Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: ΙΗ. 35 – 43.
Τω καιρώ εκείνω, εν τω εγγίζειν τον Ιησούν εις Ιεριχώ, τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών. Ακούσας δέ όχλου διαπορευομένου, επυνθάνετο τί είη ταύτα. Απήγγειλαν δέ αυτώ, ότι Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται. Και εβόησε λέγων: «Ιησού υιέ Δαυϊδ, ελέησόν με.» Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση. Αυτός δέ πολλώ μάλλον έκραζεν: «υιέ Δαυϊδ, ελέησόν με». Σταθείς δέ ο Ιησούς, εκέλευσεν αυτόν αχθήναι προς αυτόν. Εγγίσαντος δέ αυτού, επηρώτησεν αυτόν λέγων: «τί σοι θέλεις ποιήσω;» Ο δέ είπε: «Κύριε, ίνα αναβλέψω.» Και ο Ιησούς είπεν αυτώ: «ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε.» Και παραχρήμα ανέβλεψε, και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν. Και πάς ο λαός ιδών, έδωκεν αίνον τω Θεώ.
Απόδοση:
Τις ημέρες εκείνες, καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε, ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος, κι εκείνος φώναξε δυνατά: «Ιησού Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Αυτοί που προπορεύονταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμη πιο δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με!» Τότε ο Ιησούς στάθηκε κι έδωσε εντολή να τον φέρουν κοντά του. Όταν αυτός πλησίασε, τον ρώτησε: Τι θέλεις να σου κάνω;» Εκείνος αποκρίθηκε: «Κύριε, θέλω ν’ αποκτήσω το φως μου». Και ο Ιησούς του είπε: «Απόκτησε το φως σου! Η πίστη σου σε έσωσε». Αμέσως βρήκε το φως του κι ακολουθούσε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό. Όλος ο κόσμος, όταν τον είδε, δοξολογούσε το Θεό.
(Επιμέλεια κειμένων: Ιωάννης Τρίτος)
Ομιλία Γερμανού του Β, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, εις την Δεκάτην Τετάρτην Κυριακήν κατά Λουκάν.
Ο Θεός είναι ο ήλιος της Δικαιοσύνης, όπως έχει γραφή, ο οποίος φωτίζει τα πάντα με τις ακτίνες της Αυτού αγαθότητος. Η δε ψυχή κάθε ανθρώπου, αναλόγως με την διάθεσί του, γίνεται ή κηρός, ως φιλόθεος, ή πηλός, ως φιλόϋλος. Όπως λοιπόν ο πηλός εκ φύσεως με τον ήλιο ξηραίνεται, έτσι και κάθε ψυχή φιλόϋλος και φιλόκοσμος, ενώ νουθετείται από τον Θεόν, σκληρύνεται, όπως ο πηλός, διότι αντιστρέφει τους λόγους του, και οδηγείται μόνη της προς την απώλειαν. Η φιλόθεος όμως ψυχή απαλύνεται ως κηρός και δεχόμενη μέσα της τους τύπους και τους χαρακτήρες των θείων εννοιών, γίνεται κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι. Ο αισθητός ήλιος θεωρείται, δεν θεωρεί. Ο νοητός ήλιος θεωρείται από τους αξίους, αλλά και βλέπει τους πάντας και περισσότερον αυτούς που τον βλέπουν. Ο αισθητός ήλιος δεν ομιλεί ούτε χαρίζει ομιλία σε κανέναν, ο νοητός όμως και ομιλεί στους φίλους του και χαρίζει σε όλους την όρασι και την ομιλία. Ο αισθητός ήλιος λάμποντας σε τόπους αισθητούς, με την θερμότητα των ακτίνων του αποξηραίνει την υγρότητα της γης, χωρίς όμως και να τρέφει τα φυτά και τα σπέρματα. Ενώ ο νοητός ήλιος, όταν ανατείλη στην ψυχή, τα κάνει και τα δύο. Ξηραίνει την υγρότητα των παθών, αποπλύνοντας την ακαθαρσία που έχει προκληθεί από αυτά και συγχρόνως λιπαίνει την νοητήν γη της ψυχής, και έτσι τα φυτά των αρετών τρέφονται και αυξάνουν. Ο Κύριος είναι φως, λαμπρότης για τις ψυχές εκείνες που αγωνίζονται για την κάθαρσι του βίου και των λόγων τους. Πράγματι, εάν σκότος είναι η άγνοια και η αμαρτία, φως θα είναι η γνώσις και ο ένθεος βίος. Ο Χριστός λέγεται φως επειδή φωτίζει τον νου προς κατανόησιν των απορρήτων και δεικνύει τα μυστήρια, τα οποία είναι θεατά μόνον στους καθαρούς. Ο Χριστός είναι φως διότι φωτίζει νοητώς τις καρδιές των πιστών και χαρίζει στους ανθρώπους το αισθητόν φως των οφθαλμών. Γι’ αυτό και έλεγε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» και «εγώ εις τον κόσμον ελήλυθα». Ότι δε έτσι είναι η πραγματικότης, μας το φανερώνει και η περικοπή των ευαγγελικών θείων λόγων που θα αναγνωσθή σήμερα, και έχει ως εξής:
«Τω καιρώ εκείνω εγένετο εν τω εγγίζειν τον Ιησούν εις Ιεριχώ, τυφλός τις εκάθητο παρά την οδόν προσαιτών. Ακούσας δε όχλου διαπορευομένου, επυνθάνετο τι είη ταύτα». Ο Κύριος επεσκέπτετο κάθε πόλι και περιοχήν της Ιουδαίας, όπου εθεράπευε κάθε νόσο και κάθε σωματικό ελάττωμα, και εκήρυσσε μετάνοιαν, επιστρέφοντας τους πλανωμένους στην γνώσι της αληθείας και επιβεβαιώνοντας τις διδασκαλίες με τα παράδοξα θαύματά του. Διότι οι άνθρωποι συνηθίζουν να πείθωνται και να υπακούουν όχι τόσον στα λόγια όσον στα έργα. Διερχόμενος λοιπόν ο Σωτήρ από τις ιουδαϊκές πόλεις επλησίασε και στην Ιεριχώ. Η Ιεριχώ ήταν πρωτεύουσα των Χαναναίων, από τις μεγαλύτερες πόλεις των εθνικών. Αυτήν την Ιεριχώ την κατέλαβε κάποτε ο Ιησούς του Ναυή με πολιορκίαν, όταν πολεμούσε κατά των εθνικών. Τώρα όμως ο αληθινός Ιησούς την κατέλαβε προς θεραπείαν και σωτηρίαν. Ηθέλησε να την απελευθερώση, την αιχμάλωτο και να οικοδομήσει πνευματικώς, αυτήν που παλαιά είχε κατακρημνισθεί, και να ελκύση κοντά του αυτήν που είχε αποξενωθεί. Από την ιδία πόλη προήρχετο και εκείνη η Ραάβ, η πόρνη, η οποία εδέχθη τους κατασκόπους του Ιησού του Ναυή και τους διέσωσε. Καθώς λοιπόν ο Κύριος επορεύετο την οδό που οδηγούσε στην Ιεριχώ, τον ακολουθούσε λαός πολύς. Συνέρρεαν από παντού για τα θαύματα και τις διδασκαλίες Του. Κάποιος δε τυφλός που είχε καθίσει στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε, ήκουσε την οχλαγωγία και τον θόρυβον εκείνων που ακολουθούσαν πίσω από τον Χριστόν και εδιδάσκοντο και εθεραπεύοντο από Αυτόν, και ερωτούσε να μάθη τι συμβαίνει. Και όταν του είπαν ότι περνά ο Ιησούς ο Ναζωραίος εχάρη, επειδή είχε ακούσει για τα θαύματα που επιτελεί και το εθεώρησε ως μοναδικήν ευκαιρία να κάμη ο Κύριος το θαύμα του και σ’ αυτόν, που είναι τυφλός και έχει ανάγκη θεραπείας. Και προσπαθούσε να τον πλησιάσει φωνάζοντας προς Αυτόν δυνατά: «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησόν με». Ο δε Κύριος τού είπε: «Τι σοι θέλεις ποιήσω;» και γιατί φωνάζεις έτσι; Τι ζητείς, άνθρωπε, απ’ Αυτόν που επτώχευσε για σε την εσχάτη πτωχεία; Τι απαιτείς απ’ Αυτόν που δεν έχει ούτε πού την κεφαλήν κλίνη; Και ο τυφλός επέμενε να τον παρακαλή και να τον ικετεύει λέγοντας: «θέλω ίνα αναβλέψω».
Δεν εζήτησε κάτι μικρόν και ευτελές από τον Θεόν και Δεσπότην ο τυφλός. Ούτε χρυσόν ούτε χρήμα ούτε τροφές ούτε σκεπάσματα ούτε κάτι άλλο παρόμοιον, όπως εζητούσε από τους ανθρώπους, μολονότι και αυτά ημπορούσε να του τα δώσει Αυτός που δίνει σε όλους τα πάντα, αλλά μόνον του έλεγε: «Κύριε, θέλω ίνα αναβλέψω». Κανένας άλλος δεν ημπορεί να μου το δώσει αυτό, διότι μόνον ο Θεός έχει την δυνατότητα να ελεή και να σώζει. Γι’ αυτό και προσέρχομαι και προσκυνώ και γονατιστός σε ικετεύω, ως τον ποιητήν και Κύριον των όλων, και βοώ το ελέησον και σε ονομάζω υιόν Δαβίδ. Επειδή πιστεύω ότι συ είσαι ο προσδοκώμενος απόγονος του Δαβίδ, ο οποίος ήλθε από αμέτρητον ευσπλαχνία να σώση το γένος μας. Αλλά και με άλλην έννοιαν ονομάζει τον Χριστόν υιόν Δαβίδ, επειδή το όνομα αυτό το τιμούσαν πάρα πολύ οι εβραίοι. Και οι Προφήτες, όσους βασιλείς ήθελαν να τιμήσουν, έτσι τους ονόμαζαν και με το όνομα αυτό τους εδόξαζαν. Επειδή λοιπόν και ο τυφλός αυτός είχε ανατραφεί στον ιουδαϊσμό, δεν αγνοούσε όσα λέγει ο νόμος και οι Προφήτες για τον Χριστόν, και ότι σωματικώς ο Χριστός θα προέλθη από το γένος του Δαβίδ. Και ως προς τον Θεόν μεν εβόησε ελέησόν με, διότι μόνον ο Θεός είναι σε θέσι να ελεή. Ως προερχόμενον δε από τη γενεά του Δαβίδ, τον ονομάζει υιόν Δαβίδ. Ας σημειωθεί ότι η ερμηνεία του ονόματος Δαβίδ είναι: αγαπητός και ισχυρός. Από Αυτόν λοιπόν ζητεί με τόσον πόθο το έλεος. Και δεν του είπε ο τυφλός: ζήτησε από τον Θεόν ή προσευχήσου για μένα ή παρακάλεσε ή ικέτευσε, αλλά ελέησόν με, επειδή ακριβώς εγνώριζε ότι είναι υιός του Θεού, ο οποίος εγεννήθη από την αγίαν και αειπάρθενον Μαρία. Γι’ αυτό και κατά την πίστι του έλαβε την ίασι.
«Και οι προάγοντες επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση. Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν. Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησόν με». Αυτή είναι η καρτερική και φλεγομένη ψυχή. Αν δεν ήταν ένθερμος η πίστις του τυφλού, δεν θα εκραύγαζε περισσότερον, όταν προσετάχθη να σιωπήση. Γι’ αυτό και ηξιώθη να ερωτηθή από τον Σωτήρα και να τον πλησιάση, και δεν απέτυχε του σκοπού του, αλλά έλαβε την ίασι. «Σταθείς δε», λέγει, «ο Ιησούς εκέλευσευν αυτόν αχθήναι προς αυτόν. Εγγίσαντος δε αυτού επηρώτησεν αυτόν λέγων. Τι σοι θέλεις ποιήσω; Ο δε είπε: Κύριε, ίνα αναβλέψω». Δεν ηρώτησεν ο Δεσπότης επειδή αγνοούσε, αλλά για να μη νομίση κάποιος άλλος ότι άλλο ήθελε να λάβη ο τυφλός και άλλο του έδωσε. Ήθελε όμως να μάθουν οι συμπορευόμενοι και όσοι ευρέθησαν εκεί και την πίστι του προσερχομένου. Γι’ αυτό έκανε ο Κύριος αυτήν την ερώτησι. Τούτο γίνεται φανερό και από την ίδια την απόκρισι του Κυρίου: θέλεις να αναβλέψης, λέγει; «Ανάβλεψον». Και την ίδια στιγμή που το ήκουσε, «παραχρήμα ανέβλεψε» και έδρεψε τον καρπόν της πίστεως, την σωτηρία: «η πίστις σου σέσωκέ σε». Αυτή είναι η μαρτυρία του Χριστού, ο οποίος με τα λόγια αυτά έδειξεν ότι αίτιος της θεραπείας του έγινε ο ίδιος ο τυφλός. Έγινε με την πίστι του συνεργός του θαυμαστού αυτού κατορθώματος. Πράγματι, την στιγμή που του είπε «ανάβλεψον», αμέσως η φωνή του Κυρίου έγινε φως για τον τυφλό και «παραχρήμα ανέβλεψε», επειδή η φωνή ήταν του φωτός, ο λόγος ήταν του φωτοδότου. «Και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν». Όταν δηλαδή ο τυφλός εδέχθη από τον Χριστόν παραδόξως την ευεργεσία, δεν ημέλησε να συμπορευθή μ’ Αυτόν, και τον ακολουθούσε δοξάζοντάς τον ως Θεόν», και έγινε αφορμή να δοξάζουν και να υμνούν τον Θεόν και οι άλλοι. «Πας γαρ ο λαός», λέγει, «ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ». Και πριν από την δωρεάν εφάνη καρτερικός ο τυφλός, και μετά την δωρεάν φαίνεται ευγνώμων. Καρτερικός διότι, αν και τον περιφρονούσαν και πολλοί τον ημπόδιζαν να φωνάζη, αυτός επέμενε κραυγάζοντας «Ιησού υιέ Δαβίδ, ελέησόν με». Και ευγνώμων επειδή όταν έλαβε την χάρι, δεν έτρεξε να φύγη, όπως κάνουν πολλοί μετά τις ευεργεσίες, φερόμενοι με αγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες.
Αυτόν ας μιμηθούμε και εμείς με ζήλο και προθυμία και ας γινώμεθα καρτερικοί στις προσευχές και πριν λάβωμε αυτά που ζητούμε, και αφού τα λάβωμε να μη μένωμε αχάριστοι προς τους ευεργέτες. Και να προσευχόμεθα με πόθον, έστω και αν είμεθα οι πλέον ευτελείς και περιφρονημένοι. Να προσφέρωμε και μόνοι μας δεήσεις προς Κύριον ώστε να λαμβάνωμε από Αυτόν τα αιτήματα προς το συμφέρον μας. Διότι ο τυφλός εκείνος ούτε οδηγόν είχε, ούτε ημπορούσε να ιδή τον Σωτήρα, ούτε ευρήκε συνήγορον κάποιον από τους Αποστόλους, αλλά μολονότι είχε και πολλούς που του απαγόρευαν να μιλήσει και τον ημπόδιζαν να πλησιάση, ημπόρεσε να υπερβή όλα τα εμπόδια και επλησίασε Αυτόν τον ίδιον τον θεραπευτήν και Σωτήρα Χριστόν. Ούτε η κοινωνική θέσις ούτε ο τρόπος ζωής τού έδωσαν το θάρρος, αλλά αντί όλων αυτών ήρκεσεν η προθυμία την οποία τίποτα δεν εστάθη ικανόν να εμποδίση. Την ιδίαν προθυμίαν ας προσπαθήσωμεν να αποκτήσωμε και εμείς στις δεήσεις μας προς τον Δεσπότην. Και αν ο Κύριος αναβάλλη, και είναι πολλοί αυτοί που μας απομακρύνουν και μας εμποδίζουν, ας προσπαθήσωμε τότε περισσότερο, και ο φιλάνθρωπος Θεός μας θα μας πλησιάση και θα εκπληρώση τα αιτήματά μας.
Πράγματι, όλα τα δύσκολα και επίπονα και ακόμη περισσότερο τα θλιβερά και επώδυνα, που δεν ημπορεί κανείς από τους ανθρώπους και από τους αγίους ακόμη να τα θεραπεύση, ο ίδιος ο Χριστός τα εξαφανίζει και τα θεραπεύει θαυματουργικώς, ως σοφός και επινοητής που είναι. Και δεν ήνοιξε ο Κύριος μόνον τους εξωτερικούς οφθαλμούς του τυφλού, αλλά και τους εσωτερικούς, της ψυχής. Αυτό γίνεται φανερόν από το ότι μετά ταύτα τον ακολουθούσε και εδόξαζε τον Θεόν. Διότι οι Άγιοι και οι Προφήτες, όσα θαύματα ενεργούσαν, τα έκαμαν αφού προηγουμένως παρακαλούσαν τον Θεόν και ζητούσαν από Αυτόν την δύναμι. Έτσι επετέλεσαν όλες τις παράδοξες θαυματουργίες των. Επίσης, και οι Απόστολοι αργότερα, έκαμαν τις θεοσημίες αφού πρώτα εγονάτιζαν στην γη και ικέτευαν τον Θεόν. Ο Χριστός όμως, ως Δεσπότης και Κύριος των πάντων, διέτασσε την κτίσιν, άλλοτε λέγοντας στην θάλασσα «σιώπα, πεφίμωσο», άλλοτε στον λεπρό «θέλω, καθαρίσθητι» και άλλοτε πάλιν επιτιμούσε τον ακάθαρτο δαίμονα λέγοντας: «έξελθε εξ αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν». Και τώρα λοιπόν με το θείο νεύμα Του εχάρισε στον τυφλό και το αισθητόν φως και το νοητόν φως. Διότι Αυτός είναι που στην αρχή της γενέσεως του κόσμου διεχώρισε το σκότος από το φως, αλλά και εδημιούργησε το φως. Και εμφανίζεται μεν στις ψυχές των αξίων μεταδίδοντας πάντοτε την λαμπρότητά του, στους δε αισθητούς οφθαλμούς των προσερχομένων σ’ Αυτόν χαρίζει, ως Δημιουργός και Πλάστης, την όρασι. Και τότε μεν εφωτίσθη ο τυφλός, ο δε λαός επίστευσε. Και όλων τα στόματα ωμιλούσαν για τον Ιησούν, όλων οι οφθαλμοί έβλεπαν τον τυφλόν θεραπευμένον. Ήταν πράγματι παράδοξον το θαύμα που έγινε. Αλλά εκείνοι μεν, με όσα έβλεπαν, αποκτούσαν εμπιστοσύνη στις διδασκαλίες του Κυρίου και επίστευαν ότι και οι προρρήσεις του Κυρίου θα πραγματοποιηθούν, διαβεβαιούμενοι και πληροφορούμενοι γι’ αυτό από τα θαύματα. Εμείς δε αφού βλέπουμε ότι όλα όσα προείπεν ο Κύριος εξεπληρώθησαν χωρίς καθυστέρησι, ορθόν είναι να πιστεύωμε και σε όσα θαύματα έγιναν τότε και να θεωρούμε ότι είμεθα παρόντες ως θεαταί μαζί μ’ εκείνους. Και μάλιστα να πιστεύωμε αναντιρρήτως στα παράδοξα εκείνα έργα, όπως ακριβώς εάν είμεθα, εκείνον τον καιρόν, αυτόπτες των ενεργουμένων σημείων.
Ας «δοξάσωμε τον Θεόν εν τω σώματι ημών», πειθόμενοι στον μακάριο Παύλο. Και πώς δοξάζεται ο Θεός από τα μέλη του σώματός μας; Εάν δεν βλέπωμε κακώς, αλλά μάθωμε να βλέπωμε καλώς. Και δοξάζουμε τον Θεόν όταν δια μέσου των ορατών κτισμάτων του βλέπωμε τα αόρατα, και τον ευχαριστούμε για όλα όσα έκανε. Ο Θεός δοξάζεται όταν δεν ακούμε κακά και σατανικά άσματα, αλλά ακούμε τα λόγια του Θεού, και ανοίγωμε τις θύρες της ακοής όχι στα διαβολικά και φαύλα ακούσματα, αλλά πάντοτε σε θείες παραινέσεις και διδασκαλίες. Και γενικώς ο Θεός δοξάζεται με όλα τα μέλη μας, όταν πιστεύωμε ορθά σ’ Αυτόν και εκπληρώνωμε τις άγιες εντολές Του. Ας καταρτίζωμε καθημερινώς τους εαυτούς μας για να είμεθα όπως πρέπει ενώπιον του Θεού. Διότι ο προφήτης Ωσηέ λέγει: «έλεον και κρίμα φυλάσσου (δηλαδή, φύλαξε την ελεημοσύνη και τη δικαιοσύνη) και έγγιζε προς τον Θεόν σου διαπαντός». Και πάλιν ο Προφήτης Μαλαχίας εκ μέρους του Θεού λέγει: «υιός δοξάζει πατέρα και δούλος τον κύριον αυτού. Και ει πατήρ ειμί εγώ, που εστίν η δόξα μου; Και ει Κύριος ειμί εγώ, πού εστίν ο φόβος μου; λέγει Κύριος Παντοκράτωρ». Και ο Απόστολος λέγει: «καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος». Και η Παροιμία πάλι συμβουλεύει «πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν, εκ γαρ τούτων έξοδοι ζωής (δηλαδή, ο τρόπος της ζωής είναι εξωτερίκευσις της καρδίας)». Και ο Χριστός λέγει: «Καθάρισον πρώτον το εντός του ποτηρίου, ίνα γένηται και το εκτός αυτού καθαρόν». Γι’ αυτό ας φοβηθούμε αδελφοί μου και ας αγωνισθούμε να αναβλέψωμε προς το φως των προσταγμάτων του Θεού, έστω και αν είμεθα τυφλοί, και ας προσέλθωμε στον Κύριον δια μετανοίας και εξομολογήσεως και αποχής των αισχρών και απαγορευμένων έργων, και ας απορρίψωμε τα ιμάτια που έχουμε ενδυθεί, δηλαδή τα έργα του σκότους, ή και τις γήινες και υλικές φροντίδες, και «ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» και των αρετών, και ας «περιπατήσωμεν ως εν φωτί και ημέρα ευσχημόνως» και δικαίως και οσίως, ώστε να ημπορέσωμε να ακολουθήσωμε Αυτόν, τον Δεσπότην και Ελευθερωτήν και Σωτήρα ημών Ιησούν Χριστόν τον Θεόν «ω η δόξα και το κράτος συν τω ανάρχω Αυτού Πατρί και τω ομοουσίω και ζωοποιώ Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(13ος αιών - Πατριαρχικόν Ομιλιάριον Β'. σελ. 230. Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 431 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=2509
Κραυγή αγωνίας από τσιγγάνα, για την τρομοκρατία που ασκεί το Προξενείο στους μουσουλμάνους της Θράκης. Θα την προστατεύσει κανείς εισαγγελέας;
Είμαστε «μειονότητα μέσα στη μειονότητα»
Γενναία και συγκλονιστική μαρτυρία Μουσουλμάνας Τσιγγάνας στη Γενεύη για την καταπίεση από τους Τουρκόφωνους
Στο 5ο συνέδριο του ΟΗΕ για τις μειονότητες στη Γενεύη (27 & 28 Νοεμβρίου 2012) ακούσθηκε η συγκλονιστική μαρτυρία μίας Μουσουλμάνας Τσιγγάνας από τη Θράκη. Πρόκειται για τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν, πρόεδρο του συλλόγου Γυναικών Δροσερού Ξάνθης «η Ελπίδα».
«Ονομάζομαι Σαμπιχά Σουλεϊμάν, είμαι Μουσουλμάνα Ρομά από την Ξάνθη στην Ελλάδα και πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Δροσερού «Η Ελπίδα».
Ζητώ συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω απ' ευθείας σε κάποια από τις γλώσσες που χρησιμοποιούνται στο συνέδριο, αλλά δεν τις έμαθα ποτέ.
Η μητρική μου γλώσσα είναι ρομάνι, η γλώσσα των Τσιγγάνων. Πάρα ταύτα, επειδή είμαι μουσουλμάνα της Θράκης, υποχρεώθηκα να πάω σε σχολείο όπου διδάχθηκα μια τρίτη γλώσσα, τα τούρκικα. Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκατοντάδες Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι Ρομά, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε σήμερα μειονότητα εντός της μειονότητας.
Το ίδιο συναίσθημα της μειονότητας μέσα στη μειονότητα το αισθανόμαστε σε κάθε βήμα μας μέσα στην κοινωνία.
- Οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής προσπαθούν να μας επιβάλλουν εκτός από τη γλώσσα τους και την ταυτότητά τους.
- Ξοδεύουν πολλά λεφτά για να χτίσουν τζαμιά μέσα στους οικισμούς μας.
- Μας λένε ότι οι Τσιγγάνοι πεθαίνουν νέοι επειδή δεν είναι καλοί Τούρκοι και πιστοί μουσουλμάνοι.
Εμείς, όμως ξέρουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία, όχι τζαμιά, που άλλωστε η Θράκη έχει πολλά.
Εδώ και χρόνια επιμένουν να φτιάξουν σωματεία και να τα ονομάσουν «τουρκικά».
Στη συνέχεια προσπαθούν να μας γράψουν σε αυτά τα σωματεία για να μας υποχρεώσουν κι εμάς να πούμε ότι είμαστε Τούρκοι.
Πριν μερικά χρόνια το ελληνικό κράτος όρισε να πηγαίνουμε υποχρεωτικά σε νηπιαγωγεία.
Οι τουρκικής καταγωγής Μουσουλμάνοι έφτιαξαν δικά τους νηπιαγωγεία, όπου διδάσκονται μόνον τουρκικά.
Μας πιέζουν να γραφτούμε σε αυτά τα νηπιαγωγεία.
Θέλουμε να έχουμε καλή εκπαίδευση στη γλώσσα του κράτους που ζούμε. Το κράτος δεν κάνει αρκετά.
Θέλουμε περισσότερα δημόσια σχολεία.
Θέλουμε να μας προστατεύει επειδή είμαστε μουσουλμάνες γυναίκες με δικαιώματα που παραβιάζονται διαρκώς από ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να φέρονται άσχημα στις γυναίκες τους.
Περιμένουμε την πραγματική βοήθεια από το ελληνικό κράτος.
Η Διακήρυξη του ΟΗΕ για τις μειονότητες λέει ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η ιδιαίτερη ταυτότητα και ο πολιτισμός μας.
Αυτό δεν ισχύει μόνον για το κράτος στο οποίο ζούμε, αλλά και για τους μειονοτικούς συμπολίτες μας.
Οι τελευταίοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν την τουρκική ταυτότητα αντί της δικής μας ταυτότητας των Ρομά.
Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τη δική μας ταυτότητα με μία άλλη.
Θέλουμε να μας αφήσουν ήσυχους και να μην παίζουν πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας.»
Πηγή: http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7282.html#.ULcproaEyxc
Απάντηση στην επιστολή του κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας σχετικά με το αίτημα κύκλων της μειονότητας για τη δημιουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων κοινοποίησε το Υπουργείο Παιδείας.
Στην απάντησή του, το Υπουργείο ξεκαθαρίζει πως η ελληνική πολιτεία δεν επιβαρύνεται με κάποια συμβατική υποχρέωση για την ίδρυση μειονοτικών νηπιαγωγείων, ενώ υπενθυμίζεται πως το νέο κύκλο συζητήσεων περί δίγλωσσων νηπιαγωγείων προκάλεσε το πρόβλημα που ανέκυψε με 22 παιδία στον Εχίνο Ξάνθης, τα οποία δεν μπορούν να γραφτούν στην Α΄ Τάξη του δημοτικού σχολείου καθώς οι γονείς τους επέλεξαν να μην τα στείλουν σε δημόσια νηπιαγωγεία, τι στιγμή που ο νόμος είναι συγκεκριμένος και ορίζει από το 2010 ως υποχρεωτική τη φοίτηση σε δημόσια νηπιαγωγεία για την εγγραφή στο δημοτικό σχολείο.
Στην απάντηση του το Υπουργείο, αναφέρει μεταξύ άλλων πως «σε απάντηση της επιστολής στην οποία εκθέτετε το αίτημα για την ίδρυση μειονοτικών νηπιαγωγείων και του προβληματισμούς για τις αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες που αναζητούν διαφορετικές λύσεις λόγω μη ύπαρξης μειονοτικών νηπιαγωγείων, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:
Η ελληνική πολιτεία δεν επιβαρύνεται με κάποια συμβατική υποχρέωση περί ίδρυσης μειονοτικών νηπιαγωγείων. Ωστόσο στο πλαίσιο της υποχρεωτικότητας της προσχολικής αγωγής αλλά και της ισονομίας και ισοπολιτείας, ίδρυσε στους περισσότερους μειονοτικούς οικισμούς νέα νηπιαγωγεία, με σκοπό να εκπληρώσει έναν ευρύτερης σημασίας αντισταθμιστικό ρόλο, προετοιμάζοντας τους μαθητές για τη σχολική σταδιοδρομία». Περαιτέρω στην απάντηση του, το υπουργείο Παιδείας αναφέρει: «από εκπαιδευτικής πλευράς, η λειτουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων με δύο αναλυτικά πρόγραμμα που αποτελούν λογική κατακερματισμού σχολείου, αποτελεί παιδαγωγική αντίληψη και διδακτική πρόταση παρωχημένη».
Η απάντηση του υπουργείου, συνεχίζει: «Ως Έλληνες οφείλουμε πρωτίστως να ενστερνιστούμε τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τους κανόνες και τους νόμους τη χώρας που ζούμε και είμαστε πολίτες παράλληλα με σεβασμό των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων και ετεροτήτων».
Τι αναφέρεται στην επιστολή του DEB«Με την παρούσα επιστολή θα θέλαμε να σας γνωστοποιήσουμε το αδιέξοδο που έχουν περιέλθει τα προβλήματα της Μειονοτικής Εκπαίδευσης.
Εξ αρχής, θα θέλαμε να σας τονίσουμε την μεγάλη ανάγκη να εισακουστούν τα δίκαια αιτήματα της Μειονότητας σχετικά με την Μειονοτική Εκπαίδευση.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ως μια μειονότητα, της οποίας τα δικαιώματα είναι καθορισμένα από τις διεθνείς συνθήκες και τους νόμους της χώρας μας, έχουμε κάθε δικαίωμα ώστε τα παιδιά μας να λάβουν την κατάλληλη εκπαίδευση που απαιτεί η ταυτότητά τους.
Θέλουμε να σας υπενθυμίσουμε, ότι η μειονοτική εκπαίδευση δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο πλαίσιο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα νηπιαγωγεία, που ισχύει από το 2006. Είναι γνωστό ότι υπάρχει από το 2006 αίτημά μας για δίγλωσσα μειονοτικά νηπιαγωγεία, όπου, όπως συμβαίνει και στα δημοτικά σχολεία της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης, η εκπαίδευση θα γίνεται στα Τουρκικά και Ελληνικά.
Η Συνθήκη της Λωζάννης, η διακήρυξη της UNESCO για τα δικαιώματα των παιδιών, καθώς και οι διμερείς συμφωνίες στο χώρο της εκπαίδευσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αναγνωρίζουν στην Μειονότητά μας το δικαίωμα αυτό.
Το καθήκον της Ελλάδας ως ένα κοινωνικό κράτος, είναι να στηρίζει και να διευκολύνει την Μειονότητα στην άσκηση αυτού του δικαιώματός της.
Ζητάμε πρωτίστως από εσάς και από τα αρμόδια όργανα του κράτους μας, να επιλύσετε τις αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες που αναζητούν διαφορετικές λύσεις λόγω μη ύπαρξης μειονοτικών νηπιαγωγείων, που παρουσιάζονται κατά την εγγραφή των μαθητών στα δημοτικά σχολεία, και που απορρέουν από τη μη εκπλήρωση του αιτήματός μας για λειτουργία δίγλωσσων, στα Ελληνικά και Τουρκικά, μειονοτικών νηπιαγωγείων.
Ως πολίτες αυτής της χώρας, πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο αποτελεσματική διαδικασία ένταξης των παιδιών στην κοινωνία, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα, να λάβουν εκπαίδευση στα σχολεία στην Τουρκική και Ελληνική γλώσσα. Επ' ευκαιρίας θέλουμε να διευκρινίσουμε, ότι μαζί με την δική μας κουλτούρα, εννοείται και η ύπαρξη της επιθυμίας μας, τα παιδιά μας να μάθουν και τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τους κανόνες της χώρας που ζούμε και είμαστε πολίτες.
Πιστεύουμε ότι η ύπαρξη δίγλωσσων νηπιαγωγείων στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εν γνώση σας. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί η Ελλάδα, επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι ενάντια στην λειτουργία παρόμοιων σχολείων. Πιστεύουμε η λειτουργία δίγλωσσων σχολείων, που συνέβαλαν μέγιστα στην ομαλή ένταξη των παιδιών, στις κοινωνίες των συγκεκριμένων ευρωπαϊκών χωρών, θα φέρουν παρόμοιο αποτέλεσμα και στη χώρα μας.
Το άρθρο 30 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού της UNESCO είναι σαφής. Αυτό το άρθρο έχει ως εξής:
«Στα κράτη όπου υπάρχουν εθνικές, θρησκευτικές γλωσσικές μειονότητες ή πρόσωπα αυτόχθονης καταγωγής, ένα παιδί αυτόχθον ή που ανήκει σε μία από αυτές τις μειονότητες δεν μπορεί να στερηθεί το δικαίωμα να έχει τη δική του πολιτιστική ζωή, να πρεσβεύει και να ασκεί τη δική του θρησκεία ή να χρησιμοποιεί τη δική του γλώσσα από κοινού με τα άλλα μέλη της ομάδας του.»
Σε αυτή την περίπτωση, η εκπλήρωση των αιτημάτων της Μειονότητας -η οποία είναι μια επίσημα αναγνωρισμένη μειονότητα με διεθνείς συμβάσεις- στο χώρο της εκπαίδευσης είναι καθήκον του Ελληνικού κράτους της οποίας είμαστε πολίτες. Πιστεύουμε ότι θα δείξετε την απαραίτητη ευαισθησία, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα μας.
Δεν αμφιβάλλουμε για την πίστη σας, ότι η διατήρηση και ανάπτυξη του πολιτισμού των μελών της Μειονότητας, καθώς και η υγιής ένταξή τους στην κοινωνία που είναι δεμένοι ως πολίτες, είναι δυνατή με σεβασμό στα μειονοτικά και ανθρώπινα δικαιώματα».
Πηγή: http://www.thrakitoday.com/2012/10/blog-post_1991.html
Αθήνα: Θέμα δράσης του Τούρκου προξένου στην Κομοτηνή προέκυψε έπειτα από καταγγελία του ιμάμη Σώστη περί παρεμβάσεων και απειλών ανθρώπων του προξενείου που τον κατηγορούν ως «εγκάθετο της Ελλάδας και προδότη». Για το θέμα εκλήθη στο υπουργείο Εξωτερικών για εξηγήσεις ο πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα, Κερίμ Ουράς, και παράλληλα σκληρή ανακοίνωση εξέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών.
O ιμάμης του Σώστη του νομού Ξάνθης, Μπιλάλ Καραχαλίλ, σε γραπτή του αναφορά προς τον υπουργό Εξωτερικών κατήγγειλε ότι απειλείται και συκοφαντείται από συντοπίτες του και ότι προσφεύγει στη Δικαιοσύνη (μέσω του πληρεξουσίου δικηγόρου του) για την αντιμετώπιση της διαπόμπευσής του από συνεργάτη του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Στην αναφορά του ο ιμάμης καταγγέλλει ότι δέχτηκε πιέσεις από τον πρόξενο για να αποσύρει την προσφυγή του στη Δικαιοσύνη κατά του συγχωριανού του Χαμπίλ Μπαΐράμ.
Στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών επισημαίνεται ότι στην αναφορά «καταγγέλλεται ως εμπλεκόμενος και ο γενικός πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή» Οσμάν Ιλχάν Σενέρ και ως εκ τούτου εκλήθη ο πρέσβης της Τουρκίας για περαιτέρω εξηγήσεις.
Διότι, «δεν είναι δυνατόν, ενέργειες του εκπροσώπου της Τουρκίας στην Κομοτηνή -καθ' υπέρβαση των προξενικών του καθηκόντων- θέλουμε να πιστεύουμε εν αγνοία της τουρκικής κυβέρνησης, να προκαλούν τριβές και εντάσεις ανάμεσα στις δύο χώρες» στη συγκυρία της επίσκεψης Νταβούτογλου στην Αθήνα και εν όψει της συνόδου του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας.
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ
«Όταν ένας Ιμάμης διορισμένος σύμφωνα με το νόμο της Ελληνικής Πολιτείας από το Μουφτή της Κομοτηνής, δηλώνει δημόσια ότι απειλείται και συκοφαντείται από συντοπίτες του, καταγγέλλει το συμβάν με γραπτή αναφορά, διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, προς τον Υπουργό Εξωτερικών και επιλέγει τη νομική οδό για να αντιμετωπίσει τις απειλές και τη διαπόμπευσή του, ως «εγκάθετου της Ελλάδας και προδότη» από συνεργάτη του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, υπάρχει ζήτημα και πρέπει να ξεκαθαρισθεί άμεσα. Ειδικότερα και από το γεγονός, ότι καταγγέλλεται για ανάμειξη και ο Γενικός Πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή.
»Το Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Πρέσβη της Τουρκίας στην Ελλάδα, προς τον οποίο θα επιδοθεί επίσημο διάβημα της ελληνικής κυβέρνησης, για τον καταγγελλόμενο ρόλο του Τούρκου Γενικού Προξένου στην Κομοτηνή.
»Δεν είναι δυνατόν, όπως καταγγέλλεται, ενέργειες του εκπροσώπου της Τουρκίας στην Κομοτηνή καθ' υπέρβαση των προξενικών του καθηκόντων, θέλουμε να πιστεύουμε εν αγνοία της τουρκικής κυβέρνησης, να προκαλούν τριβές και εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών, ειδικότερα την παραμονή της επίσκεψης του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στην Αθήνα και την επικείμενη συνάντηση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.»
Ερώτηση 13 βουλευτών
Ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών για τις δραστηριότητες του τούρκικου προξενείου κατέθεσαν στη Βουλή 13 βουλευτές της ΝΔ με επικεφαλής τον Σάββα Αναστασιάδη.
Κάνουν λόγο «διωγμό, τρομοκράτηση και τελικά την επιβολή της θέλησης του τουρκικού προξενείου σε έναν Έλληνα πολίτη» και που αποδεικνύονται από επιστολή - ντοκουμέντο του ιμάμη προς τον μουφτή Κομοτηνής για να τονίσουν ότι οι εξελίξεις αυτές αποτελούν μία ξεκάθαρη παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στην Θράκη και στην ελληνική εσωτερική πολιτική.
Επειδή - όπως τονίζουν οι βουλευτές - έχουν δει το φως της δημοσιότητας ενέργειες παρακρατικών ομάδων που δρουν στην Θράκη προβοκατόρικα με απειλές και ηθικά θρησκευτικά διλλήματα, έχουν εντοπισθεί αρκετές φορές παράνομες παρεμβάσεις του τούρκικου προξενείου στην άσκηση εσωτερικής πολιτικής στην χώρα μας, ερωτούν, μεταξύ άλλων, τον κ. Αβραμόπουλο αν οι συγκεκριμένες καταγγελίες, όπως αναφέρονται στην επιστολή, δεν αποτελούν λόγο απέλασης από τη χώρα μας του Τούρκου προξένου.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Γιατί δεν παρεμβαίνει ο εισαγγελέας τώρα; Γιατί δεν συλλαμβάνεται ο ψευδομουφτής για τρομοκρατία; Γιατί δεν απελαύνεται ο τουρκοπρόξενος;
Πάρτε μέτρα τώρα για τη Θράκη. Απελάστε τον Πρόξενο και συλλάβετε τους τρομοκράτες συνεργούς του!
Ένα ιστορικό έγγραφο-ντοκουμέντο της τρομοκρατικής και παρακρατικής δράσης του τουρκικού προξενείου και των εγκαθέτων του, που ετοιμάζονται και για ...άλλα πράγματα στη Θράκη, αν προλάβουν!!!
Το έγγραφο, που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Τουρκικά Νέα, αποτελεί και κατηγορητήριο εναντίον του εγκαθέτου του προξενείου, Μπαϊράμ Χαμπήλ του Χαλήλ, ο οποίος δρα ως το μακρύ χέρι της Άγκυρας μέσα στην ελληνική επικράτεια.
Αν ζητήσει ο εισαγγελέας την άρση του τηλεφωνικού του απορρήτου, θα διαπιστώσει τις επαφές του με τον ψευδομουφτή και τον τουρκοπρόξενο και έτσι θα ανοίξει η πόρτα της φυλακής για τον ίδιο και για τον ψευδομουφτή Ιμπραήμ Σερήφ και η πόρτα της απέλασης για τον τουρκοπρόξενο.
Κάντε το τώρα, πριν είναι πολύ αργά.
Τώρα, κύριοι της Εισαγγελίας και του ΥΠΕΞ.
Προς τον Σοφολογιώτατο Μουφτή Κομοτηνής
Κο Μέτσο Τζεμαλή
Αίτηση - Αναφορά
Καρά Χαλήλ Μπιλάλ του Μπεχρή και της Χαϊριέ, γεννηθέντος το έτος 1980 στην Πάχνη Νομού Ξάνθης, κατοίκου κοινότητας Σώστη Νομού Ροδόπης.
........//........
Σοφολογιώτατε,
Με δική σας απόφαση ορίσθηκα ιμάμης στο ιερό τέμενος της κοινότητας Σώστη Νομού Ροδόπης σε χηρεύουσα κενή θέση. Ο ορισμός μου επιβεβαιώθηκε με απόφαση των κατοίκων του χωριού, η οποία επανεπικυρώθηκε στις 27-11-2011 επίσης ομόφωνα, γεγονός που επανεπιβεβαίωσε την αποδοχή και την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου.
Τον τελευταίο χρόνο η άσκηση των καθηκόντων μου έγινε προβληματική και δύσκολη από την συμπεριφορά κυρίως ενός συγχωριανού του Μπαϊράμ Χαμπήλ του Χαλήλ, ο οποίος ξεκίνησε μια εκστρατεία κατασυκοφάντησης και διαπόμπευσης μου στο χωριό, επιθυμώντας ευθέως να με αναγκάσει να εγκαταλείψω την θέση μου ή να απαρνηθώ την πίστη μου στο πρόσωπο σας και να ενταχθώ στο προσωπικό του Ιμπραήμ Σερήφ.
Την 4η Μαΐου 2012, ημέρα Παρασκευή και περί ώρα 14.00 μ.μ., ενώ αποχωρούσα από το τζαμί, όπου, ως ιμάμης, τέλεσα την καθιερωμένη βάσει της θρησκείας μας προσευχή, άκουσα τον συγκεκριμένο συγχωριανό μου που βρισκόταν στον προαύλιο χώρο, να απευθύνεται προς τους περίπου είκοσι πέντε (25) συμπροσευχηθέντες συγχωριανούς μου, ζητώντας την προσοχή τους και απευθυνόμενος προς αυτούς και ταυτόχρονα δείχνοντας προς το μέρος μου, είπε μεγαλόφωνα τα εξής: «Ποιος είναι αυτός; Ποιος είναι ο Μπιλάλ; Δεν αναγνωρίζει την Τουρκία. Δεν αναγνωρίζει τον Τούρκο Πρόξενο. Δεν αναγνωρίζει τον Ιμπραήμ Σερήφ. Γιατί δεν τους αναγνωρίζει; Τι είναι αυτός, ποιος νομίζει ότι είναι;».
Ακούγοντας τον να λέει αυτά τα λόγια για μένα, επέστρεψα στον προαύλιο χώρο και του απάντησα: «Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να λες αυτά τα ψεύδη για εμένα; Χωρίς την παρουσία του Μουτεβελή (του προέδρου της βακουφικής επιτροπής), δεν έχει νόημα να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Εμένα με όρισε ιμάμη, το χωριό. Δεν σου έχω αναφέρει τίποτε άλλο, ούτε για Τούρκο Πρόξενο, ούτε για Τουρκία, ούτε για Ιμπραήμ Σερήφ.».
Τότε συνέχισε να λέει: «Όλοι οι άλλοι ιμάμηδες είναι εγγεγραμμένοι στον Ιμπραήμ Σερήφ, εσύ γιατί δεν είσαι; Γιατί έχεις σηκωμένο το κεφάλι; Ποιος είσαι εσύ που τολμάς να μη δίνεις αναφορά στον Ιμπραήμ Σερήφ; Γιατί είσαι ακόμα ''γραμμένος'' στην Ελλάδα και δεν πας να ''γραφτείς'' στον Ιμπραήμ Σερήφ; Καταλαβαίνεις τώρα ότι είσαι πουλημένος; Από τη στιγμή που είσαι ''γραμμένος'' στην Ελλάδα, δεν κάνεις για μας. Θα δεις, εμείς θα σε διώξουμε από εδώ. Θα φέρουμε νέο ιμάμη. Και τότε θα δούμε ποιος θα σε πληρώνει. Να δούμε τότε πού θα βρεις να πας. Να ξέρεις ότι με τη στάση σου διχάζεις όλο το χωριό, είσαι ανεπιθύμητος εδώ. Είσαι ''πράκτορας'' της Ελληνικής πλευράς, κόντρα στα συμφέροντα του χωριού μας. Μην ανησυχείς όμως, εγώ θα σε κανονίσω. Θα δεις, ποιος είναι ο Μπαϊράμ.».
Με την συμπεριφορά του αυτή ήθελε να με εκθέσει έναντι των πιστών, ισχυριζόμενος ότι ενεργώ ως ''πράκτορας'' της Ελλάδας, ότι ενεργώ κόντρα στον Ιμπραήμ Σερήφ και κατ' επέκταση κόντρα στο Τουρκικό Προξενείο και ό,τι αυτό υπηρετεί, ότι διχάζω το λαό, ότι δημιουργώ προβλήματα και γι' αυτό πρέπει να φύγω, και όλα αυτά, επειδή εξακολουθώ να υπηρετώ τη βούληση των κατοίκων της κοινότητας που με όρισαν ιμάμη και όχι στη δική του.
Και πιο πριν, την 11η Απριλίου 2012, ημέρα Τετάρτη και περί ώρα 09.00 π.μ., ήρθε στην οικία μου και μου ζήτησε, (ως ιμάμη - θρησκευτικό λειτουργό), να διαβάσω την προσευχή για τον αποβιώσαντα πεθερό του. Μετά το πέρας της εν λόγω τελετουργίας, μου απεύθυνε το λόγο λέγοντας μου: «Άκουσα, ότι έχεις υποβάλει την παραίτησή σου, αληθεύει;». Του απάντησα ότι, ούτε υπέβαλα την παραίτησή μου και ούτε είχα πει κάτι τέτοιο σε κάποιον. Συνέχισε λέγοντας μου: «Γιατί είσαι τόσο ανάποδος ιμάμης; Γιατί έχεις πάρει τόσο ψηλά τον αμανέ; Όλοι οι υπόλοιποι ιμάμηδες στην Κομοτηνή, είναι εγγεγραμμένοι στον Ιμπραήμ Σερήφ, ενώ εσύ έχεις ''γραφτεί'' στην Ελλάδα. Δεν ντρέπεσαι;». Αφού του απάντησα ότι είμαι εγγεγραμμένος στο Δήμο Μύκης Ν. Ξάνθης και ότι διαμένω μαζί με την οικογένειά μου στην κοινότητα Σώστη, τον ρώτησα γιατί του φαίνεται τόσο κακό το να θέλω να εργάζομαι και να είμαι ασφαλισμένος στη χώρα που γεννήθηκα και που κατοικώ. Του υπενθύμισα άλλωστε, ότι από το Ελληνικό Δημόσιο ο ίδιος λαμβάνει την επιδότησή του για τα ζώα που εκτρέφει, από το Ελληνικό Δημόσιο παίρνει τη σύνταξή του ο πατέρας του και από εκεί αμείβεται ο υιός του για την εργασία του ως δάσκαλος.
Εκείνος σιώπησε και δεν απάντησε στα ερωτήματα που του έθεσα. Αντ' αυτού απομακρύνθηκε από την οικία μου και στεκόμενος σε σημείο ανοιχτό και διάπλατο, έξωθεν της αυλής του σπιτιού μου, ώστε να μπορεί να ακουστεί σε όλη τη γειτονιά μου (μαχαλά), φώναξε δυνατά τα εξής: «Καλά εσύ δεν ντρέπεσαι να μην αναγνωρίζεις τον Ιμπραήμ Σερήφ;». Του απάντησα ότι είμαι ορισμένος από τους κατοίκους του χωριού, στους οποίους και μόνο λογοδοτώ. Εκείνος τότε μου δήλωσε οργισμένος: «Τότε και εγώ δεν σε αναγνωρίζω ως ιμάμη του χωριού μου και ούτε θέλω να σε ξέρω πια. Και να θυμάσαι πως αυτό θα μου το πληρώσεις, θα σε κανονίσω εγώ κάποια στιγμή.».
Για ακόμη μία φορά θέλησα να δώσω τόπο στην οργή και του απάντησα ψύχραιμα και πολιτισμένα ότι στη θρησκεία δε χωράει πολιτική και ότι άλλες είναι οι αρμοδιότητες του Προξενείου και άλλες εκείνες του ιμάμη ενός χωριού. Του ανέφερα ότι η δουλειά μου είναι να ασκώ με ευλάβεια τα καθήκοντά μου, ως ιμάμης, χωρίς καμία πολιτική παρέμβαση από οποιονδήποτε. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να με μπλέκει ούτε με το Τουρκικό Προξενείο, ούτε με άλλους κρατικούς φορείς, διότι είμαι θρησκευτικός λειτουργός και εργάζομαι - ενεργώ ως θρησκευτικός λειτουργός και όχι ως πολιτικός. Επιπλέον, του δήλωσα ότι το χωριό με όρισε ως ιμάμη του ιερού τεμένους του και ότι εκείνος επειδή δε με θέλει, πάει τώρα να με διώξει και ότι το γνωρίζω πολύ καλά ότι θέλει να με διώξει, διότι αναγνωρίζω ως Μουφτή τον Μέτσο Τζεμαλή. Τέλος, του δήλωσα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να το κάνει αυτό και ότι θα φύγω, μόνο άμα σιγουρευτώ ότι δε με θέλει το χωριό. Μόνο οι ομόθρησκοι συγχωριανοί μου μπορούν να με διώξουν, όχι εκείνος.
Μετά από όλα αυτά, κατέθεσα μήνυση εναντίον του ζητώντας την ποινική του δίωξη, αλλά και αγωγή για αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης .
Μόλις έλαβε γνώση των δικαστικών ενεργειών μου, προφανώς απευθύνθηκε στο Τουρκικό Προξενείο, διότιαμέσως δέχτηκα πρόσκληση να επισκεφτώ τον Τούρκο Πρόξενο, τον οποίο και συνάντησα παρουσία των Μουτεβελήδων της Βακουφικής Επιτροπής.
Εκείνος
- μου ζήτησε να ανακαλέσω όλες τις ενέργειες μου στα δικαστήρια,
- μου πρότεινε ανταλλάγματα για εμένα και τα παιδιά μου, ενώ
- μου έθεσε έμμεσες απειλές και ψυχολογικά διλήμματα, προκαλώντας μου φόβο και ανησυχία για εμένα και την οικογένεια μου.
Την τελευταία εβδομάδα οι πιέσεις εντάθηκαν, καθώς δικηγόροι, δημοσιογράφοι και οι Μουτεβελήδες του χωριού μου, μαζί με τον Τούρκο Πρόξενο με πίεσαν φορτικά και με πειθώ να ανακαλέσω την μήνυση και την αγωγή μου κατά του Μπαϊράμ Χαμπίλ και να ενταχθώ στο προσωπικό του Ιμπραήμ Σερήφ.
Μάλιστα το βράδυ της 8-10-2012, δέχθηκα μετά την απογευματινή προσευχή, την επίσκεψη του Τούρκου Προξένου, ενός δικηγόρου και των Μουτεβελήδων της Βακουφικής Επιτροπής, οι οποίοι με πίεσαν και πάλι να ανακαλέσω τις ενέργειες μου κατά Μπαϊραμ Χαμπίλ (ο οποίος ήταν επίσης παρών) και να απαρνηθώ την πίστη μου στο πρόσωπο σας.
Μάλιστα ο Τούρκος Πρόξενος μου έταξε προθεσμία έως την επομένη το μεσημέρι (9-10-2012), να του δηλώσω ότι δέχομαι να ανακαλέσω την μήνυση και αγωγή κατά του Μπαϊράμ Χαμπίλ και να δηλώσω υποταγή στον Ιμπραήμ Σερήφ, διαφορετικά θα είμαι υπόλογος έναντι της Τουρκίας, και όλων των κατοίκων της μειονότητας που δηλώνουν πίστη στην μητέρα Πατρίδα Τουρκία.
Επειδή:
. Η κατάσταση πλέον είναι αφόρητη για εμένα και την οικογένεια μου.
. ο Μπαιράμ Χαμπίλ προέβη στις ανωτέρω άδικες και παράνομες σε βάρος μου πράξεις, με μοναδικό σκοπό να με εξευτελίσει, να με προσβάλει, να με μειώσει, να με υποβαθμίσει ως προσωπικότητα ενώπιον των συγχωριανών μου και να προκαλέσει δυσφορία στους ομόθρησκους μου για το πρόσωπο μου, εμφανίζοντας με ως πρόσωπο που διχάζει τους πιστούς, ενώ με την κάλυψη του Τουρκικού Προξενείου και του Ιμπραήμ Σερήφ εμφανίζεται να ενεργεί εντολοδόχος τους που απολαμβάνει την στήριξη και την κάλυψη τους για όποιες παράνομες ενέργειες κάνει.
. ουδεμία αναφορά έχω κάνει ποτέ για την Τουρκία ή το Τουρκικό Προξενείο. Ουδεμία αναφορά έκανα ποτέ για τον Ιμπραήμ Σερήφ, ή για άλλο πολιτικό ή θρησκευτικό πρόσωπο ή αρχή, ουδέποτε αναφέρθηκα σε αυτά ή άλλα παρόμοια ζητήματα που αφορούν πολιτικούς φορείς, χώρες, ή κρατικούς φορείς, ή δημόσια πρόσωπα, με οποιαδήποτε ιδιότητα. Πρόκειται, λοιπόν, για ισχυρισμούς απόλυτα ψευδείς και συκοφαντικούς .
. ο Μπαιράμ Χαμπίλ με τις προκλητικές ως και προσβλητικές του δηλώσεις και με τις δυσφημιστικές διαδόσεις σε βάρος μου, επιχείρησε να στρέψει την κοινότητα Σώστη και όλους τους πιστούς συγχωριανούς μου εναντίον μου, να με απομονώσει από αυτούς και να με αποκλείσει γενικότερα από τον κοινωνικό περίγυρο, ενώ με έθεσε αντιμέτωπο με το Τουρκικό προξενείο.
. από το κλίμα φόβου και απειλών που έχει καλλιεργηθεί εναντίον μου έχω καταρρακωθεί συναισθηματικά και ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να αναγκάζομαι, εδώ και μισό περίπου χρόνο, να καταφεύγω στη λήψη ψυχοφαρμάκων και ηρεμιστικών, κατόπιν της ιατροφαρμακευτικής αγωγής που μου συνεστήθη, για να αντέχω στην κοινωνική πίεση και ψυχολογική φόρτιση που μου ασκείται και για να υπερνικώ τους φόβους μου.
. τα ανωτέρω αναφερόμενα περιστατικά και το όλο αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε βάρος μου, έχουν αναστατώσει την οικογενειακή μου γαλήνη και ηρεμία. Ο δε κοινωνικός και ψυχολογικός αντίκτυπος στα μέλη της οικογένειάς μου είναι τεράστιος. Φοβόμαστε να βγούμε από το σπίτι μας και φοβόμαστε μην πάθουμε κακό.
. φοβάμαι πλέον να κυκλοφορήσω εντός της κοινότητας όπου διαμένω και εργάζομαι, η δε παρουσία μου στις κοινωνικές συναθροίσεις των συγχωριανών μου, περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην τέλεση της προσευχής και των λοιπών καθιερωμένων θρησκευτικών μας τελετουργιών, καθόσον διατελώ διορισμένος ιμάμης του ιερού τεμένους της κοινότητάς μας.
. υπάρχουν στιγμές που φοβάμαι μέχρι και για την ζωή μου.
. ο Μπαιράμ Χαμπίλ με τις ενέργειες του προκαλεί και διεγείρει τους ομόθρησκούς μου σε απείθεια έναντι του Μουφτή Κομοτηνής, Μέτσο Τζεμαλή, και προτρέπει τον κόσμο να μην σέβεται τις αποφάσεις του αφενός, και αφετέρου να αναγνωρίζει μόνο τον αντιποιούμενο την ιδιότητα του Μουφτή, Ιμπραήμ Σερήφ.
. ο ίδιος προκαλεί δημόσια, εν γνώσει του και συνειδητά, τους ομόθρησκούς μου, κατοίκους της κοινότητας Σώστη, σε αμοιβαία διχόνοια, διαταράσσει την κοινωνική ειρήνη του χωριού μας, προτρέπει τον κόσμο να με διώξει και να με αγνοεί, ενώ παράλληλα επιχειρεί να με εκβιάσει με βία και απειλές έτσι ώστε να υποχρεωθώ να φύγω από το χωριό ή να παραιτηθώ της θέσεώς μου.
. έχει δημιουργήσει έριδες και κλίμα διχόνοιας μεταξύ των ομοθρήσκων του χωριού μας, καθόσον σε κάθε τοποθέτηση του την οποία επιδιώκει επί σκοπώ, να κάνει δημόσια, εγείρει ζητήματα ''ευαίσθητων'' θρησκευτικών και πολιτικών πτυχών.
. Υπηρέτησα τους ομοθρήσκους μου πάντα με πίστη και αφοσίωση με απόλυτη ευλάβεια και με αίσθημα ευθύνης για την τιμή που μου έκαναν να τους βοηθώ να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
. Δεν αισθάνομαι ελεύθερος στην ίδια μου την χώρα και φοβάμαι για εμένα και την οικογένεια μου
Για τους λόγους αυτούς
Θέτω στην διάθεση σας την παραίτηση μου η οποία γίνεται για λόγους αυτοπροστασίας, ανώτερους και ανεξάρτητους της θελήσεως μου και σας ζητώ να με τοποθετήσετε σε άλλη θέση ιμάμη της προτίμησης σας στο Ν. Ροδόπης ή στο Ν. Ξάνθης.
Μάρτυρες για όλα αυτά είναι οι Ιμπραήμ Οσκάν, Πρόεδρος της Βακουφικής Επιτροπής του ιερού τεμένους της κοινότητάς μας, και Αρήφ Μουμίν, Μουτεβελής του χωριού Σώστης, αμφότεροι κάτοικοι Σώστη Ν.Ροδόπης, οι οποίοι μου δήλωσαν ότι «Εδώ στην Θράκη κουμάντο κάνει μόνο ο Τούρκος Πρόξενος» και μου ζήτησαν και αυτοί εμμέσως, πλην σαφώς, να πάω στον Ιμπραήμ Σερήφ και να αναγνωρίσω την δικαιοδοσία του ως Μουφτή Κομοτηνής, και οι οποίοι ήταν παρόντες στις συναντήσεις μου με τον Τούρκο Πρόξενο.
Κομοτηνή, 11 Οκτωβρίου 2012
Μετά τιμής,
Καρά Χαλήλ Μπιλάλ
Πηγή: http://tourkikanea.gr, http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2501.html#.ULMcGeTZZz8
Βαρύτατες ευθύνες στη Θράκη
Ίσως η μακροβιότερη θεατρική παράσταση στον κόσμο, μετά το «Φάντασμα της Όπερας, να είναι αυτή που παίζεται στη Θράκη, με μόνιμο πρωταγωνιστή τον πρόξενο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, σε δεύτερο ρόλο τους εγκάθετους του προξενείου και σε ρόλο κομπάρσου, τους ιθύνοντες του Ελληνικού κράτους, που -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, τη στιγμή που η Τουρκία προωθεί τα αποτρόπαια σχέδιά της στην περιοχή.
Όλα αυτά τα χρόνια, το Ελληνικό Υπουργείου Εξωτερικών, παραβιάζοντας κάθε έννοια λογικής αλλά και υπηρεσιακής ευθύνης, επέτρεψε στον Τούρκο πρόξενο να υποκαταστήσει το ελληνικό κράτος και, δρώντας κυριολεκτικά ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του (που ορίζονται σαφώς από τη Συνθήκη της Βιέννης και πρέπει να περιορίζονται μόνο σε γραφειοκρατικά ζητήματα που αφορούν πολίτες κατόχους τουρκικών διαβατηρίων και χορηγήσεις θεωρήσεων εισόδου σε αλλοδαπούς) να δημιουργήσει έναν παρακρατικό και παραστρατιωτικό μηχανισμό, που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της πατρίδας μας. Για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απτές αποδείξεις και το ελληνικό κράτος πρέπει να σταθμίσει τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί το θέμα σε εσωτερικό, διμερές αλλά και διεθνές επίπεδο και κυρίως σε επίπεδο ΝΑΤΟ, όπου υποτίθεται ότι είμαστε σύμμαχοι!
Όμως, εκτός από τις τεράστιες ευθύνες του υπουργείου εξωτερικών, τεράστιες ευθύνες έχουν και οι λοιπές αρχές του ελληνικού κράτους που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίες δεν έπραξαν τίποτε για να αποκαλύψουν το δίκτυο των πρακτόρων του προξενείου που κινητοποίησε τον κόσμο εναντίον των Ελλήνων ηθοποιών που κινδύνεψαν να λυντσαριστούν στον Εχίνο, όπως και εναντίον του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου, στις Θέρμες της Ξάνθης, όπου οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ήλθαν αντιμέτωποι με τους φανατισμένους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς του τουρκικού προξενείου.
Και στις δυο ανωτέρω περιπτώσεις ο εισαγγελέας όφειλε να ζητήσει την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των πρωταγωνιστών των επεισοδίων, για να αποκαλυφθεί ο κεντρικός παρακρατικός και παραστρατιωτικός ρόλος του προξενείου.
Σε ανάλογες ενέργειες θα έπρεπε να προβούν και οι λοιπές αρμόδιες αρχές του ελληνικού κράτους, πάντα στα πλαίσια των νόμιμων αρμοδιοτήτων τους.
Αντ' αυτού, αφέθηκε ο πρόξενος και οι μηχανισμοί του να δρουν εντελώς ανενόχλητα, γι' αυτό, εκμεταλλευόμενοι τη χειμερία νάρκη του ελληνικού κράτους, δεν πτοήθηκαν να απειλήσουν ευθέως τον ιμάμη του χωριού Σώστης Κομοτηνής, ο οποίος αρνήθηκε να προσχωρήσει στην παράνομη τουρκοσυμμορία, ενώ, παρά το διάβημα διαμαρτυρίας του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, το οποίο μάλλον έγραψαν στα οθωμανικά τους στιβάνια, φρόντισαν να επεκτείνουν τη δράση τους και στη Ρόδο, όπου και πάλι παρακρατικοί απείλησαν και επιτέθηκαν εναντίον του νόμιμου ιμάμη της Ρόδου, επειδή δεν υποχωρούσε υπέρ του παρακρατικού που ήθελε να τοποθετήσει εκεί η Άγκυρα.
Και στην περίπτωση αυτή, παρότι επενέβη ο εισαγγελέας και είχαμε καταδικαστική απόφαση, δεν ζητήθηκε η άρση του απορρήτου των τηλεφώνων των δραστών, ο ένας εκ Θράκης και ο άλλος εκ Τουρκίας, για να διαπιστωθεί αν ανήκουν σε συμμορία που δρα παράνομα και υπό τον συντονισμό του προξενείου.
Τέλος, η εγκληματική αδιαφορία των ελληνικών αρχών επισφραγίζεται με τον έλεγχο που έκανε συνεργείο του ΣΔΟΕ, μετά από καταγγελία, σε κυλικείο που λειτουργούσε επί δεκαετίες υπό την ευθύνη και στο χώρο της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», χωρίς άδεια λειτουργίας, ΑΦΜ και ταμειακή μηχανή.
Και αναρωτιέται κανείς: Αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη καταγγελία που κινητοποίησε το ΣΔΟΕ, πόσες ακόμα δεκαετίες θα λειτουργούσε το συγκεκριμένο κυλικείο-θερμοκήπιο παρακρατικών και παραστρατιωτικών, πάντα υπό την ευθύνη του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής;
Τα γεγονότα που αναφέραμε είναι μόνο λίγα κομμάτια που παζλ της καραμπινάτης και εξοφθάλμως παράνομης δράσης του προξενείου της Κομοτηνής.
Αν ξυπνήσουν επιτέλους οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους και αρχίσουν να αποκαλύπτουν έναν προς έναν τους παράνομους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς που δρουν στη Θράκη, θα βρεθούν και τα τεκμήρια που στοιχειοθετούν τουλάχιστον το αδίκημα της σύστασης συμμορίας υπό το συντονισμό του προξενείου.
Για παράδειγμα, αν ζητήσουν την άρση του απορρήτου των εισερχομένων και εξερχομένων κλήσεων των δραστών της επίθεσης εναντίον του ιμάμη του Σώστη Κομοτηνής και του ιμάμη της Ρόδου, καθώς και των φοροκλεπτών της Κομοτηνής, θα διαπιστώσουν ότι στην κορυφή της πυραμίδας στέκει ο αγέρωχος ο Τούρκος πρόξενος και αμέσως από κάτω οι άλλοι «αρμόδιοι» για τη συγκρότηση των ειδικών ομάδων.
Ιδού η Ρόδος λοιπόν, ιδού και το ...πήδημα!!!
Καλεντερίδης Σάββας, 18/11/2012
Πηγή: http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3936.html#.ULkdXoaEyxd
Στις δύσκολες εποχές που περνάμε η αλήθεια είναι ότι υπερισχύουν οι φωνές που με την δυναμική τους βοηθούν περισσότερο στην κατάρρευση και του τελευταίου κάστρου που έμεινε όρθιο μέσα μας.
Ίσως να φταίμε πιο πολύ εμείς οι δημοσιογράφοι που λόγια σαν αυτά που βγαίνουν από την ψυχή ενός αληθινού οραματιστή όπως είναι ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος τα προσπερνάμε και τελικά τα θάβουμε με αποτέλεσμα να εγκληματούμε απέναντι σε έναν λαό που έχει ανάγκη από μπροστάρηδες κι εμείς τους κρύβουμε.
Ποιος είπε ότι τα λόγια ενός ιεράρχη ενός επισκόπου είναι γραφικά πεπαλαιωμένα και προσαρμοσμένα στην πεπατημένη της εκκλησίας; Σε αυτήν την περίπτωση ο Μητροπολίτης Μεσογαίας όχι μόνο δεν βαδίζει σε αυτήν την πεπατημένη αλλά ανοίγει δρόμους και καλεί όσους έχουν όραμα μέσα τους να ξαναστήσουν την Ελλάδα.
Η κρίση αξιών μέσα στην οικονομική κρίση που ζούμε ήταν το θέμα που πυροδότησε την κουβέντα στην συνάντησή μας.
Πως νιώθετε ότι όταν ακούτε ότι μεγάλο μέρος της νεολαίας φεύγει από την χώρα;
Είναι καλό να ταξιδεύεις να φύγεις από τον επαρχιωτισμό και την κλεισούρα στον μικρόκοσμό σου να διευρύνεις τον ορίζοντά σου αλλά βάση σου να είναι η Ελλάδα. Να έχεις την βάση που σου δίνει την ταυτότητα του πολιτισμού μέσα σου, των αξιών της ιστορίας το ιδίωμα της ταυτότητας .Διότι αν τρέχεις δεξιά και αριστερά χωρίς να έχεις ταυτότητα χάθηκες.
Το ότι βρεθήκαμε εδώ που είμαστε σήμερα έχει παίξει ρόλο το ότι έχουμε χάσει την ταυτότητα μας; Ότι οι Έλληνες είχαν αποστασιοποιηθεί από τα ήθη και τα έθιμα την κουλτούρα;
Οι Έλληνες δεν είχαν ,έχουν αποστασιοποιηθεί έχουμε αποστασιοποιηθεί. Τα αίτια της κρίσης -διότι είναι μια παγκόσμια κρίση- ξεπερνούν την Ελλάδα και τις αντιλήψεις μας. Το άσχημο είναι ότι στον τόπο μας είχαμε προϋποθέσεις άμυνας σε αυτόν τον οδοστρωτήρα τον ισοπεδωτικό που ερχόταν από έξω. Είχαμε τρόπους να αμυνθούμε και να κρατηθούμε και να κρατήσουμε την ταυτότητά μας αλλά την χάσαμε. Αυτήν την στιγμή όταν επιχειρείται μια πολιτιστική ισοπέδωση όλων το τίμημα το δικό μας που είχαμε κορυφές ιστορικές ήταν πολύ μεγαλύτερο από το τίμημα του Λουξεμβούργου από της Ελβετίας. Όλοι αυτοί στον ισοπεδωτικό πολύ λίγο δώσανε .
Εμείς όμως είχαμε τεράστιο πράγμα να καταθέσουμε την ιστορία μας τα ιδιώματα τα ιστορικά μας, μας την ταυτότητά μας. Έγινε αυτό το έγκλημα κι εμείς υποταχθήκαμε.
Η εθνική μας περηφάνια λαβώθηκε ανεπανόρθωτα κατά τη γνώμη σας ;
Σήμερα δεν έχουμε εθνική περηφάνια το λέω με την καλή έννοια του όρου όχι με την νοσηρή. Δεν έχουμε αίσθηση ιστορικής ταυτότητας. Ας πούμε έζησα κι εγώ στην Αμερική κι έλεγα με περηφάνια εγώ είμαι Έλληνας . Αναρωτιέμαι τώρα πως θα ήμουν; αν και το ίδιο θα ήμουν λόγω χαρακτήρα. Αλλά εγώ έχω τέτοιες ρίζες και τέτοιο παρελθόν διότι έχω αγαπήσει την γλώσσα μας. Δεν μπορεί στην ιστορία η γλώσσα μας να δανείζει όρους σε άλλες γλώσσες και σήμερα εμείς να εισάγουμε όρους από έξω.
Δηλαδή τα αίτια της κρίσης θεωρείτε ότι έχουν ρίζες στην λήθη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς;
Γενικότερα πιστεύω ότι τα αίτια της κρίσης είναι τα χαρακτηριστικά του ότι δεν αξιοποιήσαμε τις άμυνες μας σωστά. Στον Ελλαδικό χώρο θα μπορούσαμε να κρατούσαμε δικά μας στοιχεία αλλά ήρθε ο οδοστρωτήρας και μας έλιωσε.
Τι φταίει και οι Έλληνες δεν αξιοποίησαν τις άμυνες τους σωστά ;
Φερθήκαμε κομπλεξικά με υποτέλεια , ήρθε και το πολιτικό μας σύστημα το οποίο συμβιβάστηκε. Προσπαθήσαμε κι εμείς να εκφραστούμε μέσα από τους πολιτικούς χώρους με μεγάλο πάθος και προδοθήκαμε και σήμερα να που φτάσαμε. Και δεν συμβιβάστηκε μόνο το πολιτικό σύστημα αλλά και το καλλιτεχνικό το εκκλησιαστικό όλοι συμβιβάστηκαν. Δεν ξέρω αν αυτό είναι κινούμενο ή υποκινούμενο από έξω αλλά έγινε και από αδυναμίες και δικές μας .
Οι Έλληνες δεν είχαν δηλαδή αντιστάσεις;
Δεν υπάρχουν αντιστάσεις σήμερα. Υπάρχει ηρωική αντίσταση μέσα στον Ελλαδικό χώρο σήμερα που μας τα πήραν όλα; Δεν υπάρχει ούτε για τα οικονομικά ούτε για τον υλισμό μας δεν αντιδρούμε. Δε μιλώ για την αντίδραση την αναρχικού χαρακτήρα.
Θα μπορούσε να ήταν ιδεολογική δηλαδή η αντίδραση αυτή;
Μιλώ για μια επανάσταση ιδεολογική αυτό όμως θα σήμαινε ότι θα έπρεπε να αντιδράσουμε να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες μας στην παράδοσή μας στην ταυτότητά μας που είναι η δύναμή μας.
Η εκκλησία τι θέση μπορεί να έχει σε αυτήν την επανάσταση; Και τι μερίδιο ευθύνης έχει σε αυτό το κατρακύλισμα;
Η ευθύνη της εκκλησίας είναι μεγάλη γιατί έγινε μέρος του κρατικού συστήματος στον τρόπο της σκέψης και της δράσης. Αγκαλιάστηκε με το κράτος και δεν είχε ελεύθερα χέρια να αγκαλιάσει το λαό πλέον. Δεν αγκαλιάζεις το λαό μόνο με τα συσσίτια που είναι σημαντικό και αυτό δεν το αμφισβητώ βέβαια .
Τον λαό όμως τον αγκαλιάζεις περισσότερο με τις πολιτιστικές ρίζες του τον πολιτισμό που έχει μέσα του τον τρόπο της σκέψης του τις βαθύτερες εσωτερικές ανάγκες του. Δεν ξεδιψάσαμε τον λαό εμείς αρκεστήκαμε στα ήθη και τα έθιμα στους εξωτερικούς τύπους. Τι έχουμε να πούμε σήμερα στα νέα παιδιά ; ψάξαμε την διάλεκτο των νέων παιδιών ; Αν τα θέλουμε δεν τα θέλουμε για να αυξήσουμε τους οπαδούς του εκκλησιαστικού κλάμπ. Η εκκλησία δεν φτιάχνει οπαδούς. Η εκκλησία φτιάχνει αγίους.
Διαφέρει το ένα από το άλλο. Και άγιος σημαίνει ελεύθερος άνθρωπος. Άγιος δεν είναι αυτός που τηρεί πέντε δέκα κανόνες μηχανικές εντολές. Θα πει ότι είναι κάποιος που κανονικά ελευθερώνεται «τω αγαθώ.» Συναντά έτσι το Θεό . Δεν φαίνεται ο Θεός όταν υπάρχει το νέφος και η ομίχλη των Παθών. Πρέπει να φύγει η ομίχλη για να δεις τον ήλιο.
Είναι αργά πιστεύετε τώρα για την εκκλησία να κερδίσει το χαμένο έδαφος για να κάνει το χρέος της και απέναντι στον πολιτισμό μας ;
Όχι ποτέ δεν είναι αργά. Ίσα ίσα θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική ευκαιρία μέσα στην πλήρη απαξίωση των πάντων να δοθεί αυθεντικός λόγος. Σήμερα όμως αυτό που νομίζει η νεολαία ότι είναι εκκλησία, είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που στην πραγματικότητα είναι η εκκλησία. Άρα το να πεις τη λέξη εκκλησία σε σουαχίλι δεν θα το καταλάβει ένας που μιλάει ελληνικά. Πρέπει να γίνει ερμηνεία του όρου, του τι είναι εκκλησία. Αν εκκλησία είναι ένας συντηρητισμός δεν το καταλαβαίνει ο νέος και δεν είναι εκκλησία αυτό. Αν εκκλησία είναι ελευθερία δεν το φαντάζεται ο νέος σήμερα, φαντάζεται ένα άλλο πράγμα. Συμβιβασμός συντηρητισμός έτσι το περάσαμε στους νέους.
Μήπως η εκκλησία παραδόθηκε στην εξέλιξη των γεγονότων χωρίς να αντισταθεί;
Δεν αντισταθήκαμε. Να αντισταθούμε τώρα. Να ανακαλύψουμε τον θησαυρό μας και να τον προσφέρουμε. Έτσι προχώρησε η εκκλησία. Όταν πήγε ο Απόστολος Παύλος και μίλησε στον Άρειο Πάγο για τον Χριστό που αναστήθηκε ποιος τον άκουγε αλλά όμως ο λόγος του είχε αλήθεια και το είπε. Κι έτσι σήμερα εμείς δεν είμαστε κάτι άλλο και είμαστε Χριστιανοί. Το ίδιο να γίνει και σήμερα γιατί όχι δεν είναι ποτέ αργά. Μπορεί να είναι αργά για να αποτραπεί η ροή των πραγμάτων αλλά για να ξυπνήσουν συνειδήσεις δεν είναι αργά.
Οι ξυπνημένες συνειδήσεις θα δημιουργήσουν νέα ιστορία .Αυτό μπορεί να γίνει. Αλλά θέλει επανάσταση. Να ξεκινήσει από την εκκλησία η επανάσταση.Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί να ξεκινήσει από την ακαδημία. Βλέπω με λύπη μου ότι ο κόσμος της τέχνης που συνήθως ηγείτο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι παγωμένος. Έχει καταστραφεί η παιδεία μας . Δεν υπάρχει παιδεία υπάρχει μια διαδικασία συγκέντρωσης πληροφοριών. Άρα η εκκλησία μόνο διατηρεί όλον το θησαυρό που δεν μας είναι προσβάσιμος όμως γιατί δεν τον καταλαβαίνουμε.
Υπάρχουν όμως τα κατάλληλα πρόσωπα μέσα στους κόλπους της εκκλησίας να ξεκινήσουν αυτήν την προετοιμασία της επανάστασης;
Βεβαίως υπάρχουν και ιεράρχες και ιερείς και λαός. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ όλοι έχουν στο μυαλό τους και γνωρίζουν ότι κάτι πρέπει να γίνει ,η αντίληψη τελικά που υπερισχύει είναι ότι ο ένας περιμένει τον άλλον. Υπάρχουν άνθρωποι κατά τη γνώμη μου να ξεκινήσουν αυτήν την επανάσταση όπως υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι της εκκλησίας και αν αντιληφθούν τι είναι η εκκλησία αυτοί θα ηγηθούν και θα συτρατευθούν . Υπάρχουν άνθρωποι στον αριστερό χώρο, μη συμβιβασμένοι αστοί.
Οι οποίοι είναι πολέμιοι της εκκλησίας αλλά πολεμούν μια εκκλησία την οποία κι εμείς πολεμούμε την οποία κι εγώ πολεμώ μέσα μου. Αγνοώντας βέβαια ότι υπάρχει κάτι άλλο πολύ μεγαλειώδες το οποίο αν το χτυπήσεις τέλειωσες ο ίδιος .
Όλη όμως αυτή η πολιτική του να πολεμούν την εκκλησία με την πρώτη ευκαιρία δεν πληγώνει το γόητρό της ;
Δυστυχώς κάνει πολύ μεγάλη ζημιά. Χτυπούν όποιον βρουν. Τώρα βγήκαν δημοσιεύματα ότι δήθεν κάποιοι δεσποτάδες έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό κλπ και τώρα άντε εκείνοι να τα μαζέψουν. Έτσι προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτό το νέφος της αμφισβήτησης. Εγώ λοιπόν λέω γιατί αφού λένε ότι κάποιοι είναι στην λίστα Λα γκαρντ δεν κάνουν πρώτα την έρευνά τους να μπει το ΣΔΟΕ να ερευνήσει και όταν βεβαιωθούν ότι έτσι είναι τότε να βγουν και να πουν τα ονόματά τους. Όταν πάει το ΣΔΟΕ και μετά όχι πριν για να δημιουργήσουν εντυπώσεις.
Και το δικό σας όνομα όμως είπαν ότι είναι μέσα στην λίστα αυτή.
Εμένα μου τηλεφώνησαν διάφοροι δημοσιογράφοι και για μένα διότι έμαθαν ότι είμαι κι εγώ στην λίστα και τους είπα ας έρθουν να ελέγξουν από το ΣΔΟΕ. . Έχεις κάνει λέει δήλωση Πόθεν Έσχες ; Τους απάντησα λοιπόν ότι χαριτολογώντας ότι εγώ δεν έχω πρόβλημα με το Πόθεν αλλά με το Έσχες. Έτσι δημιουργούν νέφος και σύγχυση στον κόσμο. Ας έρθει λοιπόν το ΣΔΟΕ να δει τι θα πει μηδέν τι θα πει τίποτα και να δει και τι έργο γίνεται εδώ.
Όσον αφορά τα ονόματα που γράφτηκαν σε εφημερίδα της Κυριακής για το ότι κάποιοι μητροπολίτες είναι στην λίστα Λα γκάρντ εγώ έχω να πω ότι ο Θεσσαλιώτιδος έχει πάρκισον και είναι πολύ άρρωστος . Θα τον πεθάνουν τον άνθρωπο χωρίς λόγο.
Δεν έχει τίποτα. Και ο Περιστερίου και αυτός είναι εντάξει , μπορεί να μάζευε χρήματα αλλά τα έκανε έργο. Τίποτα . Ο στόχος είναι ο Αρχιεπίσκοπος. Επίσης επειδή πήγαν να χτυπήσουν κάποιοι τον Αρχιεπίσκοπο βγήκαν μερικοί στην πορεία να χτυπήσουν και να γκρεμίσουν και μερικούς άλλους τους οποίους τους έχουν ανώνυμους. Αφήνουν να διαρρέει ότι μπορεί να είμαι εγώ ας πούμε επειδή αντέδρασαν επειδή εγώ είχα πει ότι δεν θέλω μισθό. Εγώ δεν είχα ΑΦΜ δεν πληρωνόμουν δεν είχα λογαριασμούς. Χτυπούν από μίσος.
Εγώ πάντως θα σας πω το εξής άσχετα με ότι λέγεται υπάρχουν Επίσκοποι που εγώ γνωρίζω οι οποίοι ζουν πάμφτωχα και δεν τους ξέρει το σύστημα γιατί δεν βγαίνουν να το πουν. Αλλά στην συνείδηση του λαού είναι ορατό. Όχι μόνο επίσκοποι αλλά και άλλος κόσμος που θυσιάζεται στον εκκλησιαστικό χώρο.
Αυτήν την εποχή η εκκλησία θα μπορούσε να είναι το μεγαλύτερο στήριγμα;
Αν και την ην χτυπούν στήνοντας ένα ψέμα και την τραυματίζουν με τέτοιες πληροφορίες ,αυτή την στιγμή η εκκλησία αποτελεί στήριγμα για το λαό. 60.000 άνθρωποι τρώνε από την εκκλησία «ε χτύπα λοιπόν την εκκλησία να μην φάνε αυτοί οι άνθρωποι.»
Και την χτυπούν γι αυτόν το λόγο. Ένα κράτος ολόκληρο δεν μπορεί να δώσει φαγητό κι εμείς εδώ στηρίζουμε τα ιδρύματα του κράτους. Ε χτύπα λοιπόν την εκκλησία να μην το κάνει και αυτό . Αυτό είναι αυτοκτονία. Ας είναι ο στόχος τους αυτός και πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι στόχοι από αυτούς που χτυπούν την εκκλησία .Ας είναι όμως και αυτοί που χτυπιούνται αγνοί και καθαροί για να μπορέσουν με την μαρτυρία της ζωής τους να επιβεβαιώσουν τον λόγο τους .
Εσείς πιστεύετε σε μια ενδυνάμωση της φιλοσοφίας της ζωής μας σε μια ενδυνάμωσης της ανθρώπινης υπόστασης; Πέρα από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικογένεια;
Εγώ δεν ελπίζω αλλά δεν είμαι και απελπισμένος. Αν δεν δω δηλαδή κάποια σημάδια δεν ελπίζω . Αν δω όμως κάποια θετικά σημάδια και κάποια ουσιαστικά βήματα τότε τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Έχω ελπίδα να ανατραπούν τα πάντα, τα πάντα όμως. Αλλά αυτό σημαίνει: επιστρέφουμε στις ρίζες μας ,στις αξίες μας με συνέπεια. Από κει θα ξεκινήσει η επανάσταση και όχι από το να πάρουμε την δόση και μετά να ξαναζητήσουμε άλλα τόσα.
Το να αγκαλιάσουμε αυτήν την απίθανη ιστορία μας την ταυτότητά μας την φιλοσοφία μας την παράδοσή μας τον πολιτισμό μας την πίστη μας ,αυτό θα είναι απίθανο ,υπέροχο. Αυτό που κλοτσάμε είναι αυτό που πρέπει να αγκαλιάσουμε. Αν συνεχίσουμε να το κλοτσάμε δεν ελπίζω. Αν το αγκαλιάσουμε είμαι σίγουρος ότι θα γίνουν μεγάλα πράγματα.
Θα γίνει αυτή η στροφή;
Δεν ξέρω τέτοια τύφλωση που βλέπω να υπάρχει και τέτοια κακότητα μικρότητα μικροψυχία και στενοκαρδία. Όταν βέβαια βρεθεί κανείς σε αδιέξοδο ψάχνει για διεξόδους. Αν εμείς ανοίξουμε την πόρτα αυτής της εκκλησιαστικής διεξόδου θα αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα. Όσο παραμένουμε μουδιασμένοι παρατηρητές δεν θα αλλάξει τίποτα . Τα πράγματα δεν γίνονται από μόνα τους.
Η άποψη ότι δεν θα αφήσει ο Θεός που λένε κάποιοι της εκκλησίας δεν είναι έτσι . Αφήνει ο Θεός σας πληροφορώ. Άφησε 400 χρόνια σκλαβιάς άφησε να πέσει η Τσαρική Ρωσία και να επικρατήσει η μπολσεβική επανάσταση και η αθεΐα και να γκρεμιστούν οι ναοί. Άφησε πολλά πράγματα στην ιστορία και γιατί να μην αφήσει και τώρα; Τι έχει δηλαδή με μας; Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα αφήσει ο Θεός αλλά αν εμείς θα αφήσουμε το Θεό. Τον αφήσαμε ,τον αφήσαμε. Δυστυχώς.
Υπάρχει όμως ένας λαός που έχει σπόρο μέσα του και ο άθεος έχει σπόρο για το αγνό. Δεν το πιστεύει όμως ότι μπορεί να είναι αληθινό. Αυτή είναι η αποστολή της εκκλησίας να φυτρώσει ο σπόρος.
Αυτό πάνε να γκρεμίσουν. Αν δουν ότι ένας χτίζει κάτι έρχεται το σύστημα να το γκρεμίσει αυτό . Αρχίζουν και ρίχνουν λάσπη λέγοντας ότι αυτός ας πούμε είναι απατεώνας ,είναι υποκριτής. Δεν πειράζει όμως η εκκλησία στηρίζεται σε μάρτυρες. στηρίζεται σε Χριστό Σταυρωμένο ηττημένο. Η μεγαλύτερη νίκη είναι η ήττα του Σταυρού.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συκοφαντημένος και εξόριστος ήταν .Αυτός όμως έμεινε στην ιστορία και σε αυτόν πίστεψε ο λαός. Δεν πίστεψε στους άλλους. Και σήμερα το ίδιο θα γίνει αρκετά μας χάιδεψαν θα μας κοπανήσουν τώρα και από αυτό το κοπάνημα θα βγει η δόξα μας .
Τι ανατρεπτικό θα μπορούσε να γίνει κατά τη γνώμη σας ώστε να αλλάξει τα ως τώρα δεδομένα ώστε και η εκκλησία να μην έχει μόνο αυτήν την μονότονη όψη και την παθητική θα έλεγα στάση στα γεγονότα;
Φανταστείτε ο Αρχιεπίσκοπος να έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του.Για παράδειγμα γίνεται ένα πανηγύρι σε μια μεγάλη μητρόπολη ας πούμε του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη . Είθισται να κάνουν δώρα και τραπέζια στους δεσποτάδες κλπ.
Φανταστείτε αντί να κάνει τραπέζι στους επισήμους και σε άλλους ο δεσπότης να πει όχι. Η μητρόπολη αυτήν την στιγμή έχει να δώσει για δώρα αλλά δεν θα δώσει. Θα δώσει στα συσσίτια και αντί για τραπέζι στο ξενοδοχείο τάδε θα πάμε με τους
τσιγγάνους να φάμε. Και δεν θα το κάνουμε για να δείξουμε θα φάμε φασολάδα γιατί είναι Τετάρτη. Ο Αρχιεπίσκοπος λοιπόν μπορεί να μπει μπροστά και να μας οδηγήσει σε τέτοιες κινήσεις.
Πολλοί λένε ότι ήρθε η ώρα να κάνει ο καθένας το χρέος του και όχι να περιμένει στην πολυθρόνα του και να παρακολουθεί αν κάποιοι θα επαναστατήσουν. Εσείς θεωρείτε ότι μόνο μέσα από τον πολιτισμό θα κάνουμε το χρέος μας.
Χρέος μας λοιπόν είναι να στραφούμε στην δύναμη που έχουμε . Ο θησαυρός που έχουμε είναι σαν το φυσικό αέριο που έχουμε στο υπέδαφος. Κρυμμένος θησαυρός. Για παράδειγμα η αξία του βουνού της Πεντέλης δεν είναι αν την αναδασώσουμε.
Δεν είναι τα φωτοβολταϊκά που θέλει να κάνει η εκκλησία είναι το πεντελικό μάρμαρο αυτό που δεν φαίνεται, αυτό έχει την αξία. Είναι σαν να αγοράζω ένα οικόπεδο και η αξία του δεν είναι η έκταση αλλά το από κάτω αν έχει φλέβα χρυσού ή αν έχει οτιδήποτε. Αυτό είναι η Ελλάδα έχει μέσα της έναν τέτοιον θησαυρό τον οποίο έχουμε καλύψει. Σαν τα αρχαία μνημεία που είναι χωμένα μέσα στο σώμα και ζουν . Όλη αυτήν την συνέχεια από τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό τον Βυζαντινό πολιτισμό καλύψαμε.
Είναι φοβερό πράγμα αυτό που μας έκανε η τουρκοκρατία. Είναι φοβερότερο αυτό που έγινε από την βαβαροκρατία και ακόμη χειρότερο αυτό που γίνεται σήμερα με την κοσμικευμένη αντίληψή μας. Καιρός να τα βγάλουμε όλα αυτά από μέσα μας και να φέρουμε το θησαυρό μας στο φως. Φανταστείτε τι σημαίνει σε έναν άνθρωπο που κουβαλάει μέσα του πολιτισμό πίστη και παράδοση όχι θρησκευτική συνείδηση, «τα εγκώμια», «η ζωή εν τάφω» και τι σημαίνει για ένα σύγχρονο παιδί. Δεν σημαίνει τίποτα.
Εγώ μπορεί να μην είμαι πολύ της εκκλησίας αλλά και μόνο που θα το ακούσω θα μου γεμίσει πράγματα. Πολύ περισσότερο μάλιστα αν καταλάβω και τι σημαίνει. Εκεί μας φτάσανε, τα νέα παιδιά να μην καταλαβαίνουν δεν είναι μέρος του πολιτισμού τους αυτό. Έρχεται όμως ένας Ελύτης και γράφει γι αυτό Άξιον Εστί έρχεται ένας Σεφέρης, δεν ήταν πολύ της εκκλησίας αυτοί, ναι αλλά βγάλανε αυτό ως πολιτισμό. Αυτό είναι ο θησαυρός μας. Έτσι και της εκκλησίας να μην είσαι , είσαι της εκκλησίας.
Υπάρχουν αυτοί όμως οι άνθρωποι που θα πρωτοστατήσουν;
Να βρούμε ανθρώπους ηγετικές φυσιογνωμίες με τον θησαυρό αυτό στην ψυχή τους και να τους βγάλουμε μπροστά. Πρέπει να βρεθούν οι άνθρωποι που ο ένας θα συμπληρώσει τον άλλον και θα τραβήξουν μπροστά. Ο καθένας ότι έχει θα βάλει ο ένας το πνεύμα του ο άλλος το έργο του , ο άλλος τα χαρίσματά του. Είναι μεγάλη δύναμη να βγει μια συντονισμένη προσπάθεια από ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο χρησιμοποιώντας αυτόν τον θησαυρό. Έτσι θα βγούμε μπροστά αγνά και καθαρά. Είναι δύναμη αυτό.
Μέσα από τους 3 πρώτους αιώνες υπάρχουν 11 εκατομμύρια επώνυμοι μάρτυρες τότε κυοφορήθηκε η εκκλησία. Μέσα από 250 χρόνια διωγμών υπαρκτικού εκφυλισμού. Έτσι βγήκε η εκκλησία. Και τώρα που κρατικοποιηθήκαμε και γίναμε υπάλληλοι δεν βγαίνει τίποτα.
Δόξα είναι η αφάνεια εκεί γίνεται η δουλειά. Σήμερα μας έχει σκεπάσει η κρίση. Από πάνω έχει νέφος από κάτω όμως έχει πράγμα….
Θα μπορούσατε να είσαστε ένας επαναστάτης που θα ανοίγατε δρόμους με τον λόγο σας αλλά και να αφυπνίζατε συνειδήσεις !
Μου αρέσει που έγινα παπάς ξέρετε. Πολλές φορές μου λένε πως από επιστήμονας γίνατε ιερωμένος.. Και τους απαντώ: Μα τι λέτε τώρα!
Δεν θα μπορούσα τώρα να σας μιλήσω έτσι αν ήμουν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο. Τώρα με φαντάζεστε να λύνω εξισώσεις; Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό.
Όλα αυτά που λέτε είναι ωραία αλλά τι θα γίνει αν δεν έχω να πάρω γάλα στα παιδιά μου ; Θα μπορούσε να σας ρωτήσει κάποιος που διαβάζει αυτήν την συνέντευξη
Εγώ τι απαντώ σε αυτόν που λέει ότι δεν έχει γάλα να δώσει στο παιδί του; Ελάτε να μαζευτούμε όλοι και να μοιραστούμε αυτό που έχουμε . Ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του θα πάρει το μερίδιό του. Μπορούμε όλοι μαζί υπάρχει κρυμμένη δύναμη και μπορούμε και για τα οικονομικά.
Μπορούμε και χωρίς τους πολιτικούς ;
Φυσικά μπορούμε και χωρίς αυτούς. Η ζημιά άρχισε από αυτούς και από την καταστροφή της παιδείας εδώ και 30 χρόνια και θέλει τώρα 60 χρόνια για να επανέλθουμε.
Η αλλαγή πρέπει να γίνει στην παιδεία για να αλλάξει η νοοτροπία μας. Όχι τώρα που πρέπει να μάθουμε τον ελληνικό πολιτισμό σαν ξένη γλώσσα στους Έλληνες. Και δεν πρέπει να βλέπουμε τι κάνουν οι πολλοί η κατάσταση θα αλλάξει από πυρήνες, πυρήνες αντιστάσεως. Φιλική εταιρεία δεν ήταν πολλοί ήταν λίγοι. Κολοκοτρώνης , προύχοντες ήταν λίγοι. Εδώ εκεί δεξιά αριστερά έτσι γίνονται οι επαναστάσεις που είπαμε πριν. Να υπάρξουν ομάδες ανθρώπων που να λένε αλήθειες και να συσπειρωθούν και να δει ο καθένας τι μπορεί να κάνει από το δικό του μετερίζι.
Νιώθω σαν να θέλω να βγάλω τον πόνο της ψυχής μου έχω πάθος μέσα μου και έχω ανάγκη να το εκφράσω όπως και άλλοι θα είναι σαν εμένα.
Πρέπει να γίνει επανάσταση Πίστεως διότι το έρισμα της Πίστεως μας σπάσανε γι αυτό μετά δεν υπάρχουν αξίες.
Εγώ τις ελπίδες μου δεν τις στηρίζω καθόλου στους πολιτικούς. Τελειώσανε , δεν υπάρχουν ούτε στην Ευρώπη ούτε εδώ. Θα ήθελα να είχαμε τους καλύτερους πολιτικούς να διαχειριστούν και να εμπνευστούν καταστάσεις. Η ιστορία στηρίζεται σε σωστές πολιτικές αποφάσεις και η καταστροφή στηρίζεται σε λάθη συγκεκριμένων ανθρώπων. Η επιτυχία μιας επανάστασης οφείλεται σε πρόσωπα.
Αλλά εγώ το πολιτικό σύστημα δεν τον πιστεύω πολύ . Η επανάσταση είναι πολιτισμός. Σήμερα όλοι πιστεύουν ότι πόλεμοι και επαναστάσεις γίνονται με την οικονομία ,όχι λοιπόν οι πόλεμοι γίνονται με τον πολιτισμό.
Εγώ είμαι γεμάτος φωτιά αυτήν την στιγμή μέσα μου , λεφτά δεν έχω αλλά αγαπώ τον πολιτισμό μας τον θησαυρό μας γι αυτό παράτησα την επιστήμη γιατί δεν μετράει τόσο μέσα μου όσο αυτά που σας είπα. Άφησα την επιστήμη γιατί δεν πιστεύω σε μια επιστημονική επανάσταση σε ανατροπή του κόσμου από την επιστήμη. Πιστεύω στην ανατροπή των δεδομένων από τον πολιτισμό.
Σε όλη αυτήν την πορεία των πραγμάτων οι νέοι τι μερίδιο θα έχουν σε αυτήν την αλλαγή που ονειρευόμαστε;
Κάποιοι πρέπει να δυναμώσουν την ψυχή των νέων . Περήφανος νέος στην Ελλάδα σήμερα είναι δύναμη διότι τώρα είναι συντετριμμένος ο νέος. Έχουν ρημάξει τους νέους σήμερα
Γι αυτό το λόγο ξενιτεύονται και το χειρότερο είναι ότι , ότι έμαθαν και σπούδασαν στην Ελλάδα τώρα θα πάνε να τα αποδώσουν σε μια άλλη χώρα. Εκεί θα γίνει η απόσβεση και όχι στην Ελλάδα. Δεν είναι άδικο αυτό;
Εγώ τι απαντώ στους νέους που θέλουν να φύγουν από την χώρα τώρα; Τώρα δεν έχει να πας πουθενά τώρα θα μείνεις εδώ και θα δραστηριοποιηθείς. Αν πας σε ένα άλλο κράτος θα είσαι μέρος ενός συνόλου. Αν μείνεις εδώ θα είσαι διαμορφωτής του συνόλου. Όποιος θέλει να βοηθήσει σε αυτήν την επανάσταση εδώ όχι απ έξω. Πηγαίνοντας έξω είσαι ένας από τους πολλούς καλούς μένοντας εδώ είσαι ένας ηγέτης. Και το θάρρος σου θα φανεί αν πας κόντρα στο σύστημα. Να περάσει το τσουνάμι και να μείνεις όρθιος. Αυτό είναι η Ελλάδα αυτή είναι η Ορθοδοξία.
Η ορθοδοξία αντέχει σε απίστευτες επιθέσεις. Δείτε τους μάρτυρες τους ασκητές δεν ξεγελιούνται από τίποτα ξεπερνούν την φύση τους. Κάθονται σε έναν στύλο και μαζεύεται ο κόσμος δεν πάει εκείνος στον κόσμο. Και αυτό είναι πολύ ωραία θεμελιωμένο πάνω στην διδασκαλία της εκκλησίας . Χριστός Σταυρωμένος Θεός ηττημένος. Αυτή είναι η νίκη. Αλλά αυτό πρέπει να γυρίσει όλο το μυαλό αλλιώς και θέλει δουλειά και πρέπει να την κάνουμε.
Γιατί η εκκλησία δεν αποδεσμεύεται από το πολιτικό σύστημα;
Κατά την γνώμη μου η εκκλησία θα έπρεπε να είχε αφήσει το πολιτικό σύστημα στην άκρη. Δεν τους έχει ανάγκη. Την έχουν ανάγκη. Εγώ όταν επρόκειτο να πάμε στην ορκωμοσία της βουλής δεν ήθελα να πάω και δεν πήγα. Δεν μπορούσα να πάω και να βλέπω την εικόνα οι μισοί να γελάνε οι άλλοι να φεύγουν άλλοι να φωτογραφίζονται άλλοι να κοιτούν τους άλλους και άλλοι να νομίζουν ότι είναι κάποιοι. Εμείς να προσευχόμαστε στο Θεό να τους φωτίσει . Ποιους να φωτίσει και γιατί;
Έπρεπε να πει ο αρχιεπίσκοπος κοιτάξτε να δείτε εγώ αυτό που ξέρω είναι να κατεβάζω την ευλογία του Θεού κάτω . Τον θέλετε ; με μεγάλη μου χαρά. Δεν τον θέλετε; Σας εύχομαι ο Θεός να σας ευλογεί παρόλο που δεν τον θέλετε καλή επιτυχία στα έργα σας γεια σας . Γιατί λοιπόν να έρθω με όλη μου την πομπή ;να προστατεύσω τα προνόμιά μου; δεν το έχω ανάγκη. Είμαι ελεύθερος και αδέσμευτος από τα προνόμιά σας έχω άλλο πλούτο. Το φαντάζεστε αυτό να το δηλώσει την ώρα του αγιασμού;
Τέλειωσε ο λαός πήρε τα πάνω του . Αυτό είναι επανάσταση.
Ό άνθρωπος βέβαια είναι πράος δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Κάποια στιγμή του είπα δώστε τους μισθούς των επισκόπων και πείτε τους γι αντάλλαγμα να υπογράψουν για τα φωτοβολταϊκά στην Πεντέλη για να ταΐσουμε τον κόσμο .
Δώστε τους μισθούς μας είμαστε η πιο ευνοημένη τάξη δικά μας αυτοκίνητα έχουμε δικά μας σπίτια έχουμε . Εγώ ας πούμε δεν πληρώνω σπίτι δεν πληρώνω αυτοκίνητο. Βάλτε τους λοιπόν να υπογράψουν και αν δεν το κάνουν να τους εκθέσετε στο λαό ότι εκείνοι τον προδίδουν.
Κάτι πρέπει να γίνει πάντως . Όταν τα λέω αυτά με λένε λαϊκιστή ποιον εμένα που δεν έχω ΑΦΜ που δεν πληρώνομαι που δεν έχω λογαριασμό στην τράπεζα.
Πολλές φορές μέσα από φωνές που όλοι εμείς της έχουμε κρυμμένες μπορεί να γεννηθεί μια νέα δύναμη που θα πάρει μαζί της όλους όσους επιθυμούν την ριζική αλλαγή των γεγονότων. Όλους όσους δεν πείθονται με τις πολιτικές καλοφτιαγμένες υποτίθεται λύσεις που προσπαθούν να μας σερβίρουν για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια.
Και κάπου εδώ λες στοπ ότι είπατε ,είπατε αγαπητοί κυβερνήτες και διαμορφωτές της ως τώρα πραγματικότητάς μας . Τώρα ήρθε η ώρα μας να πάρουμε στα χέρια μας αυτό που εσείς μας συντρίψατε και να του ξαναδώσουμε μορφή σάρκα και οστά. Την εθνική μας περηφάνια . Ας μπουν λοιπόν μπροστά άνθρωποι που πιστεύουν και μάχονται γι αυτόν τον θησαυρό για να ακολουθήσουν και άλλοι.
ΠΗΓΗ: http://orthodoxathemata.blogspot.gr/2012/11/blog-post_29.html
Ἡ ἱστορία τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴν ἐκπαίδευση ὑπῆρξε πραγματικὰ θλιβερή. Οἱ κατὰ καιροὺς ἡγεσίες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, προκειμένου νὰ ἀποδυναμώσουν τὴν εὐεργετική του ἐπίδραση στὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν, ἐμπνεύστηκαν κάθε εἴδους τέχνασμα: Μείωσαν τὶς ὧρες τῆς διδασκαλίας του. Ἐπιχείρησαν νὰ κάνουν προαιρετικὴ τὴν παρακολούθησή του. Μεθόδευσαν νὰ διδάσκεται ἀπὸ ἀδιάφορους καὶ ἄθεους ≪θεολόγους≫. Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἦταν καίριο χτύπημα, καὶ τὸ δέχθηκε τὸ μάθημα ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς λόγῳ τοῦ συστήματος εἰσαγωγῆς τῶν πανελλαδικῶν ἐξετάσεων ἄρχισαν νὰ παράγουν ἀκόμη καὶ ἄθεους θεολόγους.
Ὅμως ὅτι θὰ ἔφθανε κάποια στιγμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ θεολόγοι (καὶ μάλιστα ὄχι ἄθεοι καὶ ἄπιστοι) θὰ ἐπιχειροῦσαν νὰ δολοφονήσουν τὸ μάθημα, καθιστώντας το ὄργανο σχεδιασμῶν τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων γιὰ ἐπιβολὴ στὸν κόσμο τῆς λεγόμενης Πανθρησκείας, αὐτὸ σὲ κανενὸς τὴ φαντασία δὲν μποροῦσε ποτὲ νὰ περάσει.
Καὶ ὅμως αὐτὸ οὐσιαστικὰ ἐπιχειρεῖται μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν ποὺ προωθεῖ ἀπὸ πέρυσι ὁμάδα θεολόγων προερχόμενη κατὰ βάσιν ἀπὸ τὸν θεολογικὸ σύνδεσμο ≪Καιρὸς≫ καὶ δικτυωμένη σὲ ἀπίστευτο βαθμὸ στὶς ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου.
Ἔχουμε ἤδη ἀναφερθεῖ στὸ ζήτημα μὲ σειρὰ ἄρθρων καὶ σχολίων στὸ Περιοδικό μας. Ἐπανερχόμαστε τώρα, διότι ἔφθασε ἐπιτέλους καὶ στὰ χέρια μας τὸ ἐξαίρετο Ὑπόμνημα ποὺ ὑπέβαλε στὶς 4 τοῦ περασμένου Ἰουλίου στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης.
Ὁ κ. Ρεράκης ὡς εἰδικὸς Καθηγητὴς τῆς Παιδαγωγικῆς καὶ Χριστιανικῆς Παιδαγωγικῆς καὶ μὲ τὴν ἐμπειρία του ὡς Θεολόγου Ἐκπαιδευτικοῦ καὶ Συμβούλου Θεολόγων στὴ Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση, ἐπιχειρεῖ καταλυτικὴ ἀναίρεση τοῦ νέου αὐτοῦ Προγράμματος Σπουδῶν.
Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἀναιρεῖται στὸ Ὑπόμνημα εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁ κ. Ρεράκης ὀνομάζει: ≪Ὁ μύθος τῆς Πολυπολιτισμικότητας≫. ≪Βασικὴ προϋπόθεση≫, σημειώνει, ≪γιὰ νὰ ὑπάρξει “πολυπολιτισμικότητα”, εἶναι “πολλοὶ πολιτισμοὶ” νὰ ἐκφράζονται καὶ νὰ ἐξελίσσονται στὸν ἴδιο τόπο καὶ χρόνο, ὑπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες. Αὐτὴ ἡ προϋπόθεση δὲν ὑφίσταται στὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα. Οἱ νόμιμοι οἰκονομικοὶ μετανάστες ποὺ ἐργάζονται σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς χώρας ἔχουν πλήρως ἐνταχθεῖ πολιτισμικά, ἐνῶ οἱ παράνομοι μετανάστες, ποὺ συσσωρεύονται ἐγκλωβισμένοι στὴν ἑλληνικὴ πρωτεύουσα καὶ σὲ ἄλλα ἀστικὰ κέντρα, ἀδιαφοροῦν ἐντελῶς γιὰ τὴν πολιτισμική τους ἔνταξη, περιμένοντας τὴν εὐκαιρία νὰ ἀναχωρήσουν πρὸς τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες προορισμοῦ τους≫.
≪Ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν ἐξάλλου≫, συνεχίζει ὁ καθηγητής, ≪ὅτι ἐπιδιώκει ἕνα Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, στὸ ὁποῖο ‘‘νὰ συμμετέχουν ὅλα τὰ παιδιά, χωρὶς καμιὰ διάκριση καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἢ μὴ δέσμευσή τους’’, μὲ τὴν αἰτιολογία - πρόσχημα νὰ καταπολεμηθεῖ ὁ ρατσισμὸς καὶ ἡ ξενοφοβία, εἶναι ἀβάσιμος. Στὴ χώρα μας δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ τέτοιου εἴδους φαινόμενα, τουλάχιστον σὲ τέτοια ἔκταση ποὺ νὰ γεννοῦν σχετικὸ προβληματισμό. Τὸ 99% τῶν ἀλλόδοξων μαθητῶν παρακολουθοῦν διαρκῶς ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καὶ ζητοῦν νὰ βαθμολογοῦνται, ἐνῶ εἶχαν καὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα τῆς ἀπαλλαγῆς≫.
Στὴ συνέχεια ἀσχολεῖται μὲ τὴ ≪μετατροπὴ τοῦ χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ πολυθρησκειακό≫. ≪Εἶναι ἐμφανές≫, τονίζει, ≪ὅτι τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν ἐξαφανίζει διὰ τῆς πολτοποιήσεως τῶν θρησκειῶν τὴν πίστη τῶν μαθητῶν καὶ ἰδίως, στὴν περίπτωση τῶν χριστιανῶν μαθητῶν, τὴν πίστη τους στὸ Σύμβολο τῶν Θεοφόρων Πατέρων στὴν ὁποία βαπτίστηκαν... Τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν... εἶναι ὅτι ἀπουσιάζει ἀπὸ αὐτὸ ἡ οὐσία τῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι τὸ διὰ τῆς Σαρκώσεως, Σταυρώσεως, Ἀναστάσεως, Ἀναλήψεως καὶ Πεντηκοστῆς μήνυμα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπουσιάζει ἡ κλήση τῶν μαθητῶν νὰ συμμετέχουν στὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἀντ’ αὐτοῦ προβάλλεται ὁ συμφιλιωτικός, θεραπευτικός, κοινωνικὸς καὶ νοηματοδοτικὸς ρόλος ὅλων τῶν θρησκειῶν!≫.
Στὸ ἐρώτημα: ≪Παραμένει τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὀρθόδοξο;≫, ὁ κ. Ρεράκης σημειώνει: ≪Οἱ συντάκτες τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν ἔχουν ἰσχυριστεῖ μὲ ἔμφαση καὶ ἐπιμονή, ἀκόμα καὶ ἐνώπιον τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν παραμένει ὀρθόδοξο. Ἐντούτοις:
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν ἀπουσιάζει ὁ Χριστός, ὄχι ὡς ὄνομα, ἀλλὰ ὡς Θεάνθρωπος, Σωτήρας καὶ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ σχέση καὶ ἀναφορὰ τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεό;
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν, γιὰ παράδειγμα, διδάσκει στὰ παιδιὰ τὴν πλάνη ὅτι ‘‘οἱ θρησκεῖες εἶναι πηγὴ ἐλπίδας γιὰ σωτηρία’’, ἀφοῦ ἡ ὀρθόδοξη παράδοση ἀναγνωρίζει ὡς μοναδικὴ πηγὴ ἐλπίδας τὸν ἕνα Σωτήρα καὶ Λυτρωτή, τὸν Σαρκωθέντα καὶ Ἀναστάντα διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν...;
• Πῶς εἶναι ὀρθόδοξο, ὅταν σὲ διδακτικὴ ἑνότητα μὲ τίτλο ‘‘ἅγιοι ἄνθρωποι’’ ἀναφέρονται ἅγιοι καὶ ἅγιες τοῦ Χριστιανισμοῦ ὅπως: Ἁγία Βερονίκη, Ἀββᾶς Πινούφριος, Νεομάρτυς Ἀχμὲτ Κάλφας ἐξ Ἀγαρηνῶν, Ἁγία Φιλοθέη, Μαρία Σκόπτσοβα, ἐνῶ ἀμέσως μετὰ παρατίθενται ἰσάξια καὶ ἰσότιμα ‘‘ἅγιοι ἄνθρωποι στὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου: Βούδας, Κομφούκιος, Μωάμεθ, Βισνού (Κρίσνα), Δαλάι Λάμα, Γκάντι καὶ πολλὰ ἄλλα πρόσωπα ἱστορικὰ καὶ μυθικά’’; Τὰ παιδιὰ ἔτσι μαθαίνουν ἐπίσημα στὰ Θρησκευτικά τους ὅτι ὁ ὅρος ‘‘ἅγιος’’ δὲν εἶναι μόνον χριστιανικός, ὅτι ἀποδίδεται καὶ σὲ μὴ χριστιανούς, ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας ἅγιοι καὶ ὅτι δυνατότητα ἁγιότητας ὡς τελείωσης, δικαίωσης καὶ ὁλοκλήρωσης τοῦ ἐνχριστωμένου βίου, ἔχουν καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες!≫.
≪Ἡ ἀποορθοδοξοποίηση τοῦ μαθήματος εἶναι φανερή≫, τονίζει ὁ κ. Ρεράκης, ≪καὶ ἀπὸ τὶς προϋποθέσεις ποὺ τίθενται γιὰ τὸ πρόσωπο τῶν διδασκόντων. Διότι, ὅπως διαβάζουμε στὸν Ὁδηγὸ Ἐκπαιδευτικοῦ, οἱ συντάκτες τοῦ νέου Προγράμματος θεωροῦν ὅτι: ‘‘Δὲν ὑφίσταται καμιὰ ἰδιαίτερη θρησκευτικοῦ χαρακτήρα προϋπόθεση γιὰ νὰ διδάξει ἕνας δάσκαλος τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν... Ἕνας ἄθρησκος ἢ ἀγνωστικιστὴς ἢ ἀδιάφορος μπορεῖ νὰ διδάξει μὲ ἐπιτυχία τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ὅπως καὶ ἕνας θρησκευόμενος. Ἀντίθετα, ἕνας ζηλωτὴς θρησκευόμενος ἔχει μᾶλλον ἐξασφαλισμένη τὴν ἀποτυχία’’≫!
Ὁ κ. Ρεράκης θεωρεῖ τελείως ἀκατάλληλο γιὰ τὴν ἡλικία τῶν παιδιῶν τὸ νέο Πρόγραμμα. ≪Προσωπικά≫, βεβαιώνει ὁ κ. Καθηγητής, ≪ἐπιχείρησα νὰ δώσω πρὸς πραγμάτευση ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω θέματα (σημ. ἐννοεῖ θέματα διδασκόμενα σὲ μαθητὲς Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου) σὲ φοιτητές μου. Διαπίστωσα ὅμως πὼς ἀκόμα καὶ αὐτοὶ δυσκολεύονταν νὰ τὰ κατανοήσουν καὶ νὰ τὰ ἐπεξεργαστοῦν≫.
Στὸ Ὑπόμνημα γίνεται ἐκτενὴς ἀναφορὰ στὴ σύγχυση ποὺ καλλιεργεῖται στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μὲ τὸν παραλληλισμὸ στοιχείων τῶν διαφόρων θρησκειῶν, ὅπως π.χ. μὲ τὴν ἰδιαίτερη μέρα τῆς καθεμιᾶς:
≪Στὴν Γ΄ Δημοτικοῦ, στὴν ἑνότητα μὲ τίτλο: ‘‘Κυριακή: Μιὰ σημαντικὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας’’, τίθενται ὡς βασικὰ θέματα τὰ παρακάτω:
• ‘‘ Ἡ Κυριακὴ τῶν Χριστιανῶν: Στὸ χριστιανικὸ ναό (ἡ καμπάνα, ὁ ναός, τὰ κεριά, οἱ εἰκόνες, ὁ Σταυρός).
• Τὸ Σάββατο τῶν Ἑβραίων: Στὴ συναγωγή (ραββίνος, τορά, κεριά, μενορά, κιπά, τεφιλίν).
• Ἡ Παρασκευὴ τῶν Μουσουλμάνων: Στὸ Τζαμὶ ἢ Τέμενος (Κοράνιο, μιναρές, μουεζίνης, χατίπης, ἰμάμης, νίψεις προσώπου, χεριῶν καὶ ποδιῶν, βγάλσιμο παπουτσιῶν, μάσμπαχ, κατεύθυνση προσευχῆς, κήρυγμα).
• Σύμβολα θρησκειῶν τοῦ κόσμου: Ὁ σταυρός, ὁ ἰχθύς, ἡ ἄμπελος, ὁ πέλεκυς, τὸ ἄστρο τοῦ Δαβίδ, ἡ Μενορά, ἡ ἡμισέληνος, τὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, ἡ Σβάστικα (Ἰνδουϊσμός - Τζαϊνισμός), τὸ γὶν καὶ τὸ γιάνγκ, τὸ ὤμ, ὁ τροχὸς τῆς διδασκαλίας τοῦ Βούδα (ντάρμα), ὁ λωτός, τὸ σύμβολο τῆς μὴ βίας (ἀχίμζα)’’≫!
≪Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονός≫, ἐπισημαίνει ὁ κ. Καθηγητής, ≪ὅτι ἀποσιωπᾶται τὸ ἀναστάσιμο καὶ ἑορταστικὸ νόημα τῆς χριστιανικῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας τοῦ Κυρίου καὶ ἐξισώνεται ἀπόλυτα στὴ συνείδηση τοῦ μαθητῆ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἑόρτιες ἡμέρες τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ὑπάρχει παιδαγωγὸς στὸν κόσμο ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐγκρίνει ὡς διδακτέα ὕλη γιὰ τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο παιδιῶν (8) ἐτῶν ὅλη αὐτὴν τὴν πανσπερμία τῶν θρησκευτικῶν ἐννοιῶν, ὀνομάτων, συμβόλων καὶ γνώσεων; Πῶς νὰ μὴν ὑποθέσει κανεὶς ὅτι ὅλα αὐτὰ γράφτηκαν μεθοδευμένα γιὰ νὰ προκαλέσουν θρησκευτικὴ σύγχυση καὶ ἀμφισβήτηση;≫.
≪Ἰδιαίτερη ἐντύπωση≫, τονίζει ὁ κ. Ρεράκης, ≪προκαλεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τόσο ὁ τρόπος σύστασης τῆς Ἐπιτροπῆς ‘‘ἐμπειρογνωμόνων’’..., ὅσο καὶ οἱ ἀπαράδεκτες... ἀλλαγὲς καὶ ἀνατροπὲς ποὺ ἐπιφέρει τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν στὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πραγματοποιήθηκαν κρυφίως, ἀφοῦ μόνο μιὰ ὀλιγομελὴς ὁμάδα αὐθαίρετα ἐπιλεγμένων θεολόγων γνώριζε καὶ συμμετεῖχε σ᾿ αὐτὸ τὸ ἔργο, χωρὶς νὰ ἐνημερωθεῖ ἢ νὰ ἐρωτηθεῖ κανείς: οὔτε οἱ γονεῖς τῶν μαθητῶν (Ὀρθόδοξοι καὶ μή) οὔτε οἱ Θεολογικὲς Σχολές, οὔτε οἱ θεολογικὲς Ἑνώσεις καὶ οἱ Σύνδεσμοι θεολόγων, οὔτε φυσικὰ οἱ Ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κρήτης≫.
Στὴ συνέχεια ὁ Καθηγητὴς θέτει ἕνα ζήτημα σοβαρότατο. Ρωτάει: –≪Γιατί τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν δὲν ἐφαρμόζεται καὶ στὰ μειονοτικὰ σχολεῖα τῆς Θράκης, ὅπου φοιτοῦν οἱ Ἕλληνες μουσουλμάνοι μαθητές, ἀφοῦ μάλιστα ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ ἀναφέρει ὅτι ‘‘ἀπευθύνεται ὄχι μόνο στοὺς Ἕλληνες ἢ στοὺς ὀρθόδοξους μαθητές, ἀλλὰ σὲ ὅλους, ἀνεξαιρέτως ἐθνικῆς καταγωγῆς ἢ θρησκευτικῆς καὶ ὁμολογιακῆς ταυτότητας;≫.
–≪Γιατί τὰ παιδιὰ αὐτὰ συνεχίζουν καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ διδάσκονται μόνο τὴ θρησκεία τους, τὸ Ἰσλάμ, ἐνῶ ἐπιβάλλεται στὰ παιδιὰ ποὺ ζοῦν στὴν ὑπόλοιπη χώρα, χριστιανοὺς καὶ μή, νὰ διδάσκονται (8) διαφορετικές θρησκευτικότητες;≫. Προφανῶς διότι δὲν θὰ τὸ δεχόταν αὐτὸ ὁ Μουφτής, ἀπαντάει ὁ κ. Ρεράκης, καὶ συνεχίζει: ≪Ἐρωτᾶται: Μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη θὰ μένει ἀνυπεράσπιστη στὶς κάθε μορφῆς παρεμβάσεις καὶ ἐκμεταλλεύσεις καὶ μόνον αὐτὴ θὰ γίνεται μονίμως στόχος τῆς ἑκάστοτε πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ τῶν αὐλιζομένων σ᾿ αὐτήν; Τελικά, μήπως μόνον ἡ ὀρθόδοξη πίστη μπαίνει στὸ στόχαστρο τῆς ἀποδόμησης; Μήπως μόνον αὐτὴ δημιουργεῖ πρόβλημα στὸ σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καὶ τῆς Παγκοσμιοποίησης, τέκνα τῶν ὁποίων εἶναι ἡ πολυπολιτισμικότητα καὶ ἡ πολυθρησκευτικότητα...;≫.
Τέλος ὁ κ. Καθηγητὴς ἀπευθύνει ἔκκληση πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας. Γράφει:
≪Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ...θεωροῦμε ὅτι τὸ θέμα τῆς μετατροπῆς τοῦ χαρακτήρα τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς τῶν νέων μας ἀπὸ ὀρθόδοξο σὲ πολυθρησκειακό, ὅπως ἐπιχειρεῖται μέσα ἀπὸ τὸ νέο πιλοτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ τὸν Ὁδηγὸ τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ, εἶναι πολὺ σοβαρό: κάθε χρόνο πρόκειται νὰ λαμβάνουν θρησκευτικὴ ἀγωγὴ μὲ βάση αὐτὸ τὸ Πρόγραμμα περίπου 900.000 παιδιὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου.
Γι’ αὐτὸ ἀπευθύνω προσωπικὴ παράκληση καὶ πρόταση στὸν Μακαριώτατο νὰ καλέσει σὲ σύσκεψη ὅλους τοὺς Ἀρχιερεῖς, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ θεολογικοῦ κόσμου, προκειμένου νὰ συζητήσουν χωρὶς χρονικοὺς περιορισμοὺς τὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα, ποὺ μέχρι τώρα διαχειρίστηκε καταχρηστικὰ μόνο μιὰ μικρὴ ὁμάδα θεολόγων, κάτω ἀπὸ καθεστὼς κρυψίνοιας καὶ μυστικότητας≫.
Αὐτὰ ἐπιλεκτικὰ ἀπὸ τὸ στιβαρὸ Ὑπόμνημα τοῦ καθηγητοῦ κ. Ρεράκη.
Ἀνερμήνευτη σιωπὴ ἐπικράτησε σὲ διάστημα 4 μηνῶν ἀπὸ τὴν ὑποβολὴ τοῦ ἐμπεριστατωμένου ὑπομνήματος τοῦ κ. Ρεράκη. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τοῦ παρελθόντος Ὀκτωβρίου δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὸ θέμα. Μόλις δὲ στὶς 5 Νοεμβρίου ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος μελέτησε τὸ ζήτημα μετὰ ἀπὸ σχετικὴ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας. Μᾶς λυπεῖ ὅμως ἰδιαιτέρως τὸ γεγονὸς ὅτι αἰσθανόμαστε ὡς χρέος πρὸς τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀνάγκη νὰ διατυπώσουμε ἐδῶ τὴν ἀπογοήτευσή μας τόσο ἀπὸ τὴν κατάληξη τῆς εἰσηγήσεως ποὺ ἀντιγράφει λέξη πρὸς λέξη τὴ ≪νέα πρόταση Προγράμματος Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν≫ ποὺ οἱ συντάκτες διαμόρφωσαν καὶ ἐπιχειροῦν νὰ ἐπιβάλουν στὴν ἐκπαίδευση, ὅσο καὶ γιὰ τὴν παράδοξη ἀπόφαση τῆς Συνόδου ≪νὰ ζητήσει νὰ τῆς ἀποσταλεῖ τὸ ὑπὸ διαμόρφωση νέο Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν≫.
Τὸ πρόγραμμα εἶναι διαθέσιμο στὸν καθένα ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ ἕνα χρόνο καὶ εἶναι ὑπόθεση δευτερολέπτων νὰ τὸ προμηθευτεῖ ὁ καθένας ἀπὸ τὸ διαδίκτυο. Τί ἄλλη ἀποστολή του θὰ πρέπει νὰ γίνει; Τὸ ζήτημα εἶναι ἐπεῖγον καὶ ἐκρηκτικό.
Ἡ δραματικὴ ἔκκληση τοῦ Καθηγητῆ κ. Ρεράκη καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ πιστοῦ λαοῦ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοοῦνται ἢ νὰ ἀναβάλλονται. Ὑποβάλλουμε καὶ ἐμεῖς θερμότατη παράκληση πρὸς τὴν Σεβασμία Ἱερὰ Σύνοδο νὰ ἐπιληφθεῖ τοῦ σοβαρότατου αὐτοῦ ζητήματος χωρὶς ἀναβολὴ καὶ νὰ ἐπέμβει ἀποφασιστικὰ ἀποτρέποντας τὴν ἐπερχόμενη τραγωδία.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεύχος 2056.
Η ομιλία ενός δικαστικού συνοδέυτηκε από πολλά δάκρυα και καταιγισμό χειροκροτημάτων από τους συναδέλφους του που τον άκουγαν εκστασιασμένοι στην συνέλευση που έκαναν και στην οποία ψήφισαν υπέρ της συνέχισης των κινητοποιήσεων.
Η ομιλία είναι συγκλονιστική . Διαβάστε τη:
“ Eίμαι γιος βιοπαλαιστή.Το όνειρο της ζωής μου από τότε που ήμουν μαθητής ήταν να γίνω εισαγγελέας....μετά από 5 χρόνια επιτυχημένης ως προς το οικονομικό σκέλος καριέρας στην δικηγορία με μία καλή αντιμισθία σε πιστωτικό ίδρυμα και έχοντας οικογένεια παραιτήθηκα από όλες τις ασχολίες μου και στόχευσα στο όνειρό μου....είχα την τύχη και την ευλογία να το πραγματοποιήσω....ταλαιπωρήθηκα και κυρίως ταλαιπώρησα ψυχολογικά την αγαπημένη μου σύζυγο με μεταθέσεις καθώς έμεινα 5 έτη μακριά από αυτήν και την μονάκριβη κόρη μου αλλά αγγόγυστα τα υπέμεινα όλα αφού το υψηλής ευθύνης λειτούργημα μου ήταν εν γνώσει μου ότι απαιτούσε και θυσίες.
Πριν δύο χρόνια μετατέθηκα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών..εδώ είχα την ευκαιρία και την τιμή να γνωρίσω από κοντά συναδέλφους που θαύμαζα τα χρόνια που υπηρετούσα στην επαρχία από τα υποδείγματα δικογράφων τα οποία είχαμε στον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή. Είχα την τιμή να συνυπηρετήσω με κάποιους από αυτούς, αποδείχθηκαν και υποδείγματα σθένους, υψηλού εισαγγελικού φρονήματος, ηθικής και «μαγκιάς» καλώς εννοουμένης . Τα κοινά καθημερινά υπηρεσιακά προβλήματα και ανησυχίες, η ανταλλαγή απόψεων επί νομικών θεμάτων με σκοπό την πέρα από επιστημονικούς εγωισμούς απόδοση ουσιαστικής δικαιοσύνης στους έλληνες πολίτες ήταν τα στοιχεία που με ένωσαν με δεκάδες άλλους νέους αλλά και αρχαιότερους συναδέλφους. Η ζωή των περισσοτέρων συναδέλφων έχει μπει σε σταθερές βάσεις, είναι μισθοσυντήρητοι υπηρέτες της θέμιδας και έχουν κάνει με σύνεση και μετριοπάθεια τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, οι περισσότεροι έχουν δάνεια και παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και δεν αποσκοπούν ούτε σε τεθωρακισμένες bmw των 850.000 ευρώ ούτε στην κατασκευή πισίνων με άδεια υδατοσυλλεκτη. Το μόνο που θέλουν είναι να τους αφήσουν επιτέλους να επιτελούν απερίσπαστοι το υψηλής ευθύνης δικαιοδοτικό τους έργο στο οποίο έχουν αφιερωθεί ολοκληρωτικά και να μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους. Τους είδα να λούζει ο κρύος ιδρώτας τα πρόσωπά τους μέχρι να ανοίξουν την θυρίδα δικογραφιών με την υπόνοια παραγραφής υπόθεσης στα χέρια τους, τους είδα να σπρώχνουν χαμογελαστοί τα καρότσια με τις χρεώσεις και να ακυρώνουν αδιαμαρτύρητα τις οικογενειακές τους διακοπές λόγω μίας κατεπείγουσας δικογραφίας. Είδα τις μητέρες συναδέλφους να υπερέχουν ημών σε υπηρεσιακή απόδοση και να τις θαυμάζουμε αναρωτώμενοι πότε βρίσκουν χρόνο μέσα στο 24ωρο για την απαραίτητη για τον ανθρώπινο οργανισμό βιολογική ανάπαυση. Ομοίως είδα συναδέλφους να αναγιγνώσκουν ψευδείς εις βάρος τους μηνύσεις με βαρύτατους και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κάνοντας χιούμορ, τους είδα να ανοίγουν απειλητικές για εκείνους και τις οικογένειές τους επιστολές και να τις πετάνε χαμογελώντας και αδιαφορώντας στο κάλαθο των αχρήστων, είδα συναδέλφους να ασκούν κακουργηματικές διώξεις σε κολοσούς της διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας για σκάνδαλα που συγκλονίζουν το πανελλήνιο και να φεύγουν προς τις οικίες τους ασυνόδευτοι, άοπλοι και απροστάτευτοι με φύλακα άγγελο μόνο το θεό και ασπίδα τους την αλήθεια, τους είδα όταν οι σφαίρες σφύριζαν και μύριζε θάνατο έξω από την πόρτα του γραφείου τους να παραμένουν στωικά στις θέσεις του καθήκοντος. Δεν αντέχω όμως να βλέπω ούτε αυτούς αλλά ούτε τον εαυτό μου να χάνουμε την αξιοπρέπειά μας, να βγάζουμε τα κομπιουτεράκια στην αίθουσα εισαγγελέων και να υπολογίζουμε τις δυνατότητες ρύθμισης των χρεών μας, να δείχνουμε εν είδει μεσίτη το αυτοκίνητό μας σε υποψηφίους αγοραστές προοσπαθώντας να το πουλήσουμε για να καλύψουμε βιοτικές μας ανάγκες, να παρακαλάμε τις διευθύντριες των ιδιωτικών σχολείων για μειώσεις με το επιχείρημα ότι είμαστε εξαθλιωμένοι εισαγγελείς και λέγοντας τους «θα έχετε ακουστά ότι μας πετσοκόψανε αναδρομικά» να ταπεινωνόμαστε στις ουρές των Δ.Ο.Υ προκειμένου να ρυθμίσουμε τα χρέη μας χλευαζόμενοι, να πιέζουμε για δανεικά τους ομοίως εξαθλιωμένους οικονομικά γονείς μας.
Το νέο παράνομο και αντισυνταγματικό μισθολόγιο είναι μισθολόγιο, πείνας, κακομοιριάς, ταπείνωσης, αναξιοπρέπειας ξεπέρασε κάθε κόκκινη γραμμή. Αποτελεί ευθεία, βάναυση, μεθοδευμένη θεσμική προσβολή της δικαστικής εξουσίας ισότιμης και ισόκυρης με τις άλλες δύο εκ του συντάγματος.
Οι κύριοι της εκτελεστικής εξουσίας κάθονται από τη μια στις chesterfield πολυθρόνες τους και από την άλλη στον νόμο «περί ανευθυνότητας υπουργών» έχοντας ρήξει τη δικαστική εξουσία βορά στους έλληνες πολίτες ως υπαίτια για την έλλειψη αμεσότητας στην απονομή της δικαιοσύνης που βαρύνει αποκλειστικά τους ιδίους.
Κ. συνάδελφοι φθάσαμε στο οριακό σημείο και πρέπει να κάνουμε το βήμα παραπάνω ..ίσως ο αξιότιμος κ.Εισαγγελέας Αρείου Πάγου έστειλε την εγκύκλιο σε αυτή τη χρονική συγκυρία προκειμένου να μας συσπειρώσει και να μας βοηθήσει στον αγώνα μας σα στοργικός πατέρας και τον ευχαριστούμε θερμά γι αυτό.
Ιστορικά κανένας αγώνας δεν έχει κερδηθεί χωρίς θυσίες. Δε θα κοπούν τη φτερά μας και δε θα πτοηθούμε. Συμμετέχοντας σε μία ευνουχισμένη, μη ανεξάρτητη δικαιοσύνη χωρίς να αντιδράσουμε όπως αρμόζει γινόμαστε συνένοχοι δια παραλείψεως στη μεθοδευμένη προσπάθεια εκφυλισμού της..Δε θα γίνουμε ευνουχισμένοι εισαγγελείς, φοβισμένοι και εξαθλιωμένοι διεκπεραιωτές δικογραφιών, με εγκλωβισμένη κρίση, με δεσμία αρμοδιότητα να αναστέλουμε και να μετατρέπουμε τις ποινές όπως εκείνοι μας επιβάλουν, υποταγμένοι και φοβισμένοι χωρίς ελευθερία έκφρασης. Έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στις λοιπές ενώσεις και σε ολόκληρο το δικαστικό κλάδο που βαδίζει με πρωτοφανή στα δικαστικά χρονικά σύμπνοια και αλληλεγγύη.
Κατόπιν τούτων : Με σύμμαχο και όπλο την απόφαση της διοικητικής ολομέλειας του Α.Π, τη συνείδησή μας και έχοντας το δίκιο με το μέρος μας θέτουμε ως στόχο την πλήρη αναστολή του αντισυνταγματικού Νόμου και αποστέλουμε από κοινού με τις άλλες δικαστικές ενώσεις σαν μια γροθιά τελεσίγραφο προς την εκτελεστική εξουσία. Αγαπητοί μου συνάδελφοι, σας κοιτώ στα μάτια με δέος και Σας προτείνω ανεπιφύλακτα : συνέχιση των κινητοποιήσεων σε όλες τους τις σημερινές μορφές είναι πλέον μονόδρομος επιβίωσης.
Είναι ο τελευταίος μας αγώνας, είναι η μοναδική μας ευκαιρία, αν μας διαιρέσουν όπως αποσκοπούν θα γίνουμε εύκολος στόχος.. Θυμηθείτε τέλος ότι σήμερα δε ψηφίζετε μόνο για σας. Ψηφίζετε α)για τους εκλεκτούς συναδέλφους της Βορείου Ελλάδος που υπηρετούν 8 έτη μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, β)για τους απλήρωτους από τον Αύγουστο αγαπητούς παρέδρους που πάνε να τους κόψουν τα φτερά προς καν τα ανοίξουν, γ)για όλους τους μελλοντικούς μας συναδέλφους, δ)για τα αδέλφια συναδέλφους όλων των δικαστικών ενώσεων, ε)για τους συναδέλφους που έγιναν πρόσφατα θύματα βομβιστικών επιθέσεων και γι αυτούς που θα γίνουν στο μέλλον, ε)για την ανυπεράσπιστη δικαιοσύνη που δεν έχει φουσκωτούς μπράβους να τη προστατεύσουν παρά μόνο εμάς τους ορκισμένους σωματοφύλακές της, στ)για τον δοκιμαζόμενο, εξαθλιωμένο και απελπισμένο από τις αντισυνταγματικές μνημονιακές πολιτικές τύπου «ενέδρας» ελληνικό λαό που δεν έχει μία σανίδα σωτηρίας να πιαστεί...
Αγαπητοί συνάδελφοι...ΕΛΑΤΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ...εν γνώσει μου σας εκθέτω προσωρινά σε κίνδυνο για να σας προστατεύσω... αξίζει λεβέντικα και ενωμένοι σα γροθιά να φάμε τα μούτρα μας για τη δικαιοσύνη. ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ “
ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/dikastis-omilia-dakrya
Κοιμηθείτε ήσυχα… τα προσωπικά σας δεδομένα που εμπιστευτήκατε στο Κράτος ή σε οποιαδήποτε άλλη βάση δεδομένων είναι κατά τ΄ άλλα «ασφαλέστατα» ! Το ίδιο φυσικά και οι ηλεκτρονικές ταυτότητες .
Ένας 35χρονος, άριστος γνώστης των ηλεκτρονικών υπολογιστών κατάφερε να «φακελώσει» 9.000.000 πολίτες. Μια απίστευτη υπόθεση με κατοχή ψηφιακών αρχείων προσωπικών δεδομένων εκατομμυρίων πολιτών, ήρθε στη δημοσιότητα μετά τη σύλληψη του 35χρονου από την Ασφάλεια Αττικής.
Η ιστορία, αξιολογείται ως άκρως σημαντική καθώς οι πληροφορίες λένε πως πρόκειται για στοιχεία που εκλάπησαν από το υπουργείο Οικονομικών και αφορούν σε φορολογικές καταστάσεις, ενώ ερευνάται η συμμετοχή τους στις «αρπαγή» απόρρητων αρχείων πριν μερικές εβδομάδες πάλι από το ίδιο υπουργείο. Μάλιστα εξετάζεται το ενδεχόμενο να υπήρχε και συνεργός του 35χρονου χωρίς όμως να έχουν γίνει περισσότερα στοιχεία γνωστά. Ο συλληφθείς κρατά το στόμα του ερμητικά κλειστό και όλα ξεκίνησαν μετά από καταγγελίες πολιτών στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Ο 35χρονος εργάζεται σε μια εταιρεία μάρκετινγκ είχε αποκτήσει καταστάσεις με στοιχεία ταυτότητάς, Α.Φ.Μ, αριθμούς κυκλοφορίας οχημάτων, καθώς και διευθύνσεις κατοικιών των αναγραφομένων ο 35χρονος κατείχε ψηφιακά αρχεία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, περισσότερων των εννιά εκατομμυρίων πολιτών, όπως στοιχεία ταυτότητας, διευθύνσεις κατοικίας.
Διερευνάται η προέλευση και η τυχόν διαχείριση των αρχείων αυτών από τον συλληφθέντα, καθώς και το ενδεχόμενο παραχώρησής τους, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν έναντι χρηματικής αμοιβής. Σε βάρος του 35χρονου, ο οποίος θα οδηγηθεί σήμερα στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα.
Μια καταγγελία
Όπως τόνισε ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Ταξίαρχος Δημήτρης Γεωργατζής:
«Η διερεύνηση της υπόθεσης ξεκίνησε χθες μετά από καταγγελία υπαλλήλου της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ότι άγνωστο άτομο κατέχει παράνομα, σε ψηφιακή μορφή, μεγάλο αριθμό αρχείων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.
Άμεσα και ύστερα από σχετική παραγγελία, όπως προβλέπεται εξάλλου, της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, εξειδικευμένοι Αξιωματικοί της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, πραγματοποίησαν διαδικτυακή αστυνομική έρευνα και κατάφεραν να εντοπίσουν τα ψηφιακά ίχνη του εμπλεκόμενου στην υπόθεση ατόμου, που όπως αποδείχτηκε αργότερα ήταν ο 35χρονος συλληφθείς.
Με βάση τα στοιχεία αυτά, κλιμάκιο αστυνομικών της Υπηρεσίας Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, πραγματοποίησε αυθημερόν έρευνα στο σπίτι του ως άνω παρουσία Εισαγγελικού Λειτουργού, κατά τη διάρκεια της οποίας κατασχέθηκαν ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος χωρητικότητας 320 GB και τρεις εσωτερικοί σκληροί δίσκοι άλλης χωρητικότητας.
Από την επιτόπια αυτοψία στα συγκεκριμένα ηλεκτρονικά αποθηκευτικά μέσα, εντοπίστηκαν σε ψηφιακή μορφή αρχεία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, με καταχωρήσεις για πάνω από 9.000.000 εγγραφές και συγκεκριμένα καταστάσεις με στοιχεία ταυτότητάς, Α.Φ.Μ, αριθμούς κυκλοφορίας οχημάτων, καθώς και διευθύνσεις κατοικιών των αναγραφομένων» ο Διευθυντής της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ταξίαρχος Δημήτρης Γεωργατζής.
Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 15:05
ΠΗΓΗ: http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=237784
Του Άρχοντος Οστιαρίου της Μ.τ.Χ.Ε. Χρήστου Τσούβαλη
Ἡ διάλεξη ἔγινε στήν Ἀθήνα, στίς 15.12.2011 καί στό Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτῶν (Δημητρίου Σούτσου 46).
Τό περιεχόμενό της ἀντλήθηκε σχεδόν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τήν ἐργασία, πού ἔχει δημοσιευθῇ στό βιβλίο: Δ ώ ρ η μ α στόν καθηγητή Βασίλειο Ν. Ἀναγνωστόπουλο Ἔκδοση: Εταιρεία Μελέτης της καθ’ ημάς Ανατολής, Αθήνα 2007. σ. 51-110.
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Πισιδίας κ. Σωτήριε,
Σεβαστοί Πατέρες,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Κύριε τ. Ἀντιπρόεδρε τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,
Κύριε τ. Ὑπουργέ,
Έντιμολογιώτατε Πρόεδρε τῆς Οἰκουμενικῆς Ὁμοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτῶν,
Κυρίες καί Κύριοι,
Εὐχαριστῶ γιά τά φιλόφρονα λόγια, πού μέ τόση ἀγάπη καί καλωσύνη εἶπε γιά τό πρόσωπό μου ὁ ἀγαπητός Πρόεδρος τῆς Οι. Ομ. Κω., καθώς καί τά Διοικητικά Συμβούλια τοῦ Νέου Κύκλου Κωνσταντινουπολιτῶν καί τοῦ Πανελλήνιου Σύνδεσμου Ποντίων Ἐκπαιδευτικῶν, γιά τήν τιμητική τους ἀπόφαση νά μέ καλέσουν ὡς ὁμιλητή τῆς Ἡμερίδας μέ θέμα: «Κρυπτοχριστιανικό ζήτημα καί ἀνθρώπινα δικαιώματα».
Τέλος εὐχαριστῶ καί ὅλους ἐσᾶς, τούς φιλίστορας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Γένους μας, πού εἴχατε τήν καλωσύνη νά ἔλθετε γιά νά παρακολουθήσετε τήν ὁμιλία μου.
Ὁ περιορισμός τοῦ χρόνου, πού ἐπιβάλλει ἡ συμμετοχή μου στήν Ἡμερίδα, πιθανόν νά ἀφήσει κενά στήν ἀνάπτυξη ἑνός τόσο μεγάλου θέματος, γι’ αὐτό καί σᾶς παρακαλῶ νά εἶστε ἐπιεικεῖς στίς κρίσεις σας. Ἄλλωστε γιά τή μελέτη τοῦ θέματος ὑπάρχει πλούσια βιβλιογραφία, πού συνεχῶς συμπληρώνεται.
Οἱ κρυπτοχριστιανοί.
Μιά σημαντική καί ὄχι τόσο πολύ γνωστή πτυχή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας τοῦ Γένους μας.
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ στήν Ἐκκλησία μας, τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες, βιώθηκε μιά ἀνεπανάληπτη χριστιανική ζωή, γεμάτη ἀπό πίστη, ἀγάπη, θάρρος καί ζῆλο γιά τήν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου.
Κατά τούς διωγμούς, οἱ περισσότεροι τῶν χριστιανῶν ἦταν ἕτοιμοι νά ὑποστοῦν τά πάντα, ἐπειδή θεωροῦσαν τό μαρτύριο, ὄχι ὡς ἀναγκαῖο τέλος τοῦ βίου τους, ἀλλά ὡς ὁμολογία τῆς συνάντησής τους μέ τό Χριστό, ὡς σπόρο αὔξησης τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό τό ἡρωικό πνεῦμα τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῶν διωγμῶν ἀνέδειξε τούς πρώτους ἁγίους. Ὑπῆρξαν, ὅμως, καί ἄλλοι, τήν ἴδια περίοδο, οἱ «πεπτωκότες», πού γιά νά ἀποφύγουν τούς διωγμούς, ἀρνήθηκαν τήν χριστιανική τους πίστη, γιατί δέν θέλησαν νά ὑποβληθοῦν σέ βασανιστήρια ἤ γιατί δέν τά ἄντεξαν.
Ὅταν ἐκδόθηκε, τόν Φεβρουάριο τοῦ 313, τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων καί ἔπαυσαν ἐπισήμως οἱ διωγμοί, ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε μέ συμπάθεια καί «οἰκονομία» τό πρόβλημα τῶν «πεπτωκότων», ἰδίως ὅταν αὐτοί ὁμολόγησαν τήν ἁμαρτία τους καί ζήτησαν τήν Χάριν καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἡρεμία αὐτή, πού ἐπῆλθε μέ τό Διάταγμα, δέν κράτησε γιά πολύ. Ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε διαφορετικούς διωγμούς καί νέα προβλήματα μέ τίς ποικιλόμορφες αἱρέσεις καί τήν ἐμφάνιση καί ἐξάπλωση τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ. Καί τίς μέν αἱρέσεις ἡ Ἐκκλησία τίς ἀντιμετώπισε μέ τίς τοπικές καί Οἰκουμενικές Συνόδους, τήν ἐξάπλωση ὅμως τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ δέν κατάφερε οὔτε ἡ Ἐκκλησία, ἀλλ’ οὔτε καί ἡ Πολιτεία νά ἐμποδίσει, γιατί ἡ διάθεσή τους ἀπέναντι στό Ἰσλάμ, κατά τήν πρώτη φάση, δηλαδή ἀπό τόν 8ο αἰώνα μέχρι τά μέσα τοῦ 9ου αἰώνα, «ὑπῆρξε μᾶλλον σκωπτική καί ὑποτιμητική» καί ἐπιπλέον γιατί λαθεμένα πίστεψαν ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ ἦταν ἕνα εἶδος ἀποστασίας ἀπό τήν ἀληθινή Χριστιανική πίστη, μία νέα ἀρειανική αἵρεση, πού θά ἐξαφανίζονταν μαζί μέ τίς αἱρέσεις τῶν Μονοφυσιτῶν, τῶν Μονοθελητῶν καί τῶν ὁπαδῶν τῶν ἄλλων αἱρετικῶν διδασκαλιῶν.
Ἔτσι ὁ Μουσουλμανισμός, ἐπέζησε καί διαδόθηκε, μέ τό μήνυμα, ὅτι τό Ἰσλάμ, δηλαδή ἡ «ὑποταγή στό Θεό», εἶναι ἕνας νέος, ὀρθός τρόπος ζωῆς τοῦ λαοῦ καί ἔχει ὡς βασική του ἀρχή, ὅτι ὁ κόσμος διαιρεῖται σέ χῶρες, ὅπου ἀνήκουν οἱ πιστοί τοῦ Ἰσλάμ καί λέγονται «Οἶκος τοῦ Ἰσλάμ» καί σέ χῶρες τῶν ἀπίστων πού καλοῦνται «Οἶκος Πολέμου», δηλαδή περιοχές ἀγώνα μέχρις ὅτου ὑποταχθοῦν, μέ τόν ἱερό πόλεμο «Τζιχάντ», στό κράτος τῆς ἀληθινῆς πίστης. Ἀλλά καί ὁ μεγάλος λόγιος καί νομικός τοῦ Ἰσλάμ Malik Ibn Anas (795), ἔγραφε, ὅτι : «Ὅποιος ἐντελῶς φανερά ἐγκαταλείπει τό Ἰσλάμ, γιά νά προσχωρήσει σέ μιά ἄλλη θρησκεία, αὐτόν θά πρέπει νά προσπαθήσουμε νά τόν μεταστρέψουμε στό Ἰσλάμ. Καί ἄν μεταστραφεῖ, καλῶς, ἄν ὄχι, τότε νά θανατώνεται».
Ἡ ἀντίληψη περί «Τζιχάντ», πού εἶναι ἀναμφισβήτητο στοιχεῖο τῆς δυναμικότητας τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας, ἐπισημαίνει γιά μιά ἀκόμη φορά, ὅτι τό Ἰσλάμ, παραλλήλως πρός τόν θρησκευτικό του χαρακτῆρα, εἶναι καί μέγεθος πολιτικό. Ὁ Προφήτης δέν ἵδρυσε μόνο μιά θρησκευτική κοινότητα, ἀλλά καί ἕνα κράτος. Ἑκατό μόλις χρόνια, λοιπόν, μετά τόν θάνατο τοῦ Μωάμεθ, εἶχε δημιουργηθεῖ ἕνα ἀπέραντο ἀραβικό κράτος καί ὁ «Οἶκος τοῦ Ἰσλάμ» εἶχε ἐξαπλωθεῖ ἀπό τά Ἰμαλάϊα καί τίς πεδιάδες τῆς Κίνας μέχρι τά Πυρηναῖα ὄρη.
Ἰδιαιτέρως στή Μικρά Ἀσία ἡ πολιτική κατάσταση μεταβλήθηκε ριζικά μέ τόν Ἄλπ Αρσλάν μετά τό 1063, ὅταν τό Ἰσλάμ ἀπέβη ἀληθινός κίνδυνος γιά τήν Κωνσταντινούπολη. Γεγονός τό ὁποῖο ἐνισχύθηκε τόν 15ο καί 16ο αἰώνα μέ τούς Ὀθωμανούς Τούρκους. Ἔτσι ἄρχισε μιά παρατεταμένη ἀγωνία θανάτου τῶν ὑπολειμμάτων τῆς ἑλληνικῆς αὐτοκρατορίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί μιά περίοδος φθορᾶς γιά τούς ὑπόδουλους.
Τότε, ἕνα μέρος τοῦ πληθυσμοῦ τῶν περιοχῶν αὐτῶν, ἀποδέχονταν τή θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ καί μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ταυτίζονταν μαζί της καί προσχωροῦσε στό σῶμα τῶν κατακτητῶν, ἕνα ἄλλο, πολύ μικρότερο, ἀποφάσιζε νά πολεμήσει γιά τήν πίστη του καί ἐνδεχομένως βασανίζονταν καί μαρτυροῦσε γι’ αὐτήν, καί ἕνα τρίτο, διάλεγε τό δρόμο τοῦ Κρυπτοχριστιανισμοῦ, εἴτε γιατί ἀναγκάζονταν, χωρίς τή θέλησή του, νά ἀποδεχθεῖ τό Ἰσλάμ, εἴτε γιά διάφορους ἄλλους οἰκονομικούς καί κοινωνικούς λόγους ἀποδέχονταν ἐξωτερικά καί φαινομενικά τό Ἰσλάμ, διατηρῶντας, στά βάθη τῆς ψυχῆς τους, τή χριστιανική πίστη, καί, ὅπου οἱ συνθῆκες τό ἐπέτρεπαν, καί τήν ἑλληνική ποντιακή διάλεκτο. Αὐτοί, ὅταν οἱ συνθῆκες τό ἐπέτρεπαν, γύριζαν ἐπίσημα στό Χριστιανισμό.
Τήν πρώτη ἐπίσημη πληροφορία, γιά τόν Κρυπτοχριστιανισμό, ἔχουμε, μετά τό 1330, στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅταν ἡ πόλη ἔπεσε στά χέρια τοῦ σουλτάνου Ὀρχάν. Τότε ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ πληθυσμοῦ ἀλλαξοπίστησε, πρᾶγμα, βέβαια, πού σε ἐλάχιστες περιπτώσεις ἔγινε οἰκειοθελῶς. Οἱ ἐξισλαμισθέντες κάτοικοι τῆς Νίκαιας, μέ τό πέρασμα τοῦ καιροῦ ἄρχισαν νά προβληματίζονται. Τύψεις βασάνιζαν τή συνείδησή τους. Γι’ αὐτό ἀπευθύνθηκαν στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί ὁ πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Καλέκας, μέ δύο ἐπιστολές, πού τούς ἔστειλε, τό 1338 καί τό 1340, ἔδωσε τήν πρέπουσα θετική ἀπάντηση στά ἀγωνιώδη ἐρωτήματα γιά τή σωτηρία τους.»
Ἡ θρησκευτική καί κοινωνική ζωή τῶν Κρυπτοχριστιανῶν ἀλλά καί οἱ δυσκολίες πού ἀντιμετώπιζαν.
Οἱ Κρυπτοχριστιανοί, αὐτή ἡ κοινωνικοθρησκευτική κατηγορία ἀνθρώπων, ὑπῆρχαν, κατά τόν Μανουήλ Γεδεών, σ’ ὅλες σχεδόν τίς ἐπαρχίες τῆς ἄλλοτε μεγάλης ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας.
Πληροφορίες ὅμως γιά τόν ἀκριβῆ ἀριθμό τῶν κρυπτοχριστιανῶν δέν ἦταν δυνατόν νά ἔχουμε, καί οὔτε πάρα πολλά γιά τήν κρυφή θρησκευτική τους ζωή. Πάντως τίς ἐλάχιστες πληροφορίες, γιά τή θρησκευτική καί κοινωνική τους ζωή καί τίς δυσκολίες, πού ἀντιμετώπιζαν, τίς ἔχουμε ἀπό πρώην κρυπτοχριστιανούς, πού βρίσκονται τώρα ἐκτός Τουρκίας.
Ἡ ζωή τῶν κρυπτοχριστιανῶν σέ καθαρῶς χριστιανικά χωριά δέν ἦταν ἐπικίνδυνη. Τό μυστικό τῶν κρυπτοχριστιανῶν ἦταν σέ ὅλους γνωστό καί τά τελευταῖα μάλιστα χρόνια, μποροῦσαν σχεδόν ἐλεύθερα νά παρακολουθοῦν τίς ἱερές ἀκολουθίες καί νά συμμετέχουν ἐνεργητικά στήν κοινωνική ζωή, μέ μόνη ἐπιφύλαξη μήπως γίνουν ἀντιληπτοί ἀπό διερχόμενους μουσουλμάνους. Στά χριστιανικά αὐτά χωριά, ὑπῆρχε ὡς προπέτασμα, ἕνα τζαμί καί μάλιστα σέ περίοπτη θέση, ὥστε νά μή προκύπτει καμιά ὑποψία. Ἐκεῖ πήγαιναν οἱ κρυπτοχριστιανοί, ὅταν κάποιος Τοῦρκος ἐπισκέπτονταν τό χωριό τους.
Ἐντελῶς διαφορετικές ὅμως ἦταν οἱ συνθῆκες ζωῆς, στά κατά πλειοψηφία μουσουλμανικά χωριά. Ἐδῶ οἱ κρυπτοχριστιανοί διέτρεχαν κάθε μέρα σοβαρό κίνδυνο, μιά καί ζοῦσαν μέ μουσουλμάνους. Γι’ αὐτό πρωταρχική τους ὑποχρέωση ἦταν νά δίνουν τήν ἐντύπωση πιστῶν καί εὐσεβῶν μουσουλμάνων, ὥστε ν’ ἀποφεύγουν τά σχόλια. Ἡ ἰδιαιτερότητα τῆς ζωῆς τους, ἀπαιτοῦσε τήν πιστή τήρηση τῶν τύπων τῆς μουσουλμανικῆς θρησκείας. Γι’ αὐτό καί ἦταν συχνή ἡ παρουσία τους στό τζαμί. Παράλληλα ὅμως εἶχαν, γιά τή χριστιανική τους πίστη, κρυφά μέρη προσευχῆς, σέ σκοτεινά καί ἀπρόσιτα ὑπόγεια καί κατακόμβες κάτω ἀπό τά σπίτια τους. Ὅσοι δέν εἶχαν κατακόμβες φύλαγαν τίς εἰκόνες καί τά καντήλια τους, μέσα στά μεγάλα προγονικά τους μπαοῡλα. Πίσω ἀπό τίς ράχες τους ἔχασκαν, ἀνοιγμένες ἐπίτηδες, χαραμάδες καί τρύπες, γιά τήν ἀνάσα τῆς φλόγας τῆς καντήλας, πού τήν κρατοῦσαν ἀκοίμητη. Οἱ πλουσιότεροι διατηροῦσαν ὑπόγειους ναούς στά σπίτια τους, μέ μεγάλη μυστικότητα, καί στούς ὁποίους ἐτελοῦντο ἱερές ἀκολουθίες καί μυστήρια ἀπό κανονικούς ἱερεῖς. Στά χωριά, πού ἦταν μεικτά, ἄν ὑπῆρχε ὀρθόδοξος ἱερέας, λειτουργοῦσε καί γιά τούς κρυπτοχριστιανούς ἐνορίτες του.
Θεμελιακή, γιά τή ζωή τῶν κρυπτοχριστιανῶν, ἦταν ἡ δράση τῶν μοναστηριῶν τοῦ Πόντου. Τά μοναστήρια αὐτά ὑπῆρξαν φάροι, πού φώτιζαν καί ἑστίες πού θέρμαιναν τίς χριστιανικές ψυχές καί κράτησαν ἄσβεστη τή φλόγα τῆς Ρωμηοσύνης. Σ’ αὐτά, ὅπως ἦταν φυσικό, ἔβρισκαν καταφύγιο καί οἱ κρυπτοχριστιανοί καί ἀπ’ αὐτά περίμεναν τήν πνευματική τους ἐνίσχυση.
Οἱ ὀρθόδοξοι ἱερεῖς τῶν κρυπτοχριστιανῶν, ἄλλοι ἔκαναν τό γυρολόγο ἤ τόν μετακινούμενο μανάβη γιά νά καλύπτουν τήν ἐπικίνδυνη ἀποστολή τους, ἄλλοι μεταμφιέζονταν σέ δερβίσιδες, μολάδες ἤ χοτζάδες, πράγμα πού προϋπόθετε τέλεια κατοχή τῆς τούρκικης γλώσσας καί τοῦ Κορανίου.
Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί τά ἔθιμα σήμαιναν γιά τούς κρυπτοχριστιανούς τά θεῖα δῶρα τῆς ὑπομονῆς καί ἡρεμίας μέσα στήν τόσο ταραγμένη ζωή τους. Γι’ αὐτό τηροῦσαν τίς περιόδους τῆς νηστείας ἐπακριβῶς, συμμετεῖχαν σ’ ὅλα τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί τακτικά στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ δεσμός αὐτός μέ τήν Ἐκκλησία τούς βοήθησε νά κρατήσουν τήν πίστη τους. Ἀντίθετα, ὅσοι ἀπ’ αὐτούς ἔμεναν σέ ἀπομονωμένες περιοχές, χωρίς νά ἔχουν ἐπαφή μέ τήν Ἐκκλησία, σιγά σιγά ἀπορροφήθηκαν ἀπό τό μουσουλμανικό περιβάλλον.
Γιά νά μή δίνουν ὑποψίες οἱ κρυπτοχριστιανοί, στό περιβάλλον τους, τελοῦσαν φανερά τήν περιτομή καί ἔπαιρναν ἕνα μουσουλμανικό ὄνομα. Παράλληλα δέ μέ τή μυστική χριστιανική βάπτιση καί τό χρίσμα ἔπαιρναν καί ἕνα χριστιανικό ὄνομα, γιά τό ὁποῖο ὁ νονός ἤ ἀνάδοχος, μετά τή βάπτιση, εὐχότανε στόν βαπτισθέντα «Νά ζήσει μέ τ’ ὄνομά του», δηλαδή ποτέ νά μή βρεθεῖ στήν ἀνάγκη νά μεταστραφεῖ στόν Ἰσλαμισμό καί νά ἀλλάξει τό πραγματικό του ὄνομα. Τά δύο ὀνόματα (μουσουλμανικό καί χριστιανικό) ἦταν συνήθως συνώνυμα ἤ ὁμόηχα π.χ. Μεχμέτ και Μιχάλης, Μεριέμ καί Μαρία, Ἰμπραχήμ καί Ἀβραάμ, Λιάζ καί Ἠλίας. Ὅταν ἕνα χωριό δέν εἶχε δικό του ἱερέα, τότε ἔπαιρναν τά παιδιά τή νύχτα καί πήγαιναν νά τά βαπτίσουν στό διπλανό χωριό ἤ σέ ἕνα μοναστήρι. Τά μυστικά τῆς ζωῆς τῶν κρυπτοχριστιανῶν τά πληροφοροῦνταν τά παιδιά, μόνο ὅταν ἔφταναν σέ μιά συγκεκριμένη ἡλικία καί ὅταν δέν ὑπῆρχε φόβος, μέ τήν παιδική τους ἀθωότητα, νά τά κοινοποιήσουν.
Ὅσο γιά τήν παιδεία, οἱ κρυπτοχριστιανοί ἦταν ὑποχρεωμένοι νά στέλνουν τά παιδιά τους σέ τουρκικά σχολεῖα, γιατί ἦταν ἐγγεγραμμένα στά ληξιαρχεῖα ὡς τουρκόπουλα. Τήν ἡμέρα, τά παιδιά αὐτά, πήγαιναν στό σχολεῖο καί διδάσκονταν τό Κοράνι, τά βράδια ὅμως οἱ ὀρθόδοξες μητέρες, τούς δίδασκαν, μαζί μέ τήν ἑλληνική ποντιακή διάλεκτο, τήν ἀληθινή πίστη, τήν παράδοση καί τήν ἱστορία τοῦ ρωμαίηκου Γένους.
Στό γάμο τηροῦσαν τή χριστιανική μονογαμία. Παντρεύονταν μόνο μεταξύ κρυπτοχριστιανῶν καί ἐτελεῖτο ὁ γάμος φανερά ἀπό τόν χότζα, καί κρυφά τή νύκτα, ἀπό τόν ὀρθόδοξο ἱερέα, σέ ὑπόγειο ναό. Ἄν τοῦτο δεν ἦταν εὔκολο ἔφευγαν γιά ἄλλο χωριό, πού εἶχε ἱερέα, ἤ ἀκόμη ἔφευγαν γιά γαμήλιο ταξίδι καί περνοῦσαν ἀπό χριστιανικό μοναστήρι ἤ καί τέλος πήγαιναν σέ ἀπομακρυσμένη μεγάλη πόλη, ὅπου τό ζεῦγος ἦταν ἄγνωστο καί τελοῦσαν τό μυστήριο τοῦ γάμου, μέ ὀρθόδοξο ἱερέα. Σέ χωριά μέ μικτό πληθυσμό, οἱ κρυπτοχριστιανοί δεν πάντρευαν τίς κόρες τους μέ ἀναγνωρισμένους χριστιανούς. Ἄν τοῦτο ἦταν ὑποχρεωτικό νά γίνει τότε ὁ κρυπτοχριστιανός ἔκλεβε τή φανερή χριστιανή καί αὐτή, δῆθεν ἐκβιαζόμενη, γίνονταν μουσουλμάνα καί στή συνέχεια πήγαιναν στήν Πόλη ἤ σέ κάποιο μοναστήρι καί τελοῦσαν τό μυστήριο τοῦ γάμου.Ἕνα ποντιακό τραγούδι, μεταγλωττισμένο, μιλᾶ γιά γάμο χριστιανῆς νύφης πού παντρευόταν κρυπτοχριστιανό: «Μή τυραγνιέσαι Σόνια μου καί μή βαρειοκαρδίζεις, ἄντρα παίρνεις ὁλόχρυσο, εἶναι χριστιανοπαίδι, στά φανερά Μαχμούτ ἀγάς καί στά κρυφά Νικόλας, καί στή Μονή μεσονυχτίς θά πᾶτε γιά στεφάνι».
Ἡ κηδεία τῶν κρυπτοχριστιανῶν συνοδεύονταν πάντα μέ δυσκολίες. Οἱ νεκροί κηδεύονταν φανερά ἀπό τό χότζα καί θαύονταν σέ μουσουλμανικό νεκροταφείο καί τή νύκτα μεταθαύονταν μυστικά ἀπό ὀρθόδοξο ἱερέα σέ χριστιανικό κοιμητήριο, ὅπως μαρτυρεῖ καί ἡ λαϊκή φράση: «Τήν ἡμέραν σα μεζάρε καί τή νύχτα σον Αε Θόδωρον». Ἀκόμη ἐγένετο ἡ κηδεία χωρίς τήν παρουσία τοῦ νεκροῦ καί τῶν συγγενῶν του ἤ καί ἀκόμη πρίν τήν ταφή τίς νυκτερινές ὧρες στό σπίτι, ἀπό ἄγνωστο στήν περιοχή ἱερέα, πού ἐρχόταν χωρίς ράσα καί μάλιστα πρίν νά γίνει γνωστός στό χωριό ὁ θάνατος. Ὅταν δέν ἦταν δυνατό νά ἔρθει ὁ ἱερέας, στό σπίτι τοῦ νεκροῦ, γινόταν ἡ χριστιανική ἀκολουθία στήν ὑπόγεια ἐκκλησία, τήν ὥρα πού πήγαιναν τό νεκρό στό μουσουλμανικό νεκροταφεῖο. Ὑπῆρχαν ἐπίσης περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες ὁ ἱερέας πήγαινε στόν τάφο τοῦ θαμμένου ἤδη κρυπτοχριστιανοῦ καί διάβαζε τή νεκρώσιμη ἀκολουθία μόνος του καί χωρίς νά δώσει σημεῖα ἀναγνώρισης. Ἄν δέν ὑπῆρχε ἱερέας, ἔπαιρναν χῶμα πάνω ἀπό τόν τάφο καί τό πήγαιναν ἔστω καί μακριά σέ ὀρθόδοξο ἱερέα, ὅπου διάβαζε τή νεκρώσιμη ἀκολουθία καί ἔρριπταν ἀργότερα τό χῶμα πάνω στόν τάφο τοῦ νεκροῦ.
Μέ μεγάλη σχολαστικότητα γίνονταν τά μνημόσυνα τῶν νεκρῶν. Τά Ψυχοσάββατα καί τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων ἑτοιμάζονταν τά κόλλυβα στή μνήμη τῶν νεκρῶν. Στό σπίτι ἄναβαν κεριά μπροστά στίς εἰκόνες, διάβαζαν τά ὀνόματα τῶν νεκρῶν καί τούς σκέφτονταν. Ὅταν δέν μποροῦσαν νά κάνουν μνημόσυνα, ἔστελναν στά κοντινά μοναστήρια, ὡς πρόσφορά, σιτάρι καί φροῦτα.
Ἀλλά καί τό Πάσχα, αὐτή τή λαμπρή καί μεγάλη γιορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, οἱ κρυπτοχριστιανοί τή ζοῦσαν μέ σφιγμένη τήν καρδιά καί μέ δάκρυα στά μάτια ἀλλά καί μέ ἐλπίδα, ὅτι θά τούς ἀξιώσει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά γιορτάσουν τήν ἑπόμενη χρονιά τίς μέρες αὐτές χωρίς ἄγχος, ἀνοιχτά καί ἐλεύθερα. Στό σημεῖο αὐτό ἄς δοῦμε μιά μικρή ἱστορία, ὅπως τήν διασώζει, ἀπό τόν Χρ. Τσαρτιλίδη, ὁ Κ. Φωτιάδης: «Εἶναι νύχτα τοῦ Πάσχα. Οἱ καμπάνες τοῦ χωριοῦ…ἠχοῦν. Οἱ χριστιανοί ξυπνοῦν, σηκώνονται καί πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Ὁ Μουσταφᾶ, πού εἶναι χριστιανός, ξυπνάει καί αὐτός. Χωρίς θόρυβο καί χωρίς νά ἀνάψει φῶς ξυπνάει τήν οἰκογένειά του, τή γυναίκα του Ἐμινέ, πού ὀνομάζεται Μαρία, τήν κόρη του Φατμέ ἤ Ἑλένη καί τό γιό του Χασάν ἤ Γεώργιο. Συναντιοῦνται σέ ἕναν χῶρο στό ὑπόγειο τοῦ σπιτιοῦ. Ἐκεῖ παραμερίζουν στήν ἄκρη τούς σάκκους καί παίρνουν τίς εἰκόνες ἀπό κάτω καί τίς κρεμοῦν. Γονατίζουν μπροστά τους, κάνουν τό σταυρό τους καί ἀνάβει ὁ καθένας ἀπό ἕνα κερί. Ὁ Μουσταφᾶ, πού εἶναι χριστιανός παίρνει ἕνα ἱερό βιβλίο καί τό ἀνοίγει. Νά διαβάσει δέν μπορεῖ, ἀλλά ψάλλει ἕναν ὕμνο σιγοψιθυρίζοντας στά σπασμένα ἑλληνικά του. Ἡ οἰκογένεια σταυροκοπιέται ξανά καί λένε ὅλοι σιγά Χριστός ἀνέστη. Ὁ καθένας τρώει ἀπό ἕνα αὐγό πού εἶναι βαμμένο καφέ ἀπό χυμό κρεμμυδιῶν. Εἶχαν φοβηθεῖ νά ἀγοράσουν κόκκινη μπογιά γιά τά αὐγά. Μέ σφιγμένη τήν καρδιά καί δάκρυα στά μάτια ἀσπάζεται ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί ἀνεβαίνουν ἐπάνω στά δωμάτιά τους νά κοιμηθοῦν. Οἱ καμπάνες χτυποῦν ξανά ...»
Πάντως ἡ διπλή ζωή τῶν κρυπτοχριστιανῶν ἦταν ἕνα ψυχολογικό μαρτύριο, ἕνα ζωντανό δρᾶμα, ἕνας διαρκής φόβος γιά τό Θεό, πού εἶχαν τήν αἴσθηση πώς τόν πρόδωσαν, μιά ἀγωνία ὅτι θά ἀνακαλυφθοῦν ἀπό τίς ἀρχές, ἀλλά καί μιά ἐλπίδα ὅτι κάποια μέρα θά βελτιωθεῖ ἡ κατάστασή τους καί θά λυθεῖ τό δράμα τους. «Ὁ Κρυπτοχριστιανισμός, κατά τόν Καθηγητή Φωτιάδη, εἶναι ἀπόδειξη γιά τήν ἔνταση ἑνός ψυχικοῦ-πνευματικοῦ ἀγώνα. Ἄν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἤθελαν ἁπλῶς νά σώσουν τή ζωή τους καί τήν περιουσία τους, θά εἶχαν ἀσπαστεῖ ἁπλούστατα τόν Ἰσλαμισμό. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας φοροῦσαν τό φέσι, τό βράδυ ὅμως τό ἔβγαζαν καί πήγαιναν στίς ὑπόγειες ἐκκλησίες, γιά νά συμμετάσχουν στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τό ἔκαναν γιά νά διατηρήσουν την πίστη τους. Ὁ Κρυπτοχριστιανισμός ἀποτελεῖ ἀπόδειξη γιά τή δύναμη ἀντίστασης τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν τῆς ρωμαίηκης παράδοσης, εἶναι ὁ ἀγώνας συνείδησης γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἐλευθερία. Ἡ διατήρηση τῆς θρησκείας καί τοῦ πολιτισμοῦ, ἦταν γιά τούς κρυπτοχριστιανούς μόνο καί μόνο δυνατή, γιατί ἔκαναν ἕνα συμβιβασμό καί ὑπέκυψαν στήν καταπίεση ἀπ’ ἔξω τόσο μόνο, ὥστε νά δημιουργήσουν ἕναν ἐλεύθερο χῶρο γιά τή διατήρηση τῶν ἀξιῶν αὐτῶν στά κρυφά».
Σήμερα ὑπάρχουν κρυπτοχριστιανοί ;
Ἀπό τόν Αὔγουστο τοῦ 1922, πού κατάρρευσε τό μικρασιατικό μέτωπο, ἄρχισε ἡ ἐξόντωση καί τό ξερίζωμα ἑκατοντάδων χιλιάδων ρωμηῶν, ἀπό τίς προαιώνιες ἑστίες τους, στή Μικρά Ἀσία καί τήν ἀνατολική Θράκη. «Ἔφυγαν ὅμως ὅλοι; ρωτάει ὁ Γεώργιος Πρίντζιπας, μήπως ὑπῆρξαν κρυπτοχριστιανοί, πού δέν τόλμησαν, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή νά φανερωθοῦν; ... Εἶναι γνωστό, ἐπίσης, πώς λόγῳ τοῦ πολέμου, σέ μερικές περιοχές, οἱ ἐπονομαζόμενοι «κλωστοί» τῶν κρυπτοχριστιανῶν, συνέχιζαν νά ζοῦν στήν ἀποκρυφία. Ἐκεῖ δέν ἔγινε γνωστή ἡ δυνατότητά τους νά δηλωθοῦν ὡς χριστιανοί. Αὐτούς δέν τούς ἄγγιξε ἡ ἀνταλλαγή. Ἔτσι ἔμειναν στόν τόπο τους μεταθέτοντας γιά τό ἀπώτερο μέλλον τήν ὥρα πού θά ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους. Ἄλλο στοιχεῖο πού μᾶς βάζει σ’ ἐρωτήματα εἶναι οἱ γάμοι χριστιανῶν ἤ κρυπτοχριστιανῶν γυναικῶν μέ τούρκους. Γάμοι πού ἔγιναν λίγο πρίν τήν καταστροφή, μέ βία ἤ καί χωρίς βία. Πολλές διατήρησαν τήν πίστη τους, ἀλλά δέν κρίθηκαν ὡς ἀνταλλάξιμες. Ἄλλες συνέχιζαν νά ζοῦν, ὅπως ἤξεραν τόσα χρόνια, στά κρυφά. Πῶς μεγάλωσαν τά παιδιά τους; Σάν χριστιανούς ἤ σάν μουσουλμάνους; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι εὔκολη. Κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι σίγουρος γιά τό τί μπορεῖ νά συμβαίνει ἐκεῖ, πού χρόνια πρίν χτύπαγε ἡ καρδιά τῆς Ρωμηοσύνης».
Πάντως, ἔμειναν κρυπτοχριστιανοί στήν Τουρκία. Ὑπάρχουν οἰκογένειες πού χωρίσθηκαν. Κάποιοι ἀπ’ αὐτούς σήμερα ζοῦν στήν Ἑλλάδα, κάποιοι σέ ἄλλες Χῶρες καί κάποιοι στήν Τουρκία. Χωρίς αὐτό νά σημαίνει, πώς οἱ οἰκογένειες ἤ τά ἄτομα πού ζοῦν στήν Τουρκία, εἶναι ἀκόμη κρυπτοχριστιανοί, ὅσο καί ἄν ὑπάρχουν ἐνδείξεις, πού συνηγοροῦν καί σέ μιά τέτοια ἐκδοχή.
Στό σημεῖο αὐτό, ἀξίζει νά δοῦμε, τίς χαρακτηριστικές πληροφορίες, πού καταγράφει ὁ Καθηγητής Φωτιάδης στό βίβλίο του: «Πρός τιμήν τοῦ Γεωργίου Κασιμίδη, (τό τουρκικό του ὄνομα Temel efendi), πού καταγόταν ἀπό μιά κρυπτοχριστιανική οἰκογένεια τοῦ Σταυριοῦ καί πέθανε τό 1961 στήν Τραπεζούντα, ἔγινε στίς 15 Ὀκτωβρίου 1962 στή Θεσσαλονίκη μνημόσυνο στό ἐκκλησάκι τοῦ ἁγίου Στυλιανοῦ. Τό μνημόσυνο αὐτό τό ἔκανε ἡ οἰκογένεια Κιουπτσίδη, πού ζεῖ στή Θεσσαλονίκη καί ἔχει στενή συγγένεια μέ τήν οἰκογένεια τοῦ μακαρίτη πού ζεῖ στήν Τουρκία». Ὑπάρχουν καί γραπτές μαρτυρίες τέτοιων συγγενικῶν σχέσεων, π.χ., μέ τή μορφή ἀλληλογραφίας, ἀνάμεσα σέ κρυπτοχριστιανούς στήν Τουρκία καί στούς συγγενεῖς τους, πού ζοῦν σήμερα στήν Ἑλλάδα.
Ἡ πλειοψηφία τῶν κατοίκων τῆς μαυροθαλασσίτικης περιοχῆς τοῦ Πόντου, μέχρι τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν, μιλοῦσαν τήν ἑλληνική ποντιακή διάλεκτο. Αὐτό τό διαπίστωσε ὁ καθηγητής Φωτιάδης, καί σέ διάφορες πόλεις τῆς νοτιοδυτικῆς Γερμανίας, πού συνάντησε Τούρκους ἀπό τήν περιοχή τοῦ Πόντου, πού μιλοῦσαν ἄπταιστα τήν ἑλληνική ποντιακή διάλεκτο. «Ἀπό αὐτούς πληροφορήθηκα, γράφει, ὅτι καί τά παλιά ποντιακά ἔθιμα εἶναι ἀκόμα πολύ ζωντανά. Ἐπίσης μέ διαβεβαίωσαν ὅτι ἔχουν διατηρηθεῖ τά ἑλληνικά τοπωνύμια καί ἀκόμη ὅτι τά ἑλληνικά ἐπώνυμα ἔχουν ἁπλῶς τουρκικές καταλήξεις».
Παρ’ ὅτι ἔφυγε ὁ δηλωμένος ἑλληνικός χριστιανικός πληθυσμός, ἀπό τή Μικρά Ἀσία, γράφει ἡ Ὄλγα Βατίδου, οἱ Τοῦρκοι, ἐκεῖ, δέν ἔπαυσαν νά δείχνουν σεβασμό πρός τή χριστιανική λατρεία καί τά θρησκευτικά ἤθη καί ἔθιμά μας. Πολλές γυναίκες στόν Πόντο, κάνουν ἀκόμη μέ τή δεξιά παλάμη τους τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ πάνω στό ζυμάρι, ὅταν ζυμώνουν τό ψωμί. Καί ὅταν τίς ρωτοῦν γιατί τό κάνουν αὐτό, ἐκεῖνες ἀπαντοῦν «ἔτσι τό βρήκαμε».
Σ’ ὁλόκληρη τήν Τουρκία τιμοῦν καί εὐλαβοῦνται μέχρι σήμερα οἱ μουσουλμάνοι τόν ἅγιο Γεώργιο καί τόν γιορτάζουν μέ τόν δικό τους εὐσεβῆ τρόπο, ὡς ἐαρινή γιορτή, στίς 6 Μαΐου, δηλαδή 13 μέρες ἀργότερα ἀπό τή μνήμη του, μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο. Τό ἴδιο εὐλαβοῦνται οἱ μουσουλμάνοι στήν Πόλη καί τήν Ἀνατολή καί ἄλλα προσκυνήματα καί ἁγιάσματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Ἀρχές Δεκεμβρίου τοῦ 1983, συγκλήθηκε τό πρῶτο διεθνές συνέδριο μέ θέμα τόν Ἅγιο Νικόλαο, ἀπό τίς τοπικές ἀρχές τῆς Ἀττάλειας, πού βρίσκεται κοντά στά Μύρα, ὅπου καί ὁ ναός τοῦ ἁγίου Νικολάου μέ τόν συλημένο τάφο του. Τό πιό σημαντικό ὅμως ἦταν, ὅτι ἐπέτρεψαν οἱ Ἀρχές, στόν τότε μητροπολίτη Μύρων Χρυσόστομο Κωνσταντινίδη νά τελέσει, ἔπειτα ἀπό 61 χρόνια, Θεία Λειτουργία μέσα στήν ἱστορική βασιλική τοῦ ἁγίου Νικολάου. Στίς 6 Δεκεμβρίου τοῦ 1992, λειτούργησε στό ναό, γιά πρώτη φορά, καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, συμπαραστατούμενος ἀπό ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου. Ἀλλά στό ναό τελοῦνται, μέχρι σήμερα, Θεῖες Λειτουργίες, μετά ἀπό σχετική ἄδεια, καί ἀπό τό νέο μητροπολίτη Μύρων κ. Χρυσόστομο Καλαϊτζῆ.
Ἀλλά καί σέ ἄλλες ἐπαρχίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τελοῦνται Θεῖες Λειτουργίες, μετά ἀπό πρόσκληση τῶν τοπικῶν ἀρχῶν, κοντά σέ ἐρείπια παλαιῶν ναῶν ἤ καί σέ ἀναστηλωμένους ναούς, ἀκόμη καί στήν ὕπαιθρο, μέ προεξάρχοντα, τίς περισσότερες φορές, τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ἤ καί ἄλλους Πατριάρχες, ἀλλά καί ἀπό ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τόσο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὅσο καί ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Τήν Κυριακή 15 Αὐγούστου 2010, μετά ἀπό 88 ἔτη λήθαργου καί σιωπῆς, λειτούργησε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Σουμελᾶ τοῦ Πόντου. Γεγονός τό ὁποῖο ἐπαναλήφθηκε καί φέτος.
Ἐπίσης τήν Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011, ἔγιναν, μετά ἀπό 90 χρόνια, τά Θυρανοίξια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παύλου καί Ἁγίου Ἀλυπίου Ἀτταλείας ἀπό τόν Μητροπολίτη Πισιδίας κ. Σωτήριο, μέ τή συμμετοχή ἱερέων καί πλήθους σλαβοφώνων πιστῶν ἐγκαταστημένων στήν Ἀττάλεια ἀλλά καί προσκυνητῶν ἀπό διάφορες χῶρες. Ἀπό τότε ὁ ναός, πού ἐξοπλίσθηκε μέ ὅλα τά ἀναγκαῖα ξυλόγλυπτα, τά ὁποῖα κατασκευάσθηκαν στήν Κορέα, ἱερές εἰκόνες, ἱερά σκεύη, κανδήλια κλπ. λειτουργεῖ καθημερινά».
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νά κλείσω αὐτή τή σημαντική σελίδα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τοῦ γένους μας, μέ ὅσα ἡ Ὄλγα Βατίδου γράφει στό τέλος τοῦ βιβλίου της: «Οἱ ξεριζωμένοι σκέπτονται καί διαρκῶς ἀναρωτιοῦνται. Τί τάχα νά γίνεται ἐκεῖ κάτω στή Μικρασία ... στήν τουρκεμένη πιά ὁλότελα χώρα ; Νά βλασταίνει τάχα ἀκόμα, ἔστω καί στά ἀνήλιαγα, κεῖνος ὁ ... σπόρος τοῦ χριστιανισμοῦ ; Καμμιά ἀπάντηση. ... Νά πιστέψουν ἄραγε οἱ ξερριζωμένοι ρωμηοί τῆς Ἀνατολῆς σ’ αὐτό, πού λένε πολλοί, πώς τίποτα δέν μένει κάτω καί πώς ὅ,τι πέσει ξανασηκώνεται; Μιάς ὅμως καί εἶναι χριστιανοί οἱ ρωμηοί τῆς Μικρασίας, ἄς πιστέψουνε στήν Ἀνάσταση».
Πρωτοπρεσβ. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιώς
Εν Πειραιεί 9-11-2012
Η είσοδος της Κυρίας Θεοτόκου στό νομικό ναό προξενεί στούς Ορθοδόξους Χριστιανούς εορτή θαυμασία καί παγκόσμια, επειδή αυτή έγινε μέ παράδοξο τρόπο καί είναι ένα προοίμιο του μεγίστου καί φρικτού μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, τό οποίο διά μέσου της Θεοτόκου επρόκειτο νά γίνει στόν κόσμο. Έλαβε δέ τήν αφορμή η εορτή των Εισοδίων από τήν εξής υπόθεση. Η παναοίδιμος αγία Άννα, επειδή όλη σχεδόν τή ζωή της πέρασε στείρα, χωρίς νά γεννήσει παιδί, παρακαλούσε τόν Δεσπότη της φύσεως μαζί μέ τόν άνδρα της, τόν άγιο Ιωακείμ, νά χαρίσει σ’αυτούς παιδί καί, αν επιτύγχαναν του ποθουμένου, ευθύς θά αφιέρωναν στόν Θεό τό παιδί, πού θά γεννούσαν. Καί, λοιπόν, γέννησε η αγία Άννα παραδόξως, εξ επαγγελίας καί μετά σπέρματος ανδρός, αυτήν πού έγινε πρόξενος της σωτηρίας του γένους των ανθρώπων, τήν καταλλαγή καί συμφιλίωση του Θεού μέ τούς ανθρώπους, τήν αιτία της αναπλάσεως, της εγέρσεως καί της θεώσεως του πεσόντος Αδάμ, δηλ. αυτή τήν Υπεραγία καί Δέσποινα Θεοτόκο Μαρία. Γι’αυτό, όταν αυτή έγινε τριών χρονών, τήν πήραν οι γονείς της καί, αφού συγκέντρωσαν τίς παρθένες της γειτονιάς, οι οποίες λαμπαδοφορώντας συνόδευαν τήν Παρθένο, τήν προσέφεραν κατά τήν σημερινή ημέρα στό ναό. Καί, εκπληρώνοντας τίς υποσχέσεις τους, αφιέρωσαν τήν κόρη τους στόν Θεό, πού τούς τήν χάρισε. Γι’αυτό τήν παραδίδουν στούς ιερείς καί μάλιστα στόν τότε αρχιερέα προφήτη Ζαχαρία, τόν πατέρα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος άρχισε νά εγκωμιάζει τόσο τήν Παρθένο όσο καί τούς γονείς της, τόν Ιωακείμ καί τήν Άννα, η οποία, απευθυνομένη στόν προφήτη Ζαχαρία, του είπε? «Δέξου, Αρχιερεύ, τήν κόρη μου, μάλλον τήν κόρη του Θεού. Δέξου τήν καθαρά καί αμόλυντη καί υψηλοτέρα του ουρανού. Βάλ’την στό Ναό, επειδή αυτού πρέπει νά κατοικεί. Ναός Θεού είναι, σέ Ναό της ταιριάζει νά κατοικεί. Αγία είναι, σέ καθαρό τόπο βάλ’την. Στά χέρια του Θεού παράδωσέ την. Σέ τόπο άγιο πρόσθεσέ την, γιά ν’αγιάσει. Πάρε, Ζαχαρία, τήν κόρη μου καί αφιέρωσέ την στό Ναό, γιατί έτσι τάξαμε». Σάν άκουσε ο Ζαχαρίας ότι τήν είχαν ταμμένη στόν Θεό, τήν πήρε νά τήν πάει στό Βήμα. Εκεί μέσα ήταν η στάμνος του Μωϋσέως, πού κάποτε είχε τό μάννα, η ράβδος του Ααρών, τό χρυσό θυμιατήριο, οι πλάκες, πού ήταν γραμμένος ο νόμος. Μόλις μπήκε η Παναγία, έπεσαν όλα καί τήν προσκύνησαν. Αφού, λοιπόν, ο Ζαχαρίας τήν παρέλαβε, τήν έβαλε στό ενδότατο του ναού, όπου έμπαινε μόνος του ο αρχιερεύς μία φορά τόν χρόνο. Καί αυτό τό έκανε κατά βούλησιν Θεού, ο οποίος επρόκειτο σέ λίγο νά γεννηθεί από αυτή, γιά τήν διόρθωση καί σωτηρία του κόσμου.
Μερικοί υποστήριξαν λανθασμένως ότι στό ναό υπήρχε χωρισμένος τόπος, όπου έμεναν μόνο οι παρθένες, καί μαζί μ’αυτές έμενε καί η Θεοτόκος. Οι μέν άλλες παρθένες έβγαιναν μετά τήν απόλυση καί πήγαιναν στά σπίτια τους, μόνο δέ η Θεοτόκος προσκαρτερούσε στό ναό. Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, διότι η Θεοτόκος εισήλθε όχι στόν οίκο των παρθένων, αλλά σ’αυτά τά άγια των αγίων καί εκεί έμεινε τρεφομένη από τόν άγγελο. Καί αν αυτό φαίνεται άτοπο, τό νά εισέλθει δηλ. γυναίκα στό ενδότατο του ναού, αυτό τό φαινομενικά άτοπο τό διόρθωσε ο Ζαχαρίας, λέγοντας στό λαό ότι ο Θεός δείχνει στό Λογείο, πού ήταν κρεμασμένο μπροστά του, ότι θέλει νά μπει η Παρθένος μέσα σ’αυτά τά άγια των αγίων καί έτσι έπεισε τόν λαό νά δεχθεί νά βάλει τήν Παρθένο εκεί. Αφού, όμως, η Κυρία Θεοτόκος γέννησε τόν Κύριο, ο Ζαχαρίας τήν συναρίθμησε μέ τίς παρθένες, πού προσκαρτερούσαν στό ναό, επειδή ήταν Παρθένος καί μετά τόκον, γι’αυτό καί φονεύθηκε.
Εκεί, λοιπόν, η Παρθένος διέμεινε δώδεκα χρόνια, τρεφομένη μέν ξενοπρεπώς από τόν Αρχάγγελο Γαβριήλ μέ ουράνια τροφή, αξιουμένη δέ της εμφανείας του Θεού καί της ομιλίας μέ τούς Αγγέλους, έως ότου πλησίασε ο καιρός του θείου Ευαγγελισμού καί των ουρανίων καί υπερφυσικών εκείνων μηνυμάτων, τά οποία εμήνυαν ότι ο Θεός ευδόκησε νά σαρκωθεί απ’αυτή φιλανθρώπως, γιά ν’αναπλάσει τόν κόσμο, πού είχε φθαρεί από τήν αμαρτία. Τότε η Θεοτόκος, αφού εξήλθε από τά άγια των αγίων, παραδόθηκε στόν μνήστορα άγιο Ιωσήφ, γιά νά υπάρξει εκείνος φύλακας καί μάρτυς της παρθενίας της καί γιά νά υπηρετήσει καί στόν άσπορο τόκο της καί στή φυγή στήν Αίγυπτο καί στήν επάνοδο στή γη του Ισραήλ[1].
Θα θέλαμε να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο σχετικά με αυτή την ξενοπρεπή, ουράνια τροφή της Θεοτόκου από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Στην περίπτωση αυτή έχουμε πρακτική εφαρμογή του λόγου του Κυρίου : «ουκ επ’άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ εν παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού»[2], δηλ. ο άνθρωπος δεν θα ζει με άρτο μόνο, αλλά και με κάθε λόγο, που βγαίνει από το στόμα του Θεού. Εδώ διαφαίνεται η σχέση σωματικής και πνευματικής τροφής. Και οι δύο είναι απαραίτητες και αναγκαίες, για να τραφεί το σώμα και η ψυχή. Την ανωτερότητα, όμως, και την υπεροχή στην ιεράρχηση κατέχει η πνευματική τροφή. Όταν δε ο Θεός πει, ο άνθρωπος ζει και χωρίς σωματική τροφή, όπως αυτό συνέβη και συμβαίνει στη ζωή αγίων ασκητών. Αυτό θα μπορούσε να είναι και μία απάντηση, μία λύση διεξόδου, μπροστά στην παγκόσμια οικονομική κρίση, που μαστίζει τον κόσμο, η οποία ουσιαστικά είναι κρίση βαθύτατα πνευματική και ηθική, που εδράζεται στην απιστία, την αθεΐα, την αποστασία από το θέλημα του Αγίου Τριαδικού Θεού και την αμετανοησία, μέσα στα πλαίσια της οποίας πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας στερούνται ακόμη και τα προς το ζην και της σωματικής τροφής. Ότι δηλ. οφείλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας και την φροντίδα μας περισσότερο στην πνευματική τροφή της ψυχής. Αν κάποιος είναι τακτοποιημένος κατά το δυνατόν ως προς τα πνευματικά με την ακρόαση, μελέτη και εφαρμογή του θείου λόγου, του θείου θελήματος, με μυστηριακή ζωή δηλ. με συχνή και αδιάλειπτη προσευχή, μετάνοια, εξομολόγηση, εκκλησιασμό και θεία Κοινωνία, τότε δεν έχει να φοβάται σε τίποτε την έλλειψη της σωματικής τροφής. Γιατί η έλλειψη της πνευματικής τροφής, ο πνευματικός λιμός είναι ασυγκρίτως χειρότερος από την έλλειψη της σωματικής τροφής, του σωματικού λιμού. Και ο ίδιος ο Κύριος λέει : «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι. Φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη»[3]. Δηλ. μη φοβηθείτε από τους διώκτες, οι οποίοι θανατώνουν το σώμα, δεν έχουν όμως την δύναμη να θανατώσουν την ψυχή. Αλλά, να φοβηθείτε περισσότερο τον Θεό, ο οποίος μπορεί να καταδικάσει στην απώλεια της κολάσεως και την ψυχή και το σώμα. Αλλά και στην περίπτωση του σωματικού λιμού, της ελλείψεως της σωματικής τροφής, και πάλι ο Χριστός έχει δώσει την λύση στο ερώτημα-απορία πώς θα τρεφόμαστε με θαυματουργικές επεμβάσεις. Στην Π.Δ. έδωσε το μάννα στον Ισραηλιτικό λαό στην Αίγυπτο. Στον προφήτη Ηλία έστειλε το κοράκι, που του μετέφερε κρέας. Στα εισόδια της Θεοτόκου έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος έτρεφε την Παναγία με ουράνια τροφή. Αλλά και στην Κ.Δ. ο ίδιος Χριστός επετέλεσε το θαύμα πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων. Τα πάντα μπορεί να καταφέρει ο Θεός, φτάνει εμείς να καταφάσκουμε συνεχώς, να συνεργαζόμαστε, να έχουμε απόλυτη πίστη στην θεία πρόνοιά Του.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρεται στήν Παναγία ως ησυχάστρια, στηριζόμενος στόν άγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά, σύμφωνα μέ τόν οποίο όλα τά δώδεκα χρόνια, πού πέρασε η Παναγία μέσα στό ναό, από τά Εισόδια μέχρι τόν Ευαγγελισμό, έζησε ησυχαστική καί ασκητική ζωή, ως η πρώτη ησυχάστρια καί ασκήτρια. Ήταν τόσο πολύ αφιερωμένη στό έργο της προσευχής, ώστε βαθούλωσαν τά μάρμαρα του ναού από τίς πολλές γονυκλισίες, πού έκανε.
Επίσης, κατά τόν άγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά, η Θεοτόκος, βρισκομένη δώδεκα χρόνια στά άγια των αγίων, άκουγε τίς θείες Γραφές, δηλ. τήν Π.Δ., πού διαβάζονταν στό ναό κατά τίς ακολουθίες καί από εκείνες έμαθε τήν παράβαση καί τό ολίσθημα των Προπατόρων καί τίς προφητείες περί του εαυτού της καί του Υιού της[4].
Όπως όλες οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές έχουν αντίκτυπο και προσφέρουν πολλά διδάγματα εις πνευματικήν ωφέλειαν ημών των Χριστιανών, έτσι και η Θεομητορική εορτή των Εισοδίων. Οι άγιοι Πατέρες κάνουν λόγο για τρία είδη εισόδου του ανθρώπου. Το πρώτο είδος εισόδου είναι η είσοδος του ανθρώπου στην επίγεια ζωή με την φυσική, βιολογική του γέννηση. Αυτή η είσοδος λέγεται νυκτερινή είσοδος, διότι ο άνθρωπος γεννιέται μέσα στην αμαρτία. Ο προφητάναξ Δαβίδ, αναφερόμενος σ’αυτή τη είσοδο, λέει χαρακτηριστικά στον Ν΄ (50ό) ψαλμό: «Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου». Το δεύτερο είδος εισόδου είναι η είσοδος του ανθρώπου στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την πνευματική ζωή με την διά του αγίου Βαπτίσματος γέννηση. Η είσοδος αυτή λέγεται φώτισμα. Τέλος, το τρίτο είδος εισόδου είναι η είσοδος του ανθρώπου στα πραγματικά Άγια των Αγίων, δηλ. στην επουράνιο και αιώνιο Βασιλεία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διά της αξίας μεταλήψεως του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού, με την οποία λαμβάνει την πρόγευση και τον αρραβώνα της Βασιλείας, και διά της καθολικής Αναστάσεως στη Β΄ Παρουσία, με την οποία μετέχει στους γάμους της Βασιλείας.
Η είσοδος της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων είναι όντως ένα καινοφανές και μη επαναλαμβανόμενο γεγονός στην ιστορία. Καινοφανές μεν γιατί πρώτη φορά επετράπη σε γυναίκα να εισέλθει στα Άγια των Αγίων, μη επαναλαμβανόμενο δε διότι δεν επετράπη έκτοτε να εισέρχεται γυναίκα στο Άγιο Βήμα, το Ιερό. Η απαγόρευση αυτή μάλιστα έχει πάρει άκαμπτο συνοδικό χαρακτήρα με ιεροκανονική επικύρωση.
Στην ακολουθία των Χαιρετισμών των Εισοδίων της Θεοτόκου στον οίκο, που αρχίζει με το γράμμα «Μ», ο ιερός υμνογράφος αναφέρει : «Μη τολμήση γυνή τις, εισελθείν εν Αγίω Βήματι, όπου μόνη εισήλθε, η Αγία εν ταις γυναιξίν, εις τα των Αγίων Άγια, ου μόνος ο Αρχιερεύς εισήρχετο, του ενιαυτού άπαξ». Επίσης, στον οίκο με το γράμμα «Ψ», λέει : «Χαίρε, μόνη η αξία εν τω Βήματι εισελθείν? χαίρε, σοι γαρ μόνη έξεστιν εν τω Ιερώ οικείν».
Ο 69ος Ιερός Κανόνας της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου ορίζει: «Μη εξέστω τινί των απάντων εν λαϊκοίς τελούντι, ένδον του ιερού εισιέναι θυσιαστηρίου». Το άγιον Βήμα είναι αφιερωμένο στους ιερωμένους. Γι’αυτό ο παρών Κανών εμποδίζει την είσοδο σ’αυτό των λαϊκών. Και σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Γι’αυτό ας παρακινηθούν οι ιερείς και πνευματικοί να αποκόψουν την παράνομη συνήθεια, που επικρατεί σε πολλούς τόπους, το να εισέρχονται λαϊκοί μέσα στο άγιο βήμα, η οποία (συνήθεια), μη διακρίνοντας ιερείς από λαϊκούς, κάνει να πίπτουν οι λαϊκοί στην ποινή του βασιλέως Άχαζ, ο οποίος, λαϊκός όντας, τόλμησε να επιχειρήσει τα έργα των ιερωμένων. Κατά κάποιον τρόπο κι αυτοί, εισερχόμενοι στον διορισμένο τόπο των ιερέων, οικειοποιούνται τα των ιερέων»[5].
Το γεγονός αυτό της εισόδου της Θεοτόκου στα Άγια των Αγίων το εκμεταλλεύονται δυστυχώς οι προοδευτικοί, εκσυγχρονιστές, ανανεωτές, οικουμενιστές κληρικοί και θεολογοι και ομιλούν και ενθέρμως υποστηρίζουν ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία θα πρέπει να σπάσει να ανωτέρω στεγανά και να επιτρέψει την χειροτονία και την μυστηριακή ιερωσύνη των γυναικών, διακηρύσσοντας μάλιστα μέσω συνεδρίων ότι δήθεν η ορθόδοξος παράδοση δεν έχει ισχυρά επιχειρήματα εναντίον της χειροτονίας των γυναικών.
Η ιερωσύνη, όμως, όπως είναι γνωστό, πηγάζει από τόν Ίδιο τόν Ιησού Χριστό, δηλαδή τό αρχιερατικό Του αξίωμα, γι’αυτό καί ο Ίδιος αποκαλείται ο Μέγας Αρχιερεύς. Η ιερωσύνη του Χριστού προτυπώθηκε στήν Παλαιά Διαθήκη, τόσο από τήν ιερατική φυλή του Λευί, όσο καί από τόν Μελχισεδέκ, γιά τόν οποίο κάνει λόγο ο Απόστολος Παύλος στήν πρός Εβραίους επιστολή. Ο Αρχιερεύς Χριστός παρέδωσε τήν ιερωσύνη, χειροτονώντας τούς αγίους Αποστόλους καί αυτοί μέ τή σειρά τους «επέθηκαν τάς χείρας των επί»[6] άλλους άνδρας αξίους της ιερωσύνης καί όχι γυναίκας, όπως εσφαλμένα συμβαίνει μέ τά απεξηραμμένα φύλλα της αιρετικής παρασυναγωγής του Προτεσταντισμού καί δή των Αγγλικανών, των Λουθηρανών καί των Μεταρρυθμισμένων, οι οποίοι, επηρρεασμένοι από τό ανόητο φεμινιστικό κίνημα, επιτρέπουν τήν συμμετοχή γυναικών στό Μυστήριο της ιερωσύνης, τήν οποία δυστυχώς υιοθετούν ακόμη καί ακαδημαϊκοί οικουμενιστές «θεολόγοι». Αυτή η ακατάπαυστη διαδοχή της ιερωσύνης συνεχίσθηκε ανά τούς αιώνες καί φθάνει μέχρι καί τίς ημέρες μας, αλλά καί έως συντελείας αιώνων. Γι’αυτό καί στήν Ορθόδοξη Εκκλησία ομιλούμε περί αποστολικής διαδοχής.
Ο ομότιμος καθηγητής της Χριστιανικής Ηθικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ κ. Γεώργιος Μαντζαρίδης σημειώνει τα εξής σχετικά με το θέμα : «Το ενδιαφέρον του θέματος από την πλευρά της Χριστιανικής ηθικής συνίσταται κυρίως στην άποψη ότι η άρνηση της χειροτονίας των γυναικών συνδέεται με κάποια γενικότερη υποτίμησή τους στην Εκκλησία. Η άποψη όμως αυτή παραθεωρεί και βασικά στοιχεία, που έχουν σχέση με τη λειτουργική υπεροχή της γυναίκας στη ζωή και τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Και πρίν απ’όλα παραμερίζει την πρόταξη της γυναίκας στη σωτηρία του ανθρώπου και τη συντριβή του διαβόλου. Η έχθρα ανάμεσα στον άνθρωπο και τον διάβολο είναι κυρίως έχθρα ανάμεσα στη γυναίκα και το διάβολο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι γίνεται λόγος και για «σπέρμα» της Εύας, που θα συντρίψει το διάβολο[7]. Η Εύα έλαβε το πρωτευαγγέλιο της σωτηρίας και η Παναγία δέχθηκε τον Ευαγγελισμό της θείας ενανθρωπήσεως.
Η γυναίκα λοιπόν που πρωτοστάτησε στη πτώση πρωτοστατεί και στην ανόρθωση του ανθρώπου. Ο άνδρας συμπαρασύρεται στη πτώση και συμπορεύεται στην ανόρθωση. Ο πρώτος ρόλος δε βρίσκεται σ’αυτόν, αλλά στη γυναίκα. Και στις δύο περιπτώσεις η γυναίκα πρωτοστατεί και ο άνδρας ακολουθεί. Ειδικότερα η Παναγία γίνεται συναίτιος της θείας ενανθρωπήσεως, μαζί με τον ίδιο τον Θεό. Δανείζει στον Θεό την ανθρώπινη φύση, που γίνεται η απαρχή της καινής κτίσεως. Από την άποψη αυτή η Παναγία είναι «μετά τον πρώτον ιεράρχην Χριστόν, έτερος Ιεράρχης»[8]. Ο αποκλεισμός όμως της γυναίκας από την μυστηριακή ιερωσύνη έχει πραγματικό και συμβολικό νόημα. Η γυναίκα συνεργεί στο μυστήριο της σωτηρίας, ενώ ο άνδρας διακονεί. Οι ιέρειες ήταν ευρύτατα γνωστές στον προχριστιανικό κόσμο εκτός του Ισραήλ. Ειδικότερα υπήρχαν στις θρησκείες των Ελλήνων και των Ρωμαίων, με τις οποίες ήρθε σε άμεση σχέση η Εκκλησία, αλλά και ο Ισραήλ. Γι’ αυτό από κοινωνική άποψη φαίνεται παράδοξη η απουσία ιερειών στον ιουδαιοχριστιανικό κόσμο, όπου μάλιστα η θέση της γυναίκας ήταν υψηλότερη. Επιπλέον σε ολόκληρη τη χριστιανική γραμματεία, όπου παρουσιάζονται πλείστα εκκλησιαστικά ζητήματα, ουδέποτε ανέκυψε ζήτημα ιερειών. Μόνο η γνωστικίζουσα αίρεση του Μοντανισμού δεχόταν γυναίκες στον επισκοπικό και τον πρεσβυτερικό βαθμό, πράγμα που χαρακτήρισε ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου ως «ειδωλοποιόν επιτήδευμα» και «εγχείρημα διαβολικόν»[9].
Οι χαρακτηρισμοί του αγίου Επιφανίου δεν πρέπει να θεωρηθούν τυχαίοι, αλλά δηλωτικοί της στάσεως της Εκκλησίας απέναντι στην μυστηριακή ιερωσύνη των γυναικών. Οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι είχαν εξαρχής όχι μόνο λειτουργική, αλλά και συμβολική θέση στο σώμα της Εκκλησίας. Αυτοί υπάρχουν «εις τύπον του Πατρός» ή «εις τύπον Θεού»[10]. Ενώ στο «βασίλειον ιεράτευμα»[11] προσέρχονται αδιακρίτως άνδρες και γυναίκες, στην μυστηριακή ιερωσύνη προσλαμβάνονται μόνο άνδρες. Η παρουσία ιερειών θα υποδήλωνε την ύπαρξη γυναικείων θεοτήτων, όπως συνέβαινε στις προχριστιανικές θρησκείες. Η άρνηση δηλ. της ειδωλολατρίας, που συνεπάγεται και την άρνηση θεοτήτων των δύον φύλων, συμβαδίζει με την απουσία ιερειών. Η Εκκλησία είχε μόνο διακόνισσες, που εξυπηρετούσαν πρακτικές λειτουργικές ανάγκες, και όχι ιέρειες με μυστηριακή ιερωσύνη συμβολικού χαρακτήρα, που χαρακτηρίζεται ως «ειδωλοποιόν επιτήδευμα» ή «εγχείρημα διαβολικόν», δηλ. ειδωλολατρία. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μοντανισμός εκτός από την ιερωσύνη των γυναικών διατήρησε και άλλα ειδωλολατρικά στοιχεία, ενώ ο εισηγητής του Μοντανός ήταν αρχικά ιερέας της θεάς Κυβέλης. Αλλά και σήμερα η προώθηση γυναικών στην ιερωσύνη δεν είναι άσχετη με τη διάδοση νεογνωστικών και νεοπαγανιστικών αντιλήψεων, που χαρακτηρίζουν το γενικότερο πνεύμα της εποχή μας»[12].
Υπάρχουν και άλλα πάμπολλα επιχειρήματα εναντίον της χειροτονίας των γυναικών, τα οποία παραθέτουμε στη συνέχεια, όπως τα καταγράφει ο κ. Χρήστος Λιβανός[13]:
α) Η ρίζα της αληθείας, ότι μόνο άρρενες πρέπει να λαμβάνουν ιερωσύνη βρίσκεται στην εντολή του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη «παν άρσεν διανοίγον μήτραν, άγιον τω Κυρίω κληθήσεται»[14].
β) Η ιερωσύνη κατά την Παλαιά Διαθήκη εδίδετο μόνο σε άνδρες.
γ) Ο Χριστός δεν επέλεξε καμμία γυναίκα ως Απόστολό Του. Και οι δώδεκα Απόστολοί Του ήσαν άνδρες.
δ) Ο προδότης Ιούδας δεν αντικαταστάθηκε από γυναίκα, αλλά από άνδρα, τον Απόστολο Ματθία[15].
ε) Στον Μυστικό Δείπνο ο Χριστός κάλεσε μόνο τους Δώδεκα και σ’αυτούς παρέδωσε το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
στ) Την εντολή να βαπτίσουν «πάντα τα έθνη» έδωσε ο Χριστός μόνο στους Αποστόλους και όχι στον ευρύτερο κύκλο των μαθητών Του, που αποτελούσαν και γυναίκες[16].
ζ) Την εξουσία του «δεσμείν και λύειν αμαρτίας» έδωσε ο Χριστός μόνο στους Αποστόλους Του και όχι σε γυναίκες[17].
η) Η Παναγία, αν και προερχομένη, κατά τον άγιο Γερμανό Κωνσταντινουπόλεως, «εκ γένους ιερατικού, φυλής Ααρωνείτιδος, ρίζης προφητικής και βασιλικής»[18], δεν έλαβε την ιερωσύνη. Ο ίδιος ο Υιός της δεν την συμπεριέλαβε μεταξύ των Αποστόλων.
θ) Οι Απόστολοι ουδέποτε χειροτόνησαν γυναίκες.
ι) Η Παύλειος διδασκαλία είναι αληθινός καταπέλτης εναντίον της ιερωσύνης των γυναικών. «Αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν», παραγγέλλει στους Κορινθίους[19], «γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω», γράφει προς τον Απόστολο Τιμόθεο[20]. Πώς λοιπόν θα χειροτονήσουμε γυναίκες, εφ’όσον ο ίδιος ο Κύριος[21] απαγορεύει σ’αυτές το «διδάσκειν», το οποίο είναι αναπόσπαστο μέρος της θείας Λατρείας και από τα βασικότερα καθήκοντα του πρεσβυτέρου και του επισκόπου;
ια) Ο πρεσβύτερος πρέπει να είναι «μιάς γυναικός ανήρ»[22], συμβουλεύει ο Απόστολος, χωρίς όμως να προσθέσει και το αντίστροφο, «ενός ανδρός γυνή».
ιβ) Ο επίσκοπος ίσταται «εις τύπον και τόπον Χριστού». Ο Χριστός είναι άνδρας. Δύναται γυναίκα να σταθεί εις τύπον και τόπον του ανδρός Χριστού;
ιγ) Ο ιερεύς είναι «alter Christus», άλλος Χριστός. Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος, η δε Εκκλησία η Νύμφη. Δύναται γυναίκα να θεωρηθεί Νυμφίος; Θα τολμήσουμε να συμβολίσουμε την υπερφυά σχέση Χριστού-Εκκλησίας με τη διεστραμμένη σχέση ομοφυλοφίλου ζεύγους; Αυτό ακριβώς πράττουν όσοι ετερόδοξοι παρέχουν την ιερωσύνη στις γυναίκες.
ιδ) Η Ιερά Παράδοση, την οποία δεν παραδέχονται οι Προτεστάντες, μαρτυρεί κατά της χειροτονίας γυναικών, αφού επί 2012 έτη τώρα όλοι οι φορείς της ιερωσύνης ήταν και είναι άνδρες.
ιε) Πλήθος αγίων γυναικών κοσμεί το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας. Μεταξύ αυτών οι Μυροφόρες, οι ισαπόστολοι Φωτεινή και Ελένη, καθώς και άγιες μητέρες μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Καμμία απ’αυτές δεν υπήρξε ιερουργός των θείων Μυστηρίων. Καμμία από τις αρχαίες διακόνισσες ή τις ανά τους αιώνες μοναχές δεν απαίτησε να λάβει το αξίωμα της ιερωσύνης.
ιστ) Οι Αποστολικές Διαταγές είναι σαφείς και κατηγορηματικές: «Ουκ επιτρέπομεν ουν γυναίκας διδάσκειν εν εκκλησία, αλλά μόνον προσεύχεσθαι και των διδασκάλων επακούειν. Και γαρ και αυτός ο διδάσκαλος ημών Κύριος Ιησούς Χριστός ημάς τους δώδεκα πέμψας μαθητεύσαι τον λαόν και τα έθνη, γυναίκας ουδαμού εξαπέστειλεν εις το κήρυγμα… Ει δε εν τοις προλαβούσι διδάσκειν αυταίς ουκ επιτρέπομεν, πως ιερατεύσαι ταύταις παρά φύσιν τις συγχωρήσει; Τούτο γαρ της των Ελλήνων αθεότητος το αγνόημα θηλείαις θεαίς ιερείας χειροτονείν, αλλ’ ου της του Χριστού διατάξεως»[23].
ιζ) Ο Τερτυλλιανός γράφει : «Δεν επιτρέπεται στη γυναίκα να ομιλεί στην εκκλησία ούτε να διδάσκει ούτε να χρίει ούτε να κάνει την προσκομιδή ούτε να διεκδικεί για τον εαυτό της οποιοδήποτε αξίωμα που έχουν οι άνδρες ή κάποιο ιερατικό λειτούργημα»[24].
ιη) Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου ρωτά : «τίνι ουν σαφές εστιν ότι των δαιμόνων εστί το δίδαγμα και σχήμα και ηλλιοωμένον το επιχείρημα»; Και προσθέτει : «Θεώ γαρ απ’αιώνος ουδαμώς γυνή ιεράτευσεν»[25].
ιθ) Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει «οι γυναίκες να απομακρύνονται από μια τέτοια υπηρεσία, όπως και το πλείστον των ανθρώπων», προσθέτοντας ότι «ο θείος νόμος απομακρύνει τις γυναίκες από το ιερατικό λειτούργημα, αλλ’αυτές επιζητούν να το κατακτήσουν δυναμικά»[26].
Τέλος, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν υιοθέτησε και δεν πρέπει να υιοθετήσει ποτέ την χειροτονία-ιερωσύνη των γυναικών, για να διακρίνεται και να μην εξομοιώνεται με την αιρετική παρασυναγωγή του Προτεσταντισμού καί δή των Αγγλικανών, των Λουθηρανών καί των Μεταρρυθμισμένων. Μπροστά στην ανωτέρω ακαταμάχητη θεολογική επιχειρηματολογία εναντίον της χειροτονίας των γυναικών, τί έχουν να απολογηθούν οι Οικουμενιστές, οι οποίοι αδιάντροπα και ανερυθρίαστα συμμετέχουν στο παμπροτεσταντικό Παγκόσμιο Συμβούλιο των δήθεν «Εκκλησιών» ή καλύτερα των Αιρέσεων, αλληλοασπαζόμενοι, συναγελαζόμενοι, συντρώγοντες, συμπίνοντες και κυρίως συμπροσευχόμενοι με παστόρισσες και ιέρειες και αναγνωρίζοντες την «ιερωσύνη» ή μάλλον μιαροσύνη τους;
[1] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού, τ. Β΄ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος), εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλλη, Θεσ/κη 2003,
σσ. 148-151.
[2] Ματθ. 4, 4.
[3] Ματθ. 10, 28.
[4] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Η Υπεραγία Θεοτόκος στη ζωή και το έργο του αγίου Νικοδήμου», Κολλυβαδικά. Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης-Άγιος Αθανάσιος Πάριος, εκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 2004, σσ. 33-35.
[5] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, σσ. 280-281.
[6] Πράξ. 6, 6.
[7] Γέν. 3, 15.
[8] Θεοφάνους Νικαίας, Λόγος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον 11, εκδ. M. Jugie, Theorhanes Nicaenus (+ 1381), Sermo in Sanctissimam Deiparam,
Lateranum Romae 1935, σ. 64.
[9] ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΆΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ, Πανάριον 49, PG 42, 745BC.
[10] ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ, Προς Μαγνησιείς 4, Προς Τραλλιανούς 3.
[11] Α΄ Πέτρου 2, 9.
[12] ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ, Χριστιανική ηθική ΙΙ, εκδ. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη, σσ. 384-387.
[13] ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΙΒΑΝΟΣ, «Εμπόδια στόν διάλογο μέ τόν Προτεσταντισμό», εν Οικουμενισμός? Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις. Πρακτικά διορθοδόξου επιστημονικού συνεδρίου. Αίθουσα τελετών Α.Π.Θ. 20-24 Σεπτεμβρίου 2004, τ. Β΄, εκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2008, σσ. 627-632.
[14] Λκ. 2, 23.
[15] Πράξ. 1, 21-26.
[16] Μτθ. 28, 16-20.
[17] Ιω. 20, 23.
[18] ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, Εις την Είσοδον της Θεοτόκου Β΄, PG 98, 313A.
[19] Α΄ Κορ. 14, 34.
[20] Α΄ Τιμ. 2, 12.
[21] Α΄ Κορ. 14, 35.
[22] Τίτ. 1, 6.
[23] Αποστολικαί Διαταγαί ΙΙΙ, 6, 1-2 και 9, 1-4.
[24] ΤΕΡΤΥΛΛΙΑΝΟΣ, De Virginibus, IX, 1, C.C. ii, 1218-19.
[25] ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ, Κατά αιρέσεων 49, 2-3, PG 41, 881.
[26] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Περί Ιερωσύνης ΙΙ, 1, 2.
ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/E0DAAD05.el.aspx
Αν οι κ.«Συνταγματολόγοι», που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση, έγραφαν ως φοιτητές, αυτά που εφαρμόζουν τώρα, ούτε το πρώτο έτος της νομικής δεν θα περνούσαν !
Τα νέα μέτρα επιβάλλονται με αυτόματες ρήτρες και απολυταρχικές ρυθμίσεις όχι από τη Βουλή, αλλά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με... παράνομες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) που διαλύουν κάθε ψευδαίσθηση δημοκρατίας στη χώρα και στην Ευρώπη και οδηγούν οριστικά στην καταπάτηση κάθε έννοιας Δικαίου και συνταγματικής τάξης.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου εκδίδεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά παράκαμψη της νομοθετικής διαδικασίας της Βουλής, προκειμένου να αντιμετωπιστούν ιδιαίτερα επείγουσες και σοβαρές περιπτώσεις για τις οποίες δεν προλαβαίνει να συνεδριάσει η Βουλή.
Παλαιότερα οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου σπάνια εκδιδόταν (λχ καταλήψεις Σχολείων Ν. 2811 έτους 2000) . Μετά τα Μνημόνια βρίσκονται σε ημερήσια σχεδόν διάταξη. Όλα σχεδόν τα μέτρα, ενώ συζητώνται επί μήνες, ξαφνικά βαφτίζονται "επείγοντα" για να προσδώσουν αίσθηση νομιμοφάνειας στις ΠΝΠ !
Το ζήτημα αυτό ήδη μας είχε απασχολήσει από τις 25.9.12 και αναφέρθηκε στο άρθρο με τίτλο: 10 Ερωτήματα για τον "εξαιρετικά επείγοντα λόγο" κε Πρόεδρε να ξεπουλήσετε την δημόσια περιουσία και σε ποιους ; (ΠΝΠ ΦΕΚ Α΄ 175/07.09.2012)
Για να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, παραθέτουμε επιλογή ειδικών δημοσιευμάτων.
Στο τέλος του παρόντος κειμένου υπάρχει υπερσύνδεσμος (Link) του Παν/μίου Αθηνών , που επεξηγεί ακριβώς τι είναι νομικά αυτές οι πράξεις και υπό ποιες προϋποθέσεις εκδίδονται :
Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου - πράξεις εγκληματικές και βάρβαρες
Με τρόμο, σαν να περνούσαν ερπύστριες τανκ έξω από το σπίτι μου, άκουσα τις τρομερές αυτές ειδήσεις που μοιάζουν να έρχονται από τα βάθη ενός κόσμου τελείως απολίτιστου και απολυταρχικού.
Σύμφωνα με τα νέα μέτρα επιβάλλονται αυτόματες ρήτρες και απολυταρχικές ρυθμίσεις με.... Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που διαλύουν κάθε ψευδαίσθηση δημοκρατίας στη χώρα και στην Ευρώπη και οδηγούν οριστικά στην καταπάτηση κάθε έννοιας Δικαίου και συνταγματικής τάξης.
Ειδικότερα: Όταν ο Δήμαρχος κλέβει ή κακοδιαχειρίζεται τους πόρους του Δήμου και όλοι οι χρυσοπληρωμένοι ελεγκτικοί θεσμοί τον αφήνουν να το πράττει ανενόχλητος, τότε το δημιουργηθέν έλλειμμα μετά από 6 μήνες θα επιβαρύνει τους δημότες με αύξηση των τελών. Πληρώνει όχι ο υπαίτιος και όσοι ελέγχοντες τον άφηναν να εγκληματεί, αλλά ο δημότης που δεν έχει λόγο στις αποφάσεις, δεν έχει έλεγχο στις δαπάνες, δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να σταματά τις σπατάλες και τις απάτες. Δεν πληρώνει ο ΚΛΕΦΤΗΣ αλλά ο αθώος, κατά παράβαση της κοινής λογικής, της απονομής Δικαιοσύνης και της οφειλόμενης λογοδοσίας.
Αυτό γίνεται, όχι για να αντιμετωπισθεί το χρέος που έτσι κι αλλιώς είναι μη βιώσιμο, αλλά για να εξοντωθεί ο μέσος πολίτης, να φορτωθεί χρέη που ΔΕΝ οφείλει και να του πάρουν το σπίτι μια μέρα οι δανειστές. Ο ανίκανος ή καταχραστής Δήμαρχος δεν διώκεται, δεν δεσμεύεται η περιουσία του, δεν έχει υποχρέωση να λογοδοτήσει και να καθαιρεθεί. Απλά μεταφέρει τα χρέη του στους πολίτες, με το δικαίωμα απολυταρχικού χαρακτήρα που αντλεί από το Μνημόνιο.
Ομοίως, όταν ο Υπουργός σπαταλά χρήματα δημιουργώντας έλλειμμα, δεν λογοδοτεί ούτε διώκεται αυτός και οι συνεργοί ή οι ελεγκτές, αλλά με καταχρηστικό δικαίωμα που αντλεί από το Μνημόνιο απολύει όσους υπαλλήλους επιθυμεί, καταργεί υπηρεσίες και η κοινωνία στερείται βασικών αγαθών βυθιζόμενη στο χάος.
Αυτή άλλωστε είναι και η αποστολή της τρικομματικής κυβέρνησης: να δημιουργήσει σε μικρό χρόνο ένα απολυταρχικό κράτος με έναν εξαθλιωμένο και γερασμένο πληθυσμό στην πιο ενδιαφέρουσα και πολλά υποσχόμενη περιοχή της Ευρώπης, να αποδομήσει το κράτος ως μη βιώσιμο, η περιουσία των πολιτών να περνά στους δανειστές για να επιβληθεί το χάος και έτσι να επιτύχει το Μνημόνιο.
Ενώ λοιπόν το Μνημόνιο διαλύει το Νόμο και το Κράτος, από την άλλη διατηρεί αλώβητο το άθλιο και απαξιωμένο πολιτικό σύστημα της χρεωκοπίας, τον πλούτο των οικογενειών που το στηρίζουν, τη διαφθορά και την ανομία.
Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2012 -ΠΗΓΗ: http://hassapis-peter.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9909.html
Η Θέση του Δ.Σ.Α. (απόσπασμα) «μείζον ζήτημα συνταγματικής τάξης και λειτουργίας των κοινοβουλευτικών θεσμών»
«Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών διατυπώνει την εντονότατη αντίθεσή του στην κυβερνητική επιλογή της έκδοσης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου αναφορικά με τον περιορισμό των καταβαλλόμενων στους εμμίσθους Δικηγόρους αποζημιώσεων και την αλλαγή του τρόπου καθορισμού του ύψους των μηνιαίων αποδοχών τους, ως ενέργειας δήθεν κατεπείγουσας, με τη διαδικασία του άρθρου 44 παράγρ. 1 του Συντάγματος. Επισημαίνουμε πως η πρωτοβουλία αυτή – λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου της σχετικής ρύθμισης – εκφεύγει των ορίων της συνταγματικής νομιμότητας, εγείροντας έτσι μείζον ζήτημα συνταγματικής τάξης και λειτουργίας των κοινοβουλευτικών θεσμών, σύμφωνα και με όσα Καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου και νυν Βουλευτές αναλυτικά περιγράφουν σε συγγράμματά τους. Πιο συγκεκριμένα, ουδόλως πληρούνται οι προβλεπόμενες από το συντακτικό νομοθέτη προϋποθέσεις έτσι ώστε να παραβλεφθεί η συνήθης νομοθετική διαδικασία και να επισπευστεί – μέσω πράξης νομοθετικού περιεχομένου και μάλιστα εν κρυπτώ και παραβύστω - η ρύθμιση του ζητήματος των αποζημιώσεων των εμμίσθων συναδέλφων, η οποία σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης...»
ΠΗΓΗ: www.dsa.gr
Η δικτατορία των «έκτακτων» νομοθετικών πράξεων…
Του Θύμιου Παπανικολάου
Έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές ότι αυτή η κυβέρνηση κλιμακώνει και επιταχύνει τις πραξικοπηματικές διαδικασίες του δικτατορικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ: Του ΓΕΝΙΚΟΥ «γύψου», μιας ΑΝΟΙΚΤΗΣ και ΩΜΗΣ δικτατορίας…
Ζούμε πλέον υπό καθεστώς πραξικοπηματικής αποχαλίνωσης: Υπό καθεστώς ανοικτών και αλληλοδιάδοχων κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων, υπό καθεστώς «δημοκρατικής» ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ που οδεύει ταχέως στην κατάλυση κάθε δημοκρατικού υπολείμματος…
Γι αυτόν τον πραξικοπηματικό κατήφορο που βιώνουμε διαβάστε πιο αναλυτικά το άρθρο μας:
«Ο πραξικοπηματικός κατήφορος οδηγεί στο “γύψο”…»
Ένα από τα «εργαλεία» της πραξικοπηματικής κυβερνητικής αυθάδειας είναι οι «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου»: Πράξεις που καταργούν και τις τυπικές διαδικασίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που καταργούν και τα υπολείμματα της αστικής τους δημοκρατίας και μετατρέπουν τη Βουλή (τη δική τους Βουλή) σε ντεκόρ από πολύχρωμες γλάστρες…
Βεβαίως το ίδιο το Αστικό Σύνταγμα (το δικό τους Σύνταγμα) για να κατοχυρώσει και να εγγυηθεί τα συμφέροντα των δυναστών και για να θωρακίσει το καθεστώς αυτών των συμφερόντων, αφήνει ορθάνοικτη την πόρτα για τη δικτατορία των «Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου».
Στο άρθρο 44 §1 Συντάγματος προβλέπεται η έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου σε έκτακτες και επείγουσες καταστάσεις!!!
Με βάση αυτές τις «έκτακτες» και «επείγουσες ανάγκες» κηρύχτηκε η Ελλάδα σε «κατάσταση πολιορκίας», σε «εμπόλεμη κατάσταση» και άρχισε ο πραξικοπηματικός κατήφορος από την ίδια την κυβέρνηση του ΓΑΠ…
Οι μετέπειτα τρικομματικές κυβερνήσεις αποτελούν το προϊόν αυτής της πραξικοπηματικής αλυσίδας της «έκτακτης ανάγκης»…
Το δικτατορικό «εργαλείο» των «πράξεων Νομοθετικού περιεχομένου» χρησιμοποιήθηκε συστηματικά, πολλαπλά και ασύστολα: Τρόικα, Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα, Επιτηρητές και Εμπειρογνώμονες, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, σφαγές του ελληνικού λαού, ξεπουλήματα της δημόσιας Περιουσίας και πολλά άλλα: ΟΛΑ με «Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου», δηλαδή με «έκτακτες», «εξαιρετέες» και «επείγουσες» νομοθετικές ρυθμίσεις που καταργούσαν και αυτή τη δική τους, ΑΠΑΤΗΛΗ κοινοβουλευτική νομιμότητα…
Και αυτό που πρέπει, εδώ, να υπογραμμιστεί ιδιαίτερα είναι τούτο: ΟΛΑ τα κόμματα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ αυτήν την πραξικοπηματική αλυσίδα της «έκτακτης ανάγκης», νομιμοποίησαν αυτό το δόλιο τέχνασμα του κατοχικού καθεστώτος, με τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ τους στη Βουλή, με το να αποδεχτούν το ρόλο της «γλάστρας», το ντεκόρ της κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ…
ΤΩΡΑ η κυβέρνηση Σαμαρά προχωρά ένα βήμα ακόμα, ένα βήμα πριν το …γύψο: Καταργεί και τις διαδικασίες του κοινοβουλευτικού ντεκόρ!!!
ΤΩΡΑ το τρικομματικό έκτρωμα της κυβέρνησης Σαμαρά ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ παντελώς τη Βουλή (και αυτή τη Βουλή «μαϊμού»), εκδίδοντας δύο πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (μέσω άμεσης δημοσίευσης στο ΦΕΚ), οι οποίες επιβάλλουν εξαιρετικά σκληρά μέτρα και φέρνουν την τρόϊκα ακόμα και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της ελληνικής κρατικής μηχανής, των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ. Επίσης ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για απολύσεις, περισσότερους φόρους και νέα μέτρα σε μισθούς και συντάξεις.
Αυτό το νέο κυβερνητικό πραξικόπημα μας φέρνει ένα μόνο βήμα πριν από το τελικό πραξικοπηματικό κτύπημα: Το ΓΥΨΟ!!!
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να τσιρίζει ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ότι «μετατρέπεται η χώρα σε αποικία χρέους και οι τροϊκανοί επίτροποι θα κυβερνούν ερήμην των διαδικασιών στο Κοινοβούλιο».
Μέχρι σήμερα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ την ΚΑΤΟΧΗ μας και την πραξικοπηματική αλυσίδα, προτείνοντας απλώς μια άλλη, πιο «πονηρή» και «αριστερή», διαχείριση της κατοχής μας ΚΑΙ ΤΩΡΑ «ανακαλύπτει» την …κατάργηση του ντεκόρ των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, αλλά θα συνεχίσει να παραμένει στη Βουλή…
Αναφορικά με την ηγεσία του ΚΚΕ, αυτή ούτε την κατοχή μας διακρίνει, ούτε τα απανωτά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Φταίει ο καπιταλισμός και η …ανισόμετρη ανάπτυξή του!!!!!
ΠΗΓΗ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7060
"Tεράστιο ζήτημα οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου" κατά τους νομικούς
Σε τεράστιο θέμα έχει αναδειχθεί το θέμα των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που ανέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ χθες. Όπως λένε οι συνταγματολόγοι, μπορούν να εφαρμοστούν σε πολύ έκτακτες περιπτώσεις αλλά πρέπει οπωσδήποτε να κυρωθούν από τη Βουλή.
Για το τι τελικά είναι αυτές αλλά και για το πώς εφαρμόζονται πρακτικά, μίλησε στον «Real Fm» ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κώστας Χρυσόγονος.
Και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η τακτική νομοθετική διαδικασία, η κύρια, αν θέλετε, νομοθετική διαδικασία είναι αυτή της κατάθεσης νομοσχεδίου και ψήφισής του από τη Βουλή».
Και τονίζει: «Η διαδικασία των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, οι οποίες ουσιαστικά ισοδυναμούν με τυπικό νόμο, ψηφισμένο από τη Βουλή, είναι μια διαδικασία όχι απλώς έκτακτη αλλά που μπορεί να κινηθεί μόνο σε απρόβλεπτες ανάγκες, ορίζει το Σύνταγμα. Σε έκτακτες περιστάσεις εξαιρετικώς επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης. Και εδώ νομίζω βρίσκεται και το πρώτο τρωτό σημείο της διαδικασίας της μεθοδολογίας αυτής. Οι ανάγκες τις οποίες καλούνται να εξυπηρετήσουν οι πράξεις ή η νομοθέτηση μέσω πράξεων δεν είναι απρόβλεπτες. Είναι φανερό αυτό. Πρόκειται για εκπλήρωση υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η τωρινή ή η προηγούμενη κυβέρνηση προς τους ξένους δανειστές εδώ και πάρα πολύ καιρό».
Πάντως, ο συνταγματολόγος ξεκαθαρίζει ότι: «Βεβαίως, εάν το αφήνεις επί μήνες και φτάνεις στην παραμονή του Eurogroup καθίσταται επείγον αλλά αυτό το προκαλεί η ίδια η συμπεριφορά της κυβέρνησης, η οποία αντί να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή πριν από έναν, δύο, τρεις ή και παραπάνω μήνες, προτιμά να δημοσιεύσει πράξη νομοθετικού περιεχομένου την τελευταία στιγμή. Δεν είναι μόνο τυπικό το θέμα, είναι ουσιαστικό διότι ένας νόμος έχει μια διαδικασία που πρέπει να περάσουν αρκετές μέρες τουλάχιστον ή και εβδομάδες από την κατάθεσή του στη Βουλή, την εισαγωγή του στην ημερήσια διάταξη, την ψήφιση από επιτροπή στη συνέχεια κ.ά. Όλα αυτά δηλαδή είναι μια διαδικασία που έχει και χρόνο και δημοσιότητα».
Επισημαίνει βέβαια ότι: «Θα έρθει αλλά είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να έρθει υπό τη μορφή τετελεσμένου γεγονότος. Απλώς δηλαδή για να κυρωθεί. Πάντως, η τυχόν απόρριψή της από τη Βουλή δεν συνεπάγεται ακύρωση της ισχύος της για το παρελθόν. Συνεπάγεται απλώς ότι παύει να ισχύει στο εξής. Άρα, έχουμε έναν προσωρινό νόμο, ο οποίος έχει επιβληθεί και έχει ισχύσει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα. Το βασικό όμως είναι ότι με τον τρόπο αυτό αποκλείεται η μορφή κοινωνικών αντιδράσεων. Έτσι πιστεύω εγώ».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Θα υπογράψει ο κ. Ρουπακιώτης τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;
Πριν λίγες ημέρες ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης δήλωσε δημόσια ότι το τρίτο μνημόνιο το υπέγραψε με την μπότα στο λαιμό χωρίς να το έχει συντάξει ο ίδιος. Επιπλέον δήλωσε ότι θέλει να είναι υπουργός και όχι να...
παριστάνει τον υπουργό. Δύο μόλις ημέρες μετά, η κυβέρνηση προσφεύγει στην έκδοση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες θέτουν αυτόματες ρήτρες ποινών εξαθλίωσης σε βάρος κατευθείαν των ίδιων των πολιτών.
Σύμφωνα όμως με την παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος: «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Βλέπουμε λοιπόν ότι απαιτείται πρόταση του υπουργικού συμβουλίου, δηλαδή υπογραφή από όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και φυσικά και υπογραφή του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη.
Θα υπογράψει άραγε και αυτές τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ο κ. Ρουπακιώτης τη στιγμή που δεν τις συνέταξε ο ίδιος; ή μήπως συμμετείχε στη σύνταξή τους;
ΠΗΓΗ: http://hassapis-peter.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7503.html
Αλυσοδεμένη σύρεται η χώρα! Παραδόθηκαν οι ρήτρες αυτόματες απόκλισης με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου!
Συναγερμός έχει σημάνει στα υπουργεία και στα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, καθώς στις 12 το μεσημέρι παραδόθηκαν από τον Γιάννη Στουρνάρα οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου για τη ρήτρα αυτόματης επιβολής ποινών αν δεν εκπληρώνονται οι στόχοι που προβλέπονται από την ψήφιση των πρόσφατων μέτρων.
Αν επί δύο τρίμηνα δεν εκπληρωθούν οι στόχοι από κάποιο υπουργείο αυτομάτως τοποθετείται επίτροπος- ο οποίος θα είναι Έλληνας – από το υπουργείο Οικονομικών στο συγκεκριμένο υπουργείο.
Αν επί δύο επίσης τρίμηνα δεν εκπληρώνονται οι στόχοι στους δήμους αυτομάτως μπαίνουν νέοι φόροι στους πολίτες.
Αν οι διοικητές ΔΕΚΟ δεν πιάσουν στους στόχους αυτομάτως τους κόβεται ο μισθός.
Αν δεν επιτευχθεί ο στόχος των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις θα λαμβάνονται μέτρα.
Κατ’ ουσίαν όταν χάνονται οι στόχοι του Μνημονίου σε πρώτη φάση θα επιβάλλονται απολύσεις και νέοι φόροι, ενώ εν συνεχεία θεωρείται βέβαιο ότι θα απαιτηθούν και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου εστάλησαν από το υπουργείο Οικονομικών στην τρόικα την Πέμπτη και επιστράφηκαν με διορθώσεις σε αυτό χθες.
Το απόγευμα θα υπογραφούν και αύριο θα κατατεθούν στη Βουλή προκειμένου ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας να μεταβεί στο κρίσιμο Eurogroup της Τρίτης χωρίς εκκρεμότητες, σε μια προσπάθεια να εκταμιευτεί η δόση.
Τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση συμφώνησαν να υπάρξουν οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με πρόσχημα την έλλειψη χρόνου, κατ΄ ουσίαν όμως για να αποφευχθεί συζήτηση και ψηφοφορία στη βουλή ,το αποτέλεσμα της οποίας δεν ήταν καθόλου δεδομένο.
Στα κόμματα έχει ήδη σημάνει συναγερμός προκειμένου να συμφωνήσουν με τις παρατηρήσεις της τρόικα στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου, η οποία θα υπογραφεί το απόγευμα από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Αναρτήθηκε από Δημήτρη Κυπριώτη στις 6:25 π.μ.
ΠΗΓΗ: http://dimtris-kypriotis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2883.html
Αντιδράσεις για την «φάμπρικα» Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου
Έντονο σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης αναμένεται να αποτελέσει ο τρόπος διακυβέρνησης με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, οι οποίες παρακάμπτουν το Κοινοβούλιο και θέτουν εκ των πραγμάτων θέμα Δημοκρατίας. Τελευταίο δείγμα οι Πράξεις για την αυτόματη επιβολή μέτρων, όχι λόγω του χρόνου που επικαλείται η κυβέρνηση, αλλά κυρίως γιατί δύσκολα θα περνούσαν στη Βουλή.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συμφωνούν αναγκαστικά, αφού κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν μεγεθύνονται τα εσωκομματικά τους προβλήματα στη Βουλή, με νέες διαφωνίες βουλευτών και δεν διακυβεύεται η κυβερνητική πλειοψηφία, ωστόσο χρεώνονται το πρόβλημα Δημοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο εντός του φθινοπώρου έχουν υπογραφεί 11 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ενώ εμπνευστής της όλης στρατηγικής εμφανίζεται ο Γραμματέας της κυβέρνησης Τάκης Μπαλτάκος.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, πάντως, προβληματίζεται να θέσει θέμα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μην υπογράψει την τελευταία Πράξη που αφορά τα δημοσιονομικά, ενώ την ίδια στιγμή που έχει ξεκινήσει η «φάμπρικα» των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου η ολομέλεια της Βουλής λειτουργεί ελάχιστα (όπως συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα) ή και καθόλου.
ΠΗΓΗ: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=188562&catID=1
Η ΕΚΤΑΚΤΗ ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ
(πληροφορίες για τη νομική φύση των Π.Ν.Π.)
ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΠΗΓΗ: http://www.greeklaws.com/pubs/uploads/3117.pdf
Αυτό το άρθρο και σε μορφή Word .doc : Επισυναπτόμενο αρχείο σε .doc
Για να διαβάσετε το επισυναπτόμενο αρχείο (μπλέ γράμματατα) πιέστε απλώς επάνω του .
Για να κατεβάσετε το επισυναπτόμενο αρχείο στον υπολογιστή σας:
1) Με αριστερό 'κλικ' και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας
2) Με δεξί 'κλικ', επιλέξτε 'Αποθήκευση προορισμού ως' και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας.
