἕνωση μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σέ κάθε προσπάθειά σου βάλε ἀρχή Ἐκεῖνον πού εἶναι ἡ ἀρχή κάθε καλοῦ, γιά νά γίνει κατά Θεόν ἐκεῖνο πού ἀποφάσισες νά κάνεις.

Ἡ βέβαιη πίστη εἶναι ἕνας ἰσχυρός πύργος. Καί ὁ Χριστός γίνεται τά πάντα γιά τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει.

Ὁ νόμος τοῦ Εὐαγγελίου, πού ὁδηγεῖ στήν ἐλευθερία, διδάσκει ὅλη τήν ἀλήθεια. Καί οἱ πιό πολλοί τόν διαβάζουν ἁπλά γιά νά τόν γνωρίσουν· λίγοι, ὅμως, τόν κατανοοῦν, ἀνάλογα μέ τήν ἐκτέλεση τῶν ἐντολῶν. Ὁ νόμος αὐτός γιά νά διαβαστεῖ χρειάζεται ἐπίγνωση, για νά κατανοηθεῖ χρειάζεται τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν, ἀλλά γιά νά ἐκπληρωθεῖ ἀπαιτεῖται τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ.

Μή ζητᾶς νά δεῖς τήν τελειότητα τοῦ θείου νόμου σέ ἐνάρετους ἀνθρώπους, γιατί τέλειος σέ ἀρετές δεν μπορεῖ νά βρεθεῖ κανείς. Ἡ τελειότητά του εἶναι κρυμμένη στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Κύριος εἶναι κρυμμένος μέσα στίς ἐντολές Του καί ἀποκαλύπτεται σ’ ἐκείνους πού Τόν ζητοῦν, ἀνάλογα μέ τήν προθυμία τους στήν ἐκτέλεση αὐτῶν τῶν ἐντολῶν.

Ὅταν ἀσκήσουμε βία στόν ἑαυτό μας γιά τήν ἐκτέλεση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τότε θά ἀντιληφθοῦμε ὅτι ὁ νόμος τοῦ Κυρίου εἶναι τέλειος καί ὅτι ἐμεῖς μέν τόν ἐφαρμόζουμε μέ τά καλά μας ἔργα, κανείς ἄνθρωπος, ὅμως, δέν μπορεῖ νά τόν τηρήσει τέλεια χωρίς τούς οἰκτιρμούς τοῦ Θεοῦ.

Ὅποιος ἔχει ταπεινοφροσύνη καί ἐργασία πνευματική, ὅταν διαβάζει τίς θεῖες Γραφές, ὅλα τά ἐννοεῖ ἀναφορικά μέ τόν ἑαυτό του καί ὄχι μέ ἄλλον.

Νά μελετᾶς τά λόγια τῆς Γραφῆς, ἐκτελώντας τις θεῖες ἐντολές, καί μήν καταγίνεσαι σέ πλατειασμούς καί θεωρητικές ἀναλύσεις, πού φέρνουν ὑπερηφάνεια. Ἐκεῖνος πού γνωρίζει τό θέλημα τοῦΘεοῦ καί τό ἐκτελεῖ κατά τή δύναμή του, μέ μικρούς κόπουςἀποφεύγει τούς μεγάλους.

Ἐκεῖνος πού δέν προτιμᾶ θεληματικά τούς κόπους γιά χάρη τῆς εὐσέβειας, δοκιμάζεται σκληρότερα ἀπό τούς ἀθέλητους κόπους.Ἡ συνείδηση εἶναι ἕνα βιβλίο πού τό ἔχουμε ἀπό τή φύση μας.Ἐκεῖνος πού τό μελετᾶ στήν πράξη, δέχεται θεία βοήθεια.

Ἄν ζητᾶς νά θεραπευθεῖς, φρόντισε τή συνείδησή σου καί κάνε ὅ,τι σοῦ λέει, καί πολύ θά ὠφεληθεῖς.

Τά κρυφά τοῦ κάθε ἀνθρώπου τά γνωρίζουν ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή του. Ἀπ’ αὐτά τά δύο ἄς διορθώνεται ὁ καθένας.

Ἡ ἀγαθή συνείδηση ἀποκτᾶται μέ τήν προσευχή καί ἡ καθαρή προσευχή μέ τή συνείδηση. Γιατί ἀπό τη φύση τους ἔχουν ἡ μία τήνἀνάγκη τῆς ἄλλης.

Ὅποιος ἐκτελεῖ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἄς περιμένει τον πειρασμό πού τήν ἀκολουθεῖ. Γιατί ἡ ἀγάπη πρός τον Χριστό μέ τά ἀντίθετα δοκιμάζεται.

Ἐκεῖνος πού θέλει νά νικήσει τούς πειρασμούς χωρίς προσευχή καί ὑπομονή, δέν θά τούς διώξει, ἀλλά θά περιπλακεῖ περισσότερο.

Μή λές ὅτι ἔχεις ἀποκτήσει ἀρετή χωρίς θλίψη. Γιατί ἡ ἀρετή πού ἀποκτᾶται μέ ἄνεση εἶναι ἀδοκίμαστη.

Τά αἰώνια ἀγαθά ἔχουν ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἀνθρώπους πού περνοῦν θλίψεις. Ὅμοια καί τά αἰώνια βάσανα ἔχουν ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἀνθρώπους πού περνοῦν μέ κενοδοξία καί ἡδονή.

Μή νομίζεις ὅτι κάθε θλίψη ἔρχεται στούς ἀνθρώπους ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού εὐαρεστοῦν τόν Θεό, καί ὅμως ἔχουν θλίψεις. Γιατί ἡ Γραφή, πού λέει ὅτι «οἱ ἀσεβεῖς θά διωχθοῦν» (Ψαλμ. 36:28), λέει ἐπίσης ὅτι «ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζήσουν μέ εὐσέβεια, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, θά ἀντιμετωπίσουν διωγμούς» (Β΄ Τιμ. 3:12).

Στίς θλίψεις ἐναντιώθηκαν πολλοί μέ πολλούς τρόπους. Κανείς, ὅμως, δέν τίς ξεπέρασε χωρίς προσευχή καί μετάνοια.

Κάθε ἀθέλητης θλίψεως νά ἀναλογίζεσαι τό ἀποτέλεσμα, καί θά βρεῖς σ’ αὐτό τό σβήσιμο κάποιας ἁμαρτίας.

Κάθε κατά Θεόν θλίψη εἶναι πραγματικό ἔργο εὐσέβειας. Γιατί ἡ ἀληθινή ἀγάπη δοκιμάζεται μέ τά ἀντίθετα.

Τίς θλίψεις τοῦ παρόντος νά τίς ἀνταλλάσσεις προκαταβολικά μέ τά μελλοντικά ἀγαθά, καί ποτέ δέν θα ἀτονήσει ὁ ἀγώνας σου ἀπόἀμέλεια.

Οἱ χλευασμοί τῶν ἀνθρώπων φέρνουν θλίψη στην καρδιά, ἐξαγνίζουν ὅμως ἐκείνους πού τούς ὑπομένουν.

Ἄν ζημιωθεῖς ἤ χλευαστεῖς ἤ διωχθεῖς ἀπό κάποιον, μή σκέφτεσαι τό παρόν, ἀλλά περίμενε τό μέλλον, καί θά διαπιστώσεις ὅτι αὐτός σοῦ ἔγινε πρόξενος πολλῶν καλῶν ὄχι μόνο στήν παρούσα ζωή ἀλλά καί στή μέλλουσα.

Ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀπαλλάσσεται ἀπό ἁμαρτίες καί βρίσκει βοήθεια ἀπό τον Θεό ἀνάλογη μέ τή θλίψη.

Ἀπό ἐκείνους πού ἀδικοῦν φανερά, πιό πονηρός εἶναι ἐκεῖνος πού ἀδικεῖ κρυφά, γι’ αὐτό καί κολάζεται σκληρότερα.

Ὅποιος προσεύχεται γιά τούς ἀνθρώπους πού τον ἀδικοῦν, χτυπᾶ μέ ὁρμή τούς δαίμονες. Ὅποιος ἐναντιώνεται στούς ἀνθρώπους πού τόν ἀδικοῦν, πληγώνεται ἀπό τούς δαίμονες.

Μήν προσπαθεῖς νά λύσεις τά δύσκολα προβλήματα μέ φιλονικία, ἀλλά μέ τά μέσα πού ἐπιβάλλει ὁ πνευματικός νόμος, δηλαδή μέ τήν ὑπομονή, τήν προσευχή καί τήν ἁπλότητα τῆς ἐλπίδας.

Καλύτερα νά σέ πολεμοῦν οἱ ἄνθρωποι παρά οἱ δαίμονες. Ἐκεῖνος πού εὐαρεστεῖ τόν Κύριο, τούς νίκησε καί τούς δύο.

Στόν καιρό τῆς θλίψεως νά προσέχεις τήν ἐπίθεση τῆς ἡδονῆς. Γιατί τότε γίνεται εὔκολα ἀποδεκτή, ἐπειδή παρηγορεῖ τή θλίψη.

Φωτιά πού καίει εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ὅσο, λοιπόν, ἐλαττώνεις τό ὑλικό πού τήν τροφοδοτεῖ, τόσο και θά σβήνεται. Καί ὅσο προσθέτεις ὑλικό, τόσο καί θα φουντώνει.

Μήν ἀφήσεις ἁμαρτία χωρίς νά τήν ἐξαλείψεις, ἀκόμα κι ἄν εἶναι πολύ μικρή, γιά νά μή σέ παρασύρει μετά σέ μεγαλύτερα κακά.

Τά μικρά ἁμαρτήματα ὁ διάβολος μᾶς τά παρουσιάζει ἀσήμαντα, ἐπειδή μέ ἄλλον τρόπο δέν μπορεῖ νά μᾶς ὁδηγήσει σέ μεγαλύτερα κακά.

Ὅταν ἁμαρτήσεις κρυφά, μήν προσπαθήσεις νά κρυφτεῖς. Γιατί «ὅλα εἶναι γυμνά καί ξεσκεπασμένα στά μάτια τοῦ Κυρίου» (Ἑβρ. 4:13), στόν ὁποῖο θα λογοδοτήσουμε γιά τίς πράξεις μας.

Γιά ὅποιον ἁμαρτάνει φανερά, χωρίς νά μετανοεῖ, καί δέν παθαίνει τίποτα μέχρι τόν θάνατό του, νά πιστεύεις πώς ἡ Κρίση θά εἶναι ἀνελέητη.

Ὅπως τούς ἀνόρεχτους τούς ὠφελεῖ ἡ πικρή ἀψιθιά, γιατί τούς ἀνοίγει τήν ὄρεξη, ἔτσι καί τούς κακότροπους τούς συμφέρει νά παθαίνουν συμφορές, γιατί τούς κάνουν νά μετανοοῦν.

Ἄν ἐξετάζεις τίς δικές σου ἁμαρτίες καί ὄχι τοῦ πλησίον σου, ποτέ δέν θά λεηλατήσουν οἱ δαίμονες το πνευματικό ἐργαστήριο τοῦ νοῦ σου.

Ἄς ὑποθέσουμε πώς εἶναι δώδεκα τά πάθη. Ἄν ἀγαπήσεις ἕνα ἀπ’ αὐτά μέ τή θέλησή σου, εἶναι ἱκανό νά ἀναπληρώσει καί τά ἄλλα ἕντεκα.

Αἰτίες κάθε κακίας εἶναι ἡ κενοδοξία καί ἡ φιληδονία. Ἐκεῖνος πού δέν τίς μίσησε αὐτές, δέν νικᾶ κανένα πάθος.

Ρίζα ὅλων τῶν κακῶν ἔχει ὀνομαστεῖ ἡ φιλαργυρία (βλ. Α΄ Τιμ. 6:10). Αὐτή, ὡστόσο, σαφῶς ἀποτελεῖται ἀπό τήν κενοδοξία καί τή φιληδονία. Ἀπ’ αὐτά τά τρία πάθη, τή φιλαργυρία, τήν κενοδοξία καί τή φιληδονία, τυφλώνεται ὁ νοῦς.

Ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν παθῶν, ἔχουν αὐξηθεῖ τόσο πολύ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους ὁ θυμός, ἡ ὀργή, οἱ πόλεμοι, οἱ φόνοι καί ὅλα τά ὑπόλοιπα κακά. Πρέπει, λοιπόν, νά τά μισήσουμε ὡς μητέρες τῶν κακῶν και μητρυιές τῶν ἀρετῶν.

Κάθε πράγμα ἀπό λίγο ἀρχίζει, καί σιγά-σιγά ἀναπτύσσεται καί μεγαλώνει.

Τά κακά παίρνουν δύναμη τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο. Ὅμοια καί τά καλά αὐξάνονται τό ἕνα μέ τή βοήθεια τοῦ ἄλλου, ὠθώντας ὅλο καί πιό μπροστά τόν ἄνθρωπο πού μετέχει σ’ αὐτά.

Ὅταν βρίσκεσαι στήν ἀρχή τοῦ κακοῦ, μή λές: «Δεν θά μέ νικήσει». Γιατί ἔχεις ἤδη νικηθεῖ τόσο, ὅσο βρίσκεσαι μέσα στό κακό. Δίχτυ πολύπλοκο εἶναι ἡ μέθοδος τῆς κακίας, κι ἐκεῖνος πού μπλέχτηκε λίγο, ἄν ἀμελήσει, σφίγγεται ὁλόκληρος μέσα σ’ αὐτό.

Ἀπό τή φιληδονία ἔρχεται ἡ ἀμέλεια καί ἀπό την ἀμέλεια ἡ λήθη τῶν καλῶν. Γιατί ὁ Θεός ἔχει χαρίσει σέ ὅλους τή γνώση ἐκείνων πού μᾶς συμφέρουν.

Ἡ φιλήδονη καρδιά γίνεται φυλακή καί ἁλυσίδα γιά τήν ψυχή τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ἐνῶ ἡ φιλόπονη καρδιά εἶναι πόρτα ἀνοιχτή στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Ἄν δέν θέλεις νά πάθεις κακό, μή θέλεις νά κάνεις κακό. Γιατί, ἀναπόφευκτα, τό ἕνα ἀκολουθεῖ τό ἄλλο. «Ὅ,τι σπέρνει ὁ ἄνθρωπος, αὐτό καί θά θερίσει» (Γαλ. 6:7). Ὅταν, λοιπόν, μέ τή θέλησή μας σπέρνουμε τά κακά καί ἔπειτα χωρίς τή θέλησή μας τά θερίζουμε, πρέπει νά θαυμάζουμε τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ.

Μή θέλεις ν’ ἀκοῦς ξένες πονηρές πράξεις, γιατί ἔτσι ἐντυπώνονται μέσα σου καί τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά αὐτῶν τῶν πράξεων.

Ὅταν ἀκοῦς μέ εὐχαρίστηση ἄσχημα λόγια, νά θυμώνεις μέ τόν ἑαυτό σου καί ὄχι μ’ ἐκεῖνον πού τά εἶπε. Γιατί ἄν ἡ ἀκοή σου εἶναι πονηρή, θά φορτώνεις τόν ἑαυτό σου μέ πονηρά ἀκούσματα.

Ὅπως δέν εἶναι δυνατό νά βόσκουν μαζί πρόβατα καί λύκοι, ἔτσι δέν εἶναι δυνατό νά βρεῖ ἔλεος ἐκεῖνος πού ἐπιβουλεύεται τόν πλησίον του.

Ὅπως δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν τό νερό καί ἡ φωτιά, ἔτσι δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν ἡ δικαιολογία καί ἡ ταπείνωση.

Ἄν κανείς σέ ἐπαινεῖ ὑποκριτικά, περίμενε κάποια στιγμή καί νά σέ κατηγορήσει.

Ἄν ὑπερηφανεύθηκες ἐπειδή σέ ἐπαίνεσαν, περίμενε ἀτιμία. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ὅποιος ὑψώνει τον ἑαυτό του, θά ταπεινωθεῖ» (Λουκ. 14:11).

Ὅταν ἔχεις λογισμό πού σέ προτρέπει νά ζητήσεις ἀνθρώπινη δόξα, νά ξέρεις καλά ὅτι σοῦ προετοιμάζει αἰσχύνη.

Ἐκεῖνος πού ἐπιζητεῖ τόν ἔπαινο, βρίσκεται μέσα στό πάθος. Κι ἐκεῖνος πού θρηνεῖ γιά θλίψη πού τοῦ ἦρθε, ἀγαπᾶ τήν ἡδονή.

Ὑπάρχει ἔλεγχος πού γίνεται ἀπό κακία ἤ ἀπό ἄμυνα. Ὑπάρχει καί ἔλεγχος πού γίνεται ἀπό φόβο Θεοῦ καί ἀπό ἀγάπη πρός τήν ἀλήθεια.

Καλύτερα νά προσεύχεσαι μέ εὐλάβεια γιά τόν πλησίον σου, παρά νά τόν ἐλέγχεις γιά κάθε του ἁμάρτημα.

Πολλοί εἶναι οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς καί διαφέρει ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο. Κανένας, ὅμως, τρόπος προσευχῆς δέν εἶναι ἐπιβλαβής, ἐκτός ἄν δέν εἶναι προσευχή ἀλλά σατανική ἐνέργεια.

Μήν ὑπερηφανευθεῖς, ἄν χύνεις δάκρυα στήν προσευχή σου. Εἶναι ὁ Χριστός πού ἄγγιξε τά μάτια σου καί θεράπευσε τήν τύφλωση τοῦ νοῦ σου.

Κάποιος ἄνθρωπος πού θέλησε νά κάνει κακό, προηγουμένως προσευχήθηκε νοερά ἀπό συνήθεια. Και ἀφοῦ κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ ἐμποδίστηκε ἀπό τό κακό, ὕστερα πολύ Τόν εὐχαρίστησε.

Ἡ ἀγρυπνία, ἡ προσευχή καί ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις φέρνουν στήν καρδιά συντριβή ἀσφαλή καί ὠφέλιμη, ἀρκεῖ νά μήν ἀνατρέψουμε τήν ἰσορροπία τῶν τριῶν αὐτῶν μέ τήν ὑπερβολή. Ἐκεῖνος πού καλλιεργεῖ ὑπομονετικά αὐτές τίς ἀρετές, θά λάβει βοήθεια καί σέ ἄλλες, ἐνῶ ἐκεῖνος πού ἀμελεῖ καί διασκορπίζεται ἐδῶ κι ἐκεῖ, θά νιώσει ἀφόρητη ὀδύνη τήν ὥρα τοῦ θανάτου του.

Νά μή σκέφτεσαι καί νά μήν κάνεις τίποτα χωρίς σκοπό σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐκεῖνος πού βαδίζει χωρίς σκοπό, μάταια κουράζεται.

Ὑπάρχει πράξη πού φαίνεται καλή, ἀλλά ὁ σκοπός ἐκείνου πού τήν κάνει δέν εἶναι καλός. Ὑπάρχει και ἄλλη πράξη πού φαίνεται κακή, ἀλλά ὁ σκοπός ἐκείνου πού τήν κάνει εἶναι καλός. Καί αὐτό συμβαίνει ὄχι μόνο σέ ἔργα ἀλλά καί σέ λόγια. Αὐτή ἡ ἀντίθεση πράξεως καί σκοποῦ ὀφείλεται ἄλλοτε σέ ἀπειρία ἤ ἄγνοια, ἄλλοτε σέ πονηρή διάθεση καί ἄλλοτε σε εὐσεβή σκοπό.

Ὁ Θεός τίς πράξεις μας τίς λογαριάζει σύμφωνα μέ τίς προθέσεις μας. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Νά σοῦ δώσει ὁ Κύριος κατά τήν καρδιά σου» (Ψαλμ. 19:5).

Ὑπάρχει ἄνθρωπος πού φαινομενικά ἐκτελεῖ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ εἶναι δοῦλος σέ πάθος καί μέ τους πονηρούς λογισμούς καταστρέφει τήν καλή πράξη.

Μήν καταφρονήσεις καί μήν παραμελήσεις ποτέ τούς λογισμούς σου. Γιατί ὁ Θεός γνωρίζει ἀλάθητα κάθε λογισμό.

Ὁ Θεός κρίνει καί ζυγίζει κάθε σκέψη μας. Μπορεῖ τό ἴδιο πράγμα νά τό σκεφθεῖ κανείς ἤ μέ ἁπλό ἤ μέ ἐμπαθή τρόπο.

Ἀκούγοντας τόν Κύριο νά λέει, «Ὅποιος δέν ἀπαρνηθεῖ ὅλα του τά ὑπάρχοντα, δέν εἶναι ἄξιος γιά μαθητής μου» (πρβλ. Λουκ. 14:33), μήν ἐννοήσεις ὅτι ἀναφέρεται μόνο στά χρήματα, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς πράξεις τῆς κακίας.

Ἐκεῖνος πού μετανοεῖ σωστά, περιπαίζεται ἀπό τούς ἀνόητους ἀνθρώπους. Καί αὐτό εἶναι σημάδι ὅτι εὐαρεστεῖ τόν Θεό.

Ἡ ἀμέλεια στό νά κάνουμε ὅσα καλά μποροῦμε, δύσκολα συγχωρεῖται. Ἡ ἐλεημοσύνη, ὅμως, καί ἡ προσευχή ἀποκαθιστοῦν ἐκείνους πού ἀμέλησαν να κάνουν τό καλό.

Τίς ἐναλλαγές τῶν καλῶν καί τῶν κακῶν νά τίς δέχεσαι μέ ἠρεμία. Ἔτσι ἐξομαλύνει ὁ Θεός τίς ἀνωμαλίες τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων.

Μή λές ὅτι ἔρχεται ὁ πειρασμός χωρίς νά τό θέλεις. Γιατί ὁπωσδήποτε, κι ἄν δέν ἀγαπᾶς τήν ἁμαρτωλή πράξη, ἀγαπᾶς τίς αἰτίες της.

Νά προσεύχεσαι νά μή σοῦ ἔρθει πειρασμός. Ἄν ὅμως ἔρθει, δέξου τον σάν δικό σου καί ὄχι σάν ξένο.

Ἄν θέλεις νά σωθεῖς, ἀγάπησε τόν ἀληθινό λόγο και μήν ἀποστραφεῖς ποτέ ἀδιάκριτα ἔλεγχο ἀπό ἄλλον.

Τό στόμα τοῦ ταπεινόφρονα λέει τήν ἀλήθεια. Ὅποιος ἀντιλέγει στήν ἀλήθεια, εἶναι ὅμοιος μέ τον ὑπηρέτη ἐκεῖνον πού ράπισε τόν Κύριο στό πρόσωπο.

Ἄλλο εἷναι ἡ ἐκτέλεση ἐντολῆς καί ἄλλο ἀρετή, ἄν καί παίρνουν ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη τίς ἀφορμές τῶν ἀγαθῶν. Ἐκτέλεση ἐντολῆς εἶναι τό νά κάνει κανείς τά διαταγμένα ἀπό τόν θεῖο νόμο. Ἀρετή, ὅμως, εἶναι τό νά τοῦ ἀρέσει ἀληθινά ἡ ἐκτέλεση τῆς θείας ἐντολῆς.

Ὅπως τό φῶς τῆς ἡμέρας προέρχεται ἀπό τόν ἥλιο, ἔτσι καί κάθε ἀρετή προέρχεται ἀπό τόν Θεό.

Ὅταν κατορθώσεις κάποιαν ἀρετή, θυμήσου τον Χριστό πού εἶπε: «Χωρίς ἐμένα, δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα» (Ἰω. 15:5).

Κάθε καλό ἔχει χαριστεῖ ἀπό τόν Κύριο στους ἀνθρώπους κατ’ οἰκονομίαν· καί ἐκεῖνος πού πιστεύει ἔτσι, δέν θά τό χάσει ποτέ.

Γιά τήν ντροπή πού θά σηκώσει κανείς μέ εὐχαρίστηση γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἑκατό φορές περισσότερο θά δοξαστεῖ ἀπό πολλούς ἀνθρώπους. Καλύτερα, ὅμως, εἶναι νά ἐνεργεῖ κανείς τό κάθε καλό μόνο γιά τά μελλοντικά ἀγαθά.

Ἐκεῖνος πού ἔχει κάποιο πνευματικό χάρισμα και συμπονᾶ ἐκείνους πού δέν ἔχουν, μέ τή συμπόνια διατηρεῖ τό χάρισμα. Ὁ ἀλαζόνας, ὅμως, θά τό χάσει, καθώς χτυπιέται ἀπό τούς ἀλαζονικούς λογισμούς του.

Ἡ καρδιά πού ἔχει ἔλεος γιά τούς ἄλλους, ἀναμφίβολα θά ἐλεηθεῖ. Εἶναι φανερό καί τό ἀντίθετο.

Εἰρήνη εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τά πάθη, ἡ ὁποία δεν βρίσκεται χωρίς τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πάντοτε νά κάνεις τό καλό κατά τή δύναμή σου. Και ὅταν μπορεῖς νά κάνεις τό μεγαλύτερο, μήν ἀρκεῖσαι στό μικρότερο. Γιατί λέει ἡ Γραφή: «Ὅποιος γυρίζει πίσω, δέν εἶναι κατάλληλος γιά τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (πρβλ. Λουκ. 9:62).

Πηγή: (Όσιος Μάρκος ο Ασκητής, «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τ. 34, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ), Ι.Ν. Παντανάσσης