ΣΧΕΣΕΙΣ   ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ   ΚΑΙ   ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ:   Ο διωγμός της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα από... "Ελληνες" 

ΦΙΛΟΛΑΟΣ ΔΗΜ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Δρ Νομικής Πανμίου Αθηνών

Μεταπτ.του King's College London University

Δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω   

Ο διωγμός της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα από... "Ελληνες" δεν είναι φαινόμενον των τελευταίων μηνών ή ετών.Εχει ξεκινήσει πρίν 20-25 χρόνια.Ομως μεθωδευμένος, συστηματικά ωργανωμένος άρχισε επί του "Σημιτικού Εκσυγχρονισμού", με αιχμή του δόρατος το ζήτημα των Ταυτοτήτων.Ηταν τότε που οι εκκλησιομάχοι απεφάσισαν την μετωπική σύγκρουση με την Διοικούσα Εκκλησία και τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν.

Τότε αντιμετωπίζοντας και ένα δυναμικόν Αρχιεπίσκοπον, που δεν ήτο "εύκολο καρύδι", είχαν την ανάγκη μιάς "Επιστημονικοφανούς πλατφόρμας", για να κρύψουν κάτω από αυτήν τις αντιχριστιανικές και αντορθόδοξες προθέσεις και ιδέες τους. Μπροστάρηδες ανέλαβαν μιά ομάδα "Προοδευτκών διανοουμένων", με ονόματα "φωτιστών" καθηγητών Παν/μίου (Γ.Κουμάντος, Μ.Σταθόπουλος, Δ.Τσάτσος, Γ.Παπαδημητρίου,κ.α., συνεργούντων και των Σ.Μάνου, Κ.Δαφέρμου κλπ.) να "κτυπήσουν" με βαρύγδουπα - όπως εφαντάζοντο -επιστημονικά επιχειρήματα, ζητώντας ούτε λίγο ούτε πολύ τροποποίηση β α σ ι κ ώ ν  διατάξεων του Συντάγματος, επί τω τέλει πλήρους αποχριστιανισμού τούτου και αρκετών άλλων Νόμων και μεταποιήσεως της Χριστιανικής Ελληνικής Κοινωνίας σε... εντελώς  α θ ε ι σ τ ι κ ή! Επωδός των επιχειρημάτων τους ήτο : Να μη είναι η Ελλάδα μιά "Θεοκρατική Κοινωνία"! Ο Κ.Σημίτης ύστερα  κ α ί  από την συνάντηση που είχε στην Ν.Υόρκη με τους ηγέτες του American Jewish Committee (A.J.C.) απεφάσισε την επίθεση! Διώρισε υπουργούς Δικαιοσύνης και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων... εξωκοινοβουλευτκούς ( τους Μ.Σταθόπουλον και Π.Ευθυμίου - αμφότεροι θερμότατοι υποστηρικταί της Σαιεντολογίας!) και δια την αντιμετώπιση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ετόλμησε και επέτυχε την εξουδετέρωσή της με τον μοχλόν της ..."Αρχής Προσωπικών Δεδομένων" (Πρόεδρος ο Κ.Δαφέρμος)! Η έναρξις της επιθέσεως συνεφωνήθη να γίνη με μίαν μελέτην - άρθρον του Μ.Σταθοπούλου, υπουργού της Δικαιοσύνης-καθηγητού Παν/μίου, με τίτλον "Γιά τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας και την θρησκευτική ελευθερία", που εδημοσιεύθη εις το περιοδικόν "Ποινική Δικαιοσύνη" τον Μάιον 2000.Τότε εκλήθην από την Χ.Ε.Ε. (Χριστιανικήν Ενωσιν Επιστημόνων) και μου ανετέθη να ασχοληθώ με το θέμα αυτό, δηλαδή την, με επιστημονικά και νομικά επιχειρήματα, αναίρεσιν των ισχυρισμών του Μ.Σταθοπούλου.Επειδή οι ισχυρισμοί του αυτοί αποτελούν την "επιστημονικήν πλατφόρμα" παγίως και διαχρονικώς όλων των αντικειμένων, νομίζω ότι και η αναίρεσίς των, που επιχειρείται εις το εν θέματι άρθρον μου, που εδημοσιεύθη στις "ΑΚΤΙΝΕΣ" του Ιουλίου 2000, είναι επίσης επίκαιρη.                                                                                                                   ΣΧΕΣΕΙΣ   ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ   ΚΑΙ   ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  *I.- Η αναταραχή που επήλθε στον Ελληνικό Λαό, με τον αιφνιδιαστικό τρόπο, με τον οποίο η Κυβέρνηση έλαβε την απόφασή της να απαλειφθή το θρήσκευμα από τα στοιχεία ταυτότητος του Ελληνα Πολίτη,με παρωθεί να  θ ε ω ρ ώ  ότι δεν είναι επιτρεπτό να παραμείνω σιωπηλός και αμέτοχος σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία.Πολύ περισσότερο,την στιγμή, που ειδικοί και μη, επώνυμοι και μη επώνυμοι εκφράζουν τις γνώμες τους και προσπαθούν να επηρεάσουν με τον τρόπο τους τον απληροφόρητο Λαό μας.   Διότι το θέμα  δ έ ν  είναι ΜΟΝΟ η αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος  στην ταυτότητα μας.Οπως έχει γίνη ήδη σαφές αυτό είναι ...”η αιχμή του δόρατος”.Είναι η αρχή“ μιας συστηματικής επιθέσεως κατά της Χριστιανικής ΟρθοδόξουΕκκλησίας.Μιας προσπαθείας που με την προιούσα τάση “αποκαθηλώσεως” επί μέρους χριστιανικών αξιών και ιερών συμβόλων αποσκοπεί εις τον τελικόναποχριστιανισμόν της Ελληνικής Κοινωνίας, στον “εξωστρακισμόν” της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως από κάθε Ελληνική ψυχή! Ηδη έχει γίνει φανερό ότι μιά ομάδα διανοουμένων  θέτει το ζήτημα σειράς“αναγκαίων” δήθεν τροποποιήσεων, όχι μόνον κοινών  νομοθετημάτων αλλά και  α υ τ ο ύ  τού Συντάγματος της Χώρας, χωρίς κανένα λόγον ή δικαιολογουμένην αφορμήν.  Με τις “αναγκαίες” αυτές τροποποιήσεις στοχεύουν στο να ”κόψουν” κάθε δεσμόν του Ελληνα προς την πατροπαράδοτον Χριστιανικήν Πίστιν και τις Παραδόσεις που μας εκληροδότησαν οι ένδοξοι Πρόγονοί μας! Οι επιδιώξεις της ομαδας αυτής  εκφράζονται στο άρθρο του καθηγητού κ. Σταθοπούλου, Υπουργού Δικαιοσύνης της σημερινής Κυβερνήσεως, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Ποινική Δικαιοσύνη”, στο τεύχος Μαίου 2000.Ας εξετάσουμε προσεκτικά και αμερόληπτα καθένα από τα ζητήματα, με την σειρά που τα καταγράφει στο άρθρο του.      A.- Aρχίζει στο άρθρο του με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων τουΑνθρώπου, στην οποία με το άρθρο 18 κατοχυρώνεται η ελευθερία της συνει-δήσεως και της θρησκείας.Επικαλείται ακόμη και την Ευρωπαική Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώ-που, καθώς και τό άρθρο 13 παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος, για τον σεβασμό του Ανθρώπου.Να σημειωθή ότι η μεν Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έγινε στις 10 Δεκεμβρίου του 1948, υιοθετηθείσα από τα Κράτη - μέλη του Ο.Η.Ε Η δε Ευρωπαική Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ανάγει την αρχήν της στις 4 Νοεμβρίου του 1950.Το δε Σύνταγμα της Ελλάδος είναι το του 1975/ 1986,όπως ισχύει σήμερα. Αυτές τις χρονολογίες, που δεν αναγράφονται εις το σχολιαζόμενο άρθρο, χρειάζεται να τις ενθυμόμαστε, για όσα θα εκτεθούν ακολούθως. Και συνεχίζει στην επόμενη παράγραφο γράφοντας: “”Οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας πρέπει συνεπώς να στηρίζονται στον σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας.Τούτο σημαίνει ότι το Κράτος, ως προς τις κρατικές λειτουργίες,που απευθύνονται σε όλους τους πολίτες,πρέπει να είναι θρησκευτικά ουδέτερο,δηλ δεν πρέπει να θρησκεύεται και μάλιστα προς μία μό-νο κατεύθυνση...γιατί αλλιώς δείχνει έλλειψη σεβασμού στα ατομικά δικαιώματα  *  (Όπως εδημοσιεύθη ακριβώς στις «Ακτίνες» Ιουλίου 2000).των μειονοτήτων η των πολιτών που δεν θέλουν να ακολουθούν τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις.Το Κράτος εκπροσωπεί εξ ίσου και αυτούς τους πολίτες. Και τελειώνει το “προοίμιο” του άρθρου του με τα εξής:  “”Υπάρχουν στην Ελληνική έννομη τάξη διατάξεις που βρίσκονται σε αντίθεση με τις παραπάνω αρχές ή κενά νόμου. Προς αποκατάσταση της πλήρους  εφαρμογής της θρησκευτικής ελευθερίας και του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών  π ρ ο τ ε ί ν ο υ μ ε  τις παρακάτω ρυθμίσεις..”” Μετά το “προοίμιο” αυτό ακολουθούν οι “προτάσεις” του, σχετικά με το “ποιές” διατάξεις νόμου πρέπει, κατά την γνώμη του κ. Σταθοπούλου, να καταργηθούν, για να γίνουμε “σύγχρονο Κράτος”!.Πριν εξετάσουμε τα επί μέρους ζητήματα, που θίγει ο συγγραφέας στο άρθρο του, θεωρούμε αναγκαίο να κάνουμε ωρισμένες επισημάνσεις στους “προοιμιακούς” ισχυρισμούς του.  1ον. Η Οικουμενική Διακήρυξις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και η Ευρωπαική Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έχουν ζωήν...πλέον των 50 ετών! Το Σύνταγμα των Ελλήνων ετροποποιήθηκε τελευταία το 1986!Οι πληρεξούσιοι του Ελληνικού Λαού δεν αγνοούσαν το 1975 και το 1986 (αλλά και οι αναθεωρήσαντες το Σύνταγμα του 1952) τις διεθνείς αυτές Διακηρύξεις, τις οποίες άλλως τε έχει μεταξύ των πρώτων υπογράψει και η Ελλάδα.Ο κ. Σταθόπουλος θα εδικαιολογείτο να επικαλείται τις Διεθνείς αυτές Διακη-ρύξεις και να επιζητεί τον εκσυγχρονισμόν του Συντάγματος και των Νόμων της Ελλάδος, εάν το Σύνταγμα μας ήταν παλαιό και οι Διακηρύξεις πρόσφατες!Είναι τουλάχιστον “αστείο”, να εξυπονοεί ο κ. Σταθόπουλος ότι οι ψηφίσαντες τα τρία τελευταία Συντάγματα της Ελλάδος ( 1952, 1975 και 1986 ) ήσαν ανενημέρωτοι για τις Διακηρύξεις που επικαλείται ή τόσο “σκοτεινά” μυαλά, πουέπρεπε να περιμένουν τις “προοδευτικές” και “φωτεινές” ιδέες του ιδίου και των ομοιδεατών του για να “προσαρμόσουν” επί το “προοδευτικώτερο” το Σύνταγμα και τους Νόμους της Πατρίδος μας!Κανένας σώφρων και αμερόληπτος Ελληνας, επαίων και μη, επώνυμος και μή,νομικός-συνταγματολόγος  ή απλός πολίτης δεν πιστεύει ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην συντριπτική του πλειοψηφία, ψηφίζοντας τα τρία τελευταία Συντάγματα, αγνόησε ή επιδεικτικά εψήφισε στερώντας την ελευθερία της συνειδήσεως και της θρησκείας από μειονότητες Ελλήνων πολιτών του!Τόσο στην Μακεδονία και τη Θράκη, όσο και στην Πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις της Πατρίδος μας οι αλλόθρησκοι και οι αλλόδοξοι απολαύουν πλήρουςελευθερίας και προστασίας υπό την σκέπην του Ελληνικού Κράτους και των νόμων, κατά ρητήν επιταγήν του Συντάγματός μας, που στο άρθρο 13 παρ.1 διακηρύσσει “ Η ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως είναι απαραβίαστος”,ενώ στίς άλλες παραγράφους ρητώς προστατεύει “πάσαν γνωστήν θρησκείαν”!  2ον.-Εις το Ελληνικόν Εθνος και εις το Ελληνικόν Κράτος οι αρχές αυτές του σεβασμού της ελευθέρας συνειδήσεως και της ελευθερίας της θρησκείας είναι γνωστές και σεβαστές επί αιώνα και πλέον προ των Διακηρύξεων του 1948 και του 1950! Ηδη από το πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου του 1822, που έγινε και η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Πατρίδος μας, οι πρόγονοί μας διεκήρυξαν την θρησκευτικήν ελευθερίαν με την διατύπωση του άρθρου “α”:  “Η επικρατούσα θρησκεία εις την Ελληνικήν Επικράτειαν είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας. Ανέχεται όμως η Διοίκησις της Ελλάδοςπάσαν άλλην θρησκείαν και αι τελεταί και ιεροπραγίαι εκάστης αυτώνεκτελούνται ακωλύτως.”Η συνταγματική αυτή προστασία των ετεροθρήσκων, των ετεροδόξων και τωναθέων συνεχίζεται καθόλην την διαδρομήν της συνταγματικής πορείας των Ελλήνων, με τα 11 περίπου Συντάγματα, που έκτοτε ακολούθησαν!   3ον. Σε καμμιά φάση της εθνικής μας ζωής, από της απελευθρώσεως του 1821μέχρι σήμερα δεν εδημιουργήθη ζήτημα μεροληψίας του Κράτους εις βάρος μειονοτικών θρησκευτικών Κοινοτήτων, δια της θεσμοθετήσεως νόμων που κάνουν “διακρίσεις” εις βάρος μη ορθοδόξων Ελλήνων πολιτών, έτσι ώστε ο ισχυρισμός του κ.Σταθοπούλου, οτι τάχα «το Κράτος θρησκεύετα», είναι εντελώς αυθαίρετος  και ανιστόρητος τουλάχιστον! ΙΙ.- Ερχόμαστε τώρα στις  προτάσεις του κ. Σταθοπούλου, που τις κάνει ”για α-ποκατάσταση της πλήρους  εφαρμογής της θρησκευτικής ελευθερίας” Α) Αρχίζει από το Σύνταγμα και σχετικούς νόμους. Γράφει:“” Να καταργηθή το προοίμιο του Συντάγματος, με την επίκληση στο θείο ( Εις το Ονομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος)”. Γ ι α τ ί? Διότι, λέγει, “Η επίκληση συνηθιζόταν σε παλαιότερες εποχές, όταν τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν είχαν την σημερινή παγκόσμια αναγνώριση και κατοχύρωση. Σήμερα η επίκληση θυμίζει ιεροκρατική κοινωνία” !Τώρα τι σχέση έχουν τα “παγκοσμίως αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα”με την “επίκληση του Θείου” είναι άκρως περίεργον και ο συγγραφέας καμμιά εξήγηση δεν δίνει. Αφήνει μόνον την εντύπωση ότι “αμα ως κατοχυρωθούν ταανθρώπινα δικαιώματα”...δεν χρειάζεται η πίστις και η επίκληση του Θεού!Η πίστη είναι για τους...αδύνατους! Για τους  δυνατούς είναι αρκετά τα…“αναγνωρισμένα δικαιώματα”!.Πριν σχολιάσουμε τον ισχυρισμόν τούτον στα ιστορικά πλαίσια του ΕλληνικούΣυντάγματος,  που, κατά τον κ. Σταθόπουλο, διατηρεί ...”προοίμιο” που θυμίζειπαλαιότερες εποχές και....”ιεροκρατική κοινωνία”, επικαλούμεθα την καλοπρο- αίρετη προσοχή κάθε αντικειμενικού Ελληνα πολίτη, στα Συντάγματα Ευρωπαικών  Χωρών, που πιστεύουμε πως και ο κ. Σταθόόυλος  δ ε ν  θα εχαρακτήριζε  ότι “θυμίζουν ιεροκρατική κοινωνία”.   α) Τό Ελβετικό Σύνταγμα.Ο Ελβετικός Λαός ομόθυμα  -  καίτοι ως γνωστόν συναπαρτίζεται από πολλές εθνότητες και με διαφορετικά δόγματα  -  εψήφισε το Σύνταγμά του,που αρχίζει:        “ Στο Ονομα του Παντοδυνάμου Θεού”.Δ ε ν  έχει ακουσθή  η  δεν έχει  γραφή από Ελβετό καθηγητή της Νομικής ότι τοΣύνταγμα της χώρας του “θυμίζει ιεροκρατική κοινωνία” επειδή επικαλείται τονΠαντοδύναμον  Θεόν! β) Η Αγγλία θεωρείται η κοιτίδα του Κοινοβουλευτισμού.Ο Χάρτης των Ελευθε-ριών, γνωστός ως MAGNA  CARTA, που με υπερηφάνεια επικαλούνται οι Αγγλοι μέχρι και σήμερα, αρχίζει ως εξής:«Ο Ιωάννης ελέω Θεού Βασιλιάς της Αγγλίας απευθύνει χαιρετισμό στους... Ας γνωρίζετε ότι με την θεία έμπνευση και για τη σωτηρία της ψυχής μας και τη σωτηρία όλων των προγόνων και των κληρονόμων μας, προς    δόξαν Θεού και εξύψωση της Αγίας Εκκλησίας και για την ανόρθωση του   Βασιλείου…»      .......................................................................................................................Στο Σύνταγμα ΄εχουν γίνει κατά καιρούς τροποποιήσεις και συμπληρώσεις,επιβαλλόμενες από τον ρούν της ζωής και των κοινωνικο-πολιτικών εξελίξεων, ητελευταία των οποίων έγινε το 1949.