Ἀνυποχώρητο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρος τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν. Ἐπιμένει ὅλως παρανόμως, ἀντισυνταγματικῶς καί ἀντιθέτως πρός τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο νά ἐπιβάλει μέ κάθε τρόπο τά ἀπαράδεκτα νέα Θρησκευτικά. Κωφεύει στίς τόσες διαμαρτυρίες καί στήν ἀπαίτηση τῶν γονέων γιά τήν ὀρθόδοξη ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους. Ἐμμένει στήν ἀνισόνομη μεταχείρησή τους ἔναντι τῶν μουσουλμάνων, τῶν ἑβραίων καί τῶν ρωμαιοκαθολικῶν μαθητῶν, στούς ὁποίους ἀναγνωρίζει μέ νόμο, τό δικαίωμα νά διδάσκονται μόνον τήν πίστη τους. Δέν ἐπιδεικνύει οὔτε τή δημοκρατική εὐαισθησία νά ἐφαρμόσει , ὅπως ὑποχρεοῦται, τίς ὑπ’ ἀριθμ. 660/2018 καί 926/2018 ἀποφάσεις τῆς ὁλομέλειας τοῦ Ἀνωτάτου Ἀκυρωτικοῦ Δικαστηρίου τῆς χώρας, τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, οἱ ὁποῖες ἀκυρώνουν τά δικά του νέα Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν. Τά ἀκυρώνουν ἀκριβῶς διότι εἰσήγαγαν στήν Ἐκπαίδευση Θρησκευτικό μάθημα ἀντιορθόδοξο καί ἀντισυνταγματικό. Μάθημα, πού ἐπιφέρει σύγχυση στούς μικρούς μαθητές τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου καί ὁδηγεῖ στόν προσηλυτισμό τους στίς διάφορες αἱρέσεις καί στίς θρησκευτικές ἑτεροδιδασκαλίες.
Αὐθαιρετεῖ καί παρανομεῖ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἐνεργεῖ ἀντιθέτως πρός τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ Κράτους. Παραβαίνει τήν ἀρχή τῆς ἰσονομίας καί ἰσοπολιτείας. Καί ἐπιπλέον ὁ Ὑπουργός Παιδείας κος Γαβρόγλου ἐμφανίζεται νά ἀπειλεῖ τούς ἐκπαιδευτικούς μέ τή δήλωσή του «Ὅσοι θεολόγοι δέν διδάξουν τά νέου τύπου θρησκευτικά στά σχολεῖα, δρόμο!» Παρανομεῖ ὁ κ. Ὑπουργός. Καί ἐπιδιώκει τήν ἐπιβολή τῆς παρανομίας του ἐπισείοντας στούς ἐκπαιδευτικούς τήν μεγίστη τῶν ποινῶν.
Εἶναι ξεκάθαρη πλέον ἡ στοχοθεσία του. Ἐπιδιώκει νά ἀποκόψει τή νέα γενιά ἀπό τήν κυριότερη ρίζα τοῦ ἔθνους μας, τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτή, πού ὑπῆρξε μητέρα, πνευματική τροφός καί ὁδηγός τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτή, τόν διατήρησε καί τόν ἔκανε νά μεγαλουργήσει.
Τήν ἐπικινδυνότητα τῶν νέων Θρησκευτικῶν ἐπεσήμανε ἀπό τό 2016 ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος μέ τήν ἔκφραση: «Τά καινούρια προγράμματα… ἔπεισαν ὅτι δέν πρόκειται γιά θρησκευτικά, ἀλλά γιά ἐπιχείρηση ἀλλοιώσεως τῆς πίστεως μας». Καί διευκρίνισε: «Δέν μπορεῖ νά ἐκριζώνεται ἡ θεολογική ἐπιστήμη ἀπό τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, προκειμένου τό μάθημα νά ὑπηρετήσει σκοπούς πολιτικῆς καθοδηγήσεως». Ὅτι ἀντιμετωπίζουν ἔτσι τά θρησκευτικά οἱ κυβερνῶντες προκύπτει καί ἀπό τήν προοπτική τους νά ἀναθέσουν τή διδασκαλία τους σέ… κοινωνιολόγους.
Ἡ ἐπισήμανση τοῦ Μακαριώτατου ἰσχύει καί γιά τό σημερινό Πρόγραμμα Σπουδῶν στά Θρησκευτικά, ἀφοῦ εἶναι στήν οὐσία τό ἴδιο μέ ἐκεῖνο τοῦ προηγούμενου Ὑπουργοῦ Παιδείας κατά τήν ὁμολογία εἰδικῶν ἐπιστημόνων καί κυβερνητικῶν καί ὑπηρεσιακῶν παραγόντων .
Καί ὅπως παρατηρήθηκε, δέν μπορεῖ νά συμμορφωθεῖ τό νέο μάθημα Θρησκευτικῶν πρός τή συνταγματική ἐπιταγή, ἄν δέν ἀλλάξει πλήρως. Χρήζει ἐκ νέου σύνταξης καί ἀναμόρφωσης, γιά νά γίνει συμβατό πρός τή συνταγματική ἐπιταγή .
Τά νέα θρησκευτικά λοιπόν δέν ἀποσκοποῦν στήν καλλιέργεια καί ἀνάπτυξη τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς συνειδήσεως τῶν νέων μας, ὅπως ὁρίζει τό Σύνταγμα καί η ἐκπαιδευτική νομοθεσία καί νομολογία. Ὅπως ἀποφαίνεται τό Ἀνώτατο Ἀκυρωτικό Δικαστήριο τῆς χώρας. Καί ὅπως τέλος εἶναι ἡ ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἐκφρασθεῖ μέ ποικίλα νόμιμα καί εἰρηνικά μέσα διαμαρτυρίας. Ἀκόμη καί μέ τήν ἐπιστροφή τῶν βιβλίων–φακέλων θρησκευτικῶν στό Ὑπουργεῖο. Γεγονός πρωτοφανές.
Ἄν ἀμφιβάλλουν οἱ κυβερνῶντες, ἄς προβοῦν σέ δημοψήφισμα. Ζοῦμε σέ συντεταγμένη δημοκρατική χώρα καί ἄς μή δημοσιεύουν παραπλανητικά στοιχεῖα, ὅπως καταγγέλει ἡ Πανελλήνια Ἔνωση Θεολόγων, ὅτι οἱ θεολόγοι ἐκπ/κοί δηλώνουν σέ σημαντικό ποσοστό ἱκανοποιημένοι ἀπό τά νέα θρησκευτικά.
Οἱ νέοι ἀξίζουν ἰδιαίτερης προσοχῆς καί ὀρθῆς ψυχοσωματικῆς καλλιέργειας, γιά νά ἀποφύγουν τό πολυειδές κακό καί νά ἀναπτυχθοῦν ἁρμονικά. Στό ἔργο αὐτό συμβάλλει ἀποφασιστικά ἡ χριστιανική κοσμοθεωρία καί βιοθεωρία. Μπροστά τους ὠχριοῦν οἱ ὑλιστικές καί ἄθεες διδασκαλίες καί ἰδεολογίες καί οἱ ὅποιες ἄλλες θρησκευτικές δοξασίες. Δέν ὑπάρχει τελειότερο παιδαγωγικό πρότυπο ἀπό τήν οὐρανομήκη μορφή τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οὔτε τελειότερος κώδικας θρησκευτικῆς καί ἠθικοκοινωνικῆς διδασκαλίας ἀπό τό χριστιανικό Εὐαγγέλιο ὀρθοδόξως ἑρμηνευμένο καί βιωμένο. Η ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη, ὅπως αὐτή διδάσκεται καί βιώνεται στήν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ μεγάλη ἀνασχετική δύναμη στά ποικίλα ἀρνητικά ἐρεθίσματα πού δέχονται οἱ νέοι μας. Γιατί πρέπει νά τήν περιορίσουμε, προκειμένου νά ἱκανοποιηθοῦν οἱ ὅποιες ἰδεοληψίες; Γιατί νά ἀρνηθοῦμε τή νερομάνα τῆς ζωῆς καί νά στραφοῦμε στά ξεροπήγαδα; Σε «φρέατα συντετριμμένα»;
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Πολάκης: «Να τσακιστούν να φύγουν, γιατί αλλιώς θα τους πετάξουν με τις κλοτσιές»
Τον Απρίλιο του 1989, θα γινόταν η ομιλία του Μητροπολίτη Σεβαστιανού με τίτλο «Βόρειος ‘Ηπειρος: ένα άλλο απαρτχάιντ» στο αμφιθέατρο της Ιατρικής (Αθηνών) στο Γουδί.
Μεγάλα επεισόδια ξέσπασαν στην περιοχή του «Πανεπιστημιακού Ασύλου» . Διακόσιοι πενήντα Κνίτες, αριστεριστές, μέλη της «Οργάνωσης Σοσιαλιστική Επανάσταση» (ΟΣΕ) απαγόρευσαν την εκδήλωση εφόσον δεν ήταν συμβατή με τις δικές τους ιδεοληψίες.
Με κλόμπς, κράνη και λοστούς επιτέθηκαν ενάντια στους 1.000 περίπου φοιτητές που είχαν πάει να παρακολουθήσουν την εκδήλωση. Τα συνθήματα των «δημοκρατικών» νοσταλγών των gulag ήταν:
«Θάνατος στους εθνικιστές»
«Τα αλβανικά σύνορα θα φτάσουν στη Λαμία»,
«Σεβαστιανέ φασίστα»
Όλα όσα έγιναν εκείνη τη φοβερή μέρα αποτελούν μνημείο για το πως διαμορφώθηκε η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Με πλαστή απόφαση του Συλλόγου φοιτητών της σχολής έκοψαν το ρεύμα από το αμφιθέατρο σε μια πρώτη προσπάθεια ματαίωσης της εκδήλωσης.
Όταν η εκδήλωση άρχισε με τη βοήθεια γεννήτριας, οι ομάδες κρούσης των άρχισαν να εκσφενδονίζουν πέτρες και τούβλα προς τα τζάμια του αμφιθεάτρου, τα οποία τραυμάτισαν στο κεφάλι αρκετούς από τους παρευρισκόμενους στην ομιλία. Την ίδια στιγμή άρχισε έφοδος στο κτίριο με αποτέλεσμα δύο σοβαρά τραυματισμένους και 18 ελαφρά.
Τελικά, με την παρέμβαση των πρυτανικών αρχών διεκόπη η ομιλία του Σεβαστιανου ενώ η αστυνομία δεν παρενέβη λόγω του «Πανεπιστημιακού Ασύλου». Στη συνέχεια η κνίτικη μειοψηφία του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών της Ιατρικής συνέταξε κατάπτυστο ψήφισμα, στο οποίο οι Βορειοηπειρώτες αποκαλούνταν «φασίστες» που δεν είχαν δικαίωμα να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο και να κάνουν εκδηλώσεις.
Πρωταγωνιστής των τότε επεισοδίων ο σημερινός αναπληρωτής υπουργός υγείας Παύλος Πολάκης, τότε μέλλος του Δ.Σ. του συλλόγου Φοιτητών της Ιατρικής και της Πανσπουδαστικής, συνοδευόμενος απο αρματωμένους ΚΝΙΤΕΣ και Αναρχικούς.
Ο Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914, δημοσιεύει το τεύχος της εφημερίδας Βορειοηπειρωτικό Βήμα που αναφερόταν στα γεγονότα του 1989 και σχολιάζει:
Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης που αναφερόμενος πρόσφατα σε δημοσιογράφο, από τον οποίο “ενοχλήθηκε” λόγω του περιεχομένου της ερώτησής του, δήλωσε ότι “Έπρεπε να σηκωθώ επάνω και να πάει τρία μέτρα κάτω από τη γη”!
Αν και πέρασαν τουλάχιστον δύο δεκαετίες από τότε που ήταν φοιτητο-πατέρας, οι χοτζικές συνήθειες δεν ξεχάστηκαν.
Πηγή: Himara, Αβέρωφ
Λίγο πριν το Β’ Μνημόνιο
Οκτώ χρόνια συμπληρώνονται στην χώρα μας καθώς αυτή οδεύει σε ένα σκοτεινό τούνελ από τότε που η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση, χωρίς προβληματισμό, χωρίς να αναζητήσει εναλλακτικές, χωρίς να ενημερώσει τον λαό και να καταφύγει σε δημοψήφισμα –σαν να μισούσε και ήθελε να εκδικηθεί τον Ελληνισμό- υπέγραψε το Α’ Μνημόνιο με την επακόλουθη 1η Δανειακή Σύμβαση των 110 δις ευρώ.
Όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας [1], πρωταρχικός στόχος των κεφαλαίων διάσωσης (bail out funds) των 110 δις ευρώ ήταν η διάσωση των Γαλλό-Γερμανικών τραπεζών και η αποφυγή διάχυσης της κρίσης από την Ελλάδα. Άλλωστε σύμφωνα με την Συνθήκη του Μάαστριχτ, που υπέγραψαν οι Έλληνες βουλευτές το 1992, τις ζημιές των τραπεζών επωμίζονται τα κράτη στα οποία έχουν έδρα οι τράπεζες που έχουν υποστεί χρεοκοπία [2].
Το Α’ Μνημόνιο λοιπόν με την 1η Σ.Δ.Δ. (Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης) απέτυχε, η σωτηρία που ευαγγελίστηκαν οι πολιτικοί μας ναυάγησε και ενώ λάβαμε 110 δις ευρώ δάνεια (υποτίθεται για διάσωση και ανάπτυξη) αντί το δημόσιο εξωτερικό χρέος να μειωθεί δραστικά… επαυξήθηκε δραματικά. Εν μέσω αυστηρής λιτότητας, σχεδόν μηδενισμού των δημοσίων επενδύσεων, ασύλληπτης φορολόγησης κλπ το δημόσιο εξωτερικό χρέος από 262,3 δις ευρώ το 2008 και 298,8 δις ευρώ το 2009 εκτοξεύθηκε στα 368 δις [3] ευρώ το 2011 (χρέος Γενικής Κυβέρνησης 356 δις ευρώ) [4].
Οι δανειστές σε.. κρίση ειλικρινείας επιβεβαιώνουν τα διατρέξαντα
Κι ενώ ο ελληνικός λαός υπόκειται σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα από τα συστημικά μ.μ.ε. και οι κυβερνώντες κρύβουν την αλήθεια σχετικά με τα μνημόνια και τις συνημμένες δανειακές συμβάσεις κάποιοι εκ των ευρωπαίων δανειστών μας λένε κάποιες αλήθειες οι οποίες βέβαια εξαφανίζονται από την δημοσιότητα.
Ο ευρωπαίος επίτροπος Olli Rehn [5] σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Νίκου Χουντή να εξηγήσει γιατί δεν έγινε κούρεμα του χρέους το 2010 ώστε να αποφύγει η Ελλάδα το μνημόνιο και στο: ‘’αν επιμένει στην εφαρμογή αυτή της συνταγής’’ και αν: ‘’πιστεύει ότι μπορούν αυτά τα μέτρα να βγάλουν την Ελλάδα από την οικονομική κρίση’’ απάντησε κυνικά:
‘’Το 2010 δεν έγινε αναδιάρθρωση (κούρεμα) του ελληνικού χρέους, για να μη μεταδοθεί η οικονομική κρίση στα άλλα κράτη μέλη και στις ευρωπαϊκές τράπεζες…’’
Και συνέχισε:
‘’Στο ξεκίνημα της κρίσης, την άνοιξη του 2010, και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχαμε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης, τόσο σε άλλα κράτη μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη. Άρα, ήταν λογικό να αγοράσουμε χρόνο και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε με κανονικό τρόπο…’’ [6]
Αλλά και ο πρώην πρόεδρος του EuroGroup ολλανδός Γερούν Ντάϊσελμπλουμ απαντώντας [7] σε ερωτήσεις Ελλήνων ευρωβουλευτών σημείωσε:
‘’Τα πρώτα χρόνια έγιναν λάθη και στα πρώτα προγράμματα αυτοσχεδιάσαμε. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε τις τράπεζες ήταν δαπανηρός και μη αποτελεσματικός. Είναι αλήθεια ότι στόχος ήταν να σωθούν οι επενδυτές εκτός Ελλάδας και γι’ αυτό είμαι υπέρ των κανόνων για το bail-in, έτσι ώστε να μην διασωθούν επενδυτές με χρήματα φορολογουμένων’’.
Σε αντίστοιχη περίπτωση πάλι, ο πρώην Επικεφαλής του EuroGroup Γερούν Ντάϊσελμπλουμ και σε ερώτηση πάλι Έλληνα ευρωβουλευτή ερωτώμενος για την αντιμετώπιση της τραπεζικής και δημοσιονομικής κρίσης απάντησε [8]:
‘’Είχαμε τραπεζική κρίση, δημοσιονομική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, με λάθος τρόπο κατά την γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες και ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια λέγοντας πως όλα έγιναν για τις τράπεζες, έχει κάποιο δίκαιο’’.
Πρόκειται για τον ίδιο ο οποίος… ξέχασε να ενημερώσει τους ευρωπαϊκούς λαούς ότι το EuroGroup που καθορίζει την οικονομική πολιτική εντός της Ευρωζώνης είναι άτυπος θεσμός και δεν τηρούνται ούτε καν πρακτικά. Είναι ο ίδιος ο οποίος κυνικά δήλωσε πως μετά την επεισοδιακή σύνοδο του EuroGroup στην Ρήγα της Λετονίας (2015) ζήτησε την απομάκρυνση του τότε Υπ. Οικονομικών παραβιάζοντας κάθε δημοκρατική αρχή νόμιμα εκλεγμένου αντιπροσώπου [9]. Είναι ο ίδιος ο οποίος είχε το θράσος να υποστηρίξει πως: ‘’οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου ξοδεύουν τα χρήματά τους σε ούζο και γυναίκες’’ [10].
****
Η ιστορία βοά από το παρελθόν…
Το Β’ Μνημόνιο, το P.S.I. και η 2η Δανειακή Σύμβαση
Από τον Φεβρουάριο του 2011 η Τρόικα άρχισε να ζητά πρόσθετα μέτρα λιτότητας και περικοπές δαπανών. Με άλλα λόγια αποδέχτηκε την αναποτελεσματικότητα του Α’ Μνημονίου το οποίο απλά διέσωσε τις Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες. Στις 26 Οκτωβρίου 2011, στη Σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών οι… αλληλέγγυοι εταίροι μας αποφάσισαν να επιβληθεί νέο πρόγραμμα στην Ελλάδα το οποίο περιλάμβανε πρόσθετα δάνεια ύψους 130 δις ευρώ. Προτάθηκε η εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών κατόχων ομολόγων του ιδιωτικού τομέα σε ‘’κούρεμα’’ της ονομαστικής τους αξίας σε ποσοστό άνω του 68%. Εξού και η ονομασία ‘’Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα’’ ή P.S.I. (Private Sector Involvement) (σημ.: δηλαδή οι ιδιώτες ομολογιούχοι θα δέχονταν να πάρουν νέα ομόλογα πολύ μικρότερης αξίας σε σχέση με αυτά που είχαν, θα το έκαναν αυτό υπό την προοπτική αυτά που είχαν να μην αποπληρωθούν αλλά και κάποιων επιπλέον κινήτρων). Τελικά τα νέα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου είχαν ονομαστική αξία ίση με το 31,5% της ονομαστικής αξίας των ανταλλασσόμενων παλαιών ομολόγων [11].
Στις 9 Μαρτίου 2012 η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ολοκληρώθηκε. Το συνολικό ποσό του χρέους μειώθηκε κατά 106 δις ευρώ τον Φεβρουάριο του 2012 σε σχέση με το ύψος πριν την ανταλλαγή. Η εν λόγω μείωση δεν επηρέασε το δημόσιο εξωτερικό χρέος καθώς συμφωνήθηκε η χορήγηση νέου δανείου ύψους 130 δις ευρώ το οποίο συμπεριλάμβανε και ένα αρχικό κονδύλι ύψους 48 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών [12].
Επομένως και η συμφωνία αυτή σχεδιάστηκε για την προστασία του χρηματοπιστωτικού τομέα και την ελαχιστοποίηση των δικών του απωλειών. Άλλωστε στις διαπραγματεύσεις του χειμώνα του 2012 πρωταγωνίστησαν στελέχη του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου και ο τότε διευθύνων σύμβουλος του, τέως τραπεζίτης Τσάρλς Νταλάρα.
|
Γενική Κυβέρνηση
|
Q1 2010
|
Q4 2014
|
|
Μακροπρόθεσμοι Τίτλοι Χρέους
|
|
|
|
Χρεόγραφα
|
200.006
|
36.109
|
|
Δάνεια
|
12.915
|
226.784
|
►Στον ανωτέρω πίνακα: το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος σε δισεκατομμύρια ευρώ-σε αγοραία αξία- κατά την λήξη της περιόδου αναφοράς. Παρατηρείστε την αλλαγή του προφίλ του χρέους από ομόλογα το 2010 σε δάνεια το 2014 με εφαρμοστέο δίκαιο το Αγγλικό που αποτελεί ταφόπλακα στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Πηγή: Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ. σελ.37, Τράπεζα της Ελλάδος
Τι σήμαινε στην πράξη το P.S.I.;
-Με την ψήφιση δυο νόμων από την Βουλή τα αποθεματικά εκατοντάδων δημοσίων οργανισμών υπέστησαν απώλειες συνολικού ύψους 16,2 δις ευρώ. Οι μεγαλύτερες απώλειες επιβλήθηκαν στα συνταξιοδοτικά ταμεία συνολικού ύψους 14,5 δις ευρώ (από τα 21 δις των συνολικών αποθεματικών τους). Αυτές οι απώλειες δεν μείωσαν το δημόσιο χρέος αφού το κράτος θα έπρεπε να δανειστεί εκ νέου για να καλύψει τις υποχρεώσεις του.
-Περισσότερες από 15.000 οικογένειες μικροομολογιούχων έχασαν όλες τις οικονομίες τους, οικονομίες μιας ζωής αφού εμπιστεύτηκαν το ελληνικό κράτος και αγόρασαν κρατικά ομόλογα δεδομένου ότι εδώ και δεκαετίες προωθούνταν σαν μορφή αποταμίευσης μηδενικού κινδύνου. Δεκάδες αυτοκτονίες καταγράφηκαν εξαιτίας των ανωτέρω γεγονότων [13].
Η αδικία είναι προφανής αφού το P.S.I. που υπέγραψε η δεύτερη μνημονιακή κυβέρνηση αρνήθηκε να αποζημιώσει τους μικρο-ομολογιούχους, ενώ ταυτόχρονα πρόσφερε πλήρη αποζημίωση στις ελληνικές τράπεζες και δελεαστικές ρήτρες (sweeteners) στις ξένες.
-Σειρά τιμωρητικών όρων -που επέβαλλαν οι δανειστές και υπέγραψαν ως εντολοδότες οι πολιτικοί- με σοβαρότατες κοινωνικές επιπτώσεις άρχισαν να εφαρμόζονται βαθαίνοντας την οικονομική ύφεση και καταστρέφοντας την ελληνική οικονομία. Περικοπές μισθών, ιδιωτικοποιήσεις έναντι αστείων τιμημάτων, κατάργηση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, διαθεσιμότητες δημοσίων υπαλλήλων, απολύσεις χωρίς την προβλεπόμενη προστασία από το νόμο και τόσα άλλα εφαρμόστηκαν επιμελώς από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
-Τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν διέπονταν από το Αγγλικό δίκαιο το οποίο καθιστά πολύ δυσκολότερη την αναδιάρθρωσή τους με μονομερή απόφαση της κυβέρνησης. Με άλλα λόγια το Αγγλικό δίκαιο είναι το δίκαιο του δανειστή και οι υποθέσεις εκδικάζονται σε δικαστήρια του εξωτερικού. Αυτό αποτέλεσε και αποτελεί ευθεία υπονόμευση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.
Στον παρακάτω πίνακα: τα έσοδα του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και οι προβλέψεις. Προφανώς μέχρι να συμπληρωθούν τα 50 δις αποκρατικοποιήσεων (B’ και Γ’ Μνημόνια) συν 25 δις με το πολυνομοσχέδιο [14] που αποδέχτηκε η νυν μνημονιακή συγκυβέρνηση θα πρέπει να ξεπουληθούν τα πάντα στην πατρίδα μας Πηγή: ΤΑΙΠΕΔ [15], https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/
P.S.I. ή αλλιώς η μπλόφα της… 2ης σωτηρίας της Ελλάδας
Η 2η Δανειακή Σύμβαση της τρόϊκα των 130 δις ευρώ αποτέλεσε το Β’ Μνημόνιο πιο επαχθές από το Α’ της 10ης Μαΐου 2010.
- Οι όροι του Β’ Μνημονίου και οι συνθήκες ανταλλαγής των ομολόγων οδήγησαν σε υποθήκευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας στους διεθνείς δανειστές έως το 2042 [16]. Με το Γ’ Μνημόνιο και τα νέα δάνεια η υποθήκευση επεκτάθηκε έως το 2060.
- Το δημόσιο εξωτερικό χρέος αντί να μειωθεί αυξήθηκε. Προσωρινά μειώθηκε κατά 107 δις (haircut) και εν συνεχεία αυξήθηκε με τα νέα ομόλογα της ανταλλαγής (bond swap) ύψους 62 δις ευρώ συν το δάνειο των 130 δις ευρώ της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. άρα 192 δις ευρώ. Λίγες ημέρες μετά οι Financial Times (Μάρτιος 2012) έγραφαν ότι το Δ.Ν.Τ. προφητεύει μια αποτυχία του εν λόγω προγράμματος και ότι θα χρειαστεί νέο πρόγραμμα (ήτοι από 130 δις ευρώ απαιτούνταν 174 δις ευρώ) [17].
- Οι νέες ομολογίες που έλαβαν οι ιδιώτες επενδυτές διέπονται από το Αγγλικό δίκαιο και έχουν κλιμακωτή αύξηση του επιτοκίου: 2% μέχρι το 2015, 3% μέχρι το 2020, 3,65% μόνο για το 2021 και έκτοτε 4,3% μέχρι το 2042. Σκεφτείτε το ποσό των τόκων που θα πρέπει να καταβάλλει το ελληνικό κράτος μετά το 2021 δεδομένου ότι το επιτόκιο διπλασιάζεται.
-Παράλληλα οι εκτιμήσεις του Δ.Ν.Τ. απέτυχαν να προβλέψουν την βαθιά ύφεση στην ελληνική οικονομία έχοντας επιλέξει την νεοφιλελεύθερη πολιτική της βίαιας ‘’εσωτερικής υποτίμησης’’. Ενώ το ΔΝΤ προέβλεπε μείωση του ΑΕΠ στο -3,3% το 2011, το ΑΕΠ μειώθηκε στο -7%. Επίπεδο ρεκόρ στην ιστορία της χώρας μας, πλην της κατοχής του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Εξαθλίωση, ανεργία, φτώχεια είναι τα αποτελέσματα.
- Η τρόικα ανέμενε μετά την υπογραφή του Β’ Μνημονίου αποκρατικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας και εισπράξεις 50 δις ευρώ. Δεν… αντιλαμβάνονταν ότι οι εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών είχαν χάσει το 90% της αξίας τους και ιδιώτης μεγάλο-επενδυτής θα μπορούσε να τις αγοράσει όλες με 20 δις ευρώ. Τα επόμενα χρόνια (έως και σήμερα 2018) θα ακολουθήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας –μέσο ΤΑΙΠΕΔ- με αστεία τιμήματα και ελάχιστες εισπράξεις οι οποίες πήγαιναν για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους.
- Ενώ το κούρεμα του χρέους προωθήθηκε προπαγανδιστικά από την τότε μνημονιακή κυβέρνηση ως μεγάλη επιτυχία δεν έχει καμία σχέση με το ‘’haircut’’ άλλων χωρών όπως π.χ. της Αργεντινής. Η Αργεντινή ως κυρίαρχο κράτοςδιέγραψε μονομερώς το χρέος της κατά 70%,αποδέσμευσε το εθνικό της νόμισμα (το peso) από το δολάριο, ακολούθησε η υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του peso άρα τονώθηκαν οι εξαγωγές της και διέκοψε κάθε συνεργασία με το Δ.Ν.Τ [18].Η αύξηση του ΑΕΠ της ήταν αρχικά 8% ετησίως και συσωρευτικά άνω του 60%.Το ΑΕΠ της Ελλάδας από το 2010 όχι μόνον αυξήθηκε αλλά μειώθηκε δραματικά κατά 27% συσωρευτικά (2017).
- Οι κυβερνώντες ποτέ δεν ενημέρωσαν τον ελληνικό λαό για το τι ακριβώς ήταν το P.S.I. και το ίδιο έπραξαν τα προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης της ολιγαρχίας ή αλλιώς ‘’τρόικας εσωτερικού’’. Επρόκειτο για την μεγαλύτερη στα χρηματοπιστωτικά χρονικά αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους μιας ήδη χρεοκοπημένης χώρας. Η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. και οι κυβερνώντες δια της περιπλοκότητας των μηχανισμών του 2ου πακέτου ‘’διάσωσης’’ έκρυψαν από την κοινή θέα των πολιτών την μετατροπή της χώρας σε χρεο-δουλοπαροικία εσαεί.
Η ταφόπλακα του P.S.I. στην ελληνική οικονομία
Αν ο τότε υπουργός οικονομικών φρόντιζε να μην υπογραφεί το P.S.I. και η νέα δανειακή σύμβαση η Ελλάδα θα είχε ισχυρά διαπραγματευτικά όπλα [19] και θα μπορούσε να δράσει μονομερώς:
- θα μπορούσε να προβεί σε αναβολή πληρωμών
- να μετατρέψει ολόκληρο το χρέος της σε δραχμές και στη συνέχεια να το πληρώσει στο δικό της νόμισμα
- επομένως η υποτίμηση που θα επέρχετο δεν θα επιβάρυνε μόνον το ελληνικό κράτος αλλά και τους δανειστές ενώ παράλληλα το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος θα μειωνόταν πληθωριστικά.
Ο πρώτος μοιραίος πρωθυπουργός –μετά και τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού και πριν υπογραφεί η θανατική καταδίκη του Β’ μνημονίου και του P.S.I.- θέλησε να καταφύγει σε δημοψήφισμα (Οκτώβριος 2011). Όμως ο τότε αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών της μνημονιακής κυβέρνησης τάσσεται κατά του δημοψηφίσματος [20] και στη νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί υπό την καθοδήγηση τεχνοκράτη πρωθυπουργού θα διατηρήσει την θέση του. Ο εν λόγω:
- υπέγραψε την υπαγωγή των ομολόγων της χώρας στο αγγλικό δίκαιο με αποτέλεσμα την απαγόρευση μετατροπής του εξωτερικού χρέους σε εθνικό νόμισμα ενώ υποθηκεύτηκε η δημόσια περιουσία της πατρίδος μας.
****
Σβήνοντας την ελπίδα – καταργώντας την δημοκρατία
Βρισκόμαστε στην άνοιξη του 2011. Ήδη η αποτυχία του Α’ μνημονίου είναι εμφανής και μπαίνει στα σκαριά το Β’ μνημόνιο. Οι Έλληνες πολίτες -μετά το μούδιασμα και τον αιφνιδιασμό από την υπογραφή του Ά μνημονίου και τις απίστευτες ύβρεις της κυβέρνησης: ‘’κυβερνώ έναν διεφθαρμένο λαό’’ (δήλωνε ο τότε μοιραίος πρωθυπουργός), ‘’μαζί τα φάγαμε’’, ‘’τεμπέληδες του νότου’’, ‘’φοροφυγάδες’’ κλπ. (κάποιες από τις δηλώσεις αξιωματούχων της τότε κυβέρνησης) κλπ. προς τον ελληνικό λαό με την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού να δίνουν το ίδιο ρεσιτάλ,- ανασκουμπώνονται.
Έλληνες πολίτες επιλέγουν εναλλακτική μορφή πληροφόρησης από sites και blogs, αντιλαμβάνονται ποια τι σημαίνει: Μνημόνιο, γίνονται κοινωνοί επιστημονικών μελετών, άρθρων κλπ που αποκαλύπτουν το μέγεθος της προδοσίας από τους κυβερνώντες και βγαίνουν στους δρόμους.
Με την ύφεση να έχει κτυπήσει την ελληνική κοινωνία, την ανεργία να κορυφώνεται, την κατάργηση δικαιωμάτων εργασιακών και λοιπών να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας ο λαός βγαίνει στις πλατείες και ξεκινά αυθόρμητα η καθημερινή κατάληψη της πλατείας Συντάγματος.
Οι μια-δυο χιλιάδες πολίτες που συγκεντρώνονταν κάθε βράδυ σύντομα πολλαπλασιάστηκαν. Βασικό χαρακτηριστικό των πολιτών ο οργανωμένος πλουραλιστικός διάλογος. Τα κομματικά τείχη μπαίνουν κατά μέρος ενώ οργανώνονται σε διάφορα σημεία ομιλίες. Κάθε ομιλητής δεν επιτρέπεται να μιλήσει περισσότερο από 3 λεπτά ενώ τα θέματα συζήτησης ποικίλουν. Η Πλατεία Συντάγματος θυμίζει την Αρχαία Αγορά ενώ πολλοί ειδικοί οικονομολόγοι, νομικοί κλπ δίνουν το επιστημονικό τους στίγμα. Λίγα μέτρα απέναντι, εντός της Βουλής, οι ασύνετοι και άφρονες πολιτικοί ψηφίζουν το ένα ‘’τοξικό’’ νομοσχέδιο μετά το άλλο επικυρώνοντας την εθνική μας ταπείνωση και την δημιουργία και εγκαθίδρυσης μόνιμης χρεοδουλοπαροικίας [21].
Τα συστημικά μέσα προπαγάνδας υπό την καθοδήγηση της ολιγαρχίας και της μνημονιακής κυβέρνησης κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να ‘’καπελώσουν’’ τις διαδηλώσεις των οργισμένων πολιτών. Στα κανάλια εμφανίζονται δήθεν εκπρόσωποι των πολιτών –ποιος τους όρισε άραγε;– που είτε έχουν συγκεκριμένη κομματική ταυτότητα, είτε –άλλοι- καταλήγουν ότι εκπροσωπούν ΜΚΟ είτε –άλλοι- μιλούν για κίνημα υπέρ των λαών με παγκόσμια προοπτική κλπ εκτός πραγματικότητας.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, η τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού, το ‘’σύστημα’’ –με μια λέξη- τρέμει την αντίδραση και την δίκαιη αγανάκτηση του απλού Έλληνα πολίτη που προδίδεται, υβρίζεται και καταπατείται κάθε δικαίωμά του βάσει του Ελληνικού Συντάγματος.
Η διαδήλωση αυτή, η αντίσταση του λαού κράτησε περισσότερους από τρείς μήνες. Ένα βράδυ, τέλη Ιουνίου 2011, πέντε χιλιάδες αστυνομικοί των δυνάμεων καταστολήςχρησιμοποιώντας αδίστακτα δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, τις μηχανοκίνητες ‘’αύρες’’ με τα κανόνια νερού και ανεξήγητη εμπαθή βία μετατρέπουν την πλατεία Συντάγματος σε καθημαγμένο τοπίο [22].
Ανταποκριτές ξένων δικτύων (π.χ. Russia Today [23]) μένουν άφωνοι με την κρατική βία , ενώ το κέντρο των Αθηνών επί ημέρες μύριζε χημικά. Η δημοκρατία καταργήθηκε και στην πράξη.Κανείς δεν λογοδότησε και κανένας από τους αστυνομικούς των δυνάμεων καταστολής που εμφανέστατα τελούσαν βαρύτατα αδικήματα (απρόκλητη βία, κλωτσιές και μπουνιές σε συνταξιούχους & γυναίκες, ψέκασμα διαδηλωτών με χημικά κατά πρόσωπο κλπ) τα οποία κατεγράφησαν σε βίντεο και σε κάμερες δεν διώχθηκε. Τα συστημικά μέσα προπαγάνδας ποτέ δεν μας ενημέρωσαν για την δίωξη έστω και ενός υπεύθυνου αστυνομικού των δυνάμεων καταστολής όλα αυτά τα 8 μνημονιακά χρόνια.
Την ίδια βία θα αντιμετωπίσουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, που θα διαδηλώσουν εκείνο το βράδυ της αλησμόνητης 13ης Φεβρουαρίου 2012 όταν υπερψηφίστηκε από την Βουλή η υπέρογκη δανειακή σύμβαση των 130 δις ευρώ του Β’ Μνημονίου και το P.S.I. Το αισθητήριο του Έλληνα για το τι προδοτικό ψήφιζαν εντός Βουλής οι πολιτικοί δεν λάθεψε. Τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε τις τραγικές συνέπειες σε όλο το φάσμα ενώ οι αντιπρόσωποι του λαού τις μεταβίβασαν και στις επόμενες γενιές, αν αυτές υπάρξουν.
Ωστόσο, το Πάνθεον της αντίστασης του Έλληνα στην προδοσία των κυβερνώντων είχε ήδη ξεκινήσει. Έλληνες πολίτες θα αντιδράσουν: στην επιβολή μνημονιακών μέτρων, δήθεν επενδύσεων σε πολυεθνικές (Eldorado gold κλπ), στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κλπ), στο ξεπούλημα υποδομών σε ολιγάρχες (συλλογή σκουπιδιών, διόδια κλπ) τέλος και πάνω απ’ όλα στην παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας όπως αυτή υπογράφτηκε στα μνημόνια και στην απεμπόληση των εθνικών μας δικαίων.
Στο Πάνθεον αυτό οι πολίτες του Οβρεόκαστρου στην Κερατέα, των Σκουριών στη Χαλκιδική, των συνταξιούχων και μισθωτών στο Σύνταγμα και λοιπές πλατείες της επικράτειας, των αντιδρώντων στα διόδια κλπ. και εσχάτως στο Πισοδέρι του Δήμου Πρεσπών της Φλώρινας -όπου Έλληνες πολίτες από όλη την Ελλάδα αντιστάθηκαν στην προδοτική συμφωνία με τα Σκόπια και διατράνωσαν το παγκοσμίως γνωστό και αιώνια υποστατικό ότι: Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελλάδα- έχουν την δική τους θέση διεκδικώντας μια Ελλάδα ελεύθερη, δημιουργική και υπερήφανη.
***
Αριστοτέλης (384 π.Χ.- 322 π.Χ.)
Η ιστορία βοά από το παρελθόν αλλά επιμένουμε να μην ακούμε…
Η κυβέρνηση και το ελληνικό κράτος –όπως και τα περισσότερα κράτη- τρέμει τους οίκους αξιολόγησης οι οποίοι με μια μόνον ανακοίνωση μπορούν να εκτινάξουν τα επιτόκια στον ‘’ουρανό’’ αλλά και τις αγορές οι οποίες τους δανείζουν το χρήμα (αμφότεροι αλληλοσυνδέονται) δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα, ούτε μπορεί να εκδώσει κάποια ποσότητα χρήματος. Η νομισματική πολιτική της χώρας μας ελέγχεται πλήρως από την Ε.Κ.Τ.
Ποιος άφρων κάλαμος πολιτικού τόλμησε και υπέγραψε αυτή την εσαεί δουλεία χρέους μέσω συμφωνιών με την Ε.Ε. και λοιπούς θεσμούς;
Ο μέγας Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης προειδοποιούσε: ‘’Πάντων δεινών τόκος εστίν’’ (όλων των κακών αιτία είναι ο τόκος) ενώ σημείωνε πως η χρηματιστική αποτελείται από την καπηλεία [24] και την τοκογλυφία. Ο δια των χρημάτων μεταβολής αποκτηθείς πλούτος διαφέρει από τον φυσικό πλούτο της οικίας, διότι αυτός έχει όρια ενώ η χρηματιστική δεν έχει όρια στην επιδίωξη του σκοπού της που είναι η μεγιστοποίηση του πλούτου.
Κατά την Αριστοτελική σκέψη η επιδίωξη του απεριόριστου πλουτισμού αντίκειται προς την φύση διότι ο φυσικός προορισμός, λόγου χάρη του στρατηγού ή του ιατρού δεν είναι η επίτευξη του κέρδους αλλά η νίκη και η υγεία αντιστοίχως. Ο τόκος –από την άλλη- πολλαπλασιάζεται, είναι γέννημα χρημάτων από χρήματα και συνεπώς ο πιο αφύσικος τρόπος απόκτησης πλούτου [25].
Να λοιπόν που οι πολιτικοί μας –για λόγους που εκείνοι ξέρουν- παρέδωσαν έναν ολόκληρο λαό στο έλεος αδίστακτων και κυνικών δανειστών κι ενώ ο λαός αντιδράει εκείνοι επιμένουν στον αδιέξοδο δρόμο να μας βγάλουν από την κρίση υπογράφοντας νέα πιο επαχθή δάνεια για να αποπληρώσουμε τα παλαιότερα. Κατάφεραν και ύψωσαν ένα τεράστιο χρέος του οποίου μόνον οι τόκοι ετησίως να καταβάλλονται αποστερούν από την ελληνική οικονομία μέχρι και την τελευταία ρανίδα χρήματος για: επενδύσεις, δημόσιες δαπάνες, κοινωνική πολιτική κλπ.
Οι αλληλέγγυοι εταίροι μας, οι αγορές και οι μεγαλοτραπεζίτες χρεώνουν επιτόκια διπλάσια και τριπλάσια από ότι σε άλλες χώρες με αποτέλεσμα το εξωτερικό χρέος να αυξάνεται με αύξοντα ρυθμό σε σχέση με το ΑΕΠ –που ούτε καν αυξάνεται- αλλά μειώνεται. Με λίγα λόγια χρεώνουν επιτόκια και τεράστιες δόσεις δανείων ήτοι αέρα κοπανιστό (δεδομένου ότι η ΕΚΤ ‘’τυπώνει’’ χρήμα ηλεκτρονικά κι εμείς ως Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Κεντρική Τράπεζα που να εκδίδει νόμισμα, πολύ περισσότερο το δικό μας νόμισμα [26]) και λαμβάνουν πίσω το αίμα της Ελλάδας υποστατικά ήτοι: φορολογικά έσοδα (ένφια, άμεσοι και έμμεσοι φόροι κλπ), ακίνητα, δημόσιες επιχειρήσεις, ορυκτό πλούτο, νησίδες, αιγιαλούς, πολιτιστικά και αρχαία μνημεία όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Έχει ήδη πραγματωθεί η υποθήκευση των υπολοίπων παγίων για μελλοντική εκμετάλλευση ενώ πραγματώθηκε και ο διωγμός της νέας γενιάς (πάνω από 700.000 νέοι και μεσήλικες) που εξαναγκάζεται σε μετανάστευση ώστε να μην υπάρξει… άλλη γενιά [27] Ελλήνων στην Ελλάδα!
Ξενοφών (430 π.Χ.- 355 π.Χ.)
Και ο Ξενοφώντας [28] μαθητής του Σωκράτη έρχεται να μας αποκαλύψει κι αυτός τις παραμέτρους του εγκλήματος:
‘’Οι τεμπέληδες δεν μπορούν, όπως στις άλλες εργασίες, να προφασιστούν ότι δεν γνωρίζουν να κάνουν τη δουλειά, διότι αφενός είναι η πιο εύκολη και αφετέρου μπορείς να επιβλέπεις εάν κάποιος εργάζεται ή κάθεται. Η τεμπελιά στην γεωργία αποκαλύπτει μια ψυχή κακή’’. Πως μπορεί να ζει κανείς χωρίς τα απαραίτητα, διερωτάται ο Ξενοφών, ανταπαντώντας ότι κανείς δεν μπορεί να πείσει γι’ αυτό ούτε τον εαυτό του. Και σχολιάζει ο οικονομολόγος κ. Σπύρος Λαβδιώτης: πλην των Ελλήνων πολιτικών που πίστεψαν ότι στον δρόμο προς τον Άδη θα τα καταφέρουν να σταματήσουν προ των πυλών για να τους απαντήσει από το παρελθόν ο Ξενοφών ότι:
‘’Αυτός που δεν κατέχει άλλη επικερδή τέχνη και δεν θέλει να καλλιεργήσει τη γη, προτίθεται προφανώς να ζήσει κλέβοντας, αρπάζοντας, ζητιανεύοντας ή είναι τελείως τρελός [29]’’.
[1] Βλέπε: Μνημόνια, η μετατροπή της Ελλάδας σε χρεοδουλοπαροικία Α’ εδώ https://enromiosini.gr/
[2] ‘’Μάαστριχτ και τα παρεπόμενα’’, Σπύρος Λαβδιώτης, άρθρο, 8.2.2018 – από την παρουσίαση του βιβλίου: ‘’Η Συνθήκη του Μάαστριχτ’’ του Μ.Βολουδάκη
[3] Διαφορά 12 δις επιπλέον από τα στοιχεία του ΟΔΔΗΧ. Το χρέος 368 δις το 2011 δίνει σε αυτή την διάσταση ο Σπύρος Λαβδιώτης στο άρθρο του ‘’Το χρονικό της Ελληνικής Χρεοκοπίας’’ (12.11.2017, Αθήνα) υιοθετώντας στοιχεία των Προϋπολογισμών του Κράτους για τα δημοσιονομικά έτη 2011, 2012 και 2013 από το Υπ.Οικονομικών.
[4] ΟΔΔΗΧ, Υπ.Οικονομικών, Eurostat βλέπε: http://www.pdma.gr/el/2012-02-24-17-16-31
[5] O Olli Rehn διετέλεσε Επίτροπος για Οικονομικές και Νομισματικές υποθέσεις και το Ευρώ την περίοδο 9.2.2010 έως 1.7.2014.
[6] Οι απαντήσεις του πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου προς τον ευρωβουλευτή Νίκο Χουντή είναι δημοσιευμένες στον ηλεκτρονικό τύπο την 14.1.2014.
[7] Οι απαντήσεις του Γερούν Ντάισελμπλουμ δόθηκαν προς τους ευρωβουλευτές Δ.Παπαδημούλη και Νότη Μαριά από το βήμα της Ευρωβουλής. Οι δηλώσεις στον ηλεκτρονικό τύπο δημοσιεύτηκαν την 7.12.2017 ενώ εύστοχα ενημερωτικό site σχολιάζει: ‘’Ακόμα μία επιβεβαίωση της φαιδρότητας που χαρακτηρίζει τον ίδιο, αλλά και συνολικά το πνεύμα της μνημονιακής διάσωσης της ελληνικής οικονομίας κατέθεσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ μιλώντας από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου…’’, για περισσότερα https://www.thepressproject.gr/article/120850/Ntaiselmploum-Omologia-enoxis-gia-ti-sotiria-ton-ksenon-ependuton-stis-ellinikes-plates
[8] Οι απαντήσεις του Γερούν Ντάϊσελμπλουμ δόθηκαν προς τον Ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας Νίκο Χουντή από το βήμα της Ευρωβουλής την 9.11.2017. Οι δηλώσεις δημοσιεύτηκαν στον ηλεκτρονικό τύπο. Ενδεικτικά βλέπε: https://www.thepressproject.gr/article/119466/Ntaiselmploum-Xrisimopoiisame-polla-xrimata-me-lathos-tropo-gia-na-sothoun-oi-trapezes
[9] Η δήλωση του Γερούν Ντάισελμπλουμ σε ομιλία του και συνέντευξη σε κοινό στο London School of Economics την 11.1.2018: ‘’Μετά από την Σύνοδο τηλεφώνησα στον Αλέξη Τσίπρα και του εξήγησα πώς είχε η κατάσταση μεταξύ των υπουργών και του υπουργού του, ότι δεν έβλεπα πώς μπορούσα να περάσω μια συμφωνία και να πετύχω έναν συμβιβασμό. Και του ζήτησα αν μπορούσε να κοιτάξει αυτό το θέμα, και το κοίταξε…’’. Βλέπε ενδεικτικά τις σχετικές δημοσιεύσεις στον ηλεκτρονικό τύπο: https://www.protothema.gr/economy/article/750104/daiselbloum-eho-ena-boukali-ouzo-otan-teleiosei-to-elliniko-programma-tha-to-adeiaso/
[10] Πρόκειται για ασύλληπτο θράσος από κάποιον που ξέρει πολύ καλά πως οι Έλληνες φορολογούμενοι επιβαρύνθηκαν με εκατοντάδες δις ευρώ δανείων προκειμένου να διασωθούν οι Γαλλικές, Γερμανικές, Ολλανδικές και λοιπές τράπεζες με το Α’ και Β’ μνημόνιο. Οι σχετικές δηλώσεις δημοσιεύτηκαν στον τύπο την 21.3.2017 ενώ το επίμαχο απόσπασμα της απάντησης του Γερούν Ντάισελμπλούμ που δέχτηκε σφοδρότατες διαμαρτυρίες εντός ευρω-κοινοβουλίου για την τοποθέτησή του έχει ως εξής: ‘’Κατά τη διάρκεια της κρίσης του ευρώ, οι χώρες του Βορρά έδειξαν αλληλεγγύη στις χώρες που επηρεάστηκαν από την κρίση. Ως σοσιαλδημοκράτης, αποδίδω εξαιρετική σημασία στην αλληλεγγύη. Αλλά και αυτοί έχουν υποχρεώσεις. Δεν μπορούν να ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και γυναίκες και μετά να ζητούν βοήθεια’’. Βλέπε ενδεικτικά σχετικές δημοσιεύσεις: https://www.protothema.gr/world/article/664530/orgi-gia-ti-dilosi-daiselbloum-oi-hores-tou-notou-xodeuan-hrimata-se-alkool-kai-gunaikes/
[11] ‘’P.S.I.: Η μεγάλη ‘’μπλόφα’’ της σωτηρίας της Ελλάδας από την χρεοκοπία’’, Σπύρος Λαβδιώτης, (άρθρο) Αθήνα, 22.3.2012, https://spiros26.wordpress.com/
[12] Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος, Ιούνιος 2015. Στο εξής: (Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ.)
[13] ‘’Μικρο-ομολογιούχοι: οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο και καταστράφηκαν’’, Μπελεγρίνης Γ. (2014), Huffingtonpost gr, Ε.ΕΠ.ΑΛ.Δ.Χ
[14] ‘’Πολυνομοσχέδιο διαιώνισης της μνημονιακής φτώχειας και υποτέλειας’’, Λεωνίδας Βατικιώτης, 10.6.2018 https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/
[15] Βλέπε και τις ενδιάμεσες εκθέσεις και απολογισμούς του ΤΑΙΠΕΔ: https://www.hradf.com/storage/files/uploads/2017-q1-gr.pdf και https://www.hradf.com/storage/files/uploads/financial-statements-30-06-17.pdf
[16] ‘’P.S.I.: Η μεγάλη ‘’μπλόφα’’ της σωτηρίας της Ελλάδας από την χρεοκοπία’’, Σπύρος Λαβδιώτης, (άρθρο) Αθήνα, 22.3.2012 & ‘’Ο ένοχος της χρεοκοπίας’’, Βασίλης Βιλιάρδος (άρθρο) Αθήνα, 26.11.2016 https://analyst.gr/2016/11/26/o-enoxos-tis-xreokopias/
[17] ‘’P.S.I.: Η μεγάλη ‘’μπλόφα’’ της σωτηρίας της Ελλάδας από την χρεοκοπία’’, Σπύρος Λαβδιώτης, (άρθρο) Αθήνα, 22.3.2012 & Financial Times, ‘’Is the IMF already assuming Greek Failure?’’. Στην τριμηνιαία έκθεση του Μαρτίου 2012 (IMF Country Report No 12/57) το IMF αναθεωρεί το νέο πακέτο διάσωσης των 130 δις ευρώ στα 174 δις ευρώ.
[18] Βλέπε υποσημείωση 11.
[19] ‘’Ο ένοχος της χρεοκοπίας’’, Βασίλης Βιλιάρδος, 26.11.2016, https://analyst.gr/2016/11/26/o-enoxos-tis-xreokopias/
[20] http://www.periodista.gr/politiki/article/11368/etsi-samaras-kai-benizelos-erixan-ton-giorgo-papandreou και https://el.wikipedia.org/
[21] Βλέπε σχετικές αναφορές και στο: ‘’Ανίκητοι Ηττημένοι’’, Γιάνης Βαρουφάκης, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2017
[22] Οι περιγραφές των συγκλονιστικών γεγονότων κατεγράφησαν στον ηλεκτρονικό τύπο στις: 28-29 Ιουνίου 2011. Ενδεικτικά μπορείτε να δείτε κάποια βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?time_continue=102&v=8ntbKJlDgxk και εδώ: https://www.youtube.com/watch?time_continue=128&v=wj1jX0mFtLc και να μελετήσετε, πάλι ενδεικτικά : https://m.naftemporiki.gr/story/331201/pnigike-sta-ximika-to-suntagma και https://left.gr/news/28-29-ioynioy-2011-oi-imeres-poy-dakryse-i-dimokratia-vinteo
[23] Βλέπε βίντεο του Russia Today https://www.youtube.com/watch?v=CoWj-6NR4O0
[24] Το καπηλικό συνιστά το μικρεμπόριο ή λιανικό εμπόριο χρειωδών ειδών, τρόφιμα και ποτά, όπου ο μεσάζων καρπούται αθέμιτο κέρδος (αισχροκέρδεια). Πολιτικά (Αριστοτέλη), τόμος Πρώτος (η υποσημείωση από το πόνημα του Σπύρου Λαβδιώτη σελ.272, βλέπε υποσημείωση 25)
[25] ‘’Η εποχή του Ανατοκισμού’’, Μια φιλοσοφική προσέγγιση του χρήματος και της οικονομίας, Σπύρος Λαβδιώτης, Εκδόσεις Έσοπτρον, Αθήνα 2012
[26] Σύμφωνα με την Συνθήκη του Μάαστριχτ που κυρώθηκε από την Ελληνική Βουλή την 29η Ιουλίου 1992 θεσμοθετήθηκε η ανεξαρτησία των Κεντρικών Τραπεζών, που αργότερα υπήχθησαν στην Ε.Κ.Τ. και απαγορεύτηκε η νομισματοποίηση του δημοσίου χρέους από τις εθνικές κυβερνήσεις. Δηλαδή, και με τις Συνθήκες που ακολούθησαν όπως Άμστερνταμ (1997) και Λισσαβόνας (2007) παραχωρήθηκε αρχικά η Νομισματική πολιτική, ουσιαστικά το ‘’αίμα’’ της οικονομίας από τις εθνικές κυβερνήσεις σε κέντρα άσχετα και ανεξάρτητα από αυτές. Εν μέσο θέρους οι βουλευτές ψήφισαν (την 29.7.1992) την Συνθήκη του Μάαστριχτ χωρίς να τους παραδοθεί το κείμενο της Συνθήκης και χωρίς να γνωρίζουν τι ψηφίζουν. Βλέπε αναλυτικά: ‘’Μάαστριχτ και τα παρεπόμενα’’, Σπύρος Λαβδιώτης, άρθρο, 8.2.2018
[27] Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Ελλάδα το 2070 θα έχει 7 εκατ. κατοίκους όσους και το 1947 περιλαμβανομένων μεταναστών, προσφύγων κλπ.
[28] Βλέπε υποσημείωση 25, ειδικότερα την ενότητα: Αρχαία Σκέψη
[29] Ας σκεφτούμε πόσοι από τους κυβερνώντες μας έχουν καταξιωθεί επαγγελματικά ή είναι πολιτικοί… καριέρας. Επίσης ας σκεφτούμε τα επαγγέλματα και τα χρόνια εργασίας που έχουν (αν έχουν) οι τελευταίοι (από το 1993 και μετά) πρωθυπουργοί της Ελλάδας καθώς και οι επίδοξοι.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Με την έκρηξη του Ά Βαλκανικού Πολέμου, οι Ελληνικές ναυτικές δυνάμεις ενισχυμένες από την παρουσία του θωρηκτού Αβέρωφ, δεν τήρησαν αμυντική στάση έναντι του σαφώς ισχυρότερου Τουρκικού στόλου, αλλά αντιθέτως ακολούθησαν μια άκρως επιθετική πολιτική. Το σύνολο του Ελληνικού στόλου υπό την ηγεσία του Πλοιάρχου Κουντουριώτη απέπλευσε από το Φάληρο στις 5 Οκτωβρίου και έπλευσε απευθείας προς την Λήμνο την οποία απελευθέρωσε αιφνιδιαστικά, μόλις 24 ώρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Το λιμάνι της απελευθερωμένης Λήμνου, λόγω της στρατηγικής του σημασίας στην «καρδιά» του Βορείου Αιγαίου και κοντά στα Δαρδανέλια, θα αποτελούσε το ορμητήριο του Ελληνικού στόλου καθ΄ όλη την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων.
Κατά την διάρκεια του Οκτωβρίου, ο Ελληνικός στόλος με επικεφαλής το Θωρηκτό «Αβέρωφ» διεξήγαγε συνεχώς περιπολίες στο Βόρειο Αιγαίο περιμένοντας την έξοδο του Τουρκικού στόλου από τα Δαρδανέλια, ενώ μικρότερες Ελληνικές ναυτικές μοίρες εκμεταλλευόμενες την Τουρκική αδράνεια, αποβίβαζαν αγήματα ναυτών και απελευθέρωναν διαδοχικά τα μεγαλύτερα νησιά του Αιγαίου.
Ο Πλοίαρχος Κουντουριώτης είχε αναθέσει σε μια μοίρα του στόλου να επιτηρεί την θαλάσσια ζώνη ανάμεσα στο Λιτόχωρο, την Κατερίνη και τον κόλπο του Θερμαϊκού προσφέροντας βοήθεια και ανεφοδιασμό στον προελαύνοντα Ελληνικό στρατό. Στην μοίρα αυτή είχαν ενταχθεί μικρές και χαμηλής δυναμικότητας ναυτικές μονάδες όπως το παλιό ναρκοβόλο «Κανάρης» που το χρησιμοποιούσαν ως πλοίο εφοδιασμού, η ναρκοθέτιδα «Άρης» και το «τορπιλοβόλο 11» με Πλοίαρχο τον Νικόλαο Βότση.
Ο Βότσης ήταν ένας αρκετά έμπειρος και μορφωμένος Αξιωματικός καθώς είχε φοιτήσει στην σχολή Ναυτικών Δοκίμων από το 1892 έως το 1896 ενώ είχε λάβει μέρος και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 υπηρετώντας στο θωρηκτό «Ύδρα». Από την έναρξη του πολέμου δεν είχε μείνει ικανοποιημένος από τα «εύκολα» και ακίνδυνα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Έτσι ζητούσε επίμονα την άδεια τόσο από τον Ναύαρχο του στόλου Παύλο Κουντουριώτη, όσο και από το Υπουργείο Ναυτικών, να δοκιμάσει μια παράτολμη επίθεση κατά Τουρκικών πλοίων, είτε στο λιμάνι της Σμύρνης, είτε στα Δαρδανέλια είτε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Τελικώς, το Υπουργείο Ναυτικών, μετά από δισταγμούς λόγω του μεγάλου βαθμού δυσκολίας του εγχειρήματος, έδωσε άδεια στον Βότση να δοκιμάσει τον τορπιλισμό του «Φετχί Μπουλέντ» που ήταν αγκυροβολημένο εντός του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, από την έναρξη του πολέμου, ήταν αγκυροβολημένα πολλά πολεμικά πλοία Ευρωπαϊκών Χωρών, με κύρια αποστολή την προστασία των Ευρωπαίων που βρίσκονταν στην πόλη εν όψει των ραγδαίων και απρόσμενων εξελίξεων. Ανάμεσα σε αυτά βρισκόταν και το παλαιό Τουρκικό θωρηκτό (θωρακοδρόμων) «Φετχί Μπουλέντ» (Feth-i-Bulend).
Το πλοίο είχε παραγγελθεί και ναυπηγηθεί το 1871 στην Αγγλία και είχε επισκευασθεί εκ νέου το 1907 για να χρησιμοποιηθεί στον Ιταλοτουρκικό πόλεμο. Κατά την επισκευή αυτή, το πλοίο εξοπλίστηκε με νεότερα τηλεβόλα τύπου Κρουπ μεγάλης εμβέλειας. Το Θωρηκτό δεν βρισκόταν με τον υπόλοιπο Τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλια αφού ουσιαστικά είχε τεθεί εκτός υπηρεσίας τα τελευταία χρόνια, ενώ τα πυροβόλα του είχαν αφαιρεθεί από το κατάστρωμα του και είχαν τοποθετηθεί στο Καραμπουρνού, (όπως και οι 90 ναύτες του πληρώματος που τα χειρίζονταν), για να ενισχύσουν την άμυνα του λιμανιού. Ουσιαστικά οι Οθωμανικές αρχές χρησιμοποιούσαν το «Φετχί Μπουλέντ» ως πλοίο διοίκησης και τυπικά κυβερνήτης του ήταν ο εκάστοτε ναυτικός διοικητής της Θεσσαλονίκης.
Την νύχτα της 18ης Οκτωβρίου, ο υποναύαρχος Βότσης αποφάσισε να εισέλθει με το «Τορπιλοβόλο 11» στον Θερμαϊκό κόλπο και να βυθίσει το απαρχαιωμένο Τουρκικό θωρηκτό. Το εγχείρημα αυτό φαινόταν ακατόρθωτο, καθώς τα στενά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης φυλάσσονταν από το φρούριο του Καραμπουρνού το οποίο ήταν εξοπλισμένο με μεγάλου διαμετρήματος τηλεβόλα, τα νερά στο στόμιο του κόλπου ήταν αβαθή και ναρκοθετημένα, ενώ ένας μεγάλος προβολέας σάρωνε την περιοχή και επιτηρούσε άγρυπνα την είσοδο του λιμανιού.
Ο Βότσης όμως δεν δίστασε μπροστά στις δυσκολίες αυτές, ενθαρρυμένος από έγκυρες πληροφορίες που του έδωσαν Έλληνες ψαράδες (Νικόλας Βλαχόπουλος, Μιχάλης Κουφός) της περιοχής, που γνώριζαν τα νερά και αποφάσισε να δοκιμάσει το ακατόρθωτο! Αργά την νύχτα κατάφερε με την καθοδήγηση των δύο ψαράδων που βρίσκονταν ανάμεσα στο πλήρωμα, να εισέλθει στον Θερμαϊκό με το «Τορπιλοβόλο 11» χωρίς να γίνει αντιληπτός από τα παραθαλάσσια Τουρκικά φρούρια, ελισσόμενος ανάμεσα σε νάρκες και αποφεύγοντας κάποια αβαθή σημεία του κόλπου χάρις το μικρό βύθισμα που είχε το πλοίο του.
Ο Βότσης είχε ακριβείς πληροφορίες για την θέση στο λιμάνι που ήταν αραγμένο το «Φετχί Μπουλέντ» από τον Αξιωματικό του Ελληνικού ναυτικού Αντώνη Κριεζή που είχε υπηρετήσει ως ναυτικός ακόλουθος στην Ελληνική πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη. Για τον λόγο αυτό, έπλευσε αμέσως προς το Τουρκικό θωρηκτό από ανατολικά, καθώς μόνο από εκεί μπορούσε να το χτυπήσει, χωρίς να διακινδυνέψει να πετύχει πλοία άλλων χωρών, κάτι που θα προκαλούσε αναμφίβολα σοβαρό διεθνές διπλωματικό επεισόδιο!
Το Ελληνικό τορπιλοβόλο πλησίασε το «Φετχί Μπουλέντ» και από απόσταση 150 μέτρων το έπληξε με τρεις παλαιού τύπου τορπίλες κατασκευής του 1870. Παρά την παλαιότητά τους, οι δύο από τις τρεις τορπίλες έπληξαν με μεγάλη ακρίβεια το παροπλισμένο Τουρκικό Θωρηκτό σε καίριο σημείο στην μέση του σκάφους προκαλώντας του ανεπανόρθωτες ζημιές!
Το Τουρκικό πλοίο άρχισε να μπάζει νερά και να βυθίζεται ταχύτατα γέρνοντας προς τα δεξιά. Η τρίτη τορπίλη δεν βρήκε τον στόχο της αλλά εξερράγη πάνω στον κυματοθραύστη δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο που ξάφνιασε και κατατρόμαξε τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης λόγω και του νυχτερινού της ώρας.
|
|
|
Η σημαία του Φετχί Μπουλέντ
|
Οι εφημερίδες της εποχής ανέφεραν ότι η λάμψη από την ανατίναξη του «Φετχί Μπουλέντ» φώτισε σαν στιγμιαίο πυροτέχνημα την νύχτα της πόλης. Οι απώλειες του πληρώματος ήταν 13 ναύτες νεκροί καθώς και ο ιμάμης του σκάφους!
Το «τορπιλοβόλο 11» υπό τον Βότση έσπευσε να βγει από τον Θερμαϊκό εκμεταλλευόμενο και τον πλήρη αιφνιδιασμό των Τούρκων από την απρόσμενη και «θρασύτατη» αυτή επίθεση. Τα τηλεβόλα του Καραμπουρνού έριξαν βολές προς το «Τορπιλοβόλο 11» οι οποίες όμως ήταν όλες άστοχες! Χαρακτηριστικό της ευτολμίας του Ελληνικού πληρώματος και του Διοικητή του, ήταν ότι το «Τορπιλοβόλο 11» ανέκρουσε πρύμνη και απάντησε με βολές στα πυρά αυτά!
Συμπέρασμα
Αναμφίβολα, το παροπλισμένο θωρηκτό «Φετχι Μπουλέντ» δεν είχε την παραμικρή υπηρεσιακή αξία για το τουρκικό ναυτικό την εποχή εκείνη. Για τον λόγο αυτό, η βύθισή του από τον Βότση δεν επηρέασε αποφασιστικά την πορεία των θαλασσίων επιχειρήσεων στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Είναι όμως επίσης σίγουρο πως η τολμηρή αυτή επίθεση του Βότση εντός του σημαντικότερου λιμανιού της πρωτεύουσας της Μακεδονίας που θεωρητικώς ήταν απολύτως ασφαλές, κατάφερε μεγάλο πλήγμα στο ηθικό των Τούρκων εξυψώνοντας αντιστοίχως το φρόνημα των πληρωμάτων του Ελληνικού στόλου, αλλά και του Ελληνικού λαού γενικότερα.
Η σημασία του τορπιλισμού για τους Έλληνες φαίνεται και από το γεγονός ότι μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι Ελληνικές Αρχές χρησιμοποίησαν το κατάρτι του «Φετχί Μπουλέντ» ως ιστό για την Ελληνική σημαία που υψώθηκε στον Λευκό Πύργο και που συμβόλιζε την Ελληνική κυριαρχία στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ιστός που μάλλον παραμένει εκεί ως και σήμερα.
Η μεγάλη αυτή ναυτική επιτυχία αποτέλεσε τον μικρό ταιριαστό πρόλογο για τις δύο μεγάλες ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου που ακολούθησαν και που εδραίωσαν τον Ελληνικό στόλο ως απόλυτο κυρίαρχο της θάλασσας του Αιγαίου, σηματοδοτώντας την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου.
Επίσης η επιτυχία του Βότση, προανήγγειλε την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον επελαύνοντα Ελληνικό στρατό που επετεύχθη λίγες μέρες μετά τον τορπιλισμό...
Πώς περιγράφει το γεγονός ο ίδιος ο Υποπλοίαρχος Βότσης:
“Απέπλευσα εκ Λιτοχώρου την πρωίαν και κατέπλευσα εις Σκάλαν Ελευθεροχωρίου, όπου παρέμεινα μέχρι 9ης εσπέρας, οπότε απέπλευσα διά την επίθεσιν. Το Καραμπουρνού εφώτιζε συνεχώς την θάλασσαν διά των προβολέων του, αλλά διήλθον απαρατήρητος μεταξύ Καραβοφανάρου και Βαρδάρη. Κατόπιν έφθασα εις τον λιμένα της Θεσσαλονίκης και την 11 και 20΄ διέκρινα άνευ αμφιβολίας το Τουρκικόν θωρηκτόν ανάπρωρον (εστραμμένον) προς τον πνέοντα Μέσην (Β.Α.) εις την δυτικήν άκραν του κυματοθραύστου.
Εις την αντίθετον δεξιάν άκραν (συνήθη τόπον αγκυροβολίας) υπήρχε Ρωσσικόν πολεμικόν, υποθέτω και άλλα. Εχώρησα ήρεμα, πάντοτε απαρατήρητος και κατηύθυνα την πρώραν εις το μέσον του Τουρκικού θωρηκτού. Εξεσφενδόνισα πρώτον την δεξιάν πρωραίαν τορπίλην την 11 και 35΄ από αποστάσεως 150 μέτρων. Έστρεψα είτα ολίγον αριστερά προχωρών και εξεσφενδόνισα την αριστεράν. Ανεπόδισα τότε ολοταχώς όπως απομακρυνθώ της εκρήξεως. Της πρώρας του πλοίου μου στρεφούσης ήδη αριστερά, εξεσφενδόνισα και την του καταστρώματος τορπίλλην, ήτις όμως εξέκλινε και εξερράγη, μετά τας πρώτας ταυτοχρόνους εκρήξεις, επί του κυματοθραύστου μετά κρότου μεγάλου, ον προς στιγμήν ενομίσαμεν ως πυροβολισμόν εκ ξηρας.
Άμα τη πρώτη εκρήξει παρετηρήθη κίνησις φώτων επί του εχθρικού πλοίου και συρίγματα. Τα διαμερίσματα των Αξιωματικών ήσαν φωτισμένα. Η έκρηξις εγένετο ολίγον πρώραν της καπνοδόχου δεξιά. Καπνός εξήλθεν άφθονος εκ της καπνοδόχου.
Ολοταχώς πλέων τότε εξείλθον, άνωθεν της γραμμής των έξω του λιμένος βυθισμένων τορπιλλών, στηριζόμενος εις το βύθισμα του πλοίου μου και διήλθον προ του Καραμπουρνού, το οποίο ειδοποιηθέν φαίνεται εν τω μεταξύ εκ Θεσσαλονίκης ήναψε πάντας τους προβολείς του. Διήλθον εν τούτοις και πάλιν απαρατήρητος και καθ΄ην στιγμήν εβρισκόμην απέναντι του Καραμπουρνού, κατά προηγούμενη υπόσχεσιν στους πυροβολητάς μου, διέταξα και έρριψαν επ΄ αυτού βολήν δια του ταχυβόλου των 37mm από απόστασιν 2.500 μέτρων…”
Πηγή: Περί Πάτρης
Ο Υπουργός Παιδείας συνεχίζει ανεπίσχετα τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ). Έχοντας στο παρελθόν χαρακτηρίσει, αρνητικά, δικαστικούς λειτουργούς για τις αποφάσεις τους, η εκπροσώπηση του ΥΠΕΘ στις μέρες μας δείχνει ότι ουδόλως ενδιαφέρεται να μιλήσει επί της ουσίας. Ασχολείται, μάλλον, με επικοινωνιακούς circo-βερμπαλισμούς. Τοιουτοτρόπως, το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται καλύπτρα ("φερεντζές"), για να κρυφτεί το τοπίο απαξίωσης όλων των μαθημάτων (επιστημονικών επιστητών), που παραπέμπουν στην ορθοτομημένη παρουσίαση της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου μας.
Δελτίο Τύπου
Η "απείθεια” της ΠΕΘ και η ΑΠΑΘΕΙΑ του ΥΠΕΘ
Ο Υπουργός Παιδείας συνεχίζει ανεπίσχετα τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ). Έχοντας στο παρελθόν χαρακτηρίσει, αρνητικά, δικαστικούς λειτουργούς για τις αποφάσεις τους, η εκπροσώπηση του ΥΠΕΘ στις μέρες μας δείχνει ότι ουδόλως ενδιαφέρεται να μιλήσει επί της ουσίας. Ασχολείται, μάλλον, με επικοινωνιακούς circo-βερμπαλισμούς. Τοιουτοτρόπως, το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται καλύπτρα ("φερεντζές"), για να κρυφτεί το τοπίο απαξίωσης όλων των μαθημάτων (επιστημονικών επιστητών), που παραπέμπουν στην ορθοτομημένη παρουσίαση της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου μας.
Η ΠΕΘ δεν προσπαθεί, καθώς διατείνεται ο κ. Γαβρόγλου, να προλάβει τη Δικαιοσύνη. Αυτήν, όχι απλώς την "πρόλαβε", αλλά και την πρόσβαλε η καινοφανής μεθόδευση της ψευδονομιμοποίσης ακυρωμένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και Φακέλων για τα Θρησκευτικά, για τα οποία επαίρεται ο προηγούμενος Υπουργός, παρουσιάζοντάς τα, urbi et orbi, ως απαράλλακτα με τα δικά του. Η μεθόδευση αυτή εγείρει πλέον μείζονα ζητήματα.
Η ΠΕΘ, πιστεύοντας στην ποιότητα της Δημοκρατίας, την εκζητά ως τόπο διαφανών διαδικασιών και θεωρεί ως απαράδεκτη την όλη προσπάθεια που επιχειρείται, με στόχο να παγιωθεί στην εκπαίδευση των ορθοδόξων μαθητών ο προσηλυτισμός στον ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ και στη Χριστοφοβία. Η κίνηση αυτή, προσβάλλοντας τους ορθόδοξους μαθητές, μηχανοποιεί εξεναντίον τους τη δημιουργία ανελεύθερων πολιτών.
Είναι λυπηρό, που οι "εξουσίες" της πολιτικής ιδεολογίας σήμερα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ακούσουν και να διαλεχθούν με κλάδους και όργανα, που υπηρετούν το αντικείμενό τους μέσα από τις επιστημονικές τους ειδικεύσεις. Μάλιστα, έρχονται να επιβάλουν ιδεολογίες του καιρού στα επιστημονικά αντικείμενα που έχουν ως έργο τους την καλλιέργεια της ιστορίας, της γλώσσας και του απ' αιώνων πολιτισμού του τόπου μας.
Αυτού του τύπου οι εξουσίες φαίνεται πως θεωρούν απαθώς την ουσία των πραγμάτων, προσπαθώντας, ενδεχομένως, να αλιεύσουν υπέρ τους πρόθυμους θρησκευτικούς ιερουργούς του μηδενισμού. Ίσως θεωρούν, μάλιστα, ότι ειδικεύονται οι εκπρόσωποι των δοξασιών τους και στη θεολογία, την οποία οι ίδιες αυτές οι ανούσιες εξουσίες θέλουν να την ταυτίσουν με τη ΜΗΔΕΝΟΛΟΓΙΑ.
Οι Circo-λόγοι υποστηρικτές, συνεπώς, του εν λόγω μηδενιστικού προσηλυτισμού κρίνονται από τους καρπούς τους και επ' αυτών η ΠΕΘ ευλόγως και καθηκόντως καταθέτει τον κριτικό της και διαλογικό της χαρακτήρα. Η ΠΕΘ στέκεται ευπαιδεύτως και όχι με απάθεια, απέναντι στο αντικείμενο πάνω στο οποίο καταρτίστηκαν και ειδικεύθηκαν τα μέλη της, όπως ευόρκως ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών και των γονέων τους.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Από το 726 τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία απασχολούσε το ζήτημα της Εικονομαχίας. Ο αυτοκράτορας Λέων Γ' είχε αντιταχθεί στη λατρεία των εικόνων ως αντίθετη με τη ρητή απαγόρευση της Παλαιάς Διαθήκης να λατρεύονται οι απεικονίσεις του θείου και τα υλικά αντικείμενα.
Η πρόσφατη αύξηση εισόδων παράνομων μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο, τα συνεχή επεισόδια στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας, οι εικόνες μεταναστών που καταλαμβάνουν τις εθνικές οδούς και την πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη είναι απλώς οι τρέχουσες σκηνές από ένα φαινόμενο μεγάλης κλίμακας το οποίο θα μας απασχολήσει έντονα τις επόμενες δεκαετίες.
Ζούμε σε μια ιστορική φάση ενταντικοποίησης των εξελίξεων που συνθέτουν τη παγκοσμιοποίηση. Μέρος της παγκοσμιοποίησης είναι και οι μεταναστευτικές ροές.
Μια ματιά στα δημογραφικά δεδομένα πολλών αφροασιατικών χωρών, αρκεί για να μας δείξει ότι οι μεταναστευτικές ροές από τις χώρες αυτές προς την Ευρώπη θα είναι μαζικές και μακροχρόνιες. Δεν είναι όμως μόνο τα φαινόμενα δημογραφικής υπερχείλισης που θα προκαλέσουν τις παραπάνω εξελίξεις. Σε αυτό θα συντείνουν και άλλοι παράγοντες, όπως η πολιτική αστάθεια των παραπάνω χωρών, οι επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων, αλλά και η κλιματική αλλαγή.
Στις επόμενες δεκαετίες επομένως η Ευρώπη θα δεχτεί μεταναστευτικές εισροές μεγάλης κλίμακας και διάρκειας. Αντίστοιχα, τα ευρωπαϊκά κράτη θα τεθούν αντιμέτωπα με πρωτόγνωρες προκλήσεις, οι οποίες θα εκτείνονται από το πολύ θεμελιώδες ζήτημα της υπεράσπισης ή του επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς τους έως τις αναπόφευκτες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές τριβές που εξ αιτίας αυτών των εξελίξεων θα αναπτυχθούν.
Στην κατάσταση αυτή η Ελλάδα κατέχει μια ελάχιστα επίζηλη θέση: με τη δυνατότητα άσκησης δημογραφικής και μεταναστευτικής πολιτικής διπλά υπονομευμένη, τόσο από την οικονομική της αδυναμία όσο και από την ιδεολογική σύγχυση που μόνιμα την διακατέχει, η Ελλάδα διαθέτει το αρνητικό προνόμιο να είναι γεωγραφικά η πλέον εκτεθειμένη χώρα της Ευρώπης στα μεταναστευτικά ρεύματα που ήδη καταφθάνουν από την Ασία και την Αφρική. Επίσης η Ελλάδα έχει την «ατυχία» να συνορεύει με την Τουρκία, η οποία για περισσότερο από μια δεκαετία έχει λειτουργήσει ως το εφαλτήριο της παράνομης μετανάστευσης από την Ασία και την Αφρική προς την Ευρώπη.
«Υβριδικός πόλεμος»
Σε αυτή τη φάση η Τουρκία αξιοποιεί εντατικά τις μεταναστευτικές ροές απέναντι στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, επιδιώκοντας να αποκομίσει πολιτικά και οικονομικά οφέλη. Ειδικότερα, απέναντι στην Ελλάδα, δεν σταματά να προωθεί μεγάλους αριθμούς παράνομων μεταναστών, οι οποίοι αρχικά εγκαθίστανται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στη συνέχεια διαχέονται στην ενδοχώρα. Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία υλοποιεί έναν de facto εποικισμό της Ελλάδας με πληθυσμούς με τους οποίους έχει θρησκευτική και πολιτισμική συνάφεια. Δημιουργεί έτσι ένα πολιτιστικό και πολιτικό προγεφύρωμα, το οποίο στο μέλλον θα της επιτρέψει να έχει μια σειρά επιλογών και χειρισμών στο εσωτερικό της Ελλάδας, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται τότε. Με απλά λόγια η Τουρκία υλοποιεί αυτό που έλεγε από τη δεκαετία του 1980 ο Τοργκούτ Οζάλ: ότι στο μέλλον η Τουρκία δεν θα χρειαστεί ένα κλασικό πόλεμο για να καθυποτάξει πολιτικά την Ελλάδα. Αρκούν οι πληθυσμιακές εξελίξεις οι οποίες σταδιακά θα δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα.
Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες εκδηλώνουν μια αδικαιολόγητη αδράνεια, η οποία στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης μετασχηματίζεται σε πλήρη δεκτικότητα. Είναι μια δεκτικότητα που προκύπτει από ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, αλλά και από ιδιοτελείς πολιτικούς υπολογισμούς, όπως ότι στο μέλλον οι μετανάστες θα μπορούσαν να «αξιοποιηθούν εκλογικά» μετά την «ελλληνοποίησή» τους. Πρόκειται για μια επικίνδυνη στρατηγική μυωπία, η οποία δεν αντιλαμβάνεται που οδηγούν όλες αυτές οι διεργασίες, ειδικά αν συνδυαστούν με την εν εξελίξει δημογραφική συρρίκνωση και γήρανση του ελληνικού πληθυσμού.
Το μεταναστευτικό καταλύτης εξελίξεων στην Ευρώπη
Στην Ευρώπη οι εξελίξεις γύρω από το μεταναστευτικό κινούνται πιο δυναμικά απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), εκμπέμπεται ένα σαφές μήνυμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού, το οποίο δια στόματος πολιτικών όπως ο Βίκτωρ Ορμπάν έρχεται σε σύγκρουση με την πολιτική που προκρίνει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ανάλογα μηνύματα εκπέμπονται και από χώρες όπως η Ιταλία, η Αυστρία, η Γαλλία, αλλά και χώρες οι οποίες είναι παραδοσιακά υπέρ την πολιτικής των ανοικτών συνόρων όπως η Σουηδία. Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία, η κ. Μέρκελ συναντά πλέον αντιδράσεις στη μεταναστευτική της πολιτική, οι οποίες αποκτούν πολιτικό μέγεθος μέσω της ανόδου του αντιμεταναστευτικού και ευρωσκεπτικιστικού κόμματος AfD.
Με φόντο λοιπόν το μεταναστευτικό, δημιουργείται ένα νέο πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη: οι ευρωσκεπτικιστικές και εθνικολαϊκές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες εκφράζουν κοινωνικές τάσεις και ομάδες που σχετίζονται με το Brexit και την εκλογή Τραμπ, βρίσκουν μέσω του μεταναστευτικού το στοιχείο που τους δίνει εκλογική δυναμική. Πρόκειται για ένα φαινόμενο το οποίο δεν θα είναι προσωρινό, διότι και το αίτιο που θα το υποδαυλίζει δεν θα είναι επίσης προσωρινό. Υπό τη έννοια αυτή, οι επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές ανοίγουν την αυλαία σε μια νέα πολιτική περίοδο, κατά την οποία η σύγκρουση για την Ευρώπη θα διεξαχθεί μεταξύ των δύο πτερύγων της δεξιάς: της εθνολαϊκής δεξιάς και της φιλελεύθερης ευρωφεντεραλιστικής δεξιάς. Πρόκειται για μια εξόχως ενδιαφέρουσα εξέλιξη, η οποία θα αναδείξει νέες πολιτικές δυνάμεις, αλλάζοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς, τόσο στην Ευρώπη, όσο (πιθανότατα) και στην Ελλάδα.
Παρακολουθήστε ένα απόσπασμα ομιλίας του Α. Λαυρέντζου στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας για τον μεταναστευτικό εποικισμό που επιβάλλει η Τουρκία στην Ελλάδα.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
Επί πολλά χρόνια τα παιδάκια σε ένα ορεινό χωριό των Σερρών, τα Κερδύλλια, στον Στρυμονικό Κόλπο, νόμιζαν ότι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο φορούν μόνο μαύρα ρούχα. Αυτό έβλεπαν στο χωριό τους, μαυροφορεμένες τις αδερφές, τις μάνες, τις συγχωριανές, έτσι πίστευαν ότι γίνεται παντού. Και ξαφνιάζονταν όταν αργότερα αντίκριζαν πολύχρωμα φορέματα και μαντίλες.
Οι γυναίκες στα Κερδύλλια, εκτός από μαυροφόρες, δεν γεννούσαν, και έτσι το μόνο κλάμα που ακουγόταν ήταν το μοιρολόι τους στον τόπο όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή οι άντρες τους, τα αδέρφια, οι πατεράδες, όλοι οι άρρενες ηλικίας δεκαπέντε έως 65 χρόνων. Διακόσιοι τριάντα ένας στον αριθμό, χτυπημένοι από τις σφαίρες του γερμανικού αποσπάσματος στην πλατεία του χωριού. Οι Γερμανοί, αφού εξόντωσαν το ανδρικό στοιχείο, έβαλαν φωτιά και έκαψαν όλα τα σπίτια του χωριού.
Τα Κερδύλλια έσβησαν από τον χάρτη, καθώς οι εναπομείναντες κάτοικοι, γυναίκες, παιδιά, υπερήλικες, προτίμησαν να το εγκαταλείψουν για πάντα και, σήμερα, με ένα άλλο χωριό στη Γαλλία, όπου οι Γερμανοί σκότωσαν τους εξακόσιους κατοίκους του, είναι τα μοναδικά στην Ευρώπη που δεν κατοικήθηκαν ξανά.
Το βιολογικό ρολόι όσων επέζησαν –των γυναικόπαιδων και ελάχιστων ανδρών που έτυχε να απουσιάζουν δηλαδή– άλλαξε στις 3:30 τα ξημερώματα στις 17 Οκτωβρίου του 1941, όταν τμήματα του γερμανικού στρατού εισήλθαν στους δύο οικισμούς, απέχοντες γύρω στα δύο χιλιόμετρα στη δασοσκεπή πλαγιά, τα Άνω και Κάτω Κερδύλλια. Δεν είχε προηγηθεί κάποια αιματηρή συμπλοκή γερμανικών δυνάμεων και αντιστασιακών ομάδων, που στην περιοχή βρίσκονταν ακόμα στα σπάργανα, πασχίζοντας να αρπάξουν κάποια όπλα από σταθμούς της χωροφυλακής για να μπορούν να προβούν σε επιθέσεις, ώστε να δοθεί η αφορμή για τόσο σκληρά αντίποινα.
Η καταγγελία ενός καλόγερου γειτονικής μονής στις γερμανικές Αρχές ότι τον λήστεψε κάποιο αμφιλεγόμενο άτομο από τα Κερδύλλια, που μπορεί να σχετιζόταν με κάποιους άλλους κατοίκους για τους οποίους υπήρχαν φήμες ότι είχαν βγει στο βουνό, φαίνεται ότι υπήρξε η αφορμή για να στείλουν το μήνυμα οι κατοχικές δυνάμεις.
«Τους σκότωσαν όλους με πολυβόλα»
«Όρμησαν στα σπίτια με φακούς και συγκέντρωσαν με βία στην πλατεία όλους τους αρσενικούς», αφηγείται στην «Κ» ο 90χρονος σήμερα Παναγιώτης Τσάγκας, που ήταν τότε μόλις 14 χρόνων. «Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος της κοινότητας και απουσίαζε στη Θεσσαλονίκη για να ζητήσει από τον στρατιωτικό διοικητή των Γερμανών έλεος για το χωριό. Με έβαλαν κι εμένα στη γραμμή, αλλά ένας συνταγματάρχης με ρώτησε πόσων χρονών είμαι και, όταν του απάντησα, μου είπε να πάω στη μάνα μου. Προτού προλάβω να απομακρυνθώ, έπεσε μια φωτοβολίδα από τα Άνω Κερδύλλια που αποτελούσε το σήμα ότι ήταν και εκεί έτοιμοι οι Γερμανοί να αρχίσουν τις εκτελέσεις. Τους σκότωσαν όλους με πολυβόλα. Μετά άρχισαν να καίνε τα σπίτια και προς το απόγευμα ένας πυκνός μαύρος καπνός κάλυπτε την πλαγιά».
Από ρεπορτάζ της ΕΤ1 για το ολοκαύτωμα στα Κερδύλλια Σερρών
Οι γυναίκες και οι γέροντες ανέλαβαν το βαρύ φορτίο του ενταφιασμού των δικών τους ανθρώπων και, μέχρι το τέλος της Κατοχής και του Εμφυλίου, παρέμειναν στο κατεστραμμένο χωριό φροντίζοντας τους νεκρούς τους ή σκόρπισαν σε συγγενείς και φίλους στην ευρύτερη περιοχή. Δεν ήταν εύκολο να συνεχίσουν εκεί τη ζωή τους, σε έναν τόπο που θα τους θύμιζε τον εφιάλτη που έζησαν, και έτσι στις αρχές της δεκαετίας του ’50 το κράτος τούς έχτισε σπίτια στην ακτή του Στρυμονικού όπου δημιουργήθηκαν τα σημερινά Νέα Καρδύλλια.
Ο δικηγόρος της περιοχής Δημήτρης Γαρούφας λέει πως θα πρέπει η Γερμανία να αναστηλώσει το χωριό, όχι για να κατοικηθεί εκ νέου, αλλά για να γίνει μουσείο που θα θυμίζει τη βαρβαρότητα των Ναζί. Ο δημοτικός σύμβουλος Κωνσταντίνος Ψαράς τονίζει πως το θέμα έχει και την ηθική του πλευρά και γι’ αυτό θα πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Μερικά χαλάσματα, όπου τις νύχτες κραυγάζουν κουκουβάγιες, έχουν απομείνει, μαζί με δύο επιτύμβιες πλάκες, στους δύο αφανισμένους οικισμούς, για να θυμίζουν τον μεγάλο χαλασμό. Οι παλαιότεροι θυμούνται πως τους ελάχιστους που επέζησαν, μετά την απελευθέρωση στα πανηγύρια στα γύρω χωριά τούς έβαζαν, σε ένδειξη τιμής, να σέρνουν πρώτοι τον χορό.
Πηγή: Pontos News
Η σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας στο Μινσκ αποφάσισε την πλήρη ρήξη των σχέσεων με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και ότι δεν αποδέχεται τις αποφάσεις της Συνόδου της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε ο Μητροπολίτης Ιλαρίων. Πρόσθεσε ότι « οδηγήθηκε εδώ από όλη τη λογική των τελευταίων δράσεων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ».Διακόπτει την Ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό.Ο επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων Μητροπολίτης Ιλαρίων έκανε μια δήλωση κατά την ενημέρωση σχετικά με τα αποτελέσματα της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας στο Μινσκ. Σύμφωνα με τον TASS, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας δήλωσε ότι η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ROC) έκρινε αδύνατη τη συνέχιση της ευχαριστιακής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.interfax κ.α.
«Eμείς δεν θα μπορούμε να συλειτουργούμε, οι ιερείς μας δεν θα συμμετέχουν στις λειτουργίες με τους Ιεράρχες του Κων/πολεως», δήλωσε ο Ιλαρίωνας. rt
Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάνθηκε ότι είναι αδύνατον περαιτέρω ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, δήλωσε ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας μετά από τη σύγκλιση της Ιεράς Συνόδου του Ρώσικου πατριαρχείου στο Μινσκ της Λευκορωσίας, την Δευτέρα.
« Η απόφαση που ελήφθη στην Ιερά Σύνοδο είναι η πλήρη ρήξη των σχέσεων με το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης », ανέφερε.
» Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει αυτές τις αποφάσεις και δεν θα τις ακολουθήσει », είπε αναφερόμενος στην τελευταία Συνοδική απόφαση του Οικουμενικού.tass
Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών εξέδωσε μακροσκελή ανακοίνωση όπου κάνει λόγο μεταξύ άλλων για «επιβουλή» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην κανονιστική επικράτεια της Ρωσικής Εκκλησίας.
«Η αποδοχή διαλόγου με σχισματικούς και πρόσωπα στα οποία έχει επιβληθεί ανάθεμα από εκκλησία άλλης δικαιοδοσίας, η επιβουλή σε ξένα κανονιστικά όρια, η προσπάθεια αποποίησης δικών της ιστορικών αποφάσεων και υποχρεώσεων, όλα αυτά θέτουν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπολεως έξω από τα όρια του κανονιστικού πεδίου και προς μεγάλη μας λύπη κάνει πλέον για εμάς αδύνατη την επαφή της ευχαριστίας με τους ιεράρχες, τους πνευματικούς και τους πιστούς…».
Τονίζεται επίσης ότι «στο εξής και μέχρι την άρση των αντικανονικών αποφάσεων που πήρε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως οι ιερείς του Πατριαρχείου Μόσχας είναι αδύνατο να συλλειτουργούν με τους κληρικούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και για τους πιστούς (αδύνατη) η συμμετοχή σε πράξεις λατρείας σε ναούς αυτής».
Η ανακοίνωση αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της ρωσικής εκκλησίας.Καθημερινή
Για την πνευματική εκπαραθύρωση του Βαρθολομαίου η ανακοίνωση της Ρωσικής Εκκλησίας επικαλείται τους 10 και 11 Αποστολικούς Κανόνες
Κανὼν ι’ (10):
Περὶ τοῦ συνευχομένου ἀκοινωνήτῳ. |
Εἴ τις ἀκοινωνήτω κἀν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω. |
Κανὼν ια’:
Περὶ τοῦ συνευχομένου κληρικοῦ καθηρημένῳ. |
Εἴ τις καθῃρημένῳ, κληρικὸς ὧν, κληρικῷ συνεύξηται, καθαιρείσθω καὶ αὐτός. |
καθώς και το 2 άρθρο της Τοπικής Συνόδου της Αντιόχειας με το σκεπτικό ότι ο « κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται » καθώς ο Βαρθολομαίος νομιμοποίησε αντικανονικά το σχίσμα Φιλάρετου και συμπαρασύρεται στην ίδια τύχη »Πάντας τοὺς εἰσιόντας εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ τῶν ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μὴ κοινωνοῦντας δὲ εὐχῆς ἅμα τῷ λαῷ, ἢ ἀποστρεφομένους τὴν ἁγίαν μετάληψιν τῆς εὐχαριστίας κατά τινα ἀταξίαν, τούτους ἀποβλήτους γίνεσθαι τῆς ἐκκλησίας, ἕως ἂν ἐξομολογησάμενοι, καὶ δείξαντες καρποὺς μετανοίας, καὶ παρακαλέσαντες, τυχεῖν δυνηθῶσι συγγνώμης· μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδὲ κατ᾽ οἴκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοῖς μὴ τῇ ἐκκλησίᾳ συνευχομένοις, μηδὲ ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τοὺς ἐν ἑτέρᾳ ἐκκλησίᾳ μὴ συναγομένους. Εἰ δὲ φανείῃ τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας. »
Πηγή: dimpenews.com
Εἶναι ἀλήθεια πώς οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν πόλεμοι εἶναι δριμύτεροι τῶν ἐξωτερικῶν. Ἡ Ἑλλάδα πολλὲς φορὲς ἡττήθηκε σὲ πολέμους λόγω τῶν ἐσωτερικῶν φατριῶν καὶ παθῶν. Νοσήματα ἐπάρσεως, διχοστασίας καὶ φοβερῆς προδοσίας ἐπιτέλεσαν ἔργο ἀνίερο. Ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Ἰούδας εἶναι πρόσωπα ἐπαναλαμβανόμενα στὴν ἱστορία. Ἡ διχόνοια κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ γένους μας. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι, μὲ τὸ χυμένο ἀδελφοκτόνο αἷμα, ἦταν οἱ πιὸ ἰσχυροί.
Σήμερα τυφλὸς εἶναι ὅποιος δὲν βλέπει ὅτι ἔνοχοι καὶ συνένοχοι σὲ παρακμὴ παραφροσύνης συνεχίζουν τὸ χορό, τὸ τραγούδι καὶ τὸ φαγοπότι. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ ὅδευση πρὸς τὸν γκρεμό. Ἡ Ἑλλάδα ἐκπορνεύεται. Θλίψη καὶ ἡττοπάθεια κυριαρχοῦν. Ἡ ἐξυγίανση καὶ ἡ κάθαρση ὄνειρο ἀπατηλό. Συνεχίζουν νὰ εἶναι στὴν ἐξουσία φαῦλοι διεφθαρμένοι, ἀφυλάκιστοι. Τὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ δεύτερη μοίρα. Ἠθικὴ σήψη δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κι ἐκεῖ πού δὲν τὸ περιμένεις. Γίνονται συνεχῶς ἐκπτώσεις. Ἡ παιδεία νοσεῖ φοβερά. Ἡ ψευτοδιανόηση ἐκμεταλλεύεται λάθη. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπὸ καιρὸ στὴν ἐντατική. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καθημερινὰ δολοφονεῖται. Ζόφος ἀποπροσανατολιστικὸς ἐπικρατεῖ. Ἕνας βίαιος καὶ θλιβερὸς ἐθνομηδενισμός. Ὅποιος ἐκφράζεται πατριωτικά, ἀπαξιώνεται ὡς ἀκραῖος ἐθνικιστής, φασίστας.
Ἡ βιασύνη γιὰ ἀπόκτηση πολλοῦ καὶ εὔκολου χρήματος ὁδήγησε τούς νεοέλληνες σὲ μεγάλα λάθη. Ἡ ἀνυπομονησία καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα πληρώνονται σκληρά. Ὁ πλουτισμὸς Εὐρωπαίων τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀκρότητες. Ἡ Εὐρώπη κατήντησε ἀποχριστιανισμένη πλήρως. Τὸ Βατικανὸ μετρᾶ θύματα μὲ ἕνα παραποιημένο εὐαγγέλιο. Κακοποιήσεις καὶ βιασμοὶ παιδιῶν ἀμέτρητοι καὶ ἀναίσχυντοι. Μὲ ἕναν νεκρὸ Θεὸ κάποιοι ἀναζητητὲς καταφεύγουν στοὺς δασκάλους τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιὰ μία ἐσωτερικευμένη ζωή. Περὶ τὶς δύο χιλιάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες διεκδικοῦν ποίμνια. Ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης εἶναι σοβαρὸς καὶ θὰ ἔχει ἀκόμη χειρότερες συνέπειες.
Πλημμύρισε ἡ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ ἀπὸ δῆθεν «προοδευτικούς». Σπεύδουν νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία πρόσωπα πού προβάλλονται ὡς πνευματικοὶ καὶ προοδευτικοί, ἐνῶ εἶναι κύμβαλα ἀλαλάζοντα καὶ ὄχι λίγες φορὲς κραυγαλέες μετριότητες. Στὸ ὄνομα τῆς κατ’ αὐτοὺς «προόδου», ζητοῦν μὲ μεθόδους ἀριστεροῦ «ταλιμπανισμοῦ» νὰ ἀποχριστιανίσουν καὶ νὰ ἀφελληνίσουν τὸν λαό μας. Γράφουν βιβλία γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσουν ὅτι ὡς τώρα διδασκόμασταν στρεβλωμένα τὴν ἑλληνική μας ἱστορία. Τοὺς τύπους αὐτοὺς τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ ἀποδόμηση κάθε τί Χριστιανικοῦ, Ὀρθόδοξου, Ἑλληνικοῦ. Καὶ ἡ ἀντικατάστασή του μὲ ὅ,τι μὴ ἑλληνικό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά μας, βάλθηκαν ἀπὸ τὸ δημοτικὸ νὰ τὰ κάνουν νὰ ξεχάσουν τὴν πίστη τῶν πατέρων τους καὶ νὰ γαλουχηθοῦν μὲ τὰ «προοδευτικὰ» διδάγματα τοῦ ἀντίχριστου Ἰσλάμ, τοῦ Κομφούκιου, τοῦ Κρίσνα, τοῦ Βούδα, τῶν σατανικῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν. Διότι ἔτσι θὰ κτίσουμε τὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποία τὰ σημερινὰ ἑλληνόπουλα, ἡ γενιὰ πού ἀνεβαίνει, δὲν πρέπει αὔριο νὰ λένε ὅτι εἶναι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι. Ὅσοι πονοῦμε αὐτὸ τὸν τόπο ἂς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα, γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸν «προοδευτικὸ» ταλιμπανισμό. Ἂς μὴ τὸ ἀφήσουμε γιὰ αὔριο.
Αὐτὰ τὰ ὁποῖα μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια κρατήσαμε σὲ καιροὺς χαλεπούς, δηλαδὴ τὴ γλώσσα, τὴν πίστη, τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας, μὲ ἕνα λόγο, εἶναι κρίμα καὶ ἄδικο νὰ τὰ χάσουμε σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ δημοκρατίας, σὲ καιρὸ ἐλευθερίας καὶ σὲ χρόνους ἀποθέωσης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ ἀναφέραμε καὶ στὴν ἀρχή, ὅτι «τὰ κάστρα πέφτουν ἀπὸ μέσα». Δουλεύει πονηρὰ ἐντὸς τῶν τειχῶν ἡ «5η φάλαγγα». Οἱ Ἐφιάλτες τῆς ἱστορίας καὶ οἱ μειοδότες τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν μας. Διότι πέραν τῶν ὅσων λέγονται περὶ ἐξωτερικῶν πιέσεων καὶ ἐξωγενῶν παραγόντων, ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν θέλουμε νὰ ξεπουλήσουμε τὴν ψυχή μας στὴ χωματερὴ τῆς ὑφηλίου, κανένας δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀλλοιώσουμε τὶς παραδόσεις μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας, νὰ ξεχαρβαλώσουμε τὴ γλώσσα μας καὶ νὰ παραχαράξουμε τὴν ἱστορία μας. Μόνοι μας βάζουμε τὰ δάχτυλά μας καὶ βγάζουμε τὰ μάτια μας.
Λαοὶ ποὺ σέβονται τὴν ἱστορία τους, την ἰδιοπροσωπία τους, τὴν αὐτοσυνειδησία τους, ἔχουν αὐτοεκτίμηση καὶ συναίσθηση τῆς κληρονομίας τους καὶ δὲν ἀνταλλάσσουν τὰ διαμάντια καὶ τὰ αἵματα τῶν προγόνων τους μὲ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ ξυλοκέρατα τὴν παγκοσμιοποίησης τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Τὸ χειρότερο, βέβαια, εἶναι ἡ παραχώρηση ἐδάφους καὶ κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μὲ τὴ συγκατάθεσή μας σὲ ἕνα ἄλλο κράτος. Αὐτὸ ὅμως δὲν ξεκινάει αὐτόματα καὶ ἄμεσα. Προηγοῦνται σταδιακὰ ἕνα σωρὸ ἄλλες πράξεις σὲ πολιτικὸ καὶ διπλωματικὸ πεδίο. Καὶ πρῶτα παραχωρεῖται τὸ ὄνομα. Μετὰ πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία. Ὕστερα κατασκευάζεται στὰ ἐργαστήρια τῶν πολυεθνικῶν καὶ τῶν συμφερόντων ἡ μειονότητα. Γίνονται μετακινήσεις καὶ ἐπενδύσεις. Δημιουργοῦνται τετελεσμένα καὶ προβοκάτσιες. «Καὶ ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρωστοῦσαν, μᾶς παίρνουν καὶ τὸ βόδι». Αὐτὸ γίνεται τώρα τὰ Σκόπια καὶ θὰ ἀκολουθήσει, ἂν δὲν εἴμαστε ἄγρυπνοι, μὲ τὴν «Τσαμουριὰ» καὶ τὴ Θράκη. Στὸ τέλος ἔρχεται μία διάσκεψη καὶ σοὺ τὰ παίρνουν ὅλα καὶ μὲ τὸ νόμο.
«Δίνεις ὄνομα; Δίνεις ψυχή». Ἀληθινὸ πέρα ὡς πέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ φοβερό. Αὐτὸ δυστυχῶς πάει νὰ γίνει μὲ τὴ Μακεδονία μας. Πέρα ἀπὸ κάθε ἔννοια ἱστορικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἐπιστήμης καὶ δεοντολογίας, ἀρχαιολογίας καὶ γλωσσολογίας, πάει νὰ γίνει ἕνα ἔγκλημα. Μία ἀνατροπὴ καὶ ἕνα ἱστορικὸ πραξικόπημα σὲ βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Εἴμαστε πολὺ μικροὶ γιὰ νὰ κάνουμε ἕνα τόσο μεγάλο λάθος. Κι ὅμως «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» πάει νὰ γίνει. «Μᾶς ἁρπάζουν τὸ σπίτι, ἁρπάζει φωτιὰ τὸ σπίτι μας κι ἐμεῖς χαμογελᾶμε». Λέγει ὁ Μανώλης Γλέζος, ζεῖ ἀκόμη καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ Θεοδωράκης, καὶ μὲ τὰ κύκνεια ἄσματά τους διορθώνουν τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος: «Ὁ κάθε λαὸς προσδιορίζεται ἀπὸ τὴ γλώσσα του, τὰ ἤθη του, τὶς κοινὲς παραδόσεις του, τὸν τρόπο ποὺ θρησκεύεται, τὴ θέληση γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴ βούληση τῆς πλειοψηφίας… Δὲν μποροῦν Σλάβοι καὶ Σκοπιανοὶ νὰ κατέχουν τὸ ὄνομα Μακεδονία. Νὰ βγάλουν ἀπὸ τὸ νοῦ τοὺς τὸ ὄνομα Μακεδονία» (Καθημερινή, 11/2/2018)
Λοιπόν, ποιὸς θὰ φταίει, ἂν αὔριο γίνει τὸ ὀλέθριο βῆμα; Δὲν χρειάζεται μεγάλη ἀπόσταση καὶ πολὺς χρόνος ἕνα σημερινὸ «μετέωρο βῆμα» τῆς ἐξωτερικῆς ἐθνικῆς μας διπλωματίας νὰ γίνει πάτημα σὲ μία νάρκη ἱστορικῶν συνεπειῶν μεγατόνων.
Τὸ θέμα δὲν εἶναι συναισθηματικό, γειτονικό, φιλικό, ἁπλὰ πολιτικό, συμφεροντολογικό. Εἶναι θέμα ἱστορικῆς καὶ ἠθικῆς τάξεως: Δηλαδή, «δὲν μπορεῖ κανένας νὰ μετακινήσει τὰ σύνορα – τοπικά, ἱστορικά, κυριαρχικά, φυλετικὰ – ποὺ ἔβαλαν οἱ πατέρες μας καὶ τὰ χάραξαν μὲ τὸ αἷμα τους». Κανένας. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπογράψει οὐδεμία συμφωνία ἐρήμην του λαοῦ, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, συνολικά της ἐπιστήμης. Καμμιὰ σκοπιμότητα δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ τὸ κάνουμε. Κανένας ποὺ θέλει νὰ εἶναι καὶ νὰ λέγεται Ἕλληνας, δὲν δικαιοῦται νὰ ἀποτολμήσει κάτι τέτοιο. Ἂν τὸ κάνει δὲν θὰ λέγεται εἰς τὸ ἑξῆς Ἕλληνας. Θὰ λέγεται Ἐφιάλτης.
Πηγή: Ομοθυμαδόν
Ο γάμος, όπως γνωρίζουμε, είναι κοινωνία αγάπης. Ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός έγινε συγχρόνως και ο πρώτος νυμφαγωγός, αφού προσέφερε την Εύα στον Αδάμ. Σ' αυτούς εμπιστεύθηκε τη δύναμη και τη δυνατότητα, μέσω της οποίας θα προέρχεται πλέον η ζωή.
Σ’ αυτή τη σύζευξη θα υπάρχει στο εξής η δυνατότητα να ασκήσει ο άνθρωπος τη ζωή ως αγάπη και την αγάπη ως ζωή.1
Μέσα στον χώρο του γάμου έχουμε την ανθρώπινη αύξηση και τε-λείωση στην αγαπητική θυσία και αντιθυσία των συζύγων. Και οι δύο πρέπει να κατανοούν πλήρως την τιμή που τους έκαμε ο Δημιουργός τους, να μπορούν δηλαδή, να δημιουργούν, με τη χάρη και την ευλογία Tου, νέες ανθρώπινες υπάρξεις.2
Όμως, ο σημερινός κυρίως άνθρωπος διάγει τον βίο του μέσα στον χώρο του μηδενισμού και του ατομισμού. Στην υλόφρονα, ευ-δαιμονιστική και ηδονιστική εποχή μας κυριαρχεί παντελής άγνοια του προσώπου και ως εκ τούτου των αγαπητικών διαπροσωπικών σχέσεων. Ως αποτέλεσμα αυτής της καταστάσεως τα παιδιά για πολλούς από τους γονείς θεωρούνται όχι απλώς βάρος, αλλά πραγματική συμφορά. Για τον λόγο αυτό καταβάλλεται προσπάθεια από πολλά ζευγάρια, αφήνοντας κατά μέρος κάθε μητρικό ή πατρικό αίσθημα, να απαλλαγούν από την τεκνογονία.
Προς τούτο προβαίνουν στην αθέμιτη άμβλωση - έκτρωση, λη-σμονώντας και παραμερίζοντας την πραγματικότητα ότι εντός των σπλάχνων της μητέρας υπάρχει το παιδί της, το οποίο είναι κι αυτό τέλειος άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεώς του.3 Η Πατερική Ορθόδοξη παράδοση διακηρύσσει: «Έμψυχος ο άνθρωπος έμψυχον σπέρμα έχων».4
Έτσι, όταν μιλάμε για αγαπητική κοινωνία στο γάμο, καρπός της οποίας είναι η τεκνογονία, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε ταυτοχρόνως και για φόνο - άμβλωση. Κι αυτό γιατί αγάπη και θυσία δεν συμβι-βάζονται με το μίσος και το φόνο. Ο διάσημος καθηγητής της μαιευ-τικής αείμνηστος κ. Λούρος είχε χαρακτηρίσει εγκληματική πράξη την άμβλωση, η οποία έρχεται σε άμεση αντίθεση με τον Όρκο του Ιπποκράτη: «Ο ευσυνείδητος ιατρός οφείλει να απέχει
της τοιαύτης εγκληματικής πράξεως και ουδέποτε να λησμονεί το του Ιπποκράτους ‘ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω. Αγνώς δε και οσίως διατηρήσω βίον τον εμόν και τέχνην την εμήν’».5
Εξάλλου, η γενετική θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή ξεκινά ακριβώς με τη δημιουργία ενός ξεχωριστού γενετικά ατόμου. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κατά τη σύλληψη, συνεπώς η γονιμοποίηση θεωρείται ως το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.6 Η άποψη αυτή στηρίζεται και από σύγχρονα πορίσματα της ιατρικής επιστήμης. Στο Πανελλήνιο Ιατρικό συνέδριο του 2014 ορίσθηκε ότι «η έναρξη της ζωής του ανθρώπου συμπίπτει με την στιγμή της γονιμοποίησης», ενώ το 2012 στο Β' Ιατρικό Συνέδριο του Μονακό δύο χιλιάδες (2000) ειδικοί γυναικολόγοι μαιευτήρες πιστοποίησαν ότι «πραγματική γέννηση είναι η σύλληψη».
Πρέπει, ακόμη, να γνωρίζουμε ότι και από επιστημονικής πλευράς η διακοπή της ζωής του εμβρύου, σε όποια φάση και σε όποια ηλικία κι αν γίνει, έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή ανθρωπίνης υπάρ- ξεως. Για το λόγο αυτό η Ψυχολογία αποφαίνεται: Η άμβλωση δεν είναι μία απλή εγχείρηση, αλλά ένα σοβαρότατο γεγονός, επειδή έχει απόλυτη σχέση όχι μόνο με το σώμα της μητέρας, αλλά και με το βάθος της καρδιάς της, τα άδυτα της ψυχής της, καθώς και του συζύγου της.7
Σύγχρονες μελέτες8 αποδεικνύουν ότι τα πιο σταθερά ψυχιατρικά ευρήματα μετά από μία άμβλωση είναι η ενοχή, η κατάθλιψη και τα μακάβρια όνειρα. Φθάνει καμιά φορά η μητέρα και σε σοβαρής μορφής κατάθλιψη.9 Δεν πρέπει να λησμονούμε και τις κρίσεις συνειδήσεως που περνούν οι γονείς σε κάποια στιγμή της ζωής τους και ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από την άμβλωση.
Το σύνολο σχεδόν των ιατρών της ειδικότητος του μαιευτήρος–γυναικολόγου, αλλά και άλλων ειδικοτήτων, τάσσονται εναντίον των εκτρώσεων. Ο καθηγητής της παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Υπουργός τότε των Κοινωνικών Υπηρεσιών αείμνηστος Σπύρος Δοξιάδης είχε πει: «Η διακοπή μιας κυήσεως νόμιμα ή παράνομα έχει από ψυχολογική και ιατρική πλευρά πολλάς βλαβεράς επιπτώσεις και αμέσους και απωτέρας».10
Ειδικότερα η Αγιογραφική και Πατερική παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας θεωρεί την άμβλωση - ως εμβρυοκτονία - κανονικό παράπτωμα και την εντάσσει στα αδικήματα του φόνου, γι’ αυτό και επιβάλλει αυστηρά επιτίμια. Κατά τον κανονολόγο Π. Παναγιωτάκο η πράξη της αμβλώσεως θεωρείται εκούσιος φόνος.11
Ως βάση του περί αμβλώσεως Δικαίου της Εκκλησίας μας θεωρείται ο 21ος κανόνας της Συνόδου της Αγκύρας (314 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στη σύλληψη εμβρύου εκτός του μυστηρίου του γάμου (κλεψιγαμία) και κάνει μνεία «προτέρου όρου», προ- φανώς αναφερόμενος στις Διατάξεις των Αποστόλων.12 Ωστόσο, κατά τον καθηγητή Τρωιάνο, ο κανόνας δεν αποκλείει την άμβλωση και στο χώρο του νομίμου γάμου.13 Το κείμενο του κανόνος έχει ως εξής: «Περί των γυναικών των εκπορνευουσών και αναιρουσών τα γεννώμενα, και σπουδαζουσών φθόρια ποιείν, ο μεν πρότερος όρος μέχρις εξόδου εκώλυσε, και τούτω συντίθεται. Φιλανθρωπότερον δε τι ευρόντες, ωρίσαμεν δεκαετή χρόνον, κατά τους βαθμούς τους ωρισμένους πληρώσαι».14
Είναι γεγονός ότι εκείνος, ο οποίος διεμόρφωσε ουσιαστικώς και τελικώς το περί εμβρυοκτονίας Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ο Μ. Βασίλειος, ο οποίος στο 2ο κανόνα του χαρακτηρίζει απερίφραστα την άμβλωση ως εκούσιο φόνο. Αναφέρουμε το κείμενο σε ελεύθερη απόδοση: «Εκείνη που με προμελέτη, επίτηδες, καταστρέφει το έμβρυο τιμωρείται με το επιτίμιο του φόνου, αφού για μας δεν υπάρχει διάκριση μορφοποιημένου ή μη εξεινονισμένου εμβρύου. Το επιτίμιο αφορά όχι μόνον τον θάνατο του εμβρύου, αλλά και τις μητέρες που κάνουν κακό στον εαυτό τους, καθώς πολλές φορές πεθαίνουν σ’ αυτές τις εγχειρήσεις. Σ’ αυτόν τον θάνατο προστίθεται κι άλλος φόνος, η καταστροφή του εμβρύου, σύμφωνα με την πρόθεση εκείνων που τολμούν τέτοια πράγματα. Δεν πρέπει, όμως, να διαρκεί το επιτίμιο μέχρι το τέλος της ζωής τους, αλλά να ορίζεται δεκαετής αποχή (από τη Θεία Κοινωνία) και να προσδιορίζεται η θεραπεία σύμφωνα με τον τρόπο της μετανοίας και όχι με τον χρόνο (τη διάρκεια)».
Σημαντικό στοιχείο στον κανόνα αυτό αποτελεί η διακήρυξη της μη αποδοχής της μέχρι τότε επίμαχης θεωρίας περί διακρίσεως «εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου εμβρύου»,15 αφού για την Ορθόδοξο Εκκλησία δεν υφίσταται τέτοιου είδους δίλημμα, εφόσον το έμβρυο είναι ζων άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεως, γι’ αυτό και καταδικάζει ως φονική πράξη την άμβλωση.
Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι, εάν προβεί σε άμβλωση η πρεσβυτέρα, εκτός του επιβαλλομένου επιτιμίου στην ίδια, ο πρεσβύτερος σύζυγός της τι-μωρείται με την ποινή της καθαιρέσεως.
Επιπροσθέτως, ο 8ος κανόνας του Μ. Βασιλείου, συνιστώντας συμπλήρωμα του ως άνω κανόνος, προσθέτει το στοιχείο της ευθύνης και των κυρώσεων για την άμβλωση τόσο στη μητέρα όσο και σε όποιον υποβοηθεί δια παντός μέσου στην εκτέλεση της επιθυμίας της δράστιδος, χαρακτηρίζοντας και τους δύο παράγοντες ως φονείς: «Και αι τοίνυν τα αμβλωθρίδια διδούσαι φάρμακα φονεύτριαι εισί και αυταί, και αι δεχόμεναι τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια».16 Βεβαίως, σήμερα τη θέση «των διδόντων τα αμβλω-θρίδια φάρμακα» κατέχουν οι ιατροί που επιτελούν την έκτρωση.
Επιβεβαιώνοντας οι Άγιοι Πατέρες της ΣΤ' Οι-κουμενικής Συνόδου με τον 91ο κανόνα τους τα διαλαμβανόμενα περί αμβλώσεως και αμβλωθριδίων φαρμάκων του 8ου κανόνος του Μ. Βασιλείου, επανα-λαμβάνουν: «Τας τα αμβλωθρίδια διδούσας φάρμακα, και τας δεχομένας τα εμβρυοκτόνα δηλητήρια, τω του φονέως επιτιμίω καθυποβάλλομεν».17
Οι διατάξεις περί αμβλώσεως επαναλαμβάνονται και στο Κανονικόν του Ιωάννου του Νηστευτού -το οποίο κατέχει σημαντική θέση στο εκκλησιαστικό και κανονικό δίκαιο- με μειωμένο αισθητά το επιτίμιο, αλλά με προσθήκη ασκητικού -σωματικού επιτιμίου.
Εκ των όσων με συντομία αναφέραμε βεβαιώ-νεται ότι η άμβλωση αντιμετωπίζεται σοβαρώς από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι, ερμηνεύοντας την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη), μέσω της διδασκαλίας τους και των ιερών κανόνων την αποτρέπουν και την καταδικάζουν.
H άμβλωση δεν θεραπεύεται από οποιαδήποτε αιτία και αν συμβή. Ακόμη και στην ακραία περίπτω-ση κινδύνου της ζωής της μητέρας.18 Και τούτο γιατί αφ’ ενός η άμβλωση έρχεται σε άμεση και απόλυτη αντίθεση με την εντολή του Θεού «ου φονεύσεις»19 και αφ’ ετέρου το μυστήριο του γάμου, μέσω της τεκνογονίας, έχει απόλυτη σχέση με το μυστήριο της ζωής. Ο Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός τονίζει για τους συζύγους: «Δια της τεκνογονίας σώζονται· ου γαρ εστί τούτο μικρόν, το τα δοθέντα παιδία παρ’ Αυτού, ταύτα Αυτώ αναθείναι».20
Είναι αδήριτος ανάγκη η επιστροφή στην προ-σωπική - κοινωνική και αγαπητική θυσιαστική ζωή, ώστε να καταργηθεί αυτόματα και ο εκ προμελέτης φόνος των εμβρύων, η άμβλωση. Αυτή, όμως, η ζωή δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί παρά μόνο μέσα στην κοινωνία αγάπης της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Γέν. 1, 28.
2. Βλ. περισσότερα J. Meyedorff, Marriage, An Orthodox perspective, St Vladimir’s Seminary Press, New York 2000, p. 12–16, 18–20. Στ. Παπαδοπούλου, «Ο γάμος: Μυστήριο αγάπης και μυστήριο εις Χριστόν», Πρακτικά ´ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου (Αθήναι 2004) 31-36. Μ. Καρδαμάκη, Αγάπη και γάμος, εκδ. Ακρίτας 20014, σσ. 31-36.
3. Βλ. περισσότερα: Ν. Μητσοπούλου, Η περί του ανθρωπίνου εμβρύου ως ψυχοσωματικής υπάρξεως διδασκαλία της Εκκλησίας και η Χριστολογική θεμελίωσις αυτής, Αθήναι 1982.
4. Ἰωάννου Δαμασκηνού, Διάλεξις Σαρακηνού και Χρι-στιανού, ‘Die Schriften des Johannes von Damaskos, vol. 4’, B. Kotter, PTS 12, W. De Gruyter, Berlin 1981, 1, 41. PG 94, 1592D. Βλ. επίσης Γρηγορίου Νύσσης, Περί κατασκευής του ανθρώπου, PG 44, 236AB. Ι. Θεοδώρου, Η διδασκαλία περί ψυχής σε τέσσερα έργα του Γρηγορίου Νύσσης, Αθήνα 1998, σ. 35 κ. εξ.
5. Αγγ. Αγγελοπούλου, Η αλήθεια δια τας εκτρώσεις, Αθήναι 1980, σ. 74.
6. Βλ. σχετικά Αν. Μητσοπούλου, Η ηθική πλευρά της άμβλωσης (Διδακτ. Διατρ.), ανακτήθηκε 10.3.2016 από http://www.thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/28252#page/44/mode/2up. Επίσης Στ. Καρπαθίου, Ιστορία του ζυγωτού και εξωσωματική γονιμοποίηση, Αθήνα 2011, σ. 214.
7. Βλ. σχετικό άρθρο του Steven Ertelt στο LifeNews.com (27 Οκτωβρίου 2006), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/britscientlet.htm.
8. Βλ. σχετικὲς δημοσιεύσεις στὸν διαδικτυακὸ τόπο
9. Bλ. Στ. Καρπαθίου, «Ψυχολογικὲς επιπτώσεις της έκτρωσης», Καθημερινή (16.1.2005), ανακτήθηκε 13.3.2016 από http://www.post-abortion-syndrome.info/epiptoseis-karpathiou.htm
10. Πρακτικά Βουλής 15-9-1978.
11. Π. Παναγιωτάκου, Το Ποινικόν Δίκαιον της Εκκλησίας, εκδ. Πουρναρά, Θεσ/νίκη 1999, σ. 538.
12. Βλ. σχετικά Κ. Κωστοπούλου, Η πολυμορφία του φόνου στους ιερούς κανόνες, Νομοκανονική Βιβλιοθήκη 32, εκδ. Επέκταση, Κατερίνη 2015, σ. 169, υποσ. 470.
13. Σπ. Τρωιάνου, Η άμβλωση κατά το Δίκαιο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, Αθήναι 1987, σ. 24.
14. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 3, σ. 63.
15. Περὶ τῶν θεωριῶν σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο μορφοποιήσεως τοῦ ἐμβρύου ἀπὸ τὴν ᾽Αρχαιότητα μέχρι τὸ Βυζάντιο βλ. Αν. Βακαλούδη, Αντισύλληψη και αμβλώσεις από την Αρχαιότητα στο Βυζάντιο, εκδ. Σταμούλη 2003, σσ. 367-386.
16. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 4, 114.
17. Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τ. 2, 518-519.
18. Βλ. Η. Tristram Engelhardt, Τα θεμέλια της βιοηθικής, Μία χριστιανική θεώρηση, εκδ. Αρμός, Αθήναι 2007, σσ. 347-348.
19. Έξ. 20, 15. Δευτ. 5, 18. Ματθ. 5, 21. 19, 18. Ρωμ. 13, 9.
20. Ιωάννου Δαμασκηνού, Εις επιστολήν προς Τιμόθεον Α´, PG 95, 1005C.
Πηγή: (ΑΧΑΪΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Τόμος 35ος, Τεύχος 2, Οκτώβριος 2016), Αφήστε με να ζήσω!
Τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου του 1941, το βρετανικό υποβρύχιο «HMS Περσεύς», έκανε περιπολία στην επιφάνεια του Ιονίου Πελάγους, μεταξύ των νησιών Κεφαλονιάς και Ζακύνθου. Ήταν η τελευταία περίπολος προτού επιστρέψει στη βάση του, στην Αλεξάνδρεια.
To υποβρύχιο HMS Perseus
Τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου του 1941, το βρετανικό υποβρύχιο «HMS Περσεύς», έκανε περιπολία στην επιφάνεια του Ιονίου Πελάγους, μεταξύ των νησιών Κεφαλονιάς και Ζακύνθου. Ήταν η τελευταία περίπολος προτού επιστρέψει στη βάση του, στην Αλεξάνδρεια.
Έκρηξη μέσα στη θύελλα
 |
| Ο John Capes |
Στο σκάφος, εκτός από το πλήρωμα, βρισκόταν και ο 31χρονος θερμαστής του Ναυτικού, John Capes, ο οποίος μεταφέρονταν με το υποβρύχιο στην Αλεξάνδρεια για να επιστρέψει στο πλοίο του.
Ο Capes, (ένας δεινός αυτοκινητιστής) είχε ατύχημα στη Μάλτα όταν, ενώ οδηγούσε ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, συγκρούστηκε με όχημα που το έσερνε άλογο και το κατέστρεψε. Έτσι έπρεπε να πάει στη Μάλτα, για να διευθετήσει το θέμα με τον ιδιοκτήτη του κάρου και έτσι έγιναν οι προετοιμασίες από την λεγόμενη Υπηρεσία Μαγικό Χαλί (υποβρύχια που μετέφεραν προμήθειες, καύσιμα αεροπλάνων, πολεμοφόδια και όπλα από την Αλεξάνδρεια στο Γιβραλτάρ) για την μεταφορά του στο νησί που τώρα ήταν υπό πολιορκία. Έφυγε από τη Μάλτα μερικές εβδομάδες αργότερα με το υποβρύχιο «Περσεύς» το οποίο αναχωρούσε για περιπολία και θα κατέληγε στην Αλεξάνδρεια για δεξαμενισμό.
Ήταν μια σκοτεινή και θυελλώδης νύχτα. Ο John Capes ξεκουράζονταν πάνω σε μία άδεια τορπίλη στην πρύμνη του Περσέα. Πάνω από αυτόν υπήρχε η στρογγυλή καταπακτή διαφυγής. Διάβαζε κάποια γράμματα πίνοντας ρούμι από ένα μπουκάλι που αργότερα θα του έσωζε τη ζωή.
Ξαφνικά, μία τεράστια έκρηξη συγκλόνισε το υποβρύχιο από άκρη σε άκρη. Τα φώτα έσβησαν και κραυγές πανικού και απόγνωσης έρχονταν από κάθε σημείο του σκάφους το οποίο άρχισε να πλημμυρίζει με νερό. Το υποβρύχιο είχε χτυπήσει κάτι, ίσως μια νάρκη, και βουτούσε προς το βυθό.
Η πλώρη χτύπησε με δύναμη στο βυθό και στη συνέχεια η πρύμνη απλώς «έκατσε». Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, το υποβρύχιο «Περσεύς» είχε γίνει υγρός τάφος για τους περισσότερους άνδρες του πληρώματος.
Περιέργως, το πρυμναίο τμήμα του υποβρυχίου, άρχισε να πλημμυρίζει μόνο όταν αυτό έφτασε στο κατώτερο σημείο και ο John Capes , αν και τραυματισμένος, ήταν ακόμα ζωντανός.
 |
| Το πλήρωμα του Περσέα |
Άρχισε να ψηλαφεί γύρω του μέχρι που βρήκε το φακό που τοποθετείται πάντα κοντά στην καταπακτή κινδύνου. Ευτυχώς δούλευε ακόμη και με τις ακτίνες του να διαπερνούν την υγρή και ομιχλώδη ατμόσφαιρα έψαξε για ζωντανούς συνναύτες του μυρίζοντας τη μυρωδιά μπογιάς από ένα δοχείο που είχε αναποδογυρίσει.
Πήγε στο μηχανοστάσιο όπου βρέθηκε μπροστά σε μία φοβερή σκηνή. Οι ηλεκτρολόγοι ήταν νεκροί, πιθανότατα από ηλεκτροπληξία, αφού ήταν πιθανό να έγιναν οι ίδιοι ζωντανοί διακόπτες, μετά την είσοδο του νερού στο υποβρύχιο. Ωστόσο, ανάμεσα στα διάσπαρτα πτώματα και στα συντρίμμια από το σκάφος κατάφερε να εντοπίσει άλλους τραυματισμένους αλλά ζωντανούς θερμαστές.
Όχι πολύ μακριά από εκεί ήταν η πόρτα διαφυγής. Η πόρτα ήταν ερμητικά κλειστή από την πίεση του νερού από την άλλη πλευρά. Έτριξε δυσοίωνα, ενώ μικροί πίδακες νερού άρχισαν να πετάγονται από το λάστιχό της.
«Αυτή η πόρτα» έγραψε ο Capes, χρόνια αργότερα, «έσωσε εμένα και τους τρεις τραυματίες που βρήκα ζωντανούς στα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμη τη φρίκη, το νερό ανέβαινε στα ύφαλα του μηχανοστασίου κι εμείς περιβαλλόμασταν από τα παραμορφωμένα σώματα των νεκρών. Ο Περσεύς είχε μετατραπεί σε έναν κρύο τάφο από χάλυβα που περιβάλλεται από την αμείλικτη θάλασσα».
Εκείνη τη στιγμή ο Capes θυμήθηκε το μπουκάλι με το ρούμι. Το κρύο διαπερνούσε τα σώματα των επιζώντων, και πίστευε ότι το αλκοόλ θα τους βοηθούσε να ζεσταθούν λίγο. Έτσι ήπιαν και οι τέσσερεις από λίγες αναζωογονητικές γουλιές. Στη συνέχεια, ο Capes μετέφερε τους τραυματίες στο πρυμναίο διαμέρισμα, εκεί που υπήρχε η καταπακτή διαφυγής, η οποία ήταν η μοναδική τους ευκαιρία για να καταφέρουν να διαφύγουν, αν βέβαια δεν είχε μπλοκάρει από τη βύθιση.
Για να ανοίξει η καταπακτή διαφυγής όμως, έπρεπε να εξισωθεί η πίεση στο θάλαμο με αυτή της θάλασσας έξω από αυτόν. Η αντίδραση του Capes ήταν άμεση.
«Έκλεισα την υδατοστεγή πόρτα, απομονώνοντάς μας στο πρυμναίο διαμέρισμα», θυμάται αργότερα. «Άνοιξα τέσσερα ντουλάπια και έβγαλα τις συσκευές διαφυγής Davis για μένα και τους συντρόφους μου». Στη συνέχεια ο Capes κατάφερε να λασκάρει τους σφιγκτήρες της καθόδου , να τραβήξει προς τα κάτω τον καννάβιο αγωγό διαφυγής και να τον στερεώσει στο δάπεδο. Ψάχνοντας όμως στη συνέχεια για την βαλβίδα κατακλύσεως του διαμερίσματος τον περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη. Η βαλβίδα ήταν παραμορφωμένη και αδύνατο να μετακινηθεί. Απελπισμένος αναζήτησε άλλο τρόπο για να πλημμυρίσει σταδιακά το διαμέρισμα. Τότε, σκέφτηκε να καταφύγει στον υποβρύχιο εκσφενδονιστήρα φωτοβολίδων αναγνωρίσεως, που χρησίμευε για την σήμανση της θέσεως του υποβρυχίου εν καταδύσει. Τελικά, κατόρθωσε με αυτό τον τρόπο να προκαλέσει την μερική κατάκλυση του διαμερίσματος πυροβολώντας τη βαλβίδα και όντας τυχερός αφού αυτή δεν είχε ασφαλιστεί από την πίσω πλευρά με μπάρα.
«Κίνησα απαλά τη βάνα και άρχισα να νιώθω την πίεση του νερού που έμπαινε στο σκάφος» - θυμάται ο John Capes. «Καθώς η θάλασσα έμπαινε ορμητικά μέσα, προκάλεσε μία μεγάλη δίνη και μετά σταθεροποιήθηκε. Ο θύλακας με τον αέρα γύρω από την έξοδο διαφυγής μειώθηκε γρήγορα. Ήταν η θάλασσα λοιπόν που ερχόταν να μας σώσει ή να μας πνίξει ή να μας παγώσει μέχρι θανάτου».
 |
| Η συσκευή Davis |
Η συσκευή Davis
Ο John χρησιμοποίησε τη συσκευή Davis και αναπνέοντας με δυσκολία ( η συσκευή αυτή περιείχε καθαρό οξυγόνο ) βούτηξε στο γλοιώδες στρώμα μπογιάς, πέρασε μέσα από τον αγωγό διαφυγής και άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω. Ξαφνικά βρέθηκε σ' ένα μικρό θύλακα αέρα, στο ενδιάμεσο αεροστεγές τμήμα κάτω από την έξοδο διαφυγής. Τέντωσε το χέρι του και ξεβίδωσε τη μικρή στρόφιγγα εξαερισμού στο κέντρο της ατσάλινης μπουκαπόρτας. Οι στιγμές αυτές ήταν κρίσιμες, όπως περιγράφει και ο ίδιος. «Ο αέρας διέφυγε σφυρίζοντας ενώ το γλοιώδες νερό ανέβηκε πάνω από το πρόσωπό μου. Τα δόντια μου κτυπούσαν, συνειδητοποίησα ότι το οξυγόνο δεν θα μου έδινε πολλά περιθώρια ακόμα ... Ωστόσο είχα πολλά να κάνω. Mε όση δύναμη μου είχε απομείνει προσπάθησα να λασκάρω τα παξιμάδια της χειρολαβής. Ευτυχώς δεν είχαν διαβρωθεί από το αλάτι και βγήκαν χωρίς δυσκολία. Όταν και το τελευταίο παξιμάδι έφυγε η μπουκαπόρτα πετάχτηκε ορθάνοιχτη και μία τεράστια φυσαλίδα αέρα διέφυγε».
Ο δρόμος για την επιφάνεια ήταν ανοιχτός, αν και θα μπορούσε να αποβεί μοιραίος. Μία μάχη κερδήθηκε αλλά ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει. Ο Capes έπρεπε τώρα να πάει πίσω στο ημιπλημμυρισμένο διαμέρισμα, μέσω του αγωγού διαφυγής, για να σώσει τους συντρόφους του. Με ανακούφιση διαπίστωσε ότι ήταν ακόμη ζωντανοί. Η έξοδος από το υποβρύχιο και η ανάδυση στην επιφάνεια ήταν όμως μία εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση. Η συσκευές Davis περιείχαν καθαρό οξυγόνο και όχι αέρα και αυτό έκανε την ανάδυσή τους ακόμη πιο επικίνδυνη. Αλλά οι απελπισμένοι ναυτικοί δεν είχαν επιλογές. Έπρεπε να βγουν από το βυθισμένο υποβρύχιο και να επιχειρήσουν μία ανάβαση, ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι. Ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουν από τον αναπόφευκτο θάνατο που θα είχαν αν έμεναν στο υποβρύχιο.
Χωρίς να χάσουν χρόνο, ο Capes βοήθησε τους συντρόφους του να βγουν από το σκάφος στη θάλασσα και στη συνέχεια ακολούθησε. Η ορατότητα στα παγωμένα νερά του Ιονίου ήταν πολύ περιορισμένη. «Άναψα τον φακό μου και προσπάθησα να δω τριγύρω αλλά δεν μπορούσα να δω παραπάνω από τα λίγα πόδια. Μία εικόνα από το χαλύβδινο περίβλημα του πίσω καταστρώματος ήταν η τελευταία εικόνα που είχα από τον γενναίο Περσέα…»
Η ανάβαση στην επιφάνεια έπρεπε να γίνει αργά γιατί αλλιώς οι συνέπειες θα ήταν τραγικές και μοιραίες για όλους, λόγω της αεραιμίας (νόσος των δυτών). Ο John Capes πέρασε αγωνιώδεις στιγμές προσπαθώντας να επιβραδύνει την άνοδό του. Ήταν ζαλισμένος και αισθανόταν τους πνεύμονές του σαν να πρόκειται να εκραγούν. Αν δεν έκανε κάτι γρήγορα, δεν θα έφτανε στην επιφάνεια ζωντανός. Ξετύλιξε τότε μία μικρή ποδιά που είχε η συσκευή Davis και χρησίμευε για να επιβραδύνει την άνοδο, λειτουργούσε σαν αλεξίπτωτο δηλαδή. Όμως αυτό τον μπέρδεψε και τον αναποδογύρισε. Έτσι άφησε την ποδιά για να επιστρέψει σε κατακόρυφη θέση.
Η αναπνοή του γινόταν όλο και πιο επώδυνη αλλά τα πράγματα θα γίνονταν ακόμη πιο δύσκολα.
«Είχα ακόμη το φακό μου, ο οποίος φώτισε ένα στρογγυλό αντικείμενο από το οποίο κρέμονταν καλώδια», συνέχισε ο Capes. «Θεέ μου, ήταν μία ακουστική νάρκη. Οποιοσδήποτε ήχος θα μπορούσε να την ενεργοποιήσει. Μόνο ο Θεός ξέρει το πως δεν έσκασε. Ίσως ήταν γραφτό να ζήσω. Ο πόνος συνεχώς αυξάνονταν και όταν ένιωσα ότι δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο βγήκα στην επιφάνεια!».
«Η θάλασσα ήταν αγριεμένη. Κοίταξα γύρω μου αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι από τους συντρόφους μου. Δεν ήθελα να πιστέψω ότι ήμουν ο μόνος που επέζησε από τα 60 μέλη του πληρώματος του Περσέα, του υποβρυχίου που η τραγική μοίρα του οποίου, φαινόταν πλέον μόνο στις φυσαλίδες από το ναυάγιο που συνέχιζαν να βγαίνουν στην επιφάνεια.
Τότε, σε κάποια απόσταση, είδα μία λευκή γραμμή πάνω από την γραμμή των κυμάτων. Έμοιαζε με μία διακεκομμένη γραμμή των βράχων, μια παραλία, μάλλον, στο ελληνικό νησί της Κεφαλονιάς. Παρά τον έντονο πόνο στους πνεύμονές μου, άρχισα να κολυμπώ προς την ακτή, ελπίζοντας ότι οι σύντροφοί μου θα έχουν ήδη φτάσει. »
Ο Capes, πολυμήχανος καθώς ήταν, μετέτρεψε το σάκο οξυγόνου της συσκευής Davis σε σωσίβιο, για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την επίπονη διαδικασία της κολύμβησης στα παγωμένα νερά του Ιονίου. Αν και αισθανόταν ήδη τις συνέπειες τις απότομης ανόδου του από τον βυθό και παρά το γεγονός ότι τραυματίστηκε, η σκέψη να σταματήσει δεν περνούσε από το μυαλό του. Συνέχισε να κολυμπάει, πότε με πρόσθιο και πότε με ύπτιο, με συχνές διακοπές για να ξεκουραστεί.
Κάποια στιγμή το πόδι του βρήκε σε κάτι σκληρό. Είχε φτάσει σε μία βραχώδη παραλία. Με μεγάλη προσπάθεια αναρριχήθηκε στα βράχια για να καταλήξει σε ένα σημείο με άμμο. Εκεί έχασε τις αισθήσεις του. Οι κάτοικοι ενός γειτονικού χωριού τον βρήκαν την επόμενη μέρα. Ο John Capes είχε βρεθεί σε μία παραλία κοντά στο χωριό Μαυράτα.
Οι Κεφαλονίτες φύλακες-άγγελοι
Οι Κεφαλονίτες στάθηκαν για τον Άγγλο ναυαγό φύλακες άγγελοι και αφού τον περισυνέλεξαν, τον έκρυψαν αρχικά σε μία σπηλιά και του έδωσαν κρασί και χταπόδι για να τον συνεφέρουν. Επί 18 μήνες, υπό τον φόβο των Ιταλών, τον έκρυβαν από σπίτι σε σπίτι και από χωριό σε χωριό με κίνδυνο της ζωής τους. Ο Capes πέρασε από διάφορα χωριά, Μαυράτα, Χιονάτα, Φαρακλάτα, Ραζάτα, Κουρουκλάτα, Μινιές, Κεραμιές, Σιμωτάτα, Αργοστόλι. Τελικά, μέσα από αυτό το ιδιότυπο ταξίδι κατέληξε στον Πόρο όπου και φιλοξενήθηκε από τον Νικόλαο Βανδώρο. Έναν άνθρωπο που όχι μόνο θα φιλοξενούσε τον Capes, αλλά θα τον συνόδευε και μέχρι την Σμύρνη εγκαταλείποντας πατρίδα και οικογένεια.
Ο Νικόλαος Βανδώρος θυμάται: «Μέναμε συνέχεια μέσα στο σπίτι, δεν τολμούσαμε να βγούμε έξω ούτε κατά διάνοια. Ο John όμως ήθελε να βγαίνει έξω το βράδυ, γύρω στα μεσάνυχτα. Συχνά προσπαθούσαμε να τον συνετίσουμε λέγοντάς του ότι αν μας πιάσουν θα σκοτώσουν κι εκείνον κι εμάς»
Μετά από 18 μήνες παραμονής στην Κεφαλονιά, ο καπετάν Μιλτιάδης Χούμας, ένας θρύλος της ελληνικής αντίστασης, μέλος της συμμαχικής οργάνωσης MI-9, που φυγάδευε με το καΐκι του «Ευαγγελίστρια» Έλληνες και Άγγλους στη Μέση Ανατολή, θα τον φυγαδεύσει και τον ίδιο, μετά από ένα άκρως επικίνδυνο ταξίδι, ανάμεσα σε εχθρικά πλοία και με το φόβο αεροπλάνων που περιπολούσαν την περιοχή.
 |
| Το πλήρωμα του «Ευαγγελίστρια» |
Οι κάτοικοι που βοήθησαν τον John Capes
Οι κάτοικοι της Κεφαλονιάς που φιλοξένησαν και βοήθησαν τον John Capes, ήταν μεταξύ άλλων και οι ακόλουθοι:
- Χ. Βαλλιάνος
- Μ. Χαρεράς
- Κ. Μαλιαγρός
- Σ. Φωκάς και ο αδελφός του
- Μ. Πινιατώρος
- Σ. Χαλδάς
- Γ. Κρητικός
- Δ. Κρητικού
- Γ. Πολλάτος
- Κ. Πολλάκη Φ. Μπαζίγος
- Ε. Κοσμετάτου
- Γ. Ραζής
- Γ. Μεταξάς
- Ε. Θωμάτος
- Ν. Μεταξάς
- Ε. Πυλαρινός
- Ν. Βανδώρος
- Γ. Βανδώρος
- Α. Ευαγγελάτος
Η έρευνα του Κώστα Θωκταρίδη διαλύει τις αμφιβολίες.
Για πολλά χρόνια, η ιστορία του John Capes αμφισβητήθηκε από πολλούς. Η ανάδυση από τέτοιο βάθος θεωρήθηκε αδύνατη και μάλιστα με τη χρήση καθαρού οξυγόνου, θεωρήθηκε αδύνατη, επίσης η διάσωση από τους ντόπιους, η απόκρυψή του για τόσους μήνες, ακόμη και η φυγάδευσή του στη Σμύρνη μέσα από τα εχθρικά καράβια και αεροπλάνα έκανε την όλη ιστορία ακόμη πιο απίστευτη. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ισχυρίζονταν ακόμη και ότι ο Capes δεν ήταν καν μέσα στο μοιραίο υποβρύχιο.
Όλα αυτά όμως μέχρι τα Χριστούγεννα του 1997.
Ο Κώστας Θωκταρίδης, διαβάζοντας σε κάποιο από τα σπάνια βιβλία της συλλογής του την ιστορία του HMS Perseus, γοητεύτηκε.
Τι είχε συμβεί άραγε στο υποβρύχιο; Που ακριβώς είχε βυθιστεί; Είχε πέσει σε νάρκη ή είχε τορπιλιστεί από ιταλικό υποβρύχιο όπως υποστήριζαν κάποιοι; Όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα λειτούργησαν ως μαγνήτης για τον Θωκταρίδη και την ομάδα του. Έτσι μετά από μερικούς μήνες, τον Δεκέμβριο του 1997, με την ουσιαστική βοήθεια της Ε.Τ.Α.Π.Κ.Ι (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης & Προβολής Κεφαλληνίας) και της Κοινότητας Σκάλας, ξεκινούσε η ερευνητική αποστολή για τον εντοπισμό του υποβρυχίου PERSEUS. Πέρασαν 20 ημέρες, με καθημερινή θαλάσσια αλλά και ιστορική έρευνα μέχρι να βρεθούν τα πρώτα ενθαρρυντικά στοιχεία. Οι ενδείξεις που οδήγησαν στο θρυλικό ναυάγιο, που κείτεται σε βάθος -52 μέτρων, νότια της Κεφαλονιάς.
Οι πρώτες εικόνες από το ναυάγιο ήταν συγκλονιστικές. Το υποβρύχιο 'PERSEUS' ακουμπά στο βυθό με κλίση προς τα δεξιά. Στην αριστερή πλευρά του υποβρυχίου κοντά στην πλώρη του, υπάρχει ένα ρήγμα που προήλθε από την πρόσκρουσή του στη νάρκη. Αυτή είναι και η μοναδική, σημαντική του φθορά. Το υπόλοιπο σκαρί του είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Πάνω από μισό αιώνα στο βυθό, σαν να περίμενε κάποιον να πει την ιστορία του ... Το πυροβόλο του, το τιμόνι του στη γέφυρα ,όλα είναι στη θέση τους. Οι πυξίδες του λειτουργούν ακόμα και δείχνουν την πορεία που είχε χαράξει το PERSEUS στην τελευταία του περιπολία...
Η έξοδος διαφυγής του πρυμναίου διαμερίσματος είναι ανοιχτή ... όπως την άφησε ο John Capes. Τα πράγματα μέσα στο πρυμναίο διαμέρισμα θυμίζουν τις εικόνες που είχε περιγράψει ο Βρετανός ναύτης. Υπάρχει ένα μπουκάλι, μία συσκευή DAVIS, μια φόρμα αγγαρείας και 3 άρβυλα. Οι κάτοικοι του βυθού έχουν εγκατασταθεί στο σκαρί του υποβρυχίου... Δύο σμέρνες που ζουν εκεί είναι "ιδιαίτερα προστατευτικές" ως προς τη φωλιά τους, ενώ σμήνη ψαριών "περιπολούν" γύρω από το ναυάγιο..
Σε μικρή απόσταση από το ναυάγιο βρέθηκε ένα αγκυροβόλιο ιταλικής νάρκης. Άλλη μία σημαντική ανακάλυψη της υποβρύχιας έρευνας .. η αιτία της βύθισης επικυρώνεται. Το υποβρύχιο 'PERSEUS' βυθίστηκε μετά από πρόσκρουση σε ιταλική νάρκη.
Οι αρμόδιες Βρετανικές αρχές υπέθεταν ότι το υποβρύχιο είχε πέσει σε νάρκη αλλά δεν το είχαν επιβεβαιώσει μέχρι τον εντοπισμό του ναυαγίου.
Λίγους μήνες μετά τον εντοπισμό του υποβρυχίου, η ομάδα του Κ. Θωκταρίδη πραγματοποίησε τη δεύτερη αποστολή με σκοπό αυτή τη φορά να μπει μέσα στο σκάφος. Για να πραγματοποιηθεί αυτή η αποστολή ήταν σημαντική η υποστήριξη της Εταιρείας Ανάπτυξης και Προώθησης Κεφαλληνίας και Ιθάκης και του Δήμου Ελειού Πρόννων.
Οι καιρικές συνθήκες ήταν καλύτερες αφού είχε λιακάδα και αρκετά ήρεμη θάλασσα αλλά η πρώτη κατάδυση στο H.M.S. Perseus ήταν φορτισμένη συναισθηματικά. Ο Κώστας Θωκταρίδης θα προσπαθούσε τώρα να ανακαλύψει τα μυστικά που έκρυβε μέσα του το ιστορικό ναυάγιο.
Η σιλουέτα του υποβρυχίου που γέρνει προς τα δεξιά με μία κλίση 18ο , δεν άργησε να φανεί. Πρώτος σταθμός της εξερεύνησης, η γέφυρα του H.M.S. PERSEUS. Οι πυξίδες δείχνουν πορεία 1070 . Και οι δύο έχουν σταματήσει στην ίδια ένδειξη, καταγράφοντας την μοιραία πορεία που είχε χαράξει το υποβρύχιο στις 6 Δεκεμβρίου του 1941...
Το εξωτερικό πρυμναίο πηδάλιο είναι γυρισμένο προς τα δεξιά. Το επιβλητικό πυροβόλο προκαλεί δέος. Στον πυργίσκο υπάρχουν δύο κλισιόμετρα. Τα περισκόπια παρατήρησης και μάχης είναι κατεβασμένα γιατί το υποβρύχιο περιπολούσε στην επιφάνεια όταν προσέκρουσε στη νάρκη. Τα περισκόπιά του είναι σε πολύ καλή κατάσταση και μπορεί κανείς να δει ακόμα και τα κρύσταλλά τους. Στην πλώρη του H.M.S. PERSEUS είναι εμφανή τα ίχνη από την πρόσκρουση στο βυθό. Στο σημείο που ακούμπησε η πλώρη του υποβρυχίου έχει δημιουργηθεί ένας κρατήρας δύο μέτρων. Οι άγκυρες είναι ακόμα στη θέση τους. Από τους πρωραίους τορπιλοσωλήνες οι δύτες παρατήρησαν ότι ο πάνω αριστερά είναι ανοιχτός και μέσα διέκριναν το μπροστινό τμήμα της τορπίλης με τον μεταλλικό πυροκροτητή σε σχήμα σταυρού. Ο τορπιλοσωλήνας που βρίσκεται πάνω και δεξιά είναι μισάνοιχτος. Άρα το υποβρύχιο ήταν σε πολεμική ετοιμότητα, τη νύχτα που χάθηκε για πάντα ...
Οι καταδύσεις σ' αυτή την αποστολή ήταν καθημερινές. Και κάθε φορά που ο Κώστας Θωκταρίδης ξεφούσκωνε το ρυθμιστή πλευστότητας για να καταδυθεί στο εντυπωσιακό ναυάγιο, ξεκινούσε για ένα ταξίδι στο παρελθόν.
Η διείσδυση στον πυργίσκο του υποβρυχίου, ήταν πολύ πιο δύσκολη και απαιτούσε ειδικές τεχνικές. Η ανθρωποθυρίδα της γέφυρας είναι πιο μικρή σε μέγεθος από εκείνη του πρυμναίου διαμερίσματος και ο δύτης με δυσκολία χωρούσε να περάσει μέσα από αυτή παρά το γεγονός ότι είχε βγάλει τις αναπνευστικές συσκευές του! Οι δύο αναπνευστικές συσκευές ασφαλίστηκαν πάνω στο μίτο, κοντά στην εξωτερική ανθρωποθυρίδα. Στη συνέχεια ο Κ.Θ πέρασε από άλλες δύο ανθρωποθυρίδες για να φθάσει στο θάλαμο διακυβέρνησης. Εκεί με τη βοήθεια του δεύτερου δύτη της αποστολής, είχε κατεβάσει νωρίτερα άλλες 3 αναπνευστικές συσκευές με ρυθμιστές και κλείστρα τύπου DIN, για να μπορέσει να συνεχίσει με ασφάλεια την υποβρύχια έρευνα στο εσωτερικό του υποβρυχίου. Επιπλέον, για τη μετακίνηση μέσα στο H.M.S. PERSEUS ο δύτης χρησιμοποίησε τεχνικές σπηλαιοκατάδυσης. Οι εικόνες που αντίκρισε μέσα στο θάλαμο πλοήγησης ήταν πρωτόγνωρες. Ένα σκηνικό ντυμένο στο χρώμα της σκουριάς που προκαλεί δέος. Τα περισσότερα από τα αντικείμενα έχουν σπάσει από το ωστικό κύμα της έκρηξης. Ένα είδος λάσπης έχει καλύψει το μεγαλύτερο χώρο του δαπέδου και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς συγκεκριμένα αντικείμενα. Ξεχωρίζει μία συσκευή διαφυγής, διάφορες αναπνευστικές συσκευές και ένα σφραγισμένο μπουκάλι που περιέχει ένα διάφανο υγρό. H πόρτα που οδηγεί στο μηχανοστάσιο είναι μισάνοιχτη. Ο χρόνος έχει σταματήσει την ώρα της έκρηξης. Οι σοροί των άτυχων αξιωματικών και ναυτών είναι παντού ... και φέρνουν στον νου του ερευνητή εικόνες από τις τραγικές στιγμές της βύθισης. Ο τηλέγραφος της δεξιάς μηχανής είναι στη θέση "στοπ" και της αριστερής στο "πρόσω ημιταχώς". Αυτές οι ενδείξεις σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το εξωτερικό πρυμναίο πηδάλιο είναι γυρισμένο προς τα δεξιά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το υποβρύχιο έστριβε προς τα δεξιά όταν προσέκρουσε στη νάρκη. Ίσως, την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησαν τον κίνδυνο και προσπαθούσαν ν' αποφύγουν τη σύγκρουση. Ήταν όμως πολύ αργά…
Η εξοικείωση με το χώρο του ναυαγίου είναι απαραίτητη για να μπορέσει να επιτευχθεί και η διείσδυση. Η εξερεύνηση του εσωτερικού ενός υποβρυχίου, κρύβει πολλούς κινδύνους και σίγουρα δεν είναι συχνό φαινόμενο. Οι εσωτερικοί χώροι του υποβρυχίου είναι εκ των πραγμάτων πολύ περιορισμένοι και απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή κατά την μετακίνηση μέσα σ' αυτό. Πολύ περισσότερο, όταν είναι γεμάτο νερό και συντρίμμια και ο επίδοξος επισκέπτης του έχει δύο ή τρεις φιάλες καταδύσεων στην πλάτη του!
Ο Κώστας Θωκταρίδης, κατάφερε να διεισδύσει στο βρετανικό υποβρύχιο, σε μια προσπάθεια εξερεύνησης του εσωτερικού του με στόχο τη συγκέντρωση πολύτιμων στοιχείων από τις ενδείξεις των οργάνων του H.M.S. PERSEUS. Παρά το μεγάλο βαθμό δυσκολίας που κρύβει ένα τέτοιο εγχείρημα, πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία αλλά και ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα υγρό τάφο. Ο δύτης ήταν πολύ προσεχτικός ώστε να μην μετακινήσει τίποτα και να μην προκαλέσει φθορές ενώ φωτογράφιζε σημεία του υποβρυχίου που θα βοηθήσουν στην ιστορική αναπαράσταση της βύθισής του. Όλες οι καταδύσεις στο ναυάγιο που κείτεται σε βάθος -52 μέτρων έγιναν με ατμοσφαιρικό αέρα. Οι αναπνευστικές συσκευές ήταν γεμισμένες από 250 μέχρι 310 Bar. O χρόνος παραμονής στο υποβρύχιο κυμαίνονταν από 30 έως 40 λεπτά σε κάθε κατάδυση. Κατά τη διαδικασία της αποσυμπίεσης χρησιμοποιήθηκε και καθαρό οξυγόνο στα -6 μέτρα. Ο συνολικός χρόνος παραμονής στο βυθό των δύο δυτών, κατά τη διάρκεια της αποστολής ήταν 1352 λεπτά από τα οποία ο Κώστας Θωκταρίδης πέρασε τα 507 μέσα στο βυθισμένο υποβρύχιο. Η θερμοκρασία του νερού στο ναυάγιο ήταν μόνο 10oC ( Ιούλιο Μήνα ) επειδή στην συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή υπάρχουν πηγές από τις οποίες αναβλύζει γλυκό νερό. Ιδιαίτερα μέσα στο ναυάγιο η θερμοκρασία ήταν ιδιαίτερα χαμηλή γιατί το νερό που είναι εγκλωβισμένο μέσα στο υποβρύχιο δεν ανακυκλώνεται.
Η διείσδυση άρχισε από το πρυμναίο διαμέρισμα, στο οποίο βρισκόταν ο John Capes την ώρα που το H.M.S. PERSEUS προσέκρουσε σε νάρκη. Από την ανοιχτή ανθρωποθυρίδα ο Κ. Θωκταρίδης, πέρασε στο εσωτερικό του διαμερίσματος, αφού πρώτα έβγαλε από πάνω του τις αναπνευστικές του συσκευές. Μέσα στο διαμέρισμα είχαν τοποθετηθεί άλλες 3 φιάλες για να είναι δυνατή η ασφαλής διείσδυση μέσα σε αυτό. Τα πάντα είναι όπως τα περιέγραψε ο Βρετανός ναύτης. Υπάρχει ένα μπουκάλι, μία συσκευή DAVIS, μια φόρμα αγγαρείας και 3 άρβυλα. Τα ίχνη από τη μπογιά που χύθηκε όταν από την έκρηξη αναποδογύρισαν κάποια δοχεία- όπως είπε ο βρετανός ναύτης - είναι ακόμα ορατά. Η πόρτα που οδηγεί στο μηχανοστάσιο είναι κλειστή. Διακρίνονται οι αριθμοί των τορπιλοσωλήνων επτά και οκτώ. Στο δάπεδο υπάρχει μία ανοιχτή καταπακτή που οδηγεί σ΄ένα χώρο με μπαταρίες ή κάτι παρόμοιο. Στο κέντρο του διαμερίσματος, υπάρχει το τιμόνι. Μέσα στη λάσπη ο δύτης διέκρινε ξύλινα, σφραγισμένα κιβώτια διασκορπισμένα στο χώρο. Στο δωμάτιο δεν βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί, κάτι που επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του J.Capes, ότι βοήθησε όλους τους τραυματίες που ήταν κοντά του να βγουν από την έξοδο διαφυγής και εκείνος έφυγε τελευταίος...
Με την ολοκλήρωση των ερευνών στο πρυμναίο διαμέρισμα, η ιστορία του J.Capes, εξακριβώθηκε από κάθε άποψη και η πιο απίστευτη διαφυγή από βυθισμένο υποβρύχιο εν καιρώ πολέμου, είναι πλέον γεγονός
Πηγή: Κεφαλονίτικα Νέα
