Σκοπός: Νά παρουσιάσουμε τό θαῦμα τῆς διαρκοῦς Σκέπης & Προστασίας τῆς Παναγίας μας στήν ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, γιά νά διδαχθοῦν νά καταφεύγουν πάντοτε στήν Παναγία μας.
(Βοήθημα: «Στόν Κῆπο τοῦ Χριστοῦ»)

 

Α´. Ἱστορική ἀναδρομή:
Ἀπό πότε ἡ πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα, εἶναι κάτω ἀπό τήν προστατευτική σκέπη τῆς Παναγίας μας;
Ἀπό τό 52 μ.Χ. Τότε πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πέρασε ἀπό τήν πατρίδα μας γιά νά κηρύξει τόν Χριστό! Ἀπό τότε λοιπόν πού οἱ πρόγονοί μας γνώρισαν γιά πρώτη φορά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας καί Τόν δέχθηκαν Σωτήρα καί Θεό τους, ἀπό τότε γνώρισαν καί τό γλυκύτατο ὄνομα τῆς σεμνῆς, ταπεινῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας. Τό ὄνομα, Παναγία!

• Ἔχετε ἀκούσει πῶς ἐπί 1.000 ὁλόκληρα χρόνια ἡ Παναγία μας ἔγινε ἡ Μητέρα καί Προστάτης τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας;

Ἀμέτρητα θαύματα ἔκανε ἡ Παναγία μας, γιά νά σώσει τούς ῞Ελληνες ἀπό τούς ἐχθρούς τους! Καί ἰδιαίτερα προστάτευε τή Βασιλεύουσα, τήν Κωνσταντινούπολη! Πόσες φορές καταστράφηκε στόλος καί στρατός τῶν ἐχθρῶν μέ τήν προστασία της! Καί ἦταν πολλοί καί δυνατοί οἱ ἐχθροί τοῦ Βυζαντίου!
Πέρσες, Ἄβαροι, Σλάβοι καί τόσοι ἄλλοι! Ἀπ᾿ ὅλους αὐτούς ἔσωζε ἡ Παναγία τό Βυζάντιο καί τήν ἀγαπημένη της Πόλη. Ὅλος ὁ λαός μαζί μέ τόν αὐτοκράτορα ἔτρεχαν στό Ναό της γιά νά τῆς ἀναπέμψουν δοξολογίες καί ὕμνους εὐχαριστίας.
«Τῇ ῾Υπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια...».
Πίστευαν — καί ἔτσι ἦταν — ὅτι μέ τή δική της μόνο δύναμη νικοῦσαν. Γεμάτοι εὐγνωμοσύνη ἔχτιζαν Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια στή Μνήμη της· ἁγιογράφησαν τήν ἁγία της Εἰκόνα μέ χίλια - δυό ὀνόματα: Γλυκοφιλοῦσα, Ὁδηγήτρια, Γοργοϋπήκοος, Δεομένη...! Κι οἱ ποιητές καί ὑμνογράφοι ἔγραψαν γι᾿ Αὐτήν τούς ὡραιότερους ὕμνους τους. Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε...»! Τότε γράφτηκε καί ὁ «Ἀκάθιστος ῞Υμνος».
Μέ τούς ὕμνους της στά χείλη καί τό Εἰκόνισμά της μπροστά - μπροστά, ξεκινοῦσαν γιά τίς νικηφόρες ἐκστρατεῖες τους οἱ θεοσεβεῖς αὐτοκράτορες. Καί τό πρῶτο πού ἔκαναν ὅταν γύριζαν, ἦταν νά τῆς προσφέρουν στήν Ἁγία - Σοφία τά «Νικητήρια». «...τά νικητήρια ἀναγράφω Σοι ἡ Πόλις Σου Θεοτόκε!...». Κι ὅταν πιά ἔπεσε στά χέρια τῶν Τούρκων ἡ ἀγαπημένη της Πόλη, ἡ Βασιλεύουσα, τό 1453, ἡ Παναγία ἡ Δέσποινα, δάκρυσε!

