Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἤδη πραγματοποίησαν αὐτὲς τὶς ἡμέρες φεστιβὰλ καὶ παρήλασαν στὴ Θεσσαλονίκη μας.Παρ’ ὅτι τὸ θέμα εἶναι σοβαρότατο καὶ ἐκρηκτικό, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν ἀσκοῦμε ποτὲ βία. Γι’ αὐτὸ ὡς Ἐπίσκοπος δὲν θὰ συστήσω ποτὲ συγκρούσεις καὶ τραυματισμοὺς ἐντὸς τῆς κοινωνίας μας. Σᾶς παρακαλῶ, ἀπομακρύνατε τὰ παιδιά σας καὶ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ τέτοιες ἀνόσιες καὶ ἀφύσικες ἐκδηλώσεις καὶ διατυπώσατε παντοῦ τὶς κάθετες ἀντιῤῤήσεις σας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Βογατσικοῦ 7 – 546 22 Θεσσαλονίκη , τηλ. 2310-229.871.-
Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 16-6-2017.-

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥ

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετὰ πολλῆς λύπης καὶ ἔντονης ἀνησυχίας εἶναι ὑποχρεωμένη καὶ πάλι νὰ ἀντιμετωπίσῃ ποιμαντικὰ καὶ ἀποτρεπτικά, τὴν δυσάρεστη, ἀπαράδεκτη καὶ ἀξιοκατάκριτη παρουσία τῶν ὁμοφυλοφίλων, οἱ ὁποῖοι ἤδη πραγματοποίησαν αὐτὲς τὶς ἡμέρες φεστιβὰλ καὶ παρήλασαν στὴ Θεσσαλονίκη μας.

Παρ’ ὅτι τὸ θέμα εἶναι σοβαρότατο καὶ ἐκρηκτικό, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν ἀσκοῦμε ποτὲ βία. Γι’ αὐτὸ ὡς Ἐπίσκοπος δὲν θὰ συστήσω ποτὲ συγκρούσεις καὶ τραυματισμοὺς ἐντὸς τῆς κοινωνίας μας. Σᾶς παρακαλῶ, ἀπομακρύνατε τὰ παιδιά σας καὶ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ τέτοιες ἀνόσιες καὶ ἀφύσικες ἐκδηλώσεις καὶ διατυπώσατε παντοῦ τὶς κάθετες ἀντιῤῤήσεις σας.

Γιὰ τὸ συγκεκριμένο θέμα ἀπεφασίσαμε καὶ ἐφέτος νὰ κάνωμε αὐτὸ ποὺ εἶναι τὸ καλύτερο, δηλαδὴ νὰ προσφέρωμε μιὰ πραγματικὴ παράκληση καὶ ἱκεσία πρὸς τὸν ἐν Τριάδι ἅγιον Θεόν, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὸν ἅγιο Δημήτριο καὶ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, σὲ μιὰ βραδυνὴ ἀγρυπνία.

Προσκαλοῦμε ὅλους, ὅσοι ἔχουν χρόνο καὶ ἐπιθυμοῦν, τὴν ἐρχομένη Τετάρτη 21 Ἰουνίου στὶς 8.30 μ.μ., νὰ προσέλθουν στὴν κατανυκτικὴ Ἀγρυπνία ποὺ θὰ τελεσθῇ στὸν ἱερὸ Ναὸ Παναγίας τῆς Ἀχειροποιήτου, ὥστε καὶ διὰ τῆς προσευχῆς μέσα ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, καὶ ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία γιὰ ὅσους θὰ κοινωνήσουν, νὰ ζητήσωμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης νὰ ζητήσωμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν λύση τῶν προβλημάτων, τὴν περιστολὴ τοῦ κακοῦ ποὺ φαίνεται νὰ κυριεύῃ τὸν κόσμο, καὶ τὴν ἀποτροπὴ ὅλων ἐκείνων τῶν φαινομένων ποὺ παρουσιάζονται κατὰ τὴν παροῦσα περίοδο καὶ εἶναι ἀπολύτως ξένα πρὸς τὴν πίστη, τὴν πράξη, τὴν θεωρία καὶ τὴν προσπάθεια γιὰ ἀντικειμενικὴ ἐφαρμογὴ γιὰ τὸν εὐλογημένο Ὀρθόδοξο Ἑλληνικὸ Λαό μας.

Ὁ Θεὸς νὰ εὐλογῇ τὸν εὐσεβῆ καὶ πιστὸ λαό μας, νὰ προστατεύῃ τὸ Κράτος μας καὶ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ εἰρήνη, ἡ δικαιοσύνη καὶ ὁ σεβασμὸς στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ποὺ εἶναι ἔργο τοῦ Παναγάθου Θεοῦ.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.-

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Α΄. Νομική θεμελίωση καί σκοπός τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος θρησκευτικῶν

Τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν, ὅπως τό γνωρίζαμε ἐδῶ καί διακόσια περίπου χρόνια στό ἐλεύθερο ἑλληνικό κράτος, εἶναι ἀπολύτως κατοχυρωμένο συνταγματικῶς (ἄρθρα 3, 16, 13 του Συντάγματος), ὅσο καί νομικῶς (ἄρθρα 1, 6 τοῦ Ν. 1566/1985)[1] .

Τό μάθημα αὐτό δέν ὑποκαθιστᾶ τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση ἀλλά καί δέν τήν ἀντιστρατεύεται. Διότι ἐάν τήν ἀντιστρατεύεται, τότε τό σύνολο τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν μαθητῶν θά ἀποκτήσει καθολικό καί ἀναφαίρετο δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα αὐτό. Τό μάθημα αὐτό βoηθᾶ τόν ὀρθόδοξο χριστιανό μαθητή νά ἀναπτύξει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδησή του καί τόν ἐνημερώνει γιά τίς μή ὀρθόδοξες ἐκκλησίες καί γιά τά θρησκεύματα τῆς ὑφηλίου. Ἐπίσης ἐνημερώνει τόν μή ὀρθόδοξο χριστιανό, τόσο γιά τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη, ὅσο καί γιά ὅλα τά ἀνωτέρω[2] .

Β΄. Σχολικά προγράμματα καί βιβλία θρησκευτικῶν δημοτικοῦ καί γυμνασίου ἀπό τό 2003 ἕως καί τό 2016

Τό ἀμέσως προηγούμενο πρόγραμμα σπουδῶν στά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, τό ὁποῖο ἴσχυσε μέχρι καί τό σχολικό ἔτος 2015-16 ὀνομαζόταν Διαθεματικό Ἑνιαίο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδῶν (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) καί ἐκδόθηκε τό 2003. Εἶχε σωστή γενική διάρθρωση, ὅμως περιεῖχε καί τά ἑξῆς σοβαρά σφάλματα:

α) Εἶχε συντεθεῖ βάσει ἀρχῶν οἱ ὁποῖες εἶναι δυνατόν νά κριθοῦν ἀντισυνταγματικές[3] .

β) Εἶχε ἀπαλείψει ὁρισμένα θέματα ἀπαραίτητα γιά τή διαπαιδαγώγηση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὅπως π.χ. τούς δύο ἀπό τούς τρεῖς ἱεράρχες, Γρηγόριο Θεολόγο καί Ἰωάννη Χρυσόστομο ἀπό τη Γ΄ γυμνασίου. Ὅμως παρ΄ ὅλα αὐτά προέβλεπε τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας στή Γ΄ γυμνασίου ὡς ἑνιαίου συνόλου μέ τήν ὀρθή σειρά καί χωρίς ἀλλότριες προσμείξεις σέ κάθε θεματική ἑνότητα.

γ) Εἶχε μεταθέσει τή διδασκαλία λίγων θεμάτων ὀρθοδόξου θεολογίας σέ ἐσφαλμένο σημεῖο τοῦ σχολικοῦ ἔτους. Ἀπαιτοῦσε π.χ. τή διδασκαλία τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου στό τέλος τῶν μαθημάτων  τά ὁποῖα ἀφοροῦσαν στήν Παλαιά Διαθήκη στήν Α΄ γυμνασίου – ὅμως παρ΄ ὅλα αὐτά προέβλεπε τή διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἑνιαίου συνόλου στήν Α΄ γυμνασίου.

Βάσει τοῦ προγράμματος ἐκείνου ἐξεδόθησαν σχολικά βιβλία τό 2006. Ἡ τότε ἀρνητική κριτική δεν ἀφορούσε τόσο τό πρόγραμμα, ὅσο τά σχολικά βιβλία, τά ὁποῖα ἐγράφησαν βάσει αὐτοῦ καί εἶχαν πολύ περισσότερα προβλήματα ἀπ΄ ὅ,τι τό πρόγραμμα αὐτό καθ΄ αὐτό. Διότι τό πρόγραμμα διέγραφε τίς γενικές ἀρχές συγγραφῆς τῶν βιβλίων, οἱ δέ συγγραφεῖς ὑπέπεσαν ἀφ΄ ἑαυτῶν σέ ἀνεξάρτητα ἀπό τό πρόγραμμα  σφάλματα, θεολογικά, ἱστορικά, γλωσσικά, ὅπως ἐπίσης χρησιμοποίησαν ἐνίοτε ἐσφαλμένη ὁρολογία καί ἄλλοτε δέ ἀπέτυχαν νά ἀναλύσουν ὀρθῶς ἤ ἐπαρκῶς τά ὑπό ἐξέταση θέματα, ἡ δέ εἰκονογράφηση τῶν ἐν λόγῳ ἐγχειριδίων παρουσίαζε ἐξ ἴσου σοβαρά προβλήματα.

Ὅλα αὐτά τά προβλήματα, μέ τά προγράμματα τύπου religious literacy τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖται ἀπό τό 2011 ἕως καί τό 2016 νά ἐπιβληθοῦν στά ἑλληνικά σχολεῖα, ὅπως θά δοῦμε παρακάτω, ὄχι μόνον δέν ἀπαλείφθηκαν, ἀλλά καλλιεργήθηκαν ἔντονα καί κυριολεκτικά γιγαντώθηκαν.

Πρέπει ὅμως νά ἐπισημανθεῖ ὡς θετικό στοιχεῖο, ὅτι τό Δ.Ε.Π.Π.Σ. τοῦ 2003 προέβλεπε ἐνημέρωση γιά τίς μή ὀρθόδοξες χριστιανικές ἐκκλησίες καί γιά τά θρησκεύματα  στή Στ΄ τάξη τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Ἡ ἐνημέρωση αὐτή ἐπιτυγχανόταν μέ διδασκαλία τῶν βασικῶν χαρακτηριστικῶν τῶν μή ὀρθοδόξων χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν καί τῶν μή χριστιανικῶν θρησκευμάτων, τά ὁποῖα διδάσκονταν κεχωρισμένα ὡς αὐθύπαρκτα καί ἀνεξάρτητα, καί ποτέ δεν διδάσκονταν ἀνάμεικτα μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή ἤ ἀνάμεικτα μεταξύ των. Ἐπιτυγχανόταν δέ μέ σαφή καί εὐσύνοπτο τρόπο μέσα σέ τέσσερεις διδακτικές ὧρες. Στό δέ γυμνάσιο προέβλεπε διδασκαλία γιά τή σημερινή κατάσταση τῶν μή ὀρθοδόξων χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν (ρωμαιοκαθολικῶν καί προτεσταντῶν) σέ δύο διδακτικές ὧρες μέ τρόπο εὐσύνοπτο καί περιεκτικό[4] .

Γ΄. Ἀπόπειρα εἰσαγωγῆς τοῦ βρετανικοῦ religious literacy στά ἑλληνικά σχολεῖα (2011-2015).

Ἀπό τό σχολικό ἔτος 2011-12 ἐπιχειρεῖται νά μεταφερθεῖ τό σύστημα religious literacy, ἀπό τή Μεγάλη Βρετανία[5]  στήν Ἑλλάδα καί νά ἀντικαταστήσει τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα[6]. Τό  σύστημα religious literacy δέν εἶναι κατοχυρωμένο κατά κανένα τρόπο βάσει τοῦ Συντάγματος καί τῶν νόμων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, οὔτε βάσει τῶν διεθνῶν συνθηκῶν. Ἡ δέ ἐπιβολή του θίγει ἀνεπανόρθωτα τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τόσο τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ μαθητῆ, ὅσο καί τοῦ ὁποιουδήποτε.

Τέτοιου εἴδους προγράμματα γιά δημοτικό καί γυμνάσιο ἐκδόθηκαν γιά πρώτη φορά τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2011. Πιλοτικές ἐφαρμογές προγραμμάτων βασισμένων στό religious literacy ἐπιχειρήθηκαν στό δημοτικό καί στό γυμνάσιο κατά τά σχολικά ἔτη 2011-12 καί 2012-13 καί ἀπέτυχαν. Διότι ἐκτός τῶν ἐσφαλμένων γενικῶν ἀρχῶν καί τῆς ἐπικίνδυνης διαρθρώσεως, ὑπῆρχαν στήν ἀρχική ἔκδοση τῶν προγραμμάτων καί σοβαρά θεολογικά καί ἱστορικά σφάλματα[7] .

Τό ἴδιο πρόγραμμα κυκλοφόρησε τό ἔτος 2014 μέ ὑποτυπώδεις ἀλλαγές. Σέ ὁρισμένες μάλιστα περιπτώσεις ἡ προσπάθεια γιά ἀλλαγή τοῦ προγράμματος ἀπέδωσε περισσότερο συγκεχυμένο ἀποτέλεσμα[8] . Πλήν ὅμως ἡ ἀποτυχία δέν ἀποτέλεσε ἀνασχετικό παράγοντα τῆς περαιτέρω ἀπόπειρας ἐπιβολῆς!

Ἀπό τό 2011 ἕως σήμερα[9] ἄλλαξαν στά Προγράμματα κάποια συμβεβηκότα, γιά νά μιλήσουμε λίγο μέ ἀριστοτελικούς ὅρους, δέν ἄλλαξε ὅμως ἡ οὐσία τους[10] . Θά δώσουμε ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα: στήν ἔκδοση τοῦ 2011 ὑπῆρχε στή Γ΄ δημοτικοῦ ἡ ὑπ΄ ἀριθμόν 2 θεματική ἑνότητα μέ τίτλο «Κυριακή: μια σημαντική ημέρα της εβδομάδας». Ἡ ἑνότητα αὐτή ἐκτός ἀπό στοιχεῖα γιά τήν θεία λειτουργία περιελάμβανε καί στοιχεῖα γιά τόν Ἰουδαϊσμό, τόν Ἰσλαμισμό, τόν Ἰνδουισμό, τόν Βουδισμό, τόν Ταοϊσμό. Στήν ἔκδοση τοῦ 2016, ὅπου ἡ ἴδια ἑνότητα ἔχει τόν ἀριθμό 3, ἔχουν ἀφαιρεθεῖ τά ἀφορῶντα στόν Ἰνδουισμό, τόν Βουδισμό καί τόν Ταοϊσμό στοιχεῖα ἀλλά παρέμειναν τά ἀφορῶντα στόν Ἰουδαϊσμό καί στόν Ἰσλαμισμό. Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο δόθηκε μέν μία ψευδαίσθηση τροποποιήσεως τῆς ἑνότητας, ὅμως αὐτή παρέμεινε ἐν τέλει πολυθρησκειακή καί ἐπικίνδυνη τόσο γιά ὀρθοδόξους χριστιανούς ὅσο καί γιά ἀλλοθρήσκους μαθητές. Διότι τό ὀκτάχρονο ὀρθόδοξο παιδί, ἐάν διδαχθεῖ τήν ἑνότητα ὡς ἔχει ὑπό τόν ὡς ἄνω τίτλο καί ὑπό τό ὡς ἄνω περιεχόμενο θά παραπλανηθεῖ καί θά νομίσει ὅτι ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία ἀνήκει ταυτίζεται μέ Ἰουδαϊσμό καί Ἰσλαμισμό. Ἀλλά καί τό ὁποιοδήποτε ἄλλο ὀκτάχρονο παιδί, εἴτε ἰσραηλιτόπουλο, εἴτε μουσουλμανόπουλο, εἴτε ἀνῆκον σέ ὁποιοδήποτε ἄλλο θρήσκευμα, θά νομίσει ὅτι αὐτές οἱ τρεῖς πίστεις ταυτίζονται.

Δ΄. Προβλήματα τῶν βάσει τοῦ βρετανικοῦ religious literacy προγραμμάτων δημοτικοῦ-γυμνασίου ἔτους 2016

Παρ΄ ὅλη τήν ἀποτυχία τῶν προγραμμάτων τοῦ 2011 ὡς πιλοτικῶν καί τά ἀκόμη σοβαρότερα σφάλματα τά ὁποῖα ὑπεισῆλθαν στήν ἔκδοσή τους τοῦ 2014, ἀποφασίσθηκε ἡ νέα ἔκδοσή τους ἡ ὁποία περιλαμβάνεται στό ΦΕΚ Β 2920 τῆς 13/9/2016 νά ἐπιβληθεῖ σέ ὅλα τά δημοτικά καί γυμνάσια τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.  

Πρέπει ὅμως ἐδῶ νά ἐπισημανθεῖ, ὅτι τά προγράμματα τοῦ 2016 διετήρησαν αὐστηρῶς τήν αὐτή γενική φιλοσοφία καί τή γενική διάρθρωση μέ ἐκεῖνα τοῦ 2011 παρ΄ ὅλη τήν δημοσιευμένη πολυσέλιδη ἀρνητική κριτική, ὅπου καταδεικνύονται τά σφάλματα τῶν προγραμμάτων τύπου religious literacy καί ἀποδεικνύεται ὅτι πιθανή ἐφαρμογή τους στά ἑλληνικά σχολεῖα συνεπάγεται κινδύνους τόσο γιά ὀρθοδόξους μαθητές ὅσο καί γιά ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους. Διότι οἱ γενικές ἀρχές, οἱ ὁποῖες τό διέπουν, εἶναι παντελῶς ἐσφαλμένες καί, ὅπως θά δείξουμε κατωτέρω ἀντισυνταγματικές καί παράνομες.

Ἡ αὐστηρή διατήρηση τῆς αὐτῆς γενικῆς φιλοσοφίας καί γενικῆς διαρθρώσεως τῶν προγραμμάτων ἀπό τό 2011 ἕως καί τό 2016 ἀποδεικνύει, πώς μολονότι διεξήχθη διάλογος μεταξύ τῶν ὑπευθύνων τοῦ ΙΕΠ ἀφ΄ ἑνός καί ἀφ΄ ἑτέρου ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, ὁ διάλογος αὐτός δέν ἐλήφθη ὑπ΄ ὄψη καί γι΄ αὐτό ἐπῆλθαν ἐπιφανειακές καί μόνον ἀλλαγές στά προγράμματα.

Ἀπαιτήθηκε ἐν τέλει ἀπό τό πρόγραμμα ἡ διδασκαλία χωρίς σχολικά βιβλία, ἀλλά ἀκόμη καί ἄν συγγραφοῦν τέτοια, ἐπειδή θά βασίζονται στίς κατωτέρω ἐσφαλμένες ἀρχές, θά εἶναι ὁμοίως ἐσφαλμένα ἤ θά διακρίνονται ἀπό ἀκόμη χειρότερα προβλήματα.

 Οἱ ἐσφαλμένες λοιπόν ἀρχές, οἱ ὁποῖες χαρακτηρίζουν τό πρόγραμμα εἶναι οἱ ἑξῆς:

α) Συνδιδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως μέ θρησκεύματα σέ σημεῖο ὥστε νά κινδυνεύει ὁ ἀνήλικος, ὀρθόδοξος ἀλλά καί ὁ ὁποιοσδήποτε, μαθητής νά νομίσει ὅτι ταυτίζονται καί νά διασαλευθεῖ ἡ πίστη του.

Πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαίτερα, ὅτι δέν πρόκειται γιά ἐνημέρωση γιά τίς θρησκεῖες καί τίς μή ὀρθόδοξες ἐκκλησίες. Αὐτό γινόταν ἤδη καί μέ τά παλαιά προγράμματα σπουδῶν στήν ἕκτη δημοτικοῦ, στήν τρίτη γυμνασίου, στήν πρώτη λυκείου καί στή δευτέρα λυκείου. Ὅμως θρησκεύματα, καί μή ὀρθόδοξες ἐκκλησίες διδάσκονταν κεχωρισμένα ὡς αὐθύπαρκτα καί ἀνεξάρτητα, καί τό πρόγραμμα σπουδῶν δέν ὁδηγοῦσε ποτέ στήν παρεξήγηση ὅτι ταυτίζονταν μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ἤ μεταξύ τους.

Τοῦτο ἀπαιτεῖται ἀπό τήν Γ΄ δημοτικοῦ ἕως καί τήν Γ΄ γυμνασίου. Ἐπειδή δέ οἱ ἀποδέκτες τῆς διδασκαλίας δέν εἶναι ἐνήλικοι εἰδικευμένοι ἤ ἔστω εἰδικευόμενοι ἐπιστήμονες θρησκειολόγοι, ἀλλά ἀνήλικοι μαθητές ἡλικίας 8-15 ἐτῶν, κινδυνεύουν νά ἐπηρεασθοῦν, νά ἀποπροσανατολισθοῦν καί νά ἀποστοῦν τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς πίστεώς τους, νομίζοντες πλέον ὅτι χριστιανική πίστη καί ζωή ταυτίζονται μέ τά μή χριστιανικά θρησκεύματα καί μέ τίς μή ὀρθόδοξες χριστιανικές ἐκκλησίες. Σέ τέτοια περίπτωση θά προβοῦν ἐνσυνειδήτως ἤ ἀσυνειδήτως σέ υἱοθεσία μιᾶς τυχαίας πίστεως ἀπό ὅσες ἔχουν ταυτοχρόνως διδαχθεῖ ἤ θά πλάσουν ἕνα θρησκευτικό μεῖγμα, τό ὁποῖο καί θά ἀκολουθήσουν - θά προβοῦν δηλαδή σέ συγκρητισμό.

Τέτοιου εἴδους ταυτόχρονη διδασκαλία ἀπαιτεῖται συγκεκριμένα στίς  ἑξῆς Θεματικές Ενότητες:

Γ΄ δημοτικού: 2 («Η χαρά της γιορτής»). 3 («Κυριακή: Μια σημαντική ημέρα της εβδομάδας»). 4 («Τα Χριστούγεννα, Ο Θεός γίνεται άνθρωπος»). Ἐδῶ πρέπει νά τονίσουμε, ὅτι τό ὀκτάχρονο παιδί ὑποχρεοῦται νά διδάσκεται μαζί μέ τίς εὐαγγελικές περικοπές τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τό πῶς περιγράφεται ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ στό Κοράνιο. Σέ τί θά χρησιμεύσει στό ὀκτάχρονο χριστιανόπουλο ἡ κατά ἕξι αἰῶνες μεταγενέστερη διήγηση τοῦ Κορανίου; Προφανῶς θά τοῦ προξενήσει σύγχυση, διότι θά νομίσει ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλες γραπτές πηγές γιά τό ἱστορικό αὐτό γεγονός ἰσόκυρες μέ τό Εὐαγγέλιο. 7 («Γιορτάζοντας το Πάσχα»). (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30871, 30872, 30874, 30879)

Δ΄ δημοτικού: 1 («Όταν οι άνθρωποι προσεύχονται»). 2 («Η μητέρα του Χριστού»). 4 («Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί»). 5 («Ιεροί τόποι και ιερές πορείες»). 6 («Χριστιανοί άγιοι και ιερά πρόσωπα άλλων θρησκειών»). 7 («Ιερά βιβλία»). (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30883, 30885, 30889, 30890, 30892, 30893).

Ε΄ δημοτικού: 1 («Μαθητές και δάσκαλοι»). 2 («Συμπόρευση με όρια και κανόνες»). 3 («Προχωράμε αλλάζοντας»). (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30900, 30901, 30903) Σημειωτέον ὅτι ἐάν διδαχθοῦν οἱ τρεῖς αὐτές ἑνότητες οἱ ὁποῖες καλύπτουν συνολικά 24 ὧρες, δύσκολα θά βρεθεῖ χρόνος γιά ὁτιδήποτε ἄλλο.

Στ΄ δημοτικού: 5 («Από τους Χριστιανούς της χώρας μας στους Χριστιανούς του κόσμου»). 6 («Θρησκείες στη χώρα μας»). 7 («Μνημεία και τόποι χριστιανικής λατρείας: Αποτυπώσεις της πίστης»). (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30916, 30917, 30919). Σημειωτέον ὅτι συνολικά ἡ 5η και η 6η Θεματικές Ενότητες καλύπτουν 18 ὧρες καί καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος τοῦ διδακτικοῦ ἔτους.

Α΄ γυμνασίου: Μολονότι δέν προβλέπεται συνδιδασκαλία ὀρθοδόξων μέ ἑτερόθρησκα στοιχεῖα σέ αὐτή τήν τάξη, οἱ Θεματικές Ἑνότητες 5 («Μονοθεϊστικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός και Ισλάμ») καί 6 («Θρησκευτικές σναζητήσεις της μακρινής Ανατολής») (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30933-30935) καλύπτουν 16 ὧρες διδασκαλίας, ἐνῷ είναι παντελῶς ἀδύνατον νά εὑρεθοῦν ἄνω τῶν 32 ὡρῶν διδασκαλίας ἐτησίως[11] .

Β΄ γυμνασίου: Στήν τάξη αὐτή στίς  πέντε ἀπό τίς ἕξι θεματικές ἑνότητες τοῦ προγράμματος προβλέπεται νά διδάσκονται ἀνάμεικτα ἡ ὀρθόδοξη πίστη μαζί μέ τά θρησκεύματα. Αὐτές εἶναι οἱ ἑξῆς: 1 («Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν τον Θεό;»). 2 («Ποιος είναι ο θεός των Χριστιανών; «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;»»). 3 («Ποιος είναι ο άνθρωπος;»). 4 («Εμείς και οι «άλλοι»»). 5 («Διάσπαση και αντιπαλότητα στις θρησκείες»), (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30941, 30942, 30945, 30947, 30948, 30950).

Γ΄ γυμνασίου: 1 («Η χριστιανοσύνη στον σύγχρονο κόσμο»). 2 («Το ζήτημα της θρησκείας στη σύγχρονη Ευρώπη»). 3 («Σύγχρονες θρησκευτικές μορφές στην Ορθοδοξία και στον κόσμο»). 4 (««Πού είναι ο θεός;» Η οδύνη του σύγχρονου κόσμου και το αίτημα της σωτηρίας από το κακό»). 6 («Από την αρχή έως το τέλος του κόσμου»). (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30959, 30961, 30963, 30964, 30967, 30968 (καί μάλιστα στή Θεματική Ἑνότητα προηγοῦνται τά θρησκεύματα καί ἕπεται ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία). Ἡ 7η θεματική ἑνότητα εἶναι πρόταση ἐρευνητικῆς ἐργασίας (μέ τίτλο «Διευρύνοντας τις εμπειρίες μας / Χτίζοντας τον κόσμο μας» ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30969-30971), ἡ ὁποία ἐπίσης προβλέπει γενικά ἐνασχόληση μέ τά παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα, τά ὁποῖα οἱ μαθητές θά κρίνουν «υπό το πρίσμα της βιβλικής θεώρησης και των ιδεών που επεξεργάστηκαν στο πλαίσιο του ΜτΘ στη διάρκεια όλης της χρονιάς». Ἐπειδή ὅμως ὅλη τή χρονιά διδάχθηκαν ἀνάμεικτα ὀρθοδοξία καί θρησκεύματα, συνάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι καί σέ αὐτή τή θεματική ἑνότητα προβλέπεται ἡ ἀπό κοινοῦ χρήση ὅλων αὐτῶν.

Ἡ τακτική αὐτή τοῦ ἐν λόγῳ  προγράμματος φθάνει μέχρι τό σημεῖο νά ἀπαιτεῖται ἡ διδασκαλία στήν ἴδια θεματική ἑνότητα ἐκτός ἀπό τήν ὀρθοδοξία καί τεσσάρων θρησκευμάτων (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30947)[12] , ἄτακτα, ἀκατάστατα, τυχαῖα καί ἀδιαφορώντας πλήρως γιά τό ἀποτέλεσμα, τακτική δυνάμενη νά ὁδηγήσει σέ πρωτοφανή σύγχυση. Ἔτσι ἀκριβῶς θά συνέβαινε ἐάν διδάσκονταν στό ἴδιο μάθημα, στήν ἴδια Θεματική Ἑνότητα μαζί μέ τή μητρική γλώσσα καί τέσσερεις ξένες γλῶσσες, ἄτακτα, τυχαῖα, χωρίς κανένα ἀπολύτως σύστημα.

Σέ τέτοια περίπτωση οὔτε τή μητρική γλώσσα θά μάθαινε ὁ μαθητής σωστά, οὔτε τίς ξένες γλῶσσες θά ἐπρόκειτο γιά παντελή γλωσσική σύγχυση, κάτι χειρότερο ἀπό τή βιβλική Βαβέλ.. Ἔτσι καί ἐδῶ, ἡ πρωτοφανής αὐτή ἀταξία θά ἐμποδίσει τόν μαθητή νά ἔχει συνολική γνώση τῆς ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία εἶναι πίστη, ἱστορία καί πολιτισμός τῶν Ἑλλήνων ἐδῶ καί εἴκοσι αἰῶνες. Ἡ δέ διασπορά τῶν θρησκειολογικῶν στοιχείων ἀπό τρίτη δημοτικοῦ ἕως καί τρίτη γυμνασίου, δηλαδή σέ ἑπτά ὁλόκληρες τάξεις δημοτικοῦ καί γυμνασίου καί ἡ ἀνάμειξή τους μέ στοιχεῖα ἀπό τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί ἀπό τίς μή ὀρθόδοξες ἐκκλησίες θά ἀποτρέψει τούς μαθητές νά ἔχουν συνοπτική καί συγκροτημένη εἰκόνα γιά τήν ταυτότητα τοῦ καθενός θρησκεύματος. Τό ἀποτέλεσμα στήν προκειμένη περίπτωση θά εἶναι πλήρης θρησκευτική σύγχυση, ἡ ὁποία θά ὁδηγήσει τούς μαθητές σέ ψυχική δηλητηρίαση.

Ἀξιοσημείωτο ἐπίσης τυγχάνει τό γεγονός, ὅτι στό τέλος τοῦ ἑπταετοῦς αὐτοῦ κύκλου προσδοκᾶται ἀπό τούς μαθητές μεταξύ πολλῶν ἄλλων καί νά «αναγνωρίζουν την αλληλεπίδραση ανάμεσα στις θρησκευτικές πεποιθήσεις, αξίες, δεσμεύσεις και στις κοινωνικές ιδέες, συμπεριφορές, στάσεις». Δηλαδή προωθεῖται ἡ ίδέα, ὅτι οἱ θρησκεῖες ἀλληλεπιδροῦν μεταξύ τους, ἀλλά καί ἐπηρεάζονται καί ἐπηρεάζουν μή θρησκευτικές ἰδέες καί κινήματα. Μέσα σέ ὅλα αὐτά τοποθετεῖται, σάν «θρησκευτική πεποίθηση» οὐδόλως ὑπερέχουσα ἤ ἔστω διαφέρουσα ἀξιολογικῶς καί ἡ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀποκάλυψη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Ἐν τέλει ὀφείλουμε νά παρατηρήσουμε, ὅτι ἀπό τίς σαρανταοκτῶ θεματικές ἑνότητες τοῦ ἑπταετοῦς κύκλου οἱ 29 εἶναι πολυθρησκειακές καί καλύπτουν τίς 230 ἀπό τίς ἐν συνόλῳ 370 διδακτικές ὧρες τοῦ κύκλου.

β) Θρησκειολογική ὕλη, ἡ ὁποία μέχρι καί τό σχολικό ἔτος 2015-2016 διδασκόταν στή Β΄ λυκείου, μεταφέρθηκε στό δημοτικό καί στό γυμνάσιο καί ταυτοχρόνως ἐπιβαρύνθηκε.

 Ὕλη τῆς δευτέρας λυκείου μεταφέρθηκε στό δημοτικό καί στό γυμνάσιο, πράγμα τό ὁποῖο οὕτως ἤ ἄλλως θά ἀποτελοῦσε σοβαρή ἐπιβάρυνση γιά τίς περιορισμένες ἀντιληπτικές δυνατότητες τῶν παιδιῶν ἡλικίας 8-15 ἐτῶν. Ὅμως τό πρόβλημα δέν περιορίζεται ἐκεῖ. Ἐπιτείνεται ἀκόμη περισσότερο, διότι προστέθηκαν θρησκειολογικές ἔννοιες ὑπερδεόντως δύσκολες καί ἀκατάλληλες γιά τήν ἡλικία τῶν παιδιῶν στά ὁποῖα ἀπευθύνεται καί ἔτσι ἡ οὕτως ἤ ἄλλως δύσκολη ὕλη ἡ ἐν λόγῳ ὕλη ἐπιβαρύνθηκε ἀσύγκριτα περισσότερο. Τέτοιες ἔννοιες δέν ὑπῆρχαν στήν δευτέρα λυκείου, ἀλλά παρ΄ ὅλα αὐτά διεσπάρησαν στό δημοτικό καί στό γυμνάσιο, καί ταυτοχρόνως προστέθηκαν ἀκόμη περισσότερες καί δυσκολότερες. Τό γεγονός δέ ὅτι οἱ μαθητές τῆς δευτέρας λυκείου ἀνέκαθεν θεωροῦσαν τά θρησκειολογικά μαθήματα ἰδιαιτέρως δύσκολα, σέ συνδυασμό μέ τό γεγονός ὅτι αὐτά διεσπάρησαν ἀνά τό δημοτικό καί τό γυμνάσιο καί ἐπιβαρύνθηκαν μέ ἀκόμη δυσκολότερους ὅρους καί ἔννοιες ἀποδεικνύει γιά μία ἀκόμη φορά τήν παιδαγωγική ἀκαταλληλότητα τοῦ ἐν λόγῳ προγράμματος.

Ἀπαιτεῖται λοιπόν στό δημοτικό ἡ διδασκαλία τῶν ἐννοιῶν: Ρός Ἀσανά, Ἴντ ἄλ φίτρ, Σβάστικα, 99 ὀνόματα γιά τόν Ἀλλάχ, Μάνταλα (ΦΕΚ σ. 30871), Κιπά, Μενορά (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30873), Φατιχά, Σεμά  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30883), Μπάρ Μιτσβά, Μπάτ Μιτσβά  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30889), Χαντίθ  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30901), Μαουλίντ  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30917).

Στό δέ γυμνάσιο ἀπαιτεῖται ἡ διδασκαλία τῶν ἐννοιῶν Σαβουώτ, Σουκώτ, Χανουκά, Πουρίμ, Ταλμούδ, Σεμά, Τεφιλίν, Νεζουζά, (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30932), Σαχαντά, Χαντίθ, Οὔμμα, Κατίμπ  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30933), Μινάκσι, Γιάντρας, Μάνταλα, Diwali, Pongal, Holi, Στοῦπες, Παγόδες (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30934), Μάντρα, Τριπίτακα  (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30935)

Σημειωτέον ὅτι, ὅπως συνάγεται ἐκ τῶν ὡς ἄνω παρατεθέντων, ἡ διδασκαλία ὁρισμένων ἐκ τῶν δυσκόλων καί ξένων πρός τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές ἐννοιῶν ἀπαιτεῖται τόσο στο δημοτικό, ὅσο καί στό γυμνάσιο (Σεμά, Χαντίθ, Μάνταλα), ἐνῷ ὅπως ἔχουμε ἤδη ἐπισημάνει, ἔχουν ἀφαιρεθεῖ ἀπό τό πρόγραμμα θέματα ὑψίστης σημασίας γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

γ) Διδασκαλία θεματικῶν ἑνοτήτων ὑπό συγκεχυμένους καί παρεξηγήσιμους τίτλους.

Πρέπει ἐπίσης νά ἐπισημανθεῖ, ὅτι στίς περισσότερες ἀπό τίς ὡς ἄνω περιπτώσεις Θεματικῶν Ἑνοτήτων, ὅπου ἐπιβάλλεται συνδιδασκαλία Ἐκκλησίας καί θρησκευμάτων, ὁ γενικός τίτλος συχνά δέν συμφωνεῖ μέ τό περιεχόμενο καί ὁδηγεῖ τό παιδί σέ παντελῶς ἐσφαλμένα συμπεράσματα ἰκανά νά διασαλεύσουν τήν πίστη του.

Ἐπί παραδείγματι, τό ὀκτάχρονο παιδί τῆς Γ΄ δημοτικοῦ ἀντικρύζει στή θεματική ἑνότητα ὑπ΄ ἀριθμόν 2 τόν τίτλο «Η χαρά της γιορτής» (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30866), ὁ ὁποῖος στήν ἀναλυτική παρουσίαση τῆς θεματικῆς ἑνότητας ἀναγράφεται μέ τόν ἑξῆς διαφορετικό τρόπο: «Θρησκευτικές γιορτές: μέρες γεμάτες χαρά και σημασίες» (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30871). Ὑπό αὐτόν τόν τίτλο περιλαμβάνονται τά ἑξῆς: ξεκινᾶ γενικῶς γιά τίς γιορτές καί πανηγύρεις τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ἀναφέρει εἰδικότερα μόνο τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Μεταβαίνει στήν ἑβραϊκή γιορτή Ρός Ἀσανά καί κατόπιν στήν μουσουλμανική Ἴντ ἄλ-φίτρ. Κατόπιν συνεχίζει στήν διά τοῦ σταυροῦ προσευχή τῶν χριστιανῶν καί στά χριστιανικά σύμβολα τοῦ ἰχθύος, τῆς νηός καί τῆς ἀμπέλου, συνεχίζει στό ἄστρο τοῦ Δαβίδ, στήν ἡμισέλινο, στό ἀραβούργημα μέ τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, στήν ἰνδουιστική σβάστικα, στό γιν καί γιάγκ, στόν λωτό καί στόν τροχό καί καταλήγει στά 99 ὀνόματα γιά τόν Ἀλλάχ καί στά τρία ἰουδαϊκά θεϊκά ὀνόματα. Σέ ποιά τραγική παρεξήγηση θά ὁδηγηθεῖ τό ἑννιάχρονο παιδί ὅταν διδάσκεται ὅλα αὐτά ὑπό τόν πρῶτο, ὅσο καί ὑπό τόν δεύτερο τίτλο; Ὅτι ὅποια γιορτή καί ἄν διαλέξει, θά ἔχει χαρά στή ζωή του!

Ἡ ἑνότητα 3 τῆς Γ΄ δημοτικού ἐπιγράφεται «Κυριακή: Μια σημαντική ημέρα της εβδομάδας». Βλέποντας αὐτόν τόν τίτλο τί περιμένει νά ἀκούσει τό ὀκτάχρονο παιδί, τό ὁποῖο εἶναι βεβαπτισμένο ὀρθόδοξο; Ὁπωσδήποτε γιά τήν κυριακάτικη λειτουργία. Ὅμως στήν ἴδια Θεματική Ἑνότητα ἐπιβάλλεται καί ἡ διδασκαλία τοῦ ἑβραϊκοῦ Σαββάτου καί τῆς μουσουλμανικῆς Παρασκευῆς καί ἀναπόφευκτα θά περιέλθει τό μικρό παιδί τῆς ἡλικίας τῶν ὀκτώ ἐτῶν σέ σύγχυση καί μέσα του θά ἐξισώσει καί θά ταυτίσει αὐτά τά τρία. Ὅμως ἀκόμη καί παιδιά Ἰσραηλιτῶν ἤ μουσουλμάνων, τά ὁποῖα τυχόν θά εὑρίσκονταν στήν ἴδια σχολική αἴθουσα καί θά παρακολουθοῦσαν τό αὐτό μάθημα, θά κινδύνευαν νά περιπέσουν στήν ἴδια παρεξήγηση, ὅτι δηλαδή ἡ πίστη τους ταυτίζεται μέ τίς ἄλλες δύο, οἱ ὁποῖες διδάσκονται ὑποχρεωτικά ἐντός τῆς ἴδιας Θεματικῆς Ἑνότητας καί ὑπό τόν ἴδιο τίτλο. Ἄρα τό πρόγραμμα καταντᾶ ἀκατάλληλο ὄχι μόνο γιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἀλλά καί γιά τόν ὁποιονδήποτε.

Τό ἑννιάχρονο παιδί τῆς Δ΄ δημοτικοῦ εἶναι βάσει τοῦ προγράμματος ὑποχρεωμένο νά διδάσκεται τήν ἑνότητα 4 («Ὀλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί», ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30888). Ἐκεῖ, μετά ἀπό μιά σειρά ἀπό ὀρθόδοξα χριστιανικά θέματα (ἁγίους Δημήτριο καί Γεώργιο, παραβολή τῶν ταλάντων, Θεοφάνια, ὀρθόδοξο χριστιανικό βάπτισμα), διδάσκεται τό βάπτισμα καί τό χρῖσμα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τό βάπτισμα τῶν Προτεσταντῶν, τά Μπάρ Μιτσβά καί Μπάτ Μιτσβά τῶν Ἑβραίων καί τίς τελετές ἐνηλικιώσεως τῶν Μουσουλμάνων. Σέ ποιά τραγική παρεξήγηση ὁδηγεῖται τό ἑννιάχρονο παιδί ὅταν διδάσκεται ὅλα αὐτά ὑπό τόν τίτλο «Ὀλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί»; Ὅτι ὅλα τά βαπτίσματα, (ὀρθόδοξο, ρωμαιοκαθολικό, προτεσταντικό), μολονότι διαφέρουν, εἶναι ἴσα τόσο μεταξύ τους, ὅσο καί μέ τίς ὡς ἄνω τελετές τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ Μουσουλμανισμοῦ. Στήν τραγική αὐτή παρεξήγηση δέν κινδυνεύει νά ὑποπέσει μόνον τό ὀρθόδοξο παιδί, ὅσο καί τό παιδί τό ἀνῆκον σέ ὁποιαδήποτε πίστη.

δ) Ἀφαίρεση βασικῶν θεμάτων ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, ἀπαραιτήτων γιά τή διαπαιδαγώγηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ.

Πουθενά σέ ὁλόκληρο τό πρόγραμμα δημοτικοῦ καί γυμνασίου δέν διδάσκονται, ἔστω καί δειγματοληπτικά, στοιχεῖα ἀπό τήν ἱστορία καί θεολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κατά τήν περίοδο έπό 1054 – 1453. Κανένα γεγονός, προσωπικότητα, διδασκαλία δέν παριλαμβάνεται ἀπό τήν περίοδο αὐτή. Γι΄ αὐτό λοιπόν καί δέν πληροφορεῖται ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός μαθητής ἔστω καί ἐπιγραμματικά γιά τή ζωή καί τό ἔργο μεγάλων προσωπικοτήτων, ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ ἅγιος Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης ὁ Κατάφλωρος (ὁ περίφημος μελετητής τοῦ Ὁμήρου), ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης καί ὁ ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός.

Στήν Γ΄ δημοτικοῦ στήν θεματική ἑνότητα ὑπ΄ ἀριθμόν 8 («Ο κόσμος μας, ένα στολίδι», ΦΕΚ Β 2920// 13/9/2016, σελ. 30880) διδάσκεται τό παιδί τό θέμα «Ὅλος ὁ κόσμος εἶναι κτίση τοῦ Θεοῦ», ὅμως δέν ἔχει προηγουμένως διδαχθεῖ τή δημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό – τό ἐν λόγῳ θέμα ξεκινᾶ ἀπό τόν κατακλυσμό καί τήν Κιβωτό τοῦ Νῶε. Τό θέμα τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό δέν διδάσκεται κἄν ἀργότερα σέ κάποια ἄλλη τάξη τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Τέτοιου εἴδους παραλείψεις εἶναι δυνατόν νά ἐπιφέρουν ἀνεπανόρθωτη σύγχυση στό παιδί.

Πουθενά δέν βλέπουμε σέ ὁλόκληρο τό δημοτικό καί τό γυμνάσιο διδασκαλία καί τῶν ἑπτά μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πιστεύουμε, ὅτι πρόκειται γιά σοβαρή παράλειψη.

Πουθενά δέν βλέπουμε σέ ὁλόκληρο τό γυμνάσιο διδασκαλία τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, στό δέ δημοτικό διδάσκεται δύο φορές, τή μία ὅμως φορά συνδιδάσκεται μέ τήν ἀναφορά τοῦ κορανίου σέ αὐτήν.

Ὅλα αὐτά, καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα χάριν συντομίας παραλείπουμε, ἀφήνουν κενά στή μάθηση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα κενά εἶναι ἀδύνατον νά τά ἀναπληρώσουν μόνα τους καί τά ὁποῖα ἐπίσης θά συντελέσουν στή μή ἐπαρκή ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως.

ε) Κάποια θέματα ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς παρουσιάζονται μέ πεπλατυασμένο τρόπο εἰς βάρος βασικῶν καί ἀπαραιτήτων στοιχείων, τά ὁποῖα παραλείπονται.

Στήν Στ΄ δημοτικοῦ τό πρόγραμμα πλατυάζει ἀφιερώνοντας ὀκτώ ὧρες στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας (Θεματική Ἑνότητα 4, ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30913-30915), ἐνῷ δύο μόνον ὧρες θά ἦταν ἀρκετές, γιά τό μυστήριο αὐτό καί θά περίσσευαν καί ἄλλες γιά ὅσα δέν ἀναφέρονται διόλου.  Ἡ μή διδασκαλία τῶν ἑπτά μυστηρίων στό δημοτικό, στό γυμνάσιο, ὅσο καί στό λύκειο, εἶναι δυνατόν νά προσδώσει στό πρόγραμμα σαφῆ προτεσταντίζουσα χροιά.

Τό ζήτημα τῆς σχέσεως Ἑλληνισμοῦ καί χριστιανισμοῦ, τό ὁποῖο κατά τά παλαιά προγράμματα διδασκόταν σέ μία ὥρα στήν Γ΄ γυμνασίου καί σέ ἄλλη μία ὥρα στήν Β΄ λυκείου, μέ τό νέο πρόγραμμα ἀπαιτεῖται ἡ διδασκαλία του σέ δέκα ὧρες στήν Α΄ γυμνασίου καί μάλιστα στήν ἀρχή τοῦ σχολικοῦ ἔτους, στή 2η μόλις θεματική ἑνότητα (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30927-30928). Τό ἐγχείρημα αὐτό καταντᾶ ἀφόρητη ἐπιβάρυνση γιά τή νοημοσύνη ἑνός δωδεκάχρονου.

στ) Μή διδασκαλία τῆς εὐαγγελικής ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἐλλειπεῖς ἑνότητες μεριζόμενες μέ τυχαῖο καί ἄτακτο τρόπο σέ διάφορες τάξεις δημοτικοῦ καί γυμνασίου.

Ἡ ὕλη αὐτή κατακερματίσθηκε ἄτακτα καί εἰς βάρος τῆς σειρᾶς τήν ὁποία τό ἴδιο τό Εὐαγγέλιο ἐπιβάλλει, σέ διάφορες θεματικές ἑνότητες ἀπό τρίτη δημοτικοῦ μέχρι καί τρίτη γυμνασίου. Ἐνῷ μέ τό παλαιό πρόγραμμα, γνώριζε τό παιδί, ὅτι στή δευτέρα γυμνασίου θά διδαχθεῖ τήν εὐαγγελική ἱστορία μέ τή σωστή σειρά ἀπό τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου μέχρι καί τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ τό τύπου religious literacy πρόγραμμα οὐδέποτε ἔχει αὐτή τήν εὐκαιρία, ἀλλά διδάσκεται διάφορα περιστατικά ἄτακτα, χωρίς τή σωστή ἱστορική σειρά, ἀσύνδετα, ἀποκεκομμένα ἀπό τή συνάφειά τους, δηλαδή ἀπό τά προηγούμενα καί τά ἑπόμενα.

Γιά τό δημοτικό δειγματοληπτικῶς καί μόνον ἀναφέρουμε, ὅτι:

Στήν Δ΄ δημοτικοῦ πρῶτα διδάσκεται μία διδακτική ἑνότητα γιά τήν Θεοτόκο, ἡ ὑπ΄ ἀριθμόν 2 μέ τίτλο «Ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ» (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30884-5, ὅπου σημειωτέον περιλαμβάνεται καί τό θέμα «Η Μητέρα του Ιησού στο Κοράνιο»[13] καί κατόπιν, στή διδακτική ἑνότητα ὑπ΄ ἀριθμόν 3 μέ τίτλο «Σπουδαία παιδιά» διδάσκεται ἡ ἱστορία τοῦ Μωυσῆ, τοῦ Ἰσαάκ, τοῦ Δαβίδ, τοῦ Δανιήλ, τοῦ Ἀνανία, τοῦ Ἀζαρία, τοῦ Μισαήλ καί καταλήγει στόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή. Τί μένει στό ἑννιάχρονο παιδί ἀπό ὅλα αὐτά; Ὅτι ἡ Παναγία ὑπῆρξε σαφῶς πολύ ἀρχαιότερη ἀπό ὅλα αὐτά τά παλαιοδιαθηκικά πρόσωπα, ἀκόμη καί ἀπό τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, τόν ὁποῖο ἐγνώρισε ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας του.

Στήν Ε΄ δημοτικοῦ ἀπαιτεῖται ἀπό τό ἐπίμαχο πρόγραμμα, νά διδαχθεῖ πρῶτα ἡ Πεντηκοστή καί ἡ ζωή στίς πρῶτες χριστιανικές κοινότητες (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30905), ἀμέσως κατόπιν ἡ Ἀνάσταση (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30906) καί ἀμέσως κατόπιν τό ποιοί ἦταν οἱ τέσσαρες Εὐαγγελιστές, πότε καί γιά ποιούς ἔγραψαν τά Εὐαγγέλια (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30907). Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ σειρά διδασκαλίας δύναται νά προξενήσει ἀνυπέρβλητη σύγχυση στό δεκάχρονο παιδί. Ἀφοῦ σέ καμμία ἄλλη σχολική τάξη δέν ἔχει διδαχθεῖ καί δέν πρόκειται ποτέ νά διδαχθεῖ τά γεγονότα αὐτά κατά τή σωστή ἱστορική σειρά, τότε ἤ θά θεωρήσει ὅτι κατ΄ αὐτή τή σειρά συνέβησαν. Ἐάν μάλιστα διδαχθεῖ ἐκτός σχολείου τήν ἀληθινή εὐαγγελική ἱστορία μέ τή σωστή της σειρά καί χωρίς περικοπές καί ἀλλότριες προσμείξεις, τότε τό σχολεῖο θά κινδυνεύσει νά περιέλθει στή συνείδηση τοῦ μικροῦ παιδιοῦ σέ πλήρη ἀνυποληψία.

Γιά δέ τό γυμνάσιο πρέπει νά ἐπισημάνουμε, ὅτι περιορίσθηκε ἡ διδασκαλία τῆς εὐαγγελικής ἱστορίας ὡς συνόλου σέ μία καί μόνη Θεματική Ἑνότητα, τήν ὑπ΄ ἀριθμόν 2 τῆς Β΄ Γυμνασίου, ὑπό τόν τίτλο «Ποιός εἶναι ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν; Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30943-30945), ἡ ὁποία διδάσκεται σέ ὀκτώ μόλις ὧρες καί περιλαμβάνει ἐπίσης τό θέμα «Ο Ιησούς στο Κοράνιο και στις Χαντίθ». Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο οὐδέποτε θά ἀποκτήσει τό βεβαπτισμένο ὀρθόδοξο παιδί τήν εἰκόνα τοῦ συνόλου τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας, πράγμα τό ὁποῖο θά ἔχει δυσμενή ἐπίπτωση στήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς του συνειδήσεως.

Παρ΄ ὅλα αὐτά, προσδοκοῦν τά προγράμματα ἀπό τούς μικρούς μαθητές νά ἀφηγοῦνται βιβλικές ἱστορίες, νά κατανοοῦν, νά συναισθάνονται καί νά ἐξηγοῦν τό νόημά τους (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30894 καί σ. 30920). Πῶς θά γίνει αὐτό μέ ἐπιτυχία, ἀφοῦ τίς διδάσκονται χωρίς σύνδεση μέ τά προηγούμενα, μέ τά ἑπόμενα καί ἐν γένει μέ τήν ἐποχή;

ζ) Μή διδασκαλία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἐλλειπεῖς ἑνότητες μεριζόμενες μέ τυχαῖο καί ἄτακτο τρόπο σέ διάφορες τάξεις δημοτικοῦ καί γυμνασίου.

Κατεκερματίσθηκε ἄτακτα καί χωρίς νά λαμβάνεται ὑπ΄ ὄψη ἡ ἱστορική σειρά, σέ διάφορες θεματικές ἑνότητες κατανεμημένες ἀπό τρίτη δημοτικοῦ μέχρι καί τρίτη γυμνασίου, ταυτοχρόνως ὅμως ἀφαιρέθηκαν καί σημαντικά θέματα ἀπαραίτητα γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ ὀρθοδόξου παιδιοῦ.

Ἔτσι τό ὀρθόδοξο παιδί δέν θά ἔχει πλέον τή δυνατότητα νά τήν διδαχθεῖ ὡς σύνολο στήν τρίτη γυμνασίου, ὅπως μέ τό παλαιό πρόγραμμα (Δ.Ε.Π.Π.Σ.) ἀλλά θά λαμβάνει μόνον ἀποσπασματικές γνώσεις ἀποκομμένες ἀπό τή συνάφειά τους, δηλαδή ἀπό τά προγενέστερα καί τά μεταγενέστερα γεγονότα. Αὐτό ἰσχύει γιά τίς ἑξῆς Θεματικές Ἑνότητες τῆς Α΄ γυμνασίου: 1. «Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30925), ἡ ὁποία δέν εἶναι καθ΄ αὐτό ἱστορική, καί μεταξύ ἄλλων ὁμιλεῖ γιά τόν ἀπόστολο Παῦλο, τούς διωγμούς καί τήν ὀργάνωση τῆς Ἐκκλησίας, καί 4. «Πώς παίρνονται οι αποφάσεις» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30931) Ἡ ὁποία ὁμιλεί γιά τήν Ἀποστολική Σύνοδο, τίς Οἰκουμενικές Συνόδους πλήν τής Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τέσσερεις μεγάλους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης ἰσχύει καί γιά τίς ἑξῆς ἑνότητες τῆς Β΄ γυμνασίου: 1. «Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν τον Θεό;», ἡ ὁποία ἀφορᾶ στήν τηλεόραση, στίς εἰκαστικές τέχνες, στήν εἰδωλολατρία, στήν εἰκονομαχία, στήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ἀλλά καί στίς εἰκονογραφικές συνήθειες τῶν θρησκευμάτων (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30941), καί 6. «Ορθοδοξία και Νέος Ελληνισμός» ἡ ὁποία ἀφορᾶ τήν μετά τήν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ζωή τῶν Ἑλλήνων ὀρθοδόξων, καί στίς ἐθνικές Ἐκκλησίες κατά τήν νεότερη ἐποχή.

 Ὅσον ἀφορᾶ δέ τό πρόγραμμα τοῦ δημοτικοῦ, ἀναφέρουμε ὅτι στήν Στ΄ δημοτικοῦ τό πρόγραμμα ξεκινᾶ ἀπό τήν ἐξάπλωση τῶν χριστιανικῶν κοινοτήτων στόν κόσμο (Θεματική Ενότητα 1), συνεχίζει στήν ἑπόμενη Θεματική Ἑνότητα μέ τούς εἰς βάρος τῶν χριστιανῶν διωγμούς, καί καταλήγει στήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὅμως ἀμέσως κατόπιν ὅλων αὐτῶν, δέν συνεχίζει σέ κάποιο ἄλλο συναφές ἱστορικό θέμα, ἀλλά ἀπαιτεῖ νά διδαχθεῖ γιά ὀκτώ ὁλόκληρες ὧρες τό θέμα «Η Αγία Γραφή, ένα ιστορικό και διαχρονικό βιβλίο» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30912), ἐνῷ εἶχε ἤδη ἀσχοληθεῖ στήν Δ΄ δημοτικού στή Θεματική Ἑνότητα 7. ἡ ὁποία τιτλοφορεῖται «Ιερά βιβλία» καί καλύπτει 10 ὧρες διδασκαλίας μαζί μέ πολλά ἄλλα βιβλία ἄλλων θρησκειῶν (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30893) καί στήν Ε΄ δημοτικοῦ στή Θεματική Ἑνότητα 7, ἡ ὁποία τιτλοφορεῖται «Ανακαλύπτοντας τα κείμενα της Καινής Διαθήκης»), καί καλύπτει ὀκτώ ὧρες διδασκαλίας (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30907-30908). Ἀφιερώνει δηλαδή εἰκοσιτέσσερεις ὧρες σέ τρεῖς τάξεις τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, γιά νά εἰσαγάγει τούς μικρούς μαθητές στήν Ἁγία Γραφή, ἐνῷ θά ἀρκοῦσαν τό πολύ τέσσερεις καί μάλιστα ταυτοχρόνως, στή Δ΄ δημοτικού πελαγοδρομεῖ σέ πλεῖστα ὅσα ἱερά βιβλία θρησκειῶν. Ὅλα αὐτά ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα νά μή προχωρήσει στό δημοτικό σχολεῖο στή διδασκαλία κανενός ἄλλου ἱστορικοῦ θέματος πέραν τῆς ἐποχῆς τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου.

Ἑπομένως σέ καμμία τάξη δημοτικοῦ ἤ γυμνασίου, ἀλλά καί σέ καμμία τάξη τοῦ λυκείου, δέν θά λαμβάνει τό παιδί τήν εἰκόνα τῆς ἀδιάσπαστης συνέχειας τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τήν ἵδρυσή της μέχρι σήμερα, διότι τίς σχετικές μέ τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία θεματικές ἑνότητες, οἱ ὁποῖες δέν εἶναι πάντοτε καί ἀμιγεῖς, διαδέχονται θεματικές ἑνότητες ἱστορίας θρησκευμάτων, ἤ ἑνότητες εὐαγγελικῆς ἱστορίας, οἱ ὁποῖες ἐπίσης δέν εἶναι ἀμιγεῖς, ἀλλά συνοδεύονται ἀπό θρησκειολογικά θέματα, ὅπως καί οἱ προηγούμενες.

η) Ἀπολύτως καμμία ἱστορική σειρά στή διδασκόμενη ὕλη, ἀκόμη καί μέσα στήν ἴδια θεματική ἑνότητα!

Ἐπί παραδείγματι, στήν ἑνότητα 4 τῆς Δ΄ δημοτικοῦ, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται «Όλοι ίσοι όλοι διαφορετικοί», πρῶτα διδάσκονται οἱ ἅγιοι Γεώργιος καί Δημήτριος, κατόπιν ἡ παραβολή τῶν ταλάντων (Μτ 25, 14-30) καί ἔπειτα τά Θεοφάνια!

Στήν δέ ἑνότητα ὑπ΄ ἀριθμόν 3 τῆς Β΄ γυμνασίου διδάσκεται πρῶτα ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός (1877-1961) καί κατόπιν ἡ ἁγία Φιλοθέη (1522-1589). Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο χορηγεῖται στό παιδί ἕνα ἀξεδιάλυτο κουβάρι ἀποτελούμενο ἀπό πολλά καί διάφορα θέματα καί ζητήματα, τό ὁποῖο κουβάρι ἀντί νά τό ὁδηγεῖ στή μάθηση, τό ὁδηγεῖ στήν παντελή ἀμάθεια.

Πρέπει ἐδῶ νά τονίσουμε, ὅτι μία συστηματική, κατά τομεῖς καί θέματα διδασκαλία, θά ταίριαζε, κατόπιν σωστοῦ σχεδιασμοῦ καί προγραμματισμοῦ, σέ μεγαλύτερες ἡλικίες ἀφοῦ ὅμως ἤδη τά παιδιά θά εἶχαν διδαχθεῖ καί θά εἶχαν ἀφομοιώσει σέ μικρότερες ἡλικίες τή σωστή ἱστορική σειρά καί ἀλληλουχία τῶν γεγονότων, τήν ἐποχή καί τά βασικά της προβλήματα καί ρεύματα. Ὅμως κάτι τέτοιο μέ τά ὑπό ἐξέταση προγράμματα δέν συμβαίνει καί δέν πρόκειται νά συμβεῖ ποτέ. Ἐάν τά παιδιά διδαχθοῦν τά ἐν λόγῳ προγράμματα, ἀκριβῶς ὅπως αὐτά ἔχουν, τότε δέν θά εἶναι σέ θέση νά γνωρίζουν ἐάν προηγήθηκε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἤ ἡ ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία, ἡ Ἀνάληψη ἤ ἡ Πεντηκοστή.

θ) Ἡ θεολογία τῶν προγραμμάτων δημοτικοῦ-γυμνασίου δέν εἶναι ὀρθόδοξη.

Ἐπανειλημμένως χαρακτηρίζεται ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κατά τρόπο ἀνοίκειο. Ἀναφέρει τό πρόγραμμα: «ἑρμηνεύοντας τήν πρόταση ζωῆς τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30929), «Ο σκοπός και το νόημα της ζωής του ανθρώπου: Η βιβλική πρόταση και η θεολογική ερμηνεία» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30946), «να επεξεργαστούν τη χριστιανική πρόταση για θεμελιώδη υπαρξιακά, ηθικά και κοινωνικά ζητήματα» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30958), «να εμβαθύνουν στη χριστιανική πρόταση για τη μεταμόρφωση της ζωής και τη σωτηρία του κόσμου» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30958).

Πρέπει νά ἐπισημάνουμε, ὅτι γιά τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές, οἱ ὁποῖοι κατά τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία τῶν μαθητῶν τῶν σχολείων τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως δέν εἶναι ἁπλῶς καί μόνον μία πρόταση[14] . Ἐάν δεχθοῦμε κάτι τέτοιο, ἀφ΄ ἑνός τήν ὑποβιβάζουμε σέ ἔνταλμα ἀνθρώπων, ἀφ΄ ἑτέρου τήν ἀποξενώνουμε ἀπό τά παιδιά αὐτά τά ἤδη βεβαπτισμένα καί ἤδη ἔχοντα ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση, διότι μία πρόταση ἴσως ἔχει γίνει ἀποδεκτή, ἴσως δέν ἔχει γίνει ἀκόμη ἀποδεκτή. Ἡ διδασκαλία ὅμως τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως εἶναι λόγος Κυρίου καί ἔχει γίνει ἤδη ζωή τῶν παιδιῶν αὐτῶν, διότι αὐτή τήν ἀγωγή ἔχουν λάβει ἀπό τήν Ἐκκλησία τους καί τήν οἰκογένειά τους, τήν ὁποία ἀγωγή δέν δικαιοῦται τό σχολεῖο νά καταστρέφει.

Ἀκόμη, θέτει τό πρόγραμμα τό ἑξῆς ἐρώτημα: «Δέχονται όλοι οι χριστιανοί το Σύμβολο της Πίστεως;» (Α΄ Γυμνασίου, Θεματική Ενότητα 4, Πώς παίρνονται οι αποφάσεις, ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30932). Δέν χρειάζεται νά τονίσουμε, ὅτι ἡ ἀποδοχή τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως διαφοροποιεῖ τόν χριστιανό ἀπό τόν μή χριστιανό. Ἡ ὡς ἄνω ὅμως διατύπωση τοῦ προγράμματος ἀφήνει τήν ὑπόνοια, ὅτι δύναται κάποιος νά εἶναι χριστιανός χωρίς νά δέχεται τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, πράγμα ἀπαράδεκτο.

Ἀκόμη περιλαμβάνει τό πρόγραμμα στή Θεματική Ἑνότητα 5 τῆς Στ΄ δημοτικού «Από τους Χριστιανούς της χώρας μας στους Χριστιανούς του κόσμου» μεταξύ άλλων και ως βασικό θέμα διδασκαλίας το εξής: «Διαφορετικές παραδόσεις, κοινή συνείδηση» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30916). Κατά τή διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μία εἶναι ἡ ἱερά παράδοση, τήν ὁποία ὀφείλει νά βιώσει ὅποιος θέλει νά εἶναι χριστιανός. Διαφορετικές «παραδόσεις» διαφοροποιοῦν τήν κοινή χριστιανική συνείδηση.

Ἐπίσης ὁ Φραγκίσκος τῆς Ἀσίζης, χαρακτηρίζεται ὡς «Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30880), πράγμα τό ὁποῖο δέν ἰσχύει γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, παρά μόνον γιά τήν ρωμαιοκαθολική.

Ἐπίσης ὁ Βούδας χαρακτηρίζεται «ο φωτισμένος δάσκαλος» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30892), πράγμα τό ὁποῖο δέν εἶναι δυνατόν νά διδάσκεται σέ τέκνα ὀρθοδόξων χριστιανῶν.

Ὁ δέ Μωάμεθ χαρακτηρίζεται ὡς «ο απεσταλμένος του Αλλάχ» (ΦΕΚ 2920//13/9/2016, σ. 30892), πράγμα τὀ ὁποῖο ὁμοίως θά ἦταν δυνατόν νά ἀποπροσανατολίσει τή θρησκευτική συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὅπως καί ὅλα τά ἀνωτέρω. Ἐπίσης θά ἦταν δυνατόν ἡ δήλωση αὐτή νά ἀποπροσανατολίσει τή θρησκευτική συνείδηση ὁποιουδήποτε μή μουσουλμάνου μαθητῆ, διότι εἶναι ἀνήλικος καί ἐνδέχεται νά ὐπόκειται σέ ἐπηρεασμούς.

Στό πρόγραμμα τοῦ δημοτικοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός δέν χαρακτηρίζεται «Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας», ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή (Ἐφεσ. 5,23), ἀλλά «κέντρο τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας» (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30898). Ὡς γνωστόν, «κέντρον» χαρακτηρίζει ἡ Ἁγία Γραφή εἴτε τό καρφί (Πράξ. 26,14,), εἴτε ἁπλῶς τό κεντρί (Α΄ Κορ. 15,55) εἴτε τό δηλητηριῶδες κεντρί τῶν σκορπιῶν (Ἀποκ. 9,10).

ι) «Προσδοκώμενα» καί ἀπροσδόκητα μαθησιακά ἀποτελέσματα

            Τά ἐν λόγῳ προγράμματα θέτουν ὡς σκοπό τῆς παιδείας τήν ἐπίτευξη συγκεκριμένων «προσδοκομένων μαθησιακῶν ἀποτελεσμάτων». Πρέπει κατ΄ ἀρχήν, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν εὐστοχία ἤ τήν ἀστοχία τῶν ἤδη τεθέντων ἐντός τῶν προγραμμάτων προσδοκωμένων αὐτῶν ἀποτελεσμάτων, νά ἐξετάσουμε ἐάν στέκει ἀπολύτως ὁ ὁρισμός συγκεκριμένων τέτοιων ἀποτελεσμάτων σέ κάθε μάθημα.

            Γιά νά τό διαπιστώσουμε αὐτό, θά ἐξετάσουμε τήν ἰδιαιτερότητα τοῦ μαθήματός μας. Αὐτή εἶναι ἡ ἑξῆς: ξεκινᾶ ἀπό τήν διαπαιδαγώγηση τῆς ψυχῆς ὥστε νά διαπαιδαγωγήσει ἐν τέλει ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο, τό σῶμα του, τήν πράξη καί τή ζωή του σέ παρόν καί μέλλον. Ἡ ἰδιαιτερότητά του αὐτή τό διαφοροποιεῖ ἀπό τά τεχνικά μαθήματα. Σέ μάθημα π.χ. τό ὁποῖο ὁδηγεῖ στήν ἀπόκτηση τῆς εἰδικότητας τοῦ ἐγκαταστάτη ἡλεκτρολόγου ἕνα ἀπό τά προσδοκώμενα μαθησιακά ἀποτελέσματα θά ἦταν π.χ. «ἰκανότητα ἐγκατάστασης πίνακα διανομῆς ἡλεκτρικῆς ἐνέργειας». Σέ μάθημα τέτοιου εἴδους τά ἀποτελέσματα εἶναι δυνατόν νά περιγραφοῦν καί νά προγραμματισθοῦν ἐπακριβῶς, καί ἀφοῦ συμπληρωθεῖ τό μάθημα καί ἡ ἐκμάθησή του, εἶναι ἐπίσης δυνατόν νά καταστοῦν ὅλα ἀμέσως ἀντιληπτά, μετρήσιμα καί ἀξιολογήσιμα.

            Ὅμως στήν ὀρθόδοξη παιδεία τά ἀποτελέσματα δέν εἶναι ὅλα ἀμέσως ὁρατά. Καί τά ἀμέσως ὁρατά δέν εἶναι τά μοναδικά «μαθησιακά» ἀποτελέσματα. Τό δέ σχολεῖο ἔχει τή δυνατότητα νά ἀξιολογήσει μόνο ὅσα ἐμφανίζονται βραχυπρόθεσμα. Πιστεύουμε ὅμως, ὅτι ἔχει καί χρέος νά μή παρεμποδίζει τήν ἀνάπτυξη τόσο τῶν βραχυπροθέσμων καί ἐπωφελῶν ἀπροσδοκήτων ἀποτελεσμάτων, ὅσο καί τήν ἀνάπτυξη μακροπροθέσμων, τά ὁποῖα θά γεννηθοῦν μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου καί θά ἀποδειχθοῦν πολύτιμα γιά τή ζωή τοῦ πάλαι ποτέ μαθητῆ. Γι΄ αὐτό πιστεύουμε, ὅτι πρέπει νά ἀποκλείεται ἡ στεγανότητα στόν καθορισμό τῶν μαθησιακῶν ἀποτελεσμάτων.

            Ἡ ὀρθόδοξη παιδεία δέν εἶναι ἁπλῆ ἐκγύμναση καί ἐκμάθηση δεξιοτήτων. Ἐάν ἦταν κάτι τέτοιο, θά καταντούσαμε σέ κάτι παρόμοιο μέ τήν ἐκγύμναση ζώων, ὅπως π.χ. κυνηγετικῶν σκύλων ἤ ἵππων ἱππικῶν ἀγώνων. Οἱ σκύλοι καί οἱ ἵπποι δέν εἶναι σέ θέση νά προσθέσουν τίποτε στήν ἐκγύμναση τήν ὁποία ἔχουν λάβει, ἀκόμη καί ἄν βελτιώνουν τίς ἐπιδόσεις τους σέ ὅσα ἤδη ἔμαθαν – καί πάλι τό ἐπιτυγχάνουν μέ τήν παρότρυνση τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν λοιπόν ὑποβιβάζουμε τήν παιδεία σέ ἁπλή ἐκγύμναση, τότε θά ὑποβιβάσουμε καί τά παιδιά μας.

            Γι΄ αὐτό προτείνουμε: τά ἀποτελέσματα νά μή ἀποτελοῦν κλειστό κατάλογο. Νά ἔχει ὁ διδάσκων τή δυνατότητα νά ἐπιδιώκει καί ἄλλα κατά τήν κρίση του ἀποτελέσματα μέ κριτήριο τήν ὀρθόδοξη παιδεία. Νά ὀνομάζονται συνιστώμενα καί ὄχι προσδοκώμενα. Τό παιδαγωγικό σύστημα νά μή ἀποτρέπει τήν ἀνάπτυξη ἐπωφελῶν ἀπροσδοκήτων ἀποτελεσμάτων, βραχυπροθέσμων καί μακροπροθέσμων. Θά ἐπιχειρεῖ δέ νά ἐπανορθώσει τυχόν ἀνάπτυξη ἐπιβλαβῶν ἀπροσδοκήτων ἀποτελεσμάτων. Ὅλα αὐτά διότι τό κάθε παιδί συνδυάζει ὅσα ἔμαθε μέ ὅσα βιώνει καί κρίνει καί κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο παρουσιάζει ἀποτελέσματα. Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους δέν εἶναι δυνατόν νά καταρτισθεῖ στεγανός κατάλογος μαθησιακῶν ἀποτελεσμάτων.

            Θά δοῦμε καί ἕνα παράδειγμα ἀπό τό πρόγραμμα τῆς Ε΄ δημοτικοῦ, ὥστε νά καταστοῦν σαφέστερα ὅσα ἔχουμε ἤδη ἐκθέσει. Ἡ ἑνότητα ὑπ΄ ἀριθμόν 6 ὀνομάζεται «Αποστολές για την «καλή είδηση»»[15] . Τά «προσδοκώμενα μαθησιακά ἀποτελέσματα» γι΄ αὐτή τήν ἑνότητα ἔχουν ὡς ἑξῆς: «Οι μαθητές: α) παρουσιάζουν και αποτιμούν την ανάσταση του Χριστού ως αιτία και περιεχόμενο της ιεραποστολής (από την εποχή των Αποστόλων έως και σήμερα) β) απαριθμούν και αξιολογούν τις διακινδυνεύσεις που συνοδεύουν την ιεραποστολή γ) διακρίνουν και αξιολογούν το θάρρος και την αφοσίωση στη δράση συγκεκριμένων προσώπων[16] δ) εξακριβώνουν ότι η αποστολή της μαρτυρίας του Χριστού συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και διατυπώνουν ιδέες και κρίσεις ε) εξηγούν με επιχειρήματα τη σημασία της δέσμευσης σε μια αποστολή.»

Ἄς δοῦμε λοιπόν καί μερικά ἀπροσδόκητα βραχυπρόθεσμα ἐπωφελή «μαθησιακά» ἀποτελέσματα τά ὁποῖα τό πρόγραμμα δέν φαίνεται νά ἔχει ὑπ΄ ὄψη, μολονότι, κατά τή γνώμη μας, θά ἔπρεπε: α) Οἱ μαθητές κατανοοῦν ὅτι οἱ εὐαγγελιζόμενοι δίδασκαν ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό καί γιά τόν ἄνθρωπο καί μέ σκοπό τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, β) Ἀναπτύσσεται μέσα στούς μαθητές ἡ ἀγάπη γιά Χριστό, γιά τόν ἄνθρωπο καί γιά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία, γ) Μαθαίνουν νά ἀγαποῦν τούς ἁγίους ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἀφιέρωσαν τή ζωή τους στή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί ἐξ αἰτίας αὐτοῦ κατέληξαν στό μαρτύριο.

Ὅλα αὐτά πουθενά δέν ἀναφέρονται στήν ὑπό ἐξέταση ἑνότητα, κι ὅμως εἶναι πιθανό, ὅσο καί εὐκτέο, νά ἀναπτυχθοῦν ὡς ἄμεσα «μαθησιακά» ἀποτελέσματα.

Ἀς δοῦμε καί κάποια ἀπροσδόκητα μακροπρόθεσμα ἐπωφελή «μαθησιακά» ἀποτελέσματα: α) Κάποιοι ἀπό τούς μαθητές ἀφοῦ ἐνηλικιωθοῦν γίνονται ἐκπαιδευτικοί ἤ κληρικοί καί ἐργάζονται μέ τό πνεῦμα τό ὁποῖο εἶχαν κάποτε ὡς παιδιά διδαχθεῖ. β) Ὅλοι οἱ πρώην μαθητές καί μαθήτριες, ὅποιο βιοποριστικό ἐπάγγελμα καί ἄν ἀσκήσουν, ἔχουν ὠς πρότυπο τῆς ζωῆς τους τούς ἁγίους, διδασκάλους, μάρτυρες, ὁμολογητές, οἱ ὁποῖοι μέ πνεῦμα αὐτοθυσίας εὐαγγελίζονται τόν λόγο τῆς ἀληθείας τοῦ Κυρίου. γ) Ὅλοι οἱ πρώην μαθητές καί μαθήτριες διδάσκουν ὡς γονεῖς τά παιδιά τους βάσει τοῦ ὡς ἄνω προτύπου ζωῆς.

Τυχόν ἐπιβλαβή βραχυπρόθεσμα ἀπροσδόκητα μαθησιακά ἀποτελέσματα: Μία ὁμάδα μαθητῶν καταντᾶ νά θεωρήσει δέσμευση σέ μία ἀποστολή τήν συμμετοχή σέ βιαιότητες κατά τούς ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες, διότι αὐτό κατάλαβε ἀπό τήν ἀσαφή καί γενικόλογη διατύπωση τοῦ ὑπ΄ ἀριθμόν «στ» «προσδοκωμένου μαθησιακοῦ ἀποτελέσματος».

Γιά τυχόν ἐπιβλαβή μακροπρόθεσμα ἀποτελέσματα στήν προκειμένη περίπτωση καλό εἶναι νά μή μιλήσουμε. Ἄν ἀποφεύγονται αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ ἐπικίνδυνες γενικόλογες διατυπώσεις, τόσο ἀπό μέρους τοῦ προγράμματος ὅσο καί ἀπό μέρους τοῦ διδάσκοντος, τότε εἶναι πολύ πιθανόν νά ἀποφευχθοῦν τέτοιου εἴδους ἀποτελέσματα.

ια) Πολύ συχνά ἀπαιτεῖται ὁμαδική καί ὁμαδοσυνεργατική ἐργασία τῶν μαθητῶν, ὅμως ἡ τελική ἀξιολόγηση τῶν μαθητῶν παραμένει σύμφωνα μέ τούς νόμους ἀτομική.

Ἡ δέ σύνθεση ὁμαδικῆς ἐργασίας καί ἀτομικῆς τελικῆς ἀξιολογήσεως δυσχεραίνει ἀφόρητα, κυριολεκτικά βασανίζει τούς ἐκπαιδευτικούς.

ιβ) Προωθεῖται ἀπό τά προγράμματα ἡ συχνή χρήση τῆς βιωματικῆς μεθόδου διδασκαλίας.

Δέν εἴμαστε κατ΄ ἀρχήν ἐχθρικοί πρός ὁποιαδήποτε μέθοδο ὑπόσχεται νά φέρει ἐμπλουτισμό στό μάθημα, ἀλλά ἐφιστοῦμε τήν προσοχή τόσο στούς εἰσηγητές, ὅσο καί στούς χρῆστες τῆς μεθόδου, διότι ἐάν δέν χρησιμοποιηθεῖ σωστά καί μέ μέτρο κινδυνεύει νά καταντήσει ἀνούσιος θεατρινισμός.

ιγ) Ἡ διερευνητική μέθοδος κινδυνεύει νά καταντήσει γραφειοκρατία καί σχολαστικισμός, ὁ ὁποῖος θά ἀποτελέσει δυσβάστακτο φόρτο γιά τούς μαθητές.

Κανένα τμῆμα δημοτικοῦ ἤ γυμνασίου δέν εἶναι σέ θέση νά ἀπαντήσει π.χ. στό ἡμερολόγιο ἀναστοχασμοῦ, τό ὁποῖο περιλαμβάνει σωρεία ἐρωτήσεων, οἱ ὁποῖες ὑπερβαίνουν τίς νοητικές ἰκανότητες τῶν μαθητῶν τῶν ἡλικιῶν αὐτῶν.

Ὅλα τά ὡς ἄνω δεκατρία σημεῖα, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τήν οὐσία τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων παρέμειναν ἀπολύτως σταθερά καί ἀδιαπραγμάτευτα τόσο στίς πρῶτες ἐκδόσεις τοῦ  2011 καί τοῦ 2014, ὅσο καί στήν ἔκδοση ἡ ὁποία δημοσιεύθηκέ σέ ΦΕΚ τό 2016. Ὅπως ἀποδείξαμε ἤδη ἐπαρκῶς, στήν ἔκδοση αὐτή ὅσο καί στήν ἐνδιάμεση, ἄλλαξαν κάποια συμβεβηκότα, ἀλλά ἡ ἀρχική οὐσία παρέμεινε ἐξ ὁλοκλήρου ἀμετάβλητη καί παντελῶς ἀδιαπραγμάτευτη.

Ὅμως τό 2016 προστέθηκε καί:

ιδ) Ἀφαίρεση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὡς ἑνιαίου συνόλου ἀπό τό γυμνάσιο καί ἀντικατάστασή της ἀπό σποραδικά ρητά καί περιστατικά, τυχαῖα, ἄτακτα καί χωρίς καμμία ἱστορική καί θεολογική σειρά.

Σημειωτέον ὅτι ἡ πρώτη ἔκδοση τῶν προγραμμάτων αὐτῶν (2011) ἀπαιτοῦσε τήν διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στό γυμνάσιο ὡς Ἰουδαϊσμοῦ, ἡ  ὁποία ἀπαίτηση ἐπικρίθηκε ἔντονα ἀπό τόν ὑπογράφοντα. Τήν πάλαι ποτέ ὅμως ἀπαίτηση ἀκολούθησε ἡ ἀφαίρεση. Στήν ἔκδοση τοῦ 2016 δέν ὑφίσταται ἡ διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς συνόλου σέ καμμία τάξη τοῦ γυμνασίου.

Ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία (καί μέ τό ΔΕΠΠΣ τοῦ 2003 καί ἀνέκαθεν) διδασκόταν ὡς σύνολο στήν Α΄ γυμνασίου καί κάλυπτε ὁλόκληρο τό σχολικό ἔτος, τώρα δέν διδάσκεται στό γυμνάσιο ὡς σύνολο, ἀλλά μόνο διάφορα ρητά καί περιστατικά της διάσπαρτα καί στίς τρεῖς τάξεις καί κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο οἱ ἀνήλικοι μαθητές ἀφ΄ ἑνός μέν θά ζημιώνονται ὅσα δέν ἔχουν ποτέ διδαχθεῖ, ἑφ΄ ἑτέρου δέ οὐδέποτε θά ἀποκτούν τή συναίσθηση ὅτι ἀποτελεῖ αὐτή ἑνιαῖο ὅλο ἀπαραίτητο σέ κάθε χριστιανό, ἐπειδή ὅλα τά τμήματα καί ὅλα τά βιβλία της ἔχουν νά τοῦ προσφέρουν πολύτιμα διδάγματα.

Ὅσον ἀφορᾶ δέ τή διδασκαλία της στό δημοτικό σχολεῖο πρέπει νά τονίσουμε, ὅτι περιλαμβάνει ἐπίσης ἀποσπασματικά περιστατικά χωρίς ἱστορική σειρά, καί σέ καμμία τάξη δέν προβλέπεται ἠ διδασκαλία της ὡς ἑνιαίου συνόλου. Δηλαδή στήν Γ΄ τάξη περιλαμβάνεται μάθημα γιά τήν Κιβωτό τοῦ Νῶε (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30880) Στή Δ΄ τάξη περιλαμβάνεται μάθημα γιά τήν προσευχή τοῦ Σολομῶντος ἐντός τοῦ ναοῦ, τήν προσευχή τῶν τριῶν παίδων ἐν τῇ καμίνῳ καί προσευχές ἀπό τό βιβλίο τῶν Ψαλμῶν (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30883), παρεμβάλλεται μάθημα γιά τήν Θεοτόκο καί ἀκολουθεῖ μάθημα γιά διάφορα παλαιοδιαθηκικά πρόσωπα, στά ὁποῖα περιλαμβάνονται καί πάλι οἱ τρεῖς παῖδες οἱ ὁποῖοι ρίχθηκαν στήν κάμινο (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30886). Αὐτή τή φορά, ἀφοῦ πρό δύο θεματικῶν ἑνοτήτων ἔχει ἤδη διδαχθεῖ ἡ ἐν τῇ καμίνῳ προσευχή τους, διδάσκονται καί στοιχεῖα ἀπό τή λοιπή ἱστορική τους παρουσία. Στήν δέ Ε΄ δημοτικοῦ, ἀφοῦ ἔχουν ἤδη διδαχθεῖ στήν Δ΄ τάξη στοιχεῖα περί Σολομῶντος καί Δανιήλ, διδάσκεται σέ τέσσαρα δίωρα (ΦΕΚ Β 2920//13/9/2016, σ. 30904) καί γενική εἰσαγωγή στούς προφῆτες! Ἔτσι λοιπόν καμμία Θεματική Ἑνότητα δέν εἶναι ἀφιερωμένη ἀποκλειστικά στήν Παλαιά Διαθήκη, διότι ἀκόμη καί ἡ προαναφερθείσα 4η τῆς Ε΄ δημοτικοῦ, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται «Προφῆτες τῆς Βίβλου: κλήση γιά μετάνοια καί ἀναγγελία τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία» καί προβλέπεται ἡ διδασκαλία της ἐντός ὀκτώ μόνον ὡρῶν, περιλαμβάνει καί τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, ὁ ὁποῖος σημειωτέον διδάσκεται γιά δεύτερη φορά, καί ἔτσι ἡ ἑνότητα παύει νά εἶναι ἀμιγῶς παλαιοδιαθηκική.

Γιά νά καταφανεῖ δέ πόσο σοβαρό παράπτωμα εἶναι ἡ ἀφαίρεση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀπό τό Γυμνάσιο, ὅσο καί ἡ ἀκατάστατη καί ἐλλειπής διδασκαλία της στό δημοτικό θά παραθέσουμε ἐδῶ τίς ἐπισημάνσεις τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν Γεωργίου Γρατσέα γιά τό κοινωνικό της μήνυμα: «Κοινωνική δικαιοσύνη, εἰρήνη, ἰσότητα, προστασία τοῦ λαοῦ, καταδίκη τῆς ἐκμετάλλευσης, θάρρος γιά τήν προστασία τῶν δικαιωμάτων κ.λπ. τά δίδαξαν οἱ Προφῆτες ἐδῶ καί δυό ὡς τρεῖς χιλιάδες χρόνια. Μένει κανείς κατάπληκτος μπροστά στό ἀρρενωπό, τό πρωτοποριακό θάρρος, πού εἶχαν ἀποτολμήσει, τότε μάλιστα οἱ Προφῆτες. Εἶναι πραγματικά πρωτοποριακό τό θάρρος τους, γιατί σέ ἐποχές βίας, εἶχαν, ἀναλάβει νά ὑποστηρίξουν τό δίκαιο τοῦ ἐργάτη, τῆς χήρας, τοῦ ὀρφανοῦ, τοῦ δούλου, τοῦ ξένου, τοῦ κοινωνικά ἀδύνατου, τοῦ λαοῦ. Μιά τέτοια πρωτοπορία ἀνήκει καί σήμερα – πιό πολύ σήμερα – στούς χριστιανούς. Τήν ἀκολουθοῦν ὅμως; Μήπως ἡ ἄγνοια καί ἡ ὑποτίμηση τῆς πνευματικῆς πανοπλίας τους γίνονται ἀφορμή νά ἐκχωρεῖται ἡ πρωτοπορία σέ ἄλλους;… Εἶναι ὀδυνηρό νά σέ πολεμοῦν μέ τά ὅπλα σου, πού ἐσύ δέν ὑποπτεύθηκες τήν ἰσχύ τους. Ἔτσι ὄχι μόνο δέν τά χρησιμοποίησες ἀλλά καί τά ἄφησες. Ἄλλοι τά βρίσκουν πολύ πιό ὕστερα. Μ΄ αὐτά σέ πολεμοῦν. Τί κρίμα… Καιρός λοιπόν νά δώσουμε τή σημασία πού τοῦ χρειάζεται, στό κοινωνικό μήνυμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.»[17]

Οἱ ὡς ἄνω παρατηρήσεις γιά πιθανή ἄγνοια καί ὑποτίμηση τοῦ κοινωνικοῦ μηνύματος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γράφτηκαν σέ ἀνύποπτο χρόνο ἐπαληθεύονται ὅμως περίτρανα ἀπό τά πρόσφατα γεγονότα. Δέν εἶναι δυνατόν ἡ Παλαιά Διαθήκη νά ὑφίσταται ὅλα τά ἀνωτέρω, διότι κατά τή διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι γιά κάθε χριστιανό «παιδαγωγός εἰς Χριστόν»[18] .

Ε΄. Συμπεράσματα

Ὅπως συνάγεται ἐκ τῶν ἀνωτέρω, ἐάν τά ἐν λόγῳ προγράμματα ἐφαρμοσθοῦν ὡς ἔχουν, εἰσάγουν τούς μαθητές σέ ἕνα εἶδος ἀδιεξόδου γνωσιολογικοῦ λαβυρίνθου, ἀπό ὅπου ἐλλείπει κάθε ἔννοια ἱστορικῆς ἤ συστηματικῆς διδασκαλίας καί ὅπου στοιχεῖα τῆς δικῆς τους πίστεως συμφύρονται μέ δοξασίες ἀπό ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο μέχρι σημείου νά κινδυνεύει ὁ ἀνήλικος μαθητής νά καταλήξει στό συμπέρασμα ὅτι ταυτίζονται καί κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο νά διασαλευθεῖ ἀνεπανόρθωτα ἡ πίστη του. Ὅμοια κινδυνεύει καί ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ θεολογία τῶν προγραμμάτων κάθε ἄλλο παρά χριστιανική ὀρθόδοξη εἶναι.

Τοῦτο συνέβη, διότι διά τῆς ἄκριτης υἱοθεσίας τοῦ βρετανικοῦ religious literacy παραβιάσθηκε μία θεμελιώδης πατερική παιδαγωγική ἀρχή, τήν ὁποία περιλαμβάνει ὁ Μέγας Βασίλειος στό «πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων» ἔργο του. Ἐκεῖ συμβουλεύει τούς νέους νά μή παραδίδουν ἄκριτα τά πηδάλια τῆς διανοίας τους στούς θύραθεν συγγραφεῖς καί στά ἔργα τους. Ἀλλά νά λαμβάνουν ἀπό αὐτά ὅ,τι τυχόν χρήσιμο ἔχουν, νά γνωρίζουν δέ καί γιά ποιά στοιχεῖα πρέπει νά ἀδιαφορήσουν: «Τοῦτο μέν οὖν αὐτό καί ξυμβουλεύσων ἥκω, τό μή δεῖν εἰς ἅπαξ τοῖς ἀνδράσι τούτοις, ὥσπερ πλοίου τά πηδάλια τῆς διανοίας ὑμῶν παραδόντας, ᾗπερ ἄν ἄγωσι, ταύτῃ συνέπεσθαι· ἀλλ΄ ὅσον ἐστί χρήσιμον αὐτῶν δεχομένους, εἰδέναι τί χρή καί παριδεῖν.»[19] Στήν προκειμένη λοιπόν περίπτωση, ἀντί νά παραληφθεῖ ἀπό τό σύστημα religious literacy ὅ,τι τυχόν χρήσιμο θά εἶχε ἴσως νά προτείνει καί νά προσαρμοσθεῖ στήν ὀρθόδοξη παιδεία, προσαρμόσθηκε ἡ ὀρθόδοξη παιδεία στό religious literacy καί προέκυψαν ὅλα τά προβλήματα τά ὁποῖα ἤδη ἀναλύσαμε.

Ἡ περαιτέρω εὐθύνη τῶν συντακτῶν τοῦ προγράμματος δέν ἐπιτρέπεται νά μετακυλίεται στόν διδάσκοντα, οὔτε βεβαίως στόν σχολικό σύμβουλο. Ἡ συντακτική ὁμάδα ὀφείλει νά δημιουργήσει πρόγραμμα ἀπαλλαγμένο ἀπό ὅλα τά προαναφερθέντα ἐλαττώματα καί ταυτοχρόνως κατάλληλο γιά ὀρθοδόξους χριστιανούς. Κατόπιν τούτου ἀρχίζει ἡ εὐθύνη τοῦ σχολικοῦ συμβούλου, ὥστε νά χορηγήσει τίς πλέον κατάλληλες ὁδηγίες γιά τή σωστή ἐφαρμογή καί νά προτείνει τίς πλέον κατάλληλες ἰδέες γιά τυχόν ἐμπλουτισμό τοῦ προγράμματος. Ἐν τέλει ἡ εὐθύνη τοῦ διδάσκοντος εἶναι ἡ σωστή ἐφαρμογή τοῦ σωστοῦ προγράμματος, στό ὁποῖο, ἐπειδή ζοῦμε σέ δημοκρατούμενη κοινωνία καί ὄχι σέ αὐταρχικό καθεστώς τό ὁποῖο λόγῳ καχυποψίας ἀποκλείει τίς δημιουργικές ἰδέες, ἔχει τή δυνατότητα ὁ ἐκπαιδευτικός νά προσθέτει καί δικές του ἐπιλογές μέ γνώμονα τό ὄφελος τῶν μαθητῶν του. Σοφίσματα τοῦ τύπου «ὁ ἐκπαιδευτικός ἔχει τήν ἐλευθερία νά βελτιώσει τό πρόγραμμα καί νά ἐξομαλύνει τυχόν ἀτέλειες», δέν εἶναι δυνατόν νά εὐσταθήσουν. Ὁ ἐκπαιδευτικός δέν ἐπιτρέπεται νά ἐπωμίζεται τίς εὐθύνες τῶν συντακτικῶν ἐπιτροπῶν τῶν προγραμμάτων. Ὅταν οἱ ἀτέλειες εἶναι τόσες πολλές ὅσες ἤδη ἀναφέραμε, ὁ ἐκπαιδευτικός ὄχι μόνον δέν ἔχει τή δυνατότητα νά τίς ἐξομαλύνει ὅλες, ἀλλά τό ἔργο του ἐμποδίζεται ἀφάνταστα ἀπό αὐτές. Παρακωλύεται ἡ παιδεία καί ἡ εὐθύνη δέν ἀνήκει στόν ἐκπαιδευτικό, ἀλλά στούς δημιουργούς τῶν προγραμμάτων

Στ΄. Πρός ἐπίλυση τοῦ προκύψαντος προβλήματος προτείνουμε:

α) Πλήρη ἀπόρριψη τῆς γενικῆς φιλοσοφίας καί τῆς γενικῆς διαρθρώσεως τοῦ περιεχομένου τῶν προγραμμάτων, ὥστε νά ἀποφευχθοῦν ὅσα προβλήματα ἤδη ἐπισημάναμε. Διότι δέν ἐπιτρέπεται νά παραμερίζεται ἡ Παλαιά Διαθήκη, ἡ Καινή Διαθήκη, ἡ πατερική καί λειτουργική παράδοση, ἀλλά καί αὐτή ἡ ἴδια ἡ ἱστορία τῶν θρησκευμάτων τόσο ὡς πρός τό περιεχόμενό τους ὅσο καί ὡς πρός τή διάρθρωσή τους καί νά λαμβάνονται θέματα ἀπό αὐτές συναρμοσμένα πρός ἄλληλα μέ τυχαῖο καί ἀνοίκειο τρόπο καί μέ ἀπώτερο σκοπό νά λάμβάνεται ἀφορμή πρός ἐπιβολή ἀλλοτρίων πρός αὐτά συμπερασμάτων διά παραμερισμοῦ τόσο τῆς ἱστορίας ὅσο καί τῆς ἰδιαιτερότητας ὅλων αὐτῶν. Κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο θά γίνονται τόσο ἡ χριστιανική διδασκαλία καί ἱστορία, ὅσο καί ἡ ἱστορία τῶν θρησκευμάτων καί αὐτά τά ἴδια τά θρησκεύματα ἐργαλεῖα στά χέρια τοῦ ὁποιουδήποτε, ὥστε νά περάσει στά παιδιά τίς δικές του ἰδέες, ἀκόμη καί ἄσχετες μέ ὅσα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἤ τά θρησκεύματα ἔχουν διδάξει καί βιώσει.

β) Ἐπανεξέταση τῶν μεθόδων διδασκαλίας, ὥστε νά ἐπιλυθοῦν τά σοβαρά προβλήματα τά ὁποῖα ἐπισημάναμε.

γ) Ἡ διάρθρωση τῶν νέων προγραμμάτων νά εἶναι σύμφωνη μέ τόν ἁγιογραφικό καί πατερικό πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό κάθε θέμα νά συνδέεται μέ προβλήματα τῆς ζωῆς, ὅμως τά προβλήματα αὐτά δέν θά καθορίζουν καί τή γενική διάρθρωση τοῦ προγράμματος. Ἐάν π.χ. ἔχουμε τό μάθημα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό σχετικό μέ τά αἴτια τῆς ἐξόδου τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν Αἴγυπτο καί μέ αὐτή καθ΄ αὐτή τήν Ἔξοδο, τότε τό σχετικό μάθημα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἤ κάποιες ἐργασίες καί δραστηριότητες τίς ὁποῖες θά περιλαμβάνει, εἶναι δυνατόν νά ἀναφέρεται στήν ἐξολόθρευση τῶν Χριστιανῶν Μικρᾶς Ἀσίας καί Ἀνατολικῆς Θράκης (1913-1923) ἀπό τό νεουτουρκικό καί τό κεμαλικό καθεστώς, ὅπως καί στή μεταγενέστερη ἐξολόθρευση τῶν Ἰσραηλιτῶν τῆς Εὐρώπης (1941-1945) ἀπό τό χιτλερικό καθεστώς, τά ὁποῖα ἀμφότερα ἦταν εἰδεχθή ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητας. Ὄμως δέν ἐπιτρέπεται νά ἀποκοπεῖ τό μάθημα αὐτό ἀπό τήν ἱστορική του συνάφεια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οὔτε νά τεθεῖ γενικός τίτλος μαθήματος σχετικός μέ τά ὡς ἄνω δύο ἐγκλήματα εἰς βάρος τῆς ἀνθρωπότητας. Διότι κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο οἱ ἀνήλικοι μαθητές ποτέ δέν θά ἀποκτήσουν γνώση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἑνιαίου συνόλου.

δ) Ἡ ἐνημέρωση γιά τά θρησκεύματα πρέπει νά γίνεται χωρίς ἀνάμειξη μέ τήν χριστιανική διδασκαλία ἤ μεταξύ τους. Πρέπει νά εἶναι εὐσύνοπτη, χωρίς πλατυασμούς καί ἔννοιες δύσκολες γιά τήν ἡλικία τῶν παιδιῶν στά ὁποῖα ἀπευθύνεται.

[1] Πληρέστερη ἀνάλυση περί τῆς νομικῆς κατοχυρώσεως τοῦ μαθήματος τῆς ὀρθόδοξης παιδείας βλ. στό βιβλίο μας: Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας τή διωκόμενη ὀρθόδοξη παιδεία στό ἑλληνικό σχολεῖο, ἐκδ. Δημοκρατικός Τύπος, Πελασγός Ἰ. Γιαννάκενας, Ἀθήνα 2016 σ. 22-28.

[2] Γι΄ αὐτόν τόν λόγο εἶναι ἀντισυνταγματικά τά σχέδια τά ὁποῖα κυκλοφόρησαν τό 2010 καί τό 2017, καί θέλουν τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν ἐπιλεγόμενο στό λύκειο, ὅπως καί ὁποιοδήποτε ἄλλο τυχόν σχέδιο ἐκπονηθεῖ ἔτσι ὥστε νά προτρέπει τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν ὀρθόδοξη παιδεία. Βλ. σχετικό κεφάλαιο στό: Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας, ἔνθ΄ ἀνωτέρω, σ. 83-86, βλ. καί μεταγενέστερη ἐμπλουτισμένη μορφή τοῦ ἰδίου κεφαλαίου στήν ἑξῆς ἡλεκτρονική διεύθυνση:

 http://www.petheol.gr/nea/euangelosstponerosantisyntagmatiketychonprotasethesmothetesestouorthodoxoumathematosthreskeutikonosepilegomenou   

[3] Βλ. Κριτική μας ὑπό τόν τίτλο «Τό πρόγραμμα σπουδῶν καί τό σχολικό βιβλίο θρησκευτικῶν Α΄ γυμνασίου ἐκδόσεως 2006. Κριτική βάσει τῆς ἔμπρακτης διδασκαλίας» δημοσιευμένη στό περιοδικό Κοινωνία, ἔτος ΝΖ΄, Ὀκτώβριος-Δεκέμβριος 2013, τεῦχος 4. Ἐκεῖ εἴχαμε ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Τό πρόγραμμα ὀνομάζεται Διαθεματικό Ἑνιαῖο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδῶν καί εἰσάγει στούς εἰδικούς σκοπούς του μία ἔννοια, τήν ὁποία δέν ἐξηγεῖ ἐπαρκῶς. Ἀναφέρει μεταξύ  ἄλλων, ὅτι οἱ μαθητές ἐπιδιώκεται «Να αντιληφθούν την πολυπολιτισμική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική δομή των σύγχρονων κοινωνιών» (Δ.Ε.Π.Π.Σ. σελ. 162.). Ἐπ΄ αὐτοῦ τοῦ σημείου ἔχουμε τίς ἑξῆς ἀπορίες: Ἔπαυσε ὁ ἑλληνικός πολιτισμός νά ὑφίσταται καί ἀντ΄ αὐτού ἔχουμε υἱοθετήσει κάποιο ἀκαθόριστο μεῖγμα πολιτισμῶν, γλωσσῶν καί θρησκειῶν; Μήπως ἔπαυσε νά ὑφίσταται ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία καί ἀντικαταστάθηκε ἀπό μία ἀσύντακτη καί ἀκαθόριστης ταυτότητας, σκοπῶν καί βλέψεων πολυπολιτισμική κοινωνία; Πιστεύουμε, ὅτι τέτοιου εἴδους παρατηρήσεις δέν ἔχουν θέση σέ προγράμματα σπουδῶν, διότι ἀφ΄ ἑνός μέν εἶναι δυνατόν νά κριθοῦν ἀντισυνταγματικές, ἀφ΄ ἑτέρου δέ εἶναι δυνατόν νά ἐπιφέρουν σύγχυση. Καί ἐν τέλει δέν πρέπει νά συντάσσεται πρόγραμμα σπουδῶν βάσει ὁρισμένων ἰδεῶν, χωρίς νά διαπιστωθεῖ πρῶτα τό ἀκριβές περιεχόμενο τῶν ἰδεῶν αὐτῶν καί ἡ συνταγματικότητά τους.»

[4] Θά δοῦμε παρακάτω στό σχετικό κεφάλαιο τῆς παρούσης ἐργασίας, πῶς ἐπιτυγχανόταν ἡ ἐνημέρωση γιά τά θρησκεύματα στό λύκειο.

[5] Πρβλ Δημήτριος Βογιατζῆς, Ἐπιστημονικές προϋποθέσεις τοῦ προτεινόμενου προγράμματος σπουδῶν γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἐν Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, προβληματισμοί – ἐπισημάνσεις – προτάσεις, Πρακτικά πανελληνίου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου, 2η ἔκδοση, Ἐργαστήριο Παιδαγωγικῆς – Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς Τμήματος Ποιμαντικῆς & Κοινωνικῆς Θεολογίας Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2015, σ. 138-9.

[6] Βλ. Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας, ἔνθ΄ ἀνωτέρω, σ. 107-147.

[7] Τό γεγονός αὐτό μαρτυρεῖ ἀνεπαρκή θεολογική, ἐρευνητική καί συγγραφική ἐμπειρία ἀπό μέρους τῶν δημιουργῶν τους. Περί αὐτῶν βλ. Εὐάγγελος Πονηρός, Παρεκκλίσεις σέ ζητήματα ὀρθοδόξου πίστεως, κανονικῆς τάξεως καί ἱστορικές ἀνακρίβειες τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος στά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου (ἔτους 2011)  http://thriskeftika.blogspot.gr/2012/05/2011.html

[8] Βλ. Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας, ἔνθ΄ ἀνωτέρω, σ. 148-158.

[9]   18/6/2017.

[10] Θά ἐξηγήσουμε μέ ἁπλά λόγια τί σημαίνουν αὐτά: Ἡ οὐσία εἶναι τά βασικά καί ἀναλλοίωτα χαρακτηριστικά τά ὁποῖα συνιστοῦν τό ὁριζόμενο, συμβεβηκότα εἶναι χαρακτηριστικά τά ὁποῖα δύνανται νά διαφέρουν ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις καί τίς ἀνθρώπινες προτιμήσεις. Ἄν π.χ. ὁρίσουμε ὡς αὐτοκίνητο τό ὄχημα το ὁποῖο διαθέτει κινητήρα ἐσωτερικῆς καύσεως, ὁ ὁποῖος δίνει κίνηση σέ τοὐλάχιστόν τέσσαρες τροχούς τούς ὁποίους αὐτό ἐπίσης διαθέτει, αὐτά εἶναι τά χαρακτηριστικά τά συνιστῶντα τήν οὐσία του. Ὅμως τά αὐτοκίνητα διαφέρουν μεταξύ τους στό χρῶμα, στό μέγεθος καί σέ πολλά ἄλλα χαρακτηριστικά, τῶν ὁποίων ἡ διαφοροποίηση δέν καθιστά τό αὐτοκίνητο μή αὐτοκίνητο, αὐτά τά χαρακτηριστικά δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν συμβεβηκότα. Ἔτσι λοιπόν, ἡ ἀλλαγή ὁρισμένων παραγράφων καί μερικῶν στοιχείων τῆς διατυπώσεως τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων ἀπό τό 2011 ἕως καί τό 2016 δέν διαφοροποιεῖ τήν οὐσία τους, ἡ ὁποία εἶναι πολυθρησκειακή καί γι΄ αὐτό ἀκατάλληλη τόσο γιά ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὅσο καί γιά τόν ὁποιονδήποτε.

[11] Τοῦτο συμβαίνει διότι τό μάθημα διδάσκεται δύο ὧρες ἑβδομαδιαίως καί ἀρκετές ἀπό αὐτές τίς ὧρες ἀφιερώνονται σέ ἐπαναλήψεις, διαγωνίσματα, ἀνάγνωση ἐργασιῶν μαθητῶν. Ἄλλες δέ ὧρες χάνονται λόγῳ ἐκδρομῶν, δυσμενῶν καιρικῶν συνθηκῶν, συνεδριάσεων, ἀπεργιῶν, καταλήψεων. Ἄρα οἱ 16 ὧρες τῶν ὡς ἄνω δύο ἑνοτήτων καλύπτουν τό μισό σχολικό ἔτος, ἐνῷ δέν θά ἔπρεπε.

[12] Ἡ συγκεκριμένη ἑνότητα εἶναι ἡ ὑπ΄ ἀριθμόν 3 τῆς Β΄ γυμνασίου ἡ ὁποία τιτλοφορεῖται «Ποιος είναι ο άνθρωπος». Ἡ θεματολογία τῆς ἑνότητας ξεκινᾶ ἀπό τό ζήτημα «Από τονΟδυσσέα μέχρι τους υπερήρωες των σύγχρονων κόμικ», προχωρεῖ στά ζητήματα «Ο σκοπός και το νόημα της ζωής του ανθρώπου: Η βιβλική πρόταση και η θεολογική ερμηνεία» καί «Από την εικόνα στην ομοίωση» και καταλήγει στό ζήτημα «Ο άνθρωπος στις άλλες θρησκείες», το οποίο περιλαμβάνει Ἰουδαϊσμό, Ἰσλάμ, Ἰνδουϊσμό, Βουδισμό.

[13] Τό Κοράνιο ὡς ἱστορική πηγή γιά τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν Θεοτόκο, ἐπειδή ἀπέχει ἀπό τά γεγονότα ἕξι ὁλόκληρους αἰῶνες, εἶναι δυνατόν νά ἔχει τόση ἐγκυρότητα, ὅση θά εἶχε ἡ μαρτυρία ὅσων ζοῦν στόν 21ο αἰώνα ὡς αὐτοπτῶν μαρτύρων τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

[14] Στό βίβλίο τῶν Πράξεων Ἀποστόλων λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γιά τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό: «καί οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς.» (Πρ. 4,12).

[15] Ἀνεξάρτητα ἀπό τό ζήτημα τῶν «προσδοκωμένων μαθησιακῶν ἀποτελεσμάτων» πρέπει νά παρατηρήσουμε, ὅτι ὁ ὅρος «Εὐαγγέλιο» δέν θά ἔπρεπε ἤδη ἀπό τόν τίτλο τῆς ἑνότητας νά μεταφράζεται «καλή εἴδηση». Πιστεύουμε ὅτι πρέπει πρῶτα οἱ μαθητές νά ἐκοικειώνονται μέ τόν καθιερωμένο ἐκκλησιαστικό ὅρο καί κατόπιν νά διδάσκονται τή μετάφρασή του, ὄχι νά ἀντικαθιστᾶ ἡ μετάφραση τόν ὅρο.

[16] Σέ ἐκτενή κριτική μας γιά τήν δεύτερη ἔκδοση τῶν προγραμμάτων (2014) εἴχαμε ἐπισημάνει τό ἐσφαλμένο τῆς διατυπώσεως αὐτῆς τῆς προτάσεως. Ὅμως ἡ παρατήρησή μας αὐτή, ὅπως καί πλεῖστες ὅσες ἄλλες, δέν ἐλήφθη ὑπ΄ ὄψη. Βλ. σχετικῶς Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας τή διωκόμενη ὀρθόδοξη παιδεία στό ἑλληνικό σχολεῖο», ἐκδ. Δημοκρατικός Τύπος, Πελασγός Ἰ. Γιαννάκενας, Ἀθήνα 2016, σ. 152.

[17] Γιῶργος Γρατσέας, Προχώρα λαέ μου, Ἀπό τό κοινωνικό μήνυμα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Ἀθήνα 1983, σ. 118. Ὀφείλουμε ἀκόμη νά ἐπισημάνουμε, ὅτι ὁ ἀείμνηστος Γ. Γρατσέας ἦταν καθηγητής τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅμως παρ΄ ὅλα αὐτά ἐξῆρε τό κοινωνικό μήνυμα τῆς Παλαιᾶς.

[18] Γαλ. 3,24.

[19] Βασίλειος ὁ Μέγας, Πρός τούς νέους ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων, κεφάλαιο 2.

Πηγή: Ακτίνες

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από την εκδημία του π.Νικοδήμου Μπιλάλη. Πριν λίγες ημέρες τελέστηκε στην Αθήνα μνημόσυνο στη μνήμη του, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κανάνγκας Κογκό κκ.Μελετίου και παρουσία πολλών κληρικών και πλήθους κόσμου.

Ο π.Νικόδημος ήταν αγιορείτης μοναχός, αλλά έδρασε κυρίως μέσα στον κόσμο. Γεννήθηκε στο χωριό Μηλιές του Ν.Ηλείας. Ήταν το 2ο από 17 παιδιά της οικογένειάς του (επέζησαν τα 10). Από μικρό παιδί διακρίθηκε για την ευφυΐα και την οξύνοιά του. Εισήχθη πρώτος στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από το πτυχίο της θεολογίας κατείχε και πτυχίο της φιλολογίας. Υπήρξε λόγιος, άριστος φιλόλογος, δεινός χειριστής του λόγου και της πένας και πολυγραφότατος συγγραφέας. Συνέγραψε αρκετά βιβλία και εκατοντάδες άρθρα. Έδωσε επίσης πολλές συνεντεύξεις και ομιλίες για την Οικογένεια, τις εκτρώσεις, το Δημογραφικό, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.

Ο τομέας όμως στον οποίο ανάλωσε τη ζωή του ήταν η πολύτεκνη, και ιδιαίτερα η υπερπολύτεκνη, οικογένεια. Σ’ αυτήν δόθηκε ολόψυχα και προσέφερε τα μέγιστα. Για το σκοπό αυτό ίδρυσε το 1969 την Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (ΠΕΦΙΠ). Σκοπός του Σωματείου είναι η με κάθε πρόσφορο τρόπο συμπαράσταση των συγχρόνων ηρώων πολυτέκνων, που αξίζουν την ηθική και υλική ενίσχυση όλων μας. Η προσφορά της ΠΕΦΙΠ συνίσταται σε:
Χρήματα, ήτοι βοηθήματα, πληρωμή ενοικίου, πρόληψη εξώσεων, διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, τηλεφώνου, πρόληψη πλειστηριασμών για χρέη και ληξιπρόθεσμα δάνεια, αποφυλακίσεις, μαθητικά και σπουδαστικά βοηθήματα, υποτροφίες σε παιδιά πολυτέκνων.

Είδη, ήτοι ρουχισμός, υποδήματα, οικιακά σκεύη και συσκευές, έπιπλα, κλινοσκεπάσματα, σχολικά κλπ.
Εύρεση εργασίας σε πολυτέκνους και παιδιά πολυτέκνων. Για το σκοπό αυτό λειτουργεί γραφείο ευρέσεως εργασίας.

Ένας άλλος πολύ σπουδαίος σκοπός είναι η πρόληψη των φονικών εκτρώσεων. Άγαμες και άλλες γυναίκες, που πιέζονται να κάνουν έκτρωση, ενισχύονται ηθικά και υλικά προκειμένου να κρατήσουν το παιδί τους.
Επίσης, ενημερώνει για το Δημογραφικό πρόβλημα, το μέγιστο αυτό εθνικό θέμα, το μέγεθος του οποίου δεν εννοούν να αντιληφθούν οι αρμόδιοι, τον γάμο και την τεκνογονία.

Προς τούτο εκδίδει ανελλιπώς από το 1977 το τριμηνιαίο περιοδικό «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια». Δύο φορές το χρόνο (Χριστούγεννα και Πάσχα) διανέμεται δωρεάν από τους ιερούς ναούς ανά τη χώρα. Διευθυντής σύνταξης του περιοδικού υπήρξε μέχρι την κοίμησή του ο π.Νικόδημος (1977-2014, συνολικά 141 τεύχη).

Για το τεράστιο έργο που επιτελεί η ΠΕΦΙΠ έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς και από πολλούς Δημόσιους και Ιδιωτικούς φορείς. Το έργο που ξεκίνησε ο μακαριστός γέροντας συνεχίζεται με την ίδια ένταση και μετά την κοίμησή του χάρη στο ζήλο και τις άοκνες προσπάθειες των διαδόχων του.

Πηγή: Ακτίνες

Οι σφαγές και οι φόνοι –μεμονωμένοι– άρχισαν κατά τον Μάιο του 1921 στην περιοχή της Έρπαα. Ήταν το προμήνυμα του ερχομένου φοβερού Ιουνίου του Πόντου. Και ο Σάββας Ασλανίδης, που έζησε όλα τα γεγονότα σαν αγωνιστής, του οποίου τον πατέρα, τη μητέρα, τη γυναίκα, τις τρεις θυγατέρες και τους ανεψιούς κατέσφαξαν οι Τούρκοι κατά τις πρώτες διώξεις, θα μας δώση λεπτομέρειες του εγκλήματος του Τοπάλ Οσμάν.

«Την 3ην μ.μ. της 14ης Ιουνίου 1921», γράφει γεμάτος αγανάκτηση, «ενεφανίσθη ο Τοπάλ Οσμάν μετά σπουδαίας δυνάμεως εις την περιφέρειαν και την πόλιν Έρπαα. Οι Χριστιανοί, οι οποίοι είχον την ατυχίαν να συναντηθούν μετά των αγρίων εκείνων, άνευ ετέρου, εφονεύοντο βασανιζόμενοι.

Ο δαίμονας της Κολάσεως είχε αφηνιάσει με την εξουσία που του έδωσε ο Κεμάλ να ξεκαθαρίση τον Πόντο. Και ο Τοπάλ Οσμάν έτρεχε παντού να βάλη τη σφραγίδα του φρικαλέου τέλους, όπως τώρα στην περιοχή του Έρπαα, ενώ για λίγο άφηνε το αποτρόπαιο έργο του στην περιοχή Αμισού και Πάφρας με την φοβερή εξόντωση των αποστολών των εξορίστων [...].

Όταν έφθασε σαν σίφουνας ο Τοπάλ Οσμάν στο Έρπαα, αμέσως διέταξε να συλληφθούν όλοι οι πρόκριτοι και οι έμποροι, για να αρπάξη και να τους απογυμνώση, πριν τους εκτελέση, από τα χρήματα και τα κτήματά τους. Το δεύτερο στάδιο των συλλήψεών του θα ήσαν οι φτωχοί, οι δυστυχισμένοι Έλληνες του Έρπαα.

Η πολιτεία ολόκληρη έκλαιγε και οδυρόταν. Οι τσετέδες μπαινόβγαιναν στα σπίτια αρπάζοντας και κουβαλώντας κάθε καλό και ωραίο που εύρισκαν στα ελληνικά σπίτια, βρίζοντας και μαστιγώνοντας κάθε μια γυναίκα που προσπαθούσε να σώση κάτι για την οικογένεια, λίγα έπιπλα, τρόφιμα, ρουχισμό.

Αλλά και οι συλληφθέντες, αφού ληστεύθηκαν, αφού τους πήραν ό,τι είχαν σε χρήματα και αξίας είδη –ρολόγια, δακτυλίδια, πίπες, ταμπακιέρες–, τους ξεγύμνωσαν και από τα ρούχα τους. Και αφού έμειναν έτσι ημίγυμνοι, άρχισαν να τους βασανίζουν.

«Το ανθρωπόμορφον τέρας», γράφει με ιερή αγανάκτηση ο οπλαρχηγός Σάββας Κ. Ασλανίδης, «διέταξε να στήσουν φοβερά βασανιστήρια της ιδικής του επινοήσεως εις τα υπόγεια του μεγάρου εκείνου (του Ι. Ελευθεριάδη). Έστησαν οριζοντίως μεγάλην δοκόν, υπεράνω δε αυτής ανήρτησαν διά σχοινίων άλλην επίσης βαρείαν δοκόν, κρατουμένην διά σχοινίων εκ της οροφής.

Και όταν τελείωσαν στην πόλη του Έρπαα το απαίσιο έργο τους ο Τοπάλ Οσμάν και οι μυσαροί δήμιοί του, άρχισαν να «χτενίζουν» στην ύπαιθρο τα ελληνικά χωριά, όσα διασώθηκαν από την πρώτη του φρικαλέα διαδρομή.

Πηγή: (Γ.Ν. Λαμψίδης, Τοπάλ Οσμάν – Τόμος Β΄: Η τελευταία πράξη, εκδ. Βιβλία για Όλους, σ. 11-12.), Pontos-News

Τό ὑπουργεῖο Παιδείας ἐπικαλεῖται ἔγγραφο τοῦ ΙΕΠ προκειμένου νά καλύψει νομικῶς τήν ἐγκύκλιο πού ἀπέστειλε γιά τίς ἔμφυλες ταυτότητες, τόν περασμένο Δεκέμβριο!
Τό πρακτικό τοῦ ΙΕΠ ὡστόσο πού ἐπικαλεῖται  δέν ἀναφέρεται καθόλου στό ἐπίμαχο θέμα, τό ὁποῖο ἔχει ἀναστατώσει γονεῖς καί παιδιά καί ἔχει προβληματίσει ὁλάκερη τήν ἑλληνική κοινωνία.

Πηγή: Πειραϊκή Εκκλησία, Ινφογνώμων Πολιτικά

«Ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται. Εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι, εἲ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων».

(Ματθ. 5, 13).

1.Ἡ ἀνάγκη ἐγκαίρου ἀντιμετωπίσεως σατανικῶν ἀντιξοοτήτων μᾶς ἐμπόδισε νὰ τηρήσουμε τὴν ἀνακοίνωσί μας, ὅτι θὰ ἀρχίζαμε ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα νὰ δημοσιεύουμε τὰ ἀναπάντητα ἔγγραφά μας πρὸς τὸν Μακαριώτατον καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο.

2.Σήμερα, εὐχόμενοι εἰς τὸν Μακαριώτατον κατ’ἀρχὰς ὑγεία καὶ δύναμι, ἐπ’εὐκαιρίᾳ τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς του, ἰδιατέρως παρακαλοῦμε τὸν Κύριον νὰ τὸν φωτίσῃ νὰ μὴ ἀσχολεῖται μὲ εὐτελῆ καὶ νὰ κάνῃ μεταβολὴ 180 μοιρῶν γιὰ τὰ σπουδαῖα. Νὰ μὴ μεριμνᾶ καὶ τυρβάζει περὶ πολλῶν ἄλλων, ἀλλὰ περὶ σπουδαίων καὶ ζωτικῶν μακροχρονίων πολλῶν προβλημάτων καὶ νὰ μὴ ἐνεργῇ κατόπιν ἑορτῆς γιὰ τὰ ζωτικότατα προβλήματα τῆς Κοινωνίας καὶ τοῦ Ἔθνους.

Οὐδέποτε νὰ ἐφαρμόζεται διὰ τοὺς ἰθύνοντας τό: «… τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε….» (ἐνῷ καίγεται τὸ σπίτι σας ἐσεῖς χοροπηδᾶτε).

3.Εἴθε οἱ θρησκευτικοὶ ταγοὶ νὰ ἀλλάξουν ρόλους καὶ νὰ συνευοχοῦνται μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀθέους ὄχι γιὰ νὰ τοὺς στηρίζουν εἰς τὴν ἀπιστία των καὶ εἰς τὴν ἀντίχριστον συμπεριφοράν των ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσουν εἰς μετάνοιαν.

4.Ἄς εὐχηθοῦμε καὶ προσευχηθοῦμε πολὺ δυνατά, ἐπαναλαμβάνοντας τό:

Παναγία Τριάς, φώτισον ἡμᾶς τὶ δεῖ ἡμᾶς ποιεῖν καὶ λέγειν.

Ἰδίως τὸν Μακαριώτατόν μας, ὁ ὁποῖος εἴτε ἑκουσίως εἴτε τὸν παρασύρουν κάκιστοι συνεργάτες του - δολιοφθορεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν ποδηγετοῦν καὶ ὁδηγοῦν τὴν Ἐκκλησία, τὴν Κοινωνία, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἐν γένει τὴν Ἑλλάδα μας εἰς τὸ βάραθρο. Οἱ κατόπιν ἑορτῆςσπασμωδικὲς ἐνέργειες εἶναι μόνον στάκτη στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων! ! !

Ὁ Ἡρακλὴς πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ Ἰόλαους γιὰ νὰ καυτηριάζουν ἀμέσως τὰ κεφάλια τῆς  Λερναίας Ὕδρας πρὶν νὰ πολλαπλασισθοῦν  ! ! ! . . .

Μακάρι καὶ τώρα ὁ Μακαριώτατος νὰ ἀντιληφθῆ τὶς ἀνιδιοτελεῖς καὶ ἁγνὲς προθέσεις μας, καὶ νὰ σταματήσουμε νὰ δημοσιεύουμε ὅλα τὰ ἄλλα ἀναπάντητα ἔγγραφά μας, ὅπως τὰ Δ.Σ. μας ἔχουν ἀποφασίσει.

5.Εἰς τὸ σήμερα δημοσιευόμενο – κοινοποιούμενο ἔγγραφό μας ὑπ’ἀριθμ. 26/15.1.2016, ποὺ ἔλαβε ἀριθμ. πρωτοκ. 121/15.1.2016 εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ὰθηνῶν καὶ 192/15.1.2016 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τὴν παράγαρφο 28 τοῦ ἐγράφαμε :

«… 28. Πρὸς τοῦτο παρακαλοῦμε θερμῶς ὅπως ἔχετε τὴν εὐγενῆ καλωσύνην καὶ μεριμνήσετε ὥστε μέχρι τὴν 12^ην Φεβρουαρίου 2016, νὰ ἔχωμεν λάβει γραπτῶς εἰς χείρας μας τὰς ἀπόψεις σας…».

4.Ἀντὶ ἀπαντήσεως των πρὸς ἡμᾶς, ἐστάλη περιέργως καὶ ἀδιανοήτως τὸ ὑπ’ ἀριθμ. πρωτοκ. 192/321/12.2.2016 ἔγγραφον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὸ Ὑπ. Οἰκονομικῶν γιὰ νὰ σταματήσῃ  ἡ ἔκδοσις Προεδρικοῦ Διατάγματος γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Πανελληνίου Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Εὐελπιστοῦμε, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καὶ ἔντιμοι πολίτες, μὲ ἀκέραιον χαρακτῆρα, ποὺ πιστεύουν στὴ ἀκραιφνῆ Ὀρθοδοξία καὶ στὴν ἀκεραία Ἑλλάδα νὰ ἐνεργοποιηθοῦν καὶ νὰ ἀφυπνίσουν τοὺς ἁρμοδίους μὲ τὸ quo vandis (ποῦ πᾶμε) ;

Εἴμαστε στὴν διάθεσι ὅσων ἔχουν ὁποιανδήποτε ἀπορία.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Τηλ. 210-3254321

Ἡ χώρα μας, ἡ Ἑλλάδα Μας χρειάζεται ἐπανεκίνησιν, διὰ νὰ ἀποτινάξῃ πάλιν τοὺς δυνάστας καὶ τοῦτο προϋποθέτει ΣΧΕΔΙΟΝ – ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΝ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ Ἑλληνισμοῦ, Φιλελληνισμοῦ καὶ Ὀρθοδοξίας.Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερίαν. Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοὶ Ὀρθόδοξοι ἔχομεν χρέος νὰ διακηρύξωμεν «Στῶμεν καλῶς.

Μακαριώτατον  Ἀρχιεπίσκοπον

Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος  καὶ Πρόεδρον τῆς Δ.Ι.Σ.

κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ Β΄                                                                     

Ἁγ. Φιλοθέης 21    10556 ΑΘΗΝΑ

Ἐπιστολὴ ὑπ’ἀριθμ. 26/15.1.2016 Γ.Ι.

Πηγή: Φωτεινή Γραμμή

Τους αγίους Αιμίλιο και Κάστο τους συναντάμε στα μέσα του 3^ου αι. μ.Χ. στην Καρχηδόνα, μια σπουδαία πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αλλά και της Αφρικανικής Ηπείρου. Δυστυχώς, δε γνωρίζουμε αρκετά βιογραφικά στοιχεία των αγίων. Ωστόσο, θα εκμεταλλευτούμε γι’ αυτή την παρουσίαση όσα σχετικά μάς παραθέτουν οι άγιοι Κυπριανός, επίσκοπος Καρθαγένης, και ο ιερός Αυγουστίνος. Αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ο ειδωλολάτρης Δέκιος, εχθρός του Χριστιανισμού και αμείλικτος διώκτης των πιστών. Δεν έχουμε σαφείς πληροφορίες για το αν οι άγιοι Αιμίλιος και Κάστος κατάγονταν από χριστιανικές οικογένειες ή αν ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό σε μεγαλύτερη ηλικία.

Στο διωγμό κατά των χριστιανών οι άγιοι βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Το δίλημμά τους τεράστιο: το κόστος, από τη μία, τερατώδες και φρικτό. το μαρτύριο, ο θάνατος δια πυράς, και από την άλλη, υποτιμητικό, δειλό, πνευματικώς άνανδρο να αρνηθούνε την πίστη τους, να σώσουν την επίγεια, περιορισμένη τοπικά και χρονικά ζωή τους και να χάσουν την αιώνια ψυχή τους. Δυστυχώς, αρχικά, επέλεξαν το δεύτερο. Δηλαδή, αρνήθηκαν την πίστη τους μπροστά στη βεβαιότητα της ωμότητας του μαρτυρίου και θυσίασαν στο βωμό προς τιμήν των ειδωλολατρικών θεοτήτων που βρίσκονταν στο Καπιτώλιο. Έγιναν «πεπτωκότες». Σ’ ένα κείμενό του περί των πεπτωκότων, ο άγιος Κυπριανός επίσκοπος Καρχηδόνας αναφέρει:

Όταν ήρθε οικειοθελώς στο Καπιτώλιο, όταν με τη θέλησή του πλησίασε στην υπακοή του σκληρού εγκλήματος, δεν έτρεμε η καρδιά του, δεν έπεσαν κάτω τα χέρια του; Δεν έχασε τις αισθήσεις του, δεν κόλλησε η γλώσσα, δε χάθηκε ο λόγος του; Μπόρεσε να σταθεί εκεί ο δούλος του Θεού και να μιλήσει και να αρνηθεί τον Χριστό, όταν αυτός είχε αποκηρύξει ήδη το διάβολο και τον κόσμο; Εκείνος ο βωμός, τον οποίο πλησίασε, δεν ήταν αφανισμός για κείνον; Δεν όφειλε να τρομάζει και να φύγει από το βωμό του διαβόλου, ο οποίος είχε φανεί να καπνίζει και να αναδίδει βδελυρά, σαν να ήταν κηδεία και ταφή της ζωής του; Γιατί φέρνεις μαζί σου, άθλιε, σφάγιο, για να θυσιάσεις; Ο ίδιος είσαι σφάγιο στους βωμούς· ο ίδιος ήρθες ως θύμα. Εκεί θυσίασες τη σωτηρία σου, την ελπίδα σου· εκεί κατέθεσες την πίστη σου στα νεκρικά πυρά».

(Φωτίου Ιωαννίδη, Κυπριανός Καρχηδόνας De Lapsis οι πεπτωκότες, εκδ.«Πουρναρά», Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 55-57)

Συλλογιζόμενοι οι ήρωες της πίστης μας την πτώση τους και το τραγικό για τη σωτηρία τους σφάλμα που επιτέλεσαν, μετανόησαν. Τους έλεγξε η συνείδησή τους καθώς επίσης και το πνεύμα δικαιοσύνης που είχαν, αφού έντονα διακατέχονταν από το συναίσθημα ότι αδίκησαν τον Θεό. Γι’ αυτό και ο ιερός Αυγουστίνος σε μία ομιλία προς τιμήν τους επισημαίνει:

Τους μάρτυρες δεν τους κάνει η τιμωρία ή τα βασανιστήρια που υφίστανται, αλλά η δικαιοσύνη τους. Ο Θεός ευφραίνεται όχι με τους πόνους και τα μαρτύριά μας, αλλά με τη δικαιοσύνη μας. Γι’ αυτό ας μην κοιτάμε το μαρτύριο κάποιου, αλλά το σκοπό του μαρτυρίου. Για παράδειγμα, οι δύο ληστές που σταυρώθηκαν μαζί με τον Κύριο: είχαν την ίδια τιμωρία με εκείνον, αλλά εκείνοι σταυρώθηκαν για τα ανομήματά τους, ενώ Εκείνος για να συγχωρεθούν οι δικές μας αμαρτίες. Επίσης, οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος δίνονται από τον Κύριο. Γι’ αυτό όσοι έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους εγκαταλείπονται από το Θεό, όπως ο Πέτρος, που τόλμησε να πει πως θα δώσει την ψυχή του για χάρη του Κυρίου και ο Κύριος τού αποκάλυψε ότι σύντομα θα τον απαρνηθεί τρεις φορές. Έτσι και οι μάρτυρες Κάστος και Αιμίλιος, όσο είχαν μεγάλη εντύπωση για τον εαυτό τους, υφίσταντο ήττες, ενώ ο Θεός τούς βοήθησε, όταν άρχισαν να πολεμούν το διάβολο και ταπεινώθηκαν. Γιατί και η σωτηρία μας στηρίζεται στην ταπείνωση του Κυρίου: δεν θα είχαμε γνωρίσει τη σωτηρία, αν ο Κύριος δεν καταδεχόταν να ταπεινωθεί για χάρη μας. Ας τιμούμε λοιπόν τους μάρτυρες έχοντας ευλάβεια κι όχι με απερισκεψία και επιπολαιότητα, έχοντας σταθερότητα, αλλά όχι πείσμα, με ενότητα και όχι με τη διαίρεση των αιρέσεων. Αν θέλουμε να μιμηθούμε τους μάρτυρες, ας μιμηθούμε τη δικαιοσύνη τους.

(Αυγουστίνου Ιππώνος, Sermo 285, Indie Natali martyrum Casti et Aemilii, PL 38, 1293-1297).

Μετανόησαν ο Κάστος και ο Αιμίλιος και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο. Τους συγχώρεσε ο Κύριος και, όπως τονίζει ο άγιος Κυπριανός, «αν και νικήθηκαν στην πρώτη μάχη, αναδείχτηκαν νικητές στη δεύτερη. Αυτοί που υποχώρησαν προηγουμένως μπροστά στις φλόγες, έγιναν ισχυρότεροι από τις φλόγες κι εκείνα, που τους είχαν νικήσει, τώρα τα νίκησαν. Εκείνοι δεν ικέτευαν για οίκτο με δάκρυα, αλλά για τις πληγές του· όχι με θρηνητική φωνή αλλά και με σκισίματα και πόνο του σώματός τους. Αίμα έτρεχε αντί για θρήνους, αίμα έρρεε αντί για δάκρυα από τα μισοκαμμένα σπλάχνα τους» (Φωτίου Ιωαννίδη, Κυπριανός Καρχηδόνας, De Lapsis, οι Πεπτωκότες, εκδ.«Πουρναρά», Θεσσαλονίκη 2013, σσ. 65-67).

Η μνήμη τους τιμάται στις 22 Μαΐου εκάστου έτους.

Οι Άγιοι της Αφρικής

Με αφορμή την μνήμη των αγίων Αιμιλίου και Κάστου θα εστιάσουμε την προσοχή μας στους αγίους της Αφρικής και στο κατά πόσον η προβολή τους από τους ιεραποστολικώς εργαζομένους αδελφούς στους ομογενείς Aφρικανούς μπορεί να βοηθήσει τους νεοφωτίστους -και όχι μόνο- Xριστιανούς.

Εορτή Αγίου, μίμησις Αγίου. Αξίζει δηλαδή να τιμούμε τους αγίους εντρυφώντας στους πνευματικούς αγώνες του βίου τους θέτοντάς τους ως πρότυπά μας, διότι μας ωθούν στην αγιότητα, όπως τονίζει πολύ χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος: «ὅταν ἀκούσωμεν τοῦ μέν τήν ὑπομονήν, τοῦ δέ τήν σωφροσύνην, ἑτέρου τό περί τήν φιλοξενίαν ἔτοιμον, καί ἑκάστου τήν πολλήν ἀρετήν, καί ὅπως τούτων ἕκαστος διέλαμψεν καί περιφανέστερος γέγονεν, εἰς ὅμοιον διεγειρόμεθα ζῆλον» (Βενεδίκτου Ιερομονονάχου, Χρυσοστομικόν Ταμείον, εκδ.«Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου», Άγιον Όρος 2002, σ. 77).

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως όλοι έχουμε μια ιδιαίτερη αγάπη και αδυναμία στους συντοπίτες μας αγίους ή ακόμα και σ’ αυτούς που με κάποιο τρόπο συνδεόμαστε ξεχωριστά και μοναδικά. Ίσως ξενίζει στα αυτιά μερικών αυτή η επιλογή και η ιδιαίτερη σχέση ενός ανθρώπου με έναν άγιο. Εντούτοις, είναι απολύτως φυσιολογική αφού άγιοι και αγωνιζόμενοι Xριστιανοί είμαστε ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Η δε κοινωνία και η ενότητα μεταξύ θριαμβεύουσας και στρατευομένης Εκκλησίας είναι αδιαμφισβήτητη και άρρηκτη. Μάλιστα, ο ιερός πατήρ υπογραμμίζει για τους αγίους: «Ὧσπερ ἦσαν φιλόθεοι, οὕτω καί φιλόστοργοι μάλιστα πάντων ἀνθρώπων οἱ ἅγιοι» (Βενεδίκτου Ιερομονονάχου, Χρυσοστομικόν Ταμείον, εκδ.«Συνοδεία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου», Άγιον Όρος 2002, σ. 79).

Συνεπώς, οφείλουμε να αναδείξουμε τους αφρικανούς αγίους

• με εκδόσεις συναξαριών,
• μέσω κηρυγμάτων και τελώντας βαπτίσεις με τα ονόματά τους
• με την κατασκευή ναών προς τιμήν τους και
• με τη δημιουργία αγιογραφιών που απεικονίζουν τους αγίους, όπως ακριβώς ήταν όταν ζούσαν και όχι όπως οι αγιογράφοι τους φιλοτέχνησαν (τις περισσότερες φορές με ανοιχτόχρωμα χρώματα και όχι σκούρους στην επιδερμίδα),

με απώτερο σκοπό να καταστήσουμε τους άγιους προσιτούς στη ζωή των Aφρικανών αδελφών μας, έτσι ώστε να συνδεθούν με περισσότερη ευκολία και οικειότητα μαζί τους αναγνωρίζοντάς τους ως ένα κομμάτι της πνευματικής τους ιστορίας και καταγωγής. Πάνω απ’ όλα όμως, θα αποκτήσουν τη βεβαιότητα ότι και αυτοί μπορούν, αν φυσικά το θέλουν, ν’ αγγίξουν την αγιότητα άσχετα με το χρώμα του δέρματος, το φύλο και την προέλευση, αφού για τον Θεό -όπως τονίζει ο απόστολος των εθνών- «οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην». «Πάντες γὰρ» ἡμεῖς «εἷς» ἐσμέν «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3,28).

Πηγή: Αδελφότητα Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής

Την συνωμοσία με πρωτεργάτη τον Άγγλο Λόρδο Χάνεϊ υπέρ του Ηνωμένου Βασιλείου, με στόχο τα κοιτάσματα στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μέσω του Σχεδίου Ανάν (2004), την έχουμε τεκμηριώσει αρκετές φορές.

Επιδίωξη του Ην. Βασιλείου ήταν η διεκδίκηση δικαιωμάτων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Όσοι επιμένουν να τους δείξουμε το σημείο στο Σχέδιο Ανάν όπου η Αγγλία «θα έπαιρνε το φυσικό αέριο της Κύπρου», είτε είναι αφελείς, είτε συμβαίνει κάτι άλλο.

Πρώτον, μια συνωμοσία δεν είναι ποτέ τόσο ολοφάνερη.

Δεύτερον, όταν τότε παρουσιάστηκε το Σχέδιο Ανάν, δεν υπήρχε καν εξακριβωμένο φυσικό αέριο. Υπήρχε όμως συμφωνημένη ΑΟΖ μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Αιγύπτου, που καταργείτο βάση απαίτησης της Τουρκίας και μέσω μιας περίπλοκης διασύνδεσης που ξεκινούσε από την Θεμελιώδη Συμφωνία, έφτανε στον Περί Υφαλοκρηπίδας Νόμο, μέχρι και παραπομπές στις χιλιάδες σελίδες του Σχεδίου Ανάν, η Αγγλία έθετε το πλαίσιο για διεκδίκηση μέρους της σημερινής Κυπριακής ΑΟΖ με απώτερο στόχο τον σφετερισμό του ενεργειακού πλούτου της Κύπρου.

Τότε, όταν αναφερόμασταν σε φυσικό αέριο, αρκετοί από τον σημερινό περίγυρο του Προέδρου (μερικοί έφτασαν μέχρι τις Βρυξέλλες), ειρωνεύονταν τις υποδείξεις μας και μιλούσαν για «αέρα κουπανιστό». Τις συνωμοσίες του Λόρδου Χάνευ, τις περιέγραφαν σαν φαντασιώσεις μας και θεωρούσαν αδιανόητο που «απορρίψαμε την εκχώρηση από την Αγγλία μέρους του εδάφους των αγγλικών βάσεων, με αντάλλαγμα την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν»… και με αποτέλεσμα να αποκτήσει η Αγγλία δικαιώματα στην Κυπριακή ΑΟΖ. Το τελευταίο φυσικά δεν το έλεγαν.

Έκτοτε, προέκυψαν πολλά. Το Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε. Το φυσικό αέριο είναι πλέον εξακριβωμένο στοιχείο στην Κυπριακή ΑΟΖ και μάλιστα εντός της θαλάσσιας περιοχής που η Αγγλία θα διεκδικούσε! Η ΑΟΖ μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Αιγύπτου δεν ακυρώθηκε όπως προνοούσε το Σχέδιό τους, αλλά ενδυναμώθηκε με ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ, ενώ εκκρεμεί η ΑΟΖ με Λίβανο λόγω παρέμβασης της Τουρκίας. Το κυριότερο, η ΕΕ διαμορφώνει την ενεργειακή στρατηγική της για τις επόμενες δεκαετίες με την Κυπριακή ΑΟΖ αναπόσπαστο μέρος της.

Για όσους όμως καλόπιστα ακόμη αμφιβάλλουν για τις αγγλικές διεκδικήσεις, ο χάρτης που παρουσιάζουμε είναι αγγλικής προέλευσης και περιέχει την ΑΟΖ (EEZ στον Πίνακα) των κρατών στην Αν. Μεσόγειο που περιλαμβάνει και την Κύπρο.

Ο χάρτης παρατίθεται σε μελέτη που εκδόθηκε το 2011 στο πλαίσιο του έργου ORECCA (Offshore Renewable Energy Conversion Platform Coordination Action) που χρηματοδοτήθηκε από το 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο της ΕΕ (Renewable Energy Roadmap 2011).

Στον Οδικό Χάρτη με την ΑΟΖ στην Ευρώπη νοτίως της Κύπρου εμφανίζονται δύο θαλάσσιες περιοχές με αφετηρία τις δύο αγγλικές στρατιωτικές βάσεις. Αυτές οι δύο περιοχές εμπίπτουν στην Κυπριακή ΑΟΖ, που έχει ήδη ρυθμιστεί με διεθνείς συμφωνίες μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και κρατών της περιοχής, με βάση το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και το Διεθνές Δίκαιο.

Επειδή η ΕΕ θεωρεί τέτοιες περιοχές περί δήθεν «αγγλικής ΑΟΖ» παντελώς ανυπόστατες και παράνομες, έχουμε θέσει θέμα στην Κομισιόν για να προβεί στις δέουσες ενέργειες για απάλειψή τους, αλλά και να αποκλειστεί η επανεμφάνιση τέτοιων αυθαιρεσιών στο μέλλον.

Πηγή:http://mignatiou.com

Ὅλοι μας, εἴτε σέ περισσότερο εἴτε σέ μικρότερο βαθμό, ἔχουμε αὐτοβούλως ἐκθέσει – ἴσως καί ἐσφαλμένως – πολλά ἀπό τά προσωπικά μας δεδομένα, στό διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως. Ἀμέτρητες φωτογραφίες, ἀκόμη καί μικρῶν ἀνηλίκων παιδιῶν καί ἐπίσης ἀμέτρητες ἀναρτήσεις μέ ἰδέες καί ἀπόψεις σέ Facebook, Twitter, e-mail, bloggs , skype , linkedin, viber, messenger , ἔξυπνες κάρτες μέ rfid , ἠλεκτρονικές συναλλαγές μέ τράπεζες γιά τό «χτίσιμο» τοῦ ἀφορολόγητου, κινητά μέ gps, πλοηγοί ὁδηγήσεως γιά αὐτοκίνητα , ἴσως καί ἠλεκτρονικά εἰσιτήρια δημόσιων μεταφορῶν, ψηφιακές κάρτες ἀσθενείας, κάρτες μισθοδοσίας – πληρωμῆς – ἐξοφλήσεως οἰκονομικῶν δεδομένων – χρεῶν, κωδικοί TAXIS, ἀριθμοί κάρτας πολίτη καί ἕνα σωρό ἄλλες ἐφαρμογές ἐναποθέτουν-ἀποθηκεύουν, σέ βάσεις δεδομένων ἀνά τόν κόσμο, ὁλόκληρη τήν καθημερινή μας ζωή, ὁλόκληρη τήν προσωπικότητα καί τόν χαρακτήρα μας, ὁλόκληρη τήν ψυχοσύνθεσή μας, ὅλη τήν κοινωνική δραστηριότητά μας σέ κάθε λεπτό σέ κάθε γεωγραφικό στίγμα!

Οἱ ἰδέες τοῦ καθενός μας, οἱ ἀπόψεις του, τά πιστεύω του, οἱ ἀδυναμίες, τά πάθη, τά λάθη, τά σφάλματα καί οἱ ἀποτυχίες του, τά ταλέντα καί οἱ ἀρετές του, οἱ προτιμήσεις του σέ κάθε τομέα, οἱ πράξεις του, τά λεγόμενα καί τά γραπτά του, οἱ ἔγνοιες του, οἱ ἀπόκρυφες καί φανερές ἐπιθυμίες καί τά ὁράματά του, τά ἰδανικά του καί οἱ ἀγῶνες του, ἡ ἐργασία του, ἡ οἰκονομική του κατάσταση, οἱ χρηματικές ὀφειλές του, ἐπιπλέον οἱ διατροφικές του συνήθειες, τό ἰατρικό του ἱστορικό, οἱ ἀσθένειες τίς ὁποῖες ἐνδεχομένως ἔχει σωματικές ἤ ψυχικές, ἡ ὁμάδα αἵματος, στοιχεῖα τοῦ ὀργανισμοῦ του, ἡ φαρμακευτική ἀγωγή τήν ὁποία ἴσως νά χρησιμοποιεῖ ἀλλά καί ἡ μελλοντική του ἰατρική κατάσταση καί γενικά ὁ χῶρος, ὁ τρόπος, ὁ τόπος καί ἡ διάρκεια διαμονῆς του σέ κάθε σημεῖο τοῦ πλανήτη, ἀπό τό ὁποῖο πέρασε στό διάβα τῆς ζωῆς του, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα μαζί ἀποτελοῦν τόν πυρήνα τῶν εὐαίσθητων προσωπικῶν καί βιομετρικῶν δεδομένων τοῦ κάθε ἀτόμου.

Τελικά ποῦ ἀποθηκεύονται ὅλες αὐτές οἱ πληροφορίες γιά ἐμᾶς ;

Ποιός τίς ἀποθηκεύει καί μέ ποιά μορφή ;

Ποιός τίς φυλάσσει ; εἶναι ἠθικά ἀκέραιος αὐτός ἤ αὐτοί ποῦ τίς φυλάσσουν ;

Οἱ χῶροι φύλαξης εἶναι ἀπολύτως ἀσφαλεῖς ;

Ποιός χειρίζεται ὅλα αὐτά τά δεδομένα, πότε καί μέ ποιό τρόπο ;

Οἱ χῶροι ἀποθηκεύσεως τῶν προσωπικῶν δεδομένων εὑρίσκονται στήν Ἑλλάδα ἤ στό ἐξωτερικό ;

Μπορεῖ κάποιος νά κλέψει , νά πουλήσει,  νά ἀλλοιώσει ἤ νά ἐξαφανίσει – διαγράψει δεδομένα καί πληροφορίες γιά κάποιον ἄλλον;

Τούς φύλακες ὅλων αὐτῶν ποιός τούς φυλάει καί τούς ἐλέγχει  καί μέ ποιά τεχνικά μέσα ;

Τί θά συνέβαινε …. Ἄν….

…κάποιος σέ μία συνέντευξη γιά ἐργασία, ἄκουγε τόν ὑπεύθυνο ἐργοδότη νά τοῦ λέει, ὅτι δέν τόν προσλαμβάνει γιατί θεωρεῖ, ὅτι κάποιες μύχιες καί αὐστηρῶς προσωπικές του ἀπόψεις δέν συνάδουν μέ τίς δικές του – δηλαδή τοῦ ἐργοδότη – ἤ γιατί ἀπό τόν ἰατρικό φάκελο τοῦ ὑποψηφίου γιά ἐργασία διαπίστωνε, ὅτι πάσχει ἀπό σοβαρή ἀσθένεια καί δέν θά τοῦ ἀπέδιδε στήν ἐργασία τά κέρδη ποῦ θά ἤθελε ;;;

….κάποιος πηγαίνοντας π.χ. σέ μία τράπεζα, τοῦ ἔλεγε, ὅτι δέν θέλει νά τοῦ χορηγήσει δάνειο, γιατί κρίνει ἡ τράπεζα μέ βάση τό καταναλωτικό του προσωπικό προφίλ ἀπό τίς καθημερινές του ἀγορές, ὅτι δέν εἶναι φερέγγυος ὀφειλέτης ἤ ὅτι εἶναι πολύ πιθανό, ὅπως προκύπτει ἀπό τό εἶδος τῶν ἀγορῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται ἠλεκτρονικά καί ἄρα φαίνονται, νά χωρίσει μέ τήν σύζυγό του καί ἄρα δέν θά μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ σέ ἕνα δάνειο ;;;

…. κάποιος πηγαίνοντας σέ μία ἀσφαλιστική ἑταιρεία τοῦ ἔλεγε ἡ ἑταιρεία, ὅτι ἀπό τόν ἰατρικό προσωπικό του φάκελο διαπιστώνει, ὅτι εἶναι φορέας μίας ἀσθένειας καί ἄρα δέν τόν ἀσφαλίζει γιατί ἐνδεχομένως νά μήν ἔχει πολλά χρόνια ζωῆς;;;

… ἄν κάποιος ἔβλεπε ξαφνικά το πρόσωπό του ἀπό φωτογραφίες του ἤ τῶν προσώπων τῆς οἰκογένειάς του ἤ τῶν ἀνήλικων παιδιῶν του σέ διάφορες διαφημιστικές ἀφίσες ἤ σέ διαφημίσεις πάσης φύσεως στήν τηλεόραση χωρίς νά τό γνωρίζει καθόλου καί οἱ ὁποῖες ἐνδεχομένως νά εἶναι μέχρι καί ἐντελῶς προσβλητικές ἤ ἐξευτελιστικές;;;

… ἄν κάποιος ἔμπαινε στό χειρουργεῖο καί ἀπό ἕνα λάθος τυχαῖο ἤ κακόβουλο χανόταν ἤ ἄλλαζε ἤ ἀλλοιωνόταν τό ψηφιακό ἀρχεῖο ἀσθενείας στόν κεντρικό ὑπολογιστή ἑνός νοσοκομείου καί ὁ ἀσθενής εἴτε ἔχανε τό χειρουργεῖο εἴτε ὑποβαλλόταν σέ λάθος χειρουργεῖο καί ἔμπαινε σέ κίνδυνο ἡ ζωή του ;;;

… σέ περιπτώσεις φαρμάκων γιά ἀσθένειες, ὅπου ἐνδεχομένως μεγάλες ἑταιρεῖες ἔχοντας τούς ἰατρικοῦ φακέλους χιλιάδων ἀσθενῶν νά παζαρεύουν τήν τιμή τοῦ φάρμακού τους στίς ἀγορές;;;

… ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση ἤ ἔστω ἀπό κακόβουλη φάρσα, κάποιος χάκερ ἀλλοίωνε τά προσωπικά δεδομένα ἑνός ἀνθρώπου καί ἐκεῖνος μετά ἐμφανιζόταν νά ἔχει ἀσθένειες, ἐνῶ εἶναι ὑγιής, νά ἔχει ποινικό φάκελο, ἐνῶ εἶναι παντελῶς καθαρός σέ ὅλα, νά ἔχει οἰκονομικές ὀφειλές στήν ἐφορία, ἐνῶ στήν πραγματικότητα δέν χρωστάει τίποτα καί πουθενά, νά νοσηλεύεται σέ ἕνα νοσοκομεῖο καί ἀπό κακόβουλη ἐπίθεση νά ἀλλοιωθεῖ τό ἰατρικό ψηφιακό ἱστορικό του μέ ἀποτέλεσμα νά τοῦ χορηγηθεῖ λάθος φάρμακο, νά διαγραφεῖ ἐντελῶς τό ὄνομά του καί τό ἱστορικό του ἤ ἀκόμη νά μήν φαίνεται πουθενά στά ψηφιακά ἀρχεῖα τῆς χώρας του καί νά μήν μπορεῖ νά κάνει κανενός εἴδους συναλλαγή ἤ νά ζητήσει προστασία ἀπό τήν δικαιοσύνη τῆς χώρας του ;;;

… Τί θά γινόταν ἐάν κάτι τέτοιο συνέβαινε σέ χιλιάδες πολίτες μία χώρας ἤ στά κρατικά ἤ στρατιωτικά ἀπόρρητα ἀρχεῖα της καί σέ θέματα ἐθνικῆς ἀσφάλειας ;;;

…σέ μία χώρα ἐπίσης, ἡ ὁποία ἔχει ἐφαρμόσει τίς ἠλεκτρονικές συναλλαγές πλήρως καί τό ἠλεκτρονικό – ψηφιακό νόμισμα, μιά κακόβουλη ἐπίθεση ἀπό ἐξειδικευμένους χρῆστες διαδικτύου θά μποροῦσε νά ἐξαφανίσει ὅλη τήν ψηφιακή χρηματική περιουσία ἑνός πολίτη στό δευτερόλεπτο μέ τό πάτημα ἑνός κουμπιοῦ ἤ νά τοῦ ἀφαιρέσει ποσά γιά χρηματικές του ὀφειλές;  Ή ἀκόμη καί νά τοῦ δημιουργήσει ὀφειλές εἰκονικές ;;;

Θά μποροῦσε νά δημιουργήσει πρόβλημα μία συντονισμένη ψηφιακή ἐπίθεση στήν περιουσία τοῦ ἴδιου του κράτους ἀραγε ῆ στήν ἐθνική του ἀκεραιότητα ;;;

Μήπως στό βάθος ὅλων αὐτῶν διαφαίνεται κίνδυνος ἀπολύτου βλάβης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τελικά ;;;

Μήπως ὅλη αὐτή ἡ ἀτελείωτη διακίνηση καί διαρροή πολλές φορές τῶν προσωπικῶν δεδομένων μας δέν εἶναι ἀθώα ἀλλά μᾶλλον εἶναι ἐντελῶς πονηρή καί ἔχει σκοπό τό ἀπόλυτο φακέλωμα ὅλων μας ;

Στίς ἡμέρες μας σέ παγκόσμιο ἀλλά καί σέ στενό ἐθνικό ἐπίπεδο χτίζεται ἕνα ὁλόκληρο σύστημα παρακολούθησης καί ἐλέγχου, μία ὁλόκληρη φυλακή γιά ἐμᾶς τούς ἴδιους. Ἁπλά δέν τό καταλαβαίνουμε, διότι ἑτοιμάζεται καθημερινά καί λίγο λίγο καί μάλιστα μέ πονηρό τρόπο.

Ἕνα σωρό νομοθετήματα, ἐγκύκλιοι, ἀποφάσεις θεσμῶν καί ἐπιτροπῶν, εὐρωπαϊκές ὁδηγίες καί πάσης φύσεως διεθνεῖς καί ἐθνικές ἀποφάσεις σχετικῶν φορέων, νομολογίες, πολιτικές καί διπλωματικές πιέσεις πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση εἶναι πλέον καθημερινό φαινόμενο! 

Οἱ δῆθεν αἰτιολογίες – προφάσεις εἶναι ἁπλές, γιά παράδειγμα ἡ δῆθεν ἀντιμετώπιση τῆς φοροδιαφυγῆς, θέματα ἀσφάλειας ἀλλά καί ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ὑποτιθέμενης γραφειοκρατίας στήν καθημερινή ζωή!

Οὐδείς εἶναι πλήρως ἐξασφαλισμένος καί καλυμμένος! ὅσα νομοθετικά πλαίσια κι ἄν ὑπάρξουν, ἡ παραχώρηση στό κράτος αὐξημένης ποσόστωσης προσωπικῶν δεδομένων τῶν πολιτῶν καθιστᾶ τό ἴδιο το κράτος δυνάστη καί τύραννό του ἴδιου του πολίτη! Δίνει τήν ἀπόλυτη δυνατότητα στό κράτος καί ὅσοι εἶναι πίσω ἀπό αὐτό τό ἐλέγχουν, νά γνωρίζουν καί νά προσπαθοῦν νά διαμορφώσουν τίς ἐπιλογές καί τήν ἴδια τήν ὑπόστασή του καί ἄρα νά τό ἐλέγχει πλήρως καί νά τό καθοδηγεῖ σάν ἄβουλο ἀντικείμενο, σάν ἕναν φυλακισμένο σκλάβο! Στήν οὐσία τοῦ κλέβει τήν ἐλευθερία καί τό χειρότερο τήν ἴδια τοῦ τήν ψυχή!

Ἀσύστολα ψεύδη καί δικαιολογίες ἀπό ἕναν μηχανισμό παρακολουθήσεως, ὁ ὁποῖος θέλει νά τοῦ πουλήσουμε τήν προσωπικότητά μας καί τήν ἐλευθερία μας γιά χάρη μιᾶς δῆθεν ψευδεπίγραφης ἀσφάλειας, ἡ ὁποία εἶναι κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, οἱ ὁποῖες θέλουν νά ἐλέγχουν ἀπολύτως μέσω τῆς κρατικῆς δραστηριότητας τήν ἴδια μᾶς τήν ὑπόσταση μετατρέποντάς μας σέ δουλικά ἄψυχα στρατιωτάκια.

Ἕνα εἶναι τό σίγουρο, ὅτι στό βάθος αὐτό πού θέλουν νά πλήξουν ὅσοι χτίζουν γιά ἐμᾶς αὐτήν τήν φυλακή, εἶναι ἡ ἴδια μᾶς ἡ ψυχή στήν κυριολεξία!

Μακάρι νά μᾶς δώσει φώτιση Ὁ Θεός νά τό ἀντιληφθοῦμε ὅλοι, ὅσο τό δυνατό γρηγορότερα καί νά πράξουμε – ἀντιδράσουμε καταλλήλως, ὅπως ἀκριβῶς ἁρμόζει σέ Ἐλεύθερους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν Πίστη Στόν Θεό! 

Μακάρι ἡ Ρωμαίικη μαγιά νά σταθεῖ στό ὕψος της!

Ρούντας Νάπ. Γεώργιος

Ἀθήνα

12-06-2017

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη