Βιογραφία

Ο προστάτης της ρουμανικής πρωτευούσης είναι ο Όσιος Δημήτριος ο Νέος ή Μπασαράμπης, από το όνομα του χωριού του, που ονομαζόταν Μπασαραμπόβ. Η παρουσία του ιερού σκηνώματός του στον μητροπολιτικό ναό Βουκουρεστίου είναι ένα μεγάλο πνευματικό δώρο. Ο Όσιος, και όταν ακόμη ζούσε, είχε λάβει το θαυματουργικό χάρισμα. Έζησε στην γη ως πτωχός και άσημος, και τώρα αξιώθηκε να είναι διδάσκαλος των σοφών, ιατρός των ασθενούντων και θερμός πρεσβευτής για την σωτηρία όλων μας.

Βίος

Γεννήθηκε στο χωριό Μπασαραμπόβ, που απέχει από τον Δούναβη 20 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο έδαφος της Βουλγαρίας. Έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. στην περίοδο της βασιλείας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν. Επειδή προερχόταν από ευσεβείς μεν, αλλά πτωχούς γονείς, έβοσκε από μικρός αγελάδες στο χωριό του. Η ησυχία του χωριού, η μοναξιά του, ο πόθος του για τον Θεό, τον βοήθησαν ημέρα με την ημέρα στην πνευματική του πρόοδο. Έλαβε από τον Θεό το δώρο των καθαρτικών δακρύων, της καθαράς προσευχής και των ταπεινών στοχασμών. Η ίδια η δημιουργία του Θεού απετέλεσε για τον νεαρό εραστή της Βασιλείας των Ουρανών την πρώτη σχολή της πνευματικής μορφώσεως. Αγωνίσθηκε κατά των πειρασμών της νεότητος με τα όπλα του Πνεύματος και προετοίμασε το έδαφος της καρδιάς του για την σπορά της Θείας Χάριτος. Το πόσο προόδευσε στην αρετή και αγάπη του Θεού και ολοκλήρου της κτίσεως φαίνεται από το εξής πάθημά του:

Κάποια ημέρα πάτησε με το ένα του πόδι χωρίς να το θέλει, ένα πουλί που ευρισκόταν μέσα στα χόρτα. Τόση λύπη ένιωθε στην καρδιά του, ώστε τιμώρησε το ένοχο πόδι του. Επί τρία λοιπόν χρόνια βάδιζε από αυτό το πόδι ξυπόλυτος, με αποτέλεσμα, το μεν καλοκαίρι το γυμνό του πόδι να υποφέρει από τις πέτρες και τα αγκάθια, τον δε χειμώνα από το χιόνι και τους παγετούς. Αφού έφθασε σε υψηλά μέτρα πνευματικής ασκήσεως και η αγνή καρδιά του πληγώθηκε περισσότερο από τον θείο έρωτα, εγκατέλειψε το χωριό του. Πήγε σε ένα μοναστήρι κοντά στον ποταμό Λωμ, εκάρη μοναχός, και συνέχισε την σκληρή του άσκηση με αγρυπνίες, νηστείες και προσευχές. Και πάλι δεν αρκέστηκε σε αυτούς τους κόπους και την κοινοβιακή ζωή. Έφυγε για την τέλεια ησυχία μένοντας σε μια πέτρινη σπηλιά. Εκεί αγωνίσθηκε μέχρις ότου παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Χριστού. Όταν προαισθάνθηκε το τέλος του κρύφτηκε ανάμεσα σε δύο μεγάλες πέτρινες πλάκες, σαν σε φέρετρο, και εκοιμήθη.

Το σώμα του, άγνωστο και άφθαρτο, παρέμεινε στην σπηλιά του περί τα 300 χρόνια. Με θεία παραχώρηση, ο ποταμός Λωμ, κατέβασε άφθονα νερά, τα οποία παρέσυραν τις πέτρες της σπηλιάς μαζί με το ιερό λείψανο, το οποίο σκεπάσθηκε με τις λάσπες και τα νερά, παραμένοντας σε αυτήν την κατάσταση περί τα 100 χρόνια.

Θέλοντας ο Θεός να αποκαλύψει τον θησαυρό αυτό, ευδόκησε να εξελιχθούν τα πράγματα ως εξής: Κάποτε φανερώθηκε ο Όσιος στο όνειρο μίας παιδούλας, η οποία έπασχε από επιληψία και της είπε: Εάν θα με βγάλουν οι γονείς σου από την κοίτη του ποταμού, εγώ θα σε θεραπεύσω. Το κοριτσάκι είπε το όνειρό του στους γονείς του, οι οποίοι με την συνοδεία ιερέων και άλλων χριστιανών, έψαξαν και βρήκαν το λείψανο του Οσίου Δημητρίου. Εκείνη την στιγμή, θεραπεύθηκε η μικρή κόρη καθώς και άλλοι ασθενείς. Μετέφεραν τον Άγιο στην γενέτειρά του, στην εκκλησία όπου από μικρός σύχναζε και προσευχόταν. Εκεί παρέμεινε πολλά χρόνια επιτελώντας παντός είδους θαύματα.

Κατά τα έτη 1769 – 1774 μ.Χ., δηλαδή μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, ο ρωσικός στρατός πέρασε και από το χωριό του Οσίου. Ο Ρώσος στρατηγός Πέτρος Σαλτίκωβ αποφάσισε να πάρει το ιερό λείψανο για να το μεταφέρει στην Ρωσία. Τότε, ένας ρουμάνος ευλαβής χριστιανός, ονόματι Δημήτριος Χάτζι, έχοντας γνωριμία με τον ανωτέρω στρατηγό, ζήτησε να αφήσει το λείψανο του Αγίου στους ρουμάνους ως παρηγοριά, λόγω των πολλών ληστειών που έκαναν οι τούρκοι στην ρουμανική χώρα.

Έτσι, ο Όσιος Δημήτριος, ήλθε στο Βουκουρέστι το 1774 μ.Χ. και τοποθετήθηκε με μεγάλη τιμή στον μητροπολιτικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, επιτελώντας πολλά θαύματα και εκπέμποντας άρρητη ευωδία.

Στην περίοδο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το Βουκουρέστι είχε καταληφθεί από τους γερμανούς, μερικοί βούλγαροι στρατιώτες έσπασαν την θύρα εισόδου του καθεδρικού ναού και άρπαξαν το ιερό λείψανο για να το μεταφέρουν στην χώρα τους. Το έκρυψαν σε ένα αυτοκίνητο και την νύκτα ξεκίνησαν για τον Δούναβη ποταμό. Αλλά ο Όσιος, μη θέλοντας να φύγει από την Ρουμανία, προκάλεσε τέτοιο μπέρδεμα στους δρόμους, ώστε οι κλέφτες δεν εύρισκαν διέξοδο να αναχωρήσουν, με αποτέλεσμα να βρεθούν πάλι έξω από την Μητροπολιτική εκκλησία. Μόλις ξημέρωσε, πέτυχαν να βρουν την δημόσια οδό εξόδου, αλλά στον δρόμο τους χάλασε πολλές φορές το αυτοκίνητο και συνελήφθησαν από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Έτσι το ιερό λείψανο επιστράφηκε στην θέση του εν μέσω λαμπρής υποδοχής εκ μέρους του οικείου Μητροπολίτου και χιλιάδων λαού.

Θαύματα

Τα θαύματα του Οσίου Δημητρίου σχετίζονται κυρίως με θεραπείες ασθενών και άμεση βοήθεια σε διάφορες ανάγκες των πιστών. Τα περισσότερα λησμονήθηκαν διότι κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τα γράψει. Σημειώνουμε στην συνέχεια μερικά, όπως, έστω και από τα λίγα αντιληφθούμε το μεγάλο θαυματουργικό χάρισμα του Αγίου.

1) Δύο αδελφές από ένα χωριό της Κωνστάντζας, αφού έφτιαξαν μία καινούρια εκκλησία προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ήλθαν να προσκυνήσουν τον Άγιο και να πάρουν ένα τεμάχιο λειψάνου του για την δική τους εκκλησία. Προσκύνησαν τον Άγιο και συγχρόνως έκοψαν κρυφά ένα κομμάτι από το λείψανό του και έτρεξαν στο κάρο τους. Τα βόδια όμως δεν κινήθηκαν από την θέση τους. Τότε εκείνες κατάλαβαν την αμαρτία τους. Επέστρεψαν το κλεμμένο τεμάχιο και έτσι ξεκίνησαν τα ζώα και επέστρεψαν στον τόπο τους με ειρήνη.

2) Στα περίχωρα της πρωτευούσης ζούσε μία οικογένεια στην οποία ο σύζυγος τυραννούσε επί 15 χρόνια με γκρίνιες, βλασφημίες και μεθύσια την γυναίκα του. Εκείνη τον υπέμεινε διότι ήταν πιστή χριστιανή. Το 1955 μ.Χ. εκείνος παρέλυσε και έπεσε στο κρεβάτι. Η γυναίκα του τον υπηρετούσε, αλλά εκείνος την ύβριζε και την χτυπούσε με ο, τι έβρισκε μπροστά του. Απελπισμένη εκείνη ήλθε στον Ναό, και με δάκρυα ζητούσε συμβουλές από τον ιερέα. Αυτός την συμβούλευσε να υπομένει, τέλεσε για χάρη της Θεία λειτουργία και τέλος την ρώτησε:

› Αδελφή, ξέρεις να διαβάζεις;
› Ξέρω Πάτερ.
› Πάρε αυτό το βιβλίο και διάβασε γονατιστή, δίπλα στο ιερό λείψανο του Οσίου Δημητρίου τους χαιρετισμούς του.

Αφού τους διάβασε πήγε στο σπίτι της κουρασμένη και όπως ήταν ξάπλωσε σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο. Τα μεσάνυκτα ο άνδρας της άρχισε να φωνάζει δυνατά:

›Γυναίκα Μαρία, που είσαι, έλα γρήγορα εδώ. Που ήσουν; Πήγες μήπως στο Βουκουρέστι και κάλεσες ιατρό για να με συμβουλεύσει;
›Όχι άνθρωπέ μου, δεν κάλεσα κανέναν ιατρό από το Βουκουρέστι.
›Πως όχι, αφού τώρα ήλθε και μου είπε ότι τον κάλεσες για να με συμβουλεύσει. Έφυγε πριν από 5 λεπτά. Ανέβηκε σε μία καρότσα με λευκές αγελάδες, και ξεκίνησε για το Βουκουρέστι. Λοιπόν, κάλεσε τον ιατρό και πλήρωσέ τον.
›Και τι σε συμβούλευσε να κάνεις;
›Αν θέλω να θεραπευθώ μου είπε, να μη σε στενοχωρώ και σε υβρίζω. Λοιπόν, σου υπόσχομαι δεν θα σε λυπήσω πάλι. Αλλά μη ξεχάσεις, πήγαινε το πρωί στο Βουκουρέστι να τον πληρώσεις, διότι εσύ γνωρίζεις που μένει, γιατί εσύ τον κάλεσες!

Το πρωί ο άνδρας της σηκώθηκε τελείως υγιής και ειρηνικός. Η γυναίκα έτρεξε μαζί του με χαρά να ευχαριστήσουν τον Άγιο, για αυτό το μεγάλο θαύμα.

3) Στην περίοδο του πολέμου υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας της Ρουμανίας το έτος 1877 μ.Χ., ένας πιστός χριστιανός από το Βουκουρέστι έστειλε και τα 7 παιδιά του στον πόλεμο. Φοβόταν μη πεθάνουν και τα 7 στα πεδία των μαχών και πήγε και προσευχήθηκε θερμά στον Όσιο Δημήτριο. Συγχρόνως έγραψε τα ονόματά τους σε ένα χαρτί, και το έβαλε κάτω από την κεφαλή του Οσίου. Εκείνος πράγματι προστάτευσε τα παιδιά του, διότι και τα 7 επέστρεψαν μετά από τον πόλεμο στο πατρικό τους σπίτι.

4) Για δύο σχεδόν χρόνια η νεαρή Αλεξαδρινα Π. πήγαινε κάθε Τρίτη στην εκκλησία της ενορίας της,όπου ιερέας είναι ο π. Ντανιέλ Γκόγκα για να της διαβάσει τους εξορκισμούς του Μ. Βασιλείου,αφού εξαιτίας των κατάρων των γονέων της είχε δαιμονιστεί. Μετα από δυο χρόνια και αφού δεν είχε γίνει ακόμη καλά ο π. Δημήτριος της ανακοίνωσε ότι θα πάνε μαζί να προσευχηθούν στα λείψανα του Αγίου Δημητρίου. Το ίδιο βράδυ η κοπέλα είδε στον ύπνο της μια απαίσια μορφή η οποία την κατατρόμαξε λέγοντάς της με μίσος: «Πρέπει να φύγω από εσένα γιατί φοβάμαι τον Άγιο, αλλά με την πρώτη ευκαιρία που θα μου δώσεις θα γυρίσω»! Την επόμενη ημέρα - 27 Οκτωβρίου όπου εορτάζεται η μνήμη του Οσίου Δημητρίου του Νέου - περίμεναν στη σειρά για να προσκυνήσουν το άγιο λείψανο. Σ' αυτά τα 10 λεπτά που περίμενε αισθανόνταν πολύ άσχημα και λίγα μέτρα πριν φτάσει στο λείψανο νόμιζε ότι θα λiποθυμησει. Μόλις ασπάστηκε το λείψανο αισθάνθηκε σαν να πήρε το στόμα της φωτιά. Στο δρόμο της επιστροφής στο σπίτι έκλαιγε συνεχώς. Μετά από έναν μακρύ και δύσκολο ύπνο η Αλεξανδρίνα ξύπνησε εξαντλημένη αλλά αισθανόνταν ελαφριά σαν πούπουλο. Ο Άγιος Δημήτριος είχε κάνει το θαύμα του.

5) 26 Οκτωβρίου 1988 μ.Χ. (Μοναχή Αικατερίνη): «Θαύμα που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια στις 12 τη νύχτα,όταν τελείωσε το προσκύνημα στον άγιο. Είχαμε μείνει 5-6 άτομα, εγώ και 2 ιερείς και θέλαμε να βάλουμε το λείψανο τη θέση του. (Ήταν έξω προς προσκύνηση). Η λάρνακα όμως δεν μετακινούνταν. Προσπαθήσαν όλοι αλλά κανείς δεν τα κατάφερε. Ο ιερέας έτρεξε και ξύπνησε τον επίσκοπο. Εκείνος ντυμένος με τα άμφιά του, με δύο διακόνους, δύο ιερείς, θυμιατά, ψαλμωδίες και λάβαρα έφερε τον άγιο μέσα στην εκκλησία. Μόνο με τον πρέποντα σεβασμό θέλησε να μπει! Αυτό προς απάντηση αυτών που βλαστημάνε (και ξέρω πολλούς) και οι οποίοι λένε ότι πρόκειται για κόκκαλα και τσάμπα τα προσκυνάμε».

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Διάτρητα στοιχεία - Φαρσαλινός και Γάκης ζητούν να δουν τις έρευνες που παρουσίασε

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τριακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τριακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν.

Ένα ελάχιστα γνωστό γεγονός που αφορά το χάπι της έκτρωσης, το καλούμενο και RU-486, είναι ότι έχει δεσμούς με τον κατασκευαστή του θανατηφόρου αερίου Zyklon-B, που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. 

Ένα από τα χειρότερα όταν είσαι γιατρός είναι να λες τα άσχημα νέα. Ως Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, αυτό συνήθως σημαίνει να πω σε μια μητέρα ότι το αγέννητο μωρό της πιθανότατα δεν θα τα καταφέρει να ζήσει.

Το Συμβούλιο ενέκρινε συμπεράσματα που καλούν την ΕΕ και τα κράτη μέλη να αναπτύξουν περαιτέρω το πλαίσιο διαχείρισης κρίσεων στον κυβερνοχώρο της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της διερεύνησης του δυναμικού μιας κοινής μονάδας κυβερνοχώρου

Α'

Επεχωρίαξε μεν και πρότερον ήδη το των Αρκιανών δόγμα τη Ρωμάιων επικρατεία, μέρη τε αυτής ελυμαίνεταιτο, και τους πολλούς το ομοούσιον καθαρώς πρεσβεύειν ουκ εια, αλλ' ούπω τοσαύτα επαρρησιάσατο το κακόν ουδέ τοσούτους είχε τους αυτώ προσκειμένους. Άρτι δε της βασιλείας επί Κωνστάντιον, τον του μεγάλου Κωνσταντίνου τρίτον παίδα ελθούσης, ον αι πράξεις μέγαν εκάλουν, ο του φθόνου πατήρ και τοις αγαθοίς άνωθες βασκαίνων εχθρός, επεί μη πείθειν οιός τε ήν τα Χριστιανών απωθείσθαι Χριστιανούς, διά τινών ου προς αξίαν, οίμοι, του της ιερωσύνης αξιώματος ηξιωμένων τον Κωνστάντιον υπελθών εις τα των Αρειανών όλον υπάγεται. Εντεύθεν το άθεον τούτο των Αρειανών δόγμα, ώσπερ όπλον την του κρατούντος περιθέμενον δυναστείαν, επλάτυνε τότε και ηύξετο, και πάσαν όσην η Ρωμαίων είχεν αρχή παραστήθασθαι προς βίαν εφιλονείκει. Και διά τούτο μυρίοις οι το ομοούσιον δοξάζοντες, και τα Χριστιανών ως θέμις Χριστιανοίς μετιόντες, περιεβάλλοντο τοις κακοίς, Ευσεβίου μάλιστα και Φιλίππου (ων ο μεν τη του πραιποσίτου τετίμητο δόξη, ο δε τα της επαρχίας δείπεν, ο Φίλιππος) υπέκκαυμα Κωνσταντίω του των Αρειανών έρωτος γενομένων.

Ούτοι και τον μακάριον απελαθήναι Παύλον της Εκκλησίας, αντεισαχθήναι δε τον δυσσεβή Μακεδόνιον, εβούλοντό τε και πάντα εποίουν· τίνος μεν λόγου, τίνος δε έργου, ποίας δε βλάβης κατά των πρεσβευόντων το ομοούσιον αοσχόμενι; Τους μεν γαρ την πόλιν εκλιπείν παρεσκεύασαν, των δε άδικον αειφυγίαν κατέκριναν, τοις δε και απαλλαγήν της ζωής προεξένησαν. Εντεύθεν άτιμοι κατά μετώπων ραφαί, υποσημαίνουσαι το ορθόδοξον, αλλά τε μύρια κατά Χριστιανών επενοείτο καινά, ει και μικρά πάντα δια Χριστόν εδόκει τοις ευσεβέσι, και των ελπίδων ουκ άξια. Εντεύθεν ο δεύτερος μεν ούτος Παύλος ο της ομολογίας επώνυμος, του της αρχιερωσύνης θρόνου αποδιώκεται, ανίπτοις δε χερσί, το του λόγου, βεβηλούται τα άγια.

Β'

Των γουν Κωνσταντίου τούτων καιρών έργον και Μαρκιανός και Μαρτύριος· οις πατρίς μεν άστυ το μέγα τε και βασίλειον, αναγωγή δε και παιδεία, οίας αν τις θεοφιλής ανήρ τυχείν εύξαιτο. Τρόποι, χρηστότης και επιείκεια το εκείνων ακριβές γνώρισμα. Ει δε δει συντόμως και αληθώς ειπείν, τούτο τοις πάσιν όντες εις αρετήν, όπερ η πατρίς ταις πόλεσιν εγνωρίζετο. Και ώσπερ αύτη των άλλων τε πασών προκάθηται πόλεων, και τω βασιλική και είναι και ονομάζεσθαι την πρώτην έχει τιμήν· τον υτόν δη και ούτοι τρόπον πάντων εν πάσιν εκράτουν επαινετοίς, και ζηλωτόν ην το παράπαν ουδέν, εφ ω μη ούτοι το πρωτείον είχον.

Τω θείω τοιγαρούν Παύλω συνόντες και των υπ' εκείνου πραττομένων όντες υπογραφείς, τω λαώ τε τας θείας υπαναγινώσκοντες βίβλους, ούτω θερμόν τον εις Χριστόν υπέτρεφον έρωτα, ως ουδέν υπολογισαμένους την του κρατούντος μανίαν οξείαις χωρήσαι κατά των Χριστομάχων ορμαίς, και τον του Θεού Λόγον εις κτίσμα κατάγεσθαι μηδ' όλως ανεκτόν ποιήσαι, αλλά συνάναρχον μεν τω Πατρί και ομοούσιον αυτόν αποδείξαι, τα δε των αρειανιζόντων βεβήλους κενοφωνίας εις το μηδέν είναι περιστήσαι.

Γ'

Τοις εκείνων τοιγαρούν ρήμασιν όε βέλεσιν οι κακοδαίμνες βλητέντες, και μηδέ αντιτείνειν, μηδέ εις λόγους αυτοίς χωρείν όλως έχοντες, ώσπερ εν σποδιά πυρ ταις αυτών διανοίαις το δολερόν υποκρύψαντες, πρώτα μεν τους επαγωγοίς των λόγων τους άνδρας υπήρχοντο· είτα και χρήματα δώσειν υπισχνούντο οι άφρονες εκείνοι, οι γε και τα ψυχάς ότι μη αφηρούντο παραχρήμα διά Χρισοεδυσχέρταινον. Ούτοι λουν ου κολακείαις κλεπηρμένοι, ου χρημάτων ηττώμενοι, αλλά της ευσεβείας και του ορθού δόγματος φύλακες ακριβείς είναι βουλόμενοι, προς το βραβείον της άνω κλήσεως έσπευδον· ο και μόνον αυτοίς εποθείτο, και ου τυχείν όλως επεθύμουν. Ως ουν απειλαί τε και κολακείαι και αγαθών πάντων επαγγελίαι τους Αρειανοίς εξησθένουν, και άμαχον τι πράγμα την καλήν εκείνην ένστασιν των μαρτύρων εώρων, θάνατον αυτών ον επόθουν διά Χριστόν κατακρίνουσιν.

Δ'

Επεί δε και προς τον ειρημένον ήδη γεγόνασι τόπον, καιρόν αιτούσιν εις προσευχήν. Και λαβόντες, τα όμματα τε όμου και τας χείρας αίρουσιν εις τον ουρανόν, και, Κύριε, ο Θεός, ο πλάσας καταμόναις τας καρδίας ημών, λέγουσιν, ο συνείς πάντα τα έργα ημών, εν ειρήνη τας των σων δούλων δέξαι ψυχάς, ότι ένεκα σου σανατούμεθα, και ως πρόβατα σφαγής λογιζόμεθα και χαίρομεν ούτω της παρούσης ζωής απαλλαττόμενοι διά σε, και προς την παρά σοι προθύμω ποδί επειγόμεθα. Τω Θεώ των όλων ευξάμενοι και το Αμήν επειπόντες, την διά ξίφους πληγήν υφίστανται· και το μαρτυρικόν ο Μαρτύριος συν Μαρκιανώ δέχονται τέλος, πέμπτην επί ταις είκοσι του Οκτωβρίου μηνός άγοντος. Τα δε τούτων τίμια λείψανα των ορθοδόξων τινές και πιστών ανελόμενοι, και λαμπρώς περιστείλαντες, εν ψαλμοίς και ύμνοις παρά τω της πόλεως τείχει εντίμως εν επισήμω λόφω κατέθεντο. Ένθα και την μαρτυρικήν εκείνην τελείωσιν και μακαρίαν υπέστησαν εις δόξαν Πατρός, Υιού και αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ζῆλον ἔνθεον ἀναλαβόντες, ἠμαυρώσατε Ἀρείου πλάνην ὁμοούσιον Τριάδα κηρύττοντες, Μαρκιανὲ καὶ θέοφρων Μαρτύριε, ὀρθοδοξίας οἱ ἄσειστοι πρόβολοι, θεῖοι μάρτυρες, Χριστῷ τῷ Θεῷ πρεσβεύσατε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς.
Ἀγωvισάμενοι καλῶς ἀπὸ βρέφους, Μαρκιανὲ σὺv τῷ σοφῷ Μαρτυρίῳ, τὸv ἀποστάτηv Ἄρειοv καθείλετε, ἄτρωτον τηρήσαντες, τὴν ὀρθόδοξοv πίστιν, Παύλῳ ἐφεπόμενοι, τῷ σοφῷ διδασκάλῳ, ὅθεν σὺv τούτῳ εὔρατε ζωήv, ὡς τῆς Τριάδος ὑπέρμαχοι ἄριστοι.

Πηγή: Ελληνική Πατρολογία, τόμος 115, Συμεών του Μεταφραστού, Ορθόδοξος Συναξαριστής

Η ΕΛΕΗΜΩΝ ΠΙΣΤΗ

Η αγία Ταβιθά, όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ήταν μια πολύ φιλάνθρωπος χριστιανή, η οποία σε όλη της τη ζωή έκανε καλά έργα και ελεημοσύνες. Στη συριακή γλώσσα η λέξη Ταβιθά ερμηνεύεται ως «η Δορκάς», που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «ζαρκάδι». Η αγία Ταβιθά κατοικούσε στην πόλη Ιόππη, κι όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, ασκούσε την τέχνη της υφάντριας, υφαίνοντας χιτώνες και ιμάτια, τα οποία πωλούσε και τα λεφτά που μάζευε, εκτός από μικροποσά απαραίτητα για τη διατροφή της, τα διέθετε για την ανακούφιση των φτωχών και ειδικά των χηρών και των ορφανών.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΠ.ΠΕΤΡΟΥ

Τη μέρα που ο Απόστολος Πέτρος έφτασε στη Λύδδα της Παλαιστίνης για να διαδώσει το λόγο του Ευαγγελίου, την ίδια μέρα η Ταβιθά αρρώστησε και πέθανε, οπότε ο θρήνος ήταν μεγάλος ανάμεσα σε αυτούς που προστατεύονταν από αυτήν. Κι ενώ οι πιστοί ετοιμάζονταν για την ταφή της, έμαθαν ότι ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν στη Λύδδα και έστειλαν δύο απεσταλμένους για να τον βρουν και να τον παρακαλέσουν να έλθει στην πόλη. Πράγματι, ο Απόστολος ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους και φτάνοντας στην Ιόππη τον ανέβασαν στο υπερώο, όπου κειτόταν νεκρή η Ταβιθά.

Εκεί ο Απόστολος βρήκε πολλές φτωχές γυναίκες τις οποίες βοηθούσε η Ταβιθά, που έδειχναν τα ιμάτια και τους χιτώνες που τους είχε προσφέρει σ' αυτές η νεκρή: «πάσαι αι χήραι κλαίουσαι και επιδεικνύμεναι χιτώνας και ιμάτια όσα εποίει.» (Πράξ. θ΄39). Τότε, χωρίς να μιλήσει, ο Απόστολος τους έβγαλε όλους έξω κι αφού γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά είπε: "Ταβιθά ανάστηθι". Και αμέσως η νεκρή Δορκάς αναστήθηκε. Τότε, όλοι οι παρευρισκόμενοι γέμισαν από χαρά και το νέο της ανάστασής της διαδόθηκε σ' όλη την πόλη μ' αποτέλεσμα πολλοί να πιστέψουν στον Χριστό. Η αγία Ταβιθά έκτοτε έζησε πολλά χρόνια γεμάτα από αγαθοεργίες και ελεημοσύνες, μέχρι την ειρηνική τελείωσή της σε βαθιά γεράματα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μαθήτρια ἔνθεος, ἐν τῇ Ἰόππῃ σεμνή, Χριστοῦ ἐχρημάτισας, καὶ ἐν πολλοῖς οἰκτιρμοῖς, αὐτὸν ἐθεράπευσας· ὅθεν ὑπὸ τοῦ Πέτρου, ὡς ἠγέρθης θανοῦσα, ἐδειξας τοῦ σοῦ βίου, Ταβιθᾶ μακαρία, πᾶσι τὴν κεκρυμμένην, θείαν λαμπρότητα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Τοῖς θεαρέστοις σου ἔργοις καὶ πράξεσι, θεοπρεπῶς τῷ Σωτῆρι λατρεύουσα, ἀγάπης ὑπόδειγμα πέφηνας, ὦ Ταβιθᾶ ὡς θεόφρων μαθήτρια· διό σου τὴν μνήμην γεραίρομεν.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις θεοδόξαστε Ταβιθᾶ, στήλη θείων ἔργων, ὡς μαθήτρια τοῦ Χριστοῦ· ἐλεημοσύνης, πηγὴ γὰρ ἀνεδείχθης, ἐν πόλει τῇ Ἰόππῃ, γνώμῃ θεόφρονι.

Πηγή: Ακτίνες, Μέγας Συναξαριστής

Πολλά είναι τα προβλήματα στα ελληνικά σχολεία της Βορείου Ηπείρου.

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη που μεταδίδεται από τα κανάλια Altas TV και Αχελώος TV (Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021)