Ομως  ο υ δ ε ί ς  Αγγλος εσκέφθηκε να θίξειτο “προοίμιο” του Συντάγματός του, για να μη “θυμίζει ιεροκρατική κοινωνία¨! γ) Το Σύνταγμα των Η.Π.Α.Εις το προοίμιό της Διακηρύξεως της Ανεξαρτησίας του 1776 διαβάζουμε:   “Εμείς οι αντιπρόσωποι των ΗΠΑ, έχοντας συνέλθει σε Γενική Συνέλευση      και επικαλούμενοι την μαρτυρία του Ανώτατου Κριτή του Σύμπαντος για    την ευθύτητα των προθέσεών μας, διακηρύσσουμε επίσημα και δημόσια    ότι οι ενωμένες αυτές αποικίες....Γεμάτοι δε εμπιστοσύνη στην προστα-     σία της Θείας Προνοίας θέτουμε αμοιβαία την ζωή μας,την περιουσία     μας και το πιο ιερό αγαθό την τιμή μας στην υπηρεσία της παρούσης     Διακηρύξεως....Εις το Σύνταγμα τούτο έχουν γίνει έκτοτε είκοσι έξ (26)τροποποιήσεις, με τελευ-ταία εκείνη του 1971.Ουδείς πολίτης ή πολιτικός η καθηγητής Πανεπιστημίου διε-νοήθηκε την “απάλειψη της επικλήσεως του Θείου” από αυτό, για να μή θεωρηθήη Αμερικανική κοινωνία...”ιεροκρατική”  και “ αναχρονιστική” ! δ) Τό Γαλλικό Σύνταγμα. Και αυτοί ακόμη οι Γάλλοι “διαφωτιστές” που έγραψαν και εξέδωσαν την Διακή- ρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη το 1789, εις το προοίμιο αυτής διακηρύσσουν ευθαρσώς και χωρίς τον ...φόβο να θερωρηθούν “αναχρονιστές”: «Οι αντιπρόσωποι του Γαλλικού Λαού, συγκροτήσαντες Εθνοσυνέλευση  επειδή θεωρούν ότι η άγνοια, η λήθη ή η περιφρόνηση των δικαιωμάτων     του ανθρώπου είναι οι μόνες αιτίες των δημοσίων δεινών και της διαφθο-   ράς των κυβερνήσεων...Κατά συνέπεια η Εθνοσυνέλευση αναγνωρίζει   και διακηρύσσει παρουσία του Υ π ε ρ τ ά τ ο υ  Ο ν τ ο ς  και υπό την   α ι γ ί δ α  του τα ακόλουθα δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη....»Να σημειωθή ότι το τελευταίο Σύνταγμα της Γαλλίας του 1958 αναφέρεται ρητώςστο προοίμιο της Διακηρύξεως του 1789. Από τα εκτεθέντα γίνεται πρόδηλο ότι ο ισχυρισμός του κ. Σταθοπούλου ότι τάχα“ Η επίκληση του Θείου συνηθιζότανσε παλαιότερες εποχές, oποταν τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν είχαν τη σημερινή παγκόσμια αναγνώριση και κατοχύρωση” είναι ιστορικώς και πραγματικώς αβάσιμος.Η αποστροφή του δε ότι η “επίκληση”  αυτή του Θείου στο Σύνταγμα της Πατρίδος μας “θυμίζει ιερο-κρατική κοινωνία” είναι όχι μόνον ιστορικώς αβάσιμη αλλά μαρτυρεί και ασύγ-γνωστη προκατάληψη  έναντι της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως!Διότι, είναι εις όλους γνωστό, ότι η παγκόσμια αναγνώριση και κατοχύρωση τωνΔικαιωμάτων του Ανθρώπου, δεν είναι παρά το τελικό αποτέλεσμα της επικρατή-σεως του Χριστιανισμού και της Διδασκαλίας του, που διεπότισε τον Ευρωπαικόπολιτισμό!Ο Απόστολος των Εθνών πριν είκοσι περίπου αιώνες, διακηρύσσοντας την περίΙσότητος των ανθρώπων Διδασκαλίαν του Θεανθρώπου, ότι δηλαδή:  “ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην.ουκ ενι δούλος ουδέ ελέυθερος. ουκ ένι    άρσεν και θήλυ.πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού”,έθετε τα θεμέλια του πολιτισμού της Χριστιανικής Ευρώπης, με τα πανανθρώπινα Ιδανικά της Ελευθερίας της Ανθρωπίνης Προσωπικότητος, ως “ανεπαναλήπτου δημιουργήματος “ του Θεού!Ισως, σε άλλους λαούς και σε άλλα μή ορθόδοξα κράτη η εκεί θρησκευτική ηγεσία να επέβαλε “ιεροκρατικό πολίτευμα”, καταδυναστεύον την κοινωνίαν.Ο μ ω ς , εις την Ορθόδοξη Ελλάδα ΠΟΤΕ η Εκκλησία ΔΕΝ αναμείχθηκε εις τατης Πολιτείας έργα, εχομένη στερρώς της Διακηρύξεως του Ιδρυτού της ότι:   “Η Βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου”!  Και όταν στην περίοδο της πικροτάτης δουλείας Εθναρχούσε,σαν στοργική Μάναέθαλπε και επροστάτευε τους δυστυχισμένους ραγιάδες και διετήρησε στις ψυχές τους άσβεστη τη φλόγα της αγάπης προς την Πατρίδα και την Ελευθερία!Αυτήν άλλως τε την αλήθεια “συνομολογεί” και ο κ.Σταθόπουλος στο υπό σχολιασμό κείμενό του, κάνοντας λόγο “για την αναγνώριση της ιστορικής συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην επιβίωση του Ελληνισμού”.Ποιά ή ποιές ενέργειες η δραστηριότητες, της Ορδόδοξης Εκκλησίας τωρι-νές ή παρελθούσες έχει υπ όψιν του ο κ. Σταθόπουλος, να δικαιολογούν την  άποψιν ότι “ η επίκληση του Θείου θυμίζει ιεροκρατική κοινωνία” ?Και κάτι άλλο τελευταίο για το θέμα αυτό.Αν οι άλλοι Χριστιανικοί Λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής αισθάνονται την ανάγκη να “επικαλούνται το Θείο” στά Συντάγματά τους, για τον Ελληνικό Λαό τούτο ήταν και είναι ιδιαίτερη εσωτερική ανάγκη! Η ψυχή του Ελληνα είναιψυχή του “Ελληνα -  Ορθοδόξου”!Την αλήθεια αυτή ζωντανεύει και αποδίδει με χαρακτηριστικό τρόπο που προκαλεί ρίγη συγκινήσεως το άρθρον 6 του Συντάγματος της Τροιζήνος του 1927 (το τρίτο κατά σειράν Σύνταγμα της Ελεύθερης Ελλάδος),που λέγει:  “”6.Ελληνες είναι:       α.Οσοι αυτόχθονες της Ελληνικής Επικρατείας πιστεύουν εις Χριστόν.      β. Οσοι από τους υπό Οθωμανικόν ζυγόν, πιστεύοντες εις Χριστόν,ήλ-           θαν και θα έλθουν εις την Ελληνικήν Επικράτειαν, δια να συναγωνισθώσι                η να κατοικήσωσιν εις αυτήν!....Ολοι οι  Ελληνες από της εθνικής παλιγγενεσίας πιστεύουν ακράδαντα ότι ο Χριστός τους εχάρισε την διπλή ελευθερία,την Πνευματική και την Εθνική. Γι αυτό και το Ορθόδοξο Ελληνικό Κράτος  -  χωρίς να θρησκεύει και να «περιγράφει» τα αναφαίρετα δικαιώματα των αλλοθρήσκων και  αλλοδόξων - ώρισε την 25ην Μαρτίου ως πανεθνικήν διπλήν Εορτήν και σύμπας ο Λαός Αρχοντες και Αρχόμενοι, από του Ανωτάτου Αρχοντος μέχρι του τελευταίου πολίτη προσέρχονται στούς Ναούς για να “... αναγράψουν εις την Υπέρμαχο Στρατηγό τα Νικητήρια”!  Ας προχωρήσουμε στις επόμενες “προτάσεις” του κ.Σταθοπούλου. Λέγει.β) “Να καταργηθεί το άρθρο 3 του Συντάγματος”.Θα ερωτήσετε,Γιατί ?Διότι, λέγει, “το περιεχόμενό του είτε είναι απλώς διαπιστωτικό και όχι Κανονιστικό, είτε αφορά εσωτερικά θέματα της Εκκλησίας, για τα οποία αυτή και όχι η Πολιτεία πρέπει να έχει τη σχετική ρυθμιστική αρμοδιότητα”.Ο ισχυρισμός αυτός του κ.Σταθοπούλου, θα ήτο βάσιμος αν είχε ήδη πραγμα-τοποιηθή ο χωρισμός  Εκκλησίας  -  Πολιτείας! Μόνο τ ό τ ε  θα ημπορούσεκανείς να ισχυρισθεί ότι είναι “εσωτερικά θέματα της Εκκλησίας όσα αναφέρονται εις το άρθρον 3 του Σ. και αφορούν,στα ζητήματα,που έχουν σχέση με τον Πατριαρχικόν Τόμον του 1850 και την Συνοδική Πράξη του 1928 κλπ. Αλλά μην ο “χωρισμός”, τό γε νύν έχον δεν έχει επέλθει. Είναι δε τούτο ζήτημα μεγίστης εθνικής σπουδαιότητος, εις τρόπον ώστε η συναφής “πρόταση” περί διαγραφής της μνείας του άρθρου 3 από το άρθρο 72 παρ.1 του Συντάγματος, εκτός του είναι “εκ του πονηρού” είναι και επικίνδυνη!“Προτείνει”, δηλαδή ο κ.Σταθόπουλος το ζήτημα της καταργήσεως  του άρθ-ρου 3 του Συντάγματος να “αποφασισθεί” από ...ένα Τμήμα της Βουλής καιόχι από την Ολομέλεια, έτσι ώστε με...την παρουσία 10-15 παρόντων Βου-λευτών να “επιτευχθεί”...το “ποθητόν” εις τόν κ. Σταθόπουλον και τουςομοίους του “ομοιδεάτες”!Ομως, ας γνωρίζουν ότι “πλανώνται πλάνην οι-κτράν”. Ο Ελληνικός Λαός δ ε ν  θα επιτρέψει ένα τέτοιο  “κοινοβουλευτικόπραξικόπημα”!.Αλλά πέραν τούτου, διατί το περιεχόμενο του άρθρου 3 του Σ. είναι “διαπιστωτικό” και όχι “κανονιστικό” ? Τί σημαίνει “ Επικρατούσα θρησκεία εν Ελλάδι είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας ? Δεν σημαίνει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία  τελεί υπό την προστασίαν της Πολιτείας? Τό ότι είναι αναποσπάστως συνδε-δεμένη με την εν Κων/πόλει Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν...Ότι είναι αυτο- κέφαλος και διοικείται υπό της Ι.Σ....”τηρουμένων των διατάξεων του   Πατριαρχικού Τόμου του 1850 και της Συνοδικής΄Πράξεως του 1928”, δεν σημαίνει ότι τα σχετικά και συναφή ζητήματα ερρυθμίσθησαν εις το παρελθόν και εξακολουθούν και πρέπει να εξακολουθούν ρυθμιζόμενα από “κανόνες δικαίου”? Ολοι αυτοί οι “κανόνες δικαίου είναι “αδόκιμοι” να προσδώσουν τον “κανονιστικό χαρακτήρα” στο περιεχόμενο του άρθρου 3 του Σ. ?γ) Προτείνει να “διαγραφεί το τελευταίο εδάφιο της παρ.2 του άρθρου 13 Σ.(“ ο προσηλυτισμός απαγορεύεται”).Δ ι α τ ί ?.  Διότι,λέγει: “Η απαγόρευση  στη πράξη λειτουργεί μόνο κατά μικρών δογμάτων και δοξασιών.Και εν πάση περιπτώσει οι ρυθμίσεις αυτές είναι αδικαιολόγητες σε μία ελεύθερη κοινωνία, ελεύθερη και για τη διάδοση ιδεών με θεμιτά μέσα”. Ερωτάται: Ο προσηλητισμός είναι “διάδοση ιδεών και δοξασιών με θεμιτά μέσα” ? Οποιος αγνοεί την έννοια της λέξεως “προσηλυτισμός” ας ανοίξει το οποιοδήποτε Λεξικό Ελληνικής  Γλώσσης δια να διαβάσει: «Προσηλυτισμός»:   “ Η άμεση ή έμμεση προσπάθεια κάμψεως του θρησκευτικού συναισθήματος       κάποιου και μεταστροφή της πίστεώς του με αποδοχή άλλου δόγματος.     Η  προπαγανδιστική προσπάθεια επηρεασμού ..με χρηματισμό η απάτη         για να προσχωρήσει κάποιος στις δικές μου ιδέες”! (Μπαμπινιώτης). Αυτά τα”μέσα” είναι “θεμιτά”? Οχι, φυσικά.Τότε προς τι η ενόχληση για τον προσηλυτισμό!  Και συνεχίζει: δ) Να διαγραφεί “ η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης” ως αποστολή της παιδείας από το άρθρο 16 παρ.2 του Σ. Επίσης, να διαγραφεί από το άρθρο 1 παρ.α του Ν.1566 / 1985 η πρόβλεψη για την μετάδοση “των γνησίων στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης, ως στόχος της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.”. Ο κ.Σταθόπουλος “προτείνει” στον Ελληνικό Λαό“τον αποφασιστικόν  και τελικόν αποχριστιανισμόν»  της Ελληνικής Παιδείας! Εκ θεμελίων δηλαδή να ανατραπούν οι αξίες! ε) Να τροποποιηθή το άρθρο 33 παρ.2 του Συντάγματος που προβλέπει θρησκευτικόν όρκον για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να προβλεφθεί και άλλος τύπος όρκου, γιά τους βουλευτές και πολιτικός τύπος όρκου κ.λ.π.Ως γνωστόν, κατά την Χριστιανικήν διδασκαλίαν το παράγγελμα είναι : “Μη ομώσαι όλως”.Η Πολιτεία ήταν και είναι εκείνη που επεζήτησε δια του Ορκου να επιτύχειτην ανεύρεση της αληθείας και την “συνειδησιακήν δέσμευσιν”, προκειμένου περί υποσχετικού Ορκου.Αλλο το ζήτημα ότι ο συγγραφέας και οι όμοιοί του από άλλα ελατήρια κινούνται, επιζητούντες την  κατάργησιν του Ορκου του Ανωτάτου Αρχοντος της Χώρας. Δεν ανέχονται τον.. «Χριστιανικόν” τύπον!  Β.- Ειδικοί Νόμοι.Να καταργηθεί η (υποχρεωτική ή προαιρετική) αναγραφή του θρησκεύματος στα δελτία ταυτότητος..Δ ι α τ ί ?Διότι, λέγει, η αναγραφή αυτή δημιουργεί εμμέσως διακρίσεις μεταξύ των πολιτών και βέβαια σε βάρος των μελών θρησκευτικών μειονοτήτων”.Τό θέμα τούτο έχει όπως ελέχθη στην αρχή δημιουργήσει αναταραχή στην Ελληνική Κοινωνία.Ο τρόπος με τον οποίο εχειρίσθηκε το θέμα τόσον ο Υπουργός Δικαιοσύνης, συνεπικουρούμενος από τον κ.Κ.Δαφέρμο, Πρόεδρο της κατά το άρθρο 15 του Ν.2472 “ Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα”, όσο και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ήταν όχι μόνο αιφνιδιαστικός αλλά και εντελώς αψυχολόγητος και απαράδεκτος! Η δε επαναλαμβανομένη σε κάθε   έ κ κ λ η σ η  για επίδειξη πνεύματος  συνδιαλλαγής επωδός “το θέμα έκλεισε για την κυβέρνηση, δεν συγκυβερνούμε”, θυμίζει άλλες  εποχές...Τό προκείμενο ζήτημα έχει δύο  όψεις: Την  τυπικήν-νομικήν,αφ ενός και αφ ετέρου την ουσιαστικήν και πολιτικήν.Θα εξετάσουμε και τις δύο.        1ον.- Η τυπική -  νομική άποψη..Τό θρήσκευμα κάθε Ελληνα Πολίτη αναγράφεται στην ταυτότητά του τώρα και πενήντα πέντε χρόνια τουλάχιστον.Ουδέποτε εδημιουργήθηκε πρόβλημα, είτενομικό ειτε στην πράξη από πλευράς πολιτών ανηκόντων σε άλλο θρήσκευμα η και αθρήσκων.Το Δημοκρατικό μας Πολίτευμα και οι δημοκρατικές ελευθερίες των Ελλήνων εξ άλλων λόγων  επλήγησαν όχι από την αναγραφή του θρησκεύματος!Να σημειωθή ότι η αναγραφή του θρησκεύματος από το 1945 ήτο υποχρεωτική.Η υποχρεωτική αναγραφή διατηρήθηκε και μετά την μεταπολίτευση του 1974 με την υπ αριθ.8200/ 6.7.1981 απόφαση του υπουργού Δ.Τάξεως, καθώς και με τους Νόμους 1599 / 1986, 1832 / 1989 και 1988 / 1991.Ο τελευταίος τούτος Νόμος ως ειδικός εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα, γιατί  δ ε ν  έχει καταργηθή συννόμως. Εν πάση όμως περιπτώσει και το Ανώτατο Ακυρωτικό, το Συμβούλιο της Επικρατείας με σχετικά τελευταίες αποφάσεις του τις υπ αριθ.3356/ 95, 2176 /98 και 2601 / 98 δέχθηκε ομοφώνως ότι η δήλωση του θρησκεύματος δια νόμιμον λόγον δεν παραβιάζει το άρθρ.13 του Συντάγματος.Τί συνέβη,λοιπόν,και εδημιουργήθηκε ο σάλος που ακόμη δεν έχει κοπάσει ? Εγιναν οι εξής  μελετημένες και σκόπιμες  κινήσεις:Για λόγους που εμείς δεν γνωρίζουμε στις 15.5.2000 ο εξωκοινοβουλευτικός  υπουργός Δικαιοσύνης (συγγραφέας του σχολιαζομένου άρθρου στην” ΠοινικήΔικαιοσύνη”) έστειλε στην ως άνω Αρχή του Ν.2472 / 1997, που υπάγεται στο υ-πουργείο Δικαιοσύνης, την υπό ιδίαν ημεροχρονολογίαν επιστολήν του, με την ο-ποία εζήτησε τα εξής:Η Αρχή να απευθύνει έγγραφο στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, ώστε να παραγγελθεί ο υπεύθυνος του υπουργείου τούτου (σύμφωνα με το άρθρο 19 του Ν.2472 / 1997) στο εξής να μή συλλέγει και να μη επεξεργάζεται, εκτός των άλλων, και τα στοιχεία του επωνύμου και ονόματος  συζύγου, της ιθαγενείας και του θρησκεύματος, κατά την έκδοση των ταυτοτήτων ή την αντικατάσταση των παλαιών! Και εγένετο ο λόγος έργον ευθύς!  Και ερωτάται,με ποιό σκεπτικό διετάχθησαν τέτοιες ενέργειες ?Η αιτιολογία ήταν ότι: “ Η επεξεργασία των ως άνω δεδομένων δεν είναι θεμιτή και όταν ακόμη το υποκείμενο παρέχει προς τούτο τη ρητή συγκατάθεσή του” Ο πρόεδρος της ως άνω Αρχής κ.Δαφέρμος, πριν ακόμη συνέλθη η Επιτροπή, της οποίας προεδρεύει και “συσκεφθεί”....εβγήκε στα μέσα μαζικής ενημερώσεως και “ανήγγειλε” την απόφασή της...Δεδομένου ότι κατά την κρατούσα νομική τάξη, “ένας νόμος γενικός δεν ημπορεί να καταργήσει ένα νόμο ειδικό”.Δεδομένου ότι ο νόμος 1988 / 1991 εξακολουθεί να ισχύει, αφού δεν έχει καταργηθεί από άλλον νόμον ειδικόν, ε ρ ω τ ά τ α ι:Πρώτον.Ο νόμος 2472 / 1997 κατήργησε τον ν.1988 / 1991 ?Δεύτερον.Εάν τον κατήργησε, το θρήσκευμα είναι από τα στοιχεία “Προσωπικών Δεδομένων”, που απαγορεύεται να αναγραφεί στην ταυτότητα ακόμη και αν υπάρχει γραπτή συγκατάθεση του ενδιαφερομένου υποκειμένου ?Οι απαντήσεις είναι οι εξής:Επί του πρώτου ερωτήματος.Ο νόμος 2472 / 1997 είναι μεν μεταγενέστερος του νόμου 1988 / 1991,όμως έναντι του τελευταίου είναι  γ ε ν ι κ ό ς και ως εκ τούτου δεν ημπορεί να τον καταργήσει, συμφωνα με το ανωτέρω νομικόαξίωμα.Μόνο ένας άλλος νόμος ειδικός ημπορεί να τον καταργήση..Θάπρεπε, λοιπόν, η κυβέρνηση αν ήθελε να μη επιτραπή η αναγραφή του Θρη-σκεύματος στίς ταυτότητες να προσφύγει εις την Βουλήν και να ζητήσει την διανέου νόμου κατάργηση του ν.1988 / 1991.Επιθυμούσα, δι ανεξηγήτους λόγους οπωσδήποτε την μη αναγραφήν του θρησκεύματος στις ταυτότητες και αισ-θανομένη και προβλέπουσα αδυναμίαν...να εξασφαλίσει υπερψήφηση απότη Βουλή τέτοιου νόμου, “εμηχανεύθη” την χρησιμοποίηση της “Αρχής Προ-σωπικών Δεδομένων”! Αυτή η ενέργεια, σε συνδυασμό με την επιδεικνυομένηαδιαλαξία και επιμονή του κ.Πρωθυπουργού, αρνουμένου και συνάντηση με τον Προκαθήμενον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έχει προκαλέσει σάλον και αναστάτωση, στην Κοινωνία μας.Επί του δευτέρου ερωτήματος.Ο νόμος 2472 / 1997 εξεδόθη κατ ακολουθίαν της από 24.10.1995 Οδηγίας τηςΕΟΚ υπ αριθ.95/46 (Λ.281.31).Η Οδηγία αυτή ουδαμού υπαγορεύει περί του“ ποιά” στοιχεία πρέπει ή δεν πρέπει να αναγράφονται στις ταυτότητες των  πολιτών κάθε Χώρας μέλους.Η Οδηγία σαφώς και αναντιρρήτως δια του άρθρου 8 αυτής και στην παρ.7 αυτού ορίζει ότι τα κράτη μέλη καθορίζουν τους όρους επεξεργασίας των γενικωτέρων στοιχείων της ταυτότητος τωνπολιτών τους.Τώρα καθ όσον αφορά “την επεξεργασία” των δεδομένων προσωπικού χαρακτή-ρα το άρθρο 2 περ.α και β διακρίνει τα δεδομένα αυτά σε “απλά” και σε “ευαίσθη-τα”.Με τό άρθρο 5 θεσπίζει τον κανόνα ότι η “επεξεργασία” των “απλών” επιτρέ-πεται μόνο όταν το υποκείμενο έχει δώσει την συγκατάθεσή του, ρητώς ή σιωπηρώς.Ενώ για τα “ευαίσθητα” δεδομένα με το άρθρο 7 παρ.1 θεσπίζειαπαγορευτικό κανόνα συλλογής και επεξεργασίας αυτών, και μόνο κατ εξαίρεση επιτρέπεται η συλλογή και επεξεργασία, όταν συντρέχει μία από τις περιπτώσεις α έως και ζ της παρ. 2 αυτού.Σύμφωνα δε με την περίπτωση (α) η συλλογή και επεξεργασία επιτρέπεται όταν:το υποκείμενο δηλαδή ο συγκεκριμένος πολίτης “ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΓΡΑΠΤΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥΓίνεται, λοιπόν, π ρ ό δ η λ ο ν  ότι  ο ισχυρισμός των κ.Σταθοπούλου,Δαφέρμου και Σημίτη είναι όπως λένε οι νομικοί (συμβαίνει να είναι και  νομικοί!) νόμω α β ά σ ι μ ο ς! Δεν ημπορούν οι κυβερνώντες να “χρησιμοποιούν” την Οδηγία της ΕΟΚ σαν “δεκανίκι” στη παράνομη απαγόρευση αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες οταν οι ενδιαφερόμενοι το ζητήσουν !Ο κ.Σταθόπουλος, “συνομολογεί” ότι πράγματι είναι νόμω αβάσιμη η θέση του κ. Δαφέρμου και της κυβερνήσεως που νομίζουν ότι “το θέμα έκλεισε..”.Στο υπό σχολιασμό άρθρο του γράφει (προτείνουμε)...β) Να καταργηθεί η(υποχρεωτική ή προαιρετική) αναγραφή του θρησκεύματος στα δελτία ταυτότητος”.Αρα ...”μέχρις ότου καταργηθεί” ισχύει ο νόμος 1988 / 1991!         2ον. Η ουσιαστική - πολιτική άποψη.Ο ουσιαστικός δικαιολογητικός λόγος που επικαλείται ο κ.Σταθόπουλος για την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες είναι ότι “ Η αναγραφή αυτή δημιουργεί εμμέσως διακρίσεις μεταξύ των πολιτών και βέβαια σε βάρος των μελών θρησκευτικών μειονοτήτων”.  Ο κ.Σταθόπουλος είναι καθηγητής του Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθη- νών. Στίς Γενικές Αρχές του Δικαίου έχει διδαχθεί και τώρα θα διδάσκει τους φοιτητές του πως ήδη από την Γαλλική επανάσταση παγίως γίνεται δεκτό πως:“Ο Νόμος είναι η έκφραση της γενικής θελήσεως” (άρθρο 6 της Διακηρύξεως .των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου 1789).Με “ποιά” Λογική η θέληση των ολίγων θα κατισχύσει της θελήσεως της συντριπτικής πλειοψηφίας ενόςΛαού ? Είναι ένα τέτοιο δίκαιο  “υγιές Δίκαιον”, για να θυμηθούμε τον αεί-μνηστο καθηγητή Μαριδάκη ?Θέλει, λέγει, να προστατεύσει τις μειονότητεςΜα μπορεί να φαντασθή κανείς, νόμο και πολύ περισσότερο το Σύνταγμα,που να απαγορεύει στούς πολλούς αυτό που προστατεύει στους ολίγους ? Η συντριπτική πλειοψηφία δεν δικαιούται να καθομολογήσει ακόμη και τα “ευαίσθητα” προσωπικά δεδομένα ? ΙΙ.Εκκλησιαστική νομοθεσία.Στο κεφάλαιο αυτό του άρθρου του ο συγγραφέας προτείνει ανατροπή των πάντων!Να καταργηθεί ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδοςο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κρήτης, η νομική προσωπικό-τητα των επί μέρους μονάδων (Μητροπόλεων, ενοριών,Μονών κλπ.), τα Εκκλησιαστικά Δικαστήρια, οι Ιερατικές Σχολές και εν γένει η εκκλησιαστικήεκπαίδευση....Δηλαδή να μη μείνει τίποτε όρθιο από όσα “θυμίζουν”Χριστιανική Πίστη και Εκκλησία! Φυσικά επιμελώς ¨προσέχει” να μη θίξηκαμμιά “θρησκευτική μειονότητα”! ΙΙΙ. Αστικός και Ποινικός  Κώδικας.Μετά την “κατεδάφιση” της Εκκλησίας προτείνεται και η κατεδάφιση τουθεσμού της Οικογενείας.Βέβαια ως καθηγητής της Νομικής ημπορεί να έχει “ακούσει” για τον ορισμό του Μοδεστίνου ότι “Γάμος είναι ένωση ανδρός και γυναικός και συγκλήρωση του βίου παντός θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία”,α λ λ ά  και αυτός ανήκει στις...παληές και “σκοταδιστικές”αντιλήψεις, πουστη σημερινή Κοινωνία “των ανθρώπων της προόδου και του πολιτισμού” δεν έχουν θέση! Γάμος υποχρεωτικά “πολιτικός”.Διαζύγια ελεύθερα.Διάλυση της Οικογένειας.Παιδιά “ζωντόρφανα” κατά τον επιτυχή χαρακτηρισμόν του αειμνή-στου καθηγητού Πράτσικα. Ασυδοσία και “κρατική” προστασία...διαφόρων “μειονοτήτων”, κατά την άποψη του συγγραφέα θα “εκσυγχρονίσουν” την Ελληνικήν Κοινωνίαν. ΙV.ΝΕΟΙ ΝΟΜΟΙΣυμπληρώνει τις “μεταρρυθμιστικές” προτάσεις του ο κ. Σταθόπουλος με την εισ-ήγηση να γίνουν δύο “νέοι νόμοι”.Ο ένας για να ρυθμίσει τον..”κοσμικό” αποχαιρετισμό του νεκρού (κοσμική-πολιτική κηδεία) και ο άλλος για “τηναποτέφρωση” των νεκρών! Κανενός ανθρώπου η βούληση και ιδιαίτερα η Τελευταία Βούληση δεν επιτρέπεται να παραβιασθεί.Ποιός εμπόδισε την πραγμάτωση της επιθυμίας της Μαρίας Κάλας τό λείψανό της να αποτεφρωθή? Και ποιός υποχρέωσε την πραγμάτωση της επιθυμίας του Κώστα Κολιγιάννη (Γραμματέα του Κ.Κ.Ε.) να ταφή με θρησκευτική κηδεία ? Δεν είναι “νομικό” το θέμα.Είναι και στις δυό περιπτώσεις ζήτημα κυρίως των συγγενών και κατά πόσο οι τελευταίοι θα σεβασθούν την “τελευταία επιθυμία” του δικού τους ανθρώπου.Φαίνεται όμως ότι με όσα αναφέρει στο σχολιαζόμενο άρθρο ο κ. Σταθόπουλοςδεν εξαντλεί τις “μεταρρυθμιστικές” του επιδιώξεις.Τούτο προκύπτει από τηντελευταία παράγραφο του “προοιμίου” όπου γράφει”...προτείνουμε τις παρακάτω νομοθετικές ρυθμίσεις,που δεν εξαντλούν πάντως τις δυνατότητες βελτίωσης της νομοθεσίας μας προς πλήρη εναρμόνιση με την αρχή της θρησκευτικής ελευθερίας”.   Εν όψει των ανωτέρω, γίνεται φανερό ότι το σχολιαζόμενο άρθρο του κ. Σταθοπούλου εντάσσεται σαν «εμπροσθοφυλακή» σε ωργανωμένο σχέδιο ομάδος επιστημόνων, που σκοπόν έχουν τον πραγματικόν αποχριστια-νισμόν του Ελληνικού Λαού. Και πολέμιοι μεν του Χριστιανισμού προδήλως εμφανίζονται. Δεν θέλω όμως να φαντασθώ ότι είναι και ανθέλληνες. Αντιθέτως τους θεωρώ αγαπώντας την Πατρίδα.Αραγε, έχουν διερωτηθή μήπως έτσι οδηγούν την Ελληνικήν Κοινωνίαν και την νεολαίαν ιδιαιτέρως και εις τον αφελληνισμόν? Ημπορεί ένας γνήσιος και σωστός Ελληνας, γεννημένος στην Ελλάδα (ιθαγενής) να μη είναι ορθόδοξος Χριστιανός! Ας ακούσουν τι λέγει ο εθνικός μας Ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος:“ O συνδυασμός του ελληνισμού και του χριστιανισμού υπήρξεν απα- ραίτητος, όσον άλλοτε ο της Ελλάδος  και της Μακεδονίας συνδυασμός…άνευ του χριστιανισμού το ελληνικόν έθνος δεν ήθελεν επιπλεύσει εν τω κατακλυσμώ εν ώ κατεποντώθη άπας ο λοιπός της αρχαιότητος κόσμος».Είμαστε λαός και έθνος ανάδελφο. Περιστοιχιζόμαστε από λαούς πολυπληθεστέρους και όχι φιλικούς… Η χώρα μας γεμίζει συνεχώς από ξένους...Τα σχολεία μας κλείνουν «ελλείψει» μαθητών και το δημογραφικόν πρόβλημα έχει γίνει «εφιάλτης» για το μέλλον αυτού του τόπου!Εάν αποκοπή ο ισχυρός δεσμός μεταξύ «Ακροπόλεως και Γολγοθά»,ΠΟΙΑ δύναμη θα συγκρατήσει την Ελλάδα από τον αφανισμόν?   ΦΙΛΟΛΑΟΣ ΔΗΜ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥΔρ Νομικής Πανμίου ΑθηνώνΜεταπτ.του King's College London UniversityΔικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω