Πολλοί θεωροῦν τή γιόγκα ὡς ἄσκηση γυμναστικῆς, ἐπειδή μ’ αὐτήν τή μορφή προβάλλεται ἀπό τά γυμναστήρια. Προσεκτική μελέτη ἀποδεικνύει ὅτι ἡ γιόγκα οὔτε γυμναστική εἶναι, οὔτε ὡς γυμναστική μόνο ἐμφανίζεται.

Ποιά εἶναι, τελικά, ἡ γιόγκα; Ἡ στρατηγική τῆς πολυγλωσσίας

Λόγῳ τῆς ἐπιδιωκόμενης ἀπό τούς γκουρού[1] διείσδυσης τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ στή σκέψη καί σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ Δυτικοῦ κόσμου, ἡ γιόγκα παρουσιάζεται μέ πολλά πρόσωπα, σχήματα, μάσκες: Ὡς φιλοσοφία, θρησκεία, ὡς τρόπος ἀπόκτησης ὑπερφυσικῶν ἐμπειριῶν, ὡς μέθοδος αὐτογνωσίας, ὡς εἶδος γυμναστικῆς, χοροῦ, ὡς μέσο διασκέδασης, μεταμόρφωσης τῆς ἐρωτικῆς «ἐνέργειας», ὡς διαλογισμός γιά τή χαλάρωση ἀπό τό στρές, ὡς θεραπεία ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν, ὡς θεραπεία τοῦ προσωπικοῦ καί οἰκογενειακοῦ κάρμα, ὡς ἡ σύγχρονη παιδαγωγική πρόταση γιά τήν ἀναβάθμιση τῆς ἐνδοοικογενειακῆς ἐπικοινωνίας καί τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας… Ἡ γιόγκα γίνεται «τά πάντα τοῖς πᾶσι», ἀνάλογα μέ τίς προτιμήσεις τους.

Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς στρατηγικῆς, ἡ γιόγκα ἀλλάζει ὀνομασίες, ὁρολογίες, τεχνικές  καί τακτικές: Hatha,  Hatha Dynamic yoga,  Αshtanga (Power yoga),  Raja,  Τantra -  Kundalini,  Aghor yoga,  Sivananda yoga,  Iyengar,  Kriya,  Mantra yoga,  Karma yoga,  Jnana yoga,  Bhakti, Sahaja,  Nidra - Satyananda yoga,  Swara yoga,  Nada yoga,  Agni yoga,  Θιβετιανή - Γιάντρα γιόγκα,  Siberian yoga,  Baby yoga,  γιόγκα γιά ἐγκύους,  γιά παιδιά,  Hot yoga,  Gentle yoga, Bikram yoga,  Anusara,  Jivamukti,  Vinyasa,  Mandala yoga,  Aerial yoga,  Dream yoga,  γιόγκα Γέλιου,  Shambhala yoga,  Kripalu yoga,  Kripalu yoga Dance,  Γυμνή γιόγκα,  Integral yoga,   Vini yoga,  Restorative yoga,  γιόγκα γιά ἐργαζόμενους καί ἐπιχειρήσεις,  γιόγκα γιά ζῶα,   γιόγκα πρίν τό ψάρεμα,  SUP yoga, Green yoga,  Surat Shabd yoga,  Azva yoga – Γυμνιππευτική γιόγκα,  Yogalosophy,  γιόγκα γιά τήν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Βαλεντίνου,  Angelic yoga,  γιογκικό πέταγμα… Ἡ κατάσταση ἔχει τελείως ξεφύγει…

Νά σημειώσουμε, ὅτι καί μόνο ὁ κατάλογος τῶν διαφορετικῶν  καί κάθε τόσο νέων ἰδεῶν καί συστημάτων γιόγκα, πολλά ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι μεταξύ τους ἀντίθετα, φανερώνει ὅτι ἡ γιόγκα δέν ταυτίζεται μέ κάποιο ἀπό αὐτά, ἐνῶ δέν ὑπάρχει συνέπεια καί σαφήνεια γιά τό ποιά, ἐπιτέλους, εἶναι. Μέ μία δέ πιό προσεκτική ματιά, ἀντιλαμβάνεται κανείς, ὅτι τούς διακινητές τοῦ «προϊόντος γιόγκα» δέν τούς ἐνδιαφέρει τόσο ποιό εἶναι τό προϊόν, ὅσο τό νά συνδεθεῖ αὐτό ἀπόλυτα μέ τά ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀγοραστικοῦ κοινοῦ «ὅπως θέλει ὁ καθένας ἄς ἐννοεῖ κι᾿ ἄς χρησιμοποιεῖ τή γιόγκα, ἀρκεῖ νά συνδέεται στενά μαζί της».

1. Βασικό ἐμπόδιο: οἱ διαφορετικοί πνευματικοί στόχοι Ἀνατολῆς - Δύσης.

Βασικό ἐμπόδιο στήν ἐπιδιωκόμενη διείσδυση ἀποτελοῦν ἡ διαφορετική πολιτισμική παράδοση μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης. Γιά παράδειγμα, σύμφωνα μέ τήν Μπαγκαβάτ Γκιτά,  «στήν Ἰνδία οἱ γιόγκι ἀπαρνιοῦνται τό σπίτι τους γιά νά πᾶνε νά ζήσουν σέ ἅγιους τόπους… καί νά ἐξασκήσουν στήν ἀπομόνωση τό γιόγκα…»,[2] προκειμένου νά γνωρίσουν τόν θεό Κρίσνα.[3] Διότι, «τό γιόγκα δέν ἐξασκεῖται γιά νά μπορέσει κανείς νά ζήσει μέ περισσότερες ἀνέσεις, γιά νά ἀποκτήσει τήν ὑγεία ἤ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀγαθό αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ἀλλά γιά νά θέσει τέλος στήν ὑλική του ὕπαρξη»,[4] δηλ. νά μή γυρίσει πάλι στή ζωή μέ τή μετενσάρκωση.

Προφανῶς, ὁ Δυτικός κόσμος, στήν συντριπτική του πλειοψηφία, οὔτε μέ τόν Κρίσνα συγκινεῖται, οὔτε εἶναι διατεθειμένος νά ἐγκαταλείψει τίς ἀπολαύσεις καί τήν καλοπέραση, οὔτε ἀποδέχεται τή μετενσάρκωση. Ἀπορρίπτει «νά πολεμάει γιά τόν Κρίσνα, νά ἐργάζεται γιά τόν Κρίσνα, νά τρώει γιά τόν Κρίσνα, νά κοιμᾶται γιά τόν Κρίσνα καί νά ἀφιερώνει κάθε του δραστηριότητα στόν Κρίσνα, προκειμένου νά γίνει γιόγκι καί σαννιάσι»,[5] ὅπως ἀπαιτεῖ τό Τέλειο Γιόγκα. Ὅλα αὐτά θεωρεῖ ὅτι κινοῦνται στό χῶρο τῶν προχριστιανικῶν δοξασιῶν καί δέν τόν ἀφοροῦν.

2. Μονόδρομος ἡ παραπλάνηση.

Ἔτσι, οἱ ἰνδουϊστικές ὀργανώσεις μόνο παραπλανητικά μποροῦν νά περάσουν καί μάλιστα μέ μεθοδικό τρόπο τούς στόχους τους. Κεντρικό ψέμα, τό ὁποῖο σκόπιμα οἱ γκουρού διαδίδουν πρός κάθε κατεύθυνση, εἶναι ἡ φράση: «Ἡ γιόγκα εἶναι ἐπιστήμη, δέν εἶναι θρησκεία, δέν ὑπάρχει σ’ αὐτήν καμία θρησκευτική χροιά».[6]  

Μέ βάση, ὅμως, τίς ἱστορικές μαρτυρίες ἡ γιόγκα εἶναι λατρευτική πρακτική - μέ σκοπό τήν ἕνωση τοῦ ἀσκούμενου μέ τούς ἰνδικούς θεούς, π.χ. μέ τόν Σίβα, πού ἀποκαλεῖται «ὁ Κύριος τῆς γιόγκα». Ἡ λέξη Yoga προέρχεται ἀπό τή λέξη "yug", ὅπου στά σανσκριτικά σημαίνει " ζεύξη - ἕνωση" τοῦ ἄτμαν - ψυχῆς μέ τήν θεϊκή ἄμορφη ὕπαρξη Βράχμαν. Ἑπομένως, ὁ σκοπός τῆς γιόγκα εἶναι καθαρά θρησκευτικός· νά ὁδηγήσει τόν ἀσκούμενο στό νά γίνει θεός. [7]

Αὐτή τήν ἀλήθεια οἱ γκουρού παρακάμπτουν, παραπλανητικά, καί δημιουργοῦν ψεύτικες ἐντυπώσεις, τάχα πώς ἡ γιόγκα «δέν ἔχει θρησκευτική χροιά», ἐνῶ σέ ἄλλες περιπτώσεις τήν προβάλλουν ὡς τήν ἑνοποιό συνιστῶσα ὅλων τῶν θρησκειῶν. Γράφουν: «ἡ γιόγκα ἑνώνει ὅλες τίς θρησκεῖες, τίς φιλοσοφίες καί τούς πολιτισμούς τοῦ κόσμου», «εἶναι ἰδιαίτερα εὐεργετική γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἀφοσιωθοῦν στήν προσευχή»[8] κ.ἄ.

Στά πλαίσια τῆς ἀνωτέρω τακτικῆς, οἱ γκουρού βλέπουν τόν Χριστό ὅπως (τούς δαίμονες)[9] Ράμα καί Κρίσνα.[10] Τόν ταυτίζουν μέ τήν «παγκόσμια συνειδητότητα» πού σύμφωνα μέ τόν Ἰνδουϊσμό ὑπάρχει μέσα στά ζῶα καί τά φυτά.[11] .Θεωροῦν τόν ἑαυτό τούς ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ.[12] Ταυτίζουν τόν διαλογισμό στή γιόγκα μέ τήν Ὀρθόδοξη προσευχή,[13] τἡ γιόγκικη χορτοφαγική διατροφή μέ τήν Ὀρθόδοξη νηστεία, τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό.[14] Διακηρύττουν πώς ἡ Καινή Διαθήκη διδάσκει τήν ἴδια ἀλήθεια μέ τήν Γκιτά καί τό Κοράνιο κ.ἄ.[15] Μ’ αὐτήν τήν τακτική τοῦ συμφυρμοῦ προκαλοῦν σύγχυση σ’ ὅλα τά θέματα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Κυρίως ὅμως στοχεύουν στήν ἄρνηση τῆς μοναδικότητας τοῦ Θεανθρώπου καί Σωτήρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ,[16] ὁπότε ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα νά μείνει ἀθωράκιστος ἔναντι τῆς δαιμονικῆς δράσης.

3. Τά θρησκευτικά χαρακτηριστικά τῆς γιόγκα.

Ἡ γιόγκα συνδέεται ἄρρηκτα μέ τίς δοξασίες τοῦ ντάρμα,[17] τοῦ κάρμα,[18] τῆς σαμσάρα[19] καθώς καί μέ τό διαλογισμό, μέ σκοπό τήν ἐπίτευξη τῆς μόξα - λύτρωσης.[20] Ὁ δέ διαλογισμός - βασικό στάδιο τῆς γιόγκα - θεωρεῖται ἀποτελεσματικός, μόνο ὅταν συνδέεται μέ «μάντρας»[21] ἱερές συλλαβές, καί «κίρταν»[22]  γιά τήν ἀπαγγελία προσευχῶν πρός τούς θεούς καί τούς  γκουρού· μέ «μάνταλες»[23] γιά τήν αὐτοσυγκέντρωση, μέ «μοῦντρες»[24] γιά τόν ἔλεγχο τῆς «ἐνέργειας»[25] «πράνα»,[26] μέ «τσάκρας»[27] τά ὁποῖα πρέπει νά ἰσορροπήσουν, μέ «νάντις»[28] πού δραστηριοποιοῦνται.

Συνδέεται, ἐπίσης, μέ ἀστρολογικές δοξασίες, τάχα πώς οἱ πλανῆτες ἐπηρεάζουν τά τσάκρας, μέ «σίντις»[29] γιά τήν ἀπόκτηση ὑπερφυσικῶν δυνατοτήτων, μέ  ὁράματα ἐξωτικά (δηλ. δαιμονικά), μέ τελετές καρμικοῦ καθαρισμοῦ,[30] μέ «ἐνεργειακές θεραπεῖες»,[31] μέ ἀποκρυφιστικές τελετουργίες καί μυήσεις, μέ δοξασίες καί σύμβολα πού δέν ἔχουν τέλος… Να υπογραμμίσουμε ότι όλες οι στάσεις γιόγκα έχουν θρησκευτικό συμβολισμό. Ἀναφέρονται σέ ἰνδικές δοξασίες. Αὐτά καί ἄλλα πολλά δέν σχετίζονται, βέβαια, μέ κάποια ἐπιστήμη, παρά μόνο μέ τίς ἀποκρυφιστικές ἰδέες καί πρακτικές τῶν γκουρού.

4. Εἶναι ἡ γιόγκα γυμναστική;

Ἡ γιόγκα οὔτε γυμναστική εἶναι οὔτε ὡς γυμναστική μόνο ἐμφανίζεται. Προφανῶς, ἐπειδή ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ἔχει ὡς προϋπόθεση νά εἶναι εὐλύγιστος, προκειμένου νά πετύχει τίς ἀφύσικες στάσεις, προβάλλεται ὡς γυμναστική. Ἄν ἡ γιόγκα ἦταν γυμναστική, ὄπως συμβαίνει μέ ὅλα τά εἴδη ἄθλησης, οὐδεμία σχέση θά εἶχε μέ ὁποιοδήποτε ἀπό τά προαναφερθέντα θρησκευτικά καί ἀποκρυφιστικά χαρακτηριστικά της. Γι’ αὐτό ὅσοι διδάσκουν τή γιόγκα ὡς γυμναστική χαρακτηρίζονται ἀπό τήν Μπαγκαβάτ Γκιτά ὡς ἀπατεῶνες.[32]

Στά πλαίσια, ὅμως, τῆς στρατηγικῆς ἀπόκρυψης τῶν μαγικῶν χαρακτηριστικῶν της, διαδίδεται παραπλανητικά ἡ ἰδέα τῆς γιόγκα - γυμναστικῆς. Διότι οἱ εἰκόνες τῶν ἀσκούμενων σέ ἀσυνήθιστες σωματικές στάσεις εἶναι ἑλκυστικότερες ἀπό ἐκεῖνες τῶν διαλογιζομένων μέ τήν ἐμφάνιση δαιμονικῶν ὁραμάτων καί ἐπεμβάσεων, τίς ὁποῖες ἀναγκάζονται κάποτε νά παραδεχτοῦν στά σχετικά ἐγχειρίδια.

Γιά παράδειγμα, ὁ Σατυανάντα Σαρασουάτι, στό βιβλίο του Γιόγκα Νίντρα, ἀναγκάζεται  νά παραδεχτεῖ, πώς κατά τή διάρκεια τῶν διαλογισμῶν ἐμφανίζονται εἰκόνες. Γράφει: «Οἱ εἰκόνες αὐτές μπορεῖ νά παίρνουν ἐνοχλητικές ἤ τρομακτικές μορφές, ὅπως δαίμονες, δράκοι, φαντάσματα, ἑρπετά, διάβολοι κ.ἄ. Βαθμιαίως οἱ ὄψεις τους ἀλλάζουν καί ἀρχίζετε νά βλέπετε διάφορους ὄμορφους κήπους… ἁγίους…».[33] «Χάνετε τελείως τήν ἐπίγνωση τοῦ φυσικοῦ σας σώματος… ὁραματίζεστε… τό σταυρό, ἕνα φέρετρο δίπλα σέ τάφο, πουλιά, ἡλιοβασίλεμα, τόν ἀνώτερο ἑαυτό σας...τό σῶμα σας ἀνυψώνεται ἀπό ρεύματα ἀέρα πάνω ἀπό τήν ξηρά, ἐξαγνίζεται ἀπό λεπτά χρώματα, νεκρό σῶμα πού καίγεται σέ φωτιά, ὄρθιος Χριστός… ἀνθρώπινοι σκελετοί… ὁ ἑαυτός σας ξαπλωμένος κάτω χωρίς καθόλου ροῦχα… τελείως γυμνός… χρυσή χορδή πού ἐκτείνεται ἀπό τόν ἀφαλό σας πρός τόν οὐρανό… σταυρός πάνω σέ μία ἐκκλησία… ἕνας μοναχός μέ ξυρισμένο τό κεφάλι… Βούδας σέ ἠρεμία… Χριστός πού δείχνει συμπόνια…».[34]

Στό διαλογισμό μέ τίτλο «Τό σῶμα πού ἐπιπλέει» διδάσκει: «φανταστεῖτε ὅτι βρίσκεστε στό ταβάνι… βλέπετε κάτω τό σῶμα σας ξαπλωμένο στό πάτωμα στή Σαβάσανα (ἡ στάση τοῦ νεκροῦ) νά κάνει Γιόγκα Νίντρα.[35] Σἔ ἄλλο ὁραματισμό διδάσκει: «συγκεντρῶστε τήν προσοχή σας στό κέντρο μεταξύ τῶν φρυδιῶν… ὁραματιστεῖτε κύκλους ἀπό ΟΜ νά ξεφυτρώνουν καί νά ἁπλώνονται ἀπό τό κέντρο τῶν φρυδιῶν».[36] «Τελικά, ἴσως μετά ἀπό μῆνες ἤ χρόνια διαλογιστικῆς ἄσκησης, ἑδραιώνεστε στήν κατάσταση τοῦ καθαροῦ διαλογισμοῦ».[37]

Στό ἐν λόγῳ βιβλίο, ὡς μάντρα διδάσκεται ἡ ἐπίκληση ΟΜ, πού σημαίνει «ἡ ψυχή - ἄτμαν ἑνώνεται μέ τό Βράχμαν, τόν ὑπέρτατο Κύριο»,[38] σημασία καθαρά θρησκευτική.

Κορυφαῖος εἶναι ὁ διαλογισμός «Χρυσό αὐγό»,[39] ὅπου καλεῖται ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ν’ ἀποδεχθεῖ πώς ὑπάρχει μέ τή μορφή ἑνός χρυσοῦ αὐγοῦ καί νά ταυτιστεῖ μαζί του. Γράφει ὁ Σατυανάντα: «…Αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ἀνώτερης συνειδητότητάς σας… Ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ὑπέρτατης συνειδητότητας μέσα σας, στό κέντρο σας… προσπαθῆστε νά ταυτιστεῖτε μ’ αὐτό... Προσπαθῆστε νά δεῖτε τόν ἑαυτό σας σάν τό χρυσό αὐγό… καί πεῖτε στόν ἑαυτό σας: “Πέρα ἀπό τό νοῦ, τό σῶμα, τίς αἰσθήσεις, τό Κάρμα, τή φύση, καί καθετί πού εἶναι φυσικό, νοητικό, παραψυχικό, ἀσυνείδητο, ὑπάρχω μέ τή μορφή αὐτοῦ τοῦ χρυσοῦ αὐγοῦ”... Πεῖτε στό νοῦ σας: “Εἶμαι ἐκεῖνο”.

Μ’ αὐτές κ.ἄ. ἀσυνάρτητες εἰκόνες ὑποβάλλεται καί ἐλέγχεται ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ἀπό τόν γκουρού, ἐνῶ εἰσάγεται στό χῶρο τῶν δαιμονικῶν ἐπιδράσεων.  Εἶναι πασιφανές πώς σέ καμία περίπτωση δέν παραπέμπουν σέ κάποιο εἶδος γυμναστικῆς ἄσκησης, οὔτε βεβαίως θεραπεύουν τόν ἀσκούμενο ἀπό κάποια ἀσθένεια. Τοὐναντίον, θέτουν σέ κίνδυνο τήν ψυχική του ὑγεία καί ἰσορροπία.

Εἶναι προφανές, γιατί κάποιοι τρελαίνονται ἀσκούμενοι στό διαλογισμό. Πάντως, αὐτές οἱ δαιμονικές ἐπεμβάσεις κατά τή διάρκεια τῶν διαλογισμῶν, δέν γνωστοποιοῦνται στόν ὑποψήφιο νά ἀσκηθεῖ, ὥστε μέ νηφαλιότητα νά ἐπιλέξει, ἄν ἐπιθυμεῖ αὐτό τό εἶδος ἀσκήσεων. Ἑπομένως, ἔχουμε ἕνα σοβαρό ζήτημα πού ἀφορᾶ τήν παραπλάνηση καί τήν ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας.

Σταδιακά, ἡ ὀργάνωση ἄλλαξε τακτική. Δέν μιλάει πιά ἀνοιχτά γιά πνεύματα καί τρομακτικές μορφές. Τί ἔχει συμβεῖ; Μήπως ἀρνήθηκε τήν παλαιότερη διδασκαλία της; Ὄχι. Τήν ἔκρυψε σκόπιμα, διότι, μέ τίς ὑπάρχουσες ὁδηγίες στίς ἀσκήσεις διαλογισμοῦ, ἀποκλειόταν νά εἰσχωρήσει εὐρύτερα στήν κοινωνία. Ἔτσι, στάθμισε τά σύγχρονα ἐνδιαφέροντα καί προσάρμοσε τή διδασκαλία καί τά προγράμματα προσέγγισης τοῦ κοινοῦ, ὅπως φαίνεται ἀπό τό φωτογραφικό ὑλικό της. Τελευταῖα, προσπαθεῖ μέσα ἀπό σεμινάρια γιόγκα –γυμναστικῆς γιά δασκάλους καί καθηγητές, ἀνεξαρτήτως εἰδικότητας, νά κερδίσει ἔδαφος μέ σκοπό νά καθιερωθεῖ ὡς μάθημα στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση.

