Σχόλιο Τ.Ι.: Ωστέ είναι πειθαρχικό αδίκημα η συμμόρφωση στο ΣτΕ κ. Γαβρόγλου; Το ΥΠΠΕθ , δηλώνοντας ακόμη μια φορά την καταφρόνησή του προς το ΣτΕ και τους Δημοκρατικούς θεσμούς, κάνει απέλπιδα προσπάθεια να φοβήσει το προσωπικό του, απειλόντας με πειθαρχικές διώξεις τους Θεολόγους που, όπως οφείλουν από τον νόμο, συμορφώνονται στο ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών. Προκειται για μια ακόμη "νομικίστικη" προτοτυπία του κ. Γαβρόγλου, που δεν έχει την παραμικρή αληθινή και νόμιμη βάση, διότι, όπως είναι γνωστό οι πειθαρχικές αποφάσεις των Υπάλλλήλων ελέγχονται από τα Διοικητικά Δικαστήρια, τα οποία οφείλουν συμμορφωθούν στο ΣτΕ! Επομένως δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να ευδοκιμήσει έστω και μια τέτοια πειθαρχική υπόθεση σε βάρος υπάλλήλου, Θεολόγου ή Δασκάλου.
(Για αναλυτικές πληροφορίες δείτε την "Γνωμοδότηση: Καμία πειθαρχική ή ποινική ευθύνη από την άρνηση διδασκαλίας των «νέων» Θρησκευτικών Φίλη - Γαβρόγλου μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ")
Στο μόνο που "ποντάρει" το Υπουργείο είναι ο φόβος και το άγχος που γεννά μια πειθαρχική δίωξη ακόμη και σε έναν αθώο. Όμως μια τέτοια προφανώς αβάσιμη πειθαρχική δίωξη θα σημαίνει αστικές ευθύνες και μεγάλες αποζημιώσεις για συκοφαντική δυσφήμιση και άλλες βλάβες που θα δικαιούνται τα πειθαρχικώς διωκόμενα θύματα του ΥΠΠΕΘ. Αναμένονται αντιδράσεις Νομικών Επιστημονικών φορέων για την απαράδεκτη αυτή πρακτική του ΥΠΠΕΘ.
Παρατίθεται η ανακοίνωση του ΥΠΠΕΘ:
Σε μια καταφανώς παράνομη ενέργεια προέβη η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) όπως περιήλθε σε γνώση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Η ΠΕΘ απέστειλε σύνολο ενδικοφανών εγγράφων καθώς και ανακοίνωσή της προς τους Διευθυντές σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ζητώντας τους να τα διαβιβάσουν στους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών. Με αυτή την ενέργεια προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να μην διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών σύμφωνα με το νόμιμο πρόγραμμα σπουδών.
Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων επισημαίνει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί παράνομες ενέργειες που επισείουν πειθαρχικές ευθύνες. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να διαταράξει την εκπαιδευτική λειτουργία των σχολικών μονάδων και πολύ περισσότερο να ασκείται μία τέτοια απαράδεκτη πρακτική από την ΠΕΘ σε βάρος των εκπαιδευτικών.
Παράλληλα, με έγγραφό του που εστάλη σήμερα, ο Γ.Γ. του Υπουργείου κ. Ηλίας Γεωργαντάς ζητά από τους 13 Περιφερειακούς Διευθυντές να διασφαλιστεί η απαρέγκλιτη τήρηση του προβλεπόμενου αναλυτικού προγράμματος καθώς και να διερευνηθούν τυχόν πειθαρχικές ευθύνες για τη μη τήρησή του σε μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου, δήλωσε: «Στη δημοκρατία μας υπάρχουν κανόνες και νόμοι. Κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων. Στον ευαίσθητο χώρο την εκπαίδευσης πολύ περισσότερο δεν δικαιολογούνται αυθαιρεσίες και παρανομίες σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δηλαδή σε βάρος των μαθητών. Η εκπαίδευση είναι ευθύνη της Πολιτείας και αυτή καθορίζει όλα όσα αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Τέτοιες ενέργειες αποτελούν αναχρονιστικές, σκοταδιστικές και παράνομες προτροπές και δεν έχουν καμία απολύτως πιθανότητα να τύχουν αποδοχής από την εκπαιδευτική κοινότητα. Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών όπως έχουν αποδείξει θα συνεχίσουν να επιτελούν το καθήκον τους, αρνούμενοι και αυτή τη φορά να ακολουθήσουν τις απαράδεκτες προτροπές να παρανομήσουν».
(Πηγή: minedu.gov.gr)
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα ελληνικά σχολεία και βάσει των τελευταίων εξελίξεων ενημερώνουμε για τα εξής: Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα,
Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα, οι οποίες εδραζόμενες σε συνταγματικές και ευρωπαϊκού δικαίου διατάξεις λαμβάνουν θέση υπέρ του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ακυρώνοντας τα Νέα Προγράμματα Σπουδών!
Δελτίο Τύπου
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα ελληνικά σχολεία και βάσει των τελευταίων εξελίξεων ενημερώνουμε για τα εξής:
Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα, οι οποίες εδραζόμενες σε συνταγματικές και ευρωπαϊκού δικαίου διατάξεις λαμβάνουν θέση υπέρ του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ακυρώνοντας τα Νέα Προγράμματα Σπουδών! Το Υπουργείο Παιδείας διαβλέποντας την ακύρωση της επίμαχης υπουργικής απόφασης, έσπευσε να εκδώσει νέα με σχεδόν ταυτόσημο περιεχόμενο για να αποφύγει με μη προσήκοντα τρόπο τη συμμόρφωση με την δικαστική ετυμηγορία. Και η νέα όμως υπουργική απόφαση προσεβλήθη και εκδικάσθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου στη μείζονα Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης. Ήδη νομοταγείς Θεολόγοι και Δάσκαλοι, υποβάλλουν σχετικές Δηλώσεις τους προς τους Δ/ντες των Σχολείων ότι συμμορφώνονται στις αποφάσεις του ΣτΕ.
Δεδομένων αυτών των γεγονότων διακινείται στο διαδίκτυο, αντίστοιχη με την περσινή, Επιστολή Γονέα για επιστροφή των βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών προσαρμοσμένη στο σήμερα καθώς οι δύο δικαστικές αποφάσεις δικαίωσαν γονείς και μαθητές που ζητούν ομολογιακό και όχι πολυθρησκειακό μάθημα.
Φρονούμε ότι οι Γονείς και οι Εκπαιδευτικοί οφείλουν να συμπληρώσουν τις συγκεκριμένες δηλώσεις διατρανώνοντας την βούλησή τους να τηρηθεί η νομιμότητα, όπως το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο προσδιόρισε, και πάνω από όλα να προστατευθούν οι ψυχές των παιδιών μας από το δηλητήριο του συγκρητιστικού και νεοεποχίτικου πνεύματος που ενσταλάζουν τα νέα Θρησκευτικά.
Δείτε σχετικά:
1. Δήλωση Θεολόγων και Δασκάλων για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ
2. Νέο ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς γονέα γιά ἐπιστροφή τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
3. Γνωμοδότηση: Καμία πειθαρχική ή ποινική ευθύνη από την άρνηση διδασκαλίας των «νέων» Θρησκευτικών Φίλη - Γαβρόγλου μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ
4. Προτάσεις της ΠΕΘ προς τα μέλη της για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών [2018-2019]
Αθήνα 3/10/2018
Τα Σωματεία:
Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)
Ένωση Επιστημόνων Γυναικών
Εστία Πατερικών Μελετών
Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες
Μουσική Συντροφιά
Πανελλήνια Ένωση Γυναικών
Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)
Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)
Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)
Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης
Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.)
Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)
«Ένα μήνυμα στέλνουμε οι Έλληνες ομογενείς στον Ζόραν Ζάεφ για το όνομα «Μακεδονία»: Μολών Λαβέ!» είπε σήμερα ο διακεκριμένος ομογενής και πρώην Γερουσιαστής των ΗΠΑ
«Εάν και όταν ο Μάθιου Νίμιτς, φέρει πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη, με όποια αιτιολογία, να αναγνωριστεί η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία», υπόσχομαι εν ονόματι της σημαντικής πλειονότητας της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, ότι θα παραταχθούμε οργανωμένοι με πολιτική αντίσταση στα Ηνωμένα Έθνη, ανώτερη και από αυτή του 1993».
Αυτό επεσήμανε σήμερα ο διακεκριμένος ομογενής Κρις Σπύρου κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών στην Αθήνα σχετικά με τις εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων .
Ο πρώην Γερουσιαστής των ΗΠΑ και πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Δημοκρατικών του Νιού Χάμσαιρ χαρακτήρισε "μαϊμού» το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018, στα Σκόπια. Τόνισε ότι είναι ανάγκη μετά και τις τελευταίες εξελίξεις για μια νέα αντίσταση από την ομογένεια και ότι την ερχόμενη Παρασκευή αναχωρεί για τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου θα έχει συναντήσεις με τους έλληνες της ξενιτιάς, που επιβάλλουν οι καταστάσεις.
Στον κύριο Ζάεφ, στέλνουμε το μήνυμα από την Κοινότητα των Ελλήνων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για το όνομα «Μακεδονία»: «Μολών Λαβέ!»
Διαβάστε τις δηλώσεις του κ. Κρις Σπύρου
Το δημοψήφισμα που διεξήχθη στην «Δημοκρατία των Σκοπίων», στην ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018, ήταν ένα ύπουλα κατασκευασμένο πολιτικό ψεύδος. Ένα δημοψήφισμα μαϊμού.
Σύμφωνα με τις δημόσιες δηλώσεις του κυρίου Ζόραν Ζάεφ, πρωθυπουργού της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», το δημοψήφισμα που διεξήχθη την περασμένη Κυριακή στο κράτος του, είχε κάποια σχέση με την πρόσφατη «Συμφωνία» που έγινε μεταξύ του αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς, και με το κράτος το οποίο, η αποκαλούμενη «Συμφωνία των Πρεσπών», αναφέρει ως το «Δεύτερο Μέρος».
Στο δημοψήφισμα, στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, ο Ζόραν Ζάεφ, ζητούσε από τον λαό της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», να απαντήσει στην ερώτηση: «Είστε υπέρ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι την Συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Δημοκρατίας της Ελλάδας;»
Ποια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», έχει συνάψει «Συμφωνία» με την «Δημοκρατία της Ελλάδας»; Πότε, και που, έγινε αυτή η Συμφωνία, μεταξύ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», και της «Δημοκρατίας της Ελλάδας»; Η οποία, αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων την αποδεχόταν, θα ενέτασσε την πρώην Γιουγκοσλαβική Διοικητική Περιφέρεια, την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ;
Στην «Συμφωνία των Πρεσπών», δεν αναγράφεται πουθενά, ονομασία κράτους, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε αναγράφεται η φράση, «συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, και της Δημοκρατίας της Ελλάδας».
Μήπως υπάρχει κάποια άλλη «Συμφωνία» που δεν έχει δημοσιοποιηθεί, η οποία έχει υπογραφεί, μεταξύ της «Δημοκρατίας της Ελλάδας», και της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991, «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Την οποία εάν ο λαός της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» θα αποδεχόταν με την ψήφο του, την περασμένη Κυριακή, θα είχε ψευτο-εντάξει την «Δημοκρατία των Σκοπίων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ;
Το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει με σαφήνεια, τα δύο συμβαλλόμενα κράτη που διαπραγματεύτηκαν, και υπέγραψαν, την «Συμφωνία». Τα δύο κράτη που η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει ότι έχουν συνυπογράψει, είναι: «Το πρώτο μέρος, η Ελληνική Δημοκρατία (το «Πρώτο Μέρος») και το δεύτερο μέρος, που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993 (το «Δεύτερο Μέρος»), αναφερόμενα από κοινού ως «τα Μέρη».»
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει επίσης, ότι τα δύο άτομα που συνυπέγραψαν την «Συμφωνία», είναι ο Νίκος Κοτζιάς και ο Νικολά Ντιμιτρόφ. Και ότι «παρέστη ως μάρτυρας σύμφωνα με τις αποφάσεις 817 (1993) και 845 (1993) ο Matthew Nimetz.»
Ο Νίκος Κοτζιάς υπέγραψε την «Συμφωνία» ως «ο Εκπρόσωπος» του «Πρώτου Μέρους», («Ελληνική Δημοκρατία»). Και ο Νικολά Ντιμιτρόφ, την υπέγραψε, ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους», («που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993»).»
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι σαφής για την ονομασία του κράτους που αποκαλείται «το Πρώτο Μέρος». Είναι η «Ελληνική Δημοκρατία». Η «Συμφωνία των Πρεσπών» όμως, δεν αναφέρει την ονομασία του κράτους που στην «Συμφωνία» αποκαλείται ως «το Δεύτερο Μέρος». Γιατί;
Ποιο είναι το κράτος που η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει ως «το Δεύτερο Μέρος»; Πως ονομάζεται; Ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας»; Εάν ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας», τότε γιατί ο Νικολά Ντιμιτρόφ, δεν υπέγραψε την «Συμφωνία των Πρεσπών», ως «ο Εκπρόσωπος» της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», και την συνυπέγραψε ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους»;
Και εάν το «Δεύτερο Μέρος», είναι το κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», τότε γιατί το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει ότι τα κράτη που συνέβαλλαν στην «Συμφωνία», είναι η «Ελληνική Δημοκρατία» («το Πρώτο Μέρος») και «το Δεύτερο Μέρος», «που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993»; Και όχι η «Δημοκρατία της Μακεδονίας»;
Το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει το εν λόγω κράτος, ως «το Δεύτερο Μέρος», διότι, στις 8 Απριλίου 1993, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, δεν αναγνώρισε την τότε αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία Διοικητική Περιφέρεια, την «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 8 Απριλίου 1993, αναγνώρισε την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, και ενέταξε το κράτος αυτό στα Ηνωμένα Έθνη, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα. Αυτό είναι το κράτος που η «Συμφωνία των Πρεσπών» περιγράφει ως «το Δεύτερο Μέρος».
Στις δημόσιες δηλώσεις τους, οι πολιτικοί ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», αναφέρουν ότι τις διαπραγματεύσεις για την «Συμφωνία των Πρεσπών», τις έκανε ο Υπουργός των Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», Νικολά Ντιμιτρόφ.
Εάν υπάρχει ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη, με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και έχει Υπουργό των Εξωτερικών, με το όνομα Νικολά Ντιμιτρόφ, τότε γιατί ο κύριος Νικολά Ντιμιτρόφ, δεν υπέγραψε την «Συμφωνία των Πρεσπών», ως ο Υπουργός των Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Αλλά την συνυπέγραψε ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους»;
Μαϊμού κράτος είναι η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Μαϊμού δημοψήφισμα διεξήχθη στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, στην «Δημοκρατία των Σκοπίων».
Μαϊμού ερώτηση έκανε ο Ζόραν Ζάεφ στον λαό της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» στις 30 Σεπτεμβρίου 2018.
Και μαϊμού αποτέλεσμα παρήγαγε το δημοψήφισμα που διεξήχθη την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, μια για πάντα! Δεν υπήρξε ποτέ, και δεν υπάρχει σήμερα, ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο, και ενταγμένο ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ή με ονομασία, η οποία εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν υπάρχει ούτε ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Ούτε ως Δημοκρατία της Νότιας Μακεδονίας. Ούτε ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Ούτε ως «προσωρινή» «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Και ούτε με ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM», με ρήτρα μηνιαίας ανανέωσης της ονομασίας. Δεν υπάρχει κανένα!
Σήμερα, τα Ηνωμένα Έθνη, απαρτίζονται από 193 ανεξάρτητα κράτη. Κανένα από τα 193 ανεξάρτητα κράτη, που απαρτίζουν τα Ηνωμένα Έθνη, δεν έχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία» στην ονομασία του, σε οποιαδήποτε μορφή. Κανένα.
Η τότε αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία «Δημοκρατία των Σκοπίων», η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», έκανε αίτηση στα Ηνωμένα Έθνη, στις 22 Ιανουαρίου 1993, να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Μετά από μακρόχρονες διαβουλεύσεις, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το κατεξοχήν υπεύθυνο για την αναγνώριση νέων κρατών μελών στα Ηνωμένα Έθνη, στις 7 Απριλίου 1993, ψήφισε ομόφωνα να απορρίψει την αίτηση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που εμπεριείχε τη λέξη «Μακεδονία». Και ψήφισε ομόφωνα να προτείνει την ένταξη της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» στα Ηνωμένα Έθνη, ως ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.
Παρέπεμψε δε, την επίλυση της διαφοράς που είχε προκύψει για το όνομα του νέου κράτους, στην «Επιτροπή Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία». Στην οποία, συμπροέδρευε ο τότε πρώην Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Σάιρους Βανς.
Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με την «Απόφαση 47/225 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 8ης Απριλίου 1993», απόφαση, η οποία αναφέρεται στο «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναγνώρισε την «Δημοκρατία των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, και μέλος των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.
Ορίστε πως δημιουργήθηκε το κράτος που περιγράφεται στο «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών» ως το «Δεύτερο Μέρος».
Συγκεκριμένα, η «Απόφαση 47/225 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 8ης Απριλίου 1993» αναφέρει:
«Έγκριση συμμετοχής στα Ηνωμένα Έθνη κράτους του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147
Η Γενική Συνέλευση,
Έχοντας λάβει τις συστάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στις 7 Απριλίου 1993 ότι το Κράτος του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147 θα πρέπει να γίνει αποδεκτό ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών,
Έχοντας εξετάσει την αίτηση που εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147,
Αποφασίζει να γίνει αποδεκτό ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών το Κράτος του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147, αυτό το Κράτος να αναφέρεται για κάθε σκοπό εντός των Ηνωμένων Εθνών ως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εν αναμονή της διευθέτησης της διαφοράς που έχει προκύψει γύρω από το όνομα του συγκεκριμένου κράτους.»
Από τις 8 Απριλίου 1993, έως και σήμερα, 25 χρόνια μετά, οι εκπρόσωποι της «Επιτροπής Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία», ο Σάιρους Βανς, από το 1993 έως το 1999, και ο Μάθιου Νίμιτς από το 1999 έως και σήμερα, κάνουν προσπάθειες να διευθετήσουν «την διαφορά που είχε προκύψει γύρω από το όνομα του συγκεκριμένου κράτους.»
Η «Δημοκρατία των Σκοπίων», η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», παραμένει χωρίς ονομασία, χωρίς όνομα, έως και σήμερα. 25 χρόνια αργότερα.
Ιδού και η αιτία που προκάλεσε να υπογραφεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» από τους πολιτικούς ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» και του αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς.
Είναι ξεκάθαρο. Η «Συμφωνία των Πρεσπών», έχει έναν, και μόνο έναν, σκοπό. Να δώσει στο ψευδο–σλαβο-μακεδονικό κρατικό μόρφωμα, στην «Δημοκρατία των Σκοπίων», στην ψευδο-αυτό-ονομασθείσα, το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», κρατική ονομασία, με το όνομα «Μακεδονία». Και να δώσει στους κατοίκους της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», η οποία εντάχθηκε στα Ηνωμένα Έθνη το 1993, χωρίς όνομα, «Μακεδονική» εθνική ταυτότητα.
Το 1992-1993, η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, οργανώθηκε σε σφοδρή αντίθεση, στην αναγνώριση της τότε αποσχισθείσας από την Γιουγκοσλαβία, «Δημοκρατίας των Σκοπίων», της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη, με ονομασία, η οποία θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Σε οποιαδήποτε μορφή.
Στις 2 Οκτωβρίου 1992, ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ο Κυβερνήτης της Πολιτείας του Άρκανσω, Μπιλ Κλίντον, σε δημόσια δήλωση που έκανε προς την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, έδωσε την υπόσχεση, ότι αν εκλεγεί Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν θα αναγνωρίσει την αποσχισθείσα Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, με ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία».
Στις 5 Νοεμβρίου 1992, ο Μπιλ Κλίντον εξελέγη ο 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την «Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας της 7ης Απριλίου 1993». Απόφαση, η οποία αναφέρεται στην «Συμφωνία των Πρεσπών», ψήφισε ομόφωνα, να προτείνει στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, την αναγνώριση, της ψευδο-αυτό- ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως νέο ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις 7 Απριλίου 1993, η κυβέρνηση του Προέδρου Μπιλ Κλίντον, με το δικαίωμα άσκησης βέτο, εξασφάλισε να μην αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία «Δημοκρατία των Σκοπίων», με ονομασία που θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Κρατώντας πλήρως την υπόσχεσή του προς την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα.
Στις 9 Απριλίου του 1993, μια μέρα μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών να επικυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξεκίνησε ένας αναληθής μύθος, για την δήθεν ύπαρξη ανεξάρτητου κράτους, με ονομασία η οποία εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία». Μύθος, που προωθείται με έντονο πείσμα, ακόμη και σήμερα.
Πως ξεκίνησε αυτός ο αναληθής μύθος;
Μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, της 8ης Απριλίου 1993, να εντάξει, ως ανεξάρτητο κράτος και μέλος των Ηνωμένων Εθνών, την ψευδο-αυτό- ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», χωρίς όνομα, ο τότε Πρόεδρος της ψευδο-αυτό- ονομασθείσας Δημοκρατίας, Κίρο Γκλιγκόροφ, ανακοίνωσε, ψευδώς στον λαό του, ότι η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία Δημοκρατία του, αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ξεκίνησε να εκδίδει, ταυτότητες «Μακεδόνων πολιτών». Πιστοποιητικά και διαβατήρια, με την σφραγίδα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και να ζητά αναγνώριση, και διμερείς συμφωνίες με άλλα κράτη, υπογράφοντας με την ψευδή ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Γεγονός που οι πολιτικοί ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», δεν έχουν πάψει να πράττουν έως και σήμερα.
Ταυτόχρονα, για προσωπικούς πολιτικούς λόγους, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε, επίσης ανακριβώς, ότι η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», είχε ενταχθεί στα Ηνωμένα Έθνη, ως ανεξάρτητο κράτος, με την «προσωρινή» ονομασία, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Έτσι ο μύθος της ύπαρξης κράτους με ονομασία, η οποία εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία», εμπλουτίστηκε, με περισσότερα ψεύδη. Και σήμερα, βιώνουμε όλοι, τα αποτελέσματα του ψευδο-Μακεδονικού μύθου που ξεκίνησε το 1993.
Ο Μάθιου Νίμιτς, έχει την δυνατότητα, χωρίς την «Συμφωνία των Πρεσπών», να λάβει από την πολιτική ηγεσία της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αίτηση αναγνώρισης προς τα Ηνωμένα Έθνη, με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία».
Εάν και όταν ο Μάθιου Νίμιτς, φέρει πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη, με όποια αιτιολογία, να αναγνωριστεί η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία», υπόσχομαι εν ονόματι της σημαντικής πλειονότητας της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, ότι θα παραταχθούμε οργανωμένοι με πολιτική αντίσταση στα Ηνωμένα Έθνη, ανώτερη και από αυτή του 1993.
Ήδη έχω αρχίσει να κτίζω τα θεμέλια της νέας αντίστασης, της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας. Και φεύγω την ερχόμενη Παρασκευή για τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες για να ενισχύσω τα θεμέλια του νέου ξεσηκωμού, των Ελλήνων της ξενιτιάς, που επιβάλλουν οι καταστάσεις.
Στον κύριο Ζάεφ, στέλνουμε το μήνυμα από την Κοινότητα των Ελλήνων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για το όνομα «Μακεδονία». Μολών Λαβέ!
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Με το συντριπτικό ποσοστό του 65% της αποχής, δηλαδή με ένα βροντερό «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών, οι πολίτες των Σκοπίων έδωσαν 4 χαστούκια σε όσους επιχείρησαν να αποφασίσουν γι αυτούς χωρίς αυτούς και σε όσους, σαν την ελληνική κυβέρνηση, προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι λύκοι έχουν γίνει πρόβατα.
Τα αβίαστα συμπεράσματα από το αποτέλεσμα του χτεσινού δημοψηφίσματος είναι τα παρακάτω:
Το πρώτο χαστούκι είναι στην ελληνική κυβέρνηση:
-
Η συντριπτική πλειονότητα Σλαβομακεδόνων, ακολούθησαν τη γραμμή του προέδρου Ιβανόφ και του εθνικιστικού VMRO, που αντιτίθενται ανοιχτά στη συμφωνία, και απέσχον από τις κάλπες. Απέδειξαν έτσι, ότι όχι απλά δεν είναι φίλοι των Ελλήνων, όπως θέλει να πουλήσει ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του, αλλά, αντίθετα είναι ποτισμένοι με τον Μακεδονισμό, στον οποίο γαλουχούνται εδώ και 75 χρόνια, διεκδικώντας τη «Μακεδονία του Αιγαίου» σε βάρος της Ελλάδας.
-
Το δημοψήφισμα ήταν ο ιδανικός τρόπος για να τελειώσει το παραμύθι των Ελλήνων πολιτικών για έναν φιλικό λαό, και ένα φιλικό κράτος, που θέλει μόνο τη συμβίωση και την κοινή ευημερία. Πρόκειται για φανατικά ποτισμένους με μεγαλοϊδεατισμό σε βάρος της Ελλάδας, που θεωρούν ακόμα και τη συμφωνία των Πρεσπών, που τους δίνει εθνικότητα και γλώσσα, προδοτική! Γιατί τους στερεί το παραμύθι του ονόματος, της αρχαίας ιστορίας και των διεκδικήσεων στην ελληνική Μακεδονία. Τους στερεί όλα εκείνα τα παραμύθια, με τα οποία μεγάλωσαν.
-
Το δημοψήφισμα απέδειξε περίτρανα, ότι η μόνη αποδεκτή και συμφέρουσα για την Ελλάδα λύση είναι μια ονομασία, σαν τη Σλαβομακεδονία, που προσδιορίζει επακριβώς τη χώρα, με κατοίκους σλαβομακεδόνες, γλώσσα σλαβομακεδονική και προϊόντα σλαβομακεδονικά. Ονομασία, που δεν χρειάζεται και καμιά επεξήγηση για την ιστορία της χώρας. Τα λέει όλα. Τι θα κάνει αυτή η χώρα με την αλβανική μειονότητα, είναι δικό της πρόβλημα. Θα το λύσει εκείνη και όχι η Ελλάδα.
Το δεύτερο χαστούκι είναι για τη σκοπιανή κυβέρνηση.
-
Η στάση των Σλαβομακεδόνων και Αλβανών, που απέσχον, είναι η απόδειξη ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν μόνο για τους Έλληνες πολίτες μια λύση ερήμην τους, που επιβλήθηκε από έξω, σε πρόθυμους κυβερνήτες. Ήταν μια τέτοια και για τους σκοπιανούς. Ο οποίοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα απέδειξαν ότι όλα όσα έλεγε ο Ζάεφ για ολόθερμη υποστήριξη της συμφωνίας του από τους πολίτες της χώρας του και για απομόνωση του προέδρου Ιβανόφ, δεν ήταν παρά Τσίπρεια ψέματα, αντάξια της φιλίας και σύμπνοιας των δύο ηγετών.
-
Το 65% των πολιτών στα Σκόπια έχει βάλει από σήμερα τον πρωθυπουργό τους στη δεινή θέση να ολοκληρώσει μια συμφωνία, που η πλειονότητα δεν θέλει. Επομένως τον θεωρεί αντίπαλό της. Με αποτέλεσμα να απειλείται σοβαρά το πολιτικό του μέλλον. Το επόμενο βήμα, να ψηφίσει τη συμφωνία στη Βουλή, και το μεθεπόμενο και πιο προκλητικό, να αλλάξει το Σύνταγμα, απαλείφοντας τον Μακεδονισμό, είναι πλέον ακόμα πιο επικίνδυνα για το μέλλον του Ζάεφ. Οι ηγέτες εκλέγονται από το λαό τους. Όχι από τους «έξω». Όσο κι αν τους προωθούν οι «απ’ έξω». Και ο Ζάεφ το ξέρει αυτό.
Το τρίτο χαστούκι είναι στην ΕΕ και τις ΗΠΑ:
-
Οι «μεγάλες δυνάμεις» δεν συνετίστηκαν και δεν έμαθαν τίποτε από το πάθημά τους στην Κύπρο το 2004, οπότε επιχείρησαν να επιβάλουν με το ζόρι μια λύση ουσιαστικής διχοτόμησης της χώρας και υποβάθμισης των Ελληνοκυπρίων, με άπειρα εκατομμύρια δολ. και με απανωτές επισκέψεις. Εκτός τόπου και χρόνου, κλεισμένοι στα χρυσά γραφεία τους νομίζουν ότι οι λαοί μαγεύονται μόλις τους βλέπουν ή τρομοκρατούνται, όπως οι κυβερνήσεις τους.
Επιπλέον, καλομαθημένοι από την κωλοτούμπα του κ Τσίπρα, που μετέτρεψε το 62% εναντίον τους «όχι» σε «ναι» το 2015, πιστεύουν ότι τέτοιοι πειθήνιοι ηγέτες ευδοκιμούν στα τριτοκοσμικά Βαλκάνια. Οι ίδιοι οι υπηρέτες τους το επιβεβαιώνουν.
Άστοχοι σχολιαστές στα ελληνικά κανάλια υποτίμησαν τη στάση των σλαβομακεδόνων, που απέσχον παρά το μπαράζ των «ξένων επισκεπτών», με το επιχείρημα ότι αυτά δεν πιάνουν στους βαλκανικούς λαούς, υπονοώντας ότι οι βαλκανικοί λαοί είναι λιγότερο πολιτισμένοι και ατίθασοι! Ενώ ξέρουν πολύ καλά, ότι τέτοιες έξωθεν παρεμβάσεις είναι αδιανόητες στις «πολιτισμένες» χώρες.
Το τέταρτο χαστούκι είναι για τα ποικιλώνυμα επιχειρηματικά συμφέροντας σε Ελλάδα, Σκόπια, ΕΕ και ΗΠΑ.
-
Οι άνθρωποι- χρήμα και οι εταιρίες- χρήμα, που δεν έχουν πατρίδα, αλλά πατρίδα τους είναι απλώς η χώρα που τους αποδίδει, μα και χώρες που θέλουν να στηρίξουν τα δικά τους εθνικά συμφέροντά, βρίσκονται ήδη σε δύσκολη θέση, έχοντας επενδύσει σε σχέδια δις, κυρίως στα Σκόπια. Είτε πρόκειται για νατοϊκά σχέδια εγκαταστάσεων και υποδομών, είτε για ενεργειακές εταιρίες, είτε για μεγάλες εταιρίες διαμετακομιστικές, εμπορικές, παροχής υπηρεσιών, μεταφορικές.
-
‘Ηδη, ελληνικά συμφέροντα ξίνισαν τα μούτρα τους χτες, κυρίως σε μέσα ενημέρωσης, με ολοφάνερη δυσαρέσκεια για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο υποβάθμιζαν σαν είδηση!
-
Αντίθετα, πάνω από 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν για «όπλο» τους την ένδειξη Μακεδονικός ή παράγωγό του, αναθάρρησαν, ελπίζοντας σε ματαίωση της συμφωνίας, που ευνοεί σκανδαλωδώς τις σκοπιανές εταιρίες και βλάπτει σοβαρά τις ελληνικές.
Η σκοπιανή κυβέρνηση και ο Ζάεφ κρύβονται πίσω από το σταλινικό 90%+, που ψήφισαν όσοι πήγαν χτες στις κάλπες, ενώ ακόμα και γι αυτό το ποσοστό θα έπρεπε να προβληματίζονται. Αφού όσοι πήγαν να ψηφίσουν ήταν ουσιαστικά μόνο όσοι αποδέχονται τη συμφωνία!
Το τραγελαφικό είναι ότι και η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στη γραμμή Ζάεφ από χτες ! Η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που αμφισβητεί ακόμα το αποτέλεσμα των εκλογών του 1946, φωνάζοντας ότι η πλειοψηφία του λαού απείχε (με εντολή του ΠΓ του ΚΚΕ), σήμερα υποβαθμίζει την αποχή των «συντρόφων» σκοπιανών του VMRO! Ιδεολογικές πιρουέτες καθαρών οπορτουνιστών.
Το 65% ουσιαστικό «όχι» των σκοπιανών, οδηγεί τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους αξιωματούχους σε ένα καθαρό πραξικόπημα. Ενώ παριστάνουν τους δημοκράτες, που θέλουν οι αποφάσεις να στηρίζονται στη βούληση των λαών, που πρέπει να αποφασίζουν ελεύθεροι και ανεπηρέαστοι, είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν την ψήφο μιας καθαρής μειοψηφίας, ενώ από την άλλη έχουν την εκκωφαντική αποχή της συντριπτικής πλειοψηφίας. Που, πέρα από κάθε αμφιβολία, δεν ήταν αποχή αδιαφορίας. Είναι ψήφος αποδοκιμασίας των Πρεσπών. Και μέσα στα χειροκροτήματα, να συνεχίσουν σαν να μην έγινε τίποτε, τα σχέδια για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οι λαοί είναι απλώς διακοσμητικά πιόνια στα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σχέδια.
Ο κ. Καμμένος, για να δικαιώσει παλιότερες δηλώσεις του ότι οι σκοπιανοί θα καταψηφίσουν το σχέδιο, έσπευσε χτες να πανηγυρίσει για την αποχή, λέγοντας ότι καθιστά τη συμφωνία άκυρη! Τρίχες! Τίποτε στη συμφωνία δεν προβλέπει τέτοιο πράγμα. Με την ψήφο εμπιστοσύνης που δίνει στην κυβέρνηση έχει δέσει ο ίδιος χειροπόδαρα τη χώρα του στις Πρέσπες.
Και χρωστάει να μας πει, μαζί με τον κυβερνητικό εταίρο του, τι ακριβώς παίρνει η Ελλάδα με τη συμφωνία. Τι ακριβώς κερδίζει. Να μας πει έναντι ποιών κρυφών ανταλλαγμάτων η συγκυβέρνηση ξεπούλησε το όνομα και τα προϊόντα της Μακεδονίας, την ταυτότητα των Μακεδόνων και τον ήλιο της Βεργίνας στη σημαία των Σκοπίων. Γιατί, φανερά κέρδη και ανταλλάγματα δεν υπάρχουν.
Το τραγικό για τους Έλληνες και τους Μακεδόνες είναι ότι στηρίζουν πλέον την ιστορία τους και την αξιοπρέπειά τους στην ελπίδα να παραμείνουν οι σλαβομακεδόνες πολίτες και πολιτικοί, που αντιμάχονται τη συμφωνία, άκαμπτοι μέχρι τέλους. Και να ματαιώσουν έτσι τις Πρέσπες. Αφού οι ηγέτες της Ελλάδας έχουν αποδειχτεί υπηρέτες άλλων χωρών και συμφερόντων.
Πηγή: Liberal
Τὸ πανοῦργο φίδι, δὲν σταματάει ποτὲ νὰ μᾶς πειράζῃ μὲ τὶς πανουργίες καὶ τὶς ἀπάτες του, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς τὶς ἀρετές, ποὺ ἀποκτήσαμε, γιὰ νὰ μᾶς γίνωνται αὐτὲς αἰτίες φθορᾶς καὶ κακίας· ἐπειδή, συναρεσκόμενοι σὲ αὐτὲς καὶ στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, φτάνουμε νὰ ὑψηλοφρονοῦμε, καὶ ὑψηλοφρονοῦντες πέφτουμε (φεῦ!) μετὰ ἀπὸ αὐτὰ στὴν κακία καὶ στὸ λάκκο τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κενοδοξίας. Ὁπότε, γιὰ νὰ φυλαχθῇς, ἀδελφέ, ἀπὸ αὐτὸ τὸν κίνδυνο, συμμάζεψε ὅλο τὸ νοῦ σου στὴν καρδιά σου καὶ πολέμα πάντα αὐτὸ τὸν δαίμονα, σὰν νὰ κάθεσαι, σὲ μιὰ πλατιὰ καὶ εὐρύχωρη πολεμήστρα, στὴν ἀληθινὴ καὶ πολὺ βαθιὰ γνῶσι τῆς μηδαμινότητας τοῦ ἑαυτοῦ σου· σκεπτόμενος, πὼς ἀληθινὰ δὲν εἶσαι τίποτα ἄλλο, παρὰ τὸ μηδέν, καὶ πὼς δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς τίποτα, καὶ πὼς δὲν ἔχεις τίποτε ἄλλο, παρὰ ταλαιπωρίες, ἀρρώστιες, κακίες καὶ ἐλαττώματα, καὶ πὼς δὲν σοῦ ταιριάζει τίποτα ἄλλο, παρὰ αἰώνια καταδίκη. Καὶ ἀφοῦ βεβαιωθῇς σὲ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, μὴν ἀφήσῃς ποτὲ τὸ νοῦ σου νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ ἐξωτερικὰ πράγματα τοῦ κόσμου, οὔτε κἂν ἀπὸ ἕνα παραμικρὸ λογισμὸ ἢ γεγονὸς ποὺ θὰ σοῦ τύχη, ἔχοντας βέβαιο καὶ σίγουρο, ὅτι ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πράγματά σου εἶναι τόσο ἐχθρικά, ποὺ ἂν εἶχες παραδοθῆ στὰ χέρια τους, θὰ ἤσουν σίγουρα νεκρὸς ἢ πληγωμένος.
Καὶ γιὰ νὰ γυμνάζεσαι καλὰ καὶ νὰ κρατᾷς καλὰ τὴν ἀνωτέρω πολεμήστρα τῆς ἀληθινῆς γνώσεως τῆς μηδαμηνότητάς σου, χρησιοποίησε αὐτὸ τὸν κανόνα: Ὅσες φορὲς φέρεις τὸ νοῦ σου στὴ σκέψι τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ τῶν ἔργων σου, νὰ ὑπολογίζῃς πάντα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι δικό σου καὶ ὄχι μὲ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χάριτός του· καὶ ἔπειτα, πίστευε τὸν ἑαυτό σου τέτοιο, ὅ,τι εἴδους τὸν βρίσκεις πὼς εἶναι μὲ τὴν δική σου δύναμι, γιὰ παράδειγμα· ἂν σκεφθῇς τὸν χρόνο, ποὺ ἦταν πρὶν νὰ δημιουργηθεῖς ἐσύ, θὰ δῇς ὅτι σὲ ὅλη ἐκείνη τὴν ἄβυσσο τῆς αἰωνιότητας ἤσουν ἕνα καθαρὸ μηδέν, οὔτε μποροῦσες νὰ κάνεις τίποτα, γιὰ νὰ λάβης τὴν ὕπαρξι· πάλι στὸν καιρὸ ποὺ ἔχεις τὴν ὕπαρξι, γιὰ μόνο τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἀφίνοντας σὲ αὐτὸν τὸ δικό του (τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ διαρκῆς πρόνοια, μὲ τὴν ὁποία κάθε ὥρα σὲ φυλάει), τί ἄλλο εἶσαι, παρὰ ἕνα μηδέν; Γιατὶ δὲν μένει καμμία ἀμφιβολία, ὅτι στὸ πρῶτο σου μηδὲν (ἀπὸ τὸ ὁποῖο σὲ τράβηξε μὲ τὸ παντοδύναμό του χέρι ὁ Θεός), θὰ μποροῦσες νὰ γυρίσεις αὐτοστιγμεί, ἂν αὐτὸς σὲ ἀφήσῃ γιὰ μία μόνη στιγμή.
Εἶναι λοιπὸν φανερό, ὅτι μένοντας σὲ αὐτὴ τὴ φυσικὴ ὕπαρξι, μὲ τὴν δική σου δύναμι, δὲν μπορεῖς ποτὲ νὰ ὑπολογίσῃς τὸν ἑαυτὸ γιὰ κάτι ἢ νὰ θέλης νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄλλοι.
Ἔπειτα, ἂν σταθῇς καλὰ στὸ «εὖ εἶναι» τῆς χάριτος, πρέπει νὰ σκεφθῇς καλὰ πὼς ἂν ἡ δική σου φύσις γυμνωθῆ ἀπὸ τὴν θεία βοήθεια καὶ τὴν χάρι, ποιό καλὸ καὶ ἀξιόμισθο μπορεῖ ποτὲ νὰ κάνῃ αὐτὴ μόνη της; Βέβαια, τίποτα. Ὥστε μπορεῖς καὶ σὺ νὰ λὲς μὲ τὸν Παῦλο «δὲν ἐκοπίασα ἐγὼ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζί μου» (Α´ Κορ. 15,10). Ἔπειτα, σκεπτόμενος ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τὰ πολλά σου περασμένα λάθη, καὶ ἐπιπλέον σὲ αὐτὰ τὰ ἄλλα πάρα πολλὰ κακὰ ποὺ θὰ ἔκανες, ἂν ὁ Θεὸς δὲν σὲ ἐμπόδιζε μὲ τὸ σπλαγχνικό του χέρι, θὰ βρῇς ὅτι οἱ παρανομίες σου μὲ τὸν πολλαπλασιασμό, ὄχι μόνο τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν χρόνων, στοὺς ὁποίους ἔγιναν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν κακῶν σου πράξεων καὶ τῶν συνηθειῶν καὶ παθῶν σου (γιατὶ ἡ μία κακία καλεῖ καὶ παρασύρει στὸν ἑαυτό της τὴν ἄλλη), οἱ παρανομίες σου, λέω, μποροῦν νὰ φθάσουν σὲ ἕνα ἀριθμὸ σχεδὸν ἀμέτρητο καὶ σὺ θὰ γινόσουν ἕνας ἄλλος καταχθόνιος ἑωσφόρος.
Ὁπότε, ἂν δὲν θέλῃς νὰ εἶσαι ἅρπαγας καὶ κλέφτης τῆς ἀγαθότητας καὶ τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ στὰ κτίσματά του, τὴν δόξα ὅμως τὴν κράτησε αὐτός, γιὰ νὰ δοξάζεται μόνος ὡς Δημιουργὸς ὅλων, γι᾿ αὐτὸ λέει, «τὴν δόξα μου δὲν θὰ τὴν δώσω σὲ ἄλλον» (Ἡσ. 42,8), ἀλλὰ θὰ μένῃς πάντα μὲ τὸν Κύριό σου καὶ νὰ δοξάζῃς αὐτὸν μόνο, ὅπως εἶναι δίκαιο, σὲ κάθε σου πρᾶξι ἀγαθή, ὡς ἀρχὴ καὶ μέση καὶ τέλος ὅλων τῶν ἀγαθῶν, πρέπει νὰ πιστεύῃς ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ κατώτερος καὶ ὁ χειρότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων (1).
Καὶ γνώριζε καλά, ὅτι αὐτὴ ἡ κρίσις ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτό σου, δὲν ἔχει καθόλου ὑπερβολή, γιὰ νὰ ἔχῃς ἀφορμὴ καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ ὑπερηφανεύεσαι· ἀλλὰ εἶναι δίκαια καὶ ἀληθινή, καὶ στὴ συνέχεια, αἰτία ταπεινώσεως, τὸ πὼς εἶσαι δηλαδὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους χειρότερος. Ἐὰν ὅμως καὶ σὺ νομίζεις πὼς γνωρίζοντας τὴν πονηριά σου, ξεπερνᾷς κατὰ αὐτὸ κάποιον ἄλλο, ποὺ φαντάζεται κάποιος κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό του· γνώριζε ὅτι ὑστερεῖσαι καὶ σὺ πολὺ καὶ γίνεσαι χειρότερος ἀπὸ αὐτόν, ἂν καὶ θέλῃς νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ νομίζεσαι ἀπὸ αὐτοὺς ὡς τέτοιος (ὡς ἄνθρωπος ποὺ μποροῦν νὰ ὑπολογίζουν), ὁ ὁποῖος γνωρίζεις ὅτι δὲν εἶσαι στὴν πραγματικότητα.
Λοιπόν, ἂν θέλῃς ἡ γνῶσις τῆς πονηριᾶς σου καὶ τῆς μηδαμηνότητάς σου νὰ κρατᾷ μακριὰ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ νὰ σὲ κάνῃ ἀγαπητὸ στὸ Θεό, εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνο νὰ περιφρονῇς τὸν ἑαυτό σου ὡς ἀνάξιο, καὶ στὴ συνέχεια ἄξιο ὅλων τῶν κακῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλεις νὰ εἶσαι καταφρονημένος καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀποστρεφόμενος τὶς τιμές, χαιρόμενος στὶς κατηγορίες καὶ κάνοντας ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ οἱ ἄλλοι ποὺ ἔχουν κοσμικὸ φρόνιμα περιφρονοῦν. Αὐτῶν τὴ γνώμη καὶ τὰ λόγια μὴ δεχθῇς καθόλου (2), οὔτε νὰ ἐγκαταλείψης αὐτὴ τὴν ἁγία πρᾶξι της περιφρονήσεως τοῦ ἑαυτοῦ σου, γιὰ νὰ γίνεται αὐτὸ ἀπὸ σένα, γι᾿ αὐτὸν καὶ μόνο τὸν σκοπὸ τῆς ταπεινώσεώς σου καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀρέσῃς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ σὲ ἔχουν σὲ ὑπόληψι.
Ἐὰν δὲ καὶ τύχει καμιὰ φορά, νὰ σὲ ἀγαποῦν πολὺ καὶ νὰ σὲ ἐπαινοῦν ἄλλοι γιὰ κάποιο καλὸ ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, στάσου καλὰ μαζεμένος μέσα στὸν ἑαυτό σου καὶ μὴ μετακινηθῇς καθόλου ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ γνῶσι τῆς μηδαμηνότητάς σου, ποὺ λέχθηκε παραπάνω, ἀλλὰ στρέψου πρῶτα στὸν Θεό, λέγοντας πρὸς αὐτὸν μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά· «Ἂς μὴ γίνει ποτέ, Κύριέ μου, νὰ γίνω κλέφτης τῆς δικῆς σου τιμῆς καὶ χάριτος· σὲ σένα πρέπει αἶνος, τιμὴ καὶ δόξα· σὲ μένα ντροπή». «Σὲ σένα, Κύριε, ἡ δικαιοσύνη καὶ σὲ μένα ἡ ντροπὴ τοῦ προσώπου σου» (Δαν. 9,7)· «ὄχι σὲ μᾶς Κύριε, ὄχι σὲ μᾶς, ἀλλὰ δόξασε τὸ ὄνομά σου» (Ψαλμ. 113,9). «Ἡ δόξα δική σου καὶ ἐγὼ δικός σου δοῦλος» (Ἔσδρ. 4,29).
Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ γύρισε πρὸς αὐτὸν ποὺ σὲ ἐπαινεῖ, μιλώντας ἔτσι μέσα σου μὲ τὸν λογισμό σου· ἀπὸ ποῦ αὐτὸς μὲ ἔχει γιὰ καλόν, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἄλλος καλὸς καὶ ἀγαθὸς παρὰ μόνος ὁ Θεός μου; «οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» (Ματθ. 19,17). Γιατὶ, κάνοντας ἔτσι καὶ ἀποδίδοντας στὸ Θεὸ τὸ δικό του, θὰ κρατήσῃς μακριὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ θὰ γίνῃς ἄξιος νὰ δεχθῇς μεγαλύτερα χαρίσματα καὶ εὐεργεσίες ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἡ ἐνθύμησις τῶν καλῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν ποὺ κάνεις σὲ παρακινοῦν στὴν ὑπερηφάνεια, ἀμέσως σκέψου, πὼς τὰ ἔργα αὐτὰ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δικά σου (3) καὶ σὰν νὰ μιλᾷς μὲ αὐτά, πές:
«Ἐγὼ δὲν γνωρίζω πῶς φανερωθήκατε καὶ ᾔρθατε στὸ νοῦ μου! Γιατὶ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἡ ἀρχή σας, ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς καὶ ἡ χάρις του· ἐκεῖνος σᾶς δημιούργησε, σᾶς ἔθρεψε καὶ σᾶς διαφύλαξε, λοιπὸν αὐτὸν μόνον θέλω νὰ γνωρίζω γιὰ ἀληθινὸ καὶ ἀρχικὸ πατέρα καὶ αἴτιο, αὐτὸν νὰ εὐχαριστῶ καὶ σὲ αὐτὸν νὰ ἀποδίδω κάθε ἔπαινο».
Ἔπειτα, σκέψου, πὼς ὅλα τὰ ἔργα ποὺ ἔκανες, δὲν ἔφτασαν τὴν ἀναλογία καὶ τὴ συμμετρία στὸ φῶς καὶ στὴ χάρη ποὺ σοῦ παραδόθηκε, γιὰ νὰ γνωρίσῃς καὶ νὰ τὰ κάνῃς, ἀλλὰ πὼς εἶναι πολὺ ἀτελῆ καὶ πολὺ μακριὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ καθαρὸ σκοπὸ καὶ τὴν πρέπουσα ἐπιμέλεια, μὲ τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ τὰ κάνῃς. Ὁπότε, ἂν σκεφθῇς καλά, περισσότερο πρέπει νὰ ντρέπεσαι ἀπὸ τὶς ἀρετές σου, παρὰ νὰ σοῦ ἀρέσουν αὐτὲς μάταια καὶ νὰ ὑπερηφανέυεσαι γιὰ αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἀληθινό, ὅτι οἱ φυσικὲς ἀρετὲς τοῦ Θεοῦ, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ μιμούμαστε, αὐτὲς ἀπὸ μόνες τους εἶναι καθαρὲς καὶ πολὺ τέλειες, μολύνονται κατὰ κάποιο τρόπο καὶ μειώνονται ἀπὸ τὶς ἀτέλειες καὶ ἐλλείψεις τῆς δικῆς μας μιμήσεως (4).
Ἀκόμη, σύγκρινε τὰ ἔργα σου μὲ ἐκεῖνα τῶν ἁγίων καὶ ἀληθινῶν φίλων καὶ δούλων τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ γνωρίσῃς, ὅτι τὰ μεγαλύτερα καὶ καλύτερα ἔργα τὰ δικά σου, εἶναι πολὺ τιποτένια καὶ πολὺ μικρῆς ἢ καθόλου τιμῆς, ἂν τὰ συγκρίνῃς πάλι μὲ ἐκεῖνα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔκανε γιὰ σένα στὰ Μυστήρια τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Σταυροῦ του (τὰ ὁποῖα νὰ ὑπολογίσῃς ὄχι σὰν ἔργα Θεοῦ, ἀλλὰ καθ᾿ ἑαυτὰ μόνον ὡς ἔργα ἀνθρώπου) καὶ ἂν σκεφθῇς τὴν καθαρότητα τῆς ἀγάπης του, τὴν ἀναμαρτησία, μὲ τὴν ὁποία τὰ ἔκανε, θὰ γνωρίσῃς ὅτι ὅλα σου τὰ ἔργα καὶ οἱ ἀρετές, εἶναι σχεδὸν ἁμαρτίες καὶ ἀκαθαρσίες. Γιατὶ γράφτηκε· «ὅλη ἡ δικαιοσύνη μας εἶναι σὰν βρώμικο ροῦχο» (Ἡσ. 64,6)· ἢ πολὺ περισσότερο, χειρότερες ἀπὸ τὸ τίποτα.
Τελευταῖα, ἂν ἐξυψώσῃς τὸν νοῦ σου στὴ θεότητα καὶ στὴν ἄπειρη μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ σου, «ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου, οὐδὲ ὁ οὐρανὸς εἶναι καθαρός», ὅπως γράφτηκε (Ἰὼβ 15,15), καὶ στὴν ὑπηρεσία καὶ λατρεία ποὺ τοῦ πρέπει, θὰ δῇς καθαρά, ὅτι ὄχι ὑπερηφάνεια καὶ ὑψηλοφροσύνη, ἀλλὰ μεγάλος τρόμος καὶ φόβος πρέπει νὰ σοῦ δημιουργηθῆ σὲ κάθε σου ἔργο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἅγιο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι πολὺ τέλειο καὶ ὅτι μόνο χρεωστᾶς νὰ πῇς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ στὸ Θεό, ἐκείνη τὴν ταπεινὴ φωνὴ τοῦ Τελώνου· «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).
Ἀκόμη σοῦ παραγγέλνω νὰ μὴν εἶσαι εὔκολος στὸ νὰ φανερώνῃς τὰ χαρίσματα, ποὺ σοῦ κάνει ὁ Θεός. Γιατὶ, αὐτὸ σχεδὸν πάντα, δὲν ἀρέσει στὸ Θεό, καθὼς ὁ ἴδιος μᾶς δίδαξε μὲ τὴν παρακάτω ἱστορία.
Φανερώθηκε μιὰ φορὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὰν εἶδος βρέφους, σὲ ἕνα εὐλαβῆ καὶ ἐνάρετο, καὶ ἐκεῖνος γνωρίζοντας πὼς ἦταν ὁ Κύριος, τὸν παρεκάλεσε μὲ ἁπλότητα νὰ τοῦ πῇ τὸν ἀγγελικὸ ἀσπασμό, καθὼς συνηθίζεται νὰ λέγεται ἀπὸ ὅλους, δηλαδὴ τό, Θεοτόκε Παρθένε· ἄρχισε τὸ πανάγιο ἐκεῖνο βρέφος νὰ λέγῃ μὲ προθυμία· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί». Καὶ ἐδῶ στάθηκε, καὶ δὲν θέλησε μὲ τὰ ὑπόλοιπα λόγια νὰ ἐπαινέσῃ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ πῇ: «Καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος τὸν παρακαλοῦσε νὰ πῇ καὶ τὸν παρακάτω στίχο καὶ τὰ ὑπόλοιπα, αὐτὸ ἐξαφανίσθηκε, ἀφίνοντας τὸν δοῦλο του σὲ μεγάλη χαρά. Καὶ μὲ τὸ δικό του παράδειγμα, φανέρωσε σὲ αὐτὸν αὐτὴ τὴν οὐράνια διδασκαλία, δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἐπαινῇ ποτὲ κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ τὶς χάρες ποὺ ἔχει. Λοιπόν, μάθε καὶ σὺ νὰ ταπεινώνεσαι καὶ νὰ μὴν ἐπαινῆσαι μόνος σου, γνωρίζοντας τὸν ἑαυτό σου καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου, πὼς εἶναι ἕνα τίποτα. «Ἂς σὲ ἐγκωμιάζῃ ὁ γείτονας, καὶ ὄχι τὸ δικό σου στόμα, ξένος καὶ ὄχι τὰ δικά σου χείλη» (Παροιμ. 27, 2).
Αὐτὸ εἶναι τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετών (5)· ὁ Θεὸς μᾶς δημιούργησε ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ τώρα ποὺ εἴμαστε ὄντα ἐξ αἰτίας του, θέλει νὰ θεμελιώσῃ ὅλη τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ πάνω σὲ αὐτή μας τὴ γνῶσι, ὅτι δηλαδή, ἀπὸ μόνοι ἂς εἴμαστε ἕνα μηδὲν καὶ ὅσο περισσότερο ἐμβαθύνουμε σὲ αὐτήν, τόσο περισσότερο θὰ μεγαλώσῃ ἡ οἰκοδομή· καὶ ὅσο περισσότερο χῶμα βγάζουμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ βάθος, δηλαδή, ὅσο, περισσότερο γνωρίζουμε τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἀθλιότητές μας, τόσο καὶ ὁ θεϊκὸς ἀρχιτέκτονας θὰ βάλῃ πλέον στερεὲς πέτρες, γιὰ νὰ αὐξήσῃ τὴν πνευματικὴ αὐτὴ οἰκοδομή. Καὶ μὴ νομίζῃς, παιδί μου, ὅτι μπορεῖς νὰ ἐμβαθύνῃς κάποτε σὲ αὐτὴ τὴν γνῶσι, ὅσο φτάνει. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο· μάλιστα, κάνε στὸν ἑαυτό σου αὐτὸ τὸν λογαριασμό, ὅτι ἂν καὶ ἦταν δυνατὸν νὰ παραδοθῆ σὲ κανένα δημιούργημα τέτοιο πρᾶγμα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βρεθῆ ἄλλο πιὸ βαθὺ βάθος νὰ ἐρευνήσῃ, παρὰ ἡ δική σου μηδαμηνότητα.
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν γνῶσι καλὰ βαλμένη στὴ πρᾶξι, μποροῦμε νὰ ἔχουμε κάθε καλό· καὶ χωρὶς αὐτὴν εἴμαστε σχεδὸν τίποτα, ἀκόμη καὶ ἂν θέλαμε νὰ κάνουμε τὰ ἔργα ὅλων τῶν ἁγίων καὶ νὰ εἴμαστε ἀπασχολημένοι πάντα μὲ τὸν Θεό· ὢ μακάρια γνῶσι, ποὺ μᾶς κάνεις εὐτυχισμένους στὴ γῆ καὶ δοξασμένους στὸν οὐρανό! ὢ φῶς ποὺ βγαίνεις ἀπὸ τὸ σκοτάδι καὶ κάνεις λαμπρὲς καὶ καθαρὲς τὶς ψυχές! ὢ χαρὰ ποὺ δὲν ἀναγνωρίζεσαι πὼς λάπεις ἀνάμεσα στὶς ἀκαθασίες μας! ὢ μηδέν, τὸ ὁποῖο σὰν γνωρισθῇς, μᾶς κάνεις κυρίους τοῦ σύμπαντος! Δὲν μπορῶ νὰ χορτάσω ποτέ, μιλώντας σου σχετικὰ μὲ αὐτό, ἀγαπητέ. Ἂν θέλῃς νὰ ἐπαινέσῃς τὸν Θεό, κατηγόρησε τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ ἐπιθυμῇς νὰ κατηγορῆσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους· ταπεινώσου σὲ ὅλους καὶ κάτω ἀπὸ ὅλους, ἂν θέλῃς νὰ ὑψώσῃς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἑαυτό σου σ᾿ αὐτόν. Ἂν ἐπιθυμῇς νὰ τὸν βρῇς, μὴν ὑψώνεσαι, γιατὶ αὐτὸς φεύγει· ταπεινώνου καὶ ταπεινώσου ὅσο μπορεῖς· καὶ αὐτὸς θὰ ἔλθη νὰ σὲ βρῇ καὶ νὰ σὲ ἀγκαλιάση· καὶ τόσο θέλει νὰ σὲ δεχθῆ καὶ ἑνωθῆ σφικτὰ μαζί σου μὲ ἀγάπη, καὶ τόσο πλέον ἀγαπητά, ὅσο περισσότερο ἐσὺ ταπεινώνεσαι στὰ μάτια του καὶ ὅσο θέλεις νὰ ταπεινώνεσαι καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ὅλοι νὰ σὲ ἀποστρέφωνται, σὰν ἕνα πρᾶγμα συγχαμερό.
Λοιπόν, γιὰ τὴν τόση χάρι, ποὺ σοῦ κάνει, ἀδελφέ, ὁ Θεός, ὁ τόσο λυπημένος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου, γιὰ νὰ σὲ ἑνώσῃ μὲ τὸν ἑαυτό του, κάνε καὶ σὺ αὐτό, τὸ νὰ νομίζῃς δηλαδὴ τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο καὶ χειρότερο ἀπὸ ὅλους καὶ μὴ παραλείπῃς συνεχῶς, νὰ εὐχαριστῇς καὶ νὰ εἶσαι χρεώστης ἐκείνων, ποὺ γίνονται ἀφορμὴ νὰ ταπεινώνεσαι· δηλαδὴ σὲ ἐκείνους ποὺ σὲ περιφρόνησαν ἢ καὶ σὲ περιφρονοῦν συνέχεια. Καὶ ἂν ἄθελά σου καὶ μὲ κακὴ ὄρεξι τῆς καρδιᾶς σου, ὑποφέρεις τὶς περιφρονήσεις τους, ὅμως ἀγωνίσου ὅσο μπορεῖς, νὰ μὴ δείχνῃς κανένα ἐξωτερικὸ σημάδι ὅτι σοῦ κακοφαίνονται.
Καὶ ἂν μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ λογαριασμούς, ποὺ εἶναι πολὺ ἀληθινές, ἡ πανουργία τοῦ διαβόλου καὶ ἡ ἀγνωσία καὶ κακὴ κλίσι ἡ δική μας, θὰ μποροῦσαν νὰ ἤθελαν ὑπερισχύσῃ σὲ μᾶς, μὲ τρόπο ποὺ οἱ λογισμοὶ τῆς ὑψηλοφροσύνης νὰ μὴ λείπουν ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν καὶ νὰ πληγώνουν τὴν καρδιά μας, ἀκόμη καὶ τότε εἶναι καιρὸς κατάλληλος, τόσο περισσότερο νὰ ταπεινωνώμαστε καὶ νὰ περιφρονοῦμε καὶ νὰ μισοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ὅσο ἀπὸ τὴν δοκιμὴ βλέπομε, πὼς πολεμοῦμε, ναί, καὶ ἀγωνιζόαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ αὐτό· δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν τυραννία του, ἐπειδὴ καὶ πάσχουμε ἀπὸ τὶς ἐνοχλήσεις τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ἔχει τὴν ρίζα καὶ ἀρχὴ στὴν μάταιη καὶ καταραμένη ὑπόληψι τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἔτσι θὰ βγάλη ἀπὸ τὸ πικρὸ φαρμάκι μέλι, ὑγεία ἀπὸ τὶς πληγὲς καὶ ταπείνωσι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ὑπερηφάνεια.
1. Πόσο πολὺ ὠφέλιμο πρᾶγμα εἶναι τὸ νὰ ἔχῃ κανεὶς τὸν ἑαυτό του χειρότερο καὶ κατώτερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τὸ μαρτυροῦν οἱ ἅγιοι· ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει· «Δὲν ὑπάρχει στὸν Θεὸ τίποτε τόσο ἀγαπητό, ὅσο τὸ νὰ θεωρῇ κάποιος τὸν ἑαυτό του ὡς τὸν χειρότερο ἀπ᾿ ὅλους». Ὁ μέγας ἀνάμεσα στοὺς Πατέρες Βαρσανούφιος εἶπε· «ᾶν πράγματι θέλῃς νὰ σωθῇς, ἄκουσε τί νὰ κάνῃς ἔμπρακτα· σήκωσε τὰ πόδια σου ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ὕψωσε τὸ νοῦ σου στὸν Θεό. Καὶ ἡ μελέτη σου ἂς εἶναι ἐκεῖ μέρα καὶ νύκτα· καὶ μὲ ὅση δύναμι ἔχεις καταφρόνησε τὸν ἑαυτό σου· πιστεύοντας ὅτι βλέπεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ὁδός· ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν δὲν ὑπάρχει ἄλλη γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ σωθῆ μὲ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ· ἂς τρέχῃ ἐκεῖνος ποὺ θέλει γιὰ νὰ προλάβη· τὸν ἐξορκίζω στὸ ὄνομα τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ ποὺ θέλει νὰ χαρίσῃ τὴν αἰώνια ζωὴ σὲ ὅποιον ἐπιθυμεῖ». Ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, προσθέτει, ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα καὶ ἐλεεινότερο ἀπὸ τοὺς ἰδίους δαίμονες, διότι λέγει. «Ὑπάρχουν δυὸ εἴδη ταπεινώσεως, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες. Τὸ ἕνα εἶναι νὰ θεωρῇ κανεὶς τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ ἀναφέρῃ τὰ κατορθώματά του στὸν Θεό· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀρχή, τὸ δεύτερο τὸ τέλος». Καὶ αὐτὴ ἡ ταπείνωσις πετυχαίνεται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐπιζητοῦν ὅταν ἐν γνώσει τους σκέπτωνται αὐτὰ τὰ τρία γιὰ τὸν ἑαυτό τους· ὅτι εἶναι οἱ πιὸ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ ὅλους· καὶ τὸ ὅτι εἶναι οἱ πιὸ αἰσχροὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα, ἐπειδὴ βρίσκονται στὴν παρὰ φύσι κατάστασι· καὶ ὅτι εἶναι πιὸ ἐλεεινοὶ καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ἐπειδὴ ὑπηρετοῦν τοὺς δαίμονες». (Φιλοκαλία, κεφ. ριε´).
2. Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία αὐτή, λέγει καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος ἔγκλειστος καὶ προφητικώτατος Βαρσανούφιος τὰ ἑξῆς: «Τὸ νὰ εἶσαι ἀμέριμνος ἀπὸ κάθε πρᾶγμα σὲ κάνει νὰ πλησιάσης στὴν πόλι, καὶ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, σὲ κάνει νὰ κατοικήσῃς στὴν πόλι· καὶ τὸ νὰ πεθάνης γιὰ κάθε ἄνθρωπο, σὲ κάνει νὰ κληρονομήσῃς τὴν πόλι καὶ τοὺς θησαυρούς της. Ἂν θέλῃς νὰ σωθῇς, κράτα τὸ ἀψήφιστο, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ τρέχε πρὸς τὸν σκοπό σου». Τὸ ἀψήφιστο, κατὰ τὸν ὅσιο Ἰωάννη, τὸν μαθητὴ τοῦ Βαρσανουφίου, εἶναι τὸ νὰ μὴν ἐξισώσῃς τὸν ἑαυτό σου μὲ ἄλλον καὶ νὰ τὸν συγκρίνῃς μὲ κάποιον ἄλλον. Οὔτε νὰ πῇς καὶ γιὰ κανένα καλὸ ἔργο ὅτι κι ἐγὼ αὐτὸ τὸ ἔκανα. (πάλι ἐδῶ ὁ ἅγιος ἐννοεῖ ἢ τὴν καρδιά, ἢ τὴν ἀπάθεια ἢ τὴ θεϊκὴ γνῶσι).
3. Καὶ ἀκολούθως συλλογίσου αὐτὸν τὸν ἀληθέστατο καὶ βεβαιώτατο στοχασμό, δηλαδὴ ὅσες περισσότερες ἀρετὲς κατορθώσεις καὶ ὅσα περισσότερα χαρίσματα λάβεις, τόσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι ἀπὸ τὸν Θεό· καὶ ὅσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι, τόσο καὶ περισσότερο χρέος ἔχεις πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τόσο περισσότερο ὑπόχρεως γίνεσαι· ἔτσι ἀπὸ τὸν στοχασμὸ αὐτὸν ὄχι μόνο δὲν θὰ ὑπερηφανευθῇς γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσματά σου, ἀλλὰ θὰ ἀγωνισθῇς καὶ νὰ κατεβῆς στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως μὴ ἔχοντας κάτι τὸ ἀντάξιο γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃς τὸν Θεὸ γιὰ τὰ θεϊκά του χαρίσματα.
4. Χωριστὰ ἀπὸ αὐτὸ ὅλες οἱ ἀρετές, μὲ τὸ νὰ εἶναι φυσικὲς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ δωρεὲς καὶ χάριτες τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀκολούθως εἶναι ἄναρχες καὶ ἀτέλειωτες κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ἄπειρες δὲ κατὰ τὸ μέγεθος καὶ ἀναρίθμητες κατὰ τὸ πλῆθος, ὡς λέγει ὁ μέγας Βασίλειος. Πῶς λοιπὸν μπορεῖ κάποιος νὰ ὑψηλοφρονήσῃ, ὅτι ἀπέκτησε ἀρετές, ἀφοῦ μάθη πὼς καὶ οἱ ἀρετές, οὔτε ἀρχὴ ἔχουν, οὔτε τέλος, οὔτε ἀριθμό; καὶ πὼς μάλιστα δὲν θὰ κατεβῇ στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως, συλλογιζόμενος πὼς ὅσες ἀρετὲς κι ἂν κατώρθωσε, πάλι οὔτε στὴν ἀρχὴ ἀκόμη τῶν ἀρετῶν δὲν ἔφθασε; ἀλλὰ δέχθηκε ἀπὸ αὐτὲς τόσο μόνο, ὅσο εἶναι μία σταλαγματιὰ ἀπὸ ἄπειρο πέλαγος· ἢ πὼς δὲν θὰ παρακινηθῆ καὶ αὐτὸς πάντοτε νὰ λέγῃ ἐκείνη τὴν εὐχὴ τοῦ μεγάλου Ἀρσενίου, ποὺ λέγει· «Ὁ Θεός μου, μὴ μὲ ἐγκαταλείψης· δὲν ἔκανα κανένα ἀγαθὸ ἐνώπιόν σου, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς εὐσπλαγχνίας σου, βοήθησέ με νὰ κάνω ἀρχή».
5. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος θέλοντας νὰ οἰκοδομήσῃ τὴν θαυμαστὴ οἰκοδομὴ τῶν μακαρισμῶν, πρῶτο θεμέλιο αὐτῶν ἔβαλε τὴν πτωχεία τοῦ πνεύματος, δηλαδὴ τὴν ταπείνωσι, λέγοντας· «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,3)
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
Ἡ τέταρτη ἀπάτη μὲ τὴν ὁποία μᾶς ἐπιτίθεται ὁ πονηρὸς διάβολος, ὅταν μᾶς δῇ ὅτι βαδίζουμε τὸν εὐθὺ δρόμο τῆς ἀρετῆς, εἶναι οἱ διάφορες ἐπιθυμίες, ποὺ ξεσηκώνει ἐναντίον μας, γιὰ νὰ μᾶς κάνῃ νὰ ξεπέσουμε ἀπὸ τὴν ἐκγύμνασι τῶν ἀρετῶν στὶς κακίες. Γιὰ παράδειγμα, ὅταν ἕνας ἄρρωστος ὑποφέρῃ μὲ ὑπομονετικὴ θέλησι τὴν ἀρρώστια του, ὁ ἐχθρός, ποὺ γνωρίζει ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν μπορεῖ ἐκεῖνος νὰ ἀποκτήσῃ τὴν συνήθεια τῆς ὑπομονῆς, τοῦ παρουσιάζει μπροστά του πολλὰ καλὰ ἔργα, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ κάνῃ ἂν βρισκότανε σὲ ἄλλη κατάστασι καὶ φροντίζει νὰ τὸν πείσῃ ὅτι ἂν ἦταν ὑγιής, θὰ μποροῦσε νὰ ὑπηρετήσῃ καλύτερα τὸν Θεὸ καὶ νὰ ὠφελήσῃ καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους.
Ἀφοῦ τοῦ βάλλει αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες, πηγαίνει σιγὰ σιγά, αὐξάνοντάς τες κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο, ποὺ τὸν κάνει νὰ θορυβῆται καὶ νὰ ταράζεται, γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς τελειώσῃ, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του. Καὶ ὅσο τοῦ γίνονται μεγαλύτερες καὶ δυνατώτερες οἱ παρόμοιες ἐπιθυμίες, τόσο πιὸ πολὺ αὐξάνει καὶ ἡ ἐνόχλησις καὶ ἡ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς του· καὶ μετὰ λίγο λίγο, μὲ ἱκανότητα τὸν καταφέρνει ὁ ἐχθρὸς ὥστε νὰ μὴν ὑπομένῃ πλέον τὴν ἀρρώστια του, ὄχι ὡς ἀρρώστια, ἀλλὰ ὡς ἐμπόδιο ἐκείνων τῶν ἀρετῶν, ποὺ μὲ πολλὴ ὄρεξι ἐπιθυμεῖ νὰ κάνῃ, γιὰ μεγαλύτερη ὠφέλεια. Καὶ ἀφοῦ τὸν φέρει σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, μὲ πολλὴ ἱκανότητα τοῦ κλέβει ἀπὸ τὸ νοῦ ἐκεῖνο τὸν σκοπὸ ποὺ εἶχε γιὰ νὰ ὑπηρετήσει καλύτερα τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀποκτήσῃ περισσότερες ἀρετές. Καὶ ἔτσι, ἄλλο δὲν τοῦ ἀφήνει, παρὰ γυμνὴ καὶ μόνη τὴν ἐπιθυμία του νὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια. Ἐπειδὴ ὅμως, σύμφωνα μὲ τὴν θέλησί του, δὲν τοῦ περνᾷ, συγχύζεται καὶ ταράσσεται σὲ τέτοιο σημεῖο, ποὺ γίνεται ἐντελῶς ἀνυπόμονος, καὶ ἔτσι φθάνει ὁ ἄθλιος νὰ πέσῃ στὴν κακία τῆς ἀνυπομονησίας, ἀπὸ τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς, ποὺ ἐξασκεῖτο ἀπὸ πρὶν χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνῃ καθόλου (1).
Ὁ τρόπος λοιπόν, γιὰ νὰ ἀντισταθῇς σὲ αὐτὴν τὴν ἀπάτη τοῦ διαβόλου, εἶναι ὁ ἑξῆς: Ὅταν βρεθῇς σὲ αὐτὴ τὴν κατάστασι τῆς ἀρρώστιας, ποὺ νὰ ἐνοχλῆσαι καὶ νὰ ταράσσεσαι, πρόσεχε καλά, νὰ μὴ δέχεσαι ἢ νὰ μὴν ὑποχωρῇς καθόλου στὶς ἐπιθυμίες ποὺ τότε σοῦ ἔρχονται, ὅσο καλὲς κι ἂν φαίνωνται. Γιατὶ, μὴ μπορώντας τότε νὰ τὶς κάνῃς ἔργο, ἀναγκαστικὰ συγχύζεσαι καὶ δὲν εἰρηνεύεις. Πρέπει λοιπόν, μὲ κάθε ταπείνωσι, ὑπομονὴ καὶ ὑποταγὴ νὰ πιστεύῃς, πὼς οἱ ἐπιθυμίες σου αὐτές, δὲν μποροῦν νὰ πάρουν ἐκείνη τὴν ἔκβασι καὶ τὸ τέλος ποὺ ἐπιθυμεῖς, ὄντας ἐσὺ περισσσότερο ἀδύνατος καὶ ἀστήρικτος ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐσὺ λογαριάζεις· ἢ σκέψου ὅτι ὁ Θεὸς γιὰ τὶς κρυφὲς κρίσεις του ἢ καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες σου, δὲν θέλει ἀπὸ σένα ἐκεῖνα τὰ καλὰ ποὺ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ καλύτερα θέλει νὰ σὲ ἔχῃ ταπεινωμένο μὲ τὴν ὑπομονή, κάτω ἀπὸ τὸ γλυκὸ καὶ δυνατὸ χέρι τῆς θελήσεώς του.
Ἔτσι παρόμοια καὶ ἂν ἔχῃς κάποτε κανόνα ἀπὸ τὸν Πνευματικό σου γιὰ κανένα σου ἁμάρτημα καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖς, ὅπως ἐπιθυμεῖς, νὰ ἀκολουθῇς μὲ συνέπεια τὴν κάθε ἐνέργεια ποὺ κάνεις γιὰ εὐλάβεια, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν θεία Κοινωνία, μὴ συγχυσθῇς καὶ ἐνοχληθῇς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τους· ἀλλὰ ἀφοῦ ἀποβάλῃς κάθε δικό σου θέλημα, φόρεσε ἐκεῖνο ποὺ ἀρέσει στὸ Θεὸ μὲ πόνο καρδιᾶς, λέγοντας μέσα σου. Ἄχ, ἐὰν τὸ μάτι τῆς θεϊκῆς πρόνοιας, δὲν ἔβλεπε σὲ μένα ἀχαριστίες καὶ ἐλαττώματα, ἐγὼ βέβαια, δὲν θὰ βρισκόμουν τώρα σὲ τέτοια ἀθλιότητα, νὰ στερηθῶ τὴ χάρι τῶν ἁγιωτάτων Μυστηρίων γι᾿ αὐτό, βλέποντας ὅτι ὁ Κύριος μου, μοῦ φανερώνει μὲ αὐτὸ τὴν ἀναξιότητά μου, ὑμνῶ καὶ δοξολογῶ στοὺς αἰῶνας τὸ ὄνομά του, λέγοντας πρὸς αὐτό: «Φιλανθρωπότατε Δέσποτα· ἐλπίζοντας καλὰ στὴν ἀγαθότητά σου, ἂν καὶ εἶμαι ἀνάξιος ὁ ἄθλιος νὰ σὲ δεχθῶ στὴν ψυχή μου μὲ τὸ μέσο τῶν θείων Μυστηρίων, μὲ ὅλα αὐτά, δὲν σταματῶ μὲ ἄλλον τρόπο νὰ σοῦ ἀνοίγω τὴν καρδιά μου, γιὰ νὰ μπαίνῃς πνευματικὰ σὲ αὐτή, νὰ τὴν χαροποιῇς καὶ νὰ τὴν δυναμώνῃς ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν, ποὺ θέλουν νὰ τὴν χωρίσουν ἀπὸ σένα· καὶ παραμένω πάντα εὐχαριστημένος γιὰ ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ἀρέσουν στὰ μάτια σου, Δημιουργέ μου καὶ Σωτῆρα μου· αὐτὸ μόνο ἐπιθυμῶ, τὸ θέλημά σου νὰ εἶναι καὶ τώρα καὶ πάντα ἡ τροφή μου καὶ ἡ δύναμίς μου· καὶ αὐτὴ μόνο τὴν χάρι, πολυαγαπητέ μου, σοῦ ζητῶ· ἡ ψυχή μου ἐλευθερωμένη ἀπὸ κάθε τί ποὺ δὲν σοῦ ἀρέσει, νὰ μένῃ πάντα ντυμένη μὲ τὴν στολὴ τῶν ἁγίων σου ἐντολῶν καὶ ἑτοιμασμένη στὸ νοητὸ ἐρχομό σου καὶ σὲ ὅ,τι ἄλλο ἐπιθυμεῖς νὰ μοῦ δώσῃς».
Ἂν φυλάξης αὐτὲς τὶς παραγγελίες, νὰ εἶσαι σίγουρος, ὅτι κάθε ἐπιθυμία τοῦ καλοῦ, ποὺ ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ ὁλοκληρώσῃς, ποὺ προέρχεται εἴτε ἀπὸ τὴν φύσι, εἴτε ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ θέλει νὰ σὲ ἐνοχλεῖ πάντα καὶ νὰ σὲ βγάζῃ πάντα ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς· ἢ καὶ καμιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ δοκιμασθῆ ἡ ὑποταγή σου στὸ θέλημά του· σὲ κάθε, λέγω, ἀνεκπλήρωτη ἐπιθυμία σου, θὰ ἔχῃς πάντα ἀφορμὴ νὰ εὐχαριστῇς τὸν Θεό σου, ὅπως τοῦ ἀρέσει. Γιατὶ ἀπὸ αὐτὸ ἀποτελεῖται ἡ ἀληθινὴ εὐλάβεια καὶ ἡ ὑπηρεσία ποὺ ζητάει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς.
Γνώριζε ἀκόμη καὶ αὐτό, ὅτι γιὰ νὰ μὴν ἀγανακτῇς καὶ χάνῃς τὴν ὑπομονὴ στὶς θλίψεις καὶ στοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται, ἀπὸ ὅποιο μέρος καὶ ἂν εἶναι, πρέπει νὰ χρησιμοποιῇς ἐκεῖνα τὰ δίκαια καὶ φρόνιμα μέσα, ποὺ συνηθίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν οἱ ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, δηλαδή, τὸ νὰ μὴ δίνης ἐσὺ ἀφορμὴ σὲ αὐτές, τὸ νὰ παρακαλῇς τὸν Θεὸ νὰ σὲ ἐλευθερώνῃ ἀπὸ αὐτὲς καὶ ἄλλα παρόμοια· ὄχι ὅμως μὲ τόση ἐπιθυμία καὶ ἀφοσίωσι ὁλοκληρωτική, γιὰ νὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τὶς θλίψεις αὐτές, ἀλλὰ γιατὶ θέλει ὁ Θεὸς νὰ μεταχειριζώμαστε τὰ παρόμοια μέσα καὶ ὄργανα (2). Γιατὶ, ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε ἂν θέλῃ ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃ μὲ τὰ μέσα αὐτὰ ἀπὸ τὴν θλῖψι ἐκείνη. Ὁπότε ἂν σὺ κάνῃς ἀλλιῶς, ζητώντας ὁλοκληρωτικὰ νὰ ἐλευθερωθῇς ἀπὸ τὶς θλίψεις, θὰ γκρεμισθῇς σὲ πολλὰ κακά, καὶ εὔκολα θὰ πέσῃς στὴν ἀνυπομονησία, μὲ τὸ νὰ μὴ γίνεται ἡ ἐλευθερία αὐτὴ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν προσπάθειά σου· ἢ ἡ ὑπομονή σου θὰ εἶναι ἐλαττωματική, καὶ δὲν θὰ εἶναι ὅλη ἀρεστὴ στὸ Θεό, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἄξια μικροῦ μισθοῦ.
Τέλος πάντων, σὲ πληροφορῶ ἐδῶ γιὰ μία κρυφὴ ἀπάτη τῆς φιλαυτίας, ἡ ὁποία συνηθίζει νὰ σκεπάζῃ τὰ ἐλαττώματά μας καὶ μὲ κάποιο τρόπο νὰ τὰ ἀποκρούῃ ὅπως στὸ παράδειγμα· βρίσκεται κάποιος ἄρρωστος, λίγο ὑπομονητικὸς στὴν ἀσθένειά του, ὁ ὁποῖος κρύβει τὴν ἀνυπομονησία του μὲ σκέπασμα κάποιου ζήλου φαινόμενης ἀρετῆς, λέγοντας πὼς ἡ λύπη του δὲν εἶναι ἀληθινὴ ἀνυπομονησία γιὰ τὸ μαρτύριο ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια, ἀλλὰ ὅτι λυπᾶται εὔλογα, ἢ γιατὶ αὐτὸς ἔδωσε τὴν ἀφορμὴ γιὰ τὴν ἀσθένεια, ἢ γιατὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν, ἀηδιάζουν ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του καὶ δυσανασχετοῦν καὶ βλάπτονται. Ἔτσι μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι καὶ ὁ φιλόδοξος, ποὺ συγχύζεται γιὰ τὴν δόξα ποὺ δὲν πῆρε, δὲν ἀποδίδει τὴν ἀφορμὴ τῆς ἀποτυχίας στὴ δική του ὑπερηφάνεια καὶ ματαιότητα, ἀλλὰ σὲ ἄλλες ἀφορμὲς καὶ προφάσεις. Ὅτι δὲ ἡ ρίζα τῆς μικροψυχίας καὶ συγχύσεως αὐτῶν, δὲν εἶναι γι᾿ ἄλλους ἢ γι᾿ ἄλλη αἰτία, παρὰ γιατὶ αὐτοὶ μισοῦν καὶ ἀποστρέφονται ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὴν ἐπιθυμία τους, φανερὸ εἶναι· ἐπειδή, οὔτε ὁ παραπάνω ἄρρωστος φροντίζει καὶ συγχύζεται, γιατὶ οἱ ἴδιοι ποὺ τὸν ὑπηρετοῦν, κοπιάζουν τὸ ἴδιο ἢ ἀηδιάζουν καὶ βλάπτονται γιὰ τὴν ἀσθένεια κάποιου ἄλλου, παρὰ γιὰ μόνο τὴ δική του· οὔτε ὁ φιλόδοξος, ποὺ ἀναφέρθηκε, συγχύζεται τόσο γιὰ ἄλλες θλιβερὲς ὑποθέσεις, ποὺ τοῦ τυχαίνουν, ὅσο γιατὶ ἀπέτυχε νὰ τοῦ δοθεῖ ἡ θέσις ποὺ ἐπιθυμοῦσε. Ὁπότε, ἐσύ, γιὰ νὰ μὴ πέσῃς σὲ αὐτὸ τὸ σφάλμα καὶ σὲ ἄλλα, ὑπόφερε πάντα μὲ ὑπομονὴ κάθε κόπο καὶ ἐκπαίδευσι, ποὺ θὰ σὲ ἀκολουθήσῃ, ἀπὸ ὅποιου εἴδους ἀφορμὴ καὶ ἂν εἶναι.
1. Ἔτσι καὶ ἐκεῖνος ποὺ προκόβει κάτω ἀπὸ τὴν ὑποταγὴ κάποιου Γέροντα, ἐπιθυμώντας νὰ κατορθώσῃ μεγαλύτερες ἀρετές, ἀπατᾶται καὶ ἀφίνει τὴν ὑπακοὴ καὶ πηγαίνει στὴ μοναξιὰ καὶ ἄσκησι· καὶ ἐκεῖ πέφτοντας στὴν ἀμέλεια, χάνει καὶ τὴν λίγη προκοπὴ ποὺ ἔκαμνε στὴν ὑπακοή, ὅπως λέγει ὁ Ἰωάννης τῆς Κλίμακας· τὸ ἴδιο παθαίνει καὶ ὁ ἐρημίτης καὶ ἀναχωρητής, ὅταν ἀφήσῃ τὴν ἐρημιὰ καὶ πηγαίνῃ σὲ ὑπακοή, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ τάχα περισσότερες ἀρετὲς καὶ ὠφέλεια· ἐπειδὴ στὴν ὑποταγὴ χάνει καὶ τὴ λίγη ἡσυχία, ποὺ ἀπελάμβανε στὴν μοναξιά.
2. Δηλαδὴ νὰ παρακαλοῦμε νὰ μὴ μπαίνουμε σὲ πειρασσμό, διότι λέγει· «Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν» . Καὶ πάλι· «Προσεύχεσθε νὰ μὴ εἰσέλθετε σὲ πειρασμό» · αὐτὸ ἑρμηνεύοντας ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας λέγει, ὅτι εἶναι δαιμονικὸ πρᾶγμα καὶ ὑπερήφανο, τὸ νὰ ρίχνῃ κάποιος μόνος τὸν ἑαυτό του σὲ πειρασμούς. «Δαιμονιώδες γὰρ τὸ ἐπιρρίπτειν ἑαυτοὺς εἰς πειρασμοὺς καὶ ἀλαζονικόν». Πρέπει λοιπὸν καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν πειρασμό, νὰ παρακαλοῦμε γιὰ νὰ μὴ πέσουμε σ᾿ αὐτόν, καὶ ἀφοῦ πέσουμε στὸν πειρασμὸ πάλι νὰ παρακαλοῦμε, γιὰ νὰ μὴ νικηθοῦμε ἀπὸ αὐτὸν (διότι ἔτσι ἑρμηνεύτεται τὸ «μὴ εἰσελθεῖν ἡμᾶς εἰς πειρασμόν», κατὰ τὸν Θεοφύλακτο)· δὲν πρέπει ὅμως νὰ πέφτουμε τόσο, νὰ γογγύζουμε, νὰ ἀνησυχοῦμε καὶ νὰ λυπούμαστε, ὅταν μᾶς τύχουν πειρασμοὶ διάφοροι καὶ θλίψεις, ἀλλὰ νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ χαιρώμαστε, καθὼς μᾶς παραγγέλλει ὁ Ἀδελφόθεος: «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις» · ὄντας πληροφορημένοι, ὅτι ὁ πειρασμὸς ποὺ πάσχουμε, κατὰ τὸ ὄνομα πειράζει, δηλαδὴ δοκιμάζει καὶ λαμπρύνει τὴν πίστι καὶ ἀγάπη ποὺ ἔχομε πρὸς τὸν Θεό, ὅπως καὶ ἡ φωτιὰ λαμπρύνει τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι.
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
Ὅταν ὁ ἐχθρὸς δὲν μπορῇ νὰ νικήσῃ οὔτε αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἐξαρτηθῆ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, οὔτε αὐτοὺς ποὺ ζητᾶνε νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ αὐτήν, ὅπως παραπάνω εἴπαμε, τότε τρέχει ὁ πονηρὸς στοὺς ἐνάρετους καὶ πολεμάει σὰν πανοῦργος νὰ τοὺς κάνῃ νὰ λησμονήσουν τοὺς ἐχθρούς, ποὺ εἶναι κοντά τους καὶ ἔμπρακτα τοὺς πολεμοῦν καὶ τοὺς βλάπτουν, νὰ ἐπιθυμοῦν ὅμως καὶ νὰ φαντάζωνται πάνω ἀπὸ τὴν δύναμί τους τὰ ὑψηλὰ καὶ μεγάλα (1) καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν κατάλληλο καιρὸ νὰ ἔχουν ἀποφασιστικοὺς σκοπούς, γιὰ νὰ φθάσουν στὴν τελειότητα. Αὐτὸ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὸ νὰ μὴ φροντίζουν αὐτοὶ γιὰ τὶς πληγές, μὲ τὶς ὁποῖες εἶναι πληγωμένοι, ἀλλά, νομίζοντας αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες καὶ ἀποφάσεις τῆς τελειότητας σὰν νὰ ἦταν ἔργα καὶ πράγματα, ὑπερηφανεύονται μὲ διαφόρους τρόπους. Ὁπότε, μὴ θέλοντας νὰ ὑποφέρουν στὴν πρᾶξι κάτι τὸ ἀντίθετο, οὔτε τὸ παραμικρὸ ἐμπόδιο ἢ ἕνα μικρὸ λόγο, χάνουν μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸν καιρό τους σὲ μεγάλες μελέτες ἀποφάσεων, ἀποφασίζοντας δηλαδὴ μὲ τὸ νοῦ τους, νὰ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδή, ὅταν παίρνουν τὶς φαντασμένες αὐτὲς ἀποφάσεις, δὲν αἰσθάνονται καμμία θλῖψι καὶ ἀντίθεσι στὸ σῶμα τους, γι᾿ αὐτὸ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι ὅτι βρίσκονται στὸ ὕψος ἐκείνων τῶν ἐναρέτων, ποὺ ὑποφέρουν μεγάλες δοκιμασίες ἔμπρακτα. Καὶ δὲν γνωρίζουν, πὼς ἄλλα εἶναι τὰ λόγια καὶ οἱ ἀποφάσεις καὶ ἄλλα εἶναι τὰ ἔργα καὶ ἡ πραγματικότητα.
Λοιπόν, ἂν θέλῃς νὰ ἀποφύγης, ἀδελφέ, αὐτὴ τὴν ἀπάτη, ἀποφάσισε νὰ πολεμᾷς μὲ τοὺς ἐχθρούς, ποὺ σὲ πολεμοῦν πραγματικὰ καὶ ἀπὸ κοντὰ καὶ ἔτσι θὰ γνωρίσῃς φανερά, ἂν οἱ ἀποφάσεις ποὺ παίρνεις, εἶναι ἀληθινὲς ἢ ψεύτικες· δυνατὲς ἢ ἀδύνατες· καὶ ἔτσι θὰ βαδίσῃς στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τελειότητα, μέσα ἀπὸ τὸν δοκιμασμένο ἀσφαλῆ καὶ βασιλικὸ δρόμο.
Ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ἐκείνων, ποὺ δὲν σὲ ἐνοχλοῦν πρὸς τὸ παρόν, δὲν σὲ συμβουλεύω νὰ κάνῃς πόλεμο, πάρα μόνο ὅταν πιθανὰ ἀντιληφθῇς ὅτι μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου θὰ σὲ πολεμήσουν. Γιατὶ μὲ τὴν πρόγνωσι καὶ τὴν προμελέτη μπορεῖς νὰ προετοιμασθῇς μὲ γενναῖες ἀποφάσεις γιὰ νὰ ἀντισταθῇς· καὶ ὅταν ἔρθουν, μένουν ἄπρακτοι, ἀφοῦ σὲ βρίσκουν προετοιμασμένο. Γι᾿ αὐτὸ μὴ νομίσῃς ποτὲ ὅτι οἱ ἀποφάσεις σου πὼς νὰ ἔγιναν καὶ ἔργα καὶ πράξεις κι ἂν ἀκόμη ἐξασκήθηκες στὶς ἀρετὲς γιὰ λίγο χρόνο μὲ τοὺς κατάλληλους τρόπους· ἀλλὰ σὲ αὐτὰ ἂς εἶσαι ταπεινὸς καὶ νὰ φοβᾶσαι τὸν ἑαυτό σου καὶ τὴν ἀδυναμία σου· καὶ ἐλπίζοντας στὸ Θεό, τρέξε σὲ αὐτὸν μὲ συχνὲς δεήσεις γιὰ νὰ σὲ δυναμώνῃ καὶ νὰ σὲ φυλάη ἀπὸ τοὺς κινδύνους καὶ μάλιστα ἀπὸ κάθε μικρὴ ὑπόληψι καὶ ἐλπίδα τοῦ ἑαυτοῦ σου. Γιατὶ ἂν ἐσὺ εἶσαι κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο ταπεινὸς στὸν ἑαυτό σου, πιθανὸν νὰ μὴν εἶσαι ἐλεύθερος τελείως ἀπὸ κάποια μικρὰ ἐλαττώματα (στὰ ὁποῖα σὲ ἀφήνει ὁ Θεὸς καμιὰ φορὰ γιὰ νὰ σὲ κάνῃ νὰ γνωρίσῃς τὴν ἀδυναμία τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ γιὰ νὰ φυλάξη σὲ σένα κάποιο καλὸ ποὺ ἔχεις), παρόλα αὐτά, σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἐπιθυμῇς καὶ νὰ παίρνῃς μεγάλες ἀποφάσεις, γιὰ νὰ ἀνέβης σὲ ψηλότερο βαθμὸ τελειότητας.
1. Γνώριζε, λοιπόν, ἀγαπητέ, ὅτι ἀπὸ ἕξι μέρη μας πολεμοῦν οἳ δαίμονες, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής· ἀπὸ πάνω καὶ κάτω, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ ἀπὸ ἐμπρὸς καὶ ἀπὸ πίσω. Καὶ ἀπὸ ἐπάνω εἶναι οἱ ὑπερβολὲς ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν δύναμί μας ποὺ κάνομε γιὰ τὴν ἀρετή· ἀπὸ κάτω οἱ ἐλλείψεις ποὺ ἔχομε στὴν ἴδια ἀρετὴ ἀπὸ τὴν ἀμέλειά μας· (γι᾿ αὐτὸ εἶπαν οἱ Πατέρες ὅτι τὰ ἄκρα εἶναι τῶν δαιμόνων)· καὶ δεξιὰ λέγονται, ὅταν οἱ δαίμονες μὲ δεξιὰ αἰτία καὶ πρόφασι τοῦ καλοῦ, μᾶς ρίχνουν στὸ κακό· ἀριστερά, ὅταν ἀπὸ φανερὴ αἰτία τοῦ κακοῦ, μᾶς κάνουν νὰ ἁμαρτάνωμε. Καὶ ἀπὸ μπροστά, ὅταν οἱ δαίμονες μᾶς πολεμοῦν μὲ τοὺς λογισμοὺς καὶ ἐνθυμήσεις τῶν πραγμάτων ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθουν ἀπὸ πίσω, ὅταν μᾶς πολεμοῦν μὲ τὶς ἐνθυμήσεις καὶ προλήψεις τῶν περασμένων πραγμάτων. Καὶ γενικά, ὅλοι οἱ πονηροὶ λογισμοὶ προσβάλλουν τὴν ψυχὴ ἐσωτερικὰ ἢ ἐξωτερικά· καὶ ἐσωτερικὰ τὴν προσβάλλουν ἢ μὲ ἰδέα καὶ εἰκόνα ποὺ τυπώνεται θεωρητικὰ στὴν φαντασία, ἢ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ τυπώνεται οὐσιαστικὰ στὴν ἴδια τὴν φαντασία. Ἐξωτερικὰ τὴν προσβάλλουν διὰ μέσου τῶν αἰσθητῶν ἀντικειμένων τῶν πέντε αἰσθήσεων, δηλαδὴ μὲ τὰ ὁρατὰ πράγματα, τὰ ἀκουστά, τὰ ὀσφρητά, τὰ ἁπτὰ καὶ τὰ γευστικά· (σχετικὰ μὲ αὐτὰ βλέπε στὸ κγ´ κεφάλαιο: Πῶς πρέπει νὰ διορθώνουμε τὶς αἰσθήσεις μας). Τὰ αἴτια τῶν ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν κινουμένων λογισμῶν εἶναι τρία· πρῶτα οἱ δαίμονες, δεύτερον τὰ πάθη, δηλαδὴ οἱ πληγὲς ποὺ δεχθήκαμε στὴν καρδιά μας μὲ τὴν ἔξι προαιρετικά, ἢ μισώντας κάποιο πρᾶγμα, ἢ ἀγαπώντας αὐτὸ μὲ ἐμπάθεια· καὶ τέλος ἡ διεφθαρμένη κατάστασις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
Ἐκεῖνοι, ποὺ γνωρίζουν τὴν κακὴ ζωὴ ποὺ ζοῦν καὶ θέλουν νὰ τὴν ἀλλάξουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μένουν πλανεμένοι καὶ νικημένοι ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ μὲ αὐτὰ τὰ ὅπλα· μετὰ ἀπὸ αὐτά· αὔριο, αὔριο· ἂς τελειώσω πρῶτα αὐτὴ τὴν ὑπόθεσι καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὰ νὰ παραδοθῶ μὲ περισσότερη ἀνάπαυσι στὴ χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ πνευματικὴ ζωή· ἂς κάνω αὐτὸ σήμερα καὶ αὔριο μετανοῶ. Παγίδα τοῦ ἐχθροῦ εἶναι αὐτή, ἀδελφέ, ἡ ὁποία ἔπιασε πολλοὺς καὶ πιάνει ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν κόσμο. Αἰτία τῆς παγίδας αὐτῆς εἶναι ἡ ἀμέλεια καὶ ἡ ἄγνοιά μας. Ἐπειδὴ καὶ σὲ μιὰ τέτοια ὑπόθεσι, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποτελεῖται καὶ κρέμεται ὅλη ἡ σωτηρία τῆς δικῆς μας ψυχῆς καὶ ὅλη ἡ τιμὴ τοῦ Θεοῦ, δὲν πιάνουμε γρήγορα ἐκεῖνο τὸ τόσο δυνατὸ ὅπλο καὶ νὰ ποῦμε στὸν ἑαυτό μας· τώρα, τώρα νὰ ζήσω πνευματικὴ ζωὴ καὶ ὄχι μετὰ ἀπὸ αὐτά· σήμερα, σήμερα νὰ μετανοήσω καὶ ὄχι αὔριο· τὸ τώρα καὶ τὸ σήμερα, εἶναι στὰ χέρια μου· τό, μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ τὸ αὔριο εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἂν μοῦ εἶχε δοθῇ τό, μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ τὸ αὔριο, ποιός δρόμος σωτηρίας καὶ νίκης θὰ εἶναι αὐτός, τὸ νὰ θέλω πρῶτα νὰ πληγωθῶ καὶ ὕστερα νὰ θεραπευθῶ, τὸ νὰ κάνω πρῶτα τὶς νέες ἀταξίες μου καὶ νὰ συμορφώνωμαι;
Ὁπότε, ἂν θέλῃς νὰ φύγεις, ἀδελφέ, ἀπὸ αὐτὴ τὴν πλάνη καὶ νὰ νικήσῃς τὸν ἐχθρό, ἡ θεραπεία εἶναι, τὸ νὰ ὑπακούσῃς γρήγορα μὲ τὴν πρᾶξι στοὺς καλοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς θεῖες ἐμπνεύσεις, ποὺ σὲ καλοῦν σὲ μετάνοια καὶ νὰ μὴ δώσῃς καθόλου περιθώριο στὴ μέση, οὔτε νὰ πῇς, ὅτι ἐγὼ ἀποφάσισα ὁριστικὰ νὰ μετανοήσω μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καὶ πιὰ δὲν μπορῶ νὰ ἀλλάξω· ὄχι γιατὶ οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς πολλὲς φορὲς εἶναι λανθασμένες καὶ πολλοὶ δείχνοντας ἐμπιστοσύνη σ᾿ αὐτές, ἐξαπατήθηκαν καὶ ἔμειναν ἀμετανόητοι γιὰ διάφορες αἰτίες.
Α´. Γιατὶ οἱ δικές μας ἀποφάσεις δὲν εἶναι θεμελιωμένες πάνω στὴν ἀπιστία τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ στὸ θάρρος καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ Θεοῦ· καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸ συμβαίνει τὸ νὰ μὴ μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν μεγάλη μας ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία παρακινούμενοι, δίνουμε ἐμπιστοσύνη στὶς δικές μας ἀποφάσεις, πὼς εἶναι σταθερές. Ἀλλὰ τὸ φῶς γιὰ νὰ γνωρίσουμε αὐτὴ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ ἀσθένειά μας καὶ ἡ βοήθεια γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε, προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραχωρεῖ, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, νὰ πέσουμε καὶ μὲ τὴν πτῶσι, μᾶς προσκαλεῖ ἀντὶ νὰ ἐλπίζουμε στὸ δικό μας θάρρος καὶ ἐλπίδα, νὰ ἐλπίζουμε καὶ νὰ δίνουμε ἐμπιστοσύνη σὲ αὐτὸν μόνο· καὶ ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνειά μας, μᾶς προσκαλεῖ στὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ μας. Θέλεις νὰ γνωρίζῃς, ἄνθρωπε, πότε εἶναι δυνατὲς καὶ στερεὲς οἱ ἀποφάσεις σου; Ὅταν δὲν ἔχῃς καμμία ἐμπιστοσύνη στὸ ἑαυτό σου καὶ ὅταν εἶναι ὅλες θεμελιωμένες μὲ ταπείνωσι στὴν ἐλπίδα καὶ τὸ θάρρος τοῦ Θεοῦ.
Β´. Ὅταν κινούμαστε ἐμεῖς νὰ πάρουμε καμμία ἀπόφασι, σκεφτόμαστε μόνο τὴν ὡραιότητα καὶ δύναμι τῆς ἀρετῆς, ἡ ὁποία παρασύρει μὲ τὸ μέρος της τὴν θέλησί μας, ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἀσθενὴς καὶ ἀδύνατη· μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ὅμως, ὅταν παρουσιασθῇ ἡ δυσκολία καὶ ὁ κόπος, μὲ τὰ ὁποῖα ἀποκτᾶται ἡ ἀρετή, μὲ τὸ νὰ εἶναι ἀδύνατη καὶ νέα ἡ θέλησί μας, μικραίνει καὶ ἀποσύρεται πίσω καὶ στὴ συνέχεια μένουν ἄπρακτες οἱ ἀποφάσεις μας. Γι᾿ αὐτὸ ἐσὺ συνήθισε νὰ ἀγαπᾷς πολὺ περισσότερο τὶς δυσκολίες, ποὺ φέρνουν τὴν ἀπόκτησι τῶν ἀρετῶν, παρὰ τὶς ἴδιες τὶς ἀρετές, καὶ ἀπὸ αὐτὲς τὶς δυσκολίες ἂς τρέφεται πάντα ἡ θέλησίς σου, πότε μὲ τὸ λίγο καὶ πότε μὲ τὸ πολύ, ἂν θέλῃς πραγματικὰ νὰ ἀποκτήσεις τὶς ἀρετές. Καὶ ἂς εἶσαι βέβαιος, ὅτι τόσο πιὸ γρήγορα καὶ πιὸ γενναῖα θὰ νικήσῃς τὸν ἑαυτό σου καὶ τοὺς ἐχθρούς σου, ὅσο πιὸ γενναῖα ἀγκαλιάσεις τὶς δυσκολίες καὶ ὅσο περισσότερο τὶς ἀγαπᾷς.
ω Γιατὶ οἱ ἀποφάσεις μας μερικὲς φορὲς δὲν σκέφτονται τὶς ἀρετὲς καὶ τὴν θέλησι τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ δικό τους συμφέρον, τὸ ὁποῖο, συνήθως ἀκολουθεῖ τὶς ἀποφάσεις, ποὺ κάνουμε γιὰ τὶς πνευματικὲς τρυφὲς καὶ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε θεῖα χαρίσατα. Ὁπότε ἐμεῖς, στὶς θλίψεις ποὺ μᾶς στενοχωροῦν πολύ, ἄλλη βοήθεια δὲν βρίσκουμε, παρὰ νὰ βάλουμε σκοπὸ καὶ νὰ ἀποφασίσουμε πῶς θὰ παραδοθοῦμε ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεὸ καὶ στὶς ἐξασκήσεις τῶν ἀρετῶν. Καὶ ἂν ἀγαπᾷς νὰ παραδοθῇς καὶ σύ, ἀδελφέ, σὲ αὐτό, ἂς εἶσαι στὸ καιρὸ τῶν πνευματικῶν τρυφῶν πολὺ ἐπιφυλακτικὸς καὶ ταπεινὸς στὶς ἀποφάσεις σου· ἰδιαίτερα ὅμως φυλάξου, νὰ μὴ δίνης ἐντολὲς στὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ μὴν κάνῃς τάματα, γιὰ νὰ μὴν τὰ παραβῇς καὶ πέσῃς στὴν ἁμαρτία· καὶ ὅταν βρίσκεσαι λυπημένος, ἡ ἀπόφασι καὶ ἡ γνώμη σου ἂς εἶναι νὰ ὑποφέρῃς εὐχάριστα τὸν σταυρὸ καὶ τὴν θλῖψι, καθὼς θέλει ὁ Κύριος, ἀποστρεφόμενος κάθε γήινη βοήθεια καὶ καμιὰ φορὰ ἀκόμη καὶ τὴν οὐράνια· μιὰ ἂς εἶναι ἡ ἀναζήτησίς σου καὶ μία ἡ ἐπιθυμία σου, νὰ βοηθῆσαι ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ μπορῇς νὰ ὑποφέρῃς κάθε τί ἀντίθετο, χωρὶς νὰ μολύνῃς τὴν ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς καὶ χωρὶς νὰ κάνῃς τὸν Θεό σου νὰ δυσανασχετήσῃ.
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
Ὅταν ὁ διάβολος κρατᾷ κάποιον στὴν ὑπηρεσία τῆς ἁμαρτίας, δὲν φροντίζει γιὰ τίποτα ἄλλο παρὰ νὰ τὸν τυφλώνῃ περισσότερο καὶ νὰ τὸν βγάζῃ ἀπὸ κάθε καλὸ λογισμό, ποὺ μπορεῖ νὰ τὸν παρακινήσῃ στὸ νὰ γνωρίσῃ τὴν πολὺ δυστυχισμένη του ζωή· καὶ ὄχι μόνον τὸν βγάζει ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν καλοῦν στὴν ἐπιστροφὴ καὶ στὴν μετάνοια, βάζοντας στὸ νοῦ του ἄλλους λογισμοὺς κακοὺς καὶ ἀντίθετους, ἀλλὰ καὶ μὲ ἕτοιμες καὶ γρήγορες ἀφορμές, τὸν κάνει ὁ τρισκατάρατος νὰ πέφτῃ συχνὰ στὴν ἴδια ἁμαρτία ἢ σὲ ἄλλες μεγαλύτερες, ἀπὸ τὶς ὁποῖες βγαίνει ὁ ταλαίπωρος ἁμαρτωλός, περισσότερο σκοτισμένος καὶ τυφλός, ὥστε μὲ τὴν τυφλότητά του φτάνει καὶ γκρεμίζεται στὴν συνήθεια τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔτσι τρέχοντας ὁ ἄθλιος ἀπὸ τὴν πρᾶξι τῆς ἁμαρτίας σὲ μεγαλύτερη τυφλότητα καὶ πάλι ἀπὸ τὴν τυφλότητα σὲ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα, κυκλογυρίζει σχεδὸν ὅλη τὴν ταλαίπωρη ζωή του μέχρι θανάτου, ἂν ὁ Θεὸς δὲν οἰκονομήσῃ τὴν σωτηρία του μὲ τὴν χάρι του.
Λοιπόν, ὅποιος βρίσκεται σὲ αὐτὴ τὴν πολὺ δυστυχισμένη κατάστασι, ἂν ἀγαπᾷ νὰ θεραπευθῆ, πρέπει νὰ δεχθῆ ἀμέσως τὸ γρηγορώτερο τὸν λογισμὸ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἔμπνευσι, ποὺ τὸν προσκαλεῖ ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴ μετάνοια καὶ πρέπει νὰ φωνάξη μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ στὸ Ποιητή του· «Κύριέ μου βοήθησέ με, βοήθησέ με γρήγορα καὶ μὴ μὲ ἀφήσῃς πλέον σὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας»· ἂς μὴ σταματήσει νὰ ξαναλέῃ πολλὲς φορὲς τὸ ἴδιο καὶ νὰ φωνάζῃ μὲ αὐτὸ καὶ παρόμοιο τρόπο· καὶ ἀμέσως, ἀμέσως, ἂν εἶναι δυνατόν, ἂς ζητήσῃ βοήθεια καὶ συμβουλή, γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ ἐλευθερωθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρό· ἐὰν ὅμως δὲν μπορῇ νὰ πάῃ ἀμέσως, ἂς προστρέξῃ γρήγορα στὸν σταυρωμένο Ἰησοῦ καὶ ἂς προσπέσῃ στὰ Ἁγιά του πόδια μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ καὶ στὴ Θεοτόκο Μαρία, ζητώντας εὐσπλαγχνία καὶ βοήθεια· καὶ ἡ νίκη στέκεται σὲ αὐτὴ τὴν γρηγοράδα.
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
«Σέβομαι την ετυμηγορία όσων ψήφισαν. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είπε “ναι”» δήλωσε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ περίπου μία ώρα αφού έκλεισαν οι κάλπες στο δημοψήφισμα – οπερέτα που διεξήχθη στην ΠΓΔΜ για να εγκρίνουν οι πολίτες τη συμφωνία των Πρεσπών, μεταξύ του ιδίου και του Τσίπρα,. Προσωπική συμφωνία, χωρίς τη συμφωνία των πολιτών που υποτίθεται εκπροσωπούν.
Με κυνισμό που κινείται στα όρια της φασιστικής νοοτροπίας, ο Ζάεφ επέλεξε να μη δώσει καμία σημασία στη συμμετοχή που κυμάνθηκε λίγο πάνω από το 34% και αυθαίρετα ερμήνευσε το συντριπτικό όπως φαίνεται υπέρ του «ΝΑΙ» αποτέλεσμα (περίπου το 90% [στο 20% των εκλογικών τμημάτων] αυτού του 34%…), δηλαδή το 30% των κατοίκων της ΠΓΔΜ, αν υποτεθεί ότι όσοι απείχαν θα τάσσονταν υπέρ του «ΟΧΙ».
Σε μια καινοφανή στάση για μια σύγχρονη Δημοκρατία, ο Ζάεφ απορρίπτει το ότι ένα δημοψήφισμα με τόσο χαμηλή συμμετοχή είναι σα να μην έγινε (ούτε το 40% δεν έφτασε που θεωρούταν «ψυχολογικό όριο») και δηλώνει, ότι «θα συνεχίσω να ηγούμαι της χώρας για να μπούμε σε ΝΑΤΟ και ΕΕ».
Μάλλον προσπαθεί να σώσει την «καρέκλα», καθώς θα αναζωπυρωθούν οι φωνές που θα ζητούν πρόωρες εκλογές. Με απλά λόγια, αυτό που πέτυχε η «διεθνής κοινότητα» με το να πιέζει τόσο ενεργά γι’ αυτό το δημοψήφισμα, ήταν να αποσταθεροποιήσει, αντί να σταθεροποιήσει την ΠΓΔΜ, με τις εξελίξεις να κρύβουν ενδεχομένως και πολύ δυσμενή σενάρια.
Εάν όντως έχει υποστήριξη για να προχωρήσει την πορεία της χώρας προς το ΝΑΤΟ, δεν θα πρέπει να εκπλήξει κανέναν εάν η χώρα αποσταθεροποιηθεί μέσω διαδηλώσεων και μεγάλης πολιτικής αναταραχής, κατάσταση στην οποία αρκεί μια σπίθα για να φέρει την καταστροφή και οι ψευδομακεδόνες να θυμηθούν το 2001.
Η Αθήνα θα πρέπει επιτέλους να λάβει τα σωστά μηνύματα και αφήνοντας κατά μέρος τα περί… «υψηλής πολιτικής» με φοβερά και τρομερά γεωπολιτικά σχέδια που όμως… σκοντάφτουν στο «πεζοδρόμιο», να κατανοήσει ότι οι γείτονές της δεν σκοπεύουν να απεμπολήσουν το ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού».
Ο εθνικισμός τους δεν είναι «γιαλαντζί» όπως ο ελληνικός μετά από τόσες δεκαετίες σταθερότητας, αλλά αποτελεί τη συγκολλητική ουσία, απέναντι σε αυτόν που έχει επιλεγεί να παριστάνει τον εχθρό.
Αυτό ισχύει από την ανατολική Ευρώπη, που λόγω εμπειρίας ΕΣΣΔ έχει «μπαμπούλα τους Ρώσους», έτσι και οι δήθεν Μακεδόνες έχουν τους Έλληνες που αμφισβητούν ότι είναι απόγονοι του μεγάλου Αλεξάνδρου, παρότι στην περιοχή έφτασαν μια χιλιετία μετά και είναι απλώς Σλάβοι.
Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αν δεν παταχθεί θα γεννήσει πολέμους στα Βαλκάνια και βίαιες αλλαγές συνόρων. Όσο δεν το αντιλαμβανόμαστε, τόσο «θα πυροβολούμε τα πόδια μας». Η Δύση αδυνατεί να αντιληφθεί πως όταν το χάσμα ανάμεσα στις ελίτ και τον λαό είναι μεγάλο, η επιβολή διά της βίας, απλά δεν δουλεύει.
Πηγή: defence-point.gr
Παράμετροι του Δημοσίου Χρέους πριν την κρίση
Η ύφεση του 2009 βρίσκει την Ελλάδα μας με ένα συσσωρευμένο δημόσιο χρέος. Το ύψος του χρέους [1] το 2008 ανερχόταν σε 262,3 δις ευρώ ή 108,7% του Α.Ε.Π. ενώ το 2009 ανήλθε στα 298,8 δις ή 125,8% του Α.Ε.Π.
Εν αντιθέσει με την συστημική προπαγάνδα των μ.μ.ε. ότι το κύριο αίτιο της εκτόξευσης του χρέους ήταν η κραιπάλη, οι αθρόες κομματικές προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, μίζες εξοπλιστικών κλπ – που σίγουρα έχουν μέρος συμμετοχής στην αύξηση του χρέους- το κύριο αίτιο ήταν το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο (“snowball effect”). Το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο παρατηρείται όταν το ‘’υπονοούμενο’’ επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους υπερβαίνει την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ. Ιδιαίτερα την περίοδο 1980-1993 το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο πυροδοτήθηκε από τα υψηλά επιτόκια δανεισμού σε συνάρτηση με τις διαδοχικές υποτιμήσεις της δραχμής [2].
Σημειωτέο ότι το 2007 το δημόσιο χρέος ανήλθε στο 103% σε σχέση με το ΑΕΠ ενώ το 2009 διαμορφώθηκε στο 113%. Το ότι παραπάνω αναφέρουμε ότι το 2009 το δημόσιο χρέος εκτοξεύθηκε στο 127% είναι γιατί αυτό μας παρουσίασε η αμφισβητούμενη στατιστική αναθεώρηση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Ένας ακόμη βασικός λόγος –μετά το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο, όχι όμως δεύτερο στην ιεράρχηση- ήταν η έκνομη εκροή κεφαλαίων με συνέπεια την απώλεια υψηλών φορολογικών εσόδων. Μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, κυρίως πολυεθνικές αλλά και συστημικές τράπεζες επωφελήθηκαν από τον τρόπο αυτό φοροαπαλλαγής. Υπάρχουν [3] λεπτομερή στοιχεία [4] για την Ελλάδα που δείχνουν μεταξύ 2003-2009 σωρευτική εκροή κεφαλαίων ύψους 200 δις ευρώ. Με ένα μέτριο συντελεστή φορολόγησης π.χ. 15% (μισό του ισχύοντος) προκύπτει υστέρηση δημοσίων εσόδων ποσού 30 δις ευρώ. Οι κυβερνώντες τις τελευταίες δεκαετίες την Ελλάδα, δεν φρόντισαν να υπάρξει αντίστοιχη νομοθεσία αποτροπής εκροής κεφαλαίων και δίκαιης φορολόγησης.
Πίνακας: Έκνομες ροές κεφαλαίων [5] από την Ελλάδα (σε δις ευρώ)
Τα ανοίγματα –χωρίς περίσκεψη- των ξένων και ελληνικών τραπεζών
Μετά το 2001 ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν υψηλότερος από τον πληθωρισμό στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα ήταν ότι οι δανειολήπτες του ελληνικού δημοσίου και ιδιωτικού τομέα μπορούσαν να προσφέρουν ελκυστικά (υψηλά) επιτόκια σε ξένους χρηματοοικονομικούς πιστωτές. Ξεκίνησε έτσι η εισροή ξένων κεφαλαίων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Μεγάλες ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες, κυρίως της Γαλλίας και Γερμανίας, συνέβαλαν ενεργά στην απότομη αύξηση των ιδιωτικών δανείων στην Ελλάδα συμμετέχοντας επίσης άμεσα στον τραπεζικό τομέα είτε με εξαγορές τραπεζών είτε συνεργασίες π.χ. η Γενική και η Εμπορική τράπεζα.
Οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες δεν αξιολόγησαν με την δέουσα προσοχή τον κίνδυνο ότι μια τέτοια υπερβολική έκθεση ενδεχομένως να δημιουργήσει ‘’φούσκα’’. Αποτέλεσμα ήταν ο λόγος ιδιωτικού χρέους προς ΑΕΠ να αυξηθεί απότομα από 74,1% το 2001 σε 129,1% το 2009 [6].
Οι τράπεζες, κυρίως των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν το 2009, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση ιδιαίτερα μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα η οποία ανήρχετο στα 140 δις ευρώ. Από αυτά τα 140 δις, το 45% αφορούσε έκθεση στον δημόσιο τομέα, το 16% τις τράπεζες και το 39% τον μη χρηματοπιστωτικό ιδιωτικό τομέα [7].
***
Η… γέννηση του Α’ μνημονίου
Βρισκόμαστε στο 2008. Το συνολικό χρέος των ΗΠΑ (δημόσιο και ιδιωτικό) έχει ήδη εκτοξευθεί στο 350% του ΑΕΠ. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας των ΗΠΑ έχει πλημυρίσει με –πολλαπλών μορφών- χρηματοπιστωτικά παράγωγα. Το πιο διαδεδομένο από τα παράγωγα αυτά, τα γνωστά CDO (Collateralized Default Obligation), πρόκειται για ένα συμβόλαιο, έναν χάρτινο τίτλο, που είναι χτισμένος πάνω σε άλλους χάρτινους τίτλους [8] (π.χ. όταν ένα στεγαστικό δάνειο ‘’τεμαχίζεται’’ (slices) σε κομμάτια και μετά αυτό το κομμάτι μαζί με δεκάδες άλλα πωλείται ως χρηματοπιστωτικό προϊόν με τους οίκους αξιολόγησης να το αξιολογούν με ΑΑΑ). Κάθε κομμάτι (slices) του CDO φέρει και τον δικό του βαθμό ρίσκου. Και όσο μεγαλύτερο το ρίσκο τόσο υψηλότερο το επιτόκιο-απόδοση για τον επενδυτή.Η υπόθεση εργασίας με την οποία τιμολογήθηκαν τα CDO ήταν ότι μια οικονομική κρίση δεν θα συμβεί… ποτέ!
Όταν όμως στις ΗΠΑ, οι δανειολήπτες που είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις δόσεις, τα κομμάτια (slices) αυτά χρέους που εμπεριέχονταν πλέον στα CDO άρχιζαν να ‘’σκάνε’’. Έτσι οι τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί όμιλοι –που παρότι ήταν οι ίδιοι εκδότες- είχαν επενδύσει σε αυτά τα παράγωγα, όπως η Lehman Brothers, η Merril Lynch και πολλές άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες βρέθηκαν να είναι πνιγμένες από αυτά τα άχρηστα ‘’χαρτιά’’.
Μόνον μεταξύ 2005-2007 οι αμερικανικές τράπεζες είχαν εκδώσει CDO αξίας 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων. Το 2008 η ‘’παραγωγή’’ των CDO ξεπέρασε τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια [9]. Με χρονική υστέρηση, ήταν φυσικό, η ‘’κρίση’’ αυτή να μεταφερθεί και στα χαρτοφυλάκια των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών και ομίλων της Ευρώπης (ειδικότερα της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης) που είχαν και αυτοί επενδύσει στα CDO.
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης (335-395μ.Χ.): ”…αυτός που συνάπτει δάνειο με τόκο παίρνει προκαταβολή της φτώχειας, με πρόσχημα την προσωρινή διευκόλυνση βάζει την καταστροφή μέσα στο σπίτι του.. Κάθε μέρα ο τοκιστής μετράει τα κέρδη του, αλλά δεν χορταίνει την επιθυμία του…”
Το 2009 λοιπόν η οικονομική ύφεση έπληξε και την ελληνική οικονομία. Οι ιδιωτικές ελληνικές κα ξένες τράπεζες άρχισαν να αντιμετωπίζουν αυξανομένους κινδύνους και από τα μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά δάνεια. Οι τράπεζες αυτές αντιμετώπισαν μεγαλύτερους κινδύνους απ’ ότι η Ελλάδα με το δημόσιο χρέος της [10]. Άρα ποιος ήταν ο τρόπος οι τράπεζες να αντιμετωπίσουν τα ‘’ανοίγματά τους’’ σε δάνεια που δώσανε χωρίς σοβαρό έλεγχο των δανειοληπτών καθώς και την κατάρρευση των χαρτοφυλακίων τους (οι ευρωπαϊκές τράπεζες) από την επένδυση στα CDO;
Την απάντηση έδωσε η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση η οποία –αντίθετα με τα όσα υπαγόρευε η οικονομική επιστήμη, η κοινή λογική και το περί δικαίου αίσθημα- επέλεξε και υπέγραψε την… ‘’διάσωση’’ της ελληνικής οικονομίας (βλέπε ευρωπαϊκών και ελληνικών τραπεζών) με δημόσιο χρήμα και χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους, που ήταν λύση ευνοϊκή για τις ξένες τράπεζες.
Η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση ‘’στρώνει’’ τον δρόμο για το Α’ μνημόνιο
Το 2008 –όπως είδαμε ανωτέρω- το τραπεζικό σύστημα (ελληνικών και ευρωπαϊκών τραπεζών) στην Ελλάδα βρέθηκε σε κρίση φερεγγυότητας. Το 2009 το τραπεζικό σύστημα στην χώρα μας διέθετε καθαρά κεφάλαια – μετοχικό κεφάλαιο περί τα 30 δις ευρώ ενώ το ποσό των πιστώσεών τους ξεπερνούσε τα 500 δις ευρώ. Σύμφωνα με σχετική έκθεση της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών [11]: ‘’Το συνολικό ενεργητικό των πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούσαν στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2009, ανέρχονταν στα 489 δις ευρώ, αυξημένο κατά 6% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2008. Η ποσοστιαία συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων στο συνολικό ενεργητικό του χρηματοπιστωτικού συστήματος (563,3 δις ευρώ) ανήλθε στο 86,8%’’. Το υπόλοιπο 13,2% ήταν η έκθεση των τραπεζών σε χώρες των Βαλκανίων μέσω θυγατρικών και δίκτυο 3.400 υποκαταστημάτων [12].
Η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση λοιπόν, του γνωστού μοιραίου πρωθυπουργού, με όχημα την στατιστική διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείματος και του δημοσίου χρέους οδήγησε στο να παρουσιασθεί μια τραπεζική κρίση ως κρίση δημοσίου χρέους. Κι ενώ η Ελ.Στάτ. του κ. Ανδρέα Γεωργίου [13] (ο οποίος ενώ ήταν ήδη Πρόεδρος της Ελ.Στατ. διατήρησε [14] μέχρι και την 9.11.2010 την θέση του στο Δ.Ν.Τ.) ανακοινώνει ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 θα ανέλθει στο 12,7% (πάνω από δυο φορές τον αριθμό που είχε προηγουμένως ανακοινωθεί) η Eurostat αναθεωρεί το έλλειμμα του 2009 στο 13,6%. Δηλαδή σε μια χρονιά μόνον και σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που παρουσίαζαν το δημοσιονομικό έλλειμμα αυξήθηκε κατά 36,1 δις ευρώ.
Η πραγματικότητα όμως ήταν τελείως διαφορετική.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Οικονομετρίας κα Ζωή Γεωργαντά [15] και πρώην μέλος του επταμελούς συμβουλίου της Ελ.Στάτ. επί ηγεσίας κ. Ανδρέα Γεωργίου το δημοσιονομικό έλλειμμα διογκώθηκε με το ποσό των 27,914 δις ευρώ. Αυτό το πέτυχαν: α. μεταφέροντας με καθ’ ολοκληρία αυθαίρετο-ανεξέλεγκτο τρόπο κονδύλια από τον τομέα των μη χρηματοπιστωτικών οργανισμών στον τομέα της γενικής κυβέρνησης. Για το 2009 τα κονδύλια αυτά αφορούσαν τις ΔΕΚΟ και άλλες εταιρείες που η ηγεσία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. αποφάσισε ότι είναι ΔΕΚΟ (ποσό 18,21 δις ευρώ) β. καταχωρώντας νοσοκομειακές δαπάνες των 3,8 δις οι οποίες δεν είχαν ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο και δεν έπρεπε να καταχωρηθούν γ. καταχωρώντας στο δημόσιο χρέος 5,4 δις ευρώ που αφορούν το SWAP της κυβέρνησης Σημίτη με την Goldman Sachs το 2001 το οποίο όταν υπεγράφη η συμφωνία σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, δεν αποτελούσε επιβάρυνση του δημοσίου χρέους.
Στόχος του Α’ μνημονίου ήταν να… σώσει τις Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες
Κατά συνέπεια, όπως αποδεικνύεται και από τα παραπάνω, πραγματικός στόχος του πρώτου δανείου, της 1ης Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης των 110 δις ευρώ (80 δις ευρώ από τα κράτη της Ε.Ε. της γερμανικής κρατικής τράπεζας KfW και 30 δις ευρώ από το ΔΝΤ) ήταν να προσφέρει ασφαλή έξοδο κινδύνου στους ιδιώτες ομολογιούχους που επιθυμούσαν να μειώσουν την έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα, καθώς η πιθανότητα επιβολής ‘’κουρέματος’’ στην ονομαστική αξία των ομολόγων ήταν τότε εξαιρετικά υψηλή.
Η έκθεση των ξένων τραπεζών στο ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος αναγνωρίζεται ως η βασική αιτία για την απροθυμία των δανειστών να προχωρήσουν νωρίτερα στο ‘’κούρεμα’’ των ομολόγων .
‘’Η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα ανερχόταν σε 60 δις ευρώ, ενώ των γερμανικών στα 30 δις ευρώ. Εάν τυχόν υποχρεώνονταν σε σοβαρές απώλειες στα ελληνικά τους ομόλογα –καθώς και στα υπόλοιπα ομόλογα χωρών της ευρωζώνης που κατείχαν – η βιωσιμότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα επισκιαζόταν από ένα τεράστιο σύννεφο’’ [16].
Επομένως, είναι φανερό ότι η 1η Σ.Δ.Δ. (Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης) καθώς και το πρώτο μνημόνιο σχεδιάστηκαν για να διασώσουν τους ιδιώτες πιστωτές της χώρας, κυρίως τις τράπεζες και όχι την Ελλάδα.
Πίνακας: Βασικά οικονομικά μεγέθη της Ελληνικής Οικονομίας τα έτη 2010-2017. Προσέξτε την συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 22% από το 2010 στο 2017. πηγή: ΟΔΔΗΧ,http://www.pdma.gr/el/
***
Νομικός σχολιασμός κάποιων άρθρων της Δανειακής Σύμβασης
Το Α’ Μνημόνιο κυρώθηκε με το Νόμο 3845/6.5.2010 όχι όμως με τον απαιτούμενο από το άρθρο 28 παρ.2 του Συντάγματος αριθμού των βουλευτών. Το Μνημόνιο συνεννόησης αποτελείται από: 1. το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής πολιτικής 2. το Μνημόνιο Συνεννόησης στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις οικονομικής πολιτικής 3. το Τεχνικό Μνημόνιο Συνεννόησης.
Τα ανωτέρω αποτελούν κείμενα συνεννόησης που περιέχουν τους όρους εφαρμογής της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης (Σ.Δ.Δ.) με 7 Παραρτήματα. Επιπλέον, στο πλαίσιο του Α’ Μνημονίου υπάρχει και: 4. η Συμφωνία Ελλάδας και Δ.Ν.Τ.
Με το Μνημόνιο χορηγούνταν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στην Ε.Κ.Τ. τόσο αρμοδιότητες εποπτείας εφαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας όσο και διάφορες άλλες αρμοδιότητες που ανήκουν στην εκτελεστική εξουσία. Άλλωστε ο ίδιο ο νομοθέτης χαρακτηρίζει τα Μνημόνια ως Διεθνείς Συμβάσεις και στην παρ.4 του Νόμου 3845/6.5.2010 επισημαίνει: ‘’Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για κύρωση’’. Όμως το Α’ Μνημόνιο δεν ψηφίστηκε ποτέ στην Ελληνική Βουλή. Αντ’ αυτού πέρασε στην Βουλή ο Νόμος 3845/6.5.2010 ο οποίος δίνει την εξουσία στον Υπουργό Οικονομικών ‘’…να εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού…’’ Και σχολιάζει ο πρύτανης των Ελλήνων συνταγματολόγων κ. Γεώργιος Κασιμάτης[17]: ‘’Ήλθε ένας νόμος που καταργεί το Σύνταγμα. Πρόκειται για παραβίαση του Πολιτεύματος” [18].
Κατάλυση της υπόστασης της Ελληνικής Πολιτείας-Παραίτηση από την εθνική κυριαρχία
Το άρθρο 14 παρ.5 της Σ.Δ.Δ. γράφει:
‘’Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή…’’
Επιπλέον στο σημείο 10 του υποδείγματος της νομικής γνωμοδότησης που εμπεριέχεται ως παράρτημα στη Σ.Δ.Δ. σημειώνεται:
‘’ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης…’’
Παράλληλα η Σ.Δ.Δ. έχει εφαρμοστέο δίκαιο το Αγγλικό. Ήδη από το 1978 στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει εκδοθεί –σε σχέση με την κυριαρχική ασυλία- η State Immunity Act. Η εν λόγω νομοθετική πράξη ορίζει στο άρθρο 1:
‘’ένα κράτος διαθέτει κυριαρχική ασυλία στο Ηνωμένο Βασίλειο την οποία τα δικαστήριά του οφείλουν να σεβαστούν ακόμη και σε περίπτωση ερημοδικίας του ενδιαφερόμενου κράτους. Βεβαίως σε περίπτωση ρητής παραίτησης του ενδιαφερόμενου κράτους από τη «δικαιοδοτική ασυλία» και την «ασυλία εκτελέσεως» αίρεται νόμιμα η ισχύουσα με βάση την State Immunity Act «κυριαρχική ασυλία»
Οι… αλληλέγγυοι δανειστές μας με λίγα λόγια για να είναι διασφαλισμένοι επισύναψαν τα ανωτέρω άρθρα στα Μνημόνια και έβαλαν τον Υπουργό εκ μέρους της Βουλής να τα υπογράψει ώστε να έχουμε παραιτηθεί εκ των προτέρων από την εθνική μας κυριαρχία. Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν το Β’ Μνημόνιο (P.S.I.), πολυνομοσχέδια, Γ’ μνημόνιο κλπ θα έλθουν στην Βουλή με την διαδικασία του κατεπείγοντος και θα ψηφιστούν από τους Βουλευτές πολλοί εκ των οποίων –κατά δήλωσή τους- ούτε καν τα διάβασαν.
Ξενοφών (430-355 π.Χ.): ”…γιατί (ο τύραννος) πιστεύει πως όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο υποταγμένοι είναι ώστε να τους χρησιμοποιεί…” στο έργο του ”Ιέρων”.
Και σχολιάζει –σε συνέντευξή του- ο συνταγματολόγος κ. Γεώργιος Κασιμάτης:
‘’…Όταν διάβασα τον όρο της Σ.Δ.Δ. περί παραιτήσεως από την εθνική κυριαρχία δεν πίστευα στα μάτια μου καθώς δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Τέτοιος όρος δεν έχει μπει ποτέ σε διεθνή σύμβαση. Ένας τέτοιος όρος δεν υπογράφεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο…’’ [19] και
‘’…η Ελλάδα με βάση τη ΣΔΔ δεν είναι πλέον ανεξάρτητη.Όχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητη στην Εξωτερική πολιτική διότι της δεσμεύεται η εθνική κυριαρχία αλλά και στην οικονομική πολιτική λόγω της δέσμευσης της εθνικής της περιουσίας…’’ [20].
Και συνεχίζει ο κ. Γεώργιος Κασιμάτης:
‘’…Η σύνταξη αυτών των συμβάσεων ανατέθηκε σε αγγλικό δικηγορικό γραφείο. Πρόκειται για το δεύτερο κρούσμα που έχουμε στην ιστορία. Όταν διάβασα πέρυσι το καλοκαίρι τις συμβάσεις είπα πως το ήθος και το ύφος αυτού του είδους της διατύπωσης κάτι μου θυμίζει. Αμέσως θυμήθηκα το Σχέδιο Ανάν το οποίο και παραβίαζε όλες τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Πρόσφατα απεκαλύφθη ότι το ίδιο δικηγορικό γραφείο συνέταξε και τη Σ.Δ.Δ. Είναι πρωτοφανές χώρες με προηγμένο νομικό πολιτισμό να αναθέτουν σε δικηγορικό γραφείο τον σχηματισμό των συμβάσεων λες και δεν είχαν νομικές υπηρεσίες στα Υπ. Εξωτερικών και Οικονομικών τους. Επανειλημμένως έχω ρωτήσει την κυβέρνηση τι κόστος πληρώθηκε στο δικηγορικό γραφείο. Βάσει της Σ.Δ.Δ. όλα τα βάρη της Σ.Δ.Δ., σύμφωνα με ειδικό όρο των Συμβάσεων, τα φέρει η Ελλάδα. Λέγεται ότι το κόστος για το δικηγορικό είναι το 0,4% του αντικειμένου ήτοι των 110 δισ. ευρώ. Δεν μπορούμε βέβαια να ξέρουμε και γι΄ αυτό θα ήταν χρήσιμο να μας ενημερώσει το Υπ. Εξωτερικών πόσο χρεώθηκε…’’ [21]
Και προφητικά σημείωνε:
‘’…δεν υπήρχε λόγος (για την κυβέρνηση) να πάει σε δικηγορικό γραφείο… άρα ήταν και αυτό κόλπο να μπουν όλες αυτές οι παράνομες συμβάσεις… άρα τις ξέρανε τις ακυρότητες που υπάρχουν …αλλά πιστεύουν ότι θα έχουν κυβερνήσεις οι οποίες δεν θα προσφύγουν στα δικαστήρια παρά θα υποκύπτουν συνεχώς τον αυχένα…’’ [22]
Παραίτηση και από το δικαίωμα συμψηφισμού (π.χ. γερμανικών αποζημιώσεων)
Η ελπίδα της διεκδίκησης αποζημιώσεων π.χ. των Γερμανικών, από τα εγκλήματα πολέμου και επομένως η οικονομική ανακούφιση της πατρίδας μας έχει και αυτή προβλεφθεί από τους πιστωτές ώστε να μην γίνει ποτέ πραγματικότητα.
Στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης έχει εισαχθεί και υπογραφεί ο παρακάτω όρος:
‘’…Όλες οι πληρωμές που θα πραγματοποιηθούν από τον δανειολήπτη καταβάλλονται στο ακέραιο χωρίς μείωση λόγω συμψηφισμού…’’
***
Το βαθύ σκοτάδι της περιόδου των Μνημονίων
Με την υπογραφή του Α’ μνημονίου από την πρώτη μνημονιακή, μοιραία κυβέρνηση ξεκίνησε η οικονομική καταστροφή της πατρίδας μας. Πολύ σύντομα θα ακολουθήσει το Β’ Μνημόνιο με την κύρωσή του από την Βουλή την 13η Φεβρουαρίου 2012 και το Γ’ Μνημόνιο την 14η Αυγούστου 2015.
Διανύουμε ήδη τον 8ο χρόνο των μνημονίων. Οι κυβερνήσεις εξαπάτησαν και συνεχίζουν να εξαπατούν τον λαό προσφέροντας αφειδώς υποσχέσεις για ανάκαμψη, για έξοδο από την λιτότητα, έξοδο από τα μνημόνια πράγμα –από οικονομικής προσέγγισης- ανέφικτο αφού ψηφίζουν ότι η τρόϊκα παραγγέλνει ακριβώς αντίθετο με ότι επιβάλλει η οικονομική επιστήμη και το συμφέρον της πατρίδος μας αλλά συμβατό με τα συμφέροντα της τρόϊκα.
Σε απάντηση των εξαγγελιών μνημονιακής κυβέρνησης ότι τον… Αύγουστο 2018 βγαίνουμε από τα μνημόνια και επανερχόμαστε ομαλά στις αγορές, το παρακάτω επίσημο χρονοδιάγραμμα του χρέους –χωρίς να καταγράφονται τα εκατοντάδες δις ευρώ που δίνονται με την μορφή εγγυήσεων προς τις τράπεζες μας δίνει την απάντηση: …2060 και αν…
Διάγραμμα: χρονοδιάγραμμα λήξης χρέους κεντρικής διοίκησης την 31.3.2018 (ποσά σε εκατομμύρια ευρώ). Πηγή: Δελτίο Δημοσίου Χρέους, Μάρτιος 2018, ΟΔΔΗΧ.
***
Συνέπειες από την εφαρμογή των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων
Η προπαγάνδα των πολιτικών περί σωτηρίας της χώρας μας από την χρεωκοπία και περί ανάκαμψης κλπ κονιορτοποιείται από την υποστατική τραγική πραγματικότητα που συνεχίζει να γίνεται ακόμη πιο σκληρή μέρα την ημέρα.
-Το ΑΕΠ της χώρας μας κατέρρευσε από 237,5 δις ευρώ το 2009 σε 175 δις ευρώ το 2017. Δηλαδή σε ποσοστό μειώθηκε 27%. Η τραγική αυτή μείωση είναι μοναδική σε ανεπτυγμένο κράτος που δεν έχει εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις.
-Το Δημόσιο Χρέος της Γενικής Κυβέρνησης αυξήθηκε από 298,8 δις ευρώ το 2009 σε 343,7 δις ευρώ τον Μάρτιο του 2018 [23]. Κι αυτό παρότι οι αλληλέγγυοι ευρωπαίοι εταίροι μας και το Δ.Ν.Τ. με την υπογραφή των μνημονιακών κυβερνήσεων μας… ‘’έσωσαν’’ τρείς φορές δίνοντάς μας δάνεια συνολικού ποσού 326 δις ευρώ (1η Σ.Δ.Δ. 110 δις ευρώ, 2η Σ.Δ.Δ. 130 δις και 3η Σ.Δ.Δ. 85 δις ευρώ) για να σωθούμε από την χρεωκοπία.
-Το ποσοστό ανεργίας από 9,6% το 2009 εκτοξεύθηκε στο 21,5% το 2017. Το 35% των ανέργων αφορά σε νέα παιδιά από 15 έως και 29 ετών [24]. Το ποσοστό ανεργίας θα ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο εάν δεν είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό περισσότεροι από 700.000 Έλληνες, η πλειοψηφία των οποίων νέοι.
-Το ελληνικό δημόσιο πέραν του δημοσίου χρέους έχει επιβαρυνθεί με εγγυήσεις χρημάτων προς τις τράπεζες προκειμένου να γίνονται οι ανακεφαλαιοποιήσεις συνολικού ποσού 238 δις ευρώ. Το ποσό αυτό είναι ‘’ζεστό’’ χρήμα και επιβαρύνει το δημόσιο χρέος ενώ τυπικά δεν καταγράφεται σε αυτό βάσει του νόμου 3723/2008 [25].
–Ξεπούλημα της Δημόσιας Περιουσίας της χώρας μας –μέσο του ΤΑΙΠΕΔ- για την οποία μόχθησαν γενεές Ελλήνων –περισσότερες από τρεις γενιές- με υψηλή φορολόγηση προκειμένου να κατασκευαστούν οι υποδομές της πατρίδας μας.
Ήδη έχουν ξεπουληθεί [26] –έναντι αστείων τιμημάτων-: ΟΠΑΠ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Περιφερειακά αεροδρόμια (στην Fraport), ραδιοσυχνότητες, χιλιάδες ακίνητα του δημοσίου, έκταση Ελληνικού, ΔΕΣΦΑ, Airbus αεροσκάφη, κτίρια εξωτερικού (Ρώμη, Ερεβάν, Λουμπλιάνα, Ντίσελτορφ, Βελιγράδι), ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, Οργανισμοί Λιμένων (Λαυρίου, Ελευσίνας, Ραφήνας, Κερκύρας κλπ), ΔΕΠΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ. (σημ.: κάποιοι από τους ανωτέρω οργανισμούς βρίσκονται στην τελική φάση πώλησης).
–Πλειστηριασμοί 130.000 ακινήτων [27] από τις τράπεζες εντός των επόμενων τριών ετών. Ήδη οι πλειστηριασμοί βρίσκονται σε εξέλιξη [28] με ταχύτατους ρυθμούς.
-Χιλιάδες αυτοκτονίες συμπολιτών μας
Σε στοιχεία [29], τώρα, τέλους του 2014:
-Από τα 2,8 εκατομμύρια νοικοκυριά, τα 2,3 εκατομμύρια (3,5 εκατομμύρια ΑΦΜ) έχουν κάποια ληξιπρόθεσμη οφειλή προς τις φορολογικές αρχές που αδυνατούν να εξοφλήσουν.
-Ένα εκατομμύριο νοικοκυριά δεν μπορούν να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Την περίοδο εκείνη (2014) η ΔΕΗ έκοβε το ρεύμα σε 30.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις μηνιαίως.
-Το 48,6% των οικογενειών ζει κατά κύριο λόγο από συντάξεις ενώ η τρόϊκα απαιτεί… περαιτέρω μείωση των συντάξεων.
-Ο κατώτατος μισθός κατ’ εντολή της τρόϊκα συρρικνώθηκε κατά 40%.
-Από τα 3 εκατομμύρια άτομα που συνιστούν το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, τα 1,4 εκατομμύρια είναι χωρίς δουλειά.
-Από τα 1,4 εκατομμύρια ανέργους, μόνο 10% λαμβάνουν επίδομα ανεργίας.
-Από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, 500.000 έχουν να πληρωθούν πάνω από τρεις μήνες.
-Το 2013 το 36% του πληθυσμού διέτρεχε τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Μετά την ύβρη… η Νέμεσις
Οι Έλληνες πολιτικοί και ένα τμήμα του λαού μας εκμαυλίστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες στήνοντας έναν κομματικό μηχανισμό -οι πρώτοι- για να διαιωνίζονται στην εξουσία, διαβρώνοντας ηθικά την ελληνική κοινωνία. Δεν ήταν απλά δυο μεγάλα κόμματα (πράσινων και μπλε) αλλά… τρόπος ζωής. Ένας τρόπος ζωής ποταπός, μικρόψυχος και εις βάρος των συμφερόντων του συνόλου του λαού και της πατρίδος μας.
Μα –έστω κι έτσι- ποιος πίστευε ότι οι κυβερνώντες θα έφθαναν σε τέτοιο σημείο ώστε να στρέψουν την ‘’κάνη του όπλου’’ στον απλό ελληνικό λαό υπογράφοντας την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μας και την μετατροπή της χώρας μας σε δουλοπαροικία χρέους εσαεί; Κάπου κι εμείς σαν πολίτες, σαν Έλληνες λαθέψαμε. Δεν ήμασταν σε εγρήγορσή να εντοπίσουμε την στραβή πορεία που χάρασσαν οι κυβερνώντες και να την αναχαιτίσουμε πάση θυσία ως οφείλαμε. Η ιστορία μας, οι μάρτυρες μας, οι ήρωες, μάς ελέγχουν γι’ αυτό. Ομοίως και το Σύνταγμά μας.
Άρθρο 120, παρ,2 του Συντάγματος:
‘’Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων’’
Άρθρο 120, παρ.4 του Συντάγματος:
‘’Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία’’.
Ας κάνουμε τώρα αυτό που δεν κάναμε τόσα χρόνια.
Αντώνης Καλόγηρος
Οικονομολόγος
[1] ΟΔΔΗΧ, Υπ.Οικονομικών
[2] Βλέπε Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος (2015). Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος συστήθηκε από την τότε Πρόεδρο της Βουλής Ζώη Κωνσταντοπούλου στις 4 Απριλίου 2015. Παρέδωσε την προκαταρκτική έκθεσή της τον Ιούνιο του 2015. Επιστημονικός συντονιστής της Επιτροπής υπήρξε ο Eric Toussaint καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης. Μέλη της Επιτροπής υπήρξαν –μεταξύ άλλων- ο ‘’πρύτανης’’ των Ελλήνων συνταγματολόγων κ. Γεώργιος Κασιμάτης, ο κ.Cephas Lumina (καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και ανεξάρτητος εισηγητής της ύπατης αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο κ.Olivier de Schutter (καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λουβαίνης στο Βέλγιο), ο οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης και άλλοι εξαίρετοι επιστήμονες.
[3] Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, Ιούνιος 2015 (Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ.) Εφεξής στις υποσημειώσεις που ακολουθούν και έχουμε αντλήσει από την εν λόγω Έκθεση θα καταγράφουμε την πρωτογενή πηγή και ακολούθως με τα αρχικά Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ. εννοώντας ότι την έχουμε εντοπίσει σε αυτή].
[4] GFI, 2015 Global Financial Integrity, Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ
[5] Βλέπε υποσημείωση 4
[6] OECD Statistics, 2015. Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ
[7] BIS, 2010. Statistical Annex-June Quarterly Review. Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ
[8] Κρίσης Λεξιλόγιο, Γιάνης Βαρουφάκης, Εκδόσεις Ποταμός, Αθήνα 2011.
[9] Παγκόσμιος Μινώταυρος, Γιάνης Βαρουφάκης, Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ, Αθήνα 2012
[10] Μεταξύ των οποίων η BNP, Societe Generale, Credit Agricole της Γαλλίας (μέσω της συμμετοχής της στην Εμπορική), Commerzbank, Baden Bank, Postbank, DZ Bank της Γερμανίας, Εθνική Τράπεζα Ελλάδας, Αγροτική Τράπεζα, Τράπεζα Πειραιώς, EFG Eurobank, Hellenic Postbank και Alphabank.
[11] Το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα το 2009, πρώτη έκδοση, Ελληνική Ένωση Τραπεζών, Ιούνιος 2010
[12] Χρήσιμες επισημάνσεις επί των τραπεζών και δημοσίου χρέους (άρθρο), Σπύρος Λαβδιώτης, Αθήνα 1.11.2017, https://spiros26.wordpress.com/
[13] Στις 9.6.2018 επιβλήθηκε ποινή δυο ετών αμετάκλητα στον πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Το Ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που είχε ασκήσει ο εν λόγω. Η κατηγορία αφορούσε την παράβαση καθήκοντος στο ότι δεν ενημέρωσε το διοικητικό συμβούλιο της Αρχής πριν αποστείλει τα στοιχεία για το έλλειμμα του 2009 στην Eurostat (πλημμέλημα). Ο κ. Ανδρέας Γεωργίου έχει μια άλλη σοβαρή εκκρεμότητα: θα τεθεί και τρίτη φορά στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, για το κακούργημα της ψευδούς βεβαίωσης, την κατηγορία δηλαδή περί διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς μνημονίων.
[14] Βλέπε σχετική ειδησεογραφία, ενδεικτικά εδώ https://www.newsbomb.gr/ellada/dikaiosynh/story/795983/skandalo-elstat-o-georgioy-eixe-exartisi-kai-ofelos-apo-to-dnt
[15] ‘’Επανεξέταση του ελλείματος 2009’’ (άρθρο), Ζωή Γεωργαντά, Θεσσαλονίκη 3.9.2012, http://zoe-georganta.co.uk/
[16] Blustein P.2015. LAID LOW THE IMF, The Eurozone and the first rescue of Greece, CIGI PAPERS No.61 April 2015. Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ
[17] Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων, Επίτιμος Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, Διευθυντής του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού 91981-1989).
[18] Η δήλωση του κ.Γεώργιου Κασιμάτη προέρχεται από συνέντευξη με τον Μάνο Κακλαμάνο και τον Δημ.Καζάκη στο Radio 9 (11.5.2011)
[19] Οι δηλώσεις του κ.Γεώργιου Κασιμάτη προέρχονται από συνέντευξη με τον Μάνο Κακλαμάνο και τον Δημ.Καζάκη στο Radio 9 (12.5.2011)
[20] Βλέπε υποσημείωση 18
[21] Βλέπε υποσημείωση 18
[22] Ως ανωτέρω
[23] Δελτίο Δημοσίου Χρέους, Μάρτιος 2018, ΟΔΔΗΧ.
[24] Η Ελληνική Οικονομία, 8 Ιουνίου 2018, Ελληνική Στατιστική Αρχή. http://www.statistics.gr/
[25] Χρήσιμες επισημάνσεις επί των τραπεζών και Δημοσίου Χρέους (άρθρο), Σπύρος Λαβδιώτης,1.12.2017 και Πως βαπτίστηκαν οι ζημιές των τραπεζών Δημόσιο Χρέος, Σπύρος Λαβδιώτης, 15.10.2017, https://spiros26.wordpress.com/
[26] Κρατικός Προϋπολογισμός 2017, Υπουργείο Οικονομικών
[27] Βλέπε κι εδώ http://www.eea.gr/gr/el/articles/130000-pleistiriasmoi-eos-to-2021
[28] Χιλιάδες ακίνητα συμπολιτών μας στο σφυρί από τις συστημικές τράπεζες που ανακεφαλαιώνουμε –ως φορολογούμενοι – με εκατοντάδες δις ευρώ, βλέπε https://www.eauction.gr/Home/HlektronikoiPleistiriasmoi
[29] Ανίκητοι Ηττημένοι, Γιάνης Βαρουφάκης, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα Οκτώβριος 2017.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
