Διαβάστε θέσεις και ορολογία του ΕΠΣΕ περί μειονοτικών "ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ" (!) που προκαλούν μεγάλη απορία :
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
1 Σεπτεμβρίου 2002
ΘΕΜΑ: Η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ) δημοσιοποιούν σήμερα επιστολή που έστειλαν στις 18/8/2002 στην «Ελευθεροτυπία» προς δημοσίευση επικρίνοντας δημοσίευμα της εφημερίδας στις 4/8/2002 (που αναδημοσιεύεται εδώ), το οποίο ήταν συκοφαντικό για το μειονοτικό μακεδόνα ιερέα Νικόδημο Τσαρκνιά αλλά και γενικότερα για τους ομοφυλόφιλους. Η εφημερίδα δεν δημοσίευσε την επιστολή, όπως αγνόησε παλαιότερα επιστολές του ΕΠΣΕ που επέκριναν μιαν αντισημιτική και μιαν ξενόφοβη επιστολές αναγνωστών που είχε φιλοξενήσει η εφημερίδα (τα σχετικά κείμενα αποτελούν αντικείμενο χωριστού δελτίου τύπου). Για την αντισημιτική επιστολή, το ΕΠΣΕ κατέθεσε την 1/8/2002 μηνυτήρια αναφορά και η εισαγγελία άσκησε αμέσως ποινική δίωξη κατά της εφημερίδας (βλπ. http://www.greekhelsinki.gr/bhr/greek/articles_2002/pr_13_08_02.rtf) για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Κύριο Σεραφείμ Φυντανίδη
Διευθυντή «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»
18 Αυγούστου 2002
Κύριε Φυντανίδη,
Παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την παρακάτω επιστολή μας για την αποκατάσταση της αλήθειας και την πληρέστερη πληροφόρηση του αναγνωστικού κοινού της εφημερίδας.
Με τιμή
Παναγιώτης Δημητράς
Εκπρόσωπος ΕΠΣΕ
Ναυσικά Παπανικολάτου
Εκπρόσωπος ΕΟΔΜ
Το άρθρο «Ράσα με άρωμα κατασκοπίας» της Μαρίας Παπουτσάκη («Κ.Ε.» 4 Αυγούστου 2002, το πλήρες κείμενο αναδημοσιεύεται στη συνέχεια) έχει ασυνήθιστο περιεχόμενο για μιαν εφημερίδα που συνήθως μάχεται για τη σωστή πληροφόρηση και τα δικαιώματα των εθνικών και των σεξουαλικών μειονοτήτων.
Κατ’ αρχή, τίποτα μέσα στο κείμενο δεν εξηγεί τι είδους κατασκοπία –μια βαρύτατη ύβρη- μπορεί να διενεργεί ο πατέρας Νικόδημος Τσαρκνιάς. Εκτός κι’ αν η Μ.Π. θεωρεί κατασκοπία τη διεκδίκηση του δικαιώματος σεβασμού της μακεδονικής ταυτότητας και της μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τα μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Δηλαδή υιοθετεί τη θέση υπερεθνικιστών βουλευτών της ΝΔ, όπως οι αναφερόμενοι στο δημοσίευμα, αλλά όχι πια της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεύτερο, η ενασχόληση του π. Τσαρκνιά με τα ανθρώπινα δικαιώματα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα δεν αρχίζει το 1997, όπως ισχυρίζεται η Μ.Π., αλλά πριν από τον αποσχηματισμό του από την ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1993. Ο τελευταίος μάλιστα αποφασίστηκε ουσιαστικά για αυτή του την ενασχόληση και απλώς χρησιμοποιήθηκαν άλλοι τυπικοί λόγοι. Την περίοδο 1993-1997 δεν έφυγε από την Ελλάδα, όπως επίσης γράφει η Μ.Π., αλλά ήταν παρών και σύρθηκε σε 12 δίκες για αντιποίηση εκκλησιαστικής αρχής ακριβώς γιατί φορούσε ράσα, ως ιερέας της μη αναγνωρισμένης από την πολιτεία μακεδονικής Εκκλησίας. Η πρωτοφανής αυτή δίωξη προκάλεσε διεθνή σάλο, ο οποίος ως συνήθως αποσιωπήθηκε στην Ελλάδα. Ετήσιες εκθέσεις του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι και της Ελληνικής Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων, καθώς και του Παρατηρητηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (HRW), της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι (IHF) και της Διεθνούς Αμνηστίας (AI) –αλλά και του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών- αναφέρονταν στο πρόβλημα αυτό μέχρι και την πρώτη και καθοριστική για τις επόμενες αθωώσεις του το Μάιο 1996, ενώ IHF και AI είχαν στείλει και παρατηρητές σε μερικές από τις δίκες. Επίσης, υπήρξε κοινή καταδίκη των διώξεων από όλες τις βαλκανικές Επιτροπές Ελσίνκι καθώς και σχετικές αναφορές στην International Herald Tribune.
Επίσης, αν όσα γράφει η Μ.Π. για την άρνηση χορήγησης άδειας λειτουργίας ευκτήριου οίκου είναι ακριβή (ο π. Τσαρκνιάς έχει παύσει να μας ενημερώνει και προτιμά να μας συκοφαντεί…), τότε η επίκληση της άρνησης αναγνώρισης «εθνικής μακεδονικής μειονότητας» ως μια από τις αιτιολογίες μόνο πρόσθετα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στην Ελλάδα, αφού παρόμοιο σκεπτικό για την άρνηση δικαστικής αναγνώρισης της «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού» οδήγησε σε καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων το 1998, με σκεπτικό που ουσιαστικά αναγνώριζε τη μειονότητα.
Τέλος, αποτελεί απίστευτο σκοταδισμό και ένδειξη ακραίας ομοφυλοφοβίας η άκριτη παρουσίαση από τη Μ.Π. της «κατηγορίας για κιναιδισμό» με αναφορά σε «φωτογραφίες, καταγγελίες και μαρτυρίες ανατριχιαστικές» που χρησιμοποιήθηκαν ως μια –και όχι μόνη- αιτία αποσχηματισμού του π. Τσαρκνιά. Το υλικό αυτό δημοσιεύθηκε τότε πρωτοσέλιδο στο φασιστικό «Στόχο». Εύλογα εκτιμάται, μετά από όσα προαναφέρθηκαν, πως αποτελεί επιτυχημένο έργο των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, η αυθεντικότητα του οποίου μάλιστα βεβαιώθηκε επίσημα και αρμόδια από τα εργαστήρια του FBI (!!), ειδικευμένο από την εποχή του Χούβερ στη χρήση αυτών των μεθόδων. Δεν φανταζόμασταν ποτέ πως σε μιαν τέτοια απόπειρα εξόντωσης της προσωπικότητας του π. Τσαρκνιά θα ερχόταν μετά από χρόνια αρωγός και δημοσιογράφος της «Κ.Ε.».
ΤΟ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 04/08/2002
http://www.enet.gr/online/online_p1_text.jsp?dt=4/8/2002&c=112&id=27689744
Ν. ΤΣΑΡΚΝΙΑΣ: Ράσα με άρωμα κατασκοπίας
Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ
Ενας πρώην κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος, που αποσχηματίστηκε λόγω του «ανέντιμου» βίου του, εξακολουθεί να φέρει ιερατικό σχήμα και μέσω αυτού αναπτύσσει έντονη ανθελληνική δράση στη βόρεια Ελλάδα. Πρόκειται για τον κατά κόσμον Νικόλαο Τσαρκνιά, ο οποίος υπήρξε αρχιμανδρίτης με το εκκλησιαστικό όνομα Νικόδημος.
Ο άνθρωπος αυτός «σκανδάλισε» με τη ζωή του και τις ιδιαιτερότητές του. Κατηγορήθηκε για «κιναιδισμό». Η εκκλησία τον παρέπεμψε στα δικαστήρια και εκεί, όπως λένε εκκλησιαστικοί παράγοντες που τον γνώρισαν στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, οι φωτογραφίες που εμφανίστηκαν, οι καταγγελίες και οι μαρτυρίες ήταν ανατριχιαστικές. Ο τότε πατήρ Νικόδημος ήταν πνευματικό τέκνο του μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου, «γαλουχημένος» μέσα σ’ ένα περιβάλλον αυστηρών εκκλησιαστικών αρχών. Τίποτα δεν έδειχνε τη μετέπειτα εξέλιξή του:
Αποσχηματισμός
**Λειτουργούσε σε ένα ναό στην περιοχή του Αγίου Αθανασίου, που ανήκε στη μητρόπολη Κιλκισίου. Πολύ γρήγορα όμως άρχισαν να οργιάζουν οι φήμες και οι πληροφορίες για τον τρόπο της ζωής του.
**Αστυνομικοί της περιοχής ήταν οι πρώτοι που απευθύνθηκαν στο μητροπολίτη Απόστολο (στον οποίο ανήκε η περιοχή όπου ιερουργούσε ο Τσαρκνιάς, τον οποίο κατήγγειλαν για «σκανδαλώδη βίο»).
**Οι καταγγελίες έφτασαν στην Ιερά Σύνοδο, που αμέσως τον παρέπεμψε σε δίκη.
**Υστερα από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, η υπόθεση εξετάστηκε στο δευτεροβάθμιο και το 1993 ο Νικόδημος Τσαρκνιάς αποσχηματίστηκε και πέρασε στις τάξεις των λαϊκών.
Η Εκκλησία πίστεψε πως θα ησύχαζε. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, αφού αυτός συνέχισε να εμφανίζεται ως κληρικός, ανήκοντας όμως πλέον σε άλλη εκκλησία.
**Ερχεται σε επαφή με Σκοπιανούς (κάποιοι μιλούν και για επαφές με Βουλγάρους) και τοποθετήθηκε σε μοναστήρια των Σκοπίων, στην Αυστραλία και στον Καναδά.
**Σύντομα όμως ο Νικόλαος Τσαρκνιάς έφυγε, χωρίς κανένας να γνωρίζει τους λόγους.
**Εμφανίζεται ξανά στην Ελλάδα στις αρχές του 1997, όταν βρίσκεται στην περιοχή της Αριδαίας και από εκεί υποβάλλει αίτηση στο υπουργείο Παιδείας, δηλώνοντας εκπρόσωπος της «Κίνησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μακεδόνων στην Ελλάδα».
**Με την «ιδιότητα» αυτή ζητεί την άδεια ανέγερσης ιερού ναού «για τις λατρευτικές ανάγκες όχι μόνο των μελών της κίνησης, αλλά και των εθνικά σκεπτομένων Μακεδόνων».
«Αίτηση»
Αυτά σημείωνε στην αίτησή του, την οποία άλλωστε δεν συνόδευε από κανένα άλλο δικαιολογητικό. Η αιτιολογία που έφερε για την, κατά τη γνώμη του, ανάγκη ανέγερσης του ναού ήταν να τελούν τα μέλη της κίνησης τη θεία λειτουργία και όλα τα μυστήρια στη μητρική τους γλώσσα, δηλαδή τη «μακεδονική».
**Η υπόθεση άρχισε να παίρνει διαστάσεις: Ο υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης δίδει αμέσως εντολή να απαντηθεί αρνητικά, το αίτημα του φερόμενου ως κληρικού.
**Ο Κ. Κοντογιάννης, που ήταν τότε διευθυντής του τμήματος εκκλησιαστικών, συντάσσει την απάντηση. Τονίζει ότι απορρίπτεται το αίτημα για τους εξής λόγους: «Πρώτα απ’ όλα, δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί διότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις άδειας ίδρυσης και λειτουργίας χώρου λατρείας που απαιτούνται, βάσει του άρθρου 13 του συντάγματος και των σχετικών διατάξεων».
Επίσης τονίζει ιδιαίτερα στον Τσαρκνιά, ότι για την ελληνική έννομη τάξη δεν υπάρχει και δεν αναγνωρίζεται «εθνική μακεδονική μειονότητα». Αναγνωρίζονται μόνο θρησκευτικές κοινότητες με μέλη που έχουν διαφορετική θρησκεία ή δόγμα, από εκείνο της επικρατούσης θρησκείας.
Και τέλος τού επισημαίνεται ότι δεν είναι δυνατόν να παραγνωρισθεί το γεγονός της επαναφοράς του στις τάξεις των λαϊκών. Και ο αποσχηματισμός, όπως του υπενθύμιζαν κομψά, είχε γίνει λόγω σοβαρών παραπτωμάτων.
**Ο Τσαρκνιάς δεν χάνει τον καιρό του. Αρχίζει να περιφέρεται στα διεθνή συνέδρια που είχαν ως θέμα την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας την Ελλάδα.
Στην Αριδαία
Ο άνθρωπος αυτός, που η «διαδρομή» του βίου του προκαλεί τουλάχιστον απορίες, ήρθε πριν από λίγες μέρες και πάλι στην επικαιρότητα:
**Εμφανίστηκε, λοιπόν, στην Πέλλα, αυτή τη φορά ως «επίσκοπος» της Εκκλησίας των Σκοπίων. Βρήκε ένα παλιό κτίριο που χρησίμευε ως αποθήκη, στην άκρη της πόλης της Αριδαίας, το διαμόρφωσε σε εκκλησία, έφτιαξε παράθυρα στο σχήμα του σταυρού, έβαλε μέσα Αγία Τράπεζα, ιερό, εικόνες και καθίσματα και άρχισε να λειτουργεί. Λέγεται μάλιστα ότι μεταφέρθηκαν με πούλμαν πιστοί από τα Σκόπια και τη Βουλγαρία, για να παρακολουθήσουν την πρώτη «λειτουργία» του Τσαρκνιά.
**Δύο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι Ιορδάνης Τζαμτζής (Πέλλας) και Ευγένιος Χαϊτίδης (Σερρών) κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, στην οποία επισημαίνουν ότι στον ίδιο χώρο της αποθήκης «θα ακολουθήσει και άλλη λειτουργία για τον εορτασμό της βουλγαρικής επετείου του «Ιλιντεν».
**Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο απάντησε, χρησιμοποιώντας την επιχειρηματολογία που ήδη είχε δώσει στον ίδιο τον Τσαρκνιά το 1997.