• Τί ἔγινε μετά τήν ἅλωση (πάρσιμο) τῆς Πόλης;

Ἀκολούθησε ἡ μαύρη τουρκική σκλαβιά! Πάλι παρούσα καί πονεμένη ἡ Παναγιά τῶν σκλάβων!
Μόνη παρηγοριά κι ἐλπίδα τους! Μαζί τους κλαίει ἀτέλειωτα μερόνυχτα! Καί «Δεομένη» ζητᾶ νά ξεπηδήσει ἀπ᾿ τήν καρδιά τους ἡ Λευτεριά!
Μέ πόση πίστη καί θέρμη προσεύχονταν οἱ ἥρωες αὐτοί στήν Παναγία Μητέρα τῶν Ἑλλήνων!
—«Βόηθα καί τούτη τή φορά τούς ῞Ελληνες, Παναγία μου, πού εἶσαι ἡ Μητέρα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ»!

• Ξέρετε ποιός ἔλεγε αὐτή τήν προσευχή πρίν ἀπό τή μάχη;

Ὁ Θ. Κολοκοτρώνης! Καί θυμηθεῖτε τόν Κωνσταντή Κανάρη, «ξυπόλυτο, νά φέρνει στήν Παναγιά τό “τάμα” γιά τή νίκη»!...
Μαζί μέ τήν Παναγία ἀγωνίστηκαν καί τίναξαν οἱ ῞Ελληνες ἀπό τόν τόπο τοῦτο τή σκλαβιά.
Μπροστά στό Εἰκόνισμά της, ἐκεῖ στήν Ἅγια Λαύρα τή μέρα τῆς Γιορτῆς της, 25 Μαρτίου τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της, ὁρκίστηκαν «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος»! Κι Ἐκείνη εὐλόγησε τόν ἀγώνα μας καί νικήσαμε τούς Τούρκους! ῏Ηλθε πάλι στή σκλαβωμένη γῆ μας ἡ γλυκιά Λευτεριά! Πῶς μποροῦσε ὁ Ἐλευθερωτής Χριστός νά μήν ἀκούσει τίς δεήσεις τῆς Παναγίας Μητέρας Του! Πῶς μποροῦσαν οἱ ῞Ελληνες νά μήν ψάλουν καί πάλι «Τῇ ῾Υπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια»!
Νά σταμάτησε τάχα ὡς ἐδῶ ἡ ὁλοφάνερη προστασία τῆς Παναγίας μας σέ μᾶς τούς ῞Ελληνες; Νά ἔπαψαν οἱ ῞Ελληνες νά τιμοῦν καί νά καταφεύγουν στήν «προστασία καί Σκέπη» της; Ποτέ!

• Καί νά πού ὁ ἐχθρός διάβολος ρίχνει τήν Πατρίδα μας σέ νέα δοκιμασία! Νέο ἐχθρό βάζει νά τήν ἀπειλήσει. Πάει ὁ νοῦς σας;

1940! Νέος πόλεμος! Ποιοί ἔρχονται τώρα νά ζητήσουν σώνει καί καλά ἀπό τήν Ἑλλάδα ὑποταγή στήν ἄνομη βία τους; Οἱ ᾿Ιταλοί μέ ὀκτώ ἑκατομμύρια λόγχες! Οἱ σιδηρόφρακτοι Γερμανοί στή συνέχεια! Θά ἔχετε ἀκούσει γιά τό δοξασμένο ἐκεῖνο πόλεμο! Πῶς βρόντηξε ἡ Ἑλλάδα τότε στόν ᾿Ιταλό δικτάτορα τό καινούργιο της «μολών λαβέ»! Ποιό; Τό «ΟΧΙ». Καί τό τσαρούχι τοῦ ῞Ελληνα τσολιᾶ, καί τό «ΑΕΡΑ» ἀπό τά φανταράκια μας καί τά ναυτάκια καί τά «γεράκια» μας, σήκωσαν τόν κόσμο ὅλο ὄρθιο νά θαυμάζει τήν Ἑλλάδα τότε!

• Μήπως ἀκούσατε ἀπό τούς παπποῦδες σας, μήπως διαβάσατε πῶς μᾶς βοήθησε σέ κεῖνον τόν πόλεμο ἡ Παναγία; (Νά ποῦν τά παιδιά).

Ἦταν κάτι τό θαυμαστό! Ἡ Παναγία μας πάλι, πάνω στήν Πίνδο, στή Μόραβα, στά βορειοηπειρωτικά βουνά τοῦ πολέμου! Μέ τή δική Της ζωντανή παρουσία μπόρεσαν τά γενναῖα παιδιά τῆς Ἑλλάδος, μέ τά λίγα ὅπλα καί τήν ἀνδρεία καρδιά, νά ἀντιμετωπίσουν μιά ὁλόκληρη αὐτοκρατορία.
Ἄλλοι, στή θέση τῶν Ἑλλήνων, θά εἶχαν παραδοθεῖ χωρίς νά πολεμήσουν! Οἱ ῞Ελληνες ὅμως εἶπαν «ΟΧΙ», ὅπως πάντα! Πίστευαν στή βοήθεια τῆς Παναγίας, πού μεσιτεύει στόν Υἱό της. Πῶς μποροῦσε ν᾿ ἀφήσει ἀνυπεράσπιστο ἕνα λαό πού τήν ἀγαποῦσε καί τήν ἱκέτευε μέ πίστη!
Ἀσταμάτητες τότε οἱ φλογερές «ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ» καί οἱ «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ» στήν «τῶν πολεμουμένων βοήθεια», τήν Παναγία μας, ἀπό ὅλο τό ῎Εθνος. Καθημερινά οἱ Ἐκκλησιές γεμάτες ἀπό τούς ἄμαχους!
Καί τό θαῦμα ἔγινε! Ἡ δόξα στεφάνωσε καί πάλι τήν Ἑλλάδα!
Ποιός ἀπό τούς φαντάρους μας δέν εἶδε τότε τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό «ἐκεῖ στῆς Πίνδου μας τίς ψηλές κορφές» ν᾿ ἁπλώνει τά χέρια της, νά τούς σκεπάζει καί νά εὐλογεῖ τόν δίκαιο ἀγώνα μας!
Νικήσαμε μαζί της τότε! Νικήσαμε κάτω ἀπό τήν Ἁγία Σκέπη της καί ἡ Ἑλλάδα ἔγραψε τήν πιό ἔνδοξη, τήν πιό τιμημένη καί φωτεινή σελίδα ἐκείνου τοῦ φοβεροῦ καί καταστρεπτικοῦ παγκόσμιου πολέμου.
Ἦταν ὁ Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος! Καί ἡ σελίδα τῆς τιμῆς ἦταν τό «ΟΧΙ» τῶν Ἑλλήνων! Τό Ἔπος τῆς Πίνδου, κάτω ἀπό τή Σκέπη τῆς Μεγαλόχαρης! Ὅλα τ᾿ ἄλλα ἦταν συντρίμμια καί ντροπή!...
Στό ὄμορφο προάστιο τῆς Ἀθήνας «Πολιτεία» δεσπόζει στό ὕψωμα μιά πανέμορφη Ἐκκλησία ἀφιερωμένη στήν Παναγία τήν «Ἐλευθερώτρια». Ἐκεῖ θά δεῖτε τήν εὐγνωμοσύνη τῶν Ἑλλήνων ἀνάγλυφη! Ἀπό κάθε ἐλεύθερη πιά γωνιά καί πολιτεία τῆς Πατρίδας ἔφτασε μία μεγάλη πέτρα (κοτρώνα), συμβολική προσφορά στό ἀφιέρωμα. Τειχίζει τό Μαυσωλεῖο μέ τά ἱερά ὀστά τῶν Ἡρώων τῆς Λευτεριᾶς μας!
Ἀκοῦστε κάτι ἀπ᾿ ὅσα εἶδαν κι ἔγραφαν τότε οἱ στρατιῶτες μας ἀπό τήν πρώτη γραμμή τοῦ πολέμου:

• «Βράδυ 3 Νοεμβρίου 1940! ...Τώρα ζῶ σέ ἄλλες σφαῖρες! Ναί! Στόν Οὐρανό, στό γαλανό οὐρανό μας, ἀνεβαίνουν οἱ προσευχές στήν Παναγία μας, τήν ῾Υπέρμαχό μας Στρατηγό. Αὐτή σκεπάζει τή χώρα μας. Γι᾿ αὐτό κι οἱ βόμβες τῶν ᾿Ιταλῶν δέν πέφτουν στούς στρατιωτικούς στόχους!...».
• «2 Δεκεμβρίου 1940. Ἀδελφέ μου Νίκο, σοῦ γράφω ἀπό μιά ἀετοφωλιά 400 μέτρα ψηλότερη ἀπ᾿ τήν Πάρνηθα... Δέν θά σοῦ περιγράψω τά θέλγητρα μιᾶς χιονισμένης Μόραβας, μέ ὅλο τό ἄγριο μεγαλεῖο της. Σκοπός μου εἶναι νά σοῦ μεταδώσω αὐτό πού ἔζησα· αὐτό πού εἶδα μέ τά μάτια μου, καί πού φοβᾶμαι μήπως, ἀκούγοντάς το ἀπό ἄλλους, δέν τό πιστέψεις.

Λίγες στιγμές πρίν ὁρμήσουμε γιά τά ὀχυρά τῆς Μόραβας εἴδαμε σέ ἀπόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μιά ψηλή Μαυροφόρα νά στέκει ἀκίνητη!
—Τίς εἶ; ...Μιλιά! —Τίς εἶ; ...Τίποτα! Τότε, ὡσάν νά μᾶς πέρασε ὅλους μας ἠλεκτρικό ρεῦμα, ψιθυρίσαμε· —Η ΠΑΝΑΓΙΑ!...
ΕΚΕΙΝΗ ὅρμησε ἐμπρός, ὡσάν νά εἶχε ἀετοῦ φτερά! Ἐμεῖς ξωπίσω της! Συνεχῶς τήν αἰσθανόμαστε νά μᾶς μεταγγίζει ἀντρειοσύνη!... ῾Ολόκληρη βδομάδα παλέψαμε σκληρά νά καταλάβουμε τά ὀχυρά ᾿Ιβάν - Μόραβας!... ΕΚΕΙΝΗ πάντα μπροστά!...» Καί νά τό θαῦμα! Ἡ τελευταία ἐπίθεσή μας πέτυχε τούς ᾿Ιταλούς σέ ἀλλαγή φρουρᾶς. Τά καινούργια τμήματα τῶν ᾿Ιταλῶν τό εἶχαν ρίξει στόν... ὕπνο!! Τό τί ἔπαθαν δέν περιγράφεται! ΕΚΕΙΝΗ μᾶς εἶχε ὁδηγήσει στή νίκη! Καί καθώς, νικητές πιά, ροβολούσαμε πρός τήν ἀνυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε!... ἡ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ἔγινε ἀτμός! νέφος φωτεινό, ἁπαλό! καί χάθηκε!...».

• «5 Δεκεμβρίου 1940! Ζήτω!

Μέ τό πέσιμο τῆς Πρεμετῆς φεύγω γιά τή γραμμή τοῦ πυρός! Γιά τά μεγάλα ὕψη, πού ἡ
῾Υπέρμαχος Στρατηγός ὁδηγεῖ τούς ῞Ελληνες στή δόξα!... Κι ἄν σκοτωθεῖ κανείς γιά τήν Πατρίδα, θεία εἶναι ἡ δάφνη...
Ζήτω ἡ Ἑλλάδα. Ν. Ρ.».

• Καί ἀπό ἕνα διάλογο μέ τραυματίες:

«...Ἐκεῖ ἐπάνω, κύριε, ἔχουμε γίνει ἄλλοι ἄνθρωποι! Νά τό ξέρετε. Νά τό λέτε παντοῦ. Ἄπιστοι καί βλάστημοι δέν ὑπάρχουν ἐκεῖ πάνω. Εἴμαστε τά παιδιά τῆς Παναγίας. Ἡ Μεγαλόχαρη εἶναι Μάνα καί προστάτισσά μας...».

 

Β´. Επεξεργασία:

• Καί ἡ Πατρίδα μας, σέ κάθε Ἐπέτειο τῆς Ἐθνικῆς μας αὐτῆς νίκης (28 ᾿Οκτωβρίου), τιμᾶ ἐκείνους πού πρωταγωνίστησαν στά δοξασμένα βουνά τῆς ᾿Ηπείρου μας γιά τήν Ἐλευθερία τή δική μας καί τοῦ κόσμου. Ἑορτασμοί καί παρελάσεις! Τά πάντα σημαιοστολίζονται. Τά σχολεῖα πανηγυρίζουν.
• Κέντρο ὅμως ὅλων αὐτῶν τῶν ἑορτασμῶν ποιό εἶναι;

Οἱ ῾Ιεροί μας Ναοί! Χτυποῦν οἱ καμπάνες τους ἀπό ἀγαλλίαση κι εὐγνωμοσύνη στή Μητέρα τῶν Ἑλλήνων, τήν Παναγία μας. Ἄρχοντες καί λαός, οἱ μαθητές μέ τίς Σημαῖες τῶν σχολείων τους, ψάλλουν τά «Νικητήρια» στόν Ἐλευθερωτή Χριστό καί τήν Ἄχραντη Μητέρα Του, τῶν Ἑλλήνων τή Σκέπη!
—«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ...», «Τῇ ῾Υπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια...».

• Ποιός μπορεῖ νά λείψει ἀπό μιά τέτοια Γιορτή εὐγνωμοσύνης τοῦ ῎Εθνους μας; Ποῦ εἶναι ἡ θέση μας ἐκείνη τήν ὥρα;

Νά κοιμηθοῦμε; Νά πᾶμε ἐκδρομή; ῎Η γιορτοντυμένοι νά τρέξουμε νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γιά τή Λευτεριά μας;... Στούς ἱερούς μας Ναούς, στό εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς;

 

Γ´. Γύρω ἀπό τό Σύνθημα:
Ὅλοι ξέρουμε, παιδιά, ὅτι ἡ εὐλογημένη ἀπό τόν Θεό Πατρίδα μας, πού τήν ἔχει πάντα ἡ Παναγία μας κάτω ἀπό τήν Ἁγία της Σκέπη, ἔχει — καί τό ξέρετε καί σεῖς — πολλούς;
Ἐχθρούς! Ἐχθρούς φανερούς καί ἐχθρούς ὕπουλους. Πολλοί ζηλεύουν τόν τόπο της, τίς θάλασσές της, τά ἡλιόχαρα νησιά της! Ὅλοι θέλουν νά κλέψουν κάτι ἀπό τή δόξα της, τήν πανάρχαια πάνω στή γῆ. Γι᾿ αὐτό, πότε φανερά καί πότε ὕπουλα, τήν πολεμᾶνε!

• Πῶς λέτε ὅτι θά τούς ἀντιμετωπίσουμε ἐμεῖς οἱ νέοι ῞Ελληνες ὅλους αὐτούς;

῎Ετσι εἶναι, παιδιά! Ἡ παρουσία καί ἡ βοήθεια τῆς Παναγίας μας εἶναι ἀνάγκη συνεχῶς νά σκέπει τήν Ἑλλάδα μας. Ἀνάγκη νά εἶναι στραμμένη πάντα ἐπάνω μας ἡ ἀγάπη τῆς Μητέρας τοῦ Χριστοῦ μας!
Δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τότε κανένα ἐχθρό!

• Γιά νά γίνει ὅμως αὐτό, χρειάζεται, ὅπως εἴπατε, καί ἀπό μέρους μας κάτι. Τί;

Ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες, ὅλοι οἱ ῞Ελληνες, νά ἀγαπήσουμε ἀκόμα πιό πολύ τήν Παναγία μας. Νά καταφεύγουμε στή Σκέπη καί τήν προστασία Της! Νά τήν ἔχουμε συνεχῶς στήν καρδιά μας καί νά τῆς δίνουμε χαρά.

• Πῶς θά τῆς δίνουμε χαρά;

Ὅταν ὑπακοῦμε καί συμμορφωνόμαστε μέ τό θέλημα τοῦ Ἀγαπημένου της Υἱοῦ. Τοῦ Χριστοῦ μας!
Τό σύνθημα λοιπόν πού μᾶς δίνει ἡ ἱστορία τοῦ ἔθνους μας, τό ὁποῖο διαρκῶς ζοῦσε καί ζεῖ κάτω ἀπό τή Σκέπη Της, ποιό εἶναι;

Σύνθημα:
Καταφεύγω μέ πίστη στή Σκέπη τῆς Παναγίας

 

Παιχνίδι:
Ανάποδο χειροκρότημα
Χωρίζουμε τα παιδιά σε δύο ομάδες. Με το χέρι μας δείχνουμε κάθε φορά μία ομάδα. Η ομάδα που θα δείξουμε πρέπει να μείνει ακίνητη, η ομάδα που δεν θα δείξουμε πρέπει να χειροκροτεί. Αν κάποιος μπερδευτεί η ομάδα του χάνει πόντο. Νικήτρια ομάδα αυτή που θα φτάσει πρώτη στους 7 πόντους.
Φυσικά, καθώς περνάει η ώρα και τα παιδιά μαθαίνουν το παιχνίδι, αρχίζουμε και αυξάνουμε τον ρυθμό…

Σημείωση: Μπορούμε να δηλώσουμε στα παιδιά με ποιο χέρι από τα δύο θα δείχνουμε. Έτσι, αν δείξουμε με το άλλο, η εντολή είναι άκυρη και, όποια ομάδα κάνει το λάθος να χειροκροτήσει, χάνει πόντο!

 

 ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα