Για την αποκατάσταση της αλήθειας θα αναφερθούν μερικά μόνο από τα στοιχεία που βροντοφωνούν ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας όπως είναι και εκατοντάδες άλλα νησάκια και βραχονησίδες στο Αιγαίο , για τα οποία οι Τούρκοι, από το 1996, κατασκεύασαν τη θεωρία των "γκρίζων ζωνών":

1. Με τη συνθήκη της Λοζάνης (1923) η Τουρκία παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία (άρθρο 15). Η περιοχή που βρίσκονται τα Ίμια αναφέρεται ρητά και ειδικά στην Ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 και το Ελληνοτουρκικό πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932 που ακολούθησε για την οροθέτηση της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των Μικρασιατικών ακτών και της Δωδεκανήσου.

Στη συμφωνία διαλαμβάνονται 37 σημεία. Στο σημείο 30 αναφέρεται ρητά ότι η συνοριακή γραμμή περνά από το μέσο της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Κardak (Ιμια) και Κato (Ανατόλια).

Με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων και της Ιταλίας , η Ελλάδα διαδέχτηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα, (άρθρο 14).

2. Σε επιστολή του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Τεφίκ Ρουστού Αράς προς τους Ιταλούς (1932) αναφέρεται σαφώς ότι οι βραχονησίδες Ίμια ανήκουν στα Δωδεκάνησα.

Την περίοδο της κρίσης των Ιμίων (1996) ενημερώθηκε σχετικά το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών , από την Πρεσβεία της Τουρκίας στη Ρώμη , με κρυπτογράφημα το οποίο το αγνόησαν, το απέρριψαν και το κατέστρεψαν συνεργάτες της Τανσού Tσιλέρ μαζί με τον Τούρκο .Υφυπουργό Εξωτερικών Ουνούρ Ουμέν.

3. Κατά την προσάραξη του φορτηγού τουρκικού πλοίου "Φιγκέν Ακάτ" στα Ίμια το βράδυ της 25-12-95 ο τούρκος πλοίαρχος ''οικονομικά σκεπτόμενος" προφασίστηκε ότι βρισκόταν σε τουρκικά χωρικά ύδατα για να ρυμουλκηθεί από τουρκικό ρυμουλκό (μικρή απόσταση-μικρό κόστος) και όχι από ελληνικό ρυμουλκό (μεγάλη απόσταση-μεγάλο κόστος).

Ο Τούρκος πλοίαρχος γνώριζε που είχε προσαράξει αλλά η αποκόλληση του σκάφους του και η σωτήρια του τον ενδιέφερε να γίνει με τον προσφορότερο και οικονομικότερο τρόπο, γι' αυτό προφασίσθηκε ότι βρίσκεται στα Τουρκικά χωρικά ύδατα.

Τελικά , την 28-12-95 , ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι Kiuluk της Τουρκίας από ελληνικά ρυμουλκά της εταιρείας "ΜΑΤΣΑ" που κατέπλευσαν στην περιοχή των lμίων από τον Πειραιά. Η πράξη αυτή - που είναι πράξη κυριαρχίας - αποδεικνύει ότι το σύμπλεγμα των βραχο - νησίδων Ίμια βρίσκεται σε περιοχή Ελληνικής κυριαρχίας .

4. Στο ανατολικό άκρο της νησίδας Καλόλυμνος βρίσκεται εγκατεστημένος φάρος απ6 την Υπηρεσία Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού καταχωρημένος στις ναυτιλιακές οδηγίες ως ελληνικος φάρος με αριθμ6 9230 και διεθνή αριθμό 4708 στο φαροδείκτη του Βρετανικού Ναυαρχείου. Δύο περίπου μίλια ανατολικά, νοτιοανατολικά του φάρου βρίσκονται οι βράχοι Ίμια, δύο τον αριθμό με βάθη μεγαλύτερα απo 30 μ. στον άξονα του στενού που σχηματίζεται μεταξύ τους.

Περίπου 2,4 μίλια ανατολικά των βράχων Ίμια βρίσκεται η τουρκική βραχονησίδα Gavus Adasi. Ο ναυτικός χάρτης αριθμ. 4511 ο οποίος εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1992 απο την Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού και πηγή υδρογράφησης το χάρτη του Βρετανικού Ναυαρχείου , είναι αδιάψευστος μάρτυς.

5. Ο Νόμος 518 / 1948 « Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα » ( ΦΕΚ 7 Α / 9-1-1948 ) αποτελεί ένα διαχρονικό κείμενο – τρανταχτό επιχείρημα για τη σωστή ενημέρωση γύρω από τα Ίμια. Η γραμμή των συνόρων μεταξύ της Δωδεκανήσου και της Τουρκίας διέρχεται απο 51 συγκεκριμένα αριθμημένα σημεία. Το σημείο 45 στο μέσον της γραμμής που ενώνει το φάρο της νήσου Καλόλυμνος (Ελλάς) με την Νότια άκρα της νήσου Pontieusa Buyukiremit (Τουρκία) .

Μία απλή ματιά στο χάρτη αρκεί για να διαπιστωθεί ότι τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια.

6. Η διερεύνηση ιστορικών πηγών αποκαλύπτει ότι η ρητή αποδοχή, στις 6 Απριλίου 1953 από τον επίσημο εκπρόσωπο του Τουρκικού Υπουργείου των Εξωτερικών, διαχωριστικού ορίου κυριαρχίας στη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Δωδεκανήσων και Μικράς Ασίας ήταν το αποτέλεσμα εξάμηνης κυοφορίας στην .οποία είχε ενεργά συμμετάσχει και το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.

Αυτά προκύπτουν , από την σχετική διπλωματική αλληλογραφία: Foreign Office προς Πρεσβεία Άγκυρας (27-05-1952), Πρεσβεία Άγκυρας προς F.O.(26-11-1952) και F.O. προς Πρεσβεία Άγκυρας (14-01-1953)

7. Σε επιτελικούς χάρτες του Ιταλικού Στρατιωτικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου ( Ίδρυμα Γκουερ(νι Σταμπόλια , Βενετία 1928), του Βρετανικού Ναυαρχείου (1931) και του Γερμανικού Επιτελείου (Militargeschichtliches Forshungsant 1944) , τα Ιμια αναφέρονται ως Ιταλικά εδάφη .

Η Ελλάδα διαδέχθηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα (Άρθρο 14 Συνθήκης των Παρισίων - 1947).

8. Σύμφωνα με την ισχύουσα Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (Montego Bay - 1982) , την οποία η Ελλάδα έχει επικυρώσει με το Νόμο 2321 / 1995 , και οι βραχονησίδες έχουν δική· τους αιγιαλίτιδα ζώνη (άρθρο 121).

Εξ άλλου ο ορισμός της βραχονησίδας είναι ανοιχτός, διότι αν αποδειχτεί ότι οι βραχονησίδες έχουν ·πόρους που δεν χρησιμοποιούνται προς το παρόν και άρα έχουν οικονομική αξία λόγω υπάρξεως π.χ κοιτασμάτων πετρελαίου ,τότε μπορούν να στηρίζουν οικονομικά ζωή και να θεωρηθούν ότι υπάγονται στο καθεστώς των νησιών.

Επομένως, οποιαδήποτε απειλή ή παραβίαση κατά των βραχο - νησίδων Ιμια και της αιγιαλίτιδας ζώνης τους αποτελεί απειλή ή παραβίαση εθνικού εδάφους, που δίνει στην Ελλάδα το δικαίωμα να προσφυγής στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ή να ασκήσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τον Καταστατικό Χάρτη του Ο.Η.Ε. (άρθρο 51).

9. Ο Βρετανός καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας και πρώην διπλωμάτης Δρ Γουίλιαμ Μάλινσον αναφέρει: « Την περίοδο μετά τα γεγονότα των Ιμίων , ο τότε Αμερικανός Πρέσβης στην Ελλάδα κ. Νίκολας Μπέρνς σε ειδική εκδήλωση στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Αθήνα, ρωτήθηκε από σπουδαστή ποια είναι η Αμερικανική θέση στο θέμα των Ιμίων και απάντησε ότι ανήκουν στην Ελλάδα και τόνισε ότι αυτό φαίνεται και στον επιχειρησιακό χάρτη του Αμερικάνικου Ναυτικού» .

Βιβλιογραφία

Γιαλουρίδης Χριστόδουλος. Η Ελληνοτουρκική σύγκρουση από την Κύπρο έως τα Ίµια. 1955 – 1996. Η απτική του τύπου .Έκδοση Ι. Σιδέρη .Αθήνα 1997.

Κούρκουλας Άλκης IMlA. Κριτική προσέγγιση του τουρκικού παράγοντα. Εκδοση Ι Σιδέρη Αθήνα Μάρτιος 1997

Λυμπέρης Χρήστος. Εθνική Στρατηγική και χειρισμός κρίσεων. Αθήνα Μάρτιος 1997. Έκδοση Βιβλιοπωλείο ΠΟΙΟΤΗΤΑ.

Πλοηγός. Ναυτιλιακές οδηγίες των Ελληνικών ακτών. Τόμος Δ Έκδοση Γ Υδρογραφικής Υπηρεσίας Πολεμικού Ναυτικού.

Αθήνα 1986

Φαροδείκτης Ελληνικών Ακτών, Έκδοση Υ.Υ.- Υ.Φ. Αθήνα 1996

Χάρτης Υδρογραφικής Υπηρεσίας αριθ.4511.Εκδοση 09 / 1992

Εφημερίδα «Ή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 15 Ιουλίου 2001 σελ. 10

Κ. Σβολόπουλου - Ε. Χατζηβασιλείου. Νέα ντοκουμέντα για τα Δωδεκάνησα ,

Εφημερίδα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» , 10 Αυγούστου 2003 σελ. 18

Περιοδικό «ΝΕΜΕΣΙΣ» , Αθήνα ,Τεύχος 52 ,Μάρτιος 2005

Περιοδικό «Άμυνα και Διπλωματία » Αθήνα ,Τεύχος 166 , Φεβρουάριος 2005

Αλεξανδρούπολη 28 - 07 - 2010

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)

Πρώην Κεντρικός Λιμενάρχης Αλεξανδρούπολης

ΜΕΓΑΛΗ   ΕΒΔΟΜΑΔΑ   1941

στο  Θωρηκτό - Καταδρομικό  «ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΑΒΕΡΩΦ»

Το Θ/Κ «ΑΒΕΡΩΦ» είναι το μοναδικό πλοίο στον κόσμο που, έχοντας πάρει μέρος σε δυο παγκόσμιους πολέμους, συνεχίζει, πάνω από ένα αιώνα, να έχει υψωμένη την ελληνική σημαία και να γράφει ιστορία.

( Καθελκύστηκε στο Λιβόρνο το 1910 και παραδόθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό το 1911).

***

Ο πόλεμος του 1940 βρήκε το Θ/Κ Αβέρωφ σε περιορισμένη επιχειρησιακή ικανότητα. Για την καλύτερη δυνατή αξιοποίησή του μεθόρμισε στον κόλπο της Ελευσίνας όπου παρείχε με επιτυχία  αντιαεροπορική προστασία στο Ναύσταθμο και στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

Από την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) μέχρι και την κατάληψη της Αθήνας (27 Απριλίου 1941) το Ναυτικό μας υπέστη μεγάλες απώλειες (χτυπήθηκαν ή βυθίστηκαν 25 πλοία) από τη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία:. Έτσι, αποφασίστηκε ο υπόλοιπος στόλος να καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Για το θωρηκτό “ΑΒΕΡΩΦ”, στο Υπουργείο Ναυτικών, μέρες πριν μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, επικρατούσε η άποψη να το βουλιάξουν, αφενός για να μη πέσει στα χέρια των Γερμανών και αφετέρου γιατί υπήρχε κίνδυνος να βυθισθεί από τις νάρκες που  ήταν στο δίαυλο, και να τον κλείσει

Ορισμένοι αξιωματικοί και μέλη του πληρώματος αρνήθηκαν να το βυθίσουν και αποφάσισαν να αποπλεύσουν για την Κρήτη μαζί με τα υπόλοιπα Ελληνικά και Αγγλικά πλοία. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό ως η ''Βασιλική Ανταρσία του Αβέρωφ''.

