Γέννησε τον Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός ανάμεσα μας, κατά την προφητεία του Ησαΐα. Έτσι είναι σωστό να καλούμε την Παρθένο Μαρία, Θεοτόκο. Είναι δε παρθένος διότι κατ' υπέρβαση των νόμων της φύσεως συνέλαβε υπερφυσικώς ενώ ήταν παρθένος. Παρέμεινε παρθένος κατά τον τόκο αλλά και μετά από αυτόν. Οι διάφοροι αιρετικοί που λέγουν περί παιδιών διδάσκουν λανθασμένα. Αυτό το θέμα περί παιδιών θα το δούμε σε επόμενη ανάρτηση. Οι αιρετικοί μας μέμφουν ότι την ονομάζουμε Παναγία. Αυτό που τους λέμε είναι ότι εμείς την συγκρίνουμε με τους Αγίους και όχι με τον Κύριο.
Αναίρεσις αιρετικών διδασκαλιών περί του προσώπου της Παναγίας
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη
Αγαπητοί μου αδελφοί θα πούμε ορισμένα για την Θεοτόκο λόγο του ότι οι διάφοροι αιρετικοί έχουν διαστρεβλωμένη διδασκαλία. Άλλοι την εξυψώνουν υπερβολικά όπως οι Παπικοί και άλλοι την υποτιμούν υπερβολικά όπως οι Προτεσταντες και δεν αναγνωρίζουν καμία τιμή προς την Θεοτόκο.
Θεοτόκος, έτσι ονομάζουμε οι Ορθόδοξοι την μητέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού διότι ετεκε Θεό, με αυτό καταδεικνύουμε ότι γέννησε Θεό.
Η Παρθένος Μαρία γεννά τον κατά φύση Θεό.
Ήταν Θεός και έγινε άνθρωπος έτσι όταν γεννά τον Κύριο γίνεται Θεοτόκος. Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί Α Τιμ. 3,16.
Γέννησε τον Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός ανάμεσα μας, κατά την προφητεία του Ησαΐα. Έτσι είναι σωστό να καλούμε την Παρθένο Μαρία, Θεοτόκο.
Είναι δε παρθένος διότι κατ' υπέρβαση των νόμων της φύσεως συνέλαβε υπερφυσικώς ενώ ήταν παρθένος. Παρέμεινε παρθένος κατά τον τόκο αλλά και μετά από αυτόν. Οι διάφοροι αιρετικοί που λέγουν περί παιδιών διδάσκουν λανθασμένα. Αυτό το θέμα περί παιδιών θα το δούμε σε επόμενη ανάρτηση.
Οι αιρετικοί μας μέμφουν ότι την ονομάζουμε Παναγία.
Αυτό που τους λέμε είναι ότι εμείς την συγκρίνουμε με τους Αγίους και όχι με τον Κύριο.
Είναι υπεράνω των Αγίων και όχι του Κυρίου. Συγκρινόμενη με Αγίους είναι Παναγία.
Οι Ορθόδοξοι λέμε ότι δεν είναι φύση Παναγία όπως ειναι Πανάγιος ο Κύριος.
Ενώ όμως λέμε Παναγία σε σχέση με κτίσματα, δυστυχώς ορισμένοι αιρετικοί παρότι το γνωρίζουν υποκριτικά το ξεχνούν ώστε μετά να μας κατηγορήσουν.
Σε ορισμένους μάλιστα πρόκειται περί διπλής υποκρισίας, διότι και γνωρίζουν ότι την λέμε σε σχέση με Αγίους Παναγία αλλά και η Γραφή ονομάζει έως και άψυχα αντικείμενα άγια αγίων.
Αδελφοί μου, ο Σατάν έχει ορισμένους δαίμονες ακολούθους του οι όποιοι έχουν αποστολή να βάζουν στο μυαλό και να διδάσκουν διάφορες κακοδοξίες.
Όπως ο κυνηγός στήνει πολλές παγίδες έτσι και ο Σατάν και τα δαιμόνια του έχουν διάφορες παγίδες. Ορισμένες διδασκαλίες του έχουν Χριστιανικότερο προσωπείο από τις άλλες.
Όταν πλανήσουν έναν σε κάποιο χρονικό διάστημα ο ταλαίπωρος πλανημένος γίνεται φερέφωνο του Σατάν.
Μέσα στο μυαλό των δυστυχών αυτών αδελφών μας ο Σατάν υποβάλει ιδέες αλλά και διδασκαλίες που ανθρώπινος νους δεν θα μπορούσε να σκεφτεί.
Ορισμένες φορές δε, εκτός από την υποβολή εμφανίζεται για να τις διδάξει κιόλας, όχι βέβαια με το πραγματικό του πρόσωπο. Εάν όμως εξεταστούν όλες αυτές οι διδασκαλίες είναι φανερό από πού προέρχονται και μόνο με την ενέργεια του πονηρού παραμένουν άνθρωποι σε αυτές.
Στις διαβολικές διδασκαλίες τους τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να πλήξουν και την Παναγία διότι έτσι πλήττουν τον ίδιο τον Κύριο. Όταν ακούν Παναγία οι αιρετικοί δυσανασχετούν, μας κατηγορούν ότι μόνος Άγιος είναι ο Κύριος.
Η Γραφή όμως ονομάζει το άψυχο βουνό που μεταμορφώθηκε ο Κύριος άγιο, εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου. ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Β' Πέτρου 1,18.
Ο ίδιος ο Κύριος λέγει στον Μωυσή, εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. Η άψυχη γη αγιάζεται με την παρουσία του Θεού και γίνεται αγία.
Η γη είναι μεν αγία αλλά η Θεοτόκος που έφερε 9 μήνες μέσα στα σπλάχνα της τον Κύριο είναι η αδελφή Μαρία, η πιστή μαθήτρια και τα λοιπά που ακούμε ανάλογα με το σε ποια αίρεση ψιθυρίζει ο διάβολος. Αυτή που εξέλεξε ο Θεός ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες για τους αιρετικούς είναι φαίνεται υποκάτω ακόμη και των αψύχων ορέων και χωμάτων.
Στην μετάφραση Βάμβα, που τόσο αγαπούν ορισμένοι, ονομάζονται αγιότατα διάφορα αντικείμενα πχ "και θέλεις αγιάσθαι αυτά δια να είναι αγιώτατα" για σκεύη "είναι αγιώτατον" πχ για το ψωμί προσφοράς.
Να ξέρεις σε ποιον λέγει το Δανιήλ 9,24 ἅγιον ἁγίων, αποκαλεί έτσι τον Κύριο, να μην λες τίποτα όταν μετά ονομάζονται αντικείμενα άγια αγίων Εξ. 30,36 40,9 ή όπως στο Ιεζ.48,12 που ονομάζονται έτσι χωράφια, καὶ ἔσται αὐτοῖς ἡ ἀπαρχὴ δεδομένη ἐκ τῶν ἀπαρχῶν τῆς γῆς, ἅγιον ἁγίων ἀπὸ τῶν ὁρίων τῶν Λευιτῶν, αλλά όταν ακούς Παναγία για την γυναίκα που είχε στην κοιλία της τον Κύριο, που μεγάλωσε τον Κύριο, τότε να εξανίστασαι.
Η τύφλωσις σε όλο της το μεγαλείο.
Αυτή την υπό του διαβόλου πνευματική διδασκαλία και τύφλωση την βλέπουμε και στην ερμηνεία στον στίχο Λουκάς 11,28. Ας τον δούμε:
«Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.»
Το «μενοῦνγε» σημαίνει βεβαιωτατα, είναι βεβαιωτικό. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε γραμματικώς με την λέξη ή με τα χειρόγραφα αλλά θα δούμε κάτι άλλο.
Οι αιρετικοί διδάσκαλοι παίζουν με τις λέξεις, προσπαθούν να πουν ότι η λέξη είναι «μενοῦν» ή ερμηνεύουν το «μενοῦνγε» ως μάλλον, δηλαδή λένε γενικά την θέση ότι είναι μακάριοι οι τηρητές του λόγου του Θεού παρά η Παναγία, λένε δεν έχει καμία σημασία που τον γέννησε η Παναγία, μας λέει εδώ ο Χριστός.
Αυτό είναι αντιφατικό εάν το δεχτούμε, καταργείται από μόνο του.
Ντροπή μας να μην μπορούμε να εννοήσουμε τα γλυκά και παρηγορητικά λόγια του Κυρίου.
Έχουμε το εγκώμιο της Θεοτόκου με πράξεις, πράγμα που καταλαβαίνει η γυναίκα και μακαρίζει, μεγαλοφώνος μάλιστα, και οι αιρετικοί τάχα μελετητές της Γραφής που δεν καταλαβαίνουν ότι απλοί ακροατές, ζητούν να γίνει με λόγια ότι με τα εργα και λένε γιατί ο Χριστός απάντησε έτσι. Ο Κύριος δείχνει και εδώ και σε όλη την Γραφή ότι σε τίποτα δεν θα ωφελούσε την Παναγία απλά να τον γεννήσει εάν δεν είχε και κάθε άλλη αρετή και ταυτόχρονα ενθαρρύνει εμάς. Μήπως άραγε ο Θεός εξαιρεί την Παναγία από τον μακαρισμό; Έχουμε αντιδιαστολή εδώ μεταξύ Παναγίας και ακουόντων τον λόγο του Θεού; Πώς είναι δυνατόν να είναι μακάριοι αυτοί που ακούν τον λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν και η Παναγία όχι; Μήπως η Παναγία δεν τηρούσε τους λόγους του Θεού αλλά εξελέγη εξ όλων των γυναικών για να τον γεννήσει έτσι στην τύχη; Μήπως και μετά δεν διατηρούσε τους λόγους του Κυρίου και υιού της στην καρδιά της;
«ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς.»
Ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος στην Γη που να είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό φορεύς του Αγίου Πνεύματος όσο η Παναγία. Όλα τα λόγια των αιρετικών κατ' αυτής πέφτουν στο κενό. Ο διαβάλλων ως συνήθως ψιθυρίζει στο αυτί των αιρετικών διδασκάλων ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει το χωρίο. Θέλει να παρασύρει στην έπαρση, όχι μόνο ἔσομαι ὅμοιος, αλλά και υπεράνω.
Στους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά βάζει να αρνηθούν τον Θεό Πατήρ μέσω της αρνήσεως του Θεού Υιού, σε άλλους σπείρει την έπαρση ώστε να γίνουν όμοιοι με αυτόν και έτσι και αυτοί να αρνηθούν τον Θεό.
Ο Κύριος ποτέ δεν ήθελε οπαδούς να τον λένε με τα χείλη Κύριο, αλλά στην πράξη ήθελε πιστούς. Ποτέ δεν δίδαξε μηχανικά σωσμένους επειδή αυτοί τον ομολόγησαν και έκαναν ένα βήμα μπροστά και από τότε και στο εξής μπορούν να το ρίξουν στον πνευματικό ύπνο. Αυτοί που επιλέγει ο Κύριος για δικούς του, επιλέγονται επειδή τηρούν την ορθή διδασκαλία και υπακούν τον λόγο του, έτσι γίνονται φορείς του Αγίου Πνεύματος.
Γιατί επελέγη η Παναγία;
Για την καθαρότητα της.
Η γυναίκα αντιλαμβάνεται την τιμή που έχει γίνει στην Παναγία και την μακαρίζει πράγμα που δεν κάνουν οι αιρετικοί.
Αυτό το τελευταίο δεν είναι πρωτοφανές, δηλαδή άλλοι να αντιλαμβάνονται ορθώς τα λεγόμενα χωρίς να έχουν ολόκληρη Γραφή στην διάθεση τους αλλά μόνο μια φράση του Χριστού, ενώ διάφοροι τυφλωμένοι πνευματικά αλλά κατά τα άλλα μελετητές για χρόνια της Γραφής να μην μπορούν να εννοήσουν. Η γυναίκα αντιλαμβάνεται την μεγίστη τιμή και μακαρίζει την Παναγία, οι ακροατές αντιλαμβάνονται, και ορισμένοι φεύγουν εξ αυτού, ότι πραγματικά θα είναι σώμα και αίμα αυτό που λέει ο Ιησούς ότι θα φάνε, και λοιπά. Ο Χριστός απαντά στην γυναίκα και της λέγει βεβαιώτατα και είναι μακάρια όχι μόνο γιατί με γέννησε αλλά διότι τηρούσε και υπάκουε τον λόγο μου και τα λέγει αυτά δείχνοντας της κάτι, πηγαίνοντας τον νου της γυναίκας και όλων μάς σε κάτι άλλο από την σαρκική συγγένεια.
Δείχνει θα λέγαμε την μεγαλύτερη συγγένεια. Αυτή η συγγένεια είναι η πνευματική. Μήπως άραγε η Παναγία δεν την είχε και αυτή και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό;
Εάν θέλουμε να πούμε ότι τα λόγια του Κυρίου λένε κάτι για την Παναγία αυτό είναι ότι δεν είναι μακάρια μόνο γιατί τον γέννησε αλλά γιατί υπάκουε και τηρούσε τον λόγο Του και ότι ο Κύριος λέγει σε εμάς να προσπαθήσουμε να την μιμηθούμε.
«ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.»
Στην περίπτωση της Παναγίας όχι μόνο μονήν παρ' αυτήν εποίησε αλλά και ενσάρκωθηκε από αυτή. Θα μπορούσε να επαναλάβει ο Κύριος αυτό που ο αρχάγγελος απεστάλη να πει, δηλαδή ότι είναι ευλογημένη εν γυναιξί και κεχαριτωμένη, ότι αυτή εξελέγη εξ όλων των γυναικών. Όμως ομιλεί έτσι όχι επειδή δεν τιμά την Θεοτόκο, αυτή εξάλλου ήταν η υπ' αυτού η εκλεγμένη εκ πασών τών γενεών, αλλά μιλά έτσι επειδή προτρέπει και ενθαρρύνει εμάς παρά την αμαρτωλότητά μας.
Τι γλυκά αυτά τα λόγια της απαντήσεως του Κυρίου. Τι λόγια αγάπης. Τι παρηγοριά και τι δύναμη μας προσφέρουν. Και όμως μερικοί αντί να συγκινηθούν μπροστά στα λόγια του Κυρίου που αντί να πει «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη» μας λέγει «θάρσει τέκνον», διαστρεβλώνουν και ερμηνεύουν ότι αυτά τα λόγια δήθεν υποτιμούν την Παναγία. Αυτά τα λόγια απευθύνονται σε εμάς, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι υποβιβάζουν την Παναγία διότι αυτή κατείχε και την σαρκική συγγένεια αλλά και την πνευματική συγγένεια στον μέγιστο βαθμό. Είναι η ευλογημένη εν γυναιξί του Λουκά 1,28, η γυναίκα του Γέννεσης 3,15. Ειναι η δεύτερη, η πνευματική Εύα, η οποία ανύψωσε στα ουράνια το ανθρώπινο γένος, είναι η αντίθετη της πρώτης Εύας η οποία έριξε το ανθρώπινο γένος. Είναι η πνευματική Εύα που γεννά τον νέο Αδάμ ο οποίος φέρνει την ζωή και κατατροπώνει τον θάνατο. Αυτό που δεν κατόρθωσε η πρώτη Εύα το κατορθώνει η Παναγία.
Εάν δεν είχε τηρήσει τους λόγους του Κύριου πως θα ήταν δυνατό αυτό; Διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται, προφανώς για τους αιρετικούς θα έπρεπε να λέει διαιροῦν ἰδία ἑκάστῳ καθὼς έτυχε.
Πως εκλέχθη ο μέγιστος των προφητών Ηλίας στο αξίωμα; Μήπως άραγε ήταν τυχερός σε κάποια ουράνια κλήρωση; Φυσικά και όχι.
Η Θεοτόκος εξελέγη για την καθαρότητα της, εξελέγη και αυτό είναι τετελεσμένο γεγονός, δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει άλλη που να φέρει τον Κύριο.
Χρειάζεται άραγε επιβεβαίωση ότι ο Θεός εκλέγει τον άξιο;
Τα λόγια του Κυρίου όχι μόνο δεν υποβιβάζουν την Θεοτόκο αλλά την εξυψώνουν, προτρέπουν δε τον πιστό, τον παρηγορούν, τον ενθαρρύνουν.
Αντί οι αιρετικοί να εννοήσουν και να πουν ότι εδώ ο Κύριος δίδει κουράγιο και προτροπή στους αμαρτωλούς, στους στα βάθη ευρισκόμενους πνευματικώς, λένε ότι υποβιβάζει αυτήν που έφτασε στα μέγιστα πνευματικά ύψη. Πλήρες αναποδογύρισμα. Την ίδια σημασία βλέπουμε και όταν ομιλεί ο Ιησούς στο χωρίο Ματθαίος 12 47,50:
«εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ζητοῦντές σε ἰδεῖν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου; καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.»
Και πάλι εάν εδώ θέλουμε να πούμε ότι τα λόγια του Χριστού λένε κάτι για την Παναγία αυτό είναι ότι την προβάλλουν ως πρότυπο και καλούν τον πιστό να την μιμηθεί, να προσπαθήσει να φτάσει στην καθαρότητα στην αγνότητα στην ταπείνωση και σε κάθε άλλη αρετή και χάρη που έφτασε η κεχαριτωμένη. Και σε αυτό το χωρίο ο Κύριος δεν περιφρονεί την σαρκική συγγένεια με την Παναγία όπως το θέλουν οι αιρετικοί. Αυτό να το υποστηρίξει κανείς είναι παιδαριώδες, ο Κύριος προσπαθεί να τονίσει και να καταδείξει κάτι άλλο στον πιστό και όχι να υποβιβάσει την σχέση του με την μητέρα του. Εξάλλου πως μπορεί να ειπωθεί ότι ο Κύριος περιφρονεί την μητέρα του;
Είπαμε πριν για τον μέγιστο των προφητών Ηλία. Θα έδινε ποτέ ο Θεός προορατικό η προφητικό χάρισμα σε έναν οποιοδήποτε; Σε έναν αιρετικό, σε έναν βυθισμένο στα πάθη, σε έναν εγωιστή, σε έναν αμετανόητο αμαρτωλό; Βεβαίως και όχι. Στην εποχή μας γνωρίσαμε θεοφόρους γέροντες που είχαν διάφορα χαρίσματα, ανάμεσα και το προφητικό. Ας σημειώσουν οι αναγνώστες ότι οι προφήτες πάντα στην αληθινή πιστή βρίσκονται, εκεί έχουν συνέχεια. Από όταν απέρριψαν τον Κύριο Ιησού Χριστό ούτε ένα προφήτη δεν έβγαλαν οι Ισραηλίτες.
Αυτά τα άνωθεν χαρίσματα ο Θεός δεν τα έδωσε στην τύχη και στον οποιοδήποτε. Πρέπει για να δοθούν να κρατά την ορθή διδασκαλία και να τηρεί "έως κεραίας" τους λόγους του Θεού ο πιστός. Όσο μεγαλύτερο το δοχείο τόσο μεγαλύτερη η χάρις. Ας αναρωτηθούν οι αιρετικοί τι δοχείο χάριτος ήταν η Παναγία.
Όπως δεν δίνει επί παραδείγματος χάριν ο Κύριος το προορατικό ή το θαυματουργικό χάρισμα στον οποιοδήποτε αιρετικό, πόσο μάλλον τώρα η Παναγία να επελέγη έτσι τυχαία ώστε να γέννηση τον Θεό και όχι επειδή ήταν καθαρή και τηρούσε τα λόγια του και έτσι να λένε ότι ο Χριστός δήθεν έχει από την μια την Παναγία και από την άλλη υψηλότερα αυτούς που ακούν τα λόγια του.
Η διαβολική υποβολή σε όλο της το μεγαλείο, μακάρια η κοιλία που σε βάσταζε, μάλλον μακάριος είναι αυτός που ακούει τον λόγο του Θεού, μακάριος είσαι εσύ, εσύ που σώθηκες και δεν είσαι ώσπερ των λοιπών, εσύ που τηρείς τον λόγο του Κυρίου (Λουκ. 17,10), που σε βάζω να γλωσσολαλείς, που είσαι πάνω από την Παναγία, που σε βάζω να προφητεύεις κάθε τρεις και λίγο την αρπαγή και με αυτήν λες "εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβήσομαι".
«οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει. ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν.»
Ο εκ γενετής τυφλός φιμώνει τους Αρχιερείς με τις απαντήσεις του. Γίνεται θεολόγος, γκρεμίζει τις συκοφαντίες κατά του Κυρίου: «ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν». Δεν αντέχουν αυτά που τους λέει. Τον διώχνουν.
Σήμερα ο βλέπων τυφλός θα έλεγε στους τυφλούς βλέποντες, «εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη», ποτέ δεν ακούστηκε γυναίκα, να γεννήσει τον Θεό, «ει μη ην ουτη υπεράνω αγίων και κεχαριτωμένη», εάν αυτή δεν ήταν υπεράνω όλων σε αρετή, «ουκ ηδυνατο εκλεχθηναι του γεννήσαι Θεον», δεν θα μπορούσε να εκλεχτεί ώστε να γεννήσει τον Θεό. Αυτή εξέλεξε ως μοναδική μεταξύ όλων των γυναικών ο Θεός ώστε να γίνει μητέρα του. Και ενώ όλα αυτά είναι πασιφανή οι αιρετικοί προσπαθούν να υποτιμήσουν την Παναγία.
Η Παναγία δεν ήταν αειμακάριστη, υπερευλογημενη, κεχαριτωμένη και δεδοξασμένη από τον Θεό επειδή μόνο θα κυοφορούσε τον Κύριο αλλά και διότι ήταν υπάκουη και τηρούσε τον λόγο Του. «Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ». Δεν υπάρχουν μηχανικά σωσμένοι ή μηχανικά εκλεγμένοι. Ήταν ταπεινή η Παναγία, είχε το ταπεινό φρόνημα, αντιθέτως με πολλούς που έχουν ένα υπερφίαλο και αυθαίρετο ύφος….
Είπαμε τώρα κάποιους τίτλους της Παναγίας. Ας τους δούμε καλύτερα από την Γραφή:
«Κεχαριτωμένη, Ευλογημένη εν γυναιξι» Λουκάς 1,28.
«Αειμακάριστη» δηλαδή μακαριστή από όλες τις γενεές Λουκάς 1,48.
«Δοξασμένη» από τον Θεό Λουκάς 1,49. «Εποιησε μοι μεγαλεία» σημαίνει ότι ο Θεός την στόλισε με δόξα, την εξέλεξε μέσα από όλες τις γυναίκες, δηλαδή είναι δεδοξασμένη από τον Θεό.
Αλήθεια πως οι διάφοροι αιρετικοί μιλάνε για την Θεοτόκο; Λένε ότι η λέξις Παναγία δεν υπάρχει στην Γραφή, αυτό όμως να το πει κανείς είναι τύφλωση και υποκρισία. Όταν το όρος ονομάζεται άγιο τότε η γυναίκα που έφερε τον Κύριο 9 μήνες πως πρέπει να ονομαστεί;
«Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.» Απεστάλη υπό του Θεού. Μήπως λέει η Γραφή ότι ο αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε στην Παναγία να εκφέρει την γνώμη του; Φυσικά και όχι. Πήγε να μεταφέρει επακριβώς τα λόγια του Κυρίου. Αυτά δεν ήταν αδελφή Μαρία ή πιστή μαθήτρια αλλά Κεχαριτωμένη, Ευλογημένη εν γυναιξί. Την λένε οι αιρετικοί κεχαριτωμένη; Την λένε αειμακάριστη; Την λένε ευλογημένη εν γυναιξί (Εβραϊσμός σημαίνει ευλογημένη υπεράνω όλων των γυναικών);
Μήπως και αυτά τάχα δεν υπάρχουν στην Γραφή;
«Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί». Όλες οι γενεές πλην των αρνουμένων αιρετικών.
Το ότι είναι υπέρ αγίων το κατάλαβαν οι Χριστιανοί της πρώτης Εκκλησίας και για αυτό και η ονομασία Παναγία δεν είναι τωρινή αλλά είναι αρχαιότατη.
Είναι σωστό αλλά και απαραίτητο να αποδίδουμε μέγα σεβασμό στην Παναγία και όχι να την αποκαλούμε αδελφή Μαρία, πιστή μαθήτρια. Αυτά είναι μεγίστη αυθάδεια και ασέβεια. Με ποιο πνευματικό ανάστημα άραγε θα μπορέσουμε να πούμε αδελφή Μαρία; Η έπαρση όμως που ο Σατάν σπείρει δεν έχει κανένα πρόβλημα.
Ας δούμε ένα παράδειγμα με άγια πρόσωπα στην Γραφή.
Ο απόστολος Παύλος όταν ομιλεί για τον Αβραάμ δεν λέει ο αδελφός Αβραάμ αλλά με σεβασμό τον αποκαλεί πατέρα Αβραάμ. Και ο Ιάκωβος στην επιστολή του το ίδιο, τον αποκαλεί πατέρα Αβραάμ.
«Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα.»
Οι αιρετικοί μας μέμφουν όχι μόνο ότι λέμε Παναγία αλλά και ότι λέμε "πάτερ". Άραγε μετά την "αδελφή Μαρία" θα έχουμε εισαγωγή και του "ἑταῖρε (φίλε) Παύλε"; «Ο μαθητής ων ηγαπα ο Ιησούς», ο μαθητής που αγαπούσε ο Κύριος θέλει, δις μάλιστα, να δώσει τιμητική προσκύνηση στον άγγελο. Όλοι φυσικά γνωρίζουμε σε ποια πνευματικά ύψη πρέπει να φτάσεις ώστε να είσαι αγαπημένος του Κυρίου ή για να κληθείς "φίλος Θεοῦ" για να θυμηθούμε τον Αβραάμ που αναφέραμε πριν. Και ενώ ο ηγαπημένος του Κυρίου Ιωάννης αποδίδει τιμή και τιμητική προσκύνηση σε έναν άγγελο μερικοί μιλούν για την αδελφή τους την Μαρία. Είναι να θλίβεται κανείς...
Προχωρώντας θα δούμε τώρα και κάποια άλλα που λένε οι αιρετικοί εναντίων των Ορθοδόξων. Μας κατηγορούν ότι έχουμε ύμνους, ότι λέμε «Θεοτόκε σώσον ημάς», λέμε και «σε μεσίτρια έχω», ότι την λέμε «μόνη καταφυγή και βοήθεια» και λοιπά.
Μας λένε οι αιρετικοί δεν είναι καταφυγή ο Χριστός; Δεν σώζει ο Χριστός;
Απαντούμε βεβαίως και είναι καταφυγή και σώζει ο Χριστός διότι είναι ο απόλυτος μεσίτης και Σωτήρ αλλά υπάρχουν και οι σχετικοί μεσίτες οι όποιοι είναι ανάμεσα ανθρώπων και Χριστού και επειδή έχουν την παρρησία προς τον Κύριο μπορούν να μας βοηθήσουν. Οι εν τω ουρανώ είναι βοηθοί μας προσεύχονται για εμάς, ενδιαφέρονται για εμάς, δεν είναι αδρανείς ούτε κοιμούνται και φυσικά αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η σωτηρία μας. «Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἦλθε καὶ ἐστάθη ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου ἔχων λιβανωτὸν χρυσοῦν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ θυμιάματα πολλά, ἵνα δώσῃ ταῖς προσευχαῖς τῶν ἁγίων πάντων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν τὸ ἐνώπιον τοῦ θρόνου». Οι προσευχές των Αγίων των εν τω ουρανώ έχουν περιεχόμενο που αφορά την σωτηρία μας. Όταν λέμε Θεοτόκε σώσων ημάς δεν λέμε ότι η Παναγία είναι ο Θεός και θα μας σώσει, αλλά την παρακαλούμε να πρεσβεύσει στον Σωτήρα Χριστό.
«Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.»
Στο Σωτήρα λοιπόν που έτεκε πρεσβεύει υπέρ ημών, αυτός θα μας σώσει. Η Γραφή πριν από αυτό έχει το: «καὶ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ», και τι λέει αγαπητοί μου το Άγιο Πνεύμα; Λέγει ευλογημένη την Παναγία και ευλογημένο τον Κύριο. Ας το προσέξουμε αυτό διότι μας διδάσκει πολλά.
Μέσα στα εγκώμια της Θεοτόκου υπό του Αγίου Πνεύματος αναφέρεται η ίδια λέξις για την Παναγία και για τον Κύριο. Ας μην κάνουν λοιπόν κάποιοι πως δεν καταλαβαίνουν ώστε να μας κατηγορούν.
Λέγει ο Παυλος: «εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν.» Ρωμ. 11,14.
Αλλού λέγει, «ἔπεχε σε αυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ἐπίμενε αὐτοῖς· τοῦτο γὰρ ποιῶν καὶ σεαυτὸν σώσεις καὶ τοὺς ἀκούοντάς σου.».
Μεταφράζουμε:
«Τιμόθεε να επαγρυπνείς και να έχεις την ορθή διδασκαλία και θα σώσεις και τον εαυτόν σου και εκείνους που θα σε ακούσουν.»
«οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε, ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες, μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα.»
Δηλαδή, «άλλους με φόβο και σύνεση μήπως και σεις βλαφτείτε από το κακό τους παράδειγμα αγωνιστείτε να τους σώζετε, αρπάζοντες αυτούς από την φωτιά των θανασίμων κινδύνων της αμαρτίας».
«Γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.»
Δηλαδή, «ας γνωρίζει εκείνος που θα επαναφέρει έναν αμαρτωλό από τον δρόμο της πλάνης στην αλήθεια ότι θα σώσει μια ψυχή από τον αιώνιο θάνατο».
Αλλά μήπως ο πιστός σώζει την ψυχή από τον αιώνιο θάνατο και όχι ο Κύριος; Ο Παύλος σώζει, ο Τιμόθεος σώζει, και όλοι γενικώς οι πιστοί, σωτήρες. Μήπως ο μόνος σωτήρ και ο μόνος μεσίτης καταργήθηκε; Φυσικά και όχι. Όλοι αυτοί είναι σωτήρες με την σχετική έννοια. Όλοι βοηθούν ώστε να οδηγηθούμε στον μοναδικό σωτήρα τον Χριστό. Έτσι όταν λέμε «Θεοτόκε σώσων ημάς, πρέσβευε υπέρ ημών» και λοιπά τα λέμε με αυτήν την σχετική έννοια που είδαμε. Η Παναγία είναι η μητέρα μας και μετά την επίγεια ζωή της είναι τώρα στον ουρανό και μας βοηθεί. Και επειδή έχει μεγάλη παρρησία στον Κύριο κατά το «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη», δηλαδή «η δέηση του δικαίου έχει φοβερά αποτελέσματα», εμείς την παρακαλούμε να μας βοηθήσει.
Οι Ορθόδοξοι παρακαλούμε την Θεοτόκο να μας βοηθήσει διότι και αυτή όπως και όλοι οι Άγιοι είναι όργανα Χριστού και μας βοηθούν ώστε να οδηγηθούμε σε αυτόν. Λέγει η Γραφή «μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων», δηλαδή «η ανάμνηση των δίκαιων συνοδεύεται πάντοτε από επαίνους και εγκώμια».
«Αἰνέσωμεν δὴ ἄνδρας ἐνδόξους καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν τῇ γενέσει.»
Δηλαδή, «ας αινέσουμε τώρα τους ενδόξους άνδρες», πριν 3 στίχους είχε πει «δοξάζοντες Κύριον ὑψώσατε, καθόσον ἂν δύνησθε», δηλαδή, «δοξολογήσετε και ανυψώστε τον Κύριο όσο μπορείτε». Εμείς αναπέμπουμε εγκώμια και αίνους προς τους αγίους και προς την Θεοτόκο μεγαλύνοντας και προβάλλοντας τους συνάμα ως παράδειγμα προς μίμηση. Το να την τιμούμε, το να την προσκυνούμε τιμητικώς αλλά και να ψάλλουμε προς αυτήν εγκώμια δεν είναι αντιγραφικό όπως οι αιρετικοί θέλουν να το παρουσιάσουν.
Επί παραδείγματι στην Αποκάλυψη 3,7-12 βλέπουμε την τιμητική προσκύνηση προς αγίους ανθρώπους. Ενώ έχει γραφεί ότι μόνο στον Κύριο ανήκει η προσκύνηση εδώ ο ίδιος ο Κύριος υπόσχεται ότι θα εξαναγκάσει τους εχθρούς του επισκόπου Φιλαδελφείας να τον προσκυνήσουν. Πάλι στην αποκάλυψη ο Ιωάννης όπως είπαμε πριν και ενώ του είχε ήδη πει από ταπείνωση ο άγγελος μια φορά να μην τον προσκυνήσει, ο Ιωάννης για δεύτερη φορά πάει να τον προσκυνήσει και ο άγγελος τον εμποδίζει ξανά, είναι η τιμητική προσκύνηση.
Ψάλλουμε λοιπόν προς την Θεοτόκο και της πλέκουμε το εγκώμιο και όταν το κάνουμε αυτό δεν κάνουμε τίποτα άλλο από αυτό που κάνει ο ίδιος Κύριος όταν επί παραδείγματι πλέκει το εγκώμιο του Βαπτιστού και λέγει «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ». Όπως η Ελισάβετ πλέκει το εγκώμιο της Παναγίας, όπως ο Παύλος πλέκει το εγκώμιο των πιστών ανδρών και γυναικών στο Εβραίους 11, 4 έως 38.
Ας δούμε τώρα την λέξη «γύναι». Όσοι προσπαθούν να πουν ότι είναι υποτιμητική διδάσκουν λανθασμένα. Η λέξις «γύναι» είχε την σημασία, κυρία. Εάν θέλουμε να δούμε λέξη που είναι υποτιμητική θα πρέπει να πάμε στο Β Τιμοθ γ,6. Εκεί θα δούμε την λέξη, «γυναικάριο».
«ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις.»
Όταν ο Χριστός επαινεί και λέγει «ω γύναι μεγάλη σου η πίστις» προφανώς δεν μιλούσε υποτιμητικά. Το ίδιο και όταν ο άγγελος ρωτά «γύναι γιατί κλαίς;». Αυτό το «γύναι» το βλέπουμε στο περιστατικό του γάμου της Κανά. Άλλη μια περικοπή με λόγια του Ιησού που διαστρεβλώνουν οι αιρετικοί:
«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου.»
Εδώ ο διαβάλλων και πονηρός υποβολέας θέλει να υπαγορεύει ότι το χωρίο έχει την αντίθετη από την ορθή ερμηνεία και διδάσκει τους αιρετικούς να φτάνουν ακόμη και να πουν ότι ταπεινώνει την μητέρα του με αυτό. Είναι όμως δυνατόν ο Ιησούς να επιτιμά την μητέρα του αλλά μετά να κάνει ότι του ζητεί; Λέγει ο Κύριος ότι δεν ήλθε η ώρα μου ακόμη, αλλά εδώ βλέπουμε να κάνει το πρώτο του θαύμα για χάρη της Παναγίας. Αυτό είναι υπέρ της Παναγίας. Φαίνεται η μεγάλη μεσιτική δύναμη της την οποία ζητούμε όπως αναφέραμε πριν. Ο αναμάρτητος, ο αθώος που σταυρώθηκε υπέρ των ενόχων είχε την άκρα ταπείνωση, η μητέρα του είχε και αυτή την ταπείνωση. Η Παναγία λοιπόν είχε εκτός των άλλων αρετών και την αρετή που ο Θεός αγαπάει περισσότερο, την ταπείνωση, την αρετή που αντιστρατεύεται περισσότερο ο Διάβολος. Στολισμένη με όλες τις αρετές και την ταπείνωση, «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ», η Παναγία ποτέ δεν θα μπορούσε να αυθαδιάσει στον Κύριο.
Όμως βλέπουμε ότι αμέσως μετά τα λόγια του Ιησού λέγει «ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις· ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν, ποιήσατε». Εαν υπήρχε έκφραση η έννοια στα λόγια του Ιησού επιτιμητική ή γενικώς αρνητική όπως ερμηνεύουν οι αιρετικοί και οχι ενθαρρυντική ποιος ο σκοπός να πει αμέσως η Παναγία «οτι σας πει να το κάνετε»; Αν ο Χριστός αρνούνταν, επιτιμούσε ή ταπείνωνε την μητέρα του αφενός αυτά τα λόγια μετέπειτα θα ήταν αυθάδεια και αφετέρου δεν θα επιτελούσε θαύμα. Οποιοδήποτε σημείο ζητήθηκε προς διαστροφή της διδασκαλίας και του προσώπου του Κυρίου δεν πραγματοποιήθηκε. Κάποιοι από τους Φαρισαίους πονηρώς σκεπτόμενοι ζητούν με αυθάδεια θαύμα από τον Κύριο, «ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου».
Αλήθεια αγαπητοί μου, τι θα έλεγε ένας που δεν είχε διαβάσει ποτέ του την Γραφή αλλά του λέγαμε μόνο αυτό το περιστατικό του γάμου και μετά τις δήθεν προφητείες των αιρετικών και τα λόγια τους για το άτομο του περιστατικού; Ότι ο ένας προσπαθεί μανιωδώς να κατεβάσει με το ζόρι τον Κύριο κάθε τρεις και λίγο, ενώ άλλος με μια μόνο πρόταση, φαίνεται, να αλλάζει το πρόγραμμα ενός ολόκληρου Θεού. Και ενώ γίνεται αυτό ο ένας δεν έχει σε καμία υπόληψη τον άλλο που αναφέρεται στο περιστατικό του γάμου, τον βάζει σε σειρές να περιμένει τον Κύριο, ναι αυτόν που φαίνεται ότι του άλλαξε το πρόγραμμα με μια πρόταση, και σίγουρα από μέσα του θα θεωρεί τον εαυτό του πλησιέστερα του Κυρίου και από πάνω!! Μη χειρότερα....
Για αυτό ακριβώς και ψάλλουμε «άλαλα τα χείλη των ασεβών». Αυτό είναι κάτι άλλο που μας κατηγορούν οι αιρετικοί. Εμείς δεν λέμε να μείνουν άλαλα τα χείλη όσων δεν προσκυνούν την Παναγία, ο Κύριος είπε όστις θέλει να τον ακολουθήσει.
Αυτό είναι από τον Ψαλμό 30,19 «ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει». Αναφέρεται στο περιστατικό στο οποίο ο Αχιτόφελ συκοφαντεί υβρίζει και θέλει να σκοτώσει τον Δαυίδ και αυτός παρακαλεί τον Θεό να σταματήσει το ασεβές στόμα του Αχιτόφελ που τον κατασυκοφαντεί.
Έτσι και εδώ η εικόνα θα είναι αιτία για τους υβριστές ώστε να εξωτερικεύσουν την κακία τους, να στραφούν εναντίον και να προσβάλουν την Κυρία Θεοτόκο, η ύβρις θα εκφραστεί μέσω της εικόνος ώστε να ανέβει εις το πρωτότυπον, έτσι ο υμνωδός όπως και ο Δαυίδ ομιλεί ειδικά για αυτούς τους υβριστές και λέγει αφού δεν δέχονται την Παναγία ας σωπάσουν, ας μην βλασφημούν και κακοδοξούν περί της Παναγίας. Τον Δαυίδ δεν τον ενδιέφερε να τον προσκυνήσει ως βασιλιά ο Αχιτόφελ με το ζόρι ειδάλλως να μείνει άλαλος, αλλά να μην τον συκοφαντεί.
«Οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ.»
Αυτοί που δεν προσκύνησαν ούτε το θηρίο, ούτε την εικόνα του. Ο «ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος» μιμείται σε όλα τον Χριστό αλλά αντίθετα. Όπως έχει ο Κύριος αυτούς που διδάσκουν την ορθή διδασκαλία έτσι έχει και αυτός ορισμένα από τα πονηρά δαιμόνια και κηρύττουν ψευδείς διδασκαλίες. Το θηρίο στήνει και αυτό εικόνα κατά τα πρότυπα της Εκκλησίας του Κυρίου ώστε να προσκυνηθεί ως θεός.
Όπως ο Κύριος έκανε αντικείμενα να θαυματουργούν, επί παραδείγματι ράβδος Μωυσέως, ράβδος Ααρών, χάλκινος όφις, μηλωτή Ηλιού, ένδυμα Χριστού, μαντίλι Παύλου και λοιπά, έτσι κάνει το θηρίο να θαυματουργεί η εικόνα του. Ξανά βλασφήμως το κάνει. Όπως θα έχει και σατανικό ιερατείο έτσι και κατά τα πρότυπα των θαυματουργών εικόνων της Εκκλησίας του Κυρίου φτιάχνει εικόνα. Εδώ δεν έχουμε γενικώς αποστροφή του Κυρίου προς τις εικόνες αλλά ειδικώς προς την εικόνα θηρίου.
Ο Κύριος δεν αποστρέφεται τις εικόνες που εξυπηρετούν την λατρεία, ειδάλλως ο Ναός της Ιερουσαλήμ ή η κιβωτός δεν θα είχαν παραστάσεις. Αποστρέφεται συγκεκριμένα την διαβολική εικόνα που έχει στηθεί από τον αντικείμενο κατά τα πρότυπα της αληθινής Εκκλησίας Του και αυτό είναι φανερό στην Γραφή:
«Προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου», Ψαλμ 5,8.
«εἰσελευσόμεθα εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ, προσκυνήσομεν εἰς τὸν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.», Ψαλμ 131,7.
Προσκύνηση αγίων τόπων η οποία γίνεται δεκτή. «Άραγε ου εστησαν οχι οι πόδες, αλλά υπέρ νουν, ολόκληρος ο Κύριος έστη», να μην προσκύνησωμεν;
Εξάλλου ο Κύριος φρόντισε να αποστομώσει τους αιρετικούς όταν η σκιά του Πέτρου θαυματουργεί, «ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν.», Πραξ 5,15. Τι είναι η σκιά αγαπητοί μου; Ούτε καν ένα αντικείμενο δεν είναι από τα τόσα που ο Θεός έχει επιτρέψει να θαυματουργούν. Είναι ένας τύπος εικόνος η σκιά. Είναι μια εικόνα του Πέτρου που σχηματίζεται όταν το φως πέφτει επάνω του και που έχει την μορφή του πρωτοτύπου. Ο Κύριος θεωρεί ότι εκτός από την προσκύνηση του ιδίου του θηρίου, όταν αποδοθεί προσκύνηση στην εικόνα του, τότε αυτή πηγαίνει στο θηρίο και έτσι αμείβει όσους δεν προσκύνησαν την εικόνα του ή τιμωρεί όσους το έκαναν.
Αυτός που προσκυνά την εικόνα ή υβρίζει την εικόνα, υβρίζει ή προσκυνά το εικονιζόμενο πρόσωπο. Έτσι ο Ψαλμωδός λέγει ότι εφόσον δεν δέχονται την ορθή διδασκαλία ας μην επιβαρύνουν την θέση τους, ας μην προχωρήσουν ώστε να αναπέμψουν ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της Θεοτόκου που δια της εικόνος θα ανέβουν εις το πρωτότυπο.
Πηγή: Ακτίνες
