Ο αυτοκράτορας υμνολογώντας (ακριβέστερα γλείφοντας) το δεσποτικό καθεστώς της Τουρκίας είπε τα παρακάτω μνημειώδη:
"Στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία θα μπορούσε να είχε υποκύψει στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα εδάφη της ή να αναστήσουν μία αρχαία αυτοκρατορία. Απελευθερωθήκατε από τον ξένο έλεγχο και ιδρύσατε μία δημοκρατία που απολαμβάνει του σεβασμού ολόκληρου του κόσμου."
Σπάνια μέσα σε μια μικρή παράγραφο διατυπώνεις τόσα ανέκδοτα: δραματικής ιστορικής άγνοιας, καταθλιπτικής πολιτικής ανεπάρκειας και αυθάδους τουρκολαγνείας.
Άγνοια της ιστορίας. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ολοκληρώνει στα Βαλκάνια την συγκρότηση των εθνικών κρατών. Σε αυτή τη σύγκρουση το Οθωμανικό, αυτοκρατορικό κράτος ήταν ο αντιδραστικός παράγοντας της Ιστορίας. Είχε υπό την κατοχή του εθνικά εδάφη και λαούς οι οποίοι αγωνιζόντουσαν για την απελευθέρωσή τους και την ένταξή τους στα αντίστοιχα έθνη κράτη.
Ο Αγώνας του ελληνικού έθνους-κράτους δεν αποσκοπούσε στην ανασύσταση καμιάς «αρχαίας αυτοκρατορίας» (το ρολόι της ιστορίας δεν γυρνάει προς τα πίσω), αλλά στην απελευθέρωση των ιστορικών «εθνικών» του πόρων, από τα δεσμά του Οθωμανικού, φεουδαρχικού δεσποτισμού και στην ένταξή τους στο νέο ιστορικό μόρφωμα: Το ελληνικό, καπιταλιστικό έθνος-κράτος».
Αυτή η διεκδίκηση ιστορικά τότε ήταν προοδευτική: Απελευθέρωση των ελληνικών «εθνικών πόρων» από την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Οι καπιταλιστικές «ξένες δυνάμεις» (η Δύση) σαμπόταραν στο τέλος αυτόν τον αγώνα των Ελλήνων, ακριβώς για να μη δημιουργηθεί ισχυρό ελληνικό καπιταλιστικό έθνος-κράτος. Και γι' αυτό απέτυχε.
Οι «ξένες δυνάμεις», συνεπώς, σε τελική ανάλυση, βοήθησαν την Τουρκία να κρατήσει τις Οθωμανικές (αυτοκρατορικός φεουδαρχισμός) κατακτήσεις της και να προχωρήσει στην ίδρυση του Οθωμανικού καπιταλιστικού έθους-κράτους, με θηριώδεις «εθνοκαθάρσεις». Για την εθνική, καπιταλιστική της ομοιογενοποίηση προέβηκε σε μαζικά πογκρόμ γενοκτονιών εναντίον των άλλων εθνοτήτων (Ελλήνων, Αρμενίων κ.λπ) θηριώδους αγριότητας και βαρβαρότητας.
Ο πλανητάρχης Ομπάμα δεν αγνοεί εσκεμμένα τη διαλεκτική της ιστορίας, αλλά και τα συγκεκριμένα γεγονότα της βαρβαρότητας της «υποδειγματικής» τούρκικης «δημοκρατίας»...
Πολιτική ανεπάρκεια. Είναι εκπληκτικό ένας ιμπεριαλιστής αυτοκράτορας να μη διαθέτει ίχνος συγκροτημένης πολιτικής σκέψης και να μπερδεύει, με ιστορικά ανέκδοτα, τη ροή της ιστορίας. Να μπερδεύει την καπιταλιστική συγκρότηση και τα εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα με τις καταρρέουσες αυτοκρατορίες του φεουδαρχισμού. Να μπερδεύει τις αστικές επαναστάσεις με τον Οθωμανικό δεσποτισμό, τη Δύση με την Οθωμανική Τουρκία, τη συνέχεια της Επανάστασης του 1821, με τον παλιό κόσμου της φεουδαρχικής τυραννίας.
Απλώς, εδώ, σηματοδοτεί τη φιλοσοφία του αυτοκρατορικού, αντιδραστικού ολοκληρωτισμού, τη σημερινή φιλοσοφία της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ. Μια φιλοσοφία που στέκεται ασυμφιλίωτα εχθρικά προς κάθε κίνηση που αμφισβητεί το status των αυτοκρατοριών και των τυραννικών καθεστώτων. Και η Ελλάδα είναι μια απειλή για τις ποικίλες αυτοκρατορίες. Γι' αυτό και συκοφαντείται, παρά τα γεγονός ότι το κατεστημένο της είναι υπάλληλοι των ΗΠΑ.
Είναι και αυτός ο λόγος που ο νέος πλανητάρχης δεν τόλμησε να έρθει στην Ελλάδα...
Είναι και αυτός ο λόγος της αχαλίνωτης τουρκολαγνείας του Ομπάμα.
Είναι, τέλος, και αυτός ο λόγος που το προτεκτοράτο των Σκοπίων το αποκαλεί «Μακεδονία».
Και όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Στεφ. Ληναίος «η μόνη διαφορά ανάμεσα στους Κλίντον - Ομπάμα και Νίξον - Μπους, είναι ότι οι δυό πρώτοι είναι πιο...όμορφοι..!!!».Αυτά για όσους έσπευσαν να θριαμβολογήσουν για την εκλογή του νέου αυτοκράτορα και έψαλλαν υμνολογίες...
