Τράπεζα Ἰδεῶν - Αρχική Σελίδα

: Ιστολόγιο "Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό"; Βιοηθική και Ιατρική; Εκτρώσεις / Αμβλώσεις / Διακοπή κυήσεως; 11 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 571

Ἡ ὑγεία καί ἡ σαπίλα (σχόλιο γιά τήν ἡμερίδα γιά τίς ἐκτρώσεις)

afhstemenazhsw antapokrish 02

Ζοῦμε σέ δύσκολες ἐποχές… Σέ ἐποχές πού τό φῶς καί τό σκοτάδι «παλεύουν» γιά τό ποιό θά ἐπικρατήσει…

Τήν περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε μία σπουδαία ἡμερίδα στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἀπό τό «Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς» στό ὁποῖο συμμετέχουν πολλά ὀρθόδοξα σωματεῖα! Θέμα της: οἱ ἐκτρώσεις! Ἐπρόκειτο γιά μία ἐκδήλωση ὅπου ἀκούστηκε στέρεος ἐπιστημονικός λόγος ἀπό ἰατρικῆς, νομικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως καί ἐξέπεμψε ἕνα μήνυμα ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ!

Τήν ἴδια στιγμή ὁμάδες τῶν «νεροκουβαλητῶν» τοῦ σάπιου συστήματος πετοῦσαν τρικάκια στούς γύρω δρόμους μέ κατάπτυστα ὑβριστικά συνθήματα («ἀφῆστε μέ νά ψοφήσω», «τό ἔνστικτό μου ὄχι ἁπλά δέν εἶναι μητρικό, εἶναι παιδοκτονικό», «σκατά στήν οἰκογένεια τήν ἑλληνική δέ θά τήν ἐνισχύσω μέ ἄλλο ἕνα παιδί») ἐνῶ στό τέλος «κατασκήνωσαν» στήν...
εἴσοδο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου μέ πανό καί πλακάτ φωνασκώντας ὑπέρ τῆς δολοφονίας τῶν ἐμβρύων! Τελικά, τά σχέδια τούς χάλασε ἡ νεροποντή πού τούς «ξέπλυνε» δεόντως…

Ἀλλά καί μετά τήν ἐκδήλωση ὁ ἴδιος ὀχετός συνεχίστηκε μέ διαδικτυακή ἀρθρογραφία σέ γνωστά στέκια (μέχρι καί τό ἈθηναΪκό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων ἀσχολήθηκε!) πού ἀραιά καί πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό παγκόσμια «φιλανθρωπικά» ἱδρύματα! Μέ ἐπιθετικότητα καί μίσος κατά τῆς οἰκογένειας καί τῶν παιδιῶν λεηλατοῦν στό πέρασμά τους ὡς ἄλλοι τζιχαντιστές κάθε τί ὄμορφο καί εὐγενές! Τά βάζουν μέ τήν ἴδια τή ζωή πού ὅμοιά της ἀξία δέν ὑπάρχει!

Τέλος τά ψέματα λοιπόν! Στήν πάλη φωτός καί σκότους κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀμέτοχος! Ὅλοι μας θά ἐπιλέξουμε πλευρά! Κι ὅπως εἴθισται νά λέγεται ἀποφθεγματικά: «τό πιό βαθύ σκοτάδι εἶναι λίγο πρίν ξημερώσει»!

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

: Ἀρχιεπίσκοπος Μπαντσέν κ. κ. Λογγίνος, μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ και ἐπιμέλεια: Μοναχός Σεραφείμ (Ζήσης); Θρησκεύματα και Αιρέσεις; Οικουμενισμός; 11 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 889

To Ομολογιακό κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου

arxiepiskopos mpantsen logginos 01

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία. Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα; [6] Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου
(ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης, 1/14 Ὀκτωβρίου 2016)

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ)
& ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Δημοσιεύουμε ἕνα παλαιότερο, ἀλλά πάντοτε ἐπίκαιρο, ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνακηρυχθεῖ «ἥρως τῆς Οὐκρανίας» γιά τό σπουδαῖο φιλανθρωπικό του ἔργο (τό 2008) [1], ἀλλά διέκοψε, κατά τούς ἱερούς Κανόνας, τό μνημόσυνο τῆς προϊσταμένης του ἀρχῆς [2], τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ. Κυρίλλου, τόν Μάρτιο τοῦ 2016, γιά λόγους ἀθετήσεως τῆς Πίστεως, κατά τήν «Κοινή Δήλωση τῆς Ἁβάνας» (12 Φεβ 2016) μεταξύ τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρωσσίας καί τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἀπό τούς λόγους τοῦ Σεβ. κ. Λογγίνου ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἀποδίδει τήν δέουσα προτεραιότητα στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν δογμάτων, ὁμιλῶν μετά παρρησίας ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τῆς πίστεως, ἐπικρίνοντας καθηκόντως καί ὅλες τίς σχετικές καινοτομίες πού συνοδεύουν πάντοτε ὡς «ἀπαραίτητα» συμπτώματα ὅσους ἔχουν μολύνει τήν ψυχή τους μέσῳ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ μαγνητοφώνηση τοῦ κηρύγματος δέν ἐκκίνησε ἐξ ἀρχῆς, καί ἔτσι τό κείμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ νοηματικῶς «ἀκέφαλο» (ἄνευ εἰσαγωγῆς)· τά ἐντός ἀγκυλῶν εἶναι ἐπεξηγήσεις προστεθειμένες κατά τήν ἀπομαγνητοφώνηση.

«Γιατί ζοῦμε; Γιατί εὑρισκόμαστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ἐπάνω σέ αὐτήν τήν γῆ; Μέ σκοπό νά κάνουμε κακό; Νά σκοτώνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο; Ὄχι ! «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» [3]. Διαδῶστε τό καλό. Ἀγαπῆστε καί συγχωρεῖστε. Ἡ ζωή εἶναι μικρή καί μᾶς ἐπισκιάζουν οἱ ἔσχατοι καιροί. Ὁ Κύριος θά ἔλθει νά κρίνει αὐτόν τόν κόσμο. Ὅπως θά μᾶς βρεῖ Αὐτός, ἔτσι θά ἔλθει ἐπάνω μας ἡ Κρίση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τούς συγχώρησε ὅλους. Οὐδείς ἁμαρτωλός ἀφίεται ἐπί γῆς, ὁ ὁποῖος νά μή μπορεῖ νά βρεῖ συγχώρηση. Εἶπε «Ἦλθα γιά νά συγχωρήσω» [4]. Αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Κυρίου – νά συγχωρήσει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, καί νά μᾶς παραλάβει ὅλους ἐντός τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία.

Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα [6]; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, ζητοῦμε ἀπό ὅλους σας, νά ἵστασθε στήν Ἀλήθεια, καί στήν Ὀρθή Ὁδό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν ὅτι θά ἔλθει ἕνας τέτοιος καιρός, ὅπως αὐτός, καί θά σᾶς προδώσουν, καί θά κάνουν αὐτή τήν Σύνοδο [καθώς φαίνεται, τήν ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], τήν Ψευδο-σύνοδο, τήν Σύνοδο τοῦ διαβόλου, τοῦ Ἀντιχρίστου, καί θά προδώσουν τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καί θά σᾶς καταδιώξουν[8]. Εἴχαμε σκεφθεῖ ὅτι δέν θά ἦταν τώρα, ἀλλά ἀργότερα· ὅμως, ἀδελφοί καί ἀδελφές, τούς βλέπουμε νά λαμβάνουν τά ἱερά λείψανα τοῦ Πατρός μας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί νά τά δίνουν, αὐτά τά ἱερά λείψανα, στόν αἱρετικό Ἰησουΐτη Πάπα [9]!

Αὐτή ἡ ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά συγχωρηθεῖ, ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖτες μας μεταθέτουν τόν Θρόνο [τήν ἁγία Τράπεζα] στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας [10], ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά βλέπουν τήν Λειτουργία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι στό Ἱερό, ὄπισθεν τοῦ Τέμπλου – αὐτό εἶναι αἵρεση! Λατινική αἵρεση [11]! Καί δέν φοβοῦνται τίποτε!

Ὡστόσο, εἶναι ὁ καιρός. Ἔχει ἔλθει ὁ καιρός, ἀδελφοί καί ἀδελφές, νά προσευχηθοῦμε, νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά σταματήσει αὐτούς καί τό βδέλυγμα αὐτό. Ἀλλά οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν, ὅτι ἔτσι θά εἶναι τό βδέλυγμα αὐτό! Θά ἔλθει! Δέν μπορῶ κἄν νά βρῶ τίς λέξεις νά μιλήσω γιά αὐτά τά αἴσχιστα πράγματα πού ἔχουν εἰσέλθει μέσα στόν πλέον Ἱερό Τόπο: στό Ἱερό, στό Ἱερό! Ἔπειτα, χόρεψαν στή Μόσχα [δηλ. ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ]!

Δηλαδή, ὁ Πατριάρχης δέν εἶδε πῶς χόρευαν μπροστά στό Ἱερό, καί χόρευαν σάν Κοζᾶκοι καί τραγουδοῦσαν αἱρετικά τραγούδια; Προδότες, ἀποστάτες, ὑπηρέτες τοῦ σατανᾶ! Δέν γνωρίζω πόσος χρόνος ἔχει ἀπομείνει, ὅμως σᾶς παρακαλῶ, ἄς μετανοήσουμε καί προσέλθουμε στόν Κύριο καί Θεό.

Ἐπιθυμῶ νά ἔχετε τήν εἰρήνην τοῦ νοός. Ἐπιθυμῶ νά εἶμαι μαζί μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους Του. Δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποκρύψω τίποτε. Πάντοτε θά λέγω τήν ἀλήθεια. Ὅταν κατακλείσαμε τήν Σύνοδο [Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016] ἐλέχθη ὅτι «κανείς δέν πρέπει νά μάθει τί γίνεται ἐδῶ». Γιατί δέν θά ἔπρεπε νά γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Γιατί συμβαίνει ἄνθρωποι πού ἔχουν κτίσει Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια νά μή πρέπει νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια; Καί γιατί μᾶς χρειάζεστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές; Ὥστε νά μᾶς τρέφετε, νά μᾶς ντύνετε, νά κτίζετε γιά μᾶς Ἐκκλησίες, καί μετά ἀντί τούτων ἐμεῖς νά σᾶς ἀποστέλλουμε στήν ἄβυσσο, στήν αἰωνία βάσανο; Αἶσχος! Αἶσχος! Μετανοεῖστε, Ὀρθόδοξοι! Συνέλθετε! Εἶναι καιρός γιά ὁμολογία! Δέν πρέπει νά φοβεῖσθε! Μή φοβεῖσθε τίποτε! Νά εἶσθε ἀληθινοί πρός Κύριον τόν Θεό, τούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀκοῦστε τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ὅλοι ἔγραψαν καί μᾶς εἶπαν τί καιροί θά ἔλθουν, καί μᾶς εἶπαν τί θά πρέπει νά κάνουμε.

Δόξα τῷ Θεῷ, πού δέν μεταβήκαμε στή Σύνοδο αὐτή [τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], ἀλλά στίς 2-3 Φεβρουαρίου [Σύνοδο Πατριαρχείου Μόσχας, 2016 - σημ.] κατετέθη ἕνα κείμενο, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή [Σύνοδος τῆς Κρήτης–σημ.], ἦταν «καλή» καί δέν παραβιάζει τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας [12], καί ὅτι ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ὅλοι συμφωνοῦμε μέ αὐτό! Γιατί τώρα νά διαφωνήσουμε;». Εἶναι ἀπαραίτητο νά συγκληθεῖ ἄλλη Σύνοδος [Ἐπισκοπική Σύνοδος–σημ.], γιά νά ἀποσύρει τό κείμενο αὐτό. Αὐτό εἶναι κείμενο ὑπέρ τοῦ Ἀντιχρίστου, διαβολικό· ἐπειδή κανείς δέν μᾶς ἄκουσε ἐκεῖ, καί σέ ὅλους εἶπαν: «Κάθησε κάτω· ἔχει ἤδη ὑπερψηφισθεῖ · εἶναι ὅλα ἐντάξει!».

Δέν θά πράξουμε καθώς μᾶς λένε, διότι αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν αἰώνια ἀπώλεια. Εἴμαστε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Πιστεύω στόν Θεό, ὄχι ἐπειδή κάποιος μέ ἐξεβίασε νά πιστεύσω, ἀλλά πιστεύω σέ Αὐτόν, ἐπειδή δέν μπορῶ νά ζήσω χωρίς Αὐτόν. Ἡ ζωή μου ὑπῆρξε πολύ δύσκολη. Ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία ἕως τώρα. Καί ἔχω πάντοτε αἰσθανθεῖ τήν χεῖρα τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί πάντοτε ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τί πρέπει νά κάνω. Δέν ἦλθα στό Μοναστήρι ἤ τήν ὑπηρεσία πρός τόν Θεό, γιά νά ἔχω ἔπαινο ἤ νά ἔχω ἄλλους νά μέ προσκυνοῦν. Ἔρχομαι μαζί σας, γιά νά ὑπηρετήσω τόν Κύριο. Αὐτός εἶναι τά πάντα γιά μᾶς, ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.

Γιά τόν λόγο αὐτό, σᾶς ζητῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά, σᾶς ἱκετεύω: φρoντίστε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη! Προστατεῦστε τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Θά εἴμαστε λίγοι, ἀλλά ὁ Κύριος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει!

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές, συμπανηγυρίζω μαζί μέ ὅλους σας γιά τήν ἅγια Ἑορτή τῆς Σκέπης τῆς Εὐλογημένης Παρθένου Μαρίας. Καί αἰτοῦμαι τό μητρικό ἔλεος, τήν μητρική φροντίδα Της γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, καί νά καλύψει Αὐτή ὅλους τούς πιστούς καί ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐπί τῆς γῆς αὐτῆς, μέ τό ἱερό Της μαφόριο.

Μή ἀπογοητεύεσθε! Μή φοβεῖσθε, ἀδελφοί καί ἀδελφές! Ὅλα θά ἐκπληρωθοῦν, οἱ καιροί ἔχουν ἤδη φθάσει.

Βαρύς πόλεμος θά γίνει! Πόσο αἱματηρή μάχη! Ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων θά πεθάνουν. Ἀλλά μή φοβεῖσθε τίποτε, ἄν εἴμαστε μέ τόν Θεό, ἄν πορευόμαστε μέ τόν Θεό, ἄν παραμένουμε μέ τόν Θεό ἐν τῇ ἀληθείᾳ. Ὅλοι λένε ὅτι εἶναι μέ τόν Θεό καί ἑνώνονται χάριν τῆς ἀγάπης, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύουν. Αἱρετικά τά λόγια τοῦ Πατριάρχη μας, ὅταν λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι σάν τόν ἥλιο, καί ὅτι οἱ ἀκτῖνες πού ὁδηγοῦν στόν ἥλιο, εἶναι ὅλες οἱ αἱρέσεις, ὅλες οἱ ἐπί γῆς θρησκεῖες καί ὅλες ὁδηγοῦν στόν ἕνα Θεό [13]! Δέν μᾶς λέγεται αὐτό πουθενά στούς Πατέρες, δέν εἶναι πουθενά γραμμένο! Τό λέει αὐτό, ἐπειδή ὁ διδάσκαλός του, ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Ροτόβ, πέθανε σάν σκύλος στά πόδια τοῦ Πάπα [14]. Τοῦ εἶχε προλεχθεῖ νά μήν πάει ἐκεῖ, καί ὅτι θά πέθαινε. Ὅταν φίλησε τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, πέθανε ἐκεῖ, στά πόδια του.

Γιατί δέν σταματήσαμε, ὅταν τό θαῦμα αὐτό φανερώθηκε; Γιατί προχωρήσαμε μέ τυφλότητα καί φαντασθήκαμε ἄλλην ὁδό, ἀπό τήν Μία Ὁδό τῆς Σωτηρίας, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει ἀφήσει, τήν στενή ὁδό [15]; Ὁ Κύριος μᾶς κατέλιπε Μία Ἐκκλησία καί εἶπε ὅτι «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» [16] τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς δέν μίλησε γιά «ἐκκλησίες», γιά «ἀδελφές ἐκκλησίες»· εἶπε, «οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» [17] καί ὅτι « Ἐγώ εἰμι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ταύτης» [18], ὄχι ὁ Πάπας, ὄχι ὁ Πατριάρχης, οὔτε ἐγώ, ἕνας ἁμαρτωλός. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχετε ἔλθει σήμερα γιά χάρη μου, γιά νά προσευχηθεῖτε σέ ἐμένα; Ποιός εἶμαι ἐγώ; Εἴμαστε μαζί ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί· ἤλθαμε νά ἱκετεύσουμε τόν Κύριο. Ἐντρέπομαι νά ἀτενίσω πρός τόν Θεό, ἐπειδή οἱ ἁμαρτίες μου εἶναι πολλές, καί πρέπει νά μιλήσω διαρκούσης τῆς Λειτουργίας καί νά πῶ, καθώς λειτουργοῦμε: «Κύριε ἐλεῆμον, ἔγειρον ἡμᾶς! Κύριε, συγχώρησον ἡμῖν, ὁ Θεός!». Ἔτσι προσεγγίζω πρός τόν Θεό, καί ἔτσι πρέπει νά προσέρχεσθε στόν Κύριο καί Θεό. Διότι δέν εἴμαστε τίποτε.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, συγχωρεῖστε με. Σᾶς ἀγαπῶ. Χαίρω πού εἶμαι μαζί σας. Ἀλλά θέλω νά παραμείνω στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ὁ Κύριος λέει: «Πᾶσα ἁμαρτία ἀφεθήσεται, τήν δέ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου ἁμαρτίαν οὐ δυνατόν ἀφεθῆναι, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» [19]. Ἡ αἵρεση – αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι ὅλες οἱ αἱρέσεις θά εἶναι κατά τοῦ Θεοῦ. Ἔχετε βρεῖ ἄνθρωπο ἐπί γῆς χωρίς ἁμαρτία; Γνωρίζω ὅτι μόνον ὁ Θεός εἶναι χωρίς ἁμαρτία [20]. Ἐμεῖς οἱ λοιποί εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί. Καί πῶς, λοιπόν, μπορεῖ ὁ Πάπας νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία; Ὁ Θεός δέν χρειάζεται ἀντικαταστάτη - ὁ Πάπας στράφηκε ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου.

Καί μπορεῖτε νά δεῖτε αὐτόν τόν ὑπηρέτη τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Μητροπολίτη Ἱλαρίωνα [Ἀλφέγιεφ] [21], νά λέει, ὅτι πρέπει νά ἀλλάξουμε τήν Ἁγία Γραφή! Ἡ Ἁγία Γραφή τώρα εἶναι κακή! [δηλ. Ὁ Μητρ. Ἱλαρίων θέλει μιά μετάφραση στήν μοντέρνα ρωσσική γλώσσα] [22]. Πῶς, λοιπόν, σῴζονταν οἱ ἄνθρωποι μέχρι σήμερα; Λένε ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀλλάξουμε τήν Λειτουργία, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν καταλαβαίνουν [δηλ. ἡ ἐπιθυμία νά στραφοῦν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική στήν σύγχρονη ρωσσική γλῶσσα] [23]. Νομίζουν ὅτι ὅλοι εἶναι ἀνόητοι, καί μόνοι αὐτοί εἶναι ἔξυπνοι. Κύριε, δίδαξέ μας! Καί ἴσθι ἐλεήμων πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί τόν λαό.

Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὅλους. Αἰτοῦμαι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά σᾶς. Ὁ Κύριος νά εἶναι πάντοτε μαζί σας. Καί ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.»

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μέ μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ) & ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

• Βίντεο τοῦ κηρύγματος (ρωσσιστί): https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=CKFjgiAvsLc

• Πηγή ρωσσικοῦ κειμένου (δι’ ἀπομαγνητοφωνήσεως): http://www.logoslovo.ru/forum/all/topic_15222/

• Πηγή ἀγγλικῆς μεταφράσεως: http://nftu.net/non-commemorating-mp-bishop-longinus-metropolitan-hilarion-alfeyev-a-servant-of-antichrist/

arxiepiskopos mpantsen logginos 03

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1] Σύμφωνα καί μέ τήν ἐπίσημη ἀνάρτηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος τό 2011 (19 Σεπ/2 Ὀκτ) στήν Μονή στό Μπαντσέν, «Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐγκαινίασε τό Καθολικό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στό χωριό Μπαντσένυ τῆς Οὐκρανίας» (https://mospat.ru/gr/2011/10/02/news48823/).

[2] Ἡ εἴδηση τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τοῦ Μόσχας κ. Κυρίλλου ὑπό τοῦ Σεβ. Λογγίνου, καί ἐδῶ: http://nftu.net/moscow-patriarchate-bishop-in-ukraine-ceases-commemoration-of-patriarch-kirill/. Ὁ Μητροπολίτης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριος, ἄμεσος Προϊστάμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Λογγίνου, εἶναι μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (https://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Synod_of_the_Russian_Orthodox_Church).

[3] Ματθ. 5, 9.

[4] Ματθ. 9, 13· «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» καί Μάρκ. 2, 17. Πρβλ. Ἰω. 10, 10· «ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» καὶ 12, 47: «οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον» καί Α΄ Ἰω. 3, 5.
[5] Πρβλ. Ματθ. 15, 13.14· «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν. Τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» καὶ 10, 14: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν». Ἐπίσης, Τίτ. 3, 10 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» καὶ Γαλ. 1, 8 «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».

[6] Ἀναφέρεται σέ μουσική ἐκδήλωση μέ τραγούδια, ἀλλά καί κάποιες χορευτικές κινήσεις, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 25 Ἀπρ/8 Μαϊ τοῦ 2016 στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, στήν περιοχή Ναρο-Φόμισκ, στόν Ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τῆς Ἀπρέλεφκα. Ἐκεῖ ἡ χορωδία «Γκαούντα» μέ εὐθύνη τοῦ Ἱερέως Ἀντωνίου Σουγκαλέι ἐκτέλεσε μουσικά προτεσταντικά κομμάτια, καί μέ χορευτικές κινήσεις, ἐνώπιον τοῦ Τέμπλου καί τῆς Ὡραίας Πύλης (βλ. βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=13KbXMCM1iE, ἰδίως ἀπό τό 1΄58΄΄ κ.ἑ.). Ὑπῆρξαν σχετικά ἐπικριτικά δημοσιεύματα· σέ ἕνα ἐξ αὐτῶν (http://hram-pohvala.moseparh.ru/2016/10/08/o-koshhunstvennyx-plyaskax-na-amvone-pravoslavnogo-xrama-v-g-aprelevka/) ὁ Διάκονος Ἠλίας Μασλώφ ἀναφέρει ὅτι, συμφώνως πρός ἔγγραφες καταγγελίες ἐνοριτῶν πρός τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, ὁ ἐν λόγῳ Ἱερεύς εἰσήγαγε καί ἄλλους νεωτερισμούς, ὅπως τήν ἐπιτέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας μέ τήν Ὡραία Πύλη ἀνοικτή, τήν εἰς ἐπήκοον πάντων ἐκφώνηση τῶν ἱερῶν μυστικῶν εὐχῶν, τήν ἐγκατάλειψη τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν, τήν περιστασιακή ἀπαμφίεση τοῦ ράσου, τήν ἀπαρέσκεια πρός τήν ἐπίκληση «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», καθώς καί γενική παραθεώρηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν νηστειῶν καί τῆς παραδοσιακῆς εὐσεβείας, τήν «μετα-πατερικότητα», τήν ἀμφισβήτηση τῶν θαυμάτων στά Συναξάρια κ.ἄ. Βλ. καί ἄλλο σχετικό video μέ διάφορες χορευτικές ἐκδηλώσεις ἐντός ρωσσικῶν Ναῶν καί σύγκρισή τους μέ τά ἀνάλογα προτεσταντικά events https://www.youtube.com/watch?v=9VndOFTPuxI, ὅπως καί τό ἀκόλουθο, παρόμοιο, ἀκόμη δέ χειρότερο: (https://www.youtube.com/watch?v=6xPVz6eGadQ).

[7] Ἀποκ. 2, 9· «... καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς͵ καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ».

[8] Εἶναι γνωστές οἱ προφητεῖες περί ἐπικρατήσεως τῶν αἱρέσεων στούς ἐσχάτους καιρούς, ὅπως ἐκείνη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος (4ου μ.Χ. αἰ.): «Μετά ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς ὅτι νέφος καί λαῖλαψ, ὀμίχλη σκοτεινή πειρασμῶν φοβεροτάτων ἔπεσεν εἰς τούς Μοναχούς ἀπό τό μέρος τῆς ἄρκτου, καί ὅτι ἐδιώκοντο οἱ Μοναχοί καί τό μοναχικόν σχῆμα ἀπό ὄλεθρον αἱρέσεων, ἠναγκάζοντο δέ οἱ πολλοί ρίπτοντες τό σχῆμα νά ὑπανδρεύονται» (Περί συντελείας, ἀντιχρίστου καί Β΄Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1991, σ. 132)· ἐπίσης, τοῦ Ὁσίου Ἀνατολίου (†1927), τελευταίου Στάρετς τῆς Σκήτης Ὄπτινα (ἐδῶ) «... Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται». Ἀλλά καί ὁ ἡμέτερος Ὁμολογητής Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (1786-1852) ἔχει γράψει: «[Τῆς ἁλωθείσης ὑπό τῶν ἀποδομητῶν Σχολῆς τῆς Χάλκης] σκοπός πρός τοῖς ἄλλοις πολλοῖς ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατά τό πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς πλάνης, καί κατά τόν προσηλυτισμόν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τούς ἐσομένους Πατριάρχας, καί ὅλην ἐν γένει τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διά Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀντεισαγωγή τῆς Λουθηρο-Καλβινικῆς αἱρέσεως ... » (Ἅπαντα, ἐν Ἀθήναις 1910, σ.99ἑ.).

[9] Σέ ἐπίσημη ἐπίσκεψη στό Βατικανό τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνος (2/15 Σεπτεμβρίου 2016), ὅπου ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ παρέδωσε «τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ σέ λειψανοθήκη σέ μορφή πασχαλινοῦ αὐγοῦ», ὅπως φαίνεται καί ἐδῶ: (https://mospat.ru/gr/2016/09/15/news135747/).

[10] Ὅπως ἔγινε στόν ἑορτασμό τῆς Ἁγίας Ἰσαποστόλου Ὄλγας (11/24 Ἰουλίου 2016) στόν Ναό τῆς Παναγίας «Πάντων Θλιβομένων ἡ Χαρά» στήν Μπολσάγια Ὀρντύνκα τῆς Μόσχας (βλ. τήν φωτογραφία ἐδῶ: https://mospat.ru/wp-content/uploads/2016/07/ECR_9036.jpg καί τήν εἰδησεογραφική κάλυψη τοῦ γεγονότος ἐδῶ: https://mospat.ru/gr/2016/07/24/news134168/).

[11] Βλ. καί τήν σχετική κριτική γιά ἀνάλογα δικά μας φαινόμενα, ἐπί Ἀρχιεπισκοπίας τοῦ κυροῦ Χριστοδούλου τοῦ ἀπό Δημητριάδος, λ.χ. Ἱερομ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΠΑΡΟΥΣΗΣ, «Λειτουργική ἀναγέννησις ἤ οἰκουμενιστική ὁμοιομορφία;», Θεοδρομία 3 (Ἰουλ.-Σεπ. 1999) 59ἑ.: «Ὡς ἦταν φυσικόν, ἐπροχώρησαν καί σέ μία δευτέρα καινοτομία, τελοῦντες τήν Θεία Λειτουργία “κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ”, ὡσάν νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦν στίς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου. Διερωτᾶται κανείς, πῶς ἀγνοήθηκε καί πάλιν ἡ Ἀποστολική Παράδοσις, ἀλλά καί οἱ ἐπιστημονικές μελέτες, (ὅπως τοῦ K. GAMBER: “TOURNES VERS LE SEIGNUR” - ἡ μετάφρασις ὑπό δημοσίευσιν), πού ἀπέδειξαν ἀνιστόρητη τήν σχετική ἀπόφασι τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου;».

[12] Ὅπως φαίνεται σέ καθησυχαστική ἀνακοίνωση (2 Φεβ 2016) μέ τίτλο: «Πατριάρχης Κύριλλος: δέν ὑπῆρξε θέμα οὐδεμιᾶς ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ μή Ὀρθοδόξους» (https://mospat.ru/en/2016/02/02/news127683/).

[13] Ἐννοεῖται ἴσως ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου τήν Κυριακή 02/15 Νοεμβρίου 2015 στό Καλίνινγκραντ, ὅπως καταγράφεται στό πρακτορείο εἰδήσεων Interfax, ὑπό τόν τίτλο «Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀποκαλεῖ τήν τρομοκρατία παραφροσύνη καί τήν μάχη ἐναντίον τῆς ὡς καθῆκον καθενός κατοίκου τοῦ πλανήτη» (http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=60953)· ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν δήλωσε ὅτι πρός καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας « ... ἡ Ἐκκλησία ἔχει μία μόνον ἀπάντηση: κοιτάξτε βαθειά στίς καρδιές σας, μετανοεῖστε καί στραφεῖτε στόν Θεό. Ἡ παγκόσμια προσευχή μας σέ διαφορετικές γλῶσσες, μέ διαφορετικούς τρόπους καί ἀκόμη μέσῳ διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, θά κατευθυνθεῖ πρός τόν Θεό Δημιουργό, ὥστε νά δείξει συγκαταβατικῶς τό ἔλεός του στήν ἀνθρώπινη φυλή καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν φοβερή αἰχμαλωσία τῆς ἐμμονῆς».

[14] Ὁ Μητροπολίτης Λένιγκραντ Νικόδημος (κατά κόσμον Μπόρις Γεωργίεβιτς Ροτόβ, 1929 – 1978) ὑπῆρξε ἰσχυρότατο πρόσωπο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί μέγας οἰκουμενιστής· στίς 5 Σεπτεμβρίου τοῦ 1978 ξεψύχησε, σέ ἡλικία 49 ἐτῶν, στά χέρια του Πάπα Ρώμης Ἰωάννου Παύλου Α΄ (ἐπίσης «μελλοθανάτου») κατά τήν διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθρονίσεώς του. Βλ. τό σχετικό καί πολύ ἐνδιαφέρον δημοσίευμα: Μητρ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ & ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, «Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Α΄Luciani: Τό μυστικό» (19 Ἰαν 2015) (http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-131/2031-2007-131-11).

[15] Ματθ. 7, 13.14 καί Λουκ. 13, 24.

[16] Ματθ. 16, 18.

[17] Ματθ. 16, 18.

[18] Ἐφ. 4, 15. 5, 23 Κολ. 1, 18. Πρβλ. Ἰω. 15, 4-7.

[19] Βλ. Ματθ. 12, 31.32 καί Λουκ. 12, 10.

[20] Ἰακ. 1, 17, Β΄ Κορ. 6, 14.15. Βλ. καί Ἰω. 8, 46 καί Ἑβρ. 4, 15 καί Α΄ Ἰω. 3, 5.

[21] Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεφ, 1966 - ), δρ. Θεολογίας καί μουσικός, πολύγλωσσος, εἶναι Πρόεδρος τοῦ Τμήματος τῶν Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς καί τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς καί μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

[22] Χαρακτηριστική τῆς τάσεως αὐτῆς εἶναι πολυσέλιδη ἀνακοίνωση, σέ σχετικό Συνέδριο τοῦ 2013, τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ἱλαρίωνος (Προέδρου, ἄλλωστε, τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς), μέ τίτλο «Μεταφράσεις τῆς Βίβλου: Ἱστορία καί Νεωτερικότητα», ὅπου ὁ κ. Ἱλαρίων διαπιστώνει ἀναληθῶς (μᾶλλον ψευδῶς, διότι ἄγνοια δέν δικαιολογεῖται σέ τέτοια θέση καί ἐπί τοιούτων ζητημάτων), ὅτι ἀρχαιόθεν δέν ὑφίσταται γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μία γενικῶς ἀποδεκτή μορφή κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς (... «Единого общепринятого текста Библии в православной традиции нет»)!. Ἐν συνόλῳ τό κείμενό του διαπνέεται ἀπό ὑπερβολική ἐπιστοσύνη στήν βιβλική ἔρευνα τῶν αἱρετικῶν θεολόγων καί ἀπό παντελῆ ἀπαξίωση πρός τήν ἑρμηνευτική ἐπιστήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, τήν ὁποία σχεδόν (δι’ ἐπιδεικτικῆς ἀγνοήσεως) ἀπαξιοῖ (https://mospat.ru/ru/2013/11/26/news94805/).

[23] Ὅπως φαίνεται καί σέ δημοσίευμα (ἐδῶ: http://dsnmp.ru/mitropolit-ilarion-alfeev-predlagaet-otkryivat-hramyi-s-bogosluzheniem-na-russkom-yazyike/) μέ τίτλο: «Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεβ) προτείνει νά ἀνοίξουν Ἐκκλησίες πού νά λειτουργοῦν στά ρωσσικά» (26 Ἰαν 2015), καί ὄχι δηλαδή στήν τρέχουσα λειτουργική γλῶσσα, τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική.

Πηγή: Ακτίνες

: Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης; Οικογένεια και Νέοι; Αξίες του Γάμου και της Οικογένειας; 11 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 3740

Ὁ ὅσιος Πορφύριος γιὰ τὸ Γάμο καί τὴν ἐπιλογὴ συζύγου

agios porfyrios 32

Ἀναστολὲς μπροστὰ στὸ γάμο...

Σὲ ἕνα φίλο, ποὺ δυσκολεύθηκε πολὺ νὰ παντρευτεῖ, ὁ Γέροντας ἀπεκάλυψε ὅτι τὸ βαθύτερο αἴτιο τῶν μακρόχρονων ἀναστολῶν του μπροστὰ στὸ γάμο, ἦταν ἕνα καταπιεσμένο στὸ ἀσυνείδητό του, ἀποτυχημένο ἐφηβικὸ αἴσθημα. Τοῦ εἶπε: "Ἀγάπησες ἐκείνη μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου, τὴν ἔκανες ἰδανικό τῆς ζωῆς σου, τραυματίστηκες μὲ τὴν ἀδιαφορία της, διχάσθηκες.
Προσπαθοῦσες νὰ βρεῖς, στὸ πρόσωπο κάθε κοπέλας, ποὺ σὲ προξένευαν, τὸ πρόσωπο ἐκείνης καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν ἀδύνατο, ἡ καρδιά σου ἔμενε κλειστή". Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Γέροντα, συνειδητοποίησε τὸ κρυμμένο του ἐμπόδιο, ἐλευθερώθηκε ὁριστικὰ ἀπ' αὐτὸ κι ἔτσι μπόρεσε νὰ δημιουργήσει δική του οἰκογένεια.

Τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια...

Οἱ γονεῖς του τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια. Αὐτὸ τοῦ δημιουργοῦσε κάποιον ἐκνευρισμὸ καὶ προσέφυγε πάλι στὸ Γέροντα. Ἐκεῖνος, πολὺ φυσικά, σὰν νὰ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι του, τοῦ ἐπανέλαβε αὐτολεξεί, ὅσα οἱ γονεῖς του τοῦ ἔλεγαν σχετικά: "Τώρα οἱ γονεῖς σου σοὺ λένε - ΄Ὡς πότε θὰ μένεις ἔτσι; Εἶναι καιρὸς κι ἐσὺ νὰ νοικοκυρευθεῖς, ν' ἀνοίξεις δικό σου σπίτι, μὲ τὴ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου. Ἂν μείνεις ἔτσι, ποιὸς θὰ σὲ κοιτάξει στὰ γηρατειά;
Μὴν τοὺς παρεξηγεῖς, ἔχουν κι αὐτοὶ δίκαιο ἀπὸ τὴ δική τους πλευρά. Ἂν ἤσουν κι ἐσὺ στὴ θέση τους, ἔτσι θὰ μιλοῦσες. Αὐτοὶ βλέπουν τὰ πράγματα κοσμικά, θέλουν νὰ ζήσεις καλὰ καὶ νὰ ἔχεις καλὰ γεράματα. Λίγοι ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κάνουν οἰκογένεια καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν τὰ παιδιά τους καὶ κάνουν κακὰ γεράματα; Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα τακτοποιοῦνται". Ὁ γνωστός μου, μοῦ ἐξέφρασε τὸ θαυμασμό του γιὰ τὸ Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ πολλὴ διάκριση, τὸν προσανατόλισε πρὸς τὸ "μεῖζον" συμφέρον του, ἄλλα καὶ δικαιολόγησε μὲ κατανόηση τὴ στάση τῶν γονέων του καὶ τὴ δική του.

Θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της...

Ἦταν Μάρτιος τοῦ 1972, ὅταν ἕνα πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Πορφυρίου τὸν ἐπισκέφθηκε στὸν Ἅγιο Νικόλαο, στὰ Καλλίσια Ἀττικῆς, γιὰ νὰ...
τὸν συμβουλευθεῖ γιὰ ἕνα προσωπικό του θέμα.
Ὁ Παππούλης τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρά, γιατί τὸν ὑπεραγαποῦσε καὶ τὸν θεωροῦσε σὰν ἕνα μέλος τῆς οἰκογενείας του. Τὸ ἴδιο, ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Ὑπεράνω ὅλων ὁ Παππούλης!
Ἀφοῦ μίλησαν ἀρκετὲς ὧρες γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα, ὅπως συνέβαινε πάντα, ὁ Παππούλης τοῦ λέει:
-Πές μου τώρα καὶ τὸ θέμα σου, ποὺ τόσο σὲ ἀπασχολεῖ.
Ἔλα, εὐλογημένε, λέγε...
Πράγματι! Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ νεαρὸς (τότε), εἶχε γνωρίσει μία κοπέλα καὶ πρὶν προχωρήσει στὴν ἐπισημοποίηση τοῦ δεσμοῦ αὐτοῦ, ἤθελε νὰ πάρει τὴ γνώμη τοῦ Παππούλη. Τὸ ἴδιο ἔκανε σὲ κάθε του πρόβλημα. Ἐὰν δὲν ἔπαιρνε τὸ πράσινο φῶς ἀπὸ τὸν Γέροντα, δὲν προχωροῦσε κάτω ἀπὸ καμία πίεση.
Διηγήθηκε, λοιπόν, στὸν π. Πορφύριο τὸ πρόβλημά του, μὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες καὶ ζήτησε τὴ γνώμη του.
-Ἔχεις μία φωτογραφία τῆς κοπέλας; λέει - δῶσε μοῦ τὴν.
Τὴν ἔδωσε. Τὴν κοίταξε γιὰ πολλὴ ὥρα, χωρὶς νὰ μιλᾶ.
-Τί βλέπετε, Παππούλη; Γιατί δὲν μιλᾶτε τόση ὥρα; Εἶναι καλὴ ἢ ὄχι;
-Πολὺ καλὴ εἶναι! Μόνο ποὺ εἶναι πολὺ δραστήρια καὶ ἀεικίνητη καὶ ἐσὺ θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της.
-Ἐ! τότε νὰ τῆς δώσω... ἀπολυτήριο.
-Ὄχι! Γιατρίνα ἤθελες, γιατρίνα πῆρες. Γιατρίνα ζήτησες ἀπὸ τὸ Θεό, γιατρίνα σοῦ ἔδωσε! Ὅ,τι ζήτησες, αὐτό σοῦ ἔδωσε! Τί "ἀπολυτήριά" μοῦλὲς τώρα; Ἄντε, καὶ οἱ δικοί σου τὴν ἀγαπᾶνε πολύ. Καὶ οἱ δικοί σου χαίρονται ἰδιαίτερα. Θέλουν, πρὶν πεθάνουν, νὰ σὲ δοῦν εὐτυχισμένο καὶ τακτοποιημένο! Προχώρα! Καὶ ἐγὼ θὰ κάνω πολλὴ προσευχή. Θὰ τὴν κάνω καὶ ἐκείνη δικό μου παιδί, ὅπως ἔχω ἐσένα! Θὰ ἔρχεσθε νὰ μὲ βλέπετε μαζί, πολὺ συχνά, καὶ ἐγὼ θὰ χαίρομαι καὶ θὰ σᾶς ἀγαπάω καὶ θὰ σᾶς καμαρώνω! Ἀφοῦ ξέρεις πόσο πολὺ σ' ἀγαπάω! Καὶ ἐγὼ ξέρω, πὼς καὶ ἐσὺ μὲ ἀγαπᾶς πολύ. Νὰ εἶσθε εὐλογημένοι! Ὅλα θὰ πᾶνε καλά, σὺν Θεῶ!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Ἡ γνωριμία κατέληξε σὲ γάμο. Ἡ κοπέλα ἔγινε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Παππούλη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ καλύτερα! Γι' αὐτὸ καὶ τὴν ὑπεραγαποῦσε.
Ὅμως, τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἄρχισε τὴ ζωή του μὲ θλίψεις, ἀγωνίες, στενοχώριες καὶ ταλαιπωρίες. Βάσανα πολλά. Συνέπεια ὅλων τῶν βασάνων τους ἦταν ἡ κοπέλα νὰ στερηθεῖ τὴν πολυπόθητη μητρότητα. Καὶ παρὰ τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ Παππούλη τὴν διακατεῖχε ἔντονη ἀγωνία, ἡ ὁποία τὴν ὠθοῦσε σὲ ἐπώδυνες καὶ πολυδάπανες ἐξετάσεις. Ὁ Παππούλης ὅμως ἐπέμενε: θὰ κάνεις παιδί!
Πράγματι! Ἔκανε ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι, φωτισμένο ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εὐλογημένο ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ χέρι τοῦ Παππούλη!
Ἄξιζει νὰ σημειωθεῖ, ὅτι τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἔκανε ἕνα μόνο παιδί. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ π. Πορφύριος ἔλεγε: θὰ κάνεις παιδί! Δὲν εἶπε θὰ κάνεις παιδιά! Ἐὰν πρόσεχε κανεὶς τὰ λόγια του, ἔβγαζε πολὺ εὔκολα τὰ συμεράσματά του. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἀποτελοῦσε τῶν κώδικα τῶν ἀποκρυπτογραφήσεων, τῶν ὅσων ἐλέγοντο ἀπὸ τὸ Γέροντα.
Ὅταν ὁ π. Πορφύριος εἶδε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ νεογέννητο παιδί, εἶπε στοὺς γονεῖς του: Αὐτὸ εἶναι τὸ παιδὶ τῶν προσευχῶν!

...καὶ ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του...

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν πολὺ γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα, ἀπ' ὅτι ἔχω ὑπόψη μου. Ἀναρίθμητα ἀνδρόγυνα, ποὺ εἶχαν προβλήματα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ γάμος τους νὰ φθάνει στὴ διάλυση, βοήθησε μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ εἶχε, καὶ τὰ ἐπανένωσε.
Θυμοῦμαι τὴ συγκινητικὴ περίπτωση, ὅταν πήγαινε κάπου μ' ἕνα ταξί. Στὸ δρόμο ἔκανε μὲ τὸν ὁδηγὸ τὸν ἀκόλουθο διάλογο:
-Ἔχεις γυναίκα;
-Ναί, ἔχω.
-Πόσα χρόνια ζεῖτε χωριστά;
-Πέντε.
Προχώρησε ὁ διάλογος. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα... εὐχάριστο. Ὁ ὁδηγὸς τοῦ ταξὶ τόσο πολὺ ἐντυπωσιάστηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπε ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστός γι’ αυτόν ἱερέας, ὥστε ἀμέσως πῆγε καὶ βρῆκε τὴ γυναίκα του κι ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του.

Μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας...

Ἤμασταν μία συντροφιά, 6-7 φίλοι, ὅλοι ἄγαμοι τότε καί, καθισμένοι κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἀκούγαμε, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, τὸ Γέροντα νὰ μᾶς μιλᾶ σχετικά: "Μὴ σᾶς βασανίζει τὸ πρόβλημα νὰ διαλέξετε μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας. Ἄλλοτε ἔρχονται μέρες, ποὺ αἰσθάνεσθε ψυχικὲς καὶ σαρκικὲς ἐπιθυμίες γιὰ γάμο, κι ἄλλοτε αὐτὲς οἱ ἐπιθυμίες ὑποχωροῦν, γιατί αἰσθάνεσθε θεῖες ἐπιθυμίες, ἀνώτερες ἀπὸ τὸ γάμο. Ὅταν ἔρχονται φιλήδονοι πειρασμοί, μὴν προσπαθεῖτε νὰ τοὺς διώξετε μὲ βία, γιατί ὁ σατανᾶς ἐπωφελεῖται καὶ τοὺς κάνει πιὸ ἑλκυστικοὺς καὶ σᾶς βλάπτει. Εἶναι καλύτερα νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζετε ἤρεμα καὶ νὰ τοὺς μετατρέπετε ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς σὲ ἁγνούς. Νὰ λέτε: Μπορεῖ νὰ παντρευτοῦμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὶς συζυγικὲς ἡδονές, ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Ὅταν πάλι σᾶς ἔρχονται οἱ ἐπιθυμίες παρθενίας, νὰ τὶς δέχεσθε μὲ εὐγνωμοσύνη, καλλιεργώντας μυστικὰ τὴν τέχνη τοῦ ἁγιασμοῦ. Κάποτε ἡ ζυγαριὰ θὰ γείρει σὲ μιὰ πλευρά. Ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ ἁγιασθοῦν πολεμώντας τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τους, κι ἄλλοι ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Οἱ πρῶτοι πετυχαίνουν λίγα πράγματα, γιατί ὁ ἀγώνας τους γίνεται πολὺ ψυχρὸς καὶ σκληρός. Οἱ δεύτεροι πετυχαίνουν περισσότερα, γιατί ἀγαπώντας τὸ Χριστό, τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη χάνουν τὴ γοητεία καὶ τὴ δύναμη τοὺς μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ποὺ αἰσθάνονται. Ὅταν ξημερώσει καὶ μπεῖ στὸ δωμάτιό μας τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, τὰ σκοτάδια φεύγουν ἀναγκαστικά".
Ὁ Γέροντας σταμάτησε νὰ μιλᾶ καὶ φαινόταν πώς κάτι σκεφτόταν. Ἔπειτα ξαναμίλησε: "Ἴσως δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς τὸ πῶ αὐτό, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ. Μπορεῖ κανεὶς νὰ φτάσει σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ νὰ ἀμφιταλαντεύεται ἀκόμα μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας καὶ νὰ τοῦ κάνει τότε ὁ σατανᾶς τὴν πιὸ σκληρὴ ἐπίθεση: νὰ τοῦ βάλει στὴν ψυχὴ τὸν πανικὸ τῆς ἀγαμίας καὶ τότε μὲ ἀγωνία ν' ἀρχίσει νὰ ἀναζητᾶ σύζυγο, νὰ βάζει ἀνθρώπους νὰ τοῦ βροῦν, ἐκεῖνοι νὰ γελοῦν μαζί του κι αὐτὸς νὰ μπαίνει πλέον σὲ μιὰ κατάσταση ψυχικῆς ἀρρώστιας.
Γι' αὐτὸ σας λέω, μὴν κολλᾶτε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: γάμος ἢ ἀγαμία. Ἀντὶ νὰ φθείρεσθε, προσπαθώντας μάταια νὰ δώσετε ἐσεῖς ἀπάντηση γιὰ τὸν ἑαυτό σας, δῶστε ὅλη τὴν προσπάθειά σας στὸ νὰ ἀγαπήσετε ὁλόψυχα τὸ Χριστό, κι Ἐκεῖνος θὰ σᾶς δώσει, στὸν κατάλληλο χρόνο, τὴν ἀπάντηση ποὺ ταιριάζει στὴν ψυχή σας καὶ ποὺ θὰ τὴν δεχθεῖτε χωρὶς βία καὶ στεναχώρια, ἀλλὰ ἥσυχα καὶ μὲ εὐχαρίστηση. Ἔτσι θὰ ἁπαλαγεῖτε γιὰ πάντα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα καὶ θὰ βαδίσετε ἕνα δρόμο, δοξάζωντας τὸ Θεό".

Πηγή: (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, ἐκδόσ. Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Μήλεσι), sostis.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

: Ιστοσελίδα "Πρώτο Θέμα"; Ελεύθερη Συμβίωση; Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης- Επέκταση σε ομοφυλόφιλους; 11 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 16841

Με 161 ψήφους πέρασε στη Βουλή η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια

voylh 10

Ψηφίστηκε με τη στήριξη βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι- «Ναι» από Γεννηματά, Βενιζέλο, Ντόρα Μπακογιάννη, Όλγα Κεφαλογιάννη, Μάρκου, Κεραμέως, Ζουράρι, Θεοδωράκη - «Όχι» από Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη - Σταυροπόδι και βαθύ ντεκολτέ για το Τζέησον -Αντιγόνη στα θεωρεία της Βουλής

Με την στήριξη 161 βουλευτών από ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι εγκρίθηκε το άρθρο που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.

Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της ονομαστικής ψηφοφορίας συνολικά ψήφισαν 264 βουλευτές. Υπερ του άρθρου 8 ψήφισαν 161 και κατά 103.

Να σημειωθεί ότι οι τρείς κοινοβουλευτικές ομάδες που στήριξαν την διάταξη διαθέτουν συνολικά 171 βουλευτές που σημαίνει ότι 10 βουλευτές έλλειπαν από την διαδικασία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται βουλευτές που επέλεξαν την αποχή ως ένδειξη διαφωνίας με την ρύθμιση αλλά και ορισμένοι που δεν κατάφεραν να παραστούν όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής που κατέφθασε αργοπορημένος και δεν πρόλαβε να ψηφίσει.

Να σημειωθεί ότι η ψηφοφορία έγινε με το νέο ηλεκτρονικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στα βουλευτικά έδρανα, γι αυτό και δεν ακολουθήθηκε η παραδοσιακή διαδικασία της εκφώνησης του ονομαστικού καταλόγου και της δήλωσης ψήφου δια μικροφώνου από τους βουλευτές.

Τα επόμενα λεπτά οι υπηρεσίες της Βουλής θα διανείμουν στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες λίστες με την ψήφο κάθε βουλευτή ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν διαφοροποιήσεις.

Υπενθυμίζεται ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ οι Γιάννης Μιχελογιαννάκης και Θεόδωρος Παραστατίδης αναμένεται να καταψηφίσουν ενώ οι Γεωργία Γεννιά, Μάρκος Μπόλαρης και Γιάννης Καραγιάννης πιθανότατα θα απέχουν εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την διαφωνία τους με την προωθούμενη ρύθμιση.

Επίσης, από την ΝΔ οι Ντόρα Μπακογιάννη και Ολγα Κεφαλογιάννη πιθανότατα θα υπερψηφίσουν κόντρα στην γραμμή του κόμματος ενώ το ίδιος αναμένεται να πράξουν οι Θεόδωρος Φορτσάκης και Νίκη Κεραμέως.

Για δεύτερη μέρα, πάντως, εκπρόσωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας βρέθηκαν στα θεωρεία της βουλής απ' όπου παρακολούθησαν τη συζήτηση του νομοσχεδίου. Με μπεζ φόρεμα και αβυσσαλέο ντεκολτέ, φροντίζοντας ταυτόχρονα, όμως, να «καλύψει» το δασύτριχο στήθος του με ένα πολύχρωμο περιδέραιο, το Τζέησον- Αντιγόνη έδωσε και σήμερα το παρών στα θεωρεία.

Σημειώνεται ότι το Τζέησον - Αντιγόνη Ντέην είναι το πρώτο άτομο που έχει προσφύγει δικαστικά στην Ελλάδα προκειμένου να σβηστεί από τη λήξιαρχική πράξη γέννησής του το φύλο, αφού αυτοπροσδιορίζεται ως non binary άτομο και παράλληλα έχει ζητήσει να προστεθεί στο όνομά του, πλάι στο Ιάσων και το Αντιγόνη. Ως προς το δεύτερο σκέλος, η προσφυγή του έχει γίνει δεκτή.

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

Αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ολίγοι από ΝΔ ψήφισαν «ναι»

Xρήστος Μπόκας

«Ναι» από ΣΥΡΙΖΑ πλην Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη που καταψήφισαν - «Ναι» από Μπακογιάννη, Κατερίνα Μάρκου που ήταν εισηγήτρια αλλά διαφοροποιήθηκε(!), Κεραμέως και Όλγα Κεφαλογιάννη - «Ναι» στην αναδοχή είπαν Βενιζέλος, Γεννηματά αλλά και οι Παπαχριστόπουλος και Ζουράρις από ΑΝΕΛ

Με διαφοροποιήσεις από τα περισσότερα κόμματα ολοκληρώθηκε η ψήφιση της διάταξης που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το επίμαχο άρθρο 8 οι Θεόδωρος Παραστατίδης και Γιάννης Μιχελογιαννάκης ενώ οι Μάρκος Μπόλαρης, Γεωργία Γεννιά και Γιάννης Καραγιάννης εξέφρασαν την διαφωνία τους δια της αποχής. Ως απών καταγράφηκε και ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, όχι γιατί διαφωνεί με την διάταξη αλλά γιατί έφτασε καθυστερημένος στην Ολομέλεια. Επίσης απόντες ήταν ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος η κυρία Αννα Βαγενά και η κυρία Νίνα Κασιμάτη.

Διαφοροποιήσεις από βουλευτές της ΝΔ που είπαν «ναι» στην αναδοχή

Ως ηχηρή διαφοροποίηση καταγράφεται και η υπερψήφιση του άρθρου 8 από την Κατερίνα Μάρκου της ΝΔ. Η κυρία Μάρκου ως εισηγήτρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο ανέπτυξε την αρνητική στάση του κόμματός της. Ωστόσο, η ίδια ψήφισε υπερ. Στο «ΝΑΙ» τοποθετήθηκαν και Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως. Απουσίαζαν συνολικά 8 βουλευτές μεταξύ των οποίων οι πρώην πρωθυπουργοί Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής και ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Ως απουσία με νόημα καταγράφεται του κ. Θεόδωρου Φορτσάκη.

Απο την Δημοκρατική Συμπαράταξη όσοι διαφωνούσαν με την ρύθμιση επέλεξαν την αποχή. Πρόκειται για τους Ανδρέα Λοβέρδο, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, Δημήτρη Κωνσταντόπουλο, Μιχάλη Τζελέπη, Γιώργος Αρβανιτίδης και Γιώργο Καρρά.

Τέλος, από τους ΑΝΕΛ διαφοροποιήθηκαν οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις που ψήφισαν υπερ της ρύθμισης. Ο πρόεδρος του κόμματος Πάνος Καμμένος απείχε
Δείτε αναλυτικά εδώ ποιοι βουλευτές είπαν «ναι» στην αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, ποιοι βουλευτές καταψήφισαν και ποιοι απείχαν.

Μείζον θέμα για την Κατερίνα Μάρκου: Ψήφισε τη ρύθμιση που ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους καταψήφισης από τη ΝΔ

Μείζον πολιτικό θέμα για την κυρία Κατερίνα Μάρκου προκύπτει από την ψηφοφορία του άρθρου που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς και την επιλογή της να υπερψηφίσει το επίμαχο άρθρο 8 κόντρα στην γραμμή του κόμματός.

Η Νέα Δημοκρατία είχε αναθέσει στην κυρία Μάρκου να εισηγηθεί τις θέσεις του κόμματος για το επίμαχο νομοσχέδιο. Ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους που η αξιωματική αντιπολίτευση καταψηφίζει την ρύθμιση. Ωστόσο, στην ψηφοφορία δήλωσε υπερ καταγράφοντας για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά το παράδοξο όπου ο εισηγητής του κόμματός πάει κόντρα στην κομματική γραμμή που ανέλαβε να υποστηρίξει!

Η στάση της βουλευτού προκάλεσε έντονη δυσφορία τόσο στους βουλευτές όσο και στην ηγεσία του κόμματος.

Ο διάλογος δε που καταγράφηκε στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι ενδεικτικός. Συγκεκριμένα, βουλευτής του κόμματος ρώτησε τον γραμματέα της ΚΟ Κώστα Τσιάρα αν οι διαφοροποιήσεις θα περιοριστούν στις κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως που άλλωστε είχαν ενημερώσει για την θετική τους ψήφο. «Ναι, θα έχουμε 3 διαφοροποιήσεις» φέρεται να απάντησε ο κ. Τσιάρας για να αντιδράσει η κυρία Μάρκου και να πει «4 θα είναι οι διαφοροποιήσεις. Θα καταψηφίσω και εγώ».

«Σε ενημερώνω ότι ο πρόεδρος θα καταψηφίσει. Είσαι εισηγήτρια» της εξήγησε ο κ. Τσιάρας αλλά η κυρία Μάρκου ήταν ανένδοτη. «Εσείς με βάλατε εισηγήτρια. Εγώ είμαι Ποτάμι. Γιατί με φέρατε στην ΝΔ; Για να μην ψηφίζω τέτοια νομοσχέδια;»

(Πηγή: Πρώτο Θέμα)

: Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς; Βιοηθική και Ιατρική; Εκτρώσεις / Αμβλώσεις / Διακοπή κυήσεως; 12 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 722

Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς: Εκτρώσεις- Η φρικώδης σιωπηλή Γενοκτονία!

mhtropolh peiraiws header 01

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 10η Μαΐου 2018

ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Η ΦΡΙΚΩΔΗΣ ΣΙΩΠΗΛΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!

Η ζωή, το μεγάλο και δυσεπίλυτο μυστήριο! Ένα μυστήριο, απέναντι στο οποίο ο άνθρωπος στάθηκε πάντοτε με δέος και θαυμασμό! Τί είναι επί τέλους κατά βάθος και κατ’ ουσίαν, αυτό που ονομάζουμε ζωή; Ποιό είναι το εσώτατο είναι της; Πως δημιουργήθηκε, πως οργανώθηκε, πώς εξελίχθηκε; Πως ερμηνεύεται η τεράστια πολυπλοκότητα στην εσωτερική δομή της; Πως εξηγείται η καταπληκτική αρμονία και τάξη στις επί μέρους λειτουργίες της;

Πως από ένα γονιμοποιημένο ωάριο δημιουργούνται μέσα στη μήτρα της γυναικός μετά από αμέτρητους διαδοχικούς πολλαπλασιασμούς και μορφολογικές και λειτουργικές διαφοροποιήσεις των κυττάρων, οι ιστοί και τα όργανα του εμβρύου; Πως αυτά τα όργανα συνεργάζονται μεταξύ των με μια θαυμαστή αρμονία; Ποίος είναι ο βαθύτερος ρόλος του γενετικού υλικού, των γονιδίων τουDNA, στην όλη εξελικτική διαδικασία της εμβρυογενέσεως και της οργανογενέσεως;

Ιδού μερικά μεγάλα και πανανθρώπινα ερωτήματα, στα οποία ο άνθρωπος προσπάθησε από αρχαιοτάτων χρόνων να απαντήσει μέσω της φιλοσοφίας και των φυσικών επιστημών! Ωστόσο ακόμη και σήμερα η επιστήμη, παρά τις καταπληκτικές προόδους, που έχει σημειώσεις στους τομείς της ιατρικής, της μοριακής βιολογίας και της γενετικής, δεν μπόρεσε ναδώσει πειστικές εξηγήσεις και ερμηνείες. Σε πολλές περιπτώσεις απλώς αρκείται να δώσει μια περιγραφή των φαινομένων, ενώ πολλά από τα παρά πάνω ερωτήματα εξακολουθούν να παραμένουν αναπάντητα. Κάποιοι υλιστές φιλόσοφοι προσπάθησαν να παρουσιάσουντη ζωή ως «άγνωστη ιδιότητα της ύλης», όμως διαψεύστηκαν οικτρά από την σύγχρονη επιστημονική έρευνα, η οποία αποφάνθηκε, ότι δεν γνωρίζουμε ούτε αυτή την ίδια την ύλη, πολλώ δε μάλλον την άγνωστη αυτή ιδιότητά της! Κάποιοι άλλοι αθεϊστές χημικοί στην προσπάθεια τους να ερμηνεύσουν το μυστήριο της ζωής, έπλασαν απίθανες και απίστευτες θεωρίες για τυχαίες χημικές ενώσεις, οι οποίες δήθεν παρήγαγαν τη ζωή! Αλλά έρχονται και πάλι οι σύγχρονες επιστήμες της μοριακής βιολογίας και της γενετικής, οι οποίες μετά την ανακάλυψη και πλήρη αποκρυπτογράφιση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, δηλαδή του ανθρωπίνου DNA, να καταρρίψουν τις φαντασιώσεις τους αυτές.Άλλοι απ’ αυτούς προσπάθησαν να συνθέσουν υποτυπώδη μορφή ζωής στα εργαστήρια, διά χημικών ενώσεων πρωτεϊνών, αλλά απέτυχαν οικτρά! Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως η εναγώνια προσπάθεια των αθεϊστών τα τελευταία τριακόσια χρόνια, όχι μόνο δεν διαφώτισαν το μυστήριο της ζωής, αλλά μάλλον το συσκότισαν με αυθαίρετους δογματισμούς, οι οποίοι καταρρίπτονται, ο ένας μετά τον άλλον.

Η ζωή λοιπόν είναι ένα μεγάλο μυστήριο, ένα μυστήριο το οποίο η επιστήμη συνεχώς και ακαταπαύστως θα προσπαθεί στο μέλλον να προσεγγίσει με επιστημονικές μεθόδους, χωρίς όμως ποτέ να μπορεί τελικά να το κατορθώσει. Η μόνη δυνατή προσέγγισή του είναι διά μέσου της χριστιανικής πίστης. Με τα μάτια της πίστεως «βλέπει» ο πιστός ότι η ζωή είναι το υπέρτατο δώρο του Θεού προς την δημιουργία και την κορωνίδα του, τον άνθρωπο. Είναι το κτιστό αποτέλεσμα των ακτίστωνδημιουργικών, ζωοποιών και προνοητικών ενεργειών του Θεού, διά των οποίων «ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πραξ.17,28) κατά τον μέγαΠαύλον. Και όπως ο Θεός κατά την ουσία του είναι «ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος ακατάληπτος», έτσι και οι άκτιστες ενέργειές του είναι εξ’ ίσου «ανέκφραστες, απερινόητες…».Διότι όπως παρατηρεί ο μέγας Παύλος: «τις γαρ έγνω νουν Κυρίου; ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ.11,34).

Δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο από τη ζωή, γι’ αυτό και ο Δημιουργός ενέβαλε στα ζώα και τον άνθρωπο το ισχυρό ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως και της προστασίας της ζωής. Ενέβαλε επίσης και το ένστικτο της μητρότητας στη γυναίκα και της πατρότητας στον άνδρα, για να προστατεύεται η ζωή και να διαιωνίζεται το είδος. Η πρώτη ευλογία του Θεού προς το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος ήταν το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης» (Γεν.1,27), δηλαδή η δημιουργία νέων ανθρωπίνων προσώπων, δια της ενώσεως άρρενος και θήλεος. Ο άνθρωπος καλείται να γίνει συνδημιουργός του Θεού.

Ωστόσο η είσοδος της αμαρτίας στον κόσμοκαι η εξ’ αιτίας αυτής εξαχρείωση της ανθρωπίνης φύσεως διέφθειρε και αυτό το ένστικτο της μητρότητας και της πατρότητας. Η ευλογία της παιδοποιίας μεταβλήθηκε σε κατάρα, διότι η κύηση, ο επώδυνος τοκετός και η ανατροφή των τέκνων θεωρήθηκαν εμπόδια στην ικανοποίηση των ηδονικών απολαύσεων και του ευδαιμονισμού.

Μελετώντας την προχριστιανική εποχή φρίττουμε μπροστά στο μέγεθος της παιδικής ασπλαχνίας. Έφτασε στο σημείο ο προχριστιανικός άνθρωπος να νομοθετεί το δικαίωμά του, να σκοτώνει χωρίς συνέπειες τα παιδιά του. Ο φοβερός «καιάδας» στην αρχαία Σπάρτη και το επίσης φοβερό «βάραθρο» στην Αθήνα ήταν οι τόποι, όπου «ξεφορτώνονταν» οι αρχαίοι έλληνες το βάρος της παιδοποιίας! Επίσης τα όρη και οι ερημιές ήταν οι τόποι, όπου εγκατέλειπαν οι Ρωμαίοι τα παιδιάτους, τα οποία άφηναν ως βορρά των αγρίων θηρίων! Στη μετά Χριστόν εποχή, με την επικράτηση του Χριστιανισμού, έχουμε ριζικές αλλαγές και ανακατατάξεις. Ο Χριστός με το απολυτρωτικό του έργο και την διδασκαλία του έρχεται να δώσει στη γυναίκα και στα παιδιά την αξία που τους αρμόζει ως εικόνες του Θεού, εξυψώνοντας τη γαμική σχέση σε «μυστήριον μέγα» (Εφ.5,32), και τοποθετώντας τα παιδιά ως πρότυπα αθωότητας και απλότητας, ως πρότυπα εκείνων, που θα αξιωθούν τη βασιλεία των ουρανών,(Ματθ.19,14).

Στους εσχάτους και αποκαλυπτικούς χρόνους που ζούμε, στους οποίους η αποστασία έχει φθάσει δυστυχώς στο αποκορύφωμά της, η σκληρότητα και απανθρωπιά του ανθρώπου συναγωνίζεται με αυτή της προχριστιανικής εποχής. Ο σύγχρονος άνθρωπος κατόρθωσε, αξιοποιώντας τις καταπληκτικές προόδους της ιατρικής επιστήμης,να βρει τον τρόπο να απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο βάρος της παιδοποιίας, φονεύοντας το έμβρυο μέσα στη μήτρα της μητέρας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.Πρόκειται για τη σύγχρονη μάστιγα των εκτρώσεων, μέσω των οποίων κατακρεουργούνται στις μήτρες των γυναικών, πριν δουν το φως της γέννησης, εκατομμύρια αθώα και ανυπεράσπιστα βρέφη.

Η δαιμονική αναίδεια των γυναικών έφτασε στην έσχατη κατάντια, να μη θεωρεί πλέον την έκτρωση ως ανθρωποκτονία, αλλά ως δικαίωμα, ως κοινωνική κατάκτηση, ως ύψιστη μορφή απελευθέρωσής της από τα «δεσμά» της ανδροκρατούμενης οικογένειας! Ως κατάκτηση του δικαιώματος να διαθέτει, όπως θέλει το σώμα της, ακόμα και να φονεύει το έμβρυό της! Μέσα στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας, ένα πλήθος φεμινιστικώνκαι άλλων οργανώσεων σ’ όλο τον κόσμο διοργανώνει κάθε τόσο μαχητικές διαδηλώσεις, για να μη διαταραχτεί το «δικαίωμα» αυτό!

Η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι το ίδιο τραγική, όπως σε όλο τον «πολιτισμένο» κόσμο. Περισσότερες από 350.000 εκτρώσεις γίνονται κάθε χρόνο στα δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια, κατακρεουργώντας, με τον πλέον σαδιστικό τρόπο τα ανυπεράσπιστα έμβρυα. Μια πόλη, όπως η Πάτρα, πετιέται κάθε χρόνο στους υπονόμους. Τα τελευταία τριάντα χρόνια μια Ελλάδα δολοφονήθηκε και εξαφανίστηκε, ενώ αυτή που έμεινε, κατάντησε αναιμική και γερασμένη! Η Ελλάδα μας αργοπεθαίνει. Οι γεννήσεις μειώνονται και οι θάνατοι αυξάνονται. Το εργατικό δυναμικό μειώνεται. Η ύπαιθρος ερημώνει. Τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν. Ο στρατός μας αποδυναμώνεται. Σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες ο πληθυσμός της χώρας μας δεν θα ξεπερνά τα 8.000.000, και απ’ αυτόν, το ήμισυ του πληθυσμού θα είναι πάνω από το πεντηκοστό έτος! Μια αργή σιωπηλή εθνική γενοκτονία είναι σε πλήρη εξέλιξη! Πολλοί ειδικοί και επιστήμονες επισημαίνουν το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, που πλήττει σήμερα καίρια την πατρίδα μας, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά μας προβλήματα. Οι ειδικοί επισημαίνουν με βάση δημογραφικές έρευνες ότι ο δείκτης γεννητικότητας στην Ελλάδα έχει κατέβει στο 1-1,3. Είναι δηλαδή εφιαλτικά χαμηλός στην ελληνική οικογένεια. Σύμφωνα με αυτό τον αριθμό, το 2100 οι απόγονοι των σημερινών Ελλήνων, (αν δεν έχουν μεταναστεύσει όλοι), θα είναι περίπου 2,3 εκατομμύρια. Μετά το 2040 περίπου η εξέλιξη θα είναι μη αναστρέψιμη: Κάθε δεκαετία θα χάνεται και ένα εκατομμύριο ελληνικού πληθυσμού, χωρίς να «βγαίνουν οι αριθμοί» για το ενδεχόμενο αντιστροφής της κατακλυσμιαίας πλέον εξέλιξης. Επομένως ο χρόνος για μια συνολική πολιτική αναστροφής του δημογραφικού προβλήματος ως απόλυτη εθνική προτεραιότητα και στρατηγική είναι πάρα πολύ περιορισμένος.

Δυστυχώς η πολιτεία κανένα δραστικό και αποτελεσματικό μέτρο δεν έλαβε μέχρι σήμερα και εξακολουθεί να κωφεύει και να αδιαφορεί απέναντι σ’ όσους επισημαίνουν την δραματική αυτή κατάσταση.Αντί να ενθαρρύνει τις ελληνικές οικογένειες για ένα τρίτο παιδί με φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα οικονομικά κίνητρα, κάνει το εντελώς αντίθετο. Προωθεί τα «δικαιώματα» όλων εκείνων που προωθούν τον εθνικό και κοινωνικό μας αφανισμό! Αποποινικοποιήθηκε η έκτρωση, τόσο των γονέων, όσο και των γιατρών, που την πραγματοποιούν. Καταλογίζουν το κόστος των εκτρώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή το κράτος αποζημιώνει όσους σκοτώνουν τους αυριανούς πολίτες του! Απαξιώνει το μυστήριο ζωής, θεωρώντας πως το έμβρυο δεν έχει ζωή μέχρι …κάποιο χρόνο στη μήτρα της μητέρας! Ταυτίζει το έμβρυο με το σώμα της μητέρας, δίνοντάς της το δικαίωμα να έχει αυτή λόγο για το θάνατο, ή την επιβίωση του! Το δημογραφικό πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο σήμερα, αν συνδυαστεί με την αθρόα παράνομη και παράτυπη μετανάστευση, οπότε το όλο θέμα παίρνει πλέον διαστάσεις εθνικής τραγωδίας.Παραμένει μέχρι σήμερα, παρά τις επισημάνσεις των ειδικών, ένα μείζον και φλέγον ζήτημα, που έχει ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετωπίσεως.

Ματαίως η Εκκλησία διακηρύσσει παντού και πάντοτε, δημοσίως και κατ’ ιδίαν, το μεγάλο αμάρτημα της εκτρώσεως, που σημαίνει κατ’ ουσίαν φόνο εκ προθέσεως. Ομιλεί, διαμαρτύρεται, συμβουλεύει, αλλά με περιορισμένες δυνατότητες, αφού στη σύγχρονη αποστατημένη εποχή μας ο λόγος της Εκκλησίας δεν γίνεται δεκτός.Κάποιοι ιδιωτικοί σύλλογοι και σωματεία προσπαθούν να στηρίξουν τις μητέρες, να μην προχωρήσουν σεέκτρωση,χωρίς φυσικά να μπορούν να αναχαιτίσουν το κακό.

Ένας τέτοιος σύλλογος ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Προστασίας Αγεννήτου Παιδιού», καταβάλλει φιλότιμες και αξιέπαινες προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή. Αγωνίζεται με Ημερίδες και Συνέδρια, με τηλεοπτικές εκπομπές και φυλλάδια, να διαφωτίσειγια το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων. Για τις πολύ σοβαρές επιπτώσεις που συνεπάγονται οι εκτρώσεις στην ψυχική και σωματική υγεία της μητέρας σύμφωνα με πλήθος ιατρικών ερευνών. Συγκεκριμένα, γιατροί και ψυχολόγοι σήμερα μας βεβαιώνουν, ότι η έκτρωση επιφέρει στη μητέρα βαθύτατο ψυχικό τραύμα. Πρόκειται για το λεγόμενο «μεταεκτρωτικό σύνδρομο» (post – abortionsyndrome),το οποίο είναι παγκόσμιο φαινόμενο ανεξάρτητο από τη θρησκεία, το πολιτιστικό επίπεδο και τον βαθμό της κοινωνικής αποδοχής της έκτρωσης σε μια χώρα. Τις διαπιστώσεις των γιατρών και ψυχολόγων έρχονται να επιβεβαιώσουν και να προσυπογράψουν και όσοι εκ των κληρικών ασκούν την ποιμαντική διακονία του πνευματικού, εκείνοι δηλαδή που έχουν αναλάβει το φορτίο της πνευματικής διαποιμάνσεως του λαού.Μας βεβαιώνουν λοιπόν όλοι αυτοί για ένα πλήθος περιπτώσεων γυναικών, οι οποίες, εξ’ αιτίας μιας εκτρώσεως,βασανίζονται από τύψεις και ενοχές, που δημιουργούν ένα αφόρητο ψυχικό μαρτύριο, καθώς αισθάνονται, να τις ελέγχει η συνείδηση. Και προκειμένου να απαλλαγούν από το βάρος της ενοχής, αναγκάζονται τελικά να προσέλθουν στο μυστήριο της ΙεράςΕξομολογήσεως, για να ομολογήσουν με συντριβή την αμαρτία τους και με πολλή προθυμία στη συνέχεια δέχονται τον «κανόνα», τον οποίο θα υποδείξει ο πνευματικός, δηλαδή την θεραπευτική αγωγή, που είναι αναγκαία για τη θεραπεία του ψυχικού τραύματος.

Την περασμένη Κυριακή, 6 Μαΐου 2018, διοργάνωσε,η παρά πάνω οργάνωση μια σημαντική ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, με σύνθημα: «Αφήστε με να ζήσω!», προκειμένου να επισημάνει για μια ακόμα φορά το τρομακτικών διαστάσεων πνευματικό, κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα των εκτρώσεων. Να ξυπνήσει συνειδήσεις και να θέσει τους αρμοδίους προ των ευθυνών τους.Να ζητεί απ’ όλους μας να πλαισιώσουμε και να στηρίξουμε το έργο της, διότι, όπως προαναφέραμε, είναι ζήτημα υπάρξεως για την κοινωνία μας και το Έθνος μας. Η όποια διαμαρτυρία μας για το πρόβλημα των εκτρώσεων έχει ομολογιακό χαρακτήρα, διότι υπερασπίζεται το δώρο της ζωής, η οποία ανήκει στο Θεό.

Κλείνοντας θα θέλαμε να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για το τεράστιο πρόβλημα των εκτρώσεων, που αφήνουν πίσω τους ανθρώπινα ναυάγια, προκαλούν σοβαρά ψυχολογικά, σωματικά,οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα, ενώ παράλληλαδημιουργούν συνθήκες δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας μας. Καλούμαστε όλοι μας να διατρανώσουμε την διαμαρτυρία μας για το σιωπηλό αυτό έγκλημα, που γίνεται δίπλα μας και κατατρώει τις σάρκες της κοινωνίας μας. Να απαιτήσουμε, ανάμεσα στα άλλα νομοθετήματα, που περιφρουρούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων, ή των ζώων, να προστεθεί και η προστασία των δικαιωμάτων και των αγέννητων παιδιών, των αθώων αυτών εικόνων του Θεού. Να αφουγκραστούμε τη σιωπηλή και απεγνωσμένη κραυγή τους: «Αφήστε μας να ζήσουμε»!

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών

Πηγή: Ακτίνες

: Δημήτριος Διακομιχάλης, Πολιτικός Μηχανικός; Εθνικά Θέματα; Ελληνοτουρκικές σχέσεις; 10 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 595

Η μεγάλη απάτη των Τούρκων για τα Ίμια και τον Ανθρωποφάγο: Οι χάρτες πάλι τους διαψεύδουν

imia 19

Οι ναυτικοί χάρτες τελούν υπό την Αιγίδα του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού (International Hydrographic Organization) που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και έχει 65 κράτη μέλη ανάμεσα στα οποία είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ανωτέρω οργανισμού κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα να εκδίδει και να κυκλοφορεί ναυτικούς χάρτες για οποιαδήποτε περιοχή της υδρογείου, κάτω όμως από ορισμένες προϋποθέσεις και σε συνεργασία με το παράκτιο κράτος, περιοχές του οποίου απεικονίζονται στο χάρτη.

Μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις ορίζει ότι οι ονομασίες, τα σύμβολα κ.λ.π. πρέπει να γίνονται στη γλώσσα του κυρίαρχου κράτους. Το δικαίωμα αυτό εκχωρείται στα κράτη μέλη με την έννοια ότι οι ναυτικοί χάρτες είναι εκδόσεις αδιαβάθμητες ( σε αντίθεση με τους εμπιστευτικούς –επιχειρησιακούς χάρτες) και αποτελούν το κύριο βοήθημα του ναυτιλλομένου στη γέφυρα και αποσκοπούν πρωτίστως στην προστασία της ζωής και της περιουσίας του ναυτικού κόσμου εν πλω.

Έτσι στην περιοχή του Αιγαίου κυκλοφορούν σήμερα εκτός από τους Ελληνικούς, χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου, του Ναυτικού των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και τέλος της Τουρκίας.

Δημοσίευσα τα δύο τελευταία χρόνια σειρά χαρτών των προαναφερθέντων χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, χάρτες στους οποίους απεικονίζεται το θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας με τα Ίμια να αναγράφονται με την Ελληνική ονομασία τους και να βρίσκονται δυτικά της γραμμής των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας.

Οι προαναφερθέντες χάρτες που κυκλοφορούν σήμερα για τη θάλασσα του Αιγαίου ξεκινούν χρονολογικά από το έτος 1932 όπως αυτοί προέκυψαν από την Ιταλοτουρκική Συμφωνία τόσον του Ιανουαρίου 1932 για το Καστελλόριζο και τις νησίδες Στρογγύλη και Ρω, που χαράκτηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας όπου τότε υπήρχε διαφωνία μεταξύ των δύο χωρών, όσον και για την συμφωνία του Δεκεμβρίου του 1932 που αναφέρεται στα θαλάσσια σύνορα για τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα συμπεριλαμβανομένων και των Ιμίων. Στη περιοχή του συμπλέγματος της Καλολίμνου που ανήκουν τα Ίμια το θαλάσσιο σύνορο είναι στη μέση απόσταση μεταξύ των βραχονησίδων Ίμια και της Τουρκικής βραχονησίδας ΚΑΤΟ.

Με την συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947άρθρο 14 τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στη Ελλάδα.

Η χώρα μας ως Διάδοχο κράτος της Ιταλίας σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης του 1969 άρθρο 11 περί διαδοχής των κρατών εις τας Συνθήκας που τέθηκε σε ισχύ το 1980, ορίζεται ότι η διαδοχή των κρατών δεν θίγει τα σύνορα που καθορίσθηκαν με συμφωνίες, ούτε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που καθορίσθηκαν με συμφωνίες και σχετίζονται με το εδαφικό καθεστώς.

Μετά το 1947 κυκλοφόρησαν διάφοροι Τουρκικοί χάρτες που εκδόθηκαν από στρατιωτικές υπηρεσίες, που δείχνουν τα Ίμια και τα άλλα 17 νησιά που σήμερα διεκδικούν οι Τούρκοι, ότι ανήκουν στην Ελλάδα. Αυτοί οι χάρτες χρονολογικά ξεκινούν από το έτος 1953 μέχρι και το 1997.

Σήμερα δημοσιεύουμε ένα αποκαλυπτικό χάρτη του έτους 1994 που εκδόθηκε από τη Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας σε συνεργασία με το Γερμανικό Χαρτογραφικό οίκο R. Ryborsch σε κλίμακα (1: 500.000) και διαπιστώνουμε ότι αναγράφει τα ονόματα όχι μόνο των κύριων νησιών αλλά και βραχονησίδων με το Ελληνικό τους όνομα.

Μελετώντας τον χάρτη ο οποίος εκδόθηκε δύο μόλις χρόνια πριν τα γεγονότα στα Ίμια οι Τούρκοι στις μεν Τουρκικές βραχονησίδες την Τουρκική ονομασία τους που είναι σε λατινική γραφή ακολουθεί η λέξη Ad ( Ada σημαίνει Νησί), ενώ στα Ελληνικά νησιά υπάρχει το γράμμα Ν. (Νήσος) πριν την ονομασία τους. Τις δε βραχονησίδες Ίμια τις αναφέρουν ως N. Limnia.

Ουσιαστικά η Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας με το πρωτόκολλο συνεργασίας με τον Γερμανικό οίκο Χαρτογράφησης, καθόρισε τα τοπωνύμια, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και που μέλη του είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία, αναγνωρίζοντας έτσι την Ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά που σήμερα αμφισβητεί.

Η μεγάλη απάτη της Τουρκίας και ιδιαίτερα του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας βρίσκεται στο γεγονός ότι μετά την κρίση του Ιανουαρίου του 1996 όταν ο Εκπρόσωπος Τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος μαζί με τον συνάδελφο του στο Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας μας κ. Ε. Κοσμά, εντόπισαν τον χάρτη που προανέφερα, με αφορμή στη συνέχεια και σχετικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Γκιουναντίν που παρουσίασε τον χάρτη ντοκουμέντο με την σημείωση ότι η Τουρκία δίνει φοβερά όπλα στην Ελλάδα, αρχές του 1997 το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας απέσυρε όλα τα αντίτυπα που κυκλοφορούσαν και προχώρησε σε επανεκτύπωση με μοναδική αλλαγή στο χάρτη την αντικατάσταση της Ελληνικής Ονομασίας στα Ίμια και από N. Limnia τα αναφέρει « Kardak. Ad.».

Όμως η απάτη των Τούρκων δεν σταμάτησε εκεί με την επανέκδοση του χάρτη και την αλλαγή του ονόματος των Ιμίων, έκαναν και το χειρότερο. Αφαίρεσαν και την Ελληνική Ονομασία μιας άλλης βραχονησίδας που ανήκει στα Διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων, της Τσούκας.

Σχολιάζοντας την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πέντε νησιά του συμπλέγματος των Φούρνων και την αντίδραση της Τουρκίας για την σημαία στον Μικρό Ανθρωποφάγο, πρέπει να επισημάνω ότι και ο Μικρός και ο Μεγάλος Ανθρωποφάγος στον Τουρκικό χάρτη, έκδοσης του Υπουργείου Άμυνας έτους 1994, αναγράφονται με τα ελληνικά τους ονόματα αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι οι Τούρκοι την Ελληνικότητα τους όπως και για τα Ίμια.

Γι’ αυτό παράνομα και κατά παράβαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου, ο κύριος Γιλντιρίμ και ο κύριος Τσαβούσογλου, καταγγέλλουν τη χώρα μας ότι παράνομα οι τρεις Φουρνιώτες ύψωσαν την σημαία μας στο Μικρό Ανθρωποφάγο.

Και δεν είναι μόνο οι Ανθρωποφάγοι, οι οποίοι βρίσκονται από το κοντινότερο σημείο των ακτών της Μικράς Ασίας σε απόσταση 11,0 ναυτικών μιλίων και αναγράφονται με το Ελληνικό τους όνομα, αλλά το σύνολο των 18 νησιών που αμφισβητούν οι Τούρκοι, αφού στον ίδιο χάρτη του Υπουργείου Άμυνας τους τα αναφέρουν με τα Ελληνικά τους ονόματα, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την Ελληνικότητα τους.

Το κωμικοτραγικό στην ιστορία της αμφισβήτησης των βραχονησίδων και των μικρών νησιών μας, από την Τουρκία είναι ότι και στην επανέκδοση του ίδιου χάρτη από το Υπουργείο Άμυνας το 1997 με εξαίρεση τα Ίμια, τα άλλα 17 νησιά αναφέρονται με τα Ελληνικά τους ονόματα.

Εδώ ισχύει η παροιμία: Αγαπά ο θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη.

Απόσπασμα Χάρτη 1994

Απόσπασμα Χάρτη 1997

Αλήθεια κύριε Γιλντιρίμ ούτε εσείς ούτε ο κύριος Τσαβούσογλου δεν γνωρίζετε την αλήθεια ή το κάνετε σκόπιμα για να νομιμοποιήσετε στη Διεθνή κοινή γνώμη τις παράνομες αξιώσεις σας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας στο Αιγαίο;

Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο!!!

Όμως επειδή η Τουρκική Εξωτερική πολιτική τα τελευταία σαράντα χρόνια απέναντι στην Ελλάδα ασκείται με όρους “Απειλής άσκησης βίας” και επειδή ο πολιτικός κόσμος της γειτονικής χώρας στο σύνολο του (Κεμαλιστές, Ισλαμιστές, Εθνικιστές) γνωρίζει ότι η χώρα μας εφαρμόζει πολιτική κατευνασμού, και ότι δεν θα αντιδρούσαμε γι’ αυτή την απάτη με τους χάρτες, η τότε Κεμαλική ηγεσία, ενενδοίαστα ξεπερνώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, απέσυρε όλους τους χάρτες έκδοσης έτους 1994 και το 1997 το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας επανέκδοσε τον χάρτη με μοναδική αλλαγή την ονομασία των Ιμίων που αντί να αναγράφει το Ν.Limnia αναφέρει τα Ίμια ως «Kardak Ad».

Και επειδή αναφέρει ο εκπρόσωπος τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα το 1996, κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος, σε άρθρο του στην Καθημερινή στις 30-1-2017 ότι απόστειλε 30 αντίτυπα του χάρτη του 1994 στο Υπουργείο Τύπου της Ελλάδας, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί έστω και τώρα είναι πως αξιοποίησαν οι τότε Υπεύθυνοι αυτό το χάρτη ντοκουμέντο; Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός ο χάρτης θα βρίσκεται αραχνιασμένος σε κάποιο συρτάρι του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, η θα έχει γίνει επτασφράγιστο μυστικό μέχρι και σήμερα για να μην παραβούμε την «ενδέκατη εντολή»: “Μην διαταράσσεις την πολιτική του κατευνασμού”.

Ο χάρτης ντοκουμέντο έκδοσης 1994 με την επισήμανση ότι είναι επίσημη έκδοση του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας είναι αυτός!!!

Γι’ αυτό έστω και τώρα επειδή οι πρόσφατοι αυτοί χάρτες είναι ένα επιπλέον σοβαρό όπλο στη φαρέτρα της Ελληνικής Διπλωματίας, εκτός από τις Διεθνείς Συνθήκες και συμβάσεις, η Ελληνική κυβέρνηση, όλα τα κόμματα καθώς και όλοι οι Έλληνες Ευρωβουλευτές πρέπει να τους αξιοποιήσουν σε όλα τα διεθνή φόρα (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε) και στις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ) καταγγέλλοντας την συμπεριφορά και την τακτική της γειτονικής χώρας.

Για την σπουδαιότητα του χάρτη αυτού δεν ήταν άλλωστε τυχαία η αντίδραση του διπλωματικού συντάκτη της εφημερίδας Γκιουναϊντιν κυρίου Ιμπραχήμ Γκιουντούζ ο οποίος με σχετικό ρεπορτάζ την εποχή εκείνη επισήμαινε ότι η ίδια τη Τουρκία έδινε φοβερά όπλα στη χώρα μας, ρωτώντας ποιος κοροϊδεύει ποιον, απεικονίζοντας στο ρεπορτάζ τον χάρτη αυτό.

Απόσπασμα εφημερίδας Γκιουναϊντίν

Γι’ αυτό άλλωστε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας κύριος Καρανταγί είπε ότι ήταν στρατηγικό λάθος η πολιτική της Τουρκίας για τα Ίμια.

Γι’ αυτό ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες ξεπερνώντας τις συνταγματικές του δυνατότητες και αυτός να συγκαλέσει σύσκεψη όλων των Πολιτικών Αρχηγών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του Διοικητή της ΕΥΠ και να εξετάσουν την κατάσταση όσον αφορά την τουρκική επιθετικότητα και τους τρόπους αντίδρασης της χώρας μας λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται και μάλιστα μετά την προκήρυξη των εκλογών στη Τουρκία για τον προσεχή Ιούνιο.

Πηγή: Hellas Journal

: Γεώργιος Ν. Παπαθανασόπουλος; Ελεύθερη Συμβίωση; Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης- Επέκταση σε ομοφυλόφιλους; 10 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 15289

Γεώργιος Παπαθανασόπουλος: Ο μιμητισμός τραγωδία των Ελλήνων

voylh 09

Οι πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης στα θέματα της ομοφυλοφιλίας δείχνουν την τραγωδία που ζει ο Ελληνισμός. Χωρίς λογική, οντολογική και ηθική επεξεργασία αποδέχεται κάθε τι που προωθείται από τις πιο πλούσιες και άλλης παράδοσης ευρωπαϊκές χώρες. Λόγω της πολύ ισχυρότερης θέσης τους στην οικονομία, στην τεχνολογία, στους θεσμούς, κάνει την χωρίς πνευματικά ερείσματα πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί τους. Ο κ. Τσίπρας δείχνει να αισθάνεται ότι ο λαός που κυβερνά θα παραμείνει μικρός, και ασήμαντος αν δεν ακολουθήσει τις πολιτισμικές επιλογές των ισχυρών λόμπι της Δύσης...

Το αίσθημα της μειονεξίας οδηγεί την πολιτική μας ηγεσία όχι μόνο να τα μιμείται, αλλά να τα ξεπερνά για να δείξει πιο «προοδευτική».... Είναι χαρακτηριστικό ότι το λόμπι στην Ελλάδα των λεσβιών, γκέι, αμφιφυλόφιλων και τρανς εκφράζει την ικανοποίησή του, που η Ελλάδα στα ζητήματά τους έχει καταστεί «μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες της Νότιας Ευρώπης»....

Ο άκριτος μιμητισμός της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος φαίνεται από το γεγονός ότι όσο οι ισχυρές χώρες της Δύσης (ΗΠΑ, Αγγλία κ.α.) έως, περίπου, το 2000, είχαν αυστηρούς νόμους κατά της ομοφυλοφιλίας δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε πήρε κάποια πρωτοβουλία για προώθησή της. Όταν η Δύση υποχώρησε στις απαιτήσεις του δεσπόζοντος λόμπι των ομοφυλόφιλων στις Βρυξέλες, στο Λονδίνο και στην Ουάσινγκτον, τότε άλλαξε στάση έναντι της ομοφυλοφιλίας, και «εκσυγχρονίστηκε»...

Ο εκ μέρους της ελλαδικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας μιμητισμός δεν είναι κάτι νέο. Τον είχε επισημάνει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης από τον 19ο αιώνα! Στο μυθιστόρημά του «Το λάβαρον» γράφει ειρωνικά ότι κραυγάζουν οι μιμητές της Δύσης: « Μη θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα επολιτίσθησαν, επροώδευσαν και αυτοί συμβαδίζουν με άλλα έθνη...». Σα να γράφτηκε το κείμενο σήμερα για τα θρησκευτικά και για τα άλλα πολιτιστικά...

Ιστορικής εκτάσεως δήλωση μιμητισμού είναι αυτή του τ. υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 29ης Απριλίου 2018: « Με αφορμή τις αντιδράσεις της Εκκλησίας για τον νέο Οργανισμό του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε τη μεταφορά της αρμοδιότητας των θρησκευμάτων σε άλλο υπουργείο, π.χ. στο Εσωτερικών, όπως σε άλλες χώρες». Όπως σε άλλες χώρες, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά για να μιμηθούμε τις άλλες χώρες... Καμία σκέψη ότι το Υπουργείο για την Παιδεία και τη Θρησκεία υπάρχει πριν να απελευθερωθεί η χώρα μας, ως ανάγκη υπάρξεως του λαού μας, καμία αναφορά ότι η Ορθοδοξία είναι βασικό στοιχείο της ιδιοπροσωπίας μας. Ο κ. Φίλης προτείνει η Ορθοδοξία να ανήκει σε Υπουργείο, που έχει αρμοδιότητες στα Ληξιαρχεία, στη Μεταναστευτική Πολιτική, στην Ισότητα των Φύλων, ακολουθώντας την παράδοση «άλλων χωρών», όχι τη δική μας...-

Πηγή: Ακτίνες

: Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»; Ελεύθερη Συμβίωση; Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης- Επέκταση σε ομοφυλόφιλους; 09 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 13213

Τὸ ὕπουλο σχέδιο τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ λόμπυ

voylh 10

Μὲ τὸ νομοσχέδιο ποὺ κατέθεσε στὶς 17 Ἀπριλίου στὴ Βουλὴ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐργασίας, Ἀσφάλισης καὶ Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης γιὰ τὴν ἀναδοχὴ καὶ τὴν υἱοθεσία δίδεται ἡ δυνατότητα ἀναδοχῆς παιδιῶν ὄχι μόνο ἀπὸ ἑτερόφυλα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια ποὺ ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.

Κύριος στόχος τοῦ νομοσχεδίου, κατὰ τὴν Ἀναπληρώτρια Ὑπουργὸ Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Θεανὼ Φωτίου, εἶναι ἡ χρονικὴ ἐπίσπευση τῆς διαδικασίας ἀναδοχῆς ποὺ σήμερα φθάνει μέχρι καὶ τὰ ἕξι χρόνια. Σὲ τί ὅμως ἐξυπηρετεῖ αὐτὸν τὸν στόχο ἡ παροχὴ τῆς δυνατότητας καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια νὰ γίνουν ἀνάδοχοι;

Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ ἐπιχείρημα γιὰ χρονικὴ ἐπίσπευση δὲν εἶναι παρὰ πρόσχημα, ποὺ τὸ χρησιμοποιεῖ τὸ Ὑπουργεῖο γιὰ νὰ δώσει δυνατότητα ἀναδοχῆς καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια. Τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ λόμπυ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ μὲ τὸ ὕπουλο αὐτὸ τέχνασμα θριάμβευσε.

Καὶ ἔσπευσε βέβαια ἡ κ. Ὑπουργὸς νὰ διευκρινίσει ὅτι τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια δὲν θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα υἱοθεσίας παιδιῶν, ἀφοῦ ἀκόμη δὲν ἔχει νομοθετηθεῖ γάμος ὁμοφυλόφιλων, ὅμως αὔριο θὰ γίνει καὶ αὐτό. Ἄλλωστε ἡ ἀναδοχὴ εἶναι προστάδιο τῆς υἱοθεσίας. Ποιοὺς προσπαθεῖ νὰ ἐμπαίξει ἡ κ. Ὑπουργός; Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ ἐξαίρετο κείμενό της κάλεσαν τὴν Κυβέρνηση νὰ μὴν προχωρήσει σ᾿ αὐτὴ τὴν κίνηση.

Ὡστόσο γιατί νὰ μὴν τὸ κάνει, ἀφοῦ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα εὐνοοῦν τέτοιες κυβερνητικὲς ἐνέργειες; Τὶς ἡμέρες μάλιστα τῆς καταθέσεως τοῦ νομοσχεδίου ἔγινε σὲ μεγάλο ξενοδοχεῖο τῆς Ἀθήνας ἐκδήλωση προβολῆς τῶν βιβλίων γνωστοῦ κληρικοῦ μὲ τὰ ὁποῖα, ὅπως ἔχουμε καὶ παλαιότερα ἐπισημάνει, ἀπενοχοποιεῖται ἡ ὁμοφυλοφιλία.

Στὴν ἐκδήλωση ὑποστηρίχθηκε ἡ ἴδια αὐτὴ πλάνη, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτωλὸ πάθος ἀλλὰ μόνο διαφορετικὸς σεξουαλικὸς προσανατολισμός.

Ἐξαπολύθηκε καὶ πάλι ἐπίθεση ἐναντίον αὐτῶν ποὺ δείχνουν σκληρότητα θεωρώντας τὴν ὁμοφυλοφιλία θεομίσητο πάθος. Δηλώθηκε ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ παύσουν νὰ ἰσχύουν οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ χρησιμοποιοῦνται ὡς «κανόνια» γιὰ νὰ ἀπαγορεύουν τὴ θεία Κοινωνία στοὺς ὁμοφυλόφιλους. Καὶ κάποια στιγμὴ κλήθηκαν οἱ παρόντες νὰ ἀναρωτηθοῦν κατὰ πόσον «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ μέσα στὴ Λειτουργία ὁμόφυλα ζευγάρια μὲ τὰ παιδιά τους».

Μὲ τὰ παιδιά τους; Μάλιστα! Ἔτσι ἀκριβῶς! Μὲ τὰ παιδιά τους!

Ποιὰ παιδιά τους, κύριοι; Παραφρονήσαμε; Ἀπὸ ποῦ, πῶς τὰ ἀποκτοῦν τὰ παιδιὰ οἱ ὁμοφυλόφιλοι; Εἶναι φανερὸ πὼς τὸ κάστρο προδίδεται ἀπὸ μέσα.

Καημένη Ἑλλάδα!

Πηγή: (Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”), Ακτίνες

: Ιστοσελίδα "Ενωμένη Ρωμηοσύνη"; Εθνικά Θέματα; Ένοπλες Δυνάμεις; 17 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 882

Πολεμικὴ Βιομηχανία

polemikh viomhxania xrwpei 04

Η κατασκευή των πρώτων Ελληνικών φορητών Όπλων και βαλλιστικών Πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. Η θωράκιση της χώρας αξιοποιώντας την εγχώρια πολεμική βιομηχανία που… δεν έγινε.

-η πολεμική βιομηχανία στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.

-η κατασκευή φορητού οπλισμού από Ελληνική βιομηχανία

-η κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων, το όραμα που έγινε πραγματικότητα αλλά προδόθηκε

-ο λησμονημένος εφευρέτης των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων Ευάγγελος Αρτέμης

Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει στο μνημειώδες έργο του ότι πρέπει να μελετούμε την ιστορία μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος ώστε να τα αποφεύγουμε στο παρόν και να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον.

Τα τελευταία χρόνια – με την ένταση των γεγονότων – θα λέγαμε τους τελευταίους μήνες και ημέρες, η τουρκική προκλητικότητα έχει ξεπεράσει τα όρια. Οι κυβερνώντες τα τελευταία 40-45 χρόνια απέτυχαν -ηθελημένα ή όχι το κρίνει ο καθένας μας – να εκφράσουν το φρόνημα του Έλληνα για την ελευθερία και ακεραιότητα της πατρίδος μας.

Τραγικές αποδείξεις η εισβολή και κατοχή της Κύπρου, η άρση του εμπολέμου με την Αλβανία από τον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια τον Αύγουστο του 1987 επί Ανδρέα Παπανδρέου αφήνοντας στην μοίρα του το κομμάτι του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, η πλαδαρή στάση – όλων των κυβερνήσεων στον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών, ο τραγικός χειρισμός – ενδοτισμός στα Ίμια – που συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την απαγόρευση (!) του ‘’ελληνικού’’ κράτους σε οποιονδήποτε Έλληνα να ανέβει στις δυο βραχονησίδες, τις απειράριθμες παραβάσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου της ιερής Πατρίδας μας και τόσα άλλα.

Οι προφάσεις εν αμαρτίαις των πολιτικών – κυβερνώντων – για τον ενδοτισμό – πολλές και τουλάχιστον ανόητες αν όχι προδοτικές. Τοποθετήσεις του τύπου: ‘’είμαστε μια μικρή χώρα’’, ‘’δεν έχουμε εγχώρια πολεμική βιομηχανία’’, ‘’οι εξοπλισμοί είναι μονόδρομος από το εξωτερικό και δεν έχουμε τα οικονομικά μέσα’’ και λοιπά – που καταπίνουν αμάσητα τα μμε σε ρόλο προπαγανδιστή – είναι κάποιες μόνον που έχουμε ακούσει την περίοδο μετά τα Ίμια.

Σκοπός του παρόντος άρθρου μας είναι να μελετήσουμε κάποιες – αν θέλετε 1-2 ιστορίες – από τις απειράριθμες επιστημονικές και επιχειρηματικές προσπάθειες [1] που έλαβαν χώρα στην πατρίδα μας από Έλληνες οραματιστές και φιλοπάτριδες που θέλησαν να θωρακίσουν την άμυνα της χώρας μας με σύγχρονη – τότε – πολεμική βιομηχανία. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας ενώ στο τέλος του κειμένου υπάρχει Παράρτημα όπου αναπτύσσονται οι αριθμημένες σημειώσεις.

Πολεμική Βιομηχανία στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Η προσπάθεια για την δημιουργία πολεμικής βιομηχανίας στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. (1) ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1974. Γράφει – σε σχετική του επιστολή [2] – ο ιδιοκτήτης και διευθύνων σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. χημικός Σωτήρης Σοφιανόπουλος προς την εφημερίδα ‘’Το Βήμα’’ το Νοέμβριο του 1981:

‘’Άρχισε η προσπάθεια τον Αύγουστο του 1974 μετά το Κυπριακό. Επίστευα τότε και εγώ ότι πράγματι δεν είχαμε όπλα να πολεμήσουμε. Τώρα βλέπω ότι είχαμε και παρά είχαμε. Απλώς η κρατική μηχανή για πολλοστή φορά έλεγε ψέματα στον λαό για να δικαιολογήσει την στάση της έναντι της Τουρκίας κατ’εντολή των δήθεν συμμάχων μας ως συνέβη και το 1922 (βλέπε Theodor Hertzel [3] απόφαση του Σιωνιστικού συνεδρίου Βασιλείας 1899 και δηλώσεις του Balfoor Υπουργού Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας 1920 έχουσα σχέση με Κύπρο – Παλαιστίνη και Σινά).

Είχε δοθεί έγκριση αρ.145/3/5.1.77 της νομισματικής επιτροπής για δάνειο 100.000.000 δρχ. για όπλα και πυραύλους βαλλιστικούς, ακτίνας δράσεως σε α’ φάση 50 Km (κατασκευαστικά σχέδια στην κυριότητά μας), απόφαση Υπουργού Οικονομικών αρ.16715/70, ημερομηνία 22.2.1977.

Θα βοηθούσε οικονομικά και πολιτικά την χώρα μας και οικονομικά την ΧΡΩ.ΠΕΙ. διότι εξεδηλώθει αμέσως ενδιαφέρον από τον Αραβικό κόσμο και με γράμματα μάλιστα (εις την διάθεση οποιουδήποτε) για παραγγελίες 200.000 όπλων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (2.000.000.000) τον Απρίλιο του 1975. Η επένδυση δεν ολοκληρώθηκε:

α. διότι μάς ενέπαιξε τόσο το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός κ. Αβέρωφ και υπουργός Ζαΐμης) ως και ολόκληρος η τότε κυβέρνηση (όλος ο φάκελος που αποδεικνύει το ισχυρισμό μου εις την διάθεση οποιουδήποτε).

polemikh viomhxania xrwpei 01

Το πυροβόλο όπλο [4] της ΧΡΩ.ΠΕΙ. διαμετρήματος 7,62*39mm

β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ’ όλην την έγκριση της Νομισματικής Επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τότε, άνω των 2.500.000.000, δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής. Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μας αγνόησε παντελώς παρ’ όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [5] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ’ αυτού’’.

Πως επετεύχθη η παραγωγή φορητού οπλισμού στην ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Όπως διηγείται σε συνέντευξή [6] του ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος (στο εξής Σ.Σ.) η προσπάθεια για την κατασκευή φορητού οπλισμού ξεκίνησε με τον Κύπριο Λάκη Ψημολοφίτη. Ο Σ.Σ., αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων του 1974 είχε συνάντηση μαζί του στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Τον ρώτησε τι θα γινόταν αν κάθε κυπριακό σπίτι είχε το δικό του όπλο και ο Λ. Ψημολοφίτης του αποκάλυψε ό,τι είχαν αρχίσει τον σχεδιασμό φορητού οπλισμού. Άλλωστε ο Λάκης Ψημολοφίτης υπήρξε μέλος της ΕΟΚΑ, φυλακίστηκε και κρατήθηκε μέχρι την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1959.

Ο Σ.Σ. του πρότεινε άμεσα συνεργασία, δεδομένου ό,τι γνώριζε περί της κατασκευής φορητών όπλων και συνεργάστηκαν. Ο Λ. Ψημολοφίτης [7] επέστρεψε στην Κύπρο το 1979 όπου και ίδρυσε την βιομηχανία κατασκευής φυσιγγίων G & L Calibers LTD. Έφυγε από την ζωή [8], το 2015.

Πρέπει να σημειωθεί ό,τι η ΧΡΩ.ΠΕΙ. διέθετε, στο Ελληνικό κράτος, το πυροβόλο τυφέκιο προς 700 δρχ την περίοδο που το ίδιο το κράτος αγόραζε, (όπως αναφέρεται και στο βίντεο) τα FN προς 17.000 δρχ.

Πλέον τούτου ο Σ.Σ. με την επιστημονική του ομάδα στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ανέπτυξε και υποπολυβόλο το GP-10 [9] με διαμέτρημα 9*19mm. Όμως και στην περίπτωση αυτή το κράτος δεν στήριξε την προσπάθεια ώστε να υπάρξουν σε δεύτερο χρόνο και οι – οπωσδήποτε – απαιτούμενες βελτιώσεις οπότε και η προσπάθεια δεν προχώρησε. Η εύκολη λύση των βιομηχανιών του εξωτερικού ήταν πάλι επιλογή -μονόδρομος – για το κράτος, δυστυχώς.

Να σημειωθεί ότι τα αυτόματα φορητά όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ. δεν ήταν αντιγραφή οποιουδήποτε αντιστοίχου, κατασκευάστηκαν βάσει ερευνών και υποβλήθηκαν επιτυχώς σε σειρά δοκιμών.

Παράλληλα ο Σ.Σ. σημειώνει πως: ‘’…και πολλοί άλλοι – μετά την Κυπριακή τραγωδία – και με κίνητρα πηγάζοντα εκ καθαρώς εθνικής εξάρσεως, άρχισαν να ασχολούνται με την πολεμική βιομηχανία στη χώρα μας ώστε να δύναται σήμερον (σημ. 1977-78 οπότε και γράφονταν) με βεβαιότητα, να θεωρηθεί ότι τόσον η κατασκευή αρίστων φορητών όπλων, όσον και η ναυπήγησις πρωτοποριακών ελαφρών πολεμικών σκαφών και πολλών άλλων, είναι δυνατή’’.

Ο φορητός οπλισμός που κατασκεύασε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. ΜΕΤΆ ΤΟ 1974

Η εταιρεία όπλων και φυσιγγίων των Αδελφών Μαλτσινιώτη – άλλη μια τραγική ιστορία

Αξίζει να σημειώσουμε – για να βρεθούμε μια ακόμη φορά απέναντι στην τραγικότητα κυβερνώντων και κράτους – αυτό που επισημαίνει στο βίντεο και ο Σ.Σ. ήτοι σχετικά με τους αδελφούς Μαλτσινιώτη.

Οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη είχαν εταιρεία όπλων και φυσιγγίων η οποία το 1908 συγχωνεύτηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο Χημικών & Βιομηχανικών Προϊόντων. Όραμα των αδελφών Μαλτσινιώτη -όπως σημειώνει ο Σ.Σ.- ήταν τα ελληνικά όπλα να έχουν και ελληνικά πυρομαχικά. Οι παραγγελίες που ανέμεναν οι Αδελφοί Μαλτσινιώτη δεν υπεγράφησαν από το ελληνικό κράτος και ο Μαλτσινιώτης αηδιασμένος από την υπονομευτική και προδοτική συμπεριφορά των τότε κυβερνώντων έφυγε για το Μεξικό, με παραγγελία μάλιστα ούτε τα οστά του να επαναπατρισθούν ποτέ. Αυτά συνέβησαν πριν αναλάβει την εταιρεία ο Πρόδρομος Μποδοσάκης το 1934.

Η κατασκευή τηλεκατευθυνόμενων βαλλιστικών πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να ξενίζεται. Η ιστορία της εύρεσης τεχνολογίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων είναι όντως συγκλονιστική. Υπάρχει βίντεο στο οποίο την διηγείται ο ίδιος ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος.

Εν ολίγοις ο Σ.Σ. είχε προσκαλέσει έναν Γερμανό αρχιμηχανικό ονόματι κ. Σμίθ για την συναρμολόγηση ενός εργοστασίου στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. Πράγματι ο κ. Σμίθ ολοκλήρωσε την εγκατάσταση βοηθούμενος από τον υιό του, επίσης μηχανικό. Ο Σμίθ, στην περίοδο του πολέμου είχε συνεργαστεί – στον Γερμανικό στρατό – με τον Βέρνερ Φον Μπράουν [10] ο οποίος, ως γνωστόν, ήταν ο δημιουργός των βαλλιστικών πυραύλων V2 της ναζιστικής Γερμανίας. Μετά τον πόλεμο και την μεταφορά του Β. Φ. Μπράουν στις Η.Π.Α. – μέσω του προγράμματος ”Paperclip” – ο Σμίθ συνέχιζε να διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Μάγκνους Φον Μπράουν, αδελφό του Βέρνερ.

Ο Σ. Σοφιανόπουλος πίεσε τον Σμίθ να τον βοηθήσει στην μεταφορά τεχνογνωσίας κατασκευής τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων, που τότε ελάχιστα κράτη διέθεταν – είμαστε περίπου στα 1972 -. Μετά από λίγους μήνες, από την αποχώρηση του Σμίθ για την Γερμανία, ο Σ. Σοφιανόπουλος λαμβάνει κλήση από το τελωνείο για δυο κιβώτια. Κατά τον εκτελωνισμό οι τελωνειακοί βλέπουν τους πυραύλους και προσπαθούν να σταματήσουν την παραλαβή. Ο Σ. Σοφιανόπουλος άμεσα πηγαίνει και συναντάει τον αρμόδιο Υπουργό και του εξηγεί δήθεν ότι πρόκειται για κάτι ειδικούς σωλήνες για τα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλπ και καταφέρνει να τους παραλάβει.

Εκεί στα εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κλείνεται μαζί με την ομάδα επιστημόνων και κάνουν φύλλο και φτερό τους πυραύλους.

Ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος κατευθύνει την όλη προσπάθεια και αντιλαμβάνεται ό,τι το μόνο υλικό που δεν έχουν εγχωρίως και πρέπει να παραχθεί είναι ο πυροσωλήνας των 200 χιλιοστών. Ο Σ.Σ. γνώριζε όμως πολύ καλά ό,τι τον τορναδόρο που μπορούσε να τον φτιάξει τον διέθετε ο Στασινόπουλος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ [11]. Έρχεται άμεσα σε επαφή και τον παραγγέλνει.

Επομένως, καταλήγει ο Σ.Σ., ό,τι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαθέτει από το 1972 τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους αλλά το κράτος παρενέβη και διέλυσε την όλη προσπάθεια. (2)

Υπάρχει πληθώρα και άλλων λεπτομερειών εξόχως σημαντικών, που διηγείται με στοιχεία, ονόματα, ημερομηνίες ο ίδιος ο Σ. Σοφιανόπουλος στο σχετικό βίντεο [12].

polemikh viomhxania xrwpei 03

Το πυροβόλο όπλο της ΠΥΡ.ΚΑΛ. [13] διαμετρήματος 7,92*36 mm βάρους 4,15 Kgr σχεδιασμού 1939

Οι προτάσεις του Σωτ. Σοφιανόπουλου για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα της χώρας

Ο Σωτ. Σοφιανόπουλος υπέβαλλε στους υπευθύνους αλλά και δημοσίως – σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές του – προτάσεις για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα της χώρας. Μέχρι ίσως και την δεκαετία του 1990 – με την ύπαρξη των ελληνικών κρατικών πολεμικών βιομηχανιών, που σήμερα αν δεν έχουν πωληθεί πνέουν τα λοίσθια – τα όσα πρότεινε ήταν εφικτά. Σήμερα εξ’ αιτίας της υπονόμευσης τόσων δεκαετιών τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ωστόσο, αν υπήρχε έστω και σήμερα πολιτική βούληση πολλά – εφικτά και εύκολο να γίνουν – θα μπορούσαν να τεθούν σε εφαρμογή.

polemikh viomhxania xrwpei 04

Κυτίο 100 φυσιγγίων της ΧΡΩ.ΠΕΙ.

‘’Πρότεινε λοιπόν ο Σ.Σ για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοδυναμία στα απλά πολεμικά μέσα, να αρχίσει η κατασκευή στην χώρα:

1) Των Π.Α.Ο [14]. των 90 και 106 χιλ.

2) Η κατασκευή πετρελαιοκινητήρων ΜΑΛΚΟΤΣΗ [15] 106 ίππων χωρίς συμπιεστή των οποίων είχε αρχίσει η κατασκευή και σταμάτησε.

3) Με αυτή τη μηχανή και ένα ΠΑΟ των 106 χιλιοστών έχουμε ένα ελαφρό άρμα μάχης, αφού υπάρχει γραντζοκόπτης 2.000 χιλιοστών.

4) Η κατασκευή πυροβόλων των 100 χιλιοστών αφού υπάρχει μηχανή ψυχράς σφυρηλατήσεως μέχρι 120 χιλιοστών.

5) Η ναυπήγηση πυραυλακάτων και τορπιλακάτων 26 μ., 50 τόνων, με 2 μηχανές M.T.U. 3.500 ίππων εκάστη, που θα δίνουν ταχύτητα στα σκάφη 46 κόμβους. Τα σκάφη αυτά θα γίνουν από FΙBER GLΑSS.

Επίσης θα ναυπηγηθούν και παρόμοιες ΤΟΡΠΙΛΆΚΑΤΟΙ, οπλισμένες και με 1 ή 2 Π.Α.Ο. των 106 χιλιοστών.

6) Η κατασκευή γυροσκοπικής πυξίδας, ώστε να μπορέσουμε να κατασκευάσουμε ελληνικές τορπίλες και κατευθυνόμενους βαλλιστικούς πυραύλους.

Οι πύραυλοι θα κινούνται με νιτρική υδραζίνη που η ένυδρος μορφή της χρησιμοποιείται και κατά την ειρήνη για τον καθαρισμό των δεξαμενοπλοίων. Η υδραζίνη θα παραχθεί από άνυδρο αμμωνία που παράγεται στην Ελλάδα, είτε δια της μεθόδου RΑSCHΙΝG είτε δια ΡΑΔΙΟΛΥΣΕΩΣ με βόμβα ΚΟΒΑΛΤΙΟΥ, την οποίαν επίσης διαθέτει η χώρα μας. Και πολλά άλλα.

7) Στα νησιά του Αιγαίου, και σε συγκεκριμένα από αυτά, θα τοποθετηθούν αυτοκινούμενα πυροβόλα των 175 χιλιοστών. Έτσι θα ελέγχουμε όλο το Αιγαίο. Δεν μπορούμε να πούμε σε ποια, διότι αυτό είναι απόρρητο’’.

Παράρτημα

Σημείωση 1: Βιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σωτήρη Σοφιανόπουλου πρωταγωνίστησε, κυρίως τις δεκαετίες του 1960 και ‘70 και πριν την καταστρέψουν ολοκληρωτικά οι κυβερνώντες με το Νόμο 1083/1980 ή νόμο των πανωτοκίων.

Μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από το ιστορικό των προσπαθειών του χημικού Σωτήρη Σοφιανόπουλου:

Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Προήγαγε τις εξαγωγές της ως άνω εταιρείας σε περισσότερες από 20 χώρες και σε ύψος άνω των 5.000.000 δολαρίων ετησίως.

Ειδικεύτηκε στην Αναπτυξιακή Έρευνα και Τεχνολογία, δημιούργησε Πρότυπο Ερευνητικό εργαστήριο στον τομέα αυτό, όπου μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα Ελληνικά όπλα μετά την τραγωδία του 1974! Η κρατική μηχανή όμως δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Είχε αρχίσει και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων τους οποίους και αυτούς το κράτος εμπόδισε να γίνουν!

Στα Εργαστήρια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. συνέθεσε και το προωθητικό πυραύλων, το υγρό Υδραζίνη.

Στα Ναυπηγεία Αυλίδας (ιδιοκτησίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ.) κατασκεύασε τορπιλακάτους τις οποίες… τορπίλισε το ελληνικό κράτος.

Την περίοδο του θέρους 1975, έφερε εις πέρας, για λογαριασμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, υψηλοτάτης τεχνολογίας υλικό Εφηρμοσμένης Έρευνας, με άκρως απόρρητη σύμβαση, η οποία χαρακτηρίστηκε Υψίστης Εθνικής Ασφαλείας Θέμα. Το ευχαριστώ του κράτους προς τον Σ. Σοφιανόπουλο ήταν ότι δεν προσεκλήθη ούτε στις δοκιμές.

Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΛΒΥΝ (3), του μοναδικού Διυλιστηρίου βαρέων ορυκτελαίων της χώρας μας, Γενικός Διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας NAMCO και Αντιπρόεδρος της βιομηχανίας κατασκευής σκαφών ΙΘΑΚΗ γιότς. Ένεκα όμως διαφόρων σκοπιμοτήτων του, κατ’ επίφαση, Ελληνικού κράτους, οι ως άνω βιομηχανίες έπαψαν να λειτουργούν!

Σημείωση 2: Ο Έλληνας εφευρέτης των τηλεκατευθυνόμενων βλεμμάτων Ευάγγελος Αρτέμης [16].

Επί τη ευκαιρία παρουσίασης της προσπάθειας κατασκευής βαλλιστικών πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. θα ήταν άδικο να μην αναφερθούμε στον Έλληνα εφευρέτη των τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων Ευάγγελο Αρτέμη. Υπήρξε όχι μόνον εξαίρετος επιστήμονας αλλά και πατριώτης με υψηλό ήθος και ακεραιότητα. Η ιστορία του είναι συγκλονιστική.

Ο Αρτέμης ήταν ένας μηχανικός που δούλευε σαν πολίτης στο Πολεμικό Ναυτικό προπολεμικά και ανέπτυξε τους τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους κάθε είδους. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος στην Γαλλία και την Αυστρία και εργάστηκε στην Γαλλία, την Αγγλία και την Γερμανία. Σύμφωνα με τον Αρτέμη η ιδέα του ήρθε όταν μελετούσε τους Γερμανικούς βομβαρδισμούς του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Αφού ανέπτυξε συστήματα τηλεχειρισμού άρχισε το 1933 να εργάζεται στο Πολεμικό Ναυτικό με κρατική υποστήριξη. Τα πρωτότυπα δοκιμάσθηκαν με επιτυχία στην Σαλαμίνα το καλοκαίρι του 1938. Έκτοτε αγνοείτε η τύχη τους. Ο ίδιος έλεγε ότι δοθήκανε σε “ξένη δύναμη” και αρνήθηκε οποιαδήποτε περαιτέρω ανάπτυξη των ιδεών του.

polemikh viomhxania xrwpei 05

Στην φωτογραφία επάνω βλέπεται την άδεια του Αρτέμη για την είσοδο του στο Α.Ζ. Φλεβών, όπου επέβλεπε και κατηύθυνε τα πειράματα. Αργότερα τον δίκασαν για “κατασκοπεία” επειδή έμπαινε στην απαγορευμένη ζώνη!!!

Σε συνέντευξή του [17] ο γιός του Αννίβας Αρτέμης (δημιουργός του θρυλικού Hannibal, βλέπε παρακάτω) σημείωνε για τον αείμνηστο πατέρα του:

‘’…Έκανε λοιπόν κάποια διαβήματα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και δημιουργήθηκε μια επιτροπή από καθηγητές του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου. Ο Χόνδρος ήταν ένας από τους καθηγητές Φυσικής του Πανεπιστημίου που συμμετείχε σ’ εκείνη την επιτροπή.

Όταν τα μέλη της επιτροπής διαπίστωσαν ότι τα σχέδια του πατέρα μου και η θεωρία έστεκαν, μας παραχώρησαν ένα σπίτι στην παραλία της Βούλας δίπλα στο ΠΙΚΠΑ και αποφασίστηκε να ξεκινήσει η κατασκευή της βολίδας στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας.Το ζητούμενο ήταν να δοθεί στο βλήμα η δυνατότητα να αλλάζει κατεύθυνση, γιατί η προώθηση ήταν γνωστή και σχετικώς εύκολη υπόθεση. Η αλλαγή της κατεύθυνσης του βλήματος, σύμφωνα με τα σχέδια του πατέρα μου, μπορούσε να επιτευχθεί με ακτινοβολίες, ορατές και μη. Το πείραμα πέτυχε και τότε ήταν που έπεσαν τα μεγάλα “λαβράκια”. Οι κλειδαριές του εργαστηρίου βρέθηκαν κάποια μέρα σπασμένες! Ήταν προφανές ότι κάποιοι προσπάθησαν να κλέψουν τα σχέδια και την ιδέα κατασκευής! Υπήρχαν όμως μυστικά και ο πατέρας μου αποσυναρμολογούσε το κατασκεύασμα κάθε βράδυ προτού φύγει απ’ το εργαστήριο. Οπότε, κάποιος που δεν γνώριζε καλά καλά ούτε τι είναι ραδιόφωνο, πώς να το συναρμολογήσει και να κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας του; Τελικώς κατηγορήθηκε ο πατέρας μου και θέλησαν να τον περάσουν στρατοδικείο! Η μητέρα μου όμως, της οποίας η οικογένεια διατηρούσε φιλικές σχέσεις με την βασιλική αυλή, μεσολάβησε και τον απήλλαξαν.

Θυμάμαι, γύρω στα 1938 πρέπει να ήταν, είχαμε πάει σινεμά στο “Μαϊάμι” της Γλυφάδας, μαζί με τους γονείς μου. Όταν επιστρέψαμε, βρήκαμε το σπίτι άνω κάτω! Κάποιοι έψαχναν προφανώς να βρουν σχέδια! Αυτή η ιστορία με το τηλεκατευθυνόμενο βλήμα έληξε τελικώς κακοίν κακώς, μεσολάβησε στη συνέχεια ο πόλεμος του ’40 και παρ’ όλο που ο πατέρας μου έζησε είκοσι χρόνια στο εξωτερικό, τον έντυσαν στρατιώτη και θέλησαν να τον στείλουν, σαράντα ετών άνθρωπο, στην πρώτη γραμμή! Σαράντα ετών με έξι παιδιά, και σήμερα ακόμη, δεν πας στην πρώτη γραμμή! Προσπαθούσαν όμως να τον στριμώξουν με κάθε τρόπο!’’

Μεταπολεμικά το 1950 έφτιαξε μια βιοτεχνία στην Χαλκίδα και έφτιαχνε ένα χρώμα – primer για καράβια. Αυτό μπορούσε να κατασκευασθεί με υλικά που υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα. Ήταν το τέλειο χρώμα -primer γιατί το περνούσες μόνο μια φορά και για την διάρκεια της ζωής του πλοίου δεν χρειαζόταν άλλο βάψιμο και το κυριότερο δεν έπιανε φύκια και στρείδια που μειώνουν την ταχύτητα και είναι το μόνιμο πρόβλημα των πλοίων. Φυσικά δεν θα τον αφήνανε, έτσι τον κατέστρεψε κάποια εθνική μας τράπεζα. (σημ. δηλαδή η Εθνική Τράπεζα με το Νόμο 1083/1980 ή αλλιώς νόμο των πανωτοκίων με τον οποίο καταστράφηκε η ‘’ραχοκοκαλιά’’ των Ελληνικών Βιομηχανιών).

polemikh viomhxania xrwpei 06

Το 1968 – ο Αννίβας Αρτέμης- γιός και ένα εκ των έξι τέκνων του εφευρέτη Ευάγγελου Αρτέμη φτιάχνει το σκάφος Hannibal με το τελειότερο υδροδυναμικό σχήμα στον πλανήτη. Φτιάχνονται κάπου 5 δοκιμαστικές τορπιλάκατοι με κόντρα πλακέ θαλάσσης μήκους 25 μέτρων. Είχαν Γερμανική μηχανή που ήταν τοποθετημένη κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Επίσης δεν είχαν τορπίλες, αλλά 4 ΠΑΟ (πυροβόλα άνευ οπισθοδρομήσεως) των 105 mm, προσέξτε Ελληνικής κατασκευής, με την βοήθεια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Το σκάφος ήταν STEALTH δηλαδή αόρατο στα ραντάρ. Έπλεε με 60 μίλια σε φουρτούνα και έβαλε με τα ΠΑΟ με ηλεκτρομηχανικό σύστημα σταθεροποιήσεως.

polemikh viomhxania xrwpei 07

Επειδή κατάλαβε ότι θα το πουλούσαν και αυτό, δεν έδωσε τα σχέδια. Υπολόγιζε ότι με 25 -50 τέτοια σκάφη (κωμικού κόστους για το δημόσιο), αν τολμούσε να περάσει ο Τουρκικός στόλος σε λίγη ώρα ολόκληρος θα ήταν στον βυθό, ή και όποιος άλλος στόλος ! Θυμηθείτε stealth, 60 μίλια με φουρτούνα και αρκετές βολές ΠΑΟ το λεπτό, σε λίγα λεπτά οι επίδοξοι εισβολείς, θα κάνανε παρέα στα σφουγγάρια…

polemikh viomhxania xrwpei 08

Ένας τύπος του θρυλικού Hannibal εν πτήσει [18].

Σημείωση 3: Στην ΕΛΒΥΝ [19] εργάστηκε ο Σ. Σοφιανόπουλος μετά την παραίτησή του από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. όταν η Εθνική Τράπεζα μέσω του επαίσχυντου Νόμου 1083/1980 πήρε τον έλεγχο της [20], έως ότου την οδηγήσει στην χρεοκοπία και στο οριστικό κλείσιμο.

Το κράτος της Συρίας προέβη σε μια τεράστια παραγγελία ειδικού τύπου ορυκτελαίων προς την ΕΛΒΥΝ. Οι Σύριοι είχαν τεράστιο πρόβλημα με τα λάδια που χρησιμοποιούσαν στα ρωσικά άρματά μάχης τους με αποτέλεσμα λόγω της υψηλής θερμοκρασίας το καλοκαίρι και των χαμηλών τον χειμώνα να ακινητοποιούνται. Στάλθηκαν από την ΕΛΒΥΝ δυο βαρέλια λιπαντικά τα οποία και δοκιμάστηκαν εξαντλητικά. Τα αποτελέσματα ήταν καλύτερα των αναμενόμενων και η Συρία παρήγγειλε μια τεράστια ποσότητα για όλα τα άρματά του στρατού της.

Ωστόσο, η Εθνική Τράπεζα, σε συνεννόηση προφανώς με το κυβερνητικό πολιτικό κατεστημένο, αρνήθηκε να δώσει την σχετική πίστωση και όταν βρέθηκε λύση και σε αυτό από την ΕΛΒΥΝ και τον Σ. Σοφιανόπουλο δημιούργησε πρόβλημα στην μεταβίβαση του ποσού. Οπότε η όλη προσπάθεια ναυάγησε. Ο αναγνώστης ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του.

Για την Ενωμένη Ρωμηοσύνη,

Αντώνης Καλόγηρος

Εκπαιδευτικός-οικονομολόγος

[1] Ας θυμηθούμε το αντιαεροπορικό σύστημα ‘’Άρτεμις’’ του Γ.Γκιόλβα (ενδεικτικά δείτε εδώ, εδώ κι εδώ), το εκατοστομετρικό ραντάρ του Καθηγητή του Ε.Μ.Π. Παύλου Σαντορίνη (ενδεικτικά δείτε εδώ κι εδώ) και τόσα άλλα.

[2] Η επιστολή περιέχεται στο βιβλίο: ‘’Ντοκουμέντα, τόμος 2^ος’’, Σωτήρης Σοφιανόπουλος, Μάιος 2007.

[3] Σχετικά με τον σύγχρονο πατέρα του πολιτικού Σιωνισμού Theodor Hertzel (Benjamin Ze’ev Herzl), (2.5.1860–3.7.1904) βλέπε εδώ και συνοπτικά στα Ελληνικά εδώ.

[4] Βλέπε σχετικά τεχνικά χαρακτηριστικά http://guns.wikia.com/wiki/Chropi_rifle

[5] Σχετικά με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο βλέπε εδώ.

[6] Βλέπε το σχετικό βίντεο με την συνέντευξη του Σωτήρη Σοφιανόπουλου https://www.youtube.com/watch?time_continue=6&v=On35Ob2civc (Εστιάζουμε στα λεγόμενα του Σ.Σ. αδιαφορώντας για τον παρουσιαστή και την εμπλοκή του με την πολιτική).

[7] Το βιογραφικό του κ.Λάκη Ψημολοφίτη μπορείτε να δείτε εδώ

[8] Ένα άρθρο σχετικά με την έξοδο του από την ζωή δείτε εδώ.

[9] Δείτε κάποια επιπλέον στοιχεία για το υποπολυβόλο GP-10 της ΧΡΩ.ΠΕΙ. εδώ.

[10] Σχετικά με τον Βέρνερ Φον Μπράουν βλέπε εδώ κι εδώ.

[11] Η VIOHALCO έχει έδρα πλέον τις Βρυξέλλες όπου συστήθηκε μια Βελγική εταιρεία η οποία και απορρόφησε την μητρική ΒΙΟΧΑΛΚΟ και τις λοιπές εταιρείες τις οποίες έλεγχε, βλέπε εδώ και εδώ.

[12] Ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει τις εκπομπές-συνεντεύξεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου με τον έγκριτο δημοσιογράφο κο Κ.Χούντα στο youtube. Ενδεικτικά –για διάφορα θέματα- βλέπε εδώ.

[13] Για το πυροβόλο όπλο της ΠΥΡ.ΚΑΛ. μελέτησε https://en.wikipedia.org/wiki/EPK_(Pyrkal)_machine_gun

[14] Σχετικά με τα Πυροβόλα άνευ Οπισθοδρομήσεως βλέπε http://www.ellinikos-stratos.com/stratos/atopla_3.asp

[15] Για τον Σωκράτη Μαλκότση και την θρυλική εταιρεία του κατασκευής πετρελαιομηχανών, τρακτέρ κλπ βλέπε εδώ.

[16] Μέρος του κειμένου καθώς και τις φώτο με τα αποκόμματα αντλήσαμε από τον παρακάτω σύνδεσμο https://greek1.blogspot.gr/2014/09/blog-post_938.html#axzz5DIa4AOvc

[17] Διαβάστε εδώ http://www.ribandsea.com/face/311-qhannibalq.html την συνέντευξη που παραχώρησε ο Αννίβας Αρτέμης για την ζωή του, τον πατέρα του και την κατασκευή του ‘’Hannibal’’.

[18] Οι σχετικές φώτο του Hannibal βρίσκονται στον ανωτέρω σύνδεσμο http://www.ribandsea.com/face/311-qhannibalq.html

[19] Περισσότερα για την Ελληνική Βιομηχανία Υπολειμμάτων Νάφθης (ΕΛ.Β.Υ.Ν.) μελετήστε εδώ http://jupiter.chem.uoa.gr/thanost/konstas/SK_112_EMP_2009.pdf

[20] Ιστορικό και λεπτομέρειες για το Νόμο 1083/1980 υπό τον τίτλο: Η αρχή του τέλους για την Ελληνική Βιομηχανία θα βρείτε στο βιβλίο: ‘’Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία’’, Σωτήρης Σοφιανόπουλος, Αθήνα 2003.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

: Εστία Πατερικών Μελετών; Παιδεία, Ορθόδοξία, Ελληνισμός; Μάθημα Θρησκευτικών; 10 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 825

Εστία Πατερικών Μελετών: Δελτίο Τύπου για το μάθημα των Θρησκευτικών

ste 01

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν: Χαιρετίζει τίς ὑπ’ ἀρ. 660/2018 καί 926/2018 ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, οἱ ὁποῖες δικαιώνουν μέ πανηγυρικό τρόπο τή θέση τῆς ΕΠΜ καί τῶν ὁμοδίκων μας (Ἱ.Μ. Πειραιῶς, ΠΕΘ, γονεῖς καί καθηγητές), καθώς καί τῆς πλειοψηφίας τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ λαοῦ μας, γιά τά νεοεποχήτικα προγράμματα σπουδῶν τῆς μειοψηφικῆς ὁμάδας θεολόγων «ΚΑΙΡΟΣ» καί τῶν Ὑπουργῶν Φίλη καί Γαβρόγλου.

Ἐπαινεῖ τούς Δικαστικούς του ΣτΈ, οἱ ὁποῖοι μέ ἀμάχητα νομικά ἐπιχειρήματα ἐξέδωσαν τίς ἀνωτέρω ἱστορικές ἀποφάσεις καί ἀπέδειξαν ὅτι ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη, παρά τόν πόλεμο πού δέχεται ἀπό ἀντιδημοκρατικές φωνές πού δέν σέβονται τή διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, ἀποτελεῖ ἐγγύηση γιά τήν τήρηση τῆς νομιμότητας.

Καταδικάζει ἀπερίφραστα τίς ἀήθεις καί χυδαῖες ἐπιθέσεις πρός τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας ἀπό τήν κυβέρνηση καί τά στρατευμένα ΜΜΕ, οἱ ὁποῖες ὑπερβαίνουν κατά πολύ τά ὅρια τῆς κοσμίας κριτικῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.

Ἀπαιτεῖ τήν ἄμεση ἐφαρμογή τοῦ σκεπτικοῦ τῶν ἀνωτέρω ἀποφάσεων ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, μέ τήν κατάργηση τῶν ἀντισυνταγματικῶν καί προσηλυτιστικῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τήν εἰσαγωγή νέων μέ ὀρθόδοξο περιεχόμενο καί ὁμολογιακό χαρακτήρα.

Γνωστοποιεῖ πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι θά διεκδικήσει ἀνυποχώρητα καί μέ κάθε νόμιμο μέσο τήν ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος μέχρι τήν τελική ἀπόσυρση τῶν ἀκυρωθέντων ἀπό τό ΣτΈ προγραμμάτων.

Καλεῖ τούς δασκάλους καί τούς θεολόγους νά σταματήσουν νά διδάσκουν τούς προδήλως ἀντισυνταγματικούς φακέλλους. Τονίζεται δέ ὅτι «Πᾶς ἐκπαιδευτικός (τῆς στοιχειώδους ἤ μέσης ἐκπαιδεύσεως), πού καλεῖται, νά διδάξει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὑποχρεοῦται νά σεβασθεῖ τίς ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας 660/2018 καί 926/2018 καί νά ἀρνηθεῖ, νά ἐξακολουθήσει, νά διδάσκει τό «προηγουμένης κοπῆς» μάθημα Θρησκευτικῶν (τό γνωστό πολυθρησκειακό), ἔστω καί ἄν τοῦ δοθεῖ ἐντολή πρός τοῦτο. Ἐκ δέ τῆς τοιαύτης ἀρνήσεώς του καμμία δυσμενής συνέπεια δέν ἀνακύπτει εἰς βάρος του οὔτε πειθαρχική, οὔτε καί ποινική. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρει, ὅτι ἀρνεῖται νά διδάσκει μάθημα Θρησκευτικῶν πολυθρησκειακό, διότι τοῦτο τυγχάνει «προδήλως ἀντισυνταγματικό» ὡς κυριαρχικῶς καί ἀμετακλήτως ἔχουν ἀποφανθεῖ οἱ προαναφερόμενες ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΈ, οἱ ὁποῖες πέραν τῆς προδήλου ἀντισυνταγματικότητος τῆς πολυθρησκευτικῆς ὕλης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἐπισημαίνουν περαιτέρω καί τήν διά τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ διάπραξη καί ἀξιοποίνου πράξεως καί μάλιστα ὁμαδικῶς καί ὑπό συνθῆκες ἰδιαιτέρως ἐπιβαρυντικῆς περιστάσεως.»(ἀπό 16/4/2018 Γνωμοδότηση Νομικῶν Γεωργίου Κρίππα Συνταγματολόγου, Ἀποστόλου Βλάχου Προέδρου Ἐφετῶν).

Καλεῖ τούς γονεῖς τῶν μαθητῶν νά ἐπιστρέψουν τούς φακέλλους στό Ὑπουργεῖο καί νά διεκδικήσουν ἀπό τό σχολεῖο μέ κάθε νόμιμο τρόπο τήν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν τέκνων τους.

Πηγή: Εστία Πατερικών Μελετών

: Περιοδικό «Ο Σωτήρ»; Βιοηθική και Ιατρική; Εκτρώσεις / Αμβλώσεις / Διακοπή κυήσεως; 10 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 570

«Ἀφῆστε με νὰ ζήσω» – ἀνταπόκριση ἐκδήλωσης

afhstemenazhsw antapokrish 01

Τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνῶν, μαζὶ μὲ τὴν Ἀνωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ἑλλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ὀργάνωσαν στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 6 Μαΐου 2018 ἡμερίδα, μὲ σκοπὸ τὴν προβολὴ καὶ γνωριμία στὸ κοινὸ ἑνὸς νέου Κινήματος μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω». Τὸ Κίνημα αὐτὸ μάχεται ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καὶ ἐναντίον τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος τῶν ἐκτρώσεων. Ἀποσκοπεῖ στὴν ἐνημέρωση τῶν πολιτῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἀνεκτίμητη ἀξία καὶ μοναδικότητα τοῦ θαύματος τῆς ζωῆς, τὰ δικαιώματα τῶν ἀνυπεράσπιστων ἀπὸ τὸν Νόμο ἐμβρύων, καθὼς καὶ τὴν ἠθικὴ καὶ οἰκονομικὴ στήριξη ἐγκύων γυναικῶν – ἐντὸς ἢ ἐκτὸς γάμου – προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἀπονενοημένη ἀπόφαση διακοπῆς τῆς κυήσεως καὶ νὰ σωθεῖ μία ἀνθρώπινη ζωή.

Ἡ ἡμερίδα διεξήχθη σὲ δύο ζῶνες: πρωινὴ καὶ ἀπογευματινή. Ἡ πρωινὴ ζώνη ἀπευθυνόταν κυρίως σὲ ἐφήβους καὶ νέους, μαθητὲς καὶ φοιτητές, καὶ περιλάμβανε διαδραστικὲς ἐκδηλώσεις (παρουσιάσεις βίντεο καὶ συζητήσεις) γιὰ τὴν ἐνημέρωσή τους γύρω ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς συλλήψεως ἑνὸς νέου ἀνθρώπου, καθὼς καὶ τὴν ἐγκληματικὴ πρακτικὴ τῶν ἐκτρώσεων καὶ τὶς ποικίλες ἀρνητικὲς συνέπειές τους.

Ἡ ἀπογευματινὴ ζώνη περιλάμβανε εἰσηγήσεις γιὰ τὸ κοινό. Μὲ ἔγκριτους εἰσηγητές, τὸ θέμα ἐξετάσθηκε ἀπὸ ἰατρικῆς, νομικῆς, θεολογικῆς καὶ βιωματικῆς πλευρᾶς. Τονίσθηκε τὸ γεγονὸς τῆς ὑπάρξεως νέου ἀνθρώπου, ὀντότητος ψυχοσωματικῆς, ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Ἡ δημιουργία ὅλων τῶν ὀργάνων τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ λαμβάνει χώρα μόλις στὶς πρῶτες 8 ἑβδομάδες τῆς κυήσεως, ἐνῶ στὶς ὑπόλοιπες αὐτὰ ἁπλῶς ἀναπτύσσονται. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἐμβρύου ἤδη χτυπᾶ στὸ τέλος τῆς 3ης ἑβδομάδος. Ὑπογραμμίσθηκε ὅτι οἱ ἐκτρώσεις συνιστοῦν τὴ σύγχρονη «ὕβρι» τοῦ Ἑλληνισμοῦ πρὸς τὸν Θεό, καὶ μόνη λύση γιὰ τὸ συνεχιζόμενο αὐτὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς πατρίδος μας εἶναι ἡ μετάνοια.

Θερμὰ συγχαρητήρια ἀξίζουν σὲ ὅσους μόχθησαν γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς ἐν λόγῳ ἡμερίδος. Ἐπιπλέον καλούμαστε ὅλοι νὰ στηρίξουμε τὸ νέο αὐτὸ Κίνημα μὲ κάθε τρόπο. Παρόμοιες ἐκδηλώσεις νὰ διοργανωθοῦν σὲ κάθε πόλη. Διότι σήμερα τὸ ἔθνος μας ὑφίσταται μιὰ ἄτυπη γενοκτονία μὲ τὶς 350.000-450.000 ἐκτρώσεις ἐτησίως. (Ὑπολογίζεται ὅτι μιὰ ὁλόκληρη Ἑλλάδα 12 ἑκατομμυρίων ἔχει ξεκληρισθεῖ ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισε [1986] νὰ ἰσχύει ὁ παρὼν νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις). Εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη, ἂν θέλουμε νὰ μὴν προκαλοῦμε ἄλλο τὴ δίκαιη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴ ἡ μαζικὴ ἐξόντωση, ἡ ὁποία συνιστᾶ μεγάλη ἁμαρτία καὶ ὁδηγεῖ σὲ δημογραφικὴ κατάρρευση τὸν τόπο μας, νὰ σταματήσει. Καὶ σ᾿ αὐτὸ ἀποσκοπεῖ τὸ νέο Κίνημα «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω». Ἀξίζει τὴ συμπαράστασή μας.

Πηγή: Ο Σωτήρ

: Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός; Εθνικά Θέματα; Ελληνοτουρκικές σχέσεις; 09 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 8226

Φώτιος Μιχαήλ: Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες

genoktonia pontiwn 05

Στήν Τουρκία ἡ 19η Μαΐου ἔχει καθιερωθεῖ καί ἑορτάζεται φεστιβαλικῶς ὡς ''Ἡ Ἡμέρα Νεολαίας''.

Ἡ ἡμερομηνία αὐτή δέν ἐπιλέχθηκε τυχαίως ἀπό τούς Τούρκους. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού ὁ Μουσταφά Κεμάλ κήρυξε τήν ὁλοκλήρωση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου: 353.000 νεκροί, 100.000 ὀρφανά, 1.500.000 ἐκτοπισμένοι.(*)

Τήν 19^η Μαΐου, ὁ θύτης ἔχει γιορτή. Γιορτή τῆς Νεολαίας.

Τήν ἴδια ἡμέρα, τό θῦμα, μετά κόπων καί βασάνων, κατόρθωσε νά καθιερώσει Ἡμέρα Μνήμης. Μνήμης. Ὄχι γιορτῆς. Μέ τόσα θύματα, ποιός Ἕλληνας ἔχει τό ἠθικό δικαίωμα στίς 19 Μαΐου νά προγραμματίζει ἄσχετες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις καί ταυτόχρονα νά ὑψώνει τεῖχος λήθης καί περιφρόνησης τῶν ἀδίκως σφαγιασθέντων προγόνων μας;

Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ἡ 19^η Μαΐου δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡμέρα γιορτῆς. Ὁποιασδήποτε γιορτῆς. Ἡ 19^η Μαΐου εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον

Ἡμέρα Μνήμης μιᾶς Γενοκτονίας. Τῆς δικῆς μας Γενοκτονίας, ἀπό χέρι τούρκικο.

Ἡ Ἡμέρα τῆς 19ης Μαΐου εἶναι γεμάτη ἀπό δάκρυα, πόνο καί αἷμα. Πολύ αἷμα.

Μονάχα ἀπό τό λιμάνι τῶν Μουδανιῶν μεταφέρθηκαν μέ πλοῖο στήν ''πολιτισμένη'' Μασσαλία 400 τόνοι ὀστῶν τῶν κατακρεουργηθέντων προγόνων μας. Πουλήθηκαν ἀπό τούς θῦτες στούς ‘’πολιτισμένους’’ συμμάχους τους, γιά νά γίνουν λίπασμα στούς κήπους τῶν Βερσαλλιῶν!

Ἡ 19η Μαΐου εἶναι πολύ βαριά Ἡμέρα.

Εἶναι ἡμέρα μολυσμένη μέ ἐγκλήματα εἰς βάρος τῆς Ἀνθρωπότητος.

Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, προσευχῆς καί Μετάνοιας. Δέν εἶναι ἡμέρα γιά φιέστες. Στίς 19 Μαΐου, ὅσοι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πᾶμε στά Μνήματα. Δέν πᾶμε στά ἀμφιθέατρα καί στά γήπεδα μέ τραγούδια ἐλαφρά καί πολύχρωμες σημαῖες. Γιά τήν 19η Μαΐου θά ἔπρεπε πανελλαδικῶς νά εἶχε ὁρισθεῖ κλειδαριά στά θέατρα καί στίς κερκίδες.

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες στίς 19 Μαΐου δέν γιορτάζουμε. Οἱ Τοῦρκοι γιορτάζουν.

Ἐμεῖς στίς 19 Μαΐου ἔχουμε κόλυβα, μνημόσυνο. Θυμόμαστε γεγονότα θλιβερά καί μνημονεύουμε ψυχές προγονικές ἀδικοχαμένες. Θυμόμαστε καί διδασκόμαστε. Διότι Γενοκτονία, πού ξεχνιέται καί προπαντός Γενοκτονία, πού μένει ἀτιμώρητη, νομοτελειακῶς ἐπαναλαμβάνεται.

Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες.

Διαφορετικά, κινδυνεύουμε νά καταντήσουμε ἱερόσυλοι καί ὑβριστές. Μή γένοιτο.

(*) Ἡ Γενοκτονία ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων ἔχει τρεῖς φάσεις: Ἡ πρώτη ἀρχίζει μέ τόν σουλτάνο Ἀμπντούλ Χαμίτ, ἡ δεύτερη φάση μέ τούς Νεότουρκους καί τό τελικό στάδιο ὁλοκληρώνεται μέ τήν Γενοκτονία πού ἐφαρμόστηκε ἐνατίον μας ἀπό τόν Μουσταφά Κεμάλ καί τούς συνεργάτες του καί μέ τήν διευκόλυνση τῶν Βρετανῶν στήν Σαμψοῦντα, στίς 19 Μαΐου 2019.

Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο ‘’Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί –Λευτεριά στούς λαούς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας’’, ἔκδοση ‘’Εὔξεινος Λόγος’’)

: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου; Θρησκεύματα και Αιρέσεις; Διάφορες Ομάδες; 31 Δεκεμβρίου 2021; Εμφανίσεις: 2208

Γνωστικισμός: Δυαρχικά Συστήματα – Από τον Μανιχαϊσμό στο Filioque (Οι εισαγωγές των Ευαγγελίων στα μεσαιωνικά χειρόγραφα των Φράγκων)

Το 1885 μ.Χ. ο Georg Schepss ανακάλυψε τις 11 πραγματείες του Πρισκιλλιανού στα χειρόγραφα του Πανεπιστημίου του Würzburg[1]. Λίγα χρόνια μετά, το 1889, τα εξέδωσε στο Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum[2].

: Εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», π. Νεκτάριος Πέττας; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Αγιολόγιο - Εορτολόγιο; 08 Μαϊος 2023; Εμφανίσεις: 12188

Ἅγιος Νικόλαος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Νέος ὁ ἐν Βουνένοις [9 Μαΐου]

agios nikolaos o en boynenois 01

Τα παιδικά χρόνια του Αγίου

Ο Οσιομάρτυρας του Χριστού Νικόλαος, γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ευγενούς καταγωγής. Ήτανε ψυχή με χαρίσματα. Χαρακτήρας ευγενικός, θαυμάσιος. Από τα τρυφερά παιδικά του χρόνια διακρινόταν για την σύνεση και την φρονιμάδα. Πρόσεχε από παιδί ακόμα, τις παρέες του. Και απέφευγε επιμελώς εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονταν από αστειολογίες, από φλυαρίες, και αισχρολογίες καμμιά φορά, καθώς συνήθιζαν κάποιοι συνομήλικοί του.

Με μια έμφυτη, θαρρείς, ωριμότητα συναναστρεφόταν φρόνιμους ανθρώπους και γέροντες και με μεγάλη ευχαρίστηση καθόταν δίπλα τους για να τους ακούει, να τους ρωτάει για πράγματα χρήσιμα και ψυχωφελή. Όταν ενηλικιώθηκε τον ξεχώρισαν, για την ανδρεία, την ευτολμία και την ευθυκρισία, σαν άξιο να σταδιοδρομήσει στα έργα και τον ρόλο του στρατιωτικού. Και πράγματι δεν άργησε να δείξει τα αξιόλογα προσόντα του. Πολλές φορές διακρίθηκε σε στρατιωτικές ανδραγαθίες και έτσι έγινε όνομα ξακουστό.

Γίνεται αξιωματούχος

Σαν άκουσε ο βασιλιάς του καιρού εκείνου για την καλή του φήμη και καθώς πληροφορήθηκε από πολλούς ανθρώπους ότι ο νεαρός Νικόλαος ήτανε και στον λόγο του αξιόλογος και πειστικός ομιλητής, έτσι που να μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν εύρημα άξιου συμβούλου, έστειλε μήνυμα και τον κάλεσε στο παλάτι. Από κοντά πλέον δόθηκε ευκαιρία στο βασιλιά να μιλήσει μαζί του και να διαπιστώσει ότι είχε να κάνει με άνθρωπο μυαλωμένο, άξιο, προικισμένο με φρόνηση, κρίση και πνευματική διαύγεια. Εντυπωσιάσθηκε και του έδωσε το αξίωμα του Δουκός. Παρεχώρησε σ΄αυτόν διοίκηση επαρχίας. Και σαν αξιωματούχος είχε υπο τις διαταγές του στρατιώτες που τακτικά και μεθοδικά τους γύμναζε. Τους μίλαγε και τους εξηγούσε τα σχετικά με την πολεμική τέχνη, που ήταν χρήσιμα και απαραίτητα.

Μα πιο πολύ τους νουθετούσε, τους συμβούλευε, πώς να ζουν χριστιανική ζωή, πώς να προσεύχονται και να επικαλούνται το όνομα του Δεσπότου Χριστού, για να παίρνουν δύναμη κατά των εχθρών στον πόλεμο. Και μιλώντας τους για την δύναμη της Πίστεως, πολλές φορές τους διηγόταν ανδραγαθίες, ιστορικά γεγονότα και τρόπαια παλαιών γενναίων πολεμιστών, πώς νίκησαν και πώς κυρίευσαν φρούρια και πόλεις. Τους έλεγε ακόμη ότι σαν στρατιώτες να ενεργούν με φόβο Θεού πάντα. Αυτό να μη το ξεχνούν ποτέ. Να μη αδικούν δε σε καμμιά περίπτωση ούτε φτωχό ούτε πλούσιο. Και γι΄αυτό οι στρατιώτες του ήσαν υπόδειγμα, όπου κι αν πήγαιναν, όπου κι αν πολεμούσαν, χωρίς, πουθενά, να αδικούν ή να ζημιώνουν στο παραμικρό με λεηλασίες ή βιαιοπραγίες κατά αμάχων.

Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει την ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή. Και όλοι τους τον θαυμάζανε και προσπαθούσαν στην αγία άμιλλά τους να μη τους ξεπεράσει στην άσκηση.

Μα ο Σατανάς, που είναι μισόκαλος και χαιρέκακος υπέφερε από αυτή την αγιασμένη ασκητική ζωή της μοναχικής ζωής στα Βούνενα. Και ήθελε να καταστρέψει αυτό το ορμητήριο που τον πολεμούσε. Από την άλλη πλευρά ο Θεός είχε επιτρέψει ν΄αναδειχθούν στον τόπο εκείνο Μάρτυρές Του έτσι που να συντριβεί το σχέδιο του Διαβόλου και να λάμψει η Πίστη των Αγίων.

Όταν οι Άβαροι, αφού καταπατήσανε φρούρια και χώρες και αιχμαλώτισαν πολλούς, κατέφθασαν στην Θεσσαλία σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμα τους. Πολιόρκησαν στενά τη Λάρισα και σε λίγες μέρες η πόλη αυτή, ο Βόλος έπειτα, τα Φάρσαλα και η Ελασσώνα, πέσανε στα χέρια τους.

Προετοιμασία για το μαρτύριο

Τα ονόματα των συνασκητών του Νικολάου ήτανε τούτα: Γρηγόριος, Αρμόδιος, Ιωάννης, Δημήτριος, Μιχαήλ, Ακίνδυνος, Θεόδωρος, Παγκράτιος, Χριστόφορος, Παντελέων, Αιμιλιανός και Νανούδιος. Κάποια, λοιπόν, νύχτα καθώς οι ασκητές προσεύχονταν, τους παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου και τους λέγει:

› Ετοιμασθήτε ψυχικά ώστε να κρατηθείτε στέρεοι στην πίστη, γιατί σε λίγες μέρες πρόκειται να αντιμετωπίσετε διώξεις και μαρτύρια. Ετοιμασθήτε ώστε να αντέξετε και να αξιωθείτε να λάβετε τα βραβεία, τα στεφάνια της αθλήσεως, να γίνετε ευτυχείς κληρονόμοι της ουράνιας Βασιλείας.

Και αφού είπε αυτά ο άγγελος εξαφανίστηκε. Εκείνοι, όμως, μετά το χαρμόσυνο άγγελμα, επιδόθηκαν σε περισσότερο ασκητικό αγώνα, σε νηστείες και προσευχές. Μετά από λίγες μέρες οι χριστιανομάχοι επιδρομείς πληροφορήθηκαν ότι στο Θεσσαλικό βουνό Βούνενα κατοικούσαν ασκητές, φλογεροί οπαδοί του Χριστού, που νηστεύανε και προσεύχονταν προσκυνούντες μέρα και νύχτα τον Κύριο. Αρματωθήκανε, λοιπόν, οι βάρβαροι και σαν αιμοβόρα σκυλιά ανηφόρισαν στο βουνό για να τους φονεύσουν. Στο μεταξύ ο άγιος Νικόλαος νουθετούσε τους αδελφούς του συνασκητάς με λόγια ενθαρρυντικά, λέγοντας:

› Δεν πρέπει αδελφοί μου να φοβηθούμε τον πρόσκαιρο θάνατο. Δεν πρέπει να δειλιάσουμε, γιατί τώρα ήρθε η ώρα να δείξουμε την ανδρεία μας και με λίγη υπομονή και λιγόχρονο μαρτύριο να γίνουμε κληρονόμοι της ατέλειωτης χαράς της αιωνιότητας.

Ενώ με τέτοιους λόγους παρηγορητικούς τους εμψύχωνε ο άγιος, φθάσανε οι διώκτες και σαν αιμοβόρα θηρία επέπεσαν κατά των ασκητών και τους χτυπούσαν οργισμένα, χωρίς ίχνος ευσπλαχνίας, χρησιμοποιούντες φοβερά φονικά όργανα, ράβδους, μηχανές που στρέβλωναν τα μέλη του σώματός τους και άλλα κολαστήρια. Οι γενναίοι εκείνοι ασκητές υπέμειναν με ανδρεία και γενναιότητα τα βασανιστήρια. Δεν λυποψύχησαν. Έμειναν αμετακίνητοι στην Πίστη και επισφράγισαν την αγάπη τους για το Χριστό με το αίμα της θυσίας τους, γιατί τελικά οι βάρβαροι τους αποκεφάλισαν.

Επιχειρούν να αλλαξοπιστήσουν τον Νικόλαο

Τον άγιο Νικόλαο δεν τον πειράξανε διόλου, θαυμάζοντες ίσως το παράστημά του, και βλέποντες πως έχουν να κάνουν με μια ξεχωριστή περίπτωση νέου με φρόνηση και ανδρεία. Επιδίωξή τους ήτανε να τον κερδίσουν με μέσα διπλωματικά. Αρχίσανε, λοιπόν, την άφρονα αυτή επιχείρησή τους με λόγια πειστικά, με ραδιουργίες και κολακείες. Πιστεύανε οι άφρονες πως θα μπορούσαν έτσι να τον κάνουνε αρνητή του Χριστού. Αλλά όλες οι μιαρές προσπάθειές τους απέτυχαν. Ο άγιος έμενε απαρασάλευτος στην Πίστη και τους έλεγε, γενναιόφρονα:

› Εγώ δεν είμαι μωρό παιδί να γελαστώ. Άδικα ελπίζετε ότι θα αρνηθώ τον αληθινό Θεό, τον πλάστη και ευεργέτη μου, για να γίνω προσκυνητής ειδώλων. Πρέπει να ξέρετε ότι καθώς από την αρχή ήμουνα ευσεβής Χριστιανός, Ορθόδοξος, έτσι και θα μείνω αταλάντευτος, μέχρις ότου παραδώσω την ψυχή μου στα άχραντα χέρια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και εάν ο εχθρός του Χριστού με πιέσει με μέσα τυραννικά να τον αρνηθώ και να αλλαξοπιστήσω, σας βεβαιώνω ότι με την χάρη Του θα νικήσω γιατί έχω μεγάλη φλόγα μέσα μου, για την αγάπη Του, και είμαι πρόθυμος να χύσω και αυτό το αίμα μου. Καταφρονώ δε τους δικούς σας θεούς που είναι ύλη φθαρτή, άψυχες πέτρες και ξύλα…

Στο άκουσμα αυτών των λόγων αφηνίασαν από οργή οι βάρβαροι και άρχισαν να χτυπούν τον άγιο με ασυγκράτητη βαναυσότητα. Έπειτα πάλι άλλαξαν τακτική. Του μίλαγαν κολακευτικά. Προσπαθούσαν να του ανάψουν τον πόθο για την ζωή και να του κλονίσουν την Πίστη.

› Νικόλαε, του λέγανε, μη χάσεις τέτοια ανδρεία και ωραιότητα έτσι ανώφελα και απερίσκεπτα. Και μην ελπίζεις σε θαύματα που μπορούν τάχα να σε σώσουν, διότι ο Χριστός σου δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Γι΄αυτό, λοιπόν, κάνε αυτό που εμείς σου προτείνουμε. Έλα μαζί μας, γίνου ομόφρονός μας. Έτσι θα χαρείς τη ζωή που είναι τόσο γλυκειά και που κινδυνεύεις διαφορετικά να τη χάσεις με φρικτά βασανιστήρια. Σκέψου το λοιπόν καλά.

Λάμπουν τα μάτια του αγίου από λάμψη Πίστεως και αγάπης στον Κύριο. Νιώθει την καρδιά γερά στερεωμένη στο φως και στην αλήθεια και με θάρρος τους λέγει:

› Κατάλαβα. Με απειλείτε με βασανιστήρια και μαρτυρικό θάνατο για την Πίστη μου στο Χριστό. Και σας απαντώ. Δεν αρνούμαι τον Κύριό μου. Αυτό δε που με φοβερίζετε να μου κάνετε, δηλαδή σκληρά μαρτύρια και θάνατο, αυτό κι εγώ επιθυμώ. Γιατί μικρή ζημιά είναι να χάσω την σύντομη επίγεια ζωή. Το έπαθλο όμως γι΄αυτή την απώλεια είναι ανεκτίμητης αξίας. Μου στερείτε την πρόσκαιρη ζωή και μου προξενείτε έτσι ευφροσύνη και αγαλλίαση ατελείωτη, φέρνοντάς με στην ατελεύτητη βασιλεία των ουρανών κοντά στον Χριστό που πιστεύω…

Σκληρά βασανιστήρια

Όταν καταλάβανε πλέον ότι δεν μπορούν να τον μετακινήσουν από την βαθειά εδραιωμένη πίστη του, αποφασίσανε να τον θανατώσουν με σκληρά βασανιστήρια.

Στην αρχή ξέσπασε η οργή τους επάνω του με άγριο, ανελέητο ξυλοδαρμό. Δυό και τρεις φορές αλλάξανε τους ραβδούχους που τον μαστιγώνανε. Το σώμα του Μάρτυρα είχε γεμίσει πληγές και το αίμα έτρεχε. Εκείνος δε γενναιόφρονα υπέμενε και προσευχόταν λέγοντας:

› Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον.

Επρόκειτο για ένα φοβερό μαρτύριο και για μια απίστευτή αντοχή και καρτερία του φλογερού Μάρτυρα Νικολάου.
Αλλά τα βάσανα του αγίου δεν τελειώνουν εδώ. Στη συνέχεια τον δέσανε όρθιο σ΄ένα δένδρο και τον σημαδεύανε με τόξα. Έπειτα αφού πήρανε το δικό του κοντάρι τον τρυπούσανε με το μυτερό του σημείο. Και συγχρόνως με τα βασανιστήρια αυτά, στις αβάσταχτες στιγμές του πόνου τον προέτρεπαν ν΄αρνηθεί τον Κύριο και να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο γενναιόψυχος Μάρτυρας όμως έμενε αλύγιστος και τους απαντούσε:

› Θηριόγνωμοι, που μόνο σχήμα ανθρώπου έχετε, γιατί μάταια και με αφροσύνη ελπίζετε ότι μπορείτε να με χωρίσετε από την αγάπη του Κυρίου; Πώς είναι δυνατόν να με απομακρύνετε από Εκείνον που συνέχεια παραστέκεται βοηθός μου και μου ελαφρύνει τον πόνο στα βασανιστήρια που μου κάνετε; Μάταιος ο κόπος σας. Ένα μονάχα να ξέρετε, τα μαρτύρια με τα οποία με βασανίζετε γίνονται στεφάνια τιμής και έπαθλα νίκης.

Αποκεφαλίζεται

Ύστερα από αυτήν την γενναία και αμετακίνητη στάση του Μάρτυρα, οι βάρβαροι απελπίσθηκαν. Κατάλαβαν ότι καμμιά δύναμη δεν μπορούσε να λυγίσει τον μακάριο Νικόλαο. Και αποφασίσανε τελικά να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι μέσα στην καρδιά της όμορφης Ελληνικής άνοιξης, σ΄εποχή που η φύση έδινε ομορφιά και σκόρπιζε άρωμα δροσιά και μηνύματα χαρούμενης ζωής, το μαρτυρικό του αίμα πότισε την γη της Θεσσαλίας. Ήταν 9 Μαΐου 720 μ.Χ., που η επίγεια ζωή του τελείωσε και η ψυχή του ανέβηκε στα ουράνια σκηνώματα.

Το λείψανο του Αγίου έμεινε πάνω στο βουνό εκείνο κάτω από μια βελανιδιά αφρόντιστο και άταφο. Δεν επέτρεψε όμως η χάρη του Θεού να περάσει έτσι άδοξα στην συνηθισμένη φθορά. Φυλάχθηκε από αγγέλους Του ακέραιο για αρκετό χρόνο, μέχρις ότου με τρόπο θαυματουργικό, το φανέρωσε έπειτα πολύτιμο ιαματικό θησαυρό. Διότι, πρέπει να τονισθεί εδώ ότι ο Κύριος, όσοι στη γη τον δόξασαν, με αγώνες και με αίμα μαρτυρίου, τους τιμάει. Αποδίδει τους μισθούς των κόπων τους όχι μονάχα στους ουρανούς, αλλά και στη γη, όπου τους λαμπρύνει με την πλούσια και ανεξάντλητη χάρη Του, ώστε να θαυματουργούν και να δοξάζονται.

Και βλέπομε, πράγματι, την χάρη του Θεού να θαυματουργεί δια των Αγίων και των Μαρτύρων. Και σε κάθε Άγιο έχει δωρήσει η χάρις του Θεού και μια ξεχωριστή θαυματουργή δύναμη. Αναφέρουμε σαν παραδείγματα ότι η ξεχωριστή χάρη στον Άγιο Κυπριανό είναι η λύση των μαγίων, στην Αγία Παρασκευή η γιατριά των ματιών, στον Άη-Γιώργη η βοήθειά του σαν ελευθερωτή, στον Άγιο Νικόλαο η χάρη να σώζει θαυματουργικά κινδυνεύοντας ναυτικούς κλπ. Έτσι και ο οσιομάρτυρας Νικόλαος τιμήθηκε με την χάρη του Θεού να θαυματουργεί σε ποικίλες αρρώστειες και έγινε έτσι γνωστό το όνομά του.

Πώς βρέθηκε το λείψανο του Αγίου

Ας δούμε όμως τώρα πως φρόντισε ο Θεός να βρεθεί το λείψανο του Αγίου και να δοξασθεί το όνομά του.

Στην επαρχία της Ανατολής όπου γεννήθηκε και ανατράφηκε ο οσιομάρτυρας Νικόλαος, ζούσε κάποιος άρχοντας πολύ πλούσιος. Ο άρχοντας αυτός αρρώστησε από μια φοβερή αρρώστεια που τον βασάνιζε πολύ χρόνο. Η νόσος αυτή, «η λώβα» καθώς γράφει ο Συναξαριστής, «τον έτρωγε πολύν καιρόν και εκαταδαπάνα τας σάρκας του». Για να γιατρευθεί ο άρχοντας καταξοδευόταν στους γιατρούς. Μα από μέρα σε μέρα πήγαινε στο χειρότερο. Η αρρώστεια γινόταν πιο βασανιστική και εκείνος βυθιζόταν στην απελπισία. Μια νύχτα όμως του παρουσιάζεται ο Άγιος στον ύπνο του και του λέγει:

› Γιατί κοπιάζεις και ξοδεύεσαι ανώφελα; Πήγαινε στα μέρη της Λάρισας και ρώτησε να μάθεις που βρίσκεται το βουνό Βούνενα. Πάνω σ΄αυτό το βουνό, αφού ψάξεις καλά τον τόπο, θα βρεις κοντά σε μια βρύση το λείψανό μου. Αυτό θα σε γιατρέψει από την φοβερή αρρώστεια.

Όταν ξημέρωσε σηκώθηκε από το κρεββάτι του ο άρρωστος άρχοντας και αποφάσισε να ταξιδέψει προς τη Θεσσαλία ελπίζοντας να βρει την γιατριά όπως του υποδείχθηκε στο όνειρο. Χωρίς, λοιπόν, να ειδοποιήσει σχετικά κανέναν από τους σπιτικούς ξεκίνησε για το ταξίδι της ελπίδας. Ύστερα από κοπιαστικό ταξίδι έφθασε ο ασθενής στα Βούνενα. Και εκεί σύμφωνα με την υπόδειξη, που του είχε κάνει στον ύπνο του ο Άγιος, βρήκε την βρύση με το άφθονο και δροσερό νερό, γεγονός που τον χαροποίησε.

Έψαξε στη συνέχεια με φροντίδα αλλά και πολύ κόπο για να βρει το λείψανο του Αγίου. Και το έργο αυτό δεν ήτανε πολύ εύκολο για τον άρρωστο διότι το δάσος ήτανε πυκνό, πολύδενδρο και εκτεταμένο. Σε κάποια στιγμή μια θαυμάσια ευωδιά τον κατευθύνει προς το λείψανο. Και έκπληκτος το βλέπει σώο και ακέραιο. Μια χαρά ενδόμυχη τον καταπλημμυρίζει, αλλά και μια ευλάβεια και ένας σεβασμός. Δεν τολμάει να το πλησιάσει περισσότερο, αλλά τρέχει πρώτα στην πηγή, να πλυθεί να καθαρισθεί. Πλένεται και επιστρέφει στο άγιο λείψανο που κατασπάζεται ιερόπρεπα, με πίστη φλογερή και ελπίδα πηγαία.

Και τότε γίνεται θαύμα μεγάλο, θαύμα εκπληκτικό. Η βασανιστική αρρώστεια εξαφανίζεται από το ταλαίπωρο σώμα του άρχοντα. Ο πρώην άρρωστος διαπιστώνει με χαρά απερίγραπτη ότι είναι τελείως καλά. Από το σκοτάδι της απελπισίας βρέθηκε στο γλυκό ξημέρωμα της ευτυχίας που χαρίζει η υγεία. Και το δώρο αυτό το ουρανόσταλτο, η θαυματουργική θεραπεία, αφάνισε κάθε στίγμα από την σάρκα του.

Κτίζει ναό

Το χαροποιό αυτό γεγονός γέμισε την καρδιά του άρχοντα με πλούσιους κρουνούς ευγνωμοσύνης. Και αποφάσισε να φανερώσει έμπρακτα τις ευχαριστίες του σ΄αυτή την μεγάλη ευεργεσία. Και ιδού τι έκανε. Καθάρισε όλον εκείνο τον τόπο που βρήκε το λείψανο του Αγίου με πολύ φροντίδα. Έπειτα έκτισε εκεί Ναό στ΄όνομα του Αγίου, μέσα στον οποίο ενταφίασε το ιαματικό λείψανό του.

Ευτυχής πλέον, γεμάτος χαρά και υγεία, γύρισε στον τόπο του ο πρώην άρρωστος άρχοντας, δοξάζοντας το Θεό και ευγνωμονώντας τον Άγιο Νικόλαο. Φεύγοντας δε από τα Βούνενα, από τον τόπο που βρήκε το Άγιο λείψανο πήρε χώμα μαζί του. Ίσως και τεμάχιο από το ράσο του. Και αποδείχθηκαν αυτά θαυματουργά. Διότι πολλοί δια της πίστεως στο Χριστό και επικαλούμενοι την χάρη του Αγίου γιατρεύθηκαν στα μέρη της Ανατολής. Δοξαζόταν έτσι το όνομα του Θεού και γινόταν ξακουστό από τα θαύματα τ’ όνομα του Αγίου.

Τριγυρνούσε δε ο ευεργετημένος άρχοντας πόλεις και χωριά, διηγούμενος την θαυματουργική θεραπεία του, γεγονός που ωδηγούσε και πολλούς άλλους δυστυχείς στα Βούνενα με την ελπίδα της θαυματουργικής γιατριάς του.

Ο Άγιος Νικόλαος, ο Νέος που άθλησε στα Βούνενα, έγινε θαυματουργός. Η περιοχή εκείνη άρχισε να συγκεντρώνει πολλούς πονεμένους, πολλούς προσκυνητάς. Στο διάβα του χρόνου έγιναν εκεί πολλά θαύματα. Ο τόπος που άθλησε ο Άγιος ποτίσθηκε με πολλά δάκρυα. Ακούσθηκαν εκεί θερμές προσευχές και θερμότατες ευχαριστίες. Πολλοί βρήκαν, κοντά στον τάφο του, ελπίδα, ανακούφιση γιατριά, ανάλογα βέβαια και με την πίστη του που είχε ο καθένας, στην καρδιά του.

Τιμές στον Άγιο

Στα Βούνενα της Θεσσαλίας είναι ο ιερός τόπος του μαρτυρίου του Αγίου. Εκεί βρίσκεται το δένδρο στο οποίο δέθηκε και τρυπήθηκε με λόγχη. Πρόκειται για δένδρο από το οποίο ρέει κατά την ετήσιο μνήμη του υγρό κόκκινο σαν αίμα.

Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμα Του, εκπροσωπούν τα Θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέσθηκαν και τον επικαλούνται.

Στο σημείο εκείνο βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου. Ο σημερινός Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου του Νέου στα Βούνενα κτίσθηκε το 1962-1963 με πρωτοβουλία του αιδεσιμ. π. Λάμπρου Χύτα και με την συνδρομή των κατοίκων της τριγύρω περιοχής της Θεσσαλίας. Μπροστά στον ναό αυτό υπήρχε μικρότερος που είχε κτισθεί το 1883 και ο οποίος κάηκε κατά λάθος στις 22 Μαΐου 1962.

Τον παλαιό τάφο του Αγίου προστάτευε κεραμοστεγής οικίσκος ύψους δύο (2) περίπου μέτρων και εμβαδού εννέα (9) τετραγωνικών μέτρων. Μέσα στον οικίσκο αυτό μπαίνανε οι προσκυνητές μονάχα για να προσκυνήσουν και ν΄ανάψουν τις λαμπάδες τους. Κάτω από τον παλαιό τάφο υπήρχε χωμάτινη σαρκοφάγος χωρίς Ιερά Λείψανα και παράπλευρα οπή απ΄όπου οι προσκυνητές έπαιρναν χώμα ιαματικό. Η παλαιά εικόνα του Αγίου Νικολάου έφερε τον Άγιο με στρατιωτική στολή και δόρυ σε όρθια στάση.

Η κάρα του

Η κάρα του Αγίου, σαν πολύτιμος και χαριτόβρυτος θησαυρός, φυλάσσεται, στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του εν Μύροις θαυματουργού, στην νήσο Άνδρο. Και όπου προσκαλείται για αγιασμό με βαθειά Πίστη θαυματουργεί. Είναι τοποθετημένη η Κάρα σε λάρνακα αργυρή. Πρέπει ακόμη να πούμε ότι όχι μονάχα στα Βούνενα, όπου μαρτύρησε ο Άγιος υπάρχει Ναός προς τιμή και προσκυνήση αλλά και σε άλλα μέρη. Ναός στο όνομά του υπάρχει στην Κορίτσα, ανάμεσα στα βουνά των Αγράφων και του Τυμφρηστού όπου το χωριό «Κλειστός Αγράφων». Προ αμνημονεύτων χρόνων υπήρχε εκεί και Ιερά Μονή, όπου μονάζανε κορίτσια γι΄αυτό, όπως φαίνεται, πήρε και το χωριό το όνομα «Κορίτσα». Στο μέρος εκείνο, κτίσθηκε το 1907, περικαλλέστατος ναός. Μέσα σ΄αυτόν τοποθετήθηκε, από την παραπάνω καταρρεύσασα Μονή, στην οποία στεγαζόταν, 600 περίπου χρόνια, τούτο το ιερό κειμήλιο: «Ο πήχυς από του αγκώνος της χειρός του Ευαγγελιστού αγίου Λουκά, όστις υπήρξε περίφημος αγιογράφος». Ο παραπάνω ναός κατέρρευσε από βομβαρδισμό το έτος 1947, αλλά διασώθηκε θαυματουργικά το ιερό κειμήλιο του αγίου Λουκά.

Τελικά στη θέση του καταστραφέντος Ιερού Ναού κτίσθηκε νέος στη μνήμη «του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουνένοις» και μέσα σ΄αυτόν τοποθετήθηκε και στεγάζεται το ιερό κειμήλιο του Αγίου Λουκά. Ιεροί Ναοί και Μοναστήρια, στη μνήμη του ιστορουμένου Αγίου υπάρχουν και σε διάφορα άλλα μέρη της Πατρίδας μας όπως στην Άνδρο, στη Σαλαμίνα, στον Αλμυρό Βόλου, στην Τρίπολη, στη Θήβα και στα χωριά Βασταμίτζα και Χάλια των Θηβών, στη Λούτσα και αλλού.

Θαύματα του Αγίου

Στο διάβα των αιώνων μέγα ασφαλώς είναι το πλήθος των ιαματικών θαυμάτων του Αγίου. Μεγάλα και θαυμάσια συνέβαιναν και συμβαίνουν σ΄εκείνους που με ολόψυχη θερμή Πίστη στο Δεσπότη Χριστό και ευλάβεια στον Άγιο, ζητούν την σωτηρία από δεινές ασθένειες. Για το αναρίθμητο πλήθος των θαυμάτων, τι μπορεί κανείς να πει και να γράψει, αφού τα περισσότερα από αυτά έγιναν μυστικά και αθόρυβα. Ψυχές ταπεινές, που γεύθηκαν την θεία ευεργεσία, αρκέσθηκαν στη συνέχεια να ευχαριστήσουν το Θεό και να διαλαλήσουν το θαύμα στον κλειστό κύκλο τους. Δεν καταγράφηκαν τα θαυμαστά αυτά γεγονότα ώστε να τα γνωρίζουν οι επόμενες γενεές. Και τα λίγα που είναι γνωστά με στοιχεία και ημερομηνίες καταγράφηκαν από ευλαβείς ψυχές ή διασώθηκαν με την παράδοση από στόμα σε στόμα.

Μερικά θαυμαστά γεγονότα θεραπείας, ασθενών με την χάρη του Αγίου Νικολάου του Νέου, έχουν καταγράψει ήδη ευλαβείς συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με τον βίον και τα θαύματα του Αγίου. Τα ιστορούμενα περί των θαυματουργικών ιάσεων αφορούν σε περιπτώσεις ασθενών των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών. Και οι ασθενείς που θαυματουργικά θεραπεύθηκαν έπασχαν από πονοκεφάλους, συμφορήσεις, πληγές και άλλες αρρώστειες. Τέτοια συγκεκριμένα περιστατικά, θαυματουργικών ιάσεων με την δύναμη του Θεού και την χάρη του Αγίου ιστορεί στο βιβλίο του περί του βίου του Αγίου ενδόξου και ιαματικού οσιομάρτυρα Νικολάου του Νέου, ο Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος Θεμελής.

Θεραπεύθηκε από το «κακό σπυρί»

Το 1977 ύστερα από αίτηση ευσεβών κατοίκων της Σαλαμίνας, που λέγεται και αλλοιώς «Κούλουρη» μεταφέρθηκε η Κάρα του Αγίου από την Άνδρο στο παραπάνω νησί για ευλαβικό προσκύνημα. Ανάμεσα στους άλλους προσκυνητάς της Κάρας, που τρέξανε στη Σαλαμίνα ήτανε και η Καλλιόπη Αγαθάκη από τα Παλούκια της Σαλαμίνας.

Η γυναίκα εκείνη είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Της είχε βγει στη μύτη ένα κακοήθες σπυρί, το οποίο οι γιατροί διαγνώσανε σαν καρκίνο. Έτρεξε στην Κάρα η ασθενής με αγωνία, με πίστη και ελπίδα. Προσκύνησε την τιμία κάρα και με βαμβάκι πήρε λίγο λαδάκι από το παρακείμενο καντήλι. Έπειτα προσευχόμενη θερμά στο Θεό και επικαλούμενη την ιαματική χάρη του Αγίου άλειψε σταυρωτά το σπυρί. Μετά το προσκύνημα πήγε και ξάπλωσε. Το πρωΐ που ξύπνησε και σηκώθηκε διαπίστωσε με μεγάλη χαρά αλλά και σκίρτημα ευγνωμοσύνης ότι το σπυρί είχε πέσει, είχε ξεκολλήσει και το βρήκε κάτω στο σεντόνι. Εκπληκτικό θαύμα είχε γίνει και η ευλαβής κυρία έτρεξε ευτυχής στην ιαματική Κάρα δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τον Οσιομάρτυρα.

Σώζεται μελλοθάνατη

Στα Αποίκια της Άνδρου, στις 20 Ιανουαρίου του 1940, η Μαρίκα Νόβα ήτανε άρρωστη βαρειά, σχεδόν ετοιμοθάνατη, από συμφόρηση. Τα παιδιά της κατέφυγαν στον ιατρό των ψυχών και σωμάτων, στη δύναμη του Θεού. Προσκάλεσαν αμέσως τον τότε ηγούμενο της ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου εν Μύροις, μακαριστό Πολύκαρπο Κεραμά, να τελέσει αγιασμό για την σωτηρία της μελλοθάνατης, δια της Αγίας Κάρας του οσιομάρτυρα.

Χωρίς καθυστέρηση πήρε ο ηγούμενος ευλαβικά το Άγιο λειψανο και πήγε στο σπίτι της άρρωστης όπου ετέλεσε κατανυκτικό αγιασμό. Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος έκανε το θαύμα του. Σε λίγο η ετοιμοθάνατη άρχισε να συνέρχεται και να μιλάει. Και χωρίς να περάσει πολύς χρόνος έγινε τελείως υγιής. Έζησε δε ύστερα από αυτό 17 χρόνια, δοξάζοντας τον Θεό και ευγνωμονώντας τον Άγιο.

(Πηγή: «09 Μαϊου, ο Αγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις», Ορθόδοξη Πορεία )

Οι Ναζί φεύγουν άπρακτοι και σκυλιασμένοι

Ήταν Οκτώβριος του 1943 μ.Χ. Οι Γερμανοί Κατακτητές ήταν αποφασισμένοι να σκορπίσουν τον θάνατο πριν αναχωρήσουν από την Θήβα και να αφήσουν πίσω τους ερειπωμένη την μικρή τότε, συνοικία του Ταχίου. Οι πληροφορίες τους έλεγαν, ότι εκεί ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες εναντίον τους. Πραγματικά! Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το καμπαναριό υπήρχε ένας μικρός βοηθητικός χώρος, ο οποίος ήταν γεμάτος με όπλα και πολεμοφόδια. Οι Γερμανοί έδωσαν διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι έξω από τον Ναό, και παράλληλα ζήτησαν κατάλογο των ανδρών από 16 ετών και πάνω, ενώ όποιος δεν ήταν παρών να τον αναζητούσαν και να τον εκτελούσαν επί τόπου.

Απέναντι από τους δυστυχείς κατοίκους, το Εκτελεστικό Απόσπασμα περίμενε το σύνθημα του Αξιωματικού για να στείλει το καυτό μολύβι στα σκελετωμένα από την πείνα σώματα τους. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού. Στα σπίτια,στις αποθήκες, στα υπόγεια. Μέχρι και στον Ναό όρμησαν για να εντοπίσουν τα πυρομαχικά. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Γερμανοί έχοντας ολοκληρώσει τις σφαγές του Διστόμου (Ιούνιος 1943 μ.Χ.) και του Προδρόμου (Αύγουστος 1943 μ.Χ.) ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα οποιαδήποτε Aντιστασιακή ενέργεια.

Την είσοδο του χώρου όπου ήταν κρυμμένα τα πυρομαχικά την έκλεινε μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των απελπισμένων, που παρακολουθούσαν τον αιμοβόρο Αξιωματικό να φθάνει μέχρι εκεί, δυο και τρεις φορές, αλλά να μην μπαίνει μέσα, έχοντας νεκρωμένη την στρατιωτική του διαίσθηση αλλά και την ανθρώπινη περιέργεια.

Σε λίγο οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και σκυλιασμένοι. Δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια όλων. Με λαμπάδες, γονυκλισίες και μυστικές προσευχές ευχαριστούσαν τον Άγιο που εμπόδισε τον Γερμανό Αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά και που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο! Διαφορετικά την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη δεν θα γιορτάζαμε ένα Θαύμα, αλλά θα θυμόμασταν μία σφαγή!

Δικαίως το Απολυτίκιο αποκαλεί τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο τον Νέο: «….τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος….». Ας Τον ευχαριστούμε και εμείς για την Προστασία Του και ας Τον παρακαλούμε να μην μας στερήσει την Ευλογία και την Χάρι Του.

Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν

Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και το κενοτάφιο του Οσιομάρτυρα, καθώς και τεμάχιο του ιερού λειψάνου. Ο Ναός αυτός κατασκευάστηκε το 1962 στην θέση παλαιότερου, που είχε οικοδομηθεί το 1883 και καταστράφηκε από φωτιά στις 22 Μαίου του 1962 από ζηλωτές. Στην ανατολική πλευρά του Ναού έχει κατασκευαστεί κτηριακό συγκρότημα με ξενώνες κουζίνα και τα λοιπά.

Το προσκύνημα ανήκει στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, όπου ο άξιος ποιμενάρχης της Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος Β΄ έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του προσκυνήματος.

Στον τόπο του μαρτυρίου του αγίου Νικολάου του Νέου, δηλαδή στο ιερό προσκύνημά του (στο χωριό Βούναινα, στο Βουνό Όρθρυς Θεσσαλίας), συμβαίνει ένα υπερθαυμαστό γεγονός, και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Οσιομάρτυρα, τρέχει ένα πορφυρένιο υγρό, που μοιάζει με αίμα. Το υγρό τρέχει από τους κορμούς λίγων δένδρων φτελιάς, στα οποία σφαγιάστηκαν οι συνασκητές του αγίου Νικολάου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου, κατά την παράδοση, βασανίστηκε ο Οσιομάρτυρας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν και άλλα δένδρα, αλλά δεν «μετέχουν» σε αυτή την διαδικασία, με λίγα λόγια δεν παρουσιάζουν αντίστοιχη έκκριση κάποιας κόκκινης ρητίνης. Το «αίμα» είναι ρευστό και βαθύ σε υγρή κατάσταση και όχι σε ρητινώδη.

Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια το άφθονο τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα», για να το μοιράσουν σαν ευλογία στους γνωστούς τους. Το βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα έχουν παρατηρήσει ότι στις 5 ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα». Επίσης και το αγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ημέρες, γιατί είναι μια πηγούλα, που δεν έχει πάντα νερό.

Μαρτυρία της ιαθείσας Γεωργίας Θεοχαροπούλου, Καισαριανή 2011:

Το Μάρτιο του 2005 μου παρουσιάστηκε όγκος μεσοθωρακίου, υψηλής κακοήθειας, ταχέως πολλαπλασιασμού, με υγρό στους πνεύμονες και την καρδιά. Από την πρώτη στιγμή έβαλα πάνω στο σημείο του προβλήματος το θαυματουργό αίμα του μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις και το σταύρωσα. Ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι με τις πρεσβείες του Οσιομάρτυρος όλα θα πάνε καλά. Δύσκολος ο δρόμος που είχα να διανύσω, με ισχυρές διπλές χημειοθεραπείες, αλλά θετικά σπαρμένος και ευλογημένος με τη χάρη του Κυρίου και τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου του Νέου. Με όπλο τη μετάνοια και ασπίδα την πίστη, αλλά και με τέτοιο φρουρό Άγιο δίπλα μου, δεν είχα να φοβηθώ τίποτα.

Εδώ αξίζει να σας διηγηθώ, προς δόξα του Κυρίου, δύο θαυμαστά γεγονότα.

Το πρώτο έχει ως εξής: Στην πορεία της υγείας μου ήταν απαραίτητο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, να υποβάλλομαι σε αξονικές τομογραφίες θώρακος (και όχι μόνο). Επικοινωνώντας λοιπόν με την γραμματεία της κλινικής όπου γίνονταν οι εξετάσεις, για να κλείσω ραντεβού (25 μέρες νωρίτερα), με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη ημερομηνία εκτός από την 9 Μαΐου (ημέρα εορτής του Αγίου). Αρχικά δεν ήθελα αυτή την ημερομηνία, διότι επιθυμούσα να πάω να λειτουργηθώ και να κοινωνήσω. Παρ’ όλα αυτά η απάντησή μου στην κοπέλα ήταν «Τόσο το καλύτερο για μένα!». Αμέσως με ρωτάει «Τι είπατε;» κι εγώ της απαντώ «Τίποτα, τίποτα, κάτι δικό μου». Έτσι πήγα κι έκανα την εξέταση, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο, αφού ήταν πεντακάθαρη. Εδώ θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Μέχρι να έρθει η σειρά μου για την εξέταση, πήγα να κάνω το σταυρό μου και να προσευχηθώ σε ένα προσκυνητάρι που βρίσκεται στο χώρο της κλινικής. Εκεί, προς μεγάλη μου χαρά, υπήρχε και εικόνα του αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις.

Το δεύτερο θαυμαστό σημείο που έδειξε ο Άγιος είναι το εξής: Μία φίλη, η οποία μου στάθηκε πολύ σ’ αυτή τη δοκιμασία, είδε στον ύπνο της τον Άγιο Νικόλαο ως έφιππο καβαλάρη σε νεαρή ηλικία, αγένειο, φορώντας στρατιωτική ενδυμασία και κρατώντας ένα στρατιωτικό συνταγολόγιο, από το οποίο έκοψε μία λευκή σελίδα και της είπε επιβλητικά «Πάρε αυτό και δώσε το στη Γεωργία». Εκείνη μου το διηγήθηκε την άλλη μέρα και, μάλιστα θυμάμαι και τα λόγια της «Μην περιμένεις ύστερα από αυτό ότι δεν θα γίνεις καλά! Ο Άγιος έδωσε την συγκατάθεσή του».

Από τότε πηγαίνω συνέχεια στον τόπο της αθλήσεως του Αγίου στα Βούναινα και είμαι μάρτυρας του θαυμαστού αυτού γεγονότος, να βλέπω δηλαδή το δέντρο κατόπιν Παράκλησης να δίνει στους πιστούς το αίμα του (ένα κόκκινο υγρό αγίασμα όπως το λέμε μερικοί πιστοί). Τώρα που γράφω αυτά τα λόγια έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από το τελευταίο προσκύνημα που έγινε στις 23 Ιουλίου 2011. Είμαι πολύ συγκινημένη και γεμάτη από τη χάρη του Αγίου. Κι αυτό διότι με αξίωσε να βρεθώ και να λειτουργηθώ ξανά στον άγιο αυτό τόπο όπου μαρτύρησε ο Οσιομάρτυρας, να κοινωνήσω, να τελέσουμε αρτοκλασία και να δοξάσω τον Θεό και τον Άγιο που μου έδωσαν υγεία, καθώς και να γίνω για άλλη μια φορά μάρτυρας του θαυμαστού αυτού σημείου και να δω ξανά να αναβλύζει αίμα από το δέντρο του μαρτυρίου.

Λόγω της μεγάλης (ας μου επιτραπεί η λέξη) αδυναμίας που έχω στον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις, πολλές φορές όταν συναντώ ανθρώπους που γνωρίζουν γεγονότα και τον ευλαβούνται κάθομαι και τους ακούω προσεκτικά. Έτσι λοιπόν, μπορώ να σας πω ότι έχω ακούσει από τρεις διαφορετικές πηγές πως το πραγματικό δέντρο του μαρτυρίου του Αγίου το έκοψαν, διότι η χάρις του έχει εξαπλωθεί παντού και πλήθος κόσμου που τον ευλαβείται βρίσκει την υγειά του. Λένε οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής πως μια οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά το έκοψε και το φόρτωσε στην καρότσα του αυτοκινήτου της την φτελιά για να το εξαφανίσει. Και τι κατάφεραν; Να μας κάνουν να πιστέψουμε και να τον ευλαβούμαστε ακόμα περισσότερο, γιατί η χάρις του δίνει σε όποιον παρακαλάει με προσευχή και πίστη το αίμα του μαρτυρίου του από άλλες γειτονικές φτελιές. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι την ίδια μέρα η συγκεκριμένη οικογένεια Ιεχωβάδων σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα.

Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά ακόμη για τον Άγιο, όμως εδώ θα σταματήσω.Δοξασμένο να είναι το όνομά του εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν.

Μαρτυρία της Κωνσταντίνας Παπαθανασίου, Αττική 2011:

Είχα κι εγώ την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις να γνωρίσω και να ζήσω το μεγάλο και ανεξήγητο θαύμα του Αγίου. Τον άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουνένοις δεν τον γνώριζα. Πρώτη φορά μου μίλησε γι’ αυτόν μία φίλη μου που την έκανε καλά από καρκίνο και τον ευλαβείται πολύ. Μου είπε και για το θαύμα που γίνεται προς τιμήν του Αγίου την ημέρα της εορτής του στις 9 Μαΐου. Μετά την Θεία Λειτουργία γίνεται η Παράκληση του Αγίου στον προαύλιο χώρο και συγκεκριμένα μπροστά στο δέντρο από την εποχή που ζούσε ο Οσιομάρτυρας. Στο τέλος της Παράκλησής του, μέσα από μια οπή του δέντρου βγαίνει «αίμα», το οποίο είναι πολύ θαυματουργό για όλες τις ασθένειες και ιδιαίτερα για τον καρκίνο. Έχω ακούσει ότι το «αίμα» αυτό το έχουν εξετάσει και το θαυμαστό είναι ότι έχει όλα τα συστατικά του αίματος, αλλά δεν υπάρχει η ομάδα αίματος.

Ήθελα και παρακαλούσα τον Άγιο να αξιωθώ κι εγώ να ζήσω από κοντά το θαυμαστό αυτό γεγονός. Πράγματι, ο Άγιος έκανε την επιθυμία μου αυτή πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε μια μικρή ομάδα προσκυνητών με κατεύθυνση προς τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, που βρίσκεται στα Βούναινα της Θεσσαλίας. Τελέσαμε Όρθρο, Θεία Λειτουργία, Αρτοκλασία και εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε στο δέντρο, έξω στον προαύλιο χώρο του Προσκυνήματος. Κάναμε την Παράκληση του Αγίου με τον Ιερομόναχο που ακολουθούσε στο προσκύνημα αυτό και τον Διάκονο του Προσκυνήματος, π. Δημήτριο Τσίγγινο. Όταν φτάσαμε στα Μεγαλυνάρια της Ακολουθίας της Παράκλησης, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα το «αίμα» να βγαίνει μέσα από το δέντρο. Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Είχα χάσει τα λόγια μου. Μονολογούσα συνεχώς «ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ».

Ευχαριστούσα τον Άγιο που με αξίωσε εμένα την αμαρτωλή να ζήσω το θαύμα του. Το αξιόλογο είναι ότι όσα γυάλινα μπουκάλια (μικρά, μεγάλα έως και του ενός λίτρου) είχαμε μαζί μας, τόσο αίμα έβγαζε. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τα γέμισε όλα και μετά σταμάτησε μόνο του. Όταν μετά από λίγο ήρθε στο Προσκύνημα μία κυρία από Θεσσαλονίκη, που και εκείνη ερχόταν για πρώτη φορά και της είπαμε για το θαύμα που έγινε, θέλησε να δει και να πάρει λίγο από το «αίμα» του Οσιομάρτυρα. Πήγαμε πάλι στο χώρο που βρισκόμασταν πριν λίγο με τους Κληρικούς, αλλά ο Άγιος δεν έβγαζε άλλο θαυματουργό «αίμα». Είναι και αυτό ένα σημείο αξιοθαύμαστο. Ο Άγιος βγάζει «αίμα» μόνο όταν το επιτρέπει εκείνος και όχι όποτε θέλουμε εμείς. Το θαυμαστό αυτό γεγονός συνέβη στις 23 Ιουλίου 2011.

Ας έχουμε πάντα τις πρεσβείες του και να μας βοηθάει πάντα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι – Χριστιανοί και να μεσιτέψει για το προσωπικό πρόβλημα του κάθε πονεμένου ανθρώπου. ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ. Ας είναι Δοξασμένο το Άγιο όνομά του.Με πολλή συγκίνηση, θαυμασμό και αγάπη προς τον Άγιο.

Μαρτυρία Νίκης Μυλωνά-Λουκά: «Άγιος Νικόλαος ο Νέος» Λάρισα 1992 - Βροχή αίματος από τα δένδρα του Αγίου

Διηγείται ο Ηλίας Κουρουξίδης, κάτοικος Κάτω Βουναίνων: «Εγώ έμεινα δύο φορές στον Άγιο Νικόλαο. Επειδή, για να πιστέψω, πρέπει να δω, γι’ αυτό λοιπόν έκανα το εξής τέχνασμα. Το 1965 πήγα μία εβδομάδα και φύλαξα κάτω από τα δένδρα του Αγίου Νικολάου. Πήγα μαζί με τον Παλαμίδα. Στον Άγιο Νικόλαο πήγα στις 22 Μαΐου. Τότε που γιορτάζουν οι παλαιοημερολογίτες. Φύλαξα όλη τη νύχτα. Οι Παλαιοημερολογίτες όλη τη νύχτα διάβαζαν και προσεύχονταν στην εκκλησία μέχρι το πρωί. Το πρωί μετά τη Θεία Λειτουργία βγήκαν έξω από την εκκλησία και διάβαζαν παράκληση. Δέκα με ένδεκα η ώρα έβγαλαν την εικόνα κάτω από τα δένδρα. Εκεί γονάτισαν κάτω όλοι. Εγώ ήμουν σε μία απόσταση 6-7 μέτρων. Όλοι γονατιστοί έψαλαν την παράκληση. Γύρω στις 11 η ώρα ξαφνικά το δένδρο ρίχνει μία κόκκινη βροχή σαν χαλάζι. Έγινε χαλασμός. Εγώ φοβήθηκα και το έβαλα στα πόδια, έτρεξα ένα χιλιόμετρο, χωρίς να το καταλάβω. Μετά ξαναγύρισα.

Οι προσκυνητές μάζεψαν τη βροχή με τα ρούχα, με τα μαντήλια το βαμβάκι κλπ. Μετά μία ώρα ανέβηκαν στο πούλμαν και έφυγαν. Είδα κάτι τρομερό. Τους ρώτησα γιατί σε σας έγινε το θαύμα; Και εκείνοι απάντησαν, ότι εμείς το ζητάμε, κάναμε παράκληση και ο Άγιος μας το έδωσε . Εσείς δεν το ζητάτε…»

(Πηγή: «Άγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις και το θαύμα των δέντρων που αιμορραγούν», Προσκυνητής)

Στίχοι
Ω Nικόλαε διττόν είληφας στέφος, Όσιος οία και αθλητής Kυρίου.
Νίκην ἀληθῆ Νικόλαε παράσχου Γερασίμῳ πλέξαντι τοὺς δέ σοι Οἴκους.
Γόνε Ἀσίας Ἑλλάδος κλέος Πολλὰς ὑποστὰς Νικόλαε βασάνους, Χαίρων ἀνῆλθες ἐν πόλῳ μάκαρ τάχος. Ἀμφ’ ἐνάτη Νικόλαον ἑῷον γῆθεν ἄειραν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Εξ Ἑῲας ἐκλάμψας ἐν Βουνένοις ἠγώνισαι, Νικόλαε παμμάκαρ, ἐναθλήσας στεῤῥότατα· διὸ καὶ δοξασθεὶς παρὰ Χριστοῦ, θαυμάτων ἀναβλύζεις δωρεάς, τοῖς προστρέχουσι τῇ Κάρᾳ σου τῇ Σεπτῇ Ὁσιομάρτυς ἔνδοξε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ΄. Ὡς τῶν αἰχμαλώτων.
Ως τῶν νοσούντων ὁ ἄμισθος ἰατρός, καὶ τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος, Ὁσιομάρτυς ἐξ ἑῴας Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον Ἦχος β΄. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὰ ἄνω ζητῶν, τῶν κάτω κατεφρόνησας, καὶ κόσμον λιπὼν Θεῷ ἠκολούθησας. Ἐξ ἑῴας ἄριστε, ἐν Βουνένοις παρῴκησας, ἐν οἷς θῦμα γενόμενος, Χριστῷ προσενήνεξαι Νικόλαε.

Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.
Εξ ἑῴας σήμερον ἀναφανέντα, ὡς ἀστέρα πάμφωτον, καὶ τῆς Ἑλλάδος εἰς δυσμὰς , ὑπὲρ Χριστοῦ ἐναθλήσαντά, σε ἀνυμνοῦμεν τὸν Νέον Νικόλαον.

Κοντάκιον. Ἦχος γ΄. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν Βουνένοις Ἅγιε, ἀσκητικῶς διαπρέπων, μαρτυρίου στάδιον, θεοπρεπῶς διανύεις· ὅθεν σε, ὁ Ζωοδότης λαμπρῶς δοξάσας, ἔδειξε, θαυμάτων κρήνην τοῖς ἐκβοῶσι· χαίροις κλέος Ὀρθοδόξων, Ὁσιομάρτυς Χριστοῦ Νικόλαε.

Κάθισμα Ἦχος πλ. δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ λόγον.
Τοῦ σταυροῦ τῇ δυνάμει καθοπλισθείς, ἀπειλὰς τῶν βαρβάρων μὴ πτοηθείς, προθύμως διήνυσας, τὸν ἀγῶνα μακάριε‧ εὐτολμίᾳ ἐλέγξας αὐτῶν τὴν δυσέβειαν, καὶ σοφῶς ἐκδιδάξας τοῦ λόγου τὴν σάρκωσιν‧ ὅθεν τοὺς στεφάνους, παρ’ αὐτοῦ ἐκομίσω, ἀξίους τῶν πόνων σου καὶ ἱδρώτων σου Ἅγιε, Ὁσιομάρτυς Νικόλαε‧ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος
Τοῦ Προδρόμου τὰς τρίβους διὰ ζήλου μάκαρ ἐσχηκώς, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἔνδον τῆς σῆς περιφέρων καρδίας, τὴν φάσκουσαν, μετανοεῖτε‧ ἀπάρας τῆς σῆς πατρίδος, ὑπερόπτης γενόμενος νεότητος, κόσμου, πλούτου καὶ ῥεούσης δόξης, οἷά τις ἀετὸς ὑπόπτερος ἵπτασαι ἐν Βουνένοις τῆς Θετταλίας. Κᾷκεῖ τῆς διὰ Χριστὸν ποθουμένοις σοι ἡσυχίας τυχών, οὐ μόνον ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει τὴν σὴν ψυχὴν κατεκάλυνας, ἀλλὰ καὶ μαρτυρικῷ στέφει, κατὰ τοὺς πάλαι ἐνδόξους Μάρτυρας, κατεκοσμήθης ἀείμνηστε‧ καὶ εὐῶδες θῦμα γενόμενος, Χριστῷ προσενήνεξαι Νικόλαε.

Μεγαλυνάριον
Τῇ σορῷ τῶν σῶν λειψάνων προσιοῦσι, μετὰ πόθου παμμάκαρ Νικόλαε, δώρησαι ῥῶσιν ψυχῆς τε καὶ σώματος.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῆς Ἑῴας θεῖος βλαστός· χαίροις τῶν Ὁσίων, καὶ Μαρτύρων ὁ κοινωνός· χαίροις τῶν Βουνένων, καὶ πάσης Θεσσαλίας, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος, Μάρτυς Νικόλαε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἐνδόξου ἀθλοφόρου Νικολάου, Χριστὲ διαφύλαξον, τοὺς σοὺς ἱκέτας, ἐκ παντοίας θλίψεως.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Μέγαν σε προστάτην καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα μάρτυς, πεπτωκότες ἐν πειρασμοῖς, ῥῦσαι οὖν παμμάκαρ, ἡμᾶς λοιμοῦ λιμοῦ τε, ὁρμῆς παίδων τῆς ἄγαρ, θεῖε Νικόλαε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Φύλαττε τοὺς δούλους σου ἀθλητά, τοὺς ἀθροιζομένους τῷ σεπτῷ σου, μάρτυς ναῷ, καὶ ἐπιτελοῦντας, τὴν σὴν ἁγίαν μνήμην, ἐκ πάσης ἐπηρείας, σοφὲ καὶ θλίψεως.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίροις Θετταλίας πάσης φρουρός, χαίροις τῆς Ἑλλάδος πολιοῦχος καὶ ἀρωγός, χαίροις ὁ Βουνένων, τὸν τόπον ἁγιάσας, τοῖςῥείθροις σῶν αἱμάτων, μάκαρ Νικόλαε.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Δεῦτε εὐφημήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν ἐκ τῆς ἑῴας, ἐξαστράψαντα ἀθλητήν‧ φύλακα καὶ ῥύστην, Χριστιανῶν ἁπάντων, Νικόλαον τὸν Νέον, Χριστοῦ τὸν μάρτυρα.

Πηγή: Ορθόδοξη Πορεία , Προσκυνητής ,

: Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας; 09 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 408

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Πῶς πρέπει νὰ πολεμᾷ κάποιος ἀντίθετα στὰ ξαφνικὰ κινήματα τῶν παθῶν

agios nikodimos agioritis 01

Ἂν ἀκόμη δὲν εἶσαι συνηθισμένος, ἀγαπητέ, νὰ πολεμᾷς ἀντίθετα στὰ ξαφνικὰ χτυπήματα καὶ ἐπιθέσεις τῶν προσβολῶν, ἢ ἄλλων κάποιων ἀντίθετων ποὺ σοῦ τυχαίνουν, σὲ συμβουλεύω νὰ κάνῃς τὸ ἑξῆς: Δηλαδή, συνήθιζε πάντα νὰ ἐρευνᾷς ἀπὸ πρίν, καθισμένος στὸ σπίτι σου, ὅτι θὰ σοῦ συμβοῦν πολλὲς προσβολές, ἀτιμίες, πολλὲς φορὲς δὲ καὶ πληγὲς καὶ ἄλλα πολλὰ ἀντίθετα· καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ εἶσαι προετοιμασμένος, ὥστε νὰ μὴν ταραχθῇς, ἀλλὰ νὰ τὰ ὑπομείνης μὲ εὐχαριστία χωρὶς ταραχή. Τὴν προετοιμασία αὐτὴ πρέπει μάλιστα νὰ κάνῃς ὅταν εἶσαι ἕτοιμος νὰ βγῆς ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι σου καὶ νὰ πᾶς σὲ κάποιον ἄλλον τόπο καὶ μάλιστα ὅταν θὰ συνομιλήσῃς μὲ πρόσωπα ποὺ θυμώνουν εὔκολα. Γιατὶ, μία τέτοια προετοιμασία καὶ προγύμνασι, πιστεύει ὅτι εἶναι εὐκαταφρόνητα καὶ τὰ πιὸ φοβερὰ καὶ ξαφνικὰ περιστατικὰ καὶ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ, δὲν ἀφήνει νὰ ταραχθῆ· «ἑτοιμάσθηκα καὶ δὲν ταράχθηκα» (Ψαλμ. 118,60) ⁽¹⁾.

Κοντὰ δὲ στὴν προμελέτη καὶ τὴν προετοιμασία αὐτή, χρησιμοποίησε καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο. Ὅταν, σὲ κάποια περίπτωσι, ἀρχίσῃ κάποιος ξαφνικὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ περιμένῃς, ἢ νὰ σὲ χτυπᾷ, ἢ νὰ σὲ βρίζῃ καὶ νὰ σοῦ προξενῇ ἄλλη ἀτιμία, στάσου γιὰ λίγο· καὶ ἀφοῦ συμμαζέψης τοὺς λογισμούς σου μέσα στὴν καρδιά σου, βάλε ὅλη τὴν προσοχὴ καὶ ἐπιφυλακὴ στὸ νοῦ σου, στὸ νὰ προσέξῃ καλὰ καὶ νὰ μὴ ταραχθῆ καθόλου ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ ἡ καρδιά σου· ἐὰν ὅμως προλάβη νὰ ταραχθῆ, νὰ μὴν ἀφήσῃς νὰ βγῇ ἔξω τὸ πάθος καὶ νὰ σὲ παρακινήσῃ στὸ νὰ βρίσῃς καὶ σὺ καὶ νὰ ἐκδικηθῇς· «μέσα μου, λέγει, συνταράσσεται ἡ καρδιά μου» (Ψαλμ. 14) ⁽²⁾.

Στὴ συνέχεια βίασε τὸν ἑαυτό σου νὰ σηκώσῃς τὸ νοῦ σου στὸ Θεό, σκέψου τὴν ἄπειρη ἀγάπη ποὺ σοῦ ἔχει, γιὰ τὴν ὁποία σοῦ ἔστειλε τὸν ἀνέλπιστο αὐτὸ πειρασμὸ καὶ τὴ δοκιμασία, γιὰ νὰ σὲ καθαρίσῃ περισσότερο καὶ νὰ σὲ ἑνώσει μαζί του καλύτερα. Αὐτά, λέω, σκεπτόμενος γύρισε στὸν ἑαυτό σου καὶ ἐλέγχοντάς τον, πὲς μέσα σου· «Ἔ, ἄθλιε καὶ ταλαίπωρε! καὶ γιατὶ δὲν θέλεις ἐσὺ νὰ ἀγκαλιάσης αὐτὸν τὸν σταυρὸ καὶ τὴν δοκιμασία ποὺ σοῦ ἔστειλε, ὄχι κάποιος ἄλλος, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἰδιος σου ὁ Πατέρας ὁ οὐράνιος; μετὰ γύρισε στὸ σταυρὸ καὶ ἀγκάλιασέ τον νοερὰ μὲ τὴν πιὸ μεγάλη χαρά, ποὺ μπορεῖς, λέγοντας, ὦ σταυρέ, ποὺ ἱδρύθηκες ἀπὸ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πρὶν νὰ γίνω ἐγώ! ὦ σταυρέ, ποὺ γλυκάθηκες ἀπὸ τὴν γλυκειὰ ἀγάπη τοῦ ἐσταυρωμένου, κάρφωσε καὶ προσήλωσέ με σὲ σένα γιὰ νὰ μπορέσω ὁλοκληρωτικὰ νὰ ἑνωθῶ μὲ ἐκεῖνο, ποὺ μὲ λύτρωσε, πεθαίνοντας πάνω σὲ σένα». Ἐὰν ὅμως καὶ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ προλάβῃ καὶ κινηθῇ μέσα σου καὶ δὲν σὲ ἀφήσῃ στὴ ἀρχὴ νὰ ὑψώσῃς τὸ νοῦ σου στὸ Θεὸ ὅμως, πάλι μελέτησε νὰ τὸν ὑψώσῃς τὸ γρηγορώτερο, σὰν νὰ μὴν ἔχῃς ταραχθῇ καθόλου· γιατὶ θὰ βοηθηθῇς.

Ἡ καλύτερη ὅμως καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὴ θεραπεία τους νὰ μὴ κινοῦνται ξαφνικὰ τὰ πάθη, εἶναι, τὸ νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ αἰτίες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχεται αὐτὴ ἡ κίνησις. Αὐτὲς γενικὰ εἶναι δυό· ἡ ἀγάπη καὶ τὸ μῖσος. Ὁπότε, ἐὰν ἐσὺ ἀγαπητέ, ἔφθασες νὰ ἔχῃς ἐμπαθῆ ἀγάπη σὲ κανένα πρόσωπο, ἢ σὲ ἄλλο κανένα μικρὸ πρᾶγμα, ἢ μεγάλο καὶ ἀμέσως μόλις ἰδῇς νὰ σοῦ τὸ ἁρπάξουν ἢ τὸ πειράξουν, ταράζεσαι ξαφνικὰ καὶ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὴν συμπάθεια ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ πολεμᾷς, νὰ βγάλης ἀπὸ τὴν καρδιά σου τὴν κακὴ ἐκείνη ἀγάπη ποὺ ἔχεις σὲ αὐτό, γιατί, ὅσο αὐτὴ εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη, τόσο μεγαλύτερη ἢ μικρότερη εἶναι καὶ ἡ ξαφνικὴ κίνησις τοῦ πάθους.

Ἐὰν ὅμως ἀντίθετα καὶ ἔχεις μῖσος σὲ κάποιον, ἢ σὲ ἄλλο κανένα πρᾶγμα καὶ ἀπὸ αὐτὸ ταράζεσαι ξαφνικὰ καὶ ἀηδιάζῃς, ὅταν τὸ βλέπῃς ἢ ἀκοῦς κάποια θαυμαστή του ἐνέργεια, πρέπει νὰ πιέζῃς τὴ θέλησί σου, μέχρι νὰ τὸ ἀγαπήσῃς· ὄχι μόνο γιατὶ εἶναι καὶ αὐτὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, σὰν καὶ ἐσένα φτιαγμένο κατ᾿ εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ὁμοιότητα ἀπὸ τὸ ὕψιστο χέρι τοῦ Θεοῦ· ὄχι μόνον γιατὶ καὶ αὐτὸς σὰν ἐσένα εἶναι ἀναγεννημένος μὲ αὐτὸ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο γιατὶ εἶναι ἀδελφός σου καὶ μέλος σου καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν μισῆς, οὔτε μὲ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν σκέψι σου καὶ τὸν λογισμό σου, ὅπως γράφτηκε «μὴν κρατᾷς κακία στὴν καρδιά σου γιὰ τὸν ἀδελφό σου» (Λευϊτ. 19,17) ⁽³⁾. Ἀλλά, καὶ γιατί, ἂν εἶναι τὸ πρόσωπο ἐκεῖνο κακὸ καὶ ἄξιο μίσους, ὅμως, ὅταν ἐσὺ τὸ ἀγαπᾷς, μοιάζεις μὲ τὸν Θεὸ ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ ὅλα του τὰ δημιουργήματα καὶ κανένα ποτὲ δὲν συχαίνεται, καθὼς λέει ὁ Σολομώντας: «Ὅλα εἶναι δικά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ τὰ φροντίζεις Κύριε, ἐσὺ ποὺ ἀγαπᾷς τὴν ζωή» (Σοφ. Σολομ. 11,). Καὶ μάλιστα, διότι ὁ Θεὸς παραβλέποντας τὶς κακίες τῶν ἀνθρώπων «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. 5,45).

^1.Πολὺ σοφὰ καὶ ἀληθινὰ αὐτὸ ἐδῶ μαθαίνουμε, ὅτι, ἡ προμελέτη καὶ προετοιμασία εἶναι τὸ μεγαλύτερο ὅπλο καὶ τὸ πιὸ δραστικὸ προστατευτικὸ στὰ ξαφνικὰ κινήματα τῶν παθῶν, γιατὶ ὅπως ὁ σίφουνας καὶ αὐτὰ ποὺ καλοῦνται μπουρίνια, ὅταν πέσουν ξαφνικὰ στὴ θάλασσα, ἀναποδογυρίζουν τὰ πλοῖα, καὶ κάνουν αὐτοὺς τοὺς πολὺ ἔμπειρους ναῦτες, νὰ τὰ χάνουν γιὰ τὸ ἀνέλπιστο, κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὰ ξαφνικὰ αὐτὰ συναντήματα καὶ οἱ κινήσεις τῶν παθῶν, κάνουν νὰ χάνουν τὴ διάκρισι καὶ αὐτοὶ οἱ τέλειοι στὴν ἀρετή.

^2.Δηλαδὴ δὲν βγῆκε πρὸς τὰ ἔξω τὸ πάθος καὶ ἡ ταραχὴ τοῦ θυμοῦ· ἀλλά, ὅπως τὸ κῦμα τῆς θαλάσσας τὸ ἄγριο, δὲν βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς θάλασσας, ἀλλὰ κατατσακιζόμενο μέσα στοὺς παραθαλάσσιους αἰγιαλοὺς γίνεται ἤρεμο, κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ ὁ θυμός· ἔτσι ἑρμηνεύει τὸ γνωμικὸ αὐτὸ ὁ Μέγας Βασίλειος _{(Λόγος κατὰ ὀργιζομένων)}.

^3.Καὶ ὁ ἀγαπημένος Ἰωάννης λέγει· «Ὅποιος μισεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι ἀνθρωποκτόνος» (α´ 3,15)· καὶ πάλιν «Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφό του, παραμένει στὸν θάνατο» (αὐτόθ. 14).

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες

: Περικλής Νεάρχος, Πρέσβυς ε.τ.; Εθνικά Θέματα; Λαθρομετανάστευση- Μεταναστευτική πολιτική; 08 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 631

Γιατί οι Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και οι Μαροκινοί απέναντι στην Ισπανία; Γιατί υπάρχει… έλεγχος.

lathrometanasteysh 21

Το παράλογο θέατρο ανοχής της παράνομης μεταναστεύσεως

Τα όσα έγιναν προσφάτως στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη δείχνουν σαφώς σε ποιο σημείο έχει φτάσει η ανοχή μιας παράλογης καταστάσεως. Εάν εξετάσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, θα διαπιστώσει ότι στην πράξη δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος στα σύνορα. Πρακτικά, όποιος θέλει μπαίνει. Μόλις φανεί στον ορίζοντα βάρκα ή άλλο πλεούμενο σπεύδει να το διασώσει και να το φέρει στο λιμάνι είτε απευθείας το Λιμενικό είτε σκάφος των πολυποίκιλων ΜΚΟ.

Κανείς δεν ρωτά τους επιβαίνοντες ποιοι είναι και πού πάνε. Κατάλληλα δασκαλεμένοι από τους διακινητές, επικαλούνται όλοι την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους πρόσφυγες και ζητούν άσυλο.
Εάν δει κανείς τα πρόσωπά τους, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους είναι Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Βορειοαφρικανοί και Αφρικανοί, που προφανώς δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των προσφύγων, όπως αυτή καθορίζεται από τη σχετική Σύμβαση της Γενεύης. Δεν εκδηλώνεται όμως καμιά αντίδραση και δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός, γιατί αυτό θα παρεβίαζε δήθεν το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που παραπέμπει αδιακρίτως τους πάντες στην Επιτροπή Ασύλου και στη διερεύνηση κάθε ατομικής περιπτώσεως διά της δικαστικής οδού.

Πού οδηγεί η κατάσταση αυτή; Προφανώς, σε εποικισμό της χώρας με ξένους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Εάν εξετάσει επίσης κανείς το έργο που έχουν αναλάβει οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ και ο ρόλος που διαδραματίζουν οι πολιτικές ιδεοληψίες των κυβερνώντων σε διάφορα επίπεδα, ολοκληρώνεται το παράλογο αδιέξοδο και ο εμπαιγμός στον οποίο καταλήγει η ακολουθούμενη πολιτική. Συμπερασματικά, δεν ασκείται καμιά πολιτική αποτροπής στη μέση γραμμή των θαλασσίων συνόρων, η Άγκυρα είναι απολύτως ελεύθερη να στέλνει όσους θέλει και να ρυθμίζει η ίδια τις ροές, ώστε να στοχεύει περισσότερο την Ελλάδα και να είναι πιο προσεκτική με την άλλη Ευρώπη για να μη θέσει σε κίνδυνο τα ανταλλάγματα που διαπραγματεύθηκε.

Προσφάτως αυξήθηκαν οι ροές από τον Έβρο, με πρωταγωνιστές μετανάστες από την Αλγερία και το Κονγκό. Γιατί οι Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και οι Μαροκινοί απέναντι στην Ισπανία; Προφανώς, δεν πάνε γιατί υπάρχει έλεγχος και δεν περνάει τόσο εύκολα το παραμύθι για «πρόσφυγες». Γιατί η Ελλάδα επιδεικνύει μια τέτοια ανοχή και ασκεί μια πολιτική που στην πράξη καταλήγει να είναι συμπληρωματική της Τουρκικής στρατηγικής και καθιστά ανεξέλεγκτη την παράνομη μετανάστευση;

Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμη πιο αδυσώπητα μετά την αλλαγή πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την επίσημη εγκατάλειψη της πολιτικής μετεγκαταστάσεως προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που είναι χώρα εισόδου; Δεν έπρεπε να αντιδράσει και να αναστείλει επ’ αόριστον την εφαρμογή της περίφημης Ευρωπαϊκής Οδηγίας, εφόσον αρνούνται οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες να αναδεχθούν τις συνέπειες από την εφαρμογή της;

Είναι απίστευτο αλλά αληθινό. Η λύση βρέθηκε με την αποδοχή της Ελλάδος να αναλάβει τη μόνιμη εγκατάσταση και ένταξη των προσφύγων – μεταναστών στην Ελλάδα και στην Ελληνική κοινωνία, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση!

Η χρηματοδότηση μάλιστα δεν δίνεται στο κράτος αλλά σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Αναπτύσσεται, με τον τρόπο αυτό, ένας νέος, ιδιότυπος παρακρατισμός, με τη βοήθεια εκατοντάδων εκατομμυρίων. Για την εφαρμογή της πολιτικής αυτής διαμορφώθηκαν τα προγράμματα «Ήλιος» και «Εστία», που έχουν ως στόχο να εγκαταστήσουν σε όλη την Ελλάδα οργανωμένους συνοικισμούς ξένων μεταναστών.

Πού οδηγεί η κατάσταση αυτή; Προφανώς, σε εποικισμό της χώρας με ξένους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Σε διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας και σε υπονόμευση της εθνικής και της πολιτιστικής της ταυτότητας. Ο αφελής ζηλωτισμός και η ιδεοληψία περί δήθεν προσφύγων του κυβερνώντος κόμματος και άλλων πολιτικών ομάδων και κομμάτων, που συμπλέουν με την πολιτική αυτή και επιδεικνύουν παθητική στάση και ανοχή, γίνονται όπλο στα χέρια της Άγκυρας. Βρισκόμαστε σ’ έναν ασύμμετρο υβριδικό πόλεμο, που έχει ως στόχο τη δημογραφική γκριζοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την εγκατάσταση Μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα.

Η παράνομη μετανάστευση αποτελεί, σε μακροπρόθεσμη βάση, κίνδυνο γεωπολιτικής ανατροπής, με εθνική αποδόμηση του Ελληνικού χώρου. Σε βραχυπρόθεσμη βάση, με δεδομένες τις Τουρκικές διεκδικήσεις και την Τουρκική επιθετικότητα, αντιπροσωπεύει άμεσο κίνδυνο εθνικής ασφάλειας. Μέσα στο γενικότερο πνεύμα της ανοχής που επιδεικνύεται στην παράνομη μετανάστευση, έχει επικρατήσει ένα απίστευτο κλίμα χαλαρότητας και στους ίδιους τους θεσμούς που είναι από τον νόμο αρμόδιοι να εξετάσουν τις αιτήσεις ασύλου και να πάρουν αποφάσεις. Έχουν παραιτηθεί ουσιαστικά από οποιαδήποτε αυστηρή εφαρμογή των κανόνων και προδιαγραφών, αφού ούτως ή άλλως κανένας δεν απελαύνεται.

Επιτροπή Ασύλου έφτασε στο σημείο να αποφασίσει ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα. Με το κριτήριο αυτό, δεν μπορεί ένας «πρόσφυγας», του οποίου απορρίπτεται η αίτηση για παροχή ασύλου, να επαναπροωθηθεί στην Τουρκία, όπως προβλέπει η Ευρω-Τουρκική Συμφωνία, για την οποία η Άγκυρα εισέπραξε διπλωματικά και οικονομικά ανταλλάγματα.

Κοντά σε τέτοιου είδους πρακτικές, που μετατρέπουν σε φαύλο κύκλο την άσκηση οποιασδήποτε υπεύθυνης πολιτικής, ήρθε προσφάτως να προστεθεί και μια παράξενη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Το τελευταίο απεφάνθη ότι όλοι οι πρόσφυγες-μετανάστες που υποβάλλουν αίτηση για άσυλο στα νησιά του Αιγαίου δεν χρειάζεται να περιμένουν σε hotspots την απάντηση στην αίτησή τους. Μπορούν να διακινηθούν ελεύθερα σ’ όλη τη χώρα!

Η χώρα δημιουργεί εκ του μη όντος ένα τεράστιο πρόβλημα, με τις ανεύθυνες και ιδεοληπτικές πολιτικές των ιθυνόντων της, που νομίζουν ότι ασκούν με τον τρόπο αυτό πρωτοποριακές «προοδευτικές» πολιτικές. Η Κερκόπορτα της παράνομης μεταναστεύσεως στο Αιγαίο και στον Έβρο πρέπει κατεπειγόντως να κλείσει και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει μαζικά και μαχητικά να κινητοποιηθεί ο Ελληνικός λαός.

Πηγή: Το Παρόν

: Ιστοσελίδες “Προσκυνητής”, “Orthodox Church in America”, “American Carpatho-Russian Orthodox Diocese of the U.S.A.”; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Αγιολόγιο - Εορτολόγιο; 06 Μαϊος 2022; Εμφανίσεις: 4008

Ἅγιος Ἀλέξιος ὁ Ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως στὴν Ἀμερική [7 Μαΐου 1909 μ.Χ.]

agios aleksios toth prvhn oyniths 02

Ο Άγιος Αλέξιος, ο Υπερασπιστής της Ορθοδόξου πίστεως και ζηλωτής εργάτης της Αμπέλου του Κυρίου μας, γεννήθηκε στην Αυστροουγγαρία στις 18 Μαρτίου του 1854 από μία φτωχή οικογένεια Καρπαθορώσων. Όπως πολλές άλλες οικογένειες στην Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, η οικογένεια του Αλεξίου Τοθ ήταν αρχικά συνδεδεμένη με τους Ουνίτες.

Ο πατέρας και ο αδελφός του Αλεξίου ήταν “ιερείς” και ο θείος του ήταν “Επίσκοπος” των Ουνιτών. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση και έμαθε πολλές γλώσσες (καρπαθορωσικά, ουγγρικά, ρωσικά, γερμανικά, λατινικά και ελληνικά μόνο για ανάγνωση). Νυμφεύθηκε τη Ροζαλί Μιχάλιτς, την θυγατέρα ενός “ιερέως” και χειροτονήθηκε “πρεσβύτερος” στις 18 Απριλίου 1878 μ.Χ. Η γυναίκα του πέθανε σύντομα και μετά από λίγο και το μονάκριβο παιδί του. Ο Αλέξιος άντεξε τις δοκιμασίες αυτές με την υπομονή του Ιώβ.

Τον Μάιο του 1897 ο Αλέξιος ανεδείχθη γραμματέας του Επισκόπου Πρέσωβ και υπεύθυνος του διοικητικού τομέα της Επισκοπής. Επίσης, του ανατέθηκε η διεύθυνση ενός ορφανοτροφείου. Ο π. Αλέξιος Τοθ δίδασκε Εκκλησιαστική Ιστορία και Κανονικό Δίκαιο στο “Ιεροδιδασκαλείο” του Πρέσωβ, και οι γνώσεις και η εμπειρία που αποκόμισε από αυτό τον βοήθησαν πάρα πολύ στην μετέπειτα ζωή του στην Αμερική. Ωστόσο, η θητεία του ως Καθηγητής στο “Ιεροδιδασκαλείο” και ως Διευθυντής στα πόστα που του ανατέθηκαν στην Επισκοπή του Πρέσωβ, δεν είχαν μεγάλη διάρκεια μια και η Θεία Πρόνοια είχε διαφορετικά σχέδια για τον Άγιο. Τον Οκτώβριο του 1889 διορίσθηκε και ανέλαβε “ιερατικά” καθήκοντα σε μία ουνιτική ενορία στη Μινεάπολη της Μινεσότας. Ως άλλος Αβραάμ εγκατέλειψε τη χώρα του και τους συγγενείς του για να εκπληρώσει το Θείο θέλημα.

Όταν έφτασε στην Αμερική, ο πατήρ Αλέξιος παρουσιάστηκε στην τοπική “Ρωμαιοκαθολική” (Παπική) επισκοπική αρχή, συγκεκριμένα στον “Αρχιεπίσκοπο” John Ireland, καθώς δεν υπήρχε Ουνίτης “επίσκοπος” στις Η.Π.Α. εκείνη την εποχή. Ο “Αρχιεπίσκοπος” Ireland ανήκε σε μια ομάδα Αμερικανών “Καθολικών” (Παπικών), που προωθούσαν την ιδέα της ‘Αμερικανοποίησης’ όλων των “Ρωμαιοκαθολικών”. Το δικό του όραμα για το μέλλον στηριζόταν σε τρεις πυλώνες: ‘κοινή πίστη’, ‘κοινά έθιμα’, και τη ‘χρήση της Αγγλικής γλώσσας για όλες τις περιπτώσεις εκτός από τις λειτουργικές τελετές’. Προφανώς, εθνοτικές ενορίες και μη Λατινικού τύπου χειροτονημένοι “ιερείς” (δηλαδή Ουνίτες), ιδιαίτερα οι έγγαμοι, δεν υπήρχε τρόπος να ταιριάξουν σε αυτό το πρόγραμμα. Έτσι, όταν ο πατήρ Αλέξιος Τοθ προσήλθε για να παρουσιάσει τα διαπηστευτήρια του, ο “Αρχιεπίσκοπος” Ireland τον υπεδέχθει με καταφανή κακοπιστία -αν όχι εχθρότητα. Αρνήθηκε να τον αναγνωρίσει ως ένα έγκυρο Παπικό “ιερέα”, και δεν του χορήγησε άδεια να λειτουργεί στην “Αρχιεπισκοπή” του. Ο ίδιος ο Άγιος καταγράφει τη συνάντησή του με τον “Αρχιεπίσκοπο” ως εξής:

«Εμφανίστηκα ενώπιον του “Επισκόπου” Ireland την 19η Δεκεμβρίου 1889, ασπάστηκα την χείρα του κατά τα ειωθότα, και απέδωσα τα διαπιστευτήρια μου, ξεχνώντας ωστόσο να γονατίσω μπροστά του, κάτι που όπως έμαθα αργότερα ήταν και το καθοριστικότερο λάθος μου. Ενθυμούμαι, ότι αμέσως μόλις διάβασε ότι ήμουν ένας “Ελληνο-Καθολικός ιερέας”, τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Του χρειάστηκαν δεκαπέντε λεπτά να διαβάσει μέχρι το τέλος και αμέσως μετά με ρώτησε αποτόμως –συζητήσαμε στα Λατινικά:

› Έχεις σύζυγο?

› Όχι

› Αλλά είχες μία?

› Ναι, είμαι χήρος.

Σε αυτό πέταξε το χαρτί στο τραπέζι και διακήρξε δυνατά:

› Έχω ήδη στείλει επιστολή στη Ρώμη, με την οποία διαμαρτύρομαι ενιστάμενος κατά του γεγονότος να στέλνουν σε εμένα τέτοιου είδους “ιερείς”!

› Τι εννοείτε τέτοιου είδους?

› Του δικού σου είδους.

› Είμαι ένας “Ελληνο-Καθολικός ιερέας”. Είμαι Ουνίτης και χειροτονήθηκα από κανονικό “Καθολικό Επίσκοπο”.

› Θεωρώ ότι ούτε εσύ, ούτε αυτός ο δικός σου ο “Επίσκοπος” ότι είστε Καθολικοί· εξάλλου δε μου χρειάζεται κανένας “Ελληνο-Καθολικός ιερέας”. Ένας “Πολωνός ιερέας” είναι απολύτως επαρκής. Οι Έλληνες μπορούν επίσης να έχουν αυτόν για “ιερέα” τους. Όμως ανήκει στο Λατινικό τύπο· ανεξαρτἠτως, οι άνθρωποί μας δεν τον καταλαβαίνουν και σπάνια θα πάνε σε αυτόν· αυτός ήταν και ο λόγος που εγκατέστησαν μια δική τους “Εκκλησία”· Δεν πήραν άδεια από εμένα και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σου αναγνωρίσω δικαιοδοσία να εργαστείς εδώ.»

Ως Ιστορικός και Κανονολόγος, ο πατήρ Τοθ, ήξερε τα δικαιώματα του όπως αυτά προέκυπταν σύμφωνα με τους όρους της Ουνίας και δε θα μπορούσε να δεχθεί τις παράνομες αποφάσεις του “Αρχιεπισκόπου”. Τον Οκτώβριο του 1890 πργματοποιήθηκε μια συνάντηση στην οποία συμμετείχαν οκτώ από τους δέκα Ουνίτες “ιερείς” στο Wilkes-Barre της Πενσυλβανίας, υπό την προεδρεία του πατέρα Τοθ. Όσοι Ουνίτες “ιερείς” παραβρέθηκαν σε αυτή τη συνάντηση ανακλήθηκαν στην Ευρώπη από τους “επισκόπους” τους, ως τιμωρία για τη συμμετοχή τους.

Εν τω μεταξύ οι Αμερικανοί Παπικοί “επίσκοποι” είχαν αποστείλει επιστολή στη Ρώμη με την οποία αξίωναν την ανάκληση στην Ευρώπη όλων των Ουνιτών “ιερέων”, επειδή είχαν το φόβο ὀτι οι Ουνίτες “ιερείς” και οι Ουνιτικές ενορίες θα δυσχαίρεναν την αφομοίωση των μεταναστών στον Αμερικανικό τρόπο ζωής και την κολτούρα του τόπου. Οι δε Ουνίτες “επίσκοποι” της Ευρώπης αρήθηκαν ακόμα και να ακούσουν τις εκκλήσεις των Ουνιτών “ιερέων” τους για βοήθεια. Ο “Αρχιεπίσκοπος” Ireland, μάλιστα, έστειλε επιστολή σε όλες τις ενορίες της επικράτειάς του, με την οποία πρόσταζε όλα τα μέλη να μην επισκέπτονται την ενορία του πατέρα Τοθ, και να μη δέχονται καμία “ιερατική” υπηρεσία από αυτόν.

Ο πατήρ Αλέξιος συνειδητοποίησε ότι οι Ουνίτες “ιερείς” και οι πιστοί πάντα θα αντιμετωπίζονται ως δεύτερης κατηγορίας μέσα στην “ευρύτερη Ρωμαιοκαθολική Εκκλήσία”, και ότι η «Ένωση» με τη Ρώμη είχε απλά επιβληθεί στους Καρπαθο-Ρώσους. Αναφέρει σχετικά:

«Πήρα την απόφαση να κάνω κάτι το οποίο κουβαλούσα στην καρδιά μου επί μακρόν, και λαχταρούσε η ψυχή μου: να γίνω Ορθόδοξος. Πως όμως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η ενδόμυχη αυτή λαχτάρα; Θα έπρεπε να προχωρήσω με μεγάλη διάκριση και προσοχή. Η ατυχής «Ένωση», η πηγή της κατηφόρας μας και όλων των πληγών μας, είχε γίνει κομμάτι του λαού μας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Είχαν κιόλας περάσει 250 χρόνια από τότε που αρχίσαμε να κουβαλούμε αυτό το βάρος. Προσευχήθηκα σφόδρα, σφόδρα στο Θεό να μου δώσει δύναμη και να με φώτισει να καταφέρω να τα εξηγήσω όλα αυτά με τον ποιο ξεκάθαρο τρόπο στους ενορίτες μου που τα αγνοούν.»

Και το Άγιο Πνεύμα βοήθησε. Οι ενορίτες του είπαν:

«Ας πάμε στον Ρώσο Επίσκοπο. Γιατί θα πρέπει να υποτασσόμαστε συνεχώς στους ξένους;»

Ήρθαν σε επαφή με το Ρώσο πρόξενο Ivan Mlinar στο San Francisco και αυτός έκανε την πρώτη επαφή με το Ρώσο επίσκοπο Βλαδίμηρο. Το Φεβρουάριο του 1891, ο πατήρ Τόθ ταξίδεψε με τον επίτροπό του τον Paul Podany στο San Francisco όπου έγινε δεκτός από τον Επίσκοπο Βλαδίμηρο. Ο Paul Zaichenko, αυτόπτης μάρτυς αυτής της συνάντησης, γράφει σχετικά:

«Ο Επίσκοπος Βλαδίμηρος χωροστατούσε της Θείας Λειτουργίας στον Ρωσο-Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του San Francisco. Κάτω από την καθοδήγησή μου, η χωροδία έψαλε με θαυμαστό τρόπο τα τροπάρια. Στο κέντρο του ναού στάθηκε ένας άγνωστος. Δεν είχε γένια αλλά είχε κοντό, στρατιωτικό, κούρεμα. Φορούσε ράσο, που προσδένενεται με μια σειρά κουμπιών, και γύρω από τη μέση του ήταν δεμένο ένα πλατύ μωβ ζωνάρι… Όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω του αλλά κανείς δε γνώριζε ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος. Ο Επίσκοπος Βλαδίμηρος, με πλήρη άμφια, βγήκε από το Ιερό Βήμα κρατώντας το Ευαγγέλιο και το Σταυρό. Ο Άγνωστος έγινε δεκτός στην Ορθόδοξη Πίστη σύμφωνα με το Εκκλησιαστικό τυπικό. Με στεντώρια δυνατή φωνή, αποκύρηξε τον Παπισμό και έγινε μέλος του ποιμνίου της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τη στιγμή εκείνη το πρόσωπό του φωτίστηκε με ένα απόκοσμο φως. Ο καινούργιος προσήλυτος ήταν ο πατέρας Αλέξιος Τοθ, νέος, γοητευτικός, και δυναμικός…»

Ακολούθως, ο Επίσκοπος Βλαδίμηρος ταξίδεψε στη Μινεάπολη την 25η Μαρτίου του 1891, όπου και προσέλαβε 361 ενορίτες στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Ουνίτες “ιερείς” και λαϊκοί στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έμαθαν τη θαρραλέα πράξη του πατρός Αλεξίου, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί από τους Καρπαθορώσους αδελφούς του να είναι έτοιμοι να ακούσουν και να κατανοήσουν τις ψευδοδιδασκαλίες και τις απάτες που τους οδήγησαν στην πλάνη επί πολλές γεννιές.

Το παράδειγμα του Αγίου Αλεξίου και της ενορίας του, που επέστρεψαν στην Ορθοδοξία, ήταν ενθαρρυντικό για εκατοντάδες άλλους Ουνίτες. Ο πατήρ Αλέξιος ήταν φως επί τη λυχνία και αποτελούσε φωτεινό παράδειγμα για τους πιστούς. Με το τολμηρό κήρυγμά του εξέθεσε την κακόπιστη διδασκαλία που είχε παραπλανήσει τους ανθρώπους, αλλά ήταν πολύ διακριτικός, για να μην καλλιεργήσει στο ποίμνιό του τη μισαλλοδοξία. Αναδείχθηκε κήρυκας της θεοσεβούς θεολογίας και του ορθού δόγματος και συνέγραψε αρκετά συγγράμματα για την ορθόδοξη πίστη και τον ορθόδοξο βίο.

Παρά το γεγονός ότι η ενορία του στη Μινεάπολη έγινε δεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία το Μάρτιο του 1891, χρειάστηκε να παρέλθει παραπάνω από ένα έτος μέχρι το γεγονός να επικυρωθεί από την Αγία Σύνοδο στη Ρωσία. Τον Ιούλιο του 1892, η Ρωσική Σύνοδος αναγνώρισε επίσημα την ενορία στη Μινεάπολη και τη δεχτηκε ως μέρος της Επισκοπής Αλάσκας και Αλεούτιων νήσων. Η απόφαση έφτασε στην Αμερική μόλις τον Οκτώβριο του 1892. Εν τω μεταξύ, δημιουργήθηκε ένα κλίμα εθνικής και θρησκευτικής αντιπαλότητας έναντι των προσυλήτων. Ο πατήρ Αλέξιος κατηγορήθηκε ότι “πούλησε” τους Καρπαθορώσους συντοπίτες του, και ότι τους “πρόδωσε” στους Μοσχοβίτες για ίδιον οικονομικό όφελος.

Στην πραγματικότητα δεν έλαβε καμία οικονομική βοήθεια για μεγάλο μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ και η ενορία του ήταν από τις πλέον φτωχιές. Ο ενάρετος ιερέας, για να ανταπεξέλθει στις βιοτικές ανάγκες, ήταν αναγκασμένος να εργάζεται σε ένα φούρνο. Αν και τα χρήματά του ήταν λίγα, δεν παράλειπε να δίνει ελεημοσύνη στους φτωχούς και τους ενδεείς. Μοιραζόταν τα χρήματα από την εργασία του με άλλους κληρικούς που ήταν σε χειρότερη οικονομική κατάσταση από αυτόν και συνέφερε στην ανοικοδόμηση εκκλησιών και στην εκπαίδευση των φοιτητών Θεολογίας στη Μινεάπολη. Δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα για τη ζωή του, για το τι θα έτρωγε και τι θα ενδυόταν. Έχοντας εμπιστοσύνη στον Κύριο ακολουθούσε την προτροπή του Ευαγγελίου: «ζητεῖτε δὲ πρώτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμίν», (Ματθαίος 6:33). Με αυτό τον τρόπο υπέφερε τη θλίψη, τη συκοφαντία και τις φυσικές επιθέσεις με υπομονή και πνευματική χαρά, υπενθυμίζοντάς μας ότι «παντὸς δυνατοτέρα ἐστὶν ἡ εὐσέβεια» (Σοφία Σολομώντος 10:12).

Ο Επίσκοπος Βλαδίμηρος, ο Επίσκοπος Βλαδίμηρος Νικόλαος, ο Άγιος Τύχων, και ο Επίσκοπος Πλάτων, ανεγνώρισαν τα ιδιαίτερα χαρίσματα του πατρός Τοθ, και πολύ συχνά τον έστελναν σε ιεραποστολικές αποστολές για να κηρύσσει όπου υπήρχαν άνθρωποι Σλαβικής καταγωγής. Ο ίδιος, αν και ταπεινός τη καρδία με πλήρη επίγνωση των ελλείψεων και των αδυναμιών του, έκανε υπακοή στις επιταγές των Επισκόπων. Ούτε δίσταζε, ούτε προέβαλε δικαιολογίες και πάντα έτρεχε να διεκπεραιώσει τις διάφορες αυτές αποτολές. Έτσι, ο Άγιος Αλέξιος επισκέφθηκε πολλές Ουνιτικές ενορίες, όπου εξηγούσε στο ποίμνιο τις διαφορές μεταξύ Ορθοδόξων, Προτεσταντών, Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών) και Ουνιτών, υπογραμμίζοντας ότι ο αληθινός δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής είναι ο δρόμος της Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Αλέξιος, όπως ο Ιωσίας «κατηυθύνθη ἐν ἐπιστροφῇ λαοῦ καὶ ἐξῇρε βδελύγματα ἀνομίας» (Σοφία Σειράχ 49:2). Συνέβαλε ενεργά στην επιστροφή 17 ουνιτικών κοινοτήτων στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Από το 1909,την περίοδο της μακαρίας κοιμήσεώς του, περίπου 25.000 Καρπαθορώσοι και Γαλισιανοί Ουνίτες είχαν επιστρέψει στην Ορθοδοξία. Αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία της ιεραποστολής στην Αμερική, το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στην εκεί εδραίωση της Ορθοδοξίας, που θα συνέχιζε να καθορίζει τις εξελίξεις για πολλές από τις επόμενες γενεές. Μέχρι το 1916, 163 Ουνιτικές ενορίες με περισσότερα από 200.000 μέλη επανήλθαν στην Ορθόδοξη Πίστη. Ακόμα και σήμερα η Εκκλησία εξακολουθεί να δρέπει τους καρπούς της διδασκαλίας και του κηρύγματος του Αγίου.

Οι κοπιώδεις πνευματικοί αγώνες του Αγίου Αλεξίου δεν πέρασαν απαρατήρητες ούτε από τους επίγειους άρχοντες. Έτσι, στον Άγιο απονεμήθηκαν το παράσημο του Αγίου Βλαδίμηρου και το παράσημο της Αγίας Άννας από τον τσάρο Νικόλαο Β’, για τις διακεκριμένες υπηρεσίες του και την αφοσίωσσή του ατο Θεό και την Πατρίδα. Το 1907 ο Άγιος αρνήθηκε την υποψηφιότητά του για τον επισκοπικό βαθμό προτείνοντας κάποιον νεότερο για τη θέση αυτή.

Προς τα τέλη του έτους 1908, η υγεία του Αγίου γνώρισε κατακόρυφη πτώση λόγω ασθενείας και επιπλοκών. Ο Άγιος Αλέξιος κοιμήθηκε με ειρήνη την Παρασκευή 7 Μαΐου 1909, ημέρα εορτασμού των Αγίων Σάββα και Αλεξίου του Ερημίτου των Σπηλαίων της Λαύρας του Κιέβου. Τα ιερά λείψανά του φυλάσσονται στη μονή του Αγίου Τύχωνος στη νότια Καναάν της Πενσυλβανίας.

agios aleksios toth prvhn oyniths 01

Βιβλιογραφία

1. «Repose of St Alexis Toth the confessor and defender of Orthodoxy in America», Orthodox Church in America, (https://oca.org/saints/lives/2016/05/07/101300-repose-of-st-alexis-toth-the-confessor-and-defender-of-orthodoxy).

2. «St. Alexis Toth of Wilkes-Barre», (http://www.patheos.com/blogs/mcnamarasblog/2009/05/st-alexis-toth-of-wilkes-barre.html).

3. «St. Alexis Toth › Confessor of the Orthodox Faith in America», American Carpatho-Russian Orthodox Diocese of the U.S.A., (http://www.acrod.org/readingroom/saints/stalexistoth)

Πηγή: Προσκυνητής

: Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας; Ελεύθερη Συμβίωση; Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης- Επέκταση σε ομοφυλόφιλους; 08 Μαϊος 2018; Εμφανίσεις: 10449

Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας: Ἀναδοχή σέ ὁμόφυλα ζευγάρια σημαίνει καταστροφή ἀθώων παιδικῶν ψυχῶν

omofyles oikogeneies yiothesia 03

Αὐτές τίς ἡμέρες ἡ ὑποτιθέμενη ἐκσυγχρονιστική κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐπιθυμεῖ νά προωθήσει ἕνα νομοσχέδιο, ὅπου θά παρέχεται ἡ δυνατότητα σέ ὁμόφυλα ζευγάρια πού ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης νά μεγαλώνουν παιδιά καί νά τά ἀναλαμβάνουν ὡς ἀνάδοχοι «γονεῖς».

Ἡ δέ ἀρμόδια Ἀναπληρώτρια Ὑπουργός Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κα Θεανώ Φωτίου τό προωθεῖ πρός ψήφιση καί τό ὑποστηρίζει μέ διάφορα ἐπιχειρήματα, ἀπευθυνόμενη καί πρός τήν ἐσωκομματική ἀντιπολίτευση τοῦ κυβερνῶντος κόμματος πάνω στό συγκεκριμένο ζήτημα. Εἶναι χαρακτηριστική καί συνάμα ἀποπροσανατολιστική ἡ δήλωσή της, ὅτι ἄν ἀποκλείσουμε τά ὁμόφυλα ζευγάρια θά ἀποκλείσουμε παράλληλα καί χιλιάδες ἑτερόφυλα ζευγάρια, πού ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης καί ἐπιθυμοῦν νά μποῦν στό πρόγραμμα ἀναδοχῆς τέκνων.

Ἀκούστηκε βέβαια τό ἐπιχείρημα ἀπό ἀρκετούς διαφωνοῦντες βουλευτές, ὅτι δέν εἶναι ἕτοιμη ἀκόμη ἡ ἑλληνική κοινωνία ν’ ἀποδεχθεῖ μία τέτοια ρύθμιση καί ἄρα δέν πρέπει νά ψηφισθεῖ τώρα. Ἀλοίμονο, ἀλήθεια, ἄν ἡ κοινωνία μας ἀποδεχόταν μία τέτοια νομοθετική διάταξη. Ἄν ποτέ τήν ἀποδεχθεῖ αὐτό θά σημαίνει ὅτι ἔχει σαπίσει ἀνεπανόρθωτα καί δέν ἐπιδέχεται θεραπεία. Κάποιοι μάλιστα ἀπό τούς ὑποστηρικτές τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου ὁμιλοῦν γιά προοδευτική νομοθεσία, πού θά ὠφελήσει χιλιάδες παιδιά νά βροῦν σπίτι καί θαλπωρή ἤ πολεμοῦν μέ λυσσαλέο τρόπο ὅσους ἐκφράζουν προβληματισμό καί διαφορετική ἄποψη ἀποδίδοντάς τους τούς συνήθεις χαρακτηρισμούς, ὅπως ὅτι εἶναι «φασίστες», «ὁμοφοβικοί», «ὀπισθοδρομικοί» κτλ… Στήν ἀπουσία ἐπιχειρημάτων ἀπό μέρους τους καταφεύγουν σέ ὑβρεολόγιο, πού δείχνει ἄλλωστε τήν ρηχότητα καί τήν ἐν γένει ἄγνοια τους.

Ἡ ἀλήθεια ὅμως βρίσκεται ἀλλοῦ. Στό τί θά σημάνει μία τέτοια νομοθετική δυνατότητα γιά τά ἤδη πληγωμένα αὐτά παιδιά, πού θά δοθοῦν ἀπό τό κράτος σέ τέτοια ζευγάρια. Φαίνεται ὅτι κάποιοι δέν θέλουν νά ἀποδεχθοῦν τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα, ὅτι τά πονεμένα αὐτά παιδιά θά πληγωθοῦν ἀκόμη περισσότερο. Κάποιοι παίζουν τελικά ἕνα καταστροφικό παιχνίδι πάνω στίς πλάτες ἀθώων νεανικῶν ὑπάρξεων.

Ποιός σᾶς εἶπε κα Ὑπουργέ, ὅτι εἶναι ὑγιές ν’ ἀναλάβουν ὑπό τήν εὐθύνη τους ὁμόφυλοι ἄνθρωποι αὐτά τά παιδιά; Σεβαστός κάθε ἄνθρωπος καί ἐλεύθερος νά κάνει ὅ,τι θέλει στόν ἑαυτό του. Ὅταν ὅμως οἱ ἐπιθυμίες του καί τά πάθη του ἐπηρεάζουν κι ἄλλους, πολύ δέ περισσότερο μικρά παιδιά, αὐτό ἀποτελεῖ κατάφωρη παραβίαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν.

Ὅλοι μας πρέπει ν’ ἀναλαμβάνουμε τίς εὐθύνες τῶν πράξεων μας. Ἐφόσον κάποιος ἐπιλέγει ὁμόφυλο τρόπο ζωῆς δέν μπορεῖ νά ἀναλάβει μέ «παραθυράκι» τήν εὐθύνη παιδιῶν. Δέν ἔχει «παραθυράκια» ἡ ἀνθρώπινη φύση, ὅπως τήν ἔβαλε σέ τάξη ὁ Δημιουργός Θεός. Μέ τί πρότυπο θά μεγαλώσουν αὐτά τά παιδιά; Ἡ ἰσόρροπη ἀνάπτυξη τους, σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς, ἐπιβάλλει ὕπαρξη πατέρα καί μητέρας. Διαφορετικά δέ νοεῖται οἰκογένεια, οὔτε γονεῖς. Πολλά τέτοια παιδιά στό ἐξωτερικό, πού μεγάλωσαν σέ τέτοια ἀρρωστημένα μορφώματα «οἰκογένειας» ὁμολογοῦν τίς ποικιλότροπες ὀδυνηρές ἐμπειρίες τους καί τά ψυχολογικά τους τραύματα.

Ἡ ὅλη προώθηση τοῦ συγκεκριμένου νομοθετήματος εἶναι ὅπως φαίνεται ὕπουλη, καθώς ἀνοίγει σιγά σιγά ἄλλα «παραθυράκια» γιά υἱοθεσία ἀπό τέτοια ζευγάρια. Μετά τί ἀκολουθεῖ; Δυνατότητα νομοθετική γιά παρένθετες μητέρες; Ἠθικό ἔγκλημα πάνω στό ἔγλημα δηλαδή. Κυριολεκτικά «ἑνός κακοῦ μύρια ἕπονται». Ὅλοι μας πρέπει ν’ ἀφυπνιστοῦμε καί νά ἐμποδίσουμε τοῦτο τόν τραγικό ἠθικό κατήφορο, πού τραυματίζει ἀνεπανόρθωτα τά παιδιά μας καί τήν οἰκογένεια.

Ἡ ἐπίσημη Πολιτεία καί ἡ κυβέρνηση τοῦ τόπου μας ὀφείλουν ν’ ἀντιμετωπίσουν πολύ διαφορετικά τό ὅλο ζήτημα. Νά ἐνισχύσουν κατ’ ἀρχήν τις ὑπάρχουσες δομές φιλοξενίας τῶν νεαρῶν αὐτῶν ὑπάρξεων, πού ἀναγκάζονται νά μποῦν σέ πρόγραμμα ἀναδοχῆς. Νά τούς παρέχουν χρηματοδότηση, νά δίνουν στά παιδιά ὅ,τι χρειάζονται.. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ὑλικοτεχνική ὑποδομή. Ἀλλά καί γονεῖς πού νά πληροῦν ὀρθά κριτήρια. Πού ν’ ἀναπληροῦν ἀρκετά τήν πρότυπη μορφή οἰκογένειας, πού σημαίνει πατέρας, μητέρα, ἤρεμο, στοργικό, θυσιαστικό καί ὑποστηρικτικό περιβάλλον ἀνατροφῆς καί διαπαιδαγώγησης. Ἔτσι θά βοηθεῖ τίς πληγωμένες αὐτές ὑπάρξεις, θά τούς δίνει ὤθηση νά ἀναπτυχθοῦν σωστά καί ἰσορροπημένα. Δέν θά τίς καταστρέφει!

Κύριοι ἀλλάξτε ρότα… Φροντίστε τά παιδιά μας. «Λυπηθεῖτε τά παιδιά», ὅπως σοφά ἔγραψε σέ σχετικό μέ τό θέμα ἄρθρο του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης Κ. Παῦλος! Ἐμεῖς θά συμπληρώσουμε: Μή καταστρέφετε, μή καταδικάζετε τά παιδιά μας, δεῖξτε στοργή καί ἀγάπη! Μή τά ὁδηγεῖτε σέ ἀνθρώπους, πού δεν ἔχουν ἐπιλύσει τά δικά τους ψυχικά θέματα. Νά γίνετε ὄντως κράτος Προνοίας καί Ἀλληλεγγύης καί ὄχι ἀδιαφορίας καί θανάτου παιδικῶν ψυχῶν! Διαφορετικά θά γίνετε «ἐγκληματίες», καταστροφεῖς!

Πηγή: Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας, Ακτίνες

: Μητροπολίτης Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ Παπακώστας, Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Κλεισούρας; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Αγιολόγιο - Εορτολόγιο; 05 Μαϊος 2025; Εμφανίσεις: 9413

Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα [6 Μαΐου]

Η Σοφία Χοτοκουρίδου, η νέα ασκήτρια της Κλεισούρας, με την επιδεικνυόμενη απ’ αυτήν σαλότητα και την κατά Χριστόν μωρία. Αυτό το υψηλό ανάστημα της πνευματικής τελειώσεως και αγιότητος, η ασκήτρια της Κλεισούρας Σοφία, προβάλλει μπροστά μας, για να μας δείξει τον πολικό αστέρα της σωτηρίας μέσα από την ακραιφνή και θεοειδή διαγωγή και πολιτεία Της και τη διπλή αγάπη Της, προς τον Θεό και προς τον έγγιστα αδελφό. Η Γερόντισσα Σοφία ταπείνωσε τον εαυτό Της με τη νυχθήμερη άσκηση και τη σκληραγωγία, για να υψωθεί στα μάτια του ουρανίου Νυμφίου Της και να λάβει απ’ Αυτόν το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Δόξασε τον Θεό με την αγιαστική Της πορεία και αντιδοξάσθηκε απ’ Αυτόν με τη χάρη, που έλαβε, να πρεσβεύει για όλους τους σύγχρονους αγωνιστές, τους μαχητές της ευσεβείας και της πατρώας παραδόσεως.

: Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας; Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή; Κείμενα Ορθόδοξης Πνευματικότητας; 16 Ιανουαρίου 2022; Εμφανίσεις: 2283

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας: Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

agios antwnios o megas 05

Προοίμιον
ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀντώνιος ὁ μέγας πατὴρ (τῆς ὀρθοδοξίας), ὁ κορυφαῖος στὸ χορὸ τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου, ἤκμασε ἐπὶ τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γύρω στὰ 330 ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν σύγχρονος τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ἔγραψε κατὰ πλάτος καὶ βάθος τὸν βίον του.

Εἶχε ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἔφθασε σὲ ἀκρότατα ὕψη ἀρετῆς καὶ ἀπαθείας.

Ὀνομάζει τὸν ἑαυτόν του «ἰδιώτην» καὶ ἦταν ἀγράμματος, εἶχε ὅμως διδάσκαλο ἄνωθεν τὴν σοφία τοῦ Πνεύματος, ποὺ συνετίζει, σωφρονίζει καὶ φωτίζει ψαράδες καὶ «νηπίους» (ἁπλοὺς) ἀνθρώπους. Ἀπὸ τὴ σοφία αὐτὴ φωτισμένος καὶ ἐμπνευσμένος ἔδωκε καὶ ἄλλες πολλὲς ἱερὲς καὶ πνευματικὲς ὑποθῆκες ποὺ ἀφοροῦσαν διάφορες ὑποθέσεις, καθὼς καὶ σοφότατες ἀποκρίσεις (γεμάτες πνευματικότητα) σὲ διαφόρους χριστιανούς, ποὺ ζητοῦσαν νὰ ὠφεληθοῦν ψυχικά, ὅπως φαίνεται σὲ πολλὰ μέρη τῶν «Γεροντικῶν» βιβλίων.

Ἄλλα ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτὲς ἄφησε ὁ ἀοίδιμος καὶ τὰ ἑκατὸν ἑβδομήκοντα «κεφάλαια» ποὺ περιλαμβάνονται στὸ βιβλίο αὐτό.

Ὅτι τὰ κεφάλαια αὐτὰ εἶναι καθαρὸ γέννημα τῆς«θεοειδοῦς» διανοίας του τὸ ἐπιβεβαιώνει, ἐκτὸς των ἄλλων, καὶ ὁ ὁσιομάρτυς Πέτρος ἀπὸ τὴν Δαμασκό. Ἀλλὰ καὶ τὸ ὕφος τῆς φρασεολογίας ὄχι μόνον ἀφαιρεῖ κάθε ἀμφιβολία, ἀλλὰ καὶ κραυγάζει σ᾿ ὅσους τὰ μελετοῦν ἀπὸ περιέργεια πὼς εἶναι σύγχρονα τῆς ἱερᾶς ἐκείνης ἀρχαίας ἐποχῆς (τοῦ ἁγίου Πατρός).

Δὲν πρέπει συνεπῶς ν᾿ ἀπορῇ κανεὶς ἂν χάριν τῆς ἁπλότητας ξέφυγε τὸ φραστικὸ ὕφος καὶ εἶναι κάπως παραμελημένο καὶ ἀρχαϊκό.

Τὸ θαυμαστὸν εἶναι ὅτι μὲ τὴν τόση ἁπλότητα τῆς φράσεως προσφέρεται τόσο μεγάλη σωτηρία καὶ ὠφέλεια σ᾿ ὅσους τὰ διαβάζουν. Πόσο ζωηρὴ πειστικότητα ἔχουν πραγματικὰ οἱ παραινέσεις αὐτές!

Πόση γλύκα στάζουν καὶ γενικὰ πῶς ἀναβρύζουν τὸ χρηστὸ ἦθος καὶ τὴν σωστὴ εὐαγγελικὴ πολιτεία!

Πάντως θὰ τὴν γνωρίσουν τὴν ἡδονή τους ὅσοι θὰ γευθοῦν τὸ πνευματικὸ αὐτὸ μέλι στὸ «νοητὸ φάρυγγα» τῆς διανοίας τους.

1. Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑΣ

Οἱ ἄνθρωποι καταχρηστικὰ λέγονται λογικοί. Δὲν εἶναι λογικοὶ ὅσοι ἔμαθαν ἁπλῶς τὰ λόγια καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀρχαίων σοφῶν, ἀλλ᾿ ὅσοι ἔχουν τὴ λογικὴ ψυχὴ καὶ μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὸ εἶναι τὸ καλὸ καὶ ποιὸ τὸ κακὸ καὶ ἀποφεύγουν τὰ πονηρὰ καὶ βλαβερὰ στὴν ψυχή, τὰ δὲ ἀγαθὰ καὶ ψυχωφελῆ, τὰ ἀποκτοῦν πρόθυμα μὲ τὴ μελέτη καὶ τὰ ἐφαρμόζουν μὲ πολλὴ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό. Αὐτοὶ μόνοι πρέπει νὰ λέγονται ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι.

2. Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ὁ ἀληθινὰ λογικὸς ἄνθρωπος ἕνα μόνο ζῆλο ἔχει: νὰ πείθεται καὶ νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ τῶν ὅλων.

Σ᾿ αὐτὸ καὶ μόνον πρέπει νὰ ἐκπαιδεύει τὴν ψυχή του, ὥστε ν᾿ ἀρέσει στὸ Θεό, εὐχαριστώντας γιὰ τὴν τόσο μεγάλη Του πρόνοια καὶ ρύθμιση τῶν ὅλων, ὁτιδήποτε κι᾿ ἂν τοῦ τύχη στὴ ζωή του.

Γιατὶ εἶναι ἄτοπο, τοὺς μὲν Ἰατρούς, ποὺ μᾶς δίδουν καὶ πικρὰ καὶ δυσάρεστα φάρμακα, νὰ τοὺς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματός μας, πρὸς τὸν Θεὸν δὲ νὰ εἴμαστε ἀχάριστοι, γιὰ τὰ πράγματα ποὺ μᾶς φαίνονται δυσάρεστα καὶ δύσκολα καὶ νὰ μὴν γνωρίζομε, ὅτι ὅλα γίνονται ὅπως πρέπει καὶ πρὸς τὸ συμφέρον μας κατὰ τὴν Πρόνοιά Του.

Ἡ γνώσις (τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ) καὶ ἡ πίστη στὸ Θεό, εἶναι ἡ σωτηρία καὶ ἡ τελειότης τῆς ψυχῆς.

3. ΟΙ ΜΕΓΙΣΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Τὴν ἐγκράτεια, τὴν ἀνεξικακία, τὴν σωφροσύνη, τὴν καρτερία, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὰ ὅμοιά τους, τὶς ἔχουμε πάρει σὰν μέγιστες καὶ ἐνάρετες δυνάμεις ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτὲς ἀντιπαρατάσσονται καὶ ἀντιστέκονται καὶ βοηθοῦν σὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς δυσκολίες ποὺ προέρχονται ἐκεῖθεν (ἀπὸ τὸν ἀντικείμενων ἐχθρὸ - τὸν διάβολο).

Ἐὰν τὶς γυμνάζομε καὶ τὶς ἔχομε πρόχειρες τὶς δυνάμεις αὐτές, τότε πιὰ τίποτε δὲν φαίνεται νὰ μᾶς γίνεται δύσκολο ἢ ὀδυνηρὸ ἢ ἀφόρητο, γιατὶ ἀναλογιζόμαστε πὼς ὅλα εἶναι ἀνθρώπινα καὶ νικῶνται ἀπὸ τὶς (παραπάνω) ἀρετὲς ποὺ ἔχομε μέσα μας.

Αὐτὸ δὲν τὸ σκέπτονται οἱ ψυχικὰ ἀνόητοι. Διότι οὔτε κἂν λογαριάζουν πὼς ὅλα γίνονται καλὰ καὶ ὅπως πρέπει πρὸς τὸ συμφέρον μας, γιὰ νὰ λάμψουν τελείως οἱ ἀρετὲς καὶ νὰ στεφανωθοῦμε (βραβευθοῦμε) ἀπὸ τὸ Θεό.

4. Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ

(Θὰ εἶσαι πνευματικὸς ἄνθρωπος), ὅταν λογαριάζεις γιὰ φαντασία καὶ μόνον καὶ μάλιστα ὀλιγοχρόνια τὴν ἀπόκτηση χρημάτων καὶ τὴν ἄφθονη χρησιμοποίησή τους καὶ ὅταν γνωρίζεις ὅτι ἡ ἐνάρετη καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ πολιτεία διαφέρει πολὺ ἀπὸ τὸν πλοῦτο.

Ὅταν τὸ μελετᾶς αὐτό, ἀσφαλῶς καὶ τὸ διατηρεῖς στὴ μνήμη σου, δὲν θὰ στενάξεις, δὲν θὰ θρηνήσεις καὶ δὲν θὰ κατηγορήσεις κανέναν, ἀλλὰ γιὰ ὅλα θὰ εὐχαριστήσεις τὸ Θεό, βλέποντας τοὺς χειρότερους ἀπὸ σένα νὰ στηρίζονται στὰ λόγια καὶ στὰ χρήματα.

(Ἔχε ὑπ᾿ ὄψη σου, ὅτι τὰ χρήματα) εἶναι τὸ χειρότερο πάθος τῆς ψυχῆς, καθὼς καὶ ἡ ἐπιθυμία, ἡ δόξα καὶ ἡ ἄγνοια.

5. ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ὁ λογικὸς ἄνθρωπος ἐξετάζοντας τὸν ἑαυτό του, δοκιμάζει ποιὰ πράγματα τοῦ πρέπουν καὶ τὸν συμφέρουν, ποιὰ εἶναι ζητήματα τῆς ψυχῆς καὶ ὠφέλιμα καὶ ποιὰ ξένα πρὸς τὴν ψυχή. Ἔτσι ἀποφεύγει ὅσα βλάπτουν τὴν ψυχή, διότι τοῦ εἶναι ξένα καὶ τὸν χωρίζουν ἀπὸ τὴν ἀθανασία.

6. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ Η ΜΕΤΡΙΑ ΖΩΗ

Ὅσον μετριότερα ζεῖ κανείς, τόσο εὐτυχέστερος εἶναι (εὐδαίμων), γιατὶ δὲν φροντίζει γιὰ πολλά, γιὰ δούλους, γεωργοὺς καὶ ν᾿ ἀποκτήσει ζῷα.

Διότι ὅταν προσηλωνόμαστε σ᾿ αὐτὰ καὶ περιπέσομε ἀργότερα στὶς δυσχέρειες ποὺ τὰ ἐπακολουθοῦν, κατηγοροῦμε τὸ Θεὸ (ὡς αἴτιον).

Ἀπὸ τὴν αὐθαίρετη αὐτὴ ἐπιθυμία μας (τὸν πλοῦτο), ποτίζεται ὁ θάνατος καὶ ἔτσι πλανημένοι μένομε στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, χωρὶς νὰ μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τοὺς ἑαυτούς μας.

7. ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΛΛΑ ΚΑΤΟΡΘΩΤΗ Η ΑΡΕΤΗ

Πρέπει νὰ μὴ λέμε ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν στὸν ἄνθρωπο νὰ ἐπιτύχει ἐνάρετο βίο, ἀλλὰ μόνον ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο. Οὔτε εἶναι εὔκολο νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν αὐτὸ οἱ τυχόντες ἄνθρωποι. Συμμετέχουν σὲ ἐνάρετη ζωὴ ὅσοι εἶναι εὐσεβεῖς καὶ ἔχουν νοῦν θεοφιλῆ (ποὺ σκέπτονται ὅπως ἀρέσει στὸ Θεό). Γιατὶ ὁ κοινὸς νοῦς, εἶναι κοσμικὸς (σκέπτεται κατὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου) καὶ εὐμετάβολος, ποὺ παρέχει νοήματα ἀγαθὰ καὶ κακά, ἀφοῦ ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὰ φυσικὰ πράγματα καὶ ρέπει πρὸς τὴν ὕλη.

Ἐνῷ ὁ θεοφιλὴς νοῦς, τιμωρεῖ τὴν κακία τὴν ὁποία ἐνσωματώνονται αὐτοπροαίρετα οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ρᾳθυμία.

8. ΟΙ ΑΠΑΙΔΕΥΤΟΙ

Οἱ ἀγράμματοι καὶ ἀκαλλιέργητοι ἄνθρωποι, θεωροῦν τὰ λόγια γελοῖο πρᾶγμα καὶ δὲν θέλουν νὰ τ᾿ ἀκοῦνε, ἐπειδὴ ἐλέγχεται ἡ ἀγραμματοσύνη τους καὶ θέλουν νὰ εἶναι ὅλοι ὅμοιοί τους.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὅσοι ζοῦν καὶ συμπεριφέρονται ἀκόλαστα, φροντίζουν (νὰ ἀποδείξουν) ὅτι ὅλοι εἶναι χειρότεροί τους, νομίζοντας πὼς ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν κακῶν θὰ ἐπιτύχουν τὸ ἀκατηγόρητο γιὰ τοὺς ἑαυτούς των.

Ἡ ἄτονη (χαλαρὴ καὶ νωθρή) ψυχή (τους) θολώνει ἀπὸ τὴν κακία ποὺ περιλαμβάνει ἀσωτία, ὑπερηφάνεια, ἀπληστία, ὀργή, προπέτεια, λύσσα, φόνο, ὀδυρμό, φθόνο, πλεονεξία, ἁρπαγή, πόνο, ψεῦδος, ἡδονή, ὀκνηρία, λύπη, δειλία, ἀρρώστια, μίσος, κατηγορία, ἀδυναμία, πλάνη, ἄγνοια, ἀπάτη, λήθη Θεοῦ.

Μὲ τέτοια καὶ παρόμοια (κακίες) τιμωρεῖται ἡ ἄθλια ψυχὴ ποὺ χωρίζει τὸν ἑαυτό της ἀπὸ τὸ Θεό.

9. ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΡΕΤΗΣ

Αὐτοὶ ποὺ λένε ὅτι θέλουν νὰ ζήσουν τὴν ἐνάρετη καὶ εὐλαβῆ καὶ ἔνδοξη ζωή, δὲν πρέπει νὰ κρίνονται ἀπὸ τὸ πλαστὸ ἦθος (ἐξωτερικὴ συμπεριφορά), οὔτε ἀπὸ τὴν ψεύτικη πολιτεία, ἀλλὰ νὰ κρίνονται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ ἔργα τους, ὅπως οἱ τεχνίτες, ζωγράφοι καὶ ἀνδριαντοπλάστες, διότι αὐτὰ δείχνουν θετικὰ τὴν ἐνάρετη καὶ θεοφιλῆ πολιτεία τους καὶ ἀπὸ τὸ ἐὰν ἀποστρέφονται σὰν παγίδες ὅλες τὶς πονηρὲς ἡδονὲς (πράγμα ποὺ δείχνει ἀρνητικὰ τὴν ἐνάρετη πολιτεία τους).

10. Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΗΣ

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ σκέπτονται σωστά, θεωρεῖται κακότυχος ὁ πλούσιος καὶ εὐγενής, ὅταν δὲν ἔχει καλλιέργεια ψυχικὴ καὶ ὅλες του βίου τὶς ἀρετές.

Ὅπως (ἀντίθετα) ὁ φτωχὸς καὶ τυχὸν δοῦλος θεωρεῖται εὐτυχής, ἂν εἶναι στολισμένος μὲ παίδευση (τῆς ψυχῆς) καὶ μὲ ἀρετὴ τοῦ (βίου.)

Ὅπως περιπλανῶνται οἱ ξένοι στοὺς δρόμους, ἔτσι καταστρέφονται καὶ χάνονται, πλανεμένοι ἀπὸ τὶς ἐπιθυμίες καὶ ὅσοι δὲν δείχνουν ἐπιμέλεια γιὰ ἐνάρετη ζωή.

11. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΠΟΙΟΣ

Ἀνθρωποποιὸς πρέπει νὰ λέγεται αὐτὸς ποὺ μπορεῖ τοὺς ἀπαίδευτους νὰ τοὺς ἡμερώσει, γιὰ ν᾿ ἀγαπήσουν τὰ ἔργα τοῦ λόγου καὶ τὴν παιδεία.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο κι᾿ ἐκεῖνοι ποὺ ἀναμορφώνουν αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἀκόλαστη ζωὴ καὶ τοὺς μεταστρέφουν στὴν ἐνάρετη καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ διαγωγή, πρέπει νὰ λέγονται ἀνθρωποποιεῖ, ἀφοῦ ἀναπλάθουν τοὺς ἀνθρώπους.

Διότι πραότης καὶ ἐγκράτεια, εἶναι ἡ εὐτυχία καὶ ἀγαθὴ ἐλπίδα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

12. ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙ ΘΕΟΥ

Πρέπει οἱ ἄνθρωποι στὰ ἤθη καὶ τὴν πολιτεία τους, νὰ συμπεριφέρονται ἀληθινά, ὅπως ἀξίζει. Διότι ὅταν κατορθωθεῖ αὐτό, εὔκολα κατανοοῦνται καὶ τὰ περὶ Θεοῦ. Διότι (τότε καταλαβαίναμε ὅτι) ὅποιος σέβεται τὸ Θεὸ μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ καὶ τὴν πίστη, λαμβάνεται πρόνοια παρὰ τοῦ Θεοῦ νὰ κυριαρχεῖ τοῦ θυμοῦ καὶ τῆς ἐπιθυμίας. Διότι ὅλων τῶν κακῶν αἴτια (συνεπῶς καὶ τῆς κακῆς συμπεριφορᾶς) εἶναι ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ θυμός.

13. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ἄνθρωπος λέγεται ἢ ὁ λογικὸς ἢ ἐκεῖνος ποὺ ἀνέχεται (δέχεται) νὰ διορθωθεῖ. Ὁ ἀδιόρθωτος καλεῖται ἀπάνθρωπος, διότι αὐτὸ (ἡ ἀδιορθωσιά) εἶναι χαρακτηριστικὸ τῶν ἀπάνθρωπων. Κάτι τέτοιους καλὸν εἶναι νὰ τοὺς ἀποφεύγομε. Γιατὶ αὐτοὶ ποὺ συζοῦν μὲ τὴν κακία, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ καταταγοῦν ποτὲ μεταξὺ τῶν ἀθανάτων (πνευματικῶν ἀνθρώπων - ἡ κακία εἶναι ὑλική, θνητὴ κατάσταση).

14. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΟ

Αὐτὸ ποὺ μᾶς κάνει ἄξιους νὰ ὀνομαζώμεθα ἄνθρωποι, εἶναι νὰ ἔχομε μαζί μας παροῦσα τὴν ἀληθινὴ λογική. Ὅταν μᾶς λείπει τὸ λογικό, τότε διαφέρομε ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῷα, μόνον ὡς πρὸς τὴν διάπλαση τοῦ σώματος καὶ τὴ φωνή. Ἂς ἀναγνωρίσει λοιπὸν ὁ μυαλωμένος ἄνθρωπος, ὅτι (ἐξ αἰτίας τοῦ λογικοῦ, τοῦ πνευματικοῦ του μέρους) εἶναι ἀθάνατος καὶ θὰ μισήσει (τότε) κάθε αἰσχρὴ ἐπιθυμία, ποὺ γίνεται αἰτία τοῦ (πνευματικοῦ) θανάτου στοὺς ἀνθρώπους.

15. ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ὅπως κάθε τέχνη διαμορφώνει διακοσμητικὰ τὴν ὕλη ποὺ χρησιμοποιεῖ κι᾿ ἐπιδεικνύει ἔτσι τὴν ἀρετή της, ὅπως π.χ. αὐτὸς ποὺ ἐπεξεργάζεται τὸ ξύλο ἢ ὁ ἄλλος τὸ χαλκὸ καὶ ἄλλος τὸ χρυσὸ καὶ τὸν ἄργυρο, ἔτσι κι ἐμεῖς, ὅταν ἀκοῦμε γιὰ τὴν καλὴ ζωὴ καὶ τὴν ἐνάρετη καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ συμπεριφορά, ὀφείλουμε νὰ φανερώνουμε ὅτι εἴμαστε στ᾿ ἀλήθεια ἄνθρωποι, δηλαδὴ ὄντα λογικῆς ψυχῆς (στὴ διάθεση καὶ στὶς ἀντιδράσεις μας) καὶ ὄχι μονάχα ὡς πρὸς τὴ διάπλαση τοῦ σώματος. Ἡ ἀληθινὰ λογικὴ καὶ θεοφιλὴς ψυχή, γνωρίζει ἀμέσως ποιὰ θέση νὰ πάρει σ᾿ ὅλα τὰ ζητήματα τῆς ζωῆς. καὶ παρακαλεῖ τρυφερὰ γιὰ ἐπιείκεια τὸ Θεὸ καὶ τὸν εὐχαριστεῖ εἰλικρινά, διότι ὅλη της ἡ ὁρμὴ καὶ ἡ διάνοια εἶναι πρὸς τὸ Θεό.

16. ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως οἱ κυβερνῆτες κατευθύνουν σκόπιμα τὸ πλοῖο ὥστε νὰ μὴ τὸ προσαράξουν σὲ ὕφαλο, πέτρα ἢ σὲ κάποιον σκόπελο, ἔτσι καὶ ὅσοι ἔχουν ζῆλο γιὰ τὴν ἐνάρετη ζωή, ἂς ἐξετάζουν μὲ ἐπιμέλεια ποιὰ πρέπει νὰ κάνουν καὶ ποιὰ ν᾿ ἀποφεύγουν· καὶ νὰ θεωροῦν ὅτι τοὺς συμφέρουν οἱ ἀληθινοὶ καὶ θεῖοι νόμοι, ὥστε νὰ κόψουν τὶς πονηρὲς ἐνθυμήσεις (λογισμούς) τῆς ψυχῆς.

17. ΧΑΛΙΝΑΓΩΓΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως οἱ κυβερνῆτες καὶ οἱ ἁμαξηλάτες μὲ προσοχὴ καὶ ἐπιμέλεια κατορθώνουν τὸ ταξίδι τους, ἔτσι καὶ ὅσοι ἐπιμελοῦνται τὴν ὀρθὴ καὶ ἐνάρετη ζωὴ πρέπει νὰ μελετοῦν καὶ νὰ φροντίζουν πὼς θὰ ζήσουν ὅπως πρέπει καὶ ἀρέσει στὸ Θεό. Διότι αὐτὸς ποὺ θέλει καὶ ποὺ ἐννόησε, ὅτι μπορεῖ (νὰ τὸ κάνη αὐτό) πιστεύοντας, αὐτὸς προχωρεῖ στὴν ἀφθαρσία.

18. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ἐλεύθερους νὰ νομίζεις ὄχι αὐτοὺς ποὺ εἶχαν τὴν τύχη νὰ εἶναι ἐλεύθεροι, ἀλλὰ αὐτοὺς ποὺ εἶναι στὴ ζωὴ καὶ στοὺς τρόπους ἐλεύθεροι (ἀπὸ τὰ πάθη). Δὲν πρέπει δηλαδὴ νὰ ὀνομάζονται ἀληθινὰ ἐλεύθεροι οἱ ἄρχοντες, ὅταν εἶναι πονηροὶ ἢ ἀκόλαστοι, διότι εἶναι δοῦλοι τῶν ὑλικῶν παθῶν.

Ἐλευθερία καὶ εὐτυχία εἶναι (ἐσωτερικὸ ζήτημα) τῆς ψυχῆς, (εἶναι) ἡ γνήσια καθαρότης τῆς ψυχῆς καὶ ἡ καταφρόνηση τῶν πρόσκαιρων.

19. Η ΧΡΗΣΤΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ

Θύμιζε πάντα στὸν ἑαυτό σου, τί εἶναι ἀνάγκη νὰ δείχνεις ἀδιάκοπα ποιὸς εἶσαι, ἀλλὰ μὲ τὴ χρηστὴ συμπεριφορὰ καὶ κυρίως μὲ τὰ ἔργα σου. Διότι ἔτσι καὶ τοὺς γιατροὺς οἱ ἄρρωστοι, ὄχι ἀπὸ τὰ λόγια, ἄλλα ἀπὸ τὰ ἔργα τοὺς βρίσκουν καὶ τοὺς ἀναγνωρίζουν γιὰ σωτῆρες καὶ εὐεργέτες.

20. ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΡΕΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Γνωρίσματα τῆς λογικῆς καὶ ἐνάρετης ψυχῆς, εἶναι τὸ βλέμμα, τὸ βάδισμα, ἡ φωνή, τὸ γέλιο, ὁ τόπος ποὺ συχνάζει, οἱ ἄνθρωποι ποὺ συναναστρέφεται.

Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἀλλάξει ἐντελῶς (στὴν ἐνάρετη ψυχή) κι ἔχουν προσαρμοσθεῖ πρὸς τὸ εὐπρεπέστερο. Γιατὶ ὁ θεοφιλὴς νοῦς τῶν ψυχῶν αὐτῶν, σὰν ἀνύσταχτος θυρωρός, ἀποκλείει νὰ μπαίνουν τὰ κακὰ καὶ αἰσχρὰ ὑπονοούμενα (σὲ κάθε τέτοιο γνώρισμα).

21. Η ΨΥΧΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ

Ἐξέταζε ὅτι σὲ ἀφορᾶ καὶ βγάζε δοκιμασμένες ἀποφάσεις (γιὰ τὴ στάση ποὺ θὰ τηρήσεις στὸ κάθε τί). Διότι οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ δεσπότες ἔχουν ἐξουσία μόνον τοῦ σώματος καὶ ὄχι βέβαιά της ψυχῆς. Νὰ σοῦ εἶναι μάλιστα αὐτὴ ἡ ἀρχή, πρόχειρη διὰ παντός. Συνεπῶς, ἂν διατάσσουν φόνους, ἢ τίποτε ἄτοπα, ἢ ἄδικα καὶ ψυχοβλαβή, δὲν πρέπει νὰ πειθαρχεῖτε σ᾿ αὐτούς, ἔστω κι ἂν βασανίζουν τὸ σῶμα. Διότι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὴν ψυχὴ ἐλεύθερη καὶ αὐτεξούσια, γιὰ (νὰ ἀποφασίζει) ὅσα πράττει, τὰ καλὰ ἢ τὰ κακά.

22. Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ

Ἡ λογικὴ ψυχὴ φροντίζει μὲ ἐπιμέλεια νὰ μένη ἀπαλλαγμένη ἀπὸ ἀδιέξοδο (κακοτοπιά), ἀπὸ τύφο (τυφλὴ ὑπερηφάνεια), ἀλαζονεία (ματαιοδοξία), ἀπάτη, φθόνο, ἁρπαγὴ καὶ τὰ ὅμοια, ὅσα εἶναι ἔργα δαιμόνων ἢ πονηρῆς προαιρέσεως. Ὅλα αὐτὰ κατορθώνονται μὲ σπουδαία φροντίδα καὶ ἐπίμονη μελέτη, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ κυβερνᾶ τὶς ἐπιθυμίες του, ὥστε νὰ μὴ τὸν παρορμοῦν σὲ φαῦλες ἡδονές.

23. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

(Ἀκόμη καί) αὐτοὶ ποὺ ἀσκητεύουν λίγο καὶ ὄχι τέλεια καὶ ἀπὸ κινδύνους ἀπαλλάσσονται καὶ δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ φύλακες. Νικώντας δὲ τὴν ἐπιθυμία στὸ κάθε τί βρίσκουν τὸ δρόμο πρὸς τὸν Θεὸ εὔκολα κι εὐτυχισμένα.

24. ΟΙ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ

Οἱ λογικοὶ ἄνθρωποι δὲν εἶναι ἀναγκαῖο νὰ δίνουν προσοχὴ στὶς πολλὲς συναναστροφές, ἀλλὰ στὶς ὠφέλιμες, τὶς ὁποῖες κατευθύνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, διότι ἔτσι προχωροῦν πάλιν οἱ ἄνθρωποι σὲ ζωὴ καὶ σὲ φῶς αἰώνιο.

25. ΤΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥΣ ΒΙΟΥ

Ὅσοι ἐπιζητοῦν ἐνάρετη καὶ θεοφιλῆ ζωή, πρέπει νὰ ἔχουν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν οἴηση καὶ ἀπὸ κάθε κούφιο: καὶ ψεύτικη ἰδέα καὶ νὰ φροντίζουν ἐπιμελῶς γιὰ χρηστὴ διόρθωση τῆς ζωῆς καὶ τῆς γνώμης τους. Διότι ὁ θεοφιλὴς καὶ ἀμετάβλητος (ὁ σταθερὸς σ᾿ αὐτό) νοῦς, εἶναι στοιχείων ἐξυψώσεως καὶ δρόμος πρὸς τὸν Θεό.

26. Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ

Οὐδὲν ὄφελος νὰ μαθαίνει κανεὶς τοὺς λόγους (καὶ τὶς αἰτίες τῶν πραγμάτων), ἐὰν ἀπουσιάζει (ἀπὸ τὴ μάθηση αὐτή) ἡ ἐνάρετη καὶ στὸ Θεὸ ἀρεστὴ πολιτεία τῆς ψυχῆς. Αἰτία πάντων τῶν κακῶν εἶναι ἡ πλάνη, ἡ ἀπάτη (τῆς κούφιας γνώσεως) καὶ ἡ ἀγνωσία τοῦ Θεοῦ.

27. ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΕΟΦΙΛΕΙΣ

Ἡ ἐξάσκησης τοῦ καλλίστου (ἐναρέτου) βίου καὶ ἡ ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς, δημιουργοῦν τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἀγαπητοὺς εἰς τὸν Θεὸν ἀνθρώπους. Διότι ἐκεῖνος ποὺ ζητεῖ τὸν Θεό, τὸν βρίσκει, νικώντας τὴν ἐπιθυμία σ᾿ ὅλα τὰ ζητήματα καὶ μὴ ξεκολλώντας ἀπὸ τὴν προσευχή. Μόνον αὐτὸς δὲν φοβᾶται τοὺς δαίμονας (ποὺ ἀπεχθάνονται τὸν ἐνάρετο βίο).

28. Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Ὅσοι ἐξαπατῶνται (καὶ παρασύρονται) ἀπὸ ἐλπίδες βιοτικῶν ἀπολαύσεων, ἂν καὶ γνωρίζουν σὲ ὅλο τὸ βάθος, ὅσα πρέπει νὰ γίνουν γιὰ τὴ θεάρεστη ζωή, (καὶ δὲν τὰ ἐφαρμόζουν), αὐτοὶ παθαίνουν κάτι παρόμοιο μ᾿ ἐκείνους, ποὺ ἀγόρασαν μὲν (τὰ φάρμακα καὶ) τὰ ὄργανα τῆς ἰατρικῆς, ἀλλὰ οὔτε γνωρίζουν, οὔτε φροντίζουν νὰ τὰ χρησιμοποιήσουν.

Ὥστε γιὰ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ πράξαμε, οὐδέποτε νὰ κατηγοροῦμε οὔτε τὴν αἰτία τους, οὔτε ἄλλον κανέναν, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς μας. Διότι ἐὰν αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ ψυχὴ θέλει νὰ ἀδιαφορεῖ (πνευματικά, δηλαδὴ νὰ ἀμελῆ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ἐνάρετης ζωῆς), τότε δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνίκητη.

29. Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ δὲν γνωρίζει νὰ διακρίνει τί εἶναι τὸ ἀγαθὸν καὶ ποιὸ εἶναι τὸ κακό, δὲν τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ κρίνει τοὺς ἀγαθοὺς καὶ κακούς. Διότι ὁ ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει τὸν Θεόν, εἶναι ἀγαθὸς κι ἂν δὲν εἶναι ἀγαθός, τίποτα δὲν γνωρίζει, οὔτε θὰ μάθει ποτὲ τίποτα. Διότι τὸ ἀγαθὸν εἶναι τρόπος γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

30. Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟΝΤΩΝ

Οἱ ἀγαθοὶ καὶ θεοφιλεῖς (ἀγαπημένοι ἀπὸ τὸ Θεό) ἄνδρες, ἐλέγχουν περὶ τοῦ κακοῦ κατὰ πρόσωπον παρόντος τοὺς ἀνθρώπους. Ἐὰν δὲν εἶναι παρόντες, δὲν τοὺς κακολογοῦν. Ἀλλ᾿ οὔτε καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ εἰποῦν κάτι (κακὸ κατὰ τῶν ἀπόντων) τὸ ἐπιτρέπουν.

31. ΟΧΙ ΤΡΑΧΥΤΗΤΑ ΤΡΟΠΩΝ

Κατὰ τὶς συναναστροφὲς νὰ ἀποφεύγεται κάθε τραχὺς τρόπος, διότι τοὺς λογικοὺς ἀνθρώπους ταιριάζει νὰ τοὺς στολίζει ἡ ντροπὴ καὶ ἡ σωφροσύνη, περισσότερο ἀπὸ τὰς παρθένους. Ἄλλωστε ὁ θεοφιλὴς νοῦς, εἶναι φῶς ποὺ φωτίζει λαμπρὰ τὴν ψυχὴ ἀπὸ ὅλες τὶς μεριές, ὅπως ὁ ἥλιος τὸ σῶμα.

32. ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

Σὲ κάθε ψυχικὸ πάθος (πνευματικὸ πρόβλημα) ποὺ σοῦ συσσωρεύεται (καὶ δὲν ξέρεις πῶς νὰ τὸ τακτοποιήσῃς), θυμήσου ὅτι ὅσοι ὀρθοφρονοῦν καὶ θέλουν νὰ βάλουν τὰ ζητήματά τους στὴν πρέπουσα θέση καὶ μὲ ἀσφάλεια, ἀπ᾿ αὐτοὺς δὲν θεωρεῖται γλυκεία ἡ ἀπόκτηση φθαρτῶν χρημάτων (πραγμάτων), ἀλλὰ οἱ ὀρθὲς καὶ ἀληθινὲς ἀπόψεις (γιὰ κάθε ζήτημα καὶ μάλιστα γιὰ τὰ μεγάλα θέματα: τοῦ προορισμοῦ μας ἐπὶ τῆς γῆς, τῆς λυτρώσεως ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς)· αὐτὲς τοὺς κάνουν εὐτυχεῖς. Διότι ὁ μὲν πλοῦτος καὶ κλέβεται καὶ ἁρπάζεται ἀπὸ δυνατότερους καὶ μόνον ἡ ἀρετὴ τῆς ψυχῆς εἶναι κτῆμα καὶ ἐξασφαλισμένο καὶ ἀπαραβίαστο, ποὺ καὶ μετὰ θάνατον σῴζει ὅσους τὴν ἔχουν ἀποκτήσει. Ὅταν σκέπτονται ἔτσι, δὲν τοὺς συναρπάζουν οἱ φαντασιοπληξίες τοῦ πλούτου καὶ τῶν λοιπῶν ἀπολαύσεων.

33. Ο ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ

Δὲν πρέπει οἱ ἄστατοι καὶ ἀπαίδευτοι νὰ ἀποδοκιμάζουν τοὺς γραμματισμένους. Γραμματισμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀρέσει στὸ Θεό, ἐκεῖνος, ποὺ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον σιωπᾶ, ἢ συζητεῖ γιὰ ὀλίγα καὶ ἀναγκαῖα καὶ ἀρεστὰ εἰς τὸν Θεόν.

34. Η ΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΑΠΟΘΕΩΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Ὅσοι ἐπιδιώκουν τὴν ἐνάρετη καὶ θεοφιλῆ πολιτεία, φροντίζουν γιὰ τὶς ἀρετὲς τῆς ψυχῆς, διότι τοὺς εἶναι δικό τους κτῆμα καὶ αἰώνια ἀπόλαυσις. Τὰ πρόσκαιρα τὰ ἀπολαμβάνουν ἐφ᾿ ὅσον εἶναι δυνατὸν καὶ ὅπως ὁ Θεὸς δίνει καὶ θέλει, χρησιμοποιώντας τα μὲ χαρὰ καὶ εὐχαριστώντας μὲ ὅλη τους τὴν καρδιά, ἔστω κι ἂν εἶναι μέτρια. Διότι μὲ τὰ πολυτελῆ φαγητά, τρέφονται τὰ σώματα σὰν ὑλικά. Τὴν ψυχὴ ὅμως τὴν ἀποθεώνει ἡ γνώσις (τοῦ θελήματος) τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ εὐεργεσία, ἡ εὐσέβεια καὶ ἡ πραότης.

35. Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ

Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς της γῆς ἀναγκάζουν (τοὺς ἄλλους) νὰ ἐπιχειροῦν ἄτοπες καὶ ψυχοβλαβεῖς πράξεις, δὲν μποροῦν νὰ κυριαρχήσουν στὴν ψυχή, ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ αὐτεξούσια. Τὸ σῶμα δεσμεύουν, ἀλλ᾿ ὄχι καὶ τὴν προαίρεση (τὴ διάθεση), τῆς ὁποίας κύριος ἔχει ὁρισθεῖ ὁ λογικὸς ἄνθρωπος, ἀπὸ τὸν κτίσαντα Θεόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἰσχυρότερος πάσης ἐξουσίας καὶ ἀνάγκης καὶ πάσης δυνάμεως.

36. Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΛΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Ὅσοι νομίζουν δυστυχία τὸ χάσιμο τῶν χρημάτων, ἢ τέκνων, ἢ δούλων, ἢ ὁποιασδήποτε ἄλλης ὑπάρξεως (προσώπου ἢ πράγματος), ἂς γνωρίζουν, ὅτι πρῶτα - πρῶτα πρέπει νὰ ἀρκοῦνται σὲ ὅσα τοὺς δίδονται ἀπὸ τὸ Θεό. Κι ὅταν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ ἀποδώσουν, νὰ τὸ κάνουν πρόθυμα καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη, χωρὶς καθόλου νὰ κακιώνουν γιὰ τὴ στέρησή τους ἢ μᾶλλον γιὰ τὴν ἐπιστροφή. Διότι, ἀφοῦ μεταχειρίστηκαν πράγματα ποὺ δὲν εἶναι δικά τους, πάλιν τὰ ἐπέστρεψαν.

37. Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ

Ἔργον χρηστοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰ μὴ πουλᾶ τὴν ἐλεύθερη γνώμη, ἀποβλέποντας νὰ λάβῃ χρήματα, ἔστω κι ἂν τύχῃ νὰ εἶναι πάρα πολλά, ὅσα προσφέρονται. Διότι τὰ βιοτικὰ μοιάζουν μὲ ὄνειρο καὶ οἱ φαντασίες τοῦ πλούτου εἶναι ἄδηλες (δὲν ξέρεις ποὺ θὰ καταλήξουν), καὶ ὀλιγοχρόνιες.

38. Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΝΑΡΕΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Οἱ ἀληθινοὶ ἄνθρωποι ἂς ἐπιδιώκουν νὰ πολιτεύονται ἀξιαγάπητα στὸ Θεὸ καὶ ἐνάρετα τόσον πολύ, ὥστε νὰ διαλάμπει ὁ ἐνάρετος βίος τους, μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὅπως ἀκριβῶς (φροντίζουν νὰ) μπαίνει μικρὴ (ταινία ἀπό) πορφύρα, ἐπάνω στὰ ἄσπρα μέρη τῶν ἐνδυμάτων γιὰ στολισμό, γιὰ νὰ λάμπουν ξέχωρα καὶ ν᾿ ἀναγνωρίζονται, διότι ἔτσι ἐπιμελοῦνται ἀσφαλέστερα τὶς ἀρετὲς τῆς ψυχῆς.

39. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Οἱ φρόνιμοι ἄνθρωποι πρέπει νὰ ἐξετάζουν καλὰ τὴ δύναμη καὶ τὸν καταρτισμὸ τῆς ψυχικῆς ἀρετῆς ποὺ ὑπάρχει μέσα τους καὶ ἔτσι νὰ προετοιμάζονται γιὰ ν᾿ ἀντιστέκονται στὰ πάθη ποὺ ἀπανταίνουν, ἀνάλογα μὲ τὴν (ἠθικὴ καὶ πνευματική) δύναμη ποὺ ὑπάρχει στὸν ἑαυτό τους, δωρισμένη σ᾿ αὐτοὺς ἐκ φύσεως ἀπὸ τὸν Θεόν.

Ἡ δύναμις ποὺ ἀντιστέκεται πρὸς μὲν τὸ κάλλος καὶ πρὸς κάθε ἐπιθυμία ψυχοβλαβὴ εἶναι ἡ ἐγκράτεια πρὸς τοὺς κόπους καὶ τὴ φτώχεια, ἡ καρτερία καὶ πρὸς τὴν κοροϊδία καὶ τὸ θυμό, ἡ ἀνεξικακία καὶ τὰ παρόμοια.

40. ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ Η ΣΟΦΙΑ

Νὰ γίνει ξαφνικὰ κανεὶς ἀγαθὸς καὶ σοφὸς εἶναι ἀδιανόητο, ἀλλὰ (εἶναι δυνατόν) μὲ κουραστικὴ μελέτη, συνεργασία καὶ συναναστροφὴ καὶ μὲ τὴν πείρα, τὸν καιρὸ καὶ τὴν ἄσκηση καὶ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ ἔργου. (Ὁ καρπὸς ποὺ ἀποδίδει) ὁ ἀγαθὸς καὶ θεοφιλὴς ἄνθρωπος, ποὺ ἀληθινὰ γνωρίζει τὸν Θεόν, (εἶναι ὅτι) δὲν σταματᾶ νὰ κάνῃ ἀφθόνως πάντα ὅσα ἀρέσουν στὸν Θεό. Σπάνια ὅμως εὑρίσκονται τέτοιοι ἄνθρωποι.

41. Ο ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΛΟΪΚΩΝ

Οἱ ἁπλοϊκότεροι ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ ἀπελπίζονται καὶ νὰ παραμελοῦν ἐντελῶς τὴ θεοφιλῆ καὶ ἐνάρετη πολιτεία καὶ νὰ τὴν καταφρονοῦν, θεωρώντας τὴν ἀκατόρθωτη καὶ ἀκατάληπτη γι᾿ αὐτούς. Ἀλλὰ πρέπει νὰ μελετοῦν κατὰ δύναμιν καὶ νὰ δείχνουν ἐπιμέλεια γιὰ τὸν (ψυχικό) ἑαυτό τους. Διότι, ἔστω κι ἂν δὲν μποροῦν στὸ ἔπακρον, ἀνάλογα μὲ τὴν ἀρετή τους, ν᾿ ἀποκτήσουν καὶ τὴ σωτηρία, ὅμως, μὲ τὴν μελέτη καὶ τὴν ἐπιθυμία (γι᾿ αὐτήν), ἢ θὰ γίνουν καλλίτεροι ἢ δὲν θὰ γίνουν χειρότεροι, πρᾶγμα ποὺ δὲν εἶναι καὶ μέτριο ὄφελος τῆς ψυχῆς.

42. ΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὸ λογικὸ μέρος, συνδέεται μὰ τὴν ἀνείπωτη (τὴν ἀνέκφραστη) καὶ θεία δύναμη καὶ κατὰ τὸ σωματικὸ συγγενεύει πρὸς τὰ ζῷα. Κάτι λίγοι ὅμως, ὅσοι εἶναι τέλειοι ἄνθρωποι καὶ λογικοί, ἐπιδιώκουν σοβαρὰ νἄχουν καὶ τὴν γνώμη καὶ τὴν (παραπάνω) συγγένεια πρὸς τὸν Θεὸ καὶ Σωτήρα. Κι αὐτὸ τὸ δείχνουν μὲ τὰ ἔργα καὶ τὴν ἐνάρετη πολιτεία (τους).

Ἀλλὰ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, οἱ ψυχικὰ ἀνόητοι, ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν ἐκείνη τὴ θεϊκὴ καὶ ἀθάνατη υἱοθεσία, ρέπουν πιὰ πρὸς τὴ νεκρὴ καὶ κακότυχη καὶ ὀλιγοχρόνια συγγένεια τοῦ σώματος (τὴ σωματικὴ συγγένεια πρὸς τὰ ζῷα) φρονώντας τὰ σαρκικά, σὰν τὰ ἄλογα ζῷα, ἀνάβοντας ἀπὸ τὶς ἡδονὲς κι ἔτσι χωρίζουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ σύρουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, κάτω στὸ βάραθρο, μὲ αἰτία τὰ (κατώτερα) θελήματά της.

43. Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Ὁ λογικὸς ἄνθρωπος, ἐφ᾿ ὅσον θυμᾶται τὴ μετουσία καὶ συνάφειά (του) πρὸς τὸ θεῖον, δὲν θὰ ἀγαπήσει ποτὲ κανένα γήινο ἢ ταπεινό, ἀλλὰ ἔχει τὸ νοῦ στραμμένο στὰ οὐράνια καὶ αἰώνια.

Γνωρίζει ἀκόμη, ὅτι ἡ θέλησης τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ νὰ σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος, γιατὶ αὐτὴ (ἡ θέλησις τοῦ Θεοῦ) εἶναι αἰτία ὅλων τῶν καλῶν καὶ πηγὴ τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν στοὺς ἀνθρώπους.

44. ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ

Ὅταν βρεῖς κάποιον νὰ φιλονικεῖ καὶ νὰ ἀντιμάχεται τὴν ἀλήθεια καὶ τὰ ὁλοφάνερα (πράγματα), πάψε τὴ φιλονικία καὶ ἀποχώρησε, φύγε ἀπὸ αὐτόν, μιᾶς καὶ ἀπολιθώθηκε τὸ μυαλό του (δὲν νοιώθει).

Διότι ὅπως τὰ καλὰ κρασιὰ τὰ ἀχρηστεύει τὸ χαλασμένο νερό, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τοὺς ἐνάρετους, στὴν πράξη καὶ στὴ γνώμη, τοὺς διαφθείρουν (τοὺς καταστρέφουν) οἱ κακὲς συναναστροφές.

45. Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ἂν καταβάλλομαι κάθε ἐπιμέλεια καὶ μηχανευόμαστε τὰ πάντα, γιὰ ν᾿ ἀποφύγομε τὴ σωματικὴ ἀπονέκρωση, πόσο μᾶλλον ὀφείλαμε νὰ σπουδάζομε, πὼς ν᾿ ἀποφύγομε τὴν ψυχικὴ ἀπονέκρωση· διότι σ᾿ ὅποιον θέλει νὰ σωθεῖ, δὲν ὑπάρχει κανένα ἄλλο ἐμπόδιο, παρὰ μόνο ἡ ἀμέλεια καὶ ἡ ὀκνηρία τῆς ψυχῆς.

46. ΛΟΓΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Θεωροῦνται πὼς δὲν εἶναι καλά, ὅσοι δυσκολεύονται νὰ ἐννοήσουν τὰ συμφέροντα καὶ τὶς σωστὲς κουβέντες. Ὅσοι πάλιν, μολονότι κατανοοῦν τὴν ἀλήθεια, ὅμως χωρὶς ἐντροπὴ (τὴν ἀμφισβητοῦν καὶ μάλιστα) φιλονικοῦν, αὐτῶν ἔχει νεκρωθεῖ τὸ λογικό, ἔχει ἀποθηριωθεῖ ὁ τρόπος τους (συμπεριφέρονται σὰν θηρία) καὶ δὲν γνωρίζουν τὸν Θεό, οὔτε ἔχει φωτιστεῖ ἡ ψυχή τους.

47. Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Τὰ γένη τῶν ζῴων τὰ ἔπλασε ὁ Θεὸς μὲ τὸ λόγο Του, γιὰ τὶς ἀλλεπάλληλες ἀνάγκες, ἄλλα γιὰ τροφὴ κι᾿ ἄλλα μὲ σκοπὸ νὰ ὑπηρετήσουν (τὸν ἄνθρωπο).

Τὸν ἄνθρωπο τὸν δημιούργησε θεατὴ ὅλων αὐτῶν καὶ τῶν ἔργων τους καὶ εὐγνώμονα ἐξηγητὴ (δηλ. διευθυντὴ καὶ ἑρμηνευτή τους).

Ἂς προσέχουν λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι, μήπως πεθάνουν χωρὶς νὰ δοῦν καὶ χωρὶς νὰ ἐννοήσουν τὸν Θεὸν καὶ τὰ ἔργα Του, ὅπως τὰ ἄλογα θηρία.

Πρέπει μάλιστα νὰ γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Θεὸς δύναται τὰ πάντα. Τίποτε πάλιν δὲν τοῦ ἐναντιώνεται, γιατὶ δύναται τὰ πάντα, ἀλλὰ καί, ἐκ τοῦ μὴ ὄντως, ὅλα ὅσα θέλει τὰ δημιούργησε καὶ τὰ κάνει, μὲ τὸ λόγο Του, γιὰ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

48. ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΓΕΙΑ

Τὰ οὐράνια εἶναι ἀθάνατα, ἀπὸ τὴν ἀγαθότητα ποὺ ὑπάρχει μέσα τους, ἐνῷ τὰ ἐπίγεια ἔγιναν θνητά, διότι ὑπάρχει μέσα τους ἡ αὐθαίρετη κακία, ἡ ὁποία πιάνει τοὺς ἀνόητους ἀπὸ τὴν ὀκνηρία τους καὶ ἀπὸ τὴ (θεληματική) ἄγνοια τοῦ Θεοῦ (ἀγνωσία).

49. ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ὁ θάνατος, ὅταν νοεῖται (καλά), εἶναι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀθανασία, ὅταν ὅμως δὲν ἐννοοῦν (τὸ πνευματικό του νόημα), εἶναι γι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνόητους, θάνατος. Αὐτὸν τὸν θάνατο (τὸ σωματικό) δὲν πρέπει νὰ τὸν φοβᾶται κανείς, ἀλλὰ τὴν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, ποὺ συνίσταται σὲ ἀγνωσία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό, εἶναι ἀληθινὰ φοβερὸ γιὰ τὴν ψυχὴ (ἡ ἀγνωσία τοῦ Θεοῦ).

50. Η ΚΑΚΙΑ ΠΑΘΟΣ ΥΛΙΚΟ

Ἡ κακία εἶναι πάθος ὑλικό. Συνεπῶς, δὲν γίνεται νὰ ὑπάρξει σῶμα χωρὶς κακία. Ἡ λογικὴ ὅμως ψυχή, ὅταν τὸ νόηση αὐτό, ἀποτινάζει τὸ βάρος τῆς ὕλης, ποὺ εἶναι ἡ κακία καὶ σὰν ἀνασάνει ἀπὸ τέτοιο βάρος, ὑψώνει τὸν νοῦ πρὸς τὰ ἄνω, γνωρίζει τὸ Θεὸ τῶν ὅλων καὶ προσέχει τὸ σῶμα σὰν ἐχθρὸ καὶ πολέμιο, μὴ ὑπακούοντας σ᾿ αὐτό. Ἔτσι στεφανώνεται τελικὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ἡ ψυχή, ἐπειδὴ νίκησε τὰ πάθη τῆς κακίας καὶ τῆς ὕλης.

51. Η ΚΑΚΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ

Ἡ κακία, ὅταν γνωρισθεῖ ἀπὸ τὴν ψυχή, μισεῖται σὰν θηρίο βρωμερότατο. Ὅταν ὅμως ἀγνοεῖται (ἡ φύση της), ἀγαπᾶται ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἀγνοεῖ· τὸν ἔχει αἰχμάλωτο καὶ τὸν τραβᾶ σὰν δοῦλο, τὸν ἐραστή της. Κι᾿ ὁ κακότυχος καὶ ἄθλιος, οὔτε βλέπει τὸ συμφέρον του, οὔτε νοιώθει, ἀλλὰ νομίζει ὅτι στολίζεται ἀπὸ τὴν κακία καὶ ἀγάλλεται.

52. Η ΚΑΘΑΡΗ ΨΥΧΗ - Η ΚΑΚΗ ΨΥΧΗ

Ἡ καθαρὴ ψυχή, ἐπειδὴ εἶναι ἀγαθή, φωτίζεται καὶ λαμπρύνεται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τότε ὁ νοῦς νοεῖ ἀγαθὰ καὶ γεννάει λόγια θεοφιλῆ.

Ὅταν ὅμως ἡ ψυχή, ἀπὸ κακία κυλιστεῖ στὸ βόρβορο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τὴν ἀποστρέφεται, μᾶλλον ἐπειδὴ ἡ ψυχὴ χωρίζει τὸν ἑαυτό της ἀπὸ τὸ Θεό, τότε, οἱ πονηροὶ δαίμονες, ἀφοῦ σφηνωθοῦν ἀπανωτοὶ στὸ λογισμό, ψιθυρίζουν στὴν ψυχὴ τὶς ἀνόσιες (μιαρές) πράξεις, μοιχεῖες, φόνους, ἁρπαγές, ἱεροσυλίες καὶ τὰ παρόμοια, ὅσα εἶναι ἔργα δαιμόνων.

53. Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - Η ΑΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ὅσοι γνωρίζουν τὸν Θεὸν γεμίζουν ἀπὸ ἀγαθὲς σκέψεις γιὰ ὅλα τὰ προβλήματα καὶ ἐπιθυμώντας τὰ οὐράνια, καταφρονοῦν τὰ βιοτικά.

Αὐτοί, οὔτε σὲ πολλοὺς ἀρέσουν, οὔτε αὐτοὶ ἀρέσκονται σὲ πολλούς. Γι᾿ αὐτὸ ὄχι μόνον μισοῦνται, ἀλλὰ καὶ κατακοροϊδεύονται ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀνόητους.

Ἀνέχονται ὅλα τὰ παθήματα τῆς φτώχειας, ἐπειδὴ γνωρίζουν, ὅτι ὅσα φαίνονται στοὺς πολλοὺς κακά, εἶναι γι᾿ αὐτοὺς ἀγαθά. (Κι᾿ αὐτό) γιατί, ὅποιος ἀντιλαμβάνεται τὰ οὐράνια, πιστεύει στὸ Θεό, ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι ὅλα εἶναι δημιουργήματα τῆς θελήσεώς Του.

Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ δὲν νοιώθει (τὰ οὐράνια ζητήματα), δὲν πιστεύει ποτέ, ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἔργον τοῦ Θεοῦ καὶ ὅτι ἔγινε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. (Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἡ πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τῆς φτώχειας, π.χ., ἀλλὰ καὶ κάθε δυσχέρειας, συντελεῖ στὴν σωτηρία μας).

54. Ο ΘΕΟΣ ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΑΝΗΣ

Ὅσοι εἶναι γεμάτοι ἀπὸ τὴν κακία καὶ μεθᾶνε ἀπὸ τὴν ἀγνωσία, δὲν γνωρίζουν τὸν Θεόν, οὔτε ἐπαγρυπνοῦν ψυχικά. Ὁ Θεὸς ὅμως εἶναι νοητὸς καὶ δὲν εἶναι μὲν ὁρατός, ὅμως εἶναι καταφάνερος μέσα στὰ ὁρατά, σὰν τὴν ψυχὴ μέσα στὸ σῶμα. Κι ἂν τὸ σῶμα εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρχει χωρὶς ψυχή, ἔτσι καὶ ὅλα, ὅσα βλέπουμε καὶ ὑπάρχουν, εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρξουν χωρὶς Θεόν.

55. ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

- Γιατί ἔγινε ὁ ἄνθρωπος;

- (Ἔγινε) γιὰ νὰ κατανοεῖ τὰ ποιήματα τοῦ Θεοῦ, κι ἔτσι νὰ τὸν ἰδεῖ καὶ νὰ τὸν δοξάσει, διότι ὁ Θεὸς τὰ ἔκτισε γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ὁ δὲ νοῦς (ἡ φρόνηση) ποὺ εἶναι λίαν ἀγαπητὸς στὸ Θεό, εἶναι ἀόρατο ἀγαθόν, ποὺ χαρίζεται ἀπὸ τὸ Θεὸ στοὺς ἄξιους, διὰ μέσου χρηστῆς συμπεριφορᾶς.

56. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Ἐλεύθερος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι δοῦλος τῶν ἡδονῶν, ἀλλὰ κυριαρχεῖ στὸ σῶμα, μὲ τὴ φρόνηση καὶ τὴ σωφροσύνη, καὶ ἀρκεῖται, μὲ πολλὴ εὐχαριστία, σ᾿ αὐτὰ ποὺ τοῦ δίδονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἔστω κι ἂν τύχῃ νἆναι πάρα πολὺ μέτρια.

Διότι, ἐὰν ὁ θεοφιλὴς νοῦς καὶ ἡ ψυχὴ συμφωνήσουν, εἰρηνεύει ὅλο τὸ σῶμα, ἔστω κι ἂν δὲν θέλει· γιατὶ ὅταν ἡ ψυχὴ τὸ θέλει, κάθε σωματικὴ ἀνταρσία σβήνεται.

57. Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ

Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἀγαποῦν ὅσα ἔχουν γιὰ τὴν ὕπαρξή τους, ἀλλὰ ἐπιθυμοῦν περισσότερα, σκλαβώνουν τὸν ἑαυτό τους στὰ πάθη, ποὺ ταράζουν τὴν ψυχή, καὶ τῆς ἐπιβάλλουν λογισμοὺς καὶ φαντασίες, ὅτι αὐτὰ ποὺ ἔχουν εἶναι κακά.

Καὶ ὅπως τὰ ροῦχα, ποὺ ράβονται πλατειά, ἐμποδίζουν τοὺς ἀγωνιστὲς στὸ τρέξιμο, ἔτσι καὶ ἡ ὄρεξη γιὰ τὴν ὑπέρμετρη περιουσία δὲν ἐπιτρέπει στὶς ψυχὲς οὔτε ν᾿ ἀγωνίζονται, οὔτε νὰ σωθοῦν.

58. Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΒΙΩΤΙΚΩΝ

Φυλακὴ καὶ τιμωρία στὸν καθέναν εἶναι τὸ νὰ μένῃ σὲ κάτι παρὰ τὴ θέλησή του καὶ χωρὶς τὴ συγκατάθεσή του. Νὰ εἶσαι λοιπὸν εὐχαριστημένος μὲ ὅσα ἔχεις, γιὰ νὰ μὴν αὐτοτιμωρηθεῖς, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεσαι, ἕνεκα ἀχαριστίας.

Ἕνας εἶναι ὁ δρόμος πρὸς αὐτό: ἡ καταφρόνηση τῶν βιοτικῶν.

59. ΤΟ ΛΟΓΙΚΟ ΟΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως μας ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴν ὅραση, γιὰ νὰ ἀναγνωρίζομε ὅσα βλέπομε, ποιὸ εἶναι τὸ ἄσπρο καὶ ποιὸ τὸ μαῦρο χρῶμα, ἔτσι καὶ τὸ λογικό, μᾶς τὸ χάρισε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ξεχωρίζομε ὅσα συμφέρουν στὴν ψυχή.

Ὅταν ὅμως ἡ ἐπιθυμία κρατηθεῖ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸ λογικό, γεννᾶ ἡδονὴ καὶ δὲν ἐπιτρέπει στὴν ψυχὴ νὰ σωθεῖ ἢ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό.

60. ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ

Δὲν εἶναι ἁμαρτήματα ὅσα γίνονται κατὰ φύσιν, ἀλλὰ τὰ πονηρά, ποὺ φωλιάζουν στὴν προαίρεση. Τὸ νὰ τρώγῃ κανείς, δὲν εἶναι ἁμαρτία, ἀλλὰ τὸ νὰ τρώγῃ χωρὶς εὐχαρίστηση, χωρὶς σεμνότητα καὶ χωρὶς ἐγκράτεια. (Διότι τὸ φαγητό) ἔχει σκοπὸ νὰ κρατήσει τὸ σῶμα στὴ ζωή, ἀλλὰ χωρὶς καμία πονηρὴ ἐπινόηση.

Οὔτε τὸ νὰ βλέπει κανεὶς ἁγνὰ εἶναι ἁμαρτία, ἀλλὰ τὸ νὰ βλέπει φθονερὰ καὶ ὑπερήφανα καὶ ἀχόρταγα (μὲ πονηρὸ βλέμμα).

Ἐπίσης (ἁμαρτία εἶναι) τὸ νὰ μὴν ἀκούει κανεὶς εἰρηνικά, ἀλλὰ μὲ ὀργή.

(Ἁμαρτία εἶναι) καὶ τὸ νὰ μὴ χαλιναγωγεῖ κανεὶς τὴ γλώσσα τοῦ πρὸς εὐχαριστία καὶ προσευχή, ἀλλὰ (νὰ τὴν ἀφήνει ἀχαλίνωτη) στὸ νὰ κατηγορεῖ.

Προσέτι (εἶναι ἁμαρτία) καὶ τὸ νὰ μὴ ἐργάζονται τὰ χέρια μὲ σκοπὸ τὴν ἐλεημοσύνη, ἀλλὰ σὲ φόνους καὶ ἁρπαγές.

Ἔτσι, κάθε μέρος τοῦ σώματος ἁμαρτάνει, ὅταν, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐργάζεται αὐτοπροαίρετα τὰ πονηρὰ ἔργα, ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν.

61. ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ

Ἐὰν ἔχῃς ἀμφιβολία, ὅτι ἡ κάθε μία πράξη παρακολουθεῖται ἀφ᾿ ὑψηλοῦ ἀπὸ τὸν Θεό, ἐξέτασε (τὸν ἑαυτό σου) καὶ θὰ δεῖς, ὅτι σύ, ποὺ εἶσαι ἄνθρωπος καὶ χῶμα, μπορεῖς νὰ ἐξετάζῃς καὶ νὰ ἐννοεῖς ταυτοχρόνως πολλὰ καὶ διάφορα θέματα.

Πόσον μᾶλλον ὁ Θεός, ποὺ τὰ βλέπει ὅλα σὰν σπόρο σιναπιοῦ. Αὐτὸς ποὺ τὰ πάντα ζωογονεῖ καὶ τρέφει ὅπως θέλει;

62. Ο ΦΥΛΑΞ ΑΓΓΕΛΟΣ

Ὅταν κλείσεις τὶς πόρτες τοῦ σπιτιοῦ καὶ εἶσαι μόνος, γνώριζε ὅτι εἶναι παρὼν μαζί σου ὁ ὁρισμένος γιὰ κάθε ἄνθρωπον ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄγγελος, τὸν ὁποῖον οἱ Ἕλληνες ὀνομάζουν οἰκεῖο δαίμονα (προσωπικὸ δαιμόνιον).

Αὐτός, ποὺ εἶναι ἀκοίμητος καὶ ἀπαραλόγιστος (δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν ἐξαπατήσει), στέκεται πάντοτε μαζί σου, τὰ βλέπει ὅλα καὶ δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τὸ σκοτάδι.

Μαζὶ μ᾿ αὐτόν, γνώριζε πὼς καὶ ὁ Θεὸς ὑπάρχει σὲ κάθε τόπον. Γιατὶ δὲν ὑπάρχει τόπος ἢ ὕλη καμία, μέσα στὴν ὁποία νὰ μὴν εἶναι ὁ Θεός, ἐφ᾿ ὅσον εἶναι ἀπ᾿ ὅλους καὶ ἀπ᾿ ὅλα μεγαλύτερος καὶ ὅλους τοὺς περικλείει στὸ χέρι Του.

63. ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΤΕ ΑΣΙΓΗΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟ.

Ἐὰν οἱ στρατιῶτες μένουν πιστοὶ στὸν Καίσαρα, ἐπειδὴ ἀπ᾿ αὐτὸν χορηγοῦνται οἱ τροφές, πόσον μᾶλλον ἐμεῖς ὀφείλομε νὰ ἐπιδιώκομε νὰ εὐχαριστοῦμε ἀδιάκοπα μὲ ἀσίγητα στόματα καὶ νὰ ἀρέσομε στὸ Θεό, ποὺ ἔκτισε τὰ πάντα γιὰ τὸν ἄνθρωπο;

64. ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ἡ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἡ χρηστὴ πολιτεία εἶναι ἀνθρώπου καρπός, ἀρεστὸς στὸ Θεό.

Οἱ καρποὶ τῆς γῆς δὲν ὡριμάζουν σὲ μία ὥρα, ἀλλὰ μὲ τὸν καιρό, μὲ βροχὲς καὶ ἐπιμέλεια. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ οἱ καρποὶ τῶν ἀνθρώπων λαμπρύνονται μὲ ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ μελέτη, μὲ τὸ χρόνο καὶ τὴν καρτερία, μὲ ἐγκράτεια καὶ ὑπομονή.

Ἐὰν μ᾿ αὐτὰ φανεῖς κάποτε εὐλαβὴς σὲ μερικοὺς (εὐσεβὴς καὶ θεοφοβούμενος), μὴν πιστεύεις στὸν ἑαυτό σου, ἐφ᾿ ὅσον εἶσαι ἀκόμα στὸ σῶμα καὶ μὴ θεωρεῖς ὅτι τίποτε δικό σου εἶναι ἀρεστὸ στὸ Θεό, γιατὶ πρέπει νὰ γνωρίζεις, ὅτι δὲν εἶναι εὔκολο στὸν ἄνθρωπο νὰ φυλάξῃ μέχρι τέλους τὸ ἀναμάρτητον.

65. Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Τίποτε στὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πολυτιμότερο ἀπὸ τὸ λόγο (τὸ λογικό). Τόσο δυνατὸς εἶναι ὁ λόγος, ὥστε μὲ τὸ λόγο καὶ τὴν εὐχαριστία λατρεύαμε τὸν Θεό.

Ἐὰν μεταχειριζώμεθα ἄχρηστα ἢ δυσφημιστικὰ λόγια, καταδικάζουμε τὴν ψυχή μας. Συνεπῶς, τὸ νὰ μεταχειρίζεται κανεὶς αὐθαιρέτως λόγια ἢ ἔργα πονηρὰ καὶ ν᾿ ἀποδίδει σ᾿ ἄλλους ἢ στὴ φύση τοῦ τὴν αἰτία γιὰ ὅσα ἁμαρτάνει, αὐτὸ εἶναι ἔργον ἀναίσθητου ἄνθρωπου (ποὺ δὲν αἰσθάνεται ὅτι καταδικάζεται, παρ᾿ ὅλον ὅτι ἔχει τὸ λογικό).

66. ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΠΑΘΩΝ

Ἂν φροντίζομε νὰ θεραπεύομε τὰ πάθη τοῦ σώματος, γιατὶ ἀλλιῶς θὰ γίνουμε καταγέλαστοι στοὺς γνωστούς μας, πολὺ περισσότερο εἶναι ἀνάγκη νὰ τρέχουμε νὰ θεραπεύουμε τὰ πάθη τῆς ψυχῆς, γιατὶ μέλλουμε νὰ κριθοῦμε κατὰ πρόσωπον Θεοῦ, γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦμε (ἐκεῖ) τιποτένιοι ἢ καταγέλαστοι.

Ἔχομε τὸ αὐτεξούσιο καὶ συνεπῶς, ὅταν ἐπιθυμοῦμε τὶς πονηρὲς πράξεις, μποροῦμε νὰ μὴν τὶς ἐπιδιώξουμε, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσομε. Τὸ μποροῦμε καὶ στὴν ἐξουσία μας εἶναι νὰ ζήσομε ὅπως ἀρέσει στὸ Θεὸ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναγκάσει ποτέ, νὰ πράξομε ἄθελά μας κάτι τὸ πονηρό. Γιατί, ἔτσι ἀγωνιζόμενοι, θὰ γίνομαι ἄξιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι καὶ θὰ ζοῦμε σὰν ἄγγελοι στὸν οὐρανό.

67. ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΚΑΙ ΠΑΘΗ

Ἐὰν τὸ θέλεις γίνεσαι δοῦλος τῶν παθῶν, ἐὰν τὸ θέλεις μένεις ἐλεύθερος καὶ δὲν θὰ ὑποκύψεις στὰ πάθη, διότι ὁ Θεὸς σὲ ἔπλασε αὐτεξούσιο.

Ὅποιος (μὲ καλὴ χρήση τοῦ αὐτεξουσίου) νικᾶ τὰ πάθη τῆς σαρκός, στεφανώνεται μὲ τὴν ἀφθαρσία.

Ἐὰν βέβαια δὲν ἦταν τὰ πάθη, δὲν θὰ ἦσαν καὶ οἱ ἀρετές, οὔτε καὶ στέφανοι, ποὺ δωρίζονται ἀπὸ τὸ Θεὸ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἄξιοι (στεφάνου).

68. Η ΨΥΧΙΚΗ ΤΥΦΛΩΣΗ

Ὅσοι δὲν βλέπουν (ὅτι αὐτὸ εἶναι) τὸ (ἀληθινό) συμφέρον τους, ἂν καὶ γνωρίζουν τὸ ἀγαθό, εἶναι ψυχικὰ τυφλοὶ καὶ ἔχει γίνει τελείως ἀναίσθητη μέσα τοὺς ἢ διάκριση (μεταξὺ καλοῦ καὶ κακοῦ).

Ὥστε δὲν πρέπει νὰ προσέχομε τὴ νοοτροπία τους κι αὐτὸ γιὰ νὰ μὴν περιπέσομε κατ᾿ ἀνάγκην κι ἐμεῖς, ἀπρονόητα, στὰ ἴδια, σὰν τυφλοὶ (γιὰ νὰ μὴ στραβωθοῦμε ψυχικά).

69. Η ΟΡΓΗ ΓΙ᾿ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΦΑΛΛΟΥΝ

Δὲν πρέπει νὰ ὀργιζώμεθα μὲ αὐτοὺς ποὺ ἁμαρτάνουν, ἔστω κι ἂν ὅσα πράττουν εἶναι ἐγκλήματα ἄξια τιμωρίας. Ἀλλὰ ὀφείλομε γιὰ λόγους δικαιοσύνης κυρίως, νὰ κάνομε τοὺς φταῖχτες νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ τιμωρηθοῦν ἐὰν πρέπει, εἴτε βάζοντας μονάχοι τους τὴν τιμωρία εἴτε μέσῳ ἄλλων. Ὅμως νὰ ὀργιζώμεθα ἢ νὰ θυμώνουμε δὲν εἶναι ἀνάγκη. Διότι ἡ ὀργὴ ὁδηγεῖ σὲ πράξεις τιμωρίας ἀπὸ πάθος μόνον καὶ ὄχι μὲ (ὀρθή) κρίσιν καὶ κατὰ τὸ δίκαιο.

Ἀλλὰ οὔτε κι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἐλεοῦν παρὰ τὸ πρέπον πρέπει νὰ τοὺς παραδεχώμεθα.

Γι᾿ αὐτό, τοῦτο τὸ καλὸ καὶ γιὰ τὸ δίκαιον, πρέπει νὰ τιμωροῦνται οἱ πονηροὶ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸ ἔμφυτο μέσα μας πάθος τῆς ὀργῆς.

70. Η ΨΥΧΗ ΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ

Μόνα τὰ ἀποκτήματα τῆς ψυχῆς εἶναι ἀσφαλῆ καὶ ἀπαραβίαστα· καὶ εἶναι αὐτά, ἡ ἐνάρετη καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ διαγωγή, καθὼς καὶ ἡ γνώση καὶ ἡ πράξη τῶν ἀγαθῶν ἔργων.

Διότι ὁ πλοῦτος εἶναι τυφλὸς ὁδηγὸς καὶ σύμβουλος ἀνόητος καὶ καταστρέφει τὴν «ἀναίσθητον» ψυχήν, σ᾿ αὐτὸν ποὺ κάνει κακὴ καὶ μαλθακὴ χρήση τοῦ πλούτου.

71. Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΘΑΡΤΟΣ

Πρέπει οἱ ἄνθρωποι ἢ νὰ μὴν ἀποκτοῦν τίποτα περισσὸ ἢ ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν πρέπει νὰ γνωρίζουν μὲ πάσαν βεβαιότητα ὅτι ὅλα τὰ βιοτικὰ εἶναι ἐκ φύσεως φθαρτὰ καὶ χάνονται εὔκολα ἢ εἶναι γιὰ πέταμα καὶ σπάζουν. Συνεπῶς ὀφείλουν οἱ ἄνθρωποι (ποὺ τάχουν περισσά) νὰ μὴν ἀδιαφοροῦν πρὸς τὰ γεγονότα αὐτὰ (πρὸς τὴν πραγματικότητα αὐτήν).

72. ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΟΥΣ ΣΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ

Γνωρίζετε ὅτι οἱ σωματικοὶ πόνοι εἶναι φυσικὴ ἰδιότητα τοῦ σώματος, ποὺ εἶναι φθαρτὸ καὶ ὑλικό.

Πρέπει λοιπόν, ἡ καταρτισμένη ψυχὴ νὰ προβάλλει στὰ σωματικὰ πάθη εὐχαρίστως καρτερία καὶ ὑπομονὴ καὶ νὰ μὴν κατηγορεῖ τὸ Θεό, ὅτι ἔκαμε τὸ σῶμα (νὰ πονᾶ).

73. ΑΘΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑ

Αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγώνας, δὲν στεφανώνονται ἐπειδὴ νίκησαν τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλον ἢ καὶ ἕναν τρίτον, ἀλλ᾿ ὅταν νικήσουν ὅλους ὅσοι ἀγωνισθοῦν μαζί τους.

Ἔτσι λοιπὸν καὶ καθένας ποὺ θέλει νὰ στεφανωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό, πρέπει νὰ γυμνάζει τὴν ψυχὴ τοῦ στὸ νὰ γίνει σώφρων (συνετὸς καὶ φρόνιμος) πνευματικὸς ἀθλητής. Ὄχι μόνον σχετικὰ μὲ τὰ σωματικά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ οἰκονομικὰ κέρδη, ὅπως τὶς ἁρπαγὲς καὶ τὸ φθόνο, τὶς τροφές, τὶς κενοδοξίες, τὶς ὕβρις καὶ τὰ φονικὰ καὶ ὅσα ἄλλα τέτοια (πάθη) ὑπάρχουν.

74. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Νὰ μὴν ἐπιδιώξομε τὴ χρηστὴ καὶ θεοφιλῆ πολιτεία γιὰ τὸν ἀνθρώπινο ἔπαινο, ἀλλὰ γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς νὰ προτιμήσομε τὴν ἐνάρετη ζωή. Διότι ὁ θάνατος κάθε μέρα εἶναι μπροστὰ στὰ μάτια μας καὶ τὸν βλέπουμε. Τὰ ἀνθρώπινα ἄλλωστε εἶναι ἄδηλα.

75. Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΘΟΣ

Στὴν ἐξουσία μας εἶναι νὰ ζήσομε μὲ σωφροσύνη (δηλαδὴ μὲ σύνεση καὶ μὲ καθαρὸν τὸ νοῦ). Τὸ νὰ πλουτίσομε δὲν εἶναι στὴν ἐξουσία μας.

Τί ἀπὸ τὰ δυὸ λοιπὸν νὰ κάνομε; Πρέπει νὰ καταδικάσομε τὴν ψυχή μας ἀπὸ μία ὀλιγοχρόνια φαντασία πλούτου, τὴν ὁποία δὲν ἔχομε ἐξουσία νὰ τὴν ἀποκτήσομε;

(Ἀσφαλῶς ὄχι). Ἀλλὰ (τότε, ἐπιτρέπεται ἔστω) νὰ ἐπιθυμοῦμε (ἁπλῶς) τὸν πλοῦτο;

- Ὦ! Πόσον ἀνόητα τρέχομε (τρέχει τὸ μυαλό μας), γιατὶ ἀγνοοῦμε ὅτι μπροστὰ ἀπὸ κάθε ἀρετὴ προηγεῖται ἡ ταπεινοφροσύνη, ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ πάθη προηγεῖται ἡ γαστριμαργία (λαιμαργία, ἀχορτασιά) καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν βιοτικῶν (σαρκικῶν ἢ ὑλικῶν ἢ κοσμικῶν πραγμάτων).

76. ΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΠΟΙ ΟΠΛΑ ΑΡΕΤΗΣ

Πρέπει νὰ ἐνθυμοῦνται ἀδιάκοπα, οἱ μυαλωμένοι ἄνθρωποι, ὅτι ἐὰν ἀνεχόμαστε στὴ ζωή μας μικροὺς καὶ ὀλιγοχρόνιους κόπους, θὰ ἀπολαύσομε μετὰ θάνατον μεγίστη ἡδονὴ καὶ αἰώνια τροφὴ (πνευματικὴ ἀπόλαυση), ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι.

Ὥστε αὐτὸς ποὺ παλεύει μὲ τὰ πάθη καὶ θέλει νὰ στεφανωθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό, ἐὰν πέσει (νικηθεῖ), νὰ μὴ μικροψυχήσῃ (νὰ μὴν τὰ χάσῃ) καὶ μείνει πεσμένος σὲ ἀπελπισία (γιὰ τὴ σωτηρία του). Ἀλλά, ἀφοῦ σηκωθεῖ, πάλιν νὰ παλέψει καὶ νὰ φροντίσει (νὰ νικήσῃ ὥστε) νὰ στεφανωθεῖ (βραβευθεῖ). Μέχρις ἐσχάτης ἀναπνοῆς διαρκῶς νὰ σηκώνεται ἀπὸ τὴν πτώση ποὺ θὰ τοῦ συμβεῖ. Διότι οἱ σωματικοὶ κόποι εἶναι ὅπλα (γιὰ ἐπιδίωξη) τῶν ἀρετῶν καὶ γίνονται ἔτσι σωτήριοί της ψυχῆς.

77. ΝΕΚΡΩΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΙΩΤΙΚΑ

Οἱ βιοτικὲς περιστάσεις δημιουργοῦν τοὺς ἄνδρες καὶ τοὺς ἀθλητές, τοὺς ἄξιους νὰ στεφανωθοῦν ἀπὸ τὸ Θεό. Πρέπει λοιπόν, μὲ τὴ ζωή τους νὰ νεκρώσουν τὰ μέλη τοῦ σώματος γιὰ ὅλα τὰ βιοτικά. Διότι ὁ νεκρὸς οὐδέποτε θὰ φροντίσει γιὰ κάτι βιοτικό.

78. ΑΤΡΟΜΗΤΗ Η ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΨΥΧΗ

Δὲν πρέπει ἡ λογικὴ καὶ ἀγωνιζόμενη ψυχὴ νὰ ζαρώνει μὲ τὸ πρῶτο καὶ νὰ δειλιάζει μπροστὰ στὰ πάθη ποὺ τὴ βρίσκουν, γιὰ νὰ μὴ γίνει καταγέλαστη ἀπὸ δειλία. Διότι ὅταν ἡ ψυχὴ ταράζεται ἀπὸ τὶς ἰδιωτικὲς φαντασίες, (τὰ χάνει καὶ) ξεφεύγει ἀπὸ τὴν πρέπουσα συμπεριφορά.

Στὸ δρόμο πρὸς τὰ αἰώνια ἀγαθὰ πᾶνε μπροστά, ὡς γνωστόν, οἱ ψυχικὲς ἀρετές, ἐνῷ αἰτίες τῶν κολάσεων (πνευματικῶν καὶ δικαίων τιμωριῶν) εἶναι οἱ αὐθαίρετες κακίες τῶν ἀνθρώπων.

79. ΟΙ 5 ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ 4 ΠΑΘΗ ΝΙΚΩΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΡΟΝΗΣΗ

Ὁ λογικὸς (πνευματικός) ἄνθρωπος πολεμεῖται ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες σ᾿ αὐτὸν λογικὲς αἰσθήσεις μὲ τὰ πάθη τῆς ψυχῆς.

Καὶ εἶναι οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος πέντε: Ὅραση, ὄσφρηση, ἀκοή, γεύση καὶ ἁφή. Διὰ μέσου τῶν πέντε αὐτῶν αἰσθήσεων, ὑποκύπτοντας στὰ τέσσερα δικά της πάθη ἡ ἄθλια ψυχὴ αἰχμαλωτίζεται ἀπ᾿ αὐτά. Τὰ τέσσαρα πάθη τῆς ψυχῆς εἶναι κενοδοξία, χαρά, θυμὸς καὶ δειλία.

Ὅταν ὅμως μὲ φρόνηση καὶ μὲ ἐπιλογισμὸ (σκέψη -διαλογισμό), στρατηγώντας καλὰ ὁ ἄνθρωπος, κυριαρχήσει καὶ νικήσει τὰ πάθη, (τότε) δὲν πολεμεῖται πλέον, ἀλλὰ εἰρηνεύει ψυχικὰ καὶ στεφανώνεται νικητὴς ἀπὸ τὸν Θεό.

80. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ - ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟΥ

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ μένουν στὰ πανδοχεῖα, μερικοὶ παίρνουν κρεβάτια. Ἄλλοι ὅμως, ποὺ δὲν ἔχουν κρεβάτι ἀλλὰ κοιμοῦνται χάμω στὸ ἔδαφος, παρ᾿ ὅλον τοῦτο ροχαλίζουν ὅπως ἀκριβῶς αὐτοὶ ποὺ κοιμοῦνται στὰ κρεβάτια. Κι᾿ ἀφοῦ θὰ περιμένουν νὰ περάσει τὸ σκοτάδι τῆς νύχτας, ἀφήνουν τὰ κρεβάτια τοῦ πανδοχείου ἀπὸ τὰ χαράματα καὶ βγαίνουν ὅλοι μαζί, βαστάζοντας μόνον τὰ δικά τους πράγματα.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ὅλοι ὅσοι ἔρχονται στὴ ζωὴ καὶ ὅσοι ἔζησαν μέτρια καὶ ὅσοι ἔζησαν μὲ δόξα καὶ πλοῦτο, φεύγουν ἀπὸ τὴ ζωὴ ἀκριβῶς σὰν ἀπὸ πανδοχεῖο, χωρὶς νὰ παίρνουν μαζί τους τίποτε ἀπὸ τὴν μαλθακότητα τοῦ βίου καὶ τὸν πλοῦτο, παρὰ μόνον τὰ δικά τους ἔργα, ἢ καλὰ ἢ κακά, αὐτὰ ποὺ ἔπραξαν στὴν ζωὴ τοὺς οἱ ἴδιοι.

81. ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΠΡΑΟΤΗΤΑ

Ὅταν κατέχεις ἀνώτερη ἐξουσία (εἶσαι ἄρχοντας ἢ διοικητής), νὰ μὴν ἀπειλήσεις μὲ θάνατο, ποτὲ καθέναν τόσο πρόχειρα, ξέροντας ὅτι ἐκ φύσεως καὶ σὺ ὑπόκεισαι στὸ θάνατο καὶ ὅτι ἡ ψυχὴ σὰν τελευταῖο χιτώνα ξεντύνεται τὸ σῶμα.

Γνωρίζοντας αὐτὸ καλά, ἐξάσκησε (τὴν ἐξουσία μέ) πραότητα καὶ κάνοντας καλὸ νὰ εὐχαριστεῖς διὰ παντὸς τὸν Θεό. Διότι ἐκεῖνος ποὺ δὲν συμπονᾶ (τοὺς ἄλλους συνανθρώπους του) δὲν ἔχει ἀρετὴ μέσα του.

82. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Νὰ διαφύγῃ κανεὶς τὸ θάνατο εἶναι ἀδύνατο καὶ ἀναπόφευκτο.

Γνωρίζοντάς το αὐτὸ οἱ ἀληθινὰ λογικοὶ ἄνθρωποι καὶ γυμνασμένοι στὶς ἀρετὲς καὶ στὸν θεοφιλῆ λογισμό, δέχονται τὸ θάνατο χωρὶς στεναγμοὺς καὶ φόβο καὶ πένθος, γιατὶ θυμοῦνται ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἀπαραίτητος καὶ (συνεπάγεται) τὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ὅλα τὰ κακὰ τῆς ζωῆς.

83. ΝΑ ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ

Αὐτοὺς ποὺ λησμονοῦν τὴ χρηστὴ καὶ ἀρεστὴ στὸ Θεὸ πολιτεία καὶ δὲν παραδέχονται τὰ ὀρθὰ καὶ θεοφιλῆ δόγματα, δὲν χρειάζεται νὰ τοὺς μισοῦμε, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τοὺς ἐλεοῦμε σὰν ἀνάπηρους ὡς πρὸς τὴ διάκριση καὶ τυφλοὺς ὡς πρὸς τὴν καρδιὰ καὶ τὴ διάνοια. Διότι ἐφ᾿ ὅσον δέχθηκαν τὸ κακὸ γιὰ καλό, χάνονται ἀπὸ τὴν ἀγνοία καὶ δὲν γνωρίζουν τὸ Θεὸ οἱ τρισάθλιοι καὶ ἀνόητοι ψυχικά.

84. ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ

Ἀπόφευγε νὰ μιλεῖς στοὺς πολλοὺς τὰ λόγια περὶ εὐσεβείας καὶ καλῆς ζωῆς. Δὲν τὸ λέγω ἀπὸ φθόνο, ἀλλὰ νομίζω ὅτι θὰ θεωρηθεῖς ἀπὸ τοὺς ἀσυλλόγιστους ὡς καταγέλαστος. Διότι τὸ ὅμοιο μὲ τὸ ὅμοιο χαίρει καὶ τὰ λόγια αὐτὰ ἔχουν λίγους ἀκροατές, ἴσως δὲ καὶ πολὺ σπάνιους. Καλλίτερα εἶναι νὰ μὴν μιλεῖς, μήπως (οἱ λόγοι σου) δὲν φέρουν ἐκεῖνο (τὸ ἀποτέλεσμα) ποὺ θέλει ὁ Θεὸς πρὸς σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

85. ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ

Ἡ ψυχὴ συμπάσχει μὲ τὸ σῶμα (ὅταν πονᾶ), ἀλλὰ τὸ σῶμα δὲν συμπάσχει μὲ τὴν ψυχή. Ὅπως παραδείγματος χάριν, ὅταν κόβεται τὸ σῶμα, συμπάσχει καὶ ἡ ψυχὴ καὶ πάλιν, ὅταν τὸ σῶμα εἶναι εὔρωστο καὶ ὑγιαίνει, τὰ πάθη τῆς ψυχῆς εὐχαριστοῦνται μαζί του. Ἐνῷ ὅταν ἡ ψυχὴ σκέπτεται, δὲν σκέπτεται καθόλου καὶ τὸ σῶμα, ἀλλὰ μένει ἀφημένο στὸν ἑαυτό του.

Διότι ἡ διανόησις εἶναι πάθος τῆς ψυχῆς, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ἡ ἄγνοια καὶ ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀπιστία καὶ ἡ πλεονεξία καὶ τὸ μίσος καὶ ὁ φθόνος καὶ ἡ ὀργὴ καὶ ἡ ὀλιγωρία καὶ ἡ κενοδοξία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ διχόνοια καὶ ἡ αἴσθησις τοῦ ἀγαθοῦ. Διότι ὅλα αὐτὰ ἐνεργοῦνται διὰ τῆς ψυχῆς.

86. ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ

Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς ἐνδιαφέρει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ ἄλλος εἶναι πονηρός;

87. ΣΗΜΑΔΙ ΣΩΖΟΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος ἐπιδιώκει νὰ εἶναι εὐσεβής. Εὐσεβὴς δὲ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐπιθυμεῖ τὰ ξένα (πράγματα). Ξένα πρὸς τὸν ἄνθρωπο εἶναι ὅλα τὰ κτιστά.

Ὅλα λοιπὸν (αὐτά) τὰ καταφρονεῖ, γιατὶ αὐτὸς εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ γίνεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν πολιτεύεται ὀρθὰ καὶ εὐάρεστα στὸ Θεό. Ἄλλωστε κι᾿ αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει, ἐὰν δὲν παρατήσει ὁ ἄνθρωπος τὰ βιοτικά. Ἐκεῖνος μάλιστα ποὺ ἔχει νοῦν θεοφιλῆ γνωρίζει ὅτι κάθε ψυχικὴ ὠφέλεια καὶ κάθε εὐλάβεια προέρχεται ἀπ᾿ αὐτὸ (ἀπὸ τὴν ψυχικὴ ἀνάταση ὑπεράνω τῶν βιοτικῶν).

(Ἐπίσης) ὁ θεοφιλὴς ἄνθρωπος, δὲν κατηγορεῖ κανέναν ἄλλον γιὰ ὅσα αὐτὸς ἁμαρτάνει κι᾿ αὐτὸ εἶναι σημάδι ψυχῆς ποὺ θέλει νὰ σωθεῖ.

88. Ο ΥΛΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ

Ὅσοι ἐπιδιώκουν τὴν πρόσκαιρη ἀπόκτηση ὑλικοῦ πλούτου μὲ βίαια μέσα καὶ ἀγαποῦν μὲ ὄρεξη τὰ ἔργα τῆς κακίας, ἐνῷ ἀγνοοῦν τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς τους καὶ δὲν ἔχουν στόχο, οἱ ἄθλιοι, τὸ (πνευματικό) συμφέρον τους, δὲν ἀναλογίζονται τί πάσχουν ἀπὸ τὴν κακία οἱ ἄνθρωποι μετὰ θάνατον.

89. Ο ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ

Ἡ κακία εἶναι πάθος τῆς ὕλης (ὑλικό). Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι αἴτιος τῆς κακίας, ἀλλά, τὴν γνώση καὶ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν ἱκανότητα νὰ διακρίνουν τὸ ἀγαθὸ καὶ τὸ κακό, καθὼς καὶ τὸ αὐτεξούσιον, τὰ ἔδωσε μὲ τὸ παραπάνω στοὺς ἀνθρώπους.

Ἐκείνα ποὺ γεννοῦν τὰ πάθη τῆς κακίας, εἶναι ἡ ἀμέλεια καὶ ἡ ὀκνηρία τῶν ἀνθρώπων· διότι ὁ Θεὸς εἶναι καθ᾿ ὁλοκληρίαν ἀναίτιος.

Ἐξ ἄλλου οἱ δαίμονες ἔγιναν πονηροὶ μὲ δική τους προαίρεση γνώμης (ἐκλογή), ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ περισσότεροι τῶν ἀνθρώπων.

90. ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΟΥΣ

Ὅποιος συζεῖ μὲ τὴν εὐσέβεια, δὲν ἐπιτρέπει στὴν κακία νὰ εἰσχωρήσει κρυφὰ μέσα στὴν ψυχή, κι᾿ ὅταν ἀπουσιάζει ἡ κακία δὲν ὑπάρχει οὔτε κίνδυνος, οὔτε βλάβη στὴν ψυχή.

Τοὺς εὐσεβεῖς, οὔτε ὁ ἀπαίσιος δαίμων, οὔτε τὸ πεπρωμένο τοὺς κυριαρχεῖ. Διότι ὁ Θεὸς τοὺς γλιτώνει ἀπὸ τὰ κακὰ καὶ ἀβλαβεῖς φυλασσόμενοι ζοῦν ἰσόθεοι (ζοῦν θεϊκὴ ζωή).

Κι᾿ ἂν κανεὶς ἐπαινέσει ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο, (αὐτὸς δὲν δέχεται τὸν ἔπαινο καί) περιγελάει μέσα του ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπαινοῦν. Ἐὰν πάλι τὸν κατηγορήσει κανείς, δὲν ἀπολογεῖται πρὸς τοὺς ὑβριστές του, οὔτε βεβαίως ἀγανακτεῖ πρὸς τὰ λεγόμενα ἐναντίον του.

91. ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ

Τὸ κακὸ παρακολουθεῖ τὴ φύση, ὅπως τὸ δηλητήριο τὸ χάλκωμα καὶ ἡ λέρα (ἡ βρομιά) τὸ σῶμα. Ἀλλὰ οὔτε τὸ δηλητήριο (τὴν σκουριά) τὸ ἔκαμε ὁ χαλκωματᾶς, οὔτε τὴ λέρα οἱ γονεῖς (ποὺ τὸ γέννησαν). Ἔτσι οὔτε ὁ Θεὸς ἔκαμε τὴν κακία, ἀλλ᾿ ἔχει δώσει καὶ γνώση καὶ διάκριση στὸν ἄνθρωπο, γιὰ ν᾿ ἀποφεύγει τὸ κακόν, ξέροντας ὅτι βλάπτεται ἀπ᾿ αὐτὸ καὶ τιμωρεῖται.

Πρόσεχε λοιπὸν καλά, μήπως, βλέποντας κανέναν ν᾿ ἀπολαμβάνει ἐξουσία καὶ πλοῦτο, τὸν καλοτυχίσεις, διότι σοῦ φάνταξε τὰ μυαλὰ ὁ δαίμονας. Ἀλλὰ νὰ φέρνεις ἀμέσως τὸ θάνατο μπρὸς στὰ μάτια σου καὶ νὰ μὴν ἐπιθυμεῖς ποτὲ κανένα κακὸ ἢ βιοτικό.

92. ΖΩΗ - ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Ὁ Θεός μας, τὴν ἀθανασία τὴ χάρισε στὰ οὐράνια (πνευματικά). Τὰ ἐπίγεια τὰ ἔκαμε εὐμετάβλητα. Στὸ σύμπαν δώρισε ζωὴ καὶ κίνηση. Ὅλα αὐτὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ἂς μὴ σὲ συναρπάζει λοιπὸν ἡ βιοτικὴ φαντασία τοῦ δαίμονος, ποὺ ὑποβάλλει τὶς πονηρὲς ἐνθυμήσεις στὴν ψυχή, ἄλλα νὰ θυμᾶσαι ἀμέσως τὰ οὐράνια ἀγαθὰ καὶ νὰ λὲς στὸν ἑαυτό σου: Ἐὰν θέλω, ἀπὸ μένα ἐξαρτᾶται νὰ νικήσω καὶ σ᾿ αὐτὸν τὸν ἀγώνα τοῦ πάθους. Δὲν θὰ νικήσω ὅμως ἐὰν θέλω νὰ ἱκανοποιήσω τὴ δική μου ὄρεξη.

Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ἀγώνα κάνε, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ σῴζῃ τὴν ψυχή σου.

93. ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

Ζωὴ εἶναι ἡ ἕνωσις καὶ συνάφεια τοῦ νοῦ καὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Ὁ θάνατος πάλιν εἶναι, ὄχι ἀπώλεια (χάσιμο - ἐξαφάνισις) αὐτῶν (τῶν τριῶν) ποὺ ἑνώθηκαν, ἀλλὰ ἡ διάλυσις τῆς γνώσεως αὐτῶν.

94. ΕΡΓΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥΣ ΝΟΥ

Ὁ νοῦς (ἡ φρόνησις) δὲν εἶναι ψυχή, ἀλλὰ δῶρο Θεοῦ, ποὺ σῴζει τὴν ψυχή. καὶ προτρέχει καὶ συμβουλεύει τὴν ψυχὴ ὁ νοῦς αὐτός, ποὺ εἶναι ἀρεστὸς στὸν Θεό:

Νὰ καταφρονήσῃ τὰ πρόσκαιρα καὶ ὑλικὰ καὶ φθαρτά,
Νὰ ἐρωτευθῇ τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα καὶ ἄϋλα ἀγαθά, καὶ
Νὰ περιπατεῖ σωματικὰ ὡς ἄνθρωπος, κατανοώντας καὶ θεωρώντας νοερὰ ὅλα τὰ οὐράνια καὶ τὰ ἀφορῶντα τὸν Θεὸ (ζητήματα).

Ἔτσι ὁ θεοφιλὴς νοῦς γίνεται εὐεργέτης καὶ σωτηρία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.

95. ΛΥΠΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅταν ἡ ψυχὴ ἀφομοιωθεῖ καὶ ὑποταχθεῖ στὸ σῶμα, εὐθὺς σκοτίζεται ἀπὸ τὴ λύπη καὶ τὴν ἡδονὴ καὶ χάνεται, διότι καὶ ἡ λύπη καὶ ἡ ἡδονὴ εἶναι ἀκριβῶς σὰν χυμοὶ τοῦ σώματος.

Ἀλλὰ ὁ θεοφιλὴς νοῦς, πράττοντας τὰ ἀντίθετα, λυπεῖ τὸ σῶμα καὶ σῴζει τὴν ψυχή, σὰν γιατρὸς ποὺ κόβει ἢ καίει τὰ σώματα.

96. ΨΥΧΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΛΙΝΑΡΙ

Ὅσες ψυχὲς δὲν πλοηγοῦνται ἀπὸ τὸ λογικὸ καὶ δὲν κυβερνῶνται ἀπὸ τὸ νοῦ, γιὰ νὰ καταπνίγουν καὶ νὰ κυριαρχοῦν καὶ νὰ κυβερνοῦν τὰ πάθη (συναισθήματα), δηλαδὴ τὴ λύπη καὶ τὴν ἡδονή, αὐτὲς οἱ ψυχὲς χάνονται ὅπως τὰ ἄλογα ζῷα, διότι παρασύρεται τὸ λογικὸ ἀπὸ τὰ πάθη, ὅπως ὁ ἁμαξηλάτης ποὺ νικήθηκε ἀπὸ τὰ ἄλογά του.

97. Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Μεγίστη ἀρρώστια τῆς ψυχῆς καὶ καταστροφὴ καὶ χαμός, εἶναι νὰ μὴ γνωρίζει κανεὶς τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος τὰ πάντα ἔφτιασε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ δώρισε τὸ νοῦ καὶ τὸ λογικό, μὲ τὰ ὁποῖα πετώντας πρὸς τὰ ἄνω, ἑνώνεται μὲ τὸ Θεό, καταλαβαίνοντας καὶ δοξάζοντας τὸν Θεό.

98. Ο ΘΕΟΣ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΑΓΑΘΟ

Ἡ ψυχὴ εἶναι στὸ σῶμα, στὴν ψυχὴ εἶναι ὁ νοῦς καὶ στὸ νοῦ εἶναι ὁ λόγος.

(Ὅταν) μὲ αὐτὰ γίνεται ἀντιληπτὸς καὶ δοξάζεται ὁ Θεός, ἀθανατίζει τὴν ψυχή, δωρίζοντας τῆς ἀφθαρσία καὶ αἰώνια πνευματικὴ ἀπόλαυση, γιατὶ ὁ Θεὸς χάρισε σ᾿ ὅλα τὰ ποιήματα, τὴν ὕπαρξη ἀπὸ μόνη τὴν ἀγαθότητά (Του).

99. ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕΣΟΝ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ὁ Θεὸς ποὺ ἔκαμε τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐξουσιάζῃ ὁ ἴδιος τὶς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις του (αὐτεξούσιον), ἐπειδὴ (ὁ Θεός) δὲν φθονεῖ, ἀλλὰ εἶναι ἀγαθὸς (καλός), ἔδωκε στὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ δύναμη, ἂν θέλῃ, νὰ γίνῃ ἀρεστὸς στὸ Θεό.

Ἀρεστὸς γίνεται ὁ ἄνθρωπος στὸ Θεό, ὅταν δὲν ἔχει μέσα του κακία.

Καὶ ἐὰν οἱ ἄνθρωποι ἐπαινοῦν τὰ καλὰ ἔργα καὶ τὶς ἀρετὲς μιᾶς ψυχῆς δικαίας καὶ ἀγαπητῆς στὸ Θεὸ (θεοφιλοῦς) καὶ κατηγοροῦν τὰ κακὰ καὶ αἰσχρὰ ἔργα, πολὺ περισσότερο ὁ Θεὸς (ἐπαινεῖ καὶ βραβεύει τὰ καλὰ καὶ τιμωρεῖ τὰ κακὰ ἔργα), γιατὶ θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν.

100. ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ

Ὁ ἄνθρωπος, ὅτι καλὸ καὶ ἀγαθὸ ἔργο ἔχει καὶ πράττει, εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, (ὁ ὁποῖος εἶναι πηγὴ τοῦ ἀγαθοῦ), γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔκαμε τὸν ἄνθρωπο (νὰ εἶναι κι᾿ αὐτὸς ἀγαθός).

Ὁ ἄνθρωπος, ὅτι κακὸ ἔργο κάνει, εἶναι δικό του εὕρημα καὶ πηγάζει ἀπὸ τὴν κακία ποὺ καλλιέργησε μέσα του καὶ ἀπὸ τὶς (κακές) ἐπιθυμίες (μὲ τὶς ὁποῖες) ἔχασε τὴν αἴσθηση τοῦ καλοῦ.

101. Η ΑΛΟΓΗ ΨΥΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

Ἡ ψυχή, τῆς ὁποίας τὸ λογικὸ (ἡ ὀρθὴ σκέψις) νικήθηκε καὶ παρεσύρθη (ἀπὸ τὶς ἡδονές), ἐνῷ εἶναι ἀθάνατη καὶ (πρέπει νὰ εἶναι) κυρία τοῦ σώματος, γίνεται δούλη στὸ σῶμα της μὲ τὶς ἡδονές, χωρὶς νὰ καταλαβαίνει ὅτι ἡ καλοπέραση καὶ ἡ πολλὴ φροντίδα τοῦ σώματος, βλάπτει (θανάσιμα) τὴν ψυχή. Ἀναίσθητη τότε (στὸ καλό) καὶ σὰν μωρὴ (πλέον) φροντίζει (μόνον) γιὰ τὴν τροφὴ τοῦ σώματος.

102. Η ΓΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πονηρός. Τίποτε κακὸ στὸν οὐρανό, τίποτε καλὸ στὴ γῆ. Ὁ λογικὸς ἄνθρωπος ὅμως διαλέγει τὸ καλλίτερο καὶ (ἔτσι) γνωρίζει τὸν Θεὸ τῶν ὅλων καὶ τὸν εὐχαριστεῖ καὶ τὸν ὑμνεῖ, καὶ πρὶν πεθάνει περιφρονεῖ τὸ σῶμα καὶ τὸ ἐμποδίζει νὰ πραγματοποίηση τὶς πονηρὲς αἰσθήσεις, γιατὶ γνωρίζει τὴν καταστρεπτική τους ἐνέργεια, δηλαδὴ πὼς θὰ χαθεῖ αἰώνια.

103. Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΣΙ

Ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τὴν πλεονεξία καὶ καταφρονεῖ τὴ δικαιοσύνη, χωρὶς οὔτε νὰ λογαριάζει τὸ ἀβέβαιο, τὸ ἄστατο καὶ τὸ ὀλιγοχρόνιο τῆς ζωῆς του, οὔτε νὰ ἐνθυμεῖται τὸ ἀδωροδόκητο καὶ ἀναπόφευκτο τοῦ θανάτου. Κι᾿ ἂν καταντήσει αἰσχρὸς καὶ ἀνόητος γέρος, εἶναι σὰν τὸ σάπιο ξύλο, τελείως ἄχρηστος γιὰ ὁ,τιδήποτε.

104. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΑΙΡΩΝ

Μόνον ὅταν δοκιμάζουμε λύπη, τότε αἰσθανόμεθα τὶς ἡδονὲς καὶ τὴ χαρά. Ὅπως, ἂν δὲν διψάσει κανείς, δὲν νοιώθει εὐχαρίστηση ὅταν πίνει, οὔτε τρώγει μὲ εὐχαρίστηση ἂν δὲν πεινάσει, οὔτε κοιμᾶται εὐχάριστα ἂν δὲν νυστάξει πολύ, οὔτε νοιώθει τὴ χαρά, ἂν πρωτύτερα δὲν λυπηθεῖ. Ἔτσι, οὔτε τὰ αἰώνια ἀγαθὰ θὰ ἀπολαύσομε, ἂν δὲν καταφρονήσουμε τὰ ὀλιγοχρόνια.

105. Ο ΛΟΓΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Ὁ λόγος εἶναι ὑπηρέτης τοῦ νοῦ. Διότι ἐκεῖνο ποὺ θέλει ὁ νοῦς αὐτὸ καὶ ἐξηγεῖ ὁ λόγος.

106. Ο ΝΟΥΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ

Ὁ νοῦς βλέπει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὰ οὐράνια πράγματα. Τίποτε δὲν τὸν σκοτίζει, παρὰ μόνον ἡ ἁμαρτία. Στὸν καθαρὸ νοῦ τίποτε δὲν εἶναι ἀκατάληπτο, καθὼς καὶ στὸ λόγο τίποτε δὲν εἶναι ἀνείπωτο.

107. Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ

Κατὰ τὸ σῶμα ὁ ἄνθρωπος εἶναι θνητός, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὸ νοῦ καὶ τὸ λόγο εἶναι ἀθάνατος. Ὅταν σιωπᾶς, νοεῖς καὶ ἀφοῦ νοήσεις λαλεῖς (δηλαδὴ ὅταν μὲ τὸ νοῦ σκεφθεῖς ἕνα πράγμα, τότε μπορεῖς νὰ τὸ ἐξωτερικεύσεις μὲ τὸ λόγο). Διότι μὲ τὴ σιωπὴ ὁ νοῦς γεννᾶ τὸ λόγο. Ὅταν προσφέρεται εὐχάριστος λόγος στὸ Θεό, ἀποτελεῖ τοῦτο σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

108. ΑΣΥΛΛΟΓΙΣΤΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ

Ὅποιος λαλεῖ ἀκαταλόγιστα, δὲν ἔχει νοῦ. Διότι ἐνῷ δὲν καταλαβαίνει τίποτα, ὅμως ὁμιλεῖ. Ἀλλὰ σὺ ἐξέτασε (ὄχι τί θὰ πεῖς ἄλλα) τί σὲ συμφέρει νὰ πράττῃς πρὸς σωτηρία τῆς ψυχῆς.

109. ΟΙ ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΛΟΓΟΙ, ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ

Ὁ λόγος ποὺ ἔχει νόημα (πνευματικό) καὶ εἶναι ψυχωφελὴς εἶναι δῶρο Θεοῦ, καθὼς βέβαια καὶ ὁ λόγος, ὁ γεμάτος φλυαρίες καὶ ποὺ ζητεῖ τὰ μέτρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ διαστήματος καὶ τὰ μεγέθη τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἄστρων, εἶναι εὕρημα ἀνθρώπου ποὺ ματαιοπονεῖ. Γιατὶ ζητεῖ μάταια καὶ μὲ ὑπερηφάνεια αὐτὰ ποὺ δὲν ὠφελοῦν σὲ τίποτα, σὰν νὰ θέλει νὰ κουβαλήσει νερὸ μὲ τὸ κόσκινο.

Αὐτὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ βροῦν οἱ ἄνθρωποι.

110. ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ Ο ΘΕΟΣ

Κανεὶς (ἄλλος) δὲν βλέπει τὸν οὐρανό, οὔτε μπορεῖ νὰ ἐννοήσει τὰ οὐράνια πράγματα, παρὰ μόνον ὁ ἄνθρωπος ποὺ φροντίζει γιὰ ἐνάρετη ζωὴ καὶ κατανοεῖ καὶ δοξάζει τὸν ποιήσαντα αὐτὰ γιὰ σωτηρία καὶ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Διότι ἕνας τέτοιος καὶ θεοφιλὴς ἄνθρωπος, γνωρίζει ἀσφαλῶς ὅτι, χωρὶς τὸ Θεό, τίποτε δὲν ὑπάρχει. Ἀλλὰ πανταχοῦ καὶ σ᾿ ὅλα (τὰ ποιήματα) εἶναι Αὐτὸς ὁ ἀπεριόριστος Θεός.

111. ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του βγαίνει ὁ ἄνθρωπος, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ βγαίνει γυμνὴ ἀπὸ τὸ σῶμα. Ἄλλη μὲν καθαρὴ καὶ φωτεινή, ἄλλη μὲ κηλίδες καὶ λεκέδες (σπίλους) ἀπὸ τὰ πταίσματα καὶ ἄλλη μαύρη ἀπὸ τὰ πολλὰ παραπτώματα.

Γι᾿ αὐτὸ ἡ λογικὴ καὶ θεοφιλὴς ψυχή, σὰν θυμᾶται καὶ ὑπολογίζει τὰ μετὰ θάνατον κακά, πολιτεύεται (ἐδῶ) εὐσεβῶς, γιὰ νὰ μὴν καταδικασθεῖ ἀπ᾿ αὐτὰ καὶ τὴ ρίξουν (στὴν κόλαση). Διότι οἱ ἄπιστοι καὶ ἀσεβοῦν καὶ ἁμαρτάνουν, μὲ τὸ νὰ καταφρονοῦν τὰ μετὰ θάνατον, οἱ ψυχικὰ ἀνόητοι.

112. ΛΗΘΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ὅπως σὰν βγεῖς ἀπὸ τὴ μητρικὴ κοιλιὰ δὲν θυμᾶσαι τίποτα ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα στὴν κοιλιά, ἔτσι κι ὅταν βγεῖς ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν θυμᾶσαι τίποτε ἀπὸ τὰ σωματικά.

113. Η ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΩΝ ΨΥΧΩΝ

Ὅπως μετὰ ποὺ βγῆκες ἀπὸ τὴν κοιλιὰ (τῆς μάνας σου) ἔγινες μεγαλύτερος καὶ καλλίτερος στὸ σῶμα, ἔτσι καὶ σὰν βγεῖς καθαρὸς καὶ ἄσπιλος ἀπὸ τὸ σῶμα, θὰ εἶσαι ἀνώτερος καὶ ἄφθαρτος καὶ θὰ ζεῖς στοὺς οὐρανούς.

114. Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως ὅταν τελειωθεῖ μέσα στὴν κοιλιὰ τὸ σῶμα, εἶναι ἀνάγκη νὰ γεννηθεῖ, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή, ὅταν ἐκπληρώσει τοὺς ὅρους ποὺ ὅρισε ὁ Θεός, εἶναι ἀνάγκη νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα.

115. ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ-ΚΑΤΑΔ1ΚΗ ΨΥΧΗΣ

Ὅπως θὰ χρησιμοποιήσῃς τὴν ψυχὴ ὅταν εἶσαι μέσα στὸ σῶμα, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ αὐτὴ θὰ χρησιμοποιήσει ἐσένα ὅταν ἐξέλθει ἀπὸ τὸ σῶμα. Ὅποιος χρησιμοποιήσῃ τὸ σῶμα καλὰ καὶ ἀπολαυστικὰ ἐδῶ, αὐτὸς ἔκανε κακὴ χρήση τοῦ ἑαυτοῦ του γιὰ τὰ μετὰ θάνατον. Διότι ἔτσι καταδίκασε σὰν ἀνόητος τὴν ψυχή του.

116. Η ΑΤΕΛΗΣ ΨΥΧΗ

Ὅπως τὸ σῶμα, ὅταν βγεῖ ἀτελὲς ἀπὸ τὴν κοιλιὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀνατραφεῖ, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή, ὅταν βγεῖ χωρὶς νἄχῃ κατορθώσει νὰ γνωρίσει τὸ Θεὸ μὲ τὴ χρηστὴ πολιτεία, δὲν μπορεῖ νὰ σωθεῖ ἢ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό.

117. Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Τὸ σῶμα, ἑνωμένο μὲ τὴν ψυχή, βγαίνει ἀπὸ τὸ σκότος τῆς κοιλίας στὸ φῶς. Ἡ δὲ ψυχή, ἑνωμένη μὲ τὸ σῶμα, δένεται μαζί του στὸ σκοτάδι τοῦ σώματος. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει κανεὶς νὰ μισῇ καὶ νὰ παιδεύῃ τὸ σῶμα, σὰν ἐχθρὸ καὶ πολέμιο τῆς ψυχῆς. Διότι τὸ πλῆθος τῶν φαγητῶν καὶ τῆς καλοφαγίας διεγείρει (ξεσηκώνει) τὰ πάθη τῆς κακίας στοὺς ἀνθρώπους. Μόνον ἡ ἐγκράτεια τῆς κοιλίας ταπεινώνει τὰ πάθη καὶ σῴζει τὴν ψυχή.

118. Ο ΝΟΥΣ ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ἡ δράση τοῦ σώματος εἶναι τὰ μάτια καὶ ἡ δράσης τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ νοῦς. καὶ ὅπως τὸ σῶμα, ἂν δὲν ἔχει μάτια, εἶναι τυφλὸ καὶ δὲν βλέπει οὔτε τὸν ἥλιο ποὺ καταφωτίζει ὅλη τὴ γῆ καὶ τὴ θάλασσα, οὔτε μπορεῖ νὰ ἀπολαύσει τὸ φῶς ἔτσι καὶ ἡ ψυχή, ἐὰν δὲν ἔχει νοῦν ἀγαθὸν καὶ χρηστὴ πολιτεία, εἶναι τυφλή, καὶ τὸ Θεό, τὸν ποιητὴ καὶ εὐεργέτη τῶν ὅλων, δὲν τὸν κατανοεῖ, οὔτε τὸν δοξάζει, οὔτε μπορεῖ νὰ ἀπολαύσει τὴ δική Του ἀφθαρσία καὶ τὰ αἰώνια ἀγαθά.

119. ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἀναισθησία καὶ μωρία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἀγνωσία τοῦ Θεοῦ, διότι τὸ κακὸ γεννᾶται ἀπὸ τὴν ἀγνωσία, τὸ δὲ ἀγαθὸν προσγίνεται στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ γνώση τοῦ Θεοῦ καὶ σῴζει τὴν ψυχή.

Ἐὰν λοιπὸν ἐπιδιώκεις πρόθυμα νὰ μὴν κάνης τὰ δικά σου θελήματα καὶ διατηρεῖς ξάστερο τὸ μυαλό σου καὶ γνωρίζεις τὸ Θεό, τότε ἔχεις τὸ νοῦ σου στὶς ἀρετές. Ἐὰν ἐπιδιώκεις νὰ κάνης τὰ πονηρὰ θελήματά σου γιὰ ἡδονή, μεθᾶς ἔτσι μέσα σὲ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ καὶ χάνεσαι, ὅπως τὰ ἄλογα ζῷα, χωρὶς νὰ θυμᾶσαι τὰ κακὰ ποὺ θὰ σοῦ συμβοῦν μετὰ θάνατον.

120. ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΣ

Πρόνοια εἶναι ἐκεῖνα ποὺ γίνονται ἀπὸ θεία ἀνάγκη, ὅπως τὸ νὰ ἀνατέλλει καὶ νὰ βασιλεύει κάθε μέρα ὁ ἥλιος καὶ νὰ καρποφορεῖ ἡ γῆ. Ἔτσι καὶ νόμος λέγεται ὅτι γίνεται ἀπὸ ἀνάγκη. Ὅλα ὅμως ἔγιναν γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

121. ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΙΑ

Σὰν ἀγαθὸς ποὺ εἶναι ὁ Θεός, ὅσα κάνει, τὰ κάνει γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Κι᾿ ὅσα κάνει ὁ ἄνθρωπος, γιὰ τὸν ἑαυτόν του τὰ κάνει καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά. Γιὰ νὰ μὴ θαυμάζεις ὅμως τὴν εὐτυχία τῶν κακῶν ἀνθρώπων, γνώριζε ὅτι, ὅπως οἱ πόλεις τρέφουν τοὺς δημίους καὶ δὲν ἐπαινοῦν τὴν κάκιστή τους προαίρεση, ἀλλὰ τοὺς χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ τιμωροῦν τοὺς ἀξίους τιμωρίας, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο βέβαια καὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει στοὺς πονηροὺς νὰ καταδυναστεύουν τὰ βιοτικά, ὥστε διὰ μέσου αὐτῶν νὰ τιμωροῦνται οἱ ἀσεβεῖς. Ὕστερα ὅμως καὶ αὐτούς, τοὺς παραδίδει στὴν κρίση, ἐπειδὴ ὄχι ἀπὸ ὑπηρεσία πρὸς τὸ Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ὑποδούλωση στὴν πονηρή τους προαίρεση, ἔκαναν τόσα δεινὰ στοὺς ἀνθρώπους

122. Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ

Αὐτοὶ ποὺ σέβονται τὰ εἴδωλα, ἂν γνώριζαν κι ἂν ἔβλεπαν μὲ τὴν καρδιὰ τοὺς τί σέβονται, δὲν θὰ ἐπλανῶντο οἱ ἄθλιοι ποτὲ μακριὰ ἀπὸ τὴν εὐσέβεια. Ἀλλὰ παρατηρώντας τὴν καλαισθησία, τὴν τάξη καὶ τὴν πρόνοια σ᾿ ὅσα ἔγιναν καὶ γίνονται ἀπὸ τὸ Θεό, θὰ γνώριζαν Αὐτὸν ποὺ τὰ δημιούρησε γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

123. Ο ΘΕΟΣ ΠΑΡΕΧΕΙ ΑΦΘΟΝΑ ΤΗ ΖΩΗ

Ὁ ἄνθρωπος, σὰν κακὸς καὶ ἄδικος ποὺ εἶναι, μπορεῖ νὰ φονεύει. Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν παύει ποτὲ νὰ χαρίζῃ ζωὴ καὶ στοὺς ἀναξίους (ἀκόμη). Διότι ἐπειδὴ δὲν κινεῖται ποτὲ ἀπὸ φθόνο καὶ εἶναι ἀγαθὸς ἐκ φύσεως, θέλησε νὰ γίνει ὁ κόσμος καὶ ἔγινε καὶ γίνεται γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ σωτηρία του.

124. Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κατάλαβε τί εἶναι τὸ σῶμα, ὅτι δηλαδὴ εἶναι φθαρτὸ καὶ ὀλιγοχρόνιο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἐννοεῖ καὶ τὴν ψυχή, πὼς εἶναι θεία καὶ ἀθάνατη καὶ πνοὴ Θεοῦ, ποὺ συνεδέθη μὲ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ ὡριμάσει μέσῳ δοκιμασιῶν καὶ ν᾿ ἀποθεωθεῖ. Ὅποιος κατάλαβε τὴν ψυχή, αὐτὸς πολιτεύεται σωστὰ καὶ ὅπως ἀρέσει στὸ Θεό, χωρὶς νὰ ὑπακούει στὸ σῶμα κι᾿ ἀκόμη, βλέποντας τὸ Θεὸ μὲ τὸ μυαλό του, παρατηρεῖ νοητικὰ καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ αἰώνια ἀγαθά, ποὺ χαρίζονται στὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸ Θεό.

125. ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι πάντοτε ἀγαθὸς καὶ χωρὶς φθόνο, ἔχει δώσει στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐξουσία τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κάκου, ἀφοῦ τοῦ δώρισε γνώση, ὥστε παρατηρώντας τὸν κόσμο καὶ τὰ γινόμενα σ᾿ αὐτὸν νὰ γνωρίσῃ Αὐτὸν ποὺ ἐποίησε τὰ πάντα γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Στὸν ἀσεβῆ, ἐπιτρέπεται νὰ θέλει καὶ νὰ μὴν καταλαβαίνει. Γιατὶ τοῦ ἐπιτρέπεται καὶ νὰ εἶναι ἄπιστος καὶ νὰ ἀστοχεῖ καὶ νὰ νιώθει τὰ ἀντίθετα τῆς ἀλήθειας.

Τόσο μεγάλη ἐξουσία ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ.

126. Ο ΝΟΥΣ ΒΟΗΘΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Εἶναι προσταγὴ τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν αὔξηση τοῦ σώματος, νὰ γεμίζει καὶ ἡ ψυχὴ ἀπὸ νοῦν, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐκλέξει ἀπὸ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ἀρέσει.

Ψυχὴ ἡ ὁποία δὲν διαλέγει τὸ καλό, δὲν ἔχει νοῦν. Συνεπῶς ὅλα μὲν τὰ σώματα ἔχουν ψυχή, δὲν λέγεται ὅμως πὼς κάθε ψυχὴ ἔχει νοῦν. Διότι ὁ θεοφιλὴς νοῦς, δημιουργεῖται στοὺς σώφρονος καὶ ὁσίους (τους ἁγνούς) καὶ δικαίους καὶ καθαροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ ἐλεήμονας καὶ στοὺς εὐσεβεῖς.

Ἡ παρουσία τοῦ νοῦ, ἀποτελεῖ γιὰ τὸν ἄνθρωπο βοήθεια στὴν πορεία τοῦ πρὸς τὸν Θεό.

127. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἕνα μόνον δὲν ἐπιτρέπεται στὸν ἄνθρωπο, τὸ νὰ εἶναι ἀθάνατος· τοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό, ἐὰν καταλάβει ὅτι τὸ μπορεῖ αὐτό. Διότι ὅταν ὁ ἄνθρωπος θέλει καὶ νοεῖ καὶ πιστεύει καὶ ἀγαπᾶ, τότε, μὲ χρηστὴ πολιτεία, γίνεται συνόμιλος τοῦ Θεοῦ (ἤτοι συναναστρέφεται τὸν Θεόν).

128. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΑΟΡΑΤΩΝ

Τὸ μάτι τοῦ ἀνθρώπου βλέπει μόνον αὐτὰ ποὺ φαίνονται. Ἀλλὰ ὁ νοῦς κατανοεῖ καὶ τὰ ἀόρατα. Διότι ὁ θεοφιλὴς νοῦς, εἶναι φῶς τῆς ψυχῆς. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει νοῦν θεοφιλῆ, ἔχει φωτισμένη καρδιὰ καὶ βλέπει τὸν Θεὸν (νοερά) διὰ μέσου τοῦ ἰδίου τοῦ νοός του.

129. ΚΑΤΑΦΡΟΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ

Κανεὶς ἀγαθὸς δὲν εἶναι αἰσχρός, ἐκεῖνος ποὺ δὲν εἶναι καλός, εἶναι πάντως κακὸς καὶ φιλοσώματος (φιλοτομαριστής).

Πρώτη ὅμως ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ καταφρόνησις τῆς σαρκός. Διότι ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα, τὰ φθαρτὰ καὶ τὰ ὑλικά, ποὺ γίνεται προαιρετικὰ (μὲ τὴ θέλησή μας) καὶ ὄχι ἀπὸ στέρηση (φτώχεια), μᾶς κάνει κληρονόμους τῶν αἰωνίων καὶ ἀφθάρτων ἀγαθῶν.

130. ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΘΑ

Ὅποιος ἔχει νοῦν (ὁ νουνεχὴς καὶ σώφρων) γνωρίζει τί εἶναι ὁ ἑαυτός του, ὅτι δηλ. εἶναι ἄνθρωπος φθαρτός. Κι᾿ ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του, ὅλα τὰ γνωρίζει, ὅτι εἶναι ποιήματα τοῦ Θεοῦ καὶ ἔγιναν γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Διότι εἶναι στὴν ἐξουσία τοῦ ἀνθρώπου νὰ τὰ καταλάβει ὅλα καὶ νὰ πιστέψει σωστά. Γνωρίζει ἀσφαλῶς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὅτι ὅσοι καταφρονοῦν τὰ βιοτικά, ἔχουν μὲν ἐλάχιστον κόπο (τοὺς κοστίζει αὐτὸ βέβαια κάτι), ἀποκομίζουν ὅμως ἀπόλαυση καὶ αἰώνια ἀνάπαυση παρὰ τοῦ Θεοῦ μετὰ θάνατον.

131. ΨΥΧΗ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΤΙΚΟ

Ὅπως τὸ σῶμα χωρὶς τὴν ψυχὴ εἶναι νεκρό, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ χωρὶς τὸ νοητικὸ εἶναι ἀργὴ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κληρονομήσει τὸν Θεό.

132. Ο ΘΕΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Μόνον τὸν ἄνθρωπο ἀκούει ὁ Θεός. Μόνον στὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς φαίνεται. Ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπος (φίλος του ἀνθρώπου), ὅπου κι᾿ ἂν εἶναι καὶ (ταυτόχρονα) Θεός. Μόνος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἄξιος προσκυνητὴς τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὁ Θεὸς παίρνει ἄλλη μορφὴ (καὶ γίνεται ἄνθρωπος).

133. ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΟΜΩΣ...

Ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἐποίησε ὅλο τὸν οὐρανό, ποὺ τὸν στολίζουν τὰ ἄστρα. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἐποίησε τὴ γῆ. Οἱ ἄνθρωποι (ὅμως) τὴν καλλιεργοῦν γιὰ τοὺς ἑαυτούς των. Ὅσοι δὲν αἰσθάνονται τὴν τόση πρόνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνόητοι στὴν ψυχή.

134. ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΣΥΓΚΡΙΤΟ

Τὸ καλὸ εἶναι ἀφανές, ὅπως καὶ τὰ οὐράνια (πράγματα). Τὸ κακὸ εἶναι φανερό, ὅπως τὰ γήινα. Καλὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχει σύγκριση (τὸ ἀσύγκριτο). Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει νοῦν διαλέγει τὸ καλλίτερο. Διότι μόνον στὸν ἄνθρωπο εἶναι νοητὸς ὁ (ἀσύγκριτος) Θεὸς καὶ τὰ ποιήματά Του.

135. Ο ΝΟΥΣ ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ὁ νοῦς (τὸ νοερὸ - τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου) φαίνεται στὴν ψυχὴ καὶ ἡ φύσις (τὸ ὑλικὸ - τὸ φθαρτὸ στοιχεῖο) στὸ σῶμα. Ὁ μὲν νοῦς ἀποτελεῖ τὴν ἀποθέωση τῆς ψυχῆς, ἐνῷ στὴ φύση τοῦ σώματος ἐνυπάρχει ἡ διάχυσης (ἡ διάλυσις, ἡ φθορὰ καὶ καταστροφή). Ἐνῷ σὲ κάθε σῶμα ὑπάρχει φύσις, ὄχι ὅμως καὶ σὲ κάθε ψυχὴ νοῦς (δηλ. φρόνησις), γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν σῴζεται κάθε ψυχή.

136. Η ΨΥΧΗ ΓΕΝΝΗΤΗ - Ο ΝΟΥΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΣ

Ἡ ψυχὴ εἶναι στὸν κόσμο, ὡς γεννητή, ἀλλὰ ὁ νοῦς εἶναι ὑπεράνω τοῦ κόσμου, ὡς ἀγέννητος. Ἡ ψυχὴ ὅμως ἡ ὁποία κατανοεῖ τὸν κόσμο καὶ θέλει νὰ σωθεῖ, ἔχει κάθε ὥρα ὡς νόμον ἀπαράβατο καὶ σκέπτεται μέσα τῆς (δυὸ πράγματα):

ὅτι τώρα εἶναι ὁ ἀγὼν καὶ ἡ ἐξέτασις καὶ δὲν ἐπιτρέπει (στὸν ἑαυτό της) νὰ κάνη τὸν κριτή,
Καὶ ὅτι χάνεται μία ψυχὴ ἢ καὶ σῴζεται ἀπὸ μικρὴ καὶ αἰσχρὴ ἡδονή.

137. ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Στὴ γῆ κτίστηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ γέννηση καὶ θάνατος. Ἐνῷ στὸν οὐρανὸ πρόνοια καὶ ἀνάγκη. Κι᾿ ὅλα ἔχουν γίνει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ σωτηρία του.

Ὁ Θεός, μὴ ἔχοντας ἀνάγκη ἀπὸ κανένα ἀγαθό, γιὰ τοὺς ἀνθρώπους δημιούργησε οὐρανὸ καὶ γῆ καὶ τὰ στοιχεῖα (τῆς φύσεως), διότι φιλοτιμεῖται νὰ τοὺς δώσει μ᾿ αὐτὰ κάθε ἀπόλαυση.

138. ΘΝΗΤΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΑ

Τὰ θνητὰ ὑπόκεινται στὰ ἀθάνατα, τὰ δὲ ἀθάνατα ὑπηρετοῦν τοὺς θνητούς, ὑπηρετοῦν δηλαδὴ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἔμφυτη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὰ ἔκτισε. (Ἀθάνατο ἐννοεῖ ἐδῶ κάθε τι ποὺ διαρκεῖ ἐπὶ μακροτάτων χρόνων).

139. ΕΥΣΕΒΗΣ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ

Ὅποιος φτώχυνε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ βλάψει, δὲν ὑπολογίζεται στοὺς εὐσεβεῖς (ἀπὸ τὴν πράξη αὐτή). Ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ βλάψει καὶ δὲν χρησιμοποιεῖ τὴ δύναμή του στὸ κακό, ἀλλὰ λυπᾶται τοὺς ταπεινότερούς (του), ἀπὸ σεβασμὸ στὸ Θεό, ἐκεῖνος λαβαίνει τὶς καλὲς ἀμοιβὲς καὶ μετὰ θάνατον.

140. ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ἀπὸ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς ἔπλασε, πάρα πολλοὶ εἶναι οἱ δρόμοι γιὰ τὴ σωτηρία, ποὺ ἐπιτρέπουν τὶς ψυχὲς καὶ τὶς ἀνεβάζουν στοὺς οὐρανούς. Γιατὶ οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων ἀπολαμβάνουν κι᾿ ἐξασφαλίζουν, γιὰ μὲν τὴν ἀρετὴ τὶς (πρέπουσες) ἀντιμισθίες καὶ γιὰ τὰ ἁμαρτήματα τὶς τιμωρίες.

141. Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ

Ὁ Υἱὸς εἶναι μέσα στὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα μέσα στὸν Υἱὸ καὶ ὁ Πατὴρ μέσα καὶ στοὺς δυό. Μὲ τὴν πίστη γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος ὅλα τὰ ἀόρατα καὶ νοούμενα· καὶ πίστις εἶναι ἡ θεληματικὴ συγκατάθεσις τῆς ψυχῆς.

142. ΟΙ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΗΔΟΝΕΣ ΑΙΤΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνοι ποὺ ἀναγκάζονται, σὲ διάφορες περιστάσεις ἢ ἀνάγκες, νὰ κολυμποῦν στὰ μεγάλα ποτάμια, ἂν δὲν τὰ χάσουν, διασῴζονται γιατί, κι᾿ ἂν εἶναι ὁρμητικὰ τὰ ρεύματα, ἔστω κι᾿ ἂν παρ᾿ ὀλίγον νὰ ρουφηχτοῦν, ἂν πιαστοῦν σ᾿ ὁτιδήποτε φυτρωμένο στὶς ὄχθες, γλιτώνουν. Ὅσοι ὅμως βρεθοῦν μεθυσμένοι, ἔστω κι᾿ ἂν χίλιες μύριες φορὲς τέλεια ἔμαθαν νὰ κολυμποῦν, ἐπειδὴ νικῶνται ἀπὸ τὸ κρασί, τὸ ρεῦμα τοὺς παρασύρει κάτω ἀπ᾿ τὸ νερὸ καὶ διαγράφονται ἀπὸ τοὺς ζωντανούς.

Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ψυχή, ὅταν μπλεχθεῖ στὰ σύρματα καὶ στοὺς περισπασμοὺς τῶν ρευμάτων τῆς ζωῆς, ἐὰν δὲν ἔλθει στὰ συγκαλά της, ἀφοῦ ξεζαλιστεῖ ἀπὸ τὴν κακία τῆς ὕλης καὶ δὲν ἐννοήσει ὅτι μολονότι εἶναι θεία καὶ ἀθάνατη, ὅμως συνεδέθη, γιὰ νὰ δοκιμαστῆ, μὲ τὴν ὀλιγόχρονη, πολύπαθη καὶ θνητὴ ὕλη τοῦ σώματος, μέλλει νὰ παρασύρεται ἀπὸ τὶς σωματικὲς ἡδονὲς στὴν καταστροφή, καταφρονώντας τὸν ἑαυτό της καὶ μεθυσμένη ἀπὸ τὴν ἀγνωσία (τοῦ Θεοῦ) μιᾶς καὶ δὲν θ᾿ ἀντιλαμβάνεται τὴν κατάστασή της, οὔτε θὰ βοηθάει τὸν ἑαυτό της, ἀφανίζεται καὶ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τοὺς σῳζόμενους. Διότι πολλάκις τὸ σῶμα μας συμπαρασύρει σὰν ποτάμι πρὸς ἀπρεπεῖς ἡδονές.

143. ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗ

Ἡ λογικὴ ψυχή, μένοντας ἀμετακίνητη στὴν καλὴ προαίρεση (διάθεση), χαλιναγωγεῖ σὰν τ᾿ ἄλογα τὸ θυμικὸ καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸ καὶ νικώντας τὰ ἀκαταλόγιστα πάθη της, τὰ περισφίγγει καὶ καταβάλλοντος τὰ στεφανώνεται καὶ ἀξιώνεται νὰ ἔχει κατοικία στοὺς οὐρανούς.

Αὐτὸ εἶναι ἔπαθλο νίκης καὶ τῶν κόπων, ποὺ λαμβάνει ἀπὸ τὸν Θεὸ ποὺ τὴν ἔκτισε.

144. Η ΠΙΣΤΗ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΘΟΡΥΒΕΙΤΑΙ

Ἡ ἀληθινὰ λογικὴ ψυχή, βλέποντας τὶς εὐτυχίες τῶν πονηρῶν καὶ τὴν εὐημερία τῶν ἀναξίων δὲν θορυβεῖται, σὰν φαντάζεται τὶς ἀπολαύσεις τους στὴ ζωὴ αὐτή, ὅπως οἱ ἀσυλλόγιστοι ἄνθρωποι.

Διότι γνωρίζει πολὺ καλὰ καὶ τῆς τύχης τὸ ἄστατο καὶ τοῦ βίου τὸ ἄδηλο καὶ τῆς ζωῆς τὸ ὀλιγοχρόνιο καὶ τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ τὸ ἀδωροδόκητο καὶ πιστεύει ἡ ψυχὴ αὐτὴ ὅτι, ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἀναγκαία τροφή της ὁ Θεὸς δὲν παραμελεῖ.

145. Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ἡ ζωὴ τοῦ σώματος καὶ ἡ ἀπόλαυσις τοῦ βίου τούτου, μέσα σὲ πολὺν πλοῦτο καὶ σὲ ἐξουσία, καταντοῦν θάνατος τῆς ψυχῆς. Ἐνῷ ὁ κόπος καὶ ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ μετ᾿ εὐχαριστίας στέρησις καὶ ὁ θάνατος (νέκρωσις) τοῦ σώματος, εἶναι ζωὴ καὶ αἰώνια τροφὴ (ἀπόλαυσις) τῆς ψυχῆς.

146. Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Ἡ λογικὴ ψυχή, καταφρονώντας τὴν ὑλικὴ κτίση καὶ τὴν ὀλιγόχρονη ζωή, ἐκλέγει καὶ προτιμᾶ τὴν οὐράνια ἀπόλαυση καὶ τὴν αἰώνια ζωή, ποὺ τὴν παίρνει ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ τὴ χρηστὴ πολιτεία (συμπεριφορά).

147. ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΚΑΚΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Ὅσοι φοροῦν ροῦχα βουτηγμένα στὴ λάσπη, λερώνουν τὰ ροῦχα αὐτῶν ποὺ θ᾿ ἀκουμπήσουν ἐπάνω τους. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ οἱ κακῆς προαιρέσεως, ποὺ ἀκολουθοῦν στραβὸ δρόμο στὴ ζωή, ὅταν συναναστρέφονται μὲ τοὺς ἁπλοϊκώτερους καὶ τοὺς μιλοῦν λόγια ἄπρεπα, μολύνουν σὰν βόρβορος μὲ τὴν ἀκοὴ τὴν ψυχή τους.

148. ΑΡΧΗ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ἀρχὴ ἁμαρτίας εἶναι ἡ ἐπιθυμία, μὲ τὴν ὁποία χάνεται ἡ λογικὴ ψυχή. Ἀλλὰ ἀρχὴ σωτηρίας καὶ βασιλείας τῶν οὐρανῶν, γίνεται στὴν ψυχὴ ἡ ἀγάπη.

149. ΣΑΝ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ Η ΑΜΕΛΗΣ ΨΥΧΗ

Ὅπως τὸ παραμελημένο χάλκωμα, ποὺ δὲν τὸ περιποιεῖται κανείς, σαπίζει πεταμένο καὶ ἀχρησιμοποίητο ἀπὸ τὴ σκουριά, γίνεται ἄχρηστο καὶ σιχαμερό, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ἀργὴ ψυχή, ποὺ δὲν φροντίζει γιὰ τὴ χρηστὴ πολιτεία καὶ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ πρὸς τὸν Θεό, φθείρεται κι᾿ αὐτή, ὅπως ὁ χαλκὸς ἀπὸ τὴ σκουριὰ καὶ καταντᾶ ποταπὴ καὶ ἄχρηστη πρὸς σωτηρία, ἐπειδὴ χωρίζει τὸν ἑαυτό της, μὲ τὶς πονηρὲς πράξεις τοῦ σκότους, ἀπὸ τὴ σκέπη καὶ προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι σωρεύεται ἐπάνω τῆς ἡ κακία, ποὺ μαζεύεται σὰν σκουριὰ ἐπάνω στὴν ὕλη τοῦ σώματος, ἀπὸ τὴν (πνευματική) ἀδιαφορία της.

150. ΑΓΑΘΟΣ, ΑΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ

Ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἀπαθὴς καὶ ἀμετάβλητος. Ἐὰν κανεὶς θεωρεῖ εὔλογο καὶ ἀληθινὸ ὅτι δὲν μεταβάλλεται ὁ Θεός, ἀλλὰ ἀπορεῖ: Πῶς χαίρει μὲ τοὺς ἀγαθοὺς καὶ ἀποστρέφεται τοὺς κακούς, ὀργίζεται μὲ ὅσους ἁμαρτάνουν καὶ γίνεται ἴλεως ὅταν λατρεύεται;

Εἶναι πρέπον νὰ εἰποῦμε, ὅτι ὁ Θεὸς οὔτε χαίρει οὔτε ὀργίζεται, διότι τὸ νὰ χαίρει κανεὶς καὶ νὰ λυπᾶται εἶναι πάθος, οὔτε μὲ δῶρα κολακεύεται, διότι θὰ νικιόταν ἀπὸ τὴν ἡδονή. Δὲν εἶναι σωστὸ καὶ δίκαιον, νὰ ἐπηρεάζεται τὸ θεῖον, εὐμενῶς ἢ δυσμενῶς, ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πράγματα. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός. Μόνον ὠφελεῖ καὶ οὐδέποτε βλάπτει. Μένει πάντα ὁ ἴδιος.

Ἐμεῖς ὅμως, μένοντας ἀγαθοί, ἐπειδὴ ἔτσι τοῦ μοιάζουμε, συναπτόμαστε μὲ τὸ Θεό, κι᾿ ἂν γίνομαι κακοί, χωριζόμαστε ἀπὸ τὸ Θεό, ἐπειδὴ παύουμε νὰ τοῦ μοιάζουμε. Ἐὰν ζοῦμε τὴν ἀρετή, προσκολλόμαστε (καὶ ἀφοσιωνόμαστε) στὸ Θεό. Ἐὰν γίνομαι κακοί, τὸν κάνομε ἐχθρό μας (ἀνθρωποπαθῶς), ἀφοῦ δὲν θὰ ὀργίζεται ἄδικα, μιᾶς καὶ τὰ ἁμαρτήματά μας ὄχι μόνον δὲν ἀφήνουν τὸ Θεὸ νὰ λάμπει μέσα μας, ἀλλὰ καὶ μᾶς δένουν μὲ τοὺς δαίμονας, ποὺ θὰ μᾶς κολάσουν.

Ὅταν ὅμως, μὲ προσευχὲς καὶ μὲ καλὰ ἔργα, βρίσκουμε ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, δὲν ὑπηρετοῦμε τὸ Θεὸ οὔτε τὸν μεταβάλλομε, ἀλλὰ μὲ τὰ ἔργα καὶ μὲ τήν μας πρὸς τὸ θεῖον γιατρεύαμε τὴ δική μας τὴν κακία· καὶ πάλιν ἀπολαμβάναμε τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.

Ὥστε εἶναι τὸ ἴδιο νὰ εἰποῦμε πὼς ὁ Θεὸς ἀποστρέφεται τοὺς κακοὺς καὶ ὁ ἥλιος κρύβεται στοὺς στερημένους ὅραση.

151. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ

Ἡ εὐσεβὴς ψυχὴ γνωρίζει τὸ Θεὸ τῶν ὅλων. Διότι ἡ εὐσέβεια δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ νὰ πράττομε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρᾶγμα ποὺ εἶναι γνώσις τοῦ Θεοῦ καὶ συνίσταται στὸ νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἄφθονος (χωρὶς φθόνο), φρόνιμος, πρᾶος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ ὅτι ἀρεστὸ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

152. Ο ΦΟΒΟΣ ΘΕΟΥ - ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΑΘΩΝ

Ἡ γνώσις (τοῦ θελήματος) τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι θεραπευτικὰ μέσα τῶν ὑλικῶν παθῶν. Διότι ἂν κατέχει τὴν ψυχὴ ἡ ἀγνωσία τοῦ Θεοῦ, θὰ μείνουν τὰ πάθη ἀνίατα καὶ θὰ σαπίσουν ὁλότελα τὴν ψυχή. Ἡ ψυχὴ σαπίζει, σὰν ἀπὸ χρόνιο ἕλκος, ἀπὸ τὴν κακία, γιὰ τὴν ὁποία εἶναι ἀνεύθυνος ὁ Θεός, μιᾶς κι ἔστειλε στοὺς ἀνθρώπους ἐπιστήμη καὶ γνώσις.

153. ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ

Τὸν ἄνθρωπο τὸν γέμισε ὁ Θεὸς μὲ ἐπιστήμη καὶ γνώσις, φροντίζοντας νὰ ξεκαθαρίσει τὰ πάθη καὶ τὴν αὐθαίρετη κακία καὶ θέλοντας, ἀπὸ τὴν ἀγαθότητά Του, νὰ μεταθέσει τὸ θνητὸ στὴν ἀθανασία (νὰ κάμει τὸν ἄνθρωπο ἀθάνατο).

154. ΚΑΘΑΡΟΣ ΝΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΘΕΟ

Μόνον ὁ νοῦς ποὺ εἶναι μέσα σὲ καθαρὴ καὶ φιλόθεο ψυχὴ βλέπει ἀληθινὰ τὸν ἀγέννητο καὶ ἀθεώρητο καὶ ἀνείπωτων Θεό, ποὺ εἶναι ὁ μόνος καθαρὸς γιὰ τοὺς καθαροὺς στὴν καρδιά.

155. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΨΥΧΗΣ

Στέφανος ἀφθαρσίας, ἀρετὴ καὶ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι τὸ νὰ ὑποφέρει εὐχαρίστως καὶ μὲ προθυμία τὶς συμφορές.

Μεγίστη βοήθεια τῆς ψυχῆς γίνεται ἡ κυριαρχία θύμου, γλώσσης, κοιλίας, ἡδονῶν.

156. Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἡ συνεκτικὴ δύναμις τοῦ κόσμου εἶναι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. καὶ δὲν ὑπάρχει πουθενὰ τόπος ἔρημος ἀπὸ τὴ θεία Πρόνοια.

Πρόνοια εἶναι ὁ αὐτοτελὴς (ὁ ἀπολύτως τέλειος) λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δίδει τὸν τύπο (τὴ μορφή) τῆς ὕλης ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται ὁ κόσμος καὶ εἶναι δημιουργὸς καὶ τεχνίτης ὅλων τῶν γινομένων. Γιατὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ στολισθεῖ ἡ ὕλη χωρὶς τὴ διακριτικὴ δύναμη τοῦ λόγου, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰκόνα καὶ νοῦς καὶ σοφία καὶ πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

157. ΠΩΣ ΚΥΛΑ Η ΨΥΧΗ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

Ἡ ἐπιθυμία, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐνθύμηση (ἀναμνήσεις), εἶναι ρίζα τῶν σκοτεινῶν παθῶν.

Ἡ ψυχὴ καθὼς βυθίζεται στὴν ἀνάμνηση τῆς ἐπιθυμίας, ἀγνοεῖ τὸν ἑαυτό της, ὅτι εἶναι πνοὴ Θεοῦ κι ἔτσι κατρακυλάει πρὸς τὸ ἁμάρτημα, χωρὶς νὰ λογαριάζει ἡ ἀνόητη, τὰ μετὰ θάνατον κακά.

158. ΟΙ ΑΝΙΑΤΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

Πιὸ μεγάλη καὶ ἀνίατη ἀρρώστια καὶ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ φιλοδοξία. Διότι (αὐτὰ ποὺ εἶναι) ἡ ἐπιθυμία τοῦ κακοῦ, εἶναι στέρησης τοῦ ἀγαθοῦ. Ἀγαθὸν δὲ εἶναι τὸ νὰ κάνη κανεὶς ἄφθονα ὅλα τὰ καλά, ὅσα ἀρέσουν στὸ Θεὸ τῶν ὅλων.

159. Ο ΘΕΟΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΙΛΕΙ

Μόνος ὁ ἄνθρωπος εἶναι δεκτικός του Θεοῦ (μπορεῖ νὰ νοήσει τὸν Θεό). Διότι μόνον μ᾿ αὐτὸ τὸ ζῷον ὁμιλεῖ ὁ Θεός, τὴ νύχτα μὲ τὰ ὄνειρα καὶ τὴν ἡμέρα μὲ τὸ νοῦ· καὶ μὲ ὅλα προλέγει καὶ προσημαίνει τὰ μέλλοντα ἀγαθὰ στοὺς ἄξιούς Του ἀνθρώπους.

160. ΓΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τίποτε δὲν εἶναι δύσκολο σ᾿ αὐτὸν ποὺ πιστεύει καὶ θέλει νὰ νοήσει τὸν Θεό. Ἐὰν μάλιστα θέλεις καὶ νὰ τὸν δεῖς, βλέπε τὴν ἁρμονία καὶ τὴν πρόνοια ὅλων ὅσα ἔγιναν καὶ γίνονται μὲ τὸ λόγο Του. Πάντα δὲ (ἔγιναν) γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

161. ΑΓΙΟΣ Ο ΚΑΘΑΡΟΣ ΑΠΟ ΚΑΚΙΑ

Ἅγιος ὀνομάζεται ὁ καθαρὸς ἀπὸ κακία καὶ ἁμαρτήματα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ μεγαλύτερο κατόρθωμα τῆς ψυχῆς, ποὺ καὶ στὸ Θεὸ ἀρέσει, εἶναι τὸ νὰ μὴν ὑπάρχει κακία στὸν ἄνθρωπο.

162. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τὸ ὄνομα καθορίζει ἕνα πρᾶγμα μεταξὺ πολλῶν. Ἄρα εἶναι ἀνόητο νὰ νομίζει κανεὶς ὅτι ὁ Θεός, ἐνῷ εἶναι ἕνας καὶ μόνον, ἔχει ἄλλο ὄνομα. Γιατὶ τὸ ὄνομα Θεὸς αὐτὸ ἀκριβῶς σημαίνει: τὸν ἄναρχο ποὺ τὰ ἔφτιασε ὅλα γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

163. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΘΕΟΣ

Ἐὰν ἡ συνείδησίς σου σὲ ἐλέγχει γιὰ πράξεις πονηρὲς καὶ τὶς παραδέχεσαι, τότε κόψε τὲς ἀπὸ τὴν ψυχή σου, προσδοκώντας τὶς καλὲς πράξεις. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος καὶ φιλάνθρωπος.

164. ΠΟΙΟΣ Ο ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Γνωρίζει τὸν Θεὸ καὶ γνωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιδιώκει μὲ κάθε τρόπο νὰ εἶναι ἀχώριστος ἀπὸ τὸ Θεό. Ἀχώριστός του Θεοῦ γίνεται ὁ ἄνθρωπος ποὺ μένει ἀγαθὸς παρὰ πάντα (τὰ ἐμπόδια) καὶ κυριαρχεῖ σ᾿ ὅλες τὶς ἡδονές, ὄχι ἐπειδὴ τοῦ χορηγήθηκαν λιγοστές, ἀλλὰ ἀπὸ θέληση καὶ ἐγκράτεια δική του.

165. ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΝΟΗΤΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ

Εὐεργέτησε αὐτὸν ποὺ σὲ ἀδικεῖ καὶ θάχης φίλο τὸ Θεό. Σὲ κανένα μὴ διαβάλεις τὸν ἐχθρό σου. Ἐξάσκησε ἀγάπη, σωφροσύνη, ὑπομονή, ἐγκράτεια καὶ τὰ ὅμοια. Γιατὶ αὕτη (ἡ ἐξάσκησις) εἶναι ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ καὶ ἀκολούθησις τοῦ Θεοῦ, μέσῳ ταπεινοφροσύνης καὶ τῶν ὁμοίων ἀρετῶν.

Αὐτὰ δὲν εἶναι ἔργα τῶν τυχόντων, ἀλλὰ ψυχῆς νοητικῆς (ποὺ ἐννοεῖ τὴν πνευματική της φύση).

166. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΑΓΓΕΛΩΝ - ΑΝΘΡΏΠΩΝ - ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΦΥΤΩΝ

Μὲ ἀφορμὴ αὐτοὺς ποὺ τολμοῦν νὰ λέγουν ἀσεβῶς ὅτι τὰ φυτὰ καὶ τὰ λάχανα ἔχουν ψυχή, ἔγραψα τὸ κεφάλαιο αὐτὸ πρὸς χάριν τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ ἔχουν κάποια εἴδηση (σχετική).

- Τὰ φυτὰ ἔχουν μὲν τὴ φυσικὴ ζωή, ἀλλὰ ψυχὴ δὲν ἔχουν.

- Ὁ ἄνθρωπος λέγεται λογικὸ ζῷον, διότι ἔχει νοῦν (νόηση - σκέψη), (ὁ ὁποῖος νοῦς) καταλαβαίνει καὶ μαθαίνει τέχνες καὶ ἐπιστῆμες.

- Τὰ ἄλλα ὅμως ζῷα τῆς γῆς καὶ τοῦ ἀέρος ἔχουν φωνή, γιατὶ ἔχουν πνεῦμα (πνοή) καὶ ψυχή (αἰσθητικὸ βίον).

- καὶ ὅλα μὲν ὅσα μεγαλώνουν καὶ μικραίνουν (γηράσκουν) εἶναι μὲν ζῷα (ζῶντα ὄντα), γιατὶ ζοῦν καὶ αὐξάνονται, ἀλλὰ δὲν ἔχουν ὅλα ψυχή.

- Εἰς τὰ ζῷα (γενικῶς τὰ ζῶντα ὄντα), διακρίναμε τέσσαρα διάφορα (εἴδη) διότι:

- Ὅλα τὰ ἄλλα δὲν μποροῦν νὰ ὑπάρξουν χωρὶς ζωὴ (ἀφανίζονται μετὰ θάνατον). Κάθε ὅμως ψυχή, μολονότι ἀνθρώπινη, εἶναι ἀεικίνητη ἀπὸ ἕναν τόπο σ᾿ ἄλλον τόπο.

167. ΟΙ ΦΑΝΤΑΣ1ΕΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ

Ὅταν σοῦ ἔλθουν φαντασίες κάποιας ἡδονῆς, φυλάξου, μήπως ἀμέσως συναρπαγῆς ἀπ᾿ αὐτήν· καὶ ἀφοῦ κυριαρχήσεις λίγο τὴ φαντασία, θυμήσου τὸ θάνατο καὶ σκέψου πὼς εἶναι ἀνώτερη ἡδονή, νὰ ἔχεις συνειδητὴ ἐπίγνωση πὼς νίκησες αὐτὴ τὴν πλάνη τῆς ἡδονῆς.

168. ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΑ

Ὅπως στὴν κάθε γέννηση συνυπάρχει καὶ τὸ πάθος, διότι κάθε τί ποὺ γεννιέται στὴ ζωὴ αὐτὸ καὶ φθείρεται, ἔτσι καὶ στὸ πάθος ἐνυπάρχει ἡ κακία.

Μὴ λοιπὸν πεῖς, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν μποροῦσε νὰ κόψη τὴν κακία. Διότι αὐτοὶ ποὺ τὰ λέγουν αὐτά, τὰ λένε ἀπὸ ἀναισθησία καὶ ἀπὸ μωρία.

Δὲν ὑπῆρχε πραγματικὰ ἀνάγκη νὰ κόψη ὁ Θεὸς τὴν ὕλη, διότι αὐτὰ εἶναι πάθη τῆς ὕλης (ὑλικά).

Ὁ Θεὸς ὅμως ξέκοψε τὴν κακία ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸ συμφέρον τους καὶ τοὺς δώρισε νοῦν καὶ ἐπιστήμη καὶ γνώση καὶ διάκριση τοῦ καλοῦ, ὥστε, γνωρίζοντας τὴν κακία καὶ ὅτι βλαπτόμαστε ἀπ᾿ αὐτήν, νὰ τὴν ἀποφεύγομε. Ἀλλὰ ὁ ἀνόητος ἄνθρωπος ἀκολουθεῖ τὴν κακία καὶ σεμνοπερηφανεύεται γι᾿ αὐτὴν καὶ μάχεται, σὰν περιπλεγμένος σὲ δίχτυα, κυριευμένος ἐσωτερικὰ ἀπ᾿ αὐτήν, χωρὶς νὰ μπορέσει ποτὲ νὰ ἀνυψωθεῖ διανοητικά, γιὰ νὰ ἰδεῖ καὶ νὰ γνωρίσει τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ ἔκαμε πρὸς σωτηρία καὶ ἀποθέωση τοῦ ἀνθρώπου.

169. ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Τὰ θνητὰ (οἱ κακοὶ ἄνθρωποι) φθονοῦν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς γι᾿ αὐτὸ προγνωρίζουν αὐτὸν τὸν θάνατο. (Διότι) κάθε τί τὸ ἀθάνατο εἶναι ἀγαθὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ προσλαμβάνει ἡ ὅσια (ἁγνή) ψυχή. Ἐνῷ κάθε θνητὸ εἶναι κακὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ συνταιριάζει μὲ τὴν ἀνόητη καὶ ἄθλια ψυχή.

170. ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

Ὅταν πηγαίνεις εὐχαριστημένος νὰ πέσεις στὸ κρεβάτι σου, ἀφοῦ ἀναλογιστεῖς μέσα σου τὶς εὐεργεσίες καὶ τὴν τόσο μεγάλη πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γεμίζεις ἀπὸ ἀγαθὲς ἔννοιες καὶ χαίρεσαι περισσότερο.

Τότε ὁ ὕπνος τοῦ σώματος γίνεται γιὰ σένα ξύπνημα τῆς ψυχῆς καὶ τὸ κλείσιμο τῶν ματιῶν σου γίνεται ἀληθινὴ δράσις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ σιωπή σου, κυοφορώντας μέσα σου τὸ ἀγαθόν, ἀναπέμπει συνειδητά, ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς καὶ μ᾿ ὅλη της τὴ δύναμη, δόξα πρὸς τὸ Θεὸ τῶν ὅλων.

Διότι, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ κακία ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, τότε, παραπάνω ἀπὸ κάθε πολυτελῆ θυσία, ἡ εὐχαριστία καὶ μόνη ἀρέσει στὸ Θεό. Σ᾿ Αὐτὸν πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/

Σελίδα 423 από 733

Ἡ ὑγεία καί ἡ σαπίλα (σχόλιο γιά τήν ἡμερίδα γιά τίς ἐκτρώσεις)

To Ομολογιακό κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου

Ὁ ὅσιος Πορφύριος γιὰ τὸ Γάμο καί τὴν ἐπιλογὴ συζύγου

Με 161 ψήφους πέρασε στη Βουλή η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια

Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς: Εκτρώσεις- Η φρικώδης σιωπηλή Γενοκτονία!

Η μεγάλη απάτη των Τούρκων για τα Ίμια και τον Ανθρωποφάγο: Οι χάρτες πάλι τους διαψεύδουν

Γεώργιος Παπαθανασόπουλος: Ο μιμητισμός τραγωδία των Ελλήνων

Τὸ ὕπουλο σχέδιο τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ λόμπυ

Πολεμικὴ Βιομηχανία

Εστία Πατερικών Μελετών: Δελτίο Τύπου για το μάθημα των Θρησκευτικών

«Ἀφῆστε με νὰ ζήσω» – ἀνταπόκριση ἐκδήλωσης

Φώτιος Μιχαήλ: Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες

Γνωστικισμός: Δυαρχικά Συστήματα – Από τον Μανιχαϊσμό στο Filioque (Οι εισαγωγές των Ευαγγελίων στα μεσαιωνικά χειρόγραφα των Φράγκων)

Ἅγιος Νικόλαος ὁ Ὁσιομάρτυρας ὁ Νέος ὁ ἐν Βουνένοις [9 Μαΐου]

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Πῶς πρέπει νὰ πολεμᾷ κάποιος ἀντίθετα στὰ ξαφνικὰ κινήματα τῶν παθῶν

Γιατί οι Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και οι Μαροκινοί απέναντι στην Ισπανία; Γιατί υπάρχει… έλεγχος.

Ἅγιος Ἀλέξιος ὁ Ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως στὴν Ἀμερική [7 Μαΐου 1909 μ.Χ.]

Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας: Ἀναδοχή σέ ὁμόφυλα ζευγάρια σημαίνει καταστροφή ἀθώων παιδικῶν ψυχῶν

Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα [6 Μαΐου]

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας: Παραινέσεις, περὶ Ἤθους καὶ Χρηστῆς Πολιτείας

Δεν ξεχνώ

ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ [1986 - 2016]: 30 Χρόνια από τήν ψήφιση…

ΕΛΛΗΝΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τα προϊόντα εταιρειών που αφαιρούν…

1974: Η προδοσία της Κύπρου!

Σύμφωνο Διαστροφικής Συμβίωσης

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Δεν θα γίνω ευκολόπιστο θύμα!

Η καταιγίδα των αντιδράσεων για το «αντιρατσιστικό»

Δεν θα γίνω «δωρητής» οργάνων χωρίς να το θέλω! …

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές...

Όχι, δεν θα φύγω

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων…

Ποιοι πολεμούν την Πολύτεκνη Οικογένεια και τη Δημογραφική ανάπτυξη της…

Η γενοκτονία των Ελλήνων ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ…

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ...;

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου…