
Ἐν Σπάρτῃ τῇ 17ῃ Ἰουλίου 2012
Ἀξιότιμον
Κύριον Γεώργιον Καλαντζῆν
Γενικόν Γραμματέα Θρησκευμάτων
Εἰς Ἀθήνας
Ἀγαπητέ μου κ. Γενικέ,
Πρόσεξα ἀπό τό διαδίκτυο ὅσα εἴπατε στά «ΝΕΑ» γιά τήν πρόταση τοῦ ΚΕΠΕ πού ἀφορᾶ στήν περικοπή τῆς μισθοδοσίας τῶν κληρικῶν, τήν ὁποία χαρακτηρίσατε ὡς ἀσύμφορη.
Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά καταγράψω ἐδῶ κάποιες προσωπικές μου παρατηρήσεις γιά τό ἴδιο θέμα, ἀλλά ἀπό ἄλλη ὀπτική γωνία.
α) Τό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό ἔργο πού ἐπιτελεῖ ἡ Ἐκκλησία μέ τρόπο ἀξιοθαύμαστο δέν πρέπει νά τό συσχετίζουμε μέ τή μισθοδοσία τοῦ κλήρου. Εἶναι δυνατό οἱ κληρικοί μας, οἱ γενναῖοι αὐτοί συμπαραστάτες στόν πόνο καί στή δοκιμασία τοῦ λαοῦ μας, νά σκεφτοῦν ἐκδικητικά καί νά ἀποφασίσουν νά ἀναστείλουν τήν ὅποια προσφορά τους, ἐπειδή ἡ Πολιτεία μέ ἐνδεχόμενη – ἀχαρακτήριστη – ἀπόφασή της θά κόψει τόν μισθό τους; Εἶναι δυνατό νά φανταστοῦμε ἕναν πατέρα νά στερεῖ ἀπό τό παιδί του κάθε ὑλική καί ἠθική βοήθεια, ἐπειδή τό παιδί του συμπεριφέρθηκε μέ σκληρότητα ἀπέναντί του; Ἄν αὐτό δέ γίνεται μέ ὁποιονδήποτε πατέρα καί ὁποιοδήποτε παιδί, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, πῶς εἶναι δυνατό νά τό...
διανοηθεῖ καί νά τό κάνει ἡ πνευματική τροφός τοῦ λαοῦ μας καί στοργική Μητέρα του, ἡ Ἐκκλησία; Τό ἀκόμη χειρότερο εἶναι νά στερήσει ἀπό τά παιδιά της τή συμπαράστασή της χωρίς αὐτά νά φταῖνε σέ τίποτε, γιατί ἡ Πολιτεία ἔδειξε τό σκληρό πρόσωπό της πρός τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας
β) Ἡ σκέψη σας, ὅτι τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἐκτιμᾶται γιά τό ἔτος 2011 σέ 100 ἑκατομμύρια ἔχει ἐπίσης μία ἀδύνατη πλευρά. Τό κόστος τῆς ὑλικῆς προσφορᾶς της ξεπερνᾶ τά 100 ἑκατομμύρια, διότι πρέπει νά ὑπολογιστεῖ καί ἡ σέ εἶδος προσφορά της, ἡ ὁποία φθάνει τά 50 ἑκατομμύρια.
Ὅμως δέν πρέπει νά περιορίζουμε τή συμπαράστασή της στά ὑλικά ἀγαθά, δοθέντος ὅτι ἡ ἠθική της ἀρωγή εἶναι ἀξιοθαύμαστη καί ἀξεπέραστη.
Οἱ κληρικοί μας αὐτά τά ποσά πού διαθέτουν σήμερα γιά τόν λαό μας οὔτε ἐπιθυμοῦν οὔτε μποροῦν νά τά κρατήσουν γιά τόν ἑαυτό τους, ἔστω καί ἄν γίνουν φτωχοί ὅσο καί οἱ πιό φτωχοί τοῦ λαοῦ μας. Κανένας δέ θά τούς δικαιολογήσει, ἄν ἀπό αὐτά πού συγκεντρώνουν γιά τούς ἄλλους κάποια τά χρησιμοποιήσουν γιά τόν ἑαυτό τους, ἀλλά οὔτε καί οἱ δυνάμενοι θά τά προσφέρουν ὑπέρ τῶν κληρικῶν μας, γιατί κάποιοι τά κατάφεραν νά δημιουργήσουν ἕνα ἀντικληρικό πνεῦμα στήν ἐποχή μας.
γ) Εἶναι ἀλήθεια -καί χαίρω, διότι τό ὑπογραμμίζετε- ὅτι τό κοινωνικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας γίνεται σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά συνεχισθεῖ γιά ὅσο καιρό διαρκέσει ἡ δοκιμασία καί μετά τό τέλος αὐτῆς, γιατί ὁ Κύριος τό εἶπε μέ τά ἀλάνθαστα λόγια του «τούς πτωχούς πάντοτε θά ἔχετε μαζί σας».
Ὅμως, καλέ μου κ. Γενικέ, πρέπει νά εἰποῦμε στόν λαό μας τήν ἀλήθεια. Πολλές φορές λέμε ἐμεῖς οἱ κληρικοί, ὅτι τό Κράτος πῆρε τό 96% τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ἀλλά ἡ Πολιτεία ποτέ δέν εἶπε ὅτι πῆρε ἀπό τήν Ἐκκλησία αὐτή τήν περιουσία. Γιατί δέν τό λέτε καί Σεῖς ὡς ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο; Βγεῖτε στά κανάλια καί πέστε στόν λαό μας ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας σέ δύσκολες στιγμές ἔδωσε χάρη τοῦ ἐμπερίστατου λαοῦ τό 96% τῆς περιουσίας της. Σᾶς ….ἐπιτρέπουμε νά ἀποκρύψετε τό γεγονός ὅτι καί ἕνα μέρος αὐτῆς τῆς περιουσίας τό ἅρπαξε βιαίως ἡ Πολιτεία. Πεῖτε, ὅμως, στόν κόσμο ὅτι ἡ περιουσία τῆς Ἐκκλησίας ἐδόθη κατά 96%.
Μᾶς πονάει, ὅταν δέν τό λέτε εὐθέως. Μᾶς πληγώνει ἡ σιωπή σας. Γι’ αὐτό καί ὁ λαός μας συνεχίζει νά ὁμιλεῖ περί ἀμύθητης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Δέν τό πείσαμε ἐμεῖς, γιατί δέ βοηθήσατε ἐσεῖς. Δέν ἐντρέπονται καί ἀρχηγοί κομμάτων ἤ κομματικά στελέχη νά ὁμιλοῦν γι’ αὐτή τήν περιουσία καί νά προσθέτουν τήν κακόβουλη εἴδηση, ὅτι καί γι’αὐτή τήν περιουσία πού ἔχει, δηλαδή τό 4%, δέν πληρώνει φόρο. Πόσες φορές τό ἔχουμε πεῖ, τό ἔχουμε δημοσιεύσει, ὅτι πληρώνει ἡ Ἐκκλησία ὅλους τούς φόρους πού πληρώνουν καί ὅλα τά ἄλλα Νομικά Πρόσωπα. Φόρους δέν πληρώνουν οἱ Αἱρετικοί τῆς Ἑλλάδος καί οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Χώρας μας, γιά τούς ὁποίους ὅμως δέ λέγεται τίποτε. Γιατί δέν τά λέτε αὐτά;
δ) Καί κάτι τελευταῖο. Πιέζεσθε ἀσφαλῶς ἀπό πολλούς καί ποικίλους νά κόψετε τόν μισθό τῶν ἱερέων. Αὐτῶν οἱ ὁποῖοι εἶναι ἥρωες καί μάρτυρες, γιατί ὑπηρετοῦν τόν λαό μας, καί, ἐνῶ οἱ ἄλλοι παράγοντες ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν λαό, μένουν κοντά στόν πόνο του καί στά προβλήματά του, γεγονός πού φαίνεται ἰδιαίτερα στά χωριά καί στήν ἐπαρχία. Αὐτῶν πού εἶναι ἥρωες καί μάρτυρες, διότι ἔχουν πολύτεκνες οἰκογένειες οἱ περισσότεροι καί πασχίζουν νά ἀντιμετωπίσουν τίς δυσκολίες μέ ἕναν πενιχρό μισθό, χωρίς νά μποροῦν νά ἐργασθοῦν καί σέ ἄλλη ἐργασία, ἀφοῦ τό ράσο τους τούς ἐμποδίζει. Αὐτῶν πού εἶναι στοργικοί πατέρες μέ ὑποχρεώσεις πολλές, ἀφοῦ πρέπει νά φροντίζουν ὄχι μόνο γιά τό ψωμί τῶν παιδιῶν τους, ἀλλά καί γιά τή διατροφή τῶν φτωχῶν, τῶν ἀστέγων καί τῶν παντελῶς ἀναργύρων ἐνοριτῶν τους, στούς ὁποίους ἔχουν χρέος νά ἀνοίξουν – καί τό κάνουν – ὄχι μόνο τό πορτοφόλι τους, ἀλλά καί τό σπίτι τους.
Γιατί δέ λέτε ὅτι «δέν μποροῦμε νά τό κάνουμε, ἀφοῦ δέν μποροῦμε νά ἀθετήσουμε τήν ὑπογραφεῖσα συμφωνία Ἐκκλησίας – Πολιτείας μέ τήν ὁποία ἡ δεύτερη πῆρε τό 96% τῆς περιουσίας τῆς πρώτης. Ἡ Πολιτεία ἔναντι αὐτῆς τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀναλάβει τή μισθοδοσία τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί τή λειτουργία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχολῶν. Κάτω ἀπό αὐτό τό κείμενο ἔβαλαν τίς ὑπογραφές τους ἡ τότε Κυβέρνηση καί ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος. Ἄν το κάνουμε, θά εἴμαστε ἕνας ὀργανισμός ἀσυνεπής καί ἀφερέγγυος»;
Ἔτσι, ἐάν μιλήσετε, θά ἀπαλλαγεῖτε ἀπό τίς ὀχλήσεις ὅλων ἐκείνων πού εὑρίσκουν εὐκαιρία νά χύνουν τό δηλητήριο τῆς ψυχῆς τους στ’ αὐτιά εὐτυχῶς πρός τό παρόν καί ὄχι στίς καρδιές τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν.
Ἄς εὐχηθοῦμε νά μή συντελεστοῦν ἀνοσιουργήματα γιά τά ὁποῖα θά κλάψουμε, ὅταν θά εἶναι ἀργά.
Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
ΠΗΓΗ: pentapostagma.gr

Η Κύπρος, το τρίτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου, στο σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, έχει μια ιστορία 9000 χρόνων και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η UNESCO στον επίσημο κατάλογο 2012, για την Παγκόσμια Κληρονομιά Πολιτιστικών και Φυσικών Θησαυρών, έχει περιλάβει τις αρχαιότητες της Πάφου, τη Χοιροκοιτία και δέκα βυζαντινές εκκλησίες του Τροόδους στον επίσημο κατάλογό της.
Στην κατεχόμενη Κύπρο, θρησκευτικά και ιστορικά μνημεία του Κυπριακού πολιτισμού, και όχι μόνο, έχουν λεηλατηθεί συστηματικά από την εισβολή του 1974.
Με αφορμή, την συμπλήρωση 40 ετών, από την ανέλκυσή του "πλοίου της Κερύνειας", το 1972 που έφερε την Κύπρο στο επίκεντρο του διεθνούς επιστημονικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, θα αναφερθούμε αποκλειστικά σε αυτό.
Το πλοίο-ναυάγιο της Κερύνειας
Το 1965, ένας δύτης, από την Κερύνεια της Κύπρου, ενώ έψαχνε για σφουγγάρια σε βάθος 30 μέτρων και σε απόσταση περίπου μισού μιλίου από την ακτή, στα βορειοανατολικά του λιμανιού της πόλης, εντόπισε πολλούς αμφορείς.
Όταν, δύο χρόνια αργότερα, μία ομάδα αμερικανών αρχαιολόγων από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας βρέθηκε στην Κύπρο με σκοπό τον εντοπισμό ναυαγίων, ο Ανδρέας Καριόλου που είχε εντοπίσει τους αμφορείς, επικοινώνησε μαζί τους, και τους οδήγησε στο συγκεκριμένο σημείο. Έτσι εντοπίστηκε το ναυάγιο και ξεκίνησαν έρευνες για να προσδιοριστεί το μέγεθος του ναυαγίου και το είδος του φορτίου του.
Η Κυπριακή κυβέρνηση έδωσε άδεια για να ερευνηθεί πιο συστηματικά η περιοχή και η ομάδα των αμερικανών αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή MichaelKatzev, με την οικονομική ενίσχυση αμερικανικών ιδρυμάτων,επέστρεψε στην Κυρήνεια με 40 αρχαιολόγους, μηχανικούς, αυτοδύτες, φωτογράφους κ.α από 12 χώρες για να ξεκινήσει το έργο της ανασκαφής, μεταφοράς στην επιφάνεια, συντήρησης και έκθεσης των ευρημάτων. Για τη συναρμολόγηση του πλοίου κλήθηκαν ειδικοί σε θέματα ναυπηγικής, με επικεφαλής τον J. Richard Steffy, επίσημο απεσταλμένο της UNESCO, που για περίπου τέσσερα χρόνια προσπαθούσαν, να ταυτίσουν τα κομμάτια και να τα τοποθετήσουν στην σωστή θέση.
Από το 1967 μέχρι και το 1972 οι εργασίες για την ανέλκυση, συντήρηση και συναρμολόγηση του αρχαίου καραβιού έφεραν την Κύπρο στο επίκεντρο του διεθνούς επιστημονικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Έτσι το "πλοίο της Κερύνειας" ανελκύσθηκε, συντηρήθηκε και τοποθετήθηκε σε ειδική αίθουσα στο μεσαιωνικόκάστρο της Κερύνειας, λίγο πριν από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Από την εισβολή, τον Ιούλιο του 1974, μέχρι σήμερα, το Κάστρο - Μουσείο της Κερύνειας και το αρχαίο ναυάγιο είναι «σκλαβωμένα».
Το 1975, η Κυπριακή κυβέρνηση διέθεσε στον "Αττίλα", μέσω της UNESCO, 8.000 κυπριακές λίρες για την τοποθέτηση κλιματισμού στην αίθουσα, ώστε το παμπάλαιο ξύλο του πλοίου να μην ταλαιπωρείται και να μην καταστρέφεται από τις αλλαγές της θερμοκρασίας. Δυστυχώς και από το μουσείο αυτό, σύμφωνα με το τουρκοκυπριακό περιοδικό ‘’ORTAM’’ (18.07.1985), έχουν κλαπεί αντικείμενα.
Τοσπουδαίο αρχαίοναυάγιο μήκους 14,75 μ. πλάτους 4,30 μ. και βάρους 14 τόνων, τοποθετείται χρονολογικάστην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου,στο τελευταίο τρίτο του 4ου αι. π.Χ. Το πλήρωμα του πλοίου εκτιμάται ότι το αποτελούσαν τέσσερα άτομα.Ο αμμώδης βυθός της θάλασσας της Κερύνειας είχε διατήρησε για 2.300 χρόνια το φορτίο του πλοίου, 403 αμφορείς - το κυρίως φορτίο του πλοίου - από έντεκα διαφορετικούς τύπους αμφορέων που πιθανότατα ήταν γεμάτοι κρασί, 29 μυλόπετρες από τη Νίσυρο, 10.000 αμύγδαλα, είδη οικιακής χρήσης του πληρώματος, λίγα νομίσματα, υπολείμματα τροφών και πολλά άλλα ενδιαφέροντα.
Το πλοίο «Κερύνεια ΙΙ»
Το 1981, ιδρύθηκε στον Πειραιά το Ελληνικό Ινστιτούτο Προστασίας Ναυτικής Παράδοσης (ΕΙΠΝΠ) από το Χάρη Τζάλα και μια ομάδα ιστορικών, αρχαιολόγων, αξιωματικών του Π.Ν, του Λ.Σ του Εμπορικού Ναυτικού, ναυπηγών, ναυτικών εμπειρογνωμόνων, ιστιοπλόων και άλλων, τους οποίους ένωνε το μεράκι για την διατήρηση της ναυτικής μας παράδοσης
Ένας από τους πρώτους στόχους του Ινστιτούτου ήταν και η κατασκευή ενός πιστού, υπό κλίμακα, αντιγράφου (σε φυσικό μέγεθος) του αρχαίου πλοίου της Κερύνειας. Το 1982, ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Χάρης Τζάλας, πρότεινε στον Καθηγητή MichaelKatzevτην κατασκευή ενός αντιγράφου του πλοίου σε φυσικό μέγεθος. Ο MichaelKatzevδέχτηκε με χαρά και έτσι ξεκίνησε το σημαντικότερο μέχρι σήμερα πρόγραμμα πειραματικής Ναυτικής Αρχαιολογίας. Το αμερικανικό Ινστιτούτο Ναυτικής Αρχαιολογίας και ο ναυπηγός RichardSteffyπου είχε συναρμολογήσει το αρχαίο σκαρί, προσέφεραν τα πρωτότυπα σχέδια του πλοίου και επιστημονική εποπτεία και το 1982 ξεκίνησε στο ναυπηγείο του Μανώλη Ψαρού στο Πέραμα η ναυπήγηση του «Κερύνεια ΙΙ». Το σκαρί του κατασκευάστηκε με την αρχαία μέθοδο ναυπήγησης, την «κελυφική», και με παρόμοια εργαλεία και υλικά.
Χρειάστηκαν τρία χρόνια κοπιαστικής επιστημονικής και χειρονακτικής δουλειάς και γύρω στα 12 εκατομμύρια δραχμές για να κατασκευαστεί το 15μετρο «Κερύνεια II» με την αρχαία μέθοδο, όπου συναρμολογούνταν πρώτα τα μαδέρια του πετσώματος και ακολουθούσε η τοποθέτηση των νομέων. Οι συνδέσεις έγιναν με καβίλιες (συνηθίζονται στα έπιπλα). Τα 5.000 καρφιά ήταν όλα χειροποίητα, ορειχάλκινα και μήκους 25 έως 40 εκατοστά. Το ξύλο από το ίδιο είδος πεύκου με εκείνο που κατασκευάστηκε το αρχαίο πλοίο. Το κατάρτι από μονοκόμματο κορμό ερυθρελάτης ύψους 11 μέτρων. Τα σχοινιά έγιναν από φυτικές ίνες. Το πανί από λινό, που βρέθηκε μετά από πολλές προσπάθειες σε ένα ξεχασμένο στοκ λινού πανιού στη Σκοτία.
Τον Ιούνιο του 1985, με την ευκαιρία της ανακήρυξης της Αθήνας σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, το πλοίο καθελκύστηκε με κάθε επισημότητα στο Πέραμα. Ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα πειραματικής αρχαιολογίας που έμελλε να αφήσει το στίγμα του στα ναυτικά χρονικά της σύγχρονης Ελλάδας είχε υλοποιηθεί.Το «Κερύνεια ΙΙ» ήταν έτοιμο να φέρει σε πέρας και το δεύτερο μέρος του πειράματος για το οποίο κατασκευάστηκε, να ταξιδέψει από την Ελλάδα στην Κύπρο επαναλαμβάνοντας ίσως μία διαδρομή την οποία το αρχικό πλοίο της Κερύνειας είχε εκτελέσει αρκετές φορές πριν ναυαγήσει.
Έτσι, στις 6 Σεπτεμβρίου 1986, το «Κερύνεια ΙΙ» απέπλευσε από το Μικρολίμανο με καπετάνιο τον Αντώνη Βασιλειάδη κι άλλα τέσσερα άτομα πλήρωμα. Το ταξίδι ακολούθησε την εξής πορεία: Σούνιο- Κύθνος- Σύρος- Νάξος- Κως- Νίσυρος- Μανδράκι Ρόδου – Καστελλόριζο και στις 2 Οκτωβρίου, μετά από ένα ταξίδι 25 ημερών, κατέπλευσε στον Κόλπο Κοραλλίων της Πάφου. Τη διαδρομή αυτή την κάλυψε σε 25 μέρες.
Στην επιστροφή του, τον Απρίλιο του 1987, με καπετάνιο τον Γλαύκο Καριόλου, κι άλλα τέσσερα άτομα πλήρωμα ακολούθησε την εξής πορεία:. Λεμεσός- Πάφος- Ρόδος- Νίσυρος- Δονούσα (νησί κοντά στη Νάξο)- Σύρος- Κύθνος- Κέα- Σούνιο- Φλέβες- Φάληρο. Η συνολική απόσταση ήταν 520 ναυτικά μίλια. Στο ταξίδι αυτό υπήρξαν αντίξοες καιρικές συνθήκες, το πλοίο υπέστη ζημιές και χρειάστηκαν επισκευές. Αν και το ταξίδι προβλεπόταν να διαρκέσει 15 ημέρες, τελικά διήρκεσε 20 ημέρες.
Στη διάρκεια όλων τη των ταξιδιών, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες κατέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια τη συμπεριφορά του πλοίου.
Η ναυπήγηση και τα ταξίδια του «Κερύνεια II», τα οποία ξεπέρασαν τα 2000 ναυτικά μίλια, ήταν η πρώτη προσπάθεια πειραματικής αρχαιολογίας στον κόσμο, με πρότυπο ένα αυθεντικό πλοίο ηλικίας 2.300 χρόνων .και είχε τεράστια επιστημονική σημασία και παγκόσμια απήχηση.
Το «Κερύνεια ΙΙ» εκτέθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς και στη Νέα Υόρκη, τη Νάρα της Ιαπωνίας, τη Σεβίλλη και το Αμβούργο. Σήμερα, εκτίθεται στο Μουσείο Θάλασσας στην Αγία Νάπα στην Κύπρο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να το θαυμάσει ανάμεσα σε άλλα σημαντικά εκθέματα που έχουν σχέση με την θάλασσα και τη ναυτιλία.
Αλεξανδρούπολη Αύγουστος 2012
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)

Ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ λοιπόν ἔδειξε στούς Ἀποστόλους, πού ἤδη τό γνώριζαν, τό σύμβολο τῆς ἀναχωρήσεώς της, τό φοίνικα, τούς μετέδωσε ἐπίσης εὐλογία καί ἀνάλογη παρηγοριά καί ἀφοῦ τούς μίλησε γιά τήν ἔξοδό της καί τούς προθυμοποίησε γιά τό κήρυγμα, τούς εἶπε μέ λίγα λόγια ὁλόκληρη τήν οἰκονομία τῆς ἀποστολῆς τους. Ἔπειτα ἀσπάσθηκε τόν Πέτρο καί τούς ἄλλους Ἀποστόλους, “χαίρετε”, λέγοντας, “τέκνα καί φίλοι καί μαθηταί τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ μου καί νά αἰσθάνεστε εὐτυχεῖς, πού ἀξιωθήκατε τέτοιο δάσκαλο καί Δεσπότη καί νά ὑπηρετεῖτε τέτοια μυστήρια καί νά μετέχετε τῶν διωγμῶν καί τῶν παθημάτων του, γιά νά γίνετε κοινωνοί τῆς δόξας καί τῆς Βασιλείας Του”.
Ἀφοῦ τούς μίλησε γιά τά τελευταία γεγονότα, τούς ζήτησε νά ψάλλουν τούς ἐπιτάφιους ὕμνους, ἐνῶ Ἐκείνη ἄρχισε τίς πρός τόν Θεό εὐχαριστίες της.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
«Σέ εὐλογῶ”, ἔλεγε, “Δέσποτα καί Θεέ καί Υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ προανάρχου σου Πατρός καί δικέ μου υἱέ, τῆς δούλης σου, γιά τήν φιλανθρωπία σου. Σέ εὐλογῶ, πού μᾶς λύτρωσες ἀπό τήν κατάρα καί μᾶς ἔδωσες τήν εὐλογία. Σέ εὐλογῶ τόν αἴτιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν μας, τῆς ζωῆς, τοῦ φωτός, τῆς εἰρήνης, τῆς δυνατότητας νά γνωρίσουμε τόν Πατέρα σου καί τό συνάναρχό σου καί ζωοποιό Πνεῦμα. Σέ εὐλογῶ Λόγε, πού εὐλόγησες τήν κοιλιά μου κατοικώντας σ’ αὐτὴ μέ ἀνέκφραστο τρόπο. Σέ εὐλογῶ, πού μέ τέτοιο τρόπο μᾶς ἀγάπησες ὥστε καί γιά μᾶς νά σταυρωθεῖς καί νά πεθάνεις. Σέ εὐλογῶ, πού κατέστησες μακαρία τήν κοιλιά μου καί πιστεύω ὅτι θά ἐκπληρωθοῦν καί ὅλα τά ἄλλα, γιά τά ὁποῖα μοῦ ἔχεις μιλήσει».
Η ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Μετά ἀπό αὐτά τά λόγια ἀκολούθησε ἀμέσως ἡ παράδοξη κάθοδος τοῦ Υἱοῦ της πού συνοδευόταν ἀπό τούς Προφῆτες, τούς Πατριάρχες καί ὅλους τοὺς Δικαίους. Μπροστά πήγαιναν οἱ Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι καί ὅλες οἱ ὑπόλοιπες Ἀγγελικές δυνάμεις. Τότε ὁ ἀέρας καί ὁλόκληρο τό σπίτι γέμισε. Ὅλα ἐκεῖνα πού ἡ Παρθένος προγνώριζε, τότε τά ἔβλεπε μπροστά της, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ἔβλεπαν μέρος ἀπό αὐτά τά θαυμάσια, ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τήν ἁγιότητά του. Ἔτσι ἡ δεύτερη κατάβαση ἔγινε ἐνδοξότερη καί φρικωδέστερη τῆς πρώτης, καί προφανεστέρα γιά ὅσους εἶχαν ὅραση πνευματική. Δέν ἦσαν μόνον παρόντα τά κατώτερα ἀγγελικά τάγματα καί δυνάμεις, ἀλλά καί αὐτά ἀκόμη τά Σεραφείμ καί τά Χερουβείμ καί οἱ Θρόνοι παρευρίσκονταν μέ φόβο, ἱεραρχικά σύμφωνα μέ τήν τάξη τους. Ἔβλεπαν μέ φόβο ὄχι μικρότερο (ἴσως μεγαλύτερο θά ἔλεγα, ἄν ἐπιτρεπόταν), γεμάτοι ἔκπληξη γιά τήν δεύτερη κένωση καί συγκατάβασή του. Ὅ,τι ἔγινε ἄλλοτε γιά χάρη ὁλόκληρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τώρα γιά μιὰ μόνο ψυχή, γιά μιὰ μόνον γυναίκα γινόταν ἕνα τέτοιο θαῦμα.
Ἡ συνοδεία ἦταν λαμπρή καί πολυάριθμη, ὅπως ἅρμοζε γιά τήν ἄφιξη τοῦ Δεσπότη καί τήν ἀναχώρηση τῆς Δέσποινας, ἀλλά ἡ θέαση αὐτῶν πού γίνονταν, ὅπως ἤδη εἶπα, γινόταν μόνον ἀπό τούς καθαρούς, ἄν καί ἡ παρουσία τοῦ Δεσπότη ἦταν ἀκατανόητη καί σ’ αὐτούς τούς Μαθητές καί Ἀποστόλους πού ἦσαν γεμάτοι ἀπό τή δύναμη τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κατοικοῦσε μέσα τους. Παρευρισκόταν ἐκεῖ ὁ Χριστός μέ σῶμα καί μορφή πλήρως θεωμένη, λαμπρότερη τῆς ἀστραπῆς καί τῆς λάμψεώς της, ἀπό ὅ,τι στό Θαβώρ, ἀλλά μικρότερη τῆς φυσικῆς της λαμπρότητας ἐνῶ οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν σάν νεκροί. Ὁ Κύριος ἀμέσως τούς λέγει, “εἰρήνη ὑμῖν”, ὅπως ἄλλοτε ὅταν «εἰσῆλθε τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», στό ἴδιο σπίτι πού μαζεύτηκαν καί τότε καί τώρα, τό σπίτι τοῦ Ἰωάννη. Τότε συγκεντρώθηκαν γιά τόν φόβο τῶν Ἰουδαίων. Σήμερα τούς συγκέντρωσε αὐτή πού γέννησε τόν Κύριο, ἡ ὁποία καί κατοικοῦσε σ’ αὐτό μέ τόν ἀγαπημένο καί παρθένο μαθητή του, τό δεύτερο καί θετό υἱό της.
Ἀκούοντας οἱ Μαθητές αὐτήν τή γλυκειά, τήν ἤρεμη καί γνώριμη φωνή, πῆραν θάρρος στό σῶμα καί στή ψυχή καί, ὅσο τούς ἦταν δυνατό, ὕψωσαν τά μάτια τους πρός τόν ἥλιο, τήν ὥρα πού Ἐκεῖνος χαμήλωνε λίγο τή λαμπρότητα τῆς ἀνατολῆς του καί τούς περιέλαμπε μέ μικρότερο φωτισμό.
Ἀλλά ἄς σταθοῦμε λίγο στά ἐπιθανάτια τῆς Παρθένου. Ἡ ψυχή της βρίσκεται σέ μία μεγάλη συγκίνηση καί σχεδόν σκιρτᾶ καί προφθάνει ἀσυγκράτητη καί τρέχει νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό σῶμα ὥστε τό γρηγορότερο νά βρεθεῖ μέ τόν Υἱό της καί νά προσπέσει στά χέρια του καί νά ἀναχώρησει μαζί του. Πῶς ἦταν δυνατό νά ὑπομείνει αὐτή τή χαρά, ὅπως τή λύπη τόν καιρό τοῦ Πάθους, καί πῶς ἐμεῖς νά μήν ἐπιθυμοῦμε νά ποῦμε πώς αὐτή δέν πέθανε, ἄν καί δέν τό λέμε αὐτό, γιά νά μήν ποῦμε πρωτάκουστα διδάγματα.
Δάκρυσε, καί πάλι ἔγινε ἀνώτερη τῶν δακρύων ἀπό τή μεγάλη εὐτυχία καί τό παράδοξο θέαμα, ὅταν εἶδε μέ σῶμα ἐκεῖνον, πού λίγο παλιότερα τόν εἶδε νά σύρεται, νά καθυβρίζεται καί νά κτυπιέται, ἐνῶ περιβαλλόταν ἀπό τόσες μυριάδες Ἀγγέλων, ἀπό τόση λαμπρότητα καί τόση δόξα. Ἔβλεπε τό πρόσωπο καί τή μορφή ἐκείνου, πού ἄλλοτε τόν κορόιδευαν καί τόν ἔφτυναν, πού ἦταν ντυμένος τήν κόκκινη χλαίνα τῆς ντροπῆς, νά περιβάλλεται τώρα μέ τόση ἀξία καί λαμπρότητα. Αὐτόν πού δέν εἶχε οὔτε εἶδος οὔτε ὀμορφιά, τώρα νά ἀστράφτει ἀπό τήν ὀμορφιά τῆς θεότητάς του. Ἔβλεπε τόν ἄλλοτε νεκρό πού καταδικάστηκε σάν ἀντίθεος, Θεό καί Βασιλέα καί Κριτή τῶν πάντων, ἀθάνατο καί ἀνίκητο. Ὤ, πῶς ζοῦσε καί πάλι μέσα στίς ἀντιθέσεις, ὅπως τόν καιρό τῆς Σταυρώσεως. Τό ὅραμα τή γέμιζε εὐφροσύνη, χαιρόταν ὑπερβολικά ἡ ψυχή της, ἀλλά συστελλόταν ἐπειδή ἀναχωροῦσε πρός ἐκείνη τή δόξα καί λαμπρότητα.
Τώρα πλέον δοξολογοῦσε περισσότερο ἀπό πρίν ἐκεῖνον πού τήν δόξασε. Προσευχόταν γιά τούς Ἀποστόλους καί γιά ὅλους τοὺς παρόντες, ἱκέτευε γιά τούς πιστούς ὅλης τῆς γῆς ἤ μᾶλλον γιά ὅλο τόν κόσμο καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν ἐχθρῶν καί τῶν σταυρωτῶν. Ζητοῦσε νά λάβει ἀπό τό Δεσπότη κάποιο λόγο ἤ κάποιο σημεῖο ὡς ἐγγύηση τῆς σωτηρίας τους, ἁπλώνοντας ἱκετευτικά τά χέρια ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα τόν ἀγκαλίαζε, κινώντας τή γλώσσα καί τά χείλη μέ τά ὁποῖα τόν ἀσπαζόταν, θυμίζοντας τόν θηλασμό του, καί κλαίοντας ἀπό εὐτυχία, ἔκαμε τό πᾶν, λέγοντας ἀποχαιρετιστήριους λόγους καί προσευχές. Τότε ἀρχίζουν τήν ὑμνωδία οἱ Ἄγγελοι καί ὅλοι μένουν ἀκίνητοι καί ἐκστατικοί, ὄχι ἀπό φόβο ἀλλά ἀπό χαρά. Οἱ Ἀπόστολοι ἀντιφωνοῦν μέ τή δική τους ψαλμωδία, καί ἔτσι, περνώντας ἀπό τό πανάγιο στόμα ἡ ὑπεραγία ψυχή της, σάν σέ ὕπνο, παραδίδεται στόν Υἱόν της, ξεφεύγοντας τούς πόνους τοῦ θανάτου, ὅπως τούς διέφυγε καί κατά τήν γέννηση ἤ μᾶλλον μέ τήν ἴδια καί μεγαλύτερη χαρά καί ὅπως τότε, ὅταν ἀνέκφραστα γεννιόταν ἀπ’ αὐτή ὁ Υἱός καί Θεός της, καί τώρα πού αὐτή πήγαινε πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος βρισκόταν μπροστά της ὄχι μόνο νοερά ἀλλά καί αἰσθητά.
Ἀμέσως ὅλοι οἱ Ἄγγελοι ἄρχισαν νά ψάλλουν, καί μετά τοῦ πνεύματος μέν ἔβγαινε κάποια ἄφθονη καί ἀνεξήγητη εὐωδία, ἐνῶ τό σῶμα περιβαλλόταν ἀπό πλούσιο καί ἀπλησίαστο φῶς, ὥστε καί ὁ ἀέρας γέμισε ἀπό ἤχους καί ἄσματα, περισσότερο ὅμως ἀπό τήν εὐχάριστη εὐωδία, τό δέ σῶμα ἀκτινοβολοῦσε ἀπό παντοῦ, ὥστε νά γίνεται κάπως ἀθέατο. Ἔτσι λοιπόν διαμοιράζονται τήν Παρθένο, οἱ μαθητές καί ὁ Διδάσκαλος, τά ἐπίγεια καί τά οὐράνια, ὅπως καί μετά ἀπό λίγο ὁ οὐρανός καί ὁ παράδεισος. Ὁ Κύριος καί τά γύρω ἀπό αὐτόν λειτουργικά πνεύματα πῆραν τή ψυχή, ἐνῶ οἱ μαθητές τό σῶμα.
------------------------------------------
πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο «Ο βίος της Παναγίας», έκδοσις Ι.Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Πατρών
πηγή ηλεκτρονικού κειμένου: Αγία ζώνη
Πηγή: http://paterikakeimena.blogspot.gr/2011/08/blog-post_3660.html
ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
1. Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί, ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί σου χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.

2. Ἀπορεῖ καὶ φύσις, καὶ πληθὺς νοερά, τὸ ἐν σοί, παρθενομῆτορ, μυστήριον, τῆς ἐνδόξου καὶ ἀρρήτου σου ταφῇς.
3. Βασιλὶς καὶ πόλου, καὶ τῆς γῆς ἀληθῶς, εἰ καὶ τάφῳ σμικροτάτω συγκέκλεισαι, ἐγνωρίσθης πάσῃ κτίσει Μαριάμ.
4. Γέφυρα ὑψούται, ἡ μετάγουσα πρίν, ἐκ θανάτου πρὸς ζωὴν τὴν ἀκήρατον, τοὺς θανόντας παραβάσει τὸν Ἀδάμ.
5. Δάκρυσι καὶ θρήνοις, γοεροῖς ἐπὶ σοί, πᾶσαι αἱ σαὶ φίλαι ἐκόπτοντο, τὴν μετάστασιν μὴ φέρουσαι τὴν σήν.
6. Ἔχαιρον χορείαι, Οὐρανίων Νοῶν, ἀπὸ γῆς σὲ φερομένην δεχόμεναι, εἰς οὐράνια σκηνώματα Ἁγνή.
7. Ζῶσα ἐν ὑψίστοις, ἀληθῶς Μαριάμ, ὑπὲρ πάντων πρεσβευτὴς ἡμῶν γέγονας, ἀξιώσαι ἐφροσύνης ἀληθῶς.
8. Ἡ λαμπὰς ἡ θεία, τοῦ ἀρρήτου φωτός, φρικτωρούσα οὐρανόθεν τοὺς δούλους σου, μὴ ἐλλείπης ἀγαθὴ τοὺς ἐπὶ γῆς.
9. Θρόνος τοῦ ὑψίστου γενομένη ἁγνή, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανὸν μεταβέβηκας, μεταστᾶσα εἰς αἰώνιον ζωήν.
10. Ἱερέων πέλεις, καύχημα εὐλαβῶν, Ἐκκλησίας τὸ ἀκράδαντον στήριγμα, καὶ Ὁσίων Ἀσκητῶν ἡ ἀρωγός.
11. Κλῖμαξ ἡ ἁγία, ἢν προεῖδε σαφῶς, Ἰακὼβ δι’ ἧς κατέβη ὁ Ὕψιστος, ἀνυψούται ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
12. Λόγος τοῦ Ὑψίστου, ὁ ἀρρήτως τεχθεὶς ὑπὸ σοῦ, Θεοκυήτωρ, μετέστησεν ἐκ τῆς γῆς πρὸς τὴν ἀθάνατον ζωήν.
13. Μαριὰμ πῶς θνῄσκεις, πῶς τῷ τάφῳ οἰκεῖς, τῆς ζωῆς τὸν χορηγὸν ἡ γεννήσσασα, τοὺς νεκροὺς ἐξαναστήσαντα φθοράς;
14. Νύμφην τοῦ Ὑψίστου, καὶ Μητέρα σαφῶς, Ἰησοῦ τοῦ Θείου Λόγου γινώσκομεν, κἄν ἐν τάφῳ σὲ ὁρῶμεν ὡς φθαρτήν.
15. Ξένον τόκον εἶδον, ἀληθῶς οἱ πιστοί, καὶ τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν νῦν μετέθεσαν, ξενωθέντες τῆς ζωῆς τῆς κοσμικῆς.
16. Οὐρανὸς ὡς ἄλλος, ἀνεδείχθη Ἁγνή, δεξαμένη τὸ σὸν σκῆνος τὸ ἄχραντον, ἡ ἁγία καὶ σεπτὴ Γεθσημανῆ.
17. Πύλη σωτηρίας, ἐγεννήθης ἡμῖν, ἀρχηγὸς τῆς νοητῆς ἀναπλάσεως, κὰν ὑπείκεις τῇ τῆς φύσεως φθορά.
18. Ράβδος , ἡ τὸ ἄνθος, τὸ εὐῶδες Χριστόν, ἐξανθήσασα τῷ τάφῳ νῦν τέθαπται, ἵνα φύσῃ σωτηρίας τὸν καρπόν.
19. Σῦ γὰρ μόνη πέλεις. ἐν θνητοῖς ἀληθῶς, ἀναστάσεως τὸν τύπον ἐκλάμπουσα, σύ καὶ μόνη τῶν πταιόντων ἱλασμός.
20. Τάφος μὲν καλύπτει, τὸ σὸν σκῆνος , Ἁγνή, τὴν δὲ θείαν σου ψυχὴν χειριζόμενος, ὁ Υἱός σου ἀγκαλίζεται λαμπρῶς.
21. Ὕμνοις οὐρανίοις, ἐμελώδουν σεμνή, τὴν τριήμερον ταφήν σου οἱ ἄγγελοι, καὶ τὴν δόξαν ἐμεγάλυνον τὴν σήν.
22. Φέγγος οὐρανόθεν, δεξαμένη Ἁγνή, ἐχαρίτωσας ἡμᾶς τοὺς τιμῶντας σε, καὶ γεραίροντας τὴν κοίμησην τὴν σήν.
23. Χώραν ἀχωρήτου, τοῦ Θεοῦ Μαριάμ, χρηματίσασαν καὶ ἅγιον τέμενος, νῦν καλύπτει σὲ ἀγρὸς Γεθσημανῆς.
24. Ψάλλοντες τὸν τόκον, σοῦ τὸν θεῖον Ἁγνή, ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ γεραίρομεν, σὲ τὸν ἔμψυχον ναὸν τόν τοῦ Θεοῦ.
25. Ὢ θαυμάτων ξένων, ὢ πραγμάτων καινῶν, ἡ πνοή μου τὸν δοτῆρα κυήσασα, ἄπνους κεῖται καὶ κηδεύεται νεκρά.
Δόξα
26. Ἀνυμνοῦμεν λόγε, σὲ τὸν πάντων Θεόν, σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ σοῦ Πνεύματι, καὶ δοξάζομεν οἱ πάντες εὐσεβῶς.
Καὶ νῦν
27. Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Ἁγνή, καὶ τιμῶμεν τὴν ἁγίαν σου Κοίμησιν, καὶ τὴν ὕψωσιν ἐκ γῆς, πρὸς οὐρανόν.
28. Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί, ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί σου χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.
Μικρὰ συνάπτῃ. «Ὅτι ηὐλόγηταί Σου τὸ ὄνομα καί δεδόξασταί Σου ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ …»
ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
1. Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σὲ τὴν Θεοδόχον, τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασα, καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.

2. Βάτον ἐν Σινᾶ, ἀκατάφλεκτον εἶδε σε πάλαι, Μωυσῆς γαστρί σου τὸ θεῖον πῦρ, ὡς χωρήσασα ἀφλέκτως Μαριάμ.
3. Γόνιμος ὡς γῆ, ἀεὶ δείκνυται Παρθενομῆτορ, πᾶσι τοῖς θερίζειν ἐθέλουσι, σωτηρίαν ἡ σεμνὴ Γεθσημανῆ.
4. Δῆλον οὖν ἡμῖν, ὢ Παρθένε μὴ ἰσχύειν δίχα, σοῦ τῆς μεσιτρίας ὀρθοβατεῖν, τοῖς πανσέπτοις ἴχνεσι τοῦ Χριστοῦ.
5. Ἔνθα οἱ χοροί, Ἀποστόλων τε καὶ τῶν Ἀγγέλων, ἵσταντο κυκλοῦντες ἐν ᾄσμασι, παριστάμεθα Παρθένε καὶ ἡμεῖς.
6. Ζώωσον Ἁγνή, τοὺς εἰς σὲ πιστῶς καταφυγόντας, διὰ τῆς ὑπὲρ αὐτῶν μεσιτίας σου, πρὸς τὸν ἄναρχον Υἱὸν καὶ Παντουργόν.
7. Ἤρω Μαριάμ, κατὰ φύσεως βροτείας νίκην, τὸν Χριστὸν ἀσπόρως κυήσασα, ἀλλὰ θνῄσκεις νόμῳ φύσεως βροτῶν.
8. Θαῦμα ἀληθῶς, πῶς ἡ ἄναδρος θηλάζει βρέφος, πῶς καὶ νεκροφόρος καθίστασαι, ἡ Μητρόθεος ἐκτὸς διαφθορᾶς.
9. Ἴθυνον ἡμᾶς, πρὸς λιμένας σωτηρίους, Κόρη, τοὺς χειμαζομένους ἐν κλύδωνι, ψυχοφθόρων παραπτώσεων δεινῷ.
10. Κλῖμαξ πρὸς Θεόν, ὁ σὸς τάφος Παναγία, πέλει ἄγουσα τοὺς πίστει ὑμνούντας σε, καὶ τιμῶντας σου τὴν Κοίμησιν σεπτῶς.
11. Λόγος τοῦ Πατρός, ἐπεσκήνωσεν ἐν σοὶ Παρθένε, καὶ πρὸς οὐρανὸν σὺ μετήγαγες, τοὺς τὴν κύησιν δοξάζοντας τὴν σήν.
12. Μέτοχοι ζωῆς, τῆς ἀφθάρτου τε καὶ ἀϊδίου, τῷ σῷ τόκῳ πάντες γεγόναμεν, δι’ ὃ ᾄδομεν τὸ χαῖρε σοι σεμνή.
13. Νόμοι ἐπὶ σοί, οἱ τῆς φύσεως Ἁγνὴ Παρθένε, σφόδρα παραδόξως καινίζονται, ὡς κυήσασα Θεὸν Ἐμμανουήλ.
14. Ξένον ἀληθῶς, τὸ μυστήριον τῆς σῆς κυοφορίας, Ἄχραντε ἀσπόρως γεννήσασα, καὶ θηλάσασα τὸν Κτίστην τοῦ παντός.
15. Ὅλον τὸν Ἀδάμ, προσλαμβάνει ἐκ γαστρός σου, θέλων ἐκτεμεὶν ῥιζόθεν παρακοήν, ὁ Υἱός σου τὴν φυείσαν ἐν ἡμῖν.
16. Πύλη νοητή, τῆς ἐν γῇ φανερωθείσης Κόρῃ, ἐκ τοῦ ὕψους θείας ἀνατολῆς, ἀνεδείχθης Θεονύμφευτε πιστοῖς.
17. Ῥήτορες δεινοί, οὐδὲ Ἄγγελοι Παρθενομῆτορ, σθένουσιν ἀξίως ὑμνήσαι σε, τὴν ὑπέρτιμον Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
18. Σῶμα καὶ ψυχήν, ὑπερένδοξε Ἁγνὴ Παρθένε, ἄσπιλα Θεῶ διετήρησας, δι’ ὃ κάλλους ἠράσθη ὁ Χριστός.
19. Τόμος σὺ καινός, ἐν ὢ γέγραπτε ὁ θεῖος λόγος, βίβλῳ τῆς ζωῆς ὑμνούντας σε, ἐγγραφῆναι καθικέτευε Ἁγνή.
20. Ὕμνους καὶ ᾠδάς, ἐξοδίους ὥσπερ μύρα Κόρη, ἐπικήδεια σοι προσφέροντες, ἐξαιτούμεθα πταισμάτων ἱλασμόν.
21. Φόβῳ καὶ χαρά, καὶ ἡμεῖς ὥσπερ ἐκεῖνοι τότε, πάρεσμεν τῷ τάφῳ σου Ἄχραντε, ἐκπληττόμενοι τὴν κοίμησιν τὴν σήν.
22. Χαῖρε Μαριάμ, δι’ ἧς ἔλαμψε χαρὰ τῷ κόσμῳ, καὶ ἀρᾷ ἡ καθ’ ἡμῶν ἐξωστράκισται, τὸν Σωτῆρα κυησάσης ἐπὶ γῆς.
23. Ψάλλοντες τὸν σὸν, τόκον ἄσπιλε Παρθενομῆτορ, ἀνυμνολογοῦμεν γεραίροντες, σὲ τὸν ἔμψυχον ναὸν τόν τοῦ Θεοῦ.
24. Ὥσπερ οἱ νεκροὶ διὰ σοῦ ζωοποιούνται Κόρη, οὕτω καὶ ἡμᾶς ζωοποίησον, νεκρωθέντας πλημμελήμασι πολλοῖς.
Δόξα
25. Δόξα τῷ Πατρί, σὺν Υἱῷ τε καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι προσάγομεν εὐσεβῶς, τῇ Τριάδι τῇ Ἁγίᾳ καὶ σεπτή.
Καὶ νῦν
26. Ἄσμασι πιστοί, ὀρθοδόξοις τε καὶ εὐπροσδέκτοις, πάντες ἀνυμνήσωμεν σήμερον, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ δουλοπρεπῶς.
27. Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σε τὴν Θεοδόχον, τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασα, καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.
Μικρὰ συνάπτῃ. «Ὅτι ἅγιος εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐπὶ Θρόνου δόξῃς τῶν Χερουβεὶμ ἐπαναπαυόμενος καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, …»
Εὐλογητή εἰ Ἄχραντε, σῶζε πάντας ἡμᾶς ἀναμαρτήτους.
ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
1. Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῇ σου, προσάγουσι Παρθένε.

2. Βλέψας οὐρανόθεν, Θεὸς τῶν ὅλων Κτίστης, ἐν τῇ γάστρί σου ᾔκει.
3. Γνῶσιν ἐξαιτοῦμεν. τῆς σῆς κυοφορίας, προξένου σωτηρίας.
4. Δυσώπει τὸν Υἱόν σου, οἰκτείραι ἡμᾶς πάντας, ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει.
5. Ἐν οὐρανῷ ἐστάναι, νομίζομεν Παρθένε, ἑστῶτες τῷ Ναῷ σου.
6. Ζῶσι καὶ τεθνεῶσι, τοῖς ἐπὶ σὲ θαρροῦσιν, ἀντίληψιν σὺ δίδως.
7. Ἡ γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει, σοῦ ἄνω αἰρομένης.
8. Θανοῦσα ἀθανάτους, μετέβης πρὸς σκηνώσεις, ἐχθρὸς ἡ θανατούσα.
9. Ἵνα τὸ κάλλος βλέπεις, τοῦ σοῦ Υἱοῦ Παρθένε, πρὸς οὐρανοὺς μετέστης.
10. Καὶ ὄντως, ὢ Παρθένε, αἱ γενεαὶ πᾶσαι, μακαρίζουσί σε.
11. Λύτρωσιν παράσχου, Παρθένε Θεοτόκε, τοῖς σὲ ὑμνολογούσι.
12. Μόνη σύ προστάτις, πενήτων ὀρφανῶν τε, καὶ τῶν χήρων ὑπάρχεις.
13. Νέκρωσιν ὑπέστης, κυήσασα Παρθένε, τὸν νεκρωτὴν τοῦ Ἅδου.
14. Ξένον τόκον εἶδον, οἱ σὲ ὑμνολογοῦντες, ὡς μόνην Θεοτόκον.
15. Ὁ τάφος σου κηρύττει, Παρθένε τὴν ταφήν σου, καὶ τὴν μετάστασίν σου.
16. Πάντες οἱ λαοὶ σε, Δέσποιναν Παρθένε, καλοῦσι προσκυνοῦντες.
17. Ῥητόρων πολυφθόγγων, σοφίαν ἐτροπώσω, τῇ σῇ κυοφορία.
18. Σκιρτώσιν αἱ καρδίαι, τῶν εὐσεβούντων πάντων, ἐπὶ τῇ σῇ κηδεύσει.
19. Τὶς ἐξειπεῖν ἰσχύει, Παρθενομῆτορ μόνη, τάς θείας ἀρετάς σου.
20. Ὕψωσον Παρθένε, τῇ σῇ κυοφορία, τὸ κέρας Ὀρθοδόξων.
21. Φυλαὶ λοιπαὶ καὶ γλῶσσαι, τὸν τάφον σου κυκλοῦσι, σὲ ἀνυμνολογοῦντες.
22. Χριστιανῶν σε σκέπην, μάλιστα καὶ Μητέρα, κηρύττομεν οἱ πάντες.
23. Ψαύοντες σὴν κλίνην, σὲ ἀνυμνολογοῦμεν, Παρθενομῆτορ Κόρη.
24. Ὢ Μῆτερ καὶ Παρθένε, ἀπάλλαξον γεένης, τοὺς σὲ ὑμνολογούντας.
25. Ἔρραναν τὸν τάφον, μύροις τὸ σὸν σκῆνος, κηδεύσαντες Παρθένε.
26. Ἔρραναν τὸν τάφον, οἱ κηδεύσαντές σε, ἄνθεσι καὶ μύροις.
27. Ἔρραναν τὸν τάφον, μύροις Θεοτόκε, οἱ κηδεύσαντές σε.
Δόξα
28. Ὢ Τριὰς Ἁγία, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦμα, τοὺς λατρευτάς σου σῶσον.
Καὶ νῦν
29. Παναγία Μῆτερ, σκέπε καὶ φρούρει πάντας, τοὺς ἐπὶ σὲ θαρροῦντες.
30. Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῇ σου, προσάγουσι Παρθένε.
ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Εὐλογητή εἰ Δέσποινα, σκέπε, φρούρει τούς εἰς σέ ὑμνολογούντας
1. Τῶν Ἀγγέλων ὁ δῆμος, κατεπλάγη ὁρῶν σε, ἐν νεκροῖς λογισθεῖσαν, τῆν Σωτῆρα τῶν βροτῶν, Μαριάμ τετοκυῖαν, τόν σύν ἑαυτῷ τόν Ἀδάμ ἐγείραντα, καί ἐξ’ Ἄδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
Εὐλογητή Πάναγνε, τήρει πάντας ἡμᾶς ἀκατακρίτους.
2. Τί θρηνεῖτε συμπαθῶς, ὠ γύναια, ἐπ’ ἐμοί θνήσκειν μελλούσῃ, ἡ Παρθένος τερπομένη ἔλεγε, πρός τάς γείτονας θρηνολογούσαις. παύσασθε ὑμεῖς τοῦ θρήνου καί ἤσθητε, καί θανοῦσα γάρ ὑμῶν οὐκ ἀφίσταμαι.
3. Λίαν ταχύ, πρός σέ Κόρη ἔδραμον, οἱ Ἁπόστολοι θρηνολογοῦντες. μεταστῆναι πρός τά ἄνω μέλλουσαν καί είπον, θρήνου νῦν καιρός, τό πάθος πῶς οἴσομεν, ὀρφανίας τῆς σῆς, ὤ Παναμώμητε;
Εὐλογητή εἰ Πάνσεμνε, δίδου πᾶσιν ἡμῖν τήν σωτηρίαν.
4. Μυροφόρων Παρθένε, τάξιν ἀναλαβόντες, πρός τό μνὴμα σου ὕμνους εξοδίους προσκομίζομεν, ἀνυμνοῦντες σε Κόρη, τήν μετά νεκρῶν λογισθεῖσαν ὡς ἄνθρωπον, ὡς Θεοῦ δέ μεταστᾶσαν γεννήτριαν.
Δόξα
5. Προσκυνοῦμεν Πατέρα καί τόν τούτου Υἱόν τε, καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τήν Ἁγίαν Τριάδα, ἐν μιᾷ τῇ οὐσίᾳ, σύν τοῖς Σεραφείμ, κράζοντες τό Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ Κύριε.
Καί νῦν.
6. Ζωοδότην τεκοῦσα, ἁμαρτίας Παρθένε, τόν Ἀδάμ ἐλυτρώσω, χαρμονήν δέ τῇ Εὔᾳ, ἀντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωῆς ἴθυνε πρός ταύτην δέ, ὁ ἐκ σοῦ σαρκωθείς Θεός καί ἄνθρωπος.
7. Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Ἀλληλούια Δόξα σοι ὁ Θεός. (τρίς)
Πηγή: http://istologio.org/?p=470&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+%28Alive+blog%29

Στο Λονδίνο και κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων συνέβησαν αθλιότητες σε βάρος της Ελλάδος, που παραδόξως (;) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Οι περισσότερες περιγραφές και τα διάφορα σχόλια έμειναν...
...στην κακουγουστιά της «παράστασης», ή στην εκ μέρους των διοργανωτών προπαγανδιστική επιχείρηση εξιδανίκευσης της αποικιοκρατικής χώρας τους. Ορισμένοι στην Ελλάδα επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά μόνο μία από τις πολλές αθλιότητες που συνέβησαν.
Αυτή ήταν όταν ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής κ. Ζακ Ρογκ ξέχασε τους ύμνους για την Ελλάδα στην Αθήνα, κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και προχθές με θράσος ανακοίνωσε ότι «οι Αγώνες γύρισαν στο σπίτι τους...». Δηλαδή ότι το «σπίτι» των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι η Αρχαία Ολυμπία, η Αθήνα και η Ελλάδα, αλλά ...το Λονδίνο!!!
Πέραν όμως από την αθλιότητα αυτή υπήρξαν κι άλλες πιο σοβαρές:
Πρώτον οι διοργανωτές, που είχαν την ευθύνη της τηλεοπτικής κάλυψης, υποχρεωτικά έδειξαν την ελληνική ομάδα να εισέρχεται πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά την έδειξαν λιγότερο από όλες τις άλλες ομάδες και δεν παρουσίασαν καθόλου τους Έλληνες στις θέσεις των επισήμων που την χειροκροτούσαν. Την έδειξαν για χρόνο λιγότερο ακόμη και από τα μικροσκοπικά κράτη, όπως λ.χ. τα Βανουάτου και Σαιν Κιτς! Επίσης έδειξαν, παράλληλα με την παρέλαση της κάθε ομάδας, τις επίσημες εκπροσωπήσεις όλων των 203 συμμετεχουσών χωρών, πλην της ελληνικής!
Δεύτερον δεν έγινε η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας μαζί με αυτές της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και της διοργανώτριας χώρας. Η έπαρση της Ελληνικής Σημαίας τυπικά γίνεται πάντοτε προς τιμήν της χώρας, που είναι η πηγή του Ολυμπισμού. Στο Λονδίνο όμως δεν έγινε έπαρση της Ελληνικής σημαίας και ως εκ τούτου δεν ακούστηκε ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος, αλλά μόνο εκείνος της Μεγ. Βρετανίας.
Τρίτον δεν εψάλη ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμάρα, σε στίχους του Κωστή Παλαμά, που ακούστηκε στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες των Αθηνών, το 1896. Το 1958 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να είναι ο επίσημος Ολυμπιακός Ύμνος και να ψάλλεται κατά την έναρξη και τη λήξη των Ολυμιακών Αγώνων. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που εψάλη ήταν αυτοί της Ρώμης, το 1960, και έκτοτε εψάλλετο ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα στο Σίδνεϊ, το 2000, εψάλη στα ελληνικά από ελληνική χορωδία και στο Πεκίνο, το 2008, επίσης στα ελληνικά, και μάλιστα από παιδική κινεζική χορωδία! Σε όλες τις άλλες χώρες, όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο ύμνος εψάλη στη γλώσσα τους. Ντροπιαστική εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου, το 1972, και τώρα του Λονδίνου, όπου ο Ολυμπιακός Ύμνος αποδόθηκε μόνο από ορχήστρα, που μάλιστα στο Λονδίνο ήταν και αθέατη... Γερμανία και Μεγάλη Βρετανία υποτίμησαν τον Ολυμπιακό Ύμνο, που είναι ένα σημαντικό πολιτισμικό στοιχείο της σύγχρονης Ελλάδας. Τυχαίο;...
Τέταρτη αθλιότητα. Πριν από τη δήλωση για τη «μεταφορά του σπιτιού των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο» ο κ. Ζακ Ρογκ προέβη σε μία ακόμη αθλιότητα σε βάρος της Ελλάδας. Όταν ερωτήθηκε κατά πόσο το Λονδίνο είναι έτοιμο να διοργανώσει με επιτυχία τους Ολυμπιακούς Αγώνες έκανε αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, παρέλειψε την Αθήνα και μίλησε για το Πεκίνο! Είπε συγκεκεριμένα: « Θα ήθελα να πιστεύω ότι από την άποψη της ετοιμότητας οι αγώνες αυτοί είναι στην ίδια θέση με αυτή του Σίδνεϊ και του Πεκίνου σίγουρα, για να μιλήσω για τους πιο πρόσφατους Ολυμπιακούς...». Πάλι ο κ. Ρογκ ξέχασε τους επαίνους και τους ύμνους προς την Ελλάδα για την επιτυχία της προετοιμασίας και το άριστα που της έδωσε στον δημόσιο λόγο του κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων στην Αθήνα. Και η εξασθενημένη μνήμη του έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η Ελλάδα για να επιτύχει στην διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων σπατάλησε εκατομμύρια Ευρώ, που την έσπρωξαν ταχύτερα και βαθύτερα στη σημερινή κρίση.
Πέμπτη αθλιότητα. Όταν εισερχόταν η Ολυμπιακή Φλόγα στο Ολυμπιακό Στάδιο ο εκφωνητής σημείωσε ότι έφτασε εκεί αφού διέτρεξε μια διαδρομή 22.000 χλιομέτρων... Δεν είπε ούτε λέξη από πού ξεκίνησε για να φτάσει στο Λονδίνο. Δεν είπε λέξη για την Ολυμπία, το λίκνο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο εκφωνητής και όσοι είναι πίσω από αυτόν εφάρμοσαν τη λογική της Νέας Τάξης Πραγμάτων, σύμφωνα με την οποία προβάλλονται μόνο οι ιδέες της νέας εποχής και παραλείπονται οι ρίζες και οι πολιτισμικές παραδόσεις, καθώς και οι αξίες που τις ξεπερνούν ή/και είναι αντίθετες τους.
Από τον Βάκωνα και τον Νίτσε έως τον Σαίξπηρ και τον Γκαίτε Άγγλοι, Γερμανοί και γενικά η Δύση δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι ένας ολιγάριθμος λαός, όπως ο Ελληνικός, με τόσα ελαττώματα και τόσες αδυναμίες που του προσάπτουν, είναι ο απ' ευθείας απόγονος και πνευματικός θεματοφύλακας ενός μοναδικού θησαυρού, του Ελληνικού πολιτισμού, που δεν μπορούν να πλησιάσουν, ούτε μπορούν να οικειοποιηθούν, όσο κι αν προσπαθούν. Του πολιτισμού που είναι η βάση και του δικού τους πολιτισμού, όπως τον ερμήνευσαν μέσα από τη δική τους λογική. Η ευκαιρία φέτος για όλους αυτούς ήταν μοναδική. Απαξιωμένη από την οικονομική και κοινωνική κρίση η Ελλάδα, δέχεται με βάναυσο τρόπο την περιφρόνηση τους, περιφρόνηση που παρουσιάστηκε με όλο το φρικιαστικό της πρόσωπο στο Λονδίνο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν πειράζει. Πρώτον οι Έλληνες πρέπει να πεισματώσουμε και να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση και τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Δεύτερον να τους δικαιολογήσουμε τους Άγγλους για τα συμπλέγματα τους. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Και τρίτο να μην ενοχλούμαστε από τη συμπεριφορά τους, γιατί γνωρίζουμε ότι όσο και να προσπαθήσουν η αλήθεια λάμπει και το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια.
Πηγή: prionokordela.gr Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2012
Τετάρτη, 1 Αυγούστου 2012
ΜΕ ΜΑΣΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΑΝΤΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ" ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ!

Ξεκάθαρο μήνυμα των εβραιοσιωνιστών σε ολόκληρο τον πλανήτη: "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ", αναγράφεται με τεράστια γράμματα, ενώ οι μασωνικού σχεδίου προβολείς δεσπόζουν!!!


Δείτε εδώ και την θεόρατη, αποκρουστική φιγούρα ενός "ήρωα" του Χάρυ Πότερ που παρήλασε στο στάδιο: Πρόκειται για τον Λόρδο Βόλντερμορτ, ο οποίος στο βιβλίο περιγράφεται ως δαιμονικός και με σατανικές δυνάμεις! Να επελέγη άραγε τυχαία;

Σημειώστε επίσης, πως η Τελετή άρχισε με το χτύπημα μιας γιγαντιαίας καμπάνας και ένα παιδί να τραγουδά ευθύς αμέσως τους εξής στίχους: "Και ήταν χτισμένη η Ιερουσαλήμ εδώ, πίσω από αυτούς τους σατανικούς λόφους;"!!!
Τι θέλει να μας πει ο...ποιητής άραγε; Τι σχέση έχουν τα Ιεροσόλυμα με το Λονδίνο;;;


Για την "ποιότητα" και την αισθητική (;) της...φιέστας δεν θα πούμε κάτι περισσότερο από αυτά που γράψαμε χθες: Βαρβαροπίθηκοι ήταν και παραμένουν...!
ΠΗΓΗ
apocalypsejohn.com
Επιπλέον... Προς τμήν τίνος θεού γίνονται σήμερα οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες;
(παλιά γινόντουσαν προς τιμήν του Δία)


|
Ολυμπιακό Στάδιο Κίνας. Θυμίζει μάτι ερπετού.
|
Κι αν ακόμα ψιλιαζόμασταν πως κάτι ύποπτο συνέβαινε κάθε τετραετία που διεξάγονταν (ειδικά τις τελευταίες), τώρα, στους Ολυμπιακούς του 2012 στο Λονδίνο, μπορούμε να αντιληφθούμε πάρα πολλά και να συμπληρώσουμε τα διάφορα κενά του παζλ (αν είχαμε)....
Δυστυχώς, οι πραγματικοί Αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες και το Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο, έχουν απαγορευθεί από τον Θεοδόσιο και η απαγόρευσή τους ισχύει ακόμη και στις μέρες μας.
Οι σύγχρονοι νεοταξίτικοι Ολυμπιακοί Αγώνες των επικυρίαρχων, μόνο κατ' ευφημισμό ονομάζονται έτσι.
Θα έπρεπε να λέγονται, ίσως, Μασονικοί Αγώνες ή Αθλητικοί Αγώνες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, καθώς τα αγωνίσματα δεν γίνονται πια προς τιμή του του Ολύμπιου Δία, αλλά προς τιμή κάποιου άλλου θεού ή προς τιμή κάποιων που πιστεύουν ότι είναι θεοί και πράττουν αναλόγως...
Δείτε το video και θα καταλάβετε:
http://www.youtube.com/watch?v=V8xkadrJUyk&feature=player_embedded
Πηγές: http://sarotiko.blogspot.gr/2012/08/diadrastiko-httpdiadrastikoblogspotcom2.html
http://diadrastiko.blogspot.gr/

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας μας. Όλοι οι πιστοί καταφεύγουμε με τις θαυμάσιες «Παρακλήσεις» στη Χάρη της και νοιώθουμε, ανάλογα με την πίστη μας, τη βοήθειά της και την παρουσία της στη ζωή μας.
Η φράση του Απολυτικίου της εορτής της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε» επαληθεύεται διαρκώς στη ζωή της Εκκλησίας και επιβεβαιώνεται καθημερινά από την προσωπική εμπειρία μας. Δεν μας εγκατέλειψε αναχωρώντας με τον θάνατο από τον κόσμο. Είναι μαζί μας, με τα θαύματα που επιτελεί με τη μεσολάβησή της στον Υιό και Θεό της χάριν εκείνων οι οποίοι ζητούν ταπεινά και με πίστη τις πανίσχυρες πρεσβείες της.
Ως έκφραση θερμής ευγνωμοσύνης για την πολυποίκιλη βοήθειά της στον καθένα μας προσωπικά, και γενικότερα στον φιλόχριστο και θεοτοκόφιλο λαό μας, παραθέτουμε λίγα πνευματικά άνθη από θαυμάσιες ομιλίες στην εορτή της κοιμήσεως ορισμένων αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
«Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς πρός τήν ζωήν διά μέσου θανάτου μετάγεται», αναφωνεί ο ιερός Δαμασκηνός…
«Τί τοίνυν τό περί σέ τοῦτο μυστήριον ὀνομάσωμεν· θάνατον; ἀλλά καί φυσικῶς ἡ πανίερος καί μακαρία σου ψυχή τοῦ πανολβίου καί ἀκηράτου σου χωρίζεται σώματος, ὅμως οὐκ ἐναπομένει τῷ θανάτῳ οὐδ’ ὑπό τῆς φθορᾶς διαλύεται. Ἧς γάρ τικτούσης ἀλώβητος ἡ παρθενία μεμένηκε, ταύτης μεθισταμένης ἀδιάλυτον τό σῶμα πεφύλακται καί πρός κρείττονα καί θειοτέραν σκηνήν μετατίθεται».
Ω πώς εκείνη που γέννησε την Πηγή της ζωής μεταφέρεται διά μέσου του θανάτου προς την ζωή! Να ονομάσουμε θάνατο αυτό το μυστήριο που συμβαίνει με σε; Αλλ’ εάν και εχωρίσθη η παναγία και μακαρία ψυχή σου από το πανευτυχές και αμόλυντο σώμα σου, όπως συμβαίνει με τον θάνατο κάθε ανθρώπου, όμως το σώμα σου δεν παραμένει μόνιμα στον θάνατο, ούτε διαλύεται από την φθορά. Διότι αυτής της οποίας η παρθενία έμεινε άθικτη, όταν γεννούσε τον θεάνθρωπο, αυτής και το σώμα, όταν ήλθε η ώρα να αναχωρήσει από τον παρόντα κόσμο, φυλάχθηκε αδιάλυτο και μετετέθη προς καλυτέρα και θειοτέρα ζωή (PG 96, 713-716).
«Σέ τάφος ἔχειν οὐ δύναται», προσθέτει ο άγιος Ανδρέας Κρήτης …
«Ἅδης κρατεῖν οὐκ ἰσχύει σου… Ἄπιθι τοίνυν, ἄπιθι σύν εἰρήνῃ. Μεταναστεύου τῶν ἐν τῇ κτίσει μονῶν· ἐξιλάσκου τόν Κύριον ὑπέρ τοῦ κοινοῦ πλάσματος».
Δεν μπορεί να σε κρατήσει ο τάφος. Δεν έχει δύναμη να σε έχει φυλακισμένη ο Άδης… Φύγε λοιπόν, φύγε ειρηνική. Αναχώρησε από τις γήινες διαμονές και ικέτευε και εξιλέωνε τον Κύριο για όλους εμάς τους συνανθρώπους σου. (PG 97, 1100).
«Ὅν τρόπον καί ὁ σός Υἱός καί πάντων Θεός», συμπληρώνει ο άγιος Γερμανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, «… τοῦ ὁμοίου σαρκικῶς ἀπεγεύσατο θανάτου· παραδοξάσας δηλαδή, κατά τόν ἴδιον αὐτοῦ καί ζωοποιόν τάφον καί τό σόν τῆς κοιμήσεως ζωοπαράδεκτον μνῆμα· ὥστε ἀμφοτέρων σώματα μέν ἀφαντάστως ὑποδεξαμένων, διαφθοράν δέ μηδαμῶς ἐνεργησάντων. Οὐδέ γάρ ἐνεδέχετό σε θεοχώρητον οὖσαν ἀγγεῖον, τῆς ἀναλύσεως νεκροφθόρῳ διαρρυῆναι χοΐ: Ἐπειδή γάρ ὁ κενωθείς ἐν σοί, Θεός ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καί ζωή προαιώνιος, καί τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς σύνοικον ἔδει τῆς Ζωῆς γεγονέναι…».
Όπως δηλαδή ο Υιός σου και Θεός των όλων εγεύθη κατά την σάρκα του τον ίδιο θάνατο και όπως δόξασε τον δικό του ζωοποιό τάφο, έτσι δόξασε και το δικό σου μνήμα, που εδέχθη κατά την κοίμησή σου Σε την Μητέρα της ζωής. Και οι δύο τάφοι δέχθηκαν μεν, χωρίς να φαντάζονται, κάτι ξεχωριστό, τα σώματα και των δύο, αλλά δεν ενήργησαν καμιά διαφθορά σ’ αυτά. Διότι δεν ήταν δυνατόν συ που ήσουν δοχείο που εχώρησε τον Θεό να διαλυθείς στο χώμα της νεκρώσεως. Επειδή Αυτός που εταπεινώθη και εκυοφορήθη μέσα σου ήταν εξ αρχής Θεός και ζωή προαιώνιος, έπρεπε και συ, η Μητέρα της Ζωής, να γίνεις σύνοικος με την Ζωή, με τον Υιό σου, στα ουράνια (PG 98, 345-8).
Το σώμα της υπεραγίας Θεοτόκου, σημειώνει και ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, «μικρόν παραμεῖναν τῇ γῇ καί αὐτό συναπῆλθε… Καί τοίνυν ἐδέξατο μέν ὁ τάφος ἐπί μικρόν, ἐξεδέχετο δέ καί ὁ οὐρανός τήν καινήν γῆν ἐκείνην, τό πνευματικόν σῶμα… τό ἁγιώτερον ἀρχαγγέλων».
Το ιερό σώμα της, αφού παρέμεινε για λίγο στη γη, έφυγε κατόπιν κι αυτό στους ουρανούς με την ψυχή της. Δέχθηκε λοιπόν το σώμα της ο τάφος για μικρό χρονικό διάστημα, δέχθηκε δε τελικώς και ο ουρανός το σώμα της, την καινή εκείνη γη, που ανεκαινίσθη από τον Υιό και Θεό της που κατοίκησε μέσα της, το πνευματικό και άγιο εκείνο σώμα… που είναι αγιότερο από τους αρχαγγέλους («Η Θεομήτωρ», έκδοση Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, Αθήναι 1968, σελ. 214-216).
«Μόνη αὕτη νῦν μετά τοῦ θεοδοξάστου σώματος σύν τῷ Υἱῷ τόν οὐράνιον ἔχει χῶρον», τονίζει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· «οὐ γάρ εἶχε κατέχειν εἰς τέλος γῆ καί τάφος καί θάνατος ζωαρχικόν σῶμα καί θεοδόχον».
Μόνη η Θεοτόκος τώρα, προ της Δευτέρας δηλαδή Παρουσίας, βρίσκεται με το θεοδόξαστο σώμα της μαζί με τον Υιό της στον ουράνιο Παράδεισο. Διότι δεν μπορούσαν να κρατούν παντοτινά η γη, ο τάφος και ο θάνατος το σώμα εκείνο, που έγινε δοχείο του Θεού και πηγή της Ζωής (PG 151, 465).
Ας την ικετεύουμε να ενθυμείται και εμάς εκεί στη δόξα της την ανέκφραστη και να πρεσβεύει και υπέρ ημών στον παντοκράτορα Υιό της.
ΠΗΓΗ:Η Δράσις μας, 440, http://www.xfd.gr/

ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ:
«Αν δε μας βοηθήσετε θα μας σκοτώσουν» -
Για δέστε και καμαρώστε τηλεοπτικά κανάλια και καναλάρχες στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Για δέστε και καμαρώστε μεγάλοι ειδησιογράφοι και δημοσιογράφοι μας. Ναι, εσείς, εσάς που σας βλέπουμε κάθε βράδυ να κάθεστε στα πλατό και στα παραθυράκια να αναμασάτε τυποποιημένες ειδήσεις που παίρνετε χωρίς κανένα δικό σας κόπο από το EURONEWS και το CΝN, και μας τις πλασάρετε σαν ξαναζεσταμένο φαγητό από το φούρνο μικροκυμάτων.
Καμαρώστε όλοι εσείς που μας διαλαλείτε τα μεγάλα λόγια από τα κανάλια σας για την δήθεν «υπεύθυνη και έγκυρη ενημέρωση των πολιτών». Καμαρώστε όπως καμαρώνει αυτός ο μουσουλμάνος μουτζαχεντίν που φοράει το πετραχήλι του ιερέα και που κρατάει σαν σκήπτρο το Σταυρό των εξαπτέρυγων που μόλις πήρε σαν λάφυρο από την Ελληνορθόδοξη εκκλησία που λεηλάτησε και ανατίναξε στον αέρα μαζί με τους άλλους μουσουλμάνους αντάρτες όμοιούς του που κούρσεψαν την χριστιανική συνοικία της πόλης Χομς (Έμεσα) στη Συρία πριν δυο μέρες.
Μάλιστα την κούρσεψαν και σφαγίασαν όσους χριστιανούς απέμειναν στη πόλη, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, όπως τους διέταξαν δίνοντάς τους λίγες ώρες προθεσμία από τα μεγάφωνα. Και αφού σφαγίασαν τους χριστιανούς και λεηλάτησαν τα σπίτια τους, άρχισαν μια ανελέητη λεηλασία και καταστροφή των εκκλησιών τους. Και αφού έκλεψαν ότι πολύτιμο υπήρχε, τις ανατίναξαν.
Ναι, μόλις πριν δυο μέρες σφαγίασαν τους εναπομείναντες χριστιανούς στη πόλη Χομς, τους σκότωσαν, τους λεηλάτησαν τα σπίτια και τις εκκλησίες τους και μετά τις ανατίναξαν. Πού είσασταν αγαπητά μου κανάλια; Πού είσασταν αγαπητοί μου καναλάρχες, ειδησιογράφοι και δημοσιογράφοι στην Κύπρο και στην Ελλάδα; Γιατί δεν αναφέρατε τίποτα γι' αυτή τη γενοκτονία των Ρωμιών και των άλλων χριστιανών που μόλις συνέβη πριν δύο μέρες στη πόλη Χομς; Γιατί έχετε κρύψει από τον κόσμο αυτό το σύγχρονο γιουρούσι και μακελειό που έγινε εναντίων των ομοθρήσκων μας Ρωμιών στην πόλη Χομς πριν δυο μέρες; Γιατί αποσιωπάτε αυτή τη μεγάλη εθνοκάθαρση που γίνεται ενάντια στους Ρωμιούς των ημερών μας, αλλά πριν λίγο καιρό όλοι σας θυμηθήκατε να μας «ενημερώσετε» για τα εβδομήκοντα γενέθλια του ημερολογίου της Άννας Φρανκ; Γιατί δεν αναφέρετε ποτέ τίποτα για τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων, αλλά φροντίζετε πάντοτε να μας «ενημερώνετε» με εκτενή ρεπορτάζ για το ολοκαύτωμα των Εβραίων; Μήπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι παιδιά του Θεού; Μήπως θέλετε να κρύψετε κάτι;

Μήπως η ενημέρωση των πολιτών για την γενοκτονία των χριστιανών Ρωμιών που λαμβάνει χώρα κάθε μέρα στη Συρία φέρει στην επιφάνεια το γεγονός ότι οι αντάρτες μουσουλμάνοι μουτζαχεντίν που εκτελούν αυτά σύγχρονα εγκλήματα εναντίων της ανθρωπότητας υποστηρίζονται από το Ισραήλ, το ΝΑΤΟ και τις δυτικές δυνάμεις; Μήπως η αλλαγή του καθεστώτος στη Συρία υποστηρίζεται από τις ανωτέρω δυνάμεις λόγω του ότι το καθεστώς Άσαντ είναι φιλοϊρανικό και αποτελεί απειλή για τους φίλους μας τους ισραηλινούς; Μήπως να θέλετε να κρύψετε από τον κόσμο αυτή τη γενοκτονία που τελείται καθημερινά εις βάρος τον χριστιανών στην Συρία για να μην θιγούν τα συμφέροντα του Ισραήλ και χάσουμε το φυσικό αέριο που επεξεργαζόμαστε μαζί τους στο οικόπεδο 12; Μήπως η ενημέρωση του κόσμου στην Κύπρο και στην Ελλάδα γι' αυτή τη γενοκτονία θα εξοργίσει το λαό και θα αναγκαστούν κάποιοι να ενεργήσουν που τώρα στρουθοκαμηλίζουν;

Αυτές οι συγκλονιστικές εικόνες των λεηλατημένων εκκλησιών των Ρωμιών πάρθηκαν μόλις χθες στη πόλη Χομς αμέσως μετά τις σφαγές και το ξεκλήρισμα μιας ολόκληρης χριστιανικής κοινότητας που πριν ένα χρόνο αριθμούσε 40.000 μέσα σ' ένα πληθυσμό 800.000 μουσουλμάνων. Μετά το ξεκλήρισμα που προηγήθηκε και το ολοκαύτωμα πριν δυο μέρες, οι παρατηρητές των Ηνωμένων Εθνών στη Συρία, μέτρησαν μόνο 90 ζωντανούς χριστιανούς στη Χομς.

«Αν δε μας βοηθήσετε θα μας σκοτώσουν», γράφει στο πιο πάνω πλακάτ που κρατάει ένας μικρός Ρωμιός χριστιανός περιτριγυρισμένος από μουσουλμάνους στην πόλη Χομς. Και ο μικρός αυτός απευθύνεται σ' εμάς, απευθύνεται σ' εσάς αγαπητά μου κανάλια και αγαπητοί μου ειδησιογράφοι και δημοσιογράφοι στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Απευθύνεται σ΄όλο το έξω κόσμο σαν μια ύστατη προσπάθεια, σαν μια μεγάλη κραυγή απόγνωσης , απευθύνεται στις συνειδήσεις μας, στις συνειδήσεις σας. Απευθύνεται σ' όλους τους ανθρώπους αυτής της γης για να σταματήσουν τη γενοκτονία των χριστιανών στη Συρία. Η δική σας σιωπή και απόκρυψη αυτού του εγκλήματος αγαπητά μου κανάλια και αγαπητοί μου ειδησιογράφοι και δημοσιογράφοι σας καθιστούν συνένοχους και σας τοποθετούν στο πλευρό των μουσουλμάνων μουτζαχεντίν.
Συρία: Υπέρ Τουρκίας και ισλαμιστών η κυβέρνηση - Απίστευτες θέσεις Αβραμόπουλου
Σαφή θέση υπέρ της Τουρκίας και κατά της Ρωσίας, αλλά βασικά υπέρ των ισλαμιστών και των πάσης φύσεως μισθοφόρων σφαγέων της Συρίας, έλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά στο θέμα της Συρίας, με τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου σε σχετική ερώτηση στη Βουλή του πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου.
"Το καθεστώς του Ασαντ έχει κλείσει το βίο του και πρέπει να αποχωρήσει" (!) αναφέρεται στην απάντηση και μάλιστα υποστηρίζει ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ότι "Θα προστατευτούν οι Ελληνες και γενικότερα ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής”, αλλά δεν διευκρινίζει με ποιο τρόπο.
Θα στείλουμε στόλο; Ή θα παρακαλέσουμε τους μακελάρηδες να μην δολοφονούν τους ελληνορθόδοξους και τους λοιπούς χριστιανούς; Και αφού μπορούμε να τους προστατέψουμε, γιατί δεν το κάνουμε τώρα;
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η τοποθέτηση και το εύρος της εξάρτησης της κυβέρνησης από τις ΗΠΑ (γιατί προφανώς στις ΗΠΑ δίνει εξετάσεις ο Δ.Αβραμόπουλος) ακόμα και σε ζητήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας.
Μήπως θα μπορούσαν, δε, να γίνουν πιο αναλυτικοί όταν αναφέρουν πως η επικρατήση ισλαμιστικών δυνάμεων στην Συρία, αποτελεί ”εκδημοκρατισμό”; Τι εννοούν με την λέξη "εκδημοκρατισμό";Αυτό που έγινε στο Ιράκ; Ή αυτό που έγινε στην Λιβύη;
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι τάσσονται υπέρ της Τουρκίας και των τουρκικών συμφερόντων και υπέρ της δορυφοροποίησης της Συρίας από την Τουρκία;
Αντιλαμβανόμαστε, την συμπάθεια στον αμερικανικό παράγοντα, αλλα αλήθεια, έχουν συνειδητοποιήσει, πως η όποια αποσταθεροποίηση στην Συρία, θα ανάψει το φυτίλι γενικότερης ανάφλεξης στην περιοχή;
Έχουν συνειδητοποιήσει, πως μία χρεοκοπημένη Ελλάδα, σε μία περίπτωση γενικότερης ανάφλεξης, είναι ”εύκολος’ στόχος; Και με ποια λογική τάσσονται αναφανδόν υπέρ των "δημοκρατών" ισλαμιστώνκαι δεν προσπαθούν να καρτήσουν μια στοιχειώδη ισορροπία;
Τέλος, σε ότι αφορά την χριστιανική μειονότητα στην Συρία, αποκρύπτουν την παρούσα πραγματικότητα. δηλαδή ότι το καθεστώς Άσαντ (πατέρα και γιου), όπως προβλέπουν οι αρχές του Μπααθ, είναι ένα κοσμικό καθεστώς, το οποίο επέδειξε σεβασμό στην χριστιανική ελληνορθόδοξη μειονότητα. Για τους ισλαμιστές-αντάρτες, ήδη τους καταλογίζονται εκατοντάδες δολοφονίες χριστιανών και ερήμωση ολόκληρων περιοχών από τους χριστιανούς κατοίκους τους
Το αστείο είναι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά υποτίθεται ότι θα ακολουθούσε διάφορη πολιτική σε σχέση με την κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά αυτοί είναι χειρότεροι!
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Είναι αλήθεια ! ‘’Οι πειρατές ξανάρχονται’’! Όχι σαν έκδοση ενός νέου μυθιστορήματος ή σαν μια χολιγουντιανή κινηματογραφική υπερπαραγωγή, αλλά στις ανοιχτές θάλασσες ως υπαρκτός κίνδυνος για το παγκόσμιο εμπόριο, παρεμποδίζοντας την ελεύθερη ναυσιπλοΐα και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή και την ασφάλεια των ναυτικών :
"Δύο Νιγηριανοί ναυτικοί σκοτώθηκαν και τέσσερις ξένοι εργαζόμενοι απήχθηκαν όταν ένοπλοι επιτέθηκαν σε δύο πλοία περίπου 35 ναυτικά μίλια ανοικτά των ακτών του Δέλτα του Νίγηρα.(Είδηση από το www. TheSeaNation.gr 5-8-2012)"
Είδηση, σαν κι αυτή κάτω από τον τίτλο, περνιέται πλέον μόνο στα ναυτιλιακά ειδησεογραφικά sites και πολλές φορές με ψιλά γράμματα..
Η πειρατεία στη θάλασσα, ένα φαινόμενο που έκανε την εμφάνιση του αιώνες προ Χριστού, και είχε σχεδόν ξεχαστεί στον 20ο αιώνα, άρχισε να προβληματίζει τη Διεθνή Κοινότητα, στις αρχές του 21ου αιώνα, του αιώνα των άκρων. Στο λυκαυγές του, είχαμε την έξαρση δυο επικίνδυνων και ασύμμετρων απειλών διεθνούς εμβέλειας, τηςτρομοκρατίας και τηςθαλάσσιας πειρατείας.
Οι μεμονωμένες ανοργάνωτες επιθέσεις του παρελθόντος εξελίχτηκαν σε οργανωμένη εγκληματική δραστηριότητα ευρείας κλίμακας που προκαλεί στην παγκόσμια οικονομία ετησίως ζημιές πάνω από 10 δις $,αναγκάζοντας τη Διεθνή Κοινότητα να αντιμετωπίζει μεν το θέμα σοβαρά αλλά όχι και αποτελεσματικά.Η πειρατεία του 21ου αιώνα, έχει «αναβαθμιστεί» ποιοτικά, ποσοτικά και γεωγραφικά.
Σύμφωνα με στοιχεία τουΔιεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (InternationalMaritimeOrganization- IMO), το 2010 και 2011, η πλειοψηφία των περιστατικών πειρατείας, έλαβε χώρα στην Ανατολική Αφρική (Σομαλία, Κένυα, Τανζανία, Μοζαμβίκη), με τάση μεγάλης συγκέντρωσης στη Σομαλία και στον Κόλπο του Άντεν.
Σύμφωνα μεστοιχεία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Γραφείου (International Maritime Bureau - IMB), το 2011, εκδηλώθηκαν 439 πειρατικές επιθέσεις, 802 ναυτικοί κρατήθηκαν όμηροι, 10 απήχθηκαν και 8 θανατώθηκαν. Στις αρχές του 2012, τουλάχιστον 200 ναυτικοί, ήταν όμηροι Σομαλών πειρατών, ζώντας επί μήνες σε άθλιες συνθήκες, υφιστάμενοι σωματική και ψυχολογική βία, περιμένοντας υπό το κράτος τρόμου για τη ζωή τους την πληρωμή των λύτρων που απαιτούσαν οι βίαιοι φύλακές τους.
Οι απλές μορφές πειρατείας εκτυλίσσονται συνήθως σε λιμάνια ή σε αγκυροβόλια. Οι πειρατές χρησιμοποιώντας σύγχρονο οπλισμό και μικρά ταχύπλοα σκάφη επιτίθενται στο πλοίο, αφαιρούν χρήματα, πολύτιμα αντικείμενα και φεύγουν.
Άλλες μορφές πειρατείας, κυρίως στην ανοιχτή θάλασσα, χαρακτηριζόμενες ως υψηλού κινδύνου και μεγάλης απόδοσης, απαιτούν μεγάλη οργάνωση, συντονιστικό κέντρο στην ξηρά και εμπλοκή-συνεργασία πολλών. Αυτές αφορούν :
· Κλοπή του φορτίου, μέσω μεταφόρτωσής του σε άλλο πλοίο.
· Κλοπή πλοίου και φορτίου μέσω αλλαγής σημαίας και ονόματος πλοίου.
· Απαίτηση λύτρων, κρατώντας το φορτίο και ομήρους από το πλήρωμα.
Επίσημοι ορισμοί της πειρατείας και του πειρατικού πλοίου, δίνονται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, στα άρθρα 101 και 103 αντίστοιχα, της Σύμβασης των Η.Ε. (1982) "Για το Δίκαιο της θάλασσας" (United Nations Convention on the Law of the Sea - UNCLOS), την οποία η Ελλάδα, έχει επικυρώσει, από τον Ιούνιο του 1995, με το Νόμο 2321.
Για την αντιμετώπιση της πειρατείας ασχολούνται Διεθνείς Οργανισμοί και φορείς όπως, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε), η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε), το ΝΑΤΟ, οΔιεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (InternationalMaritimeOrganization- IMO), το Διεθνές Ναυτιλιακό Γραφείο (InternationalMaritimeBureau- IMB) κ.α
***
Είναι αλήθεια και δεν χρήζει ειδικής ανάλυσης το γεγονός ότι τόσο η τρομοκρατία όσο και η πειρατεία, στον 21ο αιώνα, εκπορεύονται από χώρες στις οποίες επικρατούν συρράξεις, εμφύλιοι πόλεμοι και φτώχεια. Δηλαδή καταστάσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν ενόχλησαν τη Διεθνή Κοινότητα αυτές καθαυτές αλλά τα αποτελέσματα τους.
Για να εκλείψουν όμως τα αποτελέσματα - τρομοκρατία και πειρατεία - πρέπει πρώτα - πρώτα η Διεθνής Κοινότητα να ενδιαφερθεί να εξαλείψει τις γενεσιουργές αιτίες τους.
Αλεξανδρούπολη Αύγουστος 2012
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Υποναύαρχος Λ.Σ (εα)

Την παρακάτω επιστολή απέστειλαν στα υπουργεία Παιδείας, Δημοσίας Τάξεως, Εσωτερικών, Πολιτισμού-Αθλητισμού καθώς και στο δήμο Αθηναίων δύο θαρραλέες Ελληνίδες, η Όλγα Γ. Γεριτσίδου και η Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου. Αξίζει να τη διαβάσουμε και να τη διαδώσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε.
Θέμα : « Αίτημα νομικής και Ηθικής τοποθετήσεως επί ζητήματος καταπάτησης του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ελλήνων»
Πληροφορηθήκαμε από διάφορες πηγές ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης ότι με αφορμή την εορτή του ραμαζανίου πρόκειται να επιτραπεί από τις υπηρεσίες σας πολυπληθέστατη δημόσια εκδήλωση πολλών χιλιάδων ανθρώπων που ασπάζονται το Ισλάμ, σε μία εκτίμηση συγκεντρώσεως από πολλές δεκάδες έως και εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, σε καίρια ιστορικής και συμβολικής σημασίας σημεία της Αθήνας. Επίσης, καθίσταται ξεκάθαρο ότι οι υποκινητές-διοργανωτές του συγκεκριμένου εγχειρήματος δεν επιφυλάσσουν πρόσκληση μόνο για τους νόμιμους κατοίκους της Αθήνας που ασπάζονται το Ισλάμ αλλά αντιθέτως μία παν-συγκέντρωση κάθε τέτοιου ατόμου, είτε είναι Έλληνας είτε αλλοδαπός και άνευ οιουδήποτε ελέγχου περί της νομιμότητας ύπαρξης αυτού του ατόμου καν σε Ελληνικό έδαφος.
Εκτός του ότι η συγκεκριμένη μέθοδος εορτασμού της Ισλαμικής αυτής θρησκευτικής εορτής ενέχει ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΠΟΥ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΕΚΡΥΘΜΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ ( βλέπε κρίση στην Συρία, επιθετική πολιτική και απειλές εκ Τουρκίας σε σχέση με την Ελληνική ΑΟΖ, κλπ ), επιτρέποντας ουσιαστικά με πάσα ευκολία και διευκόλυνση σε κάθε τρομοκρατικό ή προβοκατόρικο στοιχείο να απειλήσει μαζικά τις ζωές όχι μόνο των Ελλήνων Πολιτών αλλά και κάθε άλλου ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των τουριστών) που βρίσκεται αυτή την εποχή στην περιοχή της Αθήνας τουλάχιστον, η πρακτική της αντίκειται κάθετα με τις Επιταγές του Συντάγματος μας περί προασπίσεως της Ελληνικής Ταυτότητας σε κάθε περίπτωση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος της Ελλάδος «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», ενώ σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ. 2 του Συντάγματος της Ελλάδος, αν και βεβαίως κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με την λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων, «η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει την δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη».
Επίσης, και πάλι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος πρώτη μέριμνα σας οφείλει να είναι «η ηθική, πνευματική…αγωγή των Ελλήνων, η ανάπτυξη της Εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και η διάπλαση σε ελεύθερους και υπεύθυνους Πολίτες» (άρθρο 16, παρ. 2Σ). Και βεβαίως το Σύνταγμα μας επιτάσσει να προβαίνετε επίσης υποχρεωτικά στην «προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος» το οποίο το Σύνταγμα αναγνωρίζει ως Δικαίωμα κάθε Πολίτη ( άρθρο 24 παρ. 1 ).
Εκτός από όλα τα ανωτέρω, το Σύνταγμα μας ευθαρσώς και ρητώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ( άρθρο 25 παρ. 3 ).
Από απλή πείρα του προηγούμενου έτους αλλά και από τις πλέον απλές αρχές της κοινωνικής ψυχολογίας προκύπτει ευκόλως το οφθαλμοφανές συμπέρασμα ότι η μαζική συγκέντρωση Ισλαμιστών, οι οποίοι μάλιστα δεν είναι καν κάτοικοι Αθηνών με νόμιμη άδεια παραμονής πόσο μάλλον Πολίτες του Κράτους ή Έλληνες, ουσιαστικώς και θεμελιωδώς αλλοιώνει τον πολιτιστικό και πολιτισμικό χαρακτήρα της Αθήνας, αφού αντί για την εικόνα του αρχαιοΕλληνικού πνεύματος και του ΕλληνοΧριστιανικού χρώματος που απεικονίζεται συμβολικά και στην ίδια μας την Σημαία, η Αθήνα παρουσιάζεται ως μία μουσουλμανική παροικία της Μέκκας.
Ιδιαιτέρως τραυματική και προσβλητική είναι δε για τους Έλληνες, και ιδιαιτέρως τους Αθηναίους, αυτή η βίαια και ξαφνική αλλοίωση του περιβάλλοντος και μάλιστα με την υποστήριξη αρχών που πληρώνονται από αυτούς και που έχουν ορκιστεί να προάγουν το Ελληνικό Πνεύμα, την Ελληνική κουλτούρα και να εξασφαλίζουν την ύπαρξη της αίσθησης του Ελληνικού Πολιτισμού ανά πάσα ώρα και στιγμή χωρίς διακοπές ή εξαιρέσεις, αφού νωπή είναι ακόμα στο κοινό συνειδητό των Ελλήνων, όχι μόνο η τεσσάρων αιώνων σκλαβιά υπό Ισλαμιστών αλλά και τα δεινά που μέχρι και πολύ πρόσφατα ο Ελληνισμός έχει υποφέρει από πληθυσμούς που ταυτίζουν την Ισλαμική τους ταυτότητα με την εθνική Τουρκική τους ( π.χ. 1922, 1955 και 1958, 1974, 1996, κ.ά. ).
Πρόκειται δηλαδή για μία μαζική προσβολή της Ταυτότητας των Ελλήνων ταυτόχρονα με την άσκηση τεράστιας ψυχολογικής βίας, κάτι που όχι μόνο αντίκειται στο Σύνταγμα της Ελλάδος όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω αλλά και στο σύνολο των αρχών της Χάρτας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθ’ ότι κανείς δεν δικαιούται να βλάψει/καταπατήσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του συνανθρώπου του κατά την διάρκεια άσκησης των δικών του Δικαιωμάτων.
Και πρόκειται για καταπάτηση καταχρηστική και όχι αναγκαία διότι όπως η κοινή πρακτική αποδεικνύει, αλλά και οι εξ επί τούτου επιπλέον ενέργειες για να επιτευχθεί αυτή η μαζική συγκέντρωση ( δεν είναι δηλαδή φυσική ανάγκη αλλά τεχνητή διοργάνωση με σκοπούς που δεν εξυπηρετούν θρησκευτικά Δικαιώματα σε καμμία περίπτωση ), τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ έχουν μπορέσει να τηρήσουν τις λατρευτικές τους υποχρεώσεις στα μέρη όπου κατοικούν και στους χώρους λατρείας τους εδώ και δεκαετίες χωρίς καμμία επέμβαση ή περιορισμό ή παρενόχληση σε αυτό. Δηλαδή, σε καμμία περίπτωση δεν περιορίζεται το ατομικό Ανθρώπινο Δικαίωμα του κάθε Ισλαμιστή να λατρεύσει σύμφωνα με τις επιταγές της θρησκείας του, η οποία όμως σύμφωνα με το Σύνταγμα ΔΕΝ είναι η επικρατούσα και άρα ΔΕΝ πρέπει να φαίνεται ως τέτοια.
Όμως ταυτόχρονα αυτή η πρακτική και ιδιαίτερα εφέτος καταπατάει πλήρως τα Δικαιώματα των Ελλήνων, και όχι μόνο των Ελλήνων που ασπάζονται τον Χριστιανισμό, ορθοδόξων, καθολικών, κλπ δογμάτων, αλλά του συνόλου των Ελλήνων που στο όνομα της Ελληνικής Παιδείας και Πνεύματος δεν δέχονται την επιβολή των πρακτικών που προωθούν αρχές σκοταδισμού σύμφωνα με την Ελληνική Παιδεία, όπως η θέση της γυναίκας ή η αντιμετώπιση του συνανθρώπου που δεν ασπάζεται τα ίδια ήθη.
Όπως είναι ευρέως γνωστό η 15η Αυγούστου αποτελεί σημαντικότατη εορτή της ΕλληνοΧριστιανικής κουλτούρας και η επιβολή την ημέρα εκείνη σε καίρια/στρατηγικά σημεία της Αθήνας ενός εντόνου Ισλαμικού στοιχείου με ισλαμιστές να συρρέουν στα σημεία συγκεντρώσεως των την ημέρα εκείνη, με ό,τι παρατράγουδα μας έχουν δείξει ότι δεν έχουν πρόβλημα να προκαλούν εν είδει πολιτισμικής τους δυσανεξίας και προσπάθεια επιβολής τους στο περιβάλλον που βρίσκονται, είτε το δικαιούνται είτε όχι, αφ’ ενός πρόκειται για καταπάτηση του Δικαιώματος των Ελλήνων Χριστιανών να λατρεύσουν άνευ παρενοχλήσεως στους χώρους που έχουν δημιουργηθεί από τους δικούς τους φόρους, θυσίες και Αγώνες και αφ’ ετέρου για τέτοια δυνατότητα δημιουργίας τριβών σε περίπτωση που θρησκευτικά σύμβολα προκαλέσουν αντιδράσεις που είτε θέλετε να προκαλέσετε επεισόδια είτε σας διακατέχει βαρύτατη κακουργηματικού επιπέδου αμέλεια.
Επιπλέον, τα κόστη και μόνο από την ΕΛ.ΑΣ. για την τήρηση της τάξης ( για να μη μιλήσουμε για τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό τους ) για μία εκδήλωση η οποία δεν έχει καμμία ανάγκη να συμβεί παρά μόνο για ανθελληνικούς σκοπούς και προώθηση σε αναρχία και βιαιότητα, θα επιβαρύνουν τους ήδη χειμαζόμενους σε επίπεδο ανθρωπιστικής κρίσης και γενοκτονίας Έλληνες Πολίτες σε σημείο που ακόμα και αυτή η εορτή της Δημοκρατίας δεν έλαβε χώρα, βάλλοντας έτσι ακόμα περισσότερο εμμέσως πλην σαφώς και σε ακόμα ένα επίπεδο τους Έλληνες Πολίτες.
Κατόπιν όλων αυτών :
ΕΠΕΙΔΗ οι παράμετροι αυτής της μαζικής και καθ’ όλα επικίνδυνης για την δημόσια ασφάλεια και τα δημόσια ήθη συγκέντρωση ΔΕΝ ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ
ΕΠΕΙΔΗ η φύση της συγκέντρωσης αυτής αντίκειται στα άρθρα του Συντάγματος της Ελλάδος περί προάσπισης της Ελληνικής κουλτούρας, πολιτισμού, περιβάλλοντος, θρησκευτικής συνείδησης και Παιδείας γενικότερα
ΕΠΕΙΔΗ ενυπάρχουν στοιχεία απόπειρας προσηλυτισμού ή δημιουργίας φοβικού περιβάλλοντος για τους Έλληνες Πολίτες
ΕΠΕΙΔΗ η συγκέντρωση αυτή αντίκειται στις βασικές τοποθετήσεις του Ελληνισμού όσον αφορά επιθετικές θρησκευτικές εκδηλώσεις
ΕΠΕΙΔΗ κατά πλειοψηφία τα άτομα που ασπάζονται το Ισλάμ στην περιοχή της Ελλάδας ταυτίζουν την θρησκεία τους με την εθνική ταυτότητα και τα συμφέροντα της Τουρκίας, ενός κράτους με εχθρικότατη πολιτική προς τους Έλληνες όπως διαπιστώνεται και επίσημα από την ύπαρξη casus belli κατά παράβαση των κανόνων του ΟΗΕ
ΕΠΕΙΔΗ υπάρχει υψηλότατος κίνδυνος για την Εθνική και Πολιτειακή ασφάλεια
ΕΠΕΙΔΗ καταπατούνται τα κυριαρχικά Δικαιώματα και νομή του Ελλαδικού χώρου και μάλιστα της πρωτευούσης από τους αλλοδαπούς αγνώστου προελεύσεως και καθεστώτος παραμονής οι οποίοι ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να επιδοθούν σε αυτή την συγκέντρωση όπως ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να υπάρχουν στον χώρο όπου οι Έλληνες Ιστορικά εκ φύσεως διαβιούν και έχουν πρώτη προτεραιότητα και Δικαίωμα να τον νέμονται όπως η πλειοψηφία/Δημοκρατία/αυτοδιάθεση ορίζει, και για αυτό εξ άλλου έχουν και την υποχρέωση της συντηρήσεως και προστασίας αυτού
ΕΠΕΙΔΗ έχετε ορκιστεί να προασπίζετε, να προωθείτε και να καλλιεργείτε τα Ελληνικά Ιδεώδη και πρακτικές και απαιτήσεις, εκ των οποίων το Ισλάμ σε καμμία περίπτωση δεν είναι μέρος γεγονός που αποδεικνύεται ευκόλως και Ιστορικά
ΕΠΕΙΔΗ κάθε επί πλέον δαπάνη από το κράτος για αυτή την εκ του περισσού εκδήλωση που ενέχει τόσους κινδύνους και κόστη και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά κρούσματα φανατικής εγκληματικότητας που ήδη έχουν επιδείξει πολλά άτομα που δηλώνουν ισλαμιστές/εποικιστές/ παρανόμως υπάρχοντες στην Ελλάδα επιβαρύνει τους Έλληνες Πολίτες –φορολογούμενους που ήδη αντιμετωπίζουν καταστάσεις οικονομικής εξόντωσης και φυσικής γενοκτονίας
ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ ΟΠΩΣ :
1. άμεσα αποσύρετε κάθε άδεια για την τέλεση τέτοιας μαζικής Ισλαμιστικής εκδήλωσης
2. να τοποθετηθείτε επί όλων των ανωτέρω και να στηρίξετε με νομικό σκεπτικό πώς προασπίζετε τα συμφέροντα των Ελλήνων και ειδικότερα των Αθηναίων Πολιτών όπως νόμος και Σύνταγμα και Ανθρώπινα Δικαιώματα ορίζουν
3. να αποδείξετε εάν και πώς έχετε την επικύρωση των Ελλήνων Πολιτών για αυτή σας την συγκεκριμένη πρακτική δεδομένου ότι μετά τα τελευταία στοιχεία δημοσιευθέντα υπό της ΕΛΣΤΑΤ έχει καταστεί σαφές ότι κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι έγκυρο ή αντιπροσωπευτικό της Βούλησης και αυτοδιάθεσης των Ελλήνων Πολιτών
4. να εγγυηθείτε με την προσωπική σας περιουσία και μισθό και πολιτικά δικαιώματα κάθε πρόκληση ζημίας είτε από χρήση είτε από δολιοφθορά είτε από δημιουργία επεισοδίων είτε κάθε άλλη απορρέουσα περίπτωση καταστροφής έμβιου ή μη υλικού συμπεριλαμβανομένων καθώς και των επιπλέον δαπανών από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία για την τέλεση της εκδήλωσης αυτής
Δεδομένων όλων των ανωτέρω σας γνωρίζουμε ότι είστε βάσει νόμου ηθικοί αυτουργοί κάθε παραβάσεως ( από φθορές μέχρι διατάραξη της ειρήνης και αλλοίωσης της Πολιτείας μέχρι προσβολή της προσωπικότητας και της Εθνικής ταυτότητας κάθε Έλληνα Πολίτη που το επικαλεστεί ) όπως προκύπτει λόγω της μεγάλης συγκεντρώσεως που έχετε επιτρέψει αλλά και απλοί αυτουργοί κάθε επικοινωνιακής συνεπαγωγής/συνειρμών που τυχόν γίνουν από τρίτους ενώπιον της διεθνούς κοινότητος σε σχέση με την Ελληνική Ταυτότητα και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του Ελλαδικού χώρου, καθώς και κάθε υπονόμευσης Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Ελλάδος που μπορεί να προκύψει ιδιαιτέρως έχοντας υπ’ όψη τις πρακτικές δικαιολογιών που Ιστορικά έχει χρησιμοποιήσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδος.
Επιφυλασσόμενες παντός νομίμου Δικαιώματος μας,
Όλγα Γ. Γεριτσίδου
Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=14&t=6694

Αξιότιμο Κύριο
Νικόλαο Δένδια
Υπουργό Δημοσίας Τάξεως
Αθήνα
Κύριε Υπουργέ,
Οι υπογράφοντες Μητροπολίτες της Θράκης·
1. Εκφράζουμε εκ προοιμίου την πικρία μας αλλά και την πικρία όλου του θρακικού λαού, για την απαξίωση και την περιφρόνηση που εισπράξαμε από μέρους σας, προκειμένου να λάβετε για τον τόπο μας καίριες εθνικά αποφάσεις, εν αγνοία μας και πραξικοπηματικά. Πολλά έγιναν πριν από σας και πολλά συμβαίνουν στην ακριτική περιοχή μας που θα έπρεπε να λάβετε υπόψη σας.
2. Η εγκατάσταση των λαθρομεταναστών στις Αστυνομικές Σχολές της Θράκης που τολμήσατε, αναστέλλουν την λειτουργία τους. Πιστεύουμε όμως ότι θα’ρθει η στιγμή, που η υπεύθυνη Πολιτεία μας θα αποκαταστήσει το εθνικό αυτό έγκλημα. Θα ευχόμασταν να το προλάβετε ο ίδιος.
Έπρεπε να γνωρίζετε τους λόγους γιά τους οποίους ιδρύθηκαν και λειτουργούσαν οι συγκεκριμένες Σχολές στη Θράκη, γεγονός που έκανε όλους μας να καμαρώνουμε γι΄ αυτές.
Γράφει ιστορία ο καθ΄ένας μας, κ. Υπουργέ, απ’ όπου περνάει, με τις πράξεις του.
3. Διαφωνούμε με τον χαρακτηρισμό «σκουπίδια» που προσάπτετε στους λαθρομετανάστες, αφού η όλη επιχείρηση περιγράφεται ως «σκούπα». Οπότε ο τόπος μας καθίσταται «σκουπιδότοπος».
4. Θα ζητήσουν, αυτές τις ημέρες, να σας επισκεφθούν οι θεσμικοί φορείς της Θράκης. Σας ζητάμε να τους δεχθείτε και να τους ακούσετε καλά, επειδή έχουμε πεισθεί ότι κανένας δεν γνωρίζει και δεν αγαπά αυτόν τον τόπο περισσότερο από εμας που ζούμε σ’ αυτόν.
5. Όταν οι σχετικές επιχειρήσεις σας ολοκληρωθούν και το φως της δημοσιότητος παύσει να σας είναι ευνοϊκό, τότε σε επίπεδο εθνικού απολογισμού θα καταγραφεί η μακροχρόνια ζημιά που επιφέρατε στο πλέον ευαίσθητο τμήμα του Ελληνισμού. Ευχόμαστε η Ιστορία να είναι για σας επιεικής.
Ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός
Ο Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός
Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων
Ο Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης Άνθιμος
Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2012/08/blog-post_594.html
Στων Ελλήνων όλες τις κοινότητες στην εορτή της Παναγίας γίνονται μεγάλα πανηγύρια και μαζεύονται σ’ αυτά όλοι, από όπου κι αν ζουν, από κάθε μέρος του πλανήτη. Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία φαίνεται και από τις επωνυμίες που της έχουν δώσει, που ξεπερνούν τις τριακόσιες και που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.
1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα. Τέτοια ονόματα είναι της Βρεφοκρατούσας, της Γλυκοφιλούσας, της Γαλακτοτροφούσας, της Πλατυτέρας των Ουρανών, της Οδηγήτριας, της Εσφιγμένης και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο "Δεξιοκρατούσα", ή "Δεξιά", όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη "Μεγαλομμάτα", όταν ο εικονογράφος έχει ιστορήσει την Παναγία με μεγάλα μάτια. Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία. Λ.χ. Το όνομα της Εικόνας "Αξιον Εστί", που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Όρους και πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Κατά την Παράδοση ο Αρχάγγελος έψαλε τον γνωστό ύμνο "Αξιον εστίν.." σε πλάκα και έγινε άφαντος. Επίσης το επίθετο "Τριχερούσα" το πήρε η εικόνα από το ότι υπάρχει σ' αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι του το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. Η Παναγία η "Εσφαγμένη" ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την Παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι κτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε και έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που κτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλυωτο μετά τον θάνατο του μοναχού. Υπάρχει ακόμη η Παναγία η " Πυροβοληθείσα", στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της την κτύπησαν με όπλο Τούρκοι. "Σφαγμένη" είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία, να φανερώσει τη θέληση της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει…
2. Από τον τόπο της. Ετσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Βουρλιώτισσα, η Κυκκώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή ( από τη Μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στην Κύπρο), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα ( του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα ( στην Αμοργό από τη Μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Νεαμονήτισσα της Χίου, η Παμμακάριστος ( από τη Μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Μακεδονίτισσα στη Λευκωσία, η Έλωνη, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή ( από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός), των Χαλκέων (χαλκουργών) στη Θεσσαλονίκη, η Αμπελακιώτισσα στη Θεσσαλία.
3. Από την τεχνοτροπία του Ναού της.Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.
4. Από το όνομα του κτίτορα του Ναού ή της Μονής της. Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχειά, η Γλυκειά ( από το επίθετο Γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά, η Καπνικαρέα.
5. Από τον μήνα που εορτάζεται η Παναγία: Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή ( από τον Ακάθιστο Ύμνο).
6. Από τα θαύματα της Παναγίας: Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Αιματούσα ή Γαιματούσα ( σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.
7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών. Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό τον χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά… Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα, Ανθοφορούσα, Ασπροφορούσα.
8. Αυτά που τις έδωσαν οι Υμνογράφοι της Εκκλησίας.Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Ύμνο: Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Όρος Αλατόμητον, Ρόδο το Αμάραντον, Αρουρα Βλαστάνουσα και άλλα.
Τα προσκυνήματα στον Ελληνισμό
Τα προσκυνήματα διακρίνονται στα Πανελλήνια και στα τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας, που οι προσκυνητές προστρέχουν σε όλη τη χώρα τις ημέρες αυτές του "Πάσχα του καλοκαιριού", όπως χαρακτηρίζεται η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το πρώτο σε προσέλευση πιστών είναι της Μεγαλόχαρης της Τήνου, με περίπου 1.000.000 προσκυνητές ετησίως, της Σουμελά, στο Βέρμιο, με 500.000 προσκυνητές ετησίως και της Εκαντοταπυλιανής Πάρου, με 300.000 περίπου πιστούς.
Σημαντικά τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας είναι:
Στη Θράκη:
· Στις Φέρρες η Παναγία η Κοσμοσώτειρα και στη Σαμοθράκη η Παναγία η Κρημνιώτισσα και η Καμαριώτισσα.
· Στην Κομοτηνή η Μονή της Παναγίας της Φανερωμένης.
· Στην Ξάνθη η Παναγία η Αρχαγγελιώτισσα και η Παναγία η Καλαμού.
Στη Μακεδονία:
· Στη Δράμα η Εικοσιφοίνισσα.
· Στο Κιλκίς η Παναγία η Φιλαδελφειώτισσα.
· Στη Μηχανιώνα η Παναγία η Φανερωμένη
· Στην Καστοριά η Παναγία η Μαυριώτισσα
· Στη Θεσσαλονίκη η Παναγία η Δεξιά, η Παναγία η Ελεούσα, η Παναγία η Φανερωμένη, η Παναγία η Γοργοϋπήκοος, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, η Παναγία των Χαλκέων.
· Στις Πρέσπες η Παναγία η Πορφυρά
· Στη Σιάτιστα η Παναγία του Μικρόκαστρου
Στην Ηπειρο
· Στην Άρτα εικόνες περίπυστες είναι της Παναγίας Ροβελίστης, Κυρίας Πεφανερωμένης, Παναγίας Γεροντίσσης, Βρεφοκρατούσης, και Σκουληκαριάς.
· Στην Παραμυθιά η Κοίμηση Θεοτόκου των Παγανιών και του Γηρομερίου.
· Στην Κόνιτσα η Μολυβδοσκέπαστη
· Στην περιοχή Τζουμέρκων (Ιωαννίνων) η Παναγία Τσούκας.
Στα Ιόνια Νησιά
· Στην Κέρκυρα της Μυρτιδιωτίσσης, της Παλαιοκαστριτίσσης, της Πλατυτέρας, της Κυράς των Αγγέλων.
· Στους Παξούς στο Νησάκι της Παναγίας.
· Στην Κεφαλληνία Υπεραγίας Θεοτόκου Άτρου, Αγριλίων, Θεμάτων, Κηπουραίων, και Παλαιοχέρσου. Επίσης η Παναγία η Φιδούσα.
· Στη Λευκάδα η Φανερωμένη.
· Στη Ζάκυνθο εικόνες περίπυστες της Αναφωνήτριας, της Σκοπιωτίσσης, της Χρυσοπηγής, της Λαουρένταινας, της Γαλανούσας, της Μυρτιδιωτίσσης, της Παναγούλας, της Σπηλούλας, της Βιγλατσούρας, της Σγουροπουλιάς, της Θαλασσομαχούσας.
· Στα Κύθηρα η Μυρτιδιώτισσα.
Στη Θεσσαλία
· Στη Μαγνησία η Παναγία η Ξενιά.
· Στην Καλαμπάκα η Κοίμηση Θεοτόκου Σταγιάδων και η Κοίμηση Θεοτόκου Βυτουμά.
· Στα Τρίκαλα η Κοίμηση Λαγκαδιάς
· Στα Φάρσαλα Παναγία η Δεμερλιώτισσα.
· Στη Σκιάθο η Παναγία η Εικονίστρα
· Στην Ελασσώνα η Παναγία η Ολυμπιώτισσα
Στη Στερεά Ελλάδα
· Στο Καρπενήσι η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνης.
· Στο Μεσολόγγι η Αγία Ελεούσα.
· Στη Ναύπακτο η Παναγία η Αμπελακιώτισσα.
· Στη Θήβα η Μεγάλη Παναγιά και η Παναγία η Σκριπού Ορχομενού.
· Στην Αθήνα η Κοίμηση Θεοτόκου Πεντέλης, Ρόμβης, και Παντανάσσης (Μοναστηράκι). Επίσης η Παναγία η Ελευθερώτρια, στην Κηφισιά.
· Στη Σαλαμίνα Παναγία η Φανερωμένη.
· Στη Φθιώτιδα οι Μονές Αγάθωνος και Δαμάστας
· Στη Φωκίδα η Παναγία της Βαρνακόβης.
· Στη Χαλκίδα εικόνες περίπυστες Παναγίας της Φανερωμένης Αρτάκης, της Χιλιαδούς, της Ντινιούς στην Ιστιαία, της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάτζαρη Οξυλίθου.
Στην Πελοπόννησο
· Στην Κόρινθο η Παναγία η Φανερωμένη Χιλιομοδίου.
· Στα Καλάβρυτα της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης περίπυστες εικόνες Παναγίας της Τρυπητής, της Μακελλαριάς και το Προσκύνημα της Παναγίας της Πλατανιώτισσας.
· Στην Πάτρα η Κοίμηση του Γηροκομείου.
· Στην Ηλεία η Κοίμηση Θεοτόκου Κρυονερίου Αγίας Ελεούσης Βαρθολομιού και Χρυσοπηγής Δίβρης.
· Στη Μεσσηνία η Κοίμηση της Θεοτόκου Μονής Βουλκάνου.
· Στη Λακωνία η Παναγία η Χρυσαφίτισσα στη Μονεμβασία και η Παναγία η Παντάνασσα στον Μυστρά.
· Στην Αρκαδία η Παναγία η Έλωνη, της Αρτοκωστάς, της Παλαιοπαναγιάς, της Μαλεβής. Επίσης η Κοίμηση Θεοτόκου Κερνίτσης και Μπούρα.
Στα Νησιά του Αιγαίου
· Στην Τήνο η Παναγία η Ευαγγελίστρια.
· Στην Πάρο η Εκατονταπυλιανή.
· Στη Σαντορίνη η Παναγία Επισκοπής
· Στην Αμοργό η Χοζοβιώτισσα
· Στην Ανάφη η Παναγία η Καλαμιώτισσα
· Στην Ίο η Παναγία η Γκρεμιώτισσα
· Στην Άνδρο η Θεοσκέπαστη και Παναγία η Φανερωμένη
· Στην Σάμο η Παναγία Καρλοβάσου.
· Στη Λέσβο η Παναγία Αγιάσου, ή Αγιασώτισσα.
· Στη Χίο εικόνα περίπυστη της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας.
· Στην Ίμβρο η Παναγιά η Μπαλωμένη
· Στη Σχοινούσα η Παναγία η Ακαθή
· Στην Κέα η Καστριανή.
· Στην Αλόννησο του Βουνού.
· Στην Κύθνο η Παναγία η Κανάλα.
· Στη Μύκονο η Παραπορτιανή.
· Στη Νάξο η Αργοκοιλιώτισσα.
Στη Δωδεκάνησο
· Στη Νίσυρο Παναγία η Σπηλιανή
· Στη Ρόδο η Παναγία της Φιλερήμου, η Παραμυθία, της Τσαμπίκας και η Φανερωμένη Ιξιάς
· Στη Λέρο Παναγία του Κάστρου και η Παναγία η Γουρλομάτα.
· Στην Αστυπάλαια Παναγία η Πορταΐτισσα.
· Στην Κάρπαθο η Παναγία η Λαρνιώτισσα και η Παναγία η Ολυμπίτισσα.
· Στους Λειψούς η Παναγία του Χάρου.
· Στη Σύμη η Παναγία η Αληθινή.
· Στην Κάλυμνο η Βλυχάδια και η Γαλατιανή
Στην Κρήτη
· Στο Ηράκλειο η Κοίμηση Θεοτόκου Αγκαράθου, Καλυβιανής και Παληανής.
· Στην Ιεράπετρα η Παναγία η Φανερωμένη.
· Στη Νεάπολη η "Μεγάλη Παναγιά".
· Στον Κίσσαμο Παναγία η Κυρά των Αγγέλων και η Παναγία η Χρυσοσκαλίτισσα.
· Στα Σφακιά η Παναγία στ’ Ασφένδου.
Στην Κωνσταντινούπολη
· Η Παναγία των Βλαχερνών, η Παμμακάριστος, η Μπαλουκλιώτισσα, η Κυριώτισσα, η Καμαριώτισσα, η Κουφατιανή Γαλατά, η Περίβλεπτος στα Ψωμαθειά, η Μουχλιώτισσα, των Ουρανών Σαλματομβρουκίου, η Χαντσεργιώτισσα, της Σούδας, Βεφά – Σωφρακίου, η Παραμυθιώτισσα ( Παραμυθία, Παρηγορίτισσα, Θεραπεία), η Κουμαριώτισσα Νεοχωρίου και η Κοίμηση Διπλοκιονίου.
Στη Μεγαλόνησο Κύπρο
Στην Κύπρο η Παναγία η Κυρά, στα Λειβάδια Καρπασίας, έχει καταστραφεί από τους Τούρκους εισβολείς, όπως και πολλά ακόμη προσκυνήματα στα κατεχόμενα εδάφη της. Σημαντικό προσκύνημα είναι η Παναγία η Ασπροφορούσα, όπως και η Γλυκιώτισσα, και τα δύο κοντά στην Κερύνεια. Ονόματα πολλά της Παναγίας και στη Μεγαλόνησο. Παγκύπριο προσκύνημα η Παναγία η Κυκκώτισσα. Επίσης σημαντικά προσκυνήματα η Τροοδίτισσα, η Σκουριώτισσα, η Kουσουλιώτισσα, η Αιματούσα ( ή του Αμπελιού) της Αραδίππου, η Παγκριώτισσα στη Λευκωσία, του Μεγάλου Αγρού, της Αμιρούς, της Αμασγού, της Ασίνου, του Γλωσσά, η Σφαλαγγιώτισσα, η Ιαματική του Αρακαπά, η Χρυσαλινιώτισσα, η Χρυσοσπηλιώτισσα στην Κάτω Δευτερά, η Στάζουσα, η Χρυσοκουρδαλιώτισσα, της Αυγασίδας - στο κατεχόμενο χωριό Μηλιά Αμμοχώστου, η Βορινή, η Βοναριώτισσα, η Παναγία η Διπλή στη Λευκωσία, και στην Πάφο η Χρυσορρογιάτισσα, η Λιμενιώτισσα ( ερείπια), η Χρυσοπολίτισσα, η Χρυσελεούσα και η Θεοσκέπαστη.
ΠΗΓΗ : http://aktines.blogspot.gr/2012/08/t.html
[Εἰσήγησις Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν, στήν ΗΜΕΡΙΔΑ: "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ"; ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 19-5-2012]
Ἡ πεῖρα τῶν δεκαετιῶν, πού κουβαλῶ στούς ὢμους μου, ἡ ἐπί 42 συναπτά ἒτη διακονία μου στόν χῶρο τῆς Παιδείας καί, κυρίως, ἡ κατά τήν τριετία τῆς κοσμητείας μου (2004-2007) συνεχής ἐπαφή καί -συνήθως- θηριομαχία μου μέ ὑπεύθυνα στελέχη τῆς διανόησης καί τῆς πολιτικῆς, μέ ἒχουν πείσει, ὃτι ὑπάρχει, κυρίως στούς χώρους αὐτούς, μόνιμη ἡ διάθεση νά διακοπεῖ κάθε σχέση τοῦ Λαοῦ μας μέ τήν παράδοση καί τήν ταυτότητά μας. Στὀ πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἐπιδίωξης ἐντάσσεται καί ἡἒξωση τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπό τά Προγράμματα τῆς Ἐκπαίδευσής μας. Αὐτό δηλαδή, πού οἱ ἄλλοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας, ἒζησαν στό Σοβιετικό καθεστώς τους, ἀπειλεῖ ἐμᾶς μέσα στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη τοῦ ἐνθεΐζοντος Φραγκισμοῦ.
Εἰς πεῖσμα ὃμως ὃλων τῶν τεκταινομένων εἰς βάρος τοῦ Μ.τ.Θ., ἀκόμη καί ἀπό ἐπαγγελματίες Θεολόγους, θά τολμήσω νά μιλήσω γιά τήν ἐθνική σημασία τοῦμαθήματος, γνωρίζοντας ὃτι ἰσχύει καί γιά τόν ὁμιλοῦντα, ὁ σχετιζόμενος μέ παρόμοιες περιπτώσεις λόγος τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου: «Καί δόξω καταγέλαστος εἶναι τῶν τοιούτωνἐπιλαμβανόμενος». Ὃπως ὃμως ἐκεῖνος, θά συγχωρηθεῖ νά ἐπαναλάβω καί ἐγώ: «Ἀλλ᾿ ὃμως οὐ παύσομαι λέγων»...
1. Οἱ στρεφόμενοι κατά τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἰσχυρίζονται, ὃτι λειτουργεῖ ὡς «θρησκευτική κατήχηση βιωματικοῦ χαρακτήρα», «ἱκανοποιεῖ ἐν πρώτοις τήν στοχοθεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μέσω ἑνός κρατικοῦ μηχανισμοῦ μεταδίδει τίς θρησκευτικές της πεποιθήσεις, ἀναζητώντας ἀκροατήριο» καί «κατά δεύτερονἱκανοποιεῖ τό κράτος, τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖ τήν θρησκεία [... } γιά τόν κοινωνικό ἒλεγχο μέσῳ τῆς ἠθικοποίησης τῶν πολιτῶν του». Ποιά εἶναι ἡ λύση; ἐρωτοῦν. Καίἀπαντοῦν: «Κατάργηση τώρα»! (Ἀλ. Σακελλάριος, πανεπιστημιακός, «Ἐλευθεροτυπία», 8.1.2009). Πρόκειται γιά συνθηματολογία φυσικά, προσδιοριζόμενη ἀπό τό πνεῦμα καί τίς στοχοθεσίες τῆς εὐρωπαϊκῆς μετανεωτερικότητας καί τῆς σύμφυτης μέ αὐτήν Νέας Ἐποχῆς.
Εἶναι βέβαια γεγονός, ὃτι καί τό Μ.τ.Θ. ἀνήκει στόν ἐκπαιδευτικό προγραμματισμό τῆς Πολιτείας καί τῶν ἐπιδιώξεών της καί ὂχι στό ποιμαντικό ἒργο τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τῶν «διακριτῶν ρόλων» τους. Ποιό ὃμως ἦταν μέχρι πρόσφατα τό πνεῦμα τῆς Πολιτείας; Ὁ σκοπός τοῦ μαθήματος, ὃπως προσδιορίσθηκε μέ τόν Ν. 1566/1985 καί τίς ἀποφάσεις 3338/1995 καί 2176/1998 τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας εἶναι: «Ἡ φανέρωση τῶν ἀληθειῶν τοῦ Χριστοῦ γιά τόν Θεό, γιά τόν κόσμο καί γιά τόν ἂνθρωπο, ἡ μ ύ η σ η (σημ. Γ.Δ.Μ., αὐτό σημαίνει βιωματική συμμετοχή) τῶν μαθητῶν στίς σωτήριες ἀλήθειες τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή... ἡ βίωση τῶν ἀληθειῶν τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως στίς συγκεκριμένες περιστάσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς τοῦ μαθητῆ, γιά νά βελτιώνεται συνεχῶς «ἐν σοφίᾳ, ἡλικίᾳ καί χάριτι (Λουκ. 2, 52)», ὣστε νά καταξιωθεῖ «εἰς ἂνθρωπον τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ. (πρβλ. Ἐφεσ. 4, 13)». Αὐτά φυσικά, γράφθηκαν καί ἰσχύουν γιά τούς ὀρθόδοξους Μαθητές, γιά τούς ὁποίους -καί κατά τό Ὑπουργεῖο- τό Μάθημα εἶναι «ὑποχρεωτικό».
Ἐξ ἂλλου, ἡ ἀναφορά στό παύλειο χωρίο τῆς πρός Ἐφεσίους, βεβαιώνει ὃτι τό μάθημα ἐντάχθηκε ἒμμεσα μέν, ἀλλά δραστικά, καί ἀπό τήν Πολιτεία, στό κλίμα τῆς ποιμαντικῆς προοπτικῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κατήχησης, ἀναγνωριζόμενο tacite ὡς προέκταση τοῦ κατηχητικοῦ ἒργου τῆς Ἐκκλησίας στόν χῶρο τῆς ἐκπαίδευσης,μέ τίς προϋποθέσεις καί δυνατότητες τοῦ σχολείου.
Ἀλλά τό 2003 ἒγινε ἀναδιατύπωση τοῦ «σκοποῦ» τοῦ Μ.τ.Θ., καθοριζόμενο –καί πάλι- ἀπό τήν Πολιτεία (ΦΕΚ 303/13.3.2003). Διαβάζουμε λοιπόν: «Ἡδιδασκαλία τοῦ Μ.τ.Θ. συμβάλλει Στήν ἀπόκτηση γνώσεων γύρω ἀπό τή χριστιανική πίστη καί τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική παράδοση. Στήν προβολή τῆςὀρθόδοξης πνευματικότητας ὡς ἀτομικοῦ καί συλλογικοῦ βιώματος. Στήν κατανόηση τῆς χριστιανικῆς πίστης, ὡς μέσου νοηματοδότησης τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς. Στήν παροχή εὐκαιριῶν στούς μαθητές γιά θρησκευτικό προβληματισμό καί στοχασμό. Στήν κριτική ἐπεξεργασία τῶν θρησκευτικῶν παραδοχῶν, ἀξιῶν, στάσεων. Στήν διερεύνηση τοῦ ρόλου πού ἔπαιξε καί παίζει ὁ Χριστιανισμός στόν πολιτισμό καί τήν ἱστορία τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Εὐρώπης. Στήν κατανόηση τῆς θρησκείας ὡς παράγοντα πού συντελεῖ στήν ἀνάπτυξη τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Στήν ἐπίγνωση τῆς ὓπαρξης διαφορετικῶν ἐκφράσεων τῆς θρησκευτικότητας. Στήν ἀντιμετώπιση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων καί τῶν μεγάλων συγχρόνων διλημμάτων. Στήν ἀνάπτυξη ἀνεξάρτητης σκέψης καί ἐλεύθερης ἒκφρασης. Στήν ἀξιολόγηση τοῦΧριστιανισμοῦ ὡς παράγοντα βελτίωσης τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων».
Ἐπικροτοῦμε ἐξ ἂλλου καί τά ὑπογραμμισμένα «βασικά κριτήρια» γιά τήν ἒκθεση τῆς διδακτικῆς ὓλης: Ἀπαιτούμενη στάση ἀπέναντι στούς ἀλλόπιστους, τούς ἑτερόδοξους, τίς προβληματικές ἰδεολογίες καί τά ἀντίστοιχα κινήματα: «Ἒγκυρη ἐνημέρωση, ἀνάλυση, ἑρμηνεία. Συμπαράθεση ἀπόψεων (ἀμερόληπτη καίἀντικειμενική). Σεβασμός τῶν ἐκπροσώπων τους. Ἀγωγή γιά μαρτυρία καί ὁμολογία ἢ διάλογο (ὃπου αὐτός εἶναι δυνατός), καθώς καί γιά ἂμυνα (ὃπου εἶναιἀναπόφευκτο). Ἀποφυγή προσβλητικῶν χαρακτηρισμῶν, ὑποτίμησης, περιφρόνησης, γελοιοποίησης, πολεμικῆς καί φανατικῆς ἀντίθεσης».
Σημασία, λοιπόν, ἒχει ὃτι ἡ Πολιτεία ἀποδέχεται μέ αὐτά καί συνιστᾶ τόν «ὁμολογιακό» χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος, ἀκόμη δέ καί ὁ Συνήγορος τοῦ Πολίτη (Διαμεσολάβηση, ἀρ. 2141/2005 περί τῆς Ἐξομολογήσεως στά Σχολεῖα), πού παραδέχεται ὃτι βάσει τοῦ Συντάγματος «δέν ὑπάρχει λόγος νά εἶναι θρησκειολογικό, ἀλλά μπορεῖ κάλλιστα νά εἶναι ὁμολογιακό, ἀρκεῖ νά ἀφήνει περιθώρια γιά τήν ἐλεύθερη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τῶν μαθητῶν».
2. Ἡ ἐκκλησιαστική, λοιπόν, «κατήχηση» ὡς προσφορά τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί παράδοσης γιά τήν ἐμπέδωση τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν σ᾿ αὐτήν, προϋποτίθεται καί στήν Ἐκπαίδευση. Αὐτό ὃμως ὀφείλει νά γίνεται μέ τήν ἀντικειμενικότητα καί κριτική μέθοδο τῆς ἐπιστήμης, ὡς προέκταση ὂχι τῆς ἐνοριακῆς κατήχησης,ἀλλά τῆς καλλιεργούμενης στά Πανεπιστήμια θεολογικῆς ἐπιστήμης. Τά πορίσματα τῆς ἀδέσμευτης ἀκαδημαϊκῆς ἒρευνας μεταφέρονται ἒτσι, στόν χῶρο τῆς πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, μέ τήν ἐλευθερία καί νηφαλιότητα τοῦ ἐπιστημονικοῦ λόγου.
Τό Μάθημα προσφέρει τήν ἱστορική πορεία καί παρουσία τοῦ Χριστιανισμοῦ, καί εἰδικά τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν λατρεία, τήν τέχνη καί τήν ζωή της. Ἡ προοπτική του εἶναι οἰκουμενική, ἀλλ᾿ ὂχι οἰκουμενιστική, στό πνεῦμα δηλαδή τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Πανθρησκείας της. Τί σημαίνει οἰκουμενική; Αὐτονόητα τό Μάθημα θά παρουσιάσει, μέ τή μεγαλύτερη δυνατή ἀμεροληψία, τό ὀδυνηρό σχίσμα καί τήν διαφοροποίηση τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπό τή μία καί ἀδιαίρετη χριστιανικήἀρχαιότητα, τόν Παπισμό, καί ὃ,τι αὐτός σημαίνει, ὡς καί τήν προτεσταντική πολυδιάσπαση, χωρίς νά λείπει, φυσικά καί ἡ αὐτοκριτική γιά ὑπερβάσεις ἢ παραλείψειςἐκπροσώπων τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς. Ἡ ὑποστηριζόμενη καί ἀπό Ὀρθοδόξους ἐμμονή στά ἑνοῦντα (αὐτό συμβαίνει καί στόν οἰκουμενικό Διάλογο) εἶναι παραπλανητική, διότι παραθεωρεῖ τήν θλιβερή τραγικότητα τοῦ σχίσματος, ἡ ἂρση καί θεραπεία τοῦ ὁποίου εἶναι δυνατή, ὃταν συνειδητοποιηθοῦν τά χωρίζοντα πού, ἐξελικτικά, ἐπέφεραν τήν πνευματική καί πολιτιστική ἀλλοτρίωση μεγάλου μέρους τῆς Χριστιανοσύνης καί τήν δημιουργία τῆς σημερινῆς Εὐρώπης. Ἡ ἐφαρμογή τῆς μεθόδου τῆς ἀποσιώπησης τῆς διαφορᾶς, ὃπως ἐνσαρκώθηκε στό διαβόητο βιβλίο τῆς ἱστορίας τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ, ὂχι μόνο εἶναι ἀντιεπιστημονική, ἀλλά καί παραπειστική, εἰσάγοντας κλίμαἐξωπραγματικῆς μυθοπλασίας καί οἰκοδομώντας γνώση ἀναληθῆ καί γι᾿ αὐτό ἐπικίνδυνη.
Ἐξ ἂλλου, ἀναφερόμενο τό Μάθημα στά θρησκεύματα (θρησκεῖες, ὃπως συνήθως λέμε), δέν εἶναι δυνατόν νά μή διαφοροποιήσει τήν χριστιανική αὐθεντικότητα (πατερική Ὀρθοδοξία) ἀπό τήν θρησκεία. Βέβαια, πάντα κρίσιμος παραμένει ὁ τρόπος τῆς διδασκαλίας, πού εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἐκτρέπεται σέ «θρησκευτικό ρητορισμό» θριαμβολογίας καί αὐτοδικαίωσης. Προσφέρουμε ἂλλωστε, τήν πίστη καί παράδοση τῶν Ἁγίων καί ὂχι τίς δικές μας ἀλλοτριωμένες συχνά πεποιθήσεις καί ἀπόψεις ὡς «ὀρθόδοξη» ἰδεολογία.
Μετά λοιπόν ἀπό αὐτά ἀναδύεται τό ἐρώτημα: Γιατί οἱ πρόσφατες παλινωδίες τῆς Πολιτείας; Ἂς μή λησμονοῦμε ὃμως τήν εὒστοχη ἐπισήμανση τοῦ σοφοῦ Λάϊμπνιτς,ὃτι «ἂν ἡ Γεωμετρία ἀπαιτοῦσε τρόπο ζωῆς, θά τήν εἲχαμε ἀποβάλει ἀπό τήν σχολική ἐκπαίδευση»! Αὐτό εἶναι τό πρίσμα θεώρησης τοῦ Μ.τ.Θ. ἀπό τούς πολεμίους του.Ἡ πολεμική –συνεπῶς- κατά τοῦ ὁμολογιακοῦ, κατά τά παραπάνω, χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος ἀντιμάχεται τήν ἲδια τήν πατερική Ὀρθοδοξία, διότι ἀνατρέπει αὐτόχρημα κάθε ἀλλοτριωμένη χριστιανικότητα καί τήν στοχοθεσία τῆς Νέας Ἐποχῆς, τήν ὁποία διακονοῦν ἀκόμη καί Κληρικοί καί Θεολόγοι μας, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ. Ἡ καθαράὈρθοδοξία ὃμως, προσφέρει μεγαλύτερες δυνατότητες εἰλικρινοῦς συνάντησης καί διαλόγου μέ τά θρησκεύματα, π.χ. τό Ἰσλάμ, ἀπό ὃσο ἡ ἐκκοσμικευμένη δυτική χριστιανοσύνη.
3. Σ’ αὐτό τό σημεῖο προσκρούει, ἀκριβῶς, ἡ προτεινόμενη, ἒντονα μάλιστα, θρησκειολογική μετασκευή τοῦ μαθήματός μας, δῆθεν γιά τήν πλουραλιστική κοινωνία μας. Ἂλλωστε, σέ ὀρθοδόξους μαθητές ἀπευθύνεται τό μάθημα. Λησμονεῖται ἒτσι, ἡ ἐπιστημονική ἀρχή, ὃτι ἡ κατανόηση τῆς ἑτερότητας προϋποθέτει καλή γνώση τοῦἰδίου καί οἰκείου, μέ βάση τήν ἀριστοτελική θεμελίωση τῆς γνωσιολογίας στίς ἀρχές τῆς ὁμοιότητας καί τῆς ἀντίθεσης/διαφορᾶς.
Ὁ συνεχής ὃμως τονισμός, εὐκαίρως ἀκαίρως, ἀπό εἰδικούς, ἀλλά ἀδέξιους ἐρασιτέχνες τοῦ παιδευτικοῦ χώρου, τῆς ἀναγκαίας θρησκειολογικῆς μεταρρύθμισης τοῦΜαθήματος ἀποβλέπει βασικά στήν μεταρρύθμιση τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καί τελικά στήν ἔξωσή τους ἀπό τόν χῶρο τῆς Κρατικῆς Ἐκπαίδευσης. Τό πρῶτο βῆμα σ᾿ αὐτήν τήν κατεύθυνση ἒγινε μέ τήν ἀνωτατοποίηση καί ἀνάδειξη σέ πανεπιστημιακές σχολές τῶν τεσσάρων «Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν», πού ἂνοιξαν τόν δρόμο στήνἰδιωτικοποίηση τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς καί ἐκπαίδευσης. (Καί αὐτό δέν ἒχει σχέση μέ τήν ἱκανότητα τῶν διδασκόντων σ’ αὐτές Συναδέλφων).
Προϋπόθεση τῆς θρησκειολογικῆς μεταρρύθμισης τοῦ Μ.τ.Θ. εἶναι, ὃπως ἒχει ὑποστηριχθεῖ «ἡ ριζική ἀλλαγή τοῦ χαρακτήρα τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν» καί (ζητεῖται) «εἲτε ἡ ὑπαγωγή τους στίς εὐρύτερες παιδαγωγικές, εἲτε ἡ μετεξέλιξή τους σέ σχολές ἀνθρωπιστικῶν σπουδῶν». Αὐτό βέβαια ἐπί δεκαετίες τώρα τό ὑποστηρίζουν καί Καθηγητές τῶν Σχολῶν μας. Πόσο δίκιο, λοιπόν, ἒχει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ὃταν λέγει, ὃτι «τόν ἑαυτόν μή ἀδικοῦντα, οὐδείς παραβλάψαι δύναται» (PG 52, 459 ἑπ.)
Ἡ φύση ὃμως καί τό περιεχόμενο τοῦ Μ.τ.Θ. καί ἡ θέση του στό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα σχετίζεται ἂμεσα μέ τόν τύπο ἀνθρώπου, πού ἐπιδιώκει ἡΠαιδεία/Ἐκπαίδευσή μας, πού ἀδιαφορώντας γιά τήν ἱστορική συνέχεια καί συνοχή τῆς κοινωνίας μας, στοχεύει, κατά τά φαινόμενα σέ μιά «κοινωνία οὐδέτερη» χωρίς ταυτότητα, χωρίς παραδόσεις, χωρίς ἱστορία, χωρίς συλλογικά βιώματα, χωρίς μεταφυσική ἐλπίδα» (Χρ. Γιανναρᾶς).
1. Μετά τόν ὁμολογιακό, ὑπό τίς παραπάνω προϋποθέσεις, ἰδιαίτερη σημασία ἒχει καί ὁ ἐθνικός χαρακτήρας τοῦ Μαθήματος, ἀναγνωριζόμενος καί αὐτός ἀπό τό Σύνταγμά μας, πού ὁρίζει, ὡς βούληση τοῦ Ἒθνους, τήν ἠθική, πνευματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τήν διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους πολίτες (16,2). Τήν πρακτική διεύρυνση αὐτοῦ τοῦ αἰτήματος προσφέρει τό ἂρθρο 1, παρ. 1α, τοῦ Ν., 1566/1985, μιλώντας γιά τήν δημιουργία πολιτῶν, πού νά «διακατέχονται ἀπό πίστη πρός τήν πατρίδα καί τά γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης». Ὁ ἐθνικός χαρακτήρας σύνολης τῆς σχολικῆς μας παιδείας προσκρούει βέβαια στό ρεῦμα τοῦ φυλετικοῦ ἐθνικισμοῦ (19ος αἰ.) καί τοῦ διεθνισμοῦ (20ος αἰ.), πού νοθεύουν τόν ἀταξικό καίἀντιπαραταξιακό πατριωτισμό, στά ὅρια τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἑτερότητας καί τῆς ἐλευθερίας της. Αὐτό εἶναι, ἂλλωστε, τό αὐθεντικό πνεῦμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ στήν διαιώνιά του πορεία. Σήμερα ἡ ἀπειλή προέρχεται ἀπό τήν καλλιεργούμενη ἀν(τ)εθνικότητα καί τίς σαφῶς ἀντεθνικές θεωρίες, πού εἰσάγονται μεθοδευμένα στόν χῶρο τῆς ἱστορίας καί γενικότερα τῆς παιδείας. Ἡ Ὀρθοδοξία ὃμως συνδέει ἁρμονικά τήν ἐθνικότητα μέ τήν ὑπερεθνικότητα, ἰδιαίτερα στόν χῶρο τῆς λατρείας. Αὐτά πρέπει ἰδιαίτερα νά λαμβάνονται ὑπόψη, γιά τήν κατανόηση τῶν ὁποιωνδήποτε αρνητικῶν συμπεριφορῶν ἒναντι τοῦ Μαθήματός μας.
Ἡ ἰδιαίτερη σημασία τοῦ Μ.τ.Θ. στήν καλλιέργεια τοῦ ἐθνικοῦ φρονήματος, πού εἶναι συγχρόνως ὑπερφυλετικό καί οἰκουμενικό, φαίνεται σέ βάθος καί πλάτος στήν προβολή καί ἑρμηνεία ἀπό αὐτό τοῦ πολιτισμοῦ μας σέ ὃλες τίς ὄψεις του. Γι’ αὐτό ἀποκρούεται καί τό Μάθημά μας, μαζί μέ τήν Ἱστορία, ἀπό ἐκείνους πού ἀκολουθοῦν τήν ἒξωθεν χαρασσόμενη γραμμή τοῦ ἀντεθνισμοῦ καί κατεργάζεται τήν ἐκθεμελίωση τοῦ Ἒθνους, ὡς ὃρου καί ὡς φορέα συγκεκριμένου νοήματος. Στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς πολεμικῆς σχετικοποιοῦνται καί βαθμηδόν ἀπονοηματοδοτοῦνται ἡ πίστη, ἡ ἱστορία, ὁ πολιτισμός, ἡ παράδοση καί κάθε στοιχεῖο τῆς ἐθνότητας καίἐθνικότητας. Ἡ τεχνητή καί ἒξωθεν προωθούμενη πολυπολιτισμικότητα ἒχει ὡς στόχους τά μαθήματα τῶν Θρησκευτικῶν, τῆς Ἱστορίας καί τῶν Ἑλληνικῶν (γλώσσα), διότι προβάλλουν καί ἐνισχύουν τά κύρια συστατικά τοῦ Ἒθνους καί τῆς ἐθνικότητάς μας. Ἡ στάση, συνεπῶς, ἀπέναντι στά μαθήματα αὐτά, ἰδιαίτερα στό Μ.τ.Θ., ἐλέγχει τήν ποιότητα τῆς πολιτισμικῆς μας συνείδησης.
Ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, πού προσφέρεται στήν ἐκπαίδευση, εἶναι ἂρρηκτα συνδεδεμένη μέ τήν παγκόσμια ἱστορία καί ἰδιαίτερα τήν ἑλληνική. Ἡ ἐκκλησιαστικήἱστορία ἂλλωστε, εἶναι μέρος τῆς ἱστορίας τοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ χωρισμός τῆς Θεολογίας ἀπό τήν Ἱστορία εἶναι ξένος πρός τήν ἑλληνικότητα.
Ἐξ ἂλλου, εἶναι ἀδιανόητος κάθε διαχωρισμός τῆς ἱστορίας καί τοῦ πολιτισμοῦ ἀπό τήν Θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ τρόπου ζωῆς, πού παράγει.Ὃλη ἡ ζωή τοῦ Ἒθνους εἶναι διαποτισμένη ἀπό τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνικότητα, ἑνωμένα σέ μία θεανθρώπινη ἓνωση, εἶναι μεγέθηἀσύγχυτα μέν, ἀλλά καί ἀδιαίρετα δέ. Ἡ ἰσχυρότερη ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς εὐεργετικῆς γιά τό Ἒθνος ἑνότητας Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας προκύπτει καί ἀπό τόν θηριώδη ἀγώνα τῶν Νεοεποχιτῶν, ἀκόμη καί ἐπαγγελματιῶν Θεολόγων, γιά τόν διαχωρισμό τους, μέ τήν ἀποσύνδεσή μας ἀπό τό Βυζάντιο καί τήν ἱστορική καί πολιτιστική συνέχειά τους.
Γι᾿ αὐτό τό Μάθημά μας, πράγματι, δέν πρέπει νά ἒχει στενά ὁμολογιακό, οὒτε (ὃμως) καί γενικά θρησκειολογικό χαρακτήρα, ἀλλά κυρίως ἱστορικό. Τό μάθημα ἐνσαρκώνει καί ἐκφράζει σύνολο τόν πολιτισμό μας καί βοηθᾶ στήν κατανόηση τῆς ἐθνικῆς μας παράδοσης. Προσφέρει τά ἀναγκαῖα ἑρμηνευτικά κλειδιά γιά τήν προσέγγιση καί βίωση τοῦ πολιτισμοῦ μας (τοπωνύμια, ἑορτές, πανηγύρεις, ἒθιμα καί ὃλο τό περιεχόμενο τοῦ λαϊκοῦ βίου καί τῆς θρησκείας).
2. Παράλληλα ὃμως τό Μ.τ.Θ. συμβάλλει καί στήν παραγωγή πολιτισμοῦ, ὃπως ἂλλωστε καί ὃλη ἡ Ὀρθοδοξία. Ὁ πολιτισμός προϋποθέτει «τόν πολιτισμό τῆς ψυχῆς» κατά τόν Τόϋμπη. Λειτουργώντας σ’ αὐτό τό πλαίσιο, τό Μάθημά μας προβάλλει τίς σταθερές τοῦ πολιτισμοῦ, πού διακρατοῦν τήν ἐθνική ταυτότητα μας καί τήνἰδιοπροσωπία μας, ὡς προϋπόθεση τῆς ἐθνικῆς συνέχειάς μας στόν ραγδαῖα μεταβαλλόμενο κόσμο τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς Παγκοσμιοποίησης. Βοηθεῖ ἒτσι, στήν ἀποφυγή τῆς ὁλιστικῆς συγχώνευσης καί διάλυσης στή νεοεποχίτικη πλανητική κοινωνία, καί τῆς μεταβολῆς τῶν Νέων μας σέ πλανητικούς ἀνθρώπους, οἰκονομικές δηλ. μονάδες τῆς παγκόσμιας ἀγορᾶς. Ἀλλ’ αὐτό ἀκριβῶς ἐπιδιώκουν οἱ πολέμιοι τοῦ Μαθήματος. Διότι τό κύριο διαφοροποιητικό στοιχεῖο μας ἀπέναντι στήν κατασκευαζόμενη νέα παγκόσμια κοινωνία, εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη παράδοσή μας, ὃπως καί ὃλων τῶν Ὀρθοδόξων φυσικά. Ἡ αὐθεντική δέ, δηλ. ἀποστολική καίἁγιοπατερική Ὀρθοδοξία, ποτέ δέν μπορεῖ νά δημιουργήσει πνεῦμα μισαλλοδοξίας καί φανατισμοῦ, διότι ἡ μαρτυρική συνείδηση πού δημιουργεῖ, ἐκφράζεται ὡς θυσία τοῦ Ὀρθοδόξου γιά τούς ἄλλους καί ὂχι τό ἀντίθετο, τό ὁποῖο συνιστᾶ μόνιμη πράξη τῶν δυνάμεων τοῦ κόσμου. Ὃταν καί ὃπου ὑπάρχουν ἀντίθετα δείγματα,ἁπλούστατα, δέν πρόκειται γιά Ὀρθοδοξία!
Τό Μ.τ.Θ. συνεπῶς, εἶναι μία δυνατότητα συνάντησης ὃλης τῆς εὐρωπαϊκῆς νεολαίας στήν ἀρχαία πολιτιστική ἑνότητά της. Συμβάλλει ἒτσι στήν πορεία πρός τήν εὐρωπαϊκή ἑνότητα, μέ μιά σταθερή βάση. Οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές, ἐξ ἂλλου, θά σέβονται πολύ περισσότερο τούς πολιτισμούς τῶν εἰσερχομένων στό χῶρο μας Ξένων, ὃσο περισσότερο μάθουν νά σέβονται τόν δικό τους πολιτισμό, ὁδηγούμενοι σέ φιλικές καί φιλάνθρωπες σχέσεις μαζί τους.
Δέν πρέπει δέ νά λησμονεῖται, ὃτι ὁ ἐλληνορθόδοξος πολιτισμός, τόν ὁποῖο ἐνσαρκώνει καί μεταδίδει τό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, βρίσκεται στή βάση τοῦεὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, συνδέοντας, ἒτσι, καί τούς Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί ὃλη τήν Εὐρώπη, μέ τήν ταυτότητά της κατά τήν πρό τοῦ σχίσματος (11ος αἰ.) ἐποχή, παραπέμποντας στήν ἀρχαία Ἑνωμένη Εὐρώπη.
Βέβαια, δέν τρέφω ψευδαισθήσεις. Γνωρίζω, ὃτι οἱ ἂγευστοι τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς πατερικότητας, ἀκούοντας τίς ἐπισημάνσεις αὐτές, αἰσθάνονται φρικίαση. Αὐτό ὅμως πού μέ τρομάζει, εἶναι ὃτι ὑπάρχουν καί Θεολόγοι, πού συμμερίζονται αὐτήν τή στάση. Καί γι᾿ αὐτούς μέν εὒχομαι «ὁ Θεός νά τούς φωτίσει», γιά μᾶς δέ «καλόν ἀγώνα»!