Ὁ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἀρβανιτόπουλος μὲἐγκύκλιόν του παρέχει τὴν δυνατότητα εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους μαθητὰς καὶ τὰς Ὀρθοδόξους μαθητρίας νὰ ἀπαλλάσσωνται ἀπὸ τὸμάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μὲ μίανἁπλῆν δήλωσιν.
Οἱ καθηγηταὶ θεολόγοι διαβλέπουν ὅτι τὸ μάθηματῶν Θρησκευτικῶν ἀπαξιώνεταικαὶ ἐντὸς μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος θὰ καταργηθοῦν καὶ αἱ θέσεις των. Αἱ διαμαρτυρίαι τῶν Θεολόγων καὶ τῶν Ἑνώσεών των δὲνεἰσακούονται ἀπὸ τὸν ὑπουργὸνΠαιδείας καὶ τὰς ὑπηρεσίαςτων.
Ἀντιθέτως μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἡ διδασκαλία τοῦἸσλὰμ εἰς τὴν ἙλληνοχριστιανικὴνΘράκην εἶναι ὑποχρεωτικόν. Δὲνὑπάρχουν ἀπαλλαγαὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἰσλάμ. Ὁ μαθητὴςἢ ἡ μαθήτρια, ποὺ δὲν ἔχουν μελετήσει τὸ μάθημα τοῦ Κορανίου,ἐκδιώκονται ἀπὸ τὸ σχολεῖον. Ἰδοὺτί μετέδωσε σχετικῶς τὴν 3ην Φεβρουαρίου ὁ διαδικτυακὸς ἱστότοπος defencenet.gr:
«Πρωτοφανὴς πρόκληση τοῦἐπεκτατικοῦ Ἰσλὰμ στὴν ἑλληνοχριστιανικὴ Θράκη. Δάσκαλοςἐδίωξε μαθήτρια ἀπὸ σχολικὴ τάξη,ἐπειδὴ δὲν εἶχε διαβάσει τὸ “μάθημά” της στὸ κοράνι.
Γιὰ μεσαίωνα στὴ ἐκπαίδευσηκάνει λόγο ὁ πατέρας μίας 12χρονης Μουσουλμάνας μαθήτριας, ἡὁποία τὸ πρωῒ τῆς Δευτέρας ἐκδιώχτηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν δάσκαλο καὶ χλευάστηκε δημοσίως ἀπὸτοὺς συμμαθητές της, γιατί δὲνεἶχε μάθει τὸ κοράνι.
Τὸ περιστατικὸ συνέβη στὴνΣμίνθη τοῦ Δήμου Μύκης καὶ μεταφέρθηκε στὸ xanthinews.gr ἀπὸαὐτήκοους μάρτυρες. Μάλιστα ὁπατέρας τῆς μικρῆς ἔχει ἤδη προσφύγει σὲ δικηγόρο καὶ ἐπιδίωξε συνάντηση καὶ μὲ τὸν εἰσαγγελέα Ξάνθης, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθεῖ γιὰ τὴνσυμπεριφορὰ τοῦ δασκάλου.
“Ὅ,τι καὶ νὰ ἔχει κάνει τὸ παιδίμου, ἢ ἂν ξέρει ἢ δὲν ξέρει κάποιαἀπὸ τὰ μαθήματά του, ΚΑΝΕΙΣ καὶεἰδικὰ ἕνας δάσκαλος, δὲν μπορεῖνὰ τὸ διώξει ἀπὸ τὸ σχολεῖο ἐν ὥρᾳμαθήματος”, δήλωσε χαρακτηρστικὰ ὁ πατέρας τοῦ μικροῦ κοριτσιοῦ.
Γιὰ τὸ θέμα ἔχει ἐνημερωθεῖἤδη ὁ Περιφερειακὸς διευθυντὴςἐκπαίδευσης Ἀνατολικῆς Μακεδονίας Θράκης».
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἐρωτῶμεντὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν: Διατὶμένει ἀδιάφορος εἰς τὸ ζήτημα τῆςοὐσιαστικῆς καταργήσεως τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Μὲποῖον δικαίωμα ψευδοπροοδευτικοὶἘπίσκοποι τάσσονται ὑπὲρ τοῦθρησκειολογικοῦ μαθήματος τῶνΘρησκευτικῶν, τὴν ὥραν κατὰ τὴνὁποίαν ἡ διδασκαλία τοῦ Ἰσλὰμ διδάσκεται ἀνόθευτος καὶ εἶναι ὑποχρεωτική;
Καὶ ἕνα ἐρώτημα πρὸς τὸν Σεβ.Πειραιῶς κ. Σεραφείμ: Δὲν νομίζειὅτι πρέπει νὰ προειδοποιήση τὸνὑπουργὸν Παιδείας κ. Ἀρβανιτόπουλον, πώς, ἂν δὲν ἀλλάξη στάσινἔναντι τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, θὰ τὸν πολεμήση εἰς τὰςπροσεχεῖς ἐκλογάς; Ὑπογραμμίζεται ὅτι ὁ κ. Ἀρβανιτόπουλος πρὸτῶν ἐθνικῶν Ἐκλογῶν (τοῦ 2012)ἐνεφανίζετο εἰς ἀντιοικουμενιστικὰσυνέδρια εἰς τὸν Πειραιᾶ καὶ ὡςΠατερικός. Μετὰ τὰς ἐθνικὰςἘκλογὰς ἐμφανίζεται μὲ πρόσωπονπολεμίου τῆς Ὀρθοδοξίας (κατάργησις τῆς ἐκκλησιαστικῆς - πνευματικῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν,πιλοτικὴ διδασκαλία ἐννέα θρησκειῶν εἰς δημοτικὰ σχολεῖα καὶ γυμνάσια, ἀπαλλαγαὶ ἀπὸ τὸ μάθηματῶν Θρησκευτικῶν κ.λπ.). Δὲν καταλογίζομεν εὐθύνας εἰς τὸν Σεβ. Πειραιῶς, διότι ὅλοι ἐχειροκροτήσαμεντὴν παρουσίαν τοῦ κ. Ἀρβανιτοπούλου εἰς τὴν ἡμερίδα διὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίαν. Σήμερον ἤλλαξεθέσεις, προσαρμοζόμενος εἰς τὴνπολιτικὴν ἢ κομματικὴν ἢ εὐρωπαϊκὴν «μασωνίαν», ἡ ὁποία μεθοδεύει τὴν ἐκθεμελίωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμεἶναι ὁ μόνος, ὁ ὁποῖος δύναται νὰσυνεφέρη τὸν κ. Ἀρβανιτόπουλονπροειδοποιῶν αὐτόν, πὼς ἐὰν συνεχίση νὰ πρωκαλῆ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους, τότε θὰὑποχρεωθῆ νὰ ρίψη γραμμὴν καταψηφίσεώς του εἰς τὰς ἐθνικὰς Ἐκλογάς.
Γ.Ζ
Ορθόδοξος Τύπος, 21/2/2014
ΠΗΓΗ: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=10661:tolmisate-sevasmiotate-peirai-s-k-serafeim&Itemid=202
Τρεις μήνες συνεχίζεται τώρα στη Νυρεμβέργη η φοβερά δίκη στην οποία δικάζονται οι εγκληματίες που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος, δίκη φοβερά γι’ αυτούς, διότι ξέρουν ότι τους περιμένει η καταδίκη σε θάνατο. Την έσχατη ποινή γι’ αυτούς απαιτεί η συνείδηση όλων των λαών, όλης της ανθρωπότητος, διότι ο κόσμος έχει συνταραχθεί από τα αποτρόπαια εγκλήματά τους! Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο συνταραγμένος από αυτά τα εγκλήματα, που δεν μπορεί να περιγράψει ο ανθρώπινος λόγος. Έχουν αφανιστεί δεκάδες εκατομμύρια αμάχου πληθυσμού – δεν αναφέρω αυτούς που σκοτώθηκαν στο μέτωπο – . Μόνο στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Οσβέντσιμ έχουν σκοτωθεί 5.121.000 άνθρωποι. Όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αγανάκτηση και περιμένει την ώρα όταν το δικαστήριο θα βγάλει την απόφασή του γι’ αυτούς τους εγκληματίες…. Η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί γι’ αυτούς καταδίκη σε θάνατο, η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί αυτά τα φοβερά εγκλήματα να μην μείνουν ατιμώρητα.
Και τί να πούμε για την δικαιοσύνη του Θεού; Πώς ο Κύριος αντέχει αυτό το κακό; Κι αν είναι τόσο τρομερό και μεγάλο αυτό το κακό, είναι όμως, μόνο μία σταγόνα στον ωκεανό της κακίας που βλέπει ο οφθαλμός του Θεού και γνωρίζει ο πάνσοφος νους του Κυρίου, διότι αμέτρητα ποτάμια κακίας πνίγουν το ανθρώπινο γένος από την αρχή μέχρι σήμερα. Από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, μπροστά στα μάτια του Θεού γίνονταν αμέτρητα εγκλήματα, λέγονταν βλασφημίες και άσεμνοι λόγοι. Συνέχεια η ανθρώπινη αρετή, σ’ αυτό τον κόσμο τον άπιστο και αμαρτωλό, κατεπατείτο και διώκετο.
Γνωρίζετε πόσο συχνά οι εγκληματίες θριάμβευαν και ευδαιμονούσαν, την στιγμή που οι καλοί και καθαροί άνθρωποι καταστρέφονταν. Και πάντα, σε κάθε εποχή, η συνείδηση των ανθρώπων ταραζόταν μ’ αυτό το γεγονός, και παντού οι άνθρωποι αναρωτιόταν: «Έως πότε, Κύριε; Πότε θα θριαμβεύσει η δικαιοσύνη;» Γιατί η καρδιά του ανθρώπου δεν αντέχει την αδικία, δεν αντέχει να μένει το κακό ατιμώρητο και να μην τιμάται η αρετή. Είναι δυνατόν όλα στον κόσμο να είναι τόσο παράλογα, τόσο ανυπόφορα άδικα, να θριαμβεύει η κακία σ’ αυτόν μέχρι το τέλος; Αυτό είναι αδύνατον και δεν θα γίνει ποτέ, διότι πάνω από τον κόσμο υπάρχει ο Δίκαιος Θεός, ο οποίος πολύ καλύτερα από μας γνωρίζει πόση κακία υπάρχει στην καρδιά των ανθρώπων. Ο Θεός, όμως, είναι μακρόθυμος. Ο Θεός μακροθυμεί και υπομένει την ασέβεια των ανθρώπων χιλιάδες χρόνια τώρα. Υπομένει διότι περιμένει μέχρι να ωριμάσουν σ’ έναν κόσμο γεμάτο ασέβεια και κακία οι πολύτιμοι καρποί ευλάβειας και καλοσύνης. Γιατί μόνο για χάρη αυτών των καρπών δημιούργησε η αγάπη του Θεού όλο τον κόσμο, για να λάμψει στην καρδιά των εκλεκτών και καθαρών το φως του Χριστού, να λάμψει η αγάπη του Χριστού, να φανερωθεί η δικαιοσύνη του Χριστού.
Γνωρίζετε ότι, όπως υπάρχουν οι κακούργοι, υπάρχει και αμέτρητο πλήθος καλών και καθαρών ανθρώπων, μια μεγάλη στρατιά των Αγίων του Θεού. Αξίζει να υπάρχει ο κόσμος, για να λάμψουν ανάμεσα στους σκοτεινούς ανθρώπους εκατοντάδες χιλιάδες, δεκάδες εκατομμύρια υιών του Θεού, υιών της χάριτος. Γι’ αυτό υπομένει ο Κύριος. Περιμένει να ωριμάσουν τα στάχυα στο χωράφι του Χριστού. Όταν, όμως, έλθει αυτή η στιγμή, όταν τα στάχυα θα ωριμάσουν, τότε θ’ αρχίσει ο θερισμός. Τότε θα στείλει ο Κύριος τους αγγέλους του να μαζέψουν τα στάχυα, και τα ζιζάνια να τα πετάξουν στο πυρ το αιώνιο. Τότε θα έλθει η ώρα της Φοβεράς Κρίσεως του Θεού, δίκης πολύ πιο φοβερής από αυτή που πραγματοποιείται τώρα από ανθρώπους στη Νυρεμβέργη.
Η κρίση αυτή θα ξεχωρίζει και για τον αριθμό των υπόδικων, διότι με τον ήχο της σάλπιγγας του Αρχαγγέλου, με τον οποίο θα προηγηθεί η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, θα αναστηθούν όλοι οι νεκροί και θα παρουσιαστούν στην Φοβερά Κρίση του Θεού, κρίση αναπόφευκτη, κρίση για την οποία άκουσε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο οποίος έλαβε Αποκάλυψη για όσα θα συμβούν στο τέλος του κόσμου. Είδε στο θρόνο του Θεού τους μάρτυρες, οι οποίοι μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού. Αυτοί έκραζαν προς τον Θεό: «έως πότε, ο δεσπότης… ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών;» (Απ. 6, 10).
Τώρα, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν σκοτωθεί απ’ αυτούς τους εγκληματίες, μωρά που αυτοί τα πετούσαν ζωντανά στους φούρνους, άνθρωποι που σκοτώθηκαν στους θαλάμους αερίων, γυναίκες, γέροι και παιδιά που τουφεκίστηκαν, όλοι αυτοί κράζουν προς τον Θεό: «Έως πότε, Κύριε, δεν εκδικείς το αίμα μας, έως πότε υπομένεις;» η φοβερά αυτή φωνή των ανθρώπων τόσο δυνατά κράζει προς τον Θεό, ώστε, όπως φαίνεται, πλησίασε η ώρα της Φοβεράς Κρίσεως.
Ο Κύριος έλεγε στους μαθητές του, ότι κανείς δεν γνωρίζει πότε θα έλθει το τέλος του κόσμου, το γνωρίζει μόνο ο Πατέρας. Ταυτόχρονα, όμως, ο Κύριος έδειξε τα σημεία που θα μαρτυρούν ότι η Φοβερά Κρίση πλησιάζει. Έλεγε ότι: «εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος… και έσονται λιμοί και λοιμοί και σεισμοί κατά τόπους∙ πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων» (Μτ. 24, 78). Έλεγε ότι «έσται γαρ τότε θλίψις μεγάλη, οία ου γέγονεν απ’ αρχής κόσμου» (Μτ. 24, 21)…. «Και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ∙ δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» (Μτ. 24, 22). Τότε, εκείνη την φοβερά ημέρα της Κρίσεως, την φοβερά ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού, του Κριτού όλου του κόσμου «ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. Και τότε φανήσεται το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού, μετά δυνάμεως και δόξης πολλής, και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος και φωνής μεγάλης, και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών. Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν: όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος» (Μτ. 24, 2932).
Απ’ αυτό το λόγο του Χριστού, απ’ αυτή την προειδοποίησή του για όσα θα προηγηθούν της Φοβεράς Κρίσεως, μπορούμε να συμπεράνουμε με κάποια πιθανότητα, ότι ο καιρός αυτός δεν είναι μακριά. Ίσως αναγκαστεί η ανθρωπότητα να ζήσει και έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος, πιθανώς, θα είναι τελευταίος και ο πιο φοβερός από όλους τους προηγούμενους πολέμους!
Περιμέναμε όλοι μας με λαχτάρα ότι μετά την νίκη επί των εγκληματιών φασιστών, θα υπάρξει απόλυτη ειρήνη και συμφωνία μεταξύ εκείνων των λαών, οι οποίοι με δικές τους συνδυασμένες προσπάθειες απέτρεψαν την φοβερή δουλεία, την οποία προετοίμαζε για όλο τον κόσμο η θηριωδία των φασιστών. Έτσι περιμέναμε. Αλλά όσο περνάει ο χρόνος, τόσο περισσότερο βεβαιωνόμαστε ότι η ειρήνη και η συμφωνία δεν υπάρχει, διότι σε διάφορες χώρες όλο και πιο συχνά ανάβει η έχθρα εναντίον του δικού μας λαού. Τον ορίζοντα σκεπάζουν τρομερά μαύρα σύννεφα και το φάντασμα της ατομικής βόμβας απειλεί όλο τον κόσμο.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έλεγε: «πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών, άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;»(Λκ. 18,8). Γνωρίζετε πόσο σήμερα σε όλες τις χώρες και σε όλους τους λαούς δυναμώθηκε και μεγάλωσε η απιστία. Λίγοι μένουν αυτοί τους οποίους ο Κύριος αποκαλεί το δικό του μικρό ποίμνιο. Φοβερός είναι ο καιρός στον οποίον ζούμε, φοβερή είναι η ημέρα της μελλούσης Κρίσεως, για την οποία ακούσατε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Δεν θα το επαναλάβω, έχετε ήδη αφομοιώσει καλά τα βασικότερα. Ακούσατε γιατί θα καταδικαστούν οι αμαρτωλοί, τους οποίους και ο Κύριος ακόμα τους ονομάζει καταραμένους. Και ακούσατε γιατί θα λάμψουν στην Βασιλεία του Επουρανίου Πατρός οι δίκαιοι. Γιατί; Μόνο για την αγάπη, για τα έργα ελεημοσύνης, διότι αγάπη είναι η ουσία του νόμου του Χριστού. Αυτοί που η καρδιά τους είναι γεμάτη αγάπη, αυτοί που η αγάπη τους φανερώνεται με τα έργα ελεημοσύνης για τον πλησίον, αυτοί έχουν δεχθεί μέσα τους το φως του Ευαγγελίου. Γι’ αυτούς ετοιμάστηκε η Βασιλεία των Ουρανών. Αυτοί θα ακούσουν από τον Κύριο στην Φοβερά Κρίση: «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Μτ. 25, 34).
