Γιατί  έστειλε ο Θεός τον Υιό Του να πεθάνει για μας; Απάντηση: Γιατί μας αγαπά. Οι απλές ερωτήσεις στη ζωή γίνονται πολύπλοκες από εκείνους που απορρίπτουν τις απλές αλλά και αληθινές απαντήσεις. Έτσι, στο ερώτημα πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, η  απάντηση είναι απλή. Αρχίζει από τη σύλληψη.

Η κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας και κατ’ επέκταση ΝΑΤΟ και Τουρκίας δεν σχετίζεται μονοδιάστατα με την προμήθεια ταυτόχρονα συστοιχιών S-400 και μαχητικών F-35. Η Άγκυρα υπό την ηγεσία του Ερντογάν θέλησε να επεκτείνει την γνωστή ως «επιτήδεια ουδετερότητα» σε ένα πιο αναβαθμισμένο πεδίο, αυτό της περιφερειακής ηγεμονικής δύναμης σε στεριά και θάλασσα. Στο τρίγωνο δηλαδή μεταξύ Ευρώπης-Ασίας-Αφρικής επί ηπειρωτικών εδαφών και στα θαλάσσια μέτωπα Εύξεινος Πόντος, Δαρδανέλια, Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος, Σουέζ, Ερυθρά Θάλασσα.

Οι Δυτικές χώρες (ΗΠΑ – ΕΕ – Ιαπωνία – Ισραήλ) έχουν παραδώσει τα ηνία της τεχνολογίας των σπάνιων γαιών στην Κίνα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Εάν η χρήση των σπάνιων γαιών επικεντρωνόταν μόνο στις εμπορικές εφαρμογές τότε θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό. Όταν όμως οι σπάνιες γαίες χρησιμοποιούνται σε εκατοντάδες υπερσύγχρονα στρατιωτικά οπλικά συστήματα (μαγνητικό όπλο, drones, πυραυλικά συστήματα κλπ.), τότε το διακύβευμα έχει μεγαλύτερο βάρος. Τότε, η υπεροχή της τεχνολογικής ισχύος στον τομέα των σπάνιων γαιών επηρεάζει συνολικά το αποτέλεσμα του «σύγχρονου» πολέμου.

Σχόλιο Τ.Ι.: Τα τεύχη του Περιοδικού Φως Εθνών, του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολής "Ο Πρωτόκλητος", ψηφιοποιήθηκαν και δημοσιεύονται με την έγκριση - άδειά του. Επισημαίνεται στους αναγνώστες ότι ο ιστορικός αυτός Σύλλογος, σήκωσε και σηκώνει το μέγιστο βάρος της υποστήριξης και συντήρησης του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Κλιμακίου, στην Κανάγκα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό (πρώην Ζαΐρ), από ιδρύσεώς του.

Το 586 μ.Χ. η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και αυτή των Σασσανιδών Περσών βρισκόταν και πάλι σε εμπόλεμη κατάσταση. Το 582 μ.Χ. ο στρατηγό Μαυρίκιος είχε ανέβει στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης. Στην Κτησιφώντα δε βασίλευε ο Ορομίσδας Δ’. Ο πόλεμος συνεχιζόταν με διάφορές φάσεις με τους Πέρσες να έχουν την πρωτοβουλία στο σύνορο της Μεσοποταμίας. Ο Μαυρίκιος, το 584 μ.Χ. όρισε στρατηγό στην περιοχή τον Φιλιππικό.

Το 533 μ.Χ. ο Ιουστινιανός ανέθεσε στον στρατηγό Βελισάριο την κατάκτηση του ληστρικού κράτους των Γερμανών Βανδάλων στη Βόρεια Αφρική. Για τον σκοπό αυτό του διέθεσε μόλις 5.000 ιππείς και 10.000 πεζούς. Από τους ιππείς οι 1.000 ήταν Ούννοι και Γερμανοί, οι 1.500 επίλεκτοι βουκελάριοι, υπό τον Ιωάννη Τρωγλίτη, και οι λοιποί καβαλάριοι υπό τον παιδικό φίλο του Ρουφίνο.

Ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ἐκεῖνα τὰ ἀγράμματα γεροντάκια καὶ οἱ γριοῦλες, ποὺ τὴν Σαρακοστὴ καὶ τὴν Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται ὅλη μέρα στὴν ἐκκλησία, ζήσανε ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ καταλάβανε αὐτὸ τὸ χαροποιὸν πένθος, ποὺ δὲν τὸ καταλάβανε, ἀλοίμονο, οἱ σπουδασμένοι μας, ποὺ θέλουνε νὰ τοὺς διδάξουνε, ἀντὶ νὰ διδαχθοῦνε ἀπ᾿ αυτούς.

Το πρωί της Κυριακής του Θωμά, 27/04/1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη. Όλη την νύχτα την ανατάραζαν υπόκωφοι κρότοι από εκρήξεις αποθηκών πυρομαχικών, που -για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών- καίγονταν στα προάστια Αθηνών και Πειραιά!

Από το φως της Μεγάλης Πέμπτης – με το Μυστικό Δείπνο: την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας – μπαίνουμε στο σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής, στην ημέρα δηλαδή του Πάθους του Κυρίου, του Θανάτου και της Ταφής Του.Στην πρώτη Εκκλησία αυτή η ημέρα, η Μεγάλη Παρασκευή, ονομαζόταν «Πάσχα του Σταυρού». Πραγματικά, αυτή η ημέρα, είναι η αρχή της Διάβασης, του Περάσματος, του οποίου το βαθύτερο νόημα θα μάς αποκαλυφθεί σιγά – σιγά, πρώτα στη θαυμαστή ησυχία του Μεγάλου και Ευλογημένου Σαββάτου και ύστερα, στη χαρά της Αναστάσιμης Ημέρας.

Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς του (2 Κορ. 12.9) ὁ Ἀπ. Παῦλος μᾶς λέει ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ τελειώνεται καὶ ἀποκαλύπτεται στὴν ἀσθένεια. Πάντοτε νομίζουμε ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ ἀφοροῦν τὸν καθένα μας ὡς ἄτομο, τὸ κάθε πρόσωπο στὸ ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ παρὰ τὸ εὔθραυστο, παρὰ τὴν ἁμαρτία διότι ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν στιγμὲς κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ λόγος μας εἶναι λόγος ἀληθινὸς καὶ οἱ ἐνέργειές μας ἔργα τῆς ἀλήθειας, ὅτι λέμε καὶ κάνουμε πράγματα πολὺ ἀνώτερα ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε καὶ ἀπ’ αὐτὸ τὸ ὁποῖο εἴμαστε ἄξιοι νὰ διακηρύξουμε. Κατὰ περίεργο ὅμως τρόπο αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία: μὲ τρόπο παράδοξο ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα σῶμα ἀνθρώπων ἄρρωστο καὶ ὅμως ἱκανὸ νὰ γιατρέψει.