Κάθε φορά, ποὺ η παράλογη ἐπιθυμία τῶν αἰσθήσεων ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος καὶ ἡ θέλησις τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ ἄλλο, πολεμοῦν τὴν λογική σου ἐπιθυμία καὶ θέλει κάθε μία νὰ νικήσῃ, πρέπει νὰ γυμνάζεσαι ἐσὺ μὲ πολλοὺς τρόπους γιὰ νὰ νικήσῃ ὁλοκληρωτικὰ ἡ ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ.

Καὶ α´, ὅταν πολεμηθῇς ἀπὸ τὶς κινήσεις καμμιᾶς παράλογης ἐπιθυμίας τῶν αἰσθήσεων, πρέπει νὰ ἀντισταθῇς δυνατά, γιὰ νὰ μὴ γίνῃ ἀποδεκτὴ ἀπὸ ἐκεῖνες ἡ ἀνωτέρω θέλησις τοῦ λογικοῦ.

β´. Ἀφοῦ σταματήσουν, σήκωσε αὐτὲς πάλι κατεπάνω σου γιὰ νὰ τὶς νικήσῃς καὶ νὰ τὶς διώξης μακριά σου μὲ μεγαλύτερη σφοδρότητα καὶ δύναμι.

Καὶ πάλι, μετὰ ἀπὸ αὐτά, ἀνακάλεσε αὐτὲς στὸν γ´ πόλεμο, στὸν ὁποῖο θὰ συνηθίσῃς νὰ τὶς μισήσῃς μὲ ὅλη σου τὴν ψυχὴ καὶ τὶς συχαίνεσαι ⁽¹⁾.

Αὐτοὶ οἱ τρεῖς πόλεμοι, πρέπει νὰ γίνωνται σὲ κάθε μας ἄτακτη ἐπιθυμία _{(ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πάθη τὰ σαρκικά, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μιλήσω στὸ κατάλληλο σημεῖο)}.

Τελευταῖα, πρέπει νὰ κάνῃς καὶ πράξεις ἀντίθετες μὲ καθένα ἀπὸ τὰ πάθη σου.

Γιὰ παράδειγμα, ἂν κάποιος σὲ ἀτίμασε καὶ σὺ νιώθης πόλεμο ἀπὸ τὶς κινήσεις τῆς ἀνυπομονησίας, πρόσεχε καλὰ καὶ θὰ νιώσῃς ὅτι αὐτὲς οἱ κινήσεις πολεμοῦν πάντα τὴν ἀνώτερη καὶ λογικὴ θέλησι καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ὑποτάξουνε καὶ νὰ τὴν κάνουν νὰ συγκατατεθῆ· ὁπότε, ἐσὺ στὸν α´ πόλεμο ἀντιστάσου στὶς κινήσεις αὐτὲς μὲ ὅλες σου τὶς δυνάμεις καὶ βιάσου νὰ μὴ παρεκλίνης, οὔτε νὰ κάνῃ συγκατάθεσι σὲ αὐτὲς ἡ λογική σου ἐπιθυμία, λέγοντας καὶ σὺ μαζὶ μὲ τὸν Ὡσηέ: «Ἀντιτασσόμενος θὰ τοὺς συντρίψω» ^(1,6), καὶ νὰ μὴ σταματήσῃς ποτὲ αὐτὴ τὴν μάχη, ἕως ὅτου γνωρίσεις, ὅτι ὁ ἐχθρὸς σχεδὸν κουρασμένος παρέμεινε σὰν νεκρωμένος καὶ νικημένος· (πρόσεχε ὅμως καλὰ καὶ φυλάξου ἀπὸ τὴν πονηριὰ τοῦ διαβόλου. Γιατὶ, ὅταν αὐτὸς καταλάβη ὅτι ἀντιστεκόμαστε δυνατὰ στὶς κινήσεις κάποιου πάθους, ὄχι μόνο δὲν τὶς ξεσηκώνει τότε καταπάνω μας, ἀλλὰ καὶ ἂν εἶναι σηκωμένες, προσπαθεῖ νὰ τὶς σταματήσῃ, νὰ μὴ μᾶς πολεμοῦνε, γιὰ νὰ μὴν ἀποκτήσουμε μὲ τὴν ἐκγύμνασι ἐκείνη τὴν συνήθεια τῶν ἀρετῶν καὶ ἐπιπλέον, γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ πέσουμε καὶ σὲ κενοδοξία καὶ σὲ ὑπερηφάνεια, κάνοντάς μας μὲ τρόπο ἐπιδέξιο νὰ νομίσουμε πὼς σὰν γενναῖοι στρατιῶτες κατατροπώσαμε γρήγορα τοὺς ἐχθρούς μας).

Γι᾿ αὐτὸ ἐσύ, ἀγαπητέ, πέρασε στὸν β´ πόλεμο, δηλαδὴ ξεσήκωσε κατεπάνω σου μὲ τὴν ἐνθύμησι ἐκείνους τοὺς λογισμούς, ποὺ σοῦ ἔγιναν αἰτία τῆς ἀνυπομονησίας· καὶ μὲ συχνὲς ἐπιθυμίες καὶ μὲ περισσότερη βία ἀπὸ τὴν πρώτη, καταδίωξε τὶς κινήσεις τους μακριὰ ἀπὸ σένα, λέγοντας μὲ τὸν Δαβίδ· «Θὰ κυνηγήσω τοὺς ἐχθρούς μου καὶ δὲν θὰ ὑποχωρήσω μέχρις ὅτου νὰ τοὺς ἐξολοθρεύσω» ^{(Ψαλμ. 17,41)}. Μὰ ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἀρκετὸ τὸ νὰ διώξουμε μόνο τοὺς ἐχθρούς μας, ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τοὺς μισήσουμε ἀπὸ τὴν καρδιά μας γιὰ νὰ μὴ νικηθοῦμε ἀπὸ αὐτοὺς ἄλλη φορά, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐσὺ μὲ τὸν γ´ πόλεμο πρέπει νὰ ἐναντιωθῇς μὲ τόση σφοδρότητα στοὺς λογισμοὺς τῆς ἀνυπομονησίας, ἕως νὰ τοὺς μισήσῃς καὶ νὰ τοὺς συχαθῇς λέγοντας ἐκεῖνο τὸ ψαλμικό. «Τὴν ἀδικία τὴν μίσησα καὶ τὴν σιχάθηκα» ^{(Ψαλμ. 118,162)}, καί, «Μὲ τέλειο μίσος τοὺς μίσησα· ἔγιναν προσωπικοί μου ἐχθροί» ^{(Ψαλμ. 118,21)}. Τελευταῖα, γιὰ νὰ κάνῃς τέλεια τὴν ψυχή σου μὲ τὶς ἔξεις ⁽²⁾ τῶν ἀρετῶν, πρέπει νὰ κάνῃς ἀκόμη καὶ πράξεις ἐσωτερικὲς ποὺ νὰ εἶναι ἀντίθετες ἀπευθείας στὴν ἀνυπομονησία σου· κατὰ τὸ «Ἀπομακρύνσου ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ κάνε τὸ καλό» ^{(Ψαλμ. 33,14)}.

Γιὰ παράδειγμα· ἂν ἐπιθυμῇς νὰ ἀποκτήσῃς τελείως τὴν συνήθεια τῆς ὑπομονῆς, δὲν φθάνει μόνον νὰ ἐξασκῆσαι μὲ τοὺς τρόπους τοῦ πολέμου, ποὺ εἶπα, ἀλλὰ πρέπει ἀκόμη καὶ νὰ ἀγαπᾷς τὴν περιφρόνησι, ποὺ ἔλαβες ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἀτίμασε ἢ σὲ ἔβρισε, ἐπιθυμώντας νὰ ἀτιμασθῇς πάλι καὶ νὰ βριστθῇς ὅπως καὶ πρῶτα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο· καὶ νὰ εἶσαι προετοιμασμένος νὰ ὑπομείνης ἀκόμη βαρύτερες ἀτιμίες καὶ βρισιές, ἐπειδὴ καὶ οἱ παρόμοιες πράξεις εἶναι ἀναγκαῖες, γιὰ νὰ μᾶς κάμουν τέλειους στὶς ἀρετές. Γιατὶ ἀλλιῶς, οἱ ἄλλες πράξεις ὅσο πολλὲς καὶ δυνατὲς καὶ ἂν εἶναι, δὲν εἶναι ὅμως ἱκανὲς νὰ ἀποσπάσουν τὴν κακία ἀπὸ τὶς ρίζες της. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη, ἐκεῖ ποὺ ἦταν προηγουμένως φυτευμένη καὶ ριζωμένη ἡ κακία, ἐκεῖ ἀντὶ αὐτῆς νὰ φυτευθῆ καὶ νὰ ριζωθῇ ἡ ἀντίθετή της ἀρετή ⁽³⁾, γιὰ νὰ γίνουν κατὰ τοὺς ἰατροὺς τὰ ἀντίθετα θεραπεία τῶν ἀντιθέτων.

Ἔτσι ἐὰν ἐμεῖς δὲν συνηθίσουμε μὲ πολλὲς καὶ συχνὲς πράξεις νὰ ἀγαπᾶμε τὴν καταφρόνησι καὶ νὰ χαιρώμαστε μὲ αὐτήν, πάνω στὴν ὁποία ἀγάπη τῆς καταφρονήσεως θεμελιώνεται καὶ ριζώνει ἡ ὑπομονή, δὲν θὰ ἐλευθερωθοῦμε ποτὲ ἀπὸ τὴν κακία τῆς ἀνυπομονησίας, ἡ ὁποία θεμελιώνεται πάνω στὸ μῖσος τῆς καταφρονήσεως· γι᾿ αὐτὸ καὶ μένοντας ζωντανὴ ἡ ρίζα τῆς κακίας, φυτρώνει πάντα μὲ τρόπο ποὺ μαραίνει τὴν ἀρετή, μερικὲς φορὲς δὲ καὶ τὴν πνίγει ἐντελῶς· καὶ ἐμᾶς κάνει νὰ κινδυνεύουμε, γιὰ νὰ ξαναπέσουμε πάλι μὲ κάθε εὐκαιρία ποὺ θὰ μᾶς τύχη· εἶναι, λοιπόν, βέβαιο, ὅτι χωρὶς τὶς ἀντίθετες πράξεις ποὺ εἴπαμε, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἀληθινὴ συνήθεια τῶν ἀρετῶν.

Γνώριζε δὲ καὶ αὐτό, ὅτι αὐτὲς οἱ πράξεις πρέπει νὰ εἶναι τόσο συχνὲς καὶ τόσο πολλές, ποὺ νὰ μποροῦν νὰ καταστρέψουν τελειωτικὰ τὴν συνήθεια τῆς κακίας, ἡ ὁποία καθὼς ριζώθηκε καὶ κατέκτησε τὴν καρδιά μας ἀπὸ τὶς πολλὲς κακὲς πράξεις, ἔτσι πρέπει νὰ ξερριζωθῇ ἀπὸ αὐτὴ μὲ τὶς πολλὲς καλὲς πράξεις, καὶ τότε νὰ ριζώσουμε στὴν καρδιά μας τὴν συνήθεια τῶν ἀρετῶν, μάλιστα λέω, ὅτι πρέπει νὰ εἶναι πολὺ περισσότερες οἱ καλὲς πράξεις ἀπὸ τὶς κακὲς γιὰ νὰ γίνῃ ἡ συνήθεια ἐνάρετη· ἐπειδὴ οἱ καλὲς πράξεις δὲν εἶναι σὰν τὶς πράξεις τῆς κακίας ποὺ ὑποστηρίζονται ἀπὸ τὴν φύση, ἡ ὁποία εἶναι διεφθαρμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Σοῦ λέω ἀκόμη καὶ τοῦτο· ὅτι ἂν ἡ ἀρετὴ ποὺ ἀσκεῖσαι τὸ ἀπαιτῇ, πρέπει ἀκόμη νὰ κάνῃς καὶ ἐξωτερικὲς πράξεις παρόμοιες μὲ τὶς ἐσωτερικές· γιὰ παράδειγμα· γιὰ νὰ ἀποκτήσῃς τὴν ὑπομονὴ ὄχι μόνο πρέπει νὰ ἀγαπᾷς μὲ τὴν καρδιά σου ἐκείνους ποὺ σὲ ἐξευτέλισαν ἢ σὲ ἐνόχλησαν μὲ κάθε τρόπο, ἀλλὰ καὶ νὰ λὲς σὲ αὐτοὺς λόγια πραότητας καὶ ἀγάπης· καὶ ἂν μπορῇς καὶ νὰ τοὺς ὑπηρετεῖς ἀκόμη μὲ ἔργα καὶ νὰ τοὺς βάλλῃς μετάνοια ⁽⁴⁾. Καὶ αὐτὲς οἱ πράξεις καὶ οἱ ἐσωτερικὲς καὶ οἱ ἐξωτερικές, νὰ σοῦ φαίνωνται δύσκολες τόσο γιὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ νοῦ σου, ὅσο καὶ γιὰ τὴν δυσκολία ποὺ σοῦ φέρνει σὲ αὐτὰ ἡ ἐπιθυμία σου, ὅμως μὲ κανένα τρόπο δὲν πρέπει νὰ τὶς ἐγκαταλείψης, ἀλλὰ νὰ ἀγωνίζεσαι νὰ τὶς κάνῃς. Γιατὶ, ὅσο ἀδύνατες καὶ ἂν εἶναι, σὲ κρατοῦνε σταθερὸ καὶ γενναῖο στὸν πόλεμο καὶ σοῦ διευκολύνουν τὸν δρόμο γιὰ νὰ νικήσῃς.

Στάσου μὲ προσοχὴ καὶ συμμαζέψου καλὰ στὸν ἑαυτό σου γιὰ νὰ πολεμήσῃς ὄχι μόνο τὶς μεγάλες καὶ ἀποτελεσματικὲς ἐπιθυμίες σου, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὶς μικρὲς καὶ ἐλαφριὲς τοῦ κάθε σου πάθους· γιατὶ οἱ μικρὲς ἀνοίγουν τὸν δρόμο στὶς μεγάλες, ὁπότε καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ γεννιοῦνται μέσα μας οἱ κακὲς ἐπιθυμίες· καὶ ἀπὸ τὴν λίγη φροντίδα ποὺ ἔχουν μερικοὶ στὸ νὰ ἀποσπάσουν ἀπὸ τὴν καρδιά τους τὶς μικρὲς ἐπιθυμίες, ἀφοῦ κυρίευσαν τὶς μεγάλες τοῦ ἰδίου πάθους, ἀκολουθεῖ σὲ αὐτοὺς ἀνέλπιστα καὶ ξαφνικά, νὰ βλαφθοῦν καὶ νὰ νικηθοῦν ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς τους μὲ δύναμι καὶ φθορὰ περισσότερη παρὰ ἀπὸ ὅ,τι πρίν.

Σοῦ ὑπενθυμίζω ἀκόμη νὰ περικόβῃς καὶ νὰ ἀπονεκρώνῃς τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὰ θελήματά σου, ἀκόμη καὶ γιὰ πράγματα ποὺ ἐπιτρέπονται μὲν ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπαραίτητα _{(καὶ τέτοια εἶναι οἱ πολλὲς συνομιλίες, τὰ λιπαρώτερα φαγητὰ καὶ τὰ παρόμοια)}. Γιατὶ ἀπὸ αὐτὸ θὰ σὲ ἀκολουθήσουν πολλὰ καλά. Γιατὶ αὐτὰ θὰ σὲ κάνουν περισσότερο προετοιμασμένο καὶ πιὸ πρόθυμο νὰ νικᾷς τὸν ἑαυτό σου καὶ στὰ ἄλλα. Γιατὶ θὰ γίνῃς δυνατώτερος καὶ ἐμπειρότερος στὸν πόλεμο τῶν πειρασμῶν γιατὶ θὰ ἀποφύγῃς διάφορες παγίδες τοῦ διαβόλου καὶ θὰ κατορθώσῃς πράγματα πολὺ ἀρεστὰ στὸ Θεό.

Λοιπὸν ἐὰν ἀκολουθήσῃς, ἀγαπητέ, μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ποὺ σοῦ εἶπα αὐτὰ τὰ ἅγια γυμνάσματα, νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς σὲ λίγο καιρὸ θὰ προκόψῃς πολὺ καὶ θὰ γίνῃς ἄνθρωπος πνευματικὸς ἀληθινὰ καὶ πραγματικὰ καὶ ὄχι ψεύτικα καὶ στὸ ὄνομα μόνο. Γιατὶ ἂν ἐπιχειρήσῃς ἄλλο τρόπο καὶ ἄλλα γυμνάσματα εὐχάριστα στὴν ἐπιθυμία σου, τόσο ποὺ νὰ νομίζῃς ὅτι ἑνώθηκες μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοῦ συνομιλεῖς γλυκά, γνώριζε, ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκτήσῃς τὴ χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἢ καμμία ἀρετὴ ἐπειδὴ ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος, καθὼς εἶπα στὸ α´ κεφάλαιο, δὲν ἀποτελεῖται οὔτε γεννιέται ἀπὸ γυμνάσματα εὐχαριστήσεως καὶ παρόμοια μὲ τὴ φύσι μας, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ βάζουν τὴ φύση στοὺς σταυροὺς καὶ τὶς κακοπάθειες, καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἀνακαινίζεται ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν καὶ ἑνώνεται μὲ τὸν ἐσταυρωμένο του Ποιητῆ.

Γνώριζε καὶ αὐτό, ὅτι καθὼς οἱ συνήθειες τῶν κακῶν γίνονται μὲ πολλὲς καὶ συχνὲς πράξεις τῆς λογικῆς θελήσεως, ἐπειδὴ αὐτὴ εἶναι ποὺ παραδίνεται στὶς παράλογες ἐπιθυμίες τῆς αἰσθήσεως. Ἔτσι καὶ οἱ συνήθειες τῶν εὐαγγελικῶν ἀρετῶν, ἀποκτῶνται μὲ τὸ νὰ κάνῃς πράξεις συχνὲς καὶ πολλὲς καὶ νὰ παραδίνεσαι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἴμαστε προσκαλεσμένοι πότε στὴ μία ἀρετὴ καὶ πότε στὴν ἄλλη. Γιατὶ καθὼς ἡ λογικὴ θέλησί μας, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ εἶναι κακὴ καὶ γήινη, ὅσο καὶ ἂν πολεμῆται ἀπὸ τὴν παράλογη ἐπιθυμία τῆς σάρκας καὶ ἀπὸ τὴν κακία, ἂν δὲν παραδοθεῖ μόνη της σὲ αὐτὴ καὶ ὑποταχτεῖ· ἔτσι πάλι αὐτή, δὲν μπορεῖ ποτὲ νὰ εἶναι ἐνάρετη καὶ ἑνωμένη μὲ τὸν Θεό, ἂν καὶ προσκαλῆται ἀπὸ τὴν χάρι του, ἂν δὲν παραδοθῆ ὁλοκληρωτικὰ στὸ θέλημα καὶ στὴ χάρι αὐτοῦ, τόσο μὲ τὶς ἐσωτερικὲς πράξεις ὅσο καὶ μὲ τὶς ἐξωτερικές.

^1. Ὅσοι μὲν ἀφοῦ πρόκοψαν στὴν πρακτικὴ ἔγιναν δυνατοὶ στὸ λογισμό, μὲ τὸ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ κάθε ψεύτικη καὶ παράλογη δόξα, ἀπόκτησαν δὲ σωστὸ λόγο μέσα ἀπὸ τὴ θεωρία τῶν ἀληθινῶν καὶ πνευματικῶν λόγων, αὐτῶν ποὺ βρίσκονται μέσα στὴν θεία Γραφή, ὅσο καὶ στὴν κτίσι, αὐτοὶ μποροῦν νὰ ἀντιστέκωνται καὶ νὰ πολεμοῦν τὰ πάθη καὶ τοὺς λογισμοὺς μὲ ἀντίδρασι ὀξύθυμη, δηλαδή, πότε μὲ ρητά της ἁγίας Γραφῆς, τὰ ἀντίθετα στὰ πάθη ποὺ τοὺς πολεμοῦν καὶ στοὺς λογισμούς, καθὼς μὲ αὐτὴν τὴν ἀντιλογία ὁ Κύριος πολέμησε καὶ νίκησε τὶς τρεῖς προσβολὲς ποὺ τοῦ ἔφερε ὁ πειρασμός, τῆς φιληδονίας, φιλοδοξίας καὶ φιλαργυρίας. Καὶ ἄλλοτε μὲ τὸν ὀρθὸ καὶ φυσικὸ λόγο, τὸν ἀποδεικνύοντα τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἀπάτη τῶν σπαρμένων λογισμῶν καὶ τῶν πολεμούντων παθῶν, γι᾿ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ λέγονται ἀληθινὰ ὅτι πολεμοῦν κατ᾿ εὐθεῖαν τους ἐχθροὺς καὶ τοὺς νικοῦν καὶ στεφανώνονται. Ὅσοι ὅμως εἶναι ἀδύνατοι στὸ λογισμό, εἶναι καλύτερα νὰ πολεμοῦν τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰ πάθη πλάγια· δηλαδή, ἀμέσως μόλις τοὺς πολεμήσουν οἱ λογισμοὶ ἢ τὰ πάθη, νὰ τρέχουν στὸν Θεὸν μὲ τὴν προσευχή, ἕως ποὺ νὰ καταπαύσουν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὶς κινήσεις τῶν παθῶν καὶ τὶς ὁμιλίες τῶν λογισμῶν, καθὼς διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ. _{(Ἂν καὶ αὐτὸ δὲν λέγεται κυρίως πόλεμος, ἀλλὰ φυγὴ πολέμου γιὰ τὴν ἀδυναμία ποὺ ὑπάρχει)}. Ὅμως, καὶ οἱ ἀσθενεῖς αὐτοί, κάποτε, ἢ ὅταν μὲ ὑπερβολὴ τοὺς ἐνοχλοῦν τὰ πάθη καὶ οἱ λογισμοί, ἢ ὅταν γνωρίζουν τὸν ἑαυτόν τους πὼς ἔχει δύναμι κατὰ καιρό, πρέπει νὰ πολεμοῦν καὶ κατ᾿ εὐθεῖαν τους λογισμοὺς καὶ τὰ πάθη, γιὰ νὰ φανῆ καὶ ἡ δική τους ἀνδρεία καὶ τὸ ἐλεύθερό της προαιρέσεως αὐτῶν καὶ μισόκακο, καθὼς καὶ αὐτὸ βλέπουμε στὸ ἴδιο τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ. «Ἐὰν δὲ γένηται φησι καιρὸς ἀντιστῆναι καὶ παλαίσαι πρὸς αὐτὰ _{(τὰ πάθη δηλ.)} καὶ τοῦτο ποιήσωμεν». Πλήν, ὅταν κατ᾿ εὐθείαν πολεμοῦμε τὰ πάθη καὶ τοὺς λογισμούς, ἀκαταμάχητη βοήθεια εἶναι τὸ νὰ κρατοῦμεν ὡς ὅπλο πολεμικό, ἢ μὲ τὴν καρδιὰν ἢ μὲ τὰ χείλη, τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἤτοι τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με», καθὼς καὶ μπροστὰ λέμε στὸ ις´ κεφάλαιο. Γιατὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ τοὺς ἐχθροὺς πολεμοῦμε καὶ νικοῦμε καὶ σὲ αὐτὸ δὲν ὑπερηφανευόμαστε, μὲ τὸ νὰ καταγράφουμε τὴ νίκη αὐτὴ στὸ νικοποιὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Σημείωσε, ὅτι ὄχημα μέγιστο καὶ δυνατώτατο εἶναι στὸν πόλεμο τῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν ἡ καταφρόνησις. Δηλαδή, τὸ νὰ καταφρονῇ κάποιος σὰν γαυγίσματα σκύλων τὶς προσβολὲς τῶν λογισμῶν καὶ τὶς κινήσεις τῶν παθῶν καὶ μάλιστα τοὺς λογισμοὺς ἐκείνους καὶ τὰ πάθη, ποὺ ἔφθασε νὰ πολεμήσῃ προτύτερα καὶ νὰ διώξη, αὐτὰ δὲ πάλι μὲ ἀναίδεια τὸν ἐνοχλοῦν καὶ γενόμενος σοβαρὸς καὶ σιωπηλὸς στὸν ἑαυτό του, νὰ μὴ θέλῃ, οὔτε νὰ γυρίσῃ νὰ τὰ δῆ, οὔτε νὰ τὰ ἀκούσῃ ἐκπληρώνοντας τὸ ψαλμικὸ ἐκεῖνο ποὺ λέει «Ἐγὼ ὅμως ἔκανα σὰν κουφὸς ποὺ δὲν θέλει ν᾿ἀκούῃ καὶ ἄλαλος ποὺ δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του» ^{(Ψαλμ. 37,14)}. Ἀλλὰ νὰ τρέχῃ στὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς προκοπῆς του, χωρὶς νὰ ἐμποδίζεται ἀπὸ τὰ μηδαμινὰ φόβητρα τῶν λογισμῶν καὶ ὅποιος τὸ ἀγαπᾷ, ἂς χρησιμοποιήσῃ αὐτὸ τὸ ὅπλο καὶ θὰ ὠφεληθῆ πολύ.

^2. Συνήθεια θὰ πεῖ, μία μεγάλη εὐκολία, ποὺ λαμβάνει κάποιος στὴν ἀρετὴ ἢ στὴν κακία ἢ σὲ κάποιο ἄλλο κανένα ἔργο καὶ τέχνη, ἡ ὁποία μὲ εὐκολία ἀποκτᾶται καὶ γίνεται, ἀπὸ πολυχρόνιους καὶ συνεχεῖς πράξεις καὶ ἐνέργειες τῆς ἀρετῆς ἢ κακίας ἢ τοῦ ἔργου καὶ τῆς τέχνης· γι᾿αὐτὸ καὶ αὐτὴ ἡ συνήθεια, δεύτερη φύση ὀνομάζεται ἐπειδή, καθὼς ἡ φύση, οὕτως καὶ αὐτὴ μὲ εὐκολία προβάλλει τὶς ἐνέργειές της.

^3. Ἄριστα τοῦτο ἐδῶ διδάσκεται δὲ σύμφωνα μὲ τὸν Ἀββᾶ Ἰσαὰκ ποὺ λέει, ὅτι εἶναι καλύτερο νὰ ἐξαπατοῦμε καὶ νὰ νικᾶμε τὰ πάθη μὲ τὴν ἐνθύμησι τῶν ἀντιθέτων σε αὐτὰ ἀρετῶν, παρὰ μὲ τὴν ἀντίστασι. «Κρεῖσσον ἐν τῇ μνήμῃ τῶν ἀρετῶν ὑποκλέπτειν τὰ πάθη, ἢ τῇ ἀντιστάσει». Ὁπότε, ἐπειδὴ καὶ τὰ τρία εἶναι τὰ μέρη τῆς ψυχῆς, λογιστικό, ἐπιθυμητικὸ καὶ θυμικό, γνώριζε ὅτι, ἀπὸ αὐτὰ τὰ τρία γεννοῦνται καὶ οἱ τριῶν εἰδῶν λογισμοί. Καὶ ἀπὸ μὲν τὸ λογιστικὸ γεννοῦνται οἱ λογισμοὶ τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀχαριστίας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τοῦ γογγυσμοῦ, τῆς ἀδιακρισίας, τῆς ἀγνωσίας καὶ ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι καθολικὰ βλάσφημοι λογισμοί, ἀπὸ δὲ τὸ ἐπιθυμητικὸ γεννοῦνται οἱ λογισμοὶ τῆς φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας καὶ ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι αἰσχροὶ λογισμοί· ἀπὸ δὲ τὸ θυμικὸ γεννοῦνται οἱ λογισμοὶ τῶν φόνων, τῆς ἐκδικήσεως, φθόνου, μίσους, ταραχῆς καὶ ἁπλά, ὅλοι οἱ καλούμενοι πονηροὶ λογισμοί. Λοιπὸν ἐσὺ πρέπει νὰ νικᾷς αὐτὰ μὲ τὶς ἀντίθετές τους ἀρετές· δηλαδή, τὴν ἀπιστία, μὲ τὴν ἀδίστακτη πίστι στὸ Θεό, τὴν ἀχαριστία καὶ τὸν γογγυσμὸ πρὸς τὸν Θεό, μὲ τὴν εὐχαριστία, τὴν ἀδιακρισία, μὲ τὴν διάκρισι τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ· τὴν ἀγνωσία, μὲ τὴν ἀληθινὴ γνῶσι αὐτῶν ποὺ ὑπάρχουν ἀληθινὰ καὶ τὶς βλασφημίες, μὲ τὶς δοξολογίες. Παρόμοια τὴν φιληδονία μὲ τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴν νηστεία, τὴν φιλοδοξία μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν φιλαργυρία μὲ τὴν λιτότητα. Παρομοίως, τὸν φθόνο καὶ μῖσος, μὲ τὴν ἀγάπη, τὴν ἐκδίκηση μὲ τὴν πραότητα καὶ ὑπομονή, τὴν ταραχὴ μὲ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς. Καὶ γιὰ νὰ πῶ γενικὰ μὲ τὸν Ἅγιο Μάξιμο: Τὸ μὲν λογιστικὸ τῆς ψυχῆς σου, στόλιζέ το μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς προσευχῆς, καὶ θείας γνώσεως. Τὸ ἐπιθυμητικό, μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς ἐγκράτειας· καὶ τὸ θυμικό, μὲ τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης· καὶ βέβαια τὸ φῶς τοῦ νοῦ σου δὲν θὰ σκοτισθῆ ποτέ, οἱ δὲ προηγούμενοι λογισμοί, μποροῦν εὔκολα νὰ γεννηθοῦν ἀπὸ αὐτούς.

^4. Ὁ θεῖος Χρυσόστομος (ὁμιλ. ιε´, Κεφάλ. ε´ τοῦ κατὰ Ματθαῖον) λέει, ὅτι ὁ Κύριος στὸ Κεφάλαιο αὐτὸ διδάσκει ἐννέα βαθμούς, στοὺς ὁποίους ἀνεβάζει ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς μὲ τὶς ἁγίες του ἐντολὲς

1. ὅτι, οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ ἀδικοῦν κάποιους·
2. ὅτι ἂν ἀδικήσῃ κάποιος αὐτούς, αὐτοὶ πρέπει νὰ μὴ τὸν ἐκδικοῦνται μὲ τὴν ἴδια ἀδικία·
3. ὅτι νὰ μὴ κάνουν στοὺς ἄλλους, ἐκεῖνα τὰ κακὰ ποὺ τοὺς ἔκαναν ἐκεῖνοι, ἀλλὰ νὰ τὰ ὑπομένουν καὶ νὰ ἡσυχάζουν
4. ὄχι μόνο νὰ ἡσυχάζουν, ἀλλὰ καὶ νὰ δώσουν θεληματικὰ τὸν ἑαυτό τους στὸ νὰ πάθουν τὰ κακά·
5. τὸ καὶ νὰ δώσουν τὸν ἑαυτό τους στὰ πάθη περισσότερο καὶ προθυμώτερα, παρὰ ὅπου θέλει ἐκεῖνος ποὺ τοὺς κακοποιεῖ·
6. τὸ νὰ μὴ μισήσουν ἐκεῖνο ποὺ τοὺς κακοποιεῖ·
7. τὸ καὶ νὰ ἀγαπήσουν αὐτὸν ἀπὸ τὴν καρδιά τους·
8. τὸ καὶ νὰ τὸν εὐεργετήσουν
9. τὸ νὰ παρακαλοῦν καὶ τὸν Θεὸ γι᾿ αὐτόν.

Ὁ δὲ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος θεολόγος, στὸ λόγο σχετικὰ μὲ τὴν ἀπάθεια καὶ τῶν χαρισμάτων της, προσθέτει κοντὰ στοὺς ἐννέα βαθμοὺς καὶ ἄλλους τρεῖς μεγαλύτερους, δηλαδή,

1. τό, ὄχι μόνο νὰ προσευχώμεθᾳ γιὰ αὐτοὺς ποὺ μᾶς κακοποιῆσαν, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ τυπώνουμε νοερὰ στὴν φαντασία μας τὰ πρόσωπά τους καὶ νὰ τὰ φιλᾶμε μὲ ἀπάθεια, μὲ δάκρυα ἀγάπης, σὰν γνήσιους φίλους.
2. τὸ νὰ φυλᾶμε πρὸς αὐτοὺς καὶ στὸν ἴδιο χρόνο ποὺ μᾶς κακοποιοῦν, ἴδια καὶ χωρὶς ἀλλαγὲς τὴν διάθεσι τῆς καρδιᾶς μας. Καὶ
3. τὰ νὰ ξεχνᾷ κανεὶς τελείως ὅλα ὅσα ἔπαθε καὶ νὰ μὴ τὰ ἐνθυμῆται, τόσο ὅταν εἶναι παρόντες αὐτοὶ ποὺ τὸν κακοποίησαν, ὅσο καὶ ὅταν λείπουν, ἀλλὰ νὰ φέρεται σὲ αὐτοὺς χωρὶς καμμία σκέψι, καθὼς φέρεται καὶ στοὺς φίλους του, συνομιλώντας καὶ συντρώγοντας μὲ αὐτούς.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

Η Ελευθερία της Εκφράσεως και η Παρρησία του Λόγου είναι δύο από τις θεμελιώσεις αξίες του Ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας, του Ρωμαίικου Γένους μας, οι οποίες γεννήθηκαν μέσα στα σπλάχνα της αρχαίας Ελληνικής διανόησης και διατηρήθηκαν αλώβητες μέσα στην μακρόχρονη ιστορία της Ρωμηοσύνης και έφθασαν μέχρι τις μέρες μας. Συνδέονται απόλυτα με την έννοια της Αλήθειας, τόσο στο Θεολογικό επίπεδο όσο και στο εθνικό επίπεδο, διότι η Αλήθεια ενυπάρχει μόνο σε καθεστώς Ελευθερίας και Παρρησίας Λόγου, Σκέψεως και Εκφράσεως.

Συνήλθε χθες και σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 161ης Συνοδικής Περιόδου, για τον μήνα Νοέμβριο, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά τη χθεσινή και σημερινή Συνεδρία:
Η Δ.Ι.Σ. ενέκρινε την πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιίας περί εκδόσεως Συνοδικού Εγκυκλίου Σημειώματος «περί υποβολής Απολογισμού των Δαπανών διά την Φιλανθρωπικήν Διακονίαν κατά το έτος 2017 υπό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος».

Επίσης, ενέκρινε νέες Ιερές Ακολουθίες, την ανασύσταση παλαιών Ιερών Μονών και το αίτημα της Διευθύνσεως Στρατιωτικών Ιερέων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης περί ανακηρύξεως του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ως Προστάτου του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων.

Τέλος η Δ.Ι.Σ. ασχολήθηκε με θέματα Ιερών Μητροπόλεων, Εισηγήσεις Συνοδικών Επιτροπών, αποσπάσεις κληρικών και τρέχοντα υπηρεσιακά θέματα.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

«Έναν μαύρον ημέραν εκούιξεν εις απες σο σπέλ’: Οι μανάδες ντο έχ’νε μικρά μωρά να εβγαίνε οξιοκά ασο σπέλ’». Μία μάνα διηγείται ότι μια μαύρη μέρα ένας φώναξε όσες είχαν μικρά παιδιά να βγουν έξω από τη σπηλιά…

Τέτοιες λαμπρές πορεῖες μόνο ἀπό τέτοια θεόπνευστα πρόσωπα γίνονται. Μιά ἄλλη πάνσοφος ἁγία Αἰκατερίνη πού τά βάζει μέ τούς «σοφούς»τῆς νέας εἰδωλολατρείας, μιά νέα Μπουμπουλίνα πού τά βάζει μέ τούς δαίμονες τῆς κάθε ἄλλης θρησκείας, ἡ πανεπιστημιακός ἐπαναστάτρια τῆς ἐν Χριστῷ ἐξεγέρσεως Μαρία Μαντουβάλου «ἔξω ἀπό τά δόντια» γιά μιά ἄλλη ἀκόμη φορά ξεσηκώνει τόν ἑλληνικό λαό. Βρόντηξε, διελάλησε, διετράνωσε καί ὁμολόγησε τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα.«Σεβαστοί πατέρες, ἑλληνορθόδοξη λαϊκή θάλασσα, ἄξιοι φορεῖς καί ἐκλεκτοί διοργανωτές αὐτῆς τῆς ἐπιβαλλόμενης, καί ἀπό καιρό ἀναμενόμενης, πορείας διαμαρτυρίας τόσο γιά τόν διαθρησκειακό ἀχταρμά τοῦ κ. Γαβρόγλου, ὅσο καί γιά ὅλες τίς μεθοδεύσεις σέ βάρος τῶν ἱερῶν καί ὁσίων τοῦ ἑλληνορθόδοξου λαοῦ, καλῶς ἤρθατε στή μεγαλειώδη αὐτή συγκέντρωση.

Ἡ εὐλογημένη συμπαράταξη ἐκκλησιαστικῶν καί πνευματικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου μας καί ἡ λαϊκή πρόθυμη συμμετοχή ἀποδεικνύουν ὅτι ὅταν ὁ λαός ἐμπνέεται ἀπό ἄξιους ἡγέτες, βγαίνει στούς δρόμους. Ἡ παρουσία σας ἐδῶ ἀνοίγει προοπτικές γιά μία οὐσιαστική σύνδεση ἐθνικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν φορέων μέ τό λαό τῆς πατρίδας μας, ἕνα λαό πού βρίσκεται στά ὅρια τῆς ἀντοχῆς καί ἀνοχῆς του καί πού διψᾶ γιά ἀποκατάσταση τῆς τόσο βάναυσα λεηλατημένης ἑλληνορθόδοξης κληρονομιᾶς του. Ἡ σημερινή πορεία τονώνει τήν ἐλπίδα τῆς διαβεβαίωσης ὅτι ὅλα τά κακῶς κείμενα εἶναι ἀναστρέψιμα καί ὅτι ἀποτελεῖ χρέος μας νά μήν τά ἀφήσουμε νά περάσουν.

Στοιχειῶδες καθῆκον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, μέ προεξάρχουσα τήν Ἐκκλησία, τούς θρησκευτικούς, ἐθνικούς καί πνευματικούς φορεῖς, καί κυρίως τούς Συλλόγους γονέων, πού ὅλοι μαζί αὐτοί γνωρίζουν καλά καί ἀπό κάθε ἄποψη ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ σχολική διαδρομή στά θέματα Πίστεως, Πατρίδος καί ἠθικῶν ἀρετῶν, εἶναι νά ἀποτρέψουν τόν ἐνταφιασμό τῶν παραδοσιακῶν ἑλληνορθοδόξων ἀξιῶν, πού ἐπιχειρεῖται ἀσύστολα μέ αὐταρχικό καί παραπλανητικό τρόπο, μέ ὑπόγειες συμφωνίες στό σκοτάδι τοῦ ἐπίπλαστου διαφωτισμοῦ, μέ σειρά κατεπειγόντων ἐπονείδιστων νομοθετημάτων τόσο ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅσο καί ἀπό τό Δικαιοσύνης.

Στοιχειώδης αὐτογνωσία καί συνείδηση χρέους δέν μπορεῖ νά ἀφήσει κανέναν ἀδιάφορο σέ ὅ,τι ὕπουλα καί δόλια δρομολογεῖται ἀπό αὐτούς πού, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶναι οἱ θεματοφύλακες, ἀντίθετα, προδίδουν. Ἔχουν τήν ἀπατηλή βεβαιότητα, ὅτι ὡς ἄθεοι, μέ τήν αὐτοδιακηρυγμένη, ἐκκωφαντική δήλωση τῆς ἀθεΐας τους, βρίσκονται στό ἀπειρόβλητο καί ὅτι δέν θά λογοδοτήσουν κατά τό Σύνταγμα ὡς ἐπίορκοι γιατί δέν ἔδωσαν ὅρκο ἤ μᾶλλον ἔδωσαν παρωδία ὅρκου. Καί, εἶναι παράδοξο ὅτι ἐνῶ δηλώνουν ἄθεοι, ξιφουλκοῦν γιά τή θρησκευτική ἐξυπηρέτηση τῶν ἀλλοθρήσκων.

Ὅμως, εὐτυχῶς, ὁ ἑλληνικός λαός, μετά ἀπό τήν ἐξάντληση τῆς ὑπομονῆς του, ἔρχεται στό προσκήνιο γιά νά καταστήσει σαφές πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ὁ καιρός τῆς ἀνοχῆς γιά τήν προσαρμογή τῶν ἀπροσάρμοστων παρῆλθε ἀνεπιστρεπτί, καί ἀπό δῶ καί πέρα οἱ Ἐφιάλτες τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας θά ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν τό ἀποφασιστικό καί ἀμετάκλητο ΟΧΙ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, μέ πρωτοστάτες καί καθοδηγητές του τούς πνευματικούς ἡγέτες του.

Τελείωσε ἡ μεγαλόψυχη καί πλούσια δοσμένη ἀπό τόν ἑλληνικό λαό πίστωση χρόνου στούς φαύλους καί ἀφερέγγυους ὀφειλέτες πολιτικούς, πού φέρονται ὡς φεουδάρχες, θεωρώντας φέουδό τους τήν Ἑλλάδα καί τό λαό της ὑποτακτικό τους, ὑποχρεωμένο νά ἀποδέχεται τίς ἀνίερες καί ἀνόσιες ἐντολές τους καί τά τερατώδη γεννήματα τῆς βαθύτατα συντηρητικῆς, διεστραμμένης καί ὀπισθοδρομικῆς συμπεριφορᾶς τους πρός τούς ἔχοντες ὀρθόδοξη καί ἐθνική συνείδηση, πρός αὐτούς δηλαδή πού σέβονται τήν καταγωγή τους, βέβαιοι ὅτι δέν κατάγονται ἀπό τούς πιθήκους τῆς προσφιλοῦς θεωρίας τῶν ἐκσυγχρονιστῶν ἀνθελλήνων συμβούλων τῆς σημερινῆς κυβέρνησης. Ἐπιχειροῦν, ἐπίσης, οἱ ἴδιοι νά προκαλέσουν θρησκευτικές διχαστικές ἐμφυλιακές διαμάχες, ὡς ἄλλοι Ταλιμπᾶν, ἐκτελώντας ἐντολές τῶν ὁραματιστῶν τῆς Παγκόσμιας Κυβέρνησης καί ἐπιβάλλοντας διά τῆς βίας οὐδετερόθρησκο κράτος, βιάζοντας παράλληλα τίς ψυχές τῶν παιδιῶν.

Εἶναι παράδοξο, ἐπίσης, ὅτι ἐνῶ, ἐπαγγέλλονται τούς προοδευτικούς, ἐπαναφέρουν στό προσκήνιο ἰδεολογίες καί πρακτικές χρεωκοπημένες ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 20ου αἰώνα, Μαρξιστικές καί Σοβιετικές.

Λοξοδρόμησε τό καράβι τῆς Πολιτείας καί κινδυνεύει νά καταποντισθεῖ καί γί αὐτό ἰδιαίτερη τιμή ὀφείλεται σέ σᾶς, πού σπεύσατε σήμερα νά δώσετε χέρι βοήθειας, ἀνυψώνοντας καί πάλι ἐκεῖ πού τούς ἀξίζει, δηλαδή στό ὑψηλότερο βάθρο, τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τήν Πατρίδα, τήν ἀληθινή οἰκογένεια καί ὄχι παρωδία οἰκογένειας. Ἀπαιτεῖτε ἐπίσης ἐσεῖς τό αὐτονόητο, δηλαδή νά πρυτανεύσουν στά σχολικά βιβλία οἱ διαχρονικές ἑλληνορθόδοξες ἀξίες καί νά σταματήσει ὁριστικά ὁ σφετερισμός τους.

Εὔχομαι νά εἰσακουσθοῦν ἀπό τούς ὑπεύθυνους Ὑπουργούς τά ἀνυποχώρητα αἰτήματα τοῦ ΟΧΙ τῆς σημερινῆς Πορείας-Διαμαρτυρίας, συνδέοντάς τα μέ τό ἀμετάκλητο, σωτήριο ἠχηρό ΟΧΙ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κοντά στά ὑπόλοιπα ΌΧΙ μεταξύ τῶν ὁποίων δεσπόζουσα θέση ἔχουν τά ἀκόλουθα:

ΟΧΙ λοιπόν στό νέο εἶδος ἀνθρώπου πού ἑτοιμάζουν οἱ ἡγετικοί
ματαιόσχολοι κομπάρσοι

ΟΧΙ στούς ἐπονείδιστους νόμους πού ἀντιστρατεύονται τίς
προαιώνιες ἀξίες τοῦ ἑλληνορθόδοξου ἔθνους

ΟΧΙ στήν τορπίλη στά θεμέλια τῆς θρησκείας μέ τήν ὕπουλη
ἐπιλεκτική κατάργηση τῶν ἄρθρων τοῦ Συντάγματος

ΟΧΙ στόν ἐνταφιασμό τοῦ ἠθικοῦ, θρησκευτικοῦ, οἰκογενειακοῦ
καί πολιτικοῦ μέλλοντος τῶν παιδιῶν

ΟΧΙ στόν ἀφανισμό τῶν ἱερῶν συμβόλων τοῦ Ἔθνους, τῶν Εἰκόνων, τοῦ
ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τῆς Σημαίας, τῶν Ἐθνικῶν ἡρώων.

ΟΧΙ στό ἔγκλημα τῆς ἐθνοκτονίας

ΟΧΙ στήν καταρράκωση τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καί στήν
ἀποσιώπηση τῶν Ἑλληνικῶν Ὁλοκαυτωμάτων

ΟΧΙ στό χλευασμό καί τόν ἐκφοβισμό αὐτῶν πού ὑπερασπίζονται τίς
ἑλληνορθόδοξες ἀξίες καί τά ἱερά σύμβολά τους.

ΟΧΙ στούς χαμαιλέοντες τῆς πολιτικῆς μέ τίς συνεχεῖς χρωματικές
μεταβολές καί προσαρμογές τους».

Εὐχαριστῶ

Πηγή: Εστία Πατερικών Μελετών

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μᾶς ἄφησε ἕνα μοναδικό ἀντιαιρετικό ἔργο πού περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή εἶναι λίαν χρήσιμο καί ἄκρως ἀπαραίτητο ἐγχειρίδιο ὀρθοδόξου ποιμαντικῆς καί ἀπολογητικῆς γιά κάθε ὀρθόδοξο πιστό καί ὄχι μόνο.

Προέβλεπε ἀσφαλῶς ὁ ἐν Ἁγίοις θαυματουργός μας Ἅγιος Νεκτάριος ὅτι στίς ἔσχατες ἡμέρες μας «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» θά ἔρχεται ὕπουλα νά ἐγκαθίσταται «ἐν τόπω ἁγίω» μέσα στίς οἰκογενειακές μας ἑστίες, μέσα στίς ἐκκλησίες μας, στή θεία Λατρεία μας, μέ τή μορφή τῆς «λειτουργικῆς ἀνανέωσης ἤ ἀναγέννησης» μέ τή μορφή τῆς ἀγαπητικῆς διακοινωνίας μέ παπικούς ἀντιπροσώπους, μέ τελικό στόχο τήν ὑποταγή στό πρωτεῖο τοῦ Πάπα.

Δεκαεπτά χρόνια ἀφιέρωσε ὁ σύγχρονός μας Ἅγιος ἀπό τήν ζωή του, γιά νά συγκεντρώσει ἄφθονο ἱστορικό ἁγιογραφικό καί θεολογικό ὑλικό, γιά νά ἀποδείξει ἀδιαμφισβήτητα τήν παπική πλάνη σ’ ὅλο τό εὗρος, μῆκος καί βάθος της. Ὁλοφώτεινο μυαλό, καλοκάγαθος, ἀφανάτιστος, χωρίς ἴχνη ἐμπαθείας ὁ ἅγιος Νεκτάριος κατανοεῖ τό μέγεθος τοῦ παναιρετικοῦ παπικοῦ κινδύνου καί θέλει μέ τήν μελέτη του αὐτή νά προστατεύσει τό ποίμνιό του ἀπό ὅλες τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις πού ἐμπεριέχονται στόν παπικό σκοταδισμό.

Ξεκινάει ἀπό τόν 2ο μ.Χ. αἰῶνα γιά νά ἀποδείξει μέ ἀδιάσειστα ντοκουμέντα ἁγιογραφικά καί ἱστορικά ὅτι ἡ πλάνη ἀρχίζει ἀπό τή ρίζα παπισμοῦ, ἀπό τότε πού κάποιοι φιλόδοξοι ἐπίσκοποι τῆς Ρώμης θέλησαν νά κατοχυρώσουν τήν ἐξουσιαστική τους βούληση πάνω σ’ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἀπ. Πέτρος δέν ὑπῆρξε ποτέ ἐπίσκοπος Ρώμης οὔτε κάν πάτησε τό ἅγιο πόδι του στήν Ἰταλία, καί δέν εἶχε τό πρωτεῖο ἔναντι τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. Ὁλόκληρο τό παπικό πρωτεῖο βασίζεται στό μῦθο, στήν αὐθαίρετη καί ἀναπόδεικτη ὑπόθεση, ὅτι ὁ πάπας εἶναι διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, στόν ὁποῖο κατά τήν ἐξουσιαστική κοσμική ἀντίληψη τῶν παπῶν πρέπει νά ὑποταχθεῖ καί νά ὑπακούει ὅλη ἡ Ἐκκλησία.  Τό ἀλάνθαστο τοῦ πάπα τό βασίζουν στόν ἑξῆς συλλογισμό: Ὁ Θεός εἶναι ἀναμάρτητος, ὁ πάπας εἶναι μοναδικός ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ, ἄρα ὁ πάπας εἶναι ἀναμάρτητος (Τόμ. Α΄σελ. 169).

Σέ μία παράγραφο ὁ Ἅγιος Νεκτάριος γράφει τά ἑξῆς:

«Ἡ ἱστορική ἀνάπτυξη τοῦ ζητήματος ἐφανέρωσε καί μᾶς γνώρισε ὅλα τά μέσα καί τίς ποικίλες ἐνέργειες τῶν Παπῶν τῆς Ρωμαϊκῆς ἐπισκοπικῆς ἕδρας πρός ὑποδούλωση καί καταδυναστεία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀκάθεκτη φιλαρχία καί φιλοδοξία τά πάντα μηχανεύθηκαν, τά πάντα σοφίσθηκαν, τά πάντα ἔκαναν γιά νά ἀναδείξουν τούς Πάπες ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας καί τυράννους τῆς οἰκουμένης. Ἡ φιλαρχία τους ὑπερπήδησε κάθε ὅριο. Τό πρόγραμμα καταστρώθηκε καί ἡ ἐφαρμογή του ἐπεζητεῖτο πάση δυνάμει. Κάθε τι πού ἦταν ἀντίθετο τοῦ προγράμματος, καταδικάσθηκε ὡς θανάσιμη ἁμαρτία καί οἱ ἠθικές ἀρχές περί ἁμαρτίας καί δικαιοσύνης ἀνατράπηκαν. Οἱ εὐαγγελικές ἀρετές μποροῦσαν νά χαρακτηρισθοῦν ὡς θανάσιμα ἁμαρτήματα ἄν προσέκρουαν στό πρόγραμμα, καί τά θανάσιμα κατά τό Εὐαγγέλιο ἁμαρτήματα ὡς μέγιστες ἀρετές, ἄν ὑπηρετοῦσαν τό πρόγραμμα. Τήν εὐλάβεια πρός τό Θεό τήν ἀντικατέστησε ἡ εὐλάβεια πρός τόν Πάπα. Ὅποιος δέν εὐλαβεῖτο τόν Πάπα ἀρνιόταν τό Θεό.

Ὅποιος ἀναγνώριζε τόν Πάπα ἐδικαιοῦτο νά σωθεῖ. Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Πάπα ὑπερεῖχε τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ. Τί χρειάζεται ἡ γνώση τῶν θείων ἐντολῶν, ὅταν ἡ ἁπλῆ γνωριμία τοῦ ἀντιπροσώπου μᾶς εἰσάγει εἰς τόν Παράδεισο; Ὅταν ὁ ἀντιπρόσωπος κρατάει τά κλειδιά τοῦ Παραδείσου καί εἰσάγει τόν θεράποντά του; (σελ 210)»

Στόν 21ο παρόντα αἰῶνα οἱ ἀποκλίσεις τῶν παπικῶν ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη, σέ ὅλα τά θεολογικά ζητήματα ἔχουν φθάσει σέ μέγιστο βαθμό. Ἡ παπική παναιρετική λύμη θέλει νά μολύνει ὅλο τό σῶμα τῶν πιστῶν καί νά τό μετατρέψει σ’ ἕναν ἐγκόσμιο ὀργανισμό ἰδιοτελῶν δρατηριοτήτων.

Παπικό πρωτεῖο καί ἀλάθητο, ράντισμα καί ὄχι βάπτισμα, filioque, χρήση ἀζύμων στή θεία Κοινωνία, καθαγιασμός μόνο μέ τά Κυριακά λόγια, καθαρτήριο πῦρ, ἄφεση ἁμαρτιῶν ἀπό τίς περισσεύουσες ἀξιομισθίες τῶν Ἁγίων, ἄσπιλη σύλληψη τῆς Θεοτόκου, ἀποδοχή κτιστῆς θείας Χάριτος, θρησκευτική καί πολιτική ἐξουσία τοῦ Πάπα, κατάργηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς Λατρευτικῆς Παράδοσης, κλπ, ἀποτελοῦν τίς παπικές κακοδοξίες, πού οἱ Ὀρθόδοξοι δέν μποροῦν νά παραθεωρήσουν.

Ἔτσι μιλᾶμε γιά μία ἄλλη Πίστη, ἄλλη Θρησκεία, πού πολεμάει τό Χριστό καί τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία Του, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Οἱ Οἰκουμενικές καί τοπικές Σύνοδοι ἤδη ἀπό τούς πρώτους αἰῶνες καταδικάζουν τό filioque καί τά δόγματα τῶν παπικῶν. Οἱ Παπικοί ὅπως καί οἱ ἄλλοι αἱρετικοί, ἐμπίπτουν στήν καθαίρεση καί τόν ἀναθεματισμό (ΣΤ΄Οἰκουμενική Σύνοδος 680 μ.Χ, Πενθέκτη Οἰκ. Σύνοδος, Ζ΄Οἰκ. Σύνοδος, κλπ.).

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής Μέγας Φώτιος, Γερμανός Πατριάρχης Κων/πόλεως, Μάρκος ὁ Εὐγενικός, Εὐγένιος ὁ Αἰτωλός (1597-1682), Μακάριος ὁ Πάτμιος (1688-1737), Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι οἱ Παπικοί εἶναι παμπάλαιοι αἱρετικοί.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς λέει ὅτι τό σχίσμα, ἡ πτῶσις τοῦ παπισμοῦ εἶναι ἔργο τοῦ δεινοῦ καί ἀρχεκάκου ὄφεως. Εἶναι τά βαθέα τοῦ σατανᾶ, τά τοῦ πονηροῦ μυστήρια. Οἱ Λατίνοι ἐθελοντικῶς παραμένουν στήν πλάνη τους καί καμμία δύναμις δέν εἶναι ἱκανή νά τούς μετακινήσει ἔστω καί ἐάν παρέμβουν Ἄγγελοι. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στήν μελέτη του αὐτή μιλάει περί τοῦ ἀδυνάτου τῆς ἑνώσεως  τῶν Ἐκκλησιῶν.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ ὁποῖοι ἁγίασαν, ἐπειδή ἀντιστάθηκαν στούς αἱρετικούς παπικούς καί τούς φιλοπαπικούς ὀρθοδόξους  ὅπως ὁ Πατριάρχης Βέκκος καί ὁ αὐτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος. Νά τί γράφει τό Συναξάριον τῆς Ἐκκλησίας, τῆς 22ας Σεπτεμβρίου: «Τῆ αὐτῆ ἡμέρα μνήμη τῶν ἁγίων εἴκοσι ἕξι Ὁσιομαρτύρων, τῶν ἐλεγξάντων τούς λατινόφρονας Μιχαήλ... καί Πατριάρχην, πυρί τελειωθέντων» Παρόμοιο τραγικό θάνατο βρῆκαν καί οἱ Ἰβηρῖτες Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἐπνίγησαν, ἀπό τούς ἰδίους αἱρετικούς καί ἑορτάζονται τή 13η Μαϊου, ὅπως καί οἱ Πατέρες τῶν Καρυῶν καί τοῦ Βατοπεδίου.

Ὁ Γέροντας Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔλεγε: Μερικοί ἀπό τούς Ὀρθοδόξους πού ἔχουν ἐλαφρότητα καί θέλουν νά κάνουν προβολή «Ἱεραποστολή», συγκαλοῦν συνέδρια μέ ἑτεροδόξους, γιά νά γίνεται ντόρος καί νομίζουν ὅτι θά προβάλουν ἔτσι τήν Ὀρθοδοξία, μέ τό νά γίνουν δηλαδή ταραμοσαλάτα μέ τούς κακοδόξους... Ὁ Κύριος ὅμως, ὅταν θά πρέπει, θά παρουσιάσει τούς Μάρκους τούς Εὐγενικούς καί τούς Γρηγορίους Παλαμάδες, πού θά συγκεντρώσουν ὅλα τά κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, γιά νά ὁμολογήσουν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί νά στερεώσουν τήν παράδοση καί νά δώσουν χαρά στήν Μητέρα μας Ἐκκλησία (Λόγοι,τ.Α΄).

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου πρεσβείαις Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς  Ἀμήν.

Πηγή: (ΜΕΛΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, Α΄ ἔκδοση 1911, Β΄ ἔκδοση 1998, και ἐπανέκδοση 2006, Βιβλιοπωλεῖον Νεκτάριος Παναγόπουλος), Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Σε ομιλία της σε ένα συνέδριο που οργάνωσε το Ίδρυμα Heritage σχετικά με την τρανσέξουαλ ιδεολογία, η πρόεδρος του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων, Δρ. Michelle Cretella, είπε ότι η διευκόλυνση της σύγχυσης των φύλων στα παιδιά βοηθώντας τα να «μεταβαίνουν» στο αντίθετο φύλο είναι παιδική κακοποίηση, και ότι η προώθηση αυτής της θεωρίας είναι ”ιδεολογία μασκαρεμένη ως επιστήμη”.

Υπενθυμίζουμε ότι ενώ στην Ελλάδα αντίστοιχο νομοσχέδιο για αλλαγή ταυτότητας φύλου από 15 ετών ψηφίστηκε πρόσφατα με τους Έλληνες παιδοψυχιάτρους ήδη να εκφράζουν δημόσια την αντίθεση τους, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ είναι τέτοια η ώθηση της τρανσέξουαλ ιδεολογίας που παρά τις ανάλογες επιστημονικές αντιδράσεις, τα παιδιά μεταφέρονται σε κλινικές όπου τους χορηγούνται φάρμακα που μπλοκάρουν την εφηβεία.

Η Δρ. Cretella συγκεκριμένα είπε:

”Ο χημικός ευνουχισμός είναι αυτό που κάνεις όταν βάζεις οποιοδήποτε βιολογικά κανονικό παιδί σε ανασταλτικά εφηβείας. Αντιμετωπίζει την εφηβεία σαν μια ασθένεια, συλλαμβάνοντας μια κανονική διαδικασία που είναι κρίσιμη για την κανονική ανάπτυξη και κακή για τα παιδιά.

Στείρωση: δεν είναι καλή για τα παιδιά. Προετοιμάζοντας τα για αυτό που πιθανώς θα καταλήξει σε μια κοπέλα μια διπλή μαστεκτομή στα 16 – όχι πώς να θεραπεύεις την κατάθλιψη ή το άγχος και έχω μεγάλη εμπειρία αντιμετωπίζοντας εφήβους με κατάθλιψη, άγχος, ακόμη και αυτοκτονική κατάθλιψη. Η διδασκαλία των παιδιών προσχολικής ηλικίας με το ψέμα ότι μπορείς να παγιδευτείς σε λάθος σώμα, πάλι, αυτό διαταράσσει την φυσιολογική τους δοκιμασία πραγματικότητας και τη γνωστική ανάπτυξη. Αυτά τα πράγματα είναι κακοποίηση.

Όσον αφορά τις μελέτες, υπάρχουν δύο που γνωρίζω οι οποίες ισχυρίζονται ότι επιβεβαιώνοντας τη σύγχυση του φύλου του παιδιού σας είναι καλό για αυτά. Πρώτον, υποθέτει ότι η εκπαίδευση ενός παιδιού σε μια σταθερή ψευδή πίστη είναι διανοητικά υγιές. Η επιστήμη δεν σου επιτρέπει να υποθέσεις το συμπέρασμά σου. Δεύτερον, αυτές οι μελέτες είναι εξαιρετικά μικρές. Τρίτον, αυτές οι μελέτες είναι πολύ βραχυπρόθεσμες. Και τέταρτον, η ομάδα ελέγχου των “ψυχικά υγειών παιδιών” είναι τα αμφιθαλή αδέλφια, τα περισσότερα απ’ αυτά είναι αδέλφια του παιδιού που αυτοπροσδιορίζεται τρανσέξουαλ. Α, και υπάρχει και πέμπτο, οι γονείς ήταν αυτοί που αξιολόγησαν την ψυχική υγεία των παιδιών.

Αυτή δεν είναι επιστήμη … Δεν νομίζω ότι πρέπει να έχεις M.D. ή Ph.D για να ξέρεις ότι δεν είναι επιστήμη – αυτή είναι ιδεολογία μασκαρεμένη ως επιστήμη.”

Εκτός από την Δρ. Cretella, στο συνέδριο συμμετείχαν ως ομιλητές ο Paul Hruz, Ph.D., αναπληρωτής καθηγητής παιδιατρικής, ενδοκρινολογίας, κυτταρικής βιολογίας και φυσιολογίας στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, και ο Allan Josephson, M.D., καθηγητής και επικεφαλής τμήματος παιδιατρικής και εφηβικής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Louisville.

Στο παρακάτω βίντεο υπάρχει ολόκληρη η ομιλία τους.

Τα λεγόμενα της Δρ. Cretella για την ”μασκαρεμένη επιστήμη” θυμίζουν και την αμφισβήτηση του Off the Record στην εκδήλωση για τα ”έμφυλα παιχνίδια” στην Καβάλα, όπου ζητήθηκαν επίμονα από την καθηγήτρια Δήμητρα Κογκίδου επιστημονικές αποδείξεις τις οποίες όμως δεν μπορούσε να παρέχει.

Η Δρ. Cretella είχε μιλήσει ξανά για τους κινδύνους της σύγχυσης των φύλων λέγοντας ότι οι επαγγελματίες που την προωθούν πειραματίζονται επάνω σε παιδιά, κάτι που αποκάλεσε ”θεσμοθετημένη παιδική κακοποίηση”, σε ένα άρθρο της Daily Signal με τίτλο ”Είμαι παιδίατρος. Πώς η τρανσέξουαλ ιδεολογία έχει διεισδύσει στο πεδίο μου και έχει παράγει κακοποίηση παιδιών σε μεγάλη κλίμακα”:

”Η ουσία του θέματος είναι ότι ενώ το κίνημα υπέρ της μετάβασης επιδιώκει να βοηθήσει τα παιδιά,επιφέρει μια σοβαρή αδικία σε αυτά και τους συνομηλίκους τους που δεν έχουν δυσφορία.

Αυτοί οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν το μύθο ότι οι άνθρωποι γεννιούνται τρανσέξουαλ για να δικαιολογούν την εμπλοκή τους σε τεράστιους και ανεξέλεγκτους πειραματισμούς σε παιδιά που έχουν μια ψυχολογική κατάσταση που διαφορετικά θα λυνόταν μετά την εφηβεία στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων.

Τα σημερινά ιδρύματα που προωθούν την επιβεβαίωση της μετάβασης πιέζουν τα παιδιά να μιμηθούν το αντίθετο φύλο, στέλνοντας πολλά από αυτά στην πορεία των ανασταλτικών εφηβείας, της στείρωσης, της απομάκρυνσης των υγειών σωματικών τμημάτων και των ανείπωτων ψυχολογικών βλαβών.

Αυτές οι βλάβες δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από θεσμοθετημένη παιδική κακοποίηση. Η ηθική δεοντολογία απαιτεί άμεσο τερματισμό της χρήσης της καταστολής της εφηβείας, των διασταυρούμενων σεξουαλικών ορμονών και των χειρουργικών επεμβάσεων για την αλλαγή φύλου σε παιδιά και εφήβους, καθώς και τον τερματισμό της προώθησης της ιδεολογίας του φύλου μέσω σχολικών προγραμμάτων σπουδών και νομοθετικών πολιτικών.”

Πηγή: Offtherecord, Αβέρωφ

Το Δι­οι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του Συλ­λό­γου Ορ­θο­δό­ξου Ι­ε­ρα­πο­στο­λής  «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» συ­νήλ­θε εκτάκτως σή­με­ρα 9 Νοεμβρίου 2017 εορτή του Αγίου Νεκταρίου, επί τη πληροφορία της προς Κύριον εκδημίας του Μητροπολίτου Πενταπόλεως Ιγνατίου Μαδενλίδη. Ο μακαριστός Ιεράρχης εκτός από τη γόνιμη πολυετή και καρποφόρο διακονία του εις την Ελλάδα, υπηρέτησε θεοφιλώς επί σειρά ετών μετά παραδειγματικού ζήλου και αυταπαρνήσεως, ως λαμπάς καιομένη, εις την Ορθόδοξον Ιεραποστολή εις τα έθνη.

