Μία μονάδα του κινεζικού στρατού φέρεται να σχεδίασε μικροεπεξεργαστές μικρούς όσο η μύτι ενός μολυβιού και με αυτούς να έκλεψε σημαντικά εμπορικά μυστικά και τεχνολογία από τις ΗΠΑ. Η αποκάλυψη έρχεται από το Bloomberg, αν και αμφισβητείται από τις εταιρείες, που εμπλέκονται στην υπόθεση είτε ως «ένοχοι» είτε ως «θύματα».

Όπως αποκαλύπτει το δίκτυο οικονομικών ειδήσεων στο αποκλειστικό ρεπορτάζ του, ορισμένοι από τους μικροεπεξεργαστές είχαν μνήμη, ικανότητα δικτύωσης και επεξεργασίας ικανή για μία μεγάλη επίθεση. Τα μικρο-τσιπ ενσωματώθηκαν  στις μητρικές κάρτες (motherboards) της κινεζικής Supermicro, ενός εκ των κορυφαίων προμηθευτών motherboards για σέρβερς στον πλανήτη.

Οι «πειραγμένες» motherboards περιέχονταν σε σέρβερς, που συναρμολόγησε η Supermicro και οι σέρβερς του σαμποτάζ έφτασαν στα κέντρα δεδομένων δεκάδων εταιρειών. Όταν άνοιγε κανείς τον σέρβερ το μικροτσίπ άλλαζε τον πυρήνα του λειτουργικού συστήματος, ώστε να μπορεί να επιδέχεται τροποποιήσεις. Παράλληλα επικοινωνούσε με υπολογιστές ελεγχόμενους από τους χάκερς, που αναζητούσαν πληροφορίες και κωδικούς.

Με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με το Bloomberg, βρέθηκαν υπό παρακολούθηση κέντρα δεδομένων διαχειριζόμενα από τις Amazon Web Services και την Apple. Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι αμερικανικές αρχές άνοιξαν μυστική έρευνα για την υπόθεση το 2015.

Στον απόηχο των πληροφιών η Supermicro είδε τη μετοχή της να κάνει «βουτιά» 40% στον Nasdaq. Yπό ισχυρή πίεση έχουν βρεθεί σήμερα στις ασιατικές αγορές κινεζικές τεχνολογικές, μεταξύ των οποίων και η Lenovo, με τη μετοχή της να υποχωρεί έως και 23% στο Χονγκ Κονγκ.

Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι οι Apple, Amazon Web Services και Supermicro απορρίπτουν κατηγορηματικά τις πληροφορίες.

Όλα αυτά έρχονται στο φως σε μία περίοδο, κατά την οποία κλιμακώνεται η κόντρα Κίνας- ΗΠΑ, με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, Μάικ Πενς να κατηγορεί το Πεκίνο ότι θέλει άλλον πρόεδρο στις ΗΠΑ και την κινεζική κυβέρνηση να απαντά ότι οι κατηγορίες είναι γελοίες.

Πηγή: Ναυτεμπορίκη

Από το Φεβρουάριο του 2006 υπάρχει η 384 Μοίρα Έρευνας-Διάσωσης (ΜΕΔ) «Φαέθων» με έδρα την 112 Πτέρυγα Μάχης στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας. Τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε πολέμου η μοίρα έχει αποστολή την έρευνα και διάσωση με εναέρια μέσα όπου αυτό απαιτείται, 365 ημέρες το χρόνο και 24 ώρες την ημέρα.

Ως δευτερεύουσας προτεραιότητας αποστολές έχει την παροχή εφοδίων σε απομονωμένες περιοχές, μεταφορές προσωπικού και υψηλών προσώπων καθώς και αεροδιακομιδές ασθενών και τραυματιών. Παρότι έχει μικρή ιστορία ήδη έχει συμμετάσχει σε αρκετές αποστολές, ασκήσεις και επιχειρήσεις στο εξωτερικό όπως επίσης και σε ανθρωπιστικές αποστολές όπως για παράδειγμα στο Μαυροβούνιο το Φεβρουάριο του 2012 και στη Βόρειο Αλβανία το Δεκέμβριο του 2010.

Στη 384 ΜΕΔ «Φαέθων» ανήκουν 12 τελευταίας τεχνολογίας ελικόπτερα (Ε/Π) παντός καιρού AS-332C1 Super Puma με δίχρωμη παραλλαγή μπλε/γκρι. Στην επόμενη φωτογραφία φαίνεται ένα από αυτά με τα διακριτικά «Hellenic Air Force» (Ελληνική Πολεμική Αεροπορία) και SAR (Search and Rescue – Έρευνα και Διάσωση) καθώς και το εθνόσημο της ΠΑ.

Το έμβλημα της μοίρας σήμερα απεικονίζει το κεφάλι ενός πούμα, σύμβολο της δύναμης και μαχητικότητας με πολύ γρήγορη ταχύτητα αλλά και τον τύπο Ε/Π (δηλαδή τα Super Puma) που χρησιμοποιεί η 384 ΜΕΔ. Επίσης, πάνω δεξιά βλέπουμε τους τρεις γαλανόλευκους ομόκεντρους κύκλους, το εθνόσημο της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ).

Παρακάτω βλέπετε τα αντίστοιχα σήματα (κανονικό και χαμηλής ορατότητας) που φέρει κάθε στέλεχος της μοίρας πάνω από τη δεξιά τσέπη στήθους.

Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι τα δύο πρώτα χρόνια μετά τη δημιουργία της η 384 ΜΕΔ είχε ένα έμβλημα με περισσότερους συμβολισμούς. Βλέπουμε παρακάτω το παλιό σήμα της 384 ΜΕΔ με το χάρτη της Ελλάδας όπου στη Βόρεια Ήπειρο υπάρχει το εθνόσημο της ΠΑ με ακτίνες που θυμίζουν τον Ήλιο της Βεργίνας. Δύο Ε/Π Super Puma που πετάνε πάνω από το Αιγαίο Πέλαγος, περιοχή όπου η μοίρα έχει εκτελέσει πολλές αποστολές. Βορειοανατολικά νέφη με δύο κεραυνούς, σύμβολο της παντός καιρού αποστολής της μοίρας. Στη Δυτική Κρήτη ο Αιγίοχος Δίας που κοιτάει προς την Ανατολή, σύμβολο της ετοιμότητας της μοίρας ενάντια σε κάθε εχθρική κίνηση και τέλος μαίανδροι που περικλείουν το σήμα.

Βέβαια οι χειριστές Ε/Π αλλά και τα στελέχη της 384 ΜΕΔ φέρουν και άλλα διακριτικά. Στη συνέχεια βλέπετε το διακριτικό που φέρουν οι χειριστές Ε/Π Super Puma Έρευνας και Διάσωσης (Search and Rescue – SAR) στο δεξιό ώμο.

Ωστόσο χειριστές που έχουν ξεπεράσει τις 1000 ώρες πτήσεις σε Ε/Π Super Puma Έρευνας και Διάσωσης είναι πιθανό να φέρουν το παρακάτω (έγχρωμο ή χαμηλής ορατότητας ανάλογα με τη στολή).

Πιο σπάνια βλέπουμε χειριστές με το διακριτικό Ε/Π τύπου Super Puma για αποστολές έρευνας και διάσωσης μάχης (ή στα Αγγλικά Combat Search and Rescue – CSAR). Αντίστοιχα με τα παραπάνω ανάλογα με τις ώρες πτήσης μπορεί να είναι οποιοδήποτε από τα ακόλουθα.

Πέρα από τους χειριστές Ε/Π, κάθε αποστολή της 384 ΜΕΔ δε θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την ομάδα διάσωσης. Το διακριτικό αυτό παρουσιάζει ένα διασώστη κατά την εκτέλεση διάσωσης στη θάλασσα από Ε/Π Super Puma. Αριστερά φαίνεται το Ελληνικό διακριτικό που γράφει «384 Μοίρα Έρευνας Διάσωσης» και χωρισμένο με την Ελληνική σημαία συνεχίζει με «Super Puma Rescue Team» (Ομάδα Διάσωσης Super Puma). Αντίστοιχα, δεξιά είναι το διεθνές διακριτικό στα Αγγλικά γράφοντας «384 SAR» και στο κάτω μέρος «The Art of Saving Lives», δηλαδή «Η Τέχνη του να Σώζεις Ζωές».

Πηγή: onalert.gr

(Σύ εἶ νῦν ἀνόμως γαυριῶν..! Ἡμεῖς "ἡττώμενοι Νικῶμεν"...) Το Υπουργείο Παιδείας και ο Υπουργός επί της Παιδείας κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου προέβη σε εκφοβιστικές προς τους εκπαιδευτικούς δηλώσεις (ανακοίνωση ΥΠΕΘ 02-10-2018), σχολιάζοντας επιστολή (Αριθμ. Πρωτ. 110, 25-09-2018) του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) προς τους Θεολόγους καθηγητές.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σύ εἶ νῦν ἀνόμως γαυριῶν..! Ἡμεῖς "ἡττώμενοι Νικῶμεν"... 

Το Υπουργείο Παιδείας και ο Υπουργός επί της Παιδείας κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου προέβη σε εκφοβιστικές προς τους εκπαιδευτικούς δηλώσεις (ανακοίνωση ΥΠΕΘ 02-10-2018), σχολιάζοντας επιστολή (Αριθμ. Πρωτ. 110, 25-09-2018) του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) προς τους Θεολόγους καθηγητές.

Ειδικότερα απείλησε τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο ότι, αν δεν εφαρμόσουν τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα Σπουδών, θα δεχθούν πειθαρχικές διώξεις. Η ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας, μάλιστα, χαρακτηρίζει τα όσα η ΠΕΘ αναφέρει στην επιστολή της, ως μία «παράνομη ενέργεια», επειδή η ΠΕΘ -κατά τον κ. Υπουργό- «προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να μην διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών σύμφωνα με το νόμιμο πρόγραμμα σπουδών». Στρέφεται δε ευθέως εναντίον της ΠΕΘ και των μελών της, απειλώντας τους εκπαιδευτικούς Θεολόγους, «ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί παράνομες ενέργειες που επισείουν πειθαρχικές ευθύνες».

Η ΠΕΘ αποτελεί επιστημονική και συνδικαλιστική Ένωση, η οποία διαχρονικά αγωνίζεται για τη διασφάλιση και παροχή ορθόδοξης χριστιανικής Παιδείας στα ελληνικά σχολεία, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους της ελληνικής πολιτείας. Συνεπώς η ΠΕΘ απορρίπτει άρδην τις συστάσεις νομιμότητας από τον Υπουργό, που στο συγκεκριμένο θέμα της παροχής θρησκευτικής αγωγής ανόμως ενεργεί μη εφαρμόζοντας τις Ακυρωτικές αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 του Ανωτάτου δικαστικού θεσμού της χώρας, του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο κ. Υπουργός φαίνεται ότι, ελλείψει επιχειρημάτων, προβαίνει σε επιθετικούς χαρακτηρισμούς. Ελλείψει δηλαδή ουσιαστικού λόγου δεν πείθει πλέον ούτε τους εκπαιδευτικούς, ούτε τους γονείς των μαθητών αλλά ούτε και την ευρύτερη κοινωνία. Η απώλεια, ωστόσο, ψυχραιμίας οδηγεί σε κατασταλτικές ενέργειες και σε προσπάθεια εκφοβισμού των εκπαιδευτικών που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών. Εκφοβίζοντας τους εκπαιδευτικούς ίσως ελπίζει κανείς ότι θα εκβιαστούν να διδάξουν ένα Πρόγραμμα, το οποίο, όπως σαφώς δηλώθηκε στις σχετικές ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι αντισυνταγματικό, αντορθόδοξο, αντιπαιδαγωγικό και ωθεί στο βαρύτατο ποινικά αδίκημα του προσηλυτισμού.

Η ΠΕΘ καλεί τον κ. Υπουργό και εκπροσώπους του Υπουργείου Παιδείας, να μην προβαίνουν σε προκλητικές δηλώσεις και επιθετικούς προσδιορισμούς, απαιτώντας μάλιστα από τους εκπαιδευτικούς να αποσυνταγματιστούν. Καλεί, μάλιστα, να αναγνωστεί επισταμένως από τους εκπροσώπους του Υπουργείου η επιστολή που απέστειλε η ΠΕΘ στα μέλη της, διότι η ΠΕΘ πιστεύει ότι είναι ατεκμηρίωτες νομικά οι κατηγορίες που άδικως της προσάπτονται με τις άκρως εκφοβιστικές ανακοινώσεις. Τα κείμενα της ΠΕΘ δεν είναι "νοηματικές ακροβασίες", όπως πιστεύει και διακηρύσσει ο υπουργός, ούτε περιέχουν εκχυδαϊσμένους επιθετικούς προσδιορισμούς. Περιέχουν λόγο ουσιαστικής υπόστασης που αγωνιά για τον μακραίωνο πολιτισμό αυτού του τόπου που προβάλλεται σήμερα στην Εκπαίδευση ως χυδανός από τα Νέα Προγράμματα Σπουδών.

Η ΠΕΘ, ελπίζοντας ότι ο κ. Γαβρόγλου «υιοθετεί, πρώτα εκείνος, τις αξίες των δυτικών δημοκρατιών και όχι άλλων χωρών»,του υπενθυμίζει απλά και με σεβασμό ότι με πειθαρχικές απειλές, εκφοβισμό και επιθετικότητα δεν πείθονται οι εκπαιδευτικοί και για τον λόγο αυτό, το μόνο που απομένει είναι να συνέλθει σε ένα διαλογικό πλαίσιο επικοινωνίας και ελευθεροποιού νομιμότητας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι βέβαιο ότι θα συναντηθεί με την ΠΕΘ και τα μέλη της που σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς και τό Σύνταγμα του Τόπου στο οποίο ορκίστηκαν.

Οι ορθόδοξοι Θεολόγοι της πατρίδας μας, μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία και τη διδασκαλία στην τάξη, έπρατταν πάντοτε, πράττουν και θα συνεχίσουν να πράττουν, με συνείδηση το υπηρεσιακό τους χρέος έναντι Θεού και ανθρώπων, με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους, προπαντός όμως με σεβασμό στους μαθητές, στους γονείς, στην ελληνική κοινωνία και στην ΑΔΙΑΠΤΩΤΗ ελληνορθόδοξη πολιτισμική της κληρονομιά.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

Πηγή: Θρησκευτικά

Ἡ πράξη, ὅμως, αὐτή οὐσιαστικά γυρνᾶ μπούμερανγκ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, διότι ἡ ἁγία βιοτή τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, χαρακτηριστικά τῆς ὁποίας ἦταν ὁ σεβασμός στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ τήρηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ἀποφασισθέντων ἀπό τίς Ἅγιες Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἡ ἀποφυγή τῶν ἀντικανονικῶν συμπροσευχῶν μέ κατεγνωσμένους αἱρετικούς, ἡ ἀποφυγή κάθε νεωτερισμοῦ, ἐκμοντερνισμοῦ καί ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μή ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησιῶν, ἡ μή ἀποδοχή τοῦ ἐγκύρου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, καί ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, ἐλέγχει αὐστηρότατα τούς ἀνωτέρω γιά τήν μεταπατερικότητα, τήν μετακανονικότητα, τόν οἰκουμενισμό τους καί πλεῖστα ὅσα ἀνεπίτρεπτα ἔχουν ἤδη διαπράξει (βλ. ψευδοσύνοδο Κρήτης).

Σύντομη κριτική ἀποτίμηση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης
καί ἡ σημασία τοῦ βιβλίου τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου «Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος στήν Κρήτη»

Ι. Μία ἐλλειμματική Σύνοδος

Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση καί ἱστορία σέ κρίσιμες γιά τήν Ἐκκλησία στιγμές, ἕνας Ἅγιος φωτισμένος ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα κατέχει τό «πρωτεῖο τῆς ἀληθείας» (Στυλιανός Παπαδόπουλος)  καί γίνεται ὁδηγός τῶν ὀρθοδόξων τέμνοντας τήν ὁδό τῆς ἀληθείας. Ἔτσι τό 1977 ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὁ Νέος Ὁμολογητής μετά τήν πρώτη προσυνοδική Διάσκεψη  ἀποστέλλει διά τοῦ ἐπισκόπου του Ὑπόμνημα πρός τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «περί τήν μελετωμένην Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».  Ἀποτελεῖ γιά τούς Ὀρθοδόξους κείμενο καθοδηγητικό.  Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος προβλέπει τίς ἀδυναμίες τῶν προσυνοδικῶν διασκέψεων, τή σχολαστική ἐναλλασσόμενη θεματολογία τῆς μελλούσης τότε Συνόδου, τήν μεθοδολογία τῶν συζητήσεων, τἠν μή σύμφωνη μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας συγκρότηση τῆς Συνόδου καί τήν «νεοπαπιστική», ὅπως τήν ἀποκαλεῖ, συμπεριφορά τοῦ τότε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.  Εἰσηγεῖται τήν μή σύγκληση τῆς Μεγάλης Συνόδου, ἡ ὁποία ἐάν κάποτε θά συνεκαλεῖτο  θά ἔπρεπε νά ἔχει ὡς κυριώτερο τῶν θεμάτων της τήν ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ.

Ὅλα τά ἀνωτέρω ἐπαληθεύθηκαν στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης (18-26 Ἰουνίου 2016). Ἔχουν περάσει ἤδη δύο χρόνια ἀπό τή σύγκλησή της καί μπορεῖ κανείς νά διαπιστώσει τόν ἐλλειμματικό χαρακτήρα της σέ ὅλα τά ἐπίπεδα: Ἐλλειμματική στό ὀρθόδοξο φρόνημα, στή συνοδικότητά της, στίς ἀποφάσεις της. Ἤδη ἐγράφησαν πολλά καί σημαντικά ὡς κριτική γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης.

Α) Ὀρθόδοξο φρόνημα: Ἡ ἀναφορά ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῶν προσευχῶν καί εὐχῶν τοῦ Πάπα γιά τήν ἐπιτυχία τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου καί ἡ παρουσία τῶν αἱρετικῶν ἔστω καί στήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν της φανερώνουν τό φρόνημα πού εἶχε ἐπιβληθεῖ στούς συνέδρους. Κατά τίς συζητήσεις ἦταν αδύνατον νά ἀρθρωθεῖ ὀρθόδοξος θεολογικός λόγος χωρίς νά γίνει προσπάθεια ἀκυρώσεώς του. Μόνιμη ἐπωδός σέ κάθε συζήτηση ἦταν ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητος ὅλων τῶν χριστιανῶν, ὡσάν τό μόνο ἔργο τῆς Συνόδου νά ἦταν ἡ προσπάθεια ὁμοσπονδοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν παπική παρασυναγωγή καί τίς προτεσταντικές παραφυάδες μετά ἀπό ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις.

Τά δογματικά, θεολογικά, ἐκκλησιολογικά ζητήματα σέ πολλούς ἐκ τῶν συνοδικῶν προκαλοῦσαν, ὅπως εἰπώθηκε ἐπιτυχῶς, «ἀλλεργία»! Ἦταν ἀδύνατον νά ἀκούσουν, πολύ περισσότερο νά συμμετάσχουν πολλοί ἐξ αὐτῶν σέ συζητήσεις πού ἀφοροῦσαν τήν ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καί Τριαδολογία, ὅπως διαπιστώνει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος. Ἡ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ὁδοῦ γιά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία δέν συνεζητεῖτο, ἐνῷ πρακτικά, στίς ἐκφερόμενες ἀπόψεις κυριαρχοῦσε ἡ ἀρχή τῆς περιεκτικότητος. Πολλοί ἐκ τῶν ἐπισκόπων μηδέ ἐξαιρουμένων καί κάποιων Πατριαρχῶν δέχονταν τό ὑποστατό καί ἔγκυρο τοῦ βαπτίσματος τῶν Παπικῶν καί προτεσταντῶν. Μέ ὅλες αὐτές καί πολλές ἄλλες τοποθετήσεις τῶν συνοδικῶν ἱεραρχῶν ἠχεῖ ὑποκριτική ἡ θέση τοῦ τελικοῦ κειμένου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία» εἶναι «ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία....».

Β) Συνοδικότητα: Ὀρθῶς εἰπώθηκε ὅτι «ἡ Σύνοδος ἡ ὁποία συνῆλθε στήν Κρήτη... ἦταν Σύνοδος Προκαθημένων μέ τίς συνοδεῖες τους»[i].   Τέσσερεις Ἐκκλησίες δέν παρευρέθηκαν, μόνο ἀντιπροσωπεῖες καί ὄχι ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν ἔλαβαν μέρος, καί ψήφισαν μόνο οἱ Προκαθήμενοι  τῶν Ἐκκλησιῶν, δέκα (10) ὅλοι καί ὅλοι! Καί ἐνῶ δόθηκε στούς παρευρεθέντες ἐπισκόπους τό δικαίωμα νά ὑπογράψουν τά ψηφισθέντα κείμενα, ἡ Σύνοδος (δηλ. ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης) ἀποδέχθηκε τήν αὐθαίρετη ὑποκατάσταση τῶν ὑπογραφῶν κάποιων ἐπισκόπων τῆς Κύπρου ἀπό τήν ὑπογραφή τοῦ ἀρχιεπισκόπου τῆς Κύπρου κάτω ἀπό τό κείμενο Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον τό ὁποῖο οἱ ἴδιοι δέν ὑπέγραψαν. Ἀδιαφόρησε ἐπίσης γιά τήν ἔλλειψη ὑπογραφῶν τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἀρκουμένη μόνο στήν ψῆφο τοῦ Πατριάρχου Σερβίας.  Καί τό ἐπιστέγασμα τῆς ἀντι-συνοδικότητος ἦταν ἡ ἐκ μέρους μόνο τοῦ Πατριάρχου (τῇ ὑποδείξει τίς πιό πολλές φορές τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου) τελική λύση πού δινόταν σέ κάθε ἀμφισβητούμενο ζήτημα.

Ἄξια προσοχῆς εἶναι νομίζουμε ἡ τοποθέτηση τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου στό θέμα τῆς Συνοδικότητος:

«Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἀποστολική Καθολική καί Συνοδική μόνον διά τῶν ἐπισκόπων της ὡς κεφαλῶν ἤ προϊσταμένων τῶν πραγματικῶν ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων τῶν ἐπισκοπῶν. Τά δέ ἱστορικῶς διαμορφωθέντα καί διά τοῦτο μεταβαλλόμενα καί τρεπτά σχήματα καί ʺσυστήματαʺ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀργανώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας: τό μητροπολιτικόν, τό ἀρχιεπισκοπικόν, τό πατριαρχικόν, τό πενταρχικόν, τό αὐτοκέφαλον, τό αὐτόνομον καί τἆλλα, καθ΄ ὅσον ὑπῆρχον καί καθ’ ὅσον θά ὑπάρξουν, δέν ἔχουν καί δέν δύνανται νά ἔχουν ὁριστικήν καί ἀποφασιστικήν σημασίαν εἰς τό συνοδικόν σύστημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐπί πλέον δέ, ταῦτα δύνανται ἐνίοτε νά καταντήσουν καί ἐμπόδιον εἰς τήν ὁμαλήν λειτουργίαν καί ἔκφρασιν τῆς καθολικότητος ἑκάστης Ἐκκλησίας καί τῆς συνοδικότητος  ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐμπόδιον δέ γίνονται, ὅταν δι΄αὐτῶν συγκαλύπτουν, παραγκωνίζουν, ἀπωθοῦν εἰς δευτέραν μοῖραν ἤ ἀκόμη καί ὑποκαθιστοῦν τόν ἐπισκοπικόν χαρακτῆρα τῆς δομῆς καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἐκκλησιῶν.  Καί ἀναμφιβόλως εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἔγκειται μία τῶν βασικῶν διαφορῶν μεταξύ τῆς ὀρθοδόξου καί τῆς παπικῆς ἐκκλησιολογίας.» (Ὑπόμνημα σ. 13.  Ὁ τονισμός τῶν λέξεων εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου)

Γ) Τά ψηφισθέντα κείμενα, οἱ τελικές ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ἔχουν σοβαρό ἔλλειμμα ὀρθοδοξίας, διότι:

α) Ὅπως ὀρθά ἐπισημάνθηκε δέν ἀντιμετωπίσθηκε κανένα δογματικό ζήτημα, ζήτημα δηλαδή πού νά ἀφορᾶ στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, δέν ὁριοθετήθηκε  ἡ Ὀρθή Πίστη τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων, δέν καταγνώσθηκαν μέ δογματικούς ὅρους οἱ αἱρετικές κακοδοξίες πού κυριαρχοῦν στόν δυτικό «χριστιανικό» κόσμο. Οἱ λέξεις «αἵρεσις» καί «αἱρετικοί» εἶναι ἀποῦσες στά τελικά κείμενα.

β) Στό κείμενο «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον» γίνεται λόγος γιά ζητήματα πού δέν ἀφοροῦν ἄμεσα στή σωτηρία μας. Τά ζητήματα αὐτά παρουσιάζονται σέ εἰδικά κεφάλαια ὅπως «Περί ἐλευθερίας καί εὐθύνης», «Περί εἰρήνης καί δικαιοσύνης», «Περί εἰρήνης καί ἀποτροπῆς τοῦ πολέμου», «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔναντι τῶν διακρίσεων», «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς μαρτυρία ἀγἀπης ἐν διακονίᾳ». Πρός ἄρσιν παρεξηγήσεων τονίζουμε ὅτι ὅλα αὐτά τά θέματα ἀντιμετωπίζονται μέσα στήν ἁγία Γραφή καί τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι μέ παρρησία ἔλεγξαν τήν ἀδικία τῶν πλουσίων καί τῶν ἀρχόντων. Ὅλες οἱ τοπικές καί Οἰκουμενικές Σύνοδοι πού ἔχουν γίνει μέχρι τώρα ἀσχολήθηκαν πάντοτε μέ θέματα δογματικά, ποιμαντικά, κανονιστικά ἀποβλέποντας στήν ἀσφαλῆ ὁδό τῆς σωτηρίας τῶν Ὀρθοδόξων. Ποτέ Μεγάλες Σύνοδοι δέν ἀσχολήθηκαν μέ θέματα παρόμοια μέ τά ἀνωτέρω οὔτε ἔκαναν τέτοιες τοποθετήσεις, οἱ ὁποῖες σέ μεγάλο βαθμό θυμίζουν τίς διακηρύξεις καί τίς ἀρχές τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν. Οἱ συνοδικές αὐτές διακηρύξεις μετακινοῦν τό κέντρο βάρους τοῦ σκοποῦ τῆς Συνόδου ἀπό τή σωτηριώδη γιά τόν ἄνθρωπο ἀποστολή της σέ ἐκκοσμικευμένες προτεραιότητες  συμβατές μέ τά διεθνῆ συμφέροντα.

γ) Στό Κείμενο «Τό Μυστήριον τοῦ Γάμου καί τά Κωλύματα αὐτοῦ» καταπατήθηκε ὁ 72ος Κανών τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπιτρέποντας συνοδικῶς τόν γάμο ὀρθοδόξων μέ αἱρετικούς «ἐν πνεύματι ποιμαντικῆς διακρίσεως». Αὐτή ἡ τοποθέτηση θά ἔχει ὡς συνέπεια τήν ἀκόμη περισσότερο ἄμβλυνση τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως τῶν πιστῶν, ἐνῶ μέ ἀφορμή τήν ἀπόφαση αὐτή πολλοί ἐκ τῶν συμμετεχόντων στή Σύνοδο ἱεραρχῶν κατέληξαν στό συμπέρασμα ὅτι, ἐφόσον εὐλογοῦμε τό γάμο ὀρθοδόξου - ἑτεροδόξου σημαίνει ὅτι δεχόμεθα τό βάπτισμα τῶν ἑτεροδόξων, ἐνῶ πιό «προχωρημένη» ἄποψη διατυπώθηκε ἀπό ἄλλους ὅτι γι΄αὐτό ἐπίσης θά μποροῦμε νά τούς δίδουμε ἀνεπιφυλάκτως τή Θεία Εὐχαριστία!

δ) Ἡ θλιβερότερη γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπόφαση εἶναι αὐτή τοῦ 6ου Κειμένου «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Στήν ἀρχική μορφή τοῦ Κειμένου περιλαμβανόταν ἡ φράση:

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί κοινοτήτων μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς.»

Ἡ ἑλληνική ἀντιπροσωπεία τῶν ἱεραρχῶν κατέθεσε πρόταση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης  σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ σχετική  φράση ἔπρεπε νά διαμορφωθεῖ ἔτσι:

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία  γνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί κοινοτήτων μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ΄αὐτῆς.»

Δυστυχῶς ἡ πρόταση αὐτή δέν ἔγινε ἀποδεκτή, καί ἡ ἀντιπροσωπία τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας πού παρευρέθηκε στήν Κρήτη, ὑπερβαίνοντας τήν ἐξουσιοδότηση τῆς ἱεραρχίας κατέθεσε τήν ἀκόλουθη πρόταση:

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ΄αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν», ἡ ὁποία καί ἔγινε ἀποδεκτή μέ χειροκροτήματα.

Μέ τή διακήρυξη αὐτή ἀποδόθηκε ἐκκλησιαστικότητα στόν Παπισμό, στούς Μονοφυσίτες, Ἀγγλικανούς καί τίς ἄλλες προτεσταντικές παραφυάδες.

ΙΙ. Ἡ θεολογική συμβολή τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου

Ἐν προκειμένω θά θέλαμε νά τονίσουμε τήν σημαντική θεολογική προσπάθεια πού κατέβαλε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέος γιά νά υἱοθετηθεῖ ἡ ὀρθόδοξη τοποθέτηση τῆς ἱεραρχίας, δηλ. ὅτι ἐκτός τῆς Μιᾶς Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας δέν μποροῦν νά ὑπάρξουν ἄλλες Ἐκκλησίες. Ἐξήγησε τήν ὀρθόδοξη θέση του σέ σχετική παρέμβαση κατά τή διάρκεια τῆς σχετικῆς συζητήσεως καί δέν ὑπέγραψε τό σχετικό Κείμενο. Ἡ συμβολή τοῦ ἁγίου Ναυπάκτου δέν ἀφοροῦσε μόνο στήν θεολογική συζήτηση πάνω στή συγκεκριμένη ἐπίμαχη φράση, ἀλλά καί σέ ἄλλες τοποθετήσεις τῶν ὑπό ἔγκρισιν κειμένων κατά τή διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου.

Οὐσιαστική ἦταν ἡ τοποθέτησή του στό ζήτημα τῆς ἐσφαλμένης θεολογίας τοῦ προσώπου καί τῆς κοινωνίας προσώπων στήν ἁγία Τριάδα ὅπως διατυπώνεται στό κείμενο, «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον». Ἐξήγησε ὅτι «στόν Τριαδικό Θεό δέν ὑπάρχει κοινωνία προσώπων, ἀλλά κοινωνία φύσεως καί περιχώρηση προσώπων» καί ἀναίρεσε τή θέση τοῦ ἀνωτέρω κειμένου ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι «κοινωνία προσώπων ἀντανακλώντων κατά χάριν διά τῆς ἑνότητος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τήν ἐν τῇ ἁγίᾳ Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τῶν θείων προσώπων» (σ. 656). Ἀπέδειξε θεολογικά ὅτι δέν ὑπάρχει ἀναλογία ὄντος (analogia entis), δηλ. ἀναλογία μεταξύ τοῦ κτιστοῦ ὄντος καί τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ καί ὅτι δέν γνωρίζουμε τήν ἐνδοτριαδική ζωή καί γι΄αὐτό δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀναλογία μέ τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Πρός τοῦτο πλήν ἄλλων ἐπεκαλέσθη τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος γράφει ὅτι «δέν ὑπάρχει κανένα ὑπόδειγμα στή φύση πού νά εἰκονίζη τόν Τριαδικό Θεό» (650).

Ὅλη ἡ συνεισφορά τοῦ Μητροπολίτου Ἱεροθέου μέ τίς τοποθετήσεις πού ἔκανε ἐπί τῶν θεολογικῶν θεμάτων πού ἀνέκυψαν κατά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης, ἔχει πίσω της ἕνα θεολογικό ἔργο πολλῶν χρόνων. Ὅλη αὐτή ἡ θεολογική ἐργασία-προεργασία καί  ἡ  συμμετοχή του στή Σύνοδο ἀπεικονίζεται μέ ἐνάργεια στόν τόμο «Ἡ "Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος" στήν Κρήτη-Θεολογικές καί ἐκκλησιολογικές θέσεις» (750 σελίδες) πού συνέγραψε ὁ ἐπίσκοπος Ἱερόθεος καί  ἐξέδωσε ἡ Ἱ. Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.

Στόν τόμο αὐτόν δημοσιεύονται ἐργασίες προγενέστερες, σύγχρονες καί μεταγενέστερες τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ὁ βασικός του ἄξονας εἶναι ἡ δογματική – θεολογική – κανονική κατοχύρωση τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας. Τά περισσότερα θέματα πού ἀναπτύσσονται στό βιβλίο π.χ. «τό Χριστολογικό θεμέλιο τῆς ἐκκλησίας» (σ. 57-74), «Ἡ σὐνοδος τῶν Πατριαρχῶν τοῦ ἔτους 1756» (σ. 77-101), «Ἡ Β΄Βατικανή Σύνοδος καί ἡ νέα θεολογία καί ἐκκλησιολογία της» (σ.102-115), «Τά χαρισματικά καί τά κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας» (σσ. 553—589), παρουσιάζουν καί κατοχυρώνουν τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, φωτίζοντας καί ἀναλύοντας ὅλες τίς πλευρές της. Ἀκόμη καί τή φιλοκαλική διάσταση τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς τήν συνδέει ὀργανικά μέ τήν Ἐκκλησία ὡς «κοινωνία θεώσεως» (σ. 61-64).

Ἡ θέση τοῦ βαπτίσματος, τό ὑποστατό ἤ ἀνυπόστατο τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν (σσ.266- 268), «Ἡ ʺὁμολογιακήʺ διγλωσσία...»(σ.179—196), ὅλα σχετίζονται μέ τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί δικαίως ἀφοῦ ἡ πίστη στήν Ἐκκλησία περιλαμβάνεται στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐπειδή, ὅπως τό κηρύττει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α΄Τιμ. 6,15). Μέ κατ΄ἐπίγνωσιν ζῆλο  καί μέ ἀφορμή τήν ἀπόδοση ἐκκλησιαστικότητος στόν δυτικό «χριστιανικό» κόσμο  ἀνατρέπει ἐπίσης τά ὀρθολογιστικά ἐπιχειρήματα τῶν οἰκουμενιστῶν ἐξηγώντας π.χ. ὅτι σέ συνοδικό κείμενο πού ἀπαιτεῖ δογματική ἀκρίβεια δέν μπορεῖ ὁ ὅρος «Ἐκκλησία» νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς τεχνικός ὅρος (terminus technicus) καί ὅτι ἡ φράση «ἱστορική ὀνομασία» στό 6ο Κείμενο κρύβει ἕνα ἐκκλησιαστικό νομιναλισμό γιατί «δέν ὑπάρχει ὄνομα χωρίς ὕπαρξη».

Πλήν τῶν θεολογικῶν κειμένων του ὁ Σεβασμιώτατος περιλαμβάνει στό βιβλίο αὐτό, ὅλη τήν ἱστορία τῆς «Μεγάλης Συνόδου», τήν προετοιμασία της διά τῶν πανορθοδόξων διασκέψεων, τήν ἀλληλογραφία του μέ τήν Ἱερά Σύνοδο σχετικά μέ τά ἔγγραφα τῶν Διασκέψεων, ὅσα διημείφθησαν κατά τίς συνεδριάσεις τῆς Μ. Συνόδου, τίς παρεμβάσεις του καί τίς ἐκτιμήσεις του γιά τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Τό βιβλίο αὐτό ἀποτελεῖ νομίζουμε ἕνα βοήθημα μέ κατανοητό θεολογικό λόγο γιά κάθε μελετητή τῆς Συνόδου καί γιά κάθε κληρικό καί λαϊκό, πού ἐπιθυμεῖ νά ἔχει μιά πλήρη, σφαιρική εἰκόνα γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης.

ΙΙΙ. Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης δέν ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν Μεγάλων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Ἐπανερχόμενοι στήν τελική ἀποτίμησή μας γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης νομίζουμε ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή δέν ἀποτελεῖ ὑπό καμμιά ἔννοια συνέχεια τῶν Μεγάλων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διότι μέ τίς ἀποφάσεις της:

α) Δέν διακηρύσσει τήν ἀπόλυτη μοναδικότητα, τήν ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

β) Δέν στερεώνει στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν τό Ὀρθόδοξο φρόνημα.

γ) Δέν καταδικάζει τίς παλαιές αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί προτεσταντισμοῦ. Ἀντιθέτως ἀπέδωσε σ΄αὐτές ἐκκλησιαστικότητα. Ἐπίσης δέν  κατεδίκασε οὔτε τίς νεοφανεῖς αἱρέσεις πού μέ ποικίλα προσωπεῖα παραπλανοῦν τούς Ὀρθοδόξους.

δ) Δέν σεβάστηκε τό συνοδικό σύστημα μέ τήν ἐπιλεκτική συμμετοχή τῶν ἐπισκόπων σ΄αὐτήν.

ε) Ἀναγνώρισε θετικό ρόλο στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκλησιῶν καί ἐπικρότησε τή συμμετοχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στούς ἀτελέσφορους Διαλόγους μέ τούς ἑτεροδόξους.

Ἀσφαλῶς ὑπάρχουν καί ὀρθόδοξες θέσεις μέσα στά ψηφισθέντα κείμενα, ὅπως π.χ. ὅτι οἱ Σύνοδοι ἐπί Μ. Φωτίου καί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ εἶναι «καθολικοῦ κύρους», τό Κείμενο γιά τή σπουδαιότητα τῆς νηστείας, ὀρισμένες ὀρθόδοξες τοποθετήσεις διάσπαρτες στήν «Ἐγκύκλιο τῆς ἁγίας καί μεγάλης Συνόδου», στό «Μήνυμα τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό», καί ἀλλοῦ. Ὅμως οἱ ἐπί μέρους ὀρθόδοξες θέσεις δέν ἀρκοῦν γιά νά προσδώσουν ὀρθόδοξο συνοδικό χαρακτήρα στή Σύνοδο τῆς Κρήτης, καθόσον τό πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ διαπνέει ὅλες τίς ἐργασίες καί τίς ἀποφάσεις της.  Ἐκτός αὐτοῦ γιά τή Σύνοδο ὑπάρχουν ἀντιδράσεις στόν ὀρθόδοξο κλῆρο καί τόν λαό. Τέλος ἀσκήθηκε ἀρνητική κριτική καί ἀπό τίς μή συμμετασχοῦσες στή Σύνοδο ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Τί ἀπομένει; Ἡ ἐλπίδα τῆς συγκροτήσεως μιᾶς ἀληθινά Μεγάλης Συνόδου, ἡ οποία θά καταργήσει τίς ἐσφαλμένες, ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις καί θά καταδικάσει τόν ἐχθρό τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος, τόν Οἰκουμενισμό.

Ἐκ τῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς

[i] Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, Ἡ «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος» στήν Κρήτη (σ.473).

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Συνήλθε σήμερα Πέμπτη, 4 Οκτωβρίου 2018, στην τρίτη Τακτική Συνεδρία της η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη απαρτία. Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Ακολούθως, σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την Εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος με θέμα: «Μελετώμενες συνταγματικές αλλαγές και οι θέσεις της Εκκλησίας μας».

Αναπτύσσοντας τα 14 κεφάλαια της εμπεριστατωμένης Εισηγήσεώς του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας τονίζοντας ότι «το πιο ενδιαφέρον νομικό κείμενο που αποτυπώνει τον κοινό παρονομαστή του ευρωπαϊκού νομικού και θεσμικού πολιτισμού και υποδηλώνει την πολυτυπία του φαινομένου είναι η συνοδευτική δήλωση (υπ’ αριθμ. 11) που υιοθετήθηκε από την Διακυβερνητική Διάσκεψη των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προσαρτήθηκε στην Συνθήκη του Άμστερνταμ ‘’γιά το καθεστώς των εκκλησιών και των μη ομολογιακών ενώσεων’’.

Σύμφωνα με τη δήλωση αυτή: ‘’Η Ευρωπαϊκή Ένωση σέβεται και δεν προδικάζει το σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο καθεστώς των εκκλησιών και των θρησκευτικών ενώσεων ή κοινοτήτων στα Κράτη - Μέλη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση σέβεται με τον ίδιο τρόπο το καθεστώς των φιλοσοφικών και μη ομολογιακών ενώσεων’’. Ανεξάρτητα από τα ερμηνευτικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει μία τόσο γενική διατύπωση, είναι προφανές ότι στο πλαίσιο της αρχής της επικουρικότητας που διαπερνά την Συνθήκη του Άμστερνταμ (όπως και του Μάαστριχτ) και διέπει τις σχέσεις Ένωσης και Κρατών - Μελών, το ζήτημα των σχέσεων κράτους και εκκλησιών και γενικότερα κράτους και θρησκείας τοποθετείται εκτός του πεδίου της κοινοτικής πολιτικής και δράσης».

Επισήμανε μάλιστα ιδιαίτερα ότι «η Ευρωπαϊκή αυτή Συνθήκη δεν επιβάλλει συγκεκριμένο μοντέλο σχέσεων, αφήνει ελεύθερο το κάθε Κράτος - Μέλος να την καθορίζει, με βάση το εθνικό-εσωτερικό δίκαιο, ανάλογα με τις εθνικές και ιστορικές τους ιδιαιτερότητες».

Μετά την εμπεριστατωμένη αναφορά του στις σχέσεις Κράτους και Θρησκείας στην Ευρώπη, ο Σεβασμιώτατος κ. Κύριλλος έκανε εκτενή αναφορά στις σχέσεις του ελληνικού Κράτους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίες όπως τόνισε είναι «σχέσεις συνταγματικώς ρυθμισμένες», δηλαδή «συνταγματικώς οργανωμένες αλλά και συνταγματικώς εγγυημένες».

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στο ζήτημα της αναθεωρήσεως του υφισταμένου συνταγματικού πλαισίου των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας τόνισε ότι απαιτεί σοβαρό και νηφάλιο προβληματισμό και ύπαρξη εμπιστοσύνης μεταξύ των διαλεγομένων θεσμών Εκκλησίας και Πολιτείας και ειλικρίνεια των προθέσεων. 

Σχετικά με το άρθρο 3 του Συντάγματος και την θρησκευτική ουδετερότητα, υποστήριξε ότι αυτό «έγινε δεκτό ως καινοτόμο σε αρκετά σημεία, σε σχέση με τα προγενέστερα ελληνικά Συντάγματα. Θεωρήθηκε, όπως προκύπτει από την ιστορική ερμηνεία της διάταξης και τις προπαρασκευαστικές εργασίες του Συντάγματος του 1975, λιγότερο ριζοσπαστικό από τον (πλήρη) χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, αλλά πάντως ως ένα ισχυρό βήμα προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης των σχέσεων».

Ακολούθως αναφέρθηκε στη σχέση των άρθρων 3 και 13 του Συντάγματος και στις προτεινόμενες αλλαγές στη συζήτηση περί αναθεωρήσεως του Συντάγματος, βάσει της αρχής της θρησκευτικής ουδετερότητας, αναπτύσσοντας τα εξής: α) το προοίμιο του Συντάγματος, β) τις επίσημες κρατικές τελετές με θρησκευτικό μέρος, γ) τα χριστιανικά σύμβολα σε δημόσιους χώρους, δ) την νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας, ε) την μισθοδοσία του κλήρου και την εκκλησιαστική Εκπαίδευση.

Στον επίλογο της Εισηγήσεώς του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, αναφερόμενος στο θέμα της αναθεωρήσεως του συνταγματικού πλαισίου των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, τόνισε ότι «εκτός από ακραίες και μεμονωμένες φωνές που ζητούν διαχωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, οι περισσότερες προτάσεις συντείνουν είτε στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων είτε στον εξορθολογισμό τους ή και στον καθορισμό του συστήματος διάκρισης αρμοδιοτήτων.... Επομένως, το καθεστώς των διακριτών ρόλων Εκκλησίας – Πολιτείας με το νέο Σύνταγμα της Μεταπολιτεύσεως του 1975 είναι σαφέστατα οριοθετημένο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Η ιστορική εμπειρία των 43 ετών εφαρμογής του κατά την νεώτερη αυτή περίοδο αποδεικνύει ότι η νομική αυτή κατάσταση δεν έβλαψε ούτε την ελληνική κοινωνία ούτε τα δικαιώματα των άλλων θρησκευτικών κοινοτήτων».

Τέλος, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στην πρόταση που υπέβαλε η Εκκλησία της Ελλάδος στην «Επιτροπή διαλόγου Πολιτείας και Εκκλησίας για την μελέτη και επίλυση θεμάτων που απασχολούν την Εκκλησία της Ελλάδος», στα πλαίσια μέτρων προώθησης περί διακριτών ρόλων Εκκλησίας και Πολιτείας, ανέφερε: «Προτείνεται η εισαγωγή γενικής νομοθετικής ρήτρας σχετικά με την νομική φύση των σχέσεων Κράτους και Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία θα περιέχει και ορισμένους ειδικούς κανόνες καλής νομοθέτησης (πρβλ. ν. 4048/2012, Α 34) με στόχο την εναρμόνιση προς το σύγχρονο περιεχόμενο των αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας και της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους». 

Περαίνοντας την Εισήγησή του, επισήμανε τα εξής: «Η νέα νομοθετική ρύθμιση αποβλέπει στην καθιέρωση κανόνων κατά το στάδιο ανάπτυξης νομοθετικής πρωτοβουλίας από τα αρμόδια πολιτειακά όργανα και αποτελεί τεκμήριο ερμηνείας του νομοθέτη για το νόημα διατάξεων υπερνομοθετικής ισχύος, όπως της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (άρθρα 9, 11) και του Συντάγματος (άρθρα 12, 13). Εάν η πρόταση αυτή γίνει δεκτή, θεωρώ ότι ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας θα τεθεί σε σταθερή βάση και δεν θα απαιτηθεί καμμία αλλαγή στο status quo του ισχύοντος συνταγματικού πλαισίου, που διέπει τις σχέσεις αυτές».

Επηκολούθησε ευρύτατος διάλογος επί της Εισηγήσεως, κατά τον οποίο έλαβαν τον λόγο πολλοί Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς.

Τέλος, η Ιεραρχία επαναβεβαίωσε την απόφαση της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου 2017, όπως εκφράζεται με σαφήνεια στο Δελτίο Τύπου της 4ης Οκτωβρίου 2017.

Υπενθυμίζεται ότι με απόφαση της ως άνω Ιεραρχίας υφίσταται και λειτουργεί αρμόδια Επιτροπή εξ Αρχιερέων και Νομικών, προς τα Μέλη της οποίας η Ιεραρχία επαναβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της, και η οποία εξετάζει όλα τα θέματα τα οποία προκύπτουν ως προς τις μελετώμενες συνταγματικές αλλαγές, αλλά και τις θέσεις της Εκκλησίας μας.

Με ομόφωνη απόφασή Της η Ιεραρχία παραπέμπει την Εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου στην ως άνω Επιτροπή, για την ενδελεχή μελέτη των θιγομένων θεμάτων και για την επί μέρους και κατά θέματα αξιοποίησή της. 

Η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου ε.έ.

Η εισήγηση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή

Πηγή: Romfea

Σχόλιο Τ.Ι.: Ωστέ είναι πειθαρχικό αδίκημα η συμμόρφωση στο ΣτΕ κ. Γαβρόγλου; Το ΥΠΠΕθ , δηλώνοντας ακόμη μια φορά την καταφρόνησή του προς το ΣτΕ και τους Δημοκρατικούς θεσμούς, κάνει απέλπιδα προσπάθεια να φοβήσει το προσωπικό του, απειλόντας με πειθαρχικές διώξεις τους Θεολόγους που, όπως οφείλουν από τον νόμο, συμορφώνονται στο ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών. Προκειται για μια ακόμη "νομικίστικη" προτοτυπία του κ. Γαβρόγλου, που δεν έχει την παραμικρή αληθινή και νόμιμη βάση, διότι, όπως είναι γνωστό οι πειθαρχικές αποφάσεις των Υπάλλλήλων ελέγχονται από τα Διοικητικά Δικαστήρια, τα οποία οφείλουν συμμορφωθούν στο ΣτΕ! Επομένως δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να ευδοκιμήσει έστω και μια τέτοια πειθαρχική υπόθεση σε βάρος υπάλλήλου, Θεολόγου ή Δασκάλου.

(Για αναλυτικές πληροφορίες δείτε την "Γνωμοδότηση: Καμία πειθαρχική ή ποινική ευθύνη από την άρνηση διδασκαλίας των «νέων» Θρησκευτικών Φίλη - Γαβρόγλου μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ")

Στο μόνο που "ποντάρει" το Υπουργείο είναι ο φόβος και το άγχος που γεννά μια πειθαρχική δίωξη ακόμη και σε έναν αθώο. Όμως μια τέτοια προφανώς αβάσιμη πειθαρχική δίωξη θα σημαίνει αστικές ευθύνες και μεγάλες αποζημιώσεις για συκοφαντική δυσφήμιση και άλλες βλάβες που θα δικαιούνται τα πειθαρχικώς διωκόμενα θύματα του ΥΠΠΕΘ. Αναμένονται αντιδράσεις Νομικών Επιστημονικών φορέων για την απαράδεκτη αυτή πρακτική του ΥΠΠΕΘ.

Παρατίθεται η ανακοίνωση του ΥΠΠΕΘ:

Σε μια καταφανώς παράνομη ενέργεια προέβη η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) όπως περιήλθε σε γνώση του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Η ΠΕΘ απέστειλε σύνολο ενδικοφανών εγγράφων καθώς και ανακοίνωσή της προς τους Διευθυντές σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ζητώντας τους να τα διαβιβάσουν στους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών. Με αυτή την ενέργεια προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να μην διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών σύμφωνα με το νόμιμο πρόγραμμα σπουδών.

Το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων επισημαίνει ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί παράνομες ενέργειες που επισείουν πειθαρχικές ευθύνες. Δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να διαταράξει την εκπαιδευτική λειτουργία των σχολικών μονάδων και πολύ περισσότερο να ασκείται μία τέτοια απαράδεκτη πρακτική από την ΠΕΘ σε βάρος των εκπαιδευτικών.

Παράλληλα, με έγγραφό του που εστάλη σήμερα, ο Γ.Γ. του Υπουργείου κ. Ηλίας Γεωργαντάς ζητά από τους 13 Περιφερειακούς Διευθυντές να διασφαλιστεί η απαρέγκλιτη τήρηση του προβλεπόμενου αναλυτικού προγράμματος καθώς και να διερευνηθούν τυχόν πειθαρχικές ευθύνες για τη μη τήρησή του σε μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου, δήλωσε: «Στη δημοκρατία μας υπάρχουν κανόνες και νόμοι. Κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων. Στον ευαίσθητο χώρο την εκπαίδευσης πολύ περισσότερο δεν δικαιολογούνται αυθαιρεσίες και παρανομίες σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δηλαδή σε βάρος των μαθητών. Η εκπαίδευση είναι ευθύνη της Πολιτείας και αυτή καθορίζει όλα όσα αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Τέτοιες ενέργειες αποτελούν αναχρονιστικές, σκοταδιστικές και παράνομες προτροπές και δεν έχουν καμία απολύτως πιθανότητα να τύχουν αποδοχής από την εκπαιδευτική κοινότητα. Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών όπως έχουν αποδείξει θα συνεχίσουν να επιτελούν το καθήκον τους, αρνούμενοι και αυτή τη φορά να ακολουθήσουν τις απαράδεκτες προτροπές να παρανομήσουν».

(Πηγή: minedu.gov.gr)

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα ελληνικά σχολεία και βάσει των τελευταίων εξελίξεων ενημερώνουμε για τα εξής: Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα,

Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα, οι οποίες εδραζόμενες σε συνταγματικές και ευρωπαϊκού δικαίου διατάξεις λαμβάνουν θέση υπέρ του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ακυρώνοντας τα Νέα Προγράμματα Σπουδών!

Δελτίο Τύπου

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών αγρυπνώντας για το κρίσιμο ζήτημα της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας στα ελληνικά σχολεία και βάσει των τελευταίων εξελίξεων ενημερώνουμε για τα εξής:

Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους εκδόθηκαν οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υπ΄ αριθμ. 660/2018 και 926/2018 αντίστοιχα, οι οποίες εδραζόμενες σε συνταγματικές και ευρωπαϊκού δικαίου διατάξεις λαμβάνουν θέση υπέρ του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ακυρώνοντας τα Νέα Προγράμματα Σπουδών! Το Υπουργείο Παιδείας διαβλέποντας την ακύρωση της επίμαχης υπουργικής απόφασης, έσπευσε να εκδώσει νέα με σχεδόν ταυτόσημο περιεχόμενο για να αποφύγει με μη προσήκοντα τρόπο τη συμμόρφωση με την δικαστική ετυμηγορία. Και η νέα όμως υπουργική απόφαση προσεβλήθη και εκδικάσθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου στη μείζονα Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας και εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης. Ήδη νομοταγείς Θεολόγοι και Δάσκαλοι, υποβάλλουν σχετικές Δηλώσεις τους προς τους Δ/ντες των Σχολείων ότι συμμορφώνονται στις αποφάσεις του ΣτΕ.  

Δεδομένων αυτών των γεγονότων διακινείται στο διαδίκτυο, αντίστοιχη με την περσινή, Επιστολή Γονέα για επιστροφή των βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών προσαρμοσμένη στο σήμερα καθώς οι δύο δικαστικές αποφάσεις δικαίωσαν γονείς και μαθητές που ζητούν ομολογιακό και όχι πολυθρησκειακό μάθημα.

Φρονούμε ότι οι Γονείς και οι Εκπαιδευτικοί οφείλουν να συμπληρώσουν τις συγκεκριμένες δηλώσεις διατρανώνοντας την βούλησή τους να τηρηθεί η νομιμότητα, όπως το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο προσδιόρισε, και πάνω από όλα να προστατευθούν οι ψυχές των παιδιών μας από το δηλητήριο του συγκρητιστικού και νεοεποχίτικου πνεύματος που ενσταλάζουν τα νέα Θρησκευτικά.

Δείτε σχετικά:

1. Δήλωση Θεολόγων και Δασκάλων για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ

2. Νέο ὑπόδειγμα ἐπιστολῆς γονέα γιά ἐπιστροφή τῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν

3. Γνωμοδότηση: Καμία πειθαρχική ή ποινική ευθύνη από την άρνηση διδασκαλίας των «νέων» Θρησκευτικών Φίλη - Γαβρόγλου μετά τις αποφάσεις του ΣτΕ

4. Προτάσεις της ΠΕΘ προς τα μέλη της για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών [2018-2019]

Αθήνα 3/10/2018

Τα Σωματεία:

Ενωμένη Ρωμηοσύνη (Ε.ΡΩ.)
Ένωση Επιστημόνων Γυναικών
Εστία Πατερικών Μελετών
Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες
Μουσική Συντροφιά
Πανελλήνια Ένωση Γυναικών
Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (Π.Ε.Θ.)
Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων (Π.Ε.ΦΙ.Π.)
Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων «Ἡ Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ)
Πανελλήνιος Ορθόδοξος Ένωση (Π.Ο.Ε.)
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.)
Σύλλογος «Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης
Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) 
Χριστιανική Φοιτητική Δράση (Χ.Φ.Δ.)

«Ένα μήνυμα στέλνουμε οι Έλληνες ομογενείς στον Ζόραν Ζάεφ για το όνομα «Μακεδονία»: Μολών Λαβέ!» είπε σήμερα ο διακεκριμένος ομογενής και πρώην Γερουσιαστής των ΗΠΑ

«Εάν και όταν ο Μάθιου Νίμιτς, φέρει πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη, με όποια αιτιολογία, να αναγνωριστεί η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία», υπόσχομαι εν ονόματι της σημαντικής πλειονότητας της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, ότι θα παραταχθούμε οργανωμένοι με πολιτική αντίσταση στα Ηνωμένα Έθνη, ανώτερη και από αυτή του 1993».

Αυτό επεσήμανε σήμερα ο διακεκριμένος ομογενής Κρις Σπύρου κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου που παραχώρησε στα γραφεία της Ένωσης Συντακτών στην Αθήνα σχετικά με τις εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων .

Ο πρώην Γερουσιαστής των ΗΠΑ και πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Δημοκρατικών του Νιού Χάμσαιρ χαρακτήρισε "μαϊμού» το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018, στα Σκόπια. Τόνισε ότι είναι ανάγκη μετά και τις τελευταίες εξελίξεις για μια νέα αντίσταση από την ομογένεια και ότι την ερχόμενη Παρασκευή αναχωρεί για τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες όπου θα έχει συναντήσεις με τους έλληνες της ξενιτιάς, που επιβάλλουν οι καταστάσεις.

Στον κύριο Ζάεφ, στέλνουμε το μήνυμα από την Κοινότητα των Ελλήνων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για το όνομα «Μακεδονία»: «Μολών Λαβέ!»

Διαβάστε τις δηλώσεις του κ. Κρις Σπύρου

Το δημοψήφισμα που διεξήχθη στην «Δημοκρατία των Σκοπίων», στην ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018, ήταν ένα ύπουλα κατασκευασμένο πολιτικό ψεύδος. Ένα δημοψήφισμα μαϊμού.

Σύμφωνα με τις δημόσιες δηλώσεις του κυρίου Ζόραν Ζάεφ, πρωθυπουργού της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», το δημοψήφισμα που διεξήχθη την περασμένη Κυριακή στο κράτος του, είχε κάποια σχέση με την πρόσφατη «Συμφωνία» που έγινε μεταξύ του αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς, και με το κράτος το οποίο, η αποκαλούμενη «Συμφωνία των Πρεσπών», αναφέρει ως το «Δεύτερο Μέρος».

Στο δημοψήφισμα, στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, ο Ζόραν Ζάεφ, ζητούσε από τον λαό της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», να απαντήσει στην ερώτηση: «Είστε υπέρ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι την Συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Δημοκρατίας της Ελλάδας;»

Ποια «Δημοκρατία της Μακεδονίας», έχει συνάψει «Συμφωνία» με την «Δημοκρατία της Ελλάδας»; Πότε, και που, έγινε αυτή η Συμφωνία, μεταξύ της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», και της «Δημοκρατίας της Ελλάδας»; Η οποία, αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων την αποδεχόταν, θα ενέτασσε την πρώην Γιουγκοσλαβική Διοικητική Περιφέρεια, την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ;

Στην «Συμφωνία των Πρεσπών», δεν αναγράφεται πουθενά, ονομασία κράτους, «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε αναγράφεται η φράση, «συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, και της Δημοκρατίας της Ελλάδας».

Μήπως υπάρχει κάποια άλλη «Συμφωνία» που δεν έχει δημοσιοποιηθεί, η οποία έχει υπογραφεί, μεταξύ της «Δημοκρατίας της Ελλάδας», και της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991, «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Την οποία εάν ο λαός της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» θα αποδεχόταν με την ψήφο του, την περασμένη Κυριακή, θα είχε ψευτο-εντάξει την «Δημοκρατία των Σκοπίων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ;

Το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει με σαφήνεια, τα δύο συμβαλλόμενα κράτη που διαπραγματεύτηκαν, και υπέγραψαν, την «Συμφωνία». Τα δύο κράτη που η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει ότι έχουν συνυπογράψει, είναι: «Το πρώτο μέρος, η Ελληνική Δημοκρατία (το «Πρώτο Μέρος») και το δεύτερο μέρος, που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993 (το «Δεύτερο Μέρος»), αναφερόμενα από κοινού ως «τα Μέρη».»

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει επίσης, ότι τα δύο άτομα που συνυπέγραψαν την «Συμφωνία», είναι ο Νίκος Κοτζιάς και ο Νικολά Ντιμιτρόφ. Και ότι «παρέστη ως μάρτυρας σύμφωνα με τις αποφάσεις 817 (1993) και 845 (1993) ο Matthew Nimetz.»

Ο Νίκος Κοτζιάς υπέγραψε την «Συμφωνία» ως «ο Εκπρόσωπος» του «Πρώτου Μέρους», («Ελληνική Δημοκρατία»). Και ο Νικολά Ντιμιτρόφ, την υπέγραψε, ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους», («που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993»).»

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι σαφής για την ονομασία του κράτους που αποκαλείται «το Πρώτο Μέρος». Είναι η «Ελληνική Δημοκρατία». Η «Συμφωνία των Πρεσπών» όμως, δεν αναφέρει την ονομασία του κράτους που στην «Συμφωνία» αποκαλείται ως «το Δεύτερο Μέρος». Γιατί;

Ποιο είναι το κράτος που η «Συμφωνία των Πρεσπών» αναφέρει ως «το Δεύτερο Μέρος»; Πως ονομάζεται; Ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας»; Εάν ονομάζεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας», τότε γιατί ο Νικολά Ντιμιτρόφ, δεν υπέγραψε την «Συμφωνία των Πρεσπών», ως «ο Εκπρόσωπος» της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», και την συνυπέγραψε ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους»;

Και εάν το «Δεύτερο Μέρος», είναι το κράτος «Δημοκρατία της Μακεδονίας», τότε γιατί το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει ότι τα κράτη που συνέβαλλαν στην «Συμφωνία», είναι η «Ελληνική Δημοκρατία» («το Πρώτο Μέρος») και «το Δεύτερο Μέρος», «που έγινε δεκτό στα Ηνωμένα Έθνη σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών 47/225 της 8ης Απριλίου 1993»; Και όχι η «Δημοκρατία της Μακεδονίας»;

Το «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναφέρει το εν λόγω κράτος, ως «το Δεύτερο Μέρος», διότι, στις 8 Απριλίου 1993, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, δεν αναγνώρισε την τότε αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία Διοικητική Περιφέρεια, την «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 8 Απριλίου 1993, αναγνώρισε την ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, και ενέταξε το κράτος αυτό στα Ηνωμένα Έθνη, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα. Αυτό είναι το κράτος που η «Συμφωνία των Πρεσπών» περιγράφει ως «το Δεύτερο Μέρος».

Στις δημόσιες δηλώσεις τους, οι πολιτικοί ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», αναφέρουν ότι τις διαπραγματεύσεις για την «Συμφωνία των Πρεσπών», τις έκανε ο Υπουργός των Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», Νικολά Ντιμιτρόφ.

Εάν υπάρχει ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη, με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και έχει Υπουργό των Εξωτερικών, με το όνομα Νικολά Ντιμιτρόφ, τότε γιατί ο κύριος Νικολά Ντιμιτρόφ, δεν υπέγραψε την «Συμφωνία των Πρεσπών», ως ο Υπουργός των Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Αλλά την συνυπέγραψε ως «ο Εκπρόσωπος» του «Δεύτερου Μέρους»;

Μαϊμού κράτος είναι η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Μαϊμού δημοψήφισμα διεξήχθη στις 30 Σεπτεμβρίου 2018, στην «Δημοκρατία των Σκοπίων».

Μαϊμού ερώτηση έκανε ο Ζόραν Ζάεφ στον λαό της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» στις 30 Σεπτεμβρίου 2018.

Και μαϊμού αποτέλεσμα παρήγαγε το δημοψήφισμα που διεξήχθη την Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2018.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, μια για πάντα! Δεν υπήρξε ποτέ, και δεν υπάρχει σήμερα, ανεξάρτητο κράτος, αναγνωρισμένο, και ενταγμένο ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ή με ονομασία, η οποία εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν υπάρχει ούτε ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Ούτε ως Δημοκρατία της Νότιας Μακεδονίας. Ούτε ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Ούτε ως «προσωρινή» «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Και ούτε με ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM», με ρήτρα μηνιαίας ανανέωσης της ονομασίας. Δεν υπάρχει κανένα!

Σήμερα, τα Ηνωμένα Έθνη, απαρτίζονται από 193 ανεξάρτητα κράτη. Κανένα από τα 193 ανεξάρτητα κράτη, που απαρτίζουν τα Ηνωμένα Έθνη, δεν έχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία» στην ονομασία του, σε οποιαδήποτε μορφή. Κανένα.

Η τότε αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία «Δημοκρατία των Σκοπίων», η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», έκανε αίτηση στα Ηνωμένα Έθνη, στις 22 Ιανουαρίου 1993, να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Μετά από μακρόχρονες διαβουλεύσεις, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το κατεξοχήν υπεύθυνο για την αναγνώριση νέων κρατών μελών στα Ηνωμένα Έθνη, στις 7 Απριλίου 1993, ψήφισε ομόφωνα να απορρίψει την αίτηση της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος, με ονομασία που εμπεριείχε τη λέξη «Μακεδονία». Και ψήφισε ομόφωνα να προτείνει την ένταξη της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» στα Ηνωμένα Έθνη, ως ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.

Παρέπεμψε δε, την επίλυση της διαφοράς που είχε προκύψει για το όνομα του νέου κράτους, στην «Επιτροπή Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία». Στην οποία, συμπροέδρευε ο τότε πρώην Υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Σάιρους Βανς.

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με την «Απόφαση 47/225 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 8ης Απριλίου 1993», απόφαση, η οποία αναφέρεται στο «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών», αναγνώρισε την «Δημοκρατία των Σκοπίων», ως ανεξάρτητο κράτος, και μέλος των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.

Ορίστε πως δημιουργήθηκε το κράτος που περιγράφεται στο «Προοίμιο» της «Συμφωνίας των Πρεσπών» ως το «Δεύτερο Μέρος».

Συγκεκριμένα, η «Απόφαση 47/225 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 8ης Απριλίου 1993» αναφέρει:

«Έγκριση συμμετοχής στα Ηνωμένα Έθνη κράτους του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147

Η Γενική Συνέλευση,

Έχοντας λάβει τις συστάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας στις 7 Απριλίου 1993 ότι το Κράτος του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147 θα πρέπει να γίνει αποδεκτό ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών,

Έχοντας εξετάσει την αίτηση που εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147,

Αποφασίζει να γίνει αποδεκτό ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών το Κράτος του οποίου η αίτηση εμπεριέχεται στο έγγραφο Α/47/876-S/25147, αυτό το Κράτος να αναφέρεται για κάθε σκοπό εντός των Ηνωμένων Εθνών ως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», εν αναμονή της διευθέτησης της διαφοράς που έχει προκύψει γύρω από το όνομα του συγκεκριμένου κράτους.»

Από τις 8 Απριλίου 1993, έως και σήμερα, 25 χρόνια μετά, οι εκπρόσωποι της «Επιτροπής Συντονισμού του Διεθνούς Συνεδρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία», ο Σάιρους Βανς, από το 1993 έως το 1999, και ο Μάθιου Νίμιτς από το 1999 έως και σήμερα, κάνουν προσπάθειες να διευθετήσουν «την διαφορά που είχε προκύψει γύρω από το όνομα του συγκεκριμένου κράτους.»

Η «Δημοκρατία των Σκοπίων», η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», παραμένει χωρίς ονομασία, χωρίς όνομα, έως και σήμερα. 25 χρόνια αργότερα.

Ιδού και η αιτία που προκάλεσε να υπογραφεί η «Συμφωνία των Πρεσπών» από τους πολιτικούς ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων» και του αντιπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς.

Είναι ξεκάθαρο. Η «Συμφωνία των Πρεσπών», έχει έναν, και μόνο έναν, σκοπό. Να δώσει στο ψευδο–σλαβο-μακεδονικό κρατικό μόρφωμα, στην «Δημοκρατία των Σκοπίων», στην ψευδο-αυτό-ονομασθείσα, το 1991, «Δημοκρατία της Μακεδονίας», κρατική ονομασία, με το όνομα «Μακεδονία». Και να δώσει στους κατοίκους της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», η οποία εντάχθηκε στα Ηνωμένα Έθνη το 1993, χωρίς όνομα, «Μακεδονική» εθνική ταυτότητα.

Το 1992-1993, η Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, οργανώθηκε σε σφοδρή αντίθεση, στην αναγνώριση της τότε αποσχισθείσας από την Γιουγκοσλαβία, «Δημοκρατίας των Σκοπίων», της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως ανεξάρτητο κράτος αναγνωρισμένο από τα Ηνωμένα Έθνη, με ονομασία, η οποία θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Σε οποιαδήποτε μορφή.

Στις 2 Οκτωβρίου 1992, ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ο Κυβερνήτης της Πολιτείας του Άρκανσω, Μπιλ Κλίντον, σε δημόσια δήλωση που έκανε προς την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, έδωσε την υπόσχεση, ότι αν εκλεγεί Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν θα αναγνωρίσει την αποσχισθείσα Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, με ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία».

Στις 5 Νοεμβρίου 1992, ο Μπιλ Κλίντον εξελέγη ο 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με την «Απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας της 7ης Απριλίου 1993». Απόφαση, η οποία αναφέρεται στην «Συμφωνία των Πρεσπών», ψήφισε ομόφωνα, να προτείνει στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, την αναγνώριση, της ψευδο-αυτό- ονομασθείσας «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ως νέο ανεξάρτητο κράτος, χωρίς ονομασία. Χωρίς όνομα.

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις 7 Απριλίου 1993, η κυβέρνηση του Προέδρου Μπιλ Κλίντον, με το δικαίωμα άσκησης βέτο, εξασφάλισε να μην αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία «Δημοκρατία των Σκοπίων», με ονομασία που θα εμπεριείχε την ελληνική λέξη «Μακεδονία». Κρατώντας πλήρως την υπόσχεσή του προς την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα.

Στις 9 Απριλίου του 1993, μια μέρα μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών να επικυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξεκίνησε ένας αναληθής μύθος, για την δήθεν ύπαρξη ανεξάρτητου κράτους, με ονομασία η οποία εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία». Μύθος, που προωθείται με έντονο πείσμα, ακόμη και σήμερα.

Πως ξεκίνησε αυτός ο αναληθής μύθος;

Μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, της 8ης Απριλίου 1993, να εντάξει, ως ανεξάρτητο κράτος και μέλος των Ηνωμένων Εθνών, την ψευδο-αυτό- ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», χωρίς όνομα, ο τότε Πρόεδρος της ψευδο-αυτό- ονομασθείσας Δημοκρατίας, Κίρο Γκλιγκόροφ, ανακοίνωσε, ψευδώς στον λαό του, ότι η αποσχισθείσα από την Γιουγκοσλαβία Δημοκρατία του, αναγνωρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία, «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ξεκίνησε να εκδίδει, ταυτότητες «Μακεδόνων πολιτών». Πιστοποιητικά και διαβατήρια, με την σφραγίδα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Και να ζητά αναγνώριση, και διμερείς συμφωνίες με άλλα κράτη, υπογράφοντας με την ψευδή ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Γεγονός που οι πολιτικοί ηγέτες της «Δημοκρατίας των Σκοπίων», δεν έχουν πάψει να πράττουν έως και σήμερα.

Ταυτόχρονα, για προσωπικούς πολιτικούς λόγους, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε, επίσης ανακριβώς, ότι η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», είχε ενταχθεί στα Ηνωμένα Έθνη, ως ανεξάρτητο κράτος, με την «προσωρινή» ονομασία, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας – FYROM». Έτσι ο μύθος της ύπαρξης κράτους με ονομασία, η οποία εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία», εμπλουτίστηκε, με περισσότερα ψεύδη. Και σήμερα, βιώνουμε όλοι, τα αποτελέσματα του ψευδο-Μακεδονικού μύθου που ξεκίνησε το 1993.

Ο Μάθιου Νίμιτς, έχει την δυνατότητα, χωρίς την «Συμφωνία των Πρεσπών», να λάβει από την πολιτική ηγεσία της ψευδο-αυτό-ονομασθείσας το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αίτηση αναγνώρισης προς τα Ηνωμένα Έθνη, με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την λέξη «Μακεδονία».

Εάν και όταν ο Μάθιου Νίμιτς, φέρει πρόταση στα Ηνωμένα Έθνη, με όποια αιτιολογία, να αναγνωριστεί η ψευδο-αυτό-ονομασθείσα το 1991 «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία», ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία που θα εμπεριέχει την ελληνική λέξη «Μακεδονία», υπόσχομαι εν ονόματι της σημαντικής πλειονότητας της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, ότι θα παραταχθούμε οργανωμένοι με πολιτική αντίσταση στα Ηνωμένα Έθνη, ανώτερη και από αυτή του 1993.

Ήδη έχω αρχίσει να κτίζω τα θεμέλια της νέας αντίστασης, της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας. Και φεύγω την ερχόμενη Παρασκευή για τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες για να ενισχύσω τα θεμέλια του νέου ξεσηκωμού, των Ελλήνων της ξενιτιάς, που επιβάλλουν οι καταστάσεις.

Στον κύριο Ζάεφ, στέλνουμε το μήνυμα από την Κοινότητα των Ελλήνων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για το όνομα «Μακεδονία». Μολών Λαβέ!

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Με το συντριπτικό ποσοστό του 65% της αποχής, δηλαδή με ένα βροντερό «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών, οι πολίτες των Σκοπίων έδωσαν 4 χαστούκια σε όσους επιχείρησαν να αποφασίσουν γι αυτούς χωρίς αυτούς και σε όσους, σαν την ελληνική κυβέρνηση, προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι λύκοι έχουν γίνει πρόβατα.

Τα αβίαστα συμπεράσματα από το αποτέλεσμα του χτεσινού δημοψηφίσματος είναι τα παρακάτω:

Το πρώτο χαστούκι είναι στην ελληνική κυβέρνηση:

1. Η συντριπτική πλειονότητα Σλαβομακεδόνων, ακολούθησαν τη γραμμή του προέδρου Ιβανόφ και του εθνικιστικού VMRO, που αντιτίθενται ανοιχτά στη συμφωνία, και απέσχον από τις κάλπες. Απέδειξαν έτσι, ότι όχι απλά δεν είναι φίλοι των Ελλήνων, όπως θέλει να πουλήσει ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του, αλλά, αντίθετα είναι ποτισμένοι με τον Μακεδονισμό, στον οποίο γαλουχούνται εδώ και 75 χρόνια, διεκδικώντας τη «Μακεδονία του Αιγαίου» σε βάρος της Ελλάδας.

2. Το δημοψήφισμα ήταν ο ιδανικός τρόπος για να τελειώσει το παραμύθι των Ελλήνων πολιτικών για έναν φιλικό λαό, και ένα φιλικό κράτος, που θέλει μόνο τη συμβίωση και την κοινή ευημερία. Πρόκειται για φανατικά ποτισμένους με μεγαλοϊδεατισμό σε βάρος της Ελλάδας, που θεωρούν ακόμα και τη συμφωνία των Πρεσπών, που τους δίνει εθνικότητα και γλώσσα, προδοτική! Γιατί τους στερεί το παραμύθι του ονόματος, της αρχαίας ιστορίας και των διεκδικήσεων στην ελληνική Μακεδονία. Τους στερεί όλα εκείνα τα παραμύθια, με τα οποία μεγάλωσαν.

3. Το δημοψήφισμα απέδειξε περίτρανα, ότι η μόνη αποδεκτή και συμφέρουσα για την Ελλάδα λύση είναι μια ονομασία, σαν τη Σλαβομακεδονία, που προσδιορίζει επακριβώς τη χώρα, με κατοίκους σλαβομακεδόνες, γλώσσα σλαβομακεδονική και προϊόντα σλαβομακεδονικά. Ονομασία, που δεν χρειάζεται και καμιά επεξήγηση για την ιστορία της χώρας. Τα λέει όλα. Τι θα κάνει αυτή η χώρα με την αλβανική μειονότητα, είναι δικό της πρόβλημα. Θα το λύσει εκείνη και όχι η Ελλάδα.

Το δεύτερο χαστούκι είναι για τη σκοπιανή κυβέρνηση.

1. Η στάση των Σλαβομακεδόνων και Αλβανών, που απέσχον, είναι η απόδειξη ότι η συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν μόνο για τους Έλληνες πολίτες μια λύση ερήμην τους, που επιβλήθηκε από έξω, σε πρόθυμους κυβερνήτες. Ήταν μια τέτοια και για τους σκοπιανούς. Ο οποίοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα απέδειξαν ότι όλα όσα έλεγε ο Ζάεφ για ολόθερμη υποστήριξη της συμφωνίας του από τους πολίτες της χώρας του και για απομόνωση του προέδρου Ιβανόφ, δεν ήταν παρά Τσίπρεια ψέματα, αντάξια της φιλίας και σύμπνοιας των δύο ηγετών.

2. Το 65% των πολιτών στα Σκόπια έχει βάλει από σήμερα τον πρωθυπουργό τους στη δεινή θέση να ολοκληρώσει μια συμφωνία, που η πλειονότητα δεν θέλει. Επομένως τον θεωρεί αντίπαλό της. Με αποτέλεσμα να απειλείται σοβαρά το πολιτικό του μέλλον. Το επόμενο βήμα, να ψηφίσει τη συμφωνία στη Βουλή, και το μεθεπόμενο και πιο προκλητικό, να αλλάξει το Σύνταγμα, απαλείφοντας τον Μακεδονισμό, είναι πλέον ακόμα πιο επικίνδυνα για το μέλλον του Ζάεφ. Οι ηγέτες εκλέγονται από το λαό τους. Όχι από τους «έξω». Όσο κι αν τους προωθούν οι «απ’ έξω». Και ο Ζάεφ το ξέρει αυτό.

Το τρίτο χαστούκι είναι στην ΕΕ και τις ΗΠΑ:

1. Οι «μεγάλες δυνάμεις» δεν συνετίστηκαν και δεν έμαθαν τίποτε από το πάθημά τους στην Κύπρο το 2004, οπότε επιχείρησαν να επιβάλουν με το ζόρι μια λύση ουσιαστικής διχοτόμησης της χώρας και υποβάθμισης των Ελληνοκυπρίων, με άπειρα εκατομμύρια δολ. και με απανωτές επισκέψεις. Εκτός τόπου και χρόνου, κλεισμένοι στα χρυσά γραφεία τους νομίζουν ότι οι λαοί μαγεύονται μόλις τους βλέπουν ή τρομοκρατούνται, όπως οι κυβερνήσεις τους.

Επιπλέον, καλομαθημένοι από την κωλοτούμπα του κ Τσίπρα, που μετέτρεψε το 62% εναντίον τους «όχι» σε «ναι» το 2015, πιστεύουν ότι τέτοιοι πειθήνιοι ηγέτες ευδοκιμούν στα τριτοκοσμικά Βαλκάνια. Οι ίδιοι οι υπηρέτες τους το επιβεβαιώνουν.

Άστοχοι σχολιαστές στα ελληνικά κανάλια υποτίμησαν τη στάση των σλαβομακεδόνων, που απέσχον παρά το μπαράζ των «ξένων επισκεπτών», με το επιχείρημα ότι αυτά δεν πιάνουν στους βαλκανικούς λαούς, υπονοώντας ότι οι βαλκανικοί λαοί είναι λιγότερο πολιτισμένοι και ατίθασοι! Ενώ ξέρουν πολύ καλά, ότι τέτοιες έξωθεν παρεμβάσεις είναι αδιανόητες στις «πολιτισμένες» χώρες.

Το τέταρτο χαστούκι είναι για τα ποικιλώνυμα επιχειρηματικά συμφέροντας σε Ελλάδα, Σκόπια, ΕΕ και ΗΠΑ.

1. Οι άνθρωποι- χρήμα και οι εταιρίες- χρήμα, που δεν έχουν πατρίδα, αλλά πατρίδα τους είναι απλώς η χώρα που τους αποδίδει, μα και χώρες που θέλουν να στηρίξουν τα δικά τους εθνικά συμφέροντά, βρίσκονται ήδη σε δύσκολη θέση, έχοντας επενδύσει σε σχέδια δις, κυρίως στα Σκόπια. Είτε πρόκειται για νατοϊκά σχέδια εγκαταστάσεων και υποδομών, είτε για ενεργειακές εταιρίες, είτε για μεγάλες εταιρίες διαμετακομιστικές, εμπορικές, παροχής υπηρεσιών, μεταφορικές.

2. ‘Ηδη, ελληνικά συμφέροντα ξίνισαν τα μούτρα τους χτες, κυρίως σε μέσα ενημέρωσης, με ολοφάνερη δυσαρέσκεια για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο υποβάθμιζαν σαν είδηση!

3. Αντίθετα, πάνω από 4.000 ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν για «όπλο» τους την ένδειξη Μακεδονικός ή παράγωγό του, αναθάρρησαν, ελπίζοντας σε ματαίωση της συμφωνίας, που ευνοεί σκανδαλωδώς τις σκοπιανές εταιρίες και βλάπτει σοβαρά τις ελληνικές.

Η σκοπιανή κυβέρνηση και ο Ζάεφ κρύβονται πίσω από το σταλινικό 90%+, που ψήφισαν όσοι πήγαν χτες στις κάλπες, ενώ ακόμα και γι αυτό το ποσοστό θα έπρεπε να προβληματίζονται. Αφού όσοι πήγαν να ψηφίσουν ήταν ουσιαστικά μόνο όσοι αποδέχονται τη συμφωνία!

Το τραγελαφικό είναι ότι και η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στη γραμμή Ζάεφ από χτες ! Η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που αμφισβητεί ακόμα το αποτέλεσμα των εκλογών του 1946, φωνάζοντας ότι η πλειοψηφία του λαού απείχε (με εντολή του ΠΓ του ΚΚΕ), σήμερα υποβαθμίζει την αποχή των «συντρόφων» σκοπιανών του VMRO! Ιδεολογικές πιρουέτες καθαρών οπορτουνιστών.

Το 65% ουσιαστικό «όχι» των σκοπιανών, οδηγεί τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους αξιωματούχους σε ένα καθαρό πραξικόπημα. Ενώ παριστάνουν τους δημοκράτες, που θέλουν οι αποφάσεις να στηρίζονται στη βούληση των λαών, που πρέπει να αποφασίζουν ελεύθεροι και ανεπηρέαστοι, είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν την ψήφο μιας καθαρής μειοψηφίας, ενώ από την άλλη έχουν την εκκωφαντική αποχή της συντριπτικής πλειοψηφίας. Που, πέρα από κάθε αμφιβολία, δεν ήταν αποχή αδιαφορίας. Είναι ψήφος αποδοκιμασίας των Πρεσπών. Και μέσα στα χειροκροτήματα, να συνεχίσουν σαν να μην έγινε τίποτε, τα σχέδια για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οι λαοί είναι απλώς διακοσμητικά πιόνια στα μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σχέδια.

Ο κ. Καμμένος, για να δικαιώσει παλιότερες δηλώσεις του ότι οι σκοπιανοί θα καταψηφίσουν το σχέδιο, έσπευσε χτες να πανηγυρίσει για την αποχή, λέγοντας ότι καθιστά τη συμφωνία άκυρη! Τρίχες! Τίποτε στη συμφωνία δεν προβλέπει τέτοιο πράγμα. Με την ψήφο εμπιστοσύνης που δίνει στην κυβέρνηση έχει δέσει ο ίδιος χειροπόδαρα τη χώρα του στις Πρέσπες.

Και χρωστάει να μας πει, μαζί με τον κυβερνητικό εταίρο του, τι ακριβώς παίρνει η Ελλάδα με τη συμφωνία. Τι ακριβώς κερδίζει. Να μας πει έναντι ποιών κρυφών ανταλλαγμάτων η συγκυβέρνηση ξεπούλησε το όνομα και τα προϊόντα της Μακεδονίας, την ταυτότητα των Μακεδόνων και τον ήλιο της Βεργίνας στη σημαία των Σκοπίων. Γιατί, φανερά κέρδη και ανταλλάγματα δεν υπάρχουν.

Το τραγικό για τους Έλληνες και τους Μακεδόνες είναι ότι στηρίζουν πλέον την ιστορία τους και την αξιοπρέπειά τους στην ελπίδα να παραμείνουν οι σλαβομακεδόνες πολίτες και πολιτικοί, που αντιμάχονται τη συμφωνία, άκαμπτοι μέχρι τέλους. Και να ματαιώσουν έτσι τις Πρέσπες. Αφού οι ηγέτες της Ελλάδας έχουν αποδειχτεί υπηρέτες άλλων χωρών και συμφερόντων.

Πηγή: Liberal

Τὸ πανοῦργο φίδι, δὲν σταματάει ποτὲ νὰ μᾶς πειράζῃ μὲ τὶς πανουργίες καὶ τὶς ἀπάτες του, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὲς τὶς ἀρετές, ποὺ ἀποκτήσαμε, γιὰ νὰ μᾶς γίνωνται αὐτὲς αἰτίες φθορᾶς καὶ κακίας· ἐπειδή, συναρεσκόμενοι σὲ αὐτὲς καὶ στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, φτάνουμε νὰ ὑψηλοφρονοῦμε, καὶ ὑψηλοφρονοῦντες πέφτουμε (φεῦ!) μετὰ ἀπὸ αὐτὰ στὴν κακία καὶ στὸ λάκκο τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κενοδοξίας. Ὁπότε, γιὰ νὰ φυλαχθῇς, ἀδελφέ, ἀπὸ αὐτὸ τὸν κίνδυνο, συμμάζεψε ὅλο τὸ νοῦ σου στὴν καρδιά σου καὶ πολέμα πάντα αὐτὸ τὸν δαίμονα, σὰν νὰ κάθεσαι, σὲ μιὰ πλατιὰ καὶ εὐρύχωρη πολεμήστρα, στὴν ἀληθινὴ καὶ πολὺ βαθιὰ γνῶσι τῆς μηδαμινότητας τοῦ ἑαυτοῦ σου· σκεπτόμενος, πὼς ἀληθινὰ δὲν εἶσαι τίποτα ἄλλο, παρὰ τὸ μηδέν, καὶ πὼς δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς τίποτα, καὶ πὼς δὲν ἔχεις τίποτε ἄλλο, παρὰ ταλαιπωρίες, ἀρρώστιες, κακίες καὶ ἐλαττώματα, καὶ πὼς δὲν σοῦ ταιριάζει τίποτα ἄλλο, παρὰ αἰώνια καταδίκη. Καὶ ἀφοῦ βεβαιωθῇς σὲ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, μὴν ἀφήσῃς ποτὲ τὸ νοῦ σου νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὰ ἐξωτερικὰ πράγματα τοῦ κόσμου, οὔτε κἂν ἀπὸ ἕνα παραμικρὸ λογισμὸ ἢ γεγονὸς ποὺ θὰ σοῦ τύχη, ἔχοντας βέβαιο καὶ σίγουρο, ὅτι ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πράγματά σου εἶναι τόσο ἐχθρικά, ποὺ ἂν εἶχες παραδοθῆ στὰ χέρια τους, θὰ ἤσουν σίγουρα νεκρὸς ἢ πληγωμένος.

Καὶ γιὰ νὰ γυμνάζεσαι καλὰ καὶ νὰ κρατᾷς καλὰ τὴν ἀνωτέρω πολεμήστρα τῆς ἀληθινῆς γνώσεως τῆς μηδαμηνότητάς σου, χρησιοποίησε αὐτὸ τὸν κανόνα: Ὅσες φορὲς φέρεις τὸ νοῦ σου στὴ σκέψι τοῦ ἑαυτοῦ σου καὶ τῶν ἔργων σου, νὰ ὑπολογίζῃς πάντα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἶναι δικό σου καὶ ὄχι μὲ ἐκεῖνο ποὺ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς χάριτός του· καὶ ἔπειτα, πίστευε τὸν ἑαυτό σου τέτοιο, ὅ,τι εἴδους τὸν βρίσκεις πὼς εἶναι μὲ τὴν δική σου δύναμι, γιὰ παράδειγμα· ἂν σκεφθῇς τὸν χρόνο, ποὺ ἦταν πρὶν νὰ δημιουργηθεῖς ἐσύ, θὰ δῇς ὅτι σὲ ὅλη ἐκείνη τὴν ἄβυσσο τῆς αἰωνιότητας ἤσουν ἕνα καθαρὸ μηδέν, οὔτε μποροῦσες νὰ κάνεις τίποτα, γιὰ νὰ λάβης τὴν ὕπαρξι· πάλι στὸν καιρὸ ποὺ ἔχεις τὴν ὕπαρξι, γιὰ μόνο τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἀφίνοντας σὲ αὐτὸν τὸ δικό του _{(τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ διαρκῆς πρόνοια, μὲ τὴν ὁποία κάθε ὥρα σὲ φυλάει)}, τί ἄλλο εἶσαι, παρὰ ἕνα μηδέν; Γιατὶ δὲν μένει καμμία ἀμφιβολία, ὅτι στὸ πρῶτο σου μηδὲν _{(ἀπὸ τὸ ὁποῖο σὲ τράβηξε μὲ τὸ παντοδύναμό του χέρι ὁ Θεός)}, θὰ μποροῦσες νὰ γυρίσεις αὐτοστιγμεί, ἂν αὐτὸς σὲ ἀφήσῃ γιὰ μία μόνη στιγμή.

Εἶναι λοιπὸν φανερό, ὅτι μένοντας σὲ αὐτὴ τὴ φυσικὴ ὕπαρξι, μὲ τὴν δική σου δύναμι, δὲν μπορεῖς ποτὲ νὰ ὑπολογίσῃς τὸν ἑαυτὸ γιὰ κάτι ἢ νὰ θέλης νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄλλοι.

Ἔπειτα, ἂν σταθῇς καλὰ στὸ «εὖ εἶναι» τῆς χάριτος, πρέπει νὰ σκεφθῇς καλὰ πὼς ἂν ἡ δική σου φύσις γυμνωθῆ ἀπὸ τὴν θεία βοήθεια καὶ τὴν χάρι, ποιό καλὸ καὶ ἀξιόμισθο μπορεῖ ποτὲ νὰ κάνῃ αὐτὴ μόνη της; Βέβαια, τίποτα. Ὥστε μπορεῖς καὶ σὺ νὰ λὲς μὲ τὸν Παῦλο «δὲν ἐκοπίασα ἐγὼ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζί μου» (Α´ Κορ. 15,10). Ἔπειτα, σκεπτόμενος ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τὰ πολλά σου περασμένα λάθη, καὶ ἐπιπλέον σὲ αὐτὰ τὰ ἄλλα πάρα πολλὰ κακὰ ποὺ θὰ ἔκανες, ἂν ὁ Θεὸς δὲν σὲ ἐμπόδιζε μὲ τὸ σπλαγχνικό του χέρι, θὰ βρῇς ὅτι οἱ παρανομίες σου μὲ τὸν πολλαπλασιασμό, ὄχι μόνο τῶν ἡμερῶν καὶ τῶν χρόνων, στοὺς ὁποίους ἔγιναν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῶν κακῶν σου πράξεων καὶ τῶν συνηθειῶν καὶ παθῶν σου (γιατὶ ἡ μία κακία καλεῖ καὶ παρασύρει στὸν ἑαυτό της τὴν ἄλλη), οἱ παρανομίες σου, λέω, μποροῦν νὰ φθάσουν σὲ ἕνα ἀριθμὸ σχεδὸν ἀμέτρητο καὶ σὺ θὰ γινόσουν ἕνας ἄλλος καταχθόνιος ἑωσφόρος.

Ὁπότε, ἂν δὲν θέλῃς νὰ εἶσαι ἅρπαγας καὶ κλέφτης τῆς ἀγαθότητας καὶ τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ· ἐπειδὴ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ στὰ κτίσματά του, τὴν δόξα ὅμως τὴν κράτησε αὐτός, γιὰ νὰ δοξάζεται μόνος ὡς Δημιουργὸς ὅλων, γι᾿ αὐτὸ λέει, «τὴν δόξα μου δὲν θὰ τὴν δώσω σὲ ἄλλον» (Ἡσ. 42,8), ἀλλὰ θὰ μένῃς πάντα μὲ τὸν Κύριό σου καὶ νὰ δοξάζῃς αὐτὸν μόνο, ὅπως εἶναι δίκαιο, σὲ κάθε σου πρᾶξι ἀγαθή, ὡς ἀρχὴ καὶ μέση καὶ τέλος ὅλων τῶν ἀγαθῶν, πρέπει νὰ πιστεύῃς ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ κατώτερος καὶ ὁ χειρότερος ὅλων τῶν ἀνθρώπων ⁽¹⁾.

Καὶ γνώριζε καλά, ὅτι αὐτὴ ἡ κρίσις ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτό σου, δὲν ἔχει καθόλου ὑπερβολή, γιὰ νὰ ἔχῃς ἀφορμὴ καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ ὑπερηφανεύεσαι· ἀλλὰ εἶναι δίκαια καὶ ἀληθινή, καὶ στὴ συνέχεια, αἰτία ταπεινώσεως, τὸ πὼς εἶσαι δηλαδὴ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους χειρότερος. Ἐὰν ὅμως καὶ σὺ νομίζεις πὼς γνωρίζοντας τὴν πονηριά σου, ξεπερνᾷς κατὰ αὐτὸ κάποιον ἄλλο, ποὺ φαντάζεται κάποιος κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό του· γνώριζε ὅτι ὑστερεῖσαι καὶ σὺ πολὺ καὶ γίνεσαι χειρότερος ἀπὸ αὐτόν, ἂν καὶ θέλῃς νὰ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ νομίζεσαι ἀπὸ αὐτοὺς ὡς τέτοιος (ὡς ἄνθρωπος ποὺ μποροῦν νὰ ὑπολογίζουν), ὁ ὁποῖος γνωρίζεις ὅτι δὲν εἶσαι στὴν πραγματικότητα.

Λοιπόν, ἂν θέλῃς ἡ γνῶσις τῆς πονηριᾶς σου καὶ τῆς μηδαμηνότητάς σου νὰ κρατᾷ μακριὰ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ νὰ σὲ κάνῃ ἀγαπητὸ στὸ Θεό, εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνο νὰ περιφρονῇς τὸν ἑαυτό σου ὡς ἀνάξιο, καὶ στὴ συνέχεια ἄξιο ὅλων τῶν κακῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ θέλεις νὰ εἶσαι καταφρονημένος καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἀποστρεφόμενος τὶς τιμές, χαιρόμενος στὶς κατηγορίες καὶ κάνοντας ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ οἱ ἄλλοι ποὺ ἔχουν κοσμικὸ φρόνιμα περιφρονοῦν. Αὐτῶν τὴ γνώμη καὶ τὰ λόγια μὴ δεχθῇς καθόλου ⁽²⁾, οὔτε νὰ ἐγκαταλείψης αὐτὴ τὴν ἁγία πρᾶξι της περιφρονήσεως τοῦ ἑαυτοῦ σου, γιὰ νὰ γίνεται αὐτὸ ἀπὸ σένα, γι᾿ αὐτὸν καὶ μόνο τὸν σκοπὸ τῆς ταπεινώσεώς σου καὶ ὄχι γιὰ νὰ ἀρέσῃς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ σὲ ἔχουν σὲ ὑπόληψι.

Ἐὰν δὲ καὶ τύχει καμιὰ φορά, νὰ σὲ ἀγαποῦν πολὺ καὶ νὰ σὲ ἐπαινοῦν ἄλλοι γιὰ κάποιο καλὸ ποὺ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, στάσου καλὰ μαζεμένος μέσα στὸν ἑαυτό σου καὶ μὴ μετακινηθῇς καθόλου ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ γνῶσι τῆς μηδαμηνότητάς σου, ποὺ λέχθηκε παραπάνω, ἀλλὰ στρέψου πρῶτα στὸν Θεό, λέγοντας πρὸς αὐτὸν μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά· «Ἂς μὴ γίνει ποτέ, Κύριέ μου, νὰ γίνω κλέφτης τῆς δικῆς σου τιμῆς καὶ χάριτος· σὲ σένα πρέπει αἶνος, τιμὴ καὶ δόξα· σὲ μένα ντροπή». «Σὲ σένα, Κύριε, ἡ δικαιοσύνη καὶ σὲ μένα ἡ ντροπὴ τοῦ προσώπου σου» (Δαν. 9,7)· «ὄχι σὲ μᾶς Κύριε, ὄχι σὲ μᾶς, ἀλλὰ δόξασε τὸ ὄνομά σου» (Ψαλμ. 113,9). «Ἡ δόξα δική σου καὶ ἐγὼ δικός σου δοῦλος» (Ἔσδρ. 4,29).

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ γύρισε πρὸς αὐτὸν ποὺ σὲ ἐπαινεῖ, μιλώντας ἔτσι μέσα σου μὲ τὸν λογισμό σου· ἀπὸ ποῦ αὐτὸς μὲ ἔχει γιὰ καλόν, ἀφοῦ δὲν εἶναι ἄλλος καλὸς καὶ ἀγαθὸς παρὰ μόνος ὁ Θεός μου; «οὐδεὶς ἀγαθός, εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός» (Ματθ. 19,17). Γιατὶ, κάνοντας ἔτσι καὶ ἀποδίδοντας στὸ Θεὸ τὸ δικό του, θὰ κρατήσῃς μακριὰ τοὺς ἐχθροὺς καὶ θὰ γίνῃς ἄξιος νὰ δεχθῇς μεγαλύτερα χαρίσματα καὶ εὐεργεσίες ἀπὸ τὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἡ ἐνθύμησις τῶν καλῶν ἔργων καὶ ἀρετῶν ποὺ κάνεις σὲ παρακινοῦν στὴν ὑπερηφάνεια, ἀμέσως σκέψου, πὼς τὰ ἔργα αὐτὰ εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι δικά σου ⁽³⁾ καὶ σὰν νὰ μιλᾷς μὲ αὐτά, πές:

«Ἐγὼ δὲν γνωρίζω πῶς φανερωθήκατε καὶ ᾔρθατε στὸ νοῦ μου! Γιατὶ, ἐγὼ δὲν εἶμαι ἡ ἀρχή σας, ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς καὶ ἡ χάρις του· ἐκεῖνος σᾶς δημιούργησε, σᾶς ἔθρεψε καὶ σᾶς διαφύλαξε, λοιπὸν αὐτὸν μόνον θέλω νὰ γνωρίζω γιὰ ἀληθινὸ καὶ ἀρχικὸ πατέρα καὶ αἴτιο, αὐτὸν νὰ εὐχαριστῶ καὶ σὲ αὐτὸν νὰ ἀποδίδω κάθε ἔπαινο».

Ἔπειτα, σκέψου, πὼς ὅλα τὰ ἔργα ποὺ ἔκανες, δὲν ἔφτασαν τὴν ἀναλογία καὶ τὴ συμμετρία στὸ φῶς καὶ στὴ χάρη ποὺ σοῦ παραδόθηκε, γιὰ νὰ γνωρίσῃς καὶ νὰ τὰ κάνῃς, ἀλλὰ πὼς εἶναι πολὺ ἀτελῆ καὶ πολὺ μακριὰ ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ καθαρὸ σκοπὸ καὶ τὴν πρέπουσα ἐπιμέλεια, μὲ τὴν ὁποία ἔπρεπε νὰ τὰ κάνῃς. Ὁπότε, ἂν σκεφθῇς καλά, περισσότερο πρέπει νὰ ντρέπεσαι ἀπὸ τὶς ἀρετές σου, παρὰ νὰ σοῦ ἀρέσουν αὐτὲς μάταια καὶ νὰ ὑπερηφανέυεσαι γιὰ αὐτές. Γιατὶ εἶναι ἀληθινό, ὅτι οἱ φυσικὲς ἀρετὲς τοῦ Θεοῦ, τὶς ὁποῖες πρέπει νὰ μιμούμαστε, αὐτὲς ἀπὸ μόνες τους εἶναι καθαρὲς καὶ πολὺ τέλειες, μολύνονται κατὰ κάποιο τρόπο καὶ μειώνονται ἀπὸ τὶς ἀτέλειες καὶ ἐλλείψεις τῆς δικῆς μας μιμήσεως ⁽⁴⁾.

Ἀκόμη, σύγκρινε τὰ ἔργα σου μὲ ἐκεῖνα τῶν ἁγίων καὶ ἀληθινῶν φίλων καὶ δούλων τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ γνωρίσῃς, ὅτι τὰ μεγαλύτερα καὶ καλύτερα ἔργα τὰ δικά σου, εἶναι πολὺ τιποτένια καὶ πολὺ μικρῆς ἢ καθόλου τιμῆς, ἂν τὰ συγκρίνῃς πάλι μὲ ἐκεῖνα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔκανε γιὰ σένα στὰ Μυστήρια τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Σταυροῦ του _{(τὰ ὁποῖα νὰ ὑπολογίσῃς ὄχι σὰν ἔργα Θεοῦ, ἀλλὰ καθ᾿ ἑαυτὰ μόνον ὡς ἔργα ἀνθρώπου)} καὶ ἂν σκεφθῇς τὴν καθαρότητα τῆς ἀγάπης του, τὴν ἀναμαρτησία, μὲ τὴν ὁποία τὰ ἔκανε, θὰ γνωρίσῃς ὅτι ὅλα σου τὰ ἔργα καὶ οἱ ἀρετές, εἶναι σχεδὸν ἁμαρτίες καὶ ἀκαθαρσίες. Γιατὶ γράφτηκε· «ὅλη ἡ δικαιοσύνη μας εἶναι σὰν βρώμικο ροῦχο» (Ἡσ. 64,6)· ἢ πολὺ περισσότερο, χειρότερες ἀπὸ τὸ τίποτα.

Τελευταῖα, ἂν ἐξυψώσῃς τὸν νοῦ σου στὴ θεότητα καὶ στὴν ἄπειρη μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ σου, «ἔμπροσθεν τοῦ ὁποίου, οὐδὲ ὁ οὐρανὸς εἶναι καθαρός», ὅπως γράφτηκε (Ἰὼβ 15,15), καὶ στὴν ὑπηρεσία καὶ λατρεία ποὺ τοῦ πρέπει, θὰ δῇς καθαρά, ὅτι ὄχι ὑπερηφάνεια καὶ ὑψηλοφροσύνη, ἀλλὰ μεγάλος τρόμος καὶ φόβος πρέπει νὰ σοῦ δημιουργηθῆ σὲ κάθε σου ἔργο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι ἅγιο, ὅσο καὶ ἂν εἶναι πολὺ τέλειο καὶ ὅτι μόνο χρεωστᾶς νὰ πῇς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ στὸ Θεό, ἐκείνη τὴν ταπεινὴ φωνὴ τοῦ Τελώνου· «ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).

Ἀκόμη σοῦ παραγγέλνω νὰ μὴν εἶσαι εὔκολος στὸ νὰ φανερώνῃς τὰ χαρίσματα, ποὺ σοῦ κάνει ὁ Θεός. Γιατὶ, αὐτὸ σχεδὸν πάντα, δὲν ἀρέσει στὸ Θεό, καθὼς ὁ ἴδιος μᾶς δίδαξε μὲ τὴν παρακάτω ἱστορία.

Φανερώθηκε μιὰ φορὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὰν εἶδος βρέφους, σὲ ἕνα εὐλαβῆ καὶ ἐνάρετο, καὶ ἐκεῖνος γνωρίζοντας πὼς ἦταν ὁ Κύριος, τὸν παρεκάλεσε μὲ ἁπλότητα νὰ τοῦ πῇ τὸν ἀγγελικὸ ἀσπασμό, καθὼς συνηθίζεται νὰ λέγεται ἀπὸ ὅλους, δηλαδὴ τό, Θεοτόκε Παρθένε· ἄρχισε τὸ πανάγιο ἐκεῖνο βρέφος νὰ λέγῃ μὲ προθυμία· «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί». Καὶ ἐδῶ στάθηκε, καὶ δὲν θέλησε μὲ τὰ ὑπόλοιπα λόγια νὰ ἐπαινέσῃ τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ πῇ: «Καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ἐπειδὴ ὅμως ἐκεῖνος τὸν παρακαλοῦσε νὰ πῇ καὶ τὸν παρακάτω στίχο καὶ τὰ ὑπόλοιπα, αὐτὸ ἐξαφανίσθηκε, ἀφίνοντας τὸν δοῦλο του σὲ μεγάλη χαρά. Καὶ μὲ τὸ δικό του παράδειγμα, φανέρωσε σὲ αὐτὸν αὐτὴ τὴν οὐράνια διδασκαλία, δηλαδή, τὸ νὰ μὴν ἐπαινῇ ποτὲ κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ τὶς χάρες ποὺ ἔχει. Λοιπόν, μάθε καὶ σὺ νὰ ταπεινώνεσαι καὶ νὰ μὴν ἐπαινῆσαι μόνος σου, γνωρίζοντας τὸν ἑαυτό σου καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου, πὼς εἶναι ἕνα τίποτα. «Ἂς σὲ ἐγκωμιάζῃ ὁ γείτονας, καὶ ὄχι τὸ δικό σου στόμα, ξένος καὶ ὄχι τὰ δικά σου χείλη» (Παροιμ. 27, 2).

Αὐτὸ εἶναι τὸ θεμέλιο ὅλων τῶν ἀρετών ^(5)· ὁ Θεὸς μᾶς δημιούργησε ἀπὸ τὸ μηδὲν καὶ τώρα ποὺ εἴμαστε ὄντα ἐξ αἰτίας του, θέλει νὰ θεμελιώσῃ ὅλη τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ πάνω σὲ αὐτή μας τὴ γνῶσι, ὅτι δηλαδή, ἀπὸ μόνοι ἂς εἴμαστε ἕνα μηδὲν καὶ ὅσο περισσότερο ἐμβαθύνουμε σὲ αὐτήν, τόσο περισσότερο θὰ μεγαλώσῃ ἡ οἰκοδομή· καὶ ὅσο περισσότερο χῶμα βγάζουμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ βάθος, δηλαδή, ὅσο, περισσότερο γνωρίζουμε τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἀθλιότητές μας, τόσο καὶ ὁ θεϊκὸς ἀρχιτέκτονας θὰ βάλῃ πλέον στερεὲς πέτρες, γιὰ νὰ αὐξήσῃ τὴν πνευματικὴ αὐτὴ οἰκοδομή. Καὶ μὴ νομίζῃς, παιδί μου, ὅτι μπορεῖς νὰ ἐμβαθύνῃς κάποτε σὲ αὐτὴ τὴν γνῶσι, ὅσο φτάνει. Γιατὶ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο· μάλιστα, κάνε στὸν ἑαυτό σου αὐτὸ τὸν λογαριασμό, ὅτι ἂν καὶ ἦταν δυνατὸν νὰ παραδοθῆ σὲ κανένα δημιούργημα τέτοιο πρᾶγμα, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βρεθῆ ἄλλο πιὸ βαθὺ βάθος νὰ ἐρευνήσῃ, παρὰ ἡ δική σου μηδαμηνότητα.

Ἀπὸ αὐτὴ τὴν γνῶσι καλὰ βαλμένη στὴ πρᾶξι, μποροῦμε νὰ ἔχουμε κάθε καλό· καὶ χωρὶς αὐτὴν εἴμαστε σχεδὸν τίποτα, ἀκόμη καὶ ἂν θέλαμε νὰ κάνουμε τὰ ἔργα ὅλων τῶν ἁγίων καὶ νὰ εἴμαστε ἀπασχολημένοι πάντα μὲ τὸν Θεό· ὢ μακάρια γνῶσι, ποὺ μᾶς κάνεις εὐτυχισμένους στὴ γῆ καὶ δοξασμένους στὸν οὐρανό! ὢ φῶς ποὺ βγαίνεις ἀπὸ τὸ σκοτάδι καὶ κάνεις λαμπρὲς καὶ καθαρὲς τὶς ψυχές! ὢ χαρὰ ποὺ δὲν ἀναγνωρίζεσαι πὼς λάπεις ἀνάμεσα στὶς ἀκαθασίες μας! ὢ μηδέν, τὸ ὁποῖο σὰν γνωρισθῇς, μᾶς κάνεις κυρίους τοῦ σύμπαντος! Δὲν μπορῶ νὰ χορτάσω ποτέ, μιλώντας σου σχετικὰ μὲ αὐτό, ἀγαπητέ. Ἂν θέλῃς νὰ ἐπαινέσῃς τὸν Θεό, κατηγόρησε τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ ἐπιθυμῇς νὰ κατηγορῆσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους· ταπεινώσου σὲ ὅλους καὶ κάτω ἀπὸ ὅλους, ἂν θέλῃς νὰ ὑψώσῃς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἑαυτό σου σ᾿ αὐτόν. Ἂν ἐπιθυμῇς νὰ τὸν βρῇς, μὴν ὑψώνεσαι, γιατὶ αὐτὸς φεύγει· ταπεινώνου καὶ ταπεινώσου ὅσο μπορεῖς· καὶ αὐτὸς θὰ ἔλθη νὰ σὲ βρῇ καὶ νὰ σὲ ἀγκαλιάση· καὶ τόσο θέλει νὰ σὲ δεχθῆ καὶ ἑνωθῆ σφικτὰ μαζί σου μὲ ἀγάπη, καὶ τόσο πλέον ἀγαπητά, ὅσο περισσότερο ἐσὺ ταπεινώνεσαι στὰ μάτια του καὶ ὅσο θέλεις νὰ ταπεινώνεσαι καὶ ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ὅλοι νὰ σὲ ἀποστρέφωνται, σὰν ἕνα πρᾶγμα συγχαμερό.

Λοιπόν, γιὰ τὴν τόση χάρι, ποὺ σοῦ κάνει, ἀδελφέ, ὁ Θεός, ὁ τόσο λυπημένος ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου, γιὰ νὰ σὲ ἑνώσῃ μὲ τὸν ἑαυτό του, κάνε καὶ σὺ αὐτό, τὸ νὰ νομίζῃς δηλαδὴ τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο καὶ χειρότερο ἀπὸ ὅλους καὶ μὴ παραλείπῃς συνεχῶς, νὰ εὐχαριστῇς καὶ νὰ εἶσαι χρεώστης ἐκείνων, ποὺ γίνονται ἀφορμὴ νὰ ταπεινώνεσαι· δηλαδὴ σὲ ἐκείνους ποὺ σὲ περιφρόνησαν ἢ καὶ σὲ περιφρονοῦν συνέχεια. Καὶ ἂν ἄθελά σου καὶ μὲ κακὴ ὄρεξι τῆς καρδιᾶς σου, ὑποφέρεις τὶς περιφρονήσεις τους, ὅμως ἀγωνίσου ὅσο μπορεῖς, νὰ μὴ δείχνῃς κανένα ἐξωτερικὸ σημάδι ὅτι σοῦ κακοφαίνονται.

Καὶ ἂν μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ λογαριασμούς, ποὺ εἶναι πολὺ ἀληθινές, ἡ πανουργία τοῦ διαβόλου καὶ ἡ ἀγνωσία καὶ κακὴ κλίσι ἡ δική μας, θὰ μποροῦσαν νὰ ἤθελαν ὑπερισχύσῃ σὲ μᾶς, μὲ τρόπο ποὺ οἱ λογισμοὶ τῆς ὑψηλοφροσύνης νὰ μὴ λείπουν ἀπὸ τὸ νὰ μᾶς ἐνοχλοῦν καὶ νὰ πληγώνουν τὴν καρδιά μας, ἀκόμη καὶ τότε εἶναι καιρὸς κατάλληλος, τόσο περισσότερο νὰ ταπεινωνώμαστε καὶ νὰ περιφρονοῦμε καὶ νὰ μισοῦμε τὸν ἑαυτό μας, ὅσο ἀπὸ τὴν δοκιμὴ βλέπομε, πὼς πολεμοῦμε, ναί, καὶ ἀγωνιζόαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ αὐτό· δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὴν τυραννία του, ἐπειδὴ καὶ πάσχουμε ἀπὸ τὶς ἐνοχλήσεις τῆς ὑπερηφάνειας, ἡ ὁποία ἔχει τὴν ρίζα καὶ ἀρχὴ στὴν μάταιη καὶ καταραμένη ὑπόληψι τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἔτσι θὰ βγάλη ἀπὸ τὸ πικρὸ φαρμάκι μέλι, ὑγεία ἀπὸ τὶς πληγὲς καὶ ταπείνωσι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ὑπερηφάνεια.

^1. Πόσο πολὺ ὠφέλιμο πρᾶγμα εἶναι τὸ νὰ ἔχῃ κανεὶς τὸν ἑαυτό του χειρότερο καὶ κατώτερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τὸ μαρτυροῦν οἱ ἅγιοι· ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει· «Δὲν ὑπάρχει στὸν Θεὸ τίποτε τόσο ἀγαπητό, ὅσο τὸ νὰ θεωρῇ κάποιος τὸν ἑαυτό του ὡς τὸν χειρότερο ἀπ᾿ ὅλους». Ὁ μέγας ἀνάμεσα στοὺς Πατέρες Βαρσανούφιος εἶπε· «ᾶν πράγματι θέλῃς νὰ σωθῇς, ἄκουσε τί νὰ κάνῃς ἔμπρακτα· σήκωσε τὰ πόδια σου ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ὕψωσε τὸ νοῦ σου στὸν Θεό. Καὶ ἡ μελέτη σου ἂς εἶναι ἐκεῖ μέρα καὶ νύκτα· καὶ μὲ ὅση δύναμι ἔχεις καταφρόνησε τὸν ἑαυτό σου· πιστεύοντας ὅτι βλέπεις τὸν ἑαυτό σου κάτω ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ὁδός· ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν δὲν ὑπάρχει ἄλλη γιὰ ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ σωθῆ μὲ τὴν δύναμι τοῦ Χριστοῦ· ἂς τρέχῃ ἐκεῖνος ποὺ θέλει γιὰ νὰ προλάβη· τὸν ἐξορκίζω στὸ ὄνομα τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ ποὺ θέλει νὰ χαρίσῃ τὴν αἰώνια ζωὴ σὲ ὅποιον ἐπιθυμεῖ». Ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης, προσθέτει, ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα καὶ ἐλεεινότερο ἀπὸ τοὺς ἰδίους δαίμονες, διότι λέγει. «Ὑπάρχουν δυὸ εἴδη ταπεινώσεως, ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες. Τὸ ἕνα εἶναι νὰ θεωρῇ κανεὶς τὸν ἑαυτό του κάτω ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ ἀναφέρῃ τὰ κατορθώματά του στὸν Θεό· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀρχή, τὸ δεύτερο τὸ τέλος». Καὶ αὐτὴ ἡ ταπείνωσις πετυχαίνεται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὴν ἐπιζητοῦν ὅταν ἐν γνώσει τους σκέπτωνται αὐτὰ τὰ τρία γιὰ τὸν ἑαυτό τους· ὅτι εἶναι οἱ πιὸ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ ὅλους· καὶ τὸ ὅτι εἶναι οἱ πιὸ αἰσχροὶ ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα, ἐπειδὴ βρίσκονται στὴν παρὰ φύσι κατάστασι· καὶ ὅτι εἶναι πιὸ ἐλεεινοὶ καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ἐπειδὴ ὑπηρετοῦν τοὺς δαίμονες». (Φιλοκαλία, κεφ. ριε´).

^2. Σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία αὐτή, λέγει καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος ἔγκλειστος καὶ προφητικώτατος Βαρσανούφιος τὰ ἑξῆς: «Τὸ νὰ εἶσαι ἀμέριμνος ἀπὸ κάθε πρᾶγμα σὲ κάνει νὰ πλησιάσης στὴν πόλι, καὶ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, σὲ κάνει νὰ κατοικήσῃς στὴν πόλι· καὶ τὸ νὰ πεθάνης γιὰ κάθε ἄνθρωπο, σὲ κάνει νὰ κληρονομήσῃς τὴν πόλι καὶ τοὺς θησαυρούς της. Ἂν θέλῃς νὰ σωθῇς, κράτα τὸ ἀψήφιστο, δηλαδὴ τὸ νὰ μὴ σὲ ὑπολογίζουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ τρέχε πρὸς τὸν σκοπό σου». Τὸ ἀψήφιστο, κατὰ τὸν ὅσιο Ἰωάννη, τὸν μαθητὴ τοῦ Βαρσανουφίου, εἶναι τὸ νὰ μὴν ἐξισώσῃς τὸν ἑαυτό σου μὲ ἄλλον καὶ νὰ τὸν συγκρίνῃς μὲ κάποιον ἄλλον. Οὔτε νὰ πῇς καὶ γιὰ κανένα καλὸ ἔργο ὅτι κι ἐγὼ αὐτὸ τὸ ἔκανα. (πάλι ἐδῶ ὁ ἅγιος ἐννοεῖ ἢ τὴν καρδιά, ἢ τὴν ἀπάθεια ἢ τὴ θεϊκὴ γνῶσι).

^3. Καὶ ἀκολούθως συλλογίσου αὐτὸν τὸν ἀληθέστατο καὶ βεβαιώτατο στοχασμό, δηλαδὴ ὅσες περισσότερες ἀρετὲς κατορθώσεις καὶ ὅσα περισσότερα χαρίσματα λάβεις, τόσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι ἀπὸ τὸν Θεό· καὶ ὅσο περισσότερο εὐεργετεῖσαι, τόσο καὶ περισσότερο χρέος ἔχεις πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τόσο περισσότερο ὑπόχρεως γίνεσαι· ἔτσι ἀπὸ τὸν στοχασμὸ αὐτὸν ὄχι μόνο δὲν θὰ ὑπερηφανευθῇς γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσματά σου, ἀλλὰ θὰ ἀγωνισθῇς καὶ νὰ κατεβῆς στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως μὴ ἔχοντας κάτι τὸ ἀντάξιο γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃς τὸν Θεὸ γιὰ τὰ θεϊκά του χαρίσματα.

^4. Χωριστὰ ἀπὸ αὐτὸ ὅλες οἱ ἀρετές, μὲ τὸ νὰ εἶναι φυσικὲς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ δωρεὲς καὶ χάριτες τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀκολούθως εἶναι ἄναρχες καὶ ἀτέλειωτες κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο, ἄπειρες δὲ κατὰ τὸ μέγεθος καὶ ἀναρίθμητες κατὰ τὸ πλῆθος, ὡς λέγει ὁ μέγας Βασίλειος. Πῶς λοιπὸν μπορεῖ κάποιος νὰ ὑψηλοφρονήσῃ, ὅτι ἀπέκτησε ἀρετές, ἀφοῦ μάθη πὼς καὶ οἱ ἀρετές, οὔτε ἀρχὴ ἔχουν, οὔτε τέλος, οὔτε ἀριθμό; καὶ πὼς μάλιστα δὲν θὰ κατεβῇ στὸ βάθος τῆς ταπεινώσεως, συλλογιζόμενος πὼς ὅσες ἀρετὲς κι ἂν κατώρθωσε, πάλι οὔτε στὴν ἀρχὴ ἀκόμη τῶν ἀρετῶν δὲν ἔφθασε; ἀλλὰ δέχθηκε ἀπὸ αὐτὲς τόσο μόνο, ὅσο εἶναι μία σταλαγματιὰ ἀπὸ ἄπειρο πέλαγος· ἢ πὼς δὲν θὰ παρακινηθῆ καὶ αὐτὸς πάντοτε νὰ λέγῃ ἐκείνη τὴν εὐχὴ τοῦ μεγάλου Ἀρσενίου, ποὺ λέγει· «Ὁ Θεός μου, μὴ μὲ ἐγκαταλείψης· δὲν ἔκανα κανένα ἀγαθὸ ἐνώπιόν σου, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς εὐσπλαγχνίας σου, βοήθησέ με νὰ κάνω ἀρχή».

^5. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος θέλοντας νὰ οἰκοδομήσῃ τὴν θαυμαστὴ οἰκοδομὴ τῶν μακαρισμῶν, πρῶτο θεμέλιο αὐτῶν ἔβαλε τὴν πτωχεία τοῦ πνεύματος, δηλαδὴ τὴν ταπείνωσι, λέγοντας· «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,3)

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες