ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ;
του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα
Πολιτικού Επιστήμωνος
Από τη μία πλευρά έχουμε το πολυσυζητημένο μνημόνιο που περικόπτει τα εισοδήματα των πολιτών και από την άλλη πλευρά έχουμε ένα άλλο άτυπο μνημόνιο που αντιμάχεται την ιστορική μνήμη. Οπαδοί αυτού του ανιστόρητου μνημονίου είναι όσοι πιστεύουν ότι θα βελτιώσουμε τις σχέσεις με την Τουρκία και τους Βαλκάνιους γείτονές μας με τη διαστρέβλωση της ιστορίας μας, με το ψαλίδισμα σελίδων και γεγονότων, με την αγιοποίηση των κατακτητών μας και με την προσχώρηση στον Νεο-οθωμανισμό του Αχμέτ Νταβούτογλου..... Παρά την πανελλήνια αντίδραση στο βιβλίο της κ. Μαρίας Ρεπούση, που καταδικάσθηκε επιστημονικά από την Ακαδημία Αθηνών, βλέπουμε σήμερα μία νέα προσπάθεια. Ξεκινά από το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Αφορά μία τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων, η οποία εξαγνίζει τη Οθωμανική περίοδο και προωθεί τη σκοπιανή προπαγάνδα. Το τετράτομο έργο έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά και σε άλλες βαλκανικές γλώσσες. Σε πρόσφατη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη οι υπεύθυνοι για την ελληνική έκδοση πρότειναν την εισαγωγή του έργου στα σχολεία.
Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική και η στοιχειώδης εθνική αξιοπρέπεια στο Υπουργείο Παιδείας ώστε να αποφύγουν οι μαθητές μας την προπαγάνδα υπέρ της εθνοαποδόμησης και υπέρ ενός θολού πολυπολιτισμικού προτύπου. Η αντίληψη ότι με τον εξαγιασμό των Οθωμανών θα βελτιώσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι τελείως λανθασμένη και ουτοπιστική. Από το 2001, όταν οι τότε Υπουργοί Εξωτερικών Γ. Α. Παπανδρέου και Ισμαήλ Τζεμ υπέγραψαν Πρωτόκολλο για τη σύσταση μικτής επιτροπής για τα σχολικά βιβλία, η ελληνική πλευρά προβαίνει σε συνεχείς περικοπές ιστορικών σελίδων, ενώ η τουρκική πλευρά γίνεται πιο επιθετική. Αλλά και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής βλέπουμε ότι από το 1997, όταν η κυβέρνηση Σημίτη ανεγνώρισε-κακώς-νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, η Άγκυρα διεκδικεί όλο και περισσότερα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Θράκη. Το βιβλίο του Τούρκου ΥΠ.ΕΞ. Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος» απλώς επιβεβαιώνει της ανησυχίες μας ότι η Τουρκία θέλει να προωθήσει μία καλύτερη εικόνα για το Οθωμανικό παρελθόν των Βαλκανίων ώστε να διευρύνει την επιρροή της στην περιοχή και να χρησιμοποιήσει τις μουσουλμανικές μειονότητες ως μοχλούς επεκτατισμού.
Τὸ καρναβάλι καὶ ἡ Ὀρθοδοξία!
(π. Θεόδωρου Ζήση)
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικὴς νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο τὸ καρναβάλι, ἀφοῦ πολλοὶ δήμαρχοι καὶ ἄλλοι φορεῖς ἐπιδεικνύουν ἀσυνήθιστο ζῆλο καὶ κοπιώδη δραστηριότητα γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ὀργανώσει τὸ ἐντυπωσιακότερο καρναβάλι ξοδεύοντας τεράστια ποσὰ καὶ ἀπασχολώντας ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες ἀνθρώπων. Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνο ἡ σπατάλη τόσων χρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ κάλυψη ἄλλων σπουδαίων ἀναγκῶν, ὄχι μόνο στὴν ἀνακούφιση πτωχῶν καὶ ἐνδεῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ σὲ πολιτιστικοὺς καὶ πνευματικοὺς στόχους, στὴ βελτίωση π.χ. τῶν συνθηκῶν ὑγείας καὶ παιδείας. Τὸ σημαντικώτερο εἶναι ἡ ἠθικὴ ζημία καὶ βλάβη ἀπὸ τὴν ἀναισχυντία τῆς γύμνιας, τὴν ξετσιπωσιὰ τῆς αἰσχρότητας, τὶς βωμολοχίες καὶ τὰ πορνικὰ ἄσματα καὶ θεάματα, τὴν παρότρυνση σὲ σαρκικὰ ἁμαρτήματα κάτω μάλιστα ἀπὸ τὴν ἐλευθερία κινήσεων ποὺ προσφέρει ἡ μάσκα, ἄσυλο ἀδιαντροπιᾶς καὶ ἀποπροσωποίησης. Κάτω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι πρόσωπο, ποὺ ἔχει ἀπέναντί του καὶ βλέπει τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους πρὸς + ὄψις ἢ ὢψ καὶ μεταβάλλεται σὲ ἀπρόσωπο ὄν, μέλος ἑνὸς ἀνωνύμου πλήθους, ποὺ κινεῖται μόνο ἀπὸ ἐμπαθεῖς ὀρέξεις καὶ ἐπιθυμίες.
Παλαιότερα τὸ καρναβάλι εἶχε κάποια σεμνότητα στὴν ἐμφάνιση ὅσων ἔπαιρναν μέρος, καὶ ἡ Ἐκκλησία τὸ ἀνεχόταν, μολονότι κατ' ἀκρίβειαν καταδικάζεται ἀπὸ τοὺς κανόνες· πολὺ περισσότερο σήμερα, ποὺ ἔχει ὑποστὴ τελεία ἀλλαγὴ ἐπὶ τὰ χείρω μὲ εἰσαγόμενα πρότυπα καρναβαλιοῦ ἀπὸ μεγαλουπόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ, καὶ πολλὲς φορὲς μὲ περιφερόμενους καὶ ἁδρὰ ἀμειβόμενους ξένους καρναβαλικοὺς θιάσους, ὅπου κυριαρχοῦν οἱ γυμνὲς γυναῖκες. Δὲν πρέπει νὰ παραβλέψουμε καὶ τὴν διαφαινόμενη σαφῆ τάση τῶν φορέων ποὺ....
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ: http://orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2011/02/blog-post_4433.html
Η ποινικοποίηση του λόγου που έρχεται από το Μέλλον
Σε δημόσια διαβούλευση τέθηκε η νέα «νομοθετική πρωτοβουλία» που ούτε αυτός ο ίδιος ο Όργουελ δε μπόρεσε να φανταστεί. Το φαντάστηκε όμως το υπουργείο δικαιοσύνης και συγκεκριμένα: «Τίθεται σε δημόσια διαβούλευση η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου...» και η διαβούλευση συνεχίζει..
«...Στην χώρα μας, οι συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις έχουν ποινικοποιηθεί, ως ένα βαθμό, όπως προαναφέρθηκε από τον ν. 927/1979. Δεδομένου, όμως, ότι ο παραπάνω νόμος έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβασή της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία...»
Στη συνέχεια με αυτό το νομοθετικό εξάμβλωμα, γίνεται προσπάθεια να μας πείσουν για την αναγκαιότητα της νέας νομοθετικής «λοβοτομής», πρωτοβουλίας όπως επιχειρούν να την πλασάρουν:
«...η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες...».
Επίσης στο τέλος του εισαγωγικού σημειώματος, αναφέρεται:
«...εκτός από τις προσβολές εναντίον ομάδων ή προσώπων αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων κινητών ή ακινήτων, τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ’ αποκλειστικότητα από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, κλπ.)...».
Με το άρθρο 1. Προσπαθούν να περιγράψουν το σκοπό του ανεκδιήγητου εξαμβλώματος που όπως συχνά λέγεται, εκτός του ρατσισμού συμπληρώνουν και με το κερασάκι της «ξενοφοβίας». Και επειδή ο ρατσισμός ή και το κερασάκι της «ξενοφοβίας» δεν τους έφτανε, πρόσθεσαν και μία νέα έννοια που «ακούει» στο όνομα «εχθροπάθεια» που όσο και να αναζητήσαμε σε πολλά έγκυρα λεξικά, ωστόσο δεν βρεθήκαμε «τυχεροί να την συναντήσουμε».
Η δίωξη.... από το μέλλον (ναι δεν διαβάσατε λάθος).
Όμως το απρόσμενα ακραίο και εκπληκτικό στην όλη «νομοθετική» πρωτοβουλία φαίνεται να είναι το γεγονός πως αυτό κάθε αυτό το παρόν κείμενο (το παρόν άρθρο εννοούμε) σύμφωνα με το πνεύμα του μέχρι προ τίνος ανύπαρκτου νόμου θα διώκεται στο μέλλον αναδρομικά. Και αυτό διότι απλά το παρόν θα παραμείνει ως κείμενο στο διαδίκτυο (ακόμη και στη περίπτωση που αποσυρθεί) και επομένως θα υπάρχει η περίπτωση να διωχθεί ο συγγραφέας του. Και τι έγινε ; θα αναλογιστεί ο αναγνώστης. Εδώ πρόκειται να διωχθούν συγγραφείς και συγγραφείς, νεώτεροι αλλά και αρχαίοι. Ευριπίδης, Αριστοτέλης, Πλάτων, Αρριανός, Πλούταρχος, Κέλσος και τόσοι άλλοι πολλοί όσο και πλείστα βιβλία παλαιότερα ή και νεώτερα.
Και όποιος διανοηθεί να μοιράζει βιβλία ή ακόμη και να δημοσιεύει αποσπάσματα από κριτική σε «παλαιά διαθήκη» ή στο Ισλάμ, ή και στον χριστιανισμό ή αν το θέλουμε και στην κριτική ξένων βάρβαρων εθίμων, τότε να είμαστε βέβαιοι πως σύμφωνα με το γράμμα του «νόμου» θα είναι αυτεπάγγελτα παράνομος και διωκόμενος με ποινές φυλάκισης από 6 μήνες μέχρι 3 χρόνια.
Αντισταθείτε! δηλώνοντας στο όνομα της στέρησης των ατομικών αλλά και των ανθρώπινων καθώς και των πολιτικών δικαιωμάτων που επιχειρούν να μας στερήσουν, δηλώστε την αντίθεση σας, σε ότι σχεδιάζεται να υλοποιηθεί.. Διαδώστε το με επιμονή. Αυτό που έρχεται δεν είναι μία απλή λογοκρισία, πρόκειται για μαζική λοβοτομή.
Νέα διαβούλευση στην οποία πρέπει να μετέχουμε. Επιχειρείται ποινικοποίηση όσων ομιλούν περί «ρατσισμού» και «ξενοφοβίας», «ετερότητας». Φυλακίσεις από 6 μήνες έως και 3 χρόνια.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Τώρα καταλαβαίνουμε περισσότερο πού είναι το στήριγμα της ζωής μας...
Όσο περνάει ο καιρός και τα πράγματα δυσκολεύουν, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε πόσο αξίζει η αγία μας Εκκλησία. Μέσα σ΄αυτή τη λαίλαπα, υπάρχει κι ένα λιμάνι, ένα απάγγειο. Η Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, η μοναδική και ανεπανάληπτη και αναντικατάστατη. Μέσα σ΄ αυτή την Εκκλησία βρίσκουν οι ψυχές μας τη γαλήνη από την ταραχή του κόσμου και την ελπίδα από την απόγνωση, την οποία βιώνουμε οι άνθρωποι έξω.
Τώρα καταλαβαίνουμε, γιατί όλα εκείνα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι άνθρωποι, οι Έλληνες πρόγονοί μας, έβρισκαν στήριγμα και παρηγοριά στους ιερούς ναούς και στα Μοναστήρια. Τώρα καταλαβαίνουμε, γιατί οι νάρθηκες των Εκκλησιών είχαν μεταβληθεί σε κρυφά σχολειά και οι πύργοι των ιερών μονών σε βίγλες και πολεμίστρες. Εκεί έβρισκαν οι άνθρωποι, οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» από τη δουλεία των τεσσάρων αιώνων περίθαλψη και ενίσχυση στην άρση του Σταυρού και στην υπομονή Τους.
Christian victims of Ottoman genocide
Washington Times, 09.02.2011
(ακολουθεί ελληνική μετάφραση του μικρού αλλά σημαντικού αυτού αμερικανικού άρθρου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων , καθώς και Χριστιανών άλλων εθνοτήτων από του Οθωμανούς)
President Obama had promised to support the demand for a congressional resolution on the Armenian genocide (“Round two,” Geopolitics, Feb. 7). I have great empathy for the Armenians and the genocide they suffered in Asia Minor by the Ottoman Turks. However, I feel strongly that reference to the genocide should also acknowledge the murder of many Christians, which numbered approximately 1.8 million Armenians, 1.7 million Greeks and 750,000 Syrians. These estimates were given at the 75th anniversary of the destruction of Smyrna in Washington, on Sunday, Sept. 7, 1997, an event I attended.
Νέα διαβούλευση στην οποία πρέπει να μετέχουμε. Επιχειρείται ποινικοποίηση
όσων ομιλούν περί «ρατσισμού» και «ξενοφοβίας», «ετερότητας».
Φυλακίσεις από 6 μήνες έως και 3 χρόνια !
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση του ΔΝΤ κάνει ακόμη ένα βήμα προς την ολοκλήρωση των σκοπών της.
Προσπαθεί να θεσπίσει νομικό πλαίσιο διαμέσου νομοσχεδίου κατά το οποίο θα ποινικοποιείται όποιος έχει διαφορετική γνώμη από την συγκεκριμένη κυβέρνηση στα θέματα του «ρατσισμού» της «ξενοφοβίας» και ένα σωρό άλλων που θα προκύπτουν από αυτά, όπως της ετεροφυλίας -ομοφυλοφιλίας κ.λ.π
Με την έννοια σήμερα «ρατσισμός» νοείται η αδυναμία του σημερινού Έλληνα να εκφράσει την καταγωγή του, την πίστη του, τις αρχές του, τα ιδανικά του, τον τρόπο που δημιουργήται η οικογένεια, τον τρόπο που βλέπει η νεοεποχίτικη κοινωνία την γυναίκα, σαν αντικείμενο, και ένα ον, χωρίς δυνατότητα επιβίωσης αν η «πολυπολιτισμική κοινωνία» με τον φοβερό πολιτισμό που κουβαλάει σαν κληρονομιά, αποφασίσει τον θάνατό της.
Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, όποιος προσπαθήσει να προστατέψει την ζωή της γυναίκας που πρόκειται να δολοφονηθεί -όπως στην φωτογραφία- θα ονομάζεται «ρατσιστής και ξενόφοβος» και θα διώκεται πλέον και ποινικά με φυλακίσεις μέχρι και 3 χρόνια!!
Μέσα από ένα παρόμοιο νομοσχέδιο βέβαια κρύβεται κυρίως η φασιστική προσπάθεια φίμωσης, εκφοβισμού, και ποινικής καταδίωξης όσων ελεύθερων φωνών αρνούνται να υποταχτούν στο νεοεποχίτικο ισοπεδωτικό άρμα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Βλέπουν δηλαδή να χάνεται το παιχνίδι της μονομερούς ενημέρωσης του ελληνικού λαού από τα μισθοφορικά ΜΜΕ και να στρέφεται ένα πολύ μεγάλο μέρος προς ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης όπως τα ιστολόγια ή μικρές εφημερίδες -περιοδικά κ.λ.π τα οποία δίνουν αγώνα παρουσιάζοντας κατστάσεις που σκοπίμως αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ του ΔΝΤ.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ:
(Εντύπωση μας έκαναν τα άκρως εξοργισμένα εκατοντάδες σχόλια. Είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να βρεί κάποιος θετική άποψη στη διαβούλευση υπέρ του ν/σ αυτού ! )
http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=1012
Μητρόπολη Κόνιτσας:
Τα καρναβάλια είναι απομεινάρια ειδωλολατρικά
Τη θλίψη του εκφράζει προς τους κατοίκους της Κόνιτσας, ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας για την σχεδιαζόμενη διοργάνωση καρναβαλιού στην ακριτική πόλη και παρεμβαίνοντας μάλιστα, με γραπτό μήνυμά του απευθύνει την κατηγορία πως «κάποιοι μοιάζουν να ζουν σε άλλο πλανήτη!».
Ολόκληρο το κείμενο του μηνύματος του Μητροπολίτη έχει ως εξής:
Ἐν Κονίτσῃ τῇ 23η Φεβρουαρίου 2011
Πρὸς
Τοὺς κατοίκους τῆς Κονίτσης
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,
Μὲ πολλὴ θλίψη πληροφορήθηκα ὅτι κάποιοι ἑτοιμάζουν καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις στὴν μικρή μας πόλη.
Μὲ ἔθλιψε καὶ μὲ θλίβει ὄχι μόνο τὸ γεγονός, πὼς τὰ καρναβάλια εἶναι ἀπομεινάρια εἰδωλολατρικά, ἀλλὰ καὶ τὸ ὅτι σὲ καιρούς, ποὺ ἡ οἰκονομικὴ κρίση ἔχει πλήξει ὅλες τὶς κοινωνικὲς τάξεις καὶ ἐνῷ «παίζονται» θέματα ἐπιβιώσεως ὁλόκληρης τῆς ἀκριτικῆς μας Ἐπαρχίας, κάποιοι μοιάζουν νὰ ζοῦν σὲ ἄλλο πλανήτη !
Ἐρωτῶ τοὺς ἁρμοδίους : Ποιὸς θὰ χορηγήσῃ τὰ χρηματικὰ ποσὰ ποὺ θὰ ἀπαιτήσουν οἱ καρναβαλικές - βακχικὲς ἐκδηλώσεις ; Σὲ τέτοιους κρίσιμους καιροὺς ἐπιτρέπονται τέτοιου εἴδους σπατάλες καὶ ξεφαντώματα ; Νομίζω ὅτι εἶναι πλέον καιρὸς νὰ σοβαρευτοῦμε. Καὶ νὰ δοῦμε ὅλοι μαζὶ τὶ πρέπει νὰ πράξουμε γιὰ τὴν σωτηρία αὐτοῦ τοῦ τόπου ἀπὸ ὅσα καταλυτικὰ σχεδιάζει ἡ Πολιτεία.
Διαφορετικά, θὰ εἴμαστε ἄξιοι τῆς τύχης μας. Καὶ γιὰ ὅσα τυχὸν δεινὰ θὰ ἐπακολουθήσουν θὰ φταῖμε ἀποκλειστικὰ ἐμεῖς.
Ἐλπίζω νὰ ἀκούσετε τὴν ἀγωνιώδη φωνὴ τοῦ Ἐπισκόπου σας, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἔχει σταθῆ στὸ πλευρό σας. Οἱ καιροὶ εἶναι κρίσιμοι. Στῶμεν καλῶς.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
"Στο όνομα του Ελληνικού Λαού"
του Χρήστου Κλειώση
(Η πολιτική διάσταση της Δικαιοσύνης)
"Ποιο είναι το καθήκον του δικαστή όταν ο νόμος τον οποίον καλείται να εφαρμόσει, δεν συνάδει με την πηγή της δικής του εξουσίας; Όταν μια κοινωνία είναι διψασμένη για κάθαρση, έχει εξουσία ο δικαστής να την αποτρέψει επικαλούμενος νομικές παραμέτρους όπως η παραγραφή; "
Είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι η εύρυθμη λειτουργία των θεσμών προϋποθέτει την ύπαρξη στεγανών μεταξύ δικαιοσύνης και η πολιτικής. Τόσο οι πολιτικές αποφάσεις θα πρέπει να μην αναιρούνται από τις αποφάσεις τις δικαιοσύνης όσο και η ίδια η δικαιοσύνη θα πρέπει να απέχει αποφάσεων με πολιτικές σκοπιμότητες κατά την άσκηση των εξουσιών της.
Ένα τέτοιο μοντέλο σχέσεων, έχει την αξία του ως θεωρητικό κατασκεύασμα, διαχρονικά όμως η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε οριακές καταστάσεις είναι ανέφικτη η απονομή δικαιοσύνης από μια «απολιτική» δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη κατά την άποψή μου δεν είναι παρά μια εκδήλωση της κρατικής εξουσίας, όχι μια διακριτή και αυτόνομη εξουσία, και ως εκ τούτου, πολιτική εξουσία.
Την πρώτη ένδειξη πολιτικότητας της δικαιοσύνης θα την εξάγω από ένα τυπικό στοιχείο κατά την απονομή της, την επίκληση της πηγής εξουσίας της δικαιοσύνης: «Στο όνομα του Ελληνικού Λαού». Αυτή η ανάγκη επίκλησης της πηγής εξουσίας της δικαιοσύνης δεν είναι τυχαία, αλλά μια διαρκής υπενθύμιση στον δικαστή ότι αποφασίζει «στο όνομα του Ελληνικού Λαού», δηλαδή ως αντιπρόσωπος αυτού. Φυσικά αφ’ ής στιγμής δεν ετέθη στην δοκιμασία της λαϊκής επιλογής, αλλά στην κρίση επιστημονικής επιτροπής για την επάρκειά του, το αίσθημα ευθύνης απέναντι στον εντολέα αμβλύνεται. Την αίσθηση της αντιπροσώπευσης ενός Λαού από το έδρανο, την αντικαθιστά σταδιακά η αναζήτηση της επιστημονικής αυθεντίας. Για παράδειγμα, ο αστικός κώδικας, από μέσο αναπαραγωγής της opinio iuris μιας κοινωνίας στο θεσμικό πλαίσιο που κινείται ο δικαστής, μετατρέπεται σταδιακά σε αυτόνομο από την κοινωνία δόγμα, που εκσυγχρονίζεται μόνο κατόπιν νομοθετικής παρεμβάσεως.
Ανοιχτή επιστολή 33 πρώην Πρέσβεων στον Πρωθυπουργό για τα Εθνικά και το Αιγαίο με μεγάλο "ειδικό βάρος" :
«Όχι συμφωνίες υπό απειλή» !
«Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,
Οι υπογράφοντες, έχοντας επί δεκαετίες υπηρετήσει τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, επιθυμούμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για τις δημόσιες δηλώσεις σας κατά την συνάντηση στο Ερζερούμ με τον Τούρκο ομόλογό σας και με τους πρέσβεις της γείτονος. Παρ' όλη όμως την ευθεία και δημοσία αυτή προβολή των θέσεών μας δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία πλήξει τελικά τα εθνικά μας θέματα, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Και τούτο για τους παρακάτω λόγους τους οποίους επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε επιθυμώντας να συμβάλουμε και εμείς στον διεξαγόμενο σήμερα δημόσιο διάλογο, ως απλοί πολίτες, χωρίς βεβαίως να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική:
Οταν μια χώρα διέρχεται κρίση, όπως τώρα η πατρίδα μας, είναι λογικό να αποφεύγει να συνάπτει συμφωνίες που θα τη δεσμεύσουν για πολύ μετά το τέλος της κρίσης και, πιθανότατα, εις το διηνεκές.
Στις θεμελιώδεις υποχρεώσεις που επιβάλλει ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνεται και η αποχή από κάθε απειλή ή χρήση βίας στις διεθνείς σχέσεις. Η Αρχή αυτή δεν έχει τεθεί στον Χάρτη ασκόπως. Γιατί είναι προδιαγεγραμμένη η έκβαση της διαπραγμάτευσης εις βάρος του μέρους εκείνου που δέχεται να συνομιλεί υπό τη συνεχή και προκλητική παραβίαση του εθνικού του χώρου και υπό την απειλή στρατιωτικής αντίδρασης, όπως είναι η τουρκική γνωστή ως "casus belli".
Οταν το ένα μέρος βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς νομιμότητας και εξακολουθεί να διαπραγματεύεται παρά τις έκνομες ενέργειες του άλλου μέρους δημιουργούνται δύο σοβαρές συνέπειες. Αφ' ενός δείχνει ο απειλούμενος ότι δέχεται να διαπραγματευτεί υπό πίεση -σαν να είχε ηττηθεί σε πόλεμο- και αφ' ετέρου ο παράνομος χαρακτήρας των ενεργειών του απειλούντος ακυρώνεται ή αποδυναμώνεται σημαντικά στα μάτια των διεθνών παραγόντων. Το δεύτερο αυτό συμβαίνει διότι κανείς ξένος δεν είναι δυνατόν να πιστεύσει ότι διαπράττονται διεθνείς παραβιάσεις όσο οι διαπραγματεύσεις διαρκούν και ότι το μέρος που τις υφίσταται δέχεται, παρά ταύτα, να συνεχίζει να διαπραγματεύεται. Ετσι η διαμαρτυρία και η επιχειρηματολογία του αποδυναμώνονται και αυτοαναιρούνται.
Αξιέπαινες (!) οι προσπάθειες των Αρχών για να κρατήσουν
τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα !
Τideon: Πως είναι δυνατόν να μην διαφεύγουν την προσοχή των αρχών οι λαθρομετανάστες που προσπαθούν να φύγουν για την Δύση και να συλλαμβάνονται ενώ κάθε μέρα να έρχονται καραβάνια από αυτούς και να μην γίνονται αντιληπτοί; Μήπως συμβαίνει τίποτα άλλο; Ας πούμε προδοσία;
Ελληνική Αστυνομία και Λιμενικές αρχές δίνουν ένα καθημερινό και διαρκή αγώνα για να κρατήσουν τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα και να μην αφήσουν να περάσει "ούτε ψυχή" στα ιταλικά παράλια προστατεύοντας παράλληλα με αυτοθυσία -πολλές φορές- και απαράμιλλο ζήλος το γειτονικό κράτος και το φίλο ιταλικό λαό.
Οι προσπάθειες των ελληνικών αρχών έχουν πραγματικά αποδώσει καρπούς με αποτέλεσμα σύμφωνα με εκτιμήσεις των Λιμενικών το κύμα των φυγάδων προς τη Δύση να έχει αναχαιτιστεί κατά τουλάχιστον 20 με 25% από τις αρχές του έτους.
Αποτελεί μια πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια ο αγώνας της Ελλάδας να κρατήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες των λαθρομεταναστών στη χώρα προστατεύοντας παράλληλα όχι μόνο την Ιταλία αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ από ένα μαζικό κύμα ροών που θα μπορούσε να τις βλάψει, τουλάχιστον οικονομικά.
Οι συλλήψεις διακινητών και λαθρομεταναστών είναι καθημερινό φαινόμενο στα λιμάνια της Ηγουμενίτσας, της Πάτρας αλλά και της Κορίνθου.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ-ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΟΥ ΣΤΕ ΣΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Διαβάστε κατωτέρω την περίληψη, αλλά και ολόκληρο το κείμενο της ιστορικής απόφασης του ΣτΕ 350/2011. Ιδού λοιπόν, για ποιό λόγο η εν λόγω απόφαση αποτελεί ηχηρό ράπισμα, αλλά και ταυτόχρονα ολοκληρωμένη απάντηση στο νομικά έωλο κυβερνητικό εγχείρημα σταδιακής απεθνικοποίησης της χώρας. Εγχείρημα που φιλοδοξεί να υλοποιηθεί, μέσω της αθρόας ιθαγενοποίησης αλλοδαπών μεταναστών, χωρίς όμως, με βάση και την απόφαση του ΣτΕ, να πληρούνται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις, που πρέπει να χαρακτηρίζουν της έννοια της ελληνικής ιθαγένειας, όπως συνάγεται ερμηνευτικά από το ελληνικό Σύνταγμα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Με την Σ.τ.Ε. 350/2011 (Δ΄ Τμήμα, 7μ.) παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου το ζήτημα της συνταγματικότητας των διατάξεων των άρθρων 1 (παρ. 1, 2 και 6) και 24 του ν. 3838/2010, με τις οποίες εισάγονται νέες προϋποθέσεις για την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας, και των άρθρων 14 έως 21 του ίδιου νόμου, με τις οποίες προβλέπεται η συμμετοχή αλλοδαπών, υπηκόων τρίτων χωρών, στις εκλογές της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης.
Με την απόφαση αυτή κρίθηκαν, ειδικότερα, τα εξής: Από τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 2 και 3, 16 παρ. 2, 21 παρ. 1, 25 παρ. 4, 51 παρ. 2 και 108 του Συντάγματος συνάγεται ότι:
α) Η νομιμοποίηση της κρατικής εξουσίας βασίζεται μεν στη βούληση του λαού, αλλά υπάρχει και ασκείται προς το συμφέρον του έθνους, οντότητας υπερβαίνουσας χρονικά την εν ζωή κοινότητα των ανθρώπων και τα γεωγραφικά όρια του ελληνικού κράτους. Τούτο δε, διότι το έθνος αναφέρεται τόσο στις παρελθούσες όσο και στις μέλλουσες γενεές, τα συμφέροντα των οποίων πρέπει να υπηρετεί η κρατική πολιτική, απαρτίζεται δε και από τους Έλληνες της διασποράς,
β) Το δίκαιο της ιθαγενείας, η οποία καθιδρύει άρρηκτο, κατ’ αρχήν, δεσμό του πολίτη με το κράτος και γεννά δέσμη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (απαγόρευση αφαιρέσεως της ελληνικής ιθαγενείας και απελάσεως, δικαίωμα διπλωματικής προστασίας, πολιτικά δικαιώματα εκλέγειν- εκλέγεσθαι, συμμετοχής στις «δημόσιες λειτουργίες», καθήκον στρατεύσεως), διαμορφώνεται αποκλειστικώς από το ελληνικό κράτος, κατά κυριαρχικό τρόπο, εντός των ορίων που τάσσουν οι κανόνες του διεθνούς δικαίου (π.χ. απαγόρευση δημιουργίας ανιθαγενών με αυθαίρετες πράξεις των κρατών ή πιθανότητα προσβολής ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Περαιτέρω, όμως, δεν τάσσονται από το διεθνές δίκαιο συγκεκριμένα κριτήρια δεσμευτικά για τον εθνικό νομοθέτη κατά τη θέσπιση κανόνων πολιτογραφήσεως αλλοδαπών, ούτε υπάρχει, ως εκ της φύσεώς της οικείας αρμοδιότητας του κράτους, δικαίωμα του αλλοδαπού στην απονομή της ελληνικής ιθαγένειας.
ΤΟ ΘΕΑΜΑ, ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΠΛΟ
Οι απόψεις του μαρξιστή Λέοντος Τρότσκυ για τη χρήση του θεάματος
εναντίον του εκκλησιασμού
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από άρθρο του περιώνυμου Ρώσου μπολσεβίκου και μαρξιστή Λέοντος Τρότσκυ (1879-1940), ενός από τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, δευτέρου μετά τον Βλαδίμηρο Λένιν, σχετικά με τη δύναμη του θεάματος (συγκεκριμένα του κινηματογράφου, τότε) ως μέσου απομάκρυνσης του λαού από τον εκκλησιασμό.
Το άρθρο αυτό, «Η βότκα, η Εκκλησία και ο κινηματογράφος», πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πράβντα» στις 12 Ιουλίου του 1923. Εμείς το δημοσιεύουμε αποσπασματικώς από αγγλική μετάφρασή του στο Διαδίκτυο (http://www.marxists.org/archive/trotsky/women/life/23_07_12.htm).
Το άρθρο είναι ενδεικτικό πολλών πραγμάτων, για ένα προσεκτικό ερευνητή της Νέας αντιχρίστου Εποχής (που ήδη άρχιζε με την είσοδο του 20ού αι.), ενδεικτικό της νοοτροπίας αλλά και των συνωμοτικών διεργασιών των εκάστοτε κυβερνητών, οι οποίες αποσκοπούν στη χειραγώγηση των πληθυσμών, αλλ’ επίσης ενδεικτικό και της πολύ ρηχής κατανόησης της Εκκλησιαστικής Λατρείας από τους εχθρούς της Εκκλησίας· σφάλμα που στοίχισε στους Μπολσεβίκους την ήττα τους από την Ρωσική Ορθοδοξία, όπως αποδεικνύει περίτρανα τα 20 τελευταία έτη η πανηγυρική επιστροφή της Εκκλησίας σε όλους τους τομείς του ρωσικού βίου.
Ο τηλεοπτικός «οχετός» στις μέρες μας, από τις χαμηλότερες εκφάνσεις του, την καλλιέργεια των σαρκικών και φονικών παθών, μέχρι και τις πλέον «ψυχικές» (Α΄ Κορ. 2,14) ή δαιμονικές, όπως είναι ο τυφλός ορθολογισμός και η μαγεία, επιβάλλει βαρύ φόρο ψυχικής απωλείας στην ανθρωπότητα. Γι αυτό δημοσιεύουμε το παρόν, προς γνώση και συναίσθηση του φοβερού κινδύνου και των μηχανισμών που όπισθεν της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του διαδικτύου και όλων των λοιπών διαύλων του θεάματος οργανώνουν τη συστηματική κατεδάφιση των ανθρωπίνων αξιών και την καλλιέργεια όλης της υποκουλτούρας της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
«Το θέμα της ψυχαγωγίας, σε αυτή τη σύνδεση, αποκτά εξαιρετικά αυξημένη σπουδαιότητα, όσον αφορά στην κουλτούρα και την παιδεία. Ο χαρακτήρας ενός παιδιού αποκαλύπτεται και διαμορφώνεται στο παιχνίδι του. Ο χαρακτήρας ενός ενήλικος εκφαίνεται καθαρά στο παιχνίδι και τις ψυχαγωγίες του. Αλλά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μιας ολόκληρης τάξης, όταν αυτή η τάξη είναι νεαρή και προοδεύει, όπως το προλεταριάτο, οι ψυχαγωγίες και το παιχνίδι πρέπει να κατέχουν διακεκριμένη θέση. Ο μεγάλος Γάλλος ουτοπικός μεταρρυθμιστής, ο Φουριέ, απορρίπτοντας τον χριστιανικό ασκητισμό και την καταπίεση κατά των φυσικών ενστίκτων, κατασκεύασε την “phalanstère” του (τις κοινότητες του μέλλοντος) επί της ορθής και λογικής αξιοποίησης και του συνδυασμού των ανθρωπίνων ενστίκτων και παθών. Αυτή είναι ιδέα βαθεία! Το κράτος της εργατικής τάξης δεν είναι ούτε πνευματικό τάγμα ούτε μοναστήρι. Εκλαμβάνουμε τους ανθρώπους όπως έχουν κατασκευαστεί εκ φύσεως και όπως έχουν μερικώς εκπαιδευθεί και μερικώς παραμορφωθεί από την παλαιά τάξη. Αναζητούμε ένα σημείο υποστήριξης σε αυτό το ζων ανθρώπινο υλικό, για την εφαρμογή του μοχλού του κόμματός μας και του επαναστατικού κράτους μας. Η επιθυμία για ψυχαγωγία, διασκέδαση, ξενάγηση και γέλιο, είναι η πιο νόμιμη επιθυμία της ανθρώπινης φύσης. Είμαστε ικανοί, και πράγματι υποχρεωμένοι, να δώσουμε στην ικανοποίηση της επιθυμίας αυτής μιαν υψηλότερη καλλιτεχνική ποιότητα, κάνοντας ταυτόχρονα την ψυχαγωγία ένα όπλο μαζικής εκπαίδευσης, απελευθερωμένο από την φρούρηση του παιδαγωγού και από την κουραστική συνήθεια να ηθικοποιεί.»
«Το πιο σημαντικό όπλο σχετικά, ένα όπλο που υπερέχει παντός άλλου, είναι σήμερα ο κινηματογράφος.
Η πορεία του Γένους ως το 1821 και η Εκκλησία
Άρθρο – απάντηση του Καθηγητή του Α.Π.Θ & μέλους
του Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας Θράκης
κ. Αθ. Καραθανάση για το “1821″ του “ΣΚΑΪ”
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ
Η Διοικούσα Επιτροπή
Σε απάντηση όσων έχουν παρουσιαστεί από τον τηλεοπτικό σταθμό “ΣΚΑΪ” σχετικά με την επανάσταση και τα γεγονότα του 1821, λάβαμε και ευχαρίστως δημοσιεύουμε άρθρο – απάντηση του Καθηγητή της Ιστορίας του Ελληνισμού της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Αθανασίου Ε. Καραθανάση που αφορά το ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821.
Α. Τον τελευταίο καιρό με αφορμή τηλεοπτική παραγωγή άρχισε μία συζήτηση για την Επανάσταση του 1821, όπου διατυπώθηκαν ορισμένες απόψεις από ιστορικούς, που κατά το μάλλον και ήττον, ασχολούνται, λίαν επιτυχώς ή και άριστα με άλλες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας, και συνεπώς, αναρμόδιους να ασχοληθούν με τα γεγονότα που επιχείρησαν να εξιστορήσουν, να ερμηνεύσουν ή και να σχολιάσουν. Αλλά τα γεγονότα του 1821 δεν αποτελούν μία μετέωρη στιγμή μες την Ιστορία, συνεπώς η ερμηνεία τους απαιτεί γνώση βάθους τουλάχιστον πέντε – έξη αιώνων, ως δηλ. τους βυζαντινούς χρόνους. Δεν θα επιχειρήσουμε ανασκευή ή σχολιασμό ερμηνειών ή των παρεμβάσεών τους. Θα επιχειρήσουμε όσα σοφοί Δάσκαλοι παλαιότερα (Κ. Παπαρηγόπουλος, Σπ. Ζαμπέλιος), αλλά και σχετικώς νεώτεροι (Ιω. Βογιατζίδης, Απ. Βακαλόπουλος, Ν. Σβορώνος) έγραψαν και δίδαξαν, αλλά και όσα προκύπτουν από πηγές της εποχής αναφερόμενες στα θέματα (απομνημονεύματα, κείμενα, αλληλογραφία, ξένοι περιηγητές κλπ.). Και πρώτα το όνομα Έλλην και Ρωμαίος. Το Έλλην δεν χρησιμοποιείται με την επικράτηση του Χριστιανισμού, καθώς αυτό ταυτίζεται με το ειδωλολάτρης, και αντικαθίσταται με το Ρωμαίος, πολίτης δηλ. του νέου κράτους της Ανατολής, του Βυζαντίου, που συνεχίζει στην ΚΠολη το παρηκμασμένο δυτικό. Το Έλλην επανεμφανίζεται το 1204 με την Δ΄ Φράγκικη Σταυροφορία, οπότε οι υπόδουλοι Έλληνες προβάλλουν την αρχαιοελληνική καταγωγή τους και την παντοιοτρόπη πνευματική υπεροχή τους απέναντι στην δυτική βαρβαρότητα των κατακτητών Σταυροφόρων, για να επανεμφανισθεί και πάλιν το 1261, μετά δηλ. την εκδίωξη των Φράγκων από πολλά ελληνικά εδάφη, χωρίς όμως, να χαθεί το όνομα Έλλην, το οποίο θα επανεμφανισθεί δυναμικά λίγο πριν την Άλωση και μετά από αυτήν, όταν λόγιοι και απλός λαός χρησιμοποιούν και τα δύο ονόματα, Ρωμηός και Έλληνας, μιλούν και γράφουν για το ελληνικό γένος που θα αναστηθεί. Επιστρέφουν, έτσι, στα ερείσματα του ελληνικού έθνους και αναδεικνύουν ενσυνείδητα το σχήμα Αρχαιότητα – Βυζάντιο – Νέος Ελληνισμός. Και οι Έλληνες απόδημοι στην Ευρώπη συγκροτούν κοινότητες ελληνικές, τις nazione greca. Κατά συνέπειαν, το ελληνικό έθνος αποκτά την νεοελληνική ταυτότητά του ήδη από το 1204, που είναι και η συμβατική αφετηρία του Νέου Ελληνισμού, είτε με το Ρωμηός είτε με το Έλληνας, αλλά και μαζί η Μεγάλη Ιδέα, που είναι η άγραφη παράδοση του Νέου Ελληνισμού, και που πνίγεται τον Αύγουστο του 1922 στο λιμάνι της Σμύρνης. Και μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους (1830) στις αλύτρωτες χώρες του Ελληνισμού (Μ. Ασία, Πόντος, Ανατ. Ρωμυλία, Καππαδοκία) οι πολίτες του αυτοπροσδιορίζονταν ως το 1922, αλλά και μετά τον ερχομό τους στην Ελλάδα ως Ρωμηοί και δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι η πρώτη προσφυγική γενιά του ’22 το Ρωμηός – Ρωμηοσύνη χρησιμοποιούσε, ώσπου η δεύτερη και Τρίτη γενιά σταδιακώς άρχισε να χρησιμοποιεί το Έλληνας – Ελλάς, που προσδιορίζει την μικρή Ελλάδα έναντι της απέναντι Ρωμηοσύνης της Βυζαντινής Οικουμένης.
