ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΚΡΑΤΟΥΣ –– ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γράφει ὁ κ. Ἰωάννης Θ. Χαΐνης, Ὁμ. Καθηγ. Ε.Μ.Π.

 

ΟΡΘΟΔ.  ΤΥΠΟΣ 16.1.09

 

ΔΙΑΒΑΣΑ σὲ Ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα τὴ συνέντευξη τοῦ Μακα-

ριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κυρί-

ου Ἱερωνύμου, ποὺ ἔδωσε τὴν 28/12/08 καὶ μεταδόθηκε ἀπὸ

τοὺς τηλεοπτικοὺς σταθμούς.

Σταματῶ σὲ ἕνα τμῆμα τῆς συνέντευξης σχετικὰ μὲ τὸ χωρισμὸ

Κράτους – Ἐκκλησίας. Εἶπε ὁ Μακαριώτατος: Ἐὰν ἐπιθυμεῖ (ἡ

Πολιτεία) ἕνα τέτοιου εἴδους χωρισμό, εἶναι στὴ διακριτὴ εὐχέ-

ρεια —ἂν ὄχι ὑποχρέωσή της— νὰ τὸ θέσει στὴν κρίση τοῦ Ἑλλη-

νικοῦ Λαοῦ καὶ ἐκεῖνος ἂς ἀποφασίσει.

Φυσικά, ὅταν λέγει νὰ τὸ θέσει στὴν κρίση τοῦ Ἑλληνικοῦ

Λαοῦ, ἐννοεῖ σαφέστατα νὰ γίνει δημοψήφισμα. Ἐδῶ δημιουρ-

γοῦνται πλῆθος ἀπὸ εὔγλωττα ἐρωτήματα.

1ον Γιὰ νὰ γίνει δημοψήφισμα, θὰ πρέπει ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς νὰ

γνωρίζει μὲ κάθε λεπτομέρεια καὶ σαφήνεια ποῖες εἶναι σήμερα οἱ

σχέσεις Κράτους – Ἐκκλησίας καὶ τί ἐπιδιώκει νὰ μεταβάλλει ἡ

Πολιτεία μὲ ἕνα δημοψήφισμα.

 

2ον Γιὰ νὰ γίνει δημοψήφισμα, θὰ πρέπει νὰ ἐνεργοποιηθεῖ τὸ

Ἄρθρο 44 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, ποὺ λέγει: Ὁ Πρόεδρος τῆς

Δημοκρατίας προκηρύσσει μὲ διάταγμα δημοψήφισμα, γιὰ κρίσι-

μα ἐθνικὰ θέματα, ὕστερα ἀπὸ ἀπόφαση τῆς ἀπόλυτης πλειοψη-

φίας τοῦ ὅλου ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν, ποὺ λαμβάνεται μὲ πρό-

ταση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

Διερωτᾶται κανείς, ἂν ὁ χωρισμὸς Κράτους – Ἐκκλησίας ὑπά-

γεται στὰ “κρίσιμα ἐθνικὰ θέματα”; Ἡ Ἐκκλησία δημιουργεῖ “κρί-

σιμα” προβλήματα στὴν Πολιτεία, ἡ ὁποία ἀναγκάζεται νὰ προ-

σφύγει στὸ δημοψήφισμα; Ποιὰ εἶναι αὐτά;

3ον Τὸ δημοψήφισμα, γιὰ νὰ εἶναι ἔγκυρο, θὰ ἀφορᾶ ὅλους

τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ποὺ εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία

τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὴ συνταγματικὴν διαπίστωση τοῦ Ἄρθρου 3

τοῦ Συντάγματος ἢ τοὺς πάσης φύσεως μὲ Ἑλληνικὴ ὑπηκοότη-

τα Ἕλληνας ἢ μὴ καὶ ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος;

Ἐδῶ ἐγείρονται πολλὰ νομικὰ προβλήματα.

 

4ον Σὲ περίπτωση ποὺ ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἐτάσσετο στὸ δημο-

ψήφισμα ὑπὲρ τοῦ χωρισμοῦ Κράτους – Ἐκκλησίας , τότε αὐτο-

μάτως ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ Νομικὸ πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου

(Ν.Π.Δ.Δ.) Νόμος 590/7, θὰ μετατρέπετο σὲ Νομικὸ Πρόσωπο

Ἰδιωτικοῦ Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) Γι᾽ αὐτὸ τὸ ἐνδεχόμενο ἔχω νὰ παρα-

τηρήσω τὰ ἑξῆς:

 

α) Μητροπόλεις , Κοινωφελὴ Ἱδρύματα, Ἱεροὶ Ναοί, Μοναστή-

ρια κ.λπ., ποὺ εἶναι ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐποπτεία τῆς Ἐκκλησίας καὶ

εἶναι Ν.Π.Δ.Δ. θὰ μετατραποῦν σὲ Ν.Π.Ι.Δ.

 

β) θὰ δημιουργηθεῖ τεράστιο πρόβλημα μὲ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ

περιουσία, ἡ ὁποία ἔχει περιέλθει στὸ Κράτος καὶ ἔτσι θὰ ἀρχί-

σουν μακροχρόνιες δικαστικὲς διαμάχες.

 

γ) Μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ὅπως τῶν Ἰσραηλιτῶν ἢ τὴν Ἐκκλη-

σία τῶν Καθολικῶν, ποὺ εἶναι Ν.Π.Δ.Δ., καθὼς καὶ μὲ τὸ ἰδιωτικὸ

καθεστὼς τῶν Μουσουλμάνων, τί θὰ γίνει; Μπορεῖ αὐτὲς νὰ πα-

ραμένουν Ν.Π.Δ.Δ.; Καὶ ἂν ναί, τότε πῶς αὐτὸ συμπορεύεται μὲ

τὸ Ἄρθρο 4, παρ.1 τοῦ Συντάγματος, ποῦ λέγει ὅτι “οἱ Ἕλληνες

εἶναι ἴσοι ἐνώπιον τοῦ Νόμου”;

Κρίμα εἶναι νὰ γίνονται προσφυγὲς στὰ Εὐρωπαϊκὰ Δικαστήρια!

 

δ) Θὰ καταργηθεῖ ὁλόκληρη ἡ Νομικὴ δομή, ποὺ διέπει τὴν

Ἐκκλησία καὶ τυχὸν διαφορὲς θὰ ἐπιλύονται ὄχι ἀπὸ τὸ Σ.τ.Ε.

ἀλλὰ ἀπὸ τὴν Τακτικὴ Δικαιοσύνη.

Σὲ περίπτωση ποὺ ἡ Κυβέρνηση ἐπιχειρήσει νὰ μετατρέψει

χωρὶς δημοψήφισμα τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία σὲ Ν.Π.Ι.Δ. μὲ μία

ἁπλὴ νομοθετικὴ ρύθμιση, καταργώντας τὸ N.590/1977, φρονῶ ὅτι

ἕνα τέτοιο ἐγχείρημα, θὰ ἐπιφέρει “ἐθνικὸ διχασμό”, κοινωνικὴ

ἀναταραχὴ μὲ προβλεπτὲς συνέπειες.

Τέλος, θέλω νὰ πιστεύω ὅτι καμία Κυβέρνηση, κινούμενη μέσα

στὰ Συνταγματικά της πλαίσια καὶ ἔχουσα ὡς γνώμονα τὴ γαλήνη

καὶ πρόοδο τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ποτὲ δὲ θὰ ἐγείρει τέτοιο θέμα,

χωρισμοῦ Κράτους – Ἐκκλησίας ὑπὸ οἱανδήποτε μορφή.