«Ακόμα και σήμερα δεν έχει σιγάσει η διαμάχη γύρω από το ζήτημα γιατί οι ελληνικές δυνάμεις, που υπερτερούσαν αριθμητικά και δεν ήταν πολύ χειρότερα εξοπλισμένες από τα στρατεύματα του Κεμάλ, οδηγήθηκαν σ’ αυτή την καταστροφική ήττα».

Ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα στη χάραξη στρατηγικής, αλλά και τη διαχείριση της πολιτικής πραγματικότητας με την γείτονα Τουρκία, ήταν –και εν μέρει παραμένει– η αδυναμία σωστής ανάγνωσης των προθέσεων, των σχεδιασμών και της πραγματικής δύναμης (πολιτικής και στρατιωτικής) της Τουρκίας.

Συνηθίζει ὁ ἐχθρός μας διάβολος νὰ χαίρεται σὲ κάθε μας σύγχισι καὶ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς μας, ὅπως χαίρεται ὁ λύκος κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ χειμῶνα καὶ τῆς ἀνεμοταραχῆς.

Οι γερμανικές πολιτικές και βιομηχανικές αρχηγεσίες είναι γνωστό ότι αισθάνονται πάρα πολύ υπερήφανες για τα επιτεύγματα των μεταποιητικών επιχειρήσεών τους. Μάλιστα, σε κάθε ευκαιρία, καλούν τους Ευρωπαίους εταίρους τους, Γάλλους, Ιταλούς, Ισπανούς να τους αντιγράψουν κατά γράμμα, επειδή αποτελούν το παράδειγμα της επιτυχίας. Επιπλέον, είναι και το ειδικό βάρος της γερμανικής βιομηχανίας τόσο μεγάλο, που εκ των πραγμάτων επηρεάζει αποφασιστικά και την ευρωπαϊκή βιομηχανία.

«Σε αντίθεση με την Πολωνία η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από τη διεκδίκηση πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία», αναφέρει η Süddeutsche Zeitung σημειώνοντας: «H Ελλάδα, της οποίας ο νέος πρωθυπουργός αναφέρθηκε κατά την επίσκεψή του στο Βερολίνο στο ακόμα ανοιχτό ζήτημα των επανορθώσεων, ουδέποτε δήλωσε μεταπολεμικά ότι με την κατά καιρούς καταβολή αποζημιώσεων από τη Γερμανία έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο των διεκδικήσεων πολεμικών επανορθώσεων».

Η προπαγάνδα του "Girl Power" είναι πανταχού παρούσα. Κάθε φορά που βλέπετε μια διαφήμιση, πηγαίνετε να δείτε μια ταινία ή απολαμβάνετε την αγαπημένη σας κωμική σειρά στην τηλεόραση, σίγουρα θα εκτεθείτε σε κάποια μορφή μηνύματος Girl Power. Οι «ειδικοί» μας λένε ότι είναι ένας αβλαβής τρόπος για να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση των κοριτσιών. Στην πραγματικότητα, έχουμε μία κατήχηση στα παιδιά μας με ένα φεμινιστικό μήνυμα που υπονομεύει την κουλτούρα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου.

Αν και φοβάμαι πώς ένα τέτοιο κείμενο θα πέσει στο κενό, θεώρησα χρέος μου να το γράψω: γιατί ως τώρα οι περισσότεροι από όσους ασχολήθηκαν με το θέμα είναι κατά κάποιο τρόπο εμπλεκόμενοι: πολιτικοί, δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, τεχνοκράτες κ. α. Δεν είδα να το πλησιάζει κανείς πιο συνολικά, αντλώντας από την περιοχή της Ποίησης, της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας ή ευρύτερα της Κριτικής Σκέψης (σε συνάντηση με την Πίστη). Ας βουτήξουμε, λοιπόν, στα βαθιά νερά αρχίζοντας μ’ έναν ποιητή που στα Δοκίμιά του έγραφε, εδώ και πολλά χρόνια:

Από καιρό τώρα το Facebook έχει πάψει να αρκείται στο να γνωρίζει απλώς πού βρισκόμαστε, με ποιον είμαστε και τι κάνουμε. Δεν του φθάνει να αναγνωρίζει τις προσωπικές μας προτιμήσεις και τις δραστηριότητές μας. Αυτές μπορεί να τις γνωρίζει κάθε τεχνολογική εφαρμογή που βασίζεται στα likes μας, στον ποιόν ακολουθούμε κι επικοινωνούμε και στο τι αγοράζουμε.

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αυστραλίας εξέδωσε ανακοίνωση την προηγουμένη εβδομάδα καταδικάζοντας το νέο νομοσχέδιο που συζητείται αυτές τις μέρες στο Κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας.

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦ­ξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμέ­νους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)