Μόλις βγήκαν οι χάρτες της Τουρκίας-Λιβύης που διεκδικούν περιοχές όπου υπάρχουν κοιτάσματα νότια της Κρήτης βλέπουμε τον πρόεδρο της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων κ. Γιάννη Μπασιά (ΕΔΕΥ) να δηλώνει, ότι στο Ιόνιο Πέλαγος και δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης οι στόχοι εκτιμάται να έχουν ποσότητες φυσικού αερίου που κυμαίνονται μεταξύ 70 και 90 τρισ. κυβ. πόδια (2-2,55 τρισ. Μ3) και ότι τα αποθέματα αργού πετρελαίου εκτιμάται ότι είναι της τάξης των 2 δισ. βαρελιών.

Ἐκεῖ, ἀγαπητοί μου, ποὺ σβήνει ἕνα ἀστέρι, ἐκεῖ ὁ Θεὸς ἀνάβει ἕναν ἥλιο. Αὐτὸ δὲν γίνεται κάθε πρωὶ στὸν φυσικὸ οὐρανό; Τελευταῖο λαμπρὸ ἀστέρι ποὺ φαίνεται στὴν ἀνατολὴ εἶνε ὁ αὐγερινός· σὲ λίγο ὅμως, μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου, τὸ φῶς τοῦ αὐγερινοῦ σβήνει, γιατὶ τὸ καλύπτει ὁ ἥλιος μὲ τὸ ἀσυγκρίτως ἰσχυρότερο φῶς του. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ βλέπουμε στὸν φυσικὸ οὐρανὸ εἶνε μιὰ εἰκόνα, γιὰ νὰ ἐννοήσουμε καὶ αἰσθανθοῦμε αὐτὰ ποὺ παρατηροῦμε τώρα στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ μὲ τὶς ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Παραπονιέσαι, ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές σου. Σε πολλές δυσκολίες προσευχόσουν στον Θεό, και ποτέ δεν σε έσωσε από καμία! Πώς όχι, αναρωτιέμαι, αφού ιδού εσύ επέζησες από τις δυσκολίες;

Ἀξιολογότατη, μὲ λόγο σαφὴ καὶ ἐμπεριστατωμένο, εἶναι ἡ ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συν­όδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία μάλιστα τυπώθηκε καὶ διανεμήθηκε σὲ φυλλάδιο «πρὸς τὸν Λαό», τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμά της, σχετικὰ μὲ τὴν προβαλλόμενη εὐρέως τὸν τελευταῖο καιρὸ «ἀξιοπρεπὴ λύση» τῆς ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν σωμάτων.

«Απότομα πετάχτηκα από τις θλιβερές μου σκέψεις. Τι ανατριχιαστικό ουρλιαχτό ήταν αυτό; Σειρήνες! Θεέ μου, σειρήνες! Τι συνέβαινε πάλι, άραγε; Αλλόφρονα πλήθη διέτρεχαν τους δρόμους ουρλιάζοντας. Ο ένας έπεφτε πάνω στον άλλον στην προσπάθειά τους να βρουν ένα ασφαλές μέρος να προστατευτούν.

Ό Άγιος εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά, στις 23 Ιουνίου 1408 μ.Χ. η 1412 μ.Χ, παραμονή της γιορτής του Τιμίου Προδρόμου, ενώ οι μοναχοί στο μοναστήρι του Κλόπσκ, κοντά στο Νόβγκοροντ, έψαλλαν το 2ο τροπάριο του κανόνα. Ένας μοναχός βγήκε από το ναό για να λιβανίσει το κελί του και προς μεγάλη του έκπληξη ανακάλυψε ένα μοναχό ν' αντιγράφει υπό το φως των κεριών τις Πράξεις των αποστόλων. Μόλις τελείωσε ό Όρθρος ειδοποίησε τον ηγούμενο και με συνοδεία άλλων μοναχών πήγαν εκεί για να τον βρουν να συνεχίζει να γράφει. Σ' όλες τις ερωτήσεις ό ξένος απαντούσε επαναλαμβάνοντας "τις", όπως κάνουν τα παιδιά για να πειράξουν το ένα το άλλο.

Τα παιδιά  από διαζευγμένες οικογένειες δυσκολεύονται να βρούν πληρότητα και χαρά στο γάμο, στην οικογένεια και στις συντροφικές τους σχέσεις και για αυτό φταίμε εμείς οι ενήλικες.

Θα ξεκινήσουμε με έναν χάρτη, που δείχνει την τουρκική τραγωδία στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει την ΑΟΖ της Ελλάδας με αιγιαλίτιδα ζώνη 6 ναυτικά μίλια. Εάν ο χάρτης αυτός είχε σχεδιασθεί με αιγιαλίτιδα ζώνη 12 μίλια, θα ήταν ακριβώς ο ίδιος! Πρέπει εδώ να εξηγήσουμε το εύρος της ΑΟΖ για να κατανοήσουμε γιατί η ΑΟΖ της Ελλάδας δεν αλλάζει σε σχέση με το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.

Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, μεταξύ άλλων, τροφοδοτούν το έτσι κι αλλιώς ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη. Η Τουρκία διευκολύνει με πολλούς τρόπους όσους μετανάστες επιδιώκουν να μεταβούν στην Ευρώπη και βέβαια τους εργαλειοποιεί για να καταπονήσει την Ελλάδα και να εκβιάσει την ΕΕ. Μετά το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, έχει καταστεί σαφές πως χωρίς να το λέει, η ΕΕ για να λύσει το δικό της πρόβλημα, έχει εν μέρει μετατρέψει την Ελλάδα σε "αποθήκη ψυχών" και γι' αυτόν τον ρόλο την προορίζει.

Εκείνοι, που πίστευσαν με τα θαύματα, αποτελούσαν την πιο χαμηλή βαθμίδα πιστών. Και γι’ αυτό, όταν μετά τους παρουσίαζαν την πνευματική υψίστη και αγιωτάτη διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πολλοί από αυτούς την ερμήνευαν, όπως τους άρεσε ο καθένας^[43]! Δεν ήθελαν να αναζητήσουν την σωστή ερμηνεία του. Εκριτίκαραν τον λόγο του Θεού, που είναι «πνεύμα και ζωή»^[44]. Και έτσι, με την επιπολαιότητά τους έχαναν και την πίστη• δηλ. ακόμη και τον αρραβώνα που είχαν λάβει. Και συνέβη αυτό το τραγικό: πολλοί από τους μαθητές του Χριστού, παρ’ ότι είχαν ιδεί πολλά θαύματα και σημεία, απήλθον εις τα οπίσω (= έκαναν πίσω) «και ουκ έτι μετ’ αυτού περιεπάτουν»^[45], δηλ. δεν ξαναπήγαν κοντά Του!