.  Ο ιερέας του “ΑΒΕΡΩΦ”, Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Παπανικολόπουλος, αισθάνθηκε την καρδιά του να σπαράζει. Ένα τέτοιο τέλος για το θρυλικό καράβι; Δεν το βαστούσε η καρδιά του. Ήταν ο ίδιος στρατιωτικός ιερέας που μεταξύ άλλων είχε πρωταγωνιστήσει και στην εξύψωση του πατριωτικού φρονήματος των ανδρών του ηρωικού  9^ου Συντάγματος  Καλαμάτας.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου 1941. Λίγο πριν βραδιάσει, κάλεσε γύρω του το πλήρωμα του καραβιού. Το  Εκκλησάκι του πλοίου ήταν έτοιμο για την Ιερά  Ακολουθία των Παθών. Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα. Γενική συγκίνηση σε όλο το πλήρωμα. «Παιδιά -είπε- θέλουν να μας βουλιάξουν το θρυλικό μας καράβι. Το βαστάει η ψυχή σας να έχει τέτοιο τέλος το πιο δοξασμένο καράβι μας; Θα μας καταριούνται από τον ουρανό οι ψυχές των ηρώων μας ναυτικών, του Μιαούλη, του Κανάρη, του Κουντουριώτη και άλλων. Τι λέτε;». Οι ναύτες και οι αξιωματικοί, όσοι είχαν απομείνει, σκέφτηκαν λίγο και έπειτα με μια φωνή είπαν «Παπά, θα κάνουμε ό,τι μας πεις». Ο ιερέας συνέχισε . «Πρέπει να πάρουμε τον Αβέρωφ και να φύγουμε. Πρέπει να σώσουμε την τιμή του». «Σύμφωνοι όλοι», φώναξε το πλήρωμα. Και ο ιερέας τους αποκάλυψε τι του συνέβη. Είδα σήμερα όραμα, παιδιά! Ένας γέρος ασπρομάλλης παρουσιάσθηκε εμπρός μου. «Είμαι ο Άγιος Νικόλαος και ήρθα να σου πω ότι θα είμαι μαζί σας». Οι ναύτες ανατριχιασμένοι έκαναν το Σταυρό τους και φώναξαν: «Ο Θεός μαζί μας» και έτρεξαν όλοι να ετοιμάσουν το καράβι. Τελείωσε η Ακολουθία των Παθών του Κυρίου και ο ιερέας πέρασε τον Εσταυρωμένο από όλα τα διαμερίσματα του πλοίου, τις αποθήκες των πυρομαχικών, τα κανόνια, τους πύργους και τέλος  τον στερέωσε στον πύργο της πρώρας  φωνάζοντας με όλη του τη δύναμη: «Παιδιά μου, έχουμε κυβερνήτη τον ίδιο τον Χριστό»!

ΑΙΣΧΟΣ: Κάνουν ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ τον εκκλησιασμό στα σχολεία για τη γιορτή των 3 Ιεραρχών

Επισκεπτόμαστε την ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας, δια βίου μάθησης & Θρησκευμάτων :

Διαβάζουμε την απόφαση για τον φετεινό εορτασμό της εορτής των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία
(οι επισημάνσεις δικές μας) :

 

ΘΕΜΑ: «Εορτή των Τριών Ιεραρχών»
Ενόψει της εορτής των Τριών Ιεραρχών σας γνωρίζουμε τα εξής:
Με βάση το Π.Δ. 104/1979 (ΦΕΚ Α΄ 23) καθώς και τις αριθμ. 80033/Γ2/4-8-2006  (ΦΕΚ Β΄ 1286) και 148096/Γ2/24-12-2007 (ΦΕΚ Β΄ 2511) Υπουργικές Αποφάσεις, η εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι αργία για τα Γυμνάσια, Λύκεια, ΕΠΑ.Λ. και ΕΠΑ.Σ.

Οι σχολικές μονάδες δύνανται να συμμετάσχουν τη συγκεκριμένη ημέρα σε εκκλησιασμό ή/και σε εορταστικές εκδηλώσεις με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων.
 
Υπενθυμίζεται επίσης ότι η υπ΄ αριθμ. 116379/Γ2/11-10-2011 Υ.Α. (ΦΕΚ Β΄ 2400)με θέμα: «Συμπληρωματικές ρυθμίσεις για την Αναπλήρωση διδακτικών ωρών» ισχύει.
 
Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ 

ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 2013

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Προσήλθατε σήμερα στὸν ἱερό Ναό γιὰ νὰ λειτουργηθεῖτε, νὰ προσευχηθεῖτε καὶ νὰ τιμήσουμε τοὺς προστάτες τῆς παιδείας τοῦ Γένους μας, τοὺς Οἰκουμενικοὺς Διδασκάλους καὶ Ἁγίους Ἱεράρχες, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἡ ἑορτή τους κάθε χρονιὰ μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ σκύψουμε στὴν σκέψη, στὸν λόγο καὶ στὴν διδασκαλία τους, γιὰ νὰ ψηλαφίσουμε καὶ ἐμεῖς ἀπαντήσεις καὶ διεξόδους στὰ δύσκολα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας.

Σὲ ὅλο τὸν κόσμο, μὰ ἰδιαίτερα στὸν τόπο μας, τὰ τελευταῖα χρόνια κυριαρχοῦν οἱ συζητήσεις γύρω ἀπὸ τὸ ζήτημα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης. Τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης βομβαρδίζουν τὰ σπίτια μας μὲ ἀναλύσεις, προτάσεις, πολιτικές, ὑποψίες, ἀποκαλύψεις, μομφές, κατηγορίες, ποὺ προσπαθοῦν ἀμήχανα καὶ σπασμωδικὰ νὰ ἀπαντήσουν στὸ ἐρώτημα πῶς φτάσαμε ὡς ἐδῶ.

Ἄν γιὰ λίγο κλείναμε τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιά μας, σὲ τούτη τὴν «ἐνημέρωση»• ἄν στρέφαμε τὸν νοῦ καὶ τὴν προσοχή μας στοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε, θὰ μπορούσαμε νὰ προσεγγίσουμε τὰ ζητήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν μὲ περισσότερη εἰλικρίνια, σοφία καὶ ἐλπίδα.

Κάποτε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, στὸν τόπο ποὺ ἐπίσκοπος ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ οὐρανὸς ἔκλεισε ἑρμητικά. Ἡ γῆ καταξηράνθη καὶ ἔγινε στεῖρα καὶ ἄγονη. Ἀκόμα καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ τὰ ζωντανὰ αἰσθάνονταν τὴν ἔλειψη τοῦ πόσιμου νεροῦ. Σ’ αὐτὴν τὴν κρίση τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ὅλοι συζητοῦσαν τί φταίει, γιατί νὰ περνοῦν αὐτή τὴ μεγάλη δοκιμασία. Στὴν ἀπορία τῶν ἀνθρώπων ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπαντᾶ: «Ἐνῷ ἑμεῖς λαμβάνουμε ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια κάθε ἀγαθὸ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν δίνουμε στοὺς ἄλλους. Ἐνῷ ἀναγνωρίζουμε τὴν εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀποστεροῦμε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν χρειάζονται. Ἐνῷ ἔχουμε Θεὸ ποὺ πλούσια χορηγεῖ, ἐμεῖς εἴμαστε σφιχτοχέρηδες καὶ ἀμέτοχοι στὶς ἀνάγκες τῶν φτωχῶν… Οἱ ἀποθήκες δὲν χωροῦν τὰ πολλὰ ἀποθηκευμένα ἀγαθά μας, ὅμως ἐμεῖς δὲν ἐλεοῦμε αὐτὸν ποὺ στενάζει… Γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς δὲν ἀνοίγει τὸ χέρι του, διότι ἑμεῖς ἀποκλείσαμε τὴν φιλαδελφία. Γι’ αὐτὸ τὰ χωράφια εἶναι ξηρά, διότι ἡ ἀγάπη μας πάγωσε...».

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπισημαίνει στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποίοι ζοῦσαν μὲ πολλὰ ἀγαθὰ καὶ ξαφνικὰ στερήθηκαν, πὼς η σκληρότητὰ τους πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ πὼς ἡ προσπάθειά τους νὰ ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους πολλὰ, τοὺς ὁδήγησε στὴν κατάσταση αὐτή. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἔρχεται νὰ συμπληρώσει στὰ παραπάνω ἐξηγώντας ποιὸς εἶναι ἀληθινὰ πλούσιος: «Λέτε πῶς ἐκεῖνος εἶναι πλούσιος. Ἐγώ σᾶς λέω πὼς δὲν εἶναι. Θὰ πεῖτε: Πῶς δὲν εἶναι, ἀφοῦ κολυμπάει στὸ ἀσήμι καὶ στὸ χρυσάφι… Δὲν εἶναι πλούσιος, διότι πλούσιο τὸν ἄνθρωπο δὲν τὸν κάνουν τὸ χρυσάφι καὶ οἱ φορεσιὲς καὶ τὰ χρήματα, ἀλλὰ τὸν κάνει ἡ ἐλεημοσύνη».

Καὶ ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος προτρέπει τὸν κάθε χριστιανό: «Δῶσε κάτι, ἔστω καὶ ἐλάχιστο, σ’ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Γιατὶ καὶ τὸ ἐλάχιστο δὲν εἶναι ἀσήμαντο γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ὅλα τὰ στερεῖται, μὰ οὔτε γιὰ τὸ Θεό… Κι ἂν δὲν ἔχεις τὴν δυνατότητα νὰ δώσεις μεγάλη προσφορὰ, δῶσε τὴν προθυμία σου. Κι ἂν δὲν ἔχεις τίποτα, δάκρυσε. Ἡ ὁλόψυχη συμπάθεια εἶναι μεγάλο φάρμακο γι’ αὐτὸν ποὺ δυστυχεῖ. Ἡ ἀληθινὴ συμπόνια ἀνακουφίζει πολὺ ἀπὸ τὴ συμφορά».

Ἀγαπητὰ μου παιδιά,

Αὐτὴ τὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων μας, περὶ τοῦ πλούτου καὶ τῆς φιλανθρωπίας, καλούμαστε ὅλοι μας νὰ τὴν ἐφαρμόσουμε στὴν προσωπική μας ζωή, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ἐξέλθουμε ἀπὸ τὴν κρίση, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ οἰκοδομήσουμε ἕναν καλύτερο κόσμο. Καὶ ἑσεῖς μέσα στὸ σχολειό σας μπορεῖται νὰ κάνετε πολλά.

Πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ δοθεῖτε στὰ μαθήματά σας μὲ ζῆλο, γιὰ νὰ μορφωθεῖτε ὡς πρόσωπα καὶ νὰ γίνεται χρήσιμοι στοὺς συνανθρώπους σας. Μὴν βλέπετε τὶς σπουδές σας σὰν μέσο πλουτισμοῦ, μὴν ἀγωνιᾶτε γιὰ τὸ πῶς θὰ βγάλετε χρήματα, ἀλλὰ νὰ ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὸ πῶς θὰ κάνετε κάτι δημιουργικὸ καὶ ὄμορφο στὴ ζωή σας.

Ἔπειτα καλλιεργῆστε τὴν φιλανθρωπία μέσα στὸ σχολεῖο σας, μαζί μὲ τοὺς καλοὺς σας δασκάλους καὶ τοὺς γονεῖς σας. Μπορεῖ κάποιος ἀπὸ τοὺς συμμαθητές σας νὰ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη, μπορεῖ κάποιος ἀπὸ τὴν γειτονιά σας νὰ περνᾶ δύσκολα. Σκῦψτε διακριτικὰ πάνω στὸν πόνο τους καὶ δοκιμᾶστε νὰ τὸν μετριάσετε. Ἐπισκεφθεῖτε ἱδρύματα, φτωχὰ παιδιά, ἀσθενεῖς, γέροντες καὶ δῶστε τους ἀπλόχερα ἀγάπη. Χτυπῆστε ἀκόμα καὶ τὶς πόρτες ἐκείνων ποὺ ἔχουν πολλά• ἴσως βλέποντας τὰ πρόσωπά σας ντραποῦν καὶ δώσουν ἀπὸ τὰ περισσεύματά τους στοὺς φτωχούς.

Μπορεῖ τὰ μέσα που διαθέτετε νὰ εἶναι λιγοστὰ. Ἔχετε ὅμως τὸν νεανικὸ ἐνθουσιασμό, τὴν ἀνόθευτη ματιὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμα ὑποταγεῖ στὴν ἀνάγκη. Ἔχετε τὴν ἀγάπη ἐκείνη ποὺ δὲν ἔχει κρυώσει• τὸν πλοῦτο ἐκεῖνον ποὺ δὲν στηρί-ζεται στὰ χρήματα• τὴν ὁλόψυχη συμπάθεια καὶ τὸ δάκρυ στὰ μάτια γιὰ ἐκεῖνον ποὺ πονᾶ καὶ δοκιμάζεται.

Βάλτε παιδιά μου τὴν φιλανθρωπία στὸ σχολεῖο σας καὶ τότε θὰ τιμήσετε ἀληθινὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες καὶ θὰ ἔχετε τὶς εὐλογίες τους στὴ ζωή σας, σὲ ὅ,τι ἀγαθὸ ἐπιθυμήσετε νὰ πράξε-τε.

Μὲ ὅλη μου τὴν ἀγάπη
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/7812B515.el.aspx 

Το θέμα της παρούσας εισήγησης «πρότυπα χριστιανικής ζωής και συμπεριφοράς κατά τους τρεις Ιεράρχες» είναι ένα θέμα επίκαιρο, αφού σήμερα ο άνθρωπος πλέει σε ένα απέραντο πέλαγος ιδεών χωρίς πυξίδα και προορισμό. Κατά καιρούς πολλοί έχουν αναφερθεί στο βίο, τις αρετές, τη δράση και το έργο των Τριών Ιεραρχών.

Επιλέξαμε όμως αυτό το θέμα γιατί πιστεύουμε ότι τα πρότυπα είναι απαραίτητα για όλους μας τη στιγμή που η λεγόμενη νέα Τάξη πραγμάτων εισάγει στη χώρα μας ήθη, έθιμα και θεσμούς ξένα προς την παράδοσή μας. Τα όσα λοιπόν προτείνουν οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν τους οδοδείκτες της πνευματικής ζωής μας και διασφαλίζουν την εθνική ταυτότητα και παράδοσή μας, μέσα στην τρικυμία των καιρών μας.

Με τη λέξη πρότυπο εννοούμε ό,τι είναι άξιο για μίμηση. Μπορεί να είναι μορφές δράσης ή πρόσωπα, τα οποία είναι φορείς αξιών, ικανοτήτων, ιδανικών κ.α. [1]

Τα προτεινόμενα πρότυπα χριστιανικής ζωής και συμπεριφοράς δεν αποτελούν αυθαίρετα συμπεράσματα ή αυθαίρετες συμβουλές των τριών εκλεκτών Πατέρων, αλλά είναι απαύγασμα της σοφίας και της εμπειρίας τους καθώς και της θείας φώτισης. Θεωρούνται τα άριστα και όσα μας συμφέρουν, αν τα προτιμήσουμε [2] . Με κύρια πηγή την Αγία Γραφή, και δευτερευόντως τα αρχαιοελληνικά κείμενα μεταξύ των προσώπων πρώτη θέση κατέχει ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος αποτελεί το τέλειο πρότυπο και το ύψιστο ηθικό ιδεώδες [3] και ακολουθούν, ο Απ.Παύλος, οι άγιοι της Εκκλησίας και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ποιητές, ήρωες κ.λ.π. Επιπρόσθετα πρότυπα δημιουργούνται και μέσα από τα αναφερόμενα των Τριών Ιεραρχών στις επιστολές, στους λόγους ή στις πραγματείες τους.

Θα αναφερθούμε σε πρότυπα που έχουν σχέση α) με την εκκλησιαστική διακονία, β) την κοσμική εξουσία και γ) τον απλό λαϊκό Χριστιανό. Σε εκείνα δηλ. από τα πολλά, τα οποία οφείλουν να πραγματοποιηθούν από τους αποφασισμένους να ευαρεστήσουν τον Θεό και τα οποία ανακινήθηκαν επί του παρόντος στην Εκκλησία ή για να δανειστώ τα λόγια του Μ.Βασιλείου: Πολλών όντων δηλουμένων και των κατορθούσθαι οφειλόντων τοις εσπουδακόσιν ευαρεστήσαι τω Θεώ, περί μόνον τέως των επί του παρόντος κινηθέντων παρ?υμίν, εν συντόμω υπομνήσει ειπείν αναγκαίως προεθυμήθην [4] .

Ξεκινώντας θα ήταν παράλειψη να μη σταθούμε στο γεγονός ότι οι ίδιοι οι άγιοι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν πρότυπα για όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς με τη τεράστια προσφορά τους. Θεωρία και πράξη σε πλήρη συμφωνία, κάτι άλλωστε που χαρακτηρίζει τη ζωή όλων των Πατέρων της Εκκλησίας. Κοινωνική προσφορά, εκκλησιαστικοί αγώνες, πύρινοι λόγοι, όπου και όποτε χρειαζόταν, υπεράσπιση και στήριξη όχι μόνο των Χριστιανών, αλλά και των αλλόθρησκων στις δύσκολες στιγμές, είναι μερικά από τα οποία μπορούμε ν?αναφέρουμε σχετικά με την προσφορά τους και τα οποία είναι άξια μίμησης από μέρους μας. Αποδεικνύεται δηλ. ότι δεν ήταν μόνο εραστές των λόγων, αλλά εφάρμοζαν τα όσα πρέσβευαν.

Εκκλησιαστική και πολιτική κατάσταση (4 ος αι.)

Η εποχή τους χαρακτηρίζεται από την εκκλησιαστική γραμματεία ως η εποχή της δογματικής κατοχύρωσης [5] . Ήταν το τέλος μιας προηγούμενης εποχής και η αρχή μιας νέας περιόδου [6] . Ο Χριστιανισμός βγαίνει νικητής από τη σύγκρουση με τον ειδωλολατρικό κόσμο, θα έχει όμως να αντιμετωπίσει τον Αρειανισμό και τους Πνευματομάχους. Τα προβλήματα λοιπόν δεν θα λείψουν, αφού για αρκετό χρόνο στον αυτοκρατορικό θρόνο θα βρίσκονται άλλοτε Ορθόδοξοι και άλλοτε μη Ορθόδοξοι αυτοκράτορες [7] . Ο Θεοδόσιος ο Μέγας όμως θα είναι αυτός που θα σταματήσει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή τη σύγχυση που υπήρχε ως προς τα θρησκευτικά ζητήματα, επιβάλλοντας μία πολιτική ενότητας. Εκκλησία και πολιτεία συμπορεύονται, αν και αρκετές φορές ο Καισαροπαπισμός εμφανιζόταν για να δυσχεράνει τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο μέρη. Ο αυτοκράτορας λοιπόν στο εξής θα έχει στην Εκκλησία δικαιώματα και καθήκοντα. Θα συγκαλεί τις Οικουμενικές συνόδους και θα επικυρώνει τις αποφάσεις τους, θα πρέπει να υπερασπίζεται την ορθόδοξη πίστη και να συντηρεί τον διοικητικό οργανισμό της Εκκλησίας. Αν κάποιος αυτοκράτορας ξεπερνούσε αυτά τα όρια και ήθελε να ρυθμίσει εσωτερικά ζητήματα της Εκκλησίας με αυθαίρετο τρόπο, τότε αντιμετώπιζε την σθεναρή αντίσταση Ιεραρχών ή και μοναχών [8] . Εντύπωση πάντως θα προκαλέσει η ολιγόχρονη παρουσία στον αυτοκρατορικό θρόνο του Ιουλιανού του επονομαζομένου και Παραβάτη, ο οποίος είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσε να επαναφέρει την παλιά ειδωλολατρική θρησκεία. Είναι το κύκνειο άσμα του παλαιού κόσμου. Περιόρισε τους Χριστιανούς και μάλιστα τους απέκλεισε από κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν δάσκαλοι που διδάσκουν έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων ή μαθητές που τα διδάσκονται να μη λατρεύουν και τιμούν τους αρχαίους θεούς, που οι συγγραφείς αυτοί τίμησαν [9] . Απέκλειε έτσι τους Χριστιανούς από τη δημιουργία του πολιτισμού και τα αρχαία γράμματα από καθετί χριστιανικό [10] Δεν κατάφερε φυσικά τίποτε απ?όσα επιδίωκε. Πολλοί Χριστιανοί μορφώθηκαν σε εθνικές σχολές ή κοντά σε εθνικούς δασκάλους, όπως και οι Τρεις Ιεράρχες, δίδαξαν σ?αυτές και στη συνέχεια αφοσιώθηκαν στην εκκλησιαστική διακονία [11] .

Η αρετή, ο επιδιωκόμενος στόχος

Σκοπός και επιδίωξη των Τριών Ιεραρχών είναι να φτάσει ο άνθρωπος στην αρετή. Και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι επιδίωξαν την αρετή. Δεν αποκλείονται, ούτε απαγορεύονται όμως στους Χριστιανούς. Πόσο διαφορετική αντίληψη και ευρύτητα πνεύματος από εκείνη τη στενή και φανατισμένη σκέψη του αυτοκράτορα Ιουλιανού, αλλά και των αρχαιολατρών. Γίνεται μάλιστα προτροπή από τον Μ.Βασίλειο να δεχτούμε όσους επαίνεσαν την αρετή ή στιγμάτισαν την κακία. Είναι επιτρεπτό να μιμηθούμε λόγια και πράξεις ποιητών ή στοιχεία της ζωής των φιλοσόφων, όπως η ασκητικότητα, η ευθύτητα, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη [12] . Στην ίδια γραμμή θα πορευτεί και ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος θα επαινέσει τους φιλοσόφους , όταν οι ιδέες τους ή η ηθική τους συμπεριφορά ταιριάζουν με τις χριστιανικές. Μιμούμενος τον Απ.Παύλο θα χρησιμοποιήσει στους λόγους του φράσεις των αρχαίων φιλοσόφων. Προηγούνται όμως πάντα γι?αυτόν οι Απόστολοι έναντι των φιλοσόφων γιατί αυτοί δέχτηκαν την αλήθεια του Θεού [13] . Η πιο πάνω θέση του Χρυσοστόμου, δηλ. η χρησιμοποίηση φράσεων των αρχαίων Ελλήνων, η μέθοδος της συγκατάβασης, εφαρμόστηκε και από τον Θεό κατά την επαφή του με τους ανθρώπους, όταν π.χ. χρησιμοποιεί την αστρολογία και όχι την προφητεία ή το αγγελικό μήνυμα, για να οδηγήσει τους Μάγους στο νεογέννητο Θείο Βρέφος Ο αγ.Γρηγόριος θα αναφέρει ως παραδείγματα συχνά ρήτορες, φιλοσόφους, ποιητές και έργα τους στα Ηθικά έπη του. Θα είναι όμως παράλληλα και επικριτικός προς τους αρχαίους φιλοσόφους, όπως όταν καταδικάζει την θεωρία περί προΰπαρξης των ψυχών και μετενσάρκωσης του Πλάτωνα, την φιληδονία και υλοφροσύνη του Επίκουρου, την πυθαγόρεια αυθεντία και σιωπή [14] . Συνθετική, επιλεκτική και όχι λοιπόν αποτρεπτική η στάση των Τριών Ιεραρχών απέναντι στον αρχαίο κόσμο [15] . Από εκεί θα προέλθει και ο λεγόμενος ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, όπου θα διασωθεί ό,τι θετικό είχε να παρουσιάσει ο αρχαίος ελληνικός κόσμος. Αν θέλαμε να δώσουμε τον ορισμό της αρετής σύμφωνα με όσα οι Τρεις Ιεράρχες αναφέρουν για το θέμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αρετή είναι καθετί που αρέσει στον Θεό και καθετί που μας οδηγεί προς Αυτόν [16] . Η αρετή είναι το όπλο που θα μας βοηθήσει να φτάσουμε στην άλλη ζωή. Έχει όμως δύσκολο δρόμο [17] . Ο αγ.Γρηγόριος ο Θεολόγος συμπληρώνει ότι η αρετή επιτυγχάνεται με τη χάρη του Θεού και την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου. Η τέλεια αρετή επιτυγχάνεται στους ουρανούς. Αποτελεί συνεργία Θεού και ανθρώπου. Η αρετή οδηγεί στη θέωση [18] . Η μεσότητα ? την οποία ο Αριστοτέλης πρώτος υποστήριξε ? υιοθετείται από τον Μ.Βασίλειο και τον αγ.Γρηγόριο τον Θεολόγο στο θέμα της αρετής. Θα τονίσουν ότι η αρετή βρίσκεται στη μέση των κακών [19]
. Για να πετύχουμε τούτο πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μια άλλη ζωή και να μη μας αγγίζουν οι πολυτέλειες, τα αξιώματα και τα κοσμικά στοιχεία που δεν μας βοηθούν σε τίποτε [20] . Αξιοθαύμαστη είναι η αρετή των αγίων, οι οποίοι με όπλα τους τον χριστιανικό τρόπο ζωής, την καρτερία, την υπομονή, την περιφρόνηση των παρόντων νίκησαν την κακία των ανθρώπων και τις εχθρικές πνευματικές δυνάμεις, δηλ. τις δαιμονικές επιθέσεις [21] .

Μίμηση Χριστού

Η μίμηση Χριστού είναι επίσης αναγκαία. Ο λόγος και οι πράξεις των Χριστιανών θα πρέπει να είναι ανάλογες με τις εντολές του Χριστού. Ούτος όρος Χριστιανισμού, μίμησις Χριστού εν τω μέτρω της ενανθρωπήσεως [22] . Ο άνθρωπος από τούτο τον κόσμο ξεκινάει για να πετύχει αυτό το ιδεώδες της πνευματικής ζωής [23] . Κάνοντας χρήση του αυτεξουσίου του και επιθυμώντας τα αγαθά, επιθυμεί και τον Θεό, που είναι το κυρίως αγαθό [24] . Το σχέδιο εξάλλου της σωτηρίας του Θεού για τον άνθρωπο είναι η ανάκληση από την έκπτωση και η επιστροφή κοντά στο Θεό. Η Ενανθρώπηση του Χριστού, τα παραδείγματα μέσα από τα Ευαγγέλια, τα πάθη, ο σταυρός, η ταφή και η ανάσταση αποβλέπουν σ?αυτό το σκοπό, ώστε τον σωζόμενον άνθρωπον διά μιμήσεως Χριστού, την αρχαίαν εκείνην υιοθεσίαν απολαβείν [25] . Αρχή της μίμησης και παράλληλα μίμησης του θανάτου του Χριστού είναι το βάπτισμα, με το οποίο διακόπτουμε τον προηγούμενο τρόπο ζωής μας. Έτσι ξεκινάει η αναγέννησή μας [26] .

Ο Απ. Παύλος

?λλο παράδειγμα μίμησης προβάλλεται και ο Απ.Παύλος, ιδιαίτερα από τον αγ.Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος τον ερμήνευσε, χωρίς όμως να υστερούν εδώ και οι άλλοι δύο Πατέρες. Ο Απ.Παύλος είναι εκείνος ο οποίος εφάρμοσε απόλυτα τις εντολές του Χριστού, ο μιμητής του Χριστού [27] . Η διδασκαλία του χρησιμοποιείται κατά κόρον, όταν υποστηρίζονται τα ορθόδοξα δόγματα ή κάποια ηθική διδασκαλία (π.χ. η αποφυγή της πολυτέλειας, η ψυχαγωγία, η παρθενία και ο έγγαμος βίος κ.α. Επαναλαμβάνεται στα κείμενά τους συχνά η φράση: ο Παύλος φησι [28] / ως γαρ εν Χριστώ λαλεί Παύλος [29] / ούτω προήνεγκεν ο απόστολος [30] /επιτιμάτω Παύλος υμίν [31] , απ?όπου διαφαίνεται η αναγωγή του Αποστόλου Παύλου σε αυθεντία και πνευματικό οδηγό. Είναι το «σκεύος εκλογής, που μέσα του μιλούσε ο Χριστός», «ο κήρυκας και βεβαιωτής του συντετμημένου λόγου, μαθητής και δάσκαλος των αλιέων» [32] , που έφτασε στο ψηλότερο μέτρο γνώσης του Θεού [33] . Γίνεται ακόμη λόγος για την μεταστροφή του Παύλου, ο οποίος από σφοδρός διώκτης του Χριστιανισμού, έγινε θερμός κήρυκας και υπερασπιστής του [34] , στην ικανοποίηση των βιοποριστικών αναγκών του με τις αποδοχές από την προσωπική εργασία [35] . Επιπλέον στην πνευματική εγρήγορση και προκοπή των Χριστιανών, την οποία ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει μεταφορικά με την καρποφορία της γης, που πετυχαίνει ο γεωργός, τον πόλεμο κατά των πονηρών πνευμάτων και των παθών της σάρκας, ο στρατιώτης, που φοράει την πανοπλία του Θεού, και η στέψη του νικητή στους αθλητικούς αγώνες, επειδή δεν παρέβη τους αθλητικούς νόμους [36] . Η αρπαγή του στους ουρανούς, όπως ο ίδιος αναφέρει (Β? Κορ. 12,2), χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα, ώστε να γίνει κατανοητό πως για την ουσία του Θεού, ούτε ο Απ.Παύλος μπορεί να μιλήσει, όπως και για την εξιχνίαση και έρευνα όλης της αλήθειας [37] . Ο Απ.Παύλος προσπαθεί να πλησιάσει όχι τη φύση, αλλά τις ενέργειες του Θεού, τις οποίες και αυτές τις ονομάζει ακατάληπτες [38] . Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που η διάνοια του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει, όσο ψηλά κι αν μπορέσει να αναρριχηθεί αυτή.

Οι άγιοι της Εκκλησίας

Τρίτη κατηγορία προσώπων ? προτύπων είναι οι άγιοι της Εκκλησίας. ?γιος της Εκκλησίας για τον Χρυσόστομο είναι ο καθένας που τιμά ως τέτοιον η Εκκλησία. Κάτι αντίστοιχο στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν ο ήρωας και ο φιλόσοφος. ?γιος είναι εκείνος που έχει ορθή πίστη και ζωή [39] . Κατά τον Μ.Βασίλειο οι άγιοι υπερέχουν των άλλων ανθρώπων. Έχουν μεγαλοπρέπεια γιατί δεν ρίχνουν τον εαυτό τους στα ευτελή πάθη, έχουν καθαρές ιδέες για τον Θεό και δεν είναι προσκολλημένοι στα υλικά αγαθά. Παρομοιάζει τον κάθε άγιο με αετό γιατί πετάει πάνω από τα πάθη και τις μικρότητες, με πρόβατο γιατί είναι ήρεμος και άκακος στη ζωή του, γεμάτος από αγάπη, με κριάρι, γιατί υπερέχει ηθικά από τους άλλους ανθρώπους, με περιστέρι για την αγνότητα των προθέσεών του και με ελάφι, γιατί έχει την ιδιότητα του ελαφιού και μάχεται με τα φίδια του κακού [40] . Θεωρούνται πρότυπα, γιατί οι ίδιοι με την ζωή και το έργο τους γίνονται παραδείγματα ευσέβειας για τους Χριστιανούς, τα εγκώμια προς αυτούς φανερώνουν τον πλούτο των χαρισμάτων τους και ο καθένας οίκοθεν βρύει την αρετήν [41] . Η μίμηση των αγίων αποτελεί επίσης προτροπή των Τριών Ιεραρχών. Ο Γρηγόριος εννοεί καταρχήν ως μίμηση την ενάρετη ζωή του μάρτυρα ή του ασκητή. Παράλληλα η καθημερινή πνευματική άσκηση θα μας αναδείξει αθλητές του Χριστού και θα μας οδηγήσει στην πνευματική τελείωση [42] . Το διηνεκές του πνευματικού αγώνα των Χριστιανών ως μίμηση των αγίων υποστηρίζει και ο Χρυσόστομος. Σήμερα δεν έχουμε διωγμούς, όπως την εποχή των μαρτύρων. Ο Χριστιανός όμως διώκεται από τους πειρασμούς των δαιμόνων και έτσι λοιπόν ο αγώνας του συνεχίζεται και χρειάζεται να ασκείται συνεχώς. Η συμμετοχή μας ακόμη στις εορτές των αγίων πρέπει να είναι ουσιαστική και πνευματική και όχι τυπική. Εννοείται ότι ο Χριστιανός μετά από κάθε παρουσία του σε εορτή αγίου βελτιώνεται προσθέτοντας στη ζωή του στοιχεία από τον βίο του κάθε αγίου [43] . Όποιος παραδέχεται αυτούς τους γενναίους μάρτυρες δεν θα υστερήσει κατά την μίμηση, όταν βρεθεί σε δύσκολες περιστάσεις. Ο Χριστιανός λοιπόν μπορεί να γίνει μάρτυς τη προαιρέσει, μάρτυρας κατά τη διάθεση, αν μακαρίσει αληθινά και ωφεληθεί ουσιαστικά, απ? όσους μαρτύρησαν την πίστη τους στον Χριστό [44] . ?ξιο λόγου είναι το ότι οι μάρτυρες λίγο πριν υποστούν το μαρτύριο τους εμφανίζονταν μπροστά στον τοπικό άρχοντα και δήλωναν: Χριστιανός ειμί. Περιφρονούσαν τα ονόματα που τους είχαν δοθεί από τη γέννησή τους και ονόμαζαν τον εαυτό τους από το κοινό όνομα του Σωτήρα. Απαρνούνταν στη συνέχεια τις τιμές που τους υπόσχονταν και στο τέλος ο ουρανός υποδεχόταν αυτούς [45] . Πάνω απ?όλα βλέπουμε ότι τοποθετούσαν τον Σωτήρα Χριστό. Ξέφευγαν από τα γήινα και πρόσκαιρα, κατακτούσαν τα ουράνια και αιώνια. Διερωτόμαστε αλήθεια, αν υπάρχει η ίδια διάθεση και δύναμη ψυχής σήμερα, σε όλους, όσους θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί.

Ο επίσκοπος και ο ιερέας

Ως προς τις μορφές προτύπων που παρουσίασαν στεκόμαστε καταρχήν σ?εκείνη του εκκλησιαστικού άνδρα. Ο κάθε ιερωμένος θεωρείται το άλας της γης (Ματθ. 5,13), όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος. Επιβάλλεται να είναι καθαρός κατ?αναλογία με την υψηλή διακονία που αξιώθηκε. Συνετός, έμπειρος, να γνωρίζει τις βιοτικές ανάγκες, να είναι όμως απαλλαγμένος απ?αυτές. Πρέπει να είναι ποικίλος, δηλ. να ενεργεί με πλήρη ελευθερία και παρρησία και να συγκαταβαίνει, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Να είναι ταυτόχρονα καλός και αυστηρός, να μεταχειρίζεται το ίδιο τους πιστούς, ιδιαίτερα να είναι προσεκτικός σε ταραγμένες καταστάσεις είτε αυτές προέρχονται μέσα ή έξω από την Εκκλησία [46] . Οι Τρεις Ιεράρχες, αν και «αγωνίζονταν τον αγώνα τον καλό, προσέκρουαν σε κάθε βήμα, σε δυσχέρειες και ραδιουργίες, αντιδράσεις και πλεκτάνες, οι οποίες προέρχονταν, όχι μόνο από τους εχθρούς της πίστης, αλλά δυστυχώς και από ομόδοξους [47] ». Διώχτηκαν και συκοφαντήθηκαν πράγματι από ομόδοξους επισκόπους, λόγω του ότι ήταν επιτυχημένοι στο έργο τους, αγαπητοί στο λαό και ανυποχώρητοι σε ηθικά ή δογματικά θέματα. Δεν αντιμετώπισαν τους διώκτες με εκδικητική διάθεση, αλλά για το καλό της Εκκλησίας και την επικράτηση της ειρήνης, υποχωρούσαν ή υπέμεναν με καρτερία τα όσα τους επέβαλλαν. Ο επισκοπικός ή αργότερα αρχιεπισκοπικός θρόνος δεν ήταν μέσο εξουσίας και επιβολής, αλλά διακονία των Χριστιανών και προσφορά στην Εκκλησία. Ο καλός ποιμενάρχης ή ποιμένας φαίνεται, όταν δεν παραμένει κολλημένος στο πηδάλιο του μέσα στο λιμάνι, αλλά όταν οδηγεί το πλοίο έξω απ?αυτό και δείχνει ότι έχει ικανότητες να διακυβερνήσει το πλοίο που λέγεται Εκκλησία δηλ. να είναι κοντά στον άνθρωπο και να φροντίζει γι?αυτόν παρατηρεί εύστοχα ο Χρυσόστομος [48] . Η ιεροσύνη αναφέρει κάπου αλλού δεν είναι επάγγελμα που εξασφαλίζει τα υλικά μέσα της ζωής. Είναι διακονία που ιδρύθηκε από τον Θεό και είναι τιμιότερη απ?όλες τις εξουσίες πάνω στη γη [49] . Διαμαρτύρονται επίσης συχνά για την κατάπτωση του επισκοπικού αξιώματος, όπου άνθρωποι αμόρφωτοι, οι οποίοι στερούνται διοικητικής πείρας γίνονται επίσκοποι και πρόξενοι μεγάλων κακών για την Εκκλησία.

Ο κρατικός άρχοντας

Ο τύπος τέλος του κρατικού άρχοντα κατέχει ιδιαίτερη θέση στη σκέψη των Τριών Ιεραρχών. Συμφωνούν ότι η εξουσία δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο στην μεταπτωτική του κατάσταση. Μειώνεται έτσι η αντιπαλότητα που δημιουργείται στις ανθρώπινες κοινωνίες, στις οποίες λησμονήθηκε η ομοτιμία και ισοτιμία των ανθρώπων. Η ανισότητα που προκύπτει δεν εξαφανίζει την πνευματική ομοτιμία των ανθρώπων, αφού ισότιμα όλοι έχουν θέση στη βασιλεία του Θεού [50] . Είναι αναγκαίο να υποτασσόμαστε στον Θεό, ο ένας στον άλλον και στους επίγειους άρχοντες. Στον Θεό εξαιτίας των πάντων, ο ένας στον άλλον εξαιτίας της αγάπης προς τους αδελφούς μας και στους επίγειους άρχοντες χάρη της ευταξίας. Όσο πιο ήπιοι και καλοί είναι οι κοσμικοί άρχοντες, τόση μεγάλη προθυμία υπακοής να δείχνουμε. Να διευκρινίσουμε όμως εδώ ότι δεν προβάλλεται η ελέω Θεού εξουσία των φεουδαρχικών καθεστώτων. Ο πολίτης δηλ. δεν είναι παθητικός δέκτης των οποιοδήποτε κρατούντων. Ούτε ο Θεός χαρίζει την εξουσία σε όσους την κατέχουν. Ο αγ.Γρηγόριος μάλιστα συγκριτικά θεωρεί ανώτερη την θέση του επισκόπου από εκείνη του κοσμικού άρχοντα. Ο κοσμικός άρχοντας πρέπει να έχει συναίσθηση ότι διοικεί μαζί με τον Θεό. Η φιλανθρωπία, η ηπιότητα και ο οίκτος να είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του [51] . Η εξουσία του είναι πρόσκαιρη. Κάποια στιγμή και αυτός θα κληθεί να δώσει λόγο μπροστά στον Θεό. Ο Μ.Βασίλειος ζητάει από τους πολίτες οι άρχοντες τους να είναι Χριστιανοί, φύλακες των νόμων και όχι δούλοι της αμαρτίας. Τι συμβαίνει όμως όταν προκύπτουν τύραννοι ή εχθρικά διακείμενοι στους Χριστιανούς; Τέτοια παραδείγματα υπήρχαν πολλά επί των ημερών τους. ΄Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ιερός Χρυσόστομος εξαιτίας του ηθικού ελέγχου του προς την αυτοκράτειρα διώχτηκε και πέθανε στην εξορία. Ο Μ.Βασίλειος σε επιστολή του προς τον Ευστάθιο Σεβαστείας θα διαμαρτυρηθεί για τις προσβολές από μέρους του αυτοκράτορα Ουάλη και του έπαρχου Μόδεστου. Σ?αυτήν την περίπτωση ακολουθείται το παράδειγμα των μαρτύρων, οι οποίοι αρνούνται υποταγή στις διαταγές των διωκτών τους, δηλ. «οι Χριστιανοί οφείλουν να μην υποκύπτουν σε πολιτικές ενέργειες που αποσκοπούν στην καταδίωξη της πίστης τους ή στην υποταγή της Εκκλησίας, ή στη διατάραξη της ενότητας της Εκκλησίας [52] . <![endif]>

Επίλογος

Αναμφίβολα σήμερα η κατάσταση στα εκκλησιαστικά και γενικότερα θρησκευτικά θέματα δεν είναι ρόδινη, ούτε ευοίωνη. Οι ισχυροί κλυδωνισμοί που υφίσταται το σκάφος της Εκκλησίας από διάφορα αίτια και γεγονότα μας οδηγεί έτσι, ώστε, στρέφοντας το βλέμμα μας προς του Τρεις Ιεράρχες να διαπιστώσουμε πως παρόμοιες στιγμές έντασης αντιμετώπισαν οι Χριστιανοί της εποχής τους. Απαιτείται λοιπόν κατά πρώτον ενότητα του πληρώματος της Εκκλησίας, σύνεση και μίμηση των προτύπων που προαναφέραμε. Με βάση αυτά τα πρότυπα η κοινωνία μας, η οποία εμφανίζεται απονευρωμένη και αδύναμη να αντιδράσει σ?οτιδήποτε της παρουσιάζουν και να κρίνει το καλό και ωφέλιμο, από το άχρηστο και ανήθικο θα αποκτήσει και σωστή δυναμική, αλλά και στοιχεία υγιούς επιβίωσης. Ο τεχνοκρατισμός, ο γρήγορος και εύκολος πλουτισμός, που βάζει στην άκρη κάθε ηθική αξία δεν πρόκειται να μας δώσουν την χαμένη ανθρωπιά μας. Αυτήν την ανθρωπιά που μας χρειάζεται σήμερα, όσο τίποτε άλλο.

* Η παρούσα εισήγηση απετέλεσε την κεντρική ομιλία για την εορτή των Τριών Ιεραρχών, παρουσία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Ειρηναίου, στο Πνευματικό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως, στα Χανιά (30-1-2001).

[1] Σ.Γκίκα, Λεξικό εννοιών γενικής παιδείας , Αθήνα 1994, σελ.407-408.

[2] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 19,1, P . G .31, 564 C .

[3] Π.Δημητρόπουλου, Ορθόδοξος Χριστιανική Ηθική , Αθήναι 1970, σελ.10.

[4] Μ.Βασιλείου, Περί τελειότητος βίου των Χριστιανών , Ε.Π.Ε. 3,462,1.

[5] Π.Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Εισαγωγή , τομ.α?, εκδ. γ?, Θεσσαλονίκη 1994, σελ192.

[6] Γ.Φλορόφσκυ, Οι Ανατολικοί Πατέρες του 4 ου αιώνα , μετ.Π.Πάλλης, Θεσσαλονίκη 1991,

σελ.17.

[7] Ιουλιανός (361-363), Ιοβιανός (363-364), Ουάλης (364-378), Θεοδόσιος ο Α? (379-395). Βλ. Ι.Αναστασίου, Εκκλησιαστική Ιστορία , τομ. Α', Θεσσαλονίκη 1983, σελ. 571.

[8] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ. 193.

[9] Α.Α.Βασίλιεφ, Ιστορία της βυζαντινής αυτοκρατορίας , μετ.Δ.Σαβράμης, Αθήναι 1973, σελ.99.

[10] Γ.Φλορόφσκυ, Χριστιανισμός και πολιτισμός , μετ.Π.Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 1982,

σελ.155.

[11] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ.195.

[12] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 2, P . G . 31,565 C .

[13] Σ.Παπαδοπούλου, ?γιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ.14-15.

[14] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ? ,Θεολογικός πρώτος , 10, P . G . 36, 24 BC .

[15] π.Θ.Ζήση, Η σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου , εκδ.β?, Θεσσαλονίκη 1992, σελ.29.

[16] Π.Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία , τομ.δ?, Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 83.

[17] ο.π., σελ. 87.

[18] Γρηγορίου του Θεολόγου, Περί αρετής ( A ) , 9, 145-155, P . G . 37, 679-680 A .

[19] ιδίου, Υποθήκαι παρθένοις , 2, 208-209, P.G. 37, 594 A .

[20] Μ.Βασιλείου, Ομιλία προς τους νέους , 2, P.G. 31, 565B.

[21] Ι.Χρυσοστόμου, Ομιλία ογδόη, Προτροπή προς την αρετήν , 2, P . G . 49, 99-100.

[22] Μ.Βασιλείου, Όροι κατά πλάτος , 43, 1, P.G. 31, 1028B.

[23] Π.Χρήστου, ο.π. , σελ. 81.

[24] ο.π., σελ.82.

[25] Μ.Βασιλείου, Περί αγίου Πνεύματος , 15, 35, P.G. 32, 128D.

[26] ο . π , P.G. 32, 129A.

[27] ο.π .

[28] ιδίου, Ανατρεπτικός απολογητικού Ευνομίου Γ? , 4, P . G . 29, 665 A .

[29] ιδίου, Περί αγίου Πνεύματος , 26, 62, P . G . 32, 184 A .

[30] ο . π ., 5,7, P.G. 32, 80A.

[31] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΖ? , Θεολογικός πρώτος , 8, P . G . 36, 21 C .

[32] ιδίου, ο.π. , 1, P.G. 36, 12A.

[33] Μ.Βασιλείου, Ανατρεπτικός απολογητικού Ευνομίου Α? , 12, P.G. 29, 540B.

[34] Γρηγορίου του Θεολόγου, Παρθενίης έπαινος , , 1, 497-498, P . G . 37, 559-550 A .

[35] ιδίου, Περί αρετής (Β) , 10, 549-550. P.G. 37, 720A.

[36] Μ.Βασιλείου, Εις το «πρόσεχε σεαυτώ» , 4, P . G . 31, 208 A .

[37] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΚΗ?, Θεολογικός δεύτερος , 21, P . G . 36, 53 AB .

[38] ο.π.

[39] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 222.

[40] Μ.Βασιλείου, Εις ΚΗ' Ψαλμόν , 6, P . G . 29, 300Β. Βλ. Δ.Ρίζου, Αγιολογία , Θεσσαλονίκη 1983, σελ.71-73.

[41] Ιδίου, Ομιλία ΚΓ' , Εις τον άγιον Μάμαντα , 2, P . G . 31, 592 B .

[42] Χ.Σωτηροπούλου, ?σκησις και μαρτύριον εις τον Γρηγόριον τον Θεολόγον , στο συλλογικό έργο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - μέρος των εισηγήσεων του 10ου Συνεδρίου Πατερικής Θεολογίας (5-8/7/1990, Ι.Μ.Καλαβρύτων και Αιγιαλείας) - εκδ. ΑΡΜΟΣ, Αθήνα, χ.ε., σελ. 143.

[43] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 236.

[44] Μ.Βασιλείου, Ομιλία εις τους αγίους τεσσαράκοντα μάρτυρας , 19,1, P.G. 31, 508B.

[45] ο.π. , 19, 3-4, P . G 31, 512 BD .

[46] Ι.Χρυσοστόμου, Περί Ιερωσύνης, λόγος στ? , 4, P . G . 48, 680-682.

[47] Δ.Σ.Μπαλάνου, Οι τρεις Ιεράρχαι και η εποχή τους , Αθήναι 1926, σελ.4.

[48] Ι.Χρυσοστόμου, ο.π.

[49] Ιδίου, Περί Ιερωσύνης., λόγος γ? , 4, P . G . 48, 642.

[50] Σ.Παπαδοπούλου, ο.π. , τομ.β?, Αθήνα 1999, σελ. 348-350.

[51] Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΙΖ? , 9-10, P . G . 35, 976 A -977 B .

[52] Π.Χρήστου, Θεολογικά μελετήματα , τομ.β?, Θεσσαλονίκη 1975, σελ.101 .

Στο άρθρο του συντάκτη του παρόντος, με τίτλο «Εκβιασμοί, απειλές και αυθαιρεσίες από την Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο» είχε αναγραφεί ότι: «Η Άγκυρα επιδιώκει να δημιουργήσει φοβικά σύνδρομα και να αποσπάσει με εκβιασμούς, με την απειλή χρήσεως ισχύος και με πλάγιες μεθόδους ένα σημαντικό μέρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Εκτός τούτου, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο, οι Τούρκοι να επιδιώξουν την αυθαίρετη επιβολή τετελεσμένων στις εν λόγω περιοχές, είτε με τη δημιουργία γκρίζων ζωνών, μετά από μια θερμή συγκρουσιακή κατάσταση, είτε με την ανακήρυξη της δικής τους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.» Δυστυχώς, μετά την παρέλευση μικρού χρονικού διαστήματος, η εν λόγω εκτίμηση άρχισε να επιβεβαιώνεται πλέον με αρκετή σαφήνεια, λαμβανομένου υπόψη των ακόλουθων τουρκικών ενεργειών:

Πλάγιοι μέθοδοι προσέγγισης της Λιβύης, της Αίγυπτου, του Λιβάνου και του Ισραήλ

Οι Τουρκικές Ακαδημίες Πολέμου και τουρκικό think tank (BILGESAM) δημοσίευσαν μελέτες του Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı αναφορικά με την πρόταση οριοθέτησης της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο-επιρροή της Λιβύης στην οριοθέτηση των θαλασσίων τμημάτων της εν λόγω περιοχής (σ.σ. Το 2000, ο Cihat Yaycı αποφοίτησε 1ος από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου. Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι ο Yaycı έχει κατηγορηθεί, διότι το 2005 άσκησε πίεση στα μέλη του πληρώματος της φρεγάτας Turgut Reis, της οποίας ήταν κυβερνήτης, προκειμένου αυτοί να καταθέσουν ότι ο μόνιμος υπαξιωματικός Suat Çakır, που χάθηκε κατά τη διάρκεια επιχειρησιακού πλου, είχε αυτοκτονήσει. Επισημαίνεται ότι υπήρχαν πληροφορίες ότι ο θάνατος του Çakır πιθανόν να οφείλεται σε δολοφονική ενέργεια της οργάνωσης Ergenekon.) Ο Cihat Yaycı στις μελέτες του επιδιώκει να παρουσιάσει τα οφέλη που θα έχουν η Λιβύη, η Αίγυπτος, ο Λίβανος και το Ισραήλ σε περίπτωση που συμφωνήσουν με την Τουρκία για την οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. στην Ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να λάβουν υπόψη τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στους χάρτες που ακολουθούν αποτυπώνεται πλήρως το ύπουλο σκεπτικό του Τούρκου πλοιάρχου, το οποίο εκτιμάται ότι τυγχάνει αποδοχής τόσο από την πολιτική όσο και τη στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας εάν ληφθούν υπόψη οι φορείς που το δημοσιεύουν:

Στο χάρτη Νο 1 παρουσιάζονται οι θέσεις του Τούρκου καθηγητή Sertaç Hami Başeren του πανεπιστημίου της Άγκυρας, ο οποίος θεωρεί ότι με τη χάραξη των ορίων της Α.Ο.Ζ. που προτείνει, αφενός η Τουρκία θα δείξει ότι δεν αστειεύεται, αφετέρου θα αποκοπεί η γεωγραφική σχέση (διασύνδεση, επαφή) μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου. Παράλληλα ο Yaycı τονίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκίας στα οικόπεδα 1, 4, 5, 6 και 7.

· Στο χάρτη Νο 2 αναγράφεται ότι σε περίπτωση που η Αίγυπτος, το Ισραήλ και ο Λίβανος προβούν στην οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. τους απευθείας με την Τουρκία τότε θα κερδίσουν θαλάσσια έκταση 21.500, 4.600 και 3,957 τετραγωνικά χλμ αντίστοιχα.

• Με το χάρτη Νο 3 ο Yaycı παρουσιάζει την πιθανή γραμμή οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση υλοποίησης της, ολόκληρο το οικόπεδο 12 και μέρος των οικοπέδων 1, 7, 8, 9, 10 και 11 που ανήκουν στην Κυπριακή Δημοκρατία θα περιέλθουν στην κυριότητα του Ισραήλ.

• Στο χάρτη Νο 4 παρουσιάζεται η μέση γραμμή μεταξύ Ελλάδος-Λιβύης και η μέση γραμμή μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης. Ειδικότερα, σε περίπτωση οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ο πλοίαρχος Cihat Yaycı επισημαίνει ότι η Λιβύη θα αυξήσει τη θαλάσσια περιοχή της κατά 62% κερδίζοντας περίπου 39.000 τετραγωνικά χλμ. Μία άλλη βασική επισήμανση αποτελεί το γεγονός ότι προωθείται η στρατιωτική συνεργασία Τουρκίας-Λιβύης, βάσει της οποίας οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα αναλάβουν την ανασυγκρότηση του στόλου και την εκπαίδευση του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης. Επιπρόσθετα, η Άγκυρα, μέσω του Τουρκικού Οργανισμού Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΤΙΚΑ), χορήγησε δωρεάν στο υπουργείο Εσωτερικών της Λιβύης στολές και εξοπλισμό για 6.000 αστυνομικούς, καθώς επίσης 30 αστυνομικά οχήματα. Τέλος, μέχρι τον Ιούλιο, 1.500 Λίβυοι αστυνομικοί θα μεταβούν σταδιακά στην Τουρκία για εκπαίδευση σε θέματα ασφαλείας και καθηκόντων σε σωφρονιστικά καταστήματα.
  

· Τέλος, ο Yaycı εκτιμά ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. μεταξύ Ελλάδος-Κυπριακής Δημοκρατίας θα αποτελέσει το πιο δυσμενές σενάριο για την Τουρκία, δεδομένου ότι η κατάσταση που θα διαμορφωθεί απεικονίζεται στον χάρτη Νο 5. Επίσης για αποφυγή της κατάστασης αυτής προτείνει την μονομερή ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ. από την Τουρκία όπως έγινε και στη Μαύρη Θάλασσα.

Προκλητικές ανακοινώσεις της τουρκικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας 

Η τουρκική Υδρογραφική Υπηρεσία με ανακοίνωσή της δημοσίευσε τους ακόλουθους χάρτες που περιλαμβάνουν τις περιοχές ασκήσεων και εκτέλεσης πυρών στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο για το έτος 2012 (χάρτες 6 και 7), καθώς επίσης τα όρια της τουρκικής περιοχής έρευνας και διάσωσης (χάρτης 8).

Με τη δημοσίευση των εν λόγω χαρτών και τις ασκήσεις που έχουν προγραμματισθεί, καθίσταται σαφές ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν να στρατιωτικοποιήσουν τα θέματα που έχουν σχέση με τους ενεργειακούς πόρους, θεωρώντας ότι η στρατηγική αυτή θα αποτρέψει την Ελλάδα και την Κύπρο να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Επίσης, για την υλοποίηση της εν λόγω στρατηγικής σημαντική είναι και η συμβολή των τουρκικών ΜΜΕ μέσω κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος Milliyet/3-4-2012 σχετικά με την άσκηση Anadolu Kartali/1-2012, σύμφωνα με το οποίο για πρώτη φορά στην άσκηση θα συμμετέχουν ναυτικές μονάδες στην Ανατολική Μεσόγειο. Τούτο είναι ανακριβές διότι από τον Απρίλιο του 2010 στην άσκηση συμμετέχουν μονάδες του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού, της πολεμικής αεροπορίας και των ειδικών δυνάμεων. Μέχρι τότε, τα σενάρια των προηγούμενων ασκήσεων Anadolu Kartali προέβλεπαν τη διεξαγωγή επιχειρήσεων πέραν των συνόρων εντός του βορείου Ιράκ και φυσικά χωρίς τη συμμετοχή του πολεμικού ναυτικού. Όμως το σενάριο της άσκησης του 2010 προέβλεπε τη διεξαγωγή επιχειρήσεων εναντίον τακτικού στρατού, καθώς επίσης και τη συμμετοχή 4 τουρκικών πολεμικών πλοίων που έχουν επιχειρησιακό τομέα ευθύνης στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Αν κρίνουμε από τις μέχρι τώρα συμπεριφορές της Τουρκίας, διαπιστώνουμε ότι το επόμενο χρονικό διάστημα οι Τούρκοι θα επιδιώξουν να κλιμακώσουν την ένταση για τους ακόλουθους λόγους:

· Η διαπραγματευτική τους ικανότητα, προκειμένου να αποτρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της περιοχής έχει τρωθεί, παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές για χρήση της ισχύος τους.
· Λόγω των εξελίξεων στη Συρία και του διαμεσολαβητικού ρόλου που επιθυμεί να αναλάβει με το Ιράν, η Άγκυρα πιθανόν να επιδιώξει την ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημιουργία φοβικών συνδρόμων στην ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο οριοθέτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και Α.Ο.Ζ.

Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Τουρκία πιθανόν να έχει επαφές με την Λιβύη, την Αίγυπτο και το Λίβανο για το θέμα της από κοινού οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων και αιφνιδιασμό της ελληνικής πλευράς. 

Πηγή, www.geostrategy.gr ,

http://www.onalert.gr/stories/aoz-tourkia-ellada-libya-aigyptos-albania 

Μια άγνωστη τουρκική οργάνωση φέρεται να έχει δολοφονήσει πρόσφατα ανυπεράσπιστες χριστιανές μεγάλης ηλικίας στην Κωνσταντινούπολη, σκορπώντας τον τρόμο στο ευρύτερο χριστιανικό ποίμνιο της Πόλης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Radıkal.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της ίδιας της τουρκικής εφημερίδας, στις 28 Δεκεμβρίου βρέθηκε δολοφονημένη με απάνθρωπο τρόπο στο σπίτι της, η Μαρίτσα Κιουτσούκη, 84 ετών, η οποία έμενε μονή της στην περιοχή Samatya της Κωνσταντινούπολης. Την στυγνή αυτή δολοφονία ακλούθησε αυτές τις μέρες και συγκριμένα στις 22 Ιανουαρίου, η δολοφονία της ογδοντάχρονης Σουλτάνας Αϊκάρ, πάλι στην περιοχή Samatya. Οι πληροφορείς της εφημερίδας αναφέρουν ότι και στην περιοχή του Aksaray της Κωνσταντινούπολης, έχουν σημειωθεί επιθέσεις κατά χριστιανών, κυρίως μεγάλης ηλικίας, γεγονός που έχει προκαλέσει τον μεγάλο πανικό στις χριστιανικές μειονότητες. Μάλιστα ο πρόεδρος του «Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» της Κωνσταντινούπολης, Ümit Efe, δήλωσε πως οι δολοφονίες αυτές καθώς και οι επιθέσεις κατά χριστιανών κατοίκων της Πόλης, γίνονται βάσει οργανωμένου σχεδίου. Ο Efe τόνισε πως πίσω από αυτά τα γεγονότα υπάρχει μια οργανωμένη ομάδα που πραγματοποιεί τις εγκληματικές αυτές ενέργειες κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Πόλης.

Οι δολοφονίες αυτές έρχονται μετά από τις καταγγελίες που είχε κάνει  πρόσφατα με επερώτηση στην τουρκική βουλή, η Sebahat Tuncel, βουλευτίνα Κωνσταντινούπολης κουρδικής καταγωγής, ότι με τον ίδιο τρόπο που είχε γίνει  παραμονές του πογκρόμ του 1955 να σφραγίζουν, (φακελώνουν όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά), τις πόρτες των σπιτιών όπου κατοικούν Έλληνες και Αρμένιοι της Πόλης, έτσι και τώρα  άγνωστοι σφραγίζουν τις εξώπορτες όπου κατοίκους χριστιανοί. Στην  επερώτηση της στην τουρκική βουλή η Tuncel αποκάλυψε ότι τα σπίτια των Ρωμιών και των Αρμενίων που κατοικούν στις περιοχές του Kurtuluş και στο Feriköy, άγνωστοι τα σφραγίζουν τοποθετώντας ενδεικτικά σήματα στις εξώπορτες των σπιτιών. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στους κατοίκους των σπιτιών αυτών, οι οποίοι ούτως ή άλλως ζούνε καθημερινά με τον κίνδυνο των ληστών, των διαρρήξεων και των κάθε λογής παρανόμων στοιχείων που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και παραβιάζουν τα σπίτια και τις περιουσίες των «Gayrimuslim», δηλαδή των «Γκιαούρηδων» της Πόλης. Η βουλευτίνα του φιλοκουρδικού κόμματος υπογράμμισε  ότι η κατάσταση αυτή θυμίζει έντονα τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών του 1955, όταν σημειώθηκε το φρικτό πογκρόμ κατά των χριστιανών της Πόλης με όλες τις γνωστές βιαιοπραγίες που είχαν σημειωθεί από τον τουρκικό όχλο και που σήμερα αναγνωρίζεται σαν μια μαύρη κηλίδα στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Η Sebahat Tuncel πρόσθεσε ότι πολλοί χριστιανοί, κυρίως  κάτοικοι των περιοχών Kurtuluş, Feriköy και Samatya, της έχουν παραπονεθεί για την κατάσταση αυτή, της τοποθέτησης δηλαδή ενδεικτικών ετικετών στις εξώπορτες των σπιτιών τους για να ξεχωρίζουν από τα σπίτια των γνήσιων Τούρκων μουσουλμάνων. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, οι ετικέτες αυτές βοηθούν τις παρακρατικές τουρκικές ομάδες όταν χτυπάνε κυρίως τις νυχτερινές ώρες, να ξέρουν ότι θα χτυπήσουν σπίτια απίστων Γκιαούρηδων. Μάλιστα οι σφραγίδες αυτές είναι και έγχρωμες και όπως αναφέρεται στην καταγγελία της βουλευτίνας, είναι ή πράσινες ή κόκκινες. Το ερώτημα που έμπαινε είναι ποιος έχει κατασκευάσει αυτές τις σφραγίδες και με ποιανού εντολή γίνεται αυτό το περίεργο φακέλωμα των σπιτιών των χριστιανών κατοίκων της Πόλης. Η κατάσταση αυτή, όπως τόνισε στην επερωτήσει της η Tuncel, έχει τρομοκρατήσει τους Ρωμιούς και τους Αρμένιους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. Τώρα και με τις αλλεπάλληλε δολοφονίες φαίνεται πως τα πράγματα έχουν αρχίσει να παίρνουν πολύ επικίνδυνη τροπή για την ζωή των χριστιανών κατοίκων της Πόλης.

Φυσικά για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς. Το επίσημο ελληνικό κράτος προτιμά να χαχανίζει με ηλίθιο τρόπο όποτε συνευρίσκεται με τους Τούρκους και παράλληλα να ξεπουλά εθνική κυριαρχία στην άλλη πλευρά του Αιγαίουç

Νίκος Χειλαδάκης Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013

Πηγή, http://olympia.gr, 

http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalDetayV3&ArticleID=1118242&CategoryID=77 

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,

Μεταξὺ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, ποὺ δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν πόλη μας, εἶναι ἡ αἵρεση τῶν Πεντηκοστιανῶν. Ἐπειδὴ καὶ αὐτοί, ὅπως ὅλοι οἱ αἱρετικοί, κατὰ τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, «συσκοτίζουν τὴν ἀλήθεια» , καὶ «πάντοτε σὲ αὐτὴν προσκολλοῦν ὕπουλα τὴν πλάνη, βάφοντας ἐξωτερικὰ τὰ πολλὰ κίβδηλα ὁμοιώματα τῆς ἀληθείας, ὥστε μὲ εὐχέρεια νὰ παίρνουν μὲ τὸ μέρος τους ὅσους εὔκολα ἐξαπατῶνται» , θεωροῦμε ἐπιβεβλημένη τὴν ὀφειλὴ νὰ ἐνημερώσουμε τὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιὰ τὶς βασικὲς πλάνες τῶν Πεντηκοστιανῶν, ὥστε αὐτὰ μὲν νὰ τὰ προφυλάξουμε, τὰ δὲ θύματα τῆς αἱρέσεως νὰ τὰ προβληματίσουμε.

Ἡ ἱστορική τους ἀφετηρία ἀρχίζει στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰώνα στίς ΗΠΑ καί γρήγορα διαδόθηκε στόν ὑπόλοιπο κόσμο. Πρόκειται γιά μιά ἀπό τίς πλέον πολυάριθμες αἱρετικές κινήσεις τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἡ ὁποία ἔχει βασικό γνώρισμά της, ἐκτός ἀπό τήν πολυδιάσπαση, καί ἔντονα ἐνθουσιαστικά καί ἐκστατικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἐμπεριέχονται στή διδασκαλία της καί τή λατρεία της.

Αὐτό τό γεγονός, σέ συνδυασμό μέ τόν ἰσχυρισμό τους ὅτι στό χῶρο τους ἔχουν τήν ἐπανεμφάνιση χαρισμάτων πού ἔπαυσαν νά ὑπάρχουν στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, ἔγιναν ἀφορμή, ἡ Πεντηκοστιανή κίνηση νά δεχθεῖ αὐστηρότατη κριτική καί νά χαρακτηριστεῖ ὡς αἱρετική καί ἀπό κινήσεις τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου ἀπό τόν ὁποῖο προῆλθε.

1. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι κατέχουν τὴν «μόνη ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια» καὶ ἀποτελοῦν τὴν ἀληθινὴ ἐκκλησία. Ἐπιμένουν ὅτι αὐτοὶ πιστεύουν, ζοῦν καὶ λατρεύουν τὸν Θεό, ὅπως οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς πρώτους χριστιανούς μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Πεντηκοστῆς. Γι αὐτὸ καὶ ὀνομάζουν τὴν «ἐκκλησία» τους «Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», ἤ κάποιοι διαφοροποιημένοι ἀπὸ αὐτούς, «Ἐλευθέρα Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς», «Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», ἤ κάποιοι ἄλλοι, «Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ τῆς Πεντηκοστῆς».

Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖο καὶ ἐκεῖνοι ὁμολογοῦν ὅτι δέχονται , ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία ὡς «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» εἶναι μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολική. Ὅμως ἡ θεωρούμενη «ἐκκλησία τῶν Πεντηκοστιανῶν» δὲν εἶναι μία, ἀφοῦ στὸν ἕνα αἰώνα ἱστορίας της ἔχει διαιρεθῆ σὲ κάποιες δεκάδες διαφοροποιημένων «ἐκκλησιῶν». Ἡ κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς θεωρεῖ τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ἄλλες ἤ ὅλες ἀτελεῖς . Δὲν εἶναι ἁγία, διότι δὲν ἔχει τοὺς καρποὺς τῆς ἁγιότητος, ποὺ εἶναι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτοὶ εἶναι γνωστοὶ στοὺς αιῶνες τῆς πορείας της. Δὲν εἶναι καθολική, διότι δὲν κατέχει τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸ πλήρωμά της, καθόσον ἀγνοεῖ βασικὰ σωτηριολογικὰ στοιχεῖα, ὅπως εἶναι ἡ ἄκτιστη θεία χάρη καὶ ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Δὲν εἶναι, τέλος, ἀποστολική, διότι εἶναι τελείως ἄσχετη μὲ τὴν τὴν ἀποστολικὴ διαδοχή, ποὺ ἰσχύει ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων μέχρι σήμερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

2. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ προβάλλουν ὡς θεμέλιο ὁλοκλήρου τοῦ «ἐκκλησιαστικοῦ» τους οἰκοδομήματος καὶ τῆς πίστεώς τους μόνη τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπορρίπτουν ἐκ προοιμίου τὴν ζῶσα ἐμπειρικὴ προφορικὴ ἱερὰ παράδοση τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι ἀποτελοῦν μεταλλαγμένη Ὀργάνωση τῆς γνωστῆς πολυδιασπασμένης αἱρέσεως τῶν Προτεσταντῶν, ἀφοῦ ἐκεῖνοι πρῶτοι κατήργησαν τὴν Ἱερὰ Παράδοση. Αὐτὸ ἀποδεικνύει καὶ ἡ ἱστορία τῆς ἐμφανίσεώς τους στὸ προσκήνιο μόλις στὴν ἀνατολὴ τοῦ 20ου μ. Χ. αἰῶνος, ὅταν οἱ θεμελιωτές τους ἀποχωρίστηκαν ἀπὸ τὰ προτεσταντικὰ ἀναγεννητικὰ Κινήματα Ἁγιότητος .

3. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἀλλοιώνουν ριζικὰ τὴν οὐσία τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Δηλώνουν ὅτι πιστεύουν σὲ ἑπτὰ πράξεις σὲ σχετικὴ ἀντιστοιχία μὲ τὰ γνωστὰ Μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐνδεικτικὰ ἀναφερόμαστε σὲ δύο ἀπὸ αὐτές, στὸ Βάπτισμα καὶ στὴν ἱερωσύνη.

Τὸ Βάπτισμα, ἀφοῦ τὸ ἀπογυμνώνουν ἀπὸ τὴν ἔννοια τοῦ μυστηρίου, τὸ διαχωρίζουν σὲ δύο πράξεις, στὸ βάπτισμα μὲ νερὸ καὶ στὸ βάπτισμα μὲ ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ πρῶτο ἀποτελεῖ γι' αὐτοὺς μία ἁπλῆ «τελετὴ ἀφιερώσεως», ἐνῶ μὲ τὸ δεύτερο πιστεύουν ὅτι ὁ βαπτιζόμενος λαμβάνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα . Γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὸ αὐθαίρετο αὐτὸ δόγμα τους παραποιοῦν ἑρμηνευτικὰ καὶ τὸ σαφέστατο χωρίο ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο συνδέει τὸ βάπτισμα στὸ νερὸ μὲ τὴν λήψη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, «ἐὰν μή τις γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» . Ἐπὶ πλέον ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλες οἱ βαπτίσεις ποὺ ἀναφέρονται στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἔγιναν μία καὶ μόνη φορά καὶ οἱ βαπτισθέντες ἔλαβαν τὴν καθαρτικὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἱερωσύνη γιὰ τοὺς Πεντηκοστιανοὺς ὑπάρχει μόνον ἡ γενική (ὁ κάθε χριστιανὸς εἶναι καὶ ἕνας ἱερέας) καὶ ὄχι ἡ εἰδικὴ. Γι' αὐτοὺς ὑπάρχουν διακονίες, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ ποιμένος .

Ὅμως, στὴν Κ. Διαθήκη ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔδωκε εἰδικὴ ἱερατικὴ ἐξουσία μόνον στοὺς Ἀποστόλους καὶ στοὺς διαδόχους τους. «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινῶν ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινῶν κρατῆτε κεκράτηνται» . Τοὺς λόγους αὐτοὺς τοὺς εἶπε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στὸν ὁποῖο συμμετεῖχαν μόνον οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι.

4. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ παρερμηνεύουν τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας. Ἰσχυρίζονται ὅτι μετὰ τὸ «βάπτισμα στὸ Ἅγιο Πνεῦμα», ὁμιλοῦν ξένες γλῶσσες, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς . Καὶ πράγματι στὶς περιπτώσεις αὐτές, ἐὰν βρεθῆ κάποιος στὶς συνάξεις τους ἀκούει νὰ ἐκστομίζουν ἀκατανόητες φράσεις καὶ ἄναρθρες κραυγές. Αὐτὸ τὸ φαινόμενο δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴ γλωσσολαλία τῶν Ἀποστόλων. Τοὺς ἀποστόλους, ὅταν μιλοῦσαν, τοὺς καταλάβαινε ὁ καθένας στὴ γλῶσσα του.

Ἐξ ἄλλου, τὸ χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας στοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους οὔτε ἀπαραίτητο γνώρισμα ὅλων τῶν χριστιανῶν ἦταν, οὔτε κεντρικὴ θέση κατεῖχε στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾶ μὲ νόημα: «Μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι;» . Καὶ ἀφοῦ κατακρίνει τὶς ἀταξίες, ποὺ δημιουργήθηκαν μὲ τὸ φαινόμενο τῆς γλωσσολαλίας στὶς λατρευτικὲς συνάξεις τῶν Κορινθίων, καταγράφει τὴ σωστὴ ἱεράρχηση τῶν χαρισμάτων, στὴν ὁποία τὴν πρώτη θέση κατέχει τὸ χάρισμα τῆς ἀγάπης καὶ τὴν τελευταία ἐκεῖνο τῆς γλωσολαλίας .

5. Οἱ Πεντηκοστιανοὶ ἔχουν υἱοθετήσει τὸ νέο δόγμα γιὰ την ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σύμφωνα μέ τὴν καινοφανῆ διδασκαλία τους, ὁ Χριστός θά καταβῆ ἀπό τοὺς Οὐρανούς πρίν τήν ἔλευση τοῦ Ἀντίχριστου, γιά νά ἁρπάξει τοὺς δικούς Του γιά τόν Οὐρανό, δηλαδή, αὐτοὺς πού ἀληθινά βρίσκονταν στὴν Ἐκκλησία του (τοὺς πεντηκοστιανούς). Αὐτή ἡ ἁρπαγή θὰ γίνη, ὥστε οἱ ἐκλεκτοὶ νά μήν ὑποφέρουν τὶς μεγάλες ταλαιπωρίες, ποὺ θὰ ἔλθουν ἐπάνω στὴν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ Ἀντίχριστου.

Ἡ παραπάνω διδασκαλία τῶν Πεντηκοστιανῶν εἶναι καθαρὰ ἀντιβιβλική καὶ διότι παρερμηνεύει συγκεκριμένες ἁγιογραφικὲς περικοπές , καὶ διότι ἀντιτίθεται στὸ γενικό της κήρυγμα γιὰ ὑπομονὴ τῶν χριστιανῶν στὶς θλίψεις καὶ στοὺς διωγμούς, ὅπως εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22).

Ὁ αἱρετικός χαρακτήρας τῆς κινήσεως ἐπιβεβαιώνεται ἐπίσης καί ἀπό ἕναν ἀριθμό ψευδοπροφητειῶν σχετικά μέ τήν ἡμερομηνία τῆς ἁρπαγῆς τῆς Ἐκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση στόν ἑλληνικό χῶρο, ἀποτελεῖ ἡ κραυγαλέα ἀποτυχία τῶν προφητειῶν τους γιὰ τὴν λεγόμενη «ἁρπαγὴ» τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ φύλλο τῆς Ἐφημερίδας Χριστιανισμός τῆς 1 Ἰανουαρίου 1991 πού ἐκδίδει ἡ «ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς» πού ἑδρεύει καί στόν Πειραιᾶ καί ἔχει καί τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ» καί πού ἱδρύθηκε ἀπό τόν Καρδιολόγο Ἰατρό Λεωνίδα Φέγγο ἔγραφαν τά ἀκόλουθα: «Δύο μεγάλα γεγονότα πρόκειται νὰ γίνουν μέσα σ' αὐτὴν τὴν δεκαετία. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα γεγονὸς ὑψίστης σημασίας γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀγαποῦν τὸν Χριστό καὶ ζοῦν μὲ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ....Τὸ δεύτερο γεγονὸς ἀφορᾶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν θὰ λάβουν μέρος στὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ βέβαια θὰ εἶναι ἕνα γεγονὸς πολὺ ὀδυνηρὸ γι' αὐτούς. Ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ ἐκδηλωθεῖ μετὰ τὴν ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ ὁποίου ἡ κυριαρχία θὰ διαρκέσει ἑπτὰ ἔτη. Μία ἑπταετία φοβερή πού θά γίνουν συγκλονιστικά γεγονότα, μεταξύ τῶν ὁποίων θά εἶναι καί ὁ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος» .
Πέρασαν ἤδη δώδεκα ἔτη ἀπὸ τὸ τέλος τῆς περιόδου ἐκείνης καὶ ἡ θρυλλούμενη ἁρπαγὴ τῆς ἐκκλησίας δὲ πραγματοποιήθηκε. Τὶ ἄλλο θὰ ἤθελε ἕνας ἁπλὸς ἐχέφρων ἄνθρωπος γιὰ νὰ θέση ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὴν ἐγκυρότητα τῶν ὅσων διδάσκουν οἱ Πεντηκοστιανοί;
Ἰδιαίτερη προσοχή χρειάζεται ἐπίσης στό γεγονός, ὅτι οἱ διάφορες Πεντηκοστιανές αἱρετικές κινήσεις ἀνά τήν ὑφήλιο ἐπαγγέλονται ὅτι ἀποτελοῦν χῶρο θεραπείας τῶν διαφόρων ἀσθενειῶν, μέ συνέπεια νά παγιδεύονται ἄνθρωποι πού αἵρουν τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας.

Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Προστατευθεῖτε ἀπό τούς «Προφῆτες» τῆς Πεντηκοστιανῆς αἱρέσεως τῶν ὁποίων τίς δῆθεν προφητεῖες δέν ἐκπληρώνει ὁ Πανάγιος Τρισυπόστατος Θεός ἀποδεικνύοντας ἔτσι πασίδηλα ὅτι εἶναι αἱρετικοί καί κακόδοξοι καί μείνετε ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Θεοφόρων Πατέρων καί τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Μετ' εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ: Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς 

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΔΗΛΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ

Ούτε ο καιρός αλλά ούτε και το κλείσιμο του δρόμου εμπόδισε τους προσκυνητές να συνεορτάσουν με τους Μοναχούς του Αγίου Όρους και ιδιαίτερα της Ιεράς Μονής Ιβήρων τα Άγια Θεοφάνια.

Χοροστατούντος του Σεβ.Μητροπολίτη Αμαρουσίου Κηφισίας και Ωρωπού κ.κ. Κυρίλλου πραγματοποιήθηκε με κάθε λαμπρότητα και σε ιδανικό πνευματικό περιβάλλον η τελετή Αγιασμού των Υδάτων ,κατά την οποία μοναχοί και προσκυνητές βίωσαν ένα από τα πολλά θαύματα της Παναγίας.

Στον κυρίως Ναό της Μονής των Ιβήρων κατά την διάρκεια της λειτουργίας,,το αργυρό καντήλι που βρίσκεται στη Μονή και ζυγίζει στα 3,5 κιλά περίπου , κινήθηκε και αυτό σύμφωνα με την παράδοση ,αποτελεί χαρμόσυνο γεγονός.

Το καντήλι αυτό σύμφωνα με τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη αναστέλλει τον νόμο της βαρύτητας και κινείται σε τριών ειδών κινήσεις. Η παράδοση αναφέρει, αλλά και όπως έχει αποδειχθεί με τα γεγονότα, όταν το καντήλι κινείται στις εορτές προμηνύει ευχάριστα γεγονότα, αφού πιστεύεται πως η Παναγιά είναι στο ναό και συμπανηγυρίζει με τους προσκυνητές, ενώ αντιθέτως όταν κινείται στις καθημερινές ημέρες πιστεύεται ότι αυτό το γεγονός είναι ένα προμήνυμα για δυσμενή γεγονότα.

“Η Παναγία με τον τρόπο αυτό φανερώνει την παρουσία της και ενισχύει την πίστη του ανθρώπου, όταν μάλιστα η πίστη του κλονίζεται είτε από την αβεβαιότητα και την απιστία την οποία εισαγάγει πολλές φορές ο πειρασμός”αναφέρει ο Γέρων Μάξιμος. Δεν είναι δε λίγοι αυτοί , πέραν από τους μοναχούς και τον Γέροντα Μάξιμο Ιβηρίτη που έχουν δει με τα μάτια τους τα μηνύματα που στέλνει η Παναγία.

Το θαύμα και το αργυρό καντήλι απασχόλησαν έντονα τον Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους ο οποίος ερεύνησε μάλιστα τα αρχεία της Μονής για να μπορέσει να μάθει την ιστορία αυτή του θαυματουργού καντηλιού.Ο Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Μάξιμος Ιβηρίτης μίλησε στον “ΑΧΕΛΩΟ” για την ιστορία του καντηλιού αλλά και το μήνυμα που έστειλε η Παναγία.

ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ :

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=3bltZR3J8Lo  

Με αφορμή τήν υπερφυσική κίνηση της κανδήλας :

Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε στο σκούπισμα… 

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΡΔΑΚΑ

Ανασκουμπωθείτε λοιπόν, ΟΧΙ μόνο καθαρές ακτές και θάλασσες όπως μας συστήνει το οικολογικό μήνυμα της διαφήμισης , αλλά πιάστε σκούπες, φαράσια, σακούλες για να ξεβρωμίσουμε την πατρίδα από τα κάθε λογής σκουπίδια της που τα βλέπουμε, εδώ και εκεί, μέσα στο διάβα της καθημερινότητας.

Για την συλλογή των συγκεκριμένων απορριμμάτων δεν χρειάζεται πολυέξοδη καμπάνια, αλλά ψυχή και θέληση.

Δεν χρειάζονται εθελοντές, αλλά γνήσιοι λεβέντες και λεβέντισσες πατριώτες.
Η λεβεντιά σήμερα είναι η αξιοπρέπεια της καθημερινής βιωτής ημών και των οικογενειών μας που δέχεται τον πιο ύπουλο και ανηλεή πόλεμο από συστάσεως Ελληνικού Κράτους.

ΝΑΙ λοιπόν στην καθαριότητα της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας. Αυτό που ζούμε σήμερα φαντάζει σαν μία συνεχόμενη απεργία των μέσων καθαριότητας, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται στις γωνίες της προσωπικής μας ζωής, δίχως φυσικά να το επιθυμούμε, δυσώδεις σωροί από τα πάσης φύσεως σκάνδαλα, κακουργηματικές παρανομίες απάτες, απιστίες, διαπλοκές, προδοσίες κ.α που ξεδιάντροπα ξεδιπλώνονται έμπροσθεν μας και με περισσή θρασύτητα γράφονται και ακούγονται. Και να ήταν μόνο αυτό , όταν όλο αυτό το σκουπιδαριό έγινε η αιτία να μας στριμώξει η Σκύλλα και Χάρυβδη των τοκογλυφικών αγορών και όχι μόνο.

Αλλοίμονο γιατί με τα σκουπίδια αυτά θα φρακάρουν οι χωματερές και τα ΧΥΤΑ της πατρίδας μας. Το σίγουρο είναι και το ξέρουμε όλοι, εδώ και καιρό ότι στα παραπάνω σκουπίδια δεν θα χρειασθούν μέθοδοι διαλογής και ανακύκλωσης γιατί απαιτούμαι το μέλλον μας να μην έχει καμία σχέση με αυτά.

Ας μην γίνουμε λοιπόν ήρωες ,αλλά τουλάχιστον να συμπεριφερθούμε σαν ΤΙΜΙΟΙ Οδοκαθαριστές που θα ανοίξουμε τα μονοπάτια της ζωής μας που τα έκαναν αδιέξοδα με τα αγκάθια των απάνθρωπων αποφάσεων και τα τριβόλια των εκβιασμών τους.

Δεν θα έγραφα για σκουπίδια και απορρίμματα αν δεν είχα μπροστά μου την αιτία των παρακάτω γεγονότων.

Eχθές βοηθούσα μια ηλικιωμένη γειτόνισσα να διεκπεραιώσει μια υποχρέωση της σε μία δημόσια υπηρεσία και έτσι βρέθηκα εγκλωβισμένος σε μια ατέλειωτη ουρά ατόμων της τρίτης ηλικίας που καρτερικά περίμεναν την σειρά τους. Αυτό έγινε την πρώτη ώρα γιατί στην συνέχεια τα πράγματα αγρίεψαν ανάμεσα στους ηλικιωμένους που εξαντλήθηκαν χρονικά. Το θλιβερό αυτό σκηνικό είχε και δημόσια εξομολόγηση από τους εξαντλημένους πολίτες που στόλιζαν με τα καλύτερα επίθετα τους πολιτικούς άρχοντες.

Όμως μία φράση μου έκανε εντύπωση και την συγκράτησα γιατί ακούσθηκε αυθόρμητα <>. Δεν μπόρεσα αλλά συμπλήρωσα και εγώ ότι «και η νεολαία μας εξ αιτίας των επιλογών των μεγαλυτέρων βρέθηκε ακούσια στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ». Θυμήθηκα τότε το προεκλογικό σκηνικό των εκβιασμών που στήθηκε και των ανέφικτων υποσχέσεων που δόθηκαν στις αρχές του καλοκαιριού και μας οδήγησαν αυτόματα στην σημερινή οικονομική παγωνιά. Και μόνο η θύμηση εκείνων των ημερών μου ανέβασε την αρτηριακή πίεση.

Φεύγοντας από την υπηρεσία η ηλικιωμένη γειτόνισσα που ήταν από παλιά προβληματισμένη με τα τεκταινόμενα για να καθησυχάσει και την δική μου ένταση, μου εκμυστηρεύθηκε ότι τις προάλλες ο Αγιορείτης Μοναχός γιός της, είπε σε αυτήν τα εξής «μητέρα μην στενοχωρίεσαι με αυτά που γίνονται, η ΠΑΝΑΓΙΑ μας ήδη έχει πάρει την σκούπα και καθαρίζει».

Τα λεγόμενα της μου έδωσαν την αφορμή να αφηγηθώ σε αυτήν μια πραγματική ιστορία που μάθαμε από τον Γέροντα Παίσιο. Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ κατέλυσε Τουρκικός στρατός, οι μοναχοί με τις Ιερές Εικόνες και τα Άγια Λείψανα κατέφυγαν στα γειτονικά μέρη. Στην Ιερά Μονή των Ιβήρων έμεινε ένας Μοναχός που πήγαινε να ανάψει τα Καντήλια. Μία μέρα πήρε την σκούπα και άρχισε να καθαρίζει τα σκουπίδια των Τούρκων στρατιωτών. Ξαφνικά μπροστά του βρέθηκε μια Πανώρια Γυναίκα, δεν συνειδητοποίησε εκείνη την στιγμή πως βρέθηκε εκεί, γιατί του πήρε την σκούπα από τα χέρια και του είπε «ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»… ήταν η ΠΑΝΑΓΙΑ μας… και συνέχιζε ο γέροντας Παίσιος …σε λίγες ημέρες οι Τούρκοι έφυγαν από το ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

Έβρεχε και αναγκάσθηκα να πάω στο σπίτι, άνοιξα τον υπολογιστή και σέρφαρα ανέμελα για να ηρεμήσω. Ποίος να ηρεμήσει όμως , όταν το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια ανάρτηση που έπαιζε σε πολλούς ιστοτόπους. Την ημέρα των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ φέτος, η θαυματουργή κανδήλα της Παναγίας της Πορταιτίσσης στην ανωτέρω Ιερά Μονή των Ιβήρων καταλύοντας ακόμη μία φορά τους νόμους της βαρύτητας κινήθηκε οριζοντίως, όπως έγινε αυτό ιστορικά και άλλες φορές. Το γεγονός αυτό ερμηνεύθηκε από τα καταγεγραμμένα σχόλια των Ιβηριτών Πατέρων ως ένα Σημείο Θείας Οικονομίας ότι ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ δεν θα εγκαταλείψει το πλάσμα του.

Σε εμένα όμως προσωπικά πέρασε και ένα άλλο μήνυμα το οποίο και μοιράζομαι γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι καλοπροαίρετα συγκινηθήκαμε και πήραμε ψυχικό κουράγιο από το γεγονός αυτής της συγκυρίας ότι «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΑ ΤΩΝ ΙΒΗΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ και ότι έχει πάρει ήδη την σκούπα και καθαρίζει με επιμέλεια».

Μήπως όμως πρέπει και εμείς να ΤΗΝ μιμηθούμε? Μήπως πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε να κάνουμε μια γενική καθαριότητα μέσα μας, δηλ.στην προσωπική ζωή για να μπορέσουμε να παραμερίσουμε και τα (μπάζα) της άθλιας πολιτικής ζωής που μας περιβάλουν?

Αυτές τις σκέψεις τις μετέφερα στον (κολλητό) πνευματικό φίλο μου Ηλία που με την απλότητα της οξυδέρκειας του πήγε ένα βήμα παρακάτω και συμφώνησα με αυτά που μου είπε. « η Παναγία των Ιβήρων ήρθε στο Άγιον Όρος δια της θαλάσσης από την καθ ημάς Ανατολή στα χρόνια της εικονομαχίας … οι Πατέρες την παρέλαβαν με θαυματουργικό τρόπο μέσα από την θάλασσα… φέτος με το ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ αυτό ανήμερα των ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ πρωτοστατεί στον καθαγιασμό των Αιγαιοπελαγίτικων υδάτων πάνω στα οποία έφτασε στο ΠΕΡΙΒΟΛΗ ΤΗΣ στον Άθωνα. Άρα δεν δίνει μόνο μήνυμα σε εμάς, αλλά και στους εξ ανατολών γείτονες να ξεχάσουν τις επιθετικές συμπεριφορές τους στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, γιατί τους τα έχει (μαζεμένα) από τα παλιά και τα πρόσφατα εγκλήματα τους».

Μόλις τελείωσε ο πνευματικός αδελφός συμπλήρωσα με το παρακάτω ψαλμικό «αθέων αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον , λαόν ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟΝ σκέπε και φύλαττε , ίνα πόθω ΣΕ δοξάζομεν».

ΚΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΚΟΥΠΙΣΜΑ …

ΠΗΓΕΣ : http://www.axeloostv.gr/nea/index.php?option=com_content&view=article&id=7935:2013-01-21-21-09-16&catid=63:2013-01-18-23-59-38&Itemid=69