Η Ρεβέκκα Κίσλινγκ είναι δικηγόρος και ιδρύτρια του οργανισμού «Conceived in rape», ο οποίος αγωνίζεται για τo δικαίωμα στη ζωή των παιδιών που συνελήφθησαν μετά από βιασμό της μητέρας τους.
Παραθέτουμε παρακάτω κάποιες προσωπικές της σκέψεις, όπως έχουν αναρτηθεί στην προσωπική της ιστοσελίδα.
Είναι όντως αξιοθαύμαστο το τι μπορεί να κάνει η στενομυαλιά, όταν ασχολούμαστε με αυτό το θέμα – όπως υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε στη νομική σχολή – και σκεφτείτε για το ποιά πραγματικότητα μας απασχολεί. Για το ότι υπάρχουν ζωές που δεν υφίστανται σήμερα επειδή έχουν εκτρωθεί.
Είναι σαν το παλιό ρητό: «Αν ένα δέντρο πέσει στο δάσος, και κανείς δεν είναι γύρω για να το ακούσει, κάνει καθόλου θόρυβο;». Λοιπόν, ναι! Και αν ένα μωρό εκτρωθεί και κανένας άλλος δεν είναι γύρω για να το μάθει, έχει σημασία; Η απάντηση είναι ναι! Η ζωή του έχει σημασία. Η ζωή μου έχει σημασία. Η ζωή σας έχει σημασία και μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας πει διαφορετικά! Ο κόσμος είναι διαφορετικός, επειδή ήταν παράνομο για τη φυσική μου μητέρα να με κάνει έκτρωση τότε. Η ζωή σας είναι διαφορετική, γιατί δεν θα μπόρεσε τότε νομίμως να με σκοτώσει, έτσι κάθεστε και διαβάζεται τα λόγια μου σήμερα! Αλλά δεν χρειάζεται να επηρεάζετε κάποιο κοινό για να έχει αξία η ζωή σας. Υπάρχουν πολλά που στερούμαστε σήμερα, λόγω των γενεών που έχουν σκοτωθεί με έκτρωση.
Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα που έχω μάθει είναι ότι ο βιαστής δεν είναι ο δημιουργός μου, όπως μερικοί άνθρωποι προσπάθησαν να με κάνουν να πιστέψω. Η αξία μου και η ταυτότητά μου δεν ορίζονται με τις λέξεις «προϊόν βιασμού», αλλά με τον ορισμό «Το παιδί του Θεού»! Το ψαλτήριο αναφέρει: «Αν και ο πατέρας μου και η μητέρα με εγκαταλείψουν, ο Κύριος θα με δεχθεί».
Ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα άξιο μομφής στην υιοθεσία. Μαθαίνουμε στην Καινή Διαθήκη ότι γινόμαστε παιδιά του Θεού υιοθετούμενοι μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από αυτό και μόνο συνειδητοποιούμε πως για τον Θεό η υιοθεσία έχει μεγάλη αξία προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει ως εικόνα της αγάπης Του για μας!
Το πιο σημαντικό, που έχω μάθει, και που θα μπορέσω να διδάξω στα παιδιά μου και ήδη το διδάσκω στους άλλους, είναι ότι η αξία μας δεν βασίζεται στις συνθήκες της σύλληψής μας, στους γονείς, στα αδέρφια, στο σύντροφό μας, στο σπίτι, στα ρούχα μας, την εμφάνισή μας, το IQ μας, τους βαθμούς του σχολείου, τα αποτελέσματα των διαγωνισμών, τα χρήματα, την περιοχή που μένουμε, τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες μας ή τις ικανότητες ή τις αναπηρίες μας , αυτά όλα είναι ψέματα που διαιωνίζονται στην κοινωνία μας.
Αυτά όλα είναι που οι περισσότεροι ομιλητές λένε στο ακροατήριό τους, για να τους εμψυχώσουν, ότι δηλαδή εάν μπορούσαν απλά να κάνουν κάτι από αυτά για τον εαυτό τους προκειμένου να ανταποκριθούν στο συγκεκριμένο κοινωνικό πρότυπο, τότε κι αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν «κάποιος». Η αλήθεια όμως είναι ότι κανείς δεν μπορεί ποτέ να ανταποκριθεί σε όλα αυτά τα γελοία πρότυπα, και πολλοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αργά ή γρήγορα, και λοιπόν τί; Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν είναι «κάποιος» ή ότι είναι «ένα τίποτα»; Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να αποδείξετε την αξία σας σε κανέναν και αν πραγματικά θέλετε να μάθετε ποια είναι η αξία σας, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κοιτάξετε στο Σταυρό, γιατί αυτή είναι η τιμή που καταβλήθηκε για τη ζωή σας! Αυτή είναι η άπειρη αξία που έδωσε ο Θεός στη ζωή σας!
Ο Χριστός κρίνει ότι Του είστε πολύτιμοι, και το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Δεν θα μου συμπαρασταθείτε λοιπόν στον αγώνα μου για την επιβεβαίωση της αξίας και των άλλων τόσο μέσα από τις ομιλίες μου όσο και μέσα από την δραστηριότητά μου; Για όσους από εσάς θα λέγατε: «Λοιπόν, δεν πιστεύω στο Θεό και δεν πιστεύω στη Βίβλο, γι’ αυτό είμαι “pro choice”», παρακαλώ να διαβάσετε το δοκίμιό μου: «Το Δικαίωμα του Αγέννητου του Παιδιού να μή σκοτωθεί άδικα – μια προσέγγιση του δικαιώματός του από την φιλοσοφική πλευρά». Σας διαβεβαιώνω ότι αξίζει τον κόπο σας.
Για τη ζωή,
Ρεβέκκα
Πηγή: Rebecca Kiessling, Αφήστε με να ζήσω
Πού οφείλεται το ότι η ψυχή του ανθρώπου λέει πολλές φορές μέσα της κάποιους λογισμούς και λόγους αισχρούς και ακάθαρτους και βρωμερούς, χωρίς να το θέλει και χωρίς να έχει πρόθεση; Συχνά μάλιστα λέει και κάποια λόγια άθεα και βλάσφημα εναντίον του Θεού του ίδιου, αλλά και των αγίων μυστηρίων, στη διάρκεια των ακολουθιών και των προσευχών και της θείας κοινωνίας, σε σημείο που πολλές φορές μερικοί, από την αθυμία και την απόγνωση που τους προξενούν αυτά τα άθεα και βλάσφημα λόγια, δεν θεωρούν πλέον τον εαυτό τους χριστιανό. Άλλοι πάλι σκέφτηκαν ακόμη και να σκοτωθούν, πιστεύοντας ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει ότι, όποιος βλασφημεί το άγιο Πνεύμα, δεν θα συγχωρηθεί ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε στη μέλλουσα (Ματθ. 12:31-32).
Στους πολλούς ο λογισμός αυτού του είδους παρουσιάζεται εξαιτίας της υπερηφάνειάς τους, καθώς ο Θεός επιτρέπει στον σατανά να τους πειράζει, για να ταπεινωθούν και να έρθουν σε μετάνοια αποβάλλοντας την υψηλοφροσύνη. Σε άλλους όμως, που είναι ευλαβείς και αγαπούν τον Θεό, οφείλεται στον φθόνο των δαιμόνων. Γι’ αυτό και μερικοί όσιοι και ενάρετοι ασκητές που ζουν στην έρημο πέφτουν σε αυτόν τον λογισμό. Το χειρότερο μάλιστα σε τούτο τον πόλεμο είναι το ότι κανένας από όσους πειράζονται από αυτόν δεν τολμά να πει φανερά τον λογισμό σε ανθρώπινη ακοή, νομίζοντας ότι κανείς άλλος άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει τέτοιους σιχαμερούς και βλάσφημους λογισμούς.
Όποια άλλη δηλαδή αμαρτία και να έχει κάνει κάποιος, παίρνει θάρρος και την εξομολογείται στον συνάνθρωπό του, αυτόν όμως τον λογισμό ποτέ. Αντίθετα, μόλις τον σκεφτεί ο άνθρωπος, νομίζει ότι αμέσως ή θα ανοίξει από κάτω του η γη να τον καταπιεί ή θα πέσει φωτιά από τον ουρανό να τον κάψει. Γι’ αυτό και εξαιτίας του μερικοί λιώνουν και μαραζώνουν από την υπερβολική λύπη και απόγνωση.
Ορισμένοι μάλιστα έλιωσαν τα σώματά τους με σκληρή άσκηση και κάθε είδους κακουχίες, ελπίζοντας να ελευθερωθούν από αυτόν τον λογισμό, αλλά δεν κατάφεραν να απαλλαγούν. Γιατί ο πειρασμός αυτός δεν έρχεται με τη θέληση του ανθρώπου αλλά αθέλητα, και οφείλεται αποκλειστικά σε δαιμονική ενέργεια, γι’ αυτό και κάθε πιστός είναι ακατάκριτος και ανένοχος γι’ αυτόν.
Πώς δηλαδή είναι δυνατόν εμείς, τον ίδιο Θεό, και να τον προσκυνούμε και να τον βλασφημούμε; Ακόμη και οι ειδωλολάτρες δεν βλασφημούν τους θεούς που λατρεύουν. Πολύ περισσότερο εμείς δεν θα βλασφημήσουμε τον Κύριο που μας έπλασε και προνοεί για εμάς, τον οποίο προσκυνούμε και δοξάζουμε, τον οποίο επικαλούμαστε, τον οποίο αναγνωρίζουμε και ομολογούμε ως μοναδικό Θεό και Κύριό μας, τον οποίο λατρεύουμε με το σώμα και το πνεύμα μας και στεκόμαστε αδιάκοπα κοντά του· για τον οποίο απαρνηθήκαμε σπίτια και πατρίδες και πατέρες και μητέρες και αδέλφια και συγγενείς και φίλους και γυναίκες και παιδιά, ακόμη και το ίδιο μας το σώμα, και σταυρώσαμε τον εαυτό μας ως προς όλες τις ηδονές και τις απολαύσεις και τις ευχαριστήσεις με προθυμία και πολλή χαρά, και υποφέρουμε την κακουχία, την ξενιτεία, τη φτώχεια και τις άλλες δοκιμασίες, είτε από τους δαίμονες είτε από τους ανθρώπους που πολεμούν την αλήθεια και μας καταδιώκουν και μας κακολογούν και μας προξενούν αμέτρητα δεινά· και αυτά δεν τα θεωρούμε θλίψεις και λύπες αλλά μάλλον ανέσεις και απολαύσεις, λόγω της αγάπης μας προς τον Κύριο, για τον οποίο ακόμη και αν ήταν να πεθάνουμε πολλές φορές, θα χαιρόμασταν και θα το δεχόμασταν με πολλή ευχαρίστηση.
Πώς λοιπόν τον μοναδικό Θεό μας, τον οποίο έτσι αγαπούμε και λατρεύουμε, θα θελήσουμε ταυτόχρονα να τον υβρίζουμε και να τον βλασφημούμε; Αυτό είναι εντελώς αδύνατο και απαράδεκτο. Επομένως, η αιτία του πειρασμού αυτού δεν προέρχεται από εμάς αλλά από την ενέργεια του δαίμονα. Γιατί αν προερχόταν από εμάς, τότε θα λέγαμε τα λόγια αυτά και με το στόμα· τώρα όμως προτιμούμε μάλλον να καούμε στη φωτιά, παρά να προφέρουμε τέτοιες βλασφημίες.
Επίσης πρέπει να σκεφτούμε και το εξής. Κάθε αμαρτία εξαρτάται από εμάς και φτάνουμε σε αυτήν θεληματικά, υπακούοντας στα πάθη μας. Καθώς δηλαδή δεχόμαστε τους κακούς λογισμούς με τη θέλησή μας, ανακινούμε τα πάθη, και στη συνέχεια τα πάθη μάς παρασύρουν σε πράξεις. Ωστόσο, αν θέλουμε να αντισταθούμε στους λογισμούς και να τους διώξουμε από εμάς, μπορούμε να το κάνουμε, με τη βοήθεια του Θεού, χρησιμοποιώντας εναντίον τους τη συνεχή προσευχή και τα άλλα φάρμακα κατά της κακίας.
Αυτόν όμως τον καταστροφέα, τον λογισμό δηλαδή της βλασφημίας, ακόμη και αν θέλουμε πάρα πολύ να τον αποβάλουμε και προσευχόμαστε στον Θεό εναντίον του και υποβαλλόμαστε σε κάθε λογής άσκηση και κακουχία, δεν μπορούμε να τον διώξουμε από εμάς, για τον λόγο βέβαια ότι είναι εντελώς ξένος προς εμάς και αθέλητος και οφείλεται αποκλειστικά στην ενέργεια του σατανά. Γι’ αυτό και είμαστε ακατηγόρητοι και ακατάκριτοι από τον Θεό.
Ο Θεός θα μας ζητήσει λόγο μόνο για τα θεληματικά πάθη και για τους λογισμούς που μπορούμε να εμποδίσουμε και δεν τους εμποδίζουμε, και όχι για όσους μας έρχονται χωρίς να θέλουμε. Γιατί ο δαίμονας, καθώς είναι πνεύμα, λέει αόρατος τα άθεα αυτά λόγια στα αυτιά της άυλης ψυχής μας, χωρίς εκείνη να θέλει· αυτό το κάνει κυρίως όταν στεκόμαστε στην προσευχή ή γονατίζουμε μπροστά στον Θεό και ζητούμε τη βοήθειά του εναντίον αυτών των λογισμών. Πολλές φορές μάλιστα ο σιχαμερός δαίμονας το κάνει αυτό στη διάρκεια της ακολουθίας ή κατά τη μετάληψη των φρικτών μυστηρίων, επειδή θέλει να μας απομακρύνει και να μας εμποδίσει από τη στροφή μας προς τον Θεό και από τη ζωοποιό μετάληψη.
Εμείς λοιπόν, τώρα που μάθαμε τον δόλο του πονηρού, ας μην υπολογίζουμε καθόλου αυτόν τον πειρασμό, αλλά μόλις αρχίζει ο δαίμονας να λέει τέτοια μέσα μας, να του λέμε: «Η κακία σου να ξαναγυρίσει επάνω στο κεφάλι σου, πονηρέ και ακάθαρτε δαίμονα, και η βλασφημία σου να πέσει επάνω στο μέτωπό σου. Γιατί εγώ προσκυνώ τον Κύριο, τον Θεό μου, και αυτόν μόνο θα λατρεύω όλες τις μέρες της ζωής μου. Εσύ όμως, γι’ αυτή τη βλασφημία σου, θα τιμωρηθείς ακόμη πιο αυστηρά, επειδή αποστάτησες από τον Θεό και επιπλέον τολμάς να τον βλασφημείς».
Με αυτόν τον τρόπο, και όχι με κάποιον άλλο, μπορεί κανείς να νικήσει τον δαίμονα της βλασφημίας.
Πηγή: (Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Γ’, Υπόθεση Λ’ (30), σελ. 227. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2006), Κοινωνία Ορθοδοξίας, Η άλλη όψη
Η αθεΐα στο παρελθόν ήταν μικρής έκτασης και αφανής, κατά τον αμέσως προηγούμενο όμως αιώνα γιγαντώθηκε στη μορφή και την όψη, έχοντας ηγέτες και υποστηρικτές και πολλούς άλλους, ιδιαίτερα όμως τον αθεότατο Βολταίρο.
Οι σοφοί διακρίνουν δύο μορφές αθεΐας, δηλαδή αθέων γιά νά άκριβολογοϋμε, τους «αποφατικούς» (αρνητικούς) και τους «θετικούς». Αποφατικούς ονομάζουν εκείνους τους αθέους που απορρίπτουν κάθε έννοια θεότητας· και, μολονότι κάποιοι φιλόσοφοι θεωρούν ότι η ιδέα του Θεού είναι έμφυτη στον άνθρωπο, ο Άγγλος Λοκ εναντιώθηκε στην πεποίθηση αυτή, αποδεικνύοντας με πολλά επιχειρήματα ότι αληθεύει το Αριστοτελικό αξίωμα που λέει ότι «ουδέν τω νω, ο μη πρότερον εν τη αισθήσει»: δεν υπάρχει τίποτα στη διάνοια, αν προηγουμένως δεν υποπέσει στις αισθήσεις.
Οι άθεοι που ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία, λοιπόν, λέγονται «αποφατικοί», επειδή έχουν ως δεδομένο και ως προϋπόθεση να εμφανίζονται ως άνθρωποι που δεν αποδέχονται καθόλου την έννοια του Θεού.
Από την άλλη, ονομάζονται «θετικοί» οι άθεοι εκείνοι που αποδέχονται κάποιο είδος Θεότητας, πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, στρεφόμενοι όμως εναντίον του και μη αποκαλώντας καν Θεό αυτήν την υπέρτατη δύναμη. Ο δε Απόστολος Παύλος, επικρίνει τους παλαιούς ειδωλολάτρες, όχι επειδή αρνούνταν την ύπαρξη του Θεού, όπως κάνουν οι σημερινοί άθεοι, αλλά επειδή, ενώ αναγνώριζαν την ύπαρξή Του και ομολογούσαν ότι είναι Θεός, δεν Τον δόξασαν ούτε Τον ευχαρίστησαν σαν Θεό. Αλλά έδωσαν το φοβερό όνομα του Θεού στα άψυχα και αναίσθητα κτίσματα και «ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα» (Ρωμ. Α’, 25). Ξύλον γαρ έκοψε εκ του δρυμού τέκτων, ου το ήμισυ κατέκαυσεν εν πυρί το δε λοιπόν εποίησεν εις θεόν γλυπτόν και προσκυνεί και προσεύχεται λέγων· εξελού με, ότι θεός μου ει συ (Ησ. ΜΔ’, 14-17): έκοψε ένα κομμάτι ξύλο από το δάσος ο ξυλουργός, από το οποίο το μισό το έκαψε στη φωτιά και το υπόλοιπο το έκανε σκαλιστό θεό, λέει ο προφήτης Ησαΐας, και το προσκυνά και προσεύχεται σ’ αυτό, λέγοντάς του «σώσε με, γιατί είσαι ο θεός μου».
Ασφαλώς ήταν μεγάλη η ανοησία των ανθρώπων εκείνης της εποχής, που λάτρευαν τα κτίσματα ως θεούς και έλεγαν στην άψυχη πέτρα και στο ξύλο «είσαι θεός μου, λύτρωσέ με από την ανάγκη μου». Όμως αυτό που κάνουν οι σημερινοί ασεβείς, δεν είναι απλά ανοησία, είναι εξωφρενικό, είναι τρέλλα, σχιζοφρένεια. Πέρασαν τόσες χιλιάδες χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος· και είναι ο κόσμος αυτός σαν ένα ανοικτό βιβλίο που διηγείται σε κάθε νουνεχή άνθρωπο για τον Δημιουργό του, όπως βροντοφωνάζει ο προφητάναξ Δαβίδ, λέγοντας «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. ΙΗ’, 2). Και η Σοφία του Σολομώντα λέει «εκ γαρ μεγέθους καλλονής κτισμάτων αναλόγως ο γενεσιουργός αυτών θεωρείται» (Σοφ. Σολ. ΙΓ’, 5).
Αλλά και σύμφωνα με τον μεγάλο Απόστολο, «τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους» [Ρωμ. Α’, 20: Μτφ. Διότι αυτά που έχει ο Θεός και δεν τα βλέπουμε, δηλαδή η αΐδια δύναμή του και η Θεότης του, βλέπονται καθαρά με τη διάνοια από την αρχή της Δημιουργίας, παρατηρώντας τα δημιουργήματά Του, ώστε να είναι αναπολόγητοι (οι ειδωλολάτρες)]
Πώς λοιπόν δεν είναι τρέλλα και κατάντημα έσχατης παράνοιας να αρνούνται τον Ποιητή και Πλάστη τους, τον Σωτήρα και ευεργέτη τους με τέτοια αδιαντροπιά και αυθάδεια που μεγαλύτερη δεν μπορεί να υπάρξει; Συναντιέται και στην αρχαιότητα αυτή η αφροσύνη της αθεΐας, αλλά σαν να φοβόταν ή να ντρεπόταν να παρουσιαστεί φανερά στον κόσμο· έτσι την περιγράφει ο προφήτης Δαβίδ, όταν λέει: «Είπεν άφρων εν καρδία αυτού· ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. ΙΓ’, 1). Και αν ο Δαβίδ χαρακτήρισε άφρονα αυτόν τον κρυφό και συνεσταλμένον άθεο, αφού επέτρεψε στη διάνοιά του να σκεφτεί ότι δεν υπάρχει ο Θεός, τον Οποίον η Κτίση όλη μυριόστομη Τον κηρύττει Ποιητή και Προνοητή των όλων, αυτούς τους σημερινούς αθέους, οι οποίοι μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια, μετά από τόσα απειράριθμα θαύματα, διδάσκουν τόσο φανερά και αναίσχυντα ότι δεν υπάρχει Θεός, όχι μόνο προφορικά, αλλά και μέσα από συγγράμματα, αυτούς πώς πρέπει να τους χαρακτηρίσει κανείς; Βέβαια, η αφροσύνη δεν αρκεί σαν όρος για να τους χαρακτηρίσει· ίσως η παράνοια, ίσως η μανία είναι ο μόνος χαρακτηρισμός που ταιριάζει. Γιατί είναι χαρακτηριστικό του μανιακού να μην διακρίνει τον συγγενή από τον ξένο, τον φίλο από τον εχθρό, τον ευεργέτη από τον αντίπαλο, αλλά να κατασπαράζει τους πάντες σαν επίβουλους εχθρούς, όχι μόνο συγγενείς και φίλους, όχι μόνο τα παιδιά του, αλλά ακόμα και τα μέλη του σώματός του.
Τέτοιους ανθρώπους γνώρισε η Χριστιανοσύνη στα πρόσωπα κάποιων αιρετικών δυτικών, οι οποίοι, αν και γεννήθηκαν Χριστιανοί, αντιμετώπισαν με εχθρότητα και μίσος τη Θεία Πίστη και την πολέμησαν. Αλλά ιδιαιτέρως ο Γάλλος Βολταίρος διακρίθηκε ως ο μεγαλύτερος από όλους τους αθέους, παλαιούς και νεότερους.
Πηγή: (Απόσπασμα από το βιβλίο “Αλεξίκακον Φάρμακον” των εκδόσεων “Γρηγόρη”), Η άλλη όψη
Μέ θλίψη ἀλλά καί ἀγανάκτηση, τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης, παρακολουθοῦμε τίς προετοιμασίες γιά τήν τέλεση γιά μία ἀκόμη φορά τοῦ ἐτήσιου “Φεστιβάλ Ὑπερηφανείας” (GayPride), στήν πόλη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τήν Ἁγιοτόκο Θεσσαλονίκη. Ἀξίζει νά σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στή συγκεκριμένη ἐκδήλωση δέν γίνεται διεκδίκηση κανενός “δικαιώματος”, ὅπως διατείνονται οἱ διοργανωτές, ἀλλά προβάλλεται μέ ξεδιάντροπο καί προκλητικό τρόπο τό ἐπονείδιστο, κατά τήν Ἁγία Γραφή, πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Φέτος εἰδικά, καί στό πνεῦμα τῆς πρόσφατης ἀπόφασης ντροπῆς τοῦ κοινοβουλίου, οἱ ἐκδηλώσεις θά εἶναι ἀφιερωμένες στήν “οἰκογένεια”, δίνοντας ἕνα ἀκόμη ἰσχυρό χτύπημα σέ ἕναν ἀπό τούς πιό ἱερούς θεσμούς τῆς πατρίδας μας.
Εἶναι ἐμφανές ἀπό τόν πρῶτο χρόνο τέλεσης αὐτοῦ τοῦ “Φεστιβάλ” ὅτι πίσω του κρύβεται, ἄλλοτε λιγότερο καί ἄλλοτε περισσότερο, ἕνα πανίσχυρο κράμα κρατικῶν καί ἰδιωτικῶν φορέων, πού προσπαθοῦν μέ θαυμαστή συνέπεια νά “ἐκσυγχρονίσουν” τήν κοινωνία μας, ἐθίζοντας εἰδικά τήν ἑλληνική νεολαία σέ ἤθη καί ἀξίες ξένες πρός τήν πίστη καί τήν παράδοσή μας. Ξένες πρεσβεῖες, δομές αὐτοδιοίκησης καί ΜΚΟ διαγωνίζονται στήν προβολή τοῦ “Φεστιβάλ”. Συμβάλλουν οἰκονομικά καί καταστήματα ἑστίασης, ἔνδυσης καθώς καί ξενοδοχεῖα, πού ἀποβλέπουν σέ ἐφήμερα κέρδη ἀπό τούς ἐπισκέπτες "πανηγυριστές" αὐτοῦ τοῦ χαμηλῆς αἰσθητικῆς ὑποστάθμης “πανηγυριοῦ”.
Ὡστόσο, ἀνάμεσα στούς χορηγούς μέ λύπη διαπιστώνουμε καί φέτος τήν παρουσία ἑταιρειῶν, πού οἱ ὑπηρεσίες τους ἀφοροῦν σέ εὐρύτερο κοινό ἀνθρώπων καί πού θά ἔπρεπε νά εἶναι πιό προσεκτικές ὅσον ἀφορᾶ στίς "μαρκετίστικες" κινήσεις τους.
Ἐνδεχομένως οἱ ἡγεσίες αὐτῶν τῶν ἑταιρειῶν νά μήν ἐνδιαφέρονται γιά τόν λόγο καί τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Πιστεύουμε ἀκράδαντα ὡστόσο ὅτι, ἁπλῶς καί μόνον ὡς ἐπιχειρηματίες, θά ἔπρεπε νά λάβουν σοβαρά ὑπ’ ὄψιν τους ὅτι στηρίζοντας καί προβάλλοντας τή χυδαία καί ξεδιάντροπη αὐτή “παρέλαση” προσβάλλουν ὄχι μόνο τίς ἀξίες στίς ὁποῖες μένει πιστό τό μεγαλύτερο κομμάτι τῆς κοινωνίας μας, ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς πού ἐξακολουθοῦμε νά θεωροῦμε κανονικό ὅ,τι ὁ Θεός καί ἡ φύση ὅρισε ἀπό δημιουργίας τοῦ κόσμου· ὅλους ὅσοι, ἐπειδή νιώθουν ἀκόμη ἄνθρωποι, προσβάλλονται ἀπό τήν ὠμή καί ξεδιάντροπη προβολή στίς πλατεῖες καί τίς ὁδούς τῆς πόλης μας μίας πράξης πού σύμφωνα μέ τούς ἀρχαίους προγόνους μας “κινεῖ τήν αἰδώ”! (ἐξ οὗ καί ἡ λέξη "κίναιδος")
Θά πρέπει νά συνειδητοποιήσουν οἱ ἑταιρεῖες VODAFONE, AEGEAN καί λοιπές ὅτι στηρίζοντας αὐτή τήν αἰσχρή διοργάνωση προσβάλλουν ἀπροκάλυπτα ὅλο τόν ὑπόλοιπο ἑλληνικό λαό. Ἐπιλέγοντας τόν χαρακτηρισμό τῆς ἐπιχείρησής τους ὡς gay-friendly, καταλήγουν ἐντέλει μή φιλικοί μέ ὅσους ἐνοχλοῦνται καί προσβάλλονται ἀπό τέτοιες ἐνέργειες.
«Οἱ καιροί οὐ μενετοί». Ὡς μέλη τῆς κοινωνίας, καί ἰδιαίτερα ὡς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι ἀλλά σαφῶς καί ὡς καταναλωτές, ὑπό τήν πίεση αὐτῶν τῶν γεγονότων ἔχουμε χρέος νά ἀντιδράσουμε ἀπέναντι σέ ὅσους προσπαθοῦν μέ πλάγιους τρόπους νά ἐπιβάλουν τήν gay κουλτούρα:
Διακόπτουμε τήν ὁποιαδήποτε συνεργασία μέ τίς συγκεκριμένες ἑταιρεῖες, ὅσο συμφέρουσες κι ἄν εἶναι οἱ προσφορές τους.
Στηρίζουμε ἐπιχειρήσεις πού σέβονται τίς παραδόσεις καί τά πιστεύω τοῦ λαοῦ μας.
Τά 22 Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα Θεσσαλονίκης
ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΓΟΝΕΩΝ ΕΝΩΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (Γ.Ε.Χ.Α.)
ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ "ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΟΦΙΛΟΙ"
"ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΟΣΥΝΗ"
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"
ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ Π.Α.Τ.Ρ.Ι.Σ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΠΙΣ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ "ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ"
"ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ"
ΠΑ.ΣΥ.ΒΑ. (ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ"
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ Ι.Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ "ΑΓ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ" Σ.Φ.Ε.Β.Α. (ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ)
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ "ΜΕΡΙΜΝΑ ΠΤΩΧΩΝ"
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ἐάν, ἀγαπητοί μου, βρεθῆτε σὲ ἕνα κύκλο χιλίων ἀνθρώπων, διαφόρων ψυχοσυνθέσεων, διαφόρων ἐπαγγελμάτων, διαφόρων κλίσεων καὶ ῥοπῶν, καὶ τοὺς ὑποβάλετε τὸ ἐρώτημα,
Μεταξύ των μύθων που έχουν καλλιεργηθή τελευταίως, όπως λχ. ο πολυπολιτισμός ότι είναι αγαθός ενώ εφαρμόζεται μονοπλεύρως, ή ότι η παγκοσμιοποίηση συμβάλλει στο παγκόσμιο πλούτο (ΣΣ: δηλ. των… πολυεθνικών επιχειρήσεων), ο πλέον διαδεδομένος είναι του «ελευθέρου εμπορίου». Αν και θεωρητικώς η ελευθερία εμπορίου χρησιμοποιείται για να καταδείξει τα πλεονεκτήματα της εξειδικεύσεως, οι εμπορευόμενες χώρες στην πράξη εφαρμόζουν περιορισμούς ακόμη και σε εκείνα τα προϊόντα που δεν έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα.
Ένα παράδειγμα είναι τα κρασιά του Ρήνου που ενώ επιβαρύνονται με ζάχαρη λόγω ελλείψεως επαρκούς ηλιοφανείας των αμπελώνων, προστατεύονται εντόνως από το γερμανικό τελωνείο, χημείο και εθνικισμό. Προς τον σκοπό αυτό δεν χρησιμοποιούνται μόνον απαγορευτικοί δασμοί, αλλά και πρακτικές προστασίας της εγχωρίου παραγωγής όπως πολύπλοκοι κανονισμοί και ενίοτε αυστηρές απαγορεύσεις (πχ. η εισαγωγή λευκών κρασιών στην Ελβετία).
Το εμπόριο όμως για να είναι επωφελές οικονομικώς δεν αρκεί να είναι «ελεύθερο», αλλά πρέπει να είναι δίκαιο και αμοιβαίο. Παρασάγγας απέχει η διεθνής εμπορική κατάσταση από τις αρχές της ελευθερίας. Για παράδειγμα ο Καναδάς επιβάλλει δασμολογικά εμπόδια της τάξεως του 270% επί της τιμής των εισαγομένων γαλακτοκομικών προϊόντων, οι ευρωπαϊκές χώρες εισπράττουν εισαγωγικό τέλος 10% επί των εισαγομένων αυτοκινήτων στην ΕΕ (και η χώρα μας ακολουθεί περίπλοκο σύστημα υπολογισμού της εργοστασιακής αξίας). Οι Ιάπωνες «προστατεύουν» αγροτικά προϊόντα που δεν παράγουν επαρκώς, όπως των εσπεριδοειδών με δασμούς 32%, των γαλλικών τυριών με 40% και του εισαγομένου κρέατος με 50%.
Η πρακτική του ελεγχομένου εμπορίου που εφαρμόζουν μερκαντιλιστικές χώρες έχει ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση των γειτονικών, με το σόφισμα ότι έτσι ενισχύουν την ευημερία του καταναλωτού(!), ενώ είναι φανερό ότι κόστος των δασμών φέρουν οι εξαγωγείς των και το κέρδος οι εγχώριοι παραγωγοί. Πχ. οι Καναδοί εξαγωγείς ξυλείας όταν θα υποχρεωθούν να πληρώνουν εισαγωγικούς δασμούς στις ΗΠA, το όφελος θα έχουν οι ξυλοκόποι του Όρεγκον και της Αλάσκα που σήμερα αντιμετωπίζουν τον απηνή ανταγωνισμό των Καναδών.
Είναι επίσης γνωστόν, ότι η αδασμολόγητη και απεριόριστη εισαγωγή βιομηχανικών προϊόντων «αποδοτικοτέρων» οικονομιών (δηλ. φθηνού εργατικού), ή και από αυτές που συστηματικά κάνουν «ντάμπινγκ» τιμών εξαγωγής (πχ. Κίνα), προκαλούν το κλείσιμο εγχωρίων βιομηχανιών που είναι πολύτιμες για την αντιμετώπιση της ανεργίας ακόμη και για την εθνική ασφάλεια.
Οι μέρες τους είναι μετρημένες
Επ’ αυτού το ζητήματος χειρίστη πείραν απέκτησε η χώρα μας αφ’ης αφέθη ανυπεράσπιστη έναντι της ΕOK των καρτέλ, με καταστρεπτικά αποτελέσματα εις βάρος του εγχωρίου μεταποιητικού προϊόντος που έχει περιορισθή κάτω του 6% του ΑΕΠ σήμερον έναντι 23% επί επαράτου Χούντας. Ολόκληροι κλάδοι της εγχωρίου βιομηχανίας εξεκληρίσθησαν όπως των αμαξωμάτων αυτοκινήτων, μηχανών θαλάσσης, ναυπηγήσεως πλοίων κλπ., αναλώμασι του «δασμολογικού αφοπλισμού» που εφήρμοσε ο φιλόστοργος «εθνάρχης» από την εποχή της «συνδέσεως» του με την ΕΟΚ των καρτέλ (Συμφωνία Συνδέσεως 1962).
Επιπλέον, η αφανής βλάβη των χωρών που υφίστανται εμπορική εκμετάλλευση δεν είναι μόνο όσων παραμένουν άνεργοι, αλλά και όσων κεφαλαίων εξάγονται, που επιπίπτουν επί των φορολογουμένων εν τελευταία αναλύσει. H Αμερική έχει εμπορικό έλλειμμα με την Ιαπωνία 100 δισ. $, 64 δισ. $ ετησίως με την Γερμανία και συνολικώς 500 δισ. $ με τις εισαγωγές βιομηχανικών προϊόντων από το εξωτερικόν.
Hμπορεί μεν να τροφοδοτεί τις χώρες προελεύσεως με απασχόληση εργατικού δυναμικού, αλλά χάνει εγχωρία αγοραστική δύναμη που ασκείται εν συνεχεία από τις εξαγωγικές χώρες με την ανατίμηση των νομισμάτων των και την άνοδο των αμερικανικών επιτοκίων, που ισοδυναμεί με επιπλέον φόρους.
Ήλθε επιτέλους η εποχή που το «ελεύθερο εμπόριο» θα τεθεί επί της σωστής βάσεως, να μην παραβλάπτει την οικονομική ισορροπία των χωρών που συναλλάσσονται διεθνώς. Η επιτυχία της συνόδου των επτά πλουσιοτέρων χωρών στο Κεμπέκ του Καναδά το περασμένο Σαββατοκύριακο, εις αυτό ακριβώς συνίσταται: Οι ημέρες που οι χώρες αυτές εκμεταλλεύονται άλλες είναι μετρημένες.
Πηγή: slpress.gr
Ἡ γενικότερη κατάσταση ποὺ βιώνουμε διεθνῶς εἶναι κατὰ βάση πνευματική, καὶ ὡς τέτοια θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπίζεται. Θὰ λειτουργήσουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι πρὸς πάσα κατεύθυνση (ἀρχὴ ὠδίνων).
Ὅπως ἔχει χαρακτηριστικὰ εἰπωθεῖ, ἅγιοι σὰν τὸν Ἅγιο Παΐσιο ἐμφανίζονται μιὰ φορὰ στὰ ἑξακόσια χρόνια.
Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε πεῖ χαρακτηριστικὰ στὸν Καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γραμματικάκη Ἰωάννη, ὅτι Ἅγιοι σὰν τὸν Γέροντα Παΐσιο ἐμφανίζονται κάθε ἑξακόσια χρόνια! (Μου το απεκάλυψε σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του)
Κατὰ τὴν προσωπική μου ἐκτίμηση ἀλλὰ καὶ σύμφωνα μὲ τὶς θέσεις ἄλλων, σύγχρονων Γερόντων, μπορεῖ νὰ μᾶς γονατίσουν, ὡστόσο δὲ θὰ μᾶς ἐκμηδενίσουν.
«Αν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πέσουμε στα γόνατα και παρακαλέσουμε τον Άγιο Τριαδικό Θεό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους, τότε ίσως καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την μπόρα που έρχεται και να ελκύσουμε την Χάρη του Θεού συντομότερα. Εξαρτάται από τη δική μας μετάνοια.»
«Ο Χριστὸς θα επιτρέψει κάποια πράγματα. Όμως, η νίκη θα είναι υπέρ των Ορθοδόξων. Να το θυμάστε!»
Ὁ Χριστὸς νὰ μᾶς δίνει φώτιση.
Μὲ πολὺ πόνο καὶ ἀγάπη Χριστοῦ,
Νικόλαος Α. Ζουρνατζόγλου
Επισμηναγός ε.α.
Μέλος Αεροπορικής Ακαδημίας Εκδότης - Συγγραφέας
Το βιβλίο ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή
Πηγή: (Αποσπάσματα από το βιβλίο: Τόμος Α ́ - 7η Έκδοση Μαρτυρίες Προσκυνητών Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994, Νικολάου Α. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α., Μέλους Αεροπορικής Ακαδημίας Εκδότης - Συγγραφέας)
Πληροφορούμαστε ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε. ὅτι στὶς 30 Ἰουνίου καί 1η Ἰουλίου θὰ πραγματοποιηθεῖ ἐκδήλωση στὸ ΟΑΚΑ μὲ ὄνομα «Colour Day Festival», (Φεστιβὰλ τῶν Χρωμάτων). Παρουσιάζεται ὡς ἕνα νεανικὸ event ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ ζωντανὴ μουσικὴ καὶ χορὸ, περιλαμβάνει τὴ μαζικὴ ρίψη ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες χιλιάδων συσκευασιῶν (σακουλάκια) ἔγχρωμης σκόνης ποὺ θὰ σκεπάσει τοὺς παρευρισκόμενους. Ἡ καθησυχαστικὴ διαβεβαίωση ὅτι ἡ ἐν λόγῳ σκόνη εἶναι ἐλεγμένη καὶ ἀκίνδυνη δὲν αἴρει τὸν βαθὺ προβληματισμὸ καὶ ἀπορία ποὺ προκαλεῖ ἡ παρουσίαση τῆς προέλευσης τοῦ φεστιβὰλ ἀπὸ τοὺς διοργανωτές: «Ἡ ἰδέα ἔρχεται ἀπὸ … ἀντίστοιχα φεστιβὰλ σέ ΗΠΑ, Πορτογαλία, Ἀγγλία & Ἰσπανία …., ἡ καταγωγή της ὅμως προέρχεται ἀπὸ τὴ διάσημη θρησκευτικὴ γιορτὴ τῶν χρωμάτων στὴν Ἰνδία, ὅπου κάθε ἄνοιξη γιορτάζεται μὲ εὐλάβεια ἐδῶ καὶ χιλιάδες χρόνια!». Ὁ θρησκευτικὸς χαρακτήρας τῆς ρίψης ἢ ἐπάλειψης μὲ χρώματα στὴ γιορτὴ αὐτή ἔχει ποικίλες ἀναφορὲς στὴν ἰνδουϊστικὴ μυθολογία , οἱ δὲ λοιπὲς ἑόρτιες ἐκδηλώσεις συνοδεύονται στὶς Ἰνδίες ἀπὸ μία μᾶλλον γνώριμη καρναβαλικὴ συμπεριφορά (οἰνοποσία, μουσικὲς, χορό, ἀπρεπεῖς χειρονομίες) καθὼς ὅλα ἐπιτρέπονται ἐκείνη τὴν ἡμέρα! Ἕνα εἶδος «ὀριεντὰλ» καρναβάλι ἔρχεται στὴ χώρα μας καί ὅπως συμβαίνει μὲ κάθε καρναβάλι, πίσω ἀπὸ τὴν «ἐλαφρὰ διάθεση» γιὰ ἐκτόνωση καὶ Holi Festival of Colours μπορεῖ νὰ δηλώνει τὰ παιχνιδίσματα τῆς Ἰνδουϊστικῆς θεότητας Κρίσνα μὲ τὶς παλλακίδες του ἢ τὴν ἀγαπημένη του Radha εἴτε ἀνάμνηση τῆς καταστροφῆς (ἀποτέφρωσης) κακοῦ πνεύματος τῆς ἰνδ. μυθολογίας καὶ ἐπάλειψης μὲ τὴν τέφρα του, ἢ ἀκόμη τὸν ἐρχομὸ τῆς πολύχρωμης ἄνοιξης, μὲ ἀναφορὲς στὴ γονιμότητα κλπ. διασκέδαση (μὲ ὅ,τι αὐτὰ συνεπάγονται) βρίσκεται σταθερὸ εἰδωλολατρικὸ ὑπόβαθρο. Εἶναι ὁμολογουμένως ὅμως ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἀκοῦμε νὰ διατυμπανίζεται τὸ ὑπόβαθρο αὐτό μὲ τρόπο, ὥστε νὰ καλεῖ τοὺς ἐνδιαφερόμενους νὰ γνωρίσουν περισσότερα γι’αὐτὸ καὶ τὸ μητρικό του περιβάλλον τουτἔστιν τὴν ἰνδουϊστικὴ μισάνθρωπη θρησκεία. Τὴ θρησκεία - ὄχημα τῆς Νέας Ἐποχῆς -καθὼς καὶ τὶς πρακτικές της - ποὺ συστηματικὰ ἐπιχειρεῖται νὰ εἰσβάλλει στὸν Δυτικό κόσμο. Ἡ γιόγκα περνάει ὡς σωματικὴ ἄσκηση, ἡ προσευχὴ ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸν διαλογισμό, ἡ κλασικὴ ἰατρική - φαρμακευτικὴ ὑποσκάπτεται ἀπὸ τὶς «ἐναλλακτικὲς» λεγόμενες θεραπεῖες, ἀκόμη καὶ στὴν διασκέδαση τῶν νέων διαφαίνεται ἰνδουϊστικὸ φόντο. Ὁ ἐν Τριάδι ἀποκαλυφθεὶς τέλειος Θεός, ἐκτοπίζεται ἀπὸ μία συμπαντικὴ θεϊκότητα-θεότητα.
Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἀγωνιῶσα γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν χιλιάδων βαπτισμένων στὸ ὄνομα τῆς Παναγίας Τριάδος νέων μας, ἔχει τὸ ἱερὸ χρέος τῆς ἐνημέρωσης καὶ ἐπισήμανσης τῶν καταστροφικῶν κινδύνων ποὺ βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὶς ἄνω ἐκδηλώσεις. Αὐτονόητο τυγχάνει ὅτι ὡς χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι, τὸν Χριστὸν ἐνδυσάμενοι, φυλάσσουμε τὸν χιτῶνα τοῦ Βαπτίσματός μας καὶ τῶν παιδιῶν μας ἀμόλυντο, ἀπέχοντες ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ὅσο «ἀθῶα» ἢ νεανικὰ ἢ ἀνθρωπιστικὰ ἢ «πνευματικά» κι ἂν φαίνονται.
Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού
Σχόλιο Συντάκτη: Λόγια ξεκάθαρα, για όποιον θέλει να καταλάβει.
«Πού είναι η πνευματική ηγεσία;
«Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει»
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους. Τὸ καταλάβατε;
«Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό!»
«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»
Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν του π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994)
«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,
μή ποτε παραρρυῶμεν… πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα
τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3)
«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα…
Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.
Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας... Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας…, ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς… Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα…».
«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον… «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)…
Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.
Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα…Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.
Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Συγκριτικὰ τώρα, …τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, …δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.
Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω …πάμπολλα.
Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε;
Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.
Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, …ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.
Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».
Ἀπομαγνητοφώνηση:
Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος»
Πηγή: Αβέρωφ
Τά ἄρθρα 27 καί 28 τοῦ Συντάγματος, παρέχουν ἐξουσίες πού τελοῦν ὑπό τόν ἀπαράβατο ὅρο τοῦ ἄρθρου 1 παρ. 1 αύτοῦ, ὅτι ἀσκοῦνται ὑπέρ ... καί τοῦ ἔθνους.
Μέ τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ἐκχωρεῖται ἐθνική κυριαρχία καί στό ὄνομα Μακεδονία, ἀλλά καί στήν πρόσβαση στό λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης καί στήν θάλασσα περαιτέρω, ἄρα ἔχει καί τόν χαρακτῆρα δεσμευτικοῦ προσυμφώνου, γιά ἄσκηση δικῆς μας ἐθνικῆς κυριαρχίας, ἀπό τά Σκόπια, στήν θάλασσα καί δή καί στήν ΑΟΖ μας στό Αἰγαῖο.
1ον ) Ἄρθρο 27 τοῦ Συντάγματος , Ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίας.
Ἡ ἀπόλυτη πλειοψηφία τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν (151 σήμερα) πού ἀναφέρονται στο άρθρο 27 τοῦ Συντάγματος, δέν ἀρκοῦν, γιά ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίας μέ τήν Συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Περί ἀμυντικοῦ διαπραγματευτικοῦ ὅπλου πρόκειται. Ὄχι γιά δυνατότητα Κυβερνήσεως νά φέρῃ στήν Βουλή, κατά βούληση, ἐκχώρηση ἐθνικῆς κυριαρχίος μας. Διότι τότε, δέν θά εἶχε νόημα τό άρ. 28 τοῦ Συντάγματος.
Δηλαδή, κατ’ ὀρθή ἑρμηνεία τοῦ ἄρθρου 27, αὐτό ἔχει λόγο ὑπάρξεως καί εἶναι χρησιμοποιήσιμο, μόνο σέ περίπτωση σοβαρῆς ἤττας σέ πόλεμο, ὥστε νά μετριασθῆ ἡ ἀναγκαστική ἐκχώρηση ἡ συνισταμένη σέ μεταβολή τῆς Ἐπικρατείας. Τοῦτο, διά τῆς προβολῆς τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ, ἀπό τούς διαπραγματευτές μας. Δηλαδή, νά δύνανται νά προβάλλουν πειστικῶς, ὅτι ἔχει λόγο ὁ λαός στήν συμφωνία διά τοῦ ἀντιπροσωπευτικοῦ του σώματος, ἔτσι ὥστε ὅ,τι ἐκχώρηση τυχόν συμφωνηθῆ λόγῳ τῆς ἤττας, νά εἶναι ὅσο πιό περιορισμένη γίνεται.
2ον) Ἄρθρο 28 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, Διεθνεῖς συνθῆκες γενικῶς
Α) Τό ἄρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος, ἀφορᾶ στήν ἐπικύρωση γενικῶς τῶν διεθνῶν συνθηκῶν, δηλαδή ἔχει γενικό χαρακτῆρα, καί δέν ἀρκεῖ ἀπό μόνο του γιά τήν ἐπικύρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἀφοῦ μέ αὐτήν ἐκχωροῦνται ἐθνικά κυριαρχικά δικαιώματα μεταξύ τῶν ὁποίων καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας στό γειτονικό αὐτῆς κράτος.
Β) Ἄρθρο 28 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος , Ἀναγνώριση ἁμροδιοτήτων ἀπό τό Σύνταγμα σέ διεθνεῖς ὀργανισμούς.
Τό ἄρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος, ἀπαιτεῖ αὐξημένη πλειοψηφία 3/5 τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, ὑπό πρόσθετες εἰδικές προϋποθέσεις - ὄχι ὅμως γιά τήν ἐκχώρηση κυριαρχικῶν δικαιωμάτων (ἄλλων πλήν τῶν ἐπί τῆς Ἐπικρατείας κυριαρχικῶν δικαιωμάτων, πού καλύπτονται ἀπό τό άρθρο 27 με τήν προαναφερθεῖσα ἔννοιά του), ἀλλά - γιά τήν ἁπλῆ "ἀναγνώριση ἁρμοδιοτήτων κατά τό Σύνταγμα" σέ διεθνεῖς ὀργανισμούς. Δέν ἔχει τέτοιο κύριο ἀντικείμενο ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.
Γ) Ἄρθρο 28 παρ. 3 τοῦ Συντάγματος , Περιορισμοί στήν ἄσκηση ἐθνικῆς κυριαρχίας
Τό ἄρ. 28 παρ. 3 τοῦ Συντάγματος, δέχεται μέν ὄτι γιά τήν ἐξυπηρέτηση σπουδαίου ἐθνικοῦ συμφέροντος εἶναι δυνατόν νά ἀποφασισθοῦν περιορισμοί στήν ἄσκηση ἐθνικῆς κυριαρχίας, μέ 151 βουλευτές, ἀλλά
α) ὄχι ἐκχώρηση ἀσκήσεως ἐθνικῆς κυριαρχίας, σέ ξένη χώρα ή σέ διεθνῆ ὀργανισμό,
β) ὄχι ἀναγνώριση ἀρμοδιοτήτων κατά τό Σύνταγμα, σέ ξένη χώρα ή σέ διεθνῆ ὀργανισμό,
γ) ὄχι γιά βλάβη τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος, ὅπως αὐτό ἀπορρέει ἀπό τό ἄρθρο 1 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος, ἀλλά καί ὅπως ὅπως αὐτό ἔχει προσδιορισθῆ μέ τήν ἀπόφαση τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν τοῦ 1992.
Ἡ ἀπόφαση αὐτή, εἶναι πολιτικοῦ μέν χαρακτῆρος, ἀλλά εὑρίσκεται ὑπεράνω τῆς τρεχούσης ἀσκήσεως κυβερνητικῆς ἐξουσίας, ἔχει δεσμευτικό χαρακτῆρα γιά τήν ἄσκηση τῆς "κυβερνητικῆς" ἐξουσίας καί ἀποτελεῖ πολιτικό μπούσουλα, ὑποχρεωτικό κατά συνταγματικό ἔθιμο. Πράγματι , τό πολιτικό σύστημα δέν ἀπέστη αὐτῆς ἀπό τό 1992 μέχρι καί τό 2017, δηλαδή ἐπί 25 χρόνια, καί αὐτό τό συνταγματικό ἔθιμο δέν παραβιάσθηκε ἐν τέλει οὔτε καί ὑπό τίς δυσμενέστατες συνθῆκες τῶν διαπραγματεύσεων τοῦ 2008 (ὁπότε τέθηκαν στά Σκόπια ἀπό τήν Ἑλλάδα προϋποθέσεις αὐστηρότερες τοῦ τότε ὁρίου ὑποχωρήσεώς τους).
δ) Ὑπάρχουν καί ἄλλες προϋποθέσεις τοῦ ἄρθρου 28 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, πού θίγονται ἀπό τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ὅπως ὅτι δέν ὑπάρχει ἀμοιβαιότης γιά τήν ἐκχώρηση τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, οὔτε ἀμοιβαιότης γιά τήν πρόσβαση τῶν Σκοπίων στή θάλασσα. Δέν ὑπῆρξε ποτέ στό διεθνές δίκαιο, διαίρεση στά τρία τῆς Μακεδονίας, αὐτό εἶναι διαπιστωμένα ψεῦδος τῆς προπαγάνδας τῆς Βουλγαρίας πρό 100 καί πλέον ετῶν, καί δέν πέρασε στήν συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου τοῦ 1918. Τήν χρήση τοῦ όνόματος αὐτοῦ γιά μέρος κράτους, τήν Γιουγκοσλαβία, τήν ἀνέχθηκε μέν ἡ Ἑλλλάδα, ἀλλά πάντα ἀμφισβητώντας τήν de jure ἀλήθεια τῆς όνομασίας αὐτῆς. Συνεπῶς, γιά τή ἐκχώρηση τοῦ όνόματος τῆς Μακεδονίας σέ ἀνεξάρτητο κράτος, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξῃ ἀμοιβαιότητα - πολλῶ μᾶλλον καθ’ ὅσον στό κράτος αὐτό, ἐπί 65 ἔτη ἤδη, προωθεῖται ὁ «ἀλυτρωτικός» ἐπεκτατισμός εἰς βάρος τῆς Μακεδονίας. Ἔχουν, ἐξ ἄλλου, τά Σκόπια ποτάμια πού καθίστανται πλεύσιμα - τί ἀνταλλάγματα πήραμε; Κανένα.
ε) Τό σπουδαιότερο ἀπό ἀπόψεως διαδικασίας: Οἱ 151 βουλευτές ἀρκοῦν για περιορισμούς στήν ἄσκηση ἐθνικῆς κυριαρχίας, μόνον ἐφ΄ὅσον "ἡ Ἑλλάδα προβαίνει ἐλεύθερα μέ νόμο..." στήν λήψη τέτοιας ἀποφάσεως (άρ. 28 τοῦ Συντάγματος). Μία Βουλή ὅμως, πού θά ἔχῃ τήν πίεση τοῦ ΝΑΤΟ καί τῆς Ε.Ε., πραγματικῶς ἤ ἠθικῶς, νά κυρώσῃ τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, δέν εἶναι ἐλεύθερη. Πολλῶ μᾶλλον, ἐάν τα Σκόπια ἔχουν ἤδη εἰσέλθει σέ ἐνταξιακές διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐν λόγῳ φορεῖς!
Συμπέρασμα: Τά ἄρθρα 27 καί 28 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, ἔτσι ὅπως ἔχουν τά πράγματα, δηλαδή α) ἡ μέχρι τώρα διαδικασία, β) ἡ διαδικασία πού ἔχει ἀποφασισθῆ νά ἀκολουθηθῆ περαιτέρω, γ) τό περιεχόμενό της, καί δ) τό θέμα τῆς παραχωρήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς μοναδικῆς ἱστορικῶς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας σέ γειτονικό αὐτῆς κράτος, χωρίς δυνατότητα ἀμοιβαιότητας ἀπό μέρους του στό θέμα αύτό, μέ πρόκληση ἔτσι ἀμέσου κινδύνου ἀμφισβητήσεως τῶν ὁρίων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, δέν ἐπιτρέπει στήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν νά περάσῃ ἐγκύρως ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή, καί νά ξεπεράσῃ ἔτσι, τό ἐπίπεδο μιᾶς ἀπλῆς «συμφωνίας κυρίων» - ἀπό ἀπόψεως Ἑλληνικοῦ Συνταγματικοῦ δικαίου, χωρίς προηγούμενη ἀπόφαση τῆς Βουλῆς, εἶναι ἕνα ἀνεπίσημο ἔγγραφο ἐκφράσεως προσωπικῶν προθέσεων αὐτῶν πού τό ὑπέγραψαν ἀπό τήν πλευρά τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ στεροῦνταν σχετικῆς πρός τοῦτο ἁρμοδιότητος ἤ ἐξουσιοδοτήσεως.
Αὐτή ὅλη ἡ προοπτική τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνταγματικοῦ δικαίου, ἀληθής καί ἀκριβής, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀγνοηθῆ ἀπό τό διεθνές δίκαιο χωρίς παραμόρφωση τῶν ἀρχῶν του.
Με τη συμφωνία πάνε στράφι εθνικοί αγώνες 120 χρόνων για τη Μακεδονία.
Στο άρθρο "Τα πράγματα με τ’ όνομά τους" έγινε μια προσπάθεια περιγραφής της γεωπολιτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί για την ενσωμάτωση και ένταξη των δυτικών Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Το 2009, για να άρουμε το βέτο μας και να γίνει η Αλβανία μέλος του ΝΑΤΟ, υπογράφηκε η συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωών, την οποία στη συνέχεια, με δόλιο τρόπο πάγωσε το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας αυτής. Πάντως, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα τότε διαπραγματεύτηκε και κάτι πήρε από την Αλβανία, το οποίο όμως δεν το κατοχύρωσε, πράγμα που πρέπει να γίνει μάθημα για την ελληνική διπλωματία, τώρα που «παζαρεύεται» ξανά η ίδια συμφωνία, με χειρότερους όρους για την Ελλάδα, για να άρουμε το βέτο και να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας με την Ελλάδα.
Δυστυχώς, στη συμφωνία με τα Σκόπια, που υπογράφει ο Έλληνας πρωθυπουργός την ώρα που διαβάζει ο αναγνώστης αυτές τις γραμμές, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πήρε τίποτα, αλλά έδωσε τα πάντα.
Τη στιγμή που δεν υπάρχει γεωγραφική Μακεδονία, γλώσσα και ταυτότητα, με την επαίσχυντη αυτή συμφωνία τα αναγνωρίζουμε, αποδυναμώνοντας την εθνική άμυνα και ασφάλεια της Ελλάδας στη Θράκη και δημιουργώντας προϋποθέσεις ακόμα και διαμελισμού της πατρίδας μας.
Ιδού οι αποδείξεις.
Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα, προτού υπογράψει οποιαδήποτε συμφωνία, έπρεπε να αναζητήσει και να βρει την απάντηση στο εξής ερώτημα: Γιατί οι Σκοπιανοί και όλοι εκείνοι που βρίσκονται από πίσω τους, επιμένουν σε κάτι που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει; Γιατί επιμένουν στο όνομα Μακεδονία, τη μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, τη στιγμή που γνωρίζουν ότι η περιοχή τους δεν είναι Μακεδονία, ότι η γλώσσα τους είναι η βουλγαρική και ότι οι ίδιοι είναι σλαβοβούλγαροι;
Η απάντηση είναι απλή. Γιατί θέλουν να διεκδικήσουν τις περιοχές που διεκδικούσαν στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, στις οποίες κατοικούσαν πληθυσμοί που μιλούσαν την ίδια γλώσσα μαζί τους. Πρόκειται για περιοχές των νομών Φλώρινας, Κοζάνης, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών και Δράμας, όπου υπάρχουν χωριά των οποίων οι κάτοικοι μιλούν τη γλώσσα που η ελληνική κυβέρνηση, με την υπογραφή της συμφωνίας, αναγνωρίζει ως «μακεδονική».
Έχω στα χέρια μου τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, μια έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, με τίτλο «Αφανείς Γηγενείς Μακεδονομάχοι (1903-1913), των εκδόσεων UNIVERSITY STUDIO PRESS, στην οποία καταγράφονται τα βιογραφικά των σπουδαιότερων Μακεδονομάχων από αυτές τις περιοχές, οι οποίοι πολέμησαν εναντίον των κομιτατζήδων και στο πλευρό του ελληνικού στρατού, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία από τους Οθωμανούς και να μην περάσει στα χέρια των Βουλγάρων. Είναι οι πρόγονοι των περιοχών, όπου σε κάποιο βαθμό μιλιέται ακόμα από τους κατοίκους η γλώσσα, που οι κ. Τσίπρας και Κοτζιάς αναγνωρίζουν ως «μακεδονική».
Ο σεβασμός μου στους πληθυσμούς αυτούς είναι δεδομένος και γνωρίζω τους αγώνες που έκαναν και το αίμα που έχυσαν, για να παραμείνουν Έλληνες, ιδιαίτερα την περίοδο της Κατοχής, όταν οι βουλγαρικές αρχές γυρνούσαν από χωριό σε χωριό και ζητούσαν από τους κατοίκους να δηλώσουν ότι είναι «Βούλγαροι» και να γλυτώσουν τα «τάγματα εργασίας», να μην γίνουν δηλαδή ντουρντουβάκια. Όσοι δήλωναν, έπαιρναν τρόφιμα από την βουλγαρική επιμελητεία και είχαν την προστασία των βουλγαρικών αρχών κατοχής.
Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που δήλωσαν και γι’ αυτό δικαιούνται τον τίτλο του ήρωα οι συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων αυτών των περιοχών, που εντοπίζονται ανατολικά του Στρυμόνα ποταμού, όπου και η βουλγαρική κατοχή.
Όμως, στις περιοχές δυτικά του Στρυμόνα, που ήταν γερμανοκρατούμενες και ιταλοκρατούμενες, παίχτηκαν παιχνίδια στις πλάτες αυτών των ανθρώπων αυτών, κυρίως από κέντρα που είχαν ως στόχο τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής, μετά τη λήξη της Κατοχής.
Στο πλαίσιο αυτών των γεωπολιτικών σχεδιασμών, το Νοέμβριο του 1943, με την υποστήριξη του ΚΚΕ ιδρύθηκε στη Δυτική Μακεδονία το «Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο», γνωστό και ως ΣΝΟΦ, το οποίο αυτοδιαλύθηκε τον Μάιο του επόμενου έτους για να το διαδεχθεί το ΝΟΦ, τον Απρίλιος του 1945, με έδρα τα Σκόπια και στελεχωμένο από σλαβόφωνους Έλληνες που κατέφυγαν εκεί.
Στόχος και του ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ, ήταν -και παραμένει- η δημιουργία της «ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας», με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη.
Αυτή είναι εξαιρετικά περιληπτικά η ιστορία και εκεί κρύβεται το μεγάλο μυστικό, η επιμονή των Σκοπιανών και όσων κρύβονται πίσω τους να διεκδικούν κάτι που δεν τους ανήκει, δηλαδή τη γεωγραφική Μακεδονία και τη «μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα».
Στόχος τους είναι να διεκδικήσουν «πελατεία» από τις περιοχές της Μακεδονίας που κατοικούν πληθυσμοί που μιλούν την αναγνωρισμένη από την Ελλάδα «μακεδονική» γλώσσα, να διεκδικήσουν «μακεδονική εθνική ταυτότητα», που η Ελλάδα έχει ήδη αναγνωρίσει, για να δημιουργήσουν μια εθνική «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα και στη συνέχεια να διεκδικήσουν τα εδάφη αυτά και την Θεσσαλονίκη, αφού χρόνια τώρα ο κ. Μπουτάρης έχει κάνει κατάλληλη προεργασία, ελπίζουμε άκων, διαλαλώντας ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη πολυεθνική.
Πάμε τώρα στο θέμα της εθνικής άμυνας.
Στο παρελθόν είχαν καταγραφεί κινήσεις του πρέσβη της Τουρκίας στις περιοχές αυτές και επαφές με κύκλους των σλαβόφωνων που διεκδικούν χρόνια τώρα το δικαίωμα να λέγονται «εθνικά Μακεδόνες».
Είναι γνωστή η σύμπλευση και η συνεργασία κύκλων της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης με τους κύκλους που επιδιώκουν τη δημιουργία «μακεδονικής» μειονότητας στη Βόρειο Ελλάδα.
Η συμφωνία που υπογράφει την ώρα αυτή ο κ. Τσίπρας, διευκολύνει τα σχέδια αυτά και δημιουργεί προϋποθέσεις για να εντείνουν τη δράση τους στην Ελλάδα ντόπιοι και ξένοι κύκλοι, που έχουν στα σχέδιά τους τη δημιουργία αυτής της μειονότητας, με τελικό στόχο τον διαμελισμό της Ελλάδας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, χωρίς να είναι επιτελικός αξιωματικός, πόσο δύσκολη αν όχι αδύνατη θα είναι η άμυνα στον Έβρο και τη Θράκη.
Με άλλα λόγια, γκρεμίζονται και πάνε στράφι εθνικοί αγώνες 120 ετών, με την συμφωνία Τσίπρα-Καμένου-Κοτζιά με τον Ζάεφ.
Οι αναγνώστες γνωρίζουν ότι ο γράφων δεν κινδυνολογεί. Και γι’ αυτό η συμφωνία αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με μια λέξη: Εσχάτη προδοσία.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
Ο αθεϊστικός Μαρξισμός μοιάζει με το θανάσιμα λαβωμένο θηρίο, το οποίο, ενώ αργοπεθαίνει, βρυχάται, δείχνοντας τα δόντια του και φοβερίζοντας. Εμφανίστηκε στην ιστορία ως άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), διότι διέπραξε ανείπωτες θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν τα 100.000.000! Παρ’ όλα αυτά δεν παύει ακόμη και σήμερα, στις χώρες όπου εξακολουθούν να υφίστανται αριστερές πολιτικές παρατάξεις, να έχει την αξίωση να ποδηγετήσει τον σύγχρονο άνθρωπο, ενώ αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι η ανθρωπότητα έθεσε μια για πάντα τη μαρξιστική θεωρία και πρακτική στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 18η Ιουνίου 2018
ΤΟ «ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ
Ο αθεϊστικός Μαρξισμός μοιάζει με το θανάσιμα λαβωμένο θηρίο, το οποίο, ενώ αργοπεθαίνει, βρυχάται, δείχνοντας τα δόντια του και φοβερίζοντας. Εμφανίστηκε στην ιστορία ως άλλο θηρίο, «αναβαίνον εκ της αβύσσου», (Αποκ. 11,7), διότι διέπραξε ανείπωτες θηριωδίες, τέτοιες και τόσες, που δε γνώρισε ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Μόνο στην άλλοτε κραταιά Σοβιετική Ένωση, στα 70 χρόνια του μαρξιστικού καθεστώτος, τα αθώα θύματα από τις «εκκαθαρίσεις των συντρόφων» ξεπερνούν τα 100.000.000! Παρ’ όλα αυτά δεν παύει ακόμη και σήμερα, στις χώρες όπου εξακολουθούν να υφίστανται αριστερές πολιτικές παρατάξεις, να έχει την αξίωση να ποδηγετήσει τον σύγχρονο άνθρωπο, ενώ αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι η ανθρωπότητα έθεσε μια για πάντα τη μαρξιστική θεωρία και πρακτική στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Όπως είναι γνωστό, ο μαρξισμός, γνήσιο πνευματικό τέκνο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, εμφανίστηκε ως μία πέρα για πέρα υλιστική - αθεϊστική κοσμοθεωρία, η οποία, διαστρέφοντας και παραχαράσσοντας επιστημονικά δεδομένα, έντυσε τον υλισμό με επιστημονικό μανδύα και τον ανήγαγε, όχι απλά σε «θρησκευτικό» - «μεταφυσικό» σύστημα, αλλά σε δεισιδαιμονία του χειρίστου είδους! Κλασικό παράδειγμα το σύγχρονο «Ορθόδοξο» μαρξιστικό απολίθωμα της Βορείου Κορέας, το οποίο θεοποίησε κυριολεκτικά τα μέλη της δυναστείας των Κιμ Γιονγκ Ουν, η οποία κυβερνά δικτατορικά τον ατυχή και εξαθλιωμένο λαό της ασιατικής αυτής χώρας. Όταν πέθανε ο προηγούμενος μαρξιστής δικτάτορας, πατέρας του σημερινού, το καθεστώς διέδιδε ότι «η φύση θρήνησε τον αιώνιο ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ιλ». Ιδού τι αποκάλυψε η έγκυρη βρετανική εφημερίδα «DailyTelegraph», στις 24 Δεκεμβρίου του 2011, επικαλούμενη το πρακτορείο της Β. Κορέας KCNA: «… ο πάγος έσπασε, ο ήλιος έλαμψε και ο ερωδιός υποκλίθηκε στον πατέρα του εκλιπόντα ηγέτη. Η αλληλουχία των φυσικών φαινομένων έχει ως εξής: στο όρος Paektu, στο οποίο λέγεται ότι γεννήθηκε ο ΚιμΓιονγκ Ιλ, σημειώθηκε μια τεράστια ρωγμή πάγου, η οποία συνοδεύτηκε από ‘έναν εκκωφαντικό θόρυβο’, στην παγωμένη επιφάνεια της λίμνης Chon. Την τεράστια ρωγμή ακολούθησε μια σφοδρή χιονοθύελλα, η οποία όμως διήρκεσε λίγο. Τότε, ένας δυνατός λαμπρός ήλιος έκανε την εμφάνισή του και έριξε τις αχτίδες του στις λαξευμένες στο βουνό λέξεις: ‘Όρος Paektu, το ιερό βουνό της επανάστασης. Κιμ Γιονγκ Ιλ’». Παράλληλα, στη βορειοανατολική πόλη Hamhung, ένα άλλο φαινόμενο σημειώθηκε κοντά στο άγαλμα του πατέρα του ΚιμΓιονγκ Ιλ και ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, Κιμ Ιλ Σουνγκ. «Στις 21:20 (τοπική ώρα) την Τρίτη, ένας ερωδιός της Μαντζουρίας πέταξε τρεις φορές γύρω από το άγαλμα, πριν κάτσει σε ένα κοντινό δέντρο. Ο ερωδιός έμεινε εκεί σιωπηλός για ένα διάστημα, υποκλίθηκε στο άγαλμα σκύβοντας το κεφάλι του και πέταξε προς την κατεύθυνση της Πιονγκγιάνγκ. Τα θαύματα συμβαίνουν ακόμα και στη Β. Κορέα» (Ιστ. https://www.newsbomb.gr)! Περιττό βέβαια να υπενθυμίσουμε πως το μαρξιστικό καθεστώς επέβαλε στους πολίτες του να θρηνούν τον «μεγάλο ηγέτη» τους, με την απειλή των καταναγκαστικών έργων, ή και τον τυφεκισμό!
Στην Ελλάδα βέβαια, ευτυχώς, δεν επέτρεψε ο Θεός να ζήσουμε τον Μαρξισμό, όπως τον βιώνει σήμερα στενάζοντας ο δυστυχής λαός της Βορείου Κορέας. Ωστόσο στο σύγχρονο αριστερόστροφο πολιτικό καθεστώς που κυβερνά την πατρίδα μας δεν απουσιάζουν, όπως είναι φυσικό και επόμενο, οι φωνές που νοσταλγούν αυτό το παρωχημένο και χρεοκοπημένο πολιτικό και ιδεολογικό σύστημα.
Μια τέτοια φωνή μπορεί να θεωρηθεί πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ο Δρόμος της Αριστεράς» (φ. 400/23-3-2018), με τίτλο: «Εν τέλει φονικό στην Εκκλησία», με συγγραφέα τον κ. Δημήτριο Ουλή, που δεν γνωρίζουμε ασφαλώς την πολιτική του θέση, αλλά την διακήρυξή του περί της αθεΐας του. Στο άρθρο αυτό μεταξύ άλλων γράφει: «Για εμάς τους άθεους από ένθεο ζήλο, η αθώωση ενός επισκόπου που το όνομά του αρνούμαι ακόμα και να προφέρω εδώ, δεν σημαίνει τίποτε. Το σημαντικό είναι να κοιτούμε τα πράγματα μακροσκοπικά, να ψυχανεμιζόμαστε τους γεωλογικούς αντίκτυπους των γεγονότων. Και οι αντίκτυποι είναι μάλλον αμείλικτοι για το καθίδρυμα που ακούει στο όνομα ‘Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος’. Σεξουαλικά σκάνδαλα, συναγελασμοί του αρχιεπισκόπου με υπουργικά συμβούλια και Λαυρεντιάδηδες, θερμοί εναγκαλισμοί με τη Χρυσή Αυγή, ολόθερμη συμπόρευση με το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη», πλειοδοσία στο σκοταδισμό και τη μισαλλοδοξία απέναντι στο ζίου - ζίτσου, το σύμφωνο συμβίωσης και τα ‘Νέα’ Θρησκευτικά αδιακρίτως». Προφανώς ο συντάκτης πήρε αφορμή από την αθώωση του Σεβ. Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, ο οποίος είχε μηνυθεί για «ρατσιστική συμπεριφορά», βάσει του γνωστού αντιρατσιστικού νόμου. Δεν μας ξενίζει ούτε μας εκπλήσσει ο τρόπος σκέψεως του συντάκτη, ο οποίος αναμασά τα γνωστά χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, με τα οποία προσπαθεί να απαξιώσει σε απόλυτο βαθμό την Εκκλησία, μη γνωρίζοντας εν τέλει, τι είναι η Εκκλησία. Ο συντάκτης, «βλέπει» τόσο πολύ «μακροσκοπικά», ώστε το μόνο που «βλέπει» για την Εκκλησία είναι τα μεμονωμένα σκάνδαλα, τα οποία ούτως εί άλλως πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν στη ζωή συνόλων ανθρώπων, όπως είναι ανθρωπίνως η Εκκλησία.
Επί πλέον εθελοτυφλεί, αδυνατεί να δει κατάματα και να ομολογήσει την αδήριτη ιστορική πραγματικότητα της επί 2000 χρόνια ιστορικής πορείας της. Το γεγονός δηλαδή ότι εξακολουθεί να παραμένει αήτητη και ακαταγώνιστη μέχρι σήμερα και να επιτελεί την σωτηριώδη αποστολή της, παρά τα όποια σκάνδαλα, ενώ πολεμήθηκε αμείλικτα και με πρωτοφανή μανία και μίσος, όχι μόνον από τα αθεϊστικά μαρξιστικά καθεστώτα, όπως αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και από πάμπολλους άλλους εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, Νέρωνες και Διοκλητιανούς, οι οποίοι θέλησαν με τη φωτιά και το ξίφος, με διωγμούς και φυλακίσεις, με τη δύναμη της κρατικής εξουσίας, να την εξαφανίσουν από το προσκήνιο της ιστορίας. Και όμως δεν κατάφεραν να επιτύχουν τίποτε. Δεν είναι αυτό ένα ολοφάνερο θαύμα;
Παρά κάτω γράφει: «Όσες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας κι αν κάνουν, όσες επισκοπικές αθωώσεις κι αν μαγειρέψουν, όσο κι αν η Εκκλησία εκμεταλλευτεί τα θεσμικά και νομικά προνόμια που απορρέουν από τη συνταγματική κατοχύρωση της ‘Ορθοδοξίας’ ως επικρατούσας θρησκείας, τίποτε εν τούτοις δεν μπορεί να αναστρέψει την πνευματική της χρεωκοπία. Το φρούτο έχει σκουληκιάσει για τα καλά, η δυσωδία είναι ασφυκτική. Και οι νέοι άνθρωποι –είναι τυχαίο;– αναζητούν πλέον απαντήσεις στα υπαρξιακά τους ερωτήματα οπουδήποτε αλλού, εκτός από τους κόλπους της»! Φαίνεται πως ενοχλείται ο συντάκτης από τη νόμιμη άσκηση του δικαιώματος εκκλησιαστικών παραγόντων, να καταφεύγουν στη δικαιοσύνη, για να βρουν το δίκιο τους. Θα ήθελαν μια «Εκκλησία», όπως στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες μαρξιστοκρατούμενες χώρες, που να σκύβει δουλικά το κεφάλι, υποταγμένη στο κράτος, μη έχοντας στοιχειώδη δικαιώματα. Κάνει ακόμη λόγο για το «φρούτο» που «έχει σκουληκιάσει». Το «φρούτο» που «έχει σκουληκιάσει» και σαπίσει για τα καλά μετά από 70 χρόνια φασιστικής επιβολής στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, υπήρξε ο άθεος Μαρξισμός. Ας ερευνήσει ακόμη, πόσοι από τους σημερινούς νέους είναι πρόθυμοι να στρατευθούν στις αριστερές πολιτικές παρατάξεις της πατρίδος μας. Ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα.
Παρά κάτω συνεχίζει το ανεπέρειστο κείμενό του: «Μην νομίζετε ότι η Εκκλησία δεν το βλέπει. Το βλέπει και το καταλαβαίνει μια χαρά. Καταλαβαίνει ότι τα ψωμιά της είναι λίγα, ότι ο χωρισμός της από το Κράτος θα πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα. Καταλαβαίνει ότι ο αθρόος εκκλησιασμός που σημειώνεται κατά τις εορταστικές περιόδους είναι καθαρά εθιμοτυπικός, και δεν επαρκεί στο ελάχιστο για να νομιμοποιήσει την ύπαρξή της. Πάνω απ’ όλα, όμως, καταλαβαίνει ότι οι νέες ολιγαρχίες και τεχνολογίες που κυβερνούν ήδη τον κόσμο, κάθε άλλο παρά έχουν την ανάγκη της … Γι’ αυτό σκληραίνει τη στάση της. Γι’ αυτό γαβγίζει σαν φοβικό σκυλί. Γιατί ξέρει ότι ακόμα κι αν αντιταχθούν οι ‘καλοί’ της επίσκοποι στους ‘κακούς’, και το ‘ανεκτικό’ της προφίλ στο μισαλλόδοξο, ακόμα κι αν ο αρχιεπίσκοπος ‘εξηγήσει’ περαιτέρω τις θέσεις του (λες και αυτές δεν ήταν εξαρχής σαφείς), και πάλι το παιχνίδι για την Εκκλησία είναι χαμένο»! Δεν μας εκπλήσσει ο συντάκτης για την «ανάλυση» που κάνει. Είναι ο κονσερβοποιημένος εδώ και έναν αιώνα «Διαλεκτικός Υλισμός», ο οποίος όχι μόνο δεν μπόρεσε να δει την πορεία του σύγχρονου κόσμου, αλλά ούτε καν να προβλέψει την παταγώδη κατάρρευση της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας! Για «τελειωμένη εκκλησία» μιλούσαν οι «σοφοί» θεωρητικοί καθοδηγητές της Σοβιετίας εδώ και έναν αιώνα, όπως του Λουνατσάρσκι, (1875-1933), αλλά εκείνο που τελικά «τέλειωσε» δεν ήταν η Εκκλησία, αλλά το μαρξιστικό κοσμοείδωλο, όπως αυτό εφαρμόστηκε στην πράξη στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Το κοσμοείδωλο για το οποίο με τόσο καμάρι και καύχηση μιλούσαν οι θιασώτες του, αλλά το οποίο –τι κρίμα! – κατέρρευσε εν μια νυκτί σαν χάρτινος πύργος!
Και καταλήγει με το εξής δογματικό απόφθεγμα: «το φονικό είναι αναπότρεπτο. Και η ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία αποδεικνύεται κυριευμένη προ πολλού από την ‘ασέλγεια της αυτοκαταστροφής’»! Προφανώς ο συντάκτης μπέρδεψε τα εκατομμύρια φονικά των κομμουνιστικών καθεστώτων και την ήδη συντελούμενη αυτοκαταστροφή του, με την νικηφόρα πορεία της Εκκλησίας, η οποία ενώ περνά μέσα από δοκιμασίες, «κλυδωνίζεται αλλ’ ου καταποντίζεται», κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Ας μας απαντήσει ο συντάκτης στο απλό ερώτημα: Αν κάποιος στα χρόνια της σοβιετικής παντοδυναμίας προέβλεπε την σημερινή εξαφάνιση του Μαρξισμού στη Ρωσία και την άνθιση της Ορθοδοξίας, στην χώρα δηλαδή εκείνη στην οποία τόσο αμείλικτα πολεμήθηκε, δεν θα τον έπαιρναν για ψυχοπαθή και θα τον έκλειναν σε κάποια ψυχιατρική κλινική, από τις χιλιάδες που χρησιμοποιούσε το μαρξιστικό καθεστώς, για «σωφρονισμό»; Ασφαλώς ναι. Και όμως θα είχε δίκαιο!
Κλείνοντας το σχόλιό μας, θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον κ. Δημήτριο Ουλή και τους πάσης φύσεως χριστιανομάχους, να μην χαίρονται και κομπάζουν.Ας το πάρουν χαμπάρι ότι ματαιοπονούν πολεμώντας την Εκκλησία, διότι η Εκκλησία του Χριστού είναι ανίκητη, και όσο γρηγορότερα το καταλάβουν, τόσο το καλλίτερο. Ας μελετήσουν, τι σημαίνει ο μεγαλειώδης και αιώνιος λόγος του Κυρίου, προς τον μέχρι τότε, μέγα διώκτη της Εκκλησίας, Απόστολο Παύλο, «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πραξ.26,14). Και ας διδαχθούν, ότι όπως ακριβώς όταν κάποιος κλωτσάει μυτερά καρφιά με γυμνά πόδια, με την ψευδαίσθηση να τα καταστρέψει, το μόνο που κατορθώνει είναι να καταστρέφει τα πόδια του, έτσι ακριβώς παθαίνει και εκείνος που τολμάει, εν τη αφροσύνη του, να πολεμήσει την Εκκλησία. Αυτοκαταστρέφεται και το χειρότερο, χάνεται αιωνίως!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Ας ξεχάσουμε λίγο την εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας μας. Άλλωστε οι προδότες δεν ενδιαφέρονται αν θα επανεκλεγούν και δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος της προδοσίας, μιας και αποκλειστικό τους μέλημα ήταν να πλήξουν ανεπανόρθωτα τον Ελληνισμό. Αυτό επετεύχθη de facto στις 12 Ιουνίου και de jure στις 17 Ιουνίου 2018. Ας εξετάσουμε λοιπόν τις επιπτώσεις αυτής της προδοσίας για την Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο.
Τα Σκόπια εισέρχονται στο ΝΑΤΟ και πραγματοποιείται η επίσημη έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Οι Σκοπιανοί αποκτούν ό,τι επιθυμούσαν από τους Έλληνες και πλέον μπορούν να είναι αδιάλλακτοι.
Τα Σκόπια αποκτούν ΑΟΖ στον Θερμαϊκό και στο Αιγαίο. Αξιοποιούν πλήρως το λιμάνι της Θεσσαλονίκης το οποίο και χρησιμοποιούν για τις εμπορικές τους συναλλαγές, αποκτώντας ανεμπόδιστη έξοδο στη θάλασσα.
Όπως έχει αποδείξει η ιστορία μας με το φασιστικό μόρφωμα της Τουρκίας, η ΝΑΤΟική συμμαχία δεν εξασφαλίζει φιλικές σχέσεις. Η παραδοσιακή και ουσιαστική συμμαχία Σκοπίων και Τουρκίας, προμηνύουν παρόμοιες εθνικές δοκιμασίες για την Ελλάδα στα βόρεια σύνορα, σαν αυτές που αντιμετωπίζουμε στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Το επίθετο «Βόρεια» παύει να χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη. Είτε χάριν συντομίας, είτε λόγω σκοπιμότητας, τα Σκόπια γίνονται η μία και μοναδική, αληθινή Μακεδονία για τη διεθνή κοινότητα. Στα επίσημα έγγραφα, ο σύνθετος προσδιορισμός διατηρείται ως βασικός μοχλός για την επίτευξη των αλυτρωτικών και ιμπεριαλιστικών στόχων των Σκοπιανών.
Σύλληψη Ελλήνων πολιτών που διαμαρτύρονται την αρχή του τέλους της Μακεδονίας. Από το σημείο αυτό κάμπτεται κάθε μορφή αντίστασης.
Μετονομασία αεροδρομίου «Μακεδονία» σε «Νίκος Γκάλης». Αντίστοιχη μετονομασία σταθμών, δημοσίων κτιρίων, μνημείων και οδών.
Αναθεώρηση Συντάγματος Σκοπίων. Με την υποστήριξη και ενθάρρυνση Τουρκίας, ΗΠΑ, και Γερμανίας, το γειτονικό κράτος μετονομάζεται με μονομερή απόφαση σε «Μακεδονία», στα πρότυπα της Υπεριορδανίας (1949), όταν και μετονομάστηκε σε Ιορδανία.
Οικειοποίηση αρχαίων Μακεδονικών συμβόλων (Ήλιος Βεργίνας, κτλ.) και ηρώων (Φίλιππος, Μ. Αλέξανδρος, κτλ.) από τα Σκόπια. Πλέον τα εν λόγω σύμβολα και οι προσωπικότητες δεν αναγνωρίζονται ως Ελληνικά αλλά ως «Μακεδονικά».
Οι Σκοπιανοί με την ευγενή συνδρομή της Τουρκίας, ανασύρουν μέσω οθωμανικών αρχείων περιουσίες που ανήκουν σε Σκοπιανούς «Μακεδόνες», με απώτερο σκοπό την νομική τους διεκδίκηση σε «σκλαβωμένες» περιοχές της Μακεδονίας, που βρίσκονται δηλαδή εντός ελληνικού εδάφους.
Δικαίωση Σκοπιανών πολιτών από διεθνή και εγχώρια δικαστήρια.
Εποικισμοί Σκοπιανών της διασποράς εντός Ελληνικού εδάφους.Η αναγνώριση «Μακεδονικής ιθαγένειας» από την Ελλάδα δημιουργεί μια νέα «Μακεδονική εθνική ταυτότητα». Αναγνώριση από τα Σκόπια «Μακεδονικής μειονότητας» εντός της Ελλάδας. Με άλλα λόγια, οι Σκοπιανοί ξεκινούν να μιλούν για αδικημένους ομοεθνείς τους «Μακεδόνες» εντός της Ελληνικής επικράτειας.
Δημιουργία «Μακεδονικού θέματος» από τους Σκοπιανούς για υποτιθέμενη καταπίεση των ομοεθνών τους στην Ελλάδα και μη σεβασμού των ειδικών μειονοτικών δικαιωμάτων τους από την Ελληνική κυβέρνηση. Προώθηση του «Μακεδονικού» ζητήματος σε διεθνείς οργανισμούς, φορείς και φόρα.
Άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα από Σκόπια, τους συμμάχους, και υποστηρικτές τους (και όσους βρίσκονται από πίσω) για αναγνώριση Μακεδονικής μειονότητας εντός Ελλάδος, για δημιουργία Μακεδονικών πολιτιστικών σωματείων (με αντίστοιχη διεξαγωγή εκδηλώσεων), σχολείων και διδαχή της αναγνωρισμένης από την Ελλάδα «Μακεδονικής γλώσσας».
Άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα από Σκόπια, τους συμμάχους, και υποστηρικτές τους (και όσους βρίσκονται από πίσω) για συνδιαχείριση της Μακεδονικής πολιτιστικής κληρονομιάς, μνημείων, μουσείων και αρχαιολογικών χώρων εντός της Ελληνικής επικράτειας. Ξεκινάει η συνδιαχείριση με κοινά διοικητικά συμβούλια και επιμερισμό τουριστικών εσόδων σε Βεργίνα, Δίον, Φιλίππους, Πέλλα, Αμφίπολη, κτλ.
Με «σεβασμό» στην «Μακεδονική μειονότητα», ξεκινάει η εμφάνιση δίγλωσσων πινακίδων στις πόλεις της Ελληνικής περιφέρειας της Μακεδονίας, δηλαδή στα Ελληνικά και στην αναγνωρισμένη από την Ελλάδα «Μακεδονική γλώσσα» (π.χ. Δράμα – Драма, Φλώρινα – Лерин, Σέρρες – Сер και Θεσσαλονίκη – Солун). Το ίδιο συμβαίνει και στις δημόσιες ιστοσελίδες της περιοχής και τα δημόσια έγγραφα.
Ξεκινούν περιοδείες του Σκοπιανού Πρωθυπουργού στη Φλώρινα, Σέρρες, κτλ. δίνοντας ομιλίες σε φορείς, σωματεία και σχολεία της «Μακεδονικής μειονότητας» αποκαλώντας τους «αδέρφια» του, όπως ακριβώς κάνει σήμερα ο Ερντογάν στη Θράκη αποκαλώντας τους Έλληνες μουσουλμάνους, «Τούρκους» και «αδέρφια» του, με την ανοχή και υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός εγκαινιάζει προξενείο της «Μακεδονίας» και στη Δυτική Ελληνική Μακεδονία, το οποίο θα εδρεύει στην Κοζάνη.
Από το κεντρικό Σκοπιανό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο σταδιακά μεταμορφώνεται σε δεύτερη Πρεσβεία των Σκοπίων, ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός κανονίζει τα ραντεβού του με ντόπιους Έλληνες βουλευτές και τους αποκαλεί μπροστά στις κάμερες «δικούς του» και «φωνή των αληθινών Μακεδόνων στο Ελληνικό κοινοβούλιο».
Αναγνώριση και υποδοχή του Σκοπιανού Πρωθυπουργού στην Ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας με υποδοχές και τιμές εγχώριου πρωθυπουργού, με την ανοχή και υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης.
Κατηγορία Σκοπίων κατά της Ελλάδας για ιστορική εθνοκάθαρση κατά της «Μακεδονικής μειονότητας», εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία.
Αναγνώριση της γενοκτονίας από την Ελλάδα. Οι Μακεδονομάχοι Παύλος Μελάς, Κώττας Χρήστου, κ.ά. χαρακτηρίζονται εγκληματίες πολέμου και καταδικάζονται μετά θάνατον. Αποκαθήλωση μνημείων και προτομών από Κρήτη, Μάνη, κτλ.
Η Ελλάδα αναγκάζεται να αποζημιώσει τη «Μακεδονία» και τη «Μακεδονική μειονότητα» για τα διεθνή μας εγκλήματα.
Σκοπιανή οικειοποίηση Μακεδονικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών (Αριστοτέλης, Πτολεμαίος, Αμερίας, Ερμαγόρας, Μαρσύας, Ποσείδιππος, κτλ.). Μετάφραση και προώθηση βιβλίων Μακεδόνων φιλοσόφων και επιστημόνων στην «καθαρή» και «πρωτότυπη» τους γλώσσα, την αναγνωρισμένη από την Ελλάδα «Μακεδονική γλώσσα» (Πολιτικά, Ηθικά Νικομάχεια, κτλ.).
Αλλαγή και αναθεώρηση Ελληνικών διδακτικών βιβλίων και σχολικών εγχειριδίων για την ιστορική αναγνώριση όλων των ανωτέρω, καθ’ υπόδειξη της Κοινής Διεπιστημονικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων.
Ξεκινάει εκ των έσω εκστρατεία επανένωσης της «Μακεδονίας του Αιγαίου» (πρώην Ελληνική περιφέρεια Μακεδονίας) με την ιστορική «Μακεδονία» (πρώην Σκόπια).
Άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα από Σκόπια, τους συμμάχους, και υποστηρικτές τους (και όσους βρίσκονται από πίσω) για διενέργεια δημοψηφίσματος στα πρότυπα της Κριμαίας για «επανένωση».
Ιδρύεται εν μέσω πανηγυρισμών η «Μεγάλη Μακεδονία», με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και πραγματοποιείται η απελευθέρωση των «Μακεδονικών κατεχόμενων» πόλεων από την φασιστική Ελλάδα.
Διαμελισμός του Ελληνισμού σε Μακεδόνες του Βορρά, Ισλαμοθράκες, Κρήτες του Νότου, Ενετοεπτανήσιους, διασκορπισμένους Πόντιους, Έλληνες της Αττικής κτλ. Συλλογή λαών και φύλων στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου.
Διάλυση του Ελληνικού κράτους.
Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τα ανωτέρω, τα οποία νομοτελειακά έρχονται κατά πάνω μας, είναι να αντιδράσουμε.
Δεν αρκεί να ρίξουμε την προδοτική κυβέρνηση, μιας και οι αποφάσεις τους προς το παρόν μας δεσμεύουν. Πρέπει εμείς οι πολίτες, και όχι τα κόμματα, να αποκτήσουμε την εξουσία. Έπειτα, να απελευθερώσουμε τη δικαστική εξουσία για να επιληφθεί τους προδότες και να τους κρίνει δίκαια και ελεύθερα για κατάχρηση εξουσίας και εσχάτη προδοσία. Αν τους καταδικάσει ως προδότες μια επιτέλους ανεξάρτητη δικαιοσύνη, τότε όλες οι πολιτικές τους πράξεις και συμφωνίες ακυρώνονται.
Τέλος, πρέπει να περάσουμε σε πολίτευμα δημοκρατίας. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας. Αυτή η νέα πολιτειακή πραγματικότητα θα έχει τη δυνατότητα να χαρακτηρίσει τους προδότες του σήμερα σφετεριστές και υφάρπαγες, και το νέο κράτος που θα δημιουργηθεί δεν θα διέπεται από τις προδοτικές αποφάσεις των προγενέστερων. Μόνο έτσι καθαρίζουμε και ξεπλένουμε την προδοσία. Και γλιτώνουμε μια και καλή από τους σάπιους πολιτικούς του σήμερα και τις κομματικές τους συμμορίες.
Αυτός είναι πλέον ο μονόδρομος για να σώσουμε την Μακεδονία και τη χώρα.
Αντισταθείτε.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
