Α´. Μικρή εἰσαγωγή

— Ποιός γνωρίζει ποιά εἶναι ἡ Χώρα τοῦ Νείλου;...

— (...)῾Η Αἴγυπτος. Πανάρχαια, ὅπως καί ἡ ῾Ελλάδα! Καί ἡ ὁποία βρίσκεται στή Βόρειο Ἀφρική.
— Ἐκεῖ θά μεταφερθοῦμε σήμερα... Μά, ὄχι στήν τωρινή Αἴγυπτο ἀλλά σέ κείνη τῶν 3.500 χρόνων πρίν! Πυραμίδες! Βασιλιάδες Φαραώ! Εἰδωλολατρικοί ναοί, ἀγάλματα θεῶν, γλυπτά, ἱερογλυφικά! Μέ κέντρο τόν ποταμό - θεό Νεῖλο καί τή μεγαλόπρεπη πόλη Μέμφιδα!
Ἀπό ἐκεῖ λοιπόν θ᾿ ἀρχίσει σήμερα ἡ ἱστορία μας. Καί μάλιστα ἀπό μιά πανέμορφη ὄχθη τοῦ Νείλου μέ ψηλά δένδρα καί πυκνές καλαμιές. Ἀπό μιά κούνια μέσα στό Νεῖλο!...

Β´. Ἁγιογραφική διήγηση

1. ῾Ο Θεός ἑτοιμάζει τόν ᾿Ελευθερωτή τοῦ λαοῦ Του

Κανείς, παιδιά, δέν εἶδε τή δακρυσμένη ᾿Ισραηλίτισσα πού ἀξημέρωτα ἀκούμπησε στά ἥσυχα νερά τοῦ Νείλου τήν παράξενη μικρή βαρκούλα. Μέ πνιγμένα ἀναφιλητά, γύρισε καί χάθηκε. Ἄφηνε στή φύλαξη τοῦ Κυρίου Σαβαώθ τό νεογέννητο ἀγοράκι της. ᾿Εάν ᾿Εκεῖνος ἤθελε, θά τό γλύτωνε ἀπό τήν ὀργή τῶν Αἰγυπτίων. ῾Η νέα ἐντολή τοῦ Φαραώ ἦταν ἐπίσης αὐστηρή σάν τήν πρώτη, πού θανάτωνε μέ μαχαίρι τά νεογέννητα ἀγόρια τους.
Τώρα, κάθε ἑβραιόπουλο πού γεννιέται, ἔπρεπε νά ρίχνεται στό Νεῖλο. Τροφή στούς κροκόδειλους.
Οἱ Βασιλιάδες τῶν Αἰγυπτίων μισοῦν τώρα πλέον τούς ῾Εβραίους, πού τόσο πλήθυναν καί θέλουν νά τούς ἐξοντώσουν. Νά τούς ἐξοντώσουν τελειωτικά!
῞Ομως, μιά οἰκογένεια ῾Εβραίων ἔχει τό δικό της σχέδιο. Μέ θερμή πίστη καί προσευχή στόν ῞Ενα Ἀληθινό Θεό, προχωρεῖ. Νά, ἐδῶ, σ᾿ αὐτά τά νερά, δίπλα στή λιμνούλα τῶν Βασιλιάδων θά ρίξουν τήν κουνίτσα. Καί θά τήν δοῦν ἐκεῖνοι, ὅταν ἔλθουν.
Θεέ μου! ἄς λυπηθοῦν καί ἄς σώσουν τό χαριτωμένο ἀγοράκι μας!

Κρύφτηκε μέσα στά δένδρα καί τίς καλαμιές ἡ ἀδελφούλα του, γιά νά παραμονεύει καί νά δεῖ τί θά γίνει...

Καί νά! Μέσ᾿ στό ἡλιόλουστο πρωινό ἔφτασε ἡ βασιλοπούλα μέ τή συνοδεία της, νά δροσιστοῦν στά νερά!
— Τί εἶναι αὐτό; φωνάζει μέ ἔκπληξη μιά ὑπηρέτρια. ῞Ολες μαζεύτηκαν γύρω ἀπ᾿ τήν παράξενη μικρή βαρκούλα. ῞Ενα καλαθάκι καλά πλεγμένο ἀπό χορτάρι ἀσφαλτωμένο μέσα- ἔξω καί σκεπασμένο μέ ἀραιοπλεγμένη λυγαριά!... ῾Η ὑπηρέτρια μέ ἐντολή τῆς πριγκίπισσας μπαίνει στά νερά καί σηκώνει στά χέρια τό μικρό παράξενο πλεούμενο!
— Κούνια! κούνια! φώναξαν ὅλες μόλις τό ἄνοιξαν! ῞Ενα πανέμορφο βρέφος πνιγμένο στό κλάμα ἄρχισε τώρα νά τούς χαμογελᾶ. ῾Η πονετική, καλόκαρδη βασιλοπούλα συγκινήθηκε.
῏Ηταν τόσο χαριτωμένο!

— Θά εἶναι ἀπό τά παιδιά τῶν ῾Εβραίων! εἶπε. Δέν θά τό ἀφήσω νά χαθεῖ! Θά τό κάνω παιδί δικό μου! Πρίγκιπα στό παλάτι! Καί θά τό λέμε «Μωυσῆ», ἀφοῦ σώθηκε μέσα ἀπ᾿ τό νερό!...
— Μήπως, βασίλισσά μου, θέλετε καμιά γυναίκα ῾Εβραία, γιά νά σᾶς θρέψει τό παιδί; Πετάχτηκε ἀπό τήν κρυψώνα της ἡ ἀδελφούλα τοῦ μωροῦ ἡ Μαριάμ.
— Ναί. Πάρε το! Μεγάλωσέ το μου καί θά σέ πληρώσω καλά!...

῾Ο Θεός εἶχε κάνει τό θαῦμα Του! Καί ὁ μικρός Μωυσῆς ξαναγύρισε στό σπίτι του. Ποιό νά᾿ ταν ἄραγε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γι᾿ αὐτό τό παιδί;... Θά μᾶς τό δείξει ἡ συνέχεια.
Στό πατρικό του σπίτι λοιπόν πέρασε ὁ Μωυσῆς τά παιδικά του χρόνια. Κι ἔμαθε πολλά καί σημαντικά, πού θά τά θυμᾶται πάντα.
Τά χρόνια πέρασαν. Ἔχει μεγαλώσει ἀρκετά. ῞Ωρα τώρα νά τόν παραλάβει ἡ κόρη τοῦ Φαραώ! Ἡ ζωή του τώρα συνεχίζεται μέσα στό παλάτι...

 

2. Ἀρνεῖται τή δόξα γιά χάρη τοῦ λαοῦ του

Μορφωμένος ὁ Πρίγκιπας μέσα στό παλάτι, πῶς θά ζοῦσε ἄραγε;

Καί ὅμως! Δέν ἔκανε αὐτό πού θά ἦταν φυσικό καί δικαιολογημένο νά κάνει. Δέν προτίμησε, πλούτη, φήμη, δόξα καί ἀξιώματα βασιλικά. Ἀλλά;...

Ἀρνήθηκε νά παραμείνει γιός τῆς θυγατέρας τοῦ Φαραώ!

Ἀνόητο! θά ἔλεγε κανείς! ῞Ενας σκλάβος, νά ἀρνεῖται τή βασιλική ζωή!...

Μά ὁ Μωυσῆς διαφορετικά σκέπτεται. ῎Ενιωθε καί τόσο ἀσφυκτικά μέσα σέ κεῖνο τό περιβάλλον τῆς δαιμονικῆς θρησκείας!

Μέσα στίς δόξες καί τίς τιμές δέν μποροῦσε νά μένει εὐχαριστημένος. Τά φιλήματα τῆς σκλάβας μητέρας του τά ἔνιωθε νωπά στό μέτωπό του. Οἱ συμβουλές κι οἱ λόγοι της, ν᾿ ἀγαπάει θερμά τό Θεό καί τό λαό Του, δέν ἦταν δυνατόν νά ξεχαστοῦν!...
῎Επειτα, πῶς νά ἀνεχθεῖ ἡ εὐαίσθητη καρδιά του τά μαρτύρια τῶν συμπατριωτῶν του ἀπό τούς Αἰγυπτίους; ῾Η πείνα τους, οἱ ξυλοδαρμοί, ἡ σκληρή δουλειά μέσ᾿ στά λιοπύρια, ἡ θλιβερή κατάντια «τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ» τοῦ σπάραζαν τήν καρδιά! Δέν τό ἄντεχε ὁ ἴδιος νά καλοπερνᾶ μέ πλούτη καί δόξα, τή στιγμή πού οἱ ἀδελφοί του ᾿Ισραηλίτες ὑπέφεραν τόσα δεινά!...
Καί! τήν πῆρε τή μεγάλη ἀπόφαση. Μέ ὅπλο του τήν Πίστη στό Θεό τῶν πατέρων του θά φύγει ἀπό τ᾿ ἀνάκτορα τοῦ Βασιλιᾶ! «Προτιμᾶ καλύτερα νά ταλαιπωρεῖται καί νά κακοπαθεῖ μαζί μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ παρά νά ἔχει πρόσκαιρη ἀπόλαυση πλούσιας ἀλλά ἁμαρτωλῆς ζωῆς στό βασιλικό παλάτι. Αὐτή τήν κακοπάθεια τή θεωρεῖ μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπ᾿ ὅλους τῆς Αἰγύπτου τούς θησαυρούς» (῾Εβρ. ια´ 24-26).
Καί ἔφυγε, παιδιά! Ἔφυγε ὁ Μωυσῆς ἀπό τήν Αἴγυπτο, φυγάς καί καταδιωγμένος, παραδίνεται στήν Πρόνοια τοῦ ἁγίου Θεοῦ. Μέ τή βοήθεια καί προστασία Του, περνᾶ τά σύνορα τῆς Αἰγύπτου καί φθάνει στή γῆ Μαδιάμ. Ἐκεῖ παρουσιάζει μπροστά του ὁ Θεός ἕναν φιλόξενο καί καλόκαρδο ἄρχοντα, τόν ᾿Ιοθόρ. Ἀντιλαμβάνεται τά πνευματικά προσόντα τοῦ Μωυσῆ καί τόν κάνει παιδί του καί σύζυγο τῆς πιό ἀγαπημένης του κόρης. ῾Ο μέγας πρίγκιπας τῆς Αἰγύπτου γίνεται τώρα βοσκός! Στά ἥσυχα λιβάδια τοῦ ὑψηλοῦ ὄρους Χωρήβ, θά ζήσει πιό κοντά στό Θεό του. Θά ἀναπνεύσει ἐλεύθερο καί μυρωμένο ἀγέρα. ῏Ηταν τόσο πληκτικές καί γελοῖες ἐκεῖνες οἱ εἰδωλολατρικές γιορτές στό παλάτι!...
— Δόξα στόν Κύριο! Δόξα στόν Κύριο! ἀναφωνεῖ τώρα ἡ καρδιά του.

Καί ἡ σκέψη του μία. ῞Ενας ὁ πόνος κι ὁ πόθος πού κρυφά τόν τραντάζει. ῾Η ἀνακούφιση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ...

3. ῾Η μεγάλη προετοιμασία καί ἡ φλεγόμενη βάτος!

Περνοῦν τά χρόνια. ῾Ο Μωυσῆς μεγαλώνει. ῾Η ταπεινή ζωή τοῦ βοσκοῦ, τοῦ καλοῦ οἰκογενειάρχη, ἡ ἡσυχία καί ἡ προσευχή, στολίζουν τό χαρακτήρα του μέ ἄλλη ὀμορφιά. Τόν κάνουν πράο καί ταπεινό. Δίνουν στό δυναμισμό τῆς καρδιᾶς του φρόνηση. Θερμαίνουν τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του στό Θεό. Στερεώνουν τήν ἐμπιστοσύνη του σέ Κεῖνον. Τώρα βλέπει πώς ὁ ἄνθρωπος μόνος του, ὅσα προσόντα κι ἄν ἔχει, τίποτα δέν μπορεῖ νά κάνει χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ...
Καί!.. μιά μέρα!... ᾿Εντελῶς ξαφνικά! ἦλθε τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ! Τί ἔγινε;

᾿Ενῶ ὅλα ἦταν ἤρεμα καί ὄμορφα ὁλόγυρά του,... κάτι παράξενο! Ἔκεῖ πού  ἔβοσκε,

ξαφνικά ἡ στιβάδα μέ τά βάτα γύρω στό βράχο, ἀπέναντί του, ἔπιασε φωτιά! Μέτρα ὕψος οἱ φλόγες!... Ποιός ἔβαλε τή φωτιά σέ τούτη τήν ἐρημιά; Καί τί φωτιά! Παράξενη! Οἱ τεράστιες φλόγες της δέν βγάζουν καπνό! Δέν καῖνε τή βάτο!... Περίεργο!... Κάνει νά πλησιάσει πιό κοντά. Νά δεῖ καλύτερα! Μά!... στά πρῶτα βήματα,... μέσ᾿ ἀπ᾿ τίς φλόγες, ἀκούστηκε φωνή βροντερή καί πρωτάκουστη!
— «Μωυσῆ, Μωυσῆ».

Ταράχτηκε! Ποιός εἶναι;... Τί συμβαίνει;!..

— «Τί ἐστι;», ρωτάει.

— Μή πλησιάσεις ἐδῶ! Λύσε καί βγάλε τό ὑπόδημά σου, γιατί ὁ τόπος αὐτός πού βρίσκεσαι εἶναι ἱερός!...
῾Ο Μωυσῆς συγκλονίστηκε! Γύρισε ἀλλοῦ τό πρόσωπό του. Ἔνιωθε ἀνάξιος νά κοιτάζει πρός τό μέρος πού τοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός!
— ᾿Εγώ εἶμαι ὁ Θεός τῶν πατέρων σου, Ἀβραάμ, ᾿Ισαάκ καί ᾿Ιακώβ! Ξαναμίλησε ὁ Κύριος στό Μωυσῆ.
— Εἶδα τά παθήματα τοῦ λαοῦ μου, τούς στεναγμούς καί τή θλίψη του κάτω ἀπ᾿ τό μαστίγιο τῶν Αἰγυπτίων. Καί ἦλθα μέ τήν ἀπόφαση νά τούς ἐλευθερώσω! Νά τούς βγάλω ἀπό τά χέρια τοῦ Δυνάστη καί νά τούς ὁδηγήσω σέ μεγάλη, εὔφορη καί πλούσια χώρα, πού κυλάει μέλι καί γάλα! Στή γῆ Χαναάν! Λοιπόν, ἔλα! Τό ἔργο αὐτό θά τό ἀναλάβεις ἐσύ! Σύ θά πᾶς ἐκπρόσωπός μου στό Φαραώ καί θά βγάλεις τό λαό μου ἀπ᾿ τήν αἰχμαλωσία! Σύ θά τόν ὁδηγήσεις ἐλεύθερο στή γῆ Χαναάν!
Βαθιά εὐλάβεια συγκλονίζει τό Μωυσῆ. ῾Η ταπεινή πιά καρδιά του δέν στηρίζεται στά πολλά του προσόντα, τίς ἱκανότητες καί τή μεγάλη μόρφωσή του. Οὔτε κάν συλλογιέται πώς στό παλάτι τοῦ Φαραώ εἶχε σπουδάσει τήν τέχνη νά εἶναι ἀρχηγός λαοῦ! Νιώθει τόσο μικρός καί ἀνίκανος γιά μιά τέτοια εὐθύνη!
— Καί ποιός εἶμαι ἐγώ, Κύριε, πού θά ἀναλάβω ἕνα τέτοιο ἔργο; εἶπε δειλά καί μέ σεβασμό!
— Δέν θά εἶσαι μόνος σου, Μωυσῆ! Θά εἶμαι μαζί σου ᾿Εγώ. Θά σέ βοηθῶ καί θά σέ δυναμώνω! Καί, πίστεψέ το, σ᾿ αὐτόν ἐδῶ τόν τόπο, πού βλέπεις τή λάμψη ἐτούτη καί ἀκοῦς τή φωνή μου, σέ λίγο καιρό θά μέ λατρέψετε σύ καί ὁ λαός μου!...
Ταπεινά καί μέ ὑπακοή στή θεία ᾿Εντολή, εἶπε πάλι ὁ Μωυσῆς:

— Μάλιστα, Κύριε. ῞Ετοιμος εἶμαι νά ἐκτελέσω τήν ἐντολή Σου. Θά πάω στούς ᾿Ισραηλίτες καί θά τούς πῶ ὅτι ὁ Θεός τῶν πατέρων σας μέ στέλνει νά σᾶς ἐλευθερώσω. Ἄν μέ ρωτήσουν ὅμως, ποιό εἶναι τό ῎Ονομά Του, τί θά τούς πῶ;
Τήν ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ τήν ξέρετε, παιδιά. Ποιός τό θυμᾶται τό ῎Ονομα πού ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός στόν ἑαυτό Του γιά πρώτη φορά;
— (...)

— «Ο ΩΝ»! Δηλαδή ᾿Εκεῖνος ὁ Μόνος πού πραγματικά ὑπάρχει! ὁ Αἰώνιος!

— Αὐτό εἶναι τό ῎Ονομά μου, «ὁ ὤν»! Καί θά πεῖς στούς «υἱούς ᾿Ισραήλ» νά Τό θυμοῦνται αἰώνια, ἀπό γενιά σέ γενιά!
— Ναί, Κύριε. Ἀλλά, ἄν δέν μέ πιστέψουν; πρόσθεσε συνεσταλμένα πάλι ὁ Μωυσῆς. Δέν ἔβρισκε τόν ἑαυτό του ἱκανό νά τούς πείσει.
Μά ὁ Θεός δίνει μεγάλες δυνάμεις στούς ταπεινούς. Τούς ὁπλίζει καί μέ τή δύναμη νά κάνουν θαύματα. Τέτοια δύναμη ἔδωσε τώρα καί στό ραβδί τοῦ Μωυσῆ. Τό ᾿ριχνε κάτω; γινόταν ἀγριεμένο φίδι! Τό ᾿πιανε στό χέρι του; ξαναγινόταν ραβδί. Μ᾿ αὐτό τό ραβδί θά ἔπειθε τούς ᾿Ισραηλίτες! Μ᾿ αὐτό θά θαυματουργοῦσε καί σέ τόσες ἄλλες δύσκολες ὧρες!...
῾Ο Μωυσῆς ὅμως σκέπτεται πάντα ταπεινά! Δέν εἶναι φιλόπρωτος. Δέν ἁρπάζει περήφανα τήν ἀρχηγία πού τοῦ δίνει ὁ Θεός. Σκέπτεται ὅτι κάποιος ἄλλος ἴσως νά ἦταν καλύτερος σάν Ἀρχηγός αὐτῆς τῆς μεγάλης ἀποστολῆς. Καί ἐπισημαίνοντας τίς ἀδυναμίες του, λέει πάλι παρακαλεστικά στόν Κύριο.

— Ὤ Κύριέ μου, σέ παρακαλῶ! Δέν εἶμαι ἱκανός ἐγώ γιά τέτοια ἀποστολή. ᾿Εγώ εἶμαι βραδύγλωσσος. Πῶς θά μιλήσω;

Μά ὁ Κύριος τόν ἐνθαρρύνει. Ποιός ἔδωσε στόμα στόν ἄνθρωπο; Αὐτιά καί μάτια;... ᾿Εγώ δέν τά ἔδωσα; Ξέχασες πώς σοῦ εἶπα ὅτι θά εἶμαι μαζί σου; ᾿Εγώ θά σοῦ δώσω λόγο. Μά ὁ Μωυσῆς παρακαλεῖ ξανά.
— Σέ παρακαλῶ, Κύριε, διάλεξε κάποιον ἄλλον, πιό ἱκανό ἀπό μένα καί ἀνάθεσέ του τήν ἀρχηγία αὐτοῦ τοῦ ἔργου... Ὁ Θεός ὅμως τώρα γίνεται αὐστηρός!
— Μωυσῆ, ἐσύ θά πᾶς. Ἀφοῦ ὅμως ἐπιμένεις, πάρε βοηθό σου τόν ἀδελφό σου Ἀαρών. Στό στόμα του θά βάλεις τά λόγια πού σοῦ εἶπα. Καί θά μιλήσει ἐκεῖνος. ᾿Εγώ θά εἶμαι μαζί σας. Θά ἀνοίξω καί τό δικό σου καί τό δικό του στόμα. Καί θά σᾶς διδάξω ὅ,τι πρέπει νά κάνετε.

῾Ο Μωυσῆς καταλαβαίνει ὅτι πρέπει νά ὑπακούσει στήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ. Πιστεύει ὅτι δέν εἶναι ἄξιος γιά ᾿Ελευθερωτής καί ὁδηγητής. Μά ἔχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στή βοήθεια πού τοῦ ὑποσχέθηκε «ὁ ὤν»! «᾿Εγώ θά εἶμαι μαζί σου».
῾Ετοιμάζεται καί παίρνει τό δρόμο τοῦ γυρισμοῦ στήν Αἴγυπτο, γιά νά ἐκτελέσει μέ ἅγιο φόβο τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.

Γ´. Επεξεργασία

Στό χαρακτήρα τοῦ Μωυσῆ ὁ Θεός εἶδε ἀπό πρίν κάποια ὡραῖα στοιχεῖα, γιά νά τόν διαλέξει γιά μιά τόσο μεγάλη ἀποστολή! Ποιά ἦταν αὐτά;
α) ῏Ηταν πραγματικά ὑπέροχη ἐκείνη ἡ δυναμική πράξη τῆς ζωῆς του. «᾿Ηρνήσατο λέγεσθαι υἱός θυγατρός Φαραώ», θεωρώντας μεγαλύτερο πλοῦτο τό νά κακοπαθήσει μαζί μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ! Δέν τόν αἰχμαλώτισαν τά πλούτη καί ἡ δόξα. Ἀλλά ἡ ἀφοσίωση καί ἡ ἀγάπη στό Θεό τῶν πατέρων του καί στό φτωχό λαό του. Καί ἔφυγε ἀπό τό βασιλικό παλάτι! Δυνατός, ἀποφασιστικός, ἀκέραιος χαρακτήρας. ῎Ηξερε νά κάνει θυσίες!
β) Τόν θαυμάσαμε ὅμως καί σέ κάποια ἄλλη μεγάλη στιγμή. Τήν ὥρα πού ὁ Θεός μέ θαυμαστό τρόπο τοῦ φανερώνεται καί τοῦ ἀναθέτει τή μεγάλη καί τιμητική ἀποστολή. Λαχταροῦσε τήν ἀπελευθέρωση τοῦ λαοῦ του καί εἶχε πολλά προσόντα Ἀρχηγοῦ. Πῶς φέρθηκε ὅμως; ῞Αρπαξε τήν ἐξουσία καί τήν ἀρχηγία μέ αὐτοπεποίθηση καί καμάρι, μέ διαβεβαιώσεις καί ὑποσχέσεις ὅτι θά τά καταφέρει καλά;
— Ὄχι, φέρθηκε μέ ταπεινοφροσύνη. Δέν εἶμαι ἱκανός ἐγώ, Κύριε... εἶπε. Εἶμαι καί βραδύγλωσσος... ῞Ορισε, Σέ παρακαλῶ, κάποιον ἄλλον, πού θά τά καταφέρει καλύτερα ἀπό μένα!... Πόση σεμνότητα, εὐγένεια, σοβαρότητα σκέψης καί μεγαλεῖο ψυχῆς δείχνουν! Μετριόφρων καί συνετός ὁ Μωυσῆς. Γι᾿ αὐτό καί τόν ἐδιάλεξε ὁ Θεός. Τέτοιους θέλει τούς ἀρχηγούς τοῦ λαοῦ Του.

Εἶχε λοιπόν πολλές καί σπουδαῖες ἀρετές, παιδιά, ὁ προφήτης Μωϋσῆς. Ἀρετές που΄προκάλεσαν τήν εὐαρέσκεια τοῦ Θεοῦ! Καί γι’αὐτό ὁ Θεός τόν ἐτίμησε τόσο πολύ.

Τέτοιες ἀρετές πρέπει καί μεῖς νά ζητοῦμε ἀπό τόν οὐρανιο Πατέρα μας, παιδιά! Ἅγιες ἀρετές! Οὐράνιες ἀρετές ὄχι ἐπίγειες καί ἐφήμερες! Νά ζητᾶμε καί μεῖς τίς ἀρετές τοῦ Μωϋσῆ.

Σύνθημά μας:

Κύριε, χάρισέ μου τίς ἀρετές τοῦ Μωυσῆ!

Παιχνίδι - Το αλλιώτικο κρυφτό

Ένα παιδί κρύβεται και όλα τα υπόλοιπα “τα φυλούν”!! Μόλις τελειώσουν το μέτρημα ψάχνουν να βρουν αυτόν που κρύφτηκε. Όποιος τον βρει κρύβεται μαζί του στο ίδιο μέρος, μέχρι που όλοι οι παίκτες να στριμωχτούν στην ίδια κρυψώνα. Στο επόμενο παιχνίδι κρύβεται μόνο του το παιδί που πρώτο βρήκε τον κρυμμένο σ’αυτό το παιχνίδι.

 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα