Την Τετάρτη 27 Απριλίου 2011, όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν την δήλωση, του Τούρκου πρωθυπουργού, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία θα κατασκευάσει τη διώρυγα της Κωνσταντινούπολης (Canal Istanbul), η οποία θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Θάλασσα του Μαρμαρά, παράλληλα με τον Βόσπορο για να αποσυμφορηθούν τα Στενά του Βοσπόρου.

Πολλοί αναρωτήθηκαν τότε, αν η εξαγγελία άγγιζε την πραγματικότητα ή ήταν μόνο προεκλογική εν όψει των γενικών εκλογών της Τουρκίας στις 12 Ιουνίου 2011. Ωστόσο, η εξαγγελία, με δεδομένα τα στοιχεία των μεγαλυτέρων διωρύγων του κόσμου (Σουέζ 193 χιλιόμετρα, Παναμά 82) και το χρόνο που αυτές έγιναν (Σουέζ 1859-1869, Παναμά 1904-1914), φάνηκε εφικτή.

Σύμφωνα με τα τότε δημοσιοποιηθέντα στοιχεία, θα γινόταν στην ευρωπαϊκή πλευρά της Τουρκίας, δυτικά της Θρακικής Σηλυβρίας, με μήκος 40 - 50 χιλιόμετρα, πλάτος 150 μέτρα, βάθος 25 μέτρα και εκτίμηση ότι θα ολοκληρωθεί το 2023, στην 100^η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και θα διέρχονται καθημερινά από αυτή 130-160 πλοία.

Την Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018, η τουρκική κυβέρνηση μέσα από τη συνέντευξη τύπου που έδωσε στην Άγκυρα, ο υπουργός Μεταφορών, Ναυτιλίας και Επικοινωνιών Αχμέτ Αρσλάν επανήλθε στο θέμα ανακοινώνοντας πλέον πιο ακριβή στοιχεία :

• Το έργο σκοπεύει στην πρόληψη της ρύπανσης, που προκαλείται από μεγάλα πλοία που διέρχονται ή αγκυροβολούν στην Θάλασσα του Μαρμαρά , πριν από την νότια είσοδο του Βοσπόρου.

• Η διαδικασία υποβολής προσφορών για το έργο θα οριστικοποιηθεί μέσα στο 2018.

• Η διαδρομή της Διώρυγας θα είναι «Küçükçekmece – Sazlıdere - Durusu» δηλ. θα ξεκινά από τη λίμνη Küçükçekmece που βρίσκεται ανάμεσα στις περιοχές Esenyurt και Avcılar στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης, θα συνεχίζει βόρεια μέσω του φράγματος Sazlıdere και θα φτάνει στη Μαύρη Θάλασσα ανατολικά του φράγματος Terkos, που βρίσκεται στο χωριό Durusu στην περιοχή Çatalca.

• Θα κατασκευαστούν πάνω από τη διώρυγα έξη γέφυρες

• Θα έχει μήκος 45 χιλιόμετρα, πλάτος 150 μέτρα, βάθος 25 μέτρα.

• Θα εξυπηρετεί καθημερινά 160 πλοία.

• Θα ολοκληρωθεί το 2023, στην 100^η επέτειο από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.

• Στο πρόγραμμα για την κατασκευή της, συμμετέχουν τρία κορυφαία πανεπιστήμια (το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης İTÜ, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Μέσης Ανατολής ODTÜ και το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας GAZI) καθώς και διεθνείς εμπειρογνώμονες .

***

Τα Στενά του Βοσπόρου έχουν μήκος 31 χιλιόμετρα και πλάτος 770 – 1500 μέτρα. Διέρχονται, κάθε χρόνο από αυτά, περισσότερα από 50.000 πλοία τα οποία αναγκάζονται να αλλάζουν 12 φορές πορεία με στροφές που φθάνουν τις 80 μοίρες και ταχύτητες που πέφτουν και στα 7 μίλια. Ο αριθμός των πλοίων που διέρχονται ετησίως, είναι σχεδόν τετραπλάσιος από αυτά που περνούν τη διώρυγα του Παναμά και τριπλάσιος σε σχέση με τη διώρυγα του Σουέζ.

Τα στοιχεία αυτά, κατατάσσουν τα Στενά του Βοσπόρου σε ένα από τα πιο επικίνδυνα ναυτικά περάσματα του κόσμου . Άλλωστε, το πρόβλημα των ‘’Στενών’’ ήταν αυτό που γέννησε το 1994, την ιδέα κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Τότε, η Τουρκία, προβάλλοντας θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, από 1^ης Ιουλίου 1994 έθεσε σε ισχύ ειδικό κανονισμό (Maritime Traffic Regulations for the Straits) για τη ναυσιπλοΐα των Στενών που της έδινε το δικαίωμα, να αρνείται τη διέλευση πλοίων ή να τα κλείνει.

Μετά από διεθνείς αντιδράσεις και το γεγονός ότι ο κανονισμός αυτός δεν υιοθετήθηκε από τον ΙΜΟ (Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό), η Επιτροπή Ναυτικής Ασφάλειας του Οργανισμού, από το Νοέμβριο του 1994 υιοθέτησε ομόφωνα (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας) νέους Κανόνες και Συστάσεις για τα Στενά (Resolution A.827 - Rules and Recommendation on Navigation through the Strait of Istanbul, Strait of Cannakale and the Marmara Sea). Ωστόσο, η Τουρκία δεν κατάργησε τον Κανονισμό της 1^ης Ιουλίου 1994. Το Μάιο του 1999 η Επιτροπή έκλεισε προσωρινά το θέμα, αναλαμβάνοντας η Τουρκία την υποχρέωση να ενημερώνει την Επιτροπή για τις οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Πολιτικοί αναλυτές εκτίμησαν τότε, ότι η συγκεκριμένη στάση της Τουρκίας δεν απέρρεε από οικολογικές ευαισθησίες, αλλά σκόπευε στην επιτάχυνση - όπως και έγινε – των διαδικασιών για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπακού - Τσευχάν ο οποίος βρισκόταν στα χαρτιά. Τελικά, η κατασκευή του ξεκίνησε το 2002 και η λειτουργία του το Μάιο του 2006.

Το νομικό καθεστώς που διέπει τη ναυσιπλοΐα στα ‘’Στενά’’, άλλαξε πολλές φόρες στο διάβα του χρόνου. Όμως, από τον Ιούλιο του 1936 μέχρι και σήμερα, ισχύει η ’’Συνθήκη του Μοντρέ’’ η οποία, περιέχει ιδιαίτερα πολύπλοκες ρυθμίσεις ως προς τη διέλευση των αλλοδαπών πλοίων, που δίνουν στην Τουρκία το δικαίωμα, ως παράκτιο κράτος, να κάνει το δικό της παιχνίδι. Επίσης, με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS-82) που τέθηκε σε ισχύ το Νοέμβριο του 1994, για το θέμα των Στενών Διεθνούς Ναυσιπλοΐας αναφέρει (άρθρο 35 παρ. γ) ότι «δεν θίγεται το νομικό καθεστώς τους όπου η διέλευση ρυθμίζεται από ισχύουσες διεθνείς Συμβάσεις που ισχύουν από μακρού και που ειδικά αφορούν τέτοια στενά ». Συνεπώς, η Συνθήκη του Μοντρέ παραμένει σε ισχύ χωρίς περαιτέρω τροποποιήσεις.

Η Διώρυγα της Κωνσταντινούπολης, αν υλοποιηθεί, ενώνοντας ύδατα της χωρικής θάλασσας του ιδίου κράτους, όπως η δική μας της Κορίνθου, δεν θα θεωρείται διεθνής και συνεπώς η Τουρκία δεν θα δεσμεύεται για τον τρόπο χρήσης της στη διεθνή ναυσιπλοΐα όπως δεσμεύεται, από τη Σύμβαση του Μοντρέ (1936), για τα «Στενά».

***

Με το άκουσμα της κατασκευής της διώρυγας της Κωνσταντινούπολης, τον Απρίλιο του 2011, ήρθε και το τελειωτικό κτύπημα στον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, μαζί βέβαια και με την άρνηση του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας Μπόικο Μπόρισοφ. Το τελευταίο και ανενεργό πλέον νομοθέτημα για τον πετρελαιαγωγό, ήταν ο Ν. 4011/2011 (άρθρα 165-177).

Στη Θάλασσα του Μαρμαρά, εν μέσω ελληνικής κρίσης και μνημονίων, σημειώνεται «οργασμός» στον τομέα της Λιμενικής Βιομηχανίας :

Στις 16 Δεκεμβρίου 2013, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (European Bank for Reconstruction and Development - EBRD) ανακοίνωσε τη χορήγηση δανείου ύψους 92.000.000 δολαρίων για την ολοκλήρωση των έργων στο Σταθμό εμπορευματοκιβωτίων (containers terminal) του ΑSYAPORT, υπογραμμίζοντας ότι η Τουρκία συνεχίζει να βελτιώνει τις υποδομές της για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη διατήρηση της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξής της…

Στις 6 Ιουλίου 2015, το ΑSYAPORT ξεκίνησε τη λειτουργία του, υπογράφοντας συμφωνία με την MSC ( Mediterranean Shipping Company) τη δεύτερη μεγαλύτερη ναυτιλιακή εταιρεία διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων στον κόσμο.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2015, η COSCO (China Ocean Shipping Company) μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες στον πλανήτη, ανακοίνωσε ότι η θυγατρική της Cosco Pacific συνεργάστηκε με τις εταιρείες China Merchants Holding International (CMHI) και China Investment Corporation (CIC) σχηματίζοντας μια κοινοπρακτική εταιρεία η οποία, στις 16 Σεπτεμβρίου 2015, υπέγραψε συμφωνία για την απόκτηση του 65% των μετοχών του Kumport Terminal, μέσω του Χρηματιστηρίου της Σαγκάης, με τίμημα 940 εκατ. $.

***

Από την άλλη πλευρά, την πλευρά των Βορείων γειτόνων μας, γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στο 2017 εγείρουν ανησυχίες για τα γεωπολιτικά δρώμενα :

Στις 31 Ιανουαρίου 2017, στο Βελιγράδι και στις 13 Ιούλιου 2017 στη Θεσσαλονίκη, ο Έλληνας πρωθυπουργός και το Σέρβος Πρόεδρος, Αλεξάντερ Βούτσιτς, συζήτησαν το εγχείρημα, τα ποτάμια Αξιός (Ελλάδα), Βαρδάρης (πΓΔΜ), και Μοράβα (Σερβία) να συνδεθούν και να αποτελέσουν τον πλωτό διάδρομο, που θα συνδέει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης με το Δούναβη, έτσι ώστε τα φορτία να μεταφέρονται με πλοία, από τις αγορές της Ανατολής στην κεντρική Ευρώπη, κερδίζοντας χρόνο και χρήμα.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 2017, στην Καβάλα, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Βουλγαρίας, Αλέξης Τσίπρας και Μπόικο Μπορίσοφ, υπέγραψαν Συμφωνία για την επιτάχυνση της κατασκευής της «Σιδηροδρομικής Εγνατίας», η οποία ουσιαστικά θα αναβαθμίσει τα λιμάνια Μπουργκάς, Βάρνας και Ρούσε δίνοντας τους εύκολη διέξοδο στο Αιγαίο.

Πριν από λίγες μέρες, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, δήλωσε ότι στην πρόσφατη επίσκεψή του στα Σκόπια ο εκεί δήμαρχος, Djordje Ivanov, τον ενημέρωσε και του παρουσίασε σχετικό βίντεο για την κατασκευή της διώρυγας Δούναβη - Μοράβα - Αξιού, που θα «φέρει» την Βόρεια Ευρώπη πιο κοντά στο Αιγαίο.

Τα χρόνια περνούν…

Αν συγκρίνουμε το τι κάνουμε εμείς και τι τα άλλα γειτονικά μας κράτη, θα διαπιστώσουμε ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε τη γεωπολιτική αξία του τόπου μας και από «πρωταγωνιστές» να γίνουμε «κομπάρσοι».

Αλεξανδρούπολη Ιανουάριος 2018

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Αγαπητέ Έλληνα, διάβασε το κείμενο που ακολουθεί για να καταλάβεις το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος σου. Με ένα απλό παράδειγμα θα σου δείξω γιατί δεν θέλουν παρών εσένα τον ιδιοκτήτη στο ‘δικαστήριο’ που στήνουν για την δική σου περιουσία.

Θα ξεκινήσουμε από το 1995, όταν η Ελλάδα και τα Σκόπια συνομολόγησαν μια Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία επέβαλε έναν δεσμευτικό «κώδικα συμπεριφοράς». Σε αυτήν την πολύ δεσμευτική και κατευθυνόμενη -αν μπορώ να την περιγράψω- συμφωνία, αναφέρεται στο Άρθρο 7 ότι οι δύο πλευρές δεσμεύονται να μην χρησιμοποιούν αλυτρωτικά σύμβολα και όταν αυτό συμβεί από την μία πλευρά η άλλη πλευρά μπορεί να της κάνει καταγγελία. Ακολούθως, η πλευρά που επέδειξε τον αλυτρωτισμό θα πρέπει τότε να επιδιορθώσει το πρόβλημα ή να εξηγήσει τους λόγους γιατί δεν θεωρεί σημαντικό αυτό να γίνει.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 2011 το Δικαστήριο της Χάγης έβγαλε καταδικαστική απόφαση εναντίον της Ελλάδος επειδή το 2008 εμπόδισε την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Σε εκείνο το δικαστήριο η Ελληνική πλευρά επικαλέσθηκε παραβίαση της συμφωνίας αλλά το δικαστήριο βρήκε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ καταγεγραμμένη, το 2004.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Η Ενδιάμεση Συμφωνία υπεγράφη στις 13 Σεπτεμβρίου του 1995 και το Δικαστήριο στη Χάγη έγινε στις 5 Δεκεμβρίου του 2011.

ΔΕΚΑΕΞΙ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ.

Εδώ μπορείτε να εντοπίσετε όλους τους υπουργούς εξωτερικών εκείνης της περιόδου [η μόνη καταγγελία εικάζω έγινε επί Μολυβιάτη].

Αγαπητέ Έλληνα, γκουγκλάρισε την λέξη «χρησικτησία» και δες τον κομβικό ρόλο που παίζει η παρουσία του ιδιοκτήτη για να μην του φάει ο ξένος καταπατητής το χωράφι. Ενώ εσένα σου έλεγαν ότι είναι «ειδικοί» στο να χειριστούν το δικό σου το χωράφι, εκείνοι πίσω από την πλάτη σου σε ‘εξαφάνιζαν’ κατοχυρώνοντας νομικά δικαιώματα χρησικτησίας στον κατσικοκλέφτη τον Σκοπιανό. (βλ. Δικαστήριο Χάγης)

Διότι εσύ Έλληνα ενώ έβλεπες τον κατσικοκλέφτη να μπαίνει στο δικό σου το χωράφι και να σου κλέβει τις γίδες, πήγες μόνο μία φορά στο αστυνομικό τμήμα και αυτό είναι όλο. Δεν λέω να έφραζες το χωράφι σου -αυτό θα ήταν πολυτέλεια να το ζητήσω!!- αλλά να πήγαινες τουλάχιστον συνεχώς στο αστυνομικό τμήμα για να κάνεις γνωστή την παρουσία σου.

Φτάσαμε λοιπόν τώρα στο σημείο όπου οι γείτονες του χωραφιού δεν αναγνωρίζουν ποιος είσαι εσύ γιατί όλο τον άλλον έβλεπαν μέσα στο χωράφι σου.

Και ο κατσικοκλέφτης Σκοπιανός έβαλε τώρα κουστούμι και σου συμπεριφέρεται σα να είσαι ζητιάνος. Σου ζητά να ξεχάσεις ποιος είσαι, να μην λέγεσαι ιδιοκτήτης «για να τα βρείτε».

«επι ίσοις όροις»

Και έχουν πέσει πάνω σου όλοι μα ΟΛΟΙ και σου λένε να μην μιλήσεις.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ, «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΡΕ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ.»

ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ.

Αγαπητέ Έλληνα η δική σου η φωνή είναι αυτή που φοβούνται διότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι εσύ είσαι ο ιδιοκτήτης. Θα επιχειρήσουν να ‘πνίξουν’΄την φωνή σου μέσα στους ναούς με τελετουργίες. Ενδεχομένως και με ένα στημένο ερώτημα σε δημοψήφισμα. Είναι μανούλες στο να μετατρέπουν τα ΟΧΙ σε ΝΑΙ και τα ΝΑΙ σε ΟΧΙ.

Ό,τι και να ακολουθήσει, Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΦΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ σε αυτό το δικαστήριο,

Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΜΑΖΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,

ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Πηγή: Αβέρωφ

Σχόλιο ID-ont: Ενοποιούνται τα Ληξιαρχεία της χώρας και δημιουργείται το Μητρώο Πολιτών. Δημιουργείται δηλ. μια μεγάλη βάση δεδομένων με ...όλους μας μέσα. Όπως έχουμε ξαναγράψει η Ηλεκτρονική Ταυτότητα (Κάρτα του Πολίτη), για να λειτουργεί, πρέπει να επικοινωνεί με μια μεγάλη ή/και πολλές μικρές βάσεις δεδομένων. Σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα, της δημιουργίας μιας από τις μεγάλες βάσεις δεδομένων (μήπως και τη μοναδική;), με την οποία μπορούν να επικοινωνούν, αρχικά, πολλοί κρατικοί φορείς ...

« Νόμισε κανείς ότι σταμάτησαν οι διαδικασίες για την έκδοση της Κάρτας του Πολίτη; Όχι βέβαια! Οι Υπηρεσίες δουλεύουν πυρετωδώς, απλά δεν δημοσιοποιείται η "πρόοδος" που έχει γίνει...» , λέγαμε από το 2013, όταν εξαγγέλθηκε το Μητρώο Πολιτών (βλ. Ακόμη μια εξαγγελία για την Κάρτα του Πολίτη. Αυτή τη φορά από Διευθυντή του ΥΠΕΣ.).

huffingtonpost.gr: «Ευέλικτη και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση», «αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας», «άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη», «απλούστευση και επιτάχυνση διαδικασιών στη λειτουργία του κράτους». Έννοιες που ακούγονται εδώ και δεκαετίες ως προεκλογικές υποσχέσεις, αρχίζουν να αποκτούν υπόσταση με το Μητρώο Πολιτών, που τίθεται σε λειτουργία από τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου.

Το νέο πληροφοριακό σύστημα εθνικής εμβέλειας του υπουργείου Εσωτερικών, θα συνδέει online 1.036 υπηρεσίες Ληξιαρχείου και 325 υπηρεσίες Δημοτολογίου, καθώς και το Ειδικό Ληξιαρχείο Αθηνών και θα αποτελεί την κεντρική βάση δεδομένων, στην οποία εντάσσεται το σύνολο των στοιχείων που αφορούν στις ληξιαρχικές πράξεις των Ελλήνων πολιτών. Χάρη σε αυτό, οι συναλλασσόμενοι θα απαλλαχθούν από την ταλαιπωρία να προσκομίζουν από υπηρεσία σε υπηρεσία αποσπάσματα ληξιαρχείου και πιστοποιητικά δημοτολογίου (πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης και αποσπάσματα ληξιαρχικών πράξεων γέννησης, γάμου και θανάτου), καθώς τα ληξιαρχικά γεγονότα του καθενός θα διατίθεται ηλεκτρονικά στους αντίστοιχους φορείς μέσω ασφαλούς ηλεκτρονικής διασύνδεσης.

Όπως ανέφερε στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο γενικός διευθυντής Εσωτερικών και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του υπουργείου Εσωτερικών Θεόδωρος Οικονόμου, πλέον, το Μητρώο Πολιτών επιτρέπει την αυτόματη αποστολή των δεδομένων ληξιαρχικών πράξεων, κατά τη δήλωσή τους, στο αντίστοιχο δημοτολόγιο και τη διεκπεραίωσή τους με μια κίνηση, εξοικονομώντας χρόνο τόσο από τον πολίτη όσο και σημαντικό φόρτο εργασίας από τον υπάλληλο του δημοτολογίου που αναγκαζόταν να επαναλάβει την ίδια διαδικασία από την αρχή.

Εάν π.χ. παντρευτεί ένας δημότης Αθηναίων στο Ηράκλειο Κρήτης, αρκεί να δηλώσει τον γάμο στο ληξιαρχείο Ηρακλείου και δεν θα χρειαστεί να πάει τη ληξιαρχική πράξη στην Αθήνα για να ενημερωθεί η οικογενειακή σου μερίδα, καθώς η μεταβολή θα αποσταλεί αυτόματα μέσω του συστήματος. 

Πάνω σε αυτό το σύστημα θα υποστηρίζονται και άλλες λειτουργίες που παρέχονται από τη δημόσια διοίκηση, όπως είναι η έκδοση ταυτοτήτων και διαβατηρίου, η έκδοση ΑΜΚΑ, τα πιστοποιητικά για εγγραφή των μαθητών στο σχολείο, ενώ το όφελος θα αυξάνεται όσο περισσότεροι φορείς του Δημόσιου θα εντάσσονται λειτουργικά στο νέο σύστημα. Από τις 22 του μηνός άμεση πρόσβαση στα δεδομένα του Μητρώου θα έχουν τα ΚΕΠ, η Ελληνική Αστυνομία, το υπουργείο Παιδείας, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), ο ΟΓΑ και το υπουργείο Εξωτερικών. Παράλληλα, «ημιαυτόματη» πρόσβαση θα έχουν τα υπουργεία Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας, η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ), η ΕΛΣΤΑΤ και το ΚΕΕΛΠΝΟ, ενώ σχετικό ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει και άλλοι φορείς του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. 

«Το έργο άρχισε με την ψηφιοποίηση όλων των ληξιαρχικών τόμων από το 1930 έως και σήμερα, ενώ παρασχέθηκε ο κατάλληλος εξοπλισμός σε όλες τις υπηρεσίες ληξιαρχείου και δημοτολογίου, ώστε να μπορούν να συνδέονται σε πραγματικό χρόνο με την κεντρική βάση δεδομένων. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία για πραγματική εκκαθάριση των δεδομένων των πολιτών, τόσο από λάθη που πραγματοποιήθηκαν στο παρελθόν κατά την καταχώριση των δεδομένων όσο και από τις διπλοεγγραφές», τόνισε στο Πρακτορείο ο διευθυντής Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του υπουργείου Εσωτερικών, Άγγελος Κουλός.

Η πληροφορία που είναι αποθηκευμένη στο Μητρώο Πολιτών είναι αυθεντική, έχει δηλαδή αποδεικτική αξία και έτσι δεν χρειάζεται κάποιος να την εκτυπώσει και να βάλει σφραγίδα - υπογραφή, ανέφεραν οι σύμβουλοι του υπουργείου Μύρωνας Γουρλής και Γιάννης Σαρρής, οι οποίοι πρόσθεσαν ότι στόχος είναι η σταδιακή κατάργηση των πιστοποιητικών κάνοντας πράξη την δέσμευση για κατάργηση του χαρτιού στις συναλλαγές με το Δημόσιο.
Το έργο συγχρηματοδοτήθηκε από το ΕΣΠΑ 2014-2020, τον συντονισμό του οποίου είχε το υπουργείο Εσωτερικών ως κύριος του έργου και τη διαχείρισή του η Κοινωνία της Πληροφορίας Α.Ε..

Να σημειωθεί ότι η εκπαίδευση των περίπου 3.000 χρηστών του συστήματος (οι υπάλληλοι των δημοτολογίων και των ληξιαρχείων) πραγματοποιήθηκε με σχεδόν μηδενικό κόστος από ομάδα εργασίας του υπουργείου, αξιοποιώντας τη δυνατότητα τηλεεκπαίδευσης που παρέχει το δίκτυο για τους φορείς του Δημοσίου «Σύζευξις», παρά τον αρχικό σχεδιασμό με εκπαίδευση από ανάδοχο έργου.

Σημείωση ID-ont: Οι επισημάνσεις με έντονο χρώμα στο ανωτέρω κείμενο έγιναν από το blog μας. 

Πηγή: Huffington Post, Ηγγικεν, ID-on't renounce my freedom

Τι ακριβώς έχει συμβεί;

Η ελληνική κυβέρνηση μετά την επίσκεψη στις ΗΠΑ, επέστρεψε με την υπόδειξη να λύσει άμεσα το Σκοπιανό ζήτημα για να ανοίξει το θέμα της εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Τα Σκόπια από το 1991 έχουν εγείρει εξωφρενικές αξιώσεις εναντίον της Ελλάδας, διεκδικώντας από το όνομα και την ιστορία μας, μέχρι και εδάφη της ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας.

Οι Έλληνες πολιτικοί, συνεννοημένοι μεταξύ τους, διαπραγματεύονται τώρα όπως και τότε, έναν «έντιμο συμβιβασμό», να χαρίσουν δηλαδή τη «Μακεδονία» και να δώσουν χώρο στις εθνικιστικές διεκδικήσεις των Σκοπιανών εναντίον μας. Είναι σαν να διεκδικεί κάποιος στα καλά καθούμενα το σπίτι σου, και εσύ αφενός να δικαιολογείς την επιθετικότητα του και αφετέρου να διαπραγματεύεσαι έναν «έντιμο συμβιβασμό» παραχωρώντας του μόνο το σαλόνι.

Η χώρα μας δεν επιτέθηκε σε κανέναν και δεν ζήτησε τίποτα από κανέναν. Αντίθετα είναι η ίδια στόχος και θύμα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, και το πολιτικό μας σύστημα αντί να υπερασπιστεί τη χώρα όπως οφείλει, είναι αντίθετα αποφασισμένο να προβεί σε παράλογες παραχωρήσεις, για τις οποίες μάλιστα δεν νομιμοποιείται. Ο ιστορικός παραλληλισμός με την τραγική απόπειρα κατευνασμού της ναζιστικής Γερμανίας με το ξεπούλημα της Τσεχοσλοβακίας καθίσταται εδώ διδακτικός.

Ποια είναι η σωστή εθνική θέση στο ζήτημα;

Αυστηρή και απόλυτη απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης του ονόματος «Μακεδονία» και των παραγώγων του από τη γείτονα χώρα. Η μακεδονική ταυτότητα, ιστορία και συνείδηση είναι μονάχα και υπερήφανα Ελληνική. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα. Η παραμικρή παραχώρηση στα αυτονόητα εθνικά κυρίαρχα δικαιώματα μας αποτελεί τραγική εθνική ήττα.

Την ίδια θέση οφείλει να υιοθετήσει άμεσα και το πολιτικό προσωπικό, αντί να υπονομεύει τη χώρα μας πρεσβεύοντας σύνθετη ονομασία ή χειρότερα.

Πώς πρέπει να ονομασθούν τα Σκόπια;

Η γεωγραφική περιοχή των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ τμήμα της Μακεδονίας. Αυτό είναι κοινώς και ευρέως αποδεκτό.

Αντίθετα, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες Έλληνες βρίσκονταν για τουλάχιστον 2500 χρόνια εκεί ακριβώς όπου είναι η σύγχρονη ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας.

Σχετικά με τα Σκόπια κατά την αρχαιότητα, η περιοχή αποτελούσε την ιστορική Παιονία, κατάκτηση και μετέπειτα μέρος του Μακεδονικού Βασιλείου. Όπως υποστηρίζει ο επίτιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου Μπέρκλεϊ, κ. Στίβεν Μίλλερ, η  Παιονία ήταν περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Ρωμαίου ιστοριογράφου Titus Livius για τη ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) καθιστά σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, όπου σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.

Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχθηκαν στον Φίλιππο Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος ο Σικελιώτης 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πράγματι, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.23), μας λέει ότι είχαν υποδουλωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει το ίδιο. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τις λοιπές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μεταξύ των οποίων το σημερινό Ιράν και η βορειοδυτική Ινδία. Ποτέ δεν ονομάστηκαν Μακεδονία και ποτέ βέβαια δεν είχαν κάποια τέτοια παράλογη απαίτηση.

Ακόμα όμως και η ιστορική Παιονία δεν μπορεί να περιγράψει με ορθό τρόπο τη σημερινή εθνολογική σύνθεση των Σκοπίων. Με βάση λοιπόν τη σημερινή πραγματικότητα, η αποδεκτή ονομασία του – εν πολλοίς τεχνητού – κρατιδίου εκ μέρους της Ελλάδας είναι η «Δημοκρατία της Κεντρικής Βαλκανικής».

Εναλλακτικά, και εφόσον οι Σκοπιανοί το επιθυμούν, μπορούν να υιοθετήσουν το όνομα που κατείχε η περιοχή τους ως επαρχία του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, και συγκεκριμένα «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (επαρχία του Βαρδάρη), ή παράγωγα αυτού. Τέλος, διατηρούν την επιλογή να υιοθετήσουν ως χώρα το όνομα «Σκόπια» με πρωτεύουσα αυτής την Πόλη των Σκοπίων (κατά τα πρότυπα του Μεξικό και της Πόλης του Μεξικού).

Ποιοι και γιατί πρεσβεύουν σύνθετη ονομασία;

Σύσσωμος ο διεθνής επιστημονικός κόσμος (ιστορικοί, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, διεθνώς κορυφαίοι καθηγητές, κτλ.) λένε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η Μακεδονία είναι μία, είναι ιστορικά, εθνολογικά και γεωγραφικά Ελληνική, και συνεπώς η γειτονική χώρα δεν έχει κανένα δικαίωμα σε σχετική ονομασία. Το ίδιο προφανώς γνωρίζουν και οι Έλληνες πολίτες.

Αντιθέτως, εγχώριοι πολιτικοί από όλα τα κόμματα (συντριπτική πλειοψηφία), συντάσσονται δυστυχώς με τους Σκοπιανούς ομόλογους τους και τη Σκοπιανή προπαγάνδα και τον αλυτρωτισμό κατά της χώρας μας. Ο λόγος είναι η παραμονή στην εξουσία μιας και θεωρούν ότι κάνοντας το θέλημα ανθελληνικών εξωτερικών δυνάμεων εξασφαλίζουν οικονομική και πολιτική υποστήριξη για να διασφαλίσουν την πολυπόθητη τους καρέκλα. Μιλάμε για ωμό ξεπούλημα. Φανταστείτε αν ήταν ανεστραμμένη η δυναμική και αν οι πολίτες δεν γνώριζαν την αλήθεια, τι θα είχαν πρωτο-ξεπουλήσει οι πολιτικοί της Ελλάδας. Σίγουρα δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να εκχωρήσουν και ολόκληρο το όνομα «Μακεδονία», δίχως σύνθετα.

Οι Σκοπιανοί πολιτικοί προωθούν βέβαια το εθνικό τους συμφέρον και αποβλέπουν σε επεκτατισμό, άμεση συνδιαχείριση των Μακεδονικών αρχαιολογικών χώρων (Βεργίνα, Πέλλα, Αμφίπολη, κτλ.), μελλοντική κατάληψη και απελευθέρωση των «κατεχόμενων» πόλεων της Ελληνικής «Μακεδονίας του Αιγαίου», και έξοδο τους στη θάλασσα. Ιστορικά, αντίστοιχος στόχος και του Τίτο και των Βουλγάρων ήταν η απόσπαση της Ελληνικής Μακεδονίας με αντίστοιχη προπαγάνδα.

Οι εξωγενείς δυνάμεις, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούν οι εκμαυλισμένοι Έλληνες πολιτικοί, επιθυμούν το ξήλωμα της Μακεδονικής ταυτότητας από την Ελλάδα, κάτι το οποίο ισοδυναμεί με άμεση αποδυνάμωση της χώρας, για να μπορούν έτσι να διαχειρίζονται και να επιβουλεύονται με μεγαλύτερη ευκολία την πατρίδα μας.

Για τους λόγους αυτούς παρατηρούμε πλήρη διαφωνία Ελλήνων και Σκοπιανών πολιτικών από τη μία πλευρά, και πολιτών, επιστημόνων και διεθνούς κοινής γνώμης από την άλλη.

Ποια είναι η θέση της Τουρκίας;

Η Τουρκία έχει αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία και πρεσβεύει τη διεθνή αναγνώριση της χώρας ως Μακεδονία και τίποτα λιγότερο. Επιπλέον σε διπλωματικό επίπεδο η Τουρκία δεν δέχεται καμία σύνθετη ονομασία, ενώ επιφυλάσσεται να ασκήσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αν η χώρα δεν εισχωρήσει στη βορειοατλαντική συμμαχία με την «καθαρή» συνταγματική της ονομασία, δηλαδή ως «Μακεδονία».

Η τακτική αυτή βέβαια είναι περισσότερο διπλωματική παρά ρεαλιστική και αποσκοπεί στο να υποβοηθήσει τις ελληνικές πολιτικές ελίτ να περάσουν με δόλιο τρόπο μια σύνθετη ονομασία, «πουλώντας» στους Έλληνες πολίτες το αφήγημα της νίκης, τρόπον τινά, επί της Τουρκικής αδιαλλαξίας.

Τι θα συμβεί στο μαύρο σενάριο αποδοχής σύνθετης ονομασίας από την Ελλάδα;

Αρχικά η Ελλάδα δεν κερδίζει τίποτα απολύτως.

Αντίθετα, η Ελληνική Μακεδονία ως περιφέρεια θα υστερεί πάντα της Σκοπιανής «Μακεδονίας» ως χώρα, σε διεθνή προβολή και αναγνώριση. Σε συνδυασμό με την νομοτελειακά βέβαιη εγκατάλειψη του όποιου σύνθετου προσδιορισμού από τους Σκοπιανούς (βόρεια, νέα, άνω, κτλ.) είτε χάριν συντομίας, είτε λόγω σκοπιμότητας, τα Σκόπια θα γίνουν η μία και μοναδική, αληθινή Μακεδονία. Προφανώς αυτή η εγκατάλειψη του σύνθετου όρου θα έπεται της ένταξης των γειτόνων σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, και έτσι η Ελλάδα δεν θα έχει την παραμικρή δυνατότητα αντίδρασης.

Ταυτόχρονα οι Σκοπιανοί επιτυγχάνουν την νομιμοποίηση που τόσα χρόνια αποζητούν. Από εμάς διεκδικούν, εμείς τους δικαιώνουμε αν το κάνουμε και κανένας άλλος, από όσα κράτη και αν τους έχουν αναγνωρίσει. Και όλα τα κράτη της υφηλίου να τους αναγνωρίσουν, εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε το κλειδί της νομιμοποίησης των αξιώσεών τους ως αποκλειστικοί ιδιοκτήτες της μακεδονικής κληρονομιάς.

Το όνομα είναι σαφέστατα συνδεδεμένο με ευρύτερες στοχεύσεις. Ο ακραίος εθνικισμός και αλυτρωτισμός των Σκοπιανών θα εκδηλωθεί άμεσα με κλιμακούμενες αξιώσεις εναντίον της χώρας μας (πολιτιστικές, οικονομικές, εδαφικές). Για παράδειγμα, οι Σκοπιανοί με την ευγενή συνδρομή της Τουρκίας, σκοπεύουν να ανασύρουν στην επιφάνεια μέσω οθωμανικών αρχείων περιουσίες που ανήκουν σε Σκοπιανούς «Μακεδόνες», με απώτερο σκοπό την νομική τους διεκδίκηση σε «σκλαβωμένες» περιοχές της Μακεδονίας, που βρίσκονται δηλαδή εντός ελληνικού εδάφους.

Ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί ένα καταστροφικό νομικό προηγούμενο το οποίο θα ανοίξει την όρεξη και θα δώσει πάτημα σε όσους επιβουλεύονται τη χώρα μας (γείτονες χώρες και μη) να εγείρουν δικές τους διεκδικήσεις κατά των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας (Θράκη, Αιγαίο, διαχείριση αρχαιολογικών χώρων, εθνική ιστορία, ταυτότητα και ονομασίες, κτλ.). Ανοίγει δηλαδή ο ασκός του Αιόλου.

Ποια είναι η επίσημη θέση του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδας;

«Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη Μακεδονία που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή», όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα.

Με απλά λόγια, η θέση του ΥΠΕΞ είναι ανθελληνική και παραδίδει τα κλειδιά της Μακεδονίας. Η ίδια η πολιτεία προωθεί με τον πλέον επίσημο τρόπο τα συμφέροντα των αντιπάλων της χώρας.

Αντίθετα παρατηρούμε τη σαφή δήλωση του Υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ (1944), η οποία είναι αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου και δηλώνει ότι: «η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί Μακεδονικού “κράτους”, Μακεδονικής “πατρίδας”, και Μακεδονικής “εθνικής συνείδησης”, αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, ενώ διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές, κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος».

Ταυτόχρονα, ανακαλούμε τη δημόσια δήλωση του Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ (1992): «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πολιτικά χρεωκοπημένο, δεν εκπροσωπεί την Ελλάδα και τους πολίτες και πρέπει να διαλυθεί για να ανασυσταθεί.

Πώς αντιμετωπίζουμε οριστικά τις προσπάθειες των πολιτικών να πουλήσουν την Μακεδονία;

Με ποινικοποίηση της άρνησης της Ελληνικής αποκλειστικότητας στη Μακεδονία αλλά και όλων των υπολοίπων περιοχών, ιστορικών και γεωγραφικών, της Ελλάδας. Ποινικοποίηση κάθε προσπάθειας ξεπουλήματος και παράδοσης της Μακεδονίας (και όλων των λοιπών ελληνικών περιοχών), με σύνθετες ονομασίες και λοιπές αντεθνικές παραχωρήσεις.

Και τέλος, κάτι το οποίο δεν αναφέρει κανείς:

Τι δικαιούται η Ελλάδα και οι πολίτες της;

Η Ελλάδα πρέπει να περάσει στην δίκαιη αντεπίθεση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της. Για πολύ καιρό έχουμε υποστεί αλλεπάλληλες ήττες για τα αυτονόητα, λόγω ενός ανάξιου, ηττοπαθούς, ή και χειρότερα, πολιτικού προσωπικού. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η χώρα μας έχει ξεκάθαρα το πάνω χέρι, μιας και εκτός του δίκαιου και της αλήθειας που είναι με το μέρος μας, η Ελλάδα είναι μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τη στιγμή που τα Σκόπια είναι εδώ και χρόνια υποψήφια για ένταξη και στους δύο οργανισμούς.

Για να λήξει λοιπόν το ζήτημα δια παντός, τα Σκόπια έκλεψαν το Ελληνικό όνομα «Μακεδονία» το 1991. Η κλοπή αυτή συνεχίστηκε με καπηλεία των ελληνικών ονομάτων και συμβόλων σε πλατείες, δρόμους, γήπεδα, αεροδρόμια καθώς και σε αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες «ενωμένης Μακεδονίας». Το πολιτιστικό έγκλημα διεπράχθη αφενός εναντίον της Ελλάδας, αφετέρου εναντίον των Σκοπιανών πολιτών με τη δημιουργία από Σκοπιανές εγχώριες ελίτ και μέλη της διασποράς, ψεύτικης ιστορικής ταυτότητας. Μεταξύ αυτών οι Todor Petrov (εμπνευστής της Σκοπιανής σημαίας με το σύμβολο της Βεργίνας), Nestor Oginar («ακαδημαϊκός», υποστηρικτής φυλετικής συνέχειας αρχαίων Μακεδόνων και Σκοπιανών), Dragi Gjorgiev (Σκοπιανό Ίδρυμα Εθνικής Ιστορίας), Νίκολα Γκρούεφσκι, κ.ά. Η Ελλάδα πρέπει να καταγγείλει και να μηνύσει στα αρμόδια δικαστήρια τους ανωτέρω ιθύνοντες για ζημιές που επέφεραν στη χώρας μας αλλά και στους Σκοπιανούς πολίτες. Τα εγκλήματα δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα.

Ταυτόχρονα η Ελληνική πολιτεία οφείλει να προβεί σε διαβήματα και να αξιοποιήσει κάθε ένδικο μέσο για να προκαλέσει την επιτέλους παραδοχή, εκ μέρους των Σκοπίων, της παραχάραξης της αλήθειας με τις εθνικιστικές ανοησίες οι οποίες κατέληξαν σε ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και προκαλούν μέχρι και σήμερα αποσταθεροποίηση στην περιοχή.

Τέλος, επιβάλλεται και η δικαίωση των Ελλήνων πολιτών ενώπιον των πολιτικών της χώρας μας οι οποίοι αφενός επέτρεψαν δια της ανικανότητας, της υποχωρητικότητας και της αδράνειας τους τα εγκλήματα αυτά να λάβουν χώρα, αφετέρου ακόμα και σήμερα δια της στάσης τους υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και οδηγούν σε καταστροφικά νομικά προηγούμενα για τη χώρα μας. Η πολιτική κατακραυγή και εκλογική απόρριψη τους πρέπει να θεωρείται δεδομένη, ενώ συλλογικές οργανώσεις πολιτών έχουν κάθε δικαίωμα να προχωρήσουν σε μηνυτήριες αναφορές κατά των πολιτικών ιθυνόντων και όσων προσπαθούν να ξεπουλήσουν την Μακεδονία.

Πηγή: Μαύρο Κουτί

Επί τη ενάρξει των εργασιών της Συνόδου, στο οποίο εκφράζει ειλικρινή πόθο να επιτευχθεί η Ένωση στην βάση της κοινής και ακαινοτόμητης ορθής πίστεως των Αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων, ενώ παραλλήλως μέμφεται τις καινοτομίες και κακοδοξίες των Δυτικών. Το έγγραφο μας διασώζει ο Συρόπουλος στα Απομνημονεύματά του, V.3. Το παραθέτουμε στο πρωτότυπο και εν συνεχεία σε απλοελληνική γλωσσική απόδοση.

Λίβελλος τω Βασιλεί Ρωμαίων και τω Πάπα Λατίνων προτρεπτικός εις ένωσιν, ελέγχων την κακοφροσύνην των δυτικών,

O Ἐφέσου Μάρκος

Παραθέτουμε εδώ τον Λίβελλον (έγγραφον/υπόμνημα), που κατέθεσε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επί τη ενάρξει των εργασιών της Συνόδου, στο οποίο εκφράζει ειλικρινή πόθο να επιτευχθεί η Ένωση στην βάση της κοινής και ακαινοτόμητης ορθής πίστεως των Αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων, ενώ παραλλήλως μέμφεται τις καινοτομίες και κακοδοξίες των Δυτικών. Το έγγραφο μας διασώζει ο Συρόπουλος στα Απομνημονεύματά του, V.3. Το παραθέτουμε στο πρωτότυπο και εν συνεχεία σε απλοελληνική γλωσσική απόδοση.

«Σήμερον της παγκοσμίου χαράς τα προοίμια, σήμερον αι νοηταί ακτίνες του της ειρήνης ηλίου τη οικουμένη πάση προανατέλλουσιν. Σήμερον τα του Δεσποτικού σώματος μέλη, πολλοίς πρότερον χρόνοις διεσπαρμένα τε και ερρηγμένα προς την ένωσιν αλλήλων επείγεται, ου γαρ ανέχεται η κεφαλή πάντων Χριστός ο Θεός εφιστάναι διηρημένω τω σώματι, ουδέ τον της αγάπης δεσμόν εξ ημών ανηρήσθαι παντάπασιν η αγάπη βούλεται. Διά τούτο εξήγειρέ σε τον των Ιερέων αυτού πρωτεύοντα, προς την ημετέραν ταύτην κλήσιν, και τον ευσεβέστατον ημών βασιλέα προς την σην υπακοήν διανέστησε, και τον αγιώτατον ημών Ποιμένα και Πατριάρχην, γήρων επιλαθέσθαι, και ασθενείας μακράς παρεσκεύασε, και ημάς τους υπ' αυτώ ποιμενομένους απανταχόθεν συνήθροισεν, και μακράς οδού και πελάγους, και κινδύνων ετέρων κατατολμήσαι πεποίηκεν, αφ' ου προφανώς Θεού δυνάμει και κρίσει γεγένηται, και όπερ οποίον έσται καλόν και Θεώ φίλον, εντεύθεν ήδη προοιμιάζεται. Δεύρο δη ουν, αγιώτατε πάτερ, υπόδεξαι τα Σα τέκνα μακρόθεν εξ ανατολών ήκοντα, περιπτύξαι τους εκ μακρού διεστώτας του χρόνου, προς τας καταφυγόντας αγκάλας, θεράπευσον τους σκανδαλισθέντας, άπαν σκώλον και πρόσκομμα της ειρήνης κωλυτικόν εκ μέσου γενέσθαι κέλευσον.

Ειπέ και αυτός τοις αγέλοις ως του Θεού μιμητής, οδοποιήσατε τω λαώ μου, και τους λίθους εκ της οδού διαρρίψατε. Μέχρι τίνος οι του αυτού Χριστού, και της αυτής πίστεως βάλλομεν αλλήλους και κατατέμνομεν; μέχρι τίνος οι της αυτής Τριάδος προσκυνηταί δάκνομεν αλλήλους και κατεσθίομεν; έως αν υπ' αλλήλων αναλωθώμεν, και υπό των έξωθεν εχθρών εις το μηκέτι είναι χωρίσωμεν. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλεύ, τούτο, μηδέ νικήση την σην αγαθότητα των ημετέρων αμαρτιών η πληθύς, αλλ' ώσπερ εν τοις πρότερον χρόνοις ότε την κακίαν είδες υπερταθείσαν, και επί μέγα χωρήσασαν, σιά σαυτού και των σων Αποστόλων ανέστειλας αυτήν της πρόσω φοράς, και προς την σην επίγνωσιν επέστρεψας άπαντας, ούτω και νυν διά των σων θεραπόντων, οι μηδέν της σης αγάπης προυργειαίτερον έθεντο. Σύναψον ημάς αλλήλοις, και σεαυτώ, και την ευχήν εκείνων επιτελή ποίησον, ήν ηνίκα προς το πάθος απίης ευχόμενος έλεγες, “δος αυτοίς ίνα ώσιν έν, καθώς ημείς εν εσμέν”. Οράς Κύριε την διασποράν ημών ως ελεεινή, και ως οι μεν αυτονομία και αυθαδεία συνειθισθέντες, εις αφορμήν της σαρκός την ελευθερίαν κατεχρησάμεθα, και δούλοι της αμαρτίας και το όλον σάρκες γεγόναμεν. Οι δε τοις εχθροίς του σταυρού σου προς διαρπαγήν και δουλείαν έκδοτοι καθεστήκαμεν, και ως πρόβατα σφαγής ελογίσθημεν. Ιλάσθητι, Κύριε, πρόσχες, Κύριε, αντιλαβού ημών, Κύριε.