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

«Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»

Το Δι­οι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του Συλ­λό­γου Ορ­θο­δό­ξου Ι­ε­ρα­πο­στο­λής  «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» συ­νήλ­θε εκτάκτως σή­με­ρα 9 Νοεμβρίου 2017 εορτή του Αγίου Νεκταρίου, επί τη πληροφορία της προς Κύριον εκδημίας του Μητροπολίτου Πενταπόλεως Ιγνατίου Μαδενλίδη.

Ο μακαριστός Ιεράρχης εκτός από τη γόνιμη πολυετή και καρποφόρο διακονία του εις την Ελλάδα, υπηρέτησε θεοφιλώς επί σειρά ετών μετά παραδειγματικού ζήλου και αυταπαρνήσεως, ως λαμπάς καιομένη, εις την Ορθόδοξον Ιεραποστολή εις τα έθνη.

Η αγιασμένη πορεία της κατά Χριστόν βιοτής του θα παραμένει αφυπνιστικό σάπλισμα δια τους ανθρώπους κάθε εποχής.

Με την Χάρη του Θεού κατόπιν κατηχήσεως οδήγησε δια του Αγίου Βαπτίσματος χιλιάδες Αφρικανούς εις την Ορθόδοξο Πίστη.

Αξιώθηκε να προάγει εις την Ιερωσύνη δεκάδες Αφρικανούς πνευματικά του τέκνα διά να διακονούν το Άγιον Θυσιαστήριον.

Με προσωπικούς του μόχθους και με συμπαράσταση από τα μετώπισθεν του Ιεραποστολικού Συλλόγου «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»-άλλων Αδελφοτήτων  και φίλων της Ιεραποστολής από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πρωτοστάτησε εις την ανέγερση πλειάδος Ιερών Ναών.

Η μεγάλη πόλη της Κανάνγκα σεμνύνεται διά τον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου τον μεγαλύτερο και επιβλητικότερο Ορθόδοξο Ναό εις την Αφρική.

Ένα ακόμη τεράστιο επίτευγμά του ήταν η ανοικοδόμηση και λειτουργία του πρώτου Ορθοδόξου Πανεπιστημίου εις την Κινσάσα του Κογκό, εκ της Θεολογικής Σχολής του οποίου αποφοιτούν κάθε έτος δεκάδες στελέχη της Εκκλησίας

Οι ευλογίες του Θεού επιδαψιλεύθηκαν πλούσιες εις την ζωή και το έργο του διακεκριμένου Ιεράρχου, που από τον ουρανό πλέον θα πρεσβεύει, ώστε να απλώνεται η Ορθοδοξία εις τα έθνη και να επικρατεί η Βασιλεία του Θεού επί της γης.

Διά τη σπουδαία συμβολή του εις το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας μας και τις σπάνιες αρετές του μεταστάντος, ο οποίος υπήρξε φαινόμενον προσφοράς και αυτοθυσίας, παραμένοντας μέχρι τέλους εις τας επάλξεις του ωραίου αγώνος «των ευαγγελιζομένων την ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά».

Τό Δι­οι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του «ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ» αποτίον ελάχιστο φόρο τιμής

Ο­μό­φω­να α­πο­φά­σι­σε:

- Να πα­ρα­στεί το Δ.Σ. και μέλη του Συλλόγου εις την ε­ξό­διον α­κο­λου­θία που θα πραγματοποιηθεί εις τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών το Σάββατο 11 Νοεμβρίου, ώρα 11 π.μ.

- Να δι­α­θέ­σει σημαντικό χρη­μα­τι­κό πο­σό δια τις ιεραποστολικές ανάγκες.

- Να κυμματίζει μεσίστιος η σημαία εις τα Γραφεία του Συλλόγου επί τριήμερον.

- Να εκφραστούν τα θερμά συλλυπητήρια εις το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, την Ιερά Μητρόπολη Κινσάσα-Ιεραποστολικό Κλιμάκιο Κανάνγκα και την Αδελφότητα Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», της οποίας ήταν επίλεκτο  μέλος.

- Να τελεσθεί με τις ευλογίες του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών Θεία Λειτουργία και επιμνημόσυνος δέησις εις τον Ιερό Ναό του Συλλόγου την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017.

- Να αφιερωθεί το επόμενο τεύχος του περιοδικού «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» εις την προσωπικότητα και το έργο του μακαριστού Ιεράρχου.

- Να αργήσουν τα Γραφεία του Συλλόγου κατά την ημέρα της εξοδίου ακολουθίας.

- Να δη­μο­σι­ευθεί το πα­ρόν εις τον το­πι­κό Τύ­πο.

Πά­τρα 9/11/2017

Tο Δι­οι­κη­τι­κόν Συμ­βού­λι­ον

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ

ΨΗΦΙΣΜΑ

Τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Χριστιανικῆς Ἑστίας Πατρῶν , ἀμέσως μὀλις πληροφορήθηκε την εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ  Μητροπολίτου Πενταπόλεως Ιγνατίου Μαδενλίδη, επιλέκτου μέλους της Αδελφότητος του ‘’ΣΩΤΗΡΟΣ’’ συνῆλθε σε ἔκτακτη συνεδρίαση.

Όλα τα μέλη του ΔΣ επεσήμαναν ότι ο αείμνηστος ιεράρχης υπήρξε μια πολυσύνθετη προσωπικότητα και παρουσίασε έργο πολύπτυχο.

Πρώτα –πρώτα έδειξε τι σημαίνει να έχει κάποιος όραμα ζωής.  Ο αοίδιμος Μητροπολίτης εθέλγετο από το όραμα να απλωθεί η βασιλεία του Θεού σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι θα μοιράζονται και θα γεύονται τον ανεκτίμητο πλούτο του ευαγγελίου της αληθινής πίστεως και αυθεντικής αγάπης. Εργάσθηκε μεθοδικά και συστηματικά. Υπερβαίνοντας εαυτόν (την εύθραυστη υγεία του και την προχωρημένη ηλικία του) ανήγειρε ναούς και εκπαιδευτήρια, μέσω των οποίων φωτίζονται οι ψυχές μικρών και μεγάλων, για να πραγματοποιήσουν τον κοινό σκοπό της ζωής και της παιδείας που είναι η « μετάληψις της αγιότητος».

Έπειτα δίδαξε τι σημαίνει να μιμείται ο άνθρωπος τα πρότυπα των αγίων. Ο μακαριστός επίσκοπος ήταν προικισμένος με πολλά χαρίσματα, τα οποία καλλιέργησε και αξιοποίησε στον αγρό της εσωτερικής και εξωτερικής ιεραποστολής. Το πέτυχε αυτό μιμούμενος το παράδειγμα των αγίων. Βίωνε τον στίχο των χαιρετισμών: Υπήρξε ‘’ των αποστόλων το ασίγητον στόμα’’, καθώς ως διάδοχός των εκδαπανήθηκε κηρύττοντας τον λόγον του Θεού στην Κανάγκα κυρίως υπό την στέγην και την ευλογίαν του Αποστόλου Ανδρέου. Υπήρξε και ‘’ των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος’’, καθώς δεν λύγισε μπροστά στις δυσκολίες του έργου του εμπνεόμενος από τον άγιο Αχίλλιο της Λαρίσσης , τον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης και τον άγιο Νεκτάριο.

Τέλος ενέπνευσε τι σημαίνει να τιμά κάποιος το όνομά του. Ο Πενταπόλεως τίμησε με την όλη του βιοτή το όνομα Ιγνάτιος, διότι ήταν πράγματι ιγνάτιος, δηλαδή πυρφόρος φλογερός ιεραπόστολος. Στην ψυχή του έκαιγε το πύρ του αγίου Πνεύματος, που δεν αφήνει τον άνθρωπο να γίνει νωθρός και καταπτοημένος. Επαληθεύθηκε το του Ιερού Χρυσοστόμου: ‘’Ενας άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος μπορεί να διορθώσει ολόκληρο λαό’’. Όσοι τον εγνώρισαν, εμπνέονταν από τον ζήλο του , τον ενθουσιασμό του και την ακάματη δημιουργικότητά του.

Η προσευχή όλων είναι να βρεθούν μιμητές του έργου του, η δε φωτεινή και πατρική μορφή του να απολαμβάνει τη φωτεινή και διαυγή σαν κρύσταλλο Βασιλεία του Θεού στους ατελεύτητους αιώνες.

 Να έχουμε την ευχή του!  Αιωνία του η μνήμη και καλή ανάσταση!

Για ὅλα αυτά τά Δ.Σ.- μετά ἀπό εἰσήγηση τοῦ προέδρου- ἐξέδωσε ὁμόφωνα το ἀκόλουθο ψήφισμα:

1. Μέλη του Δ.Σ να παρακολουθήσουν την ἐξόδιο ἀκολουθία.

2. Να δημοσιευθεῖ το παρόν ψήφισμα σε τοπικές ἐφημερίδες.

3. Ἀντίγραφο τοῦ παρόντος ψηφίσματος να ἐπιδοθεῖ στην αδελφότητα θεολόγων ‘’Ο ΣΩΤΗΡ’’

Πάτρα 9/11/2017

Για το Δ.Σ.

Καραγεωργόπουλος Γεώργιος

Πρόεδρος

Σκόνδρας Ηλίας

Γεν. Γραμματεύς