Καλλιεργεῖται ἡ ἐντύπωση πώς ὑπάρχει ἡ ἀνατολικοῦ καί ἡ δυτικοῦ τύπου γιόγκα. Τυπικά, ὄντως ὑπάρχει. Ὅμως δέν πρόκειται γιά αὐστηρῶς χωριστά συστήματα. Γι’ αὐτό οἱ ἀσκούμενοι στά γυμναστήρια σέ πρόγραμμα Χάθα γιόγκα, εἶναι δυνατόν νά περάσουν στή γιόγκα τῶν ἀποκρυφιστικῶν ἐνεργειῶν, μέ διάφορα προσχήματα - «ἰδιαίτερη προσφορά πρός τούς ἀσκούμενους». Ἐπίσης, δάσκαλοι γιόγκα - γυμναστικῆς ἀναφέρονται στούς γκουρού δασκάλους τους, ἰδιαίτερα δέ στούς sadhguru , οἱ ὁποῖοι μέ τήν βαθύτερη, ὑποτίθεται, γνώση, ἀναλαμβάνουν σεμινάρια νέων ἐκπαιδευτῶν, ποδηγετώντας τους στίς μαγικές τέχνες καί ἐλέγχοντας ἀπολύτως τήν προσωπικότητά τους. Ἀρκετοί ἐξ αὐτῶν ἔχουν καταλήξει στά κοινόβια - ἄσραμ τῆς Ἰνδίας.[40]

5. Ἡ γιόγκα θεραπεύει;

Ἀναφορικά μέ τή διάδοση πώς ἡ γιόγκα θεραπεύει, δέν ὑπάρχουν ἐπίσημες στατιστικές  μελέτες πού νά ἀποδεικνύουν ἐργαστηριακά τίς ἀποδιδόμενες θεραπεῖες. Ἴσως κάποιες μεμονωμένες ἀσκήσεις βοηθοῦν, ὄπως συμβαίνει μέ ἀσκήσεις γυμναστικῆς, ἀλλά αὐτές δέν ἀποτελοῦν τή γιόγκα. 

Ἐκ τῶν προαναφερθέντων ἀποκρυφιστικῶν[41] πρακτικῶν της εἶναι ἀδύνατο νά προκύψει θεραπεία κάποιας ἀσθένειας. Ἐπιπλέον, δημοσιεύματα ἀναφέρουν σοβαρά ὀρθοπεδικά καί ψυχιατρικά προβλήματα. Ὀρθοπεδικά,[42] ἐξαιτίας τῶν ἐντελῶς ἀφύσικων γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα στάσεων τῆς γιόγκα, ἐπειδή μιμοῦνται φανταστικές στάσεις ζώων. Ψυχιατρικά, ἐξαιτίας τῆς ἀσυναρτησίας καί νοσηρότητας τῶν διαλογισμῶν, μέ τούς ὁποίους ταυτίζεται ὁ ἀσκούμενος, κυρίως δέ, ἐξαιτίας τῶν δαιμονικῶν ἐπιρροῶν, λόγω τῶν σχετικῶν ἐπικλήσεων. Στήν Ψυχιατρική, μάλιστα, συναντᾶμε πλέον τόν νέο ὅρο «σύνδρομο κουνταλίνι».[43] Τίς καταστροφικές ἐπιπτώσεις στήν ψυχική ὑγεία παραδέχονται ἀναγνωρισμένοι δάσκαλοι τῆς γιόγκα,[44] ὁπότε θά ἦταν ἀφροσύνη ἐκ μέρους μας νά τίς ἀγνοήσουμε.

6. Ἡ γιόγκα παντοῦ…

Τἐλευταῖα χρόνια οἱ ἰνδουϊστικές ὀργανώσεις ἐπιδιώκουν ἡ γιόγκα νά γίνει τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἡ μητέρα θά ἀσκεῖται κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης, οἱ γονεῖς θά μεγαλώνουν καί θά διαπαιδαγωγοῦν τά παιδιά τους ἀπό τή βρεφική ἡλικία, τά δέ παιδιά ἀπό τήν νηπιακή ἡλικία, θά διδάσκονται τίς ἀσκήσεις γιόγκα ὡς παιχνίδι σέ συνδυασμό μέ λίγη ὥρα διαλογισμοῦ. 

Παράλληλα, γράφονται παραμύθια πού νά δικαιολογοῦν τίς στάσεις τῶν ἀσκήσεων, διοργανώνονται πάρτυ γενεθλίων μέ γιόγκα, εὐκαιρίες σέ κέντρα δημιουργικῆς ἀπασχόλησης μέ γιόγκα, ἐκδρομές καί  κατασκηνώσεις μέ γιόγκα, παιδικά βιβλία μέ σχετικές ἱστορίες. Τέλος, σεμινάρια γιά δασκάλους καί καθηγητές προκειμένου νά δημιουργηθεῖ ἐνδιαφέρον καί νά κινηθεῖ τό θέμα τῆς ἐπίσημης διδασκαλίας τῆς γιόγκα στά σχολεῖα.

Δυστυχῶς οὔτε οἱ γονεῖς, οὔτε οἱ ἐκπαιδευτικοί εἶναι ἐνημερωμένοι γιά τά προαναφερθέντα χαρακτηριστικά τῆς γιόγκα, οὔτε βεβαίως γιά τόν μεγαλοϊδεατισμό τῶν γκουρού, σέ συνάρτηση μέ τούς στόχους τῆς Νέας Ἐποχῆς γιά τό θρησκευτικό συγκρητισμό καί τήν Πανθρησκεία. Οἱ περισσότεροι νομίζουν ὅτι τά παιδάκια τους θά γυμναστοῦν, θ’ ἀκούσουν παραμύθια μέ μουσική, θά ἠρεμήσουν ἀπό τήν πίεση τοῦ σχολείου. Ποῦ νά φανταστοῦν ὅτι ὅλα αὐτά μεθοδικά ὁδηγοῦν στήν ἐπίτευξη τοῦ ἀρχικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν γκουρού, νά ἐνσωματωθεῖ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ Δυτικοῦ κόσμου στήν ἰνδική κοσμοθεωρία καί πρακτική.

Εἶναι τραγικό οἱ γονεῖς νά νομίζουν πώς μέ τή γιόγκα τά παιδιά τους γυμνάζονται παίζοντας, καί πώς ἀπασχολοῦνται δημιουργικά μέ μία σύγχρονη παιδαγωγική μέθοδο, χωρίς ν’ ἀντιλαμβάνονται τό ἀνήθικο παιχνίδι πού οἱ γκουρού παίζουν στίς πλάτες τίς δικές τους καί τῶν ἀθώων παιδιῶν τους, πώς παραπλανοῦν καί ποδηγετοῦν τούς ἀνυποψίαστους, αὐριανούς ὀπαδούς τους…

7. Μπορεῖ ἕνας Χριστιανός νά ἀσκεῖται στή γιόγκα;

Καλό, βεβαίως, εἶναι ὁ ἄνθρωπος νά ἀθλεῖται, ἀλλά ἐξ ὅλων τῶν προαναφερθέντων συνάγεται ὅτι ἡ γιόγκα δέν εἶναι γυμναστική. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά γυμναστεῖ, ἅς ἐπιλέξει καθαρά πρόγραμμα γυμναστικῆς.  Ὅποιος δέ ἀθλεῖται, στά πλαίσια τῆς γιόγκα, ἅς μήν ὀνομάζει αὐτή τήν ἄσκηση ἁπλή γυμναστική, γιατί αὐτό δέν ἰσχύει. Πρόκειται γιά γιόγκα μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Τό κέντρο τοῦ Σατυανάντα μας θυμίζει ὅτι: «Οἱ διάφορες τεχνικές τῆς γιόγκα ἀποσκοποῦν στήν ἀλλαγή ὁλόκληρου τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἐξάρτησής του ἀπό τούς νόμους τοῦ κάρμα καί τῆς μετενσάρκωσης».[45]

Ἐμεῖς ὡς Χριστιανοί εἴμαστε στραμμένοι πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν ἁγιάσει καί νά τήν καταστήσει ἀθάνατη. Τίποτε οὐσιωδέστερο καί ἀνώτερο:

«… σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ…»[46]

Αὐτός κατήργησε τό βάρος τοῦ κάρμα, κάθε δοξασίας καί κάθε δαιμονικῆς θυσίας πού ἐγκλώβιζαν τόν ἄνθρωπο στήν ἄγνοια καί στό σκότος τοῦ θανάτου. Μέ τό πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα Του ζοῦμε, καί αὐτόν τόν Σωτήρα προσμένουμε ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσῃ στή μία καί μοναδική ζωή μας.

Εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση καί ἡ ἐπαγρύπνηση ὅλων. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί θυμόμαστε τούς λόγους τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη:

«Ἀγαπητοὶ, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον», [47] «οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν».[48]

[1] Ἱερομονάχου Seraphim Rose, Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος, σ. 57 «Αὐτό εἶναι τό μεγάλο ἰδανικό πού βρίσκεται τώρα μπροστά μας, κι ὁ καθένας πρέπει γι’ αὐτό νά ὁπλισθεῖ - ἡ ἅλωση τοῦ κόσμου ἀπό τήν Ἰνδία - τίποτε λιγότερο ἀπό αὐτό ... Σήκω Ἰνδία, καί κυρίευσε τόν κόσμο μέ τήν πνευματικότητά σου... Τώρα εἶναι ὁ καιρός νά ἐργαστοῦμε γιά νά εἰσδύσουν οἱ πνευματικές ἰδέες τῆς Ἰνδίας βαθιά στή Δύση. Γι’ αὐτό, νέοι τοῦ Μαντρᾶς, σᾶς παρακαλῶ ἀκριβῶς αὐτό νά σκέπτεστε. Πρέπει νά πορευθοῦμε, πρέπει νά κυριεύσουμε ὅλο τόν κόσμο μέ τήν πνευματικότητα καί τή φιλοσοφία μας. Δέν ὑπάρχει ἄλλη ἐναλλακτική λύση. Ἤ θά τό κάνουμε ἤ θά πεθάνουμε. Ἡ μόνη προϋπόθεση ἐθνικῆς ζωῆς, μίας ἀφυπνισμένης καί γεμάτης δύναμη ἐθνικῆς ζωῆς, εἶναι ἡ κυριαρχία τοῦ κόσμου μέ βάση τήν ἰνδική σκέψη».

 - Sri Aurobindo (1872-1950), Διατριβή ἀπό τό Karmayogin, 26  Ἰουνίου 1909, «Ὁ καιρός ἔχει σχεδόν πλησιάσει, πού ἡ Ἰνδία δέν μπορεῖ νά κρατήσει πιά τό φῶς γιά τόν ἑαυτό της μόνο, ἀλλά νά τό περιχύσει πάνω σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ γιόγκα πρέπει νά ἀποκαλυφθεῖ στόν κόσμο, διότι χωρίς αὐτήν τό ἀνθρώπινο γένος δέν θά μπορέσει νά κάνει τό ἑπόμενο βῆμα στήν ἐξέλιξή του» «Ὁ καιρός ἔχει σχεδόν πλησιάσει, πού ἡ Ἰνδία δέν μπορεῖ νά κρατήσει πιά τό φῶς γιά τόν ἑαυτό της μόνο, ἀλλά νά τό περιχύσει πάνω σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ γιόγκα πρέπει νά ἀποκαλυφθεῖ στόν κόσμο, διότι χωρίς αὐτήν τό ἀνθρώπινο γένος δέν θά μπορέσει νά κάνει τό ἑπόμενο βῆμα στήν ἐξέλιξή του»  http://www.esoterica.gr/articles/eastern/auroslav/auroslav.htm

- Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Μπαγκαβάτ Γκιτά, 1980, σ. 32, «Ὁ σύγχρονος κόσμος ἐπιθυμεῖ ἔντονα τήν ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων κάτω ἀπό μία Γραφή, ἕνα μόνο Θεό, μία μόνο θρησκεία, ἕνα μόνο καθῆκον. Ἅς εἶναι, λοιπόν, αὐτή ἡ Γραφή, ἡ Μπαγκαβάτ γκιτά  κι αὐτός ὁ Θεός, ὁ Σρί Κρίσνα. Ἄς ψάλλεται ἕνα μόνο μάντρα: Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα, Κρίσνα, Χάρε, Χάρε /  Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα, Ράμα, Χάρε, Χάρε. Ἕνα μόνο καθῆκον ἅς ἑνώσει ὅλα τά ὄντα: ἡ ὑπηρεσία στό θεό, τό Ὑπέρτατο Πρόσωπο».

-  Σοὐάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, Γιόγκα, Ἀναζητώντας ἀπαντήσεις, Γκαρούντα Ἑλλάς, 2007, σ. 33, «Ἡ γιόγκα εἶναι μία μεγάλη κουλτούρα πού ἐμφανίζεται στό προσκήνιο, καί πολύ σύντομα πρόκειται νά κατευθύνει τίς ἐμπειρίες, τή συμπεριφορά, τίς σκέψεις καί τίς διαδικασίες ἀντίληψης τοῦ ἀνθρώπινου γένους».

[2] Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Μπαγκαβάτ Γκιτά, 1980, σ. 170

[3] «Ο σκοπός της ζωής είναι να γνωρίσει κανείς τον Κρίσνα… Διαφορετικά το γιόγκα δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα ψευτογιόγκα, απλώς ένα χάσιμο καιρού…», ό.π. σ. 171

[4]   Ό.π. σ. 173

[5] Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Τό Τέλειο Γιόγκα, Bhaktivedanta Book Trust, 1985, σ. 15-16

[6] Παραμχάμσα Σατυανάντα, Γιόγκα Νίντρα, Σατανάντασραμ Ἑλλάδος, 1990. Ἡ σελίδα εἶναι χωρίς ἀρίθμηση δίπλα στό πίνακα περιεχομένων.

[7] Sai Baba, «Ἄν ρωτήσετε τόν Θεό, «Ποιός εἶσαι;», θ’ ἀπαντήσει «Εἶμαι ὁ Μπράχμαν καί δέν ἔχω ἄλλο ὄνομα ἐκτός ἀπ’ αὐτό». Ὅταν ρωτήσει κάποιος τ’ ὄνομά σας, θά πρέπει κι’ ἐσείς ν’ ἀπαντήσετε τό ἴδιο: «Εἶμαι ὁ Μπράχμαν». Ἄν τό συνειδητοποιήσετε αὐτό, δέν χρειάζεται καμία ἄλλη πνευματική ἄσκηση», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στις 25.12.2009.

http://www.saibaba.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=122&Itemid=96 .

[8] Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, ὁ.π. σ. 19

[9] Εἶναι σαφέστατος ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: Ψαλμ. 113, 10 – 16  /  Ψαλμ. 95,  5  /   Ρωμ. 1, 21-25 /  Α΄ Κορ. 10, 20 / Β' Τιμ. δ',4.  

[10] Sai Baba, ο.π. «Οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλοῦν τόν Θεό μέ πολλά διαφορετικά ὀνόματα, ὄπως Ράμα, Ἰησοῦ, Ἀλλάχ κλπ., ὁ Θεός ὅμως εἶναι μόνον Ἕνας. Ἡ λέξη Ἄτμα (Θεῖο Πνεῦμα) εἶναι μία ἀκόμη ὀνομασία τοῦ Θεοῦ. Τό Θεῖο Πνεῦμα εἶναι τό ἴδιο μέσα σέ ὅλα τά ὄντα… μπορεῖτε νά ἐπικαλεῖστε τόν Θεό καί νά Τόν δοξολογεῖτε μέ ὁποιοδήποτε Ὄνομα: Ράμα, Κρίσνα, Γκοβίντα, Ναράγιενα, Ἰησοῦ. Ὅλα αὐτά τά Ὀνόματα ἀναφέρονται στόν ἕναν καί μοναδικό Θεό». Ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 15.12.2007.

[11] Ρόμπερτ Νάτζεμυ, «Ὁ συμβολισμός τῆς Σταύρωσης καί Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ», πέρ. Ἁρμονική ζωή, τεῦχος 9, 1985, σ. 4-5

[12] http://www.saibabaofindia.com/sai_baba_and_the_cosmic_christ.htm

[13] Ρόμπερτ Νάτζεμυ, «Ἡ νοερή προσευχή», ὄπ. σ. 24-27

      Στήν πραγματικότητα, ὁ διαλογισμός ἔχει τά ἀκριβῶς ἀντίθετα χαρακτηριστικά ἀπό τήν Ὀρθόδοξη προσευχή.

      Βλ. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, Διαλογισμός ἤ Προσευχή;  ἔκδ. Διάλογος, Ἀθήνα 1993

[14] Sai Baba, ὁ.π. «Ὁ Θεός κι ἐσεῖς εἶστε ἕνα. Ὁ Θεός δέν βρίσκεται κάπου μακριά ἀπό σᾶς. Πρέπει ν’ ἀναπτύξετε μέσα σας τήν πεποίθηση ὅτι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι εἶστε ὁ Θεός!», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 15.12.2007.

-  «Θυμίζετε ἀκατάπαυστα στόν ἑαυτό σας: «Εἶμαι ὁ Θεός, εἶμαι ὁ Θεός!» γεμάτοι ἀγάπη γιά τόν Θεό. Ἄν κάποιος σᾶς ρωτήσει πῶς σᾶς λένε, κανονικά δέν θά ’πρεπε νά ἀπαντᾶτε «μέ λένε τάδε», ἀλλά «εἶμαι ὁ Θεός! Καί ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλά κι’ ἐσύ εἶσαι ὁ Θεός!» Ὁ καθένας εἶναι ὁ Θεός, ἀναπτύξτε αὐτήν τήν πεποίθηση», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 25.12.2008.

[15] Sai Baba, ὁ.π. «Ὅλες οἱ γραφές, ὄπως ἡ Γκίτα, ἡ Βίβλος, τό Κοράνιο κ.λ.π., διακηρύσσουν τήν ἴδια Ἀλήθεια. «H Ἀλήθεια εἶναι Μία, ἀλλά οἱ σοφοί ἀναφέρονται σ’ αὐτήν μέ διαφορετικά ὀνόματα». ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 30.1.2010.

[16] Sai Baba, ὁ.π.  «Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ πρέπει νά ἑορτάζεται ἀπό ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, διότι οἱ θεϊκές Ἐνσαρκώσεις πού ἔρχονται στή γῆ γιά ἕναν ὁρισμένο σκοπό, ἀνήκουν σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα», ἀπόσπασμα ὁμιλίας  Ὀκτώβριος 2005.

[17] Ὁ παγκόσμιος Νόμος τοῦ ντάρμα ὁρίζει τή δομή καί λειτουργία τοῦ κόσμου, τῆς κοινωνίας καί τῆς ἠθικῆς. Ὁρίζει τήν κοινωνική τάξη, στήν ὁποία γεννιέται κάποιος (ἐξαιτίας τῆς ἠθικῆς ποιότητας τῶν ἔργων τῶν προηγούμενων ζωῶν του) καθώς, ἐπίσης, καί τίς ὑποχρεώσεις του. Δέν ἐπιτρέπει τήν ἀλλαγή τῆς κοινωνικῆς τάξης καί τῶν συνθηκῶν ζωῆς. Ἡ διδασκαλία αὐτή ἔσπασε τά φτερά τῶν ἐλπίδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων μέχρι σήμερα, ἐνῶ τούς καθήλωσε σέ μία ζωή πανομοιότυπη μ’ ἐκείνην τῶν προγόνων τους, κατά τούς ἱστορικούς χρόνους.  Τόν ἀσφυκτικό νόμο τοῦ ντάρμα συμπληρώνουν οἱ δοξασίες πού ἀφοροῦν τό κάρμα καί τή σαμσάρα.  

[18] Κάρμα, τά ἔργα: Ἡ ἠθική ποιότητα τῶν ἔργων πού διαπράχθηκαν σέ προηγούμενες ζωές καθορίζουν τήν κατάσταση τῆς ἑπόμενης ζωῆς. Σύμφωνα μέ τίς δοξασίες π.χ. «…Ὁ δολοφόνος ἑνός βραχμάνου γίνεται λαίμαργος, ὁ δολοφόνος μίας ἀγελάδας γίνεται καμπούρης καί ἠλίθιος, ὁ δολοφόνος μίας παρθένου γίνεται λεπρός, καί οἱ τρεῖς γεννιοῦνται σάν ἀπόκληροι… Αὐτός πού κλέβει φαί, γίνεται ἀρουραῖος, αὐτός πού κλέβει σπόρους, γίνεται ἀκρίδα... αὐτός πού κλέβει ἀρώματα, γίνεται τρωκτικό, αὐτός πού κλέβει μέλι, γίνεται ἀλογόμυγα, αὐτός πού κλέβει κρέας, γίνεται ὄρνιο καί αὐτός πού κλέβει ἁλάτι, γίνεται μυρμήγκι. Αὐτός πού κάνει ἀφύσικες διαστροφές, γίνεται γουρούνι σέ στάβλο, αὐτός πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ μία γυναίκα Sudra (κατώτερη) γίνεται ταῦρος, αὐτός πού εἶναι παθιασμένος, γίνεται λάγνο ἄλογο... Ἔτσι ὅσοι ἔχουν κάνει κακό κάρμα, ἔχοντας βιώσει τά βάσανα τῆς κολάσεως, ξαναγεννιοῦνται μέ τά κατάλοιπα τῶν ἁμαρτιῶν τους, σ' αὐτές τίς καθορισμένες μορφές…», Garuda Purana chapter 5.http://alttherapy.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8127.html#axzz31M7Ekznu

http://www.sacred-texts.com/hin/gpu/gpu07.htm

[19] Σαμσάρα, ὁ κύκλος τῶν μετενσαρκώσεων: Κάθε πράξη, κάρμα, πού δέν συμφωνεῖ μέ ὅσα ὁρίζει ὁ παγκόσμιος Νόμος καί οἱ θεοί, πιστώνεται νά πληρωθεῖ σέ ἑπόμενο κύκλο ζωῆς. Ἡ ψυχή, ἄτμαν, προκειμένου ν’ ἀποσβέσει τό καρμικό της χρέος, μεταβαίνει, μετά τό θάνατο τοῦ σώματος, σέ ἄλλον ἄνθρωπο, ζῶο ἤ φυτό. Κατόπιν, σύμφωνα μέ τίς δοξασίες, σταματάει ὁ κύκλος τῶν μετενσαρκώσεων, ὁ Ἰνδουϊστής λυτρώνεται. Πρακτικά ὅμως, οἱ μετενσαρκώσεις εἶναι ἀτέλειωτες, διότι, ὅσο κι ἄν προσέξει ὁ Ἰνδουϊστής, δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ἀποκλίνει ἀπό τίς τόσο λεπτομερεῖς ὑποχρεώσεις πού ὅρισαν οἱ βραχμάνοι. Κάποια λάθη, πάλι, θά τοῦ στερήσουν τή λύτρωση...

[20] Λύτρωση, μόξα: Ἡ γιόγκα εἶναι ἀτομική προσπάθεια (αὐτό)σωτηρίας. Σύμφωνα μέ τήν ἰνδουϊστική φιλοσοφία, δέν εἶναι εὔκολο νά ἐπιτευχθεῖ ἡ λύτρωση, διότι ὑπάρχει ὁ κόσμος μέ τίς ψεύτικες ἐντυπώσεις, μάγια, πού ἀποσποῦν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν κύριο στόχο του. Ὤς λύτρωση ἐννοεῖται ἡ ταύτιση τῆς ψυχῆς μέ τή θεϊκή πραγματικότητα Βράχμα, νά ἀναγνωρίσει τή θεότητα μέσα του καί νά χαθεῖ μέσα σ’ αὐτήν.

[21] Μάντρα: ἐπανάληψη ἱερῶν ἤχων (ὤμ, ὤμ κ.ἅ.) κατά τή διάρκεια διαλογισμῶν. Γνωστά μάντρα εἶναι:

«ὤμ» σημαίνει: Κρίσνα. Εἶναι ἡ ἀκτινοβολία πού ἐκπέμπεται ἀπό τό ἀπόλυτο σῶμα τοῦ Σρί Κρίσνα. Εἶναι ἡ ἀπεικόνιση τοῦ Κρίσνα πού περιέχεται στό μάχα-μάντρα Χάρε Κρίσνα. Ἀντιπροσωπεύει τόν Ὑπέρτατο Κύριο, μέ τόν ὁποῖο ἐπιδιώκει νά ταυτιστεῖ ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα.

«Ἄχαμ Βράχμα ἄσι» σημαίνει: εἶμαι Βράχμα.

«Ἄχαμ μπράμασμι» σημαίνει: Ἐγώ εἶμαι τό πνεῦμα, ἡ ἀτομική πνευματική ψυχή.

«ὤμ τάτ σάτ» σημαίνει: ἡ ἀπόλυτη, ἡ αἰώνια ἀλήθεια εἶναι τό Βράχμαν, ὁ Σρί Κρίσνα, καί γι’ αὐτόν ὑπάρχω κι ἐνεργῶ.

«Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα Κρίσνα, Χάρε Χάρε / Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα Ράμα, Χάρε Χάρε» σημαίνει: δέν ὑπάρχει ἄλλος ἀπό τόν ὑπέρτατο Κύριο, τόν Κρίσνα, πού εἶναι ὁ ἄπειρα ἑλκυστικός, ἡ ἀνεξάντλητη πηγή εὐτυχίας. «Χάρε=ἐνέργεια τοῦ Κυρίου. Ἑπομένως ψάλλοντας τό Χάρε Κρίσνα ἐννοοῦν «ὤ θεία ἐνέργεια τοῦ Κυρίου, ὤ Κύριε, Σᾶς παρακαλῶ δεχτεῖτε τήν ὑπηρεσία μου».

[22] Κίρταν: εἶναι γιογκικό τραγούδι τοῦ ὁποίου οἱ συλλαβές εἶναι μάντρα.

[23] Οἱ μάνταλες: εἶναι συμβολικές γραφικές παραστάσεις. Ἔχουν ἀποκτήσει τή δύναμη - ἐνέργεια τῆς «θεότητας» στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένες μέσα ἀπό μαγικές τελετές καί δηλώνουν τήν παρουσία της. Οἱ μάνταλες χρησιμοποιοῦνται γιά νά γίνει πιό ἰσχυρός ὁ διαλογισμός μέ τήν αὐτοσυγκέντρωση καί προσήλωση τοῦ ἀσκούμενου στή Γιόγκα καί γιά τήν ἕνωσή του μέ τήν ἐνέργεια  τῆς «θεότητας», οἱ ὁποῖες στήν πραγματικότητα εἶναι δαιμονικές ὑπάρξεις. Στά πλαίσια τῆς Ν. Ἐποχῆς παρουσιάζονται, πρός ἐξοικείωση, ὡς διακοσμητικά χώρων.

[24] Μούντρα: Στάση, συμβολική - μαγική χειρονομία.

[25] Ἡ λέξη «ἐνέργεια» χρησιμοποιεῖται μέ ἀποκρυφιστική σημασία. Δέν ἀφορᾶ τόν ὅρο, ὅπως τόν ἐννοεῖ ἡ ἐπιστήμη (π.χ. κινητική, μηχανική, ἠλεκτρομαγνητική, πυρηνική -ἀτομική, θερμική, χημική, ἡλιακή αἰολική, γεωθερμική, ὑδροηλεκτρική κ.ἅ.).

[26] Πράνα:  Σύμφωνα μέ τήν ἰνδουϊστική φιλοσοφία, πράνα ὀνομάζεται ἡ ἐνέργεια ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τόν Ἀκάσα πού δημιούργησε ὅ,τι ὑπάρχει στό σύμπαν.

[27] Τσάκρας: Ἑπτά κέντρα «ἐνέργειας» κατά μῆκος τῆς σπονδυλικῆς στήλης καί σέ ἄλλα σημεῖα τοῦ σώματος.

[28] Νάντις: «ἐνεργειακά» κανάλια, μεταφέρουν τήν πράνα.

[29] Σἴντις: Πνευματιστικές (μαγικές) αἰσθήσεις οἱ ὁποῖες, ἐνῶ ἀποτελοῦν δαιμονικά τεχνάσματα, στό χῶρο τῆς παραθρησκείας θεωροῦνται ἱκανότητες τοῦ νοῦ πού ἔχει ἀσκηθεῖ στό διαλογισμό.

[30] Καρμικός καθαρισμός: Εἶναι ἡ ἐκμετάλλευση τῆς πίστης στή δοξασία ὅτι ἡ κατάσταση τῆς ζωῆς τοῦ ὄντος ἐξαρτᾶται ἀπό τό κάρμα, τά ἔργα τῶν προηγούμενων ζωῶν του. Ἡ ἐκμετάλλευση ἐπεκτείνεται, περαιτέρω, μέ τήν ψευδῆ ὑπόσχεση τοῦ καρμικοῦ καθαρισμοῦ τοῦ οἰκογενειακοῦ δέντρου.

[31]  Ἐνεργειακές θεραπεῖες: Ψευδοθεραπεῖες πού συμπλέκονται μέ τήν ἀποκρυφιστική χρήση τοῦ ὅρου ἐνέργεια.

[32] Μπαγκαβάτ Γκιτά, ὁ.π. σ. 171, 173, 176

[33] Παραμχάμσα Σατυανάντα, ὁ.π. σ. 15

[34] Ό.π. σ. 18,51,67,68,90 κ.α.

[35] Ό.π. σ. 66

[36] Ό.π. σ. 74

[37] Ό.π. σ. 15

[38] Ό.π. σ. 47, 52, 76, 80 κ.α.

[39] Ό.π. σ. 109-110 «Ἀποκτῆστε ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ σας, ἀνακαλύψτε καί ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας, ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Ἔχω ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ μου, κοιμᾶμαι ἤ εἶμαι ξύπνιος;”  Δεῖτε ὅλο τό σῶμα σας ἀπό τήν κορυφή μέχρι τά νύχια, τόσο καθαρά ὄπως τό βλέπω ἐγώ… προσπαθῆστε νά δεῖτε τό σῶμα σας σάν νά εἴσαστε ἔξω ἀπ’ αὐτό. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας:  “εἶμαι αὐτό τό σῶμα, τό σῶμα πού εἶναι μαζί μου, τό σῶμα πού τελικά πρόκειται νά πεθάνει;” Παύση. Τώρα παρατηρεῖστε τίς αἰσθήσεις σας, τίς πέντε αἰσθήσεις μέ τίς ὁποῖες γνωρίζετε αὐτό τόν κόσμο. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτές οἱ αἰσθήσεις, οἱ αἰσθήσεις πού πεθαίνουν μαζί μέ τό σῶμα;” Παύση. Ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τοῦ νοῦ σας, τοῦ νοῦ μέ τόν ὁποῖο καταλαβαίνετε τόν ἑαυτό σας καί τόν κόσμο. Ρωτῆστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι ὁ νοῦς, ὁ νοῦς πού ἐπίσης πεθαίνει;” Παύση. Ἀποκτῆστε ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ σας, παρατηρεῖστε τόν ἑαυτό σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς αὔρας σας… ἀποκτεῖστε ἐπίγνωσή της. Ρωτῆστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτή ἡ αὔρα, τῆς ὁποίας ἡ ὕπαρξη εἶναι δεμένη μέ τό σῶμα;” Παύση. Κοιτάξτε παραπέρα… ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς Πράνα στό σῶμα σας. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας : “Εἶμαι αὐτή ἡ Πράνα;” Παύση. Κοιτάξτε πάλι μέσα σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς ὕπαρξης τῆς συνειδητότητάς σας, μέσω τῆς ὁποίας γνωρίζετε ὅτι ἀσκεῖτε τή Γιόγκα Νίντρα. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτή ἡ συνειδητότητα; Αὐτή ἡ συνειδητότητα ἐπιζεῖ μετά τό θάνατο τοῦ σώματος;” Παύση.  Κοιτάξτε μέσα στόν ἑαυτό σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση ἑνός χρυσοῦ αὐγοῦ στό κέντρο τοῦ ἐγκεφάλου σας… ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, πολύ μικρό, πολύ μικρό. Αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ἀνώτερης συνειδητότητάς σας. Παύση. Ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ὑπέρτατης συνειδητότητας μέσα σας, στό κέντρο σας… προσπαθῆστε νά ταυτιστεῖτε μ’ αὐτό. Μεγάλη παύση. Προσπαθῆστε νά δεῖτε τόν ἑαυτό σας σάν τό χρυσό αὐγό… καί πεῖτε στόν ἑαυτό σας: “Πέρα ἀπό τό νοῦ, τό σῶμα, τίς αἰσθήσεις, τό Κάρμα, τή φύση, καί καθετί πού εἶναι φυσικό, νοητικό, παραψυχικό, ἀσυνείδητο, ὑπάρχω μέ τή μορφή αὐτοῦ τοῦ χρυσοῦ αὐγοῦ”. Μεγάλη παύση. Πεῖτε στό νοῦ σας: “Εἶμαι ἐκεῖνο”. Μεγάλη παύση. Χάρι Ὄμ Τάτ Σάτ».

[40] Διονύσιου Φαρασιώτη, Οἱ γκουρού, ὁ νέος καί ὁ γέροντας Πά?σιος, ἔκδ. Ὀρθόδοξη Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 2001, σ.146-240    

[41] Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποκρυφιστικῶν «θεραπειῶν» εἶναι τά Σατκάρμας. Εἶναι τεχνικές ἐσωτερικοῦ καθαρισμοῦ τῆς Χάθα γιόγκα: Κάθαρση μύτης - πρακτικές Τζάλα Νέτι καί σούτρα νέτι,  Κάθαρση στομαχιοῦ μέ ἁλατόνερο - πρακτική Κούντζαλ. Σειρά ἀπό τεχνικές καθαρισμοῦ - Ντάουτι - χωρίζονται σέ τρεῖς κύριες ὁμάδες: ἐσωτερικό καθαρισμό, καθαρισμό κεφαλιοῦ καί θωρακικό καθαρισμό, μέ τέσσερις πρακτικές: ἅ)καθαρισμό ἐντέρων β)ἐνεργοποίηση τῆς πεπτικῆς φωτιᾶς γ)καθαρισμό στομάχου μέ νερό καί δ)καθαρισμό τῶν ἐντέρων μέ ἀέρα – Μπάστι. Κάθαρση νοῦ - Τράτακ, Τεχνική ἀναπνοῆς γιά τόν καθαρισμό τῆς ἐνέργειας τοῦ προσθίου ἐγκεφάλου – Καπαλαμπάτι. Κάθαρση σωματικοῦ κέντρου τῶν κοιλιακῶν ὀργάνων - Ντάουλι.http://www.drosostalida.com/activities2.asp?eid=5113

- Περιγραφή «θεραπείας»: James  McCartney, Γιόγκα: Τό κλειδί τῆς ζωῆς, ἔκδ. Μπουκουμάνη, 1977, σ. 119 «Ἡ καλύτερη Ἄσανα γιά τό δυνάμωμα τῶν μυώντου λαιμοῦ εἶναι ἡ "Simhasana",ἡ "Στάση τοῦ Λιονταριοῦ". Εἶναι ἰδιαίτερα εὐεργετική γιά τούς ὁμιλητές, τούς τραγουδιστές, τούς δασκάλους καί γενικά γιά ὅλους αὐτούς πού μεταχειρίζονται στό ἐπάγγελμά τους τίς φωνητικές τους χορδές. Εἶναι ἐπίσης ὠφέλιμη στόν πονόλαιμο, τή λαρυγγίτιδα καί σ' ὅλα τά παρόμοια ἐνοχλήματα. Καθίστε ἄνετα σέ μία καρέκλα μέ τά χέρια ἀκουμπισμένα στούς μηρούς καί μέ μία γερή ἐκπνοή ἀδειάστε τούς πνεύμονες ἀπό τό μολυσμένο ἀέρα. Ταυτόχρονα βγάζετε τή γλώσσα, ὅσο γίνεται πιό ἔξω, μέ στόμα ὀρθάνοιχτο καί μάτια γουρλωμένα, σά νά πρόκειται νά φωνάξετε "βοήθεια". Τεντῶστε κι ἀνοῖξτε τά δάκτυλα τῶν χεριῶν καί νιῶστε τήν ἔντασησ' ὅλο τό κορμί σας. Ὅλες αὐτές οἱ κινήσεις πρέπει νά γίνουν ταυτόχρονα καί μέ μία προσπάθεια. Τήν ἄσκηση τήν κάνετε ἀκόμα καί γονατιστοί. Κάθεστε στίς φτέρνες, ἀφήνετε τά χέρια χαλαρά πάνω στούς μηρούς καί στή συνέχεια κάνετε τά ἴδια. Τό ἀποτέλεσμα καί στίς δυό θέσεις εἶναι τό ἴδιο."

[42]   http://yogacompass.blogspot.gr/2012/03/inforce-yoga.html
http://www.nbcnews.com/id/25400799/ns/health-fitness/t/bad-karma-when-yoga-harms-instead-heals/#.VcZbAXHtmkp

[43] https://en.wikipedia.org/wiki/Kundalini

[44] Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, ὁ.π. σ. 133, «Στή Γαλλία πληροφορήθηκα γιά περίπτωση μίας γυναίκας πού, ὅποτε ἔλεγε τό μάντρα, ὅλο τό σῶμα της πηδοῦσε λίγα μέτρα πιό πέρα, σάν νά ἦταν βάτραχος. Ἦταν ἀπελπισμένη, γιατί δέν μποροῦσε νά τό ἐλέγξει. Ἐπηρέαζε κάποια κέντρα στόν ἐγκέφαλό της. Καθόταν σέ ἕνα σημεῖο καί ξαφνικά ἔβρισκε τόν ἑαυτό της ἀλλοῦ…»

-   Ὁ γκουρού Παραμχάμσα Σατυανάντα (1923-2009) παραδέχεται τό ἐνδεχόμενο:  «Μαζί μέ τή λύτρωση ἀπό περιορισμούς καί δυστυχίες, μπορεῖς νά περάσεις τά ὑπόλοιπα χρόνια σ’ ἕνα ψυχιατρεῖο. Δυστυχῶς αὐτό ἔχει συμβεῖ σέ μερικούς ἀνθρώπους, πού ἀκολούθησαν πρακτικές Γιόγκα, χωρίς καθοδήγηση ἤ διαφορετικά δέν ὑπάκουσαν στίς ὁδηγίες τοῦ δασκάλου τους». Περιοδικό «Γιόγκα» 15/ 1981, σέλ. 41- 42

- Ραμπιντρανάθ Ρ. Μαχαράτζι, Ὁ θάνατος ἑνός Γκουρού, ἔκδ. Πέργαμος, Ἀθήνα 1986, σ.63 «Φοβερές ψυχικές ἐμπειρίες περίμεναν τόν ἀπρόσεκτο αὐτοσυγκεντρούμενο, ὅμοιες μέ ἕνα ἄσχημο ταξίδι στά ναρκωτικά. Δαίμονες πού περιγράφονται στίς Βέδες ἔχει γίνει γνωστό ὅτι ἔχουν καταλάβει μερικούς γιόγκι. Ἡ δύναμη τῆς Κουνταλίνι ἡ ὁποία λέγεται ὅτι εἶναι συσπειρωμένη σάν φίδι στή βάση τῆς σπονδυλικῆς στήλης, μπορεῖ νά προκαλέσει ἐκστατικές ἐμπειρίες, ὅταν ἀποδεσμευτεῖ σέ βαθιά αὐτοσυγκέντρωση ἤ ἄν δέν ἐλεγχθεῖ κατάλληλα, μπορεῖ νά προκαλέσει μεγάλη διανοητική ἡ ἀκόμα καί σωματική ζημιά…».

-  «Ἡ Γιόγκα δέν εἶναι ἀβλαβής. Ἄν χρησιμοποιηθεῖ λανθασμένα, προκαλεῖ τρέλα ἤ θάνατο. Ὑπάρχουν περιπτώσεις, πού ὅταν κανείς διακόψει τήν ἀναπνοή του πολύ γρήγορα, μπορεῖ νά ἐπέλθει ἀκαριαῖος θάνατος» Ρῆκερ. (Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων παραχριστιανικῶν – παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καί σύγχρονων ἰδεολογικῶν ρευμάτων. Ἀρχ. Χριστόφορου Τσιάκκα)

- Παραμχάμσα Σατυανάντα:  «Φυσικά μπορεῖ νά συμβεῖ καί ἀτύχημα, ἴσως καταλήξετε σέ ψυχιατρεῖο γιά μερικό καιρό. Ἀλλά τά πάντα εἶναι ἕνα ρίσκο. Ἡ ζωή εἶναι ἕνα μεγάλο ρίσκο καί ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά εἶναι ριψοκίνδυνος πολεμιστής… Τί θά συμβεῖ, ἄν ἐξασκηθῶ στήν Κουνταλίνι Γιόγκα καί τρελαθῶ; Τότε ἐσεῖς θ’ ἀρχίσετε νά ἐξασκεῖσθε, κι ἄν τρελαθεῖτε, τότε κάποιος ἄλλος θ’ ἀρχίσει. Τελικά θά ἐξημερώσουμε τήν Κουνταλίνι» Περιοδικό «Γιόγκα» 5/ 1981, σελ. 8.

[45] Σατυανάντασραμ, περιοδικό «Γιόγκα», ἄρ. 28/ 1982, σ. 12-13 (Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Δρ. Φιλοσοφίας, Ἀποκρυφισμός-Γκουρουϊσμός-¨Νέα Ἐποχή¨ σελ. 168 κ.ἑ. ).

[46] Φλ 3, 20-21

[47] Α΄ Ἰω 4, 1

[48] Ἅ΄ Ἰω 5, 20-21

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Εἶναι ἀπολύτως διαφωτιστική σχετικά μέ τόν τρόπο παρουσίασης τῆς γιόγκα, ἡ παρακάτω περιγραφή πού ἐντοπίσαμε σέ διαδικτυακή διαφήμιση μαθημάτων γιόγκα:

«Σέ ὅλο τόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαρτήτως φύλου, καταγωγῆς καί θρησκείας κάνουν γιόγκα γιά νά νιώσουν χαρά, ἐλευθερία καί ἀγάπη. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔρχονται στή γιόγκα προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα - στρές, κατάθλιψη, πόνος στή μέση, ἀναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα πεπτικοῦ ἤ νευρικοῦ συστήματος.»

Ἡ παρουσίαση τῆς γιόγκα, μίας κατεξοχήν θρησκευτικῆς πράξης, ὦς μορφή γυμναστικῆς καί θεραπείας, καί ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀπόλυτης σύνδεσής της μέ τή λατρεία τῶν ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν, τήν ἔχει κάνει σήμερα ἀποδεκτή ἀπό μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας μας.

Ὅμως, τά ὅσα ἐνδιαφέροντα ἀκούσαμε ἀπό τούς προηγούμενους ὁμιλητές τῆς ἡμερίδας, φανερώνουν ὅτι ἡ πρακτική αὐτή δέν εἶναι τόσο ἀθώα ὅσο προβάλλεται.

Ἐρευνώντας τό Λεξικό της Ὀξφόρδης γιά τίς παγκόσμιες θρησκεῖες θά δοῦμε ὅτι, ὦς γιόγκα ὁρίζονται «τά μέσα καί οἱ τεχνικές γιά νά μεταβάλλεται ἡ συνειδητότητα καί γιά νά ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀπελευθέρωση (μόκσα) ἀπό τό κάρμα καί τήν μετεμψύχωση (σαμσάρα) στίς Ἰνδικές θρησκεῖες. Σήμερα ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Ἰνδουισμοῦ. Σπουδαῖοι σύγχρονοι Ἰνδουιστές παρουσιάζουν – συνιστοῦν διάφορα εἴδη γιόγκα.»

Ἑπομένως, καί ἀπό τίς οὐδέτερες πηγές, τίς μή χριστιανικές ἤ ἰνδουιστικές, γίνεται εὔκολα ἀντιληπτό ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι καθαρά θρησκευτική πράξη.

Ἀπό νομική ἄποψη, παρουσιάζει μεγάλο ἐνδιαφέρον ὁ τρόπος πού παρουσιάζεται ἡ γιόγκα στό εὐρύ κοινό. Ἡ ἀνακρίβεια τῆς παρουσίασης καί ἡ ἀποφυγή ἀναφορᾶς στή θρησκευτική προέλευσή της, ἐπηρεάζει τούς ἀνθρώπους πρωτίστως ὦς πιστούς κάποιας θρησκείας, ἀλλά καί ὦς ἁπλούς καταναλωτές, καθώς ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα προϊόν πού προσφέρεται κατ’ ἐξοχήν μέ οἰκονομικᾶ ἀνταλλάγματα.

Ὤς πιστοί, ἀπολαμβάνουμε ὅλοι μας, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης, βάσει τοῦ ἄρθρου 13 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος, στό ὁποῖο ἀναφέρεται ὅτι «Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη».

Ἡ θρησκευτική ἐλευθερία κατοχυρώνεται καί ἀπό τό ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου στήν ὁποία ἔχει προσχωρήσει καί ἡ χώρα μας, ἤδη ἀπό τό 1953.

Ἑπομένως, κατά τήν ἑλληνική ἔννομη τάξη εἶναι ἐλεύθεροι νά λατρέψουν ὅποιο θεό θέλουν καί ἐκεῖνοι πού ἐπιδίδονται στή γιόγκα. Κανένας δέν θά κατηγορήσει ἕναν ἰνδουιστή ἐπειδή ἀσκεῖται στή γιόγκα, οὔτε κατ’ ἀρχήν θεωρεῖται παράνομο κάποιος χριστιανός νά μυηθεῖ οἰκειοθελῶς στόν ἰνδουισμό ἤ στό βουδισμό.

Ἑπομένως, ἡ ἐνασχόληση μέ τα`ή γιόγκα, ἑνός χριστιανοῦ ἤ ἑνός πιστοῦ ξένης πρός τόν ἰνδουισμό θρησκείας, δέν εἶναι παράνομη ἀπό μόνη της.

Γιά νά ἐντοπίσουμε πού ἀκριβῶς βρίσκεται τό ὅριο τῆς νομιμότητας, πρέπει νά χωρίσουμε σέ δυό ὑποπεριπτώσεις, τήν περίπτωση πού ἕνας χριστιανός ἀσκεῖται πάνω στή γιόγκα. Ἡ πρώτη περίπτωση εἶναι νά ἔχει γνωστοποιηθεῖ στόν ἐκπαιδευόμενο χριστιανό ὅτι πρόκειται γιά θρησκευτική πρακτική τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί ἀποδεχόμενος αὐτό ὦς γεγονός, νά κάνει γιόγκα μέ ἀπόλυτη συνείδηση τῶν πράξεών του. Κάτι τέτοιο, βεβαίως δέν εἶναι παράνομο, ἀνεξαρτήτως τῶν πνευματικῶν συνεπειῶν πού ἀναμφίβολα θά ἔχει ὁ νέος γιόγκι.

Ὅμως, στήν περίπτωση ἐκείνη πού ὁ μαθητευόμενος στή γιόγκα χριστιανός, ἀγνοεῖ τήν πραγματικότητα, πλανᾶται δηλαδή μέ δόλιο τρόπο ἀπό τούς παρέχοντες τή συγκεκριμένη ὑπηρεσία, νομίζοντας ὅτι πρόκειται γιά ἕνα ἀκόμα εἶδος γυμναστικῆς μέ λίγο ἀπό ἀρχαία ἰνδική φιλοσοφία, συμβατῆς μέ τή δική του πίστη, τότε τά δεδομένα ἀλλάζουν καί γεννᾶται πλέον εὐλόγως τό ἐρώτημα ἄν ὑπάρχει ἄσκηση ποινικά κολάσιμου προσηλυτισμοῦ σέ ξένη θρησκεία, ἀπό ἐκεῖνον πού μυεῖ τόν μαθητευόμενο.

Ἡ ἔννοια τοῦ προσηλυτισμοῦ στό ἐγχώριο δίκαιο, ὁρίζεται στό ἄρθρο 4 πάρ. 2 τοῦ νόμου 1363/1938, ὄπως διαμορφώθηκε μετά τήν ἀντικατάστασή του ἀπό τό ἄρθρο 2 τοῦ νόμου 1672/1939,  ὅπου ἀναφέρεται ὅτι:

«Προσηλυτισμός ἴδια εἶναι ἡ διά πάσης φύσεως παροχῶν ἤ δι’ ὑποσχέσεως τοιούτων ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως διά μέσων ἀπατηλῶν διά καταχρήσεως τῆς ἀπειρίας ἤ ἐμπιστοσύνης ἤ δι’ ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ κουφότητος ἄμεσος ἤ ἔμμεσος προσπάθεια πρός διείσδυσιν εἷς τήν θρησκευτικήν συνείδησιν ἑτεροδόξων ἐπί σκοπῶ μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς».

Σέ ἐλεύθερη μετάφραση καί ἁπλοποιημένα:

Προσηλυτισμός, ἰδιαίτερα, εἶναι ἡ ἄμεση ἡ ἔμμεση προσπάθεια γιά διείσδυση στή θρησκευτική συνείδηση ἑτεροδόξων μέ σκοπό τή μεταβολή τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, (δηλαδῆ τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης), πού γίνεται μέ κάθε φύσεως παροχή ἤ διά ὑποσχέσεως παροχῶν ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως μέ ἀπατηλά μέσα καί μέ κατάχρηση τῆς ἀπειρίας ἤ τῆς ἐμπιστοσύνης ἤ μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ τῆς κουφότητος.

Στήν πρώτη παράγραφο τοῦ ἴδιου ἄρθρου, ὁρίζεται ὅτι ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ προσηλυτισμό τιμωρεῖται μέ φυλάκιση, μέ χρηματική ποινή μέχρι 50.000 δραχμῶν (1.500 εὐρώ μέ τά σημερινά δεδομένα) καί μέ ἀστυνομική ἐπιτήρηση διαρκείας ἀπό ἕξι μῆνες μέχρι ἕνα ἔτος. Ἄν ὁ δράστης εἶναι ἀλλοδαπός προβλέπεται ἀπέλασή του ἀπό τή χώρα, κατά τό ἄρθρο 5 τοῦ ἴδιου νόμου.

Ἰδιαίτερα ἐπιβαρυντική αἰτία εἶναι ἡ διενέργεια προσηλυτισμοῦ σέ σχολεῖο καί σέ μορφωτικό ἤ φιλανθρωπικό ἵδρυμα, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 3 τοῦ ἄρθρου 4, τοῦ ἴδιου νόμου.

Ὁ προσηλυτισμός, ἀπαγορεύεται καί ἀπό τό Σύνταγμα, στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13, χωρίς ὅμως νά δίνεται συνταγματικά ὁ ὁρισμός τῆς ἔννοιας «προσηλυτισμός». Ἔτσι, ἡ ἑρμηνεία τοῦ συνταγματικοῦ αὐτοῦ ὄρου δίδεται μόνο στό νόμο πού ἀναφέραμε προηγουμένως.

Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη ἔχει ἀσχοληθεῖ κατ’ ἐπανάληψη μέ τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό καί ἔχει ξεκάθαρα ἀποφανθεῖ, ὅτι ὁ νόμος 1363/1938 εἶναι σέ ἰσχύ, παρότι κάποιοι ἐντελῶς ἀνεύθυνα καί ἀστήρικτα ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτός ὁ εἰδικός ποινικός νόμος δέν θά ἔπρεπε νά ἐφαρμόζεται σήμερα, ἐπειδή εἶναι νομοθετημένος ἐπί δικτατορίας τοῦ Ι. Μεταξά, ἐπιχείρημα παντελῶς ἀβάσιμο νομικά, καθώς, ὦς γνωστόν, ὑπάρχει συνέχεια στήν ἔννομη τάξη τοῦ Κράτους καί δέν ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπό τότε κάποιος σχετικός νεότερος νόμος πού νά θέτει σέ ἀχρησία τόν προηγούμενο. Μάλιστα, παρότι ὁ ἀναγκαστικός νόμος 1363/1938 τροποποιήθηκε σχετικά πρόσφατα μέ τό νόμο 3467/2006, ἀναφορικά μέ τίς διατάξεις του γιά τήν ἀνέγερση ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων, ἐν τούτοις δέν ὑπῆρξε καμία μεταβολή στίς διατάξεις τοῦ ἴδιου νόμου περί προσηλυτισμοῦ.

Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη, λοιπόν, ἔχει ἀποφανθεῖ σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ὑπέρ τῆς κανονικῆς ἰσχύος τοῦ νόμου 1363/38, μέ τελευταῖα τήν ἀπόφαση 1088/2013 τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὅπου τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας μας, καταδικάζει σέ φυλάκιση καί χρηματική ποινή ἕνα πεντηκοστιανό πού προσπαθοῦσε ἄμεσα νά διεισδύσει στή θρησκευτική συνείδησή του θύματός του, μέ σκοπό μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀπειρία καί τά ψυχολογικά προβλήματα τοῦ θύματος, τό ὁποῖο πέτυχε.

Ἀλλά καί τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀποφανθεῖ μέ τήν ἀπόφασή του στήν ὑπόθεση Κοκκινάκη κατά Ἑλλάδος, ἐκδοθεῖσα τό 1993, ὅτι ἡ διάταξη περί προσηλυτισμοῦ δέν ἀντιβαίνει στήν ΕΣΔΑ, ἀλλά ἀντιθέτως συμβιβάζεται ἀπόλυτα μέ αὐτήν καί μέ τό ἄρθρο 9 περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Παρόλα αὐτά, ἐντελῶς ἀβάσιμα καί γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, οἱ θιασῶτες τῆς κατάργησης τοῦ νόμου περί προσηλυτισμοῦ καί διάφορες παραθρησκευτικές ὁμάδες, προβάλλουν αὐτή τήν ἀπόφαση ἐπειδή δικαίωσε τόν προσφεύγοντα γιά ἄλλους τυπικούς  λόγους (συγκεκριμένα ἐπειδή ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου δέν ἀνέφερε τά καταχρηστικά μέσα πού χρησιμοποίησε ὁ προσηλυτίζων), ὦς δῆθεν ἀπόρριψη τοῦ νόμου 1363/1938 ἀπό τό ΕΔΔΑ, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, ἀπό τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης προκύπτει ὅτι ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀπόλυτα ἐναρμονισμένος μέ τήν ΕΣΔΑ.

Πανομοιότυπο ἦταν τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου καί ὅταν ἀνέκυψε τό ἴδιο θέμα τό 1998 μέ τήν ὑπόθεση Λαρίση κατά Ἑλλάδος, ὅπου τό ΕΔΔΑ ἐπικύρωσε καταδικαστικές ἀποφάσεις Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων γιά προσηλυτισμό, εἷς βάρος ἀξιωματικῶν της Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, οἱ ὁποῖοι ἐπεχείρησαν νά προσηλυτίσουν στήν αἵρεση τῶν πεντηκοστιανῶν, στρατιῶτες πού εἶχαν ὑπό τίς διαταγές τους.

Ὡστόσο, παρά τίς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ καί τῶν ἐγχώριων δικαστηρίων, δέν ἔχουν πάψει οἱ φωνές πού θεωροῦν τό νόμο αὐτό ἀναχρονιστικό, ὄπως καί τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου  198 τοῦ ΠΚ πού τιμωρεῖ τήν κακόβουλη βλασφημία, ἀλλά παρά ταῦτα θεωροῦν ἀπόλυτα προοδευτικό καί δημοκρατικό τόν λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νόμο (4285/2014), πού φιμώνει κάθε ἄποψη ἀντίθετη μέ τήν αὐτοαποκαλούμενη «πολιτική ὀρθότητα»!

Ὅμως, ἄν καταργεῖτο ὁ εἰδικός ποινικός νόμος 1363/38 πού ἑρμηνεύει τόν ὄρο «προσηλυτισμός», θά ὑπῆρχε συνταγματικό κενό, διότι ὄπως προείπαμε, ὁ προσηλυτισμός ἀπαγορεύεται συνταγματικά καί ὁ ὁρισμός τῆς συνταγματικῆς ἔννοιας ὑπάρχει μόνο στόν ἐν λόγῳ  νόμο.

Γιά νά ἀποποινικοποιηθεῖ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, θά πρέπει νά γίνει ἀναθεώρηση τῆς συνταγματικῆς διάταξης πού προβλέπει τήν ἀπαγόρευσή του. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δέν γίνεται ἀπό τή μία στιγμή στήν ἄλλη. Πρέπει νά ἐκλεγεῖ ἀναθεωρητική βουλή καί νά ἀπαλείψει τή διάταξη περί προσηλυτισμοῦ στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος.

Ἀκοῦμε, ἐπιπλέον, πολλούς «ἐκσυγχρονιστές» νά διατείνονται ὅτι δέν θά ἔπρεπε νά τιμωρεῖται ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, διότι δῆθεν μόνο στήν Ἑλλάδα τιμωρεῖται. Κάτι τέτοιο εἶναι πέρα γιά πέρα ψευδές, ἀφοῦ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός εἶναι ποινικά κολάσιμος σέ ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες, ἀλλά καί στίς ΗΠΑ, ὄπως ἔχει καταδείξει πολλάκις στίς μελέτες του, ὁ ἔγκριτος Συνταγματολόγος κ. Γεώργιος Κρίππας.  Μάλιστα οἱ ἀποφάσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν πού ἀπαγορεύουν τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό ἔχουν ἐπικυρωθεῖ καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ἐπιπλέον, τό νομικό πλαίσιο τῆς ἀναγνώρισης κάποιας θρησκείας ὦς γνωστῆς κατά τή νομική ἔννοια, σέ ἄλλες χῶρες εἶναι πολύ πιό αὐστηρό ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, πού εἶναι γιά παράδειγμα, μία ἀπό τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης πού ἔχει ἀναγνωρίσει ὦς γνωστή θρησκεία τήν ἑταιρεία «Σκοπιά» τῶν αὐτοαποκαλούμενων «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά», τή στιγμή πού τά  γερμανικά δικαστήρια ἔχουν ἀποφασίσει ὅτι εἶναι ἐμπορική ἑταιρεία καί τά γαλλικά ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνη ἐμπορική ὀργάνωση.

Στίς ὑπόλοιπες εὐρωπαϊκές χῶρες, μάλιστα, ἰσχύουν νόμοι πού προβλέπουν τή λειτουργία νομικῶν προσώπων πού ἐλέγχουν τίς δραστηριότητες τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων καί προειδοποιοῦν τούς πολίτες γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό τή δράση τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν.

Ἑπομένως, ἀδίκως διαμαρτύρονται οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅτι καταπατοῦνται τά θρησκευτικά δικαιώματα τῶν μή ὀρθοδόξων ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος καί ὅτι τάχα στίς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης δέν ὑπάρχει ἔλεγχος τῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων.

Ἀδυνατοῦμε, βέβαια, νά κατανοήσουμε γιά ποιό λόγο θά πρέπει νά θεωρεῖται μή τιμωρητέα πράξη ἡ ἐξαπάτηση καί ἡ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας ἑνός ἀνθρώπου γιά θρησκευτικούς σκοπούς. Κι ὅμως, αὐτή τήν ἄποψη ἔχουν οἱ δῆθεν ὑλιστές, ὅτι ἡ ἐκμετάλλευση καί ἡ παραπλάνηση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς πρέπει νά μένει ἀτιμώρητη, παρότι οἱ ἴδιοι διατείνονται ὅτι εἶναι ἐνάντιοι στίς θρησκεῖες, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἡ μοναδική τους ἔννοια, καθώς φαίνεται, εἶναι νά πολεμήσουν ἀποκλειστικά καί μόνο τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ πιστοί της ὁποίας, εἰδικότερα τά τελευταία χρόνια, ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν λεγεώνα ἀπό νεοεποχήτικες αἱρέσεις καί σέκτες, πού χρησιμοποιοῦν ἀθέμιτα μέσα καί πονηρές μεθόδους γιά νά λεηλατήσουν τά πνευματικά ἀποθέματα τῶν Ἑλλήνων.

Ἀλλά ἀκόμα καί ἄν καταργεῖτο ὁ νόμος περί προσηλυτισμοῦ, ἡ προσπάθεια γιά μεταβολή τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης κάποιου μέ ἀθέμιτα μέσα, θά στοιχειοθετοῦσε τό ἔγκλημα τῆς ἀπάτης πού τιμωρεῖται ἀπό τόν Ποινικό Κώδικα στό ἄρθρο 386, ὅπου προβλέπεται φυλάκιση ἔως τριῶν μηνῶν  σέ ὅποιον μέ σκοπό νά ἀποκομίσει περιουσιακό ὄφελος βλάπτει ξένη περιουσία, πείθοντας κάποιον σέ πράξη, παράλειψη ἤ ἀνοχή μέ τήν ἐν γνώσει παράσταση ψευδῶν γεγονότων σάν ἀληθινῶν ἤ τήν ἀθέμιτη ἀπόκρυψη ἤ παρασιώπηση ἀληθινῶν γεγονότων.

Ἐφόσον ὅμως ἰσχύει ὁ 1363/1938, ἐπικρατεῖ ὦς εἰδικότερος ἔναντι τῆς διάταξης τοῦ ΠΚ περί ἀπάτης, γιά τίς περιπτώσεις ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ.

Ἀφοῦ εἴδαμε τά ὅσα ἰσχύουν περί προσηλυτισμοῦ στήν ἑλληνική ἔννομη τάξη, καί διαπιστώσαμε τήν ἀναμφίβολη ἰσχύ τοῦ νόμου 1363/38, ἅς ἐξετάσουμε μέ βάση αὐτό τό νόμο, ἄν στοιχειοθετεῖται τό ἔγκλημα τοῦ ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ στή διδασκαλία τῆς γιόγκα.

Μέ ὅλα τά στοιχεῖα πού μας παρέθεσαν οἱ προηγούμενοι ὁμιλητές, καταδεικνύεται ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι δυό θρησκειῶν, συγκεκριμένα τοῦ ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ.

Ἑπομένως, κάποιος πού προσπαθεῖ νά πείσει ἕναν ἐτερόθρησκο νά ἀσκηθεῖ σέ αὐτή, ἐπιχειρεῖ νά διεισδύσει στή θρησκευτική του συνείδηση, μέ σκοπό τή μεταβολή της, ὄπως ἀκριβῶς περιγράφεται στό νόμο περί προσηλυτισμοῦ.

Θά μᾶς ἀντιτείνουν οἱ φίλοι της γιόγκα τό ἑξῆς λογικοφανές ἐπιχείρημα: πράγματι, ἡ γιόγκα ἔχει ἰνδουιστική καί βουδιστική προέλευση! Πράγματι, χρησιμοποιεῖται ὦς μέσο λατρείας ἀπό τούς πιστούς αὐτῶν τῶν θρησκειῶν. Ὅμως ἐμεῖς ἀπορρίπτουμε τό θρησκευτικό κομμάτι τῆς γιόγκα καί κρατᾶμε ἀπλῶς τό σωματικό, τή γυμναστική.          Ἕνα ἐπιχείρημα πού ἀκοῦμε συχνά ἀπό τούς ὑπερασπιστές τῆς γιόγκα.

Εἶναι, ὡστόσο, τόσο χαρακτηριστικά τά μή γυμναστικά στοιχεῖα τῆς γιόγκα, δηλαδῆ ἐκεῖνα πού ἔχουν καθαρά θρησκευτική σημειολογία καί χρησιμοποιοῦνται στίς περισσότερες μορφές τῆς (ὄπως π.χ. ἀσκήσεις ἀναπνοῆς, ἐξάσκηση ἀσάνας-συγκεκριμένων στάσεων τοῦ σώματος, ἐπανάληψη ἤχων πού δίνει ὁ ἐκπαιδευτής, ὄπως τοῦ ἐπιφωνήματος «ὄμ!» ἤ ἐπανάληψη κάποιου «μάντρα», δηλαδή μίας φράσης πού ἐπαναλαμβάνει κανείς προσευχόμενος σέ μία θεότητα, προσπάθεια νά καθαρίσουν οἱ γιόγκι τό μυαλό τους ἀπό τίς ἔννοιες, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀκούγεται ἰνδική χαλαρωτική μουσική, πού δέν ἀποκλείεται νά εἶναι θρησκευτικοί ὕμνοι), πού δέν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφισβήτησης γιά μύηση τῶν μαθητευομένων σέ ξένη θρησκεία. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ μαθητευόμενοι γιόγκι μετέχουν στό τελετουργικό του ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ, χωρίς νά τό πάρουν εἴδηση.

Βέβαια, σέ κάποιες μορφές γιόγκα, ὄπως ἡ power yoga πού παρέχονται στά περισσότερα γυμναστήρια  τῆς χώρας μας, συνήθως τίς περίεργες στάσεις τοῦ σώματος (ἀσάνας), δέν τίς συνοδεύουν ἐπικλήσεις διαλογισμοῦ, ὥστε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ὡραιοποιημένα ἡ γιόγκα νά εἰσχωρήσει στή συνείδηση τῶν δύσπιστων ἀρχαρίων, ὦς μία ἀθώα μορφή σωματικῆς ἄσκησης. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὅμως, ἡ γιόγκα μπαίνει δυναμικά στή ζωή τοῦ ἀρχαρίου γιόγκι καί ἔτσι αὐξάνονται οἱ πιθανότητες νά προχωρήσει περισσότερο στά γοητευτικά μονοπάτια τῆς προχωρημένης γιόγκα καί τοῦ διαλογισμοῦ.

Ἄλλωστε, κατά τήν ἰνδουιστική διδασκαλία, οἱ σωματικές στάσεις πού λαμβάνει ὁ γιόγκι, ἀποτελοῦν μίμηση τῶν στάσεων πού λαμβάνουν οἱ ἰνδουιστικές «θεότητες». Ἑπομένως, καί χωρίς τήν ἐπανάληψη τοῦ «ὄμ» ἤ κάποιου ἄλλου μάντρα, οἱ περίεργες σωματικές στάσεις ἀποτελοῦν λατρευτικό τυπικό.

Ἅς σκεφτοῦμε τί θά συνέβαινε, ἄν κάποιος γυμναστής ἔβαζε τούς μαθητές του νά κάνουν ἐδαφιαῖες μετάνοιες ἐπαναλαμβάνοντας τό «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ», προβάλλοντας τόν ἰσχυρισμό ὅτι οἱ ἐδαφιαῖες μετάνοιες εἶναι μία πολύ καλή γυμναστική ἐνῶ ἡ ἐπανάληψη τῆς εὐχῆς καθαρίζει τό μυαλό ἀπό τίς ἔννοιες. 

Ἀναμφίβολα θά εἶχαν ξεσηκωθεῖ οἱ ἐκπρόσωποι τῆς  θολοκουλτούρας καί τῆς ψευτοδιανόησης, ἐπαναλαμβάνοντας τό γνωστό ποίημα τούς περί σκοταδισμοῦ καί μεσαίωνα, καί προβάλλοντας τήν τακτική αὐτή ὦς βάναυση καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν ἐκπαιδευομένων καί ὦς ἀκραία μορφή προσηλυτισμοῦ στό χριστιανισμό.

Ἄν ὅμως, κάποιος τολμήσει νά θίξει τίς «ἱερές ἀγελάδες» τῆς κοινωνίας μας, δηλαδῆ κάθε νεοεποχήτικη μόδα πού προβάλλεται λυσσωδῶς ἀπό τόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο τύπο, ἀμέσως, μέ συνοπτικές διαδικασίες καί χωρίς ἀντεπιχειρήματα, ἐπέρχεται ἡ ἀπαξίωσή του.

Οἱ διδάσκαλοι τῆς γιόγκα ἰσχυρίζονται, ἐπιπλέον, ὅτι δέν ζητοῦν ἀπό τούς μαθητές τους νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Ἑπομένως, θά ὑποστηρίξουν ὅτι δέν τίθεται θέμα μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν τῆς γιόγκα καί ἄρα οὔτε θέμα παράνομου προσηλυτισμοῦ.

Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; Ἡ γιόγκα ὦς ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς λατρείας τῶν ἀνατολικῶν δοξασιῶν καί ἰδίως τοῦ ἰνδουισμοῦ, τῆς κατ’ ἐξοχήν οἰκουμενιστικής θρησκείας, πού δέχεται ὦς ἀληθινές καί παράλληλες ὅλες τίς ὑπάρχουσες θρησκεῖες, πράγματι, δέν ζητᾶ ἀπό τόν γιόγκι νά μήν εἶναι χριστιανός.

Ζητᾶ ἀπλῶς ἀπό αὐτόν νά τήν ἀποδεχθεῖ ὦς ἕνα μέσο πραγμάτωσης τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς καί λύτρωσης τῆς ψυχῆς. Ὅμως γιά τόν χριστιανό δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος σωτηρίας πέρα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.

Γράφει σχετικά ὁ ἔγκριτος θεολόγος κ. Μιχαήλ Χούλης: «Ἄν καί προσφέρεται ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός σέ Εὐρώπη καί Ἀμερική σάν μέθοδος σωματικῶν ἀσκήσεων πού παρέχουν εὐεξία, χαλάρωση καί γαλήνη, στήν πραγματικότητα οι ἀσκήσεις τῆς γιόγκα δέν μποροῦν νά ἀποσυνδεθοῦν ἀπό τόν Ἰνδουισμό, τήν ἀπωανατολίτικη φιλοσοφία καί τή διδασκαλία τῆς μετενσάρκωσης.»

Πῶς λοιπόν θά σταθεῖ θεολογικά ἡ συνύπαρξη Χριστοῦ καί μετενσάρκωσης; Καί ἐφόσον δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τέτοια συνύπαρξη, πῶς γίνεται σέ ποινικό ἐπίπεδο νά μήν ἀποτελεῖ προσηλυτισμό ἡ προσπάθεια διείσδυσης τέτοιων δοξασιῶν σέ μία θρησκευτική συνείδηση ποῦ ἐκ προοιμίου ὅλα αὐτά (μετενσάρκωση, κάρμα, νιρβάνα κλπ) τά ἀποδοκιμάζει;

Ἡ ὁποιαδήποτε ἀπατηλή προσέγγιση ἀπό ἄλλη θρησκεία, ὄχι ἀπαραίτητα μέ αἴτημα τήν ὁλοκληρωμένη ἀποδοχή της, ἀλλά ἀπλῶς τήν υἱοθέτηση μίας ξένης πρός αὐτή τή θρησκευτική συνείδηση πρακτικῆς, συνιστᾶ παραβίαση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Μάλιστα, αὐτή ἡ παραβίαση, εἶναι κατά τή γνώμη μου πιό ἐπικίνδυνη ἀπό τήν εὐθεία παραβίαση, διότι φορᾶ τό προσωπεῖο τῆς συμπόρευσης ἀνόμοιων πίστεων.

Γίνεται, δηλαδή, προσπάθεια μέ ἀθέμιτα μέσα, συγκεκριμένα μέ παραπληροφόρηση καί μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας του, νά μεταβληθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ, μέσω τῆς λατρευτικῆς ἄσκησης τῆς γιόγκα, ἀκόμα καί ἄν ὁ προσήλυτος δέν ἀσπάζεται ἐξ ὁλοκλήρου τόν βουδισμό ἤ τόν ἰνδουισμό.

Κατά τά διδάγματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἐξάλλου, ἀρκεῖ ἡ ἀποδοχή μίας μόνο πρακτικῆς ἤ ἑνός μόνο δόγματος ξένου πρός τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά θεωρηθεῖ ὅτι ὁ χριστιανός ἔχει ἀρνηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου τήν ὀρθόδοξη πίστη, δηλαδή ἔχει μεταβάλει τή θρησκευτική του συνείδηση καί εἶναι πλέον ὄχι ὀρθόδοξος, ἀλλά ἑτερόδοξος, αἱρετικός.

Εἶναι γνωστό ὅτι σέ πολλές περιπτώσεις μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ζητήθηκε κατά τή διάρκεια τοῦ μαρτυρίου τους, ὄχι νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό ἤ νά ἀποδεχθοῦν τά εἴδωλα ὦς θεούς, ἀλλά ἀπλῶς νά προβοῦν σέ μία πράξη λατρείας πρός ἄλλη θρησκεία, ὄπως π.χ. νά θυσιάσουν στά εἴδωλα. Ἤ σέ ἄλλες περιπτώσεις ζητήθηκε ἡ παράβαση κάποιας χριστιανικῆς ἐντολῆς, ὄπως ἡ κατάλυση ἀρτύσιμου φαγητοῦ σέ ἡμέρες νηστείας.

Ὅμως, οἱ μάρτυρες προτίμησαν νά βασανισθοῦν καί νά πεθάνουν ἀπό τό νά συμμετάσχουν ἔστω καί χωρίς λατρευτική διάθεση σέ μία ἀλλόθρησκη τελετή ἤ νά παραβιάσουν μία χριστιανική ἐντολή ἐνδίδοντας στίς ἀπειλές τῶν διωκτῶν τους ἤ νά ἀποδεχθοῦν κάποιο αἱρετικό δόγμα, θεωρώντας ὅλα αὐτά ἔμμεση ἄρνηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

Αὐτά ἐπισημαίνονται γιά νά καταδειχθεῖ ἡ καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ὀρθοδόξων μέσω κάθε νεοεποχήτικου κατασκευάσματος πού πλασάρεται ὦς δῆθεν συμβατό μέ τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῆς πατρίδας μας.

Μπορεῖ ἑπομένως, ἕνας χριστιανός νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα χωρίς νά μεταβάλλει τή θρησκευτική του συνείδηση; Εἴτε θέλει νά τό πιστέψει εἴτε ὄχι, ὅταν κάνει τίς συγκεκριμένες «σωματικές ἀσκήσεις» καί ἐπαναλαμβάνει κάποιο μάντρα ἤ τό «ὄμ», ἐκτελεῖ ἀσυνείδητα μία θρησκευτική πράξη.

Ἡ γιόγκα λοιπόν, πράγματι, δέν ζητάει ἀπό ἐκείνους πού ἀσχολοῦνται μέ αὐτή νά μήν εἶναι χριστιανοί. Ἀλλά τούς κάνει ἡ ἴδια νά μήν εἶναι χριστιανοί, τουλάχιστον Ὀρθόδοξοι. Ἄρα, μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά ἀθέμιτο προσηλυτισμό, ἀκόμα καί ἄν τό θύμα δέν παύει νά αὐτοαποκαλεῖται χριστιανός.

Ἀλλά καί ἄν τό δοῦμε καί ἀπό τήν πλευρά τῶν μή χριστιανῶν, θά ἦταν ἐκ μέρους μας καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλαδῆ ποινικά κολάσιμος προσηλυτισμός, π.χ. τῶν χιλιαστῶν ἄν μέ κάποιο ἀπατηλό μέσο τούς ξεγελούσαμε ὥστε νά προσκυνήσουν μία εἰκόνα, κάτι πού ἀπαγορεύει ἡ δική τους πίστη, ἀκόμα καί ἄν δέν τούς ζητούσαμε νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά δηλώσουν ὀρθόδοξοι.

Τί γίνεται, τώρα, σέ περίπτωση ποῦ δέν ἐπιτύχει ἡ προσπάθεια κάποιου νά μεταβάλει τή θρησκευτική συνείδηση τοῦ χριστιανοῦ, ποῦ καλεῖται νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα; Γιά νά ὑπάρχει τό ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ ἀπαιτεῖται μόνο ἡ προσπάθεια καί ὄχι τό ἀποτέλεσμα τῆς μεταστροφῆς. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τυπικό, ὄπως ὀνομάζεται στή νομική ὁρολογία.

Συνεπῶς, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα ἀποτελεῖ προσηλυτισμό μέ τήν ποινική ἔννοια τοῦ ὄρου, καθώς μέσω τοῦ ἀπατηλοῦ μέσου τῆς ἀπόκρυψης οὐσιωδῶν στοιχείων γύρω ἀπό τή φύση της, γίνεται προσπάθεια μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ ὑποψηφίου θύματος, ἄσχετα ἄν αὐτό ἐνδώσει ἤ ὄχι σέ αὐτή τήν προσπάθεια.

Ὅταν, ὡστόσο, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα προσφέρεται μέ προηγούμενη πληροφόρηση τοῦ μαθητευόμενου, τοῦ ἐνήλικου μαθητευόμενου, γιά τήν προέλευσή της καί τήν ἄρρηκτη σύνδεσή της μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἀλλά καί γιά τό πού σκοπεύει νά ὁδηγήσει τόν μαθητευόμενο, τότε δέν μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά παράνομο προσηλυτισμό, καθώς ὁ μυούμενος κάνει ἐλεύθερα τήν ἐπιλογή του καί ὁ διδάσκαλος ἀσκεῖ τήν νόμιμη «ἱεραποστολή» του.

Στό σημεῖο αὐτό, ἅς προβληματιστοῦμε ὅλοι μας, ἀναλογιζόμενοι ὅτι αὐτή ἡ ὕπουλη μέθοδος προσηλυτισμοῦ στίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἔχει εἰσχωρήσει καί στά ἑλληνικά σχολεῖα καί δηλητηριάζει ἀθῶες παιδικές ψυχές, μέ τίς εὐλογίες τοῦ ὑπουργείου παιδείας, τό ὁποῖο τήν ἴδια στιγμή ἀναζητάει τρόπους, παρά τίς ρητές συνταγματικές προβλέψεις, νά βγάλει τήν πίστη μας ἀπό τίς ψυχές τῆς νέας γενιᾶς.

Ἔχω στά χέρια μου ἐγκύκλιο τῆς Γενικῆς Διεύθυνσης Σπουδῶν Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας,  πού φέρει ἡμερομηνία 2/10/2015, μέ τήν ὁποία ἐνημερώνονται οἱ δάσκαλοι τῶν δημοσῖων καί ἰδιωτικῶν δημοτικῶν σχολείων καί νηπιαγωγείων γιά ἐπιμορφωτικά σεμινάρια πού παρέχονται στούς ἐκπαιδευτικούς σχετικά μέ τή χρήση τῶν τεχνικῶν γιόγκα στήν ἐκπαίδευση, τήν ὁποία θά καταθέσω στό συντονιστή τῆς συνεδρίας γιά νά συμπεριληφθεῖ στά πρακτικά της ἡμερίδας καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὄμμασι ὁ κάθε γονέας πού ἀγωνιᾶ γιά νά κρατήσει τά παιδιά τοῦ μακριά ἀπό τίς νεοταξικές παγίδες πού θέλουν νά τά μετατρέψουν σέ μηχανές τοῦ παγκοσμιοποιημένου συστήματος, τί ἀκριβῶς συμβαίνει στήν ἐκπαίδευση καί μάλιστα τῶν χαμηλῶν βαθμίδων, ὅπου οἱ χαρακτῆρες τῶν παιδιῶν εἶναι ἀκόμα εὔπλαστοι.

Γιά νά μήν ἀδικήσω τή σημερινή ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου παιδείας, ὀφείλω νά ἀναφέρω ὅτι παρόμοιες ἐγκύκλιοι ἀποστέλλονται στά σχολεῖα, ἀπό ὅσο γνωρίζω, ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2009 ἐπί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, συνεχίστηκαν ἐπί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ καί ἐξακολούθησαν καί κατά τά χρόνια τῆς συγκυβερνήσεως αὐτῶν τῶν κομμάτων.

Ἀλλά ἡ εἰσχώρηση τῆς ἰνδουιστικῆς κοσμοθεωρίας στά σχολεῖα δέν σταματάει, δυστυχῶς, σέ αὐτές τίς ἐγκυκλίους. Ἡ ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης μπῆκε καί στά σχολικά βιβλία, ἐνῶ ἔχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεῖ παραδόσεις μαθημάτων «Τάι Τσί» σέ σχολεῖα, ἀλλά καί παραδόσεις μαθημάτων γιόγκα σέ μητέρες τῶν μαθητῶν! Μόλις προχθές πληροφορήθηκα ὅτι ὁ Δῆμος Θεσσαλονίκης θά προσφέρει δωρεάν μαθήματα γιόγκα σέ παιδιά ἄνω τῶν 7 ἐτῶν!

Οἱ ἐξελίξεις τῶν τελευταίων χρόνων σχετικά μέ τή χρήση τῆς γιόγκα στόν τομέα τῆς ἐκπαίδευσης, μᾶς ὑπενθυμίζουν τά προφητικᾶ λόγια του ἁγίου γέροντα τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὁ ὁποῖος δυό ἡμέρες πρίν τήν κοίμησή του προειδοποιοῦσε: «Οἱ τεχνικές του διαλογισμοῦ καί τῆς γιόγκα καί οἱ ἀσιατικές δοξασίες γιά τό κάρμα, τή μετενσάρκωση καί τή συμπαντική ἐνέργεια θά μποῦν στά σχολεῖα μας καί στά διδακτικά βιβλία τῶν μαθητῶν. Πρέπει νά κάνουμε ἕνα γράμμα στούς δασκάλους νά τούς ἐνημερώσουμε».

Μέ ἐγκύκλιο προηγουμένης ὑπουργοῦ παιδείας, συντηρητικῆς μάλιστα παράταξης, ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐξομολόγηση τῶν παιδιῶν στά σχολεῖα ἤδη ἀπό τό 2006, κατόπιν βεβαίως εἰσηγήσεως τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη, ὁ ὁποῖος ὦς θεσμός ἔχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς πατρίδας μας, εἰδικότερα ὅταν διορισμένος συνήγορος τοῦ Πολίτη ὑπῆρξε ὁ νῦν δήμαρχος Ἀθηναίων, κ. Καμίνης.

Ὅμως, κανένας πνευματικός δέν ἀνάγκασε τά παιδιά νά ἐξομολογηθοῦν, οὔτε τά κορόιδεψε ἰσχυριζόμενος ὅτι ἡ ἐξομολόγηση εἶναι κάτι σάν ψυχανάλυση πού θά μποροῦσαν καί οἱ ἀλλόθρησκοι νά κάνουν. Ὅλα τά παιδιά ἐνημερώνονταν ὅτι πρόκειται γιά ἕνα χριστιανικό Μυστήριο στό ὁποῖο μποροῦν νά μετέχουν ἀποκλειστικά οἱ βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Μέ λύπη μας διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ταγοί τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, διαχρονικά, δέν δείχνουν τήν ἴδια εὐαισθησία στόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού εἰσχώρησε στά σχολεῖα τῆς χώρας μας, κυρίως μέ τή μορφή τῆς γιόγκα, ἀλλά καί μέ τίς ἀπωανατολικές πολεμικές τέχνες βουδιστικῆς καί ἰνδουιστικής προέλευσης, πού κατέκλυσαν τή δύστυχη χώρα μας καί ἀποπροσανατολίζουν τά παιδιά μας.

Πρόκειται γιά ἕναν προκλητικό ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού κατά τή γνώμη μου θά ἔπρεπε νά εἶχε ὁδηγήσει αὐτεπάγγελτα τίς εἰσαγγελικές ἀρχές νά κινήσουν τήν ποινική δίωξη κατά τῶν ὑπευθύνων, καθώς πλήν τῶν ἄλλων, ὁ προσηλυτισμός σέ σχολεῖα ἀποτελεῖ κατά τό νόμο ἐξόχως ἐπιβαρυντική περίσταση καί τιμωρεῖται αὐστηρότερα.

Ἡ βιομηχανία τῆς γιόγκα, τοῦ διαλογισμοῦ καί κάθε ἄλλου νεοεποχήτικου παραλογισμοῦ, συντηρεῖ πολλά ἐπαγγέλματα καί προσφέρει μεγάλα οἰκονομικᾶ ὀφέλη σέ διαφόρους γκουρού καί ἐκπαιδευτές.

Ἑπομένως, ὁ καθένας πού ἀσχολεῖται καί προσπαθεῖ νά ἐνημερώσει τόν κόσμο γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό αὐτά τά φαινομενικά ἀθώα εἰσαγόμενα προϊόντα, εἶναι προετοιμασμένος νά ἀντιμετωπισθεῖ ἀρνητικά, ἀπό ἀνθρώπους πού φοβοῦνται μή χάσουν τήν ἐλπίδα τῆς ἐργασίας τούς (Πράξ.ἰστ΄19). Αὐτός, κατά τή γνώμη μου, εἶναι ἕνας ἀπό τούς βασικούς λόγους πού δέν ἀγγίζονται πολύ συχνά αὐτά τά θέματα οὔτε σέ συνταγματικό, οὔτε σέ ποινικό, οὔτε κάν σέ θεολογικό ἐπίπεδο καί ἔχουν ἀφεθεῖ ἐλεύθεροι οἱ κάθε λογής γκουρού νά ἁλωνίζουν καί νά μαζεύουν ψυχές στή χώρα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων.

Εὐτυχές γεγονός ἀποτελεῖ ἡ δυναμική παρέμβαση τῆς Ἱεραρχίας μας γιά τή λεγομένη παγκόσμια ἡμέρα τῆς γιόγκα, καθώς καί ἡ παρέμβαση τῆς Ὀρθόδοξης Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας γιά τό ἴδιο θέμα, πού κινητοποίησαν τά γνωστά ἀντιχριστιανικά κέντρα νά καταφερθοῦν καί πάλι κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὦς παράγοντα δῆθεν σκοταδισμοῦ, ἐπειδή τόλμησε νά ὁριοθετήσει τήν πίστη της, ἐνημερώνοντας τό ποίμνιό της ὅτι ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ μέ ἐκείνη τοῦ γιόγκι εἶναι ἀσυμβίβαστες.

Εἴδαμε καί αὐτό τό παράλογο, οἱ αὐτοαποκαλούμενοι ὀρθολογιστές νά ὑπερασπίζονται τίς γεμάτες μυστικισμό ἀπωανατολικές πρακτικές! Αὐτό τό ἐπισημαίνω γιά νά καταδείξω ὅτι ὅλοι αὐτοί πού μάχονται τήν ὑπερχιλιετή Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἴτε προέρχονται ἀπό ἀνατολᾶς, εἴτε ἀπό δυσμᾶς, ἔχουν κοινούς στόχους, παρότι φαινομενικά διαφωνοῦν μεταξύ τους.

Ὅμως, τό φαινόμενο γιόγκα, δέν βρῆκε μόνο στήν Ἑλλάδα γόνιμο ἔδαφος γιά νά ἐξαπλωθεῖ. Ἤδη, ἐδῶ καί δεκαετίες κατέκτησε τίς καρδιές τῶν κατά τά ἄλλα ὑλιστῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπομακρυσμένοι στήν πλειοψηφία τους ἀπό τή μοναδική πηγή τῆς εὐτυχίας, στράφηκαν στόν ἀνατολίτικο μυστικισμό γιά νά καλύψουν τό ψυχικό τούς κενό.

Τό 2014, καθιερώθηκε, μέ τήν ἐπίσημη συγκατάθεση τοῦ ΟΗΕ, ἡ πρώτη στήν ἱστορία Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Γιόγκα, τήν ὁποία πρότεινε ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἰνδίας Ναρέντρα Μόντι, πού πλέον θά ἑορτάζεται ἀπό τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς λάτρες τῆς γιόγκα τήν 21η Ἰουνίου κάθε ἔτους. Τήν εἰσήγησή του τήν υἱοθέτησαν τά Ἡνωμένα Ἔθνη μέ τή σύμφωνη γνώμη καί ὑποστήριξη τῆς πρωτοβουλίας αὐτῆς ἀπό 175 κράτη, ἀριθμός πού ἀποτελεῖ ρεκόρ, καθώς ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἀριθμός ὑποστηρικτῶν μίας πρότασης στήν ἱστορία τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ!

Στή χώρα μας, ἔχοντας καταντήσει οὐραγοί τῶν δυτικῶν σέ κάθε εἰσαγόμενη ἰδέα ἤ προϊόν, ἀφοῦ φέτος μέσα στή φτώχεια καί τήν ἀγωνία μας ἑορτάσαμε μέχρι καί τό Halloween(!), ἀκολουθήσαμε τούς δυτικούς καί σέ αὐτή τήν κατρακύλα, κάνοντας πώς δέν βλέπουμε τόν προκλητικό προσηλυτισμό πού διενεργεῖται μέσω αὐτῆς τῆς ὑποτιθέμενης φυσικῆς ἄσκησης ἤ ἐναλλακτικῆς θεραπείας.

Θά κλείσω τήν εἰσήγηση μου τονίζοντας τήν ἀνάγκη νά ἐρευνηθοῦν εἷς βάθος ἀπό τό ἴδιο τό Κράτος μέσω τῆς Δικαιοσύνης, ὅλα τά εἰσαγόμενα φιλοσοφικά-θρησκευτικά συστήματα ὥστε νά διαπιστωθεῖ κατά πόσο αὐτά σέβονται τά δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί τούς νόμους τοῦ κράτους, καθώς καί ἄν ἔχουν διασυνδέσεις μέ διάφορα κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Τήν ἀνάγκη αὐτή τόνιζε καί ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, πού μελέτησε εἷς βάθος ὅλα τά κινήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί γνώριζε ἐπακριβῶς τίς μεθόδους πού ἀκολουθοῦν γιά νά προσηλυτίζουν ψυχές.

Ὁ ἴδιος γέροντας τόνιζε ὅτι ἡ ἐξάπλωση τῶν ἀνατολικῶν θρησκευμάτων καί τῶν ἀποκρυφιστικῶν κινήσεων στή Δύση, ἔχει τή ρίζα της, ἀφ' ἑνός στά ὑπαρξιακά κενά τοῦ στερημένου ἀπό Ὀρθοδοξία ἀνθρώπου, τόν ὁποῖο ἀδυνατεῖ νά καλύψει ἡ πανσπερμία τῶν χριστιανικῶν παραφυάδων καί ἀφ’ ἑτέρου, στήν ἀπληστία τῶν αὐτοχριζόμενων γκουρού-διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι ὀρέγονται τά ὑλικά «ὀφέλη» τῆς Δύσης.

Εὐχαριστῶ Ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες ἡ γιόγκα, μέ τίς διάφορες μορφές καί ὑποκατηγορίες της, ἔχει κάνει τή δυναμική τῆς ἐμφάνιση στήν ἑλληνική πραγματικότητα, παρουσιαζόμενη κατά κανόνα ὦς μία ἰδιαίτερη φυσική ἄσκηση, πού σχετίζεται μέ τήν εὐεξία τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματος. Ὁ συνδυασμός αὐτός ἀκούγεται δελεαστικός στό σημερινό δυτικοῦ τύπου ἄνθρωπο, κινώντας τοῦ τό ἐνδιαφέρον καί τήν περιέργεια.

Κάποιες μορφές τῆς γιόγκα δέν παρουσιάζονται μόνο ὦς γυμναστική, ἀλλά καί ὦς ἐναλλακτικό μέσο θεραπείας διαφόρων παθήσεων (ὄπως ἀρθρίτιδα, ἄσθμα, διαταραχές ὄρεξης, γαστρεντερικές διαταραχές, μυοσκελετικοί πόνοι, κατάθλιψη, ἄγχος, μέχρι καί καρκίνος!), σέ καταφανή ἀντίθεση μέ τή γενικῶς καί διεθνῶς παραδεδεγμένη ἰατρική ἐπιστήμη.

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Με μια καλά προετοιμασμένη έκτακτη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ- Τουρκίας, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Άγκυρας και εναντίον των συμφερόντων Ελλάδας και Κύπρου, ολοκληρώνεται την Κυριακή το τρίμηνο παζάρι για την αβέβαιη «συγκράτηση» των προσφυγικών ροών στα τουρκικά εδάφη, έτσι ώστε να μην επιβαρυνθεί η συνολικά απρόθυμη Ευρώπη με υπέρογκους αριθμούς προσφύγων.
Η Αθήνα επιχειρεί να δώσει μάχη οπισθοφυλακής, επιμένοντας ότι η καταγραφή των προσφύγων πρέπει να γίνεται στην Τουρκία με την ανάλογη μεταφορά των hot spot από ελληνικό σε τουρκικό έδαφος, πρόταση που έχει ήδη απορριφθεί από την τουρκική κυβέρνηση κατά την επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα και δεν έχει ούτε έναν σύμμαχο μέσα στην ΕΕ.
Αντιθέτως, όλο το προηγούμενο διάστημα η ελληνική κυβέρνηση έχει καταπιεί αμάσητο όλο το «Σχέδιο συνεργασίας ΕΕ-Τουρκίας» για το προσφυγικό, το οποίο με το πρόσχημα της «φύλαξης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ» εκχωρεί στην Τουρκία αρμοδιότητες και κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, τα οποία ανήκουν νομίμως στην Ελλάδα, παραβιάζοντας κατάφωρα τις Συμβάσεις του ICAO και του ΙΜΟ, αλλά και τη Συνθήκη των Παρισίων 1947 σε βάρος της Ελλάδας.
Στις 6 Οκτωβρίου ο πρόεδρος της Κομισιόν κ Γιούνκερ παρουσίασε στον Πρόεδρο της Τουρκίας κ Ερντογάν το «Σχέδιο Δράσης» (Action Plan) EE –Τουρκίας για το προσφυγικό, το οποίο αποδέχθηκε η ΕΕ στην Σύνοδο Κορυφής για το προσφυγικό στις 15 Οκτωβρίου και αναμένεται να οριστικοποιηθεί την προσεχή Κυριακή ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία. Το Σχέδιο αυτό είναι στο σύνολο του απαράδεκτο και ετεροβαρές σε βάρος της Ελλάδας, το οποίο η Αθήνα αποδέχθηκε πλήρως χωρίς καμία μα καμία αντίρρηση.

Πιο συγκεκριμένα:
Συμφωνήθηκε «...η Τουρκία να εμποδίζει απώλεια ανθρωπίνων ζωών στη θάλασσα με εντατικοποίηση επιχειρήσεων Έρευνας και Διάσωσης...» Με αυτή τη συμφωνία ο κ Γιούνκερ, δηλαδή η ΕΕ και επομένως και η Ελλάδα, εκχωρεί παράνομα αρμοδιότητες στην Τουρκία να εκτελεί αυτόνομες επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης μέσα στο FIR Αθηνών, τα ανατολικά όρια του οποίου συμπίπτουν με τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.
Και τούτο, ενώ το 1950, 52 και 58 έγιναν περιοχικές συμφωνίες του ICAO και καθορίστηκαν τα FIR Αθηνών, Κων/λης και Λευκωσίας, καθώς και τα όρια των περιοχών Ερευνας και Διάσωσης, που συμπίπτουν με τα όρια των FIR. Έτσι ο ICAO εκχώρησε στην Ελλάδα αρμοδιότητες εναέριας κυκλοφορίας και Έρευνας και Διάσωσης για τα αεροπορικά ατυχήματα εντος του FIR Aθηνών. Επειδή δεν έχουν ακόμα καθοριστεί περιοχές ευθύνης για Έρευνα και Διάσωση (SAR) που αφορούν σε ατυχήματα στη θάλασσα στο πλαίσιο του ΙΜΟ(Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας), τόσο ο ICAO όσο και ο ΙΜΟ έχουν καλέσει πολλάκις τις χώρες να ασκούν SAR για τα ναυτικά ατυχήματα εντος των ορίων των FIR που έχουν παγκοσμίως καθοριστεί. Έτσι, η Αθήνα είναι η μόνη που έχει αποκλειστικές αρμοδιότητες Έρευνας και Διάσωσης στο FIR Αθηνών, τις οποίες ασκεί με το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) με έδρα τον Πειραιά.
Σημειωτέον ότι σύμφωνα με τη Σύμβαση του Σικάγο 1944 και Αμβούργου1979, οποιοσδήποτε μπορεί να εκτελεί SAR μέσα στα διεθνή ύδατα που περιλαμβάνει το FIR Αθηνών, με τον απαράβατο όρο ότι θα τεθεί κάτω από τον έλεγχο του Ελληνικού ΕΚΣΕΔ, που έχει τον αποκλειστικό έλεγχο και ευθύνη για την περιοχή εντος του FIR Αθηνών.
Και όμως η Αθήνα από την αρχή της κρίσης, και ειδικότερα το τελευταίο διάστημα που έχουν ενταθεί οι ευρωπαϊκές και γερμανικές πιέσεις για «κοινές περιπολίες» Ελλάδας Τουρκίας μεταξύ τουρκικών ακτών και αυτών των ελληνικών νήσων του Αν Αιγαίου ουδέποτε προέβαλε αυτόν τον αυτονόητο όρο.
Η Τουρκία από την πλευρά της στις 12 Δεκεμβρίου 2001 ψήφισε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση το νόμο 24611 με τον οποίο διχοτομεί το Αιγαίο και την Κύπρο και τις περιοχές αυτές τις εντάσσει κάτω από τον έλεγχο της Άγκυρας για τους σκοπούς Έρευνας και Διάσωσης.
Έτσι, ο κ Γιούνκερ και η ΕΕ, με την εκχώρηση στην Τουρκία αρμοδιότητες να εκτελεί αυτόνομες επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης, στην πράξη αποδέχεται τον τουρκικό νόμο24611, ήτοι τη διχοτόμηση του FIR Αθηνών και Λευκωσίας, μετατρέποντας το Αιγαίο σε οικόπεδο εξ αδιαιρέτου Ελλάδας –Τουρκίας.
*Συμφώνα με το Action Plan συμφωνήθηκε «...Η Τουρκία να ενισχύσει τη χωρητικότητα αναχαίτισης της τουρκικής ακτοφυλακής, με αναβάθμιση του συστήματος επιτήρησης, αυξάνοντας τις περιπολίες και τη χωρητικότητα Έρευνας και Διάσωσης και να συνεργάζεται με την Ελληνική Ακτοφυλακή. Ακόμη, παραμένουν ανοιχτά θέματα για τον παραπέρα χειρισμό για την αναχαίτιση παρανόμων μεταναστών στη Θάλασσα του Αιγαίου...».
Με άλλα λόγια, η ΕΕ εξουσιοδοτεί την τουρκική ακτοφυλακή να αυξήσει τις περιπολίες αναχαίτισης των μεταναστών. Ωστόσο, η αποστολή της ακτοφυλακής κάθε χώρας αφορά μόνον στα χωρικά της ύδατα που αποτελούν κυριαρχία της και δεν απαιτείται καμία και από κανέναν εξουσιοδότηση. Πέρα όμως από τα χωρικά ύδατα την ευθύνη αναλαμβάνει το Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης κάθε χώρας που είναι υπεύθυνη για το FIR και στην περίπτωση, είναι η Ελλάδα με το ΕΚΣΕΔ στον Πειραιά.
Έτσι, η μόνη περίπτωση που μπορεί η Τουρκία να παρέχει υπηρεσίες Έρευνας και Διάσωσης στη Διεθνή Θάλασσα του Αιγαίου και εντος του FIR Αθηνών είναι να εντάξει τα τουρκικά μέσα SAR κάτω από τον έλεγχο και διοίκηση του ΕΚΣΕΔ.
Η ΕΕ και ο κ Γιούνκερ επιμένουν η Τουρκία να συνεργάζεται με την Ελληνική Ακτοφυλακή. Η Ελληνική Ακτοφυλακή όμως (όπως και η Τουρκική) έχει την ευθύνη για τα χωρικά ύδατα και δεν υπάγεται στο ΕΚΣΕΔ ούτε αποτελεί μέσο Έρευνας και Διάσωσης παρά μόνον αν λάβει την σχετική εντολή από το ΕΚΣΕΔ.
Με την ασαφή διατύπωση του Action Plan, η ΕΕ μας λέει ότι η Τουρκία θα εκτελεί SAR και θα οδηγεί με συνοδεία και ασφάλεια τους μετανάστες μέχρι τα ελληνικά χωρικά ύδατα, όπου θα τους παραλαμβάνει η Ελληνική Ακτοφυλακή. Μάλλον τέτοια «συνεργασία» θέλει η ΕΕ μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Γι αυτό ενδεχομένως, ο κ Γιουνκερ έχει επιμένει και με όρους εξευτελιστικούς στην θέση του για «κοινές περιπολίες» μεταξύ τουρκικών και ελληνικών ακτών, την οποία υποστηρίζει και η καγκελάριος Μέρκελ.
Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών από την πλευρά του με επιστολή του έθεσε στα κόμματα το θέμα των κοινών περιπολιών Ελλάδας Τουρκίας.

Αναφέρεται στην επιστολή
«...Μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για το προσφυγικό και την επίσκεψη Μέρκελ στην Τουρκία για διαπραγμάτευση για το θέμα αυτό, θα θέλαμε να έχουμε τις θέσεις σας για κοινές Ελληνοτουρκικές περιπολίες, προκειμένου να μειωθεί η ροή των προσφύγων στην ΕΕ...»
Στη συνέχεια, η ελληνική κυβέρνηση με δηλώσεις αξιωματούχων της απέρριψε την πρόταση για κοινές περιπολίες. Λίγες ημέρες αργότερα όμως κατά την επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία, ο τούρκος πρωθυπουργός αποκάλυψε, χωρίς αντίδραση του κ Τσίπρα, ότι συζητήθηκε «η τεχνική συνεργασία» μεταξύ της ακτοφυλακής των δύο χωρών, «...ώστε να εμποδίσουμε αυτήν την ανθρωπιστική συνεργασία...» Πρόσθεσε ακόμα ότι το θέμα αυτό θα συζητηθεί κατά την τριμερή συνάντηση Μέρκελ- Τσίπρα- Νταβούτογλου που θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή στο περιθώριο της Συνόδου ΕΕ-Τουρκίας...
Τέλος, μπορεί να ανατεθεί, σύμφωνα με το Action Plan, στην Τουρκία « να αναχαιτίζει παράνομους μετανάστες στη ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ...»
Ο καινοφανής όρος που να καθορίζει γεωγραφικά τη Θάλασσα του Αιγαίου δεν υφίσταται σε ελληνικό εθνικό πλαίσιο, ούτε σε διεθνές, ούτε σε επίσημο, ούτε σε νόμιμο, που αφορά στην Έρευνα Διάσωση ή οποιουδήποτε είδους επιχειρήσεων. Αντιθέτως η «Θάλασσα του Αιγαίου» αποτελεί τουρκική εφεύρεση από τον Φεβρουάριο 1975, ώστε να μην χρησιμοποιεί τον όρο FIR Αθηνών εντος του οποίου ο ICAO έχει εκχωρήσει στην Ελλάδα αρμοδιότητες παροχής υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας και Έρευνας και Διάσωσης
Αυτόνομος και μεμονωμένος όρος «Θάλασσα του Αιγαίου» για SAR, που υιοθετεί η ΕΕ και έχει αποδεχτεί η Αθήνα, δηλώνει ξέφραγο αμπέλι και κυρίως δηλώνει την πρόθεση της ΕΕ κατ επιταγή της Άγκυρας να εξαφανιστεί η ευθύνη για SAR που έχει ανατεθεί στην Ελλάδα από τους διεθνείς οργανισμούς και να «παραχωρηθεί» η αρμοδιότητα αυτή παρανόμως στην Τουρκία.
Επιπροσθέτως, με τις τουρκικές περιπολίες αναχαίτισης παρανόμων μεταναστών στη «Θαλασσα του Αιγαίου» παραβιάζεται η Συνθήκη των Παρισίων 1947 για τα Δωδεκάνησα, στα οποία υπάρχουν συνεχόμενα χαραγμένα σύνορα με την Τουρκία. Έτσι, οι όποιες τουρκικές αναχαιτίσεις στην περιοχή της Καλύμνου Κω Ρόδο κλπ είναι παράνομες διότι παραβιάζουν τα ελληνικά σύνορα.
Στη Σύνοδο Κορυφής της Κυριακής η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σε άλλα προβλήματα, τα οποία έχει σπεύσει ήδη να υποβαθμίσει.
Στο τελικό παζάρι ΕΕ- Τουρκίας οι εταίροι είναι έτοιμοι και δεσμευμένοι να δώσουν την πολυπόθητη VISA ελεύθερης εισόδου τούρκων πολιτών στην ΕΕ αν η Άγκυρα εφαρμόσει πλήρως τη Συμφωνία Επανεισδοχής Παρανόμων Μεταναστών από την ΕΕ (άρα και από την Ελλάδα) στην Τουρκία.
Επιπροσθέτως οι εταίροι είναι έτοιμοι να ανοίξουν τα 5 κλειστά κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, με κορυφαίο το κεφάλαιο της Ενέργειας. ΟΙ κινήσεις αυτές «χτυπάνε» ευθέως ολόκληρη την πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας απέναντι στην Τουρκία για την ένταξη της στην ΕΕ.
Αν δηλαδή η Τουρκία δεν αναγνωρίσει πλήρως την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος και επομένως πλήρες κράτος- μέλος της ΕΕ, η Λευκωσία δεν θα επιτρέψει την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας. Ο «πολύτιμος λίθος» αυτής της κυπριακής πολιτικής είναι το κεφάλαιο της Ενέργειας, ιδιαιτέρως μετά την πρόσφατη επιθετική πολιτική της Άγκυρας μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός στην Άγκυρα δήλωσε πρόθυμος να ανοίξει την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας- άγνωστο αν είχε και τη σύμφωνη γνώμη της Κύπρου.
Η πονηρή τουρκική κυβέρνηση, όμως, μέσω δημοσιευμάτων κλείνουν το μάτι ότι η εφαρμογή της συμφωνίας Επανεισδοχής και η πλήρης ενταξιακή διαδικασία, απαιτούν αναγνώριση από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, άρα και της Κύπρου, αφού προηγουμένως μέσα στην άνοιξη του 2016 έχει λυθεί οριστικώς το κυπριακό πρόβλημα...

Πηγή: Liberal

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Ευαγγέλιο, από τόσους που μνημονεύονται και αναφέρονται, κανείς δεν έχει θέσει τέτοια ριζική, οριακή, θα έλεγα, ερώτηση στον Χριστό, όσον ένας νέος.  Σημειώνουν οι Ευαγγελιστές ότι προσήλθε στον Χριστό ένας νέος και του έθεσε την πιο μεγάλη, την πιό ριζική, την πιο οριακή ερώτηση:

«Διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» Τί να κάνω να κερδίσω, να έχω τη ζωή την αιώνια; Βέβαια προσήλθε προς τον Χριστό ως, ένα μεγάλο σοφό διδάσκαλο, γι’ αυτό ο Χριστός του απάντησε: «Γιατί με λέγεις αγαθόν, μόνον ο Θεός είναι αγαθός». Του υπενθυμίζει την ιδιότητα του Θεού και με αυτόν τον τρόπο σαν να του λέει, «μήπως θέλεις να πιστέψεις ότι είμαι και πάρα πέρα από σοφός διδάσκαλος;». Εν πάσει περι­πτώσει, η ερώτηση αυτή είναι η πιο ριζική ερώτηση σ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητος. Και ο νεαρός δεν ρώτησε  από εγωισμό, «Κύριε, τί να κάνω για να ζήσω αιώνια», αλλά διότι είναι το πιο φυσικό πράγμα στο νέο άνθρωπο να ζητήσει πλήρες νόημα και περιεχόμενο της ζωής.

 Η ζωή αυτή στον κόσμο και κυρίως όπως την ζει ο νέος άνθρωπος, σαν να ανοίγει μόνον τις ορέξεις για τη ζωή. Και στην συνέχεια έρχεται η ζοφερή πραγματικότητα και σαν να δηλητηριάζει αυτές τις αγνές ορέξεις, εφέσεις, επιθυμίες, προσδοκίες, νοσταλγίες, ελπίδες που έχει ο άνθρωπος. Όλα αυτά σαν να τον ερεθίζουν, σαν να αυξάνουν την πείνα και τη δίψα του, σε σημείο που όλος ο κόσμος δεν φθάνει να τις χορτάσει. Γι’ αυτό, είναι φυσική η ερώτηση του νέου, «τί να κάνω για να έχω ζωήν αιώνιον;». Διότι ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος για τη ζωή την αιώνιο. Γι’ αυτό ο θάνατος είναι τόσο τραγικός για όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Και οι Χριστιανοί, όταν παραδέχονται τον βίαιο θάνατο για τον Χριστό, όπως οι Μάρτυρες, ή τον εκούσιο θάνατο, όπως οι Όσιοι, τον παραδέχονται επειδή ακριβώς έχουν μεταβεί ήδη από αυτή τη ζωή  στην αιώνια ζωή. Ο θάνατος είναι μια μετάβαση, θλιβερή όμως και αυτή, διότι μας υπενθυμίζει τη δυνατότητα ότι μπορούμε να πεθάνουμε, ότι μπορούμε να χάσουμε και το Θεό και την αιώνια ζωή και τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας.

Ίσως δεν είναι αυτή η ώρα κατάλληλη να μιλήσω περισσότερο, αλλά, εν πάσει περιπτώσει, και στην ψυχανάλυση του Φρόυντ και  στην κοινωνιολογία του Μαρκουζέ, διαπιστώνεται ότι ο θάνατος είναι ένα παράλογο, διότι κατ’ αρχήν κόβει τις δημιουργημένες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, και κυρίως την αγάπη. Κόβει και  απονοηματοποιεί.

Η αγάπη, ως η πιο δυνατή σχέση στην ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, διεκδικεί για τον εαυτόν της αθανασία, αιωνιότητα. Γι’ αυτό και θλίβεται ο άνθρωπος όταν έρχεται ο θάνατος, που απειλεί αυτή τη σχέση, αν όχι και την κόβει, για εκείνους που δεν πιστεύουν. Επομένως, αν ο άνθρωπος έχει μέσα του και δύναμη και έφεση αγαπητική, και αυτή η αγάπη διεκδικεί από τη φύση της αιωνιότητα, την μη διακοπή, την αφθαρσία, την αθανασία δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος για αιωνιότητα.

Απ’ αυτό προήλθαν όλες των ανθρώπων οι επιθυμίες, οι δόξες, οι θρησκείες, οι προσδοκίες για την αιώνια ζωή. Ας έχουν πάρει πολλές απ’ αυτές διαφορετική ερμηνεία, θα έλεγα λάθος ερμηνεία, αλλά ως επιθυμίες είναι αγνές και γνήσιες. Ακόμη και σε εκείνους που δεν πιστεύουν στο Θεό, η αίσθηση της δυνάμεως, της προοδευτικότητας του ανθρώπου, της ελπίδας, της προσδοκίας καλύτερου μέλλοντος και πίστεως ότι μπορεί να γίνει καλύτερο μέλλον, είναι δεδομένο,  δοσμένο από τον φιλάνθρωπο Θεό στον άνθρωπο, για να θυμάται ότι είναι φτιαγμένος για την αιώνια ζωή. Γι’ αυτό, η ερώτηση του νέου στο ευαγγέλιο ήταν η πιο ριζική, η οριακή ερώτηση: «τί πρέπει να κάνω για να έχω ζωήν αιώνιον;»

Ο άνθρωπος είναι καλεσμένος ήδη με την ύπαρξή του (με την είσοδό του στον κόσμον και τη ζωή αυτή)  στην αιώνια ζωή. Αλλά τί είναι αιώνια ζωή, τί περιεχόμενο θα έχει; Δεν είναι απλώς ένα θρησκευτικό κήρυγμα, ή, με τα λόγια τα σημερινά, μια προπαγάνδα για να ξεγελούμε τους ανθρώπους, αλλά είναι μία κλίση  στην πιο βαθειά διαίσθηση που έχει ο άνθρωπος για ζωή, άλλα ζωή «εν κοινωνία», ζωή προσώπων, αδελφών εν αγάπη. Και αυτή είναι ακριβώς η Εκκλησία του Χριστού, και σ’ αυτό μας καλεί ακριβώς η θεία Λειτουργία ως μία πρόγευση, ως μία προετοιμασία, ως μία προειδοποίηση. Έτσι κάπως θα είναι η αιώνια ζωή, όλοι μαζί με αγάπη, αδελφοί, σε χαρά, σε πανηγύρι.

Αποτελείται η κοινωνία και μπορεί να αποτελείται μόνον από πρόσωπα· και όσο πιο ανεπτυγμένα πρόσωπα τόσο πιο καλή κοινωνία. Κι’ από την άλλη μεριά, τα ανθρώπινα πρόσωπα αναπτύσσονται και ζουν φυσικά μόνον «εν κοινωνία». Ένας ατομισμός (το κάθε άτομο για τον εαυτό του), μία ιδιοτέλεια, ένας εγωισμός δεν δημιουργεί κοινωνία προσώπων. Γι’ αυτό η αγάπη (και ο Θεός είναι αγάπη, ο Χριστός είναι αγάπη) είναι αλληλοπεριχώρηση, αλληλοπληροφορία (με την πρωταρχική έννοια της λέξεως πληροφορία, ότι κυκλοφορεί, φορείται μέσα μας πλήρως ένα περιεχόμενο, που λέγεται αγάπη), αλληλοδιείσδυση· είναι αλληλοπεριχώρηση των προσώπων «εν κοινωνία», και της κοινωνίας της αγάπης «εν τοις προσώποις». Γι’ αυτό, όταν λέμε ως Ορθόδοξοι ότι ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα του Θεού, ή ο Θεός τον έχει δημιουργήσει κατ’ εικόνα Του, είναι κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδος, που είναι η κοινωνία Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος, κοινωνία αγάπης (γι’ αυτό λέγεται ο Θεός αγάπη), και ο άνθρωπος είναι καλεσμένος σ’ αυτήν την κοινωνία.

Θυμάμαι ένα φίλο μου που είχε έναν αδελφό θα έλεγα λίγο άρρωστο, λίγο πολύ απασχολημένο με τον εαυτόν του, που αγνόησε το σπίτι του, τους συγγενείς, τους φίλους και κινδύνευσε να χάσει την ψυχική του υγεία. Πίστευε βέβαια στο Θεό, αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι και τον Θεό τον χρησιμοποιούσε για τον εαυτόν του, για ένα σκοπό του εαυτού του. Του είπε μία ημέρα ο φίλος μου (είναι μεγάλος ο λόγος αυτός): « Αδελφέ μου, ξέχασες ότι είμαστε καλεσμένοι σε μία μεγάλη, αιώνια σύναξη, σε μία σύνοδο, να είμαστε όλοι μαζί και να ασχολούμεθα όλοι με όλους με αγάπη, και όχι ο καθένας με τον εαυτό του;» Είμαστε καλεσμένοι στην Εκκλησία. Μη ξεχνάμε τη μεγάλη σοφία των σοφών  Ελλήνων που αυτή τη λέξη βρήκανε να μιλήσουν για την εκκλησία του δήμου, τους καλεσμένους πολίτες μίας πόλεως να λάβουν μέρος σε μία κοινή υπόθεση.  Η εβραϊκή λέξη που μεταφράσθηκε στα ελληνικά ως συναγωγή είναι το ίδιο. Πάρθηκε λοιπόν η ελληνική λέξη ως πιο κατανοητή, αλλά το ίδιο περιεχόμενο έχει, μόνον που ο Χριστός είναι εκείνος που μας καλεί, και καλεί τους πολίτες που όλοι είναι ίσοι, που όλοι είναι αδέλφια· όλοι έχουμε και δικαιώματα και ευθύνες, όλοι μετέχουν σ’ αυτή την κοινή σύναξη, την σύνοδο αυτή. Αυτό είναι η Εκκλησία. Αλλά ο Χριστός, όταν καλεί, καλεί πια ως Θεός που έγινε άνθρωπος, που έχει φανερώσει εδώ, απτά, προσιτά σε μας, το Θεό. Έχει γίνει αληθινός άνθρωπος για να μας αναγάγει στην αιώνια πια και άφθαρτη κοινωνία, στην Εκκλησία, αλλιώς, φθείρεται ο κόσμος, φθείρεται η ύπαρξή μας, φθείρεται το σύμπαν. Μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει αφθαρσία και αθανασία. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός, να μας αναγάγει  στην αιώνια σύναξη, στην αιώνια σύνοδο, στην αιώνια Εκκλησία, και εκεί θα είναι το πλήρωμα της ζωής, η χαρά, η πανήγυρις, η θεία Λειτουργία στην αιωνιότητα, όπου όλοι με όλους θα συναντηθούμε ενώπιον του Θεού και μαζί με το Θεό και με τους ανθρώπους. Όλοι επικοινωνούμε και αναδεικνύεται το πρόσωπο του καθενός, διότι είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο·  όλος ο κόσμος δεν αξίζει όσο ένα και μόνο πρόσωπο ενός ανθρώπου· ταυτόχρονα όμως αναδεικνύεται σε κοινωνία με άλλα πρόσωπα, με αγάπη, διότι η αγάπη εξισώνει όλους, όπως εξίσωσε το Θεό με τους ανθρώπους.

Κι’ αυτό ο Χριστός με πολύ απλά λόγια το είπε στο Ευαγγέλιο. Όλο το Ευαγγέλιο έχει την αγάπη προς το Θεό και την αγάπη προς τον πλησίον και σαν σήμα, σαν σημείο φανερώνεται ο Σταυρός. Είναι πολύ απλά αυτά, αλλά τόσο αληθινά. Ο Σταυρός έχει δύο ξύλα που τον δημιουργούν, ένα κάθετο, είναι η αγάπη προς το Θεό, και ένα οριζόντιο, είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Εάν αφαιρέσουμε το οριζόντιο δεν έχουμε Σταυρό, έχουμε ένα δοκάρι. Εάν αφαιρέσουμε πάλι το κάθετο δεν έχουμε Σταυρό. Μόνον οι δύο αγάπες αποτελούν την ουσία του Χριστιανισμού αλλά και την ουσία της ανθρώπινης ζωής. Είναι πάρα πολύ ανθρώπινα αυτά, μία ανθρωπιά πρωταρχική και για όλη την αιωνιότητα. Να έχουμε σχέση με το Θεό και με τους άλλους· έτσι οικοδομούμεθα ως πρόσωπα, αλλά και ως κοινωνία.

Έτσι, το Ευαγγέλιο είναι πολύ απλό, αλλά είναι πράγματι για την αιώνια ζωή. Διότι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μία δέσμη πρωταρχικών αληθινών σχέσεων, προσωπικών σχέσεων. Γι’ αυτό μιλάει για Πατέρα, για Υιό, για φίλους, για οικογένεια, για σπίτι. Έτσι είναι κατανοητό και σε απλά παιδιά· και δεν είπε τυχαία ο Χριστός ότι θα γίνουμε όλοι σαν παιδιά. Ο μόνος στην ιστορία της ανθρωπότητας που απευθύνεται προς τα παιδιά είναι ο Χριστός, διότι ήξερε γιατί είναι δημιουργημένα, και τι δυνάμεις έχει η παιδικότητα και η νεότητα, τι γνησιότητα έχει για να διψάει την αιώνια ζωή. Εγώ προέρχομαι από μία γειτονική, αδελφική χώρα, στην οποία προσπάθησαν να αλλάξουν την πορεία των ψυχών των ανθρώπων, κυρίως δε των νέων. Σήμερα, δόξα σοι ο Θεός, οι νέοι είναι οι περισσότεροι που γυρίζουν ακριβώς προς την Εκκλησία, προς τον Χριστό, διότι βρίσκουν πράγματι άφθαρτο, αθάνατο περιεχόμενο της ζωής τους, και εδώ, αλλά και ανοικτά σ’ όλη την αιωνιότητα. Αυτό προσφέρει η θεία Λειτουργία. Μας μαζεύει όλους και μας δείχνει, μας φανερώνει πως θα είναι όλη η αιωνιότητα: Χαρά όλων με όλους, με αγάπη και με κοινωνία προσώπων. Το κάθε ένα πρόσωπο, αντάξιο όλων των άλλων αλλά μη χωρισμένο απ’ όλους τους άλλους, βρίσκει τη χαρά του, το πλήρωμά του στην αγάπη με όλους.

Εμείς, ως Ορθόδοξοι, αυτό το νοιώθουμε με όλες τις αδυναμίες μας, με όλες τις ελλείψεις μας, με όλες τις αποτυχίες μας θα έλεγα. Παρά ταύτα μένουμε σ’ αυτή την ερώτηση του νέου ανθρώπου του Ευαγγελίου, αλλά και προχωρούμε πέρα από τον νέο, διότι αυτός, ναι μεν ήθελε την αιώνια ζωή, αλλά δεσμεύτηκε με πάρα πολλά άλλα, που αυτά καθ’ εαυτά δεν ήτανε κακά (π.χ. τα υπάρχοντά του, τα κτήματα), αλλά δεσμεύτηκε περισσότερο με αυτά παρά με την αιώνια ζωή, με τον Χριστό. Όλα της ζωής αυτής είναι ευλογημένα, είναι οίκος του Θεού ο κόσμος, και ο Θεός τα έχει δώσει όλα για μας. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να καταλάβει ότι πρέπει να ανυψωθεί πάνω απ’ αυτά, και έτσι θα είναι πλήρης η χαρά μας, η χαρά της αιώνιας αγάπης σε κοινωνία με τον Θεό εν τω Χριστώ. Από τον Θεό προσφέρθηκε ως δυνατότητα, ως παροχή δυνατότητας, για να μπορεί ο άνθρωπος να πραγματοποιήσει αυτό για το οποίο τον έχει καλέσει ο Θεός. Γι’ αυτό ο Χριστός δεν είναι πολυτέλεια, αλλά είναι πράγματι η οδός, η αλήθεια και η αιώνια ζωή για μας τους ανθρώπους, είναι ο χώρος όπου χωράμε όλοι, είναι η Χώρα των ζώντων (όπως λέγεται και η μεγαλοπρεπής Μονή της Κωνσταντινουπόλεως, η Μονή της Χώρας), και θα ζήσουμε εκεί ως πρόσωπα, ως αδελφοί με αγάπη, με κοινωνία, διότι γι’ αυτό μας έχει δημιουργήσει ο Θεός.

Ας είναι ευλογημένος και Εκείνος και όσοι τον ζητάνε, διότι ζητάνε την πιο αληθινή ανθρωπιά, την πιο αληθινή γνησιότητα, την εκπλήρωση της πιο αληθινής δίψας και ελπίδας της ανθρωπινής ζωής.

Πηγή: (Απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του πρ. Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης Αθανασίου Γιέβτιτς), Θησαυρός Γνώσεων και Ευσέβειας

(α')

Ζούμε, αγαπητοί μου, σε μία δημοκρατική χώρα, στην οποία, εκτός από τους ιερούς ναούς των ορθοδόξων υπάρχουν και λειτουργούν λατρευτικοί χώροι και άλλων χριστιανικών δογμάτων.

Μεταξύ αυτών, σε αστικά ιδίως κέντρα, είνε και οι αίθουσες των λεγομένων προτεσταντών ή ευαγγελικών ή διαμαρτυρομένων ή πεντηκοστιανών ή όπως αλλιώς θέλουν να ονομάζωνται όσοι ασπάζονται και ακολουθούν την διδασκαλία και τις αρχές των θρησκευτικών αυτών κοινοτήτων.

Η δράσις των ομάδων αυτών δεν είνε βέβαια κάτι ευχάριστο για την Εκκλησία μας. Ποια όμως είνε η ενδεδειγμένη στάσι ενός ορθοδόξου απέναντί τους; Θεωρώ, ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είνε να γνωρίσουμε καλύτερα την Εκκλησία μας, την Ορθοδοξία.

* * *

1. Δεν θέλω, αγαπητοί μου, ν' αυξήσω τον φανατισμό, που ίσως υπάρχει -κακώς- σε ωρισμένους εκατέρωθεν. Ο Χριστός δεν μας θέλει φανατικούς. Ο φανατικός εχθρεύεται όσους δεν συμφωνούν με τα φρονήματά του. Ο φανατικός μισεί, ο Χριστιανός αγαπά. Αγαπά όλους, ακόμα και τους εχθρούς του, αγαπά κ' εκείνους που έχουν διαφορετική θρησκεία.

Όχι λοιπόν με φανατισμό, αλλά με αγάπη πρέπει να ζουν οι Χριστιανοί, έστω και αν έχουν τις θρησκευτικές τους διαφορές. Ο καθένας είνε ελεύθερος να εκλέξη όποιο θρήσκευμα θέλει. Ο Χριστιανός που έχει κατανοήσει καλά το πνεύμα του Ευαγγελίου αναγνωρίζει στον καθένα το δικαίωμα αυτό. Αγάπη και ελευθερία, αυτές είνε δύο βάσεις, πάνω στις οποίες στήριξε τη θρησκεία του ο Ιησούς ο Ναζωραίος, και γι' αυτό θα παραμείνη αιωνία. Εκείνος που κήρυξε το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ίω. 13,34), είπε και το «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν» (Ματθ. 16,24). Ακούτε; «Όποιος θέλει...». Ο Χριστός δεν χρησιμοποιεί βίαια μέσα για να κάνη τον άλλο να τον ακολουθήση.

Διότι αυτό δεν είνε πίστις, είνε βία. Ο Μωάμεθ χρησιμοποίησε το σπαθί για να εξαναγκάση, ο Χριστός μόνο το λόγο του. Μας αφήνει ελεύθερους, όχι μόνο στο ζήτημα της πίστεως, αλλά και σε κάθε άλλο ζήτημα. Μας λέει στην αγία Γραφή: Εμπρός σου, άνθρωπε, έβαλα δύο πράγματα, τη φωτιά και το νερό. Όπου θέλεις απλώνεις το χέρι σου. Εάν το βάλης στη φωτιά, θα καής, εάν το βάλης στο νερό, θα δροσιστής. Διάλεξε ο,τι θέλεις (βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,16).

Ελεύθεροι είνε οι συνάνθρωποί μας να διαλέξουν τη θρησκεία τους και να ζήσουν σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές ιδέες. Το καθήκον που έχουμε εμείς απέναντί τους είνε να τους αγαπούμε και ποτέ να μην τους μισούμε για το ζήτημα της θρησκείας. Διότι το μίσος, οποιαδήποτε πρόφασι και αν έχη, είνε μίσος, κάτι ξένο προς την διδασκαλία του Χριστού. Το μίσος είνε του διαβόλου, η  αγάπη είνε του Χριστού. Απέναντί τους λοιπόν οφείλουμε μόνο αγάπη.

2. Αλλ' εάν απέναντι σ' αυτούς οφείλουμε αγάπη, έχουμε όμως και άλλο καθήκον απέναντι σ' εμάς. Ποιο είνε το καθήκον αυτό; Ας το ακούσουν όλοι, να μείνουμε πιστοί και αφωσιωμένοι στην Ορθόδοξο Ανατολική Εκκλησία μας, να κρατήσουμε σφιχτά, παντοτεινά, αιώνια την Ορθόδοξο πίστι μας. Διότι η πίστις η Ορθόδοξος είνε ένας θησαυρός, που πρέπει πολύ να τον προσέξουμε και να τον φυλάξουμε μέσα στην καρδιά μας.

Και ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας είνε θησαυρός πολύτιμος, αυτό θ' αποδείξουμε εδώ. Παρακαλώ να δώσετε μεγάλη προσοχή σε όσα θα σας πω. Διότι πρέπει, έστω και με λίγα λόγια, να γνωρίσουμε ποια είνε η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Δυστυχώς δεν την γνωρίζουμε καλά. Και γι' αυτό ίσως πολλοί σήμερα την περιφρονούν. Μοιάζουμε μ' εκείνο τον χωρικό που έπεσε στα χέρια του ένα τσεκ χιλίων δολλαρίων κι αυτός, αγράμματος, δεν ήταν εις θέσιν να εκτίμηση τι αξία έχει, το πέρασε ότι είνε ένα χαρτί χρωματισμένο, το 'ριξε στη φωτιά και το 'καψε ο άθλιος.

Που αν το κρατούσε, αν ρωτούσε κάποιον που ξέρει να διαβάζη, αν το πήγαινε σε μια τράπεζα, θα το εξαργύρωνε, κ' εκεί που είχε καλύβα θα έ¬κτιζε ανάκτορο. Κάτι παρόμοιο παθαίνουμε και μερικοί ορθόδοξοι. Έχουμε στα χέρια μας ένα θησαυρό, δεν τον γνωρίζουμε, και γι' αυ¬τό τον περιφρονούμε και τον αφήνουμε εκτε¬θειμένο στους κλέφτες. Είνε λοιπόν καιρός να τον εκτιμήσουμε και να τον φυλάξουμε. Γι' αυτό λέμε τώρα τα λόγια αυτά.

* * *

1. Θησαυρός η Ορθόδοξος πίστις μας. Γιατί; Διότι πρώτα-πρώτα η Ορθόδοξος πίστις, στην οποία ανήκουμε κ' εμείς, είνε ή αρχαιότερη από όλες τις λεγόμενες εκκλησίες. Κι από την Παπική «εκκλησία», κι από τις Προτεσταντικές «εκκλησίες». Πόσων χρονών είνε ο Παπισμός;  Άρχισε το 800 μ.Χ., συνεπώς είνε 1.200 περίπου ετών. Πόσων χρονών είνε ο Προτεσταντισμός; Άρχισε το 1450. Τότε ένας Γερμανός μεταρρυθμιστής, ο Λούθηρος, κήρυξε επανάστασι κατά του Πάπα και έστρεψε μεγάλο μέρος της Ευρώπης στη νέα ομολογία, την οποία ωνόμασε «εκκλησία» των Ευαγγελικών. Αριθμεί ζωή πέντε αιώνων. Πέντε αιώνων ο Προτεσταντισμός, δώδεκα αιώνων ο Παπισμός (του οποίου λίγοι οπαδοί ονομάζονται ουνίτες). Αλλά της Ορθοδόξου Εκκλησίας η ζωή έχει ηλικία δεκαεννέα (19) αιώνων, είνε ο πρώτος και αρχέγονος Χριστιανισμός. Η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία είνε η κούνια του Χριστιανισμού. Εδώ στην Ανατολική Εκκλησία έζησε τα πρώτα χρόνια, μεγάλωσε και ανδρώθηκε και αυξήθηκε σε δέντρο μεγάλο ο Χριστιανισμός. Ανοίξτε τα Ευαγγέλιά σας. Μελετήστε τις Πράξεις των αποστόλων.

Διαβάστε τις επιστολές του Παύλου. Ρίξτε έστω και μια ματιά στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψι. Τι θα δήτε; Ότι οι πρώτες εκκλησίες ιδρύθηκαν στα μέρη της Ανατολής. Ο Παύλος κηρύττει το Χριστό στις πόλεις της Μικράς Ασίας και της Μακεδονίας. Κήρυξε και ίδρυσε εκκλησίες στην Καβάλα (τους Φιλίππους, όπως λεγόταν τότε η πόλις αυτή), στη Θεσσαλονίκη, στη Βέροια, στην Αθήνα, στην Κόρινθο, στην Πρέβεζα (Νικόπολις λεγόταν τότε), στην Κύπρο και στην Κρήτη. Και προς τους Χριστιανούς των μερών αυτών έγραψε τις περίφημες επιστολές του ο Παύλος (προς Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κορινθίους, Θεσσαλονικείς).

Από την εποχή του Παύλου είνε ιδρυμένη η Εκκλησία μας. Αλλά και από την εποχή του Ιωάννου, του αγαπημένου μαθητού του Κυρίου μας. Και ο Ιωάννης έδρασε στα μέρη της Ανατολής και έγραψε και αυτός επιστολές προς τους Χριστιανούς των μερών αυτών. Ιδίως η Αποκάλυψις γράφτηκε για να ενισχύση τους Χριστιανούς της Ανατολής. Μέσα στα άλλα οράματα που είδε ο Ιωάννης, είδε και τούτο το όραμα. Είδε «επτά λυχνίας χρυσάς, και εν μέσω των επτά λυχνιών όμοιον υιώ ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη και περιεζωσμένον προς τοις μαστοίς ζώνην χρυσήν· η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ώσει έριον λευκόν, ως χιών, και οι οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός, και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω, ως εν καμίνω πεπυρωμένοι, και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών, και έχων εν τη δεξιά χειρί  αυτού αστέρας επτά, και εκ του στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευομένη, και η όψις αυτού ως ο ήλιος φαίνει εν τη δυνάμει αυτού» (Άπ. 1,13,16). Τι σήμαινε το όραμα; Ο «όμοιος υιώ ανθρώπου» είνε ο Ιησούς Χριστός. Οι «επτά λυχνίαι» είνε οι επτά εκκλησίες της Ανατολής, η μία η Έφεσος, η άλλη η Σμύρνη, η τρίτη η Πέργαμος, η τετάρτη τα Θυάτειρα, η πέμπτη οι Σάρδεις, η έκτη η Φιλαδέλφεια, η εβδόμη η Λαοδίκεια. Και οι «επτά αστέρες» είνε οι επτά επίσκοποι των εκκλησιών αυτών.
Οι λυχνίες αυτές έλαμπαν επί δεκαεννέα αιώνες. Έσβησαν το 1922, όταν διώχθηκε από τα μέρη αυτά ο Χριστιανισμός. Έσβησαν; Όχι. Καίνε οι λυχνίες. Απλώς άλλαξαν τόπο. Όλοι εκείνοι, που φεύγοντας από το μαχαίρι του Κεμάλ ήρθαν στην Ελλάδα, συνεχίζουν την ιστορία των εκκλησιών αυτών.

* * *

Ω η Ορθοδοξία μας, αγαπητοί μου! Δεν είνε χθεσινή. Δεν είνε μηνών και ετών, όπως είνε μερικές παραφυάδες των προτεσταντών. Η Ορθοδοξία είνε ο αρχαιότερος, ο αρχικός φάρος που άναψε στην Ανατολή το Πνεύμα το άγιο διά του Παύλου και του Ιωάννου. Απ' αυτόν τον φάρο, απ' αυτό το φως, διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στα άλλα μέρη της Ευρώπης.

Χαίρετε, αδελφοί μου, διότι ανήκετε στην Ορθόδοξο Εκκλησία, η οποία πρώτη έλαβε το φως από τους μαθητάς του Κυρίου και αυτή μετέδωσε και στους άλλους λαούς της Ευρώπης το φως του χριστιανισμού.
Αύριο το βράδυ συν Θεώ θα συνεχίσουμε.

† Επίσκοπος Αυγουστίνος

 
Α' μέρος ομιλίας που έγινε στον Ι. Ναό Άγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου - Γιαννιτσών την 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφή τής εποχής. Διαίρεσις και σύντμησις 20-2-2010.

(β')

Του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

ΕΙΠΑΜΕ, αγαπητοί μου, χθες ότι η Ορθοδοξία μας είνε η αρχαιότερη από όλους.

2. Άλλα είνε και η πληρέστερη απ' όλες τις λεγόμενες εκκλησίες, η μόνη πλήρης Εκκλησία. Έχει όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το γνήσιο του Χριστιανισμού. Δεν της λείπει τίποτε. Ό,τι έχουν οι άλλοι, το ‘χουμε κ' εμείς, και μάλιστα καθαρώτερο και αγνότερο, γιατί είνε από την πηγή. Το Ευαγγέλιο π.χ. έχουν εκείνοι, το Ευαγγέλιο κ' εμείς. Μήπως γράφει περισσότερα το δικό τους, που δεν τα γράφει το δικό μας; Τα ίδια «γράμματα» έχουμε.

Και όχι μόνο δε μας λείπει τίποτε, αλλ' επί πλέον εμείς έχουμε κ εκείνα που αυτοί δεν έχουν. Αυτοί τα έχασαν, είνε φτωχότεροι. Έχασαν πολλά, κι άφησαν ν' ανακατευτή με το χρυσάφι σκουριά. Η Ορθοδοξία είνε χρυσάφι καθαρό, θησαυρός ακέραιος. Δεν του λείπει τίποτε απ' ό,τι παρέδωσαν οι πρώτοι Χριστιανοί. Θα φέρω μερικά παραδείγματα.

• Εμείς έχουμε τις εικόνες, αυτοί δεν έχουν. Κι όταν τους ρωτάς γιατί δεν έχετε, σου απαντούν, Δε γινόμαστε ειδωλολάτρες, δεν προσκυνάμε είδωλα, μόνο το Θεό προσκυνάμε... Επ' αυτού έχουμε να τους πούμε τα εξής. Κάνετε λάθος. Οι ορθόδοξοι δεν λατρεύουμε τις εικόνες. Οι εικόνες είνε τα βιβλία του λαού. Εκείνος που δεν ξέρει γράμματα, ή ξέρει μεν αλλά λησμονεί, βλέπει την εικόνα και διδάσκεται. Άλλωστε ένα πρόσωπο που αγαπούμε θέλουμε να το βλέπουμε, κι αν είνε μακριά ή πέθανε, του κάνουμε μια φωτογραφία, την κορνιζώνουμε, την κρεμάμε στο γραφείο ή στο σπίτι, και χαιρόμαστε να το βλέπουμε. Εάν λοιπόν στολίζουμε σπίτια και γραφεία με εικόνες, πολύ περισσότερο τους ναούς. Στους προτεστάντες, που σαν νέοι εικονομάχοι αποστρέφονται τις εικόνες, λέμε. Ξεκρεμάστε σεις από τα σπίτια σας τις εικόνες των γονέων σας, και τότε κ' εμείς θα ξεκρεμάσουμε από την εκκλησία μας τις ιερές εικόνες. Οι εικόνες στόλιζαν πάντα και θα στολίζουν τους ναούς της Ορθοδοξίας. Δεν τις λατρεύουμε, τους αποδίδουμε τιμητική προσκύνησι. Ασπαζόμεθα όχι τα ξύλα και τα χρώματα αλλά τα ιερά πρόσωπα που εικονίζουν, αν ζούσαν ανάμεσά μας, θα πέφταμε στα πόδια τους και θα τα φιλούσαμε. Όπως εκείνος που αγαπά ασπάζεται τη φωτογραφία του αγαπημένου συγγενούς του, έτσι κ' εμείς φιλούμε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων.

• Έχουμε λοιπόν εικόνες, και γι' αυτό η Ορθόδοξος Εκκλησία είνε πληρέστερη από τη δική τους «εκκλησία», που είνε γυμνή. Έχουμε επίσης επτά μυστήρια, που έχουν ιδρυθή από το Χριστό και τους αποστόλους. Είνε οι επτά κολώνες, στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα του Χριστιανισμού. Η πρώτη είνε το βάπτισμα. Η δευτέρα το χρίσμα ή άγιο μύρο. Η τρίτη η θεία κοινωνία. Η τετάρτη η μετάνοια και εξομολόγησις. Η πέμπτη ο γάμος. Η έκτη η ιερωσύνη. Και η εβδόμη το ευχέλαιο. Οι προτεστάντες τελούν μόνο ένα βάπτισμα και μια κοινωνία, αλλ' όχι όπως τα τελούσε η πρώτη Εκκλησία. Άλλα μυστήρια δεν αναγνωρίζουν. Εξομολόγησι δεν έχουν. Πού εξομολογούνται; Ιερωσύνη δεν έχουν. Που είνε οι αρχιερείς και οι ιερείς τους; Δεν μας χρειάζονται, λένε. Ναι, αλλά την εποχή των αποστόλων υπήρχαν επίσκοποι και ιερείς και διάκονοι. Επίσκοποι δεν ήταν ο Τίτος και ο Τιμόθεος, στους οποίους γράφει ο Παύλος; Πρεσβύτεροι δεν ήταν εκείνοι που κάλεσε ο Παύλος στη Μίλητο και τους έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές; Για τους ιερείς και τους επισκόπους είπε ο Χριστός, «Λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς» (Ίω. 20,22). Αυτοί είνε οι αντιπρόσωποί του επί της γης. Έχουν λάβει ειδική χάρι να διδάσκουν, να λειτουργούν και να κυβερνούν τις ψυχές. Είνε άγγελοι Κυρίου παντοκράτορος. Γι' αυτό ένας άγιος είπε. Αν δω στο δρόμο ένα παπά και έναν άγγελο, θα προσκυνήσω πρώτα τον παπά και μετά τον άγγελο, διότι ο άγγελος δεν έχει την εξουσία να συγχωρή αμαρτίες, ενώ ο παπάς την έχει.

• Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουμε ακόμη ύμνους, που οι προτεστάντες δεν έχουν. Αυτοί έχουν μερικά τραγουδάκια, που ψάλλουν όλοι μαζί, αλλ' αυτά δεν συγκρίνονται με την ποίησι της υμνολογίας μας (τροπάρια, απολυτίκια και άλλους ύμνους). Καμμιά θρησκεία δεν έχει τους ύμνους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Είνε μοναδικοί. Πού άλλου μπορεί ν' ακούση κανείς το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ή το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου», ή το «Τη υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», ή το «Δεύτε πάντα τα έθνη, γνώτε του φρικτού μυστηρίου την δύναμιν», ή τα Εγκώμια του Επιταφίου «Η ζωή εν τάφω» και «Αι γενεαί πάσαι», ή το «Άξιον εστί» ή το «Των αγίων Πατέρων ο χορός»; Τέτοιους ύμνους έχει μόνο η Εκκλησία μας, είνε μοναδικά κειμήλια που την στολίζουν.

Αυτά δεν μπορεί κανείς από τους ξένους σοφούς και επιστήμονες να τα δημιουργήση. Ούτε εικόνες, ούτε μυστήρια, ούτε εκκλησιαστικούς ύμνους έχει η λατρεία των προτεσταντών, η αίθουσά τους μοιάζει μάλλον με σχολείο.

3. Είδαμε ότι η Ορθοδοξία είνε η αρχική και η πλήρης Εκκλησία. Είνε, ακόμη, η πιο ένδοξη. Ποιος ρήτορας ή συγγραφέας ή ποιητής θα μπορέση να περιγράψη τη δόξα της; Δικές της είνε οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι. Νίκαια, Κωνσταντινούπολις, Έφεσος είνε πόλεις της Ανατολής, στις οποίες συγκροτήθηκαν οι Σύνοδοι αυτές και καθώρισαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος δόγματα και κανόνες, τι να πιστεύουμε και πώς να ζούμε. Σ' αυτήν ανήκουν οι μάρτυρες. Τα χώματά της είνε βαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων μαρτύρων. Οι άγιοί της τιμώνται σε κάθε τόπο, ο άγιος Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη, ο άγιος Σπυρίδων στην Κύπρο, ο άγιος Πολύκαρπος στη Σμύρνη, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Κωνσταντινούπολη ο άγιος Βασίλειος στην Καισάρεια... Ο κατάλογος των αγίων της είνε ατελείωτος.

Η Ορθοδοξία είνε η Εκκλησία των ηρώων και των μαρτύρων. Αυτή πάλεψε εναντίον τυράννων και αυτοκρατόρων. Αυτή νίκησε τους αιρετικούς, παλαιοτέρους και νεωτέρους. Αυτή αγωνίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στο έργο του ευαγγελισμού, για να διαδοθή και επικρατήση το Ευαγγέλιο. Είνε δοξασμένη και ζηλευτή η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία, το αναγνωρίζουν και οι εχθροί της.

Αλλά για μας τους Έλληνες η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει κ' ένα άλλο ιδιαίτερο θέλγητρο, που μας συγκινεί και μας κάνει να την αγαπούμε και γι' αυτό. Όπως παραδέχονται όλοι οι ιστορικοί, αυτή έσωσε την Ελληνική φυλή. Χωρίς Ορθοδοξία Ελληνικό γένος δεν θα υπήρχε σήμερα. Αυτή σαν γλυκειά μάνα παρηγορούσε τους Έλληνες 400 ολόκληρα χρόνια μέσ' στο μαύρο σκοτάδι της δουλείας των Τούρκων. Αυτή ίδρυσε τα κρυφά σχολειά, όπου σεβάσμιοι ρασοφόροι δίδασκαν τα σκλαβόπουλα «γράμματα - σπουδάγματα, του Θεού τα πράματα». Αυτή διέθετε τα μοναστήρια της ως άσυλα των καταδιωκομένων. Αυτή έσωσε κείμενα, γλώσσα, ιστορία, μνημεία, ήθη και έθιμα, όλα τα τιμαλφή μας. Γι' αυτό (ονομάστηκε κιβωτός του γένους. Όπως η κιβωτός του παλαιού κόσμου έσωσε το Νώε και την οικογένειά του απ' τον κατακλυσμό, έτσι η Εκκλησία μας, η νέα κιβωτός, σώζει την Ελλάδα απ' τον αφανισμό. Γι' αυτό ένας ποιητής μας, ο Κρυστάλλης, έγραψε, «Θρησκεία! γλυκειά μάνα», συ χύνεις «βαθειά μας, στην ψυχή, γλυκές χρυσές ελπίδες!».

* * *

Αυτή, αγαπητοί μου, είνε η Ορθοδοξία μας.

Αρχαία, αφού άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής και συνεχίζει. Πλήρης, δεν της λείπει τίποτε. Δεν μπορείς να πής. Φεύγω, γιατί βρήκα κάπου άλλου κάτι που αυτή δεν έχει. Προσφέρει όλα όσα απαιτούνται για την σωτηρία μας. Και ένδοξη όσο καμμιά άλλη θρησκεία.

Αυτήν κληρονόμησε η πατρίδα μας. Το σπουδαιότερο που μας άφησαν οι πατέρες μας δεν είνε τα χωράφια, τα σπίτια, τα χρήματα, είνε η Ορθόδοξος πίστις. Αυτή είνε ο θησαυρός ο ανεκτίμητος. Κράτα λοιπόν καλά το θησαυρό αυτόν.

«Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Άπ. 3,11). Κλείσε τ' αυτιά σου στους εχθρούς. Μείνε πιστός στην Εκκλησία που βαπτίσθηκες, προτίμησε θάνατο μάλλον παρά να χάσης την Ορθόδοξο ομολογία. Λέγε σ' ανθρώπους και δαίμονες. Ορθόδοξος γεννήθηκα -Ορθόδοξος θα πεθάνω. Έχω ρίξει την άγκυρά μου εδώ και κανένα κύμα δεν με παρασύρει από το λιμάνι της Ορθοδοξίας.

Όσο για τους άλλους που είνε έξω από τη μάνδρα της Ορθοδοξίας, εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε, και αυτοί, και όλοι οι άλλοι που βρίσκονται μακριά, να επιστρέψουν στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Είθε ο Κύριος να ευδοκήση ώστε να παύσουν αιρέσεις και σχίσματα, να ενωθούν όλοι στην Ορθοδοξία, να γίνη ο κόσμος «μία ποίμνη εις ποιμήν» (Ίω. 10,16), προς δόξαν του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, αμήν.

† Επίσκοπος Αυγουστίνος

 
Β' μέρος ομιλίας που έγινε στον Ι. ναό Άγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου - Γιαννιτσών την 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφή της εποχής. Διαίρεσις και σύντμησις 21-2-2010.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου (Α' Μέρος, Β' Μέρος)

Κύριε διευθυντά

Στο φύλλο της Κυριακής 15.11.2015 της έγκυρης και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας «Καθημερινή» δημοσιεύτηκε άρθρο του έγκριτου και διακεκριμένου δημοσιογράφου Πάσχου Μανδραβέλη με τον ερωτηματικό τίτλο «Μάθε, παιδί μου, Θρησκευτικά;».
Επειτα από διεξοδική και λεπτομερή ανάλυση και διατύπωση κριτικής και σχολίων σε άρθρο του καθηγητού Πασχάλη Κιτρομηλίδη, ο αρθρογράφος σας καταλήγει και συμπεραίνει ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά παραμένουν ένας επιβλαβής αναχρονισμός της παιδείας μας».

Χωρίς να επιχειρηματολογήσω για την αναγκαιότητα ή όχι της διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία της πατρίδας μας, θα διατυπώσω μερικά απλά, ίσως αφελή, άμεσα και εύλογα ερωτήματα.

– Είναι δυνατόν η Τουρκία, η κοιτίδα του Ισλαμισμού, να καθορίζει «τον Χριστιανισμό» ως μάθημα επιλογής για τους μουσουλμάνους («Καθημερινή», 15.11.2015) και η Ελλάδα με ομώνυμο υπουργείο «...και Θρησκευμάτων», φύσει χριστιανική χώρα και με συνταγματική επιταγή για τον σκοπό της παιδείας της «...την ανάπτυξη της εθνικής και χριστιανικής συνείδησης» (παρ. 2 άρθρου 16) να επιζητεί και να μεθοδεύει τρόπους κατάργησης της διδασκαλίας των Θρησκευτικών;

– Αλήθεια, οι δημοσιογράφοι, οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, με ποια στοιχεία τεκμηριώνουν τις απόψεις τους ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά στα σχολεία, παραμένουν ένας επιβλαβής αναχρονισμός της παιδείας μας;».

– Τέλος, ποια βλάβη προξενείται στην ελληνική παιδεία από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών;

Ολα τα Συντάγματα της πατρίδας μας, από το έτος 1844 μέχρι σήμερα, έχουν εκδοθεί «στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και έχουν καθορίσει τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας (άρθρο 3) και την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης (άρθρο 13), η οποία αναγνωρίζεται και προστατεύεται και από διεθνείς συμβάσεις (άρθρο 9 Σύμβασης της Ρώμης).

Η ελευθερία εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων περιλαμβάνει την ελευθερία της θρησκευτικής διδασκαλίας αρκεί να μην προσλαμβάνει τη μορφή προσηλυτισμού κατά της επικρατούσας θρησκείας (Σγουρίτσα. Ατομικές Ελευθερίες).

Καταργώντας τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, μεθοδικά και συστηματικά απομονώνουμε την παιδεία από τις εθνικές παραδόσεις και τις αξίες της ιστορίας μας, περιθωριοποιούμε τη χριστιανική πίστη μας και απομακρύνουμε τη νεολαία από τη θρησκεία.

Αυθαίρετος, αναιτιολόγητος και αντισυνταγματικός καταδεικνύεται ο χαρακτηρισμός ότι «τα σημερινά Θρησκευτικά παραμένουν ένας επισφαλής αναχρονισμός της παιδείας μας». Το μάθημα των Θρησκευτικών είναι ένα από τα πολλά του σχολικού προγράμματος και συνεπώς πρέπει να διδάσκεται χωρίς σκοπιμότητες, διακρίσεις, αποχές ή απαλλαγές. Ας σταματήσουμε να μισούμε, να κατασυκοφαντούμε και να περιφρονούμε τη θρησκεία και την πίστη μας.

Πηγή: Εφημερίδα "Καθημερινή", Θρησκευτικά

Η ΕΠΟΧΗ µας εἶναι δύσκολη. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀποτελοῦν µικρή µειονότητα. Μειονότητα ἀνάµεσα σέ χριστιανούς! Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν περιφρονεῖται. Ὁ δρόµος τῆς ἀρετῆς τούς εἶναι ἄγνωστος, ὅπως ἄγνωστο τούς εἶναι καί τό ἀλφάβητο τῆς πνευµατικῆς ζωῆς.

Ἐκεῖνος πού ἀπευθύνεται στούς σύγχρονους ἀνθρώπους καί µιλάει γιά τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, διαπιστώνει ὅτι οἱ ἀκροατές του ἔχουν ἐλάχιστο ἐνδιαφέρον γι’ αὐτά πού λέει, ἄν δέν δυσανασχετοῦν καί κάποτε δέν ἐκνευρίζονται. Ὁ διάβολος τούς ἔχει αἰχµαλωτισµένους τόσο πολύ, πού ἔχεις τήν αἴσθηση ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίδα ἀπελευθέρωσής τους καί αὐτό τόν καταθλίβει. Πρόκειται γιά ἐσωτερικό µαρτύριο, τό ὁποῖο δύσκολα περιγράφεται. Ὡστόσο χρειάζεται ζῆλος, πού θά ἐµποδίζει τήν ἀπόγνωση καί θά διατηρεῖ τήν προσπάθεια στό ρυθµό πού χρειάζεται. Αὐτό ἰσχύει πρωτίστως γιά τούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά συνεχίζουν τό ποιµαντικό τους ἔργο, χωρίς ταλαντεύσεις καί δισταγµούς. Ὅπως ἐπίσης δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦν γιά τά ἀποτελέσµατα, τά ὁποῖα εἶναι ὑπόθεση τοῦ Θεοῦ.

Ὁ γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, πού εἶχε µεγάλη ἐµπειρία ἀπό τό τί συµβαίνει στην κοινωνία, ἔλεγε: «Σήµερα εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐργαζόµενοι τήν ἀρετή. Ἡ διαφθορά καί ἡ παραλυσία ἐπιπολάζει, ἡ ἀνοµία, ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ φθόνος καί ἡ ἀντιζηλία κορυφώθηκαν, ἡ δέ ἀσέβεια καί ὁ ὑλισµός ἐπικρατοῦν. Γι᾿ αὐτό ἔχουµε ἀνάγκη πολλῆς προσοχῆς καί ἐγρηγόρσεως, ἐάν θέλουµε νά ἐπιτύχουµε τήν αἰώνια ζωή. Ἄς βαδίζουµε τήν ὁδό τῆς ἀρετῆς καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά νά φθάσουµε, Θεοῦ εὐδοκοῦντος, στά ἀγαπητά σκηνώµατα τοῦ Κυρίου» ( Γνωριµία µέ τό γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο, Θεσ/νίκη 2014, σελ. 135). Παρ᾿ ὅλα αὐτά ὁ γέροντας Φιλόθεος συνέχιζε ἀκούραστος τήν ἱεραποστολική του δράση, ἐλπίζοντας σέ µελλοντική καρποφορία.

Ὑπάρχει ὅµως καί ἕνα παρήγορο σηµάδι. Εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι -ἀκόµα καί αὐτοί πού εἶναι ἀδιάφοροι περί τήν πίστη- ἔχουν τό ὀρθό κριτήριο νά βλέπουν καί νά ἐκτιµοῦν κάθε πνευµατική προσπάθεια, κάτι πού εἶναι τονωτικό γιά τούς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἡ κατάσταση βέβαια θά ἦταν καλύτερη, ἐάν οἱ ἐργάτες ἦταν περισσότεροι καί ἀποδοτικότεροι.Αὐτό θά µποροῦσε νά τό πετύχει ἡ Ἐκκλησία, ἐάν οἱ ὑπεύθυνοι µητροπολίτες δραστηριοποιοῦνταν περισσότερο γιά τούς κληρικούς, γιά τήν καλλιέργειά τους καί τόν ποιµαντικό τους ζῆλο, καί λιγότερο γιά τήν προσωπική τους προβολή καί τήν ἱκανοποίηση τοῦ φοβεροῦ πάθους τῆς φιλοδοξίας, τό ὁποῖο δυστυχῶς παίζει κυρίαρχο ρόλο στή ζωή τους. Ἐλπίζουµε ὅµως ὅτι δέν θά ἀργήσει νά ἔλθει κάτι καλύτερο γιά τήν Ἐκκλησία καί τό λαό τοῦ Θεοῦ.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 27/11/2015), Ακτίνες

Η Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος, που εκπροσωπεί Πανελλαδικά τις 205.000 και πλέον πολύτεκνες οικογένειες, διαμαρτύρεται έντονα για το επονείδιστο Νομοσχέδιο «ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ», που προωθεί στη Βουλή προς ψήφιση το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με το οποίο προτίθεται να επεκτείνει την ισχύουσα ήδη νομοθεσία και στα λεγόμενα «ομόφυλα ζευγάρια».

Η συγ(Κυβέρνηση), μη μπορώντας να αντισταθεί, συμμορφώνεται στις επιταγές της ηθικά και πνευματικά παραπαίουσας Ευρώπης και με το νομοσχέδιο αυτό ανατρέπει καθ’ ολοκληρία τις αξίες, τα ιδανικά και τις παραδόσεις της Ελληνικής κοινωνίας

Σύμφωνα με τον ορισμό του νομομαθούς Ρωμαίου Μοδεστίνου , ο θεσμός του γάμου αποτελεί: «ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωση του βίου δια παντός, Θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».

Με το νομοσχέδιο ο θεσμός του γάμου αντιμετωπίζεται θεσμικά και μόνο ως δικαιοπρακτική ενέργεια που ρυθμίζει τις σχέσεις των μερών και αποϊεροποιείται πλήρως.

Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο μεταβάλλεται το τιμιότατο ανθρώπινο πρόσωπο σε χρηστικό αντικείμενο και καθίσταται  εμφανής η προσπάθειά του να υποκατασταθεί ο ιερός θεσμός του γάμου με νομικές προβλέψεις που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κακοδαιμονία του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η ΑΣΠΕ δεν απορρίπτει από την κοινωνία τα άτομα εκείνα που η μη ομαλή φυσιολογία του σώματός τους και ενδεχομένως και διάφορες κοινωνικές συνθήκες τα οδήγησαν σε πορεία ζωής διαφορετική απ’ αυτή των φυσιολογικών ανθρώπων εξαιτίας της γενετήσιας διαστροφής  τους.

Καταδικάζει όμως το ολίσθημα του Υπουργείου γιατί επιχειρεί νομοθετικά να απαξιώσει και να υποβιβάσει την ανθρώπινη φύση, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια  του ατόμου και να εκμηδενίσει τον υψηλό και θεοϊδρυτο θεσμό της οικογένειας, που στηρίζεται στο τρίπτυχο (άρρεν + θήλυ + παιδιά).

Με το νομοσχέδιο αυτό ολοκληρώνεται θεσμικά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο η ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας, φαλκιδεύεται η ανθρώπινη  αξιοπρέπεια και απενοχοποιείται η παράχρηση των σωματικών οργάνων του ανθρώπινου είδους και επιχειρείται  να μεταβληθεί ο εν τιμή δημιουργηθείς άνθρωπος σε βοσκηματώδη ύπαρξη.

Η ΑΣΠΕ καλεί όλους του Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τους αρμοδίους Φορείς να μην ενδώσουν στην ψήφιση του επονείδιστου αυτού νομοσχεδίου.

Από το Γραφείο Τύπου της ΑΣΠΕ