Το πάλαι θρυλλούμενον ως Οικουμενικής Συνόδου χρεία τοις πράγμασι, σήμερον ημείς επληρώσαμεν, και το ημέτερον άπαν εισενηνόχαμεν, δος δη καυτός τα προς τελείωσιν ων ηρξάμεθα, δύνασαι γαρ ει θελήσης μόνον, και το θέλημά σου πράξις εστί συντετελεσμένη. Ειπέ και ημίν ως πρότερον διά του Προφήτου σου “ιδού εγώ μεθ' ημών, και το Πνεύμα μου εφέστηκεν εν μέσω υμών”. Σου γαρ παρόντος, άπαντα λοιπόν εύοδα και λεία γενήσεται. Και ταύτα μεν εμοί προς γε το παρόν ηύχθω, προς δε σε λοιπόν αγιώτατε πάτερ τον λόγον ποιήσομαι.

Τις η τοσαύτη φιλονικία περί την καινοτόμον ταύτην προσθήκην ήτις το σώμα Χριστού κατέτεμε και διέσχισε, και τους υπ' αυτού καλουμένους επί τοσούτον ταις γνώμαις διέσχισε; Τις η μακρά και χρονία ένστασις, και άφιλος υπεροψία των αδελφών, και των σκανδαλιζομένων η αλλοτρίωσις; Τι των πατέρων κατέγνωμεν, ότι παρά τας κοινάς αυτών παραδόσεις, έτερα φρονούμεν και λέγομεν; Τι την εκείνων ελλειπή τιθέμεθα πίστιν και την ημετέραν ως τελειοτέραν εισάγομεν; Τι παρά το ευαγγέλιον ό παρελάβομεν έτερον ευαγγελιζόμεθα; Τις ημίν εβάσκανε πονηρός δαίμων της ομονοίας και της ενώσεως; Τις την αδελφικήν αγάπην εξ ημών αφείλε, την διάφορον θυσίαν (άζυμα) εισαγαγών την ουκ ορθώς προσφερομένην, επί μη διαιρομένην, άρα ψυχής αποστολικής ταύτα, και Πατρικής γνώμης, και αδελφικής διαθέσεως; ή τουναντίον σκαιού αν και διεστραμμένου και αυθεκάστου, και ουδέν ηγούμενος δεινόν ει πάντες απόλλοιντο;

Εγώ μεν οίμαι τον την διαίρεσιν ταύτην εισαγαγόντα, και τον άνωθεν υφαντόν χιτώνα του Δεσποτικού Σώματος διασχίσαντα μείζω των σταυρωτών υποστήσασθαι δίκην, και των απ’ αιώνος απάντων ασεβών και αιρετικών. Αλλά σοι τουναντίον έξεστει, μακαριώτατε Πάτερ, ηβουλήθης μόνον τα διεστώτα συνάψαι, και το μεσότοιχον του φραγμού καθελείν, και Θεού οικονομίας έργον εργάσασθαι, τούτου και την αρχήν αυτός κατεβάλου, και ταις λαμπραίς φιλοτιμίαις, και μεγαλοδωρίαις επηύξησας, και τόπερ επιθείναι ευδόκησον, ουδέ γαρ ευρήσεις επιτήδειον μάλλον ή όν ο Θεός σοι παρέσχετο σήμερον. Άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου και ίδε, πολλάς αιδεσίμους και ιεροπρεπείς κλίνης ήδη το πλέον, και αναπαύσεως δεομένας, εκ των οικείων όρων επαναστάσας, και προασδραμούσας τη ση τελειότητι, μόνη τη εις Θεόν ελπίδι και τη προς υμάς αγάπη συνεχομένους. Ίδε τον στέφανον τον πλακέντα της δόξης όν περιθέσθαι μη αναβάλη. Κατέτεμεν έτερος, αυτός συνούλωσον, διέσχισεν έτερος, και αδιόρθωτον το κακόν έσπευσεν εργάσασθαι συ φιλονίκισον επανορθώσαι το γεγονός ως ειμή δε όλως εγένετο την αρχήν. Ήκουσα των παρ’ υμίν φιλοσόφων, οικονομίας χάριν και διορθώσεων τινών, ουχ’ υγιώς περί την πίστιν εχόντων, την προσθήκην ταύτην (βλέπε εδώ αναφορά σχετικά με το γιατί προστέθηκε το Φιλιόκβε) εξ αρχής επινοηθήναι, ουκ ουν οικονομίας χάριν αφαιρεθήτω πάλιν, ίνα προσλαβήναι αδελφούς, ων τω χωρισμώ σπαράτεσθαι πάντας υμάς εικός, ειμή αναλγήτως έχετε.

Λάβε μοι κατά νουν τα των χριστιανών αίματα, τα καθ’ εκάστην εκχεόμενα την ημέραν, εις την υπό βαρβάρων πικράν δουλείαν, και τον ονειδισμόν του σταυρού του Χριστού, προσέτι θυσιαστηρίων ανατροπήν, κατάσχεσιν ιερών σκευών και επίπλων διανομήν. Άπαντα λυθήναι διά της ημών ομονοίας εικός, του Θεού συνεργούντος, ήν εθελήσετε μόνον το τραχύ τούτο και ανένδοτον αποθέμενοι συγκαταβήναι τοις ασθενέσιν ημίν, και τα σκανδαλίζοντα ημάς εκ μέσου περιελείν. Ει γαρ βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέας εις τον αιώνα. Και μην ου κεκώλυται το κρέας φαγείν. Ούτω και νυν αγιώτατε Πάτερ. Καλός μεν ωσανεί είπωμεν και ο ένζυμος άρτος, καλός και ο άζυμος, αλλ’ ο άζυμος σκανδαλίζει και ήττον εις θυσίαν λογίζεται, και ατελής και νεκρός, και άρτος κακώσεως παρά τη Αγία Γραφή καλείται. Τι μη ο ένζυμος αιρετέος, και περιαιρετέος ο άζυμος, ότι εις άρτος έν σώμα οι πολλοί εσμέν φησίν ο θείος απόστολος. Οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου (και ουκ αζύμου φησίν) μετέχομεν. Όπου άρα μη του ενός άρτου μετέχομεν, εικότως ουδέ σώμα σύνεσμεν, ουδέ συμπνέομεν αλλήλοις, και την αυτήν ποιούμεθα κίνησιν. “Παρακαλώ υμάς (ο αυτός φησί) διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα”, όπου άρα μη το αυτό λέγομεν εικότως το σχίσμα τούτο το μέγα και αθεράπευτον εν ημίν εστί και μέχρι της σήμερον. Που δε ου το αυτό λέγομεν; ουκ εν γωνία και παραβύστω τινί, και κατ’ αυτούς συνιόντες, όπου και λαθείν εστί τους πολλούς, αλλ’ εν τω κοινώ συμβόλω της πίστεως, εν τη του βαπτίσματος ομολογία, εν τη χριστιανική σφραγίδι.

Και ει βασιλικόν παραχαράττων νόμισμα, μεγάλης εστί τιμωρίας άξιος, ο την κοινήν σφραγίδα της χριστιανών ομολογίας μεταποιών τίνα αν υποσχών την δίκην, ουκ ελάττω δόξειε δούναι του πλημμελήματος; σκόπει δε ούτως. Ελέγχομέν ποτε το αυτό δηλονότι και ουκ ην εν ημίν σχίσματα, τότε δήπου και τοις πατράσι συνεφωνούμεν αμφότεροι. Νυν δε ότε μη το αυτό λέγομεν, όπως άρα εκάτερος έχομεν, ημείς μεν δη τα αυτά λέγομεν, άπερ καν τότε και υμίν αυτοίς συνεφωνούμεν και τοις πατράσιν ημών, και υμίν αν εθέλητε τ' αληθή λέγειν. Υμείς δε επεισαγαγόντες καινότερα, πρώτον μεν προς υμάς αυτούς, είτα προς τους κοινούς πατέρας, έπειτα δε και προς ημάς διαφωνείν αναγκάζεσθαι. Και τι μη προς την καλήν εκείνην συμφωνίαν επάνιμεν; ή και ημίν αυτοίς, και αλλήλοις, και τοις πατράσιν ομολόγους αποφανεί, και το σχίσμα περιελεί, και συνάψει τα διεστώτα, και παν αγαθόν εργάσεται, και προς της Τριάδος αυτής, και προς της κοινής ελπίδος εφ' ής πεποίθαμεν και πεποίθατε. Μη περιϊδητε κενούς και απράκτους ημάς απελθόντας.

Υπέρ Χριστού πρεσβεύομεν ως του Χριστού παρακαλούντος δι' ήμών, μη ατιμάσητε την πρεσβείαν, μη τας ευχάς ακάρπους εξελέγξητε, μη το θέλημα των εχθρών εκπληρώσητε, μη τον κοινόν ημών εχθρόν και πολέμιον επιγελάσαι ημίν ως πρότερον συγχωρήσητε. Μη τον Θεόν και το Πνεύμα το Άγιον λυπηθήναι παρασκευάσητε. Μετέωρος εστί πάσα ψυχή, και ακοή πάσα την υμών αναμένουσαν γνώμην, ήν εθελήσητε νεύσαι προς την αγάπην, και τα σκάνδαλα εκ μέσου περιελείν. Ήρθη τα των Χριστιανών, πέπτωκε τα των ασεβών. Έπτηξαν οι μισούντες ημάς και τον οικείον προεγνώκασιν όλεθρον. Ειδ' ό η γένοιτο τουναντίον εκβαίη, και το πονηρόν έθος της διαστάσεως επικρατήσειε του κοινου και συμφέροντος, εγώ μεν ουκέτι δύναμαι περαιτέρω λέγειν, και τω πάθει συγχέομαι, Θεός δε ο πάντα δυνάμενος επανορθώσειε την Εκκλησίαν αυτού, ήν τω ιδίω εξηγόρασεν αίματι και το θέλημα αυτού ως εν ουρανώ και επί της γης γενέσθαι παρασκευάσειεν. Ότι αυτώ πρέπει δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»

Σήμερα είναι τα προοίμια της παγκοσμίου χαράς, σήμερα οι νοητές ακτίνες του Ηλίου της ειρήνης ανατέλλουν σε όλην την οικουμένη. Σήμερα τα μέλη του σώματος του δεσπότου Χριστού, από πολλά χρόνια διεσπαρμένα και διερρηγμένα επείγονται για την μεταξύ τους ένωση, διότι δεν ανέχεται η κεφαλή όλων Χριστός ο Θεός να υφίσταται διηρημένο το σώμα της Εκκλησίας, ούτε η αγάπη θέλει να αναιρείται ο σύνδεσμος της αγάπης από όλους ημάς. γι' αυτό σε ξεσήκωσε εσένα που έχεις τα πρωτεία από τους ιερείς του Χριστού να μας καλέσεις, αλλά και τον ευσεβέστατον βασιλέα μας ξεσήκωσε να υπακούσει στην πρόσκλησή σου, και τον αγιώτατο Ποιμένα μας και Πατριάρχην, αν και βρίσκεται σε γήρας και σε μακρά ασθένεια, και εμάς που αποτελούμε το ποίμνιό του μας συγκέντρωσε από όλα τα μέρη μέσα από μακρά οδό και πέλαγος και πολλών κινδύνων να το τολμήσουμε να διέλθουμε, αφού αυτό προφανώς έγινε με την θεϊκή δύναμη και κρίση, και αυτό που είναι καλόν και θεάρεστο, ήδη εδώ εκ προοιμίων εξυμνείται. Έλα λοιπόν, αγιώτατε πάτερ, να υποδεχθείς τα τέκνα σου τα ερχόμενα από την μακρινή ανατολή. Αγκάλιασε αυτούς που βρίσκονται χωρισμένοι από πολύ καιρό, και καταφεύγουν στην αγκαλιά σου. Θεράπευσε όσους έχουν σκανδαλισθεί, και απομάκρυνε από το μέσον κάθε εμπόδιο που κωλύει την ειρήνη.

Πες και συ ο ίδιος ως μιμητής του Θεού στους αγγέλους, καθοδηγήστε τον λαόν μου, και συντρίψτε τους λίθους από τον δρόμο τους. Μέχρι πότε εμείς που έχουμε τον ίδιον Χριστό και την ίδια πίστη, θα χτυπάμε αλλήλους και θα κομματιάζουμε; μέχρι πότε εμείς που προσκυνούμε την ίδια Τριάδα θα δαγκώνουμε και θα τρωγόμαστε μεταξύ μας; έως να εξοντωθούμε μεταξύ μας, και να μην επιτρέψουμε στους εξωτερικούς εχθρούς να παύσουμε να υπάρχουμε πλέον. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλέα, αυτό, ούτε να νικήσει το πλήθος των αμαρτιών μας την δική σου αγαθότητα, αλλά όπως στο παρελθόν, όταν είδες ότι η κακία είχε υπεραπλωθεί και είχε προχωρήσει πολύ, μέσα από Σένα και τους αγίους σου Αποστόλους ανέστειλες την πορεία του κακού προς τα εμπρός, και έκανες να επιστρέψουν όλοι στην δική Σου επίγνωση,έτσι και τώρα μέσα από τους υπηρέτες Σου, οι οποίοι τίποτε πιο σπουδαιότερο δεν έθεσαν σε προτεραιότητα πέραν της δικής Σου αγάπης. Σύναψε εμάς μεταξύ μας και με Σένα, και την ευχή εκείνων πραγματοποίησε, την ευχή την οποία όταν προς το Πάθος πορευόσουν προσευχόμενος έλεγες: “Δώσε σε αυτούς να είναι ένα, όπως και εμείς είμαστε ένα - δος αυτοίς ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν”. Βλέπεις Κύριε πόσο ελεεινή είναι η διασπορά μας (η διαίρεση και ο διασκορπισμός), και πως κάποιοι έχουμε συνηθίσει να ζούμε αυτόνομοι και με αυθάδεια, και με αφορμή την σάρκα να κάνουμε κατάχρηση ττης ελευθερίας, και να έχουμε γίνει δούλοι της αμαρτίας και ολότελα σαρκικοί. Ενώ κάποιοι άλλοι καταντήσαμε να παραδοθούμε στους εχθρούς του σταυρού για διαρπαγή και υποδούλωση, και ως πρόβατα σφαγής έχουμε θεωρηθεί. Ιλάσθητι, Κύριε, πρόσχες, Κύριε, βοήθησέ μας, Κύριε.

Αυτό που από παλαιά εθεωρείτο ως Οικουμενική Σύνοδος αναγκαία για κάποια πράγματα, σήμερα εμείς το εκπληρώσαμε, και όλο μας το είναι έχουμε συνεισφέρει, δώσε λοιπόν Συ ο ίδιος να ολοκληρώσουμε όσα αρχίσαμε, διότι έχεις την δύναμη και μόνον να το θελήσεις, και το θέλημά Σου να γίνει τετελεσμένη πράξη. Πες και σε μας όπως πρωτύτερα διά μέσου του Προφήτου Σου: “ιδού Εγώ είμαι μαζί σας, και το Πνεύμα μου βρίσκεται ανάμεσά σας”, διότι με την δική Σου παρουσία, όλα λοιπόν θα πάρουν καλό δρόμο και θα λειανθούν. Αυτά λοιπόν προς το παρόν ευχήθηκα. Και προς σένα, αγιώτατε πάτερ (Πάπα Ρώμης), θα μιλήσω.

Ποια είναι αυτή η τόση φιλονικία για την καινοτόμο προσθήκη η οποία το σώμα του Χριστού (την Εκκλησία) κατέκοψε και διέσχισε, και των χριστιανών τις γνώμες επί τόσο πολύ έφερε σε σχίσμα; ποια είναι η μακρόχρονη ένσταση και η υπεροψία των αδελφών (των δυτικών) που δεν είναι ένδειξη φιλίας (άφιλος υπεροψία), και η αλλοτρίωση, η αποξένωση όσων σκανδαλίσθηκαν από αυτήν; τι και αν γνωρίζουμε τους Πατέρες, όταν ενάντια στις κοινές παραδόσεις αυτών, διαφορετικά φρονούμε και λέμε: μήπως την πίστη εκείνων (των αγίων πατέρων) θεωρούμε ελλειπή, λειψή, και εισάγουμε την δική μας πίστη ως τελειότερη; τί ενάντια στο ευαγγέλιο που παραλάβαμε διαφορετικό, άλλο ευαγγέλιο κηρύττουμε; ποιος πονηρός δαίμονας μάτιασε (εβάσκανε) την ομόνοια και την ένωσή μας; ποιος αναίρεσε από μας την αδελφική αγάπη, εισάγοντας την διαφορετική θυσία (εννοεί την προσφορά των τιμίων δώρων κατά την θεία λειτουργία και την θεία κοινωνία) που δεν προσφέρεται ορθά, επειδή δεν διαιρείται; είναι άραγε αυτά ταιριαστά στο αποστολικό πνεύμα και την γνώμη των Πατέρων και στην αδελφική διάθεση; ή αντιθέτως αυτά δείχνουν σκαιότητα και διαστροφή και αυθάδεια, και το ότι να μην θεωρεί κανείς ότι δεν είναι κάτι το φοβερό εάν πάντες απωλεσθούν;

Εγώ νομίζω ότι αυτός που εισήγαγε την διαίρεση αυτή, και τον άνωθεν υφαντό χιτώνα του Σώματος του Δεσπότου (την Εκκλησίαν του Χριστού) έσχισε, πρέπει να υποστεί μεγαλύτερη καταδίκη από τους σταυρωτές του Χριστού και από όλους τους ασεβείς και αιρετικούς όλων των αιώνων. Αλλά σε σένα αντιθέτως υπάρχει η δυνατότητα, μακαριώτατε πάτερ (Πάπα Ευγένιε), που είχες την βούληση να ενώσεις τα διεστώτα, και το μεσότοιχον του φραγμού να γκρεμίσεις, και να επιτελέσεις το έργο της οικονομίας του Θεού, συ ο ίδιος έκανες την αρχή, και επαύξησες με τις λαμπρές φιλοτιμίες και τις μεγαλοδωρίες, αντιμετώπισε λοιπόν ευνοϊκά και επιδοκιμαστικά αυτό ακριβώς που θα τεθεί μπροστά σου, γιατί δεν θα βρεις καλύτερη ευκαιρία, από αυτήν που ο Θεός σου παρέσχε σήμερα.. ρίξε μια ματιά τριγύρω σου και δες, πολλούς σεβασμίους και ιεροπρεπείς ήδη που περισσότερο χρειάζονται να αναπαυθούν, αφού ξεσηκώθηκαν από τα γνώριμά τους μέρη, και προσέτρεξαν προς την δική σου τελειότητα, με μόνη την ελπίδα τους στον Θεό, και την αγάπη προς υμάς να μας συνέχει και να μας συνενώνει. Δες τον στέφανο της δόξας και μην αναβάλεις να τον περιβληθείς. Άλλος κομμάτιασε, εσύ ο ίδιος συνένωσε και επούλωσε, άλλος προκάλεσε σχίσμα και διαίρεση, και έσπευσε να καταστήσει το κακό αδιόρθωτο, συ αγωνίσου να επανορθώσεις το γεγονός (ό, τι έγινε) σαν να μην είχε γίνει καθόλου εξ αρχής. Άκουσα από τους φιλοσόφους σας (εννοεί τους λατίνους εκπροσώπους), ότι χάριν οικονομίας και για να διορθωθούν κάποια που δεν είχαν την υγιή πίστη, ότι αυτή η προσθήκη (του Φιλιόκβε) αρχικά επινοήθηκε,λοιπόν πάλιν χάριν οικονομίας να αφαιρεθεί, να μας παραλάβεις ως αδελφούς, για των χωρισμό των οποίων όλοι εσείς φυσιολογικώς νοιώθετε σπαραγμό, εάν δεν έχετε αναλγησία (δεν πονάτε δηλαδή για τον χωρισμό μας).

Βάλε στο μυαλό σου και τα αίματα των χριστιανών, που κάθε μέρα χύνονται στην πικρά δουλεία υπό τους βαρβάρους (τους απίστους), και τον ονειδισμό που υφίσταται ο Σταυρός του Χριστού, αλλά επιπλέον και την ανατροπή των ιερών θυσιαστηρίων (την βεβήλωση των ναών), την κατάσχεση των ιερών σκευών και την διανομή των ιερών ξύλινων αντικειμένων . όλα αυτά φυσιολογικώς θα λυθούν με την δική μας ομόνοια, του Θεού συνεργούντος, την οποία θελήσατε αν δείξετε συγκατάβαση (κατανόηση) στις δικές μας αδυναμίες με το να αποβάλλετε αυτήν και μόνην την τραχεία και ανένδοτη στάση, και να αφαιρέσετε από την μέση όσα μας σκανδαλίζουν. Εάν κάποια τροφή σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ας μην φάω κρέας ποτέ (Α’ Κορ. 8, 13), και βεβαίως δεν είχε κώλυμα (ο Απόστολος Παύλος) να φάει κρέας. Έτσι και τώρα, αγιώτατε Πάτερ (Πάπα Ρώμης). Καλός είναι σαν να λέμε και ο ένζυμος άρτος, καλός και ο άζυμος, αλλ’ ο άζυμος σκανδαλίζει και θεωρείται κατώτερη ως θυσία (ως προσφορά των τιμίων δώρων), και ατελής και νεκρός και ως άρτος κακώσεως από την Αγία Γραφή αποκαλείται. Τι μήπως δεν είναι προτιμητέος ο ένζυμος άρτος, και περισσότερο προτιμητέος ο άζυμος; διότι ένας άρτος, ένα σώμα οι πολλοί είμαστε, λέγει ο Απόστολος Παύλος, και όλοι εκ του ενός άρτου (και δεν λέγει αζύμου) μετέχουμε (Α’ Κορ. 10,17). Όπου λοιπόν δεν μετέχουμε εκ του ενός άρτου (δεν κοινωνούμε εκ του ενός Σώματος του Χριστού), επομένως, ούτε ένα σώμα συναποτελούμε, ούτε έχουμε το ίδιο πνεύμα σύμπνοιας μεταξύ μας, και ας κάνουμε την ίδια κίνηση. Λέγει ο ίδιος Απόστολος (Α’ Κορ. 1, 10) “παρακαλώ υμάς διά του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη η εν υμίν σχίσματα”. Όπου δεν λέμε το ίδιο φυσικά υπάρχει ανάμεσα μας τούτο το μεγάλο και αθεράπευτο σχίσμα μέχρι και σήμερα. Που λοιπόν δεν λέμε το ίδιο; όχι σε κάποια γωνιά και κρυμμένο μέρος, για να το καταλαβαίνουμε οι ίδιοι μεταξύ μας, όπου και μπορεί να περνά απαρατήρητο στους πολλούς, αλλά στο κοινό Σύμβολο της Πίστεως, στην ομολογία του βαπτίσματος και στην χριστιανική σφραγίδα.

Και αν κάποιος παραχαράζει το βασιλικό νόμισμα είναι άξιος μεγάλης τιμωρίας, αυτός που μεταβάλει την κοινή σφραγίδα της χριστιανικής ομολογίας ποια καταδίκη θα υφίστατο, εάν θεωρούσε ότι αυτό είναι μικρότερο πλημμέλημα; εξέτασέ το και έτσι. Κάποτε λέγαμε τα ίδια ολοφάνερα καθώς δεν υπήρχαν ανάμεσά μας σχίσματα, τότε λοιπόν που και οι δύο συμφωνούσαμε με τους αγίους Πατέρες. Τώρα όμως δεν λέμε τα ίδια, αυτά ακριβώς με τα οποία συμφωνούσαμε και με εσάς τους ίδιους, και με τους Πατέρες μας,, και με εσά εάν θέλατε να λέτε (ομολογείτε) την αλήθεια. Εσείς όμως αφού εισαγάγετε καινοτομίες, πρώτα προς εσάς τους ίδιους και έπειτα προς τους κοινούς Πατέρες, και έπειτα και με εμάς αναγκάζεσθε να διαφωνείτε. Και γιατί να μην επανέλθωμεν σε εκείνην την καλήν συμφωνίαν; εάν λοιπόν βγει απόφαση και ομολογία (κοινή) προς εμάς τους ίδιους, και μεταξύ μας και προς τους Πατέρες, και το σχίσμα θα χαθεί, και θα ενωθούν τα διεστώτα, και κάθε καλό θα προκύψει, και ως την ίδια την Αγία Τριάδα και ως προς την κοινή ελπίδα στην οποία έχουμε και έχετε πιστέψει. Μην αδιαφορήσετε και μας αφήσετε να φύγουμε κενοί και άπρακτοι.

Ζητούμε τις πρεσβείες του Χριστού όπως και ο Χριστός πρεσβεύει δι’ ημών. Μην περιφρονήσετε την πρεσβεία (ικετευτική μεσιτεία) αυτή, μην κάνετε τις προσευχές άκαρπες, μην εκπληρώσετε το θέλημα των εχθρών, μην επιτρέψετε όπως προηγούμενως στον κοινό μας εχθρό και πολέμιο (τον διάβολο) να μας περιγελάσει, μην λυπήσετε τον Θεό και το Άγιο Πνεύμα. Κάθε ψυχή στέκεται μετέωρη, και κάθε ακοή περιμένει την γνώμη σας, αν θελήσετε να συγκατανεύσετε προς την αγάπη και να εξαφανίσετε τα σκάνδαλα από ανάμεσά μας. Ας υψωθούν οι χριστιανοί, ας καταπέσουν οι ασεβείς. Αναδιπλώθηκαν αυτοί που μας μισούν και έχουν γνωρίσει εκ των προτέρων τον όλεθρό τους. Εάν ό μη γένοιτο έχουμε την αντίθετη έκβαση, και η κακή συνήθεια να είμαστε εν διαστάσει επικρατήσει του κοινού συμφέροντος, εγώ πλέον δεν θα μπορώ να μιλήσω περαιτέρω και θα βρίσκομαι σε κακή σύγχιση. Ο Θεός ο παντοδύναμος ας επανορθώσει την Εκκλησίαν Του, που την εξαγόρασε με το ίδιο Του το αίμα και ας προετοιμάσει να γίνει το θέλημα Του ως εν ουρανώ και επί της γης. Διότι σε Αυτόν πρέπει δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Περί της Προσθήκης στο Σύμβολο της Πίστεως,

O Ἐφέσου Μάρκος

Κατά την διάρκεια των συζητήσεων ένα από τα επίμαχα θέματα ήταν η μονομερής εκ μέρους των Λατίνων προσθήκης στο Σύμβολο της Πίστεως του FILIOQUE. O Άγιος Μάρκος παρουσιάζοντας τις ορθόδοξες θέσεις απέδειξε μέσα από κείμενα αγίων Πατέρων και των Οικουμενικών Συνόδων ότι η Προσθήκη αυτή ήταν παράτυπη και αυθαίρετη καινοτομία, που διετάρασσε τις σχέσεις των Προσώπων της Αγίας Τριάδος και εισήγε μία φοβερή αίρεση στην Εκκλησία. Η ομιλία του Αγίου Μάρκου επιγράφεται «Ομολογία περί της ορθής πίστεως» (P.G. 160, 100 κ. ε.). Εδώ παρατίθεται το τελευταίο μέρος της Ομολογίας, το ειδικώς αναφερόμενον στην Προσθήκη του FILIOQUE (προηγουμένως ο Άγιος Μάρκος είχε αποδείξει ότι το FILIOQUE αποτελεί αίρεση καταδικαστέα από τους Αγίους Πατέρες και τις Οικουμενικές Συνόδους).

«Το ιερόν της πίστεως σύμβολον ακίνητον δει φυλάττεσθαι κρίνω ως εξεδόθη και ους αποβάλλονται συναποβαλλόμενοι, ουδέποτε εις κοινωνίαν προσδέξομαι, τους τολμήσαντας εν τω συμβόλω την καινοτομίαν προσθήναι περί της Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως, έως αν εμμένωσιν τη τοιαύτη καινοτομία. Ο γαρ κοινωνών φησί τω ακοινωνήτω και αυτός ακοινώνητος έστω, και ο θείος Χρυσόστομος εξηγούμενος το, ει τις ευαγγελίζεται υμίν πρ’ ό παρελάβετε, ανάθεμα. Ουκ είπε, φησίν, εάν εναντία καταγγέλλωσιν, ή το παν ανατρέπωσιν, αλλά, καν μικρόν τε ευαγγελίζωνται, παρ’ ό παρελάβετε, καν το τυχόν παρακινήσωσιν, ανάθεμα έστωσαν. Και ο αυτός αύθις; οικονομητέον ένθα μη παρανομητέον. Και ο μέγας Βασίλειος εν τοις ασκητικοίς φανερά έκπτωσις πίστεως και υπερηφανίας κατηγορία, ή αθετείν τι των γεγραμμένων ή επεισάγειν των μη γεγραμμένων, του Κυρίου ημών Ιησού ειπόντος, τα εμά πρόβατα της φωνής μου ακούει. Και προ τούτου ειρηκότος, αλλοτρίω δε ου μοι ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι την φωνήν των αλλοτρίων, και εν τη μονάζοντας επιστολή, οίτινες την υγιή πίστιν προσποιούντες ομολογείν, κοινωνούσι δε τοις ετεροφρόσι, τους τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μη αποστώσι, μη μόνον ακοινωνήτους έχειν, αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν. Και προ τούτου ο 2 Θεοφόρος Ιγνάτιος εν τη προς τον θείον Πολύκαρπον Σμύρνης επιστολή, πας ο λέγων, φησί, παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν σημεία ποιεί, καν προφητεύη, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος. Και τι δει πολλά λέγειν, άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι σύνοδοι, πάσαι αι θεία γραφαί φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι, και της αυτών κοινωνίας διίστασθαι. Τούτων ουν εγώ πάντων καταφρονήσας, ακολουθήσω τοις εν θείον σύμβολον κιβδηλεύσασι, και τον Υιόν επεισάγουσι δεύτερον αίτιον του Αγίου Πνεύματος. Τα γαρ λοιπά των ατοπημάτων εκ τόγε νυν έχον, ων και έν μόνον ικανόν ήν ημάς εξ αυτών διαστήσαι, μη πάθοιμι τούτό ποτε, Παράκλητε αγαθέ, μη δ’ ούτως εμαυτού και των καθηκόντων λογισμών αποπέσοιμι, της δε σης διδασκαλίας και των υπό σου εμπνευσθέντων μακαρίων ανδρών εχόμενιος, προστεθείην προς τους εμούς πατέρας, τούτο ειμή τι και άλλο εντεύθεν αποφερόμενος την ευσέβειαν».

«Τούτο το Σύμβολον απαιτούμεν υμάς, ω φίλοι, την καλήν παρακαταθήκην των ημετέρων Πατέρων, των εν τη ημετέρα βασιλίδι πόλει συναθροισθέντων. Απόδοτε τοίνυν τούτο, καθώς παρελάβετε παρ’ ημών. Εί τις υμίν ενεπίστευσε παρακαταθήκην, ουκ αν αυτήν, ως παρελάβατε, παρεδώκατε; απόδοτε τοίνυν και το των πατέρων Σύμβολον, ως ελάβατε. Ου δέχεται προσθήκην, ου δέχεται μείωσι. Κέκλεισται παρ’ αυτών και εσφράγισται και τους τολμώντας τούτο καινοτομείν αποπέμπονται, και τους έτερον παρ’ αυτό ποιούντας ευθύναις υπάγουσι. Μικρόν υμίν η γενομένη της λέξεως προσθήκη είναι δοκεί, και ολίγος ο περι ταύτης λόγος; ουκούν και εξαιρεθείσα μικρόν αν βλάψειεν ή ουδέν, μάλλον δε ωφελήσει τα μέγιστα. Συνάψει γαρ Χριστιανούς άπαντας. Αλλά μέγα το γεγονός και πολύς ο περί τούτου λόγος. Ουκούν ουδέ ημείς αμαρτάνομεν πολύν ποιούμενοι τον περί τούτου λόγον. Δι’ οικονομίαν τινά προσετέθη; δι’ οικονομίαν αφαιρεθήτω πάλιν, ίνα προσλάβησθε αδελφούς σπαραττομένους και την αγάπην ούτω περί πολλού ποιουμένους. Παρακαλούμεν τοίνυν υμάς, ω πατέρες και αδελφοί και κύριοι τιμιώτατοι, ως πρότερον παρεκαλέσαμεν, διό τα σπλάγχνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του αγαπήσαντος ημάς, αχρείους όντας και αμαρτωλούς και απεγνωσμένους, και την ψυχήν αυτού θέντος υπέρ ημών, επανέλθωμεν προς την καλήν συμφωνίαν την προς ημάς αυτούς και τους αγίους Πατέρας, ήν είχομεν πρότερον, ότε το αυτό πάντες ελέγομεν, και ουκ ήν εν ημίν σχίσμα τι. Επιγνώμεν αλλήλους αδελφικώς. Αιδεσθώμεν τους κοινούς Πατέρας ημών. Τιμήσωμεν αυτών τους όρους. Φοβηθώμεν 3 αυτών τας απειλάς. Φυλάξωμεν τας παραδόσεις, ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάσωμεν το πάντιμες και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.»

Το ιερό σύμβολον της πίστεως κρίνω ότι πρέπει να φυλάσσεται ακίνητο όπως εξεδόθη και ας αποβάλλομεν (από την Εκκλησία) όσους αποβάλλονται (πρέπει να απομακρύνονται από την Εκκλησία), ποτέ δεν θα δεχθώ σε κοινωνία όσους τόλμησαν στο σύμβολο να προσθέσουν την καινοτομία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όσο εμμένουν σε αυτήν την καινοτομία. Γιατί όποιος έχει κοινωνία με τον ακοινώνητο και αυτός ας είναι ακοινώνητος. Και ο θείος Χρυσόστομος εξηγώντας το, εάν κάποιος ευαγγελίζεται σε σας ενάντια σε ό, τι παραλάβατε, ανάθεμα, δεν είπε, λέγει (ο ιερός Χρυσόστομος), έαν τα αντίθετα αναγγέλλουν, ή ανατρέπουν τα πάντα, αλλά, και αν ακόμη κάτι μικρό ευαγγελίζονται ενάντια σε όσα παραλάβατε, και αν κάτι ίσως μετακινήσουν, ας αναθεματίζονται. Και ο ίδιος λέγει πάλι, μπορεί να γίνεται οικονομία όπου δεν γίνεται παρανομία (''οικονομητέον ένθα μη παρανομητέον''). Και ο Μέγας Βασίλειος στο έργο του ''Ασκητικά'' λέγει ότι είναι φανερή έκπτωση της πίστεως και κατηγορία για υπερηφάνια, το να αθετείς κάτι από τα γεγραμμένα ή να εισάγεις κάτι που δεν είναι γεγραμμένο, καθώς και ο Κύριος ημών Ιησούς είπε: «τα δικά μου πρόβατα ακούουν την φωνή μου, τον ξένον δεν θα ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν από αυτόν, διότι δεν αναγνωρίζουν την φωνή των ξένων» (Ιω. 10, 5). Και στην επιστολή προς τους μοναχούς (επιστολή Μεγάλου Βασιλείου ''προς μονάζοντας'') λέγει ότι αυτοί που προσποιητά ομολογούν την υγιή πίστη, έχουν όμως κοινωνία με όσους φρονούν διαφορετικά (τους ετεροδόξους), αυτούς, εάν τους ειδοποιήσουμε και τους ενημερώσουμε και δεν απομακρυνθούν από αυτούς, όχι μόνον να μην έχουμε κοινωνία μαζί τους, αλλά ούτε αδελφούς να τους ονομάζουμε. Και πριν από αυτόν ο θεοφόρος Ιγνάτιος στην επιστολή του προς τον άγιο Πολύκαρπο επίσκοπο Σμύρνης λέγει ότι, καθένας που λέγει κάτι αντίθετο από τα διατεταγμένα, και αν ακόμη είναι αξιόπιστος, κι αν νηστεύει, κι αν κάνει θαύματα, κι αν προφητεύει, να σου φαίνεται ως λύκος με δέρμα προβάτου, που επιδιώκει την φθορά των προβάτων. Και γιατί πρέπει να λέμε πολλά, όλοι οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι σύνοδοι, όλες οι θείες γραφές μας προτρέπουν να αποφεύγουμε τους ετεροδόξους (ετερόφρονας), και να απομακρυνόμαστε από την κοινωνία μαζί τους. Όλους αυτούς εγώ να τους περιφρονήσω και να ακολουθήσω αυτούς που νόθευσαν το Σύμβολο της Πίστεως, εισάγοντας και τον Υιό ως δεύτερον αίτιον του 4 Αγίου Πνεύματος. Γιατί και τα υπόλοιπα ατοπήματά τους πέρα από το συγκεκριμένο βεβαίως, εκ των οποίων ατοπημάτων έστω και ένα μόνον ήταν ικανό να μας φέρει σε διάσταση. Να μην το πάθω αυτό ποτέ, Παράκλητε αγαθέ, να μην ξεπέσω έτσι από τον εαυτό μου και από τους κατάλληλους και πρέποντες λογισμούς. Κατέχοντας την διδασκαλία σου (την αγιοπνευματική) και των μακαρίων ανδρών που ενεπνεύσθησαν από Σένα, θα προσέθετα τον εαυτόν μου μαζί με τους αγίους Πατέρες μου, αν μη τι άλλο αποκομίζοντας από αυτούς την ευσέβεια.

Τούτο το Σύμβολο απαιτούμεν από σας, φίλοι, την καλή παρακαταθήκη δηλαδή των Πατέρων μας, που συγκεντρώθηκαν στην δική μας βασιλική πόλη (εννοεί τους αγίους Πατέρες που συγκεντρώθηκαν στην Βασιλεύουσα και συνέταξαν το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως, το γνωστό μας Πιστεύω). Αποδώσατε λοιπόν αυτό (το Σύμβολο), όπως το παραλάβατε από εμάς. Αν κάποιος από εσάς σας εμπιστεύθηκε μία παρακαταθήκη, δεν θα παραδώσατε την ίδια, όπως την παραλάβατε; Αποδώσατε λοιπόν και το Σύμβολο των Πατέρων, όπως το παραλάβατε.. δεν δέχεται προσθήκη, δεν δέχεται μείωση. Έχει κλειστεί και σφραγιστεί από αυτούς (τους Πατέρες), και όσοι τολμούν να επιφέρουν σε αυτό καινοτομίες, απομακρύνονται, και όσοι διαφορετικά από αυτό πράττουν έχουν ευθύνες. Σας φαίνεται ότι είναι μικρό πράγμα η γινομένη προσθήκη της λέξεως, και λίγο να μιλήσουμε για αυτήν; αν λοιπόν, έστω και μικρόν (το θεωρείτε), την αφαιρέσετε εν θα έβλαπτε σε τίποτε, αλλά μάλλον θα ωφελήσει τα μέγιστα, διότι θα συνενώσει όλους τους Χριστιανούς. Αλλά (η προσθήκη) αποτελεί μέγα γεγονός και πολύ πρέπει να συζητήσουμε για αυτήν. Επομένως εμείς δεν αμαρτάνουμε μιλώντας πολύ για το ζήτημα αυτό. Για κάποια οικονομία έγινε η προσθήκη; για οικονομία ας αφαιρεθεί πάλι, για να δεχθείτε αδελφούς που νοιώθουν σπαραγμό ψυχής και δίνουν μεγάλη σημασία στο να γίνει αγάπη. Σας παρακαλούμε λοιπόν, πατέρες και αδελφοί και εντιμώτατοι κύριοι (οι χαρακτηρισμοί αυτοί απευθύνονται στους Λατίνους), όπως και πρωτύτερα σας παρακαλέσαμε, για τα σπλάγχνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που μας αγάπησε, αν και είμαστε αχρείοι και αμαρτωλοί και σε απόγνωση, και την ψυχή Του προσέφερε για χάρη μας, ας επανέλθουμε στην καλήν συμφωνίαν που είχαμε πρωτύτερα μεταξύ μας και με τους αγίους Πατέρες, όταν όλοι λέγαμε τα ίδια, και δεν υπήρχε ανάμεσά μας κάποιο σχίσμα. Ας αναγνωρίσει ο ένας τον άλλον ως αδελφόν. Ας σεβασθούμε τους κοινούς μας Πατέρες. Ας τιμήσουμε τις αποφάσεις τους. Ας φοβηθούμε τις απειλές τους. Ας φυλάξουμε τις παραδόσεις, ώστε 5 ομοθυμαδόν με ένα στόμα και μία καρδιά να δοξάσουμε το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Εγκύκλιος επιστολή τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις χριστιανοίς,

O Ἐφέσου Μάρκος

Ο Άγιος Μάρκος, μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, και ευρισκόμενος σε περιορισμό στην Λήμνο (1440-41), έγραψε την γνωστή Εγκύκλιο Επιστολή και την απηύθυνε σε όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς απανταχού της γης και των νήσων. Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα από τα σημαντικά «Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», περιέχεται στην Ελληνική Πατρολογία (P.G. 160, 112-204) και έχει συμπεριληφθεί στο ομότιτλο έργο του καθηγητού Ιω. Καρμίρη. Στην Επιστολή αυτή ο Άγιος Μάρκος εξηγεί στον πιστό ορθόδοξο λαό πως πρέπει να βλέπει το θέμα της Ενώσεως με τους Λατίνους και την εμμονή τους στις δογματικές τους κακοδοξίες. Επίσης, καταφέρεται με έντονους χαρακτηρισμούς εναντίον των λατινοφρόνων ενωτικών και ονομάζει τους Λατίνους όχι μόνον σχισματικούς αλλά και αιρετικούς. Το όλο κείμενο διαπνέεται από έντονο ανθενωτικό και αντιλατινικό πνεύμα. Παραθέτουμε το πρωτότυπο κείμενο και εν συνεχεία σε νεοελληνική απόδοση.

«Τοις απανταχού της γης και των νήσων ορθοδόξοις Μάρκος της Εφεσίων Μητροπόλεως εν Κυρίω χαίρειν.

Οι την κοινήν υμάς αιχμαλωσίαν αιχμαλωτεύσαντες και προς την Βαβυλώνα των Λατινικών εθνών και δογμάτων θελήσαντες κατασύραι, τούτο μεν ουκ ηδυνήθησαν αγαγείν εις πέρας, αυτόθεν τε απεμφαίνον ορώντες και άλλως αδύνατον, εν μέσω δε που της οδού καταμείναντες αυτοί τε και όσοι τούτοις επηκολούθησαν, ουτ’ εκείνο λοιπόν μεμενήκασιν, ούτε τούτο γεγόνασιν. Ιεροσόλυμα μεν απολιπόντες, τους ως αληθώς όρασιν της ειρήνης και το Σιών όρος την βεβαίαν πίστιν και άσειστον, Βαβυλώνιοι δε γενέσθαι τε και κληθήναι μήτε βουλόμενοι, μήτε δυνάμενοι και διά του αν δικαίως κληθέντες γραικολατίνοι. Καλούμενοι δι’ ουν υπό των πολλών Λατινόφρονες, ούτοι τοίνυν οι μιξόθηρες (μικτοί θηρία και άνθρωποι), κατά τους εν μύθοις ιπποκενταύρους, μετά των Λατίνων ομολογούσι το εκ του Υιού το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεσθαι και τον Υιόν αίτιον έχειν της εαυτού υπάρξεως, ούτω γαρ και ο αυτών όρος διαλαμβάνει, μεθ’ ημών δε το εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι λέγουσι. Και μετ’ εκείνων μεν θεμιτώς και ευλόγως την προσθήκην εν τω συμβόλω γεγονέναι, φασί, μεθ’ ημών δε λέγειν ταύτα ου καταδέχονται. Και τοι γε το θεμιτώς και ευλόγως γενόμενον τις αν παραιτήσαιτο λέγειν.

Μετ’ εκείνων μεν το άζυμον, σώμα του Χριστού λέγουσι. Μεθ’ ημών δε αυτού μεταλαμβάνειν ουκ αν τολμήσειεν. Άρ’ ουχ ικανά ταύτα την γνώμην αυτών διαδείξαι και ότι ουκ αληθείας έρευναν ποιούμενοι τοις Λατίνοις συνήλθον, ήν εν χερσίν έχοντες προδεδώκασιν, αλλά χρυσοχοήσαι βουλόμενοι και πεπλασμένην ουκ αληθή συστήσασθαι ένωσιν. Τίνα δε τρόπον αυτοίς ηνώθησαν επισκεπτέον. Παν γαρ τω εταίρω ενούμενον, δι’ ενός τινός μέσου πάντως ενούται. Τη μεν ουν δόξη της περί του Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως έδοξαν ενωθήναι, συν αυτοίς αποφηνάμενοι και εκ του Υιού τούτο έχειν την ύπαρξιν τα δε άλλα πάντα διάφορα. Και ουδέν εν αυτοίς έν, ουδέ μέσον, ουδέ κοινόν, αλλά δύο μεν σύμβολα και παρηλλαγμένα λέγεται πάλιν, ώσπερ και πρότερον, διτταί δε και διάφοροι λειτουργίαι τελούνται, η μεν δι’ ενζύμου θυσίας, η δε δι’ αζύμου, διττά δε βαπτίσματα, το μεν διά της τριτής καταδύσεως τελειούν, το δε δι’ επιχύσεως ύδατος εκ κορυφής άνωθεν. Και το μεν τω μύρω προσχρώμενον, το δ’ οτιούν αυτού χρείαν έχον. Διττά δε τα έθη πάντα και εν πάσι παρηλλαγμένα, νηστείαι τε και εκκλησιαστικαί τάξεις και είτι τοιούτον.

Τις ουν η ένωσις, όταν μη φανερόν και επίδηλον σημείον έχη, και πως ηνώθησαν οι τα οικεία στέργειν βουλόμενοι; Τούτο γαρ που και συνεφώνησαν, και μη τοις εκ των πατέρων παραδεχομένοις ακολουθούντες. Αλλά τις ο σοφός αυτών λόγος; ουδέποτε, φησίν η των Γραικών Εκκλησία το εκ μόνου του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν, αλλ’ απλώς εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι. Τούτο γαρ τον Υιόν ουκ εκβάλλει της εκπορεύσεως. Ώστε κατά τούτο και πρότερον ήμεν, και νυν εσμέν ηνωμένοι. Φευ της ανοίας! Φευ της τυφλώσεως! Ει δε αεί η των Γραικών Εκκλησία, το εκ του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν, εξ αυτού του Χριστού και των ιερών Αποστόλων και των εν ταις Συνόδοις πατέρων παραλαβούσα. Το εκ του Υιού δε ουδέποτε έλεγεν, ουδέ γαρ παρέλαβε τούτο παρ’ ουδενός, τι γε άλλο, ή το εκ μόνου του Πατρός εκπορεύεσθαι έλεγεν. Ει γαρ ουκ εκ του Υιού, δήλον ως εκ μόνου του Πατρός. Όρα δε και επί της γεννήσεως, τον εκ του Πατρός φησί γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, μη τις ενταύθα το εκ μόνου προστίθησιν; αλλ’ ουδέν ήττον και νοούμεν τούτο και λέγομεν δεήσει. Παρ’ ουδενός γαρ άλλου γεννάσθαι τον Υιόν μεμαθήκαμεν. Διά τούτο και ο Δαμασκηνός Ιωάννης, εκ προσώπου της Εκκλησίας πάσης και των χριστιανών απάντων, εκ του Υιού φησί το Πνεύμα ου λέγομεν. Ει δε εκ του Υιού το Πνεύμα ου λέγομεν, δήλον ως εκ του Πατρός μόνου λέγομεν, διό και μικρόν ανωτέρω τον Υιόν φησίν, ου λέγομεν αίτιον. Και εν τω αφ’ εξής κεφαλαίω, μόνος αίτιος ο Πατήρ.

Τι έτι; ουδέποτε, φησί, τους Λατίνους ως αιρετικούς είχομεν, αλλά μόνον σχισματικούς, τούτο μεν ουν παρ’ αυτών εκείνων ειλήφασι. Σχισματικούς γαρ ημάς εκείνοι καλούσιν, ουδέν ημίν εγκαλείν έχοντες περί την ημετέραν δόξαν, αλλ’ ότι της υποταγής αυτών απεσχίσθημεν, ήν οφείλομεν ως εκείνοι νομίζουσιν. Ει δε και ημάς τούτο δίακιον αντιχαρίζεσθαι και ουδέν αυτοίς εγκαλούμεν περί την δόξαν, σκεπτέον. Την μεν ουν αιτίαν του σχίσματος αυτοί δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ήν υπ’ οδόντα πρότερον έλεγον. Ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότερον, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Διατί; ειπέ μοι πότερον ως ορθήν έχοντες δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντες; και τι αν τούτο είπει, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; αλλ’ ως άτοπα και δυσεβή φρονούντας και παράλογον προσθήκην ποιήσαντας. Ουκ ουν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και διά τούτο αυτών εχωρίσθημεν. Διατί γαρ άλλο; Φασί γαρ οι φιλευσεβείς νόμοι, αιρετικός εστί, και κατά των αιρετικών νόμοις υπόκειται, ο και μικρόν γουν τι παρεκκλίνων της ορθής πίστεως.

Ει μεν ουν ουδέν τι παρεκκλίνουσι της ορθής πίστεως, μάτην ως έοικεν αυτούς απεκόψαμεν. Ει δε παρεκκλίνουσιν όλως, καλώς τούτο εποιήσαμεν. Φευκταίον ουν αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως ή κακείνων πολλώ δήπου χείρονας ως χριστοκαπήλους και Χριστεμπόρους. Ούτοι γαρ εισί κατά τον θείον Απόστολον, οι πορισμόν ηγούμενοι την ευσέβειαν περί ων επάγει λέγων, αφίστασο. Ποία δε κοινωνία φωτί προς σκότος; ή τις συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;

Ημείς μεν μετά των Πατέρων απάντων, εκ του Υιού το Πνεύμα ου λέγομεν, ούτοι δε μετά των Λατίνων και τον Υιόν πηγήν του Αγίου Πνεύματος λέγοντες εκβάλλουσιν αυτό της θεότητος. Και ημείς μετά του Θεολόγου Γρηγορίου τη αιτία διακρίνομεν του Υιού τον Πατέρα, ούτοι δε μετά των Λατίνων τη αιτία τούτους συνάπτουσι. Ημείς μεν μετά του σεπτού Μαξίμου και των τότε Ρωμαίων και των Δυτικών Πατέρων, ου ποιούμεν τον Υιόν αιτίαν του Πνεύματος. Ημείς μεν μετά του φιλοσόφου και μάρτυρος Ιουστίνου, ως ο Υιός εκ του Πατρός, ούτω και το Πνεύμα εκ του Πατρός λέγομεν. Ούτοι μεν μετά των Λατίνων τον μεν Υιόν αμέσως, το δε Πνεύμα εμμέσως, εκ του Πατρός λέγουσι. Ημείς μεν μετά του Δαμασκηνού και των Πατέρων απάντων την διαφοράν γεννήσεως και εκπορεύσεως αγνοείν ομολογούμεν, ούτοι δε μετά του Θωμά και των Λατίνων, τω εμμέσω και αμέσω διαφέρειν φασί τας προόδους. Ημείς μεν της ακτίστου και θείας φύσεως, άκτιστον και την θέλησιν και την ενέργειαν είναι φαμέν, κατά τους Πατέρας, ούτοι δε μετά των Λατίνων και Θωμά την μεν θέλησιν την αυτήν τη ουσία, την δε θείαν ενέργειαν κτιστήν είναι λέγουσι. Καν τε θεότης ονομάζοιτο, καν τε θείον και άϋλον φως, καν τε Πνεύμα Άγιον, καν τε τοιούτον έτερον. Και ούτω κτιστήν Θεότητα και κτιστόν θείον φως και κτιστόν Πνεύμα Άγιον, τα πονηρά πρεσβεύουσι κτίσματα.

Ημείς μεν ούτε τους Αγίους απολαβείν την ητοιμασμένην αυτών βασιλείαν και τα απόρρητα αγαθά, ούτε τους αμαρτωλούς εις την γέενναν εμπεσείν ήδη φαμέν, αλλ’ εκδέχεσθαι τον ίδιον εκατέρους κλήρον και είναι τούτο καιρού μέλλοντος μετά την ανάστασιν και την κρίσιν. Ούτοι δε μετά των Λατίνων τους μεν αυτίκα μετά θάνατον απολαβείν ήδη κατ’ αξίαν εθέλουσι, τοις μεν μέσοις, ήτοι τοις εν μετανοία τετελευτηκόσι πυρ αυτοί καθάρσιον έτερόν τι της γεέννης υπάρχον αναπλάσαντες αποδιδούσιν, ίνα δι’ αυτού, φησί, καθαιρόμενοι τας ψυχάς μετά θάνατον, επί την βασιλείαν και αυτοί μετά των δικαίων αποκαταστώσιν. Τούτο δε και ο όρος αυτών περιέχει. Ημείς αποστρεφόμεθα το ιουδαϊκόν άζυμον τοις Αποστόλοις κανονίζουσιν υπακούοντες. Ούτοι δη εν τω αυτώ όρω, σώμα Χριστού το παρά των Λατίνων ιερουργούμενον αποφαίνονται. Ημείς μεν αθεμίτως και παρανόμως και τοις Πατράσιν εναντίαν την εν τω Συμβόλω προσθήκην γεγενήσθαι φαμέν, ούτοι δε αυτήν θεμιτώς και ευλόγως διορίζονται γεγενήσθαι. Τοσούτον οίδασι τη αληθεία και εαυτοίς συμφωνείν. Ημείς μεν, τον Πάπαν ως ένα των Πατριαρχών λογιζόμεθα και τούτο γε, αν ορθόδοξος ή, ούτοι δε αυτόν βικάριον του Χριστού και πατέρα και διδάσκαλον των χριστιανών απάντων μάλα σεμνώς αποφαίνονται. Γένοιτο πατρός ευτυχέστεροι, τα δε άλλα όμοιοι. Και γαρ δει κακείνος ουκ ευτυχείν, τον αντίπαπαν έχων επιεικώς διοχλούντα, και ούτοι τον πατέρα μιμείσθαι και τον διδάσκαλον ουκ ανέχονται.

Φεύγετε ουν αυτοίς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. «οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν. Αυτός γαρ ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου μέγα ουν ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών (Β' Κορ. 11, 13-15). Και πάλιν αλλαχού περί των αυτών ο αυτός απόστολος «οι τοιούτοι τω Κυρίω ημών Ιησού Χριστώ ου δουλεύουσιν, αλλά τη εαυτών κοιλία και διά της χριστολογίας και ευλογίας εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων, ο μέντοι στερρός θεμέλιος έστηκεν έχων την σφραγίδα ταύτην». «εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, καν άγγελος εξ ουρανού ανάθεμα έστω». Βλέπετε προφητικώς το «καν άγγελος εξ ουρανού», ίνα μη τις την υπεροχήν του Πάπα προβάλληται. Και ο ηγαπημένος μαθητής: «είτις έρχεται προς υμάς και τοιαύτην διδαχήν ου φέρει, εις οικίαν αυτώ μη λαμβάνετε και χαίρειν αυτώ μη λέγετε. Ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς» (Β' Ιω. 10-11). Τούτων υμίν υπό των αγίων Αποστόλων διωρισμένων, στήκατε κρατούντες τας παραδόσεις άς παραλάβατε, τάς τε εγγράφους και τας αγράφους, ίνα μη των αθέσμνων πλάνη συναπαχθέντες, εκπέσητε του ιδίου στηριγμού. Αιρετικοί εισίν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν.

Διατί δε και χρίομεν τω Μύρω τους εξ αυτών ημίν προσιόντας; λέγει γαρ ο ζ' κανών της Β' Οικουμενικής Συνόδου: «τους προστιθεμένους τη ορθοδοξία και τη μερίδι των σωζομένων από αιρετικών δεχόμεθα κατά την υποτεταγμένην ακολουθίαν και συνήθειαν. Αρειανούς μεν και Μακεδονιανούς και Σαββατιανούς και Ναυατιανούς τους λέγοντας εαυτούς καθαρούς και Αριστερούς και Τέσσαρας και δεκατίτας ήγουν τετραδίτας και Απολλιναριστάς δεχόμεθα, διδόντας λιβέλλους και αναθεματίζοντας πάσαν αίρεσιν μη φρονώσαν ως φρονεί η Αγία του Θεού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, σφραγιζομένους (ήτοι χριομένους) πρώτον τω αγίω Μύρω, το τε μέτωπον και τους οφθαλμούς και τας ρίνας και το στόμα και τα ώτα και σφραγίζοντες αυτούς λέγομεν: σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Οράς τίσι συνάπτομεν τους εκ Λατίνων ημίν προσιόντας; Ει ουν ούτοι πάντες αιρετικοί, δήλον κακείνοι.

Τι δε και ο σοφώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος ο Βαλσαμών, εν ταις προς Μάρκον τον αγιώτατον Πατριάρχην Αλεξανδρείας αποκρίσεσι περί τούτων, γράφει: εις την ερώτησιν «αιχμάλωτοι Λατίνοι και έτεροι, παρουσιαζόμενοι εις τας καθολικάς Εκκλησίας ημών, ζητούσι μεταλαμβάνειν των θείων αγιασμάτων. Ει ουν εγχωρητέον τούτό εστι, ζητούμεν μαθείν», απαντά «ο μη ων μετ' εμού κατ' εμού εστί. Και ο μη συνάζων μετ' εμού σκορπίζει. Επεί ουν προ χρόνων πολλών απεσχίσθη η δυτική Εκκλησία (της Ρώμης φαμέν, το περιώνυμον άθροισμα), ήτις εκ των ετέρων τεσσάρων αγιωτάτων Πατριαρχών κοινωνίας αποσχισθείσα εις έθη και δόγματα της καθολικής Εκκλησίας και των ορθοδόξων αλλότρια, διά γαρ τούτο, ούτε εν ταις θείαις ιεροτελεστίαις της κοινής των Πατριαρχών αναφοράς ο Πάπας ηξίωται. Ουκ οφείλει ουδέ γένος Λατινικόν εκ χειρός ιερατικής, διά των θείων και αχράντων μυστηρίων αγιάζεσθαι, ει μη κατάθηται πρότερον αποσχέσθαι των λατινικών δογμάτων και συνηθειών και κατά κανόνας κατηχηθή και τοις ορθοδόξοις εξισωθή». Ακούεις; απεσχίσθησαν, ου μόνον εις έθη, αλλά και δόγματα της Εκκλησίας αλλότρια, πάντως αιρετικά και ότι κατά κανόνας κατηχηθήναι, οφείλει και τοις ορθοδόξοις εξισωθήναι. Ει δε κατηχηθήναι, δήλον ότι και τω Μύρω χρισθήναι. Πόθεν ουν ημίν ανεφάνησαν εξαίφνης όντες ορθόδοξοι, οι διά τοσούτων διδασκάλων κριθέντες αιρετικοί; τις αυτοίς ούτως ραδίως ορθοδόξους πεποίηκεν; ο χρυσός ει βούλοι ταληθή λέγειν και κέρδη τα σα. Μάλλον μεν ουν εκείνους ούτε πεποίηκεν ορθοδόξους, σε δε ποιήσας εκείνοις όμοιον εις την αιρετικήν απεώσατο μοίραν.

Αλλ' ει μεσότητά τινα, φησίν, επενοήσαμεν των δογμάτων, εκείνοις τε συναφθησόμεθα δι' αυτής και προς ημάς αυτούς έξομεν, ουδέν αναγκαζόμενοι λέγειν παρά τα ειωθότα και παραδεδομένα. Τουτ’ έστιν εκείνο, το τους πολλούς εξ αρχής απατήσαν και πείσαν ακολουθείν τοις εις τον κρημνόν της δυσσεβείας απάγουσιν, πιστεύσαντες γαρ είναί τι μέσον αμφοίν των δοξών, όπερ επί τινων εναντίον συμβαίνει προς το δεινόν ηυτομόλησαν. Αλλά λέξιν μεν ενδέχεται μέσην δύο δοξών ευρεθήναι τας αμφοτέρας σημαίνουσιν ομωνύμως. Δόξα δε μέση εναντίον δοξών περί του αυτού πράγματος, αδύνατον, ει Δε μη και αληθείας και ψεύδους έσται τι μέσον και καταφάσεως και αποφάσεως, αλλ’ ουκ έστιν, επί παντός γαρ ή κατάφασις ή απόφασις; ει μεν ουν αληθές το λατινικόν δόγμα, το εκ του Υιού εκπορεύεσθαι, ψευδές το ημέτερον, το εκ του Πατρός μόνον. Ει δε το ημέτερον αληθές, ψευδές αν είη δήπου το εκείνων. Τι ουν αν είη, μέσον τούτων; ουδέν. Πλην ει μη λέξις προς άμφω τας δόξας ορώσα, καθάπερ τις κόθορνος, αύτη ουν ημάς ενωθήναι ποιήσει; και τι δράσωμεν όταν αλλήλους εξετάζωμεν, περί των νοημάτων και των δοξών; δύναται αμφοτέρους ημάς προσειπείν τις ορθοδόξους, τους τα εναντία φρονούντας; εγώ μεν ουκ οίμαι. Συ δ’ αν ειδείης ο πάντα φέρων και πάντα ραδίως επονομάζων, βούλει παρά Γρηγορίο του Θεολόγου μαθείν οία περί της μεσότητος γράφει; άκουσον.

«…η προς πάντας ορώσα τους παριόντας εικών, ο των αμφοτέρων ποδών κόθορνος, η κατά πάντα άνεμον λίκμησις, εξουσίαν λαβούσα την νεόγραφον κακουργίαν και την κατά της αληθείας επίνοιαν. Το γαρ όμοιον κατά τας γραφάς της ευσεβείας πρόσχημα ήν, περί της επινοηθείσης τότε μεσότητος». Περί δε την αυτήν εξευρούσαν σύνοδον τοιάδε πάλιν φησίν: «είτε της Χαλάνης πύργον ός καλώς τας γλώσσας εμέρισεν, ως ώφελον γε και ταύτας, επί κακώ γαρ η συμφωνία, είτε τω Καϊάφα συνεδρίω ώ Χριστός κατακρίνεται, είτε τι άλλο τοιούτον, την σύνοδον εκείνην ονομαστέον, ή πάντα άλλον ανέτρεψε και συνέχεε. Το μεν ευσεβές δόγμα και παλαιόν και της Τριάδος ομότιμον καταλύσασα, τω βαλείν χάρακα και μηχανήμασι κατασείσαι το ομούσιον, τη δε ασεβεία θύραν ανοίξασα διά της των γεγραμμένων και λεγομένων μεσότητος, σοφοί γαρ εγένοντο του κακοποιήσαι, το δε καλόν ποιήσαι ουκ έγνωσαν» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος 21, 22, εις τον Μ. Αθανάσιον P.G. 35, 1106C- 1108A).

Τοσαύτα μεν ημίν αρκεί περί της μεσότητος, ότι δε ουδ’ έστι μεσότης ικανώς αποδεδειχόσι, και ότι τα τοιαύτα ζητείν ασεβές και της Εκκλησίας τα πάντα δυνάμενος, εκείνους τε επιγνώναι την οικείαν πλάνην παρασκευάσειε και ημάς αυτών απαλλάξειε των πονηρών ζιζανίων και οίον καθαρόν και εύχρηστον σίτον εις τας εαυτού αποθήκας συνάξειε. Εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ώ πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

Στους ορθοδόξους σε όλα τα μέρη της γης και των νήσων ο Μητροπολίτης Εφέσου Μάρκος, χαίρετε εν Κυρίω.

Αυτοί (εννοεί τους ενωτικούς και λατινίζοντες) που σας οδήγησαν στην κοινή αιχμαλωσία και θέλησαν να σας παρασύρουν στην Βαβυλώνα (εννοεί την βαβυλώνια αιχμαλωσία στον κυκεώνα, την σύγχιση και την βαβυλωνία των λατινικών κακοδοξιών) των λατινικών εθνών και δογμάτων, αυτό μεν δεν μπόρεσαν να το φέρουν εις πέρας, και από αυτό είδαν και έβγαλαν το συμπέρασμα ότι και με άλλον τρόπο είναι αδύνατον, οι ίδιοι και όσοι τους ακολούθησαν έμειναν στα μισά του δρόμου, δεν παρέμειναν σε εκείνο, ούτε αυτό έγιναν. Εγκαταλίποντας τα Ιεροσόλυμα, δηλαδή αυτούς που έβλεπαν την αλήθεια της ειρήνης στο όρος Σιών την βέβαιη και ακλόνητη πίστη, ούτε θέλησαν να γίνουν και να αποκαλούνται Βαβυλώνιοι, και ούτε μπόρεσαν και γι’ αυτό δικαίως εκλήθησαν γραικολατίνοι. Καλούμενοι λοιπόν από πολλους λατινόφρονες, αυτοί λοιπόν οι μιξόθηρες, μισοί άνθρωποι και μισά θηρία, όπως οι ιπποκένταυροι της μυθολογίας, μαζί με τους Λατίνους ομολογούν ότι και εκ του Υιού εκπορεύεται το Άγιον Πνεύμα και ότι αυτό έχει ως αίτιον της υπάρξεώς του τον Υιόν, όπως και ενωτικός τους όρος (της Φλωρεντίας) υποστηρίζει, αλλά και μαζί με μας λένε ότι εκπορεύεται εκ του Πατρός. Και μαζί με εκείνους νομίμως και ευλόγως έχουν κάνει την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, λένε, όμως με μας δεν καταδέχονται να λένε τα ίδια. Αν και βεβαίως η προσθήκη έγινε κατά εύλογο και θεμιτό τρόπο ποιος θα έλεγε να την εγκαταλείψουμε.

Μαζί με εκείνους (τους Λατίνους) λένε ότι τα άζυμα είναι σώμα Χριστού, μαζί με μας όμως δεν θα τολμούσαν να μεταλάβουν άζυμα. Άρα συμπεραίνουμε ότι αυτά δεν αρκούν για να αποδείξουν την γνώμην τους και ότι πήγαν μαζί με τους Λατίνους χωρίς να ερευνήσουν για την αλήθεια, την οποία ενώ είχαν στα χέρια τους την έχουν προδώσει, αλλά θέλησαν να γεμίσουν χρυσάφι και να συστήσουν ένωση πλαστή και μη αληθή. Με ποιον τρόπον ενώθησαν με αυτούς πρέπει να το εξετάσουμε. Γιατί κάθε τι που ενώνεται με κάτι άλλο, με κάποιο μέσον πάντως ενώνεται. Θέλησαν να ενωθούν με την δοξασία της περί του Αγίου Πνεύματος εκπορεύσεως, αποφαινόμενοι μαζί με αυτούς ότι το Πνεύμα έχει την ύπαρξή του εκ του Υιού ενώ ως προς τα άλλα διαφέρουν. Και δεν υπάρχει σε αυτούς κανένα, ούτε μέσο, ούτε κοινό, αλλά δύο σύμβολα και παραλλαγμένα πάλιν λέγονται, όπως και πρωτύτερα, διπλές και διαφορετικές λειτουργίες τελούνται, η μία με ένζυμο άρτο, η άλλη με άζυμο, διπλά βαπτίσματα, το ένα που ολοκληρώνεται με τριπλή κατάδυση, ενώ το άλλο με την επίχυση ύδατος πάνω στην κεφαλή. Και το ένα βάπτισμα ακολουθείται με την χρίση με μύρο, ενώ το άλλο όποτε παραστεί ανάγκη. Διπλά και τα λειτουργικά έθιμα και κατά πάντα παραλλαγμένα, και οι νηστείες και οι εκκλησιατικές ακολουθίες και τάξεις και ο,τιδήποτε παρόμοιο.

Ποια ένωση λοιπόν, όταν δεν έχει κάποιο φανερό σημείο, και πως ενώθησαν αυτοί που θέλουν να παραμείνουν στις οικείες δικές μας δοξασίες; και αν κάπου συμφώνησαν, δεν ακολουθούν όσα είναι παραδεκτά από τους αγίους Πατέρες. Αλλά ποιος είναι ο ''σοφός'' τους λόγος (αιτιολογία); λένε ότι ουδέποτε η ελληνική Εκκλησία έλεγε ότι μόνον (αποκλειστικώς) εκ του Πατρός εκπορεύεται, αλλά ότι απλώς εκ του Πατρός εκπορεύεται . Αυτό δεν αποκλείει τον Υιό από την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος. Επομένως σε αυτό και πρωτύτερα ήμασταν και τώρα είμαστε ενωμένοι. Τι ανοησία ! Τι τύφλωση ! Εάν η ελληνική Εκκλησία πάντοτε έλεγε ότι εκ του Πατρός εκπορεύεται, το παρέλαβε από τον ίδιο τον Χριστό και τους ιερούς Αποστόλους και από Πατέρες των Συνόδων. Ουδέποτε έλεγε το εκ του Υιού, ούτε το παρέλαβε αυτό από κανένα, ή κάτι άλλο, παρά μόνον έλεγε ότι του Πατρός μόνου εκπορεύεται. Εάν λοιπόν όχι εκ του Υιού, άρα είναι φανερόν ότι μόνον εκ του Πατρός εκπορεύεται. Βλέπε και το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως για την γέννηση . Λέει «τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων». Μήπως κανείς εδώ προσθέτει το εκ μόνου του Πατρός; αλλά και το κατανοούμε και το λέμε στην προσευχή. Έχουμε μάθει ότι κανείς άλλος δεν γεννά τον Υιόν. Διά τούτο και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, εκπροσωπώντας όλην την Εκκλησία και όλους τους χριστιανούς, λέει ότι δεν λέμε και εκ του Υιού για το Άγιο Πνεύμα. Εάν λοιπόν δεν λέμε το εκ του Υιού, είναι φανερό ότι λέμε το εκ του Πατρός μόνου, γι’ αυτό και λίγο παραπάνω λέει ότι δεν καλούμε τον Υιόν αίτιον του Πνεύματος. Και στο ίδιο κεφάλαιο, λέει ότι μόνος αίτιος είναι ο Πατήρ.

Τι λένε ακόμη οι ενωτικοί; ότι ουδέποτε θεωρούσαμε τους Λατίνους ως αιρετικούς, αλλά μόνον σχισματικούς, και αυτό το επιχείρημα από εκείνους το παρέλαβαν. Γιατί εκείνοι μας λένε εμάς (τους ορθοδόξους) σχισματικούς, χωρίς να έχουν κάτι να μας κατηγορήσουν για την διδασκαλία μας, αλλά μας κατηγορούν διότι αποσχισθήκαμε από την υποταγή σε αυτούς, την οποίαν οφείλαμε όπως εκείνοι νομίζουν. Αν λοιπόν πρέπει και εμείς να χαρισθούμε στους Λατίνους και να τους εγκαλούμε για την διδασκαλία τους, ας το εξετάσουμε. Την αιτία του σχίσματος αυτοί την έδωσαν, βάζοντας την προσθήκη (το Φιλιόκβε) ολοφάνερα, ενώ πριν την έλεγαν εν κρυπτώ (μέσα από τα δόντια). Εμείς λοιπόν ήλθαμε σε σχίσμα με αυτούς πρωτύτερα, ή πιο σωστά αυτους τους σχίσαμε και τους αποκόψαμε από το κοινό σώμα της Εκκλησίας. Γιατί; πες μου ποιο από τα δύο ισχύει, ότι είχαν ορθή διδασκαλία, ή ότι ορθώς έκαναν την προσθήκη; και ποιος θα μπορούσε να πει αυτό, εάν δεν είναι σφόδρα σαλεμένος στο μυαλό (αν δεν έχει πάθει σοβαρή διάσειση εγκεφάλου); αλλά θεωρούμε ότι αυτοί έχουν άτοπα και δυσσεβή φρονήματα και έκαναν αυτήν την παράλογη προσθήκη. Επομένως ως αιρετικούς τους αποστραφήκαμε και γι’ αυτό χωρισθήκαμε από αυτούς. Γιατί άλλο; λένε οι φιλευσεβείς νόμοι (ιεροί κανόνες), ότι αιρετικός είναι εκείνος και υπόκειται στους νόμους κατά των αιρετικών, όποιος και στο παραμικρό παρεκκλίνει από την ορθή πίστη.

Εάν λοιπόν οι Λατίνοι σε τίποτε δεν παρεκκλίνουν από την ορθή πίστη, φαίνεται πως άδικα τους αποκόψαμε. Εάν παρεκκλίνουν σε όλα, τότε καλώς το κάναμε αυτό. Πρέπει λοιπόν να τους αποφεύγουμε αυτούς, όπως κανείς αποφεύγει το φίδι ή τους πολύ χειρότερους από εκείνους, διότι είναι χριστοκάπηλοι και χριστέμποροι. Αυτοί είναι σύμφωνα με τον θείο Απόστολο, που θεωρούν την ευσέβεια ως ευκαιρία για πλουτισμό «τι κοινό έχει το φως με το σκοτάδι; ή σε τι συμφωνεί ο Χριστός με τον Βελίαρ; τι μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο;» (Β’ Κορ. 7, 15).

Εμείς μαζί με όλους τους Πατέρες, δεν λέμε ότι το Πνεύμα και εκ του Υιού εκπορεύεται, αλλά αυτοί (οι λατινίζοντες) μαζί με τους Λατίνους λένε ότι ο Υιός είναι πηγή του Αγίου Πνεύματος αφαιρώντας του την θεότητα. Και εμείς μαζί με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο ως προς την αιτία διακρίνουμε τον Πατέρα από τον Υιό, αυτοί με τους Λατίνους ως προς την αιτία συνάπτουν Πατέρα και Υιό. Εμείς μαζί με τον σεπτό Μάξιμο τον Ομολογητή και τους τότε Ρωμαίους (Ελληνες ορθοδόξους ανατολικούς) και Δυτικούς Πατέρες, δεν κάνουμε τον Υιό αιτία του Πνεύματος. Εμείς μαζί με τον μάρτυρα και φιλόσοφο Ιουστίνο, λέμε ότι όπως ο Υιός εκ του Πατρός, έτσι και το Πνεύμα εκ του Πατρός. Αυτοί μαζί με τους Λατίνους λένε ότι ο Υιός κατά άμεσο τρόπο, το Πνεύμα εμμέσως, εκ του Πατρός. Εμείς μαζί με τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό και όλους τους Πατέρες ομολογούμε ότι αγνοούμε την διαφορά γεννήσεως και εκπορεύσεως. Αυτοί μαζί με τον Θωμά τον Ακυνάτη και τους Λατίνους, λένε ότι διαφέρουν οι πρόοδοι ως τον έμμεσο και άμεσο τρόπο. Εμείς λέμε ότι όπως υπάρχει άκτιστη και θεία φύση, έτσι άκτιστη είναι και η θεία θέληση και η ενέργεια, σύμφωνα με τους Πατέρες. Αυτοί μαζί με τον Θωμά Ακυνάτη και τους Λατίνους λένε ότι η θεία θέληση είναι ίδια με την ουσία, ενώ η θεία ενέργεια είναι κτιστή. Ακόμη και αν ονομάζετο θεότητα, είτε θείον και άϋλον φως, είτε Πνεύμα Άγιο, είτε κάτι άλλο, υποστηρίζουν ότι είναι κτιστή η θεότητα και το κτιστό το θείο φως και το κτιστό το Άγιο Πνεύμα, έτσι πρεσβεύουν τα πονηρά αυτά κτίσματα.

Εμείς ούτε δεχόμασθε ότι οι Άγιοι απολαμβάνουν την ετοιμασμένη για αυτούς βασιλεία και τα απόρρητα αγαθά, ούτε ότι οι αμαρτωλοί έχουν ήδη πέσει στην γέεννα της κολάσεως, αλλά δεχόμασθε ότι και οι δύο θα λάβουν τον κλήρο τους και αυτό θα γίνει εν καιρώ στο μέλλον μετά την ανάσταση και την κρίση. Αυτοί όμως μαζί με τους Λατίνους λένε ότι οι Άγιοι αμέσως μετά θάνατον ήδη απολαμβάνουν όσα τους αξίζουν, και οι άλλοι, στην ενδιάμεση κατάσταση, αυτοί δηλαδή που πέθαναν εν μετανοία βρίσκονται στο καθαρτήριο πυρ που είναι διαφορετικό από το πυρ της γεέννης, για να καθαρισθούν, λένε, οι ψυχές μετά θάνατον, και αυτοί μαζί με τους δικαίους ν αποκατασταθούν στην βασιλεία του Θεού. Αυτό περιλαμβάνεται και στον ενωτικό τους όρο (της Φλωρεντίας). Εμείς αποστρεφόμαστε τα ιουδαϊκά άζυμα υπακούοντας σε όσα οι Απόστολοι διατάσσουν. Αυτοί στον ίδο ενωτικό όρο, θεωρούν ότι τα άζυμα που χρησιμοποιούν οι Λατίνοι στην λειτουργία είναι σώμα Χριστού. Εμείς λέμε ότι με τρόπον αθέμιτο και παράνομο και εναντίον των αγίων Πατέρων έγινε η προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, αυτοί όμως ορίζουν ότι αυτή έγινε κατά θεμιτό και δικαιολογημένο τρόπο. Τόσο πού γνωρίζουν την αλήθεια και συμφωνούν με τους εαυτούς τους. Εμείς όμως, τον Πάπα θεωρούμε ως ένα των Πατριαρχών και τούτο εάν βεβαίως είναι ορθόδοξος, αυτοί όμως αποφαίνονται πολύ σεμνά (σαφές το ειρωνικό σχόλιο του Αγίου Μάρκου) ως βικάριον, αντιπρόσωπον του Χριστού και πατέρα και διδάσκαλο όλων των χριστιανών. Μακάρι να γίνονταν ευτυχέστεροι του πατέρα τους (του Πάπα), αλλά ως προς τα άλλα είναι όμοιοι. Διότι και εκείνος δεν ευτυχεί, έχοντας τον αντίπαπα επιεικώς να τον ενοχλεί. Και αυτοί τον άγιο πατέρα μιμούνται αλλά δεν ανέχονται τον διδάσκαλο.

Αποφεύγετε λοιπόν, αδελφοί μου, αυτούς και την κοινωνία μαζί τους. «διότι αυτοί είναι τέτοιου είδους ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι μετασχηματιζόμενοι σε αποστόλους Χριστού. Και δεν είναι αξιοθαύμαστο, γιατί και ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλη υπόθεση εάν και οι υπηρέτες αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ότι δήθεν υπηρετούν την δικαιοσύνη, το τέλος τους όμως θα είναι αντάξιο των έργων τους» (Β’ Κορ. 11, 13-15). Και πάλι σε άλλο σημείο ο ίδιος απόστολος λέγει γι’ αυτούς: «τέτοιοι άνθρωποι δεν δουλεύουν για τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν, αλλά για την δική τους κοιλιά και μέσω της χριστολογίας (μιλώντας δηλαδή για τον Χριστό) και της ευλογίας εξαπατούν τις καρδιές των άκακων, ωστόσο το στέρεο θεμέλιο έχει τεθεί έχοντας την σφραγίδα αυτήν (του Χριστού). «Εάν κάποιος σας κηρύττει ευαγγέλιο διαφορετικό από αυτό που παραλάβατε, και αν ακόμη είναι άγγελος εξ ουρανού ανάθεμα σε αυτόν» (Γαλ. 1, 8-9). Βλέπετε ότι προφητικώς λέγει το «και να ακόμη άγγελος εξ ουρανού», για να μην προβάλλει κανείς την υπεροχή του Πάπα. Και ο ηγαπημένος μαθητής του κυρίου, ο Ιωάννης λέγει: «εάν κάποιος έρχεται σε σας και δεν σας φέρει την αυτήν διδασκαλία, να μην τον βάζετε στο σπίτι σας και ούτε χαίρετε να μην του λέτε. Γιατί αυτός που του απευθύνει χαιρετισμό, του λέγει χαίρετε γίνεται συγκοινωνός με τα πονηρά έργα αυτού» (Β’ Ιω. 10-11). Σε αυτά λοιπόν που έχουν καθορισθεί για σας από τους Αποστόλους, στέκεστε κρατώντας τις παραδόσεις που παραλάβατε, και τις γραπτές και τις άγραφες, για να μην οδηγηθείτε μαζί με αυτούς στην πλάνη πραγμάτων που δεν έχουν θεσμοθετηθεί, και ξεπέσετε από το δικό σας στήριγμα. Αιρετικοί είναι επομένως και ως αιρετικούς τους αποκόψαμε.

Γιατί λοιπόν χρίουμε με Μύρο όσους προσέρχονται σε μας από αυτους (τους αιρετικούς); γιατί λέγει ο 7ος κανόνας της Β’ Οικουμενικής Συνόδου: «τους προσερχομένους στην ορθοδοξία και στην μερίδα τν σωζομένων από τους αιρετικούς προερχομένους τους δεχόμαστε σύμφωνα με την διατεταγμένη ακολουθία και συνήθεια. Τους Αρειανούς και Μακεδονιανούς και Σαββατιανούς και Ναυατιανούς τους αυτοπροσδιοριζομένους ως καθαρούς και τους Αριστερούς και τους δεκατετταρτιστές και τους Απολλιναριστές δεχόμαστε, εάν δώσουν λίβελλο (έγγραφή αποκήρυξη των κακοδοξιών) και αναθεματίσουν κάθε αίρεση που δεν πιστεύει όπως η Αγία του Θεού Καθολική (Οικουμενική και Ορθόδοξη) και Αποστολική Εκκλησία. Τους σφραγίζουμε, δηλαδή τους χρίουμε πρώτα με το άγιο Μύρο, στο μέτωπο και τους οφθαλμούς και την μύτη και το στόμα και τα αυτιά και σφραγίζοντάς τους λέμε σφραγίς δωρεάς πνεύματος αγίου...». Βλέπεις λοιπόν με ποιους συγκαταλλέγουμε τους Λατίνους που προσέρχονται σε μας; αν αυτοί είναι όλοι αιρετικοί, φανερό ότι και εκείνοι είναι αιρετικοί.

Και τι γράφει ο σοφώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος ο Βαλσαμών, στις απαντήσεις του προς τον Μάρκο τον αγιώτατο πατριάρχην Αλεξανδρείας γι’ αυτούς; στην ερώτηση: «αιχμάλωτοι Λατίνοι και άλλοι, παρουσιάζονται στις καθολικές (ορθόδοξες) Εκκλησίες μας, και ζητούν να μεταλάβουν των τιμίων δώρων, εάν λοιπόν αυτό επιτρέπεται, ζητούμε να μάθουμε», απαντά: «όποιος δεν είμαι μαζί μου είανι εναντίον μου, και όποιος δεν συνάζει μαζί μου σκορπίζει. Επειδή λοιπόν πριν από πολλά χρόνια απεσχίσθη η δυτική Εκκλησία (το περιώνυμο άθροισμα της Ρώμης εννοούμε), η οποία αποσχίσθηκε από τα υπόλοιπα τέσσερα Πατριαρχεία ως προς τις συνήθειες, τα έθη και τα δόγματα της καθολικής Εκκλησίας που είναι ξένα προς τα ορθόδοξα, γι’ αυτό λοιπόν, ούτε ο Πάπας μνημονεύεται στις θείες ιεροτελεστίες και στην κοινή αναφορά των Πατριαρχών (στα δίπτυχα), ούτε οφείλει κανένα λατινικό γένος να αγιάζεται με τα θεία και άχραντα μυστήρια από χέρι ιερατικό, εάν πρώτα δεν συγκατατίεται να απέχει από τα λατινικά δόγματα και συνήθειες και να κατηχηθεί σύμφωνα με τους κανόνες και να εξισωθεί με τους ορθοδόξους». Ακούτε; αποσχίσθησαν, όχι μόνον σε έθιμα και συνήθεις, αλλά και σε δόγματα ξένα προς την Εκκλησία, κατά πάντα αιρετικά και ότι πρέπει σύμφωνα με τους κανόνες να κατηχηθούν και να αξιωθούν να είναι ορθόδοξοι. Εάν κατηχηθούν, είναι φανερό ότι και με το Άγιο Μύρο θα χρισθούν. Από πού αυτοί ξαφνικά εμφανίσθηκαν σε μας να είανι ορθόδοξοι, αυτοί που για τόσες πολλές διδασκαλίες κρίθηκαν ως αιρετικοί; ποιος αυτούς με τόση ευκολία τους έκανε ορθοδόξους; το χρυσάφι αν ήθελε θα έλεγε την αλήθεια και όσα κερδίσατε. Μάλλον ούτε εκείνους έκανε ορθοδόξους, και σας σας έκανε ομοίους με εκείνοςυ και σας οδήγησε στην ίδια αιρετική μοίρα.

Αλλά, λένε, ότι αν επινοούσαμε κάποια μεσότητα στα δόγματα, με αυτήν την μεσότητα θα ενωθούμε με εκείνους και αυτούς θα τους έχουμε μαζί μας, χωρίς να αναγκαζόμαστε να λέμε τίποτε ενάντια στα ειωθότα και παραδεδομένα. Αυτό είναι εκείνο, που πολλούς εξ αρχής εξαπάτησε και τους έπεισε να ακολουθούν αυτά που οδηγούν στον γκρεμό της δυσσεβείας, διότι πίστευσαν ότι υπάρχει κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στις δύο δοξασίες, όπως ακριβώς συμβαίνει μεταξύ δύο αντιθέτων, και έτσι αυτομόλησαν, πήγαν με την θέλησή τους, στο κακό. Αλλά ενδέχεται να βρεθεί κάποια λέξη ενδιάμεση μεταξύ δύο δοξασιών που να σημαίνει και για τις δύο το ίδιο νόημα. Όμως είναι αδύνατον να υπάρξει μέση δοξασία (διδασκαλία) για δύο δοξασίες για το ίδιο πράγμα. Ειδάλως θα είναι κάτι ενδιάμεσο στην αλήθεια και το ψεύδος και στην κατάφαση και την άρνηση, αλλά δεν υπάρχει για όλα είτε η κατάφαση είτε η άρνηση; εάν λοιπόν είναι αληθές το λατινικό δόγμα, η εκπόρευση και εκ του Υιού, άρα είναι ψεύτικο το δικό μας δόγμα της εκπορεύσεως εκ του Πατρός μόνον. Εάν όμως το δικό μας είναι αληθές, τότε το δικό τους θα είναι ψευδές. Τι λοιπόν ενδιάμεσο μπορεί να υπάρξει σε αυτά; τίποτε. Εκτός εάν λοιπόν μία λέξη που να κοιτάζει και προς τις δύο δοξασίες, σαν να επρόκειτο για κάποιον κόθορνο, αυτή λοιπόν θα μας ενώσει; και τι θα κάνουμε όταν εξετάζουμε ο ένας τον άλλον για τα νοήματα και τις διδασκαλίες; είναι δυνατόν και τους δύο μας να τους αποκαλέσει κανείς ορθοδόξους, όταν φρονούν και πιστεύουν τα αντίθετα; εγώ δεν το νομίζω. Εσύ που όλα τα καταφέρνεις και όλα με ευκολία τα επονομάζεις, αν ήθελες να ξέρεις, κοίταξε να μάθεις από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο τι γράφει για την μεσότητα: άκουσε.

«η εικόνα που βλέπει προς όλους τους παραπορευομένους και προς κάθε κατεύθυνση, ο κόθορνος που ταιριάζει και στα δύο πόδια, αυτή που σκορπίζει στον άνεμο τα άχυρα, έλαβε εξουσία (δύναμη) από την νεοκαταγραφείσα κακουργία (ανοσιουργία) και την επινόηση κατά της αλήθειας. Γιατί ήταν το πρόσχημα να φαίνεται όμοιο και σύμφωνα με τις γραφές της ευσεβείας, και εννοούμε την τότε επινοηθείσα μεσότητα». Και για την σύνοδο που ανακάλυψε την μεσότητα λέγει: «είτε πρόκειται για τον πύργο της Χαλάνης ο οποίος καλώς διεμέρισε (χώρισε) τις γλώσσες, όπως ώφειλε (άξιζε) να συμβεί σε αυτές, γιατί για κακό έγινε αυτή η συμφωνία, είτε πρόκειται για το συνέδριο του Καϊάφα στο οποίο ο Χριστός καταδικάστηκε, είτε για κάτι άλλο παρόμοιο, έτσι πρέπει να ονομαστεί εκείνη η σύνοδος που ανέτρεψε και ανακάτεψε και επέφερε σύγχιση στα πάντα. Διότι με το να καταλύσει το ευσεβές (ορθόδοξο) δόγμα το παλαιό και την ομοτιμία των Προσώπων της Αγίας Τριάδος, με το να χαράξει γραμμή και να θέλει με μηχανουργίες να κλονίσει το ομοούσιον (Πατρός και Υιού), άνοιξε την θύρα στην ασέβεια με τα γραφόμενα και τα λεγόμενα περί μεσότητος, και εκείνοι αποδείχθησαν σοφοί στο να κάνουν το κακό, το καλό όμως δεν ήξεραν να το κάνουν» (Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγοι 21, 22, εις τον Μ. Αθανάσιον, PG 35, 1106C-1108A).

Αυτά λοιπόν για μας είναι αρκετά όσον αφορά την μεσότητα, διότι δεν υπάρχει μεσότητα που να έχει γίνει αποδεκτή ή να έχει αποδειχθεί ικανοποιητικά. Μακάρι ο παντοδύναμος της Εκκλησίας να καταστήσει εκείνους που αναζητούν τα παρόμοια να καταλάβουν ότι είναι ασέβεια και να αναγνωρίσουν την δική τους πλάνη, να μας απαλλάξει από τα πονηρά αυτά ζιζάνια και σαν καθαρό και εύχρηστο σιτάρι να μας συνάξει στις αποθήκες του. Εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ώ πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με την επικεφαλής της
Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Ισλανδίας κ. Agnes M. Sigurðardóttir

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεὸς,

O Ἐφέσου Μάρκος

Τὴν κάτωθι ἐπιστολὴ ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος.

Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341.

Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444!

Πρὸς τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους,

Οσιότατε ἱερομόναχε καὶ καθηγούμενε τῆς Σεβασμίας καὶ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, Ἁγίου Ὅρους, εὔχομαι στὸν Θεὸ νὰ διατηρεῖ τὴν μεγάλη ἁγιοσύνη σου μὲ ὑγεία σωματική, γιὰ νὰ καταρτίζεις, στηρίζεις καὶ ὠφελεῖς τὶς ψυχὲς ποὺ καθοδηγεῖς καὶ γιὰ δική μου εὐφροσύνη καὶ χαρά.

Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἅγιες εὐχές σου, ζοῦμε καὶ ἐμεῖς μέχρι στιγμῆς. Ξεκινώντας νὰ ἔλθω σὲ σᾶς, νόμιζα ὅτι ἀνέβαινα στὸν οὐρανό, ἀφοῦ προσδοκοῦσα νὰ συναντήσω ἀνθρώπους ποὺ ἂν καὶ ἔχουν σῶμα ἐπιθυμοῦν νὰ κατορθώσουν τὴν ἀγγελικὴ ζωή· ἀνθρώπους ποὺ φανερώνουν μέσα στὸν κόσμο τὴν ὑπερκόσμια φιλοσοφία· ἀνθρώπους ποὺ συνεχῶς στὸ στόμα τοὺς ἔχουν τὶς ὑμνολογίες, τὶς ψαλμωδίες καὶ τὶς εὐχαριστίες πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κρατώντας στὰ χέρια τοὺς τὰ κοφτερὰ μαχαίρια τῆς θεωρίας καὶ τῆς πράξεως, πολεμοῦν τὰ πάθη.

Ὁ Ἑωσφόρος ὅμως, ποὺ γκρεμίστηκε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ πάντοτε μᾶς μισεῖ, ἐμπόδισε τὴν πορεία μας. Καὶ δὲν συνέβη κάτι ἀξιοθαύμαστο, ποὺ ἐμπόδισε ἐμένα τὸν ἐλεεινὸ καὶ ἀνάξιο, ἀφοῦ τὸ ἴδιο ἔκανε στὸν μακάριο Παῦλο, τὸν ἥλιο τῆς οἰκουμένης, ποὺ ὅπως λέει πολλὲς φορὲς θέλησα νὰ ἔρθω σὲ σᾶς, καὶ μία καὶ δύο φορὲς καὶ μὲ ἐμπόδισε ὁ σατανᾶς. Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνον τὸν ἐμπόδισε, δὲν θὰ στεροῦσε καὶ ἀπὸ μένα, ἐκεῖνο ποῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός;

Ἔχουμε τὴν ἐλπίδα καὶ πιστεύουμε στὶς δικές σας προσευχὲς ὅτι ἴσως δοῦμε τὰ ἀγαπημένα καὶ τίμια πρόσωπά σας, καὶ ἂν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μείνουμε μαζί σας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἂν ὅμως συμβεῖ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε, ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ γι’ αὐτὸ τὸν Θεὸ γιατί…. στὸν ἀγώνα μας κατὰ τῆς ἁμαρτίας δὲν ἀντιμετωπίσαμε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας.

Μεγάλη δὲ παρηγοριὰ βρήκαμε ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σας ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, τοῦ τιμιότατου ἐκκλησιάρχη, τοῦ μεγάλου οἰκονόμου καὶ τῶν ὑπολοίπων, τοὺς ὁποίους εἴδαμε ὡς ἔμψυχες εἰκόνες τῆς δικῆς σας ἀγάπης καὶ εὐλάβειας. Πολλὲς φορὲς μᾶς φιλοξένησαν, μᾶς ἀνέπαυσαν καὶ μᾶς παρηγόρησαν. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δώσει τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ τοὺς ἀξίζει γιὰ τοὺς κόπους καὶ τὴν ἀγάπη τους.

Σας παρακαλῶ στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀνάμεσα σας διαιρέσεις, ὥστε νὰ φυλάσσετε μὲ ἀκρίβεια τὴν ἀληθινὴ καὶ πατροπαράδοτη πίστη μας, ποὺ παραλάβαμε, χωρὶς προσθῆκες ἢ ἀφαιρέσεις.

Στὴν πίστη ποὺ ἔχουμε μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν λείπει τίποτε, οὔτε ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ κάποια σύνοδο ἢ ἀπόφαση δογματικὴ γιὰ νὰ μάθουμε κάτι τὸ καινούριο ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε παιδιὰ καὶ μαθητὲς πατέρων ποὺ διακρίθηκαν στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους.

Αὐτὸ εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ πίστη μας, ἡ καλὴ κληρονομιὰ τῶν πατέρων μας.

Μὲ αὐτὴν ἐλπίζουμε νὰ παρουσιαστοῦμε στὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβουμε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χωρὶς αὐτὴ δὲν γνωρίζω ποιὰ δίκαιη κρίση θὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση. Ὅποιος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπ’ αὐτὴν καὶ νὰ μᾶς διδάξει ἄλλη, εἴτε εἶναι ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἃς εἶναι ἀνάθεμα, καὶ ἃς σβηστεῖ ἀπὸ τὴ θεία καὶ ἀνθρώπινη μνήμη.

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεός, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ ἴδιος καὶ οἱ μαθητές του. Σᾶς παρακαλῶ, λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, νὰ προσέχετε ὅσους δημιουργοῦν διχόνοιες καὶ σύγχυση καὶ διδάσκουν πράγματα ἀντίθετα μὲ ὅσα ἔχετε μάθει.

Τέτοιους ἀνθρώπους νὰ τοὺς ἀποφεύγετε, γιατί δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ τὰ συμφέροντά τους, ἐξυπηρετώντας τοὺς ἀφελεῖς μὲ ἠθικολογίες καὶ ψευτοευλάβειες. Τὸ σταθερὸ θεμέλιό τῆς πίστεως ὄμως ἔχει αὐτὴ τὴ βάση.

Νὰ ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, αὐτοὺς ποὺ εἰσηγοῦνται καὶ πιστεύουν τὶς καινούριες διδασκαλίες τῶν λατινοφρόνων, καὶ ἑνωμένοι μεταξὺ σας μὲ τὴν ἀγάπη σὲ ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα, μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ ἕνα φρόνημα, νὰ εἶστε συνδεδεμένοι μὲ τὴν μοναδικὴ κεφαλή μας, τὸν Χριστό.

Οὔτε πάλι εἶναι δίκαιο, μὲ μάταιες ὑποψίες γιὰ τοὺς ἀδελφούς, νὰ διαπληκτίζεστε συνεχῶς καὶ νὰ δείχνετε τὸν χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση ζῆλο, γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ὅτι ἐκδηλώνουμε τὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἐριστικότητά μας μὲ πρόφαση τὴν πίστη.

Γιατί κανένα δὲν θὰ ὠφελήσει ἡ ὀρθὴ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκείνην νὰ ἔχετε καὶ συνεχῶς νὰ ἔχετε, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, καὶ μὲ αὐτὲς νὰ παρουσιαστεῖτε στὸν Θεό, φωτεινοὶ σὰν τὸν ἥλιο στὴν Βασιλεία τοῦ Πατέρα σας, ἂν καὶ ἐγὼ γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης σᾶς ὑπενθύμισα αὐτὰ τὰ λίγα.

Προσεύχομαι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου νὰ περάσω τὸ ὑπόλοιπό τῆς ζωῆς μου σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσω, ἀφοῦ φυλάξω σταθερὴ τὴν καλὴ ὁμολογία μέχρι τέλους, νὰ βρεθῶ στὸν ἴδιο τόπο μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εὐαρέστησαν τὸν Θεό.

Σ’ ὅλους τους ἁγίους πατέρες καὶ ἀδελφούς μου βάζω μετάνοια· ἰδιαιτέρως δὲ πρὶν ἀπὸ ὅλους, στὸν ὀσιότατο προηγούμενο καὶ πνευματικὸ πατέρα Γεννάδιο, τὸν ὁποῖον ἐξαιρετικὰ παρακαλῶ νὰ προσεύχεται γιὰ μένα τὸν ἀδύνατο στὶς ἅγιες δεήσεις του πρὸς τὸν Θεό.

Οἱ ἅγιες προσευχές σας νὰ εἶναι μαζί μου.

O Ἐφέσου Μάρκος.

Τὴν ἐπιστολή, ποὺ παραθέσαμε πιὸ πάνω σε μετάφραση -τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Χριστοδούλου, θεολόγου- ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341. Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444. Σ’ αὐτὴν ἐκφράζει τὴν ἀπόφασή του νὰ μονάσει στὴν Μονή, πράγμα ποὺ δὲν ἔγινε, ἀφοῦ τὸν ἐμπόδισε, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, «ὁ πεσῶν ἐξ οὐρανοῦ Ἑωσφόρος». Τοὺς Βατοπαιδινοὺς πατέρες γνώρισε σὲ κάποιο μετόχι τῆς Μονῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπὸ τοὺς ὁποίους φιλοξενήθηκε, βρῆκε ἀνάπαυση καὶ παρηγοριὰ ὅπως ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του. Στὸ τέλος ἀναφέρεται στὸν Προηγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ὁποίου ἐπικαλεῖται τὶς προσευχές.

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Μάρκου Ευγενικού Πατησίων (κείμενο 1ο, κείμενο 2ο , Κείμενο 3ο ), Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας

Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς Ἐπίσκοπος Ἐφέσου αναιδείχθει σε φλογερό υπέρμαχο και ακράδαντο στύλο της αμωμήτου ορθοδόξου πίστεως, θεόπνευστος, και πανευκλεής ιεράρχης της Εφέσου.

Είναι κοινή διαπίστωση, μα και λυπηρά δυστυχώς, στις ημέρες μας αντιστραφήκανε οι όροι. Οι όροι της λογικής, της τάξεως και της ευπρέπειας.

Ισως ο τίτλος θεωρηθεί και ισοπεδωτικός και προσβλητικός, όμως είναι αδύνατον να συλλάβει ο νους κανονικού ανθρώπου αυτά που συμβαίνουν, τις απίστευτες αθλιότητες στις οποίες προβαίνουν οι πολιτικοί και την απάθεια με την οποία τους παρακολουθούν οι πολίτες. Αναφέρομαι στην αθλιότητα που είναι σε εξέλιξη, αφού βγάλαμε στο σφυρί την Ιστορία και την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Γιατί πρέπει να γνωρίζουν οι μεταπράτες τις Ιστορίας μας ότι χωρίς αυτήν θα πάψουν να υφίστανται και η Ελλάδα και ο Ελληνισμός.

Κάτι απίθανοι τύποι, που παριστάνουν τους πολιτικούς, έβγαλαν στο σφυρί το όνομα και την Ιστορία της Μακεδονίας.
Το παρασκήνιο ξεκίνησε στην Ουάσινγκτον και συνεχίστηκε στην Αθήνα και στα Σκόπια, όμως στο προσκήνιο τον… χορό άνοιξε ο Ελληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε στο Βελιγράδι, όπου βρισκόταν για ανεπίσημη επίσκεψη:
«Ισως το 2018 να είναι ένα έτος όπου θα μπορούμε να έχουμε μια θετική εξέλιξη σε ένα χρόνιο πρόβλημα, αν η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων αποφασίσει να κάνει ουσιαστικά βήματα προς τα εμπρός. Αν σταματήσει μια, κατά την άποψή μου, αχρείαστη ρητορική ότι αποτελούν τους μοναδικούς απογόνους των Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Αμέσως μετά, λες και υπάρχει κάποιος τρίτος συντονιστής στο παρασκήνιο, τη σκυτάλη πήρε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ με μια πανομοιότυπη δήλωση: «Αφήνω στην άκρη τις αξιώσεις της χώρας, σύμφωνα με τις οποίες είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Ιστορία δεν ανήκει μόνο σε εμάς, αλλά και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες».

Καταλάβατε, πολίτες της Ελλάδας, αυτής της ένδοξης χώρας; Ο πρωθυπουργός μας κύριος Τσίπρας δωρίζει τη μισή Ιστορία της Μακεδονίας και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων μάς κάνει τη χάρη και μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε κι εμείς κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ιστορίας της Μακεδονίας, μαζί με τα Σκόπια αλλά και άλλες χώρες!

Δεν μπορεί, κάτι πρέπει να έχουν κάνει στους πολιτικούς μας - και δεν είναι μόνο ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς. Αυτοί, ως κληρονόμοι των αγώνων του ΚΚΕ, δίνουν ευχαρίστως τη Μακεδονία - το δείχνουν, άλλωστε! Ομως, όλοι οι άλλοι, με πρώτο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, θεματοφύλακα του Εθνους, τι κάνουν; Απολύτως τίποτα. Εξευτελίζουν την έννοια της πολιτικής, της πατρίδας και του ίδιου του Ελληνισμού.

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του εξευτελισμού, φτάσαμε στο σημείο να υπερασπίζονται τη Μακεδονία ξένοι καθηγητές, τη στιγμή που την έβγαλαν στο παζάρι ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εξωτερικών και σχεδόν το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Ο καθηγητής Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Μπέρκλεϊ Στίβεν Μίλερ δηλώνει ότι «τα Σκόπια πρέπει να ονομαστούν Παιονία. Η αρχαία Παιονία ήταν μέρος του βασιλείου της Μακεδονίας, όπως ήταν η Ιωνία, η Συρία... Μπορεί έτσι να ήταν προσωρινά “Μακεδόνες” οι κάτοικοι την περίοδο του μακεδονικού βασιλείου, αλλά η περιοχή εκείνη δεν ήταν ποτέ Μακεδονία».

Η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ δηλώνει για το θέμα: «Ναι, οι Μακεδόνες εισέβαλαν και κατέκτησαν τα Σκόπια, αλλά ο Αλέξανδρος κατέκτησε και το Ιράν και το Αφγανιστάν. Καμία από αυτές τις δύο χώρες δεν ισχυρίζεται ότι αυτό τους κάνει Μακεδόνες». Και συμπληρώνει: «Η Αμφίπολη είναι στη Μακεδονία, η Βεργίνα είναι στη Μακεδονία και η Μακεδονία είναι στην Ελλάδα. Το να υποστηρίζεις το αντίθετο είναι τόσο γελοίο όσο το να υποστηρίζεις ότι ο Ιησούς πήγε στην Αμερική…»

Τέλος, όταν δημιουργούσε ο Στάλιν το τεχνητό «μακεδονικό έθνος», το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (1944) έλεγε για το θέμα: «Η κυβέρνηση αυτή θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού “κράτους”, μακεδονικής “πατρίδας” και μακεδονικής “εθνικής συνείδησης” αβάσιμη προπαγάνδα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με κάποια εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, και διακρίνουμε στις προσπάθειες αυτές κεκαλυμμένες επιθετικές διαθέσεις κατά της Ελλάδος». Κλείνουμε με τον Κίρο Γκλιγκόροφ, πρόεδρο των Σκοπίων, ο οποίος δήλωνε το 1992: «Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και τον Μέγα Αλέξανδρο».

Με βάση όλα τα παραπάνω, με τι θράσος οι πολιτικοί ξεπουλούν τη Μακεδονία και με τι απάθεια εμείς οι πολίτες τούς το επιτρέπουμε; Αν τελικά γίνει το ξεπούλημα, η Ελλάδα θα είναι μια «αιχμάλωτη» χώρα, που θα εκβιάζεται αενάως τους επόμενους αιώνες από τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες θα χρησιμοποιούν τα Σκόπια σαν μαριονέτα. Η εθνική ζημιά που προκαλούν οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη από το πολιτικό και το ηθικό ύψος τους.

Να μην τους το επιτρέψουμε!

Πηγή: Δημοκρατία

Πρώτος επίσημος εορτασμός του Αγίου Γεωργίου του Φουστανελά στην Προεδρική Φρουρά.

Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιου Παυλόπουλου πραγματοποιήθηκε σήμερα ο πρώτος επίσημος εορτασμός του Αγίου Γεωργίου του Φουστανελά στην Προεδρική Φρουρά.

Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευαν ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης και ο Διευθυντής του ιδιαιτέρου γραφείου του Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε την ακολουθία της καθιέρωσης του εικονοστασίου – προσκυνηταρίου του Αγίου Γεωργίου. Στην συνέχεια κάνοντας μία ιστορική αναδρομή στον τρόπο που χτίζονταν οι ναοί από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια και φθάνοντας μέχρι σήμερα εξήρε το εκκλησιαστικό ήθος και την παράδοση που ήταν ορατά ακόμη και στον τρόπο που οικοδομούνταν οι ναοί όσο μικροί κι αν ήταν:

«Στον άνθρωπο δεν είναι τόσο ουσιαστικό το εξωτερικό, αυτό που φαίνεται, αλλά αυτό που κρύβεται εσωτερικά»

Σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος και αναφέρθηκε στα εκκλησάκια και στις μονές επί τουρκοκρατίας, αλλά και στην ενδυμασία της εποχής τονίζοντας πως:

«η φουστανέλα είναι ένα σύμβολο του αγώνα και της απόκτησης της ελευθερίας».

Εξέφρασε, επίσης, τη συγκίνησή του για την σημερινή ημέρα που αφιερώνεται ένα προσκυνητάριο του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις στην Προεδρική Φρουρά δηλώνοντας πως αυτό μας δίνει εσωτερική δύναμη. Συνεχάρη όσους συνέλαβαν την ιδέα και όσους συνέβαλλαν στην δημιουργία του και ευχήθηκε ο λαός να συνεχίσει να δείχνει αυτό που θέλει και αυτό για το οποίο αγωνίζεται.

Κατόπιν ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τόνισε πως η σημερινή ημέρα εκπέμπει πολλά μηνύματα:

«Μηνύματα που αφορούν και τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και το Έθνος μας. Είπατε Μακαριώτατε, ότι ο τρίτος πυλώνας του Ευρωπαϊκού μας Πολιτισμού, η Χριστιανική Διδασκαλία, είναι εκείνη που καθιέρωσε την αρχή σύμφωνα με την οποία οφείλουμε να πράττουμε όχι τόσο αυτό που μας επιβάλλεται, αλλά πολύ περισσότερο εκείνο, το οποίο πραγματικά πιστεύουμε, εκείνο που πραγματικά έχουμε κάνει συνείδηση. Και το λέω αυτό γιατί οφείλω να διευκρινίσω πως η επιλογή του Προστάτη της Προεδρικής Φρουράς, του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, δεν οφείλεται μόνο στην ευζωνική του περιβολή. Αυτό είναι το ένα. Και θα ΄λεγα μάλιστα, χρησιμοποιώντας τα δικά σας λόγια, ότι είναι η «εξωτερική πλευρά». Ο λόγος, ο βαθύτερος λόγος, είναι το ίδιο το παράδειγμα του Νεομάρτυρος του Αγίου Γεωργίου που, όποιος εντρυφήσει στον τρόπο του μαρτυρίου του, αντιλαμβάνεται ότι συμβολίζει την αφοσίωση του ανθρώπου στο πιστεύω του. Ο Νεομάρτυς Άγιος Γεώργιος μαρτύρησε ακριβώς επειδή δεν δέχθηκε να αλλάξει το πιστεύω του, δεν δέχθηκε να απαρνηθεί την πίστη του. Τούτο για την Προεδρική Φρουρά έχει τεράστια σημασία, γιατί δείχνει αυτό που πάντοτε η Προεδρική Φρουρά, από τότε που συστάθηκε ως σήμερα, πράττει.»

(Πηγή: Emvolos NEWS - ΕΙΔΗΣΕΙΣ)

Πηγή: (Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος, Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης), ecclesia.gr

Ἀπό τήν διαφωτιστικήν καί ἀξιόλογον προσφοράν τοῦ ἀειμνήστου ἀγωνιστοῦ Κληρικοῦ πατρός Χαραλάμπους Βασιλοπούλου: «Ο Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα», βιβλίον ἰδιαίτερα ἐπίκαιρον εἰς τάς πονηράς ἠμέρας μας. Φιλοξενούμε μόνον τήν εἰσαγωγήν καί τό τελευταῖον Κεφάλαιον τοῦ βιβλίου πρός ἐνημέρωσιν καί ἀφύπνισιν καί τῶν εὐσεβῶν.

Ἡ ἐπαγρύπνηση χρέος ὅλων μας, κληρικῶν καί λαϊκῶν

«Από εμάς τους φρουρούς θα ζητήσει ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίο του Οικουμενισμού…»

Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Γης, όλοι οι Επίσκοποι και Ποιμένες και Ιερείς και Θεολόγοι, όλος ο πιστός Λαός, σύσσωμη η Ορθοδοξία, είναι ανάγκη ν’ αντισταθούν γενναίως στα σχέδια του Οικουμενισμού.

Έχουμε ταχθεί όλοι, Κληρικοί και λαϊκοί, από τον Θεό, ακοίμητοι φρουροί και σκοποί άγρυπνοι για την φύλαξη του πολυτιμότερου θησαυρού της ανθρωπότητας: της Αλήθειας, την οποία έφερε στον κόσμο ο Θεός. Πρέπει ν’ αντισταθούμε για να μη χάσουμε τον θησαυρό της Ορθοδόξου Πίστεως, που μας ενεπιστεύθη ο Κύριος.

Έχουμε ταχθεί από τον Θεό να προφυλάξουμε αμόλυντη την Ορθοδοξία. Να την υπερασπίσουμε με πάσα θυσία από τον πολυμήχανο σκοτεινό Οικουμενισμό. Από εμάς άλλωστε τους φρουρούς θα ζητήσει ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίο του Οικουμενισμού.

Ο κάθε πιστός Ορθόδοξος είναι και ένας φρουρός της Ορθοδόξου Πίστεως και δεν πρέπει να την αφήσει να του την πάρουν από τα χέρια του οι εχθροί του Χριστού.

Γράφει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ:

«Ο σκοπός εάν ίδη την ρομφαίαν ερχομένην και μη σημάνη τη σάλπιγγι και ο λαός μη φυλάξηται και ελθούσα η ρομφαία λάβη εξ αυτών ψυχήν… και το αίμα εκ χειρός του σκοπού εκζητήσω» (Ιεζεκ. Λγ΄ 6,7)

Δηλαδή, εάν ο φρουρός δει τον εχθρό να πλησιάζει με το ξίφος απειλητικό και δεν σαλπίσει συναγερμό, ώστε ο λαός να προφυλαχθεί και να λάβει τα μέτρα του και εάν φονεύσει ο εχθρός έναν…, το αίμα εκείνου του θύματος, δηλαδή την ευθύνη για το θάνατό του, θα την ζητήσω από τον φρουρό, παραγγέλλει ο Κύριος διά του Προφήτου Ιεζεκιήλ.

Ο κάθε Ορθόδοξος είναι ταγμένος φρουρός. Είναι σκοπός και πρέπει να επισημαίνει τον κίνδυνο, να σαλπίζει για να ξυπνήσει τον ανύποπτο λαό. Είναι έγκλημα μεγάλο να βλέπεις τον εχθρό να μπαίνει στον λαό τον Ορθόδοξο με το ξίφος της αιρέσεως, προτεταγμένο και να μη προειδοποιείς… Θα λογοδοτήσεις γι’ αυτό ενώπιον του Θεού.

Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας. Οι εχθροί έχουν ήδη μπει στο στρατόπεδο του Χριστού και προσηλυτίζουν αλύπητα. Γίνονται σφαγιαστές ψυχών και οδηγούν, όχι μία ψυχή, αλλά πολλές στο άντρο του Αντιχρίστου, στην απώλεια…

Ας κηρύξουμε οι πάντες πνευματικό συναγερμό. Πανορθόδοξο αντίσταση, στα ύπουλα σχέδια του Οικουμενισμού, αλλά και γενική επαγρύπνηση, διότι ο εχθρός του καιρού μας, ο Οικουμενισμός, έχει ύπουλα κρυμμένο το δολοφονικό ξίφος και περνάει δίπλα μας με χαμόγελα και ψεύτικες εκδηλώσεις αγάπης.

Για να διατηρήσουμε σώα και αβλαβή την πίστη μας από την δολοφονική μάχαιρα των εχθρών του Χριστού πρέπει να απομαρυνόμεθα από κάθε ύπουλη ένωση…

Τί είναι Οίκουμενισμός

Καί τώρα θά έρωτήσης, άναγνώστα, τί είναι ό Οικουμενισμός; Ποιό είναι τό «πιστεύω» τού Οίκουμενισμού; Πού στηρίζεται; Ποίοι κρύβονται πίσω του; Τί έπιδιώκει καί τί μέσα χρησιμοποιεί;Στά σοβαρά αύτά έρωτήματα θά σού δοθή άπάντησις, διά τού παρόντος βιβλίου.

Θά πρέπει όμως, προηγουμένως καί άπό τήν άρχή, νά ξεκαθαρίσωμε κάπως τά πράγματα, ώστε νά γνωρίζης περί τίνος άκριβώς πρόκειται. Πρέπει νά βρίσκεσαι άπό τήν άρχή στό κέντρο Τού νοήματος τού μεγάλου τούτου ζητήματος, ώστε νά μπορέσης εύκολα νά παρακολουθήσης έπειτα, βήμα πρός βήμα, όλες τις συγκλονιστικές άποκαλύψεις τού όλεθρίου σκοπού, πού έπιδιώκει καί τών καταχθονίων καί σατανικών μέσων, πού χρησιμοποιεί ό Οίκουμενισμός.

‘Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον τού Διεθνούς Σιωνισμού καί έχει ώς μοναδικόν σκοπόν τήν πολιτικήν Καί θρησκευτικήν Κατάκτησιν τής Οίκουμένης! Στά μάτια όμως τού Κόσμου φαίνεται, ότι ό Οίκουμενισμός είναι Κίνημα παγκόσμιον, διά τήν πολιτικήν, οίκονομικήν καί τήν θρησκευτικήν ένωσιν τής άνθρωπότητος.

‘Εκ πρώτης, βεβαίως, όψεως, διά τούς άγνοούντας τά πράγματα, ό σκοπός αύτός τής ένώσεως τής άνθρωπότητος φαίνεται καλός καί ώφέλιμος. Καί τούτο, διότι στόν Οίκουμενισμό έπιφανειακά κυριαρχεί τό σύνθημα τής ειρήνης, πού τό λαχταρούν όλοι. Κυριαρχεί τό σύνθημα τής ένότητος, Πού τό θέλουν οι πάντες.

Μιλούν άκόμη κατά κόρον γιά άγάπη. Καί Ποιός δέν τήν Θέλει τήν άγάπη! ‘Αλλά ή άγάπη τού Οίκουμενισμού είναι άπάτη. Δέν ξεκινά άπό τόν πόνο γιά τόν συνάνθρωπο, όπως τόν έδίδαξε ό Χριστός, άλλά άπό τό μϊσος, τήν ίποκρισία καί τό ψέμμα, διά τήν ύποταγήν τών πάντων.

Γι’ αύτό, ένώ άκοῦμε νά μιλούν γιά ένότητα, γιά εΙρήνη, γιά άγάπη, γιά συνεργασία οικονομική καί κοινό νόμισμα, έν τούτοις βλέπομε άπό τήν άλλη μεριά τήν έντασι, τήν όξυνσι, τήν καλλιέργεια διαφορών, διενέξεων καί μίσους. Παρατηρούμε διπλωματική δραστηριότητα γιά τήν καταβαράθρωσι καί έξαφάνισι τών μικρών καί άδυνάτων Κρατών.

‘Αλλά δέν θά έπεκταθούμε έδώ περισσότερο, γιά τήν σατανική άλυσίδα τών σκοτεινών δυνάμεων, πού προπαρασκευάζουν μυστικά τήν καταστροφή τών ‘Εθνών καί Ιδιαίτερα τών ‘Ορθοδόξων Χριστιανικών Κρατών. αύτό άς τό έξετάσουν άλλοι άρμοδιώτεροι καί άς λάβουν τά μέτρα τους. εμέϊς, έδώ, Θά σταθούμε μόνον στόν Θρησκευτικό Οίκουμενισμό.

Τί είναι ό σημερινός θρησκευτικός Οίκουμενισμός!

‘Ο θρησκευτικός Οίκουμενισμός τής σήμερον είναι Κίνησις, διά τήν ένωσιν τών αίρετικών Όμολογιών τής Δύσεως μετά τής ‘Ορθοδοξίας κατ’ άρχάς καί εΙς δεύτερον στάδιον διά τήν ένωσιν όλων τών θρησκειών εις ένα τερατώδες κατσκεύασμα, εΙς μίαν Πανθρησκείαν. Τελικόν όμως σκοπόν έχε νά έξαφανίση, μέσα σ’ αύτό τό χωνευτήρι, τόν Χριστιανισμόν καί ιδίως τήν Όρθοδοξίαν, πού κατέχει τήν Άλήθειαν. Σκοπεύει δέ εις τήν τελική φάσι τού σκοτεινού του σχεδίου νά άντικαταστήση τήν λατρεία τού ένός Θεού, μέ τήν λατρεία τού Σατανά!

Αύτό φαίνεται έκ πρώτης όψεως άπίστευτο. Καί όμως, αύτό κυρίως έπιδιώκει ό πολυδαίδαλος μηχανισμός τής Οικουμενικής Κινήσεως, διά τήν δραστηριότητα τής όποιας τόσον συχνά άκούμε στις ήμέρες μας νά γίνεται λόγος.‘Ο Οίκουμενισμός, όπως άποδεικνῦεται άπό στοιχεϊα σοβαρά καί άδιάσειστα, πού θά διαβάσης, άναγνώστα, στή συνέχεια, εΙναι ένα σατανικό κατασκεύασμα τών σκοτεινών Δυνάμεων. Είναι μιά μεγάλη, φοβερή καί τρομερή αίρεσις ή μάλλον παναίρεσις. Είναι μία σύνθεσις θρησκειών, φιλοσοφιών καί παραδόσεων σέ μιά τραγελαφική ένότητα.

Είναι μία δολία πλάνη, καταστρωμένη μέ σατανικό σχέδιο, ή δποία ύποστηρίζει, ότι πουθενά δέν ύπάρχει ή μοναδική, ή άπόλυτος, ή ένιαία ‘Αλήθεια. Ούτε καί στήν ‘Ορθοδοξία!

“Ετσι ό Οίκουμενισμός καταντά ένα τέρας, πού καταβροχθίζει τά πάντα. Καταντά ένα καμίνι, πού προσπαθέϊ νά χωνέψη καί συγκεράση όλες τίς θρησκεϊες. Είναι ένας νεώτερος αίρετικός Συγκρητισμός, πού ύπόσχεται νά λύση όλα Τά Προβλήματα! ‘Ο δέ Θεός γιά τόν Οίκουμενισμό, εΙναι ένας άόριστος Θεός, πού δέχεται έξ ίσου τήν λατρείαν όλων τών θρησκειών.

Γιά τόν Οίκουμενισμό δέν ύπάρχει προσωπικός Θεός. ‘Ο Οίκουμενισμός δέν πιστεύει τίποτε, άλλά καί τίποτε δέν άπορρίπτει στό άνακάτεμα καί στή νέα σύνθεσι τής θρησκείας, τήν όποίαν έπιδιώκει νά κατασκευάση. Δέν ύπάρχουν γιά τόν Οικουμενισμό Θρησκείες καί Πατρίδες. Μέ τρόπο έπιδέξιο καί δήθεν γιά λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα τό σύνθημα: «Κάτω τά σύνορα!!».
“Ολα, λοιπόν συνθλίβονται, άφομοιώνονται καί έξαφανίζονται στό άβυσσαλέο στόμα τού Οίκουμενισμού.

‘Ο Οίκουμενισμός είναι μιά φοβερή λαίλαψ, πού προετοιμάζεται νά ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, τήν «Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Έκκλησίαν» τού Χριστού. Είναι άγριος τυφών τών δυνάμεων τού σκότους, πού συγκεντρώνει τήν καταστροφική του μανία έναντίον κυρίως τής ‘Ορθοδοξίας, μέ τόν σκοτεινό του πόθο νά τήν έκμηδενίση καί νά τήν άφανίση.

Καί τούτο, διότι γνωρίζει, ότι μόνη ή ‘Ορθοδοξία κρατέϊ άνόθευτη τήν ‘Αλήθεια καί Μόνη αύτή μπορει νά σώση τόν άνθρωπο. «Τις πέτρες τίς πετούν στις καρυδιές, πού έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ό Κολοκοτρώνης.

“Ετσι καί ό Οικουμενισμός χτυπα τήν ‘Ορθοδοξία, διότι αύτή έχει άξια, κατέχει τόν θησαυρόν τής ‘Αληθείας.

‘Αλλά, ένώ είναι τόσον τρομερά τά σχέδια τού Οίκουμενισμού, έν τούτοις τά κρύβει έπιμελέστατα κάτω άπό ένα άριστοτεχνικό μανδύα άθωότητος. “Ολα προχωρούν μέ μελέτη, μέ σύστημα, μέ όργάνωσι.

‘Ο Οίκουμενισμός, σήμερα, είναι ή έξέλιξις τού φοβερούσχεδίου τών όργάνων τού Σατανά στό πιό κρίσιμο σημείο.Μέ τόν Οίκουμενισμό, χτυπούν σήμερα, μέ ολας των τάς δυνάμεις, τήν ‘Εκκλησία τού Χριστού σί άσπονδοι καί δόλιοι έχθροί της. Σκοτεινές δυνάμεις καί άόρατα έπιτελεία έχουν συγκεντρώσει τά πυρά τους στό σκοπό αύτό. Πόλεμος γίνεται. Καί πόλεμος μεγάλος, πού δυστυχώς οί πολλοί δέν τόν έχουν κάν πάρει είδησι.

“Ολοι οί έχθροί τού Χριστού, ένωμένοι κάτω άπό ένα άόρατο έπιτελείο, πού κρύβεται Πίσω άπό ώραίες λέξεις, σοβαροφανείς όργανισμούς καί ένωτικά συνθήματα άπάτης, δουλεύουν ήμέρα καί νύχτα, γιά νά άφανίσουν τήν Άγίαν Του Έκκλησία, νά νοθεύσουν τήν ‘Αλήθεια, πού μάς άπεκάλυψε ό Θεάνθρωπος καί νά ματαιώσουν έτσι τήν σωτηρία τού άνθρώπου,νά βάλουν δέ στή θέσι τού Χριστού, ώς άρχηγό τού κόσμου,τόν διάβολο «ώστε ατόν εις τόν Ναόν τού Θεού ώς Θεόν καθίσαι άποδεικνύντα έαυτόν, ότι έστί Θεός» (Β’ Θεσ. β’ 4).

Αι δυνάμεις τού σκότους έθεσαν τελευταίως σέ ένέργεια όλα τά μέσα, γιά νά μπορέσουν νά ξεθεμελιώσουν τήν Έκκλησία τού Χριστού. Γενική, λοιπόν, έπίθεσι έπιχειρούν έναντίον τής ‘Εκκλησίας έφ’ όλων τών μετώπων κάτω άπό τήν άθώα έπωνυμία τού Οίκουμενισμού.

‘Ο Οίκουμενισμός, μέ λίγα λόγια, είναι ένα καταχθόνιον παγκόσμιον Κίνημα πολιτικόν καί θρησκευτικόν, μέ σκοπόν τήν υποταγήν τής άνθρωπότητος κάτω άπό μίαν παγκόσμιον Κυβέρνησιν... καί τήν ένωσιν όλων τών Θρησκειών εις μίαν Πανθρησκείαν, ώστε νά έξαφανισθή ό Χριστιανισμός, νά έξαφανισθή ή σώζουσα Όρθόδοξος πίστις καί νά λατρεύεται στό τέλος, άντί τού άληθινού Θεού, ό Σατανάς!

Τό καθήκον τών Έλλήνων

Τί πρέπει νά κάνωμε τώρα έμεϊς οΙ “Ελληνες έναντίον αύτών τών ζοφερών σχεδίων τού Οίκουμενισμού; Εχομε Ιερό καθήκον καί έπιτακτική ύποχρέωσι νά κρατήσωμε άκηλίδωτη τήν Όρθόδοξον Πίστιν μας άπό τούς πνιγηρούς άνέμους τών Οίκουμενιστών. ‘Εχομε Ιερό χρέος νά άγωνισθούμε ύπέρ τής ‘Εκκλησίας μας. Διότι δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνάμε, ότι ή ‘Ορθοδοξία είναι τό κέντρον καί ή ούσία της δυνάμεως τού ‘Ελληνικού ‘Εθνους. ‘Η ‘Ορθοδοξία είναι ή Πανίσχυρη σπονδυλική στήλη τού Γένους μας.

Τό Έλληνικόν ‘Έθνος μέ τήν ‘Ορθοδοξία έμεγαλούργησε,έθριάμβευσε καί έφθασε στόν κολοφώνα τής δόξης. Μέ τήν πίστι στήν ‘Ορθόδοξο ‘Εκκλησία καί μέ τήν δύναμί της άποτίναξε βαρβαρικούς ζυγούς, συνέτριψε ύπερφιάλους, σκληρούς τυράννους καί άπέκτησε τόν ζείδωρο τής ‘Ελευθερίας άνεμο.

‘Ισχύς, δύναμις καί κραταίωμα τής Φυλής μας εΙναι ή Άγία μας ‘Εκκλησία. Μέ αύτήν ζή ό Λαός μας. Μέ αύτήν άναπνέει καί γιγαντούται. Δέν θά ύπήρχε σήμερα τό ‘Ελληνικό ‘Εθνος, έάν δέν ήταν βαθειά ριζωμένο στήν άσάλευτη Όρθοδοξία. ‘Εάν όμως άπομακρυνθή άπό τούς κρουνούς τής θείας δυνάμεώς της, θά άφανισθή...

Στόν άφανισμό αύτό μάς όδηγεί ό σημερινός Οίκουμενισμός, ό όποιος προσπαθει νά άποκόψη τις ρίζες τής Φυλής μας άπό τήν Ζωοδότειρα ‘Ορθοδοξία.

Τό πρώτο, λοιπόν, καθήκον ήμών τών ‘Ελλήνων είναι ν’ άντιτάξωμε πείσμονα άντίστασι στόν θανάσιμον τούτον έχθρόν. Καθήκον όλων μας είναι νά άρνηθούμε τήν είδωλολατρεία, πού εισάγει ό Οίκουμενισμός. Νά μήν έπιτρέψωμε στούς προσηλυτιστάς έχθρούς τής πίστεώς μας νά καταδολιεύουν τήν θρησκευτική καί έθνική μας ένότητα. Καθήκον μέγα καί εύθύνη μοναδική έχομε, νά διαδώσωμε παντού τήν Όρθοδοξία. Καλούμεθα, σήμερα, ν’ άναλάβωμε τήν έκπλήρωσι τής υψίστης άποστολής μας, πού είναι νά φέρωμε τό άληθές μήνυμα τής έν Χριστώ άπολυτρώσεως καί άποκαλύψεως στήν σύγχρονη άνθρωπότητα.

Νά γίνωμε φωτοδότες τού άνεσπέρου φωτός τού Κυρίου σ’ έκείνους πού.έχουν έγκλωβισθή στό έρεβος τής αίρέσεως καί σ’ όλους όσους δηλητηριάζει ή Λερναία “Υδρα τού Οίκουμενισμού.

Πρέπει, έμεϊς σί “Ελληνες, νά έχωμε πάντα στό νού μας, ότι ή Θεία Πρόνοια μάς διάλεξε γιά αύτήν τήν Οίκουμενική άποστολή, τής έπανόδου στήν ‘Ορθοδοξία τών άποσχισθέντων έξ Αυτής. Καί άλλοίμονό μας άν, άντί αύτού, αύτοκτονήσωμε μέσα στήν άθεία τού σημερινού Οικουμενισμού! Τό καθήκον τών ‘Ελλήνων είναι νά διαφυλάξουν τήν θεία, τήν μεγάλη, τήν ‘Ιερή Παρακαταθήκη τής Παραδόσεως, άμίαντη, άφθαρτη, άπαραχάρακτη. Κάθε Όρθόδοξος “Ελλην καλείται νά προτάξη τήν άδάμαστη καί άκαταγώνιστη δύναμι τής πίστεώς μας έναντίον τών ύπούλων έχθρών τής ‘Ορθοδοξίας, οι όποίοι μάχονται νά διαστρέψουν τήν ‘Αλήθεια τής Έκκλησίας μας. Κάθε “Ελλην καλείται νά προασπίση τήν πίστιν του, άγωνιζόμενος έναντίον έκείνων, Πού έπιδιώκουν τήν κατάλυσι καί τήν κατάργησι τής ‘Ιεράς Παραδόσεως καί τού Δόγματος τής ‘Αγίας μας ‘Εκκλησίας, μέ αίτιολογικά δόλια καί πλημμυρισμένα άπό άμαρτία.

“Ολοι οι “Ελληνες καλούνται νά όρθώσουν άνάστημα έναντίον έκείνων, πού έπιδιώκουν τήν κατάργησι τών ‘Ιερών Κανόνων έν όνόματι μιάς άμαρτωλής άνακαινίσεως καί άναγεννήσεως τής ‘Εκκλησίας. Οι ‘Ορθόδοξοι Χριστιανοί τής Πατρίδος μας καλούνται νά βροντοφωνάζουν όχι! στούς δολιοφθορείς τής άγιας μας Πίστεως καί τής Πατρίδος, ώ όποίοι συνεργάζονται μέ τόν χριστιανομάχο Οίκουμενισμό. Καθήκον ήμών τών ‘Ελλήνων είναι νά ζούμε μέσα στήν ζωογόνο Πνοή τής ‘Ορθοδοξίας, σύμφωνα μέ τόν Νόμον τού Θεού, χωρίς νά ξεφεύγουμε, ούτε κεραία άπό τά άπαραχάρακτα όρια τής ‘Εκκλησίας. Νά καταγγέλωμε άκόμη τούς έχθρούς τής ‘Εκκλησίας. Νά έπισημαίνωμε τις φθοροποιές ξενοκίνητες δυνάμεις τού σκότους, άρνούμενοι διάλογο μέ τόν άθεο Οίκουμενισμό.

Καί όταν θά παλεύωμε γιά τήν πίστι μας έναντίον Σιωνιστών, Μασώνων, Χιλιαστών, Παπικών, Προτεσταντών, άθέων νά ένθυμούμεθα μέ Ιερό ρίγος, ότι τό “Αγιον καί Ίερόν Εύαγγέλιον έγράφη εις τήν ‘Ελληνική γλώσσα. Αι Οίκουμενικαί Σύνοδοι συνεκροτήθησαν όλες σέ έλληνικό έδαφος καί τά Δόγματα διετυπώθησαν Έλληνιστί.

Νά ένθυμούμεθα, ότι τό Έλληνικόν “Εθνος έδωσε γιγάντια άναστήματα πίστεως: “Ελληνες ήσαν οί μεγάλοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τής Οίκουμένης. “Ελληνες ήσαν σί περισσότεροι “Αγιοι Μάρτυρες, ‘Οσιοι, ‘Ομολογηταί καί έγκρατευταί.

Ή ‘Ελλάς έκράτησε άνόθευτη τήν ‘Ιερά Παράδοσι καί τήν ‘Ορθοδοξία. Τό Έλληνικόν “Εθνος έστειλε τούς Ίεραποστόλους στήν ‘Ανατολή, στήν Δύσι, στό Νότο καί στό Βορρά καί διέδωσε τήν Πίστιν τού Χριστού στήν ‘Ασία, στήν Εύρώπη καί στήν ‘Αφρική. Μετελαμπάδευσε τό Φώς τού Χριστού στους Σλαύους τού Βορρά. Δέν ύπάρχει μεγαλυτέρα δύναμις, γιά τό ‘Ελληνικό “Εθνος, άπό τήν εύλογία αύτή τού Θεού.Διά τούτο πάς “Ελλην πρέπει νά έπαγρυπνή καί νά μάχεται μέ όλας του τάς δυνάμεις, γιά τήν ‘Ορθοδοξία. Νά κτυπά άνελέητα τις ύπουλες προπαγάνδες καί τίς αίρέσεις, πού φέκαρουν διαιρέσεις καί διχασμόν τού ‘Εθνους.

Προσοχή προπαντός άπό τούς καταχθονίους Οικουμενιόλια στάς. Οι Οικουμενισταί είναι έχθροί τής Πατρίδος, χειρότεροι άπό κάθε άλλον έχθρόν καί θά πρέπει νά τεθούν έκτός Νόμου τώρα, προτού, αύριον, νά είναι άργά. Διότι, τό τονίζομεν, χάνοντας τήν Άγίαν Όρθοδοξίαν μας δέν είναι δυνατόν νά ύπάρξωμε πλέον ούτε ώς “Εθνος Έλληνικόν, ούτε ώς Λαός ‘Ελληνικός.

Σύσσωμοι οι ‘Ορθόδοξοι Χριστιανοί διακηρύττομε τήν πίστι μας εΙς τήν Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν Έκκλησίαν. Δηλούμεν δέ μέ ιερή συγκίνησι, ότι τήν άγιωτάτήν την τού Χριστού Έκκλησίαν μας θά κρατήσωμε άμετακίνητη καί τήν Όρθόδοξον Πίστι άπαραχάρακτη, όπως μάς τήν παρέδωσεν ό Κύριος καί οΙ ‘Απόστολοι. Θά μείνωμε μέχρι θανάτου σταθεροί στήν ‘Εκκλησία τού Χριστού, τής όποίας «καί πύλαι ‘Αδου ού κατισχύσουσιν» (Ματθ. ΙΣΤ’ 18). Δέν θά άφήσωμε τήν ‘Ορθοδοξία μας νά τήν βεβηλώση ό έπάρατος Οίκουμενισμός. Βροντοφωνούμε δέ πρός όλας τάς κατευθύνσεις, όιωνι- πως οι Πατέρες μας:

Αύτη η Πίστις τών ‘Αποστόλων.

Αῦτη ή Πίστις τών Πατέρων.

Αῦτη ή Πίστις τών ‘Ορθοδόξων.

Αύτη ή Πίστις τήν Οίκουμένην έστήριξεν.

Πηγή: (ἀπό τό βιβλίον «‘Ο Οίκουμενισμός χωρίς μάσκα», έκδοσις Ε’, ‘Αθήναι 1988), Ακτίνες