Ο φόβος των μεγάλων καναλιών, των συστημικών βουλευτών, των μεγάλων κομματικών σχημάτων, είναι μη και βγούμε από το Ευρώ και την Ευρωζώνη. Στις συζητήσεις της στρογγυλής τραπέζης, στην Τηλεόραση, κάθε φορά, ακούμε μόνο για την οικονομία και ότι θα είναι καταστροφή η επιστροφή μας στο εθνικό κράτος. Μπορεί από τη μεριά τους να έχουν τα δίκια τους. Όμως αξίζει να πούμε αρχικά δύο σχόλια:

Πρώτον:  "Το ποτάμι θα ξαναβρεί την κοίτη του, όσες εκτροπές κι αν του κάνουμε εμείς". Οι συγχωνεύσεις δηλ. των λαών, περιστασιακές ή αναγκαστικές, είναι, ουσιαστικά - και αποδεικνύεται συχνά πάνω στην πράξη - μια ουτοπία.

Δεύτερον: Ό,τι απολυτοποιούμε, δυστυχώς το αποδυναμώνουμε. Η απολυτοποίηση της Ευρώπης οδήγησε σήμερα σε έναν ακατάσχετο ευρωσκεπτικισμό. Γιατί άραγε; Διότι προέχουν οι άνθρωποι και οι λαοί. "Το Σάββατο για τον άνθρωπο, όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο".

Η ΕΕ και το ευρώ εργαλεία είναι για την προκοπή και ευημερία των λαών. Δεν μπορεί να πούμε Ευρωπική Ένωση αντί πάσης θυσίας και με κάθε τίμημα. Το κακό λοιπόν είναι η θεοποίηση της ΕΕ και του ευρώ. Μη παραξενεύονται λοιπόν μερικοί που παρατηρείται άνοδος του εθνικισμού στην Ευρώπη. Η αγάπη για την πατρίδα και τις ρίζες είναι πολύ βαθιά φυτεμένες αξίες μέσα στον άνθρωπο, για τις οποίες μπορεί να θυσιάσει κάθε αμφίβολη ευτυχία έξωθεν προερχομένη ή να αντιδράσει αντιδεοντολογικά.

Ύστερα, δεν είναι μόνο η οικονομία που πρέπει να μας απασχολεί. Το 85% της ελληνικής - κρατικής νομοθεσίας μας προέρχεται πλέον από την ΕΕ. Οι νόμοι και οι οδηγίες αυτές όμως σε πολλά σημεία είναι αντίθετες με την παράδοσή μας. Η Ευρώπη είναι υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, υπέρ μιας διεθνιστικής και θρησκειολογικής παιδείας, υπέρ μια χαλαρής οικογενειακής ζωής, υπέρ των ομοφυλοφιλικών γάμων και υιοθεσιών, υπέρ των μεταναστεύσεων, υπέρ της κατάργησης της Κυριακής αργίας, υπέρ των ανατριχιαστικών λεπτομερειών του ερχόμενου αντιρατσιστικού νόμου κλπ...Τι θα κάνουμε λοιπόν; Θα ξεπουλήσουμε και θα προδώσουμε τα πάντα χάριν του αμφιλεγόμενου σκληρού νομίσματος του ευρώ;

Το ευρώ δυστυχώς, παρά τις αρχικές καλές πιθανόν προθέσεις, κατάντησε "φόρος Υποτελείας" και "Δούρειος Ίππος", κατάντησε ένα πολιτικό ταμπού και εμείς σαν Ελλάδα χάσαμε το αρχαιότερο νόμισμα της Ευρώπης, τη δραχμή. Με ατμομηχανή το ευρώ εισέβαλαν μέσα στην πατρίδα όλα τα αρρωστημένα, ανθελληνικά και αντιχριστιανικά στοιχεία.

Επίσης, σύμφωνα με ομολογίες ευρωβουλευτών και φορέων της Ευρώπης το 70% των οικονομικών συμβούλων του ευρωκοινοβουλίου είναι "υπάλληλοι " των πολυεθνικών και των τραπεζών. Τι πρόκειται να αλλάξουν λοιπόν οι ελάχιστοι Έλληνες ευρωβουλευτές μέσα σε τόσο αιρετικό πλήθος έστω και αν συμφωνήσουν με τους συναδέλφους τους των ευρωπαϊκών κομμάτων;

Εξάλλου μέχρι τώρα έδωσαν δείγματα αρνητικής και απαράδεκτης συμπεριφοράς ψηφίζοντας την κατάργηση της Κυριακής αργίας και τους γάμους των ομοφυλοφίλων συμβαδίζοντας με την επικρατούσα και πλειοψηφούσα άποψη στο ευρωκοινοβούλιο χωρίς καμμιά διαφοροποίηση.

Ο λαός μας μπορεί να λέγει ότι δεν θέλει να φύγει από το ευρώ, αν το λέγει βεβαίως, αλλά ακούει μόνο τη μια πλευρά και την χειμαρρώδη κινδυνολογία και καταστροφολογία των καναλιών και δεν ενημερώνεται επαρκώς και σφαιρικώς.  Προτιμότερη ασφαλώς είναι μια Ευρώπη των εθνών και των λαών που θα σέβεται τις παραδόσεις και το απαραβίαστο των φυσικών και πνευματικών συνόρων κάθε λαού.

Η βασίλισσα της Αγγλίας είπε το εξής αμίμητο: "Το ευρώ ουδέποτε θα περάσει τις πύλες των ανακτόρων του Μπίρμιγχαμ". Εμείς δηλ. οι αρχαιότεροι κάτοικοι της γηραιάς ηπείρου ούτε αυτό το παράδειγμα των Άγγλων δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε υπέρ της Πατρίδος τουλάχιστον στον τομέα των πνευματικών θησαυρών μας;