
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες μιας αντιπαράθεσης που προβλήθηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ μεταξύ κάποιων που υπερασπίστηκαν την γνωστή πλέον θεατρική παράσταση και την «ελευθερία της τέχνης» από την μία πλευρά και κάποιων άλλων που θεώρησαν βλάστημη την παραπάνω παράσταση. Επιπλέον δεν πέρασε πολύς καιρός που κάποιος νεαρός διώχτηκε από τις αρχές επειδή λοιδόρησε τον γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Επειδή πολλά ακούστηκαν από μη ειδικούς σχετικά με το αδίκημα της βλασφημίας χωρίς να θέλουμε να προβληθεί η προσωπική άποψη του οποιοδήποτε και χωρίς να κάνουμε δική μας ερμηνεία των νόμων θα παραθέσουμε τις διατάξεις και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Συγκεκριμένα και παραθέτοντας αυτούσιο το ισχύον Νομικό πλαίσιο:
1. Σύμφωνα με το άρθρο 198 §1 του Π.Κ. («κακόβουλη βλασφημία»), «με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό»
2. Σύμφωνα δε με το άρθρο του 199 Π.Κ. («καθύβριση θρησκευμάτων»), «όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών».
Οι παραπάνω διατάξεις αποσκοπούν στην απόκρουση της τελούμενης δημοσία, κακόβουλα και με οποιονδήποτε τρόπο υβρίσεως του Θεού και καθυβρίσεως της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας και κάθε άλλης θρησκείας, που είναι ανεκτή στην Ελλάδα, με σκοπό την διασφάλιση της θρησκευτικής ειρήνης των πολιτών, η οποία επαφίεται στην οργανωμένη πολιτεία. Για την κατανόηση των παραπάνω σκόπιμο κρίνεται να εξηγηθούν και κάποιες βασικές έννοιες.
Ως Θεός, για την νομική επιστήμη, νοείται το υπέρτατο ον της κάθε μονοθεϊστικής θρησκείας. Την ίδια προστασία απολαμβάνουν από τον Ποινικό Κώδικα και οι άγιοι, τα ιερά μυστήρια, τα ιερά σύμβολα, οι προφήτες, οι εικόνες κλπ. Κάθε θρησκεία που είναι αναγνωρισμένη στην ελληνική επικράτεια, δηλαδή έχει πιστεύω που είναι ανοικτά στον καθένα και δεν είναι μυστικά ή προτρέπουν στην τέλεση εγκληματικών πράξεων, απολαμβάνει την ίδια προστασία. Με άλλα λόγια χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές, εβραίοι κλπ. όλοι μπορούν να ζητήσουν την προστασία της πολιτείας για την απόκρουση της βλασφημίας της θρησκείας τους. Εξαίρεση θα υπήρχε σε θρησκείες που έχουν αντιλήψεις οι οποίες προτρέπουν σε ευθέως εγκληματικές πράξεις όπως π.χ. η ινδουιστική αίρεση των στραγγαλιστών της θεάς Κάλι ή ενδεχομένως εσχατολογικές αιρέσεις σαν αυτές του Ντέιβιντ Κορές στις ΗΠΑ, οι οπαδοί του οποίου είχαν προβεί σε ευθέως αντικοινωνικές και παράνομες πράξεις.
Η τέλεση του αδικήματος της κακόβουλης βλασφημίας θα πρέπει να είναι δημόσια δηλαδή να μην γίνεται ιδιωτικά σε προσωπικό χώρο, αλλά δημόσια ανοικτά, ενώπιον αορίστου αριθμού ανθρώπων οι οποίοι θα μπορούσαν να θιχτούν από την βλασφημία. Η βλασφημία θα πρέπει να είναι κακόβουλη, δηλαδή να είναι «βάναυση» και να υπάρχει δόλος για την προσβολή του Θείου.
Προστατευόμενο αγαθό δεν είναι βέβαια η τιμή του Θεού αλλά η προστασία του θρησκευτικού συναισθήματος, η ελευθερία συνείδησης και λατρείας κάθε θρησκείας και η θρησκευτική ειρήνη των πολιτών δηλαδή το να μπορούν να συνυπάρχουν άνθρωποι διαφόρων θρησκειών χωρίς έριδες έχθρες και αντεγκλήσεις. Με άλλα λόγια η οργανωμένη κοινωνία προσπαθεί να επιβάλλει ένα μίνιμουμ προστασίας των θρησκευτικών πιστεύω προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλότερη συμβίωση μεταξύ αλλόθρησκων ή μεταξύ θρησκευόμενων και μη .
Η Σύγκρουση με την ελευθερία της τέχνης, την ελευθερία της γνώμης και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας
Για την παραπάνω «σύγκρουση» παραθέτουμε αυτούσια τα άρθρα του Ελληνικού Συντάγματος:
Άρθρο 5 παράγραφος 1.
«Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την πρoσωπικότητά τoυ και να συμμετέχει στην κoινωνική, oικoνoμική και πoλιτική ζωή της Xώρας, εφόσoν δεν πρoσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».
Άρθρο 16 παράγραφος 1
«H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες,·η ανάπτυξη και η πρoαγωγή τoυς απoτελεί υπoχρέωση τoυ Kράτoυς. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσoυν από τo καθήκoν της υπακoής στo Σύνταγμα»
Αρθρο 16 παράγραφοι 1,2,3,
1. «Kαθένας μπoρεί να εκφράζει και να διαδίδει πρoφoρικά, γραπτά και δια τoυ τύπoυ τoυς στoχασμoύς τoυ τηρώντας τoυς νόμoυς τoυ Kράτoυς.
2. O τύπoς είναι ελεύθερoς. H λoγoκρισία και κάθε άλλo πρoληπτικό μέτρo απαγoρεύoνται.
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλoφoρία είτε ύστερα από αυτή, απαγoρεύεται. Kατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία τoυ εισαγγελέα, μετά την κυκλoφoρία: α) για πρoσβoλή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας, β) για πρoσβoλή τoυ πρoσώπoυ τoυ Πρoέδρoυ της Δημoκρατίας, γ) για δημoσίευμα πoυ απoκαλύπτει πληρoφoρίες για τη σύνθεση, τoν εξoπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την oχύρωση της Xώρας ή πoυ έχει σκoπό τη βίαιη ανατρoπή τoυ πoλιτεύματoς ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας τoυ Kράτoυς, δ) για άσεμνα δημoσιεύματα πoυ πρoσβάλλoυν oλoφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις πoυ oρίζει o νόμoς».
Επομένως η Ελληνική Έννομη Τάξη καθιερώνει και αναγνωρίζει μία ισορροπία και μία συνύπαρξη μεταξύ της προστασίας του θρησκευτικού συναισθήματος, της ελευθερίας της γνώμης της προστασίας της τέχνης, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Τι γίνεται στο εξωτερικό;
Η Magna Carta της Αγγλίας, παραχωρηθείσα από τον Βασιλέα Ιωάννη τον Ακτήμονα το 1214 μ.Χ. και ισχύουσα μέχρι σήμερα, αναφέρει ότι οι βασικές ατομικές ελευθερίες που κατοχυρώνονται με τον Συνταγματικό αυτόν Χάρτη οφείλονται «σε θεϊκή έμπνευση προς Δόξαν του Θεού και της Αγίας Εκκλησίας για την σωτηρία των υπηκόων».
Η επίκληση του παντοδύναμου Θεού «που απολύτρωσε το βασίλειο της Αγγλίας από την αυθαίρετη εξουσία του Πάπα» διακηρύσσεται και στο Αγγλικό κείμενο της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του 1689.
Το Ολλανδικό Σύνταγμα στα άρθρα 34, 97, ζητά την βοήθεια του παντοδύναμου Θεού και εγγυάται την ίση προστασία όλων των Θρησκειών.
Το Σύνταγμα της Δανίας στο άρθρο 4 διακηρύσσει ότι η Ευαγγελική εκκλησία είναι η Εθνική εκκλησία της Δανίας και ότι το κράτος βαρύνεται με τις δαπάνες συντήρησής της.
Την ίδια διακήρυξη έχει και το άρθρο 2 του Συντάγματος (8-3-1962) της Νορβηγίας αναφέροντας ότι «η Λουθηριανή Ευαγγελική εκκλησία παραμένει η επίσημη Θρησκεία του κράτους και οι πρεσβεύοντες αυτήν κάτοικοι υποχρεούνται να αναθρέψουν τα τέκνα τους σύμφωνα με αυτήν…»
Το Γαλλικό Σύνταγμα του 1789 στην διακήρυξη του αναγνωρίζει τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη «υπό την αιγίδα και προστασία του Υπέρτατου Όντος».
Τα χριστιανικά ιδεώδη της ελευθερίας, ισότητας, και αδελφοσύνης είναι αυτά που στην αρχή ενέπνευσαν την Γαλλική Επανάσταση. Θα ακολουθήσουν όμως μετά την επανάσταση οι ιδεολογίες της Αθεΐας, διωγμού και κατάργησης της πίστης. Το «Άθρησκο κράτος» θα οδηγήσει σε καθεστώς τρόμου, αίματος και τέτοιας κατάπτωσης που αναγκάζει τους πολέμιους του Χριστιανισμού να επαναφέρουν αυτοί οι ίδιοι την πίστη στον Ιησού, μόνη ελπίδα ειρήνης και προόδου.
Το Γερμανικό Σύνταγμα στο προοίμιο του επικαλείται τον Θεό.
Αλλά και αυτά τα Συντάγματα των κρατών που καθιερώνουν πολιτεύματα Αθεΐας ή χωρισμού κράτους και Εκκλησίας έχουν διατάξεις γι αυτούς που θρησκεύουν.
Έτσι το Σύνταγμα της Κομμουνιστικής Κίνας (1982) στο άρθρο 36 διακηρύσσει ότιτο κράτος προστατεύει την άσκηση της Θρησκευτικής λατρείας.
Το Ρωσικό Σύνταγμα του 1993, μετά την πτώση του Κομμουνισμού, στα άρθρα 13-14 διακηρύσσει ότι «προφυλάσσει τις Θρησκευτικές Ενώσεις.»
Το Βουλγαρικό Σύνταγμα του 1991 επίσης μετά την πτώση του κομμουνισμού, στο άρθρο 37 διακηρύσσει ότι προστατεύει «την επιλογή της αθεΐας ή του θρησκεύματος», την ελευθερία του οποίου και εγγυάται.
Το Σύνταγμα της FYROM στο άρθρο 19 διακηρύσει ότι «εξασφαλίζει στουςΣκοπιανούς τη θρησκευτική ελευθερία οποιουδήποτε δόγματος αναγνωρίζοντας όμως την ορθόδοξη εκκλησία».
Δεν χρειάζεται να επισημανθούν και άλλα Συντάγματα. Κανένα πολίτευμα δεν αντιμετωπίζει με απόλυτη ουδετερότητα το κυρίαρχο θρησκευτικό συναίσθημα της πλειοψηφίας του λαού. Αντίθετα προστατεύει ακόμη και τις θρησκευτικές μειονότητες προκειμένου να αποφευχθούν κοινωνικές συγκρούσεις και να διασφαλιστεί η ειρηνική συνύπαρξη όλων των πολιτών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λαμβάνει χώρα και η νομική αντιμετώπιση της κακόβουλης βλασφημίας.
Η ιερή ακολουθία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου και η σχετική εικόνα υπηρετούν ένα βαθύτερο σκοπό: χειραγωγούν τον πιστό στο μυστήριο της σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού.
Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας, οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής.
«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν Ναω του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν Χαίρε της οικονομίας του Κτιστού η εκπλήρωσις».
Ο ορθόδοξος αγιογράφος με βάση τις παραπάνω πληροφορίες της απόκρυφης διήγησης και τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας για τη Θεοτόκου συνθέτει την εικόνα των Εισοδίων.
Το κύριο πρόσωπο της εικόνας είναι η τριετής Παναγία. Εικονίζεται τη στιγμή που την υποδέχεται στο ναό ο ιερέας Ζαχαρίας, ο μετέπειτα πατέρας του Προδρόμου, καθώς την παραδίδουν ευλαβικά οι θεοσεβείς γονείς της. Πίσω τους ακολουθούν οι παρθένες, «οι αμίαντες θυγατέρες των Εβραίων», που κρατούν αναμμένες λαμπάδες.
Η Παναγία δε ζωγραφίζεται φυσιοκρατικά. Δεν εμφανίζει δηλαδή τίποτε το παιδικό, εκτός από το μικρό μέγεθος του σώματός της. Αυτό γίνεται σκόπιμα. Ο ορθόδοξος αγιογράφος θέλει να μάς απομακρύνει από το γράμμα της διήγησης («τριετής η παις»), για να συλλάβουμε το πνεύμα της, την εκκλησιολογική της διάσταση. Η Παναγία είναι η Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού. Γι’ αυτό ο υμνωδός μάς καλεί «την νηπιάζουσαν φύσει και υπέρ φύσιν Μητέρα αναδειχθείσαν του Θεού ευφημήσωμεν ύμνοις» (Τροπάριο του όρθρου).
Η Παναγία εικονίζεται ως ώριμη γυναίκα με το γνωστό μαφόριό της, όπως τη βλέπουμε στις εικόνες της.
Το ίδιο κάνει και ο υμνωδός της Εκκλησίας και για τις λαμπάδες των παρθένων. Οι αναμμένες λαμπάδες δεν είχαν σκοπό να εμποδίσουν την τριετή παιδίσκη να γυρίσει πίσω, στο σπίτι της, καθώς ήταν στο δρόμο προς το ναό –αυτό λέει η απόκρυφη διήγηση- αλλά τούτο: να υποδείξουν τη νοητή λαμπάδα, την Παναγία, και προδηλώσουν έτσι την ανείπωτη μελλοντική αίγλη. Αυτή η αίγλη θα ήταν ο Χριστός, γιατί από την Παναγία θα ανέλαμπε (θα γεννιόταν) φωτίζοντας τους καθισμένους στο σκοτάδι της αμαρτίας ανθρώπους. Αυτόν το συμβολισμό παρουσιάζει το δ’ στιχηρό προσόμοιο του εσπερινού, ήχος δ’ «Αι νεανίδες χαίρουσαι και λαμπάδας κατέχουσαι, της λαμπάδος σήμερον προπορεύονται της νοητής και εισάγουσιν αυτήν εις τα Άγια των Αγίων ιερώς προσηλούσαι την μέλλουσαν αίγλην άρρητον εξ αυτής αναλάμψειν και φωτίσειν τους εν σκότει καθημένους, της αγνωσίας εν Πνεύματι».
Σε πολλές εικόνες πίσω από το Ζαχαρία, αριστερά, παριστάνεται η Παναγία να κάθεται σε καθέδρα με τρία σκαλιά (είναι η αναβαθμοί του θυσιαστηρίου του απόκρυφου κειμένου) και να περιμένει την τροφή που της φέρνει ο άγγελος Γαβριήλ. Η Παναγία να παραμείνει στο Άγιο των Αγίων ως νέα Κιβωτός της Διαθήκης, ως η «έμψυχος κιβωτός» και στα δώδεκα χρόνια της παραμονής της εκεί θα τρέφεται θαυματουργικά με ουράνια τροφή.
Από το βιβλίο Ο Μυστικός κόσμος των Βυζαντινών Εικόνων (τόμος δεύτερος) Χρήστου Γ. Γκότση Εκδ. Αποστολική Διακονία
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2078
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΣΤΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Η COCA COLA ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΕΒΑΛΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΗΣ
Πῆγαν στὸ Λονδίνο γιὰ διακοπὲς καὶ εἶπαν νὰ περάσουν ἀπὸ τὸ πλέον ἐπίσημο ἐμπορικὸ στέκι τοῦ London 2012, στὸ κέντρο τοῦ Λονδίνου, στὸ Hyde Park, ἐκεῖ ὅπου συνέρρεαν καὶ ἀκόμη συρρέουν κατὰ χιλιάδες οἱ λάτρεις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. Ἀλλὰ ψάχνοντας τὸν χάρτη ἀνακάλυψαν ὅτι ἡ κοιτίδα τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, ἡ χώρα μας, εἶχε βγάλει φτερὰ καὶ εἶχε πετάξει! Ὅπως εἶχε… πετάξει καὶ ἀπὸ τὸν χάρτη ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ Ὀλυμπιακὸ πάρκο.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν πρώην ἐκπρόσωπο Τύπου τοῦ Δήμου Πατρέων Πέτρο Ψωμὰ καὶ τὴ σύζυγό του, γραμματέα τοῦ Δημάρχου Πατρέων Ἑλένη Κίτσιου, οἱ ὁποῖοι ἀνακάλυψαν ξαφνικὰ ὅτι προέρχονται ἀπὸ μία χώρα ἡ ὁποία δέν…ὑπάρχει!
“Αὐτὸ ποὺ ἀντικρίζεις στὸ Pin Trading Centre τῶν Ἀγώνων ξεπερνᾶ κάθε ὅριο προσβολῆς!” λέει ὁ Πέτρος Ψωμὰς. “Στὸ πλέον ἐπίσημο ἐμπορικὸ στέκι τοῦ London 2012, στὸ κέντρο τοῦ
Λονδίνου, στὸ Hyde Park, ἐκεῖ ὅπου συρρέουν κατὰ χιλιάδες –οἱ ντόπιοι μιλᾶνε γιὰ ἑκατομμύρια- οἱ λάτρεις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων καὶ τοῦ Ὀλυμπισμοῦ ὑπάρχει χάρτης τῆς ὑφηλίου μὲ τὴν Ἑλλάδα… ἀποῦσα! Unfair στὴ γλώσσα τῶν Ἐγγλέζων… Unfair καὶ στὴ γλώσσα τῶν Ἀμερικάνων ποὺ ὡς μεγάλοι χορηγοὶ (Coca Cola) ἔχουν ἀναλάβει τοῦ συγκεκριμένου χώρου τὴν ἐπιμέλεια καὶ λειτουργία.
Τὸ εἴδαμε καὶ δὲν τὸ πιστεύαμε οἱ Ἕλληνες ποὺ ἐπισκεφτήκαμε τὸ χῶρο. Καὶ ἦταν τεράστια ἡ πρόκληση ὅταν ἐργαζόμενοι στὸ ἐμπορικὸ αὐτὸ κέντρο μᾶς παρότρυναν μὲ χαμόγελο «νὰ ἀνταλλάξουμε τὴν ὀλυμπιακή μας κονκάρδα μὲ ὅποια ἄλλη ἐπιθυμοῦμε καὶ νὰ καρφιτσώσουμε τὴ δική μας στὴ χώρα μας». Σὲ ποιὰ χώρα μας; Ἡ γενέτειρα τῶν Ἀγώνων, αὐτὴ ποὺ παρέλασε πρώτη στὸ στάδιο τοῦ Λονδίνου στὴν Τελετὴ Ἔναρξης, ἡ διοργανώτρια τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004, ἡ φτωχὴ Ἑλλάδα τῆς Εὐρώπης… ἔχει βουλιάξει! Σὲ ἕνα βαθὺ πέλαγος –ἀμφιβάλλω ἂν εἶναι καν τὸ Αἰγαῖο- πού, σύμφωνα μὲ τὸ συγκεκριμένο χάρτη, χωρίζει τὴν Ἰταλία ἀπ’ τὴν Τουρκία!”
Καὶ συνεχίζει ὁ Πέτρος Ψωμάς:
“Ἡ Ἑλλάδα σβήστηκε ἀπὸ τὸν χάρτη τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ Λονδίνου! Ἐντελῶς! Μοιάζει ἀστεῖο, ὑπερβολὴ ἢ μία ἀκόμα γκάφα, ἀλλὰ δὲν εἶναι παρὰ μία προσβλητικὴ πραγματικότητα. Στὴν καρδιὰ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2012, σὲ ἐπίσημο ἐπισκέψιμο χῶρο, ἐκεῖ ὅπου στοιχειώδης ὑποχρέωση τῶν διοργανωτῶν ἦταν νὰ ἔχουν ἀναρτημένο ἕναν παγκόσμιο χάρτη ποὺ μὲ ἀκρίβεια θὰ ἐμφάνιζε καὶ τὶς 204 χῶρες ποὺ συμμετέχουν στοὺς Ἀγῶνες. Ἀκόμα κι ἂν ὁ χάρτης ἦταν διακοσμητικὸς καὶ ὄχι πρὸς χρήση”.
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΟΡΗΓΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ
Ἡ περιπέτεια τοῦ Πέτρου καὶ τῆς Ἑλένης εἶχε ὅμως καὶ συνέχεια. Ὅταν διαπίστωσαν τὸ πρόβλημα, ζήτησαν ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸν ὑπεύθυνό του Pin Trading Centre. H ἀπάντηση ἦταν ὅτι θὰ τοὺς σταλεῖ ἐπίσημα e-mail ἀπὸ τὸν χορηγὸ ποὺ εἶναι ἡ Coca Cola, γιὰ τὴν ἀπουσία τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ χάρτη. To e-mail ἦρθε δύο ἡμέρες μετὰ καὶ ἔλεγε ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἐκεῖ ἀλλὰ λείπουν μόνο τὰ νησιά της, ὅπως λείπουν καὶ τὰ Κανάρια νησιὰ καὶ κάποια μικρὰ νησάκια τῆς Ἀγγλίας! Τόσο ἁπλά!!!!
Βεβαίως ὅπως θὰ διαπιστώσετε καὶ ἀπὸ τὸ χάρτη, πουθενὰ δὲν φαίνεται ἡ Ἑλλάδα. Ἰταλία, Αἰγαῖο καί…κενό… Μετά…Τουρκία. Νέα γεωγραφία ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους. Ἡ συνέχεια εἶχε ὡς ἑξῆς: Ὁ Πέτρος Ψωμὰς ἐνημέρωσε μὲ e-mail τὴν πρεσβεία τῆς Ἑλλάδας ἡ ὁποία καὶ ἀμέσως ζήτησε ἐξηγήσεις ἀπὸ τὴ διοργανώτρια ἀρχὴ καὶ τὴν Coca Cola. Στὴν ἀπάντησή της στὴν πρεσβεία ἡ ἑταιρεία ζητοῦσε συγνώμη γιὰ τὸ …ἀτόπημα, ἐξηγοῦσε ὅτι δὲν ἔγινε σκοπίμως καὶ δεσμευόταν ὅτι θὰ τυπώσει δύο νέους χάρτες ἕναν γιὰ τὸ Ὀλυμπιακὸ Πάρκο καὶ ἕναν γιὰ τὸ Pin Trading Centre.
Αὐτὸ θὰ συνέβαινε ἀπό…Δευτέρα. Μία μέρα δηλαδὴ μετὰ τὴ λήξη τῶν ἀγώνων. Τὴν Δευτέρα ποὺ πέρασαν ἀπὸ ἐκεῖ πάντως, ὁ χάρτης ἦταν ἐκεῖ ἴδιος καὶ ἀπαράλλακτος. Μνημεῖο ἀθλιότητας ἀπέναντι στὴν Ἑλλάδα. Ἡ πρεσβεία πάντως συνεχίζει τὶς προσπάθειες καὶ τὶς πιέσεις γιὰ τὴν ἀποκατάσταση ἢς ἀδικίας.
To καλύτερο εἶναι τὸ ἑξῆς: Τὸν χάρτη τῶν…ἀγράμματων τὸ εἶχαν καὶ σὲ ἰστοσελίδα:insidethegames.biz
ΥΓ: Εσύ μετά από όλα αυτά συνεχίζεις να πίνεις coca cola ;
Πηγη : Περιοδικο Η Δραση μας Νοεμβριος 2012
Οι συντάκτες του νέου Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου βρίσκονται σε πανικό και εφορμούν κατά πάντων. Δεν είναι καθόλου βέβαιοι ούτε οι ίδιοι ότι θα καταφέρουν να πετύχουν την εφαρμογή του Προγράμματος τους στα ελληνικά σχολεία. Γι’ αυτό καθένας που τολμάει να κρίνει το έργο τους, να ζητήσει αναθεώρηση ή απόσυρση του Προγράμματος που εκπόνησαν, μπαίνει στο στόχαστρό τους. Θεωρείται ύβρις προς το πρόσωπό τους και η παραμικρή κριτική που ασκείται επί του πιλοτικά εφαρμοζόμενου Προγράμματος που εισηγήθηκαν.
Τις τελευταίες μέρες έχουν επιδοθεί σε πραγματική «εκστρατεία» αρθρογραφίας, επαφών και συναντήσεων με πρόσωπα εκκλησιαστικά και πολιτικά προκειμένου να αποδείξουν ότι το Πρόγραμμα Σπουδών που εκπόνησαν είναι και χριστιανικό και σύγχρονο και αναγκαίο για την παιδεία μας και παιδαγωγικά ορθό και θεολογικά ορθόδοξο.
Παράλληλα προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι ίδιοι έχουν πέσει θύματα συκοφαντικής, ψευδούς, ανεύθυνης και αντιεπιστημονικής κατακρίσεως από αναχρονιστικούς, συντηρητικούς, οπισθοδρομικούς, φανατικούς, ζηλωτές, σκοταδιστές, φονταμενταλιστές θεολόγους, πανεπιστημιακούς καθηγητές, μοναχούς, ιερείς και Επισκόπους.
Προς πάσα κατεύθυνση διακηρύσσουν ότι οι αντιτιθέμενοι στο σωτήριο έργο τους «θα καταστρέψουν το μάθημα» διότι δεν έχουν ούτε την επιστημοσύνη, ούτε την προνοητικότητα που δήθεν έχουν αυτοί «οι εμπειρογνώμονες»!
Εκείνοι και μόνον εκείνοι «οι εκλεκτοί» γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει!
Εκείνοι και μόνον εκείνοι «οι επίλεκτοι» μπορούν να σώσουν το μάθημα… «αλλάζοντας του τα φώτα»(!), φυσικά με το αζημίωτο, εφόσον τα Προγράμματα αυτά χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ.
Δεν λένε όμως ποτέ από ποιους θα το σώσουν και με ποιο τρόπο, εφόσον διατείνονται ότι τελικά το μάθημα και με το δικό τους Πρόγραμμα, παραμένει ορθόδοξο!
Άραγε έχουν λάβει υπόψη στους σχεδιασμούς τους «οι ειδικοί επί του μαθήματος των Θρησκευτικών», τις δυο επιστολές που εστάλησαν το 2010 από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ προς θεολόγους όπου διαφαίνονται οι προθέσεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών;
Μήπως θεωρούν τελικά, αφελείς και τους «φίλους» και τους «εχθρούς» του μαθήματος; Μήπως πιστεύουν ότι λέγοντας στους μεν ότι το μάθημα είναι ορθόδοξο και στους άλλους ότι είναι «ανοιχτό»-θρησκειολογικό θα καταφέρουν να τους ξεγελάσουν; Με αυτά τα υποκριτικά, επικοινωνιακά τερτίπια είναι δυνατόν να σταθεί το μάθημα στο σχολείο;
Είναι αμετανόητοι και άκαμπτοι. Για να πετύχουν το στόχο τους που δεν είναι άλλος από το να «περάσει» το Πρόγραμμα Σπουδών τους και να γενικευθεί η εφαρμογή του σε όλα τα σχολεία, τα «βάζουν» με όλους:
Πρώτον, με τους παραδοσιακούς επισκόπους, που δεν επιτρέπουν με τις παρεμβάσεις τους και τη στάση τους να βγει μια θετική για το Πρόγραμμα τους απόφαση της Συνόδου, η οποία θα τους είναι χρήσιμη ως επιχείρημα προς την Πολιτεία, ότι δηλαδή και η επίσημη Εκκλησία είναι σύμφωνη με τις προωθούμενες αλλαγές. Είναι ανάστατοι γιατί δεν κατάφεραν να πετύχουν το στόχο τους αυτό παρόλο που είναι γνωστές στους «παροικούντες εν Ιερουσαλήμ», οι εκκλησιαστικές διασυνδέσεις τους.
Δεύτερον, τους φταίνε οι Αγιορείτες και κυρίως οι δύο σεβάσμιοι Γέροντες, ο Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου π. Γεώργιος και ο Προηγούμενος της Μονής Ιβήρων π. Βασίλειος που με κείμενα – παρεμβάσεις τους αντιτάχθηκαν ξεκάθαρα στο νέο Πρόγραμμα Σπουδών. Παραπλανήθηκαν, λένε διότι έπεσαν θύματα παραπληροφόρησης! Δεν διστάζουν μάλιστα, να παραδώσουν «μαθήματα μετάνοιας» και ασκητικής ζωής στους σεβάσμιους Γέροντες, που ανάλωσαν τη ζωή τους στο Άγιον Όρος! Ίσως όμως αν οι σεβαστοί Γεροντάδες ασπάζονταν την «εμβάδα» των εισηγητών του Προγράμματος να τους συγχωρούνταν το τόλμημα να εκφέρουν την αντίθετη γνώμη τους.
Κάλεσαν μάλιστα, τον π. Βασίλειο σε «απολογία» και ενώ αυτός με αυθόρμητο τρόπο και αγαθότητα καρδιάς τους μίλησε, αυτοί κατόπιν δεν δίστασαν να δημοσιοποιήσουν όσα λέχθηκαν σε αυτές τις «κλειστές-ιδωτικές» συζητήσεις που είχαν κάποιοι από αυτούς με τον π. Βασίλειο, παρουσιάζοντας τα από τη δική τους σκοπιά και με δικά τους σχόλια όπως ήθελαν τα πράγματα. Αυτό είναι λοιπόν το ήθος που φέρνει η «σύγχρονη» θεολογία τους; Όλη αυτή η συμπεριφορά όμως, αφήνει μάλλον μια οδυνηρή επίγευση που μονάχα με όρους πνευματικής πατροκτονίας μπορεί να περιγραφεί!
Καλούνε τους πάντες και κυρίως τους εκκλησιαστικούς άνδρες να διαβάσουν το Πρόγραμμα Σπουδών και να μην ακούνε τις φήμες που διασπείρουν οι ακραίοι… Να και κάτι με το οποίο συμφωνούμε με τους συντάκτες του Προγράμματος Σπουδών! Η ανάγνωση του Προγράμματος Σπουδών από κάθε ενδιαφερόμενο είναι πράγματι αυτό που ζητάμε και εμείς από την αρχή. Έχουμε τη βεβαιότητα ότι η μελέτη του Προγράμματος θα φανερώσει στον καθένα το μέγεθος της αλλοίωσης του ορθοδόξου μαθήματος που επιχειρείται με αυτό.
Τρίτον, τους φταίνε οι Θεολόγοι, πανεπιστημιακοί και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σε αυτούς σχεδόν απαγορεύουν την έκφραση γνώμης, την ελευθερία κινήσεων και παρεμβάσεων προς διάφορους φορείς προκειμένου μόνον αυτοί να έχουν αυτό το προνόμιο. Πρέπει όλοι να μείνουμε αδρανείς και να αφήσουμε ανοιχτό το πεδίο σε εκείνους μόνο, για να μπορούν ανενόχλητοι να προχωρήσουν τα σχέδιά τους.
Αυτή η συμπεριφορά τους φανερώνει ότι διακατέχονται από μια ιδιοκτησιακή αντίληψη απέναντι στο μάθημα των Θρησκευτικών. Κάνουν όμως μεγάλο λάθος, το μάθημα των Θρησκευτικών δεν είναι μόνο δικό τους αλλά είναι κτήμα όλου του ορθόδοξου χριστιανικού λαού και όλοι το πονάμε και το αγαπάμε.
Ήδη γράψαμε αρκετά και δεν αξίζει περαιτέρω αναλύσεως και απαντήσεως η τακτική που ακολουθούν οι συντάκτες του Προγράμματος Σπουδών για τα Θρησκευτικά ούτε έχει καμία σημασία να μιλάει κανείς σε ώτα μη ακουόντων.
Ένα μόνο πρέπει να γνωρίζουν: Δεν πρόκειται να παύσουμε να επαγρυπνούμε, να αντιστεκόμαστε και να αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταστροφή της θρησκευτικής αγωγής που επιφέρει το Πρόγραμμα τους. Ο αγώνας μας αυτός θα συνεχισθεί μέχρι την απόσυρση του διότι, όπως έχουν αποδείξει οι ουκ ολίγες εμπεριστατωμένες κριτικές, αυτό αντιβαίνει στις αρχές της παιδαγωγικής επιστήμης, της ορθόδοξης Θεολογίας και στις επιταγές του Συντάγματος για το περιεχόμενο της ελληνικής παιδείας.
Και κάτι τελευταίο. Με όλα όσα ανίερα και αυταρχικά λέγουν και πράττουν έχουν αναιρέσει όλα τα στοιχεία που αφορούν το σεβασμού του άλλου, την «ανοιχτότητα», το «διάλογο», την αποδοχή της «ετερότητας» και τα παρόμοια που τόσο μεγαλόφωνα διακηρύσσουν.
Ιωάννης Τάτσης, Θεολόγος
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
«Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες» (Ματθ. 7:15)
(Η παράγραφος που ακολουθεί είναι τμήμα απαντήσεως που έστειλαν γραπτώς, με συγκεκριμένη δηλαδή επιστολή, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά την 10ην Μαρτίου 2012 εις το Αντιαιρετικό Γραφείο τής Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου.)
«Ίσως κι εσείς να ακούσατε για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τρίτους, αλλά ποτέ να μη μιλήσατε με αυτούς και συνεπώς δε γνωρίζετε ακριβώς τις διδασκαλίες τους. Σας κάνουμε λοιπόν γνωστό ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αληθινοί χριστιανοί που έχουν σαν οδηγό και καθοδηγούνται από ολόκληρη την Αγία Γραφή, δηλαδή, και τις Εβραϊκές και τις Ελληνικές Γραφές, και δεν πλανώνται από άλλες ανθρώπινες παραδόσεις όπως εσείς. Το δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν μολύνεται από αρχαίες Ελληνικές ειδωλολατρικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες όπως εσείς, ούτε επιτρέπουμε να εισχωρήσει στο δόγμα μας καμία από αυτές. Παραμένουμε στις διδασκαλίας μας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και των αποστόλων του, και δε δεχόμαστε καμία από τις μεταγενέστερες αποστατικές διδασκαλίες. (2 Θεσ. 2:3-4) «Ας μη σας παραπλανήσει κανείς με κανέναν τρόπο, επειδή αυτή δεν θα έρθει αν δεν έρθει πρώτα η αποστασία και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της ανομίας, ο γιός της καταστροφής. Αυτός εναντιώνεται και εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από τον καθένα που αποκαλείται ‘θεός’ ή αντικείμενο ευλαβικού σεβασμού, ώστε κάθεται στο ναό Του Θεού, δείχνοντας δημόσια ότι είναι θεός».
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ
ΕΣΤΑΛΗ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Ώστε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θεωρείτε ότι δεν γνωρίζουμε τις διδασκαλίες τής Εταιρίας Σκοπιά; Εις την παρούσα λοιπόν επιστολή, δια τών απαντήσεως και σχολίων μας, θα αποδειχθεί περίτρανα, ότι αυτός που δεν γνωρίζει τις διδασκαλίες τής Σκοπιάς μάλλον είστε ΕΣΕΙΣ, εφόσον σε πολλά σημεία τής επιστολής σας, όχι μόνον αγνοείτε το παρελθόν και την ιστορία τής Σκοπιάς, αλλά επίσης γράφετε και πράγματα ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ από τα πιστεύω τής Οργανώσεως την οποίαν θελήσατε με το παρόν κείμενο να υπερασπίσετε!
Ώστε, αγαπητοί ακόλουθοι τού ‘πιστού και φρονίμου δούλου’, ΕΣΕΙΣ δεν πλανάσθε από ανθρώπινες παραδόσεις όπως οι Ορθόδοξοι; Μήπως σάς διαφεύγει το γεγονός, ότι η ΙΔΙΑ η Σκοπιά ομολογεί ότι:
«Η Επιτροπή τής Βιβλικής Μεταφράσεως Νέου Κόσμου εδήλωσε: Μολονότι διατιθέμεθα να θεωρήσωμε την προφορά ‘Γιαχβέ’ ως την πιο ορθή, διετηρήσαμε την μορφή ‘Ιεχωβά’ λόγω τής εξοικειώσεως τού λαού με αυτή από τον 14ο αιώνα» (Σκοπιά, 1960, σελ.502 η υπογράμμιση δική μας) και
«Σήμερα πολλοί Εβραίοι λόγιοι προτιμούν την προφορά Γιαχβέ ως την πραγματική προφορά. Ωστόσο από πλευράς συνέπειας ορθότερη είναι η προφορά Ιεχωβά. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή η προφορά Ιεχωβά είναι αποδεκτή εδώ και αιώνες» (Ξύπνα, 08.02.1999, σελ.8 η υπογράμμιση δική μας).
ΤΑ ΕΝΤΥΠΑ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ Π Ρ Ο Ε Ρ Χ Ο Ν Τ Α Ι ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!!!
Το ότι δύο έντυπα τού ‘αγωγού τού Θεού’ αντιφάσκουν μεταξύ τους εφόσον το ένα λέγει, ότι το ‘Γιαχβέ’ είναι η ορθή προφορά τού ονόματος τού Θεού και το άλλο λέγει ότι το ‘Ιεχωβά’ είναι η ορθή, αυτό είναι εμφανέστατο εις όλους. Άλλωστε ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που συμβαίνει κάτι τέτοιο με τα έντυπα τού ‘δούλου’, τα οποία σημειωτέον η Εταιρία Σκοπιά υπαινίσσεται ότι προέρχονται από τον Ιεχωβά!
Και το ότι τα έντυπά της προέρχονται από τον ίδιο τον Θεό, (όσο κι αν παραξενεύει αυτό και δεν το δέχονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά) φαίνεται ολοκάθαρα από την φωτογραφία εις την Σκοπιά 01.10.1987, σελ.10 όπου απεικονίζεται το χέρι τού Θεού να κρατάει τα εργοστάσια και τυπογραφεία τού ‘δούλου’, εκ τών οποίων ρέουν αφθόνως τα εγκεκριμένα υπ’ Αυτού έντυπα εις τις αίθουσες βασιλείας, απ’ όπου τα προμηθεύονται οι Ευαγγελιζόμενοι για να τα διανείμουν εις τον ‘αγρό’!
Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ!
Τί σημαίνει, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ότι το όνομα τού Θεού το έχετε διατηρήσει εις την μορφή ‘Ιεχωβά’ λόγω τής εξοικειώσεως τού λαού με αυτήν για αρκετούς αιώνες; Μήπως με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, ότι διετηρήσατε την προφορά ‘Ιεχωβά’, όχι λόγω ορθότητος, αλλά ΛΟΓΩ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ; Είστε λοιπόν σίγουροι, αγαπητοί ακόλουθοι τής Σκοπιάς, ότι ΕΣΕΙΣ δεν ακολουθείτε ανθρώπινες παραδόσεις;
Μήπως εις το σημείο αυτό, αγαπητοί ακόλουθοι τής Οργανώσεως, να σάς υπενθυμίσουμε μερικές διδασκαλίες ή πληροφορίες για διάφορα θέματα, που επισήμως η Σκοπιά έχει παραδεχθεί ότι διακρατεί και τηρεί εκ παραδόσεως; Για να δούμε λοιπόν τί μπορούμε να ανασύρουμε από το αρχείο μας έχοντας υπογραμμίσει την λέξη ‘παράδοση’, εις τις παραθέσεις που ακολουθούν:
«Σύμφωνα με την ομόφωνη μαρτυρία που παρέχει η αρχαία Ιουδαϊκή παράδοση (η Αγία Γραφή δεν αναφέρεται σε αυτό το ζήτημα), αυτά τα χερουβείμ είχαν ανθρώπινη μορφή» (Ενόραση, τόμ.2, σελ.1273).
«Η Σκοπιά της Σιών της 1ης Ιανουαρίου 1900 (στην αγγλική) ανέφερε: «Η παράδοση λέει ότι ο Ιωσήφ πέθανε ενόσω ο Ιησούς ήταν ακόμη μικρός, καθώς επίσης ότι ο Ιησούς τον διαδέχθηκε ως ξυλουργός και έγινε το στήριγμα της οικογένειας» (Σκοπιά, 15.02.2000, σελ.13, παρ.12).
«[η Άννα, κατά την παράδοση ήταν η μητέρα της Μαρίας]» (Σκοπιά, 01.04.1984, σελ.25).
«Ο Ησαΐας από μετριοφροσύνη δεν δίνει πολλές πληροφορίες για τον εαυτό του. Η παράδοση λέει ότι είχε συγγένεια με τη βασιλική οικογένεια του Ιούδα» (Σκοπιά, 15.10.1987, σελ.11, παρ.6).
«Ο Ιησούς προφανώς βρισκόταν στην Αυλή των Γυναικών, όπου στους τοίχους ήταν τοποθετημένα αρκετά κιβώτια ή κουτιά για να ρίχνει εκεί ο κόσμος τις προσφορές του. Η ιουδαϊκή παράδοση μας πληροφορεί ότι υπήρχαν συνολικά 13 κουτιά» (Σκοπιά, 01.12.1987, σελ.28) .
«Σύμφωνα με την παράδοση, στη διάρκεια αυτού του διωγμού ήταν που ο ηλικιωμένος απόστολος Ιωάννης εξορίστηκε στο Νησί της Πάτμου, όπου στέλνονταν οι εγκληματίες» (Σκοπιά, 01.05.1988, σελ.29).
«Μάλιστα, μια παράδοση που αναφέρεται στο Jerusalem Talmud (Ταλμούδ της Ιερουσαλήμ) λέει ότι, 40 περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., οι Ιουδαίοι έχασαν τη δικαιοδοσία που είχαν να εκτελούν τους παραβάτες» (Σκοπιά, 01.07.1988, σελ.31).
«Κατά την παράδοση, τις βασικές πληροφορίες γι’ αυτό το Ευαγγέλιο τις έδωσε ο απόστολος Πέτρος» (Σκοπιά, 15.10.1989, σελ.30).
«Η παράδοση λέει ότι ο Σατανάς έδειξε στον Ιησού «πάντα τα βασίλεια του κόσμου» από αυτή την κορυφή, που βρίσκεται στην άκρη της ερήμου και έχει θέα την κατάφυτη με φοίνικες πόλη της Ιεριχώ στην Κοιλάδα του Ιορδάνη, προς τα ανατολικά» (Σκοπιά, 01.11.1989, σελ.16).
«Σύμφωνα με την παράδοση, αυτός ο «άγιος» (σημ. Νικόλαος) θεωρείται «ο μεγάλος φίλος των παιδιών», που πρόθυμα τους μοιράζει δώρα τη μέρα της γιορτής του» (Σκοπιά, 15.12.1989, σελ.26-27).
«Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα πρώτα πέντε βιβλία της Αγίας Γραφής. Η παράδοση λέει ότι στο μεγαλύτερο μέρος τους τα έγραψε ο Μωυσής γύρω στο 1500 Π.Κ.Χ.» (Σκοπιά, 01.02.1990, σελ.4).
«Σύμφωνα με την παράδοση, εκείνοι που συμμετέχουν στον εορτασμό του Πάσχα πίνουν τέσσερα ποτήρια κρασί» (Σκοπιά, 15.06.1990, σελ.8).
«Αυτό είναι το Σπήλαιο της Γέννησης, το μέρος όπου, σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός» (Σκοπιά, 15.12.1990, σελ.3).
«Η συγγραφή του βιβλίου της Γένεσης, του πρώτου βιβλίου της Αγίας Γραφής, αποδίδεται κατά παράδοση στον Μωυσή, έναν Εβραίο ο οποίος έζησε πριν από 3.500 περίπου χρόνια» (Σκοπιά, 01.06.1991, σελ.3).
«Το ένα είναι ένας πράσινος λόφος στον οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιησούς εκφώνησε την Επί του Όρους Ομιλία του» (Σκοπιά, 01.01.1992, σελ.25).
«Η Ιουδαϊκή παράδοση δείχνει ότι ο Ισαάκ ήταν περίπου 25 χρονών όταν ο Ιεχωβά διέταξε τον πατέρα του, τον Αβραάμ, να τον προσφέρει ως θυσία» (Σκοπιά, 01.02.1993, σελ.12, παρ.17).
«Σύμφωνα με την παράδοση, τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι η υπερηφάνεια, η πλεονεξία, ο σαρκικός πόθος, ο φθόνος, η λαιμαργία, ο θυμός και η οκνηρία» (Σκοπιά, 15.06.1994, σελ.13).
«Σύμφωνα με την παράδοση, το σοφάρ, δηλαδή η σάλπιγγα από κέρατο κριού, ήχησε τότε για να διακηρύξει τον ερχομό του νέου έτους» (Σκοπιά, 15.07.1994, σελ.28).
«Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Μανασσής αντέδρασε βάζοντας να πριονίσουν τον Ησαΐα» (Σκοπιά, 01.11.1998, σελ.16, παρ.11).
«Κατά την παράδοση, ο Νεβρώδ πέθανε με βίαιο τρόπο» (Σκοπιά, 01.04.1999, σελ.11, παρ.12).
«Τον ίδιο καιρό, ο Κύριλλος ξεκίνησε ένα ταχύρυθμο πρόγραμμα μετάφρασης της Γραφής. Σύμφωνα με την παράδοση, άρχισε μεταφράζοντας από την ελληνική στη σλαβονική την πρώτη φράση του Ευαγγελίου του Ιωάννη, χρησιμοποιώντας το νέο αλφάβητο: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος . . . » (Σκοπιά, 01.03.2001, σελ.30).
«Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Νικόδημος πήρε τη στάση του υπέρ του Ιησού, βαφτίστηκε, έγινε στόχος διωγμού από τους Ιουδαίους, απομακρύνθηκε από τη θέση του και τελικά εκδιώχθηκε από την Ιερουσαλήμ». (Σκοπιά, 01.02.2002, σελ.11)
«Όπως και να έχουν τα πράγματα, η παράδοση λέει ότι οι Ιουδαίοι λόγιοι που ασχολήθηκαν με αυτή την πρώτη γραπτή μετάφραση των Γραφών από την εβραϊκή στην ελληνική ήταν μάλλον 72» (Σκοπιά, 15.09.2002, σελ.27).
«Σύμφωνα με την παράδοση, ο Παύλος ακολούθησε την τρίτη διαδρομή» (Σκοπιά, 15.07.2004, σελ.21).
«Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Θάρα ίσως μάλιστα να ήταν κατασκευαστής ειδώλων» (Σκοπιά, 01.12.2004, σελ.12).
«Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, το Ουρίμ και το Θουμμίμ χάθηκαν με την καταστροφή του ναού το 607 Π.Κ.Χ.» (Σκοπιά, 15.01.2006, σελ.18 και 01.06.2009, σελ.27).
«Η παράδοση λέει ότι λίγο αργότερα ο Παύλος αποκεφαλίστηκε» (Σκοπιά, 15.11.2007, σελ.20).
«Ο αριθμός των αστρολόγων, ή αλλιώς «μάγων», που επισκέφτηκαν τον Ιησού όταν ήταν παιδί δεν αποκαλύπτεται, και δεν υπάρχει καμία ισχυρή βάση για την αντίληψη που επικρατεί κατά παράδοση ότι αυτοί ήταν τρεις» (Σκοπιά, 01.01.2008, σελ.31).
«Όσο για τον αριθμό των επισκεπτών, ήταν 2; 3; 30; Η Γραφή δεν αναφέρει. Η παράδοση λέει ότι ήταν τρεις, κάτι που μπορεί να προέκυψε από τα τρία είδη δώρων που πρόσφεραν» (Σκοπιά, 01.04.2010, σελ.13).
«Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο στενός συνεργάτης του Μάρκου, ο απόστολος Πέτρος, ήταν η πηγή πολλών από τις πληροφορίες του Μάρκου» (Σκοπιά, 15.02.2008, σελ.29).
«Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Μωυσής έγραψε το φερώνυμο βιβλίο κάποια στιγμή μετά το θάνατο του Ιώβ» (Σκοπιά, 15.04.2009, σελ.3, παρ.1).
«Όλα αυτά φαίνεται να εναρμονίζονται με τη μακραίωνη παράδοση που υποστηρίζει ότι ο Μάρκος έγραψε το Ευαγγέλιό του στη Ρώμη» (Σκοπιά, 15.03.2010, σελ.9).
«Ωστόσο, οι ενδείξεις και η παράδοση υποδηλώνουν ότι κάποιοι από τους 12 ήταν συγγενείς με τον Ιησού. Σύμφωνα με κάποια εξωβιβλική παράδοση, ο Κλωπάς, ή αλλιώς Αλφαίος, ο σύζυγος μιας από τις γυναίκες που αναφέρονται στο εδάφιο Ιωάννης 19:25, ήταν αδελφός του Ιωσήφ, του θετού πατέρα του Ιησού. Αν αυτή η παράδοση είναι βάσιμη, τότε ο Ιάκωβος, ο γιος του Αλφαίου, ένας άλλος από τους 12 αποστόλους, ήταν και αυτός ξάδελφος του Ιησού» (Σκοπιά, 01.09.2010, σελ.15).
Ελπίζουμε, αγαπητοί ακόλουθοι τής Οργανώσεως, κατόπιν όλων τών ανωτέρω παραθέσεων εκ τής ιδίας τής Σκοπιάς, να έγινε πλέον κατανοητό, ότι ο ισχυρισμός σας, ότι δήθεν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν τηρούν ανθρώπινες παραδόσεις, έχει πλέον διαψευσθεί από τα ΙΔΙΑ τα έντυπα τού ‘δούλου’!
ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ
ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ: ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ
Εις την επιστολή σας γράφετε επίσης τα εξής: «Το δόγμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά δεν μολύνεται από αρχαίες Ελληνικές ειδωλολατρικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες όπως εσείς, ούτε επιτρέπουμε να εισχωρήσει στο δόγμα μας καμία από αυτές». Ας εξετάσουμε όμως με προσοχή εάν τα πράγματα έχουν όπως ισχυρίζεστε, εάν δηλαδή πράγματι το δόγμα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά δεν έχει μολυνθεί ή δεν έχει εισχωρήσει ειδωλολατρική διδασκαλία.
«Αυτός ο Θεός ζη στην αιωνιότητα, για να συνεχίση να παράγη και να δημιουργή πέρα από το παρόν σύμπαν, εκτείνοντάς το. Αυτό σημαίνει ότι αυτός είναι η απύθμενη πηγή κάθε ενεργείας. Όλα τα πράγματα του σύμπαντος αποτελούν δέσμες μορίων της ενεργείας του. Αυτές οι δέσμες των μορίων συγκεντρώθηκαν σε μάζες μεγάλες και μικρές. Ο επιστήμων του εικοστού αιώνος Αλβέρτος Αϊνστάιν απεργάσθηκε τον επόμενο τύπο για το σύμπαν: η ενέργεια ισοδυναμεί με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο (δηλαδή, Ε = mc2). Ας μη φαίνεται παράδοξο, λοιπόν, ότι ο Θεός, αυτή η Πηγή κάθε ενεργείας, δεν βρίσκει τίποτε αδύνατο για τον εαυτό του» (Άγιον Πνεύμα, έκδ.1978, κεφ.1, σελ.8-9, παρ.8 η υπογράμμιση δική μας).
Εις την ανωτέρω παράγραφο, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, η Σκοπιά μάς λέγει, ότι τα πάντα εις το υλικό σύμπαν αποτελούνται από ‘μόρια τού Αγίου Πνεύματος’, τής δυνάμεως ή ενεργείας τού Θεού (κατά την Σκοπιά)! Δεν εδημιουργήθησαν δηλαδή εκ τού μηδενός, όπως πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί, αλλά κατά την Σκοπιά, είναι ‘δέσμες Αγίου Πνεύματος’! Με άλλα λόγια, από τον Θεό ‘εκπορεύεται’ το Άγιον Πνεύμα, και αυτό ‘συμπυκνώνεται’ ή διαμορφώνεται εις ύλη και ενέργεια, δημιουργώντας το σύμπαν! Συμφώνως προς την Σκοπιά λοιπόν, το σύμπαν, δεν είναι πλασμένο εκ τού μηδενός, αλλά αποτελεί απορροή (ή απόρροια) τού Θεού!
Για όσους είναι άγνωστος ο συγκεκριμένος όρος, υπενθυμίζουμε ότι άπτεται τής φιλοσοφικής κοσμοθεωρίας που δέχεται «ότι εκ τινος αρχικής αμεταβλήτου ουσίας απορρέει, δηλαδή προέρχεται ο κόσμος» (Δ. Δημητράκου, Μέγα Λεξικόν όλης τής Ελληνικής Γλώσσης, τόμ.2, σελ.848, Ιωάννου Σταματάκου, Λεξικόν τής Νέας Ελληνικής Γλώσσης, τόμ.1, σελ.508).
Κατά δε τον καθηγητή τής Σορβώνης Αndre Lalande η απόρροια είναι «η διαδικασία με την οποία τα πολλαπλά όντα που σχηματίζουν τον κόσμο, απορρέουν από ένα ον που είναι η αρχή τους, χωρίς να υπάρχει ασυνέχεια σ’ αυτή την εξέλιξη. Η Απόρροια διακρίνεται από την Δημιουργία. Αυτός ο όρος, που συνεπάγεται την πραγματικότητα τού γίγνεσθαι και την διαδοχικής παραγωγής τών πραγμάτων μέσα στον χρόνο, δεν προσαρμόζεται παρά με ορισμένες μορφές πανθεϊσμού. Τον αποδίδουν προπαντός στον Βραχμανισμό, στον Νεοπλατωνισμό, στον Καββαλισμό...» (Αndre Lalande, Λεξικόν τής Φιλοσοφίας, έκδ.Πάπυρος, Αθήναι 1955, τόμ.1, σελ.240).
Από την στιγμή λοιπόν που κατά την Σκοπιά, από την ‘γενεσιουργό αιτία’ που είναι ο Θεός, ‘εκπορεύονται’ ‘δέσμες μορίων’, κι εφόσον τα μόρια είναι ύλη, κι έτσι ‘συγκεντρώνονται σε μάζες μεγάλες και μικρές’ αποτελώντας ‘τα πράγματα του σύμπαντος’, άρα η Εταιρία Σκοπιά, με τις ανόητες αυτές διατυπώσεις της, πρεσβεύει τον ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟ!!!
Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε εις αυτό ακριβώς το σημείο, η ανωτέρω διατύπωση τής Σκοπιάς περί δημιουργίας τού κόσμου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία καθαρά ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, την οποία πίστευαν τα περισσότερα ειδωλολατρικά έθνη, και ακόμη την πιστεύουν! Η ειδωλολατρική αυτή διδασκαλία, ότι τα πάντα αποτελούν ‘απορροή τού Θεού’ ονομάζεται ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ, κι έχει καταδικασθεί εξ αρχής από την Εκκλησία τού Χριστού! («Σε όλους αυτούς που διαδίδουν τις μάταιες ελληνικές δοξασίες, ότι τάχα....δεν προήλθαν όλα κι έγιναν από το μηδέν....ανάθεμα», Συνοδικόν τής Ορθοδοξίας, Κριτική έκδοση J. Gouillard, έκδ. Αρμός, 2006, σελ.52).
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ
ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ
Εάν όμως τα πάντα αποτελούν ‘απορροή τού Θεού’, και όχι μία εκ τού μηδενός δημιουργία, όπως πιστεύουμε εμείς οι Χριστιανοί, τότε:
1ον) Το κάθε τι είναι μέρος τού Θεού,
2ον) Η ουσία τού Θεού και τών κτισμάτων συγχέεται, και ο Θεός δεν είναι ανόμοιος με τα κτίσματα, αλλά έχει κοινή με αυτά ουσία, και
3ον) Εάν το κάθε τι υλικό είναι απορροή τής ουσίας τού Θεού, τότε μπορούμε να το λατρεύουμε, λατρεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την θεία ουσία.
Κατά συνέπεια, η έννοια τής ‘ειδωλολατρίας’ γίνεται για τούς Πανθεϊστές όχι μόνον επιτρεπτή, αλλά και αναγκαία, έτσι ώστε μέσω τής ύλης που είναι τής αυτής ουσίας με τον Θεό, να λατρεύεται ο Θεός που είναι η πηγή τής ύλης αυτής! Τότε εξάγεται αβιάστως το συμπέρασμα, ότι κακώς ο Θεός απαγορεύει την ειδωλολατρία, διότι δεν υπάρχει κάτι που να μην μετέχει Αγίου Πνεύματος, (συμφώνως προς την διδασκαλία της Σκοπιάς), το οποίο και ‘συμπυκνώνεται’ πλάθοντας τα πάντα!!!
ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ: ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ
Η Εκκλησία τού Χριστού, απ’ αρχής έως σήμερον, διδάσκει Ιησού Χριστό Θεάνθρωπο, έχοντας ερμηνεύσει κι ακολουθήσει ορθώς την Γραφική διδασκαλία «Θεός ην ο Λόγος» (Ιωάν. 1:1) και «ο Λόγος σαρξ εγένετο» (Ιωάν. 1:14). Η Βίβλος άλλωστε είναι γεμάτη με χωρία που κάνουν λόγο για τις δύο φύσεις τού Χριστού, αλλά η Σκοπιά έχει φροντίσει επιμελώς να τα διαστρέψει και να τα παραποιήσει ώστε να μην γίνει αντιληπτή, εις τα μάτια τών ακολούθων της, η μεγάλη αυτή αλήθεια.
Αυτή λοιπόν η Βιβλική περί Θεανθρώπου διδασκαλία, καταρρίπτει το μεγαλύτερο ίσως δόγμα τής αρχαίας φιλοσοφίας, το «Θεός ανθρώπω ου μείγνυται» (Πλάτωνος, Συμπόσιο, 203a). Άρα, αν η Ορθοδοξία θεολογούσε με πλατωνική σκέψη, δεν θα μπορούσε ποτέ να μιλήσει για ένα πρόσωπο τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Αντιθέτως όμως, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά υιοθέτησαν τις βασικές διδασκαλίες τού Αρειανισμού (που εμφανίστηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ.), και ήταν βαθιά επηρεασμένος από τις Πλατωνικές διδασκαλίες. Όπως έγραψε και ο καθηγητής Νικόλαος Ματσούκας:
«Ο Θεός κατά τον Αρειανισμόν π.χ. καθίσταται μεν υπερβατικός κατά πάντα, ο άνθρωπος όμως κέκτηται την δυνατότητα επικοινωνίας προς Αυτόν, διότι η κτιστή φύσις αυτού, ως και η κτιστή φύσις του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, έχει ουσιαστικήν συγγενικήν σχέσιν προς τον Θεόν. Οι Αρειανοί και Ευνομιανοί δεν εδέχοντο μόνον Θεόν υπερβατικόν κατά πάντα, ως ο Πλατωνισμός, αλλά εδέχοντο κυρίως και κατ’ εξοχήν δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου διά μέσου κτιστών μεσαζόντων» (Νικολάου Ματσούκα, Γένεσις και ουσία τού Ορθοδόξου Δόγματος (σειρά ‘Ανάλεκτα Βλατάδων’ αρ.2), Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη, 1969, σελ.145).
Άρα, η υποβάθμιση τού Χριστού σε κτίσμα, που έκανε τον 4ο αιώνα ο Αρειανισμός και διδάσκουν σήμερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ήταν διδασκαλία αναγκαία λόγω τής Πλατωνικής επιρροής τού Αρείου που χρειαζόταν έναν κτιστό μεσάζοντα μεταξύ Θεού και ανθρώπων!
ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ: ΘΝΗΤΟΨΥΧΙΣΜΟΣ
Μία τρίτη περίπτωση, που παραπέμπει εις επιρροή τής Εταιρίας Σκοπιά από την αρχαία φιλοσοφία, είναι το δόγμα τού θνητοψυχισμού. Εις το έργο «Περί των αρεσκόντων φιλοσόφοις φυσικών δογμάτων» διαβάζουμε, ότι ο Δημόκριτος (5ος-4ος αιώνας π.Χ.) και ο Επίκουρος (4ος-3ος αιώνας μ.Χ.), δίδασκαν την ψυχή «φθαρτήν, τω σώματι συνδιαφθειρομένην», ότι δηλ. πεθαίνει μαζί με το σώμα (Ψευδο-Πλουτάρχου, Περί των αρεσκόντων φιλοσόφοις φυσικών δογμάτων, 899C)! Από εκεί και πέρα, την δοξασία αυτή υιοθέτησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ. οι «Θνητοψυχίτες», μια αραβική αίρεση, που παρουσίασε καινοφανείς εις τα πράγματα τού Χριστιανισμού διδασκαλίες (Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία, Βιβλίο 6, κεφ.37, P.G. 20, 597B)
Όπως βλέπετε λοιπόν, αγαπητοί ακόλουθοι ‘τού πιστού και φρονίμου δούλου’, η πηγή τής διδασκαλίας τής Εταιρίας Σκοπιά εις το θέμα τής ψυχής είναι ο Δημόκριτος και ο Επίκουρος οι οποίοι έχουν διατυπώσει επακριβώς την διδασκαλία τού Οργανώσεως για την ψυχή, 23 ολόκληρους αιώνες πριν εμφανισθούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά!
Εν κατακλείδι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, όχι μόνον το δόγμα σας «δεν έχει μολυνθεί από αρχαίες Ελληνικές ειδωλολατρικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες», όχι μόνον η Εταιρία Σκοπιά «δεν έχει επιτρέψει να εισχωρήσει στο δόγμα της καμία από αυτές», όπως εν αγνοία σας ισχυρίζεστε, αλλά αντιθέτως βλέπουμε εις τα έντυπά της να κηρύσσονται εμφανώς Πλατωνικές-ειδωλολατρικές διδασκαλίες!!!
ΟΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ
ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ’ ΑΥΤΗΣ
ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ-ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ-ΧΡΙΣΤΟΣ
Εις το σημείο δε αυτό να επισημάνουμε επίσης και το εξής: Εις την πλέον τού ενός αιώνος ιστορία της, η Εταιρία Σκοπιά, όχι μόνον έχει κηρύξει ειδωλολατρικές διδασκαλίες (όπως απεδείξαμε ανωτέρω), αλλά έχει επανειλημμένως κηρύξει ως ‘αγωγός τού Θεού’ σκοτεινές και πλανημένες διδασκαλίες ακόμη και ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ διδασκαλίες, ΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!
Ας εξετάσουμε προσεκτικά την συγκεκριμένη περίπτωση για να διαπιστώσουμε, πόσες φορές κατά το παρελθόν, ο ‘αγωγός τού Θεού’, ‘σέρβιρε’ σκότος ως δήθεν ‘φως τού Ιεχωβά’ και ‘τροφή εν καιρώ’.
[Εις το σημείο δε αυτό να ενημερώσουμε τούς αγαπητούς αναγνώστες, ότι η φρασεολογία ‘σέρβιρε’ δεν είναι αυθαίρετη, αλλά ορμάται εκ τής Σκοπιάς τού 1960, σελ.464, με τίτλο άρθρου ‘Ο Άγρυπνος Πιστός και Φρόνιμος Δούλος’ όπου σε φωτογραφία απεικονίζεται ο σερβιτόρος τού ‘δούλου’ (ή ο ‘δούλος’ ως σερβιτόρος) να σερβίρει σε πιατέλα την ‘λαχταριστή τροφή’ εις τούς πιστούς!]
«Μιχαήλ...είναι το αποδιδόμενον ενταύθα όνομα εις τον Μέγαν ημών Λυτρωτήν» (Γραφικές Μελέτες, τόμος Γ΄, Ελθέτω η Βασιλεία σου, Ελλ.επανέκδ.1920, σελ. 63, Αγγλ.έκδ.1891, σελ.62). Άρα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, για τον τότε ‘πιστό και φρόνιμο δούλο’, τον ‘Άγγελο τής Λαοδικείας’, τον Κάρολο Ρώσσελ δηλαδή (Γραφικές Μελέτες, τόμος Ζ΄, ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’, επανέκδ.1919, σελ. 3) το ‘φως’ που προερχόταν από τον Ιεχωβά έλεγε ότι ο Μιχαήλ ήταν ο Χριστός!
Μετά όμως από 26 σχεδόν χρόνια (1891-1917) που πρωτοεξεδόθη το προαναφερθέν βιβλίο (‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’), ήρθε ξαφνικά ‘ζωηρότερο φως’ και ο Μιχαήλ από Χριστός μετεβλήθη εις Αντίχριστο! ‘Αδύνατον’ θα αναφωνήσουν οι σημερινοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ‘πραγματικόν’ θα πούμε εμείς που κατέχουμε τα ντοκουμέντα που επιμελώς αποκρύπτονται από τούς σημερινούς ακολούθους τής Σκοπιάς:
«Μιχαήλ ‘Όστις ως Θεός’, ο Πάπας», (Γραφικές Μελέτες, τόμος Ζ΄, ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’, επανέκδ.1919, σελ.226) ο οποίος όμως Πάπας εις το ίδιο βιβλίο αναφέρεται ως ‘ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Σατανά’: «Ο Επίσκοπος της Ρώμης, ο εμβρυώδης Πάπας, ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Σατανά»!!! (σελ.125)
Μα είναι δυνατόν, αγαπητοί Μάρτυρες, να μεταβληθεί τόσο πολύ η ταυτότητα τού Μιχαήλ και από Χριστός να γίνει Αντίχριστος; Βεβαίως! Διότι η ΙΔΙΑ η Εταιρία Σκοπιά διδάσκει, ότι δεν είναι ‘άκαμτη και δεσμευμένη εις τις απόψεις της’ κι επειδή ‘δείχνει πραότητα και είναι ευδίδακτη’ γι’ αυτό και την ‘χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά’ (Σκοπιά, 1957, σελ.359). Να μην ξεχνάμε επίσης και την εξής σημαντική δήλωση τής Σκοπιάς:
«Ενόσω το φως είναι ακόμη αμυδρό, μπορεί να είναι ορατή η γενική διαμόρφωση ενός αντικειμένου, αλλά οι λεπτομέρειές του δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτες, καθώς δε αυξάνει το φως, οι λεπτομέρειες αυτές μπορούν να διακρίνωνται με περισσότερη διαύγεια και λαμβάνεται έτσι μία διορθωμένη άποψις». (Σκοπιά, 1957, σελ.358-359).
Οι λεπτομέρειες λοιπόν διακρίθηκαν με περισσότερη διαύγεια κι έτσι ελήφθη μία διορθωμένη άποψη. Έγινε δε έτσι αντιληπτό, ότι ο Μιχαήλ δεν ήταν τελικά ο Χριστός, αλλά ο Αντίχριστος! Άλλωστε «Το φως φέγγει επί μάλλον και μάλλον, εωσού γίνει τελεία ημέρα» (Παροιμ. 4:18 Εβρ.).
Η ΣΚΟΠΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΞΕΡΑΣΜΑ
Μήπως έγινε τελεία ημέρα το 1917 που εξεδόθη ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’ ή μήπως η Σκοπιά πήγε σε ‘νέα συναρπαστική αλήθεια’; Ποια τελικά είναι η γευστική ‘τροφή εν καιρώ’ (Ματθ. 24:45) σχετικά με τον Μιχαήλ; Τα ‘μαγειρεία’ τού Μπρούκλιν κατόρθωσαν επιτέλους να την ετοιμάσουν και να την προσφέρουν στούς ‘πεινασμένους’ Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Ο Μιχαήλ δεν είναι ο Αντίχριστος! Τότε ποιος είναι; Μήπως είναι ο ίδιος ο Σατανάς; Όχι! Μήπως κανένα πονηρό πνεύμα; Ούτε! Μήπως κάποια καταχθόνια δύναμη, κάποιο διαβολικό τέρας που εξέρχεται από την σκοτεινή άβυσσο; (Αποκ. 9:3) Όχι!
Τί συναρπαστικό είναι πράγματι το παιχνίδι τής Σκοπιάς! Ξέρετε, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ποιος τελικά είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ; Είναι ο Χριστός!!!
Μα είναι δυνατόν; Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι ο παλιός ‘εμετός’, το παλαιό ‘ξέρασμα’ τής Σκοπιάς! Και όμως, με λίγο ‘ζωηρότερο φως’ η Οργάνωση μπορεί να επιστρέψει εις αυτό και να πει εις τούς ακολούθους της: Πρέπει να ευθυγραμμισθείτε με τον ‘δούλο’, προσπαθείστε να ‘κολυμβήσετε μέσα στην προσπάθεια να είστε ευθυγραμμισμένος’ (Σκοπιά, 1960, σελ.473). Μην αρχίσετε την ‘επίκριση τών ενεργειών τής Εταιρίας. Αυτό είναι τελεία έλλειψις σεβασμού για το μέσον που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά’, φανερώνει ανωριμότητα (Σκοπιά, 1960, σελ.476). Μην χάνετε ‘ούτε ένα πνευματικό φαγητό’ (Σκοπιά, 1960, σελ.474). Ελάτε να απολαύσετε την αχνιστή ‘τροφή’!
Όμως πράγματι επέστρεψε η Σκοπιά εις τον παλαιό της ‘εμετό’; Ας διαβάσουμε τα ντοκουμέντα που ακολουθούν: «Εν τη μεγάλη ταύτη μάχη ο Μιχαήλ, όστις είναι ο Χριστός Ιησούς,…» (Απελευθέρωσις, έκδ.1926, σελ.248) και «Ο τίτλος ή όνομα αρχάγγελος εφηρμόσθη επίσης κατά καιρούς και εις τον Λόγον, όταν υπηρέτει τον Ιεχωβά υπό τινα ειδική ιδιότητα. Είς εκ τών τίτλων του είναι ‘Μιχαήλ’ το οποίο σημαίνει ‘ως Θεός’. Ο τίτλος, ούτος εν τούτοις, ανήκει ειδικώς εις τον μέγαν και αγαπητόν Υιόν του Θεού» (Δημιουργία, έκδ.1927, σελ.16)
ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Έτσι ευρισκόμεθα και πάλι εις το γνωστό αδιέξοδο για όσους επιμένουν οπωσδήποτε και με κάθε θυσία να ευθυγραμμίζονται με τον ‘δούλο’:
Το έτος 1917 ευρίσκεται 26 χρόνια μετά το 1891. Άρα το ‘φως’ που ‘έλαμψε’ εις ‘Το Τετελεσμένον Μυστήριον’ είναι 26 χρόνια νεώτερο, δεν είναι έτσι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Επομένως και η ‘διορθωμένη άποψη’, ότι ο Μιχαήλ δεν είναι ο Χριστός, αλλά ο Αντίχριστος, πρέπει να είναι ‘αλήθεια που απεκαλύφθη με το ζωηρότερο φως’ τού 1917.
Όμως τα έτη 1926-1927 ευρίσκονται 9-10 χρόνια μετά το 1917. Αφού και τότε ‘έλαμψε’ ο ‘ναός’, δηλαδή η Οργάνωση, πρέπει ΕΚΕΙΝΟ το ‘φως’ να είναι οπωσδήποτε ‘ζωηρότερο’, διότι το «Το φως φέγγει επί μάλλον και μάλλον» (Παροιμ. 4:18 Εβρ.). Εις ποίαν όμως ‘αλήθεια’ οδήγησε το ‘φως’ τού 1926-1927; Εις το ότι ο Μιχαήλ είναι ο Χριστός και όχι ο Αντίχριστος!
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’
1) ΠΟΙΟΣ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΞΕΓΕΛΑΣΕ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΗΡΥΤΤΕ, ΑΝΤΙ ΓΙΑ ‘ΦΩΣ’ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΟΤΟΥΣ; ΤΙΝΟΣ ΟΡΓΑΝΟ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ 10 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ;
2) Επίσης εδώ πλανάται και ένα αμίληκτο ερώτημα που θα πρέπει να προβληματίσει ΟΛΟΥΣ τούς υγειώς σκεπτομένους Μάρτυρες τού Ιεχωβά και εις το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσουν (ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ) ικανοποιητική απάντηση:
«ΓΙΑΤΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ;;;»
3) Το Παροιμ. δ:18, που τόσο συχνά επικαλούνται οι αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά προκειμένου να δικαιολογήσουν τις επαναλαμβανόμενες αλλαγές και τροποποιήσεις εις τις διδασκαλίες τής Σκοπιάς, λέγει τα εξής: «Η οδός όμως τών δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα». Συμφώνως τώρα προς την ΙΔΙΑ την Σκοπιά, αυτή η τελειότητα έλαβε χώρα, συνέβη δηλαδή, κατά την δεκαετία τού 1970!!! Όσοι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν το πιστεύουν αυτό δεν έχουν παρά να διαβάσουν την Σκοπιά 01.10.1976, σελ.592, παρ.4 που αναφέρει τα εξής:
«‘Η τελειοποίησις των αγίων’ έχει προοδεύσει στο πέρασμα των ετών. Επειδή το φως της κατανοήσεως λάμπει ολοένα περισσότερο, οι παλιές ιδέες έχουν αντικατασταθή. Τώρα, στη δεκαετία του 1970, μπορεί αληθινά να λεχθή ότι ‘η ημέρα έγινε τελεία’ μεταξύ του λαού του Ιεχωβά και ότι η εκκλησία είναι ‘τελεία’» (η υπογράμμιση δική μας).
Ερωτούμε λοιπόν τούς αγαπητούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά:
Συμφώνως προς το χωρίο τών Παροιμιών το φως τού Θεού θα λάμπει μέχρι η ημέρα να γίνει τελεία.
Εφόσον όμως αυτό συνέβη κατά την δεκαετία τού 1970 (συμφώνως προς την ΙΔΙΑ την Σκοπιά), τότε γιατί η Οργάνωση συνεχίζει ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ να αλλάζει και να τροποποιεί τις διδασκαλίες της επικαλούμενη το συγκεκριμένο χωρίο, εφόσον το χωρίο αυτό εκπληρώθηκε κατά την δεκαετία τού 1970;
Γιατί π.χ. άλλαξε διδασκαλία ως προς την χρονική εκπλήρωση τής κρίσεως τών ‘προβάτων και τών εριφίων’ εις την παραβολή τού κατά Ματθ. κε:31-46 (Σκοπιά, 15.10.1995, σελ.22-23, παρ.22-25), όπως επίσης άλλαξε διδασκαλία (και μάλιστα ΔΥΟ φορές) περί τής ‘γενεάς ταύτης’ τού 1914 που εκηρύσσετο επί πολλές δεκαετίες [Σκοπιά, 01.11.1995, σελ.19-21, παρ.8-20 (ως πονηρή γενεά τής ανθρωπότητος) και Σκοπιά, 15.04.2010, σελ.10, παρ.14 (ως διασταυρούμενη γενεά)] καθώς και άλλες διδασκαλίες;
ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ‘ΦΩΣ’ ΕΦΟΣΟΝ ΗΔΗ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΕΙΑ Η ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970;
Έχετε, αγαπητοί ακόλουθοι τής Οργανώσεως, να κάνετε κάποια σχόλια επί τών ανωτέρω ερωτήσεων; Αναμένουμε...
ΤΑ ΑΒΙΑΣΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ
ΦΩΣ’ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΚΟΠΙΑ
Μα το ότι ο Μιχαήλ είναι ο Χριστός δεν είναι η παλαιά άποψη τής Σκοπιάς, η άποψη τού έτους 1891; Μάλιστα. Ώστε λοιπόν, το ‘ζωηρότερο φως’ τού Μπρούκλιν οδήγησε τούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά 36 περίπου χρόνια πίσω, δηλαδή εις το σκότος τού 1891; Αυτά μάς υπενθυμίζουν δύο Αγιογραφικές ρήσεις: «Ως ο κύων επιστρέφει εις τον εμετόν αυτού, ούτως ο άφρων επαναλαμβάνει την αφροσύνην αυτού» (Παροιμ. 26:11 Εβρ.) και «Συμβέβηκε δε αυτοίς το τής αληθώς παροιμίας ‘Κύων επιστρέψας επί το ίδιον ξέρασμα’ και ‘Υς λουσαμένη εις κύλισμα βορβόρου’» (Β΄ Πέτρ. 2:22) δηλαδή «Συνέβη δε εις αυτούς αυτό που λέγεται εις την αληθινή παροιμία ‘Σκύλος που επέστρεψε εις τον εμετό του’ και ‘Γουρούνι που λούσθηκε για να κυλισθεί πάλι στον βόρβορο’».
Ο Χριστός δεν είναι αυτός που είπε, ότι όταν στείλει εις την Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα Αυτό θα μείνει εις τον αιώνα και θα την οδηγήσει εις πάσαν την αλήθεια; (Ιωάν. 14:16 και 16:13) Εις αυτά τα χωρία δεν είναι εμφανές, ότι η Εκκλησία λέγει ΠΑΝΤΑ την αλήθεια; Αυτό δεν είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά τής Εκκλησίας; Η Σκοπιά τώρα λέγει ΠΑΝΤΑ την αλήθεια ή κατά καιρούς κηρύττει πλάνες και σκότος εις το όνομα τού Θεού;
Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΡΩΣΣΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ’
Ο Κάρολος Ρώσσελ το 1881 προέβη εις μίαν ειλικρινή και αληθή δήλωση την οποίαν κάθε Μάρτυρας τού Ιεχωβά πρέπει να διαβάσει και να την βάλει εις την καρδιά του. Αυτή η δήλωση εδημοσιεύθη εις το περιοδικό Σκοπιά τής Σιών τον Φεβρουάριο τού 1881 κι έχει ως εξής:
«If we were following a man undoubtedly it would be different with us; undoubtedly one human idea would contradict another and that which was light one or two or six years ago would he regarded as darkness now: But with God there is no variableness. neither shadow of turning. And so it is with truth; any knowledge or light coming from God must be like its author. A new view of truth never can contradict a former truth. ‘New light’ never extinguishes older ‘light’, but adds to it. If you were lighting up a building containing seven gas jets you would not extinguish one every time you lighted another, but would add one light to another and they would be in harmony and thus give increase of light: So is it with the light of truth: the true increase is by adding to, not by substituting one for another». (Σκοπιά, Φεβρουαρίου 1881, σελ.188)
«Εάν ακολουθούσαμε ανθρώπους τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά για εμάς. Χωρίς αμφιβολία, μία ανθρώπινη ιδέα θα ερχόταν εις σύγκρουση με κάποιαν άλλη, και εκείνο που θα ήταν φως δύο ή έξι χρόνια πριν, τώρα θα εθεωρείτο λάθος. Αλλά εις τον Θεό δεν υπάρχει αλλοίωσις και σκιά μεταβολής· Έτσι συμβαίνει και με την αλήθεια. Κάθε γνώση ή φως προερχόμενο από τον Θεό πρέπει να είναι όπως ο Δημιουργός του. Μία νέα άποψις τής αληθείας δεν μπορεί να διαψεύδει μία προηγούμενη αλήθεια. Το ‘νέο φως’ ποτέ δεν καταργεί το παλαιότερο ‘φως’ αλλά προσθέτει εις αυτό. Εάν επρόκειτο να φωτίσετε ένα κτήριο που διαθέτει επτά λάμπες αερίου, δεν θα σβήνατε την κάθε μία κάθε φορά που θα ανάβατε την επόμενη, αντιθέτως θα προσθέτατε το ένα φως εις το άλλο αρμονικά και έτσι θα αυξάνατε τον φωτισμό. Έτσι συμβαίνει και με το φως τής αληθείας: Η πραγματική αύξηση επιτυγχάνεται με το να προσθέτουμε εις αυτό και όχι με το να αντικαθιστούμε το ένα με κάποιο άλλο».
Ποιοι, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είναι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες αλλάζουν και τροποποιούν την μία διδασκαλία μετά την άλλη με την δήθεν δικαιολογία τού ‘ζωηροτέρου φωτός’; Μήπως, λέγοντας αυτά ο πνευματικός σας πατέρας, προφήτευε (ακούσια) για τούς πνευματικούς του απογόνους;
ΡΩΣΣΕΛ: Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΠΡΟΣ ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ!
«...ο Σατανάς ζητεί να προξενήση ζημίαν εις την νέαν κτίσιν δια τής παραστάσεως εαυτού ως αγγέλου, ή αγγελιαφόρου φωτός...μεταμορφοί εαυτόν, και αντί να προσπαθή, όπως οδηγήση έτι μάλλον κατ’ ευθείαν προς τας δεισιδαιμονίας και το σκότος, υποκρίνεται ότι είναι οδηγός, οδηγών προς μεγαλύτερον φως» (Γραφικαί Μελέται, τόμ.ΣΤ΄, ‘Η Καινή Κτίσις’, επανέκδ.1904, σελ.626).
Δέχονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά την άποψη τού ιδρυτού τους για την ερμηνεία που έδινε ως προς το ‘ζωηρότερο φως’, καθώς και ότι ο Σατανάς είναι αυτός που εμφανίζεται ως άγγελος φωτός και οδηγεί τούς ανθρώπους εις μεγαλύτερο φως; Δέχονται ότι το ‘ζωηρότερο φως’ δεν αντικαθιστά ή δεν καταργεί μία προγενεστέρα διδασκαλία;
ΑΛΛΕΣ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ‘ΑΓΩΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’
ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΕΚ ΤΟΥ ΘΕΟΥ κτλ
«Καίτοι αι ούσαι εξουσίαι, αι τού παρόντος κόσμου κυβερνήσεις, ετάχθησαν ή ωρίσθησαν υπό τού Θεού...» (Γραφικές Μελέτες, τόμ.Α΄, ‘Το Σχέδιο τών Αιώνων’, επανέκδ.1916, σελ.302 η υπογράμμιση δική μας).
«Το αυτό επίσης αληθεύει και δια την Βασιλείαν τού Θεού· αύτη υπήρξεν εν εμβρυώδει μορφή επί δέκα εννέα εκατονταετηρίδας· αλλά και αύτη μετά τού κόσμου εν γένει εγένετο υποτελής εις τας ‘υπερέχουσας εξουσίας’ ‘τας υπό Θεού τεταγμένας’» (Γραφικές Μελέτες, τόμ.Β΄, ‘Ο Καιρός εστιν Εγγύς’, επανέκδ.1923, σελ.112 η υπογράμμιση δική μας)
Η Γραφική αλήθεια τής εποχής τού Ρώσσελ, όπως αποδεικνύουν και τα γραπτά του, είναι ότι παραδέχεται την νομιμότητα τών εθνικών κυβερνήσεων, και ότι επίσης οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις και ότι αυτές ετάχθησαν υπό τού Θεού. Όμως ο δεύτερος πρόεδρος τής Εταιρίας Σκοπιά, Ιωσήφ Ρόδερφορδ, εις την δεκαετία τού 1920 άρχισε να διακηρύττει, ότι η ‘βασιλεία’ γεννήθηκε εις τούς ουρανούς και ότι οι εθνικές κυβερνήσεις ανήκουν εις την οργάνωση τού διαβόλου, που συμβολίζεται με το θηρίο τής Αποκαλύψεως:
«Διότι ο άρχων (η εξουσία) είναι τού Θεού υπηρέτης εις σε προς το καλόν. Εάν όμως πράττης το κακόν, φοβού διότι δεν φορεί ματαίως την μάχαιραν· επειδή τού Θεού υπηρέτης είναι, εκδικητής δια να εκτελή την οργήν κατά τού πράττοντος το κακόν» (Σκοπιά, 1929, σελ.196)
«Ο Κύριος, εκ τών στηλών τής Σκοπιάς (Ιανουαρίου 1, 1921), απεκάλυψεν εις τον λαόν του την αληθή συμβολικήν του σημασίαν τού όρου ‘θηρίον’, ως ούτος χρησιμοποιείται εις τα Γραφάς, δεικνύων ότι ο όρος αυτός εφαρμόζεται εις το ορατόν μέρος τής οργανώσεως τού Σατανά, οι κυβενητικοί παράγοντες τής οποίας είναι οι μεγάλοι επιχειρηματίαι, οι πολιτικοί και ο κλήρος» (Φως, τόμ.Α΄, έκδ.1930, σελ.192-193)
«Καθ’ όλους τούς αιώνας ο Σατανάς επλάνησε τούς ανθρώπους, καταπείσας αυτούς να πιστεύουν, ότι το ‘θηρίον’ αποτελεί τας ‘υπερέχουσας εξουσίας’ και ότι τοιαύται εξουσίαι πηγάζουν εκ τού Ιεχωβά (Ρωμ. ιγ:1). Ουδέποτε κράτος επί τής γης κατέπεισε τόσον τούς ανθρώπους να πιστεύουν εις το ψεύδος αυτό, όσον η Βρετανική Αυτοκτρατορία» (Φως, τόμ.Β΄, έκδ.1930, σελ.34 η υπογράμμιση δική μας).
«Η δήλωσις τού Παύλου, ‘Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω· ου γαρ εστίν εξουσία ειμή από Θεού τεταγμέναι εισίν’, επανειλημμένως εφηρμόσθη κακώς. Κατ’ ουδένα λόγον αύτη είναι δυνατόν ν’ αναφέρεται εις οιονδήποτε μέρος τής Σατανικής οργανώσεως. Η δήλωσις τού Παύλου πρέπει να εφαρμοσθή και εφαρμόζεται αποκλειστικώς εις την οργάνωσιν τού Θεού. Αι εθνικαί κυβερνήσεις τής γης ουδέποτε ‘ετάχθησαν υπό τού Θεού’. Ο Σατανάς υπήρξε ο Θεός των εις πρόκλησιν τού Ιεχωβά· τούτο πλήρως υποστηρίζεται υπό τών λόγων τού Ιησού και τών αποστόλων» (Φως, τόμ.Β΄, έκδ. 1930, σελ.331).
Η καινούργια άποψη οδήγησε την Εταιρία Σκοπιά εις νέαν ερμηνεία τού Ρωμ. 13:1. Το 1930 λοιπόν, εδήλωσε, ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ που αναφέρονται από τον Απόστολο είναι η ιεραρχία εις την ‘θεοκρατία’ και ότι ο Σατανάς είχε πλανήσει τούς ανθρώπους και τούς έκανε να πιστεύουν, ότι εις το Ρωμ. 13:1 πρόκειται για τις εθνικές κυβερνήσεις!
Βεβαίως, ευκόλως εδώ κατανοούμε, ότι μεταξύ τών ανθρώπων που επλάνησε ο Σατανάς ήτο και ο πρώτος πρόεδρος και ιδρυτής τής Εταιρίας Σκοπιά Κάρολος Ρώσσελ, εφόσον, συμφώνως προς τα γραπτά του, που παραθέσαμε ανωτέρω, πίστευε ΚΑΙ αυτός ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 ήσαν οι εθνικές κυβερνήσεις και ότι αυτές ετάχθησαν υπό τού Θεού!
Το ‘φως’ όμως αργότερα ήρθε ‘ζωηρότερο’ κι έτσι σε Σκοπιά τής δεκαετίας τού 1940 διαβάζουμε, ότι τελικά δεν είναι ΟΥΤΕ οι ανθρώπινες κυβερνήσεις αλλά ΟΥΤΕ και η ιεραρχία τής ‘θεοκρατίας’ οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1, αλλά ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός!
«Δια τών σταθερών και τακτικών δημοσιεύσεων τής Εταιρίας Σκοπιά ο Βασιλεύς Χριστός κατέδειξε σαφώς την αποστολή τού υπολοίπου εκ μέρους τού Ιεχωβά Θεού να είναι μάρτυρες...διεσαφήνισεν εις το υπόλοιπόν του ότι ο Ιεχωβά και ο Χριστός είναι οι ‘υπερέχουσαι εξουσίαι’ εις τας οποίας πρέπει να είναι υποκείμενοι και ευπειθείς» (Σκοπιά, 15.03.1945, σελ.9)
Η ‘ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ’ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΤΩΡΑ ΩΣ ‘ΤΡΟΦΗ ΕΝ ΚΑΙΡΩ’!
Όμως το θέμα, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, έχει και συνέχεια, εφόσον ‘το φως λάμπει επί μάλλον και μάλλον’ (Παρ. 4:18). Ας πάρουμε μία γεύση από την Γραφική ‘αλήθεια’ εις την οποίαν οδηγήθηκε η Σκοπιά ως συνέπεια τής ελάμψεως που ήρθε εις τον ‘ναό’:
«Κατόπιν, ευθύς αμέσως, ο Παύλος μεταβαίνει στην εξέτασι τού θέματος περί ‘υπερεχουσών εξουσιών’, κι έτσι συγκεντρώνει το βλέμμα του, όχι σε ό,τι είναι μέσα στην εκκλησία, αλλά σε ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν. Επομένως, οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ έχουν το πλαισίωμά τους λογικά στον κόσμο που είναι έξω από την εκκλησία. Δεν μπορούμε βέβαια, να κλείσωμε τα μάτια μας στο γεγονός ότι υπάρχουν εξουσίες έξω από τη Χριστιανική εκκλησία» (Σκοπιά, 15.03.1963, σελ.171 η υπογράμμιση δική μας)
«Όλοι οι μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκονται να σέβωνται την πολιτική εξουσία, εφ’ όσον το εδάφιον Ρωμ. 13:1 λέγει: ‘Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας,’ δηλαδή στις πολιτικές κυβερνήσεις» (Σκοπιά, 15.12.1975, σελ.741)
Ποιες είναι λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1; Ευρίσκονται ‘ENTOΣ τής Οργανώσεως’, είναι δηλαδή οι αξιωματούχοι τής ‘θεοκρατίας’ τού Μπρούκλιν, όπως πίστευε ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ή μήπως ευρίσκονται ‘ΕΚΤΟΣ τής Οργανώσεως’ και είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις; Ο Παύλος, λέγει η Σκοπιά, αναφέρεται ‘όχι σε ό,τι είναι μέσα στην εκκλησία, αλλά σε ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν’, δηλαδή οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ είναι οι πολιτικές κυβερνήσεις και όχι οι ‘εξουσίες’ εντός τής Οργανώσεως!
Όμως αυτό είναι το παλαιό ‘φως’, τού 1886 και τού 1889, επί εποχής Καρόλου Ρώσσελ δηλαδή. Γνωρίζουμε δε ότι το ‘φως’ τού 1930, (δηλαδή η διδαχή ότι οι ‘υπερέχουσες εξουσίες’ τού Ρωμ. 13:1 νοούνται ΜΕΣΑ εις την Οργάνωση και ΟΧΙ ΕΞΩ από αυτήν), διακηρύχθηκε με τόση βεβαιότητα, ώστε να χαρακτηρισθεί η αντίθετη άποψη που κυριαρχούσε προηγουμένως εις την Εταιρία ως ‘διαστροφή τής Γραφής’ και ως ‘διαβολική διδασκαλία’! Ας αναγνώσουμε όμως και το αντίστοιχο ντοκουμέντο που αποδεικνύει τού λόγου το ασφαλές:
«Εν έτει 1918 μ.Χ. οι πνευματικοί Ισραηλίτες ενέδωσαν εις την πολιτικήν επέμβασιν τού κόσμου εις τας χριστιανικάς αυτών ενεργείας. Απεσύρθησαν εκ τού δημοσίου αυτών εκπαιδευτικού έργου κατά μέγα μέρος εξαιτίας τής θρησκευτικής διδασκαλίας ήτις εισέτι κυριαρχεί, και ήτις είναι ότι οι πολιτικοί επίσημοι τής ορατής οργανώσεως τού Σατανά είναι αι ‘υπερέχουσαι εξουσίαι’ εις τας οποίας όλαι αι χριστιανικαί ψυχαί δέον να υπόκεινται, ως προστάσσεται εις Ρωμαίους ιγ:1. Δια τής τοιαύτης διαστροφής τής Γραφής η θρησκευτική Ιεραρχία εν εξουσία ικανώθη να ενεργή ως πνευματικός σύμβουλος τών πολιτικών εξουσιών» (Η Αλήθεια Ελευθερώσει Υμάς, έκδ. 1943, σελ.288-289 η υπογράμμιση δική μας)
Θαυμάστε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, τον ‘αγωγό τού Θεού’ και την επιστροφή του εις αυτήν ακριβώς την ‘διαβολική’, όπως την είχε Ο ΙΔΙΟΣ χαρακτηρίσει, διδασκαλία, την οποίαν δεν διστάζει τώρα να προσφέρει ως ‘τροφή εν καιρώ’ εις τούς ανυποψίαστους ακολούθους του.
Εάν όμως η σημερινή άποψη είναι σωστή, τότε η διδαχή της εις το διάστημα τών ετών 1930-1963 ήταν εσφαλμένη και διαβολική. Και για να το πληροφορηθεί κάποιος αυτό δεν χρειαζόταν ‘νέο φως’, αλλά επιστροφή εις το ‘παλαιό φως’. Το ερώτημα που πλανάται, αγαπητοί ακόλουθοι τού ‘δούλου’, είναι αυτό που ήδη προαναφέραμε και εις το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσετε (ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ) ικανοποιητική απάντηση:
«ΓΙΑΤΙ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Ή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ‘ΖΩΗΡΟΤΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ’, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ;;;»
ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ‘ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ’ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ‘ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΩΣ ‘ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ’ ΚΑΙ ‘ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ’!!!
Και φθάσαμε αισίως εις την σημερινή άποψη τής Σκοπιάς που είναι, ότι ναι μεν το ‘θηρίο’ τής Αποκαλύψεως με τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα είναι «το παγκόσμιο σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης» που λαμβάνει την εξουσία από τον Σατανά (Σκοπιά, 01.06.1986, σελ.5), αλλά αυτές οι ‘Σατανικές’ κυβερνήσεις αποτελούν ακόμη και σήμερα (μετά δηλαδή την ίδρυση τής ‘Βασιλείας τού 1914’), «διευθέτηση τού Θεού» και θα συνεχίσουν να αποτελούν διευθέτηση τού Θεού, έως ότου αναλάβει πλήρως η Βασιλεία τού Θεού την διαχείρηση τών ανθρωπίνων υποθέσεων (Σκοπιά, 01.11.1990, σελ.14, παρ.18, 01.07.1994, σελ.20, παρ.9, Ενόραση, τόμ.1, σελ.249) και αυτές οι ‘Σατανικές’ κυβερνήσεις ενεργούν επίσης ως ‘διάκονοι τού Θεού’ εφόσον προσφέρουν υπηρεσίες εις τον λαό (Ενόραση, τόμ.1, σελ.250, 766, Ξύπνα, 08.12.2003, σελ.11, Σκοπιά, 01.03.1976, σελ.143, παρ.12, 01.08.2000, σελ.4-5, 15.06.1997, σελ.30, 01.05.1996, σελ.10, Ξύπνα, 08.03.1996, σελ.22, Γνώση, κεφ.14, σελ.132, παρ.8).
Την σημερινή εποχή, λοιπόν, καλούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά να θεωρούν τις κυβερνήσεις εκτός από ‘διακόνους’ ακόμη κι ως ‘εκπροσώπους τού Θεού’ (!!!) (Ξύπνα, 08.03.1996, σελ.22), να υπακούουν εις αυτές και να προσεύχονται για τούς άρχοντες καθώς και για την επιτυχία τού έργου τους! (Σκοπιά, 01.11.1990, σελ.12, παρ.8)
Εάν όμως η σημερινή διδαχή είναι εσφαλμένη, τότε ο Διάβολος δεν επλάνησε μόνον την Εταιρία ΠΡΙΝ από το 1930 αλλά και την ΣΗΜΕΡΙΝΗ της ηγεσία!!!
Όμως, όπως και να έχει το πράγμα ΕΝΑ είναι βέβαιο:
Η Εταιρία Σκοπιά επιστρέφει για μίαν ακόμη φορά εις το παλαιό της ‘ξέρασμα’ (Παρ. 26:11) ισχυριζόμενη ότι έλαβε ‘νέο φως’! Μόνο που οι λεπτομέρειες αυτού τού ‘νέου φωτός’ ξενίζουν λιγάκι!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αποδείξαμε λοιπόν, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, με σωρεία ντοκουμέντων, ότι η Εταιρία Σκοπιά έχει διδάξει εις το παρελθόν, όχι μόνον ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ διδασκαλίες, αλλά έχει επανειλημμένως κηρύξει εις το όνομα τού Θεού ακόμη και ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ διδασκαλίες, τις οποίες ενώ είχε παλαιότερα αποκηρύξει, εξαιτίας τού ‘ζωηρωτέρου φωτός’ (Παροιμ. 4:18) τις επανέφερε αργότερα ως ‘τροφή εν καιρώ’ (Ματθ. 24:45)!!!
Καλείστε, λοιπόν, όλοι οι καλοπροαίρετοι και ειλικρινείς ακόλουθοι τής Οργανώσεως, να εξετάσετε τα ανωτέρω ντοκουμέντα και να εξάγετε τα δικά σας συμπεράσματα, έχοντας δε υπ’ όψιν, ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμ. 14:12, 16:25)
Τσιμπιρίδης Γεώργιος
Πηγή:http://antiairetikos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_28.html
Χάνουν την ελπίδα οι άνεργοι Έλληνες να βρούν δουλειά, αφού οι λαθρομετανάστες στοιχίζουν πάμφθηνα. Τα συνδικαλιστικά σωματεία και οι "αντιρατσιστικές" οργανώσεις περιφρονούν τον Έλληνα άνεργο και δεν αντιδρούν.
Θα παρατείνεται ευλογοφανώς επ΄ αόριστον η παραμονή για τους δήθεν προσωρινώς "φιλοξενουμένους"¨μας. Τα προβλήματα που προκύπτουν για την δημόσια και κρατική ασφάλεια και την υγεία είναι αμέτρητα...
Ενω δεν στέγνωσε ακόμη το μελάνι του ΣτΕ για τον νόμο περί ιθαγένειας, παραβιάζεται τώρα το Ευρωπαϊκό δίκαιο που δεν επιτρέπει τέτοιου είδους ζώνες (ΕΟΖ) και εργασία με εξευτελιστικούς όρους. Θα κάνει άραγε η Κομισιόν κάποια "σύσταση" στην Χώρα μας και στην Τρόϊκα ή θα παρακολουθεί απλώς το θέαμα;
Νόμος 4052/12 : Στις 19/09/2012 ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος, ανακοινώνει το κλείσιμο και τη συγχώνευση 55 – 57 στρατοπέδων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.(σκοπός η μείωση δαπανών του υπουργείου Άμυνας).Μέρες, πριν την ανακοίνωση του υπουργού, ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης, μιλά για την μετατροπή περισσότερων από ενός στρατοπέδων της Αθήνας, σε κέντρα φιλοξενίας λαθρομεταναστών.
ΟΜΩΣ Η ΔΟΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ…. Μάρτιος 2012.
Εκδίδεται ΦΕΚ (αρ. φύλλου, 41) που αναφέρεται σε αρμοδιότητες Υπουργείων Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για εφαρμογή του νόµου «Έγκριση των Σχεδίων Συµβάσεων Χρηµατοδοτικής Διευκόλυνσης µεταξύ του EFSF (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δηµοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνηµονίου Συνεννόησης µεταξύ της Ελληνικής Δηµοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη µείωση του δηµοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονοµίας».
Φτάνοντας στο κεφάλαιο ΙΓ’ με θέμα : «εναρμόνιση της ελληνικής νομοθετικής προς την 2009/52/ΕΚ του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, όσον αφορά τα μέτρα και τις κυρώσεις κατά των εργοδοτών που απασχολούν παράνομα, διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών προκειμένου (διευκρινίζουν, να ξέρουμε τι μας γίνετε, βρε αδερφέ) να καταπολεμηθεί η παράνομη μετανάστευση» τεράστιο ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο 80, το οποίο αναφέρεται στους εργοδότες που απασχολούν ή θα απασχολήσουν πολίτες από τρίτες χώρες:
1.Για την εφαρμογή του παρόντος νόμου, οι εργοδότες υποχρεούνται:
α) να αξιώνουν από τους πολίτες τρίτων χωρών την κατοχή και υποβολή σε αυτούς έγκυρης άδειας διαμονής ή άλλου έγκυρου τίτλου διαμονής για την ανάληψη της απασχόλησης, β) να διατηρούν αντίγραφο της άδειας διαμονής ή άλλου τίτλου διαμονής στη διάθεση των αρμόδιων αρχών τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της περιόδου απασχόλησης, με σκοπό πιθανή επιθεώρηση, γ) να ενημερώνουν αμελλητί τις κατά περίπτωση αρμόδιες Αρχές για την πρόσληψη και την έναρξη της απασχόλησης πολίτη τρίτης χώρας. Σκέφτομαι, κάτι πάει να γίνει. Ίσως περιοριστεί το κακό. Μπορεί να μπει κάποια τάξη στο θέμα λαθρομετανάστευση. Αμ δε σφάξανε!
Διότι, λίγο παρακάτω, στο Β’ μέρος, στο άρθρο 84,το οποίο αναφέρεται στην εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 3 της Οδηγίας των «ευρωπαίων εταίρων» μας, που αναφέρεται στους εργοδότες που απασχολούν πολίτες τρίτων χωρών, γράφει το εξής: «Οι παράνομα διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών, η επιστροφή των οποίων έχει ανασταλεί, μπορούν να απασχολούνται μόνο εφόσον τους επιτραπεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τους περιορισμούς της διάταξης της παραγράφου 5 του άρθρου 37 του ν. 3907/2011»
Από εδώ και κάτω αρχίζει το «ζουμί» της υπόθεσης, που ονομάζεται λαθρομετανάστευση και η «λύση» αυτής ! ! !
Νόμος 3907/2011, άρθρο 37 παράγραφος 5 :
«Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας». Δηλαδή ! Στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών!
ΚΑΙ ΕΟΖ !
ΚΑΙ «νομιμοποίηση» όλων όσοι, παράνομα, κυκλοφορούν στη χώρα!
«Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας του Πολίτη καθορίζονται οι τομείς απασχόλησης και οι περιοχές της Χώρας όπου μπορούν να ασχολούνται ως μισθωτοί οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων έχει αναβληθεί η απομάκρυνση, το καθεστώς της ασφαλιστικής τους κάλυψης, οι όροι, οι προϋποθέσεις, οι διαδικασίες και τα αρμόδια για τη χορήγηση της άδειας εργασίας όργανα. (βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Επιτροπές Μετανάστευσης) καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, κατά τη διάρκεια του χρόνου αναβολής της απομάκρυνσης ο υπήκοος τρίτης χώρας δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης σε προγράμματα κοινωνικής ένταξης, ενώ το ως άνω χρονικό διάστημα διαμονής του υπηκόου τρίτης χώρας δεν μπορεί να συνυπολογιστεί στην περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων του ν. 3838/2010 περί πρόσβασης στην ελληνική ιθαγένεια ή στην περίπτωση εφαρμογής διατάξεων που αφορούν την πρόσβαση σε καθεστώς μακροχρόνιας διαμονής.
Στο νόμο 3907/2011 «περιγράφουν» όχι μόνο τις ΕΟΖ:
«…συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας, καθορισμένοι τομείς απασχόλησης, καθεστώς ασφαλιστικής κάλυψης όροι και προϋποθέσεις…» όχι μόνο πως αυτές θα «προκύπτουν» (με προεδρικό διάταγμα, βεβαίως βεβαίως(!) κατόπιν προτάσεων συγκεκριμένων υπουργείων) ….. αλλά και το ποιοι και πως θα εργάζονται εκεί !!! Μα φυσικά, οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί!!!! Με άδειες διαμονής για εξαρτημένη εργασία ως μετακλητοί!!! (δηλ. καθόλα νόμιμοι). Τόσο Απλά, Τόσο Ανήθικα, Τόσο Μεθοδευμένα, Τόσο Γρήγορα!!!
Κανείς δεν κάνει λόγο για το πόσο «κοστίζουν» οι λαθρομετανάστες στο Κράτος. Κανείς δεν κάνει κουβέντα για τα θέματα υψίστης εθνικής σημασίας που θα προκύψουν, σε Θράκη, Ήπειρο, Αιγαίο. Οι «συγκυβερνώντες» δείχνουν υπέρμετρο ζήλο στην άσκηση των καθηκόντων που τους έχουν αναθέσει οι ξένες δυνάμεις κατοχής της χώρας, «στοιβάζοντας» με το νόμο αυτό τα «φτηνά εργατικά χέρια» σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, δίνοντας στην παράνομη δουλεμπορία κάλυψη και νομιμοποίηση. Οι αριστεροσοσιαλίζοντες «προοδευτικοί» χώροι, προτιμούν να μιλούν για ρατσιστές παρά για δουλεμπόρους. Γιατί άραγε ;Μήπως δεν γνωρίζουν τι σημαίνει άδεια διαμονής για εξαρτημένη εργασία; Εισαγωγή φτηνών εργατικών χεριών!!! Κόβω το δικαίωμα στην εργασία από τους Έλληνες και τους νόμιμα διαμένοντες στη χώρα μετανάστες.
Αλλά, ξέχασα… οι προοδευτικοί και κατά τ’ άλλα φιλεύσπλαχνοι αριστεροσοσιαλιστές θα «λύσουν» το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης με «ταξιδιωτικά έγγραφα». Απ’ οσο βέβαια, μπορώ να γνωρίζω, το μόνο ταξιδιωτικό έγγραφο, που μπορεί να χορηγήσει το ελληνικό κράτος είναι το ελληνικό διαβατήριο ή η ελληνική ταυτότητα μόνο σε Έλληνες πολίτες. Άρα, θα προβούν σε «ελληνοποιήσεις»!!!
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Επιτροπές Μετανάστευσης.
Έργο τους, είναι η διατύπωση γνώμης για τη χορήγηση ή ανανέωση της άδειας διαμονής του υπηκόου τρίτης χώρας.«Σε κάθε νομό της Περιφέρειας συνιστάται πενταμελής Επιτροπή Μετανάστευσης, η οποία αποτελείται από τέσσερις υπαλλήλους της αρμόδιας Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης της Περιφέρειας, από τους οποίους ο ένας είναι ο προϊστάμενός της, ο οποίος και προεδρεύει, και από έναν εκπρόσωπο της αστυνομικής αρχής. Για την Περιφέρεια Αττικής, συνιστάται μία Επιτροπή για κάθε αρμόδια Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης.
Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, συγκροτείται η Επιτροπή και ορίζονται τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της, ο γραμματέας με τον αναπληρωτή του, καθώς και ο εισηγητής, χωρίς δικαίωμα ψήφου, μαζί με τον αναπληρωτή του. Ο εισηγητής και ο γραμματέας είναι υπάλληλοι της αρμόδιας Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης».
Με την «άγαστη» συνεργασία των Μ.Κ.Ο., πάντα ! Μόλις δύο χρόνια μετά την ψήφιση του Ν. 3386/2005 ο Νομοθέτης εισήγαγε τον Ν. 3536/2007 με επικεφαλίδα: «Ειδικές ρυθμίσεις θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης» με σκοπό τη διευκόλυνση των υπηκόων τρίτων χωρών, την επίλυση των προβλημάτων εκείνων που δεν οφείλονται σε υπαίτια συμπεριφορά τους και εν τέλει την ομαλότερη ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Ως μετάκληση νοείται η διαδικασία, κατά την οποία καθίσταται δυνατή η είσοδος και διαμονή υπηκόου τρίτης χώρας για παροχή εξαρτημένης εργασίας στην Ελλάδα, σε συγκεκριμένο εργοδότη και για ορισμένο είδος απασχόλησης.
Σημείωση tideon: Με τον Νόμο 3386/2005 «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική επικράτεια» στο κεφάλαιο ιζ: Γενικές Υποχρεώσεις – Κυρώσεις και συγκεκριμένα με το άρθρο 86: για την παράνομη απασχόληση αλλοδαπών, προβλεπόταν για τους εργοδότες χρηματική ποινή από τον Περιφερειάρχη από τρεις (3) έως δέκα πέντε (15) χιλιάδες ευρώ και φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών (πλημμέλημα)
Χριστίνα Ντούβαλη
Πηγή: http://netakias.com/2012/10/04/eoz-2/
Έκκλησις της Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους Άθω δια το «Μακεδονικόν Ζήτημα»
20 Αυγούστου 1992 :
Το Άγιον Όρος παραδεδομένον ολοψύχως εις την εργασίαν της μετανοίας και της προσευχής αποφεύγει τον σχολιασμόν της συντόμως παρερχομένης επικαιρότητος. Ζων όμως κρισίμους καταστάσεις και φοβούμενον κυοφορίας επικινδύνων γεγονότων συμπάσχει μετά τον θεόπλαστον άνθρωπον γεγονότα, τα καταφθάνοντα εις τας ακοάς του. Ούτως αναγκάζεται ενίοτε εις λύσιν της υπευθύνου σιωπής του, ότε η αλήθεια διακυβεύεται και η Ιστορία παραχαράσσεται. Τοιούτον τι συμβαίνει σήμερον δια της υπούλου επιθέσεως κατά της ελληνικότητος της Μακεδονίας.
Το Άγιον Όρος δια της παρούσης επιθυμεί να συμβάλη εις την πρόληψιν παντός κακού και εις την εμπέδωσιν της ηρεμίας και ησυχίας, την οποίαν μεγάλην ανάγκην έχει ο κόσμος. Ειδήμονες εξεφράσθησαν ήδη αρίστως και περισσότερον επιστημονικώς περί της ελληνικότητος της Μακεδονίας. Ευρήματα και επιγραφαί, πρόσωπα και ονόματα και γεγονότα επιβεβαιώνουν περιτράνως του λόγου το αληθές και πας τίμιος, ειλικρινής και πεπολιτισμένος άνθρωπος δύναται ευχερώς και ανέτως να ανεύρη ταύτα, όπου αν θελήση.
Η Αγία Γραφή εις το βιβλίον του Προφήτου Δανιήλ αναφέρει εξ αιώνας προ Χριστού περί του Έλληνος Βασιλέως εκ Μακεδονίας Μεγάλου Αλεξάνδρου, του οποίου το πολιτιστικόν έργον είναι γνωστόν εις όλους και μοναδικόν εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος. Εις δε τας Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται εκτενώς το όραμα του Αποστόλου Παύλου εις Τρωάδα και η επίσκεψις εις τας πόλεις της Μακεδονίας, ένθα ομιλεί και γράφει αριστοτεχνικώς την ελληνικήν. Ενταύθα συνηντήθη ο χριστιανισμός και ο Ελληνισμός και εξ αυτών εκυοφορήθη ο Βυζαντινός Πολιτισμός, ο οποίος έως της σήμερον μαρτυρείται εισέτι εις άπασαν την Μακεδονίαν και ιδιαιτέρως εις την ιεράν αθωνικήν Χερσόνησον.
Η απόκοσμος μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους εις την οποίαν διαβιούν από αιώνων μετ’ αδιασαλεύτου χριστιανικής ειρήνης και θεοδότου ομονοίας Ορθόδοξοι Μοναχοί από τας ανά την Οικουμένην παροικίας των Ορθοδόξων, βλέπουσα ταραχήν, συνοχήν και αδικίαν εθνών εις τας γειτνιάζουσας χώρας των Βαλκανίων, ποιείται θερμοτάτην έκκλησιν προς πάσαν κατεύθυνσιν και πάντα αρμόδιον, παρακαλούσα και προτρέπουσα τα προς ειρήνην, ασφάλειαν και δικαιοσύνην.
Η ειρήνη, ως απότοκος της δοκαιοσύνης, θα φέρη την ασφάλειαν και την τάξιν και δεν θα οδηγήση εις ανιέρους πράξεις ανελευθερίας και αθέσμων διεκδικήσεων. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» κατά την Αγίαν Γραφήν, διότι αύτη θα διατηρήση έκαστον λαόν εντός των ορίων αυτού άνευ επιθυμίας διεκδικήσεως όσων ανήκουν εις άλλους και σφετερισμού και παραχαράξεως της πνευματικής και ιστορικής κληρονομίας γειτόνων.
Οι Ελληνοορθόδοξοι, δια μοναχών κυρίως πρωτεργατών, ως των Θεσσαλονικέων αυταδέλφων Κυρίλλου και Μεθοδίου, κατέστησαν μετόχους της Ορθοδόξου Πίστεως και του πολιτισμού αυτών τους λαούς των Βαλκανίων. Η σαγινεύουσα Θεία Λατρεία εισήλθε εις την αχανή Ρωσίαν και λίκνον του μοναχισμού της χώρας αυτής υπήρξεν ο ιερός Άθως. Οι ιεροί αυτοί άνδρες και άλλοι, των οποίων ο κατάλογος θα ήτο μακρός, εις ουδένα επώλησαν την ταυτότητά των.
Θα ανέμενε κανείς από τους λαούς τούτους να είναι ευγνώμονες προς το Έθνος, το οποίον τους ευηργέτησεν. Εάν τούτο τυγχάνει δυσκατόρθωτον, τουλάχιστον ας μη ζητούν τίτλους ιδιοκτησίας επί της γης των ευεργετών των.
Κατανοούντες ευκόλως σήμερον ότι το νεόκοπον κρατίδιον των Σκοπίων ενδύεται ξένα ενδύματα και παρουσιάζεται εις τον κόσμον δι’ ονόματος ανήκοντος σαφώς και πλήρως τεκμηριωμένως ιστορικώς εις άλλους, ημείς οι μοναχοί ως απόγονοι αυτών, οι οποίοι με θείον ζήλον μεταλαμπάδευσαν το φως της Ορθοδοξίας και του πολιτισμού εις τους κύκλω λαούς, διαμαρτυρόμεθα δικαίως και εντόνως. Τούτο πράττομεν, διότι διαβλέπομεν πρωτοφανή αδικίαν, η οποία διασαλεύει επικινδύνως την θείαν ειρήνην μεταξύ ομοδόξων ομόρων λαών.
Παρακαλούμεν εκ βαθέων τους αρχηγούς κυρίως των Ορθοδόξων λαών, όπως μη στηρίζουν την παράφορον αδικίαν ταύτην και γίνονται αιτία επικινδύνου αναταραχής, τας συνεπείας της οποίας είναι αδύνατον να αποφύγη και η ησυχαστική αθωϊκή Πολιτεία.
Ειρηνεύετε, λοιπόν, παρακαλούμεν ολοθέρμως εν εαυτοίς και μη μεταίρετε όρια αιώνια, τα οποία εχαράχθησαν δι’ αίματος. Η ειρήνη, εν των πολιτιμωτέρων πραγμάτων εις τον κόσμον, είναι εύκολον να χαθή εις ελάχιστον χρόνον και υπό του παραμικρού αδεξίου χειρισμού, η επαναφορά όμως αυτής, ως γνωστόν, δεν επιτυγχάνεται αν δεν δεχθή σπονδάς ανθρωπίνου αίματος, συνοδευομένας υπό χειμάρρων δακρύων.
Ειρηνεύετε, διότι η μακαριότης των λαών δεν στηρίζεται εις τους σφετερισμούς, τας παραχαράξεις, τας αθέσμους αναγνωρίσεις, τας διαρπαγάς, τας επεκτάσεις αλλά μάλλον εις την φιλοπονίαν, την πρόοδον και την ειρήνευσιν. «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» και των γειτόνων ημών νυχθημερόν εκτενώς προσευχόμεθα διαπύρως προς τον Ειρηνάρχην, Ειρηνοδότην και Ειρηνοφόρον Ουράνιον Πατέρα ημών ίνα παράσχη ταύτην δαψιλώς εις την εξαιρετικώς ευαίσθητον περιοχήν των Βαλκανίων εις τον γεωγραφικόν χώρον των οποίων υπάγεται και η αυτοδιοίκητος, υπό την Ελληνικήν επικυριαρχίαν και την ευλογούσαν σκέπην του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπερχιλιετής αγιορειτική Πολιτεία.
Ομιλούμεν όχι δια να ομιλώμεν απλώς, μη αποβλέποντες εις ανθρωπίνους σκοπιμότητας και εκτιμήσεις. Αναφερόμεθα όχι εις αλλοθρήσκους αλλ’ εις ομοδόξους, τους οποίους από αιώνων συνδέει κοινή πίστις και παράδοσις ιερά. Η διάστασις μεταξύ ομοδόξων λαών είναι φοβερόν και λυπηρόν πράγμα. Διό και το Σχίσμα των Σκοπίων αποτελεί πηγήν πολλών δεινών, εν των οποίων είναι και η επέκτασις της Ουνίας, το ανόσιον έργον της οποίας έχει ήδη καταδικασθή από πάντας τους Ορθοδόξους λαούς.
Άπαντες ημείς, οι φέροντες το τίμιον μοναχικόν ένδυμα ως στολήν υπηρεσίας της προς Θεόν και άνθρωπον αγάπης, εν νηφαλιότητι και ειρήνη καρδίας ποιούμεν έκκλησιν προς πάσαν κατεύθυνσιν δια την εξαφάνισιν της αδικίας και την αποσόβισιν τν εξ αυτής κινδύνων, της οικειοποιήσεως δηλονότι υπό των Σκοπίων όλως ξένων τίτλων και συμβόλων.
Απευθύνομεν έκκλησιν προς τους άρχοντας των Σκοπίων, να αναθεωρήσουν την στάσιν των και να συμβάλουν εις την εδραίωσιν της σταθερότητος, ίνα γευθούν και ούτοι τους γλυκείς καρπούς του ημέρου βίου, ως μέγα μέρος του λαού των ασφαλώς επιθυμεί. Διότι θεωρούμεν βέβαιον ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων θα κατανοήσουν ότι σφετεριζόμενοι ξένα στοιχεία, δεν αδικούν μόνο εκείνους εις τους οποίους ανήκουν ταύτα αλλά κυρίως αδικούν τους εαυτούς των, ως να μην έχουν ιδικήν των παράδοσιν και πολιτισμόν.
Απευθύνομεν λόγον αναθεωρήσεως προς τους ηγέτας ομοδόξων λαών και μάλιστα ενίους εξ αυτών, οι οποίοι δια της αναγνωρίσεως του ως άνω κρατιδίου δημιουργούν μέγα πρόβλημα εις την ειρήνην τν Βαλκανίων.
Εν ταπεινώσει λόγον φιλαδελφίας απευθύνομεν και προς τους αγιωτάτους Πομενάρχας των Ορθοδόξων Εκκλησιών, των φίλων χωρών, ίνα δια της εγκαρδιότητός των και δια τρόπων, τους οποίους καλύτερον γνωρίζουν εκείνοι, συμβάλουν εις την απομάκρυνσιν των μελανών νεφών εκ των συνόρων μας.
Εις τας ευγενείς καρδίας και την ορθήν κρίσιν των ηγετών της Δύσεως και της μεγάλης υπερατλαντικής χώρας των Η.Π.Α. απευθύνομεν λόγον, ίνα κατά το μέτρον των δυνάμεών των επέμβουν, ίνα επικρατήση πολιτική νηνεμία, ελευθεροποιός και χαροποιός δια πάντας. Η μικρά Ελλάς έχει μεγάλην την προσφοράν εις τον παγκόσμιον πολιτισμόν και η ελαχίστη ανταπόδοσις ταύτης θα ήτο η άμεσος δικαίωσίς της.
Τελευτώντες, ημείς οι πολυετώς ασκούμενοι και αγωνιζόμενοι εις Άγιον Όρος, ένα πνευματικόν χώρον με Πανορθόδοξον και Οικουμενικήν αποστολήν, οι χίλια έτη και πλέον ειρηνικώς διαβιούντες και τύπον εις πάντας παραδίδοντες αγαστής συμβιώσεως∙ οι εν τη πολυωδύνω ταύτη περιοχή της Μακεδονίας εγκαταβιούντες και Αγιορείται άπαντες καλούμενοι∙ εν μια καρδία και χείλεσιν αναξίοις υψώνομεν ικετήριον φωνήν προς τον Φιλάνθρωπον Θεόν ημών, όπως λαλήση εις τας καρδίας των κρατούντων και συνετίση ταύτας προς ειρήνευσιν των λαών και αποσόβησιν παντός κακού. Αμήν.
Άπαντες οι εν τη Εκτάκτω Διπλή Ιερά Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών και Ευαγών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
(πρώτη δημοσίευση στο διαδίκτυο από τις Αγιορείτικες Μνήμες
Πηγή: περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ,, τεύχος 37, Σεπτ.-Οκτ. 1992
Δείτε και: -Το κείμενο με τη θέση του Αγίου Όρους απέναντι στο «Μακεδονικό Ζήτημα», σε απλή δημοτική γλώσσα
Ευχάριστη έκπληξη μας προκάλεσε η ενέργεια της Συντονίστριας των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου κας Νίνας Γκατζούλη (*) να αποδόσει το κείμενο στη δημοτική γλώσσα, έτσι ώστε αυτό να γίνει πλήρως κατανοητό σε όλους τους αναγνώστες.
Ακολουθεί η έκκληση των Αγιορειτών για το «Μακεδονικό Ζήτημα» στη δημοτική γλώσσα:
Έκκληση της Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους Άθω για το «Μακεδονικό Ζήτημα»
Σαν σήμερα, πριν 20 χρόνια, 20 Αυγούστου 1992
Το Άγιον Όρος απορροφημένο ολόψυχα στην εργασία της μετανοίας και της προσευχής αποφεύγει τον σχολιασμό επίκαιρων γεγονότων. Παρακολουθώντας όμως κρίσιμες καταστάσεις και φοβούμενο ύπαρξης επικινδύνων καταστάσεων συμπάσχει με τον θεόπλαστο άνθρωπο στα γεγονότα, που έρχονται στην αντίληψή του. Έτσι κάποτε αναγκάζεται να διασπάσει την υπεύθυνη σιωπή του, όταν η αλήθεια διακυβεύεται και η Ιστορία παραχαράσσεται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει σήμερα με ύπουλη επίθεση κατά της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Το Άγιο Όρος μέσω αυτής της επιστολής επιθυμεί να συμβάλλει στην πρόληψη κάθε κακού και στην εμπέδωση της ηρεμίας και ησυχίας, την οποίαν ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη. Ειδήμονες έχουν ήδη άριστα και επιστημονικά εκφραστεί περί της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Ευρήματα και επιγραφές, πρόσωπα και ονόματα και γεγονότα επιβεβαιώνουν περίτρανα του λόγου το αληθές και ο κάθε τίμιος, ειλικρινής και πολιτισμένος άνθρωπος δύναται εύκολα και άνετα να βρει αυτά, όταν θελήσει.
Η Αγία Γραφή στο βιβλίο του Προφήτη Δανιήλ αναφέρει επί αιώνες προ Χριστού για τον Έλληνα Βασιλιά από τη Μακεδονία, το Μέγα Αλέξανδρο, του οποίου το πολιτιστικό έργο είναι γνωστό σε όλους και μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις Πράξεις δε των Αποστόλων αναφέρεται εκτενώς το όραμα του Αποστόλου Παύλου στην Τρωάδα, καθώς και η επίσκεψη στις πόλεις της Μακεδονίας, όπου ομιλεί και γράφει στην ελληνική αριστοτεχνικά. Εδώ συναντήθηκε ο χριστιανισμός και ο Ελληνισμός εκ των οποίων γεννήθηκε ο Βυζαντινός Πολιτισμός, ο οποίος μαρτυρείται μέχρι σήμερα ακόμη σε όλη την Μακεδονία και ιδιαίτερα σε όλη την ιερά Χερσόνησο του Άθω.
Η απόκοσμος μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους στην οποίαν ζουν από αιώνες με αδιασάλευτη χριστιανική ειρήνη και θεία ομόνοια Ορθόδοξοι Μοναχοί προερχόμενοι από τις απανταχού Ορθόδοξες παροικίες, παρακολουθώντας ταραχή, συνοχή και αδικία των εθνών στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων, αποστέλλει θερμότατη έκκληση προς πάσα κατεύθυνση και σε κάθε αρμόδιο, παρακαλεί και προτρέπει την ειρήνη, ασφάλεια και δικαιοσύνη.
Η ειρήνη, ως παιδί της δικαιοσύνης, θα φέρει την ασφάλεια και την τάξη και δεν θα οδηγήσει σε ανίερες πράξεις ανελευθερίας και αθέσμων διεκδικήσεων. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης» αναφέρει η Αγία Γραφή, διότι αυτή θα διατηρήσει κάθε λαό εντός των ορίων αυτού χωρίς επιθυμίες διεκδικήσεως όσων ανήκουν σε άλλους και σφετερισμού και παραχάραξης της πνευματικής και ιστορικής κληρονομιάς γειτόνων.
Οι Ελληνορθόδοξοι, μέσω μοναχών κυρίως πρωτεργατών, ως οι Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος, κατέστησαν μετόχους της Ορθοδόξου Πίστεως και του πολιτισμού των τους λαούς των Βαλκανίων. Η όμορφη Θεία Λατρεία εισήλθε στην αχανή Ρωσία και λίκνο του μοναχισμού της χώρας αυτής υπήρξε ο ιερός Άθως. Οι ιεροί αυτοί άνδρες και άλλοι, των οποίων ο κατάλογος θα ήταν μακρύς, δεν πώλησαν την ταυτότητά των σε κανέναν.
Θα περίμενε κανείς από τους λαούς αυτούς να είναι ευγνώμονες προς το Έθνος, το οποίον τους ευεργέτησε. Εάν αυτό τυγχάνει ακατόρθωτο, τουλάχιστον ας μη ζητούν τίτλους ιδιοκτησίας επί της γης των ευεργετών των.
Σήμερα εύκολα κατανοούντες ότι το νεαρό κρατίδιο των Σκοπίων φορεί ξένα ενδύματα και παρουσιάζεται στον κόσμο με όνομα το οποίο σαφώς και ιστορικώς τεκμηριωμένα ανήκει σε άλλους, εμείς οι μοναχοί ως απόγονοι αυτών, οι οποίοι με θείον ζήλο μεταλαμπάδευσαν το φως της Ορθοδοξίας και του πολιτισμού στους γύρω λαούς, διαμαρτυρόμαστε δικαίως και εντόνως. Αυτό το κάνουμε διότι διαβλέπομε πρωτοφανή αδικία, η οποία διασαλεύει επικινδύνως την θεία ειρήνη μεταξύ ομόδοξων ομόρων λαών.
Παρακαλούμε εκ βαθέων τους αρχηγούς κυρίως των Ορθοδόξων λαών, να μη στηρίζουν την παράφορη αυτή αδικία και να γίνουν αιτία επικίνδυνης αναταραχής, τις συνέπειες της οποίας είναι αδύνατον να αποφύγει και η ησυχαστική αθωϊκή Πολιτεία.
Σας παρακαλούμε λοιπόν ολόθερμα να επιφέρετε την ειρήνη ανάμεσά σας και μην αποβλέπετε σε όρια αιώνια, τα οποία χαράχτηκαν με αίμα. Η ειρήνη, ένα από τα πολυτιμότερα πράγματα στον κόσμο, είναι εύκολο να χαθεί σε ελάχιστο χρόνο και υπό του παραμικρού αδέξιου χειρισμού, η επαναφορά όμως αυτής, ως γνωστόν, δεν επιτυγχάνεται αν δεν δεχθεί σπονδές ανθρωπίνου αίματος, συνοδευόμενες με χείμαρρο δακρύων.
Ειρηνεύετε, διότι η μακαριότητα των λαών δεν στηρίζεται στους σφετερισμούς, τις παραχαράξεις, τις άθεσμες αναγνωρίσεις, τις διαρπαγές, τις επεκτάσεις αλλά μάλλον στην φιλοπονία, την πρόοδο και την ειρήνευση. «Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου» και των γειτόνων μας προσευχόμαστε νυχθημερόν εκτενώς και διαπύρως προς τον Ειρηνάρχη, Ειρηνοδότη και Ειρηνοφόρο Ουράνιο Πατέρα μας για να την παράσχει δαψιλώς στην εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή των Βαλκανίων στον γεωγραφικό χώρο που υπάγεται και η αυτοδιοίκητος, υπό την Ελληνική επικυριαρχία και την ευλογούσαν σκέπην του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπερχιλιετής αγιορειτική Πολιτεία.
Μιλούμε όχι απλώς για να μιλούμε, μη αποβλέποντες σε ανθρώπινες σκοπιμότητες και εκτιμήσεις. Αναφερόμεθα όχι σε αλλόθρησκους αλλά σε ομόδοξους, τους οποίους από αιώνες συνδέει κοινή πίστη και ιερά παράδοση. Η διάσταση μεταξύ ομόδοξων λαών είναι φοβερό και λυπηρό πράγμα. Έτσι και το Σχίσμα των Σκοπίων αποτελεί πηγή πολλών δεινών, εν των οποίων είναι και η επέκταση της Ουνίας, το ανόσιο έργον της οποίας έχει ήδη καταδικασθεί απ’ όλους τους Ορθοδόξους λαούς.
Όλοι εμείς, που φορούμε το τίμιο μοναχικό ένδυμα ως στολή υπηρεσίας της προς Θεό και άνθρωπο αγάπης, με νηφαλιότητα και ειρήνη στην καρδιά κάνουμε έκκληση προς πάσα κατεύθυνση για την εξαφάνιση της αδικίας και τους κινδύνους που αποφέρει η οικειοποίηση των Σκοπίων ξένων τίτλων και συμβόλων.
Απευθύνομε έκκληση προς τις αρχές των Σκοπίων, να αναθεωρήσουν την στάση τους και να συμβάλουν στην εδραίωση της σταθερότητας, για να γευθούν και αυτοί τους γλυκείς καρπούς του ημέρου βίου, όπως μέγα μέρος του λαού τους ασφαλώς επιθυμεί. Διότι θεωρούμε βέβαιον ότι οι κάτοικοι των Σκοπίων θα κατανοήσουν ότι σφετεριζόμενοι ξένα στοιχεία, δεν αδικούν μόνο εκείνους εις τους οποίους ανήκουν αυτά αλλά κυρίως αδικούν τους εαυτούς τους, σαν να μην έχουν δική τους παράδοση και πολιτισμό.
Απευθύνομε λόγο αναθεωρήσεως προς τους ηγέτες ομόδοξων λαών και μάλιστα σε αυτούς οι οποίοι με την αναγνώρισή τους στο προαναφερθέν κρατίδιο δημιουργούν μέγα πρόβλημα για ειρήνη στα Βαλκάνια.
Ταπεινότατα απευθυνόμαστε και προς τους αγιότατους Ποιμενάρχες των Ορθοδόξων Εκκλησιών, των φίλων χωρών, μεγαλόκαρδα και μέσω τρόπων, τους οποίους καλύτερα γνωρίζουν εκείνοι, όπως συμβάλουν στην απομάκρυνση των μελανών νεφών από τα σύνορά μας.
(Απευθυνόμαστε) Στις ευγενείς καρδιές και την ορθή κρίση των ηγετών της Δύσεως και της μεγάλης υπερατλαντικής χώρας των Η.Π.Α. Απευθύνομε λόγο για να επέμβουν κατά το μέτρο των δυνάμεών τους, για να επικρατήσει πολιτική νηνεμία, ελευθεροποιός και χαροποιός για όλους. Η μικρά Ελλάς έχει προσφέρει πολλά στον παγκόσμιο πολιτισμό και η ελαχίστη ανταπόδοση αυτής θα ήταν η άμεσος δικαίωσή της.
Τελειώνοντας, εμείς οι πολυετώς ασκούμενοι και αγωνιζόμενοι στο Άγιο Όρος, έναν πνευματικό χώρο με Πανορθόδοξη και Οικουμενική αποστολή, που ζούμε χίλια και πλέον έτη ειρηνικά παραδίδοντες αγαστή συμβίωση στους πάντες, σ’ αυτή την περιοχή της πολυβασανισμένης Μακεδονίας αυτοί που μένουν εδώ και Αγιορείτες άπαντες με μια καρδιά και στόμα ανάξιο, υψώνομε ικετευτική φωνή προς τον Φιλάνθρωπο Θεό ημών, όπως μιλήσει στις καρδιές των κυβερνώντων και τις συνετίσει προς ειρήνευση των λαών και απομάκρυνση παντός κακού. Αμήν.
Άπαντες στην Έκτακτη Διπλή Ιερά Σύναξη Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσι Ιερών και Ευαγών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.
(πρώτη δημοσίευση στο διαδίκτυο από τις Αγιορείτικες Μνήμες
Πηγή: περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ,, τεύχος 37, Σεπτ.-Οκτ. 1992
(*) Νίνα Γκατζούλη
.......Η Νίνα Γκατζούλη είναι παγκοσμίως γνωστή για την έρευνα και τις αποκαλυπτικές και τεκμηριωμένες μελέτες της στο θέμα της Σκοπιανής προπαγάνδας η οποία ξεκίνησε το 1944 καθώς και για τους αγώνες της για την αντιμετώπισή τους.
Είναι η Ελληνίδα η οποία τον Οκτώβριο του 2008 κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης των Δημοκρατικών στην Πολιτεία του Νιου Χαμσάιρ και με αφορμή παρέμβασή της για το Μακεδονικό απέσπασε δημόσια δήλωση του τότε υποψηφίου για την προεδρία της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα : «Γνωρίζετε τις θέσεις μου και σας υποστηρίζω. Μην ανησυχείτε.» (βλ. Video http://www.youtube.com/watch?v=6rJzRTrw6BA)
Η κ. Γκατζούλη ως πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Η.Π.Α. από το 2007, έχει οργανώσει συναντήσεις τρεις φορές με τον διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών για το Σκοπιανό Μάθιου Νίμιτζ, με τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών της Αμερικής Daniel Fried (Ιούλιος 2008), με τους επικεφαλείς του Ελληνικού Γραφείου στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών Gabrielle Cowan και Joseph Parente και έχει επισκεφτεί πλήθος μελών του Κογκρέσσο στο Λευκό Οίκο ή στα γραφεία τους για την προώθηση της ιστορικής αλήθειας στο Μακεδονικό θέμα.
«Γνωρίζετε τις θέσεις μου και σας υποστηρίζω», της απαντά ο τότε υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών Μπαράκ Ομπάμα και της ζήτησε να του παραδώσει γραπτώς το περιεχόμενο της ομιλίας της.
«Ηρθα σ' αυτή την όμορφη χώρα πριν από πολλά χρόνια από τη Μακεδονία, το βόρειο διαμέρισμα της Ελλάδας, όπου γεννήθηκα και που είναι και η γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου», είπε απευθυνόμενη στον υποψήφιο των Δημοκρατικών η κ. Γκατζούλη για να συνεχίσει:
«Εκ μέρους των μελών της οργάνωσής μας, επιθυμώ να σας παρουσιάσω τα συμβολικά αυτά δώρα σε ένδειξη εκτίμησης για την υποστήριξή σας στο ψήφισμα της Γερουσίας SR-300, το οποίο καλεί την ΠΓΔΜ, ένα κράτος βόρεια της Ελλάδας -το οποίο επιθυμεί να φέρει το όνομα "Μακεδονία"-, να σταματήσει την προπαγάνδα του εναντίον της Ελλάδας και να διαπραγματευθεί επιμελώς ένα κοινώς αποδεκτό όνομα, το οποίο θα συμβάλει στη σταθερότητα και ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων».
Η κ. Γκατζούλη διδάσκει στο Τμήμα Κλασσικών Σπουδών και είναι η Διευθύντρια του Ελληνικού προγράμματος στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire. Η ειδίκευσή της αφορά τη Σύγχρονη Ελληνική Γλώσσα και την Αγγλική Λογοτεχνία.
Το Πρόγραμμα Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire προσφέρει 4 χρόνια διδασκαλίας της Ελληνικής. Πληροφορίες:http://www.helleniccomserve.com/moderngreek.html
Η Νίνα Γκατζούλη έχει συμμετάσχει με ομιλίες και παρεμβάσεις σε διεθνή συνέδρια για να αντικρούσει τους Σκοπιανούς ισχυρισμούς στην Αμερικανική ακαδημαϊκή κοινότητα. Μεταξύ άλλων στο συνέδριο με θέμα “Η σημασία του Ιλιντεν στην αφύπνιση της Εθνικής Μακεδονικής Συνείδησης” με κεντρικό ομιλητή τον Κίρο Γκλιγκόροφ στη Δημοσιογραφική Σχολή του πανεπιστημίου Columbia. Στο Πανεπιστήμιο Princeton στην ημερίδα με θέμα «Παιδιά-Πρόσφυγες από τον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη: Εκτόπιση, Αναμνήσεις και η Φυσική Τάξη των Πραγμάτων».
Είναι γνωστή για τη δράση της μέσα από το διαδίκτυο και τον διεθνή Τύπο καθώς έχει απαντήσει με επίσημες επιστολές και άρθρα στους ανιστόρητους ισχυρισμούς της Σκοπιανής ηγεσία.
Η Νίνα Γκατζούλη θεωρείται μία εκ των ιδιαίτερα δυναμικών και δραστήριων γυναικών της Ελληνο-Αμερικανικής Κοινότητας με πολυετή προσφορά στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων και της ελληνόγλωσσης παιδείας.
Είναι καθηγήτρια της Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire και Διευθύντρια του Προγράμματος της Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας.
Για την προσφορά της έχει τιμηθεί με το Morris Award, από την Ομοσπονδία Νέας Αγγλίας, (Excellence Award), από το Νομάρχη σερρών κ. Φωτιάδη, Από τον «Ομιλο Σερραίων Ορφέας», από την Παμμακεδονική Ένωση Η.Π.Α. για την προσφορά της στην οργάνωση και από την Κοινότητα Αγίου Νικολάου στο Portsmouth NH για την προσφορά της στην παιδεία.
Κατάγεται από τον Πεντάλοφο, Κοζάνης. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές στην Ελλάδα, συνέχισε την τριτοβάθμια και περαιτέρω εκπαίδευσή της στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire απ’ όπου απεφοίτησε. Ζει με τον σύζυγό της Βασίλη στο Dover, NH. με τον οποίο απέκτησε 2 κόρες, την Ιωάννα και την Αλεξάνδρα και τέσσερα εγγόνια, Άννα, Σοφία, Λουκά και Ζαχαρία.
Το έργο της στην Παμμακεδονική Ένωση Η.Π.Α
Η κ. Γκατζούλη υπηρετεί ενεργά την Παμμακεδονική από το 2001 όταν εξελέγη Ύπατη Γραμματέας της Οργανώσεως και παρέμεινε στο αξίωμα της Γραμματέως για τρία χρόνια. Το 2005 υπηρέτησε την Παμμακεδονική με το αξίωμα της Αντιπροέδρους και στις 30 Ιουνίου 2007, στο 61ο Συνέδριο στη Βαλτιμόρη της Πολιτείας Maryland, εξελέγη Ύπατη Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Η.Π.Α.
Γνωστές είναι οι έρευνες και οι μελέτες της για την Σκοπιανή Προπαγάνδα, μέροςτης οποίας η κ. Γκατζούλη παρουσίασε κατά τη διάρκεια 59ου Συνεδρίου στην Καβάλα στους Νομάρχες της Μακεδονίας και σε διάφορους πολιτειακούς, καθώς και εκκλησιαστικούς φορείς της Ελλάδος και των ΗΠΑ. Η μελέτη της με τίτλο «Η Σκοπιανή Προπαγάνδα Συνεχίζεται στο Εξωτερικό» παραδόθηκε σε Ελληνικούς και Αμερικανικούς πολιτικούς και διπλωματικούς φορείς. Σκοπός της μελέτης ήταν να έλθουν στην επιφάνεια οι κυριότερες προπαγανδιστικές ενέργειες που γίνονται από την π.Γ.Δ.Μ. στους διάφορους κοινωνικούς τομείς και ιδιαίτερα μέσω της νέας τεχνολογίας και στην επιρροή που ασκεί η σημερινή τεχνολογία σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα στους νέους και πιο συγκεκριμένα στη μαθητιώσα νεολαία. Η εν λόγω μελέτη παραδόθηκε και στον ειδικό Μεσολαβητή, κ. Μάθιου Νίμιτζ.
Στη μελέτη της «Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί και ο Ρόλος τους», φέρνει στην επιφάνεια τον επιζήμιο για τα Ελληνικά συμφέροντα ρόλο διαφόρων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων οι οποίοι δρουν στον Ελλαδικό χώρο. Η κ. Γκατζούλη εισηγήθηκε μέρος αυτής της μελέτης στην ημερίδα η οποία διοργανώθηκε από την Ομάδα 21 τον Ιούνιο του 2005. Ολόκληρη η μελέτη εκδόθηκε στο περιοδικό της Ομάδας 21.
Ομογενειακοί φορείς
Είναι ενεργό μέλος της ευρύτερης Αμερικανικής και Ελληνο-Αμερικανικής Κοινότητας υπηρετώντας σε διάφορους επαγγελματικούς, Κοινοτικούς και φιλανθρωπικούς οργανισμούς και αδελφότητες. Υπηρετεί ως Ταμίας και στον οργανισμό «Παιδεία» (Hellenic Society Paideia, http://www.paideiaonline.org/) ο οποίος οργανώνει προγράμματα σπουδών για Αμερικανούς φοιτητές στην Ελλάδα από το 1984. Επίσης, είναι μέλος της οργάνωσης «Daughters of Penelope» στην οποία έχει υπηρετήσει στο παρελθόν ως Γραμματέας και Πρόεδρος του Itona Chapter 177, Dover NH. Είναι μέλος του Golden Key Society. Επίσης είναι μέλος του Ελληνικού Ηλεκτρονικού Κέντρου (HEC) το οποίο υπερασπίζεται την Ελληνική ιστορία και προωθεί τα συμφέροντα της Μακεδονίας μας μέσω του Διαδικτύο.
Εκπαιδευτική δράση
Διοργάνωσε και δίδαξε στο κοινοτικό σχολείο της Ελληνικής κοινότητας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Dover NH. Διοργάνωσε και δίδαξε στο κοινοτικό σχολείο της Ελληνικής κοινότητας του Αγίου Νικολάου στο Portsmouth ΝΗ. Δίδαξε Αγγλικά και Λατινικά στο Γυμνάσιο του Dover, N.H.
Η κ. Γκατζούλη έχει γράψει και μεταφράσει σειρά άρθρων για το «Hellenic Communications Service». Μεταξύ αυτών:
«Bitter Laughter, A Review by Nina Gatzoulis»,http://www.helleniccomserve.com/bitterlaughter.html
«A Portrait of Dionysios Solomos and Two of His Poems»,http://www.helleniccomserve.com/solomos.html
«An Unforgettable Story of Survival»,http://www.helleniccomserve.com/notevenmyname.html
A Review of Thea Halo's Book Not Even My Name."
Μεταφράσεις κριτικής των βιβλίων του Dino Sioitis, «Children of Paradise, by Edmund Keeley», http://www.helleniccomserve.com/keeley.html και «Greece and the New Balkans», edited by Van Coufoudakis, Harry J. Psomiades and Andre Gerolymatos»,http://www.helleniccomserve.com/balkans.html
Επίσης έχει γράψει κριτικές για τα:
«Struggle of the Greek Language»,http://www.helleniccomserve.com/struggleofthegreeklanguage.html
«Blood and Tears, by Dr. Papavizas», A Book Review by Nina Gatzoulis
Μεγάλη είναι και η φιλανθρωπική της δράση καθώς ενισχύει οικονομικά πολλές ομογενειακές δραστηριότητες και λαμβάνει μέρος σε fundraisers για πολιτικούς ελληνικής καταγωγής και φιλέλληνες.
Αγαπημένη της φράση και ακλόνητο πιστεύω:
f the former
Πηγή : helleniccomserve από Αγιορείτικες Μνήμες
Δείτε και: - Η θέση του Αγίου Όρους απέναντι στο Μακεδονικό Ζήτημα
Με την άφιξη της φρεγάτας «Σαλαμίς» στο λιμάνι της Δάφνης του Αγίου Όρους την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου (1 Νοεμβρίου με το παλιό ημερολόγιο), ξεκίνησαν οι εκδηλώσεις στην Αθωνική Πολιτεία για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωσή της από τον Οθωμανικό ζυγό, στις 2 Νοεμβρίου 1912, από τον ελληνικό στόλο με επικεφαλής τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.
Το λιμάνι της Δάφνης υποδέχτηκαν τον Αρχηγό του Στόλου Αντιναυάρχο Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάν, ο Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους Αρ. Κασμίρογλου και η Ιερά Επιστασία με επικεφαλής τον Πρωτεπιστάτη Μάξιμο Ιβηρίτη. Ο Αρχηγός Στόλου, συνοδευόταν από τον Αρχιπλοίαρχο Σπυρίδωνα Δημητρίου και τον Πλοίαρχο Χρήστο Παυλούδη, Ναυτικό Διοικητή Βορείου Ελλάδος...
Στον χαιρετισμό του ο Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους αναφέρθηκε την ένδοξη στιγμή που το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ» και ο ελληνικός στόλος, υπό τον Ναύαρχο Κουντουριώτη, κατέπλεε στην θαλάσσια περιοχή ανοικτά του Αγίου Όρους μεταφέροντας το μήνυμα της ελευθερίας της πατρίδας. «Η συγκίνησις ημών είναι βαθυτάτη» είπε ο Πρωτεπιστάτης επισημαίνοντας ότι οι προσευχές και οι ευχές των Αγιορειτών πατέρων συνοδεύουν το Έθνος.
«Με μεγάλη συγκίνηση ερχόμαστε εδώ εκπρόσωποι όλου του ελληνικού στόλου για να εορτάσουμε και να θυμηθούμε τις ημέρες της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους, το οποίο συνετέλεσε ήδη από την βυζαντινή εποχή στη διατήρηση της Ορθοδοξίας και συνάμα και του ελληνισμού», είπε ο Αρχηγός Στόλου.
Στη συνέχεια ο Αρχηγός Στόλου, οι Αξιωματικοί και μέλη του πληρώματος της φρεγάτας «Σαλαμίς» μετέβησαν στις Καρυές όπου προσκύνησαν την Ιερή Εικόνα της Παναγίας Άξιον Εστίν και εψάλη Δοξολογία.
Πηγές: http://www.agioritikovima.gr/agnea/12204-to-agion-oros-e
http://nea-propontida.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9785.html
Δύο είναι τα είδη των πειρασμών. Ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές ως χρυσόν στην κάμινον, ελέγχοντας δια της υπομονής την ακεραιότητά των, ή πολλές φορές και αυτή η αφθονία της ζωής λειτουργεί ως δοκιμαστήριο για τους περισσοτέρους. Διότι είναι εξίσου δυσκατόρθωτο να διαφυλαχθεί η ψυχή ανυποχώρητος στις δύσκολες περιστάσεις, αλλά και να μην αλαζονευθεί κάποιος όταν τον δοξάζουν. Και του μεν πρώτου είδους των πειρασμών παράδειγμα είναι ο μέγας Ιώβ, ο ακαταμάχητος αυτός αθλητής, ο οποίος υποδεχόμενος με ακλόνητον καρδία και σταθερότητα λογισμών όλη τη βία του διαβόλου η οποία σαν χείμαρρος του επετέθη, τόσον ανώτερος από τους πειρασμούς εφάνη, όσον μεγάλα και ανυπέρβλητα εφαίνοντο να είχαν προβληθεί από τον εχθρό τα αγωνίσματα.
Παραδείγματα δε των πειρασμών που οφείλονται στην ευημερία της ζωής είναι και άλλα, είναι όμως και ο πλούσιος αυτός για τoν οποίον ηκούσαμε σήμερα να αναγινώσκεται. Αυτός είχε μεν πλούτον, ήλπιζε δε ότι θα αποκτήσει και άλλον. Και ο φιλάνθρωπος Θεός δεν τον κατέκρινεν εξ αρχής, αλλά του προσέθετε στον υπάρχοντα πλούτο και άλλον, μήπως τυχόν του προκαλούσε κάποτε κορεσμόν, και με τον τρόπον αυτόν εβοηθούσε την ψυχήν του να γίνει πιο κοινωνική και ήμερη.
Διότι λέγει «ανθρώπου τινός πλουσίου ηφόρησεν η χώρα, και διελογίζετο καθ’ εαυτόν, τι ποιήσω; Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω». Γιατί όμως είχαν τόσην ευφορία τα χωράφια ενός ανθρώπου ο οποίος κανένα καλόν δεν επρόκειτο να κάμει με τα αγαθά που θα απεκόμιζε; Για να φανεί περισσότερον η μακροθυμία του Θεού, και ότι η καλοσύνη του φθάνει μέχρι και του σημείου αυτού. Διότι «βρέχει επί δικαίους και αδίκους, και ανατέλλει τον ήλιον επί πονηρούς και αγαθούς». Η καλοσύνη του όμως αυτή επισσωρεύει μεγαλυτέραν τιμωρία για τους πονηρούς. Ποτίζει με τις βροχές την γη που καλλιεργείται από τα χέρια των πλεονεκτών. Έδωσε τον ήλιο για να θερμαίνει τους σπόρους και να πολλαπλασιάζει δια της ευφορίας τους καρπούς. Και όλα όσα προέρχονται από τον Θεόν παρόμοια είναι. Καταλληλότης της γης, εύκρατοι καταστάσεις των αέρων, αφθονίες σπερμάτων, συνεργία βοών και ό,τι άλλο βοηθεί στην προαγωγή της γεωργίας.
Τι είδους όμως είναι αυτά που προέρχονται από τον άνθρωπον; Η πικρότης του ήθους, η μισανθρωπία, η δυσκολία στο να δώσει. Αυτά ανταπέδωσεν ο άνθρωπος για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στον ευεργέτην. Δεν ενεθυμήθη την κοινήν φύση, δεν εθεώρησε απαραίτητο να διαμοιράσει το περίσσευμα του στους πτωχούς, δεν ελογάριασε καθόλου την εντολή «μη απόσχη ευ ποιείν ενδεή», και «ελεημοσύναι και πίστεις μη εκλειπέτωσάν σε», και «διάθρυπτε (να διαμοιράζεις δηλαδή) πεινώντι τον άρτον σου». Και μολονότι όλοι οι Προφήτες και όλοι οι διδάσκαλοι το διαλαλούν, όμως δεν εισηκούοντο από τον πλούσιον, αλλά οι μεν αποθήκες εκινδύνευαν να διαρραγούν στενοχωρούμενες από το πλήθος των αποθηκευμένων αγαθών, η αμετάδοτος καρδία όμως δεν εχόρταινε. Διότι με το να προσθέτει συνεχώς τα νέα στα παλαιά, και να αυξάνει την ευπορία με την συγκομιδή κάθε ετους, περιέπεσε στην αδιέξοδον αυτήν αμηχανίαν. Ούτε επέτρεπε δηλαδή να ελαττωθούν τα παλαιά εξ αιτίας της πλεονεξίας, ούτε επαρκούσε να αποθηκεύσει τα νέα εξ αιτίας του πλήθους των. Γι’ αυτό και οι ιδέες του ήσαν αλλεπάλληλοι και οι φροντίδες ανυπέρβλητοι.
Τι να κάμω; Ποίος δεν θα ελυπείτο αυτόν που ευρίσκεται σε τόσην στενοχωρία; Ταλαίπωρος ενώπιον τόσο μεγάλης ευφορίας, ελεεινός εμπρός στα παρόντα αγαθά, ελεεινότερος ενώπιον των προσδοκωμένων. Δεν του αποφέρει εισοδήματα η γη. Στεναγμοί μόνον του φυτρώνουν. Δεν του συγκεντρώνει ευφορία καρπών, αλλά φροντίδες και λύπες και αμηχανίαν φοβερά. Θρηνεί όμοια με τους πτωχούς. Ή μήπως δεν εκβάλλει την ιδίαν φωνή και ο στενοχωρούμενος για την πτωχεία του; Τι να κάμω; Από πού τροφές; Από πού ενδύματα; Τα ιδια λέγει και ο πλούσιος. Η καρδία του πονά, η μέριμνα τον κατατρώγει. Πράγματι, αυτό που ευφραίνει τους άλλους, αυτό λυώνει τον πλεονέκτη. Δεν χαίρεται που τα έχει όλα άφθονα και στην διάθεσή του, αλλά αντιθέτως ο πλούτος που ρέει γύρω του κεντά την ψυχήν του, μήπως καθώς ξεχειλίζει από τις αποθήκες χυθεί και προς τους έξω, και γίνει αφορμή κάποιου καλού για τους πτωχούς.
Και μου φαίνεται ότι το πάθος της ψυχής αυτού ομοιάζει με εκείνο των γαστριμάργων, οι οποίοι προτιμούν να εκραγούν από την πολυφαγία παρά να δώσουν κάτι από τα υπολείματα στους ενδεείς. Συνειδητοποίησε, άνθρωπε, ποιος σου τα έδωσε. Ενθυμήσου ποιος είσαι, τι διαχειρίζεσαι, από ποίον τα έλαβες, για ποίον λόγον επροτιμήθης από τους πολλούς. Έγινες υπηρέτης του αγαθού Θεού, διαχειριστής για τους συναννθρώπους σου. Μη νομίζεις ότι όλα έχουν ετοιμασθεί για την κοιλία την ιδική σου. Να θεωρείς ως ξένα αυτά που έχεις στα χέρια σου. Προσωρινώς σε ευφραίνουν, έπειτα ξεγλιστρούν σαν το νερό και χάνονται. Θα απαιτηθεί όμως γι’ αυτά να δώσεις λόγο με κάθε λεπτομέρεια. Αλλά συ τα έχεις αμπαρώσει όλα με θύρες και μοχλούς. Και αφού τα ασφάλισες καλά, επαγρυπνείς με τις φροντίδες τους, και σκέπτεσαι μέσα σου, χρησιμοποιώντας ανόητον σύμβουλο τον εαυτό σου. Τι να κάμω; Εύκολο ήταν να ειπείς ότι θα χορτάσω αυτούς που πεινούν, θα ανοίξω τις αποθήκες και θα καλέσω όσους έχουν ανάγκη. Θα μιμηθώ τον Ιωσήφ στο κήρυγμα της φιλανθρωπίας, θα ειπώ λόγον μεγαλόψυχο. Όσοι στερείσθε τον άρτον ελάτε εδώ, να λάβει ο καθένας από την δωρεά που έδωσε ο Θεός, ωσάν από κοινήν πηγήν, όσον του είναι αρκετόν. Αλλά συ δεν κάνεις έτσι. Τι δηλαδή; Φθονείς μάλιστα τους ανθρώπους για την απόλαυση των αγαθών, και δημιουργείς μέσα στην ψυχή σου πονηρούς συλλογισμούς, φροντίζοντας όχι πώς να χορηγήσεις στον καθένα ό,τι του χρειάζεται, αλλά πώς θα τα αποθηκεύσεις όλα, και έτσι θα αποστερήσεις όλους από την ωφέλεια που θα είχαν από αυτά.
Παρουσιάσθησαν εκείνοι που απαιτούν την ψυχήν του, και εκείνος συζητούσε με την ψυχήν του για τα φαγητά. Αυτή την νύχτα τον παρελάμβαναν, και αυτός εφαντάζετο πολυχρόνιο την απόλαυση. Του επετράπη όμως να κάνει όλες αυτές τις σκέψεις και να εκδηλώσει την εσωτερική του διάθεση, ώστε να δεχθεί απόφασιν ανάλογον με την προαίρεσή του.
Αυτό όμως μην το πάθεις εσύ. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγον έχει γραφεί. Για να αποφύγωμε την εξομοίωση με εκείνον. Την γη να μιμηθείς, ω άνθρωπε. Να καρποφορήσεις όπως εκείνη, μη φανείς κατώτερος από αυτήν που δεν έχει ψυχήν. Εκείνη λοιπόν εκτρέφει τους καρπούς όχι για ιδικήν της απόλαυσιν, αλλά για να υπηρετήσει εσένα. Ενώ συ τον καρπό της αγαθοεργίας σου, για τον εαυτόν σου τον συγκεντρώνεις. Διότι οι δωρεές των αγαθών έργων επιστρέφουν στους δωρητάς. Έδωσες στον πεινασμένον; Αυτό που εδόθη γίνεται ιδικό σου, και μάλιστα επανέρχεται επηυξημένον. Όπως ακριβώς ο σίτος, όταν πέσει στην γη γίνεται κέρδος για τον σπορέα, έτσι και ο άρτος που κατετέθη στον πεινασμένον, αποδίδει ύστερα μεγάλον κέρδος. Ας σου γίνει λοιπόν το τέλος της γεωργίας αρχή της επουρανίου σποράς. Διότι λέγει «σπείρατε εαυτοίς εις δικαιοσύνην». Γιατί λοιπόν αδημονείς, γιατί κόπτεσαι, αγωνιζόμενος να περικλείσεις τον πλούτο με πηλό και πλίνθους; «Κρείσσον όνομα καλόν υπέρ πλούτον πολύν».
Εάν όμως θαυμάζεις τα χρήματα για την δόξα που απολαμβάνεις χάριν αυτών, σκέψου πόσον περισσοτέραν δόξα σου προξενεί το να αποκαλείσαι μυρίων τέκνων πατέρας, παρά να έχεις μυρίους στατήρες στο βαλάντιόν σου. Διότι τα χρήματα θα τα εγκαταλείψεις εδώ και χωρίς να το θέλεις, ενώ την υπόληψη για τα καλά εργα θα την προσκομίσεις στον Δεσπότην, όταν ολόκληρος λαός θα σε περικυκλώσει ενώπιον του κοινού Κριτού, και θα σε αποκαλούν τροφέα και ευεργέτην και με όλα τα ονόματα της φιλανθρωπίας. Δεν βλέπεις αυτούς που διαθέτουν μέσα στα αμφιθέατρα τον πλούτο τους προς τους αθλητάς του παγκρατίου, και στους ηθοποιούς, και σε ορισμένους θηριομάχους ανθρώπους, τους οποίους θα σιχαίνετο κανείς και να τους αντικρύσει, και αυτό για την τιμή της στιγμής και για τις ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα του λαού. Και συ που μέλλεις να απολαύσεις τόσην μεγάλη δόξαν, είσαι τόσο μικροπρεπής όταν πρόκειται για παρόμοιες δαπάνες; Ο Θεός θα είναι αυτός που θα σε υποδεχθεί, άγγελοι θα σε επευφημούν, όλοι οι άνθρωποι από κτίσεως κόσμου θα σε μακαρίζουν. Δόξα αιώνιος, στέφανος δικαιοσύνης, βασιλεία των ουρανών θα είναι για σε τα έπαθλα της καλής διαχειρίσεως των φθαρτών αυτών πραγμάτων. Όμως για κανένα από αυτά δεν φροντίζεις, αφού η μέριμνά σου για τα παρόντα σε έκαμε να περιφρονείς τα ελπιζόμενα αγαθά. Εμπρός λοιπόν, διάθεσε τον πλούτο ποικιλοτρόπως, γίνε φιλότιμος και λαμπρός, όσον αφορά στις δαπάνες γι’ αυτούς που έχουν ανάγκην. Ας λεχθεί και για σε: «Εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησιν, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα».
Μην αυξάνεις τις τιμές εκμεταλλευόμενος τις ανάγκες των άλλων. Μη περιμένεις πότε θα υπάρξει έλλειψις σίτου για να ανοίξεις τις σιταποθήκες. «Ο γαρ τιμιουλκών (που αυξάνει δηλαδή την τιμή) σίτον, δημοκατάρατος». Μην περιμένεις λιμοκτονία για να κερδίσεις χρυσόν, ούτε κοινήν στέρηση για να πλουτίσεις ο ίδιος. Μη καπηλευθείς ανθρώπινες συμφορές, μην εκμεταλλευθείς την οργήν αυτήν του Θεού για να αποκτήσεις χρηματικήν περιουσία. Μην ερεθίσεις τα τραύματα εκείνων που έχουν πληγωθεί από τις μάστιγες. Συ όμως αποβλέπεις στο χρήμα, και στον αδελφό δεν προσβλέπεις. Και γνωρίζεις μεν την σημασία που έχει το χάραγμα του κάθε νομίσματος, και ξεχωρίζεις το γνήσιον από το πλαστόν, αγνοείς όμως εντελώς τον αδελφό στην ώρα της ανάγκης. Και σε υπερευχαριστεί μεν το ωραίο χρώμα του χρυσού, δεν υπολογίζεις όμως πόσο σε επυβαρύνει ο στεναγμός του πτωχού. Πώς να σου κάμω γνωστά τα βάσανά του; Εκείνος, αφού παρατηρήσει τα όσα υπάρχουν μέσα στον οίκο του, βλέπει ότι ο μεν χρυσός ούτε υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Τα σκεύη δε και το ένδυμά του είναι τοιαύτα ώστε αν κάποιος πτωχός θελήσει να τα αποκτήσει, αξίζουν όλα μαζί ολίγους οβολούς. Τι λοιπόν; Στρέφει τώρα το βλέμμα στα παιδιά του για να οδηγήσει αυτά στην αγορά, και να εύρει από εκεί ανακούφισιν από τον θάνατον.
Αναλογίσου εδώ τι αγώνας γίνεται μεταξύ της ανάγκης που δημιουργεί η πείνα και της πατρικής στοργής. Η πείνα απειλεί με τον πιο οικτρόν θάνατον, ενώ η φύσις τον ωθεί να αποθάνει μαζί με τα τέκνα του. Και αφού πολλές φορές όρμησε να το πραγματοποιήσει και άλλες τόσες οπισθοχώρησε, τελικώς υπέκυψε αφού τον εξεβίασε τόσον αμείλικτα η ανάγκη. Και τι συλλογίζεται τώρα ο πατέρας; Ποίον να θυσιάσω πρώτον; Ποίον θα ιδεί με ευχαρίστησιν ο σιτοπώλης; Να έλθω στον μεγαλύτερον; Εντρέπομαι όμως τα πρεσβεία του. Αλλά τον μικρό μου; Λυπούμαι όμως την ηλικία του, που δεν γνωρίζει από συμφορές. Ο ένας έχει φανερά τα χαρακτηριστικά των γονέων του, ο άλλος έχει καλήν επίδοση στα μαθήματα. Αλλοίμονο, τι αδιέξοδο; Τι θα γίνω; Ποίον θα αδικήσω; Ποίου θηρίου την καρδία να αναλάβω; Πώς να λησμονήσω την φύση; Εάν τους κρατήσω όλους, θα τους ιδώ όλους να αφανίζωνται από την πείνα. Εάν διαθέσω προς ανταλλαγήν τον ένα, με ποίους οφθαλμούς θα αντικρύσω τους υπολοίπους, αφού ήδη θα με υποπτεύωνται για έλλειψιν εμπιστοσυνης; Πώς θα κατοικώ εδώ μέσα, αφού μόνος μου κατέστησα τον εαυτόν μου άτεκνο; Πώς θα πλησιάσω σε τραπέζι που θα έχει γεμίσει με τον τρόπον αυτόν;
Και αυτός μεν έρχεται με άφθονα δάκρυα να πωλήσει το πιο αγαπημένο από τα παιδιά του, συ όμως δεν λυγίζεις από την συμφοράν, ούτε αναλογίζεσαι την φύσιν. Αλλά ενώ λιμοκτονία συνθλίβει τον ταλαίπωρο, συ αναβάλλεις και ειρωνεύεσαι, και έτσι του κάνεις διαρκεστέρα την συμφορά. Και αυτός μεν προσφέρει τα σπλάχνα του ως αντίτιμο των τροφών, το ιδικό σου όμως χέρι δεν ξηραίνεται υποδεχόμενο τιμήματα τοιούτων συμφορών, αλλά και αγωνίζεσαι για περισσότερον κέρδος. Φιλονικείς για να λάβεις όσο το δυνατόν περισσότερα και να δώσεις ολιγότερα, επιβαρύνοντας με κάθε τρόπο την συμφοράν αυτού του δυστυχούς. Ούτε τα δάκρυα του πόνου ούτε ο στεναγμός σου μαλακώνουν την καρδίαν, αλλά μένεις άκαμπτος και αμείλικτος. Όλα τα βλέπεις ως χρυσά, τα φαντάζεσαι όλα χρυσά, αυτό είναι το ονειρό σου όταν κοιμάσαι, αυτή η έννοια σου όταν ξυπνάς. Όπως ακριβώς οι μανιακοί δεν βλέπουν τα ίδια τα πράγματα, αλλά φαντάζονται αυτά που τους υπαγορεύει το πάθος, έτσι και η δική σου ψυχή, που έχει κυριευθεί από την φιλοχρηματία, τα βλέπει όλα ως χρυσόν και ως άργυρον. Πιό ευχαρίστως θα έβλεπες τον χρυσό παρά τον ήλιον. Εύχεσαι όλα να μετατραπούν σε χρυσάφι, και ευρίσκεις βέβαια τρόπους να το κατορθώσεις όσον σου είναι δυνατόν.
Διότι τι δεν μηχανεύεσαι για να αποκτήσεις χρυσόν; Ο σίτος σου γίνεται χρυσός, ο οίνος στερεοποιείται και γίνεται χρυσός, το μαλλί για σένα γίνεται χρυσός, κάθε εμπορική συναλλαγή, κάθε νέα ιδέα χρυσόν σου αποφέρει. Ο ίδιος ο χρυσός άλλον χρυσό γεννά, αφού πολλαπλασιάζεται με τα δάνεια που δίδεις, και όμως δεν χορταίνεις, η επιθυμία δεν ευρίσκει τέλος.
Στα λαίμαργα παιδιά πολλές φορές επιτρέπουμε αφειδώς να τρώγουν όσον και ό,τι επιθυμούν, ώστε με τον υπερβολικόν χορτασμό, να τους προκαλέσουμε αποστροφή. Με τον πλεονέκτην όμως δεν συμβαίνει το ίδιο, αλλά όσον περισσότερα αποκτά τόσον πιο πολλά επιθυμεί. «Πλούτος εάν ρέει, μη προστίθεσθε (μην προσκολλάτε δηλαδή) την καρδίαν». Συ όμως κρατείς τον πλούτο που συνεχώς αυξάνεται, και περιφράσσεις όλες τις διεξόδους. Έπειτα με το να κρατήται και να λιμνάζει, τι σου προξενεί; Αχρηστεύει τις ασφάλειες, και μάλιστα βιαίως τώρα που έχει αμπαρωθεί, και πλημμυρίζει. Καταστρέφει τις αποθήκες του πλουσίου, κατεδαφίζει τα χρηματοκιβώτια, ωσάν να επέδραμε κάποιος εχθρός. Αλλά θα οικοδομήσει μεγαλύτερες; Αμφίβολον είναι εάν και αυτές δεν τις παραδώσει στον κληρονόμο του κρημνισμένες. Διότι είναι δυνατόν γρηγορότερα να εγκαταλείψει αυτός την παρούσα ζωήν, παρά να χτισθούν εκείνες σύμφωνα με τα σχέδια της πλεονεξίας.
Αλλά εκείνου μεν το τέλος είναι ανάλογον με τους κακούς σχεδιασμούς του. Σεις όμως, εάν μου έχετε εμπιστοσύνην, ανοίξτε όλες τις θύρες των χρηματοκιβωτίων, και αφήστε να ρέει άφθονος ο πλούτος. Όπως σε ένα μεγάλο ποτάμι που διοχετεύεται με πολυάριθμα κανάλια στην πολύκαρπο γη, έτσι και σεις αφήστε τον πλούτο να διαμοιρασθεί μέσα από διαφόρους δρόμους στις οικίες των πτωχών. Τα πηγάδια όταν αντλούνται δίδουν αφθονώτερο νερό, ενώ όταν εγκαταλείπωνται σαπίζουν και στερεύουν. Ομοίως και ο πλούτος, όταν μένει στάσιμος είναι άχρηστος, ενώ όταν κινείται και μεταδίδεται γίνεται κοινωφελής και καρποφόρος. Ω, πόσο μεγάλος θα είναι ο έπαινος από τους ευεργετουμένους! Μην τον καταφρονήσεις. Και πόσο μεγάλος ο μισθός από τον δίκαιον Κριτήν! Πρόσεξε, μην απιστήσεις.
Πάντοτε να σε συντροφεύει το παράδειγμα του κατηγορουμένου πλουσίου. Αυτός, με το να φυλάσσει τα παρόντα και να αγωνιά για τα ελπιζόμενα, και ενώ αγνοεί εάν αύριο θα ζει, αμαρτάνει από την σημερινήν ημέρα μεριμνώντας για την αυριανήν. Ακόμη δεν ήλθεν ο ζητιάνος και προκαταβολικώς εδείκνυε την αγριότητα. Δεν συνέλεξε ακόμη τους καρπούς, και είχεν ήδη το κατάκριμα της πλεονεξίας. Η γη μεν εχαιρέτιζε με τα προϊόντα της. Προεφανέρωνε βαθύ το ρίζωμα του σπαρμένου σίτου, επαρουσίαζε πλούσια τα σταφύλια Επάνω στα κλήματα, παρείχε την ελαία κατάφορτη από καρπούς, και υποσχόταν κάθε τρυφήν από τα καρποφόρα δένδρα. Εκείνος όμως ανίκανος για κάθε καλό και άκαρπος. Ενώ ακόμη δεν τα είχε, φθονούσε ήδη αυτούς που τα έχουν ανάγκη. Μολονότι υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι από την συγκομιδήν των καρπών. Διότι και το χαλάζι τσακίζει και ο καύσωνας αρπάζει μέσα από τα χέρια και βροχή που διαφεύγει παράκαιρα από τα σύννεφα αφανίζει τους καρπούς. Εσύ λοιπόν αντί να προσεύχεσαι στον Κύριο να ολοκληρωθεί η δωρεά, καθιστάς εκ των προτέρων ανάξιον τον εαυτόν σου να υποδεχθείς αυτά που σου εδείχθησαν.
Και συ μεν συνομιλείς κρυφά με τον εαυτόν σου, τα λόγια σου όμως αυτά ελέγχονται στον ουρανό. Γι’ αυτό από εκεί σου έρχονται οι απαντήσεις. Ποία είναι όμως αυτά που λέγει; «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποκείμενα. Φάγε, πίε, ευφραίνου καθ’ ημέραν». Ω τι παραλογισμός. Εάν είχες ψυχήν χοίρου, τι άλλο καλλίτερο θα ημπορούσες να της ευαγγελισθείς; Τόσον κτηνώδης είσαι, τόσον αναίσθητος για τα αγαθά της ψυχής, ώστε να της προσφέρεις για να την περιποιηθείς βρώματα της σαρκός; Αυτά που προορίζονται για τον αφεδρώνα, εσύ τα παραπέμπεις στην ψυχή; Εάν μεν έχει αρετήν, εάν είναι πλήρης αγαθών έργων, εάν έχει προσοικειωθεί τον Θεόν, έχει πολλά αγαθά, και ας ευφραίνεται με την καλήν ευφροσύνην της ψυχής. Επειδή όμως το φρόνημά σου είναι γήινο και έχεις θεόν την κοιλία και είσαι όλος σάρκινος, υποδουλωμένος στα πάθη, άκουε την προσωνυμία που σου αρμόζει, την οποία δεν σου την έδωσε κάποιος άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος.
«Άφρον, ταύτη τη νυκτή την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου. Α δε ητοίμασας, τίνι έσται;». Η γελοιοποίησις της απερισκεψίας είναι κακόν μεγαλύτερον από την αιώνιον κόλαση. Αυτός που πρόκειται εντός ολίγου να αρπαγεί από την ζωήν αυτή, τι συλλογίζεται; «Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω». Πολύ καλά κάμνεις, θα ημπορούσα να του ειπώ. Αξίζει πράγματι να καταστραφούν τα ταμεία της αδικίας. Κατεδάφισε με τα ίδια σου τα χέρια εκείνα που κακώς έχεις οικοδομήσει. Ισοπέδωσε τις σιταποθήκες, από τις οποίες ποτέ κανείς δεν έφυγε παρηγορημένος. Εξαφάνισε κάθε οίκημα που ασφαλίζει την πλεονεξίαν, απομάκρυνε την στέγην, γκρέμισε τους τοίχους, δείξε στον ήλιο τον μουχλιασμένον σίτο, βγάλε από την φυλακή τον δεσμευμένον πλούτο, φέρε στο φώς τα σκοτεινά καταγώγια του μαμωνά. «Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω». Εάν όμως και αυτές τις γεμίσεις, τι άλλο άραγε θα διανοηθείς; Ή μήπως θα τις καταστρέψεις και πάλι θα τις οικοδομήσεις; Και τι είναι πιο ανόητον από αυτά, να κοπιάζεις αδιάκοπα, να βιάζεσαι να οικοδομήσεις, και να τα καταστρέφεις πάλι με βιασύνην; Εάν θέλεις, έχεις αποθήκες, τις οικίες των πτωχών. Θησαύρισε για τον εαυτόν σου θησαυρό στον ουρανόν. Αυτά που εναποτίθενται εκεί ούτε ο σκόρος τα κατατρώγει ούτε η σήψις τα αφανίζει ούτε τα κλέπτουν οι λησταί.
Αλλά θα δώσω σε αυτούς που έχουν ανάγκη όταν γεμίσω τις δεύτερες αποθήκες. Έχεις εξασφαλίσει λοιπόν την μακροζωία. Κοίταξε μη σε προλάβει αυτός που επείγεται να σε παραλάβει λόγω προθεσμίας. Η υπόσχεσις αυτή αποδεικνύει πονηρίαν και όχι καλωσύνην. Διότι υπόσχεσαι όχι για να δώσεις κατόπιν, αλλά για να αποφύγεις το παρόν. Τι σε εμποδίζει να τα δώσεις τώρα; Δεν έχεις τον πτωχόν ενώπιόν σου; Δεν είναι πλήρεις οι αποθήκες; Και ο μισθός δεν είναι έτοιμος; Δεν είναι ξεκάθαρη η εντολή; Ο πεινασμένος λιώνει, ο γυμνός παγώνει, ο οφειλέτης άγχεται, και συ αναβάλλεις την ελεημοσύνην για την επαύριον; Άκου τoν Σολομώντα: «Μη είπεις, επανελθών επάνηκε (πήγαινε και ξαναγύρισε δηλαδή), αύριον δώσω… ου γαρ οίδα τι τέξεται η επιούσα». Τι παραγγέλματα περιφρονείς φράζοντας τα ώτα σου με την φιλαργυρία; Πόσην ευγνωμοσύνην έπρεπε να χρεωστά στον ευεργέτη, και να είσαι χαρούμενος και να λαμπρύνεσαι με την τιμήν, διότι ο ίδιος δεν ενοχλείς τις θύρες των άλλων, αλλά εκείνοι κρούουν τις ιδικές σου; Τώρα όμως είσαι κατηφής και αμίλητος, αποφεύγεις τις συναντήσεις, μη τυχόν αναγκασθείς να βγάλεις έστω και το παραμικρόν από τα χέρια σου. Ένα λόγο γνωρίζεις. Δεν έχω, δεν θα δώσω, είμαι πτωχός. Είσαι πράγματι πτωχός και στερημένος από κάθε αγαθόν. Πτωχός από αγάπη, πτωχός από φιλανθρωπία, πτωχός από πίστη στον Θεόν, πτωχός από ελπίδα αιωνία. Κάμε συμμετόχους στα τρόφιμα τους αδελφούς σου εκείνο που αύριο σαπίζει, δώσε το σήμερα σ’ αυτόν που το στερείται. Η χειροτέρα μορφή πλεονεξίας είναι το να μη δίδει κάποιος στους ενδεείς ούτε από τα φθειρόμενα.
Και ποίον, λέγει, αδικώ, με το να κρατώ για τoν εαυτόν μου αυτά που μου ανήκουν; Ποία, ειπέ μου, είναι αυτά που σου ανήκουν; Από πού τα έλαβες, και τα έφερες στην ζωήν αυτήν; Όπως ακριβώς κάποιος που ευρίσκει στο θέατρο θέση με καλήν θέαν, εμποδίζει έπειτα τους εισερχομένους, θεωρώντας ως ιδικό του αυτό που προορίζεται για χρήσιν κοινήν, έτσι είναι και οι πλούσιοι. Αφού εκυρίευσαν εκ των προτέρων τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται απλώς επειδή τα επρόλαβαν. Εάν ο καθένας εκρατούσε εκείνο που αρκεί για την ικανοποίηση των αναγκών του, και άφηνε το περίσσευμα σ’ αυτόν που το χρειάζεται, κανείς δεν θα ήταν πλούσιος, αλλά και κανείς πτωχός. Γυμνός δεν εξήλθες από την κοιλία της μητέρας σου; Πάλι γυμνός δεν θα επιστρέψεις στην γη; Τα παρόντα λοιπόν από πού τα έχεις; Εάν μεν λέγεις ότι μόνα τους ήλθαν, είσαι άθεος, αφού δεν αναγνωρίζεις τον δημιουργόν, ούτε ευχαριστείς τον Σωτήρα. Εάν όμως ομολογείς ότι είναι από τον Θεόν, ειπέ μας τον λόγο για τον οποίον τα έλαβες. Μήπως ο Θεός που διανέμει άνισα τα βιοτικά, είναι άδικος; Γιατί ενώ συ πλουτείς, εκείνος είναι πτωχός; Για κανέναν άλλο λόγο, παρά για να λάβεις εσύ τον μισθόν της καλοσύνης και της καλής διαχειρίσεως, και εκείνος να τιμηθεί με τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής. Συ όμως αφού τα περιέλαβες όλα στην αχόρταγον αγκάλη της πλεονεξίας, νομίζεις ότι κανέναν δεν αδικείς όταν αποστερείς τόσους πολλούς; Ποίος είναι ο πλεονέκτης; Αυτός που δεν μένει στην αυτάρκεια. Ποίος είναι ο άρπαγας; Αυτός που αφαιρεί όσα ανήκουν στον καθένα. Και συ δεν είσαι πλεονέκτης; Δεν είσαι άρπαγας, όταν αυτά που εδέχθης για να τα διαχειρισθείς, αυτά συ τα ιδιοποιείσαι; Ή θα ονομασθεί λωποδύτης εκείνος που απογυμνώνει τον ενδεδυμένον, αυτός δε που δεν ενδύει τον γυμνόν, ενώ ημπορεί να το κάμει, αξίζει να ονομασθεί αλλιώς; Ο άρτος που κρατάς εσύ ανήκει σ’ αυτόν που πεινά, το ένδυμα που συ φυλάσσεις στις αποθήκες ανήκει στον γυμνόν, το υπόδημα που συ αφήνεις να σαπίσει ανήκει στον ανυπόδητον. Το χρήμα που έχεις εσύ κρυμμένο ανήκει σ’ αυτόν που το χρειάζεται. Ώστε αδικείς τόσους, όσους ημπορούσες να ευεργετήσεις.
Καλά τα λόγια, λέγει, αλλά καλλίτερος ο χρυσός. Όπως δηλαδή συμβαίνει με αυτούς που συζητούν με τους ακολάστους περί εγκρατείας. Πράγματι και εκείνοι όταν εξυβρίζεται η πόρνη, φλέγονται προς την επιθυμία, μόνον με την ενθύμηση. Πώς να σου καταστήσω γνωστά τα βάσανα του πτωχού, ώστε να μάθεις πόσο μεγάλοι στεναγμοί ευρίσκονται πίσω από τους θησαυρούς σου; Ω πόσον ποθητός θα σου φανεί κατά την ημέρα της κρίσεως ο λόγος αυτός: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν. Εδίψησα και εποτίσατέ με, γυμνός ήμην και περιεβάλετέ με». Αλλά πόσον μεγάλη φρίκη και ιδρώτας και σκοταδισμός θα σου προκληθούν όταν ακούσεις την καταδίκη: «Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το σκότος το εξώτερον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν. Εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με, γυμνός ήμην και ου περιεβάλλετέ με». Διότι εκεί δεν κατηγορείται ο άρπαγας, αλλά κατακρίνεται όποιος δεν μοιράζεται τα αγαθά του με τον πλησίον.
Εγώ μεν είπα όσα εθεώρησα ότι συμφέρουν. Για σένα δε, εάν πεισθείς, είναι ολοφάνερα τα αγαθά που σύμφωνα με τις επαγγελίες σε αναμένουν. Εάν όμως παρακούσεις, η απειλή έχει ήδη γραφεί. Από αυτήν την εμπειρία σου εύχομαι να διαφύγεις, αφού πρώτα αποκτήσεις καλλίτερον φρόνημα, για να σου γίνει λύτρον ο ίδιος ο πλούτος σου, και να εύρεις εκεί έτοιμα τα ουράνια αγαθά, με την χάριν αυτού που μας εκάλεσεν όλους στην Βασιλείαν του, «ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2011/11/blog-post_2195.html
Αντισυνταγματικός κρίθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο νόμος 3838/2010 που καθιστά ευκολότερη την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς, υπηκόους τρίτων χώρων ενώ τους παρέχει και τη δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ βαθμού. Η υπόθεση είχε παραπεμφθεί στην Ολομέλεια, από το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ.
Το Ανώτατο Δικαστήριο φαίνεται να αποφάσισε ότι το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται από το Σύνταγμα μόνο στους Έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, χωρίς να έχει προηγηθεί αναθεώρηση της συνταγματικής διάταξης. Παράλληλα, σε άρθρο του Συντάγματος φαίνεται να προσκρούει και ο προβλεπόμενος τρόπος κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας καθώς η πολιτογράφηση του ν. 3838/2010 γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις, όπως ο χρόνος διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού στη χώρα, η φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο και η ανυπαρξία καταδίκης για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα ενώ δε γίνεται εξατομικευμένη κρίση προκειμένου να διαπιστωθεί αν συντρέχει η ουσιαστική και βασική προϋπόθεση του δεσμού του αλλοδαπού με το ελληνικό έθνος.
Να σημειωθεί ότι η απόφαση φαίνεται να μη λήφθηκε ομόφωνα καθώς, πηγές αναφέρουν ότι υπήρξε μειοψηφία, η οποία εξέφρασε την άποψη ότι η πενταετής μόνιμη και νόμιμη διαμονή σε συνδυασμό με την εξαετή φοίτηση σε ελληνικό σχολείο αποτελούν αρκούντως επαρκή στοιχεία που δικαιολογούν πραγματικό και νομικό δεσμό του αλλοδαπού με τη χώρα και κατά συνέπεια επιτρέπουν τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας.
Η διαρροή των πληροφοριών για την έκβαση της συνεδρίασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκάλεσε άμεση κυβερνητική αντίδραση. Έτσι, ο Πρωθυπουργός, κ. Αντώνης Σαμαράς κάλεσε τον υπουργό Εσωτερικών, κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη να δώσει τις απαραίτητες κατευθύνσεις για την εφαρμογή της χθεσινής ετυμηγορίας του ΣτΕ ως προς τις προϋποθέσεις απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας ενώ έδωσε εντολή στον αναπληρωτή υπουργό, κ. Χαράλαμπο Αθανασίου να προετοιμάσει εντός επτά ημερών και να δώσει στη δημοσιότητα νομοσχέδιο συμβατό με τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από τη δικαστική κρίση.
http://www.lawnet.gr/news/ste-antisuntagmatikos-o-n-38382010-amesi-kubernitiki-antidrasi-27956.html
Τα «πάνω κάτω» φέρνει η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που κρίνει, σύμφωνα με πληροφορίες, αντισυνταγματικό το νόμο Ραγκούση και συγκεκριμένα τις διατάξεις που έδωσαν τη δυνατότητα στους αλλοδαπούς να συμμετάσχουν στις Περιφερειακές εκλογές (Ο.Τ.Α) και έκαναν παράλληλα ευκολότερη την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ομόφωνα η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου χαρακτηρίζει τη διάταξη του νόμου 3838/2010 που έδωσε το δικαίωμα και του εκλέγεσθαι στους αλλοδαπούς υπηκόους τρίτων χωρών για να συμμετέχουν στις εκλογές των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α) με το σκεπτικό ότι το δικαίωμα αυτό αφορά μόνο τους έλληνες πολίτες.
Στην κεκλεισμένων των θυρών διάσκεψή τους οι σύμβουλοι επικρατείας έκριναν ότι «το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι επιφυλάσσεται μόνο στους έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή».
Για να γίνει κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας θα πρέπει να υπάρξει αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος. Παράνομος όμως θεωρείται από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο και ο νέος τρόπος κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας που καθιερώνει ο Ν. 3838/2010 αφού, όπως επισημαίνεται αντίκειται στο Σύνταγμα.
Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισήμαναν ότι η πολιτογράφηση που προβλέπει ο Ν. 3838/2010 γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις (χρόνος νόμιμης διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, ανυπαρξία καταδίκης για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα) και χωρίς να γίνεται εξατομικευμένη κρίση για τη συνδρομή της ουσιαστικής προϋπόθεσης του δεσμού προς το ελληνικό έθνος του αλλοδαπού εκείνου που υποβάλλει αίτηση πολιτογράφησης.
Αντίθετη άποψη εξέφρασε η μειοψηφία που υποστήριξε ότι η πενταετής μόνιμη και νόμιμη διαμονή σε συνδυασμό με την 6ετή φοίτηση στο ελληνικό σχολείο αποτελούν στοιχεία επαρκή για να δικαιολογήσουν ένα πραγματικό και νομικό δεσμό του αλλοδαπού με την Ελλάδα και κατά συνέπεια τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας. Η υπόθεση είχε παραπεμφθεί στην Ολομέλεια του από το Δ΄ Τμήμα Δικαστηρίου ΣτΕ το οποίο έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010.
Tα 153 «ναι» εξασφάλισαν ότι το νέο Μνημόνιο, το τρίτο από την αρχή της κρίσης χρέους το 2010, είναι ήδη πραγματικότητα, τουλάχιστον ως προς το επαχθές του σκέλος για την ελληνική κοινωνία. Οι ρυθμίσεις του είναι ριζικές. Εκθεμελιώνουν ένα ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο και σύστημα κανόνων πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε και πορεύθηκε η ελληνική κοινωνία, ξεπερνώντας ενίοτε σε σκληρότητα καθεστώτα όπως της 21ης Απριλίου ή της 4ης Αυγούστου (όπως στη σχετικοποίηση του κατωτάτου μισθού). Ελάχιστα έχουν μείνει να εξαφανισθούν από το ελληνικό κοινωνικό κεκτημένο -για το ευρωπαϊκό ούτε λόγος- και είναι αμφίβολο αν η κυβέρνηση θα έχει την δυνατότητα να προχωρήσει σε περαιτέρω υποβάθμιση του, ακόμα κι αν έχει την πρόθεση.
Το πολιτικό σύστημα συντάχθηκε και υπηρετεί αμετανόητα εκείνη την κεφαλαιοκρατική και κλεπτοκρατική μειοψηφία, που αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, όταν ήρθε η ώρα της κατανομής του βάρους του οικονομικού ναυαγίου. Ταυτόχρονα αναδύθηκε ένα νέο είδος «πολιτευτή της κρίσης». Συνοδεύει τα καθ’ ομολογίαν των ιδίων των εμπνευστών άδικα και βάρβαρα μέτρα με υλακές και βρυχηθμούς από το βήμα της Βουλής, με «παράσιτα» διακοψία στους άλλους ομιλητές, χτυπήματα στα τραπέζια στα τηλεοπτικά παράθυρα, κυνικές, ειρωνικές, υβριστικές εκφράσεις κατά των αντιφρονούντων ή του ίδιου του λαού. Μία επιχείρηση τρομοκράτησης διά της σκαιότητας του πολιτικού ύφους, ανάλογη με το αποτρόπαιο των λαμβανόμενων μέτρων. Εμποιούν (επιχειρούν τουλάχιστον) φόβο, αφού μόνο η τρομοκρατία έχει απομείνει σαν καταφυγή για τη συντήρηση ενός άδικου συστήματος, απέναντι σε ένα (κατά τούτο τουλάχιστον) αποφενακισμένο έθνος. Κατανοούν και τα ίδια τα κατάλοιπα σκοτεινών εποχών, ότι όποιες κι αν είναι οι πολιτικές θέσεις και παραδόσεις του κάθε πολίτη, κανείς πια δεν τους πιστεύει, κανείς δεν τους θέλει. Συνειδητοποιούν με τρόμο και οι ίδιοι ότι κανέναν δεν τρομάζουν, όπως οι γίγαντες επί πήλινων ποδιών.
Όμως και η κοινωνία έχει κηρύξει τον δικό της πόλεμο απέναντι σε αυτό το σύστημα. «Η ειρήνη είναι η μεγαλύτερη ευλογία, όταν μας εγγυάται την τιμή και την αξιοπρέπεια μας» έγραφε o Πολύβιος. Ελλείψει αυτών ακριβώς των εγγυήσεων αδυνατούν πια οι κοινοβουλευτικοί μας αντιπρόσωποι να κυκλοφορήσουν ευπρόσωπα ανάμεσα στους αντιπροσωπευόμενους τους. Τα μέτρα αυτά δεν είναι «μόνο» υφεσιακά, αλυσιτελή, αδιέξοδα. Είναι μέτρα εθνοκάθαρσης. Η μόνη βιώσιμη προοπτική που δημιουργούν για τη νεότερη γενιά σε μεγάλη έκταση είναι η αναζήτηση των καταλόγων με τις αναχωρήσεις πτήσεων για εξωτερικό. Δείγμα και αυτό της τερατώδους φύσης της παρακμιακής κοινωνίας ότι η φυσική τάση κάθε όντος να προστατεύει τους απογόνους του όχι μόνο απουσιάζει, αλλά πλέον ο κοινωνικός Κρόνος θυσιάζει το μέλλον του για να συντηρήσει το άπληστο παρελθόν. Για να συντηρήσει όσα περισσότερα μπορεί από τα κεκτημένα της, η γενιά του «Μάη του ‘68» (όπως βιώθηκε εν Ελλάδι στο Πολυτεχνείο το 1973), πρωτοπόρος στην επιθετική ανάδειξη του χάσματος των γενεών, περιορίζεται να υπόσχεται στη «γενιά χωρίς μέλλον» που την διαδέχεται ότι μέσα από την αυτοσυντήρησή της μεριμνά και γι’ αυτήν – πλην όμως ως ελεημοσύνη, ως δωρεά, όχι ως αυτόνομη και προσήκουσα ανταμοιβή για την αξία και τα προσόντα που η νέα γενιά πάλεψε να αποκτήσει χωρίς αντίκρυσμα.
Κάπως έτσι, η νέα γενιά, και μάλιστα το πιο μορφωμένο, δυναμικό και φιλόδοξο τμήμα της χάνει πολύτιμο, τεράστιο ποσοστό για χάρη της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Οι νέοι γιατροί δεν μπορούν να περιμένουν μία δεκαετία για να εκκινήσουν την κακοπληρωμένη και βάρβαρη ειδικότητά τους, οι νέοι πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες δεν μπορούν να ελπίζουν σε ένα σεισμό για να αποκτήσουν δουλειά, οι κακοπληρωμένοι νέοι δικηγόροι δεν αποδέχονται να εργάζονται σε ένα καθεστώς γαλέρας, καταβάλλοντας ό,τι κερδίζουν από τον ετήσιο μόχθο τους στο κράτος ως εισφορές και φόρο. Φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους εγκλωβισμένους, τους συμβιβασμένους και τους ελάχιστους ρομαντικούς-γραφικούς, που μένουν ανίκανοι, εφιαλτικά λίγοι και απεγνωσμένοι για να αλλάξουν και να αντισταθούν σε ο,τιδήποτε. Όπου εγκαθίστανται, επιχειρούν να ξεχάσουν και οι ίδιοι και οι υπόλοιποι ότι είναι Έλληνες. Αντίθετα από ό,τι συνέβαινε κατά τις δεκαετίες του 1950-60, δεν δημιουργούν παροικίες, μένουν ανέστιοι, μόνοι, σε ένα περιβάλλον ξένο, εχθρικό ή επιφυλακτικό και ολοένα δυσκολότερο, αφού η παγκόσμια επιβράδυνση δημιουργεί δυσοίωνες προοπτικές, με πατρίδα έναν λογιαριασμό στο skype. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα προσελκύονται ατελείωτα στίφη δυστυχισμένων, που θα χρησιμοποιηθούν ως εργατικό δυναμικό με ειδικό καθεστώς (το οποίο υποτίθεται ότι εφευρέθηκε για να αντιμετωπιστεί η ανεργία των Ελλήνων) καταστρατηγώντας δικαιώματα και εκβιάζοντας τους ντόπιους, εκδιώκοντας ακόμη περισσότερους Έλληνες προς το εξωτερικό, αντικαθιστώντας ραγδαία τον ελληνικό λαό με εποίκους, στερώντας τον Ελληνισμό από την μόνη μικρή εστία που του απέμεινε.
Η εικόνα έχει όνομα. Είναι εικόνα Άλωσης. Όταν μπήκαν στην πόλη οι οχτροί, εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά. Πλέον όμως δεν γελά κανένας. Οι «οχτροί» πρέπει να κατονομαστούν. Και πρέπει να πληρώσουν. Ακριβά.
Του Αλέξανδρου Ντάσκα
Τὴν ὥρα ποὺ ἡ Εἰσαγγελία Πλημμελειοδικῶν Ἀθηνῶν διέταζε τὴν αὐτόφωρη δίωξη γιὰ σύλληψη τοῦ γνωστοῦ δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη, διότι αὐτὸς τόλμησε, ὅπως ἄλλωστε εἶχε στοιχειῶδες δημοσιογραφικὸ καθῆκον, νὰ δημοσιεύσει τὰ ὀνόματα τῶν φοροφυγάδων τῆς περίφημης «λίστας Λαγκάρντ», τὴν ἴδια ὥρα ἡ ἴδια Εἰσαγγελία ἀπέπεμπε τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιῶς ποὺ ζητοῦσε μὲ μήνυση νὰ διωχθεῖ ὡς αὐτόφωρο ἀδίκημα ἡ ἄθλια
καὶ πρόστυχη θεατρικὴ παράσταση Corpus Christi στό θέατρο «Χυτήριο».
Ἡ αὐτόφωρη δίωξη τοῦ δημοσιογράφου διατάχθηκε μὲ τὸ σκεπτικὸ ὅτι γίνεται ἀποκάλυψη «προσωπικῶν δεδομένων»! Ἐπὶ δύο χρόνια ἡ λίστα ἦταν ὕποπτα θαμμένη στὰ συρτάρια τῶν ὑπουργῶν Οἰκονομικῶν καὶ κανένας εἰσαγγελέας δὲν εὐαισθητοποιήθηκε γιὰ τὴ σκανδαλώδη ἀχρήστευσή της. Τώρα συλλαμβάνουν τὸν δημοσιογράφο ποὺ τὴ δημοσίευσε! Ὅμως τὴν ἴδια ὥρα ἡ εὐαισθησία τους ἐξανεμίζεται μπροστὰ στὴν ἐν ὀνόματι τῆς τέχνης φρικιαστικὴ χυδαία ὕβρη κατὰ τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου.
«Διερωτῶμαι», λέει ὁ Μητροπολίτης, «δὲν ὑπάρχει ἕνας Εἰσαγγελεὺς σὲ αὐτὴ τὴν ταλαίπωρη χώρα νὰ ἐπιβάλει ἀδέσμευτα τὴ νομιμότητα καὶ νὰ μὴ θέτει τὴν ‘‘καριέρα’’ του πάνω ἀπὸ τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ τοῦ Γένους;».
Ὁ Σεβασμιώτατος ὡς νομικὸς καὶ ὁ ἴδιος κατέθεσε ἀποδεικτικότατα ἐπιχειρήματα ποὺ ἐπέβαλαν νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ αὐτόφωρη διαδικασία ἀπὸ τὴν Εἰσαγγελία. Ὅμως δυστυχῶς δὲν βρῆκε ἀνταπόκριση.
Ὑπολόγισαν οἱ δικαστὲς περισσότερο τὶς ἀντιδράσεις τῶν τάχα «προοδευτικῶν» ποὺ μιλοῦν γιὰ ἐλευθερία τῆς τέχνης.
«Ὑπάρχουν δικαστὲς στὸ Βερολίνο», εἶχε ἀπαντήσει παλαιὰ ἕνας μυλωνὰς στὸν βασιλιὰ τῆς Πρωσίας Φρειδερίκο τὸν Μέγα, ἀρνούμενος νὰ ὑποκύψει στὶς ἀπειλητικὲς πιέσεις του νὰ τοῦ πουλήσει τὸν μύλο του.
Ἡ ἀπάντηση αὐτὴ ἀφόπλισε τὸν βασιλιὰ καὶ ὑποχώρησε.
Τί τραγωδία ἀλήθεια! Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχουν δικαστές;
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τευχ. 2055.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος στη συνεδρίαση της Δευτέρας 5 Νοεμβρίου 2012 ασχολήθηκε με το μάθημα των Θρησκευτικών. Ενόψει της συνεδρίασης αυτής η Ολομέλεια των Συλλόγων Θεολόγων Ελλάδος εξέδωσε στις 2 Νοεμβρίου Ανακοίνωση – Ψήφισμα το οποίο επέδωσε προς τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΨΗΦΙΣΜΑ
ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Προς τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
Αθήνα, 2 Νοεμβρίου 2012
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς
Η Ολομέλεια των Συλλόγων Θεολόγων της χώρας, αποτελούμενη από τους εξής Συλλόγους: α) Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, β) Σύνδεσμος Θεολόγων Μακεδονίας – Θράκης, γ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Αγρινίου, δ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Άργους,
ε) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Βόλου, στ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Καλαμάτας, ζ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Καρδίτσας, η) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Κατερίνης, θ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Κέρκυρας, ι) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Κορίνθου, ια) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Λαμίας, ιβ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Λάρισας, ιγ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Λευκάδας, ιδ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Μυτιλήνης, ιε) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Πάτρας, ιστ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Πύργου, ιζ) Παράρτημα Π.Ε. Θεολόγων Τρικάλων, ενόψει της επικείμενης συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, όπου πρόκειται να συζητηθεί το θέμα του προτεινόμενου Προγράμματος Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών, και με αφορμή τη σοβαρή αναταραχή που έχει δημιουργηθεί στο εκκλησιαστικό και θεολογικό κόσμο, σχετικά με την επιχειρούμενη μετατροπή του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε Μάθημα Θρησκειολογίας – Κοινωνιολογίας της Θρησκείας, μέσα από το προτεινόμενο Πρόγραμμα, τοποθετείται ως εξής:
1. Διαφωνεί με τη γενική κατεύθυνση και φιλοσοφία του Προγράμματος. Η γραμμή αυτή κατατείνει στη θρησκειολογική γνωσιολογία, καθώς και στην κοινωνική και ανθρώπινη όψη των θρησκειών, που περισσότερο αρμόζει σε Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα της Κοινωνικής Αγωγής του μαθητή (Κοινωνιολογία), παρά σε Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών.
2. Εκφράζει τη ριζική αντίθεσή της με την εκτός τόπου και χρόνου επιχειρούμενη μετατροπή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών. Σε μια περίοδο όπου η χώρα μαστίζεται από εμφανή πνευματική κρίση -πέραν της οικονομικής- θα έπρεπε να γίνεται προσπάθεια ώστε να ανακαινιστούν στην ελληνική κοινωνία όλα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούν την ταυτότητα, την ιστορία, τον πολιτισμό και τις πανανθρώπινες αξίες του ελληνικού λαού, μεταξύ αυτών και το πολυσήμαντο στοιχείο του ορθόδοξου χριστιανισμού.
3. Θεωρεί, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις και γενικά αποδεκτές αρχές της παιδοψυχολογίας, ότι δεν είναιδυνατή μαθησιακά η συγκεχυμένη πρόσληψη τέτοιου είδους και τέτοιας ποσότητας θρησκειολογικών γνώσεων και πληροφοριών σε μαθητές 8 – 14 ετών. Είναι εμφανές ότι το Πρόγραμμα πάσχει σ’ ό, τι αφορά τη συγκεκριμένη παιδαγωγική πτυχή.
4. Διαπιστώνει ότι με το Πρόγραμμα δεν καλύπτεται η συνταγματική επιταγή για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, όπως αυτή εξειδικεύεται στο θεμελιακό άρθρο 1 του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Νόμου 1566/1985, που οριοθετεί ως ειδικότερο σκοπό οι μαθητές “να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης” (ΦΕΚ Α’ 167/1985).
5. Κρίνει ως άστοχη, μεταξύ άλλων, τη βασική επιδίωξη του Προγράμματος “να χειραφετήσει το μαθητή από ό, τι ονομάζεται “πρόσδεση στο παρελθόν» (ΠΣ, σελ. 21) και «να οικοδομήσει λογικά τη θρησκευτική αγωγή των παιδιών και των εφήβων» (ΠΣ, σελ. 21), φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίζει το Χριστό “ως δάσκαλο, συνοδοιπόρο και οδηγό” (ΠΣ, σελ. 48) και ταυτόχρονα να Τον παραλληλίζει ισότιμα και ισάξια με τους “μεγάλους δασκάλους θρησκειών του κόσμου: Μωάμεθ, Κομφούκιο και Βούδα” (ΠΣ, σελ. 48), αποδομώντας Τον ως Θεάνθρωπο στη συνείδηση των μαθητών· ή φτάνοντας επίσης στο σημείο να καταγράφει ως Αγίους ανθρώπους, μεταξύ άλλων, το “Βούδα, Κομφούκιο, Μωάμεθ, Βισνού (Κρίσνα), Δαλάι Λάμα, Γκάντι και πολλά άλλα πρόσωπα, ιστορικά και μυθικά”, (ΠΣ, σελ. 57).
6. Σημειώνει με έμφαση τη διαφαινόμενη διάκριση και άνιση μεταχείριση σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών. Την ώρα που επιχειρείται η μετατροπή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε Θρησκειολογία – Κοινωνιολογία των Θρησκειών, σε όλα τα σχολεία της χώρας, στα σχολεία της Θράκης όπου φοιτούν μαθητές της μουσουλμανικής κοινότητας θα διδάσκονται αποκλειστικά τη Θρησκεία του Ισλάμ. Προσπερνάται στην περίπτωση αυτή, το προσφιλές σύνθημα της συντακτικής επιτροπής “θρησκευτικά για όλους”, που δήθεν αποτελεί το γνώμονα του Προγράμματος.
7. Θεωρεί απαράδεκτο και καταγγέλλει το γεγονός ότι, για μια τέτοιας μορφής και έκτασης επιχειρούμενη μετατροπή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών δεν ζητήθηκε η γνώμη ούτε της Εκκλησίας, ούτε των Θεολογικών Σχολών, ούτε των Θεολογικών Ενώσεων της χώρας, πριν από τη σύνταξη του Προγράμματος. Αντίθετα, η συντακτική επιτροπή εξέφρασε δήθεν ενδιαφέρον για διάλογο μετά την ολοκλήρωση και πιλοτική εφαρμογή των Προγραμμάτων, εμπαίζοντας ευθέως μ’ αυτόν τον τρόπο το θεολογικό και εκκλησιαστικό κόσμο. Χωρίς τις απαραίτητες ζυμώσεις στο θεολογικό και εκκλησιαστικό κόσμο και κυρίως στον ίδιο το λαό, η αυταρχική επιβολή οποιουδήποτε Προγράμματος είναι αθέμιτη και καταδικασμένη να αποτύχει.
8. Εκφράζει την απορία της, γιατί η Εκκλησία της Ελλάδος δεν εξέφρασε μέχρι σήμερα επίσημα και στο πλαίσιο της ολομέλειας της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας την αυτονόητη ορθόδοξη τοποθέτησή της για την επιχειρούμενη μετατροπή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών, παρότι κακοποιείται βάναυσα η διδασκαλία της και παύει να προβάλλεται στους μαθητές ο αγιοπνευματικός ρόλος της Πίστης στο Χριστό, ενώ παράλληλα το Ορθόδοξο Χριστιανικό Μήνυμα της Σωτηρίας απομυθοποιείται και υποβιβάζεται σε απλή θρησκειολογική πληροφορία.
9. Εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της με τις απαράδεκτες δημόσιες τοποθετήσεις της συντακτικής επιτροπής, στις οποίες προβάλλονται παραπλανητικές ανακρίβειες και αποπροσανατολιστικές αναφορές, εμφανίζοντας ότι το Πρόγραμμα δήθεν έχει ορθόδοξο χαρακτήρα, ενώ παράλληλα εξαπολύονται πρωτοφανείς για ήθος θεολόγων -και δη πανεπιστημιακών- ύβρεις και απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, εναντίον όλων όσων ευλόγως διαμαρτύρονται και όσων ασκούν έγκριτη επιστημονική κριτική για την επιχειρούμενη μετατροπή. Δεν περιποιεί δε τιμή η αναφορά της συντακτικής επιτροπής σε “στράτευση” εκκλησιαστικών προσώπων, η οποία υποτιμά και προσβάλλει την προσωπικότητα και τη βούληση πλήθους σεβασμίων Ιεραρχών και σημαντικών προσωπικοτήτων του σύγχρονου ορθόδοξου χριστιανισμού, που έχουν εκφράσει ελεύθερα τη διαφωνία τους στο Πρόγραμμα.
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς
Εν κατακλείδι, δηλώνουμε πλήρως ικανοποιημένοι και συντασσόμαστε με την εκπεφρασμένη ορθοτόμο θέση της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, κατά την αναγόρευσή του ως επιτίμου Διδάκτορος του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας:
“Έχομεν πεισθή ότι η χριστιανική θρησκευτική αγωγή συντελεί εις το να αποκτήση ο νέος ηθικάς αρχάς συμπεριφοράς” λέγει η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης, συμπληρώνοντας: “και αν ακόμη προσωπικώς δεν μετέχομεν της Χριστιανικής Ορθοδόξου Πίστεως, θα πρέπει να επικροτήσωμεν την διδασκαλίαν αυτής εις τα δημόσια σχολεία, ιδία κατά το ηθικόν μέρος αυτής, διότι εξ αυτής θα προέλθουν μεγάλα κοινωνικά οφέλη”(περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αριθμός 9, Οκτώβριος 2005, σελ. 725).
Τέλος, ζητούμε από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο να παραπεμφθεί τυχόν απόφαση για το θέμα του Προγράμματος Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών, λόγω της εξαιρετικής σπουδαιότητάς του, στην επόμενη Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας.
2 Νοεμβρίου 2012,
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
α) ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
β) ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ – ΘΡΑΚΗΣ
γ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
δ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΆΡΓΟΥΣ
ε) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΒΟΛΟΥ
στ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ζ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
η) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
θ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
ι) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
ια) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΛΑΜΙΑΣ
ιβ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΛΑΡΙΣΑΣ
ιγ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
ιδ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ιε) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
ιστ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΠΥΡΓΟΥ
ιζ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Π.Ε. ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΠΗΓΗ: http://impantokratoros.gr/840F5395.el.aspx
Τρόπους αναγνώρισης της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» μελετά η Ελλάδα:
Έγγραφη διαβεβαίωση προς την Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης ότι οι ελληνικές αρχές εξετάζουν τρόπους για την αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης»
Οι ελληνικές αρχές εξετάζουν άλλα εξωδικαστικά μέσα, προκειμένου να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τις οποίες καταδικάσθηκε η Ελλάδα, επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει, ως ένωση, την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης», που ιδρύθηκε από μειονοτικούς μουσουλμάνους στη Δυτική Θράκη, διαβεβαιώνει, με επιστολή της προς το αρμόδιο τμήμα της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η νομική σύμβουλος της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Στρασβούργο, Ουρανία Πατσοπούλου.
Η Επιτροπή των Υπουργών του ΣτΕ, που έχει την αρμοδιότητα επίβλεψης για την ορθή και έγκαιρη εκτέλεση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) από τις χώρες-μέλη, έχει απαιτήσει, μετ' επιτάσεως, την τελευταία διετία, από τις ελληνικές αρχές, να εξηγήσουν γιατί καθυστερούν στην εκτέλεση της σχετικής απόφασης του Δικαστηρίου, στις υποθέσεις Μπεκίρ Ούστα και Μουσταφά Ογκλού Μπεκίρ, που προβλέπει την εγγραφή στα μητρώα των ενώσεων στην Ελλάδα, της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης».
Στη χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής, διαβάστηκε επιστολή της κ. Πατσοπούλου, στην οποία αποκαλύπτεται ότι με προχθεσινή του απόφαση, ο Άρειος Πάγος στην Ελλάδα, ακύρωσε την απόφαση 692/2009 του Εφετείου της Θράκης, με την οποία είχε απαγορευθεί η εγγραφή της εν λόγω ένωσης στα μητρώα, με το σκεπτικό ότι παραβιάζει την νομολογία του ΕΔΑΔ, το Σύνταγμα και τους ελληνικούς νόμους.
Αποκαλύπτεται, ακόμη, πως, στην ίδια απόφαση του, ο Άρειος Πάγος κρίνει ότι απλές υποψίες ή εντυπώσεις για την παράνομη δράση ιδρύματος ή δράσης που στρέφεται κατά της δημόσιας τάξης, που απορρέουν μόνον ή βασίζονται αποκλειστικά και μόνον στην ονομασία ενός ιδρύματος δεν μπορούν να θέτουν εμπόδια στην αναγνώριση της νομικής τους υπόστασης από το Κράτος.
Στην επιστολή, μάλιστα, διαβεβαιώνεται ότι, επειδή η εθνική νομοθεσία δεν προβλέπει την επανεξέταση και το άνοιγμα μιας διαδικασίας στα αστικά δικαστήρια, χωρίς να υπάρχει αντίθετη απόφαση του Δικαστηρίου, «οι ελληνικές αρχές εξετάζουν άλλα μέσα, προκειμένου να εφαρμοσθούν πλήρως οι αποφάσεις του Δικαστηρίου στις παραπάνω υποθέσεις».
Υπενθυμίζεται ότι, η Ελλάδα έχει καταδικασθεί τελεσίδικα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παραβίαση του δικαιώματος περί ενώσεων, ύστερα από την άρνηση των ελληνικών αρχών, να εγγράψουν στα μητρώα την «Τουρκική Ένωση Θράκης», που ιδρύθηκε από μειονοτικούς μουσουλμάνους στη Δυτική Θράκη.
Η άρνηση των ελληνικών αρχών βασίστηκε τότε στο επιχείρημα ότι η βασική ιδέα των Ενώσεων ήταν η προώθηση της ύπαρξης τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με τα όσα ορίζονται στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.
Πηγή: http://www.thepressproject.gr/article/18612/
«Τουρκική ένωση» με ευρωπαϊκή βούλα
Έγγραφο της Επιτροπής προς τις ελληνικές πολιτειακές Αρχές
Επιμένει στην αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» από την Ελλάδα, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης
Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είναι το αρμόδιο όργανο του Οργανισμού για την επίβλεψη της ορθής εκτέλεσης των αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με έγγραφό της (24 Οκτωβρίου 2012) προς τις ελληνικές Αρχές, που μόλις πριν από τρεις ημέρες δημοσιοποιήθηκε, επαναφέρει το θέμα της αναγνώρισης από τις ελληνικές Αρχές τής «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης».
Όπως αναφέρει το ΚΥΠΕ, στο έγγραφο επισημαίνεται η απροθυμία της Ελλάδος να εκτελέσει τις καταδικαστικές αποφάσεις που εξέδωσε εναντίον της το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις υποθέσεις Μπεκίρ Ούστα, «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» και «Εμίν και άλλοι» κατά Ελλάδος, με τις οποίες αποφάσεις η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίσει και να εγγράψει στο μητρώο των ελληνικών ενώσεων, τις προαναφερθείσες οργανώσεις, με το προσωνύμιο «τουρκικός».
Τι περιλαμβάνει το έγγραφο
Αναλυτικότερα, στο σχετικό έγγραφο, μεταξύ άλλων:
Α) Γίνεται αναφορά στις σχετικές με την υπόθεση αποφάσεις υπ. αριθμ. 353/2012 και 24/2012 του Αρείου Πάγου, με έκκληση προς τις ελληνικές Αρχές να κρατήσουν την Επιτροπή Υπουργών του ΣτΕ ενήμερη, ως προς τον αντίκτυπο στην ελληνική έννομη τάξη, στην προοπτική τού να επιτραπεί στις ενώσεις να ζητήσουν την εγγραφή τους στα μητρώα ενώσεων, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που θα συμμορφώνεται στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ιδιαιτέρως του άρθρου 11.
Β) Υπενθυμίζεται ότι η Επιτροπή έχει ήδη επισημάνει πως οι αποφάσεις του Αρείου Πάγου, με τις οποίες απορρίφθηκαν οι εγγραφές των εν λόγω ενώσεων στα ελληνικά μητρώα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία εις βάθος εξέταση των αιτημάτων ενώσεων που έχουν προσφύγει κατά σχετικών αποφάσεων των δικαστηρίων σε εθνικό επίπεδο.
Γ) Υπογραμμίζεται η δέσμευση που επανέλαβαν οι ελληνικές Αρχές για την πλήρη εφαρμογή των εν λόγω αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μη αποκλείοντας κανένα μέσο για την υλοποίηση αυτού του στόχου, καλώντας τες να εξετάσουν κάθε δυνατό μέτρο που θα επέτρεπε στους προσφεύγοντες των τριών αυτών υποθέσεων να ζητήσουν νέα εγγραφή των ενώσεών τους στα μητρώα.
Πολιτικές προεκτάσεις
Το όλο θέμα έχει προφανείς πολιτικές προεκτάσεις, καθώς δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την προσπάθεια της Αθήνας να «αντιμετωπίσει» την άριστα οργανωμένη και μεθοδευμένη δράση των Τούρκων στη Δυτική Θράκη, οι στόχοι της οποίας είναι πρόδηλοι: τη δημιουργία, με όρους διεθνούς δικαίου, μειονοτικού προβλήματος, με σαφή εθνοτικά χαρακτηριστικά, εντός της ελληνικής επικράτειας, υπό το βάρος του οποίου η Ελλάδα θα συρθεί σε εθνικές υποχωρήσεις υπέρ της Άγκυρας.
Σύμφωνα με στρατηγικούς αναλυτές, η Τουρκία έχει εντάξει το μειονοτικό «παιγνίδι» - είτε αυτό αφορά πραγματικά είτε αφορά φανταστικά πληθυσμιακά δεδομένα - σ’ έναν μακρόπνοο γεωπολιτικό στρατηγικό σχεδιασμό, με στόχο την αναβάθμιση και ισχυροποίηση του ρόλου της ως βασικού παίκτη στον διεθνή ενεργειακό χάρτη. Στρατηγική που σχετίζεται προφανώς με το ζήτημα της εκμετάλλευσης ενεργειακών πηγών αλλά και της μεταφοράς ενεργειακών αγαθών. Στο πλαίσιο αυτό, στόχος της Άγκυρας είναι η μετατροπή των διαφόρων μειονοτήτων «σε πολύτιμα εργαλεία, για την επίτευξη των γεωπολιτικών και των πολιτικών στόχων που έχει θέσει το τουρκικό κράτος».
Έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων
Γι’ αυτό, υπογραμμίζουν, η Τουρκία έχει αναβαθμίσει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια το Προξενείο της στην Κομοτηνή, το οποίο, «λειτουργώντας ως κράτος εν κράτει, έχει κατορθώσει να δημιουργήσει έναν πανίσχυρο και καλά υποστηριζόμενο από κάθε πλευράς παρακρατικό μηχανισμό, ο οποίος, αφού εκτουρκίζει βαθμιαία Πομάκους και Ρόμα, δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις με τον εξής στόχο: Να μετατρέψει τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης σε πολύτιμο εργαλείο, ούτως ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες οι οποίες θα επιτρέψουν στην Τουρκία να διεκδικήσει το σύνολο ή μέρος -αναλόγως των εξελίξεων και της αντίδρασης της Ελλάδος- των ενεργειακών αποθεμάτων στην περιοχή του Βορείου Αιγαίου (κοίτασμα Μπάμπουρα κ.ά.), θέτοντας ταυτόχρονα υπό τον έλεγχό της τον αγωγό Μπουργκάζ-Αλεξανδρούπολη, αν και οψέποτε κατασκευαστεί και τεθεί σε λειτουργία».
Επίσης, «η δημιουργία μιας τέτοιας κατάστασης, πάντα με πολιορκητικό κριό τη μουσουλμανική μειονότητα, με βάση την οποία η Τουρκία θα έχει ιδιαίτερο λόγο στην περιοχή ανατολικώς του Νέστου, θα καταστήσει πιο δικαιοφανές το πάγιο αίτημα αλλά και επιδίωξη της Άγκυρας να χαραχτεί μια συνεχής και ευκρινής γραμμή στο κέντρο του Αιγαίου». Με στόχο, «ό,τι βρίσκεται ανατολικά αυτής της γραμμής, θα ανήκει στην Άγκυρα, χωρίς να είναι δεδομένο πως ό,τι βρίσκεται δυτικά της θα ανήκει στην Ελλάδα».
Πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/539318
Όταν αποκτήσωμεν την αγάπη του Χριστού και την αρετή, τότε αξίζει να υποστούμε ακόμη και διωγμούς ένεκεν Αυτού, αν χρειαστεί και εξορία να ανεχτούμε, αλλά και έτοιμοι να ακούσουμε γιά τους εαυτούς μας τις πιο απρεπείς συκοφαντίες, και ακόμη, να χαιρόμαστε για όλα αυτά, λέει ο άγιος Νικόλαος о Καβάσιλας. Όταν μέσα στον άνθρωπο ανάψει αυτή η αγάπη του Θεού και όταν οι αρετές λάμψουν μέσα του, τότε ο άνθρωπος είναι έτοιμος όχι μόνον να υποφέρει βάσανα, όχι μόνον να υπομένει φαύλα έργα εναντίον του και δεσμά εγκλεισμού, αλλά είναι ακόμη έτοιμος και να χαίρεται για όλα αυτά. Η χαρά όμως αυτή δεν διαδίδεται ανάλογα με το πόσο την αξίζει κάποιος, δεν αποτελεί επ΄ουδενί ανταμοιβή για τις ασκήσεις, αλλά είναι χάρις, υπέροχη και τέλεια δωρεά του ελέους του Θεού που Αυτός μόνος ο Πατήρ ευδοκεί, όπως εισέλθωμεν εις την χαράν του Κυρίου ημών (Ματθ. 25,21-23). Διότι, εκείνοι που εισήλθαν εις την χαράν του Πατρός, χαίρονται με την χαράν του Χριστού και έτσι, εκείνο το οποίον χαροποιεί τον Χριστόν, Αυτός κάνει να χαίρονται με αυτό και εκείνοι που είναι δικοί Του, ενώ ουσιαστικά ο Ίδιος χαίρεται εν Αυτώ. Επειδή Εσείς, οι οποίοι είσαστε εν τω Σώματι Αυτού και χαίρεστε με τη χαρά του Χριστού, εύκολα θα αναγνωρίσετε τη χαρά με την οποίαν χαρήκαμε εκ νέου εγκλωβισμένοι στα δεσμά ένεκεν Αυτού, σε Εσάς απευθύνομεν την Δευτέραν κατά σειράν αυτήν Εγκύκλιον επιστολήν, γεγραμμένην μέσα εις τας φυλακάς, διά να Σας παρακαλέσωμεν, όπως διατηρείτε εις την μνήμην Υμών τα δεσμά ημών και όπως μην αισχύνεσθε ένεκεν ημών, διότι και περαιτέρω υπ΄ αυτά παραμένομεν. Όταν ο θείος Παύλος ζητά από τον Τιμόθεο να μην εντραπεί για το μαρτύριόν του (Β΄Τιμοθ. 1,8), δεν το κάνει αυτό για να τον επικρίνει επειδή αισχυνόταν αυτός από τα δεσμά του Παύλου, αλλά το έκανε για να τον ενθαρρύνει, έτσι ώστε και ο ίδιος να δεχθεί να υποφέρει τα δικά του δεινά, εάν και εφ΄ όσον βρεθεί στην ίδια κατάσταση. Εάν λοιπόν, έως κάποιου σημείου, θα ήταν επιτρεπτό στον Παύλο να έχει έστω και την ελάχιστην αμφιβολίαν και υποψίαν έναντι κάποιων οι οποίοι ακόμη δεν ήταν σταθεροί εις την πίστην, κι είχαν ανάγκη ακόμη όχι από στερεά τροφή αλλά από βρεφικό γάλα (Α΄Κορ. 3,2), δεδομένου του ότι στην πρώτη του απολογία στο δικαστήριο κανείς δεν του είχε συμπαρασταθεί αλλά όλοι τον είχαν εγκαταλείψει (Β΄Τιμοθ. 4,16), και γι΄ αυτό λέει στον Τιμόθεο ότι το Πνεύμα το οποίον ο Θεός μάς έδωσε δεν είναι πνεύμα φόβου αλλά πνεύμα δυνάμεως, αγάπης και σοφίας (Β΄Τιμοθ. 1,2), εις ημάς δεν είναι επιτρεπτή καμία αμφιβολία έναντι Υμών, διότι Εσείς μας υποστηρίξατε και κατά την πρώτην και κατά την δευτέραν, όσο και σε όλες κατά σειράν μέχρι και αυτήν την έκτην απολογίαν της πίστεως ημών, ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων της ΠΓΔΜ. Ως εκ τούτου, αυτήν την επιστολήν δεν την αναγράφομεν διά να ενθαρύνωμεν την ανδρείαν Υμών εν τη πίστη, η οποία αποδείχθηκε ημίν μέσω των μαρτυριών Υμών και κατά τας προηγούμενας φοράς, καθ΄ ον χρόνον τελούσαμεν υπό κράτησιν, παρά, την αποστέλλομεν προς Υμάς, όπως μοιρασθώμεν μεθ΄ Υμών την χαράν με την οποίαν ο Κύριος μάς χαροποίησε, χαράν η οποία πηγάζει από τα δεσμά του Χριστού, και με την οποίαν χαίρεται καθείς, όστις και ο ίδιος υπομένει τοιαύτα με τον έναν ή τον άλλον τρόπον. Εκείνοι όμως οι οποίοι θα αγαπήσουν τα δεσμά Αυτού έναντι κάθε είδους φυσικής ελευθερίας, θα καταλάβουν και την δική μας χαρά, χαράν με την οποίαν χαίρεται η καρδία ημών όταν φέρομεν εις την μνήμην μας Εσάς και την μέριμναν Υμών δι΄ ημάς. Διότι, κανείς άλλος εκτός από εκείνον που επλήγη από την τρελή αγάπη του Θεού δεν δύναται να ανακαλύπτει και να αναγνωρίζει αυτήν την χαράν, η οποία εκχέεται από τα πάθη, από τη λύπη, τις δυσκολίες, τις φυλακίσεις, τις διώξεις ή τις εξορίες. Εκείνος όμως, που άνοιξε την καρδιά του στο έλεος του Θεού και επέτρεψε να τον τραυματίσει αυτή η ανείπωτη αγάπη, όχι μόνον επιτρέπει αυτή να τον πληγώνει συχνά, αλλά τις πληγές που δέχεται από αυτήν την αγάπη τις εκτιμά περισσότερο απ΄ οτιδήποτε άλλο. Εκείνοι δε, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι πειρασμοί που υπομένει κανείς ένεκεν του Χριστού αυξάνουν το χάρισμα της χαράς, αυτοί ζηλεύουν τα δεσμά με τα οποία είμαστε δεμένοι στη φυλακή των Σκοπίων, μάλιστα όχι με αρρωστημένη ζήλεια αλλά με συναγωνιστικό καλό ζήλο και αυτός ο ζήλος δεν είναι ίδιος με εκείνων που με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας αποτρέψουν από τον σκοπόν μας, ο οποίος δεν είναι άλλος από την ίδιαν την ενότητα της Εκκλησίας. Οι μεν πρώτοι, ζηλεύουν άδολα, με ζήλεια που φαίνεται ότι είναι ζήλος προς τον Θεόν, οι δε άλλοι, ζηλεύουν ημάς με κακεντρέχεια και απροκάλυπτη επιθυμία να κάνουν κακό, υποτιμώντας ακόμη και τα δεινά του Χριστού, μόνον και μόνον επειδή σε αυτήν την στιγμή αυτά έγιναν και δικά μας πάθη. Τι λοιπόν; Ένα είναι το ζητούμενον, λέει ο απόστολος: «πλὴν παντὶ τρόπῳ, εἴτε προφάσει, εἴτε ἀληθείᾳ, Χριστὸς καταγγέλλεται» (Φιλ.1,18). Όποιος μπορεί να καταλάβει, θα καταλάβει και εκείνο που ακολουθεί: «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος» (Φιλ. 1, 21). Μπορεί να εκληφθεί ο θάνατος ως κέρδος μόνον εάν προηγουμένως με χαρά αποδεχθεί κάποιος και τις δυσβάσταχτες ταπεινώσεις, τους λοιδωρισμούς, τις βλασφημίες και συκοφαντίες, τους διωγμούς και τις φυλακίσεις διά Χριστόν (Α΄Κορ. 4,9-13). Και αυτό, εάν και εφ΄όσον, στην αδικία που υπομένει δεν απαντάει εκδικητικά, με οργή, με μίσος, πεπεισμένος για της αρετές του. Διότι, κάθε είδος αρετής ξευτίζει όταν έρθει σε επαφή με το μίσος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο απόστολος προτρέπει τους Κορινθίους στους λοιδωρισμούς να απαντούν με ευλογία, στους διωγμούς με ανοχή και στις βλασφημίες με λόγους φιλικούς. Όπλον στον πνευματικόν αγώνα αποτελεί η αδυναμία του σταυρού· όπλο για το οποίο οι περισσότεροι σε αυτόν τον κόσμο δεν πιστεύουν ότι είναι νικηφόρο. Στην ουσία όμως, όταν όλα δείχνουν ότι απωλέσαμε όλη μας τη δύναμη, τότε είμαστε αληθινά δυνατοί (Β΄Κορ.12,10). Γι΄ αυτό εμάς, που επιλέξαμε αυτόν τον αγώνα, μας θεωρούν μωρούς, όπως ακριβώς συνέβαινε και στα χρόνια των αποστόλων (Α΄Κορ.1,23-24). Ποιος, όμως, υπέφερε περισσότερα δεινά από τον ίδιο τον θείον Παύλο; Φυλακισμένος πολλές φορές, ραβδισμένος με ασύλληπτη αυστηρότητα, πολλάκις εν κινδύνοις ακόμη και εις θάνατον. Διήλθε όλων των ειδών τους πειρασμούς, εν ξηρά, εν ερήμω, εν θαλάσση (Β΄Κορ.11,23-29). Όμως δεν προκάλεσαν όλ΄ αυτά, το να χαραχθεί βαθιά μέσα του η πεποίθησις, ότι οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα και ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Η ελπίδα τελικά δεν απογοητεύει (Ρωμ.5,3-5). Μπορεί, άραγε, να βρεθεί κανείς κακοπροαίρετος που θα πει ότι ο Απόστολος Παύλος ήταν μακράν του Θεού και ότι η οργή του Θεού στράφηκε εναντίον του, και ότι γι΄αυτό του συνέβησαν όλα τα παραπάνω; Αντιθέτως, όλα αυτά εκείνος τα υπομένει με χαρά, λόγω ακριβώς της ζωντανής και φανερής παρουσίας του Θεού σ’ Αυτόν. «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου», του λέει, διότι «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β΄Κορ.12,9). Μακάριος ο υπομένων τους πειρασμούς με ελπίδα. Διότι, εάν τους υπομείνει με αταλάντευτη την πίστη εις τα επαγγελλόμενα, «λήψεται τὸν στέφανον τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Ιακωβ.1,12). Κανένας όμως πειρασμός δεν είναι επάνω από τα όρια αντοχής αυτού που δοκιμάζεται. Ο Θεός, που είναι καρδιογνώστης και ετάζων τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, που γνωρίζει τις πνευματικές δυνάμεις και ικανότητες του καθενός ξεχωριστά, δεν επιτρέπει στους πειρασμούς που αντιμετωπίζουμε να υπερβαίνουν τα όρια της ανθεκτικότητος ημών. Εκείνος που πιστεύει, σε κάθε δοκιμασία που του δίδεται να αντιμετωπίσει, ταυτόχρονα λαμβάνει και την δύναμιν να την υπερβεί (Α΄Κορ.10,13). Αυτή η υπέρβασις, εντούτοις, δεν είναι πάντοτε ορατή στην αρχή της δοκιμασίας. Είναι κεκρυμμένη μέσα σε ένα πλέγμα υπομονής και ελπίδος, και αποκαλύπτεται μόνον όταν φανούμε υπομονετικοί ως προς τα ελπιζόμενα (Ιακωβ.1,4). Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ο Θεός εκείνος ο Οποίος μας θέτει εις πειρασμόν. Εις πειρασμόν οδηγούμεθα υπό της προς λάθος κατεύθυνση στραμμένης ιδίας επιθυμίας (Ιακωβ.1,13-14). Αλλά, σε πειρασμούς, και χωρίς την συμμετοχή της θελήσεώς μας, δύνανται να μας οδηγήσουν και εκείνοι οι οποίοι μας ζηλεύουν, που μας μισούν ή έχουν για σκοπό τους να αφαιρέσουν από εμάς την περιουσία μας. Κάποιες φορές λοιπόν, χωρίς αυτό να είναι θέλημα Θεού αλλά ούτε και εξαιτίας δικής μας υπαιτιότητος, υποφέρουμε διάφορους πειρασμούς· σε αυτές τις περιπτώσεις, ο στέφανος που προορίζεται για εμάς θα είναι κατά πολύ ενδοξότερος από εκείνον που θα στεφώμασταν, εάν αντέχαμε κάποια δοκιμασία στην οποία υποπέσαμε εξαιτίας της εσφαλμένα παρασυρόμενης ημών βουλήσεως. Όταν οι άλλοι μας παρασύρουν στο πειρασμό, τότε αυτό μπορεί να ονομαστεί πάθος. Ο μισθός, δηλαδή, για τα υπομείναντα πάθη τα οποία ανεχθήκαμε με ευχαριστία και χωρίς γογγυσμούς, χωρίς να καταβληθούμε από μίσος προς εκείνους που μας έσπρωξαν στο ακούσιον πάθος και τα ανεπιθύμητα δεινά, θα είναι μεγαλύτερος και από εκείνον που χαρίζεται για την ενάρετη και στολισμένη με κάθε αγαθοεργία ζωή κάποιου. Παράδειγμα όλων αυτών είναι ο μακάριος Ιώβ. Πότε αυτός αποδείχθηκε περισσότερο άξιος για το στέφανο; όταν διέπρεψε με έργα αγαθά όπως η φιλοξενία, η συμπόνοια, οι ελεημοσύνες, οι φιλανθρωπίες, η δικαιοσύνη, η φιλοπονία, η πραότητα, η σοφία, η εγκράτεια και πολλά άλλα; ή μήπως, όταν φάνηκε υπομονετικός στα δεινά τα οποία επ΄ ουδενί δεν άξιζε, δεχόμενος επιθέσεις από διαβολική ζήλεια και μὀνον; Οπωσδήπωτε, οι αγαθοεργίες του Ιώβ είναι αναμφισβήτητες και υπέρ αρκετές για την απόκτηση του στεφάνου, όμως η υπομονή των αδίκως προκληθέντων αυτώ παθημάτων αναδεικνύει τον Ιώβ ακόμη πιο άξιο. Η υπομονή των παθών αποτελεί το δυσκολότερο μέρος του αγώνος μας, κατά το οποίον για τη νίκη, πέραν της μεγάλης επιμονής και καρτερίας, είναι απαραίτητη και η ανυπολόγιστη αγάπη προς τον Θεόν. Όταν υποφέρουμε αδίκως και ένεκεν της αγάπης του Χριστού, στην ουσία γινόμαστε συμμέτοχοι των αδίκων Αυτού παθών, αλλά συνάμα και Εκείνος γίνεται μέτοχος του δικού μας πόνου. Τοιαύτη ακριβώς συσσωμάτωση μετά του Χριστού είναι που μας δίδει και την μεγαλύτερη παρηγορίαν στα πάθη μας. Η ζωή μας είναι κεκρυμμένη στην ζωή του Χριστού και ημείς ήδη έχουμε αποθάνει εν Χριστώ (Κολ.3,3), όπως και ο Ίδιος έχει αποθάνει για εμάς εφάπαξ. Εντούτοις, όταν οι πολιτικές αρχές στην πατρίδα μας συνειδητοποίησαν ότι για εκείνον που έχει αποθάνει εν Χριστώ και εκ νέου έχει γεννηθεί ως αιχμάλωτος της αγάπης Αυτού, η κάθειρξη σε φυλακές δεν μπορεί να προξενήσει ούτε πόνο ούτε πληγές, αποφάσισαν να επιτεθούν στους πιο αγαπημένους, στους αξιοσέβαστους Επισκόπους και τους ευλαβεστάτους ιερείς, στους μοναχούς και τις μοναχές, χωρίς να εξαιρέσουν ούτε το λογικόν ποίμνιον, μεταξύ αυτού και ανήμπορους ηλικιωμένους ανθρώπους. Τους σέρνουν σε δικαστικές αγωγές με κατηγορίες εναντίων των, προκειμένου να τους καταστήσουν συμμέτοχους κακών για τα οποία πρώτον ημάς, ψευδώς και χωρίς καμία τύψη συνειδήσεως κατηγόρησαν και επιβάρυναν. Τοιουτοτρόπως, εξισώθησαν με εκείνους τους διώκτες της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων, γενόμενοι και οι αυτοί διώκτες του Ιδίου του Χριστού, διότι εκείνος που καταδιώκει τα μέλη του Σώματος Αυτού, που δεν είναι άλλο από την Εκκλησίαν Του, διώκει Αυτόν τον Ίδιον τον Κύριον ημών, ο Οποίος κατοικεί μέσα εις τον καθένα από εμάς ξεχωριστά και μέσα σε όλους εμάς μαζί. Εάν τα δεσμά της φυλακής δεν μας έχουν καταβάλει με την βαρύτητά τους, ο πόνος για τα δεινά στα οποία υποβλήθηκαν οι αδελφοί ημών αρχιερείς, οι κληρικοί, οι μοναχοί και ο πιστός καθ΄ ημάς λαός του Θεού, μας έχουν κόψει σαν το πιο κοφτερό δρεπάνι και έχουν ενχύσει εις τα σπλάχνα ημών πικρόν ποτήριον όξους και χολής. Ασυγκρίτως οδυνηρότερη είναι η πληγή που προκλήθηκε εις ημάς από τα δεινά αυτών που αγαπούμε, από την πληγή για τα δικά μας πάθη. Διότι, όντως, σε εκείνον που είναι εν Χριστώ νεκρός, η αγάπη ακριβώς προς τα αγαπημένα του πρόσωπα δεν του επιτρέπει αληθώς και καθ΄ ολοκληρίαν να αποθάνει. Ο αγαπών, θέτει εαυτόν εις διάθεσιν εκείνου που αγαπάει, καρτερώντας την στιγμή που, αν χρειαστεί, και θα αποθάνει χάριν αυτού. Έτσι μας δίδαξε ο Σωτήρ ημών, όταν μας είπε, ότι μείζον αυτού δεν υφίσταται, από το να δίδουμε την ίδια μας τη ζωή για εκείνους που αγαπούμε (Ιωαν.15,13). Μας είπε όμως και το εξής: «Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ.10,28). Δεν δύνανται οι διώκτες ημών να βλάψουν τις ψυχές μας, αν και ήδη έχουν καταφέρει να βλάψουν την σωματική υγεία κάποιων από εμάς. Δεν κατάφεραν όμως, με τη δύναμη της εξουσίας, να μας ταλαντεύσουν εις την πίστην προς Εκείνον που προσδωκούμε να έλθει για να μας ενδύσει το νέο σώμα, αυτό που είναι αντάξιο των ανεκτίμητων ψυχών μας, με τις οποίες μας προίκησε ο Κύριος. Και όταν είναι ο Θεός μεθ΄ ημών, τις δύναται εναντίον ημών; Δεν εφείσθη, όμως, ο Θεός, ούτε του μονογενούς Αυτού Υιού, μας θυμίζει ο ιερώτατος Παύλος, και παρέδωκεν Αυτόν θανάτω δι΄ ημάς. Συνεπώς, αδελφοί μου, εάν δι΄ ημάς παραδίδει τον Υιόν Του τον αγαπητόν εις το πάθος, αυτό σημαίνει ότι δεν θα παραμείνει αδιάφορος και αδρανής ούτε όταν κάποιος αποπειραθεί να αγγίξει όχι μόνον το σώμα μας, αλλά και την ψυχή μας. Έχουν την δύναμιν οι διώκτες ημών ψευδώς να μας ενοχοποιήσουν και με τον πιο απρεπή τρόπο να μας συκοφαντήσουν, μπορούν να μας δικάσουν και να μας καταδικάσουν, μπορούν να μας φυλακίσουν και διώξουν, μπορούν με τη δύναμη του εξαναγκασμού σε κάτι στο οποίο μπορεί να καταφεύγει κάθε ανεύθυνη γήινη εξουσία, να πολλαπλασιάσουν τα σωματικά μας βάσανα έως τα όρια της ανθεκτικότητός μας. Μπορούν, όμως, έτσι άραγε, να μας χωρίσουν από την αγάπη του Χριστού; Δύνανται, μήπως, τα δεινά, οι απειλές, οι διώξεις, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι, ή ακόμη και αυτός ο μαρτυρικός θάνατος, να μας χωρίσουν από τον Χριστό; – ρωτάει ο απόστολος Παύλος τους Ρωμαίους. Και απαντάει έτσι όπως θα απαντούσε κάθε ένας από εμάς, τους χτυπημένους και σκλαβωμένους από την τρελή αγάπη του Θεού «πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.8,38-39). Γι΄ αυτό, μην ανησυχείτε υπέρ του δέοντος, αδελφοί, ούτε για τα δικά μας δεσμά ούτε για τους διωγμούς εναντίον μας, των οποίων το τέλος δεν λέει να φανεί στον ορίζοντα. Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πολιτεία αλλά λαχταρούμε την μελλοντική (Εβρ. 13,14). Ας μην Σας ανησυχούν ούτε οι ψευδείς κατηγορίες με τις οποίες κάποιους από Εσάς σας αντιμετωπίζουν σαν συμμέτοχους στις συκοφαντίες εναντίον ημών, θέλοντας έτσι να εντροπιάσουν την αφοσίωσήν μας στον Θεό και την Εκκλησία. Ο Κύριος μάς διδάσκει να μην μεριμνούμεν για το τι θα απολογηθούμε όταν μας παραδώσουν στα δικαστήρια. Αυτός θα μας φωτίσει εκείνη την ώρα τι να είπωμεν, διότι δεν θα είμαστε εμείς εκείνοι που θα μιλούμε ενώπιον των δικαστών, αλλά το Πνεύμα του Πατρός ημών το λαλούν εν ημίν (Ματθ. 10,19-20). Για εμάς που είμαστε στην Εκκλησία και προικιστήκαμε από το Θεό με όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, επειδή η συμμετοχή έστω και σε ένα μέρος και μόνον του πιο μικρού χαρίσματος είναι αρκετό να μας καταστήσει κοινωνούς των μεγαλυτέρων δωρεών του Θεού, είναι χαρακτηριστικό να λέμε μόνον την αλήθεια, διότι αυτή για εμάς σημαίνει την ίδια τη ζωή. Εντούτοις, δεχτείτε σαν κάποια εκ των προτέρων γνώση, και την καθόλου μικρή δική μας εμπειρία από τα δικαστήρια της πατρίδος μας και τις εναντίον ημών άδικες και παράνομες αποφάσεις τους. Όταν οι δικαστικές αποφάσεις είναι υπό επιρροή από τις πολιτικές καταστάσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις σχετικές με την Ορθόδοξο Αρχιεπισκοπή Αχρίδος δικαστικές διαδικασίες τα τελευταία δέκα χρόνια, τότε η δικαιοσύνη στερείται της αισθήσεως του δικαίου και η αλήθεια ουσιαστικά παραγνωρίζεται. Και παρ΄ όλο που έχουν θεσμοθετηθεί για να κρίνουν με βάση το δίκαιο και την αλήθεια, τα δικαστήρια που κρίνουν εμάς, είναι σαν να έθεσαν για σκοπό τους να κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να μας δημιουργηθεί η εντύπωσις, ότι από μια τέτοια εν γένει κατάσταση δεν διαφαίνεται καμία διέξοδος. Αλλ΄ όμως, δεν υπάρχει χώρος για απογοήτευση. Εμείς είμεθα πήλινα δοχεία αδύναμοι, ευθραύστοι, φτωχοί για κάποιους ίσως μηδαμινοί και ανάξιοι. Για το Θεό, όμως, έχουμε ανεκτίμητη αξία (Β’Κορ. 4, 7-8). Ας επιρρίψομεν επ΄ Αυτόν πάσαν τήν μέριμναν ημών, διότι Αυτός νοιάζεται και ενδιαφέρεται δι΄ ημάς (Α΄Πετρ. 5, 7). Όσο περισσότερο συμμετέχουμε εις τα πάθη του Χριστού, τόσο περισσότερο έχουμε τη δική Του στήριξη. Ακόμα και τότε όταν περνάμε μέσα από λύπες εξαιτίας αναξιοπαθούντων δεινών που μας βρίσκουν στη ζωή, αυτό συμβαίνει ένεκεν της υποστηρίξεως και της σωτηρίας μας. Κι όταν ο Θεός στηρίζει κάποιον που πάσχει, δι΄ αυτού στηρίζει και εκείνους που μέσω των δεσμών της αγάπης συμμετέχουν στα δεινά του αναξιοπαθούντος. Όπως οι Κορίνθιοι, μέσω των δεσμών της αγάπης, συνέπασχον με τον απόστολο Παύλο, και ως εκ τούτου, εύλογα Εκείνος ανέμενε να βοηθηθούν αυτοί από τον Θεόν (Β΄Κορ. 1,3-11), ούτως και ημείς ικετεύομεν τον Κύριον και αναμένομεν να Σας αναζωπυρώσει την πίστη εις την επαγγελία Αυτού, να Σας κραταιώνει και να Σας παρηγορεί στον αγώνα με τις δοκιμασίες στις οποίες Σας έσπρωξε η κακία των σχισματικών και να Σας ρυσθεί οριστικώς από αυτά που θα μπορούσαν να υπερβούν τις δυνάμεις Σας εις το να αντέξετε και να νικήσετε. Αλλά σε εκείνους που γεύτηκαν τον πόνο που προκαλούν τα βάσανα στα οποία τους έριξε ο φθόνος των εχθρών τους, δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις γιατί είναι «ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ᾿ ἄνθρωπον» (Ψαλ. 117,8), όπως είναι καλύτερο και το να αναζητούμε καταφύγιο στο Θεό παρά να ελπίζουμε μόνον στους ανθρώπους και στους κοσμοκράτορες του αιώνος τούτου (Ψαλ. 117,8-9). Η ωμότητα και η αναισθησία των ανθρώπων μπορούν συχνά να είναι χειρότερες και από εκείνη την κακία του διαβόλου, και γι΄ αυτό ο θεόπνευστος Δαυίδ επιλέγει ως καλύτερο το να πέσει κανείς στα χέρια του Θεού, ακόμη κι αν πρόκειται για θεία τιμωρία, παρά να πέσει στα χέρια ανθρώπων και να γίνει έρμαιο της εκδίκησής τους (Β΄Σαμ. 24,12). Οι υποσχέσεις που δίνει ο άνθρωπος είναι άστατες και συχνά εξαρτώνται από το ατομικό συμφέρον. Οι υποσχέσεις που επαγγέλλεται ο Θεός εκπληρώνονται σίγουρα, κάθε μια στην ώρα της, όταν ο Κύριος αποφασίσει ότι είναι το πιο ωφέλιμο. Εκείνο που ο Θεός υπόσχεται το σφραγίζει και το υπογράφει με το αίμα που έχυσε στο σταυρό. Γι΄ αυτό, όταν μας έρχεται να αναστενάξουμε βαθιά, θλιμμένοι από το βάρος των δυσκολιών, αισθανόμενοι ότι δεν έχουμε κανένα άλλο στήριγμα παρά μόνον τον Θεό, αναστενάζουμε αλλά χωρίς να απελπιζόμαστε, διότι «τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;» (Ψαλ. 72,25). Ο Θεός ημών, εντούτοις, θα εισακούσει και θα παρηγορήσει σίγουρα ημάς, ιδιαιτέρως δε, εφόσον καταφέραμε να εφαρμόσουμε εκείνο το τελειώτερο το οποίο εντέλλεται ημίν, να αγαπούμε τους εχθρούς μας (Ματθ. 5,44). Να προσεύχεσθε για το καλό των διωκτών Υμών, να ζητάτε την ευλογία του Θεού γι΄ αυτούς, και όχι να τους καταριέστε (Ρωμ. 12,14). Ω, ποία μεγαλειότις, ω, ποία τελειότις! Το να σεβόμαστε τις αρχές του κράτους φαίνεται κάπως φυσικό ύστερα από αυτό που λέει ο απόστολος των εθνών στους Ρωμαίους, (Ρωμ. 13,1-7), ακόμη και το να προσευχόμαστε για τους έχοντας την εξουσία (Α΄Τιμ. 2,2), αλλά το να προσευχόμαστε για τους εχθρούς, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των αρχόντων που είναι εχθρικά διακείμενοι προς την Εκκλησία, ε, αυτό πια, είναι παράδοξο! Παρ΄ όλα αυτά, δεν είναι άραγε γεμάτη η Εκκλησία μας από διαφόρων ειδών παράδοξα; Δεν είναι ακατανόητα παράδοξον η ενσάρκωση της υποστάσεως του Υιού του Θεού; Δεν είναι παράδοξον η άσπορος σύλληψις του Χριστού και η υπέρ φύσιν γέννησίς Του από Παρθένο; Δεν είναι άραγε παράδοξον το ότι τρώγοντας ψωμί και πίνοντας κρασί γινόμαστε μέλη του Σώματος του Χριστού και με αυτό και μέτοχοι της εν Θεώ ζωής; Οπότε, το να αγαπάει κάποιος τους εχθρούς του, και να ζητάει το έλεος του Θεού γι΄ αυτούς είναι όντως παράδοξον. Όμως, ακριβώς αυτή η παραδοξότητα είναι που μας κάνει να ομοιάζουμε με τον Ίδιον τον Θεόν. Η κρίσις και η εκδίκησις είναι του Θεού. Εκείνος είπε ότι σε Αυτόν ανήκουν η εκδίκησις και η ανταπόδωσις. Ο Κύριος θα δικαιώσει τον αδικημένον (Δευτ. 32,35-36) και είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του αληθινού Θεού (Εβρ. 10, 31). Αυτός δεν τιμωρεί πάντοτε τους αδίκους· αλλά ακόμη, κι όταν τους τιμωρεί δεν το κάνει πάντοτε με ορατό τον τρόπο. Διότι, εάν τιμωρούσε όλους τους ενόχους κατά τάξην, και εάν το έκανε αυτό με ορατό τρόπο, τί θα απέμενε να συντελεστεί για την τελευταία Κρίση; Σε τούτον τον κόσμο, αγαπημένοι μας αδελφοί, υποφέρουν και οι καλοί και οι κακοί. Αλλά, αν και τα παθήματα είναι ίδια, και για αυτούς που κατά κάποιο τρόπο τα αξίζουν και για εκείνους που δεν έχουν καμία υπαιτιότητα, εντούτοις, η διάκρισις μεταξύ των μεν και των δε, δεν εξαφανίζεται, λέει ο ιερός Αυγουστίνος. Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών που υποφέρουν, ακόμη κι αν ο τρόπος που υποφέρουν τα δεινά είναι όμοιος, έστω και ο πόνος ακόμη να είναι ίδιος, όμως ούτε η καταδίκη, αλλά ούτε η βοήθεια που είναι του Θεού είναι ίδιες. Όπως ακριβώς μέσα στην ίδια φωτιά ο χρυσός αστράφτει ενώ τα άχυρα καίγονται, ή όπως κάτω από το ίδιο αλώνι, τα στάχια κόβονται ενώ το σιτάρι αλωνίζεται, έτσι και όταν η ίδια δύναμη χτυπάει, τους μεν καλούς τους δοκιμάζει, τους καθαρίζει, τους διορθώνει, τους δε κακούς τους τιμωρεί, τους συντρίβει και τους διαλύει. Έτσι, κατά τον ίδιο πειρασμό, οι κακοί καταρώνται και βλασφημούν τον Θεό ενώ οι καλοί προσεύχονται και Τον δοξολογούν. Δεν είναι, λοιπόν, πρωτίστως σημαντικό το ποια και πόσα είναι τα βάσανα, αλλά το ποιος και πώς τα υπομένει. Εν τέλει, δεν είναι, άραγε, περισσότερο μακάριοι εκείνοι ακριβώς οι ονειδιζόμενοι, οι δεδιωγμένοι και υβριζόμενοι με ψευδείς και πονηρές κατηγορίες ένεκεν του Χριστού (Ματθ. 5,11); Το αποκορύφωμα όλων των μακαρισμών δεν είναι στην πραότητα, ούτε στην καθαρότητα της καρδίας, ούτε ακόμη, στην ειρήνη της ψυχής και στην μετάδοση αυτής, ούτε καν, στην δικαιοσύνη. Το αποκορύφωμα είναι στο χάρισμα του να υπομένει κάποιος την αδικία, τους ονειδισμούς, τους διωγμούς και τις συκοφαντίες χάριν της ζωής εν Χριστώ. Κι όταν ο άνθρωπος αγγίξει αυτήν την κορυφή τότε η χαρά μόνη της τον επισκέπτεται, μη ερχόμενη αυτή κατ΄ αναλογίαν με τα έργα, ούτε πάλι ως αμοιβή για τους μεγάλους άθλους και τις αρνήσεις, αλλ΄ όπως είπαμε στην αρχή, έρχεται ως χάρις, ως υπέροχο και τέλειο δώρο του ελέους του Θεού. Αυτή η εγκύκλιος επιστολή, αγαπημένοι μας εν Χριστώ αδελφοί και αδελφές, είναι γραμμένη στο κελί των προφυλακισμένων των φυλακών των Σκοπίων όπου είμεθα εγκλεισμένοι ήδη εδώ και δέκα μήνες. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατούμεθα είναι ωμές και απάνθρωπες. Κατά τους θερινούς μήνες, σχεδόν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας δεν είχαμε νερό, με λίγη τροφή και κανενός είδους ιατρική παρακολούθηση. Κλειδωμένοι για 23 ώρες και με μία μόνον ώρα παραμονής στον καθαρό αέρα την ημέρα. Κάθε τι που λαμβάνουμε περνάει από ενδελεχή έλεγχο και για οτιδήποτε είναι γραμμένο σε ξένη γλώσσα περιμένουμε μήνες την άδεια από το δικαστήριο για να μας παραδοθεί. Παρ΄ όλα αυτά, ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού και διαθέτει χαρίσματα ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται στις εξωτερικές συνθήκες, και έτσι, κάθε προφυλακισμένος, αργά ή γρήγορα, αποδέχεται την ωμά διαγραφόμενη πραγματικότητα και ζει σ΄ αυτήν και μαζί μ΄ αυτήν. Οι περισσότεροι από τους προφυλακισμένους δεν έχουν καταδικαστεί, αυτοί ή περιμένουν την ημέρα της δίκης τους ή την απόφαση της καταδίκης τους. Αυτή ακριβώς η αβεβαιότητα είναι το πιο δύσκολο πράγμα στην προφυλάκιση. Ο άνθρωπος μπορεί να συνηθίσει τον αποπνικτικά μικρό χώρο του κελίου των ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων να τον μοιράζει και με άλλους συγκρατούμενους του, μπορεί να προσαρμοστεί και σε μια ζωή μέσα σε τέσσερις υγρούς και μουχλιασμένους τοίχους, ακόμη και η έλλειψη τροφής και ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως δεν μπορούν να τον πτοήσουν τόσο, όσο έχει τη δύναμη αυτό να το κάνει και να τον πτοήσει η αναμονή της εκδικάσεως της υποθέσεώς του και η δικαστική απόφασις. Η κατάστασις των προφυλακισμένων ίσως μπορεί να συγκριθεί με αυτήν των εγκληματιών που μετά τον θάνατό τους αναμένουν την προσωρινή τους καταδίκη. Αυτοί, αργότερα, ύστερα από την τελική κρίση, θα εκτίσουν την ποινή τους, αλλά η ίδια η αναμονή της ποινής είναι ήδη ποινή. Εάν θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε για τους εγκληματίες, ότι και πριν από την δίκαια απόφαση για την κόλαση ήδη την περιμένουν αυτή σε ένα είδος κολάσεως, τότε για τους προφυλακισμένους μπορούμε να πούμε, ότι τελούν υπό δεσμά, συχνά πιο βαριά από εκείνα που θα αντιμετωπίσουν ύστερα από την εκδίκαση και την απόφαση. Ύστερα από όλα αυτά, θα θέλαμε μόνον να Σας παρακαλέσουμε έτσι όπως ο Απόστολος Παύλος παρακαλεί τους φωτισμένους «μιμνήσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς συνδεδεμένοι, τῶν κακοχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι» (Εβρ. 13, 3). Ενθυμήσθε ημάς αλλά μην μεριμνάτε υπέρ του δέοντος περί ημών. Τα άδικα δεσμά ελευθέρωσαν πολλούς από τις αμαρτίες τους, τις εκούσιες και τις ακούσιες. Έτσι και τα δικά μας αυτά δεσμά και δεινά, εάν τα υπομένουμε εξ αιτίας κάποιας αμαρτίας με την οποίαν κάποιον αδικήσαμε ή βλάψαμε, είναι δίκαια. Εάν πάλι, δεν υποφέρουμε εξ αιτίας κάποιων δικών μας αμαρτιών, τότε αυτοί οι πόνοι και τα βάσανα που υπομένουμε θα συντελέσουν μόνον εις το εκτυπώτερον μετασχείν του Χριστού και Υμών. Τα από αδικία πάθη, εν Χριστώ αγαπημένοι αδελφοί, είναι ο συντομότερος δρόμος προς τα βάθη της θεογνωσίας. Οπωσδήποτε, όταν τα πάθη αυτά γίνουν αποδεκτά εκουσίως, χωρίς εναντιόσεις και αντιρρήσεις και όταν υποστούν με χαρά. Με τα παθήματα και τις συμφορές που μας βρίσκουν, ιδιαιτέρως δε, εάν αυτά είναι αναξιοπαθούντα βάσανα, ανακαλύπτουμε και αληθινά επιβεβαιώνουμε το κατά πόσον είμεθα πλησίον του Θεού, ή καλύτερα, το πόσον Αυτός μας πλησίασε. Ημείς πλησιάζουμε Αυτού, όταν με τα παθήματα μας συμμετέχουμε στη δική Του θυσία για τη ζωή του κόσμου. Μόνον η δική μας θυσία δεν είναι αρκετή για την συμφιλίωσή μας με το Θεό. Γι΄ αυτό και ήταν απαραίτητη η θυσία του Χριστού. Όμως, η θυσία που εμείς προσφέρουμε, κάποτε μπορεί να μας συμφιλιώσει μεταξύ μας. Εάν αυτή η δική μας ελάχιστη θυσία, την οποίαν εκουσίως και εθελουσίως προσφέρομεν εις τον Θεόν, συντελέσει εις το να επέλθει πλήρης συμφιλίωσις μετά των σχισματικών και εις την υπέρβασιν του υπάρχοντος σχίσματος, τότε όλα όσα υπομένουμε τα δέκα τελευταία χρόνια, μεταξύ των άλλων μερικές διώξεις, εξορίες και μεγάλο αριθμό φυλακίσεων, ας είναι από εμάς μόνον ένα μικρό λιθαράκι προς εκείνο το οποίον είναι το πιο πολύτιμο για την Εκκλησίαν, και αυτό είναι η Ενότητά Της. Έτι ευχόμεθα, προς τον Θεόν και Πατέρα, να Σας ενισχύει και να Σας στερεώνει στην ενότητα μετά του αγαπημένου Αυτού Υιού, ώστε συναζόμενοι εν ενί Σώματι συνεργεία του Αγίου Πνεύματος, από κοινού να δοξάζομεν τον εν Τριάδι Θεόν, αναμένοντας την παρουσία του Χριστού, διότι εν Αυτώ απεθάνομεν, και η ζωή ημών κέκρυπται σύν τω Χριστώ εν τω Θεώ. Και όταν ο Χριστός φανερωθεί, η ζωή ημών, τότε και ημείς συν Αυτώ θα φανερωθούμε δοξασμένοι στην παρουσία Του (Κολ. 3, 3-4).
8/21 Σεπτεμβρίου 2012
η Γέννηση της Θεοτόκου
Τμήμα προφυλακίσεως του ποινικού σωφρονιστικού ιδρύματος
Φυλακών Σκοπίων
Ο υπέρ Υμών ευχέτης προς Κύριον Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ι ω ά ν ν η ς
Ψηφίστηκε με 153 ψήφους υπέρ το νέο "μνημόνιο 3" παρά τις επίσημες θέσεις πλήθους επιστημόνων για την αντίθεση πλήθους διατάξεών του με το Σύνταγμα. Αγνοώντας την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, την γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου της 7.11.12, την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, την θέση του ΝΣΚ , την ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων, τους Εργατολόγους, τους Συγκοινωνιολόγους για το Επικουρικό Κεφάλαιο κλπ. οι 153 προχώρησαν "δημοκρατικά" και "ανεξάρτητα". Η ψηφοφορία αυτή δείχνει την ποιότητα της Δημοκρατίαςστη Χώρα μας και τις ευθύνες όλων μας…
Για να διαβάσετε το κείμενο (μπλέ γράμματατα) πιέστε απλώς επάνω του .
Για να κατεβάσετε τα παρακάτω αρχεία στον υπολογιστή σας:
1) Με αριστερό 'κλικ' και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας
2) Με δεξί 'κλικ', επιλέξτε 'Αποθήκευση προορισμού ως' και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας
N.4093-2012 Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής.doc
N.4093-2012 Ποιές αλλαγές έκανε σε νομοθετήματα.doc
Ν.4093-2012 Μεσοπρόθεσμο- Μνημόνιο 3.pdf
Ν.4093-2012 Αιτιολογική έκθεση.pdf
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ
για τη συνταγματικότητα του σχεδίου νόμου «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 – Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του Ν. 4046/2012 και Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016»
Ι. Ερώτημα
Μας τέθηκε το ερώτημα από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Ε.Κ.Μ., κ. Αλέξη Τσίπρα, εάν είναι συνταγματικά ανεκτές, ιδίως ενόψει της προηγούμενης νομολογίας των ελληνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων, οι νέες πρόσθετες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα και οι λοιπές επιβαρύνσεις που προβλέπονται στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή στις 5.11.2012, οι οποίες επισωρεύονται σε σειρά αντίστοιχων περικοπών και επιβαρύνσεων που έχουν επιβληθεί κατά την προηγούμενη τριετία. Η γνώμη μας είναι η εξής:
ΙΙ. Απάντηση
Α. Προσδιορισμός των εξεταζόμενων μέτρων
Στην παρούσα γνωμοδότηση εξετάζονται ορισμένα μόνον από τα μέτρα του κατατεθέντος νομοσχεδίου τα οποία, σωρευτικά με τα ήδη επιβληθέντα παλαιότερα, μειώνουν ακόμη περισσότερο το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα, είτε διότι περικόπτουν μισθούς, συντάξεις και επιδόματα είτε διότι αυξάνουν λοιπές επιβαρύνσεις. Αυτά μπορούν να ομαδοποιηθούν ως εξής:
(α) Περικοπές αποδοχών
- Καθολική κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας για όλους τους υπαλλήλους και μισθωτούς του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα (παράγραφος Γ.1.(1) του νομοσχεδίου).
- Υπαγωγή του προσωπικού των ν.π.ι.δ. του δημόσιου τομέα και των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών του ν. 3429/2005 στο βαθμολογικό και μισθολογικό καθεστώς του Δημοσίου (παράγραφος Γ.1.(12) του νομοσχεδίου). Σημειωτέον ότι καταργείται ότι καταργείται ο περιορισμός ότι οι αποδοχές δεν μπορεί να είναι μικρότερες του 65% των μέσων αποδοχών του 2009.
- Μειώσεις αποδοχών όλων των αμειβόμενων με ειδικά μισθολόγια δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, που κατά περίπτωση υπερβαίνουν το 35% (παράγραφος Γ.1.(13)-(36) του νομοσχεδίου).
(β) Περικοπές συντάξεων
- Μείωση του συνολικού ποσού της μηνιαίας σύνταξης (κύριας και επικουρικής) του Δημοσίου και όλων των ασφαλιστικών φορέων, που χορηγείται από οποιαδήποτε πηγή και αιτία, κατά 5% για συντάξεις από 1.000 έως 1.500 ευρώ, κατά 10% από 1.500 έως 2.000 ευρώ και κατά 15% για συντάξεις άνω των 2.000 ευρώ (παράγραφοι Β.(3) και ΙΑ.3.(ΙΙ) του νομοσχεδίου).
- Καθολική κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και όλων των ασφαλιστικών φορέων, περιλαμβανομένων του ΟΓΑ και του ΝΑΤ (παράγραφοι Β.(4) και ΙΑ.3.(V) του νομοσχεδίου).
- Κατάργηση του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 64 ετών (παράγραφοι Β.(6), σ. 7, και παρ. ΙΑ.3.(Ι).6, του νομοσχεδίου).
- Μειώσεις του εφάπαξ βοηθήματος των συνταξιοδοτούμενων, σε ποσοστά που ανέρχονται κατά περίπτωση μέχρι και στο 83% (παράγραφος ΙΑ.3.(ΙΙΙ) του νομοσχεδίου).
- Κατάργηση της σύνταξης ανασφάλιστων υπερηλίκων για όσους είναι κάτω των 67 ετών και θέσπιση πρόσθετων προϋποθέσεων και εισοδηματικών κριτηρίων για τους υπόλοιπους (παράγραφος ΙΑ.3.(VIΙ) του νομοσχεδίου).
(γ) Περικοπές επιδομάτων
- Κατάργηση ειδικών επιδοτήσεων ανεργίας, ειδικών εισοδηματικών ενισχύσεων ανεργίας, καθώς και των επιδοτήσεων λόγω ανεργίας απολυόμενων μισθωτών λόγω συγχώνευσης, μεταφοράς ή συνένωσης επιχειρήσεων (παράγραφος ΙΑ.1.(Ι)-(ΙΙ) του νομοσχεδίου).
- Κατάργηση όλων των οικογενειακών και πολυτεκνικών επιδομάτων και υποκατάστασή τους από ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων, που χορηγείται βάσει εισοδηματικών κριτηρίων. Πλήρες επίδομα λαμβάνουν οικογένειες με εισόδημα έως 6.000 ευρώ, τα 2/3 του επιδόματος λαμβάνουν οικογένειες με εισόδημα έως 12.000 ευρώ, το 1/3 οικογένειες με εισόδημα μέχρι 18.000 στο 1/3, ενώ καταργείται οποιαδήποτε παροχή για εισόδημα άνω των 18.000 (παράγραφος ΙΑ.2.(Ι) του νομοσχεδίου).
(δ) Λοιπές επιβαρύνσεις
- Αύξηση του ανώτατου ποσού μετατροπής της ποινής κράτησης σε χρήμα από τα 30 στα 100 ευρώ για κάθε ημέρα κράτησης (παράγραφος ΙΓ.1.(2) του νομοσχεδίου). Σημειωτέον ότι με το άρθρο 1 του ν. 3904/2010 το ίδιο όριο είχε αυξηθεί από τα 15 στα 30 ευρώ.
- Αύξηση (διπλασιασμός) του τέλους δικαστικού ενσήμου σε ποσοστό 8‰ επί της αξίας του αντικειμένου της αγωγής, πλέον λοιπών επιβαρύνσεων 1,6‰ και τέλους χαρτόσημου 2,4% επί του ως άνω δικαστικού ενσήμου (παράγραφος ΙΓ.1.(6) του νομοσχεδίου).
Β. Γενικοί συνταγματικοί περιορισμοί των νομοθετικών επιλογών
1. Η συνταγματική επιταγή για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη με κοινωνική ειρήνη (άρθρο 106 παρ. 1 Συντ.)
Στο άρθρο 106 παρ. 1 Συντ. ορίζεται ότι «για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας». Από τη διάταξη αυτή απορρέει η συνταγματική επιταγή για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη με διασφάλιση των συνθηκών κοινωνικής ειρήνης, η οποία δεσμεύει όλα τα κρατικά όργανα και πρωτίστως το νομοθέτη, περιορίζοντας το εύρος των επιτρεπτών επιλογών του.
Η παραπάνω συνταγματική επιταγή θέτει ιδίως δύο όρια στο νομοθέτη. Πρώτον, δεν είναι επιτρεπτή η θέσπιση νομοθετικών μέτρων τα οποία, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου με αυτά σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνεπάγονται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, δηλαδή καταλήγουν σε αποτέλεσμα ευθέως αντίθετο προς το σκοπό της συνταγματικής διάταξης. Ως σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης πρέπει να νοηθεί εξίσου η δραματική επιδείνωση των συνθηκών κοινωνικής διαβίωσης (όπως αύξηση του αριθμού των ανέργων, αστέγων, όσων διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας κλπ.) όσο και η διατάραξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας (όπως βίαιες ενέργειες διαμαρτυρίας, αύξηση της εγκληματικότητας κλπ.) που απορρέει από την επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών.
Δεύτερον, δεν είναι επιτρεπτή η θέσπιση νομοθετικών μέτρων τα οποία συνεπάγονται δραματική συρρίκνωση της εθνικής οικονομίας και του διαθέσιμου εισοδήματος επιχειρήσεων και νοικοκυριών, προκειμένου να εξυπηρετηθεί μονομερώς ορισμένος, έστω και δημοσίου συμφέροντος, οικονομικός σκοπός. Ιδίως δεν είναι επιτρεπτή η θέσπιση μέτρων που επιδιώκουν τη διάσωση των δημόσιων οικονομικών επί θυσία της ιδιωτικής οικονομίας. Αντιθέτως, όπως συνάγεται από τη συνταγματική διάταξη, το γενικό συμφέρον δεν ταυτίζεται με το αμιγώς δημοσιονομικό ούτε μόνο με το συμφέρον της δημόσιας οικονομίας, αλλά απαιτείται να διασφαλίζεται η ισόρροπη ανάπτυξη τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής οικονομίας.
Ενόψει των παραπάνω, δεν αμφισβητείται ότι υφίσταται πράγματι επιτακτικό δημόσιο συμφέρον που δικαιολογεί τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης. Η κρίση όμως δεν είναι απλώς και μόνο δημοσιονομική, αλλά ευρύτερα οικονομική, με ήδη βαρύτατες επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η πανθομολογούμενη ανάγκη αντιμετώπισης της κρίσης δεν δικαιολογεί εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος. Η επιλογή των συγκεκριμένων μέτρων δεν ανήκει στην ανέλεγκτη διαπλαστική εξουσία του νομοθέτη, αλλά ελέγχεται ως προς την τήρηση της συνταγματικής επιταγής για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη με διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης. Κριτήρια ελέγχου είναι ιδίως η ένταση, η διάρκεια και η σώρευση των μέτρων, η δίκαιη κατανομή τους μεταξύ των πολιτών, καθώς και η αιτιολόγηση και τεκμηρίωση της αναγκαιότητας και της αποτελεσματικότητάς τους.
2. Οι αρχές της ισότητας και αναλογικότητας στην εκπλήρωση του χρέους της εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης (άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 και 4 Συντ.)
Στο άρθρο 4 παρ. 5 Συντ. ορίζεται ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Εξάλλου, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 25 Συντ. οι κάθε είδους περιορισμοί που επιβάλλονται στα δικαιώματα οφείλουν να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας, ενώ σύμφωνα με την παρ. 4 του ίδιου άρθρου «το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης». Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι ο νομοθέτης δύναται καταρχήν να επιβάλει στους πολίτες, προς εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση ορισμένης επείγουσας ανάγκης ή κατάστασης κρίσης, υπό την προϋπόθεση ωστόσο ότι αυτές κατανέμονται ισότιμα μεταξύ των πολιτών ανάλογα με τις δυνάμεις του καθενός και με τήρηση των αρχών της προσφορότητας και της αναγκαιότητας. Δεν είναι επομένως επιτρεπτή η επιβολή μέτρων που βαρύνουν δυσανάλογα ορισμένες κατηγορίες πολιτών έναντι άλλων ούτε, κατά μείζονα λόγο, η επισώρευση νέων μέτρων σε βάρος των ίδιων κατηγοριών πολιτών, εάν τα προηγούμενα αποδείχθηκαν απρόσφορα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, εξετάζοντας ορισμένα από τα πρώτα μέτρα που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης με τους νόμους 3833 και 3845/2010, τα οποία αφορούσαν εισοδηματικές περικοπές στο προσωπικό του δημόσιου τομέα και τους συνταξιούχους, διαπίστωσε ότι «η λήψη των μέτρων του ν. 3845/2010, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και ηπεραιτέρω περικοπή αποδοχών και συνταξιοδοτικών παροχών, … κρίθηκε αναγκαία από τον νομοθέτη εν όψει του ότι, κατά την εκτίμησή του, τα προγενεστέρως θεσπισθέντα με τις διατάξεις του ν. 3833/2010 μέτρα απεδείχθησαν ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της δυσμενούς οικονομικής καταστάσεως της χώρας». Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι τα συγκεκριμένα μέτρα του ν. 3845/2010 δεν παρίστανται απρόσφορα και μη αναγκαία, ενόψει του ότι «αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και προωθήσεως διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας, το οποίο, συνολικώς εφαρμοζόμενο, αποσκοπεί τόσο στην αντιμετώπιση της κατά την εκτίμηση του νομοθέτη άμεσης ανάγκης καλύψεως οικονομικών αναγκών της χώρας όσο και στη βελτίωση της μελλοντικής δημοσιονομικής και οικονομικής της καταστάσεως». Εξάλλου, «η αντιμετώπιση της δυσμενούς οικονομικής καταστάσεως της Χώρας και, περαιτέρω, η δημοσιονομική εξυγίανση αυτής δεν στηρίζεται μόνον στην μείωση των δαπανών μισθοδοσίας των εργαζομένων στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και των δαπανών των κοινωνικοασφαλιστικών οργανισμών, αλλά στη λήψη και άλλων μέτρων, οικονομικών, δημοσιονομικών και διαρθρωτικών, η συνολική και συντονισμένη εφαρμογή των οποίων εκτιμάται από το νομοθέτη ότι θα συμβάλει στην έξοδο της Χώρας από την κρίση και στη βελτίωση των δημοσιονομικών της μεγεθών, κατά τρόπο δυνάμενο να διατηρηθεί και στο μέλλον» (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 35).
Ήδη όμως και τα μέτρα του ν. 3845/2010, μετά από εκείνα του ν. 3833/2010, αποδείχθηκαν ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης και απέτυχαν να συμβάλουν στην έξοδο της χώρας από την κρίση (όπως αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που παρατίθενται στη συνέχεια, υπό Β.3). Αυτό οδήγησε σταδιακά στην επισώρευση μιας σειράς πρόσθετων μέτρων, κάθε ένα από τα οποία θεωρήθηκε αναγκαίο λόγω της αποτυχίας των προηγούμενων, για να αποδειχθεί και αυτό με τη σειρά του ανεπαρκές και να συμπληρωθεί στη συνέχεια με περαιτέρω περικοπές και επιβαρύνσεις. Έτσι, μεταξύ άλλων, διαδοχικά επιβλήθηκε έκτακτη εφάπαξ εισφορά στο εισόδημα φυσικών προσώπων (άρθρο 18 του ν. 3758/2009), μειώθηκαν οι μισθοί του προσωπικού του δημόσιου τομέα (άρθρα 1 και 2 του ν. 3833/2010), αυξήθηκαν οι συντελεστές του Φ.Π.Α. και άλλων ειδικών φόρων κατανάλωσης (άρθρα 12-15 του ν. 3833/2010), επιβλήθηκε νέα έκτακτη εφάπαξ εισφορά επί του εισοδήματος των φυσικών προσώπων (άρθρο 5 του ν. 3833/2010), επιβλήθηκε εισφορά αλληλεγγύης στους συνταξιούχους (άρθρα 38 του ν. 3863/2010 και 11 του ν. 3865/2010), επιβλήθηκε ειδική εισφορά αλληλεγγύης στο ετήσιο συνολικό καθαρό εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ των φυσικών προσώπων (άρθρο 29 του ν. 3986/2011), επιβλήθηκε έκτακτη εισφορά επί της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης από την κυριότητα ή κατοχή επιβατικών Ι.Χ. αυτοκινήτων (άρθρο 30 του ν. 3986/2011), επιβλήθηκε ετήσιο τέλος επιτηδεύματος στους επιτηδευματίες και τους ασκούντες ελεύθερο επάγγελμα (άρθρο 31 του ν. 3986/2011), επιβλήθηκε ειδική εισφορά αλληλεγγύης στο προσωπικό του δημόσιου τομέα (άρθρο 38 του ν. 3986/2011), επιβλήθηκε πρόσθετη μηνιαία εισφορά στις συντάξεις και ειδική εισφορά στις επικουρικές συντάξεις (άρθρο 44 του ν. 3986/2011), αυξήθηκε η εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων (άρθρο 2 του ν. 4002/2011), επιβλήθηκε ειδικό τέλος στις ηλεκτροδοτούμενες δομημένες επιφάνειες ακινήτων (άρθρο 53 του ν. 4021/2011), μειώθηκαν κατά 20% οι συντάξεις άνω των 1.200 ευρώ και επιβλήθηκαν μειώσεις έως και 50% σε ειδικές κατηγορίες συνταξιούχων (άρθρα 1 και 2 του ν. 4024/2011), μειώθηκαν εκ νέου κατά 12% οι συντάξεις άνω των 1.300 ευρώ (άρθρο 1 του ν. 4051/2012) κ.ά.
Από τη διαδοχική επιβολή των παραπάνω μέτρων (σε συνδυασμό βεβαίως και με πληθώρα άλλων, όπως αυξήσεις έμμεσων φόρων) προκύπτει σωρευτική επιβάρυνση η οποία είναιεξόφθαλμα δυσανάλογη σε βάρος ορισμένων κατηγοριών πολιτών, δηλαδή ιδίως όσων υπηρετούν στο δημόσιο τομέα και των συνταξιούχων, καθώς και ευρύτερα των μισθωτών. Είναι προφανές ότι, κατόπιν αυτών των διαδοχικών φορολογικών και εισοδηματικών μέτρων, οι παραπάνω κατηγορίες πολιτών έχουν ήδη υποστεί σοβαρότατες οικονομικές απώλειες οι οποίες, κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας, επηρεάζουν ουσιωδώς το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα και το πραγματικό επίπεδο της φοροδοτικής τους ικανότητας (πρβλ. ΣτΕ 1972/2012 Ολομ., σκέψη 17, μειοψ.). Ήδη ενόψει αυτού, είναι αμφίβολη η προσφορότητα των νέων μέτρων, δηλαδή το αν και κατά πόσον η περαιτέρω αφαίμαξη ήδη συρρικνωμένων εισοδημάτων μπορεί πράγματι να αποδώσει τα προσδοκώμενα δημοσιονομικά οφέλη.
Από την άλλη, καθ’ όλη τη διάρκεια εφαρμογής των προηγηθέντων μέτρων, που οδήγησαν σε πρωτοφανή πραγματική συρρίκνωση των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων, υπήρξε απολύτως ανεπιτυχής, όπως άλλωστε ομολογείται και επισήμως, η σύλληψη σημαντικού μέρους της φορολογητέας ύλης και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, αλλά και ευρύτερα της διαφθοράς και της παραοικονομίας, ήδη της τάξης άνω του 25% του ΑΕΠ, από τις οποίες επωφελούνται βεβαίως πρωτίστως και δυσανάλογα οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες. Αντιθέτως, όπως έχει αναγνωριστεί και νομολογιακά, «είναι κοινώς γνωστή η, εκτεταμένη και μοναδικής διάστασης για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, τα δε ανείσπρακτα βεβαιωμένα και ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο ανέρχονται σε τεράστιο ποσό, που υπερβαίνει τα τριάντα δις ευρώ. Άλλωστε, μια από τις βασικές αιτίες της σημερινής πρωτοφανούς δεινής δημοσιονομικής κατάστασης της Χώρας είναι η μη καταβολή προς το Δημόσιο βεβαιωμένων και ληξιπροθέσμων οφειλών των ιδιωτών» (ΣτΕ 1620/2011, σκέψη 6). Ενόψει αυτού, παρίσταται κατεξοχήν αμφίβολη η αναγκαιότητα των νέων μέτρων, δεδομένου ότι με αυτά επιβαρύνονται για πολλοστή φορά και δυσανάλογα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, χωρίς να έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες –και ούτε καν έχουν ληφθεί στοιχειώδη μέτρα– για τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης και της παραοικονομίας, τα οποία άλλωστε μπορούν να έχουν δυνητικά πολλαπλάσια απόδοση.
3. Έλεγχος της αποτελεσματικότητας των μέτρων στο πλαίσιο της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Συντ.)
Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 Συντ., οι κάθε είδους περιορισμοί που επιβάλλονται στα δικαιώματα οφείλουν να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Στο πλαίσιο αυτό, η αναλογικότητα νομοθετικών μέτρων που περιορίζουν δικαιώματα εξαρτάται πρωτίστως από την προσφορότητα ή καταλληλότητα, δηλαδή εν τέλει από την προσδοκώμενη αποτελεσματικότητά τους όσον αφορά την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού.
Με τα προτεινόμενα μέτρα επιδιώκεται η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με τη βελτίωση της δημοσιονομικής και της ευρύτερης οικονομικής κατάστασης της χώρας. Στον ίδιο ακριβώς σκοπό απέβλεψαν και όλα τα προηγηθέντα μέτρα με το ίδιο ή παρόμοιο περιεχόμενο (συνδυασμός εισοδηματικών περικοπών και φορολογικών ή άλλων επιβαρύνσεων) που επιβλήθηκαν διαδοχικά κατά τη διάρκεια της προηγούμενης τριετίας. Όπως όμως και αρμοδίως ομολογείται, τα προτεινόμενα μέτρα, όπως και όλα τα προηγούμενα, λαμβάνονται ακριβώς διότι αποδείχθηκαν ανεπαρκή τα κάθε φορά προηγηθέντα. Και μάλιστα, όπως προκύπτει από μακροοικονομικούς δείκτες, όσο περισσότερο συρρικνώνονται τα διαθέσιμα εισοδήματα λόγω του σωρευτικού αποτελέσματος των διαδοχικών μέτρων τόσο δυσμενέστερα βαίνουν τα δημοσιονομικά και ευρύτερα οικονομικά μεγέθη (βλ. και σχετικούς πίνακες στη συνέχεια). Κατά τούτο, τίθεται εν αμφιβόλω η αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων μέτρων, δεδομένου ότι αυτά απλώς προστίθενται σε μια σειρά προηγούμενων μέτρων με το ίδιο ή παρόμοιο περιεχόμενο, τα οποία όμως όχι μόνον απέτυχαν στον επιδιωκόμενο στόχο, αλλά αντιθέτως βάθυναν την κρίση και επέτειναν τη δυσμενή δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
Ειδικότερα, τα εισοδηματικά και φορολογικά μέτρα της προηγούμενης τριετίας, παράλληλα με τη σημαντικότατη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος οικογενειών και επιχειρήσεων, επέφεραν πρωτοφανή συρρίκνωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας. Αυτό οδήγησε και σε δραματική επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών (δημόσιο χρέος και δημόσιο έλλειμμα), τα οποία εκφράζονται ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η εθνική οικονομία εισήλθε έτσι σε ένα φαύλο κύκλο, όπου όσο βαρύτερα μέτρα επιβάλλονται στους πολίτες τόσο δυσμενέστερα καθίστανται τα δημοσιονομικά και οικονομικά αποτελέσματα.
Αψευδής μάρτυρας της αποτυχίας των ληφθέντων μέτρων αποτελούν τα στοιχεία που η ίδια η Κυβέρνηση συνομολογεί στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού έτους 2013. Σύμφωνα με αυτά, μεταξύ 2008 και 2013 το ΑΕΠ βαίνει συνεχώς και σταθερά μειούμενο, με αποτέλεσμα να έχει συρρικνωθεί κατά το 1/4 μέσα σε μόλις πέντε χρόνια, από τα 233 στα 183 δις ευρώ. Αντιστοίχως, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης βαίνει αυξανόμενο και έχει εκτιναχθεί από τα 263 στα 346 δις ευρώ, άλλως από το 112,9 στο 189,1% του ΑΕΠ! Η δυσμενής αυτή εξέλιξη αποτυπώνεται εύγλωττα στον ακόλουθο πίνακα:
Αποτελέσματα Γενικής Κυβέρνησης (κατά ESA 95) περιόδου 2008-2013 (σε εκατ. ευρώ) |
||||||
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
|
Χρέος Γενικής Κυβέρνησης |
263.284 |
299.682 |
329.513 |
355.658 |
340.600 |
346.200 |
% ΑΕΠ |
112,9 |
129,7 |
148,3 |
170,6 |
175,6 |
189,1 |
ΑΕΠ |
233.198 |
231.081 |
222.151 |
208.532 |
194.003 |
183.049 |
(Πηγή: Εισηγητική Έκθεση στον Προϋπολογισμό 2013, σ. 65).
Την ίδια στιγμή, καθ’ όλη την τριετία εφαρμογής των μέτρων οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Γενικής Κυβέρνησης βαίνουν σταθερά αυξανόμενες, με αποτέλεσμα να εκτιναχθούν από το ποσό των 5,3 δις τον Δεκέμβριο 2010 στα 7,9 δις τον Αύγουστο 2012, όπως φαίνεται στον ακόλουθο πίνακα:
Ληξιπρόθεσμες Υποχρεώσεις Γενικής Κυβέρνησης (σε εκατ. ευρώ) |
||||||||||
Δεκ. 2010 |
Δεκ. 2011 |
Ιαν. 2012 |
Φεβ. 2012 |
Μαρ. 2012 |
Απρ. 2012 |
Μάι. 2012 |
Ιούν. 2012 |
Ιουλ. 2012 |
Αυγ. 2012 |
|
5.337 |
6.664 |
6.923 |
7.350 |
7.384 |
7.407 |
7.401 |
7.625 |
7.624 |
7.902 |
(Πηγή: Εισηγητική Έκθεση στον Προϋπολογισμό 2013, σ. 63).
Παράλληλα, τα όποια (αμφίβολα) δημοσιονομικά οφέλη επιτεύχθηκαν είχαν βαρύτατο και δυσανάλογο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Σύμφωνα με τα απολογιστικά στοιχεία που παραθέτει η κυβέρνηση για το έτος 2011 και τα εκτιμώμενα για το έτος 2012, δηλαδή τις δύο χρονιές στις οποίες τα προηγούμενα μέτρα περικοπών και επιβαρύνσεων ανέπτυξαν πλήρη αποτελέσματα, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 7,1% το 2011 και κατά 6,5% το 2012 και αναλόγως μειώθηκαν οι επενδύσεις (-19,6 και -15% αντιστοίχως), ενώ δυσανάλογα περισσότερο μειώθηκε η απασχόληση (-5,6 και -7,9% αντιστοίχως) και αυξήθηκε η ανεργία (16,5 και 22,4% αντιστοίχως). Ήδη η ανεργία το 2013 αναμένεται κατά τις προβλέψεις της κυβέρνησης να ανέλθει στο 22,8%, ενώ κατά τις μάλλον ρεαλιστικότερες του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ θα εκτιναχθεί στο 29% σε στατιστικά μεγέθη και στο 34% σε πραγματικά (πηγή: ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Ετήσια έκθεση 2012, Αύγουστος 2012, σε: http://www.inegsee.gr). Ήδη πάντως για τον Ιούλιο 2012 η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ποσοστό ανεργίας 25,1% (βλ. http://www.statistics.gr). Ο ακόλουθος πίνακας αποδίδει τις εκτιμήσεις και προβλέψεις της κυβέρνησης:
Βασικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας (% ετήσιες μεταβολές, σταθερές τιμές) |
||||
2011 |
2012 |
2013 |
||
Ιδιωτική κατανάλωση |
-7,7 |
-7,7 |
-7,0 |
|
Δημόσια κατανάλωση |
-5,2 |
-6,2 |
-7,2 |
|
Επενδύσεις |
-19,6 |
-15,0 |
-3,7 |
|
Απασχόληση∗ |
-5,6 |
-7,9 |
-2,1 |
|
Ποσοστό ανεργίας∗ |
16,5 |
22,4 |
22,8 |
|
*σε εθνικολογιστική βάση
(Πηγή: Εισηγητική Έκθεση στον Προϋπολογισμό 2013, σ. 25).
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων, οι οποίες τείνουν να εκλάβουν διαστάσεις κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού, δηλαδή της κοινωνικής συνοχής και της κατά το άρθρο 106 Συντ. κοινωνικής ειρήνης. Αντί πολλών άλλων στοιχείων, αρκεί να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Στατιστικής Αρχής, το 2011 το 21,4% του πληθυσμού ζούσε με διαθέσιμο εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 28,4% ζούσε σε συνθήκες στέρησης (πηγή: ΕΛΣΤΑΤ, Συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα, 2.11.2012, σε: http://www.statistics.gr).
Γ. Επί της συνταγματικότητας των μέτρων
1. Προσβολή του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης (άρθρο 2 παρ. 1 Συντ.)
(α) Περικοπές αποδοχών ή συντάξεων κάτω από το όριο της φτώχειας
Στο άρθρο 2 παρ. 1 Συντ. ορίζεται ότι «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Από τη διάταξη αυτή συνάγεται καταρχάς ότι δεν είναι επιτρεπτός ο προσδιορισμός αποδοχών ή σύνταξης σε τόσο χαμηλό ύψος, ώστε να συντρέχει περίπτωση διακινδύνευσης της αξιοπρεπούς διαβίωσης του εργαζομένου ή συνταξιούχου. Αυτό έγινε δεκτό και από το Συμβούλιο της Επικρατείας κατά τον έλεγχο των αρχικών περικοπών των ν. 3833 και 3845/2010, για τις οποίες κρίθηκε ότι δεν παραβιάζουν το άρθρο 2 παρ. 1 Συντ., «διότι η συνταγματική αυτή διάταξη … δεν κατοχυρώνει δικαίωμα ορισμένου ύψους αποδοχών ή συντάξεως, εκτός αν συντρέχει περίπτωση διακινδυνεύσεως της αξιοπρεπούς διαβιώσεως» (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 35).
Εξάλλου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων έκρινε προσφάτως ότι ο προσδιορισμός αποδοχών σε ύψος που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας, το οποίο για την Ελλάδα έχει οριστεί, βάσει στατιστικών στοιχείων της EUROSTAT, στο ποσό των 580 ευρώ μηνιαίως, παραβιάζει το δικαίωμα για δίκαιη αμοιβή κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (Απόφαση της 23.5.2012, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ΑΔΕΔΥ κατά Ελλάδας, Προσφυγή Νο. 66/2011, σκέψεις 57-65). Το ποσό αυτό μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά το απώτατο εισοδηματικό όριο κάτω από το οποίο συντρέχει περίπτωση διακινδύνευσης της αξιοπρεπούς διαβίωσης του ανθρώπου.
Κατά συνέπεια, συντρέχει ευθεία προσβολή του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης κατά το άρθρο 2 παρ. 1 Συντ., κατά το μέρος που από την εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων καταλείπεται εισόδημα (αποδοχές ή συντάξεις) που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας, δηλαδή μικρότερο των 580 ευρώ μηνιαίως ή 7.000 ευρώ ετησίως. Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις για περικοπές αποδοχών ή συντάξεων είναι ως εκ τούτου αντισυνταγματικές ήδη σε αφηρημένο επίπεδο, καθότι δεν συναρτούν τις εν λόγω περικοπές με τον προσδιορισμό ενός ελάχιστου ποσού αποδοχών ή συντάξεων, το οποίο να διασφαλίζει το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης του ανθρώπου (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 36.Γ, μειοψ.). Πέραν τούτου, οι σχετικές ρυθμίσεις καθίστανται και συγκεκριμένα αντισυνταγματικές σε κάθε περίπτωση κατά την οποία από τη συγκεκριμένη εφαρμογή των μέτρων καταλείπεται διαθέσιμο εισόδημα σε ύψος που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας.
(β) Περικοπές αποδοχών ή συντάξεων με υπέρμετρη απώλεια εισοδήματος
Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 Συντ., σε συνδυασμό και με την αρχή τηςπροστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης προς το κράτος, συνάγεται ότι δεν είναι επιτρεπτές οι διαδοχικές μειώσεις αποδοχών ή συντάξεων, οι οποίες καταλήγουν σε υπέρμετρη απώλεια του προηγουμένως διαθέσιμου εισοδήματος, ιδίως όταν αυτές επέρχονται αιφνιδιαστικά και κλονίζουν ριζικά την οικονομική κατάσταση των ατόμων ή ανατρέπουν καταστάσεις στις οποίες αυτά είχαν καλόπιστα αποβλέψει (πρβλ. ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 4ης Ειδικής Συνεδρίασης της 31.10.2012, σ. 5 και 6).
Συναφώς, το Ελεγκτικό Συνέδριο γνωμοδότησε αναφορικά με τις προτεινόμενες περικοπές των συντάξεων ότι «οι ρυθμίσεις της παραγράφου 3, με τις οποίες μειώνονται, ήδη για πέμπτη φορά από το έτος 2010, οι συντάξεις του Δημοσίου, χωρίς χρονικό περιορισμό και χωρίς συνεκτίμηση των λοιπών οικονομικών επιβαρύνσεων που έχουν στο μεταξύ επιβληθεί, μπορεί να πλήξει το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης μεγάλης κατηγορίας των υποκείμενων στη μείωση συνταξιούχων. Πέραν αυτού, μολονότι δεν μπορεί κατ’ αρχήν να αμφισβητηθεί ότι με τις ως άνω ρυθμίσεις διώκεται η ικανοποίηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνισταμένου στην περιστολή των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ούτε αιτιολογείται ούτε τεκμηριώνεται, με την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων, η προσφορότητα και αναγκαιότητα των θεσπιζομένων περιορισμών για την επίτευξη του σκοπού αυτού, υπό την έννοια της εξάντλησης κάθε άλλου διαθέσιμου μέτρου, ούτως ώστε να αποτραπεί η επιβάρυνση, για πολλοστή φορά, της ίδιας κατηγορίας πολιτών, πολύ περισσότερο, μάλιστα που οι μειώσεις υπολογίζονται με ενιαίο ποσοστό επί του συνόλου του ποσού κάθε σύνταξης, χωρίς εσωτερική κλιμάκωσή τους, με αποτέλεσμα να προκύπτουν δυσανάλογες επιβαρύνσεις. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται ζητήματα συμβατότητας των επίμαχων ρυθμίσεων με τις προαναφερόμενες συνταγματικές διατάξεις» (ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 4ης Ειδικής Συνεδρίασης της 31.10.2012, σ. 7-8).
Τα ίδια προφανώς ισχύουν, πέραν των περικοπών στις συντάξεις του Δημοσίου, εξίσου για τις συντάξεις όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, καθώς επίσης, mutatis mutandis, και για τις προβλεπόμενες μειώσεις αποδοχών και περικοπές ή καταργήσεις επιδομάτων που επιβάλλονται, επίσης για πολλοστή φορά, σε βάρος των απασχολούμενων στο Δημόσιο και το δημόσιο τομέα.
Κατά συνέπεια, συντρέχει ευθεία προσβολή του δικαιώματος αξιοπρεπούς διαβίωσης κατά το άρθρο 2 παρ. 1 Συντ. από το σύνολο των μέτρων που, είτε αυτοτελώς είτε σε συνδυασμό με προηγουμένως επιβληθέντα, συνεπάγονται δραστική και υπέρμετρη συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Αυτό αφορά ιδίως τις περικοπές αποδοχών και συντάξεων όσων ανήκουν στα ειδικά μισθολόγια, που κατά περίπτωση μπορεί να φτάνει ή και να υπερβαίνει ποσοστό 35%, καθώς και τη βίαιη αναπροσαρμογή των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, με την υπαγωγή στο μισθοβαθμολόγιο του Δημοσίου, που κατά περίπτωση μπορεί να καταλήγει σε απώλειες που υπερβαίνουν ακόμη και το 50% των μέσων αποδοχών του 2009.
2. Προσβολή του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας (άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ)
(α) Πεδίο προστασίας του δικαιώματος
Στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 Συντ. υπερισχύει κάθε αντίθετης διάταξης νόμου, ορίζεται: «Παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθή της ιδιοκτησίας αυτού ειμή δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους. …».
Τα ελληνικά δικαστήρια παγίως αναγνωρίζουν την προστασία του παραπάνω δικαιώματος όπως αυτό έχει διαπλαστεί από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Γίνεται έτσι δεκτό ότι «στην έννοια της περιουσίας, η οποία έχει αυτόνομο περιεχόμενο, ανεξάρτητο από την τυπική κατάταξη των επιμέρους περιουσιακών δικαιωμάτων στο εσωτερικό δίκαιο, περιλαμβάνονται όχι μόνον τα εμπράγματα δικαιώματα, αλλά και όλα τα δικαιώματα ‘περιουσιακής φύσεως’, καθώς και τα κεκτημένα ‘οικονομικά συμφέροντα’. … Εν όψει των ανωτέρω, περιουσία, κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, αποτελούν και οι έναντι των οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως αξιώσεις για την χορήγηση προβλεπομένων από τη νομοθεσία του συμβαλλομένου κράτους κοινωνικοασφαλιστικών παροχών, τόσο στην περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος είχε καταβάλει στο παρελθόν υποχρεωτικώς εισφορές, όσο και στην περίπτωση που η χορήγηση της συγκεκριμένης παροχής δεν εξαρτάται από την προηγούμενη καταβολή εισφορών, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται και οι λοιπές προϋποθέσεις που τίθενται, κατά περίπτωση, από το εθνικό δίκαιο (βλ. αποφάσεις Ε.Δ.Δ.Α. Vesna Hasani κατά Κροατίας, της 30.9.2010, Andrejeva κατά Λετονίας, της 18.2.2009, Νο 55707/00, σκέψη 77, Stec και λοιποί κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Νο 65731/01 και 65900/01, σκέψη 54, Jankovic κατά Κροατίας, της 12.10.2000, Νο 43440/98, Kjartan Asmundsson κατά Ισλανδίας, της 12.10.2004, No 60669/00, σκέψη 39, Domalewski κατά Πολωνίας, της 15.6.1999, Νο 34610/97). Περαιτέρω, περιουσία, κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου, αποτελεί και η αξίωση για καταβολή προβλεπομένων από τη νομοθεσία του συμβαλλομένου κράτους αποδοχών, εφ’ όσον συντρέχουν οι προβλεπόμενες για την καταβολή τους προϋποθέσεις (βλ. αποφάσεις Ε.Δ.Δ.Α. Kechko κατά Ουκρανίας, της 8.2.2006, σκέψεις 23 και 26, Vilho Eskelinen και λοιποί κατά Φινλανδίας, της 19.4.2007, σκέψη 94). Πάντως με το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου δεν κατοχυρώνεται δικαίωμα σε μισθό ή σύνταξη ορισμένου ύψους…, με συνέπεια να μην αποκλείεται, κατ’ αρχήν, διαφοροποίηση του ύψους του μισθού ή συνταξιοδοτικής παροχής αναλόγως με τις επικρατούσες εκάστοτε συνθήκες. … [Ωστόσο], η επέμβαση στην περιουσία πρέπει να είναι πρόσφορη και αναγκαία για την επίτευξη του επιδιωκομένου από τον νομοθέτη σκοπού γενικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογησε σχέση προς αυτόν…» (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 34, ΣτΕ 1285-1286/2012 Ολομ., σκέψη 15).
Με τα εξεταζόμενα μέτρα είτε καταργούνται νομοθετημένα επιδόματα (εορτών και αδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης συνταξιούχων, οικογενειακά και πολυτεκνικά, ειδικά ανεργίας) είτε επέρχονται περικοπές σε νομοθετικά προβλεπόμενες αποδοχές και συντάξεις. Τα μέτρα αυτά στο σύνολό τους συνιστούν, κατά την παραπάνω έννοια, επέμβαση σε περιουσιακά δικαιώματα, η οποία «κατ’ αρχήν» μόνον είναι ανεκτή, υπό την προϋπόθεση δηλαδή ότι είναι πρόσφορη, αναγκαία και όχι δυσανάλογη σε σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Σε διαφορετική περίπτωση, ο περιορισμός του δικαιώματος δεν παρίσταται θεμιτός, αλλά αντιθέτως καταλήγει σε προσβολή του δικαιώματος.
(β) Δυσανάλογες περικοπές αποδοχών ή συντάξεων και συναφών επιδομάτων
Με την ένταξη του προσωπικού των νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ του ν. 3429/2005 στο μισθοβαθμολόγιο του Δημοσίου, και μάλιστα χωρίς το όριο περικοπών που προέβλεπε το προϊσχύσαν δίκαιο, επέρχεται και νέα σημαντικότατη μείωση αποδοχών, μετά τις διαδοχικές περικοπές που έχει ήδη επιβληθεί, τελευταία με το άρθρο 31 του ν. 4024/2011. Ενώ ωστόσο στην περίπτωση εκείνη είχε προβλεφθεί, με το άρθρο 1 παρ. 4 της Π.Ν.Π. της 31.12.2011, που κυρώθηκε με το ν. 4047/2012, ότι οι σχετικές μειώσεις δεν μπορούν να υπερβούν το (ήδη υψηλότατο) 35% σε σχέση με τα επίπεδα αποδοχών του έτους 2009, παρόμοιος περιορισμός δεν τίθεται με την προτεινόμενη διάταξη, η εφαρμογή της οποίας δύναται να οδηγήσει σε περικοπές που κατά περίπτωση μπορεί να υπερβαίνουν ακόμη και το 50% των αποδοχών του έτους 2009. Μια τέτοιας έντασης συρρίκνωση αποδοχών είναι προφανές ότι συνιστά ουσιώδη (μερική) στέρηση περιουσιακού δικαιώματος, η οποία ανατρέπει βίαια καταστάσεις στις οποίες είχαν καλόπιστα αποβλέψει οι θιγόμενοι και, ως εκ τούτου, είναι προδήλως δυσανάλογη σε σχέση με τους επιδιωκόμενους εισπρακτικού χαρακτήρα σκοπούς.
Τα ίδια ισχύουν και αναφορικά με τις μειώσεις αποδοχών των λειτουργών και υπαλλήλων των ειδικών μισθολογίων, οι οποίοι κατά τρόπο προδήλως δυσανάλογο επιβαρύνονται και με νέες περικοπές που κατά περίπτωση φτάνουν ή και υπερβαίνουν το 35% επί των ήδη συρρικνωθέντων με διαδοχικές προηγούμενες μειώσεις εισοδημάτων τους.
Εξάλλου, με την κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας για τους υπηρετούντες στο δημόσιο τομέα επέρχεται ολοσχερής στέρηση περιουσιακών δικαιωμάτων, τα οποία παγίως χορηγούνταν από το νόμο ως ουσιώδες συμπλήρωμα των αποδοχών και τα οποία είχαν ήδη υποστεί σημαντικές μειώσεις με το άρθρο τρίτο του ν. 3845/2010 και είχαν αμέσως στη συνέχεια μειωθεί εκ νέου με το άρθρο μόνο του ν. 3847/2010. Είναι πρόδηλο ότι η πλήρης κατάργηση νομοθετημένων εισοδηματικών παροχών που είχαν ήδη υποστεί σημαντικές μειώσεις είναι απολύτως δυσανάλογη σε σχέση με τους επιδιωκόμενους εισπρακτικού χαρακτήρα σκοπούς.
Όσα προαναφέρθηκαν ισχύουν εξίσου για τις εκ νέου υψηλές μειώσεις, μετά τις διαδοχικές περικοπές που προηγήθηκαν, των συντάξεων, καθώς και για την κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και όλων των ασφαλιστικών οργανισμών, μη εξαιρουμένων των χαμηλοσυνταξιούχων ΟΓΑ και ΝΑΤ.
3. Παραβίαση της αρχής της ισότητας στα δημόσια βάρη (άρθρο 4 παρ. 5 Συντ.)
(α) Πεδίο προστασίας της αρχής
Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 5 Συντ., «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχθηκε προσφάτως ότι «σε περιπτώσεις παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως, ο κοινός νομοθέτης δύναται να θεσπίσει μέτρα περιστολής δαπανών που συνεπάγονται οικονομική επιβάρυνση μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού, πλην η δυνατότητα αυτή έχει ως όριο την καθιερούμενη από το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων εκάστου, καθώς και την καθιερούμενη στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος αρχή του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τούτο σημαίνει ότι η επιβάρυνση αυτή πρέπει να κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών απασχολουμένων τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και των ασκούντων ελευθέριο επάγγελμα. Και τούτο διότι, εν όψει και της καθιερουμένης στο άρθρο 25 παρ. 4 του Συντάγματος αξιώσεως του Κράτους να εκπληρώνουν όλοι οι πολίτες το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, δεν είναι επιτρεπτό η επιβάρυνση από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αντιμετώπιση της δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας να κατανέμεται πάντοτε σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, και να ευνοούνται άλλες κατηγορίες από την ασυνέπεια των οποίων –κυρίως στο πεδίο της εκπληρώσεως των φορολογικών τους υποχρεώσεων– προκαλείται σε μεγάλο ποσοστό η δυσμενής αυτή συγκυρία» (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 37, ΣτΕ 1285-1286/2012 Ολομ., σκέψη 9).
(β) Άνιση κατανομή των βαρών από τα προτεινόμενα μέτρα μεταξύ των πολιτών
Ήδη στο προσαρτηθέν στο ν. 3845/2010 Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής είχε τεθεί, και μάλιστα ως βραχυπρόθεσμος στόχος, η συλλογή του μεγαλύτερου ποσού των ληξιπρόθεσμων φορολογικών οφειλών (υπ’ αριθ. 13), εξαγγελλόταν δε ότι «η κυβέρνηση δεσμεύεται σε δίκαιη κατανομή του κόστους προσαρμογής», ότι «στην εξυγίανση των δημοσιονομικών, μεγαλύτερη θα είναι η συνεισφορά από όσους δεν έχουν κατά παράδοση συμβάλει με το μερίδιο που τους αναλογεί στη φορολογική επιβάρυνση» (υπ’ αριθ. 8) και ότι «θα καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για τη δίκαιη κατανομή των βαρών» (υπ’ αριθ. 11).
Δυόμιση χρόνια αργότερα, οι στόχοι της είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών, της πάταξης της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής και ευρύτερα της δίκαιης κατανομής των βαρών δεν έχουν ούτε κατ’ ελάχιστον επιτευχθεί, με την παραοικονομία να καλπάζει σε ποσοστά της τάξης του 25% του ΑΕΠ, ενώ είναι κοινώς γνωστό ότι ορισμένες επαγγελματικές τάξεις φοροδιαφεύγουν συστηματικά. Αντιθέτως, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα επιβλήθηκε διαδοχικά σωρεία μέτρων που συρρίκνωσαν τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων (βλ. παραπάνω, ΙΙ.2), οι οποίοι φέρουν μέχρι στιγμής το συντριπτικά μεγαλύτερο βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας. Αντί ωστόσο αυτή η αποτυχία επίτευξης των διακηρυγμένων στόχων, την οποία άλλωστε και η ίδια η κυβέρνηση συνομολογεί, να οδηγήσει σε αναπροσαρμογή των εφαρμοστέων μέτρων και πολιτικών, με πρώτιστο στόχο τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης και την αντιμετώπιση της διαφθοράς και της παραοικονομίας, τα προτεινόμενα μέτρα εξακολουθούν να επιβαρύνουν υπέρμετρα, δυσανάλογα και, πλέον, κατά κραυγαλέα άδικο και άνισο τρόπο τους μισθωτούς, ιδίως όσους υπηρετούν στο δημόσιο τομέα, και τους συνταξιούχους. Ενόψει μάλιστα των αλλεπάλληλων περικοπών και επιβαρύνσεων που προηγήθηκαν, πλέον τα προτεινόμενα μέτρα πλήττουν δυσανάλογα ιδίως τα χαμηλά και πολύ χαμηλά εισοδήματα.
Συναφώς, ο Γενικός Επίτροπος της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο συμπλήρωσε ότι «με τις διατάξεις των ανωτέρω νόμων [3833/2010, 3865/2010, 3986/2011, 4002/2011, 4024/2011 και 4051/2012] και ιδίως του ν. 3845/2010 (Μνημόνιο) προβλέπεται τόσο η μείωση των δαπανών του Κράτους με μείωση του μισθολογικού γενικά κόστους όσο και η αύξηση των εσόδων προερχόμενων από τη φορολογία των εισοδημάτων, αλλά και από την είσπραξη των βεβαιωμένων οφειλών (φόρων παρελθόντων ετών, πρόστιμα και χρηματικές ποινές), πλην όμως ενώ οι μειώσεις μισθών και συντάξεων πραγματοποιούνται κατά «τακτά χρονικά διαστήματα», δεν εμφανίζεται η ίδια εικόνα και ως προς τις εισπράξεις από τη φορολογία και τα βεβαιωθέντα προς είσπραξη ποσά (βλ. και Ετήσια Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου επί του Απολογισμού και Ισολογισμού του Κράτους του έτους 2010). Αυτή η επιλεκτική μονομερής και διαρκής επιβάρυνση της κατηγορίας των μισθωτών και εν προκειμένω των συνταξιούχων (περιορισμός συντάξεων - ειδικές εισφορές -φορολογικά μέτρα), έναντι άλλων ομάδων πολιτών που φοροδιαφεύγουν ή εισφοροδιαφεύγουν ως εύκολος και γρήγορος τρόπος ισορρόπησης - ισοσκέλισης των οικονομικών δεδομένων, δημιουργεί άνιση μεταχείριση των διοικουμένων που έρχεται σε αντίθεση με τις προπαρατεθείσες διατάξεις [των άρθρων 4 παρ. 5 και 2 παρ. 1] του Συντάγματος, αλλά και εκείνης του άρθρου 25 παρ. 4 αυτού, της αξιώσεως δηλ. του Κράτους να εκπληρώνουν όλοι οι πολίτες το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης και προφανώς η πρακτική αυτή δεν είναι συμβατή και με την καθιερούμενη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος)» (ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 3ης Ειδικής Συνεδρίασης της 30.10.2012, Γνώμη του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας, σ. 14-15).
Εξάλλου, μολονότι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, που εξ ορισμού αδυνατούν να φοροδιαφύγουν, δεν τελούν σε όμοια κατάσταση με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους ασκούντες επιχειρηματική δραστηριότητα, υπέχουν όμως όλοι την υποχρέωση να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη, με τον τρόπο που προσιδιάζει σε κάθε κατηγορία. Εν προκειμένω, που επιβλήθηκαν σε βάρος των πρώτων διαδοχικά μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων, ακόμα και αν υποτεθεί ότι αυτά ήταν αναγκαία για την άμεση εξυπηρέτηση της ταχείας δημοσιονομικής προσαρμογής, όχι μόνο δεν λήφθηκαν, έστω και καθυστερημένα, αντίστοιχα μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος σε βάρος των δευτέρων, αλλά επιπλέον θεσμοθετήθηκαν ευεργετικά υπέρ αυτών μέτρα, όπως με το ν. 3888/2010 η περαίωση των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεών τους (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 39.Α, μειοψ.).
Περαιτέρω, και ανεξαρτήτως των παραπάνω, κατά το μέρος που τα προτεινόμενα μέτρα προβλέπουν οριζόντιες-ισόποσες μειώσεις για όλους αδιακρίτως (ιδίως η κατάργηση επιδομάτων και συναφών παροχών), κατ’ αποτέλεσμα δεν πλήττουν στον ίδιο βαθμό τους υψηλόμισθους ή όσους λαμβάνουν υψηλές συντάξεις, αλλά δυσανάλογα και υπέρμετρα ιδίως τους χαμηλόμισθους ή χαμηλοσυνταξιούχους. Πρέπει εξάλλου να σημειωθεί ότι, ειδικά όσον αφορά τα προτεινόμενα συνταξιοδοτικά μέτρα, αντιμετωπίζονται κατά τρόπο ενιαίο οι συνταξιούχοι όλων συλλήβδην των φορέων ασφάλισης, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη και να συνεκτιμώνται ούτε η οικονομική αυτοτέλεια κάθε φορέα και τα σχετικά αναλογιστικά δεδομένα (πρβλ. ΣτΕ 2200/2010 Ολομ., ΣτΕ 2180/2004 Ολομ.) ούτε κριτήρια πρόσφορα για τη διαφοροποίηση των συνταξιούχων ανάλογα με τη συμβολή τους στη δημιουργία του ασφαλιστικού κεφαλαίου, όπως η διάρκεια του χρόνου ασφάλισης ή το ύψος των καταβληθεισών εισφορών (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 41, μειοψ., ΣτΕ 1285-1286/2012 Ολομ., σκέψη 11.Α, μειοψ.).
Ενόψει των παραπάνω, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι τα προτεινόμενα μέτρα στο σύνολό τους, και ιδίως η κατάργηση επιδομάτων (εορτών και αδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης συνταξιούχων, οικογενειακά και πολυτεκνικά, ειδικά ανεργίας), που πλήττουν δυσανάλογα τα χαμηλά εισοδήματα, αντίκεινται στην αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη, που κατοχυρώνει το άρθρο 4 παρ. 5 Συντ.
4. Προσβολή κοινωνικών δικαιωμάτων
(α) Δικαίωμα προστασίας της οικογένειας και ιδίως της πολύτεκνης οικογένειας (άρθρο 21 παρ. 1 και 2 Συντ.)
Σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 21 Συντ., «η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Ειδικότερα, στην παρ. 2 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι «πολύτεκνες οικογένειες … έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος». Συναφώς, στην παρ. 5 του ίδιου άρθρου προβλέπεται ότι «ο σχεδιασμός και η εφαρμογής δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους».
Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τη διάταξη της παρ. 2, «η θέσπιση της οποίας αποσκοπεί στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας … εξυπακούεται … στοιχειώδης απαγορευτικός κανόνας, δεσμευτικός για τον κοινό νομοθέτη, συμφώνως προς τον οποίο δεν είναι συνταγματικώς ανεκτός ο περιορισμός ή η υποβάθμιση της παρεχομένης στους πολυτέκνους ειδικής φροντίδος, άνευ αποχρώντος λόγου, στα πλαίσια της αυτής σχέσεως (βλ. ΣτΕ 2773, 2778, 2781/1991). Εν όψει δε της αδιαστίκτου διατυπώσεως της εν λόγω συνταγματικής διατάξεως αλλά και του προαναφερθέντος σκοπού της, η εξυπηρέτηση του οποίου συνιστά και λόγον γενικωτέρου δημοσίου συμφέροντος (βλ. ΣτΕ 2773/1991), δεν είναι επίσης συνταγματικώς ανεκτές, ρυθμίσεις με τις οποίες ορισμένες πολύτεκνες οικογένειες εξαιρούνται της ανωτέρω ειδικής κρατικής φροντίδος, αφού έτσι αναιρείται, ως προς αυτές, η αδιαστίκτως υπέρ των πολυτέκνων οικογενειών επιβαλλομένη από το Σύνταγμα ειδική φροντίδα του Κράτους. Η θέσπιση δε, ειδικώτερα, τέτοιων εξαιρέσεων με κριτήρια αναγόμενα στο εισόδημα των πολυτέκνων οικογενειών δεν είναι συνταγματικώς επιτρεπτή, εν όψει και του ότι ο συνταγματικός νομοθέτης, θεσπίζοντας την υπέρ αυτών ειδική κρατική φροντίδα, δεν απέβλεψε στην ενίσχυση αυτών ως κατηγορίας οικονομικώς αδυνάτων ή αναξιοπαθούντων προσώπων» (ΣτΕ 1095/2001, σκέψη 6, και παγίως έκτοτε, βλ. ΣτΕ 2036, 2923/2006 κ.ά.).
Ενόψει της νομολογίας αυτής, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η κατάργηση των πολυτεκνικών επιδομάτων και η υποκατάστασή τους από ενιαίο οικογενειακό επίδομα που θα χορηγείται βάσει εισοδηματικών κριτηρίων, και άρα θα εξαιρεί μεγάλο αριθμό πολύτεκνων οικογενειών, υποβαθμίζει κατά τρόπο συνταγματικά ανεπίτρεπτο την παρεχόμενη στους πολύτεκνους ειδική φροντίδα και, ως εκ τούτου, αντίκειται ευθέως στο άρθρο 21 παρ. 2 Συντ.
Περαιτέρω, η κρίση της νομολογίας ότι η θέσπιση ειδικής κρατικής φροντίδας υπέρ των πολυτέκνων δεν απέβλεψε στην ενίσχυση αυτών ως κατηγορίας οικονομικώς αδυνάτων ή αναξιοπαθούντων προσώπων, αλλά αποσκοπεί στην αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της Χώρας, ισχύει καταρχήν επίσης και για την προστασία της οικογένειας εν γένει, μεταξύ άλλων με τη θέσπιση οικογενειακών επιδομάτων. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων και η υποκατάστασή τους από ενιαίο επίδομα σημαντικά χαμηλότερου ύψους, το οποίο μάλιστα περικόπτεται κατά το 1/3 για οικογένειες με ετήσια εισόδημα άνω των 6.000 ευρώ, κατά τα 2/3 για εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ και καταργείται ολοσχερώς για οικογένειες με εισόδημα άνω των 18.000 ευρώ, υποβαθμίζει υπέρμετρα την κοινωνική προστασία της οικογένειας και ως εκ τούτου αντίκειται στο άρθρο 21 παρ. 1 Συντ.
(β) Δικαίωμα εργασίας και δικαίωμα για δίκαιη αμοιβή (άρθρο 22 παρ. 1 Συντ., άρθρο 4 παρ. 1 ΕΚΧ)
Σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1 Συντ., «η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος». Εξάλλου, με το άρθρο 4 παρ. 1 του Μέρους ΙΙ του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που κυρώθηκε με το ν. 1426/1984 και σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ. 1 Συντ. υπερισχύει κάθε αντίθετης διάταξης νόμου, αναγνωρίζεται «το δικαίωμα των εργαζομένων για αμοιβή αρκετή να εξασφαλίζει σ’ αυτούς και τις οικογένειές τους ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων έκρινε προσφάτως, με αφορμή ορισμένα από τα προηγουμένως επιβληθέντα μέτρα, ότι ο προσδιορισμός αποδοχών σε ύψος που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας, το οποίο για την Ελλάδα έχει οριστεί, βάσει στατιστικών στοιχείων της EUROSTAT, στο ποσό των 580 ευρώ μηνιαίως, παραβιάζει το δικαίωμα για δίκαιη αμοιβή κατά το άρθρο 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (Απόφαση της 23.5.2012, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ΑΔΕΔΥ κατά Ελλάδας, Προσφυγή Νο. 66/2011, σκέψεις 57-65).
Κατά συνέπεια, συντρέχει ευθεία προσβολή του άρθρου 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, κατά το μέρος που από την εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων καταλείπεται στους εργαζόμενους εισόδημα που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας, δηλαδή μικρότερο των 580 ευρώ μηνιαίως ή 7.000 ευρώ ετησίως. Για τον ίδιο λόγο, πρέπει να θεωρηθεί ότι συντρέχει ταυτόχρονα και προσβολή του δικαιώματος εργασίας κατά το άρθρο 22 παρ. 1 Συντ. Η προσβολή του δικαιώματος επέρχεται ήδη σε αφηρημένο επίπεδο, καθότι στις προτεινόμενες ρυθμίσεις για περικοπές αποδοχών δεν προσδιορίζεται ένα ελάχιστο ποσό αποδοχών, που να εξασφαλίζει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, το οποίο να εξαιρείται των περικοπών. Πέραν τούτου, οι σχετικές ρυθμίσεις προσβάλλουν και συγκεκριμένα το δικαίωμα σε κάθε περίπτωση κατά την οποία από τη συγκεκριμένη εφαρμογή των μέτρων καταλείπεται διαθέσιμο εισόδημα σε ύψος που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας.
Εξάλλου, ενόψει του ότι στο δικαίωμα εργασίας του άρθρου 22 παρ. 1 περιλαμβάνεται και η προστασία κατά της ανεργίας, πρέπει να θεωρηθεί συνταγματικά ανεπίτρεπτη η ολοσχερής κατάργηση παροχών ανεργίας, όπως η προτεινόμενη κατάργηση των ειδικών επιδομάτων ανεργίας.
(γ) Δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης (άρθρο 22 παρ. 5 Συντ.)
Σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 22 Συντ., «το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει».
Καταρχάς, ενόψει και των προαναφερθέντων (υπό β΄), συντρέχει ευθεία προσβολή του δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης, κατά το μέρος που από την εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων καταλείπεται στους συνταξιούχους εισόδημα που υπολείπεται του ορίου της φτώχειας, δηλαδή μικρότερο των 580 ευρώ μηνιαίως ή 7.000 ευρώ ετησίως. Συναφώς, το Ελεγκτικό Συνέδριο γνωμοδότησε ότι «η ολοσχερής κατάργηση με τη διάταξη αυτή των επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος άδειας αδιακρίτως, σε συνδυασμό και με τις μεγάλες μειώσεις της παραγράφου 3 του παρόντος, χωρίς να λαμβάνεται μέριμνα για τους χαμηλοσυνταξιούχους του Δημοσίου, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα συμβατότητας της διάταξης αυτής προς τα άρθρα 22 παρ. 5 και 2 παρ. 1 του Συντάγματος» (ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 4ης Ειδικής Συνεδρίασης της 31.10.2012, σ. 8).
Ευθέως αντισυνταγματική θα πρέπει εξάλλου να θεωρηθεί και η προτεινόμενη ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ), το οποίο εξ ορισμού, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, χορηγείται μόνο σε χαμηλοσυνταξιούχους, παύει να χορηγείται σε συνταξιούχους κάτω των 65 ετών. Συναφώς, το Ελεγκτικό Συνέδριο γνωμοδότησε ότι «η διάταξη αυτή, με την οποία αυξάνεται το όριο ηλικίας από τα 60 έτη στα 65 ως προϋπόθεση για τη χορήγηση του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) στους χαμηλοσυνταξιούχους του Δημοσίου, ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα συμβατότητας με τα άρθρα 2 παρ. 1 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος» (ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 4ης Ειδικής Συνεδρίασης της 31.10.2012, σ. 11). Το ίδιο ισχύει ομοίως αναφορικά με την κατάργηση της σύνταξης ανασφάλιστων υπερηλίκων κάτω των 67 ετών και τη θέσπιση πρόσθετων προϋποθέσεων και εισοδηματικών κριτηρίων για τους υπόλοιπους.
Περαιτέρω, ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης διασφαλίζεται με τη λειτουργία βιώσιμων ασφαλιστικών οργανισμών, οι οποίοι απαιτείται να είναι οικονομικά εύρωστοι για να μπορούν να ανταποκρίνονται στην, κατά το Σύνταγμα, αποστολή τους. Έτσι, από την παραπάνω συνταγματική διάταξη (άρθρο 22 παρ. 5) προκύπτει ότι ο κοινός νομοθέτης μπορεί να επιφέρει μεταβολές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στους όρους και προϋποθέσεις για τη χορήγηση συντάξεων και άλλων παροχών, μόνον όμως ύστερα από τη σύνταξη από το Κράτος ειδικών μελετών οικονομικού περιεχομένου ή από τους οικείους ασφαλιστικούς φορείς αναλογιστικών μελετών, στις οποίες πρέπει να απεικονίζεται η συνολική οικονομική κατάστασή τους (ΣτΕ 1285-1286/2012 Ολομ., σκέψη 12, ΣτΕ 2199-2205/2010 Ολομ., σκέψη 13, ΣτΕ Π.Ε. 147/2009, 200/2007, 165/2003, 300/1999).
Ενόψει αυτού, πρέπει να γίνει δεκτό ότι αντίκεινται στο άρθρο 22 παρ. 5 Συντ. οι προτεινόμενες δυσμενείς για τους συνταξιούχους ρυθμίσεις, καθόσον δεν προηγήθηκε η σύνταξη αναλογιστικής μελέτης, από την οποία να προκύπτει ότι, για κάθε ασφαλιστικό οργανισμό που εμπίπτει στην ρύθμιση αυτή και εν όψει των συγκεκριμένων αναλογιστικών δεδομένων αυτού, ήταν επιβεβλημένες, δηλαδή πρόσφορες και απολύτως αναγκαίες για την προστασία του οικείου ασφαλιστικού κεφαλαίου, η συγκεκριμένες δυσμενείς για τους συνταξιούχους ρυθμίσεις (πρβλ. ΣτΕ 1285-1286/2012 Ολομ., σκέψη 14, μειοψ.). Είναι εξάλλου προφανές ότι η παράλειψη αυτή δεν θεραπεύεται με την εκπόνηση, μεμονωμένη και περιπτωσιολογικά, των αναλογιστικών μελετών ελέγχου περιπτώσεων (case studies) τις οποίες επικαλείται η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου.
5. Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Συντ.)
Από τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 25 παρ. 1 Συντ., συνάγεται ότι οι κάθε είδους περιορισμοί δικαιωμάτων οφείλουν να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νομοθέτη σκοπού δημοσίου συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση προς αυτόν. Από τη θεμελιώδη αυτή επιταγή συνάγεται, ειδικότερα, ότι τα επιβαλλόμενα μέτρα οφείλουν: (α) να είναι πρόσφορα και με την έννοια της αποτελεσματικότητάς τους στην εξυπηρέτηση του επιδιωκόμενου σκοπού, (β) να είναι επαρκώς αιτιολογημένα, δηλαδή να αποδεικνύεται προσηκόντως η συνδρομή των προϋποθέσεων νόμιμου περιορισμού των δικαιωμάτων και (γ) να τηρούν δίκαιη ισορροπία ανάμεσα αφενός στις απαιτήσεις του δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογούν τον περιορισμό του δικαιώματος και αφετέρου στο ίδιο το περιοριζόμενο δικαίωμα.
(α) Απρόσφορο των μέτρων
Κατά τον έλεγχο των αρχικών μέτρων περικοπών και επιβαρύνσεων που επιβλήθηκαν πριν από δυόμιση χρόνια με τους ν. 3833 και 3845/2010, το Συμβούλιο της Επικρατείας διαπίστωσε ότι «τα μέτρα αυτά, λόγω της φύσεώς τους, συμβάλλουν αμέσως στην περιστολή των δημοσίων δαπανών. Εν όψει τούτων, με τα δεδομένα που, κατά τον νομοθέτη, συνέτρεχαν κατά τον χρόνο θεσπίσεως των επιμάχων μέτρων, τα μέτρα αυτά δεν παρίστανται, κατ’ αρχήν, απρόσφορα, και μάλιστα προδήλως, για την επίτευξη των επιδιωκομένων με αυτά σκοπών, ούτε μπορεί να θεωρηθούν ότι δεν ήταν αναγκαία, λαμβανομένου, άλλωστε, υπόψη ότι η εκτίμηση του νομοθέτη ως προς τα ληπτέα μέτρα για την αντιμετώπιση της υπ’ αυτού διαπιστωθείσης κρίσιμης δημοσιονομικής καταστάσεως υπόκειται σε οριακό μόνον δικαστικό έλεγχο» (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 35).
Ήδη ωστόσο, με τη συσσωρευμένη εμπειρία από τη θέσπιση και εφαρμογή πληθώρας πρόσθετων μέτρων περικοπών και επιβαρύνσεων που διαδοχικά επιβλήθηκαν έκτοτε (βλ. παραπάνω, υπό ΙΙ.2), είναι προφανές ότι κατά την παρούσα συγκυρία τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί άρδην και, όπως αναλυτικά προεκτέθηκε (υπό ΙΙ.3), υποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή το καταρχήν και προδήλως απρόσφορο των προτεινόμενων μέτρων για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών. Η εμμονή του νομοθέτη να επιδιώκει μονομερώς την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων σε βάρος ιδίως των μισθωτών και συνταξιούχων, χωρίς να λαμβάνονται αποτελεσματικά μέτρα για τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, όχι μόνον απέτυχε στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, αλλά αντιθέτως προκάλεσε δυσμενέστατες επιπτώσεις στην εθνική οικονομία –κάτι άλλωστε που προκύπτει εύγλωττα και από επίσημα στοιχεία, μεταξύ άλλων και όσα η ίδια η κυβέρνηση επικαλείται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού.
Τα δεδομένα, επομένως, που συντρέχουν στην παρούσα συγκυρία είναι ότι το σύνολο των προηγηθέντων μέτρων περικοπών και επιβαρύνσεων αποδείχθηκαν απολύτως απρόσφορα, καθότι προκάλεσαν πρωτοφανή ύφεση, η οποία όχι μόνο δεν οδήγησε, και ούτε θα μπορούσε άλλωστε να οδηγήσει, σε δημοσιονομική εξυγίανση, αλλά καταλήγει σε φαύλο κύκλο, αφού προκαλεί επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών, η οποία με τη σειρά της μεγεθύνει και επιτείνει τα υφεσιακά αποτελέσματα. Εάν όμως όλα τα προηγούμενα μέτρα περικοπών και επιβαρύνσεων αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά, είναι απολύτως εύλογο να θεωρήσει κάποιος ότι δεν είναι δυνατόν να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα και πρόσθετα όμοια μέτρα.
(β) Αναιτιολόγητο των μέτρων
Ενόψει των παραπάνω, όταν δηλαδή τα διαθέσιμα στοιχεία θέτουν σε σοβαρότατη αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων μέτρων, απαιτείται να είναι εμφανής και διαγνώσιμη η προσφορότητα και αναγκαιότητά τους, δηλαδή αν και σε ποιο βαθμό εξυπηρετείται ο επιδιωκόμενος δημόσιος σκοπός. Ναι μεν, κατά τον έλεγχο των αρχικών μέτρων και όσο δεν υπήρχε συναφές προηγούμενο ούτε σχετικά διαθέσιμα στοιχεία από την εφαρμογή τους, το Συμβούλιο της Επικρατείας αναγνώρισε ότι οι εκτιμήσεις του νομοθέτη υπόκεινται, «εν όψει των συντρεχουσών περιστάσεων», σε οριακό δικαστικό έλεγχο (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 38), ήδη όμως οι συντρέχουσες περιστάσεις έχουν μεταβληθεί ριζικά, ενόψει της διαδοχικής εφαρμογής πολλαπλών όμοιων μέτρων περικοπών και επιβαρύνσεων και των διαθέσιμων στοιχείων από την εφαρμογή τους.
Κατά συνέπεια, ναι μεν γίνεται επίκληση σπουδαίου δημοσίου συμφέροντος για τη θέσπιση των προτεινόμενων μέτρων, ωστόσο οφείλει να τεκμηριώνεται με τη δέουσα σαφήνεια και την παράθεση αναλυτικών στοιχείων ο λόγος για τον οποίο η συγκεκριμένη δέσμη μέτρων είναι η μόνη λύση για την αποφυγή του κινδύνου χρεωκοπίας της χώρας, καθώς και το τα λαμβανόμενα μέτρα είναι αναγκαία, αλλά και τα μόνα ικανά και πρόσφορα για τον επιδιωκόμενο σκοπό, τηρουμένων και των αρχών της ισότητας και αναλογικότητας. Προς τούτο θα απαιτείτο η σύνταξη ειδικής και συνολικής οικονομικής μελέτης, η οποία όφειλε να καταδείξει ότι έχουν εφαρμοστεί και εξαντληθεί όλα τα ηπιότερα εξ επόψεως συνεπειών σε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα μέσα, όπως και ότι τα μέτρα αυτά ανταποκρίνονται στη φοροδοτική ικανότητα των πληττομένων οικονομικώς τάξεων, ιδίως δε των ασθενεστέρων, και διασφαλίζουν τα ελάχιστα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσής τους, η δε εφαρμογή τους, εν όψει και των γενικότερων και αλληλένδετων επιπτώσεών τους στην εθνική οικονομία, θα οδηγήσει κατά βέβαιο, ή τουλάχιστον σφόδρα πιθανολογούμενο, τρόπο στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας, η οποία, κατά κοινή πείρα, είναι και το πράγματι ζητούμενο για τη βιώσιμη και αποτελεσματική αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης. Με τα δεδομένα αυτά, εφ’ όσον δηλαδή ελλείπει η ανωτέρω αναγκαία τεκμηρίωση, δεν αποδεικνύεται προσηκόντως η συνδρομή των προϋποθέσεων νόμιμου περιορισμού των δικαιωμάτων, ως προς το είδος, το ύψος και τη διάρκεια των επιβαλλομένων περικοπών και επιβαρύνσεων (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψεις 33.Γ, 36.Α, 36.Β και 41, μειοψ.). Κατά τούτο, με τα προτεινόμενα μέτρα επέρχεται παραβίαση, πέραν των ουσιαστικών δικαιωμάτων που προαναφέρθηκαν, της αρχής της αναλογικότητας του άρθρου 25 παρ. 1 Συντ., αλλά και της αρχής της ισότητας του άρθρου 4 παρ. 1 Συντ.
Ευρύτερα, εξάλλου, το γεγονός ότι τα νέα μέτρα αποτελούν τμήμα μιας γενικότερης πολιτικής, η οποία περιλαμβάνει και άλλα μέτρα (οικονομικά, δημοσιονομικά και διαρθρωτικά) για την αντιμετώπιση της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης της χώρας, δεν αναιρεί την κατά το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος υποχρέωση του νομοθέτη να εξετάσει πριν από την θέσπιση των συγκεκριμένων τούτων ρυθμίσεων αν το εξ αυτών προσδοκώμενο οικονομικό αποτέλεσμα μπορούσε να επιτευχθεί με άλλα ηπιότερα μέτρα. Τούτο δε, πέραν του ζητήματος ότι, ειδικώς ως προς τις ρυθμίσεις που αφορούν σε επιδόματα που καταβάλλουν οι καθ’ έκαστον ασφαλιστικοί οργανισμοί στους συνταξιούχους τους, ο νομοθέτης υποχρεούταν –εν όψει, αφενός μεν, της οικονομικής αυτοτέλειας κάθε συγκεκριμένου ασφαλιστικού φορέα έναντι των λοιπών και έναντι του Δημοσίου, αφετέρου δε, των αναλογιστικών δεδομένων αυτού– να εξετάσει επί τη βάσει αναλογιστικών μελετών, αν η επιβαλλομένη με τις ανωτέρω ρυθμίσεις κατάργηση ή μείωση των καταβαλλομένων από τον συγκεκριμένο ασφαλιστικό οργανισμό επιδομάτων ήταν αναγκαία για την προστασία του ασφαλιστικού του κεφαλαίου ή αν και σε ποιόν βαθμό οι ρυθμίσεις αυτές είναι αναγκαίες για την περιστολή των δαπανών του Ελληνικού Δημοσίου (έναντι του οποίου έχουν οικονομική αυτοτέλεια οι καθ’ έκαστον ασφαλιστικοί οργανισμοί). Εν προκειμένω, επομένως, συντρέχει παράβαση της αρχής της αναλογικότητας, για τον ειδικότερο λόγο ότι δεν προκύπτει η αναγκαιότητα των εξεταζόμενων μέτρων (πρβλ. ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 36.Β, μειοψ.).
(γ) Μη τήρηση δίκαιης ισορροπίας
Από τα παραπάνω γίνεται εξάλλου εμφανές, ενόψει και όσων προαναφέρθηκαν (υπό ΙΙΙ.3), ότι τα προτεινόμενα μέτρα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματικώς ανεκτά τα αρχικά μέτρων των ν. 3833 και 3845/2010 και, επομένως, δεν τηρείται δίκαιη ισορροπία ανάμεσα αφενός στις απαιτήσεις του δημοσίου συμφέροντος τις οποίες εξυπηρετούν οι προτεινόμενες περικοπές και επιβαρύνσεις και αφετέρου στις ίδιες τις αξιώσεις μισθωτών και συνταξιούχων, η προστασία των οποίων επιβάλλεται εκ του Συντάγματος και αποτελεί καθαυτή (αντίρροπη) πτυχή του δημοσίου συμφέροντος.
Ενδεικτικά, με την απόφαση 668/2012, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι «με τα επίμαχα μέτρα [των ν. 3833 και 3845/2010], τα οποία αναφέρονται σε κατάργηση ή μείωση ορισμένων μόνον επιδομάτων ή συνταξιοδοτικών παροχών και, ως εκ τούτου, συνεπάγονται μείωση των συνολικώς καταβαλλομένων, αντιστοίχως, σε μισθωτούς και συνταξιούχους αποδοχών και συνταξιοδοτικών παροχών, όχι όμως και στέρηση αυτών, εξασφαλίζεται, κατ’ αρχήν, ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του, κατά την εκτίμηση του νομοθέτη, συντρέχοντος εν προκειμένω γενικού συμφέροντος και την ανάγκη προστασίας των περιουσιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, εν όψει και του συγκεκριμένου ύψους των επερχομένων περικοπών, καθώς και του γεγονότος ότι προβλέπεται η καταβολή επιδομάτων εορτών και αδείας,έστω και σε μειωμένα εν σχέσει με το προϊσχύον δίκαιο ποσά, σε εργαζομένους και συνταξιούχους, των οποίων, αντιστοίχως, οι αποδοχές ή η σύνταξη δεν υπερβαίνει το ποσό των 3.000 ή των 2.500 ευρώ, από το ηλικιακό δε κριτήριο των 60 ετών, με τη συμπλήρωση των οποίων και μόνον συνταξιούχος δικαιούται τα νέα επιδόματα εορτών και αδείας, εξαιρούνται ευπαθείς ομάδες, όπως π.χ. όσοι λαμβάνουν σύνταξη λόγω αναπηρίας ή με το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών ή των οικοδομικών επαγγελμάτων ή, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, αν είναι δικαιούχοι συντάξεως εκ μεταβιβάσεως». Το Δικαστήριο κατέληξε ότι, «ενόψει των ανωτέρω», δηλαδή μόνον υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, οι επίμαχες ρυθμίσεις δεν αντίκεινται στην αρχή της αναλογικότητας (ΣτΕ 668/2012 Ολομ., σκέψη 35).
Ήδη όμως είναι εμφανές ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις: Πρώτον, δεν προβλέπεται απλή μείωση, αλλά κατάργηση των επιδομάτων (εορτών και αδείας, κοινωνικής αλληλεγγύης συνταξιούχων, οικογενειακά και πολυτεκνικά, ανεργίας), δηλαδή στέρηση αυτών είτε καθολικά είτε για μεγάλες κατηγορίες δικαιούχων. Ενόψει, επομένως, δεύτερον, του συγκεκριμένου ύψους των επερχόμενων με τα λοιπά μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προβλέπεται πλέον ούτε καν μειωμένη καταβολή επιδομάτων, καθώς και, τρίτον, ότι ευπαθείς ομάδες καταρχήν δεν εξαιρούνται από τα μέτρα, προκύπτει ουσιώδης ανισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις του γενικού συμφέροντος και την ανάγκη προστασίας των περιουσιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων.
Εξίσου εμφανής είναι ανισορροπία αυτή αναφορικά με τις προτεινόμενες περικοπές αποδοχών των λειτουργών και υπαλλήλων των ειδικών μισθολογίων, που κατά περίπτωση μπορεί να φτάνουν ή και να υπερβαίνουν το 35% επί των ήδη συρρικνωθέντων με διαδοχικές προηγούμενες μειώσεις ποσών, τις περικοπές των ήδη πλειστάκις μειωμένων συντάξεων, καθώς επίσης ιδίως τη βίαιη αναπροσαρμογή των αποδοχών του προσωπικού των νομικών προσώπων του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ του ν. 3429/2005, που κατά περίπτωση μπορεί να μειωθούν ακόμη και κατά 50% ή περισσότερο σε σχέση με τα επίπεδα αποδοχών του έτους 2009.
6. Παραβίαση του άρθρου 88 παρ. 2 Συντ.
Σύμφωνα με το άρθρο 88 παρ. 2 Συντ., «οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Τα σχετικά με τη βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη και με την κατάστασή τους γενικά καθορίζονται με ειδικούς νόμους».
Ενόψει της συνταγματικής προστασίας της μισθολογικής κατάστασης των δικαστικών λειτουργών, η οποία αποτελεί επιμέρους εγγύηση της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας τους, τίθεται ειδικότερα ζήτημα συνταγματικότητας αναφορικά με τις προβλεπόμενες υψηλότατατες περικοπές των αποδοχών και των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών, ιδίως μάλιστα καθόσον αυτές είναι υπέρμετρα δυσανάλογες σε σχέση με τις αντίστοιχες περικοπές των λειτουργών της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας.
Συναφώς, ο Γενικός Επίτροπος της Επικρατείας στο Ελεγκτικό Συνέδριο διατύπωσε την εξής γνώμη: «Κατά το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους. Με τη διάταξη αυτή προβλέπεται ειδική μισθολογική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών ως φορέων μιας εκ των τριών λειτουργιών της Πολιτείας, που την καθιστά ισότιμη και ισόκυρη με αυτές (νομοθετική και εκτελεστική) και αποβλέπει στην εξασφάλιση της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας τους. Προς τούτο οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών καθορίζονται με ειδικό μισθολογικό νόμο, όπως απαιτεί το Σύνταγμα, σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες κρατικών λειτουργών ή υπαλλήλων των οποίων οι αποδοχές δεν προβλέπονται στο Σύνταγμα, αλλά μπορούν να ρυθμιστούν με «διαφορετικό» μισθολογικό νόμο αναλόγως της φύσης και των συνθηκών εργασίας αυτών. Στην επιβαλλόμενη ειδική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών συμπεριλαμβάνονται και οι συνταξιούχοι με την τήρηση της αρχής της σταθερής αναλογίας των αποδοχών ενεργείας των δικαστικών λειτουργών και των συντάξεών τους, η ανατροπή της οποίας κλονίζει το καθεστώς της κατ’ άρθρο 87 παρ. 1 του Συντάγματος λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών. Ως εκ τούτου, η ίδια αντιμετώπιση των συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών με τον τρόπο που ρυθμίζονται τα συνταξιοδοτικά θέματα και των λοιπών συνταξιούχων αντιβαίνει στην ως άνω ειδική διάταξη του Συντάγματος» (ΕλΣυν Ολομ., Πρακτικά της 3ης Ειδικής Συνεδρίασης της 30.10.2012, Γνώμη του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας, σ. 16-17).
7. Προσβολή του δικαιώματος δικαστικής προστασία (άρθρα 20 παρ. 1 Συντ. και 6 ΕΣΔΑ)
Όπως γίνεται παγίως δεκτό από τη νομολογία, «το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, που διασφαλίζει για όλα τα πρόσωπα το δικαίωμα δικαστικής προστασίας, καθώς και το άρθρο 6 της κυρωθείσης με το ν.δ. 53/1974 (ΦΕΚ Α΄ 256) Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, που επίσης κατοχυρώνει το δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας υπό την διατύπωση της ‘δίκαιης δίκης’, δεν αποκλείουν στον κοινό νομοθέτη να θεσπίζει δικονομικές προϋποθέσεις και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης, αρκεί αυτές να συνάπτονται προς την λειτουργία των δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της δικαιοσύνης και, περαιτέρω, να μην υπερβαίνουν τα όριαεκείνα, πέραν των οποίων επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του προστατευομένου από τις ανωτέρω διατάξεις ατομικού δικαιώματος παροχής έννομης δικαστικής προστασίας» (ΣτΕ 601/2012 Ολομ., ΣτΕ 3087/2011 Ολομ., ΣτΕ 1583/2010 Ολομ., ΣτΕ 3470/2007 Ολομ., ΣτΕ 647/2004 Ολομ.).
Τα προτεινόμενα μέτρα της αύξησης των ποσών μετατροπής σε χρήμα των στερητικών της ελευθερίας ποινών, καθώς και του διπλασιασμού του δικαστικού ενσήμου, και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο από προηγούμενες όμοιες ή συναφείς αυξήσεις στο κόστος απονομής της δικαιοσύνης, είναι ωστόσο προφανές ότι γίνεται για καθαρά εισπρακτικούς σκοπούς και ουδόλως συνάπτεται με τη λειτουργία των δικαστηρίων και πρέπει να θεωρηθεί ότι έχουν ήδη, αν ληφθεί υπόψη το σωρευτικό αποτέλεσμά τους, υπερβεί τα όρια που επάγονται την άμεση ή έμμεση κατάλυση του δικαιώματος έννομης δικαστικής προστασίας. Κατά τούτο, αντίκεινται στις διατάξεις των άρθρων 20 παρ. 1 Συντ. και 6 ΕΣΔΑ.
Δ. Επί της συνταγματικότητας της διαδικασίας ψήφισης των μέτρων
Τέλος, μείζον συνταγματικό ζήτημα τίθεται από τη σώρευση του συνόλου των παραπάνω μέτρων σε ένα και μόνον άρθρο, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή και πρόκειται να εισαχθεί για συζήτηση, επεξεργασία και ψήφιση με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Σύμφωνα με το άρθρο 76 παρ. 1 Συντ.: «Κάθε νομοσχέδιο και κάθε πρόταση νόμου συζητείται και ψηφίζεται μία μόνο φορά, καταρχήν, κατ’ άρθρο και στο σύνολο με την εξαίρεση των περιπτώσεων που προβλέπονται στην παράγραφο 4 του άρθρου 72». Παρομοίως, και στο άρθρο 72 παρ. 4 Συντ. ορίζεται: «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στην αρμόδια διαρκή κοινοβουλευτική επιτροπή εισάγεται στην Ολομέλεια σε μία συνεδρίαση, όπως ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής, και συζητείται και ψηφίζεται ενιαία επί της αρχής, επί των άρθρων και στο σύνολο».
Από τις παραπάνω διατάξεις συνάγεται ότι κάθε νομοσχέδιο (ή πρόταση νόμου) που περιλαμβάνει περισσότερες σχετικά αυτοτελείς μεταξύ τους ρυθμίσεις οφείλει κατά συνταγματική επιταγή να διαιρείται σε άρθρα, προκειμένου η συζήτηση, επεξεργασία και ψήφισή του, δηλαδή η νομοθετική διαδικασία στη Βουλή να διέλθει οπωσδήποτε τρία στάδια: πρώτα επί της αρχής του νομοσχεδίου, ακολούθως για κάθε άρθρο του ξεχωριστά και τελικά στο σύνολο. Η απαίτηση αυτή αποτελεί απόρροια και έκφραση τόσο της δικαιοκρατικής όσο και της δημοκρατικής αρχής. Αφενός, διασφαλίζει τη διαφάνεια της νομοθετικής διαδικασίας και μάλιστα αμφίπλευρα, τόσο απέναντι στους πολίτες όσο και στους ίδιους τους βουλευτές, προκειμένου να είναι σαφές και γνωστό πρωτίστους στους ίδιους τί ακριβώς συζητούν και ψηφίζουν κάθε φορά. Αφετέρου, διασφαλίζει το δημοκρατικό δικαίωμα των βουλευτών να παρέχουν κατά συνείδηση και ενδεχομένως να διαφοροποιούν την ψήφο τους σε επιμέρους άρθρα σε σχέση με την ψήφο τους επί της αρχής ορισμένου νομοσχεδίου.
Η κατ’ άρθρο συζήτηση και επεξεργασία των νομοσχεδίων αποτελεί επομένως εκ του Συντάγματος επιβεβλημένο και υποχρεωτικό στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας στη Βουλή, από την οποία κατά λογική και συνταγματική αναγκαιότητα απορρέει η υποχρέωση, τα νομοσχέδια να κατατίθενται και να εισάγονται προς συζήτηση στη Βουλή διαρθρωμένα σε άρθρα. Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι η σχετική υποχρέωση δεν υφίσταται στην περίπτωση όπου το νομοσχέδιο περιλαμβάνει μία και μόνη αυτοτελή ρύθμιση, οπότε και εισάγεται στη Βουλή το «άρθρο μόνο» του νομοσχεδίου. Στην περίπτωση αυτή, η νομοθετική διαδικασία συντέμνεται σε δύο μόνο στάδια, επί της αρχής και στο σύνολο. Σε κάθε άλλη περίπτωση και, πάντως, σε περίπτωση αμφιβολίας το νομοσχέδιο οφείλει να διαρθρώνεται σε άρθρα, ώστε να διέλθει και τα τρία στάδια της νομοθετικής διαδικασίας.
Είναι επομένως πέραν πάσης αμφισβήτησης ότι η σώρευση πλείστων και ποικίλων μέτρων ατάκτως ερριμμένων στο κατ’ ευφημισμόν «άρθρο μόνο» του νομοσχεδίου παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 76 παρ. 1 Συντ., δεδομένου ότι, παρά την αυταπόδεικτη κανονιστική αυτοτέλεια των επιμέρους (συνταξιοδοτικών, μισθολογικών κλπ.) ρυθμίσεων, παραλείπεται η κατ’ άρθρον συζήτηση, επεξεργασία και ψήφισή τους. Η παραβίαση είναι ακόμη βαρύτερη, αν ληφθεί υπόψη ότι το νομοσχέδιο εισάγεται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και επομένως έχει ήδη συρρικνωθεί στο ελάχιστο συνταγματικά επιτρεπτό όριο η συζήτηση στη Βουλή. Ταυτόχρονα, η παραπάνω μεθόδευση προσβάλλει επίσης το δικαίωμα της κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών κατά το άρθρο 60 παρ. 1 Συντ., δεδομένου ότι τους στερεί τη δυνατότητα να διαφοροποιήσουν, θετικά ή αρνητικά, εάν αυτό επιβάλλει η συνείδησή τους, την ψήφο για ένα ή περισσότερα από τα επιμέρους μέτρα σε σχέση με την επί της αρχής ψήφο τους.
Παρέλκει ενδεχομένως να επισημανθεί ότι η εν λόγω μεθόδευση παραβιάζει επιπροσθέτως και άλλες συνταγματικές διατάξεις. Ενδεικτικά, σύμφωνα με το άρθρο 73 παρ. 2 εδ. β΄ Συντ.: «Τα νομοσχέδια για συντάξεις πρέπει να είναι ειδικά· δεν επιτρέπεται, με ποινή την ακυρότητα, να αναγράφονται διατάξεις για συντάξεις σε νόμους που αποσκοπούν στη ρύθμιση άλλων θεμάτων». Εν προκειμένω, διατάξεις για (περικοπές σε) συντάξεις αναγράφονται όχι απλώς στο ίδιο νομοσχέδιο, αλλά στο ίδιο άρθρο που αποσκοπεί στη ρύθμιση πλειάδας άλλων θεμάτων, κατάπαράβαση του άρθρου 73 παρ. 2 εδ. β΄ Συντ., η οποία συνεπάγεται την ακυρότητα ειδικά των συνταξιοδοτικών διατάξεων του νομοσχεδίου. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 74 παρ. 5 εδ. β΄ Συντ.: «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγεται για συζήτηση». Εν προκειμένω, το κατατεθέν νομοσχέδιο και το «άρθρο μόνο» αυτού απαρτίζονται από ένα άθροισμα –δεν πρόκειται καν για σύνολο, πολλώ δε μάλλον για σύστημα κανόνων δικαίου– ή μάλλον σύμφυρμα άσχετων μεταξύ τους διατάξεων και στην πραγματικότητα δεν έχει καν «κύριο αντικείμενο», δεν μπορεί δηλαδή καν να αποτελέσει αντικείμενο ενιαίου νόμου, με αποτέλεσμα να εισάγεται για συζήτηση κατά παράβαση του άρθρου 74 παρ. 5 εδ. β΄ Συντ.
Από την άποψη της λειτουργίας του πολιτεύματος, όλα τα παραπάνω συνιστούν μιαβαρύτατη θεσμική απρέπεια έναντι της Βουλής. Ο ρόλος του κοινοβουλευτικού νομοθέτη υποβαθμίζεται στην απλώς διεκπεραιωτική «επικύρωση» προδιαμορφωμένων νομοθετικών πακέτων, για τους τύπους και μόνο, και χωρίς καμία δυνατότητα επεξεργασίας τους. Οι βουλευτές απλώς ψηφίζουν χωρίς να βουλεύονται. Ανήκει στην ίδια τη Βουλή να διασώσει, έστω κατ’ ελάχιστο, την αξιοπρέπεια των μελών της και το θεσμικό ρόλο της και το Σύνταγμα παρέχει επαρκείς δυνατότητες προς τούτο. Σύμφωνα με το άρθρο 65 παρ. 4 Συντ.: «Ο Πρόεδρος της Βουλής διευθύνει τις εργασίες του Σώματος, μεριμνά για τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης διεξαγωγής των εργασιών του, την κατοχύρωση της ελεύθερης γνώμης και έκφρασης των βουλευτών και την τήρηση της τάξης…». Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 74 παρ. 1 Συντ., κάθε νομοσχέδιο, «πριν εισαχθεί στη Βουλή, στην Ολομέλεια ή σε Τμήματα, μπορεί να παραπεμφθεί για νομοτεχνική επεξεργασία στην επιστημονική υπηρεσία της παραγράφου 5 του άρθρου 65…».
Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων συνάγεται ότι, προκειμένου να αποτραπούν οι προαναφερθείσες αντισυνταγματικότητας, ο Πρόεδρος της Βουλής οφείλει να παραπέμψει το νομοσχέδιο για νομοτεχνική επεξεργασία στην Επιστημονική Υπηρεσίας της Βουλής, έτσι ώστε το «άρθρο μόνο» αυτού να διαιρεθεί σε επιμέρους άρθρα, για να διασφαλιστεί η ανεμπόδιστη διεξαγωγή του νομοθετικού έργου και να διασφαλιστεί το κατά συνείδηση δικαίωμα ψήφου των βουλευτών.
ΙΙΙ. Συμπέρασμα
Συμπερασματικά επισημαίνεται ότι το περιεχόμενο των εξεταζόμενων μέτρων του προτεινόμενου νομοσχεδίου παραβιάζει τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1, 4 παρ. 5, 20 παρ. 1, 21 παρ. 1 και 2, 22 παρ. 1 και 5, 25 παρ. 1 και 5, 88 παρ. 2 και 106 παρ. 1 του Συντάγματος, των άρθρων 6 της ΕΣΔΑ και 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου αυτής και του άρθρου 4 παρ. 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη (βλ. ανωτέρω, ΙΙ, Α έως Γ), ενώ και η διαδικασία ψήφισής του πάσχει από συνταγματική άποψη, ενόψει των άρθρων 60 παρ. 1, 72 παρ. 4, 73 παρ. 2, 74 παρ. 5 και ιδίως 76 παρ. 1 του Συντάγματος, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα ανωτέρω (ΙΙ, Δ).
Θεσσαλονίκη, 6.11.2012
Οι γνωμοδοτούντες
ΠΗΓΗ: http://dikastis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3889.html
Αρχίστε να γκρεμίζετε όλα τα αρχαία μνημεία και την αρχιτεκτονική της.
1. γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρα.
2. γκρεμίστε όλη την Ιταλία σε βάθος 100 μέτρα.
3. αδειάσετε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
4. γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη..
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
1.απο την ιατρική σας, την φαρμακευτική σας.
2.απο τα μαθηματικά σας( γεωμετρία, άλγεβρα,..)
3.απο την φυσική σας, χημεία
4.απο την αστρονομική σας
5.απο την πολιτική σας
6.απο την καθημερινότητα σας.
Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα ,κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε , διαγράψτε ..
Θα πείτε "δεν γίνεται".
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μέτα δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα , ο Έλληνας, η προσφορά της πάνω σε αυτόν τον πλανήτη..
Η πρόκληση πάντως ισχύει.
Ἡ παρά τήν προκληθεῖσα δικαιολογημένη ταραχή τοῦ λαοῦ μας συνέχισις τῶν παραστάσεων τοῦ βορβωρώδους καί ἀθλιοτάτου Corpus Christi στό θέατρο «Χυτήριο» καί παρά τήν ὑποβληθεῖσα μήνυση μου στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν μέ ὑποχρεώνει ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς πολίτη τῆς δημοκρατικῆς μας πατρίδος καί ὡς νομικό νά καταθέσω ἔμπονα καί μέ ἄφατη θλίψη τά κάτωθι:
1. Ἡ τραγική αὐτή ὑπόθεση ἀνιδρύει γιά μιά εἰσέτι φορά τήν ἄμεση ἀνάγκη ἀποδεσμεύσεως τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας ἀπό τά φρικώδη δεσμά τῆς ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας διότι ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ διάκριση τῶν ἐξουσιῶν τοῦ σοφοῦ Μοντεσκιέ παραμένει μόνο σάν χρήσιμη ἀρχή στά ἐγχειρίδια Συνταγματικοῦ δικαίου.
Εἶναι ἐπείγουσα ἡ ἀνάγκη οἱ λειτουργοί τῆς ἱσταμένης καί καθημένης δικαιοσύνης νά ἐκλέγονται ἄμεσα ἀπό τόν λαό γιά νά μήν εἶναι ὑποχείρια τῆς ὁποιασδήποτε οἰκονομικῆς ἤ πολιτικῆς ἐξουσίας πού μέ τό ἀνώτατο δικαστικό συμβούλιο καθορίζει τήν τύχη τους καί τήν ἐξέλιξή τους.
Καί βέβαια ἀπό ἕνα δημόσιο ὑπάλληλο μποροῦμε νά ἀπαιτήσουμε τήν νομιμότητα ἄλλά ὄχι καί τόν ἡρωϊσμό γιατί αὐτό εἶναι γιά ὁλίγιστες καί ἡρωϊκές ψυχές.
2. Ἐπεσκέφθην τήν Ἐρίτιμο Προϊσταμένη τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν καί τόν Ἐντιμότατο Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου καί ἡ αἴσθησις πού ἀπεκόμησα συνηγορεῖ ἄμεσα ὑπέρ τῆς ἀναγκαιότητος ἀποδεσμεύσεως τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας ἀπό τήν ἐκτελεστική.
Τά ἐπιχειρήματα τῆς κ. Προϊσταμένης τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν ὅτι δηλ. διέταξε προκαταρκτική ἐξέταση ἐπί τῆς μηνύσεώς μου πού κατήγγειλα αὐτεπάγγελτα διωκόμενο ἀδίκημα καί ὄχι τήν αὐτόφωρη διαδικασία γιά νά διακριβώσει –λέει- ἄν εἶναι βλασφημία τό νά προσάπτεις στόν αἰώνιο Θεό τό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἐάν εἶναι κακόβουλη μιά τέτοια βλασφημία ὅταν ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει δεινῶς χαρακτηρίσει αὐτό τό τερατούργημα καί ἑπομένως οἱ συντελεσταί του ἔχουν πλήρη δόλο γιά τήν ἀπομείωση τοῦ θείου προσώπου καί ἐάν γίνεται δημοσίᾳ ὅταν ὁ χῶρος πού παρουσιάζεται δέν εἶναι ἰδιωτικός ἀλλά πᾶς τις ἔχει πρόσβαση ἀσχέτως ἐάν καταβάλει ἤ ὄχι εἰσιτήριο.
Τό πόσο ἔωλα καί ἀνεπέρειστα εἶναι τά ἐπιχειρήματα τῆς κ. Προϊσταμένης ἀποδεικνύεται πασιδήλως καί γιά γιά πρωτοετῆ φοιτητή τῆς νομικῆς ἀπό τό γεγονός ὅτι ἡ ἰδία δέν θά εἶχε ἀσκήσει ὁπωσδήποτε αὐτόφωρη διαδικασία καί ποινική δίωξη ἐάν ἀντί τοῦ λοιδωρουμένου καί καθυβριζομένου προσώπου τοῦ Θεοῦ εὑρίσκετο ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὁ Πρωθυπουργός ἤ ὁ Ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Ἑπομένως τό νά «κλώθουν» στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν τήν αὐταπόδεικτη μήνυσή μου μέ σκοπό νά ὁδηγήσουν στήν ἀρχειοθέτηση τί ἄλλο ἀποδεικνύει ἀπό τά ἀνωτέρω. Διερωτῶμαι δέν ὑπάρχει ἕνας Εἰσαγγελεύς
σέ αὐτή τήν ταλαίπωρη χώρα νά ἐπιβάλη ἀδέσμευτα τή νομιμότητα καί νά μή θέτει τήν «καριέρα» του πάνω ἀπό τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους; Νά μήν στενοχωροῦνται οἱ τῆς Εἰσαγγελίας Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν ἀπό τίς ἐπισημάνσεις μου γιατί καί οἱ κρίνοντες κρίνονται;
3. Ταυτόχρονα οἱ δυνάμεις καταστολῆς τοῦ δῆθεν Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη πού προστατεύουν τούς ἀδικοπράττοντας βλασφήμους καί ρίπτουν χημικά σέ συγχρόνους μάρτυρες τῆς πίστεως παρουσιάζουν τόν Ὑπουργό Προστασίας τοῦ Πολίτη εὐθέως καταστρατηγοῦντα τό Σύνταγμα καί τούς Νόμους, γεγονός πού πρέπει νά λάβη σοβαρά ὑπ’ ὅψιν του στό μέλλον ὁ εὐσεβής καί φιλάγιος λαός τῆς Κέρκυρας.
4. Γιά νά τελειώνουμε δέ μέ τούς λογῆς λογῆς ἀθλίους διατάκτες καί ὑπεργολάβους τῆς Νέας Ἐποχῆς στόν ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό Τύπο πού νομίζουν ἀφελῶς ὅτι δέν ὑπάρχει πνευματικός νόμος καί ὅτι μποροῦν νά βυσσοδομοῦν κατά τῆς ἀληθείας καί τῆς δικαιοσύνης ἀνεξέλεγκτα, τούς πληροφοροῦμε ὅτι διαπράττουν φρικτό λάθος καί νά πού ἔχω καί τήν ἀπόδειξη.
Κήδευσα πρό ὀλίγου χρόνου ἕναν ἡρωϊκό λειτουργό τῆς ἱσταμένης δικαιοσύνης τόν Λεωνίδα Λαζαράκο μάρτυρα τῆς ἀληθείας, πού ὕψωσε τό εἰσαγγελικό του ἀνάστημα στό σιωνιστικό τέρας τό ὁποῖο στό παρελθόν ὁ τότε ἀδέσμευτος ΟΗΕ εἶχε καταδικάσει σάν ἀκραία μορφή ρατσισμοῦ διαχωρίζοντας μεταξύ αὐτοῦ τοῦ τέρατος καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ πού εἶναι ὅπως ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς.
Ἡ ἄξια καί δίκαιη προαγωγή του προσεβλήθη στό Ἀνώτατο Δικαστικό Συμβούλιο ἀπό τόν Ὑπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη μέ ἀποτέλεσμα νά ὑποστῆ βαρύτατο ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο καί νά καταλήξη στό Ἀττικό Νοσοκομεῖο. Δέστε ὅμως τόν λειτουργήσαντα αὐθωρεί πνευματικό νόμο.
Στό ἴδιο νοσοκομεῖο μέ τήν ἴδια πάθηση στόν ἴδιο θεράποντα ἰατρό εἰσήχθη ὁ ὑποβαλών τήν προσφυγή κ. Ρουπακιώτης ὑποβληθείς σέ δύο ἀλεπάλληλες ἐπεμβάσεις τοῦ ἐγκεφάλου του. Ἄν αὐτό δέν εἶναι θεία δίκη τότε τί εἶναι;
Συμπέρασμα: Ὁ πνευματικός νόμος θά λειτουργήσει γιά ὅλους τούς βλασφημούντας τόν Πανάγιο Θεό ἤ συμπράττοντας μέ αὐτούς μέ τόν ὁποιοδήποτε τρόπο.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Στο άρθρο μας της προηγούμενης Παρασκευής (σ.σ. 9/9/2012), με αφορμή τον πνιγμό 61 λαθρομεταναστών σε θαλάσσια περιοχή στα ανοικτά της Εφέσου, όταν η βάρκα που τους μετέφερε στη Σάμο χτύπησε σε βράχια και βυθίστηκε, αναφερθήκαμε στο εθνικό σχέδιο της Τουρκίας για τη μετατροπή της Ελλάδος σε μια ισλαμική χώρα.
Επειδή ζούμε στη χώρα που, δυστυχώς, υπάρχουν και δρουν πολιτικές δυνάμεις που δεν βλέπουν -ή δεν θέλουν να δουν- το πρόβλημα, λειτουργώντας εξ αντικειμένου ως υποστηρικτικός παράγων των εθνικών σχεδίων της Αγκυρας και ως πραγματικός δούρειος ίππος της διάλυσης του ελληνικού έθνους, παραθέτουμε παρακάτω μετάφραση άρθρου του Τούρκου δημοκράτη δημοσιογράφου Εσέρ Καρακάς, που δημοσιεύθηκε στη φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα «STAR», αμέσως μετά το πολύνεκρο ναυάγιο των λαθρομεταναστών.
Αυτά που δεν λέγονται -και δεν γράφονται- για τους λαθρομετανάστες
Του Εσέρ Καρακάς
Την προηγούμενη εβδομάδα ζήσαμε δυο μεγάλες τραγωδίες στην Τουρκία. Η μία είναι η πολύνεκρη έκρηξη στις στρατιωτικές αποθήκες πυρομαχικών στο Αφιόν. Αυτή η έκρηξη, είτε οφείλεται σε δολιοφθορά του ΡΚΚ είτε σε λάθος, δείχνει την τραγική κατάσταση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (ΤΕΔ)...
...Η συγκεκριμένη έκρηξη, που στοίχισε τη ζωή σε 25 νέους μας, φαίνεται ότι ώθησε σε δεύτερο πλάνο την τραγωδία των 61 Ιρακινών, Σύρων και Παλαιστινίων λαθρομεταναστών που πνίγηκαν στις ακτές του νομού Σμύρνης.
Στην πραγματικότητα, δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν το θέμα δεν πήρε τη θέση που θα έπρεπε στα ΜΜΕ λόγω της έκρηξης στο Αφιόν ή αν αυτό έγινε για κάποιον άλλον λόγο.
Το θέμα το παρακολουθούμε από τον Τύπο, αφού δεν έχουμε άλλες πηγές. Πέθαναν 61 άνθρωποι και κινδύνεψαν άλλοι τόσοι και κανείς δεν λέει και δεν γράφει τίποτα για τα γεγονότα που προηγήθηκαν του ναυαγίου.
Η ίδια αφωνία και σιωπή, στην πραγματικότητα η ίδια έλλειψη ειδήσεων και άρθρων, παρατηρείται και σε όλα τα αντίστοιχα πολύνεκρα ατυχήματα με θύματα λαθρομετανάστες που έγιναν στο παρελθόν…
…Από τις ειδήσεις που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο μαθαίνουμε ότι οι λαθρομετανάστες που πνίγηκαν και εκείνοι που διασώθηκαν από το ναυάγιο είχαν διανυκτερεύσει σε ξενοδοχεία της συνοικίας Μπασμανέ (Basmane) της Σμύρνης. Το πρωί ξεκίνησαν από εκεί, μεταφέρθηκαν στην ακτή (σ.σ.: με λεωφορεία, η απόσταση είναι 70 χλμ.), επιβιβάστηκαν στη βάρκα με σκοπό να αποβιβαστούν σε ελληνικό έδαφος και εκεί έγινε το ατύχημα. Η βάρκα τους χτύπησε στα βράχια και βούλιαξε, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 61 άνθρωποι. Οι περισσότεροι που γνωρίζουν το θέμα της διακίνησης των λαθρομεταναστών πιστεύουν ότι η βάρκα έπεσε στα βράχια σκοπίμως, ενώ το πιο πιθανόν είναι ο καπετάνιος της βάρκας να είναι από τους πρώτους που την εγκατέλειψαν…
…Ομως εδώ τίθενται ορισμένα ερωτήματα. Αυτοί οι πολύ παραπάνω από 100 λαθρομετανάστες από πού και πώς μπήκαν στην Τουρκία και πώς έφθασαν από τα νότια σύνορά μας μέχρι τη Σμύρνη;
Λέγεται ότι ο καπετάνιος και ο βοηθός του ήρθαν με το καράβι τους από την Κωνσταντινούπολη. Ποιοι και πώς έκαναν τη διοργάνωση αυτής της επιχείρησης;
Θεωρώ ότι αυτά τα ερωτήματα είναι πολύ σημαντικά, όμως πιο σημαντικό και ενδιαφέρον θεωρώ το γεγονός ότι κανείς από τα τουρκικά ΜΜΕ δεν ασχολείται με το θέμα της λαθρομετανάστευσης, το οποίο κρατείται μονίμως σε δεύτερο πλάνο…
…Τους λαθρομετανάστες ποιος τους βοηθάει να μπουν στην Τουρκία και ποιοι κάνουν τα στραβά μάτια; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μπήκαν στην Τουρκία από την Αντιόχεια και από το Κίλις. Πώς κατάφεραν να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι τη Σμύρνη;
…Πώς είναι δυνατόν οι διακινητές να καταφέρνουν να περνούν τόσα σημεία ελέγχου που υπάρχουν στους οδικούς άξονες, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι αρμόδιες αρχές ότι διακινούνται τόσοι λαθρομετανάστες; Πώς ξεπερνούν αυτά τα εμπόδια οι διακινητές;
Ο αξιότιμος κύριος υπουργός Εσωτερικών, που δίνει μαθήματα δημοσιογραφίας στους δημοσιογράφους, δεν θα έκανε καλύτερα τη δουλειά του αν μας εξηγούσε πώς μπήκαν στη χώρα και πώς έφτασαν οι συγκεκριμένοι μετανάστες μέχρι τη Σμύρνη, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς;
Γνωρίζουμε ότι το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης είναι ένα διεθνές ζήτημα, όμως γνωρίζουμε επίσης ότι η διακίνηση των λαθρομεταναστών δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τη συνεργασία κάποιων από το τουρκικό κράτος...
Αυτά λέει ο Εσέρ Καρακάς. Εμείς απλώς να προσθέσουμε ότι στην Τουρκία ο Τύπος και τα ΜΜΕ κατά παράδοσιν πειθαρχούν σε εθνικά ζητήματα, ένα από τα οποία είναι το σχέδιο ισλαμοποίησης της Ελλάδος.
Είπαμε, ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...
Οι -αυτοχριζόμενοι- δημοκράτες στην Ελλάδα ακούνε;
Σάββας Καλλεντερίδης
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...