Και θα εισέλθουν αυτοί στη Νέα Ιερουσαλήμ, εκείνη την Ιερουσαλήμ που είδε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος να κατεβαίνει από τον ουρανό, και θα εισέλθουν αυτοί στην αιώνια ζωή και μακαριότητα. Και αυτοί που ο Κύριος τους ονομάζει καταραμένους, θα πάνε στην αιώνια φωτιά που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους υπηρέτες του.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν δέχονται την Φοβερά Κρίση. Λένε: είναι δίκαιο ο άνθρωπος που έκανε αμαρτίες σ’ αυτόν τον σύντομο χρόνο της ζωής του, μετά, αιωνίως να βασανίζεται; Αυτή την ερώτηση την θέτουν όλοι όσοι δεν δέχονται το Ευαγγέλιο του Χριστού. Τί θα απαντήσουμε σ’ αυτό; Θα πούμε ότι ίσως υπάρχει κάποιο μέρος της αλήθειας σ’ αυτή την σκέψη τους; Ασφαλώς όχι.
Για ποιόν προορίζεται η αιώνια ζωή; Για το πνεύμα του ανθρώπου, για εκείνο το πνεύμα που δόθηκε στον άνθρωπο από τον ίδιο τον Θεό, όταν δημιούργησε τον Αδάμ. Τότε ο Θεός φύσηξε στο σώμα του την ζωντανή ψυχή. Όλοι μας είμαστε φορείς του πνεύματος αυτού. Ακριβώς αυτό το πνεύμα μας κάνει να διαφέρουμε από τα άλογα ζώα, τα οποία δεν έχουν τα ανώτερα χαρίσματα του Θείου Πνεύματος. Τί γίνεται λοιπόν κατά την διάρκεια της ζωής του ανθρώπου; Τελείται ακατάπαυστα, καθημερινά η διαμόρφωση του πνεύματός μας. Όλα τα έργα μας, τα αισθήματα, τα λόγια και οι σκέψεις μας αφήνουν ανεξίτηλη σφραγίδα στο πνεύμα μας και αφομοιώνονται απ’ αυτό. Το πνεύμα μας μεγαλώνει, αλλάζει και διαμορφώνεται κατά την διάρκεια της ζωής μας, επηρεαζόμενο από τις πράξεις, τα αισθήματα και τις σκέψεις μας. Μέσα στο ανθρώπινο πνεύμα τελείται κάτι που μοιάζει πολύ με ό, τι γίνεται στο σταφύλι, το οποίο κάτω από τις ζωοποιές ακτίνες του ηλίου και με την πρωινή δροσιά, ωριμάζει και όλο και περισσότερο αφομοιώνει την ζωοποιό δύναμη, που ο Θεός χαρίζει σε όλα τα ζωντανά πλάσματα, και λάμπει με την ομορφιά του. Η ζωή του δόθηκε για να ωριμάζει και να δέχεται τα δώρα που του δίνει ο ήλιος και η φύση. Και όταν ωριμάσει, επέρχεται ο θάνατός του. Το κόβουν και το ρίχνουν μέσα σε καζάνια, το πατάνε, και το σταφύλι βγάζει το αίμα του, τον χυμό του, το οποίο μετά γίνεται κρασί. Αν το σταφύλι ήταν ωραίο, αν ήταν γεμάτο με τα πολυτιμότερα απ’ ό, τι μπορεί να μαζέψει, τότε στο κρασί που θα γίνει απ’ αυτό το σταφύλι, συνεχίζεται η ζωή του. Οι φλούδες σαπίζουν όπως σαπίζει το σώμα μας, και το κρασί διατηρείται στα βαρέλια για πάρα πολλά χρόνια. Και όσο περισσότερα χρόνια περνάνε, τόσο πολυτιμότερο γίνεται το κρασί. Αυτή λοιπόν η ζωή του σταφυλιού, μοιάζει με την δική μας γήινη ζωή, και η ζωή του κρασιού, μοιάζει με την αιώνια και αθάνατη ζωή του δικού μας πνεύματος, όταν αυτό ελευθερώνεται από τα δεσμά που έχει με το σώμα, το οποίο μετά το θάνατο αποσυντίθεται, όπως οι φλούδες του σταφυλιού.
Γνωρίζετε ότι υπάρχουν κάποια είδη του σταφυλιού που δεν είναι καλά. Υπάρχει δηλαδή σταφύλι ξινό που ο χυμός του δεν δίνει καλό κρασί. Το κρασί γίνεται ξινό, και με το πέρασμα του χρόνου όλο και πιο άσχημο.
Το ίδιο και στους ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι που το πνεύμα τους, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τελειοποιείται αδιάλειπτα προς το καλό και αληθινό. Τα καλά έργα αφήνουν ανεξίτηλη σφραγίδα πάνω στο ανθρώπινο πνεύμα, οπότε και το πνεύμα γίνεται όλο και πιο τέλειο, καθαρό και άγιο. Είναι το πνεύμα των δικαίων, αυτών για τους οποίους ετοιμάστηκε η Βασιλεία των Ουρανών. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που η ζωή τους είναι γεμάτη εγκλήματα και απαίσιες αμαρτίες. Το πνεύμα τους καθημερινά φαρμακώνεται μ’ αυτό το δηλητήριο. Και έτσι χωρίς τέλος ωριμάζει το πνεύμα αυτών των ανθρώπων προς το κακό.
Το πνεύμα μας, όμως, είναι αθάνατο. Το πνεύμα μας θα ζήσει αιώνια και συνεπώς, η κατεύθυνση που του δίνουμε σ’ αυτή την ζωή, είτε προς το καλό είτε προς το κακό, θα είναι μετά η σταθερή του κατεύθυνση. Το πνεύμα των δικαίων ανθρώπων, που αγάπησαν τον Χριστό, που αγάπησαν το αληθινό καλό, θα τελειοποιείται ασταμάτητα, πλησιάζοντας την τελειότητα του Θεού στην συνεχή κοινωνία μαζί Του στην χώρα του παραδείσου. Ενώ το πνεύμα των αμαρτωλών, που κατά τη διάρκεια της ζωής τους βυθιζόταν όλο και περισσότερο στο κακό, είναι καταδικασμένο να συνεχίζει και στην αιωνιότητα αυτή την εξέλιξη του προς το κακό, είναι καταδικασμένο να έχει συνεχή κοινωνία με τον ίδιο τον σατανά, και στην άπειρη κακία του θα τον πλησιάζει όλο και περισσότερο. Αυτό θα είναι το αιώνιο βάσανο των αμαρτωλών. Θα αισθάνονται δηλαδή πως ο Θεός τους έχει αφήσει, πως είναι καταραμένοι, θα πνίγονται μέσα στην κακία και το μίσος τους κατά του Θεού και του αγαθού.
Μήπως ο Θεός «φταίει» γι’ αυτό; Μήπως Αυτός τους έχει καταδικάσει στην αιώνιο βάσανο; Αυτοί οι ίδιοι έχουν δυστυχώς καταδικάσει τον εαυτό τους, μόνοι τους διάλεξαν την οδό του κακού. Αυτός τους αφήνει ελεύθερους να ακολουθούν για πάντα αυτή την οδό.
(ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ, ΤΟΜΟΣ Γ’, Σελ. 309 – 318., ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Η/Υ επιμέλεια: Μοναχής Θεοδοσίας, Κωνσταντίνας Κυριακούλη, Ιωάννου Τρίτου)
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3046
Σε μια «αποστολή τιμής" το Λιμενικό Σώμα / Ελληνική Ακροφυλακή εκτέλεσε ίσως την πλέον δύσκολη υποβρύχια επιχείρηση στο είδος της που έχει πραγματοποιηθεί παγκοσμίως προκειμένου να αποκαταστήσει την αλήθεια και να βουλώσει τα στόματα των ανθελλήνων που τολμούν να αμφισβητούν τον ανθρωπισμό και τον επαγγελματισμό των ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας:
Προκειμένου να αποδειχθεί ότι η πρόσφατη τραγωδία στο Φαρμακονήσι με τους 12 πνιγμένους λαθρομετανάστες οφειλόταν σε αιτίες που δεν είχαν καμία σχέση με τους χειρισμούς των στελεχών, ομάδα βατραχανθρώπων της ΜΥΑ / ΛΣ καταδύθηκε σε βάθος 73 μέτρων όπου βρίσκεται το ναυάγιο και έφερε στην επιφάνεια όλα εκείνα τα στοιχεία που διαψεύδουν τους συκοφάντες, κατ'αρχήν της Ελλάδας και εν συνεχεία του ΛΣ / Ακτοφυλακής.
Συγκεκριμένα, εντοπισαν το ναυάγιο, καταδύθηκαν με συσκευές κλειστού κυκλώματος παρά το κίνδυνο που υπάρχει σε τέτοια βάθη, έφτασαν στην σάπια βάρκα, έφεραν στην επιφάνεια τέσσερα πτώματα, δύο ενηλίκων και δύο παιδιών, βιντεοσκόπησαν όλο το ναυάγιο από την μία άκρη μέχρι την άλλη με κοντινές λήψεις και απέδειξαν πανηγυρικά ότι:
-Από το σάπιο, κυριολεκτικά, σκάφος, είχε αποκοπεί η πλώρη, όπως ακριβώς είχαν περιγράψει οι άνδρες του Λιμενικού / Ακτοφυλακής που εκτελούσαν την επιχείρηση ρυμούλκησης προς το Φαρμακονήσι.
-Το σκάφος είναι στραμμένο προς την πλευρά του Φαρμακονησίου, όπως ακριβώς είπαν οι άνδρες του ΛΣ / Ακτοφυλακή.
-Τα περισσότερα πτώματα είναι ... κλειδωμένα στο αμπάρι, συνήθης τακτική των Τούρκων δουλεμπόρων.
-Φυσικά κανένα πτώμα δεν φέρει τραύματα από σφαίρες (γιατί το ακούσαμε και αυτό από τους λάθρο, ότι τους πυροβολούσαν)
Η επιχείρηση εκτελέστηκε από ομάδα πέντε βατραχανθρώπων και είναι ίσως μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Δεν τελείωσε σήμερα, αφού μελετάται ο τρόπος που η σάπια βάρκα με τα υπόλοιπα πτώματα θα ανελκυστεί, αλλά οι εικόνες από το βίντεο είναι πεντακάθαρες.
Το υλικό θα παραδοθεί στην ανακρίτρια που διεξάγει την σχετική ανάκριση, ενώ τα πτώματα οδηγούνται για νεκροψία.
Αυτή η ανάρτηση προέρχεται από: Λιμενικά Δρώμενα: Φαρμακονήσι: Η ΜΥΑ / ΛΣ καταδύθηκε στα 73 μέτρα και ανέσυρε την ... αλήθεια!
Μετά από ψηφοφορία η οποία διενεργήθηκε σύμφωνα με την Αγιορειτική Παράδοση, νέος ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου εξελέγη σήμερα [20/2/2014] ο ιερομόναχος π. Χριστοφόρος.
Ο νέος ηγούμενος π. Χριστοφόρος, κατά κόσμον Σταύρος Μιχαήλ του Πηγασίου και της Έλλης, μετέπειτα Ελισάβετ μοναχής, γεννήθηκε το 1957 στον Καραβά της Κύπρου και είναι πτυχιούχος του Χημικού Τμήματος του Α.Π.Θ. Το 1981 ήλθε στο Άγιον Όρος στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου όπου έθεσε εαυτόν υπό την πνευματική καθοδήγηση του τότε ηγουμένου της μονής γέροντος Γεωργίου. Χειροτονήθηκε διάκονος στις 29-10-1991 και πρεσβύτερος στις 14-6-1993.
Της εκλογής του νέου ηγουμένου είχε προηγηθεί την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου η παραίτηση του πανοσιολογιώτατου Αρχιμανδρίτη π. Γεωργίου (Καψάνη). Ο γέρων Γεώργιος εποίμανε την αδελφότητα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου για περισσότερα από 40 έτη. Αναγνωρίζεται ως μία από τις επιφανέστερες φυσιογνωμίες του σύγχρονου Αθωνικού Μοναχισμού με πολυεπίπεδη προσφορά.
Ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος (Καψάνης)
Ως λαϊκός ακόμη πρωτοστάτησε στη σύσταση του Ιδρύματος νέων “Ο Παντοκράτωρ” στο Παλαιό Φάληρο, με στόχο την πνευματική αφύπνιση και συγκρότηση των νέων.
Μεγάλη έφεση και διεισδυτικό πνεύμα επέδειξε ο Γέρων Γεώργιος στα θεολογικά γράμματα. Έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας και εργάστηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην έδρα της ποιμαντικής και του κανονικού Δικαίου. Ιδιαίτερα γνωστή υπήρξε η διδακτορική του διατριβή για την ποιμαντική των φυλακισμένων. Εκπόνησε επίσης διατριβή επί υφηγεσία με τίτλο “Η ποιμαντική Διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνας” η οποία δεν υποβλήθηκε λόγω της εγκαταβίωσης του π. Γεωργίου στην Ι.Μ. Γρηγορίου του Αγίου Όρους και την από μέρους του ανάληψη της Ηγουμενίας της εκεί μοναστικής αδελφότητας.
Ο Προηγούμενος π. Γεώργιος Καψάνης (στο κέντρο) με τον γέροντα Εφραίμ (δεξιά) και τον γέροντα Ιωσήφ (αριστερά).
Το πολύ σημαντικό αυτό έργο εκδόθηκε αργότερα μαζί με άλλα έργα του Γέροντος τα οποία σηματοδότησαν μία σπουδαία συγγραφική πνευματική και θεολογική παραγωγή. Τα σημαντικότερα εξ αυτών είναι:
Εμπειρίες της Χάριτος του Θεού
Η “Ιδεολογική” Ορθοδοξία των Αντιχαλκηδονίων
Η θέωσις ως σκοπός της ζωής του ανθρώπου
Η Κυριακή Προσευχή
Η Ορθόδοξος Πίστις μας και οι πλάνες των Ιεχωβιτών
Θέματα Εκκλησιολογίας και Ποιμαντικής
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Διδάσκαλος της Θεώσεως
Ο Σταυρός του Χριστού και η σημασία Του στη ζωή μας
Ορθοδοξία και Ουμανισμός – Ορθοδοξία και Παπισμός
Ορθόδοξος μοναχισμός και Άγιον Όρος.
Πριν από την εγκατάστασή του στο Άγιον Όρος, ο γέρων Γεώργιος ανέλαβε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Ηλίων της Βορείου Ευβοίας από όπου, μαζί με την αδελφότητα στην οποία προΐστατο, έλαβε πρόσκληση από τους γέροντες πατέρες της Ι.Μ. του Οσίου Γρηγορίου να αναλάβει την ηγουμενία και την επάνδρωσή της με τους νέους πατέρες.
Ο πατήρ Γεώργιος εκτός από την μοναστική, θεολογική και ποιμαντική του ακτινοβολία πρωτοστάτησε και στον χώρο της εξωτερικής ιεραποστολής. Με δική του έμπνευση και πρωτοβουλία η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου για περισσότερα από τριάντα πέντε χρόνια αποστέλλει μοναχούς Ιεραποστόλους σε όλο τον κόσμο.
Αδελφός της μονής υπήρξε και ο μακαριστός Ιεραπόστολος π. Κοσμάς, ο οποίος εστάλη στο Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό) για να ιδρύσει την πρώτη Ορθόδοξη Εκκλησία της Κατάνγκας, την οποία ποιμαίνει σήμερα ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος κ. Μελέτιος, επίσης Γρηγοριάτης. Αδελφοί της μονής είναι επίσης οι π. Ιωνάς και π. Δαμασκηνός που αναπτύσσουν ιεραποστολική δράση στην Ταϊβάν και στην Ρουάντα και Μπουρούντι αντίστοιχα.
Η Πεμπτουσία, συνεργάτες και αναγνωστικό κοινό, εύχονται στο νέο Ηγούμενο δύναμη εξ ύψους ώστε να συνεχίσει και να επαυξήσει την μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη του γέροντός του. Στον δε γέροντα Γεώργιο ευχόμαστε μακροημέρευση ώστε να συνεχίζει η φωτεινή παρουσία του να αποτελεί στύλο για το Άγιον Όρος και ολόκληρη την Ορθοδοξία.
Πηγή: http://www.pemptousia.gr/2014/02/o-%CF%80-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AC/
Πριν από λίγες μέρες το γνωστό αγγλόφωνο ρωσικό κανάλι, RussianTV, είχε παρουσιάσει ένα ενδιαφέρων ρεπορτάζ από την Κροατία. Στο ρεπορτάζ μιλούσαν κυρίως ηλικιωμένοι Κροάτες που είχαν ζήσει την εποχή της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και συνέκριναν εκείνη την εποχή με την σημερινή. Οι περισσότεροι ομολόγησαν ότι έχουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα γιατί συνέβαλαν, υποκινούμενοι κυρίως από την γερμανική προπαγάνδα, στην διάλυση μιας ισχυρής διεθνώς χώρας που είχε δική της οικονομική πολιτική, ενώ σήμερα ζουν σε μια χώρα εξαρτημένη, με μια βαριά οικονομική κρίση, με την ανεργία να χτυπά «κόκκινο» και με του νέους να εγκαταλείπουν μαζικά την χώρα, (τι σας θυμίζουν όλα αυτά;). Να μην ξεχνάμε ότι η ενωμένη Γιουγκοσλάβα ήταν η τέταρτη στρατιωτική δύναμη παγκοσμίως.
Αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ουκρανία, δεν είναι παρά η επανάληψη σε νέα εκδοχή του ίδιου σεναρίου της Γιουγκοσλαβίας. Μια χώρα βαθειά διαιρεμένη μεταξύ καθολικών ουνιτών και ρωσόφωνων ορθοδόξων, με μεγάλη στρατηγική σημασία, οδηγείτε σε εμφύλιο σπαραγμό με μια ξενοκίνητη εξέγερση υποκινούμενη, κυρίως και πάλι από την Γερμανία, που θέλει να επεκτείνει την οικονομική και όχι μόνο κατοχή της ανατολικά. Το ίδιο είχε γίνει και στην ενωμένη Γιουγκοσλαβία, με την διαφορά ότι αυτή την φορά το παιχνίδι είναι πολύ πιο «χοντρό», η Ρωσία δεν είναι η διαλυμένη Ρωσία της δεκαετίας του ενενήντα και ο Πούτιν δεν μπορεί με τίποτα να αφήσει να περάσει έτσι αυτό το νέο γερμανικό «πείραμα», γιατί απλά αυτό θα σημάνει το τέλος της παντοδυναμίας του.
Το ενδιαφέρων όμως είναι πως όλα αυτά επηρεάζουν την δική μας χώρα. Σίγουρα αυτοί που υπέγραψαν με έξωθεν εντολές το μνημόνιο της γερμανικής κατοχής της χώρας μας και οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση και στην εξόντωση, δεν είχαν υπολογίσει ότι οι εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής μας θα οδηγούσαν σε τέτοιες συγκρουσιακές καταστάσεις, όπως και το γεγονός ότι η Ρωσία δεν θα έμενε στην κατάσταση της παθητικής αδυναμίας αντίδρασης όπως στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας, (σκεφτείτε τι θα γίνονταν αν ξεσπούσε σήμερα η γιουγκοσλαβική κρίση). Από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει δραματικά όλα τα δεδομένα. Η Ελλάδα και η Κύπρος ανήκουν είτε το θέλουμε είτε όχι σε μια περιοχή με ύψιστη στρατηγική σημασία και για την γερμανοκρατούμενη Ευρώπη αλλά και για την στενή της σύμμαχο Αμερική. Την υποδούλωση της χώρας στις δυο αυτές δυνάμεις την υπηρετήσαν πολύ καλά μέχρι σήμερα ένα προδοτικό και κελπτοκρατικό πολιτικό κατεστημένο. Σήμερα όμως τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά και αν δεν το καταλαβαίνει ακόμα αυτό το ίδιο το κατεστημένο, τότε θα έχουμε πολλές απρόσμενες εκπλήξεις για όσους πίστεψαν στην ολοκληρωτική δύναμη των πατρώνων τους. Ήδη η μη ελεγχόμενη Ρωσία έδειξε τα «δόντια» στη κρίση της Συρίας οδηγώντας για πρώτη φορά στην μετακομμουνιστική παγκόσμια ιστορία την Αμερική σε μια ταπεινωτική ήττα, που ακόμα δεν μπορεί να την «χωνέψει». Στο Κυπριακό η Ρωσία έδειξε πως δεν μπορεί να ανεχτεί τετελεσμένα γεγονότα που πλήττουν άμεσα τα στρατηγικά της συμφέροντα. Και φυσικά πολύ περισσότερο στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια να δουν στο υπογάστριο τους να αναπτύσσεται ένα καθαρά αντιρωσσικό καθεστώς γιατί αυτό θα σημάνει το τέλος της Ρωσίας και στη συνέχεια την διάσπαση της σε πολλά ελεγχόμενα από τη Δύση κομμάτια. Εδώ να μην ξεχνάμε και το μεγάλο «παιχνίδι» που παίζεται και με τους μουσουλμάνους της Ρωσικής ομοσπονδίας.
Το ερώτημα μας τι ρόλο παίζει η Ελλάδα σε όλες αυτές τις εξελίξεις και κυρίως πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της. Το ερώτημα αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο από αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα, από αυτούς την κατάκλεψαν και οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην απελπισία και τους νέους στην εξορία. Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο ατού του ελληνισμού, (Ελλάδα -Κύπρος) και αυτό δεν μπορεί κανείς να το παραβλέψει παρά μόνο σκόπιμα το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο που έκανε πάντα πως δεν ξέρει τίποτα. Αυτό είναι ο ενεργειακός πλούτος, (γνωστός ήδη από την δεκαετία του πενήντα) και η στρατηγική θέση της χώρας. Μέχρι σήμερα δεν κάναμε τίποτα για να εκμεταλλευτούμε αυτά τα δυο τεράστια «προσόντα» του τόπου μας, για τον οποίον επίτηδες μας είχαν επιβάλλει επί δεκαετίες την ιδέα της… ψωροκώσταινας. Ήρθε η ώρα αυτά να τα εκμεταλλευτούμε και η ευκαιρία είναι ακριβώς επειδή το παγκόσμιο γεωστρατηγικό παιχνίδι «χοντραίνει». Η Αρκούδα άρχισε να βρυχάται με πολύ άγριο τρόπο και από πίσω είναι και ο Δράκος, εξοργισμένος με τα αμερικανικά παιχνίδια στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αν παρακολουθείται αυτές τις μέρες γερμανικά κανάλια, θα προσέξετε πως πολλοί Γερμανοί επώνυμοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες βγαίνουν δημόσια και καλούν την «αξιότιμη» κ Μέρκελ, να είναι πολύ προσεκτική με τους Ρώσους γιατί, όπως επισείουν τον κίνδυνο, η Γερμανία και ο γερμανικός λαός θα πληρώσει πολύ ακριβά μια κάποια αλαζονεία της γερμανικής εξουσίας, αυτή την φορά πολύ χειρότερα από την αλαζονεία του Χίτλερ.
Και ενώ οι ισορροπίες είναι πολύ ευαίσθητες και εύθραυστες επανερχόμαστε στο ερώτημα μας, εμείς τι κάνουμε ; Αλήθεια σκεφτήκατε τι θα γίνονταν αν πήγαινε ξαφνικά Έλληνας Πρωθυπουργός, (μιλάμε για Έλληνα πρωθυπουργό και όχι για ελληνόφωνο ανδρείκελο), στη Ρωσία για να διαπραγματευτεί την στρατηγική θέση της χώρας μας όπως άλλωστε έκανε ο συνάδελφος του από την Τουρκία, αψηφώντας τις όποιες αμερικανικές σκληρές προειδοποιήσεις ; Αν δείχναμε την πολιτική θέληση να διαπραγματευτούμε αμυντικές συμφωνίες με τους Ρώσους, όπως κάνει αψηφώντας τους πάντες και τα πάντα η Τουρκία ; Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό ;
Αν δεν μπορεί κανείς, τουλάχιστον να βγουν και να δηλώσουν ξεκάθαρα ότι δεν κυβερνούν ανεξάρτητη Ελλάδα, αλλά… Ελλαδιστάν, (αυτό το καταλάβαμε, αλλά να το παραδεχτούν και επίσημα και οι «σωτήρες» μας και να δούμε τις συνέπειες αυτής της παραδοχής) και το κυριότερο, να σταματήσουν τα αξιοθρήνητα θέατρα τύπου αγίου Όρους. Ούτε και αυτό δεν σεβάστηκαν ! Το μόνο που επέτυχαν είναι και με την συμβολή και κάποιων γερόντων, να ταυτίσουν αυτό το πιο πολύτιμο θησαυροφυλάκιο της Ορθοδοξίας, που είναι το περιβόλι της Παναγιάς με την καταστροφική τους πολιτική. Αυτό το περιβόλι της Παναγίας δεν του αξίζει να γίνεται τηλεοπτικό σήριαλ εικονικής προπαγάνδας από χριστιανομάχους πολιτικούς που δεν διστάζουν να ψηφίζουν, (να ήταν μόνο αυτό ;), υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων στο Ευρωκοινοβούλιο,
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Πηγή:http://katanixis.blogspot.gr/2014/02/blog-post_7115.html
"Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε.
Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω “Κοινότητα” χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Στις 24 Απριλίου θα τοποθετηθείτε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Θα αποφασίσετε για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου. Για τη γενιά μας, αλλά και τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς.
Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα.
Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση.
Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας.
Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.
Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,
Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ.
Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν.
Σε καλώ να πείς στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ.
Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.
Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας, σε καλώ να μην υποθηκεύσεις το μέλλον στην πολιτική βούληση της Τουρκίας. Να προασπιστείς την Κυπριακή Δημοκρατία, λέγοντας ΟΧΙ στη κατάλυσή της. Να συστρατευτείς για μια νέα πιο ελπιδοφόρα πορεία επανένωσης της πατρίδας μας μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καλή Ανάσταση σε όλους!"
Τετάρτη 7 Απριλίου 2004 μ.Χ., Κύπρος
Πηγή: http://www.noiazomai.net
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, μιλά για το θέμα: Ο πόνος, οι θλίψεις, η αδικία και η αντιμετώπισή τους μέσα στην Εκκλησία.
Μέ ἕνα ἄκρως ἐμπεριστατωμένο ἄρθρο ὁ παλαίμαχος καί πολύ γνωστός Τοῦρκος ἀρθρογράφος καί ἀρχισυντάκτης τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας Milliyet, Sami Kohen, παραθέτει τά μεγάλα ὀφέλη πού θά ὑπάρχουν ἀφ’ ἑνός γιά τό ψευδοκράτος τῆς βόρειας Κύπρου καί ἀφ’ ἑτέρου γιά τήν ἴδια τήν Τουρκία ἡ ἀναμενόμενη «ἐπίλυση» τοῦ Κυπριακοῦ. Οἱ Τοῦρκοι δέν κρύβουν τόν ἐνθουσιασμό τους μαζί μέ τούς πάτρωνες τῆς προδοσίας Ἀμερικανούς, ἀλλά καί Εὐρωπαίους ἰθύνοντες πού ἔσπευσαν νά ἐκδηλώσουν τήν μεγάλη τους χαρά γιά τήν ἐπικείμενη κατάργηση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Τό ἄρθρο ἔχει τόν ἄκρως ἐνδεικτικό τίτλο, «Bu firsat kacmali», δηλαδή, «Δέν πρέπει νά χαθεῖ αὐτή ἡ εὐκαιρία», φυσικά γιά τούς Τούρκους καί ὄχι γιά τήν ἑλληνική πλευρά πού πρόθυμη παραδίδει ὅλα τα μέχρι σήμερα κεκτημένα. Ἐπειδή κανείς δέν θά σᾶς ἐνημέρωνε γι’ αὐτά τά ὀφέλη, τά παραθέτουμε παρακάτω ὅπως ἀκριβῶς τό ὁμολογεῖ ἡ τουρκική ἐφημερίδα.
Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν κ. Sami Kohen, τά πραγματικά μεγάλα ὀφέλη τῆς τουρκικῆς πλευρᾶς ἀπό τήν συμφωνία γιά τήν ἐπίλυση, (βλέπε παράδοση τῆς Κύπρου), τοῦ Κυπριακοῦ, θά εἶναι τά ἑξῆς:....
1) Θά ἀναγνωριστεῖ γιά πρώτη φορά διεθνῶς τό ψευδοκράτος, πού μέχρι σήμερα κανείς δέν τό ἀναγνώριζε, σάν ἰσότιμος συνέταιρος τοῦ νέου κρατικοῦ μορφώματος καί θά μετέχει ἰσότιμα στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
2) Θά καταργηθεῖ τό ἐμπάργκο πού μέχρι σήμερα ἴσχυε γιά τά κατεχόμενα καί φυσικά μέ ὅλα αὐτά θά ὑπάρξει εὐημερία καί ἀγαλλίαση γιά τό κατοχικό κράτος.
3) Θά σταματήσει τό μπλοκάρισμα τῆς ἐνταξιακῆς πορείας τῆς Τουρκίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἐξ αἰτίας τῆς σκανδαλώδης ἐμμονῆς τῆς Ἄγκυρας νά μήν ἀναγνωρίζει τήν Κυπριακή Δημοκρατία πού εἶναι ἰσότιμο κράτος μέλος της. Ἡ δημιουργία τῆς λεγόμενης «Ἑνωμένης Κύπρου», θά ἀντικαταστήσει τήν Κυπριακή Δημοκρατία στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
4) Θά πάψουν νά ὑπάρχουν τά χρόνια προβλήματα πού δημιουργοῦσαν στήν τουρκική ἐξωτερική πολιτική τό Κυπριακό, (πού ἔχει φάει πολλά «χαστούκια» τελευταία), καί ἡ Τουρκία ἀποδεσμευόμενη ἀπό τό χρόνιο αὐτό πρόβλημα θά «ἀνακουφιστεῖ» καί θά πάρει δύναμη γιά τίς νέες «ἐξορμήσεις» της.
5) Ἀλλά φυσικά το πιό σημαντικό ἀπό ὅλη αὐτή τήν ἱστορία, (πού γιά πολλούς ἐξ αἰτίας τοῦ γίνεται), εἶναι ἡ ἰσότιμη συμμετοχή τοῦ ψευδοκράτους στά ὀφέλη καί στά κέρδη ἀπό τά τεράστια ἐνεργειακά κοιτάσματα τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ. Ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς καί ἀφοῦ φυσικά καταργηθεῖ ἡ Κυπριακή Δημοκρατία, τό ψευδοκράτος καί φυσικά καί ἡ Τουρκία θά ἔχουν πρῶτο λόγο γιά τήν ἐκμετάλλευση καί γιά τά μεγάλα κέρδη πού ἔχουν ἤδη ἀναγγελθεῖ ἀπό τά κοιτάσματα φυσικοῦ ἀερίου τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ. Ἔτσι θά δοθεῖ τέλος καί στά σενάρια γιά κατασκευή ἐνεργειακῶν ἀγωγῶν πού θά περνοῦν ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἀφοῦ πλέον ἡ Τουρκία θά γίνει τό κομβικό σημεῖο γιά τούς ἐνεργειακούς ἀγωγούς πού θά μεταφέρουν τό φυσικό ἀέριό της Κύπρου στήν Εὐρώπη ἀλλά καί τό φυσικό ἀέριό του Ἰσραήλ πού τώρα χωρίς τό πρόβλημα τό Κυπριακοῦ θά ἔρθει πιό κοντά τήν Τουρκία γιά μιά μεγάλη ἐνεργειακή συνεργασία. Μέ τήν μεγάλη συμβολή μᾶς λοιπόν, ξανακτίζεται σταδιακά ὁ περίφημος ἄξονας Τουρκίας –Ἰσραήλ. Εὖγε μας!
Δέν χρειάζεται νά ποῦμε περισσότερα. Ὁ ἴδιος ὁ Τουρκοεβραῖος δημοσιογράφος τά εἶπε ὅλα. Ἐκεῖνο βέβαια πού δέν ἔχουμε ἀκόμα συνειδητοποιήσει, εἶναι ὅτι νά μήν νομίζουμε ὅτι δέν ἕπεται συνέχεια. Ἡ τουρκική «βουλιμία» δέν ἔχει ὅρια καί τά νεοοθομανικά τερτίπια τῆς Ἄγκυρας ἀφοῦ ἐλευθερωθοῦν ἀπό τό Κυπριακό θά μᾶς βλέπουν τώρα σάν ἕνα ὥριμο «ὀρεκτικό». Ἡ Ἑλλάδα καί τά ἐνεργειακά κοιτάσματα τοῦ Αἰγαίου ἔχουν συνέχεια καί θά ἀκολουθήσουν τήν «ἐπίλυση» τοῦ Κυπριακοῦ. Θά μοῦ πεῖτε τώρα ποιός ἐνδιαφέρεται γιά ὅλα αὐτά; Ἐνδιαφέρονται οἱ ἔνστολοι, οἱ ρασοφόροι, οἱ γραβατωμένοι πολιτικοί; Ἄραγε αὐτή ἡ χώρα ὑπάρχει ἀκόμα, ἤ ζοῦμε μοναχά στίς ἀπατηλές ψευδαισθήσεις μας;
Σε πραγματικά «τελευταία ευκαιρία» για την Τουρκία , αναδεικνύεται η διαδικασία η οποία ξεκίνησε τυπικά την Τρίτη με την συνάντηση Αναστασιάδη-Ερογλου,στην Νεκρή Ζώνη της Λευκωσίας καθώς όλοι πλέον προσπαθούν τώρα να προλάβουν την εξόρυξη του φυσικού αερίου από το βυθό της κυπριακής ΑΟΖ, που θα αλλάξει σε στρατηγικό και πολιτικό επίπεδο τον συσχετισμό υπέρ των ελληνοκυπρίων.
Σε μια προσπάθεια επανάληψης του ασφυκτικού εκβιαστικού διλήμματος, της ένταξης στην Ε.Ε. ,το όποιο χρησιμοποιήθηκε για να αποσπασθεί η συναίνεση των ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν το 2004 ,δέκα χρόνια μετά μεθοδεύεται παρασκηνιακά ένας νέος εκβιασμός: η οικονομικά γονατισμένη Κυπριακή Δημοκρατία και οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει να δεχθούν την λύση που θα τους προταθεί προκειμένου να μπορέσουν να απολαύσουν από κοινού όμως με τους τουρκοκύπριους και υπό την εποπτεία και έλεγχο της Τουρκίας το μερίδιο που θα τους αναλογεί από τους πλούσιους φυσικούς πόρους του νησιού.
Σήμερα σαράντα χρόνια μετα την εισβολή και την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού ,εξαλείφεται σταδιακά κάθε κίνητρο που θα είχαν οι ελληνοκύπριοι για να αποδεχθούν μια λύση επανένωσης που πρακτικά προσφέρει στην Τουρκία μέσω των τουρκοκυπρίων κυρίαρχο ρόλο στην διακυβέρνηση της ενιαίας (και άκρως συνομοσπονδιακής) Κύπρου και φυσικά συμμετοχή στον έλεγχο των υδρογονανθράκων της κυπριακής ΑΟΖ.
ΟΙ ελληνοκύπριοι κάτω των 45 ετών που δεν έχουν πια μνήμες από την συμβίωση με τους τουρκοκύπριους και εκτός μικρών εξαιρέσεων που οι οικογένειες τους διαθέτουν μεγάλες περιουσίες στα Κατεχόμενα , δεν έχουν κανένα ουσιαστικό κίνητρο για να αποδεχθούν, όχι αυτήν την λύση που περιγράφεται στο Κοινό Ανακοινωθέν ,αλλά καμιά λύση που θα οδηγούσε πρακτικά στην αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής. . Ακόμη και εκείνοι που διαθέτουν κάποιες περιουσίες μάλλον είναι απρόθυμοι να τις απολαμβάνουν υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση και πιθανότατα θα προτιμήσουν είτε την ανταλλαγή τους με εκτάσεις στην Κυπριακή Δημοκρατία είτε θα επιδιώξουν για όσο διάστημα ακόμη υπάρχει αυτή η δυνατότητα, την αποζημίωση τους από την παράνομη επιτροπή του ψευδοκράτους.
Έτσι οι διεθνείς μεσολαβητές οφείλουν να εφεύρουν "κίνητρο" για να προσφέρουν στους ελληνοκύπριους ώστε να καταστεί δελεαστική η όποια λύση στην οποία θα καταλήξουν οι συνομιλίες οι οποίες ξεκίνησαν την Τρίτη.
Και δυστυχώς αυτό το κίνητρο φαίνεται να είναι το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που βρίσκονται στον βυθό της Κυπριακής ΑΟΖ..
Κανείς ευθέως δεν έχει ακόμη προχωρήσει στην άμεση διασύνδεση της υπόθεσης των υδρογονανθράκων και της επίλυσης του Κυπριακού ,πέραν των τουρκοκυπρίων και της ίδιας της Τουρκίας ,αλλά υπάρχουν ήδη πολλές ενδείξεις ότι πάνω στο φυσικό αέριο και στο πετρέλαιο θα στηθεί το νέο δίλημμα για τους ελληνοκύπριους.
Εξάλλου και ο ίδιος ο Α.Νταβουτογλου διαλύοντας τις όποιες ψευδαισθήσεις υπάρχουν δήλωσε την Κυριακή ότι με την λύση θα μπορέσουν να επωφεληθούν , οι τουρκοκύπριοι από τους υδρογονάνθρακες και οι ελληνοκύπριοι από το …νερό που θα μεταφέρεται με αγωγό από τις τουρκικές ακτές στα Κατεχόμενα.
Η μεθόδευση η οποία σταδιακά οργανώνεται θα προβλέπει ότι οι ελληνοκύπριοι θα έχουν την δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους του νησιού μόνο όταν αυτό γίνει «ισότιμα και με αμοιβαίο όφελος των τουρκοκυπρίων» ,οπότε μετα και την λύση του κυπριακού θα έχει εξαλειφτεί το τελευταίο εμπόδιο ώστε να ωφεληθεί και η Τουρκία από τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου ,με την κατασκευή αγωγού μέσω του οποίου θα εξάγεται το κυπριακό φυσικό αέριο από το τουρκικό έδαφος.
Οι αμερικανοί παρά την επιβάρυνση στις σχέσεις τους με την κυβέρνηση Ερντογάν επιμένουν στρατηγικά να στηρίζουν την Τουρκία και καθώς η χώρα είναι ίσως η μοναδική στην περιοχή που η γεωγραφία την έχει αδικήσει σε ότι αφορά την εξασφάλιση ενεργειακών πόρων ,έχει επιχειρηθεί η ενίσχυση της ως κόμβου μεταφοράς ενέργειας. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την Κύπρο ,αλλά αφορά και το φυσικό αέριο της Κασπίας και αυτό ακόμη των κουρδικών περιοχών του Β. Ιράκ.
Οι Ισραηλινές εταιρίες Delek και Anver που έχουν δικαιώματα στο Λεβιάθαν και στο κοίτασμα Αφροδίτη ,έχουν εκφράσει επανειλημμένα την προτίμηση τους στην κατάνευση αγωγού για την διάθεση του φυσικού αερίου σε τοπικούς πελάτες (Ιορδανία, Παλαιστινιακή Αρχή ,Αίγυπτο ) και διοχέτευση των υπολοίπων ποσοτήτων στις διεθνείς αγορές μέσω αγωγού που θα διέρχεται από την Τουρκία. Η αμερικανική πετρελαϊκή εταιρία Noble Energy που επίσης κατέχει μεγάλο ποσοστό και στα δυο κοιτάσματα ,δεν έχει καταλήξει ακόμη αν θα προκρίνει την κατασκευή σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Κύπρο και εξαγωγή του από εκεί με πλοία LNG προς τις αγορές της Ανατολής ,όπως επιθυμεί η άλλη μεγάλη πετρελαϊκή εταιρία η αυστραλιανή Woodside η οποία την περασμένη εβδομάδα απέκτησε μερίδιο από το Λεβιάθαν.(αν και η αυστραλιανή εταιρία ειδικεύεται παγκοσμίως και στην κατασκευή πλωτών σταθμών υγροποίησης –Floated LNG).
Ήδη η κοινοπραξία του Λεβιάθαν υπέγραψε συμφωνία με την Παλαιστινιακή Αρχή για την προμήθεια φυσικού αερίου αξίας 1,2 δις δολαρίων για διάστημα 20 ετών ,ενώ στις αρχές Ιανουαρίου το Bloomberg αποκάλυψε ότι είναι σε εξέλιξη διαπραγμάτευση μεταξύ των εταίρων του Λεβιάθαν και της Ιορδανικής κυβέρνησης για κατασκευή αγωγού για την μεταφορά φυσικού αερίου στο Αμμάν. Στο τέλος του 2013 μάλιστα ο CEO της Noble Energy Τσαρλς Ντέιβιντσον είχε δημοσίως δηλώσει ότι εξετάζεται και η δυνατότητα αποστολής του φυσικού αερίου στους δυο σταθμούς υγροποίησης στις ακτές της Αιγύπτου ,που υπολειτουργούν.
Κρίσιμη για τις εξελίξεις σε ότι αφορά τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες είναι και η κατάληξη της προσπάθειας αποκατάστασης των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία ,στην οποία επίσης έχουν επενδύσει πολλά οι αμερικανοί ,θεωρώντας ότι σε συνδυασμό με την επίλυση του κυπριακού και την συνεπακόλουθη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ,θα δημιουργηθεί ένας σταθεροποιητικός άξονας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτός ο σχεδιασμός βεβαίως θα πρέπει να υπερβεί τόσο τον απρόβλεπτο και μη ελεγχόμενο παράγοντα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο (εφόσον υπάρξει κατάληξη των συνομιλιών) και φυσικά τις πολιτικές ενστάσεις της ισραηλινής ηγεσίας που είναι απρόθυμη να παραδώσει το γεωστρατηγικο όπλο του φυσικού αερίου στις διαθέσεις της Τουρκίας (απ όπου θα διέρχεται μέσω αγωγού).
Όλα αυτά αποτελούν ακόμη σχεδιασμούς επί χάρτου. Οι έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ έχουν ακόμη σημαντικό δρόμο να διανύσουν ,καθώς εκτός της κοινοπραξίας που έχει τα δικαιώματα του μεγαλυτέρου κοιτάσματος ,αυτού της Αφροδίτης στο Οικόπεδο 12 ,υπάρχουν σε εξέλιξη σε πρώιμο ακόμη στάδιο έρευνες και των εταιριών TOTAL (Οικόπεδα 10 και 11) και της κοινοπραξίας ΕΝΙ-KOGAS (Οικόπεδα 2,3και 9),οπότε δεν θα υπάρχει σύντομα εναλλακτική λύση για την εξασφάλιση αναγκαίων ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα καταχτούσαν απόλυτα βιώσιμη την επένδυση σε σταθμό LNG στην θέση Βασιλικό της Κύπρου ,σε περίπτωση που η κοινοπραξία Noble-Delek επιλέξει τις τοπικές αγορές και τον αγωγό προς την Τουρκία.
Καθώς οι έρευνες όμως έχουν δρομολογηθεί , ο μοναδικός τρόπος αποτροπής του «τετελεσμένου» της ανακάλυψης πρόσθετων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου και αυτόνομης εκμετάλλευσης τους από τη Κυπριακή Δημοκρατία ,είναι να επιχειρηθεί τώρα υπό ασφυκτική πίεση η επίλυση του Κυπριακού.
Οι απειλές που εκτόξευσε την Κυριακή ο κ.Νταβουτογλου ότι εάν απορριφθεί και πάλι ένα σχέδιο λύσης τότε τουρκοκύπριοι και ελληνοκύπριοι θα πάρουν τους δρόμους τους ,μάλλον δεν στρέφεται προς τους ελληνοκύπριους καθώς τότε μπορεί μεν να ανοίξει ο δρόμος για επισημοποίηση της διχοτόμησης αλλά η Τουρκία θα αποδεχθεί πλήρως την «γεωγραφική πραγματικότητα» σύμφωνα με την οποία οι υδρογονάνθρακες βρίσκονται στο νότιο τμήμα του νησιού και όχι σε αυτό που κατέλαβε και παράνομα κατέχει από το 1974.
Όσο περνά ο καιρός ,όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι πιέσεις τόσο οι ελληνοκύπριοι θα αντιλαμβάνονται την διαπραγματευτική ισχύ που τους προσφέρει η γεωγραφική κατανομή των υδρογονανθράκων και η "ατυχία" της Τουρκίας να καταλάβει το «λάθος» μέρος του νησιού.
Απομένει στον ίδιο τον κυπριακό ελληνισμό να αποφασίσει για το μέλλον του. Έξαλλου οι επιλογές που προσφέρονται είναι και περιορισμένες και σαφείς.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα την 13/2/2014
Πηγή, http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_558.html#.UwIe94X1y6M
Διαπραγματεύσεις ναι ή όχι; Το ζήτημα είναι η αφετηρία, οι αρχές και οι προϋποθέσεις
Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.
Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός.
Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.
Εδώ θα θιγούν δύο κύρια ζητήματα. Αφενός, οι αρχές, οι όροι και οι προϋποθέσεις διεξαγωγής διαπραγματεύσεων που αρχίζουν αλλά και κάθε ανάλογων διαπραγματεύσεων. Αφετέρου, οι δυναμικές κάθε διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα όταν η ασυμμετρία ισχύος είναι δεδομένη και όταν αρχίζει εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων. Άξονας των πάντων θα είναι τα ρευστά συμφέροντα και στα στρατηγικά παίγνια που σχετίζονται με αυτά.
Μια λύση είναι βιώσιμηόταν ισχύουν δύο πράγματα τα οποία ισχύουν σε όλα τα βιώσιμα και δημοκρατικά κράτη:
Πρώτον, ισχύει η δημοκρατική αρχή. Επίσης, όταν τα δικαιώματα όλων των πολιτών διασφαλίζονται. Η ΚΔ έχει υπογράψει όλες τις σχετικές συμβάσεις ενώ είναι και μέλος της ΕΕ. Όριο ο ουρανός, επίσης, για αυτοδιοίκηση, αποκέντρωση εξουσιών κτλ. Αυτά δεν μπορούν να ρυθμίζονται σε εθνική ή ρατσιστική βάση, ενώ η αυτοδιάθεση στα ζητήματα πολιτισμού και θρησκείας στα πολιτισμένα κράτη το πεδίο είναι πάντα ελεύθερο.
Δεύτερον, η μη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Αποκλείονται δηλαδή εγγυήσεις, ξένα στρατεύματα και κάθε ανάμειξη άλλου κράτους. Αυτό επιτάσσουν οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και ασφαλώς ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. Αυτοί οι δύο παράγοντες είναι αδιαπραγμάτευτοι. Εμείς, εν τούτοις, δεχθήκαμε να καθίσουμε ξανά σε διαπραγματεύσεις χωρίς να υπάρχει μια προγραμματική δέσμευση ότι θα ισχύουν ως πλαίσιο λύσης.
Εξ αντικειμένου αυτό σημαίνει προγραμματική αποδοχή νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, αποδοχή ότι το νέο κράτος που θα διαδεχθεί την ΚΔ δεν θα είναι βιώσιμο αλλά υπό εποπτεία και επιτήρηση ξένων κρατών και αποδοχή ότι οι κύπριοι θα στερούνται συλλογικής ελευθερίας και πολιτικής ελευθερίας. Η Κύπρος θα καταστεί εστία διενέξεων, παρεμβάσεων και επεμβάσεων. Δέστε γειτονικά κράτη κ αι θα καταλάβετε τι σημαίνει αυτό.
Ταυτόχρονα, το «κοινό ανακοινωθέν» απερίφραστα προοιωνίζει εσωτερική διχοτόμηση. Διχοτόμηση που παραδόξως κάποιοι την … επικαλούνται δήθεν για να … την αποφύγουμε. Κυριολεκτικά, τα ηλίθια επιχειρήματα είναι αήττητα και κάποιοι περιφρονούν τον κοινό νου. Επειδή ακριβώς προγραμματικά δεχθήκαμε να δρομολογήσουμε την υιοθέτηση ενός μη βιώσιμου κρατιδίου η Τουρκία έχει κάθε λόγο να συμφωνήσει.
«Προβλέπω» μάλιστα ότι η Τουρκία θα φροντίσει οι διαπραγματεύσεις να επιταχυνθούν για να μην χάσει την γι’ αυτή πολύ μεγάλη ευκαιρία δημιουργίας προϋποθέσεων ολοκληρωτικής κατάληψης ενός από τα σημαντικότερα γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη. Αυτό όχι μόνο επειδή η Τουρκία θα αποφύγει την διχοτόμηση που δεν την συμφέρει (αναρίθμητες φορές οι τούρκοι δηλώνουν ότι αυτό που φοβούνται είναι ότι θα η Ελλάδα θα έλθει στον νότο τους – ούτε βέβαια και εμείς την θέλουμε), αλλά επιπλέον θα της προσφερθεί η δυνατότητα μιας ρευστής μετάβασης που θα επαναλάβει τις πρακτικές που συστηματικά ακολούθησε μετά το 1922 με το να εκδιώκει ή να αφομοιώνει κάθε μη τούρκο που είχε την ατυχία να εγκλωβιστεί στο εσωτερικό της.
Είναι πολιτικά εγκληματικός και παιδαριώδης ακόμη και ο παραμικρός υπαινιγμός ότι η Τουρκίαδεν θα επαναλάβει ακριβώς τα ίδια. Γιατί; Μήπως για να αυτό-δικαιολογηθούν τα σύνδρομα ενοχών του κ Αναστασιάδη και της παρέας του για την απαράδεκτη στάση τους την περίοδο 2003-4! Τι άλλο, εν τέλει, όσον αφορά αυτούς και όσους τους πίστεψαν. Αφορμές η Τουρκία μπορεί να κατασκευάσει ανά πάσα στιγμή.Ίσως και να μην χρειαστεί, γιατί:
α) οι περισσότεροι Έλληνες θα προτιμήσουν να φύγουν (αυτό δεν έγινε μετά τις συμφωνίες του 1922 και εντεύθεν;),
β) όσοι μείνουν υπό τέτοιες προϋποθέσεις τουρκικής κυριαρχίας θα μετατραπούν σε εθελούσιους γενίτσαρους και Λεβαντίνους («μιας χρήσεως» - http://www.antibaro.gr/article/10127 – αυτό συμβαίνει ιστορικά και στις «καλύτερες εθνικές οικογένειες») και
γ) όσοι Έλληνες μείνουν θα υποταχθούν στην υπέρτερη ισχύ λόγω απουσίας εξωτερικής βοήθειας. Στο τέλος όλοι θα φύγουν ή θα αφομοιωθούν τερματίζοντας μια ελληνική παρουσία χιλιάδων χρόνων. Ψάξτε εάν θέλετε να βρείτε Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο ή την Τένεδο.
Πολλοί όμως αφελώς και εξίσου πολιτικά εγκληματικά λένε ότι «ένα ανακοινωθέν είναι και τι έγινε».«Εάν δεν συμφωνήσουμε δεν θα πάθουμε κάτι». Εν τέλει, λένε ακόμη όσοι δεν έχουν κουκούτσι πολιτικό μυαλό: «Εάν δεν το θέλουμε θα το απορρίψουμε». Εν τέλει όσοι λένε τέτοια και άλλα παρόμοια αγνοούν ή έχουν λόγο! να παραβλέπουν ότι κριτήριο των στάσεων και αποφάσεων μεταξύ κρατών είναι τα συμφέροντά τους και τίποτα!! άλλο. Εάν εθελούσια εμείς οι ίδιοι δεχθούμε να ξαπλώσουμε πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων θα αφανιστούμε.
Πρώτον, σε μια διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της οποίας εσύ ο ίδιος μάλιστα δέχεσαι να συζητείς την νομιμοποίηση της παράνομης άσκησης βίας σημαίνει ότι «ο ισχυρός θα επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος θα υποχωρεί και θα συμβιβάζεται». Αυτό είναι ανελέητα επιβεβαιωμένο στην διεθνή πρακτική και μάλιστα καθημερινά.
Δεύτερον, τα άλλα κράτη, εκτός του ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζουν ή να νοιάζονταιγια την ελευθερία μας και για την επιβίωσή μας, αυτό που λογικότατα θα κάνουν είναι να προσαρμοστούν με την δική μας συμβιβαστική στάση και να προσπαθήσουν να κάνουν συναλλαγές συμφερόντων με τον αυριανό κυρίαρχο του κυπριακού χώρου.
Πιο πρακτικά σημαίνει ότι θα μας πιέζουν να αποδεχθούμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους υποταγής μας σε όσα θα συμφωνούνται στα υπόγεια των στρατηγικών παιγνίων. Ήδη, για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση της στρατηγικής φρασεολογίας, τα διπλωματικά λογάκια που ακούμε πριν και μετά το «κοινό ανακοινωθέν» είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο θα προχωρούν οι διαπραγματεύσεις οι πιέσεις θα γίνονται αφόρητες και ασήκωτες.
Τρίτον και πιο σημαντικό, στην δική μας πλευρά γίνονται αυτιστικές και αυτοκτονικές αναφορέςγια τις παρελθούσες στάσεις μας και αποφάσεις μας. Στο παρελθόν και επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες πηγαίναμε σε διαπραγματεύσεις και αντί να επιμένουμε στην εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας δεχόμασταν διάφορες ονοματολογίες νομίζοντας ότι ήταν … αθώες ή άνευ συνεπειών (διζωνική, δικοινοτική και η πολιτειακά ακραία διεστραμμένη «πολιτική ισότητα»).
Βέβαια, παρενθετικά, υπενθυμίζουμε ότι αυτά πήγαμε να ανατρέψουμε με την «τριπλή στρατηγική» (βλ. http://www.ifestosedu.gr/63GreekStrategy.htm): 1) Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, 2) ενιαίος αμυντικός χώρος, 3) ένταξη στην ΕΕ και διαπραγματεύσεις για μια βιώσιμη λύση όταν αυτά θα εκπληρωνόταν. (http://www.ifestosedu.gr/42memoriamkranidioti.htm). Την τελευταία στιγμή, δυστυχώς, οι ίδιοι εγχώριοι μεταπράτες ή αφελείς και ευκολόπιστοι που ξανά και ξανά ρέπουν προς τον κατευνασμό τίναξαν τα πάντα στον αέρα με το σχέδιο Αναν.
Κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων πολλών δεκαετιών η τουρκική πλευρά, εξάλλου, ήταν πάντα αμετακίνητη: Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε, τι έκανε και τι ανέμενε. Μέχρι που ήρθε ακριβώς, το «ανακοινωθέν» που για πρώτη φορά δικαιώνει τις επεκτατικές αξιώσεις της σαρώνοντας την διεθνή νομιμότητα εκτός διαπραγματεύσεων. Η αρχή του τέλους (μας), εκτιμώ ήταν η εκλογή ενός ανανικού Προέδρου στο τιμόνι της Κύπρου τον Φεβρουάριο 2013.
Για το επιχείρημά μας εδώ σημασία έχει πως επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες επιμέναμε στο ενιαίο κράτος και σε μια βιώσιμη λύση. Αυτή την στάση την υιοθετούσαμε ανεξάρτητα των κούφιων ονοματολογιών που κάποιοι έφερναν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (διζωνική, δικοινοτική και η τερατώδης «πολιτική ισότητα») και που ανοήτως και ανεύθυνα δεχόμασταν να συζητάμε.
Το 2004 αυτή η διαπραγματευτική στάση κατέρρευσε λόγω του πολύ μεγάλου λάθους της αποδοχής επιδιαιτησίας του 2004 η οποία έφερε το σχέδιο Αναν και τον εξαναγκασμό μας να προχωρήσουμε σε δημοψήφισμα. Πολύ ορθά η κυπριακή κοινωνία απέρριψε με αποτέλεσμα να υποστούμε το συνεπαγόμενο μεγάλο πολιτικό κόστος. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε στον γράφοντα ότι εκτός του ότι το δεχόταν η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία της Κύπρου τον πίεσε αφόρητα και η Αθήνα. Ανεξάρτητα του πως και γιατί φτάσαμε σε επιδιαιτησία ιστορικά αποτελεί ένα φρικτό λάθος και το υπογράμμισα στον αείμνηστο πρώην πρόεδρο.
Μεγάλο τελικά και το κόστος όταν η κοινωνία είπε ΟΧΙ στα ανοσιουργήματα που αποφάσισαν οι «ηγέτες» της. Το κόστος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλο γιατί γύρω από τις στάσεις και αποφάσεις των εμπλεκομένων εκτελούνται και τα στρατηγικά παίγνια και εμείς τα περιπλέξαμε. Οι στρατηγικές των εμπλεκομένων δυνάμεων συγκροτήθηκαν με δεδομένες τις «υποσχέσεις» των «ηγετών» μας, κυρίως των Κληρίδη, Σημίτη και μετά Παπανδρέου ότι θα το υπερψηφίζαμε. Αυτές τις στρατηγικές ανατρέψαμε προσωρινά και όταν τον Φεβρουάριο του 2013 μας δόθηκε η ευκαιρία να υπερψηφίσουμε μια άλλη προεδρική ατζέντα απερίσκεπτα και σε κομματική βάση εκλέχθηκε πρόσωπο που υπήρξε από τους πλέον φανατικούς ανανιστές.
Σε οριακές ιστορικές στιγμές υπάρχουν πανταχόθεν και πολλοί νεροκουβαλητές. Βασικά όσοι υποστήριζαν ότι με το ΟΧΙ ακυρώναμε τις προοπτικές της … ειρήνης. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που μέσα από εργαλειακού χαρακτήρα «μη κυβερνητικούς» (sic) οργανισμούς «τα έπαιρναν» κανονικά για να διαδραματίζουν τον γελοίο ρόλο του ετοιμοπόλεμου χρήσιμου ηλίθιου.
Υπήρχαν ακόμη και εκείνοι στους οποίους κάποιοι ξένοι ή και οι Τούρκοι τους έταζαν θέσεις και εξουσίες στην νέα κατάσταση. Που να ξέρεις τι λέγεται και τι συμφωνείται στα υπόγεια και στα καταγώγια της πολιτικής ή στην άβυσσο της ψυχής της κάθε ασθενούς ύπαρξης; Ιδιαίτερα στα καταγώγια της διεθνούς πολιτικής όπου κυκλοφορούν όχι μόνο θηριώδεις ηγεμονικοί δρώντες αλλά και αντιπρόσωποι των υποψηφίων θυμάτων σπιθαμιαίου αναστήματος. Και να μην ξεχνάμε τους λιλιπούτειους διανοούμενους οι οποίοι όταν αφήσουν για λίγο τον παρασιτικό βίο μέσα στα ακαδημαϊκά άσυλά τους φορούν περικεφαλαίες κατασκευαστών του κόσμου. Αυτοί και εάν είναι οι πιο χρήσιμοι ηλίθιοι.
Το ζήτημα είναι να μην καταντήσεις έρμαιο του τσούρμου ηγεμόνων, ανίκανων ηγετών, διεθνών τεχνοκρατών οι οποίοι ποτέ δεν λειτουργούν ανεξάρτητα, διεθνικών δρώντων και χρήσιμων ηλιθίων που κυκλοφορούν σε όλα τα επίπεδα. Το κατορθώνεις όταν μεριμνάς για ισχυρό κράτος, κοινωνική συνοχή γύρω από θέσφατα και έσχατες λογικές επιβίωσης και ασφάλειας και όταν η φιλοπατρία είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όταν αντίθετα το κράτος πάσχει πάσχουν και οι πολίτες. Μερικοί πολίτες, εξάλλου, είναι ευκολόπιστοι ή λυγίζουν. Άλλοι φοβούνται και πολλοί από άγνοια πείθονται για διάφορα πράγματα. «Ένα ανακοινωθέν είναι, δεν χάλασε ο κόσμος» αντέταξαν κάποιοι στις αντιρρήσεις για το θανατηφόρο «κοινό ανακοινωθέν». Μερικοί, επιπλέον, σαν έτοιμοι από καιρό, θα έλεγε ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, δέχονται να γίνουν λεβαντίνοι. Ελπίζουν, μέχρι να υποστούν τις συνέπειες της ανοησίας τους, στην ανοχή του δεσπότη. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ιδιαίτερα όταν τα τελευταία παρακμάζουν και ασθενούν.
Για πρώτη φορά, λοιπόν, και ΑΥΤΉ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ, το σημερινό «κοινό ανακοινωθέν» με το οποίο αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις, αποδέχεται τα τετελεσμένα. Δηλαδή την δημιουργία ενός διαιρεμένου κρατιδίου υπό επιτήρηση. Η στρατηγική σημασία του νησιού αμέσως μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων κυριολεκτικά περνά στα χέρια άλλων και όχι των νόμιμων κατοίκων του. Είναι η αρχή του τέλους της στρατηγικής εκποίησης της Κύπρου. Αυτό ξέρουν όλοι εκτός από εμάς, όπως φαίνεται, γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλες εκπλήξεις σε όσους σκέφτονται αφελώς και απλουστευτικά. Συμπεριλαμβανομένου του Αρχιεπισκόπου!
Τέταρτον, το «κοινό ανακοινωθέν» ακυρώνει και τις αποφάσεις του ΣΑ που αποτελούσαν το διαβατήριο για τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας. Αυτό γιατί οι αποφάσεις του ΣΑ μετά την εισβολή και το 1983, αλλά και όλες οι επόμενες, αυτό ζητούσαν. Τίποτα δεν άλλαξε ως προς τούτο μέχρι και το «κοινό ανακοινωθέν» του οποίου οι πολιτειακά διαστρεμμένες πρόνοιες εάν εφαρμοστούν ακυρώνονται όλα, συμπεριλαμβανομένου και του κράτους.
Βασικά, θα είναι η πρώτη φορά που εθελούσια η κοινωνία ενός κράτους δέχεται να αυτοκαταργηθεί. Καμιά απόφαση του ΣΑ δεν έλεγε ή υπονοούσε κάτι τέτοιο. Αποτελεί ουρανομήκη ερασιτεχνισμό, αυτισμό και αυτοκτονία να πει κάποιος ότι διάφορες κούφιες ονοματολογίες που καταγράφηκαν σε κάποιες αποφάσεις ισχύουν έστω και εάν τίποτα δεν συμφωνήθηκε στις διαπραγματεύσεις. Στις πολιτικές διαπραγματεύσεις ποτέ δεν υπάρχει «κεκτημένο», και μάλιστα που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου, εάν δεν καταλήξουν σε συμφωνία. Εκτός του ότι οι ονοματολογίες αυτές εντάσσονταν σε διαπραγματεύσεις που δεν οδήγησαν πουθενά, υπερισχύει η διεθνής νομιμότητα έναντι της άνευ ουσίας και νοήματος καταγραφής κούφιων και μη συμφωνηθέντων όρων (διζωνική, δικοινοτική και η διαστροφή της «πολιτικής ισότητας»).
Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, το υπέρτατο κείμενο της διεθνούς δικαιοταξίας του σύγχρονου διεθνούς συστήματος, Κεφάλαιο Ι, άρθρο 2, παράγραφος 7: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει το δικαίωμα στα Ηνωμένα Έθνη να επεμβαίνουν σε ζητήματα που αφορούν στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη»
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει επί ενός κράτους κατιτί που αφορά την εσωτερική τάξη.Αυτό είναι θέσφατο του σύγχρονου διεθνούς συστήματος. Εμείς βέβαια τα δεχόμασταν αυτές τις ονοματολογίες επειδή βρισκόμασταν υπό εκβιασμό και με προσδοκία ότι θα γίνει αποδεκτή η δική μας ερμηνεία περί ενιαίου και βιώσιμου κράτους (αυτό δεν έλεγαν όλοι και πάντα!). Δεν είχαμε αυτά τελείωσαν και καμιά καταγραφή δεν ισχύει.
ΑΥΤΉ, επαναλαμβάνουμε, ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ. Καταγράφουμε ρεκόρ Γκίνες αυτισμούμε το να λέμε ότι δεχθήκαμε ένα μη βιώσιμο κράτος στο παρελθόν ή ότι αποφάσεις του ΟΗΕ υπονοούν κάτι τέτοιο. Εν τέλει, ποτέ δεν συμφώνησε με κάτι τέτοιο η κυπριακή κοινωνία και όταν την ρώτησαν είπε ΟΧΙ. Τελεία και παύλα.
Σε κάθε περίπτωση, εν τέλει, τίποτα δεν μπορεί να ισχύσει που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου. Την διεθνή τάξη και ασφάλεια την παραβίασαν όλοι εκτός των κυπρίων. Δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί σοβαρά ότι μπορούν να υπάρξουν ερμηνείες των αποφάσεων του ΣΑ που α) αντιβαίνουν στον Χάρτη, στην διεθνή νομιμότητα και που θυματοποιούν για δεύτερη φορά το θύμα ανταμείβοντας τον επιτιθέμενο, β) που νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της βίας και γ) που δρομολογούν την καταστροφή μιας κοινωνίας. Να μην ξεχάσουμε, επίσης, ότι οι τερατώδεις ρυθμίσεις δεν αποτελούν μόνο καταστροφή για τους κύπριους. Θα αποτελέσουν εστία διενέξεων που θα θέσουν ακόμη μια φορά σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Αυτή την μεγάλη αλήθεια γιατί δεν την προτάσσουμε!
Όποιος έχει κουκούτσι μυαλό και στοιχειώδη λογική πρέπει να γνωρίζει ότι σε κανένα κράτος δεν μπορεί να ισχύσει η τρισδιάτατη ανωμαλία ονόματι «δικοινοτικό», «διζωνικό» κράτος και εσωτερική «πολιτική ισότητα» σε ρατσιστική και εθνική βάση. Θα εγκαθιδρύσει μια πολιτειακή σχιζοφρένεια και θα δημιουργήσει ένα μη βιώσιμο κρατίδιο υποχείριο της απροσχημάτιστα επεκτατικής Τουρκίας.
Διαβάστε τι γράφει στο «Στρατηγικό βάθος» ο Αχμέτ Νταβούτογλου, διαβάστε τι λένε όλοι οι Τούρκοι ηγέτες τις τελευταίες δεκαετίες. Το κρατίδιο αυτό δρομολογεί προκατασκευασμένες διενέξεις. Διενέξεις οι οποίες δεν θα προκαλέσουν διχοτόμηση. Θα προσφέρουν τις νομιμοπολιτικές και στρατηγικές δυνατότητες πρόκλησης αφορμών ολικής κατάληψης της Κύπρου από την αδίστακτη Τουρκία. Επεκτατικό κράτος το οποίο αφού ελέγξει το νησί πολιτικά και νομικά θα αναβαθμιστεί με δραστικά. Θα συμμετέχει με πολλά πλέον ερείσματα στις στρατηγικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Όλα τα άλλα κράτη, εξάλλου, θα προσαρμοστούν όπως είπαμε αναλόγως. Ήδη άρχισαν. Παρακολουθείστε τι θα λέγουν και τι θα πράττουν εφεξής.
Με το κοινό ανακοινωθέν έχουμε λοιπόν για πρώτη φορά ολοκληρωτική παράκαμψη των αρχών και προϋποθέσεων της διεθνούς νομιμότητας. Εμείς, επιπλέον, για πρώτη φορά δεν εμμένουμε σε μια λειτουργική βιώσιμη λύση εντός ενός πραγματικά ενιαίου κράτους και αποδεχόμαστε, ουσιαστικά, να συζητήσουμε με όρους νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας.
Και μόνο η έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτά τα δεδομένα θα δημιουργήσει απίστευτες αρνητικές δυναμικές που θα μας συνθλίψουν πολιτικά, διπλωματικά και διαπραγματεύσεις. Εκτός του ότι η διαδρομή του κυπριακού μετά το 1977 καταμαρτυρεί τι έπεται, το καταμαρτυρούν επίσης όλες οι άλλες διεθνείς διενέξεις. Ποτέ και κανείς σώφρων δεν δέχεται να συρρικνωθεί η πολιτική κυριαρχία και η δημοκρατική αρχή γιατί αυτό μαζί με τις εγγυήσεις (και όχι μόνο αλλά και τα στρατηγικά παίγνια της Τουρκίας και άλλων) οδηγεί σε μοιραίους προσανατολισμούς.
Αυτό που στην παρούσα συγκυρία επιτυγχάνει η Τουρκία με τον μοιραίο άνθρωπο στην εξουσία είναι η δυνατότητα που θα της δοθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις που έπονται να εμπεδωθεί ως ο στρατηγικός κυρίαρχος της Κύπρου. Η δική μας παρουσία εκεί, πολιτικά και στρατηγικά μιλώντας, θα είναι υπό αίρεση. Θα είμαστε στο τραπέζι του Προκρούστη ενός εύκολου για την Άγκυρα θύματος υποψήφιου για ολοκληρωτική εθνοκάκαθαρση. Αφορμές δεν χρειάζονται. Τις δημιουργούν όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή σε τόσες άλλες χώρες εκτός και εάν στην Ουκρανία, Συρία κτλ όλα όσα βλέπουμε είναι … αυθόρμητα (δέστε την καταπληκτική ανάλυση http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm). Όσοι ενδιαφέρεστε τι μεθοδεύσεις λαμβάνουν χώρα αυτή την στιγμή διαβάστε προσεκτικά αυτό το κείμενο.
Μια μόνο διέξοδος υπάρχει. Επειδή ο νυν πρόεδρος της Κύπρου αθέτησε τις υποσχέσεις του προς τους ψηφοφόρους να παραιτηθεί και να ζητήσει ανανέωση της θητείας του. Η κοινωνία για λόγους αυτοσυντήρησης πρέπει να πιέσει ασφυκτικά γι’ αυτό.
Πηγή: www.ifestosedu.gr
«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ' αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι' αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε. Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας· κι' αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει· «διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ' ανοιγεί η θύρα», είπε ο Χριστός.
2. Υπάρχουν όμως μερικοί που με την πολυήμερη ατροφία κατά νουν έχασαν και την όρεξη της τροφής· γι' αυτό δεν αντιλαμβάνονται τη ζημία. Και αν έχουν τον διδάσκαλο, δυσανασχετούν ακόμη και στην ακρόαση της διδασκαλίας, ενώ αν δεν έχουν, δεν ζητούν τον διδάσκαλο, διάγοντας ζωή αμαρτωλότερη από τον άσωτο. Διότι εκείνος, αν και με την απομάκρυνσή του εστερήθηκε του κοινού τροφέως και πατρός και κυρίου, περιέπεσε σε φοβερό λιμό και συναισθανόμενος την στέρηση μετενόησε και επανήλθε, επεζήτησε και επέτυχε την θεία και αθάνατη τροφή, και τόσο απήλαυσε δια της μετανοίας των χαρισμάτων του Πνεύματος, ώστε να προκαλέσει και τον φθόνο για τον πλούτο του.
3. Είναι όμως προτιμότερο να πάρωμε το θέμα από την αρχή, για να εξηγήσωμε προς την αγάπη σας την ευαγγελική αυτή παραβολή του Κυρίου, αφού και σήμερα είναι διατεταγμένο να διαβάζεται στην εκκλησία.
4. «Κάποιος άνθρωπος είχε δυό υιούς», λέγει. Ο Κύριος καλεί εδώ τον εαυτό του άνθρωπο παραβολικώς, κι' αυτό δεν έχει τίποτε το παράξενο. Διότι, αν έγινε πραγματικά άνθρωπος για τη σωτηρία μας, τί το παράδοξο να προβάλλει τον εαυτό του ως ένα άνθρωπο για την ωφέλειά μας, αυτός που είναι πάντοτε κηδεμών και της ψυχής και του σώματός μας, ως κύριος και δημιουργός και των δύο, αυτός που είναι ο μόνος που έδειξε σε μας έργα υπερβολικής αγάπης και κηδεμονίας, και πριν ακόμη εμφανισθούμε;
5. Διότι πριν από μας μάς ετοίμασε αιώνια κληρονομία βασιλείας, όπως λέγει ο ίδιος, από καταβολής κόσμου. Πριν από εμάς για χάρη μας έπλασε τους αγγέλους για ν' αποστέλλωνται ως διάκονοι, όπως λέγει ο Παύλος, στους μέλλοντας να κληρονομήσουν τη σωτηρία. Πριν από εμάς για χάρη μας άπλωσε τον ουρανό σ' όλον τον αισθητό τούτον κόσμο, σαν να έστησε κάποια κοινή και ομότιμη σκηνή σε όλους εμάς κατά την παροδική τούτη ζωή, τον ίδιο αεικίνητο καί πολυκίνητο και ακίνητο· ακίνητον, για να μη προκαλεί στους ενοικούντας φθορά με τις μεταπτώσεις του, πολυκίνητον, για να συγκρατείται στον χώρο του με τις αντίρροπες κινήσεις του, αεικίνητον δε καθ' εαυτόν και περιφέροντα μαζί του ευτάκτως το πλήθος των άστρων, ώστε εμείς αφ' ενός μεν να διδασκώμαστε το πρόσκαιρο της ζωής μας και ν' απολαύωμε όλων των σωμάτων του, που φθάνουν επάνω από την κεφαλή μας, κάθε φορά άλλα. Για μας πριν από εμάς κατασκεύασε τον μεγάλο φωστήρα για να κυριαρχεί στην ημέρα, και τον μικρό για να κυριαρχεί της νύκτας. Κι' ετοποθέτησε αυτούς και τα άλλα άστρα στο στερέωμα, για να κινούνται με αυτό, συνυπάρχοντα και παραλλάσσοντα πολυειδώς, για να είναι σημάδια των καιρών και των χρόνων. Από αυτά κανένα δεν χρειάζεται ούτε η νοερά φύσις, που είναι υπεραισθητή, ούτε η φύσις των άλογων ζώων, που ζει μόνο κατά αίσθηση. Για μας λοιπόν έγιναν, που με την αίσθησι μεν απολαύομε και τις άλλες δωρεές και το κάλλος των βλεπομένων, με τον νουν δε αντιλαμβανόμαστε τα σημεία αυτά.
6. Για μας πριν από εμάς εθεμελίωσε τη γη, άπλωσε τη θάλασσα, εξέχυσε αφθόνως επάνω από αυτά τον αέρα, κι' επάνω από αυτόν παραπέρα άναψε πανσόφως την φύσι του πυρός, ώστε και το υπερβολικό ψύχος των κάτω να μετριάζει περιγυρίζοντας και να μένει στον τόπο του συγκρατώντας τα άπλωμά του. Αν δε και τα άλογα ζώα τα χρειάζονται αυτά για τη συντήρησή τους, αλλά κι' αυτά εδημιουργήθηκαν πριν από μας για υπηρεσία προς τους ανθρώπους, όπως ψάλλει και ο προφήτης Δαβίδ.
7. Αυτόν λοιπόν τον σύμπαντα κόσμο παρήγαγε από το μηδέν ο πλάστης μας πριν από τη δική μας πλάση, για την σύσταση του σώματός μας. Για την βελτίωση δε των ηθών και την καθοδήγησι προς την αρετή τί δεν έκαμε ο φιλάγαθος δεσπότης; Τον ίδιον αυτόν αισθητό κόσμο επεξεργάσθηκε σαν κάτοπτρο των υπερκοσμίων, ώστε δια της πνευματικής θεωρίας γύρω από αυτόν, σαν δια μέσου μιας θαυμασίας κλίμακος, να φθάνωμε προς εκείνα. Ενέβαλε μέσα μας έμφυτο νόμο, σαν απαρέγκλιτη στάθμη, ανεξαπάτητο κριτή και αδιάψευστο διδάσκαλο, την ατομική στον καθένα συνείδηση. Έτσι, αν είμαστε με την διάνοια συγκεντρωμένοι στον εαυτό μας, δεν θα χρειασθούμε άλλον διδάσκαλο για την κατανόηση του αγαθού· αν με την αίσθηση διαπορθμεύσωμε καλώς τον νου προς τα έξω, τα αόρατα του Θεού καθορώνται νοούμενα δια των ποιημάτων, λέγει ο απόστολος.
8. Αφού λοιπόν δια της φύσεως και της κτίσεως άνοιξε το διδασκαλείο των αρετών, ο ίδιος ετοποθέτησε αγγέλους ως φύλακες, ανύψωσε πατέρες και προφήτες προς καθοδήγηση, έδειξε σημεία και τέρατα οδηγούντα προς την πίστη, μας έδωσε τον γραπτό νόμο, βοηθητικό στο νόμο της λογικής μας φύσεως και στη διδασκαλία από την κτίση. Τέλος, επειδή τα περιφρονήσαμε όλα (ω, τι ραθυμία δική μας και τι μακροθυμία και έγνοια του υπερβολικά αγαπώντος εμάς!), μας έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, και, κενώνοντας τον πλούτο της θεότητος στο έσχατο κατάντημά μας επήρε την φύση μας και, γενόμενος άνθρωπος σαν εμάς, διετέλεσε διδάσκαλος μας. Αυτός μας διδάσκει για το μέγεθος της φιλανθρωπίας του, επιδεικνύοντάς την με έργο και λόγο, συγχρόνως δε οδηγεί σε μίμηση της συμπαθείας του, ενώ αποτρέπει από την σκληροκαρδία τους οπαδούς του.
9. Επειδή δε η αγάπη γεννάται και μέσα στους επιμελητάς των πραγμάτων, όπως και στους ποιμένες των προβάτων, ενυπάρχει δε και στους κυρίους των κτημάτων, όχι όμως τόσο όσο στους συνδεόμενους με αίμα και συγγένεια, και από αυτούς πάλι περισσότερο στους πατέρες προς τα παιδιά τους, από αυτούς προσφέρει ένδειξη της φιλανθρωπίας του, λέγοντας τον εαυτό του άνθρωπο και πατέρα όλων μας· επειδή αφ' ενός μεν για μας έγινε πραγματικά άνθρωπος, αφ' ετέρου δε μας αναγέννησε δια του θείου βαπτίσματος και της σ' αυτό χάριτος του θείου Πνεύματος.
10. «Κάποιος άνθρωπος λοιπόν», λέγει,«είχε δύο υιούς». Διότι η διαφορά της γνώμης εχώρισε σε δύο την μία φύση και η διάκρισις μεταξύ αρετής και κακίας συνήγαγε τους πολλούς σε δύο. Κι' εμείς εξ άλλου μερικές φορές λέγομε διπλόν τον ένα κατά την υπόσταση, όταν έχει την διπλότητα του ήθους, και λέγομε επίσης τους πολλούς ένα, όταν συμφωνούν μεταξύ τους. «Προσελθών λοιπόν ο νεώτερος υιός είπε στον πατέρα»»· ευλόγως παρουσιάζεται νεώτερος· διότι προβάλλει αίτημα παιδαριώδες και γεμάτο αφροσύνη. Και η αμαρτία δε, την οποία είχε στο νου του σχεδιάζοντας την αποστασία, είναι νεωτέρα, εφ' όσον είναι υστερογενές εύρημα της κακής προαιρέσεώς μας· η δε αρετή είναι πρωτογενής, αφού στον Θεό μεν ήταν αϊδίως, στην ψυχή μας δε εμβλήθηκε από την αρχή από τον Θεό κατά χάρη.
11. Προσήλθε δε, λέγει, ο νεώτερος υιός και είπε στον πατέρα· «δος μου το ανάλογο μέρος της περιουσίας». Ω, ποια αφροσύνη! Δεν εγονάτισε, δεν ικέτευσε, αλλ' απλώς είπε· και όχι μόνο αυτό, αλλ' απαιτεί το μερίδιο και ως οφειλή από εκείνον που δίδει σε όλους κατά χάριν. Δος μου το ανάλογο μέρος της περιουσίας, που μου ανήκει κατά το νόμο, την μερίδα μου σύμφωνα με το δίκαιο. Και ποιος νόμος υπάρχει και από που προέρχεται αυτό το δίκαιο, να είναι οι πατέρες οφειλέτες στα παιδιά; Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει· τα παιδιά οφείλουν στους πατέρες, όπως η ίδια η φύσις δεικνύει, αφού έλαβαν από εκείνους την ύπαρξη. Αλλ' είναι και αυτό δείγμα του νεωτερικού φρονήματος.
12. Τί κάμνει λοιπόν αυτός που βρέχει σε δικαίους και αδίκους, που ανατέλλει τον ήλιο σε πονηρούς και αγαθούς; Τους διεμοίρασε την περιουσία, λέγει. Βλέπεις ότι αυτός ο «άνθρωπος» και πατέρας είναι ανενδεής; Αλλιώς δεν θα εμοίραζε την περιουσία στους δυό μόνους ούτε σε δυο μερίδια μόνο, αλλά θα εκρατούσε και για τον εαυτό του μια τρίτη μερίδα. Αυτός όμως, ως Θεός, όπως λέγει και ο προφήτης Δαβίδ, μη έχοντας ανάγκη των αγαθών του είδους αυτού, εμοίρασε, λέγει στα δυο αυτά παιδιά μόνο την περιουσία, δηλαδή τον κόσμο όλον. Διότι, όπως διαιρείται η μια φύσις λόγω της διαφορετικής γνώμης, έτσι διαιρείται και ο ένας κόσμος λόγω της διαφορετικής χρήσεως. Πραγματικά ο ένας λέγει προς τον Θεό, «όλη την ημέρα άπλωσα προς σε τα χέρια μου», και «σε ύμνησα επτά φορές την ημέρα», και «το μεσονύκτιο εξυπνούσα», και «έκραξα πάρωρα», και «ήλπισα στα λόγια σου», και «τα πρωινά εφόνευσα όλους τους αμαρτωλούς της γης», δηλαδή απέκοψα τις ορμές της σαρκός που κινούνται προς ηδυπάθεια· ο άλλος περνά τις ημέρες του στο κρασί και κυττάζει που γίνεται πότος, διέρχεται τις νύκτες με άσεμνες και άθεσμες πράξεις, και σπεύδει σε κρυφές δολοπλοκίες ή φανερές επιβουλές, σε αρπαγές χρημάτων και πονηρά σχέδια. Άρα δεν εμοίρασαν αυτοί την μια νύκτα και τον ένα ήλιο, και πριν από αυτά την ίδια τη φύση, αφού την κατεχράσθηκαν χωρίς συμφωνία μεταξύ τους; Ο δε Θεός διέθεσε όλη την κτίση αδιαιρέτως σε όλους, προθέτοντάς την σε χρήση κατά την βούληση του καθενός.
13. «Κι έπειτα από όχι πολλές ημέρες», λέγει, «αφού τα συγκέντρωσε όλα ο νεώτερος υιός, μετανάστευσε σε μακρινή χώρα». Πώς δεν μετανάστευσε αμέσως, αλλά έπειτα από όχι πολλές, δηλαδή μετά από λίγες ημέρες; Ο πονηρός υποβολεύς Διάβολος δεν υποβάλλει ταυτοχρόνως και την ιδιορρυθμία και την αμαρτία, αλλά με πανουργία υποκλέπτει βαθμιαίως την διάθεση, λέγοντάς μας ψιθυριστά· και συ ζώντας μόνος σου, χωρίς να παρακολουθείς την Εκκλησία του Θεού ούτε να προσέχεις τον διδάσκαλο της Εκκλησίας, μπορείς ν' αντιληφθείς το καθήκον και μόνος σου και να μη απομακρύνεσαι από το αγαθό. Όταν δε αποσπάσει κάποιον από την ιερά υμνωδία και από την υπακοή προς τους ιερούς διδασκάλους, τον απομακρύνει και από τη θεία επίβλεψη, παραδίνοντάς τον στα πονηρά έργα. Διότι ο Θεός ευρίσκεται παντού· ένα είναι που ευρίσκεται μακριά από τον Θεό, το κακό, στο οποίο φθάνοντας δια της αμαρτίας αποδημούμε μακριά από τον Θεό. Όπως λέγει ο Δαβίδ προς τον Θεό, «δεν θα διαμείνουν παράνομοι απέναντι στους οφθαλμούς σου».
14. Αφού λοιπόν, λέγει, ο νεώτερος υιός απομακρύνθηκε με αυτόν τον τρόπο και απεδήμησε σε μακρινή χώρα «εκεί διεσκόρπισε την περιουσία του ζώντας ασώτως». Πώς όμως διεσκόρπισε την περιουσία του; Υπεράνω όλων ουσία και περιουσία μας είναι ο έμφυτος νους μας. Έως ότου λοιπόν εμμένομε στους τρόπους της σωτηρίας, τον έχομε συνηγμένο στον εαυτό του και στον πρώτο και ανώτατο νου, τον Θεό· όταν όμως ανοίξωμε θύρα στα πάθη, αμέσως σκορπίζεται, περιπλανώμενος διαρκώς γύρω στα σαρκικά και τα γήινα, προς τις πολύμορφες ηδονές και τους εμπαθείς λογισμούς γι' αυτές. Του νου πλούτος είναι η φρόνησις, που παραμένει σ' αυτόν και διακρίνει το καλύτερο από το χειρότερο, όσον καιρό κι αυτός παραμένει πειθαρχικός στις εντολές και συμβουλές του ανωτάτου Πατρός· όταν όμως αφηνιάσει αυτός, κι η φρόνησις σκορπίζεται σε πορνεία και αφροσύνη, μοιραζόμενη τις κακίες των δύο μερών.
15. Θα ιδείς τούτο και σε όλες τις αρετές και δυνάμεις μας, που είναι πραγματικά πλούτος μας, ο οποίος, αφού η κακία είναι πολυσχεδής, όταν κλίνη προς αυτήν, σκορπίζεται. Διότι ο ίδιος ο νους στρέφει την επιθυμία προς τον ένα και πραγματικά όντως Θεό, τον μόνον αγαθό, τον μόνον εφετό, τον μόνον παρέχοντα την ηδονή απηλλαγμένη από κάθε οδύνη. Όταν όμως ο νους αποχαυνωθεί, η δύναμις της ψυχής προς την όντως αγάπη εκπίπτει από το όντως ορεκτό και, διασπωμένη προς τις ποικίλες ορέξεις της ηδυπαθείας, σκορπίζεται, ελκυσμένη από το ένα μέρος προς την επιθυμία τροφών μη αναγκαίων, από το άλλο προς την επιθυμία πραγμάτων αχρήστων, και από το τρίτο προς την επιθυμία της κενής και άδοξης δόξας. Κι έτσι κατακερματιζόμενος ο άθλιος άνθρωπος και συρόμενος από τις ποικίλες γι' αυτά φροντίδες, ούτε τον ήλιο ακόμη τον ίδιο ούτε τον αέρα, τον κοινό σε όλους πλούτο, δεν μπορεί να αναπνεύσει και να θεωρήσει ευχάριστα.
16. Αυτός ο ίδιος ο νους μας, αν δεν απομακρυνθεί από τον Θεό, διεγείρει τον θυμό που έχομε μέσα μας εναντίον μόνου του Διαβόλου και χρησιμοποιεί την ανδρεία της ψυχής κατά των πονηρών παθών, κατά των αρχόντων του σκότους, κατά των πνευμάτων της πονηρίας. Αν όμως δεν προσηλωθεί στις θείες εντολές του Κυρίου που τον εστρατολόγησε, μάχεται προς τους πλησίον του, μαίνεται κατά των ομοφύλων, αποθηριώνεται εναντίον εκείνων που δεν συναινούν στις παράλογες ορέξεις του και γίνεται, φευ, ανθρωποκτόνος άνθρωπος, (ομοιωμένος όχι μόνο με τα κτήνη τα άλογα, αλλά και με τα ερπετά και με τα ιοβόλα ζώα, γινόμενος σκορπιός, όφις, γέννημα εχιδνών, αυτός που ωρίσθηκε να είναι στην τάξη των υιών του Θεού. Είδες πώς διεσκόρπισε κι έχασε την περιουσία του; «Αφού τα εδαπάνησε όλα ο νεώτερος υιός, άρχισε να στερείται και έπεσε σε πείνα». Αλλά δεν εσκεπτόταν ακόμη να επιστρέψει, διότι ήταν άσωτος. Γι' αυτό, «επήγε και προσκολλήθηκε σ' ένα από τους πολίτες της χώρας εκείνης και εκείνος τον έστειλε στο αγρόκτημα να βόσκει χοίρους».
17. Ποιοί δε είναι οι πολίτες και πολιτάρχες της χώρας που είναι μακριά από τον Θεό; Φυσικά οι δαίμονες, από τους οποίους ο υιός του ουρανίου Πατρός κατέστη πορνοβοσκός και αρχιτελώνης και αρχιληστής και στασιάρχης. Διότι ο χοιρώδης βίος λόγω της άκρας ακαθαρσίας του υπονοεί κάθε πάθος, χοίροι δε είναι όσοι κυλίονται στον βόρβορο των παθών τούτων. Όταν εκείνος έγινε προϊστάμενος τούτων, ως πρώτος από όλους αυτούς στην ηδυπάθεια, δεν μπορούσε να χορτάσει από τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, δηλαδή δεν ήταν δυνατό να λάβει κορεσμό της επιθυμίας του.
18. Πώς όμως δεν αρκεί η φύσις του σώματος να εξυπηρετήσει τις ορμές του ακολάστου; Ο χρυσός ή ο άργυρος, όταν περιέλθη στον φιλόχρυσο και φιλάργυρο, αυξάνει την στέρηση και όσο περισσότερος εισρεύσει, τόσο μεγαλύτερη επιθυμία προκαλεί· μόλις θ' αρκέσει σ' έναν πλεονέκτη και φίλαρχο όλος ο κόσμος, ίσως δε ούτε αυτός. Επειδή λοιπόν αυτοί μεν είναι πολλοί, ο κόσμος δε ένας, πώς τότε θα μπορέσει κανείς από αυτούς να εύρει κόρο της επιθυμίας του; Έτσι λοιπόν και εκείνος ο αποστάτης από τον Θεό δεν μπορούσε να χορτασθεί. Διότι άλλωστε, λέγει, δεν του προσέφερε κανείς τον κόρο. Ποιός θα του τον προσέφερε; Ο Θεός απουσίαζε, με του οποίου και τη θέα μόνο προκαλείται αβάρετος κόρος στον βλέποντα, σύμφωνα με εκείνον που είπε, «θα χορτάσω μόλις θεαθεί από εμένα η δόξα σου». Ο Διάβολος δεν θέλει να προσφέρει κόρο των αισχρών επιθυμιών, επειδή εκ φύσεως ο κόρος στα τρεπτά πράγματα προκαλεί μεταβολή της σχέσεως προς αυτά. Ευλόγως λοιπόν κανένας δεν του έδιδε τον κόρο.
19. Μόλις πάντως κάποτε εκείνος ο αποστάτης από τον πατέρα ήλθε στα λογικά του και αντιλήφθηκε σε ποιο κατάντημα έφθασε, έκλαυσε τον εαυτό του λέγοντας· «πόσοι μισθωτοί του πατρός μου έχουν αφθονία άρτων, ενώ εγώ χάνομαι από την πείνα!». Ποιοί είναι οι μισθωτοί; Εκείνοι που δια των ιδρώτων της μετανοίας και της ταπεινώσεως παίρνουν σαν μισθό τη σωτηρία. Υιοί δε είναι εκείνοι που λόγω της αγάπης προς αυτόν υποτάσσονται στις εντολές του, όπως είπε και ο Κύριος, «όποιος με αγαπά, θα τηρήσει τις εντολές μου».
20. Έτσι λοιπόν ο νεώτερος υιός αφού απέπεσε από την υιοθεσία και εξέπεσε από την ιερά πατρίδα και περιέπεσε σε πείνα, αντιλαμβάνεται τη θλιβερή κατάστασή του και ταπεινώνεται και μετανοεί λέγοντας «θα σηκωθώ να υπάγω και να γονατίσω στον πατέρα μου και θα του ειπώ, πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και σε σένα». Καλώς λοιπόν στην αρχή ελέγαμε ότι αυτός ο πατέρας είναι ο Θεός· διότι πώς θα αμάρτανε στον ουρανό ο νέος που απεστάτησε από τον πατέρα, αν ο πατέρας δεν ήταν ουράνιος; «Αμάρτησα λοιπόν», λέγει, «στον ουρανό», δηλαδή στους αγίους που ευρίσκονται στον ουρανό και είναι πολίτες του ουρανού, «και σε σένα», που κατοικείς μαζί με τους αγίους σου στους ουρανούς. «Και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομάζωμαι υιός σου· κάμε με σαν ένα από τους μισθωτούς σου». Καλώς λέγει, σωφρονισμένος από την τωρινή του ταπείνωση, «κάμε με»· διότι δεν λαμβάνει κανείς από τον εαυτό του τους βαθμούς της αρετής, αν και επίσης δεν τους λαμβάνει χωρίς την προαίρεσή του. «Αφού λοιπόν εσηκώθηκε, ήλθε στον πατέρα του. Ενώ δε απείχε ακόμη πολύ». Πώς και ήλθε και συγχρόνως απείχε πολύ, γι' αυτό και ο πατέρας του τον ευσπλαγχνίσθηκε και εξήλθε προς συνάντησή του; Ο άνθρωπος που μετανοεί με την ψυχή του δια μεν της αγαθής προθέσεως και της αποχής από την αμαρτία φθάνει προς τον Θεό· από την κακή όμως συνήθεια και τις προλήψεις τυραννούμενος νοερώς, απέχει ακόμη πολύ από τον Θεό, και αν πρόκειται να σωθεί, χρειάζεται μεγάλη από άνω ευσπλαγχνία και βοήθεια.
21. Γι' αυτό και ο πατέρας των οικτιρμών συγκαταβαίνοντας τον προϋπάντησε, τον αγκάλιασε και τον κατεφίλησε, παρήγγειλε δε στους δούλους του, δηλαδή στους ιερείς, να τον ενδύσουν την πρώτη στολή, δηλαδή την υιοθεσία, την οποία και πρωτύτερα είχε φορέσει δια του αγίου βαπτίσματος, και να του βάλουν δακτυλίδι στο χέρι του, δηλαδή στο πρακτικό μέρος της ψυχής που δηλώνεται με το χέρι, να τοποθετήσουν σφραγίδα θεωρητικής αρετής, ως αρραβώνα της μελλοντικής κληρονομιάς, αλλά και υποδήματα στα πόδια, θεία δηλαδή φρουρά και ασφάλεια που θα τον ενδυναμώνει να πατεί επάνω σε όφεις και σκορπιούς κι επάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού. Έπειτα παραγγέλλει να φέρουν και σφάξουν ένα σιτευτό μόσχο και να τον παραθέσουν σε τραπέζι. Ο δε μόσχος είναι ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος εξέρχεται μεν από τα κρύφια της θεότητος και από τον θρόνο που ευρίσκεται υπεράνω του παντός και όταν εφάνηκε σαν άνθρωπος επάνω στη γη θυσιάζεται ως μόσχος για χάρη ημών των αμαρτωλών και ως σιτευτός, δηλαδή ως άρτος, παρατίθεται σε μας προς βρώσιν.22. Κάμνει δε κοινή την μ' αυτή την ευκαιρία ευφροσύνη και ευωχία ο Θεός με τους αγίους του, αναλαμβάνοντας από άκρα φιλανθρωπία τις συνήθειές μας και λέγοντας· «έλθετε να φάγωμε κι ευφρανθούμε». Αλλά ο πρεσβύτερος υιός οργίζεται. Πρέπει να υπονοείς, παρακαλώ, πάλι τους Ιουδαίους που οργίζονται γι' αυτήν την πρόσκλησι, τους Γραμματείς και Φαρισαίους που σκανδαλίζονται, διότι ο Κύριος υποδέχεται αμαρτωλούς και συνεσθίει με αυτούς. Εάν δε θέλεις να εννοήσεις τούτο και επί των δικαίων, τι παράδοξο είναι, αν και ο δίκαιος αγνοεί τον ανώτερο κάθε συλλήψεως πλούτο της χρηστότητος του Θεού; Γι' αυτό και παρηγορείται από τον κοινό πατέρα και διδάσκεται τα κατάλληλα από αυτόν με τα λόγια, «εσύ είσαι πάντοτε μαζί μου», μετέχοντας στην αναλλοίωτη ευφροσύνη· «έπρεπε λοιπόν να ευχαριστηθείς και να χαρείς διότι αυτός ο αδελφός σου ήταν νεκρός και ανέζησε, ήταν χαμένος και ευρέθηκε». Ήταν νεκρός από την αμαρτία και ανέζησε με την μετάνοια, ήταν δε και χαμένος, αφού δεν ήταν μαζί με τον Θεό. Αφού λοιπόν ευρέθηκε, γεμίζει τον ουρανό με χαρά, όπως έχει γραφεί, «χαρά γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό που μετανοεί».
23. Τί δε είναι αυτό για το οποίο λυπείται ο πρεσβύτερος υιός; «Ότι εμένα», λέγει, «δεν μου έδωσες ποτέ ένα κατσίκι, για να διασκεδάσω με τους φίλους μου, όταν δε ήλθε αυτός ο υιός σου, που κατέφαγε την περιουσία σου με τις πόρνες, του έσφαξες τον μόσχο τον σιτευτό». Τόσο εξαίρετα είναι τα προς εμάς χαρίσματα του Θεού, ώστε και οι άγγελοι επεθύμησαν να κυττάξουν τα χαρισθέντα σ' εμάς δια της ενανθρωπήσεώς του, όπως λέγει ο κορυφαίος των αποστόλων Πέτρος. Αλλά και οι δίκαιοι επεθύμησαν να έλθει γι' αυτά ο Χριστός και πριν από την ώρα του ακόμη, όπως και ο Αβραάμ επεθύμησε να ιδεί την ημέρα του. Αυτός βέβαια τότε δεν ήλθε, και όταν ήλθε, δεν ήλθε να καλέσει δικαίους αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια, και κυρίως υπέρ αυτών σταυρώνεται αυτός που απαλείφει την αμαρτία του κόσμου· διότι υπερεπερίσσευσε η χάρις, όπου επλεόνασε η αμαρτία.
24. Ότι δε δεν δίδει ούτε ένα κατσίκι στους δικαίους, όταν ζητούν, δηλαδή ούτε ένα αμαρτωλό, γίνεται σ' εμάς σαφές και από άλλα πολλά και ιδιαιτέρως από την οπτασία του ιερού και μακαρίου Κάρπου. Διότι αυτός όχι μόνο δεν εισακούσθηκε όταν καταράσθηκε μερικούς πονηρούς άνδρες και έλεγε ότι δεν είναι δίκαιο να ζουν άνδρες άθεοι που διαστρέφουν τους ευθείς δρόμους του Κυρίου, αλλά εδοκίμασε και την θεία αγανάκτησι και άκουσε φρικώδεις λόγους που ωδηγούσαν στην επίγνωση της αρρήτου και υπέρ νουν θείας ανοχής και έπειθαν όχι μόνο να μη καταράται, αλλά και να εύχεται υπέρ αυτών που ζουν στην πονηρία, διότι ο Θεός παρέχει σ' εκείνους ακόμη προθεσμία μετανοίας. Για να δείξει λοιπόν τούτο ο Θεός των μετανοούντων, ο εύσπλαγχνος πατήρ, και για να παραστήσει επί πλέον ότι δίδει μεγάλα και επίφθονα δώρα στους επιστρέφοντας με μετάνοια, συνέθεσε με αυτόν τον τρόπο την παραβολή.
25. Ας επιληφθούμε λοιπόν κι εμείς, αδελφοί, της μετανοίας με έργα, ας εγκαταλείψωμε τον πονηρό και τα βοσκήματά του· ας μείνωμε μακριά από τους χοίρους και από τα ξυλοκέρατα που τους τρέφουν, δηλαδή από τα βδελυρά πάθη και τους προσκολλημένους σ' αυτά· ας σταθούμε μακριά από την πονηρά νομή, δηλαδή την κακή συνήθεια ας αποφύγωμε την χώρα των παθών, δηλαδή την απιστία και απληστία και ακρασία, όπου συμβαίνει φοβερός λιμός αγαθών και επέρχονται πάθη χειρότερα από τον λιμό· ας τρέξωμε προς τον Πατέρα της αφθαρσίας, τον δότη της ζωής, βαδίζοντας την οδό της ζωής δια των αρετών. Εκεί θα τον εύρωμε να έχει εξέλθει από φιλανθρωπία για προϋπάντηση και να μας χαρίζει την άφεσι των αμαρτιών μας, το σύμβολο της αφθαρσίας, τον αρραβώνα της μελλοντικής κληρονομίας. Και ο άσωτος υιός άλλωστε, όπως εδιδαχθήκαμε από τον Σωτήρα, όσον καιρό ευρισκόταν στη χώρα των παθών, αν και εσκεπτόταν και έλεγε τα λόγια της μετανοίας, δεν επέτυχε τίποτε το καλό, έως ότου αφήνοντας όλα εκείνα τα έργα της αμαρτίας ήλθε τρέχοντας προς τον πατέρα κι αφού επέτυχε τα ανέλπιστα, έμεινε οπωσδήποτε στο εξής πλησίον του με ταπείνωση, σωφρονώντας, δικαιοπραγώντας και διατηρώντας ακέραια την ανανεωμένη από τον Θεό χάρη.
26. Αυτήν τη χάρη είθε να την επιτύχωμε όλοι μας και να την διατηρήσωμε αμείωτη, ώστε και στον μέλλοντα αιώνα να συνευφρανθούμε με τον σεσωσμένο άσωτο στην άνω Ιερουσαλήμ, την μητέρα των ζώντων, την Εκκλησία των πρωτοτόκων, εν Χριστώ τω Κυρίω ημών, στον οποίο πρέπει δόξα στους αιώνες. Γένοιτο.
(Ομιλία Γ', Γρηγορίου Παλαμά Έργα, ΕΠΕ τ. 9, ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ")
Πηγή: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=3036
«Ολοκληρωτικώς αβάσιμα» χαρακτηρίζονται από τους ειδικούς τα περί της καταπάτησης από την Αίγυπτο περιοχών οι οποίες εμπίπτουν μέσα στη δυνητική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας μας.
Η παραπάνω τοποθέτηση ανήκει στους δρ. Ηλία Κονοφάγο και στον ομότιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αντώνη Φώσκολο, οι οποίοι απέρριψαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, κάθε τοποθέτηση περί εμπλοκής με την Αίγυπτο με αφορμή την προκήρυξη από την πλευρά του Κάιρο, ενός νέου γύρου για την παραχώρηση θαλασσίων οικοπέδων μερικά εκ των οποίων βρίσκονται πλησίον περιοχών ελληνικού ενδιαφέροντος.
Τόσο ο δρ. Η. Κονοφάγος όσο και ο καθηγητής Α. Φώσκολος επεσήμαναν το γεγονός ότι η συγκεκριμένη προκήρυξη της Αιγύπτου δεν αφορά καινούργια θαλάσσια οικόπεδα αλλά υπάρχοντα τα οποία και δεν παραχωρήθηκαν στο παρελθόν.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι σύμφωνα με τους ιδίους η περίπτωση της Αιγύπτου και των παραχωρήσεών της εξετάστηκε επισταμένα από τους ίδιους και με την συμμετοχή του Νίκου Λυγερού και της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού, οι οποίοι επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι η Αίγυπτος σεβάστηκε απολύτως την μέση γραμμή χάραξης περιοχών μεταξύ αυτής και της Ελλάδας, δηλαδή υπήρξε σεβασμός της «μέσης γραμμής Καστελορίζου-Αιγύπτου», κατά τον καθηγητή Φώσκολο.
Η παρουσίαση δε των αποτελεσμάτων της συγκεκριμένης έρευνας έγινε στον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, εδώ και ενάμιση σχεδόν χρόνο «παρουσία των συνεργατών του Άγγελου Συρίγου και Χρύσανθου Λαζαρίδη», όπως σημειώνει ο Α. Φώσκολος, ενώ ο Η. Κονοφάγος επισημαίνει ότι η Αίγυπτος «σεβάστηκε πλήρως και εντυπωσιακά στην προκήρυξη της προς τη διεθνή αγορά Εταιρειών Πετρελαίου τη μέση γραμμή Καστελόριζου-Αιγύπτου».
Η ουσία της τοποθέτησης των ειδικών επιστημόνων είναι η εξής: H Αίγυπτος εδώ και χρόνια έχει προχωρήσει στη δημιουργία θαλασσίων οικοπέδων τα οποία σέβονται de facto την χάραξη ΑΟΖ μεταξύ των Αθηνών και του Κάιρο με τη μέθοδο της μέσης γραμμής. Η ελληνική ηγεσία εδώ και αρκετό καιρό, δηλαδή από τους πρώτους μήνες της ανάληψης της εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση, ζήτησε από συγκεκριμένους ανθρώπους πλήρη ενημέρωση επί των θεμάτων αυτών, ενώ εξετάστηκε επισταμένως η οριοθέτηση της Αιγύπτου.
Η κατάληξη όλων των παραπάνω ήταν, ότι ουδέν το μεμπτό έχει βρεθεί σε σχέση με την Αίγυπτο, άρα η Ελλάδα δεν έχει λόγο να αντιδράσει αρνητικά στις κινήσεις τη συγκεκριμένης χώρας. Τέλος, ο νέος γύρος αδειοδοτήσεων από το Κάιρο αφορά ακριβώς τις υπό εξέταση από το παρελθόν περιπτώσεις, άρα δεν υπάρχει τίποτα το προβληματικό το οποίο να δικαιολογεί τον θόρυβο που προκλήθηκε.
Στη συγκεκριμένη τοποθέτηση, η οποία γίνεται από την σκοπιά των ειδικών του πετρελαίου, της γεωλογίας και της βιομηχανίας, καλό ήταν να προστεθεί και η διεθνολογική παράμετρος, η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει την «επαμφοτερίζουσα», όπως φαίνεται από τα διάφορα δημοσιεύματα, στάση της Αιγύπτου.
Τα πράγματα είναι απλά: Η Αίγυπτος είναι ένα σοβαρό και ιστορικό κράτος το οποίο είτε υπό την ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων του Μόρσι, είτε υπό την ηγεσία των «αντεπαναστατών» του Αλ-Σίσσι, δεν λειτουργεί με βάση το «συναίσθημα» αλλά με βάση το «συμφέρον».
Δηλαδή, αυτή τη στιγμή, η Αίγυπτος δεν έχει κανένα συμφέρον να «τραβήξει το σχοινί» με την Τουρκία, μέσω της Ελλάδας και της υπόθεσης της ΑΟΖ, όσο συγκρουσιακή και να είναι η σχέση της με την γειτονική χώρα. Από την άλλη πλευρά αυτό δεν σημαίνει ότι θα υπακούσει στα κελεύσματα των νεοθωμανών της Άγκυρας οι οποίοι θέλουν να τραβήξουν την Αίγυπτο προς μία ατραπό ανοιχτής σύγκρουσης με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Με άλλα λόγια, το ότι η Αίγυπτος φέρεται με μέγιστη προσοχή σε ένα τόσο δύσκολο ζήτημα αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εχθρική απέναντί μας. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι η Αίγυπτος, αλλά η ελληνική νοοτροπία του να τοποθετούνται «ταμπέλες» στον οποιονδήποτε, χωρίς υπό εξέταση να τίθεται το εάν κάποιος είναι «φίλος» ή «εχθρός» (όροι άγνωστοι στη ρεαλιστική σχολή σκέψης των διεθνών σχέσεων), αλλά με το ποιο είναι το συμφέρον του.
Είναι στο χέρι της Αθήνας να πείσει την Αίγυπτο, ότι τα συμφέροντά της συμπίπτουν περισσότερο με τα δικά μας απ’ ότι με αυτά της Τουρκίας, αλλά το κυριότερο εργαλείο πειθούς προς έναν εξωτερικό παράγοντα είναι να αποδείξεις ότι είσαι σταθερός και ισχυρός εταίρος, για μία τόσο σοβαρή υπόθεση.
Για να γινόμαστε πρακτικοί, εάν η Άγκυρα – σε ένα υποθετικό σενάριο – πει στο Κάιρο, ότι σε περίπτωση ελληνικής αντίδρασης θα κατεβεί στην περιοχή ο τουρκικός στόλος, πως ακριβώς περιμένουν να υπερακοντίσουν την «προσφορά» οι δικοί μας υπεύθυνοι; Κάνοντας κηρύγματα για το διεθνές δίκαιο ή λέγοντας ότι θα πάνε στον ΟΗΕ; Για να μην αναφερθούμε στις δαπάνες των στρατιωτικών επιτελείων…
Πώς είναι δυνατόν να πείσουμε τον οποιοδήποτε… για οτιδήποτε, όταν η ελληνική εξωτερική πολιτική για δεκαετίες αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία την ανασφάλειά της όχι μόνο απέναντι στην Τουρκία αλλά και σε πιο «εύκολες» και «βατές» περιπτώσεις;
Κλείνουμε τη συγκεκριμένη τοποθέτηση με μία επισήμανση. Η Ελλάδα θα πρέπει να επιταχύνει τις κινήσεις της αναφορικά με τις Θαλάσσιες Ζώνες, η προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μία μοναδική ευκαιρία. Μόνο έτσι η Αίγυπτος θα συνεχίσει με τη στάση της να δημιουργεί «δίκαιο» το οποίο είναι συμβατό με τα ελληνικά συμφέροντα και μόνο έτσι οι εταιρίες – που δεν πηγαίνουν σε «γκρίζες» περιοχές – θα σπεύσουν να συμμετάσχουν στην εκμετάλλευση και τη νομή του πλούτου της θάλασσας και του βυθού της Ανατολικής Μεσογείου.
Πηγή: http://www.defence-point.gr/news/?p=95574
Αφορμή για το ανωτέρω άρθρο υπήρξε το ακόλουθο δημοσίευμα του δημοσιογράφου κου Αθανασόπουλου Αγγέλου στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», την Δευτέρα 10-2-2014 που αναπαρήχθη από το σύνολο σχεδόν του ηλεκτρονικού τύπου:
Το Κάιρο δεν φαίνεται διατεθειμένο να αγνοήσει την Άγκυρα στην οριοθέτηση
Παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ της Αθήνας, το Κάιρο δεν φαίνεται διατεθειμένο να αγνοήσει την Άγκυρα στο ζήτημα της οριοθέτησης Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) στη Μεσόγειο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», η θέση αυτή κατέστη απολύτως σαφής στον ίδιο τον Πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά από τον μεταβατικό πρόεδρο της Αιγύπτου Αντλί Μανσούρ κατά την πρόσφατη επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα. Μάλιστα, ο κ. Μανσούρ φέρεται να πρότεινε στον κ. Σαμαρά να εξετάσουν το ενδεχόμενο τριμερούς (!) διαπραγμάτευσης με τη συμμετοχή και της Τουρκίας, με σκοπό να προχωρήσει η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στην ευαίσθητη αυτή περιοχή.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι στις 30 Δεκεμβρίου 2013 το υπουργείο Πετρελαίου της Αιγύπτου και συγκεκριμένα η Αιγυπτιακή Εταιρεία Φυσικού Αερίου (EGAS) αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη νέου γύρου εκμετάλλευσης συνολικά επτά οικοπέδων στη Μεσόγειο και στο Δέλτα του Νείλου. Από τα επτά οικόπεδα, τουλάχιστον δύο εξ’ αυτών βρίσκονται σε περιοχή στην οποία ουσιαστικά «κουμπώνουν», όπως αναφέρουν ενημερωμένες πηγές, με οικόπεδα που αυθαιρέτως έχει προκηρύξει παλαιότερα η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο, «σβήνοντας» ουσιαστικά από τον χάρτη το Καστελόριζο και αγνοώντας προφανώς πλήρως τις απόψεις της Αθήνας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι υιοθετεί τις τουρκικές θέσεις;
Αυτό που καθιστά την κίνηση εκ μέρους του Καϊρου ανησυχητική είναι ότι έλαβε χώρα σε μία περίοδο που υποτίθεται ότι καταβάλλεται μία προσπάθεια να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί και συναντήσεις σε τριμερές επίπεδο με τη συμμετοχή της Κύπρου. Το ερώτημα που τίθεται από διάφορες πλευρές είναι πως ακριβώς σχεδιάζει να κινηθεί από εδώ και πέρα η Αθήνα. Κυπριακές πηγές εξέφραζαν επίσης την απορία τους για το γεγονός ότι έχουν καθυστερήσει οι συνομιλίες στις οποίες κατ’ αρχήν είχαν συμφωνήσει Ελλάδα και Κύπρος για τις θαλάσσιες ζώνες (σσ. αναμενόταν και έλευση του πρέσβη κ. Τ. Τζιωνή, ο οποίος θεωρείται ο άνθρωπος που έχει τη σχετική τεχνογνωσία στην Κύπρο, στην Αθήνα).
Αν και παράγοντες του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών είχαν εμφανιστεί εδώ και πολλούς μήνες επιφυλακτικοί έναντι υπεραισιόδοξων προβλέψεων, κατά την επίσκεψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών κ. Ευ. Βενιζέλου στο Κάιρο στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου είχαν διαφανεί ελπίδες ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν θετικές εξελίξεις έπειτα από τα πολύ θερμά λόγια του αιγυπτίου υπουργού ΕξωτερικώνΝαμπίλ Φαχμί.
Ωστόσο, η Αθήνα φαίνεται ότι «λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο», όπου «ξενοδόχος» στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν άλλος από τη γραφειοκρατία του αιγυπτιακού υπουργείου Εξωτερικών και την απροθυμία να αποξενωθεί τελείως η Άγκυρα. Η χλιαρή στάση των αιγυπτίων διπλωματών κατέστη σαφής όταν βρέθηκε στο Κάιρο για πολιτικές διαβουλεύσεις τον περασμένο Νοέμβριο ο Πολιτικός Διευθυντής του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών πρέσβης κ. Δ. Παρασκευόπουλος. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει ακόμη λάβει χώρα επανάληψη των συνομιλιών σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων.
Η πρόταση Μανσούρ για τριμερή Ελλάδος – Τουρκίας – Αιγύπτου δεν θα έπρεπε φυσικά να αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία», διότι δεν είναι η πρώτη φορά που κατατίθεται. Είναι γνωστό στους «παροικούντες τη διπλωματική Ιερουσαλήμ» ότι ανάλογο σοκ είχε δεχθεί πριν από μερικούς μήνες ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και σήμερα υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δ. Αβραμόπουλος όταν ο Κάμελ Άμρ, υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του ανατραπέντος ισλαμιστή προέδρου της Αιγύπτου Μοχάμεντ Μόρσι, είχε αναφέρει ξανά την πρόταση για τριμερή Καϊρου – Άγκυρας – Αθηνών. Καθώς όμως ήταν ευρέως γνωστό ότι η Τουρκία ασκούσε επιρροή επί των Αδελφών Μουσουλμάνων, είχαν δημιουργηθεί ελπίδες ότι με την ανατροπή Μόρσι, τα πράγματα θα άλλαζαν – κάτι που μάλλον δεν έχει συμβεί…
Η «προϊστορία» των «μπρος – πίσω» του Καϊρου
Είναι σαφές ότι η ύπαρξη του Καστελορίζου περιπλέκει δραματικά την κατάσταση. Και είναι πιθανότατα για τον ίδιο λόγο που η Αθήνα επιδιώκει να διευρύνει και επισήμως τις διερευνητικές συνομιλίες με την Άγκυρα και στην οριοθέτηση ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο ώστε, από τη μία πλευρά να μην επιτρέψει στην Τουρκία να απομονώνει την περιοχή αυτή από το Αιγαίο και από την άλλη πλευρά να αποκρούσει «ύποπτες» προτάσεις όπως αυτή της Αιγύπτου. Το γεγονός όμως ότι οι προσπάθειες αυτές ανακοινώνονται μέσω διαρροών και όχι επισήμως καταδεικνύει τη δυσκολία του εγχειρήματος, ενώ δεν μεταβάλλει κατ’ ελάχιστον τις θέσεις της Άγκυρας.
Τα προβλήματα όμως στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο είναι σαφή εδώ και πολλά χρόνια. Άλλωστε, το Κάιρο ήδη από το 2007 εμφανιζόταν, παρά το γεγονός ότι είχε αποδεχθεί τη μέθοδο της μέσης γραμμής, να εκφράζει αμφιβολίες για το κατά πόσον μπορεί το Καστελόριζο να έχει πλήρη επήρεια. Προσέθετε δε ότι μία τέτοια οριοθέτηση ίσως να μην οδηγούσε σε δίκαιο αποτέλεσμα.
Η Αθήνα φέρεται, την ίδια περίοδο, να είχε καταθέσει και χάρτη που ελάμβανε υπόψη την πλήρη επήρεια του Καστελορίζου. Ωστόσο, ο… απαντητικός χάρτης της Αιγύπτου οδήγησε σε τερματισμό των συνομιλιών, τον Ιούνιο του 2009, καθώς ουσιαστικά υιοθετούσε τις διεκδικήσεις της Άγκυρας, εξαιρώντας περιοχές στις οποίες αυτή αμφισβητούσε μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Το Κάιρο δεν σταμάτησε εκεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρέσβης της Αιγύπτου στην Αθήνα είχε επισκεφθεί το καλοκαίρι του 2011 το υπουργείο Εξωτερικών για να εκφράσει τις επιφυλάξεις του για τον χάρτη που είχε δημοσιευθεί στο πλαίσιο του νόμου 4001/2011 – γνωστού και ως «νόμου Μανιάτη» - βάσει του οποίου ορίστηκε η περιοχή εντός της οποίας πραγματοποιήθηκαν οι σεισμικές έρευνες της PGS νοτίως της Κρήτης.
Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός, εκτιμούν ενημερωμένες πηγές, ότι το Κάιρο θεωρεί ότι έχει δικαιώματα σε κομμάτι της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην περιοχή. Το 2002, η νορβηγική εταιρεία TGS είχε πραγματοποιήσει σεισμικές έρευνες στην περιοχή αυτή και υπήρχαν σχετικές σεισμικές γραμμές εν γνώσει της ελληνικής πλευράς που τώρα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο του νέου κύκλου σεισμικών ερευνών που πρόσφατα ολοκληρώθηκε.
Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_158.html#.UvqW5IX1y6M
